உமா கயா

பாவல நாரா. நா யப

ேரமாTM ர ர
59, ஆற்கா சாைல,ேகாடம்பாக்கம்,
ெசன்ைன - 600 024.
ெதாைலேபசி : 24800325, 24833180,
Tele Fax: 044-24811755
E-mail : aruram &md2.vsnl.net.in
தற் பதிப் : சம்பர் 2006
 ெவ வர
லின் ெபயர் : உமார் கயாம்
எ தியவர் : நாரா. நாச்சியப்பன்
பதிப்பாண் : தற் பதிப் சம்பர் 2006
ெபா ள் : நாவல்
உரிைம : பதிப்பகத்தா க்
தாள் : 11.6 கி.கி. ெவள்ைளத் தாள்
லின் அள : 1X8 கிர ன்
பக்கங்கள் : 368
எ த் : 10.5 ள்ளி
கட் : கார் ேபார் / பர்ெபக்ட் ைபண் ங்
பிேரமா பிர ரம் 59, ஆற்கா சாைல, ெசன்ைன -
ெவளியீ :
24.
கணிப்ெபாறி
: ஏ.ஆர். எண்டர்பிைரசஸ், ெசன்ைன - 24.
வ வைமப்
அச்சிட்ேடார் : காரிஸ் ஆப்ெசட் பிரிண்டர்ஸ,் ெசன்ைன - 24
விைல : . 78/
 ப ைர
உலகமகா கவிக ள் ஒ வரான உமார் கயாமின் இளைமக் கால காதல்
வாழ்ைவ, ைவ ம் வி வி ப் ம் நிைறந்த ஒ ெதாடர் கைதயாக “காதல”்
மாத இதழில் தி . நாரா. நாச்சியப்பன் அவர்கள் எ தினார். பதிெனான்றாம்
ற்றாண் ல் ெபர்ஷியாவில் (தற்ெபா ைதய ஈரான்) பிறந்தவர் உமார் கயாம்.
பைழைமவாத மதத் தைலவர்களின் பல வைகயான எதிர்ப் க க் மிைடேய,
ராஜவமிச ஆதரவினால் உமார் கயாம் ேமற்ெகாண்ட வான் மண்டல
ஆராய் க ம,் கணித ெதளி ைறக ம் பிற்கால வளர்ச்சிக க்
ெபரி ம் உதவின. அரசியல் மாற்றங்களினால் அவ ைடய வாழ் நிைல
அவ்வப்ெபா பாதிப் க் உள்ளாயி ம், அவர நான் வரிப் பாடல்கள்
ெப ம் கைழப் ெபற் த் தந்த . வாசகர்களின் ேபராதரைவப் ெபற்ற அந்த
வரலாற் நாவைல இப்ெபா த்தகமாக ெவளியி வதில் ெபரி ம் உவைக
அைடகின்ேறாம்.

நன்றி
பிேரமா பிர ரம்
 உ ளட க
1. த்தகப் பித்தனிடம் ஙெ ் கா யின் உளள் ம்
2. காரி ளில் ேபார் அைழப்
3. கக ் ாட் ச் சிைறக் ள்ேள ைவத்த கடட் ழகி!
4. அறியாமல் ெசான்ன ஆபத்தான ேசாதிடம்!
5. ஆ யிரத ் ் ேதாழனின் ஆவி பிரிந்த !
் ் ் ் ் ்
6. பைகவ கக ம பண ளள லதான!
7. அ ைமக் ம் கவைலகள் ஆயிரம் உண் !
8. கணிதம் கற்க வந்தவன் ஒற்றனா? தி டனா?
9. எதி ம் ஐயேம; இதயம் ழம் ேத.
10. அதிசயத் திறைமக் அத்தாட்சிக் க தம்!
11. காத்தி ந்தவ க் ஆத்திரம் ெபாங்கிய !
12. இ காட் ன் பக்கம் த் க் ங்கிய மணம்!
13. றிபார்த்த ல்தான் ெகால்லப்பட்டார்!
14. ஆைசக்கன கள் யா ம் பலித்தன.
15. உதட்ேடாரம் ம ேவாடேவ உளம் நா ம் கவி பா ேவன்
16. எங் ேபானாேள என் யிர்க் காதலி!
17. ேத த் ேத க் காணாமல் தி ம்பி வந் ேசர்ந்தாேன!
18. கிழியட் ம் பழம் பஞ்சாங்கம்
19. அவமதிக்க வந்தவன் சவமாகிப் ேபானான்!
20. நள்ளி ளில் ஒ வன் நட் ேவண் ெமன்றான்!
21. திய மதம் பரப்பப் றப்பட்ட ஒ ட்டம்
22. அனாைதகளின் ட்டத்தில் ஆ யிரின் மாதரசி
23. இதயந்தாங்காத இன்ப ேவதைன
24. ேபகம் ெபாற்சித்திர ம் பினமாகிப் ேபான ேவ
25. எ தினப தான் எ ம் நடக் ம்!
26. ஆராய்ச்சியில் ேநர்ந்த அதிசயத் தவ
27. பைழய ம ! திய கிண்ணம்!
28. மரணக்ெகா பறக் ெதன் மத க்கள் ஒலமிட்டார்!
29. ஏலத்தில் எ த்த இைசக் யில் ஆயிஷா!
30. மாய இரவில் மயக் ம் ேமாகினி!
31. பாய்ந்ேதா ம் திைர ம் பறந்ேதா ம் ெசய்தி ம்
32. வாளா தம் நீதி வழங்கிய காட்சி!
33. தி க்கி ம் க க்
34. ண் லி ந் திறந் விடப்பட்ட லிகள்!
35. ெசார்க்கத்திேல ஒ ந்தரி
36. எதற் ம் ணிந்த மதத்தைலவன்
37. சிக்கைலத் தீர ்க் ம் சிந்தைன
38. பா ம் றா பறந் விட்ட !
39. "தப்பி ஓ ய பாைதயில்!"
40. “உனக் ம் எனக் ம் ஒத் வரா !”
41. த் க் கத்தி ம் ட்ட ெராட் ம்
42. ெசத்தவன் ேபசினான்! ேபசினவன் ெசத்தான்!
43. தைலயிட்டால் ெகாைல நடக் ம்!
44. உலகம் ற்றவில்ைல; உமார், உளறாேத!
45. எரி ம் ெந ப்ைபத் தனிப்ப ம ேவ!
46. அ ைமப் ெபண்ணின் ஆைசத் திட்டம்!
47. தரகன் வந் கிறான்
பின்னட்ைட
 1. த்தகப் பித்தனிடம் ஙெ
் கா யின் உளள
் ம்

பைழய நிஜாப் ர் நகரத்தில், பைழய த்தகக் கைடகள் நிைறந்த ஒ பஜார்.

த்தக வியாபாரிகள் ங்கி வி ந் ெகாண் ந்தார்கள். வீதியில் ெபண்கள்
தங்க வாத் கைளப் ேபால, தண்ணிர் ஜா க டன் ேபாய்க்
ெகாண் ந்தார்கள்.
ஒ பைழய த்தகக் கைடயில் ேராஜா ெமாட்ைடப் ேபால யாஸ்மி
உட்கார்ந்தி ந்தாள்.
யாஸ்மி ஒ சின்னப் ெபண். வய பனிெரண் க் ம். தைலயில் ஒ
சின்ன க்காட்ைடப் ேபாட் க் ெகாண் அவ ைடய தகப்பனா ைடய
த்தகக் கைடயில் உட்கார்ந்தி ப்பாள்.
அவ க் ஓர் ஏக்கம். வீதியில் ேபாகிற ஒ ைபயன் டத் தன்ைனக்
கவனிப்பதில்ைலேய என்ப தான் அ . சில சமயம் அவ க் த் தன் வீட் ல்
உள்ளவர்கள் ேமேலேய ேகாபம் ேகாபமாக வ ம். வீட் ல் ஏதாவ
ேவைலயாயி ந்தால்தான் அவைளப் பற்றி நிைனப்பார்கள். இல்லாவிட்டால்
கவனிப்பேதயில்ைல. தகப்பனா க் ப் த்தகங்க ம் அவற்றின் விைல
மதிப் ம்தான் ெபரி . ெபண் ெபரிதல்ல.
எல்ேலா ம் தன்ைன அலட்சியப் ப த் வதற் என்ன காரணம்? அவள்
அழகாக இல்ைலயா? இல்ைல. அவள் இன் ம் ெபரியவள் ஆகவில்ைலயாம்.
அவள் மட் ம் ெபரிய க்காடாகப் ேபாட் க் ெகாண் , ெபண்கள் வசிக் ம்
அந்தப் ரப் ப தியிேலேய யி ந்தால் அவைள எட் ப் பார்க்க எத்தைன
ைபயன்கள் ஆைசப்ப வார்கள். இப்ெபா அவள் தகப்பனா ைடய த்தகக்
கைடயில் இ ந் ெகாண் அவ க் , அைதயிைத எ த் க் ெகா ப்ப ம்,
உள்வீட் க் ம் கைடக் ம் ேபாவதற் ம் உதவியாக இ ந்தாள்.
ம்மாயி க்கிற ேநரங்களிேல, ஏதாவ ணிைய எ த் க் ெகாண்
ப்பின் வாள். அவளிடம் சாம்பல் நிறமான ைனக் ட் இ ந்த . அத டன்
விைளயா வ ம் உண் .
அவர்க ைடய த்தகக் கைடயில் எல்லாவிதமான பைழய த்தகங்க ம்
இ க் ம். அந்த வீதியிேல த்தக வியாபாரிகள் அதிகம். காரணம், அந்த
வீதியின் ேகா யில்தான் பள்ளி வாச ம், அைதய த் ஒ பள்ளிக் ட ம்
இ ந்தன. பள்ளிக் டம் விட்ட ம் ைபயன்கள் கத்திக் ெகாண்ேட ஓ வார்கள்.
இ யாஸ்மிக் ப் பி க்கா . சில சி வர்கள் த்தகக் கைடக் வ வார்கள்.
அவ ைடய தகப்பனார், த்தகங்களின் க்கியமான ப திகைள
அவர்க க் ப் ப த் க் காட் வார். அப்ேபாெதல்லாம் யாஸ்மி அவற்ைறக்
கவனிப்பாள். ஆனால், ரிந் ெகாள்ள யற்சிப்ப மில்ைல. கண் க் த்
ெதரியாத எவெரவைரேயா பற்றி ம் அவர்கள் ன்ேன ெதாங் ம் திைரையப்
பற்றி ம், இர ேநரத்திேல ஆகாயத்தில் ேதான் ம், அதிசய வாத்ைதப் பற்றி ம்
ஆராய்ந் ெகாண் க்க ேவண் ய , ஆடவர்களின் ேவைலயாக இ க்கலாம்.
ஒ ெபண் க் அதில் என்ன அக்கைற ேவண் யி க்கிற ? ெபண் க்
ஆத்மா இல்ைலெயன் க தப்ப கிறெபா அவள் வாழ் ந்தபின்,
ைன ம் திைர ம் ேபாகிற இடத்திற் ப் ேபாய்ச் ேசர ேவண் ய தாேன?
ஐந் ேவைள ம் அயராமல் ெதா ைக ரி ம் ஆடவர்கள் ேபா ம் இடத் க் ப்
ேபாக மா?
அப்ப வ கிற ைபயன்களிேல, வய வந்த இரண் ைபயன்கள் அ க்க
அவர்க ைடய த்தகக் கைடக் வ வ ம் ஏதாவ த்தகங்கள்
வாங் வ ம் பழக்கம். அவர்களிேல உயரமாக இ ந்தவன் ெபயர் ரஹீம்.
 ரஹீம்ேசடா என்ப அவன் ப் ெபயர். அவ ைடய தந்ைத நிஜாப் ரிேல
ஒ நிலச் வான்தார். ரஹீம் அழகாக இ ப்பான். அவைன யாஸ்மிக் ப்
பி த்தி ந்த . ஒ நாள் ரஹீம் அவர்கள் கைடயில் ஒ த்தகம் வாங்கினான்.
அந்த த்தகத்தின் அட்ைடயில், ஒ ல்தான் படம் ேபாட் ந்த . ல்தான்
திைர மீ இ ந்தப , வாைள வீசி, ஒ மதவிேராதியான ேமைல நாட்டானின்
க த்ைதச் சீவிக் ெகாண் க்கிறான். அந்தப் படம் ரஹீ க் அதிகம்
பி த்ததாக இ க்க ேவண் ம். அந்தப் படத் க்காகேவ அவன் அைத
வாங்கியி க்க ம் ம்.
ஆனால், ல்தான், சண்ைட, மத விேராதி ேபான்றைவெயல்லாம் ஆடவர்
உலகத்ைதச் ேசர்ந்த விஷயங்கள். யாஸ்மிக் ப் ரியாதைவ. ரிந்தா ம்
பயனில்லாதைவ.
