Code 0X15 Project A.N.G.E.

L
AUTHOR'S NOTE

Greetings!~

Hello guys! this is my second story here in Wattpad.. >.< and this time I'll tackle
the Scifi genre..so basically bagong salta ako sa genre na to >.< hihi..

Ang story na ito ay basically Taglish (Tagalog-English) Mainly Science Fiction but
with combination of Romace-Academy-Military na theme..

Once again, hindi naman po perfect ang story ko and pag pasensyahan nyo na po if
may mga imperfections na maeencounter, but I'll try my very best para gandahan ang
story na ito!~

I would like to dedicate this story to all the Wattpad readers as well as the
writers~ thank you for the inspiration!~

To God be The Glory!~

_____________________________________________________________________________

**** DISCLAIMER ****

All rights reserved for " Code 0X15 Project A.N.G.E.L " All ideas, scenarios,
concepts, Characters, names, and events are products of the author's imagination
or used in a fictious mannner. Any resemblance to actual person, living or dead or
actual events are purely coincidental.

Please do not copy or reproduce in any means without author's permission.

©All rights reserved Code 0X15 Project A.N.G.E.L 2015.

_____________________________________________________________________________

EllenKnightz

Prologue : The Galactic Era

Planet Earth 363 G.E. (Galactic Era)

Ilang libong taon na ang nagdaan at napakaraming pangyayari at pagunlad ang naganap
sa bawat sulok ng planetang Earth habang lumilipas mga panahon..

Isa sa mga matinding pagbabago ang pag ulad ng husto sa aspeto at larangan ng
Global and Virtual technology sa mundo..

Ang nasabing dakilang pag unlad nito ay nagdulot ng komportableng pamumuhay sa mga
mamamayan ng bawat sulok ng bansa sa mundo..

Ang dating mga mabibigat at bulky na laptop at computers ay napalitan ng mga fiber
glass na "Crystal Tabs" in which x10 ang bilis ng mga processor, at nakakapag
accomodate ng upto 100 Terra bytes na memory..

Ang dating mga manual na kotse ay napalitan na ng mga voice and bluetooth operated
cars na hindi na kailangan pa ng mamahaling gasolina na nagpapahirap sa mga
mamamayan..
Bukod dito napaka environment friendly ang mga ito kaya kita din kasabay sa pag
unlad ay ang pag babawas ng green house effect at global warming..

At dahil sa epektong ito ay maari nang maglakad at mag babad ang isang normal na
tao sa ilalim ng init ng araw nang hindi masayadong na ririsk ang kanyang
kalusugan..

Umunlad din ang aspeto sa larangan ng kalusugan at medisina.. Matapos ang halos
isang siglo ay nakahanap na sila ng mga gamot na panlunas sa mga malalalang mga
sakit, therefore, mas napataas ang lifespan ng isang tao ng halos 75%

Ngunit kaakibat ng pag unlad na ito ay ang mabilis na paglago ng populasyon ng

mundo.. at ito ay ang natatanging pinaka worst na problem na kinaharap ng planetang
Earth..

Dahil sa hindi na kayang ma accomodate ng nasabing planeta ang tuloy tuloy na

paglobo ng populasyon nito ay nagpasya silang mag establish ng tinatawag nilang
"Colony" o ang isang lugar na tulad ng planetang Earth na magsisilbing tahanan ng
mga ililipat sa nasabing lugar..

Nagsanib pwersa ang lahat ng mga bihasang siyentipiko at lahat ng bansa sa mundo
upang makagawa ng isang colony galing sa isang higanteng meteorite na palutang
lutang, iilang milya lang ang layo mula sa buwan, ang Xavierheld meteorite.

Matapos ang halos 50 taon ay nagtagumpay ang mga siyentipiko.. ginamit nila ang
paraan na tinatwag na "Terraformation" sa nasabing meteorite at nagsilbi itong
bagong tahanan ng mga taong maswerteng inilipat dito..

Tinawag nila itong Xavierheld Colony, ang kakambal na colony ng Planetang Earth..

Kasabay ng Pagsilang ng bagong tahanan na ito ay ang pagluklok sa bagong Pinuno

nito, si Commander Allan Zeilig.

Tulad ng lahat ng pinuno ay ninais niyang umunlad tulad ng planetang Earth ang
kanyang hawak na colony..

Di tagal ay lubos na natupad ang kanyang mga pangarap dahil sakanyang pagsisikap..
lubos na umunlad ang buong colony, at mas dumagdag sa yaman ng colony ang
pagkadiskubre sa isa isang super element na tanging sa Xavierheld Colony lang
makikita, ang X305 Roscium na di kalaunan ay tinawag nilang "Freyja's Heart"

Ikinumpara ang nasabing super element na ito sa diyosa na si Frejya sa kadahilanan

na natatangi at kakaiba ang lakas nito.. Napakastable nito sa lahat ng temperatures
and circumstances and yet napaka dangerous nito dahil sa taas ng radiation content
nito...

Daig pa nito ang pwersa ng 100 nuclear powerplants pag mas napa refine pa.. ngunit
sa pag lipas ng panahon ay nagawa ng mga siyentipiko na gawing mas safe, mas stable
at mas powerful pa ito..

Di kalaunan ay ginagamit na ito bilang alternative power sources, and nagamit din
sa larangan ng Chemotherapy at iba pang aspeto ng larangan ng medisina..

Hindi din nagpadaig ang larangan ng Genetic and Pharmaceutical Science.. makalipas
ang halos 30 na taon ng matinding research ay lumaganap ang tinatawag nilang
Freyja's Gene Infusion, in which iniinfuse ang Medical grade at genetically stable
na liquid Freyja's Heart sa genes ng isang tao..

Nagagawang i alter ng Freyja's Heart ang mga common genes ng isang normal na tao
into more powerful and strong ones.. nagagwa nitong i alter ang bodily functions
beyond ordinary human capabilities, it will also result into much higer
intelligence and can slow down natural degenaration process of the human body.

Ang larangan na ito ay nagsilang sa mga taong tinawag nilang mga A.N.G.E.Ls o mga
Artificial Neo Genetically Engineered Lifeforms.. sila ang tinaguriang "Pefect
Human Beings"

Ngunit lumipas ang mga ilang taon ay agad din naman itong ipinagbawal ng mga pinuno
ng Earth pagkat they consider them as a great key to the massive extinction of the
ordinary human race and they are messing up the humankind's natural order..isama mo
pa ang aspeto sa violation ng Humanity Ethics.

Conflicts also arise.. so therefore, nagkasundo ang Earth at ang Xavierheld Colony
na i limit ang mga natitirang mga ANGELS into military forces, creating them as
bioweapons in case of a battle due to their extraordinary itelligence and power..

This unfair treatment led to the legendary Rebellion of the Angels, also known as
the "Angelic Wars" were thousands or ANGELS rebelled againts the Earth and
Xavierheld's alliance

But this rebellion had ended into a waste of life when the so called Cleansing
Genocide occured, wherein thousands of ANGELS were exiled to a inhabitable
abandoned colony and were left there to die..

Upon the success of the said genocide, the Earth gave Xavierheld's Independece as a
reward for turing their backs againts the ANGEL citizens.

From there on humanity remained and the ANGEL race became extict.. lubos na
ipinagbawal simula noon ang Freyja's Gene Infusion that will lead to re-creation of
so called ANGELS.

22 years had passed, naging mapayapa na ang Xavierheld Colony.. kahit na na declare
na ang kanilang independence still nagbibigay parin sila ng data regaring the
exploration of Freyja's Heart patungo sa Earth Forces..

And...

ANGELS are totally a taboo from there on...

_____________________________________________________________________________

Hello guys!~ andito nanaman ako!~ wahaha.. XD uh sorry guys ah if medyo napahaba
ang prolouge..haha andito ung brief explanation ng history ng colony tska mga
ANGELs.. hihi i recommend na basahin muna ito para hindi malito sa mga following
chapters.. hihi

Thank you soo much guys~ sana samahan nyo ako sa pagpasok sa bagong mundo ng new
story ko.. ihih.. ongoing na po ang chapter 1 guys! hihih...Thank you thank you soo
much!~

God bless you all guys!~

To God be the glory!~

Code 1: Weird Strangers
Planet Earth, 473 G.E. 8:26am

"Tatawagan ka nalang namin, miss Franz, if ano man.."

Firm na sabi ng isang middle aged woman with high angled black framed eyeglasses
habang isinara niya ang aking application folder..

Its been around less than 5 minutes nung dumating ako dito sa office niya upang mag
apply sa isang Information Company dito saamin..

"Huh? Po?"

Napatigil siya sakanyang pagsara ng aking mga papeles sa loob ng aking folder at
tinignan niya ako ng matalim..

"Hindi mo ba narinig ang sinabi ko miss Franz? I said.. We'll call you back.."

Mataray na sabi niya habang isinalampak ang aking application folder dun sa ga
bundok na mga files sa tabi ng kanyang office desk..

I guess... hindi lang ako ang tanging aplicante na tatawagan niya.. and sa tingin
ko matatagalan o kaya naman ay imposible na nila akong tawagan kahit for job
interview lang..

"Ahh..okay po.. salamat po.."

Agad akong napatayo at inayos ang aking black shoulder bag.. maingat akong lumabas
ng pinto ng office..

"Next naba miss?"

Bungad saakin ng isang lalaking naka formal suit at naka neck tie.. isa din siya sa
mga libo libong aplikante na mariing nakapila sa labas ng office..

"Ah.. yeah.. sure.."

Walang ganang reply ko sakanya.. napa buntong hininga na ako habang naglakad na
palayo.. sino ba naman hindi mawawalan ng gana kung alam mong libo libo kayong
graduate ng Advance Information Technology na course na nagpapatayan para sa iisang
posisyon lang..

Ako nga pala si Stella Franz, 22 years of age.. isang fresh graduate ng Advance
Information Technology.. hindi naman sa pag mamayabang pero maaga kong nakuha ang
aking Advance Information Technologist license..

Ngunit.. may problema parin ako.. kailangan ko ng matinong trabaho ngayon..

Ano bayang iniisip nyo? haha wala pa akong sariling pamilya noh.. eh kahit ni
boypren ay wala pa ako.. haha
Kailangan ko kasing tustusan ang pagpapagamot ng aking nalumpong ama.. actually,
pinag iipunan ko ang kanyang prosthesis para sa ganun may chansa siyang makapag
lakad muli..

Isang nurse si papa noon.. naka assigned siya noon sa Nursery at sa Pedia ward sa
isang ospital kaya marunong siyang mag handle ng mga baby at bata..

Sabi ni papa maagang namatay si mama noong baby pa daw ako.. kaya siya na ang nag
alaga sakin hanggang sa lumaki ako.. iniwan daw sakin ni mama ang isang necklace na
may gintong singsing na nakasabit dito na suot suot ko hanggang ngayon..

Di ko lang masyadong ine expose mahirap na baka ma snatch.. haha

Ngunit tila ay nagbago ang lahat saamin ni papa nang aksidente siyang naging
biktima ng isang Hospital Bombing noon.. nadaganan ang mga binti ni papa ng mga
nawasak na debris habang pinoprotektahan niya ang buong nursery noon..

Kinailangang i amputate ang dalawa niyang binti upang mailigtas ang buhay niya..
leaving us no choice but to have the major surgery..

After ng iilang taon.. hindi na muling nakapag trabaho si papa..tamang tama at naka
graduate na ako.. i need to find a work immediately..

Well..so much for my talambuhay.. haha..

Hay.. ang buhay nga naman talaga.. kahit na sobrang maunlad na ng bansang ito
still.. marami parin ang unemployed, especially pag once nasa linya ng Information
Technology ang natapos mo..

Well.. hindi na indemand ang mga graduate ng ganung course.. kasi sobrang dami na
nila sa bawat sulok ng Earth.. pahirapan ng trabaho.. palakasan.. kahit gaano pa
kaganda yang mga credentials and experience mo useless yan pag wala kang kapit sa
may powers..

Pinindot ko ang elevator button patungo ng ground floor.. napatayo ako sa may
pinto... sh*t this heels are killing me!! ang sakit na ng mga paa ko..

Oo.. may formal outfit pa silang nalalaman eh d naman matatanggap sa trabaho..

hay.. actually kailangan ko pang bayaran ang kulang ko sa renta ng damit na ito dun
sa dress shop ni Miss Avalia

Bumukas ang pinto ng elevator.. dali dali akong pumasok.. napalingon ako ng tahimik
at nakita ko ang isang binatang nasa may around 20+ years of age ang nakatayo
malayo saakin..

Nakasuot siya ng jeans at dark blue na polo shirt.. ang cool niyang tignan kahit
mukhang snatcher ang itsura niya.. ngunit natatakpan ang kanyang itim na buhok ng
black baseball cap..

Hawak hawak niya ang kanyang black Aviator's sunglasses sakanyang kanang kamay..
mukhang malayo at malalim ang kanyang iniisip habang pinagmamasdan niya ang tanawin
mula sa glass elevator naming sinasakyan..

**Ting!!!**

Bumukas ang elevator at sabay kaming lumabas ng pinto.. pinagmasdan ko ang kanyang
paglakad palayo mula saakin..
Inalis ko na ang aking tingin mula sakanyan at lumabas na ng pinto ng company nang
biglang...

"Miss eto o.."

Anu bayan!! agad agad!? halos sumalpok sa mukha ko ang isang maliit na flyer na
inabot saakin ng isang random guy sa labas ng door..

"Ano naman to?"

"Magbasa kanaman!!"

Ata aba! nagawa pang magtaray! lokong lalakeng to!! kung hindi lng ako naka suot ng
pormal ngayon at kanina pa kita sinipa sa kwan..

Agad namang umalis yung flyer guy at tinignan ang kanilang manipis na flyer..

Wanted: Internet Cafe and Printing Shop Keeper

Requirements: Must be not less than 18 y.o or more than 35 y.o., highschool or
college graduate, with pleasing personality, ready to work on the spot

Remarks: Part time and full time positions available, with good salary of 3000 SX
(Space Xenies)

Woah... habang patuloy kong binasa ang laman ng leaflet.. gumuhit ang laki ng ngiti
saaking labi.. haha finally..! haha.. 3000 SX is quite a good amount pero enough
lang para saamin ni papa..

Agad akong naglakad patungo sa nakasaad sa address ng nasabing shop.. hindi ko

alintana ang init at ang napakaraming tao na sumasabay saaking lakad sa daan..

After a while nakarating ako sa isang park sa gitna ng busy na city.. God! this
shoes are killing me!!

Agad akong napaupo sa isang wooden bench katabi ng isang vending machine sa ilalim
ng lilim ng isang puno..

Inilapag ko ang aking karga kargang folders at bag.. agad kong hinubad ang aking
blue high heeled shoes just to find out lang na namamaga na pala ang aking mga paa
sa kalalakad..

Napabuntong hininga nalang ako.. medyo malayo layo pa ang nasabing shop.. nag taxi
na lang sana ako kaso sapat lng ang pera ko pauwi ng bahay..

Nauuhaw ako.. with my bare feet tumayo ako malapit sa vending machine at kinuha ang
isa kong valid na Earth Citizen ID at itinapat ko ito sa isang maliit na sensor
screen sa vending machine

Ang bawat Citizen ng Earth ay entitled sa free drinks and snacks sa lahat ng
vending machines sa buong mundo.. you'll just need a valid Earth Citizen ID and
voila! free drinks and snacks for everyone..

Kaya naman wala kang makikitang pulubi sa daanan.. hindi ko maiwasang magtaka kung
bakit walang gustong tumanggap saakin.. hays...

Itinapat ko na ang aking ID nang biglang may naramdaman akong taong nakatayo
saaking likuran.. agad akong napalingon at sa gulat ko ay agad niya akong hinawakan
sa kamay at ipina sandig sa vending machine..
Agad kong nabitawan ang aking card at pilit na nang laban..ngnuit madiin niya akong
hinawakan sa kamay at sa baiwang..

Bumulaga saakin ang isang lalakeng may ginituang buhok at nakasuot ng blue
Aviator's sunglassess.. estimate ko nasa around 30+ na taon na siya..

Ano bang meron sa mga tao ngayon! ang weweird nyong lahat!!

"Manyak!!!!! tulong! tulong!!"

"Ssshhhhh!!!! saglit lang mis please!!"

"Ano bang sinasabi mo!! pdeng pwede kitang kasuhan ng sexual assault!!"

"Miss!! please naman.. saglit lang pakiusap!!"

"Bitiwan mo akoo!!"

Hindi ako makalaban sakanya.. eh mukha naman siyang halimaw dahil sa tangkad niya..
nakita kong may papalapit na isang babae..

Sisigaw na sana ako nang biglang inilapit ng lalakeng may ginituang buhok ang
kanyang mukha saaking mukha..

Hindi ko naiwasang mamula at magulat sakanyang ginawa habang pilit niya akong
hinahawakan at pinapasandal sa vending machine

Nang biglang...

"Walang hiya ka!"

***PAAAAKKKKKK!!!!"***

Umugong ang isang cripsy na sampal sa pagmumukha nung manyak na lalake na humawak
saakin..

Nagulat ako saaking nakita nang bigla siyang samapalin ng pagka lakas lakas ng
babaeng palapit saamin kanina.. agad na tumilapon sa malayong bahagi ng vending
machine yung blue Aviator's sunglasses ng lalake

Daan upang ma reveal ang kanyang napakagandang Sapphire blue na mga mata.. halos
hindi ako makahinga nang ma witness ko ang lahat..

"Napaka walang hiya mo! pano mo to nagawa saakin! all this time!"

"Hellen, please, let me explain!"

Sambit pa nung lalakeng may golden hair dun sa napakaganda niyang girlfriend..

"No need to explain, Vaughn, I've seen some sh*t of yours!"

Napatingin ng matalim saakin yung babae na para bang gusto niya akong imurder at
durugin ng pinong pino..

"Well, would you look at that.. pinagpalit mo lng ako para sa isang pangit na
babaeng ni hindi lang maka afford ng sapatos! ang chipipay ng ipinagpalit mo
sakin!"
"What the Hell?! ano bang------"

Bigla kong sambit ngunit agad akong pingilan nung lalakeng manyak

"Hellen.. please go now.. I dont love you anymore.. Im inlove with.. uhm..."

Sabay tingin niya saakin ng pakindat na tilay bay sinasabi niyang makipag cooperate
sakkanya..

"Petra..."

What the hell mister?! bibigyan mo na nga lang ako ng pangalan ung pang kabayo pa??
ikaw na!! ikaw na!! grrrr!! ngangatngatin ko yang kamay mo pagkatapos nito!

"Yeah.. Petra... Im so sorry Hellen.. this is the end..."

"You and your horse girlfriend!!!!"

Sigaw nung kaawa awang babae na may parang pinaghuhugutan sabay takbo palayo
saamin.. that poor woman.. grrr.. hindi ko ito palalampasin!

"Ayos...I'm so free..."

Agad akong lumapit dun sa lalake at agad ko siyang pinaghahampas ng bag ko..

"You little Piece of Sh*t!!!"

Halos mabigla siya at napatumba sa sahig ng park habang walang humpay ko siyang
pinaghahampas ng bag.. sinubukan niyang protektan ang kanyang mukha gamit ng
braso..

"Te..Teka!! miss!! saglit! d ko naman tlga.. wait!!"

"Anong teka teka ka diyan!! This is for the girl you just broke up!!"

Narinig ang isang malakas na hampas ng bag sakanyang braso

"And this is for Sexually Harassing me!!"

Mas nilakasan ko pa ang paghampas sakanya

"And this is for calling me Petra! just like a horse you bullsh*t guy!!"

Sa huling hampas ko sakanya agad siyang nakatayo at hinawakan ang kamay ko..

"Hey there! thats enough! oo na! kasalanan ko na! sorry! hindi ko naman gusto ang
lahat ehh.."

"Anong pinagsasabi mo?! eh sinaktan mo yung babae! pretending na may relasyon tau
at naglalampungan in public sa harap ng isang vending machine! what the hell is
wrong with you!?"

Sigaw ko habang hawak hawak nung guy ang taenga niya at hindi maalis ang worried
smile sakanyang labi

"Look.. siya ang nanloloko saakin! kinailangan ko nang hiwalayan siya pagkat
inilalalgay ko ang sarili ko sa mainit na tubig! d mo ba alam! siya lang naman ang
kabit ng isang CEO ng isang sikat na company dito?! at nung isang araw ko lang
nalaman yun! at ayoko namang magising isang araw na ipinapa hunting na ako ng mga
tauhan ng CEO na yun!"

Napatingin ako sakanya na tila bay may pagdududa pa.. napabuntong hininga siya at
napapikit..

"Napasubo ako ehh.."

"Eh yan ang napapala mo sa pagiging babaero mo.."

Napatingin siya saakin

"Grabe ka naman! napaka judgemental mo naman!"

"So totoo? na hurt yang feelings at ego mo kasi totoo.."

"Hay ewan ko sayo.."

Maingat niyang pinulot ang aking blue na sapatos at inilagay saaking harapan..

"Suotin mo na yan.. lalakad tayo.."

Sabay suot ng kanyang blue Aviator's Sunglasses... agad niyang kinuha ang command
bluetooth keys niya at makalipas ang iilang minuto ay dumating ang kanyang magarang
Silver sports car na huminto saaming harapan..

Agad siyang sumakay dito..

"Sakay na..."

Ngumiti siya saakin na tilay walang nangyaring hiwalayan kanina..My mind is full of
what?!!! hindi ko alam kung ano ang aking magiging reaction sakanya.. napatingin
lang ako sakanya habang ngumingiti...

Hindi ko maintindihan pero... ang gwapo at ang astig niyang tignan habang
nginingitian niya ako..

Oh Sh*t....

Im surrounded with weird strangers..

*** To be Continued

____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

At aba ang lakas ng apog ng lalakeng to!! kung hindi lang mala anghel ang ngiti
niya kanina ko pa to siya kinaladkad sa police station...

Gosh... ano bang ginagawa mo Stella! Umayos ka!! need mong maghanap ng work!!
you'll just have to get away from this weirdo guy!

Next On Code 0X15 Project ANGEL : CODE 2: THE PART TIME JOB

"Pa..pasensya na po sir... heto po ang USB nyo.."

_____________________________________________________________________________
Halloo guys!~ haha up na po ang chapter 1 ng Project ANGEL! hahah feel free lang po
to read, comment, or drop some suggestions.. I highly appreciate it soo much!~
hihi..

Ayan na si Stella.. haha ang weird ng mga na encounter nya ngayon.. haha sino kaya
yung guy na yun?? haha and ano kaya ang magiging part nya?? haha abangan nyo po
guys sa next chapter!~ hihi..

Thank you po sa lahat ng mga sumumusporta!~ thank you guys~ more chapters and more
characters po to come!~ hihi

God bless you all guys!~

To God be The Glory!~ <3

Code 2: The Part Time Job

*** Stella's Point Of View ***

"O ano pang hinihintay mo miss? sakay na..."

Maligayang yaya nung manyak na lalake habang nakangiti saakin.. what the hell is
happening here? haller?! hindi pa maluwag ang turnilyo ko sa ulo para sumama sa
isang total stranger na nameet ko for only a couple of hours..

Napapikit ako at nagsimula nang maglakad palayo sa mokong na to.. halatang nagulat
siya saaking ginawa at sinunadan ako sa tabi ng daan gamit ang magara niyang Sports
Car..

"Te..teka miss.. ayaw mo bang sumama? ililibre lang naman sana kita ng lunch or ng
kahit na ano.. pasasalamat ko lng.."

"Ayaw ko.. umalis kana.. busy ako.. may pupuntahan pa ako.."

Hindi ko siya tinignan at dumerederetso ng lakad..

"Saan kaba pupunta? ihahatid na kita..."

"Wala kana dun.. pwede ba iwan mo ako.."

"Sure?"

Grrrr!!!

Agad akong napa tigil sa paglakad at napatingin sakanya na tumigil din sa tabi ng
daan..

"Look here pal! to be honest hindi ako sasama sa isang tulad mong manyak at
babaero! baka rapin mo pa ako!! wag kang feeler! Im just concern for my safety!"

Napatingin lang siya saakin na pra bang confused..

"Geez.. ganun ba tlga ako sa tingin mo?? uhm... okay.."

"Good!"

Agad kong pa snob na tinalikuran yung manyak na lalake nang biglang..

BLAAAAGGG!!

Hindi ko na namalayang nasubsob ako sa matigas na sahig ng park nang biglang

matapilok ako dahil sa high heels kong suot..

Oh Sh*t! ghad! ang poise ko!! nakita kaya nya un?? pahamak talaga tong bakyang to!
taena yan!

Nang biglang narinig ko ang kanyang sasakyan na tumigil sa tabi ko..

"Nakita ko yun... haha.."

Oh noooo!!! Sh*t nakita niya!! ghaaadd!!

Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng kotse niya.. pinagmasdan ko ang kanyang

madaling pagbaba at agad niya akong nilapitan..

Napaupo siya sa may tabi ko habang tila'y nag swswimming parin ako sa sahig..

Pagalit kong pinagmasdan ang kanyang mukha na tila bay may halong pag aalala habang
pinipigilang tumawa... eh gago pala ang isang to!

"Ayos ka lang ba miss?"

"Ano satingin mo ha?!"

Sarcastic kong tanong sakanya... pinagmasdan niya ang paa kong namamaga..

"Mukhang hindi mo na kakayanin pang mag lakad..."

Napatingin siya saakin at ngumiti.. tila bay natigilan ako sa mga ngiting yun..

Nakaka akit.. Pambihira! kaya naman pala ang daming chix na nagkakandarapa
sakanya..

****************************

Napatigil kame sa isang intersection nang umilaw ng Red ang stop light.. hindi ko
parin inalis ang aking bantay sa lalakeng to habang nakaupo ako katabi niya sa
front seat..

Damang dama ko ang hangin saaking mukha pagkat walang bubong ang kanyang sports
car..

"Naiinitan kaba miss? gusto mong ilabas ko ang roof?"

"Hinde na salamat.. sanay ako sa init.."

"Ahaha.. ganun ba... kaya pala hindi ka sobrang puti.."

Taena yan! at ang lakas ng apog mong sabihin yan sakin! wheeww!! Stella! chill!
isipin mo nlng nag magandang loob siyang ihatid ka sa destination mo...

Ngunit agad napukaw ang aking atensyon nang makita kong naglabas siya ng isang kaha
ng sigarilyo at akmang mag sisindi ng isang stick

"Hoy!"

Mabilis kong kinuha ang sigarilyo at ang lighter na hawak niya na lubos na kanyang
ikinagulat..natapatingin nalang siya saakin..

"Uh..."

"Pwede ba.. konting respeto naman saakin.. kung gusto mong umikli yang walang
kwenta mong buhay gawin mo yan sa ibang lugar!"

Sabay hagis ng sigarilyo at lighter sa daan.. timing naman at naging green ang
light ng traffic lights at nagsimula nang tumakbo muli ang mga sasakyan..

Wala din naman siyang nagawa kundi ang magmaneho muli.. laking pagtataka ko at
hindi siya nagalit sa ginawa ko.. weirdo talaga..

Lumipas ang iilang minuto ay tumigil na ang kotse sa harapan ng isang malaking
building..

"O..naririto na tayo.. dito kaba mag aapply?"

Hindi ko na sinagot ang tanong niya at agad na bumababa ng sasakyan kahit na medyo
masakit ang aking mga paa..

"Teka miss!!"

"What now?!"

Pinagmasdan ko ang kanyang pagbaba sa kotse at agad niyang tinaggal ang kanyang
blue Aviator's sunglasses at ngumiti saakin..

"S..sorry ah... sorry kanina.. and.. thank you.."

Tila bay natanggal ang galit ko sa mukha at napatingin sakanya...

"O..Okay lng.. basta wag mo nag uulitin ang ganun! sa..salamat din.."

"Pwedeng pahingi ng number mo?

What?! nagulat ako sakanyang sinabi.. agad agad?? santong paspasan lang?!! loko
tong manyak na to! kumulo muli ang aking dugo at sa sobrang inis ko ay agad kong
sinipa ang kanyang tuhod..

Agad siyang napaluhod sa lakas ng pagkasipa ko..

"AAwwww!! teka miss! para saan naman yun?!"

"Tigil tigilan mo na ang pagiging manyak!! babaero!! hmmmpp!!"dito

Agad akong tumalikod sakanya at mabilis na lumayo.. hindi na ako muling lumingon
pa.. at dali daling pumasok sa loob ng building..
Automatic na bumukas ng glass door dahil sa sensor sensitive na machine na naka
attach sa door.. nang makapasok ako ay ramdam ko ang lamig dahil sa super
centralized aircon nila..

Napalakad ako sa makintab na sahig.. at maliwanang ang buong lugar dahil sa proper
LED lighting nila..

Napalingon ako at nakita ko ang isang malawak at malaking room.. pansin ko ang
iilang malalaking Online Game Consoles in which ginagamit ang mga online gamers
upang makapag transmit at makapunta virtually sa online game na piliin nila..

Ang astig talaga ng era na to.. sa bandang kaliwa naman ay ang mga crytal tabs na
maaring i access ng mga users.. just like computers and laptops..

"Hi! mag aappy kaba dito saamin?"

Agad akong napatigil saaking paglakad nang bumungad saakin ang isang matabang
lalake na nakasuot ng Shirt.. ngumiti siya saakin na tila bay matyaga talaga nya
akong hinintay..

"Ahh.. oo.. kasi.."

Agad kong kinuha yung flyer na inabot saakin kanina at mariin itong pinakita
sakanya..

"Nabasa ko ito... uhmm.. gusto ko po sanang mag apply po ng part time.."

Gumuhit ang isang napakalaking ngiti sakanyang labi at masayang binati ako...

"Maari ko bang makita yang application folder mo?

"Ahh..sure po.."

Maingat kong ibinigay ang isang copy ng application folder sakanya.. seryoso niya
itong tinignan..tila bay kinabahan ako sa nakikita ko ngayon..

Tinignan niya ako ng seryoso.. na tila bay may mali sakanyang nakita..

Nang biglang...

"You're hired!!"

Nagulat ako saaking narinig.. ha!? pe..pero.. pero wala pang 5 minuto nung basahin
nya ang application ko..

"Per..peroo..."

"Halika na miss Franz..."

Sabay hatak saakin patungo sa main lounge kung saan tumambad saakin ang isang
malaki at mahabang mesa.. nakapatong dun ang ga bundok na mga bond papers, crystal
tabs and isang fast printer..

Napatingin saakin ang iilang mga empleyado na naka assign din un sa desk..

"Guys.. say hello to our new employee.. Stella Franz.. haha.. please guide her
ahh.."

"Hello Stella!"
Sh*t agad agad?? hindi ako ready!! huhu..grabe naman tong hiring nila.. on the spot
na on the spot ang trabaho.. totoo nga ang sinasabi nilang "Be Careful on what you
wish for.."

Inassist niya ako dun sa personal space ko sa desk.. pansin ko na napaka busy ng
mga kasamahan ko pagkat nagsisidagsaan na ang mga customer sakanilang mga needs..

Iniwan na ako nung matabang lalake.. ni hindi ko lang naman nalaman ang kanyang
pangalan.. pero i think isa siya sa mga mataas na empleyado dito..

Napasandig ako sa office chair ko nang biglang..

"Uhm.. excuse me po maam.."

Napalingon ako nang may tumawag saakin.. napansin ko ang isang napakagandang
babaeng may mahabang iitm na buhok at may bangs..

Mala porselana ang kanyang balat at napakaganda ng kanyang maamong dark blue
colored na mga mata na tila bay mga Lapis Lazuli sa ganda..

Hindi ko na namalayan na napa nganga lang ako sakanyang harapan..

"Uhm.. maam.. okay lng po ba kayo?"

"Ahh!! ahhh naku!! ahah oo...Oo!"

Sabay bawi ko nang magbalik ako saaking katinuan.. geez.. ang ganda niyang babae..
haha mahinahon niyang inabot saakin ang isang maliit na ID

"Pwde po bang gawan nyo ako ng clear copy ng lisensya ko??"

"Ahh..sure sure..."

Sabay kuha ng kanyang inabot na license card.. anu byan.. wala pa akong 10 minuto
sa lugar na to trabaho agad.. bat ba ako tinatamad??

Inayos ko ang photocopy machine malapit sa desk ko.. tinigan ako ang lisensya
niya.. at medyo binasa ng tahimik..

Revienne Solinn... Registered... Nurse....

Napatingin ako sakanya..ngumiti lang siya saakin ng matiwasay.. agad ko namang

sinumulan ang pag xerox ng kanyang lisensya..

Kung ganun isang nurse ang nasa harap ko ngayon.. i wonder kung employed na siya..
maingat kong kinuha ang mga photocopies at inabot sakanya..

"Bago ka lng ba dito?"

Mahinahon niyang tanong.. napangiti ako sakanya..

"Haha.. oo.. bago lang.. as in bago.. haha"

"Ahh.. ngayon lang kasi kita nakita dito..lagi kasi ako nagpapa photocopy dito
simula nung student palang ako.. Say.. whats your name miss?"

"Ah.. Stella..."
"Oh..nice name you got there.. nice meeting you Stella..I guess hindi ko na need
magpakilala sau.. haha.. nabasa mo naman siguro ang name ko sa lisensya.."

"Ahh.. oo.."

Nahihiya kong sabi sakanya..Agad niyang inabot saakin ang isang 500SX bill..
nagulat ako sakanyang ginawa..

"Here..take this.. bayad.. hihi.. and you may keep the change.. I know nakakapagod
ding mag work.. its soo nice meeting you Stella.."

Sabay ngiti ng matamis..

"Ah..same here.. nice meeting you too.. Rev...Revi..Revienne..."

Ngumiti lang siya and she slowly walked away... geez.. and Im quite sure now na
talagang employed na siya..

******************

Lumipas ang iilang oras at everything went smooth sa trabaho.. I easily got along
with my new co workers.. buti na lang at hindi sila mga snobero at snabera.. kapag
walang customer ay free kaming mag access sa internet..

And here I am.. surfing the net.. check sa social media.. download ng music..
download ng videos..

Nang biglang..

"Stella...?~ tawag ka ni boss!"

Narinig kong sigaw ng co worker ko sa malayo..

"Ah oo andyan na!!"

Reply ko naman.. agad kong inalis ang aking USB sa laptop at inipit sa isang libro
sa desk ko.. nagmadali akong pumunta sa office nung matabang boss namin na Edgar
pala ang name..

Nang makarating ako dun ay agad niya akong pinaupo..

"Miss Franz.. pinatawag kita pagkat may i fafavor lng sana ako.. "

Nagulat ako sakanyang sinabi saakin..

"Ah..ano naman po un boss Edgar?"

Inilabas niya ang isang black USB na tulad na tulad saakin.. hindi ko maiwasang
magtaka sakanyang motibo..

"Iilang minuto mula ngayon ay may darating na isang binatang lalaking may itim na
buhok dito sa shop.. isa siya sa mga matalik kong kaibigan at kailangan mong iabot
sakanya ang USB na ito.."

"Uh.. isang binata??"

"Oo.. hindi ko ito mabibigay ng personally sakanya pagkat may lakad ako
ngayon..kaya naman.. being in front desk, ikaw ang naka assign na magbigay sakanya
nito.."
Inabot niya saaking kamay ung USB na tlgang similar sakin.. wala akong nagwa kundi
sundin ang sabi ng boss...

Matapos noon ay agad siyang umalis at lumabas din ako ng office at tumungo sa front
desk.. laking gulat ko nang sumalubong saakin ang ingay ng mga customer na
nagsisiksikan upang magunahan sa pag papa print.. ang iba ay magbabayad ng per hour
rate nila..

"Stella! help naman dyan!"

Sigaw nung isang kasama ko.. agad akong pumunta sakanya..

"Stella! nag crash ang crystal tab.. anong gagawin ko?"

Tawag din saakin ng isang kasamahan ko sa kabila..

"Try kong i log off muna..."

Then agad akong tumungo sa kabila..

"Stella!!"

Tawag pa saakin ng isa pa.. and so on and so forth.. toxic and chaotic na ang buong
lugar sabayan mo pa ng mga galit na customers na nagsisiunahan para ma entertain..

Hindi ko na napansin na nailapag ko ang USB ni boss malapit sa libro saaking desk..
naging runner ako wala sa oras.. nang biglang...

"Stella!! may naghahanap sayo!"

Napalingon ako sa may front desk with all my haggard hair sweaty forehead..nagulat
ako nang makita ko ang isang binatang lalake na nakasuot ng black baseball cap..

Nagulat ako.. teka... siya.. siya yung nakasabay ko sa elevator dun sa isang
company.. dali dali akong pumunta sa harap ng front desk..

Nang bigla kong maapakan ang isang papel sa floor at naramdaman ko ang aking
pagdulas.. agad kong nahablot ang aking libro sa desk ngunit nagtuloy tuloy ang
aking bagsak... at..

BLAAAAGGGGG!!!

Narinig sa buong front desk ang mabigat kong salampak sa sahig.. halos napatingin
saaking ang lahat ng mga kasamahan ko..

"Awww... ang sakit....."

Pilit kong inabot ang kamay ko sa front desk.. sumilip ako at bumungad saakin ang
seryosong mukha nung binatang lalaki.. nanlamig ako nang makita ko ang kanyang
walang emosyong ash grey na mga mata..

"Naririto ako para sa USB ni sir Edgar.."

Malamig na tinig niya habang seryoso nya akong tinitigan.. agad akong nataranta ay
agad na hinanap ang kanyang USB sa nagkalat na papel sa sahig..

Alam kong nahulog un dito somewhere... ayun!!!

Agad kong kinuha ito sa ilalim ng mga libro at papel na nagkalat.. mabilis akong
tumayo at inayos ang aking sarili.. at inabot sakanya...wala na akong ibang inisip
kundi ang iabot ang bagay na yun sakanya..

"Pa..pasensya na po sir... heto po ang USB nyo.."

Intimidating ko na sagot.. errr... nakakahiya.... nakikilala ba tlga niya ako??

agad kong inabot sakanya yung USB.. dahan dahan niya itong kinuha mula sa palad
ko..

"Salamat.."

Agad naman siyang umalis pagkatapos noon..

"Stella, ayos kalang ba?"

Tanong saakin ng mga kasamahan ko..

"Ahh oo.. okay lng ako guys.."

Reply ko nang may kaunting hiya.. agad kong pinulot ang mga nagkalat na papers sa
sahig.. nagulat ako nang bumulaga saakin ang itim na USB ko sa ilalim ng mga
papers...

Tulad na tulad siya sa iniabot ko na USB dun sa binatang may kulay itim na buhok..

"Maari kayang??"

Medyo kinabahan ako saaking hinala.. Shinake ko ang head ko.. hindi naman siguro..
malalaman ko lang mamaya pag uwi ko..

***To be Contiued

_____________________________________________________________________________

*** Stella's Point Of View ***

Hala!! maari kayang tama yung hinala ko? hindi naman siguro.. maybe.. mag rereact
naman yung lalake pag mali ung USB na nakuha niya.. haha.. oo.. ganun nlng isipin
mo Stella..

Babalik naman siya agad siguro pag mali ung nakuha niya.. Shets..kinakabahan ako..

Next on Code 0X15 Project ANGEL: CODE 3 : THE INCIDENT

"Bakit ba lagi nalang ako naiipit sa mga unexpected na gulo!"

_____________________________________________________________________________

*Note: na include ko dito ung instrumental version ng song na "Rude" by Magic..

haha babagay yan kay Stella..she's being Rude dun sa lalakeng manyak! ahah XD

*Video Disclaimer: All photos, paintings, songs, and music are copyrighted to their
respective owners. No infringement intended
Code 3: The Incident
*** Stella's Point Of View ***

"Bye Guys..! salamat sa araw na ito..!"

Natutuwang sabi ko saaking mga kasamahan sa work habang winawave ko yung kamay ko
sakanila na naglalakad na palayo saakin..

Napangiti ako.. medyo palubog na ang araw nang magsara kami ng shop..

Napabuntong hininga ako at napatitig sa may glass window.. nakakapagod ang trabaho
pero okay din naman.. atleast..

Kinuha ko ung isang maliit na envelope saaking bulsa.. ngumiti ako.. naibigay na ni
Boss Edgar yung kalahati ng pay ko.. hihi siguardong magiging masaya si papa pag
uwi ko..

Magtatake out nalang siguro ako ng dinner namin ni papa...haha tama.. ayos..

Ngumiti ako kahit pagod na ang aking mga paa..agad kong binulsa ang envelope na
aking hawak at nagsimula nang maglakad palayo ng shop..

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Young Man With Black Hair Point Of View ***

Hindi ko akalaing napadali ang aking misyon sa araw na ito.. Maayos na naipasa
saakin ni Chief Edgar ang nasabing USB.. malinis ang lahat.. walang kahit anong
bahid ng alanganin..

Wala ring kamalay malay yung babae kanina.. Mas maigi na ang ganun..

Inilagay ko ang aking wireless bluetooth ear headset.. maigi kong na press ang
kanyang mic button sa side..

"The mission went completely smooth..I had secured the copy...going back to base.."

Narinig ko ang maigi at mabilis na reply mula saaking headset..

"Roger Then.."

Agad kong pinatay ang aking headset at naglakad..Inilagay ko ang nasabing black
USB saaking pocket at nagsimula nang maglakad...

Ngunit napatigil ako ng aking paglalakad nang may mapansin akong isang lalakeng
nakasuot ng itim na polo at sunglassess.. mukhang kakaiba ang kinikilos niya..

Hindi na siya marahil napapansin ng mga tao pagkat rush hour na.. napatayo lang ako
at di nagpahalata.. pansin ko ang isang maliit na pulang bag na kayang hawak..

Tila bay nagmasid masid ito sa paligid.. at sa isang iglap ay pasimple niyang
inilapag ang nasabing bag sa harap ng mesa sa kinalalagyan niyang restaurant..
Mukhang.. hindi maganda ito.. agad kong kinuha ang aking headset at sinuot ito..
ngunit bago ko pa ma ipress ang mic button upang makapag report sa headquarters
napansin kong lumabas mula sa pinto ng nasabing restaurant yung babaeng nag abot
saakin ng USB

Nang bigla akong makarinig ng pag malakas na pag ring ng tilay isang celluar phone

Nanlaki ang aking mga mata at nahulog ang aking headset... walang humpay at
alinlangan akong tumakbo patungo dun sa babaeng nagabot sakin ng USB sa shop
kanina...

Hindi ko na napigilan pa ang aking pagsigaw

"LUMAYO KAYOOOOOOOOOOOO!!!!"

*** TEEEEEEEEEEEEETTTTTTTT!!! ***

Nang maabot ko ang binibini ay agad ko siyang inakap at nilayo at biglang..

BOOOOOOOOOOOOOOMMMMM!!!!

Isang napakalakas na pagsabog ang umugong sa busy streets ng city.. halos

magsigawan ang mga tao at magsiliparan ang mag magkahalong alikabok at debris sa
buong paligid ng restaurant..

Agad kong prinotektahan ang nasabing babae na halatang gulat na gulat sakanyang
nasaksihan..

Kasabay ng biglaang pagsabog ay umugong ang mga putok ng baril sa paligid..

naririnig ko ang mga hiyawan ng mga magmamadali at natatarantang mga tao sa
paligid..

Kailangan naming lumayo!!

Agad kong inalalayan yung babae at mabilis na hinila ang kanyang kamay palayo..

"Hoy!! bitiwan mo ako!! please!!"

"Tumahimik ka nalang at sumama saakin kung ayaw mong tamaan ng ligaw na bala!!!"

"Araaaaayy!!"

Nang biglang maramdaman ko ang pagbitaw niya saaking kamay.. narinig ko ang kanyang
pagbagsak sa sahig.. nanlamig ako nang madatnan kong duguan ang kanyang kaliwang
kamay

Agad akong tumungo sakanya..

"Huy!! tinamaan kaba??!!"

Pagalit niya akong tinignan gamit ng mga emerald niyang mga mata.. halos kita ko
ang iniinda niyang hapi at kirot sa mga luha na nangingilid sakanyang mga mata

"Eh gago ka pala!! ano sa tingin mo?!!"

Nang biglang tamaan ng mga ligaw na bala ang tabi ng sahig na malapit saamin.. agad
kong hinila ang kanyang kanang kamay at itinakbo siya malayo sa scene patungo sa
isang eskenita..
"Aray na!!! ang sakit!!"

Sigaw nung babae.. agad siyang napaupo sa side at sumandal sa malamig na pader..
agad akong lumapit sakanya.. umaagos parin ang dugo sakanyang braso..

"Akin na!"

Agad kong kinuha ang kanyang kaliwang braso at marahas na pinunit ang mangas ng
kanyang damit sa braso.. halos masampal ako ng babae saaking ginawa

"Manyak! ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo!!"

"Ano kaba!! titignan ko ang sugat mo! napaka dumi tlga ng utak mo!"

Natahimik siya at nabigla saaking sinabi.. nadatnan ko ang kanyang maputing braso..
tila bay nakahinga ako ng maluwag nang makita kong nadaplisan lang siya ng bala..

"Today is your lucky day.. nadaplisan ka lang... kaya wag kang umarte na parang
katapusan na ng mundo.."

Napatayo ako saaking kinauupuan.. pinagmasdan parin niya ako..

"Ano..ano bang nangyayari dun ha?!"

Sigaw niya saakin.. halos maluha siya sa takot.. umuugong parin ang mga putukan at
pagsabog sa labas.. hindi na ito maganda...

"Marahil ay gawa ito ng grupong Black Rouge.."

"B..Black Rouge?"

"Oo.. mga grupo ng terroristang sumusuporta sa mga ANGELS.."

"Bakit ba lagi nalang ako naiipit sa mga unexpected na gulo!"

Dinig ko ang mahinang sabi nung babae.. I don't mind her.. kahit sinong sibliyang
maiipit sa gnitong sitwasyon magkakaganyan..

Agad kong inilabas ang aking silver Caliber 75 na baril mula saaking side belt ko
na nakatago saaking polo.. kinalabit ko ito at naging alerto sa paligid..

Mukhang natakot yung babae at napaatras nang makita niya akong gawin yun..

"Hoy... dumito ka lang.. hindi naman kita sasaktan.. wag kang lalayo saakin.. alam
kong nagkalat na ang mga yun dito.."

Napatingin siya saakin.. dahan dahan ko siyang inalalayan upang tumayo.. halatang
nasasaktan na siya sa kanyang sugat..

"Kailangan kitang madala sa ospital..isa kang sibilyan na sugatan kaya agad ka

nilang aasikasuhin.."

Lumabas kami sa isang eskenita nang biglang sumalubong saaking mga paanan ang
iilang putok ng baril mula saaking harapan..

"Bitiwan mo ang babaeng yan!"

Napatigil kami nang makita namin ang isang matangkad na lalakeng may ginituang
buhok na nakatayo saaming harap at tinututok ang kanyang black AMT Hardballer na
hand gun mula sa malayo..

Natahimik lang ako at hindi nagpadaig sakanya.. nang biglang...

"I..Ikaw!! ikaw yung lalakeng manyak!!"

Sigaw nung babaeng nag abot saakin ng USB.. napatingin ako sakanya.. halatang medyo
nasira ang pogi points nung lalakeng may gintuang buhok

"Hanggang dito ba naman...hay...hindi ako manyak!!"

"Kilala mo ang lalakeng yan miss?"

Ngumiti siya saakin at tumango habang hawak hawak ang kanyang sugatang braso..dahan
dahan kong binitiwan yung babae.. ngunit hindi ko parin ibinababa ang aking baril

"Batay sa iyong hawak na mataas na uri ng baril ay masasabi kong isa kang miyembro
ng military ng Xavierheld Colony..."

Napatitig saakin yung lalakeng may ginituang buhok nang sinabi ko ang mga bagay na
yun.. napalitan ng pagkaseryoso ang kanyang mga asul na mga mata.. hindi siya
kumibo at patuloy na itinutok ang kanyang baril

"Sa nakikita mo ngayon.. may kasama akong isang sugatang sibilyan.. kinakailangan
niya ng medical attention ngayon.."

"At ikaw??"

Napatitig ako ng seryoso sakanya... dahan dahan kong ibinababa ang aking baril..

"Isa lamang akong ordinaryong armed civilian.. yun lang at wala nang iba..."

Dahan dahan kong sinenyasan yung babae na tumungo na dun sa lalakeng may ginintuang
buhok.. agad naman siyang tumango at mariing tumakbo patungo sa tabi nung lalake..

"Dalhin mo siya agad sa pagamutan..hindi ko maassure ang kanyang safety.."

Mahinahon kong sabi at napatalikod na.. nang biglang..

"Hey..."

Narinig ko ang tinig nung babae at bahagya akong napalingon..

"Thanks..."

Dagdag niya gamit ang kanyang mahinahon ngunit nag aalalang tinig.. hindi ako
nagpakita ng kahit anong emotion at tuluyan nang tumalikod at tumakbo palayo..

*** End Of Young Man With Black Hair Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Aray..."

Mariin kong sambit nang lagyan ng betadine ang aking sugat.. halos 3 oras na ang
nakalipas nang dalhin ako ng mamang manyak na to dito sa isang military hospital..

Napakapit ako sa puting kumot ng stretcher nang bendahan ang aking braso ng mga
nurse na umasikaso saakin..

"Hay naku.. ang baba naman ng pain tolerance mo.."

Banggit nung lalakeng manyak na may gintuang buhok habang naka dekwatro ang mga
kamay sa dibdib at nakasandal sa pader kung saan nakalagay ang aking stretcher..

"Eh pake mo? kung ikaw kaya daplisan ng bala ha??!"

Pagalit kong sabi sakanya.. nang biglang bumulalas siya ng halakhak sa kanyang
kinatatayuan..

"Hahaha!! hay nako miss.. kung alam mo lang.. mas malala pa ang nadanas ko..

Kung sabagay.. may point din naman siya.. hindi ko mapigilang mag flash back saakin
ang mga nangyari kani kanina lang..

Napatingin ako saaking brasong may benda.. nagbalik muli saakin yung binatang may
itim na buhok.. nasaan na kaya siya? ligtas kaya siya??

Hindi ko akalaing concern siya para sa isang tulad ko.. naramdaman ko lang ang pag
init ng aking mga pisngi..I find my self blushing over that guy..

Napatangin ako sa may kaliwa at nakita ang lalakeng manyak na may ginintuang buhok
na walang ka manners manners kung kumamot ng kanyang taenga.. hindi ko maiwasang
mag poker face..

And.. then there's this a**h*le kakains naman!!

Nang biglang bumukas yung green na curtain na pinang cover saaking stretcher..
napalingon yung lalakeng may gintong buhok at agad na tumindig ng tayo at
sumaludo..

"Captain Windsor!"

Bati niya dun sa isang matangakad na lalakeng may maputing kutis at may mahabang
light ash grey na buhok na naka high ponytail..Nakaka catch ng attention yung itim
na eyepatch sakanyang kanang mata..nakasuot siya ng white military uniform na may
nakapatong na puting smack lab gown..

Sumaludo din yung nasabing lalake dun sa lalakeng may ginintuang buhok.. at di
tagal ay nawala ang formality nang biglang nagpakawala ng mahinhing suntok sa braso
yung manyak na lalake..

"Hahaha!!! its been a while Alex.."

Sabay ngiti dun sa lalakeng may light ash grey na buhok.. tila bay hindi ngumiti
yung lalake at tinignan lang siya..

"Mukha ka paring babaero, Vaughn.."

"Grabe naman kung makapanghusga!! haha hindi kaparin nagbabago Alexander.. haha"

Napatitig lang ako sakanila.. so close pala tong mga lalakeng to.. err... nalapat
yung ginintuang mga mata nung maputing lalake saakin.. na intimidate ako at
napalingon sa ibang direction..

"So siya ang dahilan kung bat ka napunta dito?"

Malamig na sabi nung Alexander sabay kuha ng kanyang stethoscope sa bulsa at
inexmanine ako..napalingon lingon siya sa strecher at mukhang nayamot..

Nang biglang..

"Sino bang nurse ang humahawak sa patient na nasa stretcher 4B!!?? nasaan ang chart
nyaaa!!"

Malakas na sigaw niya na halatang may bahid ng pagkayamot at pagkainis.. agad na

natahimik ang buong Emergency Room at narinig ang isang natatarantang yapak ng
pagtakbo palapit saaming kinatatayuan..

At biglang bumukas ang curtains at nagulat ako saaking nakita..

"Ah..a..ako po ang...assigned sakanya.. Doc..Se..Seyren."

Hingal na sagot nung isang napaka pamilyar na binibini saaking harapan..

"I..Ikaw yung..."

Sagot ko nang makita yung nurse na may itim na buhok.. siya yung.. siya yung
nakilala ko sa printing shop!!

"Rev..Revienne?"

Ngumiti siya saakin ngunit agad iyon napalitan ng takot nang agad at marahas na
kunin nung lalakeng may puting buhok ang hawak hawak niyang chart..

"Ano bang ginagawa mo at iniiwan mo ang pasyente mo?! anong klaseng nurse ka??"

Mataray na sambit nung lalakeng may puting buhok.. agad namang kumunot yung kilay
ko.. kung ganun isa palang doktor ang walang hiyang to..

Halos mangatog ang tuhod ni Revienne sa takot..

"Na..naging..naging busy po.. kasi.. kasi.. ang ER doc...ka..kailangan pong mag

triage.."

"So?? hay...leave us.."

Malamig na reply nung doktor... napatitig ako kay Revienne na halatang pinipigilan
ang kanyang luha.. agad din siyang umalis at isinara ang curtains.. hindi ko
naiwasang mag worry para sakanya..tila bay ako yung nasaktan sa sinabi nang mokong
na to...

"Kaya wala kang lovelife alex..tinatakot mo nga chikababes ehh.."

"Hmm!! hindi ko kailangan ng love life! walang ibang nagmamahal sakin kundi siya.."

Sabay bukas ng chart na kanyang hawak.. hindi ko maiwasang mapatingin

sakanya..Napaka cold naman ng isang to.. kung hindi lang siya doktor uupakan ko ang
isang to! grrrrr!! sino kaya yung tinutukoy niyang "Siya"?

Napatingin lang yung lalakeng may ginintuang buhok saakin.. ngumiti siya.. eww..
agad naman akong napaiwas ng tingin...

*** To be Continued
_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

What a day!! bakit ba lagi akong hinahabol ng kamalasan.. hay!!! yung lalakeng may
itim na buhok.. nasaan na kaya siya?? ligtas kaya siya?? Hopefully..sana ligtas
siya..

And I am stuck here with these weirdos!~ members pala ng military ng Xavierheld
Colony ang mga taong to.. I dont feel safe sakanila!!! bakit ba ako andito?!

Next On Code X105 Project ANGEL: Code 4 : SECRET DATA BASE

"Ano bang gulo ang aking napasok?"

_____________________________________________________________________________

Code 4: The Secret Data Base

*** Stella's Point Of View ***

Around 8:30 pm nang makarating kame sa gate ng bahay namin.. dineactivate nung
lalakeng may ginintuang buhok ang kanyang auto lock system ng kotse..

Agad siyang bumababa at pinagbuksan ako.. napatingin ako sakanya ng kakaiba nang
ngumiti siya saakin ng matamis..

"Ang Weird mo naman..."

Sambit ko sakanya while giving that confused look at him... at agad akong bumababa
ng kanyang kotse nang biglang sumakit ang aking sugat at medyo napa inda ako..

Agad din naman niya akong nasalo at nasuporthan sakanyang dibdib.. naamoy ko ang
bango ng kanyang perfume na paglalake... tila bay napatigil ako nang makaramdam ako
ng kakaibang ginhawa sakanyang dibdib..

Halos ramdam ko ang biglang pag init ng aking mukha..

Napatingin ako sakanya at tila bay nagkaroon ng mga shining shimering na glitters
sa paligid ng kanyang mukha.. Oh sh*t am I hallucinating??!!!

"A..ayos ka lang ba miss??"

Mahinahon niyang sabi at tila bay nag alala para sakin.. agad akong nagbalik
saaking senses at mabilis na lumayo sakanya..

Pucha! ay kaya naman pala naging chickboy tong gurang na to..grrrr... hindi na ako
magtataka kung bakit siya habulin ng mga babae..
Nang biglang...

"Hoy ikaw! lumayo ka sa anak ko!"

Napalingon kame nang bigla naming marinig ang isang mabigat at seryosong boses sa
may tapat ng pinto..

Halos manlamig kame nang makita namin si papa sa may pintuan habang sakay ng
kanyang machine operated wheel chair habang may hawak ang isang long barell shot
gun sa kanang kamay....

Napatitig siya saamin ng seryoso..

"Stella sino yang lalakeng yan??"

Sabay kalabit dun sa hawak niyang shot gun..Medyo napailing ako at napatindig ng
aking tayo.. halos mamawis yung lalakeng may ginintuang buhok saaking tabi..

Nang biglang..

"Ano kaba, Alfonso..."

Narinig kong lumabas si Tiya Harlinda mula sa pintuan.. nang makita niya ako ay
agad siyang tumakbo patungo saakin at hinawakan ang aking pisngi

"Stella!! ayos ka lang ba?! balita ko may bombing incident dun malapit sa
pinuntahan mo.. ayos ka lang ba talaga?? anong nangyari sayo? bakit may benda ka sa
braso mo??!!"

Nag aalalang sabi ni Tiya saakin na halos ika baliw na niya..

"Tiya.. okay lng ako.. medyo nadaplisan lang po ng bala-----"

"Hayyyy jusmiyoooo!! ikaw bata ka!!!!"

Mahabag na sigaw ni Tiya at mariin akong hinawakan sa kamay..

"Tiya woah!! Tiya... okay lng ako... okay lang! kumalma lang po kayo.. okay lng po
ako.. dinala ako ng mamang to sa ospital.. kaya okay na ako.."

Natataranta kong sabi kay Tiya na halos himatayin na sakanyang nalaman.. agad
niyang tinignan yung lalakeng may ginituang buhok..

"Naku samalat sa Diyos at ligtas ka! at itong gwapong lalake ba ang nagligtas
sayo?"

Sabay lapit ng kanyang mukha dun sa lalakeng may ginintuang buhok.. halatang nag
awkward yung lalake at medyo inilayo ang kanyang mukha kay Tiya

"Infairness ahh.. ang gwapo ng boyfriend mo..."

"HAH? BOYFRIEND!!!??"

Sabay naming sigaw nung lalakeng may ginintuang buhok.. ewww!!! halos mamula ako sa
sinabi ni tiya saamin.. napakamot lang nang ulo yung lalake..

"Anong sabi mo?!!"

Mariing sambit ni papa at muli niyang kinalabit yung shot gun niya.. agad na
nataranta si Tiya at sinamahan na si papa na pumasok muli sa loob ng bahay..

"Haha.. nagbibiro lang naman ako Alfonso.. ikaw naman.. mukhang nag magandang loob
lang naman yung lalake.. haha Sumunod kana Stella..."

At mahinahon na silang pumasok sa loob ng bahay.. naiwan kami nung lalakeng may
ginintuang buhok..

"P..pasensya kana ahh.. over protective kasi si papa.."

Ngumiti lang yung lalake saakin at napakamot ng buhok niya.. medyo... uhm..
awkward...

"Haha.. okay lang... maswerte ka at andyan pa daddy mo.."

Napatingin ako sakanya at tila bay panandaliang gumuhit ang lungkot sakanyang
mukha.. agad din naman siyang ngumiti

"Sige na.. mag iingat ka palagi ah..."

"Sige..salamat ng madami ah.."

Napatalikod na ako nang biglang...

"Ah..miss..."

Napalingon ako sakanya.. nagulat ako nang hindi siya makatingin saakin ng diretso..
medyo kinamot niya ang kanyang pisngi..

"Pwede ko bang..malaman..kahit.. ang pangalan mo?"

Nahihiyang tanong niya saakin.. nagulat ako sakanyang sinabi ngunit I found my self
na ngumingiti sakaya..

"Stella... Stella Franz..."

Napatingin siya saakin.. at tumindig ng tayo.. napangiti siya ng malaki..

"Ah.. nice meeting you Stella.. sige na lumalalim na ang gabi.. mag iingat ka
palagi.."

I smiled back at him habang pinagmamasdan ko siyang sumakay muli sakanyang kotse..

"Salamat ng madami..uhm----"

Natigilan ako.. nang biglang..

"Vaughn..Vaughn Meinhardt ang pangalan ko.."

Mahinahon niyang sabi at ngumiti saakin habang pinaandar na ang kanyang kotse..
that moment tila bay may kakaiba akong naramdaman.. a mixture of something starge
and happiness

"Ah..Thank you soo much.. Vaughn..."

Sabay sabi ko sakanya.. ngumiti lang siya sakin ng matamis at sumaludo..

"Until we meet again, Miss Stella..."

Pinagmasdan ko ang pag alis ng kanyang sports car.. hindi ko maiwasang tila bay
nalungkot ako pagkat baka hindi na kaming muli pang magkikita..

I guess it was the first and last time I saw him..

*********************************

Napaupo ako sa aking study desk nang makarating ako sa loob ng aking kwarto..
isinuot ko yung t shirt ko ngunit iningatang hindi matamaan ang aking sugat sa
braso..

Napatingin lamang ako dun sa sugat.. yung dalawang lalakeng yun.. nasaan na kaya
sila? ayos lang kaya sila?

Napatayo ako at kinuha ang aking bag upang ligpitin na nang biglang may mahulog
mula dito.. napukaw ang aking attention nang makit ako yung Black USB..

Oo nga pala.. etong USB na to..

Agad kong pinulot ang aking USB at umupo sa harapan ng aking crystal tab.. dali
dali kong sinaksak yun sa USB adapter ng aking tab..

SCANNING USB FOR THREATS.... PLEASE WAIT.....

69%...... 75%..................................... 100%

NO THREATS FOUND

Agad kong binuksan ang nasabing USB..

*click* click*

Kumalat ang lamig saaking buong katawan nang biglang mag black screen ang aking
crystal tab..

"What?! what the hell!!"

Napatayo ako wala sa oras at medyo pinukpok ang aking tab.. ano bang nangyayari
dito! napaka wrong timing mo naman! arrgghh!! why hang now?!

Halos nanlalamig na ang aking mga kamay at paa saaking nakikita ngayon nang biglang
mag respond ulit ang aking tab..

Agad na lumabas ang iilang mga di ko maintindihang mga coordinates and numbers sa
screen.. tila bay isa yung pool ng information na hindi ko ma decode..

Oo.. isa akong graduate ng Advance Information Technology pero now lang ako naka
encounter ng ganito ka complex na mga codes.. napaka komplikado ng kanyang
structures at hindi ko ma decode...

After a few seconds ay lumabas sa screen ang isang violet na screen at unti unting
nag appear ang isang pamilyar na logo.. Nadatnan ko ang isang gintong kalasag at
tila bay may Laurel Leaf sa may right side at red anb blue ribbons sa may left
side...

VERIFYING ACCESS CODES....

VERIFYING NETWORK ACCESS....

ACQUIRING IP ADRESS......

BYPASSING SECURITY CODES.....

Nagulat ako saaking nabasa... se..security codes?? bypass?? halos manlamig ang
aking buong katawan nang matanto ko kung ano ang aking nasa harap...

"Isa itong... isa itong!-----"

ACCESS GRANTED

WELCOME TO XAVIERHELD'S MILITARY SECRET DATA BASE

"...Top Secret Military Data Base!!!"

Halos hindi na mawari ang aking kaluluwa nang mabasa ko ang nasa harapan ko.. agad
agad na na nag load ang mga vital infromation saaking crystal tab..

Pilit kong ini exit ang nasabing application pero tila bay hindi na ito nag
rerespond..it keeps on loading infromation on the screen..

"Stella Calm down!! calm down!! hindi makakatulong ang pagpapanic!! waaaaa!!"

Pagpapa kalma ko saaking sarili..Halos wala nang paglagyan ang aking panic sa mga
nangyayari ngayon.. ngunit tila bay na catch ang aking attention nang makita ko ang
picture ng isang mala higanteng robot na nakatago sakanilang milatry secret base..

Agad akong lumapit at na curious sa article.. mahinahon kong binasa ang laman
nito...halos manlaki ang aking mga mata saaking mga nalaman..

"Isa... isang Valkyrie Unit?.. ito ay...."

Patuloy akong nag basa sa ibang mga artciles upang masatisfy ang aking curiosity..
Nang ako'y mag scroll down at nakita ko ang isang article...

"CODE 0X15 PROJECT A.N.G.E.L.."

Nagulat ako saaking nakita...agad na nagbalik saakin yung sinabi nung lalakeng may
itim na buhok... ito ba marahil ang sinsabi niya?? ang mga ito??

"Mga.. ANGELS....."

Nang akmang i cli-click ko na ang nasabing article ay agad na nag black screen muli
ang aking crysral tab at umugong ang error notification.. after ng ilang seconds ay
tuluyan nang nag flash sa screen ang isang error message..

ACCESS DENIED

VERIFYING INTRUDER'S IP ADDRESS

Halos manlaki ang aking mga mata nang mabasa ang mga yun.. Oh Sh*t! Oh Sh*t!..
dahil sa sobrang pagkataranta ko ay nagawa kong i shutdown ang aking crystal tab..

Mabilis kong inalis ang USB mula sa adapter nito at marahas kong ihinagis sa
sahig.. at tuluyan itong nawasak into pieces..

Dahil saaking curiosity ay hindi ko nagawang umalis sa application na yun.. na

attract ako sa mga controversial articles nila...
At ngayon at malamang ay nadetect nila ang aking IP address... ay hindi.. hindi..
na shut down ko naman yung crystal tab ko.. maybe hindi na natuloy yun..

That moment hindi ko na alam kung ano ang aking gagagwin.. Im so hysterical right
now~

"Oh my God! ano nang gagawin ko!!"

Sabay higa saaking kama... Stella.. think.. you can manage this.. wag kang mag
panic... think positive!!!

Nang biglang pumasok saaking isipan si Boss Edgar... agad akong napatalon mula
saaking kama..

"Tama!! maybe he can help me!! tutal sakanya naman galing ito!! tama!!"

Agad kong kinuha ang aking white hooded jacket at crystal tab... I ran to the door
nang bigla kong maisip sila papa..

Oo nga pala.. malamang ay hindi nila ako papayagang lumabas ng ganito ka disoras na
ng gabi..

Napalingon ako sa mat bintana...

I dont have any choice right now...

*************************

Naririnig ko ang yapak ng aking mabilis na pagtakbo sa madilim na daan na tanging

street lights lang ang ilaw..

Hindi ko alintana ang lamig ng gabi dahil suot ko ang aking white hooded jacket..
bitbit ko saaking kanang kamay ang aking crystal tab.. hindi ko na pansin ang sakit
na dala ng aking sugat dahil sa kaba...

Siguradong nasa panganib na ang aking buhay ngayon.. i need to figure this out! Ano
bang gulo ang napasok ko?!

Kailangan kong mahanap si Boss Edgar as soon as possible!

Agad akong napatigil at halos manlaki ang aking mga mata nang madatnan ko ang
internet cafe at printing shop na aking pinasukan kani kanila lang na halos giba at
wasak na...

Hindi ko maintindihan kung ano ang aking nararamdaman.. nagkalat ang mga debris at
ang mga caution ribbons sa paligid.. tila bay naging isang crime scene ang work
place ko...

Nang biglang...

"Maligayang pag dating.. Miss Stella Franz.."

Nanlamig ako saaking narinig at dahan dahang lumingon.. halos manlaki ang aking mga
mata saaking nakita...

Bumungad saaking mukha ang isang makapal na talukbong...

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

N..Nasaan ako?? bakit.. bakit kakaiba ang aking pakiramdam?? oo! oo!! nasaan si
Boss Edgar!? kailangan ko na siyang mahanap!! nanganganib ang aking buhay!

Ngunit.. ngunit nasaan ako?! tila bay kakaiba ang lugat na ito...

Next On Code 0X15 Project ANGEL : CODE 5 : THE BARGAIN

"You now choose miss Franz, your life or your father's life?"

____________________________________________________________________________

Code 5: The Bargain

*** Stella's Point Of View ***

Naramdaman ko ang kakaibang lamig mula saaking mga paa... tila bay nakahiga ako sa
isang malambot na higaan.. kakaiba ang lamig sa paligid.. malamang ay nararamdaman
ko ang isang cooling system sa paligid...

Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata at agad na napaupo nang makita ko ang
aking paligid..

"Hindi ka dapat bumabangon kaagad agad.."

Nagulat ako at napalingon nang marinig ko ang isang boses ng lalake.. nagulat ako
nang madatnan ko ang isang matangakad na lalaking may asul na buhok na nakatayo
mula sa pinto..

"..Mahihilo ka at mawawalan ng lakas para sa interrogation mamaya maya.."

Dagdag pa niya.. habang hindi inaalis ang kanyang mariing titig saakin.. napatingin
ang aking mga mata saaking paligid.. hindi ko maiwasang medyo kabahan nang ma
realize ko na tila bay nasa loob ako ng isang maliit na kwarto..

May isang metallic na table at mga chairs at tanging ang isang maliwanang na
flourescent light lang ang nag bibigay liwanag sa buong paligid.. lahat ng windows
ay naka shut..
Napaiiling ako..

"Na..nasaan ako??"

Mariin kong tanong dun sa matangkad na lalakeng nakatayo sa pinto... napatingin

lang siya saakin... nang biglang bumukas yung pinto..

"Nasaan na siya??"

Rinig na rining ko ang boses ng isang lalake.. matapos nun ay tumambad saaking
harapan ang iilang mga kalalakihan na nakasuot ng dark purple na military
uniforms.. matinding silang tumayo sa pinto at agad na sinaluduhan yung isang
matangkad na maputing lalaki na may brown na buhok..

Mukhang magkasing edad lang sila ni Vaughn... napatingin siya saakin... habang
napaupo.. agad namang sumara ung pinto ng kwarto

"Miss Franz.. tama ba??"

Halos man laki ang aking mga mata nang banggitin niya ang aking pangalan..

"Pakiusap, maupo ka..."

Hindi ako umiik at tumango lang... halos manlamig ang aking mga paa't kamay nang
maupo sa malamig na steel chair.. hindi parin maalis ang seryosong titig niya
saakin..

"Anong nalalaman mo tungkol sa data base?"

Diretsto niyang tanong saakin with that very serious voice.. halos hindi ko
makasagot sakanyang tanong.. sinimulan akong kabahan.. gosh... sabi ko na ba tlga..
malamang... ay...

"Pe..pero.. hindi po yun ako.. kasi ho.."

Natatarantang sagot ko nang biglang binagsak nung lalakeng pinuno nila ung kanyang
mabigat na kamay sa steel table..

"Wag ka nang mag sinungaling miss Franz! na trace namin ang IP address mo at nakita
namin ang link ng hacked information sa address mo.."

Halos hindi ako makapag salita sa aking mga narinig.. dala na din ng takot ay
natulala lang ako sakanyang seryosong mukha..

"..Saan mo nakuha ang ganito ka top secret na information?? alam mo ba ang iyong
pinasok miss Franz??"

Sabay tayo niya at hinimas ang mesa saaking harapan..

"Isang top secret military information and codes miss Franz.. yung tipong... buhay
ang kapalit pag na laman ng ibang taga labas.."

Halos mapalunok ako ng laway saaking narinig.. halos hindi tumigil sa pangangatog
ang aking mga paa sa kaba.. mamamatay na ba ako?? ngunit pilit ko paring maging
steady..

"Ah.. ano... ga...galing po sa isang USB sir.. a.. d naman.. po.. akin.. ang
USB...it was all an accident!!"
Natahimk ang lahat.. hindi parin maalis alis ang kanyang titig saakin.. titig ng
pagka dismaya na may halong doubt..

"Kung ganun, kanino galing ang USB?"

Napatigil ako saking pagsasalita... biglang nag flash back muli saakin si boss
Edgar.. hindi ko alam pero confusion struck my mind.. dapat ko bang sabihin??

But.. he treated me good.. Should I?? Nang biglang sumabat sa usapan yung lalakeng
may blue na buhok sa tabi ng pinto..

"Commander, napag alaman namin na.. sa isang Edgar Harrison galing ang nasabing
USB.. siya ang may ari ng printing shop na pinagtratrabahuhan ng babaeng yan.."

Napatingin ako sakanya.. ganun din ang commander.. pa..pano kaya niya nalaman at
nakilala si Boss Edgar?? ganito naba makapangyarihan ang mga taong ito??

"Tell me more about that Captain Helsberg..kung ganoon nasaan na ang lalakeng un?"

Sambit na tanong nung commander...

"Wala na commander.. isa siya sa mga nasawi sa bombing incident kanina.."

Halos mangiyak ngiyak ako saaking narinig.. ano?? pero! pano nangyari un?!!

"Isa ang printing shop na yun sa mga tinarget ng mga terroristang Black
Rouge..napagalaman namin na naroon siya sa mga oras na sumabog ang bombang
nakatanim sa nasabing shop.."

"Anong sabi mo?!!"

Bigla kong sigaw.. hindi ko na nagawa pang pigilan ang aking emosyon.. biglaan ang
mga pangyayari..

"You have the right to remain silent young lady..."

Mariing sabi nung commader sabay tingin saakin ng seryoso.. agad akong napa iling..
halos nagkahalo halo na ang mga emotions sa dibdib ko.. hindi ko alam kung
matatakot ako or kakabahan..

I just wanna get out of this place now!!

"Pero! isang malaking pagkakamali ito! isang aksidente! hindi po ako ang nag hack
sa system ng data base nyo!!"

Agad na napatingin saakin ung commander.. agad niyang binagsak ang kanyang palad
dun sa metal table na medyo nagpapikit saakin..

"Eh di sino ang nag hack ng system??"

Napatingin ako sakanya... biglang nag flash back saakin ang binatang may itim na
buhok.. siya nga ba?? hindi din ako sure.. hindi ko naman maaring sabihin na siya..

Ni hindi ko nga alam ang kanyang pangalan... and hindi ako siguardo kung siya ba
talaga ang nag hack or isa lang siyang dummy carrier ng nasabing USB.. Ghad D*mn
it!

Hindi ko nalanag sana binuksan ang taenang USB na yun...!!

"Bat hindi ka makasagot?"

Mabilis na interrogate saakin nung Commander... napatitig lng ako sa metal table..
hindi ko magawang sumagot pagkat hindi ako sure.. ayokong may madamay sa kagagawan
ko..

"Pero.. hindi naman po tlga ako..."

Mahinang sabi ko.. ngunit halatang hindi sila naniniwala.. paano ko kaya
pagtatanggol ang aking sarili..? maybe.. this is the end of me...

"Its so clear now... we dont have any choice..."

Napatingala ako nang binaggit ng commander ang mga salitang yun.. napatayo siya at
lumapit sa isang window na naka cover ng window blades...

Nagtaka ako sakanyang mga ikinilos.. agad niyang hinawakan ang opener ng window
blades at mariing itinaas ito..

Halos manlamig ako at mapatayo ako saaking kinauupuan nang makita sina Papa at si
Tiya Herlinda sa kabilang glass..

Hindi ko nanagawa pang pigilan ang aking sarili at agad na tumakbo patungo sa windo
glass.. ngunit agad akong pinigilan ng mga sundalo sa paligid..

"Anong ginagawa nyo kay papa at kay tiya!!!"

Sigaw ko.. halos manlaban ako ngunit its so useles.. nakita ko ang bahid ng sobrang
pag aalala sa mukha ni papa.. halos mapaiyak si Tiya Herlinda habang hawak hawak
ang shoulders ni papa..

"Anong ibig sabihin nito?! bakit sila nadamay dito? diba ako lang naman ang habol
nyo? bakit pati sila??!!"

Sigaw ko habang pilit nila akong pinapaupo muli sa steel chair..tinignan ako nung
commander ng deretso...

"We have no choice but to use violence if thats the case.. well.. Miss Franz..
hindi pa huli ang lahat.. Im giving you the chance upang aminin ang iyong
pagkakasala.."

"Mga walang konsensya!!"

Hindi ko na napigilan pang maiyak habang tinitignan ng pagalit yung mga tao sa
loob.. lumapit saakin yung commander.. at napalingon sa may salamin kina papa..

Halos manlaki ang mga mata ko nang biglang may mga punasok na mga armadong
kalalakihan sa loob.. kitang kita ko ang takot sa mga mata nila Papa at Tiya..

"Now you choose, Miss Franz, your life, or your father's and auntie's life?"

Agad silang pinaligiran.. narinig ako ang pagkasa nila ang kanilang mga
baril..halos pumutok ang aking puso sa takot at napasigaw na..

"OO!! OO!! AKO ANG NAG HACK NG SYSTEM NYO!! OO!! AKO ANG HACKER!! please...
please...just let my family go.. please.. wag nyo silang sasaktan.. please..."

Halos mapahagulgol ako at mapaupo sa malamig na sahig.. halos pumatak ang aking mga
luha sa sahig..
Narinig ko ang paglabas ng sundalo sa room nila papa.. lumapit saakin ang ung
commander.. napatingala ako at hindi alintana ang mga luha ng takot na dumaloy
saaking mga mata...

"Good Choice, Miss Franz.."

Agad din naman akong dinampot ng mga sundalo at pilit na pinatayo.. napatingin ako
sa salamin at nakita ko sina papa na halos maiyak habang pinagmamasdan nila ako..
Halos hindi kayanin ni Tiya ang mga pangyayari...

Napatingin ako ng seryoso dun sa commander..

"Masaya kanaba?? nakuha mo na kung anong gusto mo... wag na wag niyong sasaktan ang
pamilya ko kahit anong mangyari.. kundi malalaman ng lahat ng sikreto niyo.."

Ngumiti lang ng sarcastic ang commander saaking harapan..

"Hmm.. well.. you're so brave for a young lady.. don't worry.. ang gobyerno na ng
Xavierheld ang bahala sakanila.. I promise you Miss Franz.. walang mangyayari
sakanila... they will live a normal life, that I assure you.."

Hindi ko parin inalis ang aking titig sakanila.. habang marahas akong iginapos ng
mga sundalo palabas ng interrogation room..

Agad din namang sumunod ung mga matataas na opisyal... napalingon ako saakin
likuran at nakita sina papa at tiya Herlinda mula sa malayo..

Bakas ang luha at pagaalala sakanilang mga mata...

I have no choice.. ito ba.. ba ang justice?? Im innocent but Im forced to confess
and assume the feet of a criminal for my family's life and safety...

Wala na akong magagawa pa.. My life is a total mess...

Hanggang dito nalang ba ako?

Natatakot ako...

Natatakot sa mga maaring mangyari...

*** To be Contiued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

Hindi ko maiwasang kabahan saaking mga nakita.. what? ilalagay nila ako sa
kulungan? pero hindi naman ako isang kriminal ehh..

Huh? Isang pag aaklas?? tama ba ang narinig ko?? dapat ko ba silang pigilan?? or
sasama ba ako sakanila?? naguguluhan ako..

Next On Code 0X15 Project A.N.G.E.L : CODE 6: GREAT ESCAPE

"Pero..imposible yun! hindi siya isang ANGEL! hindi nya maaring gawin yun!!"
_____________________________________________________________________________

Code 6: Great Escape

*** Stella's Point Of View ***

Mariin ako hawak hawak nung lalakeng may asuk na buhok habang kami ay nag lalakad
sa hallway.. napag alaman kong dinala nila ako sa isang military base na under ng
Xavierheld Colony dito sa Earth..

Bantay sarado kaming sinusundan ng mga armadong mga military men saaming likod at
saaming harapan..Napatingin ako sa aking paligid..

"Kung iniisip mong tumakas, kalimutan mo na yun.."

Mahinang buling saakin nung lalakeng may asul na buhok.. the hell?

"Pwede bang luwagan mo naman ang pag hawak sa kamay ko..nakakasakit kana ahh.."

Napatigil kame at bigla niya ibinaling saakin ang kanyang mabibigat na asul na mga
mata... natigilan ako at natahimik.. tila bay any moment ay sasapakin na niya ako..

"Hindi mahaba ang aking pasensya miss..."

Nang sinabi niya ang mga salitang yun ay tila bay parang malambot na gulay lang
akong sumama sakanyang paghatak saakin..

Agad kaming napatigil nang marating namin ang isang metal door.. bumukas ito sa
pamamagitan ng finger print sensor na taglay nung lalake..

Nang bumukas ang pinto, bumulaga saaking paningin ang isang napakalaking lugar na
tila bay garahe ng isang space shuttle.. oo tama .. isa nga yung spacecraft wing..

Napalakad kami at hindi ko maiwasang mamangha sa napaka high tech na kagamitan sa

loob.. napatigil kame sa paglalakad nang marating namin ang isa pang pinto..

Agad at mabilis naman iyong binuksan ng mga military personnel..

"Pasok na..."

Marahas na utos saakin nung lalakeng may blue na buhok sabay bukas ng pinto ng
isang maliit na space bus shuttle.. napatingin ako saaming paligid..

"An..nong ginagawa nyo? saan nyo ako dadalhin?"

Mariing tanong ko at humarang sa pinto ng shuttle.. mukhang nayamot yung lalakeng

may blue na buhok.. agad na pumasok sa loob yung ilang mga military men..

"Halika na... kailangan pa ba talaga kitang hawakan at samahan sa loob?"

Nayayamot na sabi nung lalake.. sabay kuha saaking wrist at hinila ako patungo sa
loob.. agad niya akong pina upo sa isang seat katabi ng bintana..

Agad din naman siyang naupo sa tabi ko.. Pansin ko ung mga iilang mga military
personel sa loob..tila bay nakabantay parin sila saakin..

"Hindi kana maari pang mamalagi sa dito.."

Halos manlaki ang aking mga mata saaking narinig..

"Ha?!! anong sabi mo?!! saan nyo ako dadalhin??!!"

Sa sobrang kaba ako ay napatayo ako at medyo nataranta.. agad din naman akong
hinila nung lalake paupo muli sa upuan ko..

"Hay..pinasasakit mo ang ulo ko! kung gusto mong makarating ng Xavierheld Colony ng
buhay ay umayos ka.."

Napalingon ako sakanya

"Huh? dadalhin nyo ako sa.. Xavieheld Colony?"

Mariin kong tanong dun sa lalakeng may asul na buhok na katabi ko..narinig ko ang
piloto ng space shuttle na nagbibigay na ng instructions..

"Maituturing kana bilang isang top military criminal ng Xavierheld dahil sa ginawa
mo..hindi kana maari pang mag stay dito sa Planet Earth.. ililipat na ang custody
sayo.. kailangan mong mamalagi sa Xavierheld Colony..at dun makukulong ka.."

Mariin niyang paliwanang saakin sabay fasten ng seatbelt saakin.. napatingin siya
saakin na tila bay naninibago..agad din naman niyang inalis ang kanyang tingin at
umupo ng komportable..

"Kung inaalala mo ang mga pamilya mo wag kang mag alala.. may isang salita ang
Commander.."

Napatingin ako sakanya... at napalingon sa binatana habang nakikita ko ang pag

galaw ng sinasakyan naming space shuttle upang mag lift off na..

Tilay isa yung napakahabang daan na tulad ng isang roller coaster track..kumukuha
ng bwelo ang shuttle upang mag lift off sa pamamagitan ng pag takbo ng sobrang
tulin..

Napatingin nalang ako sa aking mga tuhod at kamay.. hindi ko maiwasang maluha..
ito.. ito ba ang kabayaran.. ngunit wala naman talaga akong ginawang masama..

Isa lang din akong biktima... napahigpit ako ng aking mga kamao.. ngunit agad akong
nagulat nang biglang hawakan sandali nung lalakeng may asul na buhok ang aking
kamay..

"AND.... LIFT OFF!!!!"

Napatingin ako sakanya at binawi niya ang kanyang kamay... at sa isang mabilis na
buwelo ay nag take off na ang space shuttle patungong Xavierheld Colony

Hindi parin mawari ang aking tingin habang pinagmamasdan ko ang paglayo namin sa
ere.. di tagal ay nakita ko na ang paglayo namin sa mismong Planetang Earth.. hindi
ko maiwasang maiyak..

Ito na ang last time na masisilayan ko ang aking planetang kinagisnan..

*************************************

Dahil sa lawak at napaka advance ng teknolohiya ay nagawa namin mag travel sa space
patungo sa Xavierheld Colony ng halos 5 oras lang..
Hindi naman ito kalayuan kaya mapapadali lang talaga ang travel.. tulad lang din ng
mga international flights kaso medyo may kamahalan ang nasabing ticket sa mga space
bus na tulad nito..

Nang makalapag kami sa base ng Xavierheld Colony ay agad nila akong sinakay sa
isang kotse sympre kasama parin ung mataray na lalakeng may asul na buhok..

Halata ang aking jet lag pagkat magtatanghali na nang makarating kami sa nasabing
colony.. halos mahulog ang aking mga mata dahil sa antok..

Napasandal ako sa may car seat.. nasatabi ko parin ang lalakeng may asul na buhok..
at maiging nakabantay... pinagmasdan ko ang napaka unlad na city ng Xavierheld..
ang daming fly overs.. walang traffic.. napaka payapa...

Lumipas ang iilang oras ay nakarating kame sa isang military base facility..
dumeretso yung kotse sa mismong loob..

"Baba na.."

Utos nung lalake..

"Sabi mo ehh.."

Tinanggal ko ang aking seat belt at bumama sa kotse.. as usual bantay sarado parin
ang iilang mga military personel saaming paligid.. naglakad na kami patungo sa
base...

Napansin ko ang isang military officer na agad namang sumaludo nung nakita yung
lalakeng may asul na buhok..

"Captain Helsberg!!!"

Sabay mariin na saludo nung bantay na military official... ahh.. king ganun Captain
Herlsberg pala huh...

Agad na bumukas yung isang heavy metallic door... at agad din kaming pumasok..
halos hindi ako makapagsalita nang makita ko ang looban ng military facility..

"Isa itong...."

"Isang detention facility..."

Malamig na reply saakin nung lalakeng my asul na buhok na tinatawag nilang Captain
Helsberg.. Mahinahon niyang hinila ang aking braso at naglakad patungo sa gitna..
hindi ko maalis ang aking mga tingin sa bawat selda sa loob.. tila'y punong puno ng
mga ibat ibang uri ng mga kriminal.. err..

Hindi ko maisawang kabahan...

"Dito..dito nyo ba ako ikululong?"

"Hm..dahil isa kang top criminal ng Xavierheld ay ilalalagay ka sa isang special

detention.."

Halos mapatingin saakin ang lahat ng mga nakapiit sa kani kanilang kulungan nang
akoy mapadaan sa hallway.. halos hindi ako makalingon sa takot.. ano na kayang
mangyayari saakin? ayoko na dito..

Napatigil kame nang marating namin ang isang maliit na piitan na may isang metallic
door.. ini slide nung isang military personel ang isang card sa isang door lock sa
may gilid ng pinto at agad din namang bumukas..

Tumambad saakin ang isang masikip at maliit na kwarto na walang ni bintana kundi sa
may pinto.. may isang mallit na kama ay may toilet facilities..

"Didito kana hanggang sa case investigation mo.. mag seset din sila ng date para sa
trial mo.."

"Huh? trial?"

"Oo.."

Agad din naman silang lumabas ng aking seld at nilock yung metallic door.. agad
akong dumungaw sa maliit na binata sa pinto..

"Te..Teka.. Cap..Captain Helsberg.."

Mahinahon kong tawag dun sa kapitan na may asul na buhok.. napatigil lang siya sa
paglalakad ngunit hindi lumingon..

"A..ano nang mamgyayari sa tatay at sa aunty ko?"

Nag aalalang tanong ko dun sa kapitan.. natahimik lng siya...at hindi lumingon..

"Magiging maayos lng sila.."

Matipid na reply nya at agad din namang umalis kasama ng iilang military
personels..

************************************

Its already 2:57pm nang mapalingon ako dun sa wall clock ko.. naririrto lang ako at
nakahiga sa maliit na kamang ito..

Deadma ko yung inoffer nilang prisoner uniform na kulay violet dun sa may isang
maliit na aparador.. hindi ako isang criminal.. why bother wear those..

Tanging ang pag tick lng ng second hand ng wallclock ang aking naririnig..
pinagmasdan ko ang hand nito hanggang umabot ito sa 12 na numero

Nang biglang....

"BOOOOOOOOOOOOOMMMMMMMMMMMM!!"

Halos manakit ang aking tainga sa isang malakas na pagsabog na umugong sa buong
building.. halos manginig ang buong katawan ko saaking narinig at napabangon sa
aking kama wala sa oras..

"Oh Sh*t! ano yun!!!"

Napasigaw ako at agad na dumungaw sa maliit na pinto.. halos mangatog ang tuhod ko
nang makita kong nagsisilatakasan ang mga iilang prisoners sa kani kanilang mga
selda..

Halos Chaotic ang buong facility.. sigawan ang lahat at tilay nahuhuli sa
pagppadala ng reinforcement ang mga personel.. nang biglang may lumapit saaking
pinto at walang hirap na nabuksan ang metalic door na may strict security code..
Bumulaga saaking ang isang babae na may pulang buhok at nakasuot ng prisoner's
uniform..

"Halika na.. pagkakataon mo na ito!"

Malaks na sabi niya saakin sabay hatak saakin palabas ng selda.. halos magkagulo sa
buong lugar..

"A..anong nangyayari!?"

Sigaw ko dun sa babaeng may pulang buhok habang tangay tangay parin niya ako..sabay
takbo ng mabilis..

"Isang pag aaklas!! dalian mo!! pagkakataon na nating tumakas!!"

Nang biglang may sumabog muli at tuluyan nang nagiba ang isang part ng ceiling ng
facility na dumerederetso saamin..

Agad akong itinulak nung babae palayo at marahas na bumagsak ang mga debris saaming
gitna dahilan upang akoy mahiwalay sakanya..

Hindi ko na alam ang aking gagawin.. babalik ba ako saaking selda o sasama
sakanila?! bakit ba nangyayari ito saakin!!

Agad akong napatayo at tumakbo na palayo.. kailangan kong makahanap ng daan

palabas.. isang pag aaklas?? nababaliw naba sila!!

Napatigil ako nang makita ko ang isang elevator.. agad akong pumasok sa loob at
pinindot ang pinaka basement.. dinig na dinig ko parin ang mga kaguluhan sa
paligid.. hindi ito biro..dapat naba ako sumuko??

Nang bumukas ang pinto ng elevator ay agad akong lumabas..napatingin ako sa

paligid.. tila bay nasa isang napakalaki at nakapalawak na basement ako..

Napatakbo ako sa may kanan nang biglang may bumungad saaking paningin... Halos
manganga lang ako saaking nakita...

Nanlaki ang aking mga mata at halos bumilis ang pagtibok ng aking puso...

"Ito ang...."

Biglang nag flash back saakin ang nakita kong picture sa data base ng Xavierheld...
bumungad saaking mga mata ang isang malahiganteng robot na may puti at asul na
kulay..

Halos maabutan na ng higanteng ulo nito ang taas ng cieling ng basement.. hindi ko
maintindihan ngunit tila bay naakit ako nito..

Napalakad ako patungo sa steel stairs upang makalapit mismo sa higanteng

Robot...hindi ko nabatid ang taas ng aking kinalalagyan mahawakan lang ang nasabing
higante..

"Ito ay.. isang.. Valkyrie Unit..."

Napahawak ako sa isang maliit na parte nito.. pansin ako ang tila bay isang mallit
na pinto na likod nito..

"Kung ganoon.. totoo pala ang lahat ng nasa data base.. nag eexist ang mga ito..."
Nang biglang marinig ko ang pagbukas ng pinto ng basement at ang pagpasok ng
madaming armadong sundalo sa loob..

"Ayun siya!!!"

Malakas na sigaw nila nang makita nila ako mula sa itaas.. halos manlamig ako nang
makita nila ako ..

"Bumababa ka diyan!!"

Sabay paputok ng kanilang mga baril.. halos napa sandig ako sa likod at umiwas sa
mga bala ngunit tila bay pinauulanan nila ako.. naririnig ko ang mga mabibigat na
yapak na paakyat ng steel stairs..

Halos sumabog ang aking puso sa kaba.. hindi nila ako pwedeng mahuli ng ganito..
susuko naman talaga ako ngunit bakit nila ako kailangan paulanin ng bala?!!

Agad akong napatayo at tumungo patungo dun sa isang maliit na pinto sa likod ng
nasabing robot.. tinignan ko ang mga controls.. palapit na ang mga sundalo..
kailangan kong makapagtago dito!! ngunit hindi ko alam pano buksan ang pinto nito..

Walang ni isang buttons or kahit ano.. isang plain sensor pad lang ang naroon..
paano naman kaya ito??

Nang biglang bumulaga saaking mga paanan ang mga nangagalaiting mga bala.. Sh*t!
bumukas ka!!!

Agad at marahas akong napadapa dun sa may pinto.. aksidente kong nahawakan ang
sensor pad nito at laking gulat nang mabuksan ang pinto at tila bay nahigop ako sa
loob..

"AAAAAAAHHHHHHHHH!!"

Hindi ko na nagawa pang ma explain ang mga sumunod na mga pangyayari at tila bay
gumaan ang pakiramdam ko nang makapasok ako sa nasabing unit.. tilay lumiwanag
lahat ng switch sa loob..

Kumunekta saaking mga paa at kamay ang iilang wires na tila bay may sarili itong
buhay.. lumiwanag ang screen..

Lumabas ang logo ng Xavierheld Colony sa screen at nag load ng information...

ACCESSING DRIVES....

VERIFYING PILOT'S IDENTITY....

VERYFYING CODES.....

ENABLING COMMANDS....

ENABLING WEAPONS......

PROCESS COMPLETE........

X105 VALKYRIE UNIT FREYJA READY FOR COMBAT

Halos hindi ko ma explain ang nangyayari ngayon.. ano bang nangyayari dito!! halos
mangiyak ngiyak ako... pinilit kong galawin ang aking mga paa.. at laking gulat ko
nang biglang humakbang ang nasabing robot na sa kasalaukuyan ay sinasakyan ko..
Narinig ako ang pagsabog at pagkaputol ng iilang mga wires na kumokonekta sa unit..
napapikit ako at napaiyak..

"Anong nangyayari dito!!"

Napapikit ako at napaisip na gusto kong makaalis dito.. di tagal ay tila bay
sinunod iyon ang nasabing robot at mahinahong humakbang at winasak ang pinto..

Halos manlaki ang aking mga mata saaking na experience.. tila bay sinusunod ng
robot na ito ang aking mga mental commands... ano.. ano bang nangyayari!!

Nang biglang...

"Tumigil ka!!!"

Napatingin ako sa screen at nakita ko si Captain Helsberg na may hawak hawak na

baril at nakatuok sa aking harapan.. naririnig ko ang lahat sa pamamagitan ng
internal speakers ng robot..

Natigilan ako.. Napatigil ako at ganun din ang nasabing robot.. napaluhod ito sa
matigas na concrete floor ng basement..

Hindi ko parin matigil ang pamamawis ko ng malamig at ang paghabol ko ang aking
hininga.. a..ano bang nangyayari dito??

Napasandig ako...pinagmamasdan ko si Captain Helsberg mula sa crystal monitor...

"Pero imposible yun! hindi siya isang ANGEL! Hindi niya maaring gawin yun!"

"Pero nakita mo naman! nakita nating lahat!! gumalaw ang unit na yan!"

Natulala na lang ako nang marinig ko ang mga katagang yun mula sa speakers...
an..anong ibig sabihin nila dun??

Nalilito ako....

** To Be Continued

__________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

An..ano bang nangyayari?? parang napaka imposible namang nagawa kong controlin ang
mala higanteng robot na ito ng ganun lang kadali..

Ano kaya ang ibig sabihin ng mga katagang yun?? nalilito ako!!!

"Huh? saan nyo nanaman ako dadalhin??!"

"Wag kang matanong!"

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 7: The Biased Judgement

" I hearby state that Miss Stella Franz is guilty of the said crime and must be
executed immediately!
____________________________________________________________________________

Code 7: The Biased Judgement

*** Someone's Point Of View ***

"Anong sinabi mo?! na pilot ng babaeng hacker na yun ang Valkyrie Unit na yun?!"

"O..Opo.. sir.. hindi nga po kaming makapaniwala saaming nasaksihan kani kanina
lang..."

Nanginginig na sagot ng isa sa mga aking mechanic crew sa wing via phone.. hindi ko
maiwasang magulat at mamangha at the same time saaking nalamang balita...

"Nasaan si Capatain Helsberg?"

"Na..naririto po..."

Narinig ko ang pagpasa ng telepono at di tagal ay nagisnan ko na ang makapal na

boses ng kapitan...

"Anong balita diyan, Helsberg?"

"Nasa ayos na po ang lahat.. ibinababa na namin ang nasabing babae mula sa unit..
hindi nga namin mabuksan yung pinto ng unit.. kaya napilitan kaming alisin ang
power source nito manually at kunin siya sa loob.."

"Ayos lang ba ang babae?"

"Oo.. ayos lng siya.. nawalan siya ng malay sa loob kaya di na niya nabuksan ang
pinto..tinitignan na siya ng mga doktor at nurse ngayon.."

Napahigpit ang aking hawak saaking fountain pen at napatayo mula saaking office
chair.. napadungaw ako sa may glass window at nakita ang iilang mga sundalo mula sa
labas.. nakita kong dumaan ang isang matangkad na lalakeng may ginintuang buhok..

"Nakabalik naba si Lieutenant Meinhardt?"

"Mariing tanong ng kapitan mula sa kabilang linya.."

Napatingin ako saking desk..

"Oo.. mukhang nakabalik na siya mula sakanyang leave.."

"Ano nang gagawin natin sa babaeng to?"

Napaupo ako muli saaking upuan at pinagmasdan ang mga isda mula saaking crystal
aquarium sa loob ng opisina..
"Ingatan niyo siya.. isa siyang mahalagang piece ng puzzle.. and tell the medical
personel to take some samples of her blood..."

Medyo natigilan ang kapitan sa kabilang linya..

"Ibig sabihin..."

"Oo.. we dont have any choice... Palay na ang lumalapit sa manok... its our
chance... aalamin natin ang mga bagay bagay sa babaeng yan... we must take her on
our side right away kung mapapatunayang totoo nga ang hinala natin sakanya...."

"Okay then..."

At narinig ko ang pagbaba ng telepono mula sa kabilang linya... ibinababa ko yun at

nagsimula nang mag dial ng ibang number.. di tagal ay narinig ko ang pag ring sa
kabilang linya...

"Good Afternoon~ Xavierheld Law and Justice Office.. how may I help you?"

*** End of Someone's Point Of View ***

*** Stella's Point of View ***

"Stella....Stella...."

Narinig ko ang isang mahinahong boses na tumawag saakin.. dahan dahan kong inimulat
ang aking mga mata..at nakita ko si Captain Helsberg mula saaking paningin..

"Ca..Captain.. Hels..."

"Wag ka nang mag salita pa..."

Nang inumulat ko ang aking mga mata ay tila bay nararamadaman ko ang paggalaw ang
aking paligid.. napalingon ako at natanto ko na nasa loob ako ng isang tumatakbo na
ambulansya..

"Huh? saan nyo nanaman ako dadalhin?!"

Medyo pumalag ako at agad naman akong hinawakan nung Kapitan..

"Wag kang matanong.."

Mahinahong utos niya saakin...

Napatingin siya saakin mula sa itaas... nakikita ako ng seryoso niyang mga asul na
mata..

"Nakasalalay saamin ang buhay mo, Stella.. kaya umayos ka.."

Halos manlamig ako saaking narinig mula sakanya.. at naramdaman ko ang pagtigil ng
sasakyan... napaupo ako mula sa strecher at napa dungaw sa salamin..

Nakita ko ang iilang mga military personel na bumababa ng sasaskyan.. napansin ko

ang isang napakagandang modern building...

"Xavierheld... Law... and.. Justice.... Hall...."

Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng ambulansya.. agad na bumababa yung kapitan at

inalalayan ako pababa..
Nang maka baba kami ay agad kaming i escort ng mga military personel at pumasok
kami sa loob ng nasabing hall..

Halos hindi ko magawang maiangat ang aking ulo nang mapansin kong nagsisitinginan
ang lahat ng taong madaanan namin.. tila bay.. naroon ang mga titig ng panlalait at
kahihiyan sakanilang mga mukha..

Hi,.Hindi naman ako kriminal ahh.. bakit nyo ako tinitignan ng ganyan?? bakit
ganito??

Napatigil kame ng paglalakad at agad na binuksan nung mga body guard ang isang
malaking pinto..

Napatigil ako nang bumulaga saakin ang isang maliit na court room.. tila bay
kakaunti ang mga tao na naroon, ngunit punong puno iyon ng mga military personel sa
loob..

Napalingon ang iilang mga tao nang magsimula na kaming pumasok sa loob.. kakaiba
ang pakiramdam.. and the way the stare at me.. as if nakapatay ako ng isang daang
tao..

"Isasabak nyo ako agad sa isang trial? ayos ahh.. ang bilis ng jurisdiction ninyo
dito ahh..."

Pabulong kong tanong kay Captain Helsberg..

"Oo..mabilis ang justice system dito sa Xavierheld, pero hindi ko inasahan na

ganito kabilis ang trial mo.."

Maingat na sabi ng kapitan na tila bay nagtataka din.. hindi ko maiwasang medyo
matakot sakanyang ipinakitang kakaibang pagtataka..

Nang kami ay makarating sa harap ay napatigil kame at humiwalay saamin ang iilang
mga military personel at naiwan kami ng kapitan..

Halos manliit ako sa mga kakaibang pagtitig saakin ng 3 judges sa harapan ng court
room.. napatayo ang isa nasa gitna..

"Siya ba? Captain Helsberg?"

Napatingin ang kapitan saakin ng blanko..

"Opo, your honor siya po..."

Tila bay nabalot ng kakaibang silence ang buong courtroom..napaupo ang nasabing
judge at narinig ko ang pagsara ng pinto... agad akong napalingon..pansin ko na
walang ni isang media personel ang naroon..

At tanging mga iilang opisyal at military personel ang naroon.. ihinatid ako ni
Captain Helsberg sa defendant seat sa tabi ng judge's table...

Napaharap ako sa buong courtroom.. hindi ko maiwasang manlamig saaking mga nakita..
lahat ay tila bay seryoso at may kakaibang aura ang nasa paligid..

Mula sa kanan ay naroon ang iilang opisyal ng Xavierheld na nakasuot ng violet

military uniforms.. and mula sa kaliwa ang iilang representative ng Earth na
nakasuot ng black na uniforms..
Tila bay ako nalang ang kanilang hinihintay upang magsimula..

"All rise..."

At tilay napatayo ang lahat.. agad din naman akong inalalayan ni Kapitan Helsberg
na tumayo.. nakita ako ang pagpasok ng isang matandang babaeng nakasuot ng itim na
toga..

Tila bay siya ang head ng mga judges at naupo sa pinaka gitna at pinaka mataas na
posisyon sa courtroom..

Napaupo siya at sinimulang tignan ang mga papel.. napaupo na rin kame..napansin ko
ang isang lalakeng nakasuot ng formal na coat ang tumungo sa harapan..

"We are gathered here to witness the trial of Miss Stella Franz.. who is accused of
illegally tresspassing and tampering Xavierheld's top military data base through
stealthy hacking valuable data through her possed USB.."

Napatingin ako dun sa lalake.. eh anong tampering? gosh.. ni hindi ko nga ginawa
yun ehh.. mukhang may dagdag bawas na nagaganap dito ahh..

Napansin ko na wala ni isang lawyer ang naroon upang protektahan ako.. tila bay may
kakaiba at may mali dito...

Agad din naman akong nilapitan nung lalakeng naka coat saaking kinauupuan..

"Please raise your right hand miss Franz.."

Mahinahong utos niya saakin.. agad din naman akong tumayo at sumunod sakanya..

"Do you, Miss Stella Franz, solemnly swear or affrim that you will tell the truth,
the whole truth, and nothing but the truth, so help you God?"

Napatingin siya saakin.. at kahit na manginig nginig ang aking boses ay agad din
naman akong nag response..

"Y..Yes.."

Sa matipid kong pag salita ay agad din naman siyang lumayo at akoy napaupo na..
nakakabasag ang katahimikan sa loob..

"So.. tell me, Miss Franz... ano ba talaga ang totoong nangyari? nasaan ka ng mga
oras na iyon nang nangyari ang nasabing pang hahack?"

Napatingin ako sakanya ng mariin..

"Ang totoo po niyan ay nakuha ako lng po ang nasabing USB saaking boss.. "

"Boss?"

Agad niyang sambit saakin causing for my statement to be broken..

"O..Opo.. ang boss ko po ang nagbigay saakin ng nasabing USB.."

"At bakit naman niya ibibigay sau iyon?"

Natahimik ako.. hindi ko alam kung ipagpapatuloy ko pa ang mga sasabihin ko..

"Mukhang natahimik ka miss Franz... so... maykakaiba kang nalalaman huh... ayaw mo
bang sabihin?"

"Hinde!"

Mariin kong reply.. tila bay nagsimulang manlamig ang aking mga paa at kamay.. not
this again.. alam kong wala na si sir Edgar.. wala na silang makukuha mula
sakanya..

"Ibinigay niya saakin ang bagay na iyon pagkat.. iaabot ko iyon sa isa niyang
kaibigan.."

Napatingin ng seryoso saakin ang lalakeng naka coat..

"Kaibigan? so tell us, Miss Franz.. sinong kaibigan naman kaya yun?"

Natahimik muli ako at tila bay nag flash back muli saaking paningin ang lalakeng
may itim na buhok na nagligtas saakin sa bombing incident...

Tila bay nagsimulang manakit ang aking tyan sa sobrang kaba.. ni hindi ko alam ang
kanyang pangalan... malamang pag sinabi ko yun ay hindi sila maniniwala.. they want
concrete evidence, not merely a description..

Hindi din naman ako sigurado if sangkot ang lalakeng yun sa case na to.. hindi ako
sure if may alam siya.. at ayoko naman din mag conclude kung wala akong mga
ebidensya.. babalik muli ang kaso saakin at tiyak ay mas malala pa..

Ayokong masangkot siya dito.. pagkat iniligtas niya ang aking buhay.. hindi din ako
siguaro if sangkot siya dito!! naguguluhan ako!

"Miss Franz!!!!"

Malakas na tawag saakin nung lalakeng naka coat.. tila bay nagbalik ako saaking
sarili.. at naririnig ko muli ang ingay sa loob ng court room..

"Oder! Oder in the court!"

At madiing pinukpok ng judge ang kanyang mallet..

"Let Miss Franz finish her statement..."

Natahimik muli ang loob ng korte at tila bay lahat ng mga mata ay natoon saakin..
hindi ko maiwasang mahapahawak saaking dibdib.. nararamadaman ko ang pagkalabong ng
aking puso sa sobrang kaba...

"Tatanuningin kita muli, Miss Franz.. sino ang kaibigang yun?"

Napako ang tingin ko sakanyang berdeng mga mata.. napapikit ako...

"Hi..Hindi ko.. hindi ko po alam..."

Umalingaw ngaw muli ang ingay sa loob.. tila bay medyo nadismaya ang mga iilang
opisyal ng Earth saaking pahayag..

Napapikit ang lalakeng naka coat at tumungo sa harapan ng mga hurado na tila bay
may hininging permiso.. tumango ang mga judge at sumenyas sa iilang mga military
Personel..

Napalakad sila patungo sa isang maliit na pinto at halos gumapang ang lamig at
galit sa bawat sulok ng aking katawan nang makita kong inilabas nila mula sa pinto
ang aking ama at si Tiya Herlinda..

Agad na pumaligid sakanila ang iilang armadong kalalakihan..balot sa kanilang mga

mukha ang matinding takot..sa sobrang galit ko ay agad akong napatayo at ibinagsak
ang aking mga kamay sa mesa..

"Mga walang hiya kayo!!! pakawalan niyo sila!!"

Agad akong iginapos ng iilang mga tao at umingay ang buong court room.. hindi ako
nagpadaig at tila bay ikinaladkad ako ang aking sarili patungo sa harapan ng mga
hurado.. hindi ko naiwasang maiyak habang napatingin dun sa judge.

"Wala silang kasalanan.. pakiusap.. wag niyo silang saktan... inosente sila.."

"Yes.. I know.. Miss Franz.. they're innocent.. ayoko sana silang gamitin againts
you.. but you choose to refuse the mistake you've made.."

Napatingin lang siya saakin..nakita ko ang mga matang walang awa... ganito..?
ganito ba ang hustisya?? ganito ba kasama? ganito din ba kalaki ang aking
kasalanan?

Kung tutuusin.. inosente ako.. wala akong kinalaman.. ngunit.. im forced to be in

the feet of a criminal.. threatening my family's safety.. leaving me no choice but
to do this..

Napatingin ako sa ibaba.. tila bay that time.. gusto kong magwala.. agad din naman
akong iginapos at ipinadapa sa malamig na sahig ng court room..

Oo..malamig.. kasing laming ng mga taong naririto..

"Now Miss Franz... do you have something to tell the jury?"

Napapikit ako at hindi na napigilan pang maluha... and with my weak voice I tell
them...

"Yes... im the one who hacked your data base.. im the criminal... in the one you're
searching for..."

Napangiti ang lalakeng nakacoat at tumayo..humarap siya sa mga jury at sa mga

judge.. Narinig ako ang boses ng isa sa mga lalakeng judge mula sa itaas...

"We dont need to continue this anymore... it did came from the horses' mouth..."

Agad akong itinayo ng mga military personel at ipinaharap sa mga hurado.. hindi ko
alintana ang aking mga luhang dumadaloy saaking mga pisngi..

Napatingin ako sakanila ng may bahid ng galit.. galit na kailan man ay hinding
hindi maaalis..

Kaya pala.. kaya naman pala.. naging isang closed door trial ito.. pagkat isang
Biased Judgement ang kanilang ginawa...

"I will.. I will accept the judgement.. just leave my family alone..."

Sabay tingin ko sa mga judge.. natahimik lng sila at tumayo ang pinuno nila at
hinawakan ang kanyang wooden mallet..
"Very well then.. Miss Franz... The Xavierheld Colony will assure that..."

Napapikit ako.. at napayuko.. waiitng for my judgement... natahimik ang buong court
room..

"There will be no sense in continuing this trial anymore as the defendant already
admitted her crime.. Therefore making her as an enemy of the state..."

I gues.. this will be it.. i guess.. hanggang dito nalang ako.. for once.. kahit
papano.. I saved my family... napapikit ako at pumatak ang aking luha sa malamig na
sahig..

"..I hereby state that Miss Stella Franz is guilty of the said crime and shall be
executed immediately..."

At sa tunog ng pagpukpok ng wooden mallet ay sumabay ang ingay ng mga tao sa loob..
agad din naman akong iginapos at pinaligiran ng mga military personnel..

Agad nila akong ikinaladkad palabas ng court room.. naririnig ko ang paghagulgol ni
Tiya Herlinda mula sa malayo..

Napalingon ako at nakita sila mula sa malayo.. si papa.. na nakita kong lumuha sa
unang pagkakataon.. at ang namumulang mukha ni tiya sa sobrang kaiiyak..

Napangiti ako sakanila.. way na sabihing.. im okay.. but still.. hindi ko paring
maiwasang matakot.. ngumiti ako sa pinaka huling pagkakataon..

At hindi na lumingon pang muli...

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** Stella's Preview Scene ***

Enemy of the state.. yan ang sabi nila saakin sa korte... handa na ako.. i guess
this will be my end.. ang bata bata ko pa para madanas ang mga ganito..

Well,, this is the last.. i guess..

"Huh? isa.. isa itong...academy?"

Next On Code 0X15 Project ANGEL : CODE 8 : MILITARY ACADEMY

"Welcome to Hannesworth Institution For Military Academics, Miss Franz.."

_____________________________________________________________________________
Code 8: Military Academy
*** Someone's Point Of View ***

Agad akong pinagbuksan ng pinto ng aking body guard nang huminto ang aking
sinasaksyang kotse sa harapan ng isang building..

Mariin akong bumababa dito at iniayos ang aking white and blue military uniform..
hindi dapat ito makusot lalo na't haharap ako ngayon sa pinakamataas na pinuno ng
paaralang ito..

Maingat na inabot saaking ang aking gray na suitcase at agad na pumusisyon saaking
tabi.. di kalaunan ay lumabas ang isang lalakeng school personel at buong tuwid
akong sinaluhduhan..

Napatingin ako sakanya at agad din namang sumaludo..

"Maligayang pagdating po, Admiral Rockwell!!"

Malugod na bati niya saakin..

"Magandang araw din po, General Kai.."

Matipid kong bati sa may edad nang Heneral..ngumiti siya saaking ngunit hindi parin
mawari ang aking seryosong mukha..

"Isang malaking karangalan po ang makilala at makita ang pinaka batang Admiral ng
Intelligence ng Xavierheld Military.. "

Natutuwang sabi niya saakin.. nginitian ko lang siya ng matipid.. matapos noon ay
agad niya akong sinamahan papasok sa loob.. hindi parin umaalis ang iilang mga body
guards ko na nakabuntot saaming likuran..

"Malugod na po kayong hinihintay ni Captain..."

Masayang sabi niya saakin habang naglalakad sa hall ng nasabing paaralan.. pansin
ko ang iilanga mga studyante sa paligid ng hall.. tila bay naninibago sakanilang
nakita at agad sumaludo..

Halata sa kanilang mga mukha ang nerbyos nang makita nila ako.. ngunit hindi ako
nagpa daig at ang dirediretso lang ng aking tingin..
Sumakay kami ng crystal lift elevator..natanaw ko ang buong unibersidad mula sa
itaas.. iilang taon na ang nakalipas.. hindi parin nagbabago ang lahat..

*TINGGG~~*

Bumukas ang pinto at lumabas ang mga body guards kasama kami.. napalakad kame sa
hall at patuloy na sumasaludo at tumitigil sa paglakad ang iilang mga studyante
aming makasalubong..

Hindi parin nagbabago ang lahat.. ganun din kaya siya?

Napatigil kame nang marating namin ang isang automatic door..tumayo sa tabi ang
Heneral at pinindot ang voice button ng pinto..

"Captain Einsmann, naririrto na po ang iyong bisita.."

At sa pag bitaw ng heneral ng push to talk button ay narinig ang isang mapinong
pamilyar na boses ng babae..

"Ah..okay..papasukin nyo siya..salamat Heneral Kai.."

Automatic na bumukas ang pinto at pumasok ako ng mag isa.. hindi na sumunod pa ang
aking mga body guards at ang nasabing Heneral..

Pagkapasok ko ay agad namang sumara ang pinto at bumungad saakin ang isang malaking
office.. napatayo lng ako sa harapan ng desk mula sa malayo..

Tanaw na tanaw ko ang mga gabundok na papel sa mahaba niyang crystal desk..ngunit
tila'y walang nakaupo dun..

Nang biglang nakarinig ako ang pagpatong ng mga babasaging plato sa isang mesa sa
may bandang kanan..

Napalingon ako at muli kong nalapat ang aking mga kayumagging mga mata sa isang
maputing babaeng may mahabang buhok na nakasuot ng puting military uniform..

Hindi ko maiwasang medyo magulat nang makita kong nakasuot siya ng isang pink na
cooking apron..

"Maligayang pagbabalik, Yohannes Rockwell..."

Bati niya saakin at sinabayan ng kanyang mga matatamis na ngiti habang inilapag ang
isang slice ng blue berry cheese cake sa mesa..

"Ipinaghanda kita ng meryenda.. haha blueberry cheese cake.. paborito mo..."

Napatitig ako sakanya...

"Hindi ka parin nagbabago, Maris Einsmann.. mahilig ka parin sa matatamis..."

Napapikit ako at naupo sa sofa sabay kuha ng kanyang inialok.. inilapag ako ang ang
brief case sa upuan at agad niya itong hinawakan..

"Ito naba?"

Mahinahon niyang tanong sabay bukas ng aking case.. isa isa niyang tinignan ang
iilang laboratory test results ng mga blood sample..

"Kung ganoon, totoo nga..."

Matipid niyang sabi habang gumuhit ang isang mahinahon at matamis niyang ngiti..
agad ko namang nilunok ang aking pagkain.. at napatingin siya saakin..

"Oo.. kaya nga kinailangan kong gawin ang lahat ng iyan.. pati ang trial niya..
malinis na ang lahat Maris.."

Ngumiti lang siya saakin..

"Masinop ka parin sa trabaho, Yohannes.. haha.. tulad na tulad parin ng dati nung
nag aaral pa tayo dito sa unibersidad na ito.."

Napatingin siya sa may bintana.. napatingin ako sakanya at natahimik..

"Hindi ko nga akalain na ang pinaka mahina sa klase natin ang siyang magiging Head
Chief ng University na ito.. kakaiba talaga ang takbo ng kapalaran..."

Napatingin lang siya saakin.. ganun din ako sakanya.. ngumiti siya ng matamis..
tulad nung mga araw na magkaklase pa kami..

"Harsh ka parin Hans.. grabe ha.. haha"

Reply nya sabay halakhak ng malakas... napatayo siya at dumugaw sa bintana..

"Say..kailan ba siya darating? na eexcite na ako.."

Inilapag ko ang platito na may cheesecake sa mamahaling krystal na mesa at

komportableng sumandal sa malambot na pulang sofa..

"Iilang minuto mula ngayon, naririto na siya..."

Matipid kong sagot..

*** End Of Admiral Yohann'es Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Agad at marahas akong kinaladkad papasok ng isang armored car.. tila walang ni
isang tao ang naroon sa labas.. oo.. tama nga ang aking hinala..

Ginawa nila itong isang case na close sa mata ng publiko.. ganoon naba talaga ako
ka samang tao upang gawin nila saakin ang bagay na ito?

Mariin nila akong iginapos at sa isang iglap ay nilagyan ng piring ang aking mga
mata.. sh*t this is not good..

Hindi parin maalis saaking dibdib ang matinding kaba at takot.. ano..ano nang
mangyayari saakin?hindi ko mapigilan ang pagluha ko..

Mas tumindi pa ang aking takot nang maramdaman kong nagsimula nang gumalaw ang
sasakyan na sinasakyan namin.. saan naman kaya nila ako dadalhin?

***********

Nagpatuloy ang biyahe ng halos iilang oras nang maramdaman kong tumigil ang
sasakyan.. hindi parin maalis saaking dibdib ang sobrang takot at matinding kaba..

Hindi parin maalis saaking isipan ang taimtim at tahimik na pagdarasal habang
nararamdaman ko ang pag assist saakin pababa ng nasabing armored car..
Agad nila akong pinalakad..ramdam ko parin ang higpit ng aking pagkagapos ang at
iilang mga malalaki at mabibigat na kamay na humahawak saaking mga braso..

Puro kadiliman ang aking nakikita..wala akong makita.. tanging ang iilang boses
lang ang aking naririnig..

Naramdaman ko ang pagkawala ng init na nanggagaling sa araw.. mukhang nakapasok na

kami sa isang lugar..

Naririnig ko ang pag echo ng aming mga yapak.. ramdam na ramdam ko ang lamig sa
paligid na tila bay nagpatayo saaking mga balahibo sa katawan..

Nasaan na kaya ako? tila bay ramdam ko na ang pagtawag ni kamatayan saakin..
feeling ko ay dinala nila ako sa isang sikretong tunnel...

Mariin nila akong binibibit sa braso..hindi ko na ramdam pa ang pagod ng aking mga
paa sa kakalakad sa sobrang takot..

Lumipas ang iilang minuto ng paglalakad ay tila bay nakarinig ako ng pagbukas ng
isang lagusan.. napatigil kami sa paglalakad nang biglang...

"Tratuhin nyo siya ng maayos!"

Nakarinig ako ng isang makapangyarihang utos mula sa isang boses ng lalake na

naramadaman kong lumapit mula saaking harapan..

Agad ko ring naramdaman ang pag bitaw saakin ng iilang mga personel.. sino..sino
kaya tong lalakeng to? narinig ko ang pagtinding ng kanilang pag tayo..

Ngunit lubos kong ikinagulat nang bigla niyang hawakan ang likod ng aking ulo at
sinimulang i untie ang aking piring..

Nang maalis ang balot ng kadiliman saaking mga mata ay bumungad saaking harapan ang
isang matangakad na lalakeng may medyo mahabang kayumaging buhok.. maamo ang
kanyang mukha at naroon ang kanyang mga kulay chocolate brown na mga mata...

Ngumiti lang siya saakin.. ngunit balot ng misteryo ang kanyang mga ngiti..

"Miss Franz, tama ba?"

Narinig ko ang kanyang mahinahon ngunit makapal na boses.. napalingon ako.. at

hindi nga ako nagkamali.. naroon kami dumaan sa isang sikreto at madilim na
tunnel.. marahil ay upang hindi ako makita ng publiko..

Napatingin ako sakanya.. ganoon rin siya saakin..

"Ako si Admiral Yohannes Rockwell.."

Napatingin lang ako sakanya ng tila bay magkahalo ang pagtataka at takot.. agad
naman iyon nahalata ng lalake mula saaking harapaan at tila bay nag bigayn ng
signal sa iilang mga military personnel sa likod..

Agad din naman nagsialisan ang mga armadong lalake at naiwana kaming dalawa ng
admiral

"Sumunod ka saakin..pakiusap..."

Nagsimula siyang maglakad.. agad din naman akong sumunod sakanya.. nakakapanibago
pagkat wala nang kahit sinong military personnel ang sumusunod.. isa akong kriminal
diba? bakit hindi nakabantay sarado ang mga personnel saakin?

Nakakapagtaka naman.. at sino naman kaya ang lalakeng ito?? napatigil kami sa
harapan ng isang elevator na agad din namang bumukas..

Hinintay niya ako upang makapasok.. nang akoy makapasok sa loob ay agad din naman
niyang sinara ang pinto at umandar ang elevator..

Nakakabinging katahimikan ang nanaig sa loob.. hindi ko maiwasang mailang sakanya

habang tahimik niyang tinitignan ang pinto..

Nakaka catch ng attention yung suot niyang blue and white military uniform at ang
iilang badges na naka kabit mula sakanyang right shoulder...

Marahil ay hindi siya basta basta.. hindi naman kami iiwan ng mga military
personnel kung pipitsugin siya..

Nang bumukas ang elevator ay nagulat ako nang makita ko ang buong paligid..
napakaaliwalas.. nakasabit ang iilang portrait ng mga lalaking nakasuot ng military
uniforms.. walang katao tao ang paligid..

Hindi ko naiwasang magtaka.. supposed to be bibitayin ako, ngunit bakit naririto

ako at naglalakad sa isang napakagandang hall?

"Alam kong punong puno ng mga katanungan ang isip mo ngayon.."

Napatingin ako sa lalakeng admiral habang naglalakad kami... mukhang alam niya ang
tungkol saakin.. sino kaya ang lalakeng to...

Napatigil kami nang marating namin ang isang automatic door.. pinindot niya ang
iilang codes at agad naman itong bumukas..

"Pasok na..."

Mahinahon niyang utos saakin.. napatingin lang ako ng kakaiba sakanya..

Dahan dahan akong pumasok nang biglang...

"Helloooooo!!!!!"

Halos mapaatras ako nang biglang bumulaga saakin ang isang babaeng may mahabang
puting
buhok at agad niya akong kinamayan.. ni hindi ako makapag salita sa sobrang gulat..

"You must be Stella Franz!"

Ngumiti siya saaking ng matamis at agad akong pinaupo.. agad niya akong inalok ng
piraso ng isang strawberry cake na nakalakgay sa isang magarbong crystal plate..

Punong puno ng confusion ang isipan ko ngayon.. agad din siyang naupo at tinitigan
ako.. err.. nakakailang... ngunit pansin ko ang sobrang kagandahan niya.. tila isa
siyang barbie doll na nakasuot ng puti at asul na military uniform..

Inayos niya ang kanyang asul na skirt habang umupo..

"Have some.. wag kang mahiya.. alam kong gutom ang inabot mo sa mga mararahas na
taong yun.. sorry for that ahh.."
And..my mind is full of what?? and this time hindi ko na naiwasan pang magtanong..
agad akong napatayo.. both of them looked at me..

"Wh..what am i doing here?? diba.. supposed to be bibitayin na ako? pero bakit

naririto ako at inaalok ng fancy cakes?!"

Ngumiti ang dalagang babae at inilapag ang kanyang hawak na tea cup at tumingin
saakin.. Nalapat ang kanyang mga deep blue eyes saakin..

"Because your a special kind of Person..."

Mahinahon niyang sabi at sabay tayo.. agad siyang naglakad patungo sakanyang
crystal desk.. hindi niya alintana ang suo t niyang high heels.. at kinuha ang
iilang papers..

"By the way.. I am Captain Maris Einsmann.. the Chief Head of Hannesworth Institute
for Military Academics..."

Nagulat ako sakanyang sinabi saakin.. ano? i..isang military Academy? nanigas ako
saaking mga narinig at gusto ng sumabog ng aking utak dahil sa confusion ngayon..

"Nabalitaan ko ang buong pangyayari tungkol sayo..miss Franz.. hindi ko akalaing..

magagawa mong makapasok sa data base ng military...and... hindi lang yun..."

Mahinahon niyang pinindot ang isang button at nag flash ang isang hologram ng robot
unit na aksidente kong na pilot..

"Nagawa mong i pilot ang X015 Valkyrie Unit na Freyja ng walang kahirap hirap...
thats one heck of a talent..."

Napatigil siya sakanyang sinabi..

"Oh..let me correct that.. i guess its not a talent... rather, a GIFT.. i must
say.."

"Gift?"

Nalilito kong tanong sakanya... ngumiti lng siya saakin at tumungo sa isang
kurtina..

"Yes.. indeed, a gift.. and soon you will realize it by yourself... for now..
iniligtas ka ng Xavierheld Colony sa isang masaklap na kamatayan, pardon had been
made, lingid sa kaalaman ng iba.."

Napatingin ako sakanya.. hindi parin maalis ang kakaibang tamis sakanyang mga
ngiti..

"You are now under the custody of Xavierheld Military... and Xavierheld needs
you..."

"Why me?"

Sunod kong tanong...

"Ohh miss Franz.. may mga bagay bagay na kahit i explain sayo ay hindi mo
magagawang intindihin.. I will wait for the time, that time when you will realize
the true reason behind my words.."

Malalim niyang paliwanag saakin..

"Oh..lets not talk about it.. say.. since andito kana.. pasalamat tayo at buhay
ka.. yung ang mahalaga for now... and...since officially under kana sa custody ng
Xavierheld Military, its very much essential na mag uundergo ka ng military
education.. kaya naman..."

Agad niyang hinla ang curtains at tumambad saaking paningin ang isang full crystal
glass window at na reveal ang isang napakagandang view ng isang University mula sa
window...

Hindi ko naiwasang mapalapit sa window at mamangha sa ganda nito..

"Welcome to Hannesworth Institute for Military Academics, Miss Franz.."

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

Huh? mag aaral ako ulit?? pero nakatapos na ako ng 4 year course.. ganun ba talaga
pag under kana sa custody ng Xavierheld Military? eee pero tinatamad na ako
magbasa ulit..

Ha!!!?? what?? Naaririrto ka din Revienne? at si Captain Helsberg?? what?!!! hindi

ko to inexpect!! pero bakit??

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 9: Class I Loki

"Ito ang top section sa buong university kaya wag ka nang umangal pa diyan.."

_____________________________________________________________________________

©All images belong to their respective owners

Code 9: Class I Loki

*** A Young man's Point Of View ***

"Malinis na ang lahat.. dont worry about those things.. Its a good thing na mayroon
din tayong intelligence sa loob.. since inayos na namin ang lahat, naka depende ang
resulta ng misyon na ito sayo.."

Tila bay napahawak ako sa aking wireless bluetooth headset na nakalagay saaking
kanang tainga.. Hindi ko alintana ang isang mabigat na boses ng lalake mula sa
kabilang linya..

Dinala ako ng aking mga paa sa isang Wash Room para sa mga kalalakihan.. nang
makarating ako sa loob ay nakita kong maaliwalas at wala ni isang tao..

Naglakad ako sa loob at isa isang napalingon sa mga bukas na cubicles.. positive..
ako nga lang ang tanging tao sa loob ng CR ngayon..

Tahimik akong pumasok sa loob ng isa sa mga last cubicle.. ngunit bago ko isinara
ang pinto ay idinikit ko sa side ng pinto ang isang micro heat sensor.. buti nalang
nag baon ako ng ganito..

Ma dedetect nito kung may pumasok na heat signature sa loob ng kinalalagyan ko at

magbibigay ng notice patungo saaking headset..

Napatayo ako sa loob at inilabas ang isang puting sobre mula sa bulsa ng aking moss
green na school pants..

Hindi talaga ako komportable sa uniform na to actually, pero wala akong choice..

"Na confirm nga ng Intelligence ang kanyang kinalalagyan ngayon..at siguardong

nariyan siya sa University na yan.."

"Para sa isang formal Military Education huh?"

"Tama ka.."

Mahinahon niyang sagot mula sa kabilang linya..agad kong binuksan ang puting
envelope... hindi na ako nagulat nang makita ko ang isang offcial School ID..
naroon ang aking 2x2 picture.. ang pangit kong tignan dito.. pero wala akong
choice... Nakaimprenta ng maayos ang aking totoong pangalan..

"Sigurado ba kayo na gagamitin nyo ang aking tunay na pangalan?"

Mahinahon at mapagmasid kong tanong dun sa lalake na nasa kabilang linya..

"Hmm.. nagkakaroon kaba ng mga pagduda ngayon? ahaha.."

Mahinahon na sambit nang lalake mula sa kabilang linya.. hindi ko maiwasang kumunot
ang aking noo..

"Gaya ng sabi ko sayo kanina.. wala nang problema... kung iniisip mo ang mga aberya
na dala ng iyong identity, pwes just sit back and relax, and do your work
properly.."

Pinakinggan ko lang ang kanyang mapaglaro at seryosong boses..

"Anyways... just remember, wag mong maliitin ang kakayahan at abilidad ng Earth
Intelligence, Lt. Aldebert..."

At sa kanyang mga huling salita ay narinig kong naputol ang linya... napapikit ako
at agad na inalis ang aking headset.. agad itong nag automatic compress at itinago
ko na saaking breast pocket..

Inilabas ko mula sa puting sobre ang offcial school ID at walang takot itong
sinuot.. agad akong lumabas at inalis ang sensor microchip..

Hindi ko naiwasang mapatitig sa bathroom mirror saaking harapan.. tinignan ko ang

aking sarili at napatindig ng tayo..

Hindi ko maalis ang aking tingin sa suot kong Moss Green at yellow Student's
Military Uniform.. iniayos ko ang aking itim na buhok at itinabi ko ang isang
maliit na hibla ng mahabang buhok sa tabi ng aking mukha..

Mukhang hindi parin nag fafade ang black dye dito sa isang mahabang hibla ng aking
buhok.. hindi ako nagsisi kung bakit ko ito kinulayan..

Hindi ko parin maiwasang matanong saaking sarili kung bakit mayroon akong neon blue
na hibla sa buhok kung talagang itim ang original hair color ko..

Bukod sa napaka weird nyang tiganan.. nakakasagabal ito sa aking trabaho, kaya
naman agad ko itong pinakulay na tulad ng aking hair color..

Napakapit ako sa sink at tinignan ang aking sarili..agad kong niyugyog ang aking
ulo.. kailangan kong mag focus sa trabaho.. wag mo nang piliting alalahanin ang
iyong mga nakaraan..

"Naririto siya... alam ko.. kailangan ko siyang mahanap sa lalong madaling

panahon.."

*** End Of Young man's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Eto ang magiging code ng door lock mo, miss Franz.."

Napatingin lang saakin si Admiral Rockwell sabay abot saakin ng isang maliit na
pirasong papel.. hindi ko parin mawari ang misteryo sakanyang mga mga matang walang
kahit anong emosyon..

Ngunit tila bay nagkakakulay ang kanyang mga mata sa tuwing magkasama sila ni
Captain Einsmann.. I wonder kung ano bang meron sakanila noon..

"Ah..salamat po, Admiral.."

Mahinahon kong sabi at kinuha ang papel mula sakanyang kamay.. medyo lumalamig na
ang paligid pagkat tuluyan nang kumagat ang gabi sa buong lugar.. kakaiba ang lamig
sa Xavierheld.. di tulad sa Earth.. I guess kailangan kong mag adapt sa bago kong
tirahan mula ngayon..

Hindi ko naiwasang mapalingon sa paligid.. tila nasa isang magandang dormitory

building kame..maaliwalas ang paligid at maliwanag ang bawat corridors..

"Magpahinga kana.. alam kong napagod ka sa mga naranasan mo ngayon.."

Napatigin ako sa Binatang Admiral.. tila bay inilayo niya ang kanyang mga mata mula
saakin at agad na tumalikod..

"8am mag sisimula ang opening ng klase bukas.. be sure na hindi ka malalate.. ang
assembly ay magaganap dun.."

Sabay turo sa isang malaking hall mula sa west wing.. napatingin ako mula dun sa
direksyon na itinuro ng Admiral.. isang malaki at napakagandang building ang aking
natanaw..
Matapos noon ay narinig ko ang kanyang pagyapak paalis saakin..

"Admiral.."

Mahinahon kong tawag sakanya.. agad itong napatigil sa pagalalakad ngunit hindi
lumingon..

"Salamat po..."

Nanaig ang panandaliang katahimikan sa buong paligid.. matapos noon ay nagsimula na

siyang maglakad palayo.. hindi ko maiwasang mahiwagaan sakanya...

Napapikit ako at napatingin sa pinto ng aking silid.. maingat kong tinype ang akin
door password at sa isang iglap ay auntomatic na bumukas ang pinto..

Nang bumukas ang pinto ay automatic nag on ang lights at ang aircon.. halos
matigilan ako nang makita ang loob..

"Ang..ang ganda..."

That three words just came out of my mouth nang makita ang buong silid.. hindi
naman gaano ito kalakihan, ngunit complete ang lahat ng necessities sa loob..

May isang medium size na kama na may dalawang unan at asul na comforter.. sa corner
ng wall ay naroon ang isang crystal study table at may LED adjustable lamp..

Napalakad ako sa gawing kanang bahagi ng silid at binuksan ang isang pinto..
nadatnan ko ang bathroom.. may shower at may tub.. may magandang sink.. hindi ako
makapaniwala.. para akong nasa isang hotel..

Binuksan ko ang isang maliit cabinet sa loob ng bathroom..naroon ang mga face
cleanser at ibang toiletries.. agad akong napalakad patungo sa closet at laking
gulat nang makita ang iilang sets ng uniform..

Agad akong kumuha ng isang set at halos hindi ako makapagsalita nang makita ang
Official University Uniform.. Tila isa yung Moss Green with yellow and white Steam-
punk style military uniform.. medyo balloon ang mangas at palda nito.. hindi ako
makapaniwala na ganito ka gara ang uniform sa Xavierheld...

Napansin ko ang isang puting box sa gilid at agad ko itong binuksan.. tumambad
saakin ang isang pair ng white school shoes at iilang pares ng white socks...
napalunok ako ng laway sa sobrang gara ng mga kagamitan sa loob..

Isa..isa ba itong.. military school? grabe... masyadong malayo sa inasahan ko..

akala ko isang piitan ang paglalagyan saakin, ngunit bakit ako naririto sa ganito
kagarang school?

Napalingon ako sa kama at tila bay may nakita ako isang rectangle na box.. agad
akong napatayo at pinuntahan ito..

Maingat kong binuksan ito at halos mangatog ang buo kong katawan nang makita ko ang
isang high tech at mamahaling crystal tab sa loob nito..

That moment gusto kong bitawan ang aking hinahawakan... ano..ano bang nangyayari
dito?? hindi ako sanay sa ganito.. tila bay magagara ang lahat ng kagamitan dito..
ngunit napukaw ang aking atensyon ng makita ko ang isang papel sa loob..

Agad ko itong kinuha at binasa...

"Welcome to Hannesworth Institute for Military Academics!! please take this Crystal
Tab as our symbol of gratitude for selecting our Academy.. This tab will serve as
your writing and research material during official classes.. Thank you and Good
Luck!"

What? so ganito na talaga ka high tech dito sa Xavierheld? pati mga notebooks,
ballpen at libro napalitan na ng crystal tab.. hindi pala uso ang bagpack dito kung
ganun.. isang maliit na tab nalang ang dadalhin..

Napatingin nalang ako sa paligid... at napaupo sa malamig na sahig.. nang biglang

makarinig ako ng tila bay may mahinang umiiyak..

Agad akong napatayo at hinahanap kung saan iyon nangagaling.. hindi ko akalaing may
kasamang multo ang student package dito...

Nang mapasandig ako sa wall ay tila bay lumalakas ang dinig ko sa iyak.. marahil ay
hindi iyon multo.. isa yung studyante for sure..

Naririnig ko ang kanyang paghikbi..di tagal ay may narinig akong pag ring ng
cellphone.. marahil ay sakanya yun.. ngunit tilay hindi niya ito sinasagot..

Hindi ko naiwasang kabahan saaking naririnig.. tila bay ramdam ko ang kakaibang
sakit sakanyang pag hikbi.. hindi parin tumatahimik ang pag ring ng kanyang
cellphone..

At sa isang iglap isang nakakatakot na katahimikan ang aking narinig mula sa

pader... tila bay mas lumakas ang kaba ko... hindi kaya...

Nanlaki ang aking mga mata at agad na tumayo.. agad kong binuksan ang pinto ng
aking kwarto at nagmamadaling lumabas... agad akong napatakbo patungo sa kabilang
kwarto..

Agad kong inilapat ang aking taenga sa pinto.. wala.. wala akong marinig...
nakakakilabot na katahimikan ang aking narinig... nawala bigla ang paghikbi at ang
tunog ng cellphone..

Napatingin ako sa pinto at huminga ng malalim.. at sa isang iglap ay maharas at

malakas kong kinatok ang pinto..

"Huy!!! ayos ka lang ba diyan?!! huy!! wag mong gawin yan!! wag kang magpakamatay!!
hoyy!! buksan mo to!!!!"

Malakas na sigaw ko habang patuloy kong pinupukpok ang pinto dahilan upang
mabulabog ang ibang babaeng studyante at lumabas ng kani kanilang kwarto..

"Hoy!!! buksan mo to!! kung may problema ka!! sabihin mo saakin!! hindi solusyon
ang pagpapakamatay!!!"

Dali daling nag umpukan yung mga babaeng studyante at hindi tagal ay hindi ko na
natiis pa at kinalabog ko ang door at sa isang iglap ay agad itong bumukas..

Dahilan upang madatnan ko ang isang napaka pamilyar na babaeng may mahabang itim na
buhok... Halos hindi ako makakurap nang makita ko siyang nakatayo sa pinto at tila
bay may bahid ng pagtataka sakanyang mukha...

"Rev...Revienne!!!!!!???"

Pautal kong sinabi.. napalingon ako sa likod niya.. naroon ang TV na may heavy
drama sa palabas.. halos mapangiti ako ng basag nang ma realize ko kung ano tlga
ang nangyayari..

Kung...ganoon...dahil...dahil sa drama na palabas sa TV...

Nagulat din siya nang makita ako...

"S..Ste...Stella?!"

Nang biglang...

"Ano bang nangyayari dito?!!"

Halos manlamig ang aking buong katawan nang marinig ko ang isang pamilyar na
boses.. halos lahat ng babaeng studyante kasama si Revienne ay agad na sumaludo..
Napalingon ako...

"Miss Stella Franz..."

Halos punong puno ng apoy ang mga kayumangging mga mata ni Admiral Rockwell nang
mapalingon ako...

**** Kinabukasan.... ****

"Hindi ako magpapakamatay.. haha dahil yun sa drama kaya ganun..."

Natatawang sabi saakin ni Revienne habang kami ay nag lalakad patungo sa nasabing
hall..hindi ko alintana init ng suot kong uniform.. halos mahulog ang aking mga
mata pagkat hindi ako nakatulog kagabi..

"Hindi mo nasa ginawa yun..ayan tuloy.. pinatayo ka buong gabi sa labas ng silid
mo.."

Sumbat pa niya saakin.. oo.. buong araw akong pinatayo sa labas ng silid ko
kagabi.. punishment daw.. ni lock nila ang kwarto ko at mamayang gabi pa
mabubuksan..

"Ayos ka lang ba? Stella?"

Nag aalalang tanong niya saakin..napatingin ako sakanya at ngumiti...

"Ahahah...okay lng ako..."

Napatindig ako ng tayo at patuloy parin kaming naglalakad pansin namin ang iilang
mga studyanteng naglalakad din kasabay namin.. suot suot din nila ang mga
magagarang uniporme na ibinigay.. i guess hindi lang ako ang nag iisang binigyan ng
mga ganun..

"Lubos akong nagulat nang makita ka kagabi, Revs..hindi ko akalaing sasali ka sa

isang Military Academy.."

Nakangiting sabi ko sakanya.. ngumiti lng siya saakin ngunit tila bay napatingin
siya sa kanyang mga paa.. tilay nabalot ng kalungkutan ang kanyang mukha...

"Haha..oo ehh... uy.. ako din! na shock ako nang makita ka kagabi.. diba nag wowork
kana dun sa printing shop? bat ka nag decide na pumasok dito..?"

Bawing tanong niya saakin.. napatingin lang ako sakanya.. oo nga pala.. hindi ko
maaring sabihin ang reason ng basta basta, ayoko namang malaman niya na...
"Ahahaa... kasi... hmm.. gusto kong tulungan ang pamilya ko.. malaki kasi ang sahod
pag nasa military ka.."

Bawing sagot ko sakanya... hindi nga lang matunog na convincing pero atleast...
napatingin ako sa kalangitan... hindi ko maiwasang mapaisip..

"Isa kang mabait na anak, Stella.."

Napalingon ako nang marinig ko ang sagot niya.. medyo nagtaka ako nang makita ko
ang kalungkutan sakanyang mga mata..

Nang makarating na kami sa hall ay agad din naman kaming pumasok.. isa iyong
napakalaking at napakagandang hall.. punong puno ng mga studyante sa loob at medyo
maingay na..

Agad kaming napaupo sa tila bay colesseum na rows ng chairs at sa ibabang gitna ay
nakikita ang isang napakalaking LED screen na tila bay may mga detailed Names ng
mga section na maayos na naka organize sa isang flow chart..

At sa pinaka tuktok ng flow chart na iyon ay naroon ang isang pangalan ng isang
class section...hindi ko naiwasang mag taka..

"Class I Loki?"

Mahinahon kong sabi.. at narinig naman ni Revienne ang aking boses..

"Oo.. yan ang pinaka mataas na section sa buong university.."

Napatingin ako sakanya at patuloy siyang nagpaliwanag..

"Ang Class I Loki ay ang pinaka mataas na section sa buong university wherein
binubo lang siya ng 10 mga studyante.."

"Huh? bakit 10 lang?"

"Ang Section na iyan ang isang special section kung saan tanging ang top 10
students sa buong univeristy ang tanging makakapasok.. ang maswerteng 10 students
na yun ay mag uundergo ng special training at mabibigyan ng kanya kanyang mga
personal mentors.."

Hindi ako makapaniwala saaking narinig..

"Hindi lang yun.. ang top 10 students na yun ay sigurado nang mabibigyan ng mga
matataas na rank post graduation.."

Napatingin ako sa nasabing class section na naka display sa LED monitor.. ano ba
tlaga ang balak ng Xavierheld saakin.. hindi ko maiwasang magtaka at mapaisip
saaking kinalalagyan ngayon..

