Isang araw, sa isang maliit na barrio, may dalawang matalik na
magkaibigan na nagngangalang Pedro at Juan. Sila ay magkasama mula pa noong sila ay bata pa. Sa tuwing umaga, sila ay naglalakad patungo sa paaralan, nagkukwentuhan tungkol sa kanilang mga pangarap at pinagdadaanan sa buhay. Sa hapon naman, sila ay naglalaro ng mga larong tradisyunal sa kanilang lugar. Ngunit isang araw, dumating ang malungkot na balita. Kailangan umalis ng pamilya ni Juan at lumipat sa malayong lugar. Nalungkot si Pedro dahil hindi niya alam kung paano niya haharapin ang buhay na wala si Juan. Ngunit hindi nagtagal, nagsulat si Pedro ng mga sulat at nagpadala ng mga larawan sa kanyang kaibigan. Lagi rin nilang tinawagan ang isa't isa upang magkuwentuhan at magpalitan ng mga kaganapan sa kanilang mga buhay. Sa kabila ng distansya, nanatili ang kanilang pagkakaibigan. Sa tuwing may problema o kahit simpleng kalungkutan, nandyan si Pedro para kay Juan, at gayundin si Juan para kay Pedro. Isang araw, matapos ang maraming taon, bumalik si Juan sa kanilang maliit na barrio para bumisita. Nagulat siya nang malaman na nag- organisa si Pedro ng isang espesyal na salu-salo kasama ang mga dating kaibigan nila. Ito ay isang masayang pagkakataon para muling magtawanan, magkuwentuhan, at balikan ang mga alaala. Mula noon, pinangako nina Pedro at Juan na pahalagahan ang kanilang pagkakaibigan. Naintindihan nila na tunay na mga kaibigan ay laging nandyan para sa isa't isa sa mga oras ng kasiyahan at kalungkutan. At sa gayon, patuloy ang kanilang kwento, puno ng pagmamahal, tawanan, at di-matitinag na samahan ng tunay na pagkakaibigan. Wakas. Ty and like and subscribe.