அவள் ேந க் ேநேர பார்த்தெதல்லாம் சில சமயங்களில் அந்த வீதி
வழியாகப் ேபா ம் ராஜ அமீர்தான்! ெவள்ைளக் திைரெயான்றின் மீ
வீரவா டன் ெசல் ம் அமீைரத்தான் அவள் பார்த்தி க்கிறான். அந்த அமீர்,
ராஜ உைட ம், ெவல்ெவட் ப் பட்டய ம் அணிந்தி ப்பான். அவைனத்
ெதாடர்ந் , பத் ப் பன்னிெரண் க்கிய வீரர்கள் க்கிப்பி த்த வா டன்
ெசல்வார்கள்.
யாஸ்மி, தன் கணவனாக வ பவ ம் அந்த அமீைரப் ேபால்
இ க்கேவண் ெமன் கன கண் க்கிறாள். என்றாவ ஒ நாள்
வீதியிேல ெசல் ம் இளவரசனான அவன், தன்ைனப் பார்த் த் தன் அழகில்
மயங்கித் தன் தகப்பனாரிடம் வந் ெபண் ேகட்பான். ெவள்ளிக் கா க ம் ஒளி
வீ ம் நவரத்தினக் கற்க ம் அள்ளி அள்ளித் தன் தகப்பனா ைடய ைபயில்
ெகாட் நிரப்பி விட் த் தன்ைன ம் அந்த அழகான ெவள்ைளக் திைரயிேல
க்கி ைவத் க் ெகாண் ேபாய்வி வான். ஆற்றங்கைரயின் அ கிேல உள்ள
அரண்மைனெயான்றிேல தன்ைனக் ெகாண் ேபாய் ராணி ேபால்
ைவத்தி ப்பான். அங்ேக ெதள்ளிய நீர் தடாகங்கள் இ க் ம். அவற்றிேல
ெவள்ைள நிற அன்னப் பறைவகள் மிதந் வ ம். வாச க் வாசல்
பலகணிக் ப் பலகணி பட் த் திைரச் சீைலகள் கட் த் ெதாங்கவிடப்
பட் க் ம். ெவள்ளித் தட் க்களிேல விதவிதமான பழங்கைளக் ெகாண்
வ ம் ேவைலக்காரிகள் அவள் ஆைணக் க் காத் க் கிடப்பார்கள்.
ெவள்ைளக் திைர வீரனான அந்த இளவசரன் உள்ளங் ெகாள்ைள ெகாண்ட
தன்ைனேய ற்றிச் ற்றி ஓ வ வான். மற்ற மைனவிகைள மதிக்க மாட்டான்.
தனக் ப் பிறக் ம் ழந்ைதகைளேய அதிகமாக ேநசிப்பான்.
இவ்வளவி ந் ம், அவன் சிரிப்பேத கிைடயா . இளவரசர்கள் சிரிப்பதில்ைல
ேபாலி க்கிற ! வீதியில் எப்ேபாதாவ ேபா ம் அந்த அமீர்
சிரிப்பேதயில்ைலேய? ஆனால் இந்த ரஹீம் மட் ம் அதிகமாகச்
சிரிக்கிறாேன...?
ரஹீைம அந்த அமீேரா யாஸ்மி ஒப்பிட் ப் பார்த்தாள். ரஹீம் ரஹீமாகேவ
இ ந்தான். அமீர் ஆகவில்ைல! இ ந்தா ம் ரஹீம் நல்லவன். நல்லவன்
மட் மல்ல, ெசல்வக் யில் பிறந்தவன். அவ க்காக ஓ ஒ ேவைல பார்க்க
எத்தைனேயா அ ைமகள் இ க்கிறார்கள். அவைன யாஸ்மிக் ப்
பி த்தி ந்த . ஆனால், அவன் ட வ கிறாேன, ஒ நண்பன் அவைனக்
கண்டால் அவ க் ப் பி க்கேவயில்ைல. அந்தப் ைபயன் அவைள ஏறிட் ப்
பார்ப்பேதயிைல. எப்ெபா ம் ஊைம ேபாலேவ இ ப்பான். எ ம்
ேப வேதயில்ைல. அவன் இப்ரஹீமின் பிள்ைளயாம். அவன் ஒ த்தகப் .
க க ெவன்ற கத்ேதா எப்ெபா பார்த்தா ம் த்தகங்கைளேய
ப த் க் ெகாண் ப்பான். அவன் ரஹீேமா வ வான். கைடயில் ரஹீ ம்
அப்பா ம் ேபசிக் ெகாண் க் ம் ேபா அந்த இப்ரஹீமின் ைபயன்
த்தகங்கைளப் ரட் க் ெகாண் இ ப்பான். இ ட் க் ெகாண்
வ வ டத் ெதரியா . நன்றாக இ ண் த்தகங்கைள எல்லாம்
மாைலத் ெதா ைகக் ப் றப்ப ம் வைரயில் ப ப்பான். யாஸ்மிைய அவன்
உற் ப் பார்ப்பேதயில்ைல. வீதியில் நடக் ம்ெபா , ேதாள் ண் காற்றில்
பறந் ெகாண் க் ம், தைலப்பாைகைய ஒ ங்காகக் கட் யி க்கமாட்டான்.
வீதியின் க்ேக நடக் ம் ேபாதாவ பார்த் நடந் வ வானா?
க ைதகைள உரசிக் ெகாண் ம் ஒட்டகத்தின் க த் க க் க் கீேழ
ைழந் ெகாண் ம் அவசர அவசரமாக நடப்பான். அவ ம் அவன் ஆைட
லட்சண ம் எ ம் இப்ராஹீ க் ப் பி ப்பதில்ைல. இங்ேக இப்ராஹீமின்
பிள்ைள ஊைமேபால் ேபசாமல் இ க்கிறாேன பள்ளிக் டத்தில்
அப்ப யில்ைலயாம். ஆசிரியர்கேளா எப்ெபா ம் தகராறாம். அவர்கைளக்
ேகள்வி ேகட்ப ம் கிண்டல் ெசய்வ ம்....! ‘உ ப்ப கிறவனாகத் ேதான்ற
வில்ைல’ என் அப்பாேவ ஒ நாள் ெசான்னார். இந்த ரஹீம் ஏன்தான் அந்தப்
ைபயேனா ேசர்கிறாேனா ெதரியவில்ைல!
இப்ப யாக, யாஸ்மியின் எண்ணத்திேல இப்ராஹீம் மகன் ெவ ப் க்
ரியவனாக ம் ரஹீம் வி ப் க் ரியவனாக ம் இ ந் வந்தார்கள். ஆனால்
அவள் இந்த எண்ணத்ைத மாற்றிக் ெகாள் ம்ப யான நிகழ்ச்சிெயான்
நடந்த .
ஒ நாள் யாஸ்மி தன் ைடய ஆைசப் ைனக் ட் ையத் ேத க்
ெகாண் திரிந்தாள். அ அவ க் த் ெதரியாமல் எங்ேக ஊர்வலம்
ேபானேதா? ெவளியிேல வந் பார்த்தெபா , ஐந்தா ைபயன்கள் ஒ
மரத்தின் மீ கல்ெலறிந் ெகாண் ந்தார்கள். அந்த மரக்கிைளெயான்றில்
பயந் ந ங்கி ப ங்கிக் ெகாண் ந்த , அந்த சாம்பல் வண்ணப்
ைனக் ட் . “எரியாதீர்கள்! எரியாதீர்கள்!” என் க் கத்திக்ெகாண்ேட ஓ
வந்தாள் யாஸ்மி. ஆனால் அந்தச் ட் ப் பயல்கள் ைனையக் ெகால் ம் வைர
நி த்தமாட்டார்கள் ேபாலி ந்த . யாஸ்மி வி வி ெவன் மரத்தின் ேமல்
ஏறினாள். அவள் ைனக் ட் ையப் பி த் த், தன் ெநஞ்ேசா அைனத் க்
ெகாண்டாள். அதன் பிற தான் கல்ெலறி நின்ற . அந்தப் ேபாக்கிரிக ம் ஓ
விட்டார்கள். ைனக் ட் ைய அைணத்தப யாஸ்மி ெம வாக ஒவ்ெவா
கிைளயாக மாறி ஆகக் கீேழயி ந்த கிைளக் வந் ேசர்ந்தாள். ைனக்
ட் ைய ம், ைவத் க் ெகாண் இறங் வ யாத காரியம்.
திக்கலாெமன்றாேலா, அந்தக் கிைள மிக உயரமாக இ ந்த . என்ன
ெசய்வெதன் ெதரியாமல் யாஸ்மி தி தி ெவன விழித்தாள். வீதியில்
ேபா ம் யா ம் அவைளக் கவனிக்கேவயில்ைல. சிறி ேநரத்தில் கீேழயி ந்
“ தி!” என்ற ஒ ரல் ேகட்ட . ஒ ைபயன் இ ைககைள ம் நீட் க்
ெகாண் ேமேல பார்த் அவைளக் திக்கச் ெசான்னான். அவன் யாெரன்
பார்த்தாள். அவன் ரஹீம் ட வ வாேன, இப்ராஹீம் மகன் அவேனதான்!
அவன் ைகயில் திக்க அவள் வி ம்பவில்ைல. “ யா ” என் ெசால்லித்
தைலைய ஆட் விட்டாள்.
இப்ரஹீமின் ைபயன் வி வி ெவன் மரத்தின் ேமல் ஏறினான். அவள்
பக்கத்திேல வந்தான். அவைள ஒ ைகயில் இ க்கமாக அைணத் ப்
பி த் க் ெகாண் , ம ைகயால் மரக்கிைளையப் பி த் க் ெகாண்
கால்கைளத் தளர்த்திக் கீேழ ெதாங்கினான். யாஸ்மியின் ெநஞ் த்த .
அவ ைடய ைனக் ட் கால்கைள நீட் ப் பாதத்தில் ைதந்தி க் ம்
நகங்கைள ெவளிப்ப த்தி அவன் தைலப் பாைகையப் பற்றிக் ெகாண்ட .
அப்ப ேய தைரயில் தித்தான். யாஸ்மியின் கம் அவ ைடய தைலயில்
இ த்த . கரிய கண்களிரண் ம் விரிய அந்தக் ம் க்காரன் அவைளப்
பார்த் ப் ன்னைக ரிந்தான். அவைள வி வித் விட் , “நீ ம் உன் ைனக்
ட் ம், ஆைளக் ெகட் யாகப் பி த் க் ெகாண் விட் ர்கேள!” என்
அவன் சிரித்தான்.
“ஐேயா, ேகலிபண்ணாேத!” என் விக் ெகாண்ேட யாஸ்மி ஒ
ஒளிந் விட்டாள். அன் மாைல ேநரம் வ ம், தன்ைனப் பரி டன் பி த்த
அந்தக் ைகைய ம் ன்சிரிப் டன் தன்ைனப் பார்த்த அந்தக் கரிய
விழிகைள ேம நிைனத் க் ெகாண் ந்தாள்.
அன் தல் யாஸ்மிக் , இப்ராஹீம் மகைனத் தவிர ேவ
நிைனேவயில்ைல! எப்ெபா ம் வீதியிேல ங்காவனத்ைத ேநாக்கிப் ேபா ம்
பிரயாணிகைளப் பார்த்தப உட்கா ம் அவள், அன் தல் பள்ளிக் ட வாசல்
தன் கண் க் த் ெதரி ம்ப யாகப் த்தகக் கைடயின் ன்பக்கத்திேல வந்
உட்கார்ந் ெகாண்டான். எப்ெபா பள்ளிக் டம் விட் க் கத திறப்பார்கள்
என் எதிர்பார்த் க் ெகாண்ேடயி ப்பாள். விைரந் நடந் வ ம்
ைபயன்களின் மத்தியிேல, இப்ரஹீமின் மகனின் அந்த அலங்ேகாலமான உ வம்
வந்த டேன அவள் உள்ளம் ள்ளிக் திக் ம் கன்னஞ் சிவக் ம்.
நாணத் டன் தி ம்பிக் ெகாள்வாள். பிற கைடக்கண்ணால் தி ம்பிப்
பார்ப்பாள். நிமிர்ந் நிற் ம் அந்தக் ம் க்கார ைடய ேதாற்றத்ைத ம்,
உ தியாகக் கால் ைவத் நடக் ம் அவ ைடய நைடயழைக ம் வியப் டன்
அவள் பார்த் க் ெகாண்ேடயி ப்பாள். அவ ைடய கரிய உத க ம்
கண்க ம் அவைளக் கண்ட ம் விரி ம். அவன் அவைளப் பார்த் ப்
ன்சிரிப் க் காட் ம்ேபா , அவ ைடய க க ப்பான கத்தி ம் ஒ வித
ெமன்ைம ண்டாவைத யாஸ்மி கண் உள்ளம் ரிப்பாள். அவன் கவனத்ைதத்
தன்னிடத்தில் தி ப் வதற்காக அவள் என்ெனன்னெவல்லாேமா ெசய்தாள்.