Agad na nahinto ang ingay nang may isang matangkad na lalake ang lumakad patungo sa
harap ng stage... hindi ko na magawang makita dahil sa layo ng kinauupuan namin..

Nang mag zoom ang monitor ay halos mapatayo ako nang makita ang isang pamilyar na
lalake..

"C..Ca..Captain Helsberg!!!!!!???"
*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

What??!! paanong nangyari ang mga bagay na ito?? ang section na yun... hindi ko ma
explain pero..may kakaiba sa section na yun..

I just want a simple life! yun lang.. ayoko nang mapasok sa mga ganyang bagay pa..

Next on Code 0X15 Project ANGEL: CHAPTER 10: MENTAL BREAKDOWN

"Ta*na!! wala akong alam sa exam na to!!!"

_____________________________________________________________________________

Code 10: Mental Breakdown

*** Stella's Point Of View ***

"Ca..Captain Helsberg!!!??"

Malakas kong sigaw at sabay tayo mula saaking kinauupuan.. hindi ko alintana ang
mga iilang mga studyanteng na catch ang attention dahil sa aking pagkagulat..

Agad namang hinawakan ni Revinne ang aking palda sabay tingin saakin na tila bay na
shock din saaking inasal..

"Kilala mo siya, Stella?"

Napatingin ako kay Revienne.. oo nga pala.. dapat ay nagiingat din ako saaking mga
ikinikilos.. ang hirap naman ng ganito..

Agad akong napaupo at basag na nginitian si Revienne.. napakamot lang ako ng aking
ulo..

"Ahahaha... ahhh... oo... siya kasi...uhm..."

"Proctor sa exam nuh?"

Nakangiting sambit niya saakin..

"Ahaha!! Oo! Oo! siya nga...."

Smooth kong pagka save.. ngumiti lang siya saakin at napatingin dun sa stage..

"Haha.. kung ganoon nakita mo din pala siya dun sa Admission Examination last
month.. haha.. oo siya nga yung proctor dun.. hindi ko sya makakalimutan haha.."
Napalingon lang ako sakanya.. tila bay nabunutan ako ng tinik sa kanyang mga
sinabi.. muntikan na.. tila bay namawis ako ng malamig wala sa oras at napatingin
nasa stage..

"Grabe ang proctor na iyan.. Si Captain Hagalaz Helsberg.."

Napatingin ako muli kay Revienne na nakangiti habang pinagmamasdan ang gitna ng
stage..

"Minsan niyang nahuli ang isang examinee na nag checheat dun sa admission exams..
nakakaloko ang sunod niyang ginawa.."

Nagtaka ako at hindi ko inilayo ang tingin ko kay Revienne

"Agad siyang tumungo dun sa harapan ng desk ng examinee at seryosong tinitigan lang
siya buong duration ng exam.. haha.. sa sobrang hiya nung studyante ay agad siyang
napatayo at napaamin sa buong group.."

Napatingin ako ng poker face dun sa gitna ng stage..

"Weirdo pala ang isang yan..."

Pinagmasdan ko ang maingat na paglagay ng Kapitan sa kanyang wireless mic headphone

sakanyang tainga.. natahimik na ang lahat nang marinig ang kanyang makapal na
boses..

Na foucs sa LED screen ang kanyang seryosong mukha...

"First of all, gusto ko kayong batiin ng congratulations pagkat ...Sa kaalaman

nating lahat, being an examinee for entering Hannesworth Institute for Military
Academics is not that easy.. The Admission Exam its self requires a four year
education degree and an IQ of 110-119, the equivalent for High Average
Intelligence.."

Napalakad siya sa bandang kaliwang stage..

"..Aaminin kong, ang board of Regents ng Academy na ito is quite impressed pagkat
tumaas ang bilang ng mga examinees na nakapasa.. from a total of 300 examinees, 200
passed the exams.. and thats quite a large number.."

Napapikit siya at ngumiti..

"..But Im afraid that, those 200 lucky people will need to pray for their luck much
harder..."

Nang marinig ng buong stadium ang sinabi ng nasabing Kapitan ay nagsimulang umingay
ang paligid.. ano kaya ang ibig niyang sabihin dun?

"Huh? so ibig sabihin....?"

Pagulat na bulong ni Revienne.. kahit siya marahil ay hindi na expect ang

ganito..ano ba kasi ang balak ng Academy na ito sa mga studyante?

"As you can see... This Academy is an exclusive school.. exclusive school for
creating military Geniuses, and it is very very much necessary na salain kayong
lahat to achive that mission.. as you can see.. walang higher years or mga other
students na ahead sainyo dito..."

Napahawak siya sakanyang baiwang at hindi tumigil sakanyang pagsasalita.. halos

nakakabingi ang katahimikan ng mga nabiglang mga studyante..

"...The remaining students will be as one batch for this school year and be
assgined to their respective sections....But.."

Isang matunog na BUT ang kanyang binitawan na mas nagpa intense sa buong stadium..

"..But.. among the 10 sections, there will be one section that will outstand..."

At sa isang iglap ay nag flash sa LED screen ang flow chart ng mga sections..tulad
ng nakita namin kanina.. sa pinaka itaas ng 10 section ay ang Class I Loki.. lahat
ng studyante ay napatingin ng tahimk sa nasabing screen..

"Class I Loki... that prime section of all... wherein the top 10 students of this
batch will be specially trained.. i guess now, familiar na kayo dito, pero para sa
mga hindi pa, let me expand more to that.."

Napatingin siya sa LED screen..

"...Unlike the common sections, ang section na ito ay may 10 exclusive slots lang..
hindi biro ang dadaain ng mga future top 10 students na ito.. mas malala at grabe
pa sa mga common students.. so be prepared.. ang mga maswerteng studyante na
makakapasok sa top 10 at makakaligtas..."

Nagulat ako sakanyang sinabi.. makakaligtas?? so ibig sabihin ganun kahirap??

"..Ay makakatanggap ng mga promising results.. simple lang diba? you reap your
hardworks here.. ang mga maswerteng 10 students ay mag uundergo ng isang special
military Training and education under sa isang personal mentor.."

Natahimik siya...at nagsimula nang umingay ang buong paligid..

"...Hindi basta basta ang magiging mentor ng maswerteng 10 studyanteng ito.."

Agad na nang flash ang isa pang flow chart na may 10 boxes.. tila bay may naka
lagay na isang malaking question mark sa bawat box..

"..Sila lang naman ang official Elite 10 ng Xavierheld Military Forces.."

Nagsimulang umalingaw ngaw ang ingay ng mga studyante.. tila bay napalitan ang kaba
nila ng matinding excitement..

"Ang astig naman niyan!!"

Malakas na bulalas ni Revienne na halatang halata na excited sa kanyang nalaman..

ngumiti ako ng basag.. i dont find it exciting ehh.. pde bang dun nalang ako sa mga
common students? eh pare pareho lang namang military Training yan ehh..

"...Ang mga mentors ay makikilala natin soon.. gaya ng sabi ko..hindi pa kayo dapat
magsaya... ang 200 students ay kinakailangan pang bawasan.."

Natahimik muli ang buong stadium at tila bay kinabahan ang lahat sa loob.. dahan
dahang nag flash sa screen ang 3 categories..

"..Magkakaroon ng isang final examinations.. It doesnt mean na pasado ka sa

Admission Examinations ay magagawa mo nang ipagyabang sa iba na dito ka nagaaral..
mali kayo! dito ay masasala kayong lubos.. ibig sabihin hindi pa final digits ang
200 students.."
Pansin ko ang ilang pagkadismaya ng mga studyante.. hindi nila inaasahan ang
ganito.. at masasabi ko ngang, hindi pala tala madali ang dinadanas nila..

"..Naririto ang mechanics ng re examinations.. may 3 test categories.. The Written,

The Physical and The Holographic Mental Assessment Exam.. ang 200 students ay
ihahati sa 3 grupo in which i seseparate at iibahin ang venue ng examination to
avoid unecessary leakages or mga aberya.."

"... Simple lang.. you take the test, pag nakapasa ka, then you proceed, but if
bumagsak ka kahit sa isang exam lang ay automatic tanggal kana.. at ipapabalik sa
iyong pinangalinggan.. with no chance of re entering this Academy again.."

Halos hindi makabasag ng pinggan ang katahimikan sa buong stadium.. halatang punong
puno ng pressure at tension ang lahat ng studyante sa loob..

"The examination will start right after this orientation...so~ Good luck and
tawagin nyo na lahat ng santo na alam nyo.."

Mapanglarong sabi ni Captail Helsberg at sabay lakad ng mahinahon paalis ng stage..

nagsimula nang umingay ang buong stadium..

Napasandig si Revienne sa kanyang kinauupuan.. halata ang kaba at anxiety sakanyang

mukha..

"Ayos ka lang ba Revs?"

Mahinahon at worried kong tanong..

"Pag nag fail ako dito hindi na ako maaring pumasok dito.. and come to think ito
lang ang natatanging prestigious Military School dito sa Xavierheld..kaya kailangan
kong galingan!! "

Sabay clench sa kanyang maliit at maputing kamao..

Natanto ko ang kanyang pagnanais upang makapasok sa military.. although hindi pa

talaga lubos na malinaw ang kanyang reason kung bakit siya naririto ay halata
talaga na pursigido siya..

Napangiti nalang ako.. hindi ko naman ninanais ang makapasok sa top 10.. siguradong
ikamamatay ko yun ng maaga.. gusto ko lang naman ng simpleng buhay dito sa loob ng
adacemy na ito..

Ang makakuha ng formal military education yun lang.. gaya ng sabi ni Captain
Einsmann saakin..nothing more, nothing less..

Napaka sikip ang hawak ko saaking kamao..

*******************************

Makalipas ang 30 minutes matapos ang nasabing orientation ay agad kaming na group
sa 3.. luckily for me, kasama ko si Revienne sa group namin.. and mukhang sumasama
saamin ang swerte pagkat dito lang sa Academy ang venue ng test ng group namin..

Agad kaming pinapasok sa isang classroom at naupo kame sa mga stell chairs..pansin
ko ang isang magandang ballpen na naka rest dun.. ramdam ko ang lamig ng aking
inuupuan.. sabayan pa ang malakas na aircon sa loob.. naupo ako sa likod ni
Revienne..

"Kinakabahan ako, Stella.."

Mahinahon na sabi saakin ni Revienne sabay lingon patungo saakin..halata talaga ang
anxiety niya sa kanyang mukha..

"Naku.. relax ka lang Revs.. haha"

Napangiti lang ako sakanya.. tila bay nagtaka siya saakin at napatingin..

"Mukhang relax ka lang ahh.. haha i guess prepared kana masyado..."

Napangiti lng siya saakin.. ahh.. actually tila bale wala lang saakin ang mga
pangyayari.. di ko nga alam kung bakit eh ganito ang nararamdaman ko..supposed to
be kinakabahan ako.. pero bakit ganito?

Marahil ay hindi ako pressured mapabilang dun sa top 10.. hindi ko naman talaga
gustong mapunta dun eh.. di tulad nila Revienne at ang iba..

Nang biglang..

"Masyado kasi siyang kampante ehh.."

Agad kaming napalingon nang marinig ko ang boses ng isang binata mula saaming left
side..

"Tignan mo miss, babagsak yan for sure.."

Nakangiting sambit nya saakin with that sarcastic smile... napakunot ang aking mga
kilay.. sino ba tong tabachoy na to? ang angas kung makapgsalita ahh..

Hindi ko na lang siya minind at napatingin sa ibang direksyon..

"Tignan mo miss, ang relax relax niya oh.. hindi bat nakakapgtaka?..."

Napatingin sakanyan si Revienne.. nakaka high blood na tong baboy na to ahh..

natahimik lang ako at kept my cool.. para saan kung aawayin ko ang taong yan..

"Hey..wag kang mambintang.. so what kung relax siya? dapat nga ganyan din tau para
maka focus.."

Mahinahong sambit sakanya ni Revienne

"Tssss!! bahala na kayo diyan, basta ako siguradong papasa.."

Inis na reply nung binatang tabachoy saaking side.. hay nako.. nakakainis naman
tong ganito.. may mga feeler agad...

Nang biglang bumukas ang door.. halos manlamig ang aking buong katawan nang makita
ko si Captain Helsberg na pumasok sa loob ng door..

"Oh Sh*t"

Mahina kong bulong habang nakatingin sakanya.. agad naman namawis ang aking mga
kamay nang napako ang kanyang mga seryosong mga mata saakin.. nakatingin lang
siya.. at natahimk.. ang awkward sh*t..

Para bang sinasabi niya sakin na "Im your worst nightmare" and siguardong yun nga
ang tumatakbo sakanyang isipan.. halos hindi ako makatingin sakanya ng diresto..

Napabuntong hininga siya at inilapag ang isang pile ng mga papers and answer
sheets..

"Magsisimula na ang Written Examinations.. as you can see tanging ballpen lang ang
meron dyan sa mga upuan niyo..iwasan niyong mahulog yan pagkat special ang mga
yan.. it is designed to write on the special answer sheets..once na mahulog yan..
say good bye to the Academy pagkat hindi nyo na maari pang ituloy ang exam.."

What?? napatingin ako sa ballpen..pero mukha lang naman siyang ordinaryo ahh..
ngunit hindi ko na pinansin pa ang bagay na yun at instead ay nag focus nalang..

"Ang Written Examinations na ito ay binubuo ng 5 parts, 100 items each.."

Nagulat ang lahat ng mga examinees sa loob at kumunot ang kilay ni Kapitan
Helsberg.. agad niyang binagsak ang mga test booklets sa mesa at natahimik ang
lahat..

"Magrereklamo na kayo? sabihin nyo ng maaga para hindi masayang ang efforts nyo.."

Natahimik muli ang silid.. napangiti siya at napaupo na sa mesa..

"Bibigyan kayo ng 1 hour para sagutin yan.. whether finished or unfinished kukunin
ang mga papers nyo.. simple diba? shall we start then?"

Pumasok ang iilang kababaihang mga test assistants na nakasuot ng puting uniporme
at nagsimula nang mag distribute ng mga test booklets and answer sheets..

Napatingin lang ako ng seryoso kay Kapitan.. ganun din siya saakin.. ngumiti siya
at napasandal sa kayang kinauupuan..

Matapos na i distribute ang papers ay agad kaming nag start.. pagka open ko ng
booklet ay halos gusto ko nang maiyak ng dugo..

"Qu..quantum physics?!"

Nakakapangilabot kong bulong sa sarili.. ni hindi ko nga alam ang bagay na ito..
napakamot ako ng ulo gamit ng ballpen ko.. sige.. next page nlng baka may alam ko..

At maingat kong binuklat ang next page.. halos masuka ako nang makita ko ang mas ka
nosebleed nosebleed na topic.. at taena yan.. fill in the blanks pa...

Nagsimula nang manlamig ang aking mga kamay sa kaba at madali kong binuksan ang
iilang page just to find out na wala akong kaalam alam sa mga topics sa loob ng
exams..

"Quantum Physics? Ballistics? Metaphysics? what?"

Agad kong isinara ang test booklet at huminga ng malalim... napatingin ako sa gitna
at laking gulat ko nang makita si Kapitan Helsberg na tinitignan ako ng nakangiti..
napa poker face ako.. mukhang masaya pa ang isang to... grrr

Taena! wala akong alam sa mga exam na to.. napahigpit ang aking hawak sa ballpen at
napalingon.. halos manlaki ang aking mga mata nang makita kong may inilalabas na
isang maliit na papel yung tabachoy na lalake na nakaupo sa side..panay tingin
siya sa papel na tila bay may kinokopya..

Ha? hala.. cheating yan ahh.. anong gagawin ko? napalingon ako at kitang kita ko na
punong puno ng sagot ang kanyang answer sheet.. samantalang blanko pain ang
saakin..
"45 minutes more..."

Announce ni Captail Helsberg.. sh*t! ha? pero parang 10minutes palang yun ahh..
napatingin ako sa aking answer sheet at nagsimula nang mag answer.. bahala na..
choose ko lahat ng letter C.. bahala na...

Hindi ko parin maiwasang tumingin dun sa lalaki sa side ko..patuloy parin siyang
kumokopya.. napalingon ako kay Kapitan at laking gulat ko nang naka tingin siya
saakin ng seryoso.. sh*t mapagbibintangan pa ata akong kumokopya..

Hindi ko naman hangad ang mapabilang sa top 10! bahala na!!! mabilis kong sinagutan
ang lahat ng items sa answer sheet.. bahala na si batman.. mas nanaisin ko pang
mapunta sa common class at mamuhay ng simple at walang gulo..

Lumipas ang 15 minutes ay agad akong napatayo at tumungo sa mesa ni Kapitan

Helsberg.. agad kong ibinigay sakanya ang aking papel.. nagulat ang lahat ng
studyante sa loob saaking ginawa..

"Tapos na po ako.."

Carefree kong sabi kay Captain Helsberg.. napatingin siya saakin at mahinahong
kinuha ang papel..

"Well.. that was quick.. are you sure and serious about this?"

Napapikit lang ako at tumango..nginitian niya ako ng kakaiba.. at napasandal muli

sa kanyang kinauupuan

"Okay.. you may go now..see yah later, miss Franz.."

*** To be Continued

____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

This is Sh*t! grabe! hindi ko kinaya ang exam nila.. mental breakdown naaa!!!
pero.. nakita kaya ni Captain Helsberg ung nakita ko kanina dun sa tabachoy na dude
na yun?

Hindi ko alam.. pero i can sense somethings not right here..

Next on Code 0X15 Project ANGEL: CODE 11: DIRTY LITTLE SECRETS

"Kitang Kita ko! Cheating yun!!"

_____________________________________________________________________________

Code 11: Dirty Little Secrets (Part I)

*** Stella's Point Of View ***

"What the heck!? agad agad?!!"

Malakas na bulalas ko nang marinig ko ang sabi ni Captain Helsberg na nakaupo sa

isang high chair at may hawak hawak na handy megaphone.. mukhang naki isa din naman
saakin ang iilang mga studyante saaming paligid sa loob ng gym..

Well, its been only an hour after ng draining written exams and agad agad nila
kaming pakikilusin at i pag preprepare para sa second examinations..

Gusto ata talaga kaming patayin sa pagod dito..nagsimulang umingay ang crowd ng mga
examinees.

Nang biglang......

"EEEEEEEENNNNNGGGGGGGGGGG!!"

Halos mapasigaw kami at takpan ang aming mga taenga dahil sa ginawa niyang
electrical feed back sakanyang mega phone.. brutal talaga ang mga tao dito!!

"Whoa! Whoa! calm yo t*ts guys!! just zip your mouths first and let me do the
talking!"

Malakas na anunsyo ng kapitan.. agad din namang tumahimik ang lahat at mariing
nakinig.. muling napaubo ang kapitan upang ayusin ang kanyang boses..

"As I said a while ago, mag oover night stay tayo sa Woodridge Camp, ang Official
Forest Boot Camp ng Academy na ito that is located a kilometer away from here.. dun
tayo magpapahinga in preparation for the Second Examination na magsisimula bukas
ang madaling araw.."

Napatigil siya saglit.. then nag resume siya..

"I want you guys to gather your things, na i distribute na namin ang inyong mga
shirt and shorts na gagamitin nyo bukas.. nasa kanya kanyang kwarto nyo na kaya
there's no reason to be late.."

Grabe, kahit sa personal na kwarto ay may access parin sila.. nakakainis

naman..come to think of it bukas ng madaling araw.. kulang na kulang ang oras sa
tulog..

"30 minutes from now ay darating na ang shuttle bus na susundo sainyo dito, kaya
kung ako sainyo, magmamadali na ako, meeting place will be at the Academy's
Quadrangle, at exactly 1600 hours.. do I made my self clear?!"

****************

Mariing sumara ang automatic door ng shuttle bus at nagsimula nang umarangkada
ito.. nang biglang..

"Captain!! Captain!! may naiwan po!"

Sigaw ng isa sa mga studyanteng naroon sa back seat.. napalingon at napatayo kami
at kitang kita namin ni Revienne ang mga iilang studyante na halos kapusin na ng
hingal sa sobrang katatakbo upang habulin lang ang bus..

"Don't mind them.. sit down all of you.."

Malamig na bawi ng kapitan na mahinahon na nakaupo sa may upuan sa harap ng bus..

tila bay walagng bahid ng pag aalala ang kanyang mukha..

"Pero, Captain---"
Agad din namang natigil yung studyante nang bigyan siya ng matalim na titig ng
seryosong kapitan..

"Sit down, mister, like I said, there's no reason to be late, I gave, clear
instructions back then, 1600 hours is 1600 hours.. dont they get it?!"

Natahimik ang buong loob.. halos mangibabaw ang tension ng superiority sa loob..
napasandal ang kapitan sa upuan..

"Sa mundong ginagalawan nyo ngayon, ikamamatay nyo ang hindi pagsunod sa mga
instructions ng superiors niyo, wag kayong maging kampante sa mga second chances..
Do I made my self clear?!"

Makapangyarihan niyang utos.. wala na din kaming nagawa kundi ang umupo at bumalik
muli saaming kinauupuan..

Hindi ko magawang manghinayang dun sa mga na late na students na hindi na nakahabol

pa.. alam ko naman na aware sila dun sa clear instructions ni Captain Helsberg,
maliban nalang kung...

Napalingon ako at nakita yung tabachoy na lalakeng parang baliw na nakangiti habang
tinititigan ang salamin sakanyang tabi.. hindi kaya??

***********

Kumagat na ang kadiliman ng gabi nang makarating kami ng Woodridge Camp, tulad ng
ibang mga common na boot camp, napapaligiran ang wooden cottages and stations ng
mga matatayog na puno at mga bushes...

Agad kaming bumaba ng bus, ngunit agad na gumapang ang kakaibang sense ng takot at
pagtataka saaming mga isipan nang bumulaga saamin ang sight ng iilang mga students
na sugatan at naka benda ang paa at kamay..

Ang iba sakanila ay tila bay nanghihina at inaalalayan ang isat isa.. ang ibay
nakaratay sa strecher..

"Anong..anong nangyari dito?"

Mahina at gulat kong bulong saaking sarili..

"Sila ay mula sa kabilang grupo, sila lamang ang natatanging mga studyante na naka
survive sa Physical Exams nila today.."

Mahinahon na paliwanag ng kapitan at agad na siyang naglakad saaming harapan..

pinagmasdan lang namin ang kanilang pa ika ikang lakad patungo sa bus..

"Uuwi na sila sa Academy at maghahanda para sa next examinations nila bukas.."

Hala.. its like the 20 out of 60 ang nakapasa? hindi ko naiwasang isipin at i
question ang kinalalagyan ko ngayon.. kaya ko kaya ang pinasukan ko?

Wala na kaming nagawa pa kundi ang tumalikod at maglakad papasok ng log cabin..
ramdam na ramdam ko ang tension and anxiety na bumabalot sa buong group namin..

*** Kinaumagahan ***

Hindi namin alintana ang lamig ng hamong na dala ng madaling araw sa paligid..
kahit na nalalamig kami dahil sa suot naming plain white shirt at moss green na
shorts at rubber shoes hindi namin pinahalata sa sadista naming proctor ang aming
nararamdaman..

Nadatnan namin ang isang malawak na entrance ng isang maze.. hindi ko tuloy
maiwasang kabahan.. Ghad D*mn it.. ano nanaman kaya ang mangyayari sakin dito?!

"Listen up!!!"

Ang lahat ay napatitig kay Kapitan Helsberg habang hawak hawak ang kanyang handy
mega phone sa kanang kamay.. ngunit mas pumukaw ng aking atensyon ang isang
mechanical parakeet na nakadapo sakanyang kanang balikat..

"Gusto ko kayong i welcome sa second examinations nyo for today, walang iba kundi
ang Physical Exams... di tulad ng written exam, higit na mas madali ito.. dito
matetest ang physical and emotional endurance ninyo, and, not to mention strategic
skills.."

Napalakad siya sa harap namin at ibinulsa ang kanyang kaliwang kamay dun sa asul
niyang slacks..

"Yeah, you heard it right.. and dito sa man made forest maze ito gaganapin.. so! to
start, let me give you the mechanics for today's physical exams.."

Napaupo siya dun sa mga bagay na tinabunan ng mga puting tela..sabay tingin sa
entrance..

"Sa loob ng maze na iyan ay mahahanp nyo ang iilang mga obstacle courses, of
course, at dahil mabait ako, I only requested 3 out of 20 for you guys.."

Napataas ako ng kilay.. somethings wrong here...

"Sa bawat obstacle courses na nasa loob ay na may tig isang pit stop where in
makakakuha kau ng isang flaglet.. take one of each for the following courses..
after doing that yes, of course, kailangan nyong kalabas ng maze sa loob ng isang
oras...those examinees that will arrive at the exit on or before one hour are
guaranteed their spots on the last and final exams.. simple and easy right?"

Nang biglang may isang studyanteng naka salamin ay naglakas loob na mag raise ng
kanyang kamay.. napalingon ang kapitan..

"Captain Helsberg!"

"What is it you pathetic examinee?!

"Are we provided maps for the said maze?"

Natahimk ang buong grupo.. nang biglang mapahalak hak ang kapitan.. naroon ang
kanyang sarcastic na ngiti at lumapit ng husto dun sa mukha ng binatang naka
salamin..

"Maps? ahahaha are you even thinking~? ang dali nalang ng exams na ito..
kinakailangan paba kayong i spoon feed?"

Sabay titig ng parang nakakatakot sakanya.. nagsimula nang mamawis yung binatang
naka glasses.. sabi ko na tlaga.. nanahimik nalang sana siya.. hay..

"Lets say your target locations might be at East, North, West, South.. who knows?
kayo lang ang makakasagot niyan.."

Napangiti siya at napatayo..

"..But.. lets add some twist here... I am an expert in the element of surprise.."

He smirked.. mukhang may balak tlaga tong lokong sadistang protcor na ito... i dont
feel good about this..

"Here's the FUN part, sa loob ng maze na iyan ay nagkalat ang mag tinatawag na
"Holographic Wolves.."

Napatingin ang bawat studyante sa isat isa at umugong ang sense of confusion sa
grupo..

"Ohh.. yeah.. I'll expand more about that.. from the word itself, Holographic
Wolves, sila ay mga hologram na nag anyong mga wolves and they are programmed upang
atakihin at pigilan kayo sa mission nyo sa loob ng maze.. plus, their bites are
very very much realistic.."

Halos napatigil ang lahat nang marinig nila ang sinabi ng kapitan..

"Uh..you mean..?"

Bulalas nung boy labo na may salamin.. hay naku.. mapapahamak siya sa ginagawa
nya.. hay..

"Yeah.. of course.. nangangagat sila.. lalapain nila kayo.. but dont worry guys,
hindi naman magkakaroon ng mga sugat, gushing of bloof etc etc pagkat iimitate lang
nila ang pain nang kagat ng mga lobo.. mag sesend sila ng electric shock waves sa
mga neurotransmitters ng mga nerve endings nyo sa skin, kaya tlagang ma fefeel
nyong realistic ang kanilang kagat.."

Pansin kong halos mamutla yung iba sakanilang narinig..

"The realistic pain itself is a justifiable reason kung bakit nyo kailangang mag
madali.. pagkat the more na matatagalan kayo sa loob, the more na dadami sila and
the more kayo manghihina.."

Mahinahon niyang hinawakan ang puting tela na naka cover dun sa mga bagay na
inuupan niya kanina..

"But dont worry, you have these..."

Agad niyang hinila ang puting tela at na reaveal ang iilang wooden crates na
naglalaman ng mga malilit na smoke bombs..

Once again napuno ang grupo ng sense of consfusion.. para saan naman kaya ang mga
bagay na iyan?

Ngumiti siya at kumuha ng iilang mga samples sakanyang kamay..

"Guys.. wag nyong maliitin ang mga ito.. this might be the key to your survival and
as well as to your success.."

Nang bigla niyang ihagis ang mga samples sakanyang paanan.. di tagal ay agad na
umalingaw ngaw ang isang makapal na pink smoke sa paligid..

*cough * cough * cough*

Nang humupa ang usok ay halos magulat kami nang mapaligiran ng isang round crystal
barrier ang nasabing kapitan.. halos halat kami ay namangha..
"These are not ordinary smoke bombs, these are specially made for this exams, ang
usok na nagmumula sa mga ito ay nag crecreate ng isang electromagnetic barrier na
tumataboy sa mga holographic wolves.. "

Matapos ang isang minuto ay agad na naglaho ang pink crystal barrier..

"But.. your protection only lasts for around 1 minute so better use them
wisely..each of you will receive 3 of them"

What? 3 piraso lang? you're kidding me right??? napangiti siya at tumingin muli
saamin..

"Remeber those mechanics and tips that I gave.. and I expected that anyone listened
to me back there..Shall we start the Examinations then?"

Ngumiti siya ng nakaka loko..

**************

Lumipas ang 30 minuto nang pag preprepare ay magsisimula na ang nasabing exams..
lahat kami ay nakatayo sa starting line.. Medyo kumakalat na ang sinag ng haring
araw at inaalis ang bahid ng kadiliman sa paligid..

Naglakad ang kapitan sa side at itinaas na ang starting pistol na kayang hawak..
Napatingin ako kay Revienne...

"Revs.. kailangan hindi tayo maghiawalay sa exams na ito.."

Napalingon si Revienne at ngumiti ng matamis..

"Oo Stel, kayang kaya natin ito.. tiwala lang.."

Somehow at tila bay napawi ang kaba at anxiety ko nang makita ang kanyang bright
smile.. napatingin ako sa entrance.. kahit hindi ko hangad na mapabilang sa top 10,
kinakailangan kong makapasa dito...

Biglang nag flash back muli saakin ang mga binitawang mga salita ni Captain
Einsmann saakin..

"Yes, indeed, a gift, and soon you will realize it by yourself.."

Ano kaya yung gift na tinutukoy nya.. isa lang ang paraan upang malaman ko ang
bagay na yun.. kailangan kong manatili dito.. kahit gaano pa iyon kahirap...
naroon.. naroon sa loob ang mga kasagutan saaking mga tanong..

"I wish good luck to everyone!~ see you on the other side!"

Pinagmasdan ko parin ang entrance ng maze...

"Ready!!!!"

"Set....."

"GO!!!!!"

At sa pagputok ng starting pisol ay agad kaming napatakbo patuno sa entrance.. ang

lahat ay nag uunahan.. nagkakatulakan.. nagmamadali...
Pagkapasok namin ni Revienne ay tumambad saamin ang iilang mga pathways.. ang lahat
ng studyante ay nagkanya kanyang direction na itinahak..

"Revs.. saan tayo tutungo? to tell you honestly, wala talaga akong sense of
direction.."

"Hmmm"

Napatingin siya sa malayo at nagisip ng malalim.. napansin kong kami nalang ang
naiwana sa may entrance.. napaupo siya at kumuha ng isang maliit na tangkay ng puno
at nag simulang mag draw ng mga lines sa lupa..

Na curious ako at napaupo at pinagmasdan siya..

"Aha! nakuha ko na!!"

Bigla niyang bulalas with that happy and bright smile sakanyang mukha.. napatayo
kami at pinagmasdan ko siyang maglakad patungon sa may straight path saaming
harapan leaving me confused..

"Teka Revs.. dyan ba tayo dadaan?"

Mahinahon kong tanong sakanya.. napangiti siya saakin..

"Oo Stel, nakuha ko na ang lahat..kahit walang map ay magagawa nating makalabas
dito.."

Nagulat ako sakanyang sinabi..

"Talaga?! paano mo nalaman yun Revs?"

Ngumiti siya saakin at itinuro ang daan..

"Naalala mo paba ang sinabi ni Captain Helsberg saatin?"

Napaisip ako.. at napakamot ng ulo..

"Lets say your target locations might be at East, North, West, South., yun ang sabi
ni Kapitan.. naroon ang sagot Stel, ibinigay na niya ang sagot.. kailangan lang
natin i analyze ng mabuti.."

Nagsimula na siyang mag lakad agad din naman akong napasunod.. hindi parin maalis
ang pagkakasalubong ang aking mga kilay..

"Pansin mo Stel, ang usual na pagbigakas ng directions sa compass is N.E.W.S which

stands for, North, East, West, South.. pero pansin mo ba na jumbled ang directions
na ibinanggit niya diba? hindi ba kakaiba yun? and sa east sumisikat ang araw Stel,
so probably may meaning yun.. so kung tama ang aking hypothesis, malamag ay naroon
located sa East ang first obstacle course.."

Bigla tuloy akong nag nosebleed sa hypothesis ni Revienne.. hindi ko akalaing

genius pala tong kasama ko..

"Ginamit ko ang sinag ng araw upang ma locate ang postion natin.. so susundan natin
ang sinag ng araw sa may East.."

Napakamot ako ng aking ulo nang marinig iyon mula kay Revienne.. hindi ko alam kung
mabubuhay ako kung wala siya..
Matapos ang iilang minuto ng paglalakad ay halos mapawi ang aming kaba at pagod
nang bumungad saaming harapan ang nasabing first obstacle course sa East..

"Revs!! tama ka nga!! tama ang hypothesis mo!! OMG!! hahaah"

Agad kaming napatakbo patungo sa log course at maingat na tumawid sa balance beam..
nag makarating kami sa pit stop ay agad kaming kumuha ng blue flaglets..

"Ayos!! ang galing mo Revs!!"

Nang makababa kami ay tila bay gumapang ang lamig saaming buong katawan.. napalitan
ng matinding takot ang aming pagsasaya nang sumalubong saaming harapan ang 5
hologram wolves...

Agad na napatago si Revienne saaking likod at mariing hinawakan ang aking braso..
napalingon ako.. sh*t mukhang napapalirigan kame... this is soo bad..

Halos nan laki ang aking mga mata nang biglang umatake ang isang nanggagalaiting
lobo saaking harapan.

Isang malakas at manipis na sigaw ang bumasag sa katahimikan ng buong kagubatan..

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** REVIENNE'S PREVIE SCENE ***

Hindi ko akalaing magagawa ni Stella ang bagay na iyon.. kung hindi dahil sakanyan
ay marahil ay na drop out na ako sa exams na ito...

Ngunit...

Next on Code 0X15 Project ANGEL : CODE 12: DIRTY LITTLE SECRETS (PART II)

"Hindi ko siya maaring iwan!!!"

_____________________________________________________________________________
Code 12: Dirty Little Secrets (Part II)
*** Stella's Point Of View ***

Agad kong itinulak si Revienne palayo mula saaking likod nang biglang sumugod ang
isa sa mga hologram wolves.. marahas siyang napahandusay sa lupa at napasigaw..

"Tumakbo kana Revs.. ako nang bahala sakanila..susunod ako agad.."

Napatayo siya mula sakanyang pagkakahiga sa lupa.. hindi na niya alintana ang dumi
at putik na nagmantsa sakanyang puting shirt..

"Pero..paano ka, Stella?!! hindi kita maaring iwan dito ng mag isa!!"

Sigaw niya gamit ang kanyang nanginginig na boses.. halos mangilid ang kanyang mga
luha sa takot.. napatingin ako sakanya nang marinig ko ang akmang pag lapa sakanya
ng isa sa mga wolves..

Mabilis akong napatakbo at sinipa ang mga iyon ngunit laking gulat ko nang tumagos
lang ang aking mga paa sa katawan ng mga lobo.. napasadsad ako sa madamong lupa..

"What the F***!! oo nga pala.. mga holograms lang sila.."

Malakas kong sambit at halos manlaki ang aking mga mata nang makita kong aatakihin
na ng mga grupo ng lobo si Revienne na halos maupo sa takot..

Mabilis pa sa segundo kong kinuha ang isa sa mga smoke bombs ko at agad iyong
hinagis patungo kay Revienne..agad din naman itong sumabog at pinaligiran ng pink
smoke si Revienne..

Agad akong napatayo at sumuong sa loob ng makapal na usok.. agad kong kinuha ang
braso ng aking kaibigan na nababalutan na ng pink na crystal barrier..

"Halika Revs! bilisan mo!!"

Nagmamadali kong sigaw habang hila hila ko ang kanyang braso.. agad din naman
siyang napasunod at kami'y napatakbo patungon sa loob ng gubat...

Napalingon ako.. pansin kong hindi nila hinahabol si Revienne sa likod, instead
lahat ng hologram wolves ay napunta sa may side.. marahil ay iniiwasan nila ang
electromagnetic barrier na nakapalibot kay Revienne at instead ako ang naging
target nila..

Masama ito.. napalingon ako habang tumatakbo at nakita ko ang naglalaway nilang mga
pangil.. hindi ko naiwasang mapalunok ng laway sa takot..

Kahit na sila ay mga light beams lang, nakaktakot parin sila.. para silang tunay!!

Nang biglang..
BLAAAAGGGG!!

Napalingon ako nang marinig ko ang marahas na pagsadsad ni Revienne sa lupa at unti
unting naglaho ang protective barrier sakanyang katawan..

Agad akong napatigil at akmang pupuntahan siya ngunit halos manlamig ako nang
makita kong aatakihin na siya ng mga nangagagaliting mga wolves..

Natigilan at nanlamig ako sa sobrang takot para saaking kaibigan..

Nang biglang..

POOOOOOOOOFFFFFFFFFFFF!!!!!

Umugong ang tunog ng smoke bombs patungo kay Revienne na agad na nagpaalis sa mga
wolves palayo sakanya.. napansin ko ang isang taong lumusong sa makapal na usok..

Matapos ang iilang secgundo ay nakita ko ang isang binatang may maikling itim na
buhok at nakasuot ng maliit na glassess na lumabas sa makapal na usok..

Yun yung boy labo na matanong kanina sa entrance! Bitbit niya si Revienne sakanyang
mga braso..

"Hoy!! saan mo siya dadalhin!!?"

Marahas na sigaw ko sakanya..napatingin siya saakin at tumakbo patungo saakin..

"Wala na tayong panahon pa..hindi na makakatkbo itong kasama mo dahil sa sugat sa

paa.. ito na ang last smoke bomb ko..kailangan nating makalayo dito may nag lure ng
mga wolves sa lugar na ito intentionally!!"

Nagmamadali niyang sigaw saakin..nagulat ako sakanyang sinabi.. ano? may nag lure
intentionally? kumunot ang aking noo at tila bay naisip ko agad ang binatang
tabachoy na un..

IIlang sentimetro nalang ay mararating na nila ako nang biglang humarang ang iilan
pang mga wolves sakanilang harapan.. agad napatigil sa pagtakbo ung binata at
gumuhit ang takot sakanyang mukha..

Masama ito... wala na rin siyang smoke bombs na natitira.. wala na akong choice..
agad kong inilabas ang isa pang smoke bomb mula saaking bulsa at walang alinlangan
ko itong hinagis patungo sakanila..

"Tumakas na kayo!! i lulure out ko ang mga wolves na to!! bilisan nyo!!!"

Malakas kong sigaw.. nang humupa ang mga usok ay agad na lumayo ang mga lobo dun
kina Revienne at napako ang tingin saakin..

"Pero pano ka Stella!?"

Nag aalalang sigaw ni Revienne mula sa malayo.. napangiti lang ako at nag thumbs
up..

"Alagaan mo ang kaibigan ko kundi kakalbuhin kita pagdating ko sa finish line!"

Sigaw ko dun kay boy labo.. agad din naman siyang tumango at mabilis na tumakbo
palayo.. nang makatakbo sila ay agad din naman akong sinimulang habulin ng mga
lobo..
Naririnig ko ang sobrang lakas ng pagtibok ng aking puso dahil sa sobrang takot at
kaba.. hindi ko na alintana ang iilang mga matatalim na tangkay at halaman na
sumusugat saaking mga paa.. hindi ko na ramdam ang aking pagod sa sobrang takot..

Napalingon ako.. masyado na silang malapit saaking mga paa.. hindi ko maintindhan
ngunit tila bay hindi napapagod ang aking mga binti sa kakatakbo..

Nang biglang maramdaman ko ang isang malamig na pagkagat saaking kaliwang binti..

AAAAAAAHHHHHHHHHHHRRRRRRGGGGG!!!

Napasigaw ako sa sobrang sakit.. na dale na ang kaliwang binti ko.. pero nagpatuloy
parin ako sa pagtakbo.. hindi ko maitindihan ngunit tila bay hindi ako naghihina
saaking mga ginagawa..

Napatingin ako sa aking paligid.. napansin ko na naglakat ang iilang mga puno..
mukhang nasa may bandang malim na bahagi na ako ng gubat.. napalingon ako muli at
laking gulat ko nang dumoble ang dami ng mga humahabol na lobo saakin..

"Sh*t.. kailangan ko nang gumawa ng paraan.."

Agad akong napalihis ng aking takbo at marahas na inakyat ang isang puno.. di tagal
ay sumunod ang mga lobo ngunit nanatili sila sa ibaba at hindi na ako pinansin pa..
nagkalat na sila sa gawing ibaba..

Intentionally may nag lure ng mga wolves na ito sa daang ito.. kung hindi ako
nagkakamali gawain lang ito ng isang tao sa grupo.. ang baboy na yun.. humanda siya
pagnakalabas ako dito..

Napaupo ako sa isang sanga at nagpahinga ng kaunti.. nasaan na kaya si Revienne?

sana hindi mali ang aking pasya na ipa ubaya sya dun kay boy labo..

*sigh*

Mukha naman siyang mabait.. ginamit nga niya ang last smoke bomb nya para
protektahan si Revienne.. sana ayos lang sila.. kung malakas lang ako..sana na
protektahan ko sila..

Napa iling ako dahil sa kirot ng aking nakuhang kagat mula sa mga lobo.. wala ngang
kahit anong dugo o sugat ngunit talagang nakakapanghina ang sakit..

Napalingon ako nang makarinig ako ng isang huni ng ibon sa may tabi ng sanga..
nagulat ako..

"Iyon ang...--"

Mahinang bulong ko.. iyon ang mechanical parakeet na nakadapo sa balikat ni Captain
Helsberg ah..

Dahan dahandahan kong na strech ang aking kanang braso at akamang hahawakan ang
nasabing ibon, nguit agad itong lumipad sa itaas.. napatingala ako upang pagmasdan
ang paglipad ng ibon ngunit tila bay napasok ang isang pagtataka saaking isipan
nang mapansin kong halos lahat ng mga makakapal na sanga ng mga magkatabing puno ay
tila bay magkadikit..

Ang weird naman.. dahan dahan akong napatayo sa sangang kinauupuan ako.. napalingon
ako.. ganun din sa iba.. pareho silang lahat.. tila bay may kakaiba sa mga sanga na
iyon.. tila nagsisilbing isang tulay sa itaas ng mga puno..
Napatingin ako sa ibaba..naroon parin ang mga nangagalaiting mga lobo at
naghihintay ng kanilang mga sunod na mabibiktima..

Dahan dahan akong naglakad sa mga connected branches.. from one tree to another
tree.. thats weird.. as if naglalakad ako sa itaas ng mga puno..presko ang paligid
dahil sa mga mayayabong nitong shades..

Nang makarating ako sa isang certain tree ay laking gulat ko nang makita kong
tila'y may mga nakadikit dun na mga wooden blocks.. tila bay nagsisilbing mga trail
or stairs patungo sa mas mataas na parte ng puno..

Without any hestitation ay agad kong inakyat yung wooden blocks na yun.. medyo
mahirap sa una pero nag makarating ako sa pinaka itaas ay lubos akong natigilan..

"Ang..ang..."

Nanlaki ang aking mga mata sa napakagandang view na aking nakita.. napakalawak at
tila bay nasa itaas ako ng mga matatayog na puno sa buong forest maze.. sinisinagan
ang maamong haring araw ang iilang mga dulo ng puno at napakaramng mga ibon na
lumilipad sa itaas..

Umihip ang banayad at malamig na hangin sa paligid.. tila bay nakalimutan ko ang
pagod at sakit saaking katawan.. ngunit tila bay may nakakuha ng aking atensyon
nang makita ko ang iilang mga malalaking stuctures sa may gawing North, West at sa
South.. sa gitna ng mga structures na iyon ay tila bay may isang nakatangad na puno
ang nakatayo..

Nagtaka ako saaking mga nakita.. at mas umakyat pa naptungo sa pinaka tuktok ng
puno.. halos man laki ang aking mga mata sa nakita..

"Yun.. yun marahil ang..."

Nakita ko sa bandang East ang isang mataas na pole na may malaking kulay asul na
flag.. agad kong kinuha ang flaglet na nakuha ko dun sa lugar na iyon mula saaking
bulsa.. nagulat ako nang makita kong makatulad na magkatulad sila ng kulay..

Marahil naroon ang first course sa East.. naroon nga.. kung hindi ako nagkakamali..
galing gami dun ni Revs kanina.. hindi ko na nagawa pang maalala na may isang
matangakad na poste pala ang naroon pagkat inatake na kami ng mga lobo..

Napatingin ako sa may bandang North, nakita ko muli ang isa pang matangakad na
poste na may Dilaw na flag, ganun din sa West, na may berdeng flag..sa gitna nila
ay may mga matatangkad na punong nakatayo.. mukhang sunod sunod lang ang mga
postions nila, following a curve or circular manner..

Nakapakuha ako ng isang matulis na sanga at tulad ni Revienne nag draw ako ng mga
series ng X sa bark ng isang puno.. ginuhit ko ang mga positions nila base saaking
nakita sa itaas..

Di tagal ay halos manlaki ang mga mata ko nang ma connect ko ang mga series ng
kinalalagyan ng mga obstacle course ko..

Nagkorteng bilog ito.. tila bay ang mga courses ay connected in a circular maze
pattern.. kung ganun nasa iisang track lang directions ng tamang pathway.. marami
lang silang ginawang mga pasikot sikot dito sa loob upang mas malito ang mga
studyante..

And.. i think intentionally nilang kinonect ang lahat ng mga matitibay na braches
na sa mga puno upang magsilbing atlernative na ways kasi punong puno ng mga
hologram wolves ang ibaba ng maze.. and naglagay sila ng wooden blocks sa itaas ng
mga puno upang magsilbing hagdan upang ma scout ng bahagya ang top view ng buong
maze..

Napakatalino ng gumawa ng maze na ito.. kung ganun.. kailangan ko nang kumilos..

wala na akong oras..

Makalipas ang iilang minuto nang pagbabay bay sa mga aternative tree bridges ay
narating ko nang mag isa ang North Course, isa yung high wall climb at successfully
akong nakakuha ang flaglets..

Following my direction plan, hindi tagal ay narating ko din ang West Course, at
isang long and high monkey bars ang sumalubong saakin.. gaya ng nauna. successfully
ko syang napasa at nakakuha ang final flaglet..

Muli akong umakyat ng matatayog na puno at nakita ang aking huling destination..
ang South Course.. ngunit tila bay napawi ang lahat ng aking pagod at sakit saaking
buong katawan nang makita ako ang matayog na Red Flag, at ang exit sa maze..

Kung ganoon tama nga ang aking hinala.. isa yung circular spiral maze.. ilang metro
nlang ang layo mula saaking kinatatayuan ang nasabing exit.. napababa na ako ng
puno at nagpasya nang lakarin ang last curve pathway stretch nang biglang
naramadaman ko na may biglang humila saaking mga braso..

"What the hell!!"

Malakas kong bulalas..Napalingon ako at laking gulat ko nang bumulaga saakin ang
malaking mukha ng tabachoy na lalake na naka smirk.. agad niyang tinakpan ang aking
bibig ng panyo na may kakaibang matalim na amoy..

Unti unting bumigat ang aking mga mata at naramdaman ko ang paghina ng aking
katawan.. bago tuluyang sumara ang aking mga mata ay nakita kong lumipad ang
mechanical parakeet ni Captain Helsberg palayo..

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Revienne's Point Of View ***

Agad kameng napasadsad sa lupa nang makarating kame ng binatang may eye glasses sa
finish line..

"Congratulations.. both of you made it.."

Bati saamin ni Kapitan Helsberg na sinalubong kame at agad na kinuha ang aming mga
flags na hawak.. napalingon ako sa paligid.. kakaunti palang ang mga taong
nakarating..

Ngunit natakot ako nang hindi ko makita si Stella sa paligid..

"Nasaan na kaya si Stella?"

Nag aalala kong pahayag.. napalingon saakin yung binatang may glasses.. nabalot din
ng pag aalala ang kanyang mukha..

"Oo nga pala.. akala ko ay nakarating na siya dito.."

Mahinahong sabi niya saakin habang inaalalayan ako saaking pagtayo.. nang
biglang...
"YEEEESSSSS!!! I MADE IT!!! TAKE THAT YOU GUYS!!!"

Napalingon kaming lahat nang makita namin yung tabachoy na lalakeng na cross ng
finish line.. hindi tulad sa mga itsura namin, tila bay walang kahit ni dumi
sakanyang katawan o mga suot na damit..

"Nakakapagtaka naman yung istura siya.."

Mahinang bulong saakin nung lalakeng nakasalamin.. lahat ng mga students ay naka
tingin lang sakanyang pagyayabang.. somehow ay napaisip ako..

Napaisip ako ng malalim... I feel somethings not right here.. my worries suddenly
went on fire..

"Stella..."

Nag - aalala kong bulong...

At Umalingaw ngaw ang tunog ng end buzzer sa buong gubat.. Its over.. the Physical
Exams are over.. hindi ako makapaniwala..

Walang ni anino ni Stella ang nagpakita sa finish line..

*** End Of Revienne's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Naramdaman ko ang isang mainit na bagay mula saaking mga kamay.. ramdam ko ang buo
kong katawan na nakahiga sa isang malambot na bagay..

Unti unti kong inumulat ang aking mga mata.. di tagal ay tila lumiwanag ang aking
paningin.. nadatnan ko ceiling ng aking kwarto sa academy...

"Stella..."

Napalingon ako at laking gulat ko nang makita ko si Revienne na nakaupo sa tabi ng

aking kama.. napaupo ako agad saaking kama nang ma realize kong nasa loob na ako ng
aking kwarto..

"Revs.. anong nangyari?!!! bakit ako naririto?"

Tila bay hindi nakasagot si Revienne saakin at napatingin lang siya saakin at balot
ng pag aalala ang kanyang mga tingin.. kinabahan ako at agad akong napatayo at
napatakbo palabas ng aking silid..

"Stella!! saglit!!"

Malakas na tawag sakin ni Revienne at agad din akong sinundan.. hindi ko alintana
ang masamang panahon at itim na kalangitan na bumalot sa buong Academy

Napatigil ako at napatayo lang sa isang malaking bulletin board sa may labas ng
dorm.. ramdam ko ang malamig na lupa saaking bare feet..

I just stared at the bulletin board at binasa ang isang malaking LED screen na naka
post dun..

" Conditional Bottom List "

I scanned my eyes through the board.. there was only 10 names there, and I found my
name on the most bottom of the list.. hindi ko alam kung ano ang aking dapat
maramdaman..

Umugong ang nakakabinging tunog ng galit na galit na itim na kalangitan..

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

Conditional Bottom List.. I dont deserve to be in that place.. hindi ko maaring

palampasin ang ginawa ng taong yun..

Gagawin ko ang lahat upang malahad ang kanyang maruming pamamaraan

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 13: DRAG RACE

"What? hindi ka marunong mag drive?!!"

_____________________________________________________________________________

Code 13: Drag Race

*** Revienne's Point Of View ***

"Stella saglit lang.."

Mahinahon at nag aalala kong tawag kay Stella habang hinahawakan ko ang kanyang
moss green na palda.. hindi lumingon ang aking kaibigan kahit tinangka ko siyang
pigilan..

Nagpatuloy lang siya sa paglalakad patungo sa opisina ni Captain Helsberg..

Sabagay.. hindi ko naman talaga siya masisisi kung bakit ganyan ang mood niya
ngayon..

"Hindi ko ito palalampasin Revs.. below the belt na ang ginawa ng baboy na yun!
titirisin ko siya na parang garapata!! arrrrggghhh!!!"

Nayayamot na pagdabong niya habang naglalakad.. nakapakamot nalang ako ng aking

pisngi.. somehow nagagawa parin niyang magpatawa kahit ganyan ang nangyayari
sakanya ngayon..

Ngunit hindi ko maiwasang mag alala para sakanya.. nanganganib ang standing ni
Stella ngayon.. napatingin ako sakanyang likod..
Hindi ko maiwasang maalala muli ang nangyari matapos ang Exams..

*** Revienne's Flash back ***

"Ano Chloroform?"

Sabay naming sabi nung binatang may pitch black na buhok at salamin na napag alaman
kong Edward Hartwig ang pangalan..

"Oo.. tama ang narinig nyo.."

Mahinahon na pahayag ni Captain Helsberg habang maingat niyang nilalagyan ng mga

benda ang mga malalalim na sugat ni Stella sa binti..

Natagpuan ni Captain Helsberg si Stella na walang malay at nakahandusay sa ilalim

ng puno iilang metro mula sa finish line.. Hanggang ngayon ay wala parin siyang
malay tao..

"Kung ganoon---"

Naputol ang pananalita ni Edward nang biglang napatayo ang kapitan at napalingon
saamin.. tila bay gumapang ang kakaibang takot saaming mga katawan nang makita ang
seryoso at madilim niyang mga mata..

"Tama.. Pinatulog siya upang hindi na makarating sa finish line.."

Pagulat kaming napalingon ng sabay nang marinig ang sinabi ng kapitan.. tila bay
balot ng kakaibang katahimikan ang kanyang mga misteryosong asul na mga mata..

"Ako na ang bahala sa lahat.."

Seryoso siyang sambit saamin.. tila bay panandalian kong nakita ko ang kakaibang
Captain Helsberg that time..

*** End Of Revienne's Flashback***

Hindi ko maiwasang mapatingin sakanyang mga sugat sa paa.. tila bay halos wala nang
marka ng mga sugat ang naroon.. ang bilis naman ng kanyang wound regeneration.. too
fast kung tutuusin.. I mean.. 1 day passed, tila bay hindi na visible yung mark..

Isa pa, tila bay hindi siya nakikitaan ng mga side effects ng choloform na ginamit
sakanya..kung ibang tao pa yun maaring nakaratay parin un sa higaan.. pero si
Stella.. mukhang hindi..

Thats kinda weird.. pero i guess iba iba din tlga ang mga tao..yeah..

Napatigil kame sa pinto ng mismong opisina ng nasabing kapitan.. napatingin ako kay
Stella at hindi parin naalis ang pagkayamot sakanyang mukha..

Nang akmang bubuksan ni Stella ang pinto ay timing na lumabas ang kapitan mula sa
loob.. napa atras kami at nakaramdam ng kakaibang malamig na aura..

Sa sobrang gulat ay natahimik at napatitig nalang kami sakanya nang biglang...

"Oh.. Miss Franz.. just as I expected... kanina pa kita hinahanap..."

Nagkasalubong ang kilay ni Stella at napaharap sa kapitan na sumandal sa may

balcony..akmang magsasalita na si Stella nang biglang..
"Ano kaba miss Franz.. dont let your emotion swallow you.. mapapahamak ka dahil
dyan.. and I bet dahil sa sobrang inis mo ay di mo nabasa ang isang good news na
naka post sa bulletin board, dont you?"

Mapanglarong bigkas niya sabay ngiti ng kakaiba.. napatingin kami ni Stella

sakanya..

"Good News?"

*** End Of Revienne's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Agad kaming napababa ni Revienne mula sa black sports car ni Captain Helsberg..
hinatid niya nalang kami saaming destination pagkat napag iwanan na kami ng shutlle
bus na supposed ay susundo sa mga iilang studyante..

Nang makababa kami ay lubos kaming nagulat ng aking kaibigan.. isang napakalawak na
Racing Track ang sumalubong saamin.. pansin ko na iilang mga studyante lamang ang
naririto..

"Halina kayo.."

Mahinahon na sambit ni Kapitan Helsberg at isinara ang pinto ng kanyang kotse..

nagsimula na siyang maglakad patungo dun sa isang tent kung saan naguumpukan ang
iilang studyante..

Napasunod kame.. hindi ko maalis ang aking tingin sa paligid.. hindi gaano maingay
pagkat kakaunti ang mga tao sa loob..

Ngunit agad akong napatigil nang makita ko ang matabang tabachoy na yun na nakatayo
at naka dekwatro ang mga kamay..

"Ikaw!!?"

Pagulat kong sigaw.. napakapit ako saaking mga kamao..at tila bay nabalot ng
kakaibang inis ang aking katawan..agad akong hinawakan ni Revienne saaking
balikat..

"Stella, wag muna ngayon.."

Nilibot niya ang kanyang mapanghusgang mga mata mula taas hanggang ibaba at ngumiti
ng sarcastic..

"Oo..kung ako sayo, makikinig ako dyan sa maganda mong kaibigan.. hindi ko akalaing
nakakalakad kapa.. Pasalamat ka nga na nag volunteeer ako upang hindi ka malaglag
sa exam na to.."

Nag init ang aking ulo nang marinig ko ang kanyang mga sinabi.. nang biglang..

"Oy! kayo diyan! lumapit na kayo dito! bilisan nyo!"

Napatitig ako ng matalim dun sa matabang baboy na yun.. at napapikit.. aagad din
naman kaming tumungo ni Revienne sa may tent kung saan nakatayo ang kapitan sa taas
ng isang mesa upang makita siya lahat ng mga studyante..

"Listen up guys!! this will be quick.."

Ang lahat ng studyanteng nakapaligid sa tent ay nagismula nang manahimik at

makinig..

"I know all of you ay nakita na ang na post ng Conditional Bottom List wherein may
10 pangalan ng mga studyanteng dinaanan ng malas ang naroroon.. lahat ng 10
studyante na yun ay nanggaling sa 3 offical group partition ng academy.."

Napatigil siya ng bahagya at nagpatuloy muli..

"Sila ang mag studyanteng conditional ang passing chance mula Physical Exams.. but
before that, let me explain kung bakit kayo naroroon sa listahan na yun.. una sa
lahat, ang 3 grupo sa academy ay nakaranas din ng parehong Physical Examinations,
yes.. indeed.. pare pareho kayo ng dinaanan, but in a different schedule.."

Napatigil muli siya at inilagay ang kanyang kamay sa likod..

"The Mechanics said that you need to gather 3 different colored flags na galing sa
bawat pit stop and dapat ay makalabas kayo ng maze within 1 hour.. that's the
mechanics.."

"..To be at the conditional list, one student must possess a complete number of
flags gathered eventhough hindi siya successfully na nakalabas sa maze within 1
hour.. the complete number of flags obtained means that you successfully passed the
courses.."

Nang biglang may naglakas loob na mag raise ng hands at magtanong..

"Captain Helsberg! paano naman po ung iba na hindi complete ang flags at hindi
nakalabas within 1 hour? hindi po ba sila bibigyan ng chance?"

Halatang nayamot ang kapitan at napatingin ng matalim..

"Hindi ba obvious ang consequence nun? common sense naman please.. syempre..
eliminated na sila.. at ipapadala muli sa kanilang pinanggalingan.."

Napalingon siya muli..

"This second chance is only applicable sa mga studyanteng may complete set ng
flags.. nothing more, nothing less.. pero hindi ibig sabihin na nabigyan ka ng
second chance ay assured na ang posisyon mo for the final exams.. you're definitely
wrong! kaya naman naririto tayo.."

Sabay turo sa malawak at mahabang race track saaming likod.. lahat ng students ay
napalingon..

"Todays acitivty will determine who's going to stay and who's going home.."

Napalingon ako at napa poker face.. ano to? isang reality game show?? errr

"Welcome to the Drag Racing Determination Test.."

Mapanglarong bati niya saamin.. ngumiti siya at bumababa ng mesa at naglakad

patungo saamin..

"Mechanics are simple, the 10 conditional students will be given a partner from
selected students who volunteered for this exams.. one student will drive that 4x4
sports truck and one student will be geared up and put on the back of the truck.."

".. The said student located at the back will be given some hand guns with
realistic bullets.. dont worry guys, tulad sa mga hologram wolves, hindi nyo
ikamamatay ang mga bala.. only makaka experience kayo ng pain na tulad ng gunshot..
mag iiwan din siya ng mark sa mga vests to indicate damage.. the pain itself is a
reason para iwasan nyong matamaan.."

"..The first 3 pairs who will successfully finish the course with the fastest time
record and less damages will qualify for the final examinations..dito nyo ma fefeel
ang realistic combat on road na sa TV nyo lang napapanood.. hindi maapektuhan ang
current standings ng mga volunteers kahit na manalo o matalo ang partner nila.."

Napangiti siya at inilagay ang kanyang mga kamay sa kanyang baiwang..

"Exciting Isnt it? lets get started!!!"

***********

Matapos ng 30 minutes na pag hahanda ay nagkaroon na ng pairings.. maswerte ako at

hindi ako nai pair dun sa mandarayang baboy na yun.. its time for me to take some
sweet revenge..

"Hoy.."

Mayabang na pagkatawag saakin ng isang matangkad na lalake na may short light brown
na buhok.. hawak hawak niya ang kanyang helmet at nakasuot na ng racing
gear..pansin ko ang gwapo at maputi niyang mukha.. at naglalagabgab ang matinding
sense of appeal niya.. hindi ko naiwasang mamula..

"O..salo..suotin mo na yan.."

Mahinahon niyang ihinagis saakin ang racing gear..napatingin lang ako sakanya..

"Ikaw..ang partner ko?"

Nagtataka kong tingin sakanya.. napapikit siya at napabuntong hininga.. lumapit

siya saakin.. at pinagmasdan ako.. napa atras ako ng kaunti at tila bay nakaramdam
ng awkwardness..naroon ang nakataas niyang kilay..

"Hindi ba obvious? oo ako ang partner mo at napakaswerte mong babae.. siguardong

guaranteed na ang spot mo para sa final examinations..! kaya dalian mo na at
magbihis kana.."

Ngumiti lang siya ng nagakakaloko at naglakad na palayo mula saakin.. napatingin

lang ako sakanyang paglayo..

"Naku girl~ ang swerte mo!!"

Napalingon ako nang makita ang iilang mga babaeng examinees na bigla nalang
sumulpot kung saan..nagtaka ako sakanilang sinabi saakin..

"Bakit?"

Nagtataka kong tanong sakanila..

"Naku! hindi mo ba yun kilala? siguro ay galing ka sa kabilang group nuh?

haha..ahihi!!"

Pakilig na emote nung mga babae.. nag poker face lang ako sakanila ang nagsimula na
silang magpaliwanag..

"Siya lang naman ang pinaka sikat na racing star sa buong Xavierheld na si Howard
Alfonsce.. kyaaaaahhhh!!"

"Sana sa conditional list na lang ako..!!!"

At nagsimula silang kiligin dun sa isang tabi.. ahh okay.. napalingon ako patungo
dun sa binatang nag ngangalang Howard..

"Isang Racing Star huh... I wonder kung bakit niya naisip na pumasok sa lugar na
ito?"

************

Hindi namin alintana ang matinding sikat at init ng araw sa paligid ng starting
point ng race track.. sinabayan pa ang init ng mga exhaust na nangagagaling sa mga
maiinagay na 4x4 sports truck na nakahilera sa staring point..

"Oi..anong pangalan mo!?"

Sigaw saakin nung partner ko na naka gear up na sa loob ng sasakyan.. hindi ko

naman siya masisis pagkat puro nangagalaiting mga sasakyan ang kasabayan namin..

"Stella!!"

Sigaw ko pabalik sakanya..

"Howard here..! say.. bakit iniinsit mo saakin na ikaw ang nasa likuran? hindi kaba
natatakot tamaan ng baril?!"

Malakas na sabi niya habang inaayos ang iilang mga button sa sa loob.. dinig na
dinig ko parin ang kanyang boses kahit nakasuot na siya ng fully covered na pulang
racing helmet.. napadungaw ako sa may binatana patungo sa driver's seat..

"Hindi ako marunong mag drive ehh.."

Sigaw ko upang marinig niya ako.. agad siyang napalingon saakin tila bay nagulat
sakanyang narinig..

"What?! di ma marunong mag drive?!"

Kumunot ang noo ko at nagsalubong ang kilay..

"Wala akong chikot! di ako rich kid!"

Malakas na reply ko sakanya.. napakibit balikat nalang siya.. napatayo ako at

napatingin sa may kanan.. napakapit ako saaking hawak na baril nang makita ko ung
tabachoy na nakatitig saakin mula sa likod ng isang 4x4 sports car.. ngumiti lang
siya saakin ng sarcastic..

"Titirisin kitang parang garapata.."

Seryoso kong bulong.. di tagal ay narinig namin ang malakas na boses ni Captain
Helsberg mula sa speakers..

"Okay guys! magsisimula na tayo.. first 3 pairs na makaka reach sa finish line and
less damage will qualify..and oh.. additional rules, students who are at the back
be careful, once mahulog kayo ay automatic tanggal na kayo sa race.. good luck
guys!!"

Agad kong sinecure ang aking helmet, vest at protective gears habang mariing
nakatayo sa likod ng sasakyan.. pinagmasdan ko ang signal lights saaming harapan..
mas umingay ang aming paligid dahil sa mga huni ng mga galit na galit na sasakyan..

Tila bay kinakabahan ang lahat.. napalingon ako sa may kaliwa at nakita ang iilang
mga studyante kasama si Revienne na halata ang pag aalala sakanyang mukha at yung
boy labo na may salamin.. close na sila agad huh?

Ngunit napukaw ang aking atensyon nag marinig ang signal lights.. mula sa red ay
naging yellow ito.. hindi ko alintana ang matinding init ng araw.. at naririnig ko
ang aking matinding kaba.. nang biglang...

.........................

"GO!!!!"

Agad na mabilis na umarangkada ang mga kasabayan namin sasakyan..ngunit laking

pagtataka ko nang naramdaman kong hindi tumakbo ang aming sasakyan..

Nanlaki ang aking mga mata habang pinagmamasdan ang paglayo ng ibang grupo
samin..agad akong napadungaw sa binatan ng sasakyan..

"Oi Howard!! anong ginagawa mo?!!!"

Naabutan kong natataranta niyang ginagawaan ng paraan upang mapatakbo ang

sasakyan.. pilit niyang pinapaandar ang makina at sinisipa ang gas gear ngunit
hindi ito nakikisama sakanya..

"Anong ginagawa mo?! bat hindi tayo umaarangkada!"

"Hindi ko alam.. may problema ata sa kotse na to!"

Natataranta niyang sabi habang pilit parin na sinisipa ang gas pump at ginagalaw
ang kambyo..

"Huh? pano nangyari yun?! eh kanina buhay na buhay ang makina natin ahh!!"

Mukhang nayamot ng husto si Howard at nagmamadaling bumababa ng kotse at pabagsak

na tinggal ang kanyang pulang helmet..

Narinig kong nagsisigawan ang mga iilang babaeng fans niya mula sa malayo..

"Howard baby! kaya nyo yan!"

"Kyaaaahhh!!! malalampasan nyo yan!!"

Infairness ahh.. supportive sila.. napa poker face nalang ako..

"Ghad D*mn it!"

Malakas na sigaw niya habang tinitignan ang main engine ng kotse sa harapan.. agad
niyang binagsak ang kanyang naka racing gloves na kamay... agad din naman akong
napababa nung na sense ko na may matinding problema kaming kinahaharap..

"Anong problema Howard?"

Kinakabahan at natataranta kong tanong sakanya..

"D*mn it! may kumalikot sa mga wirings!!"

Pabagsak at nayayamot niyang sigaw.. Nanlamig ako nang marinig ang mga katagang
yun.. that time isang tao lang ang pumasok saaking isipan.. napahawak ako saaking
kamao at napatingin mula sa racing track..

"Sumusobra na siya.."

Mahina kong bulong habang pinipigilan ang pangingilid ng aking mga luha..

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

Kung kailan ay ready na ready na ako gumanti dito pa nagka aberya!! grabe naman!
mukhang pinapahirapan talaga nila akong lubos.. hindi ko naman hangad na mapunta sa
top 10 ahh..

Pero..somehow.. I really dont know.. I feel like, I must do my very best para
malagpasan.. para bang may nagbibigay ng motivation sakin, and I dunno kung ano
yun..

Thats Weird..

Next On Code 0X15 Project ANGEL: Code 14: The Wise Guy

"Amazing! Just Amazing!!"

_____________________________________________________________________________

Code 14: The Wise Guy

*** Captain Helsberg's Point Of View ***

Gumuhit ang isang mapangahas na ngiti saaking mga labi habang pinagmamasdan ang mga
current na pangyayari sa paligid..

Hindi parin niya tinitigilan ang iba.. hmm.. Talagang isa kang masamang damo..
Little pain the a** .. well.. tignan natin kung hanggang saan yang galing mo pag
ihinarap na sayo ang mas higit na masamang damo kaysa sayo..

Hindi ko mapigilang lumaki ang aking mga mapangahas na ngiti.. Nang bigla kong
narinig na tumunog ang aking phone.. agad ko yung kinuha at sinagot..

"Hello..Helsberg Speaking.."

Halos mailayo ko ang aking phone sa tainga nang marinig ako ang isang malakas na
pagbulalas at halakhak ng isang lalake mula sakabilang linya..

"Ahahahaha!!! Hagalaz!! kumusta kana?!!! Its been a while!! I missed you!~ hahaah"

Napakunot ang aking noo nang marinig ang kanyang mabigat at makapal na boses
sakabilang linya..

"Stop that Sh*t will yah? kinikilabutan ako sayo..gigilitin ko yang leeg mo pag
nakabalik kana dito.."

Seryosong banta dun sa lalake mula sa kabilang linya..

"Ahaha naku, Hagalaz, kaya naman tumatanda ka na niyan.. hindi ka marunong mag take
ng jokes.. haha."

Humalakhak pa siya mula sa kabila.. napatanaw ako sa malayo..

"Nakabalik kana ba sa base?"

Mariin kong tanong sakanya.. hindi parin maalis ang masaya at buhay niyang tinig
mula sa kabilang linya..

"Haha.. oo.. last week pa ako nakabalik mula sa leave ko.. bitin nga ehh.. dami
kong nakitang chika babes dun.. ahah sayang at di ka sumama.."

"Eh ganyan ka naman palagi eh..sus! hindi ka makakahanap ng matinong babae sa

ginagawa mo ehh.. iilang araw nalang ay babalik kana dito kaya tigil tigilan mo na
yan..kahit kailan, d kaparin nag babago.."

Seryoso kong sambit sakanya at napabuntong hininga ako.. kahit na maingay sa

paligid ay nagagawa ko paring marinig ang kanyang masiyahing boses mula sa kabilang
linya..

"Eh joke nga lang yun ehh.. may nakita akong isang babae dun.. uh.. di ko
maintindihan ehh.. type ko siya..as in for real.."

Napa poker face nalang ako saaking narinig mula sakanya..

"Say.. balita ko nariyan sa grupo mo yung nang break in sa data base.. kumusta na
siya?"

Napatindig ako ng aking tayo nang marinig ko ang kanyang sinabi.. napatingin ako
dun sa starting line ng track at natanaw sina Stella at yung kasama niyang examinee
na napapabalitang isang celebrity racer..halatang nahihirapan sila..

"Ayos lang man siya.. ngunit nahihirapan siya.. may isang kumag kasi ang
nakaharang ehh.."

Seryoso kong sabi sakanyan.. humalakhak lang siya mula sa kabilang linya..

"Isang Kumag? Ahaha..naku.. nakikita ko na ang mga balak mo Hagalaz.. good luck
sakanya..haha say.. ano nga bang pangalan nung naka break sa database?"

Mariin niyang tanong saakin.. kumunot ang aking noo..

"Ano kaba.. pumunta ka nlang kasi dito para malaman mo.. ang tamad tamad mo naman!
parang hindi ka kabilang sa Elite 10 ehh.."

"Grabe ka naman Hagalaz.. ang strikto mo talaga.. aahaha XD kaya wala kang
Girlfriend niyan eh! wala kayong pinagkaiba ni Alexander.."

Nakinig lamang ako sakanyang boses mula sa kabilang linya.. at napatitig ako sa
malayo..

"Say..anong balak mo pag nagawa niyang makapasa?"

Umugong ang isang panadaliang katahimikan mula sa kabilang linya nang matanong ang
bagay na iyon sakanya.. di tagal ay narinig ko ang isang mapanglaro at seryosong
tinig mula sa kabilang linya..

"Mapapasaakin siya.."

*** End Of Captain Helsberg's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Nangagalaiti ang init at sinag ng araw at damang dama ko ang kakaibang init na
galing dito habang pinamamasdan ko ang nayayamot at natatarantang mukha ni Howard..

"D*mn it!! kaasar!! bakit ngayon ka pa nag loko!!"

Agad niyang inilabas ang isang small pouch tool kit mula sakayang racing pants at
nagsimulang maghalungkat ng mga tools mula sa loob..

"Anong ginagawa mo Howard?"

Mariin kong tanong sakanya.. sa sobrang busy niyang kumulikot ng mga wirings and
tools sa loob ay hindi na niya nagawa pang tumingin saakin..

"Ano kaba.. hindi ba obvious? pinipilit kong aysuin ehh.. kaya wag kang makulit
okay?"

Napakunot ang aking noo at nagkasalubong ang aking mga kilay.. sabagay.. kung ako
din naman ang nasa posisyon niya mayayamot din ako..

Pinagmasdan ko ang kanyang mabusising mga kamay sa loob ng makina.. tila bay hindi
ko maiwasang mamangha nang makita ang kanyang mga wiring skills..

"Paki abot naman nung screwdriver at yung tape.."

Madali niyang utos saakin.. agad ko naman iyon inabot.. hindi nya alintana ang mga
malalaking butil ng mga pawis na namumuo sakanyang mala porselanang mukha..

Napatitig lang ako sakanya... kahit madungis at haggard na siya.. makisig parin
siyang tignan.. no wonder na kinikilig sakanya lahat ng babae.. bukod sa napaka
astig ng kanyang ginagawa, napaka gwapo pa niya..

Isa siyang pro racer, kaya naiintidihan ko na may magaling na background siya
Machine Mechanics.. ang galing niya..

Matapos ang iilang magulong pagkukulikot sa loob ng makina ay agad siyang tumakbo
patungo sa driver's seat at sinubukang paandarin ang nasabing kotse..

Hindi nga ako nagulat at umandar nga.. napasigaw ang iilang mga babaeng fans niya
sa malayo nang mapaandar niya iyon..

"Kyaaaaaaahhhh!!! Go Howard! Gooo!!!"

Napapoker face nalang ako at napalingon sakanila..

"Hoy Stella! sakay na!! bilis!"

Nagmamadali niyang utos saakin.. hindi naman ako nag sayang pa ng oras at agad na
napalundag patungo dun sa back ng kotse..

"Kumapit ka.. This will be a bumpy ride..."

Mapanghas na sambit siya saakin at sinuot muli ang kanyang pulang racing helmet..
sa kumpas ng kanyang kamay sa kambyo at mga gigil na gigil na paa sa gas pump ay
halos liparin ang aking kaluluwa nang marahas at mabilis na patakbuhin ni Howard
ang aming sinasakyan..

"Hoy!! papatayin mo ata ako Howard!!!

Agad akong napakapit ng maiigi dun sa hawakan sa likod..halos nanginginig ang aking
mga tuhod at hindi magawang bumalanse dahil sa sobrang bilis.. paliko liko ang
kanyang takbo at tumatama ang mga mabibigat na hangin saaking mukha..

"Kumilos kana dyan!! ako nang bahala sa takbo!"

Sigaw niya saakin.. napatingin ako at nakita kong paikot na ang ibang grupo.. hindi
ko maiwasang kabahan..halos blurry na ang sides ng track sa sobrang bilis ng takbo
namin..

"Howard! mukhang hindi na tayo makakahabol pa.."

Nawawalang pag asa kong sigaw sakanya..

"Wala kang karapatang mawalan ng pag asa! Hoy! tandaan mo!! isa akong Racing God!
wag mo akong maliitin!!"

Mahinahon niyang sigaw saakin.. nabigla ako sakanyang sinabi at sa isang iglap ay
halos matuba at tumilapon ako sa likod ng kotse nang bigla at napakabilis niyang
iniliko ng dinadaanan ang aming sinasakyan.. hindi ko naiwasang sumigaw sa takot..

"Aaaaahhhhhhh!!!"

Naririnig ko ang kanyang masaya at nakakalokong pag halakhak na animo'y sumasapi

sakanya ang spiritu ng "Racing God"..

Halos mapakapit ako ng maigi sa likod at pinilit kong makatayo.. sa sobrang bilis
ng aming pagtakbo ay inilipad ng galit na hangin ang aking panali sa buhok at
nagkalat saaking mukha ang hibla ng aking mga kayumangging buhok..

Ngunit tila bay nanlamig ako nang makita kong sasalubungin namin ang gitna ng isang
center island na puno ng mga lumang gulong na naka lagay doon..

"Kumapit ka Stella!! Nyahahahahaha!!"

Napakapit ako at napapikit.. hindi ko maiwasang maupo sa likod ng kotse at sa isang

iglap ay dumere deretso kami patungo dun sa center island na puno ng mga lumang
gulong.. agad iyon nawasak at nagkalat sa paligid..

Medyo nasira ang iilang bahagi ng kotse ngunit tuloy parin ang aming arangkada..
halos napatilapon ako nang mag perfect drift si Howard upang makabalik muli sa
track..

Nanginginig akong napatayo sa pamamagitan ng pagkapit ng maaigi sa hawakan ng

kotse.. naririnig ko ang maingay na friction ng mga nangagalaiting mga gulong sa
track.. feel na feel ko nasa loob ako ng isang action movie at ako ang crash test
dummy nila..

Nang makatayo ako ng maigi sa likod ay doon ko na realize na tila bay naroon na
kami sa buntot ng ibang grupo.. whoa.. pano nagawa ni Howard ang makahabol
sakanila?

Napalingon ako muli saaming dinaanan at laking gulat nang ma realize ko na dumaan
pala kami sa gitna ng center island.. nanlaki ang aking mga mata at napadungaw ng
pabaligtad sa bintana ni Howard

"Nag shortcut tayo?!!!"

Hindi parin niya ako nilingon at nag focus sa dinadaanan.. hindi parin natitigil
ang kanyang mga nangigigil na kamay mula sa manibela..

"Nyahaha!! Oo! wala namang sinabi sa rules na hindi pwede yun right?"

And dun ko na realize na oo nga pala.. hindi na ako mag tataka kung bakit tinawag
siyang isang Racing God.. Nang biglang napaliko si Howard at napabitaw ako saaking
hinahawakan..

"Aaaaahhhhhhhhh!!!"

Napasigaw ako sa takot.. Agad kong naramdaman ang aking mabilis na pagkahulog mula
saaking kinakapitan..

Sh*t!! Napapikit nalang ako sa takot at narinig ko ang iilang malakas na sigaw mula
sa malayo..

Nang biglang maramdaman ko ang isang paghila mula saaking damit sa harapan.. agad
kong inimulat ang aking mga mata at laking gulat nang mahawakan ni Howard ang aking
damit gamit ang isa niyang kamay while ang isa ay gamit gamit niya sa pagmamaneho..

Hindi nag change ang aming speed at na realize ko na iilang metro nalang ay
sasadsad na ang aking likod sa mainit na racing track..

"Hoy! bawal kang tumilapon! ingat ingat din pag may time!"

Malakas na sigaw niya saakin..Agad niya akong hinila paitaas.. agad akong
napakapit.. nagmumukha na akong palaka sa posiyon ko pero hindi ko na minind yun at
nag focus nalang..

Nakabalik na ako muli sa likod at hinawakan ang aking hand gun.. tila bay napuno ng
sense of excitement ang aking dibdib nang makita kong nilalampasan namin ang iilang
mga teams..

Di tagal ay bumungad saaking paningin ang team nila tabachoy.. napasmirk ako ng
malaki at ikinasa ang aking baril..

"Its showtime.."

Mapangahas kong sambit.. nakakahawa naman kasi tong si Howard eh.. mahigpit akong
napakapit sa likod at di tagal ay nakasabayan na ng kotse namin ang team nila
tabachoy.. napalingon siya at halatang gulat na gulat nang makita..
Ang laki ng mga ngiti ko nang makita ko ang reaction niya.. tila bay hindi maipinta
ang kanyang mukha.. agad niyang nilapitan ang driver niya at tila bay may inutos..

Ngunit halos mapatalsik ako saaking kinatatayuan nang sinimulang baggain ng kotse
nila ang aming sinasakyan sa side..napakapit din si Howard ngunit tila bay mas
tumaas ang adrenaline rush niya..

"Aba!! looking up for a challenge ehh? sige! pagbibigyan kita!!"

Malakas at na eexcite na sambit ni Howard..agad siyang napaliko at binangga din ang

side ng sasakyan nila tabachoy dahilan upang matilapon siya sa side at mahulog sa
likod ng kotse..

Hindi ko mawisang humalakhak ng malakas sa ginawa ni Howard.. tila bay iisa kami ni
Howard ngayon.. ang saya ng tag team na ito!

Ngunit tila bay nayamot ako nang makita kong nakakapit pa ang baboy na yun sa may
side.. hindi ko ma explain ngunit tila bay sinasapian na din ako ng spiritu ng
"Racing God" D*mn it Howard!! Agad kong kinuha ang aking baril..

Mapangahas kong tinitigan yung tabachoy na parang key chain kung kumapit dun sa may
side ng likod ng kotse nila.. ngumiti ako.. patay kang chicharon ka..!

At isang malakas na putok ang narinig.. agad na tumama ang hologram bullet
sakanyang kamay na pinagkakapitan.. nahalata ang bumabaon na sakit sakanyang mukha
at sa isang iglap ay napabitaw siya sa kotse at tulyuang gumulong sa may side ng
racing track..

At isa isang iglap ay mabilis naming na cross ang finish line ni Howard.. Its
Amazing! Just amazing!! grabe ang race na to!! hindi ko mapigilang mapasigaw ng
malakas! ahahaha!!!

Narinig ko ang malakas na sigaw ng mga studyante mula sa malayo.. napangiti ako...

*******************

"O ayan.. balik kana sa regular listing.."

Nakangiting bati saakin ni Howard habang hawak hawak niya ang kanyang red racing
helmet.. napatitig kami sa listing board.. naroon ang aking pangalan sa mga
nakapasa sa special exam na ito..

Napalingon ako sakanya.. at ngumiti..

"Ahaha.. ang saya ng race natin.."

Maligaya kong reply sakanya.. oo indeed.. bukod sa masayang masaya ako pagkat
nakapasa ako at nakapag revenge ng kaunti dun sa baboy na yun, nag enjoy din ako
saaming team up..

Although hindi pa ako safe kasi nag volunteer lang naman yung tabachoy na yun para
dito at hindi maapektuhan ang kanyang status kahit na tumilapon siya kanina..

How I wish na ma eliminate na siya.. I wonder if nagbubulag bulagan parin si

Captain Helsberg.. halata na masyado na dinaya kami kanina..

Nang biglang..
"Stella!!! Stella!!"

Napalingon ako nang marinig ko ang boses ni Revienne na patungo saamin.. kasa
kasama niya yung boy labo na may itim na buhok.. close na nga tlaga sila ah..

"Stella.. ayos ka lang ba? nakita ko ang lahat.. kinabahan ako para sayo!"

Hindi naiwasan ni Revienne na yakapin ako.. halatang halata ang kanyang pagaalala
sakanyang mga mata.. napangiti nalang ako..

"You have great friends Stella.."

Mahinahon na sabi ni Howard.. tila bay may kung anong kalungkutan ang nasa kanyang
mga mata.. napatingin ako sakanya..napatalikod na siya at napalingon ng bahagya..

"Better na galingan mo nang hindi ma balewala ang efforts na ginawa ko for you.."

Mahinahon niyang sabi at naglakad na palayo.. nang biglang..

"Hey!"

Masayang tawag nung boy labo na may itim na buhok at glasses kay Howard..
napalingon si Howard..

"Thank you soo much for the helping out.."

Napangiti yung boy labo.. tila bay natigilan si Howard nang makita niya si boy
Labo.. He stared at him for a few seconds.. napapikit at naglakad na palayo..

For a moment..thats kinda weird.. ang hirap i understand ang kanyang totoong
personality, but he's one heck of a wise guy.. I can feel it..

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

This is it.. kaunti nalang... This is the last Examinations.. hindi ko maiwasang
kabahan.. ano kayang gagawin nila saakin?

Bakit..bakit ganito? bakit nasa loob ako ng kadiliman? huh?

Sino ka??

Next on Code 0X15 Project ANGEL: CODE 15: EMERALD EYES

"This... This cannot be!!!"

_____________________________________________________________________________
Code 15: Emerald Eyes
*** Stella's Point Of View ***

Agad kaming napatigil ni Revienne sa pagtakbo nang marating namin ang bulletin
board.. agad sumalubong saamin ang dagat ng mga studyante na naka surround dun..

Mula sa malayo ay kita ko ang iilang malalaking mga listahan na naka post.. naatat
na ako at hindi nag dalawang isip na sumong sa grupo ng mga nagsisiksikang mga
studyante..

Mariin kong hinawakan ang kamay ni Revienne upang alalayan siya saaking pagsuong..
hindi namin alintana ang siksikan makita lang ang nasabing listahan..

"List of Examinees for The Holographic Mental Assessment Exams"

Mahinang basa ko at nakita ko ang iilang mga magkakahiwalay na listahan na naka

post..

"Shoot! hindi tayo sabay Stella..!"

Dismayadong hagulgol ni Revienne sakin habang nakatingin sa mga listahan.. agad ko

namang hinanap at oo nga.. nakita kong magkahiwalay kami sa Final Exam na ito..

"Hindi sa lahat ng oras ay magkasama kayo.."

Agad kaming napalingon ni Revienne nang marinig namin ang pamilyar na boses.. agad
namang nag give way ang mga takot na studyante sa tabi nang makita ang sarkastikong
Kapitan..

Napatayo siya at nilaan ang kanyang mga blankong asul na mga mata saamin ni
Revienne.. napakapit tuloy saaking braso ang aking kaibigan..

"Sa nakikita niyo, may 6 na listahan ang nakapost diyan.. sa 8 na listahan na iyan
ay may 15 names ang nakasulat and arranged into alphabetical surnames.. so
basically, by batch yan.. only 130 out of 200 passed, but masasala pa ang 130 na
yun sa final exam na ito.."

Mariing pagkasabi ng seryosong kapitan habang nakatingin at nakikinig sakanya ang

lahat ng studyante sa paligid.. napalingon siya saamin at tila bay napako ang
kanyang kakaibang blankong titig kay Revienne..

Napailing si Revienne at hinigpitan ang kapit saaking braso.. tinitigan siya ng

kapitan for iilang seconds.. tila bay may kakaiba sakanyang mga mata..

Matapos dun ay agad niyang inalis ang kanyang mga mata kay Revienne at tumalikod
na.. pinagmamasdan parin siya ng mga studyante sa paligid..

"See you at the Research Institute Building at 1300 hours."

Matipid niyang sagot sabay lagay sakanyang kamay sa mga bulsa ng kanyang blue
formal slacks.. mahinahon siyang naglakad palayo saamin..
***********************

"Miss Stella Franz..?"

Mahinahon at malambing na tawag sakin nung isang babaeng staff ng research

institute.. mahinahon niyang inilagay ang kanyang ballpen sa breast pocket ng
kanyang malinis na puting laboratory gown habang naka rest naman sakanyang kanang
braso ang isang crystal tab..

Napatayo nang tawagin niya ang aking pangalan.. tila bay napatingin din ang iilang
mgs studyante na aking nakasama sa batch..

"Its your turn now.. please follow me.."

Warm na request niya saakin.. napalakad ako patungo sakanya.. hindi parin maalis
ang titig ng iilang mga anxious na co examiness habang pinagmamasdan nila akong
lumayo sa waiting area..

Naglakad kami sa isang silent and narrow hallway.. tanging ang takon ng kanyang
high heels ang aking malakas na naririnig saaming paglakad..

Pinagmasdan ko ang iilang steel doors.. tila bay mas nagpa nerbyos saakin ang white
walls ng nasabing hallway.. tila bay nasa isang makitid na hall kami ng isang
ospital na napaka tahimik..

As we walk further patungo sa testing room ay tila bay napalitan ng mga dim LED
lights ang hallway.. naroon ang iilang pang mga ilaw sa floor upang ma guilde ang
way..

Mula sa malayo ay napukaw ng aking atensyon ng isang room na may glass window kung
saan nangagaling ang isang liwanag..

Hindi ako nagpahalata at nagpatuloy saaking paglalakad.. madadaanan naman namin

yung nasabing glass window..

Halos mangatog ang aking tuhod nang madaanan namin ang nasabing glass window.. tila
bay natigilan ako saaking nakita.. gumapang ang kakaibang lamig ng takot sa bawat
sulok ng aking katawan..

Napatayo lang ako doon at tila'y napansin ako nung babaeng staff.. agad siyang
lumapit saakin..

"Ano..anong nangyari sakanila?"

Nangingining kong tanong habang pinagmamasdan ang iilang mga studyanteng naka upo
sa loob at tila'y na trauma at natutulala lang..

Ang iba sakanila ay tumatawa ng walang rason at ang ibay inaaalalayan ng iilang
research staffs sa loob..

"Ah.. yes.. they're are the examinees that did not make it through this final
exam.."

Mahinahon na sagot sakin nung babaeng staff.. tila bay nag wander ang aking isipan
sa kung ano ang reason bakit nagkaganun sila..

"Dont worry, Miss Franz.. temporary lang yan.. soon they'll be back to normal..
that we guarantee.. you dont have to be afraid.."
Pag sesecure niya saakin at nagsimula na ulit nag lakad.. agad na akong napasunod
sakanya at hindi na lumingon pa..

Tila bay hindi ko ma explain ang kaba ko ngayon.. mas nang aggreviate pa nung
nakita ko yung mga unfortunate na co examinees na yun.. ayokong maging ganun..

Agad kaming papatigil sa isang crystal door.. after ng iilang seconds ay automatic
itong bumukas.. dahan dahan kaming pumasok sa loob.. that moment.. parang gustong
umatras ng aking mga paa at gustong bumaligtad ang aking sikmura sa sobrang kaba..

Napatigil kami ulit saaming paglalakad nang marating namin ang isang steel door..
napatabi yung babaeng research staff..

"Naririto na tayo, miss Franz.. further instrcutions will be given upon entering
inside this room.. The best of luck.."

Nakangiti niyang sabi sakin sabay pindot ng iilang buttons upang bumukas ang
pinto.. sa sobrang kaba ay hindi ko na nagawa ang lingunin at magpasalamat sa
staff.. dumere deretso nalang ako patungo sa loob..

Nang makaring ako sa mat pinto ay halos maipikit ko ang aking mga mata pagkat isang
nakakasilaw na liwanag ang sumalubog saakin...

Narinig ko ang pagsara ng steel door at napatayo.. nang maka adjust ang aking mga
mata sa liwanag ay tila bay napatingin ako saaking paligid..

Wala akong ibang nakita kundi mga white walls.. walang kahit ano.. as if nasa isang
blankong white space ako.. nakakabingi ang katahimikan.. mas lumalamig ang aking
mga kamay pagkat damang dama ko ang lamig sa loob..

Nang biglang mapansin ko ang pag bukas ng isang maliit na automated window sa may
gawing itaas..

Napatinagala ako at laking gulat ko nang makita ang iilang mga pamilyar na mukha na
komportableng nakaupo at nakadungaw mula sa glass window..

"Hello Stella! na miss kita!~"

Bungad saakin ni Captain Maris Einsmman na nakaupo ng dekwatro sa isang upuan mula
sa loob ng glass window.. mula sa kanyang kanang bahagi ay naroon si Admiral
Rockwell at si Captain Helsberg na nakatayo sakanyang tabi sa may gawing kaliwa..

"Captain Einsmann?"

Nagtataka kong sabi at napalingon sakanila.. ngumiti lang ang dalagang kapitan ng
matamis..

"Welcome Miss Franz sa final examinations.."

Malamig na bungad saakin ni Kapitan Helsberg habang pinagmamasdan ako mula

sakanyang kinatatayuan..

".. As you can see.. white walls lang nasa iyong paligid.. dito magaganap ang
Holographic Mental Assessment Examinations mo.. before we start, let me explain the
mechanics first.."

Natapatayo lang ako saaking kinalalagyan at hindi alintana ang nanlalamig at

namamawis kong kamay habang pinakikinggan ng maigi ang boses ng kapitan sa mga
built in speakers sa loob ng white room..
"The Holographic Mental Assessment Examinations will be a way to determine if
mentally and emotionally fit ka para sa paaralang ito, not to mention for your
future in the field of military.. We will use a Hologram mind simulator for this
Examination.."

Matapos ang kanyang mga sinabi ay agad namang bumukas ang isang part ng sahig at
automatically na may lumabas na isang self stand robotic table..

Sa taas ng mesang iyon ay may isang puting eye console na tulad sa mga ginagamit sa
virtual reality online games.. napakaganda ng kanyang design at ng kanyang crystal
lens..

"Simple lang naman ang exam.. parang naglalaro ka lang sa isang reality online
game... ngunit the twist is, hindi ka papasok sa isang map or anything else.."

Napahinto siya sakanyang pagsasalita at napatitig saakin..

"Papasok ka sa sarili mong isipan.."

Natigilan ako saaking narinig.. is that even possible? napatingin ako sa eye
console.. probably.. its possible.. mas advance ang kanilang technology compare sa
Earth.. hindi ko maiwasang mamawis ng malamig..

"Ang eye console na iyan ay maghahatid ng mga impulses sa eyes, brain nerves and
neurons mo, therefore, creating an environment and situation na mag dedepende sa
takbo ng isipan mo.. In this way, hindi lang namin ma tetest ang emotional and
metal aspects mo, kundi masisilip din namin kung mayroon kang masamang intention sa
pagpasok dito.. There's no escape from here.."

Agad na nagflash back muli ang mga examinees na nakita ko dun sa kakaibang room
kanina.. napapikit ako..

Malamang ay hindi nila kinaya ang exam.. pagkat.. marahil, hindi nila na overcome
ang kanilang mismong sariling isipan.. The Irony..

"So..shall we start then?"

Mariing utos ng kapitan..

"Go and wear the eye console Miss Franz.. good luck.."

Matipid na utos ng kapitan.. tila bay nangangatog ang aking mga tuhod.. wala naman
akong dapat ikatakot.. kaya ko to.. sarili ko ang aking kalaban.. alam ko ang takbo
ng aking isipan..

As I grab the eye console tila bay nagsimulang manginig ang aking mga kamay..
bakit.. bakit kaya? na..natatakot ba ako?

"Kaya ko kaya..."

Mariin kong isnuot ang eye consoles, nakita ko ang buong white room.. and i just
stood there.. hindi ko maintindhan.. pero nakakaramdam ako ng takot..

"...Ang aking sarili?"

At sa pintig ng aking malalim na hininga ay biglang nagdilim ang aking buong

paligid... tila bay nabingi ako sa sobrang katahimikan..
Wala.. wala akong makita! wala.. wala akong marinig... napapikit ako...

Matapos ang iilang segundo ay nakarinig ako ng tunog ng isang nanghihinang makina
sa paligid.. animoy tunog ng isang nanghihinang generator..

Unti unti kong inimulat ang aking mga mata at laking gulat ko nang magisnan kong
nasa loob ako ng isang dim na room.. mukhang nag simula na ang exam.. ang weird
naman ng subconcious ko..

Napatayo ako at napalakad.. hindi ko alintana ang maginaw na feeling sa loob..

napalingon ako nang makakita ko ang isang faint dim blue green light na nangagaling
dun sa isang kwarto..

Maingat akong naglakad patungo dun.. using the wall as my guide dahan dahan akong
naglakad... dapat akong mag ingat.. hindi ako dapat maging kampante

Nang marating ko ang nasabing room kung saan ay nangagaling ang faint na liwanang
ay maingat akong pumasok.. nang biglang maramdaman kong may naapakan akong isang
bagay..

Napatingin sa aking paanan at halos mapasigaw ako nang makita ko ang isang deformed
na animal like na fetus na nakahimalay sa isang basag na bagay..

Napaatras ako sa sobrang gulat at takot at naramdaman kong bumangga ako sa isang
salamin.. napa lingon ako at halos manlaki ang aking mga mata nang makita ko ang
iilang mga glass cylinder tubes na may lamang tao sa loob..

May mga sanggol palang.. may mga nasa middle aged at mayroong nasa teen age
palang.. halo halo ang naroon sa loob.. bumaligtad ang aking sikmura sa sobrang
takot..

May mga iilang mga neon wires na naka connect sakanila.. halos hindi ako makahinga
sa takot at kumaripas ng takbo palabas..

Nang ako'y makalabas ay agad akong nakarinig ng isang malakas na putok ng barili
mula sa malapit..

"Ano kaya yun?"

Agad akong napatakbo..i just want to get out of here!! hindi ko alam king saan ako
dinala ng aking mga paa.. napaliko ako at halos matigilan nang makita ko ang isang
babaeng nakasuot ng formal attire at mahabang laboratory gown na nakahandusay sa
tabi ng isang pinto sa hallway..

Maingat ko siyang nilapitan.. bumungad saakin ang madugo niyang damit..nagkalat ang
mapulang dugo mula sakanyang dibdib..

Nang aakayin ko siya ay halos manlaki ang aking mga mata nang makita ang kanyang
mukha..ang kanyang mahabang dark chocolate na buhok.. facial features..skin tone..
lahat lahat..

Ay...

Tulad ng..

Sakin...
Bigla akong natigilan habang akay akay ko ang nasabing duguang babae.. tila bay
nagdagsaan ang mga tanong saaking mga isipan..

Bakit kamukha ko ang babaeng ito? bakit..? bakit...? hindi ko maintindihan!!!

Nang biglang..

"BANGGG!!"

Isa pang malakas na pagputok ng baril ang aking narinig.. mula sa malapit muli..
napalingon ako at laking gulat ko nang may bumagsak sa may pinto.. nakita ng bahgya
ang ginintuang buhok ng isang lalake na nakasalampak sa may pinto..

Hindi nakita ang kanyang mukha.. kailangan ko nang makaalis dito.. ngunit pano
sila---

Nang mapalingon ako muli ay gumapang ang lamig ng takot sa aking buong katawan nang
makita kong nakamulat ang mga mata ng akay akay kong babae..

I saw those familiar eyes.. those familiar emerald eyes.. those eyes.. those are
same with my eyes!!

Napuno ng kakaibang takot at tanong ang aking isipan.. agad akong napabitaw dun sa
babae ngunit may naramdaman akong nakatutok sa likod ng aking ulo.. it seemed like
a gun nozzle..

I gazed up on the glass window saaking harapan.. I saw a reflection.. I saw a man..
namanstahan ng dugo ang kanyang puting laboratory coat.. naroon ang isang
nakakatakot na ngiti ng isang psychopath.. at hindi niya alinata ang bahid ng
mapulang dugo sakanyang stressed at maputlang mukha..

My eyes widened in great fear.. gustong kong sumigaw at kumilos pero it seemed like
I'm in a coma..

He gave a sadistic grin at agad akong napapikit sa takot..umugong ang isang malakas
na putok ng baril sa buong paligid..

Suddenly all went black.. pero na fefeel ko pa ang buo kong katawan na nakasalampak
sa malamig na sahig.. I'm not dead, am I?

All of a sudden..nakarinig ako ng isang tinig ng lalake mula sa malapit..

"Let go of my Wife!"

*** End of Stella's Point Of View ***

*** Captain's Helsberg's Point Of View ***

Agad akong napatayo at inalis ang aking eye console.. everybody including me was
astonished saaming nakita..

Natulala si Maris habang nakaupo at hindi magawang magsalita ni Yohannes.. is this

even possible?!

"This..This cannot be! hindi ako makapaniwala.. this..this girl.."

Nauutal na tinig ni Yohannes habang hindi parin tinatanggal ang kanyang mga mata sa
nakahandusay na si Stella mula sa white room..
Umugong ang kakaibang katahimikan sa observatory room na aming kinalalagyan..

"Let her rest.. she deserves it.."

Seryosong utos ni Maris at agad na tumayo mula sakanyang kinauupuan.. mahinahon

siyang naglakad patungo sa pinto..

"Saan ka pupunta?"

Mariin kong tanong sa dalagang kapitan.. napalingon siya at ngumiti..

"Ahh..ihahanda ko na ang ceremony of welcoming para bukas.. She's a part of us

now.."

Matapos noon ay nasasabik na siyang lumabas ng observatory room.. hindi ko

maiwasang mapatingin muli sa nakahandusay na si Stella..

Kumunot ang aking noo..

"Anong kinalaman mo sa dalagang ito,... Elaizabeth..?"

*** End Of Captain's Helsberg's Point Of View ***

*** To be Continued

____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PRIEVEW SCENE ***

Hindi parin maalis saaking isipan ang aking mga nakita sa exam na yun.. sino kaya
ang lalaking yun? bakit? bakit kamukha ko sila... bakit?

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 16: The Top 10

"Failed.. I guess.. my best wasnt good enough after all.."

_____________________________________________________________________________

Code 16: The Top 10

*** Revienne's Point Of View ***

Napatigil ako sa kakatakbo nang marating ko ang silid kung saan nila dinala si
Stella..

Nabalitaan kong nag collapse daw si Stella after ng Metal Examinations.. I hope
she's okay.. buti nalang ay maaga din akong natapos saaking mental examinations..

Kaya naman agad akong kumaripas ng takbo patungo dito sa school hospital nang
mabalitaan ang bagay na yun..

Napatingala ako sa may pinto..

"Room 703"

Hinihingal kong baybay.. marahil ay ito na yun.. di ako maaring magkamali nang
rinig dun sa receptionist..

Napahawak ako ako sa may door knob..nagtaka ako nang maramdaman kong tilay malambot
ang knob na para bang may nakahawak din mula sa loob..

Agad kong nabitawan ang knob at hindi nga ako nagkamali.. bumukas ang pinto..
Napatayo ako deretso nang makita ang iilang pamilyar na mukha..

"Ca..Captain Helsberg!"

Nauutal kong bati at mabilis na sumaludo ng buong tinding.. napatingin lang siya
saakin na tila bay nagulat din.. ngunit agad itong napalitan ng malamig na tingin..
napatigil siya saaking harapan..

"Anong problema, Hagalaz..?"

Ngunit tila bay nagulat ako nang makarinig ako ng isang makapal na tinig ng lalake
mula sa likod ng kapitan..

Unti unting nag scout ang aking mga mata upang makita kung sino ang nagsalita..
halos manlaki ang aking mga mata nang makita ko ang isang matangkad na lalakeng may
mahabang grey na buhok na nakatali.. nakasuot siya ng laboratory coat at may hawak
hawak na chart..

Nakasunod mula sakanyang likod ang iilang mga babaeng military nurses..

Napako din ang kanyang mga ginintuang mga mata saakin.. halos hindi ako
makapagsalita at nanigas mula saaking kinatatayuan..

Tila bay napatingin siya saakin ng mabigat at seryoso..

"Hindi ko akalaing nag rerecruit din pala ng mga palpak ang academy na to.."

Nakangising parinig niya..napa tingin ako saaking mga paa at pinigilan ang aking
mga mata sa pag luha..

Hindi ko akalaing hanggang dito ba naman ay magkikita parin kami.. akala ko ay

makakalayo na ako sa taong to.. bakit ganun? kahit saan ako magpunta ay hindi parin
ako tinitigilan ng aking nakaraan..

Nangilid na ang aking mga luha saaking mga mata at napahigpit ng aking hawak sa
kamao

"Stop It Alexander!!"

Marahas na saway ni Captain Helsberg dun sa lalakeng matangkad.. napangiti ng

seryoso ang lalakeng yun at agad na dumaan mula sa side ni Captain Helsberg nang
hindi na lumilngon pa..

"Whatever you say.. älterer bruder.."

Mahinahong ngunit mapanglaro niyang sabit kay Kapitan Helsberg..matapos nun ay agad
siyang umalis kasama ng kanyang mga military nurses sakanyang likuran..

Napabuntong hininga lang si kapitan Helsberg..napatingin ako sa lumalayong kapitan

na tila bay nagtaka saaking narinig mula sakanya kani kanina lang..
"...älterer bruder..?"

Nagtataka kang bulong ko sa loob ng aking isipan...

*** End Of Revienne's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Hindi ko ma explain pero tila bay napatitig saamin ni Revienne si Captain Helsberg
nang magpakita na siya sa stage ng colesseum kung saan kami pina gather for the
final results.... ngunit mas ipinagtaka ko ang kanyang tingin kay Revienne..

Tila bay puno ng something na mahinahon na hindi ko ma explain ang kanyang tinging
saaking kaibigan.. I tried to ignore it nalang..

Napapikit ako.. and agad na nang flash back saakin ang mga matang yun.. those
emerald eyes..

Agad akong napadilat nang maramdaman ko ang pagkahawak saakin ni Revienne sa

braso..

"Stella, ayos ka lang ba?"

Mahinahon niyang tanong saakin.. agad akong napalingon sakanya ay napangiti..

"Ahh..oo.. dont mind me lang Revs.. medyo pagod lang ako.."

Pilit kong ini drive away ang kanyang thoughts saakin.. at agad na napalingon
patungo sa harapan ng stage.. naroon ang isang malaking LED flat screen sa gitna ng
stage..

"Look Revs, mukhang magsisimula na.. haha hindi na ako nag eexpect na makakapasok
sa top 10..makapasa lang ako sa regular and common class, masaya na ako haha"

Napangiti si Revienne saking ng matamis at nagsimula na kaming makining..

"A pleasant day students.. before we start, nais kong i congratulate kayo pagkat
you made this so far.. and thats really an achievement.. out of 200 examinees, only
95 passed.. its a big thing that you made it hanggang dito.."

Umugong ang kakaibang ingay ng mga studyante sa loob.. lahat ang may kanya kanyang
pakiramdam, pero mas nanaig ang kaba sa buong colesseum..

Nagpatuloy si Captain Helsberg sakanyang pagsasalita..

"...That..but only those 95 students are allowed to have a formal military

education here in this academy.. those student that did not made it, I'm so sorry
but you have to pack your things.."

Napakapit si Revienne saaking braso.. halatang kinahabahan dahil sa lamig ng

kanyang kamay.. hindi ko naring naiwasan ang pagtibok ng aking puso dala ng
anxiety..

"The list of the students who made it will be flashed on this screen.. so better
widen your eyes and be ready.."

Nasasabik na pahayag ng kapitan.. binalot ng dilim ang buong colesseum at nagsimula

nang mag flash ang iilang listahan ng mga pangalan sa malaking LED screen, big
enough para makita ng lahat..

Umalingaw ngaw ang mixed emotions sa buong colesseum.. ang iba halos mapatayo at
mapasigaw sa tuwa..samantala ang iba'y halos pagsakluban ng langit at lupa..

Buong concentration kaming nakatitig sa screen.. halos hindi ako mapalunok ng laway
at makahinga sa kaba.. hoping that I will soon find my name..

Lumipas ang limang minuto ng paf flash ng screens and hindi namin nahanap ang
pangalan namin ni Revienne, dahil dito ay naghalo na ang kaba at takot saaming mga
mukha..

"Stel..wala pangalan ko.."

Kinakabahan at nakita ko ang kawalan ng pag asa sa mukha ng aking kaibigan.. agad
ko naman iyon binawi ng isang ngiti na tumakip saaking takot..

"Dont worry, I bet nasa top 10 ka.."

Nakangiting pag eencourage ko kay Revienne.. napapikit siya at nangilid ang kanyang
mga luha.. bakit ganito? bakit hindi ko magawang ipakalma ang aking sarili..

Naririnig ko ang pagpintig ng aking kinakabahang puso.. tila bay gusto na niyang
tumalon palabas ng aking dibdib..

"For those who made it, congratulations.."

Maikiling bati ni kapitan Helsberg sa lahat ng mga nakapasa.. unti unting nawala
ang mga names at na blanko muli ang LED screen..

"And now.. for the finale.. alam kong curious na kayo kung sino sino ang nasa top
10 dont you? well..let see who are the fortunate students who made it at the top
10.. "

Dumilim muli ang buong colesseum at halos natahimik ang buong crowd.. lahat
naghihintay.. lahat umaasa.. lahat kinakabahan..

Nang biglang mag flash ang listahan na may 10 pangalan na nakasulat.. mula sa
kanang bahagi ay naroon ang kanilang percentage..

Agad kong itinuwid ang aking mga mata sa listahan.. maingat upang hindi ma miss ang
aking pangalan tulad nang kanina..

Ngunit narating ng aking mga mata ang pinaka ibaba ng listahan.. hindi ko nahanap
ang aking pangalan.. wala...binalot ng kawalan ng pag asa ang aking mga malumanay
na mga mata..

Nangilid ang aking mga luha ngunit agad ko itong pinigilan.. di tagal ay umalingaw
ngaw ang palakpak sa buong paligid..

Naramdaman ko dahan dahang paghawak ni Revienne saaking kamay.. napatingin ako

sakanya at pilit na pinipigilan ang pag agos ng aking mga luha..

"Stella.."

Nag aalala niyang tawag saaking pangalan.. hindi ko maintidihan..dapat ay masaya si

Revienne pagkat hindi nga nagkamli ang aking hula..

Nagdilang anghel ako.. nasa top 3 ang kanyang Rank..

Ngnunit tila bay nabalot din ng mga luha at lungkot ang kanyang mga deep blue eyes
nang matanto niyang wala ang aking pangalan sa listahan..

"I Failed.. maybe my best wasnt that good enough Revs.."

Nanginginig kong sabi sakanya.. halos maipit ang aking boses at mamaga ang aking
mga mata sa sobrang kaka pigil ng pagpatak ng aking mga luha..

Napatayo na ako..

"Mag eempake na ako Revs.. Its soo nice na nakasama kita dito.."

Huli kong bungad nang biglang..

"Calling the attention of Miss Stella Franz and Johan Harlett, please come at the
center of the stage"

Agad akong napatigil saaking paglakad at napatingin na parang..what??

"Stel.. tawag ka sa ibaba... marahil ay may good news.."

Natatarantang pahayag ni Revienne saakin na tila bay nabalutan ng sinag ng pag asa
ang mga mata.. hindi na ako umaasa pa na may good news sa ibaba.. pero nagtataka
ako kung bakit nila ako ipinatawag..

Wala akong nagawa kundi ang bumababa mula saaming kinauupuan ni Revs.. sa aking pag
baba ay pinagmasdan ko ang iilang pangalan sa LED screen..

Napangiti ako nang mabasa ko ang pangalan ni Howard.. kung ganun nakapasok din siya
sa top 10.. being in Rank number 5.

Nabasa ko ang pangalang ng taong nasa Rank no. 10.. Johan Harlett.. hmm..
nakapagtataka naman.. bakit pati siya pinatawag?

Nang makaakyat ako sa stage ay laking gulat ko nang makita ko yung tabachoy na
cheater na nakatayo mula sa may kanan.. shets? anong meaning nito?

Naroon din ang pagtataka sakanyang matabang mukha, pero di maalis ang isang
sarcastic na ngiti para lang saakin.. wala ako sa mood para mag lokohan.. kung
ganun Johan pala ang pangalan ng isang to..

"Well guys.. alam kong the both of you ay nagtataka kung bakit kayo pinatawag dito,
mas lalo na ikaw Miss Franz.."

Mahinahon na paliwanag saakin ni Captain Helsberg.. napatingin siya saakin..ganun

din siya..

"Teka.. Captain, Can I go now? nasa top 10 ako kaya safe ako noh.. wag nyo po akong
damay sa loser na babaeng yan.."

Mapagyabang na pag boast nung tabachoy.. napakapit ako sa aking kamao.. edi wow!
ikaw na ang nasa top 10! uumapakan ko na ang isang to.. nang biglang..

"Ohh really Mister Harlett, or maybe, just maybe mas deserving si Miss Franz sa
position mo?"

Napalingon kame kay Captain.. what did I just heard? tila bay umiba ang timpla nung
matabang cheater at ngumiti ng sarkastiko..
"Captain Helsberg po naman.. siya? may chance?"

Sabay turo saakin gamit ng kanyang mga matatabang daliri.. at napangiti ng

sarkastiko..

"Well captain, klaro naman po ang aking pag excell sa lahat ng aspects ng exams..
kaya I demand my right to have my seat back.. deal with your business with her, and
wag nyo po akong isama.."

"Seeking demands ehh, Mister Harlett..? bakit ka nag mamadali? nagsisimula palang
ang palabas.. why dont you take a look of this?"

Sarkastikong sabi ng kapitan na halatang nasasabik.. nag flash sa screen ang iilang
video files..

Halos man laki ang kanyang mga mata nang makita ang iilang mga video files in which
nakuha siyang mang cheat sa written exams at kung pano niyang dungisan ang rules ng
physical exams..

Pinakita ng video files kung paano niya akong patulugin gamit ng chloroform at kung
pano nya kunin lahat ng aking mga flags.. every eye in the place saw that..

That moment I cant help but smile sarcastically deep inside..

Looks like, justice had been served..

Umingay ang crowd at napangiti ng nakakatakot si kapitan Helsberg.. halos matulala

ung tabachoy na cheater..

"So Tell me Mr. Harlett? what are your secrets to excell at every test aspect?
nagawa mong makarating sa top 10 by using cheating as a desperate move..matagal ko
nang alam ang lahat.. no need for explanations.. the board also knows about this..
kaya naman.."

Napaharap ang sarkastikong kapitan sa matabang cheater..

"So.. Bye Mister Johann Harlett.."

At sa isang iglap ay agad na iginapos at kinaladkad palayo ng stage ang matabag

cheater.. umugong ang nakakapangliit na tawanan sa buong colesseum..

"This wills serve as a lesson to all of you.. if may balak kayong mag cheat, better
mag isip kayo ng maigi.. coz.. walang nakakaligtas na cheater sa academy na to.."

Frim at striktong pagkasabi ng kapitan.. I just stood there.. mukhang.. nabigyan

din ako ng hustisya..

Pero.. hindi mababago ang fact na hindi parin ako nakapasa..

Nang biglang mag flash sa top 10 screen ang aking pangalan.. replacing the name of
the cheater.. halos natigilan ako saaking nakita..

Napalakad si Captain Helsberg saaking likuran..

"Due to the fact na automatic na na kick out na si Mr. Johan Harlett, ay i

rereplace ang kanyang spot ng ating top 11.."

Napatingin siya saakin at tila bay napangiti.. lumingon siya sa crowd..

"Lets all welcome our top 10 ranker, Miss Stella Franz.."

At sa isang iglap ay umugong ang malakas na palakpakan sa buong colesseum.. halos

hindi parin nag sisink in sakin ang katotohanan..

Napalingon ako kay Captain Helsberg..napako ang kanyang mga mata saakin at
ngumiti.. tumango lang siya..

I cant.. I cant believe it.. ako?.. sa top 10?? I just stood there.. and hindi alam
anong gagawin..

"Lets all call the top 10 students of Hannesworth Institute for Military
Academics.."

Agad na bumaba si Revienne at napatakbo sa stage.. agad niya akong niyakap at halos
mapaiyak nang makita ako..

"Stella!! Stella!! sabi ko naman sayo!!! hahhaa"

Napangiti lang ako at niyakap din ang kaibigan.. isa isa nang tinawag ang 10
studyante.. agad kaming napatayo sa stage, ngunit tila bay may kulang na isang
studyante..

Agad na innannounce ang mga pangalan..

"The Top 10 students of Hannesworth Institute for Military Academics, Rank 10,
Stella Franz, Rank 9, Helen Schelzcher, Rank 8, Alva Wilthenheim, Rank 7, Henry
Halterhelth, Rank 6, Edward Hartwig, Rank 5, Howard Alfonsce, Rank 4 Roi Burkhart,
Rank 3 Revienne Solinn, Rank 2, Serene Lamprecht.. and finally Rank 1, Tristan
Aldebert.."

Ngunit tila bay lahat ay nagtaka kung bakit wala ang Rank number 1.. nang biglang..

"Naririrto ako..."

At agad namang natuon ang isang spot light mula sa lugar kung saan nanggaling ang
boses.. dahil sa liwanang ay nakita ang lalakeng nagtataglay ng Rank 1 sa buong
academy..

Halos manlaki ang aking mga mata sa nakita.. dahan dahan siyang bumababa sa may
stairs at lumapit sa baba ng stage..

Napako ang kanyang mga mata saaking mga gulat na gulat na mga mata..

Ang itim na buhok na may kapiraso sa tabi.. ang kanyang mga malumanay ngunit
emotionless na grey eyes.. ang mukhang yun..

Biglang nag flash back saakin ang bombing incident.. nanlaki lalo ang aking mga
mata sa sobang gulat..

Ang lalakeng to.. siya.. siya! hindi ako maaring magkamali!

Ngumiti siya saakin at tumayo saaking harapan mula sa ibaba ng stage..

"Stella.... Franz...."
*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

Isang malaking WHAAAATTT!!!? ano ang ginagawa ng lalakeng yan dito?? dahil sakanya
ay kung ano ano tuloy ang nangyari sakin at saaking pamilya

Kailangan..kailangan ko itong sabihin kay Captain Maris nang makabalik na ako

saaking normal na buhay!

Next On Code 0X15 Project ANGEL : Code 17 : Deleted Memories

"Its all part of the mission.."

_____________________________________________________________________________

Code 17: Deleted Memories

*** Captain Helsberg's Point Of View ***

Dalawang oras na ang nakakalipas nang matapos ang pag aannounce ng mga students na
nakapasa and syempre, ng top 10 siyang magiging part ng Class I Loki..

Hindi ko alintana ang iilang mag kasabayan kong studyante sa hallway palabas ng
colesseum.. magkahalong emotions ang umalingaw ngaw sa buong hallway..

Naririnig ako ang paghikbi at pag comfort ang mga kapwa studyanteng hindi pinalad
na pumasa.. ang ibay halos gustong ipagsigawan ang kanilang tagumpay sa buong
mundo..

Hindi ako nagpa apekto saaking paligid at nagpatuloy saaking paglalakad.. Napatigil
ako nang makita ko ang isang certain spot sa hallway..

Napatigil ako saaking paglalakad at tila bay nag flash ang iilang mga alalaa sa
mismong corner na yun..

Napakapit ako saaking kamao..hanggang ngayon ay naririnig ko parin ang ang mga
malulutong na suntok na aking ibinabato sakanya..

Hindi parin maalis ang kakaibang pakiramdam na nanatili saaking kamao.. ang
pakiramdam nang makasakit ng tao pagkat lubos mo siyang pinapahalagahan..

Dito sa mismong sulok na ito..bumagal ang takbo ng panahon..

Hindi ko na nagawa pang pansinin pa ang iilang mga studyanteng nag effort na
tumigil sa paglalakad at pagsaludo saakin..

Ngunit agad akong nagbalik saaking katinuan nang matanto kong nariring ang aking
phone.. madali kong kinuha yun at agad na tinignan..
Isang video call mula sa isa sa mga fighter units ng Xavierheld na nakadestino sa
Hertruitz Space Station..

Agad ko iyong sinagot.. at narinig ko ang isang pamilyar na boses..

"Oi! Hagalaz!"

Napa poker face ako nang marinig ko ang isang makulit at makapal na boses mula sa
kabilang linya.. hindi tagal ay nag flash ang video ng caller mula saaking phone..

Napa buntong hininga ako nang makita ko kung sino ang nasa kabilang linya.. naroon
ang kanynag mga masiyahing sapphire blue na mga mata..

Altough naka cover ng isang kulay blue na space helmet na similar sa isang racing
helmet ang kanyang mukha ay hindi ko parin nakaligtaan kung sino talaga ang
lalakeng yun..

Mula sa kanyang background ay nagsisilutangan ang kanyang mga gadgets at ibang

gamit, proof na talagang nasa space siya..

"Hoy.. umayos ka.. nasa duty ka.. bakit mo ako ginagambala?"

Malamig at seryoso kong tanong sakanya.. narinig ko ang kanyang masaya at

mapagbirong halakhak sa kabilang linya..

"Ang harsh mo parin Hagalaz! chill bro.. napatawag lang ako pagkat nabalitaan ko na
nakapasok ung alaga ko sa top 10?"

"Alaga? at kailan mo pa siyang naging alaga huh?"

Seryoso kong sambit sakanya..

"Ahahaha.. ano kaba Hagalaz, diba.. sabi ko sayo pag nakapasa siya.. kukunin ko
siya diba? nga pala.. hanggang ngayon di mo pa sinasabi saakin ang pangalan
niya..basically he will be under me so, i have the right to know his name.."

"Hindi isang HE ang alaga mo for your information..."

Halatang nagulat siya saaking sinabi at napatingin sa screen.. tila bay gumuhit ng
bahid ng excitement sakanyang mga mata.. napalitan ang kanyang pagod sa duty ng
napapabik..

"What? a woman?! are you sure?"

I smirked at him at napapikit.. napalakad ako patungo sa window at napatingin sa

labas.. sumalubong saking paningin si Stella at ung palagi niyang kasama na si
Revienne..

"Yeah.. 100% sure.."

I grabbed my crystal tab and i turned my camera on..

*** End of Captain Helsberg's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Kumagat na ang dilim nang makarating kami ni Revienne sa isang mala hotel na
convention center ng Academy na ito.. Hindi ko akalaing may ganito din sila sa
loob..

Nakasabay namin ang iilang mga studyante patungo roon..magkakaroon daw ng isang
welcoming dinner ang buong academy para sa mga successful na students and para
ipakilala pa nang husto ang mga top 10 na mapapabilang sa Class I Loki..

Honestly, hindi parin nag sisink in sakin ang mga nangyari few hours back then..
hindi ko alam kung bakit ako napabilang sa 10 studyante na yun.. what the hell
happend? ano bang nakain nila at ininclude nila ako dito?

They must be crazy enough to do this.. I dunno a single thing-----

"Stel, ang lalim naman ng iniisip mo.."

Agad nagbalik ang aking diwa at natuon ang pansin nang tawagin ni Revienne ang
aking pansin.. na realize ko nalang na nasa glass door na pala kame..

Napalingon ako at agad na kinamot ang ulo ko..

"Ahaha.. hi..hindi lang kasi ako makapaniwala, Revs.. aahaha.."

Napangiti lang ng matiwasay ang dalaga... halata din ang excitement sakanyang
mukha..

"Ahaha..! ako rin Stel! like isa to sa mga pinaka magandang nangyari sa buhay ko!!
ahaha.."

Ngumiti siya saakin ng matamis at dahan dahan niyang binuksan ang pinto..
napatingin ako sakanyang likod.. napangiti din ng bahagya..

Dapat nga ay maging masaya ako tulad ni Revs.. hindi ko lang maintindihan kung ano
ba talaga tong nararamdaman ko.. I guess.. maybe di pa sakin nag sisink in kaya
ganun..

Nang makapasok kami sa loob ay sinalubong kame ng komportableng lamig dala ng

centralized aircon sa isang malaking hall..

May iilang mga circular tables na maganda at elegante ang gayak.. may mga grupo ng
studyante ang naroon.. ngunit pansin na medyo nabawas talaga ang population ng mga
studyante sa loob..

Napalakad kami patungo sa loob.. saaming paglakad ay hindi maiwasang tilay

pinagmamasdan kami ng mga mata sa loob..

Hindi biro ang aking pinasok.. bawat galaw mo ay tiyak na susundan nila.. what is..
eh.. nasa top 10 ehh.. I hate it when people do like that..

"Uy! Revienne! Stella!"

Isang masayang tawag ang sumalubong saamin.. napalingon kami at nakita si Boy Labo
na tumatakbo patungo saamin..

"Edward!"

Masayang bati ni Revienne nang kame ay maabot niya.. ngumiti siya saamin..
napatingin si Edward samin at mariing inayos ang kanyang malinaw na salamin..

"Uy.. congrats satin! di ko akalaing tayo parin ang magsasama sama.."

Masayang pagkasabi niya saamin.. napangiti ako at binati din siya.. matapos nun ay
naglakad kami patungo sa isang malaking circular table na malapit sa stage..

Compare sa ibang table ay higit na mas malaki ito at may 10 upuang naka surround
dun.. wala pang ni isang tao ang nakaupo dun ngunit medyo kinabahan ako pagkat this
is the first time na makakasalamuha ko sila..

Nang makarating kame ay nakasabay namin si Howard na kakarating palang..

"Uy Stella!"

Malakas na bati niya saakin at nag alok ng bro fist.. napangiti ako ng astig at nag
bro fist din sakanya..

"Hi Howard.. ahaha congrats!"

"Haha same to you.. at sa...---

Nang mapatingin siya saaming likuran ay halata ang gulat sakanyang mga mata nang
muling mag krus ang landas nila ni Edward..

Gaya nung nasa racing track kami.. tinitigan niya ang binatang may salamin..

"May problema ba..?"

Curious na tanong ni Edward sakanya.. napapikit lang si Howard at umupo na.. medyo
inurong niya ang upuan sakanyang tabi..

"Umupo ka nalang dito.."

Mahinahon ngunit medyo iwas niyang sabi kay Edward.. napatingin siya sa ibang
direksyon habang hinila ang upuan..at ni rest ang kanyang nakaiwas na ulo sa
kanyang kanang palad..

Ang weird naman ng isang to.. napangiti si Edward at umupo katabi ni Howard na
halatang hindi makatingin sakanyang ng diresto..

Napakamot si Revienne ng pisngi at nagpasya nang umupo.. nang akoy akmang uupo ay
tila bay naramdaman ko na may humawak saaking upuan..

Napalingon ako at halos man laki ang aking mga mata nang makita ko ang binatang may
itim na buhok at grey na mga mata..

Ang binata sa bombing incident.. ang dahilan ng pagka letse letse ng takbo ng buhay
ko ngayon.. ang binatang may hawak ng Rank 1..

"Tristan Aldebert.."

Mahinang sambit ko habang nakatulala sakanyang paningin.. ngumiti ito ng matamis

saakin at iniurong ang upuan..

"Ladies first.."

Nakangiting at mahinahon niyang sabi sakin.. napatingin si Revienne sakin na parang

kinikilig.. napa poker face ako.. alam ko ang takbo ng isip ng kaibigan ko..

Napapikit ako at nagpakita ng malamig na expression at umupo sakanyang inalok na

upuan.. nang ako'y makaupo ay pumwesto at umupo siya sa may harapan ko..
Napahawak ako sa table cloth at hindi ko parin maalis ang aking seryosong titig dun
sa nakangiting si Tristan.. bakit siya naka ngiti saakin?

Natutuwa ba siya pagkat ganito ang nangyari saakin? D*mn it.. kailangan ko nang
kumilos ngayon at nasa harapan ko na ang tunay na salarin.. this is my chance to
get my normal life back..

This is my only chance.. kakausapin ko si Captain Einsmann tungkol dito.. ngunit..

Napatingin ako kina Revienne at sa iba.. napakapit ako sa sarili kong mga kamao..

Tama.. hindi nila kailangang madamay dito.. hindi nila dapat malaman ang tunay kong
status at ang reason kung bakit ako naririto sa academy na ito..

Ayokong madamay sila..

Di tagal ay dumating na ang iilang mga studyante sa may table namin.. Naroon ang
isang maliit na batang babae na tila bay nasa edad na 15 lamang.. kakasa kasama
niya ang isang matangkad na babae na may pulang buhok na medyo asitg tignan..

Mukhang magkakilala sila..

"Hi guys!~"

Panimulang bati nung batang babae.. napaupo sila sa may tabi ni Revienne at tila
bay nag open topic agad.. matapos ang iilang minuto lang ay sinundan sila ng 2 pang
students..

This time isang matangkad na lalakeng may short hazel nut brown hair at isang
napakagandang babaeng may mahabang light pink na buhok na nakatali sa may bandang
dulo gamit ng isang pink na ribbon..

Mukhang classy at may pagka high status yung babae base sakanyang kilos.. galing
marahil sa isang tanyag na pamilya..

*****************************

Nagkaroon ng isang maikling program sa hall.. matapos nun ay nagkaroon ng isang

dinner, and finally lights out na para sa mga students..

"Oh sige Stel, bukas nalang ulit.. Good night.."

Mahinahon at masayang paalam sakin ni Revienne.. napatalikod na ito at pumasok na

ng kanyang silid..

Napatingin ako saaking dial up lock.. at maingat na inenter ang aking door
password.. Nang bumukas ang door ay pumasok ako at sinara ang pinto..

Nang biglang may humatak saakin mula sa likod... agad akong nanlaban at pinilit na
lumingon upang masilayan ang taong yun.. marahan niyang tinakpan ang aking bibig
gamit ng isang panyo na may kakaibang amoy..

Pinilit kong manlaban, ngunit tila bay namanhid ang aking buong katawan at agad
akong bumagsak sa sahig..

Nakita ko ang pamilyar na grey na mga mata bago mandilim ang buong paligid...

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Buti ay nagawa ko ng maayos.. nagawa kong i hack ng temporarily ang system ng CCTV
cameras dito sa building na ito at i direct ang imaging mula sa kabilang building..

Madali kong napasok ang kwarto ni Stella gamit ang isang hacked key generator na
aking ginawa kaya nalate ako sa result day.. but its all worth it.. Hindi nila ako
magagawang i trace up.. tinakpan ko na lahat ng posibleng butas na meron ang
misyong ito..

Maingat kong binuhat ang walang malay na si Stella patungo sa kanyang kama..
napatitig ako sakanya..

Hindi ko akalaing magkikita tayo muli.. at hindi ako nagsisi kung bakit kita
iniligtas noon..

Dahan dahan kong inilapit ang aking palad patungo sakanyang pisngi.. napaka insonte
ng kanyang mukha..

Oo..tama.. inosente naman talaga siya..

Ngunit agad kong pinigilan ang aking mga kamay.. napapikit ako at napakapit saaking
kamao..

Agad akong napatayo at naglakad patungo sa may mesa at kinuha ang isang grey na
crystal tab at isang forehead patch na may wiring and maliliit na tubes..

Maingat kong inilagay ang forehead patch sakanyang noo at inikabit ang wirings nito
saaking crystal tab.. napaupo ako sa tabi ng kanyang kama..

Mula saaking bulsa ay inilabas ko ang isang maliit na ampule na may kulay asul na
likido sa loob at maingat itong ininject patungo sa maliliit na tubes na
kumukunekta sa patch..

Nang maubos ang laman ng ampule ay tila bay inactivate nito ang iilang bahagi ng
patch at lumiwanag ang bagay na iyon mula sakanyang noo..

Nang mag activate ito ay kusang bukas ang aking crystal tab, displaying all her
vital information and her memory codes..

Hindi ko maiwasang mamawis at manlamig saaking gagawin... it seems one wrong click
and all of her memories are gonna end up in a trash bin..

Isinaksak ko ang aking micro flashdrive at inupload ang aking picture..ito ang
aking picture na suot ang eksaktong damit at cap on the bombing incident..

I need to find a similiar image on her memory pool..

SEARCHING.... 60%........ 79%......... 98%......

COMPLETED

Hindi pa umabot ng 2 minuto ay nag flash sa screen ng crystal tab ang dalawang
magkahawig na images..

"She still remebers me then..."

Mahina kong bulong.. napatingin ako sakanya..ngunit hindi ko ipinadaig ang aking
emosyon at nagpatuloy saaking gawain..
Umalingaw ngaw ang tunog ng pag load ng data sa crystal tab hanngang sa nag prompt
ang isang message sa screen..

DELETE IMAGE MEMORY NOW?

Napatingin ako muli kay Stella.. tila bay may kung anong pumipigil saakin.. agad
kong iniyugyog ang aking ulo at nag focus nalang..

As much as I dont want you to forget me.. wala akong magagawa... I'm so sorry for
doing this to you.. Its all part of the mission..

At lakas loob kong tinap ang YES option.. at agad din namang nag load ang iilang
mga data.. Nang biglang may lumabas na random prompt sa screen..

DELETE IMAGE MEMORY TEMPORARILY OR PERMANENTLY?

That moment.. hindi ko alam kung bakit kusang gumalaw ang aking mga kamay nang
hindi na nagiisip..

*****************************

Maingat kong isinara ang pinto ng silid ni Stella.. mula sa hindi kalayuan ay
tumungo ako sa may isang trash can at diniscard ang ginamit kong ampule..

Nang biglang nag ring ang aking phone.. mahinahon akong napatayo at sinagot ang
tawag..

"Hello.."

"Kumusta?"

Seryosong tanong ng isang lalake mula sa kabilang linya.. napatingin ako sa

kabilugang buwan..

"Its a success.. my image was deleted from her memory pool.. hindi na niya ako
maalala from now on.. and its a successful start for the mission, Captain.."

Buong formal kong report sakanya..

"Good.. you can now rest Aldebert.. "

Nang ibaba ko na ang phone ay tila bay may narinig akong pahabol na tanong mula
sakanya..

"Permanently? or Temporarily?"

Natigilan ako saaking narinig.. bumilis ang tibok ng aking puso at nanlamig ang
aking mga kamay..umalingaw ngaw ang katahimikan saaking paligid..

"P..per..permanently.."

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** Captain Helsberg's Point of View ***

Napatindig ako at napasandal dun sa dingding habang pinagmamasdan ko ang pag alis
ng isang pamilyar na lalake mula sa silid ni Stella..
Mahinang bulong saaking sarili at sabay dekwatro ng aking mga kamay.. nang
nasigurado nang nakaalis na siya ay kalmado kong tinignan ang trash bin at maingat
itong binuksan..

Gaya ng aking hinala.. ginamit nga niya ito..

Maingat kong kinuha ang isang basag na bote ng isang glass ampule mula sa loob..

"Mukhang may isang nakalusot.."

Napakapit ako sa may trash bin at inilapat ang aking mga matang mapanghinala sa
basag na ampule..

"Tristan Aldebert...."

** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

It seems na familiar ang lalakeng may itim na buhok na yun.. its like.. I've seen
him somwhere.. Tristan Alderbert right? ang Rank 1 sa academy.. nothing more..
nothing less.. yun lang ang alam ko tungkol sakanya..

Oh well... so much for that.. ano nanaman kaya tong emergency meeting na ipinatawag
agad ni Captain Helsberg?

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 18: The Captain's Choice

"Muli tayong nagkita Stella!~ At ikaw ay para lang saakin!~"

_____________________________________________________________________________
Code 18: The Captain's Choice
HERTRUITZ SPACE STATION

Colony of Xavierheld, 4:45am

*** A Man's point of View ***

Hindi ko alintana ang tulin ng aking pina pilot na space fighter.. tutal wala naman
akong masasagasaan hindi tulad pag nasa Earth ka or nasa mismong loob ng colony..

Halos 6 na oras nang non stop ang tugtog ng alternative rock songs saaking
cockpit.. uh.. you know.. pampa tanggal ng boredom..

D*mn it! ang boring naman! wala akong ginawa sa loob ng halos 6 na oras kundi ang
pagmasdan at i survey ang surroundings nang space station na ito.. ang sakit na ng
pwet ko kakaupo! dang it!

Pinagmasdan ko ang mga nagkikislapang bituwin mula saaking space helmet...Actually,

nagsawa na ako sa mga maliliwanag na stars at nebula na tanaw saaking screen mula
sa malayo.. nakakainis naman..

Paulit ulit kong natatanaw ang isang malaking bakal na space station na palutang
lutang sa kadiliman iilang milya ang layo mula sa Xavierheld.. its been almost 1
week nang maassign ako dito.. di tuloy ako nakasama kay Hagalaz para dun sa
examinations..

I just wanted to troll students there.. haha but here comes my duty.. Dammit!

Isinet ko sa auto pilot ang control and I grabbed my blue crystal tab na palutang
lutang just above my head..I checked the screen at laking gulat nang may makita
akong isang message..

Hindi ko na napansin na tumunog ang aking phone.. Oh well.. napasadal ako sa

pilot's seat at binuksan ang message..

"Galing kay Hagalaz.. ano naman kaya ang nakain nun at nag message siya-----"

Halos makagat ko ang aking dila sa gulat at nanlaki ang aking mga mata saaking
nakita mula sa ipinadalang larawan ni Hagalaz..

"What the f*ck?!"

Hindi ko na napigilan ang aking bibig at napalitan ng excitement ang aking pagod
nang makita ko ang larawan ng isang pamilyar na babae..

"Sh*t! Hagalaz!! sinurpresa mo talaga ako.. Damn! I cant even believe it! You're a
heck of a lucky guy!"
Agad akong napaupo ng tuwid at inilabas ang iilang buttons sa pilot control.. I
pressed the call button at automatic akong kumuketa sa kinalalagyan ng second base
captain sa nasabing space station

"What is it? may problema ba? It seems you're in a hurry Captain.."

Tanong saakin nung babaeng naka assign sa command tower.. halatang gulat na gulat
siya nang makita ako habang hawak hawak ang kanyang command headset..

"Please Connect me to Captain Treigh..."

Mabilis kong pakiusap sakanya...

"Right away Captain.."

Hindi tagal ay nag flash ang sa screen ko ang nasabing second command captain..

"Anong problema?"

"I gotta go now Captain.. sisibat na ako sa duty...ikaw na muna ang in command dito
copied?"

"What?"

Gulat niyang sabi saakin habang napatayo sakanyang kinauupuan sa control tower..

"Pe..pero.. its been 6 hours.. 2 oras nalang at matatapos na ang duty natin..saan
kaba pupunta ha? why such in a hurry?!"

Sunod sunod at nag aalala niyang tanong.. hindi ko maiwasang matawa sakanyang
reaction..

"Ikaw naman Captain Treigh, masyado ka namang paranoid.. ahahha!! this is an

emergency and I need to hurry now! ikaw na ang bahala sa lahat.. just inform me
kung ano man.."

Halos matulala lang siya nang marinig ang aking boses mula sa kabilang linya..

"B..But.. but..----"

"No Buts! Thats an order!!"

Makapangyarihang utos sakanya.. napabuntong hininga nalang siya at buong tinding

paring sumaludo saakin.. napangiti lang ako at sumaludo gamit ang dalawang daliri
at agad kong ibinaba ang call..

Napalingon ako sa may screen at nakita ang Colony.. napangiti ako.. nag rereflect
saaking mga mata ang linawag na dala nito..

Pero to be honest, my mind is full of questions right now.. But hindi ko hinayaang
harangin nun ang kasiyahan na nararamdaman ko ngayon..

"I cant belive it..just.. just wow! mapaglaro nga naman ang tandhana..."

At lumutang ang aking crystal tab sa may window screen.. natanaw ko muli ang
kanyang mga inosenteng ngiti.. I just cant help but smile..

"..Right Stella?"
At sa isang kisap mata ay sing bilis ng hangin kong pinatakbo ang aking space
figther patungo sa Xavierheld colony..

No one can stop me from getting you now..

*** End of a Man's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Hindi mawari ang aking mga paang nakasuot ng white school shoes habang mabilis na
binabaybay ang hallway patungo sa isang meeting room..

Almost 30 minutes na akong late sa nasabing emergency meeting na ipinatawag daw ni

Captain Einsmann..

Sh*t d ko alam anong nangyari bat ako nagising ng late.. ano bang nangyari kagabi?
last thing that I remebered is pumasok ako sa room ko..after that wala na..

Napatayo ako sa door at napatigil nang medyo manakit ang aking ulo.. napahimas
tuloy ako ng noo.. ano bang nangyari?

Maybe I just overslept..

Napapikit ako at hinawakan ang door knob.. i carefully twist it at bumukas ang
door.. Naramadaman ko ang lamig na umalingaw ngaw palabas ng maliit na butas ng
pinto..

Hesitant akong pumasok at sumilip sa loob.. hawak hawak ko parin ang door knob ng
bigla kong maramdaman na may humila ng knob mula sa loob..

Agad akong sumama at napatapilok patungo sa loob..

"May pasilip silip ka pang nalalaman..."

Malamig na bati sakin ni Captain Helsberg habang nakataas ang isang kilay niya..
sinalubong niya ako mula sa bungad ng pinto..

Narinig ko ang iilang mahihinang halakhak nung aking mga kasamahan na nakatayo sa
harapan ng isang mahabang mesa kung saan naka pwesto ng iilang mga opisyal kabilang
sina Captain Einsmann at Admiral Yohannes..

"Hala sige.. tumungo kana dun sa gitna.."

Seryosong utos ni Captain Helsberg.. wala na akong nagawa kundi ang mapakamot
saaking ulo..pambihira.. ngayon napapaisip na ako kung may girlfriend ba tong si
Captain.. eh ang sungit sungit palagi..

Nang mapalakad ako ay natabi ako kay Revienne na ngumingiti sakin ng matamis.. buti
nalang andyan ang ngiti niya.. It really brigthens my day..

Ngunit pansin ko na 9 lang kame ang nakatayo roon..may kulang ata..nang biglang..

"Sorry for being late..."

Agad kaming napalingon lahat nang marinig ang isang tinig na nanggagaling mula sa
pinto.. tila bay napako ang aking mga mata sa matangakad na binatang may Itim na
buhok at may mahabang piraso sa may side..
Tila bay nalapat din ang kanyang mga kakaibang grey na mga mata saakin.. napakunot
ako ng aking noo habang siya'y pinagmamasdan..

He seemed so familiar.. saan ko ba siya nakita.. tila bay naguluhan ako habang
tinititigan siya..

Agad siyang tumabi sakin at ngumiti ng matamis.. napatingin ako sakanya ngunit
deretso lang ang kanyang tingin sa harapan..

Thats weird.. so is this guy.. ano nga ba ang name niya?

"Its okay, Tristan Aldebert.."

Mahinahon na sabi ni Captain Helsberg habang naglalakad patungo sa may mesa.. that
moment kakaiba ang kanyang tingin kay Tristan..

"I guess you did something last night that caused you to be late, Isnt it Mr.
Aldebert..?"

Napatigil ang seryosong kapitan at napasandal sa may mesa.. He smirked towards this
guy beside me.. napatingin lang ako sakanilang dalawa as they clash their eyes on
each other..

Giving the same mysterious and sarcastic smirk sa isat isa.. kung gera pa ito
kanina pa silang natamaan ng kanya kanyang bala..

"No I didnt Captain.. maybe Im just so Happy being in the top that I couldnt barely
sleep.. I'm just overjoyed maybe.."

Ngumiti siya patungo sa kapitan na halatang medyo na irita saknyang pagiging

sarcastic.. ang lakas din ng loob ng isang to..

"Tristan Aldebert.."

Mahina kong bulong.. nang bigla siyang lumingon patungo saakin at ngumiti ng
matamis.. nanlaki ang aking mga mata at mabilis pa sa kisap mata na inilayo ang
aking tingin sakanya..

Oh Sh*t.. I just scratched my head.. and pretending na wala akong nakita.. what the
fudge!

"Okay Guys.. thats enough.. lets proceed now since complete na kayong lahat.."

Bungad ni Captain Einsmann habang kinuha ang iilang papers.. napatingin kaming
lahat sa mahabang mesa.. pansin ko ang iilang mga lalaki at babae na nakaupo roon.

Nakasuot sila ng pare parehong white with blue na military uniforms.. halos lahat
sakanila ay may sinusuot na pang match sakanilang uniforms na kulay moss green na
tulad nang saamin..

Ang iba ay nakasuot ng shawl, ang iba nakasuot ng maikling cloak at ang iba'y may
arm band sa kani kanilang mga braso..

Maybe isa yung palatandaan na sila ay mga matataas na opisyal ng nasabing academy
na ito..

Napalingon ako at.. natulala ako nang makita yung lalakeng may mahabang grey na
buhok at may eye patch sa kanang mga..
"Siya.. Siya yung walang konsensyang doktor na nag pahiya kay Revienne!"

Mahinang bulong ko saking sarili.. what the heck? anong ginagawa niya dito

Napatayo si Captain Einsmann at napatingin patungo saamin..

"Maybe this is the first time na naencounter niyo ang mga taong nasa harap nyo
ngayon, am I right students?"

