Tradiziozko ahozko literaturaren lirika generoko testuak dira. Hitz neurtuz ematen dira, kantatzeko direlako. Batez ere, eskean ibiltzeko zerikusia duten zenbait ospakizunekin loturik daude : Gabonak, Santa Ageda, … Eskeko kantetan ez ezik, erronda-, dantza-, ospakizun- eta maitasun-kantetan ere erabiltzen dira. Eduakiari dagokionez, ahapaldi bakoitza bi zatitan banatzen da. Lehenengo bi bertso-lerroetan naturaren elementuren bat ahipatu ohi da eta azken bi bertso-lerroetan ondorio tematikoa adierazten da. Bi zati horien artean ez da egoten begi-bistako lotura logikorik. Ezaugarriak : • Lau bertso-lerroz osatutako ahapaldiak izaten dira. • Zortzi silabako bertso-lerroak izan ohi dira, hirugarren bertso-lerroa izan ezik. Hirugarrenak hamar silaba izaten ditu eta ez du errimarik. • Errimatuak dira.