அழகான ஆைடகைள அணிந் ெகாண்டாள். கவர்ச்சிகரமாகக் கண் க் ம்
வத் க் ம் ைமதீட் க் ெகாண்டாள். கைடயி கில் அவன் வ ம்ேபா தன்
ைகயி ள்ள ேராஜாப் ைவ ந வவிட் ப் பார்த்தாள். தனக் த் ெதரிந்த
ெபண்மணிகள் இதற் ன்ேன, தங்கள் காதலர் கவனத்ைதத் தி ப்ப
என்ெனன்ன ெசய்தார்கெளன் எண்ணிப் பார்த் , அைதெயல்லாம் தா ம்
ெசய் பார்த்தாள். ஆனால் அவேனா, அவள் ந வ விட்ட ைவ எ த் , அவள்
ம யிேல ேபாட் விட் ப் ேபாய் வி வான். அவ க்ேகா ெவட்கம், பயம், அதிகப்
பிரசங்கித்தனமாகச் ெசய் விட்ேடாேம என்ற எண்ணம் எல்லாம்
உண்டாகிவி ம். யார் கண் க் ம் ெதரியாமல் மணிக்கணக்கில் ேபாய்
ஒளிந் ெகாண் வி வாள். தன் தாயா ைடய ெவண்கலக் கண்ணா யிேல,
அ க்க கம் பார்த் க் ெகாண் தான் மிக அழகாக இ ப்பதாக
ெசய் ெகாள் வாள். ெபரிய ெபண்ணாக ம், கவர்ச்சி ம், அழ ம்
ெபா ந்தியவளாக ம் இ க் ம் தன்ைன ஓர் இளவரசி என்ேற எண்ணிப்.பல
மனிதர்கள் ேத வ வதாகக் கற்பைன ெசய் ெகாள்வாள். வீட் ப்
ெபண்மணிகள் ைலயில் உள்ள கட் லில் உறங் கிறாள் என் நிைனத் க்
ெகாண் தாங்க ம் ங்கி வி வார்கள். இவேளா தன் ைனக் ட் யிடம்
தன் அழைகப் பற்றிப் ேபசிக்ெகாண் ப்பாள். இப்ராஹீம் மகன் தன்ேனா
ேபசமாட்டானா என் ஏக்கமாக இ ந்த அவ க் .
இப்ராஹீமின் பிள்ைள தங்கள், த்தகக் கைடக் வ ம்ெபா
அவ ைடய ஒவ்ெவா ெசய்ைகைய ம், யாஸ்மி, உற் க் கவனித்தாள்.
ெவளிச்சம் ெதரி ம் இடமாகத் ேதர்ந் அவன் உட்கார்ந் ெகாள்வ ம்,
எப்ப ப்பட்ட த்தகங்கைள வி ப்பத்ேதா எ த் ப் ப க்கிறாெனன்ப ம் எப்ப
விரல்களால் வரியாகத் தடவிப் ப க்கிறாெனன்ப ம் அவள் கவனித்தாள்.
அவன் எப்ெபா ம் வி ம்பிப் ப க் ம் த்தகம் இ ந்த . யாஸ்மி மட் ேம
கைடயில் தனியாக இ ந்தேபா அந்தப் த்தகத்ைத எ த் ப் பார்த்தால்
அதில் பலப் பல படங்கள் இ ந்தன. ஆனால் அைவ யா ம், வட்டங்களாக ம்
ேகா களாக ம் விசித்திர கட்டங்களாக ம் ெவட் ப்பட்ட ேகாணங்களாக ம்
இ ந்தன. அ ஒ ேஷத் (ேசத்)திர கணித த்தகம். அவள் ப த்தறிந்
ெகாள்ள யா விட்டா ம் அதன் அைடயாளம் அவ க் நன்றாகத்ெதரி ம்.
அவள், அைத ேவ பல ைகெய த் ப் பிரதி, த்தகங்களின் ஊேட மைறத்
ைவத்தாள். அன்ைறக் அவள் மிகக் கவர்ச்சியாகத் ேதாற்றமளித்தாள்.
ரஹீ ம், இப்ராஹீம் மக ம் உள்ேள, ைழந்த டன், ரஹீம் அவைளப் பார்த்
“யாஸ்மி அேடயப்பா! உன் அழ க் நில ஈடா மா? இல்ைல அந்த
இன்ப ரி இளவரசிதான் இைணயாவாளா?” என் ேகட்டான். இனிைமயான
அந்த வ ணைனையக் ேகட்ட ம் யாஸ்மி தன் வத்ைத உயர்த்தி மலர்ந்த
பார்ைவயால் அவைன ேநாக்கினாள். “ெவட் ம் அந்தப் பார்ைவையத் த க் ம்
ேகடயம் என்னிடம் இல்ைல. க ைண காட் ” என் ரஹீம் சிரித்தான்.
யாஸ்மி ம் ன்சிரிப் க் காட் னாள். அவ ைடய பார்ைவ வ ம்,
இப்ராஹீமின் மகன் த்தகத்ைதத் ேத வைதேய கவனித் க்
ெகாண் ந்த . ைகெய த் ப் பிரதிகைளக் கைலத் த் ேத வ ேபால்
பாவைன ெசய் , யாஸ்மி அந்த சிவப் ப் த்தகத்ைத எ த்தாள். அப்ப
எ க் ம்ேபா அதில் ஒ பக்கம் க் வாட் ல் கிழிந் ேபாய் விட்ட .
அேத சமயத்தில் அவ ைடய தந்ைத உள்ேளேய வந் ெகாண் ந்தார். நல்ல
ேவைளயாக, அ கிழி ம் சமயத்தில் அவர் பார்க்கவில்ைல. என்றா ம் உள்ேள
வந்த ம், த்தகத்ைதப் பார்த்தவர், அ , கிழிந் ேபாயி ப்பைதக் கவனித்
விட்டார். தன்ைனக் க ந் ெகாள்ளப் ேபாகிறாேர என் யாஸ்மி பயந் ெநஞ்
படபடக்கத் த் க் ெகாண் நின்றி ந்தாள்.
“நான்தான் தவ தலாகக் கிழித் விட்ேடன், அைத, நாேன வாங்க
கட் விட்டப்ப யால் நீங்கள் வ த்தப்பட ேவண் யதில்ைல. விைல என்ன?
என் ேகட்டான் இப்ராஹீம் மகன்
“எவ்வள நல்லவன்!” என் வியந்த , யாஸ்மியின் இளம் உள்ளம்.
விளக்கப் படங்க டன் ய இந்தக், ேகாண கணிதப் த்தகத்ைத இவன்
எப்ப வாங்க ம் என் வியப்பைடந்தார். இப்ராஹீம் மகனிடம் அைத
வாங்கப் ேபா மான பணமில்ைல, என்ப அவ க் மட் மல்ல ரஹீ க் ம்
ெதரி ம். அ மிக விைல உயர்ந்த ைகெய த் ப் பிரதியா ம். எல்லாவிதமான
வைர ப் படங்க ம் ய இ ேபான்றப் த்தகம், இந்த நிஜாப் ர்ப் த்தக
நிைலயத்தில் ட, இல்ைலேய என் ேபரம் ேபசத் ெதாடங்கினார் யாஸ்மியின்
தந்ைத.
ரஹீம,் க்கிட் , “இந்தப் த்தகத்ைத, நாேன விைலெகா த்
வாங் கிேறன். இப்ராஹீம் மகனான இந்த என் நண்பன் உமா க் இைத நான்
என் அன் ப் பரிசாகக் ெகா க்கப் ேபாகிேறன்” என்றான்.
இப்ராஹீம் மகன் ஆவ டன் அந்தச் சிவப் ப் த்தகத்ைதத் தன் வலிவான
கரங்களால் எ த் க் ெகாண்டான்.
எ த் க்ெகாண்ேட “பைழய த்தகம்தாேன கிழவேர, இ தான் ல்தான்
கம தன தங்கச் சிங்காதனத்தில் ைவத்தி ந்த த்தகம் என்
கைதயளக்கத் ெதாடங்கி விடாதீர். ெந நாட்க க் ன் இறந் ேபான நம்
மத விேராதியான ஒ கிேரக்கன் எ திய இந்த ல் என்ப ம் பதினான்
தீனார்கள்(ெபான்கள்) தான் ெப ம் என்ப ம் எங்க க் த் ெதரி ம்” என்றான்.
“வைர ப்படம் இல்லாமல் ெவ ம் எ த் டன் ய த்தகேம நீர் ெசால் ம்
விைலையப் ேபால் இரண் மடங் இ க் ம். இதில் நிைறய விளக்கப்படங்கள்
வைரயப்பட் ள்ளன. ேம ம் ைதய ம் கட்டட ம்..” என் இ த்தார்
யாஸ்மியின் தந்ைத.
மார் ஒ மணிேநரம் ேபரம் நடந்த . உமா க் அைத எப்ப ம் வாங்கிவிட
ேவண் ெமன்ற ஆவல் இ ந்த . கைடசியில் தன் நண்பன் உமா க்காக
பத்ெதான்ப ெபான்க ம் சில்லைற ம் ெகா த் ரஹீம் அந்தப் த்தகத்ைத
வாங்கினான். கிழிந்த பற்றிய ேபச் க் ேவைலயில்லாமல் ேபாய்விட்ட .
கைடைய விட் ெவளிேய ெசன்ற டன் தன் ைடய ைபயில் இ ந்த ேபனா
ைவக் ம் அழகான ெபட் ைய எ த் ரஹீமின் ைகயில் திணித் விட் உமார்
ஓ வைதக் கவனித்தாள் யாஸ்மி.
நண்பன் எவ்வள வியைழத் ம் உமார் நிற்கவில்ைல!
 2. காரி ளில் ேபார் அைழப்

உமா க் அன் மாைலப் ெபா , மறக்க யாததா ம். அவசர

அவசரமாக, ஊற் க் ேகணிக் ச் ெசன் ைககால் க விக் ெகாண் ,
மாைல ணைவ த் க் ெகாண் தலாக ஒ விளக் வாங்கிப்
பற்றைவத் க் ெகாண் தன் அைறக் ச் ெசன்றான். அவ ைடய அைற, ஒ
வீட் உச்சியில், களிமண்ணால் கட்டப் ெபற்றி ந்த . அ , ெவங்காய ம்
ல் ம் காயைவப்பதற்காகப் பயன்ப த்தப்ப ம் இடமா ம். அதற் வாடைக
சில ெசப் க் கா கள்தான். அத் டன் நட்சத்திரங்கைள அங்கி ந் நன்றாகப்
பார்க்க ம். இந்த இரண்ைட ம் எண்ணித்தான் அந்த அைறைய
வாடைகக் ப் பி த்தி ந்தான் உமார். இரவிேல ளிர்ந்த காற் வீ ம் ெபா
ெவங்காயத் தாள்க ம், ல் கட் க ம் உயிர் வந்த ேபால சலசலக்கத்
ெதாடங் ம். ப க்ைகயில் ப த்தப ேய, ைரக க் ேமல் உள்ள
வானத்ைத ம், ல்தா ைடய ேமன்மாடச் சிகரத்ைத ம் உமார் பார்க்க ம்.
இன் காற்றில்ைல. அ அவ க் நல்ல வாய்ப்பாக இ ந்த . இரண்
விளக் கைள ம் ஏற்றிச் வரின் இ பக்கத் ப் ப களி ம் மாட் ைவத்
விட் க் ேகாணகணிதப் த்தகத்ைத எ த் த் தன் ம யில் வழவழப்பான
பலைகயின் ேமல் ைவத் க் ெகாண் பக்கங்கைளப் ரட்டலானான்.
பள்ளிக் டத்தில் கிளிப்பிள்ைள ேபால தி ம்பத் தி ம்ப ப த்தைதேய
ப ப்பைதக் காட் ம், இ எவ்வளேவா உயர்ந்த ப ப்பாக இ ந்த .
கணிதத்ைதப் ப க்கப் ப க்க உமாரின் ஆர்வம் அதிகமாயிற் . ேபனா ம்,
ைம ம், தா ம் அவன் ைககளில் ஏறின. அள ேகா ம், வட்டமாக்கி ம் ஒ
ேகாணம் வைரந்தான். அைதப் பல ப திகளாகப் பிரித்தான். எண்க ம்
ேகா க ம் அவன் ைகவிரல்களில் நடனமா ன. அவ ைடய மனம் கணக்கில்
ழன்ற . அவன் ேவைல ெசய்த ைவயில், அங்கி ந்த அவ ைடய அைற
விளக் கள், த்தகம் அத்தைன ம் மைறந் விட்டன. ஒ நிமிடம் உமாரின்
அைமதி கைலந்த . ஒ பழக்கமான ரல் எ ந்த . இர ேநரத்
ெதா ைகக்காக அைழக் ம் ரல் அ . அவன் ெதா ைக நடத்த ேவண் ம்.
இந்தப் த்தகம் மதவிேராதிெயா வன் எ ய . இப்ப ெயா எண்ணம்
அவன் மனத்திேல ஊசலா ய . எரி ம் விளக் கைளப் பார்த்தான். எ ம்
ரியாமல் ஒ வினா இ ந்தான். ம ப ம் கணக் ேவைலயில் ஆழ்ந்
விட்டான்.
