Либрето на операта ОРФЕЈ- автор Алесандро Стриџо ПРВ ЧИН нежнa утеха на неутешните срца!

Музиката од вашите лири

ПРОЛОГ ОВЧАРОТ го отстранува мрачниот превез на секој облак!
МУЗИКАТА Во овој весел и среќен ден И кога денес во чест на Орфеј
Од мојот сакан Пермесус кај Вас дојдов, кој го означува крајот на љубовното страдање го повикуваме Химен,
(од кај) Славните херои, благородни деца на на нашиот Полубог, да пееме овчари. со затегнатите жици
Владетелите, Убави песни направете музиката да ја придружува нашата песна.
За кои рескажува Фаме големи пофалби, достојни на Орфеј нека бидат наши подароци.
(можеби) не целосно вистински, но со голема поука. Денес е полна со среќа ХОРОТ
душата која беше толку тажна. Оставете ги планините
Јас сум Музиката – (таа) која со своите нежни стихови, Прекрасната Евридика оставете ги изворите
знае како да се смири секое загрижено срце денес го направи среќен прекрасни весели самовили.
а некогаш со брагороден гнев или некогаш со љубов Орфеј, кој за неа копнееше и заради која толку долго И на овие ливади
може да ги разгори и најладните мисли. во оваа шума офкаше и плачеше. да игрме стари ора
Па на еден ваков весел и среќен ден, да се радуваат вашите самовилски нозе.
Јас со мојата Златна лира од мојот распеан престол кој го означува крајот на љубовното страдање Овде сонцето ќе се воздржува
Ушите на смртниците понекогаш сакам да ги на нашиот Полубог,да пееме овчари. Вашето танцување
развеселувам Убави песни поубаво е тогаш
и со звучната хармонија на небесната Лира достојни на Орфеј кога месечината
да ја зголемам желбата во нивните души. нека бидат наши подароци. ноќта ја осветлува
и со вас на небото танцуваат и Ѕвездите.
Намаерата да Ви раскажам за Орфеј ме донесе овде ХОРОТ Оставете ги планините
Орфеј кој ги смируваше со пеење ѕверовите Дојди Химен, ајде дојди, оставете ги изворите
И направи Подземниот свет да му ги исполни и нека твојот сребрен факел прекрасни весели самовили
молитвите,
блесне како сонце на изгревање, и на овие ливади
(има) Слава бесмртна во Пиндус и Хеликон.
и нека им донесе на овие млади мирни денови, да игрме стари ора
и избракај ги засекогаш да се радуваат вашите самовилски нозе.
Та додека ги редам моите песни, та весели та тажни
стравовите и сенките на тагата и страдањето. Со убави цвеќиња
Нека не мрдаат птиците во овие грмушки
вие направете чест
Нека не се слушаат бранови на овие брегови
САМОВИЛА на главите на овие вљубени.
И секое ветре нека застне во место.
Музи, гордост на Парнас и миленички на Небото, И после маките
од нивните копнежи
нека уживаат конечно среќни.
ОВЧАРОТ
Но добар пеачу, чиишто тажалки
еднаш правеа овие ливади да плачат,
зошто сега со звуците на твојата славна лира
не направиш долините и ридовите да се радуваат?
Ајде да чуеме од твоето срце,
некоја среќна песна инспирирана од љубов.
ОРФЕЈ
Небесен цвету, животу на светов, достоен
на Тој кој ја создал и одржува Вселената.
О Сонце, кое ‘се опкружуваш и ‘се гледаш
од твоите ѕвездени патеки,
кажи ми дали си видел некогаш
порадосен и посреќен вљубен од мене?
Колку беше среќен денот,
сакана, кога првпат те видов,
а уште посреќен беше часот
кога воздивнав по тебе
зашто ти моите воздишки ги слушна.
Најсреќен беше моментот
кога твојата бела рaка,
водена од најчиста љубов, кон мене ја подаде.
