CUPID AT PSYCHE: GROUP-1

Characters:
● Narrator- Keith Andrei Dano
● Cupid- Wyndale Lagunay
● Psyche- Zarina Faith Tamarra
● Venus- Aira Claros
● Zeus/Jupiter-
● Apollo- Rainner Dustine Lacre
● Persephone- Merry Jane Cañada
● Agila- Ernie Dematogue Jr
● Halaman-
● Haring wala- Rechie Perame
● Matandang kapatid 2- Hannah Cagoco, MevillPrincess Gano-ay
● Charon-
● Aso na may tatlong ulo- Parpan

Narrator: Noong unang panahon, may hari na may tatlong

magagandang anak na babae. Ang pinakamaganda sa tatlo ay
ang bunsong si Psyche. Labis siyang hinahangaan at
sinasamba ng kalalakihan.

Person 1: Sobrang ganda mo talaga, aking binibini.

Person 2: Oo nga, isang pambihirang kagandahan talaga.

Person 1: Prinsesa, sa tingin ko ay nalampasan mo na rin ang diyosa ng kagandahan na si

venus pagdating sa pagiging maganda.

Psyche: Sadyang papuri ay hindi ko karapat-dapat na matanggap.

Narrator: Ang pagpupugay na ito sa kadakilaan ng isang mortal ay nagbigay ng malaking

pagkakasala sa tunay na Diyosa na si Venus.

(Mukhang galit na galit si Venus)

Venus: Dapat ba akong mahigitan ng isang mortal na batang babae? ito ay hindi katanggap
tanggap! Ang aking hindi maipaliwanag na kagandahan ay lumampas sa Pallas
at ang kaaya-aya na si Juno! Pagkatapos ay dadating ang taong ito na sisira sa aking
reputasyon? Hindi pwede! Hindi ko hahayaan na mangyari iyan! Ipagdurusa ko siya dahil sa
kahihiyang ibinigay niya sakin!

Narrator: Ngayon, may ipinatawag si Venus. Ito ay si Cupid o Kupido. Anak ni Venus, ang
taglay nitong ka-gwapohan ay pambihira, at siya rin ang Diyos ng pag ibig.

(Pumunta si Cupid sa kaniyang Ina)

Cupid: Hiniling mo po ba na makita ako, ina?

Venus: Mahal kong anak, may isang mortal na babae na ang pangalan ay Psyche, na
nagsasabing diyosa siya. Parusahan mo siya at iyong ipaghiganti ang iyong ina. Ipa-ibig mo
siya sa isang nakakatakot na nilalang, na siya ding sisira sa kaniyang reputasyon.

Narrator: Hindi na naisip ni Venus ang maaaring

maidulot ng kagandahan ng dalaga sa kaniyang anak.

Cupid: Masusunod po Ina.

Narrator: Agad na tumalima si Cupid at hinanap ang nasabing dalaga.

Cupid: Ang ganda naman ng babaeng nais parusahan ni ina. Ako yata’y umiibig na. Tila ba
ako’y napana ng aking sarili.

Narrator: Nang makauwi si Cupid, inilihim niya sa kaniyang ina

ang nangyari. Labis namang nagtitiwala si Venus at hindi na
rin nito inusisa ang anak. Nanabik ang diyosa ng kagandahan
sa kahihinatnan ng buhay ni Psyche.

Narrator: Gayunman, hindi naganap ang inaasahan ni Venus.

Hindi umibig si Psyche sa isang nakatatakot na nilalang o
kahit kanino. Ang isa pang nakapagtataka ay walang umiibig
sa kaniya. Kontento nang pagmasdan at sambahin siya ng
mga lalaki subalit hindi ang ibigin siya. Ang kaniyang
dalawang kapatid na malayo ang hitsura sa taglay niyang
kagandahan ay nakapag-asawa na ng hari at namumuhay
nang masaya sa kani-kaniyang palasyo. Naging malungkot si
Psyche sa kaniyang pag-iisa. Tila walang nais magmahal sa
Kaniya.

Psyche: Wala naba talagang may gusto sa akin, mag-iisa nalang ba ako habang buhay?

Narrator: Nabahala ang magulang ni Psyche. Naglakbay ang Haring ama ni Psyche upang
humingi ng tulong kay Apollo.