Natahimik ang buong lugar.. at gumuhit ang curiosity saaming mga mukha..

"Perhaps, this is the time na kilalanin nyo ang mga taong kasama namin ni Admiral
Yohannes.. students.. I humbly present to you.."

Napalingon siya sakanyang mga katabi mula sa kaliwa at sa kanan..

"The Elite 10 of Xavierheld Military Forces..."

Halos matulala kame nang marining namin iyon galing kay Captain Einsmann.. nagsi
tayuan din ang lahat ng kanilang katabi sa mesa..ngunit kapansin pansin na tila bay
kulang sila ng isa..

All of the 9 including Captain Einsmann, Captain Helsberg and Admiral Yohannes
themselves stood up.. Ibig sabihin..

"Yes.. me, Captain Helsberg and Admiral Yohannes are part of the Elite 10 that will
teach each of you for the rest of the school year.."

Halatang nagulat ang lahat ng aking mga katabi.. pwera nalang dun kay Tristan na
nakasimangot at nakatitig parin ng kakaiba kay Captain Helsberg..

"Like what have Captain Hagalaz Helsberg said before, the top 10 will be under the
teachings of a member of the Elite 10.. kayo ay ang pinaka special sa lahat ng
students dito.. "

Mariing paliwanag ni Captain Einsmann

"..Each member of the Elite team will have their choice on whom they would like to
choose among you.. like what have been said.. 1 is to 1 ang ratio natin to maintain
good and quality training and education.."

Dahan dahan nang umupo ang mga miyembro ng Elite 10.. napatayo lang kami doon.. at
halatang hatala ang kaba saaming mga mukha..

"Shall we start then.."

Nakangiting sabi ni Captain Einsmann at agad na na upo at kinuha ang iilang mga
papeles..

"Please Step Forward Miss Revienne Solinn.."

Mahinahong tawag ng kapitan kay Revienne na halatang kabado sa pagkakatawag ng

kanyang pangalan..

Agad naman siyang napalakad sa harapan ng mesa.. at sa isang iglap ay nag flash sa
screen ang iilang mga bar graphs..

"Akin siya.."
Seryoso at malamig na sambit nung lalakeng doktor na may mahabang grey na buhok..
kitang kita ko ang paglingon ni Revienne patungo sakanya..

"No..She's going to be with me, Alexander.."

Marahas na kontra ni Captain Helsberg.. wow ha.. ang haba ng hair ng kaibigan ko..
pero halata sakanyang mukha ang kakaibang kaba at takot..

"Hanggang dito ba naman kokontrahin mo ako saaking gusto? what else do you want?"

Napatayo ung doktor at napatitig ng kakaiba kay Captain Helsberg.. tila bay
nagkaroon ng kakaibang tension sa paligid at agad na napaubo si Captain Einsmann
upang pigilan sila..

*cough*

"Enough you two.. Ms. Solinn will be under Captain Seyren's care since mataas ang
Health Science result nya.. She will be a perfect Xavierheld Military Nurse if
she's going to be with Captain Seyren.. I hope you understand that Captain
Helsberg.."

That guy with the grey hair just smirked..walang nagawa si Captain Helsberg kundi
ang mapapikit..

"Mr. Aldebert, please step forward.."

Firm na utos ni Captain Einsmann.. agad din naman tumungo si Tristan sa harap..

"The rank 1 in the top 10.. you have these special privilages and ablities...."

Napalingon kami nang marinig ang sinabi ng kapitan.. ngumiti ito ng matamis kay
Tristan..

"Because of that, you will be under the directive of Captain Helsberg..tulad mo,
siya ang rank 1 sa batch namin.. and he will be a great mentor to you.."

Naging seryoso ang mukha nito habang napako ang kanyang tingin kay Captain Helsberg
na halatang na surpresa sakanyang narinig.. The captain just smirked mysteriously..

"Oh my.. would you look at that.."

Napadekwatro ang kanyang mga kamay at hindi matanggal tanggal ang kakaibang ngiti
sakanyang mga labi..

"Miss Stella Franz., please step forward..."

Halos dumeretso ang aking tinding nang marinig ko ang pagtawag ng aking pangalan..
dahan dahan akong naglakad patungo sa harap..

I can feel my legs and knees shaking so hard.. I just stood there.. nang biglang
tumunong ang mga alert sirens...

Umalingaw ngaw ang ingay sa buong hall.. napatayo ang iilan sa mga members ng elite
10 at halos hindi mapalagay ang iba saamin..

Nang biglang makaranig kami ng pagdaan ng isang malaki at mabilis na bagay sa labas
ng bintana..

"What the hell was that!?"

Sigaw ni Admiral Yohannes.. napalingon kame ng biglang tumunong ang speakers..

"Captain Einsmann.. someone had sent an emergency landing in our airport hatch..
we verified its coordinates and Its the SPX03 Mobile Space Fighter Sleipnier
bounded from Hertruitz Space Station.. "

Sabi nung boses ng isang lalake mula sa control tower ng school.. napabuntong
hininga nalang si si Captain Einsmann sakanyang narinig.. inactivate nya ang
kanyang wiress headset sa tainga at napatayo ng tuwid..

"Roger then.. let him land safely.. asikasuhin nyo agad.."

"Copied then..."

Napakamot nalang ng ulo si Captain Einsmann at napabuntong hininga..Agad naman

kaming lumabas ng nasabing hall..

Pagkalabas namin ay tumungo kami sa may school airport hatch.. napakaraming

studyante din ang sumalubong saaming paglabas..

Nang makarating kame dun ay halos mamangha ako nang makita ko nasabing bagay.. isa
yung napaka astig na space fighter.. ang laki ng mga pakpak nito at napaka ganda ng
kanyang body design..

Marahil at ginawa talaga ang bagay na ito pra sa mga space wars.. ang cool sobra!!

Napalingon kame nang sinumulang i drive ang steel stairs patungo dun sa mismong
pilot cockpit.. I wonder kung bakit siya nang emergency landing dito sa school..

Agad na bumukas ang cockpit hatch at lumabas ang isang matangakad na lalakeng
nakasuot ng black and Blue na body fit space suit.. Hindi ko masilayan ang kanyang
mukha pagkat nakasuot din siya ng isang space helmet..

Mabilis siyang bumababa ng steel stairs.. at agad na tumakbo patungo sa direction

namin.. agad siyang sinalubong ni Captain Einsmann..

"What the hell are you thinking? sana naman ininform mo muna kame.."

Firm na sabi ni ni Captain.. narinig ko ang isang masiyahing tawa mula sa taong
naka helmet..

"Where is she?!!!"

Muffled ngunit masayang boses ang aming narinig.. napalingon siya at agad na
tumungo sa aking harapan.. medyo na intimidate ako at napaatras.. uhh.. okay..
whats going on here?

"I cant believe it.. ikaw nga!!!"

Isang malakas na halakhak ang aking narinig.. at bigla niya akong niyakap at
binuhat.. what?!! sa sobrang gulat ko ay halos matulala ako sakanyang ginawa..

"What the!!! hey!!"

Pasaway na sigaw ko dun sa naka helmet na lalake.. grabe ha.. FC lang ang peg! ni
hindi ko nga siya kilala what the fudge!!

"Aahahaha..!!! ikaw naman.. parang hindi mo ako kilala.."

Napatingin ako sakanya.. I was puzzled sakanyang sinabi.. napatayo siya saaking
harapan at dahan dahan niyang inalis ang kanyang asul na helmet..

Na reveal ang kanyang wavy short golden hair na may string of neon blue sa gitna..
napako ang kanayang mga mala sapphire na mga mata saaking mga mata..

Bumilis ang tibok ng aking puso at nanlamig ang aking mga kamay nang makita ko ang
isang pamilyar na lalake..

"V..Vau..Vaughn.. Meinhardt..."

Tulala at malakas kong sigaw habang pinagmamasdan ang kanyang ngiti..

"Muli tayong nagkita Stella!~ At ikaw.. ay para lang saakin.."

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** REVIENNE'S PREVIEW SCENE ***

What? tambak ng paper works? arent you supposed to be training me? bakit puro paper
works ang binigay mo sakin? geez...

Its been a day since napili ako ni Captain Alex, and it seems na gustong gusto nya
akong pinapahirapan ng ganito.. hay..

I dont have any choice..

Next On Code 0X15 Project ANGEL: Code 19: The Richman's Daughter

"Its my Dream! its my passion! no one can stop me! even my family!"

_____________________________________________________________________________
Code 19: The Richman's Daughter
*** Revienne's Point Of View ***

"Umupo kana at magsimulang i check lahat ng documents na iyan.."

Malamig at makapangyarihang utos ni Captain Alexander saakin habang marahas na

ibinagsak ang isang gabundok na mga charts na hindi pa na fifile..

Lumipad ang iilang maliliit na piraso ng papel sa desk ng kanyang opisina kung saan
ako nakaupo..

"Gusto kong i check mo lahat ng bawat isang papel na nasa loob ng charts na iyan..
i check mo ang mga papel na hindi ko pa napipirmahan.. and I want it to be done
withihin 1 hour..

Huh? seryoso ba siya? He's got to be kidding me.. itong gabundok na makakapal na
charts na ito sa isang oras? anong kala niya saakin? isang sorting machine?

Napalunok nalang ako ng laway habang pinagmamasdan ang makakapal na charts na

naghihintay saaking harapan..

"Ano bang tinutunga tunganga mo diyan? kung ako sayo ay magsisimula na ako.. sa
oras na hindi ka umabot sa deadline ay i rereport ko ang laziness mo sa upper
officials.."

Mabigat na banta niya saakin habang binuksan ang pinto ng kanyang office.. what?
laziness agad? but.. thats.. not right! Its been a day nang napili niya ako as her
student..

He is supposed to train me hand on hand.. but why this?

Hindi ko na nagawa pang makapagsalita at napadiin nalang sa hawak kong ballpen.. at

isang malakas na bagsak ang aking narinig sa may pinto..

Wala akong nagawa kundi ang pigilan muli ang pag agos ng aking luha at pangangatog
ng aking tuhod..napakapit ako saaking uniform at umalingaw ngaw ang tunog ng aircon
sa tahimik na opisina..

Its been almost 3 years nang muling magkrus ang aming landas ni Alexander.. and I
didnt expect na ganito niya akong tratuhin.. I did nothing wrong..

Hindi ko na tuluyan pang napigilan ang pag agos ng aking luha.. It clouded my
vision, just like 10 years ago..

*** Revienne's Flash back, 10 years ago ***

"Ano to Lady Revienne..?! isang essay tungkol sa kalagayan ng kalusugan ng mga

mahihirap na mamamayan sa Mercentilde? what are you thinking?"

Marahas na ibingasak ng aking matandang private tutor ang aking 3 pages na essay na
pinaghirapan kong isulat kagabi.. napalakad siya sa study hall at humarap sakin..

Gamit ng kanyang silver pointing stick ay itinuro niya ang aking papel at gintong
fountain pen sa mesa..

"You are a fine young aristocratic member of the glorious Belmontt family.. you
shouldnt be writing such things! gawain iyan ng mga mabababang uring tagapagsilbi
ng gobyerno.. kaya dont bother wasting your time on them.."

Mapagmataas na bilin saakin ni Miss Matilda.. napayuko nalang ako at hinawakan ang
aking pink na gown habang nakaupo..

"Very well then.. I will be giving you a reading session for now.."

Mahinhin niyang inilabas ang kanyang crystal tab at kinonekta sa isang hollogram
projector sa may kabilang mesa.. di tagal ay nag flash sa screen ang isang
napakaboring, napakahaba at wala ni isang picture na paragraph sa harapan ng
screen..

Agad siyang lumapit at iniabot ang isang mahabang papel na panulat..

"Just write your answers here, Lady Revienne.. I'll be back and get some cup of
tea.."

Taas noo niyang sinabi sakin at matapos nun ay dahan dahang lumabas ng silid...
nagsimula na akong mag sulat..nang marinig ko ang pagsara ng pinto ay agad kong
binitiwan ang aking fountain pen..

Napangiti ako at agad na umalis mula saaking kinauupuan at agad na tumungo saaking
kama.. dali dali kong sinilip ang ilalim ng aking kama at mabilis na kinuha ang
isang kahon..

Maingat ko itong binuksan at tumambad saaking ang iilang mga luma at medyo marurumi
nang damit ng mga commoner..

Agad kong hinubad ang aking gown na sobrang init at sinuot ang mga light at
komportableng mga damit.. I dont mind kung marumi ito.. mas nice nga.. aayon ako
saaking mga pupuntahan..

Napangiti ako at agad na kinuha ang aking maliit na wallet at agad na itong
binulsa.. mabilis at maingat kong binuksan ang aking window at napatingin sa
labas..

Wala ako ni isang guwardiyang nakita sa may back gate.. mukhang umaayon saakin
lahat..

Maingat akong tumayo sa may window pane at iniabot ng matibay na sanga ng isang
puno na nakatayo sa may window..

"Nagkita muli tayo Mr. Tree hihi.."

Masaya kong bati dun sa puno..

"Uh..katulad po ng dating gawi..makikidaan po ulit.."

Pabulong kong paalam dun sa puno na ginagawa kong stairs upang makababa mula
saaking kwarto..

Maingat akong bumababa gamit ng kanyang mga matatayog at matitibay na mga sanga..
nang akoy successful na makababa ay agad akong sumot dun sa isang secret hole na
aking ginawa sa likod ng mga makakapal na rose bush dun sa may gate..

Enough lang ang laki nito upang makapasok ang maliit kong katawan.. hmm.. siguro
kailangan kong lakihan muli ang butas nito.. Im turning 11 by this month..

Nang makadaan ako sa butas ay agad akong tumyayo at pinagpag ang aking damit..
gamit ng isang maliit na puting panyo ay itinali ko ang aking mahabang buhok at
nagsimula nang tumakbo..

Doon patungo sa central square ng town..

******************

"Maraming salamat bata! daan ka ulit ahh!"

Maligayang paalam sakin nung isang baker sa may shop.. agad ko namang iwinagayway
ang aking kamay at nakangiting nagpaalam na din..

Naglakad na ako sa central square at hindi alintana ang napakaraming tao sa busy
streets.. lahat ay nagmamadali.. lahat ay maingay.. maigi kong hinawakan ang iilang
supot ng tinapay na aking nabili..

Naririnig ko parin ang tunong ng mga church bells mula sa malapit.. di tulad ng
ibang cities sa Xavierheld, ang City ng Mercentilde ay naiiba sa lahat..

Naglipana ang iilang business establishments ngunit na preserve ang mga victorian
inspired na buildings at streets..

Napreserve ng city na ito ang modern victorian age inspired na atmosphere..pagkat

halos karamihan sa lahat ng nakatira dito ay may dugong aristocrat.. gaya namin ni
papa..

Oo..isa kami sa mga artistrocats dito sa bayang ito.. nakakainis nga eh.. ang
daming pinapagawa sayo na ayaw mo naman.. need mong i maintain ang image mo pagkat
talagang nakalaan ang mata ng publiko sayo..

Isa si papa sa mga successful businessman dito saamin kaya ganun nalang ka
importante para sakanya ang image ng pamilya namin..

Si mama naman ay maaga daw na sumakabilang buhay matapos niya daw akong ipanganak..
mula noon ay hindi na muli pang nag asawa pa si papa at naiwan ako bilang nag iisa
niyang anak kaya nasaakin lahat ng pressure ngayon..

Napatigil ako saaking paglalakad nang marating ko ang isang bahagi ng town kung
saan halatang halata ang kahirapan sa gitna ng isang mayaman na ciudad..

"Mama! si ate Revienne!"

Sigaw nung isang maliit na paslit na madungis habang hawak hawak niya ang palda ng
kanyang ina.. agad akong kumaway patungo dun sa isang ina na halatang pagod na
pagod sakanyang kalalaba..

Napatakbo ako patungo sakanila.. nakita din ako ng iilang mga bata na kasing edad
ko lang at agad ding lumapit nang makita ang aking dalada..

Malugod akong nagmano dun sa ina habang nakangiti niya akong pinagmasdan..

"Kumusta po?..hihi may dala po ako para sainyong lahat~"

Masayang bungad ko sakanila at nagsimula nang mamigay ng mga tinapay na aking

nabili kanina..

Maaga akong namulat sa sitwasyon ng mga taong nakararanas ng hirap sa buhay..

madalas silang napapabayaan ng gobyerno at inaalipusta ng mga taong mataas sa
lipunan..
Alam kong hindi pa ito tama para saaking gulang na 11 pero...

Ito ang aking nakikita na nakatago sa likod ng gintong kalsada ng bayang ito.. ang
mga taong mahihirap at salat sa buhay.. at kailangan ko silang tulungan..

"Ma..maraming maraming salamat sayo, ah, Revienne.. isa kang batang may ginintuang
puso.. pagpalain ka ng may kapal.."

At mahinahon niyang hinawakan ang aking ulo.. at napangiti ako.. ang sarap sa
pakiramdam nang nakakatulong ka sakanila..

Sa totoo lang.. gusto ko nang lumaki.. pag lumaki na ako tutulungan ko sila.. pati
narin ang mga mahihirap na may sakit..

************

Agad akong bumalik sa Central plaza matapos kong makihalubilo saaking mga malalapit
sa puso.. napatigil ako nang marating ko ang isang napakalaking fountain sa gitna
ng plaza..

Isa yung wishing fountain.. matutupad daw lahat ng pangarap mo pag naghulog ka ng
barya dito.. kaya naman agad akong kumuha ng barya at hindi nag dawalang isip na
ihagis ito sa tubig..

Mariin akong pumikit at nag pray.. nang matapos na ay napatalikod na ako nang bigla
akong bumangga sa isang tao.. napapikit ako bigla..

Nang inimulat ko ang aking mga mata ay bumungad saakin ang isang binatang tila bay
may edad na 16 at may maikling asul na buhok..nakasuot siya ng isang sumbrero at
hindi ko gaano kita ang kanyang mukha..

Natayo lang siya dun at ngumiti..

"Para sayo.."

Sabay abot ng isang maliit na bulaklak na galing sa isang damo.. nagulat ako
sakanyang ginawa at dahan dahang kinuha ang bulaklak mula sakanyang kamay..

Nang tuluyan ko nang makuha ang maliit na yellow na bulaklak ay kumaripas ito ng
takbo palayo.. napatingin nalang ako sakanya..

****************

Agad kong sinuot muli ang aking gown nang makabalik ako saaking silid.. halos 2
oras na ang nakalipas at hindi parin bumamalik si Mistress Matilda.. nalunod na ata
sa tsaa..

Dahan dahan akong lumabas ng aking silid nang makarinig ako ng iilang mga boses
mula salabas ng sala.. napasilip ako sa may hagdan at nakita ko ang isang
napakagandang babaeng may kulot na asul na buhok at isang matangkad na lalakeng may
clean cut na itim na buhok..

Nakasuot ng isang malinis at walang kusot na military uniform ung lalakeng kasama
nung babae..kasama nila si papa na napalingon patungo saakin..

"Revienne, anak, halika.."

Buong ingat akong bumababa sa pilak na hagdan at lumapit sa harapan ng mga bisita..
dahan dahan akong yumuko ng buong gayak sakanilang harapan..

"Naku..napakagandang bata.. isang perpekto na asawa para saaming anak.."

Nanlamig ako mula saaking narinig sa mag asawa saaking harapan..

***************

"Its been 3 years nang ma engage ako sa anak ng ka bussiness partner at kaibigan
ng aking papa.. ano nga ba ulit ang family name nila? hmmm hindi ko na matandaan..

Ayokong alalahanin pagkat wala akong paki at wala din akong panahon upang
pagkaabalahan ang bagay na iyan..

Hindi ko maisawang medyo sumama ang loob ko kay papa.. ang dami ko pang pangarap..
gusto kong maging isang military nurse at hindi isang hamak na asawang nasa bahay
lamang..

3 taon na ang nakakalipas.. ni hindi ko pa nasisilayan ang mukha ang aking magiging
asawa pagkat lagi akong tumatanggi sa mga family meet ups.. buti nalang at I always
find ways and reasons.. narinig ko rin na ipinadala siya ng kanyang papa sa isang
military school kaya lusot nanaman ako sa future meet ups..

Ngunit nabasag ang aking pagmumuni muni sa aking room nang marinig ko ang gulat na
gulat na boses ni papa mula sa labas..

Agad akong tumungo sa may pinto at narinig ko na may kausap siya sa phone..

"What? ohh.. I'm terribly sorry to hear that.. its is comfired? nasawi ba talaga
ang asawa niya? Ohhh.. Hindi naman talaga maiiwasan yan.. isa siyang top military
soldier ng Xavierheld na sumusuong sa gera.. Im terribly sorry.."

Nagulat ako saaking narinig.. agad na sumagi saaking isipan ang asawa nung babaeng
may asul na buhok.. ang lalakeng nakasuot ng military uniform..

***************

After a week napagalaman naming nasawi ang papa ng aking magiging asawa sa Angelic
Wars.. sa pagkasawi ng top official ay unti unting nabaon sa utang at kahirapan ang
pamilya nila..

Nang malaman ni papa yun ay agad niyang binawi at na cancel ang engagement dun sa
anak niyang hindi ko lang naman nalaman ang pangalan at di ko lang naman
nasilayan..

**************

Lumipas ang 5 taon ay naging malaya ako.. oo ngat malaya ngunti nasa panig ko parin
ang magmamaintain ng high social status.. now that I'm 19 ay malaya kong nagagawang
tumulong sa mga organizations for the poor..

Inilapag ko ang isang basket ng tinapay sa mesa ng isang bahay ampunan nang biglang
nag ring ang aking phone..

"Hello?"

"Revienne anak, nasaan kaba? dalian mo at umuwi kana.."

Masayang tinig ni papa mula sa kabilang linya at agad niyang binaba ang telepono..
nang mataapos ang program sa ampunan ay dali dali akong nag drive pabalik ng
bahay..

Nang pumasok ako sa pinto ay laking gulat ko nang makita ko muli ang babaeng may
kulot na asul ba buhok.. kahawakan niya ng kamay ang isang matangakad na lalakeng
may puting buhok at nakasalamin..

Nanlaki ang aking mga mata at hindi ko naiwasang magtaka.. muli bang nagasawa ang
nasabing asawa ng nasawing opisyal?

"Kumusta ka Revienne.. dalagang dalaga kana talaga.."

Bati sakin nung babae.. I just stood there at naghahanap ng mga sagot.. agad akong
nilapitan ni papa at dahan dahang hinawakan ang aking balikat..

"Anak, I want you to meet your new future husband, Alexander Seyren.."

At masigasig niyang inilahad ang kanyang palad dun sa binatang nakaupo ng malayo sa
sofa.. naroon ang kanyang grey na buhok at mga ginituang mga mata na halatang
punong puno ng galit..

Medyo nailang ako at napaatras..

"An..anong ibig sabihin nito?.. ba..bakit?!"

Tulala kong tanong kay papa habang hindi parin tinatanggal ang mga mata ko sa
nasabing galit na binata..

***********************

Hindi parin humuhupa ang malakas na ulan nang marating ko ang station para sa
biyahe ng space shuttle patungong Earth..

Hindi ko alintana ang bigat ng aking dalang maleta pagkat naroon sa loob ang mga
libro na aking kakailanganin para sa kursong Nursing at iilang mga damit..

Wala na akong babalikan pa dito sa bayan ng Mercentilde..wala na..

"Manong.. isang ticket po patungong Earth.."

Hinhingal kong request dun sa ticketing officer sa station at iniabot niya saakin
ang isang kapirasong papel at isang digital pen na may digital eraser..

"Paki sulat po ang buo niyong pangalan miss.."

Request saakin nung officer.. agad kong isinulat ang aking buong pangalan sa
papel..

"Revienne Margarette Solinn-Belmontt"

Natigilan ako nang muli kong binasa ang aking isinulat.. napapikit ako at kinuha
ang digital eraser at binura ang Margarette at Belmontt saaking papel..

Paglapag na paglapag ko sa Earth mamaya, hindi na ako isang Belmontt.. alam kong
itatakwil ako ni papa saaking gagawin.. pero ito ang aking pangarap.. ang
maglingkod sa mahihirap at may sakit.. at hindi maging isang mayamang asawa ng
taong may galit saakin..

This is my dream! my passion!~ no one can stop me..even my family!

"Okay lang po ba mama, if gagamitin ko muna ang inyong aplyalido?"

Muli kong isinulat ang aking pangalan..

"Revienne Solinn"

Napatingala ako sa maitim na langit.. napangiti ako.. alam kong maiintindihan ako
ni mama kung nasaan man siya ngayon...

*** End of Revienne's Flashback ***

Agad kong inimulat ang aking mga mata nang marinig ko ang pagbukas ng pinto.. agad
akong napatayo mula saaking kinauupan..

Hindi ko namalayang nakatulog pala ako.. Oh sh*t!! agad akong napalingon sa mga
nakatambak na chart sa mesa.. napalingon ako sa orasan at lampas na isang oras..

"My Ghad!! ano nang gagawin ko..?!"

Natataranta kong sambit at nagmamadaling binuksan ang mga chart.. ngunit natigilan
ako nang ma scan ko ang laman ng bawat chart..

Sorted at na hiwalay na ang mga walang pirma ni Captain.. pano nangyari yun?
minumulto na ata ako..

Napalingon ako sa may kanang bahagi ng mesa at laking gulat nang may makita akong
isang maliit na yellow na bulaklak na galing sa isang damo ang nakalapag kasama ng
mga charts...

Natigilan ako saaking nakita..

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

Whoa! as in Whoa!! siya nga at di ako maaring magkamali! finally! this is soo
unexpected..

Pero.. I just cant help but to think...

Next On Code 0X15 Project ANGEL: Code 20: Awkward Moments

"I need some answers now!!.."

_____________________________________________________________________________
Code 20: Awkward Moments
*** Captain Helsberg's Point Of View ***

Palubog na ang araw nang makalabas ako mula sa opisina ni Alexander.. I made it
sure na walang nakakita saaking paglabas..

I hope somehow, I helped her there.. and I hope she saw my little gift..

Napalingon ako sa may hallway at nakita ang palubog na araw.. nagpatuloy parin ako
saaking paglalakad nang bigla kong masalubong ang nakasimangot na si Alexander sa
hallway..

We stoped and gazed at each other.. agad akong napapikit at nagpatuloy saaking
paglalakad as if wala akong kahit anong nakita..

When I reached his side he suddenly grabbed my arm..

"Hold there for a sec.."

Hindi ako lumingon at umiba ang timpla ang aking mga asul na mata and didnt say a
thing..

"Stop messing with my plan with her.. she deserves to suffer.."

Gumuhit ang kakaibang pagkaseryoso saaking mga labi nang marinig ang mga bagay na
mula sakanyang bibig.. hindi parin ako natinag at hindi siya nilingon..

"How many times do I need to tell you.. Wala siyang kasalanan sa pagkamatay ni
Arunah.. So If I were you, stop it before its too late.. dont make me kill you,
Alexander.."

Madiing sabit kay Alexander at agad na ibinagsak ang aking kamay, causing him to
let go of my arm.. nagpatuloy ako sa paglalakad..

"Ohh you really love that girl dont you..? well malas mo at napunta siya saakin..
tulad din ng dati.. nasayo na.. ngunit ibinigay parin sakin.. masakit ba?----"

Agad na naputol ang sarcastic na pahayag ni Alexander ng bigla ko sungabin ang

kanyang damit sa harapan.. mabalot ng matinding pagpipigil at galit ang aking mga
mata at madiing mga kamao..

"Shut the f*ck up Alexander!!!"

Nanginginig na nangigil kong sambit sakanya.. haloslumabas lahat ng ugat ko sa

kamay sa sobrang pangigil at pagpipigil na magpakawala ng isang suntok..

Napapikit ako at huminga ng malamim at marahas na binitawan ang kwelyo ng doktor..

napangiti lang siya saakin ng sarcastic..

"I will be protecting her from you.. Isaksak mo yan sa kokote mo Alexander
Seyren.."

Napatalikod na ako at nagsimula nang maglakad palayo.. nang biglang..

"Subukan mo kung kaya mo, Kuya Hagalaz Helsberg.."

My b*st*rd step brother..you're just as hopless as mom..I just clenched my fist and
didnt stop from walking away..

*** End Of Captain Helsberg's Point Of View ***

*** Captain Vaughn's Point Of View ***

"What? are these papers telling the truth? siya? si Stella? but how come?"

Sunod sunod kong tanong kay Maris habang isa isang tinitignan ang mga reports
regarding sa pag break in ni Stella sa secret data base..

"Yes.. lahat ng naka state dyan ay totoo Vaughn.."

Matipid na sagot sakin ng dalagang kapitan habang inilapag ang kanyang inalok na
cheese cake saakin..

"Woah..hindi ko akalaing ganito ka genius si Stella ahh.. ahaha.. naku.. proud

mentor tuloy ako.."

Nakangising sabi ko kay Maris... at napangiti ng malaki..

"No.. base sa mga testimonies ni Stella ay na access niya ang nasabing data base
accidentally.. but the intelligence doubted it.. but.. here's one more thing
Vaughn.."

Maingat niyang iniabot sakin ang isang top secret silver folder na kanyang inilabas
mula sakanyang secret compartment sa mesa..

Napatingin ako sakanya nang makita ang nasabing folder..

"Am I supposed to take a peek on this top secret data, Maris?"

Naging seryoso ang mukha ng dalagang kapitan at natahimik habang itinaas niya ang
kanyang isang kilay..

"You are her mentor, just like you've said.. it is vital that you know every single
detail of your student, Vaughn.. and isa pa.. isa ka sa Elite 10.. may priveledges
ka tulad ng saakin.."

Mapansensya niyang paliwanag sakin..napabuntong hininga ako at maingat na binuksan

ang nasabing folder..

Kumunot ang aking noo nang makita ko ang iilang mga laboratory results.. sa
kabilang page ay nakita ko Mental Assessment Results ni Stella..

Halos mabitawan ko ang folder nang mabasa ang mga ito.. Gulat na gulat akong
napatingin kay Maris.. napatingin siya saakin ng seryoso..

Agad kong inilipat ang huling page at laking gulat ko nang mabasa ko ang data
regarding sa accidentaly na pag pilot ni Stella ng X105 Frejya Valkyrie Unit na
itinuring nilang isang milagro..
"What the hell? what the f*ck am I reading Maris? are these reports 100% sure?"

Pagulat kong tanong kay Maris..

"No, hindi pa conclusive ang mga reports na iyan Vaughn.. we still need data from
Stella.. thats why ipinadala siya dito sa Academy na ito ni Yohannes sa halip na
patahimikin.."

Napangiti lang si Maris habang tinititigan ako at dahan dahang kinuha mula saaking
kamay ang folder na aking hawak..

"She will be a great help to Xavierheld if talagang napatunayan ang speculations

natin.."

*** End of Vaughn's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Kumunot ang aking noo nang marinig ko ang sunod sunod na pag ring ng doorbell sa
may pinto ng aking silid..

"Ghad dammit! sagabal talaga sa pagtulog!"

Agad kong inattempt na i cover ng unan ang aking tainga at ulo ngunit hindi parin
matigil tigl ang pag tunog ng doorbell sa may pinto.. I flipped over my bed at
inabot ang aking crystal tab..

Lumiwanag ang LED screen nito sa kadiliman ng aking silid only to display the
current time of 5:45 in the morning..

"What the hell.. sino naman kaya yang asungot na dumidistorbo sa tulog ko?!
arggghh!! 8am pa naman ang class ko mamaya dun kay Vaughn.."

Padabog kong sambit sabay kamot ng aking leeg.. kahit na hilo pa sa biglaang
pagkagising ay agad akong tumayo at pumunta sa harap ng pinto..

"Oi nariyan na! masisisra na ang door bell ko niyan please!"

Malakas na sigaw ko dun sa kabilang dako ng pinto.. I pressed the open button at
agad na nagslide pa open ang aking pinto ay halos matulala ako nang makita kung
sino ang nasa kabilang side..

"Good..! Morning....! Stella...!"

Bungad na todong smile na bati sakin ni Vaughn na nakatayo sa labas at may hawak
hawak na brown paper bag..

Nagulat ako at hindi na nakapagsalita.. I just shut the door hardly out of my
instincts at agad na napasandal sa may pinto.. what the hell?

Nang biglang makarining ako ng pag beep and the door suddenly opened out of
nowhere.. and I just stood there facing my back at the opened door..

"Stelllaaaaaaa!!!!"

Masayang sigaw ni Vaughn at agad ko nalang naramdaman ang kanyang makulit pa pag
yakap mula saaking likod..

"Ahahaha!! ikaw naman wag mo naman ako pagsaraduhan ng pinto.. haha.. and besides..
its useless.. haha inalam ko ang password ng security mo sa door.. hahaha!!"

Napaharapa ako at napaatras.. this guy is a freak!

"What the...?! invasion of privacy ang ginagawa mo!! tsaka baka gawan mo ako ng
masama!!! manyak ka talaga!!!"

Sabay layo sa may corner at turo sakanya.. ngumiti lang siya ng matiwasay at
inilapag ang kanyang brown paper bag saaking dining table..

"Aahahaha.. well thats not the case.. hindi naman sira ang utak ko para gawan ka ng
masama lalo nat nasa academy tayo.. I cant afford to do that to you, Stella.."

Nakangiti at mahinahon niyang sabi sakin sabay kuha ng iilang plates at utensils
mula saaking dining cabinet.. Nilatag niya ang iilang breakfast meals at bread sa
plates at nagtimpla ng kape para saamin..

"Tsaka importante yung alamin ko ang door password ng aking student just in case of
emergencies.. "

Napatingin lang ako sakanya habang umupo ng matiwasay sa may dining table..
sabagay.. somehow.. may sense din naman ang sinasabi niya.. and isa pa... Iniligtas
niya din ako dun sa bombing incident..

"Lika nga dito, halika na.. breakfast is served!"

Nakangiting pagyaya niya sakin at inalok ang isang tasa ng mainit na kape..
napabuntong hininga ako at lumapit.. dahan dahan kong kinuha ang tasa at napaupo
sakanyang tabi..

I just sit there.. hindi ko alam kung magagalit ba ako or matutuwa or mahihiya sa
ginawa ng lalakeng to.. ni hindi nga ako makatingin sakanya ng maayos..

"Say.. its nice seeing you again.. and hindi ko inexpect na dito kita makikita..
ahaha.. "

Masayang panimula niya sakin habang inilagay ang 3 pirasong bacon saaking plate..

"Same here.. hindi ko akalaing isang member pala ng Elite 10 ang isang manyak na
tulad mo.. and mas hindi ko talagang ineexpect na ikaw pa ang magiging mentor
ko..what a surprise.."

Napatingin siya saakin sabay nguya sakanyang kinakaing almusal..

"Grabe ahh..haha hindi ka parin nagbabago from the day I met you.. hahaha.."

Nabalot ng pandaliang katahimikan ang buong silid.. at tanging ang paggalaw lang ng
aming mga utensil ang naririnig..

Well this is awkward... its the first time kong makasama sa iisang kwarto ang isang
lalake at hindi pa nakontento at nag breakfast pang kasama ko..

Sh*t.. para kaming... bagong kasal sa ginagawa naming to ehh.. taena yan!!
awkwardness intensifies.. kung hindi lang kita superior ay kanina pa kitang sinipa
palabas ng kwarto ko...

Kung anu ano nang pumasok saaking isipan nang biglang...

"Alam kong wala kang kasalanan dun Stella.."

Natigilan ako saaking narinig mula sakanya.. halos hindi ako makapag salita saaking
narinig..Napatingin lang ako saaking mga kamay..

"The data base you just broke in.. the false accusations.. all of them.. alam ko
na.."

Natigilan ako sa aking narinig mula kay Vaughn.. para bang gumapang ang kaba sa buo
kong katawan.. How..how on Earth did he knew about that?

Nangilid ang aking mga luha saaking narinig mula kay Vaughn.. hindi ko alam kung
makakaramdam ako ng takot o pagdududa sakanya..

Napatingin ako sakanya ng punong puno ng takot.. takot na huhusgahan niya ako
saaking nagawa..

But He just smiled at me innocently.. walang alinlangan..walang bahid ng kahit

anong paghuhusga.. narinig ko ang pagpintig ng aking kinakabahang puso..

"I know you're innocent Stella.. maybe it was your destiny.. ang mapunta ka dito..
marahil ay may magandang reason ang tandahana para sayo Stella.."

Nakangiting sabi niya saakin.. geez.. I cant believe that those words came out form
this happy-go-lucky pervert man..

"Oh..one more thing, Stella.."

Napatigil siya sakanyang pagkain at napatitig sa kanyang mga kamay.. hindi niya ako
nilingon..

"How did you manage to pilot "that" Valkyrie Unit?"

Mahinahon na tanong niya saakin gamit ng kanyang makapal na boses.. natigilan din
ako saaking narinig.. kung ganun.. pati yun.. alam niya..

Hindi ko naman maaring sisihin si Captain Einsmann pagkat natural lang para sa
isang Elite 10 na mentor ang alamin ang background ng kanyang studyante..

Gustohin ko mang sagutin ang tanong ng aking kapitan ay hindi ko magawa pagkat ako
mismo, ay hindi alam kung ano ang tunay na nangyari..

All just went black.. the next thing I knew.. nasa hospital na ako... at nakarating
na kay Captain Einsmann at Captain Helsberg ang balita..

I slowly opened my mouth.. with that glare of confusion clouding my eyes..

"I too.. seek for the answer...I need answers now..."

Nauutal kong sabi sa kapitan.. napahigpit ang aking hawak sa mga utensil at pinilit
na hindi ipahalata ang pagka lito saaking mga mata nang bigla kong maramdaman ang
kanyang mainit na kamay saaking ulo..

"You dont have to force your self Stella.. answers will come along the way..."

Napalingon ako sakanya at sinalubong niya ako ng isang malaki at mapayapang ngiti
na somehow nakapagtanggal ng aking pagkalito.. I feel.. secured..

To be honest, speculations at pag iinvestigate ang inaaasahan kong gagawin niya

sakin sa oras na malaman niya ang tunay na reason kung bakit ako naririto..
But this.. this man...

"Thanks, Captain Vaughn..."

I just smiled at him back.. tama si Vaughn.. answers will come along the way...

Napakamot siya ng kanyang ulo at napatingin saaking pinggan..

"Uy Stella.. hindi mo ba yan kakainin yang natitira mong bacon?"

Sabay turo ng kanyang tinidor saaking pinggan.. I just smiled at sinet ang aking
plate patungo sakanya..

"You can have mine, Vaughn.. alam kong gutom kapa.. eh sa tangakad mong yan.. di ko
akalaing matakaw ka pala.."

Napangiti si Vaughn at itinaas din ang kanyang kilay.. at dahan dahang ibinigay ang
plato pabalik sakin..

"Ahahha.. no.. Im full Stella... kung ako sayo, kakainin ko na yan para naman
magkalaman yang dibdib mo.. masyadong flat ehh..ahahahaha!! "

What the f*ck? what??? tama ba yung narinig ko mula sakanya? parang bang unti
unting nawala ang pagka good mood ko sakanya at hindi nag atubiling sipain ang
kanyang paa habang kami ay nakaupo..

Halos ma spit niya ang kanyang ininum na kape mula sakanyang tasa sa sobrang
pagkabigla at sakit ng ginawa ko sakanya..

"Awwwwww!!! Stella naman.. nagbibiro lang naman ako!!"

Nabaling ngiti niya habang napalingon sakin.. pinilit niyang ngumiti ngunit halata
ang sakit sakanyang paa.. tila napahandusay na siya sa sahig at halos mamilipit sa
sakit..

Naalarma ako dun.. at nagsimulang kabahan.. ganun ba talaga ka lakas ang aking sipa
sakanyang paa? Oh no.. baka may nabaling buto sakanyang paa.. shet..

Agad akong napa luhod patungo sakanya sa sahig.. hinawakan ko ang balikat niya..

"Huy Vaughn.. hala.. hindi ko sinasadya.. ayos ka lang ba.."

Tila bay hindi na siya nagsalita at hindi na gumalaw.. what the hell? dont tell me
nawalan siya ng malay? ang hina naman ng pain tolerance ng lalakeng to..

Maingat ko siyang pinaharap saakin.. at nakita kong nakapikit na siya.. ano nang
gagawin ko? dahan dahan kong inilapit ang aking mukha sakanya upang tignan siya ng
maayos..

Nang biglang agad siyang bumangon at mabilis na inilapit ang kayang mukha saaking
muhka.. halos tumigil ang aking paghinga at nanlaki ang aking mga mata..
napakabilis ng sandaling yun..

Halos iilang centimeters nalang ang pagitan ng aming labi sa isat isa..wala na
akong nagawa kundi ang mapapikit ng marahas..

Nang agad siyang tumigil at napahalakhak ng malakas..

"Wahahahahahahaahah!!!!! nahuli din kita Stellaaaa!! haha bawi!!"

That moment I just stared at him.. what?? ang labas ko nun ay talagang nag expect
ng halik mula sakanya.. what the F*ck!!!! this is sooo... awkward!!!!

Sa sobrang inis at kahihiyan ay agad kong hinatak ang kanyang uniform at kinaladkad
siya patungo sa may pintuan..

"Uy Stella!! saglit!! hahaa.. teka.. I was joking.. haha wait~~ no please!!"

"Enough troll for today Captain Vaughn"

Hindi parin matigil tigil sa kakatawa si Vaughn sakanyang ginawa.. kahit na

ikinaladkad ko siya patungo sa pinto ay hindi parin itong tumigil.. marahas kong
binuksan ang pinto at malakas na itinulak siya palabas..

Agad kong ibinagsak ang aking pinto at napasandal sa likod nito.. halos mamula ang
mukha ko sa sobrang hiya.. what the hell...

That.. that was awkward...but I felt something strange..

*** To be Continued

____________________________________________________________________________

*** HOWARD'S PREVIEW SCENE ***

Its been almost 15 years since that incident.. talaga bang nagdilang anghel ka sa
mga sinabi mo? or talagang hinanap mo talaga ako?

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 21: Playmates

"This Isnt a playground anymore, This is a battle field.."

_____________________________________________________________________________

Code 21: Playmates

*** Howard's Point Of View ***

"I want you to see and identiy the different parts of the pilot's cockpit and its
functions.."

Mahinahong utos ni Captain Benedict sakin habang unti unti kaming inaakyat ng isang
automatic cordless boom lift patungo dun sa mismong pilot's cockpit ng nasabing
Mobile Space Fighter unit na SPX03 Slepinir..

Napalingon ako sakanya..Normal lang naman ang kanyang itsura para sa isang tanyag
na mechanic captain ng Xavierheld Military.. He's just too humble..

Agad niya akong napili nang makita niyang napaka taas ng Mechanical Science results
ko sa examinations.. hindi na ako umangal pa at natuwa sakanyang pasya..

Nang kami ay makalapit na sa nasabing unit ay agad kong pinagmasan ko ang kanyang
malalapad, maninipis ngunit matitibay na mga pakpak.. napaka ganda ng pagkagawa ng
body nito.. sa tingin palang ay mukhang nilikha talaga ang isang ito para sa mga
space missions and wars..

Agad na binuksan ni Captain Benedict ang hatch ng pilot's cockpit at bumungad

saakin ang napaka complicated na mga parts at buttons sa loob..

May dalawang hand gears na maraming retangular buttons sa sa may tabi ng pilot's
seat..ito marahil ang gamit upang imaneuver ang space fighther na ito..

"Ang unit na ito ay ang pinakamabilis na Mobile Space Fighter ng Xavierheld

Military, hango sa pinakamabilis na steed ng diyos ng norse mythology na si Odin,
si Sleipnir.."

Napatingin ako sa iilang mga control buttons sa loob at pinagmasdan ang 180 screen
nito..

"Si Captain Vaughn lang ang may kakayahan upang patakbuhin ang ganito ka
complicated na machinery.. ako ang nagmamanage ng maintainance nito kaya
napakaswerte mo at nakapalag ang unit na ito dito.. you have the chance to see this
magnificent unit.."

Napalakad na si Captain Bendedict pabalik ng boom lift at naiwan akong nakaupo sa

pilot's seat..

"You have 1 hour to indentify those parts.. just keep in mind na wag kang gagawa ng
any alterations sa settings niyan.. ang hirap i configure yan pag nagkataon.."

Napa salute ako kay Captain at tumango siya saakin habang automatic nang bumababa
ang boom lift na kanyang sinasakyan..

And I was left there on the cockpit alone.. napabuntong hininga ako at nagsimula
nang i check ang iilang control buttons sa loob..

Aaminin kong napaka complicated nga controls niya.. Captain Vaughn must be a very
skilled pilot, and Stella must be really lucky to have him..

Umalingaw ngaw ang katahimikan at tanging ang pagtype ko lang saaking crystal tab
ng mga sagot ang aking naririnig.. The light from the tab reflected my eyes..

Napalingon ako saaking tool box.. yeah.. my old tool box.. I just cant help but let
a broken smile pass my lips..

Just like those days...

*** Howard's Flash back 15 years ago ***

"Howard! may bisita ka!!"

Firm na tawag sakin ni papa mula sa may gate ng engine shop namin.. napalingon ako
agad at hindi na alintana ang mga grasa saaking patpating mga braso..

Bumukas ang gate at laking tuwa ko nang makita ko ang isang batang lalakeng may
kulay kayumangging buhok at may hawak hawak na isang maliit na bagay sakanyang
kamay..

Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at agad na kinawayan siya mula sa malayo..

"Seph!!!!"

Natutuwang sigaw sakanya sabay kaway ng aking kamay.. agad din naman siyang tumakbo
patungo saking harapan..

"Oi! Howard! Happy Birthday!! haha ang 15 kana! ang tanda mo naaa!!"

Makulit na bati sakin ni Joseph.. napahawak ako saaking baiwang at sabay taas ng
aking isang kilay..

"At nagsalita ang hindi magiging matanda bukas?? haha nakakalimutan mo atang
birthday mo din bukas at 15 kana din bukas.. matanda kana din.. hahaha"

Napakamot lang siya ng kanyang ulo mula saaking narinig.. at sabay kaming
humalakhak

*************************

"O..magpalamig muna kayo.."

Mahinahon na sabi ni papa habang inilapag ang dalawang basong orange juice na
punong puno ng yelo..matapos nun ay agad din namang umalis si papa pagkat napaka
busy niya saaming engine shop..

Kailangan daw kasi niyang dumoble ng kayod sa trabaho pagkat 3 buwan nang
nakakalipas nang iwan kami ni mama dahil sa isang malubhang sakit.. Oo..
nakakalungkot nga at ganun ang nangyari ngunit hindi nagpa apekto si papa..

Sabi nga niya.. tuloy ang takbo ng buhay kahit ganun.. kaya naman tinutulungan ko
si papa saaming maliit na engine shop dito sa bagong lipat naming bahay..

Dito ko nakilala si Seph, ang besftriend ko.. dun lang siya nakatira sa lamapit
kaya lagi siyang pumupunta dito samin.. kaya siya lagi ang kalaro ko dito..

"Ay nga pala!!"

Naeexcite na sambit ni Seph at nagmadaling inilabas ang isang kahon at agad na

ibinigay saakin..

"Ano to?"

Nagtatakang tingin ko sakanya.. agad ko din namang binuksan ang nasabing kahon at
halos manlaki ang aking mga mata sa nakita sa loob ng kahon.. gumuhit ang isang
malaking ngiti saakin habang kinuha ang iilang mga tools sa bagong tool box na
kanyang ibinagay saakin..

"Regalo ko yan sayo.. oi ingatan mo yan ahh.. ilang buwan akong hindi kumain ng
lunch para bilhin lang yan para sayo.."

Napalingon ako sakanya at gumuhit ang isang malaking ngiti saaming mga labi habang
tinitignan ang isat isa.. agad ko siyang inakbayan..

"Ikaw talaga ang bestfriend ko sa buong mundo!! ahaha"

Napatingin siya saakin at itinaas ang kanyang kilay..

"Weh? talaga? haha I bet if mawawala ako siguardong magkakaroon ka ulit ng bagong
best friend.."

Kumunot ang kanyang noo at inilayo ang tingin niya saakin.. ngumiti ako sakanya ay
mahinahong sinuntok ang kanyang balikat..

"Ahaha..at sinong nagsabing mawawala ka? wag ka ngang mag isip ng ganyan Seph.."

Ngumiti siya saakin.. at napatingala sa maaliwalas na asul na kalangitan..

"Kung mangyayari man un, Howard, gusto kong maghanap ka ulit ng bagong best friend
at maging masaya ka kasama siya.. gumawa kayo ng mga kalokohan at maging malaya.."

Nagulat ako sakanyang sinabi..dumaloy ang banayad na simoy ng hangin sa mainit na

paligid at pinagalaw ang wind chyme na nakasabit saaming pintuan..

Napalingon ako sakanya at gumuhit ang isang malaking ngiti saaming mga labi habang
tinitignan ang isat isa nang biglang..

"Ano ba! umalis na kayo! wala kayong karapatan sa bahay na ito!"

Agad kaming napatigil ni Seph nang marinig namin ang marahas na sigaw ni papa mula
sa labas.. mabilis kaming napatakbo sa labas at halos mangatong ang aming mga tuhod
ni Seph nang makita ang iilang mga lalakeng nakasuot ng itim na tuxedo at
nakasalamin ang pumasok sa loob ng aming shop..

Umalingaw ngaw ang ingay ng mga nahuhulog at natutumbang mga mechanical parts sa
paligid nang sinimula nilang isa isang guluhin at sipain ang mga iyon..

Wala kaming nagawa ni papa kundi ang pagmasdan ang pagkalat ng aming mga tools sa
shop.. nang biglang marinig namin ang pagtama ng isang bato dun sa likod ng isang
matangkad na lalake..

"Hoy! umalis na kayo!!"

Napalingon kame nang marinig ang matapang ngunit nanginginig na boses ni Seph..

"Seph!"

Malakas kong sigaw at agad na lumapit kay Seph ung matangkad na lalaki at naglabas
ng kanyang baril.. napaupo nalang siya sa sahig sa sobrang takot..

Nang biglang harangin ni papa ang nasabing matangkad na lalake..

"Umalis na kayo..binabalaan ko kayo.."

Naalarma yung matangkad na lalake nang mapansin niyang maraming nakikiusyosong mga
kapitbahay ang napapatingin na saaming bakod at bukas na gate..

Napatingin lang namasama yung lalake at buong pagmamalaking dumura saaming

sahig..at itinago ang kanyang baril..

Nagbigay siya ng senysas sa kanyang mga kasamahan at agad nilang nilisan ang aming
shop.. halos mapabuntong hininga si papa..

Agad kong inalalayan si Seph.. napatingin ako sakanya at buong tapang niya akong
nginitian.. nangilid ang aking mga luha..

Bakit ba ang duwag duwag ko??

*****************************

Agad kong inimulat ang aking mga mata nang makarinig ako ng isang malakas na putok
ng baril mula sa ibaba ng aming bahay sa kalagitnaan ng kadiliman ng gabi..

Kahit hilo pa ay mabilis akong bumangon at binuksan ang pinto at dali daling
bumababa ng hagdan..

Nang ako'y makababa ay halos pumutok ang aking puso sa takot nang makita kong
walang buhay at duguang nakahandusay na si papa sa malamig na sahig ng aming sala..

Akmang kong lalapitan si Papa nang biglang may humila ng aking braso at agad na
tinakpan ang aking bibig..

Mabilis akong napalingon upang magpakawala ng suntok ngunit bumulaga saakin ang
pawis na pawis na mukha ng aking kaibigang si Seph..

"Shhhh!!!"

Mahina niyang pagpapatahimik sakin.. hindi ko na napigilan pang bumulusok ang aking
mga luha mula saaking takot na takot na mga mata..

"Alam ko ang iyong nararamdaman ngayon, pero kailangan na nating makatakas dito!"

Mabilis niyang hinila ang aking mga nanghihina at walang lakas na braso at kami ay
kumaripas ng takbo patungong sa taas ng aking silid..

Nang makarating kame ay agad niyang isinara at ni lock ang pinto at binuksan ang
binatana.. napatingin kame sa gawing ibaba at nakita ang makakapal na bushes..

"Akyat dali!"

Nagmamadaling utos niya saakin..nang akoy makaakyat sa window pane ay biglang

nawasak ang pinto ng aking silid at sumalubong ang isang armadong lalake na naka
suot ng itim na tuxedo..

Nang makita yun ni Seph ay mabilis siyang tumakbo patungo sa lalake at hinawakan
ang mga binti nito dahilang upang matumba sila sa sahig at mabitawan ang kanyang
baril..

"Talon Howard!!!"

Marahas na sigaw ni Seph habang buong lakas na hinahawakan ang paa ng nasabing
nagwawalang lalake at iniinda ang malalakas na suntok na bumabaon sakanyang mukha..

Halos manigas ang aking mga paa sa takot.. naghalo ang kakaibang takot at
kagustuhang tumakas saakin.. anong gagawin ko?

Naririnig ko pintig ang aking puso.. pabilis ng pabilis.. ng pabilis.. at laking

gulat ko nang makitang makuha muli nung lalake ang kanyang baril..

Anong gagawin ko? ano!!! kailangang kong iligtas si Seph ngunit takot akong
mamatay!! takot ako!! nagsimulang mangatog ang aking mga kalamnan sa takot..

"Howarddd!!"

At sa isang malakas na sigaw ng aking kaibigan ay lakas loob akong tumalon ng

bintana at agad na bumulusok sa mga bushes sa ibaba..

Isang malakas na putok ng baril ang aking narinig mula sa itaas.. nanlaki ang aking
mga mata..

Isa..isa akong malaking duwag!

******************************

Mga nakakasilaw na liwanag ng mga flashing camera at mga tili ng mga tagahanga ang
bumungad saaking paglabas sa Xavierheld Court Hall..

Its been 15 years since that incident.. naulila ako.. nawala sakin ang lahat,
ngunit matamis parin ang tagumpay at higanti sa bandang huli.. nasa kamay na ng
batas ang mga nasa likod ng pagkamatay ng aking ama't matalik na kaibigan..

Isa na akong sikat na Racing God ngayon.. nabawi ko na ang lahat.. kayamanan,
katanyagan, lahat ng inanais ng isang pangkaraniwang tao..

Ngunit hindi ko parin mababawi ang buhay ng aking amat' matalik na kaibigan..

I learned not to trust anyone pagkat sa bandang huli, iiwan kaparin nila..

Ang daya talaga..

Napasakay ako saaking kotse at mabilis na nagpatako sa maluwag na kalsada ng

Xavierheld nang biglang tumunog ang aking phone..

Agad ko iyong sinagot gamit ang aking wireless headset..

"Yes..what is it?"

"Is this Mister Howard Alfonsce?"

Magalang na bati saakin ng isang binibini sa kabilang linya.. nagpatuloy parin ako
saaking matulin na pag drive..

"Yes, speaking.."

"This is from Hannesworth Institute for Military Academics sir, Its my pleasure to
inform you that you have successfully passed the examinations and need to be in the
said Academy tomorrow morning.."

Napangiti ako ng pangahas saaking narinig mula sakabilang linya.. sa wakas.. ito na
ang simula..

"Thank you for informing..."

"You're very much welcome sir.."

At mahinahon kong ibinaba ang call.. kumaliwa ako at pumasok sa isang

pangpublikong sementeryo.. agad kong hininto ang aking kotse nang marating ko ang
isang lumang puntod..

I just stood there...at pinagmasdan ito..

"Tignan mo, Seph, sikat na ako.. isa na akong Racing God ngayon.. at alam mo ba,
papasok na ako sa isang military Academy bukas.. papatunayan ko sayo na hindi ako
isang duwag..lalakas ako.. tatapang ako!! "

Inalis ko ang mga tuyong dahon na nakalapag sakanyang maduming puntod..pinagmasdan

ko ang kanyang pangalan na nakaukit dito..

If only money could buy courage, I'll surely buy all of it..

"Hindi man mabibili at mabubura ng pera ang kaduwagan ko, pero papatunayan ko sayo
na kaya ko ding prumutekta at maging matapang.."

Napatingala ako at hindi na napigilan ang pag agos ng aking luha..

"..Tulad mo.."

*** End of Howard's Flashback ***

"Huy! Howard!!"

Nagbalik muli ang aking diwa nang marinig ang malakas na pagtawag ni Captain
Benedict saakin.. napalingon siya sakin at kinuha ang aking crystal tab..

"Good..mukhang nasagutan mo lahat.. sige maari na tayong bumababa.."

Nakangiting sabi sakin ni kapitan.. agad akong umalis sa pilot's seat at sumakay sa
boom lift.. habang pababa kami ay napatingin ako sa gawing ibaba at laking gulat
nang makita si Edward na nakatayo at ngumingiti saamin..

I somehow feel strange when I see him..

***************************

Hindi ko na napansin ang patakbo ng oras.. halos buong araw na pala kami ni Captain
Benedict dun sa basement wing..

Maramirami din akong natutunan sakanya, kaso nakakapagod lang talaga.. nang ako'y
makalabas sa nasabing basement ay napukaw ng aking atensyon nang makita ko ang
iilang swing dun sa may isang area..

Hindi ko alintana ang palubog na araw at umupo sa isang bakanteng swing.. I just
stared blankly at the setting sun..

"Ang daya mo talaga Seph.. iniwan mo rin ako, tulad ni papa.."

I started to move with the swing gently as I shuffled my feet dun sa concrete floor
na covered with dry leaves.. nang biglang..

"Things do really happen for a certain reasons.."

Napalingon ako nang marinig ako ang isang mahinahon na boses mula saaking tabi..
natulala ako nang makita kong umupo siya sa tabi ng aking swing..

Napalingon siya saakin at nakita ang kanyang mga hazelnut brown eyes at malinaw na
salamin.. he smiled at me innocently.. just like Seph..

Agad akong napatingin sa malayo..

"You dont know anything about me Edward, so f*ck off.."

"Yeah, you're right, Howard, I dont know a thing about you.. but I'm willing to
learn how to know you better.."

Mahinahon na pagkasabi niya at agad na tumayo at naglakad palayo.. natigilan ako

sakanyang mga sinabi..

Seph.. is this really your will? to make me happy again with someone else aside
from you?

Agad kong hinawakan at hinila ang kanyang kamay..

He stopped at agad kong binitawan ang kanyang kamay at hindi na naiwsan pang
mapatingin sa ibang direksyon..

"D..dont go.. please.. si..sit with..with me.."

I gently told him in a low tone.. napalingon siya and he smiled brightly at me

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

May kakaiba ata dun sa dalawang yun.. kanina pa silang dikit ng dikit sa isat isa
ahh.. thats kinda weird.. Ano nga bang pangalan nung dalawa?

"Serene Lamprecht and Roi Burkhart.."

Next on X015 Project ANGEL: Code 22: The Lovers

"What? seriously Serene? boyfriend mo siya??"

_____________________________________________________________________________
Code 22: The Lovers
*** Stella's Point Of View ***
Isang komportableng lamig ang sumalubong saakin nang ako'y nakapasok sa loob ng
shuttle bus na lalarga na patungo sa Hannesworth shooting gallery iilang minutes
mula ngayon..
Isang shooting practice kasi ang magaganap dun pagkarating namin, and come to think
of it, ahead daw ang top 10 pagkat exclusive lang daw para saamin ang ganun.. maaga
daw nilang tinetrain ang mga miyembro ng top 10..
So that made us special among the others.. to be honest, medyo excited ako at the
same time magkahalo ang kaba pagkat never in my life nakahawak ako ng isang armas..
And I bet, medyo mahihrapan ako nito pagkat nasa Xavierheld ako, mas higit na
advance ang techonology nila compare sa Earth..
I carefully walked along the aisle, ingat na ingat upang hindi makatama ang mga
braso ng iilang sa aking mga kasamahan..
Pansin ang napakaganda at modern na design sa loob, each seat ay naka cover ng
green velvet na tela and may mga headphones..
Naroon ang iilang mga kasamahan ko at ang kani kanilang mga mentors, napalingon ako
sa may bandang right wing at nakita ko si Revienne na mukhang abala sa pagbabasa ng
iilang makakapal na librong nakapatong sakanyang fold-in table habang tilay
pinagsasabihan ni Captain Alexander..
Halata sakanyang mukha ang pagkayamot sa studyante.. geez.. mukhang hirap na hirap
si Revienne mag adjust sakanyang mentor.. hindi ko maiwasang magalala para
sakanya..
"Stella!"
Masayang tawag sakin.. napalingon ako kung saan nangaling ang pagtawag saaking
pangalan.. napangiti ako nang makita ko si Edward na kinakawayan ako mula sa
bandang likuran ng left wing..
Napalakad ako patungo sakanya.. hindi ko lang maiwasang magtaka nang makita ko si
Howard sakanyang tabi na tilay malayo ang iniisip habang nakadungaw sa crystal
clear na mirror at tilay may sariling mundo suot ang kanyang headset..
Uhh...mukhang close na sila..
"Hello Edward!"
Masaya kong bati sakanya..ngumti siya at inilapag ang kanyang binabasang libro at
sabay turo sa may gawing likuran..
"May bakante pa roon, pwede kang maupo dun.."
Nakangiting sabi niya sakin.. napansin ako ang kakaibang liwanang ng saya sakanyang
mga hazelnut brown na mga mata.. napangiti ako at tumango..
"Salamat Edward.."
Masaya kong pasasalamat sakanya at nagsimulang maglakad patungo sa may bandang
likuran ng shuttle..
Hindi ko maiwasang mapatingin sa dalawang students na magkatabi at masayang
nagkwekwentuhan.. mukhang ang sweet nila sa isat isa with matching holding hands
pa..
Are they lovers? ang unang tanong na pumasok saaking isipan nang makita ang
kanilang sweetness sa isat isa..
Nabasag ang aking pagtingin nang medyo nakahalata yung napakagandang babaeng may
mahabang pink na hair habang tinitignan sila.. napailing ako at mabilis na umiwas..
I just pretended that I didnt see a thing at nagmadaling umupo sa kabilang wing..
Nang biglang..
"Hey..you're that girl on rank number 10 right? Stella Franz right?"
Masayang tanong niya saakin at sabay lingon patungo saaking kinauupuan.. sh*t
awkwardness level 10000! mukhang nahuli niya ata ako..
Agad akong napalingon at ngumiti ng may halong awkwardness..
"Ahahahaa!! ye..yes.. you're right.."
Nauutal kong reply sakanya..
"Serene Lamprecht here.."
Mahinahon niyang sabi sabay abot ng kanyang maputi at mala porselanang kamay..
napatingin ako at agad na kinamayan siya..
She smiled at me as I gazed upon her sweet yet strong magenta eyes.. ang kinis at
ang lambot ng kanyang mga mapuputing kamay.. unlike mine na tadtad ng kalyo at
germs.. Her hair is as smooth as silk.. and halatang halata na alagang alaga niya
ang kanyang sarili..
I just felt awkwardness all over my body.. agad kong binitiwan ang kanyang kamay at
nahihiyang umupo ng tuwid nang biglang..
"There you are!!"
Napalingon ako nang marinig ang pamilyar na boses.. napa poker face nalang ako nang
makita kong tama ang aking hinala.. dafuq..
Sumalubong ang nakakalokong at mas maliwanag pa sa sikat ng araw na mga ngiti ng
aking loko lokong kapitan.. napa poker face nalang ako..
"I've been looking for you!! andito kana pala, Stella.."
Masayang bati ni Vaughn sakin at walang ka manners manners na umupo ng pa dekwatro
saaking tabi..
Okay Stella.. just pretended na hangin yang katabi mo..
"Ahh ganyan ahh.."
Mapaglaro niyang sabi sabay mabilis niyang hatak at pagyakap sakin.. halos gumapang
ang lamig at gulat saaking buong katawan nang maramdaman ko ang pagtama ng aking
ulo sakanyang malapad na dibdib..
Halos hindi na ako nakagalaw nang maamoy ko ang kanyang pabangong panlalake na
pumukaw ang aking senses..
Sh*t! %&^$^#%$@%@% bakit ang bango niya!? taena yan!
Napapikit nalang ako dahil saakin naamoy.. napatingala ako at sumalubong saakin ang
nakangising labi at nakataas na kilay ni Vaughn.. napa smirk sya nang may halong
saya..
"Mabango ba ako Stella?"
Nakakalokong tanong niya sakin.. agad na nalaki ang aking mga mata at agad na
lumayo mula sakanyang dibdib.. what the f*ck!!?? hindi ko na napgilan pang umiwas
ng tingin at mag blush.. gusto ko nalang magmura! ano ba tong nararamdaman mo
Stella.. erase! erase! erase!!
"You know, bagay kayo ni Captain Vaughn Stella.."
Natutuwang sabi ni Serene habang pinagmamasdan niya ang pangungulit sakin ni
Vaughn.. napalingon ang kapitan at ngumiti..
"Ahaha thanks~ hindi kami gamit, bagay talaga kame ehh.."
Napa poker face kaming lahat saming narinig mula sa kapitan.. natahimik ang
lahat.. is that even a joke?
"Ang korni mo Vaughn.."
Poker face kong sambit dun sa kapitan na napakamot ng kanyang ulo.. napatingin siya
muli kina Serene..
"If hindi ako nagkakamali you're Serene Lamprecht and that guy is Roi Burkhart
right?, the rank 2 and the rank 4"
Ngumiti ang dalaga at ang binata..
"Yes, Captain.."
Mahinahon na sagot ni Roi..
"So let me get this straight, are you two lovers?"
Nagulat ako sa tanong ng aking kapitan.. what the.. may pagka intrigero din pala
tong lalakeng to.. i Nudged him at his arms..
Ngumiti sina Serene at Roi sa isat isa...
*** End of Stella's Point Of View ***
*** Serene's Flashback 5 years ago ***
"Tumabi kayo diyan! dadaan si Lady Serene!"
Malakas na anunsyo ng aking mga kabarkada habang marahas nilang itinataboy ang mga
nakaharang na hampaslupa kong mga ka school mates sa hallway na aming dinadaanan..
Hindi ko alintana ang init ng suot suot kong toga habang binabaybay ang hallway for
the last time.. this is my last chance na makita at masilayan muli ang school na
ito pagkat this day marked the end of this hopeless education sh*t of mine..
Kakatapos lng ng graduation namin at I dont give any damn about it.. i just wanna
have fun around for the last time.. di na ako maaring maging school bully pag
nakaalis na ako dito kaya why not sagarin ko na at the very last moment?
Gustong gusto ko ang mga pagmumukha ng mga walang kwentang schoolmates ko sa tuwing
dadaan ako ng hallway.. ang iba di makatingin.. ang iba ay umiiwas.. ang ibay
nababahag ang buntot..
Ganyan nga.. magbigay pugay kayo sa reyna ang school na ito.. liliko na sana kami
ng dinadaanan nang biglang..
"BLAAAG!!"
Agad akong napatumba nang biglang may kung sinong malakas na loob na kutong lupa
ang humarang saaking dinadaanan..
"Naku..naku.. I'm very very sorry.. mi..miss.."
Mabilis akong inalalayan ng aking mga kasamahan at isa isa nilang pinagpag ang
aking nadumihang puting toga.. napatayo ako at itinaas ang aking kilay nang
makarinig ng iilang pag tawa sa paligid..
So I gave them a grinn and lahat ay natahimik.. and now.. I gazed upon that tall
nerd guy who fearlessly emabarrssed me.. that wide framed black glasses he wears
and that brown hair pisses me off..
"Ang lakas din ng loob mong harangin ang aking dinadaanan.."
Mataas kong sabi sakanya at halata ang takot sakanyang mukha..
"Im very very sorry, mi..miss... its just that.."
"Silence you moron! apat na nga yang mata mo! tatanga tanga ka parin! lets see baka
mas luminaw yang mga mata po pag dalawa nalang yan.."
Agad na naputol ang kanyang pag eexplain at natahimik.. agad akong tumungo
sakanyang harapan at marahas na kinuha ang kanyang black framed eye glass at
marahas itong binagsak at inapakan sa floor..
Halatang gulat na gulat siya saaking ginawa.. his reaction on his pale face carved
a smile on my heavy painted red lips..
Agad niyang pinulot ang mga nabasag na glass mula sakanyang salamin.. I just
smirked.. but agad na naalis ang aking mala demonyong ngiti nang simulan niya akong
titigan ng mahinahon.. he smiled with those innocent eyes..
Napapikit ako at nagsimula nang maglakad..
"Lets go girls.."
Marahas na utos ko.. that face haunted me.. until now...
*****************************
"Get your dirty hands off me you filthy b*st*rds!!"
Marahas kong sigaw habang pilit akong iginagapos ng iilang armado at naka mask na
lalake.. kahit gaano pa kalakas ang aking pagsigaw ay tila bay walang nakakarinig
dito pagkat napakalalim na ng gabi..
Pilit nila akong ipinapasakay sa isang kotse ngunit pilit parin ako nanlalaban at
nag pupumiglas..
"Pare.. jackpot tayo nito! bukod sa maganda at sexy na, saksakan pa ng yaman ang
babaitang ito! wahahaha..! biruin mo! anak ng isang general!! hahaha swerte!!"
Nanlaki ang aking mga mata saaking narinig.. agad nilang nilagyan ng panyo ang
aking bibig.. pilit akong nanlaban nang biglang makarinig kami ng isang matulin na
pagtama ng kung anong mabilis na bagay malapit saamin..
Nagulat nalang ako nang biglang tumumba yung lalakeng nakahawak saakin at may tama
ng baril sa mismong gitna ng kanyang noo..
Halos mangatog ang aking mga tuhod at mangilid ang aking mga luha sa nakita..
nataranta yung ibang mga lalake at nagtangka nang tumakas ngunit halos mapasigaw
ako sa takot nang makita kong isa isa na silang bumagsak dahil sa mga mabibilis na
tama ng bala na nanggaling sa kung saan..
Napaupo ako sa sobrang takot.. maybe ito na ang kabayaran sa pagiging bully ko sa
school.. sh*t! napatingala ako at laking gulat nang makakita ako ng isang matangkad
na lalakeng nakasuot ng itim na body fit gear at may dala dalang isang sniper
sakanyang likuran..
Pinagmasdan niya ako mula sa itaas ng isang lumang porch ng bahay.. sh*t..
siguradong ako na ang isusunod niya!!
Agad siyang tumalon paibaba at sa takot ko'y napatayo ako at napatakbo kahit na
nakagapos parin ang aking mga sugatang kamay..
"Teka! saglit! saglit lang!!"
Malakas na sigaw nung lalake..
Kumaripas ako ng takbo ngunit agad niya akong nahabol.. pinilit niya akong hawakan
ngunit marahas akong pumiglas at tuluyang nakawala ang aking mga nakagapos na kamay
dahilan upang nalaban..
Agad ko siyang tinulak at napahandusay siya..agad kong itinali ang kanyang kamay at
pumatong sakanya upang hindi na makawala pa at marahas na tinaggal ang kanyang
maskara..
Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko muli ang mukhang nakita ko dati sa
graduation.. ang lalakeng naglakas loob na bumangga sakin.. ang lalakeng naka
salamin..
"Froilance Burkhart?"
Gulat kong sambit..
******************************
"You must understand your father's decision Miss Serene.. gusto niya lang na nasa
safe condition ka kaya kailangan gawin ito.."
Matiyagang pagpapaliwanag ni Captain Herrence habang pinagbuksan niya ako ng pinto
sa bagong mansion na titirahan ko.. malayo sa kabihasnan.. walang masyadong tao..
walang night life.. walang kahit anong cool stuffs..
Nag decide si papa na itago ako mula sa mata ng publiko matapos nang kidnapping
attempt sakin, just a few days ago.. ito raw ang mas nakakabuti sakin.. yeah
right.. makakabuti sakin?
Or makakabuti sakanyang pangalan? the hell is he thinking?
"And.. maassure natin ang safety mo pagkat nariyan naman ang aking katiwala na si
Froilance.. he will be assigned to ensure your safety, miss Serene.. dont worry isa
siyang magaling na body guard.."
Napatingin ako kay Froilance habang nakatayo sa may door at nakangiti saakin.. agad
kong inilayo ang tingin sakanya..
"He's a military oriented sniper trainee saaming camp, kaya you dont have to worry,
he will stay beside you all the time.."
Napabuntong hininga nalang ako at napaupo sa red and gold sofa..
"Okay whatever, just leave us.."
Napapikit si Captain Herrence at agad ding umalis kasama ng kanyang mga kasama.. di
tagal ay umalingaw ngaw ang katahimikan sa buong sala.. napahiga ako sa sofa..
samantalang nakatayo lang si Froilance sa may tabi..
"Hoy.. halika, imasahe mo ang mga paa ko.."
Ngumiti si Froilance at umupo sa tabi ng sofa.. agad at marahas kong inalis ang
aking stilettoes at marahas na inilapag ang aking paa sakanyang harapan..
I smirked.. tignan natin kung hanggang saan yang itatagal mo.. body guard pala ha..
Nagulat ako nang sinimulan niyang imasahe ang mga paa ko.. seriously? are you
kidding me?
"Hey.. tigilan mo yan..I was just joking! geez.. "
Napatingin siya sakin at ngumiti ng maaliwalas..
"Alam ko ring pagod ang mga paa mo, tell me what you wish my lady and gagawin ko
agad.."
Kumunot lang ang aking noo at napatingin sakanya..
"Hey you're not a slave.. you're my body guard.."
Napangiti siya at pinagpatuloy na imasahe ang aking mga pagod ngang mga paa..
"Ahaha.. yeah.. dapat ko lang gawin ito pagkat I owe my life to your family, lady
Serene.."
Nagulat ako sakanyang sinabi..
"I dont understand.. what do you mean?"
Nagpatuloy parin siya sa kanyang ginagawa..
"My enitre family was killed on a tragic arson.. agad akong naulila at napunta sa
isang shelter kung saan nabigyan ako ng pagkakataong makapag aral muli dahil sa
scholarship na hinandong ng papa mo sa mga batang ulila.."
Nagulat ako sakanyang sinabi.. I just stared at him..
"..All my life, I was blessed by your family.. thats why, I swore on that day..
that day kung saan nakapagtapos ako, na paglilingkuran ko ang pamilya nyo kahit
anong mangyari.. thats why I am here right now.."
He smiled at me innocently, thats why.. kaya pala.. kaya pala ganun..thats why his
smile haunted me for a very long time..
****************************
"Please papa! let me in the military field..I wanted to serve others too just like
you.."
Pilit kong pakiusap kay papa mula sa isang malaking screen sa sala.. he looked at
me with dissapointment..
"Serene, for the last time, dont be such a hard headed woman! hindi para sayo ang
mundo ng military!!"
I just stared at him.. wanted to argue for my dream he shut me down with eyes flled
with anger..
"Sa oras na marinig ko muli yan sayo ay sisiguraduhin kong agad kitang ilalagay sa
isang arrange marriage! kalimutan mo na yan Serene!"
At sa isang flash ay marahas na nawala si papa sa screen.. I just sat there and
begin to cry as Roi, what I sooned called him, begin to comfort me with his arms..
"Ano ba ang reason nyo, Lady Serene, why do you want to go on that place?"
I just hugged him tightly..
"Because I also wanted to be like you, Roi, a loyal servant.."
************************************
Pinagmasdan ko ang Xavierheld Citizenship ID na pinagawa namin ni Roi sa isang
secret agent.. hindi ko alintana ang pag tremble ng space shuttle bus kasalukuyan
naming sinasakyan ni Roi patungong Xavierheld Colony..
"Serene Lamprecht.. is this your old unadopted name?"
Tumango lang ako sa tanong ni Roi.. kung tutuusin.. baka mapatay ako ni papa
saaking ginawang pagtakas kasama si Roi..
"Yeah, thats my real name before ako naampon ni papa.. Roi Burkhart? so how does it
sounds to you?"
Ngumiti si Roi patungo sakin..
"Ahaha! sounds great Lady Serene.."
Ngumiti ako at pinagmasdan ang mapayapang Earth mula saaking bintana.. I cant help
but to worry, for big changes awaits us on that place..
"Everything will be okay.."
Mahinahon na bulong sakin ni Roi and he held my hands.. napatingin ako sakanya at
sumandal sakanyang malapad na balikat..
"I love you, Roi.."
"I love you too, Serene..."
*** End of Serene's Flashback ***

*** To be Continued
_____________________________________________________________________________
*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***
Sure? hindi mo ba talaga siya naalala, Stella? that guy Tristan? how come hindi mo
siya maalala? There's something going on here, and I am damn serious to find it
out..
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 23: The Aim
"I was just an ordinary armed civilian, Captain Vaughn..."
_____________________________________________________________________________

Code 23: The Aim

*** Stella's Point Of View ***

Narinig namin ang dahan dahang pag preno ng aming sinasakyan na bus shuttle nang
makarating kami sa nasabing shooting gallery ng academy..
Napalingon ako sa bintana at agad na iniikot ang aking paningin sa labas..
sumalubong saaking mga mata ang isang napakalaki at napakalawak na tila bay isang
basement..

Hindi ko maiwasang mamangha.. so ganito pala talaga kayaman at kalaki ang pagmamay
ari ng academy na ito.. hindi basta basta ang kanilang mga facilities..

Napasin ko na nagsimula nang magsi tayo ang aming mga kasamahan at isa isang
lumabas ng shuttle..

Nang kami ay makababa ay sinalubong kami ng iilang mga personnel at sinamahan kami
patungo sa loob..

Mukhang isang pangkaraniwang base ng military lang ang dating sa loob.. napatigil
kami saaming paglalakad nang sumalubong saamin sina Captain Einsmann at Admiral
Yohannes..

Agad kaming sumaludo patungo sakanila at ganun din sila saamin..

"Good morning students, as well as the mentors, siguro naman ay may kahit kaunting
idea kayo kung ano ang sadya natin dito dont you guys?"

Nakangiting sabi ni Captain Einsmann.. palangiti talaga tong si Captain kahit

kailan.. I just smiled back..

"Today's activity will focus regarding on how to handle firearms, and as well as
battle tactics, being in the military, especially in the higher positions, doesnt
mean na pwede na kayong magpasarap sarap lang with all the men and personnel you
have in your command.."

Napalakad ng tindig ang babaeng kapitan patungo sa tabi ng isang wall..

"You need to get on the level of your men.. dapat kayong matutong lumaban as well
as develop a good combat strategy so that, hindi kayo malalagasan ng forces.."

Tahimik ang lahat at buong tindig na nakinig sakanya..

"Alam ko naman na lahat sainyo ay aware sa tinatawag nilang Space Combat.. hindi na
bago yun sainyo, right? The Angelic Wars, The Angel Rebellion.. all of them.. are
just examples of Historical Wars that occured in space.."

Natigilan ako mula saaking narinig.. Napatingin lang ako na tila bay may kakaibang
hindi ko ma explain na dumaan saaking isipan..

"Angelic Wars.."

Mahina kong bulong.. napalingon ako at tilay nagulat nang makita ko ang mga
seryosong mga mata ni Vaughn.. thats kinda weird..

"The Galactic Era, did not only brought advance technology, but also brought great
wars to the vast space, kaya its is very essential na sa early as now ay masanay
kayo sa ganitong combat setting, thats why..."

At biglang bumukas ang wall at ni reveal ang isang malaking glass window.. di tagal
ay tumambad saaming mga paningin ang isang napakalaki at napakalawak na man made
ruins sa loob ng isang malaking basement..

Hindi namin naiwasan na napalapit sa glass window at dumungaw.. naroon ang mga
ruins ng matatayog na buildings at mga establishment.. narumi at nagkalat ang
debris kung saan saan ang iba ay lumulutang at maraming malalaking tipak ng bato
ang naroon..

Napalingon ako at nagtaka nang makita ang isang mataas na lumang ruins sa may
pinaka north ng nasabing lugar..

"Today's activity will be held here.. as you can see, isang malaking man made ruins
ang nasa ibaba.. ginawa ang area na iyan especially for space combat training, so
it means, ang atmosphere na nasa loob ng ruins na iyan ay tulad sa space.. zero
gravity, zero oxygen and so on and so forth.."

Seryosong sabi ng kapitan.. Napatingin ako sa malawak na activity area.. at hindi

ko maiwasang kabahan..

*************************

Isinuot ko ang aking kulay puting leather gloves ko habang patuloy kami sa
paghihintay sa mga further instructions mula kay Captain Einsmann..

Hindi namin alintana ang init saaming suot na body fit space suit na ini design daw
specifically according sa body mass namin..

The 10 of us were divided in 2 groups according sa score ng ginawang Ammunition

Shooting Skills determination saamin.. so Revienne and I came up to have the lowest
score saaming group kaya inisama kami sa grupo nila Edward na under kay Captain
Einsmann..

Hindi ko inakalang mag eexcel si Edward sa battle and combat tactics.. wala sa
mukha niya ehh.. mahinhing lalake..

Hindi naman namin kasalanan ni Revienne kung kami ang pinaka kulelat sa grupo..
hello?! ni hindi pa kami naka hawak ng baril eh..!

Agad kaming napatingin nang biglang mag flash sa LED screen si Captain Einsmann..

"Hello ulit sainyo students, I will be giving the instructions and mechanics..
Inside the said area ay nagkalat ang mga hologram soldiers, tulad nyo din sila,
with human figure and armado din sila.. they are programmed upang atakihin kayo
tulad nang mga hologram wolves sa entrance exams.."

Hindi ko maiwasang mapakapit saaking hawak na helmet..

"Since mga holograms din sila, hologram lang din ang bala na tatama sainyo, ngunit
it will create a realistic pain simulator na tulad sa isang gun shot kaya better na
iwasan niyong tamaan.. your suits have a built in oxygen system na mag proprovide
sainyo ng oxygen to breathe in once sinuot nyo ang inyong mga helmet.. those suits
are the same suits na ginagamit ng mga military personnel during space combats.."

"Ang cool!"

Na eexcite na sambit nung isang member namin.. napangiti si Captain..

"Haha Yes it is.. inagatan niyong hindi tamaan ang oxygen packs nyo sa likod, once
na tamaan o masisira yun ay mahihirapan kayo sa loob.. so better take care of
it..each of you will be given an ammunition weapon.. gamitin nyo yan againts sa mga
kalaban sa loob.."

Pansin naming lahat ang pag flash ang map screen sa may bandang tabi..
"Your aim is to reach and conquer the tallest tower located on the northen part of
the said area.. naroon ang pinto sa exit ng nasabing testing site and filled with
oxygen ang nasabing building... both of the groups shall come up with a plan or
strategy that will help all members to survive and as well as reach the tower.. the
group with the most members survived will be compensated with a excellent mark.."

Napatingin ako kay Captain Einsmann..

"Are you ready students? let the simulation begin.."

At sa pag anunsyo ni Captain Einsmann ng pag sisimula ng simulation ay agad na

bumukas ang 2 pinto.. lahat ng mga ka grupo ko ay tumungo sa may kaliwang pinto..

"Good luck, Stella.."

Mahinang sabi ni Tristan mula saaking likuran at napa lakad na patungo sa loob ng
pinto sa kabila.. I just stared at him..

************************

"Okay Guys.. listen.."

Seryosong command ni Howard saamin habang suot suot na ang aming kanya kanyang
space helmet.. hindi parin makaadjust ang aking mga paa at katawan na palutang
lutang sa zero gravity kaya mariin kong hinahawakan ang dingding..

"Gusto kong maging alerto kayo, hindi natin alam anong pdeng mangyari sa loob.. so
whats our plan Edward..?"

Inilabas ni Edward ang isang detailed copy ng map na provided at itinuro ang
bandang pinaka side ng area..

"Dadaan tayo sa pinaka least population sa loob, this will be the sides of the
area.. naturally, holograms na tulad ng ganito ay nasu spawn most likely sa gitna
upang atakin ng deretso ang mga kalaban nila.. so we will go at the sides.."

"So like sneaking?"

Mahinahon na tanong ni Revienne..

"Tama ka, Revs, and we will go in stack to provide safety for everyone at para
hindi tayo magkalayo layo.."

Dagdag ni Howard..

"May point ka dyan Howard, but what if, na corner nila tayo?"

Seryosong tanong ni Roi.. Halata sa mukha ni Edward ang lalim ng kanyang pag
iisip..

"We dont have other choice but to separate ang re group again.. pwede nating
gamitin ang ating mga baril and flares to send signals, its the only thing we
have.. but we will still follow the plan.."

"Okay, that's enough.. kailangan na nating makaabot roon.. let us stack and hope na
walang mangyaring masama.. the defenders will be at the front line.."

Mariing utos ni Howard at nagsimula na kaming gumalaw.. naging maingat kami sa

pagbaybay sa mga sira at madilim na daan patungo sa pinaka side ng area..
naninibago parin ang aking katawan sa lugar na ito at hawak hawak ni Revienne ang
aking kamay upang hindi ako liparin..

Napakatahimik ng lugar nang biglang...

"BANG! BANG! BANG!!"

Agad kaming napalingon at napatigil nang makarning ng mga sunod sunod na putok ng
baril.. nagmula roon sa may bandang gitna..

"Marahil ay grupo nila Tristan yun..Serene!"

Nagaalalang Sambit ni Roi habang napatingin mula sa malayo..

"Lets go! move!! kung hindi ay aabutan tayo!"

Binalot ng takot at pag aalala ang mga mata ni Roi nang marinig ang tuloy tuloy na
putok..

"Serene!"

Malakas niyang sigaw at hindi na napigilan pang tumakbo patungo sa direksyon ng

putok.. nanlaki ang aming mga mata sa ginawa ng nagaalalang boyfriend..

"What the hell Roi! get your a** over here!"

Pagpipigil na sigaw si Howard ngunit hindi na nagawa pang pigilan si Roi..

"BF-GF insticts.. yeah... wala na tayong magagawa dun.."

Nakakangiting kamot ni Edward sakanyang helmet.. nang biglang salubungin kami ng

malalakas na putok ng baril mula sa itaas..

Nanlaki ang aming mga mata nang kami ay tumingala sa mga matatayog na ruins..
gumapang ang lamig saaking katawan nang madatnan namin ang napakaraming hologram
soldiers na naka suot din ng space suit at helmet na nakapaligid saamin mula sa
itaas..

"Sh*T! were cornered! Scatter!!"

Malakas na bulalas ni Edward.. at sa isang iglap ay agad kaming pinaulanan ng mga

bala mula sa itaas.. mabilis kaming tumakbo palayo ng nasabing lugar..

"Takbo! dalian nyo! magtago kayo!"

Malakas na utos ni Edward habang pilit na binabaril ang mga hologram sa itaas..
agad kaming napatakbo patungo sa isang covered at ligtas na lugar..

"Dumito kayo..babalikan ko kayo..."

Nagmamadaling utos ni Howard samin sabay labas ng kanyang baril at takbo palayo..

"Oi! Howard! san ka pupunta?!!!"

Marahas na sigaw ko habang yakap yakap si Revienne..

"Eh ano pa..tutulungan si Edward!"

Agad siyang tumakbo palayo at naiwan kami ni Revienne sa loob.. marahas akong
napatayo sumandal sa sira sirang dingding.. agad kong inilabas ang aking baril..

Hindi man sanay ay pilit kong ikinalabit yun..nang biglang nakarinig kami ng kung
ano mula sa loob.. napatago Si Revienne mula saaking likuran..

"Dito ka lang Revs.. titignan ko kung ano yun.."

Dahan dahan kong kinuha ang aking baril at itinutok sa harap habang maingat na
naglalakd patungo sa pinanggalingan ng ingay..

Padilim na ng padilim ang aking pinupuntahan..agad akong napakapit sa isang

nakausling bakal upang makapalag sa sahig..

Nang ako'y makalapag ay agad naramdaman ng aking mga paa ang mabilis na pag crumble
ng sahig..

"Sh*t!"

Malakas kong bulalas at tuluyan nang bumigay ang aking inaapakan.. umalingaw ngaw
ang ingay ng pagbiyak ng sahig...

"Stella!!"

Malakas na sigaw ni Revienne at mabilis na tumakbo upang kunin ang aking mga kamay
ngunit kasabay ng mga mabibigat na debris ay agad akong tinabunan nito at itinulak
pababa ng nasabing butas at mabilis na rumagasa patungo sa madilim na ibaba..

Tuluyan nang dumilim ang buong paligid..

****************************

Naramdaman ko ang mahinang pagtama ng isang bagay mula saaking helmet kaya ako'y
nagising..

Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata at nakita ang iilang mga nakalutang na
debris ng sahig sa paligid.. I found my self floating just like them sa loob ng
isang tunnel..

Agad akong napakapit sa isang debris upang ituwid ang aking katawan.. napalapit ako
at na confirm ko ngang isa yung tunnel..

Nakakabingi ang katahimikan ng paligid.. napatingala ako nang makita ang liwanang
mula sa itaas..

That moment i just realized kung gaano kalalim ang aking ibinagsak.. buti nalang at
walang gravity, kundi siguardong durog ang buo kong katawan..

Out of curiosity ay sinimulan kong baybayin ang tunnel.. nabalot ito ng kadiliman
at kakaibang lamig ngunit hindi ako nun pinigilan..

"Saan kaya mag lelead ang tunnel na ito?"

Mariin kong tanong saaking sarili.. agad akong napatigil nang makakita ako ng mga
nakausling liwanag mula sa itaas..

Tumingala ako at agad na tumungo roon sa tulog ng pagkapit sa mga debris sa

paligid.. may liwanag.. isa yung maliit na tunnel hole na may metal railings..

Sinubukan kong buksan ang railing at napangiti ako nang maramdaman kong bukas nga
ito..dahan dahan kong inalis ang metal railings at napasilip sa itaas..

Nang akoy makasilip ay nagtaka ako nang ma realize kong nasa isang empty room ako..
balot ng green tiles ang lugar at nakakalat parin ang mga debris sa paligid..

Agad kong siniksik ang aking katawan sa butas at nakalabas na.. nasaan na kaya ako?
napatingala ako at nakita ang mga functioning lights sa itaas..

Hindi kaya nasa...----

Agad na napatigil ako saaking pag iisip nang biglang may humila saakin at agad na
tinakpan ang aking bibiga..

"Shhhh!!"

Mahinahon na pagpapatahimik saakin ng isang pamilyar na lalake..agad akong kumalas

sakanyang pagkakahawak at laking gulat nang makita ang mga asul na mata na tulad ng
isang sapphire..

"Vaughn?"

"Hihi..narito na ang gwapo mong kapitan!~ syempre sino paba?"

Kahit na naka suot ng helmet ay halata parin ang kanyang masayang ngiti..

"Ayos ka lang ba? Stella?"

Nag aalalang tanong niya sakin..nang biglang makarinig kami ng pagputok mula sa
paligid.. agad niya akong ikinubli sakanyang likod at mabilis na pagpakawala ng
bala mula sa kalaban..

"May asungot na nakasunod sakin! D*amn it.."

Mahina niyang sabi sabay reload ng kanyang baril..

"Dito ka lang Stella at wag kang lalabas.. tatapusin ko lang tong asungot na to.."

At mabilis siyang lumabas mula saaming pinagtataguan at hindi ko na nagawa pang

pigilan.. agad akong napasilip at laking gulat nang makita ang kanyang pag iwas sa
mga bala mula dun sa isang lalakeng nakasuot ng red at grey na space suit..

Isa ba yung hologram na soldier?

Mabilis niyang sinipa ang mga paa nito causing them to stumble down at mabitawan
ang kani kanilang barili..

"Vaughn!"

Hindi ko na napigilan pang sumigaw.. nang marinig nila ang aking sigaw ay mabilis
silang tumayo at kinuha ang kanilang baril at tinutok sa harapan ng isat isa..

Natigilan ako nang makita ang eksenang yun.. It seems na parang may weird na flash
back ang dumapo saaking isipan..

Agad na hinubad ni Vaughn ang kanyang asul na space helmet..

"Hubarin mo ang helmet mo ngayon!"

Malakas na utos ni Vaughn habang mahigpit na hinawakan ang baril na nakatutok dun
sa isang guy.. ngunit walang nagsalita..

"Hubarin mo ang helmet mo..patunayan mong hindi ka isang hologram soldier..kung

hindi mo gagawin ay hindi ako mag dadalawang isip na barilin ka.."

Natahimik ang buong lugar.. at dahan dahang hinubad nung guy ang kanyang pulang
space helmet..

Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko kung sino ang nakabarilan ni Vaughn..

"Its me Captain Vaughn.. Tristan Aldebert..."

Nagpakawala ng kakaibang sarkastikong ngiti si Vaughn habang nakatutok parin ang

kanyang baril kay Tristan..

"This is like a De javu, right Stella? do you remember it? do you remember that
man? do you remeber this scene?"

Hindi ako nilingon ni Vaughn at naroon ang kanyang kakaibang ngiti samantala
gumuhit ang pagkaseryoso ni Tristan sakanyang mga labi..

Ano..ano bang pinagsasabi ni Vaughn? de javu? nalito ako sa kanyang sunod sunod na
tanong..napangiti si Tristan ng kakaiba..

"I was just an ordinary armed civilian, Captain Vaughn.. Hindi na niya ako naalala
pa, because I was a nobody after all.."

*** To Be Continued

_____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

Ano? nalilito ako sa tinatanong ni Vaughn sakin? kilala ko ba talaga si Tristan?

how come na na rerelate niya si Tristan at ako? thats weird..

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 24 : Assumptions

" Tama nga ang aking mga hinala.."

_____________________________________________________________________________
Code 24: Assumptions
*** Revienne's Point Of View ***

Pinagmasdan ko kung gaano ka lalim ang butas na hinulugan ni Stella few minutes
ago.. hindi ko maiwasang mamawis ng malamig at kabahan..

I dont have any idea on what to do.. but I gotta save her..

Napatayo ako at napakapit sa isang debris.. I leaned through sa isang wasak na

window pane.. I dont see Howard and Edward any more.. Its been 30 minutes since
they left, and hanaggang ngayon ay wala ni anino nila..

Napahigpit ang aking hawak saaking baril mula sa tagiliran.. I have no choice..
bahala na..

With cold hands and thumping heart beat na punong puno ng kaba ay lumusong ako
patungo sa ilalim ng butas sa sahig.. dahan dahan akong bumababa gamit nung
mahabang kable na nakausli kung saan..

Nang akong pababa ay pansin ko ang mga naglalakihang debris na nakalutang.. These
might be the debris that pulled Stella downwards..

Ramdam ko ang unti unting paglamig sa paligid as I go down much more deeper sa
butas.. iilang minuto din akong pakapa kapa sa dilim nang maramdaman kong may
naapakan na akong sahig..

Napatingin ako sa paligid.. the place was empty, dark and full debris..

"Stella! Stella!"

Mahinahon na tawag ko sakanya.. ngunit walang sumagot.. napalingon ako at nagsimula

nang maglakad.. I turned right and walked towards the dark steel hallway..

Kahit kinakabahan ay patuloy ko paring binaybay ang madilim na daan.. agad akong
napatigil ng makarinig ako ng mabigat ngunit mabilis na pagtakbo kung saan..

Nanlamig ako at agad na kinuha ang aking baril.. mahigpit ko itong hinawakan at
napasandal sa malamig na dingding..

That moment.. that silent moment.. I just stood there.. freezed with fear at
napalingon sa kaliwat kanan..

"BLAAAAAGGG!!"

Halos pumutok ang aking puso sa sobrang takot nang makarinig ng isang malakas na
kalabog.. gustuhin ko mang sumigaw ay hindi ko na nagawa.. agad akong itinakbo ng
aking mga nangangatog kong mga paa palayo mula saaking kinatatayuan..

Umalingaw ngaw ang mabilis na tunog ng aking pagtakbo sa sahig na gawa sa lumang
bakal.. hindi ko na mina mind ang pagtama ko sa iilang debris..

Naririnig ko ang aking mabilis na pag hahabol ng aking hininga habang walang tigil
sa kakatakbo ang aking paa nang biglang nakarinig ako ng tila bay malakas na sigaw
ng hangin mula saaking likuran..

Napatigil ako at lumingon saaking likuran.. Halos hindi ako makapagsalita at

umugong ang sense of panic nang makita kong natamaan ng isang matulis na debris ang
aking oxygen pack sa likod..

Agad na nag flash ang isang red warning prompt ng mababang oxygen level sa lens ng
aking helmet habang mabilis na rumaragasa ang transparent smoke saaking pack..

WARNING! LOW OXYGEN LEVELS! 25% REMAINING

"D*mn it! sa lahat ng pwedeng masira ikaw pa!"

I started to panic but kept my cool.. nagsimula akong tumakbo hoping na makita si
Stella as soon as possible habang may natitira pa akong hangin na hihingahan..
matindi ang tinamong butas ng aking O2 pack kaya mabilis din ang pag deplete ng
aking oxygen supply....

Hindi ko na mina mind kung saan ako dinadala ng aking mga nanginginig at nanlalamig
na paa.. I turned left at nakakita ng isang daan na tila bay may ilaw..

Kahit pagod na ang aking mga paa ay pinilit kong bilisan ang aking pagtako.. hindi
ko alintana ang nangungulit nang warning system saaking helmet..

Nang ako'y makarating sa pinang gagalingan ng liwanag ay halos gumuhit ang isang
ngiti mula saaking mga takot na labi..

Nasinagan ng pag asa ang aking mga naluluhang mga mata nang makita ang isang
napakalaking silid na kung saan naroon ang napakaraming nagsisilakihang oxygen
tanks na naka connect sa mga makakapal na tubo sa gawing itaas..

Agad akong napa lean dun sa clear glass door na tighly na naka shut..

"Ito na marahil ang building na tinutukoy ni Captain Einsmann.."

Napalingon lingon ako sa paligid ng glass door ngunit wala akong nakitang kahit
anong pinto.. muling tumunog ang alarm system sa oxygen pack ko..

CRITICAL OXYGEN LEVEL! 2% REMAINING!

Agad kong naramdaman na tila bay nahihirapan na akong huminga.. panic began to set
in...

Nararamadaman ko ang panipis ng hangin sa loob ng aking helmet.. I started to throw

my fist at the window.. I needed to get inside!

"D*mn it! open now!!"

I dont have any choice by this time.. agad akong napaurong at huminga ng malalim..
I hurriedly rushed and threw my self to the window making a blow using my body and
shattering the glass into pieces..

Umalingaw ngaw ang pagka basag ng mga shattered glass sa matigas at maruming
sahig.. Ramdam na ramdam ko ang marahas kong pag handusay sa madumi at matigas na
sahig..

Tila bay wala na akong malanghap na hangin sa loob ng aking helmet.. I started to
gasp for my breath when suddenly a tall man na nakasuot ng kulay puting space suit
ang tumambad saaking harapan..

Tinanggal niya ang kanyang puting space helmet at nanlaki ang aking mga mata nang
makitang si Captain Alexander ang nakatayo..
"Ca..Captain.. please.. help.."

Pilit kong pakiusap sakanya but He just stood there and watched me with those
furious eyes as I gasped for air.. I hurriedly find the helmet button upang maalis
iyon saking ulo but weakness grew on my hands as oxygen depeleted my body..

Napahandusay nalang ako roon at pinagmasdan ang kanyang mga paa as she stood before
me my oxygen pack shutted down and para akong lupay pay na gulay na nakahandusay..

Nang biglang..

"What the f*ck Alexander you son of a b*tch!!"

Isang malakas at nagmamadaling sigaw ng isang pamilar na boses.. agad kong

naramadaman ang isang mabilis na pag akay sakin.. My eyes clouded with tears..
naririnig ko ang pag alis niya ng aking suot na helmet..

Once again oxygen filled my weak body as I breathe.. His turquoise blue eyes looked
at me with great worry..

"Revienne! Revienne! please answer me..!"

"Captain Helsberg.."

*** End of Revienne's Point Of View ***

*** Howard's Point Of View ***

"Malapit na tayo Edward!! Hold on!"

Pag eencourage kong sambit kay Edward na nanghihina na habang pasan pasan ko siya
saaking likod.. hindi ko parin itinitigil ang aking mabilis na pagtakbo sa makalat
na sahig habag umiiwas sa mga mabibilis na bala mula sa mga galit na galit na
hologram soldiers na sumusunod saaming likuran..

Its been an hour nang maubusan kame ng supplies and ammunition.. Edward had these
fatal shots on both of his limbs kaya hindi na niya magawa pang makalakad sa
sobrang sakit..

Kahit na sabihin natin na simulation lang ito, hirap na hirap parin kami.. so this
is the feeling na talagang nasa loob ka ng isang Space combat..

Plus dagdagan pa ang mabilis na pag deplete ng oxygen supply ni Edward pagkat
nagloko ang kanyang pack.. D*mn it! lahat na ng kamalasan ang nasaamin..

Kaduwagan man ang tawag ngunit wala akong magawa kundi ang tumakbo palayo.. I just
clenched my teeth sa sobrang inis.. Sh*t! bakit ang duwag duwag mo Howard!!

Di tagal ay gumuhit ang ngiti ng pag asa saaking labi nang makita ko nang ilang
feet away nalang kame sa entrance ng nasabing target building.. nang biglang..

"Howard...I.. I..cant.. breathe...."

Nanghihinang sabi ni Edward at narinig ang kanyang pag gasp para sa natitirang
hangin sakanyang helmet.. D*mn it! kung kailan malapit na..

Agad akong nagkubli sa isang matibay na wall at dahan dahan siyang ihiniga.. Halos
gapangan ng takot ang aking mukha nang makita ang kanyang paghihirap..
"Kaya mo paba, Edward?! malapit na tayo..!"

Sabay hawak sakanyang shoulders, but he's too weak and gasping for air.. I
hurriedly checked my oxygen pack level and fear reigned me nang malaman kong nasa
2% nalang din ang laman ng aking pack..

It left me no choice..I inhaled deep for the last time and mabilis kong inalis ang
aking oxygen pack at helmet at agad iyong ikinabit sa likod ni Edward.. madali
namang na replace ang oxygen supply at mukhang naging stable ang kanyang pag
hinga..

Ngunit kailangan ko paring magmadali..I cant hold my breath that long and soon
mauubusan ulit ng supply si Edward..

Holding my breath, I hurriedly carry him and run towards the entrance.. hirap na
hirap ako habang pilit na tumatakbo.. I need air badly!

Few more steps! napapikit ako at tila bay sasabog na ang aking baga!!

I harshly ran towards the door...

"BLAAAAAGGG!"

At sa isang malakas na sipa ay agad kaming tumilapon patungo sa loob.. napahandusay

si Edward and I gasped for air!

I open my mouth wide and napasigaw.. Air finally filled my lungs.. I rushed towards
Edward at agad na tinaggal ang kanyang helmet.. He gasped for air at napahawak
saaking balikat..

I can hear him panting heavily for air.. he looked at me and held my shoulders..
still enduring the pain he smiled at me..

"You're one heck of a brave man, Howard..."

My eyes widened as he said those words..

*** End Of Howard's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

I lowered my gun on Tristan, Just as Stella asked me to do so.. ganun din ang
matangakad na lalakeng may itim na buhok..

Stella approached him..

"Tristan, okay ka lang ba?"

Nag aalalang tanong niya sa binata.. I just looked away at itinago ang baril ko..
geez.. whatever..

"Matanong ko lang, Captain Vaughn, anong ginagawa nyo dito? hindi po ba, exclusive
po ito para sa top 10 students?"

Napatingin ako sakanya and I stood beside Stella..

"Nagkaroon kasi ng malfunctioning sa hologram system.. hindi na nagawa pang i

control ang population ng hologram soldiers kaya, ipinadala kami dito upang
tulungan kayong linisin ang area.."
Agad akong napangiti at mabilis na inakbayan si Stella na halatang nagulat saaking
ginawa..

"And to make sure, my beloved student, Stella, is safe.."

And I gently kissed her head habang tinititigan that Tristan guy.. halatang halata
na umiba ang timpla ng kanyang mukha when I did that.. I smiled sarcastically upon
seeing him with that hideous reaction.. Jelly much?

Agad namang inalis ni Stella ang aking kamay sakanyang balikat at tinitigan ako ng
pagalit..halata ang kanyang mga namumulang pisngi.. Napangiti ako at sabay kamot
saaking ulo..

Dang! she's so freakin cute!

"Attention, Students and Mentors, the simulation is now over, the area is now
clear, please assist the students at the main building.. thank you.."

Upon hearing that agad naming nilisan ang silid

****************************

"Sure? ngayon mo lang talaga siya na encounter?"

Nagtataka kong tanong kay Stella habang pinagmamasdan siyang uminon ng tubig sa
hawak niyang bottled water..

Napabuntong hininga nalang siya at itinaas ang kanyang kilay..

"Hay.. Vaughn please, yan na ang ika 50th time na tinanong mo ako, oo.. ngayon ko
lang siya nakilala dito sa Academy..diba ikaw lang yung kasama ko dun sa bombing
incident..? kaya imposible yang sinasabi mong na encounter natin si Tristan dun.."

Nayayamot niyang sagot sakin.. umugong ang katahimikan sa loob ng waiting area
namin ni Stella..

Napadekwatro ako ng upo at napaisip ng malalim.. how come hindi niya maalala si
Tristan? Is this kinda sort of sorcery? or talagang hindi niya lang talaga maalala?
or hindi kaya...

"Sure Stella?"

Stella rolled her eyes with annoyment nang marinig ang muli kong pagtanong sakanya
at marahas niyang hinagis ang kanyang bottled water patungo sakin..

"Hay! ewan ko nalang sayo Vaughn! makalabas na nga..!"

She approached the door.. I smiled at her.. ang cute niya talaga kahit na naiinis..
hihi..

"Okay.. sorry for asking too much.."

I smiled at her at binuksan yung bottled water sabay inom.. napalingon siya.. and I
smiled at her sweetly..

"Ayan.. para na din tayong nagkiss.. wahaha!!"

Nanlaki ang kanyang mga mata at halos maging kasing pula ng kamatis ang kanyang mga
pisngi..

"Wtf Vaughn!"

Agad at mabilis niyang binuksan ang door at inattempt na lumabas ngunit nagulat
kaming dalawa nang biglang bumulaga sa pinto si Captain Helsberg..

"Ca..Captain Helsberg!"

Nauutal at natatarantang sambit ni Stella sabay saludo..

"Oh..what is it Hagalaz?"

Nakangiting tanong sakanya.. pansin ko ang isang maliit na pouch na hawak niya..

"Maari mo ba kaming iwan muna, miss Franz?"

Seryosong tanong ni Hagalaz kay Stella.. napatingin si Stella sakin at tumango ako
sakanya sabay bigay ng flying kiss..

Agad namang nag poker face habang namumula si Stella at nagmadaling lumabas ng
pinto.. nang makalabas si Stella ay agad na tumayo si Hagalaz saaking harapan..

"May gusto lang sana akong tanungin about kay Stella, Vaughn.."

Napangiti ako at napatingin sakanya..

"Likewise, timing at naririto.. so.. what do you want to know about her?"

Nabalot ng pagiging seryoso ang mga mata niya..

"I know that alam mo na ang tunay na dahilan kung bakit naririto si Stella right?"

Napa sandal ako saaking kinauupan nang marinig iyon..

"Isa ako sa mga nakasama sa pag iinterrogate sakanya.. and She kept mentioning na
hindi sakayana ang nasamsam naming flash drive na nag cause sa pag break ng
security system ng data base... she kept on denying na siya ang nag hack.."

Napaupo si Hagalaz sa sofa na aking kaharap..

"Napag alaman ko din na kasama mo siya nung bombing incident based sa mga nakalap
kong report ni Alexander nang sinugod mo siya sa base hospital natin.."

He paused for a while and looked at me

"Gusto ko lang sanang tanungin kung may na encounter ba kayong ibang tao that
time?"

Napatindig ako ng aking upo nang marinig ang mga tanong ni Hagalaz..

"To tell you honestly, yeah.. nakasalubong namin ang rank 1 sa top 10 na si Tristan
Aldebert, sugatan si Stella that time, and he saved her and asked me to rush her to
the hospital.."

Tila bay may kakaiba sa mga mata ni Hagalaz.. inilapag ko ang bottled water ni
Stella sa mesa..

"Lubos nga akong nagulat nang malaman kong naririto siya sa academy na ito.. he was
an armed civilian na iniligtas si Stella that time, kaya laking pagtataka ko din
kung bakit hindi siya magawang maalala ni Stella.."

Nagulat si Hagalaz saking mga sinabi.. He clenched his fists..

"D*mn it! tama nga ang aking hinala..."

Nagtaka ako sakanyang sinabi..

"Whats the matter Hagalaz?"

Napatingin siya saking ng seryoso at maingat na inilapag ang kanyang hawak hawak na
maliit na pouch sa mesa.. napatingin ako sakanya.. he pushed it towards me..

"Whats this?"

He just kept silent.. nagsimula nang gapangan ng pagtataka ang aking mga mata as i
slowly grabbed the pouch..

Mariing kong binuksan ang bagay na iyon at halos manlaki ang aking mga mata saaking
nakitang bagay..

"What?! This is! this cant be!.. this is...this is...."

I just stared at the empty and broken ampule Hagalaz handed me... narron parin ang
iilang kakarampot na asul na liquid sa loob..

"Liquid Freyja's Heart..."

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________

*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***

Just like I expected, mga sagabal.. and hindi sila pangkaraniwang.. But its fine
with me.. Soon they will just disappear in front of me just like thin air..

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 25: The Lieutenant

"Dont worry about it, we got your back.. Lieutenant Aldebert.."

_____________________________________________________________________________
Code 25: The Lieutenant
*** Captain Helsberg's Point of View ***

Hindi parin maalis ang gulat sa mga nanlaking mga mata ni Vaughn ng nagsimulang
pumasok sa kanyang isipan ang aking mga sinabi..

Hindi parin niya magawang alisin ang kanyang mga titig na punong puno ng mga
katanungan sa hawak niyang ampule..

"Are you really sure about this, Hagalaz?! where the hell did you get this?!"

Sunod sunod na tangong niya sakin..napatingin ako sa isang trash bin sa may
pinto..napahinga ako ng malim at dinekwatro ang aking mga kamay..

"Somebody threw that on a trashbin oustide Stella's Room.."

Napalingon siya saakin at kumunot ang kanyang noo..

"What? what did you just say?"

Halatang may halong gulat ang kanyang pagtatanong.. napatingin ako sakanya..

"Tama ang narinig mo Vaughn, I found that inside the trashbin outside Stella's
dorm.."

"But, how the hell na nakapasok ang bagay na ito sa Academy na ito? and for what
purpose? Dont tell me, Stella uses this one?"

Hindi maubos ubos na tanong ni Vaughn.. napabuntong hininga ako..

"No Vaughn, she's not using that, but someone had used that on her.."

Halos hindi makapagsalita si Vaughn sakanyang narinig..

"Ghad d*mn it Hagalaz! just spill it out! ano bang ibig mong sabihin!? lalo nat
sinabi mo sakin na may kinalaman si Stella about this matter.."

Nag aalala niyang sambit sakin.. napahigpit ang kanyang hawak sa ampule.. gumuhit
ang matinding pag aalala sakanyang mga dating masiyahing mga mata..

I guess Stella is just that greatly important to him.. I stared at him seriously..

"The ampule contains liquified Freyja's Heart, the substance itself can change the
genetic material of a person's gene and chromosomes, and not to mention, can also
alter someone's memory.. thats why this substance was made prohibited and ginawang
limited sa military science and research of both the Xavierheld and the Earth
Alliance Forces.."

Hindi na naiwasan pang mamawis ni Vaughn habang nakikinig saking mga sinasabi..

"Alter someone's memory..."

Mahina at tila bay nagiisip niyang mention habang nakatitig sa hawak niyang
ampule.. agad na nanlaki ang kanyang mga mata at napatingin saakin..

Tumango ako sakanya as if he already got what I've been trying to say to him..

"Tama ang iniisip mo, Vaughn, I guess you're not that stupid as I thought.. may
nangbura ng isang bahagi ng memorya ni Stella, sa pamamagitan ng pag infuse ng
liquid Freyja's Heart sakanya..tinatawag ang procedure na yun na Memory Image
deletion via Freyja's Heart"

Natigilan si Vaughn sakanyang narinig at di tagal gumuhit ang galit sakanyang mga
dating masiyahing mga mata..

"And, any ideas kung sinong may pakana nito, Vaughn?"

Sarkastiko kong tanong sakanya.. napatingin siya saakin ng seryoso..

"Tristan Aldebert.."

"Dont let others know about this Vaughn.. its only an assumption, we need much more
evidence.."

Mabilis siyang napa sandal sa sofa at tinitigan ako ng may bahid ng kakaiba at
nakakalokong sarkastikong ngiti sakanyang mga labi..

"Dont worry Hagalaz, I'm cool.."

Nanlaki ang aking mga mata sa nakita.. it is my first time to see him with that
evil grinn on his lips..

*** End of Captain Helsberg's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Maingat kong pinatay at tinggal ang aking suot na wireless headset nang marinig ko
ang katahimikan mula sa loob ng silid na iyon..

Tulad ng sinabi ni Admiral, hindi magiging madali ang misyon na to, expect some
flies to bugg you around.. at nagdilang anghel nga siya..

Atleast, they never knew na may tainga ang mga dingding..

Agad kong itinago ang aking headset sa bulsa at nagsimula nang maglakad palayo ng
silid nang biglang bumukas ang pinto..

Napatigil ako saaking paglalakad at bumungad saakin ang dalawang matatangkad na

kapitan.. hindi ako nagpahalata at agad na buong tindig na sumaludo..

Nakangiting sumaludo saakin si Captain Vaughn.. napatitig ako sakanyang mga

kakaibang mga ngiti.. hindi ko magawang i explain ngunit nakaramdam ako ng
kakaibang panganib sa mga ngiting yun..

"What are you doing here, Aldebert.."

Seryosong tanong ni Captain Helsberg saakin..

"Napadaan lang po ako.. galing po ako sa banyo at patungo na po ang main lounge.."

"Ganun ba? well atleast, its a good thing,.. patungo na rin kami sa main lounge..
why dont you go with us? malay mo, baka ano mang oras ay manganib ang buhay mo.."

Nakangiting paanyaya ni Captain Vaughn.. natigilan ako sakanyang mga sinabi.. Is he

threatening me? Looks like, I need to have a distance with this guy..

But hindi ko hinayaang ma carried away ako at tumindig habang firm na sumagot..
"Yes!"

Matapos nun ay agad kaming tumungo sa main lounge kung saan sumalubong saamin ang
inagay ng mga miyembro ng top 10.. mukhang maayos naman ang lahat, nakaligtas si
Edward at si Howard..

Muling nag re unite si Roi at si Serene.. hindi ko maiwasang mapatitig sa magsing

irog na yun.. confirmative, tama din si Admiral about sakanila..

Napalingon ako nang marinig kong nagmamadaling tumungo si Captain Helsberg dun sa
isang sofa kung saan nakaupo sina Stella at yung palagi niyang kasa kasama na si
Revienne..

What happend to her? she looked like traumatized at the same time tired..

"Are you okay, Revienne?"

Mahinahon na pangungumusta ni Captain Helsberg sa dalagang nakasandal sa shoulders

ni Stella..

"Im.. I'm okay, Captain Helsberg.."

Pilit siyang ngumiti sa nag aalalang kapitan.. ngayon ko lang nakitang naging
mahinahon si Captain Helsberg.. somehow that girl must be important to her..

Napalingon ako nang marinig kong may pumasok sa loob ng lounge.. napalingon ang
lahat..

"Ca..Captain Alexander.."

Tila bay napuno ng takot ang mga mata ni Revienne nang masilayan ang nakasimagot na
kapitan habang may hawak hawak na bottled water at gamot sakanyang kamay..

"You!!"

Malakas na bulalas ni Captain Helsberg at dumirediretso patungo sa nakatayong si

Captain Alexander at hindi nag dalawang isip na magpakawala ng isang malakas na
suntok sa mukha ng kapitan..

Nagulat ang lahat sakanilang nakita.. agad na nabitawan ni Captain Alexander ang
mga hawak niyang gamot at tubig..

Hindi pa nakonento at marahas na hinila ang pangharap na suit ni Captain Alexander

na nakapikit lang at tilay walang pakialam samundo..

"How dare you show your face to me you son of a b*tch!"

Galit na galit na bulalas ni Captain Helsberg kay Captain Alexander.. sabay

pakawala muli ang isa pang marahas na suntok.. agad at mabilis naman siyang hinatak
ni Captain Vaughn at ni Stella na nagtutulungan na ngunit pilit paring kumakalawa..

"Hagalaz! what the hell! stop it! calm your t*ts!"

"No! what kind of Captain do you think you are?! halos mawalan na ng hininga ang
subordinate mo and all you did is stare at her and watch her in agony!"

Nagulat ang lahat sakanilang narinig nang biglang..

"Please.. stop it.. please.."

Mangiyak ngiyak na pakiusap ni Revienne at agad na pinuntahan at inalalayan si
Alexander na nakaupo sa malamig na sahig..

Agad siyang kumuha ng malinis na panyo at pilit na inaalis ang dugo mula sa bibig
ng kapitan..

"What the hell is going on here!?"

Gulat at malakas na sigaw ni Admiral Yohannes habang nakatayo sa pinto ng lounge

kasama si Captain Einsmann na halatang gulat na gulat sa nakita..

"Sibling Rivalry, I guess.."

Nakangiting sabi ni Captain Vaughn habang malakas na kumalas si Captain Helsberg sa

kanyang pagkakahawak..

Oh boy, hindi ko akalaing may ganitong mga drama ang nangyayari sa academy na ito..
no wonder bakit mahina ang Xavierheld..

They let their emotions hinder their success.. what a pathetic sight..

******************************

Hindi ko alintana ang malalakas na hangin na tumatama saaking helmet habang mabilis
kong pinapatakbo ang aking motor sa maluwag na daan ng Xavierheld..

Hindi na ako nag dalawang isip na tanggapin ang 1 day Academy pass ko nang ialok
saakin ito ni Captain Einsmann.. maari daw akong magliwaliw for 1 day..

After their fight, pinatawag sina Captain Alexander at Captain Hagalaz sa main
office.. pina suspend muna ni Admiral Yohannes ang dalawa for 2 days due to their
act at upang mag cool down ang mga ulo nilang wala namang laman..

Palibhasa, magkapatid.. hmm! Hindi na ipinarating ni Admiral Yohannes ang issue na

ito sa higher ups pagkat according sakanya, napaka minor lang nito at ma reresolve
din..

Dahil dun, napag isip isip kong napakaraming butas ng kanilang pamamalakad
sakanilang mga tauhan.. napakahina.. napaka brittle.. madaling bumagsak..

Mas binilisan ko ang takbo ng aking motor at napadaan ako sa isang tunnel road..
nang akoy mabilis na nakalabas ay bumungad saakin ang tanawin ng napaka asul na
dagat sa gawing kanang bahagi ng daan..

Its been a while nang makakita ako ng dagat since I left Planet Earth, about 3
months ago for this mission..

Agad aking kumanan at tumungo patungo sa isang mababang cliff sa may gilid ng dagat
at ipinark ang aking motor..

Marahan kong inalis ang aking helmet at bumungad saakin ang malumanay na simoy ng
hanging dagat sa paligid.. naririnig ako ang mga huni ng sea gulls sa paligid at
ang malambot na pag tama ng banayad na alon sa mga bato sa ibaba..

I just stared at the horizon.. nakakamiss ang Planet Earth.. nakakamiss ang
ganito.. but Im here for my mission..

Agad kong inilabas ang aking crystal tab at sinuot ang aking headset.. nag flash
saaking screen ang detailed information na aking na gather on my stay sa Academy..

I cant help but to stare at Stella's profile.. kumunot ang aking noo at nag reflect
saaking mga mata ang aking mga na gather na information sakanya..

Its her.. she must be un aware of herself.. she is..

Di tagal ay na scan ng aking mga mata ang larawan ni Captain Vaughn.. that guy..
his smile is full of mystery.. I wonder what's behind that smile..

Umalingaw ngaw ang tunong ng aking pag type .. I turned on my wireless headset..
after a few seconds ay narinig ko ang pag connect ng aking tawag..

Greetings! Earth Alliance Forces Base, please enter verification code number..

"EFMY36720 Lieutenant Tristan Aldebert"

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** A High Ranked Official's Point of View ***

Planet Earth, 473 G.E. 2:50pm

"Admiral.. incoming transmission from Xavierheld.."

Mahinahong sabi ng isa saaking mga crew sa loob ng station.. Napatingin ako sa
isang malaking LED screen saaking harapan habang nakaupo sa commander's seat..

Hindi ko alintana ang dim lights sa loob.. makikilala naman niya ako..

"Okay.. let him in.."

Mahinahon kong request.. after a few seconds ay agad na nag flash saaking screen
ang isang pamilyar na binatana... gumuhit saaking mga labi ang ngiti.. ngunit
naroon parin sakanyang mga mata ang mga tanong na magpa hanggang nagyon ay wala
pang kahit anong sagot..

Agad siyang sumaludo nang makita ako.. kahit kailan.. napaka pormal parin ng batang
ito.. I gave him a salute..

"Its been a long time, Lieutenant Aldebert.."

"Yes, it is, Admiral Vanguardia.."

I just gave him a smile at kinuha ang aking crystal tab mula sa tabi.. I gently
swiped the information from my crystal tab patungo sa screen at nag simula itong
mag display ng mga vital information na nakalap ng aking tinyente..

"These reports are very vital, I see that you really did your work, Lieutenant..
you never failed to impress me.. but we still need some verifications regarding
that.."

"Yes, Admiral.."

Mahinahong sagot niya.. napalingon ako sakanya.. halata sakanyang mga grey na mga
mata ang pag aalala kahit gaano pa niya piliting itago iyon mula sakin.. Napatayo
ako..

"Is there any problem, Lieutenant?"

Mahinahong sambit sakanya habang nakangiti..

"Just like what you've said to me, Admiral, there are flies bugging around me on
this mission.."

"I see.."

I smirked habang inabot ang aking wine glass sa table.. i gently shaked my glass as
light from the screen reflected on it..

"Dont worry Lieutenant, we got your back.. just say so and we will leave those
flies dead for good.."

"No Admiral.."

Napalingon ako sakanyang sinabi.. nakita ko sakanyang mga mata ang kakaibang
determinasyon.. napangiti ako..

"Let me handle them.."

My smile grew as I heard those words came out from his mouth.. I took a sip of wine
from my wine glass..

"If you say so, Lieutenant Tristan Aldebert.."

Agad siyang buong tindig na sumaludo at agad na nawala ang transmission.. napangiti
ako habang inilapag ko ang aking wine glass..

I pressed a button on my control at sa isang iglap at nag flash sa screen ang

iilang information regarding the Xavierheld Colony..

Lights reflected my eyes nang makita ang estimated image ng core ng Xavierheld
Colony.. I just stood there as my smile grew bigger..

"The Freyja's Heart... the one that powers the entire Xavierheld Colony.. soon..
we'll have a taste of its power.. a little more time.."

I whispered on a low tone as I stared at the powerful core.. but my attention was
caught when 2 familliar images flashed on the screen..

"Stella Franz and Captain Vaughn Meinhardt.. I didnt expect things will go on his
side..parehong pareho parin ang itsura nyong dalawa.."

My eyes rolled on the image showing two Valkyrie Units on Xavierheld's Data Base
that was given by Lieutenant Aldebert..

I walked through the screen at stared at it...

"Kaunting oras nalang.."

I just smirked as I felt the excitement rushing through my veins.. kaunting oras
nalang... This will turn out good..

*** To be Continued

_____________________________________________________________________________
*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***

The information still needs verfication..as like Admiral said.. I guess that is the
hardest part of this mission.. but first, kailangan ko munang linisin ang lahat..

But here comes this annoying girl from nowhere..

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 26: Little Miss Stubborn

"What the hell miss?! pwede bang lubayan mo na ako!

_____________________________________________________________________________

Code 26: Little Miss Stubborn

*** Alexander's Point Of View ***

Pilit kong inilayo ang aking mukha sa pag iinda ko ng sakit sa gamot na dahan
dahang inilagay ni Revienne sa sugatan kong labi..

"Captain naman.. saglit nalang ito.."

Hindi ako nakinig at hindi na lumingon pa..ngunit nagulat ako nang firm niyang
kunin ang aking mukha at dahan dahang ipinalingon sakanya sabay lagay ng gamot sa
tabi ng aking labi..

That moment, naghari ang kalituhan saaking isipan.. I gazed upon her a little
carefully upang hindi siya makahalata..

Naroon ang kakaibang expression ng magkahalong pag aalala at lungkot sakanyang

mukha.. hindi naman ganoon ang laging nakapinta sakanyang mukha noon..

"Why are you doing this to me?"

Malamig na tanong ko sakanya.. she just went silent and continue on what she's
doing

"You could just leave me there and kampihan si Hagalaz, but you didnt.. instead,
you pleaded mercy for me.. what the hell are you thinking?"

Dahan dahan niyang inilapag ang ang soiled cotton balls sa small basin sa tabi ng
mesa.. I gazed upon her and looks like her eyes are trying to ignore me..

"You're my captain.. hindi ko kayong pwedeng pabayaan.. you chose me, therefore,
nasa inyo ang aking loyalty.."

Nanlaki ang aking mga mata saaking mga narinig mula sakanya.. nagkasalubong kami ng
tingin sa isat isa at agad din naman siyang natigilan at umiwas..

She hurriedly grab the basin at agad na lumabas sa silid..

Napalingon ako at nakita ang kanyang naiwang panyo na nakalapag sa mesa.. I gently
grabbed it at hinawakan ito ng taimtim..

Something had strucked me.. hindi ko ma explain pero guilt rushed throughout my
self.. I just stared at the door and dahan dahan kong hinawakan ang band aid sa
tabi ng aking labi..

"Revienne.."
*** End Of Alexander's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Maingat kong inilagay muli ang aking crystal tab and headset saaking sling bang at
isinabit na saaking likod..

Napaupo muli ako saaking motor at sinubukang i start ito muli.. ngunit laking
pagtataka ko nang hindi ito nag start..

"What the.. ano bang problema nito.."

Pinilit kong i start muli ang makina ngunit tila bay hindi talaga sumasabay sakin..
D*mn it! ano bang problema ng isang to.. kani kanina ay ayos pa naman siya..

Napa baba ako at akmang i checheck na sana ang makina ng biglang...

"AAAAAAHHHHHHH!!!"

Napalingon ako sa gulat nang umalingaw ngaw ang isang malakas at manipis na sigaw
ng isang babae sa may malapit..

Agad akong napatayo at napalingon upang hanapin kung saan nangagaling ang manipis
at nakakabinging sigaw..

"TULOOOONGGGG!!!!! NYAAAAAAA!!!!"

Muling alingaw ngaw ng manipis na sigaw.. at siguardo ako this time na nanggaling
iyon mula sa ibaba ng cliff..

Agad akong napatakbo sa may dulo upang dumungaw at laking gulat ko nang may makita
akong isang babaeng nakasuot ng isang magandang dress ang nakatayo sa isang matarik
at malaking bato habang pinaliligiran ng iilang mga kalalakihan..

Sa itsura ng scenario ay tila bay na corner na ang dalaga at wala nang iba pang
matatakasan at wala nang ibang choice kundi ang lumusong sa galit na alon na
humahampas sa kinatatayuan niya..

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** A Girl's Point Of View ***

Nanlalamig ang aking mga paa at kamay.. ano nang gagawin ko?

"Miss.. wala ka nang matatakbuhan.. kung ako sayo, sumama ka nalang saamin.."

Naka smirk na sabi nung isang lalake habang nakalabas ang kanyang dila.. sh*t
kinkikilabutan ako sa itsura nila.. mukha silang mga manyak..

Ano ba itong nagawa ko? hindi nalang sana talaga ako sumipot sa ganung klaseng meet
up..

"Ano bang gusto nyo sakin? pera?! gadget?!"

Malakas at nanginginig kong sigaw sakanila sabay mabilis na ihinagis ang aking pink
shoulder bag na naglaman ng aking wallet at mga gadget sa loob..

"Ayan! kunin nyo na lahat.. basta umalis na kayo!"

Malakas na sigaw sakanila.. ngunit tila bay hindi sila natinag saaking ginawa at
dahan dahang lumapit patungo saakin..

"Hindi naman yan ang gusto namin sayo miss.. hahaha..."

Tila bay nag iba ang pakiramdam ko nang dahan dahan silang lumapit saakin..
napaatras ako ngunit tila bay nasamid ang aking paa sa marupok na bato na
tinatamaan ng malakas na hampas ng mga alon..

Sh*t wala na talaga akong matatakbuhan.. kainis naman.. nakita ko ang mga manyak na
tingin nila saakin habang papalapit sila..

Napaupo nalang ako sa takot nang biglang..

"BLAAAAGGGG!!!"

Agad na napahandusay sa matigas na bato ang isang manyak na lalake nang bigla
siyang daganan ng isang matangkad na lalakeng may itim na buhok na nanggaling mula
sa itaas.. ng cliff..

What the heck! hindi na nagawa pang makatayo nung lalakeng manyak at tuluyan nang
nawalan ng malay.. Napatingin nalang ako sakanya at hindi na nakakibo sa sobrang
takot...

"Hoy! ano pang tinutunga tunganga mo dyan! takbo!!"

Malakas at makapangyarihang utos niya saakin habang nakatayo mula saaking harapan..
agad na bumalik ang aking diwa at mabilis na tumayo at kinuha ang aking bag..

"Hoy! hindi ka makakatakas!!"

Mabilis na sambit nung isa pang lalakeng manyak sabay takbo at harang saaking
harapan.. nagimbal ako nang makita kong may patalim siyang hawak..

Maliksing tumakbo yung matangakad na lakakeng may itim na buhok at mabilis na

nahawakan ang kamay ng lalakeng manyak.. halos hindi na mahabol ng aking mga mata
ang bilis at liksi niya..

Marahas niyang inikot ang kamay ng lalakeng manyak causing him to scream in pain
and agony at tuluyan nang nabitawan ang hawak na knife..

Agad na napaluhod yung lalakeng manyak na may bali nang kamay.. hindi pa natapos at
mabilis na sumugod pa yung isang kasamahan nila patungo dun sa lakakeng may itim na
buhok..

"Magbabayad kaaaaa!!"

Nanlisik ang mga mahinahong mga grey na mga mata nung lalakeng may itim na buhok at
mabilis na kihuna ang knife at buong bilis na itinapon ito patungo sa sumusugod na
lalake dahilan upang mag mintis ito malapit sa mukha ng lalake..

Natigilan ang lalakeng manyak nang maramdaman niya ang pag agos ng dugo mula sa
nagmintis na knife na dumaan sa gilid ng kanyang mukha..

"Tss.. mintis.."

Mahinahon at inis na sambit nung lalakeng may itim na buhok sabay tayo.. hindi ko
maiwasang mamula at humanga sakanyang ginawa.. wow.. looks like.. may super hero na
dumating upang iligtas ako..

Napaupo sa takot yung lalakeng nasugatan habang pinagmamasdan niyang lumapit yung
lalakeng may itim na buhok sakanya..

That moment, nakakita ako ng kakaiba sakanyang mga grey na mga mata.. natigilan ako
nang inilabas niya ang kanyang hawak na itim na baril mula sakanyang side pocket..

Walang takot niya itong itinutok dun sa takot na takot na lalakeng manyak na halos
maihi na sa takot..

"Umalis na kayo at wag na wag nang mag tangka pang mag papakita saakin.."

Malamig niyang sabi sabany kalabit sakanyang baril.. nagulat ako sakanyang ginawa..
nabalot ng kakaibang takot ang aking katawan nang makita ang walang liwanag na
kanyang mga mata..

"Sa oras na makita ko kau muli ay siguradong babaon tong bala ng aking baril diyan
sa maliit at walang laman niyong utak.."

Marahas na pagbabanta niya.. halos kumaripas ng takbo yunglalakeng manyak at hindi

na nagawa pang isalba ang kanyang mga kasamang nakahandusay sa maruming lupa at
wala nang malay..

Nang tuluyan nang makaalis ang lalakeng manyak ay napabuntong hininga yung
matangkad na lalakeng may itim na buhok at ibinaba ang kanyang baril..

I just stared at him.. hindi ko alam kung matatakot ako or matutuwa.. grabe ang
isang to.. He then gazed upon me at tumungo saaking kinauupuan..

"Hoy! Ayos ka lang ba..?"

Nayayamot niyang tanong sakin.. napatingin nalang ako sakanya habang nakasalagpak
parin sa lupa..

"Tumayo ka nga diyan.."

At sabay firm na hatak niya saakin patayo.. after na makatayo ako ay inabot niya
saakin ang aking shoulder bag..

"Next time mag iingat ka nga..muntik ka nang mabiktima ng mga yun.."

Nayayamot niyang pasabi sakin at napabuntong hininga.. sinumulan kong ipag pag ang
aking dress na nabahiran ng mga bungahin at alikabok..

"Ma..maraming salamat ahh.. kung hindi ka dumating baka kung ano pang nangyari
sakin.."

Nagpapasalamat na ngiti ko sakanya.. napa iwas lang siya saakin at maingat na

ibinalik ang kanyang baril sakanyang side pocket..

Hindi ko nagawang maiwasan na mapatitig sa kanyang baril.. ang model ng kanyang

hawak.. napaka pamilyar..

Nagbalik ang aking diwa nang nagsimulang maglakad palayo yung lalakeng super hero
na nag ligtas sakin..

"Huy! san ka pupunta!! teka antayin mo ako!"

Malakas kong sigaw.. agad kong isinabit ang aking pink shoulder bag at
nagmamadaling sumunod sakanya.. nagpatuloy kami sa paglalakad at hindi niya ako
nilingon..

"Uy Teka.. maraming maraming salamat ahh.. ikaw tlga tong parang super hero na kung
saan lang sumulipot upang iligtas ako..salamat ahh.."

Hindi niya ako nilingon at nagpatuloy sakanyang paglalakad.. napatingin ako sakanya
at kumunot ang aking noo..

"Ahh!! alam ko na! ililibre nalang kita! alam ko na! punta tayo dun sa isang bagong
bukas na restaurant sa may town! dinig ko masarap daw ung mga sineserve nila dun..
oo tama! dont worry my treat!!"

Bigla akong natahimik nang bigla siyang tumigil sa paglalakad.. napatigil din ako
saaking paglalakad.. napalingon siya saakin nagkasalubong ang kanyang mga kilay at
hinawakan ang kanyang baiwang..

"Ayan! kaya ka napapahamak kasi madali kang natitiwala sa ibang taong hindi mo
kilala! yan ang ikakapahamak mo!"

Nayayamot niyang sabi sakin.. napatingin lang ako sakanya at nagtaka.. ganun din
siya saakin.. di tagal ay mas kumunot ang kanyang noo at napabuntong hininga..

"Hayyy!!"

Malakas niyang pag exhale at sabay na lakad palayo sakin..

"Teka!!!!"

Hindi ko parin siya tinigilan at sinundan ko siya hanggang sa makarating kami sa

may itaas ng cliff.. nakita ko roon ang isang motor na nakatirik..

Nang makalapit ako ay halos mamangha ako sa brand model at type ng kanyang motor..
hindi ko na napigilang mangiti nang makita nito.. agad akong tumungo sa harap nito
at pinagmasdan ang kanyang makintab na surface paint..

"Wow!! sayo ba ang motor na ito?! ang ganda!! hindi pangkaraniwang ang model na
ito.. wow! amazing! you must had spent a fortune on this one..!"

Napabuntong hininga siya at hinawakan ang manibela ng kanyang motor..

"What the hell miss.. pwede bang tigiltigilan mo na ako.. I've done my job on
saving you, kaya scram! go away!"

Marahas na saway niya sakin.. napatabi ako at pinagmasdan ko ang kanyang pagsakay
dito.. sinimulan niyang i start ang engine kaso.. mukhang hindi ito sumasabay
sakanya..

Naroon ang frustration sakanyang mukha and yes, a little bit of embarassment..

"D*mn it! umandar ka! you stupid machine!"

Inis niyang pag curse sakanyang motor..

"Looks like someone has a problem here.. hmm.."

Naka smirk kong tingin sakanya at dahan dahang lumapit sa motor.. napaluhod ako at
tinignan ang engine nito.. at just one look I figured out whats wrong with his
machine..

"Ano bayan.. mukhang kinakawawa mo tong motor mo.. sayang naman.. hay.. madali lang
ayusin ang bagay na ito.."

Nakangiting sabi sakanya sabay tayo.. napatingin siya saakin at nayamot...

"You dont..."

Nagdududa niyang tingin sakin sabay taas ng kanyang kilay..

"Oh yes I can..."

Naka smirk kong tingin sakanya..sabay taas din ang aking kilay.. napabuntong
hininga siya at binuksan ang tool box ng kanyang motor..

Marahas niyang hinagis ang kanyang tools patungo sakin..

"Oh.. mukhang hindi ka gentleman.."

"Hmm!!"

Masungit niyang reaction sabay iwas at dekwatro ng kamay..

"Say the magic word..."

Halata ang pagkayamot sakanyang mukha.. at hindi ako nilingon.. itinaas ko ang
aking kilay at ibinalik ang kanyang tools..

"Okay then.. see you around...!"

Pabaya kong sambit at napatalikod na.. nang biglang...

"Fix it....!"

Napalingon ako at nakita ko ang kanyang paiwas na reaction..

"Please..."

Napangiti ako sakanyang sinabi at humarap muli sakanya...

*************************

"Ayan! wag ka kasing masyadong maging kampante at mag tiwala sa mga tao sa paligid
mo.. maslalo na sa mga eyeball meet ups.. ganun ka naba ka desperadang makahanap ng
syota?!"

Seryoso niyang sermon sakin.. napa poker face nalang ako saking narinig habang
ginagawa ang final touches ng aking repair..

"Excuse me?! hindi ako ganung klaseng babae noh!~ I'm just socialble, nagkataon
lang na hindi ko inexpect na ganun ang mangyayari.."

Sabay turo ng screw driver sakanya.. napabuntong hininga nalang siya..

"Kahit naaaa.."

"VROOOOOOOOOOMMM!!!"
Malakas na hirit ng kanyang motor nang successfully na nag start muli ang kanyang
engine..

"Ayos na to..."

Nakangiti kong sambit sakanya.. agad siyang lumapit at chineck ang aking ginawa..

"Ayos ka din ahh.. pagkababae mong tao, ang galing mo sa mga ganito.."

Seryoso niyang sabi sakin.. napangiti lang ako.. at inilinis ang aking kamay gamit
ng wet tissue..

"Syempre ako pa.. haha.. o mukhang bayad na ako sa utang ko ahh.. alagaan mo yang
motor mo.."

Nakangiti kong sabi sakanya nang bigla niyang ihagis sakin ang kanyang extra
helmet..

"O...ayan.."

Agad ko namang nasalo yun at napatingin ako sakanya na puno ng pagtataka..

"Saan ba talaga ang lakad mo miss, ihahatid na kita.."

Sabay suot ng kanyang racing helmet na kulay pula..

"Hindi ako dapat mag tiwala sa mga taong hindi ko kilala.. lesson learned!"

Narinig ko ang kanyang pag buntong hininga..mahinahon niyang tinggal ang kanyang
helmet at napatitig sakin.. There's something on his ash grey eyes that made me my
heart stop for a while..

"Tristan.. Tristan Aldebert.."

Sabay abot sakanyang kamay na nakasuot ng itim na leather gloves.. Napatingin lang
ako sakanya at agad siyang kinamayan..

"Ysa.. Ysa Rockwell.. "

Gulat kong pagpapakilala..

"Yan, magkakilala na tayo, hop on.. ihahatid na kita.."

Napangiti ako.. mukhang naisahan ako ng pilosopong ito ahh.. haha.. maingat kong
inabot sakanya ang kayang extra helmet.. napatingin siya sakin..

"Naku..maraming maraming salamat pero I'm fine.. I can take care of myself from
here, Tristan.."

Nakangiti kong sabi sakanya.. napatingin siya saakin..

"Eh kung babalikan ka ng mga yun?"

Nayayamot niyang sabi sakin.. napangiti lang ako sakanya at inilagay ang aking
kamay sa baiwang..

"Aahaha! dont worry Tristan, I'll be fine, darating na dito ang kotse ko in a
while.. nakapag send kasi ako ng distress signal dun kaya I'm sure darating na yun
any moment from now.."
Pag sesecure ko sakanya.. agad din namang kinuha ni Tristan ang kanyang extra
helmet na inabot ko sakanya..

"If thats what you wish.. wag ka nang pumunta kung saan saan pa.. umuwi kana.. "

Makapangyarihan niyang utos sabay suot ng kanyang helmet.. napangiti ako sakanyang
mga bilin..

"Ohh.. thats so sweet of you.. yes I will dont worry.. eh sweet ka naman pala..
hihi.."

Pabiro kong sabi sakanya.. agad siyang umiwas at pina andar ang kanyang motor..

"Shut up..."

Paiwas niyang sabi.. at sa isang malakas na pag buwelo ay mabilis itong rumagasa
palayo sakin.. Pinagmasdan ko ang kanyang paglayo at kumaway rito..

*BEEP! BEEP!*

Napalingon ako nang makita kong tumigil ang isang royal blue na sports car sa may
bandang likuran ko..

"Ysa! san kaba nagsususuot?! I've been looking all over the base for you!"

Inis at nag aalalang sabi ng isang matangkad na lalakeng may mahabang brown na
buhok..

"Hey.. ano kaba, hindi mo ba naaalala na nabigyan ako ng pass for this day? geez
makakalimutin ka na talaga Kuya Yohannes.."

I opened my brother's car at sumakay na.. he started to drive palayo sa lugar na

iyon..

"So how's Xavierheld? kumusta ang pamamasyal..?"

"I've met a boy from the Earth Alliance Force.."

"Huh.. Little Miss Stubborn you are.."

He looked at me seriously but I still smiled at him..

*** To be Continued

____________________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

What? isang survival camp? mukhang talagang kina career na talaga nila ang training
naming ito.. I wonder kung anong mangyayari dun..

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 27 : The Survival Camp

"Anong sabi mo? mga pirates?!"

_____________________________________________________________________________
Code 27: The Survival Camp
*** Stella's Point Of View ***

"BLARRRRRGGGGHHHHH!!!!"

Hindi ko na maintain pa ang aking poise nang tuluyan nang bumigay ang aking
tumatagilid na sikmura dahil sa sea sickness na nagpapahirap sakin mahigit 2 oras
na..

Napa ubo ako ng malakas habang napahawak sa metallic railings ng barko..

"Pang apat mo na yan ahh.. grabe.. kulang nalang isuka mo na bituka mo..haha.."

Natatawang sabi ni Vaughn habang patuloy niyang hinihimas ang aking likod.. agad
niyang inabot ang isang bottled water at agad naman akong nagmumumog..

I looked at him with that sharp stare habang pinunas ang aking bibig..

"Whatever.. eh kasalanan ko bang may sea sickness ako ha?"

Napalakad siya saaking tabi sabay kamot sa kanyang blonde na buhok na banyad na
sumasama sa hangin.. Napangiti siya saakin..

"Ikaw naman.. binibiro lang kita.. kahit kailan ang cute mo talagang asarin!..
hihi..kaya talagang gustong gusto kita!! wahaha.."

At masaya niyang ginulo ang aking buhok.. agad kong sinaway ang kanyang mga
mapanglarong mga kamay mula saaking ulo..

"Arrrrggghhh!! tigil tigilan mo ako Vaughn!!"

His statement somehow caught my attention.. hindi ko mawari kung isang joke lang ba
yun.. or..

Ahh.. Nevermind.. Marahil ay isang joke nga yun.. ngunit Ipinikit ko ang aking mga
mata at nilapat ang aking tingin sa malawak at asul na dagat..

