Professional Documents
Culture Documents
traktowania to wygląda dziś zupełnie inaczej niż w historii, która nie szczędziła
kobietom braku wielu praw i wiązała z tym liczne upokorzenia społeczne.
Walka o prawa wyborcze dla kobiet rozpoczęła się już w XVIII wieku. Pierwszą
"współczesną" wojowniczką o prawa wyborcze kobiet była Olimpia de Gouges, którą
ścięto 3 listopada 1793 za przygotowanie w czasie Rewolucji Francuskiej Deklaracji
Praw Kobiety i Obywatelki.
Ruch sufrażystek powstał w 1848 w USA ogłaszając deklarację praw kobiety. Ten
społeczny ruch uaktywnił się podczas wojny secesyjnej 1861-1865. Prawa wyborcze
kobiety uzyskały po raz pierwszy na terytorium Wyoming w 1869, lecz walka o prawa
trwała aż do przyjęcia przez Kongres 19. poprawki do konstytucji w 1920 roku.
W Wielkiej Brytanii ruch sufrażystek rozwijał się wolniej niż w USA i nie przyniósł od
razu zamierzonych sukcesów. J.S. Mill wniósł do Izby Gmin w 1866 petycję
domagającą się praw dla kobiet, odrzuconą przez parlament. Niejaka E.
Pankhurst założyła 1903 Społeczno-Polityczną Unię Kobiet, działającą za pomocą
środków pozaprawnych, co prowadziło do represji ze strony władz. Kobiety w Wielkiej
Brytanii uzyskały ograniczone prawa wyborcze w 1918, a pełne dopiero w 1928.
Faktycznie ruch sufrażystek wywalczył prawo głosu kobiet między innymi w Nowej
Zelandii w 1893 roku, a w 1902 roku w Australii i w USA w 1920 roku.