Haring Ama: Diyos kong Apollo, hiling ko sanay payuhan mo ako, payuhan mo sana ako
kung papaano o ano ang gagawin ko at ng aking anak upang siya ay makahanap ng isang
mabuting lalake na mamahalin siya.

Narrator: Lingid sa kaalaman ng Hari naunang humingi ng tulong si

Cupid kay Apollo. Sinabi niya ang kaniyang sitwasyon at
nagmakaawang tulungan siya.

Apollo: Ikinalulungkot kong sabihin sa iyo ito mortal, pero ang iyong bunsong anak na babae
ay makakapangasawa ng isang nakakatakot na nilalang. Bihisan mo ang iyong anak ng
pamburol na kasuotan at dalhin siya sa tuktok ng bundok, at iwan mag-isa. Doon ay
susunduin siya ng kaniyang mapapangasawa na isang halimaw, isang ahas na may pakpak.

Narrator: Labis na kalumbayan ang baon ng hari sa kaniyang pagbabalik sa palasyo subalit
agad pa rin siyang tumalima sa payo ni Apollo.

Hari: Bihisan niyo ang aking bunsong anak na si Psyche ng pinaka magandang kasuotan at
atin siyang ihahatid sa tuktok ng bundok.

Narrator: Ipinag-utos ng hari. Pagkatapos mabihisan si Psyche, ipinabuhat ng hari ang anak
na parang ihahatid sa kaniyang libingan papunta sa tuktok ng bundok.

Narrator: Habang naglalakbay sila, nagluluksa ang lahat sa maaaring mangyari

kay Psyche. Sa kabila naman ng mabigat na sitwasyon, buong tapang na hinarap ng dalaga
ang kaniyang kapalaran.

Psyche: Dapat noon pa ay iniyakan na ninyo ako. Ang taglay kong

kagandahan ang sanhi ng panibugho ng langit.

Narrator: Pagkatapos nito ay pinaalis na ni Psyche ang kaniyang mga kasama at sinabing
masaya niyang haharapin ang kaniyang katapusan. Naghintay si Psyche habang unti-unting
nilalamon ng dilim ang buong bundok. Takot na takot siya sapagkat hindi niya alam kung
ano ang naghihintay sa kaniya. Patuloy siyang tumatangis at nanginginig sa takot hanggang
sa dumating ang malambing na ihip ng hangin ni Zephyr. Inilipad siya nito at inilapag sa
isang damuhang parang na kasinlambot ng kama at pinahalimuyak ng mababangong
bulaklak.

Narrator: Napakapayapa ng lugar na tila nawala ang lahat ng kaniyang

kalungkutan. Nakatulog siya sa kapayapaan ng gabi. Nang magising si Psyche sa tabi ng
ilog, natanaw niya sa pampang nito ang isang mansiyon na parang ipinatayo para sa mga
diyos. Nagmasid-masid siya at labis ang kaniyang pagkamangha sa kagandahan nito.

Psyche: Napaka-ganda naman dito lalo na ang mansiyong ito na parang gawa para sa mga
Diyos, at tila ba ang mansiyong ito ay yari sa pilak at ginto.

Tinig: Pumasok ka, para sa iyo ang mansiyong ito. Maligo ka, magbihis, at ihahanda namin
ang piging para sa iyo. Kami ang iyong mga alipin.

Psyche: Ako ay nagagalak na makilala kayo, at salamat din sa paghahanda nitong piging
para sa akin.

Narrator: Nalibang si Psyche sa mansiyon, kumain siya ng masasarap na pagkain. Buong

araw siyang inaliw ng mga musika ng lira at ng mga awitin ng koro na hindi niya nakikita.

Narrator: Subalit sa hindi maipaliwanag na dahilan, batidniyang sa pagsapit ng gabi ay

darating ang kaniyang mapapangasawa. Pagsapit ng gabi nangyari nga ang inaasahan
niya. Naramdaman niya ang pagdating ng lalaki. Tulad ng mga tinig hindi niya ito nakikita.
Cupid: Ako ang iyong mapapangasawa. Ika’y wag matakot sa akin dahil akoy walang
gagawin na masama saiyo.

Psyche: Ang iyong boses ay malayo sa sinasabi nilang katangian mo sadyang hindi ka
siguro halimaw, at tila nga ba ikaw na ang matagal kong hinihintay na mangingibig.