நள்ளிர க் க் ெகாஞ்சம் ேநரம் இ க்ைகயில் ம ப ம் அவன் அைமதி
கைலந்த . வீதியில் தடதடெவன் நடமா ம் ஓைச ேகட்ட . ெவளிச்சங்கள்
அங் மிங் மாகத் ேதான்றின. வீட் ன் உச்சியிேல ஓரத்திேல நின்றப கீேழ
வீதிையக் கவனித்தான்.
க த்த, தைலப்பாைகயணிந்த ஒ ெபரிய உ வத்ைதச் ற்றி ஒ ட்டேம
திரண் ந்த .
ஒ இஸ்லாமிய ெசய்தியறிவிப்ேபான், அங்ேக நின் ட்டத்தினரிடம் றிக்
ெகாண் ந்தான்.
மத நம்பிக்ைக உள்ளவர்கேள! அைமதி ம், இன்ப ம் அ பவிக்க நீங்கள்
விைரவிேல, எச்சரிக்ைகக்காரர் ஒ வரால் அைழக்கப்ப வீர்கள்.
நம்பிக்ைகயில்லாத, மதவிேராதிக க்ெகதிராக வாள்பி க் ம் நாள் வந்த ம்
ர கள் அதி ம்! உடேன, உங்கள் அைமதிையக் கைலத் க்ெகாண்
மதவிேராதிகைள, ெவட் வீழ்த் வதற்கான வீர வாள் பி க்க நீங்கள்
ேபார்க்களத்திேல, திக்க ேவண் ம். காற் மணைல, அ த் க் ெகாண்
ேபாவ ேபால, உங்கள் வீரம் எதிர்ப்ைப வீழ்த்த ேவண் ம். அைழப் வ ம்!
காத்தி ங்கள்.
ெசய்தியறிவிப்ேபா ைடய ரல் இ ட்ைடத் ைளத் க் ெகாண்
எ ந்த . அங்ேக யி ந்தவர்கள் ஏேதேதா ேபசிக் ெகாண் பிரிந்
ெசன்றார்கள். அவ ைடய ேபச் த் திறைமைய வியந் ெகாண் ந்த உமாரின்
எண்ணத்திேல, இன்ெனா ேகள்வி உதயமாகிய . இந்த ல்தான் எப்ெபா
பார்த்தா ம், “ேபார் ேபார்! என் திரிகிறாேன” என்ப தான் அந்தக் ேகள்வி.
ெசய்தியறிவிப்ேபா ம், “மத நம்பிக்ைக ள்ளவர்கேள!” என்ற அைழப் ம்
மைறந்த பிற , உமார் நட்சத்திரக் ட்டங்கைள ேநாக்கித் தன் பார்ைவையச்
ெச த்தினான். தி ெரன் அவ க் க் ெகாட்டாவி வந்த . விளக் கைள
அைணத் விட் க் காைல ம் ைகைய ம் நீட் ப் ப த்தான். ம கணம் அவன்
ஆழ்ந்த உறக்கத்திேல இ ந்தான்.
 3. கக
் ாட் ச் சிைறக் ள்ேள ைவத்த கடட
் ழகி!

பள்ளி வாசலிலி ந் றப்பட்ட வீதியின் ம ேகா யிேல ஒ ங்காவனம்

இ ந்த . அதில் திராட்ைசக் ெகா கள் அடர்ந் , படர்ந் டாரம் ேபால்
காட்சியளித் க் ெகாண் ந்தன. நல்ல நிழல், ெகாஞ்ச ரத்தில் வீதி
தி ம் ம் இடத்திேல ஒ ெபரிய மர ம், நீ ற் ஒன் ம் இ ந்தன. இந்த நீர்
ஊற்றிேலதான், நிஜாப் ர் ெபண்கள் தண்ணீர் எ க்க வ வார்கள்.
வ ம்ெபா அந்த மரத்த நிழலிேல ெவன் வீ ம் காற்றிேல
உட்கார்ந் ஊர்வம் ேப வ ம் உண் . உமார் இங்ேகதான் கால், கம்
க வதற் ம், தண்ணீர் ப்பதற் ம் வ வ வழக்கம்.
ஒ நாள் யாஸ்மியின் தாயார் அவைளத் தண்ணீர் எ த் க்
ெகாண் வ ம்ப அங்ேக அ ப்பினாள். ஜா யில் தண்ணீர் ெமாண்
ெகாண் அைதத் தைலயிேல க்கி ைவப்பதற்காக யாஸ்மி யற்சித் க்
ெகாண் க் ம் ேபா உமார் தண்ணீர் ப்பதற்காக வந் ேசர்ந்தான்.
வழக்கத்திற் மாறாக அவன் ைகயில் எந்தவிதமான த்தக ம் இல்ைல.
அவன் ட யா ம் நண்பர்க ம் இல்ைல. தன்னந்தனியாக வந்தி ந்தான்.
தண்ணீர் த்த டன் உமார் ேபாய் வி வாேனா என் நிைனத்த யாஸ்மி
அவனிடம் ேபச் க்ெகா க்கத் ெதாடங்கினான்.
“விதண்டாவாதம் ேப கிறவன் என் உன்ைனப்பற்றி அப்பா ெசான்னார். நீ
ஏன் இப்ப க் ெகட் ப் ேபாகிறாய்?” என் யாஸ்மி ேகட்டாள்.
தி ெரன் ேபசக் கற் க் ெகாண்ட பச்ைசக் கிளிெயான்ைறப் பார்ப்ப ேபால்
உமார் அவைளப் பார்த்தான். யாஸ்மி ேம ம் ேபசத் ெதாடங்கினாள். அவைனத்
தி த்தி நல்லவழிக் க் ெகாண் வரேவண் ம் என் அவ க் த்
ேதான்றிய . ‘எதற்காக விதண்டாவாதம் ேபசி பள்ளிக் ட ஆசிரியர்கைளக்
ேகலி ெசய் ெகட்டெபயர் எ க்க ேவண் ம்? பிறேரா இனிைமயாகப் ேபசி
நல்லவன் என் ெபயெர க்கக் டாேதா?’ என் ேகட் விட் , “உன்
வயெதன்ன? பள்ளிக் டத்தில் ப க்காதேபா ம் ரஹீ டன் ற்றாமல்
இ க் ம்ேபா ம், நீ என்ன ெசய்வாய்?” என் ேகட்டாள்.
“எனக் ப் பதிேன வயதாகிற . என் தந்ைத டாரம ப்பவர்களின்
ட்டத்ைதச் ேசர்ந்தவர். சில சமயம் நான் அவ ைடய கைடக் ச் ெசல்ேவன்.
இப்ெபா அவர் இறந் விட்டார், ரஹீம்தான் ைணயாக இ க்கிறான்”,
என் உமார் ெசான்னான்.
ஒ பாைறயின் மீ ேபாய் உட்கார்ந் ெகாண் யாஸ்மி அவைன ம் அதில்
வந் உட்காரச் ெசான்னாள்.
 ேவைலேய ஒன் ம் பார்க்கேவண் யதில்லாத ேநரத்திேல நீ என்ன ெசய்வாய்?
என்ன ெசய்ய வி ம் வாய்?” என் ேகட்டாள். அவன் தன்ைனப்பற்றி
நிைனத் க் ெகாண் க்க ேவண் ம் என் எண்ணித்தான், அவள் அவ்வா
ேகட்டாள். அ கிேல வந் உட்கார்ந் ெகாண் உமார் ெசான்னான் “ஓர்
ஆராய்ச்சி டம் ஏற்ப த்திக் ெகாள்ள வி ம் கிேறன்” என்றான். அ
என்னேவா யாஸ்மிக் ப் ரியாத விஷயமாக இ ந்த , அப் றம்...? என்றாள்.
“நட்சத்திர வட்டம் காட் ம்ேகாளம், ேடாலமி என்பவ ைடய நட்சத்திரக்
கணிதம் இெதல்லாம் ேவண் ம்”: என்றான் உமார். ஆராய்ச்சிக் டம் என்றால்
இன் ம் என்ெனன்ன ேவண் ேமா? தன் ைடய இன்பக் கன ேபால,
உமா க் ம். ஏேதா இலட்சியக் கன இ க்கிற என்பைத மட் ம் யாஸ்மி
உணர்ந் ெகாண்டாள். தான் எப்ப அமீரின் அரண்மைனயிேல, ெவள்ளிய
அன்னம் மிதக் ம் ெதள்ளிய நீர்த்தடாகங்கைள உள்ளத்திேல
எண்ணியி ந்தாேளா அ ேபால உமா ம் ஏேதா ஒ இலட்சியத் டன்தான்
இ க்கிறான் என்ப அவ க் ப் ரிந்த . “ெதரி ம் ெதரி ம்.
நட்சத்திரங்கைளக் கணக்கிட் விதிையயறிந் ெசால் கிற சிதி அகம
ேபால நீ ம் ஒ ேசாதிடனாக வி ம் கிறாய். அ தாேன!” என் யாஸ்மி
ேகட்டாள்.
சிதி அகம என்பவன் ெபரிய ேசாதிடப் லி என் ெபரிய ெபண்கள் ேபசிக்
ெகாள்வைத யாஸ்மி ேகள்விப்பட் ந்தாள். “ஜாதகக் கட்டத்ைதப் ேபாட்
ைவத் க் ெகாண் அர்த்தமில்லாமல் த் அைசேபா ம் க ைத
ேபான்ற அந்த டர்களின் தைலவன் சிதி அகம அவைனப் ேபால் நான் ஏன்
ஆகேவண் ம்?” என் ஆத்திரமாகப் ேபசினான் உமார்.
அவ க் சிதி அகமதின் ெபய ம் பி க்கவில்ைல; ேசாதிடத்தில்
நம்பிக்ைக ம் இல்ைல என்பைத யாஸ்மி ரிந் ெகாண்டாள். ஆனால் உமார்
என்ன ெசய்ய எண் கிறான் என்ப மட் ம் அவ க் ப் ரியவில்ைல,
காலத்ைத ம் ேநரத்ைத ம் அளந் கணக்கிடப் ேபாகிறானாம்; கதிரவன்
உதித்தால் காைல ேதான் கிற ஐந் ேவைளத் ெதா ைக ம் ந்
ஆகாயத்தில் நட்சத்திரங்கள் த் விட்டால், இர வந் வி கிற .
மாதங்கைளக் கணக்கிட நில இ க்கிற . வளர்பிைற, ேதய்பிைற இரண் ம்
ேசர்ந்தால் ஒ மாதம். இ தான் கால அளைவப்பற்றி யாஸ்மி கண்
ைவத்தி ந்த .
ஆனால், உமா க் மாதங்கைளக் கணக்கி ம் பிைறக் கணக் ப்
பி க்கவில்ைல. இதனால் ஓர் ஆண் ல் பல மணி ேநரங்கள் வி பட் ப்
ேபாகின்றன. ஏன் அப்ப ப் பல மணிகைள நாம் இழக்க ேவண் ம்? நில
ஒ ங்காக மணி காண்பிக்காவிட்டால், அைத விட் விட் ேவ வழி
ேதடக் டாதா என்ன? சரியான ஆண் க்கணக்ைக ண்டாக்க ேவண் ம்
என்ப உமாரின் இலட்சியமாக இ ந்த .
யாஸ்மி அவன் ெசான்ன எல்லாவற்றிற் ம் தைலயாட் னாள். அவள்
உள்ளத்தின் உள்ேள ஓர் கற்பைனகன உ வாகிக் ெகாண் ந்த . உமார்
ஆராய்ச்சிக் டம் அைமத் விட்டால், யாஸ்மியிடம் தன் அன்ைபச்
ெச த் வாேனயானால் எவ்வள நன்றாக இ க் ம். அவ ைடய டம்
வ ம் ட் ப்ெப க்கி, எல்லாச் சாமான்கைள ம் சி ைடத்
ஒ ங்காக ைவத் அவ ைடய ஆைடகைளத் ைவத் க் காயப்ேபாட்
அவ ைடய கால் மிதிய களின் ேமல் ப தியில் ேவைல ெசய் - ஆகா;
அன் தேல அவ க் அவளால் என்ெனன்ன உதவி ெசய்ய ேமா
அத்தைன ம் ெசய் ெகாண் , அவன் டேவ அந்த ஆராய்ச்சிக் டத்தில்
இ ந் வி வாள். இ வ ம் ஒன்றாக இ ப்பைதப் ேபால் இன்பமான வாழ்
ேவ எ ம் உண்டா? அவ ைடய ெபண் உள்ளத்திேல ேவ எவ்விதமான
கன தான் ேதான்ற ம்? ெநஞ்சில் நிைறந்த அன்பைன நீங்காமல்
ேசர்ந்தி ப்ப தாேன எந்தப் ெபண் ம், எதிர்பார்க் ம் இன்பமாக இ க்கிற !
