Święty Mikołaj

ucatholic.com/saints/nicholas

ukatolik 6 grudnia 2021

Święty Mikołaj, zwany „z Bari”, był biskupem Myry (IV wiek). Wielka cześć, jaką ten
święty był czczony przez wiele wieków, oraz liczba ołtarzy i kościołów, które wszędzie
zostały poświęcone na jego pamięć, są świadectwem jego świętości i chwały, jaką cieszy się
z Bogiem.

Mówi się, że urodził się w Patarze w Licji, prowincji Azji Mniejszej. Myra, stolica,
niedaleko morza, była stolicą biskupią, a ten pustoszący kościół został wybrany na biskupa
świętego Mikołaja i na tej stacji zasłynął swą niezwykłą pobożnością i gorliwością oraz
wieloma zdumiewającymi cudami. Greckie historie jego życia zgadzają się, że w drugiej
części prześladowań wywołanych przez Diolecjana cierpiał z powodu uwięzienia wiary i
chwalił się wyznaniem, oraz że był obecny na Soborze Nicejskim i tam potępiał arianizm,
posuwając się nawet tak daleko, według niektórych relacji rady, jak uderzyć heretyka w
twarz. Milczenie innych autorów sprawia, że wielu słusznie podejrzewa te okoliczności.
Zmarł w Myra i został pochowany w swojej katedrze.

Zapewniamy, że Mikołaj od najwcześniejszych dni żywił się tylko raz w środy i piątki, a
według kanonów wieczorem. „Był niezwykle dobrze wychowany przez rodziców i pobożnie
kroczył ich śladami. Dziecko pod opieką kościoła oświecało jego umysł i podsycało w nim
pragnienie religii szczerej i prawdziwej”. Jego rodzice zmarli, gdy był młodym mężczyzną,
pozostawiając go zamożnym i postanowił poświęcić swój spadek na dzieła miłosierdzia.
Wkrótce nadarzyła się okazja.

Obywatel Patary stracił wszystkie swoje pieniądze, a ponadto musiał utrzymać trzy córki,
które z powodu ubóstwa nie mogły znaleźć mężów; więc nieszczęśnik miał oddać ich do
prostytucji. Doszło to do uszu Mikołaja, który następnie wziął worek złota i pod osłoną

1/4
ciemności rzucił go w otwarte okno domu mężczyzny. Oto posag dla najstarszej
dziewczyny i wkrótce wyszła za mąż. W odstępach Mikołaj robił to samo przy drugim i
trzecim; w ostatniej chwili ojciec był na warcie, rozpoznał swojego dobroczyńcę i ogarnął
go swoją wdzięcznością. Wydawałoby się, że trzy portmonetki przedstawione na obrazach
zostały pomylone z głowami trojga dzieci i dały początek absurdalnej historii dzieci
wskrzeszonych przez świętego, zabitego przez karczmarza i marynowanego w solance -
wanna.

Przybywając do miasta Myra, gdy duchowieństwo i mieszkańcy prowincji zbierali się na

sesję, aby wybrać nowego biskupa, św. Mikołaj został wskazany przez Boga jako człowiek,
którego powinni wybrać. Działo się to w czasie prześladowań na początku IV wieku i
„Ponieważ był naczelnym kapłanem chrześcijan tego miasta i głosił prawdy wiary ze
świętą wolnością, boski Mikołaj został porwany przez sędziów, torturowany , następnie
przykuty łańcuchami i wtrącony do więzienia wraz z wieloma innymi chrześcijanami. Ale
kiedy wielki i religijny Konstantyn, wybrany przez Boga, objął cesarski diadem Rzymian,
więźniowie zostali uwolnieni z więzów, a wraz z nimi znakomity Mikołaj, który po
wyzwoleniu wrócił do Myry”. Św. Metody twierdzi, że „dzięki nauczaniu św.