Narrator: Isang gabi ay kinausap siya nang masinsinan ng lalaki.

Cupid: Darating ang iyong mga kapatid upang magluksa sa lugar kung saan ka nila
Iniwan. Subalit huwag na huwag kang magpapakita sa kanila sapagkat magbubunga ito ng
matinding kalungkutan sa akin at kasiraan sa iyo.

Psyche: Sa kung anong gusto mo, sasang-ayon nalang ako.

Narrator: Kinabukasan, narinig ni Psyche ang panangis ng kaniyang mga kapatid.

1 kapatid: (umiiyak) Psyche, ikaw ay miss na miss na namin, lalo na nila ina at ama.

2 kapatid: Sanay ikaw ay masaya at malusog (iyak)

Psyche: Nais ko sanang ibsan ang kanilang kalungkutan at ipakita na ako ay nasa tamang
kalagayan lang, at mapa tahan sila sa pag-iyak ng lubusan. (iyak)

Narrator: Kinagabihan

Psyche: (umiiyak)

Cupid: Bakit umiiyak ka? Dahil ba sa mga kapatid mong tila nag luluksa?

Psyche: Oo, hindi ko kaya na nakikita na umiiyak sila.

Cupid: Pinahihintulutan na kitang makipag kita sa iyong mga kapatid. Gawin mo ang iyong
nais, subalit parang hinahanap mo ang sarili mong kapahamakan.

Cupid: Wag kang magpabuyo kaninuman na subuking sulyapan ang mukha ko.
Naiintindihan mo ba? Dahil kung mangyayari ito, magdurusa ka sa pagkakawalay ko sa iyo.

Psyche: Naiintindihan ko at nanaisin kong mamatay nang isandaang beses kaysa mabuhay
nang wala ka sa aking piling. Pagbigyan mo lang ang kaligayahan kong muling makapiling
ang aking mga kapatid.

Cupid: Sige na nga. (Bumuntong hininga si Cupid)

Narrator: Kinaumagahan, inihatid ng ihip ng hangin ni Zephyr ang dalawang kapatid ni

Psyche. Hindi magkamayaw sa iyakan at yakapan ang magkakapatid. Walang mapagsidlan
ang nag-uumapaw nilang kaligayahan. Nang pumasok na sila sa mansiyon labis na
pagkamangha ang naramdaman ng magkapatid.
Kapatid 1: Nakikita mo ba ang nakikita ko?

Kapatid 2: Oo, sila ay nakatira sa isang mansiyon?!

Kapatid 1: Kahit ako na nakatira sa palasyo, ang mansiyon talaga nila ay walang
kasingganda.

Kapatid 2: Sino nga ba talaga ang napangasawa mo Psyche?

Narrator: Tumahimik lamang si Psyche. Tulad ng kaniyang ipinangako

inilihim ni Psyche ang tunay na pagkatao ng asawa. Nang matapos na ang pagdalaw ng
kaniyang mga kapatid, dumakot si Psyche ng mga ginto at hiyas upang ibigay sa kaniyang
mga kapatid. Ipinahatid niyang muli ang mga kapatid kay Zephyr. Labis na pangingimbulo
ang naramdaman ng mga ate ni Psyche sa kaniya.

Kapatid 1: Kahit ang ating kayamanan ay hindi maihahambing sa kayamanan na ating nakita
sa mansiyon nila Psyche.

Kapatid 2: Oo nga, napaka swerte naman ni Psyche sa mga yaman na iyon.

Kapatid 1: Totoo, ako nga ay naiingit na sa kaniya. Palagi nalang siyang pabor sa lahat
mapa ganda at yaman man, palagi nalang siya.

Narrator: Binalot nang labis na inggit ang kanilang puso na humantong sa pagpaplano nila
ng ikapapahamak ng kanilang bunsong kapatid.

Narrator: Noong gabi ring iyon, muling kinausap ng lalaki si Psyche.

Cupid: Nagmamakaawa ako sa iyo Psyche, wag mo na ulit patuluyin sa ating tahanan ang
iyong dalawang kapatid. Tandaan mong hindi mo na ako makikitang muli kapag binali mo
ang iyong pangako.