Ramdam na ramdam ko parin ang mabilis na pag usad ng Academy Vessel na ito na
tinatawag nilang XVR- Alberta.. I cant believe na makakasakay ako sa ganito ka
modernong military vessel..

Tumatagos saaking ilong ang maaliwalas na amoy ng karagatan sa paligid.. Yep.. Salt
Water..

May 2 hours pa kaming hihintayin bago kami makarating dun sa sinsasabi nilang Palm
Island kung saan gaganapin yung survival camp namin..

Yep, survival camp, walang gadgets, walang wifi, limited stock ng food and water,
and isang dosenang lamok ang nanghihintay na saamin roon..

I guess, this will be a lot harder compare dun sa naunang training namin.. hay...

"Oy, mukhang ang lalim ng iniisip mo Stella, naku.. ako bang iniisip mo kaya
ganyan?"

Nakangiting sambit ni Vaughn habang tinuturo ang kanyang sarili.. napalingon ako
and i gave him a pokerface reaction..
"Assumero ka din noh.. wag kang feeler.."

Napahalakhak siya saaking sinabi at may inilabas mula sakanyang bulsa.. agad niya
itong inabot sakin..

"O, bigay ni Alexander, inumin mo daw sabi niya.. Anti emetic daw yan, pangontra sa
motion sickness.."

Nagulat ako sakanyang sinabi.. napatingin ako sakanyang palad at nakita ang isang
tableta ng gamot.. dahan dahan ko iyong inabot at inimon gaya ng sabi niya saakin..

"Naku Stella, kailangan mo nang masanay simula ngayon.. pano naman tayo lilipad
niyan gamit ang aking Sleipnir kung ganyan kahina ang sikmura mo?"

Nakangiting pagpapaalala niya sakin..Napatingin ako kay Vaughn..

"Sa dagat lang naman ako nagkakaganito.. Hindi ko ito nararanasan sa Air or Space
Travel kaya wag kang mag alala.."

Pag aassure ko sakanya sabay taas ng isang kilay.. ngumiti siya saakin at sumandal
sa metal railings.. ramdam namin ang paglakas at paglamig ng hangin saaming
paligid..

Umugong ang panandaliang katahimikan..

"Nakakapagtaka naman, napansin mo bang tila bay medyo nag iinteract na si Captain
Alexander saatin? What I mean is, hindi naman siya dating ganyan?"

Pagbasag ko sa katahimikan.. hindi ako nilingon ni Vaughn ngunit nagmarka sakanyang

mga labi ang isang maaliwalas na ngiti..

"People do change Stella, its either for the good or bad.. but they really do
change.. and sa nakikita ko, He's trying to change for the good.."

Napalingon ako kay Vaughn at umihip ang banayad na hangin.. napatingin siya saakin
at ngumiti ng matamis..

"And I hope, you still remain the same for me..."

Nanlaki ang aking mga mata saaking narinig mula saaking kapitan.. tila bay that
moment ay hindi ko alam kung ano ang aking nararamdaman..blood rushed through my
cheeks..

Does it mean He wants me for who I am?

Napaiwas ako ng tingin and napapikit.. no.. its impossible for him to like me.. I
guess wala naman ako sa level ng kanyang ideal woman ehh..

Isa lang naman akong hamak na babaeng naipit sa isang magulong situation.. kumunot
ang aking noo..

Ghad D*mn it Stella! stop thinking those things! bakit nga ba ako napapaisip ng mga
ganung walang kwentang bagay?!

"Huy! ayos ka lang ba?"

Malakas na tawag niya sakin..nagising ang aking diwa at napalingon kay Vaughn..

Then suddenly, we felt heavy drops of rain falling from the sky.. Napatingala ako
at sumalubong saamin ang madilim na langit..

Kanikanina lang ay maaliwalas na ito ngunit ngayon tila bay natakpan ng mga
makakapal at makukulimlim na ulap ang kalangitan..

"That's weird.."

"Halika na Stella.. mababasa tayo nito.."

Sabay hatak niya saaking kamay and we hurriedly rushed inside the vessel..
umalingaw ngaw ang lamig ng aircon nang kami ay pumasok..

Agad siyang napatigil sakanyang paglalakad at dali daling inalis ang kayang suot na
mahabang moss green na scarf at maingat na inilagay saaking leeg.. covering half of
my face with his warm scarf..

Nagulat ako sakanyang ginawa at napatingin sakanya.. Nakangiti niyang inayos ang
postion ng scarf habang nakaharap sakin..

"Ayan.. para hindi ka ginawin.. ayokong nagkakasakit ang subordinate ko.."

Hindi ako nakakibo sa gulat.. a..ano ba itong nararamdaman ko.. Sh*t! ang weird!
parang ang daming kabayo sa loob ng dibdib ko..

Stella!! erase! erase! eraaaassseeeee!!

"Huy Stella! ayos ka lang ba? nasusuka kapa ba?"

Napa iling ako nang bigla niya akong tawagin muli.. napaligon ako sakanya at agad
niyang kinamot ang kanyang ulo..

"It seems lately na malalalim ang mga nasa isipan mo.. so deep that I found oil...
hahahaha"

Pabiro niyang joke sakin.. kumunot ang aking noo at agad siyang sinuntok sa braso..
hindi naman kalakasan pero panlabas lang ng inis at.. uhh.. hindi ko na alam..

"D*mn it Vaughn!"

Malakas na sambit sakanya sabay takbo patungo dun sa main lounge kung saan
nakatambay ang iba..

What the hell Stella! bakit ka ba masyadong affected sakanya? D*mn it! D*mn it!
ramdam na ramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng aking puso habang umaalingaw ngaw
ang amoy ng kanyang mabangong pabangong panlalaki sakanyang scarf..

Napasandal ako sa wall at napapikit.. mahinahon kong hinawakan ang kanyang scarf
na nakabalot saaking leeg.. napakalambot.. napakabango..

Hindi ko ma explain, ngunit gumuhit ang isang ngiti saaking mga labi..

*** End of Stella's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

Ang weird naman ng ikinikilos ni Stella ngayon ahh.. dala lang ba yan ng motion sea
sickness niya?

Or...
May iba pang dahilan?

Napangiti ako saaking inisip.. I hope so ganun nga.. haha.. assumero ka talaga
Vaughn kahit kailan kaya lagi kang bigo sa mga ganyang bagay..

Napabuntong hininga ako at nagsimula nang maglakad patungong main lounge kung saan
kumaripas ng takbo si Stella..

Nang akoy liliko na ay may nakita akong isang pamilyar na damit na nakalitaw mula
sa isang sulok ng dingding..

Napangiti ako at kinamot ang aking ulo.. hay...

Dahan dahan at maingat akong tumungo patungo dun.. I stretched my neck at nanlaki
ang aking mga ngiti sa labi nang makita ko si Stella na hinahagkan at inaamoy ang
aking scarf habang nakapikit..

Good thing at hindi niya ako napansin sakanyang side.. She then quickly run towards
the entrance of the main lounge nang matanaw niya ang iilang mga kasamahan niya..

I smiled..

*** Stella's Point Of View ***

Good thing at walang nakakita saakin kanina, kundi lagot ako.. I hurriedly rushed
patungo dun sa main lounge kung saan nag hihintay na ang lahat..

"Stella!"

Nakangiting bati sakin ni Revienne habang may hawak hawak na isang maliit na pack..
napalingon ako at ngumiti.. naroon ang lahat..

Mukhang maganda ang gising ni Revs ngayon ah.. naroon muli ang kanyang maliwanag pa
sa sikat ng araw na ngiti..

"Kumusta kana? nasusuka kapa ba?"

Nag aalala niyang tanong sakin.. Ohh I guess Captain Alexander must have shared it
to Revienne..

Agad niyang inabot saakin ang isa sa mga pack na hawak niya..nabaling ang aking
tingin sa mabigat na pack na yun..

"A..ano to?"

"Supply pack mo yan.."

Napalingon ako nang marinig ko muli ang boses ni Vaughn.. hindi nga ako nagkamali..
agad siyang lumapit sakin at hindi nag dalawang isip na akbayan ako..

Napatingin ako sakanya at binigyan ng threatening stare.. ngumiti lang siya sakin
na tila bay bale wala lang ang killer eye ko sakanya.. wtf Vaughn!

May kakaiba sa kanyang mga masayang mata ngayon ahh..

Nang biglang nag flash ang LED screen saaming harapan.. hindi tagal ay bumungad
saamin ang image ni Admiral Yohannes.. ito na marahil ang instructions namin..
Agad na napatayo sina Howard at sina Serene nang makita si Admiral at buong tindig
kaming sumaludo sakanya.. ganoon rin siya saamin..

"Marahil ay alam nyo na kung bakit ako naririto ngayon.. 1 hour from now ay
mararating na natin ang Palm Island.. dun gaganapin ang survival camp ninyo, as
part of your special training.."

Walang nagtakang magsalita that time at ang lahat ay maiging nakinig.

"This camp will test your endurance and survival skills.. hindi na bago ito sa
military field, so if you want to be part of it, then wala kayong choice kundi ang
gawin ito.. like Captain Maris Einsmann said, walang wifi, walang signal, walang
gadgets.. each of you had been given a supply pack kung saan naglalaman siya ng
food, water and a flint na covered sa isang protective cap.. but be sure na
inagatan niyo ang pack na ito, for once it will get lost or damaged, we cannot
provide you with it again.."

Napahawak ako ng mahigpit saaking hawak na supply pack..kahit pilit ko paring i

deny ramdam na ramdam ng mga nanghihina kong paa ang pag galaw ng barko na ito..
Napalingon ako sa may bintana and masasabi kong madilim parin.. patuloy parin ang
buhos ng ulan..

Ganun din ang pasayaw ang vessel sa malalakas na alon.. Sh*t.. I can feel my
stomach turning upside down again..

Ang wrong timing mo talaga Stella! Napapikit ako at napatakip ng aking bibig sa
pagpipigil.. agad din naman napansin iyon ni Vaughn..

"Huy.. Stella, ayos ka lang ba?"

Nag aalala niyang tanong sakin.. hindi ko na napigilan pa at talagang agad na akong
napatakbo hawak hawak ang aking pack at pilit na pinipigilan ang aking bibig..

Wala akong choice eh. yun ang pinakamalapit.. ang layo kasi ng wash room mula sa
lounge..

Halatang nabulabog ang aking mga kasamahan saaking pabigla biglang ikinilos..
narinig ko rin naman na agad din akong sinundan ni Vaughn patungo sa deck ng
vessel..

Nang akoy makalabas ay bumungad saakin ang malalakas na buhos ng ulan at ang
marahas na pag hagupit ng malalaking alon sa deck.. hindi ko alintana yun at agad
na tumakbo patungo sa side..

Mas sumasama ang pakiramdam ko sa tindi ng pag sayaw ng barko kasabay sa alon..
napahawak ako sa railings nang biglang..

"What the Stella! its dangerous there!"

Malakas na paghatak sakin ni Vaughn.. sa kanyang paghatak sakin ay tuluyan nang

bumigay ang aking sikmura at nangyari na ang di dapat mangyari..

"BLAAAAAARRRRGGGGHHH!!!"

Napahawak ako saaking tuhod habang pinagmasdan ko ang aking inilabas.. what the
actual f*ck ang nangyari..

Hindi ko alam kung titingala pa ako after ng kahihiyan na ginawa ko sakanya.. His
uniform must have been cost a lot.. sh*t.. and here I am.. sinukaan lang ang aking
kapitan..

Hiyang hiya ako sa mga oras na yun.. D*mn it..

Dahan dahan akong tumingala at laking gulat ko nang makita ang malaki at matamis
niyang ngiti sakanyang mga labi..

"Uhmm..I'll just pretend na dala dala mo ngayon ang anak natin.."

Pabiro niyang sabmit sakin sabay hatak at punas saaking bibig.. Hindi ko alam kung
ano ang i rereact ko saaking mga narinig mula sakanya..

"What the F*ck Vaughn! you and your dreams!"

Nang biglang...

"BOOOOOOMMMM!!!"

Hindi na namin na mind ang malakas na pagulan at pagawagay way ng barko sa sobrang
gulat nang makarinig ng malakas na pagsabog sa may malapit na deck..

"Ano yun?!"

Gulat kong sigaw.. nang biglang makarinig kami muli ng iilan pag pagsabog mula sa
may likuran ng barko..

Napalingon kami at laking gulat nang lumitaw sa ma fog na karagatan ang iilang
malalaking sails ng iilang vessels na rumaragasa patungo sa kinalalagyan ng aming
barko..

"D*mn it!"

Malakas na sambit ni Vaughn at mabilis niya akong hinatak palayo at nagsimula

kaming tumakbo..

Napapalingon ako sa malalaking sails.. it seems na familliar ang mga sails na yun..
di tagal ay na reveal ang iilang malalaking steel vessels mula sa kadiliman ng fog
sa karagatan..

Nanlaki ang aking mga mata sa nakita..

"Mga..mga...--"

Nauutal kong sabi habang pilit na tumatakbo..

"Mga pirata..."

Seryosong sambit ni Vaughn.. agad akong napalingon sakanya..

"What?! mga pirates?!"

"Ikaw naman Stella! in english mo lang eh!"

Naka tawang sambit niya sakin habang hatak hatak ako.. hindi namin alintana ang mga
naglalakasang mga cannon balls na tumatama sa tubig sa may gilid ng barko..

Agad kaming napatigil nang sumalubong samin ang iilang mga pirata mula sa dulo..

"Oh no!"
Malakas kong iwas at mabilis na hinatak muli ako ni Vaughn pabalik, ngunit it seems
its too late.. may mga pirata na rin sa kabilang side..

It seems na hindi sila pangkaraniwang pagkat armado sila ng mga matataas na kalibre
ng armas..

Napakalapit na nila samin and yet na corner na kami..

"Kainis! wala tayong choice nito Stella.."

Agad niya akong binitiwan at buong lakas na sinipa yung padlock ng isang railings
sa gilid namin causing it to be broken at bumukas ung isang mini gate..

Di tagal ay sinisimulan na kaming paulanin ng mga bala on both sides.. agad niya
akong inakay at itinulak sa dulo..

Halos atakihin ako sa puso nang muntik na akong mahulog sa malamim at rumaragasang
alon sa ibaba

"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo Vaughn! papatayin mo ako sa nerbyos!"

Takot na reklamo sakanya.. He then grabbed his gun at nagpapaputok narin sa

magkabilang dulo for our defense..

"No, intentionally kong ginawa yun! talon Stella! dalian mo!"

Makapangyarihang utos niya saakin.. agad akong napalingon sa gimbal..

"What?!"

"I said jump!"

"But I don't know how to swim you idiot!"

Napalingon siya sakin at naroon ang trace ng kakaibang expression niya sa mukha..
mukhang hindi siya makapaniwala sakanyang narinig mula sakin.. He stopped firing
and looked at me..

"Seriously?"

Nagtataka niyang tanong sakin..

"Vaugggghhhnnn!! ayan na sila!!"

Malakas at natataranta kong sigaw sabay turo sa mga pirata.. agad niyang itinago
ang kanyang baril and then suddenly grabbed my waist at buong lakas niya akong
binuhat sakanyang mga malalakas na braso..

"Vaughn! what are you doing?! Vaughhhnnn?!!!"

Ngumiti siya saakin ng nakakaloko.. at tila bay na gets ko din ang ibig sabihin ng
mga ngiting yun..

"Then, I'll teach you how to swim my lady!"

At walang takot siyang tumalon mula saaming kinatatayuan.. halos mangiyak ngiyak
ako at mapasigaw sa sobrang takot..
"Vaughnnnnn Staaaaaphhhhh!!!"

At isang malakas na splash ang narinig sa violent waves..

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

What the heck!!! na hostage ng mga piratang ito ang aming vessel.. and here I am
kasama ang manyak na lalakeng to sa iisang deserted na island..

Ano na kayang kalagayan nila dun? i cant help but to worry..

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 28: The Ideal Woman

"You're not perfect, but I love your imperfections.."

__________________________________________________________________

Code 28: The Ideal Woman

*** Stella's Point Of View ***

Ramdam ko ang pagtama ng malamig na tubig dagat saaking mga paa at binti.. bumalot
ang matinding ginaw sa pagpalo ng malalakas na hangin..

Dinig na dinig ko ang tilay kalmado na hampas ng alon saaking nakadapang katawan..
ramdam ko ang mga butil ng mapinong buhangin saaking mukha..

Unti unti kong binuksan ang aking mga mata.. nagkalat na ang aking buhok at wala
nang panali..

Kitang kita ko ang malumanay na alon na bumabalot sa malamig na buhangin..

Shore line..? tama ba ang aking nakikita?

Kahit nanghihina ang aking mga bisig ay pinilit kong tumayo.. hindi ko alintana ang
matinding ginaw na bumalot saaking basang katawan habang pinagmamasdan ang aking
paligid..

Napatingala ako at nakita kong madilim parin ang kalangitan.. hindi parin humuhupa
ang galit na bagyo..

Napatayo ako.. at mabilis na pumatak ang mga naipong tubig saaking mabigat na
uniform..
Mukhang tinangay ng galit na dagat ang aking mga sapatos pagkat ramdam na ramdam ko
ang lamig ng tubig saaking mga paa..

Hindi ko alintana ang mga butil ng buhangin at bato na aking naapakan at

pinagmasdan ang aking paligid..

Confirmed, isa nga itong isla.. nasaang lupalop kaya ng lugar kami napadpad..

Kami?! kami!!?!!

Agad na nanlaki ang aking mga mata ng matanto ko na wala na saaking tabi si Vaughn!

Oh my God! don't tell me?!

Kahit lupaypay ang aking mga paa ay tinakbo ko ang shore line upang mahanap ang
aking kapitan..

Hindi nga ako nabigo at natadnan ko ang aking kasama na nakasalampak sa malamig na
buhangin at sumasabay lang ang katawan sa malalakas na agos ng alon..

Mula sakanyang kanang kamay ay hawak hawak niya ang moss green na scarf na
ipinasuot niya saakin..

Hindi na ako nag isip pa at mabilis na pinuntahan ang kanyang kinalalagyan.. agad
kong hinawakan ang kanyang basang balikat..

"Huy Vaughn!! huy!!"

Malakas at nag aalala kong tawag sakanya.. ngunit wala akong narinig na sagot mula
sakanya..

Agad akong napaupo sa basang buhangin at pilit na iikot ang kanyang nakadapang
katawan.. maingat ko siyang pinahiga ng tuwid..

Pinagmasdan ko ang kanyang malumanay na mukha.. mukhang wala siyang malay tao..
inayos ko ang kanyang makalat at basang buhok sabay tapik sakanyang malamig na
pisngi..

"Huy! Huy! Vaughn! ako to! Si Stella!! sumagot ka naman.. hooooyy!!"

Kumunot ang aking noo nang wala akong marinig na sagot.. this time nilakasan ko ang
pagtapik sakanyang pisngi..

"Hoy! gumising ka!! hoooyy!! Vaughn! ano ba!! tinatakot mo naman ako! taena yan!"

Malakas at natatarantang bulalas ko.. kinutuban na ako ng masama ng hindi parin

siya sumagot.. argghh.. ano bang gagawin ko?

Agad kong inilagay ang aking tainga at ulo malapit sakanyang ilong at bibig..
nanlamig ako nang wala akong marinig na kahit anong paghinga o pag daloy ng hangin
mula sakanya..

"What the actual f*ck! hindi siya humihinga!!!! hoy! huminga ka manyak ka!!
kailangan nating makaalis dito!! hoy!!"

Malakas at takot kong sigaw sakanya sabay yugyog ng balikat niya... That moment I
began to panic at hindi na alam kung ano ang gagawin..
Ayoko namang malagutan ng hininga ang isang to..! kahit manyak to ay Kapitan ko
parin ang isang to..

If only Revienne was here.. siguardong alam niya ang gagawin.. eh kaso ako at itong
kumag lang to ang naririto!

Wait!! Stella! calm down! think!!.. what will a first aider do in a situation like
this??

Natahimik ako..

"Run? Jump? Swim? Panic? Dance? Arrrrrhhhhgggggg!!!"

Malakas kong sambit sabay kamot at gulo ng buhok ko.. nang biglang sumagi saaking
isipan ang basic life support na tinuro ni papa saakin 2 years ago..

Thats it!!!

Agad akong pumwesto malapit sakanyang dibdib.. He's still unconscious.. obviously,
hindi talaga sasagot ang isang to kahit anong yugyog ko sakanya..

"Uhh..teka.. first, loosen his clothing..."

Napalunok ako ng laway sa kaba habang tinitignan yung dibdib niya.. hindi ko
maiwasang mamula at manlamig thinking na kailangan kong hubarin ang pang itaas
niyang damit

"Oh! D*mn it Stella! nauubusan kana ng oras!! wala naman siyang malay!"

Hindi na ako nagsayang pa ng oras at mabilis na ini unbotton ang unag layer ng
kanyang white coat uniform.. kailangan kong bilisan..

After that, tumambad saaking paningin ang second layer ng kanyang uniform na white
polo.. Oh! Ghad D*mn it! bakit ang daming layers ng uniform nila!

Para tuloy silang sibuyas.. kainis!

Patuloy kong ini unbotton ang kanyang polo at narating ko sa wakas ng inner
clothing niya na kulay grey at may zipper sa gitna..

Binilisan ako ang pag unzip at tuluyan nang tumambad saakin ang matipunong dibdib
ni Vaughn.. natigilan ako saaking nakita at hindi naiwasang mamula..

Agad kong niyugyog ang aking ulo at mabilis na itinapat ang aking tainga sakanyang
dibdib.. somehow ay naririnig ko ang pintig ng kanyang puso.. thats good, pero ang
pag hinga niya, wala parin..

I need to do it as fast as I can kundi mamromroblema ako sa pag huhukay ng libingan

ng isang to..

I must give him rescue breaths immediately or else..

I hurriedly positioned his chin upwards.. Napatingin ako sakanya.. To be honest,

wala akong choice ngayon.. I really need to do this or else..

I gently pinched his nose.. At sa isang malakas na pag inhale ay agad kong inilapat
ang aking nanginginig na labi sakanyang malamig na labi...

Napapikit ako.. just before ako makabigay ng hangin sakanya ay halos man laki ang
aking mga mata nang makita kong dahan dahan niyang binuksan ang kanyang mga asul na
mga mata na tila bay nakangiti saakin..

Agad kong binawi ang aking labi at napalayo.. Napabangon siya mula sakanyang
hinihigaan na parang walang nangyari sakanya..

Wtf! this crazy pervert guy just stole my first kiss from me!!!

"I got you there pretty hard Stella..I really didn't expect na gaganunin mo
ako..mukhang convincing talaga ang acting ko.. hahaha"

Nakangiting sabi niya sakin at halos manlaki ang kanyang mga ngiti sa sobrang
tuwa..

Halos sumabog ang aking saril sa sobrang inis at marahas na hinila ang damit niya
paitaas.. agad siyang napatayo ay umiwas ng tingin habang nakangiti..

"Why you little!!! a**h*le!"

Malakas at galit na bulalas sakanya.. gusto ko man siyang sampalin ay hindi ko

maintindihan bakit hindi ko kayang gawin..

Instead niyugyog ko nalang siya ng ubod ng lakas dahilan upang mahilo siya at
masalapak muli sa malamig at basang buhangin..

"Annnggg..--"

Malakas na iling niya nang bumagsak siya sa bungahin.. napalingon ako at laking
gulat nang makita kong may humahalong dugo sa tubig dagat na humahampas sakanya..

Agad ko siyang pinuntahan at napatingin sakanyang kanang binti.. laking gulat ko

nang makita ko ang isang malalim na sugat na hindi tumitigil sa pag durugo..

This time, mukhang hindi na siya nagbibiro.. kitang kita sakanyang mukha ang hapdi
ng tumatamang tubig alat sakanyang sariwang sugat..

"Ayan kasi! buti nga sayo!! pervert!"

Naiinis na bulalas sakanya, at inilayo ang tingin.. nanaig ang panandaliang

katahimikan.. tinignan niya lang ako ng nakangiti.. may sira ata ang ulo ng
lalakeng to..

I just closed my eyes.. ngunit napasilip ako.. D*mn it! bakit hindi ko matiis ang
manyak na to..

"Ayos ka lang ba?"

Nag aalala kong tanong sakanya, ngunit pinilit parin niyang ngumiti sa kabila ng
sakit na kanyang iniinda.. napatingin siya saakin..

"Ahaha.. malayo sa bituka to, Stella..haha"

Nakangiting sabi niya sakin.. di tagal ay umugong ang isang malakas na kulob mula
sa galit na kalangitan..

Agad na bumuhos muli ang malakas at malalaking patak ng ulan..

"Kailangan nating makasilong.. halika na, Stella.."

Pinilit niyang tumayo ngunit halata talagang nasasaktan siya.. nagsimula na siyang
maglakad, ganun din ako..

Napatingin ako sakanya, at hindi ko maintindihan kung bakit lubos ang pagaalala ko
para sakanya..

Agad akong lumapit sakanyang tabi at maingat siyang inalalayan sakanyang paglakad..

Halatang nagulat siya saaking ginawa at napatingin sakin..

"Aalalayan na kita.. hindi ko alam ang daan paalis dito, kaya hindi ka pwedeng
mamatay.. may atraso kapa sakin.."

Paiwas kong sambit habang hindi nakatingin sakanya..somehow ay ramdam ko ang

kanyang pagngiti..

******************

"Araaaayyy!!"

Isang malakas at pagulat na sigaw ang kumawala sa bibig ni Vaughn nang

intentionally kong hinigpitan ang bendang inilagay ko sakanyang sugat..

"Te..teka, galit kapa ba sa ginawa ko Stella.. sorry na.. di ko na uulitin!"

Mangiyak ngiyak niyang pakisaup sakin.. kumunot ang noo ko at mas hinigpitan pa ang
benda sa inis.. napailing siya sa sakit..

"Hindi uulitin? as if naman mababalik mo yung first kiss na ninakaw mo sakin!

Sinong babae naman ang hindi magagalit sa ginawa mo? You just stole my first kiss
you old pervert!!"

Sabay upo sa kabilang side ng cave na temporary naming sinilungan.. napakamot siya
ng kanyang buhok habang nakangiti at pinagmasdan ang isang camp fire naaming ginawa
sa tulong ng flint na nasa loob ng survival pack na nagawang isalba ni Vaughn..

"Hey.. don't call me like that.. for your information Stella my lady, you also just
stole my first kiss.."

Napakunot ang aking noo saaking narinig mula sakanya.. what? seriously? you got to
be kidding me!

"Huh? ikaw? first time nakatikim ng halik? I doubt It! eh sa dinami dami ng mga
chix mo imposibleng hindi.."

Umalingaw ngaw ang kanyang malakas na halakhak sa buong kweba.. I just stared at
him habang naka dekwatro ang aking mga braso..

"Ahahaa!! dont judge a candy by its wrapper Stella.."

Ngumiti siya saakin at naghagis ng iilang piraso ng twigs sa apoy..

"Oo ngat sabihin natin na maraming babaeng naging parte at dumaan na saaking buhay,
pero, to tell you honestly, ni hindi ko sila nahalikan o nagawan ng kahit ano.."

Napatingin ako sakanya.. He said that with his serious yet light voice..

"Hinihintay ko yung the one para saakin.."

Umalingaw ngaw ang panandaliang katahimikan.. napatingin ako sakanya as he stared
the flame with a smiling and light face.. I guess hindi nga siya nag bibiro..

Nang bigla siyang tumayo at sinimulang hubarin ang kanyang mga suot na basang
damit.. halos nanlaki ang aking mga mata sa gulat..gustong dumugo ng ilong ko for
Pete's sake!!

"D*mn it Vaughn! ano satingin mo ang ginagawa mo!?!"

"Hubarin mo na yang damit mo Stella.."

Nakangiti niyang sambit sakin.. agad kong hinawakan ang damit ko sa harapan..
natulala ako nang makita ko ang matipuno niyang katawan..

Hindi ko maiwasang mamula..

"WTF Vaughn! you you!!! perverrrrrtttt!!"

Napalingon siya saakin at itinaas ang kanyang isang kilay habang hawak hawak niya
ang basa niyang uniform pang itaas sakanyang kamay..

"Huh? ano bang sinasabi mo Stella, alisin mo na yang damit mo or else magkakasakit
ka niyan.."

Nang biglang..

"Achoooo!"

Malakas kong bahig.. napatingin sakin si Vaughn sabay taas ng isa niyang kilay..

"Ayan.. yan ang sinasabi ko sayo.."

Nag aalala niyang sabi sakin at inilatag na niya ang kanyang mga unipormeng pang
itaas malapit sa may bon fire..

"May malaking bato naman dun sa malapit.. pwede kang magbihis dun.. kukunin ko yang
damit mo para tumuyo.."

Hindi ko na naiwasan pang mamula ng sobra saaking mga narinig habang naglalakad
patungo dun sa isang malaking boulder..what? siya at ako? sa iisang lugar? at
walang ibang suot kundi mga panloob? WTF...!!

******************

Tanging ang tinig ng malakas na hangin at ulan ang naririnig namin sa loob ng
kweba.. patuloy paring nag aalab ang bonfire..

Napayakap ako saaking mga tuhod habang nakasandig dun sa isang malaking bato na
humaharang saamin ni Vaughn..

Hindi ko magawang lumingon.. hindi parin maalis ang kakaibang feeling na ito..

"Alam mo Stella, dapat ay masanay kana, you're in the military, kaya expect worst
things than this.. It doesn't matter naman sakin, kasi sanay na ako.."

Napalingon ako at nakita kong nilingon din niya ako.. ngumiti siya sakin.. somehow
ay tama naman siya..

Napaiwas ako ng tingin at napahawak saaking mga tuhod.. namayani ang panandaliang
katahimikan..

"Hey Vaughn.."

"Hmm? what is it Stella?"

Mahinahon niyang reply habang pinipindot yung isang device na hawak niya..

"A..Ano ba ang characteristics ng isang Ideal Woman ng mga lalake?"

Napatigil siya sakanyang pag kulitkot sa kanyang device.. napasandal siya sa

boulder at ni rest ang kanyang ulo sa likod ng aking ulo..

"Hmm..Well..common na gusto ng mga lalake ang maganda syempre, Sexy, matalino,

maputi, mabait.. may breeding... yung tipong ganun... ahaha"

Humalakhak siya at napakapit ako saaking mga tuhod..

"Ahh.. ganun ba.. sorry ahh.."

Malungkot na sabi ko sakanya..

"Huh? For what?"

Napatingin ako saaking mga nanlalamig na paa..

"Kasi I'm not that type of woman.. hindi ako maganda, lalong hindi naman ako sexy,
hindi naman ako matalino.. I'm not perfect.."

Natahimik si Vaughn nang marinig niya ang mga salita mula saaking bibig.. hindi na
siya nag reply pa.. napa buntong hininga ako at narinig ko ang kanyang pagtayo at
pag alis sakanyang kinauupuan saaking likuran..

Hindi ko ma explain ngunit tila bay bumigat ang aking mga mata..

Nang bigla kong marinig ang pagupo niya saaking tabi.. napalingon ako at nakita ang
kanyang mga matatamis na ngiti..

Agad niyang ipinatong saakin ang kanyang tuyo nang white uniform at inakay niya ako
sakanyang dibdib..

Hindi ko na nagawa pang magsalita.. I just felt his warm body beside me.. ang sarap
sa pakiramdam.. I just felt that I was loved for that moment..

"Yeah, sabihin natin na ganun nga..you're not perfect, but..."

Naramdaman ko ang paghigpit ng kanyang pag akay saakin..

"I love your imperfections, Stella.."

At dahan dahan niyang ini rest ang kanyang ulo saaking ulo habang akay akay niya
ako.. that moment, that very moment, I felt something incredible.. something that
the heart only understands.. I just wish that time would stop there..

That moment... confusion set inside my heart and my mind.. What kind of feeling is
this? someone tell me please..

It seems na nagtatalo ang aking isipan at nararamdaman..

Is this..what they call...

..Being in love?

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** REVIENNE'S PREVIEW SCENE ***

And were trapped here in our own vessel.. ano nang gagawin ko? Stella and Captain
Vaughn went missing too.. Sana ay nasa maayos silang lagay..

What? a dying person? He need our help, Captain Alexander.. ngunit bakit parang
wala kang pakialam? diba? you're a doctor? you can save lives more than me! how
come hindi mo siya kayang tulungan!?

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 29: The Doctor's Angel

"But I'm here! I'm here for you Captain Alexander!!

__________________________________________________________________
Code 29: The Doctor's Angel
*** Revienne's Point Of View ***

Marahan naming itinaas ang aming mga kamay nang simulan kaming pasukin at tutukan
ng matataas na kalibre ng baril ng mga hindi kilalang mga tao..

"Whats going on?"

Mahina ngunit confused na tanong ni Serene kay Tristan na seryosong nakatingin sa

mga lalakeng palapit saamin..

Marahas nilang kinapa ang lahat ng crew including sina Tristan, Howard at Edward...

"Miss.. ilabas mo lahat ng gadgets mo.."

Napatingin ng masama sakin yung isang pirata sabay tutok ng kanyang baril saakin..
napaatras ako sa takot at napasandal ng bahagya sa isang lalake..

Napalingon ako at laking gulat ko nang makita ko si Captain Alexander mula saaking
likuran.. napatingin siya saakin ng seryoso at tumango..

Tila bay nagets ko ang kanyang minimean kaya agad kong inabot ang aking phone at
ibang gadgets dun sa lalakeng pirata..

Nang malikom na nila lahat ng mga gamit at gadgets ay agad nila kaming pinalakad
patungo sa isang silid ng aming vessel..

Napalakad kami and walang magtangkang maglakas loob na sumuway pagkat kami ay
surrounded at wala kami ni kahit isang baril..

Nang kami ay makarating sa nasabing silid ay tumambad saamin ang lahat ng deck crew
ng nasabing vessel.. So it must be all of the crew including kami ay hawak na ng
mga pirata..

Hindi pa dun nagtatapos ang worry ko, pagkat hindi ko nakikita si Stella at Captain
Vaughn sa paligid, neither si Captain Hagalaz..

Napalingon kami ng makarinig kami ng paglapit at pagpasok ng iilang mga armadong

kalalakihan.. kasama nila ang isang matangkad na lalakeng may kulay grey na buhok..

Base sakanyang itsura ay isa siya sa mga makapangyarihang tao sa kanila..

nila..napatayo siya saaming harapan..

"Makinig kayo! ang Vessel na ito ay hawak na ng aming hukbo.. wala na kayong
magagawa pa kundi ang sumunod saaming kagustuhan.. Wag na kayong magtangka pang
gumawa ng paraan upang makapagpadala ng isang distress call pagkat kahit mismo ang
system ng Vessel na ito ay na hack na namin..signals were also jammed and there's
nothing you can do about it.."

Nilibot niya ang kanyang malaking mata saaming lahat.. napalakad siya sa may
harap..

"And now alam kong may mga mangagamot kayo dito sa barkong ito.. particularly isang
doktor at isang nurse kung hindi ako nagkakamali.."

At marahas niyang ihinagis ang stethoscope ni Captain Alexander at ang aking puting
nursing apron..

Nanlaki ang aking mga mata sa takot, napalingon ako kay Captain Alexander ngunit
nanatili siyang kalmado..

"Wag nyo nang tangkain pang itago sila..!"

Nang biglang..

"Ano ba ang kailangan nyo saamin?"

Mahinahon na sambit ni Captain Alexander at napatayo.. hindi ko maintindihan ngunit

agad kong hinawakan ang kanyang puting laboratory coat out of my instincts..

"At sino ka naman?"

Marahas na tanong nung lalake.. napatingin sakanya si Captain Alexander gamit ang
kanyang seryosong mga ginituang mga mata..

"Captain Alexander Seyren.. ang doktor ng vessel na ito.."

"I see.. "

At agad na dinakip ang aking kapitan at hinawakan ang kanyang mga braso sa
magkabila.. hindi ko na nagawa pang pigilan ang aking sarili sa pag aalala at
napatayo na..

"Teka! saan nyo siya dadalhin?!"

Nag aalala kong bulalas.. napalingon ang mga pirata at si Captain Alexander..

"Revienne... dont!"

Malakas na saway sakin ng aking kapitan.. agad na lumapit sakin yung pinuno nila..
napaatras ako sa takot..

"Dont lay a finger on her or I swear, I'll mess things up!"

Marahas na pagbabanta ni Captain Alexander.. Nagulat ako sakanyang sinabi..

"Well.. who's this young lady?"

I stood up at tumindig.. balot man ng takot at kaba ang aking mga mata ay hindi ako
nagpadaig dito.. hindi nila maaring ipahamak si Captain Alexander..

"Revienne Solinn.. Captain Seyren's nurse subordinate.."

******************
Tanging ang mga yapak namin ang aking naririnig habang binabaybay namin ang isang
sturdy na steel bridge patungo sa vessel ng mga pirata..

Hindi ko maiwasang mapahinto pagkat yumayanig at sumasabay sa malakas na ihip ng

hangin ang nasabing manipis na makeshift na tulay..

"Lakad lang, wag kang titingin sa ibaba.."

Mahinahon at seryosong bulong sakin ni Captain Alexander..

Nang kami ay makarating sa kabilang dulo ay agad akong napatigil at napatingala

nang makita ang napakalaking vessel ng mga pirata..

Ngunit sumagi saaking isipan ang curiosity nang mapansin kong tila bay sira sira na
ang railings at ang kahoy sa sahig ng nasabing vessel..

"Lakad na!"

Malakas na utos sakin ng isang pirata saaking likuran sabay tutok ng kanyang
baril.. Agad akong napalakad habang pinagmamasdan ang paligid..

It seems that this vessel had been through a tough war..

Binaybay namin ang madilim na hallway patungo sa isang silid.. nagkalat ang mga
basyo ng bala sa at mga patak ng dugo sa paligid..

Somehow this gave me the creeps.. agad kaming napatigil saaming paglalakad nang
malapitan namin ang isang malaking entrance patungo sa isa pang malaking hall..

"Sumunod kayo.."

Mahinahon na utos nung lalakeng may grey na buhok.. halos manlaki ang aking mga
mata nang sumalubong saamin ang napakaraming sugatang pirata sa loob ng hall..

Umaalingaw ngaw ang tinig ng paghihirap at sakit sa bawat sulok ng hall.. halos
lahat may duguang benda sa kani kanilang katawan..

Ang iba ay tila hindi makausap at tulala lang sa isang tabi..

Nang biglang..

"Sila ba? sila ba ang mga mangagamot ng barko ng Xavierheld kuya Lance?"

Agad na sumalubong saaming harapan ang isang madungis at mangiyak ngiyak na batang
lalake na may hawak hawak na duguang benda..

Napatingin ako dun sa bata..ganun din siya saakin.. at di tagal ay agad itong
tumakbo at kumapit saking palda..

"Pakiusap po! iligtas nyo si papa!! nagmamakaawa ako!!"

Binalot ng awa aking mga mata at agad na napatingin kay Captain Alexander na
nakatingin din sakin.. walang emosyon ang kanyang mga mata..

Halos bumaha ng luha ang kanyang mga malamlam na mga mata.. agad siyang kinuha ng
kanyang kuya at isinantabi..

Nang biglang..
"Hnggg!!!!"

Isang malakas na daing na punong puno ng paghihirap ang aming narinig sa likod ng
isang asul na kurtina..

"Ama!!"

Nag aalalang sigaw nung binatang may grey na buhok.. agad na tumungo at binuksan ni
Captain Alexander ang kurtina at tumambad samin ang isang matandang lalaking
sugatan at naghihingalo sa hirap habang hawak hawak ang madugong benda sakanyang
kanang bahagi ng dibdib..

Agad na kinuha ni Captain Alexander ang kanyang stethoscope na nakasabit sakanyang

batok at mariing inassess ang kalagayan ng hirap na hirap na matanda..

"Revienne.. kunin mo at i monitor mo ang vital signs niya.."

"Natamaan siya ng bala mula sa kanyang dibdib.. nagawa naming tanggalin ngunit
nagkaganyan na ang kanyang kalagayan.."

Mabilis kong ginawa ang inutos ng kapitan.. laking gulat ko nang makuha ang mga
resulta..

Agad ko itong pinakita kay Captain Alexander.. napapikit siya..

"Hindi na maganda ang kalagayan niya..marahil ay nagkaroon ng butas sa kanyang baga

na tinamo mula sa bala.. Severe Pneumothorax.."

Napalingon ako kay Captain Alexander at nagimbal sakanyang mga sinabi..

"...Any moment ay maari na siyang bumigay.."

Seryoso at straight forwad niyang sabi na lubos na nagpagulat sa mga piratang naka
subaybay samin..

"Wala bang paraan?! diba doktor ka?! bakit hindi mo gawan ng paraan?!"

Sabay hatak sa laboratory coat ng kapitan.. napapikit lang siya at hindi

nagpadaig..

"At bakit ko naman tutulungan ang mga kalaban? Isa kayo sa mga miyembro ng Black
Rogue na tinutugis ng Earth Alliance Forces.."

Agad na inalis ni Captain Alexander ang kamay ng binatang pirata sakanyang kwelo at
napatalikod..

"Kami ay miyembro ng Xavierheld Military at ikakapahamak namin ang tulungan kayo.."

Napalingon ako kay Captain Alexander na may bahid ng takot.. I didn't knew na
ganito siya kalupit..

Duties over Life.. Mas pipiliin pa niya ang kanyang military duties kaysa sa
magsalba ng buhay..

"I'm so sorry.."

Seryoso niyang sambit sabay talikod at akma na sanang maglalakad palayo nang
biglang..
"Hold there!!"

Malakas kong pagpigil saaking kapitan.. I spread my arms and mabilis kong hinarang
ang daanan niya.. He just stared at me blankly at napatigil..

"Revienne, get out of my way.."

"No!!!"

"I said get out!!!"

Malakas at makapangyarihang sigaw niya.. sa sobrang lakas ng kanyang pag sigaw ay

halos natahimik ang buong hall at nagsitinginan samin ang lahat ng mga sugatang
pasyente..

Ngunit hindi ako nagpadaig sakanyang sigaw, instead, I remained firm and stare at
him seriously..

"You should be ashamed of your self!! you coward!!"

Buong lakas na loob kong sigaw sakanya.. I dont care his superiority to me any
longer.. I just wanted to the save that man's life!

Natigilan siya saaking sinabi at nakita kong nalaki ang kanyang mga mata..

"Right before your eyes is a dying man! how could you not help him!? you're a
doctor right?! you are very much capable of saving his life than me!!! para saan pa
at naging isa kang mangagamot?!!"

Nanlumo ako at dahan dahang ibinaba ang aking mga braso..ramdam ko ang pagbigat ng
aking mga mata habang napatingin ako saaking mga paa..

"I..I became a nurse, so that, I would be able to help and assist to save lives
together with you..not to let a dying person run out of breath before me!"

Napasikip ang hawak ko saaking kamao at hindi ko na nagawa pang pigilan ang aking
luha..

"Cant you understand Captain Alexander!? the both of us are in this together..
I'm.. I'm here for you Captain Alexander?!!"

Namumula kong sigaw sakanya.. napatingin lang siya sakin at hindi kumibo.. it seems
na buo na ang kanyang pasya..

Kumunot ang aking noo at tumindig..

"Fine.. you can go with your duties, but I will do my very best not to let this
person die without dignity!"

Firm kong sagot sabay punas ng aking luha.. napalakad ako sakanyang tabi nang bigla
niyang hawakan ang aking braso..

Napalingon ako sakanya ngunit hindi niya ako nilingon..

"Prepare the O.R in our vessel immediately, prepare all instruments and be sure na
sterile lahat ng supplies.."

Seryoso ngunit kalmado niyang utos.. nanlaki ang aking mga mata saaking narinig..
napalingon siya saakin..
"I'm with you, Revienne.."

Hindi ko na napigilan pa ang pag agos ng aking mga luha nang marinig ko ang mga
sinabi ni Captain Alexander..

I felt strange while looking on his calm golden eyes.. nawala lahat ng galit
saaking dibdib.. nawala lahat..

Then suddenly..

I saw a bright smile on his lips for the first time..

*** End Of Revienne's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Agad kaming napalingon nang marinig naming bumukas ang pinto ng kwartong
pinaglalagyan namin..

Nabalot ang kaba ang mukha ng karamihan sa mga crew sa loob.. ano nanaman kaya ang
gusto ng mga mokong na ito..

"Hoy kayo! tumayo kayo! kailangan namin ng mga crew dito upang i set up daw ung
lighting system sa Operating Room ng vessel na ito!"

Marahas na sigaw nung isang pirata.. Napalingon ako.. so gagamitin nila ang
Operating Room ng Vessel na ito.. so Captain Alexander just made a risky move..

Agad naman nagsitayuan yung mga maintainance at crew ng vessel na ito.. Napatayo
ako ngunit agad na pinigilan ni Edward..

"San ka pupunta Tristan?"

Maigi at nag aalala niyang tanong sakin.. napalingon ako sakanila..

"Sasama ako upang malaman ang sitwasyon sa labas.. dumito kayo.. I'll just sneak in
at gagawa ng paraan.."

Firm kong bulong sakanila.. hindi na nila ako nagawa pang pigilan nang humalo na
ako sa mga crew palabas ng silid..

Agad kaming naglakad sa hallway papunta sa nasabing Operating Room.. Hindi na ako
nagulat pa nang malaman kong may ganito silang facilities sa Vessel na ito..

Pretty impressive but yet still not enough.. napalingon ako nang biglang dumaan ang
isang mabilis na stretcher sakay ang isang matandang lalakeng halos naghihingalo
na..

Naroon si Revienne sakanyang tabi na hindi magkanda ugaga na mag handa ng

supplies..

Siguradong mananagot ang dalawang yun pag nagkataon..

Napalingon ako at nakita ang isang palikong daan.. Being last on the group line
gave me an opportunity to slide out of the crowd without them noticing..

Nang tuluyan na akong mahiwalay sa grupo ay agad akong napatakbo sa hallway patungo
sa mismong control center ng vessel..
Napasandig ako sa may wall at maingat na sumilip.. kitang kita ko na guwardiyado
nila ang mismong entrance ng nasabing control center..

Maingat kong inalis ng isang device mula sa ilalim ng aking sapatos.. i opened the
very small case at na reveal ang iilang mga maninipis na dart like needles na
naglalaman ng malakas na pampatulog..

Agad ko itong pinuwesto saaking kamay.. Ipikinit ko ang aking isang mata for an
exact aim at the guard's neck..

At sa isang smooth throw at agad na humandusay yung lalake sa malamig na sahig.. I

immediately took his gun at sinimulang idecode ang security pass ng nasabing
pinto..

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** Captain Helsberg's Point Of View ***

Mahinahon kong pinunasan ang aking namumuong pawis saaking noo habang patuloy na
gumagapang sa loob ng masikip na vents ng vessel na ito..

I have no other choice kundi ang dumadaan dito patungo sa kinalalagyan ng main
control center.. the vessel itself ay infiltrated na ng mga pirata ng Black Rouge..

Ayoko namang makuha din nila ang mga emergency codes na ipinagkatiwala ng kapitan
ng vessel na ito upang gumana muli ang system..

This is our only chance to get out of this mess..

Napasilip ako sa may screen opening ng vent mula saaking ginagapangan.. ito na
marahil ang nasabing control center..

Pinagmasdan ko ang paligid mula sa itaas.. the coast is clear.. kaya agad kong
inalis ang screen ng vent at mabilis na bumaba mula dito..

Nang ako'y makababa ay sumalubong saakin ang dose dosenang gadgets sa loob..
marahil ay nagawang i confiscate ng mga pirata ang mga ito sa lahat ng crew..

Ngunit agad na napukaw ang aking atensyon nang makita ko ang isang pamilyar na
silver na crystal tab..

Agad ko iyong kinuha.. This might be Tristan's crystal tab.. na confirm nga iyon
nang binuksan ko ang tab..

Nag appear sa screen ang kanyang information, ngunit mas napukaw ang aking atensyon
nang makita ang isang folder sa pool ng information..

I attempted to open it but it is locked with a password.. kainis! I was really

tempted to open that particular folder that caught my attention.. no other option
but to use my knowledge on this..

Mabilis kong sinaksak ang aking handy flash drive at temporarily kong dineactivate
ang program na nagbibigay ng protection sa folder na iyon..

Napangiti ako nang successfully kong na revoke ang password.. then suddenly,
narinig ko ang iilang beeps na nagmula sa door security ng pinto ng control
center..
Halos nanlaki ang aking mga mata sa narinig? but how? how come may naka break in at
naka decode sa security system ng control center kung nasa akin lang ang susi upang
mabuksan ito?

Nakaramdam ako ng pagkataranta and I hurriedly copied the said folder to my flash
drive..

COPYING.. 25%....... 50%...

Halos pawisan ako ng malamig nang marinig ko ang pagbukas ng pinto.. Ghad D*mn it!
dalian mo!!!

.....89%.....99%...

Nakita ko ang pagpasok ng isang pamilyar na sapatos patungo sa loob ng silid..

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE***

Its been a day at wala kaming kahit anong balita ni Vaughn about sa vessel..

But, unfortunately we came across with these bandits together with a familiar
lady..

That Red Haired woman!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 29: Lady Kurenai

"They haven't changed at all.."

__________________________________________________________________
Code 30: Lady Kurenai
*** Tristan's Point Of View ***

Hindi ko napigilan pang ngumiti nang tuluyan ko nang ma decode ang security
system.. hindi nga siya ganun kadali, ngunit nagawan ko parin ng paraan..

Agad na nag slide pabukas ang metal door at umalingaw ngaw saaking mga paa ang
lamig ng air conditioning sa loob..

Napalingon ako nang may biglang pumukaw ng aking atensyon..

Tumambad saaking paningin ang iilang mga gadgets na nakahilatay sa malamig na

sahig.. Napalakad ako patungo dun..

Napatingin ako saaking gawing paanan nang matamaan ako ang aking silver crystal
tab.. hindi lang naman nila iniingatan ang mga gamit..

Dahan dahan ko yung kinuha at binuksan..

Napatingin ako sa screen.. normal naman at gumagana pa.. wala namang kakaiba...

Maliban nalang sa isa...

I smirked upon knowing what is it.. mukhang umaayon saakin ang lahat..

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

Unti unti kong inimulat ang aking mga mata nang magising ang aking diwa.. Ang
liwanag ng nagbabagang bonfire ang nasalubong ng aking mga mata..
Ngunit tila bay nakaramdam ako ng pagkabalisa nang mapansin kong wala si Vaughn
saaking harapan..

Agad akong napaikot mula saaking pagkakahiga at...

"Looking for me? Stella?"

Halos man laki ang aking mga mata nang biglang bumulaga saakin ang nakangising
mukha ni Vaughn with matching eyebrows wiggle..

"What the!!!!"

Malakas kong sambit at akmang aatras but suddenly I realized na akay akay parin
niya ako..

Mabilis akong napaupo at napalayo sabay hawak sa maluwag na polo na aking suot..

I gave him that strange look and he began to laugh at me so hard..

"Ahahahaha!! ikaw naman Stella.. haha!!! I really love the way you stare at me like
that.. hahaha!!"

Napailing ako.. geez, weirdo.. nang biglang..

** Beeping sound **

Sabay kaming napalingon dun sa isang maliit na device na nakasabit sa kaliwang

bahagi ng kanyang arm strap.. agad niya itong kinuha at tinignan..

Sumasabay sa beep ang pulang liwanang na ineemitt nito.. gumuhit ang isang malaking
ngiti sakanyang labi..

"A..anong nangyayari Vaughn?"

"Sa wakas! nagkaroon na rin ng signal..! ayos!!"

Mabilis niyang kinuha ang kanyang asul na crystal tab na milagrong nabuhay pa
pagkatapos naming lumubog sa dagat.. waterproof.. sobra..

Napatayo ako at napatingin.. nakikita ko ang isang malawak na mapa ng dagat kung
saan naroon ang aming vessel.. tila bay dun nangagaling ang isang signal..

"Ayos.. magagawa ko nang maipadala sa Academy Headquarters ang coordinates ng

kinalalagyan ng vessel natin through a distress signal.."

"Huh? pero pano mo nagawa yun?"

Napalingon siya sakin at itinaas ang kanyang isang kilay..

"Wag mong maliitin ang galing ng kapitan mo! wahahah!!"

Napa poker face nalang ako habang tuloy parin ang kanyang tawa.. agad din naman
siyang nagpatuloy sakanyang ginagawa..

"Before mag start ang pag travel natin ay nagawang magbigay ni Maris ng mga
tracking device.. dapat sana ay intentionally naming ididikit yun sainyo upang ma
monitor at ma locate namin kayo in case of emergencies, eh kaso, naiwan ko isang
pair sa room ko.."
Dinig na dinig parin ang pagtunong ng kanyang pag type sakanyang crystal tab..

"But, would you look at that, It seems na mas mapapadali ang paghahanap sa vessel
than expected.. thanks to me!"

Buong proud niyang pagmamalaki samin.. hay nako.. kung makapagbuhat ng sariling
bangko wagas!!

At sa isang malakas na tap sa crystal tab ay nagawa nang mag send ni Vaughn ng
isang distress message patungo sa Headquaters ng Academy..

Mahinahon niyang sinara ang kanyang tab at tumayo.. napalakad siya palabas ng
kweba..

"Te..teka! san ka pupunta?"

Malakas na tanong sakanya sabay sunond sakanya..

"Were gonna be out of here at no time!"

Taas noo niyang pinagmamalaki..nang kami ay makalabas sa bungad ng kweba ay

nabangga ako sakayang likuran..

"Aray..! ano ba palalaba-"

Hindi ko na nagawa pang i continue ang aking sasabihin nang bumungad saamin ang
iilang mga armadong kalalakihan sa labas ng kweba..

"Itaas nyo ang mga kamay nyo!"

Malakas na sigaw ng isa sakanila.. napatingin ako kay Vaughn na halatang nagulat..

"And you were saying?"

Sarcastic na sambit sakanya.. napalingon lang siya sakin at ngumiti ng papilit.. Di

na kami nagpaligoy ligoy pa at agad na itinaas ang aming mga kamay...

*************************

Napatingin ako sa bintana ng isang maliit na kubo kung saan kami dinala ng mga
hindi kilalang armadong kalalakihan..

It seems na gumagabi na, hindi lang halata pagkat masama nanaman ang panahon..

Iginalaw ko ang aking mga braso at kamay na nakagapos sa makapal na tali..

"Conserve your energy Stella..Relax..."

Kalmado niyang sabi sakin habang nakasandal sa kahoy na dingding.. kumunot ang noo
ko sakanyang sinabi..

"Paano ako mag rerelax!? Ano nang mangyayari satin kung hindi tayo kikilos dito?!"

Nayayamot kong sambit sakanya nang bigla kaming nakarnig ng mga yabag ng mga
papalapit na mga paa..

"Nasaan sila?"
Isang makapangyarihang tinig ng babae mula sa labas ng pinto.. narinig namin ang
pagkalas ng lock ng pinto at unti unting bumukas ang pinto..

Sumalubong saamin ang iilang armadong kalalakihan..

"Sila po yun, my lady.."

My lady? napalingon ako nang marinig ko ang katagang yun.. sumalubong saamin ang
isang matangkad na babaeng nakasuot ng kulay maroon na cloak at talukbong sa ulo..

Tila bay nagulat din siya nang makita kami ni Vaughn at agad na lumapit sakin..
Napaatras ako at napailing nang hawakan niya ang baba ko.. namawis ako ng mabigat..

"Ikaw.. ikaw yung dalaga sa Xavierheld Detention.."

Gulat na sabi niya.. tila bay natigilan ako sakanyang sinabi.. napalingon si Vaughn
sakin..

Dahan dahang inalis nung babae ang kanyang talukbong sa ulo at halos manlaki ang
aking mga mata nang makita ang pamilyar na babaeng may pulang buhok..

"Ikaw?! buhay..buhay ka??"

Pagulat kong sambit.. Ngumiti siya sakin at napatayo..

"Well tignan mo naman ang tadhana, hindi ko akalaing nasa Xavierheld Military kana
at dala dala mo pa yang gwapo mong boyfriend ahh.."

Napa poker face ako saaking narinig at napalingon kay Vaughn na nakangising
nakatingin sakin sabay wiggle ng kanyang makapal na eyebrows..

Ghad d*mn it Vaughn!!!

Nang biglang....

"AAAAAAAAHHHHHHHH!!!"

Napalingon kaming lahat nang pumantig saaming mga tainga ang isang sigaw ng babae
mula sa kabilang silid.. nakarinig kami ng mabibilis na takbo patungo saaming
silid..

"Lady Kurenai, ang asawa po ng kapitan..!!"

Tumambad saamin ang dalawang lalakeng halos haggard kung tignan at naliligo sa kani
kanilang pawis..

"Anong problema kay Maya?"

"Manganganak na ata siya.."

Nangibabaw ang pagkataranta sa lahat ng mga nasa loob ng silid na kinalalagyan

namin.. halos man laki ang mga mata nung babae sa narinig..

"Ano? Anong sinabi mo? hindi ito inaasahan!"

"Oo nga po my lady, ano pong gagawin natin?"

At ramdam na ramdam sa paligid ang sakit sa sigaw ng babae mula sa kabilang silid..
"Te..teka...!"

Nauutal kong sambit.. napatingin ang babae sakin, ganun din si Vaughn..

"Ma..may.. may kaunti akong nalalaman about diyan..."

Kinakabahan kong sabi sakanila..

"You do?"

Napatanong si Vaughn sakin na halatang nagulat sa narinig.. kumunot ang aking noo

"Oo!! Nurse ang tatay ko kaya kahit papaano may nababahagi siyang knowledge sakin
tuwing emergencies.."

"Mabuti kung ganun..."

Nagmamadaling sabi nung babae at agad niyang kinalas ang tali na nakapulupot samin
ni Vaughn..

"Ano nang gagawin?"

Napatingin siya saakin ng seryoso.. napalunok ako ng laway sa kaba..

"Ma..Magpakulo kayo ng tubig at ihanda nyo ang mga malilinis nyong tuwalaya..
siguarduhing maliwanag ang silid.."

"Narinig nyo siya! kilos na!"

"Opo!"

Mabilis na kumaripas ng takbo ang kanyang mga tauhan sakanyang makapangyarihang

utos..

Agad niya akong itinayo mula saaking pagkakaupo at ihinila patungo sa kabilang
silid..

Nang makarating kami sa kabilang silid ay tumambad saamin ang isang babaeng halos
hindi na magkanda ugaga sa kaka sigaw sa sakit..

Agad ko siyang nilapitan at tila bay nagulat siya nang makita niya ako..

"Isang taga Xavierheld?"

Nahihirapan niyang tanong dun sa babaeng tinatawag nilang Lady Kurenai..

"Hindi na mahalaga yan Maya.."

Napahawak ako sakanyang balikat.. napatingin siya saakin..

"Huminahon ka, gusto kong makinig ka sakin okay?"

"Heto na ang mga gamit binibini.."

Natatarantang pagkasabi ng isa sa mga kasamahan nila habang inilapag ang iilang
bowls ng malinis at maligamgam na tubig..

"Wala akong makitang kahit na anong malinis na tuwalya o damit sa lugar kaya ito
nalang muna.."
Inilapag ni Vaughn ang kanyang puti at malinis niyang white polo uniform at coat na
kanyang pinatuyo back then..

"Aaaaaahhhhhh!!!"

Malakas na sigaw nung manganganak na babae.. agad akong napasilip sakanyang gawing
ibaba at nagulat sa nakita..

"Okay na yan.. pakiusap, lumabas muna kayo.."

Firm kong utos.. at agad silang nagsilabasan mula sa silid.. hindi ko alintana ang
pawis na pumatak saaking nanlalamig na leeg..

***************************

Umugong ang isang masiglang iyak ng sanggol sa buong silid.. gumuhit ang kasiyahan
sa bawat mukha ng kanilang kasamahan habang pinagmamasdan ang isang lalakeng
sanggol na nakabalot sa uniporme ng isang kapitan ng Xavierheld..

Napasalampak ako ng upo sa kahoy na sahig at napabuntong hininga ng malalim..

"Magaling ang iyong ginawa, binibini.. pinahanga mo ako ng lubos.."

Mahinahon na sabi nung babaeng may pulang buhok..

"Talagang magaling siya.."

Pagyayabang na sabi ni Vaughn habang dahan dahan akong ipinatayo sakanyang tabi..
ngumiti siya saakin ng matamis at ibinaling ang tingin sa babaeng nasa harapan
namin..

"Sa disenyo at kulay ng iyong mga uniporme ay masasabi kong hindi ka isang
pipitsuging sundalo ng Xavierheld.. isa ka sa mga miyembro ng Elite 10, tama ba?"

"Ahaha.. masasabi kong isa kang matalinong babae.. tama ka.. isa nga ako sa Elite
10, at ako ang kapitan ng magaling na binibining ito.."

Ngumiti si Vaughn at agad niya akong inakbayan.. napa poker face lang ako..

"Captain Vaughn Meinhardt at Stella Franz.."

Napatingin si Vaughn dun sa babae..

"Pleasure to meet the both of you.. now.. please, follow me.."

Mahinahon na sabi nung babae at agad na naglakad palayo.. napatingin kami ni Vaughn
sa isat isa habang napakibit balikat..

Wala din naman kaming magagawa pagkat hawak parin nila kami.. lahat ng gamit namin
ay nagawa nilang i confiscate..

Agad din naman namin siyang sinundan.. napatigil kami nang binuksan niya ang isang
pinto patungo sa isang silid at pumasok..

"Pakiusap, tumuloy kayo.."

Mahinahon kaming pumasok sa silid na iyon.. nothing unsual.. naroon parin ang mga
lumang kahoy na sahig at dingding..
Tanging isang maliit na nauupos na kandila ang nagsisilbing liwanag sa
loob..naririnig namin ang malakas na pagaspas ng hangin sa kadiliman ng gabi sa
labas..

Naupo kami sa isang maliit na kahoy na upuan.. napadekwatro ng upo si Vaughn..

kahit kailan walang ka manners manners..

"Halos 3 oras na tayong naririto sa kubo na ito at hindi nyo pa nalalaman ang aking
panagalan, pasensya na.."

Napatingin ako sakanya habang inilalapag niya ang kanyang cloak sa mesa..

"Ako nga pala si Hellen Glassryed, isa sa mga commander ng Black Rogue.. I keep my
identity behind the name of Lady Kurenai.."

Napatingin kami ni Vaughn sakanya.. hindi na nakapagtataka kung bakit naroon siya
sa detention..

"Marahil ay hindi na bago sainyo ang pangalan ng grupong iyan.. knowing na nasa
Xavierheld Military kayo.."

Inilabas niya ang isang kaha ng sigarilyo at agad itong sinindihan..

"You smoke, Captain Vaughn?"

"Hindi na..ayaw kasi ng subordinate ko.."

Napangiti lang si Vaughn habang nakatingin sakin.. agad akong napaiwas ng tingin
mula sakanya..

"Ohh, I see.. anyways..first of all, gusto kong magpasalamat sa pagtulong nyo sa

asawa ng kapitan..actually, hindi ko inaasahan na magkikita tayo muli, Stella.. its
been quite a long time nung tinangka kitang isama saking pagtakas..I guess, you're
not really meant to be for the Black Rogue.."

Mahinahon niyang sabi habang ibinuga ang isang makapal na usok mula sa kanyang
bibig..

"Ohh kung ganun ikaw yung isa sa mga high profile criminal na nakatakas dun sa
pagaaklas sa detention.. well, would you look at that.."

Napalingon ako kay Vaughn na ngumingiti parin ng payapa.. ngumiti ung si binibining
Hellen..

"A..Ano pong ginagawa nyo dito?"

Nauutal at lakas loob kong tanong sakanya.. napalingon siya sakin..

"Oh Honey, ako nga dapat ang nagtatanong niyan sayo.. anong ginagawa nyo dito sa
isla na ito?"

"Na stranded kame dito nang sugurin ng mga pirata ang Vessel namin.."

Napalingon siya saakin at itinaas ang kanyang paa sa mesa habang nakaupo..

"Sabi naba.. kung ganun na encounter nyo sila.."

"Kung ganun ay hindi nga ako nagkamali.. ang mga piratang yun ay miyembro din ng
Black Rogue.."

Mariin na sambit ni Vaughn habang nakadekwatro ang mga braso.. ngumiti si

binibining Hellen..

"Ahaha.. sharp as a knife you are, Captain Vaughn.. yes, indeed, sila ang mga
kasamahan ko na nagkubli sakin for a long time.."

Napalingon ako kay Binibining Hellen.. at napaupo siya ng tuwid..

"After I've managed to escape from Xavierheld Detention, agad akong ikinubli ng
aking mga kasamahan mula sa mga mapangmatyag na mga mata ng Earth Alliance
Forces .. We did travel through the waters of Xavierheld pagkat mahigpit ang
security by air.. for the past 4 months were were like travelling merchants, nag
aangkat ng mga supplies sa bawat city na madaanan namin on Xavierheld, this was our
way upang hindi kami mahalata ng authorities, knowing na ang Xavierheld ay isang
alliance ng Earth Forces.."

Napatigil siya ng saglit at nagsindi pa ng isang stick ng sigarilyo..

"We are on our way to the City of Hanzsell nang madatnan kami ng hukbo ng EAF sa
may dalampasigan.. but we didn't expect na magkakaroon ng isang overall inspection
sa loob ng vessel.. they found out my existence there and began to fire at our
vessel.. we managed to escape but were are now separated, The captain's wife and
his other subordinates ang tanging nakasama ko saaming pagtakas.. and I know I
found out na your vessel are captured by them.. they must be really in a desperate
situation there.."

Hindi na niya itinuloy ang kanyang salaysay at napapikit ng mata..

"The Black Rogue's name was truly ruined by the assumptions and hoaxes of the Earth
Alliance Forces..they bury these wrong thoughts to humanity's curious minds.. Using
stigma on our names and hatred of mankind for our downfall.."

Ngumiti siya ng kakaiba at napahawak sakanyang sigarilyo..

"Mukhang hindi sila magasasawa sa paghabol samin hanggang hindi nila kami
napapatahimik.."

Marahas niyng idiniin ang kanyang sigarilyo sa mesa..

"If only I found my own way to delivery this message to him.. hindi na sana sila
nadamay pa.. masyado akong nagpabaya.."

"Message?"

Seryosong sambit ni Vaughn nang marinig niya ang pahayag ng babae.. mahinahon na
napatayo si Binibining Hellen at napatingin sa bintana..

"Thats enough, no asking of further questions.. thats within the business of The
Black Rogue.."

"But, why did you entrust your secrets to us?"

Seryosong tanong ni Vaughn.. napalingon ang babae saamin.. umugong ang tunong ng
isang malakas na kulob..

"Its enough that we spared your lives, in fact, pwede namin kayong lagutan ng
hininga ngayon, but we choose not to kill innocent and unarmed people, sibilyan man
o miyembro ng military.."

Ngumiti siya samin ng seryoso..

"Thats the code of the Black Rogue.."

"Kung yan ang code ninyo, bakit nadawit ang pangalan nyo sa Bombing Incident sa
Earth?!"

Malakas na sambit ni Vaughn.. ngumiti lang si binibining Hellen at may kinuhang

isang micro flashdrive mula sakanyang dibdib at mariing ihinagis sa mesa patungo sa
harap ni Vaughn..

"Mukhang isa ka din sa mga taong naloko ng EAF.. see for your self.."

Nang biglang bumukas ang pinto..

"Lady Kurenai! Isang fleet po ng Earth Alliance Forces ang papalapit sa coordinates
ng vessel ng mga kasamahan natin!"

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** CAPTAIN MARIS' PREVIEW SCENE ***

How come ganito ang pagtrato nyo sa mga taong ito? They are criminals but arent we
supposed to treat them same as a human beings?

Ngunit bakit ganito?

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 31: The Warning

"It is not the business of Xavierheld any more, Captain Einsmann.."

__________________________________________________________________
Code 31: The Warning
*** Captain Helsberg's Point Of View ***

Halos pinigil ng aking matinding gulat ang aking paghinga nang masaksihan ko kung
paano kadaling i recover ni Tristan ang system ng aming vessel..

Come to think of it ay nasaking kamay ang tanging emergency codes na maaring mag
salba ng buhay namin.. But these codes can only reactivate the distress call
feature of this vessel..

But that guy... that guy managed to reactivate all the functioning featrures as
well as break free the the hacked system of this vessel..

Hindi pa siya nakontento at nagawa niyang i reverse ang at i bounce back ang effect
ng hacking system sa source ng kalabang vessel causing it to be paralysed for
good..

Napakunot ang aking noo habang pinagmamasdan ko ang kanyang pagsuot ng isang
headset mula sa controls..

This guy is no ordinary student..

"This is XVR-Alberta of Xavierheld, systems are now online, Mayday! Mayday!

Mayday!"

Narinig ang isang cracking echo mula sa speaker sa loob ng vessel.. hindi tagal ay
tila bay naging maliwanag ang transmission sa linya..

"XVR-Alberta, acknowledged, this is The 58th Trooper Fleet of Earth Alliance

Forces. we had received your distress transmission..rescue is on the way."

Halos manlaki ang aking mga mata saaking mga narinig.. This vessel belongs to the
Xavierheld, why on earth he's sending a distress message for the fleet of Earth
Alliance Forces kung maari naman niyang i contact ang pinakamalapit na naval
headquarters ng Xavierheld?
D*mn it! Napahigpit ang hawak ko saaking flash drive at hindi tinantanan ng aking
mga matang puno ng katanungan sa lalakeng nakatayo mula sa malayo..

Sino ka ba talaga, Tristan Aldebert?

*** End of Captain Hagalaz's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

"Anong sabi mo?"

Gulat na gulat na sambit ni Hellen sakanyang tauhan na halos hindi na alam kung ano
ang kanyang gagawin..

Agad siyang napalakad palabas ng silid, napasunod kami ni Stella.. neither of us ay

hindi alam kung ano ba talaga ang nangyayari..

Pumasok kami sa isang silid kung saan tumambad saamin ang iilang mga kasamahan nila
na sinisikap kumalap ng mg butil ng impormasyon sa kung ano ba talaga ang
nangyayari..

Tumambad saaming paningin ang isang malaking hologram screen kung saan nagpapakita
ito ng isang detailed map ng kinalalagyan ng target vessel..

Mula sa malayong parte ng map ay nakakapukaw ng attention ang napakaraming red dots
na nag bliblink papalapit patungo sa vessel..

"My lady, nagawang ma revive muli ang system ng vessel ng Xavierheld, and they sent
a distress call for the Earth Alliance Forces fleet.."

Natigilan kami saaming narinig.. what? so basically, na hack ang system ng vessel
namin, and nagawang i recover ng ganun kadali? but that will require skills and
luck to do it!

"Is there any chances that we can help them escape?"

Firm na tanong ni Hellen..

"Negative my lady, ang masama pa po niyan ay nagawa po nilang i bounce back ang
effect ng hacking patungo sa sarili nating system.. therefore, hindi na po natin
sila magagawang i contact.."

Tila bay nanlaki ang mga mata ko saaking narinig.. but.. thats way too impossible..
sino kaya ang may gawa nito?

Unti unting may pumasok saaking isipan.. kumunot ang aking noo saaking mga agam
agam.. there's only one na may kakayahang gawin un..

That guy...

"Whats with that reaction, Captain Vaughn?"

Napatingin ng sarkastiko saakin si Hellen..

"Dont tell me na hindi ka aware kung gano kalawak ang kakayahan ng Xavierheld..? or
perhaps, hindi nyo namamalayan na there's a snake aboard on your ship?"

Ngumiti siya ng kakaiba samin ni Stella.. napaiwas ako ng tingin sakanya.. Posible
kayang may ideya siya tungkol kay Tristan?

"I have no choice right now.. Prepare the raft! disable all signals! I cant afford
them to track us down here.."

"But my lady?! paano po ang ating mga kasamahan sa vessel na iyon.."

Napatingin si Hellen sa hologram screen..

"Wala tayong pagpipilian! Hindi tayo maaring magpahuli sa mga EAF.. I wont have
this mission failed! we have to sacrifice or else, humanity and ANGEL's hope will
be forever lost.."

Napatingin kami ni Stella ng sabay kay Hellen.. tila bay natigilan kami saaming
narinig.. Napalingon ang matapang na commander samin ni Stella..

Napalakad siya palabas ng silid at naiwan kami.. pinagmasdan ko ang mga pulang dots
sa hologram screen.. tuluyan na nilang na abot ang kinalalagyan ng aming vessel..

Napabagsak ako ng aking kamay sa mesa habang tinititigan ang screen.. tila bay
nagulat si Stella saaking ginawa..

Ano ba ang ipinaglalaban ng ninyo? Black Rogue?

***************************

"20 minutes from now ay kusang mawawala ang signal barrier sa isla na ito, I'm
afraid the both of you have to stay here longer than expected, kailangan naming i
jam lahat ng signals sa isla na ito, and that also includes your tracking devices..
I wont compensate the safety of my comrades..siguardong paparating na din ang fleet
ng Xavierheld.."

Makapangyarihang pahayag ni Hellen at agad na sumakay sa isang automatic raft..

pinagmasdan namin ni Stella ang pagtama ng iilang sinag ng pa sikat nang araw sa
malamig at na hamog na dalampasigan..

"Before that, gusto kong magpasalamat sainyo.. tatanawin ng Black Rogue na isang
malaking utang na loob ang pagkakaligtas nyo saaming dalawang kasamahan kaya naman,
were setting the both of you free.."

Dahan dahang inalis ng isa sa mga kasamahan nila ang makapal na taling humahawak sa
kanilang raft sa isang bato..

"But, why did you keep us alive?"

Mahinahon kong tanong kay Hellen.. napatingin siya sakinhabang hawak hawak ang
sanggol na nakabalot saaking uniporme..

Ngumiti siya patungo samin ni Stella..

"Pagkat kayo lang ang pag asa..."

Nagulat kami ni Stella saaming narinig.. tila bay nalito ako sakanyang sinabi..
anong ibig sabihin ni Hellen sa mga katangang yun?

Unti unti silang lumalayo mula sa dalampasigan..

"Nasa inyo na ang pasya kung sasabihin nyo ang mga kaganapang ito sa higher
officials ninyo, If you two choose to remain silent, It will surely become a debt
of the Black Rogue that we must pay at all costs, but if you prefer to spill it, we
cant do anything about it.."

Ngumiti siya muli saamin..

"..But siguaraduhin ninyong alam nyo ang inyong pinaglalaban.."

And after saying those deep words, their images faded through the thick fog of the
cold sea.. umihip ang banayad na hangin..

Unti unti kong inilabas ang micro flash drive mula saaking bulsa.. napatingin ako
roon..

Ano ba ang aming pinaglalaban?

"Vaughn!! parating na sila!!!"

Masayang tawag sakin ni Stella.. napalingon ako at tila bay napangiti ako nang
makita ko ang isang rescue boat mula sa Xavierheld..

*** End Of Vaughn's Point of View ***

*************************

*** Captain Maris' Point Of View ***

Sinalubong kami ni Yohannes ng pag salute ni Captain Alexander at ni Revienne nang

kami ay makapunta sa deck ng XVR- Alberta..

"Ayos lang ba kayo? hindi ba kayo nasaktan?"

"Ahh hindi naman po, Captain.."

Mahinahon na pag rereassure ni Revienne saamin.. pansin ko na tila bay may

kakaibang lungkot at pagaalala ang kanyang mga pagod na mga mata..

"May problema ba, Revienne?"

Nang biglang...

"Aaaaaaahhhhhh!!"

Nabasag ang katahimikan nang umalingaw ngaw ang isang matinding sigaw ng pasakit ng
isang lalake at agad na napahandusay sa sahig..

Agad kaming napatakbo patungo dun at halos manlumo kame nang mapansin nami ang
napakaraming sugatan at nanghihina nang mga pirata ng Black Rogue..

Napatingin ako sa nakahandusay na lalake at pansin ko ang isang electric collar

mula sakanyang leeg..

"Electric Collar?"

Gulat na sambit ni Yohannes..napatingin ako sa mga linya ng mga piratang isinasakay

sa vessel ng Earth Forces..Natigilan ako saaking nakita pagkat silang lahat, mapa
bata, matatanda at mga babae ay may ganoong collar na nakasabit sakanilang leeg..

"Anong ibig sabihin nito!"

Gulat kong sigaw nang biglang..

"Captain Maris Einsmann..."

Isang mahinahon na boses ng may edad na lalake ang tumwag saamin.. napalingon kame
at agad na tumindig at sumaludo nang makita ang pinaka kapitan ng fleet ng EAF..

Napasaludo din siya at ang kanyang mga kasamahan saamin..

"Captain Deherthord.."

Seryoso kong saludo.. agad niyang ibinababa ang kanyang kamay at napatingin
sakin..hindi ko na nagawa pang tiisin ang aking sarili at napatanong na..

"Captain, mawalang galang lang po, bakit po may suot na electric collar ang mga
piratang iyan? Yes, indeed they are fugitives, but aren't we supposed to treat them
as human beings capable of feeling pain and emotions..?"

Ngumisi lang ang matanda at matabang kapitan samin..

"Who commanded you to express such concern about them?"

"But, I think, in my opinion, we have some alternative ways to let them obey us..
hindi sa ganitong paraan Captain.."

Napalingon ang kapitan na tila bay may kakaiba sakanyang mga nanlilisik na mata..

"Its the only way Captain Einsmann.. we, the Earth Alliance Forces are the one whom
should decide kung ano ang gagawin sakanila..kami ang tumutugis sakanila..this is
not the business of Xavierheld any longer so better keep your mouth shut.."

Napakunot ang aking noo saaking narinig.. napalingon ako at nakita ko ang
pagpipigil ni Admiral Yohannes mula saaking tabi..

"General Rosengart would like to thank your student Tristan Aldebert for the help..
he managed to recover and revive this vessel's system, and had lead the pirates to
us.."

"Ngunit hindi po ba kami ang dapat niyang unahing i contact?"

Hindi na napigilan ni Yohannes ang pagtatanong..

"Its not that important anymore, Admiral Yohannes, ang importante ay nagawa naming
tugisin ang mga piratang ito sa tulong ng magaling nyong studyante.. he doesn't let
his emotions mix with his duties..you should be like that student"

Hindi ko maiwasang mapakunot ng noo sakanyang sinabi..napalakad na palayo ang

kapitan nang bigla itong mapalingon muli..

"And Oh, by the way, Incident reports had been made regarding Captain Alexander's
risky decision regarding on operating a fugitive.. and hindi ko palalampasin ang
pag question mo sa authorities ng EAF, Captain Einsmann.."

Napakapit ako ng saaking kamao habang pinagmamasdan ang pag alis ng kapitan..

Wala kaming ibang nagawa kundi ang pagmasdan ang kanilang maling pagtrato sa mga
kaawa awang mga pirata..

Binalot ng liwanag ng sikat ng araw ang buong paligid.. napatingala ako sa

maaliwalas na kalangitan..

Umihip ang banayad na hangin sa paligid..

Hanggang kailan ba magbubulag bulagan ang Xavierheld?

*** End Of Captain Maris' Point Of View ***

*** Lady Kurenai's Point Of View ***

Pinagmasdan ko ang malinaw na tubig dagat na nadadaanan ng aming raft.. chineck ko

ang aming location..

Nang biglang mag alaram ang aking tab.. agad ko iyon binuksan.. napangiti ako nang
bumungad ang isang video call mula sa isang pamilyar na matandang lalake..

"Nag aalala po ako sa iba nating kasamahan na naiwan.."

Malumanay kong sabi..Ngumiti yung lalake mula sa screen nang mabanggit ko iyon
sakanya..

"Wag kang mag alala, Hellen.. kaya nila ang sarili nila.. susunduin sila ng iba
nating kasamahan sa kanilang patutunguhan..

Napabuntong hininga ako..

"Nagawa mo ba silang makita?"

Mahinahong tanong sakin ng lalake sa kabilang linya..napangiti ako..

"Oo.. tulad parin sila ng dati.. walang pinagbago sakanila, maliban lang sa
kanilang mga edad.."

Ngumiti siya at tumango..

"Sasalubungin namin kayo sa base.. pagpalain kayo, Hellen.."

At agad akong sumaludo sakanya.. sa isang iglap ay naglaho ang transmission mula
saking tab..

Napatingala ako sa malinaw at asul na kalangitan..

"Pinagmamasdan nyo ba din sila dyan mula sa itaas? Sir Troy?.. Lady Elaizabeth?"

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** ALEXANDER'S PREVIEW SCENE ***

Hindi mo kailangan mangamba Revienne.. ito ang pasya ko at wala kang kasalanan
dito, kaya wag kang malungkot pakiusap..

Its almost 10 years.. ito ba talaga ang gusto mo, Aruna?

Ngunit nalilito ako..

Next on X015 Project ANGEL: Code 32: Thoughts

"Ayokong nakikita kang malungkot, Revienne.."

__________________________________________________________________

Code 32: Thoughts

*** Captain Alexander's Point Of View ***

Agad na nagsi alisan lahat ng mga miyembro ng Elite 10 nang matapos ang meeting..
lahat ay halatang dismayado pagkat hindi nasagot ng malinaw ang kanilang mga agam
agam tungkol sa nangyari..
Dagdag pa dito ang pag bibigay ng 1st offense warning ng mga higher officials kay
Captain Maris for questioning the EAF's authority..

Pansin ko ang kakaibang pagkilos ni Hagalaz at ni Vaughn.. ano bang nangyari sa

dalawang kambal tuko na magkaibigang yun..

Napalapit sakin si Maris at inaabot niya sakin ang isang papel na naglalaman ng
outcome ng incident report about sa pag opera ko sa isang kasapi ng kalaban ng
EAF..

"I'm sorry Captain Alexander, but you have to abide to the said punishment.."

Malungkot na sabi ni Maris.. napatingin ako sakanya nang mabasa ko ang nakasaad sa
papel..

"3 day suspension for me?"

Nagtatakang sambit ko kay Maris habang tinitignan ang papeles, hindi ko inexpect
ang ganito ka gaang parusa..

Natapos ko na ngang ayusin lahat ng gamit ko pagkat I really thought that they will
dissmiss me for good..

"Oo, Captain Alexander, pasalamat nga tayo at ganyan lang ang parusa mo.. na review
ng higher officials ang incident report about sayo, and they came up for a decision
to suspend you only for 3 days.. "

Napatingin siya sakin at ngumiti..

"And.. they considered the type of job and responsibility you handle as a medical
doctor, as well as the code of medical ethics and the aspects of neutrality.."

Natahimik lang ako saking narinig.. napatayo siya at lumapit saking tabi..

"You choose to save a life, Alexander, that's what really counts.."

Napa iwas ako ng tingin sakanya..

"Its not me, Maris.."

Gumuhit ang pagtataka niya sakanyang mukha nang marinig niya ang aking mga sinabi..
napatayo ako at napatingin sakanya..

"An angel of mine motivated me.."

Natahimik ang buong silid at tila bay napalingon si Maris patungo sakin..She gave
me a strange look..

"I see you're getting softer these days, Alexander.."

I looked at her blankly.. she smiled at me innocently at sinimulang ipunin muli ang
mga papeles sa mesa..

Napaiwas ako ng tingin at napalabas na ng nasabing meeting hall.. nagsimula na

akong maglakad sa hallway..

Dahil sa traumatic na nangyari saamin at sa Top 10 students ay napagpasyahan ng

higher officials ng school na ito na mag conduct muna ng 2 day off para sa lahat ng
mga nakasama sa incidente na yun..

Timing at nakasabay siya sa 3 day suspension na ibinigay sakin.. All these stress
are breaking me down..

I turned left upang makarating saaking office, ngunit agad akong napatigil saaking
paglalakad nang masagi ng aking mga mata ang isang pamilyar na dalagang nag aabang
sa harap ng pinto ng aking opisina..

"Revienne..?"

Mahinahon kong sabi.. agad naman siyang napalingon at tila bay nataranta at inalis
ang kanyang tingin nang makita niya ako..

"Ca..Captain Alexander..

Nauutal niyang sabi.. halata sakanyang mga mata ang kakaibang paghiwating ng
lungkot...

"Busy kaba? gusto mo bang magkape sa labas?.."

Taimtim na tanong sakanya.. napatingala siya sakin na tila bay nagulat sakanyang
narinig..

****************************

"Naririto na po ang order nila.. enjoy~"

Masayang sambit nung waitress na nakasuot ng maid costume habang inilapag niya ang
aking inorder na kape para saaming dalawa ng aking subordinate..

Agad kong kinuha ang tasa at napasandal saaking kinauupuang magarang silya.. habang
hindi naman magawang makatingin ni Revienne sakin..

Napahigop ako ng aking kape habang pinagmamasdan ang magandang tanawin ng dagat
mula sa kinaroroonan naming coffee shop by the sea..

"Inumin mo na ang iyong kape habang mainit pa yan.."

Mahinahon kong sabi kay Revienne..tila bay natauhan ang dalaga at patarantang
kinuha ang tasa..

Kahit hindi niya sabihin ay halatang halata ang kanyang kaba pagkat pati ang hawak
niyang tasa ay nanginginig..

"Relax.. hindi naman kita kakainin.."

Napabuntong hininga kong sabi sakanya..

"Pa..pasenya na po, Ca..Captain-"

"Call me Alexander.. masyado kang formal.. were oustide the base and school
premises..and besides, matagal na tayong magkakilala, why bother calling me that..
It really been a while.. "

Napailing siya sakanyang narinig at napatingin sa hawak niyang tasa..

"O..okay..Ale...Alex.."
Mahina niyang tinig..

"I can't hear you.. say my name, Revienne..say it out loud.."

Napaiwas siya ng tingin sakin at napatindig ng upo nang marinig ang

makapangyarihang utos ko..

"O..Okay.. A...Alexander..."

Halata ang kanyang pagiging uncomfortable at kabado saaking harapan..

Hindi ko naman siya magawang sisihin pagkat kasalanan ko kung bakit nagkaganyan
siya.. I made her feel worthless right from the very beginning na nalaman kong
pinagkasundo kami ng aming parents, but I don't understand why she still managed to
give her loyalty and trust to me..

Napahawak ako ng mahigpit saaking tasa.. nang biglang..

"Sorry.."

Napatingin ako kay Revienne nang marinig ang kanyang tinig.. tila bay pilit niyang
pinipigilan ang kanyang pagluha saaking harap..

"Its all my fault.. its my fault, kung bakit kayo na suspend.."

Napapikit ako at dahan dahang sumandal saaking kinauupuan..

"Its not your fault, Revienne.. its my decision.. kaya dont worry about it.. my
suspension order is only good for 3 days.."

Natahimik si Revienne at napaiwas ng tingin sakin.. napatingin ako sakanya..

"I didn't regret the decision I made, kahit na nasa kamay na siya ng EAF, still we
manage to save and give dignity to that dying man.."

Napatingin ako sa asul na karagatan at naririnig ang mga huni ng mga sea gulls sa
paligid..

"Pinahanga mo ako sa tapang na iyong pinakita, Revienne..you fought for that man's
life until the end, kahit na walang assurance na magsusurvive siya.."

Tila bay nanlaki ang kanyang mga mata saaking mga sinabi..

"Unlike me..."

Napatingala ako mula sa maaliwalas at asul na kalangitan..

*** Alexander's Flash back, 10 years ago..***

"Adductor Magnus.. Sternocleidomastoid.. Infra.... arrrggghhh!!!!"

Napakamot ako ng aking ulo dahil sa hirap ng pag mememorize ng mga nakakalokong mga
parts and names ng human muscular system..

Pinagmasdan ko ang magandang view ng Bayan ng Mercentilde mula dito sa isang

sikretong hilltop kong na diskubre few days ago..

"Sh*t.. 3 weeks na lang at hello board exam na!!.. at ni hindi pa ako

nangangalahati sa review.. dang it!
Nang bigla kong maramdaman ang isang pair ng maiinit na kamay na tumakip saaking
paningin..

"Guess who??"

Isang masigla at mapanglarong boses ng babae ang aking narinig mula saaking
likuran..

"Ahahah!! sino paba?"

At mabilis kong inalis ang kanyang malalambot na kamay mula saking

paningin..napalingon ako at sumalubong sakin ang isang magandang mukha ng isang
dalagang may mahabang chestnut brown na buhok at berdeng mga mata..

"Syempre, ang natatanging babae sa buhay ko, si Aruna.."

Nakangiting sambit sakanya.. namula ang kanyang mga pisngi at agad itong napaupo
saaking tabi.. napansin niya ang aking mga librong hawak..

"Hmm.. malapit na.. haha good luck sayo Alexander! haha magiging doctor kana
talaga.."

Nakangiting sambit niya sakin..

"Ahaha.. ikaw naman, mag eexam palang ako.. hindi pa nga tiyak if magiging doktor
ako.."

"Ano kaba! be positive para laging good vibes!! haha wag kang nega okay?!"

Masigla niyang pag momotivate sakin.. napangiti ako at umihip ang banayad na
hangin.. napatingin siya sa view ng buong city..

"Pag magiging doktor na ako, papakasalan kita at aalisin kita sa hirap Aruna.."

Seryoso kong pahayag sakanya.. napatingin siya sakin at hinawakan ang aking kamay..

"Alexander, hindi yan ang dapat nasa isip mo.. magiging isa kang doktor upang
makapagligtas ng buhay ng mga tao.."

"Oo..alam ko yun, Aruna, isa na yun sa mga reasons ko, pero ikaw.."

At napahigpit ako ng aking hawak sakanyang maputing kamay..

"..Ikaw ang priority ko.. ayaw mo ba yun? makakapag suot kana ng magagandang damit,
alahas, at mabibili mo na lahat ng gusto mo..hindi mo na dadanasin pa ang maghirap
tulad ng buhay mo ngayon.."

"Pero Alexander..."

"Ahh basta.. ay! siya nga pala!! muntik ko nang makalimutan.."

At mabilis kong hinugot mula saaking makapal na libro ang isang imbitasyon at agad
na inilagay sakanyang mga kamay.. tila bay nabalot ng gulat at pagkalito ang
kanyang mga mata..

"An..Ano ito, Alexander?"

"Syempre, isa yang invitation.."

"Invitation?"

"Oo.. invitation para sa gaganaping birthday ni mama.."

"Huh?"

Gulat niyang sambit.. napangiti ako at agad na siyang itinayo mula sakanyang
pagkakaupo sa malambot na damo..

"Almost 1 year na tayong magka relasyon, and its time na makilala mo na ang aking
mga magulang.. hindi naman maaring hindi mo sila makikilala.."

Nakangiti kong pahayag sakanya.. pinilit niyang ngumiti ngunit halata ang kaba
sakanyang mga mata..

"Pero, Alexander..."

"Wala nang pero pero pa, Aruna.. Its too late, napadala ko na sa bahay mo ang
susuotin mong dress mamayang gabi.."

"Ano!? mamayang gabi na??!"

"Oo.. mamayang gabi.."

Agad ko siyang inakay saaking dibdib at isinayaw ng may matamis na ngiti mula
saaking mga labi..

***************************

"Ma, Pa, ito po si Aruna Heimfield.. ang babaeng iniibig ko.."

Nakangiti kong pahayag kina mama at papa habang katabi si Aruna na suot suot ang
white formal dress na aking binili para sakanya..

"Pamilyang Heimfield? hindi ko naririnig ang mga pamilyang yan sa listahan ng mga
mararangyang pamilya dito sa Mercentilde.."

Sarkastikong sambit ni mama na tila bay naka kuha ng aking atensyon..

"So, tell me, iha.. anong larangan magaling ang iyong pamilya? sa musika? sa
sining? ano ang inyong ipinagmamalaki?"

Napailing si Aruna sakanyang narinig..

"Ma.. hindi mo kailangang-"

"Ulila na po akong lubos, madame, isa po akong working student na may simpleng
buhay.."

Mahinahon at totoong sagot ni Aruna.. napatingin ako kay mama na tila bay nag taas
ng kanyang kilay..

"Ohh I see.."

Mahinahon na sambit ni mama at kumuha ng inuming Red wine mula sa may tabing mesa..
hinawakan niya ito at tumungo sa harap ni Aruna at halos manlaki ang aking mga mata
nang masaksihan ko kung pano niyang dungisan ng pulang alak ang puting damit ni
Aruna..
Agad na nagulat si Aruna sa ginawa ni mama.. at halos mapatingin ang lahat ng
bisita saamin..

"Hindi ka nababagay sa anak ko.. walang karapatan ang isang mahirap na daga na
tulad mo ang humalo saaming lahi..lumayas ka saking harapan kung ayaw mong ako
mismo ang kakaladkad sayo palabas.."

"Ma!!!!"

Pagalit kong sigaw kay mama ngunit agad na kumaripas ng takbo si Aruna palabas..
hindi na ako nag atubili pa at agad siyang sinundan palabas, ngunit nang ako'y
makalabas ay halos manlamig ako nang makita kong nakahandusay si Aruna sa malamig
na sahig at namimilipit sa sakit..

"Aruna!!"

***************************

"Terminal Bone Cancer.."

Nanlumo ako nang marinig ko ang pahayag ng doktor na sumuri kay Aruna.. hindi ko
maipaliwanag ang aking naramdaman nang marinig ko iyon..

"Pe..pero doc..."

"Hindi ba niya nabanggit iyon sainyo, sir? iniinda po niya ang sakit na iyan for
almost 3 years na.. napabayaan po ng husto at hindi nabigyan ng lunas kaya lumala
ng ganyan.. maagapan pa sana natin if it was on its early stage, but I'm afraid all
we can do now is relieve her symptoms.."

Halos maiyak ako saaking narinig.. pero bakit hindi niya nagawang sabihin sakin ang
bagay na iyon?!

"I'm afraid na ano mang oras ay maari na siyang bumigay.. I'm truly, very sorry..."

Hindi halos ako makakurap sa gulat nang malaman ko ang bagay na iyon.. dahan dahang
itinapik ng doktor ang aking balikat at umalis..

****************************

Halos hindi ko alintana ang iilang mga taong nababangga ko habang mabilis akong
tumatakbo patungo sa silid ni Aruna sa ospital na ito..

Hindi ko magawang maitago ang aking saya pagkat sa wakas, dumating na ang oras na
pinakahihintay namin..

Sa wakas! isa na akong doktor! magagawa ko nang pagalingin si Aruna!! magsasama na

kami!!

Agad kong naabot ang door knob ng kanyang hospital room, ngunit agad na nanlaki ang
aking mga mata at gumapang ang lamig saaking katawan nang makita kong tinatakpan na
ng mga nurse ng puting kumot ang nakahandusay sa kama na si Aruna..

Halos hindi ako makapagsalita, umalingaw ngaw ang ingay ng flat line mula sa
cardiac monitor.. agad kong nabitawan ang aking hawak na sobre..

Nilingon ko ang aking paningin, nakita ko si papa.. napalingon ako sa may mesa at
nakita ang kanyang chart..
Agad ko iyong kinuha at pinigilan ako ng mga nurse, ngunit hindi sila nagtagumpay..
I rapidly scanned through it at laking gulat nang may makita akong isang Do Not
Resuscitate order na may pirma ni Aruna at ni papa as witness..

Halos mangiyakngiyak ako saaking nakita.. extreme anger flowed through my body as I
harshly grabbed my fathers polo..

"Wala kayong ginawa upang iligtas siya!!? and you poisoned her mind!!?! anong
klaseng tao ka!!!

"Hindi ko siya pinilit Alexander, its her own choice! Its her choice from the
beginning! don't you see Alexander? nahihirapan na siya! at ayaw ka rin niyang
mahirapan dahil sakanya!"

Napabagsak ako saaking mga paa as tears shed from my eyes.. wala.. wala lang naman
ako nagawa upang iligtas ka..

I didn't even have the chance to fight for your life!

Is this really what you want, Aruna?

*****************************

"Anak, I want you to meet your new future husband, Alexander Seyren.."

Masigasing na pagpapakilala sakin ng tatay ng ipinagkasundo saking babae.. whats

her name again? Revienne?

I gave her a strong look..

Its been almost a year nang mawala si Aruna saakin, sariwa pa ang mga sugat ngunit
here it comes again.. they keep on adding salt to my wounds by setting up a
marriage with this girl I don't even know..

I didn't mind my father when he re married again after my wicked mother died on an
accident, and having a weird step brother named Hagalaz, but this? ipapagkasundo
nila ako sa babaeng yan?

Napatayo ako at akmang mag wawalk out nang biglang..

"What's your problem Alexander?!!"

Marahas na sigaw sakin ni papa habang palabas ako ng bahay.. napalingon ako..

"Whats my problem? you really wanna know!?"

Ngumisi ako at mabilis na sumugod kay papa at marahas na nagpakawala ng isang

malakas na suntok patungo sakanyang pisngi..

Halos mapasigaw at magkagulo ang lahat ng tao sa loob ng mansyon.. akmang pipigilan
ako ng ama ni Revienne ngunit hindi niya kinaya ang aking pagpupimiglas at marahas
na sumugod muli kay papa..

"Alexander tama na yaaaan!!!"

Malakas na sigaw ng aking stepmother.. marahas na dumulas si papa sa sahig causing

for his pocket gun to fall off on his belt..
At isang malakas na putok ng baril ang umugong sa loob ng mansyon.. Naramdaman ko
nalang ang sakit at ang pagtulo ng aking mapulang dugo mula saaking kaliwang
mata..

Dumilim ang aking paningin..

*** End Of Alexander's Flash back ***

Agad kong inimulat ang aking mga mata nang tawagin ni Revienne ang aking pansin..

"A..Ayos ka lang ba, Alexander?"

Napatingin ako sakanya nang muling magbalik ang aking diwa..

"Ye..yes.."

Umugong ang katahimikan at tanging ang paghampas lang ng alon sa dalampasigan ang
aming narinig..

Napatayo ako at pinagmasdan ko ang asul na dagat...napasunod si Revienne saaking

tabi..

Ito ba talaga ang gusto mo, Aruna? Its been 10 years..ito naba ang iyong paraan
upang sabihin sakin na kailangan na kitang bitawan?

Ngunit, nalilito ako.. nalilito ako saaking nararamdaman para sakanya..

Nang biglang..

"Sorry.. I'm very sorry for all the troubles I caused you..Its my fault..its all
my-"

"Its not your fault, its nobody's fault, Revienne.. were just victims of
undesirable circumstances that brought us here together again.."

Napaharap ako sakanya at hinimas ang kanyang malambot na pisngi.. nagulat siya at
naramdaman ko ang paginit ng kanyang pisngi..

"Ayoko kong nakikita kang malungkot, Revienne.."

Tears fell on her blushing cheeks, napapikit ako at dahan dahan kong inilapat ang
aking labi sakanyang noo..

"I'm truly sorry, Revienne..."

Hindi ko maintindihan, but I felt something strange deep within my heart..

*** To be Continued

__________________________________________________________________
*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

Awww yes!!! 2 day break!! finally! haha magawa ko nang yayain si Stella para sa
isang date? hmmm

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 33: Partners

"I'm too sexy for my love~ too sexy~"

__________________________________________________________________

Code 33: Partners

*** Stella's Point Of View ***
Napakamot ako ng ulo nang masalubong ko si Tristan sa hallway.. mukhang kagagaling
niya lang dun sa loob ng meeting room ng mga kapitan pagkat hindi pa siya nag
papalit ng kanyang uniporme..
Agad kasi siyang pinatawag nila Captain Maris nang malaman nilang siya ang may
pakana ng pag rerevive sa system ng vessel namin..
Although na question ang ginawa niyang pag contact sa fleet ng EAF instead sa naval
forces ng Xavierheld, hindi parin maalis ang paghanga ko sakanyang ginawa..
That guy is just awesome!!!
"Hey.."
Mahinahon niyang bati sakin with his mysterious and emotionless grey eyes..
"Hey there, Tristan.."
Buong sigla kong reply sakanya.. napansin kong inilibot niya ang kanyang mga mata
saaking suot na simpleng white polo and grey shorts with matching slip on sandals..
medyo nailang ako sakanyang ginawa at napaiwas ng tingin..
"Nice outfit.. may lakad kaba ngayon Stella?"
"Huh.. ano kasi.."
Napaiwas kong sambit sakanya..
"Gusto mo bang lumabas? my treat dont worry.."
Napalingon ako saaking narinig.. nang biglang mag ring ang aking phone.. napatingin
siya sakin as I hurriledy grabbed my phone from my pocket..
Napatingin ako sa screen at napapoker face nang makita ang pangalan ni Vaughn..
*sigh* naman! naman! ang wrong timing talaga ng manyak na to.. chance ko nang maka
sama ang rank 1 ng academy na ito and here goes Vaughn again!
Tahimik kong sinagot ang phone at akmang ilalagay palang saking tainga nang
biglang..
"Stellaaaaa!!!!"
Isang malakas na sigaw ang narinig na halos magpasabog sa tainga ko.. wtf Vaughn!!
"Stellaaa!!! pumunta ka ng opisina ko right now!! thats an order!!"
Nanlumo ako saaking narinig..
"Pe..pero.. pero!!"
"Aba at susuway kapa?! gusto mo bang kurotin ko yang bilbil mo pagdating mo dito?!
o kaya naman...."
At nagsimula na siyang manermon ng mga nonsense na bagay sa kabilang linya.. agad
ko naman iyong inilayo ang phone mula saaking tainga.. I immediately covered its
mic at napangiti ng basag kay Tristan..
"Aheh..hehe..hehe.."
Napabuntong hininga ang binata at ngumiti sakin habang inilagay ang kanyang kamay
sa baiwang..
"Maybe next time, Stella.."
Mahinahon niyang sabi sakin at agad din na umalis mula saaking tabi.. napayuko ako
sa sobrang pagka dismaya.. naririnig ko parin ang sermon ni Vaughn mula sa kabilang
linya..
"Stella?! Stella?! andyan kapa ba baby?"
"Dafuq Vaughn! kadiri ka! wag mo akong tawagin ng ganyan!! *sigh* papunta na.."
Agad kong ibinaba ang call at napatingin dun kay Tristan na naglalakad na sa
malayo.. badtrip talaga!.. ang sayang naman ng pagkakataon.. hay...
Napatayo ako ng tuwid at nag simula nang maglakad.. napatingin ako mula sa ibaba at
napatigil nang makita si Revienne at si Captain Alexander na sabay naglalakad..
Mukhang pareho silang blooming ngayon ahh, mas lalo na si Revienne.. aba..
lumalablayp na tong kaibigan ko.. hihi..
Napangiti ako at nagpatuloy saking paglalakad hanggang sa narating ko ang metallic
door ng opisina ni Vaughn..
Pipindutin ko na sana ang door bell nang bigla kong maalala ang ibinigay niyang
door pass code ng kanyang opisina.. I grabbed my phone at tinignan yun..
Dahan dahan kong ininput ang code at agad na bumukas ang pinto.. sumalubong sakin
ang lamig ng aircon niya..
"Vaughn, tumuloy na ako.. at-"
Ngunit tila bay pansin kong walang tao sa receiving area.. napalakad ako papasok,
napa poker face nalang ako nang tumambad saaking paningin ang sandamakmak na kalat
sa living room..
"Natitiis niya ang ganitong kalat? sayang lang at siya ang pinakamagaling na pilot
ng Xavierheld.."
Napabuntong hininga ako at inilapag ang aking maliit na sling bag sakanyang sofa at
sinimulang pulutin ang mga clutter sa loob..
Sosyal, may instant tagalinis na siya.. multi purpose nga talaga ako.. d*mn it
Vaughn!
Nang makakalap na ako ng sapat na kalat saaking mga kamay ay maingat akong pumunta
sa may kitchen upang itapon iyon sa basurahan nang biglang naramdaman ko ang isang
madulas na bagay saaking mga paa..
"Syeeeeet!!!"
"BLAGGG!!"
Halos magiba ang sahig nang akoy bumagsak.. umalingaw ngaw ang tunog ng nagkalat na
basura sa sahig..
Nang biglang..
"What the heck was that?!!"
Isang malakas na sigaw ang narinig ko at agad na bumukas ang pinto mula sa gawing
tabi.. napalingon ako at halos manlaki ang aking mga mata ng almost 200% nang
makita ko si Vaughn na patarantang lumabas ng banyo...
... at naka hubo't hubad..
Natigilan siya nang makita akong nakabulagta sakanyang kusina.. natahimik ang buong
lugar..halos hindi kumurap ang aking mga mata at gustong sumabog ng lungs ko..
"WHAT THE HOLY F*CK*G MOTHER OF SWEET POTATOES!!!! AAAAAHHHHHHHHHHH!!!!!!"
Malakas kong bulalas at agad kong tinakpan ang aking mas pula pa sa kamatis na
mukha.. agad namang nataranta si Vaughn at bumalik muli sa banyo..
"What the actual f*ck Vaughn!!! my eyes!! my eyes!!!!"
***************************
Halos hindi dapuan ng langaw ang mga mata kong hindi kumukurap sa pagkagulat habang
patuloy parin akong hila hila ni Vaughn patungo sa garage ng opisina niya..
Nakangiti niyang pinindot ang control buttons ng pinto ng garahe at automatic itong
bumukas..
What the actual what? tila bay bale wala lang sakanya ang nangyari, instead, pansin
kong mas lumalaki ang bawat ngiti niya..
I know, being a man in the military, sanay na siya sa mga ganung bagay to the point
na hindi na niya na consider ang mga birhen kong mga mata..
Thanks to him hindi na ganun ang mga mata ko.. great! just great!!
Nang bumukas ang pinto ay tumambad saaking paningin ang 3 magagara at mamahaling
sports car at isang astig na itim na racing motorcycle..
Halos hindi ako nakapagsalita sa nakita ko.. so basically he's one heck of a flithy
rich guy at hindi halata sa simpleng itsura niya..
Looks like being a top Xavierheld pilot could really bring you worth a fortune..
"Sakay na.."
Nakangiti niyang sabi habang binuksan ang pinto ng asul niyang roofless sports
car.. napailing ako..
"Huh?"
Nagtataka kong sambit sabay lingon patungo sakanya..
"Hop on, were going on a date.."
Agad akong napalingon nang marinig ko ang kanyang mga sinabi.. tila bay nanakit ang
aking mga tainga sa narinig..
"Aahaha.. whats with that reaction Stella? You've never been on a date before?"
Nakangising sabi niya sakin habang inaayos ang kanyang black polo.. hindi ko
maiwasang mamula pagkat actually, to be honest, I've never been on a date before..
"Wa..wala pa akong experience sa pakikipag date at wala kanang paki dun! at is..isa
pa,.. I'm not going anywhere with you!!"
Paiwas at nauutal kong sambit sakanya sabay pikit ng mga mata at dekwatro ng
kamay..
"Oh really? wow! just my luck!! hahaha"
At agad siyang napatakbo patungo sa harap ko at inilapit ang kanyang mukhang
nakangiti ng nakakaloko patungo sakin.. napaatras ako at umiwas..at kitang kita ko
ang pag wiggle ng kanyang makapal na eyebrows..
"I'm not going with you anywhere Vaughn! I'll stay here!!"
Napabuntong hininga lang siya at sumakay na sa kanyang sports car, naroon parin ang
nakakalokong ngiti niya..
"Oh boy, looks like the whole academy will surely know na nagkiss na
tayo..hmmm..ano kayang magiging reaction nila pag nalaman din nilang, nakita mo na
ang lahat sakin?"
Agad na nabasag ang pag iinarte ko nang marinig ang mga sinabi ni Vaughn..
napalingon ako agad patungo sakanya..
"Are.. are you threatening me Captain Vaughn Meinhardt?"
Sarakastikong sabi sakanya habang nakadekwatro ang aking mga braso..
"And if yes?"
Ngumiti siya ng nakakaloko habang nakataas ang isa niyang kilay.. napabuntong
hininga ako at marahas na kinamot ang aking ulo..
"Okay fine! but only with my conditions.."
Tila bay nasinagan ng sinag na mas malinaw pa sa sikat ng araw ang mukha ni Vaughn
at agad na tumungo sa tabi ko..
"What are your my conditions, Stella, my dear?"
Sweet niyang sabi sakin with matching eye brow wiggle.. ghad d*mn it Vaughn!
tigiltigilan mo yan kundi aahitin ko yang kilay mo!
"Hindi ka magdadala ng kahit anong armas at gagamitin natin yun.."
Sabay turo sa itim niyang racing motorcycle..
"What? isa akong Captain ng Xavierheld Military, people expect me to bring those,
malay mo may mangyaring emergency.."
Mariin niyang pagpapaliwanang sakin.. I rolled my eyes..
"Hay Vaughn! please! kahit isang araw lang? gusto kong maging normal lang ang
lakad-"
"Date"
Mabilis niyang pag cocorrect sakin..
"Whatever, 'Date' na ito.. tska, gusto ko sumakay ng motor, tulad nang ginagawa ko
dati.."
Napabuntong hininga siya sabay kamot ng ulo niya..
"As you wish, my lady.."
Ngumiti siya sakin ng napakatamis.. syet! agad akong napaiwas ng tingin at marahas
na naglakad patungo dun sa motor niya..
D*mn it Stella! Relax!! ito ang first date mo.. relax..!!
****************************
"What the!! waaaaaa!!"
Malakas kong bulalas habang pilit na kumakapit sa handle sa likod ng motor na
minamaneho ni Vaughn..
"Slow the f*ck down Vaaaauugghhnn!!! you're getting us killed!!"
"Wohoooooooo!!!"
Malakas na sigaw ni Vaughn sabay mas pinabilis pa ang aming takbo.. syet! iikili
ang buhay ko sa pagiging kaskasero ng lalakeng to!!
Napalingon ako at mabilis kaming humaharurot patungo sa isang crossing nang biglang
naging kulay pula ang automatic stop light
Dahil dun ay agad siyang napapreno ng malakas..The sudden force pushed my chest
towards his back..
I can feel my chest touching his back, but I can smell his manly perfume all over
my face.. napapikit ako at nilasap ang moment na yun.. when suddenly..
"I must say, they're quite soft.."
Pilyong sambit ni Vaughn with matching severe eye brows wiggle and a very
very..very big green smile..
Nanlaki ang mga mata ko at agad na inilayo ang sarili sakanya..
"Pe..pervert!!"
Namumula at pagulat kong bulalas sakanya sabay hawak saking dibdib..
"Hey, I'm not a pervert Stella.. I only have a sexy imagination..And besides, do
not judge a candy by its wrapper! Hindi mo pa ako natitikman.."
Nakangiti niyang depensa sa mga sinabi ko.. nang biglang..
"Nice vehicle choice, Captain Vaughn!"
Napalingon ako nang marinig ko ang isang pamilyar na boses sa may tabi..
"Howard!?"
Gulat kong sabi nang makita ko si Howard habang nakasakay sakanyang astig na racing
car.. katabi niya sa kabila si Edward na panay libro ang hawak..
"Yo! Howard! Edward! whats up?"
Masayang bati ni Vaughn sakanila..
"Were going to the mall.. may gustong bilhin si Edward na bagong release na libro
eh.. say.. are you two going on a date?"
Napaiwas ako at pinilit na baguhin ang topic when suddendly..
"Na feel mo na ba, Captain Vaughn? If you know what I mean.."
Nakakalokong green smile ni Howard kay Vaughn.. tila bay na gets din ng mokong na
ito ang minimean niya..
"Oh yeah.. gustong gusto ko pag pumepreno ako.."
At agad silang napa apir sa isat isa.. naningkit ang mata ko sa inis..
"D*mn it Vaughn!!!!!"
Malakas at namumula kong sigaw.. ano to? perverts united?!! napatingala ako at
naging green na ang ilaw ng post..
"Sige, Howard, Edward.."
Masayang paalam ni Vaughn at muling ibinababa ang protective cover ng kanyang
helmet..
********************************
"Pili kana.."
Masayang sabi sakin ni Vaughn habang inabot sakin ang isang magara at fancy na menu
catalog..
"Sauteed Chicken with Mushrooms : 1,299 Zylah"
"Salmon Alfredo with Caviar : 2,480 Zylah"
Napakunot ang noo ko saaking mga nabasa sa menu catalog.. dafuq is this?! ang
mamahal ng pagkain parang ginto!
"Seriously Vaughn? ang pinakamura nila dito is pangkaraniwang prinitong patatas na
worth 289 zylah! wala pang tax!"
"Naku Stella, mas maooverwhelm ka pag nakasama mo sina Yohannes at Maris sa date
nila.. hahaha"
Napatingin ako sakanyang sinabi.. may something din ba kina Captain Maris at
Admiral Yohannes? napalunok ako ng laway..
"Hay..ako nang pipili para sayo.."
Nakangiti niyang sabi at agad na kinuha ang menu catalog saaking kamay..
napabuntong hininga ako at napalingon sa glass window..
Tila bay natigilan ako nang may mapansin akong isang binatang ninakawan ng bag ng
iilang mga gangster mula sa labas..
Agad akong napatayo nang makita yun at mabilis na tumakbo palabas ng restaurant..
"Hey! Stella!!"
Malakas na tawag ni Vaughn, ngunit hindi ko na siya nilingon pa.. that guy needs
help..
Nang makalabas ako ay agad kong sinundan yung mga grupo ng kalalakihan.. hindi ko
alintana ang busy streets at mga tao sa labas..
I followed them but it seems na medyo malayo na sila.. there must be a short cut
over here.. napalingon lingon ako at agad na tinahak ang isang eskenita..
Nang ako'y makapasok ay tila bay that road led me to a dark and unpopulated place..
napalingon lingon ako at nakarinig ng malakas na conversation mula sa likod ng
bakod..
"Ibalik nyo iyan saakin please! nakasalalay dyan ang buhay ko!"
"Ano ka hilo?!! hahaha!!"
Napalingon ako nang mapansin ko ng iilang maititbay na crates sa tabi ng wall..
I easily climbed the wall and jackpot! sila nga!!
"Leave that guy alone!!"
Malakas kong sigaw at tila bay napalingon sila sakin lahat.. Feeling superhero
lang!! Deal with it!
Nang akmang tatalon na ako ay tila bay sumama sakin ang kamalasan ni Vaughn at
sumabit sa blunt na barb wire ang polo ko causing it to rip off dahilan upang
bumulusok ako paibaba..
What an epic fail! ghad d*mn it!!!
Napaupo ako and its too late.. susugurin na sana ako ng isa sa mga gangster nang
biglang...
"BLAAAAGGG!!!"
Agad na bumagsak ni Vaughn mula sa itaas causing that gangster to stumble down and
kiss the floor.. agad na kinuna ni Vaughn ang baril nung gangster at itinutok sa
grupo ng mga magnanakaw..
At mabilis pa sa alas kwatro silang tumakbo.. kasama na rin yung binata na
nagmadaling nag pasalamat sabay karipas ng takbo..
"Sabi sayo ehh..ayos ka lang ba?"
Nakangiting sabi ni Vaughn sakin.. sabay pagpag ng braso ko.. tila bay natulala
lang ako sa dala niyang coolness..
"Yeah.. kaso.. sira na ang favorite polo ko.."
Simangot kong sambit sakanya sabay hubad ng polo at tanging blue sleeveless ang
natira.. napatingin ako kay Vaughn na nahuli kong tinititigan ako.. halos maningkit
ang mga mata ko sa galit..
Napaiwas siya at pasimpleng nag whistle.. palusot moves level 99999..
"Halika na nga!! nagugutom na ako!!"
Nakangiti niyang sambit sabay akbay sakin.. Napa poker face lang ako.. Nagsimula
kaming maglakad palayo..
Ngunit agad kaming napatigil saaming paglalakad nang bigla kaming harangin ng
napakaraming gangster sa isang eskenita..
Napatalikod kami ngunit its too late.. were surrounded.. naririnig namin ang
pagtawa nila ng kakaiba.. at tila bay napakapit ako kay Vaughn na nakangiti lang at
tilay relaxed lang..
"Remember my condition na dapat ay hindi ka magdala ng armas?"
Pilit kong kinukubli ang aking takot sa tanong..
"Yep..."
"I regret it..."
"Okay.."
At sa isang malakas na paghatak saaking kamay ay agad kaming kumaripas ng takbo
palayo ng lugar.. agad din naman kaming hinabol ng mga gangster na mala cheetah ang
bilis..
Napatakbo kami at nakarating kami sa isang back entrance ng isang establishment..
hindi na kami nagdalawang isip na pumasok dun..
Nang makapasok kami ay malakas na hip hop songs, nagkikislapang mga ilaw at mga
lalakeng modelong sumasayaw sa runway ang sumalubong samin..
"Ghad D*mn it Vaughn! of all places! Isang strip club pa ang naisipan nating
pasukin?!"
"Wala tayong choice!! hindi sila makakagawa ng kahit ano dito pagkat maraming tao!
mabubuking sila!!"
Agad kaming nagkubli sa isang tabi ng back stage.. pansin namin ang mga
naghihiyawang audience sa labas.. mukhang magsisimula na ung show nila..
Napalingon ako at nanlaki ang mga mata ko nang makitang papalapit na ang mga
gangster..
"Vaughn!! ayan na sila!!"
"Lituhin natin sila!! maghiwalay muna tayo..hahanapin ko ang exit dito.. wait for
my signal!!"
Agad kaming napatakbo ni Vaughn in 2 separate ways.. Napahalo ako sa mga
naghihiyawan na mga audience..
Dumilim ang paligid at nagsimulang tumugtog ang "I'm too sexy for my shirt" na
kanta..
Napalingon lingon ako at pilit na inaakyat ang aking ulo hoping na makita si Vaughn
sa gitna ng mga naghihiyawang mga tao dito..
Nang biglang mas umingay ang crowd.. nanaig ang mga tili ng mga babaeng halos
gilitan ng leeg sa sobrang kilig.. napatakip ako ng tainga..
"Ano bang-"
Naputol ang pagsasalita ko nang mapalingnon ako, halos sumabog ang puso at mahulog
ang aking panga nang ma realize at makita ko si Vaughn na nag momodel sa run way..
"HOLY SWEET MOTHER TERESA ON THE HOOD OF A MERCEDEZ BENZ!!!"
Hindi ko na napigilan pang mapasigaw nang makita kung gano siya ka hot kung
rumampa..
"What the hell are you doing there?!"
Napalunok nalang ako ng laway as he smiles at me at rumarampa sa tunog ng kanta..
Hindi pa siya na kontento at marahas na pinunit ang kanyang black polo na nagpahina
sa mga tuhod ko.. what.. what the actual whaaat!!!! halos hindi na magkanda ugaga
ang mga babae sa kasisigaw..
Napalapit ako sa run way at tila bay na hypnotize ako ng kanyang matipunong
katawan.. He saw me and seductively smiled at me..
Halos tumulo ang laway ko sa ginawa niya.. but I shooked my head.. di tagal ay
nagsimula siayng gumiling at sumayaw.. Hory shet Vaughn!!!
I just freezed there at napako ang mga tingin ko sakanya.. ngunit tila bay
itinuturo niya ang kanyang kamay sa may bandang dulo habang gumigiling.. napalingon
ako at laking gulat ko nang makita ang Illuminated sign ng Exit.. Napatingin ako
sakanya at ngumiti siya.. Dahil sa madilim ang lugar ay hindi na nagawa pang
mapansin ng mga gangster si Vaughn, giving us the chance to look for the exit and
escape..
Naghiyawan ang mga tao habang hinatak niya ako palabas ng nasabing club..
***************************
Nagawang mahuli ng local police ang mga ganster na yun sa tulog ng GPS coordinates
na binigay ni Vaughn sa mga pulisya..
Dapit hapon na nang makabalik kami ni Vaughn sa Academy.. at gaya ng expected
pinagtitinginan kami, ay este si Vaughn pagkat wala siyang suot na pang itaas..
"I'm to sexy for my love.. too sexy~"
Seductive niyang kanta habang sumasayaw ng palakad.. na LSS na ata ang lalakeng
to..
"Nag macho dancer ka nalang sana, ang galing mo kasing sumayaw, Infairness ahh..
not bad.. na impress ako.."
Nakapikit kong sambit sakanya.. agad niya akong inakbayan at hindi ko naiwasang
mamula..
"Talaga? gusto mo bang sayawan kita ng ganun gabi gabi?"
Agad akong napabitaw sakanya at tinignan siya ng matalim.. napahalakhak si Vaughn
at winiggle nanaman ang kanyang mga eyebrows.. napailing ako..
"D*mn it Vaughn!!"
Nang bigla kong maramdaman ang kanyang mabilis na paghalik saaking pisngi..
natigilan at nag init ang mukha ko..
"Thanks for this day! ang saya ng date natin!! haha"
Napatingin siya sakin at ngumiti ng matamis.. hindi ko ma explain pero tila bay
nakaramdam ako ng kakaibang kasiyahan at sinuklian din siya ng isang matamis na
ngiti..

*** To be Continued
__________________________________________________________________
*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***
Mechanical Knights, Steel Paladins? at mga advance Mobile Space Figthers? I didnt
even know na ganito ka cool ang Xavierheld Military!!
Next on Code X015: Project ANGEL: Code 34: Space Warriors
"May ibang nakalaan sayo, Stella.."
__________________________________________________________________
Code 34: Space Warriors
*** Vaughn's Point Of View ***

Halos man laki ang aking mga mata sa gulat nang makita ang isang sikretong
impormasyon tungkol sa mga teroristang sangkot sa bombing Incident sa Earth, ilang
buwan na ang nakakaraan..

Tanging ang tunog lang ng pag load ng mga data at information saaking crystal tab
ang nangibabaw sa tahimik kong silid..

Hindi parin matigil ang mabilis na pag blink ng pulang liwanag mula sa micro flash
drive na ibinigay sakin ng commander ng Black Rogue na si Hellen..

Hindi ko makapaniwala saaking mga nabasa..

How come na ganito? ang lahat ng information ng mga taong ito ay na lilink sa data
base ng Earth Alliance Forces?

Mga alagad ng EAF ang may pakana?

Napakunot ang aking noo at hapahigpit ang aking hawak saaking tasa..

Maaring tama kaya ang mga sinabi ni Hellen? pilit ba kayang dinudungisan ng EAF ang
pangalan ng Black Rogue?

Ngunit saanong kadahilanan? d*mn it!

Nang matapos ang pag load ng mga information ay tila bay agad na nag error ang
database at nag shut down ng kusa ang aking crystal tab..

I managed to re open my tab again, but not the flash drive.. may inilagay silang
isang self destructing mechanism sa nasabing flash drive.. kusa itong nag system
lock at nasira right after ma access ko ang mga files..

Napatitig ako sa flash drive.. siguradong isang malaking gulo ito pag nagkataon..

Ngunit..

Napalingon ako saaking shelf at nakita ang isang picture frame.. agad ko iyong
nakuha at natanaw ang larawan ni Stella..

Nabalot ng pag aalala ang aking mga mata habang pinagmamasdan ko ang kanyang
inosenteng mukha..

Ayokong maging magulo ang buhay niya ng dahil saakin..

Dahan dahan kong ibinalik muli ang frame, ngunit tila bay may nasagi akong bagay
dahilan upang mahulog iyon sa sahig..

Napatingin ako sa ibaba at nakita ko ang aking kwintas na may nakasabit na isang
ginintuang singsing..

That moment, napuno muli ng katanungan ang aking isipan..

Hindi parin malinaw ang lahat saakin..

*** End Of Vaughn's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Hey Stella.."

Masayang bati sakin ni Revienne habang kinakaway niya ang kanyang kamay nang makita
akong pumasok sa conference room kung saan nagtipon ang lahat ng members ng top
10..

"Hey Revs!! mukhang blooming na blooming ka ngayon ahh.."

Pabiro kong sambit sakanya sabay upo sakanyang tabi..namula ito at napatingin
sakanyang mga paa..

"Nagsalita ang hindi blooming!"

Napapoker face ako at napalingon nang marinig ko ang masayang tinig ni Serene na
kapapasok palang sa loob kasama si Roi sakanyang tabi..

Agad siyang napaupo sa tabi ko at tinitigan ako ng kakaiba.. nailang ako at medyo
napatabi ng kaunti.. ngumisi siya ng malaki saakin..

"Balita ko nag kiss na kayo ni Captain Vaughn.."

Halos pagsakluban ako ng langit at lupa ng marinig ang sinabi ni Serene.. agad na
napalingon si Revienne sakin

"What? talaga Stella?!!"

"Wow! congrats Stella! lumalablayp kana!!"

Pahabol na biro ni Roi.. halos mamawis ako ng malamig.. ni hindi ko alam ang
sasabihin ko..

Dang it!! bakit alam nila??

Magtago tago kana Vaughn!! bubunutin ko yang kilay mo gamit ng nail cutter hanggang
sa makalbo yan!! grrrr...

"Ano.. an..ano kasi.. hindi yun..hin..hindi yun..-"

Nauutal kong pagpapaliwanag..

"Kiss parin yun Stella! haha the kiss of life~"

Ngumiti si Serene at napadekwatro ng kamay..ngunit agad na naputol ang aming

conversation nang bumukas ang pinto..

Sumalubong saaming paningin sina Howard at Edward.. napatingin sila sakin at

ngumisi si Howard..

"My..my..my... kumusta ang date natin kahapon? masarap bang magmahal ang isang
kapitan Stella?"

Agad syang napaupo sa kabilang sofa at ngumisi sakin ng malaki..

What the actual f*ck! pati ikaw ba naman Howard..

"Waaa! nag date na din kayo ni Captain Vaughn?"

Gulat na sambit ni Revienne at tila bay dumagsa ang mga diyamante sakanyang mga
mata.. napa face palm nalang ako

"Ahaha.. oo Revs, kita namin sila ni Howard kahapon.."

"Ohh so magkasama din pala kayo ni Edward kahapon eh, Howard?"

Ngumisi si Serene sabay tingin kay Howard na napailing sa tabi.. ngumisi ako kay
Howard.. kala mo ahh..

"Masarap ba mag mahal ang isang racer eh, Edward??"

Ganting parinig ko para kay Howard na nagulat saaking sinabi.. napangiti si

Edward..

"Its not what you think guys!!!"

Agad kaming napalingon nang bumukas muli ang pinto.. nakita namin si Tristan na
tila bay may sariling mundo kasama ang kanyang head phones..

Napaupo siya sa tabi ni Revienne at agad na inalis ang kanyang head phones..

"Yo Tristan! kumusta ang day off mo?"

Makulit na tanong ni Serene..

"Boring..may umagaw kasi sa date ko ehh.."

Taimtim na sagot niya.. napalingon ako sakanya ganun din siya sakin at ngumiti ng
kakaiba..

Geez.. I'm surrounded with weird people..

Agad kaming napatayo wala sa oras at buong tindig na sumaludo nang pumasok si
Captain Maris at si Admiral Yohannes..

"Good morning students.."

Masayang bati ni Captain saamin at napasaludo din..

Tila bay naalala ko ang mga nabanggit sakin ni Vaughn kahapon tungkol sakanila..
hindi ko naiwasang mapatingin ng husto sakanila..

"May problema ba, Miss Franz?"

Malamig na tanong ni Admiral Yohannes.. agad akong napaiwas ng tingin

"Wa...wala po!"

That was a close one.. napabuntong hininga ako..

"Okay students, ipinatawag ko kayong lahat dito pagkat may gusto akong ipakita
sainyo.. so gather along and please follow us.."

***********************

Tanging ang mga yapak ng aming paglakad ang nanaig habang binabaybay namin ang
hallway patungo sa isang lift na magdadala saamin sa pinaka basement ng academy na
ito..

Unlike sa mga hallway sa ibang lugar ng academy na ito, it seems na parang metallic
ang design ng walls at floors dito..I wonder kung ano ang ipapakita samin ni
Captain Maris?

Napalakad kami patungo sa isang side ng hallway kung saan may isang malaking glass
window ang naroon..

Napatigil kami at napadungaw..

Namangha kami ng makita namin ang sinasabing SPX03 Mobile Space Fighter Sleipnier
na pina pilot ni Vaughn..

Ang ganda talaga ng design nito at mukhang tuloy parin ang pag mamaintain nito..
Napukaw ang aking atensyon nang bumukas ang hatch nito..

Di ko ma explain ngunit tila bay bumilis ang pagtibok ng puso ko at nataranta ako
nang makita ko kung gaano ka astig si Vaughn na nakaupo sa pilot's seat..

"Vaughn!!!"

Pataranta kong sigaw at napalayo sa window.. agad na napalingon ang lahat patungo
sakin..
"Ah, I mean, si Captain Vaughn..ahe..ahehe.."

Basag kong ngiti habang pasimpleng kamot sa ulo..

"Okay, Lets go now.."

Malamig na tinig ni Admiral Yohannes at dahan dahan kaming napalakad palayo..

napatitig muli ako sa glass window, agad na nanlaki ang mga mata ko nang biglang
mapalingon si Vaughn patungo saamin..

Sh*t! nakita niya ako!

Mula sa malayo ay kita kong ngumiti siya sakin.. mabilis siyang bumababa ng unit
niya at agad na lumapit sa may glass window..

Pinagmasdan ko kung paano niyang hatakin ang head phone with mic ng isang crew na
napadaan lang sa tabi niya..

Oh sh*t! kailangan ko nang makalayo bago pa niyang-

"Good Morning Stella my lady!!"

Isang masiglang at unexpected na bati ni Vaughn na narinig sa buong hallway at

basement.. napatigil ang grupo sa paglalakad mula sa malayo at lumingon lahat
patungo sakin..

Ghad d*mn it Vaughn!!

Napa facepalm ako sa sobrang kahihiyan.. mula sa malayo ay kitang kita ko ang
malaking ngisi ni Howard at ni Serene, dagdagan mo pa ang masayang mga mata ni
Revienne at Edward..

Ngumiti ako ng basag patungo sakanila at nilingon ang glass window kung saan nakita
ko ang masayahin at energetic na pagwagayway ni Vaughn ng kanyang kamay patungo
sakin..

I smiled and wave at him sarcastically.. Just smile and wave Stella.. smile and
wave...humanda ka sakin mamaya..

**************************

Dahan dahan kaming lumabas ng bumukas ang lift.. sumalubong saaming harapan si
Captain Benedict na head ng mechanic and maintenance wing..

"Mukhang napaaga ang dating nyo, Captain Maris, Admiral Yohannes.."

Ngumiti si Captain Maris..

"Handa naba ang mga units, Benedict?"

"Kahapon pa.."

Ngumiti si Captain Benedict as he inputs the security codes ng pinto.. nagtaka ako
saaking narinig..

Nang bumukas ang pinto ay agad kaming napalakad patungo sa isang mataas na steel
bridge...nag makalabas kami ay halos matigilan at umalingaw ngaw ang pagkamagha ng
lahat nang makita namin ang mga nagsisilakihang mga units ng robot sa buong
basement..
Napaikot ako ng tingin.. mga Mechanical Knights na nagtataglay ng malalaking baril
at laser sword, Steel Paladins na may malalaking shields at mga modernong Mobile
Space Fighters ang bumungad saamin..

"Ang cool!!!"

Hindi na napigilanpang mapabulalas ni Howard sa sobrang excitement..

I never knew that ganito kasing cool ang Xavierheld Military..

Ngumiti si Captain Maris at humarap samin..

"As a member of the top 10, each of you have the privilege upang mag pilot ng mga
ganitong units.. the higher officials of this school recommended to include
training in piloting these kinds of war weapons.."

Napatingala siya sa mga higanteng unit..

"The group will be further divided into two.. ung mga ibang members ay ililipat sa
command control tower with me.. it is necessary na magkaroon ng tig isang guide sa
control tower ang bawat isa sa mag pipilot ng unit.."

Inabot ni Captain Benedict ang isang listahan kay Admiral Yohannes..

"These are the following students na maassign sa piloting.."

Napatingin kami ng may bahid na kaba patungo kay Admiral Yohannes, ang lahat ay
sabik upang marinig ang kani kanilang pangalan..

"Miss Serene Lamprecht will be piloting the Steel Paladin SPX019 - Athena, isang
offensive and combat range type na unit.."

Napangiti si Serene ng buong laki..

"Mr. Roi Burkhart will be piloting the Mechanical Knight MKX019 - Ares, a defensive
long range unit, the complete opposite unit of the SPX019 - Athena.."

Napangiti si Roi at si Serene sa isat isa.. hindi parin maalis ang aking kaba..

"Mr. Howard Alfonsce and Mr. Edward Hartwig will both pilot the Mobile Space
Fighter Gemini.. that unit requires two pilots at the same time.. The True Pilot
and the Spy Pilot.. this unit is designed not only for war, but also for data
gathering for creating war tactics.."

Ngumisi si Serene patungo kina Edward at Howard..

"And lastly, Mr. Tristan Aldebert will piloting the Mobile Space Fighter Sigurn
together with Captain Helsberg.. tulad ng MSPX Gemini, two-man seat ang unit na
iyon.."

Tila bay umiba ang reaction sa mukha ni Tristan nang marinig ang bagay na iyon at
hindi na nakaimik..

Iniabot na ni Admiral Yohannes ang kanyang clip board patungo kay Captain
Benedict..

"Okay students, those names mentioned here shall go to their respective units..
tuturuan kayo ng kanya kanyang mentor kung paano paganahin ang mga yan..the rest of
you na hindi na mention at nabigyan ng unit ay siyang maassign sa command tower
together with Captain Maris.."

Tila bay nawala ang excitement ko saaking katawan nang marinig yun mula kay Admiral
Yohannes.. hindi ako nabigyan ng unit.. so as Revienne..

Napabuntong hininga nalang ako habang pinagmamasdan sila Serene na palayo na..

"Cheer up Stella, masaya din naman sa control tower.."

Mahinahon at masayang pag cheer up samin ni Captain Maris sabay tapik sa balikat
namin ni Revienne..

"May ibang nakalaan para sayo, Stella.."

Napalingon ako nang marinig kong sabihin iyon ni Captain Maris.. medyo na confuse
ako sakanyang sinabi..

*****************************

"Kumusta ang performance nila?"

Masayang tanong ni Captain Maris sa mga abalang crew nang bumukas ang pinto ng
command center.. sumalubong saamin ang malalaking screen at mga complicated na
control buttons, sonar, at iba pang nakakalokong mga device..

"Fast learner po ang inyong mga studyante, Captain.. they easily adapted the basic
controls.."

Masayang sagot ng isa sa mga crew niya..

"Mukhang complicated dito.."

"Oo nga.."

Mahinahong bulong namin ni Revienne sa isat isa..

"Guys, I want you to meet some members of the top 10 of this Academy.."

Masayang pagpapakilala samin ni Captain Maris sa buong crew na masigla din naman
kaming binati..

"I want you to assist and help them here.."

"Yes Captain!"

Malakas at masigla nilang pag agree kay Captain.. napaupo si Captain Maris
commander's seat.. agad din naman kaming pinaupo sa kanya kanyang pwesto nang
biglang..

"Captain, Incoming Transmission from Engineer Rockwell bounded from Hertruitz Space
Station.."

Napalingon kami nang marinig namin ang isang crew..ngumiti si Captain Maris at
tumingala sa screen

"Okay.. permission granted.."

At di tagal ay nakita sa isang malaking screen ang isang dalagang may kulay itim na
buhok at mga violet na mga mata..nakasuot siya ng isang pink and white na body fit
space suit..

"Hellooo Ate Marissss! my dear future sister-in-law!!"

Napalingon kame saaming narinig ngunit hindi nagpahalata..

What the.. sister in law? so this really confirms what Vaughn had said to me
yesterday..

"Oh, Its you, Ysa..what can I do for you?"

"Andyan ba si Kuya Yohannes?"

Hindi ko na naiwasan pang mapatingin sa sobrang curiosity..

So this beautiful and energetic lady is Admiral Yohannes' younger sister?

"Naku, busy siya at the moment.. sasabihin ko nalang na tumawag ka.."

Nakangiting sabi ni Captain Maris..

"Ah okay then, maayos ba ang pagka configure ko sa mga units, ate Maris?"

Masigla niyang tanong..

"Ahh oo.. you really did a very good job, Ysa.. lubos mo kaming pinapahanga.."

Nag blush yung magandang dalaga sa screen, ngunit tila bay napansin niya ako at
ngumiti sakin..

"Hello there!!"

Masigla niyang bati sakin at winagayaway ang kanyang kamay.. napailing ako at
kinawayan siya ng pailang..

She's the complete opposite of Admiral Yohannes..

"Naku..may mga trainee pala kayo dyan ate.. sorry po sa pag aabala.. naku.. I have
to go now.. paki sabi nalang po kay kuya na tumawag ako.."

"Sige Ysa..."

"Okay!~ salamat po ate~ ciao~"

At sa isang iglap ay naputol ang transmission.. napalingon kami patungo kay Captain
Maris na ngumingiti patungo samin..

Woah.. that smile really explains a lot..

Napalingon ako saaking controls ng tumunog ito.. agad ko nireceive ang transmission
ng biglang..

"Stellaaaaaa baby!!!!"

"Ay tang*nang patatas!!"

Dahil sa matinding gulat ng biglang pagbulalas ni Vaughn sa screen ng aking

controls ay agad na bumaligtad ang aking kinauupuan at nasalampak ako sa malamig na
sahig head first, dahilan upang magsitayuan at magulat lahat ng crew..

"Stella!! ayos ka lang ba!!?"

Malakas na sambit ni Revienne at ni Captain Maris..

D*mn it Vaughn!!! I hate you!!!

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Captain Helsberg's Point Of View ***

Agad akong napaupo saaking sofa nang makabalik na ako matapos ang buong araw na pag
tratrain sa mga studyante..

Napatayo ako at tumungo sa ref upang kumuha ng beer.. ngunit naagaw ng aking pansin
ang aking crystal tab na hanggang ngayon ay hindi ko parin nagawang i charge dahil
sa sobrang busy sa academy..

Taimtim kong kinuha ang aking bluetooth wireless charger at chinarge ang aking
tab.. nang buksan ko ito ay tumambad saakin ang aking na copy ng folder mula sa tab
ni Tristan..

Kumunot ang aking noo..mahinahon ko iyong tinap at bumukas ito ng kusa..

Agad kong nabitawan ang aking hawak na beer nang mabasa ko ang laman ng nasabing
folder..

Nanlaki ang aking mga mata habang pinagmamasdan ang pag load ng iilang top secret
data ng Xavierheld..

What the hell..! pano niya na access ang mga data na ito?

Napatigil ang aking pagkurap nang makita ng aking mga mata ang isang lumang picture
na naka attach mula sa article na yun..

Isang matangkad na batang lalakeng may akay akay na isang babaeng sanggol sakanyang
mga maliliit na bisig.. mula sakanyang tabi ay may isa pang mas nakababata pang
batang lalake na may itim na buhok..

Ngunit ang mas ikinagulat ko nung napansin kong kamukhang kamukha ni Vaughn ang
nasabing matangkad na bata sa larawan..

Napa scroll ako muli at halos atakihin ako sa puso nang mabasa ko ang isang kataga
sa section na iyon..

"The current re existence of Artificial Neo Genetically Engineered Lifeforms

(A.N.G.E.L.S) in 473 G.E."

*** To be Continued

__________________________________________________________________
*** CAPTAIN HELSBERG'S PREVIEW SCENE ***

Hindi ko akalaing malalaman ko ang tunay na pagkatao nila sa ganitong paraan..

siguardong gulo ang dala nito pag nakaabot ang impormasyon na ito sa EAF..

I must stop him no matter what!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 35: Grave Stones

"I had finished digging my own grave, Tristan, and I'm about to dig yours now.."

_________________________________________________________________

Code 35: Grave Stones

*** Stella's Point Of View ***

Pinagmasdan ko ang paglubog ng aking itinapong bato sa malalim at malinaw na tubig

dagat habang nakadungaw sa isang dike malapit sa shoreline ng academy..

Napabuntong hininga ako habang pinagmamasdan ko ang paglipad ng iilang mga ibon sa
kalangitan..

Kumusta na kaya sina Papa at si Auntie? miss na miss ko na sila..

"May nahanap ka nabang langis diyan eh, Stella? ang lalim ng iniisp mo ahh.."

Napalingon ako sa gulat nang marinig ko ang isang pamilyar na boses.. halos
kumalabog ang aking puso nang makita ko ang mga masayahing ngiti ni Vaughn..

"Va..Vaughn!?"

Napaatras ako at agad siyang lumapit sa tabi ko at kumuha ng isang maliit na bato..

"Miss me? Stella my lady? ahaha.."

Napapoker face nalang ako.. kahit kailan itong lalakeng to!

Marahan niyang ihinagis ang bato sa tubig at gumapang ito sa surface..

"Ayos!! haha ang galing ko no..? wahahah!!"

Kung magbuhat ng sariling bangko wagas!! napakamot nalang ako ng buhok.. Ngunit
tila bay natahimik ito at umupo sa dike.. taimtim at nakangiti niyang pinagmasdan
ang asul na karagatan..

Napaupo din ako sakanyang tabi at pinagmasdan din ang tanawin..

"You miss them, Stella don't you? you miss your family.."

Napalingon ako nang sabihin niya ng taimtim yun sakin.. patuloy parin siyang
nakatingala sa kalangitan..

Nabalot ng kakaibang lungkot ang aking mga mata habang pinakikinggan ang huni ng
mga seagulls sa paligid..
"Don't worry about them.. kahit mahirap mang paniwalaan, may isang salita ang
Xavierheld.."

Hindi ako nakaimik at napahawak saking mga kamay.. napatingin siya sakin..

"Hey.. whats with the sad face? hindi kaba naniniwala sa salita ng kapitan mo?"

"Hindi naman sa ganun, Vaughn.. its just that..sila nalang ang tanging natitira
sakin..maagang nawala si mama nang ipinanganak niya ako.. Si papa.. Si Auntie..
sila nalang ang pamilya ko.."

Hindi ko ma explain pero tila bay gustong bumagsak ng aking mga luha..

"Hey, cheer up, atleast sayo may natitira pa and they're in good hands,and sooner
or later magkikita kayo ulit.. unlike me.."

Napalingon ako kay Vaughn matapos marinig ang mga sinabi niya.. halata sa mga mata
niya ang naghalong pagkalito at kalungkutan kahit pilit na ikinukubli iyon ng
kanyang mga nakangiting labi..

"Naririto na ako sa Xavierheld Military simula nang magka isip ako.. sabi ng mga
sundalong nag magandang loob na alagaan ako, natagpuan daw nila akong walang malay
sa isang basement sa Earth noong kasagsagan ng isang clearing operation post
Angelic War..10 taong gulang ako nun..wala ni isa sakanila ang may ideya kung bakit
ako naroroon..marahil ay inabandona ako ng mga tunay kong mga magulang.."

Napatigil siya sakanyang pagsasalaysay at huminga ng malalim..

"Lumaki ako kasama ng mga sundalo ng Xavierheld, nagmagandang loob silang ipasok
ako sa academy na ito.. kaya naman nang akoy makatapos, ibinigay ko ang serbisyo ko
military ng Xavierheld bilang pagtanaw ng isang malaking utang na loob.."

Napalingon siya saakin at ngumiti..

"Yeah, I dont have my real family, but I got them.. Xavierheld Military is my
Family Stella.."

At agad niya akong inakbayan at tinitigan.. natigilan ako sakanyang ginawa..

"And you, Stella, is that special girl closest to my heart..much more than a
family.."

Hindi ko alam ngunit nakaramdam ako ng kakaiba sakanyang mga sinabi.. napangiti ako
at sumadal sakanya..

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Captain Helsberg's Point Of View ***

Mahinahon kong pinatakbo muli ang aking kotse nang maging green muli ang stop light
dito sa may intersection..

Binagtas ko ang daan patungo sa isang lugar.. ang lugar kung saan huli kaming
nagkita ng aking ama..