Według innych tradycji nie tylko tam był, ale do tego stopnia zapomniał o sobie, że dał
herezjarsze Ariuszowi policzek. Po czym ojcowie soborowi pozbawili go insygniów
biskupich i wtrącili do więzienia; ale nasz Pan i Jego Matka pojawili się tam i przywrócili
mu zarówno jego wolność, jak i urząd. Tak jak przeciw arianizmowi, tak i przeciw
pogaństwu, św. Mikołaj był niestrudzony i podjął zdecydowane kroki: między innymi
zniszczył świątynie Artemidy, zwierzchnika okręgu, a złe duchy uciekły przed nim z
wyciem.

Był strażnikiem swojego ludu również w sprawach doczesnych. Gubernator Eustacjusz

wziął łapówkę, by skazać na śmierć trzech niewinnych mężczyzn. W wyznaczonym do ich
egzekucji czasie Mikołaj przybył na miejsce, zatrzymał ręce kata i uwolnił więźniów.
Następnie zwrócił się do Eustathiujsa i nie przestał mu wyrzucać, dopóki nie przyznał się
do zbrodni i nie wyraził skruchy. Przy tej okazji było obecnych trzech oficerów cesarskich,
którzy szli na służbę we Frygii.

Później, kiedy wrócili do Konstantynopola, zazdrość prefekta Ablawiusza spowodowała, że

zostali uwięzieni na podstawie fałszywych zarzutów, a rozkaz ich śmierci został wydany u
cesarza Konstantyna. Kiedy funkcjonariusze to usłyszeli, przypomnieli sobie przykład,
którego byli świadkami, z potężnego umiłowania sprawiedliwości biskupa Myry i modlili
się do Boga, aby dzięki jego zasługom i jego instrumentalizacji mógł być jeszcze zbawiony.
Tej nocy św. Mikołaj pojawił się we śnie Konstantynowi i powiedział mu grożąc
uwolnieniem trzech niewinnych mężczyzn, a Ablawiusz doświadczył tego samego.

Rano cesarz i prefekt porównali notatki, po czym wysłano i przesłuchano skazańców.

Kiedy dowiedział się, że wzywali imienia Mikołaja z Miry, który mu się ukazał, Konstantyn
uwolnił ich i wysłał do biskupa z listem proszącym go, by już mu nie groził, ale by modlił
się o pokój świat. Przez długi czas był to najsłynniejszy cud św. Mikołaja, a w czasach św.
Metodego była to jedyna rzecz o nim powszechnie znana.

2/4
Relacje są zgodne, że św. Mikołaj zmarł i został pochowany w swoim biskupim mieście
Myra, a za czasów Justyniana w Konstantynopolu zbudowano na jego cześć bazylikę.
Anonimowy Grek pisał w X wieku, że „Zachód i Wschód opiewają go i wychwala.
Wszędzie, gdzie są ludzie, na wsi iw mieście, na wsiach, na wyspach, w najdalszych
zakątkach ziemi, czci się jego imię i buduje się na jego cześć kościoły. Powstają jego
wizerunki, głoszone są panegiryki i obchodzone święta.

Wszyscy chrześcijanie, młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety, chłopcy i dziewczęta, szanują

Jego pamięć i wzywają Jego ochrony. A Jego łaski, które nie znają granic czasu i trwają od
wieku do wieku, rozlewają się po całej ziemi; znają ich Scytowie, podobnie jak Indianie i
barbarzyńcy, Afrykanie i Włosi”. Kiedy Myra i jej wielka świątynia przeszły w końcu w ręce
Saracenów, kilka włoskich miast dostrzegło w tym możliwość zdobycia dla siebie relikwii
św. Mikołaja. Była dla nich wielka rywalizacja między Wenecją a Bari. Ostatnie
zwycięstwo, relikwie zostały zabrane pod nosem prawowitym greckim kustoszom i ich
mahometańskim panom, a 9 maja 1087 bezpiecznie wylądowano w Bari, nie
nieodpowiednim domu, biorąc pod uwagę, że Apulia w tamtych czasach wciąż miała duży
grecki kolonie.