Psyche: Bawal na kitang makita, pati ba naman ang mga mahal kong kapatid?

Cupid: Hays sige na nga, papayagan na kita ulit.

Narrator: Muling pinagbigyan ng lalaki ang asawa na makita ang kaniyang mga kapatid.
Kinabukasan, muling dumalaw ang dalawang kapatid na may nabuo nang malagim na balak
sa kanilang bunsong kapatid. Nag-usisa sila nang nag-usisa hanggang malito na si
Psyche sa kaniyang mga pagsisinungaling.

Kapatid 2: Sabihin mo na kasi.

Kapatid 1: Oo nga, kapatid mo naman kami Psyche diba?

Psyche: Oo, ang katotohanan kasi, bawal kong makita ang mukha ng aking
mapapangasawa at hindi ko pa din alam kung ano ang anyo niya.
Kapatid 1: Patawad Psyche, pero sa totoo, matagal na naming alam ang anyo ng iyong
mapapangasawa.

Kapatid 2: Oo, batay sa orakulo na sinabi ni Apollo ang iyong mapapangasawa ay isang
halimaw.

Kapatid 1: Patawad talaga Psyche na ngayon lang namin ito nasabi sa iyo.

Kapatid 2: Kami ay nagsisisi na ngayon lang namin ito nasabi, at aming nalihim sa iyo.

Kapatid 1: Gusto lang naman namin na malaman mo ang katotohana, bago mahuli na ang
lahat.

Kapatid 2: Mabait lamang ang iyong asawa ngayon subalit darating ang araw na kakainin
kana ng asawa mo.

Narrator: Takot ang nangibabaw sa puso ni Psyche sa halip na pagmamahal. Ngayon

lamang niya napagtagni-tagni ang katanungan sa kaniyang isip.

Psyche: Kaya siguro akoy pinagbabawalan niya na makita ang kaniyang hitsura, sapagkat
siya ay halimaw. At kung hindi man siya halimaw, bat hindi siya nagpapakita sa liwanag?

Narrator: Magkahalong takot at pagkalito ang naramdaman ni Psyche. Humingi siya ng payo
sa kaniyang kapatid. Isinagawa na ng nakatatandang mga kapatid ang masama nilang
balak.

Kapatid 1: Mag tago ka ng punyal at lampara sa iyong silid.

Kapatid 2: Kapag natutulog na ang iyong asawa, sindihan mo ang lampara.

Kapatid 1: At buong tapang mong itarak ang punyal sa dibdib ng asawa mo.

Kapatid 2: Humingi ka lamang ng tulong dahil nasa di kalayuan lang kami.

Kapatid 1: Kapag napatay mo na ang iyong asawa, sasamahan ka namin sa iyong pag
takas.

Narrator: Iniwan nila si Psyche na litong-lito. ahal na mahal niya ang kaniyang asawa subalit
paano kung halimaw nga ito. Nabuo ang isang desisyon sa kaniya. Kailangan niyang makita
ang hitsura ng kaniyang asawa.

Narrator: Sa wakas, nang mahimbing nang natutulog ang lalaki, patiyad na naglakad si
Psyche patungo sa pinaglagyan niya ng punyal at lampara. Kinuha niya ang mga ito.
Sinindihan niya ang lampara. Dahan-dahan siyang lumapit sa kaniyang asawa. Laking
ginhawa at kaligayahan ang nag-uumapaw sa kaniyang puso nang masilayan niya sa
unang pagkakataon ang hitsura ng kaniyang asawa.
Psyche: Hindi siya halimaw, kundi pinakaguwapong nilalang sa mundo.

Narrator: Nang madapuan ng liwanag ang kagandahan ng lalaki ay tila ba mas lalong
tumingkad ang liwanag ng lampara.

Sa labis na kahihiyan at kawalan ng pagtitiwala, lumuhod siya at binalak na saksakin

ang sarili. Nang akma na niyang itatarak ang punyal sa kaniyang dibdib, nanginig ang
kaniyang kamay, at nahulog ang punyal. Ang panginginig ng kaniyang kamay ay kapwa
nagligtas at nagtaksil sa kaniya. Sa pagnanais niyang pagmasdan pa ang kaguwapuhan
ng kaniyang asawa, inilapit niya ang lampara at natuluan ng mainit na langis ang balikat
nito. Nagising ang lalaki at natuklasan ang kaniyang pagtataksil. Lumisan ang lalaki
nang hindi nagsasalita.
Sinundan ni Psyche ang asawa subalit paglabas niya, hindi na niya nakita ang lalaki.
Narinig na lamang niya ang tinig ng asawa. Ipinaliwanag nito kung sino siyang talaga.