அவ க் வீட் க் ப் ேபாக ேவண் ேம என்ற எண்ணம் ேதான்றேவயில்ைல.
அப்ப ேய உமாரின் அ கிேலேயயி ந் , அவன் ேப வைதக் ேகட் க்
ெகாண் , அவன் அங்க அைச கைள ம், க பாவத்தில் ஏற்ப கின்ற
மா தல்கைள ம் பார்த் க் ெகாண்ேடயி ந் விடலாம் ேபாலி ந்த .
அவைனப் பிரிந் அவளால் வாழ மா என்ற ஐயேம யாஸ்மியின் உள்ளத்தில்
உ வாகிவிட்ட அந்தப் பிஞ் உள்ளத்திேல அந்த உமார் இல்லாத உலகம் ெவ ம்
ெவட்ட ெவளியாய் பாைலவனமாய் ேவண்டாத ெவயிலாய் ஒன் ம் இல்லாத
தன்ைமயாய்த் ேதான்றிய . உமா டன் இ ப்பைதத் தவிர ேவ எதி ம்
வாழ்ேவா, இன்பேமா இல்ைலெயன் ேதான்றிய . அவ க் ச் சற் ெந ங்கி
உட்கார்ந் ெகாண்டாள். தான் வதற்காக யாஸ்மி பறித் ைவத்தி ந்த
ஒ ேராஜாப் ைவ எ த் நீட் , “இ உனக் ப் பி த்தி க்கிறதா?” என்
ேகட்டாள்.
உமார், அைத வாங்கி கர்ந் பார்த் விட் , “இ உன் ைடயதல்லவா?
நீேய ைவத் க் ெகாள்” என்றான்.
“இல்ைல, அைத உனக் க் ெகா க்க வி ம் கிேறன். நீ அைத ைவத் க்
ெகாள்கிறாயா?” என் யாஸ்மி ேகட்டாள். ஒ ைற அவ ைடய அக்காள்
தன்வீட் மா யிலி ந் ேராஜாப் ைவக் கீேழ ேபாட்டாள். அவைள காதலித்த
பாக்தா நகரத் இைளஞன் ஒ வன் அைத வாங்கித்தன் ெநஞ்சில்
ெபா த்திக் ெகாண்டாள். அ ேபால உமா ம் ெசய்வாெனன் யாஸ்மி
எதிர்பார்த்தாள். ஆனால் உமாரின் மனேமா, பிைறக் கணக் மாதத்ைதப்
பற்றி ம், பற்பல விஷயங்கைளப் பற்றி ம் எண்ணமிட் க் ெகாண் ந்த .
ைகயிலி ந்த ேராஜாைவ ேநாக்கிக் ெகாண் ந்த கண்களிேல அதன் உ வம்
ெதரியவில்ைல, ேவ எைவ எைவேயா ேதான்றி மைறந் ெகாண் ந்தன.
எங்ேகா ேபாய்க் ெகாண் ந்த உமாரின் உள்ளத்ைத யாஸ்மி இந்த உலகத்திற்
இ த் வந்தாள். அவன் அைமக்கப் ேபா ம் ஆராய்ச்சிக் டம் ஏேதா ெபரிய
ேகாட்ைடக் ேகா ரத்ைதப் ேபான்ற என் அவள் நிைனத் க் ெகாண்டாள்.
“நீ ஆராய்ச்சிக் டம் அைமத் விட்டால் எனக் மிக ம் மகிழ்ச்சியாக
இ க் ம்” என்றாள் யாஸ்மி.
உமார் ன்சிரிப் டன் “யாஸ்மி உனக் என்ன வயதாகிற ?” என் ேகட்டான்.
“கிட்டத்தட்டப் பதின் ன்றாகிற ” என் யாஸ்மி ெமல்லிய ரலில்
ெசான்னாள். பதின் ன் வயதாகிவிட்டால் ஒ ெபண் தி மணம் ெசய்
ெகாள்ளத் த தி ைடயவளாகி வி வாள் என் தன் தா ம் மற்ற ெபண்
மணிக ம் ேபசிக் ெகாண்ட அவள் நிைன க் வந்த .
உனக் ப் பதின் ன் வய நிைற ம் ெபா உனக் நான் நிைறய
ேராஜாப் க்கள் அ ப்பி ைவக்கிேறன் என் ெசால்லிவிட் , உமார் எ ந்
நடந் விட்டான். அப்ப நடந் ேபா ம்ேபா அந்தச் சி மியிடம் எப்ப நான்
இந்த மாதிரிச் ெசால்லி விட்ேடன் என் நிைனத் க் ெகாண்டான். வய வந்த
ெபண்ணிடம் ெசால்ல ேவண் ய ெசாற்கைள அவளிடம் ெசால்ல
ேநர்ந் விட்டேத என் அபாசப்பட்டான்.
ஆனால், யாஸ்மி அைசயாத சிைலேபால் அந்த இடத்திேலேய உட்கார்ந்
ெகாண் இ ந்தாள். அவள் கண்களிேல ஆர்வஒளி நடமா ய . அவள்
உடெலங் ம் ஏேதா ஒ இன்ப உணர் பரவிய . தன்ைன மறந் இவ்வள
ேநர ம் அைசவற்றி ந்த அவள் கா களில் க ைதகளின் மணிேயாைச
வி ந்த . ெத வில் நடந் ெசல் ம் மனிதர்களின் உ வங்கள் ெதரியத்
ெதாடங்கின. இ ந் ம், அவ ைடய இன்ப எண்ணங்கள் மா தலைடயாமேல
இ ந்தன. “நீ ற்றின் அ கிேலேய ேநரத்ைதக் கழிக்கிறாேய?” என் சில
ெபண்கள் வந் ட் ப் ேபசிய ம்தான் அவ க் வீட் நிைனப் வந்த .
சிறி ேநரம் ெசன்ற ம், யாஸ்மி ஏற்ெகனேவ ேராஜாப் ப் பறித்த
இடத்திற் ச் ெசன் , மற்ெறா ைவப் பறித் க் ெகாண் தன் ைடய
ைனக் ட் ைய ம் அைழத் க் ெகாண் தன் ைடய ப க்ைகக் ச்
ெசன்றாள். “நீ ற் க் ப் பக்கத்திேல ேநற் வ ம் மீைச ைளக்காத ஒ
ைபயேனா திரிந் ெகாண் ந்தாள் உன் ைடய யாஸ்மி! இனி
அவைளவிட் ைவக்கக் டா . க்கா ேபாட் ைலயில் கிடத்த
ேவண் ய தான்!” என் தன் வீட் ப் ெபண்மணிகளில் ஒ த்தி தன் தாயிடம்
ெசால்வைதக் கவனித்தாள் யாஸ்மி.
“இனிேமல், அவைளக் கைடக் ம் அ ப்பக் டா !” என் தாயார்
ெசான்னாள்.
யாஸ்மி ஒன் ம் ேபசவில்ைல. இ எதிர்பார்த்த தான் தி மணம் ெசய்யத்
த ந்தவள் என்பதற் அைடயாளமாக க்கா தரப்ேபாகிறார்கள் என்ப
அவ க் ப் ெப ைமயாக இ ந்த . இனிேமல் யா ம் தன்ைன அலட்சியப்
ப த்த மாட்டார்கள் அல்லவா?
ஆனால், அவள் உமாைரப் பார்க்க யாேத! ஏன் பார்க்க யா ?
எப்ப யாவ பார்க்கத்தான் ேவண் ம். நான் வர்க ம் பலகணித்
திைரக மா அன்ைபத் த த் நி த்திவி ம்? எப்ப ம் உமாைரப் பார்ப்ேபன்,
என் யாஸ்மி உ தி ெகாண்டாள்.
ஆனால், உமார் ஊைரவிட்ேட ேபாய்விட்டான்!
 4. அறியாமல் ெசான்ன ஆபத்தான ேசாதிடம்!

நிஜாப் க் ேமற்ேக, ெகாராசான் பாைதயில் ஓர் ஒட்டகச்சாரி ேபாய்க்

ெகாண் ந்த . திைரப் பைடெயான் அைதத் ெதாடர்ந்த , ெந ந் ரப்
பயணத்திற் ப் பிற , அவ்வழியில் மைலப்பாங்கான இடத்தில் உள்ள சத்திரம்
ஒன்றில் அதன் பிரயாணிகள் தங்கினார்கள். தல்நாள் இர , அங்ேக யா ம்
ங்க ம் யவில்ைல.
திறந்த ெவளியில், ட்ெச களின் ப்பிகள் எரிந் ெகாண் ந்தன.
ஒட்டகங்கள் ஒ றம் அைசேபாட் க் ெகாண் ந்தன. திைரகள் ஒ றம்
ல்ேமய்ந் ெகாண் ந்தன. பைடயாட்கள் ேசாற் ப் பாைனகைளச் ற்றி
உட்கார்ந் ெகாண் , கைடசிப் ப க்ைகையக் ட விடாமல் வழித் ச்
சாப்பிட் க் ெகாண் ந்தார்கள் அவர்கைளச் ற்றி ஒேர பிச்ைசக்காரக்
ம்பல். அத்தைன ேப க் ம் இல்ைலெயன் ெசால்லாமல், ெசப் க்
கா கைள ம், காய்ந்த பழங்கைள ம் பிச்ைசேயா களிேல ேபாட் க்
ெகாண் ந்தார்கள். இப்ெபா அவர்கள் ேபா ம் பயணம்
சாதாரணமானதல்ல. ஆபத் நிைறந்த இடம் ேநாக்கிப் ேபாகிறார்கள். உயிைரப்
பணயம் ைவத் , ெவற்றி ேதால்வி பார்க்க ேவண் ய ேபார்க் களம் ேநாக்கிப்
ேபாய்க் ெகாண் க் ம் அவர்கள், தங்கள் விதி நல்ல வாக நடக்க
ேவண் ம் என்ற எண்ணத்திேல த மம் ெகா க்கச் சைளக்காதவர்களாக
இ ந்தார்கள். ேபார் அணியிேல கலந் ெகாள்வதற்காகப் றப்பட் வ ம்
வீரர்கள், ட்டம் ட்டமாகத் தினந்ேதா ம் வந் ெகாண் ப்பதால்,
சத்திரக்கார க் நல்ல வ ம்ப ! பணத்ைத மைற கமாக எண்ணி எண்
ெபட் க் ள்ேள ேபாட் க் ெகாண் ந்தான் அவன். வீரர்கள் அ க்க ,
தண்ணிர் ேகட்டார்கள். இ ந்த தண்ணீர் எல்லாம் தீர்ந் ேபாய்விட்ட , நான்
என்ன சாநபியா நிைனத்த ம், தண்ணிைரக் ெகாண் வர? என்
சத்திரக்காரன் கத்திக் ெகாண் ந்தான். ேதாலாைடகைள விரித் ப்
ப க்ைககைளத் தயார் பண்ணிக் ெகாண் ந்தனர் சிலர். கணப் கைள
எரித் மைலக்காற்றின் ளிர்ச்சிையத் த ப்பதற்காக அைதச் ற்றி
இ ந்தார்கள் பலர். ெகாரசானியர்க ம் அேரபியர்க ம் பாரசீகர்க ம்
கணப் கைளச் ற்றி இ க் ம்ேபா அந்த ெந ப்பின் ஒளியிேல தா நிைறந்த
கங்கள் மின்னி ஒளிவிட் க் ெகாண் ந்தன. க்கியர்கள்தான் அந்தக்
ளிர்க்காற்ைறத் தாங் ம் வ ைடயவர்களாக இ ந்தார்கள். ேபா ம்
அைலச்ச ம் அவர்க க் ப் திதல்ல.
இப்ப ப்பட்ட ேபார்மறவர் ட்டத்திேல, நிஜாப் ர் நிலச் வான்தார் தல்வன்
ரஹீம் ேசடா ம் இ ந்தான். அவன் தனக்ெகனத் தனிேய ஒ கணப் டன்
ேதால் அைடப் டன் ய கதகதப்பான அைறெயான்றில் இ ந்தான்.
 நிஜாப் ரில் ஒ நாள் இர , அவன் தன் அைறக் கதைவத் தாளிட் க்
ெகாண் , திராட்ைச ம , த் க் ெகாண் ந்தான். அப்ெபா தான்
அந்த ஆர்வமான ேபாரைழப் க் ரல் ேகட்ட . அந்தக் ரல் ேபாரைழப்பாக
மட் மில்ைல; எச்சரிப்பாக ம் இ ந்த . ரஹீம் சாதாரணமாக ேகளிக்ைககளில்
வி ப்பங் ெகாண்டவன். மற்ற விஷயங்களில் அவன் வி ப் க் காட் வேத
கிைடயா . ஆனால் இந்தப் ேபாரைழப்பில் கலந்தி ந்த ஏேதா ஒ சக்தி
அவைன ம் இந்தப் ேபாரில் கலந் ெகாள் ம்ப ண் ய . ரேமற் ப்
பிரேதசத்திேல, ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் நடத்தப்ேபா ம், அந்தப் ேபாரிேல,
மதவிேராதிகைள எதிர்த் றிய ப்பதற்காக அவன் கிளம்பி வந்தி ந்தான்.