И да имав толку многу срца,
колку што има небото ѕвезди,
или прекрасните ридови во зелениот мај лисја,
сите тие не ќе можеа да го соберат
задоволството што денес ме прави среќен.
ЕВРИДИКА ОВЧАРОТ
Јас нема да зборувам. Но нашата радост доаѓа од небото,
Во твојата радост, Орфеј, е и мојата бидејќи од небото потекнува се што се случува овде
зашто јас не сум веќе сопственичка на моето срце. долу.
Тоа е кај тебе опкружено со љубов, Затоа најправилно е да запалиме темјан и да упатиме
па самиот види, ако сакаш да знаеш, молитви.
колку е радосно и колку многу те сака. Накај храмот да се упатиме,
да се помолиме на тој кој го држи светот во својата
десна рака
ХОРОТ
за да не чува и понатака во неговата милост.
Оставете ги планините,
оставете ги изворите,
ХОРОТ
прекрасни весели самовили.
Никој нека не го обзема очај
И на овие ливади
или тага, затоа што тие ни ја земаат
да игрме стари ора
силата и ни го загорчуваат животот.
да се радуваат вашите самовилски нозе.
После силна бура или голема поплава,
на крајот од најтемната и најстрашната ноќ
Овде сонцето ќе се воздржува.
се појавува Сонцето уште посјајно и ги шири сјајните
Вашето танцување
зраци.
е поубаво
кога месечината
И после суровиот мраз на студената зима
ноќта ја осветлува и
пролетта ги облекува ливадите со цвеќиња.
(со вас) танцуваат на небото и Ѕвездите.
Видете го Орфеј, за кого
воздишките беа храна, а солзите напиток.
ХОРОТ
Сега е толку среќен
Дојди Химен, ајде, дојди
што не може ништо подобро да му се посака.
и нека твојот сребрен факел
блесне како сонце на изгревање,
КРАЈ НА ПРВИОТ ЧИН
и нека им донесе на овие млади мирни денови,
и избракај ги засекогаш
стравовите и сенките на тагата и страдањето.
 ВТОР ЧИН овие полиња со мирис шумата се насмевнува и ливадите се смеат
на парфемот на Саба. Продолжи со твојата златна трска
ОРФЕЈ да го разблажуваш воздухот на овој благословен ден
Еве ме се враќам кај вас ОРФЕЈ
драги шуми и сакани ливади Дали се сеќавате од о ладни шуми ГЛАСНИКОТ (САМОВИЛАТА)
Благословен од ова Сонце Дали се сеќавате од о ладни шуми Горка судбо, ах проклета и сурова судбино
и ноќите ми станаа денови на моето долго и страшно очајување Ах лоши ѕвезди безмилосно небо
Кога од моите тажалки и камењата
ОВЧАРОТ се трогнуваа од тага? ОВЧАРОТ
Гледај како не канат сенките, Дали се сеќавате од о ладни шуми Каков жален глас го расипува среќниов ден?
Орфеј на овие буки Дали се сеќавате од о ладни шуми
Сега кога Фебус од Небото гаѓа со жешките зраци ГЛАСНИКОТ
овде долу. Кажете нели ви изгледав Оф, леле, зар морам јас
На овие тревни брегови попроклет од било кој ? додека Орфеј со неговата музика му угодува на небото
ајде да седиме и на различни начини Сега мојата среќа тргна во друг правец со моите зборови да му го прободам срцето?
секој да го пушти својот глас и офкањата се претворија во радост
во придружба на жуборот од водата. Кажете нели ви изгледав ОВЧАРОТ
попроклет од било кој ? Тоа е нежната Силвија
ДВАЈЦА ОВЧАРИ најдобрата другарка
На оваа цветна ливада Сега се радувам и се веселам на прекрасната Евридика ох колку е тажна
Секој шумски бог Сега се радувам и се веселам Што се случило? Ах вишни Богови
често по навика и тие страдања Не тргајте го погледот од нас.