Cupid: Hindi mabubuhay ang pag-ibig kung walang tiwala.

Narrator: Wika niya bago tuluyang lumipad papalayo.

Psyche: Si Cupid, ang diyos ng pag-ibig! Siya ang asawa ko. Ako na isang hamak
lamang ay hindi tumupad sa aking pangako sa kaniya.Mawawala na nga ba siya sa akin
nang tuluyan?

Psyche: Ibubuhos ko ang bawat patak ng aking buhay upang hanapin siya. Kung wala
na siyang natitirang pagmamahal sa akin, maipakikita ko sa kaniya kung gaano ko siya
kamahal.

Narrator: At sinimulan ni Psyche ang kaniyang paglalakbay. Sa kabilang banda, umuwi

si Cupid sa kaniyang ina upang pagalingin ang kaniyang sugat.

Cupid: Ako ay hindi sumunod sa iyong utos ina, at akoy umibig kay Psyche, na nag
sanhi ng pag taksil niya sa akin.

Narrator: Nagpupuyos sa galit si Venus at lalong sumidhi ang pagseselos niya kay
Psyche. Iniwan niya si Cupid nang hindi man lang tinulungang gamutin ang sugat nito.
Determinado si Venus na ipakita kay Psyche kung paano magalit ang isang diyosa
kapag hindi nasiyahan sa isang mortal.

Venus: Matitikman mo talaga ang lagim at galit ng isang Diyosa, Psyche maghintay
kalang.

Narrator: Patuloy na naglakbay si Psyche at pinipilit na makuha ang panig ng mga diyos.
Siya ay palagiang nag-aalay ng marubdob na panalangin sa mga diyos subalit wala sa
kanila ang nais maging kaaway si Venus. Nararamdaman ni Psyche na wala siyang
pag-asa sa lupa o sa langit man. Kaya minabuti niyang magtungo sa kaharian ni Venus
at ialay ang kaniyang sarili na maging isang alipin. Sa ganitong paraan ay umaasa
siyang lalambot din ang puso ni Venus at huhupa rin ang kaniyang galit.
Nagbabakasakali rin siyang naroon sa kaniyang ina si Cupid. Sinimulan na niya ang
paglalakbay. Nang dumating si Psyche sa palasyo ni Venus.

Venus: (Tumatawa) Nagpunta ka ba rito upang maghanap ng mapapangasawa? Tiyak

kong ang dati mong asawa ay wala nang pakialam sa iyo, sapagkat muntik na siyang
mamatay dahil sa natamong sugat mula sa kumukulong langis na dulot mo. Isa kang
kasumpa-sumpang nilalang. Kailanman ay hindi ka magkakaroon ng asawa kung hindi
ka daraan sa butas ng karayom.

Narrator: Ibinuhos niya sa harap ni Psyche ang isang malaking lalagyan na puno ng iba’t
ibang uri ng maliliit na butong pinaghalo-halo niya.

Venus: Yan, bago dumilim ay dapat napagsama-sama ang magkakauring buto.

Narrator: Agad lumisan ang diyosa.

Tinitigan lamang ni Psyche ang malaking tumpok ng mga buto.

Psyche: Napaka imposible naman nitong kaniyang ipinagagawa.

Narrator: Nasa ganitong pagmumuni si Psyche nang pagmasdan siya ng mga langgam.
Kung ang mga mortal at imortal ay hindi naaawa sa kaniya, hindi ang maliliit na nilalang.
Nagtawag ang mga langgam ng kanilang mga kasama at sinimulan ang pagbubukod-bukod
ng mga buto. Agad natapos ang gawain.

Psyche: Salamat sainyo mga langgam.

Narrator: Pagdating ni Venus, hindi siya nasiyahan sa kaniyang nakita.

Venus: Hindi pa tapos ang mga pagsubok mo mortal.

Narrator: Binigyan niya si Psyche ng matigas na tinapay.