அவ டன் அவ ைடய உயிர்த் ேதாழன், உமார் ட வந்தி ந்தான். ரஹீம,்
இரானிய பரம்பைரயிேல வந்த பாரசீகப் ெப ங் ையச் ேசர்ந்தவன். அவன்
மர கிேரக்கர்கள் மரபி ம் பழைமயான .
அவனிடம் ற்றமற்ற தன்ைமக ம், நற் ணங்க ம் நிைறந்தி ந்தன.
இ ந்தா ம் இனிப் க் கலந்த ம விேல வி ப்ப ைடயவன். சி வயதில்
ேபாேலா தலிய விைளயாட் க்களில் ஈ பட் ந்தா ம், பின்னால் அவன்
விைளயாட் க்கைள அதிகமாக வி ம்பவில்ைல. அவ க் ப் ேபார் ட ஏேதா
மான்கைள ேவட்ைடயா வ ேபாலத் தான் ேதான்றிய , ட இ ந்த ஒ வன்,
ளிர்தாங்க யவில்ைலேய என் றினான். ரஹீ க் ம் ளிராகத்தான்
இ ந்த . ெகாட்டாவி வந்த . ஆனால், அவனால் அைமதியாகத்
ங்க யவில்ைல. ேதால்ப க்ைககளின் ஊேட, ட்ைட ச்சிகள் ேவ
ந் ெகாண் அவ க் த் ெதால்ைல ெகா த்தன. சத்திரக்காரன் அவன்
எதிேர வந் நின் ெகாண் ேபாகாமல் அங்ேகேய நின்றான்.
ேபச் க் ெகா த்த பிற தான் அவன் அங்ேகேய நின் ெகாண் ப்பதன்
காரணம் ரிந்த . சத்திரத் க் ப் பின்னாேல ள்ள வீட் ல் சில ெபண்
பிரயாணிகள் வந் தங்கியி க்கிறார்களாம். அவர்களில் சில ெபண்கள்
பாக்தாதிலி ந் வந்தவர்களாம், அழகிகளாம். இர ப் ெபா ைதச்
ைவயாக் ம் பயிற்சி ெபற்றவர்களாம். ரஹீம் இரைவ இன்பமாகக் கழிக்க
வி ம்பினால் ஏற்பா ெசய்ய அவன் ஆயத்தமாக இ க்கிறானாம். இ தான்
வி திக்காரன் றிய ெசய்தி. ரஹீம் இந்த மாதிரி விஷயங்களில்
பின்வாங் வ கிைடயா . உடேன எ ந் அங் ள்ள ேவைலக்காரர்கைள
ேநாக்கி, உமார் வந்தால் தான் சில நண்பர்கைளக் கண் ேபசச்
ெசன்றி ப்பதாகச் ெசால் ம்ப றிவிட் க் சத்திரக்காரைனத் ெதாடர்ந்
ெச ன் றா ன் . ட இ ந்த சிப்பாய்கள் ரஹீைமப் ெபாறாைமக் கண்கேளா
பார்த்தார்கள். சாதாரண மனிதர்களாகிய அவர்கள் இந்த மாதிரியான
இன்பத்ைத இந்தச் சமயத்தில் அ பவிப்பெதன்ப இயலா . ரஹீம் ேபான்ற
ெசல்வந்தர்கள் தான் நிைனத்தைதச் ெசய்ய ம். அல்லா அ ள் ரிந்தால்,
சண்ைடயிேல ெவற்றி ெபற் த் தி ம் ம்ேபா , மதவிேராதிகளின் ெபண்கைள
அ ைமகளாகப் பி த் வ ம் ேநரத்திேல ஒவ்ெவா சாதாரணச் சிப்பா ம் ட
ஆ க் ஒன்றிரண் ெபண்கேளா மகிழலாம். ரஹீம் ேபான திைசையப்
பார்த் ஏங்கிவிட் க் கணப்பிேல கதகதப்ேபற்றிக் ெகாண் சிப்பாய்கள்
ங்கத் ெதாடங்கினார்கள்.
ரஹீம,் அ த் ச்சலித் ப் ேபாய் ெந ேநரத்திற் ப் பிற தி ம்பி வந்தான்.
என்னேவா அவ க் நா ப்ேபான இடத்தில் இன்பம் இல்ைல ேபாலி க்கிற .
சத்திரக்காரைனத் திட் க் ெகாண்ேட வந்தான், ப க்ைகயில் இ ந்த உமார்
எ ந் நின் கணப் த் தீைய அதிகமாக விசிறிவிட் த் தன்
உயிர்த்ேதாழ க் இடம் ஒ க்கிக் ெகா த்தான். எங்ேக ேபாயி ந்தாய் என்
ேகட்ட உமா க் ப் பதில் ெசால்லாமல் சத்திரக்காரைனக் கண்டப திட் க்
ெகாண்ேட அ கில் உட்கார்ந்த ரஹீம், “நீ எங்ேக ேபாயி ந்தாய்?” என்
உமாைரத் தி ப்பிக் ேகட்டான்.
உமார், சண்ைடக் களத்திற்ேக தியவன். ஆனால் பாைலவனப்
பிரேதசங்களிேல அைலந் திரிந் அ பவப்பட்டவன். அதி ம் அந்தக்
ெகாரசான் வீதி ெந கி ம் அந்தச் சமயம் கலகலப்பாக இ ந்த . ஆங்காங்ேக
நடந் வ ம் பைடக ம் வழிச் சத்திரங்களில் தங்கியி க் ம் வீரர்க ம்,
ேபாரிேல பங் ெகாள்ளத் ேதசத்தின் பல ப திகளிலி ந் வந்
டாரம த் க் ெகாண் க் ம் இளவரசர்க ம் இப்ப யாக அந்தப் பாைத
ெந கி ம், மக்கள் நடமாட்டம் அதிகரித்தி ந்த . உமா க் எல்லா
விஷயங்களி ம் ஆர்வமாயி ந்த . பலப்பல ப திப் பைடகள் தங்கியி க் ம்
இடங்க க் ம் ெசன் ஒவ்ெவா வைர ம் விசாரிப்ப ம், ேபசிக்
ெகாண் ப்ப ம், அவர்கள் ெகாண் வந்தி க் ம் சாமான்கைளப்
பார்ைவயி வ மாக அவன் திரிந்தான். ஓர் ஆற்ைறக் கடந் ெசல் ம் ேபா
உமார் கண்ட அதிசயங்கள் அ ர்வமானைவ. இப்ப ேய அவன் அந்தச்
சாைலவழிக் ப் ேபா ம்ேபா ரத்திேல ஓர் அமீரி (இளவரசனின்)
டாரத்திற் ச் ெசல் ம்ப ேநர்ந்த . அந்தப் ெபரிய டாரத்திற் ள் ெசன்
அந்த இளவரசைனக் கண் ேப ம் வாய்ப் உமா க் க் கிைடத்த . அந்த
இளவரசைனச் ற்றியி ந்த க்கி வீரர்கள், தங்கத் தைலக்கவசம்
அணிந்தி ந்தார்கள். டாரத்தின் ந விேல ெந ப் க் கணப்பின் அ கிேல
ஒ சிவந்த விரிப்பின் மீ அந்த இளவரசன் அமர்ந்தி ந்தான். அவேனா
அவ ைடய ஆசிரியர்களான சட்ட க்கக்கைல அறிஞர்கள் ேபசிக்
ெகாண் ந்தார்கள். அவன் ரஹீைமக் காட் ம் இரண் வய இைளயவன்.
அவனிடம் அந்த அறிஞர்கள் அவன் கண்ணில்பட்ட அந்த நட்சத்திரம் வடமீன்
என் ெசால்லிக்ெகாண் ந்தார்கள். ஆனால் உமார் அ வடமீன்
அல்லெவன் ம் அந்த இடத்திலி ந் பார்த்தால் வடமீன் ெதரிவதற்
மார்க்கமில்ைலெயன் ம் ெதரிந் ெகாண் ந்தான். அந்த அறிஞர்கள் ெபயர்
அளவில் அறிஞர்கேள தவிர எந்தவிதமான அறி ம் இல்லாத ட்டாள்கள். உமார்
அந்த இளவரசனிடம் ேபாய் அந்த வடமீன் நட்சத்திரத்ைத இங்கி ந் பார்க்க
யா என் றினான். தன் ஆசிரியர்களின் ேபச்ைச ம த் ச் ெசால் ம்
ஒ வைன ெச ப்பால் அ த் விரட் வைத விட் விட் இளவரசன்
“நட்சத்திரங்கள் லம், ஏதாவ , ேபாைரப்பற்றிய ெசய்திகள் அறிந் ெசால்ல
மா” என் ேகட்டான். வ ங்காலத்ைதப்பற்றிக் றி ெசால்ல ந்தால்
ஞானிகைளக் காட் ம் உயர்ந்த நிைலயில் இ ந்தி க்கலாம். உமா க் இதில்
நம்பிக்ைகயில்ைல, இ ந்தா ம் இளவரசன் ேகட்பதற்காகச் ெசான்னான். தான்
ெசால்கிறப நடக் ம் என்பதில் அவ க் நம்பிக்ைகேய கிைடயா . ஏேதா
ேகட்கிறான் ெசால் ேவாம் என்ற ைறயிேல ெசால்லி ைவத்தான்.
இரண் அரசர்கள் ேபாரிடப் ேபாவதாக ம், அந்தப் ேபாரிேல, கீைழநாட்ைடச்
ேசர்ந்த அரசன் ேமேலாங்கி ெவற்றி ெபறக் ெமன் ம், ேமைலநாட் ப்
ேபரரசன் ேதாற் வீழப் ேபாவதாக ம் ெசான்னான், வில் அந்த இரண்
அரசர்க ேம சா க் ப் பலியாவார்கெளன் ம் றினான். ஆனால் இைதக்
ேகட்ட அந்த இளவரசன் ேபையேயா தத்ைதேயா கண் மிரண்டவன் ேபால
வி ழி த் தா ன் . இந்த விபரங்கைளெயல்லாம் உமார் தன் உயிர்த் ேதாழனான
ரஹீமிடம் றியேபா , அவன் அந்த இளவரசன் யார் என் ேகட்டான். உமார்
“அைதத்தாேன நான் ேகட் த் ெதரிந் ெகாள்ளவில்ைல. அவைன எல்ேலா ம்
இளஞ்சிங்கம், இளஞ்சிங்கம் என் றிப்பிட் ப் ேபசிக் ெகாண் ந்தார்கள்”
என்றான்.
“உமார் இளஞ்சிங்கம் யார் என் நீ ேகள்விப்பட்டேத இல்ைலயா? அ தான்
நம் ேபரரசர் ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் அவர்களின் த்தமகன். ல்தாைன
வீரசிங்கம் என் ம் மகைன இளஞ்சிங்கம் என் ம் மக்கள் றிப்பிட் ப்
ேப வ ண் . நீ ேசாதிடம் ெசால்லிவிட் வந்தாேய அைத ேகட்டவன் நம்
இளவரசன். அவ ைடய தந்ைதயின் மரணத்ைதப்பற்றி அவனிடேம ெசால்ல
எவ ேம ணியமாட்டான். நீ ணிந் ெசால்லி க்கிறாய் உன்ைன அவன்
ம்மாவிட்டேத ெபரி இ ந்தா ம் அவன் ஆட்சிக் வ வ பற்றி நீ
றிப்பிட் க்கிறப யால் அவன் மன க் ள் மகிழ்ந்தி க்க ம் ம். அவன்
உன்ைனப்பற்றி எ ம் ேகட்கவில்ைலயா” என் ரஹீம் ேகட்டான்.
“என் ெபயைரக் ேகட்டான், ெசான்ேனன். எங்ேக ேவைல ெசய்கிறாய் என்
ேகட்டான். நிசாப் ர் பள்ளிக் டத்திேல ப த் க் ெகாண் க்கிேறன் என்
ெசான்ேனன்” என்றான் உமார்.
 “உமார், நீ ெசான்ன ேசாதிடம் பலித் ெவற்றி ம் கிைடத் த் தந்ைத ம்
இறந் தான் அரசனாக வந்தால் அப்ேபா , நீ அந்த இளஞ்சிங்கத்திடம்
ெசன் ேகட்டால், நிச்சயமாக உன்ைன அரசாங்கச் ேசாதிடனாகப் பதவி
ெகா த் ப் ெப ைமப் ப த் வான். அப்ப நடந்தால், உனக் ச க்காளம்
விரிக் ம் ேவைலக்காரனாகவாவ என்ைன ஏற் க் ெகாண் நல்லசம்பளம்
ெகா ப்பாயா?” என் ேகட்டான் ரஹீம். உமார் தி தி ெவன் விழித் க்
ெகாண் ேபசாமல் இ ந்தான். “உமார், நிச்சயமாக நீ ஒ ேஜாதிடனாக
விளங் வாய் ! உன்ைனக் கண்ட எல்ேலா ம் அைத நம் வார்கள்!” என உ தி
றினான்.