пладнува добро кои ги поднесував толку долго
Овде Пан богот на овчарите ми ја прават сега среќата уште подрага. ГЛАСНИКОТ
се слуша како понекогаш тагува Сега се радувам и се веселам Овчари престанете со пеењето
слатко сеќавајќи се на Сега се радувам и се веселам целото наше убаво расположение се претвори во болка.
неговите неостварени љубови
Само за тебе прекрасна Евридико ОРФЕЈ
ДВАЈЦА ОВЧАРИ Само за тебе прекрасна Евридико Од каде доаѓаш? Каде одиш?
Овде прекрасните самовили си ги благословувам моите маки Самовило што ни носиш?
(секогаш украсени со цвеќиња) Човек после тага е уште позадоволен
Со нивните бели прсти и човек после плачење е уште посреќен. ГЛАСНИКОТ
може да се видат како берат рози. Само за тебе прекрасна Евридико Кај тебе доаѓам Орфеј
Само за тебе прекрасна Евридико несреќен гласнк сум
ХОРОТ со дарови најнесреќни и најлоши
Затоа Орфеј почести ги ОВЧАРОТ Твојата прекрасна Евридика
со звуците на твојата лира Гледај ах гледај Орфеј како на секој чекор
ОРФЕЈ
Ох што е ова што слушам?
ГЛАСНИКОТ
Твојата сакана сопруга е мртва
ОРФЕЈ
Леле
ГЛАСНИКОТ
Додека на цветна ливада со другарките
беше да бере цвеќе
за да си направи венче за својата коса
една подмолна змија
која била скриена во тревата
и ја касна ногата со отровните заби.
И веднаш лицето и пребледе и во очите
сјајот во која ‘и се огледуваше сонцето ја снема
Тогаш сите ние преплашени и натажени
се собравме околу неа и пробавме да ја повикаме назад
нејзината душа која ја напушташе
со ладна вода и силни мириси
но бескорисно оф леле!
Само еднаш ги подотвори немоќните очи
и те побара тебе Орфеј.
После длабока воздишка
таа умре во моиве раце и ме остави.
Срцето ми се наполни со тага и страв.
ОВЧАРОТ
Горка судбо, ах проклета и сурова судбино
Ах лоши ѕвезди безмилосно небо
ОВЧАРОТ
Пред лошите вести
несреќниот човек е како статуа без зборови.
Кој е премногу тажен и не може да тажи.
ОВЧАРОТ ХОРОТ
Само човек кој има срце на тигар или мечка Оф леле, кој ќе не утеши?
не би можел да чуствува жал на твојата несреќа. Или подобро кој ќе ни даде
Напуштен од љубовта проколнат љубовнику. во нашите очи непресеушен поток
за можеме да плачеме како што доликува
ОРФЕЈ на овој тажен ден.
Ти си мртов животе мој, а јас уште дишам? Тагата е уште поголема
Ти ме напушти и никогаш нема да се вратиш, а јас треба да зашто претходно бевме среќни.
останам? Денеска суровата темнина
Но ако стиховите се семоќни, двете најголеми светлини
ќе одам во утробата на најдлабоките амбиси на овие наши шуми
и ќе го омекнам срцето на кралот на сенките. Евридика и Орфеј
Ќе се вратам заедно со тебе таа касната од змија а тој уништен од тага
да можеш повторно да ги гледаш ѕвездите. оф леле ни ги згасна.
Ах, но ако лошата судбина
не ми го дозволи тоа Горка судбо, ах проклета и сурова судбино
јас ќе останам кај тебе во смртта. Ах лоши Ѕвезди безмилосно Небо
Збогум земјо, збогум небо и сонце, збогум.
Ама каде ах каде се сега
ХОР несреќните самовилски
Горка судбо, ах проклета и сурова судбино мили ладни раце
Ах лоши ѕезди безмилосно небо. каде им е саканото престојувалиште
кое го одбра нејзината душа
Никој смртник нека не верува која денес ја напушти во цутот на младоста.