Ang lugar kung saan tuluyan nang binaon ni mama si papa sa limot.. at ang lugar na
huli niyang himlayan..

Nang makarating ako ay agad akong bumaba saaking kotse at dinala ang isang bouquet
ng bulaklak patungo sa kanyang puting puntod..

"Kumusta na po kayo, Captain Herbert Helsberg?"

Napatingin ako ng taimtim sa nakaukit niyang pangalan at pinagpag ang mga alikabok
roon..

"Its really been a while.. papa.."

At buong tindig akong sumaludo sa harap ng kanyang puntod, tulad ng aking ginawa,
16 years ago..

*** Young Captain Helsberg's Flashback, 16 years ago ***

Hindi ko alintana ang malakas na pagbuhos ng malamig na ulan saaking suot na black
mourning tuxedo habang buong tindig na sumasaludo sa harap ng bagong tayong puntod
ni papa..

Naghahalo ang aking luha at uhog sa malakas na patak ng ulan.. hindi ko na pinansin
ang mga tao at sundalo na nililisan na ang paligid..

"Halina, Hagalaz, anak.."

Malungkot na sabi ng aking ina na halos mamaga na ang mga mata sa kaiiyak.. hawak
hawak niya sakanyang dibdib ang isang naka tuklip na watawat ng Xavierheld at ang
army captain hat ni papa habang pinapayungan ako..

Napalingon ako at halos maubos ang mga luha ko sa kaiiyak..

*************************

Napaupo ako sa kama sa loob ng aking silid.. its been weeks after ng libing ni
papa.. temporary akong na dissmiss sa pinapasukan kong military school nang marinig
ko ang masamang balita..

Marahil ay tama nga ang mga sinasabi ng mga tao.. Bilang na ang iyong buhay pag
naroon ka at nagsisilbi upang protektahan ang iyong bayan..

Pero naniniwala ako na isang bayani si papa, at gusto ko maging tulad niya..

Agad kong pinigil ang aking mga namumuong luha saaking mga mata at dali daling
kinuha ang isang larawan mula saaking drawer..

Tila bay naaninag ng saya ang aking mga labi nang makita ko ang masayahing mukha ng
aking magiging asawa..

I still have mama.. and I still have her..

"Re..Revienne.."

Hindi ko inakala na ang matulungin at mabait na babaeng minamatyagan ko araw araw

sa city plaza ang siyang malalaan upang aking makasama habang buhay..

Ang takbo nga naman ng tadhana.. although, lagi kaming hindi nagkikita pagkat lagi
siyang hindi sumisipot sa family dinner, masaya parin ako somehow ay nakita ko ang
kanyang magandang mukha..

Ngumiti ako at hinaplos ang kanyang masayang mukha sa larawan ngunit agad akong
napatigil nang makarinig ako ng mga ingay mula sa ibaba ng sala..
Napatayo ako ngunit napalingon ako sa labas.. ngumiti ako nang makita ko ang kotse
ng papa ni Revienne..

Agad akong napatingin sa harap ng salamin at inayos ang aking magulong buhok..
nanaig ang kaba saaking mga kalamnan habang iniisip kung masisilayan ko na ba sa
personal ang babaeng iniibig ko..

Mabilis pa sa alas kwatro akong bumababa ng aking silid.. napatigil ako nang
sumalubong ang seryosong mukha ng ama ni Revienne..

***********************

"I'm afraid, that, our family have to cancel the engagement between my daughter
Revienne and your son, Hagalaz.."

Gumuhit ang aking matinding pagkadismaya nang marinig ko ang mga katagang yun
galing sa ama ni Revienne..

"Is that so, Mr. Belmontt?"

"I'm so sorry Mistress Helsberg, the said arrangement is for business reasons..
hindi na guaranteed ang pagiging stable ng inyong pamilya ngayon at wala na ang
inyong asawa.. and thats a major risk for our side.. I'm truly sorry about it.."

Napatingin ako kay mama na hindi na malaman kung ano ang kanyang sasabihin..
gustuhin ko mang sumalungat ay wala akong lakas ng loob upang gawin ang bagay na
iyon sa isang makapangyarihang tao..

Napahigpit ang aking hawak saaking mga kamay habang pinipigilan ang aking pagluha
dala ng matinding pagkabigo..

************************

Its been 5 years simula nang mawala si papa.. muling tumibok ang puso ng aking ina
at nag asawa ng isang mayamang byudong doktor dito sa Mercentilde..

Ang tanyag na pamilya ng Seyren..

Although nabago muli ang apyalido ng aking ina, hindi ko hinayaang mabago din ang
aking dala..

Gamit ko parin ang apyalido ng aking yumaong ama at karapatan ko yun bilang
pagkilala sakanya..

Napalingon ako nang bumukas ang pinto ng aming bahay.. sumalubong sakin ang aking
step father.. may kasakasama siyang isang binatang may grey na buhok na kasing edad
ko sakanyang tabi..

Agad siyang sinalubong ng aking ina at lumapit saakin..

"Hagalaz, I want you to meet your new brother, Alexander.. the two of you must get
along together.."

Masayang utos sakin ng aking step father.. napatayo ako humarap sakanya.. agad niya
akong sinalubong ng matalim na tingin.. the two of us stared at each other..

Sa pagkakarinig ko isang medicine student na kakapasa lang ng licensure exam ang

bago kong kapatid.. nabalitaan ko rin ang pagpanaw ng kanyang iniibig kamakailan
lang..

Napapikit siya as he passed by my side.. kumunot ang aking noo at napabuntong

hininga..

Isang sakit ng ulo lang ang dinala ng aking ina..

Mahinahon kong binuhat ang aking mga maleta..

"Are you sure you really wanted to follow you're late father's footsteps?"

Napalingon ako patungo saaking ina..

"You cant stop me now, mother.."

Sinuot ko ang army cap ng aking ama..mahinahon na lumabas ng aming pinto at hindi
na lumingon pa..

*********************

"You're step brother and the girl you love are now engaged.."

Halos mabitawan ko ang aking mga dalang libro nang mabasa ko ang ipinadalang
message saaking tab..

Galing iyon sa mga ka close at pinakakatiwaalan kong pinsan sa side ng aking ina..

Hindi ko maipaliwanag ang sakit at galit na namuo saaking puso.. napasigaw

ako..Nagsitinginan ang mga kapwa studyanteng napapadaan sa hall ng aming dorm..

Hindi ko akalaing ganito ang mangyayari saakin! ganito ba talaga? ganito ba talaga
kapait ang takbo ng aking buhay?!

Bakit?! Bakit! baaakitt!!

Sa sobrang galit ay hindi na ako nagdalawang isip na hagupitin ang digding na nasa
aking tabi..

Nang biglang narinig kong bumukas ang pinto mula sa tabi ng silid..

"Hey stop that will yah? nakakadistorbo ka ng tulog.."

Nayayamot na sambit sakin ng isang matangkad na lalakeng may ginintuang buhok na

halatang naalimpungatan sakanyang tulog..

Sa pagkakaalam ko, Vaughn Meinhadrt ang kanyang pangalan..

*** End Of Captain Helsberg's Flash back ***

Agad kong ibinaba ang aking kamay nang matapos kong saludohan ang puntod ng aking
ama..

Napangiti ako at inilagay ang kanyang army cap sa taas ng kanyang puntod..

"Isasauli ko na ito sainyo, ama, pagkat wala nang magaalaga niyan pag pumalpak
ako.."

Napapikit ako at nag dasal ng taimtim..

"Patnubayan nyo ako saaking gagawin, ama.."

Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata at tumalikod na.. ngunit tila bay
natigilan ako nang makita ko ang isang pamilyar na lalakeng nakaharap mula sa
malayo.. napalakad ako patungo sakanya..

"Alexander.."

Napatingin siya sakin ng blanko nang malapitan ko siya.. we stared at each other
like we did nung una kaming nagkita, but this time, my mind was filled with
thoughts nang makita kong tila bay naglaho ang galit sakanyang mga mata..

"Anong ginagawa mo dito?"

Malamig na tanong sakanya.. napalingon siya patungo sa isang magarang musuleo..

"Visited my mom.."

"I see then.."

Umugong ang panandaliang katahimikan..at di tagal ay napalakad na siya palayo

saakin..

"Your eyes are telling me something, Alexander.."

Agad na napatigil si Alexander sakanyang paglakad ngunit di lumingon..

"You're right, Hagalaz, I was a fool.. we were just victims of unfortunate events
and circumstances.. wala siyang kasalanan.. and I regret it so much..

Umugong sa paligid ang mahinahong pagkaluskos ng mga dahon sa puno..

I'm truly sorry, Hagalaz.."

I stared at him at umihip ang banayad na hangin..

"Have you learned to love her don't you, Alexander?"

Napalingon siya patungo sakin.. naroon ang kakaibang expression sakanyang mga
mata..

Nanikip ang aking dibdib at napahigpit ng aking hawak.. I looked at him sincerely
na kayang ikinabigla..

"Just please.. take care of her.. protect her with all your might.. love her.. like
I loved her.. love Revienne more than your life, brother.."

Dahan dahan siyang lumapit sakin at tinitigan ako ng seryoso.. nanlaki ang aking
mga mata nang inabot ang kanyang kamay patungo saaking harap..

"I will keep that promise till the day I die, brother.."

Ngumiti siya ng taimtim sakin, ganoon din ako at mahinahon siyang kinamayan..

***********************

Dapit hapon na nang muli akong makabalik ng academy.. dahan dahan kong inilapag sa
mismong harap ng silid ni Revienne ang iilang mga dilaw na bulaklak..
Mabilis kong ni ring ang kanyang door bell ng ilang ulit at agad na lumayo sa
lugar.. nagkubli ako sa likod ng isang dinging habang pinagmasdan ang gulat na
expression sakanyang mukha..

Tila bay natigilan siya at maingat na kinuha ang mga bulaklak na aking inialay
sakanya..

Ngumiti siya ng matamis.. pilit kong pinigilan ang pag agos ng aking mga luha
saaking mga malamlam na mga mata..

I hope you'll be happy in my brother's arms.. for this will be the very last time,
I will see your beautiful face, Revienne..

I'm not certain if I will make out alive after this mission.. hindi biro ang
babanggain ko.. and alam kong he's preparing behind my back..

Napayuko ako at taimtim na inilisan ang lugar.. nang makarating ako saking opisna
ay biglang nag ring ang aking phone..

"Yes. Helsberg speaking.."

"Greetings Captain Helsberg! this is the Captain of the 2nd troop of the Hertruitz
Space Station, and we had receive your request for tomorrow's mission regarding the
capture of an alleged spy in the academy.. I would like to inform you that, handa
na po ang lahat para bukas.."

"Good.. wait for my orders.. siguarduhin ninyong walang ibang makakaalam nito bukod
sakin.. we will commence the said surprise operation right after na makalipad kami
bukas for the test flight.."

"Roger then.. Captain Helsberg.."

I closed my phone at napatingin sa palubong nang araw sa bintana..

I had finished digging my own grave, Tristan, and I'm about to dig yours now.. wag
mong maliitin ang kakayahan ng isang Xavierheld pilot..

Napangiti ako.. I gently opened my drawer at inilagay ang isang mirco flashdrive sa
loob ng isang sulat..

Inilapag ko iyon saaking desk.. muli kong binasa saking isipan ang aking sinulat sa
likod ng sobre..

"To Vaughn Meinhardt.."

Napangiti ako..

Thanks for being the very best friend to me.. but, you and Stella must live on..

*** End Of Captain Helsberg's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

"Pa..pardon me for my rudeness, Admiral, but I think I can handle him on my own.."

Nauutal kong pag kontra nang marinig ko ang planong ibinigay niya sakin.. He smiled
at me at inilapag ang kanyang wine glass..

"Do you really think na ganun kadali pabagsakin ang isang beteranong Xavierheld
pilot, eh, Lieutenant Aldebert?"

Mahinahon niyang sambit sakin habang nakaupo sa commander's seat.. napaiwas ako ng
tingin..

"So ano nang balak mong gawin once na capture ka niya sa isang surprise entrapment
operation pagkalapag nyo sa Hertruitz Space Station? Hindi mo ba na foforsee ang
kanyang gasgas na plano?"

Seryoso niyang sermon sakin over the transmission on my crystal tab.. I clenched my
teeth in disappointment..

"But not in this way! I can capture him and make him as EAF's prisoner! in that
manner, may malalaman pa po tayong impormasyon Admiral.. he can be a use to us!"

"Being hard headed pilot eh, Tristan?"

Nakangiting sabi niya habang tinitigan ako..

"And if you failed?"

Napailing ako sakanyang tanong.. napatayo siya at kinuha ang kanyang wine glass..

"We need to silence him for good..stop being hard headed and follow your orders..
accept my assistance for your mission.. just remember your thing, and bring him to
the exact location like I've told you.. and We'll do the rest.."

I clenched my fist at tumindig sakanyang harapan..

"Hindi naman madudungisan ang mga kamay mo, Tristan.."

Pinagmasdan ko ang kanyang kakaibang ngiti.. napapikit ako at agad na sumaludo..

mabilis na nawala ang transmission at naiwan ako saaking tahimik na silid..

Kumunot ang aking noo..

Why do you have to be like this always, uncle..

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

I didnt expect that things will be worst than I thought.. how come hindi niya
sinabi ang bagay na ito sakin!

Tell my Hagalaz!? why?!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 36: The Last Flight

"You killed Alexander's brother! you killed my best friend! you killed one of my
family! you murderer!!"
__________________________________________________________________

Code 36: The Last Flight

*** Serene's Point Of View ***

Mahigpit kong hinawakan ang aking fuschia pink with white space helmet habang
maiging nakaupo sa waiting area..

Hindi mabasag ang katahimikan sa loob pagkat tanging ako lang ang kasalukuyang
naririto..

Naghahalo ang kakaibang lamig na nararamdaman ko saaking katawan..

Lamig na dala ng airconditioning unit at ang lamig ng dala ng kaba na pilit kong
ikinukbli saaking dibdib..

Hindi ko maiwasang kabahan saaking nagawa... napapikit ako habang inaalala ang
bagay na iyon..

"Good..wait for my orders..siguraduhin ninyong walang makakaalam nito bukod sakin..

we will commence the said surprise operation right after makalipad kami kami bukas
for the test flight.."

Napatitig lang ako saaking mga paa nang akisdente kong marinig ang isang tinig mula
sa nakausling pintuan na aking nadaanan..

Hindi ko alintana ang maliwanag na sinag ng palubog na araw na tumatama saaking

mukha habang naglalakad ako palayo ng nasabing opisina..

Kung ito lang ang tanging paraan upang tantanan na nila kami ni Roi.. it leaves me
no other choice but to do this..

"Serene?"

Agad nanumbalik ang aking diwa at naputol ang aking flashback nang marinig ko ang
boses ni Roi na nakasuot ng yellow with grey space suit..napalingon ako sakanya at
kita sakanyang mga mata ang pag aalala..

"Ayos ko lang ba? are you sick? gusto mo bang i-excuse kita kay Captain Maris?"

"Ahh hindi.. a..ayos lang ako.. me..medyo kinakabahan lang.."

Nauutal kong sabi habang nakangiti..napatingin ako sakanya..

"Sure?"

"Yes..definitely..kinakabahan lang para sa first flight natin.."

Napatayo ako at agad niya akong niyakap ng mahigpit.. natigilan at nanlaki ang
aking mga mata sakanyang ginawa..

"Don't worry Serene, everything will be okay.. andito lang ako para sayo.."

Napapikit ako at agad din siyang niyakap..pansamantalang nawala ang aking takot at
kaba habang yakap yakap niya ako sakanyang dibdib..

Para din naman ito saatin, Roi..

*** End Of Serene's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Kinakabahan ako.."

Nanginginig na sabi ni Revienne habang nakasandal sa wall ng lift na aming

sinasakyan patungo sa basement hatch.. hawak hawak niya ang kanyang white space
helmet na tumeterno sakanyang suot na all white body suit..

"Relax ka lang, you're in good hands, kasama mo naman si Captain Alexander sa loob
ng unit niya.."

Pag se-secure sakanya ni Roi na nakangiti habang katabi si Howard na halatang

excited..

"I never knew na nagpipilot din pala ng Steel Paladin si Captain Alexander.. ano
nga ba ang name ng unit niya? Steel Paladin MK07-Asclepius ba yun?"

Nalilito kong tanong sakanila..

"Yeah, derived from the name of the Greek God of Medicine, Asclepius.."
"Ang toxic ng pangalan!! edi wow! ikaw na ang genius Edward!"

Natatawa na sambit ni Howard habang inaayos ang kanyang grey leather gloves..
napuno ng tawanan ang buong lift, pwera lang kay Serene na tila bay matamlay na
nakasandal sa tabi..

Pansin ko din ang seryosong pananahimik ni Tristan sa likod..dala lang ba ng

anxiety ang pinapakita nila?

Napatingin ako sakanila, magtatanong pa sana ako ngunit bumukas na ang lift..
napalakad kami palabas at sumalubong saaming mga paningin ang mga abala na
mechanics at ang mga naglalakihang mga unit para sa test flight..

"Umakyat na kayo sa hatch.. nag launch na ang sinasakyan nila Captain Maris
patungong Hertruitz Space Station.."

Nakangiting salubong samin ni Captain Vaughn na suot suot ang kanyang blue with
grey space suit..

Halos hubugin ng body fit space suit ang kanyang matipunong mga balikat.. biglang
nag init ang buo kong mukha at medyo napaiwas ako ng tingin sakanya..

D*mn it Stella! you're not supposed to feel that way!

Agad kaming napatindig ng tayo at sumaludo.. iwas parin ako ng tingin sakanya..
napalakad na kami patungo sa mga respective units..

Napatingin ako kay Vaughn na mistulang minamatyagan sina Serene at Revienne

sakanilang pagdaan sakanyang tabi..

Napapasunod ang kanyang tingin habang lumalayo sina Serene.. napalakad ako
sakanyang tabi at laking gulat nang tinitigan niya ang dibdib ko sabay haplos
sakanyang chin..

"Hmm.. may difference nga.. mas malaki ang dibdib nila compare sayo.. but that's
okay.. I don't really mind.."

Deretso at pranka niyang pagkasabi.. singkit ko siyang tinitigan ng matalim sabay

takip saaking dibdib..

"Pervert!!!"

Ngumiti siya sakin ng kakaiba at agad akong inakbayan..

"Ahaha.. dont worry Stella.. like I've said before, I love your imperfections, at
hindi na kailan man magbabago yun.."

Tila bay kumalabog ang aking puso nang marinig ko ang mga bagay na kanyang
sinabi...

**************************

Dinig na dinig ko ang malakas na screech ng units nila Serene at Roi nang mag
launch sila sa launching hatch ng academy..

Napahinga ako ng malalim habang nakaupo sa back seat ng Mobile Space Figther
Sleipnir na pina pilot ni Vaughn..
Pinagmamasdan ko ang ng maigi si Vaughn na abalang chinecheck ang iilang final
settings ng kanyang controls..

"Relax ka lang dyan, Stella my dear.."

Napalingon siya patungo saakin..ramdam ko parin ang kanyang maaliwalas na ngiti

kahit na suot niya ang kanyang helmet..

Napakapit ako saaking seat nang maramdaman ko ang pagbuhat samin ng automatic lift
patungo sa launching hatch..

Naririnig ko ang tunog ng warning sounds sa paligid.. sumalubong saking paningin

ang mga nagliliwanag na guide lights sa loob ng mahabang hatch..

Di tagal ay narinig namin ang isang boses mula sa control tower..

Initializing Final Settings..

Final Checking of engine capacity..

Loading System Controls...

Clearing launch hatch...

Initializing launch Sequence..

Opening hatch...

At unti unting lumayo sa tabi ng aming sinasakyang unit ang mga malalaki at
makakapal na steel bars ng aircraft lift.. nagsimulang bumwelo ang unit ni Vaughn..

Dahan dahang bumukas ang pinto ng mahabang runway hatch at nagsimula ang countdown
ng LED lights..

5..

4..

3..

"Kumapit ka, Stella my lady! this will be a rough ride.."

2..

Napakapit ako saaking kinauupuan.. halos gusto nang bumaligtad ng aking sikmura sa
sobrang kaba..

1..

"SPX03 Mobile Space Fighter Sleipnier clear for launching! All systems green! Good
luck pilots!"

"This is Captain Vaughn Meinhardt and Stella Franz! SPX03 Mobile Space Fighter
Sleipnier taking off!!"

At sa malakas na command ni Vaughn ay agad na nag launch ang unit na sinasakyan

namin sa launching hatch..

Halos mabaon ang aking katawan sa aking kinauupuan sa sobrang lakas ng bwelo..
hindi ko na naiwasan pang mapasigaw sa takot..

"Aaaahhhhhhh!!!! Ghad D*mn it Vaughn! dahan dahan lang!!!!"

Narinig ang kanyang masayang halakhak at hindi pa nakuntento at nag maneuver pang
paikot sa sa ere dahilan upang mamutla ako sa takot..

"Ahahaha!!! relax my lady!! haha"

Halos malula ako nang makita kung gaano na kataas ang aming nilipad..mabilis kaming
bumulusok patungo sa loob ng isang sky tunnel patungo sa space..

At wala pang 15 minutes ay agad kaming nakalabas ng colony..

Tila bay agad na naalis ang aking takot at kaba nang mang makita ko ang mga
nagkikislapang mga bituwin sa itim na kalangitan ng space.. hindi ko akalaing
ganito sila ka ganda sa malapitan..

Nilingon ako ni Vaughn mula sa harap at nag thumbs up.. halata ang ngiti sakanyang
mukha.. sinuklian ko rin siya ng ngiti at double thumbs up..

Ang saya ng pakiramdam ko.. nakakamangha!!

Napatingin ako sa tabi ng bintana ng unit at nakita ang iilan pang unit na
nakasunod samin..

Naroon ang unit na kasalukuyang sinasakyan ni Tristan at Captain Helsberg..

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Tanging ang mga command ng main controls ang aking naririnig sa loob ng unit kasama
si Captain Helsberg..

Tila bay kakaiba ang kanyang pagiging tahimik.. napatingin ako sa screen at kitang
kita ang MSF Sleipnier at ang SP Asclepius mula sa harapan.. malayo sila at hindi
mapapansin ang nasa likuran..

Napalingon ako sa likod.. wala nang ibang nakasunod na unit samin.. ito na ang
tamang oras..

Agad kong inilabas ang aking flashdrive at isinaksak yun saaking controls..

Nang biglang..

"Kung ako sayo, hindi ko na itutuloy yan.."

Napatigil ako sa pag type nang maramdaman ko ang malamig na dulo ng baril ni
Captain Helsberg na nakatututok sa tabi ng aking leeg mula sa likuran..

Agad kong itinaas ang aking mga kamay at inactivate niya ang autopiloting ng unit..

"Huli na ang lahat para sayo, Tristan Aldebert, or shall I say, Lieutenant Tristan
Aldebert ng EAF special intelligence forces.."

Hindi ako umimik at kumunot ang aking noo.. Like I've expected.. matinik din ang
isang ito.. napangiti ako..
"Aaminin kong hindi ka isang pangkaraniwang Piloto ng Xavierheld, Captain Hagalaz..
lubos mo akong pinahanga.. ngunit.."

At sa isang kisap mata ay mabilis kong hinawakan ang kanyang kamay at marahas na
inikot ito dahilan upang mabitawan niya ang baril.. he clenched his teeth in
attempt to endure the pain..

Agad siyang lumaban ngunit I was quick enough to get my pocket sized syringe
containing a sleep medicine and swiftly injected it through his arm causing him to
drop at his seat..

Nang matahimik sa loob ay successful ko nang na i-control ang unit at iniba ang
tracking coordinates nito..

Mabilis kong na jam lahat ng communication transmission sa unit na magmumula sa

Xavierheld and replaced it with EAF's signature coordinates.. binagtas ko ang daan
patungo sa isang debris belt na tinataawag nilang Divina's Ruins gaya ng nasa
plano..

Maingat kong inilusot ang unit upang hindi makabangga ng mga nagkalat na debris
galing sa isang lumang radiation space plant..

Tinignan ko ang aking tracking monitor at iilang milya nalang ay mararating ko na

ang target coordinates..

Napalingon ako sa likod at nakita ang walang malay na kapitan.. tila bay nakaramdam
ako ng kakaibang kaba saaking gagawin.. hindi ko ma explain ngunit tila bay may
nagsasabi sakin na mali ang paraang binabagtas ko..

Tumunog ang alarm ng aking unit senyales na papalapit na ako sa target location..
mas tumataas ang radiation content sa lugar na ito..

Napalingon muli ako at tinitigan ang kapitan..

Alam kong maraming nalalaman ang lalakeng ito.. alam kong makakatulong siya
saamin.. pero..

Hindi ko maintindihan.. something's bothering me on my plan..

Do I need to save this man's life? For what?! what is the purpose?

Is it just for EAF's benefit? or is this what you call..

Conscience?

Nagsimula nang magloko ang aking mga controls as I get nearer the target
location..kumunot ang aking noo..nauubusan na ako ng oras..

D*mn it! decide now Tristan!

The unit began to shake and umalingaw ngaw ang tunog ng warning sounds sa loob..

Napapikit ako at sa isang malamim na pag inhale ay agad kong binuksan muli ang
transmission line patungong Xavierheld upang humingi ng tulong.. ngunit it was too
late..

Communication lines seemed to failed dahil sa malakas na radiation interference and

they are too distant from us..
Kahit ang EAF ay hindi ko magawang i contact.. halos mamawis ako nang papalapit na
nang papalapit ang unit sa target location..

I tried to maneuver the unit pabalik ngunit the command controls seems not working
anymore..

Kumalabog sa kaba ang aking dibdib as I hurriedly turned on the heat sensors..
halos manlaki ang aking mga mata nang may masagap itong isang heat signature mula
sa isang battle space ship sa hindi kalayuan..

Hindi nag reregister ang nasabing ship sa Xavierheld nor sa EAF.. bahala na.. I'm
in a desperate need right now!

Kahit na kumakalabog na ang aming sakay na unit ay madali akong nag type ng isang
maikling distress message patungo sa nasabing battle ship..

Nang ma send ang distress message ay halos manlaki ang aking mga mata nang makita
ko ang isang chain reaction ng pagsabog na mablis papalapit na samin..

D*mn it! nag set sila ng isang time bomb sa lugar na ito at mas pinagrabe ito dahil
sa mataas na radiation content sa lugar..

Hindi lang nila inisip ang aking kaligtasan!

Bale wala ba kay Admiral if mawawala din ako matupad lang ang kanyang mithiin?

Am I not that important to him?

I hurriedly locked Captain Helsberg's seat belt at iniayos ang kanyang upo.. wala
parin siya sakanyang ulirat..

Dali dali kong hinanap ang eject button ng aming upuan sa unit na ito ngunit halos
lumiwanag ang paligid as I watched how the raging fire of explosion approached our
unit..

Successfully kong nakapa ang seat eject buttons ng aming unit and in a split second
ay buong lakas ko itong napindot..

*BEEEEEP!!*

At isang malakas na pagsabog ang narinig sa buong lugar..

Tuluyang nagdilim ang aking paningin..

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

"Anong sabi mo? Isang pagsabog sa Divina's Ruins?"

Gulat kong tanong kay Roi nang makarating kami sa Hertuitz Space Station..

"Opo Captain.. hindi nga po ito inaasahan.."

Nag aalalang sabi ni Roi.. tila bay kinutuban ako ng kakaiba nang matanto kong
hindi pa nakakabalik ng unit nila Tristan at ni Hagalaz..

Agad kong isinama ang nagaalalang si Stella patungo sa control command tower..
Nang bumukas ang pinto ay halos hindi ko ma explain.. ang lahat ay tila bay
nanlulumo..

Napatingin ako kay Maris na tila bay nanghihina habang tulalang nakaupo sa
commader's seat.. Tahimik na nakatayo sa harapan ng malaking screen si Alexander at
si Revienne na halos hindi na humihinga...

Kinabahan ako saaking nakita..

"Ano itong naririnig ko na may sumabog sa may Divina's Ruins? nakabalik naba sila
Hagalaz?"

Nag aalala kong tanong ngunit walang sino man ang nagtangkang sumagot.. bumilis ang
tibok ng aking puso at agad na kinuha ang isang head set at sinubukang i contact
ang unit ni Hagalaz..

"Yo! Hagalaz! its me Vaughn! nasaan na kayo? bumalik na kayo! andito na kame..!!"

Ngunit walang sumagot.. napansin kong umiba ang reaction ni Stella.. natakot ako
sakanyang ipinakita..

"Hoy! Hagalaz! Sumagot ka nga!! Alam kong korni ang mga jokes mo pero its not funny
anymore!..wag mo akong takutin ng ganyan!"

Ngunit wala paring sumagot..

"Hoy Captain Hagalaz Helsberg! sumagot ka..!"

Nagsimula nang maiyak ang ilan sa mga crew kasama si Revienne..agad akong nilapitan
ni Maris at hinawakan ang aking balikat.. napalingon ako sakanya..

"Please tell me Hagalaz is alive.."

Natahimik si Maris and she gently shooked her head.. nanikip ang dibdib ko nang mag
sink in sakin ang lahat.. halos mabitawan ko ang command headset na aking hawak..

Nang biglang pumasok ang isang radio transmission mula sa basement..

"This is Captain Benedict of the basement wing, Captain Alexander are you there? we
have company here.. we need you here for medical assistance ASAP.."

Napalingon kami saaming narinig.. agad na umalis si Alexander at si Revienne.. agad

kaming napasunod ni Stella..

Nanaig ang kaba saaking dibdib habang madali naming binagtas ang daan patungo sa
basement..

Nang makarating kami dun ay tumambad saamin ang duguan at sugatan na si Tristan na
nakahiga sa strechter.. wasak ang kanyang helmet at nabalot ng dugo ang kanyang
noo..

Halos hindi makapagsalita si Stella sa nakita.. agad akong lumapit kay Tristan at
marahas na hinila ang kanyang space suit..

Pilit akong pinigilan ng mga personel ngunit hindi na nila nagawa pa..

"Nasaan si Hagalaz! sabihin mo! nasaan si Hagalaz!!"

Hindi ko na nagawa pang mai control ang aking sarili.. naghalo ang galit at kaba
saaking puso..

Dahan dahang inimulat ni Tristan ang kanyang mga mata.. and he weakly shooked his
head.. my vision clouded with tears..

Agad ko siyang nasuntok wala sa oras na lubos na ikinagulat ng mga personel

"You killed Alexander's Brother! You killed my best friend! you killed one of my
family you murderer!!!"

Agad akong napigilan ni Alexander at nabitawan si Tristan.. I fell hard on my knees

at buong lakas na sinuntok ng aking dalawang duguang kamay ang matigas na sahig ng
basement..

"HAGALAZ!!!!!"

I screamed at the top of my lungs.. umalingaw ngaw ang sigaw ng aking hinagpis sa
buong lugar..

** To be Continued

__________________________________________________________________

*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

Its been almost a week.. still no signs of you... though it breaks my heart to

accept the fact that you already left us but still..

Life Must go on..

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Chapter 37: Mourning Hearts

"See you around.. Hagalaz.."

__________________________________________________________________
Code 37: Mourning Hearts
*** Vaughn's Point Of View ***

"Nawalan po ng control ang aming sinsasakyang unit sa hindi malamang rason.. we

found ourselves floating over Divina's Ruins when this sudden explosion occurred.."

Mahinahon na pagpapaliwanag ni Tristan sa harap ng isang closed door meeting

together with the higher officials and the crew ng Hertuitz Space Station..

Balot parin ng makakapal na benda ang kanyang noo at nababakas sakanyang mukha ang
panghihina..

"Then suddenly all went black.."

Agad akong napatayo mula saaking kinauupuan at marahas na ibignagsak ang aking
kamay sa wooden table.. napalingon ang lahat sakin to include Alexander na hindi
umiimik mahigit isang linggo na since that incident happend..

"All lies! do you really think na ma coconvince mo ako ng gasgas mong alibi?! ikaw
lang ang kasama ni Hagalaz that time! alam kong may kinalaman ka sa pagsabog ng
unit! bakit hindi mo nalang aminin sa lahat! you planned all of this don't you!?
you eliminated Hagalaz because he was a great threat to your plans!"

Malakas kong bulalas at hindi na pinansin pa ang mga higher officials..

"Threat for what?! That's enough Captain Meinhardt! Don't you dare accuse someone
without a concrete proof! I'm warning you! where's your respect and sense of
professionalism!?"

Malakas at makapangyarihang utos ni Captain Keith, isa sa mga higher officials na

humahawak sa Hertruitz Space Station at sa Academy..

Napahigpit ako ng aking kamao habang tinititigan ng seryoso si Tristan na tila bay
iniiwasan ang aking mga tingin..

Napabuntong hininga si Captain Keith at sumandal sa kanyang kinauupuan..

"The said incident, according to the final investigation, was clearly an
unintentional aviation accident where in it involved both human error and engine
failure.. The rescue search for the retrieval of his remains were already done, at
wala silang nakita kahit ni isang trace ng kapitan..wala na tayong magagawa upang
ibalik ang lahat sa dati.."

He then took a little sip of coffee on his mug.. napatayo siya together with the
other higher ups..

"We have to accept the tragic truth no matter how painful it was.. This is the
military and we must move on and do our duties.. I'm terribly sorry.. Captain
Hagalaz is one of Xavierheld's best pilots indeed.."

At sa kanyang maikling sinabi ay dahan dahan silang lumabas ng conference hall..

napaupo ako.. I sighed with great disappointment..

Pinagmasdan ko ang pagtayo ni Alexander mula saaking tabi.. it seems that his face
turned back to his emotionless state..

"Say.. Alexander..Do you think they're right?"

I said with a low tone voice..napatigil siya ng kanyang lakad saaking likod..

"Sometimes, its better to let things go even it hurts like hell, Vaughn.."

With his gloomy voice he continued to walk palabas ng nasabing conference hall..
napatitig ako saaking kamay as my eyes began to feel heavy with tears again..

"Ill be okay.."

Nanginginig kong bulong saaking sarili..

Is that really what you want me to say, eh, Hagalaz?

*** End of Vaughn's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Napa sandal ako ng maigi saaking kinauupuan sa loob ng aking silid.. napahawak ako
saaking noong mapa hanggang ngayon ay nananakit parin..

Its been a week since that incident, at wala paring balita tungkol sa paghahanap
kay Captain Hagalaz..

I cant believe that you still died despite the fact that I attempted to save you..
looks like my sacrifice had only led to your destruction..

Tumingala ako saaking bintana at sinalubong ako ng nakasimangot na panahon mula sa

labas.. Its been gloomy these days..

Just like how I feel right now, and so everyone else in this academy..

Nabasag ang aking pagmuni muni nang marinig ko ang buzzer ng aking pinto.. I gently
stood up and opened the door..

Napaatras ako nang sumalubong sakin ang kakaibang ngiti ni Captain Keith.. mga
ngiting balot ng masamang balak..

Agad akong tumindig at sumaludo.. mahinahon siyang pumasok sa loob ng aking silid
at umupo sa may mesa..

Napatayo ako at tinitigan siya ng kakaiba..

"What do a fierce wolf dressed in sheep's clothing want from me?"

Ngumiti siya ng kakaiba habang hawak hawak ang iilang piraso ng mga papeles..
inilapag niya ang kanyang captain's hat saaking mesa..

"Look who's talking.. we're just the same, Lieutenant Aldebert.. the only
difference is that.. I have Xavierheld's trust and power, and you don't.."

Napatayo siya at tinitigan ako..

"Admiral Vanguardia wants to congratulate you for succeeding at your mission.. you
really never fail to impress the admiral, making you as his favorite, aside from
the fact that you are his beloved nephew.."

"Stop the hell out of it.. what do want? I'm not in the mood for these flowery
compliments.."

Simangot kong sambit sabay upo.. ngumiti siya at agad na ihinagis saaking harapan
ang kanyang hawak na papeles..

"Don't be such a rude a**hole.. dapat nga ay magpasalamat ka saakin.. dahil simula
bukas ay hindi kana mahihirapan pa sa mga misyon mo.."

Napatingin ako sakanya ng marinig ko ang kanyang mga sinabi.. halos man laki ang
aking mga mata nang mabasa ang mga dokumento sa aking harapan..

"The Proposed turn over of the late Captain Helsberg's rank to Mr. Tristan
Aldebert"

Isang promotional proposal?!

Napuno ng pagkalito at kaba ang aking mga mata as I go over the next page..
sumalubong sakin ang isang malaking tatak ng selyo ng Xavierheld sa gawing ibaba..

I slowly read it with my low and trembling voice..

"APPROVED"

Hindi ako nakakibo sa sobrang gulat saaking nakita.. agad na kinuha ng matandang
kapitan ang papeles mula saaking mga kamay at nagsimulang maglakad palabas ng
pinto..

"You should thank me and the Admiral for making your life easy.. and you dont have
to worry about Captain Vaughn Meinhardt.. walang maniniwala sakanya pagkat wala
naman siyang hawak na ebidensya.."

He gave me a rough smirk..

"See you around, Captain Tristan Aldebert.."

Nang makalabas siya ay agad ko siyang sinundan.. ngunit tila bay agad akong
napaatras at nagkubli sa tabi ng aking pinto nang makita kong nag uusap si Captain
Keith at si Serene..

Her eyes were obviously filled with anxiety..

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"He seemed unaffected on losing his step brother.."

"Yeah.. is he really that cold?"

Hindi naiwasan ni Revienne na mapahawak ng mahigpit sakanyang suot na black

mourning uniform habang naririnig ang mga usap usapan ng iilang mga studyante sa
hallway na aming binabagtas ngayon..

I know they're talking about Captain Alexander.. Its been almost 1 week since
piniling mahamik ni Captain Alexander about that issue..

Literally, tahimik.. he seemed so gloomy and doesn't talk to anyone including

Revienne..

"Maling mali ang iniisip nila about kay Captain.."

Malungkot na sabi ni Revienne at pilit na pinipigilan ang pagpatak ng kanyang

luha..

I gently pat her shoulders at inayos ang kanyang itim na beret.. though its really
hard to smile at this moment, pinilit ko paring ngumiti..

Ngiti na nagsasabi na magiging maayos din ang lahat..

"I know.. I know, Revienne.. Sometimes, the strongest persons are those who cry
behind closed doors and silently fight their battles that nobody knows about.."

Napatingin lang siya saakin at pinilit ding ngumiti.. hindi na niya nagawa pang
pigilan ang pag agos ng kanyang luha at agad na napayakap sakin..

*************************

I gently pressed Vaughn's door buzzer for the 5th time, and it seems nobody's
answering.. Hindi din ako maaring magkamali..

Nararamdaman ko ang lamig ng aircon sa may pinto.. He's inside.. i know..

Dahan dahan kong ini-input ang door pass ng kanyang opisina.. nang makapasok ako ay
sumalubong sakin ang mga nakapatay na ilaw sa buong silid..

"Vaughn.. are you here?"

Mahinang sambit ko as I walked inside..but no one answered.. napalingon ako nang

makita ko ang isang dim light na nagmumula sakanyang kusina..

Napalakad ako at laking gulat ko nang tumambad saakin ang iilang empty cans ng beer
na naka kalat sa sahig at sa mesa..

Nanikip ang aking dibdib at nanlumo nang makita ko si Vaughn na nakaupo sa sa may
tabi ng sahig habang suot suot ng grey polo and black necktie na halos magkanda
buhol buhol dahil sa maling pag tali..

Nakasabit mula dining chair ang kanyang black mourning coat at ang kanyang captain
hat..
Agad ko siyang nilapitan at tinignan.. tears clouded my eyes as he gazed his tired
and sunken eyes on me..

"Hey.. I didn't expect you to come over here.."

Pilit niyang ngiti gamit ng kanyang mga labi.. napakamot siya ng kanyang buhok
habang nakasandal parin sa may dingding..

Isinubo niya sakanyang tuyong bibig ang isang stick ng sigarilyo na mula sa kaha at
inilabas ang lighter sakanyang bulsa..

Akmang sisindihan niya ang kanyang sigarilyo nang marahas at bigla kong kunin iyon
sakanyang kamay..

"Stop this stupid depressing sh*t!"

Malakas kong bulalas sakanya sabay hagis ng ligther sa matigas na sahig.. he looked
at me with astonishment..

That moment hindi ko na napigilan ang aking mga mata.. I bursted into heavy tears
as I allowed anger and pity to fill me up..

"Do you think Captain Hagalaz will be happy if makikita ka niyang ganito?!"

Malakas na sigaw ko kay Vaughn.. hindi matinag ang kanyang mga matang gulat na
gulat as I cried loudly in front of him..

"Hindi na natin mababalik ang buhay niya kahit ilang sigarilyo pa ang hithitin mo
at kahit ilang galon pa ng beer yang laklakin mo! kaya naman, please, stop that..
It hurts me sa tuwing nakikita kang ganyan.. mahirap man, pero life must go on
Vaughn..! Life must still go on.."

I wiped my tears and covered my face with my palms.. narinig ko ang kanyang pagtayo
and he held my hands..

Napa atras ako nang makita ko ang kanyang mga basag na ngiti..that mournful eyes
still tells it all..

"Then, please allow me to cry, Stella.. please, allow me.."

Namuo ang mga luha ko saaking mga mata as I open my arms towards him.. he then
hugged me tightly as I hear him cry like an innocent child..

Naririnig ko ang kanyang pasakit sa bawat hagulgol na kanyang pinapakawalan..

Napapikit ako at agad siyang niyakap pabalik.. ramdam na ramdam ko ang bigat ng
kanyang luha na bumabasa saaking leeg at pisngi..

"Ikaw nalang ang natitira sakin Stella.."

Nanlaki ang aking mga mata as I hear him said that with his trembling voice.. he
tightens his arms on me..

"And I've never been so scared on loosing again someone I love in my entire
life..!"

His trembling voice said to me.. I bit my lips and closed my eyes in attempt to
stop my crying..
"I'm deathly afraid of losing you Stella! Please Stella.. don't leave me..
please...I'm so afraid..."

I cant hold it any longer..napapikit ako at agad na napayakap sakanya ng mahigpit

as tears came down falling from my eyes as I hear him mumbled those words..

"I cant promise na magiging isang magaling akong subordinate, but I can promise
that I will never get tired of being together with you, Vaughn, my captain.."

I gently whispered in his ears..Napaharap siya sakin as he gently rest his forehead
on my forehead..

He then closed his eyes and smiled at me gently..

"Thank you, Stella.. Thank you.."

He then said with tears in his eyes as he continues to wrap me in his strong arms..

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

Tumindig kami ng tayo at sabay sabay na sumaludo habang nakatingalang pinagmamasdan

ang pag lipad ng mga puting paper lanterns sa makulimlim na kalangitan..

Pilit na pinipigilan ng aming mga kasamahan ang kani kanilang luha habang sumasabay
ang 21 gun salute na inialay para kay Hagalaz..

May the light of those lanterns shine and help you find your peace wherever you are
now, Hagalaz..

Nang matapos ang ceremony ay nagsimula nang lisanin ng karamihan ang quadrangle
kung saan kami nakatayo..

Like Stella said, Life must go on no matter what happens.. hindi na natin
maibabalik pa ang nakalipas.. and we must move forward on whats waiting ahead of
us..

Napalingon ako at napatitig kay Alexander na mag isang umupo sa isang bakanteng
wooden bench sa tabi ng quadrangle..

Napalakad ako patungo sakanya..

"Hey.."

Mahinahon kong tawag sakanya.. hindi niya ako nilingon.. hawak hawak niya niya sa
kanyang kaliwang kamay ang moss green scarf ni Hagalaz..

Napaupo ako gawing kaliwang dulo ng bench.. narinig ang galit na kulob mula sa
kalangitan..

Napatingala ako at sumalubong saaking paningin ang mga madilim na ulap..

"Mukhang sasabay pa saatin ang panahon.. siguardong pagtatawanan tayo ni Hagalaz

pag nakita niyang mababasa tayo dito ng ulan.."

Malungkot at pabirong sambit kay Alexander na malayo ang tingin..

"I don't mind.. you go ahead Vaughn.."

Tahimik at seryoso niyang sabi sakin.. napabuntong hininga ako at sinuot ang aking
black captain hat..

"Its crazy how someone who used to be a huge part of your life can be gone in a
second.."

Mahinahong sabi ni Alexander.. hindi ako naka imik.. tinatakpan ng aking suot na
captain's hat ang aking mga mata..

Di tagal ay nagsimula nang mahulog ang malalaki at mabibigat na patak ng ulan mula
sa maitim na kalangitan..

Ang lahat ay nataranta upang sumilong, maliban samin ni Alexander na nakaupo parin
sa nasabing wooden bench..

Hindi ko alintana ang ginaw habang kumakapit ang malamig na tubig ulan saaking
basang uniporme..

Pinagmasdan ko lang ang pagbagsak ng mga luha ng anghel mula sa kalangitan..

"Say, Alexander, angels from above are crying for us.. but I didn't saw you crying
back then--"

Ngunit tila bay naputol ang aking pananalita at bumigat muli ang aking mga
malamlam na mga mata nag makita kong lumuluha si Alexander habang hinahayaan niyang
humalo ang kanyang luha sa malakas na buhos ng ulan..

"I only cry in the rain, Vaughn.. in that way, I cry with them too.."

Hindi ko na napigilan pa ang pagpatak muli ng aking luha.. napatindig ako ng aking
upo at inayos ang aking black captain hat..

Though it breaks my heart to accept the fact that you already left us..

But still..

Life must go on..

See you around.. Hagalaz.. Until we meet again..

Captain Hagalaz Helsberg

Missing In Action

June 04 442 G.E. - August 23 473 G.E.

__________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

Everything went back to normal like as it is.. trying our best not to be affected
by that tragic incident and do our duties like were supposed to be..

But when suddenly..

What?! si Tristan ang napili upang papalit kay Captain Helsberg?!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 38: The New Captain's Challenge

"And so if you fail, Captain Vaughn, I shall take Stella's custody away from you.."

__________________________________________________________________

*A/N : Hi guys! na include ko pala sa chapter na ito ang isa sa mga nakakaiyak na
OST ng anime na Shingeki no Kyojin ^_^ feel free lang to listen to it if you like!~
:) just scroll again sa media para makita ung image for this chapter~ hihi Thank
you guys!~ ^_^ <3
Code 38: The New Captain's Challenge
*** Stella's Point Of View ***

"This is crap! just take a good look at him! hindi bagay sakanya ang uniporme ng
isang kapitan! He's not even worthy for the uniform itself!"

Inis na sambit ni Vaughn mula saaking tabi habang nakaupo kami sa lower front row
seat ng stadium kung saan kasalukuyang dinaraos ang ranking ceremony ng pagiging
kapitan ni Tristan..

Oo.. kahit ako nga hindi ko ma di-deny na nagulat din ako sa mabilis na pasya at
aksyon ng mga higher officials ng academy na ito..

Captain Keith said that Tristan is the only one capable of catching the
responsibilities left by his late mentor and the other officials also agreed with
it..

Being the rank 1 student of this academy and having a very satisfactory performance
rating brought his success..

The higher officials of Xavierheld also approved this, because sooner or later
kailangan nang i-fill up ang nabakanteng posisyon.. and based on their performance
rating tanging si Tristan lang ang capable among the top 10..

That also automatically makes him a member of the Elite 10..

Ngunit tila bay kakaiba ang naging reaction ng iilan, that to include Vaughn
himself, and lately, Serene na tilay lagi nang nagiging tahimik these past few
days..

Napasandal at napa buntong hininga ng malakas si Vaughn habang pinagmamadsan ang

pag sasabit ng moss green scarf kay Tristan na maiging nakatayo sa harap ng mga
audience..

Umugong ang tunog ng masayang palakpakan sa paligid.. napatingin ako sa stage and
natigilan ako nang ma realize kong nakatingin si Tristan sakin..

Ngumiti siya ng taimtim as he stared at me.. nakaramdam ako ng kakaiba sakanyang

mga titig..

His sweet smile gave me a combination of worry and being glad at the same
time..Being glad for his success, while worrying for that particular unknown
reason..

I gave him a short smile at napailing sakanyang pagtitig.. tila bay napagtanto ni
Vaughn ang pagtitig sakin ni Tristan at agad niya akong inakbayan..

Di ko mapigilang mapatingin kay Vaughn as I saw him sarcastically smiled towards

Tristan..

"F*ck off Tristan.."

Those were the words that I read coming out from his lips as the joyful applause of
the students concealed his voice..

****************************

"Congrats bro!"
Masayang bati ni Howard habang kinakamayan si Tristan sa hallway na aming
binabaybay ngayon matapos ang ceremony..

Napangiti si Tristan sakanya at taimtim siyang kinamayan..

"Huy, Howard.. keep in mind that hindi na siya tulad natin.. He's a captain now..
kaya show some sense of seniority towards him.."

Nag aalalang bulalas sakanya ni Edward habang hawak hawak parin ang kanyang
paboritong libro..

"Naku, I don't mind, Edward, its okay.."

Taimtim na sabi ni Tristan habang nakatayo sa isang tabi at sinasaluduhan ang

iilang mga studyanteng sumasaludo on our way..

"Medyo awkward at naninibago lang.."

Dagdag na pahabol niya.. agad na napatigil ang paglalakad ng grupo nang biglang
huminto si Vaughn sakanyang paglakad mula saaking tabi..

"Oh don't you worry, Tristan, you're one of us now, masasanay ka rin.. sa una lang
talaga yan.."

Nakangiting sabi ni Vaughn at agad na humarap kay Tristan na nabalutan ng pagka

seryoso sa mukha..

"Congratulations, Bro.."

At inilahad niya ang kanyang kamay sa harap ni Tristan at nag offer ng isang manly
handshake.. tila bay nakaramdam ako ng sense of happiness nang makita ko yun..

Ngunit hindi parin naalis ang pagka seryoso sa mukha ni Tristan as his hand
approached Vaughn's..

Nang akmang mag ha-handshake na sila ay agad na binawi ni Vaughn ang kanyang kamay
and with a naughty smirk he showed Tristan a mighty middle finger salute na lubos
naming ikinagulat..

"Welcome to the club! m*therf**k*r!"

Pilyong pagkasabi ni Vaughn na sinabayan ng kanyang bad a*s na ngiti.. Natulala

lang si Tristan sa ipinakitang asal ni Vaughn sakanya..

"So..sorry!"

Malakas kong paghingi ng pasensya kay Tristan sabay hila kay Vaughn palayo sa
grupo.. hindi ko inasahan na ganun ang gagawin ng pilyong kapitan na ito kay
Tristan..

"Dafuq were you thinking Vaughn?!"

Gulat kong tanong sakanya nang nakarating kami sa pinto ng hall kung saan dadausin
ang isang grand dinner in connection sa pagka halal ni Tristan..

"Ahahah.. ikaw naman Stella.. relax ka lang.. I'm just giving him a warm welcome.."

Nakangiti niyang sambit sakin habang nakataas ang isa niyang kilay.. kitang kita sa
kanyang mga asul na mga mata ang overflowing sarcasm at badassery level 999999..
Napabuntong hininga ako at naramdaman ko ang paghawak niya saaking mga balikat..

"Hey, its gonna be okay.. you don't have to worry about me.."

Nakangiti niyang sabi sakin.. this time walang bahid ng sarcasm ang kanyag mga mata
at ngiti as he smiled sweetly at me..

Tila bay kumalabog muli ang aking dibdib as I gazed on his calm blue eyes..

Kahit pilit ko mang i-deny, hindi parin naalis ang pag aalala ko para sakanya..

Sh*t Stella! why on earth do you have to feel like this!?

Agad akong pinagbuksan ni Vaughn ng pinto at tumuloy kami sa loob ng

hall..sumalubong saamin ang iilang mga studyante na nakaupo na sakanilang mga
mesa..

Napalakad kami at natanaw namin ang isang mahabang table kung saan nakaupo na ang
iilang mga higher officials, to include Captain Keith, Admiral Yohannes at si
Captain Maris..

Buong tindig kaming sumaludo at agad silang binati.. di tagal ay dumating na sila
Tristan at agad din namang sumaludo..

Napalingon si Tristan at taimtim na tumabi saakin.. binati niya ako ng isang

matamis na ngiti..

"Take your seats, ladies and gentlemen.."

Mahinahong sabi ni Admiral Yohannes..

Matapos noon ay maingat na hinila ni Vaughn at ni Tristan ng sabay ang upuan sa

pagitan ko..

"Ladies first.."

Sabay at timing nilang pagkasabi.. natigilan ako sa nangyari at hindi na naiwasan

na mapatitig ang dalawang kapitan sa isat isa..

"So gentleman of you, Captain Vaughn.."

Nakangiti ngunit sarkastikong sabi ni Tristan kay Vaughn..

"A true gentleman seduces his lady's mind before he even touches her body.."

Mahinahon na sagot ni Vaughn habang nakangiting nakatingin sakin.. natigilan ako sa

scenario na yun leaving me breathless as I stare at Vaughn and Tristan's face..

"Ahem.. please take your seats.."

Mahinahong pagbasag ng awkwardness ni Admiral Yohannes.. napabuntong hininga ako at

napatingin kay Vaughn..

Napapikit ako at umupo ng dahan dahan sa upuan na in-offer sakin ni Vaughn..

napangiti siya at agad na umupo saaking tabi..

Hindi naanigan ng kahit anong emosyon ang mukha ni Tristan at umupo nalang
sakanyang upuan.. nagsimula nang i-serve ang meal course..
Ang lahat ay nagsimula nang kumain at mga tunong ng mga nagbabanggaang untensils
ang narinig saaming table..

Nang biglang..

"Miss Franz.."

Mahinahon at pormal na pag tawag saakin ni Tristan mula saaking tabi.. all of our
comrades paused for a while including the higher officials..

Napatingin sila samin ni Tristan for that moment..

"What is a vortex generator?"

Napailing ako sa biglaang pagbato ng academic question saakin ni Tristan..

napalunok ako ng laway habang nakatingin kay Vaughn na tila bay nabigla din sa
narinig..

Nanlamig ang aking mga kamay as I quickly browsed my mind searching desperately for
an answer..

I know Vaughn had taught me Aerodynamics, but dang! that's almost 6 months ago..
hindi naman tulad ni Edward ang utak ko..

"Captain Aldebert, this is not the time-"

Akmang pagliligtas sana sakin ni Vaughn sa kahihiyan nang biglang..

"I just wanted to know if may natututunan ba mula sayo ang iyong subordinate.."

Pagharang na sagot ni Tristan.. umugong ang katahimikan and all of the higher
official's eyes and ears were on us.. they were waiting and expecting for an answer
from me..

My mind completely went blank as I stare at my knife and fork.. I just froze there
and nothing came out of my mouth..

Mental Block level 999999

"I'm afraid that Captain Vaughn really lacks the teaching skills for Miss Franz.."

Prangka at taimtim na sambit ni Tristan sa harap ng mga higher officials.. tila bay
nabalot ng pag aalala ang mga mata ni Captain Maris sa narinig..

"And you judge my teaching skills in a matter of seconds, eh, Captain Aldebert?"

Sarkastikong pahayag ni Vaughn kay Tristan.. nagsimula nang manlamig ang buo kong
katawan habang naiipit sa mainit na usapan ng dalawang kapitan..

Napabuntong hininga si Tristan at napatayo sa harap ng mga officials.. napapikit

siya at tumabi saakin..

"Every mentor from the Elite 10 have the opportunity to have their subordinates
from the top 10 students of this academy, am I right, Captain Keith?"

Napatingala si Captain Keith at kinuha ang isang wine glass..

"Yes, you're right, Captain Aldebert.."

I watched how Vaughn clenched his teeth and hands in attempt to control his anger..

"Since hindi gaano effective ang teaching performance ni Captain Vaughn towards
Miss Franz, I would like to have your approval in my request that Miss Stella Franz
will be transferred under my care and teaching.."

Nanlaki ang aking mga mata saaking narinig at umugong sa buong hall ang malakas na
pag bagsak ni Vaughn ng kanyang mga galit na kamay sa mesa..mabilis siyang napatayo
mula sakanyang kinauupuan..

Agad na napalingon ang lahat patungo samin at wala ni isang umimik..

"Are you that desperate enough Captain Aldebert!!? you cant take Stella away from
me!"

Malakas na bulalas ni Vaughn..Pilit niyang ikinukubli ang kanyang galit.. agad

akong napatingin sakanya and his eyes were filled with an unusual anger as he
sharply stares at Tristan..

"I'm just concern for your student, Captain Meinhardt.. you seem so lenient and
tolerable at your teaching to the point na hindi mo na nare-realize na nagiging
mapurol na ang subordinate mo.."

Sarkastikong napangiti si Tristan at hinawakan ang aking balikat.. tila bay hindi
na ako nakagalaw sa sobrang takot at kaba..

"Don't you dare touch her!"

"Hmm..its seems that you're too overly attached to Miss Franz.. walang maidudulot
na maganda yan.."

Napatingin si Tristan ng seryoso kay Vaughn.. umugong ang kakaibang tension sa loob
ng hall..

"Why not daanin natin ito sa isang duelo, what can you say about that, Captain
Vaughn Meinhardt?"

Napatingin kaming lahat towards Tristan..

"Isang duelo?"

Marahang sabi ni Captain Maris.. napatayo si Captain Keith at ngumiti patungo

samin..

"A duel between the Elites..mukhang isang magandang ideya yan, Captain
Aldebert..tell me your plans then.."

Nakangiting sagot ni Captain Keith.. napatingin si Tristan saamin..

"Your choice of duel, Captain Keith.."

Mahinahon niyang reply sa matandang kapitan.. napatindig ng tayo ang kapitan at

humarap samin..medyo napaisip siya saglit..

"Okay then.. Since ang dalawang kapitan na ito ay hasang hasa na sa mga space
missions that just involved sitting inside a Mobile Space Fighter all the time, why
not we should try an all endurance physical challenge, just for a change.."
Napatingin ako kay Captain Keith.. gustuhin ko mang kumontra at umangal sakanyang
challenge choice ay wala akong magawa..

Hindi ko maiwasang matakot at mag alala pagkat alam kong matagal nang hindi uma-
undergo si Vaughn sa isang heavy physical activity pagkat lagi siyang naka duty
dati sa Hertruitz Space station sakay lang ang unit niya noong bago pa siya
dumating dito, making his physical endurance stagnant..

While on the other hand, si Tristan na nag top sa lahat ng physical endurance test
noong qualifying exam namin..kahit sabihin natin na medo naging stagnant si Tristan
ng kaunti, hindi parin maalis ang fact na mas sanay siya sa mga ganitong klaseng
activities..

Come to think of it.. Tristan is younger that Vaughn.. mahirap ngang aminin pero
mas lamang si Tristan sa aspect na ito..

Napahigpit ang aking hawak saaking kamay.. nang bigla kong maramdaman ang pagtapik
saaking balikat ni Vaughn..

Napatingin ako sakanya and sinalubong niya ako ng isang ngiting nagsasabing
'Magiging okay din ang lahat at kaya ko to!'

Hindi ko maiwasang maglala para saaking kapitan..

He then looked seriously towards Tristan with his blue raging eyes..

"Tinatanggap ko ang hamon mo, Captain Tristan Aldebert

He said with his confident voice while giving Tristan a confident smile.. umugong
ang mga excited na hiyaw ng mga studyante sa buong hall..

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

"Like I've said before, the challenge will be focusing on all endurance
activities.. The said challenge will be held on Woodridge Camp, yes, alam kong
familiar na kayo dun because the qualifying examinations were held there.."

Matiwasay na paliwanag ni Captain Keith.. mariin kaming nakinig sakanya as we sat

inside the meeting room.. hindi ko parin maiwasang mapatitig kay Tristan..

"These will be the mechanics of the said challenge.. each of you will be given a
map that will lead you to a waterfall inside the camp..before kayo makarating dun
ay may mga series of obstacle courses kayong dadaanan.. when you reached the
waterfall, you should go behind the raging waters and you'll find a small cave.."

He momentarily paused and then proceeded again..

"Sa loob ng kweba na yun ay may nakatagong isang asul na rosas na nasa loob ng
isang glass container.. the first one to give it to miss Franz back at the starting
line within 2 hours will come out victorious.. simple right?"

Napangiti ako saaking narinig..

"But here's the twist.. you're not allowed to use any vehicles inside the camp..
this will be a test of endurance and you shall only bring your feet.. each of you
will be given only 1 bottle of water and a map for directions.. GPS trackers will
also be provided in case of emergencies.."
Ngumisi siya and he placed two guns with hologram bullets in the table..

"And for the fun.. each of you will also be given these guns.. in case na
magkasalubong kayo ng landas.. you can kill each other.. don't hesitate to shoot
pagkat hologram bullets lang yan.. hindi yan nakamamatay and it will only imitate
the pain of a gun shot wound"

Napatingin ako kay Tristan na tila bay walang ka imik imik sa isang tabi.. napatayo
ang kapitan..

"Well then.. you're dismissed..good luck gentlemen.. see you tomorrow morning.."

Napalakad na siya palabas ng silid.. napatayo si Tristan at naglakad saaking tabi..

"If I win this duel you shall stay away from Stella.."

Seryoso kong paalala sakanya.. napatigil siya sakanyang paglalakad at hindi ako
nilingon..

"And so if you fail, Captain Vaughn, I shall take Stella's custody away from you.."

Mahinahon na sagot ni Tristan as he opens the door.. nang makalabas siya ay

napabuntong hininga ako..

Agad akong napatayo at mariing lumabas ng silid nang biglang..

"Hey.."

Napalingon ako nang marinig ang boses ni Stella mula sa tabi ng pinto..

"Ikaw ahh..na miss mo ako agad? haha na miss din kita.. "

Pabiro kong sabi sakanya at ngumiti.. ngunit tila bay hindi madampian ng ngiti ang
kanyang mga natatakot at nag aalalang mukha..

"Hey whats with that face Stella baby?"

"Sorry for being an Idiot student.."

She said with her trembling and sad voice..Napalapit ako sakanya at ginulo ang
kanyang buhok..nayamot siya saaking ginawa at inalis ang aking kamay sakanyang
ulo..

"Dont say that.. I wont let him take you away from me.. dadaan muna siya sa
matipuno kong bangkay.."

I smiled and Stella laughed a little bit upon hearing that.. she laughed
innocently..

Her sweet smile really strengthens me up..She really completes me..

I wont let Tristan take Stella's smile and laughter away from me..
*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

Its now or never! hindi ako basta bastang papayag makuha sakin ni Tristan si
Stella..

What? isang secret underground base within a cave? I never imagined me and this
daredevil would team up in this desperate situation!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 39: Blue Rose

"A neon blue tinged hair? where the hell did you get that Tristan?!"

__________________________________________________________________

Code 39: Blue Rose

*** Serene's Point Of View***

"But.. is Captain Tristan aware of this?"

Nagaalala kong tanong kay Captain Keith na akmang lalabas na ng silid.. agad siyang
napalingon at lumapit sakin..

"Syempre hindi.. hindi na mahalaga pa yun..Say, Miss Serene, Do you really wanna
spare your beloved boyfriend's head?"

Nakangising tanong niya sakin na lubos kong ikinabahala.. namayani ang matinding
takot saaking dibdib as I hold a blue rose against my chest.. napailing ako at
umiwas ng tingin sakanya..
"Ye..yes.."

Nauutal at mahina kong sagot..

"Good.. then stop being a curious little brat and do your orders.. besides.."

Napaatras ako as he approached my face and gently held my hair.. he gave a

perverted smirk na lubos kong ikinatakot.. I hurriedly shut my eyes at napaiwas..

"..Ikaw din ang magsisisi sa bandang huli once your father finds out that you're
here at Xavierheld's side.."

Ngumiti siya at dahan dahang lumabas ng silid.. napa upo ako sa takot at hindi na
napigilan ang pag agos ng aking luha as I hold the exact replica of the Blue Rose
for Tristan's backed up cheated victory..

Please forgive me, Captain Vaughn, Stella..

*** Vaughn's Point Of View ***

"Okay so this is the point where you start.."

Mahinahong sabi ni Captain Maris nang makarating kame sa West entrance ng Woodridge
Camp kung saang kasalukuyang ongoing na ang challenge..

Inangat ko ang aking aviator's sunglasses habang pinagmasdan ang entrance ng

gubat..

Hindi ko alintana ang init ng araw dahil saaking suot na preskong gray sleeveless
inner uniform with matching navy blue combat slack and boots..

Napa whistle ako nang makita kung gaano ka dense ang loob ng gubat..

"Whew.. mukhang magiging mahirap to than expected.."

Nakangiti kong sambit habang kinuha ang isang 500ml bottled water at isang maliit
na mapa na inabot ni Maris..

"Hey,tandaan mo, nakasalalay sa mga kamay mo ang magiging kahinatnan ng subordinate

mo.."

Nag aalalang paalala ni Maris sakin.. napakamot ako ng ulo at isinilid ang bottled
water saking leg pouch..

"Don't worry Maris.. I'll teach that newbie some hard life lesson na hindi maganda
ang umangkin at umagaw ng mga bagay na hindi sayo.."

With a smile I grabbed my map at napalakad na sa entrance ng starting point..

"Cut the cr*p Vaughn.. hindi isang manika o bagay si Stella!"

Pag saway niyang sambit sakin.. napalingon ako at kinamot ang aking ulo..

"Oo..bagay siya..at bagay din ako.. so bagay kameng dalawa... get what I mean?"

Natatawang sambit kay Maris na halatang na gets ang aking half-meant na joke..

"Ang lakas ng tama mo kay Stella ahh.."

Ngumiti ako at napatingin sakanya..

"Well..people really do and say crazy things, when they're in love.."

**********************

I roughly landed on my feet nang buong lakas akong tumalon mula sa wall ladder ng
aking binagtas na huling obstacle course on the way..

1 hour had passed but it seems ni wala akong isang trace or senyales ng isang
waterfall dito..

Nilibot ko ang aking mga mata sa paligid.

Seriously? may waterfalls ba talaga sa loob ng boot camp na ito?

Napakamot ako ng aking buhok at napaupo saglit sa ilalim ng isang puno.. I

hurriedly grabbed my map at muli itong binuksan..

Ramdam na ramdam ko ang matinding init ng sikat ng araw sa palaigid.. sabayan pa ng

mga tumatagaktak na pawis mula saaking noo..

Tama naman ang binabagtas kong daan according sa map na ito, pero it seems that may
hindi tama dito..

Napaisip ako ng malalim nang ma-realize ko din na hindi ko pa nakakasalubong si

Tristan..

Although sa may East gate ang starting point niya, supposed to be dapat ay napadaan
na din siya dito sa obstacle course..

Dalawa lang ang naglalaro sa isipan ko ngayon.. Its either naligaw siya or may
something sa hawak niyang mapa..

Napakunot ang aking noo as I grabbed my almost empty bottled water.. dang! I need
to conserve this one or else It will get me dried up by dehydration..

I stood up and started to walk again.. my legs are starting to ache.. hindi na
talaga ako sanay sa mga all endurance physical activities..

Napabuntong hininga ako as I hear my foot steps shuffling the dried leaves on the
ground.. I need to hurry up or else..

Nilibot ko muna ang aking paningin.. napakatahimik ng lugar which is very odd.. the
forest became denser and denser as I track using my map..

I started to feel uncomfortable sa lugar..better check the aerial view kung hindi
ko maasahan ang mapa na to..

Napatingala ako at kumunot ang noo ko nang matanto kong walang mga wooden ladder
blocks na naka attach sa mga matatayog na puno..

Sa pagkakaalam ko, lahat ng puno sa boot camp na ito ay may mga wooden ladder
blocks na magsisilbing aide for climbing purposes to achieve a better aerial view
ng buong camp using tall trees..

Maliban nalang if wala na ako sa sakop ng boot camp..

I shooked my head at nagmadaling umakyat ng puno gamit ang iilang mga stiff na
sanga..

Ghad D*mn it! I never knew na bumigat ako! sh*t!

Nayayamot kong bulong sa sarili as I hang my self on a sturdy branch.. nang akma
kong aabutin na sana ang isang sanga ay laking gulat ko nang biglang bumigay ang
sangang kinakapitan ko..

PAAAAAKKKK!

"What the waaaatttt!!!!"

At hindi ko na napigilan pang mapabulalas habang marahas akong bumulusok sa isang

mababang cliff sa ibaba..

Ramdam na ramdam ko ang pagtama ng mga matatalim na sanga as I roughly slide over a
cliff..

I tried to stop my fast descend using my combat boots but its too late.. marahas
akong tumilapon patungo sa isang malalim na parte ng isang lake..

I heard a loud splash before the water finally cuddled my wounded body.. I hold my
breath as I tried to open my eyes and swim for the surface..

Ngunit tila bay natigilan ako as my eyes saw an unusual hole below the lake bed..

Filled with curiosity, Instead of swimming up to the surface, I swim towards the
said hole below..

I like to live my life dangerously.. deal with it..

Tinignan ko ng maigi ang butas.. It seems na dito nagmulula ang tubig ng lawa na
ito.. Mukhang kasya naman ako..

I decided to swim and go down the hole.. It led me into a small tunnel..

Mas binilisan ko ang pag langoy pagkat nagsisimula nang mag reklamo ang mga baga
ko..

A few meters away I saw an unusual light on the surface..It seems na iyon na ang
exit..

I can feel my lungs raging now.. I tried to hold my breath but It seems I can no
longer hold it, and with one fast paddle I swim as fast as I can towards the
surface..

Nang makarating ako sa itaas ay halos ihinga ko na lahat ng hangin sa mundo patungo
sa baga ko..

Ngunit tila bay natulala lang ako as my eyes wandered in an unusual partially dark
place..

"A cave?"

Bulong ko saaking sarili habang patuloy parin sa pag habol ng hininga.. I can hear
drips of water from the mossy stone roof.. napalingon ako at nanlaki ang aking mga
mata nang makita ko ang malakas na agos ng tubig mula sa labas ng malaking entrance
ng kweba..
Kung sinuswerte ka nga naman..

*** End Of Vaughn's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Napatingala ako as my eyes focused on the said waterfall in front of me.. ito na
nga marahil yung tinutukoy nila..

That cave is behind that falls.. nagsimula na akong maglakad patungo doon.. but I
still have this uncomfortable feeling of somethings wrong here..

I followed my map, and I believe na pareho kami ni Vaughn ng map, but how come
hindi ko nadaanan ang obstacle courses and the direction led me directly here..

How come hindi ko lang naman siya nasalubong? dalawa lang ang naglalaro saaking
isipan ngayon..

Its either na ligaw siya or magka iba ang aming hawak na mapa..

Napakunot ako ng noo as one significant person entered my curious mind.. D*mn it!
for Pete's sake! stop interfering with my ways!

I walked through the side of the raging waters..gaya ng inaasahan ko, tumambad nga
sakin ang malaking entrance ng madilim na cave..

Its seems na walang katao tao sa loob.. I walked inside as I hear drippings of
water from the stone roof..

I didn't let my guard down as I ventured inside.. napaliko ako at gumuhit ang ngiti
ng tagumpay nang makita ko ang isang napakagandang asul na rosas sa loob ng isang
glass container na taimtim na nakatyo sa tuktok ng isang stalactite..

Agad akong lumapit doon at buong ingat na inabot ang nasabing rosas..

Sa wakas.. ito na ang tamang pagkakataon upang makasama ko ang babaeng lubos na
ipinagkait sakin noon..

All those times na nasayang.. all those time that we're supposed to cherish.. all
those times na pinagkait ka nila sakin because of him..

Kaunting inches nalang ay maabot ko na ang nasabing rosas nang bigla akong
makarinig ng isang malakas na putok..

Agad na kumalat ang imitation pain ng hologram bullets saaking magkabilang binti
causing me to stumble down on the cold rock floor..

"Not so fast newbie!"

Nakangising sambit ni Vaughn habang hawak hawak ang kanyang baril.. I sharply
stared at him habang hawak hawak ang aking nananakit na binti..

"Hey whats with that look? the rules says I'm allowed to shoot at you once nagkrus
ang landas natin.."

Laking ngiti niya habang naglakad na patungo sa asul na rosas.. napatingin siya
sakin ng may kakaibang sarkastikong ngiti..

"I win.. and Stella is mine.. marami ka pang kakaining bigas Tristan.."
He said at akmang aabutin na sana ang rosas ng bigla kong marahas na magalaw ang
aking isang paa causing him also to stumble down..

I immediately stood up and endured the overwhelming pain and shot hologram pain
bullets on both of his legs..

I watched as I see him clenched his teeth in pain..napaharap ako sakanya at

itinutok ang aking baril..

"Look who's talking now.. is that all what you've got? Captain Vaughn Meinhardt?"

Ngiti kong bawi sakanya..ngunit agad na nabura ang mga ngiting yun nang maramdaman
ko ang kanyang pagsipa saaking mga paa..

Tila bay nag slow mo ang buong pangyayari and I found my self lying on the floor..
agad akong na corner ni Vaughn but I hurriedly took my gun..

At sa isang iglap agad naming tinutuok sa noo ng isat isa ang aming baril na
tanging may tig isang bala nalang ang natitira..

Kahit na sobrang nananakit ang kanyang binti nakangiti parin si Vaughn na humarap
saaking mukha..

"I would like to settle this matter mano 'y mano for once!!"

Malakas at panghas niyang ngiti at biglang hinila ang aking hawak na baril at
tinapon palayo kasama din ng kanyang baril..

And he quickly gave me a punch on my face.. hindi ako nagpadaig at malakas na

bumawi ng suntok sakanyang tagiliran..

"And you thought that I was a weakling..!"

Nakangiting sigaw sakanya.. as I wipe blood from my side lip..

"Not bad! Bring it on!!"

Mapanghamon na dare ni Vaughn sakin.. I grabbed his collar and threw him away and
run towards the blue rose..

"You sick coward running away from me eh?! yan ba ang ituturo mo kay Stella?!"

He shouted and grabbed my feet fast.. I stumbled down the ground at nabitawan ang
glass na nag co-contain ng blue rose..

We watched as the glass rolled patungo sa edge ng isang cliff.. nanlaki ang aming
mga mata as we hurriedly ran to save the rose that was about to fall and shatter..

"Sh*t!"

Malakas at patarantang bulalas ko..

"Hindi ka talaga maasahan Tristan! even in this challenge palpak ka talaga! and you
dare judge my teaching ways in seconds!?"

Tarantang sambit ni Vaughn habang nagmamadaling tumakbo patungo sa cliff..

"You're the one who caused me to stumble down!"

"This isn't the right time para mag bangayan! we gotta save that rose!!

Makapangyarihang utos ni Vaughn.. He hurriedly slide down at a slippery cliff at sa

isang kisap mata ay agad niyang nasalo ang container..

"Got It!"

Nakangiti niyang anunsyo.. nang biglang..

CRAAAACKKK!

Halos manlaki ang aming mga mata nang marinig namin ang pag crumble ng kinauupuan
ni Vaughn.. Dahil sa matubig ang lugar ay naging marupok ang mga lime stones sa
loob ng kweba, causing it to crack just by a little force..

Mabilis na nag slide down si Vaughn sa cliff and lose his grip..

I Immediately grabbed his arm and tried to pull him upwards..

"D*mn it! ang bigat mo!! mag diet ka naman!"

Malakas na reklamo sakanya.. kumunot ang noo niya habang hawak hawak ang aking
kamay..

"Shut the hell up Tristan! malaki ang built ng katawan ko di tulad ng sayo
patpatin!

Mapang asar niyang sigaw.. I cant believe may time pa ang lalakeng tong mang asar
kahit sa bingit ng kamatayan..

Akmang hihilahin ko na siya paitaas nang bigla kong maramdaman ang paguho ng aking
kinalalagyan..

"Great! just great!! way the go Tristan!"

Malakas at sarkastikong sigaw ni Vaughn at tuluyan kaming nilamon ng malalim na

bangin paibaba..

***********************

Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata.. Napaupo ako at natanto kong bumagsak
kami sa mabuhanging parte ng kweba..

Napalingon ako at halos manlumo ako nang makita kong wasak na wasak na ang glass
container at ang blue rose..

"What the-"

Akmang magpapakawala ako ng gulat nang biglang takpan ni Vaughn ang aking bibig..

"Shhh!!!"

Napatingin ako sakanya as we sit behind a huge rock.. I immediately removed his
hands on my mouth.. napalingon ako at manlaki ang aking mga mata nang makita ko ang
iilang armadong tao sa hindi kalayuan..

"Members of the Black Rogue.."

Mahina ngunit seryosong bulong ni Vaughn..kumunot ang aking noo at napatitig
sakanila mula sa malayo.

Pinagmasdan namin habang abala ang lahat sa pag lalagay ng kani kanilang supplies
sa isang malaking container van..

Ngunit tila bay mas nakuha ang aming atensyon nang may inilabas silang isang
lalakeng pasyente na nakahiga sa loob ng isang recovery capsule..

Hindi gaano kita ang mukha ng lalakeng pasyente pagkat may kalayuan sila mula
saaming kinaroroonan..

Maingat nilang isinakay sa van ung recovery capsule..

Isa ba yung sugatang miyembro nila? ngunit wala namang encouter ang EAF or
Xavierheld lately sa mga Black Rogue..

Napaatras kami saaming kinalalagyan nang biglang..

"Sneaking around like a rat eh.."

Agad kaming napalingon nang marinig namin ang tinig ng isang babae mula saaming
likuran..

Nanlaki ang aming mga mata nang makita namin ang isang matangkad na babaeng may
kulay pulang buhok..

Mabilis niyang inilabas ang kanyang espada at agad kaming sinugod.. napaiwas kami
ni Vaughn at nabulabog ang lahat ng miyembro sa di kalayuan causing them to panic
and pack much faster..

"Tignan mo nga naman ang takbo ng tadhana.. So we meet again.. I never knew na may
pag asa pa palang magkasundo ang dalawang magkaribal.."

Nakangiti niyang sambit na tila bay nakatitig kay Vaughn..

"Lady Kurenai, one of the great commanders of The Black Rogue.."

Seryosong sambit sakanya with my sharp stare.. ngumiti siya sakin at inilabas ang
kanyang espada..

"Its an honor that a newly ranked Xavierheld Pilot knows me.. Captain Tristan
Aldebert, or also known as, experiment A04-ECG if I'm not mistaken and kasa-kasama
mo pa si Captain Vaughn Meinhardt, the famous known experiment A03-OCG"

Nanlamig ang aking buong katawan saaking narinig mula sakanya.. tila bay naguluhan
si Vaughn at napatulala nalang sakanyang kinatatayuan..

"You're still the same hard headed brat Admiral Vanguardia took care of.."

Ngumti siya at mabilis na umatake patungo sakin.. she completely ignores Vaughn for
an unknown reason..

Marahas kong iniwasan ang kanyang espada ngunit napakaliksi niya..

Luckily naiwasan ko yun at naputol lang ng kaunti ang iilang mahabang hibla ng
aking loose hair sa side..

Ngunit natigilan ako as she blocked my way and hurriedly grabbed a small bottle
from her side pocket.. she then swiftly threw a clear liquid towards my long loose
hair hanging on the side of my face..

In a matter of seconds, the black dye slowly disappears revealing the true color of
my side hair..

She then quickly attacked me again, and this time napa atras ako and accidentally
stepped on a rock causing me to stumble lying on the floor..

I watched as she attempted to swing her sword again towards me.. napapikit ako nang
bigla kong marinig ang mabilis na pagtakbo mula saaking harapan..

My eyes widened in astonishment nang makita kong hinarang ni Vaughn gamit ng

kanyang dalawang kamay ang matalim na espada ng commander..

"Like I've said before, marami kapang kakaining bigas Tristan.. don't you dare
teach Stella how to be weak and how to live in fear!"

Nakangiti niyang sabi sakin habang pilit na iniinda ang sakit sakanyang mga
palad..

"Neon blue tinged hair? where the hell did you get that Tristan? are you copying my
fashion statement?"

Pabiro niyang sambit at ngumiti ang babaeng commander..

"He got that from your beloved Stella.."

Pinagmasdan kong gumuhit ang isang malaking gulat sa mukha ni Vaughn as the lady
commander backs off at inilabas ang isang controller..

"If I were the both of you, tatakas na ako bago pa maging abo ang lahat dito.. and
oh, keep your self alive Captain Tristan.. Your sacrifice paid off.. he's alive.."

As she said those words she pressed the controller at umugong ang mga pagsabog sa
loob ng kweba as we hurriedly left the cave

***********************

The explosion caught the attention of the officials and rescue was given on the
scene.. The Black Rogue was able to got away and their secret underground base
destroyed..

"Captain Tristan!! Thank God you're alright!"

Nag aalalang bati sakin ni Serene at agad niya akong niyakap.. napailing at nagulat
ako sakanyang ginawa..

Naramdaman ko ang kanyang mabilis na kamay na tila bay may isinisilid saaking side
pouch mula sa likuran..

Her hands were to fast no body noticed it aside from me..

I pushed her away from me at agad na lumapit si Captain Keith..

"Looks like we have a victorious man here.."

Nakangisi niyang sabi sakin as he took the blue rose that Serene secretly put on my
side pouch.. I look sharply at Serene na hindi maka imik sa isang tabi..
Nanlaki ang aking mga mata as I saw Stella cried in front of me for the very first

time..

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***

Being at the top means power.. and power means easy ways.. I finally had accessed
all the files I need..

Its up to the EAF to decide.. my mission now closely comes to an end.. but still..

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 40: The Report

"To declare a war against Xavierheld is the only choice.."

__________________________________________________________________

Code 40: The Report

*** Tristan's Point Of View ***

Mag isa kong binaybay ang tahimik na hallway patungo sa opisina ni Captain Keith..
this time hindi ko na mapapalampasin pa ang kanyang ginagawang pangingialam sakin..

Tanging ang mga yapak ng aking mga suot na sapatos ang naririnig sa tahimik na
lugar.. I turned left towards the hallway at natigilan ako nang makita sina Serene
at Roi na nag uusap sa may isang tabi..

Napailing si Serene at Roi nang makita ako ngunit pilit silang tumindig at
sumaludo.. I stare sharply at Serene na hindi lang naman makatitig sakin ng
diretso.

Umugong ang isang awkward silence sa buong paligid as I gazed upon Roi's eyes that
was filled with a dozen of questions that waits for desperate answers..

"Mau..mauuna na po kami, Ca..Captain Tristan.."

Nauutal at natatarantang sagot ni Serene habang nagmamadaling hinatak si Roi paalis
ng lugar.. Napatayo ako at hindi sumagot as they left me standing there..

I know Roi was aware about dun sa nangyari.. He was there and he saw it with his
own eyes..

Napabuntong hininga ako as I continued to walk patungo sa nasabing opisina.. as I

walk towards the silent hallway again, napatigil muli ako nang madatnan ko ang pag
labas ni Vaughn mula sa opisina ni Captain Keith..

Its been a week since napunta na sakin ang custody ni Stella.. and Ito na siguro
ang ika 101th time na tumungo si Vaughn sa opisina ng bastardong kapitan na yun,
pleading for a re match and begging for the custody of his subordinate back..

Napatindig ako ng tayo as his tired eyes sharply stared at me.. he then walked and
passed through my side..

"I will not give up on her.."

Seryoso ngunit mahina niyang bulong as he walks away from me.. Napahigpit ang aking
hawak saaking mga kamao..

Kahit pag balig baligtarin pa ang mga pangyayari at ang mundo, tama nga naman ang
kanyang mga sinabi..

I will never be a honorable and victorious man in his eyes.. but that cheated
victory led me to the satisfaction of being with that girl..

That girl whom I longed for all these years..

Napapikit ako and I gently pressed the door buzzer of Captain Keith's office..

Agad namang bumukas ang pinto at agad akong pumasok..

"I've been waiting for you, Captain Tristan.."

Nakangising bati niya sakin and I comfortably sat on his office chair.. napa
dekwatro ako as I stare at him seriously..

"Why do you have to interfere with my ways, Captain Keith?"

Matapang kong tanong sakanya.. lumaki ang ngiti sakanyang mga tuyong labi..

" I saw that blue rose destroyed in front of me.. neither me or Vaughn got it.. so
definitely its a draw.. but why did you have to interfere? Ang ayaw ko sa lahat ay
dinudungisan ang pangalan ko sa pamamagitan ng pandaraya.. hindi kapa nakuntento at
ginamit mo pa ang isang inosenteng dalaga sa pandaraya mo.."

Maawtoridad kong sambit sa matandang kapitan..

"Inosente? are you that certain na talagang inosente ang dalagang yun?"

Napalingon ako patungo sakanya with great curiosity..

"That Serene girl? what do you mean?"

Ngumiti siya ng pangahas..

"Its no longer your business, Captain Tristan.."

He said with a perverted smile on his wrinkled face.. napapikit ako at napa
dekwatro ng kamay.. napatingin siya patungo sakin..

"But how does it feel to be with the girl you longed for? admit it Captain Tristan,
you did like it don't you? kaya ba hindi ka umangal nang ma proclaim kang bagong
mentor ni Miss Franz?"

Napaiwas ako ng tingin sakanya as I clenched my fists.. napatayo siya mula

sakanyang kinauupuan at hinarap ako..

"Sa isang desperadong sitwayson, hindi na mahalaga pa ang isang malinis na laban..
ang importante ang tagumpay na naghihintay sayo sa huli.. The strong shall live and
the weak shall perish..tandaan mo yan Captain Tristan.."

Ngumiti siya ng kakaiba sakin as he handed a small pocket side tablet containing
series of door codes..

"Sabi nga nila..Let your plans be dark and impenetrable as night, and move like a
falling thunderbolt.. subdue the enemy without you fighting.."

Napatingin ako sa codes.. those were not ordinary door codes.. those were the codes
used to unlock the secret storage archive of the Xavierheld Military Research
Institute located in this academy..

"Admiral Vanguardia awaits your report, Captain Tristan.."

**********************

"I was sent here by Captain Harrison Keith.."

Seryoso kong sabi dun sa isang elite na guardiyang nakabantay sa isang malaking
steel door ng storage archive ng Research Institute..

Agad siyang sumaludo at binuksan ang pinto. maingat akong pumasok at sumalubong
saaking harapan ang isa pang malaking steel door..

Napalapit ako sa pinto and started to observe it.. napalingon ako nang makita ko
ang isang hugis parisukat na door lock.. kasing laki ito ng iniabot na pocket
tablet ni Captain Keith sakin..

Maingat kong kinuha iyon and I attempted to push it through the square lock..
nagulat ako nang successful itong bumaon sa hollow door lock at sa isang iglap ay
dahan dahang bumukas ang malaki at mabigat na pinto..

The door led me to the entrance of a small lift na gawa sa matibay na glass.. I
hurriedly walk inside of the lift at kusa itong umandar leading me into an
underground facility..

As the crystal lift stopped and opened, I immediately walk through the facility..
my eyes widened as my sight came across some giant spiral book shelves containing
dozens or even hundred of secret military archives in it..

Ngunit ang mas pumukaw saaking atensyon ay yung isang fade neon blue na liwanang na
nagmumula sa pinaka ibaba ng facility..

Filled with curiosity ay agad akong sumakay ng crystal lift at tumungo sa mas
pinaka ibaba ng facility..
Nang bumukas ang pinto ng crystal lift ay halos mangatog ang aking tuhod nang
sumalubong sakin ang isang higante at napakaliwanang na bagay na mistulang nakabaon
sa sahig..

It was enormously huge and protected by glass with lasers.. kung hindi ako
nagkakamali.. ito na nga..

Ito na nga ang sinasabi nilang makapangyarihang at pinag aagawang super element na
X305 Roscium o mas kilala sa bansang na Freyja's Heart, ang mismong core ng
Xavierheld Colony..

Ang elementong nagbigay ng buhay sa mga Perfect Human Beings, ang mga A.N.G.E.L.S..

Napatingala ako at tila bay nasinagan ng liwanag ang aking mga mata..

Ang elementong nagbigay ng buhay samin, at ang mismong elementong nagtapos saaming
mga buhay..

How Ironic..

Napapikit ako at napalakad na palayo..napalingon ako sa may gawing kaliwa at sumagi

saaking paningin ang isa pang malaking pinto..

Napalakad ako patungo roon at pinagmasdan ang pintuan.. hindi tulad ng mga naunang
pinto ay kapansin pansin na wala itong kahit ni isang door lock at tanging isang
hand pad lang ang naroon..

Out of curiosity ay agad kong inilapat ang aking palad sa hand pad at laking gulat
ko nang bumukas ang pinto.. but how come?

I shooked my head and pinagmasdan ang bukas na pinto..

Should I go much further? ano paba ang hindi ko natutuklasan sa kamay ng

Xavierheld?

My mind was filled with questions and at the same time urges to find answers to
it.. Napahinga ako ng malalim as I walked inside the door..

To my dismay, it was just an empty and old air craft hangar with old steel ladders
and mga makakapal na cable sa sahig..

I rolled my eyes as I turned my back to get out of the said basement, ngunit
natigilan ako nang may mapansin akong isang malahiganteng pinto sa may dulo..

Curiosity flowed through my veins again making me walk through that direction..

Napatingala ako at na realize kong ang malaking pinto na iyon ay nagsisilbing

parang isang harang o gate lang.. I can manage to see whats inside of this once
nakaakyat ako sa mga steel ladders na iyon..

Agad akong napalakad at umakyat patungo sa isang matayog na steel ladder.. unti
unti kong nagagawang masilip kung ano ang nasa loob ng higanteng gate..

But I immediately stop on the last step of the ladder when I finally saw whats
behind that gigantic gate..

Napahigpit ang aking hawak sa hagdan as my wide eyes gazed upon the sight of an
enormous white and blue robot unit na matayog na nakatayo behind that steel gate..
I just froze there habang pinagmamasdan ang unit.. hindi pangkaraniwan ang istura
ng nasabing robot unit.. It has the feature of a Mechanical Knight and Steel
Paladin combined, but its technology is way too advance for the said units..

Isa lang ang nasa isipan ko ngayon..It must be..

"A Valkyrie Unit.."

**************************

SENDING DATA... 67%..... 89%... 99%...

Napabuntong hininga ako as I saw my report being sent from my crystal tab..

DATA SUCCESSFULLY SENT..

Napatayo ako at agad na pinatay ang aking crystal tab.. its up to the EAF to
decide.. My mission now nearly comes to an end.. but still..

Napapikit ako as I stood and walked outside my room.. mahinahon akong nag lakad
patungo saaking opisina kung saan naroon at naghihintay ang aking subordinate..

Nang makarating ako doon ay agad kong binuksan ang pinto at sumalubong saakin si
Stella na nakasalampak sa study table habang nakaupo..

Hindi niya nagawang mapansin ang pag pasok ko sa loob pagkat ang himbing ng kanyang
tulog..

Tahimik akong naglakad patungo sakanyang likuran.. napansin ko ang nakatambak na

mga gawain at lectures na mapa hanggang nagyon ay hindi pa niya nasasagutan..

Kahit ang mga librong ipinabasa ko sakanya ay halatang hindi na nagalaw..

napabuntong hininga ako..ngunit nakuha ng isang papel na naka ipit sa isang libro
ang aking atensyon..

Dahan dahan ko iyong kinuha at bahagyang nagulat nang makita ko kung ano ang
naroroon sa papel na yun..

Isang doodle ni Vaughn na hawak hawak ang kamay ni Stella.. halata ang mga
makakapal na linya sa kanyang paguhit gamit ang blue ballpen..

Mula sa tabi ng doodle ni Vaughn ay may naka guhit na isang arrow na may nakasabing
"Pervert"

Medyo natawa ako sakanyang isinulat sa papel.. napatingin ako sa may lower right
portion at nakita ko ang kanyang pagsulat ng kanilang mga pangalan..

Vaughn sa itaas at Stella mula sa ibaba..

Pansin ko ang mga madungis na linya na ginamit sa pag crush out ng bawat parehong
letrang meron ang kanilang mga pangalan..

Mula sa itaas ng kanilang pangalan ay naroon ang acronym na F.L.A.M.E.S. at naka

encircle ang salitang MARRIED sa may gawing ibaba..

Hindi ko alam kung matatawa ako o malulungkot sa nakita ko.. I never knew na
ginagawa pa pala ito ni Stella sa ganyang edad.. but it made me smile..
Mula sa tabi ay nabasa ko ang isang katagang nagpakirot saaking nakokonsensyang
damdamin..

"I wish Vaughn was here by my side.."

That 8 written word strucked me.. Napahigpit ang aking hawak sa papel..

How can I be such a selfish brat acting like this.. I was blinded by my strong
desire without even thinking her happiness beside me..

She's like a bird inside a cage.. while I admire her beauty, she longed for her
freedom and cries deep inside..

D*mn it Tristan!

Napapikit ako at dahan dahan kong ibinalik muli ang nakasilid na papel..

I cant stand her being like this.. walang patutunguhan ang lahat ng ito, the worst,
ay maari pa siyang mapahamak pag mamamalagi pa siya saaking tabi..

Maybe, Vaughn is right, her heart will never be mine, gaya parin ng dati, but
definitely, darating din ang araw na muli kaming magiging masaya..

Blood is thicker than water..

I immediately grabbed my phone at lumayo sakanya.. I opened it at sinimulang i-dial

ang number patungo sa opisina ng mga higher officials ng academy na ito..

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

Napalakad ako patungo sa loob ng aking opisina.. hindi ko na inayos ang aking
sapatos at dumiresto patungo sa sala..

Masyado nang tahimik ang opisina naito and I'm not comfortable.. Its been a week
since mawala si Stella saaking custody..

Saan ba ako nagkulang? Saan ba ako nagkamali?

Alam namin ni Tristan na parehong nawasak ang asul na rosas before.. but how come..
how come na napalitan agad iyon sa isang kisap mata..?

Pinaglalaruan lang ba kami ng mga higher ups?

Napabuntong hininga ako as I loosen my uniform and necktie..napalakad ako sa tabi

ng aking cabinet.. napalingon ako dito nang makita ko muli ang aking kwintas na may
gintong singsing..

Maingat ko iyong kinuha at napahiga sa sofa..

Napatingin lang ako sa hawak hawak kong necklace saaking kamay habang nakahiga..

Sinigan ng liwanag ng flourescent lamp ang gintong singsing na nakasabit sa

kwintas..

Napabuntong hininga ako habang inaalala ang lahat ng mga sinabi ni Hellen sa aming
biglaang pagkikita..
"Captain Vaughn Meinhardt, the famous experiment A03-OCG.."

Napaikot ako saaking kinahihigaan at kunot noong napapikit.. nagpakawala muli ako
ng isang mabigat na hininga habang tinititigan parin ang ginintuang singsing na
nakasabit sa kwintas..

Ano ba talaga ang meron saaking pagkatao? naguguluhan ako..

Nang bigla kong marinig ang buzzer mula saaking pinto..

Napatayo ako at tumungo roon, nang mabuksan ko ang pinto ay halos mangatog ang
aking tuhod nang muli kong makita ang aking subordinate na si Stella..

Maluha-luha ang kanyang mga mata habang nakatingin sakin.. mula sakanyang likuran
ay naroon si Tristan na taimtim na nakatayo..

"The Officials said, Stella can stay with you Captain Vaughn.. I'm not that ready
yet to become her mentor.. marami pa akong kakaining bigas.."

He said with his low and calm voice.. natigilan ako sakanyang mga sinabi..
mahinahon niyang hinawakan ang balikat ni Stella and he nodded at her..

Upon his command, hindi na nagawang pigilan pa ni Stella ang kanyang pag luha at
agad akong niyakap..

"Vaughn!!!!!!"

Malakas at naiiyak niyang sambit habang mahigpit akong niyakap.. natigilan ako
sakanyang ginawa ngunit agad din naman siyang niyakap pabalik..

"I wont exchange my honor for a cheated victory.."

Tristan said with his serious tone.. napatayo ako at humarap sakanya ng seryoso..

"Thank you.."

I said with a calm voice.. ngumisi si Tristan at hinawakan ang kanyang baiwang..

"Hindi sapat ang thank you lang, Captain Vaughn.. I want you to take good care of
her.. don't you dare make her cry or I will shoot you right in front of her.."

Natigilan ako sakanyang pagbabanta at napakamot ng ulo.. hindi ko mapigilang

mapangiti saaking narinig..

"You sound like his concern and loving brother, Captain Tristan.."

Nakangiti kong sambit sakanya.. napatigil siya sakanyang pag hakbang at hindi
lumingon..

"Yes.. I am.."

Napatingin ako sakanya ng seryoso as he said that short phrase.. he silently left
the room.. tila bay nakaramdam ako ng kakaiba sakanyang sinabi..

Is it a half meant joke, Captain Tristan?

*** End Of Vaughn's Point Of View ***

*** Admiral Vanguardia's Point Of View ***

Hindi ko maiwasang mapangiti as I gazed upon the shocked faces of the EAF's
generals and supreme leaders as they lay their eyes on the report Lieutenant
Tristan had delivered..

"What the hell is the meaning of this!?"

Hindi na napigilan ang pag bulalas ng isang general mula sakanyang kinauupuan.. I
gently placed my wine glass on a table.. hindi ko alintana ang spot light na
tumatama sakin as I stood inside the supreme leader's conference hall..

"First, the Xavierheld's on going research regarding the re existence of the last
remaining ANGELS a.k.a Code 0X15 Project A.N.G.E.L.,second, the secret discovery
of the last 2 remaining ANGELS in full blood, and last but not the least, the usage
of Freyja's Heart in the re-creation of The Powerful Valkyrie Units behind EAF's
back.. what can you say?"

Napangiti ako as hear the utter and the disappointment of the supreme leaders..

"Its is clearly stated, based on the submitted report that Xavierheld indeed breaks
the treaty and as well as the alliance!"

Seryosong sambit ng isang opisyal..

"Such a disgrace to the humankind! and it leaves us no choice.."

Napatayo mula sakanyang kinauupuan ang pinakamataas na pinuno..

"To declare war against Xavierheld is the only choice.."

Nabalot ng kakaibang galit ang kanyang mga mata.. napangiti ako saaking mga
narinig..

Sa wakas.. mangyayari na ang dapat mangyari..

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

Mukhang sumasabay saaking magandang kapalaran ang mga nangyayari..

Thank you, Tristan..

Huh? isang Japanese Kimono-themed festival? mukhang maganda yan!!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 41.1: Innocent Laughter

"I love your innocent smile, Stella.."

__________________________________________________________________
Code 41.1: Innocent Laughter
*** Tristan's Point Of View ***

"Hindi naman po tayo mag kadugo sabi ni uncle, bakit ko po kayo dapat tawagin na
kuya?"

"Kasi mas nakakatanda ako sayo.."

Nakangiting sabi sakin ng isang matangkad na batang lalakeng may ginintuang buhok..

"At isa pa, kailangan ay maging marespeto tayo sa mga mas nakakatanda satin kahit
hindi pa natin sila kadugo.."

Dagdag pa niya habang hawak hawak ang kanyang baiwang.. napailing ako at napatingin
saaking mga paa..

"Ahh ganun po ba.. sige po, simula ngayon kuya ko na po kayo!!"

Buong saya akong ngumiti patungo sakanya.. agad niyang ginulo ang aking buhok at
binuhat patungo sakanyang mga balikat..

"Captain Tristan dito!!!!"

Agad na natigil ang aking pagbabalik tanaw nang marinig ko ang pag tawag sakin ni
Captain Maris mula sa malayo.. mahinahon niyang itiniklop ang sleeves ng kanyang
suot na orange working suit at winagayway ang kanyang kamay..

Mula sakanyang likuran ay naroon si Vaughn na kasalukuyang nagbubuhat ng iilang

piraso ng kahoy at nakasuot din ng orange working suit.. samantalang nakatayo
sakanyang tabi si Stella na kapansin pansin dahil sa suot niyang simpleng civilian
attire..

Binagtas ko ang maikling daan patungo sakanila.. kapansin pansin ang iilang abalang
mga studyante at mga crew ng academy sa paligid..

May nagbubuhat ng mga kahoy, nag a-assemble ng mga maliliit na booths, at may ibang
walang pagod na nagpipintura.. umugong ang mga tunog ng malalakas na pagpukpok sa
mga kahoy na haligi sa paligid..

Oo nga pala.. sa makalwa na ang Annual School Festival na may Japanese Kimono
Festival na theme..Napangisi ako at napapikit..

May oras na pala ang mga taga Xavierheld para sa ganitong mga kasiyahan.. hay..

"Buti naman at dumating kana.. heto ang listahan.."

Nakangiting iniabot ni Captain Maris ang isang mahabang listahan at isang debit
card saakin ng makarating ako roon..

"Kaya kita ipinatawag dito pagkat ikaw ang siyang assign bumili ng iilang mga
supplies na kakailanganin natin para sa annual school festival natin and kailangan
namin ang mga materials na bukas.. and oh by the way, naka assign din si Stella sa
pag assist sayo sa task na ito.."

Napatingin ako kay Maris na nakangiti.. tila bay nakaramdam ako ng kasiyahan ng
marinig ko iyon mula sakanya..

"Ahahaha oo! pagkat hindi kakayanin ng patpatin mong pangangatawan ang pagbubuhat
ng mabibigat na kahoy at pag a-assemble ng mga booths Tristan..Sadyang maswerte
lang naman talaga ang pagkakataon, eh, haha lucky for you at na assign ako sa
construction team.."

Makulit at nakangising sabat ni Vaughn kay Captain Maris.. agad niyang inakbayan si
Stella sakanyang gawing tabi..

"See these?"

Hindi pa nakuntento at inilabas pa ang kanyang braso upang ipakita ang mga matipuno
niyang muscles.. nang biglang...

"PAAAAAKKKK!!!"

Napalingon kaming lahat patungo kay Vaughn nang marinig namin ang matunong na
paghampas sakanya ng bag ni Stella mula sa likuran..

"Umayos ka Vaughn!!"

Nayayamot niyang sambit kay Vaughn na napakamot ng ulo..

"Aray.. Stella naman.. wahaha nag bibiro lang naman ako.."

Buti nga sayo.. gustuhin ko mang tumawa ay hindi ko magawa.. kahit kailan, pilyo
parin si Vaughn..
"Enough you two!! pagpasensyahan mo na sila, Captain Tristan..anyways.. mag iinagat
kayo sa trip ninyo.."

Napangiti siya sakin at napalapit si Stella saaking tabi.. lalapit na sana ako
sakanya nang biglang humarang saaking harapan si Vaughn at simulan akong titigan
habang nakangiti ng nakakatakot na tila bay gustong kunin ang aking kaluluwa mula
saaking katawan..

"Tandaan mo Tristan.. She's mine.. mine.. MINE!!! take good care of her kundi
babalatan kita ng buhay.."

Napailing ako ng bahagya sakanyang ginawa.. nang bigla siyang pingutin sa taenga ni
Captain Maris at kinaladkad palayo samin..

"Aray! Maris naman!! ma-mimiss kita Stella!! Stella ang mga bilin ko sayo ha!!"

"Back to work Captain Vaughn!!"

Napabuntong hininga ako at napalingon kay Stella.. agad naman siyang napangiti
patungo sakin..

"Ahaha.. pasensya kana sakanya.. na sobrahan ata sa kape.."

Nakangiti niyang pagsabi sakin..

"Ayos lang Stella.. lagi naman siyang high pag andyan ka.."

Napailing si Stella sakanyang narinig at pansin ko ang pamumula ng kanyang pisngi..

"Well I guess..matutuloy na ung naudlot nating date.."

Nakangiting sambit sakanya.. agad siyang napaiwas at napakamot ng pisngi..

napangiti ako sakanyang reaction at hinawakan ang kanyang braso..

Ngunit tila bay nagulat ako nang maramdaman kong napaka init ng kanyang balat..

"Stella.. are you sick?"

Nag aalala kong tanong sakanya.. napailing siya at napaatras.. agad siyang
napangiti patungo sakin..

"Ahh.. hahaha hindi ahh..!! uhmm..medyo mainit lang siguro ang panahon!! haha tara
na Tristan!!"

Nauutal niyang sabi sakin sabay takbo saaking harapan.. napatingin ako sakanya at
nabalot ng pag aalala ang aking mga mata..

*************************

"Japanese papers, 1 gallon of glue, markers, and craft paper.. lahat ata nito nasa
office supply section at nasa second floor pa..."

Napakamot lang si Stella ng kanyang pisngi habang tinitignan ang listahan ni

Captain Maris..

Ramdam na ramdam namin ng lamig ng simoy ng centralized air conditioning sa loob ng

isang malaking mall kung saan kasalukuyan kaming namimili ng mga gamit ni Stella..

"Cge uunahin natin yan.."

Mahinahon kong sabi sakanya.. napalakad na kami sa may entrance ng isang crystal
lift nang biglang harangin niya ako.. napaatras ako sakanyang ginawa..

"Teka!! mas madali pag ganito Tristan.."

Ngumiti siya at hindi nag dalawang isip na punitin sa dalawa ang mahabang listahan
ni Captain Maris na lubos kong ikinagulat.. agad niyang inabot sakin ang kalahati
ng listahan..

"Multi tasking na tayo.. hihi mas mabilis pag ganito.."

Nakangiti niyang sabi saakin.. hindi ko maiwasang mapangiti sakanya..

"Ikaw talaga.. wais ka parin kahit kailan, Stella.. are you sure na kaya mong mag
isa?"

Nag aalalang tanong sakanya.. napaharap ito sakin at inilagay ang kanyang kamay sa
baiwang..

"Malaki na ako Tristan.. haha kaya ko na ang sarili ko~"

Napapikit siya at ngumiti sakin.. napabuntong hininga nalang ako..

"Ikaw talaga Stella.. basta mag iingat ka okay?"

"Ahaha ako pa!! haha dito nalang tayo mag kita after.. see yah Tristan!!"

At sa isang ngiti ay madali siyang pumasok ng crystal lift patungo sa second

floor.. pinagmasdan ko ang pag akyat ng kanyang sinasakyang lift.. napabuntong
hininga ako..

You've grown so fast, Stella.. parang kahapon lang ay akay akay ka namin saaming
mga kamay..

Napatalikod na ako at nagsimula nang maglakad.. ngunit agad akong napatigil sa

harap ng isang japanese kimono store nang masagi ng aking mga mata ang isang
napakagandang navy blue colored kimono na may mga magagandang cloud designs sa may
edge..

I never knew that I had such Idea in my mind..

*************************

Marahan kong minarkahan ang aming listahan ni Stella nang mabili na namin ang lahat
ng kailangan..napatingala ako sa madilim na kalangitan..

"Okay na ang lahat.. we should return back now.. any moment ay babagsak na ang
ulan.."

Taimtim na pagkasabi ko kay Stella na tila bay nanlalambot habang naglalakad..

napatigil ako saaking paglalakad at agad na kinuha ang lahat ng bitbit niyang
shopping bags..

Tila bay natigilan siya nang matanto ang aking ginawa..

"Uy..kaya ko naman buhatin yan.."

Mariing reklamo ni Stella sakin habang pinilipilit na abutin ang mga tinangay kong
bags..

"Nope..I will not allow you to carry these heavy bags young lady! and besides kahit
hindi mo sabihin ay may iniinda ka.."

Napatingin ako sakanya ng seryoso.. tila bay napaiwas si Stella at pinilit na

tumindig ng kanyang tayo..

"Ano kaba Tristan.. haha I'm fine! look! I'm fi-"

Hindi na niya nagawa pang masabi ang kanyang gustong sabihin nang bigla siyang
nanlambot at nawalan ng ulirat.. halos mangatog ang mga tuhod ko sa gulat nang
makita siyang bumagsak sa sahig..

"Stella!!"

Hindi ko na napigilan pa ang pag bulalas sa sobrang gulat at agad siyang inakay
saaking mga braso..

Halos mapaso ang aking kamay nang maramdaman ko ang sobrang init na katawan ni
Stella..

Dang! Inaapoy siya ng lagnat! D*mn it! sabi ko na nga ba..

Ngunit agad na naputol ang aking pagsasalita nang bigla kong maramdaman ang agaran
at malakas na buhos ng ulan..

Kung inaabutan ka ba naman ng saksakan ng kamalasan!!

Mabilis kong hinubad ang aking itim na hooded jacket at mariing binalot si Stella..
Agad ko siyang pinasan sa likod at kinuha ang mga bags..

Hindi ko alintana ang malakas na buhos ng ulan na bumabasa sa buo kong katawan..

I don't care if I get soaked!! I don't care if I get sick.. as long as ligtas sa
panganib si Stella..

D*mn it!! saan ako pupunta?!! ang layo ng parking station dito!

Napatakbo ako sa basang kalye as I gazed upon a tall condominium building.. wala
akong mapupuntahan sa ngayon..

Napapikit ako at madaling tumakbo patungo sa building na iyon..

I have no other choice but to return home..

***************************

"She will be fine.. her fever was triggered by stress at sinabayan pa ng biglaang
pagbabago ng panahon.. magiging okay din siya.. ipag pahinga mo lang siya.."

Maiging pagpapaliwanag ng doktora na naka duty sa condominium.. napalakad na siya

sa may pinto ng aking silid..

"Salamat po.."

Mahinahon kong sabi sakanya bago siya makalabas.. napalingon siya saakin at
ngumiti..
"Its really been a while, Tristan ang laki laki mo na.. i kamusta mo nalang ako kay
Admiral Vanguardia pag nagkita na kayo ulit.."

Nakangiti niyang paalala sakin.. napa tango lang ako habang pinagmamasdan ang
kanyang paglakad palayo..

Its really been a while since I got home..

*** End Of Tristan's Point of View ***

*** Stella's Point of View ***

Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata at sumalubong saakin ang isang puting
kisame.. napalingon ako at laking gulat nang matanto kong nakahiga ako sa isang
malambot at magarang kama..

Agad akong napaupo at gulat na tinignan ang paligid.. nasaan ako?! dali dali kong
kinapa ang aking damit.. at halos manlaki ang mga mata ko nang matanto kong
nakasuot ako ng isang maluwag na shirt at jogging pants..

Napatayo ako mula sa kama at lumabas ng pinto ng silid..Nasaan ako?!

Napukaw ang aking atensyon ng isang mabangong halimuyak ng nilulutong pagkain mula
sa malapit..

Napalakad ako patungo sa direction ng masarap na amoy habang naririnig ko ang aking
kumakalam na sikmura..

Dinala ako ng aking mga paa sa isang kusina.. halos manlaki ang aking mga mata ng
sumalubong saakin ang isang hapag kainan na punong puno ng mga masasarap na
pagkain..

"Buti at gising kana, Stella.. nagugutom ka naba?"

Napalingon ako nang marinig ko ang isang pamilyar na boses.. napailing ako nang
makita ko si Tristan na may hawak hawak ang isang maliit na kawali sa kaliwang
kamay..

Attention catcher ang kanyang suot na pulang apron na may naka print na slogan na
"Kiss The Cook"

Hindi ko naiwasang mapangiti.. napalapit siya sa mesa at ihinain ang isang mainit
na omelette sa isang pinggan..

Nang matapos siya ay agad niyang kinuha ang aking braso at dahan dahang pinaupo sa
hapag kainan.. taimtim niyang kinuha ang isang bowl at nag hain ng mainit na
chicken soup..

"Kain na..kailangan mo ng lakas.."

Napatigil ako at napatitig sakanyang ginawa.. napatingin siya sakin at nag taas ng
kilay..

"What's with that look Stella? never seen a man so skilled in cooking before?"

I immediately shook my head at agad siyang napaupo saaking tabi..

"Nasan tayo Tristan? anong nangyari?"

Sunod sunod kong tanong sakanya..

"Inaapoy ka ng lagnat kanina at nawalan ng malay.. bumagsak ang malakas na ulan at

wala akong choice kundi ang dalhin ka dito sa condo unit ko..what on Earth are you
thinking Stella? hindi kana sana sumama pa sakin if you're not feeling well.."

Mahinahon ngunit maawtoridad na sagot ni Tristan..napatingin ako sakanya..

"Gusto ko lang naman makabawi sayo at mag thank you sa ginawa mong pag hahandle
back sakin kay Captain Vaughn.."

Napatingin siya sakin at nagsimula na siyang kumain..

"Wala yun.. sapat na sakin ang makita kang masaya sa piling niya.."

Mahinahon niyang pahayag saakin.. hindi ko naiwasang mamula sakanyang sinabi..

Napatingin ako sa paligid na may halong pagtataka.. mukhang napagtanto naman ni

Tristan ang aking curiosity at sumagot..

"Ito ang bahay namin..Dito ako lumaki Stella.."

Taimtim niyang sagot sakin.. napatingin ako sakanya..

"So ibig sabihin may mga magulang ka at kapatid? nasaan na sila?"

Muli kong sunod sunod na tanong sakanya.. bahagya itong napatigil sa pagkain..
napailing ako..

Hindi ko na sana siya tinanong ng ganun..

"Pa..pasensya na-"

"Wala na akong mga magulang ngunit mayroon akong isang tiyo.. siya ang nag alaga
sakin simula pagkabata hanggang sa lumaki ako..ngunit unfortunately, masyado na
siyang abala sa kanyang trabaho at hindi na nagawa pang umuwi dito.. ganoon din
naman ako pagkat sa academy na rin ako nag s-stay.."

Nagpatuloy siya muli sakanyang pagkain..

"I do have a younger sister, Stella.."

Napatigil ako saaking pagkain at napalingon sakanya.. hindi ko na naiwasan pang mag
tanong muli..

"Nasaan na siya Tristan?"

Napailing si Tristan at napapikit..

"Maaga siyang nawalay saakin.. naglaho siya sa kasagsagan ng isang clearing

operation post Angelic War..simula noon wala na akong narinig mula sakanya.."

Napayuko ako saaking narinig..

"I'm ..I'm sorry.."

"Its okay Stella.. I know, at nararamdaman kong buhay siya.. hindi parin ako
nawawalan ng pag asa na balang araw ay muli kaming magkakasama.."
Napatingin siya saakin habang sinabi ang mga katagang yun.. gumuhit ang isang
matiwasay na ngiti sakanyang mga labi..

Ngayon ko lang nakita ang mga ngiting yun mula kay Tristan.. napakswerte naman ng
kanyang kapatid..

Napangiti ako sakanya at hinawakan ang kanyang balikat..

"Magkikita din kayo soon! I can feel it!!"

Natigilan si Tristan at agad namang ngumiti ng matiwasay..agad akong napatayo at

humarap sakanya..

"Don't worry Tristan! for now ako muna ang magiging temporary sister mo habang
hindi pa kayo nagkikita! simula ngayon kuya na kita!! wahaha!!"

Buong tuwa kong sabi sakanya..leaving him speechless.. agad din naman siyang
napatayo at hinawakan ang aking ulo..

"I love your innocent smile and laughter, Stella.."

Nakangiti at mahinahon niyang sabi sakin.. napayuko ako as I can feel my cheeks
blushing..

*** Tristan's Point Of View ***

Mag gagabi na nang makabalik kami muli sa academy.. taimtim akong ihinatid si
Stella sakanyang dorm..

"Maraming maraming salamat sa pag sama Stella.. magpahinga kana and don't forget
your meds.. sleep early and take this..

Inabot ko sakanya ang isang malaking bento box na ginawa ko kanina.. napatingin
siya sakin..

"Share it with Captain Vaughn.."

Matipid kong sabi sabay abot ng isang pang malaki at malapad na kahon..halata ang
gulat sakanyang mga mata..

"What's this? This is too much, Tristan.."

"Gamitin mo yan sa festival..Its my way of saying thank you, and besides, your my
sister right?-"

"Self proclaimed sister only Tristan.."

Tila bay nakaramdam ako ng kakaibang kirot nang marinig ang mabilis na pag correct
niya saakin..

"Thanks for taking care of me.. Thanks for everything, Kuya Tristan..."

Natigilan ako sakanyang sinabi at dahan dahan na ngumiti..

Hinawakan ko muli ang kanyang ulo at ginulo ang buhok niya..

"You're welcome baby sister.."

I Noticed her blushing cheeks as I said those words.. I felt a strange happiness
towards her.. with my last smile agad akong napatalikod at nagsimula nang maglakad
palayo ng kanyang pinto..

But there was something that stopped me..

"Stella, what if, maaalala mo muli ako.. would you be mad at me for making your
life miserable?"

Napalingon ako sakanya at gaya ng inaasahan ko, sumalubong saakin ang pagkalito
sakanyang mukha..

"Huh? di kita magets Tristan.."

Napapikit ako at ngumiti as I turned my back on her..

"I'm just kidding.. sorry for that silly question.. Good night Stella.."

With those words I started to walk away from her.. napakunot ang aking noo..

Natatakot akong kamuhian mo ako once nagbalik muli ang memorya mo about sakin
Stella..

But I don't want you to forget me permanently..

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

This is it pancit!!! ito na ang oras.. kaya umayos ka Vaughn!! relax! inhale!!
exhale!!

Kaya mo yan!! you can do it!!!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 41.2: Love and Hatred

"I'm truthfully and deeply madly in love with you Stella!!!"

__________________________________________________________________
Code 41.2 : Love and Hatred
*** Stella's Point Of View ***

Muli kong iniayos ang aking buhok na naka simpleng pony tail habang nakaharap
saaking salamin.. napangiti ako habang pinagmamasdan ko ang aking suot na navy blue
kimono na may white cloud design na ibinigay ni Tristan saakin..

I never knew na maganda din ang taste niya sa pag pili ng mga ganitong damit..
Bukod sa caring and mabait na, magaling pang magluto..he's one heck of a perfect
guy..

Tila bay nag init at namula ang aking pisngi.. I immediately shook my head as I
open my small drawer.. tumambad saking paningin ang aking kwintas na may ginintuang
singsing na nakasabit..

Its really been a while nung huli kitang nasuot..

I felt some kind of longing nang makita ito, But I didn't allow sadness to fill my
heart on this special day.. maingat kong sinuot ito saaking leeg at ibinaon ang
gintong singsing sa loob ng aking suot na kimono..

I walked towards the door and timing na narinig ko ang tunong ng buzzer mula
saaking pinto.. agad ko naman iyon binuksan..

"Hi Stella!!!"

Masayang bungad saakin ni Revienne na nakasuot ng napakagandang Red kimono with

golden flower design.. Namangha ako as I gazed upon her pitch black hair na naka
bun sa itaas with matching golden sakura hair clip na nakalagay sa may side..

Natigilan ako nang habang pinagmamasdan ang kanyang kagandahan.. woah..

"Uy.. Stel, okay ka lang ba?"

Agad na bumalik ang aking diwa nang tawagin niya ako muli.. Agad kong binigyan ng
isang pilyong ngiti si Revienne nang makita ko si Captain Alexander na tahimik
nakamasid saamin mula sa may tabi..

Nagmumukhang isang Samurai Royalty si Captain Alexander sa suot niyang plain grey
kimono with his matching hairdo at si Revienne ang kanyang magandang asawa..

"Bagay na bagay kayo.."

Mahina at nakangisi kong bulong kay Revienne as I watch how she blushed like a ripe
tomato..

"Lets go.."

Mahinang pag utos samin ni Captain Alexander as he slowly walked away..

She then immediately grabbed my arm at agad kaming napasunod..

***********************

Sumalubong saaming mga mata ang napakaraming makukulay na ilaw na nagmumula sa mga
nakasabit na lanterns nang makarating kami sa school grounds..

Umuugong ang maiingay na mga musika at tunong ng mga nagsasayang studyante at

crew..

Nakakalat sa paligid ang maliliit na booths na nag o-offer ng wide range of mini
games, street foods at iba't ibang nakaka aliw na gimik na maisipan nila..

Ang lahat ay masaya at napaka festive ng mood.. I never knew na ganito kasaya ang
mga school festival dito and come to think of it, isa itong military academy..

"Wit Wew!!"

Agad kaming napalingon nang marinig namin ang isang pilyong pag whistle mula
saaming likuran.. sumalubong saaming paningin sina Howard at Edward na suot suot
ang kanilang maroon and brown kimono..

Hindi parin maalis mula kamay ni Edward ang kanyang hawak hawak na maliit na pocket
book..

"Hey ladies.. mukhang blooming ata tayo ahh.."

Pilyong sambit samin ni Howard..

"I definitely agree with you, Howard.."

Ngunit tila bay nagpantig ang aking mga tainga nang marinig ko ang isang pamilyar
na boses mula saaming gawing likuran.. napalingon kami at dahan dahang lumapit ang
isang matangkad na lalakeng nakasuot ng black ninja suit at isang kitsune (fox)
mask..

Dahan dahan niyang inalis ang kanyang maskara at hindi ko mapigilang mamula nang
makita ko ang taimtim na mukha ni Tristan..

"T..Tris..Tristan.."

Nauutal kong sambit at napatingin sa ibang direksyon..

"Woah, cool outfit, Captain..Feel like ninja!!!"

Manghang manghang sabi ni Edward habang pinagmamasdan ang suot ni Tristan..

"Na-assign kasi ako sa security team.. kaya bilang pag sunod sa theme ng festival
na ito ay ito ang pinasuot sakin ni Captain Maris.."

"Captain Maris sure loves costumes and festivals.."

Taimtim na sambit ni Captain Alexander..

"Indeed..nilulubos lubos na niya ang pagkakataon dahil once in a blue moon lang ang
ganitong events.."

Napalingon kaming lahat nang marinig ang isang papalapit at pamilyar na tinig..

Halos manlaki ang mga mata ko nang masinagan ng aking paningin si Vaughn na suot
suot ang kanyang nakaka agaw pansin na kimono..

Pansin kong napalunok ng laway si Tristan as he gazed on Vaughn's Kimono..

Nang makalapit na siya grupo at halatang natigilan din siya nang makita ako..
napatingin ang grupo samin at tila bay na shock sa nakita..

Halos hindi kumurap ang mga mata ko as I gazed on his navy blue colored kimono with
cloud designs.. napatingin ako saaking suot.. ang kulay.. ang designs.. ang
pattern.. walang pinagkaiba..parehong pareho..So Identical to the point nagmumukha
kaming couple!

That awkward moment when you find your self wearing a kimono with the same design
as your mentor's

"Dafuq"

Hindi ko na napigilan pang mapabulalas saaking nakita as I stared sharply at

Tristan na pasimpleng napakamot ng ulo at dahan dahang lumayo sa grupo..

"See yah around guys.. enjoy.."

Pasimple niyang paalam as he backed off slowly but surely..

"Woah!!! would you look at that.."

Masayang sambit ni Vaughn as he quickly stood beside me at agad akong

inakbayan..napalingon ako sakanya at sumalubong saakin ang kanyang maliwanag pa sa
sikat ng araw na ngiti..

"Mukhang umaayon saatin ang takbo ng tadhana, and This, Stella my lady, This is
what you call, destiny.."

Nakangiti niyang sambit habang wini-wiggle ang kanyang makapal na kilay..

Ghad D*mn it Vaughn!!! don't stare at me like that!! naririnig ko ang mabilis na
pagpintig ng aking puso as I can feel his strong arms on my shoulders..

Naamoy ko ang kanyang manly perfume na tila bay hinahanap hanap ng aking ilong..
What the..! Oh! come on! Stella! pull your self together!! relax ka lang!!

Nang biglang..

"Attention all members of the Elite 10 and top 10, please proceed to the main stage
right away.."

Malakas na pag anunsyo ni Captain Maris mula sa center stage.. hindi na kami
nagpatumpik tumpik pa at agad na tumungo roon at tumayo sa harapan ng crowd...

"Bilang pagkikisa sa festival natin tonight, will be having a random fun contest
between the Elite 10 and the members of the top 10..!!"

Halos hindi kami makapagsalita nang marinig namin ang masayang pag anunsyo ni
Captain Maris mula sa stage.. umugong ang malakas at masayang hiyawan ng crowd
saaming harapan..

Napatingin ako kay Revienne na halatang nagulat din sakanyang narinig..

Iilang saglit pa ay natanaw ko ang iilang mga mansanas na nakasabit mula sa isang
horizontal pole na unting unti bumababa mula sa ceiling..

Sh*t.. I have a bad feeling about this..

"Tonight's featured game will be an all time favorite! the 'Apple Eating
Contest!'"

Napahiyaw ang buong crowd mula sa harapan ng stage..

"Okay ladies and gentlemen..you may find and choose your partners! choose wisely!"

"Stella!!!"

Desperadang sigaw ni Revienne habang papalapit na sana sakin nang bigla siyang
hawakan ni Captain Alexander sakanyang braso..

"Revienne.. thou shalt come with thee.. ikaw ang partner ko.."

He said with his calm but serious voice..Napangisi ako nang makita kong halos
sumabog ang namumulang pisngi ni Revienne.. may future sila.. hihi

Napalingon ako kay Vaughn na tila bay nagbibigay na sakin ng kakaibang ngiti..Oh
Ghad no.. please!!

**********************

"Okay here's the mechanics.. listen.. the first 5 teams to finish their apples
within the given time frame of 2 minutes will win.. secure your victory coz the
loosing teams will receive a punishment for the whole night! and Oh, for a change,
both the hands of the members of each team will be tied snugly and be sure na hindi
kayo masyadong magalaw coz those strings attached to the apples are brittle.. any
moment pwede silang maputol, and once they touch the ground, it will cause your
disqualification and automatically receive the punishment.."

Maiging pag eexplain ni Captain Maris as we stood there in front of the excited
crowd.. napalingon ako saaking gawing kaliwa at nakita ang team nila Howard at
Edward na halatang may halong awkwardness.. mula sa gawing kanan naman ay naroon si
Captain Alexander na kalmadong nakatingin kay Revienne na halatang kabado..

"Easy ka lang Stella baby.. akong bahala sayo.."

"Kilabutan ka nga Vaughn..Wag mo nga akong tawaging ganyan.."

Nayayamot ngunit kinakabahang sambit sakanya..

"Anong gusto mong endearment, Stella?"

Nagulat ako sakanyang seryosong pagkasabi.. halos hindi ko mapigilang mamula..

"Ready! Set! Gooo!!"

At sa tunong ng isang malakas na buzzer ay nagsimula na ang contest.. umugong ang

matinding hiyawan ng mga panauhin.. agad na intinulak ni Vaughn ang mansanas
patungo sakin dahilan upang mabagok ito saaking noo at mabilis niyang inilapat ang
noo niya patungo saakin..

Halos ilang inches nalang ang pagitan ng aming mga labi.. ngumiti siya ng
nakakaloko at natigilan ako sakanyang ginawa..
Wudufuq!!

Halos sumabog ang aking dibdib sa kaba habang pinapanood kong kagatin ni Vaughn ang
mansanas..

Tila bay nag slow mo ang pangyayari and I found my self being seduced by his sexy
apple bite..

Hindi maiwasang magbanggan ang aming mga katawan.. at nararamdaman ko ang kanyang
dibdib na tumatama against my chest..

Sh*******t!!!!

He immediately pushed himself towards me upang mapigilan ang apple sa pag swing..
at halos natigilan ako nang may maramdaman akong kakaiba na bumangga saking
harapan...

What the actual F*ck was that!!?

"Stella! huy! tulungan mo ako dito!!"

Agad na nagbalik ang aking diwa nang marinig ko ang kanyang boses.. napatingin ako
sa malaking LED timer and sh*t 50 seconds remaining!! I was really deceived by that
damn sexy apple bite!

I quickly leaned towards Vaughn at kinagat ang kabilang side ng mansanas..

While vigorously chewing the apple ay napaligon ako nang marinig ko sina Howard at
Edward mula sa kabila..

"45 degrees left!! 15 degrees to the right! makukuha na natin!"

Seryosong pag command ni Edward habang pinipilit nilang i-stabilize ang swing ng
kanilang mansanas..

Woah.. pati ba naman sa parlor games nosebleed parin! pero their team work is just
amazing!

Napalingon naman ako patungo kina Revienne and to my astonishment, I just witnessed
how the apple accidentally slipped into Revienne's Face causing Captain Alexander
to accidentally kissed her..

"WOOOOOOHHHHHH!!!!"

Umugong ang malakas na hiyaw ng mga kinilig na crowd as Revienne stood and cover
her lips in her great astonishment.. halata din ang gulat ng kanyang kapitan..

"Stella Focus! don't worry gagawin ko din yan sayo mamaya! focus ka muna!"

Pilyong sambit ni Vaughn na lubos kong ikinagulat causing me to have a sudden move
and let the apple move and swing again..

Dahil sa malakas na force ay akisidenteng naputol ang tali ng aming mansanas

causing for the apple to fall and slide inside Vaughn's loose kimono..

Nanlaki ang mga mata namin as I watched the apple slide towards Vaughn's umbilical
area..

"Way the go Vaughn!! talo na tayo!!"

Nayayamot at natataranta kong sambit sakanya.. he gazed upon the LED timer.. 20
seconds left..

"Kaya pa yan Stella! go down and go inside my kimono.."

Halos mangatog ang tuhod ko sa sobrang gulat..

"Wait What?! excuse me!?"

"You're excused! now go kung ayaw mong mabigyan tayo ng punishment! my kimono si
loose kaya okay lang.. our apple didn't touch the ground so may pagasa pa!

"But-but..!!"

"No buts now! that's an order Stella!!"

Maawtoridad niyang utos sakin..napalunok ako as I hurriedly kneel in front of him..

mas umingay pa ang buong crowd nang matanto nila ang kalokohang aming pinagagagawa
para sa contest na ito..

Holy sh*t! Here goes nothing!!

Napapikit ako as I hurriedly attempted to bury my face into Vaughn's six pack nang
biglang...

BEEEEEEEEPPP!!! Times up!!!!

My face was an inch away nang biglang tumunog yung buzzer.. shyeeet!! saved by the
bell.. napabuntong hininga ako as I sat on the wooden floor..napatingala ako and I
saw Vaughn sweetly smiled at me..

************************

"CLACK.."

Narinig namin ang matunong na pag lock ng iisang posas na inilagay sa magkabila
naming kamay ni Vaughn..

"The both of you will stay together until you find the key hidden in the academy
grounds.."

"But..but!"

"No buts now Stella.. isa kayo sa mga losing team kaya you deserve this
punishment.."

Nakangising sambit ni Captain Maris sakin.. I sharply stared at Vaughn na halatang

natutuwa sa nangyari..

"What?"

Nakangiti niyang sabat sakin.. He then stared at me at ngumiti ng kakaiba..

"Sawakas at masosolo narin kita, Stella.."

He said with his seductive voice.. napa iwas ako at agad na napalunok.. maglalakad
na sana ako nang bigla niya akong hilahin..
"Stella wait..!"

Napalingon ako sakanya at kumunot ang aking noo..

"What?! gusto kong kumain ng ice cream!"

Tila bay napakamot siya sakanyang ulo at pansin kong medyo hindi na siya mapakali..

"Uhmm.. Stella.. naiihi ako.."

Halos manigas at mamula ako saaking narinig..

"What?! pano na yan?! hindi naman ako pwedeng pumasok sa male comfort room!"

"But I have a mighty need right now..tska okay lang yun.. nakita mo naman ang lahat
sakin ehh.."

Nakangisi niyang sambit at hindi na nahintay pa ang aking permiso at agad na

tumakbo patungong comfort room tangay tangay ako..

"What the!! hoy Vaughn!! mananagot ka sakin pag ako nakawala sayo!!"

"Yan ay kung makakawala ka sa piling ko.."

Pilyo niyang sambit at dali dali kaming pumasok ng male comfort room at halos
matigilan ang mga ibang crew at studyante na nasa loob..

Hindi ko maiwasang mamula at makaramdam ng awkwardness as I hear the flow of his

pee..

"Hindi kapa ba tapos?! daig pa ang Niagara falls ahh.."

"Hindi pa..masyadong powerful eh..Pasensya kana Stella ahh.. call of nature lang
kasi..even the top Xavierheld Pilots need to pee..

Napapikit ako as I hear muffled whispers at mga pigil na mga tawa sa loob..

D*mn It Vaughn!!

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

"Saan ba tayo pupunta Vaughn? medyo napapalayo na tayo sa festival grounds ahh.."

Nagtatakang tanong sakin ni Stella habang nakasunod mula saaking likuran.. hawak
hawak parin niya ang aking binigay na popsicle na hanggang ngayon ay hindi pa niya
maubos..

"Ubusin ko lang to Vaughn.."

Agad kaming napatigil at napatayo nang i request niya saakin iyon.. nagmamadali na
niyang sinimulang kainin ang popsicle..

Napalingon ako sakanya ngunit tila bay natigilan ako as I watched her gently licked
the sides of the popsicle.. agad akong napalunok ng bahagya at naramdaman ko ang
pag init ng aking tainga at mukha..

Hindi ko naiwasang mapangisi nang makita ko kung pano niyang isubo iyon nang
biglang..

*CHOMP!*

Tila bay nanlamig ako as I watch her roughly bite the Popsicle.. nangatog ang aking
tuhod at biglang nakaramdam ng kakaibang panghihina..

Sh*t.. parang ang sakit nun..

Agad siyang napalingon sakin nang tuluyan niyang maubos ang ice cream..

"Okay na! uy.. ayos ka lang ba Vaughn?"

Nagtatakang tanong sakin ni Stella.. I shook my head at ngumiti sakanya..

"Close your eyes Stella.."

Mahinahon kong sabi sakanya.. agad na gumuhit ang pagtataka sakanyang mukha..

"Bakit?"

"Basta.. hihi"

Mahinahon niyang ipinikit ang kanyang mga mata at agad ko siyang hinila patungo sa
isang special na lugar..

Makalipas ng iilang minuto ay narating na namin ang isang malaking pond na may
wooden bridge sa gitna.. intentionally kong nilagyan ng mga maliliit na kandila sa
glass ang iilang matitibay na bulaklak ng mga water lilies na nakakalat sa pond
giving us that dim and romantic ambiance..

"Okay you can open your eyes now Stella.."

At sa kanyang pagmulat ay halos na mangha siya nang sumalubong sakanyang paningin

ang mga malalaki at maliliwanag na fireworks display sa kalangitan..

"Waaaa!! ang ganda!! ang ganda nila Vaughn!!"

Masayang pagkamangha ni Stella.. tila bay kumalabog ang aking puso at nanlamig ang
aking mga kamay..

F*ck butterflies! I can feel the whole zoo inside me now.. relax ka lang Vaughn!
kaya mo to..napahinga ako ng malalim..

"Mas maganda ka sakanila Stella.."

Mahinahon kong sabi sakanya at agad siyang napalingon.. I step forward nang
biglang...

"CLAAAK!!!"

Marahas na bumigay ang wooden bridge na aking inaapakan causing me to fall on the
shallow waters of the pond..

Dang! panira ng moment!!

Napalingon ako nang marinig ko ang mga malalakas na halakhak ni Stella mula sa
bridge na maswerteng naka kapit sa kahoy kaya di natangay kasama ko..
Ngumiti ako sakanya ng pilyo and agad kong hinila ang kanyang kamay causing her to
fall into my arms and get soaked..

"Wahaha Huli ka!! kala mo ah!!!"

I laughed hard nang bigla kong maramdaman ang pag salpok ng isang basang water
lily saaking mukha.. agad akong napatayo as I watched Stella laugh at me
innocently..

"Ganun ahh laro sa kangkungan pala ang gusto mo ahh.."

Napangiti ako as pull her towards my chest at sinimulan siyang isayaw sa liwanag ng
mga kandila sa mga water lilies..

Agad kong hinwakan ang kanyang mga kamay dahilan upang mamula siya.. at ganoon rin
ako..

I can feel her ice cold hands on my trembling palms..We stop for that moment..

"Stella.. I..I..I want you.. I want you to know.. that... that..."

Napapikit ako at napatingin ako sakanya.. I looked at her with intense love and
passion..

And with one handful of courage..

"I'm truthfully and deeply madly in love with you Stella!!"

Narinig namin ang malakas na pag sabog ng isang higanteng fireworks sa kalangitan..
the lights illuminated Stella's astonished eyes that were filled with tears..

"I've loved you from the day that we met.. and It grew much more stronger and
stronger each day! I cant fight this feeling any longer! I I want to be with you!
and I want to love you in a gazillion ways for the rest of my life!! for eternity!"

Napahigpit ang aking hawak sakanyang nanginginig na kamay..

"I love you more that my looks! I love you more than my masculine body! I love you
more than my self!!"

Tila bay natawa siya ng bahagya saaking sinabi..I looked at her and smiled
sweetly..

"Stella.. will.. will you.. will you be my.. Girlfriend?"

I saw lights of hope as I saw a sweet smile on Stella's blushing face.. she opened
her lips and will about to give the answer that will change our lives..

"Vaughn.. I..I lo-"

Nang biglang...

"BOOOOOOOOOMMM!!"

Agad kaming napalingon sa sobrang gulat nang makarinig kami ng isang kakaiba at
napakalakas na pagsabog mula sa malapitan..
*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

What?! isang gera? but why the hell now?! But I cant stand to just look around here
while everyone dies!!

I gotta do something!!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 42: The Protector

"But.. but how?! that's impossible!! an.. an.. ANGEL?!"

__________________________________________________________________
Code 42: The Protector
*** Stella's Point Of View ***

"Stella..will..will you..will you be my.. Girlfriend?"

Namumula at seryosong tanong ni Vaughn sakin.. ramdam na ramdam ko ang kanyang

nangangatong na kamay saaking malamig na palad as he said those words..

I felt a mixture of overwhelming happiness and anxiety at the same time..

Overwhelming happiness to my surprise that, we both feel the same for each other,
and anxiety to the fact that, magiging boyfriend ko na ang aking mismong kapitan..

I can feel his intense passion as he gazed his blue eyes towards me.. napatingin
ako sakanya..

This is it.. I had reached my limitations.. I can't deny it any longer..

I'm in love.. I'm in love with this pervert.. I'm deeply and madly in love with my
captain..

I'm in love with Captain Vaughn Meinhardt..

Sa mga oras na iyon ay tila bay parang nasa langit ako..

I know that what I'm about to say will surely change the way how my life will run..
no, let me correct that.. "Our lives.."

And I'm ready for it..

Napapikit ako and gave him a sweet smile..

"Vaughn.. I..lo-"

"BOOOOOOOMMM!!!"

Agad na naputol ang aking sasabihin nang marinig namin ang nakakabinging pagsabog
mula sa malayo..

The explosion was so strong that the impact pushed us down to the ground.. Agad
akong inakay ni Vaughn at pinilit na prinotektahan sa malakas na impact..

"What the hell was that!?"

Malakas na bulalas niya as we barely hear the chaotic screams of the students and
crew coming from the festival grounds..

Maingat akong inalalayan ni Vaughn saaking pagtayo nang biglang dumaan sa ere ang
iilang napakatulin na mobile space fighters packed with heavy ammunition..

Napatingala kami sa gulat at tila bay nababahiran ng mapulang usok ang dating
malinawag at masayang kalangitan..

"Mga Mobile Space Fighters ng EAF.."

Napalingon ako kay Vaughn ng marinig ko ang kanyang seryosong tinig.. hindi na siya
nagpatumpik tumpik pa at agad na kumaripas ng takbo tangay tangay ako..

"Te.. Teka Vaughn!! ano bang nangyayari?! anong ginagawa ng mga space fighters ng
EAF dito?!"

Natataranta akong tanong sakanya..

"No time to explain! we gotta get out of here.. kahit ako.. walang ka ide-ideya
kung ano ba talaga ang nangyayari.. but I do have a bad feeling for this.."

Binaybay namin ang alternate path patungo sa base ng academy.. mula saaming
kinatatakbuhan ay tanaw na tanaw ko ang dating masaya at makulay na school grounds
na ngayon ay balot na ng matinding takot, suffering, pain and chaos..

Mga natatarantang medics na hindi magkamayaw magligtas ng mga maipit at sugatan na

crew at studyante ang matatanaw sa kanan.. while mga makakapal na usok at
malalaking apoy na tumutupok sa isang building at maliliit na booths mula sa
kaliwa..

Naririnig ko mula sa kalangitan ang iilang pag launch ng space fighters ng

academy.. natanaw ko mula saaming paligid ang iilang nagmamadaling mga crew ng
academy na handa nang sumabak sa pakikipag laban..
Nakaramdam ako ng matiniding takot saaking mga makita sa paligid..

Mas binilisan namin ang aming pagtakbo nang muli kaming makarinig ng isang malakas
na pagsabog mula sa west area ng academy.. hindi ko mapigilang mapaluha sa sobrang
takot at kaba na aking nararamdaman ngayon..

Ano ba talaga ang nangayayari dito!!!!

Nang makarating kami sa may base ay agad kaming tumungo sa unit basement ng academy
kung saan natanaw ko muli ang SPX Mobile Space Fighter Slepinier at mga iba nang
space fighter units ng academy..

Mula sa ibaba ay natanaw namin ang iilang mga natatarantang mechanics at mga
pilots.. naririnig ko ang sigaw ng head mechanic na si Captain Benedict..
napatingin ako kay Vaughn habang madali kaming bumababa..

Agad na nilapitan ni Vaughn si Captain Benedict..

"What the hell is happening here Benedict?!"

"Vaughn! buti at dumating ka.."

Tila bay nabunutan siya ng isang malaking tinik nang makita si Vaughn..

"EAF had declared a war against us and they even attacked us behind our backs! they
didn't even gave us a hint! d*mn those b*st*rds!!"

Nanlaki ang mga mata namin saaming narinig..

What? Isang gera? but why? bakit? maganda at malakas naman ang alliance ng
Xavierheld at EAF, bakit nagkaganito?!"

Napapikit si Vaughn at agad na humarap kay Captain Benedict..

"Benedict, ready my unit.. I'm going out..!"

Agad na sumaludo si Captain Benedict at mabilis na umalis.. napatingin ako kay

Vaughn.. I cant help but to stare at him with worry..

"But Vaughn!!"

"We don't have any choice Stella.."

Mahinahon pero seryoso niyang sabi sakin..nakaramdam ako ng takot sa mga sinabi
niya.. I dont want him to leave me here.. I don't want him to fight!

Mabilis siyang napalakad at dahil na nakaposas pa ang aming mga kamay sa isat isa
ay hindi naiwasang mapasama ako sakanya..

Napatigil siya sa isang bakanteng lift at agad itong binuksan..agad niya akong
tinulak patungo sa loob..

He Immediately grabbed his gun inside his kimono at walang takot na binaril ang
kadena ng posas causing it to break at mahiwalay ang kamay niya sakin..

Nagulat ako sakanyang ginawa..

"Dadalhin ka ng lift na ito sa isang underground safe shelter.. I'm pretty sure na
naroon din ang mga kasamahan mo at iilang mga studyante.. I want you to stay there
at wag aalis kahit anong mangyari is that clear?.."

Nanlamig ako sakanyang mga sinabi..

"Ta..tanga kaba!!! subordinate mo ako! hindi maaring iwan ng subordinate ang

Captain niya!! hinde.. hinde.. ayoko!! ayoko!!

Hindi ko na napigilan pa ang pag agos ng aking luha as fear and anxiety rushed
through me..

He gently held my face with his calm hands.. napatingala ako sakanya with my tears
in my eyes.. I saw his calm smile and his eyes full of courage..

"You're not just my subordinate..you're my future wife and I want my future wife to
be safe.. that's why your captain decided to fight for you.."

Hindi ko na naiwasan pang mamula sakanyang mga sinabi as I held his hands on my
face..

"Gu..gusto mo bang mala..malaman ang sagot ko sa..sa tanong mo kanina saakin

Vaughn?"

I said with my trembling voice.. napatingin siya saakin with curiosity as I hear my
thumping heart beat..

"Oo nga pala-"

Ngunit hindi na nagawa pang ituloy ni Vaughn ang kanyang pagsasalita nang bigla
kong halikan ang kanyang mga labi.. tila bay nagulat siya ngunit agad din namang
pumikit at hinayaan ako..

He held me in his strong arms as he gently brushed his lips towards mine..
napapikit ako at nakaramdam ng strong sense of security..