பிற அவன் அங் ங்கிக் ெகாண் ந்த ஒ ேவைலக்காரைன எ ப்பி
ேதால் ெபட் யில் இ க் ம் ஜா ைய ம், கண்ணா க் வைளைய ம் எ த்
வ ம் ப கட்டைளயிட்டான். அ ம . தி மைறயால் தைடெசய்யப்பட்ட
ெபா ள். ஆனால் அந்தப் னிதமான மகத்தான ேபாரிேல அைடயப்ேபா ம்
ெவற்றிக் ன்னாேல, ம க் ம் இந்தச் சிறிய பாவம், கடலில் கைரத்த
ெப ங்காயம் ேபால் மைறந் வி ம் என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட அைதக்
த்தான். உமா ம் உயிர்த் ேதாழனின் பாைதையப் பின்பற்றி அவ ம்
த்தான்.
“இ ந்தா ம் நான் ேதாற் ப்ேபாக ேநரிட்டா ம் ேநரிடலாம்” என் உமார்
ெசான்னதற் , “இல்ைல, நாம் ேதாற்கேவ மாட்ேடாம். நம் க்கிய ல்தான்
சாதாரண வீரராக இ க்கலாம். ஆனால், அவர் எந்தச் சண்ைடயி ம்
ேதாற்பேதயில்ைல. இ சரியான றிச்ெசால்லா ம், நாம் நிச்சயம்
ெவற்றியைடேவாம்!” என் வினான் ரஹீம்.
இனிக் ம் அந்த ம அவ க் ப் த் ணர்ச்சி அளித்த . ம ப ம் ஒ
வைள ஊற்றிக் த்தான்.
ல்தா ைடய ெசங்ெகா யின் கீேழ தன் அ ைமயான க ப் க் திைரயின்
ேமேல வீசிய வா டன் தான் பறந் ெசல்வ ேபால ம், பைடவீரர்களின்
அணிவரிைசகளின் ஊேட, தன் திைர ெசல்வ ேபால ம். எதிரிகளான
கிறிஸ்தவர்களின் ேசைனகைள ேநாக்கிச் ெசன் , அவர்களில் ஒ
தைலவைன ேந க் ேநேர சந்தித் வாைளச் ழற்றிப் ேபா க் இ த் ,
அந்த மாற் மதக்கார ைடய தைலையத் தன் ைடய வாளால் ண் த்
வி வ ேபால ம், இஸ்லாமியப் பைடகள் உடேன ெஜயேபரிைக ழக்கித்
தன்ைனப் கழ்ந் வித் ள்ளிக் திப்ப ேபால ம், தான் ெவட் வீழ்த்திய
அந்த வீரனின் தைல த் ப் பறந் ெசன் தன் ல்தா ைடய திைரயின்
கால யிேல ேபாய் வி ந் மிதிப வ ேபால ம் ஒ கற்பைன அவன்
உள்ளத்திேல உ வாகிய .
 அந்தக் கற்பைன ெவறியிேல தன்ைன மறந் ரஹீம் தன் ெவற்றிைய
உயிர்த்ேதாழன் உமா ம் காணேவண் ம் என் அவைனக் வியைழத்தான்.
ஆனால், அந்த உயிர்த்ேதாழன் உமாேரா, ேபாைர ம் சைல ம் ெவற்றிைய ம்
விழாைவ ம் சற் ம் எண்ணாமல் ஒட்டகத்ேதால் ஆைடகளின் ஊேட ஆழ்ந்
அயர்ந் அைமதியாக உறங்கிக் ெகாண் ந்தான்!
 5. ஆ யிரத
் ் ேதாழனின் ஆவி பிரிந்த !

கிழக்ைக ம், ேமற்ைக ம் ஒ ங்ேக ஆண்ட ேபரரசர், உலகத்தின் இைறவர்

ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் அவர்கள் தம் ைடய பைட பயணிக டன்
ேபார்க்களத்ைத ேநாக்கிச் ெசன் ெகாண் ந்தார்.
அவர்க ைடய ஒட்டகங்க ம், திைரக ம், க ைதக ம் அர்மீனியன்
மைலப்பள்ளத்தாக்கில் உள்ள அர்சானா ஆற்றங்கைரச் சமெவளிைய ேநாக்கி
நடந் ெகாண் ந்தன. அரச ைடய விகடனான ஜபாரக் ம் அந்தக்
ட்டத்ேதா ட்டமாகச் ெசன் ெகாண் ந்தான். ள்ளமான அவ ைடய
கால்கள் இரண்ைட ம் இ பக்கங்களி ம் ெதாங்கவிட் க் ெகாண் ,
க ைதயின் மீ உட்கார்ந்தி ந்தான். றித்த இடத்திற் ப் ேபாய்ச் ேசர்ந்த ம்
அவைனச் சாமான்க ம் மி கங்க ம் இ க் ம் இடத்திேலேய இ க்கச்
ெசான்னார்கள். இஸ்லாமிய மதத்தைலவர்களான ல்லாக்க ம் ட
அங்ேகயி ந்தார்கள். ஏெனன்றால் அ தான் ேபார்க்களத்தின் ஆபத்தில்லாத
ப தியா ம். ஆனால் ேகாமாளி ஜபாரக் ல்தா ைடய ப் றம்தான்
ஆபத்தில்லாத இடம் என் றினான். இஸ்லாமியர்கள் அவர் ைக ேநாக்கி
அம் எய்ய மாட்டார்கள் என் ம் கிறிஸ்தவர்க க் அவர் ெதரியேவ
ெதரியாெதன் ம், ஆகேவ ப் றத்தில் இ ப்பவைன எந்தவிதமான
அம் ம் தாக்க இடமில்ைல என் ம் அவன் விளக்கம் றினான். ல்தான்
அவர்க க் ஜபாரக்கின் இந்த அ ர்வ ேயாசைனையக் ேகட்ட ம், சிரிப்
வந்த . ேபார் பற்றிய சிந்தைன ஏற்பட்டதிலி ந் இன் வைர ஒ ைற டச்
சிரித்தறியாத ல்தான் அன் சிரித் விட்டார். அவ ைடய ஆைணப்ப ,
ஜபாரக் அவர் அ கிேலேய இ க் ம்ப ஏற்பா ெசய்யப்பட்ட . அ ைமகள்
பைடக்கலங்கள் அணிந் , ெசங்ெகா ம் ராஜ ைட ம் பி த் வர ல்தான்
அவர்களின் அ கிேலேய ஜபாரக் ம் இ ந் வந்தான்.
பள்ளத்தாக் ப் பிரேதசத்தின் ெதாடக்கத்திேலேய மாலஸ்கர் பட்டணத்தின்
ேகாட்ைடச் வர் அ ேக தம் ைடய ெகா ைய நாட்டச் ெசான்னார். அவ க்
எதிரிேல நீண் விளங்கிய வளமான அந்தப் பள்ளத்தாக்கின்
ேம ற் ப தி யி லி ந் கிறிஸ் வர்களின் பைட ன்ேனறி வந்
ெகாண் ந்த . அந்த ேராமன் பைடகைளத் தைலைமயரசரான
கான்ஸ்டான் ேநாபிள் ேபரரசேர நடத்திக்ெகாண் வந்தான்.
கான்ஸ்டான் ேநாபிள் ேபரரசரின் ன்ேனார்கள், பரம்பைரயாகேவ கிட்டத்தட்ட
நான் ற்றாண் களாகேவ இஸ்லாமிய மதத்தின் ேநர் எதிரிகளாக விளங்கி
வந்தி க்கிறார்கள்.
ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் அவர்கள், அந்தப் ேபரரசரின் ஆ ைகக் ட்பட்ட
ேதசங்களிேல அ க்க தன் பைடகைள அ ப்பிப் பலப திகைளத் தாக்கிக்
ெகாண் வந்தார். இ ெதாடர்ந் நைடெபற் வந்த . ஒ ைற ஆசியா
ேதசத்தின் ேராமா ரி என் ெபயர் ெபற் விளங்கிய ஆசியா ைமனர்
வைரயி ம் ெசன் ட அவ ைடய திைரப்பைட தாக்கிவிட்
வந்தி க்கிற . ல்தானின் பைடயினர் ேராமர்கைளத் தாக்கிக் காயப்ப த்திப்
ெப ங்ேகாபம் ெகாள் ம்ப ெசய் விட் வந்த , கான்ஸ்டாண் ேநாபிள்
ேபரரசரின் ெப ஞ்சினத்ைதக் கிளப்பிவிட்ட . தன்ைன எதிர்த் ப் பைடதிரட்
வந் , தம் ைடய எல்ைலக் ள்ேளேய நடந் வந் விட்ட இஸ்லாமியப்
பைடகைள எதிர்த் றிய ப்பதற்காக அந்தப் ேபரரசர் தம் வச ள்ள
எல்லாவிதமான ஆ தங்கைள ம் ஒன் திரட் னார். விற்பயிற்சியில் ேதர்ந்த
பல்ேகரியப் பைடக ம், வாட்ேபாரில் இைணயில்லாத ஜார்ஜிய ேசைனக ம்,
இஸ்லாமியரின் ன்ேனற்றத்ைதத் த ப்பதற்காக இைணந் வந்த ஆர்மீனியப்
பைடக ம்; தன் ைடய திறைம ெபற்ற திைரப் பைடக ம், எண்ணிக்ைக
மி ந்த காலாட்பைடக ம் ஒ ங் ேசர ஒ ெப ஞ்ேசைனையேய
நடத்திக்ெகாண் ேராமர்களின் ேபரரசர் கான்ஸ்டாண் ேநாபிளின் கிறிஸ்தவ
மன்னர், க்கிப் பைடகைள விரட் ய த் க் ெகாண் ன்ேனறி வந்தார்.
க்கிப் பைடகளின் எண்ணிக்ைக பதிைனயாயிரம். எதிர்த் வந்த ேராமர்
பைடகளின் எண்ணிக்ைகேயா எ பதினாயிரம். கிறிஸ்தவர்களின் ேபரரசர்
ேபராண்ைமமிக்க ஒ வீரர். க்கியரின் திைரப் பைடயினர் எத்தைனேயா
நாட்களாகத் தனக் க் ெகா த் வந்த ெதால்ைலகைளக் கண் ெபா ைம
மீறப் ேபா க் க் கிளம்பி வந்தி க்கிறார். அவ ைடய ஆேவச ம் அதிகம்!
பைடக ம் அைதவிட அதிகம்! ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான், தம் பைடத்
தைலவர்கேள வியப்பைட ம்ப , தைரயில் தம ெகா ைய ஊன்றி நட் , தம்
பைடகைள அந்தப் பள்ளத்தாக்கின் க்ேக அணிவ த் நி த்தினார்.
சீறிவ ம் கிறிஸ்தவப் பைடகைள எதிர்ப்பதற்காக அந்தப்பைட காத்தி ந்த .
ஜபாரக்கிற் இ எேதா ட்டாள்தனமான காரியமாகத் ேதான்றிய ,
பதிைனயாயிரம் ேபர் எ பதினாயிரம் ேபைர, எதிர்த் ெவற்றி ெப வெதன்ப
எளிதான ெசயலல்ல, விகடைனத்தவிர ேவ யா ம் கவனிக்காதேபா சில
அமீர்கள் ேபசிக் ெகாண்டார்கள். ேராமர்கள் ெபரிய ேவற்பைடயினரின்
தாக் தைல, நன் ேதர்ச்சி ெபற்ற க்கிக் திைரப்பைட டத் தாக் ப்
பி க்க யாெதன் அவர்கள் க தினார்கள். ேபாரில் ெவற்றி
கிைடக் ெமன்பதில் அவர்க க்ேக நம்பிக்ைகயில்ைல, கிறிஸ் வப் பைடகள்
ேச நிைறந்த வயல்களின் வழியாகச் சிறி சிறிதாக ன்ேனறி வந்
ெகாண் ந்தன. அஞ்சா ெநஞ்சம், உ தி ம் ஆண்ைம ம் பைடத்த ல்தான்
ஆல்ப் அர்சலான் அவர்கள் தம் திைரப்பைடைய அங்ேக நி த்தி, அவர்கள்
ெந ங்கி வ வதற்காகக் காத்தி ந்தார். எதிரிகைளத் தாக்கித்
 ரத் வதற் ம், அேத சமயம் ேவகமாய் பின்வாங் வதற் ம் நன் பயிற்சி
ெபற்றவர்கள். தாங்கள் அ ண் வீழ்ந் மரணமைடய ேநரி ேமா என் பல
தைலவர்கள் பயந் ெகாண் ப்ப ஜபாரக்கிற் த் ெதரி ம்.