во вечна среќа Ајде да си одиме овчари ајде да си одиме
таа бргу ја снемува, и често со утеха дека ќе ја најде
после секоја угорница има голема удолница. и со должната почит и со горки солзи
да му се оддолжиме на нејзиното мртво тело.
ГЛАСНИКОТ
Но јас која со овие зборови Горка судбо, ах проклета и сурова судбино
го донесов ножот Ах лоши Ѕвезди безмилосно Небо
кој ја зеде милата душа на Орфеј
омразена од овчарите и самовилите
омразена и самата од себе , каде да се скријам. КРАЈ НА ВТОРИОТ ЧИН
Како болен проколнат лилјак
јас засекогаш ќе побегнам од сонцето, и во осамена
пештера
ќе живеам живот кој и приличи на мојата тага.
 ТРЕТ ЧИН
ОРФЕЈ
Придружен од тебе мое Божество
о Надеж - единствена добрино
дадена на несреќните смртници, еве пристигнав
кај овие тажни и темни предели
каде сончев зрак не продира.
Ти, моја водителке и сопатничке
на ова место толку непожелно и непознато
кон кое што ги упатив моите несигурни и немоќни
чекори
каде денес се уште се надевам
уште еднаш да ги видам тие благословени очи
кои можат да го вратат светлото во моите.
НАДЕЖТА
Овде е темното мочуриште, овде е сплаварот
кој ги пренесува чистите души до другиот брег
каде Плутон владее во царството на сенките.
Преку ова црно мочуриште, преку оваа река
во оние полиња од солзи и тага
лошата судбина ја крие твојата сакана.
Тебе сега нека ти е срцето храбро а песната
добра
Јас те донесов овде ама понатаму
нема да дојдам затоа што строгиот закон ми
забранува.
Закон запишан со железо на цврста карпа
на влезот на подземното царство
кој со овие зборови го искажува своето страшно
значење
„Откажи се од Надежта ти кој влегуваш“.
Затоа ако твоето среце е решено
да влезе во градот на тагата
јас морам да те напуштам и да се вратам
на моето вообичаено секојдневие.
ОРФЕЈ
Каде ах каде одиш
единствена утехо на моето срце?
Сега кога конечно одредиштето на моето долго
патување е блиску
зошто си одиш и ме напушташ оф леле
на овој опасен пат?
Што добро ќе ми остане
ако ти си одиш, мила Надеж?
ХАРОН
О ти кој пред да умреш доаѓаш
на овие бреговите веднаш застани!
Да се преминат овие бранови на смртник не му е
дозволено!
Не може жив човек да спрестојува кај мртвите.
Што? Ти да не си непријател на мојот господар?
Да не сакаш да го одвлечеш Кербер од портата
на Тартар?
Или сакаш да ја грабнеш неговата драга жена?
Да не ти гори случајно срцето во луди желби?
Откажи се од твојата глупава желба, во мојот
сплав
живо тело никогаш повеќе нема да влезе:
од претходните бесрамници се уште во мојата
душа
чувам горчливи спомени и само гнев.

ОРФЕЈ
Моќен духу, Богу што внесуваш страв
една душа ослободена од своето тело без
причана ја бркаш.
Јас не сум жив не; откако на мојата на драга
сопруга
и беше одземен животот, немам срце веќе.
И без срце не е можно да си жив.
За неа јас тргнав на непознат пат
дури во пеколот - каде и да е таа
таму е и рајот, со неа!
Орфеј сум јас, кој ги прати чекорите на Евридика
на овој темени песоци,
каде смртник до сега не е дојден.
Ох месечева светлина на моите очи
ако еден твој поглед може да ме врати во живот
ах зошто ми забрануваат утеха на моите болки?