After that his blue sapphire eyes gazed upon me as he smiled sweetly..

"Well.. I guess that's a yes.."

Medyo napaiwas ako ng tingin sakanya at hindi na napigilan pa ang pamumula ng aking
pisngi..

"Dapat bumalik ka sakin ng buo ah!!"

Paiwas kong sabi sakanya.. he then kissed my forehead gently as he stood outside
the lift and pressed the close button..

"Don't worry Stella! Hindi ako naging isang top Xavierheld pilot for nothing.."

Natawa ako sakanyang sinabi as he gave me a securing thumbs up.. he then walked
away from the lift as the door slowly closes.. napahigpit ang aking hawak saaking
mga kamay as I try to calm my self..

Everything's gonna be okay Stella..

Napatingala ako sa LED floor indicator ng lift.. malapit na akong makarating sa

underground shelter.. when suddenly..

"BOOOOOOMMMM!!!"
Halos napasandal ako sa wall ng lift nang makarning ako ng isang malakas na
pagsabog mula sa labas.. the sudden impact caused the lights of the elevator to
bust out and eventually stopped functioning..

Nanlamig ako nang maramdaman kong tumigil din ang pagbaba ng aking sinaksayan..
Sh*t! I'm trapped!!

Agad akong napakapa sa may mga buttons but to my great fear, napagtanto kong hindi
na gumagana ang mga buttons.. I slammed my hands into the buttons..

Dang! kung kailan nasa panganib ka!!

Wala akong ibang choice kundi ang subukang buksan ang pinto, I tried it and luckily
for me agad ko iyon nabuksan with a little force..

Mabilis akong napalabas ng lift and to my astonishment I found my self on a

hallway.. an indescribable eerie feeling rushed through me as I walked on the
silent and abandoned looking hallway..

The few functioning dim lights illuminated the pieces of shattered glass from the
broken windows that were scattered on the floor..

Chaotic sights of destruction from the broken windows welcomed my eyes as I run
towards the hallway..

Naririnig ko parin ang mga pagsabog sa labas.. ang mga tunog ng mga desperadong mga
tao, ang galit ng mga baril na tumutupok sa mga buhay ng inosente..

Agad akong napatigil mula saaking pagkakatakbo nang marinig ko ang malakas at
mabilis na pag launch ng space fighter ni Vaughn mula sa academy airport hatch..

I gazed upon the broken window and nakita ko ang liwanag mula sakanyang papalayong
unit.. I felt fear reigning inside me..but..

I just cant afford to stand here and look while others are dying outside!! Hindi
pwedeng ikaw lang Vaughn!!

Mabilis kong itinuloy ang aking pagtakbo nang biglang sumabit ang mga loose ends sa
kamay ng kimonong aking sinusuot.. Dahil sa sobrang pagmamadali I grabbed it
forcefully causing it to tear on both sides..

D*mn it!! sayang ang kimono.. Actually I really don't know kung nasaang banda na
ako ng academy but I don't have any choice right now.. I need to hurry back to the
basement wing!

Napaliko ako sa may hallway and Good heavens! I found a functioning crystal lift!
agad akong napasakay dun and I pressed the underground floor button hoping na
dadalhin ako muli sa basement..

Nang bumukas ang lift ay agad akong napatakbo palabas.. but to my dismay sinalubong
ako ng isang malaking steel door..pansin kong wala itong kahit anong door lock sa
paligid, but there's one hand pad sakanyang side..

I desperately need to help them in any ways! agad akong napalapit dun at mabilis na
hinwakan ang door pad causing it to light and agad na bumukas..

Tila bay natigilan ako but I immediately ran inside.. napatingala ako nang
makapasok ako sa isang abandonadong empty air craft hangar basement..
But my sight was caught when I saw a gigantic steel door mula sa malapit.. agad
akong pumunta roon at napansin ko ang isa pang hand pad sa may tabi..

Wala namang masama kung susubukan ko muli.. and isa pa, emergency ito.. I hope they
will understand..

And as I placed my hand on the hand pad ay agad na bumukas ang mga nagliliwanag na
ilaw sa buong basement at unti unting bumukas ang malahiganteng steel door..

Nanlaki ang aking mga mata as I gazed upon whats behind that steel door..

Napatingala ako as I saw the familiar robot unit na akisdente kong na pilot a
couple of months ago..

"That Valkyrie Unit.."

I said with my trembling voice as I walked towards it.. I have no other choice..

Agad akong napatakbo patungo sa isang matayog na steel ladder and quickly climbed
up to the unit's cockpit..

Napansin ko ang hand sensor pad mula sa may pinto ng cockpit nito.. agad kong
inilapat ang aking kamay roon at sa isang iglap agad na bumukas ang hatch nito just
like before..

As I quickly jumped inside agad na lumiwanag ang lahat ng controls at nag activate
ang kanyang system..

Lumabas ang logo ng Xavierheld at ang iilang mga information..

ACCESSING DRIVES...

VERIFYING PILOT'S IDENTITY..

Nakaramdam ako ng kakaibang pag init nang aking mukha at balikat as I watched how
laser lights of neon green inside the unit latched to my head, neck and shoulder
area..

What the heck is going on!!?

VERIFYING CODES....

ENABLING COMMANDS..

Nanlalamig ang aking mga kamay as I sat inside the dimmed cockpit.. rinig na rinig
ko paring ang malalakas na putukan mula sa labas..

PROCESS COMPLETE..

Agad na lumiwanag ang aking front screen at i-dinisplay nito ang tanawin ng
basement na kilalagyan ko ngayon..

X105 VALKYRIE UNIT FREYJA READY FOR COMBAT...

Napakapit ako saaking hand control nang mabasa ko ang successful na pag load ng
data ng nasabing unit..

I want to protect the innocent..I want to protect my friends.. I want to protect my

love ones.. Gagawin ko ang lahat malayo sila sa panganib!

As tears fell on my eyes agad na tumayo at kumilos ang nasabing robot unit..

Lets go and kick some a*s , Freyja!!

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

"Sh*t! that was way too close!!"

Agad kong pagbulalas as I quickly dodged a raging missile from the EAF's space
fighter.. what the hell were they thinking?! declaring a war like this in a middle
of nowhere!

"Captain Vaughn..please assist us here..maraming studyante at mga sugatang crew ang

nasa amin ngayon...Admiral Yohannes' squad will back you up.."

Marahang pag utos sakin ni Captain Maris mula sa lulan nilang space ship na
'Athena' na kasalukuyang nag hahanda sakanyang pag launch at pagtakas patungong
Hertruitz Space Station..

The academy itself is almost completely destroyed.. buti nalang ay agad kaming
inalalayan ng Xavierheld military sa pag evacuate ng mga students at crews..

"Maris.. andyan naba si Stella?!"

I said using my worried voice..

"Stella?! I thought kasama mo siya sa loob ng Sleipnier..?! wala ba siya riyan?!"

Nahalata ko ang kaba sa mukha ni Maris mula saaking screen.. Nanlaki ang mga mata
ko saknyang narinig..

"What the f*ck?! what?! wala siya diyan?!!"

Hindi ko na napigilan pang mapasigaw as fear reigned my mind.. D*mn it!!!

Agad kong ini-maneuver ang aking pina-pilot na unit with all my might at agad na
bumalik sa academy premises..

"Captain Vaughn! what are you doing!! retreat!! Captain Vaughn!!"

Makapangyarihang utos ni Admiral Yohannes mula sakanyang dalang Steel Paladin

Unit..

Hindi ko na alintana ang kanilang utos.. I gotta save her no matter what!! ngunit
agad akong napatgil I as I hear the loud warning sound of my sonar.. napatingin ako
at nagulat nang makita ko ang isang malaki at powerful na missile na deretsong
binabagtas ang posiyon patungo sa space ship na kinalalagyan nila Maris..

"Argh! D*mn B*st*rd EAF!!!!"

I hurriedly pressed the missile launcher on my controller in attempt to intersect

and destroy the raging missile but to my great fear, walang lumabas mula roon.. I
just realized that my missiles were limited..

Gumapang ang takot mula saaking ulo hanggang paa.. huli na ang lahat..
Nang biglang...

"BOOOOOOMMM!!"

Umugong ang napakalakas na pagsabog sa ere.. Strong lights quickly scattered around
the red skies as the missile was destroyed.. binalot ng makapal na usok ang buong
paligid..

Nang humupa ang makapal na usok ay halos matigilan kaming lahat saaming nakita..
Isang napakalaking emerald green nullifier barrier ang nakita namin na
prumoprotekta sa space ship nila Maris..

Mula sa likod ng matibay na barrier ay naroon ang isang legendary robot unit..

I..Isang Valkyrie Unit!? but.. but how!!? that's impossible?! don't tell me.. ang
piloto niyan at ay isang.. ANGEL?!

Hindi kumurap ang aking mga mata as I saw the majestic blue and white unit from a
distance.. then suddenly..

"Ayos lang ba kayo dyan?! wala bang nasaktan?!"

Halos mangatog ang aking tuhod nang marinig ko ang isang pamilyar na boses na
nanggaling sa mismong legendary unit..

No.. it can't be!!

I sat back with great astonishment nang makita ko ang ang isang pamilyar na mukhang
nag flash saaking screen..

Hindi ko alam kung matutuwa or ma tatakot ako as I saw her glowing neon emerald
eyes..

"Stella!?"

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** SERENE'S PREVIEW SCENE ***

All of us are in a trauma state now.. I never knew na magiging malala ang lahat..
but there comes Stella..

She will indeed protect us!

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 43: Blood Moon

"You disappoint me! I hate you Stella!! You'll pay for this! you'll pay for Roi's
death!!!"

__________________________________________________________________
Code 43: Blood Moon
*** Admiral Vanguardia's Point Of View ***

I cant help but to smile as I saw and witness with my very own eyes the legendary
Valkyrie Unit floating at midst air..

"Lieutenant Tristan's report was d*mn true!!"

"Xavierheld was keeping this behind our backs.."

"Hindi nga tayo nagkamali.. wala tayong dapat itirang buhay sakanila.. for the
glory and peace of humanity!!"

My smirk grew larger as I can clearly hear the loud the anguish of the higher
officials on the transmission line..

So we meet again.. Stella Franz.. and I knew that this day will come..

"Admiral Vanguardia! incoming transmission from Lieutenant Aldebert..!"

Malakas na pag anunsyo ng isang control crew mula sa lulan kong space ship.. I
immediately sat on the commander's chair and grabbed my glass goblet..

Agad na nag flash saaking LED screen ang nangagalaiting mukha ni Tristan.. agad
niya akong binati ng isang matalim na tingin..

"What's the meaning of this uncle!!!"

Napangiti ako as I hear his furious and trembling voice..

"Where are your manners and seniority eh, Lieutenant Tristan? hindi kitang
pinalaking bastos at walang galang.."

Napailing siya at agad na tumindig ng tayo.. napangiti ako sakanya habang marahang
nilalaro ang glass goblet mula saaking kamay..

"Pardon me, Admiral..but I need further explanation for this.. how come na nag
deklara ang EAF ng isang all out war sa Xavierheld out of nowhere!? how come I dont
know a thing about this?!"

Halata ang pagpipigil sakanyang seryosong boses.. napatitig ako sakanya as I rest
my cheek on my clenched fist..

"How come? you should know the answer for that Lieutenant Tristan.. ano nga ba ang
rason kung bakit kita ipinadala diyan?"

Napatayo ako mula saaking kinatatayuan at napaharap sa isang hologram tactic

table.. hindi ko alintana ang mga nagkikislapang mga liwanag na tumatama saaking
mga mata mula roon..

"Labas kana dito.. knowing the higher officials' plan is no longer your business,
Lieutenant Tristan..and Its all up to us to play this game.."

Napangiti ako as I saw the spinning hologram Valkyrie unit in the tactic table..

"You should be proud, Lieutenant Tristan, you have proven your loyalty to EAF, and
you brought us closer to victory.. The Earth Alliance Forces will also be proud of
you.."

I gazed upon his emotionless face.. tila bay napaiwas siya ng tingin mula saakin..
I smiled calmly towards him..

"Sabi nga nila.. He will win who, prepared himself, waits to take the enemy
unprepared and In the midst of chaos, there is opportunity.. Manatili ka dyan until
my next order, and be sure to win their trust, slowly but surely.."

Napailing siya sakanyang narinig.. napalingon ako patungo sakanyang harapan..

"Hmm..? what is this? mukhang nakakakita ako ng pag aalinlangan mula saiyong mukha,
Tristan.. hindi kaba masaya at nakakasama mo ang iyong-"

"I will follow your orders no matter what's the cost, Admiral.. forgive me for
questioning!"

He didn't even allowed me to finish my words.. agad siyang tumindig at sumaludo..

napangiti ako sakanyang ipinakita..

"Good.. I'm counting on you, Lieutenant Tristan Aldebert.."

At matapos ang isang buong tindig at magalang na pag saludo ay agad na naglaho ang
kanyang imahe mula sa transimission..

Napatingin ako muli sa hologram unit na nasa tactic table as I hear the opening of
the command center door..

"Well.. well.. well.. looks like someone is excited.."

Napangiti ako as I hear a familiar voice beside me.. I turned around and saw a tall
woman with long hazelnut hair with small braids on the sides..

Suot suot niya ang black and red commander uniform ng EAF indicating she's an elite
commander coming from another EAF special region...

I stood in front of her and smiled as I gave her a salute, agad din naman niya
ibinalik saakin iyon as she took off her commander hat..

"So its you.. I never knew that I'll meet my wing again in the battlefield, Its
really been a while, Commander Belle Metzger.."

She smiled at agad na ibinagsak ang iilang papels mula sa harapan ng tactic table..

"Hindi ka parin nagbabago.. you're still cold as ice.."

Nakangiting sambit sakanya at agad siyang napaiwas ng tingin saakin.. mahinahon

kong kinuha ang iilang mga papeles na kanyang inilagay sa mesa..

I cant help but to smirk nang makita ko ang nilalaman ng mga papeles..

"Our sources found out his current location.. are you planning to use your pawn on
capturing that kid?"

Napalakad ako sa may tabi ng mesa habang papalapit sakanya..

"Let my pawn rest, Belle, he's quite tired now.. let the powerful ones do the job..
besides.. kusa din namang lalabas ang mga daga sa kani kanilang mga lungga.."
Napalingon siya saakin at napa dekwatro ng kanyang mga kamay..

"Stop using him as your puppet, Vincent.. sooner or later ma re-realize din niyang
isa lang siyang hamak na tuta ng EAF.."

I gave her a securing smirk upon hearing those words..

"Military dogs are trained to obey to their masters no matter what it takes..their
loyalty is the reason why they are alive.."

Agad siyang napalakad saaking harapan at hinawakan ang mga papel na kasalukuyan ay
hawak hawak ko parin.. She stared at me seriously..

"Loyal dogs do also bite, Vincent, and they bite and attack you from behind.."

She said with her serious yet calm voice.. I smirked towards her..

"Being straight forward and cautious eh, Commander Belle? that's the main reason
why I really like you beside me.."

Napailing siya saaking sinabi at napalakad patungo sa harap ng commander's seat..

agad kong kinuha ang aking glass goblet at tinitigan ang laman nitong red wine..

"Ready my unit men, I'm going out..let me play with the Xavierhelds"

Nakangisi niyang sabi as she walked towards my side and stopped there.. She
immediately grabbed my glass goblet at walang arteng ininom ang lamang red wine
mula sa loob..

"He who does not know the evils of war cannot appreciate its benefits.."

She seriously said as she walked out of the command center.. I smirked as I lay my
glass goblet on an image of a boy..

I gazed upon his pitch black hair and his sturdy clear glasses.. I can't help but
to smile again with great excitement..

"Edward Hartwig eh? you can run but you can never hide.."

*** End Of Admiral Vanguardia's Point Of View ***

*** Tristan's Point of View ***

Ghad D*mn it!! I didn't expect that things will get worse like this! I feel like a
mere puppet! I feel cheated and betrayed! ngunit kahit anong reklamo pa ang gawin
ko wala din naman akong mapapala..

I have to trust them.. I have to trust you, uncle Vincent..

"Captain Tristan dito!!"

Agad akong napatigil saaking pagtakbo nang matawag ng aking pansin si Captain
Benedict mula sa basement wing.. I hurriedly went down at agad niyang binuksan ang
hatch ng newly repaired Mobile Space Fighter Sigurn X2..

Napatigil ako at napatingin sakanya.. This is the remodeled version of Captain

Hagalaz's unit..
"Hop in.. They need you there.."

Ngunit tila bay hindi ako nakasagot at napailing.. I felt a sense of haunting guilt
knowing that my late captain's unit will be at my hands..

"What are you waiting for?! hindi ito ang oras para matigilan!"

He said hurriedly as he pushed me to climb the steel stairs..

*** End Of Tristan's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Stella?! But.. but.."

Narinig ko ang nauutal na boses ni Vaughn mula saaking unit.. bakas ang matinding
gulat sakanyang nanginginig na boses..

"This is not the time for buts! we need to protect everyone else!!"

Malakas na sambit ko at tila bay nag balik muli ang diwa ni Vaughn.. mabilis kaming
tumungo sa space ship na Athena upang protektahan ang kanyang pag launch patungong
Hertruitz Space Station..

Damang dama parin sa buong paligid ang tensyon at hindi parin tinitigilan ng mga
Mobile Space Fighters ng EAF ang pag sugod saamin..

I successfully landed my unit to the the space ship's top wide landing pad as I saw
Vaughn's unit still combating the opposing units..

"Stay there Stella, protect and escort the them until they launch.. I got some
business to do.. They're going down.."

Confident na pag sambit ni Vaughn mula saaking transmission screen when suddenly..

"Don't be too over confident, Captain Vaughn..!"

Napalingon kami as we hear Tristan's Voice from the Mobile Space Fighter Sigurn X2
that maneuvered in a speed of light... tila bay nabuhayan ako saaking nakita..

"Stealing all the fun, eh, Captain Vaughn?"

"Dang it Tristan.. This gon' be good.."

Napangiti ng pilyo si Vaughn mula saaking screen at agad na ini-maneuver paikot ang
kanyang matulin na unit.. agad naman siyang sinamahan ng Mobile Space Fighter ni
Tristan together with the offensive squad ni Admiral Yohannes..

Napatingala ako at kitang kita ko ang mga nag liliwanang na mga missiles at mga
laser beams na tumutupok sa units ng magkabilang grupo..

I cant help but to feel sorry for them.. but we need to survive this chaotic war..

Napakapit ako as I feel the space ship finally elevating..

"Stella!!!"

Malakas na pagtawag sakin ni Roi lulan ng kanyang MKX019 Mechanical Knight Ares..
"Roi!!"

Napalingon ako patungo sakanya at agad na itinabi ang kanyang unit sakin..

"Captain Maris told me to help you here.. my Mechanical Knight Unit is also good in
defense kaya we'll both make it through pag mag te-team up tayo.."

Nakangiti niyang paliwanag saakin.. I felt a sense of encouragement as I stare at

his calm face.. Napakapit ako saaking mga control and smiled back at him..

"Let us protect whats important to us.."

I said with a smile full of courage.. we can do it.. as long as they are here with
me.. we can!!

*** End of Stella's Point Of View ***

*** Serene's Point Of View ***

Hindi ko maiwasang manlamig ang aking mga kamay as I saw Roi's unit backing up
Stella on the LED screen..Kasalukuyan kaming nasa loob ng isa sa mga safe shelter
ng space ship na Athena..

Stella's unit is much powerful than Roi's why would she need a back up kung kaya na
niya kaming protektahan ng mag isa?

That unit is a legendary unit.. kung tutuusin, hindi na kailangan pang tulungan ni
Roi si Stella..

Napatayo ako mula saaking kinauupuan nang biglang..

"BOOOOOOM!!!"

Agad kaming tumilapon sa malamig na sahig as the impact of a powerful explosion

reached us.. napatingala ako muli sa screen at nanlamig ng husto nang makita kong
pinauulanan kami ng mga missiles ng EAF..

With Roi and Stella protecting us on that hatch I cant help but to feel worried
sick for Roi..

I gotta do something..

Agad akong bumangon at napatakbo palabas ng shelter..

"Hey Serene!! saan ka pupunta?! bumalik ka dito!"

Malakas na pag tawag sakin ni Howard as I successfully got out of the shelter..
agad akong tumakbo patungong basement wing ng space ship na ito.. Hindi ko alintana
ang mga biglaang pagsabog at pagyanig na nararamdaman sa buong lugar..

I can feel that the ship is now launching and elevating from the ground.. I ran
towards a steel door and found my self standing inside a high steel bridge inside
the busy basement wing..

Lights of hope struck my worried eyes I saw my Steel Paladin unit standing high
from a far..

Agad akong napatakbo patungo roon and didn't even hesitate to open its pilot's
hatch.. napalingon ang lahat ng mga mechanic crew patungo saakin..
"Hoy!! anong ginagawa mo!! hindi na pa configured ang unit na yan! you don't have
the orders to pilot that miss! Hey!!"

Malakas na bulalas at pagsaway sakin nung isang crew, but I got no time to
listen.. agad kong inactivate ang kanyang system at mariing na control ang unit..

I got to save Roi no matter what it takes!!

I stumped its gigantic foot in the steel floor as thick wires pulled off against
its enormous hands.. when suddenly..

"Serene!! what are you doing!! I didn't give you orders to go out!!"

Malakas at seryosong pag saway ni Captain Maris na dali daling nag flash mula
saaking screen.. I didn't mind her at nagpatuloy sa pag pilot ng unit until I
reached the launching hatch..

"I order you to stop Miss Lamprecht!!"

"Open the hatch or I will destroy it by my self!"

I said with my trembling voice as I opened the hatch with my unit's powerful
hands.. I really don't care any more.. I just wanted to save Roi..

As the launching hatch opened dark space skies and flashing lights of lasers and
missiles welcomed my eyes.. I quickly maneuvered my unit to go out of the space
ship.. mukhang sucessfully nang naka alis ang space ship na ito from Xavierheld
colony..

Napahigpit ang aking hawak sa mga controls as I try hard to pilot this unit..D*mn
it! hindi pa pala na configure ang unit na ito para sa mga space combats..

I tried to let it soar towards the weightless skies..

I can still hear and saw raging fires from up above.. when all of the sudden agad
na tumunog ang warning alarm ng aking radar..

Nanlamig ang aking buong katawan as I saw an incoming EAF's gold and red Mechanical
Knight towards my unit.. I tried to intersect and avoid it but the controls seems
not functioning..

The unknown unit then fired a strong laser beam of red towards me.. Napapikit ako
sa sobrang takot.. nang biglang..

"SSSSHHHHHHH!!!"

With a flash of strong lights I saw how the bright beam being stopped by a strong
gigantic shield being held by Roi's Mechanical Knight unit..

"Serene! what are you doing here! its too dangerous here! Stella, get Serene out in
this battlefield now!!"

Fear reigned me as I hear Roi's command over the line.. I immediately felt Stella's
unit held mine as she quickly maneuvered to escape together with me.. napakabilis
ng mga pangyayari..

"Stella! ibalik mo ako dun!! Roi needs me!!"

"Its too dangerous Serene!! we must go back!!"

Nang biglang...

"BOOOOOOMM!!"

Napalingon ako as I watched how Roi's strong shield exploded with great force..
with that explosion, a laser beam was again fired by that EAF's unit and to my
great fear, it was raging its way towards us..

"Sh*t!!!"

Agad kaming napatigil ni Stella when suddenly..

"FSSSSSHHH!!!"

A loud harsh destruction sound was heard as Roi quickly blocked the raging laser
beam with his Mechanical Knight..

Halos hindi kumurap ang aming mga mata as we witnessed how that furious beam
pierced toward's Roi's unit..

"I...I.. Lo..love you, Se..Serene.."

With that final phrase on the choppy line, Roi's Mechanical Knight Unit violently
exploded in space..agad kong tinakpan ng aking mga nanginginig na kamay ang aking
basang mukha..

"NOOOOOO!!!!!! ROI!! YOU DISAPPOINT ME! I HATE YOU STELLA! YOU'LL PAY FOR THIS!!
YOU'LL PAY FOR ROI'S DEATH!! "

*** Tristan's Point Of View ***

Halos natigilan ako nang makita ko kung paano magkapira pirasong sumabog ang unit
ni Roi.. I maneuvered my unit in attempt to attack that unknown EAF mechanical
knight..

But Napalingon ako nang marinig ko ang papalapit na reinforcement ng Xavierheld

mula saaming likuran..

All the EAF's unit retreated but I watched how that mysterious gold and red
Mechanical Knight float in front of us.. when suddenly..

"This will serve as your lesson.. do not mess with the Earth Alliance Forces.."

A serious and familiar voice of a woman was heard all over the battle field as she
slowly backed away..

The Wing of the Admiral..

*** To Be Continued

__________________________________________________________________
*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***

No! No! why me?! of all the person why me?!

Naguguluhan ako!!

Next on Code 0X15 Project ANGEL: CODE 44: ANGEL Blood

"In your veins runs the true blood of a full ANGEL.."

__________________________________________________________________
Code 44: ANGEL Blood
*** Stella's Point Of View ***

Hindi parin matanggal ang matindig pagkagulat saaking mga mata habang mahinahong
hinihila ng automatic moving hatch ang aking unit nang makalapag kami ng ligtas sa
basement wing ng Hertruitz Space Station..

My eyes widened in fear as I saw the repetitive and clear flashbacks of Roi's
untimely and catastrophic death right in front of us..

Warm tears burst and began to flow out of my traumatized eyes.. when suddenly..

"Bumababa ka dyan!!! mamamatay tao ka!! lumabas ka sa unit mo Stella!!"

Nanlamig ang aking buong katawan nang makita ko si Serene at kanyang mga matang
punong puno ng pagkamuhi..

I hurriedly wiped my tears and immediately got off my unit.. nang tulyan akong
makababa ay agad niyang marahas na hinila ang aking asul na kimono..

"You d*mn b*tch!!!! you killed Roi!!!"

With that furious words she harshly pushed me towards the cold concrete floor
causing us to make a scene and draw attention nearby..

Agad pa sana siyang lalapit sakin nang bigla siyang pigilan ni Howard at ng ibang
crew habang dali dali din akong inalalayan ni Edward saaking pagtayo..

"What the hell Serene!!!"

"Bitiwan mo ako Howard!! I gotta make her pay for Roi's death!!"

"Serene!! for Pete's sake!! stop it!!!"

Malakas na pag kontra ni Edward habang akay akay ang aking balikat..

"Stop?! are you kidding me?!! stop?!! why the hell would I do that?! I will never
stop until I made her pay for Roi's Death!!"

Her eyes filled with great hatred..She sharply and sarcastically stared at me as
she points the Valkyrie unit..

"Isang legendary unit ang hawak mo Stella! you are responsible of saving everyone's
lives!! tanga kaba or sadyang walang laman yang maliit mong utak!!!"

Halos matibag ang aking puso mula saaking narinig.. Those sharp words stabbed me
and Its much more painful knowing that it came out of a friend's mouth.. I bit my
lip as I let my tears fell on my cold cheeks

Hindi ko na nagawa pang magsalita sa sobrang sakit..

Nang biglang...

"Enough!"

Agad na umugong ang malakas na sigaw ni Vaughn na mabilis na papalapit mula saaming
kinaroroonan.. hawak hawak niya mula sakanyang kaliwang kamay ang kanyang blue and
grey na space helmet..

Halata sakanyang mga mata ang pagiging seryoso.. agad siyang napatigil saamin at
hinarap kami..

"Its all clear, the said unfortunate event was an accident.. although its hard to
accept, we cant do anything about it now.."

He said with his serious yet firm voice as he approached and stared sharply at
Serene..

"Your defensive blame can no longer bring back Roi's Life.. This is a war Miss
Serene.. masakit mang tanggapin ngunit hindi maiiwasan ang mga casualties.. you
should know that before going in a military academy.."

Tila bay natigilan ako nang makita ko ang kakaibang seriousness sakanyang walang
kislap na mga mata..

"You dare to hurt and blame my Lieutenant again and I will not hesitate to fight
back as her Captain Miss Serene, tandaan mo yan.."

Tila bay natigilan ako sakanyang sinabi..

I shook my head at napatingin sakanila.. Serene stared sharply towards Vaughn as

she harshly removed Howard's hands on her arm..

With a furious breathing she then harshly ran away from us..

"Serene!!"

Hindi ko na napigilan pang matawag siya muli but she never looked back.. I
instantly fell on my knees at napahagulgol na sa sobrang sama ng aking loob..

Napatingala ako sa matayog na Valkyrie Unit Freyja mula saaking harapan.. Muling
namuo ang malaking butil ng mga mainit na luha saaking mga mata..

Serene was right.. Isang legendary unit ang hawak ko and yet I still failed to save
everyone's' lives, including the life of our friend.. napaka wala kong silbi!!
napakawala kong kwenta!!!

I'm such a failure! such a disgrace!!

"DAMN IT!!! DAMN IT!!!"

Hindi ko na napigilan pang mapasigaw with overflowing frustration and

disappointment as I stand and ran away from that unit..

"Hey Stella!!"

Malakas at natatarantang tawag sakin ni Vaughn.. Hindi na ako napalingon pa.. I

don't want to see that unit again.. I must ran away from it..

I just wanna run away from this mess!!!

Why did you ever called me, Freyja?! why me?! of all the people why me?!!!!

Ano ba talaga ako?!!

Hindi ko alintana ang mga aking nababanggang crew sa hallway as I quickly ran
towards the commander's control room..

Agad kong binuksan ang pinto roon and to my astonishment ay tumambad saakin si
Captain Maris na nakatayo mula sa tabi ng commander's seat na kinauupuan ni Admiral
Yohannes..

Nanaig ang kakaibang katahimikan sa dating maingay na control room pagkat pansin
kong wala ni isang crew ang naroon bukod sakanila..

"We've been expecting you Miss Franz.."

Seryosong tinig ni Admiral Yohannes mula sakanyang kinauupuan as he let a silver

colored folder float towards me..

Tila bay natigialan ako at pinagmasdan ang nakalutang na folder mula saaking
harapan..

Nakaramdam ako ng kakaiba as I gazed upon that thing.. At this point, I'm really
afraid to ask..

Agad akong napalingon nang narinig ko ang muling pag bukas ng pinto at laking gulat
ko nang mapatabi saakin si Vaughn..

Mahinahon niya akong inakbayan as he looked at me with his calm and securing eyes..

"Answers had finally come Stella.."

He said with his calm voice as he held my arms and assisted me to reach the
floating silver folder in front of us..

I couldn't help but to stare at the said folder on my trembling hands.. I can feel
my heart beat going faster and faster as slowly read its front label..

"Examination Results, Cadet #6728 - Franz, Stella"

Napapikit ako.. ito ba talaga ang mga kasagutan?.. hindi pa ako handa.. I'm too
afraid..

Nang bigla kong naramdaman ang mainit na mga palad ni Vaughn saaking mga kamay..
Napalingon ako and his assuring smile greeted me..

"Its time, Stella.. I'm here for you and will always be.."

With his assurance he slowly assisted my hands in opening the said folder.. my eyes
grew wide as I saw a familiar answer sheet inside.. It was the same answer sheet
that I had filled up upon taking Captain Hagalaz's 500 Item Written Examination..

Ngunit ang lubos na pumukaw saaking atensyon ay ang pulang score na nakamarka sa
may gawing itaas.. halos manlamig ako saaking nakita as I slowly read the score
results..

" 500 / 500 "

But.. but.. halos halat ng sagot ko roon ay mga hula lang.. It cant be na lahat ay
wild guess lang!! but its way too impossible!!

To my great disbelief ay madali kong ibinuklat pa ang iilang mga pahina sa loob ng
folder.. narating ng aking mga mata ang iilang mga status graphs ng Physical
Examination na naka imprenta doon..

Physical Status after challenge : 98% (Excellent) ; Mental and Strategy ability :
100 % ( Beyond Excellent ) ; Critical / wound time Recovery : 12 hours ( Beyond
Excellent )

Tila bay naguluhan ako saaking mga nabasa.. This is beyond a normal human
capacity!! hindi ko alam kung ano ang aking nararamdaman ngayon.. what does these
mean.. ano ba talaga ako..?

Napapikit ako as I turned the last page that almost shocked me in my great
disbelief..

Tumambad saakin ang mga laboratory test results na ginawa saakin after kong
akisdenteng ma pilot ang Valkyrie Unit Freyja..

With my trembling and hoarse voice I read the final conclusion on the lower rim of
the paper..

"Cadet #6728 Franz, Stella - STATUS: ADMITTED ; A.N.G.E.L BLOOD (CONFIRMED)"

Halos mabitawan ko ang aking hawak na folder as tears burst in my eyes.. halos
hindi ako makapag salita saaking mga nalaman.. my knees grew weak at agad akong
napaupo in mid air in my great disbelief..

"I bet all of these are now clear to you miss Franz.. hindi na namin kailangan pang
magpaliwanag.. sapat na ang mga reports na yan.. at tuluyan nang na confirm ang
iyong tunay na pagkatao nang magawa mong ma pilot muli ang nasabing Valkyrie unit
na nasa research institute.."

Maawtoridad ngunit kalmadong pagkasabi ni Admiral Yohannes.. agad akong nilapitan

ni Captain Maris at agad na hinawakan ang aking mga kamay..

"In your veins runs the true blood of a full ANGEL, Stella.."

"But.. But.. but how?!! tell me.. some one tell me how..!!"

Napapikit si Captain Maris at napahigpit ng kanyang hawak saaking kamay as she

gently wiped my tears..

"Tanging ikaw lang ang makakasagot niyan Stella, you had discovered and realized
your 'Gift'.."

She momentarily stopped as Admiral Yohannes walked towards us.. with his serious
yet calm eyes he then reached his gloved palms in front of me..

"We need you Stella.. Xavierheld needs you..we badly need you.. maari mo bang
ipahiram saamin an iyong lakas? we must end this war soon..!"

Napailing ako saaking narinig.. ako? kailangan nila? napapikit ako as flashbacks of
Roi's death scene keeps on repeating and repeating inside my head.. napahigpit ako
ng aking hawak saaking kamao..

I wont have to let it happen again!!! This war consumes a lot of lives.. more than
a dozen of lives just only to attain peace and equality.. This is so wrong in so
many ways!!

I want to protect them.. I want to protect the ones I love.. hindi ko hahayaang may
mga inosente pang madamay.. I can.. I can protect them and this is my only way!!
To be honest, marami pang mga katanungan ang nakatambak saaking isipan.. ngunit
kailangan ko munang isantabi ang mga iyon..

Kailangan nila ako.. they need me.. they need my help..

I..I'm.. I'm an ANGEL and I will protect the weak and the innocent.. and I
believe.. that.. this is my destiny..

Courage finally had stopped my tears from falling..agad akong napatindig ang aking
tayo at hinarap si Admiral Yohannes as I reached his palm..

Napangiti siya saakin..

"Welcome to Xavierheld Military Forces, Lieutenant Stella Franz.."

********************

"Ahahaa!! ayan!! bagay na bagay sayo Lieutenant Franz..!"

Nakangising pag ngiti saakin ni Vaughn nang matapos niyang ayusin ang kwelyo ng
bagong unipormeng ibinigay sakin..

Pilit ko siyang sinukulian ng isang ngiti ngunit tila bay ayaw mag sinungaling ng
aking mga labi..

Nang bigla niyang pitikin ang aking ilong.. agad akong napa atras at tinakpan ang
aking namumulang ilong.. umugong ang kanyang malakas na halakhak sa pasilyo..

"Alisin mo yang pagiging biyernes santo sa mukha mo Stella, hindi bagay

sayo..nagmumukha kang nalugi na payaso at isa pa.."

Dahan dahan niyang hinawakan ang aking mga pisngi at napangiti sakin..

"Ayokong nakikitang malungkot ang magiging asawa ko.."

Hindi ko na napigilan pang mamula as he said those words..

"Stay here okay? may kukunin lang ako sa command center.. babalik ako agad okay?"

Nakangiting utos niya sakin.. agad din naman akong tumango as I watch him walk
away.. napabuntong hininga ako at humarap sa isang malaking glass window..

Napadungaw ako mula roon at kitang kita ko ang mga nagkikislapang bituwin sa
madilim na kawalakan mula sa labas.. napangiti ako..

Ngunit agad namang nabasag ang aking ngiti nang makita ko mula saaking repleksyon
ang isang pamilyar na babae na nakangisi ng nakakatakot mula saaking likuran..

Agad akong napaharap at halos manlaki ang aking mga mata sa takot nang bigla akong
i corner ni Serene saaking kinasasandalan..

"Serene! te..teka!!!"

"I..Isa kang ANGEL diba? Stella bakit hindi mo nagawang iligtas si Roi?! you're
supposed to save everyone's lives!!!"

Halatang wala sakanyang sarili si Serene habang naroon ang isang nakakalokang ngisi
sakanyang mga labi.. pilit akong nanglaban sakanyang pagkagapos ngunit agad akong
natigilan nang may binunot siyang isang bagay mula sakanyag bulsa..

"Nakakahiya ka!! despite of your power ay hindi mo nagawang iligtas si Roi! you're
such a disgrace Stella.. aw.. let me correct that.. matagal na palang isang
disgrace at salot sa humanity ang mga ANGELS na tulad mo..! no wonder ipinatapon at
isa isang pinatay ang mga kalahi mo noon!! you too Stella!! deserve to die like
them in hell!!!"

Kumalat ang takot sa bawat bahagi ng aking katawan nang makita kong iniangat niya
ang isang maliit na pocket knife at akmang sasaksakin ako...

Agad ko naman iyon napigilan gamit ang aking mga kamay..

"Its time for you to pay the price Stella!!!"

*** End of Stella's Point of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Napadugaw ako sa isang glass window ng space ship habang binabaybay ko ang hallway
patungo saaking silid..

Agad akong napatigil nang makita ng aking mga mata ang higanteng Xavierheld Colony
mula sa malayo..

Parang isang wild bush fire na kumalat ang balita sa buong Xavierheld ang
pagkakadiskubre kay Stella as a person with verified ANGEL blood..

Hindi na sila nagtataka ngayon kung bakit nag deklara ang EAF ng isang gera against
sakanila..

Hindi na rin ako nagulat pa saaking nalaman.. come to think of it, mas iigting pa
ang security ngayon at nalantad na ang isa sakanila..

They had no other choice but to disclose Stella's true identity, But I guess this
time hinding hindi na sila papayag pang malaman din ng lahat ang isa pa nilang
itinatago..

His true identity..

But I already knew them bago pa sila napunta sa sitwasyong ito..

Napabuntong hininga nalang ako at napa dekwatro ng aking mga kamay habang sumandig
sa glass windows.. napatingin ako saaking mga nakalutang na paa..

I never knew na hahantong ang ganito sa lahat.. I feel betrayed.. nasa tamang
landas ba ako? nalilito ako..nalilito po ako...

Must I blindly trust you, uncle..?

Ngunit agad na nabasag ang aking malalim na pag iisip nang makarinig ako ng isang
kalabog mula sa malapit..

Nagmadali akong tumungo roon, as I get nearer and nearer I hear furious screams and
screech dahilan upang mas bilisan ko pa..

Nang makarating ako ay halos manlaki ang aking mga mata nang makita kong akmang
sasaktan ni Serene si Stella gamit ng isang pocket Knife..
I quickly ran towards Serene and immediately grabbed her hand and squeezed it,
causing her to let go of the bloody knife and drop at the floor..

Nang biglang...

"PAAAKKKKKK!!!"

Hindi ko na nagawa pang mapigilan pa ang aking sarili at agad na isinampal ang
aking palad patungo sa pisngi ni Serene causing her to stop in her great
disbelief..

"Stop being a selfish and self centered b*tch na hindi alam kung ano ang kanyang
pinaglalaban!! why are you acting like this!!!? kung sumunod ka lang sa mga oders
ni Captain Maris ay baka hanggang ngayon ay buhay pa si Roi!!!"

Agad na natigilan si Serene at hindi makakibo sa sobrang gulat habang hawak hawak
ang kanyang namumulang pisngi..

"Why pass the blame on others kung alam mong ikaw mismo ang dahilan ng kanyang
pagkamatay!? you acted so careless and so naive without even having a plan up on
your sleeves!!!"

I clenched my fist in attempt to suppress my anger..

"Are you this desperate?! you're trying to conceal your mistakes on the shadows of
others dahil hindi mo matanggap na ikaw mismo ang pumatay sa boyfriend mo!!"

"Stop it!! Stop it!!!!"

Malakas na sigaw ni Serene at agad na tinakpan ang kanyang mga tainga.. agad akong
napalapit sakanya as I stared at her..

"Though it hurts like hell, You have to accept the fruits of your carelessness..
You've gone too far Serene.."

Napapikit ako as I hear her cry and scream on the top of her lungs..

"What has been done, cannot be undone.."

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***

Sabi ko na nga ba.. hindi ko akalaing dito ko din kita makikita! and I've never
expected na nasa harapan ko lang kita!..

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 45 : Anguish and Betrayal

"Kailangan na kitang ibalik sa iyong tunay na pinanggalingan.."

__________________________________________________________________
Code 45 : Anguish and Betrayal
*** Commander Hellen's Point Of View ***

Hindi parin maalis alis ang mapag alalang titig ng mga asul na mata ng aking kasama
habang nakadungaw sa isang malaking glass window sa loob ng Intensive Care Unit ng
aming sakay na space ship Apollo..

Hindi niya alintana ang kanyang arm sling na sumusuporta sakanyang gumagaling na
braso..

"Are you really serious about that boy, Hellen? I mean.. isa na siya sa mga
tinitingalang Commander ng Black Rogue at that early age?"

Hindi niya makapaniwalang sambit sakin habang pinagmamasdan ang isang binatang may
kayumangging buhok na balot ng benda ang buong katawan..

"Hmm.. bakit? hindi naman yan sa edad ah.. nasa talento yan.."

Napatindig ako ng aking pagkakatayo at dumungaw rin sa malinaw na salamin..

"Its been 2 days after that incident.. hindi ko akalaing mabubuhay pa siya.. I'm
glad that he had made it, and so were you.."
Napalingon ako patungo sakanya at napangiti habang hinawakan ang aking baiwang..

"Ganyan na ganyan ka rin dati nung mahanap ka namin sa Divina's Ruins.."

He stared at me blankly as his long bangs of blue covered half of his face..

"Malaki ang aking utang na loob sa kapatid ng dalagang yun.."

Napangisi ako at napapikit..

"Kailan mo balak bumalik muli sa iyong tunay na pinanggalingan, eh, Captain?"

Napalingon kami nang marinig namin ang isang makapal na boses na papalapit saamin..
agad akong napasaludo nang makita ang isang matangkad na lalaking may dark ash
yellow na buhok at nakasuot ng balatkayong uniporme ng isang Xavierheld Mechanic..

"Mamaya pa ba ang alis mo patungong Xavierheld Lunar Base, eh, Commander Melrey
Flinn..?"

Ngumisi siya at hinawakan ang kanyang mga baiwang..

"Ahaha.. tutungo na ako roon bago pa magkagulo mamaya, I'm just checking the
details just before the show starts.. sooner or later lalabas na ang Hari upang
suportahan ang kanyang Reyna, at ako, ang magiging tulay ng mag asawa.."

With that words he began to smile..

*** End of Commander Hellen's Point Of View ***

*** Tristan's Point Of View ***

Agad kong isinara ang aking crystal tab nang mabasa ko ang aking sunod na misyon..
kung ganoon, totoo pala ang aking hinala sa babaeng yun..

Sakit ng ulo lang talaga ang dala niya saakin.. I don't have other choice but to
take her with me and keep her alive..

Napabuntong hininga ako habang binuksan ko ang isang drawer sa tabi ng aking kama..
maingat kong kinuha ang isang baril at isang silencer mula sa loob ng kahon..

Hindi ko akalaing dito ko mahahanap ang taong yun.. at hindi ko inakala na mas
magiging madali ang lahat para sakin..

Pwera nalang sa isang bagay..

Agad kong ikinasa ang aking hawak na baril at maingat na nilagyan ng silencer..

Napapikit ako nang makita ko ang larawan ni Stella mula sa loob ng drawer..

Bakit kailangan kong mawalay muli sayo, Stella..?

Dahan dahan akong tumalikod mula sa kanyang larawan at maingat na itinago ang aking
dalang baril..

Ito na ang oras.. ang oras na muli mo akong maalala Stella, and I hope sa muling
pagbalik ng iyong alaala saakin, sana ay mapatawad mo ako..

Napakapit ako saaking pinto, gustuhin ko mang lumingon muli ay hindi ko na ginawa
pa..
Kasabay ng aking pag talikod at paglabas ko mula saaking silid ay ang pagtalikod at
paglimot sa tiwalang ibinigay niya saakin..

Isang gera ang aking pinasukan, at pipilitin kong takasan ang kamatayan upang
makasama ka muli..

*** End of Tristan's Point Of View ***

*** Serene's Point Of View ***

Dahan dahan kong inilapag ang aking hawak na kutsara sa mesa at mariing inilayo ang
food tray mula saaking harapan..

Hindi ko alintana ang bigat ng aking mga matang pagod na pagod na sa kaiiyak..
hindi ko na rin napansin ang paglaki ng aking mga eye bags sanhi ng matinding
puyat..

Malinaw at sariwang-sariwa pa mula saaking isipan ang pagkamatay ni Roi at ang

malakas na sampal ni Tristan na gumising saakin mula sa masakit na katotohanan..

Sa katotohanan na wala na si Roi..

Napalingon ako nang marinig kong bumukas ang pinto ng isolation room.. agad akong
napatayo nang sumalubong saakin ang isang nakakalokong ngiti ni Captain Keith..

"An..anong ginagawa mo dito?!"

Gulat kong sambit sakanya as the door shuts closely..

"Ikaw naman.. ganyan ba ang bati mo sa taong nagkubli sayo mula sa paningin ng
iyong ama?"

Nakangisi niyang sambit at dahan dahang lumapit saaking harapan.. tila bay
nakaramdam ako ng matinding takot as he gave me a perverted smirk..

Napaatras ako at napa sandal sa isang matigas na wall..

Laking gulat ko nang bigla niya akong i-corner sa dingding at sinimulang hawakan
ang aking mga braso.. pinilit akong nanlaban ngunit agad na nanaig ang kanyang
malalakas na bisig..

"Bitiwan mo ako!!! ano ba!!!"

Pilit akong nagpupumiglas at agad na napapikit sa sobrang takot.. nanlalamig ang

aking mga kamay habang pilit niyang binubuuksan ang aking mga braso..

Hindi ko na napigilan pa ang aking matinding takot at buong lakas na humiyaw..

"Roi!!! Roi!!! tulungan mo ako!!! Roi!!!!"

Ngumisi lang ang matandang lalake habang ramdam na ramdam ko ang bigat ng kanyang
mga kamay..

"Sumigaw ka hanggang sa gusto mo!! walang makakarinig sayo dito!! mag isa kana!!
Hindi kana matutulungan pa ng patay mong boyfriend na ikaw mismo ang pumaslang!!!
ikaw mismo ang pumaslang sakanya!!! ahaha!!"

Tila bay nanlaki ang aking mga mata at rumagasa muli ang mainit na luha mula dito..
Ang sakit.. ang sakit ng katotohan Roi..why do you have to let me suffer like
this.. bakit..? bakit iniwan mo ako?.. bakit ngayon pa? ..

Napatulala nalang ako at parang lantang gulay na napansadal sa dingding habang

pinagmamasdan kong dahan dahang buksan ng lalake ang aking kwelyong binasa ng aking
mga luha.. tila bay naging mabagal ang usad ng oras..

Nasaaan ka Roi? talaga bang mag isa nalang ako?? bakit iniwan mo akong nag isa?

Bigla na lang nanumbalik muli ang aking diwa nang maramdaman ko ang pag talsik ng
mapulang dugo saaking pisngi..

Nanlaki ang aking mga mata nang madatnan ko ang walang buhay na katawan ng kapitan
na nakahandusay na saaking mga paa..

Gumapang ang matinding takot at pagkataranta saaking katawan.. hindi ko na

napigilan pang mapatakip-bibig sa sobrang takot..

"Buti nalang at umabot ako..."

Kalmadong sambit ng isang pamilyar na tinig mula saaking harapan.. napatingala ako
at laking gulat ko nang masagi ng aking mga lumuluhang mga mata si Tristan habang
hawak hawak ang kanyang baril na may silencer sa nozzle..

"Hmm!! gaya ng inaasahan ko.. napakawalang kwenta talaga ng isang yan..masyadong

pakialamero..!"

Seryoso niyang sambit at walang ka emo-emosyon na sinipa ang nakahilatang bangkay

saaking kinatatayuan..

"Maraming maraming salama-"

Akma ko sana siyang lalapitan, ngunit hindi ko na nagawa pang ituloy ang aking
pagsasalamat nang agad niyang itinutok ang kanyang baril saaking noo..

Natigilan ako sakanyang ginawa at nakaramdam ng matinding takot mula sakanyang mga
seryoso at walang emosyong mga mata..

"Hindi ko akalaing dito kita mahahanap.. tignan mo nga naman ang takbo ng
pagkakataon.. naririto lang pala all this time saaking harapan ang matagal na
pinaghahanap na anak ng 4-star general ng EAF na si Lady Serene Enzenmann"

Nanalaki ang aking mga mata saaking narinig mula sakanya.. pa..pano niyang nalaman
ang lahat?

Napangisi ako sakanya habang ramdam na ramdam parin ang lamig ng baril niya mula
saaking noo..

"Papatayin mo rin ba ako, ha Tristan?"

Napatingin siya saakin at hindi umimik..dahan dahan niyang inalis ang kanyang baril
mula saaking noo..

"At bakit ko naman gagawin yun? I have the orders to return you warm and alive.."

Napalingon ako sakanyang sinabi..

"Impossible!!! don't tell me isa kang-!?"

"Lieutenant Tristan Aldebert of the EAF Intelligence Forces, one of Admiral
Vanguardia's Elite Wings, An EAF soldier.. a Traitor to Xavierheld.."

Natigilan ako saaking mga narinig mula sakanya..

"Ang buong akala mo ay magagawa mong magtago by believing and doing what ever this
guy wish for?"

Sabay marahas na pagtapak sa likod ng lupaypay na bangkay saakanyang harapan..

"What a pathetic crap!!! you can run but you can never hide from the eyes of EAF
Serene.."

With his serious stare he then grabbed my arm at agad akong hinila..

"Sa...saan mo ako dadalhin!!!?"

"Ibabalik na kita sa tunay mong pinanggalingan!! and so am I!"

"I'm not going with you anywhere!!! you traitor!!"

Agad siyang napatigil sakanyang marahas na paglalakad at nilingon ako..

"Traitor? look who's talking.. "

Dahan dahan niyang inilapit ang kanyang seryosong mukha patungo sakin.. tanging pag
iling ang aking nagawang pag sagot..

"Ano ba ang iyong pinaglalaban Serene? ano?! look Serene..! ako nalang ang
natatanging kakampi mo dito.. you're completely helpless in the arms of the
enemy..ang EAF lang ang tanging sandalan mo at wala kang magagawa kahit kamuhian mo
pa ako.."

With that serious words he then grabbed my arm at agad akong kinaladkad kasama
sakanyang paglakad..

I just felt an overwhelming mixture of emotions as we quickly walked through the

dimmed hallways of the space ship towards the basement wing..

Tears started to cloud my vision as I stare on his hands.. ano ba talaga ang aking
ipinaglalaban? I shut my eyes and a clear reminisce of Roi's Death suddenly rushed
inside my mind..

Confusion started to fade away as I realize something.. something that can soothe
these painful thoughts.. something that can keep these nightmares away from me..

That's the only thing.. That's the thing I've been looking for all these days..

Agad akong napabitaw mula sa mahigpit na pagkakahawak ni Tristan saaking kamay at

dali daling kinuha mula sakanyang side pouch ang isang combat Knife..

"Hey what the hell!!"

Malakas na bulalas niya at akmang kukunin sakin iyon ngunit agad kong ihinila ang
mahaba kong buhok as I forcefully swing the knife on my hands towards my hair..

Halos hindi siya nakapag salita as he watch thick strands of my hair fall off the
weightless ground..
I stood him front of him as I feel how hatred gives life to an emerging courage
deep within my mourning heart..

"I just realized the reason for what I will be fighting for in this war,
Tristan..."

Dahan dahan kong inbot sakanya ang kanyang combat knife as hatred drew a smile on
my face..

"The thing they call 'Sweet Revenge..' "

*** End Of Serene's Point Of View ***

*** Revienne's Point Of View ***

Agad inabot ni Captain Alexander ang isang clipboard na nag lalaman ng listahan ng
mga pasyenteng aming idi-discharge once nakarating kami sa Xavierheld Lunar Base,
1 hour from now..

Napaka tense ng mga pangyayari ngayon at hindi ko maiwasang malungkot para sa lahat
ng mga kaganapan.. naipit kami sa isang unprepared war and any moment ay hindi
namin alam ang sunod na hakbang ng EAF towards us..

Napakapit ako saaking hawak na clipboard as I stare on Xavierheld's Mobile Space

Fighters that are escorting our space ship patungong Lunar Base..

Somebody, please, end this war as soon as possible..

"Revienne..."

Napatigil ako saaking paglalakad nang marinig ko ang mahinahon na pag tawag saakin
ni Captain Alexander...

"P..Po.? Captain?"

Napatigil siya at napaharap sa may glass window.. halata sakanyang mga mata ang
kakaibang kalungkutan..

"Ano ang pinaka unang gagawin mo pag natapos na ang gerang ito?"

Napadungaw na rin ako sa glass window.. pinilit akong ngumiti sa kabila ng takot at
lungkot na aking nararamdaman..

"Gu..gusto kong makakita muli ng isang bulaklak.."

Namuo ang iilang mga butil ng luha mula saaking mga matang pigil na pigil..

"Ganoon ba..? ngunit matatagalan pa bago muling mamukadkad ang mga bulaklak
Revienne.. hindi sila mamumukadkad sa gitna ng isang gera.."

Umugong ang panandaliang katahimikan saamin.. napatingin ako sakanya..

"How about you, Captain?"

Tahimik siyang ngumiti habang nakatanaw parin sa malayo.. dahan dahan siyang
napatingin towards me..

"Revienne.."
Ngunit agad na naputol ang kanyang pag sasalita nang marinig sa buong lugar ang
isang malakas na tunog ng warning alarm na nagpataranta sa lahat..

Agad na napadugaw si Captain Alexander patungo sa glass window at halos man laki
ang aming mga mata nang tumambad saaming mga paningin ang isang batalyong Space
Fleet ng EAF na handang sumalubong patungo saamin..

"Dang it!!!"

Malakas na pag bulalas niya.. agad niyang tinawag ang pansin ng iilang mga crew na
nag mamadaling dumadaan sa hallway..

"Anong nangyayari dito?"

Malakas at seryosong pag tatanong niya sa iilang crew..

"Isa pong ambush Captain Alexander..!"

Napatakip bibig ako sa sobrang gulat saaking narinig..

"May nakapag leak po ng information ng ating route sa mga taga EAF.. hinala po ni
Admiral Yohannes na may isang espiyang nakasakay saating space ship ngayon.. "

Kunot noong tinitigan ni Captain Alexander ang mga crew habang mabilis silang
umalis saaming harapan..

"Isang espiya?"

Nanginginig kong tanong kay Captain..agad kaming napalingon ng marinig namin ang
malakas at mabilis na pag launch ng Valkyrie Unit Freyja mula sa labas.. agad itong
sinabayan ng Mobile Space Fighter Sleipnier na mabilis na sumunod sakanyang
likuran..

"Stella!! Captain Vaughn!!"

Hindi ko na napigilan pang mapasigaw sa sobrang takot at pag aalala para sakanila..
lalabas nanaman sila? lalabas nanaman sila upang makipaglaban..? bakit.. bakit ba
nangyayari ito?

"Revienne.. get a hold on your self.. wala tayong magagawa kundi ang lumaban.."

Captain Alexander said with his firm voice.. napatingin ako sakanya..

"Kailan ba matatapos ang gulong ito, Captain..? kailan? natatakot ako para
sakanila!! natatakot ako!!"

Nang bigla niya akong yakapin ng mahigpit sakanyang mga bisig.. agad akong
natigilan at hindi na naiwasan pang mamula sa kanyang ginawa..

"I, too, am scared Revienne, but we have to be strong until this war ends.. we have
no other choice but to be strong!!"

Napatingin siya sakin as he held my cheeks with his healing hands.. ramdam na
ramdam ko ang pag init ng aking mga pisngi..

"Revienne.. stay strong and live.. Live! for you and I will be as one after this
chaos.. papakasalan kita sa kahit anong simabahan right after this war ends! is
that clear?!!"
Natigilan ako sakanyang sinabi.. Nanginginig ko siyang tinitigan as a sweet yet
firm smile painted over his face..

"I love you, Revienne.."

And with that confession he immediately sealed his love through me with a gentle
kiss on my lips..

*** To Be Continued

__________________________________________________________________

*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***

Iilang sandali nalang at muli na kaming babalik saaming pinagalinggan.. Kaharap

kita ngayon, bilang aking isang kaibigan, but the next time we'll see each other
again in the battle field, you'll be my enemy..

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 46 : Truth and Trust

"I'm Lieutenant Tristan Aldebert of Earth Allinace Forces, one of Admiral

Vanguardia's Elite Wings, An EAF soldier.. a Traitor to Xavierheld.. and your
brother.."

__________________________________________________________________
Code 46 : Truth and Trust
*** Serene's Point Of View ***

"Makikita mo pa sana ang pamilya mo kung hindi mo ako pinigilan.."

I said with my cold voice as I merciless shoot that pleading mechanic that was
guarding my unit inside the dimmed and quiet isolation basement wing..

Hindi na ako nagdalawang isip saaking mga ikinilos.. besides, this is a war, and I
will consider any one who attempts to stop me as my enemy..

Napahawak ako mahigpit saaking dala dalang baril as I reviewed Tristan's command 1
hour earlier..

"Listen, this will be the plan and we can't afford to ruin this.. Nakasalalay ang
4th Space Fleet ni Commander Belle saatin.."

He said with a serious voice habang pinagmamasdan namin ang iilang bantay na
umaaligid mula sa ceiling corridor..

"Since tuluyan at lubusan ko nang napaikot ang tiwala saakin ng mga taga
Xavierheld, ako ang unang lalabas.. they wont suspect a thing on me, and will think
that I'll be aiding them on their struggle.. once everything is clear, at nakalabas
na ako mula sa space ship na ito, I want you to go to the isolation basement wing..
there you will find your unit.."

Agad niyang inabot saakin ang isang micro chip at iniligay saaking kamay..

"Use that in opening that hatch door at the basement wing.. siguradong hindi ka
papayagan ni Captain Maris na lumabas dahil sa suspension mo.. just destroy
everything in your way.."

Napatindig siya ng tayo mula saaming kinatataguan at mariing inabot saakin ang
isang baril at ang isang kakaibang flat and rectangular na bagay nakakubli sa isang
manipis na puting panyo..

"10 minutes.. that's the only time we have, Serene.. wag mo akong bibiguin.."

Pikit mata kong pinutol ang aking pag babalik tanaw at mabilis nang kumilos..

Agad akong tumungo sa my pinto ng launching hatch at idinikit ang isang micro
improvised explosive.. dali dali kong isi-net ang timer nito..

10 minuto.. sa loob ng 10 minuto ay handa ko nang talikuran ang mga bisig na

kumanlong saakin..

Sa loob ng 10 minuto.. maari ko nang makuha ang inaasam asam kong pag hihiganti..
sa loob ng 10 minuto, maaring magbago ang lahat..

Maway gabayan tayo saating misyon, Tristan.. ikaw nalang ang aking nagsisilbing
lakas..
*** End of Serene's Point of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Don't you dare touch my girl!!"

Naririnig ko ang malakas na bulalas ni Vaughn mula saaking transmission line habang
mabilis niyang pinakawalan ang iilang mga missiles mula sakanyang napakatulin na
unit..

I just witnessed the raging light beams of destruction as I saw how Vaughn
splendidly finished and destroyed 10 of the enemy's space fighters na akmang
pasugod sakin in just one single blow..

Hindi ko maiwasang mamangha sakanyang accuracy and speed skills habang mina-
manuever ang kanyang Mobile Space Fighter Sleipnier..

"Hey Stella!! focus!!"

Malakas na sambit niya over the transmission line.. nanlalamig ang aking mga kamay
habang hawak ang aking mga controllers as I watch shattered pieces of debris na
nagkalat saaking paligid..

Parang ilang segundo lang ang itinagal ng kanilang buhay..

Lahat ng mga pilotong nakasakay dun.. lahat sila.. they're all dead for good!!

I don't want to harm!! I don't want to kill!! but the enemies are forcing me to do
such thing!!!

"Stella!!"

Muling nagbalik ang aking diwa sa pag sigaw ni Vaughn.. napatingin ako saaking
screen at agad na nagsalubong ang aking mga kilay nang makita ko ang iilang mga
mechanical knights ng EAF na mabilis na papalapit patungo saakin..

Mabilis kong ini-maneuver ang aking unit upang iwasan sila but they're too
persistent and aggressive..

"Stella dito!!"

Malakas na sigaw ni Vaughn mula sa likuran as he quickly maneuvered his unit and
handed me a giant laser sword that was carried by his space fighter..

I immediately grabbed it at agad na lumiwanag ang matalim na laser blade of neon

green as I swiftly swing it through the steel extremities of the enemy's mechanical
knights..

"Stella! what are you doing!? maari ka parin nilang patayin kahit lumpohin mo
sila!!"

Gulat na sambit ni Vaughn.. napatingala ako as I watch his worried image on my

screen.. hindi ko na napigilan pa ang pagragasa ng aking luha inside my space
helmet..

"But Vaughn!! I don't want to kill! I don't want to be the cause of their deaths! I
don't want to be hated by their love ones!!"
"Stella!! put your self together!! this is a war!! as much as we don't want to harm
them, it cannot be helped!! Be the predator or else you will be preyed on! wala
tayong magagawa Stella, mahuhulog sa bingit ng kamatayan ang mga kasamahan natin
pag hindi tayo kumilos!"

His voice was suddenly filled with sorrow..

"I, too, was the cause of hatred of hundreds of their love ones, Stella.."

Natigilan ako sakanyang sinabi as I saw his mournful eyes on my screen..

"But I too, have also to protect the ones I love.. It left me no choice but to keep
fighting for them.."

"Vaughn.."

Napapikit ako... It left us no choice!! hindi matatapos ang gerang ito hanggang
hindi kami lumalaban..!

I kept swinging my laser sword to cut all the vital parts of the enemy's units, and
intentionally making them useless, but still alive..

I quickly let my unit fly towards the battle field skies as I watch how enemy units
are trying to catch me.. when suddenly... a loud blast that destroyed the enemy
units from a far caught our attention..

"Stella!! Vaughn!!!"

Napalingon ako nang marinig ko ang isang pamilyar na boses na nagmumula sa matulin
na Space Fighter Sigurn X2

"Tristan!!"

*** End Of Stella's Point Of View ***

*** Vaughn's Point Of View ***

Tristan then quickly fled towards us as I watched how he successfully destroyed the
EAF units that were attacking us..

"Tristan, anong status ng Athena?!"

"20 meters away from the hatch of the Lunar Base.. makakalapag na siya ng maayos!"

He said with a confident tone.. tila bay nakahinga ako ng maluwag sa kanyang dalang
magandang balita..

Nang biglang...

BOOOOOOMMM!!!!

Mabilis kaming napalingon lahat nang makarinig kami ng isang napakalakas na

pagsabog mula sa Space Ship Athena.. halos manlaki ang aking mga mata as I saw
enormous thick clouds of grey quickly escaped from its back rear..

"What the hell!!!"

Hindi ko na nagawa pang mapigilan ang aking pagbulalas at agad na inikot ang aking
unit pabalik ng Athena..
"Stella! Tristan! keep your guards! ako nang bahala sa Athena.. Howard and Edward
are with me.. keep our defense strong!! Admiral Yohannes will be on his way.."

I said with my commanding tone.. napatingin ako kay Tristan mula saaking unit
screen..

"Guard Stella with all your life Tristan..I will not take any mistakes by chance..
If you fail, I shall take your life in return!"

I seriously said to him as I maneuvered my unit back to the space ship Athena.. he
then nodded in return..

Thick ash grey clouds welcomed my sight nang tuluyan akong makalapit sa space
ship.. what the hell happened here?! my eyes froze in astonishment nang mapansin
kong wasak na wasak ang pinto ng back hatch..

An explosion from the inside?! what the f*ck!

Agad kong ipinalapit ang aking unit sa may damaged back rear ng space ship as I
opened the transmission line patungo kina Captain Maris..

"Maris.. what the hell happened?!"

"Captain Vaughn!! were being attacked from the inside!!"

Tila bay natigilan ako saaking narinig..

"What?!! don't tell me..-"

"Spies from the EAF..!! they were here aboard with us, all this time..!"

Halos gumapang ang lamig saakin mula ulo hanggang paa nang ma-realize at pumasok
ang isang napakalaking hinala saaking isipan..

Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at agad na buong lakas na ini-maneuver ang aking
unit pabalik patungo kay Stella

Sh*t!!! how come na masyado akong nagtiwala!! I trusted that f*cking traitor!!!
Hagalaz' assumptions were d*mn right!!! I just made Stella a sitting duck!!! D*mn
it!!!!

"Captain Vaughn!!! what are you doing!!!?"

Hindi ko na nagawa pang pansinin ang boses ni Maris mula sa transmission line at
agad na finull blast ang aking pagpapatakbo..

Nang biglang...

TEET! TEET! TEET!!

Halos hindi na magkanda ugaga sa pag tunog ang aking warning system sa loob ng
aking unit nang may na sense itong mga rumagasang missiles patungo sakin..

Sh*t!!! Ghad D*mn Sh*t!!!! bakit ngayon pa!!!

Napalingon ako at napakapit ako as I saw how missiles being fired from a familiar
unit hit my left wing..
I saw how post firing smoke sizzled from Serene's Steel Paladin Unit standing from
a far.. don't tell me?! sh*t!!! and There were two of them!! pinuputakti kami ng
mga ahas ngayon ah!!

Agad akong napakapit saaking controls as I let harsh impact rushed through me as I
hear the raging warning system inside my unit..

Hindi na kaya pa ng aking unit ang lumipad as it received great damage from the
missiles.. I need to land as soon as possible kung hindi matutusta ako ng buhay!!

I immediately opened my transmission line patungong Lunar Base..

"This is Captain Vaughn Meinhardt of Xavierheld Military Forces!! I will have an

emergency landing!! ready your hatch and spare unit!! I repeat!! This is Captain
Vaughn Meinhardt of Xavierheld Military Forces!! I will have an emergency
landing!!"

And with that final distress call I harshly and roughly landed through the hatch of
the Lunar Base..

*** End Of Vaughn's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Vaughn!!!"

Hindi ko na napigilan pa ang mapasigaw as I witnessed kung paano bumulusok ang unit
ni Vaughn.. agad akong napatalikod at akmang hahabulin ang kanyang unit nang
biglang makaraning ako ng pagtama ng iilang missiles mula saaking likuran..

Agad akong napasabay sa impact as I hear the warning system inside my unit..
napalingon ako and to my astonishment I just realized that those missile were from
Tristan's Mobile Space Fighter Unit..

"What the!! Tristan!!?"

The missile damaged my unit's booster wings at agad akong bumulusok paibaba ng
isang lumang space station ruins.. agad akong napakapit saaking mga controls as I
endured the sudden crash and impact of my rough descend..

Nang tuluyan akong bumagsak sa metallic floor ng ruins ay pinilit kong i-maneuver
muli ang aking unit upang tumayo, but to my great dismay, mukhang napinasala ng
husto ang system ng unit ko, sabayan pa ng malakas na radioactive signal jammers na
ikinalat ng EAF sa lugar na ito..

Freyja is currently useless at the moment!!

Napakapit ako as I slammed my hands through my controls.. I immediately grabbed my

gun and flares at maingat na lumabas ng aking unit..

Pagkababa ko palang ay agad na akong sinalubong ng iilang mga rumaragasang balang

pumigil saaking pag lakad..

"Hold on right there.. Stella.."

Napalingon ako at agad na itinutok ang aking baril sa taong tumawag saakin.. halos
mangatog ang tuhod ko sa gulat nang makita si Tristan na itinututok din ang kanyang
hawak na baril towards me..
"Tr..Tristan...?! but.."

Ngumiti siya saakin at hindi nagpadaig..

"Is this scene familiar Stella? remember Vaughn and Me doing this exact scene at
the Bombing Incident 6 months ago?"

My hands began to shake as something in my mind reveals its self.. memories of his
familiar image began to flash all of the sudden inside my mind.. napapikit ako as
my head started to ache..

"I'm glad that we meet again, Stella.. and I never expected na hahantong sa lahat
ang ganito, and I never regret na hindi ko tuluyang binura ang mga alaala ko
sayo.."

He said with a smile on his face.. His face.. his hair.. the same scenario.. all of
those memories kept flashing in a rapid manner..

That guy with the black hair.. that armed civilian that saved me from the bombing
incident.. that guy... that flash drive..

Tears came down rushing from my astonished eyes..I stared at his calm yet
emotionless face as I realized the greatest lie that hid in this person's
existence..

"It cant be.. It cant..be..! "

"Yes I am Stella.. I'm that guy who saved your life from the bombing incident.. I
am that guy who broke Xavierheld's Data Base... and I am the guy who caused your
life to be miserable.. I am the reason why you are here.."

He said in an emotionless manner as he forcefully stripped the respected Violet and

Gold Xavierheld Seal patch in his right arm and carefully replaced a triangular
patch of a familiar seal that gave me goosebumps..

Hindi ko na naiwasan pang mapakapit saaking hinawakang baril as I saw how he

attached the Earth Alliance Forces Seal patch on his own space uniform..

I just froze there in my great astonishment and disbelief..

"All these time!! I trusted you!! All these time I felt safe beside you!! all these
time Tristan!!! All these Time!!!"

Naghahalo ang matinding disappointment at kirot ng lungkot saaking dibdib..hindi ko

na nagawa pang pigilan ang aking mga kamay at marahas nang nagpaputok sa tabi ng
kinatatayuan ni Tristan nang matanto kong palapit siya saakin..

"Stop right there!!! wag kang lalapit sakin Tristan!!"

I said with my threatened yet shaky voice, but it seemed he continued to walk
towards me as he let go of his gun..

"Shoot me as you wish, Stella.. shoot me if yan lang ang magpapaalis ng galit mo..
I don't mind meeting the scythe of death.."

I didn't let my guard go down at patuloy na itinutok sakanya ang aking hawak na
baril as he reached and stared in front of me..

Fear reigned me as I stare in his emotionless grey eyes..

"Who..who are you, then...?"

Napatindig siya ng tayo as he continued to stare at me..

"I'm Lieutenant Tristan Aldebert of The Earth Alliance Forces, One of Admiral
Vanguardia's Wings, An EAF soldier, a Traitor to Xavierheld..."

Tila bay hindi ako makapaniwala saaking mga narinig mula sakanya.. someone tell me
I'm just dreaming please!! please wake me up from this nightmare!!

Agad kong nabitawan ang aking baril nang bigla niya akong yakapin ng mahigpit
sakanyang mga nanginginig na bisig..

".. And I'm your brother Stella.."

Nanlaki ang aking mga mata saaking narinig mula sakanya.. agad kong binaklas ang
kanyang yakap saakin at agad na napaatras with my great disbelief..

"No.. How come?!! you're kidding right?!"

He stared me as tears of longing began to flow through his eyes..

"Ikaw at ako ay nanggaling lamang sa iisang dugo at laman.. My blood also runs in
your veins Stella.. the same blood that kept us alive.. and there's no way you can
hide from it..Blood is thicker than water, Stella and that is the truth"

Tulala akong napasandal sa sobrang gulat saaking mga nalaman.. I can no longer stop
my tears from flowing down my cold cheeks..

He gently walked towards me and reached his hand in front of me..

"Come, Stella, you and I shall be together again.. we'll end this war as soon as
possible.."

He said with his calm voice as he stare at me with his soft grey eyes, those eyes
that held back his longing for me..

"Do you trust me, my sister?"

I looked at him as he lavished me with his calm brotherly smile.. I just stared at
him as I can feel my hands slowly attempts to reach his hand in front of me..

Just...

An..

Inch..

Away....

*** To be Continued

__________________________________________________________________

*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

Sh*t!! I have to hurry!! give me your spare units I beg of you!! I need to save my
girl for Pete's sake!!!

What the hell!!?? anong nangyayari dito!!? It cant be! Its impossible!! But..but
why??! could it be?! could I possibly be an...

Next on Code 0X15 Project ANGEL : The King's Glory

"X103 VALKYRIE UNIT ODIN READY FOR COMBAT"

__________________________________________________________________

Code 47 : The King's Glory

XAVIERHELD LUNAR BASE, 2253H (10:53 PM)
*** Vaughn's Point Of View ***

"I have to hurry!! give me your spare units I beg of you!! I need to save my girl
for Pete's Sake!!!"

Hindi ko na napigilan pang mapabulalas as I hurriedly left my damaged unit.. hindi

ko na nagawa pang mapansin ang mga nag mamadaling mga mechanic na hindi magkanda
ugaga kaka apula ng usok mula rito..

"But, Captain Vaughn, I'm afraid to tell that were out of spare units..! lahat po
ay currently na pina-pilot na ng aming Lunar Base Troops.. please understand that
we also need to protect this base.."

Nag aalalang salubong sakin ng head Military Mechanic Engineer ng Lunar Base na si
Ysa Rockwell, ang nakababatang kapatid na babae ni Admiral Yohannes..

"Dammit Ysa!! But I have to save Stella!! She's in great danger in the hands of an
EAF spy!!"

I watched how her eyes grew and filled with great worry..

"What? Isang espiya? but how?!"

"No time to explain Ysa, just connect me to Space Ship Athena right away!!"

Maawtoridad kong utos sakanya at agad naman siyang nagmadali upang kumuha ang isang
wireless headset.. napapikit ako as I clenched my fists..

Hindi ko na napigilan pa ang manlalamig at panginginig ng aking kamay sa sobrang

kaba.. I never felt so scared in my entire life!!

Hold on there, Stella.. please be alright.. please be...!

Nang biglang..

"Oh.. would you look at that.. mukhang tuluyan nang nabura ang mga ngiti ng tanyag
na piloto ng Xavierheld na si Captain Vaughn Meinhardt.."

Agad akong napalingon nang marinig ko ang boses ng isang hindi kilalang lalakeng
nakatayo sa may bandang pinto.. Kumunot ang aking noo habang pinagmamasdan ko ang
kanyang suot suot na mechanic suit at ang kanyang nakataling ash yellow na buhok..

Nakapinta sakanyang maamong mukha ang isang sarkastikong ngiti na nagpakulo ng

aking dugo..agad akong napatayo at sinuklian siya ng isang matalim na tingin..

"What could be the feeling of being so useless, eh, Captain? you must be in a very
desperate situation right now.."

Nanlaki ang aking mga mata sa inis nang marinig ko ang kanyang mga sinabi.. akmang
susugurin ko na siya nang bigla siyang kumaripas ng mabilis na takbo palabas ng
hatch..
"Hey you!!! stop right there!!"

Hindi ko na nagawa pang mahintay si Ysa at agad na hinabol ang mapang asar na
mechanic crew.. you messed up with the wrong guy in a very wrong time..

Nang tuluyan akong makalabas ng pinto ay agad kong naramdaman ang mabilis na pag
gapos saking mga kamay mula sa likod..

"What the hell!?"

BLAAAAAAGGG!!!

Kasabay ng isang mahigpit na paggapos saaking kamay ay ang marahas na pagbagsak ko

sa malamig na sahig..

Pilit akong tumingala at lumingon.. nasinagan ng aking mga mata ang kakaibang ngiti
ng mapang asar na mechanic crew habang itinutok niya ang kanyang baril na may
silencer sa likod ng aking ulo..

"Ohh being so hot headed right now, eh, Captain Vaughn? Mukhang kailangan kong
gawin sayo to, wala na akong oras upang makipag habulan pa sayo, Experiment A03-
OCG, nauubos na ang oras natin.."

Nanlaki ang aking mga mata sa gulat nang marinig ko ang kanyang itinawag sakin..

Pinilit kong pumiglas mula sakanyang pagkakagapos..

"Let me go you--!"

Hindi ko na nagawa pang maituloy ang aking sasabihin when a sudden quick, sharp and
stabbing pain hit my nape..

I tried to gaze up, and saw his strange smile as my eyes and my mind all completely
went black

I Have.. to.. save.. Stella..

*********************

"Vaughn!!! hey wake up sleepy head!!"

Tila bay nagbalik muli ang aking isipan nang marinig ko ang isang pamilyar na
tinig.. St..Stella, is that you..?

"Stella!!!"

Bigla kong bulalas at agad kong inimulat ang aking mga mata.. tila bay natigilan
ako nang makita ng aking mga mata ang isang madilim at sira sirang kisame ng isang
space station..

Where the hell am I..? for sure wala ako sa Lunar Base.. pinagmasdan ko ang iilang
mga sira sirang steel walls and cables sa itaas..
Napapaligiran ng mga debris ang buong paligid at ramdam na ramdam ko ang lamig ng
sahig..

Mabilis akong bumangon at napalingon.. tila bay nakaramdam ako ng kakaiba nang
makita ko mula saaking gawing tabi ang isang hindi kilalang itim na space fighter..

Agad akong napatayo and napalingon saaking likuran nang ma realize kong both of my
hands were tied snugly..

"Oi~ gising kana pala!! haha I never knew na parang oso ka kung humilik pag
natutulog, Captain Vaughn.."

Napatingala ako nang marinig ko ang isang pamilyar na boses na nagmumula sa itim na
space fighter.. tila bay nanlaki ang aking mga mata nang binati ako ng isang
pilyong ngiti ng mapang asar na mechanic crew mula sa Lunar Base..

"So basically you abducted me for unknown reasons.. what a pain in the a*s! dang
it!!! walang ibang dinala ang mga ahas na yun kundi puro kamalasan!! and I bet
you're one of them!"

Kunot noo siyang napalingon saakin sabay taas ng kanyang isang kilay at agad niya
akong ikinaladkad kasabay ng kanyang paglakad paloob ng ruins..

"Geez.. mukha naba akong kontrabida for f*cks sake!? please.. I'm not one of those
b*st*rd EAFs Captain!! wag mo ako ihalintulad sakanila.."

"Then I have the right to know your identity!! and I assume that were still at
Xavierheld's territory!"

Pinilit kong pumiglas but its no use.. napatingin siya saakin at ngumisi..

"Commander Melrey Flinn of the Black Rogue here.. pleasure to meet you Captain
Vaughn Meinhardt! and for your information, wala kana sa teritoryo ng Xavierheld..
you're home now, Captain.."

Nanlaki ang aking mga mata sakanyang mga sinabi.. what the hell does he mean?

"What the! isang Commander ng Black Rogue?! and what do you mean I'm home?!
Xavierheld Military is my Home you dumb a*s! Dammit!! I don't have the time to chit
chat here!! my girl is in danger for f*cks sake!!"

Agad akong nagpumiglas mula sakanyang pagkakahawak, but I admit na wala akong
napala saaking ginawa..

"Wag ka nang magtangka pang pumiglas, Captain Vaughn.. akong bahala sayo!! You will
definitely thank me later for this!! This is your lucky day Captain!!"

Umugong ang kanyang mapanglarong halakhak as he hurriedly went inside a functioning

crystal lift.. agad niya akong hinila paloob but the doors sandwiched my feet in
between causing me to give him a sharp 'I will definitely kill you' stare..

"Wahahhaa!!! tall men problems! bakit kasi ang tangkad mo Captain!!? no wonder
gustong gusto ka ni Lady Stella!! bukod sa matangakad kana, for sure mahaba pa ang
iyong---"

"What the!"

Deretso at gulat kong bulalas dahilan upang hindi na niya maituloy pa ang kanyang
sasabihin..
"What the actual f*ck!? You know her!? and you know me?! ano paba ang hindi alam ng
Black Rogue about samin ni Stella!?"

Ngumiti siya at napatingin sakin ng pilyo..

"Syempre! Ang inyong s*x life! aalamin paba namin yun?"

Shiz!! mas malala ang kamanyakan nitong lalakeng to sakin.. Napapikit ako as I
bumped my head on the wall..

Isa ba talaga siyang commander? wtf! ngunit agad akong natahimik nang biglang
naging seryoso ang kanyang mga mata..

"I was there since the three of you were born.."

Natigilan ako saaking narinig.. 3 of us? but..what does he mean the 3 of us?!!

Napalingon ako nang sa wakas ay bumukas ang pinto ng lift.. marahas kong sinipa
ang kanyang likod as I hurriedly tried to push my self out of the lift..

Mabilis akong tumakbo as I attempted to escape from his abduction..

"Anak ng mahabaging talong!! bumalik ka dito Captain Vaughn! its too dangerous!!
masyado nang marurupok ang sahig dito!!"

Ngunit hindi na ako naglakas loob na lumingon pa at dumiretsto lang sa pag takbo ng
matulin.. nang bigla ko nalang maramdaman ang mabilis na pag guho ng aking
tinatapakang sahig..

"Well..Sh*t.."

At sa isang iglap, agad akong nilamon ng isang malaking butas patungo sa kadiliman
ng kawalan.. mabilis akong rumagasa paibaba ng butas at ramdam na ramdam ko ang
marahas na pag bagsak ko sa isang marupok na bagay..

Sa sobrang lakas ng aking pagka bagsak ay agad na kumalas ang hand cuffs na
nakagapos saaking mga kamay.. umugong ang pananakit ng aking likod..

Dang it.. kung minamalas ka ba naman..

Pinilit kong tumayo at pinagmasdan ang aking paligid... sumalubong saaking ang
isang maliit at simpleng silid..

Naroon ang malalaking glass windows na halatang pinaglumaan na ng panahon..

nagkalat ang mga libro at papel sa paligid at sa sahig na tila bay may dumaan na ng
isang malakas na bagyo..

Napaupo ako at umugong ang pagtataka saaking isipan nang ma-realize kong isang kama
pala ang aking pinagbagsakan.. naroon parin ang maalikabok at gusot na kumot na
bumabalot sa sira sirang unan..

Napatayo ako at tumingala.. marahil ay isa itong silid ng isa sa mga personnel na
naka assign sa space station na ito when it was still functioning..

Napalakad ako ngunit biglang nasagi ng aking mga paa ang isang nakataob na lumang
steel drawer sa sahig.. tila bay nakaramdam ako ng kakaiba nang titigan ko ito..

Dahan dahan akong napaupo at hinawakan ang malamig na bagay.. unti unti kong
ibinaligtad at sumalubong saakin ang isang bagay na ikinagulat ng aking mga mata..

Agad ko itong kinuha at tinitigan.. ramdam na ramdam ko ang malambot na tela ng

isang maliit at pambatang sky blue T-shirt at isang pink na baby blanket mula
saaking mga kamay..

Pansin ko ang mga marka ng natuyong dugo mula sa maliit na kaliwang manggas ng
damit, samantala mukhang malinis parin ang nasabing maliit na kumot..

Hindi ko maintindihan, ngunit tila bay nakaramdam ako ng kakaiba saaking mga
nakita.. hindi ako mapakali.. para bang may gustong lumabas mula saaking dibdib as
if those things and I were attached to each other..

Dang it!! ano ba itong nararamdaman ko?

Agad kong binitawan ang mga bagay na iyon nang maramdaman kong biglang sumakit ang
aking ulo.. dahan dahan akong napatayo ngunit nasagi ng aking baiwang ang isang
librong nakapatong sa drawer dahilan upang mahulog ito at iluwa ang isang larawan
saaking harapan..

Hindi ko na napigilan pa ang panlalamig ng aking buong katawan nang dahan dahan
kong pulutin ang nasabing larawan..

Tears burst from my confused and astonished eyes as I gazed upon the subjects of
the said old and dusty photograph..

It was an image of a young boy with a blond hair and a tinge of neon blue strand,
He was joyfully holding a young baby girl on his skinny arms as a younger boy with
a pitch black hair and neon blue strand smiles and tries to have a cuddle..

What the actual f*ck.. ano to?! ano ang ibig sabihin nito?!!! bakit naririto ako sa
larawang ito!! bakit!?

I screamed at the top of my lungs with great confusion as I hurriedly left the said
room and run away from it.. hindi ko na alintana ang mga debris na humaharang
saaking dinadaanan..

Sino ba talaga ako?! sino ang mga batang yun!!

Rapid flashbacks started to invade my mind.. images of the young boy and the
infant.. I can completely hear their laughter, I can see their faces! I can hear
their cries!! for f*cks sake!! I need answers!!!

I immediately tripped down nang maramdaman ko ang pagtama ng aking paa sa isang
malapad na wire.. agad akong bumulusok sa maalikabok na sahig..

Napatingala ako at nasinagan ng aking mga mata ang isang higanteng glass cylinder
na payapang nakatindig sa gitna ng isang abandonadong basement wing.. napatayo
ako..

Nang biglang..

"Can you hear his call?, Captain Vaughn? Can you hear Odin calling you?!"

Napalingon ako at laking gulat nang makita muli si Commander Melrey na may hawak
hawak na isang baril na nakatutok saakin..

"I need answers Melrey!! desperately need them!!"

"Then you got to trust me Captain.."

He then smiled at me seriously and did not hesitate to fire that gun towards me..
My eyes grew wide as the raging bullet dodge my cheeks and quickly penetrated the
giant glass cylinder in a speed of light..

With that single shot, the sound of shattered glass filled the silent basement as
my eyes cannot believe what just it witnessed right before it..

Hindi ko na nagawa pang kumurap at kumilos nang binati ng isang navy blue and
silver colored robot unit ang aking mga mata..

"Isa.. Isang.. "

"Valkyrie Unit.. Ang Valkyrie Unit Odin.. ang robot unit na katuwang ng Frejya..
The King's Glory.."

He then quickly grabbed my arm at nagsimulang kaladkarin ako patungo sa isang steel
ladder..

"Hey!!"

"We don't have much time!!"

Nang makarating kami sa dulo ng steel ladder ay agad niyang hinila ang aking
kaliwang kamay at ipinatong sa isang hand pad sa tabi ng cockpit door ng unit..

Mabilis na bumukas ang pinto ng cockpit at marahas niya akong itinulak patungo sa
loob, but I immediately fight back at hinawakan ang door sides upang pigilan ang
paghulog ko sa loob..

"What the hell!! how am I supposed to pilot this thing!! I'm not even a--"

"The cockpit door itself opened when your hands touched it.. isn't that not
enough?!!"

Marahas niyang sambit sakin..

"Vaughn!! your queen is in great danger for f*ck's sake!!! You told me that you
need to save Lady Stella!! This is the answer to your prayers!! this is the right
time!! no need to explain!! just get in the unit and pilot your a** out or else
both you and Stella will gonna die a virgin!"

With that naughty and hurried voice he then pushed me inside the cockpit.. nang
tuluyan akong makapasok sa loob ay automatic na nag activate ang lahat ng systems
ng Valkyrie unit na ito..

The glorious Xavierheld logo appeared right before me as I watched lasers on neon
blue attached on my head, arm and neck area..

ACCESSING DRIVES AND SYSTEM...

Nanlamig ang buo kong katawan saaking nasasaksihan ngayon.. what the heck is
happening here!?
 VERIFYING PILOT'S IDENTITY...

Tila bay sumagi saaking isipan ang napakaraming mga katanungan.. ngunit wala na
akong panahon upang mag isip pa ng kung ano ano!!

VERIFYING CODES...

ENABLING COMMANDS AND WEAPONS..

AMMUNITION READY..

I must save Stella no matter what happens!!

PROCESS COMPLETE...

X103 VALKYRIE UNIT ODIN READY FOR COMBAT..

Napakapit ako saaking mga hand controls as my screen displayed my current

location.. naririnig ko ang malakas na pag pitik ng mga makakapal na cable mula
sakanyang mga paa at kamay as the unit stands mighty and proud..

Napalingon ako at laking gulat ko nang makita ko mula saaking screen ang nakatayong
si Commander Melrey as he holds another controller on his hands..

"Go forth and spread your wings!! For the Glory Of ANGELS! Long Live Xavierheld!!"

Unexplained drive of courage filled my body as I hear his loud victory cry..
Napatingala ako as the ceiling hatch opened upon Melrey's control..

Black galactic skies welcomed my eyes that were filled with questions.. I don't
even have any idea on whats going on.. but.. isa lang ang alam ko ngayon..

I must..

I must rescue my queen!!

"This is Captain Vaughn Meinhardt! X103 Valkyrie Unit Odin!! launching!!!"

At sa isang iglap ay mabilis na bumulusok ang aking unit palabas ng ceiling hatch..

*** End of Vaughn's Point Of View ***

*** Stella's Point Of View ***

"Come, my dear sister.."

Tristan said again with his calm voice as I slowly reach his hand in front of me..
His passionate eyes slowly hypnotizes me as he bestowed a smile..

Nang biglang..

"Layuan mo si Tristan!!"

Agad kaming napalingon nang marinig namin ang isang hiyaw mula sa isang pamilyar
na unit na lumulutang sa may gawing itaas..

"Serene!!!"
Malakas na sambit ni Tristan at halos manlaki ang aming mga mata nang nagsimula
siyang magpakawala ng mga missiles towards us causing me and Tristan to be
separated..

Agad akong bumagsak sa malamig na steel floor as the violent rage of blasts crush
the debris surrounding me..

Nang humupa na ang mga pagsabog.. agad akong napatingala, Fear quickly filled my
eyes as I saw how Serene's unit suddenly descended in front of me as she raised a
laser sword towards me..

"Its pay back time! Stella!!"

With her psychotic voice I immediately closed my eyes shut in great fear nang
biglang...

SWINGGGGGG!!!

Agad akong napamulat ng aking mga mata nang makarinig ako ng pagbagsak ng isang
malaking bagay mula saaking harapan..

Nagsimulang mangatog ang aking buong katawan nang masaksihan ng aking mga mata ang
isang higanteng navy blue with silver robot unit na hinarang ang talim ng espada ni
Serene gamit ang isang higanteng kalasag..

"Isa...isang Valkyrie unit!!!"

Hindi ko na naiwasan pang mapabulalas sa gulat as I witnessed how that unit blocked
Serene's sword and at the same time shoot Tristan's unit that attempted to stop
them..

"Tristan!!!"

Nag aalalang sigaw ni Serene as she then let go of her sword..

"Hindi ako makakapayag na kunin nyo ang tanging natitira saakin!! I will laugh at
your graves! itatak nyo yan sa kokote nyo!"

With that final words, she hurriedly catch Tristan's damage unit as retreat flares
from EAF were fired at the chaotic galactic skies..

Tila bay nakadama ako ng kakaibang kirot sakanilang paglisan..

"Tristan.."

Agad akong lumabas ng aking unit upang tignan ang misteryosong valkyrie unit na
nakatayo mula saaking harapan..

I gazed upon the gigantic unit as I hear the opening of its hatch.. halos tumigil
ang aking paghinga nang masilayan ko ang mukha ng piloto ng unit na iyon..

He shuffled his trembling feet towards me as he looked at me with his tired

sapphire blue eyes.. he immediately hugged me tightly inside his loving arms..

"Va..Vaughn!!!!??!"
 Enormous amount of questions came rushing inside my mind..

He then gave me an assuring smile sa kabila ng kanyang panghihina..

"Surprise! Stella..Thank goodness your safe.."

With his weak voice, agad siyang napatumba at nawalan ng malay.. mabilis ko siyang
inakay saaking mga nanginginig na mga braso..

Napatingala ako sa higanteng valkyrie unit na nasa aking harapan.. an..anong ibig
sabihin nito?..

Can someone explain these things to us?

Naguguluhan ako..

Does it mean that, Vaughn is also an..

ANGEL?

Agad akong napapikit at hindi na napigilan pang humagulgol habang mahigpit kong
niyakap ang walang malay na si Vaughn saaking mga bisig..

*** To Be Continued

__________________________________________________________________________________

*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***

What?! isa rin akong ANGEL tulad niya? but how come!! how come?!! hindi ko
inakalang ganito ang mangyayari saamin!! naguguluhan ako!! I need d*mn answers!!

Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 48: Bond

"Do as you please, Vaughn... I'm ready to share my life and my love with you.."

__________________________________________________________________________________
Code 48: Bond
A/N: Caution! Love Scene Ahead! Read at your own risk! >_<
XAVIERHELD LUNAR BASE, RAEL SPACE TERRITORIES, XAVIERHELD, 2125H (09:25pm)
*** Stella's Point Of View ***
"I am your brother Stella.. come, my dear sister, we shall end this war as soon as
possible.."
I clenched my fists as I reminisce those words that came out of Tristan's mouth..
Its been a day since sinabi niya ang mga iyon sakin.. those phrases never get tired
of circling inside my mind..
Its been a day since my friends betrayed us..
Its been a day since Xavierheld confirms the identity of my lover..
Its been a day...
A tiring day of thinking kung ano ba talaga ang ibig sabihin ng katotohanang
bumabalot saaming pagkatao ni Vaughn..
Napatigil ako saaking paglalakad palabas ng basement wing as I gazed upon the
mighty Valkyrie Unit Odin that stands proud beside Freyja..
I cannot help but to stare at them with worry.. I'm so confused and yet scared..
ano ba talaga kami ni Vaughn? ano ba talaga si Tristan sakin..? When will this war
end?
Agad kong inilabas mula saaking bulsa ang golden ring na ibinigay saakin ni papa..
Tears clouded my eyes as I remembered my normal life with them back then..
Napapikit ako as I held the ring inside my warm fists..
Naguguluhan po ako, mama, papa..
Ngunit agad na naputol ang aking pagninilay nilay nang bigla akong makarinig ng
isang malakas na kalabog mula sa labas ng basement wing..
I hurriedly ran outside at laking gulat nang sumalubong saaking paningin ang mga
nagmamadali at tumatakbong mga Military Nurses sa hallway..
"Bilisan nyo!! lagot tayo kay Captain Alexander nito!!"
"Isang oras na sermon nanaman!!"
"Captain!! bumalik po kayo!!"
What the..!
"Stella!! buti at nakita kita!!"
Gulat kong lingon nang makasalubong ko si Revienne na halos hingalin na sa
kakatakbo..

"Revienne?! anong nangyayari!?"

"Stel, si Captain Vaughn!! hindi siya mapakali kakahanap sayo at tumakbo palabas ng
pagamutan nang tuluyang magising..halos hatakin niya ang kanyang swero paalis ng
kanyang kamay.."
Hingal niyang sambit sakin..
"Pasaway na Kapitan! kukurotin ko sa singit yun pag nakita ko!"
Hindi na kami nagpaligoy ligoy pa at agad na sumunod sa mga nagmamadaling nurses..
mariing napapatabi at napapatingin saamin ang mga nagtatakang crew ng space ship
habang mabilis naming binaybay ang hallway..
"Hindi pa siya fully recovered Stel, ikaw lang ang makakapigil sakanya.. siguardong
abot langit na sermon nanaman ang matatanggap ko kay Hon-- ay este kay Captain
Alexander nito.."
Napalingon ako kay Revienne nang marinig ko ang kanyang itinawag kay Captain
Alexander.. hindi ko maiwasang mapangisi sakanya habang pilit siyang umiiwas
saaking mapanglarong ngiti..
"Lume-level up narin pala kayo ahh.. so kayo na?"
"Uhmm.. ano kasi.. uuhh.. O..Oo.. kami na.."
"Ayos!! hahaha congrats Revs!"
Masaya kong bati sakanya sakabila ng aming pagmamadali.. pansin ko na lumiko ang
aming sinusundang crowd..
"Te..teka! patungo ang daang ito sa opisina ni Admiral Yohannes!"
Mas binilisan namin ang pagtakbo at wala pang 3 minuto ay nakarating kame sa
pintuan ng opisina ni Admiral Yohannes kung saan nadatnan kong ibinabagsak ni
Vaughn ang kanyang mabigat na kamay sa pinto habang pilit siyang pinipigilan ng mga
nurses..
"Vaughn!!"
Sigaw ko na may bahid ng pag aalala.. walang atubili siyang napatingin patungo
sakin gamit ang kanyang mga puyat at malamlam na mga mata..
Nangibabaw ang matinding pag aalala at awa ko sakanya nang makita ko ang kanyang
istura..
Hindi ko na nagawa pang mapigilan ang aking sarili at agad na tumakbo patungo
sakanya at buong higpit siyang niyakap.. we instantly fell on our knees as he
embraced me with his weak arms..
"Stella..! Stella!!"
Extreme mixture of sadness and pity suddenly pierced through my heart as I witness
how he desperately cries in silence for answers to his never ending questions
regarding his true identity..
Gustohin ko man siyang tulungan ay wala din akong magawa for I my self, also
question my own identity!
Damang dama ko ang kanyang pasakit sa bawat paghaplos niya ang aking mukha as he
stares at me with his sorrowful blue eyes..
Those eyes that held back tears.. those eyes windowing his great sadness..those
eyes that seeks for the truth..
Agad kaming napalingon as the door in front of us opened widely.. mabilis na
tumindig at agad na sumaludo ang mga military nurses nang biglang sumalubong
saaming harapan si Admiral Yohannes at si Captain Maris..
Halata sakanilang mga mata ang bahid ng pagkaseryoso..
"Leave them and go back to your assigned duties.."
Seryosong sambit ni Admiral Yohannes as the nurses and Revienne gently assisted us
in standing..
"Mamaya ulit, Stel, Captain Vaughn.."
Revienne said with her worried voice as she quickly left us together with her
comrades..
"I've been expecting the two of you--"
Hindi na nagawa pang maituloy ni Admiral Yohannes ang kanyang pag sasalita nang
biglang marahas na hatakin ni Vaughn ang kwelyo ng binatang Admiral..
"What the! Vaughn!"
Pilit kong hinahatak ang nangagalaiting kapitan..
"Yohannes!! what the f*ck am I?! ano ako?! Tell me!! Tell me!! ikaw lang ang
nakakaalam ng sikreto ng mga higher officials!! Answer me dammit!"
Napangiti lang ng seryoso ang binatang Admiral habang marahas niyang tinanggal ang
mga kamay ni Vaughn sakanyang kwelyo..
"I've been expecting that questions from you, Captain Vaughn Meinhardt.. or shall I
say, the blond weakling boy from the abandoned basement.."
Napalingon kami as our eyes grew wide upon Admiral Yohannes words.. napakapit
sakanyang uniporme si Captain Maris as she also stared towards us with great
worry..
*** End Of Stella's Point Of View ***
*** Vaughn's Point Of View ***
"I know that you are fully aware regarding the truth that you were found lying
unconscious and weak in an abandoned basement during the Post Angelic Wars clearing
operations on Planet Earth.. but the thing is.."
Marahang napatigil si Admiral Yohaness sakanyang pagsasalaysay nang biglang tapusin
ni Maris ang kanyang mga sinabi..
"Matapos ka naming matagpuan ay agad ka nilang dinala sa isang medical facility ng
Xavierheld at aksidente nilang nalaman ang tunay mong pagkatao.."
With her trembling voice, she then showed us a bloody sky blue colored shirt na
nakabalot sa isang sealed bag..
My eyes grew in great astonishment as flashbacks of the identical shirt that I saw
on that abandoned space station kept flashing before my eyes..
"This was the exact shirt you were wearing when we found you.. this shirt belongs
to the subjects of Xavierheld's old research facility that was now abandoned and
shut down.."
Subjects of an research institute?
"Upon knowing your true identity, nalaman nalang namin that your past memories had
been replaced by a new one to avoid leakage of such confidential data.. you were
reborn again with the name Vaughn Meinhardt to keep you away from the eyes of the
EAF.. you were kept and raised by the Xavierheld Military for a purpose.."

Maingat na salaysay ni Maris.. Nanaig ang magkahalong matinding galit at takot

saaking dibdib sa mga narinig.. Dang it!! what does that even mean!?
"You're one of them Vaughn.. nananalaytay sa dugo mo ang dugong bumuhay sainyo ni
Stella.. ang dugo ng isang pure blood ANGEL.. but up to this point, were are still
clueless about your true past at sa kung saan ka talaga nanggaling.. hanggang dito
nalang ang aming kapangyarihan upang maibahagi ang piraso ng iyong tunay na
pagkatao.."
Confusion clouded my mind.. hindi ako mapakali!! those answers were not even
sufficient! all these facts presented to me were merely superficial truths!!
I want the truth!! and I deserve the truth!!
Isang malakas na kalabog sa silid nang marahas kong ibinagsak ang aking mabigat na
kamay sa mesa dala ng matinding galit, dahilan upang matigilan ang dalawa saaking
harapan..
"All this time!! my existence was a great lie!! my identity was a big fat lie!!
Hindi ko akalaing tratraydorin din ako ng itinuring kong pamilya!! Hindi ko
akalaing ganito kasakit ang ginawa nyo sakin! Xavierheld had deprived me the
truth!"
Great frustrations and confusion started to lurk inside me habang pinagmamasdan ko
ang panlulumo ni Captain Maris..
"I want my memories back!! give it back to me dammit!"
Napatayo si Admiral Yohannes saaking pagbulalas as he calmly walked in front of
me..
"Xavierheld had protected you from the dangers of the truth! We cannot give your
memories back, Captain Vaughn.. but.."
Maingat niyang inilapag saaking harapan ang isang sulat.. mula sa likuran ng sobre
ay nakaimprenta ang mga katagang "To Vaughn Meinhardt"
"We found this on his room upon the clearing operations on the academy.. its a
miracle that it survived the tragedy.."
Natigilan ako habang ramdam na ramdam ko ang pag agos ng aking mga luha nang makita
ko ang sulat kamay ni Hagalaz..
"The late Captain Hagalaz Helsberg wants to tell you something, Vaughn.."
*** End Of Admiral Yohannes' Point Of View ***
*** Stella's Point Of View ***
"Vaughn, buksan mo ang pinto, its me Stella.."
Mahinahon kong pagsalita sa receiver ng kanyang door lock.. ngunit walang sumagot..
Its been 3 hours since nalaman ko ang lahat tungkol sakanya..
But still tulad saakin, hindi parin nasagot ang pinakamalaking katanungang
bumabagabag saaming dalawa..
What is the truth behind us being an ANGEL..? saan kami nanggaling?
Hindi parin matahimik ang aming isipan as we feel that these so called "Truths"
were all superficial..
Hindi ko na nagawa pang mahintay si Vaughn at agad na ininput ang mga codes ng
kanyang door lock.. a cold and dimmed room welcomed my sight as his door opened..
Pinagmasdan ko ang mga nagkalat na piraso ng mga papel at damit sa sahig habang
tahimik na naglakad paloob.. a sense of extreme depression was felt inside..
Saaking paglingon ay biglang nanlambot ang aking mga tuhod nang makita si Vaughn na
tahimik at lupaypay na nakaupo sa isang sulok ng silid..
Kitang kita sa kanyang mga puyat at pagod na mga mata ang magkahalong kalungkutan
at pagkalito..
Dahan dahan siyang tumingala sakin at binigyan ako ng isang basag na ngiti..
"Stella.."
Napatindig ako nang marinig ko ang kanyang mahinahong boses.. umugong ang
pandaliang katahimikan sa loob ng silid as I tried to smile in front of him..
"Ka..kahit kailan, ma..makalat ka parin, Vaughn.."
Pilit ngiting sambit ko sakanya habang dahan dahang pinulot ang kanyang
nakasalampak na white and blue captain's hat at maigi itong pinagpag..
"At aba, hindi ako makakapayag na ako nalang lagi ang mag aayos ng gamit natin pag
nagsama na tayo sa iisang bubong, kaya umayos ka Vaughn.."
Pabiro kong sambit sakanya, ngunit hindi parin mabasag ang kanyang pananahimik
habang tinititigan ko siya gamit ng aking mga mabigat na mga mata..

"Na..nakarating na din pala ang bago kong Xavierheld Uniform, Vaughn, at meron na
rin akong captain's hat na tulad ng sayo.."
Napahigpit ang aking hawak sakanyang cap, at pinilit paring ngumiti sa kabila ng
mga luhang pilit na kumakawala saaking mga mata..
"Na, naalala mo paba ung times na, sumayaw at rumampa ka ng parang isang macho
dancer dun sa isang strip club? haha.. ayos! kulang nalang mahulog ung underware
ko.."
Napangiti ako ngunit wala paring response mula sakanya..
"And oh, do you still remember that time, kung kailan napaka lakas ng ating
halakhak to the point na kulang nalang pasukin na nga langaw ang bibig natin? your
laughter was just so real and care free.."
Basag ngiti kong salaysay habang kagat labi kong pinipigilan ang aking mga luha..
"You.. you wore that smile.. that smile that comforts and brings me joy..that smile
that tells me that everything's gonna be okay.. pero, nasaan? nasaan na ang mga
ngiting yun Vaughn?! p..pwede mo na akong tawaging babe or baby basta ngumiti ka
lang Vaughn! dammit!"
Tuluyan na akong trinaydor ng aking mga mata sa pag buhos ng mga luhang rumagasa
patungo saaking pisngi..buong higpit kong hinawakan ang kanyang puting captain's
hat..
Nang biglang..
"Stella.."
I suddenly felt his warm arms wrapped around me.. natigilan ako sakanyang ginawa as
he greeted me with his sweet smile over his depressed eyes that were filled with
overwhelming questions..
"Hindi ko na kaya pang ngumiti Stella, hindi ko akalaing ganito kasakit..I can't
believe Xavierheld had done this to me, I feel so betrayed.."
Nanginginig kong hinawakan ang kanyang pisnging binasa ng luha habang pinagmasdan
ang kanyang mukha..

"Now that my true identity had been revealed, Do you hate me, Stella? do you hate
me for being an ANGEL?"
Pilit akong ngumiti sa kabila ng masalimuot kong nararamdaman.. dahan dahang
nadudurog ang aking puso saaking naririnig at nakikita ngayon at wala lang naman
akong magawa upang ibsan ang kanyang pagkalito at kalungkutan..
I can see his overwhelming melancholy on his blue sunken eyes as he tries to
conceal it with his broken smile..

"Why would I do that? wag mong sabihin yan Vaughn, pagkat, like you, I am also an
ANGEL.."
Kumalabog ang aking puso nang bigla niya akong isinandal sa malamig na dingding at
sinabayan pa ng kanyang agarang paglapit ng huso saaking mukha..
Agad niya akong ikinulong gamit ng kanyang mga matitipunong mga braso as he
mournfully gazed upon my eyes..
"Then ikaw nalang pala ang kakampi ko, Stella.. I'm so glad to have you.. thank you
so much for being at my side always.. hindi ko na alam ang gagawin ko kapag wala ka
saaking tabi.. now, let me return the favor, Stella.."
With those calm words, he lavished me his overwhelming love as he started to kiss
me passionately.. I can readily feel his trembling and cold hands gently unbutton
my uniform na lubos kong ikinabigla..
Agad akong napa atras sakanyang ginawa at agaran din naman siyang tumigil.. his
eyes suddenly were filled with worry and guilt..
"I Understand, Stella.. please forgive me for being so rude and hasty.."
With that sincere apology he then gently attempted to button up my uniform again,
but this time, agad kong hinawakan at pinigilan ang kanyang mga kamay dahilan upang
titigan niya ako muli..
"Alam ko ang iyong pinagdadaanan, Vaughn.. I too, can feel it.. kung ano ang iyong
nararamdaman, doble ang balik sakin, come to think na wala lang naman akong magawa
para sayo.."
Panandaliang natigilan si Vaughn sakanyang mga narinig.. ginawaran niya ako ng
isang taimtim na ngiti at hinawakan ang aking namumulang mga pisngi..
"You don't have to suffer with me, Stella.."
"And it breaks my heart to see you like that..so please.. let me... let me..
comfort you..! let me.. let me, express my great love towards you Vaughn pagkat ito
lang ang tanging magagawa ko for you.."
With my expression of approval, he then held my shoulders gently as he gave an
assuring yet loving smile towards me..
"Thank you, Stella.. Thank you, and I Love you..."
I smiled towards him as he gently brushed his warm lips towards mine.. he began to
gently unravel my clothes off like I also did to him..
He then lay me on his warm bed of love as he carefully positioned himself at the
top of me.. hindi parin maalis ang kanyang pagtitig saakin na punong puno ng
pagmamahal habang mariin niyang hinaplos at itinabi ang aking buhok sa tabi ng
aking mukha..
"I love you Stella.. you are my everything.."
"I love you too, Vaughn, more than words can say.."
We smiled sweetly at each other as I started to feel his heavy and warm hands
towards my chest..he gently unzips my inner clothing as I take off his top
completely..
He passionately kissed my neck and whispered his love to my ear that made me feel
very very special..
"Lets share this night together, Stella..hayaan mong ipadama ko sayo ang tindi ng
aking pagmamahal.. "
Napailing at napapikit ako sakanyang ginawa..tila bay napatigil siya at agad akong
tinignan..
"Stella, gusto mo pabang ituloy ito? I'm worried about you--"
"Do as you please Vaughn, I am ready to give my love and life to you.."
Without any hesitation I immediately returned my intense love for him as I kissed
his warm lips..we can feel the burning passion of love inside of us that heated our
bodies..
He then lowered himself and gently sank towards me as I can feel his loving and
assuring hands.. I can hear our heavy breathing that releases such intimate
expression of our love for each other..
I feel so secured...
"Hold me in your arms forever, Vaughn.."
"I will.. I will Stella, I love you.."
Maigi akong napakapit sakanyng malapad na likod and gently brushed my warm and
trembling hands towards his soft blonde hair as I repeatedly called his name out of
great love..

"Vaughn..."
"Stella.."
I can feel the strong bond of love that binds us together as one.. That moment..
that actual moment, our lives had never been the same again..
I love you, Vaughn..
*** End of Stella's Point Of View ***
*** Vaughn's Point of View ***
Dahan dahan kong inimulat ang aking mga mata as sweet scent of Stella's hair
awakened my senses.. napangiti ako habang pinagmasdan ko ang kanyang mahimbig na
pagtulog saaking mga bisig..
Maingat kong hinalikan ang kanyang noo habang maiging ibinalot sakanyang katawan
ang aking makapal na kumot..
I never knew that this girl would touch my heart, would bind with my soul and had
changed my life.. She completes me..
Napalingon ako nang maramdaman ko ang ginaw dala ng aircon saaking silid.. hindi na
namin nagawang mamalayan ang lamig dahil sa init ng aming pagmamahalan kanina..
I carefully got off my bed, cautious enough not to disturb's Stella's sleep.. nang
mapahakbang ako ay tila bay may napakan akong kung anong matigas na bagay mula sa
sahig..
Napayuko ako at dali daliang kinuha ang uniform ni Stella na akisdente ko palang
naapakan..
Dahan dahan kong dinampot iyon mula sa sahig at laking gulat ko nang may nahulog na
isang ginintuang bagay mula sa bulsa ng kanyang skirt..
Natigilan ako nang ma realize ko kung ano ang bagay na iyon..
Isang ginintuang singsing na tulad na tulad ng saakin..
*** End of Vaughn's Point Of View ***
*** Stella's Point Of View ***
"Stella...!"
Malakas na tawag sakin ni Vaughn nang bigla niya akong yakapin ng buong higpit mula
sa kamang kinahihigaan namin..
Mula sakanyang pagkakayakap ay dinig na dinig ko ang kanyang paghagulgol dahilan
upang mag iwan ng pagtataka saaking isipan..
Mahinahon ko siyang niyakap, ngunit nasagi ng aking paningin ang dalawang
kumikinang na bagay mula sa tabi ng kinauupan ni Vaughn..
"Yun ang aking--"
Kumunot ang aking noo ng makita ang aking kwintas na may ginintuang singsing..mula
sa tabi nito ay may isa pang singsing na tulad na tulad ng saakin..
A..anong!? anong ibig sabihin nito?
Napalingon ako muli sa kabilang dako at nakita ang isang pamilyar ba sobre.. ang
sobreng naglalaman ng huling sulat ni Captain Hagalaz para kay Vaughn..
Nakaramdam ako ng panlalamig nang makita ko mula rito ang isang nakausling larawan
ng dalawang batang lalake at isang babaeng sanggol..
Agad na napaharap saakin si Vaughn
"Stella! ikaw ang aking--"
Takip bibig akong napaluha habang pinagmamasdan ang pag galaw ng bibig ni Vaughn
habang sinasaad niya ang kanyang natuklasan..

*** To Be Continued
__________________________________________________________________________
*** EDWARD'S PREVIEW SCENE ***
Its okay not to brave sometimes.. its okay to be selfish sometimes.. but its never
okay to let someone die in front of you without trying to save him..
Next On Code 0X15 Project ANGEL : Code 49: Reincarnated
"Naniniwala kaba sa reincarnation, Howard?"
__________________________________________________________________________
Code 49: Reincarnated
*** Young Edward's Point Of View 10 years ago ***
"Lolo, totoo po ba yung tinatawag nilang Reincarnation?"
Sabik kong tanong kay lolo sabay upo sa isang magarang upuan mula sa balkonahe ng
kanyang opisina..
Ngiti niyang pinagmasdan ang malawak at magandang tanawin sa labas ng matataas na
bakod ng Earth Alliance Research Facility kung saan kami namamalagi..
"Hmm.. bilang isang siyentipiko sa loob ng halos 50 na taon ay masasabi kong hindi
ako naniniwala pagkat hanggang ngayon ay wala paring basehan at konkretong
ebidensya na nagaganap nga ang pangyayaring iyon.."
Buntong hininga akong napakunot ng aking kilay saaking narinig...
"Pero.."
Binati ako ng kanyang matamis na ngiti nang ako'y mapalingon muli sakanya..
payapang dumapo mula sakanyang nanginginig at kulobot na mga kamay ang isang maliit
na puting paru-paro..
"Hindi naman natin ikakasama pag maniniwala tayo, roon, diba, Edward?"
Payapa akong napangiti saaking narinig mula kay lolo habang dahan dahang inaabot
saakin ang munting paruparo..
Pinagmasdan ko ang marahang paglipad nito bago pa ito tuluyang makadapo saaking
kamay nang makarinig kami ng iilang mga yapak ng tao mula sa pinto ng balkonahe..
"C..Com..Commander Vanguardia..!"
***********************
"I'll give you all the information needed! Kunin nyo na ang blue print, pakiusap,
huwag nyo lang kukunin ang aking apo.. He's too young to be in the military!"
Napakapit ako ng mahigpit mula sa door knob ng bahagyang nakabukas na pintuan nang
marinig ko ang pag angal ni lolo sa harap ng nga opisyal ng EAF..
"My, my, Dr. Robert Denzel.. hindi mo ba napagtatanto ang kakayahan ng iyong
magaling na apo? at the age of 13 he managed to create the blue print of the most
powerful secret weapon ever created for the Earth Alliance Forces and had designed
military tactics na hanggang ngayon ay gamit parin ng Elite Wings.."
"But--"
"You know his talents more than I do.. I can never deny the fact that he, indeed,
was born a military genius, a great tactician, and a potential commander..the EAF
truly needs him.."

Nanginginig akong sumilip mula roon at nasaksihan ng aking mga mata ang pag ngiti
ng lalakeng may kulay kayumangging buhok na tinawag nilang Commander Vanguardia
patungo saakin..
Mabilis akong umiwas at tahimik na isinara ang pinto sa paghuli niya ng kanyang
tingin sakin.. dinig na dinig ko ang sariling paghinga ko habang umiiral ang
kakaibang kabang gustong kumawala saaking dibdib..
***************************
"Umalis kana dito!! hindi ka karapat dapat bilang aking apo!! wala ka nang dinala
saakin kundi puro kamalasan!! layas you useless piece of sh*t!!"
"But who's going to take care of you?!!"
"Get the hell out of here young man before I call the military personnel!! hindi ko
kailangan ng isang katulad mong pabigat! EAF will take care of me!"
Pikit mata kong tinalikuran ang nangagalaiting matandang lalake mula sa harapan ng
pinto at marahang isinabit saaking balikat ang aking bag..
Simula sa araw na ito ay hindi ko na siya maaring ituring pang aking lolo.. He
already forgot me, He's ashamed of me, and He disowned me for an uncertain reason..
Its been almost 7 years.. 7 years together with my only family left.. 7 years
together with my loving and caring grandfather, and what the hell happened?
Hindi ko alam.. Hindi rin niya alam.. maybe of his developing sickness? maybe dala
ng katandaan? I'm not certain.. No answers given, not even a single clue..
But isa lang ang alam ko..
I cannot return back, as he disowned me.. Hindi na ako maari pang lumingon muli..
If only I can take care of him until the end, like he did to me..
If only I can return the favor, If only He hears me again.. If only He recognized
me again... If only..
If only he will give me the chance.. but I guess its too late..
He don't want me on his side and totally forgot about me..
Napatingala ako sa itim na kalangitan nang maramdaman ko ang pag patak ng
malalaking butil ng malamig na ulan..
I have no where to go from now.. saan ako pupunta? where will destiny bring me?
Hindi ko alintana ang aking paglalakad sa gitna ng malakas na ulan.. Pilit akong
tumatayo sa kabila ng marahas na pagbangga saakin ng mga nagmamadaling mga taong
ayaw mabasa..
I.. I don't care anymore..
Hindi ko na namalayan na dinala na pala ako ng aking mga paa sa isang space bus
shuttle terminal..
Napatingala ako at nagisnan ng aking mga mata ang isang maliwanag na sign board
mula sa may hindi kalayuan at mariing ibinasa sa sarli ang nakasulat roon..
"To: City of Tross, Xavierheld Colony (Departure: 7:45pm)"
To start a new life.. that is..
Patawarin nyo po ako, lo..
***********************
Napatayo ako sa harapan ng isang malaking gate ng isang academy.. hindi ko na
kinaya pa ang matinding pagod at nabitawan na ang aking dalang bag..
Pinagmasdan ko ang matataas ng bakod ng magsisilbig aking bagong tahanan.. I want
to be a great use.. maybe.. just maybe..Xavierheld will welcome me in her arms..
"Hey.."
Agad akong napalingon sa kabila ng nararamdamang matinding panghihina.. nag krus
ang mga mata namin ng isang binatang may kulay light brown na buhok..
Halata sakanyang mga mata ang apoy ng tapang at determinasyon.. mabilis ko siyang
sinuklian ng isang mapayapang ngiti..
"Isa ka rin ba sa mag ta-take ng exam sa academy na ito..?"
Napatango ako bilang pagsagot ko sakanya nang biglang magdilim ang aking paligid at
paningin.. naramdaman ko nalang ang malamig na sahig na kumanlong saaking
nanghihinang katawan..
"Hey!!! gising!!!
*** End of Flashback ***
"Hey!!! gising!! huy! Edward!"
Agad kong inimulat ang aking mga pagod na mga mata nang marinig ko ang pabulong na
pag tawag ni Howard saaking pangalan na sinabayan pa niya ng malakas na pag yugyog
saaking balikat..
Napatingala ako at laking gulat kong natapos na pala ang shift namin sa control
tower.. mamaya maya pa ay pumasok na ang mga bagong relebong papalit samin..
"Buti nalang at wala si Admiral Yohannes dito, kundi incident report ang aabutin mo
dahil sa pagtulog mo ng halos 3 oras while on duty.."
Ngumisi siya sakin at dahan dahang inalis ang command headset mula saaking mga
tainga.. napatingin ako sakanya dahilan upang magkasalubong muli ang aming mga
mata..
Those eyes.. those same eyes that were filled with courage.. the eyes of that young
man on the academy's gate..
"What's with that look eh, Edward?"
"You did guard me on my sleep did you?"
Nakangiting sambit sakanya.. agad kong napansin ang kanyang pag iwas saaking
tingin.. mabilis siyang tumayo patungo sa pintuan ng control tower..
"Lets go, Edward, we deserve a good night sleep.."
Paiwas niyang sambit at agad na lumabas mula sa silid.. mabilis naman akong
napasunod sakanya at ngumiti ng matiwasay habang inaayos ang aking salamin..
"Hindi ko akalaing parang baboy ramo ka kung humilik.. haha pagkahinhin mong lalake
tapos ganon ang hilik mo..? haha talo mo pa si Captain Vaughn ehh.."
Natatawang biro niya sakin habang binabaybay namin ang isang hallway na may
malalapad at malalaking glass windows..
"Oo nga pala.. hindi ko pa nakikita sina Stella at Captain Vaughn since kahapon.."
"Neither me, Edward.."
Gumuhit ang bakas ng pag aalala sakanyang puyat na mukha.. napatingin nalang ako
saaking mga lumulutang na paa..
"Hayaan na lang muna natin mag settle ang lahat sakanila, Edward.. they need
time.."
"You're right.."
Umugong ang panandaliang katahimikan as we pass through the weightless hallway..
napalingon ako sakanya nang bigla nalang siyang ngumisi...
"I never knew that we'll f*cking end up like this.. I mean, left my fortune, my
fame, all those things that the ordinary people want.. I left them all to be in the
military.."
"You left them all to be able for you to protect the weak, Howard.."
"Hmm! hindi ka parin nagbabago since nakita kita sa gate ng academy.. I never knew
you'll make it.. you're still a heck of a kind yet responsible person.."
"And you're still that courageous guy, Howard.."
Gulat siyang napalingon sakin as I said those words.. pikit mata siyang napa
ngisi.. umugong muli ang katahimikan sa pagitan namin..
"Say, Howard, naniniwala kaba sa Reincarnation?"
Aking pagbasag sa katahimikan.. agad siyang napalingon sakin at ngumiti.. marahan
niyang binuksan ang pinto ng aming quarters at taimtim kaming pumasok..
"Do you still believe on those things up to this present times?"
Kunot noo ko siyang tinitigan at napabuntong hininga siya..
"Yeah, fine, you caught me Edward, haha yes.. wala namang masama if maniniwala tayo
dun diba? why'd you ask?"
Umiral ang kakaibang saya saaking mga tainga nang marinig iyon mula kay Howard..
napatingala ako sa glass windows mula sa itaas..
"If my life ends and will be reincarnated, I wanted to be as one with those
stars.."
Gumuhit ang magkahalong inis at pag aalala sa mukha ni Howard as he also stared at
the glass window..
"Oi! oi! oi! pwede ba Edward.. hindi ko hahayaang mangyari yun as long as I'm
here!! yeah, its okay not to be brave sometimes, its okay to be selfish sometimes,
but its never okay to let someone die in front of you without trying to save
them.."
Gulat kong lingon sakanya as he raised his fists full of courage.. tila bay
nakaramdam ako ng panlulumo saaking narinig..
"You're right Howard.. I've should thought about that upon deciding to left my
grandfather.."
Natigilan si Howard at agad na lumingon sakin.. Basag ngiti ko pinagmasdan ang
aking kamay habang hawak hawak ang aking libro..
Ang librong nagsisilbing bagay na kumokonekta samin ni lolo.. ang librong magiging
dahilan ng malawakang massacre.. ang librong aking ikinubli mula sakanilang mga
mata..
Pinigil ko ang pagpatak ng aking mga luhang nangingilid saaking mga mata..
"I.. I don't have any parents anymore, Howard.."
Nabakas sakanyang gulat na muhka ang kakaibang lungkot sa narinig..
"Uhm.. geez.. I'm.. I'm so sorry, man.."
"Nah, its okay.. namatay sila sa isang vehicular accident.. matapos nun ay kinupkop
ako ng aking lolo, but in the end, naiwan parin akong mag isa.."
Tahimik niya akong pinagmasdan.. napasandal ako sa glass window at nakangiting
pinagmasdan ang mga nagkikislapang mga bituwin sa kadiliman ng kalawakan..
"My own grandfather, disowned me for an uncertain reasons na kahit mapasa hanggang
ngayon ay hindi ko lubos na mawari kung ano ang kanyang dahilan.. few weeks after
nang makarating ako sa Xavierheld, I found out that he died due to a mental
illness.."
Higpit kong hinawakan ang aking libro habang nakadungaw parin sa salamin..
"Wala lang naman akong nagawa upang iligtas at i-comfort siya on his final days.. I
have the means, but hindi ko ginawa sa takot na he will disown me in a much more
worst manner.. I'm such a coward! dang it!"
Nangibabaw ang matinding kirot ng pagsisisi saaking dibdib na dumaloy saaking
nanginginig na kamaong akamang ilalabas na sana ang galit sa salamin..
Mabilis na pinigilan at hinawakan ni Howard ang aking nangagalaiting kamao as he
looked at me with his eyes full of courage..
"Despair gives courage to the cowards.. Despair gave me the courage to stand up and
face my cowardice.. hindi ka nag iisa Edward.. hindi ka nag iisa.."
Naramdaman ko ang paghigpit ng kanyang paghawak saaking kamao as he stared at me.
"Pagkat, naririto ako, Edward.."
A sense of belonging and courage filled me as I stared into his eyes.. the eyes of
the person whom I called my Best Friend..
"Kulang ka lang ata sa kape, let me get one for you.."
Ngumisi siya as he let go of my fist and left his crystal tab..He immediately went
to the kitchen.. Mariin akong napaupo sa sofa at pinagmasdan ang kanyang tab..
Dahan dadahan kong kinuha iyon at akmang paglalaruan, ngunit natigilan ako nang
mabuksan ko ang kanyang tab..
I cannot help but to give a wide smile as I saw random pictures of our comrades
inside this ship.. He captured those events that brought us together.. He captured
every moment where smiles and joy in this ship was still visible..
I saw pictures of Captain Alexander and Revienne's sweet talks, Captain Maris'
being so busy as Admiral Yohannes puts a small blanket on his fiancee's cold back,
the smiles of the crew in the middle of the war as well as Stella and Captain
Vaughn's glorious moments..
He definitely captured everything.. encouraging smiles were still here despite of
being stuck in a raging and useless war..
When will this war end? when? kailan pa kaya muling manunumbalik ang mga ngiti ng
aking kasamahan? kailan? kung kailan napaslang na sila? kung kailan huli na ang
lahat?
Naputol ang aking pag iisip nang makita ko ang mga sumunod na larawan sakanyang
tab.. napangiti ako as I saw randmon pictures of me while sleeping in the command
tower a while ago..
So this is his reason for not waking me up during the duty hours.. I felt
overwhelming happiness flow inside me as I hurriedly went to the kitchen with his
crystal tab..
"Hey Howard!!"
Gulat siyang napalingon sakin habang hawak hawak ang dalawang container ng kape..
hindi na niya nagawa pang pumalag nang bigla ko siyang akbayan at mabilis na
initinutuok saaming harapan ang camera ng kanyang crystal tab..
"Say Cheese!"
Buong saya kaming ngumiti sa harap at narinig ang isang mabilis na flash mula
sakanyang camera..
Things do end, so as this war, and so as my life, but our memories will last
forever..
For now, Let me keep those memories for you, Howard..

*** To be Continued
______________________________________________________________________________
*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***
What on Earth!? but how is this even possible?! but how? Tell me?! hindi ako
makapaniwala na nagawa akong linalangin ng mga taong lubos kong pinagkatiwalaan!
I trusted them to the point that I had sold my own life to those future murderers!
Why uncle? why?
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 50: The EAF's Puppet
"Lieutenant Tristan Aldebert! EX04- Valkyrie Unit Randgris taking off!!"
_____________________________________________________________________________

Code 50: The EAF's Puppet

YUNO GALACTIC SPACE STATION, EARTH ALLIANCE FORCES TERRITORIES, EARTH 0035H
(12:35am)

*** Tristan's Point Of View ***

"What? but why now? bakit po pabigla bigla?"
Pabigla kong pagbulalas nang marinig ang bagong orders na ini-issue ni Commader
Vanguardia saaking harapan..
"But its only been a day nang makabalik po ako rito.. bakit niyo po ako ililipat
agad sa Earth Forces Artillery Base sa Germany?"
"Your mission had come to an end, Lieutenant Aldebert.. you've done all the EAF's
expectations in flying colors, and in return, its time for you to take your rest.."
Mahinahong pahayag ng commander habang tumayo mula sa kinauupuan.. mula sakanyang
mesa ay inilabas niya ang isang maliit at eleganteng kulay pulang kahon at inilapag
ito saaking harapan..
Bahagyang napatingin siya sakin at inilagay ang kanyang mga kamay sa likod habang
dumungaw sa malaking binatanang sumalamin sa kabuuan ng Planetang Earth mula sa
labas..
Tahimik ngunit seryoso kong kinuha ang nasabing maliit na kahon at dahan dahan
itong binuksan..
Sumalubong saaking paningin ang isang magarbo at makintab na pilak na crest na may
mayayabong na pakpak.. mula sa gitna nito ay naroon ang simbolo ng EAF at isang
tuwid na espadang nakatayo mula sa likurang bahagi nito..
"It..ito ang..--"
"The Elite Wing Crest.. The crest that you've earned in exchange for your friends'
trust.. the crest that symbolizes your eternal loyalty to the EAF.."
Napalingon siya muli sakin at agad akong binati ng kanyang kakaibang ngiti..
ngiting punong puno ng intensyong hindi ko lubos na mailarawan..
"You're one of EAF's greatest soldiers.. and you're one of my greatest wings..
Accept it, for this is your fate, Tristan.."
"But! I wanted to serve together with you, Commander, You said, that I was one of
your greatest wings now.. I want to use that power to serve this war and bring
victory towards EAF..! I want to prove my loyalty!"
"Your loyalty had proven enough, Lieutenant Aldebert.. Let the higher officials do
their jobs too.. its time for you to have your rest.. You had brought back the
General's daughter, Lady Serene.. The Xavierheld had trained her much and will
definitely make a good pilot as she will fill up your spot.."
"But--"
Kunot noo kong tingin sakanya.. ngumti ang commander patungo sakin as he approached
me and held my shoulders..
"Are you doubting the EAF's plan for you?.."
"N..No! No Commander! not at all.. its.. its just that--"
"Do you trust me, Tristan.?"
Yuko akong napatingin sakanya habang hawak hawak ko ang pulang kahong naglalaman ng
bunga ng aking pagtataksil..
"I.. I trust you, uncle.."
Buong higpit kong hinawakan kahon at agad na napalingon nang marinig ko ang
pagbukas ng pinto ng kanyang dimmed na opisina..
"Commander.. permission to enter.."
Napatindig ako ng tayo at agad na sumaludo nang makita si Commander Belle Metzger,
ang isa sa mga Elite Wings..
"Come in.."
Mahinahong pagsagot ni tiyo at buong tindig siyang pumasok.. sinalubong nya ako ng
isang mahinahon ngunit blankong tingin..
"You are now dismissed, Lieutenant Aldebert.. Job well done.. See you again on
Earth.."
Taimtim ngunit maawtoridad na sambit ni Commander Vanguardia.. agad akong sumaludo
sa kabila ng aking nalilitong isipan..
I cant do anything about it.. I have no rights.. maybe, just maybe, mas maganda na
rin ang ganito, I wont be able to fight my own sister in the vast battle field..
"May the odds be in favor towards the glorious EAF!"
I haled with great pride and loyalty as I slowly turned my back and walks towards
the door step of my uncle's office..
Walking away without even thinking the reason behind my re-assignment, leaving it
all up to my fate and going with the flow..
And may the odds also be in favor with me..
*** End Of Tristan's Point Of View ***
*** Commander Belle's Point of View ***
Sinundan ko ng tingin ang binatang Lieutenant sakanyang paglabas mula sa opisina ni
Vincent.. sa pag ugong ng pag sara ng pinto ay kunot noo kong ibinaling ang aking
tingin sa lalakeng commander na komportableng umupo sa kanyang upuan..
"All units are ready 2 hours before the commencement of Operation Hartwig.. were
just waiting for the general's cue.."
Tuwid noo kong pag inform sakanyang harapan..
"Good.. Nagiging maingat siya sakanyang ikinikilos.. for sure, the mission will
mobilize once he got rid of the EAF's puppet.."
"Are you sure about this, Vincent?"
Seryoso kong tanong sakanya habang pinagmamasdan ang kanyang mga matang walang
kinang.. mariin niyang hinawakan ang kanyang magkabilang kamay at pilit na itinago
ang kabang nararamdaman..
"I don't even have a choice, Belle, its the General's command.."
"But you have your means and ways.."
"I never doubted EAF's glorious plans, you know it right from the start.. a good
and loyal soldier always follows the orders of his superiors.. yun ang mas
nakakabuti.."
"In exchange for his life? Is it really for the good, Vincent?"
Napalingon siya patungo sakin.. agad niyang ipinikit ang kanyang mga mata at
napabuntong hininga.. marahan siyang tumayo at pinagmasdan ang asul at bilog na
planetang itinuring naming tahanan..
"Orders are orders, Belle.. Hindi matitinag ang aking katapatan kahit na dumanak pa
ang kanyang dugo.. para sa karangalan ng Earth Alliance Forces.."
Pikit mata akong napabuntong hininga habang pinagmasdan ko ang kanyang mga matang
halatang may iniinda..
*** End of Commander's Belle Point Of View ***
*** Tristan's Point Of View ***
"Until we meet again, Serene.."
Seryoso kong paalam sa harapan ng dalagang hindi malapatan ng ngiti ang mga labi..
taas noo at buong tindig akong sumulado sakanya, ganoon rin siya saakin..
Mula sa tabi ng kwelo ng kanyang suot suot na Red and Black Elite Wing uniform ay
naroon ang makislap na symbolo ng kanya ring pagtataksil at ang simbolo ng kanyang
matinding galit sa kawalan..
"Until we meet again, Tristan.. Hindi ko ma aassure ang buhay ni Stella saaking mga
kamay.."
Seryoso ngunit punong puno ng hinanakit ang kanyang boses.. napapikit ako at
marahang kinuha ang suit case na aking dadalhin saaking paglisan..
"Isa itong gera, Serene, and I accept the fact na maaring mawala si Stella ano mang
oras, ngunit, sa oras na malaman kong nabahiran ng kanyang dugo ang mga kamay mo,
sisiguraduhin kong ako mismo ang puputol sa ulo mo.."
Malamig kong tugon sakanya na kanya namang ikinangiti ng sarkastiko..
"Hmm.. too little concerned for that b*tch eh, Tristan? Is she that important to
you?"
Matalim na tabas ng kanyang dilang uhaw sa pag hihiganti.. nagsimula na akong
humakbang palayo sakanya at hindi na lumingon pa..
Panandalian akong napatigil mula sa door step ng aking quarters..
"She's more important more than your life.."
With those words dahan dahan akong lumabas ng aking quarters at sinalubong ng
iilang mga armadong military escorts patungo sa launching pad ng isang shuttle
pabalik ng Earth..
Pinagmasdan ko sa kahuli hulihang pagkakataon ang paligid ng space station na
ito.. agad na dumagsa ang mga sunod sunod na mga katanungan saaking isipan sa kung
bakit ako biglaang ililipat pabalik ng Earth..
Dahil ba talagang tapos na ang aking misyon? dahil ba hindi na nila ako kailangan
pa? o dahil sa iba pang dahilan na marahil ay hindi nila magawang sabihin saakin?
Tanging ang mga mabibigat na yapak namin ang naririnig sa dimmed hallway..
napalingon ako sa aking mga armadong mga kasamahan..
Sumagi saaking isipan ang isang pagtataka nang mapansin kong mga miyembro din ng
mga "Elites" ang nag escort sakin..
Dapat ba akong matuwa pagkat napaka espesiyal kong tao at mga Elites na armado ng
matataas na kalibre ng baril ang naatasang mag escort sakin?
O di kaya..
Dapat na akong kabahan?..
Di tagal ay nakarating kami sa isang basement wing.. mula sa gitna nito ay naroon
ang isang maliit na space shuttle..
Walang ibang tao ang naroroon kundi kami lang..Nakapagtataka na napakatahimik ng
buong lugar..
Napakatahimik to the point na may naglalarong kakaiba saaking isipan..
"Right this way, Lieutenant Aldebert.."
Mahinahong sabi ng isang military escort at agad na binuksan ang pinto ng shuttle..
napatigil ako sa harapan ng pinto at napahigpit ng aking hawak sa suit case..
"Please, make your way, Lieutenant.."
Napatingin lang ako sa bumukas na pinto at hindi nagpakalawa ng imik.. umugong ang
panandaliang katahimikan na medyo nagpaalarma sa mga nakapaligid na bantay saaking
tabi..
"We should hurry, Lieutenant Aldebert.."
Nahalata sa tono ng pananalita ng isang escort ang pagtataka na may halong
pagpipilit.. I just stared at the door..
"Why hurry? if you can finish your job here?!"
With a sudden and swift move, mabilis kong hinampas ang aking suit case sa mukha ng
isa saaking mga escort dahilan upang mawalan siya ng ulirat at tumilapon sa tabi..
Mabilis pa sa alas kwatro kong hinablot ang kanyang silver hand gun at agad na
kumaripas ng takbo palabas ng basement wing..
"Wag siyang hayaang makatakas!! report for reinforcement right away!"
Agad na binunot ng ibang natarantang mga sundalong Elites ang kanilang mga baril at
mabilis na nagpaputok sa direksyon ng aking pagtakbo..
Dinig na dinig ang malalakas na putukan sa loob.. walang panama nila akong
pinaulanan ng mga rumaragasang bala causing one to pierce through my defense and
grazed through my left arm and leg..
Hindi ako nagpa daig sa sakit as I swiftly crossed the next bridge while shooting
at them.. aiming at their feet that made them cry like wounded babies..
And I cant believe that they send the "Elites" to kill me.. what a pathetic sight!
Mabilis akong nakatakas mula sa basement wing at agad na tumakbo sa isang dimmed
hallway patungo sa kung saan ako dadalhin ng aking paang nababahiran na ng aking
sariwang dugo..
Dammit! It now all came back to me.. I just realized the worst thing that I never
imagined that would happen to me..
The EAF had also betrayed me..!
Kaya pala, kaya pala basta basta nalang nila akong ipinull out sa mission na ito..
ang pagpapadala sakin pabalik sa Earth.. ang aking re-assignment..
It was all a lie!
I big fat damn lie just to cover up my future death in their hands! they want me
dead for sure just to make sure na hindi mag le-leak ang information na aking
nakuha mula saaking pag e-espiya sa Xavierheld..
They treated me like a matchstick that they would simply dispose once it gave
fire.. F*ck them all!! f*ck the EAF!
Marahas akong napatigil as bullets came across my way.. agad akong napaiwas at
tumakbo sa ibang direksyon.. hindi ko alintana ang mabibigat na patak ng dugong nag
mamantsa sa malamig na sahig ng space station..
Hindi ako makapaniwala na nagawa akong linalangin ng mga taong lubos kong
pinagkatiwalaan!
I trusted them to the point I sold my own life to those future murderers--- no let
me correct that.. to those soulless murderers..
Napatakbo ako sa isang pinto.. I hurriedly opened it at agad akong napunta sa isang
madilim na balcony.. maingat at tahimik kong pinagmasdan ang buong paligid..
Tahimik akong naglakad at nagkubli sa mga malalamig na dingding, dahan dahan akong
lumabas mula saaking pinagtataguan nang masagi ng aking mga mata ang isang
higanteng LED screen mula sa ibaba..
I just realized na nakapasok pala ako sa grand conference hall ng space station na
ito.. mula sa ibaba ay naroon ang napakaraming sundalo at mga miyembro ng Elites,
kabilang na ang aking tiyo at si Serene..
"The day has come!! The most powerful weapon in humankind's history is in our
hands! and this, shall bring the victory that will reign on Earth Alliance Forces"
Umugong ang malakas at makapangyarihang pahayag ng pinakamataas na General ng EAF..
walang iba kundi ang mismong ama ni Serene..
"General Gilvert Heinrich!"
Hindi ko na napigilan pa ang pagbulong saaking sarili habang pinagmamasdan ang
isang hologram demonstration mula sa ibaba..
Nanlaki ang aking mga mata nang makita ko ang isang hologram demonstration..
nasaksihan ko ang hologram diagram ng isang higanteng space station-like object
shooting a laser-like magnetic heat waves of red patungo sa colony ng Xavierheld..
Yes, It was still a plan, and to this point, I'm still clueless sa mga nakita ko
but I can assure that, that thing will cause a mass massacre!!
What the actual f*ck?! for Pete's sake are they damn serious?! ganyan naba sila ka
desperadong manalo sa giyera na ito?!
Akmang kikilos na sana ako nang marinig ko pa ang isang bagay mula sa ibaba..
"With this mission comes our greater chance of surpassing Xavierheld! with this
mission our sweet steps towards victory are getting nearer! remember your aim in
this mission! capture the young man at all costs.. for that young man will lead us
towards our success!"
Nanlamig ako saaking narinig.. but who's that young man?! sino ang tinutukoy niya?
si Vaughn? Si Howard? Sino?!
Natigilan ako nang biglang nagbalik tanaw saaking isipan ang mga espesyal na
katangiang ipinamalas ni Edward when were we still in the academy, na nagawa kong i
report towards EAF..
His test results, his profile, his hologram examination reports..---
"Let Operation Hartwig commence!!"
Sh*t! habol nila si Edward!!
Hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at agad na kumaripas ng takbo palabas..
Sh*t Ghad D*mn sh*t! Siguradong sigurado na ako..
All this time!! All this f*cking time!! EAF was using me!! EAF was controlling me!!
I was just their mere weak pawn at isang asong sunudsunuran sa kagustuhan ng amo
niya..!
The so-called EAF's puppet!
Their sudden declaration of war was just a superficial mask! But their true
intentions are still unknown..
Ano ang totoong habol nila sa Xavierheld?! why shoot the whole colony?!
Dammit! I have to warn Xavierheld at all costs! kailangan kong mapigilan ang
nagbabantang mass massacre or else innocent lives will be the exchange for all of
this crazy sh*t!
Agad akong napalingon at napatigil nang marinig ko ang paglaglag ng isang bagay
mula saaking uniform..
Sininagan ng liwanag ng florescent light ang makintab na winged crest ng "Elite
Wings".. agad na sumagi muli saaking isipan ang mga pahayag ni Tiyo..
"Do you Trust me Tristan..?"
Your assurance, and your faith in me.. was just all a f*cking LIE!!!.. I never
knew.. I never knew..that you'll betray me..!"
Marahas kong sinipa ang crest palayo saaking harapan.. agad itong tumama sa isang
matigas na wall causing it to be broken into pieces...
Why Uncle? why..?
Nangilid ang aking mga luha at napapikit as I hurriedly went inside an aircraft
hangar.. halatang gulat na gulat ang mga mechanic as the elite soldiers chased upon
seeing me..
"Shoot to kill orders confirmed! patumbahin nyo sa kahit anong paraan!"
Malakas na bulalas ng isang miyembro nila.. agad nila akong binati ng mga bala
ngunit hindi ito nagawang pigilan ang aking pagakyat sa isang steel bridge patungo
sa isang higanteng dingding..
Hingal akong napatingala mula sa matayog na gate habang naririnig parin ang ugong
ng putok ng baril sa ibaba..
Its time for me to wake you up.. I need you now! let me borrow your strength,
Randgris!
I did not hesitate to switch open the gates, as a tall and mighty Valkyrie Unit of
Red and Black welcomed my eyes..
I hurriedly opened its hatch as clouds of smoke arise from its pressurized vacuum
cockpit.. I shoved my self inside it and agad na nag activate ang lahat ng controls
nito..
Logo of the Earth Forces Alliance welcomed my eyes as the system prepared its
flight.. lasers of neon red lights attached to my head and arms..
ACCESSING UNIT'S SYSTEM AND DRIVES...
PILOT'S IDENTITY VERIFIED AND CONFIRMED...
Overwhelming Regrets.. The pain of betrayal.. the fear of being killed.. the
hideous guilt for starting this war.. all of them.. all of them started to fill me
up..
ENABLING COMMANDS AND WEAPONS..
AMMUNITION READY...
But to this point, I rather choose to destroy my loyalty rather than regretting the
things I didn't do when I have the chance!
PROCESS COMPLETE..
Ito na ang oras.. there's no turning back now..
EX0-4 VALKYRIE UNIT RANDGRIS READY FOR COMBAT
Napapikit ako as I feel the bond between me and my unit.. agad akong tumingala as I
violently shoot the ceiling hatch open causing it to sound the alarm on the whole
base..
Hindi ko masisiguradong makukuha ko muli ang tiwala nila, but, I've got to try!
I've got to!
I gazed upon the dark galactic skies as I hear the booster wings of my unit ready
to launch off..
Please, have faith in me, Stella, Vaughn!
"Lieutenant Tristan Aldebert! EX0-04 Valkyrie Unit Randgris! Taking Off!! Long Live
Xavierheld!!"
With those insulting words that slapped the EAF's prideful face, I quickly ascend
into the galactic skies in a speed of light..

