การแบ่งวรรคเพื่อใช้เอื้ อนในทำนองโอ้เอ้วิหารราย

สะธุสะ/จะ/ขอไหว้ พระ/ศรีไตร/ส/รณา
พ่อแม่/แล/ครูบา เท/วดา/ใน/ราศี
ข้าเจ้า/เอา/ ก ข เข้า/มาต่อ/ ก /กา มี
แก้ไข/ใน/เท่านี้ ดี/มิดี/อย่า/ตรีชา
จะร่ำ/คำ/ต่อไป พอ/ล่อใจ/กุ/มารา
ธรณี/มี/ราชา เจ้า/พารา/สา/วะถี
ชื่อพระ/ไชย/สุริยา มี/สุดา/ม/เหสี
ชื่อว่า/สุ/มาลี อยู่/บุรี/ไม่/มีภัย
อธิบายชุดเอื้ อน
เอื้ อนทำนองโอ้เอ้วิหารราย สำหรับใช้กับกาพย์ยานี ๑๑ จะมีทำนองเอื้ อนในวรรคหน้า และวรรคหลัง นับเป็ น ๑ ชุดเอื้ อน
เชื่อมเสียงเอื้ อนระหว่างวรรคถัดไป (บรรทัดใหม่) ด้วย คำว่า เอ๋ย (ในวงเล็บสุดท้ายวรรคหลัง) ถ้าอ่านจบตรงบทใดก็ตาม ให้ทอด
เสียงจบ ลงที่คำว่าเอยในวรรคหลัง โดยไม่ต้องร้อง เอ๋ย (ที่อยู่ในวงเล็บ)
** ให้จุดไข่ปลา .... แทน 1 พยางค์ ตามวรรคที่แบ่งให้ในบทข้างบน**
วรรคหน้า .... .... .... ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย .... เอิง เอิง เอย .... ..... เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง .... เอิง เอิง เอย .... .... ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย .... เอ๊ย .... .... เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
เมื่อใส่คำลงในชุดเอื้ อน
วรรคหน้า สะธุสะ ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย จะ เอิง เอิง เอย ขอ ไหว้ เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง พระ เอิง เอิง เอย ศรี ไตร ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย สะ เอ๊ย ระ ณา เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
วรรคหน้า พ่อ แม่ ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย แล เอิง เอิง เอย ครู บา เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง เท เอิง เอิง เอย วะ ดา ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย ใน เอ๊ย รา ศี เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
วรรคหน้า ข้า เจ้า ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย เอา เอิง เอิง เอย ก ข เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง เข้า เอิง เอิง เอย มา ต่อ ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย ก เอ๊ย กา มี เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
วรรคหน้า แก้ ไข ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย ใน เอิง เอิง เอย เท่า นี้ เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง ดี เอิง เอิง เอย มิ ดี ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย อย่า เอ๊ย ตรี ชา เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
วรรคหน้า จะ ร่ำ ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย คำ เอิง เอิง เอย ต่อ ไป เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง พอ เอิง เอิง เอย ล่อ ใจ ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย กุ เอ๊ย มา รา เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
วรรคหน้า ธรณี ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย มี เอิง เอิง เอย รา ชา เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง เจ้า เอิง เอิง เอย พา รา ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย สา เอ๊ย วะ ถี เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
วรรคหน้า ชื่อ พระ ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย ไชย เอิง เอิง เอย สุริยา เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง มี เอิง เอิง เอย สุ ดา ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย มะ เอ๊ย เห สี เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (เอ๋ย)
วรรคหน้า ชื่อ ว่า ละ เออ เฮอะ เออ เฮอะ เอย สุ เอิง เอิง เอย มา ลี เอิง เอิง เออ เอ๊อ เอย
วรรคหลัง อยู่ เอิง เอิง เอย บุ รี ละ เอ่อ เฮอะ เอ่อ เฮอะ เอ้อ เอย ไม่ เอ๊ย มี ภัย เอ่อ เออ เอ่อ เอิง เอิง เอย (ทอดเสียง)