Ти самиот, почитуван Богу можеш да ми
помогнеш.
Не мора да се плашиш затоа што со златна лира
моите раце се вооружени - со милите жици,
пред нив безмилосната душа без причина се
противи
ХАРОН
Ти ми се допаѓаш
ми го разгалуваш срцето
неутешен пеачу
со твоите жални песни.
Ама далеку од овие гради
лежи милоста - тоа чувство безвредно за мене
ОРФЕЈ
Оф леле несреќна љубов!
тогаш да не се надевам дека жителите на Аверно
ќе ги чујат моите молитви
тогаш морам јас како избркана сенка
на несреќно и незакопано тело
да скитам несакан ни од небото и од земјата.
Дали лошата судбина сакала
со твојата страшна смрт
срце мое, јас да го повикувам твоето име
напразно
и бескрајно да молам и плачам?
Вратете ми го она што е мое богови од Тартар!
Тој заспа со мојата лира
кога веќе не може да чуствува милост
во тоа стврднато срце, барем
неговите очи не можат да избегнат сон од мојата
песна.
Па тогаш зошто да чекам сеуште?
Сега е време да се префрлам на другиот брег
кога нема кој да ми забрани
Нека настапи храброста кога моите молби беа
бескорисни
Минливото цвеќе на времето
мора да се собере точно кога треба.
( тука влегува во сплавот и преминува до брегот
пеејќи)
‘Се додека моите очи можат да плачат:
Вратете ми го она што е мое Богови од Тратар.
ХОР ОД ПОДЗЕМНИТЕ ДУШИ
Штом човек има јасна цел
од него не може ни природата да се одбрани
тој ги скроти и мочурливи полиња
и го посеа семето на својод труд
и собра златна жетва
па нека живеат спомените за неговата слава
Фаме да раскажува за него дури и се исуши
јазикот
за тој кој го скроти морето со нежно трошно кајче,
кој се спротистави на бесот и на Јужниот и на
Северниот ветер
КРАЈ НА ТРЕТИОТ ЧИН
 ЧЕТВРТИ ЧИН
ПРOЗЕРПИНА
Господару, овој несреќен човек
кој преку овие нерамни полиња на смртта
дојде да ја бара Евридика
и кој штотуку го чувме како тажно пее,
го исполни моето срце со голема милост
па уште еднаш решив да замолам
твојата душа да ги услиши неговите молби.
Ако од овие очи ја имаш почуствувано љубовната
сласт,
ако убавината на овие веѓи ти направила
некогаш задоволство,
ако е вистина дека ти биле Небо на што ми се
заколнуваше,
заради кои рече дека не му завидуваш на
Јупитер,
те молам, во името на тој оган
со кој љубовта ја грее твојата голема душа,
дозволи Евридика да се врати
да ги живее деновите
кои треба да и поминат во веселби и песни
и сочуствувај со плачот на кутриот Орфеј.
ПЛУТОН
И покрај тоа што свирепата и превртлива судбина
е против твоите желби драга жено,
нкогаш не можам да ги одбијам
твојата убавина и твоите молби.
Неговата драга Евридика ПРОЗЕРПИНА
спротивно од законите на судбината, Орфеј може Како можам да ти се заблагодарам
да ја врати. сега кога толку благородно одговори
Но пред да ја извади од овие предели на моите молби, господару?
не смее да се сврти и покрај желбата да ја види Благословена сум со денот кога првпат те засакав
затоа што нејзината вечна загуба благословена сум со мојата заводливост и со
може да биде предизвикана од еден негов слатката измама
поглед. и со мојата добра среќа која ми те донесе тебе
Па заповедам. кога го изгубив сонцето
Сега во моето царство
сите нека ја знааат мојата воља ПЛУТОН
и нека разберат Со твоите слатки зборови
и Орфеј нека разбере страта љубовна рана
и Евридика нека разбере се отвори во моето срце.