Venus: Iyan ang kainin mo, at sa sahig kana matulog.

Narrator: Inisip ng diyosa na kung pahihirapan at gugutumin niya si Psyche mauubos rin
ang nakaiinis nitong ganda. Samantala, tiniyak ni Venus na hindi makalalabas si Cupid sa
kaniyang silid habang pinahihilom nito ang kaniyang sugat.

Venus: Huwag ka munang lalabas ng silid mo Cupid, naiintindihan mo ba?

Cupid: Oo ina.

Narrator:Nasisiyahan si Venus sa magandang takbo ng mga pangyayari.

Kinaumagahan, isang mapanganib na pagsubok ang ipinagawa ni Venus kay Psyche.
Venus: May bago akong pagsubok para sa iyo mortal. Kumuha ka ng gintong balahibo ng
mga tupa sa tabing ilog, at ibigay mo sa akin.

Narrator: Ang mga tupa ay mababangis at mapanganib. Nang marating ni Psyche ang ilog,
natutukso siyang tumalon at magpalunod na lamang upang matapos na ang kaniyang
paghihirap.

Psyche: Hindi ko na talaga kaya, tatalon nalang ako para matapos na itong mga paghihirap
ko.

Halaman: Huwag kang magpapakamatay. Hindi naman ganoon kahirap ang ipinagagawa sa
iyo. Kailangan mo lang maghintay ng tamang panahon upang makakuha ng gintong
balahibo ng tupa. Pagsapit ng hapon ang lahat ng tupa mula sa malalabay na halamanan ay
magtutungo dito sa ilog upang magpahinga. Magtungo ka sa halamanan at doon ka kumuha
ng mga gintong balahibong nasabit sa mga sanga.

Narrator: Sinunod ni Psyche ang payo ng halamang nasa tabi ng ilog. Umuwi siya sa
kaharian ni Venus na dala ang mga gintong balahibo ng tupa.

Venus: May tumulong sa iyo! Hindi mo ginagawa nang mag-isa ang mga pinagagawa ko sa
iyo. Hindi bale, bibigyan kita ng pagkakataong patunayan na sadyang mapagkunwari kang
may mabuting puso at magaling.

Narrator: Itinuro ni Venus sa malayo ang itim na tubig ng talon. Binigyan niya si Psyche ng
prasko.

Venus: Punuin mo iyang prasko ng itim na tubig at ibigay mo sa akin.

Narrator: Nagtungo si Psyche sa ilog ng Styx. Nakita niyang malalim ang bangin at mabato.

Psyche: Napakalalim naman nito, tanging pakpak lamang ang maaaring makaigib ng tubig.
Sa lahat ng aking pagsubok, ito na ang pinakamapanganib.

Narrator: Tulad ng inaasahan may tumulong kay Psyche. Isang agila ang dumagit sa
praskong tangan ni Psyche at lumipad malapit sa talon. Pagbalik ng agila, puno na ng itim
na tubig ang prasko.

Psyche: Salamat agila.

Narrator: Nang nakabalik na sa palasyo si Psyche.

Venus: Hindi ako susuko! Mas lalo pa kitang papahirapan. Ayaw kong magmukhang tanga
sa harap ng madla!

Narrator: Ipinagpatuloy niya ang pagpapahirap sa kawawang mortal. Binigyan niya si

Psyche ng isang kahon na paglalagyan niya ng kagandahang kukunin ni Psyche mula kay
Proserpine/Persephone, ang reyna sa ilalim ng lupa.
Venus: Sabihin mo kay Proserpine na kailangan ko ito, sapagkat akoy napagod sa kaka-
alaga ng aking anak na may sakit.

Narrator: Katulad ng mga nauna agad tumalima si Psyche. Dala ang kahon, tinalunton niya
ang daan papunta sa kaharian ni Hades.

Narrator: Tinulungan siya ng isang tore na nagbigay sa kaniya ng detalyadong hakbang

patungo sa kaharian sa ilalim ng lupa. Una, kailangan niyang pumasok sa isang butas na
lagusan patungo sa ilalim ng lupa sa tabi ng ilog ng kamatayan. Kailangan niyang sumakay
sa isang bangkang ang bangkero ay si Charon. Kailangan niyang bayaran ng pera si Charon
upang siya ay makatawid. Makikita na niya ang lansangan patungo sa palasyo. Sa pintuan
ng palasyo may nagbabantay na isang asong tatlong ulo. Kapag binigyan ng cake ang aso
ito ay magiging maamo at papayag nang magpapasok sa palasyo.