*** To be Continued
________________________________________________________________________________
*** HOWARD'S PREVIEW SCENE ***
Dammit Edward! are you still concerned with that book over your own life!? what the
hell is wrong with you!?
Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 51: Sayonara
"You must live no matter what! Sa..sayo..sayonara.. until we meet again.."
________________________________________________________________________________

Code 51: Sayonara

*** Stella's Point Of View ***
"T..to..totoo ba ang mga bagay na ito, Vaughn?"
Nauutal kong sambit kay Vaughn na hanggang ngayon ay hindi parin magawang alisin
ang kanyang nanlulumong ngiti sakin..
Napapikit siya bilang kanyang pagsagot at napakapit saaming mga singsing na
marahang nakalapag sa malambot na kumot..
Agad na pumatak ang mga malalaking butil ng aking mga luha sa huling sulat ni
Captain Hagalaz at maingat na inilabas mula sa lumang sobre ang isang flash drive
na nakalakip mula sa loob..
Pinagmasdan ko ang mga mamumugtong luha sakanyang mga asul na mga mata habang
ramdam na ramdam ang init ng kanyang mga palad saaking pisngi..
"Are..are you sure you want to do this, Stella?"
Nanginginig na tanong niya sakin habang pilit na pinipigilan ang pagbasak ng
kanyang luha..
"I.. I want to know the truth, Vaughn.."
Hindi ko na napigilan pa ang aking pag iyak at agad na nabitawan ang sulat.. kagat
labi kong pinigilan ang pagkawala ng aking mabibigat na pag hagulgol habang buong
higpit na niyakap si Vaughn..
"Kaya naman pala agad akong nahulog sayo saating unang pagkikita.."
Nabakas ang magkahalong saya at lungkot sakanyang nanginginig na boses habang yakap
ako..
Wala na akong pakialam sa sasabihin ng iba.. wala na akong pakialam kung may
makakarinig saaking pag iyak..
Ang tanging gusto ko lang ay ang malaman ang katotohanan sa likod ng taling nag
ugnay saaming katauhan ni Vaughn..
Ang taling sumimbolo ng aming pag ibig sa nakaraan.. ang taling nagbigkis saaming
dalawa bilang---
Agad na naputol ang aking pagninilay nilay nang biglang umugong ang tunog ng mga
malalakas na warning alarm sa buong space ship..
"Dammit! what now?!"
Natarantang sambit ni Vaughn at agad na tumayo mula sa kanyang kinauupuan..
*** End Of Stella's Point of View ***
*** Howard's Point of View ***
"Dalian mo Edward!"
Nagmamadaling sambit ko kay Edward na halatang naalimpungatan sakanyang pagtulog
habang pilit na sinusuot ang kanyang jacket..
"Te..teka!!--"
Marahas akong napatigil saaking paglalakad nang mapansin kong pilit niyang inaabot
ang kanyang librong nakalapag sa mesa..
"Dammit Edward! are you still concerned about that book over your own life? what
the hell is wrong with you?!"
Inis at nagmamadali kong pahayag sakanya.. agad naman siyang patarantang ngumiti at
ikinubli ang nasabing maliit na libro sakanyang jacket..
Whats with that f*cking book?
Mabilis kaming kumaripas ng takbo palabas ng aming quarters sa kabila ng antok at
puyat na nararamdaman..
Its been only 2 hours nang makapag pahinga kami and here we go again! Dang it!
kailan pa kaya mapapagod yang mga lintik na EAF na yan!!
We hurriedly ran towards a the next hallway ngunit agad kaming napatigil nang bigla
naming matanaw si Stella na kakalabas lang muna sa pinto ng silid ni-- what the
dafuq! sa silid ni Captain Vaughn?
Halata ang pagmamadali ni Stella sakanyang paglabas.. ngunti agad kaming natigilan
ni Edward nang masaksihan namin ang paglabas rin ng kanyang kapitan sa silid..
Nagmamadali niyang sinuot ang kanyang puting pang itaas na uniporme dahilan upang
napatingin kami ni Edward sa isat isa..
Gulat naming pinagmasdan ang paglisan ng dalawa.. basag na ngiting napatingin sakin
si Edward nang may iisang ideyang pumasok saaming malilikot na isipan..
Hindi ko na nagawa pang mapigilan ang mapaiwas sa kanyang tingin habang namumula..
"H..Huwa..huwag mo akong tignan ng ganyan Edward!!"
**********************
"Captain! Unknown EAF unit fast approaching!! 445 meters ahead! area alpha axis!"
Malakas na anunsyo ng isang personel nang marating namin ang command center ng
space ship.. ramdam na ramdaman namin sa loob ang matinding tensyon sa paglapit ng
isang hindi kilalang unit..
Kunot noo kong pinagmasdan ang kabadong si Captain Maris mula sa commander's seat..
"Zoom image right away..!"
Gumuhit ang matinding gulat sa bawat mukha namin nang matanaw ng aming mga mata ang
zoomed image ng nasabing hindi kilalang unit ng EAF..
"Isang Valkyrie Unit?!!"
Bulalas ni Stella na tila bay alam na kung sino ang naroroon..
"Tristan.."
Agad na napalingon ang lahat sakanya.. ano? si Tristan? pero..
Napatingala ako at pinagmasdan ko ang mabilis na paglipad ng unit..
Pero.. isa lang siyang ordinaryong tao tulad namin..
"Prepare all units!! mobilize Lunar Base's defense line and contact Rausell Space
Station right away.. were going to engage on another battle.."
Napalingon ang lahat patungo kay Admiral Yohannes na buong tindig na tumayo mula sa
kanyang kinauupuan.. naroon parin ang kanyang firm ngunit seryoso na tingin sa
screen..
"But-- Admiral! hindi sapat ang pwersa natin dito! We lost almost half of our
comrades including those who are assigned here at the Lunar Base, we lost hundreds
of lives at our last encounter with the EAF!! We need more reinforcements!"
Nag aalalang pahayag ni Captain Maris na napatayo narin sakanyang kinauupan..
Damang dama naming lahat ang kakaibang halo ng takot at kaba na umiiral sa buong
lugar.. dammit!! hindi namin inaasahan ang ganito!
"The reinforcement fleet are on their way here, but It will take some time before
na totally na makarating ang buong fleet dito sa Lunar Base, wala tayong magagawa
kundi ang lumaban or else makukuha nila ang buong Lunar Base na ito, and we cant
afford to let that happen.."
Pikit mata niyang sambit.. umugong ang panandaliang katahimikan sa buong command
center..
"We need every single pilot here aboard.."
With those words hindi na kami nagpatumpik tumpik pa at agad na tumungo saaming mga
units.. napatingala ako sa screen as I saw that Valkyrie Unit..
Eto nanaman ba tayo? are we gonna waste a bunch of lives again?
Napakapit ako saaking kamao as I shut my eyes in great disappointment, when
suddenly I felt warm pair of hands towards mine.. agad akong palingon at sinalubong
ako ng mga kalmadong mga ngiti ni Edward..
"Everything's gonna be okay.. I'm here with you, Howard.."
Napatingin ako sakanya habang basag ngiti kong sinuklian ang kanyang pagpapa kalma
sakin..
Edward..
*** End of Howard's Point Of View ***
*** Edward's Point Of View ***
"Admiral Yohannes Rockwell! Steel Paladin Loki! launching!!"
"Captain Vaughn Meinhardt! Valkyrie Unit Odin! launching!!"
"Lieutenant Stella Franz! Valkyrie Unit Freyja! taking off!!"
"Captain Alexander Seyren! Steel Paladin Asclepius! launching!"
"Lieutenant Revienne Solinn! Steel Paladin Epione! taking off!!"
Dinig na dinig ko ang malakas na pag anunsyo ng aming mga kasamahan na sasabak sa
labanan ngayon.. hindi namin inaasahan ang kanilang biglang pag atake sa base,
leaving us no choice but to put every single pilot in the front line..
Kahit si Revienne at si Captain Alexander ay hindi nakaligtas sa pag de-depensa sa
base.. kulang na kulang ang pwersa namin kung tutuusin, kahit pa mataas ang depensa
ng mga Steel Paladin.. sadyang kulang..
We dont have any choice right now..we need to protect the base kahit anong
mangyari..

Napakapit ako saaking hinahawakang controls nang maramdaman namin ang pag galaw ng
hatch na kinalalagyan ng aming sakay na Mobile Space Fighter Gemini..
Mula sa harapan ng cockpit ay naroon at hawak ni Howard ang master control ng unit
na ito, samanatalang ako ay nakaagapay sakanyang likuran, acting as a tactician
like Captain Maris had instructed..
Napatingala ako at nasaksihan ng aming mga mata ang pagbukas ng launching hatch..
bumungad saaming mga mata ang liwanag ng nagsisimulang gulo sa labas..
"Ready to kick some EAF a*s, eh, Edward?!"
Pilyong sambit sakin ni Howard habang napakapit sakanyang controls.. agad niyang
ibinuwelo ang unit as the launching count down began..
5..
4..
3..
Napapikit ako habang napasandal sa upuan ng cockpit.. hindi ko maiwasang kabahan sa
mga mangyayari..
"Everything's gonna be alright.. Edward for I'm here.. ako pa! haha"
2...
Napangiti ako sa biro niya sa kabila ng kaguluhang aming akmang papasukin..
1...
"Sergeant Howard Alfonsce and Sergeant Edward Hartwig! Mobile Space Fighter Gemini!
taking off!! May the odds be in favor with us!!"
And with his controls we launched at a speed of light.. black galactic skies
welcome my eyes as I saw stars from far away looking at us we engage into another
futile battle..
Agad akong napalingon muli nang marahas na tumunog ang aming radar.. nanlaki ang
aming mga mata saaming nakita..
"What the actual f*ck!!"
Marahas na bulalas ni Howard nang madatnan niya mula sa radar halos hindi mabilang
bilang na troops ng EAF na nakasunod sa pulang Valkyire Unit..
"Damn EAF!!"
Howard swiftly maneuver our unit toward's Admiral Yohannes troops to assist them..
mula sa front line ay naroon ang unit ni Stella at Vaughn at mula sa magkabilang
sides ang unit ng dalawang mag syotang medic..
The battle officially began as the EAF showered high power missiles towards us..
hindi kami nagpatinag as we exchanged fire at them.. we nee to protect the base at
all costs!
Howard skillfully turned the unit evading the missiles and destroying it.. he then
uncaps his missile buttons on his lever as he chased the offensive units of the
EAF..
"Oh no you dont!! wala kayong kawala sakin!"
"Howard.. 2 units at alpha and delta positions.. target coordinates, at 34,90 -
78,34 incoming short missiles left axis delta area, evade at 45 degrees.."
"Roger then!"
Napahawak ako saaking controls as Howard skillfully evade the missiles towards us
at a speed of light, hindi ko maiwasang mamangha sakanyang piloting skills..
When suddenly a violent impact had hit our unit causing us to stumble on our
controls.. raging warning alarm from our units filled out ears inside..
"What was that?!"
"Sh*t! we've been hit!"
"Huh? pero paanong?! my calculations cannot be that wrong unless--"
Napatingin ako saaking control screen as we descend with a damaged posterior area..
agad kong inactivate ang isang flash beam causing it to reveal a disguised unit in
front of us..
"Isang colloidal Mechanical Knight! Howard!! please ascend the unit! masama ang
lagay natin at this rate! were being attacked by a colloidal unit!"

"Huh?! you mean?!"

"Tama.. isang unit na kayang i absorb ang light wave particles ng surrounding area
niya therefore making a suitable disguise to attack enemies!"
I said seriously as Howard tried to maneuver our unit.. napatingin ako saaking
screen as I saw that familiar unit.. tanging isang tao lang ang may kakayahang
makapag pilot ng unit na iyan..
The Admiral's Wing, kung hindi ako nagkakamali..
Commander Belle Metzger..
Napatingin ako mula saaking radar..napansin kong medyo napalayo na kami sa unit
nila Admiral Yohannes.. at this rate, kailangan namin ng reinforcements..
I started to type in the crystal board in attempt to open the line towards the
Athena for assistance.. ngunit nanlamig ang aking buong katawan nang mapansin kong
hindi na gumagana ang line at tila bay na jam na ang signal ng aming unit..
Dammit!! nagpakalat pa sila ng Jamming particles sa paligid! Hindi na biro ang
isang to.. We need to get away from this..
Howard keeps on maneuvering to evade the raging missiles being fired at us sa
kabila ng damage ng unit namin.. hindi na naiwasan pang mapalayo kami sa fleet..
Napaka critical ng aming sitwasyon.. just one more hit and we'll surely crash
down.. sh*t! napatingin ako muli sa control screen ko as it displayed our current
location..
Adrumadah Border.. Pinagmasdan ko ang isang lumang ruins ng space station mula sa
ibaba..Sh*t! lubos na kaming napalayo sa Fleet ng Xavierheld..
Napatango at napatingin ako kay Howard nang makita namin ang biglaang pag atras ng
mga unit na umaatake samin..
"That's strange.. agad na nag retreat ang mga units.. ang wei-weird talaga ng mga
bugok na yun.."
Napakunot noo ako saaking nasaksihan.. hindi iyon weird.. may hindi tama
dito..nakaramdam ako ng kakaiba as I gazed upon my control screen..
Halos manlaki ang mga mata ko nang makita ko ang isang napakabilis na heat
signature patungo saaming unit mula sa ibaba..
"Sa ibaba!!!"
Hindi na namin nagawa pang umilag at agad na tumama ang isang malakas na laser beam
na nag mula sa ibaba ng space station ruins causing us to descend roughly and loose
controls..
Dang it! this was a trap ambush! they intentionally had separated us from the
fleet.. at alam ko kung ano ang habol nila saamin..

Halos hindi na magkanda ugaga ang warning alarm sa loob ng unit as it roughly
crashed through the debris of the space station..
*** End of Edward's Point Of View ***
*** Howard's Point of View ***
Sa pagmulat ng aking mga mata ay agad kong naramdaman ang pag patong saaking
baiwang ng isang seat belt strap na marahang ini-secure ni Edward saaking pilot's
seat..
"Edward! anong ginagawa mo?!"
Hindi siya umimik at nagpatuloy sa pag higpit ng belt saaking baiwang.. nababakas
sakanyang mukha ang pag aalala at pagkataranta..
Marahas kong inalis ang kanyang kamay at pinilit na paganahin ang controls ngunit
mukhang hindi ngumingiti ang swerte saamin..
"Damn it Howard! please! kahit ngayon lang mag cooperate ka sakin! were in great
danger!"
Inis na sambit ni Edward habang inaayos ang iilang bagay mula saaking pilot's
seat..
"What the hell are you talking---"
Hindi ko na nagawa pang ituloy ang sasabihin ko nang biglang umugong ang isang
malakas na pagsabog mula sa tabi ng aming nag crash na unit dahilan upang tumilapon
kami sa mga controls at mag cause ng latak sa glass window ng aming unit..
Napatingala ako and I froze to my great astonishment nang makita kong pinapaligiran
ang aming unit ng mga Mechanical Knights ng mga taga EAF..
Sh*t! an ambush!!
Agad akong napakapit ngunit narinig ko ang pagtama ng helmet ni Edward sa isang
matigas na bagay causing it to break open..
Blood of bright red began to flow from Edward's wounded forehead.. akma ko sana
siyang kukunin nang bigla siyang napatayo sa loob at nagpatuloy sa pag kulikot sa
mga controls sa unit..
"Ano bang ginagawa mo!!! hindi na functional ang mga iyan!!"
"I know.. but I've got to try!! alam kong useless na ang unit natin.. but there's
one more thing na kaya kong gawin upang mailigtas ka.."
"What the! what do you mean only me?! I'm not escaping here without you dammit!"
Marahas kaming tumilapon as the EAF troops continued to fire missiles at the
surroundings of our unit..
Why the hell aren't they hitting us? bakit hindi nalang nila kaming diretsuhin!
Drops of Edward's Red blood freely flows inside our weightless unit as he
continues to press my controls..
"Pag nagpatuloy pa ang pag atake nila saatin at this state, sooner or later,
mababasag ang glass window ng unit natin at mawawalan na tayo ng hangin.. hindi
sapat ang oxygen levels ng helmet natin.."
Hindi ko maintindihan ngunit tila bay nakaramdam ako ng matindig takot sakanyang
mga sinasabi as we continue to receive much more impact through our damaged unit..
Gumuhit ang ngiti ng pag asa nang biglang lumiwanag muli ang radar ng aming unit,
ngunit agad iyon napalitan ng matindig takot nang bumulaga mula saaming harapan ang
Colloidal Mechanical Knight Unit ng EAF at itinutok ang kanyang hawak na higanteng
baril patungo saaming unit..
Hindi ko na nagawang makakilos sa sobrang takot habang pinagmamasdan ko ang mga
laser partciles na nabubuo sa nozzle ng kanyang baril..
Hanggang dito nalang ba talaga kami? mauulit nanaman ba? napapikit ako at niluwagan
ang hawak sa controls as flash backs of my depressing childhood began to flash
again through my eyes..
I guess.. we'll surely meet again in heaven, Joseph.. sooner or later..
And if.. nakikinig ka man ngayon.. Just please.. save.. Edward..
Napapikit na ako nang biglang..
TEEEEET!!
Napalingon ako nang masagi ng aking tainga ang isang manipis na tunog mula sa tabi
ng aking pilot's seat.. nanlaki ang aking mga mata as I saw Edward smiling calmly
back at me..
"Gaya ng sabi mo sakin..Its okay not to be brave sometimes, its okay to be selfish
sometimes, but its never okay to let someone die in front of you without trying to
save them.. now.. let me do that for you.. Howard.."
Mula sakanyang palad ay naroon ang isang emergency eject controller ng aking
pilot's seat..natigilan ako as he quickly embraced me with his weak arms..
He then grabbed me and whispered something through me as he pressed the control's
button..Tears suddenly burst through my eyes as I hear the activation of the Eject
System in my seat..
"You must live no matter what..Sa..sayo..sayonara.. until we meet again, Howard, my
best friend.."
As he closed his eyes, and with one sweet smile the eject system quickly pushed me
outside of the unit in a blink of an eye, breaking the barrier and mirrors..
breaking our bond and separating my hand from Edward's hands..
"Live for me, Howard.."
The moment I escaped in a split second, I had just witness how lasers of blue
penetrated through our unit.. I had witness his final smile as clouds of
destruction quickly devoured him..
Tumigil ang takbo ng panahon as I gazed my astonished eyes on the unfavorable and
untimely tragedy..
Everything on me was destroyed..
Hopes and dreams..
All of our memories...
Our camaraderie..
Our friendship..
All gone.. in a matter of second...
Umugong ang isang maliwanag at malakas na pagsabog sa buong paligid..
"EDWAAAAAAAAAAARRRDDDDD!!!!!"

*** To be continued
____________________________________________________________________________
*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***
Why?! bakit sila pa?! bakit sila pa?!! Ibalik nyo sila sakin!! ibalik nyo
silaaaaaa!!!!!
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 52 : Separation and Reunion
"Ibalik nyo sakin si Vaughn!! Pakisaup! Ibalik nyo siya!!"
____________________________________________________________________________
Code 52 : Separation and Reunion
*** Tristan's Point Of View ***
"Sh*t! at nagawa pa nila akong gawing pain upang palabasin ang pakay nila! you and
your dirty sh*tty tactics, EAF!"
Pabagsak kong sambit habang hawak hawak ko ang controls ng aking unit na
kasalukuyang binabagtas ang gitna ng battle field.
Hindi ko alintana ang pagkalat ng mga lumulutang na patak ng dugo sa loob ng
pilot's seat habang pinipilit kong i-stabilize ang aking pag pi-pilot despite of
the raging missiles and lasers being thrown at me.
Napapikit ako sa kirot dala ng malalim na daplis ng bala saaking kaliwang braso at
binti habang pilit kong iniiwasan ang lahat ng nanggagalaiting unit ng Xavierheld
na umaatake at humaharang saakin.
Para saan pa kung lalabanan ko sila? para saan pa ang pagdanak ng dugo?
Para sa Karangalan?
Para sa Kapangyarihan?
Para sa Katapatan?
Well thats bull sh*t! I should hurry or else Xavierheld Colony will be painted Red
by the blood of innocent civilians!
Mabilis akong umabante, carefully evading and not to destroy those units.. saaking
paglampas sakanilang depensa ay tumambad mula sa hindi kalayuan ang Space Ship
Athena na halos bugbog na sa pakikipaglaban.
Mula sa harapan nito ay natanaw ng aking mga mata ang isang Valkyrie Unit na halos
hindi na magkanda ugaga sa pag pro-proteka sa nasabing space ship.
"Stella.."
Hindi na ako nag sayang pa ng mga segundo at mabilis na humarurot patungo sa Athena
kung saan naroroon si Stella. Nauubos na ang aking oras dang it!
I immediately opened my communication lines as I gave my unit's full blast of speed
towards Stella's Unit..
*** End Of Tristan's Point Of View ***
*** Stella's Point Of View ***
Agad akong napalingon nang biglang tumunog ang warning alarm nang may masagap ang
aking radar na isang mabilis na heat signature patungo sakin.
I hurriedly opened my image screen at laking gulat nang makita ang misteryosong
pulang Valkyrie Unit na palapit saaming direksyon.
He had successfully passed Admiral Yohannes's squad without him damaging or killing
any single pilots or units.
Nakapagtataka naman ang kanyang ikinikilos, come to think of it, the one who pilots
that unit is a loyal knight of the EAF.
Kunot noo kong pinagmamasdan ang kanyang paglapit saaming harapan.. hinigpitan ko
ang aking kapit saaking mga controls as I quickly moved forward..
I'm not letting you pass this time, Tristan..
With one swift move ay agad kong inilabas ang aking light saber.. My eyes still
focused on my screen as my unit controls trembles due to great speed..
Sa pagbilis ang aking bawat pag hinga, sa bawat pawis na kumakalat saaking mga
kamay, sa panalalamig ng aking buong katawa, kaakibat nito ang takot sa kung anong
maaring mangyari sakin sa pag salubong ko sa Red Knight.
"Tristan!!!!!"
Malakas kong pag hiyaw as our unit met in a speed of light. I swing my sword with
all my might towards his unit, but he left me astonished as he blocked the sharp
blade using his unit's bare metallic hands.
Bits of sparks threw as he tried to stop the friction of the blade..
"Stella! Stop it! please!"
Gulat kong lingon patungo sakanya as I hear his voice towards my communication
line.. agad na nag flash ang kanyang image mula saaking screen..
Mula roon ay natanaw ko ang kanyang nanghihinang mukha at ang nagkalat na butil ng
dugong lumulutang sa loob ng kanyang cockpit..
Marahan kong niluwagan ang aking hawak sa controls causing me to drop by light
saber..
"Tri..Tristan..!"
"Stella! Please! retreat! tell your fleet to retreat!! nasa panganib ang buong
Xavierheld colony! please! the EAF had their plans up to their sleeves!"
Nagulantang ako saaking narinig mula sakanya, leaving me confused and shocked.. ano
bang pinagsasabi mo?
Nang biglang...
FOOOOOSSSHH!!
A sudden raging blow quickly threw Tristan's unit away from me as Vaughn's unit
swiftly slammed it using his Four sided Ax..
"So we meet again!? Don't you dare lay a finger towards Stella, you traitor!!"
The violent impact caused the left hand of Tristan's unit to detach, thus leaving
it greatly damaged as thick smoke escapes from it..
He flew above us but still, hindi parin nagpapakita ng kahit anong motibo ng pag
atake saamin..
"Vaughn! Stella! please! retreat with your fleet! for at this rate EAF will surely
out numbered you! Let me explain everything!! let me save you!"
Tristan with his trembling voice over the line..
"Being d*mn concern about us? such a pathetic and desperate move rookie! Don't tell
us what to do!"
With Vaughn being sarcastic, he then swiftly attacked the Red knight's unit.. but
it seems na pilit na iniiwasan ni Tristan ang mga atake ni Vaughn..
Pinagmasdan ko ang kanilang mainit na sagupaan saaking screen.. nakaramdam ako ng
kakaiba as I observe how Tristan remarkably avoids all of Vaughn's attack..
Hindi normal na gawain yan ng isang loyal knight ng EAF.. ano ba ang nagtulak
sakanya upang gawin ito? ano ba ang totoong motibo niya?
Is he leading us to a trap?
Or, Is he telling the truth?
Should I give back my trust to him?
"Captain Vaughn! retreat at once!"
Napalingon ako nang marinig ang firm na boses ni Admiral Yohannes na agad na
umagapay kay Vaughn sa paghahabol kay Tristan..
"Why all of the sudden, Yohannes?"
Vaughn with his startled voice as we began to chase the Red Knight's unit..
"Alexander and Revienne needs reinforcement and back up as they clear the explosion
site on Schwarz Ruins.."
"What? an explosion?
Gulat na pahayag ni Vaughn patungo sa unit ni Admiral Yohannes. naghalo ang kaba at
pag aalaa saakin nang marinig ko iyon.
"A sudden explosion had occurred there about 30 minutes ago.. and to our dismay,
neither the Athena nor the Lunar Base can no longer contact the Space Fighter
Gemini.."
Natigilan kami saaming narinig mula sa binatang Admiral..
"Si Edward?! Si Howard?! are they okay?"
Pag aalala kong bulalas.. walang kumawalang imik sa binatang admiral at nagpatuloy
sa kanyang pag pilot..
"Still negative. Alexander and Revienne are on their way there, that's why we need
to back them up. knowing that their units are built for only for rescuing, malaki
ang possibility na hindi sila gaanong makakalaban in case na aatakihin sila and
unfortunately, kulang na kulang ang troops natin.. hindi maaring sabay sabay tayong
pumunta lahat roon.."
"Roger then, I'll go on, Yohannes.."
Seryosong pahayag ni Vaughn mula sakanyang unit.. agad siyang humiwalay saaming
grupo at lumiko palayo saakin..
Pinagmasdan ko ang kanyang paglayo mula saaking tabi.. nasagi ng aking mga mata ang
aking image screen nang bigla itong bumukas..
"Ayan ka nanaman Stella, whats with that look? ahahaha! nag aalala kaba para
sakin?"
Kunot noo ko siyang tinignan at pilit na pinigilan ang mga nangingilid na luha as I
gazed upon his carefree blue eyes..
"Ta..tanga kaba tlga Vaughn! sy..syempre.. kung alam mo lang..!"
Hindi ko na nagawa pang itago ang lungkot at pag aalala saaking mukha habang
namumulang umiwas sakanya..
"Ahaha! naku Stella.. don't worry about me.. ako ata ang pinakamagaling na pilot ng
Xavierheld! wahaha!!"
Napa poker face nalang ako saaking narinig.. I cant believe na nagagawa pa niyang
tumawa at magbuhat ng sariling bangko sa gitna ng magulong gera..
He hasn't even changed a bit.. napangiti ako..
"Stella.."
Agad akong napatingala sa screen as I heard his firm yet assuring voice over the
line..
"Mahal na mahal kita kahit anong mangyari, tandaan mo yan palagi.."
Natigilan ako sakanyang sinabi at napako ang aking mga mata sakanyang maaliwalas na
mukha.. naroon ang ngiti sakanyang labi na nagpakalma sakin..
Napapikit ako at sinuklian siya ng ngiti sa kabila ng mga luha ng takot na gusto
nang kumawala..
"Mahal na mahal rin kita, Vaughn.."
"Ayos.. haha pa kiss naman Stella! wahaha! pampatibay loob lang!"
"Ano kaba Vaughn hanggang dito ba naman.."
"Sige nanaman Stella o, please, haha alam kong gusto mo rin.. wahaha!"
He smirked at me as he wiggles his eyebrows.. ghad dammit Vaughn!! pilyo ka parin
kahit kailan!
Napabuntong hininga ako as I loosen one hand on my controls.. I immediately kissed
my palm and blew the imaginary kiss towards my screen leaving me blushing like a
ripe tomato..
Vaughn then gestured like catching it and a wide smile grew on his face as his
spirit lifted up with courage..
"Ayos! haha salamat babe! lets go kick some EAF's a*s!"
With his courageous smile he then flew and accelerated through the vast
battlefield.. pinagmasdan ko ang paglayo ng kanyang unit..
Please be safe.. please return back into my arms..
Vaughn..
*** End of Stella's Point of View ***
*** Vaughn's Point Of View ***
Agad kong sinalubong ang mga puting Steel Paladin Units nila Alexander at Revienne,
na pabalik na mula sa explosion site.. halata sa mga units nila ang hirap sa
pakikipaglaban gamit lamang ang kanilang malalaking kalasag pag depensa..
Mula sa ibaba ng space station ruins ay kitang kita ng aking mga mata ang malaking
damage na ginawa ng pag sabog.. ngunit laking pagtataka ko at hindi ko na nahagilap
pa ang wreckage ng Space Fighter Gemini..
That's unusual..
"Captain Vaughn! thank goodness!"
"How was it? did the two lads made it?"
Mariin kong tanong over the line.. ngunit tila bay natahimik silang dalawa..
"We only managed to retrieve Howard, that was seated on an ejected pilot's seat and
knocked down unconscious while floating in mid space.."
"And Edward?"
Umugong ang panadaliang katahimikan..
"Negative. still no signs of him."
Agad na naputol ang aming usapan nang biglang tumunog ang aming mga radar nang may
ma detect itong isang matulin na heat signature patungo saamin..
"Revienne Look out!"
Malakas na bulalas ni Alexander, ngunit nahuli na ang lahat. marahas na tinamaan
ang kaliwang paa ng unit ni Revienne causing her to descend..
"Revienne!!"
Mabilis na hinatak ni Alexander si Revienne na halos mapasigaw sa takot sa loob ng
unit niya habang akay akay ang walang malay na si Howard sa loob..
Napadagdag pa sa problema ang mga sumusugod na unit ng EAF sa paligid.. dang it!
they are not supposed to attack medic units! sh*t!
"Alexander! bumalik na kayo agad sa Athena.. I'll cover up the both of you!"
"But--!"
"No buts now Alexander! just follow my orders kung ayaw mong mapahamak kayong
dalawa ng girlfriend mo! come to think of it, may dala kayong sugatan.. EAF wont
take any chances! now go!"
"I understand.. be careful, Vaughn.."
Napangiti ako as they retreated.. like expected, marahas kaming pinaulanan ng mga
rumaragsang mga missiles, but hindi ako nagpadaig sakanila..
I activated the multi missile launcher that was a feature on this kind of unit..
with a single press, agad na napuruhan ng aking mga missiles ang mga units ng EAF
causing them to decrease in number and let Alexander and Revienne pass through.
Nang biglang..
"Stubborn you are, Captain Vaughn Meinhardt."
Nagulantang ako nang bigla kong maramdaman ang isang malakas na pag hatak sa paanan
ng aking unit at mabilis akong itinilapon paibaba ng space ruins..
Marahas akong sumalpok sa matitigas na debris ng space ruins, causing my booster
wings to be damaged.. damn it!
Pinilit kong i control at paliparin muli ang aking sakay na unit ngunit tila bay
may kung anong invisible force ang pumigil rito..
Napatingala ako at halos manlaki ang aking mga mata nang dahan dahang i reveal ng
isang Mechanical Knight ang kanyang kulay..
What the! isang colloidal Mechanical Unit!
"So we meet again, Captain Vaughn Meinhardt.. or should I say.. Experiment A03-
OCG.."
Natigilan ako nang marinig ko ang boses ng isang babae mula sa unit na iyon.. what
the?!
Panic started to set in as she then forcefully opened my front hatch using her
unit's gigantic hands, and with one violent impact, agad ko nalang naramdaman ang
sakit ng pagsalpok ng aking ulo sa matigas na parte ng cockpit..
The feeling of being lightheaded and dizziness suddenly filled my body as I saw
floating drops of blood coming out through my shattered helmet..
Blood stained my dimming vision as I saw a woman with emotionless green eyes
approached me..
"Just my luck..I've just hit 2 birds with one stone.."
Agad akong umiwas sakanyang akmang paghawak saakin as great weakness grew all over
me..
"Le..Let go of me! Sh*t. I..need.. to.. go.. back..to.. my.."
Pinilit kong inimulat muli ang aking mga mata, but I can no longer feel my weak
body as darkness filled my eyes..
"..wife..."
*** End Of Vaughn's Point of View ***
*** Stella's Point Of View ***
Agad akong napalingon sa kawalan ng bigla akong kutuban ng kakaiba.. agad na sumagi
saaking isipan si Vaughn.
Please be alright Vaughn, please be.. bumalik ka sakin, please..
"Stella! Please hurry back back to Athena.. were being out numbered! ako nang
bahala sa unit na to.."
Malakas na anunsyo ni Admiral Yohannes as we're still trying to catch Tristan up..
dang it! hindi paba sila titigil?! nauubos na ang buong fleet namin and hindi pa
nakakarating ang reinforcements!
Pikit mata akong humugot ng hininga..
"Let me fight my brother, Admiral!"
Nahalata ang pagkalito ng admiral sakanyang narinig..
"Huh?! are you sure?"
"Yes.. please, hurry back to Athena, they need you there Admiral.."
"Copied.. just be careful, Stella.."
With his firm command, he then turned back towards Athena, leaving me with
Tristan.. upon the disappearance of the Admiral ay agad na tumigil ang unit ni
Tristan and stared at me..
Agad din akong napatigil at pinagmasdan ang unit niya..
"Stella please! please hear me out! all of you are in great danger! I have the
knowledge towards EAF's plans over Xavierheld.. just please!"
"Why are you doing this Tristan? dinudungisan mo ang katapatan mo sa EAF!"
"I am no longer the EAF's knight.. "
Natigilan ako saaking narinig mula sakanya..
"I've been betrayed. the EAF betrayed me, like I betrayed Xavierheld.. I guess what
comes around goes around.."
Nang biglang..
"Stella!!!!!"
I hurriedly lined my defense upon a raging Mechanical Knight that all of a sudden
attacked me from above..
Napahawak ako ng mahigpit saaking mga controls as I endure the sharp blades of its
gigantic sword.. marahas ko siyang sinipa palayo sakin using my unit's leg..
Umugong ang isang nakakalokong halakhak ng isang familiar na boses mula sa violet
na unit na iyon..
"Serene!"
"So its you again! I never thought na magkikita muli tayo sa battlefield, eh,
Stella? and this time, sisiguraduhin kong pati yang halang mong kaluluwa ay hindi
makakaligtas!"
Akmang susugurin na niya ako muli nang bigla siyang hatakin at atakihin ng unit ni
Tristan..
"Stop this sh*t Serene for once!!"
Tristan with his firm voice.. He then grabbed his unit's combat knife and started
to oppose Serene with only an arm..
"So You've also betrayed EAF, eh Tristan? well, well, well, ang dakilang traydor at
ang mamamatay tao! magsama kayo sa impyerno!"
I tried to intervene, but Tristan wont let me.. agad akong napatingala saaking
screen at gumapang ang lamig saaking buong katawan nang masilayan ng aking mga mata
ang napakaraming fleet ng EAF sa aming harapan..
Sh*t! sa lagay na ito, siguardong makukuha nila ang Lunar Base!
Agad akong napalingon nang marinig ko ang isang malakas na pagsabog sa unit ni
Tristan nang marahas siyang napuruhan ni Serene.
Mabilis kong hinatak ang kamay ng kanyang damaged unit upang suportahan siya.. at
this rate, nanganganib na ang buhay namin ni Tristan..
I dont have any choice but to escape together with him.. Hindi ko maaring iwan si
Tristan sa lagay na to..
Hindi na ako nag dalawang isip pa at agad na pinatakbo ang aking unit habang akay
akay ang napinsalang unit ni Tristan..
"He..Hey Stella! what are you doing?"
Nanghihinang pahayag ni Tristan..
"Wala na tayong laban sa lagay na to Tristan! were being out numbered by your own
troops damn it! at this rate, hindi din kita pwedeng pabayaan dun as Serene will
surely kill you!"
Nang biglang..
BOOOOOMM!!
Marahas kaming napatilapon nang maramdaman namin ang pagtama ng iilang mga missiles
mula sa unit ni Serene causing us to be separated..
Mabilis ko siyang binalikan ngunit natanaw ko ang isang napakabilis na laser beam
na bumubulusok patungo sa direksyon ng walang kalaban laban na si Tristan..
I hurriedly pressed my missile button in attempt to intercept it, but to my great
fear, walang lumabas as the screen prompted me..
AMMUNITION EMPTY!
Sh*t!
BOOOOM!!
"Tristan!"
I shouted with great fear as clouds of smoke embodied his unit, nang biglang..
"Dammit! hindi ko akalaing ganito kahihina ang mga piloto ng EAF!"
Natigilan ako at madaling tumingala nang marinig ang isang pamilyar na boses ng
isang lalake.. nanlaki ang aking mga mata as I saw a black and gray Mechanical
Knight defending its shield in front of Tristan..
"Bumangon ka dyan! Tristan!"
Hindi ako makapaniwala saaking naririnig ngayon..
"Ca..Captain Helsberg?!!"
Agad akong napalingon nang madatnan ko saaking screen ang isang malaking paparating
fleet at agad na sinuportahan ng aming kampo..
Te..teka.. hindi iyon reinforcement ng Xavierheld.. then suddenly..
"Melrey, assist the others! Stella! are you okay?!"
Napatingala ako as I saw a crimson Steel Paladin above us.. agad na nag flash
saaking screen ang mukha ng isang babaeng pilotong may pulang buhok..
"Co..Commander Hellen!!"
This time I'm quite sure.. The Black Rogue came to aid us.
As our reinforcement fleet double in size, the EAF then started to retreat..
Napatingala ako as I saw a Mechanical Knight unit quickly soared through the
galactic Skies.. sa kanyang kaliwang kamay ay tila bay may hawak hawak siyang isang
lupaypay at pamilyar na robot unit..
Halos nanlaki ang aking mga mata nang matanto ko kung ano ang dinadala ng
mechanical Knight na iyon..
"Dammit! they had captured Valkyrie Unit Odin!"
Hindi na ako nagdalawang isip nang marinig ko ang pahayag ni Commander Hellen.. I
flew with all my might and speed as I try to rescue my lover.
"Stella! retreat! I repeat! Retreat Lieutenant Franz!"
Hindi ko na nagawa pang sundin ang mga orders as fear reigned me.. mas pinabilis ko
pa ang aking pag accelerate.. hindi ko na nagawa pang mapigilan ang aking mga luha
at sigaw as I attempt to save him in the hands of the EAF..
"Vaughn!! ibalik nyo si Vaughn sakin!!"
I stretched my unit's hand as far as I can to reach him.. only meters away nang
biglang kong maramdaman ang pagtama ng isang missile saaking likuran causing my
unit's booster wings to be damaged..
Thick clouds of smoke and the sound of warning alarms filled inside my cockpit as I
roughly descend..
"Vaughn!! Ibalik nyo sakin si Vaughn!"
My weak and tired arms reached towards the screen. Tears ran down my fearful eyes
as I witness how they had parted and separated us..
Ibalik nyo sakin si Vaughn..
Please... I beg of you..
Please give...
Give my Husband back..
"Vaughn!!!!"

*** To be Continued
_____________________________________________________________________________
*** CAPTAIN HAGALAZ' PREVIEW SCENE ***
We returned and we shall support the Xavierheld, for the EAF has its own plans of
destroying the both of us..
The husband has been captured, The wife had learned all about her true identity,
and His brother is now homeless.
Next on Code 0x15 Project ANGEL: Code 53: The Zoilant Couple
"The exact replica of the husband and wife.."
_____________________________________________________________________________
Code 53.1 : The Zoilant Couple
*** Stella's Point Of View ***
Ramdam na ramdam ko ang mga malalamig na butil ng pawis na nangingilid saaking noo
habang pilit na inaangat ang controllers ng aking pabagsak na unit.
Hindi na magkanda ugaga ang alingaw ngaw ng tunog ng alarm system sa loob ng
cockpit at mariing sinasabayan ng mga pulang ilaw ng system controls na nag
rereflect sa salamin ng aking helmet.
Damang dama ko ang aking mabilis napag bulusok paibaba. both of my booster wings
were severely damaged and at this rate, wala na akong iba pang magagawa kundi ang
salubungin ang impact ng aking pag bagsak.
I maneuvered my controls so that it my unit's gigantic arms will protect the chest
to where my cockpit sits. Naging mabilis ang mga pangyayari at rumagasa ang pagtama
ng iilang mga debris saaking unit, causing it to stumble down several times and
finally roughly descending through a steel floor.
Hindi pa natapos roon ang aking kamalasan at agad kong naramdaman ang mabilis na
pagguho ng kinalalagyan ko dahil sa bigat ng aking dalang unit na sinabayan pa ng
marurupok na sahig ng ruins.
Umugong ang ingay ng pagsalpok ng isang malaki at mabigat na bagay paibaba at
tumilapon ako palabas ang aking unit dahilan upang mapahandusay ako sa isang
malamig at maalikabok na sahig..
Binalot ng kakaibang lamig ang aking katawan habang marahang nakadapa at pilit na
pinipigilan ang aking pagluha..
Nanlulumo kong pinagmasdan ang alikabok na kumapit saaking suot na puting leather
gloves saaking mga kamay.
Wala na.. wala na akong pag asa.. ni hindi ko lamang siya nagawang iligtas..
Napakawalang kwenta ko.
Hinayaan ko ang pagbagal ng oras habang kusa nang pinakawalan ng aking mga mata ang
mga rumagasang luhang pilit kong ikinukubli.
Mga luhang wala lang namang nagawa upang iligtas si Vaughn. Mga luhang punong puno
ng panghihinayang.. Mga luhang hindi na muling mapupunasan ng aking minamahal..
Ikinubli ko ang aking paghagulgol sa pamamagitan ng pag yukom ng aking mga palad,
nang biglang..
"Stella.."
Agad akong natigilan at mabilis na napaupo nang makarinig ko ng isang mahinang pag
bulong mula sa kadiliman ng ruins.
Hindi ko alintana ang mga luhang bumabasa parin saaking mga mata habang ako'y
napatayo at napatingala sa sira sirang kisame ng nasabing lugar.
Umugong ang kakaibang lamig at nakakapangilabot na pakiramdam sa loob..
"Stella.."
Mabilis akong napalingon habang damang dama ko ang mga maliliit na piraso ng mga
debris na tumatama saaking mga paa.. dumaloy ang kaba saaking dibdib habang dahan
dahan kong binagtas ng daan mula sa may hindi kalayuan.
Tanging ang yapak ng aking mga paa lamang ang narinig sa buong pasilyong
pinaglumaan ng panahon at gera. mula sa tabi ng dingding ay naroon ang mga basag na
salaming minsang naging pananggalang ng isang lumang silid..
Maingat akong dumungaw sa kabila ng mga nakausling bubog. sumalubong saaking
paningin ang iilang mga luma at sira sirang crib ng mga sanggol na nakakalat mula
sa loob.
Kunot noo akong nagtaka sa kung bakit naroroon ang mga bagay na iyon habang
nagpatuloy ako saaking maingat na paglalakad sa maginaw na pasilyong sinisinagan
lamang ng kakarampot na liwanag na nagmumula sa kalapit na space station.
Tahimik akong napaliko at napatingin saaking inaapakan.
Mga natuyong bakas ng dugo sa malamig na sahig na pinaglumaan na ng panahon.
Umugong ang magkahalong takot, kaba at pagtataka saaking isipan habang dahan dahan
kong inilabas ang aking combat knife mula sa side pocket ng aking hita.
Nababakas ang matinding pagpupunyagi sa mga nakakalat na dugo sa sahig na nag iwan
ng isang mahabang bakas ng patak ng natuyong dugo.
Tuluyan akong dinala ng aking mga paa sa isang napaka pamilyar na hallway.
Ang lugar na to!
Kumalabog ang aking puso nang matanto ko ang lugar na iyon habang pinagmamasdan ang
mas malalaking sanaw ng natuyong dugo na nag mantsa sa sahig, pinto at sa salamin
ng isang bintana.

Mabilis na nag flashback saaking paningin at isipan ang mismong parehong lugar na
aking nakita sa Holographic Metal Assessment Examinations.
Ang lugar na ito... ang mismong kinatatayuan ako..ang eksaktong lugar kung saan ko
nakita ang isang babaeng taglay ang aking mukha na naliligo sakanyang sariling
dugo.
Nagbalik ang lahat saakin. Her face.. Her emerald eyes.. Her blood.. The gunshots..
This place!--
Panic started to set in as I remembered the next scenario that will happen that
scared the sh*t out of me..
I saw a cast of human shadow standing behind me as I lift my head up towards the
glass window.
Sh*t!
Fear crawled through my body as I quickly ran side ways across the hallway.. Hindi
na ako napalingon pa habang dinig na dinig ko ang mabilis na pagtibok ng aking
puso.
Damang dama ko ang lamig ng takot sa bawat sulok ng aking katawan at ang mabibigat
na hiningang aking pinapakawalan as I try to escape.
"Vaughn!!! "
Takot at desperado kong pagsaklolo sa kawalan habang mabilis na lumalayo sa kung
ano man ang humabol palapit saakin.
Hindi ko na nagawa pang mapigilan ang aking pag iyak sa sobrang takot na gustong
kumawala mula saaking hinihingal na dibdib, for I am aware that, malabong dumating
ang taong sasagip sakin. Dammit Vaughn!
Dinig na dinig ko ang yabag ng pagtakbo sa sira sirang sahig. My knees grew weak as
I continue to endure the overwhelming fear. At this rate surely maabutan niya ako..
I have to do something! Pucha! siguradong pagtatawanan ako ng blonde and mature na
manyak na yun pag nakita niya akong ganito! Kainis ka Vaughn! bakit kasi kailangan
mo pa akong iwan!
Pilit kong idinaan sa biro ang matinding takot na bumabagabag saakin.. nasinagan ng
kakarampot na pag asa ang aking mga mata nang makakita ng isang dimmed na liwanag
sa isang silid.
Wala akong sinayang na oras at agad akong pumasok roon.. pigil hininga akong tumabi
sa pinto habang maingat kong ihinarap ang talim ng aking combat knife patalikod at
maiging inabangan ang paglapit ng aking target.
Dinig na dinig ng aking mga alertong tainga ang paglapit ng mga yapak..
Hindi ko alintana ang pawis na pumatak saaking mukha habang hinigpitan ko ang hawak
ko sa patalim..
Binabasag ng mabilis at mabigat niyang yapak ang nakakabinging katahimikan..
Kaunti nalang..
Kaunti pa..

At sa isang iglap ng kanyang pag liko ay buong lakas at mabilis kong ihinagip
patalikod ang talim ng aking hawak na combat knife. Ngunit tila bay natigilan ako
nang wala akong naramdamang kahit anong pagtama sa talim..
Sh*t! sa ibaba!
Nanlamig ang aking buong katawan nang bigla kong maramdaman ang kanyang mabilis na
pag hagip saaking baiwang.. kasabay ng aming pagtilapon sa maalikabok na sahig ay
ang mabilis niyang pag hawak saaking kamay at pag didisarma niya saaking hawak na
patalim.

Pinagmasdan kong umikot paibaba ang matalim kong armas bago ito tuluyang bumaon sa
sahig mula sa hindi kalayuan.
"What the hell are you doing Stella!"
Gulat akong napatingala sa taong ibinakod ang kanyang mga kamay sa magkabilang side
ng aking nakahandusay na katawan.
Hindi niya alintana ang pagpatak ng sariwang dugo mula sakanyang sugatang kamay at
binti habang kunot noo niya akong pinagmamasdan..
Nasinagan ng kulimlim na liwanag ang kanyang mukha..
"T..Tristan?!"
*** End of Stella's Point Of View ***
*** Tristan's Point Of View ***
"Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo Stella? you almost cut my throat there!"
Kunot noo kong pag sabmit sakanya.. halata parin ang gulat sakanyang mga matang
hindi naglaon ay napuno ng luha ng pagkatakot..
Agad kong naramdaman ang mabilis niyang pag yakap sakin.. buong lakas niyang
inilabas ang kanyang takot nang nagsimula siyang umiyak na parang bata..
"Kainis naman eh! wag mo naman akong takutin ng ganun Tristan!"
Nanginginig niyang sabi habang umaapaw ang luha sakanyang mga mata.. naririnig ko
ang kanyang paghila ng uhog dala ng pag iyak..napabuntong hininga ako at
napangiti..
"Iyakin ka parin, kahit kailan, Stella.. tulad na tulad noong inaakay kita saaking
mga bisig."
Napaharap si Stella nang marinig ang aking mga sinabi.. dahan dahan akong napatayo
sa kabila ng hapdi at kirot saaking mga kamay at binti..
"An..anong..anong ibig mong sabihin Tristan?"
Napatingin ako sakanya at maingat siyang inalalayang tumayo..
"Pagmasdan mo ang ating paligid, Stella.."
Mahinahon kong pag utos sakanya.. hindi magawang maitago ni Stella ang matinding
gulat nang makita ang mga matatayog at higanteng glass cylinders na nakakalat sa
buong silid.
Mula sa kakarampot na liwanag na dala ng isang naghihingalong ilaw ay nasinagan
namin ang iilang mga basag na bubog ng test tubes at iba pang laboratory
instruments na nakalat sa maalikabok na sahig.
Mga latak ng napagiwanang panahon ang nagkubli sa iilang mga aparato sa paligid.
Ang ibang glass cylinders ay nadungisan ng makakapal na alikabok sa paglipas ng
panahon. Ang iba ay basag at wala nang pag asang magamit pa muli.
Naagaw ang atensyon ni Stella nang may maapakan siyang isang madungis na kulay sky
blue na T shirt pang bata.. dahan dahan niya itong kinuha at ipinagpag.
"I..isang damit pang bata?"
Mula sa gawing itaas ng damit ay may nasinagan ng kanyang mga mata ang isang maliit
na tatak.
"Aeterna Research Facility, Xavierheld"
Sinalubong niya ako ng tinging punong puno ng katanungan.
"N..nasa..nasaan na tayo Tristan?!"
Mahinahon kong ibinaling ang tingin ko sakanya at dahan dahang lumapit sakanyang
harapan..
"We're home, Stella.. Welcome Home.."
Halata ang pagtataka sakanyang mukha..
Buong tindig kong kinuha mula saaking bulsa ang isang maliit na lalagyan ng isang
likido at marahan itong ibinuhos saaking mumunti at mahabang piraso ng aking buhok
sa tabi.

Unti unting napalitan ng takot at pagkalito ang mga mata ng dalaga nang masaksihan
niya ang pag patak ng itim na dye mula hibla ng aking buhok, daan upang muling
makita ang tunay na kulay nitong neon blue.
"Neon Tinged hair strand na tulad kay--"
Natigilan ang dalaga at nagkasalubong kami ng aming mga tingin, nang biglang..
"Welcome home, Experiment A04-ECG, Experiment A05-OGC.."
Agad kaming napalingon mula saaming harapan nang marinig namin ang isang makapal na
boses. Isa isang lumiwanag ang bawat nakahilerang fluorescent lamps mula marupok na
kisame.
Binati kami ng ngiti ng isang matangkad na lalakeng nakasuot ng uniporme ng
Xavierheld.
Kitang kita ang kanyang katandaan sa kanyang mapupungay na mga mata. ang mga matang
saksi saaking unang paghinga kasama sina Vaughn at Stella sa mundong ito.
I step forward and kept Stella behind me as I stare at the familiar man.
"Hindi parin nagbabago ang mga titig mo, Experiment A04-ECG, or should I call,
Lieutenant Tristan Aldebert? Professor Vincent Vanguardia must be proud at you."
Kunot noo ko siyang pinagmasdan.
"So its you again, General Alfred Hemmingway.. the former head of Xavierheld
Research Institute.. Its been a while, old man. I brought Stella home.. I brought
my sister home.."
Gulat na napahakbang si Stella sa harapan.
"Stella? Napakagandang pangalan..is that the name Mr. Franz had given to you, young
lady?"

Pinagmasdan ko ang dahan dahang paglakad ni Stella upang makaharap ang matiwasay na
matandang lalakeng nakatayo mula sa hindi kalayuan.
"Just as I expected, 22 years had passed, and Elaizabeth's appearance still
flourishes in you.."

Umugong ang katahimikan sa buong paligid as the young lady then gently took of her
necklace with a golden ring pendant and had shown it to the old man.
Ngumiti ang matandang heneral ng matiwasay..
"Well, I guess this is the right time to tell you what you really want to know,
Stella.."
*** End Of Tristan's Point Of View ***
*** General Alfred's Flash back, 32 years ago ***
AETERNA RESEARCH FACILTY, LUNAR BASE BORDER, XAVIERHELD 0357H (03:57am)
Tanging ang paghabol ko saakig mga hininga at ang yapak ng aking mga nagmamadaling
mga paa ang umiiral sa isang tahimik at magulong pasilyo na kasalukyan kong
binabaybay.
Hindi ko alintana ang mga patay-sinding ilaw na nagpadilim sa buong lugar. umuugong
ang mga mararahas na sigaw ang mga agresibong mga sundalo ng Xavierheld at EAF mula
sa kabilang dako ng facility.
Nababangga ng aking mga paa ang nagkalat na papel at libro sa paligid habang dinig
na dinig ko ang mga hiyaw at pasakit ng aking mga kasamahan sa loob.
Mga hiyaw ng pagmamakaawa na sinasabayan ng malalakas na putok ng baril sa hindi
malamang dahilan.
Akma akong liliko sa pasilyo nang marinig ko ang mga yapak ng iilang mga armadong
sundalo na papalapit. mabilis akong napasandal sa dingding at pilit na hindi
kumawala ng kahit ingay ng aking pag hinga.
"Huh? narinig mo ba yun?"
Napapikit ako nang marinig ko ang kanilang mga boses.
"Ano kaba! wala naman eh. kape pa more!"
"Ahaha! actually naka 3 tasa ako ngayon eh. eh ikaw ba naman gising ka ng halos 12
oras para lang sa mission na ito. ano nga ba ang tawag dito uhm.."
"Operation Cleansing Genocide tanga!"
"Ah oo.."
Panandaliang natahimik ang dalawa sa may pasilyo.
"Hindi ba, mali ang gagawin natin, pare? I mean.. wala namang kasalanan ang ibang
mga ANGELS dito, and besides, hindi lahat ng mga tao sa facility na ito ay mga
ANGELS. may mga pangkaraniwang tao rin ang naririto tulad natin."
"But wala tayong choice, pare, we're just following orders. at isa pa ma ve-verify
naman ang bawat isa sa kanila pag dating sa base. eh kung hindi nag rebelde ang mga
ANGELS sa alyansa ng Xavierheld at EAF, hindi sana mangyayari ang ganito
sakanila, and besides, hawak tayo sa leeg ng EAF, you know the consequences once
tumiwalag ka sakanila."
Muling umiral ang panadaliang katahikan sa pagitan ng dalawang sundalo.
"Halika na, kailangan pa nating hanapin yung dalawang mag asawang head ng facility
na ito. we have the orders to capture them."
"Dr. Troy and Elaizabeth Zoilant?"
Seryosong sabi ng isa habang naglakad na. agad namang sumunod ang kanyang kasama.
"Yes..Balita ko pure blooded ANGELS ang mag asawang yun. nakakapanghinayang lang at
kailangan na silang patahimikin ng alyansa.."
Napayukom ako ng aking kamao habang pinagmamasdan ang kanilang pag lisan..
napapikit ako at mabilis na tumakbo palayo..
Ito ba ang kapalit ng kalayaan ng Xavierheld mula sa kamay ng EAF? ito ba? mga
buhay ba ang mga inosenteng ANGELS ang kapalit for this stupid independence sh*t!?
Nasa panganib ang buhay nila Dr. Troy at Dr. Elizabeth! dammit! I have to do
something!
Agad akong nagkubli sa isang silid at mabilis na kinuha ang aking phone. pinilit
kong i dial ang number ng aking matalik na kaibigan..
Narinig ko ang pag ring mula sakabilang linya, ngunit tila bay walang sumasagot..
"Come on Vincent! answer the damn phone!"
Nang biglang..
BANG!!
Napabitaw ako saaking hawak kong phone nang bigla akong makarinig ng isang malakas
na putok ng baril sa hindi kalayuan. sh*t!
Hindi na ako nagpaligoy ligoy pa at mabilis na kumaripas ng takbo patungo sa
direksyon ng nasabing putok.
Naghahalo ang matinding takot at kaba saaking dibdib habang matuling binabagtas ang
hallway nang biglang..
"Hoy! tumigil ka sangalan ng alyansa!"
Marahas na pagkasigaw ng iilang sundalong nakakita saakin mula sa hallway.. dammit!
kung minamalas ka nga naman! hindi na akong nag atubiling sundin ang nais nila at
nag patuloy muli saaking pagtakbo.
Hindi sila nagpa daig at mabilis rin akong hinabol mula saaking likuran.. wala na
akong iba pang naisip kundi ang iligaw sila sa facility na ito.
Agad akong napaliko at tumakbo mula sa isang secret passage door.. mula roon ay
mabilis akong kumaripas ng takbo patungo sa left wing facility as I exited through
another hallway.
Napalingon ako at napangisi nang tuluyan nang mawala saaking paningin ang mga
nangagalaiting sundalo, nang bigla akong makaramdan ng paghagip saaking paa.
BLAAAAAG!!
Marahas akong sumubsob sa matigas na sahig dahil sa pagtama ng aking paa sa isang
kung anong bagay na nakaharang.
Dali dali akong bumangon at halos gumapang ang lamig ng takot saaking katawan nang
masilayan ko ang nagkalat na dugo sa buong sahig.
Mapulang dugo na nagmatsa saaking suot na damit at laboratory coat. agad akong
napalingon at nanginginig na napatakip ng bibig sa sobrang gulat sa nasaksihan.
"Dr Eliazabeth! Dr. Troy!"
Mangiyak ngiyak kong sambit nang masaksihan ng aking mga mata ang aking babaeng
guro na naliligo sakanyang sariling dugo na umaagos mula sa malim na sugat
sakanyang dibdib.
Mula sa may tabi ng bintana ay naroong nakasalampak ang malamig at duguang bangkay
ng guro ni Vincent, ang asawa ni Dr. Elaizabeth na si Dr. Troy Zoilant.
Umaagos parin ang mapulang dugo mula sa tama ng bala sakayang noo na halos mag
mantsa sa malinaw na salamin ng bintana at sa kanyang ginintuang buhok.
Halos hindi ako nakapag salita saaking mga nakita.. hindi ko na nagawa pang maitago
ang magkahalong takot at matindig galit sa nakita..
Bakit? bakit kailangang mangyari ang lahat ng ito? bakit kailangang mag tapon ng
buhay kung pwede namang mamuhay ng payapa ang isat isa?
Mga ANGELS at mga ordinaryong tao nagsasama sa mapayapang lugar! hindi naman
imposible yun diba? bakit kailangan pang dumanak ang dugo? bakit?! bakit?!!
Napabalikwas ako ng tingin sa may harapan nang marinig ko ang mga yapak ng
papalapit na mga sundalo. sh*t!
Isa lang ang paraang naiisip ko ngayon..
Napapikit ako at mabilis na kinuha ang dalawang test tubes mula saaking side
pocket.
"Please forgive me, Dr. Elaizabeth, Dr. Troy. Its the only way."
Maingat kong binuksan ang test tubes at mariing kumuha ng sample ng dugo ng mag
asawa at isinecure sa loob ng bawat tubes.
Mabilis kong isinara ng takip ng mga ito at buong ingat itong inilagay muli saaking
side pocket.
"Ayun siya! bilisan nyo! hindi siya dapat makatakas!"
Marahas na sigaw ng mga sundalong nakakita saakin. hindi na ako nagpatumpik tumpik
pa at mabilis na tumayo at kumawala ng takbo patungo sa kung saan ako dadalhin ng
aking mga paa.
Hindi na ako muling lumingon pa. hindi na ako dapat lumingon pa pagkat hindi ko na
maari pang maibalik ang nakaraan at ang nakalipas..
Nasaaking mga kamay ang maaring maging kasagutan sa walang saysay na kaguluhang
ito. iniyukom ko ang aking kamao at mas binilisan ang aking takbo hanggang sa
makarating ako sa isang silid.
Dali dali kong inalis ang isang malapad na carpet at inactivate ang door switch ng
isang automatic trap door gamit ng aking command watch. agad itong bumukas at
mariin akong napatalon patungo sa loob.
Sa pag tapak ko sa loob ng isang sikretong silid ay halos matigilan ako nang
masilayan ko ang mangiyak ngiyak na matalik kong kaibigang nakakubli sa ilalim ng
isang maliit na mesa.
Balot na balot ng dugo ang kanyang dalawang kamay habang takot na takot niyang
tinatakpan ang kanyang mga tainga. hindi niya alintana ang bahid ng dugo sakanyang
mga basang pisngi.
Dinungisan ng mapupulang mantsa ng dugo ang kanyang dating maputi at malinis na
laboratory coat. Halata ang matinding trauma sakanyang pagod na mga lilang mga
matang tinatakpan ng kanyang kayumanangging buhok..
"Vi..Vincent Vanguardia?"

*** To Be Continued
__________________________________________________________________________________
*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***
I am an experimental failure, the product of a scientific error..

But the same blood runs through our veins. The same blood that made us siblings.
The blood that persuaded me to find you no matter what.
Next On Code 0X15 Project ANGEL : Code 53.2 : The Replica Couple
"And soon she will be united with her lover, her husband, her Captain."

__________________________________________________________________________________
Code 53.2 : The Replica Couple
*** General Alfred's Point Of View 32 years ago ***
"Vi..Vincent Vanguardia?"
His purple sunken and tired eyes gazed upon me as I stare back at him with
astonishment. That very moment, I knew, that there was one similar thing that runs
through the back of our minds.
Justice.
Rightful Justice for the death of our mentors. For the death of thousands of
innocent ANGELS.
******************
10 years had passed when me and my best friend were stuck and trapped inside this
abandoned facility. Hindi ko akalaing mabubuhay kame behind EAF and Xavierheld's
back.
At mas lalong hindi ko akalaing may mga taong tinalikuran ang kanilang
pinanggalingan upang kami ay suportahan, mga taong naki isa saaming layunin.
Ang layuning bigyang hustisya ang mga inosenteng buhay na naipit sa walang
katapusang gulong ito. ang layuning magkaroon ng kapayapan sa pamamagitan ng
pagkapantay pantay.
Agad akong napatigil nang bigla akong salubungin ng aking mga assistant. halata
sakanilang mukha ang bahid ng saya at pagod.
"Dr. Alfred!"
Magkasabay na singhal ng isang dalagang may kulay pulang buhok at isang matangkad
na binatang taglay ang dilaw na buhok.
"Mukhang nagmamadali kayo, Hellen, Melrey. what's the fuzz all about?"
"Nagising na po siya!"
Halos manlaki ang aking mga mata saaking narinig mula sakanila. hindi na ako
nagpatumpik tumpik pa at agad na kumaripas ng takbo patungo sa lugar kung saan
nagbunga ang aming 10 taong pagsasaliksik.
Excited akong sinalubong ang aking matalik na kaibagan habang kaagapay ang kanyang
assistant na si Belle.
Mula sa isang malaki at malinaw na salamin sa loob ng isang silid ay nasaksihan
namin at pag angat ng isang higanteng glass cylinder.
Kumawala ang makakapal na usok sa paligid nang tuluyang bumukas ang matibay na
tubong gawa sa salamin.
Kusang naalis ang iilang mga maninipis na kableng nakakabit sa makinis at maputing
balat ng aming nilikha. dahan dahan niyang ihinakbang ang kanyang maliliit na paa
at hindi alinta ang lamig na dumadampi sakanyang hubot hubad na maliit na
pangangatawan.
Pumapatak pa mula sakanyang mga ginintuang buhok ang likidong mula sa loob ng glass
cylinder na nagsilbing kanyang mumunti at masikip na tahanan sa mahigit na 10 taon.
Nasinagan ng liwanag ang kanyang kulay asul na mga matang nakatitig saamin habang
pinagmasdan namin ang kanyang maayos at kusang paghinga sa pinaka unang pagkakataon
na walang kahit anong tulong ng mga aparato.
Umapaw ang kakaibang tamis ng tagumpay nang masilayan ko ang kabuuan ng aming 10
taong paghihirap.
Hindi namin inakala na mula sa kakarampot na sample ng kanilang dugo ay makakalikha
kami ng isang nilalang na magbabago muli sa takbo ng kasaysayan.
Ang nilalang na siyang magiging pag asa patungo sa kapayapaan at sa pagkapantay
pantay.
Dahan dahan akong napadungaw sa salamin nang marahang lumapit ang batang iniluwal
ng higanteng tubo.. agad kong inilapat ang aking palad sa salamin. He then copied
me and laid his little palms on the other side.
Napatitig siya saakin as he innocently gazed upon me with his stunning blue eyes.
His eyes, his blonde hair, the mole on his right cheek, every feature that Dr. Troy
Zoilant had was all in this child.
The ANGEL bloodline once again lit up a spark of hope, as this young boy was born.
The exact replica of Dr. Troy Zoilant. The boy whom we called Experiment A03-
Original Cloned Gene.
*************************
The knowledge of the cloning procedures did not set a limit for our desperate
mission, as after 3 long years, we again, attempted to bring life to the fallen
partner of the late Head Researcher.
Dr. Elaizabeth Zoilant.
But luck wasn't on our side as her clone turned out to have a male gender, and
worst, came out as only a half ANGEL in blood.
His features were very far from expected, thus leading us in a conclusion that both
the conceiving medium used were not properly genetically altered.
Napabuntong hininga ako habang mariin kong bininatawan ang aking chart.
napabalikwas ng tingin saakin ni Vincent nang matapos niyang pinagmamasdan ang
batang may itim na buhok na mapayapang natutulog sa loob ng isang malaking glass
cylinder.
"We have to discard him, Vincent."
Pilit at Pikit mata kong pag sabi sakanya. agad kong naramdaman ang malakas na
paghatak niya ng aking kwelyo as he stared at me seriously.
"What? what the hell is wrong with you Alfred! we created him! we created a living
human! and then you'll tell me to destroy him?"
"As much as I want to keep him, remember, Vincent na hindi sapat ang mga resources
natin sa facility na ito! Ano bang makuha natin sa pag supporta sa isang failed
experiment?"
Pikit matang napabuntong hininga si Vincent as he gently let go of me.. halata ang
panlulumo sakanyang mga mata.
"You're right, I guess. masasayang lang ang mga resources, but, Alfred, think..
just like I said, we created a life. buhay ang isang yan. discarding him like a
dissected animal would also mean that we are like those murderers."
Ibinaling ko ang aking tingin sakanya as he stares at me with his mournful eyes.
mapa hanggang ngayon ay hindi parin aalis ang kakaibangang kalungkutan at trauma
sakanyang mga mata.
Nagpakawala ako ng isang malalim na buntong hininga as I gazed upon the innocent
boy inside the glass tube.
I aimlessly stared at the boy's gray eyes. The same gray eyes of the boy whom we
keep and lived a normal life together with Dr. Troy's replica.
The boy whom we called Experiment A04 - Error Cloned Gene, the boy whom Vincent
Vanguardia kept beneath his wings.
The boy whom he gave the name of Tristan Aldebert.
*******************
The failure didn't stop us from trying again after 3 years. We were definitely sure
that this time, luck was on our side as we witness how a young baby girl cried for
the very first time after she was released from the sealed chambers of the a glass
cylinder.
Just like the Experiment A03-OCG, she had all the physical traits of Dr.
Elaizabeth, not to mention, her bloodline also belongs to the pure ANGELS.
Great joy spread throughout the secret facility as the our mission nearly comes to
an end. sa wakas.! sa wakas! kaunting panahon nalang at lalaganap muli ang
hustisya!
Maingat na inabot saakin ni Hellen ang sanggol at agad ko itong inakay saaking mga
kamay.. napalingon ako nang mapansin ko ang dalawang pilyong mga batang lalakeng
nakamasid mula sa aking tabi.
"Siya po ba ang aking kapatid?"
Curious na tanong ng batang may kulay itim na buhok.
"Pwede ko po ba siyang mahawakan, Professor?"
Buong galak na pahayag ng batang may ginintuang buhok.. napangiti ako sakanilang
dalawa at maingat na inilagay ang maliit na sanggol sa bisig ng batang may gintong
buhok.
Agad akong lumapit sakanilang dalawa at maingat na isinuot ang kwintas na may
ginintuang singsing sakanilang leeg.
Laking pagtataka ng batang may ginintuang buhok saaking ginawa habang pinagmamasdan
niya rin ang pair ng kwintas at singsing na maingat ko ring isinuot sa sanggol.
"An..ano po ang mga ito Professor?"
Nagtataka niyang tanong..
"Bakit sila lang ang may ganun Professor? bat ako wala?"
Nayayamot na reklamo ng batang may itim na buhok.. ngumiti ako sakanilang dalawa
habang marahan kong ginulo ang kani kanilang buhok..
"Malalaman nyo rin sa tamang oras.."
Napatingin lang sila saakin ngunit agad na nataranta nang magsimulang umiyak ang
sanggol.. agad na hinele ng batang may ginintuang buhok ang sanggol at mariing
hinahaplos ng batang lalakeng may itim na buhok ang kamay nito..
Kitang kita sakanilang mukha ang kakaibang galak nang masilayan ang mukha ng
babaeng sanggol. napakaganda nilang tignan. para silang isang buong pamliya.
I immediately grabbed my crystal tab and snap shot the moment.. Those moments that
I would never thought that will vanish thin air.
**********************
"Bakit Vincent!? Tell me! why?! why would you have to betray us! bakit mo kaming
nagawang ipagkaila sa mga kamay ng EAF?!"
Marahas kong sigaw habang pilit na ikinukubli saaking likod ang batang may
ginintuang buhok.. mula sakanyang maliliit kamay ay hawak hawak niya ang umiiyak na
sanggol.
Kunot noo kong tinitigan ang aking matalik na kaibigan sa kabilang dulo ng basement
wing habang nanginginig niyang itinutok saamin ang kanyang hawak na baril.
Mula sa kanyang likuran ay naroon ang batang may itim na buhok na halos hindi na
magawang makapag salita dahil sa matinding takot..
"Hindi hustisya at kapayapaan ang sagot sa kaguluhang ito, Alfred. Power is the
answer."
With his delusional words, he then fired his gun causing us to run for our lives.
mabilis kong kinuha ang kamay ng batang aking kasama at kumaripas ng takbo patungo
sa pinakamalapit na life pod sa basement.
Dinig na dinig ko ang mariing paghabol saamin ng mga sundalo ng EAF as we run
towards the other wing. Agad kaming pumasok sa isang hatch kung saan naroon ang
isang bakanteng life pod.
Soon this research facility will be infiltrated by those damn EAF! I wont let them
kill the hope of peace! mabilis kong binuksan ang pinto ng pod as I grabbed the
boy's arms and let him enter.
"Pasok na.. dali!"
"Pero paano po kayo Professor?!"
"Don't worry about me! just please protect your future wife!"
Gumuhit ang kakaibang gulat at pagtataka niya sakanyang inosenteng mukha as I shut
the pod's door tightly..
Agad na bumukas ang launching gate as I gazed upon the two kids inside..
Go forth and Live..
Long Live ANGELS!
With one final smile, I watch as the life pod quickly took off and fled towards
Planet Earth..
*** End of General Alfred's Flashback ***
*** Tristan's Point Of View ***
Hindi parin naalis ang aking titig sa matandang heneral mula saaming harapan. halos
hindi makapag salita si Stella sakanyang mga narinig.
Napatindig ako ng aking tayo at pinagmasdan ang matatayog na glass cylinders sa
paligid. umugong ang panandaliang katahimikan sa loob.
"Its funny how I think na sa kung bakit hindi tayo magkatulad ng kulay ng buhok
Stella. Its all because that, I am an experimental failure, the product of a
scientific error. yet, we were from the same gene of Dr. Elaizabeth Zoilant..
Dahan dahan akong naplingon patungo kay Stella as I held her cheeks.

"They had successfully cloned Dr. Elaizabeth's genes after 3 years following the
time that I was born out of error. It was you, Stella. but you were never different
from me, the same blood runs through our veins. The same blood that had made us
siblings. The same blood that persuaded me to find you no matter what."
Hindi na nagawa pang mapigilan ni Stella ang kanyang pagluha sa mga narinig. damang
dama niya ang malakas na pagkakasalpok sakanya ng mga katotohanang ikinubli sakanya
ng mahabang panahon.
"22 years had passed nang traydurin ng aking tiyo ang buong research facility team
kapalit ng magandang buhay at karangalan sa haligi ng EAF.. 22 taong nawalay ako
sayo.. at 22 taon ang aking hinintay upang maging malinaw saakin ang lahat."

"Kung totoo ang sinasabi nyo saakin bakit ako namulat sa isang normal na buhay sa
Earth kapilig ng aking ama at tiya?! are the two of you saying that they're not my
guardians?!"
Buong pait na bulalas ni Stella sa buong silid. kunot noo niya akong tinitigan
gamit ng kanyang mga matang basang basa ng mga luha ng pagkalito.
Nang biglang..
"I'm afraid that, the both of them are telling the truth, Stella, my dear.."
Agad kaming napalingon mula sa isang lumang pinto.. Halos natigilan si Stella nang
makita ang isang matandang lalakeng nakaupo sa isang wheel chair na hawak hawak sa
tabi ng isang babaeng may pulang buhok..
"Pa..Papa?!"
Natigilan ako saaking narinig at agad na napalingon. Tears came down falling from
Stella's eyes as she saw her disabled father once again.
Mabilis siyang kumaripas ng takbo at agad na niyakap ang kanyang amang nawalay
sakanya ng mahigit 1 taon.
"Papa! Papa! please tell me! sabihin nyo sakin na nagsisinungaling sila.. please..!
nagsisiungaling po sila hindi po ba?"
Nanlulumo at nalilitong tanong ni Stella sakanyang amang hindi na nagawa pang
maitago ang kanyang lungkot.
Napapikit ito at dahan dahang hinawakan ang mga balikat ng lumuluhang dalaga.
"They are telling the truth, Stella.."
Gumuhit ang kakaibang gulat sa mukha ng dalaga na mabilis na kinuha at pinakita ang
kanyang ginintuang singsing..
"Pe..pero papa! sabi nyo po sakin, galing po kay mama ang singsing naito.. diba?
diba? pa..papa anak nyo po ako diba?"
Pikit matang napabuntong hininga ang matanda..
"Ang singsing na iyan ay natagpuan kong nakasabit sa iyong leeg nang ininabot ka
saakin ng isang batang lalakeng may ginintuang buhok, mahigit 22 taon na ang
nakakalipas.."
Napaupo nalang ang dalaga sa sobrang gulat sa mga narinig mula taong itinuring
niyang kanyang ama..
"Isa ako sa mga nurse na ideneploy sa isang clearing operations noong Post Angelic
War. Isang batang lalakeng may ginintuang buhok ang napalapit saakin akay akay ang
isang babaeng sanggol sakanyang nanghihinang mga kamay at nakiusap na kunin ang
nasabing sanggol pagkat nasa panganib na raw ang kanyang buhay."
"Akmang pipigilan ko na sana ang nasabing batang lalake, ngunit agad itong
kumaripas ng takbo patungo sa kawalan. Mabilis kong ini report ang nasabing
insidente, ngunit, lumipas na ang isang taon, at wala paring nangyayari sa
imbestigasyon..walang linaw at impormasyon ang nakalap sa patungkol sa nasabing
batang lalakeng iyon.."
"Makalipas ng ilang taon ay napagpasyahan kong ampunin ka at bigyan ka ng pangalang
Stella Franz, ngunit hindi ko inakalang ganito ang mangyayari saiyo, Stella,
anak.."
Hindi na nagawa pang mapigilan pa ng kanyang ama ang lumuha at marahang niyakap ang
kanyang itinuring na sariling anak..
Gumuhit ang matinding gulat sa mga mata ni Stella nang nabigyang linaw na ang lahat
ng katotohanang gumising sakanya.
"Kung ganoon.. ako.. ako ay isang.. isang..."
Nabitawan ni Stella ang kanyang hawak na kwintas. sininagan ng malumanay na liwanag
ng ilaw ang ginintuang singsing na nakasabit mula roon.
Ang singsing na naglalaman ng tunay na katauhan ng dalawang replica ng mag asawang
ANGELS. ang singsing na nagtataglay ng mga data na bumuhay muli sa mga Valkyrie
Units na itinuring na sandatang mag wawakas sa kaguluhang ito.
Ang singsing na simbolo ng kanilang pagmamahalan at nakaraan..
Napapikit ako at iniyukom ko ang aking mga kamao nang umugong ang matinding
pagbuhos ng hagulgol ni Stella sa buong lugar.
Sa bawat pag iyak niya ay ramdam na ramdam ko ang matinding pait at gulat sa mga
katotohanan na ngayon lamang ibinunyag sakanya sa mahabang panahon.
Ang mga katotohanang bumalot sakanilang dalawa ni Vaughn..
The Replica Couple..

** To be continued
____________________________________________________________________________
*** ADMIRAL VANGUARDIA'S PREVIEW SCENE ***
Ano kaya ang mangyayari kapag kinalaban mo ang iyong sariling asawa? ano sa tingin
mo Captain Vaughn Meinhardt? or should I say, Experiment A03-OCG?
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 54: Shattered Memories
"Kailangan nating iligtas ang lalakeng yun! kung hindi, matutulad siya sa
prinsipe!"
____________________________________________________________________________
Code 54 : Shattered Memories
Hunterson Galactic Base, Earth Alliance Sphere, Planet Earth 2245H (10:45pm)
*** Commander Belle's Point Of View ***
Isang mabigat na paghataw ang umugong sa isang maliit at masikip na silid.
Pinagmasdan ng aking mga mata ang pagpatak ng iilang mapupulang dugo na nag mula sa
gilid ng bibig ng binansagang pinakamagaling na piloto ng Xavierheld.
Buong tindig kong pinagmasdan ang kanyang ginintuang buhok na naanigan ng
kakarampot na liwanag na hatid ng isang patay-sindi na ilaw sa loob ng madilim na
silid.
Dahan dahan lumuhod ang aking pinuno at marahang sinunggaban ang duguang sihang ng
nasabing kapitan. Hindi niya alintana ang mapulang dugong nagmamantsa sa puting
gwantes na kanyang suot.
Nasilayan namin ang bagsik sa mga asul na mga mata ng nanghihinang kapitan na
nagapos. hindi na niya nagawa pang ikubli ang matinding galit matapos na marinig
ang buong katotohanan mula sa isa sa mga taong nagbigay buhay sakanya sa sawing
mundong ito.
Pilit siyang kumawala mula sakanyang pagkakagapos at mabilis na iniyugyog ang
kanyang ulo upang makawala sa matatalim na hawak ni Vincent.
"Ngayon ay sa tingin ko naman ay sapat na ang nalaman mo. Hindi ka namin ginawang
tanga upang hindi makuha ang lahat ng iyon."
"Wala kang ipinagkaiba sa isang demonyo, Vanguardia!"
Napapikit si Vincent at gumuhit ang isang kakaibang sarkastikong ngiti sakanyang
mga labi.. At sa isang iglap, narinig muli ang isang malakas na pag hataw sa mukha
ng nasabing pangahas na kapitan.
Agad na dumapo saaking mga paa ang tumilapong duguang guwantes ni Vincent gawa ng
kanyang lakas sa pagkahataw sa kahabag habang na piloto ng Xavierheld.
Pikit mata akong napaiwas saaking nasaksihan.
"Kaunting utang na loob naman diyan, Experiment A03..tandaan mo, kung hindi dahil
sakin ay hindi ka mabubuhay ngayon."
Sa kabila ng matinding panghihina ay agad na tumingala ang binatang piloto at
mabilis na idinura ang duong namuo sakanyang bibig.
"Hindi Experiment A03 ang pangalan ko. Vaughn Meinhardt is the name."
Matalim pa sa isang espada niya kaming tinitigan gamit ang kanyang asul na matang
balot ng naghihimutok na galit habang walang takot na ngumiti ng sarkastiko.
"Wala kayong makukuha sakin. kahit pagpirapirasuhin nyo pa ang katawan ko, wala
kayong kahit na kakarampot ng impormasyong makukuha sakin! wag mo akong ihalintulad
sa tuta mo, Vanguardia."
Agad na nabura ng mapanglarong ngiti ni Vincent nang marinig ang pagkabanggit sa
kanyang pamangkin.
"Hmm.. Hindi ko akalaing malalagyan parin ng bahid ng katangahan yang matalino mong
utak despite of our modifications."
Marahas na hinila ni Vincent ang kuwelyo ng suot na space suit ni Vaughn at malupit
na hinila ang isang kwintas na may ginintuang singsing mula sa leeg ng binatang
kapitan.
"At ano sa tingin mo ang tawag mo rito, Vaughn?"
Mabilis na kumalas ang pilak na kwintas at pumulupot sa mga kamay ng admiral..
Pinagmasdan niya ang matatalim na tingin ng kapitan habang dahan dahang tumayo.
"Isa ka rin sa mga nagmagadang loob na tumulong saamin, Captain Meinhardt."
"Anong ibig mong sabihin?!"
Maingat niyang nilaro sakanyang mga nakagwantes na kamay ang nasabing singsing
habang bakas sakanyang mga labi ang kakaibang mga ngiti.
"Ang mga singsing na ito ay nilikha namin ni Alfred bilang tanda ng inyong pag
iisang dibdib ni Stella sa hinaharap. In other words, the two of you are bounded to
get together and reproduce in order for ANGELS to survive. ngunit hindi lamang ito
isang pares ng ordinaryong singsing, pagkat.."
Nasinagan ng liwanag ang gintong singsing na agad naman niyang iniyukom sakanyang
mga palad.
"Ang singsing na ito ay ang naging daan upang mabigyang buhay muli ang mga
natutulog na sandatang nilikha namin ng aking suwail na kaibigan. Ang mga sandatang
tanging ang mga ANGELS lang ang makakagamit. Ang sandatang magbibigay ng walang
saysay na Hustisya. walang iba kundi ang mga Valkyrie Units."
Napatingala si Vaughn mula sakanyang narinig.
"Marahil ay hindi na bago sayo, but The Xavierheld had captured you upon your
descend to Planet Earth. They had discovered the information regarding the Valkyrie
Units sealed inside the ring and knew all about your identity, but it was kept
behind your back. They instead, replaced your memories and deleted all information
about you."
"They had kept the information for themselves and later on was discovered by one of
my greatest wings, Tristan Aldebert. He was used to be a loyal servant.. But now
that his mission is over, I'll let Xavierheld devour him.."
Nanlaki ang mga mapungay na mga mata ni Vaughn sakanyang narinig.
"And now you'll let him die after you had used him!? You bastard son of a b*tch!
paano mo nagawa ang bagay na iyon sa sarili mong pamangkin! napaka halang ng
kaluluwa mo Vanguardia!"
Sa kanyang pag hiyaw ay umugong muli ang malakas na pag hataw ng isang walang awang
tadyak sa sikmura ng binatang kapitan.
"He was just merely a failed experiment! The product of my curiosity driven by
selfishness!"
Napaluhod siya sa pag inda ng malakas na paghagip ni Vincent. Mariin niyang
iniyukom ang kanyang kamaong basang basa na ng kanyang sariling dugo.
"The Xavierheld had stolen your memories, Captain Vaughn Meinhardt. And I'm glad
that they had did it. The mere fact that you had forgotten about your past makes my
plans all easy for me. You forgot everything, you forgot about your true identity,
you forgot about Stella and you forgot your mission.. In that easy way, no one will
ever stop me on my plans to rule humanity.."
Mariing nabura ang kanyang mga ngiti as he walked in front of the bleeding captain.
"But I guess, hindi ko kayang pigilan ang pagtakbo ng tadhana when you and Stella
had met again.. I assumed that, luck and destiny wasn't on my side after all.."
Dahan dahan siyang napangiti.. hindi ko maiwasang makaramdam ng takot nang makita
ang kanyang kakaibang ngiti
"So I dragged it to hell with me, and see, nalalapit na ako saaking tagumpay! with
this war nothing can even stop me now! even the mighty ANGEL couples couldn't stop
me! Soon the Xavierheld Colony will bow before the EAF's feet and the Freyja's
Heart will be in our hands!.."
Umugong ang nakakapangilabot na halakhak mula sa loob ng madilim na silid.
"You're turning into a crazy murderer Vanguardia!"
"Murderer? me? oh come on Captain Vaughn..This is a war.. saan ka makakarinig ng
giyerang walang buhay na isinasakripisyo?"
He lowered him self towards Vaughn as he stared at him with a eerie smirk on his
lips.
"Do you know what's the price to obtain an absolute power in this war, Captain
Vaughn?"
Gumuhit ang isang malapad na ngiti sakanyang mga labi.. mga ngitng sakim at gutom
sa kapangyarihan ..
"Lives.. thousands.. even millions of Lives.. survival of the fittest, the strong
shall live and the weak shall perish.. you know that right? pagkat wala tayong
pinagkaiba.."
Marahas na pumalag si Vaughn nang marinig ang mga sinabi ng admiral.
"Shut the hell up!"
"Oh, don't tell me you haven't killed someone in your 20 years of fighting for
peace in the Battle field.."
Natigilan ang binatang kapitan. bakas na bakas ang matinding panlulumo at gulat
sakanyang mga asul na mga mata.
"Are you really fighting for peace, eh, Captain Vaughn? where in fact, you've
killed hundreds of lives.?
"Stop.."
Nanginginig na sambit ni Vaughn..
"Iyan ba ang ipinaglalaban mo? To kill lives in order to achieve peace? To Drop
bombs in order to achieve peace? To shoot a fellow soldier dead to attain peace?
Oh the Irony--"
"Stop it!!!!"
Malakas niyang sigaw at hindi na napigilang mapaluhod sa malamig na sahig..
Napatayo ang admiral sakanyang harapan at dahan dahang lumuhod muli upang masilayan
ang mukha ang nanlulumong kapitan..
"This war would not end if we'll not going to fight.. Blood shed is what keeps us
alive.. We are murderers from the beginning we held our guns. You and I are just
the same, Vaughn Meinhardt.. wala tayong pinagkaiba..
Hindi na nagawang makapag salita ni Vaughn as he trembles in front of Vincent.
"You shall continue to let the blood flow through your hands if you really wanted
peace, for I will be there to watch you do it on the EAF's glorious battle field."
He then smirked as he held Vaughn's bloody jaw.. napapikit nalang ang binatang
kapitan sa lakas ng pagkakahawak.
"I won't let you get away with this Vanguardia.. I wont let you control me.. I
would rather choose to die than to be a puppet for your selfish and evil desires.."
Vincent smirked as the room's steel door suddenly opened. Napalingon ako nang
madatnan ko ang iilang mga sundalong may kasakasamang mga miyembro ng laboratory
research facility na ito.
Nakaramdam ako ng kakaibang takot saaking nakita..
"Ano kaya ang mangyayari kapag kinalaban mo ang sarili mong asawa? Ano sa tangin
mo, Captain Vaughn Meinhartd?"
Nanlaki ang mga mata ni Vaughn nang matanto niya ang balak ng admiral.. agad siyang
napabalikwas ng kilos ngunit marahang hinawakan ni Vincent ang kanyang ginintuang
buhok at marahas na hinila causing his head to face upward.
Drops of blood from his side lip rushed through his neck as he blazingly stares at
Vincent..
"Kung ako sayo, hindi na ako manlalaban pa.. escaping will be futile.. And oh,
there's one more thing you'll need to know, before your memory shall shatter,
Vaughn.."
Dahan dahan siyang tumabi sa tainga ng nanghihinang kapitan at inilapit ang kanyang
nakangiting bibig..
"I.. Killed... The Zoilant Couple..."
Nanlaki ang mga asul na mata ni Vaughn and helplessly fell on the cold floor as the
researchers stealthily injected tranquilizers over him.
"And this time, History shall repeat itself towards You and Stella.. "
Takip bibig akong napatingin kay Vincent as I hear his confession. This is
completely madness!
I cant help but to tremble as he stared at me with his insanity driven purple eyes.
Hanggang saan paba ang kaya mong gawin para sa kapangyarihan, Vincent?
*** End Of Commander Belle's Point Of View ***
*** A Young lady's Point of View ***
"Bilisan mo naman dyan! maabutan na nila tayo dito sa loob!"
Pabulong na sambit ko saaking kasamahan na hindi na magkanda ugaga sa paglalabas ng
mga maliliit na vials ng iilang mga gamot mula sa pocket ng kanyang suot na
patient's gown.
1 oras na ang nakakalipas nang tuluyan nang nakaalis ang unit na may dala sa
prinsipe pabalik ng Earth..
I guess masyado nang nagiging malala ang gera na ito to the point that they'll risk
the prince's condition just to travel him back to Earth.
"Matagal paba yan? iilang minuto nalang ay gagana na muli ang security dito.. bilis
naman o!"
"Oo! Oo! saglit lang.. wag mo akong madaliin baka magkamali ako sige ikaw rin!"
Inis niyang bulong sakin habang maingat niyang ipinagpalit ang mga gamot
nagagamitin sa isang bilanggong taga Xavierheld.
Kailangan naming iligtas ang lalakeng yun, kundi matutulad din siya sa prinsipe at
saamin..alam kong magkaiba kami ng sitwasyon, ngunit, hindi ko na kayang masikmura
ang lahat ng mga pinagagawa nila dito.
Mas lalo nang nalaman ko na isang ANGEL ang lalakeng taga Xavierheld na yun. Hindi
siya maaring mamatay! kailangan namin siya.. siya lang ang makakapagligtas saamin..
"Ayan okay na! bilis!"
Mabilis kaming lumabas ng procedure room at maingat na nagkubli nang marinig namin
ang pagbaybay ng isang automatic gurney na sakay ang isa pang lalakeng may kulay
itim na buhok.
Balot ng benda ang kanyang kanang mga mata at mukhang kakagaling lang ng operating
room pagkat sinasamahan siya ng mga military nurse ng EAF.
"Sino naman kaya un?"
Bulong ko.. mariin naming pinagmasdan ang paglisan ng gurney..
"Isa ring taga Xavierheld ang lalakeng yun.."
"Huh? talaga? mukhang ang dami nilang--"
Mabilis niyang tinakpan ng kanyang magaspang na kamay ang aking bibig nang marinig
namin ang pagtigil ng isa pang automatic gurney sa harap ng pinto ng procedure
room.
Maingat kaming napadungaw sa aming kilalagyan. natigilan kami nang mahagip ng aming
mga mata ang sinasabing isa sa mga tanyag na piloto ng Xavierheld na walang malay
na nakahiga roon.
Marahan kong inayos ang aking salamin upang makita ng husto ang nasabing lalake.
taglay niya ang ginintuang buhok na may bahid ng neon blue.
"Kung ganoon, isa siyang ANGEL.. ngayon lang ako nakakita ng isang tulad niya..
mukha rin siyang isang pangkaraniwang tao.."
"Hay..ano kaba, syempre natural na tao yan.. anong akala mo sakanila? alien?"
Mariin kaming napa atras ng marinig namin ang pagdating ni Admiral Vanguardia
kasama ang kanyang assistant na si Commander Belle..
The man with purple eyes.. Those purple eyes that resembles like of the prince's.
"Kayo na ang bahala sakanya. after the procedure orient him and let him stay on my
quarters. It wont be that long right?"
"Yes admiral."
"Good. And by the way, I would like to know that status of Experiment A06-OCG?"
"Stable sir. Elapse time before reaching planet Earth, 2 hours approximately."
"Okay. Please inform EAF's British base once they landed there.."
"Roger then.."
Napa atras ako mula saaming pinagtataguan nang biglang kumawala mula saaking bulsa
ang isang maliit na glass vial ng gamot na aming ipinagpalit kani kanina.
"Sh*t!"
Ipit kong bulalas at pilit na sinalo ang mabilis na pagbagsak ng vial. Buong ingat
na inalalayan ng aking kasama ang aking kamay upang tiyaking masasalo namin ang
nasabing munting bote at hindi kumawala ng ano mang ingay.
"Hmm?"
Nagsimulang mamuo ang malalaking butil ng malamig na pawis mula saaming noo nang
marinig namin ang dahan dahang paglapit ng Admiral patungo saaming pinagtataguan.
Napapikit kami dala ng matinding takot at kabang pilit naming ikinukubli sa
katahimikan ng paligid..
Nang biglang..
"Admiral, tayo na po.."
Maiging pag tawag sakanya ng kanyang commander at narinig ang payapang paglisan
nila sa lugar.. buong lakas kaming kumawala ng isang buntong hininga.
Hanggang kailan ba kami magtatago sa mata ng Xavierheld at EAF?
*** End Of A Young Lady's Point Of View ***
*** Admiral Vanguardia's Point Of View ***
Pinagmasdan ko ang pagbukas ng steel door ng aking quarters. Dim lights reflected
through the mirror greeted me upon my arrival.
I stared straight ahead upon the sight of a familiar blonde man sitting on my
elegant red chair.. On his back was the great blue sphere of life that we called
home.
Its only been 5 hours since the procedure ended, and I couldn't believe that the
results were going according to my plans.
He greeted me with a smirk as he gazed me with his sapphire playful, yet
emotionless eyes as he rests his cheek on his gloved hand.
I can't help but to smile as I approached him. He then remove his black captain hat
as he saw me.
"The EAF's uniform suits you much better, Vaughn."
A dead silence was heard across the room as he kept smiling and stared at me.
Dimmed light reflected his pitch black uniform, as well as his smirk.
"Really? then I should wear black all the time as Xavierheld will mourn upon their
defeat."
He said in a low tone.. hindi ko na nagawa pang maiwasang mapangiti saaking narinig
habang hinawakan ko ang pulang upuan mula sa likod..
"Stella Franz, right? that's the name of the girl isn't it?"
Mahinahon at blanko niyang pahayag.
"Yes, it is.."
"Such a beautiful name.."
With his cold and emotionless tone..
"But its a shame that her name will only be remembered as one of those thousands
that I will have to destroy in the battle field."
Ngumiti siya at muling ipinatong ang kanyang pisngi sakanyang kamao..
"Stella... Franz.."

*** To be Continued
___________________________________________________________________________
*** TRISTAN'S PREVIEW SCENE ***
You have to believe me for Pete's Sake! please hear me out! I know its not an easy
thing to trust a traitor again, but please, you have to believe me!
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 55 : The Second Chance
"Na..nagtitiwala ako sayo.. Ku.. Kuya Tristan.."
___________________________________________________________________________
Code 55 : The Second Chance
STRONGHOLD OF ZION, XAVIERHELD ALLY BASE, AREA 65, XAVIERHELD TERRITORIES 2335H
(11:35pm)
Revienne's Point Of View
"Coming Through! Coming Through!" malakas na pag anunsyo ko habang madaling hinila
ang stretcher na tulak tulak namin ni Captain Alexander.
Hindi magkamayaw ang iilang mga crew at mechanic saaming pag dating. Agad silang
tumabi na siyang nagbigay ng daan upang magisnan ng aming mga mata ang malaking
space ship na nagawang i confirm ng base na pagmamay ari ng Grupong Black Rogue.
Isang oras na ang nakakalipas since makarating kami sa pinaka malaking stronghold
ng Xavierheld. Isang oras na ang nakalipas nang pansamantalang nagkaroon ng
katahimikan ang walang humpay na kaguluhang unti unting rumaratay sa kapayapaan.
Isang oras. Isang oras lang kinailangan upang makuha ng EAF ang isa sa
pinakamagaling na alas ng Xavierheld.
Si Captain Vaughn.
Sa loob ng halos isang oras, iilang buhay ang nawaldas, hindi mabilang na mga
pangarap ang naglaho, at isang bagong alyansa ang nabuo.
Napatingala ako sa nasabing space ship. The Black Rogue came in for our desperate
rescue, although hindi parin lubos na malinaw ang kanilang intensyon, kusa naman
silang sumuko at nag pahawak sa Xavierheld.
Napatayo kami ng aking kapitan sa may gilid ng dock at buong tindig na pinaghandaan
ang pag bukas ng steel door ng nasabing ship.
Agad na pumaligid saamin ang iilang mga armadong ace soldiers na naka assign sa
nasabing base. Umugong ng isang kakaibang katahimikang nag bigay ng kaba saaming
mga dibdib as we watch the door open.
"Stella!?" nanginginig na sambit ko nang masilayan ang walang malay na si Stella na
akay akay ng duguang si Tristan sakanyang mga nanghihinang braso as the door
finally opens.
"Please, Help her.. help my sister." nanghihinang pahayag ni Tristan na halos
magpagewang gewang na sakanyang pagtayo.
Walang inaksayang panahon si Captain Alexander. Buong ingat niyang kinuha si Stella
mula sa duguang bisig ng binatang taga EAF at agad na inilagay sa stretcher.
Sa mismong pag himlay kay Stella sa stretcher ay agad na kumilos ang iilang mga
armadong ace soldiers at marahas na iginapos si Tristan.
Pilit na nanlaban ang nanghihina at dugung binata habang marahas siyang iginagapos
mula sa kanyang likuran na lubos na nagpa alarma kay Captain Alexander.
"What the hell are you doing? can't you see? sugatan ang isang yan! let me check
his condition!" seryoso niyang sambit ngunit agad siyang hinarang at pinigilan ng
mga sundalo.
"Captain, let the the Ace Soldiers handle this. Isang taga EAF ang isang yan. He
might still be dangerous." maawtoridad na sambit ng leader ng grupo.
"I don't care! He's in a critical condition. We medics still recognizes neutrality
despite of this war, so back off commander, I've got a life to save!" he said with
his serious tone.
Ngunit hindi nagpadaig ang nasabing commander ng grupo at halos matigilan ako sa
takot nang itinutok niya ang kanyang baril patungo saaking kapitan.
Nang biglang
"Pointing a gun on a doctor and a wounded man eh? And you call your self a decent
soldier of the Xavierheld? nasaan ang moralidad nyo?!"
Agad kaming napatingala lahat nang marinig namin ang isang pamilyar na boses na
nagmula sa isang kakalapag lang na Itim at Grey na Mechanical Knight.
Mula sa kanyang bumukas na cockpit ay lumabas ang isang matangkad na lalaking
nakasuot ng black with violet na space suit at helmet.
Sa side ng kanyang braso ay kitang kita ko ang isang tatak ng itim na rosas at
espada. Ang simbolo ng Black Rogue.
Hindi niya alintana ang sabay sabay na pagtututok sakanya nang baril habang dahan
dahan niyang nilapitan si Tristan at buong lakas na inalalayang patayo.
"Itaas mo ang kamay mo!" malakas na sigaw ng iilang sundalo.
"I said, lower your guns." taimtim na sambit ng misteryosong lalake at dahan dahang
hinubad ang kanyang space helmet na halos magpangatog ng aming mga tuhod.
Sa kanyang pag alis ng kanyang helmet ay nasinagan ng liwanag ng base lamps ang
kanyang asul na buhok at mga mata.
Nangilid ang luha saaking mga mata nang masilayan ko ang mukha ng lalake sa likod
ng space helmet. HIndi na nagawa pang makapag salita ni Alexander sakanyang nakita.
"Ha..Hagalaz!?" gulat na sambit ni Alexander.
Umugong ang matinding gulat sa loob ng basement wing.
"I order all of you to lower your guns. Hindi ito ang tamang oras upang makagulo
tayo." The blue haired ex captain said with his firm yet authoritative voice.
"You heard the Captain, lower your guns men."
Napabalikwas kaming lahat ng tingin nang marinig namin ang papalapit tinig ni
Admiral Yohannes at ni Captain Maris mula sa likod.
Gumuhit ang pagtataka sa bawat isa na naroon nang makita namin ang paglabas rin ng
isang matandang lalake mula sa space ship ng Black Rogue. Suot niya ang uniporme ng
Xavierheld.
Mula sakanyang tabi ay naroon din ang isa pang lalakeng nakasakay sa wheelchair na
inaalalayan ng isang babae.
Sa hindi malamang dahilan ay agad na sumaludo ang lahat sa nasabing lalakeng
nakasuot ng uniporme ng Xavierheld.
"Maligayang pagbabalik, General Alfred Hemmingway." Buong tindig na bati ni Admiral
Yohannes.
Nang biglang
"Please. please hear me out.. Nasa panganib ang buong colony.. please.."
Nanghihinang tugon ni Tristan na siyang nagbasag sa pormalidad sa paligid.
Mariin siyang ipinaharap ni Captain Hagalaz sa lahat habang pinagmamasdan siya ni
Admiral Yohannes na papalapit na sakanya.
Agad na napatigil ang binatang Admiral at hinawakan ang nanghihinang mukha ni
Tristan. Hindi nagpadaig sa takot ang binatang taga EAF as he gazed upon him with
his sharp and serious gray eyes.
"Sabihin mo. Ano ang iyong nalalaman, Tristan Aldebert."
--
Tristan's Point Of View
Pikit mata kong tiniis ang kirot ng paglagay ni Revienne ng gamot saaking sugat sa
braso.
"Saglit nalanag ito, Tristan." Tugon niya at sinuklian ako ng isang ngiting
naglalaman ng magkahalong pagkalito at pag aalala.
"Salamat, Revienne.." Buong ingat kong bulong na nagpatigil sakanyang mga kamay.
Nakangiti niyang ipinikit ang kanyang mga mata at pinagpatuloy ang paglalagay ng
benda saaking braso.
Kunot noo kong pinagmasdan ang pagpupulong ng mga opisyal ng Xavierheld at Black
Rogue mula sa voice penetrating glass window ng isang isolation room sa itaas ng
hall.
Its quite unusual that they would allow me to listen to their meeting. They could
locked me up in a cell in their basement and let me bleed to death there.
But they didn't. Could it be?
Ramdam ko ang maiging pagtali ni Revienne ng benda nang siya ay matapos. Maingat
niyang iniligpit ang kanyang mga medical equipment at mariing napatabi saaking pag
upo.
Bakas na bakas sakanyang mga mata ang pag aalala habang pinagmamasdan ang mga tao
mula sa ibaba ng hall.
"Kailan kaya matatapos ang gerang ito?" Mahina niyang sambit.
"This war will not end unless we fight." Buong tatag kong tugon sakanya. Napayuko
siya at niyukom ang kanyang magkapatong na kamay.
"Yes, you're right. If that's the case, Aren't you going to fight for EAF's glory
instead?" Malumanay niyang pahayag as I gazed my eyes through the glass window.
"Some things are meant to be changed, Revienne." taimtim kong pag sagot. Pansin ko
ang kanyang paglingon patungo sakin. Tila bay natigilan ako nang ginawaran niya ako
ng isang matamis na ngiti.
"Then, Welcome back, Captain Tristan Aldebert." nakangiti niyang pahayag. Hindi ko
naiwasang mapangiti saaking narinig. Kung ang lahat lang sana ay tulad niya.
Nabura ang aming ngiti nang narinig namin ang pag sisimula ng nasabing pagpupulong.
Napadungaw ako sa glass windows as I watched how the members of the Black Rogue
being scrutinized by the Xavierheld Officials.
Kunot noo kong pinagmasdan ang taimtim nilang pag tingin sa isat isa, kasama na
roon si General Alfred Hemmingway na muling nagbalik, and this time, on the side of
the said group.
Ano ba talaga ang layunin ng Black Rogue?
"First and foremost, the Xavierheld would like to thank you, for rescuing our fleet
on our desperate time with the EAF. We did not expect that you'll come and back us
up, but hindi ibig sabihin na iniligtas nyo kami ay basta basta nalang naming
ibibigay ang tiwala sainyo." Admiral Yohannes with his firm voice.
"We were once betrayed." Maikli niyang dagdag sabay tumingala patungo sa glass
isolation room na aking kinalalagyan.
"And we cannot afford to let that happen again." seryoso niyang pagdagdag.
Pikit matang napabuntong hininga yung babaeng may mahabang pulang buhok na kinilala
nilang si Commander Hellen Glassred.
Mariin niyang ipinag krus ang kanyang mga kamay as she stares seriously towards
Admiral Yohannes.
"The Black Rogue is solely a group which supports the ANGEL race. The group which
uncovers the dark masks of the corrupt officials of Earth Alliance Forces." ani ni
Commader Hellen.
"Dark Masks? then what do you mean by that? are you telling us that some corrupt
officials of the EAF are just using us all this time?" Captain Maris with her
authoritative tone.
"Then why do you think they had commanded you to turn your backs against ANGELS?
the people you had created and traded for independence? and why do you think those
ANGELS revolted?" sunod sunod na tanong ng isa pang commander ng Black Rogue na may
dilaw na buhok na tinawag nilang Commander Melrey Flinn.
"The corrupt officials among the EAF sees you as a great hindrance towards their
goals, at mas pinalala pa nang malaman nila ang about sa pag sulpot ng mga ANGELS
sa katauhan ni Stella at Vaughn." dagdag niya
Umugong ang kakaibang katahimikan sa loob ng conference hall. Kunot noo kong
pinakinggan ang diskusyon sa loob. Mukhang sa simula't sapul ay may nalalaman na
ang Black Rogue.
Hindi na bago yun pagkat sila mismo ang isa sa mga biktima ng pagtratraydor ng
aking tiyo kapalit ang karangalan sa EAF.
"War is when the government tells you who the enemy is. Revolution is when you
figure it out for your self." Mahinahong tinig ni General Afred mula sa harapan ng
long table as everyone focused their eyes on him.
"And we are among those who decided to revolt. From the very beginning that the
ANGELS were re-created, we were aware who the real enemy is, so as those ANGELS
who revolted against humanity. We both figured it out, but the alliance had led
them to their miserable doom." the old general continued.
"That's why were are here to continue to seek justice for those innocent lives and
dreams that were torn apart by selfish and evil deeds." mahinahong pahayag ng
heneral.
"Ngunit bakit nasambit ang inyong pangalan sa Earth Bombing Incident 7 months ago?"
matalim na tanong ni Admiral Yohannes.
"Then I guess hindi lang pala mga inosenteng mga mamamayan ng Earth At Xavierheld
ang naloko ng mga tiwaling opisyal ng EAF. Even the powerful Admiral Yohannes
Rockwell of Xavierheld had fallen on their trap." sarkastikong sambit ni Commader
Hellen habang marahan niyang ibinagsak ang iilang mga papeles sa mesa na pumukaw
saaking atensyon.
Agad akong napatayo at lumapit sa glass window habang pinagmamasdan ko kung paano
kunot noong nagulantang si Admiral Yohannes nang mabasa ang mga ito.
Napabuntong hiniga ang binatang Admiral at agad na tumungo at tumingala sa glass
window kung saan ako nakadungaw.
"Care to explain if these are true, Tristan Aldebert?" seryoso niyang sambit sabay
harap niya saakin ng isang pamilyar na dokumento ng EAF.
Ang mga dokumentong nagpapatunay ng mga identity ng mga espiya ng EAF na idineploy
upang i facilitate ang Bombing Incident.
Napapikit ako as Revienne turned towards me. pinagmasdan ko ang mga seryosong mga
mata ng admiral at dahan dahang tumango.
"Yes, it is. They are indeed a certified true copies." I humbly replied.
Hindi ko akalaing ganito kagaling ang mga espiya ng Black Rogue to the point na
nagawa parin nilang makalusot sa intensive document security system ng EAF.
Pinagmasdan ko ang pag alis ni Admiral saaking harapan.. buong galak na ngumiti si
Commander Hellen na napatingin sa papalapit na admiral.
"Isang high ranking ex EAF officer na mismo ang nag confirm sa pagiging legitimate
ng dokumentong iyan. Hindi pa ba sapat ang mga bagay na iyan, Admiral Rockwell?"
nakangiting pahayag ng babaeng commander.
"Sa madaling salita, pinalabas ng EAF na ang Black Rogue ang may pakana ng Bombing
Incident, wherein ang mismong mga espiya naman nila ang tunay na nasa likod nun."
dagdag pa niya.
"But ano naman ang rason nila upang gawin iyon? why would they waste their time and
effort upang bigyan ng isang masamang bahid sa pangalan ang isang grupong
naglalayon ng katarungan?" tanong ni Captain Maris na hindi na mapakali sakanyang
kinauupuan.
"Yun na mismo ang rason, My lady, Captain Maris." nakangiting tugon ni Commander
Melrey sa dalagang kapitan.
"To give the Black Rogue the 'Bad' and the 'Rebellious' impression among humanity.
To destroy our name and attempt to stop our movements through the spread of wrong
propaganda among Earth and Xavierheld citizens."dagdag niya.
"Giving a bad impression because of what?" nagtatakang tanong ni Admrial Yohannes.
"Because the Black Rogue had discovered true intentions and ideals of the corrupt
officials of EAF." biglaan at mahinahong pag sagot ng matandang heneral.
Napayukom ako ng aking kamao saaking narinig. Walang duda. Hindi ko ma itatanggi na
tama ang kanilang nalaman.
"They had soon discovered our spies and retrieval of information in their base and
wanted to silence us. They figure out a way how to stop us and cover the leakage of
their true ideals. They had twisted the truth through spreading wrong information
among citizens. They used the humanity against us. No one will believe the Black
Rogue because of such things, and will continued be chased not only by the
military, as well as the common people." General Alfred with his low tone.
"And why should the Xavierheld believe you then?" matalim na tanong muli ni Admiral
Yohannes.
"Because we hold in our hands their true Ideals. Because this war is only a
superficial reason to let the corrupt officials kill the last remaining ANGELS and
as well as destroy the Xavierheld Colony..literally." seryosong pahayag ni General
Alfred as he looked through me.
"Destroy the Xavierheld Colony literally? but why on Earth they'll do that?!"
Captain Maris with her shocked yet firm questioning.
"The answer is quite simple, Captain Maris. Their selfish desires led them to seek
the most powerful element located at the center of the whole Colony. The element
that gave life to Xavierheld and among the ANGELS.. The Freyja's Heart. Am I right,
Lieutenant Tristan Aldebert?"
The general said with his serious voice as he gazed up towards my location.
Everyone else's eyes then followed through.
I stood firmly as I faced them. Ito na ang oras. Ito na ang tamang panahon upang
mapatunayan ko muli ang aking sarili.
To end this war no matter what it takes. To live a peaceful life together with my
sister. To stop pointless and useless waste of lives.
I'm truly sorry uncle, but you lose this time.
This is my second chance.
--
Admiral Yohannes' Point Of View
Hindi parin ako makapaniwala saaking nalaman ngayong gabi. Hindi ko magawang
maialis saaking paningin ang mechanical diagram na nagawang i guhit ng ex
Lieutenant ng EAF, na ayon sakanya, ay siyang tutupok raw sa buong colony.
Tumugma ang statement ni Tristan sa statement ng Black Rogue at ni General Alfred,
kaya imposibleng nagsisinungaling ang binatang yun.
Napatigil ako saaking paglalakad nang makalabas si Maris sa pinto ng conference
hall. Halata ang bahid ng pag aalala sakanyang mukha.
"Dapat ba nating isuko ang ating pagtitiwala sakanila, Hans?" pag alala niya.
"Nakarating na ang issue na ito sa higher ups. And with the matching statement of
Tristan and General Alfred they had approved our alliance with the Black Rogue, but
provided with strict military supervision. Kailangan nating maniwala sakanila,
Maris. They are our only hope in this futile war. We have to trust them." seryosong
tugon ko.
"This is the most deadliest sacrifice that the Xavierheld had made. Hindi natin
alam kung anong maaring mangyari sa giyerang ito, Hans."
"I know Maris, I know.." payapang tugon ko at agad na hinawakan ng mahigpit ang
kanyang kamay.
Nang biglang..
"Kuya Yohannes!! Miss Maris! "
Agad kaming napalingon ni Maris nang marinig namin ang paparating na tinig ni Ysa,
na nagawang nakarating sa stronghold na ito makalipas ang 3 oras.
Marahan niya kaming niyakap ni Maris. Bakas na bakas ang pananabik niya nang muli
kaming makita.
"Ysa, buti at nakarating kana." tahimik kong pahayag as she smiled and stared at
me.
"Eh minadali mo naman kasi ang biglaang paglipat ko sa stronghold na ito. what's
with the rush kuya Hans?" Taas kilay niyang pagtatanong sakin.
"I want you to repair this unit immediately." I seriously replied as I showed her
the image of the damaged Valkyrie Unit Randgris on my crystal tab.
Agad na nabura ang tuwa sakanyang mukha nang matanto ang nasabing unit.
"What the hell kuya? you want me to repair an enemy unit?! are you freakin'
crazy?!" gulat niyang sambit.
"It's an order Ysa! no asking of questions.. kakampi na natin ang unit na iyan
simula ngayon."
"Pero kuya-!"
Hindi na nagawa pang maituloy ni Ysa ang sasabihin nang lumabas mula sa silid si
Tristan na nakagapos parin ang kamay kasama ng 2 bantay.
Halata ang gulat sa mukha ng dalawa nang magkasalubong ang kanilang paningin. Hindi
na nagtagal ang binata nang marahan siyang palakarin ng mga bantay palayo.
"That.. That boy from the beach.." gulat na bulong ni Ysa sabay tingin sakin.
"That boy is the pilot of the said Valkyrie Unit, Ysa. And That boy will be one of
our hopes to overcome this war.. " mahinahon kong pahayag sakanya as I watched her
shrank into her realization.

*** To be Continued
________________________________________________________________________
*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***
You should understand his situation, Stella, accept him for what and whom he is.
Hindi naman importante ang nakaraan ng isang tao, as long as, you love that person.
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 55.1 : The Calm Before The Storm
"This will be my last request, Stella.."
_______________________________________________________________________

Code 55.1 : The Calm Before The Storm

STRONGHOLD OF ZION, XAVIERHELD ALLY BASE, AREA 65, XAVIERHELD TERRITORIES 0150H
(01:50am)
Howard's Point Of View
Napatingala ako sa madilim na kisame ng aking tahimik na silid. Hindi ko na
alintana ang katahimikan at kadiliman unti unting lumalamon saakin.
Pilit kong binuksan ang aking mga mapupungay na mga matang natuyo na sa kabubuhos
na mga luhang hindi na kailanman magbabalik sa buhay ng aking kaibigan.
Mga luhang hindi na kailanmang mag liligtas saakin sa katotohanang puminit saaking
umaasang puso. Ang mga luhang muling nagbalik sa isang masamang panaginip.
History had repeated its self in front of me. The same nightmare. The same
situation. That one friend whom again sacrificed his life just to save me from the
kiss of death.
"Damn it Edward. Why leave me now!" Nanginginig kong bulong saaking sarili at hindi
na napigilan pa ang paghagulgol sa isang tabi.
Mahinahon kong nasabunot ang aking kalat na buhok habang hinayahaan kong muling
basain ng mga desperadong luha ang aking mga pagod na mga mata.
Hindi ko alinata ang pagpatak ng aking mga luha sa mga masasayang litratong naka
bulagta at nakakalat saaking mga malalamig na paa.
Pinagmasdan ng aking mga mata ang mga malalapad na ngiti ni Edward at ng aming mga
kasamahan. Kumalabog ang magkahalong panghihinayang at lungkot saaking dibdib.
Sayang. Kung hindi lamang ako muling naduwag.
Sayang. Kung naunahan ko lang siya sana ay naririto pa siya saaking tabi.
Sayang.
Kung naging mas matapang lang ako, Edward.
"No fair Edward! No Fair!!" malakas kong pagbulalas sabay hagupit ng wooden cabinet
saaking tabi na siyang dahilan upang tumilapon paibaba ang maliit na boteng
naglalaman ng mga gamot na pampakalma.
Napatingin ako ng tuiwd nang matanto ko ang paghulog rin ng aking crystal tab
kasama ng mga mumunting medicine capsules sa sahig.
Agad bumukas ang screen sa kanyang pagbagsak at marahang idinisplay ang huling
larawan namin ng aking matalik na kaibigan.
Muling nagbalik ang lahat ng sariwang mga alala saaking isipan.
Ang mga basag na bububog ng salamin sa paligid na minanstahan ng kanyang dugo.
Ang ingay na nagmula sa mabilis na pag eject ng aking upuan palayo saaming unit.
Ang kanyang huling inosenteng mga ngiti.
Napapikit ako at marahas na tinakpan ang aking mga tainga habang hinayaan kong
rumagasa muli ang luhang hindi na magawa pang maitago ang matinding pait at
kalungkutang bumabalot saaking puso't isipan.
"Edward! Bakit?! Bakit?!!"
Agad akong napalingon nang biglang tumunog ang phone receiver sa itaas ng desk.
Matagal kong ibinaling ang aking tingin sa lumiliwanag na telepono bago ito mag
automatic receive ng message.
"Good evening Sergeant Howard Alfonsce, This is Engineer Ysa Rockwell of Xavierheld
Mechanic Crew. There are few things I would wish to know before you pilot the MSF
Sleipnir. Please see me in the basement wing ASAP."
With her firm voice as the line cut off, leaving me staring blankly into thin air.
So they're gonna pass the Sleipnir in my hands. Too bad it won't be useful--
Bigla akong natigilan nang may matanto akong isang bagay mula saaking isipan. Agad
kong kinuha ang aking crystal tab at muling sinilayan ang inosenteng mukha ng aking
kaibigan.
Dahan dahan kong napatayo mula saaking makalat na kinauupuan.
Tama.
Tama. Isa itong gera at hindi maiiwasan ang kamatayan sa bawat sulok ng
battlefield. Tama.
Ano pa bang saysay ng pagtakas sa kamatayan kung sa bandang huli ay maabot at
maabutan ka parin ng kanyang talim?
Kusang kumawala ang isang desperadong ngiti saaking mga labi.
Hintayin mo ako Edward. Sasalubungin ko ang kamatayan..
But be sure to be on his side once he'll catch me up.
Then please smile for me again.
Revienne's Point Of View
"Okay.. And were done.." nakangiting sabi ko kay Stella habang dahan dahang inalis
ang swerong naka kabit sakanyang kaliwang kamay.
"Thank you, Revienne.." mahinahong ganti niya saakin habang napatingala saakin.
Agad kong inayos ang aking equipment sa bedside table ng kanyang higaan.
Nababakas parin sakanyang mukha ang lungkot na pilit niyang ikinukubli sakanyang
mga pagod na mga mata.
Mas dumoble pa ang kanyang kalungkutan nang mabalitaan niya ang pagkawala ni
Edward. Its been a day since that incident happened and still wala paring balita
tungkol sakanya.
Halos hindi na makausap si Howard simula nang magising siya. Post Traumatic Stress
Disorder slowly devours him down.
Mahinahon akong napaupo sa tabi ng kanyang kinauupuang kama at agad siyang niyakap
ng mahigpit.
"Re..Revienne.." gulat niyang pahayag.
"Matatapos rin ang lahat ng ito, Stel. Matatapos rin ang lahat." mahinahon kong
sabi at di naglaon ay naramdaman ko ang pagbalik ng kanyang yakap saakin.
Pilit na itinago ni Stella ang kanyang pag hikbi habang marahan kong hinahagod ang
kanyang likod. Alam kong hindi biro ang aming pinagdaanan, pero batid ko na mas
mabigat ang kanyang pasan sa likod.
"Revs.. I don't want bloodshed any longer.." nanginginig niyang pahayag saakin.
Damang dama ko ang pag higpit ng kanyang yakap saakin as I closed my eyes with
sadness.
"Humanity must put an end to this war, or else, war will put an end to humanity." I
said with a calm yet firm voice as I looked at my best friend. "We have to be
strong, Stella.. please be strong for us."
She gazed upon me with her tears in her eyes. "We will fight beside you, Stel."
mahinahon kong sagot at hinawakan ng mahigpit ang kanyang mga kamay.
Tears filled her emerald eyes as she hugged me back and cried like a child.
Napapikit ako at maiging hinagod muli ang kanyang buhok.
Behind a weak looking young girl is a grown up and courageous woman ready to
sacrifice everything in the battle field in the name of peace.
Not letting be shattered in front of her fellow comrades. Being a strong willed
fighter that soars every individuals' spirit as she endures wounds on her heart.
Not allowing her emotions to swallow her even though there would be a chance that
she'll soon face her worst nightmare in the hands of her own lover.
Please, be strong, Stella..
Agad kaming napalingon nang marinig namin ang pagbukas ang steel door ng silid.
Binati kami ng mga ngiti ng ama ni Stella at ng kanyang tiya.
Madaling napatayo si Stella at palihim na pinunasan ang kanyang mga luhaang mga
mata.
"Pa..Papa!" gulat niyang pahayag. Napatayo na ako at maiging kinuha ang aking mga
gamit. This is the right time to let Stella have a talk with her family. Napalingon
ako sakanya at tumango.
"I'll be going now Stella." ngiti kong sambit at napalakad na palabas ng silid.
"Thank you, Revienne. I'll end this war as soon as I can." Buong tapang niyang
tugon patungo sakin. Napangiti ako at nagpatuloy na saaking paglakad.
Mahinahon kong sinara ang pinto ng kanyang silid nang biglang..
"You're still as beautiful as always, Revienne."
Natigilan ako saaking mga paa nang sumalubong saaking paningin si Captain Hagalaz
na kalmadong naka sandal sa glass window ng hallway.
"Ca..Captain Hagalaz.."
--
Nanaig ang kakaibang katahimikan saaming sabay na paglakad patungo sa hall ng
nasabing stronghold. Hindi ko maiwasang mapanakaw ng tingin sa lalakeng inakala ng
karamihan, kasama na ako, na tuluyan nang naglaho.
Dahan dahan akong napasulyap ngunit tila bay pinaglalaruan kami ng kutob at agad
niyang nahuli ang aking nakaw tingin.
Mabilis pa sa alas kwatro akog napaiwas ng tingin at mamula. Napangiti siya at
inilagay ang kanyang kamay sa bulsa ng kanyang suot na mahabang grey coat.
"Hindi ka parin nag babago Revienne.." Mahinahong pahayag nito. Umugong muli ang
katahimikan nang biglang..
"Patawad kung bigla akong nawala." taimtim niyang pagpapaumanhin. Agad kaming
napatigil saaming paglalakad at napadungaw sa malaking glass window na sumalamin ng
kadiliman ng kalawakan.
"W..wag po kayong humingi ng tawad, Ca..Cap-"
"Please, Call me Hagalaz. I'm not a captain any longer, Revienne." mahinahon niyang
sabi.
"Then, please don't ask for an apology, Hagalaz, kay Captain Alexander po kayo
humingi ng tawad." mahinahon ngunit nanginginig kong tugon. I saw him smiled
towards the galaxy outside.
"Nag usap na kami ng aking kapatid and He told me that I owe you an apology. He
told me that you're one of those greatly affected by my sudden disappearance." he
explained. napayuko ako at hindi nagpakita ng kahit anong pamumula.
Napaharap siya sakin at tila bay tahimik na pinagmasdan ang aking mga kamay.
"I see that You and Alexander are getting married." He said in a low tone while
looking at my engagement ring. Napahigpit ako ng hawak at hindi na nagawa pang
umimik.
"Damn lucky guy he is." Ngiti niyang sambit at agad na humarap sakin.
"Congratulations in advance, Mrs. Revienne Seyren." taimtim niyang pahayag na
napagpa taranta sakin causing my kit to fall down my hands.
Umugong ang tunog ng mga nahulog na gamit sa malamig na sahig na agad naming
minadaling pulutin.
Sa pag abot ko ng kamay sa tray ay bigla akong nakaramdam ng sobrang pananakit at
paninigas ang aking mga kamay.
Nagmistulang may kadenang nakapulupot saaking mga kamay habang pilit kong inabot
ang tray. Hindi ko maiwasang magtaka.
"Anong problema, Revienne?" alala niyang tanong.
"Ahh wa..wala, wala ito.. na.. napasma lang ata ang aking kamay." Dalian kong pag
sagot at hinawakan ang tray na iniabot ng kapitan.
Napaharap kami sa isat isa. Gumuhit ang pagtataka sakanyang mukha.
"Pagasasabihan ko si Alexander na wag kang masyadong pagurin. Ayan tuloy napapasma
na ang iyong mga kamay sa katra-trabaho." ani niya.
Pilit akong ngumiti sa kabila ng hindi maintindihang kirot na aking nararamdaman
saaking mga kamay. Hindi lang ito basta isang pangkaraniwang pasma.
At this point I'm afraid about the truth that slowly turns into reality.
"Ayos lang ako, Hagalaz." Nakangiti kong sagot sakanya. Ngunit agad kaming
napalingon nang may mapansin kaming nakatayo mula sa hindi kalayuan.
Pinagmasdan ko ang blankong ekspresyon sa mukha ni Captain Alexander habang
mahinahong nakatayo at pinagmamasdan kami.
"A..Alexander.." mahina kong bulong.
Stella's Point Of View
"Kumusta na ang pakiramdam mo, anak?" mahinahong tanong saakin ng aking ama matapos
kumalas mula sakanyang mahigpit na pagkayakap saakin.
Hanggang ngayon ay palaisipan parin saakin ang dahilan ng kanilang presesnsiya sa
mapanganib na lugar na ito.
"A..Ayos lang po ako, papa, Tiya Herlinda." maigi kong sagot sa harap ng dalawang
taong itinuring akong kanilang sariling anak.
Napaharap ako sakanila at hindi na napigilan pa ang aking sarili. "Pa..Paano po
kayo napunta sa dito, Papa? Tiya Herlinda?"
Umugong ang isang masayang halakhak mula kay papa as I stared at him. Napangiti si
tiya at napatingin sakin.
"General Alfred won our custody. since isa din siyang dating miyembro ng Xavierheld
he took us in and explained everything that he knows to us." mahinahong paliwanag
ni Tiya.
"Including your true identity, Stella." dagdag pa niya. Pilit akong napaiwas ng
tingin saaking narinig.
"Nabalitaan ko ang pagka bihag sa iyong kapitan, anak." lungkot na pahayag ni ama.
"Kung hindi ako nagkakamali, siya na yung lalakeng naghatid sayo sa bahay noon.
Captain Vaughn Meinhardt ang kanyang pangalan hindi ba?" dagdag niyang tanong.
Umugong ang kakaibang katahimikan at tumango ako bilang pag tugon.
"The name of my daughter's prince and soon to be your husband." Nakangiting
salubong saakin ni ama na nagpagulat saakin.
"Hmm.. bukod sa makisig, mukhang responsable at mapagmahal. Masipag at matapang.
ano sa tingin mo Herlinda?" Nakangiti niyang tanong sa tuwang tuwa na si Tiya
Herlinda.
"Tama ka, Alfonso. Napaka swerte ng pamangkin ko! hindi na ako makapag hintay para
sa magiging mga anak ninyo Stella iha. Sana may kambal rin!" Tuwang tuwang pahayag
ni Tiya Herlinda.
"T..Tiya naman po!" Pilit kong pagkubli ng mga namumula kong pisngi.
Umugong ang halakhakan nila sa loob na nagpangiti rin sakin. Napadungaw ako sa may
salamin. Kahit papaano ay nagagawa ko paring ngumiti dahil sa mga taong naririto
para sakin.
Agad akong napalingon nang maramdaman ko ang mainit na kamay ni papa saaking kamay.
Napako ang kanyang tingin saakin at ngumiti.
"Matatapos rin ang lahat ng ito Stella. Alam kong muling babalik ang binatang iyon.
Kahit kailan, ay hindi magagawa ng puso ang makalimot at gagawa siya ng paraan
upang ika'y makasama muli.. kailangan mo lang mag tiwala sakanya, anak." taimtim
niyang paliwanag.
Natigilan ako saaking narinig mula saaking ama.
"Kung hindi ka niya babalikan ako mismo ang babaril sakanya gamit ng aking shot
gun." nakangiti parin niyang pagbabanta.
"Pa..Papa naman..!" taranta kong tugon. "Ahaha biro lang anak." pag harang na sagot
niya.
"Basta ito lang ang lagi mong pakatatandaan Stella, anak.." payapa niyang pahayag
habang damang dama ko ang paghigpit ng kanyang hawak saaking mga kamay..
"Hindi naman importante ang nakaraan ng isang tao, as long as, you love that
person. Hindi importante ang iyong tunay na nakaraan para saamin Stella, pagkat
mahal ka namin ng iyong tiya. You're still my child, Stella. And We'll always be
your parents." buong pusong pagpahiwaitig ni ama sakin.
Nangilid ang mga namuong luha saaking mga mata as they smiled sweetly towards me.
"And bukod saamin at sa iyong magiging asawa, ay mayroon pang isang nagmamahal sayo
ng buong puso Stella.. Walang iba kundi ang iyong tunay na kapatid." dagdag pa ni
ama.
Hindi ko na nagawa pang mapigilan ang pag agos ng aking mga luha. Sila.. Sila ang
tanging pinagkukuhaan ko ng lakas sa mga ganitong oras..
Sila.. Si ama, si Tiya, ang Xavierheld, Si Vaughn At si Tristan. silang lahat..
silang lahat ang aking lakas.
"Now go and visit your brother, Stella." nakangiting pahayag ni ama at agad na
pinunasan ang luha saaking mga mata. Agad akong napayakap sakanilang dalawa.
"Mahal na mahal ko po kayo, Papa.. Tiya.."
--
Dali dali akong napatakbo patungo sa isang crystal lift na magdadala saakin sa
basement prison cell nang bigla kong marinig ang pagtawag saakin ng isang pamilyar
na boses mula sa likuran.
"Stella!"
Agad akong napalingon at laking gulat nang masilayan si Captain Hagalaz na may dala
dalang uniporme ng Xavierheld.
"Ca..Captain Hagalaz?" nagtataka kong sambit at dahan dahan niyang inabot saakin
ang kanyang mga dala. napatingin ako sakanyang taimtim na expresyon sa mukha.
"Dalhin mo ito sa kapatid mo. He can't walk throughout this base wearing an EAF's
uniform." tahimik niyang pahayag at agad na naglakad palayo.
Hindi parin nagbabago si Captain simula noong makilala ko siya. Napangiti ako at
dali daling pumasok ng lift.
Nang ako'y makarating sa basement prison ay agad kong ini enter ang pass code ng
pinto at agad itong bumukas.
Sumalubong saakin ang isang tahimik at dimmed hallway. Sa tabi ay natanaw ko ang
mga bakante at malinis na seldang pinaglalagyan ng mga bihag.
Napakatahimik ng buong lugar. Pansin ko ang iilang mga malilinis na bed sheets at
magagandang mga pasilidad sa loob. Naalala ko tuloy ung mga ganitong selda sa
Xavierheld.
Agad akong napatigil nang marating ko na ang aking sinadyang selda. Pinagmasdan ko
ang isang binatang nakahiga sa isang malaking floor mattress na nakalapag sa
malinis na sahig ng kanyang selda.
Naainigan ng neon blue dimmed lights ang kanyang silid. Tamang tama lang ang
lighting upang siya ay komportableng makatulog.
Napahawak ako sa rehas na siyang nakakuha sakanyang atensyon. agad siyang
napalingon at bakas ang gulat sakanyang mukha nang ako ay makita.
"S..St..Stella.." gulat niyang sambit. Ginantian ko siya ng isang nag aalalang
ngiti at taimtim na binuksan ang kanyang rehas sa pamamagitan ng aking pass code.
Maigi akong pumasok sa loob ng kanyang selda at agad na isinara ang pinto. Agad
akong napaupo sa kanyang floor mattress at inalapag ang dalang uniporme.
Hindi mailarawan ang pagtataka at gulat sakanyang mukha..
"Eto na pala ang bago mong uniporme, Tristan." taimtim kong sambit sabay abot
sakanya ng uniporme. napapikit ito at ngumiti
"Salamat. Salamat at pinakinggan nyo ako, Stella." tahimik niyang tugon.
Napatingala ako sa glass window mula sakanyang silid.
"Ang tahimik ng gabing ito diba Tristan?"
"Oo.. Tama ka Stella.."
"Sana ganito na lang palagi.. Tahimik at payapa.. Walang gulo, walang
kalungkutan.."
Umugong ang panandaliang katahimikan sa pagitan naming dalawa.
"Ibabalik ko si Vaughn, Stella. At ibabalik ko ang kapayapaan."
Napangiti ako at dahan dahang hinawakan ang kamay ng aking kapatid. Napatingin rin
siya saakin.
"Ibabalik natin ang kapayapaan. Tayong tatlo, Tristan. Ako, ikaw, at si Vaughn."
mahinahon kong pagtugon.
Napangiti siya at dahan dahang humiga sakanyang higaan.
"Napaka payapa ng gabing ito Stella. Bumalik kana sa iyong silid at sulitin ang
oras na ito upang makapagpahinga." nagmagdang loob niyang pahayag.
Ngunit hindi ko sinunod ang kanyang sinabi, bagkus, tinggal ko ang aking sapatos at
mariing humiga sakanyang tabi na nagpagulantang sakanya.
"Te..Teka--" nauutal niyang sambit..
Hindi ko na siya nagawa pang pansinin at naramdaman ko nalang ang kusang pag agos
muli ng mga luhang pilit kong itinago sakanya.
Kumawala saaking bibig ang mga hikbing nagdadala ng pait ng kapalaran sa pagka
walay ni Vaughn saakin. Ang kalungkutang nagkubli sa likod ng mga laban na aming
pinagtagumpayan, Ang hindi ma matay matay na takot na naghahari saaking dibdib sa
gitna ng isang gera.
Lahat ng iyon ay kumawala na sa isang iglap. Tahimik na napahiga muli si Tristan
saaking tabi at hinayaan lamang ang aking pag hikbi.
"We cant calm the storm that's ahead of us, Stella, All we can do now is calm our
selves for now. The storm shall pass.. matatapos rin ang lahat." mahinahon niyang
sabi.
Umugong muli ang panandaliang katahimikan nang biglang..
"This will be my last request Stella.." payapa niyang pahayag saakin..
"Ano yun, Tristan?" mahinahon at lumumuha kong tugon.
"Maari ko bang mayakap ang aking kapatid?"
Napangiti ako at dahan dahang umikot patungo sakanyang tabi. Napatingala ako
patungo sakanya at binati niya ako ng kanyang ngiti.
Ngiting nagsasabing magiging maayos din ang lahat.
"Salamat, Kuya Tristan." ngiti kong sabi na nagpagulat sakanya. Agad naman niyang
ipinikit ang kanyang mga mata at ngumiti.
Sa kanyang pag akay saaking balikat mula sa likod ay nakaramdam na ako ng antok.
Kahit siya rin ay nagawa nang maipikit ang kanyang mga mata.
Sa payapang gabing ito ay panandalian kong nakalimutan ang lahat ng takot at pag
aalala.. Sa payapang gabing ito ay nadama ko ang pagmamahal ng isang kapatid. Ang
lahat ay payapa.. Ang lahat ay panatag.
Hindi man tiyak kung magtatagal ang katahimikang ito, ngunit naghari muli ang
kapayapaan sa tahimik na gabing ito.
*** To be Continued
________________________________________________________________________
*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***
Ang lahat ay naglaho parang bula.. Ang lahat ay naging abong nilamon ng
makapangyarihang apoy ng pagkawasak.
Tama si Tristan. Tama ang aking kapatid.
Ang lahat.. Ang lahat ay humantong sa katapusan. Hindi ko akalaing hanggang dito
ang kayang gawin ng kasakiman ng ibang tao.
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 56 : Aggression
"Hindi ko hahayaang gawin mo yan Vaughn!!!"
________________________________________________________________________

Code 56 : Aggression
ST. MICHAEL'S FORTRESS, EARTH VANGUARD AXIS, PLANET EARTH 0615H (06:15am)
Admiral Vincent Vanguardia's Point Of View
"Kung ganoon ay patuloy parin silang nagmamatigas." mahinahong pinagmasdan ng aking
mga mata ang napakaraming maliliwanag at nagkikisalapang pulang tuldok sa malaking
screen.
Narinig ko ang maikling paghalakhak ng isang matangkad na kapitang may ginintuang
buhok na nakatayo mula sa tabi ng aking kinauupuang trono dito sa loob ng madilim
na command center.
Hindi ko maiwasang mapangiti habang napako ang aking mga tingin sa mga ibang
opisyal at sundalo sa loob.
"Those are the Xavierheld Fleet am I right?" Buong ngisi tanong niya saakin habang
nilalaro ang isang eleganteng glass goblet saakanyang kamay.
"Yes, Indeed, Captain Meinhardt." matipid kong sagot at hindi lumingon.
Hindi ko akalaing ganito katibay ang loob ng Xavierheld. They had refused to
surrender despite of the second chance we had gave them.
Kung sana ay pumayag nalang silang masakop namin sila ay hindi na hahantong sa
ganito ang mga bagay bagay.
Trying to fight against the arms that once stood up for you. Its like pushing your
self on a giant concrete boulder.
They will soon end up as lumps of blood.
"I wonder if kasing tigas din ng ulo nila ang pinagmamayabang nilang Ace Pilot na
si Stella Franz. I can't hardly wait to play with her. I want her now." nasasabik
niyang bulalas mula saaking tabi.
Hindi ko naiwasang mapatingin sakanyang mapanglaro at nasasabik na mga ngiti.
Kitang kita sakanyang mga asul na mga mata ang kagustuhan ng pag danak muli ng
dugo.
I had created a killing machine and no one can stop him now. Not even the girl he
used to love.
"Then you should get her now while she's still alive." pangahas na tugon sakanya.
Gumuhit ang isang matalim na ngiti sakanyang mga labi as he drank all the wine from
his goblet.
"Ahaha..! ayos.. I'll bring her head for sure.." buong pananabik niyang pagsambit
habang inilapag ang glass goblet sa tactic table.
Bahagya akong napalingon at pinagmasdan ang kanyang pagtalikod palabas ng command
center. Agad siyang napatigil sakanyang paglakad nang biglang bumukas ang steel
door.
Napatayo ako at pinagmasdan ang isang eksenang kay tagal kong hinintay na makita.
Gumuhit ang ngiti saaking mga labi habang pinagmasdan ko ang reaksyon sa mukha ng
apo ni Dr. Robert Denzel
Edward's Point Of View
Gulat akong napa bukas bibig nang magkasalubong kami ng landas ng lalakeng hinding
hindi ko inaasahang makita sa lugar na ito.
"Ca..Captain.. Captain Vaughn?!" nauutal kong bulalas habang pinagmasdan ang
halatang nagulat ring kapitan.
Kahit na ramdam ko parin ang kirot saaking nabulag na kanang mata ay agad akong
napalapit sakanya at marahang hinawakan ang kanyang balikat.
Hindi ako makapaniwala saaking nakita. Anong ginagawa niya rito at bakit suot suot
niya ang battle space suit ng EAF?
Nagsilutangan ang lahat ng hindi matapos tapos kong katanungan saaking isipan
tungkol sakanyang presensya sa fortress ng kalaban.
"Kilala mo ba siya Captain Vaughn Meinhardt?" sarkastikong sambit ni Admiral
Vanguardia habang nakabantay ng tingin saamin.
Pilit siyang napaiwas ng tingin sakin as If he was hiding a secret behind his
worried blue eyes. Agad siyang napatindig ng tayo at buong lakas na hinampas palayo
ang aking mga kamay sakanyang mga balikat.
He then stared at me seriously as if his eyes were telling me something. Kahit
hindi niya sabihin alam kong may gusto siyang ipahiwatig saakin.
"Who the hell are you?" seryoso niyang sambit saakin na lubos kong ikinagulat.
Napaatras ako saaking narinig habang pinagmasdan ko ang pag ngiti ng Admiral
patungo saamin.
Buong talim kong tinitigan si Admiral nang pumasok saaking isipan ang posibleng
ginawa nila kay Captain Vaughn.
"Hindi kapaba nakukuntento Admiral?! You had obtained the key to Xavierheld's
destruction and yet you captured an ANGEL?! hanggang saan paba ang kaya mong
gawin?!" malakas kong bulalas sakanya.
"Hindi kita binuhay upang lumabag saaking kagustuhan. This is a war sergeant Edward
and I guess you understand the meaning of the quote 'Survival Of The Fittest'
right?" sarkastikong ngiti niya.
"Get out of my way kid." Marahas na sambit ni Captain Vaughn habang tinangkang
maglakad muli palayo. Agad akong napaharang sakanyang harapan.
I stared at him seriously. Alam kong may itinatago siya at the back of his mind.
Napabuntong hininga siya as he rolled his eyes on annoyance.
"Get out." Malamig niyang sambit sabay marahas niyang hablot saaking braso. Agad
niyang binangga ang tabi ng kanyang balikat saakin.
Sa paglapit ng pisngi niya saaking tainga ay may ibinulong siya na lubos kong
ikinagulat.
"X0305.." mahina niyang bulong at marahas na binitawan ang kanyang pagkakahawak
saaking braso. Hinayaan kong pumatak ang malamig na pawis mula sa tabi ng aking
noo..
Ang distress pass-code na yun.. maari kayang?
Agad akong napaligon muli patalikod nang ma realize ang kanyang ipinahiwatig.
Stella's Point Of View
Kagat labi kong pinigilan ang pag agos ng mga namuong luha saaking mga mata habang
pinagmamasdan ko mula sa isang malaking glass window ang pag hahanda ng isang space
craft sa pag lisan nito sa base.
Pinagmasdan ko ang iilang mga personnel at civilian crew na nagmamadaling nag
lalakad patungo roon.
Lahat ay tila hinahabol ang huling space craft pabalik ng colony as Xavierheld
evacuated all their civilians and other personnel aboard on this ship.
Including my Father and my aunt.
Napahigpit ang aking hawak sa isang munting Dove Origami na gawa sa puting papel
habang binalik tanaw ko ang mga nakalipas na pangyayari mahigit 2 oras na ang
nakakaraan.
"Dalhin mo ang puting kalapating ito sa iyong laban, Stella." nakangiting payo
saakin ni ama habang hawak hawak ni Tiya ang kanyang sinasakyang wheelchair.
Napatingin ako sa malambot na puting kalapating gawa sa papel na dahan dahan niyang
inilapag saaking mga kamay.
"Mag sisilbing isang paalala yan ng kapayapaan. Tulad ng isang kalapati, dalhin mo
ang kapayapaan patungo sa pag wakas ng kaguluhang ito anak." mahinahon niyang sabi
saakin. Napako ang aking tingin sakanya.
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot.
"Its time Stella.. they need to go now.." seryoso ngunit taimtim na pahayag ni
Tristan habang hawak hawak ang kanyang space helmet.

"Mag iingat po kayo Papa, Tiya Herlinda.." nag aalala kong pagpapaalam kasabay ng
aking mahigpit na pagyakap sa mga taong tumayo bilang mga magulang ko sa loob ng
halos 22 na taon.
Pilit na pinipigilan ni Tiya ang pagbagsak ng kanyang luha at agad na pinunasan ng
panyo ang kanyang mga mata.