W celu ich schronienia wybudowano nowy kościół, a Papież Bd. Urban II był obecny przy
ich poświęceniu. Nabożeństwo do św. Mikołaja było znane na Zachodzie na długo przed
sprowadzeniem jego relikwii do Włoch, ale to się naturalnie znacznie zwiększyło jego
cześć wśród ludzi, a cuda przypisywano jego wstawiennictwu w Europie tak samo
swobodnie, jak w Azji. W Myrze „czcigodne ciało biskupa, zabalsamowane dobrymi
maściami cnoty, wydzielało słodką, pachnącą mirrę, która chroniła je od zepsucia i
okazała się lekarstwem na zdrowie i chorobę na chwałę Tego, który uwielbił Jezusa
Chrystusa, nasz prawdziwy Bóg”. Tłumaczenie relikwii nie przerwało tego zjawiska, a
„manna św. Mikołaja” podobno płynie do dziś.

Jest to wizerunek św. Mikołaja częściej niż jakikolwiek inny, który znajduje się na
pieczęciach bizantyjskich; w późnym średniowieczu w samej Anglii poświęcono na jego
cześć prawie czterysta kościołów; i mówi się, że był reprezentowany przez artystów
chrześcijańskich częściej niż jakikolwiek święty z wyjątkiem Matki Bożej. Św. Mikołaj jest
czczony jako patron kilku klas ludzi, zwłaszcza na wschodzie marynarzy, a na zachodzie
dzieci.

Pierwszy z tych patronatów prawdopodobnie wynika z legendy, że za życia pojawił się

szturmem podrzuconych marynarzy, którzy wezwali jego pomoc u wybrzeży Licji i
bezpiecznie przywieźli ich do portu. Żeglarze na Morzu Egejskim i Jońskim, zgodnie z
powszechnym wschodnim zwyczajem, mieli swoją „gwiazdę św. Mikołaja” i życzyli sobie
nawzajem dobrej podróży w zdaniu „Niech św. Mikołaj trzyma rumpel”.

Legenda o „trójce dzieci” dała początek jego patronatowi nad dziećmi i związanymi z nimi
różnymi obrzędami kościelnymi i świeckimi; takie były dzieci biskupa, a zwłaszcza w
Niemczech, Szwajcarii i Holandii, wręczanie prezentów w jego imieniu w czasie Bożego
Narodzenia. Ten zwyczaj w Anglii nie jest przetrwaniem z czasów katolickich. Został
spopularyzowany w Ameryce przez holenderskich protestantów z Nowego Amsterdamu,

3/4
którzy przekształcili „papieskiego” świętego w nordyckiego maga (Święty Mikołaj = Sint
Klaes = Święty Mikołaj). Wyzwolenie trzech cesarskich oficerów w naturalny sposób
spowodowało, że św.

Co ciekawe, największa popularność św. Mikołaja nie znajduje się ani we wschodniej
części Morza Śródziemnego, ani w tak wielkiej Europie północno-zachodniej, lecz w Rosji.
Wraz ze św. Andrzejem Apostołem jest patronem narodu, a Rosyjski Kościół Prawosławny
obchodzi nawet święto jego przekładu; tak wielu rosyjskich pielgrzymów przybyło do Bari
przed rewolucją, że ich rząd utrzymywał tam kościół, szpital i hospicjum. Jest patronem
także Grecji, Apulii, Sycylii i Lotaryngii oraz wielu miast i diecezji (w tym Galway) i
niezliczonych kościołów.

W Rzymie bazylika św. Mikołaja w więzieniu Tully (w Carcere) powstała między końcem
VI a początkiem VII wieku. Został nazwany w przygotowaniu bizantyjskiej Mszy.

Kocham KATOLICKI?

Otrzymuj codziennie rano nasze inspirujące treści do skrzynki odbiorczej — ZA DARMO!

Uwagi

4/4