и никој нека не се надева да ја сменам одлуката. Нека не копнее твојата душа
за небесната светлина
ХОРОТ НА ДУШИТЕ ОД ПОДЗЕМЈЕТО и нека не го напушта брачниот кревет.
За тие кои престојуваат во вечната сенка
моќен господару нека твојата наредба биде закон ХОР ОД ДУШИТЕ
нашите мисли не смеат да ја преиспитуваат Милоста и љубовта денес
твојата воља владеат во Хад
Додека во овие страшни предели
Орфеј ја води неговата невеста ДУХ
тој нека се потпира на разумот Еве го нежниот пеач
ако не му е поматен од неговите чувства како ја носи својата невеста
или ако не ја заборавил твојата царска заповед. накај надземниот свет
ОРФЕЈ
Колкава чест е да те имам
моја семоќна лиро
затоа што направи во царството на Тартар
да го омекнам секое стврднато срце
заслужуваш најубаво место
на небото
каде на твојот звук ѕвездите ќе
танцуваат и ќе се вртат
некогаш бавно а некогаш брзо.
Заради тебе сум конечно среќен
и ќе го видам саканото лице.
И на белите гради
на мојата жена денес ќе одморам
Но додека пеам, оф леле, како да бидам сигурен
дека таа е зад мене? Оф леле кој ја крие од мене
слатката светлина на нејзините драги очи?
Можеби водени од љубомора
Боговите од Аверно
за јас да не бидам среќен овде долу
ми забрануваат да ги гледам
благсловените и радосни очи
кои само со еден поглед можат да ги
благословуваат туѓите?
Но зошто се плашиш мое срце?
Што Плутон забранува Амор дозволува.
Тој моќен Бог
кој ги освојува и луѓето и боговите
морам да го послушам.
( слуша звук од зад него)
Но што е ова што го слушам?
можеби се злобни сили спремни за да ми ја
земат?
Зарем тие се овде да ми го земат тоа што е мое и
јас ништо не правам?
(овде се врти)
О, мили очи сега ве гледам,
ве гледам: но каков превез се појавува и ве
сокрива?
ДУХ
Ти ја прекрши заповедта и не заслужуваш милост.
ЕВРИДИКА
Ах колку е и преслатко и прегорко ова што го
гледам.
Изгледа заради преголема љубов ќе ме изгубиш,
а и јас проклетата ја губам
можноста да уживам пак во
светлината и животот и сосе нив те губам
и тебе најдраг од ‘се, о мој придружнику.
ДУХ
Врати се во сенките на смртта
несреќна Евридико
и не надевај се да ги видиш повторно ѕвездите.
Од овој момент Хад е глув за твоите молитви.
ОРФЕЈ
Каде одиш животе мој? Чекај ме -
но што е ова што ме запира дали сонувам или
бладам?
Каква скриена моќ на овој кошмар
ме одвлекува од кошмаров сепак толку сакан
и против мојата волја ми наредува
да одам кон омразената светлина?
ХОР ОД ДУХОВИ
Доблеста е зрак
на небеската убавина
награда на душата која знае да ја цени
со текот на времето таа не се губи
напротив во човек со годините станува уште
поголема
Хад падна пред Орфеј но тој падна пред чуствата
Достоен за вечна слава
е оној кој ќе освои победа над самиот себе.
КРАЈ НА ЧЕТВРТИОТ ЧИН
 ПЕТТИ ЧИН
ОРФЕЈ
Ова се полињата на Тракија и ова е местото
каде што моето срце беше прободено
од болката на горчливите вести.
И веќе немам никаква надеж
да те вратам со молби
плачење и воздивнување
моја изгубена љубов.
Што да правам освен да ви се обратам вам
мили шуми, што некогаш бевте
утеха на мојот страдање.
Изгледа така сакало небото
вие да згниете, сочуствувајќи
со моето гниење.
Ти жалеше планино и вие липавте
камења, кога ни заминаа сонцата
и јас вечно ќе плачам со вас
и ќе и се предадам на тагата како што жалите и
вие.