"Please put an end to this war, my daughter." nanginginig niyang pahayag at pilit
na pinipigilan ang pag agos ng kanyang luha. Buong tindig akong napatango bilang
aking pagtugon.
Kumakawala ang mga maiinit na butil ng luha saaking mga mata ngunit agad ko itong
kinubli ng katapangang nagagaling sa pagmimithi ng kapayapaan.
"Yes. I will.. Matatapos rin po ang lahat ng ito, ama, tiya.." nauutal kong pahayag
as I watched how tears fell on my father's eyes. Hindi ko na nagawa pang pigilan
ang aking sarili at muli siyang niyakap. Instincts just let my emotions flow.
"I just want you to know that, no matter what happens.. I am proud of you my brave
daughter." mahinang pahayag ni Ama as he gently held my cheeks and kissed my
forehead..
Agad na naputol ang aking pagbabalik tanaw nang maramdaman ko ang pag tapik ni
Tristan saaking balikat.
Mariin akong napalingon at akmang pupunasan na sana ang aking mga nangingilid na
luha nang bigla niyang hawakan ang aking dalawang pisngi.
Ramdam na ramdam ko ang pag init ng aking pisngi habang dahan dahan niyang
pinunasan ang aking mga luha. Napako ang kanyang malumanay ngunit tahimik na mga
mata saakin.
"I'll take care of you, until Vaughn Returns. That I promised to your father
Stella. Lets do our best to protect them." mahinahon niyang pahayag saakin.
Pinagmasdan ko ang kanyang mga matang punong puno ng determinasyon. Napatindig ako
at napangiti. Nasilayan ko muli ang puting dove origami saaking mga kamay.
Alam kong mas nagiging malala na ang mga bagay bagay rito. Sasalubungin na namin
ang isang malaking sakuna saaming harapan.

Nang biglang..
BOOOOOOMMMMM!
Gumapang ang sakit ng pagkakatilpon namin ni Tristan sa glass window nang biglang
umugong ang isang malakas na pag sabog na nanggaling sa labas.
"What the hell!" malakas kong bulalas.
Sa pag yanig at ugong ng pag sabog ay narinig sa buong base ang isang malakas na
tunog ng warning alarm system.
Mabilis kaming napadungaw sa salamin nang marinig namin ang malalakas at mabibilis
na pag daan ng iilang mga Mechanical Knights ng EAF sa tabi ng base.
"Nagsimula na.." seryosong sambit ni Tristan
"A surprise attack? pero hindi ba nila alam na may inililikas pang mga sibilyan?!
paano sila ama?!" I panicky said. Hindi ko na nagawa pang makapagsalita nang
biglang hilahin ni Tristan ang aking braso.
"Hindi kumikilala ng mga sibilyan ang EAF sa gitna ng isang gera Stella. Alam ko
ang pamamaraan nila. And they will not hesitate to let their enemy's blood flow in
their battlefield." Nagmamadali niyang pahayag.
"We have to stop that space craft!" nagpupumiglas kong pagbulalas habang pinasok
namin ang basement wing.
"Then we have to go out and fight for their protection." dagdag niya habang
hinawakan ang aking magkabilang braso.
"There you are!" agad kaming napalingon nang marinig namin ang tinig ni Engineer
Ysa. Sinalubong niya kami ng isang seryosong tingin.
"Please go to your assigned units.. EAF is on the move.. you both have the
permission to go out.. please hurry!" she said with her hustled voice.
Saaking pagtalikod ay natanto kong pinigilan ng dalagang mechanic si Tristan.
Ysa's Point Of View
Agad akong napatigil saaking paglakad nang marahan kong pigilan ang binatang
nakilala ko sa may dalampasigan about 3 months ago.
Pinako niya ng isang payapa ngunit seryosong tingin saakin. Sinukulian ko naman
siya ng aking matatalim na titig.
"I've repaired your unit well. It was against my will. Tristan Aldebert." I said
with a serious tone.
Umugong ang kakaibang katahimikan saaming dalawa sa gitna ng magulo at
natatarantang crew sa loob ng basement wing.
"But It was never against my will to learn how to trust you again." mahina kong
dagdag as I quickly cut off my stare at him and looked in other direction.
I saw how he smiled and closed his eyes as he passed by my side and gently held my
head. Tumigil ang oras saaking mundo.
"Hmm.. Still stubborn you are Ysa. but still.. Thank you." He gently said and walk
towards his unit. Napahigpit ako ng aking hawak saaking mga kamay at hindi siya
nilingon.
Kumawala ang isang kakaibang ngiti saaking mga labi..
The perfect Knight for the perfect King you are, Tristan.
Stella's Point Of View
"Mechanical Knights fast approaching via Eastern Delta Axis, Coordinates at 35,90.
Try to stop them as much as possible Lieutenant Stella." seryosong utos ni Captain
Maris mula sa speaker sa loob ng aking unit.
"Roger then Captain." buong tindig kong pag sagot at maiging inilagay ang headset
at hinawakan ang controls ng Valkyrie Unit Freya.
Dahan dahan kong naramdaman ang pag angat ng aking unit sa lifting flat form
patungo sa launching pad habang walang tigil sa pag ugong ang tunog ng warning
alarm sa buong basement pad.
Napalingon ako nang marinig ko ang pag launch ng Mobile Space Fighter Sleipnier na
maiging ipinasa kay Howard.
I never knew that Howard coped up this fast upon Edward's death. This is quite
unusual for him. Kailan lang ay na diagnosed siya ni Captain Alexander of having
Post Traumatic Stress Disorder.

"The last space craft shall leave within the next 20 minutes. We shall hold
priority to the total evacuation of the Civilians. Do all what it takes to protect
them Lieutenant Stella." firm na command ni Captain. Napatingala ako sa isa saaking
mga screen sa loob ng unit at pinagmasdan ang paghahanda ng pag launch ng craft na
sinasakyan ng mga sibilyan.
Kasama na roon si ama at si tiya.
"Admiral Yohannes and the other Admirals on our fleet will cover up for the two of
you." marahan niyang dagdag.
"Copied." I firmly replied as I configure unit's controls.
"Wala na itong atrasan, Stella." mahinang pahayag ng dalagang kapitan sa kabilang
screen na nagpalingon saakin. "We have to face our fears. War is Hell. and we have
to go through hell to end this crazy anarchy." kunot noo niyang pag papaalala.
"And hindi maalis ang katotohanang maari mong makasalubong si Vaughn sa battle
field Stella. Are you then prepared?" maigi niyang natanong. Napapikit ako at
napakapit saaking controls.
Umugong ang panandaliang katahimikan sa loob ng aking unit. As I inhaled one deep
breath of courage I firmly gazed upon the worried captain.
"Sabi nga nila, Keep your friends close and your 'Enemies' closer." I smirked as
the launching gate opened and initiated its count down.
5
4
The broken smile hid all my fears as I try to put my self together. Dinig na dinig
ko ang pag bilis ng tibok ng aking puso. Magkahalong takot at kaba sa kung ano ang
maaring mangyari.
But.. one thing's for sure..
Napatingala ako sa puting dove origami ni ama na mainam kong isinabit sa may
screen.
3
2
No matter what happens, The good shall prevail at the end and the faith of peace,
humanity and ANGELS are on our hands.
1
Pinuno ng malakas na Go signal ang aking tainga as flashes of green lights warn in
front of me. Burning courage flowed through my veins as my unit was released
through the lift.
There's no turning back now. Handa na ako.
"Lieutenant Stella Franz! Valkyrie Unit Freya launching!"
Tristan's Point Of View
"Tristan Aldebert, Valkyrie Unit Randgris taking off!"
Kasabay ng aking mabilis na pag ragasa palabas ng launching hatch ay ang
pagsalubong saakin ng mga atake ng mga dati kong kakampi.
Sa bawat pag atake nila ay matalim kong tinignan at pinag aralan ang kanilang mga
galaw. Hindi parin kumukupas ang galing ng mga taga EAF.
Pinagmasdan ko ang isang malaking fleet ng EAF na pumapalibot sa St. Michael's
Fortress mula sa hindi kalayuan. As expected of them. Talagang lubos nilang
pinaghandaan ang araw na ito.
I swiftly maneuvered my unit to evade the incoming missiles and attack from the
EAF's Mechanical Knights. I don't have any choice but to eliminate them.
I watched how my laser scythe penetrated through their units leading them to their
eternal doom. Napapikit ako.
"The EAF doesn't know you any longer. Don't have second thoughts. This is a war and
we have to survive this! Tristan, accompany Stella on the east wing. Ako nang
bahala sa may west wing." Admiral Yohannes' authoritative voice on the other line.
"Roger then." I said on a low tone as I attempt to approach Stella's location. Nang
bigla kong marinig ang malakas na pag tunog ng warning alarm saaking radar.
Agad akong napatingin roon at halos manlamig ako nang makita ko ang isang napaka
tulin at familiar heat signature palapit saamin.
Sh*t! Napaka wrong timing! Damn it!
"Stella! Stella!" I hurriedly called over the line in an attempt to warn my sister
but it was too late
In a raging speed of light, a familiar unit penetrated through the thick clouds of
smoke as he swiftly passed through my side and rushed towards Stella's location.
Sa sobrang bilis ng mga pangyayari ay natigilan ako and it left me staring blankly
into the battle field.
"Va..Vaughn.. Meinhardt!" I shouted and hurriedly attempted to chase him nang
biglang tumilapon ang aking unit kasabay ng isang malakas na pagsabog saaking
likuran.
"Being overly attached and protective to your sister eh, Tristan?"
Kunoot noo akong napalingon at pinilit na tumayo nang marinig ko ang isang pamilyar
na boses na nanggaling sa isang kulay puting Mechanical Knight.
"Uncle Vincent." with my low and serious tone. Narinig ang kanyang munting halakhak
sa kabilang linya.
"Hindi kana dapat nangingialam pa sa away mag asawa. Let them fight, Tristan."
Stella's Point Of View
"Kuya?! Kuya Tristan anong nangyari?" Napalingon ako nang biglang marinig ko ang
choppy na boses ng aking kapatid sa kabilang linya.
Sumabay saaking pagkataranta ang malakas na pag tunog ng aking warning radar nang
may masagap itong bumubulusok sa bilis na incoming heat signature ng isang dosenang
missiles na patungo saamin.
Napatingin ako sa screen to check the status of the descend of the last space
craft. Hindi ko hahayaang mapahamak sila sa kamay ng EAF!
Sh*t! ang wrong timing naman ng isang ito. Hindi ako nag atubiling pinudin ang
missile button saaking controls.

With their release, they immediately counter acted the incoming missiles and
created a vast thick cloud of smoke that embodied me. Nang biglang..
FOOOOSHHH!!
Nanlaki ang aking mga mata nang biglang may tumamang isang mabilis na talim sa side
ng binti ng aking unit.
I quickly maneuvered to avoid the said blade as I stared and tried to get out the
thick cage of smoke when suddenly agad kong naramdaman ang isang malakas na pag
grip at pag hatak saakin ng isang unit mula sa likod.
Quick reflexes saved me as I swiftly swing my laser sword on its gripping hand
causing me to break free at dumistansya sakanya.
As the thick clouds of smoke slowly disperses my eyes began to widen as I saw with
my very own eyes the unit that attacked me.
Heavy armor of Blue and Silver shined through the radiant lights of missile blasts
on the battle field. I loosened my grip of my controls as I allow fear and sadness
drowned me.
A playful smirk from the lips of a familiar man greeted me through my transmission
screen as his blue, evil-lurking sapphire eyes gazed through me.
I felt weakness grew on my knees while I stare at him trembling. Tears rushed
through my eyes.
Sabi ko na nga ba. Alam kong darating din ang oras na lubos kong kinakatakutan.
Ang oras ng aming pagtatagpo muli. Hindi bilang mag asawa, kundi bilang mortal na
mag kalaban.
"V..Vaughn.." I said with my trembling voice that made his smirk grew bigger.
What have they done to you?

*** To be Continued
___________________________________________________________________________
*** HOWARD'S PREVIEW SCENE ***
I never knew that reincarnation really do exists. Akala ko, sa fairytales at
fantasy lang yun nangyayari. But hindi ko akalaing mangayayari ito right in front
of me.
Next on Code 0X15 Project ANGEL : Code 57 : Battle Of Hearts ( Part I )
"Hindi ko hahayaang mawala ka ulit sakin! Hang in there Edward Ghad Dammit!"
___________________________________________________________________________
Code 57 : Battle Of Hearts (Part I)
Stella's Point Of View
"You can run but you can never hide from me!" mapanglarong banat ni Vaughn na halos
hindi na ako tigilan sa pag habol. Kunot noo kong tinitignan ang aking screen
habang matulin na pinapatakbo ang aking dalang unit.
Pilit kong itinago ang mga luha saaking mga mata nang matanto ko ang isang bagay na
lubos na hindi ko inasahang magagawa ng EAF sakanya.
Ang manipulahin at burahin ang kanyang mga alaala. Ang mga alaalang kahit kailan ay
hindi na magagawa pang mabalik nino man.
Kahit ako.
"Damn it! Kailan ka titigil sa pag takbo! halika rito at tayo ay mag sayaw!" dinig
na dinig ko ang kanyang pilyong pag sambit mula sa transmission line.
Napahigpit ako ng akong hawak saaking mga controls at pilit na di lumilingon.
"Lieutenant Franz! anong problema? why not attack that unit?!" napalingon ako
saaking audio system nang marinig ang firm na boses ni Admiral Yohannes.
"Admiral, ang unit na iyan. Ang Valkyrie Unit Odin.. ang Piloto... ang--" Nauutal
at natataranta kong pahayag.
"Stop that unit once and for all! gawin mo ang lahat para patumbahin ang unit na
yan." malamig niyang tugon. Napabuntong hininga ako at napapikit.
"Stella. He's not the same Vaughn anymore. He doesn't remember you at all. He's
merely a killing machine that imposes threat to us." mahinahon ngunit firm niyang
tugon.
Bumigat ang aking mga matang nakapikit.
"The EAF had took over your lover, Stella. Though it really hurts, mas magandang if
we consider him dead. He's not your lover any more.. Ibang tao na siya ngayon,
Stella. He's your enemy now." dagdag pa niya na agad na napumukaw saaking damdamin.
Marahas kong sinipa ang ang speed regulator saaking booster wings at mabilis na
kinuha ang aking laser sword.
Saaking pag harap ay buong lakas kong hinarap ang papalapit na Valkyrie Unit Odin
na agad naman akong sinalubong ng pag papaulan ng iilang missiles.
I immediately grabbed my shield and quickly blocked all the blast to my safety.
Tama..
Tama si Admiral Yohannes. He's not the same Vaughn any longer! He's not my lover
but indeed my enemy!
Dinig na dinig ko ang malakas na pag salpok ng aking emerald green laser sword
sakanyang malaki at mabigat na steel shield.
"Finally!" malakas na halakhak ni Vaughn mula sakanyang unit at hindi nag dawalang
isip na ako'y atakihin gamit ng kanyang mga detachable drones mula sakanyang unit.
The drones shoots blue lasers at the speed of light with its intelligent auto
follow and tracking system na sigurado akong gawa ng modification ng EAF sa kanyang
unit.
Isang tanda na hindi basta basta ang aming binabangga ngayon. I swiftly maneuvered
my controls upang iwasan ang mga mabibilis na drones. Taking care not to damage my
unit's most vital parts.
I soared and quickly changed my track causing some of the lightning speed drones to
crash at each other.
"Not bad. pretty impressive for a lady. I would like to date you if you manage to
survive this war!" Vaughn with his sarcastic tone.
"But we used to date! you old hag!" mas sarcastic na sigaw sakanya "At hindi lang
hanggang date ang inabot natin dammit!" inis na dagdag na medyo nag patigil
sakanya.
Saaking mabilis na pag liko ay halos masira ng speed reducer ng aking unit nang
biglang bumulaga ang 2 drones na natitira causing me to have a sudden evasion that
draw me closer to him.
"Huli ka!" mapanglaro niyang sambit sabay marahas na pag salpok niya ng kanyang
higanteng axe causing my unit's booster and levitation wings to malfunction.
Dammit! no wonder binansagan siyang pinakamagaling na pilot ng Xavierheld.
"Ghad dammit!" marahas kong pagbulalas habang mabilis kong bumubulusok paibaba.
Pinilit kong itinodo ang aking controls upang maka lipad muli nang bigla kong
maramdaman ang pag gapos ng Valkyrie Unit Odin saakin.
"What the!" pagsigaw ko habang pilit na nanglalaban sakanyang pahigpit na
pagkagapos. Sa bawat paglalaban ko ay pahigpit ng pahigpit ang kanyang pagkakagapos
saakin.
"There's no use on fighting back on me Stella." napatingala ako nang marinig kong
tinawag niya ang aking pangalan. Agad akong napabitaw saaking mga controls.
Pinagmasdan ko ang kanyang pag tangay saakin patungo sa isang remote and abandoned
area sa St. Michael's Fortress, ang haligi ng EAF.
Saaming paglapit ay bumungad ang isang malaking abandoned opened hatched kung saan
niya ibinaba ang aking nalumpong unit. Ang abandonadong area ng St. Michael's
Fortress ay hindi na magawang ma access kahit ng EAF sa hindi malamang dahilan.
Mabilis kong kinuha ang aking silver 45 caliber na hand gun at akmang lalabas sa
cockpit ng aking unit nang bigla kong mapansin ang puting dove origami na nadurog
at naupi ang mga pakpak dahil sa impact.
"Pa..papa.."
Gumapang ang kakaibang kutob saaking dibdib, ngunit agad ko itong isinantabi at
dali daling lumabas ng aking unit.
"Not so fast Lieutenant Franz!" Mabilis na pag sigaw ni Vaughn na agad akong
pinaulanan ng bala tabi ng aking mga paa. Kunot noo akong napaiwas at mabilis na
nagpaputok na agad namang dumaplis sakanyang leather gloves, causing him to drop
his black hand gun.
With him disarmed, I immediately took the advantage as I forcefully tackled him and
quickly drop his back on the floor while I sit on him and pointed my gun on his
forehead.
"Woah! easy! easy girl! calm down." he said with his playful voice. Agad na nag
init ang aking ulo sa hindi malamang dahilan at mas idiniin ang dulo ng baril
sakanyang noo.
"Shut the f*ck up! Give me Vaughn back! Give my husband back for Pete's sake!" I
roughly said nang bigla kaming makarinig ng malakas na dagundog na sinabayan ng pag
yanig saaming kinalalagyan.
"What the hell!? anong nangyayari?!" malakas niyang bulalas
"I am supposed to ask you that! anong nangyayari?! answer me ghad dammit!" sabay
hila sa suot niyang space suit. Nang biglang umugong ang kung anong malakas at
nakakabinging tunog na nangagaling saaming kinalalagyan.
Agad kaming napatakip ng tainga at sa isang iglap may kung anong napakalaki at
napakahabang pulang laser ang lumabas mula sa kabilang bahagi ng fortress na lubos
na nagpagulat saamin.
Umugong ang tunog ng mga warning alarms namin sa unit as I realized it was rushing
ahead towards Our stronghold. Specifically on the evacuation area wherein ongoing
parin ang pag e-evacuate ng last space craft.
"Captain Maris! Captain Maris! protect the craft! please evade!" I panicky said as
I held my head set and desperately cried for help.
Mabilis akong napatayo at tumungo sa aking unit but It was too late. Isang
napakalas na pag sabog ang aming narinig at kumalat ang nakakasilaw na liwanag na
nagmula sa sumabog na area ng Strong hold.
Halos napatunganga kami ni Vaughn saaming nakita. The evacuation area was
completely destroyed together with the last space craft on a blink of an eye.
"Pa..Papa.." I trembled as I fell on my knees.
Captain Maris' Point Of View
"What the hell.." malakas at gulat na gulat na bulalas ng aming mga kasamahan sa
transmission line.. Kunot noo kong pinagmasdan ang pag lutang ng mga natirang wasak
na wasak na debris ng Evacuation area ng Strong hold.
I could not even believe my eyes on what I saw. Please some body tell me na guni
guni ang mga bagay na yun.
"Any survivors?" agad kong pag tanong.
"Negative, Captain." nalulumong pahayag ng isa sa mga crew na lubos kong
ikinabahala. How will I explain this to Stella? How will I tell her that her father
and her aunt is now dead?
Nang biglang
"Incoming enormous heat signature Alpha Axis at 00,00 coordinates! Captain! They
are firing that laser again!" malakas na pag basag sa katahimikan ng aking crew.
Kunot noo kong pinagmasdan ang paglabas ng pulang laser mula sa Fortess ng kalaban.
Damn it EAF you monster!
"Evade at 45 degrees east wing alpha!"
"We don't have much time captain!"
"5000 meters!"
"Pag iiwas tayo tatamaan at dederetso sa colony ang laser!"
"Activate the nano particle shields! advise the head of the fleet to report mass
evacuation at the colony immediately!" damang dama ko ang matinding kaba sa pag
tingala sa palapit na laser saamin as nano particle shields of green scattered to
protect the Stronghold and the colony.
"Prepare for impact! hindi natin alam kung hanggang kailan gagana ang barrier." I
commanded as we endure the impact of the laser that hit our barriers.
Flashing lights and the sound of alarm kept on going as we observed how the fury of
the EAF's killing machine slowly heats up the whole barrier.
The EAF had gone too far. Tristan was right at the very beginning. The EAF had
managed to keep a destructive sceret weapon up under their sleeves. A deadly weapon
that were created by geniuses to suppress lives. Talagang pinaghandaan nila ang
giyerang ito.
"Captain Maris." napatingala ako sa Admiral Yohannes called upon me on the
transmission screen.
"This is it. This is EAF's plan. Tristan was right. They will use that weapon to
heat up the whole colony." he said firmly
"Is it to obtain the Freyja's Heart inside the colony?"
"Yes indeed, captain Maris. They wanted to blow up the whole colony to be able to
get the element. Keep all the barriers up and contact Stella as soon as possible.
Ako nang bahahala sa iba" he commanded
"Yohannes!" agad kong pagtawag sakanya bago niya putulin ang line. Agad siyang
napatingin sakin.
"Please bumalik ka sakin." I said gently as I stare at his re assuring brown eyes.
He then smiled at me calmly na lubos na nagpadagundong ng aking puso.
"Yes, I will, Maris."
Edward's Point Of View
Umugong ang mga malalakas na palakpak ng tagumpay sa buong control tower nang
pakawalan ni General Gilvert Heinruch ang first 2 shots ng massive weapon of
destruction ng EAF, na tinagawa nilang 773-2A Ignis.
"Hm! siguardong makukuha na natin ang matamis na tangumpay! increase to maximum
energy levels nang matapos na ang lahat!! " natutuwa niyang pahayag sabay taas
sakanyang glass globlet
"Para sa karangalan ng EAF!"
Napakayukom ako ng aking kamao nang marinig ang kanilang pag sasaya. Pilit kong
itinatanggi saaking sarili na ako ang may likha ng karumaldumal na sandatang ito.
Pinagmasdan ko mula sa higanteng screen ang pilit na lumalaban na mga taga
Xavierheld gamit lamang ang mga nullifier nano particle barriers na kahit sila
mismo ay alam na hindi na ito magtatagal pa.
Hindi na kayang pigilan ng kahit anong barrier ang magnetic heating laser particles
ng Ignis, at tanging isa lang ang tanging makakapigil nito.
Palihim kong kinuha ang aking maliit na libro mula saaking coat. Maingat kong
ibunklat ito at sinalubong ng aking paningin ang isang micro flash drive na agad
kong isinaksak sa main controls ng Ignis.
Agad na lumabas ang deactivation code ng nasabing USB nang biglang..
BAANG!
Umugong ang tunog ng isang malakas na putok ng baril sa buong silid. Agad kong
naramdaman ang pagtagos ng mainit na bala mula saaking likuran na agad kong
ikinabagsak sa controls.
Da..Dammit.! why now?
"Not so fast Commander Edward. Why are you spoiling the fun?!" nakangiting sambit
ni General Heinrich nang mahuli niya ang aking palihim na gawain.
Pilit kong itinuloy ang aking pag type, ngunit agad kong naramdaman ang pagbulusok
ng mabilis na bala saaking kamay na nagpasigaw saakin.
Halos hindi makapaniwala ang lahat ng crew sa mga nangyayari sa loob at ang iba'y
nangahas na pigilan ang nababaliw nang heneral
"General! stop it!"
BANG!
Umugong muli ang mga malulutong tunog ng pag babaril sa bawat akmang pagpigil sa
mala demonyong heneral. Pilit kong inabot ang controls sa kabila ng matinding
pagdurugo ng aking kamay at likod.
"Kung ako sayo ay hindi ko na itutuloy yan." maigi niyang pagbabanta as he pointed
his gun at the back of my head.
Tahimik naming pinagmasmdan ang isang distress message sa screen na naglalaman ng
deactivation code ng Ignis that is addressed to the said distress codes that
captain Vaughn told me.
Walang iba kundi ang distress code patungo sa Mobile Space Fighter Sleipnir.
As I moved my bloody fingers through the enter Key the general then loaded his gun.
"What if I told you na itutuloy ko ito?" I threatened him with a fainting smile at
my lips
"Well then, its nice knowing you Commander Edward Hartwig." he said. Napangiti ako
as I immediately threw a kick on his legs causing him to stumble down and let go of
his gun.
Agad ko siyang iginapos with my last remaining strength as I reach my bloody
fingers through the keys and pressed the enter button.
I then let him go as I watch how he panicked and gazed at me furiously. Napangiti
ako as I hold my bloody chest.
"Abandon Ship! This fortress will soon be destroyed!" I shouted as the crew began
to panic and leave the ship, so as the general.
Napangiti ako despite of the growing weakness of losing too much blood as I pressed
the lock key to the generals's escape pad
"Try to escape now, General Heinrich. Hindi ka magtatagumpay." I weakly smirked
"Why you son of a b*tch!" he shouted and shot me in the leg and drowned me in
enormous pain. He then hurriedly left the abandoned command center fleeing for his
life.
Napatingin ako sa screen as I see Xavierheld's barrier's slowly depleting.
"Hang in there, Xavierheld, help is on the way." I whispered with my few weak
breaths as my uniform got soaked on my own blood.
Howard's Point Of View
Its been already 2 hours at hindi parin magawang mapigilan ang pag apaw ng magnetic
heating laser na nagmumula sa fortess na iyon.
And by this time maari nang bumigay ang aming barriers. Damn it! Hindi ko akalaing
mas masahol pa sa mga demonyong ang mga taga EAF!
Napa kunot noo ako nang may mapansin ako saaking paglapit sa Fortress.
"Are they abandoning their fortress?" nagtataka kong sambit saaking sarili nang
mapansin ko ang pag lipad ng iilang mga life pods palabas ng nasabing fortress.

May hindi tama rito. Why are they abandoning if victory is on their side. Maigi
kong binuksan ang aking transmission line in attempt to report nang biglang may
pumasok na isang incoming distress message na nag mula sa isang source na
nanggagaling sa Fortress ng EAF.
Saaking pagbukas sa mensahe ay tumambad saakin ang isang listahan ng hindi
maintindihang codes.
"What on earth.." Pilit kong binasa ngunit wala parin akong maintindihan, ngunit
agad akong natigilan nang mabasa ko ang pinakahuling nakasulat mula sa mensahe.
'Edward'
Naramdaman ko ang biglang pagbilis ng tibok ng aking puso saaking nabasa. I
maneuvered my unit to turn towards the Fortress.
"Howard! what are you doing!? go back! masyadong mapanganib!" Tristan over the
line.
"Damn it Tristan don't tell me what to do!" I shouted back with fear in my chest.
Hindi na ako nagpa tumpik tumpik pa at agad na nag land sa isa sa mga open hatch ng
nasabing abandonadong Fortress.
I Immediately got down and searched the whole area. Wala nang katao katao ang buong
Fortress and they had left the killing machine on. Inconsiderate b*st*rds!
I ventured down through the cold hallways as I saw an opened steel door. Agad akong
pumasok roon and to my astonishment, natigilan at hindi ako makapaniwala nang
makita si Edward na naliligo sakanyang sariling dugo, putlang putla at halos
sagarin na ang kanyang huling lakas.
Kahit na nanginginig ang aking mga tuhod sa takot ay agad ko siyang iniakay saaking
mga kamay at sinampal sampal ang kanyang maputlang mukha
"Edward! Edward! hoy! Edward!"
He then weakly opened his eyes and smiled as he saw me. Hindi ko na nagawa pang
mapigilan ang aking pagluha nang muli siyang ngumiti para saakin.
"Ho..Howard.. save.. Xavierheld." he said weakly "Go and escape, gamitin mo ang
code na naipadala ko upang pigilan ang laser. Its the only way. As the machine will
turn off, it will self destruct, and Xavierheld will be spared." he continued
"Hindi kita iiiwan dito! tanga kaba! minsan mo na akong iniwan at this time hinding
hindi kita hahayaang mawala sakin dammit! why would you always let me choose the
difficult choices!" I firmly said as I carry him on my back and began to run
towards my unit.
"We don't have much time Howard, why would you risk the lives of others for me?" he
weakly asked as I hurriedly went inside the unit with him on my arms.
"Because you are my life! and I cant live without my life! are you happy now?! what
the f*ck Edward! I know I'm selfish, but this time.."
Napaiwas ako ng tingin sakanya as I hold my controls.
"Hindi ko hahayaang mawala ka ulit sakin! Hang in there Edward! Ghad Dammit!"
With one full speed blast ay agad kong pinalipad ang aking unit patungo sa
emergency landing pad ng Stronghold. I Immediately opened my transmission line
patungo kay Tristan and had sent the said codes.
"What the hell is this Howard?! I'm in a middle of a fight now" he firmly said.
"Yan ang deactivation code ng 773-2A Ignis! please stop that killing machine once
and for all" I commanded
"How about you?!"
"I've got company here! Nasaakin si Edward and he needs immediate medical
attention!"
"What? buhay siya?"
"No time to explain! just go!" I hurriedly said with my panicky voice as I opened
another transmission towards the Strong Hold
"This is Sergeant Edward Alfonsce! I will have an emergency landing! I have a
casualty with me"
"Howard, Stop it.. Hindi na ako magtatagal pa." Edward with his weak voice.
napahigpit ako ng aking hawak sa controls as I try to ignore him
"Howard, please. I don't want you to do this anymore-"
"Shut the hell up Edward! ano bang sinabi ko sayo! I don't wanna loose you again!
and this time I will be brave enough to save you!" I shouted as I roughly landed
through the emergency pad
Agad kong binuksan ang aking hatch at maingat na inalalayan si Edward palabas na
lubos na ipinagtaka ng mga crew at medic.
"What the hell are you standing there! haven't you seen an EAF commander?! nasaan
ang neutrality nyo!" marahas kong pagsigaw dala ng matinding takot habang mabilis
na tumakbo patungong infirmary.
"Ho..Howard.. I.. I can.. no.." nauutal na bulong ni Edward na lubos na dumurog
saaking puso habang hinahayaan kong pumatak ang kanyang dugo sa malamig na sahig.
"Shut it Edward! I can save you and I Will!!" firm na mag reassure sakanya
"Howard.. ang..tigas parin..ng u..ulo mo.. Tha..Thank you for all.. Tha..Thank
you..Un..till.. we.. meet.. again.." he weakly smiled as I turned my head.
Nasa bungad na ako ng infirmary nang bigla kong maramdaman ang pagluwag ng kanyang
hawak saaking braso. Natigilan ako at naramdaman ang paglamig ng kanyang katawan.
Why? Why Edward? Just Why? Why wont you let me save you?
Agad akong sinalubong nila Revienne at Alexander na halatang nagulat rin sakanilang
nakita.
I fell on my knees at tahimik kong ipinasandal ang likod ng aking duguang kaibigan
saaking dibdib habang dahan dahan kong tinakpan ang kanyang mga mapupungay na mga
matang namayapa gamit ang aking kamay.
Kinain ng matinding galit at depressyon ang aking puso at hindi na nagawa pang
mapigilang mapahagulgol ng malakas habang isinabunot ng aking kanang kamay ang
aking buhok.
Sa panagalawang pagkakataon. Sa pangalawang pagkakataon na hawak ko ang kanyang
buhay, ay muli akong pumalpak.
Sa pangalawang pagkakataon ay hindi ko siya nagawang mailigtas.
Wasn't I brave enough? Wasn't I good enough? Damn you life! why would you have to
play an unfair game with me!!? why!? just f*cking tell me why?!

*** To be Continued
___________________________________________________________________________
*** VAUGHN'S PREVIEW SCENE ***
Hindi ako papayag na gawin mo yan Vincent.! you had enough! and this will be your
first and your last! Bid me a good bye!
Next on Code 0X15 Project ANGEL: Code 58: Battle of Hearts (Part II)
The Black King is still Sleeping..
___________________________________________________________________________

Code 58 : Battle Of Hearts (Part II)

Stella's Point Of View
Pinagmasdan ng aking mga gulat na gulat na mga mata ang malalaking tipak ng mga
debris mula sa nawasak na space craft.
Tanaw na tanaw ko parin ang nangagalaiting pulang laser na pilit na hinaharangan ng
mga maninipis na nano barriers ng Xavierheld.
Kung hindi ako nagkakamali, mula sa fortress na ito nangagaling ang nasabing
makapangyarihang laser. And I never thought that the EAF were so desperate and
created a giant killing machine out of this fortress
Agad kong kinuha ang aking headset at mariing tinangkang kumonekta sa
communication line ng nasabing space craft.
"This is Lieutenant Stella Franz! please answer!!" malakas kong pagbulalas sabay
pindot ng aking receiver sa headset, ngunit saaking pagkagimbal, walang kahit anong
narinig.
"I repeat! This is Lieutenant Stella Franz! please answer me! anybody for Pete's
sake!!" I desperately attempted to connect again as I shouted through the line.
Ngunit for the second time, nobody answered, and it seems na talagang nawala na ang
communication system sa nasabing craft.
Ramdam na ramdam ko ang pagbilis ng aking tibok ng puso sa sobrang kaba as tears
finally burst through my eyes coming up to conclusion that might have a high
possibility.
"Papa..? Tiya..?" I slowly and weakly mumbled as I stand and gazed upon the
floating debris through the destroyed space craft.
"Wala na sila.. I'm.. I'm sorry for the loss.." napalingon ako nang marinig ko ang
malumanay na tinig ni Vaughn na nagawang makatayo saaking likuran.
Hindi ko na nagawa pang mapigilan ang aking sarili at marahas na hinablot ang
kanyang space suit sabay malakas na pagtulak sakanya sa matigas at malamig na
dingding.
Halata ang lungkot sakanyang mga mata habang iniinda niya ang sakit ng impact mula
sakanyang likod. Agad kong itinutok ang dulo ng aking baril sakanyang noo at hindi
na nagawang mapigilan ang paghagulgol dala ng matinding galit at poot saaking
dibdib.
"Ang lakas ng loob mong sabihin saakin yan! Ikaw! Ikaw at ang EAF! mga mamamatay
tao! Kayo ang dahilan ng lahat ng ito! mga walang kaluluwa! Damn it! Hindi na dapat
pang binubuhay ang tulad mo!" I shouted with all my might as desperate tears flow
through my hatred filled eyes.
Tuluyang nang nangdilim ang aking paningin at hinawakan ang trigger ng aking baril.
Ngunit hindi natinag ang mga asul na mga mata ni Vaughn na lubos kong ikinagulat.
Ang mga matang iyon. Ibang iba sa mga matang nakita ko kanina.
"What are you waiting for? Pull the trigger! kung yan lang ang tanging paraan upang
bumalik ang buhay ng mga inosenteng taong hindi natin nailigtas! gawin mo Stella!
gawin mo!" He shouted with out fear as he held and assisted my hand on pulling the
trigger na lubos kong ikinabahala.
"Pull it now Stella damn it!"
"Haaaaaaaaaaaaa!!!!" I frustratedly shouted at marahang binitiwan ang baril na
aking hawak. I immediately felt the cold and dusty floor as I fell on my knees at
hindi na nagawang mapigilan ang matinding pag iyak.
All the frustrations. All the sadness. All of it.. the feeling of being alone.. all
alone.. the feeling of just watching as your love ones die in front of you. All of
it.. it drowned and dragged me through this hell!
Ano paba ang dahilan upang lumaban pa ako? ano paba? wala nang saysay ang lahat! If
I were only brave enough and acted wisely.. all of this could never happen in the
first place!
Tama na! Tama na! Stop this sh*t already!!!
Umugong ang malakas kong pag iyak at pag sigaw sa buong basement. Nang bigla kong
maramdaman ang mahigpit na pagyakap niya saakin mula sa likuran.
Muli kong nahalimuyak ang kanyang pabangong lubos na pumukaw ng aking damdamin.
Naamoy ko sakanya ang dating si Vaughn na lubos kong minahal.
Bakit nya un ginagawa? He's supposed to kill or torture me. He's not Vaughn any
longer. I'm his enemy, but why did he do that?
"Get hold of your self Stella!" malakas niyang bulalas saakin
Mabilis akong napatayo at kumawala sakanyang pagkayakap. Sa isang mabigat na
pagpiglas ay agad kong hinampas ang aking kamay patungo sakanyang pisngi.
Nanlaki ang aking mga mata nang magawa niyang pigilan ang aking mabilis na kamay at
sa isang iglap ay tuluyan na akong bumigay nang bigla niyang hinalikan ang aking
mga labi na lubos kong ikinagulat.
Sa bawat pagpiglas ko ay mas humihigpit ang kanyang pagyakap saakin habang damang
dama ko ang kanyang mainit na mga labi.
Bakit? Nalilito ako? Nalilito ako Vaughn..
Sakanyang pagkawala ay seryoso niya akong tinignan at hinawakan sa balikat.
Hinayaan kong lubos na mabasa ng mga luha ang aking mga mata.
"Dry your tears up Stella and Be strong!" firm na pahayag ni Vaughn habang nag krus
ang aming mga mata.
Hindi ko na nagawa pang makapagsalita nang bigla niyang hawakan ang aking mga
pisngi at dahan dahang pinunasan ang aking mga luha.
"Hindi isang mahinang babae ang aking asawa, at hindi siya kailanman sumusuko.
You're not alone, Stella, you're not because I'm still here. You're husband is
still here!" He said as he again showered me with his carefree and loving smile.
"Vau..Vaughn?" I said with a trembling voice.
"Sino paba Stella? ako parin ang pinaka gwapo mong asawa syempre.! The one and
only!" buong laki niyang pinagmayabag habang ngumiti saakin.
"But! But--" I said confusely said as he held my hands and started to run together
with me towards the inner portion of the said fortress.
"No time to explain! alam ko kung paano natin mapipigilan ang laser na yun!" he
seriously said. "Kahit na 3 araw lang ako rito sa fotress na EAF ay nagawa kong
maisaulo ang lahat ng pasikot sikot dito kaya wala kang dapat ikabahala Stella, I'm
here with you." he added
"Ghad damn it! I really missed you Stella! kung alam mo lang.. ang hirap magpanggap
dito! wahahaa!! pag matapos na ang giyerang ito, papakasalan na kita at gagawin
natin ulit ha? hanggang round 10!" pag halakhak niya.
Natigilan ako sakanyang mga sinabi at napangiti.
"Sira!" Nakangiti kong sambit sakanya. This time, sigurado na ako..
Muli siyang nagbalik. Muling bumalik si Vaughn.
I felt a strong sense of security as my hopes were boosted up. Alam kong
napakaraming hindi inaasahang pangyayari ang naganap, ngunit hindi ko hahayaang
maulit muli ang mga iyon.
Alam kong hindi na namin maibabalik pa ang mga nawalang buhay, ngunit hindi iyon
dahilan upang tumigil kami sa pakikipaglaban.
Tatapusin namin ang gulong ito once and for all!
Tristan's Point Of View
"Stop this madness once and for all uncle! how many lives will be the price for a
selfish victory!?" I shouted through the communication line as I fire my missiles
in attempt to stop uncle's raging Mechanical Knight.
Mabilis kong iniwasan ang kanyang mga mabibilis na lasers as he shoots them in
front of me. Dinig na dinig ko ang kanyang paghalakhak mula sa kabilang linya.
"Stop for what my beloved niece?! This war will never end anyways kahit anong gawin
ninyo! just accept the fact Tristan. The Strong shall prosper and the weaklings
shall suffer.." Nakangiting sambit niya saakin.
"You're completely out of your mind, Unlce. At this rate I don't have a choice but
to fight you!" malakas kong pag sambit at marahang inatake ang kanyang unit.
"Ohh! You'll kill me then? nasaan ang utang na loob mo Tristan? If It wasn't for me
naroon ka sa basurahan ng laboratory at nabubulok!" malakas niyang pag sagot na
lubos kong ikinabahala.
Mabilis niyang inilabas ang pilak na espada ng kanyang unit at marahas na inihampas
saakin causing my unit to be damaged.
Napakabilis ng pangyayari ngunit hindi ako nagpadaig at inihampas rin ang aking
laser scythe causing his unit's leviator to be damaged also.
"I didn't wish to be born! I didn't beg you to save me! Ano ba ang rason mo upang
buhayin ako Tiyo?!" I questioned him as we gazed through each other's unit.
Gumuhit ang kanyang malaking ngiti as he stared at me through his white space
helmet.
"You are destined to protect the White King's glory against the raging threats of
the Black King." he seriously said na lubos na nagpalito saakin.
"What? What the hell are you saying?!" I shouted with great curiosity.
"I saved you, Tristan. And to become the White King's knight is the payment for
your life." He said with an unexplained smile on his smile.
Hindi ko maiwasang magtaka sa mga pinagsasabi niya saakin. Hindi ko maintindihan.
Ano ba ang pinagsasabi ni tiyo? White King? Black King?
The madness must had been gone through his head.
Agad akong napatingala nang mapansin kong napalitan ng pagiging seryoso ang kanyang
mga labing dating nababahiran ng kasiyahan.
"Well, I hate to say this Tristan, but I have to go. Be thankful that I will spare
your life once again. I'll be finishing some unfinished business with your sister."
he said as he quickly manured his Mechanical Knight towards the the EAF's fortress.
Biglang kumalabog ang aking dibdib sa takot nang marinig ang kanyang sinabi. Hindi
na ako nag dalawang isip pa at agad na inapakan ng matindi ang booster ng aking
unit in attempt to follow the crazy admiral.
"I'll wont let you get away with this uncle! I won't let you touch my sister
again!" I shouted when all of the sudden ay napatigil ako nang makita ko ang side
screen mula saaking controls.
I immediately saw the coordinates that Howard had sent me a while ago. The
detonating coordinates of the 773-2A Ignis.
It must have been from Edward. I stared at my unit's screen at muling ipinaktbo ang
aking unit patungo sa fortress.
This must be the key to end this war.. Hindi ko hahayaang muli kang maghasik ng
kasamaan tiyo.. Hindi na muli.
Thousand of lives will be spared once I'll destroy you and I will not hesitate to
kill you, Uncle, even I owe you my life.
Alexander's Point Of View
Napabuntong hininga nalang ako habang tuluyan kong tinakluban ng puting kumot ang
wala nang buhay na katawan ni Edward na maiging nakahimlay sa isang stretcher.
Its been 45 minutes since tuluyan kaming iniwan ni Edward. Hindi ko akalaing
mawawala muli siya saamin sa pangalawang pagkakataon.
Ang mas masakit pa ay sa mismong harapan ng kanyang matalik na kaibigang wala lang
namang nagawa upang mailigtas siya muli.
Pinagmasdan ko ang walang imik at walang ka emosyong emosyon na si Howard na
tahimik na naka upo mula sa tabi ng infirmary morgue.
Bakas na bakas sakanyang namumutlang mukha ang matinding depresyon at pagkakaila.
"Howard, please.. lets go.. hindi makakabuti sayo ang manatili dito." I said.
"No. Edward needs me. I must guard him with all my life. He's alive Captain.. alam
kong natutulog lang siya. He's alive! He is.." basag ngiti niyang pag tugon saakin
while having that blank stare.
Hindi na ito maganda. He's completely in denial stage.
Hindi na makakalaban pang muli si Howard sa ganyang lagay. Mas mainam nang naririto
siya kaysa mawala rin siya saamin sa labas.
Tuluyan ko nang iniwan ang kahabag habag na binata sa loob na pilit na tinitignan
ang mukha ng kanyang kaibigang tuluyan nang natulog sa kawalan.
Isa itong gera at hindi maiiwasan ang malagasan ng buhay, ngunit bakit parang ang
hirap tanggapin na unti unti nang nawawala sa iyong paningin ang mga taong naging
parte ng buhay mo.
Is that how life works? maybe? hindi na ako siguardo. But one things for sure, Life
must still go on and habang kaya ko pa, magliligtas ako ng buhay.
Mabilis akong napalingon sa may glass windows nang makarinig ako ng mabibilis na
harururot ng iilang mga units mula sa labas.
Nang biglang..
BOOOOOMMMMM!!
A strong shift of pressure and a sudden gust clashed through me as I heard a
violent explosion sa hindi kalayuan. I immediately crossed my arms in front of me
as debris of the sudden explosion was thrown into mid air.
"What the hell was that?!" I shouted and observed the scene as I saw a fast moving
EAF Mechanical Knight and a familiar White Steel Paladin Unit passed towards the
glass window.
"Ang unit na yun! hindi ako maaring magkamali..!!" Hindi ko na napigilan pang
mapasigaw sa gulat nang makita ko ang aking sariling Steel Paladin Unit Asclepius.
What the hell is going on!?
Nagmdali akong tumakbo patungo sa lugar ng pag sabog, walang iba kundi ang mismong
emergency hatch ng infirmary.
Natigilan ako nang makarating sa nawasak na infirmary. Agad na tumambad saaking mga
mata nagkalat at nagkahalo na katawan ng mga wala nang buhay na medic at mga
elites.
Sa hindi kalayuan ay naroon ang mga iilang mga sugatan na medic at mga mechanic na
nagtutulungan upang sumaklolo sa iba.
Mula sa may emergency hatch ay naroon ang isang napakalaking butas na nilikha ng
pagtama ng mga missiles galing sa unit ng taga EAF.
Why would they even want to attack the wounded? So pathetic of them!
There's one word that would best describe what was on my mind.
Disaster, hatred and fear.
Napatingala kaming lahat nang marinig namin ang patuloy na pag lalaban ng dalawang
unit hindi kalayuan sa may bukas na hatch.
"What the hell is going in here?! sino ang pumipiloto ng aking unit?!" sigaw ko sa
mga mechanic na halatang nagulat nang makita ako.
"Captain! I thought you were the one who gave us the permission data of the said
unit.? How come na naririto kayo?" nagtatakang pahayag ng isang crew.
"What?! who on Earth gave you my permission codes?! you didn't--"
Agad akong natigilan nang matanto ko ang isang bagay na lubos na nagpakaba saakin.
Mabilis akong napalingon sa mga crew.
"Ano ang status ng Steel Paladin Epione Unit? Ano ang status ng unit ng aking
subordinate?!" takot kong pagtatanong.
"Still on On-Hold and Ongoing maintainance Status, Captain. Hindi po nabigyan ng
permission para lumabas si Lieutenant Revienne." natataranta niyang pahayag.
Nanlamig ang aking buong katawan sa narinig at hindi na nagdalawang isip na
hablutin ang headset ng crew.
There's only one person whom I trusted my permission codes. Alam ko na kung sino
ang nag pi-pilot ng aking unit and this time hindi ako maaring magkamali.
"Revienne! answer me! This is Captain Alexander Seyren and I'm fully aware that
you're in that unit! get the hell out of there young lady!" sigaw ko sa headset.
Mabilis kaming napadapa sa malamig na sahig ng basement wing nang makarning kami
muli ng isanag malakas na pagsabog mula sa labas.
Kitang kita ko ang mabilis na pag laban at pag habol ni Revienne sa Mechanical
Knight na umaatake sa buong infirmary.
"Ca..Captain Alexander." Agad akong nabunutan ng matalim na tinik nang marinig ko
ang nahihirapang boses ni Revienne mula sa transmission.
"What the hell are you doing Revienne?! Get back here! I didn't gave you the
permission to go out! neither Maris!" I shouted with great worry.
"Walang pro-protekta sa infirmary Captain! I can't just stand here and look while
they destroy and eliminate our helpless wounded. I cant just stand here and do
nothing Alexander! For now please allow me." She bravely said as I clenched my
fists.
"Are you refusing your orders Lieutenant Revienne? Get back here! and that's an
order!" I firmly said as my voice began to tremble.
"It's Serene." she seriously added. Napatingala ako and watched them fight in the
black space
"It's Serene. She is attacking our basement and I can't just look around while
she's trying to kill us. She had gone mad Alexander." Revienne with her crying
voice.
I felt a sudden weakness upon hearing her voice. Hindi ko akalaing hahantong sa
ganito ang lahat. She had no choice but to fight her former friend in the battle
field. Muli silang nagkita, ngunit this time, the two of them are already enemies.
Hindi ko akailang ganito kasakit. Friendship, Camaraderie, Happiness.. all being
torn apart by this meaningless war in search for great power.
Revienne's Point Of View
"Stop it Serene! Stop it! walang kahahantungan ang ginagawa mo! Stop it please!" I
cried through the transmission line as I maneuvered Alexander's unit palayo ng
infirmary hatch.
Umugong ang isang nakakapanindig balahibong halakhak mula sa kabilang linya as
Serene desperately chased me down.
"Ahahaha! Why would I stop? Why would I stop killing the cause of Roi's death?!
why?" Serene with her gruesome laugh over her unit.
"It was an accident! can't you understand? Why would you accept the fact that its
nobody's fault!" I replied as I quickly dodged her missiles.
"Nobody's Fault? are you f*cking kidding me? It was your best friend's Fault! It
was Stella's Fault! since hindi ko siya mahanap ngayon ay probably ikaw muna ang
uunahin ko you little pain in the a*s!" She giggled as she fired another round of
strong lightning lasers towards me
I attempted to intercept it nang bigla akong makaramdam ng pakirot at pananakit ng
aking ulo. Agad kong nabitawan ang aking controls sa sobrang sakit.
Sh*t ngayon pa? bakit ngayon pa?!
How come hindi tumalab ang gamot na naimon ko kanina?
Mabilis na napuruhan ng laser ni Serene ang aking unit causing me to fall down
fast. Despite of my trembling hands and the raging warning alarms inside my unit, I
immediately reached my small medicine container to ease my symptoms.
"Revienne!" Alexander shouted with fear through the line.
But it was way too late. Nanlamig ako as I saw the fast approaching laser towards
me. Agad akong napapikit as I heard a loud crash in front of me.
Agad kong naramdaman ang pagkilos ng aking unit at mabilis kong inimulat ang aking
mga mata. Natigilan ako nang bahagya kong nakita ang isang itim na Mechanical
Knight na tangay tangay ako.
"Revienne! are you alright?! Revienne, please answer me!"
Pilit kong inimulat ang aking mga mata nang marinig ko ang isang pamilyar na boses.
"Ca..Captain.. Hagalaz?" I weakly muttered.
"What happen? aatakihin kami sa puso ni Alexander sa pinagagagawa mo.." He replied
with great worry.
"Revienne! are you alright? please answer me!" nag aalalang tinig ni Alexander mula
sa kabilang linya.
"Alexander, ready the hatch. Ihahatid ko si Revienne diyan!" Captain Hagalaz with
his firm voice.
"Roger then. Please bring back my wife safely.." nag aalalang tinig ni Alexander na
lubos na nagpagulat saakin. Umugong ang panandaliang katahimikan sa unit ni Hagalaz
nang marinig yun.
"Yes I will, brother." Hagalaz said with his serious tone.
Nang biglang..
"I wont let the both of you get away from this!" halakhak ni Serene at mabilis na
pinatakbo ang kanyang unit patungo saamin.
"Sh*t! hindi paba natututo ang isang yan! Alexander! please hurry! Open the hatch!"
Hagalaz with his authoritative voice.
"Copied!" Alexander replied.
As we approach the emergency infirmary hatch agad na tumigil sa paglipad ang
Mechanical Unit ni Hagalaz nang biglang gapusin ng unit ni Serene sa pamamagitan ng
steel ropes ang mga extremities ng unit ng kapitan.
"Damn it!" bulalas niya as he tried to maneuvered his unit upang makababa ng hatch.
"Oh no you don't! hindi kayo basta basta makakatakbo sakin! sisiguraduhin kong
hindi na kayo muli makakatapak pa sa hatch na yan!" nakangising sambit ni Serene as
she tries to pull us both towards her.
"Stop this sh*t Serene! Wala kang mapapala sa gingawa mo! Your thirst for revenge
had gotten you crazy as hell!" Hagalaz with his serious voice as he tries to get
off the ropes that had bind both of our units.
"Oh yes. I'm crazy! yes! crazy enough to send the both of you to hell with me!" she
said as she gave off that manically crazy laughter while finally sticking her own
unit towards us.
Strong electrical impulses rushed through us and on our units causing it to destroy
the main engines and basically turn useless. Agad kaming napalupaypay sa loob ng
cockpit.
Nakarinig kami ng isang malakas na beep na nagmumula sakanyang unit as flashing red
lights begand to spark towards her unit.
"What the hell! self destruct mode? what are you thinking Serene! get off your
senses!" bulalas ni Hagalaz na nagpakaba saakin.
Umugong ang isang malakas na paghalakhak sa paligid as Serene finally gave a smirk
while holding a controller inside her unit.
"See you both in hell!" Serene with her crazy last smile.
Hindi ko na naiwasang mapasigaw at maiyak sa sobrang takot as Hagalaz quickly
maneuvered his last remaining unit's energy supply to cut off the ropes that holds
my unit tightly and eventually freed me.
"Alexander!!!" he shouted weakly as he forcefully threw me towards the opened
hatched.
"Hagalaz! No! Hagalaz!" I cried as I quickly saw how fast my unit descended through
the hatch into safety.
Alexander's Point Of View
"Close the gate Alexander! Close the gates!!" Hagalaz quickly shouted upon
Revienne's unit descend on the hatch.
"What the hell are you thinking!? get your a*s over here Hagalaz! bumalik ka
dammit!" I fearfully said as I watch him struggle together with Serene's ticking
bomb unit.
"Damn it Alexander! Close the gates! or all of you will die!" He shouted
"No! No I can't! No! Stop being a hero you little piece of--"
"CLOSE THE GATES!!!!!!!" He shouted at the top of his lungs as I heard a long beep
towards the line na lubos na nagpataranta saakin.
I felt a sudden adrenaline rush as I immediately ran towards the hatch gate and
quickly pressed the close button as tears clouded my sight.
"Thank you, Alexander. Take good care of Revienne.." Hagalaz with his gentle voice.
With the sound of his last voice umugong ang isang malakas na pagsabog mula sa
labas as the hatch gates shut close.
I stared at the hatch gates. I just stood there. I just hear the aftermath of the
explosion that haunted my ears.
Why? just why?
I immediately fell on my knees as I forcefully hit my fists on the solid gates and
let the frustrations and depressions leak out.
"Aaaaaaaaahhhhhhhhhhh!!!!!!" Hindi ko na nagawang pigilan pang sumigaw sa buong
basement. Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba. Hindi ko alintana ang dugo mula
saaking kamao na nagmantsa sa sahig.
Why Hagalaz? For the second f*cking time! Why?! Why the f*ck! why Ghad Damn it!
"Captain Alexander.." agad akong napalingon nang tawagin ako sang isang medic.
Mabilis akong napatayo nang makita ko ang walang malay na si Revienne na inilabas
nila mula sa unit.
Hindi ko alintana ang sakit saaking kamay at agad na niyakap ang taong natitira
saaking buhay. Kumawala ang hagulgol saaking pagyakap at paghaplos saakanyang
buhok.
Sa pag hawak ko sakanyang baiwang ay agad akong natigilan nang may naramdamang
bagay mula bulsa ng kanyang space suit.
Nagmadali kong kinuha ang bagay na iyon out of curiosity at halos pagsakluban ako
ng langit at lupa nang makita ko kung ano ang bagay na iyon.
Pinagmasdan ko ang isang maliit na lalagyan na naglalaman ng mga tabletang gamot.
Mga gamot upang temporarily ma ease ang mga symptoms ng isang alam kong sakit na
walang lunas mapa hanggang ngayon.
Isang sakit na unti unting kumakain sa bawat alaala at memorya ng isang tao. Kung
nalaman ko lang sana ng mas maaga..
Natulala ako nang matanto ko ang kalagayan ng tanging taong natitira saaking buhay.
Ano bang nagawa ko upang maranasan ko ang ganito?
Is this how life works?
*** To be Continued
_________________________________________________________________________
*** STELLA'S PREVIEW SCENE ***
Ghad Damn it Vaughn! bumalik ka! Bumalik ka!! hindi ko hahayaang mawala ka saakin
sa pangalawang pagkakataon! Bumalik ka!!!!!!!
Next On 0X15 Project ANGEL: Code 59: Till Death Do Us Part
"I Vaughn Meinhardt, take you, Stella Franz, to be my loving wife.. to have and to
hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in
sickness and health, until death do us part."
_________________________________________________________________________

Code 59.1 : Till Death Do Us Part (Part I)

Tristan's Point Of View

Maingat kong ibinaba ang aking dalang unit nang tuluyan na akong makapalapag sa
dating lugar na lubos na kumalinga saakin.

Ang St. Michael's Fortress, ang sentro ng kapangyarihan ng Earth Alliance Forces na
hindi ko akaliang maihahalintulad na sa isang higanteng karit ng kamatayan dahil sa
kasakiman ng iba.

Ang Fortress na siyang nag silbing haligi ng aking pagkatao na ngayon ay kunoot noo
kong pinagmamasdan habang dahan dahan niyang dinudurog ang mga pananggalang ng mga
kawal ng Xavierheld.

Mabilis kong ikuha ang aking micro flash drive na naglalaman ng mga detonation
codes mula sa ipinadalang distress message ni Howard habang marahang binuksan ang
aking cockpit.

Saaking pagkababa sa isang nakabukas na hatch ay agad kong pinagmasdan mula sa

malayo ang mga kulay berdeng nano particle barriers ng Xavierheld na pilit na
hinaharangan ang malakas at malahalimaw na laser mula sa 773-2A Ignis.

Hindi na ito maganda. Alam kong walang panama ang mga barriers na iyon sa magnetic
heating laser ng Ignis.

Napayukom ako ng aking kamao saaking paglingon. Nasilayan ng aking mga mata ang
unit ni tiyo Vincent. Kailangan ko nang magmadali!

Pinilit kong maging matatag at agad akong napatalikod upang lumisan nang biglang
tumunog ang aking receiver mula sa loob ng cockpit.

"Lieutenant Tristan Aldebert! are you there!? please acknowledge back!" Nag
aalalang boses ni Captain Maris mula sa transmission line.

Madali akong napabalik patungo saaking cockpit at agad na kinuha ang headset at
maingat na isinuot kasabay ng aking pagtakbo patungo sa loob ng fortress.

"This is Lieutenant Tristan Aldebert, acknowledging. Captain Maris may sasa-"

"Tristan! please come back! hindi na kaya ng aming barriers. Tuluyan nang bumigay
ang barriers ng 5 space craft natin on the front line. Bibigay na kame sa iilang
sandali nalang..!" Napakunot noo ako nang marinig ang kanyang nag aalalang boses.

"How many minutes left? estimated time?" I answered back

"20 minutes is all we have, Tristan." she replied with her serious voice

"Roger then. please spare me 20 minutes or less." I requested

"What? no! please return to the stronghold once and for all.. Hindi natin alam
anong susunod na mangyayari once tumagos na ang heating laser sa colony! The EAF
would definitely take that advantage!" she ordered through the line

"Please, Captain! give me 20 minutes!" I replied

"Do not question your orders Lieutenant! Return! That's an order!" she shouted at
the line, but it didn't stop me from running through the empty and abandoned
fortress.

"I have the key to our victory, Captain. I have the key to stop this monster." I
said with my serious tone as I hear her astonished voice.

"Ha? what are you saying Lieutenant Aldebert?" she questioned. Agad akong napahawak
saaking pulang headeset.

"Ask Howard later, captain. I need to go. just trust me on this matter." I said as
I intentionally turned my headset off and continued on running.

There's no turning back now. I gotta save my sister, I gotta save them. I got to
stop this madness once and for all!

Captain Maris' Point Of View

Natigilan ako sa huling narinig ko mula kay Tristan. Napahawak ako saaking headset
at marahang naupo sa commander's seat ng aming kinalalagyang space ship.

Pinagmasdan ko ang mga nanghihinang berdeng barriers saaming harapan na punong puno
na ng mga latak habang pilit parin nitong pinipigilan ang pulang nangagalaiting
laser.

Ang lahat ay halos hindi na magkanda ugaga sa pag communicate sa ibat ibang
transmission line ng magkabilang space ship.

Hindi na namin kakayanin pa ang ganito. Hindi na kaya ng aming mga barriers. Anong
klaseng halimaw ang gumawa ng bagay na iyan?!

Agad kaming napakapit ng mahigpit saaming mga upuan nang biglang umugong ang isang
malakas na pag sabog mula sa hindi kalayuan.

"Space Ship Luna offline! Captain! tuluyan nang bumigay ang space ship na may hawak
ng left side barrier!" sigaw ng isang officer sa controls.

"EAF Mechanical Knights on the loose! they are attempting to enter the damaged
area! and they are escorted by an EAF elite." sigaw pa ng isa.

"EAF elite pilot identity please?" I asked

"Its Commander Belle Metzger's squad captain."

Napakunot noo ako saaking narinig. Damn it! hindi paba sila titigil?! ano paba ang
gusto nilang mangyari!? I stood up and commanded them.

"Send reinforcements once and for all! Send some mechanical crews and tell them to
save what they can save! inform Engineer Ysa Rockwell of this incident. Move Alpha
Squad to the incident site right away!" I said with my authoritative voice.

"Roger then Captain!"

Pinagmasdan ko ang aming malaking screen as I gazed upon the damaged front and left
barriers.

"Incoming transmission from Commander Hellen Glassryed!"

Agad akong napalingon saaking transmission screen at sinalubong ng aking tingin si

Commader Hellen suot ang kanyang pulang space helmet.

"Let the Black Rogue take care of that, Captain. Permission to render support!
Reinforcements will be on the way!" she announced as I stared at her and closed my
eyes.

"Roger then. Please take care, Commander Belle." I smiled towards her na lubos
niyang ikinagulat. She then gave me an assuring look as she smiled back at me.

"Sadyang malalambot ang puso ng mga taga Xavierheld..We will survive this war,
Maris. We will.." she said as the transmission line went off. Napangiti ako as a
tremendous courage and hope flowed through me.

I stood up and took my headset once again.

We will survive this war.. we will!

"Open transmission line towards Admiral Yohannes' unit now!" I commanded, nang
biglang mapaligon ang isa saaking communication crew.

He looked at me using his worried eyes na lubos na nagpakaba saakin.

"Open the transmission line towards Admiral Yohannes' unit, now" I repeated but
this time, napuno ng kakaibang worried silence ang buong command center.

"Anong problema? why would you not connect me?" I asked with all my gathered
strength.

"Ca..Captain Maris, hindi na po namin magawang ma contact ang Unit ng Admiral.."

the crew replied as I gazed upon them

Agad akong nakaramdam ng magkahalong kaba at takot na lubos kong ikinabahala.

Vaughn's Point Of View

"Sigurado kaba na ito ang tamang daan, Vaughn?" Stella with her worried voice as we
continued to run towards the hallway.

"Oo naman!" Nakangiti kong sagot sakanya habang hawak hawak parin ang kanyang
kamay.

"Teka nga!" malakas niyang bulalas sabay bitaw saakin. Agad kaming napatigil at
kunot noo niya akong tinignan habang hinawakan ang isang switch na may kulay yellow
at black na sticker

"3 beses na nating nadaanan ang switch sa wall na ito! sigurado kaba talaga
Vaughn?" mariin niyang tanong sakin habang itinaas ang isa niyang kilay.

Agad akong napakamot ng buhok nang matanto ko rin ang bagay na yun. Hindi pa pala
sapat ang 3 araw na pamamalagi ko sa Fortress na ito.

"Uhm." basag kong ngiti at agad siyang inakbayan. "Ahaha! we will find a way!"
nakangiti kong pahayag na nagpakunot ng noo ni Stella.

"Vaughn, mahal, nakukuha mo pang ngumiti sa ganitong sitwasyon?" nag aalalang

tanong niya na nag pa pintig saaking mga tainga. Agad akong napatingin sakanya at
mas lumapad ang mga ngiti.

"An..Ano ulit un Stella? What did you just called me? Mahal?" I smirked at halatang
nag blush ang dalaga at agad na kumawala ng kapit sakin.

"Its.. Its not what you thi--"

Hindi na niya nagawang maituloy ang kanyang mga nauutal na salita nang bigla ko
siyang hatakin at muling dinampian ang kanyang mga labi na lubos naman niyang
ikinagulat.

Halos hindi na maihalintulad sa isang namumulang kamatis ang kanyang mukha nang
agad siyang bumitaw saakin.

Tuluyan nang bumulalas saaking bibig ang isang halakhak at agad na hinaplos ang
kanyang pisngi.

"We'll get through this, mahal. Tiwala lang. We can do it!" Buong tamis na ngiti ko
sakanya. "May official endearment naba tayo, eh, Stella?" biro ko sakanya

"What the! Vaughn naman! isantabi muna natin yan! nasa gitna tayo ng isang gera. We
need to move now!" seryoso ngunit namumula niyang pahayag sabay lakad paharap.

"Okay then. Lets move! walang mangyayari saatin if pareho tayong didikit lang sa
isat isa. We have to separate for the meantime. Hanapin natin ang control tower ng
fortress na ito. Naroon ang pakay natin." I instructed with authority.

"Copied! Lets communicate through our headsets. I'll inform your for anything
unusual, Captain." She said.

"That's my girl!" I shouted as I turned our backs on each other and waiting for our
ques. Umugong ang panandaliang katahimikan as I felt her warm back through mine.

I know of the possibilities, but for now, gusto kong sabihin saaking sarili na..

Everythings gonna be okay.. magiging maayos din ang lahat. For me, for everyone,
and especially for my wife, Stella.
"Lets go!" I bravely said nang bigla niyang hatakin ang aking kamay.

Panandalian siyang napatigil sakanyang paglalakad at sinalubong ako ng kanyang

mabilis na halik saaking labi.

Natigilan ako sa kanyang ginawa at pinagmasdan ang kanyang mga matang punong puno
ng pag asa.

"Tapusin na natin ang gulong ito, Vaughn."

Stella's Point Of View

Pinagmasdan ko ang dimmed hallways na kasalukuyan kong binabaybay. Hindi ko

alintana ang lamig na bumabalot saaking katawan na patuloy paring kumikilos upang
hanapin ang nasabing control tower.

Umalingaw ngaw ang kakaibang katahimikan sa buong fortress na nagkapag tatakang

inabandona ng lahat ng crew nito.

To be honest, I can really feel that eerie feeling on running towards this hallway,
come to think of it na mag isa kong tinatahak ang lugar na ito.

Sa kabila ng kakaibang kaba at takot ay patuloy akong tumakbo patugo sa isang

paliko na daan. Wala kaming choice kundi ang magmadali.

Hindi ko lubos na inasahan na magiging totoo ang lahat ng sinabi ni Tristan. Kung
mas naging maaga ang kanyang pagkaka bihag ay mas mapaghahandaan namin ang
trahedyang ito.

Saaking mabilis na pagliko sa hallway ay agad na tumigil ang aking mga nanginginig
na mga paa sa kakatakbo nang bigla akong makakita ng mapulang bahid ng dugo sa
sahig.

Kunot noo kong pinagmasdan ang nagkalat na dugo na mukhang sariwa pa. Namanstahan
ang dating makintab na steel floor ng nasabing hallway.

Ano kayang nangyari dito?

Sunod sunod ang mga katanungang nagsi sulputan sa loob ng aking ispan nang matanaw
ko mula sa hindi kalayuan ang isang mahabang trail ng dugo sa sahig.

Mabilis kong ipinindot ang aking headset in attempt to inform Vaughn, pero may kung
anong transmission signal ang humaharang saaking communication lines.

"Damn It.." mahina kong bulong at agad na tumayo. Maingat akong nagsimulang
maglakad muli at dahan dahang sinundan ang nasabing pulang trail.

Saaking pagsunod sa pulang trail ay sinalubong ako ng isang medyo makipot na

hallway patungo sa isang malaking steel door. Naroon parin ang malalaking patak ng
dugo na mistulang naipon sa mismong tarangkahan ng pinto.

Nakaramdam ako ng kakaiba as I stare through that door, but I did not let fear
control me once again. For the sake of the innocent people trapped in this
meaningless war!

Maingat at tahimik akong napasandal sa may tabi ng pinto. Dahan dahan kong hinila
ang aking baril saaking leg pouch habang maingat na binbuksan ang nakausling pinto.

Napapikit ako as I ready my self.

With one deep breath ay mabilis kong binuksan ang pinto at marahas na itinutok ang
aking baril saaking harapan.

Mistulang natigilan ako nang makita ko ang kabilang dako ng nasabing steel door.

Sinalubong ng aking paningin ang isang dimmed control center ng nasabing Fortress.
Walang ni isang tao ang naroroon, ngunit patuloy paring tumatakbo ang system at
iilang tactical tables.

Nagkalat ang mga headset at papeles sa bawat controls. Tila dinaanan ng isang
rumaragasang bagyo ang buong paligid. Hindi ko maiwasang magtaka saaking mga
nakita.

Ano kayang nangyari dito?

Mula sa higanteng screen ay nakikita ako ang current situation ng Xavierheld. This
is not good. Kailangang magmadali!

Nang matanto ko na bahagyang ligtas ang buong paligid ay maingat kong ibinaba ang
aking baril at nagsimulang maglakad nang bigla akong makatapak ng kung ano mula sa
sahig.

Agad akong napatingin saaking tinatapakan at halos mangatog ang aking mga tuhod
nang makita ako ang isang maliit at pamilyar na libro na naliligo sa mapulang dugo.

Ang librong yun!

Mabilis na pumasok ang iilang mga alaala ng mukha ng isang kaibigang hindi ko
akalaing nanggaling na sa mismong kinatatayuan ko.

"Edward?" takot kong bulong saaking sarili at nakaramdam ng kakaibang kutob.

Napalingon ako at nakita ko ang iilang sariwang bahid ng dugo patungo sa isang
komplikadong controls mula sa may tabi.

Kunot noo kong pinagmasdan ang bahid ng dugo sa controls habang maingat na
hinawakan ang iilang mga buttons. Ito na marahil ang main controls ng malahalimaw
na laser na ito.

Ngunit, ano ang kinalaman ni Edward sa bagay na ito? Ano ba talaga ang nangyari sa
lugar na ito?

Sa pangalawang pagkakataon ay muli kong sinubukang i contact si Vaughn gamit ng

aking headset, ngunit tanging mga screech lang ng isang choppy line ang aking
narinig.

Bawat minutong lumilipas ay dumudulas ang chasang mailigtas namin ang Xavierheld..
Hindi na ako dapat pang mag hintay! nanganganib na ang buong colony!

As I reach my hand towards the said controls ay agad akong natigilan.

Namawis ang aking noo habang umapaw saaking buong kalamnan ang kakaibang lamig na
dala ng takot nang makaramdam ako ng isang malamig na bagay na natutok sa likuran
ng aking ulo.

Pinilit kong itago ang aking takot sa mga nanginginig kong mga kamay habang dahan
dahan akong napatingala sa may isang glass window.
Halos tumigil ang aking pag hinga nang madatnan ng aking mga mata ang isang
reflection..

Ang reflection ng isang pamilyar na lalake. Suot suot niya sakanyang mga labi ang
kakaibang ngiti.. Ang nakakapangilabot na ngiti ng isang psychopath na lubos na
nagpapabuhay sakanyang maputlang mukha..

Ang scenario na ito.. Saan ko ba ito nakita?

My eyes widened in great fear as flashbacks of the same scenario in the Holographic
Mental Examinations rapidly crossed through my mind.

That particular scenario na lubos kong ikinagulat. Hindi ko akalaing mauulit at

mangyayari sa totoong buhay. Could it be some sort of memories from the past?!

"If I were you, hindi ko tatangkaing galawin ang mga iyan." A cold voice on my
back. "Hello, Stella Franz.. we meet again.." he added as a dread yet sarcastic
tone engulfed my senses as I just stood there and gazed upon his long brown hair
that partially corers his purple stunning eyes.

"Its been almost 22 years. 22 years of your existence and hindi ko lubos akalaing
magiging tulad na tulad ka niya." he added as he approached at my back.

Napapikit ako as I felt his strong hand on the back of my cheeks. Hindi ako
nagpatinag at pilit na tumindig.

"Wh..who are you?" nauutal kong tanong na lubos na nagpangiti sakanya.

"Indeed, such a brave soul. Wala kayong ipinagkaiba ni Elaizabeth. Your attitude
and your face, it truly resembles the image of the lady that I love.." He said as
he approached through my ears.

Nakaramdam ako ng matinding takot sakanyang ginawa. I can hear his breath na lubos
na nagpatindig ng aking mga balahibo.

"You used to know me, Elaizabeth, you used to know me." he whispered na agad ko
namang ikinatakot dahilan upang ako'y bumuwag sakanyang pagkakagapos.

Mabilis akong napaharap sakanya at tinagkang agawin ang kanyang baril, but he was
way too fast at agad na nakuha muli ang aking braso.

With one strong pull, he then pushed me hard through the wall as he held both my
hands. He immediately approached his face and sank towards me. I froze in great
fear while looking in his serious yet playful purple eyes.

"Don't you remember me, Elaizabeth? I am Vincent! I used to love you! until now I
can never forget you! Come, let us build a world for the two of us! A world that
without regrets! A world without the weak ones! We shall prevail and the stronger
ones shall only survive!" he screamed na nagpaluha saakin sa sobrang takot as I
tried to push him away from me.

"Fighting back will be useless my lady. Wag mong hayaang gawin ko muli sayo ang
ginawa ko noon!" he said as held my confused face.

Ano ba ang kanyang pinagsasabi? hindi ko maintindihan ang kanyang mga sinasabi!
damn it! nababaliw na ata ang isang ito!

"Get off me! I am not Elaizabeth! hindi ako ang babaeng hinanap mo! I am Stella!" I
confusely fight back but he held my face as he gave me a smirk.
"Nabasura lang pala ang aking mga plano sa pinaka umpisa palang. I thought her
memories will also share with you, Stella.. but I was damn wrong! Wala kang
pinagkaiba kay Tristan!" he shouted

Tuluyan niya akong ikinulong sakanyang mga malalakas na braso habang naka sandig sa
isang metallic wall.

"Kung hindi kita makukuha muli sa pakiusap, pwes.." He said as he pointed his gun
towards my forehead.

"I have to finish you too like Elaizabeth. I'll make sure na hinding hindi ka
makukuha muli ng iyong asawa!" he said as he slowly held the trigger.

"History shall repeat its self!" he screamed as I fearfully closed my eyes.

Nang biglang..

BAAANG!

Tuluyang nabasag ang katahimikan sa loob ng control center nang umugong ang isang
malakas na tunog ng putok ng baril.

Agad kong inimulat ang aking mga mata nang maramadaman ko ang isang napakabilis na
bagay na tumagos mula sa tabi ng aking kinasasandalang metallic wall.

Halos tumigil ang aking paghinga nang makita ko ang seryosong mukha ng admiral at
ang mapulang dugong dumadaloy mula sa kanang braso ng kanyang puting space suit.

Mukhang dumaplis ang rumaragasang bala sakanyang braso at di lamang natinag. Pilit
kong itinaas ang aking tingin at halos mabunutan ako ng malaking tinik nang makita
ko si Vaughn mula sa pinto.

Hawak hawak niya ang kanyang baril at mariing nakatututok saaming direksyon. Naroon
ang kakaibang tinging seryoso sakanyang asul na mga mata.

"Let go of my wife.."

Vaughn with his serious yet cold voice. I trembled as I saw him. Umugong muli ang
isang nakakabinging katahimikan as I stare at them.

This was the exact scenario that I saw when I was inside my mind..

Ano ang naguugnay namin sa nakaraan?

*** To be Continued

Code 59.2 : Till Death Do Us Part (Part II)

Vaughn's Point Of View
"Well well well.. as always.. Kahit kailan, you're still a great pain in the a*s,
Vaughn!" Vincent as he quickly wrapped Stella's neck toward his strong arms na
lubos kong ikinagulat.
He then rapidly faced me as he point his gun aimlessly in front of me.
"If I were you I'll drop that gun, Captain Vaughn Meinhardt.." Vincent with his
sarcastic tone. "Hindi ba familiar ang scenario na ito? hm!"
"Let go of Stella Vincent!" I shouted as my hands trembled while holding my gun.
Vincent then smiled towards me as he pointed his gun towards Stella's head na nagpa
alarama ng husto saakin.
"Damn you Vincent Vanguardia! let go of my girl or I'll never hesitate to blow up
your head!" I shouted
"Mukhang hindi tuluyang naging isang tagumpay ang pag bura ko sa iyong memorya!
Hanggang nag eexist ka sa mundong ito ay hindi ako magiging payapa! Noon hanggang
ngayon! ikaw parin ang dahilan ng pagkawala ng lahat saakin!!" He desperately
shouted.

"Ano bang sinasabi mo?!" I said as I gazed upon his maniac purple eyes.
Umugong ang malakas na halakhak ni Vincent sa buong silid as he stares at me. That
stare of a psychotic man. Had gone mad for his over indulgence of power.
"Noon palang ay pilit na kitang binubura sa mundong ito, ngunit hindi ko alam kung
anong klaseng masamang damo ka at nabuhay kapa!! You were just damn lucky Vaughn.
You were just God damn lucky na binuhay ka ni Alfred! isang malaking pagkakamali
ang pagtulong ko sakanya! " he shouted
Kunot noo ko siyang tinitigan as I listen to him and did not let my guard down. Ano
bang pinagsasabi niya? mukhang nababaliw na ata ang isang to.
"Sawang sawa na ako sa ganito! You took away all the things from me Troy! My
position! My line! My glory! The woman I love! My life!" he shouted at me as he
walks while pointing his gun towards me and not letting Stella go.
Troy?! but what the hell? I am not even Troy! ano bang pinagsasabi niya?
"And its time to pay the price Vaughn! History shall repeat its self twice in my
hands!" he crazily said nang biglang harangin ni Stella ang kanyang mga paa with
great force causing the two of them to stumble down.
Agad akong kumilos at tumakbo patungo sakanila as Vincent had let go of his gun.
Stella quickly stood up and managed to escaped through his hands at agad na tumkabo
patungo sakin.
"Stella! dito!!" I shouted as I reached my hand towards her. I am almost about to
hold her hand nang bigla kong makita ang muling pag tayo ni Vincent mula sakanyang
likuran at agad na tinutok muli ang kanyang baril, aiming at Stella's back.
Tila bay bumagal ang takbo ng oras as I saw him hold the trigger. My eyes widened
in great fear.
Nang biglang..
BAAAAANGG!
Agad na humandusay si Stella saaking harapan nang marinig ang malakas na putok mula
sakanyang likuran.
Mabilis kaming napalingon at laking gulat nang makita si Vincent na nakatayo at
gulat nagulat habang dumaragasa ang kanyang mapulang dugo mula sa butas sa kanyang
dibdib na gawa ng isang rumaragasang bala.
"Stop this madness, Uncle Vincent!"
To our astonishment nadatnan ng aming mga mata si Tristan na nakatayo mula sa may
pinto habang hawak hawak ang isang baril.
"Tri..Tristan." Vincent with his weak and trembling voice as he harshly dropped
down on the cold steel floor.
Tristan then quickly ran towards the control system and immediately put a flash
drive through the controls. He then began to press the complicated buttons.
"Tristan! what the hell are you doing?" Stella with her astonished voice
"Wag mo akong pigilan Stella! We don't have much time left! I have the key to stop
this monster!" he shouted as he continues to scan through the system's coordinates.
With one press ay umugong ang isang malakas na beep, following the shutting down of
the whole system. We gazed upon the screen at halos mabunutan kami ng malaking
tinik nang makita namin na dahan dahang nawawala ang nasabing pulang laser.
We were stunned on what we had just witness.
"What the hell.." bulong ko saaking sarili nang biglang umugong ang isang malakas
na pagsabog mula sa hindi kalayuan.
Nagsimulang yumanig ang malalamig na steel floor as a growl from the inside of the
fortress filled every single area.
"Anong nangyayari?" Stella with her panicky voice.
"We have to get out of here if gusto nyo pang mabuhay! Once the heating magnetic
laser had turned off, it will start its self destruct mode within 5 minutes."
Tristan as he quickly grabbed Stella and handed her to me.
Mabilis din naman akong sumunod as we ran through the door. Agad kaming napatigil
as we looked upon Tristan na pinagmamasdan si Vincent na nakabulagta sa malamig na
sahig at naliligo sakanyang sariling dugo.
I felt a sense of pity towards him. But we just stood there and stand still.. Hindi
ko akalaing magagawa ni Tristan ang bagay na iyon sa taong nagbigay buhay sakanya.
But he was left with no choice. I know, he's one heck of a strong and brave
soldier, and it take more than a life time of a courage to make a sacrifice like
that.
"You served EAF with all your might, but the good shall always prevail, but still,
we owe you our lives. Until we meet again, Uncle, Admiral Vincent Vanguardia. Long
Live Xavierheld!" with Tristan's final respect salute ay agad kamning tumakbo
palabas ng yumayanig na fortress.
Commander Melrey's Point Of View
Halos tumigil ang lahat sa kani kanilang pakikipag sagupaan nang makita namin ang
unti unting paglaho at pagnipis ng pulang magnetic heating laser na halos bumasag
na sa natitirang nano particle barriers ng Xavierheld.
Hindi ko alam if magiging masaya ba ako saaking nakita. We just felt a sense of
accomplishment sa hindi malamang dahilan
"What the hell... happen?" I said through the line
"The young lads had succeeded, Melrey." Hellen over the transmission line. "Hindi
pa tapos ang lahat Melrey! Focus! we still have company here!" she commanded as the
raging last remaining forces of the EAF's wing attacks us.
I immediately maneuvered my unit and grabbed my gun and forcefully locked all the
targets.
"Sayonara! we win!" I playfully shouted as missiles took down some of the enemy's
units. I soared up at natigilan nang biglang bumulaga saakin ang pulang Colloidal
Mechanical Knight ng leader ng natitirang squad ng EAF.
Walang iba kundi si Commander Belle Metzger.
"Surrender, Belle. Your squad are now down. Wala ka nang mababalikan pa coz any
moment from now ay maglalaho nang parang bula ang fortress." I said towards her.
"No." matipid niyang pagsagot as she quickly ran away in front of me na lubos kong
ikinagulat. Napa kunot noo ako nang matanto kong she was heading towards the
ticking time bomb fortress.
"Hey! come back here! magpapakamatay kaba?!!" I shouted through the line as I
immediately followed her in attempt to catch her for safety.
"Melrey! what the hell are you doing?! come back!" Hellen with her commanding
voice.
"Not until I capture that crazy woman!" I replied as I saw the whole Xavierheld
fleet starting to evacuate the battle field towards safety.
God Damn it Belle! why would you have to make your life so hard! Stop hoping for
Vincent's love for f*cks sake!!
General Gilvert Heinrich's Point Of View
Madali kong binuksan ang hatch ng isang life pod nang tuluyan na akong makarating
sa secret basement ng fortress na ito.
Damn that boy! you'll surely pay for this Edward Hartwig you fool! Were so close to
victory but then went all wrong because of that stupid, imbecile Xavierheld
soldier!
Even my own adopted daughter failed me! what an idiot you are Serene! Isa kang
kahihiyan!
Buti nalang ay hindi na ako nadatnan ng mga ANGELS! Now I can live and start my
life and have a total revenge for them!
You just wait! Mag hintay kayo! babalikan ko kayo! no one messes around with the
powerful EAF General! No one!
Mabilis kong binuksan ang mga controls at mariing sasakay na sana nang biglang.
"Going somewhere else, General Heinrich?"
I immediately turned around but to my surprise, I felt a sudden sharp pain towards
my chest as thick red blood gushed through out me.
I immediately fell down as I painfully gasped and gazed upon a familiar young man
with a chestnut brown hair and green eyes.
He stared at me blankly as he held a gun with a silencer in his hand. Walang ka
emosyon emosyon ang kanyang mga mata.
"I..Ikaw!" I trembled.
"You're not going anywhere, Gilvert. I'll had you pay for destroying my girl and
your daughter's life." he said as he pointed his gun at me
I felt a sense of great fear as I rushed and bow at his feet in attempt to plead
mercy on his emotionless eyes.
"Please! Spare me! I'll give you anything! riches! an army! anything you want!" I
pleaded
"Would you ever bring back your daughter's life for me General?" he said with
sadness in his face. Natigilan ako at hindi na nagawa pang pigilan ang mga luha ng
pag sisisi.
"No.. hindi ko na kayang gawin pa yun. I cannot bring back Serene's Life, Roi.." I
said
"Well then. I have no choice. An eye for an eye and a tooth for a tooth. see you
around, General Heinrich.."
BANG!
Commander Belle's Point Of View
Mabilis akong bumababa ng aking unit and hindi na nagdalawang isip na muling
pumasok sa loob ng fortress upang hanapin si Vincent
Hindi ko na siya nagawa pang ma i contact gamit ang aming headset na lubos kong
ikinabahala. I know, he's here and he needs my help!
I quickly ran towards the partially destroyed hallways. Hindi ko alintana ang
patuloy na malakas na pagyanig sa buong lugar o kahit ang nalalabing 3 minutong
natitira.
I need to find and save him! I just need to!!
Agad akong nakarating sa pintuan ng control center at takip bibig kong pinagmasdan
ang kanyang kalunos lunos na katawang nakabugta at naliligo sakanyang sariling
dugo.
I immediately ran towards him at maingat siyang iniakay saaking mga bisig. Hindi ko
alintana ang kanyang mapulang dugong nagmansta saaking puting space suit.
"Vincent! Vincent! please open your eyes! answer me!" I worriedly shouted.
"B..Belle.. wh..what on.. Earth are you..." He weakly said as he opened his
struggling eyes.
"Conserve your energy! I'll get you out of here!" I said as I tried to lift his
bloody shoulders.
As I attempted to stood up ay umugong ang isang malakas na putok ng baril and a
sudden sharp stabbing pain started to crawl all over my abdomen.
I slowly turned towards Vincent who then hugged me as my body fell towards him. He
then lay me through the bloody floor as he weakly and struggles to stand up
"You don't have to, Belle. I will never surrender!" he weakly said as he stared and
touched my blood stained hair. He then crawled towards the main controls and
attempted to activate the last residual heating laser na mariing itinago ng
fortress na ito in case of emergency.
Why Vincent? Why?
I questioned my self as I stare at him devouring his last energy in attempt turn
events into his favor.
"Stop it Vincent. Stop it. Tama na... Wala nang saysay ang lumaban pa.. we already
lost this battle.. the good prevailed and there's no way you can do about it." I
weakly said, but he didn't even bother to listen and had pressed the laser button.
Sh*t!
Agad akong napalingon at nakita ang kanyang baril. With my last remaining strength
I immediately grabbed it and pointed towards him. I have no choice but to stop you.
Please forgive me, Vincent..
With my tears and blood mixed up, I readily pulled the trigger causing him to
stumble down dead to the floor. I inhaled my last breath as I smiled towards him.
"Things are done for us. Let them live their lives, Vincent.. Hindi mo pagmamay-ari
ang buhay nila.." I whispered
When suddenly I heard a familiar voice. Unti unting lumalapit ang boses but my
sight slowly turns black.
"Belle! Belle!!" the voice shouted as I felt warm arms carry me.
"Melrey?"
Stella's Point Of View
"Wear your helmet Stella go!" malakas at makapangyarihang utos sakin ni Vaughn
habang mariin naming isinara ang cockpit ng aming unit. "This are getting in favor
for us kaya lets get out of here!" he readily said as he smiled victoriously.
Hindi parin tumitigil ang pagyanig sa sa buong lugar. Hindi na magtatagal pa ang
pananataling buo ng lugar na ito.
"Lets go!" Tristan with his serious yet calm voice.
Pinagmasdan ko ang kanilang mabilis na pag take off palabas ng hatch ng fortress.
As I attempted to launch my unit ay agad kong naramdaman ang hindi pag sunod nito.
Kunot noo akong napahawak saaking controls as stumped hard on my booster pedal but
nothing happend.
Sh*t! ngayon ko lang naalala na nasira pala ang aking levitation and booster wings!
damn it! ngayon pa!? Nang biglang..
BOOOOOOMMM!!!
Isang malakas na pag sabog ang bumungad saamin mula sa hindi kalayuan. Mas tumindi
ang pagyanig at narinig sa buong fortress ang mabilis napagguho ng sahig.
I tried once again to step hard on my pedal but its just useless. Mabilis na dumaan
mula sa likuran ng aking unit ang ilang mga mabibilis na paghagip ng mga debris
dala ng matinding pagsabog.
Nararamdaman ko ang lakas ng impact to the point that I was thrown away from the
hatch. Hindi ko napigilang mapasigaw
"Stella!!" nag aalalang sigaw nila Vaughn at Tristan as they quickly maneuvered
their gears to catch me.
Agad kong naramdaman ang malakas nilang pag gapos sa mga kamay ng aking unit as
they quickly flew together with me palayo ng nasabing nawawasak na fortress.
"That was a close one!" Tristan with his worried voice
"Oo nga! Damn Stella! you had almost killed me in worry!" Vaughn as he laughed from
the transmission line.
I just lay back inside my cockpit. Pinagmasdan ko ang malakas at unti unting
pagkawasak ng St. Michael's Fortress, Ang matatag na haligi ng EAF na ngayon ay
unti unting nagiging alikabok sa kalawakan.
Damang dama ko ang pag alis ng isang malaking dagok saaking dibdib. Sa Wakas.. sa
wakas.. tapos na ang lahat.
Tapos na ang walang saysay na gerang ito. Hindi ako makapaniwala. Lahat ay magiging
payapa na.. lahat ay magiging maayos na..
Napapikit ako at hindi naiwasang maluha sa galak.
Nang biglang..
TEET! TEET! TEET!!
Mabilis kong inimulat ang aking mga mata nang marinig ko ang ugong ng nagwawalang
warning alam saaking radar.
"What the hell!" bulalas ko nang madatnan ko ang isang mabilis na heat signature
bumubulusok patungo saaming direksyon.
"Sh*t! isang residual laser!!" malakas na bulalas ni Tristan habang akay akay ang
aking unit na hindi na magawang lumipad pa.

"Intercept!!" sigaw ko sa kabilang linya.

"No!" malakas na sagot ni Vaughn na lubos na nagpagulat saamin.
"What?! are you nuts! sabay sabay tayong pupulbusin ng laser na yan pag hindi tayo
umiwas!" bulalas ko sakanya
"Stella! look! look in front of you!" natatarantang utos niya na nagpatingala
sakin. Tila bay nanlambot ako nang makita ko ang buong Xavierheld Colony at its
very unstable and vulnerable state.
"Hahayaan mo bang masira ang pinaghirapan natin?! we had risked our lives just to
protect whats in front of you and now you're telling me to intercept so that the
laser will pierce through that colony?!"
"But.. But--!"
"30 meters away! we don't have much time!" Tristan starting to panic as the
residual laser starting to emit great heat and light towards us.
"20 meters!!"
Damn it!!
"15 meters! ghad damn it!!!" sigaw ni Tristan..Nang biglang
"Tristan!" Agad akong napatingala nang marinig ko ang malakas na boses ni Vaughn.
Mabilis na bumitaw si Vaughn saaking unit. Sa isang iglap ay naramdaman ko ang
kanyang malakas at mabilis na pagtulak saakin patungo kay Tristan na aming agad na
ikinagulat.
Sa isang napakabilis na sandali ay isang sobrang lakas na ugong ang pumuno saaming
mga tainga.
Mabilis kaming napalingon at halos pumutok sa takot ang aking puso nang madatnan ko
ang pagtama ng isang malaki at makapangyarihang asul na laser patungo sa manipis na
kalasag ng unit ni Vaughn.
Strong lights blinded us as we witness his attempt to save the whole colony by
blocking the monstrous residual laser beam using his unit's shield.
Agad na nawasak ang iilang parte ng kanyang dalang unit sa sobrang lakas ng impact.
"Tristan! get the hell out of here! Get Stella away from here!" Sigaw niya na
nagpakalabog saaking puso
"What the hell are you thinking Vaughn!" Bulalas ni Tristan habang akay akay ang
aking unit.
"No!! Vaughn!! No!! Hindi ko hahayaang gawin mo yan!" I shouted through the line as
I attempted to escape from Tristan's strong grasp.
I immediately stepped hard on my booster pedals and somehow nakawala ako and
quickly rushed towards Vaughn.
But blinding intense light and high speed debris coming from Vaughn's deteriorating
Valkyrie unit blocked my way and badly damaged my unit's outer covering.
"Stella!" Tristan as he quickly rushed through the raging debris and pulled me away
to safety. He then attempted to grab Vaughn's unit but agad siyang kumalas nang
tuluyang bumigay ang mga paa ng unit ni Vaughn sa sobrang lakas ng clash.
"Damn hard headed soldiers! Get the hell out of here!! and inform the fleet to
prepare for impact! Inform Maris to prepare the colony again! do it! now!!! That's
an order!!" Vaughn shouted as he continues to forcefully block the raging laser na
ano mang oras ay sasabog na.
"Hindi na magtatagal ang aking pagharang! Once the laser would come in contact with
me ay hindi na ito tutuloy sa colony! Now go!!" Vaughn's authoritative voice
"But Vaughn!-"
"Protect Stella. Protect Stella with all your life Tristan! and don't ever fail me!
now go! go and live!!"
"Damn it Vaughn!" Tristan as he forcefully and regretfully closed his eyes out of
having to choose the hardest decision of his life.
He then quickly grabbed my useless damaged unit and flew as fast as the speed of
light away from the deadly scene.
"What are you doing Tristan?! let go of me!! Hindi nating pwedeng iwan si Vaughn
roon!" sigaw ko kay Tristan at hindi na nagawa pang mapigilan ang paghagulgol.
"We have to get out of here Stella! We have to survive this war! even it means that
we have to sacrifice and make the hardest decision again! We must live!! We must!
for the sake of Xavierheld!" Tristan with his trembling voice as tears finally
filled his gray sorrowful eyes for the first time.
I quickly opened my transmission line in attempt to connect through Vaughn but it
seems not functioning any longer. With all the frustrations ay agad kong ibinagsak
ang aking kamay sa controls.
"Ghad Damn it Vaughn! bumalik ka! hindi ko hahayaang mawala ka muli saakin sa
pangalawang pagkakataon!" I cried as I tried to escape again, but realizing its
futile..
Nang biglang..
"Stella.." Natigilan ako nang marinig ko ang boses ni Vaughn mula sa choppy na
linya. I immediately grabbed my controls at kumawala ang hagulgol saaking bibig.
"Vaughn! please! bumalik ka! please bumalik ka saakin!" I cried
Agad akong napatingala nang biglang nag flash ang kanyang image mula saaking
screen. Natigilan ako nang makita ko ang kanyang payapang mga ngiti sa labi as
blinding lights starts to engulf him.
"There's no turning back now.. I know, I am a selfish man, Stella, but this time.
Let me share my selfless sacrifice for all of you. Stella. you have to live. You
and Tristan have to live." he gently said as the transmission line began to have
screeches.
"You crazy old hag! You crazy Captain! ang tigas din ng ulo mo! Paano yung sinasabi
mong 10 rounds?! and you told me na magpapakasal tayo pagkatapos ng gerang ito!
but ano?! ano??!! you choose this!" I bit my lip in attempt to contain my sorrow
Ngumiti siya saakin as he gazed through my eyes..
"From the very beginning that I saw you. I know that we were meant to be, Stella. I
wanted you to know that, I loved you more than my life, and that's why I am making
this sacrifice for you and everyone else to live a peaceful life.." he gently said
"How could I live a peaceful life without you Vaughn Damn it!!"
"You really love me don't you?" he laughed "Patay na patay ka parin sakin hanggang
saaking hukay.." he said as I gazed towards him
"Sira! Just get your a*s over here! Please, Vaughn.." I cried
"I'm sorry, Stella, But I.."
"..I cant.." he gently and peacefully replied.
He then again smiled sweetly towards me as screeches began to be heavy. He then
gently grabbed his necklace and showed me his golden ring.
"I Vaughn Meinhardt, take you, Stella Franz, to be my loving wife, to have and to
hold from this day forward, for better, for worse, for richer, for poorer, in
sickness and in health.."
"Until death do us part." we said together as he smiled sweetly in front of me.
"This is Captain Vaughn Meinhardt signing off! May this sacrifice bring peace to
all! Long Live Xavierheld!!" he then shouted with his final salute na lubos na
dumurog ng puso ko..
Napuno ng luha ang loob ng aking space helmet nang marnig ang kanyang huling mga
sinabi.. Bumagal ang oras.. Bumagal ang lahat habang pinagmamasdan ko ang aming
paglayo sa nagaadyang pagsabog ng kanyang unit.

Bakit? Bakit Vaughn? How could you?! How could you do this to me?!
"I love you, Stella.. I will always be with you, forever.. " Vaughn with his last
smile as he kissed his ring na lubos na nagpahagulgol saakin.
Mababaliw ako! mababaliw ako!!
Debris from his deteriorating unit struck the glass panel on his window. Pieces of
shattered glass reflected the destructive laser light as I cried my heart out of
full tragic sorrow while I watch how he was finally engulfed by the blinding light.
"Vaughn!!!!!!!!!" I shouted at the top of my lungs

It was too late.. It was way too late..

At sa isang kisap mata isang nakakasilaw na liwanag ang umugong sa buong lugar..
White light emitted from the destruction of the laser and the Valkyrie Unit Odin
scattered throughout the corners of the great battle field.
Sinabayan ng isang napakalakas na pagsabog na tumangay saamin ni Tristan. So
powerful that it also destroyed half of my unit and knocking me out of
consciousness.
Why would we have to end like this? Why would we have to be separated again?
Why Vaughn? Tell me, why?
"Vaughn.. I love you.. Vaughn.. Please.. Come back.. come back for me.." I
whispered as I closed my tearful eyes.
----
"....I will always be with you Stella.."
Vaughn? Vaughn? is that you..?
Agad kong inimulat ang aking mga mata nang muling magbalik saaking isipan ang mga
huling katagang sinabi ni Vaughn.
Ngunit saaking pagmulat ay wala akong ibang nakita kundi ang mga labi ng mga debris
mula sa mga nawasak na units na malayang nakalutang sa paligid.
Pinuno ng mga nagnining ning na mga bituwin ang itim na kalawakang naging saksi sa
isang magulo at malungkot na pakikipagbunyi.
I found my self inside my cockpit na halos bukas at wasak na wasak na. My eyes
already dried had witness all of this tragic events.
"Vaughn?" I whispered as I get off my cockpit towards the silent and black space.
Pinagmasdan ko ang katahimikan ng buong paligid.
Napalingon ako. Naroon ang Xavierheld Colony. Payapa. Ligtas. Tahimik..
Mula sa kabilang dulo ay naroon nahihimlay ang asul na planeta, ang Earth. Malaya,
at Payapa rin.
I let my self drown in tears as I calmly let my self float through the weightless
space.
Sa wakas.. Sa wakas. tapos na ang lahat.. Wala nang gulo.. Wala nang karahasan.
Tapos na ang lahat ng ito.. Napakatahimik na ng lahat..
Sa pagkakataong ito, natamasa din sa wakas ang kapayapaan. Ang kapayapaang hinangad
ng lahat ng mga buhay na nawala.
Including Vaughn and everyone else.
Napalingon ako at nakakita ng isang kumikinang na bagay sa hindi kalayuan. Agad ko
iyong pinuntahan at takip bibig kong pinagmasdan ang isang bagay na nakalutang mula
saaking harapan.
Ang ginintuang singsing ni Vaughn.
Tears started to cloud on my eyes again as I grabbed the said ring in my hands. I
smiled brokenly..
"Nagbunga ang lahat ng sakripisyo natin, Vaughn.. Natapos rin ang lahat.. payapa na
ang lahat. payapa na.." I whispered as I smile with tears in my eyes..
"I love you, Vaughn.. and you will always be in my heart.." I whispered as I place
my husband's ring towards my heart..

"..Till death do us part.."

THE BATTLE OF VALFREYJA

August 31 473 G.E. - November 29 473 G.E.
In loving memory of the brave souls of the Xavierheld and Earth Alliance Forces,
who without any hesitations, had sacrificed their lives for peace.
Code 60 : Life Goes On
PLANET EARTH, 475 G.E.

2 YEARS POST BATTLE OF VALFREYJA

Stella's Point Of View

"On the headlines! Earth Alliance Forces and Xavierheld renews the signed peace
treaty as of today.."

Maingat kong ibinaba ang aking tasa ng kape sa isang mesa nang marinig ko ang
headline ng news mula sa holographic television sa loob ng sala.

Mariin kong tinitigan ang screen at taimtim na nakinig sa laman ng balita. Its been
2 years since the Battle of Valfreyja, the gruesome war between Xavierheld and EAF
had ended.

2 years had passed at napakaraming pagbabago ang naganap..

After the war, the Xavieheld and the EAF government had immediately signed a peace
treaty that states that both sides will adhere and cooperate to attain and maintain
peace through out the colony as well as the Planet Earth through effective peace
talks and negotiations.

They had limit the use of Freyja's Heart and had once opened again for research.
This time, in coordination with both the EAF and Xavierheld.

Freyja's gene infusion, still on its unchanged state, despite of its issues and
debates.

Naging tahimik ang buhay sa dalawang panig. Walang gulo, walang kahit anong bahid
ng alinlangan. Naging payapa ang lahat and the Xavierheld and EAF had even attained
strong relationship.

All of the corrupt officials of both sides were investigated and was punished by
the law. The vacant higher seats were given to those worthy of the position.

General Alfred Hemmingway, for the Xavierheld Government and a particular worthy
representative for all the nations in Planet Earth.

Napabuntong hininga ako at agad na pinatay ang tv. Napalakad ako sa paligid habang
dahan dahan kong hinihinmas saaking mga kamay ang mga puting telang nakatalukbong
sa mga furniture sa loob ng aming lumang bahay.

Ang bahay na minsang napuno ng kasiyahan ng mga halakhak namin ni papa at ni Tiya
Herlinda. Ang kanlungan ng aking kabataan.

Its been 2 years since they were gone, and having my self here inside, continues to
linger their memories inside my heart.

Napatalikod ako at napaharap sa mga boxes na naglalaman ng aking mga gamit. They
are ready to be shipped patungong Xavierheld.

Yes, we are going to move towards Xavierheld. Planet Earth is not the place for us.

Nabasag ang aking pagmumuni muni nang biglang tumunog ang aking phone sa bulsa.
"Hello, Kuya Tristan." I gently smiled as I answered my phone.

"Were are taking the 1800H flight to Xavierheld, you still have all the time to go
out and hang around." He said on the line.

"Ahaha.. ikaw naman kuya Tristan umuwi ka nalang please?" I asked

"Stella, I still have to process my other papers on the last minute. Being
dismissed in a military is not that easy." he said

Oo nga pala.. After the war, Tristan's status inside the military became vague. He
was dismissed by the Xavierheld and as well as by the EAF upon the release of
results regarding the investigation of his issues towards espionage.

Both the Xavierheld and EAF had decided to give him pardon but to the cost of him
not being allowed to enter both military again, unless one will have enough reasons
to nullify the agreement.

From a skillful and high ranking official and a pilot, he became a simple, young
man without any rank and power. His ranks of being a Lieutenant and as well as a
Captain were revoked by the two parties.

"Okay then, kuya. Naka ready naman din ang lahat ng gamit natin. Lalabas nalang
muna ako." I replied

"Okay, copied. Siya nga pala, natanggap ko na ang wedding invitations na naipadala
ni Revienne at Alexander para saatin.." Tristan with his calm voice

Napangiti ako saaking narinig. Hindi ko mawaisang maging excited and maging masaya
para saaking kaibigan na ikakasal na sa susunod na linggo.

Its been two years since muli kaming magkita ng personal ni Revienne. Although we
still have communications through the line, iba parin pag nayayakap mo ng personal
ang iyong matalik na kaibigan.

Labis kong ikinalungkot ang nabalita kong sakit na kanyang iniinda. Kahit si
Alexander ay walang magawa para sakanyang magiging asawa. Tanging mga Therapies and
palliative treatment lang ang kanyang maibibigay.

Despite of her sickness, nagawa paring maging masaya ni Revienne sa piling ni

Alexander. Kahit na napag alaman namin ang kanyang tunay na kalagayan, it doesn't
stop her from being happy.

For Revienne, every memory counts. I know she will continue to cherish it.. saving
the best for last.

Hindi ko naiwasang malungkot.

"Stella?" Tristan trying to get my senses again

"Ah!! That's great! timing at next week ay nariyan na tayo, kuya.. haha.. nakaka
excite naman!" I happily said on the line

"Yes indeed. Howard and Captain Maris will be also coming according to them."
Tristan said na nakapag patigil saakin.

Its been 2 years nang mawala saamin si Edward. Naging laman ng pahayagan ang
kanyang pagkamatay when the EAF then admitted that the powerful and dangerous
Magnetic Heating Laser 773-2A Ignis was the genius creation of him.

The treaty finally then bans both sides to create such destructive secret weapons
and vows to have a transparency towards the use of powerful military weapons on
both sides.

We were informed that Edward was the grandson of the late Dr. Robert Denzel, who
was found to be murdered by Admiral Vanguardia.

Because of his attachment to his grandfather, he has been automatically considered

as an EAF official.

Edward was then laid to rest through a formal ceremony in Xavierheld, honoring him
as a EAF commander na lubos na hindi matanggap ni Howard.

Balita ko, hindi parin maganda ang kalagayan ni Howard until now. He still suffers
from Post Traumatic Disorder from the war he had engaged.

He suffered too much loss. Kahit na bago pa niya nakilala si Edward. The war was
too much for him.

Although he's being closely monitored for impulsive suicide attempts by Alexander,
hindi parin maalis alis sakanya ang bahid ng kirot ng pagkawala ng kanyang matalik
na kaibigan sakanyang mismong harapan.

He is still under medications until now.

Captain Maris, on the other hand had also been alone for almost 2 years. With
Admiral Yohannes and his sister Engineer Ysa no where to be found for uncertain
reasons after the war.

Reports had specified that walang nangyaring foul play or kahit anong accident na
nangyari. The Admiral's Steel Paladin unit had been found somewhere malapit sa labi
ng St. Michael's fortress after the war without any signs of damage on it.

Tracking coordinates inside the unit's memory bank were also deleted. No traces nor
clues to be found, kahit sa biglaang pagkawala ng kanyang kapatid.

1 year after, they had been officially declared as soldiers that were Missing In
Action.

To this point, hindi parin malinaw ang resulta ng paghahanap sa dalawang nawawala.
Wala paring balita patungkol sa magkapatid na mapahanggang ngayon ay palaisipan
parin sa karamihan at sa dalagang kapitan.

Despite of her loss, hindi parin natinag ang matapang na kapitan at ipinagpatuloy
ang kanyang serbisyo. Now serving as a high ranking Admiral of the Xavierheld,
Captain Maris looks forward for her awaiting future.

"Stella?" Tristan then called me na nakapag balik saaking senses.

"Ahh.. yes, yes.. mas maganda nang makipag socialize muli si Howard. Its a good
step to recovery." I hurriedly said as I recover from blank stare.

"I know what you're thinking. Kilala kita.." he replied. Napa iling ako sakanyang
sinabi. I know, its been almost 2 years..

..2 years of trying to bury bitter memories of the past. A moment of silence was
heard through the line.

"I just wanna be with you, kuya Tristan." I said as he was silenced by my voice.

"Are you sure about that, Stella? Mawawala ang lahat sayo.." he seriously replied

"Yes. I don't need power nor ranks.. I just wanna be with you.. please hurry home,
kuya." I carefully answered. Isang buntong hininga ang aking narinig mula sa
kabilang linya.

"Okay then. We'll process your dismissal letter once we get to Xavierheld.. I'll be
home in 2 hours." he replied

"Thanks kuya." I said as I drop down the call.

Maingat kong inilagay muli ang aking phone sa bulsa at agad na lumabas ng pinto ng
bahay. Sumalubong saakin ang maliwanag ngunit maaliwalas na sikat ng araw.

Napatingin ako saaking wrist watch.. Its almost 4 in the afternoon.. marami pa
akong oras upang lasapin ang huling mga oras ko sa planetang ito.

Kahit na mataas ang sikat ng araw ay medyo malakas at maginaw ang hangin. Maingat
kong isinuot ng moss green scarf na iniwan saakin ni Vaughn.

Mapa hanggang ngayon ay naamoy ko parin ang kanyang pabangong pumupukaw saaking
damdamin. Dahan dahan kong iniayos ang aking buhok sa likod. Oo nga pala.. 2 taon
na rin pala akong hindi nagpapaputol ng aking buhok.

Humaba na nga husto nang hindi ko namamalayan. Napakabilis talaga ng takbo ng oras.
Kasing bilis ng takbo ng pag baon ng mapapait na alala sa kawalan.

Agad na akong naglakad palabas ng aming gate. Biglang bumalik saaking isipan ang
gabing hinatid ako ng taong hindi ko akalaing magiging parte ng aking buhay.

Napangiti ako.

Binaybay ko ang mapayapa at tahimik na kalsada. Naroon ang iilang mga sasakyan at
mga taong mas piniling sumakay na lang ng hover board patungo sa kanilang
patutunguhan.

Nababalot parin ang iilang mga berdeng puno ang tabi ng kalsada, a proof na kahit
maunlad na ang -planetang ito, ay ikino-conserve parin nila ang kalikasan.

Patuloy parin ang aking mga paa sa paglakad sa kung saan man akong dalhin nito.

Napaka payapa ng lugar na ito. Malayong malayo sa kinagisnan ko, mahigit 2 taon na
ang nakalipas. Ibang iba..

Di tagal ay nakarating muli ako sa isang pamilyar na building. Napatingala ako

rito.

Hindi ko akalaing isa nang business center ang dating internet cafe at printing
shop na tumanggap sakin.

Ang lugar kung saan nagsimula ang lahat.

Napangiti ako at nagpatuloy na muli sa paglakad hanggang sa makarating ako sa isa

pang pamilyar na lugar.
Napatigil ako sa harapan ng isang malaking crystal monument. Naka ukit roon ang mga
pangalan ng mga taong naging biktima ng Bombing Incident, around 2 years ago din.

Muling sumariwa ang aking mga alala patungkol sa araw na iyon. Ang araw ng pinaka
unang pagkikita naming tatlo, sa maling panahon at sa maling lugar.

Maybe we were destined to find each other, I guess.

Agad akong tumindig ng tayo at sinaludohan ang nasabing monumento at dahan dahang
napalakad na muli.

Napakarami nang pagbabago sa loob lamang ng 2 taon. Nagbalik ang lahat na tila bay
walang gerang naganap.

Napatigil ako nang tuluyan akong makarating sa pinakahuling lugar na lubos na nag
paantig saaking damdamin. Hindi ko na namlayan na dinala ako muli ng aking mga paa
sa lugar na ito.

Ang mismong park sa gitna ng ciudad kung saan kaming unang nagkita ni Vaughn.

Pinagmasdan ko ang taimtim at walang katao-taong lugar habang nagsimula ako tumungo
roon.

Naroon parin ang mismong bench na aking inupuan at ang vending machine.

Gumuhit ang isang ngiti nang makalapit ako roon..Mariin kong hinimas ang vending
machine na nagbalik tanaw saaking mga alaala.

Tandang tanda ko pa ang itsura ni Vaughn nang masampal siya ng babaeng nagawa
siyang lokohin. Hinding hindi ko makakalimutan ang crispy na sampal na iyon at ang
pagtawag niya ng Petra saakin noon.

Ghad damn it Vaughn!

"Ahaha! haha.. ha..ha.." basag kong pagtawa at pilit na ikinubli ang aking mga luha
sa pag patak.

Agad kong pinunasan ang aking matang sinisimulan nang basain ng mga luhang
kailanman ay hindi na magagawa pang maibalik ang buhay ng aking sinisinta.

Tumindig ako at huminga ng malalim. Dahan dahan kong ipinikit ang aking mga mata.
Hinayaan kong daplisan ng mayuming simoy ng hangin ang aking mukha..

Immediately after the war, the Xavierheld fleet conducted a search and rescue for
any surviving victims throughout the battle field. Nagtagal ng halos 3 linggo ang
search and rescue.

After 3 weeks, they had recovered and released a long list of names of casualties
and some surviving soldiers from both the EAF and Xavierheld.

Vaughn's name wasn't on the list.

They had later discovered the pieces of destroyed debris from the Valkyrie Unit
Odin floating in mid space together along with other destroyed units.

Grabe raw ang damage na tinamo ng unit ni Vaughn to the point that it was shattered
into pieces and cannot be restored back.
According to the officials who conducted the search and rescue, It is beyond
impossible that a pilot would survive that great extend of damage in his unit.

They had also said that, if ever Vaughn had managed to escape, he will still never
escape the dangers of high speed space debris that can deadly injure him upon
contact, as well as suffocation brought by depleting oxygen supply in his 02 pack.

It is also impossible for him to open a communication line without a unit, and can
wander in space for a couple of days to weeks which can cause his remaining oxygen
supply to die out.

They had concluded that, Vaughn will never come back again.

Vaughn's remains were still not found till this very day.

Mariin kong inumulat ang aking mga mata at agad na itinigil ang pagbabalik tanaw..
Pinagmasdan ko ang dilaw na kalangitan.

Umuulan ba? bakit tila'y basa ang buong paningin ko?

Sabi nga nila, hindi mo na maibabalik pa ang mga nangyari at nawala sayo. Ganon ang
takbo ng buhay. Ganoon ang realidad sa mundong ito.

Ang unfair mo Vaughn.. Ang unfair mo kahit kailan..

I stood up at hindi na napigilan pang lumuha muli. Its been 2 long years! why
wouldn't my wounds heal?! why wouldn't my tears stop from falling!

Napapikit ako at hinayaan nang kumawala ang sakit saaking dibdib.. With one deep
breath I finally broke out.

"Vaughn!!! Kung nasaan ka man! sana maging masaya ka!!"

I shouted at the top of my lungs as I winds passed through me and the light of the
setting sun finally strike through my tear filled eyes.

"Kung nasaan ka man.. kung tumitibok parin ang iyong puso.. please.. don't ever
forget me.." I whispered as I gently held our ring in my necklace.

I stood up, and faced the setting sun. I smiled as I witness how leaves were blown
through mid air. Towards the sky.. towards the light..

I will still have faith, that things will do work out, maybe not how I used to
planned, but how it was meant to be.

Alam kong nariyan ka palagi para saakin Vaughn.. I know.. And let me just say to
you that, you will always be in my heart.

------

"Lets go Stella.." Tristan while holding the door knob of the front door.

"Yes, Kuya.. susunod na ako.." I said as I wore my sling bag and carried my things.
He then walked out of the house, followed by me.

Ngunit agad akong napatigil sa paglalakad nang mapadaan ako sa isang divider
cabinet.. Pinagmasdan ko ang pagtama ng liwanang ng palubog na araw sa malinaw na
salamin ng isang picture frame.
Sa tabi ng larawan ay naroon at naka display ang dalawang puti at asul na captain's
hat. Naroon ang ginintuang simbolo ng Xavierheld sa gitna na mapahanggang ngayon ay
kunikinang dahil sa lubos na pag aalaga.

Mariin akong lumapit roon at napangiti nang makita ang masasayang mukha sa larawan.
Ang mga ngiti sa huling larawan namin ni Vaughn na nagawang makuha ni Howard while
were still aboard on Athena..

May kung anong magkahalong kirot at saya ang pumukaw saaking damdamin.. Napangiti
ako at hinawakan ang frame..

It really hurts to let go, but sometimes it hurts even more to hold on. I have to
move forward just like everybody else.

Tulad ng sinabi ni Vaughn noon, everything's gonna be okay..

Life is not meant to be traveled backwards, but more on towards the awaiting
future..

"Stella...!" Tristan called.

"Yes kuya!!" I replied

Everything's gonna be okay Vaughn.. I will be okay.. Magsisimula kami nang bagong
buhay kasama si Tristan.

We'll gonna live life to the fullest, How I wish you were here with us.. But alam
kong mas masaya ka kung nasaan ka man ngayon mahal.

Napangiti ako at dahan dahang itinaob ang nasabing larawan, bringing to those
innocent yet peaceful smiles to its final glimpse.

Dahan dahan akong tumalikod sa nasabing larawan. Never turning back I slowly walked
away towards the doorstep through the light of beginning.

Sa halip na masadlak sa kadiliman at kalungkutan ng nakaraan ay mas mabuting

tumingala sa kung anong nanghihintay sayo sa hinaharap.

Life had closed another chapter of my life, and will also unravel the next pages of
it.. soon..

Life goes on..

Life must go on..

Narinig ko ang pagsara ng pinto ng bahay.. With that closure, all the past memories
had been buried as the light of a new beginning shined through me as I witness my
brother's smile..

Hindi na ako lumingon pa.. I guess this is my last bid of good bye..

Kung nasaan ka man ngayon, Vaughn, always remember that, you will always be in my
heart forever.
Until we meet again, Vaughn..

******** THE END **********

Epilogue : Glimpse
City of Laurene, Xavierheld Colony, 0845H ( 8:45 am )

"History shall repeat its self! Stella!!"

"Sino ka? sino kaba tlga?!!" sigaw ko...

Stella... Stella..

Stella..

"Stella? Stella? bagon na! may appointment kapa!" Agad akong napabangon nang
marinig ko ang pagtawag ni Tristan mula sa labas ng aking silid.

Bahagya akong na tulala as I stare blankly at the ceiling. Its been 2 years, pero
hindi ko parin maalis saaking isipan ang mga binitawang salita ni Admiral
Vanguardia.

Ano kaya ang kanyang ibig sabihin roon? Tuluyan lang ba talaga siyang nabaliw, or
di kaya..

Napakunot noo ako at agad na niyugyog ang aking ulo..

Hindi ko alam. At walang sino man ang nakakaalam.

Mariin akong napatayo at napaharap sa salamin. Agad na nag flashback ang mga
pangyayari sa loob ng fortress.

Ang kanyang reflection. Bakit ako naguguluhan?? Tila bay may kung ano akong gustong
halungkatin.

"Stella?!" panay tawag ni Tristan at mariing kinakatok ang aking pinto. "I would
like to remind you na may appointment ka pa kay Admiral Maris! kailangan mong
makabalik ng maaga pagkat kailangan nating tumungo sa simbahan para sa kasal ni
Revienne at Alexander!" mahinahon niyang pag papaalala sabay daan ng vacuum cleaner
sa hallway.

Sh*t! oo nga pala!! ahaha!! ngayon pala ang kasal ni Revienne at Alexander!!

Agad na nawala ang aking pangangamba nang makita ang naka handang white formal
dress na aking isusuot mamaya.

Hindi ko na napigilan pa ang saya at marahan itong kinuha at sumayaw sayaw sa loob
ng silid.

Nang biglang..

"Stella?" mariing tawag saakin ni Tristan as he enters my room and saw me dancing.

Nanlaki ang mga mata ko nang madatnan siya at hindi na napansin ang pagtama ng
aking paa sa kung anong bagay na nasa sahig causing me to stumble towards the
floor.

With his quick reflexes, Tristan readily catches me into his strong arms. He then
gazed upon me silently as I shrank in embarrassment.

"Careful! kailangan kitang alagaan.." Tristan with his assuring yet sweet voice.
Agad akong napatayo at kumawala sakanyang pagkakahawak. Napaiwas ako ng tingin.

"Breakfast is ready, Stella, samahan mo ako mamaya. Ako ang nagluto." He gently
said as he took off his pink apron. Naroon parin ung katagang "Kiss The Cook" na
naka burda sa nasabing apron.

Napangiti ako.

-----

"See you later kuya!" I happily waved towards Tristan na kasalukuyang nagsasampay
ng mga blanket sa veranda ng aming tinitirahang apartment.

"Okay. Be safe, Stella." He gently said as he tighten his white bandana on his
head. Napangiti ako. He's really cute when doing household choirs. hihi

Ang galing talaga ng kaptid ko! Both on the Battle Field and on Household Choirs.!

Nagsimula na akong maglakad patungo saaking pupuntahan ngayon. Walang iba kundi ang
Hannesworth Institute for Military Academics. Ang mismong academy na humubog
saaking pagkatao.

Ang lugar kung saan namumo ang isang matatag na pagkakaibigan hanggang sa huli. Ang
lugar kung saan namukadkad ang aming mga masasayang alala ni Vaughn.

Napatigil ako saaking paglalakad nang marating ko na ang malaking gate nito.

"Welcome back, Lieutenant Franz." isang masayang pagbati ng isang pamilyar na

lalakeng nakatayo mula sa tabi ng gate.

Nasinagan ng sikat ng araw ang kanyang asul na buhok. Naroon ang kanyang taimtim na
mga ngiti habang ako'y kanyang tinititigan.

Hindi niya alintana ang kadiliman sa kabilang dako ng kanyang kaliwang matang
tinakpan ng isang mahabang peklat.

Ang peklat na nagpapaalala sakanya ng kanyang kabayanihan upang mailigtas ang buong
medical crew, including Revienne and Alexander sa kasasagsagan ng gera mahigit 2
taon na ang nakalipas.

"Ca.Captain Hagalaz!" I smiled and waved at him. Agad siyang napalapit saakin.

"Mukhang yang buhok lang ang nagbago sayo, Stella. Bukod roon, ay wala na.. Tulad
ka parin ng dati.." he gently said as he inputs his pass code towards the huge
steel gates.

Di tagal ay dahan dahang bumukas ang napakalaking pinto ng paaralan. Bumungad

saakin ang napakagandang tanawin ng bagong renovated na paaralan.

Uhimip ang banayad na hangin na nagpatangay saaking suot suot na moss green scarf.

Ibang iba na ang itsura ng academy since nagawa na nilang i renovate ito matapos
ang malalang pag atake ng EAF.

Muling nagbalik saakin ang mga alala ng unang pagtapak ko sa lupang kinatitirikan
ng academyang ito.

"This way Stella. Maris has been waiting for you." he said as we started to walk on
the covered hallways.

Saaming paglakad ay buong tinding na sumasaludo ang iilang mga studyandeng aming
madaanan. Agad na pumukaw saaking alaala ang panahong ganoon rin ako tulad nila.
Mariin ko naman silang sinuklian ng isang saludo na halos ikasaya nila. Napangiti
lang ako habang pinagmamasdan ang kulay berde nilang uniporme.

Tulad na tulad din nung saakin, way back then.

Mula sa may hindi kalayuan ay natatanaw ko ang kanilang bagong tayong airport
hatch. Napakaraming mga Mechanical Knights at Steel Paladins ang naroon.

Mukhang physical set up lang talaga ang nag bago sa academy na ito. Wala pang
limang minuto ay nakarating na kami sa building kung saan ako dating dinala ni
Captain Hagalaz.

Agad kaming napasakay ng crystal lift at tuluyan nang nakarating sa tarangkahan ng

opisina ni Admiral Maris.

"Permission to enter, Admiral." I said. Agad namang tumunog ang kanyang steel door
at bumukas.

Mula sa bumukas na pinto ay agad akong sinabulong ng tingin ni Admiral Maris na

nakaupo mula sakanyang office chair. Agad siyang napatayo at binati ako..

"Maligayang pagbabalik, Lieutenant Stella Franz. Or shall I say, Captain Stella

Franz?" buong tamis niyang pahayag na lubos kong ikinagulat.

-------

"Are you sure about this, Stella?" Malungkot na pahayag ng dalagang admiral habang
hawak hawak niya ang aking request for dismissal letter.

Pinagmasdan niya ako at hinawakan ang aking mga kamay.

"But Xavierheld offers you much more opportunities, Stella. We had witnessed your
skills and talent. Hindi biro ang magsilbi sa isang gera. We need your experience
and expertise. You shall take part of our great army. Xavierheld needs you." She
said as she gazed upon me.

Napangiti ako sakanya and had held her warm hands.

"Admiral, with all due respect, I shall take down your offer..I don't need ranks
nor power.. I just want to live a simple and happy life together with my brother.
Nothing more nothing less.. I don't want to get involve again on this matter any
longer.. one war is enough.." I said gently

Napabuntong hininga si Admiral Maris as she took a small box and gently unravel it
in front of me. Tumambad saaking paningin ang isang napakagandang golden shield
crest na may insignia ng Xavierheld sa gitna.

Alam ko ang ibig sabihin ng insignia na iyan. Ang insignia na nagrerepresent sa

Elite 10.

"Hindi natin masasabi ang panahon, Stella. Hindi natin masasabi hanggang kailan ang
katahimikang nalalasap natin ngayon." taimtim ngunit seryoso niyang sabi.

Dahan dahan niyang isinara muli ang munting kahon at mayuming inilahad ang aking
mga palad. Mula sakanyang kamay ay dahan dahan niyang inlagay ang munting kahon
saaking mga kamay at mariin itong sinara.

"If you had changed your mind, you are most welcome here, Stella." pagtapos niya.
-------

Napabuntong hininga ako nang tuluyan na akong makalabas ng nasabing building sa

loob ng paaralan. Hindi ko na inabala pa si Captain Hagalaz at agad na umalis
pagkatapos ng aming pag uusap ni Admiral Maris.

Napalakad ako sa may bandang covered hallway. Hindi ko maiwasang mapatigin muli sa
mumunting kahon na naglalaman ng ginintuang crest.

Napakunoot noo ako. Babalik ba ako? Hindi ko alam. Gusto ko lang mamuhay ng tahimik
kasama si Tristan. I don't want to get involve on this matter any more!

Muling kumwala ang buntong hininga ng pag aaalala mula saaking bibig. Agad kong
ibinulsa ang nasabing kahon at nagsimula nang maglakad ng biglang..

PAAK!!

Sa isang iglap ay mabilis kong naramdaman ang isang malakas na pagsalpok ng kung
anong rumaragasang bagay mula sa likuran ng aking ulo dahilan upang mapasubsob ako
sa tuyong sahig.

Marahas akong napadapa at hinawakan ang likod ng aking ulo sa sobrang sakit habang
pilit akong tumatayo.

What the hell? ano ba ang tumama saakin?

Mabilis kong naririnig ang pagtakbo ng iilang mga paa patungo saakin habang
pinagmasdan kong gumulong ang isang bola ng soccer saaking tabi.

"Patay! isa ata siyang captain ng elite 10! tignan nyo ung suot nyang scarf!"

"Sh*t! ayokong maglinis ng CR guys! nasaan si Sir? bilis! tawagin nyo!"

Naririnig ko ang natatarantang mga bulong-bulungan ng iilang mga estudyanteng

nakapaligid saakin. Lahat sila ay nag aalala at hindi iniinda ang kani-kanilang
basang puting shirts at shorts dala ng matindig pawis.

Wala pang 30 segundo ay naramdaman ko ang paghawak ng isang tao saaking balikat
mula sa likod.

"A..Ayos ka lang ba, captain?" isang taimtim at malumanay na makapal na boses ang
narinig mula sa likod habang maingat niyang nilalayan ang aking pagtayo.

"A..Ayos lang ako, at hindi ako isang--"

Halos malunok ko ang aking mga salita nang ako'y mapalingon. Natigilan ako nang
makita ang mukha ng nasabing lalake.

Sinalubong niya ako ng isang nag aalala ngunit taimtim na ngiti. I gazed upon his
purple majestic eyes that some how gave me some kind of a flashback

Ang mga matang un? saan ko ba nakita?

Tila bay tumigil ang takbo ng panahon as the sunlight shines through his frame less
eye glasses while the gentle winds makes his hair of light brown and his white and
blue Xavierheld uniform sway.

"Ah..an..ano.." nauutal kong sambit habang nakatulalang nakatayo sa harap niya.

"Gusto mo bang dalhin kita sa clinic, captain?" nag aalala niyang sambit as he
tried to carry me na pumukaw saaking atensyon. Napatingin ako saaking relo at
nagulat.

Sh*t! 1 hour nalang at magsisimula na ang kasal!

Agad akong kumawala sakanyang pagkakahawak saakin at nagmadaling inayos ang aking
sarili.

"I..I need to go.. its..its alright.. wala yun sakin.. don't worry about me,
I'm..I'm fine.. yeah.." nauutal kong sambit at nagsimula nang maglakad palayo
despite of the slight pain in my head.

"Are you sure captain?!" sigaw niya nang makalayo ako.

Hindi ko na nagawa pang lumingon at dali dali nang umalis.

--------

"Stella? where are you?!" natatarantang tanong ni Tristan mula sa kabilang linya ng
aking phone.

"On my way Tristan!! malapit na! why such in a hurry? sobrang excited ata ah!"
natataranta ko ring sambit habang isinara ang pinto ng aming apartment.

Ngunit hindi na nakasagot pa si Tristan nang biglang maputol ang commuincation

namin. Damn!

I immediately ran down towards the street at papara na sana ng taxi nang biglang..

"Sh*t! ang wallet ko!!" napatingala ako saaming apartment. Na realize kong
nakalimutan ko ang wallet ko at tuluyan nang na lock ang pinto ng aming apartment.

Bakit ba kasi ang agang pumunta ni Tristan doon? at hindi lang naman akong
hinintay.

*sigh*

Napabuntong hininga ako at nagmadali nang maglakad patungo sa venue ng nasabing

kasal. late na ako!

Hindi naman kalayuan ang lugar pagkat malapit lamang iyon sa Academy kaya minaigi
ko nang maglakad nalang.

Wala akong ibang naririnig kundi ang malakas na pagsalpok ng aking suot na high
heels sa matigas na concrete street. Damn it! na raramdaman ko na rin ang kirot
saaking mga paa kaya agad akong napatigil sa paglalakad.

Napahawak ako sa isang post at tumingala. Kung minamalas ka nga naman.! ang haggard
ko na! Napalunok ako ng laway nang matanto kong ilang metro nalang ay naroon na
ako.

"Hay! kaunti na lang!"

Muli akong naglakad nang biglang ko nalang maramdaman na may humila ng aking maliit
na formal purse na nakasabit saaking balikat.

Naging masyadong mabilis ang mga pangyayari at sa isang iglap nadatnan ko ang isang
lalakeng itinakbo ang aking bag.

Kung aabutan ka ng sandamak mak na kamalasan! sh*t!

"What the actual f*ck! ibalik mo yan!!!" sigaw ko sabay hubad ng aking high heels.

Humanda ka!! wag mo akong maliitin!!! akmang hahabulin ko na sana siya nang bigla
kong maramdaman ang pagdaan ng isang lalakeng naka suot ng grey jacket with hood na
agad din namamang hinabol ang kawatan.

"Wag kang pabagal bagal kung gusto mo pang makuha ang bag mo!" sigaw ng lalakeng
nakasuot ng grey jacket habang hinahabol ang nasabing magnanakaw.

Natigilan ako nang marinig ang kanyang malalim na boses. Tama ba ang aking narinig?
o marahil ay guni guni lang?!

Agad akong napatakbo at hindi na alintana ang pagkawala ng aking sapatos na suot
upang sila ay sundan. Dinig na dinig ko ang aking malakas na paghingal saaking
pagtakbo.

Mabilis akong napaliko sa isang sulok ng daanan. Natigilan ako nang makita ko ang
lalakeng nakasuot ng grey na jacket na nakaupo sa likod ng nasabing magnanakaw na
wala nang malay at nakasalampak na malamig na daan.

Tanging ang kanyang mapanglarong ngiti sa labi ang nakita pagkat tinatakpan ng grey
na hood ang kabuuan ng kanyang mukha.

Hawak hawak niya mula sakanyang kanang kamay ang nakuha niyang puting formal bag ko
mula sa magnanakaw.

"Salo, miss..!" mapanglaro niyang sabi sabay hagis saakin ng bag as I watch him
stand and walk away.

"Te..Teka!" mariin kong tawag sakanya at agad siyang tumigil sa pag lalakad.

"Sa..Salamat.." nauutal kong sabi. Agad siyang napalingon at sinuklian ng isang

ngiting lubos kong ikinagulat.

Ang ngiting yun.. ba..bakit napaka pamilyar? Dahan dahan akong napalapit sakanya at
mariing tinitigan ang kanyang mga labi.

Bakit iba ang nararamdaman ko?

Hindi ko na namalayan ang aking paglapit. Hindi siya lumayo at napatingin rin
saakin.

Akmang hahawakan ko na sana ang kayang hood upang tanggalin nang bigla siyang
napaiwas at mabilis na kumaripas ng takbo palayo saakin.

"Te..Teka!!" sigaw ko, ngunit hindi na siya lumingon pa muli..

------

Hingal kong hinawakan ang pinto ng simbahan. Nakasara na iyon. Sh*t! I'm 45 minutes
late damn it! Despite of my trembling legs from the unexpected chase down the road
ay agad akong tumindig ng tayo at buong liksing sinuot ang aking sapatos at inayos
ang aking sarili.

Dahan dahan kong hinawkan ang malaking door knob ng pinto at pilit na hindi gumawa
ng ingay sa pagbukas nito namakakapag antala ng seremonya.

"Atleast, nakaabot pa ako!" bulong ko saaking sarili.

Saaking pagbukas ng pinto ay halos matigilan ako saaking nakita.

"Revienne?!" gulat kong pagtawag saaking kaibigan na nadatnan kong halos nauubusan
na ng luhang maiiyakan habang nakasalampak sa pulang carpet sa sahig.

Labis na kumapit ang alikabok at dumi sa dulo ng kanyang napakagandang wedding

gown. Sinismulan nang alisin ang mga bulaklak na naka display sa aisle.

Balot na balot ng kalungkutan ang buong lugar.

Anong nangyari?

Sakanyang tabi ay naroon si Admiral Maris at si Captain Helsberg na pilit siyang

pinapatahan sakanyang paghagulgol.

Hindi na ako nakatiis at agad siyang nilapitan.

"Revienne? anong nangyari?" I worriedly asked as she immediately hugged me at hindi

na napigilan ang pag iyak.

"Stella!!!" Revienne with her trembling voice that left me confused. Napatingala
ako at nakita ang seryosong mukha ni Tristan. Mahinahon niyang inabot ang isang
sulat saaking harapan.

"Ano ito kuya?" I asked as Revienne stayed through my arms. Mariin kong kinuha ang
nasabing sulat at ibinuklat.

Nanlaki ang aking mga mata saaking mga nabasa.

Nang biglang..

BOOOM!!!

Halos mapadapa kaming lahat sa loob ng simbahan nang marinig namin ang isang
malakas na pagsabog sa hindi kalayuan.

"What the hell was that?!" Sigaw ni Tristan habang agad na inalalayan kami saaming
palabas.

Saaming paglabas ay sumalubong saaming mga paningin ang iilang mga Mechanical
Knight Units ng Xavierheld na mula sa academy na tila bay nasabak sa isang biglaang
labanan.

"Anong nangyayari commander!?" Sigaw ni Admiral Maris gamit ang ganyang headset.
Agad siyang napalingon saamin na may bahid ng pag aalala.

"This is not good!" marahan niyang sabi na nagpakaba saakin.

"Anong meron, Admiral?" Tristan with his serious voice.

"May 3 hindi kilalang Mechanical Knights ang biglang nagpakita sa aerial

territories ng academy." she said na lubos naming ikinagulat.

"What?! hindi ba na verify ang kanilang pinagmulan?" Captain Hagalaz

"Negative. I need to find out first.." Admiral Maris as she hurriedly ran, followed
by Captain Hagalaz. Napa yukom ako ng aking mga kamao.

Nakaramdam ako ng kakaibang takot saaking sarili. Mangyayari nanaman ba? Mauulit
nanaman ba ang lahat?! Dapat ko ba silang pigilan?

Mapayapa na ang aking buhay.. Dapat pa ba akong bumalik?

Agad na natigil ang aking malalim na pag iisip nang biglang hawakan ni Tristan ang
aking balikat. Napalingon ako as he gave me an assuring look in his eyes.

"Do it, Stella. They need you now.."

---------

"Stella Franz! launching!!" I shouted through the line as maneuvered a spare

Mechanical Knight out of the academy's hatch.

At this time, wala akong pag pipilian. Hindi ko hahayaang maghasik sila muli ng
kaguluhan sa mapayapang lugar na ito.

I stepped on my booster pedal as I soar through the blue skies together with
Captain Hagalaz' unit. Mula saamig harapan ay naroon ang mabilis na paglipad
papalayo saamin ng 3 hindi kilalang Mechanical Units.

"This is Captain Hagalaz Helsberg of the Xavieheld Military, kindly acknowledge

back and surrender your identities. I repeat, This is Captain Hagalaz Helsberg of
the Xavieheld Military, kindly acknowledge back and surrender your identities!"
Seryosong pahayag ni Captain Over the line, ngunit walang kahit anong respond mula
sakanila

"Damn it! ano bang gusto nila?!" he then added.

"Hindi rin sila na a-acknowledge back, saamin, Hagalaz." Admiral Maris on the line.

"Then we don't have other choice." The serious captain then said as he ready his
unit's gear. "Prepare for battle, Stella." he firmly said as I gripped through my
controls.

"Fire at own will and bring them down!" Admiral Maris then gave the approval as I
immediately pressed my missile button.

Agad na nakatunog ang kalaban at mariing napahiwalay sa isat isa. Damn it! mas
mahirap na ito!

"Stella! go and chase the blue one. I'll go ahead and bring down the others.
reinforcements from the EAF are coming! go!" Captain Hagalaz as he separated from
me.

Mabilis kong sinundan ang nasabing asul na unit. Nakatunog ito at agad din naman
akong pinaputukan. Hindi ako nagpatinag at mabilis na iniwasan ang kanyang pag
atake.

"Don't underestimate me!" sigaw ko at mariing inilabas ang aking scope as it

quickly assisted through my sight.

I Immediately locked my target and in split of a second I quickly then fired a

laser through his booster wings causing him to fall down.
Natigil ang aking pagbubunyi nang bigla kong makita ang mabilis niyang paglabas ng
isang makapal na steel thread and immediately grabbed my unit's legs and bring me
down together with him

Damn it! I did not expect such accuracy and strategy! such clever pilot!

Hindi ko na nagawa pang makatakas mula sakanyang gapos at agad kaming bumulusok sa
isang maliit na island hindi kalayuan sa shore ang academy.

Marahas kong isinalo ang impact as our units separated. The enemy's unit crashed
through his side as great impact split open the glass of his cockpit.

Umugong ang isang malakas na pagbagsak, following a silence throughout the place.

Mabilis kong inalis ang aking seatbelt at agad na kinuha ang aking baril Hindi ko
alintana ang aking suot suot na white dress as I immediately got down my cockpit.

Dinig na dinig ko ang malumanay na paghampas ng alon sa dalampasigan as I carefully

stand through the glass.

Dahan dahan kong iniangat ang glass barrier ng kanyang cockpit.

Nabitawan ko ang aking hawak na baril.

Suddenly.. I heard my beating heartbeat. Pabilis ng pabilis.

It suddenly stopped my breathing as It also stopped time as I saw a familiar face.

A very familiar face that hindi ko inaasahang makikita ko muli.

I just stood there, Frozen, as I gazed my eyes through an unconscious man with a
blonde hair and neon blue strand. His hair was long enough to have a small pony
tail.

He wears the exact grey jacket of the man who helped me a while ago.

His face was drawn with a long scar that wanted to prove something.

Nakaramdam ako ng mga paru-paro saaking nangagagalaiting skimura dala ng matinding

kaba as I reached my hand towards his face.

Tears burst through my eyes as I finally realized the identity of the said man.
"Vaughn....?"

Author's Notes
EllenKnightz' quarters, Planet Earth, 22:28H (10:22pm)
Hello Guys! first of all, gusto kong magpasalamat sa lahat lahat ng mga sumusuporta
sa Code 0X15 Project A.N.G.E.L!~ thank you sa lahat po ng mga efforts nyo
guys... :) It really meant a lot to me..
Humihingi po ako ng pagpapatawad if nagkaroon po ng delay saaking mga updates.
Medyo naging busy lang ang aking buhay XD haha
Although these past few days ay medyo nagkakaroon po ng delay sa mga updates, sa
wakas, after 7-8 months, ay nag wakas narin ang story na ito..
Sa totoo lang po, grabe po ang nararamdaman kong separation anxiety ngayon. I can't
believe na talagang natapos na ang mga adventures ni Stella at Vaughn.. haha XD
mapa hanggang ngayon ay hindi parin ako maka get over XD

Actually, naging masakit po para
na ito, maraming naging affected
nag iisa. naririto ako XD (sorry
And marami po ang nagtatanong if
Magkakaroon paba??
Sa tingin nyo guys?? XD
saakin ang naging kahihinatnan ng ending ng story
sa pagkawala ni Vaughn T^T don't worry, hindi kayo
baliw lang ang ako haha )
magkakaroon paba ng book 2??

Ahahaha!! Ang lakas nyo kasi sakin eh.. haha kaya naman..

Guys.. I Officially announce the release of Code 0X15 Project ANGEL sequel
entitled, Code 365 Project Memories. Yes. Its the title of book 2 and magkakaroon
muli ng mis adventures sila Stella and Vaughn. Yes, you've read it right.. sina
Stella At VAUGHN
(Holy macaroni!! buhay si Vaughn! Yey!!)
On this story ay madaragdagan ng mga bagong characters, malalaman natin ang kani
kanilang konkesyon sa isat isa soon.
Malalaman rin natin kung ano na ang nangyari sa ibang mga characters sa book 1 na
hindi na na mention after ng war.
Magkakaroon ng linaw ang mga tanong na hinding hindi nasagot. like magkakaroon kaya
ng love life si Tristan? Ano kaya ang nangyari sa kasalang Revienne at Alexander?
Ano kaya ang meaning ng mga pinagsasabi ng baliw na si Vincent?
Nasaan kaya ang magkapatid na Admiral Yohannes at Ysa?
Anong nangyari kay Melrey, Hellen at Belle?
And many more revelations!!
So far, wala pang stable na plot ang aking book 2, and are subject to changes. In
my estimated time, I would probably release its prologue maybe second week of
December 2015 or first week of January 2016.
That's it guys!~
I would like to express my deepest and sincere gratitude sa lahat ng mga masugid
kong mga readers, followers, mga kapwa writers... thank you po sa never ending
support!~ thank you po sa pag inspire sakin.. and most of all.. to our almighty God
na nasa itaas...salamat po ng madami!~ :) may he continue to shower blessings to
all of you guys!~
Hindi po magiging isang napakalaking tagumpay ang story na ito kung wala kayo
guys.. thank you po!~ hindi po kailanman ako mauubusan nang pag thank you ko para
sainyo guys kasi sobrang naging part po kau ng story na ito!~ and kayo po ang
nagbibigay inspiration sakin!~ Kayo po ang nagpatibay ng storyang ito. Kayo po ang
dahilan ang aking pagsusumikap! *Raises hands*
Thank you!~ Thank you!~ Thank you soo much guys!~
Until the next battle! This is your author, EllenKnightz! now signing off!!
___________________________________________________________________________
Code 0X15 Project A.N.G.E.L
( Military Science Fiction - Romance )
Started: January 16, 2015
Completed : September 19, 2015
©All rights reserved Code 0X15 Project A.N.G.E.L 2015.