Nagawa lahat ni Psyche ang ipinaliwanag ng tore.

Persephone: Ito na ang kagandahan na ipina-uutos ni Venus sa iyo.

Psyche: Salamat po Diyosa.

Narrator: Agad nakabalik si Psyche nang mas mabilis pa kaysa kaniyang pagbaba.
Gayunman, nasubok muli ang karupukan ni Psyche.

Psyche: Akoy naghahangad sana ng karagdagang kagandahan upang umibig muli si Cupid
sa akin.

Narrator: Natukso siyang kumuha ng kaunting ganda sa loob ng kahon. Nang buksan niya
ito, tila walang laman subalit nakadama siya ng matinding panghihina at agad nakatulog.

Narrator: Sa mga panahong ito ay magaling na si Cupid. Sabik na siyang makita ang
kaniyang asawa subalit ibinilanggo siya ng kaniyang ina.

Cupid: Ako nga ay ibinilanggo ni ina. Subalit mahirap bihagin ang pagmamahal. Akoy
hahanap ng paraan upang maka takas.

Narrator: Kaya humanap si Cupid ng paraan upang makatakas. Nakita niya ang bukas na
bintana at doon siya nakatakas. Nahanap niya agad si Psyche malapit sa palasyo. Agad
niyang pinawi ang pagtulog ng asawa at agad sinilid ang gayuma sa kahon. Bahagya niyang
tinusok ng kaniyang busog si Psyche upang magising.

Cupid: Dahil sa pagiging mausisa mo, palagi kang nalalagay sa kapahamakan.

Psyche: Patawad aking asawa.

Cupid: Oh siya, mag tungo ka muli sa aking ina at ibigay ang kahon.

Psyche: Masusunod.
Narrator: Dito na magtatapos ang pagpapahirap ng kaniyang ina.
Masayang nagtungo si Psyche sa palasyo samantalang si Cupid naman ay lumipad patungo
sa kaharian ni Jupiter, ang diyos ng mga diyos at tao. Hiniling niya na tiyaking hindi na sila
gagambalain ng kaniyang ina. Pumayag si Jupiter.

Cupid: Magandang araw Jupiter.

Jupiter/Zeus: Magandang araw din saiyo.

Jupiter/Zeus: Bat naparito ka?

Cupid: Akoy hihiling lang sana na kami nang aking mapapangasawa ay sanay hindi na
gagambalain paman ng aking ina, papayag ka ba sa aking kahilingan Jupiter?

Jupiter/Zeus: Ang iyong hiling ay siyang papahintulutan ko.

Narrator: Nagpatawag si Jupiter ng pagpupulong ng mga diyos at diyosa kasama na si

Venus.

Jupiter/Zeus: Andito kayong lahat upang marinig ang aking ipapahayag patungkol kay Cupid
at sa mortal na si Psyche. Sila ay ikakasal at wala nang dapat na gumambala pa sakanila,
maging ikaw paman Venus.

Narrator: Ipinahayag niya sa lahat na si Cupid at Psyche ay pormal nang ikinasal at wala
nang dapat gumambala sa kanila maging si Venus.

Narrator: Dinala ni Mercury si Psyche sa kaharian ng mga diyos. Dito iniabot ni Jupiter kay
Psyche ang ambrosia.

Jupiter/Zeus: Ito Psyche ay ang ambrosia, ang pagkain ng mga Diyos upang maging imortal.
Kainin mo ito at ikaw ay magiging isang Diyosa narin.

Psyche: Salamat Jupiter.

Narrator: Naging panatag na rin si Venus na maging manugang si Psyche sapagkat isa na
itong diyosa. At kung maninirahan na ang manugang sa kaharian ng mga diyos, hindi na
muling makagagambala si Psyche sa pagsamba ng tao kay Venus.

Ang pag-ibig (Cupid), at kaluluwa (Psyche) na nagkatagpo sa likod ng mapapait na

pagsubok sa kanilang pagsasama ay hindi na mabubuwag kailanman.