ЕХО
Вие липавте.
ОРФЕЈ само со моите последни зборови?
Нежно сакано Ехо Повтори ми ја целата тажалка.
ти кое самото си неутешно Но ти , душо моја, ако некогаш се врати
ќе ме утешиш во мојата тага твојата ладна сенка на овие мирни ливади
иако овие мои очи прими ги од мене овие последни молби
од солзите станаа како два извори бидеќи од сега мојата лира и песни само тебе ти
толку голема е мојата несреќа се свети.
што немам доволно солзи Како на олтар, од срце,
ти го давам мојот горчлив дух како жртва.
ЕХО Ти беше убава и мудра и во тебе
Доволно . милостивото небо ги беше сместило сите
добрини
додека ги штедело во другите жени
ОРФЕЈ На секој јазик секоја молитва е за тебе
Ако имав очи колку Аргус затоа што во убавото тело чуваше уште поубава
душа
и ако сите тие направеа море од солзи
невозгордеана и заради тоа уште по вредна за
нивната тага пак ќе го немаше овој очај.
почит.
После тебе другите жени изгледаат надмени и
пресметани
ЕХО
кој нив ги сака е вистина за жалење
Ох.
без чувства се и без благородни мисли
и со право нивното однесување не е за пофалба
Па затоа нема шанси, заради безвредна жена
ОРФЕЈ
Љубовта со нејзините златни стрели да го погоди
Ако имаш сочуство за моето страдање моето срце.
ти благодарам за твојата благонаклоност
Но додека тагувам
зошто ми одговараш
АПОЛОН
(слегувајќи од небото на облак, пеејќи)
Зошто плачеш од гнев и болка
Зар толку лесно ли се предаваш синко?
Не е, не е мудро
широкоградото срце
да им слугува на своите чувства.
Оваа вина со опасност
веќе гледам дека те демне.
Дојдов од небото да ти помогнам
Сега послушај ме и ќе имаш слава и живот.
ОРФЕЈ
Мил татко, дојде кога најмногу ми требаш
Кога до очаен крај
со огромна тага
гневот и љубовта веќе ме донесоа.
Еве сум овде и подготвен сум за твоите совети.
Небесен татко сега заповедај ми како што сакаш.
АПОЛОН
Премногу , премногу се радуваше
на твојата среќа,
а сега премногу тагуваш
на твојата горчлива несреќа.
Зар сеуште не научи
дека ништо што се случува овде долу не е вечно?
Па ако сакаш да имаш вечен живот
поканет си да дојдеш со мене на небото.
ОРФЕЈ
Никогаш ли нема да ги видам повторно
милите очи на мојата сакана Евридика?
АПОЛОН
Во сонцето и ѕвездите
ќе можеш да ја гледаш нејзината прекрасна слика
ОРФЕЈ
О добар татко јас не ќе сум твој достоен син
ако не го послушам твојот искрен совет.
АПОЛОН И ОРФЕЈ
(се качуваат на небото , пеејќи)
Да се вознесеме до небото пеејќи
Каде вистинската доблест
ја добива соодветната награда , спокој и мир.
КРАЈ НА ПЕТТИОТ ЧИН
ЕПИЛОГ
ХОР ОД ОВЧАРИ И САМОВИЛИ
Оди Орфеј среќен биди
уживај во небесната слава
(оди )кај што доброто не недостасува
(оди) кај што нема болка
а на олтарите темјан и молитви за тебе
со задоволсво секогаш ќе принесуваме.
Вака заминуваат тие кои не се предаваат
на повик на вечната светлина
зашто милоста небесна е нивна.
И кој овде долу се соочил со пекол
и кој воздивнувал во мака
тој ќе ги собере плодовите на вечната милост.
КРАЈ НА ПРЕТСТАВАТА
(Превод од италијански: Александар Димоски)