நாம் பின்வாங்க ேவண் யேதயில்ைல. ேராமர்களின் காம், பள்ளத்தாக்கின்
ேகா யில் ெவ ரத்தில் அைமக்கப்பட் க்கிற . அவர்கேளா, நம்ேமா
ெபா வதற் ெவ ேவகமாக வந் ெகாண் க்கிறார்கள், நாம்
அவர்கைள எதிர்த் த் தாக் வதற்காகேவ இங்ேக காத்தி க்கிேறாம். இ
தான் வானேபச் , இப்ப த்தான் எ தப்பட் க்கிற , எ தப்பட்ட
ப க் த்தான் நடக்கப் ேபாகிற .
ல்தானின் இந்தப் ேபச் அவ ைடய த்தமகனின் கத்தில்
பயத்ைத ண்டாக்கியைத ஜபாரக் கவனித்தான். ேசாதிடர்கள்
றிெசான்னப ம், ல்லாக்கள் அறிவித்தப ம் நாைளய சண்ைடயின்
ஏற்ெகனேவ ெசய்யப்பட்டப ேய நடக் ம் ேபா ம், கிறிஸ்தவப்
ேபரரசனின் அவசரத் தன்ைம ம், ேச ழம்பிய வயல் ெவளி ம், எந்தப்
ேபாரி ம் ேதால்விேய கண்டறியாத க்கிப்பைடகள் ஆடாதைசயாமல் நிற் ம்
வன்ைமைய ம் பார்க் ம் ெபா , விகடன் ஜபாரத்திற் இ ஏற்ெகனேவ
விதியால் எ தப்பட்டப தான் நடந்தா ம் நடக் ம் ேபால ம், ெவற்றி ேதால்வி
ன்னாேலேய நிச்சயிக்கப்பட்ட ேபால ம், விதியின் ெசாக்கட்டான்
விைளயாட் ல், நாைளக் இந்தப் பைடகெளல்லாம் அங் ம் இங் ம் காய்கள்
உ ட்டப்ப வ ேபால் நகர்த்தப்படப் ேபாவ ேபால ம் ேதான்றிய .
ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் அன் இர வ ம் ங்கேவயில்ைல.
ளிர் ந க்கத்ைதத் தாங்க யாம ம், உள்ளத்திேல ஓ க் ெகாண் ந்த
உணர்ச்சியின் காரணமாக ம், வி ெவள்ளி ேதான் வதற் ன்னாேலேய
ரஹீம் எ ந் விட்டான். யார்மார்க் என்ற ேவைலக்காரனிடம் வாைளக்
ெகா த் அைதத் தீட் க் ராக்கி ைவக் ம்ப அ க்க ஆைணயிட்டான்,
மற்ற ேவைலக்காரர்கைள விட் அவ ைடய க ப் க் திைரையத்
ேதய்த் விடச் ெசான்னான். அவசர அவசரமாக ஊற ைவத்த பார்லிைய ம்
ேபரீச்சம் பழத்ைத ம் ெகாஞ்சம் வி ங்கினான். ேபாராட ேவண் ய ேநரம்
வந் விட்ட . ஆனால், மான் ேவட்ைடயா வ ேபால் அ ேதான்றவில்ைல.
அல்ல அவன் எதிர்பார்த்தப ம் இல்ைல. காைல வி ந்த டன் ேபாரைழப்
வ ெமன் ம், வந்த டன் ழக்கமிட் க் ெகாண் கிளம்ப ேவண் ெமன் ம்
காத்தி ந்த ரஹீம,் அைமதியில்லாமல் அவ ைடய திைரையச் ற்றி
வந்தான். திைரக் அப்பால் அவ ைடய ஆட்கள் ெசாக்கட்டான் உ ட் க்
ெகாண் ந்தார்கள். அவன் திைர ேமல் ஏறிய சமயம் அவைனக் கடந்
நடந் ெசல் ம் ஈட் பி த்த வீரர்களின் எண்ணற்ற தைலகைளக் கண்டான்.
சில சமயங்களில், ரத்தில் உள்ள காட் ன் ஊேட காற் ைளத் க்
ெகாண் அ ப்ப ேபான்ற ஓைச ேகட்ட . நிஜாப் ர் ப தியில் மக்கள்
ம்ேபா ஏற்ப ம் இைரச்சல் ேபாலப் பள்ளத்தாக்கிற் அப்பால் இ ந்
ெப ங் ச்ச ம் சப்த ம் அ க்க எ ந்தைத ணர்ந்தான். ன்பின் அறியாத
ஒ மனிதன் திைர மீ விைரந் ெகாண் ந்தேபா , அவைன
நி த்திப்ேபாரின் விவரத்ைதப்பற்றி ரஹீம் விசாரித்தான். அந்த மனிதன் ஒ
க்கியன். ெவ மேன ரஹீைம உற் ப்பார்த் விட் ஒன் ம் ெசால்லாமல்
ேபாய்விட்டான். ெபா ைமயில்லாத ரஹீம் அவ ைடய ேசைனக் தளபதியான
ஓர் அமீரிடம் ெசன்றான். அவ ைடய ெகா ையச் ற்றி, நிஜாப் ர் வீரர்கள்
யி ந்தார்கள்.
“நாங்கள் களத்திற் ச் ெசல்ல ஆைணயி ங்கள், ேபார் வங்கப்ப வைதப்
பார்க்க ேவண் ம் தற்ேபாரிேலேய நாம் கலந் ெகாள்ள ேவண் ம்” என்
ரஹீம் ஆவேலா றினான்.
பள்ளத்தாக்கில் ேபார் ெதாடங்கி ெவ ேநரம் ஆகிவிட்டெதன்பைத அறிந்
அவன் வியப்பைடந்தான். இன் ம், அங்கி ந்தவர்கள் றிய பல்மாதிரியான
ைமயான ெசய்திகைள ம் அவன் ேகட் க் ெகாண் ந்தான்.
கிறிஸ்தவர்கள் இ ம் க் ண் களில் அைடத் ைவத்தி க் ம் தங்கைள
ஸ்லிம்களின் ேமல் ஏவிவி கிறார்களாம். ஸ்லிம் பட்டாளத்தின் ேசைனயின்
ஒ ப தி வ ம் அப்ப ேய ஆற் க் ள் கிப் ேபாய்விட்டதாம்,
ஜார்ஜியர்க ம் அர்மீனியர்க ம் ெவ ேவகமாக ன்ேனறிக்
ெகாண் க்கிறார்களாம். பள்ளத்தாக் வ ம் ெவ ரத்திற் ெவ ம்
கிறிஸ்தவப் பைடகளாகேவ காட்சியளிக்கிறதாம். ல்தா ம் வலப் றத்தில்
உள்ள மைலகளின் ஊேட ஓ ஒளிந் விட்டாராம். இவ்வா ஒ வன் ெசால்லிக்
ெகாண் க் ம்ேபா , மற்ெறா வன் “ெபாய்! ெபாய் ! அேதா பா ங்கள் நம்
ேபரரசர் ல்தான் அேதாயி க்கிறார்!” என் வினான். ரஹீம் திைரச்
ேசணத்தின் மிதியில் எ ந் நின்றப உற் ேநாக்கினான். அவ க் ச்
சமீபத்தில் இ ந்த மணல் ேமெடான்றின் மீ திைரப் பைடவீரர்களின்
ட்டெமான் , பாய்ந் ெசல்வைதக் கண்டான். அந்தப் பைடயின் தைலவன்
ஒ ெவள்ைளக் திைரயின் மீ ஒ ெவள்ளிய தந்தக்ேகா ம் க வாள ம்
பி த்த ைக டன், ப் றத்தில், அம் றாத் ணி ம் ெகாண் ந்தான்.
அவ ைடய, ெநஞ் அகன் ேதாள்பட்ைடகள், ைடத் ச் ண் கட் யாகி
வீங்கியி ந்தன. க ப் க் ல்லா டன் ப ப் நிறங்ெகாண் விளங்கிய அவன்,
அரண்மைனக் காவலாள் ேபால் ேதான்றினான்.
“ ல்தான் எங்ேகயி க்கிறார்? என பைடத் தைலவர்களின் பக்கம் தி ம்பி
ேகட்டான் ரஹீம்.
 “அல்லாஹீ! அேதா பைடவீரர்க க்ெகல்லாம் ன்னாேல ேபாகிறாேர
அவர்தான்!”
ல்தான் என்றால், பட்டாைட காற்றில் பறக்க பாய்ந் வ ம் திைரேமல் ஏறிப்
பவிசாக அலங்காரத் தைலக்கவசம் அணிந் பறக் ம் ெகா க ம் ழங் ம்
ர ம் ழ்ந் வர வ வார் என் ரஹீம் எண்ணிக் ெகாண் ந்தான்.
சாதாரண மனிதைனப் ேபால் ேதான்றிய அந்தச் ல்தாைனப் பார்க்க அவ க்
ஏமாற்றமாக இ ந்த . ேபசாமல் அவ ைடய இடத்திற் த் தி ம்பிச்
ெசன்றான்.
ந ப்பகலிேல, அ ப் ம் பசி மாக அவன் இ ந்தேபா உமார் அவைன
அைழத்தான்.
“ரஹீம் ! ேபார் நம்ைம ேநாக்கி ெந ங்கிக் ெகாண் க்கிற . நான்
க்கியர்க டன், மணல் ேமட் லி ந் கவனித்ேதன். இங்ேக வா” என்
அைழத்தான்.
அவர்கள் இ வ ம், ல்தான் கடந் ேபான அந்த மணல் ேமட் ன் உச்சியில்
ஏறி நின் பார்த்தேபா ஆயிரக்கணக்கான ேதன் களிலி ந் எ ம்
ஒைச காதில் வீழ்ந்த . திைரக் ளம்ப களின் சத்த ம், வாட்பைட ம், பிற
பைடக ம் ேமா ம் ஓைச ம் மிக ெமன்ைமயாக இ ந்தன. ரிய ெவளிச்சம்
அந்தப் பள்ளத்தாக் வ ம் ெதளிவாகப்பட் அங்ேக நடந்த காட்சிைய
விளக்கமாக எ த் க் காட் ய .
நகர்ந் ெகாண் க் ம் திைரப்பைடக ம் ெபா திக் ெகாண் க் ம்
வீரர்க ம், உயரத்திலி ந் பார்ப்பதற் மிகமிகச் சிறிய உ வங்களாகத்
ெதரிந்தன. சில சமயங்களில் அைவ மிக ெம வாகேவ நகர்ந்தன. ஆ
மா கள் ல் ேமய்வைதப் ேபால், சாவதானமாக நகர்ந் ெகாண் க் ம்
பைடகள், சில சமயங்களில், யல் காற்ற ப்ப ேபால் ெவ ேவகமாகப்
பாய்வைத ம், ஓ வைத ம் டப் பார்க்க ந்த . நான் மணி ேநரம்,
கிறிஸ்தவப்பைடகள் க்கிப்பைடகளின் ேமல் தங்கள் அம் கைள ஏவிப்
பின்வாங்க ைவத்தன. ெம வாகப் பின்வாங்கிக் ெகாண் ந்த
க்கிப்பைடகள் தி ம்ப ம் சி கச் சி க ன்ேனறத் ெதாடங்கின. க்க
வில்லாளிகளின் அம் களின் ஓைச ைறயேவயில்ைல. இந்தத் க்கி
ேதசத் ப் ெப ம் பைடயில் ஒ ப தியான அந்தக் திைர வீரர்கள், அந்தப்
பள்ளத்தாக் வைத ம் ைகப்பற்றிக் ெகாள்ள ெசய் விட்ட ேபால்
ேதான்றிய .
சிறி ேநரத்தில் ெகாரசானியப்பைடக ம் ேபாராட்டத்தில் திப்பதற்
ன்ேனறத் ெதாடங்கிவிட்டன. ேபார் ர கள் ேபெராலி எ ப்பிய அந்தக்
காட்சிைய உமார் ட் க் காண்பித்தான். ேவைலக்காரர்கள் இவர்கைள
அைழத்தார்கள்.
“அப்பா! அவர்க ம் ேபாரில் இறங்கிவிட்டார்கள்!” என் ரஹீம் வினான்.
உமா ம், ரஹீ ம் அவர்கேளா கலந் ெகாள்ளப் றப்பட்டார்கள். அப்ெபா ,
நீண்ட ேவல் ஒன்ைற இ த் க் ெகாண் வந்த ஒ ைபயன் ரஹீமின் திைரச்
ேசணத் மிதிைய பி த் க் ெகாண் , அல்லல்லா இல்லல்லா என் கத்திக்
ெகாண்ேட திைரேயா ெதாடர்ந் ஓ வந்தான்.
தான் காத் க் ெகாண் ந்த ேநரம்வந் விட்டெதன் ரஹீ க்
மகிழ்ச்சியாக இ ந்த . அவன் தன் வாைள உ வினான். ஆனால், ம கணேம,
தன் வாைள உைறக் ள் ேபாட் விட்டான். ட வந்தவர்கள், ேகடயத்ைதத்
க்கிப் பி த் க் ெகாண் ன்ேனறினார்கேள தவிர வாைள வவில்ைல.
“ெகால் ங்கள் ெகால் ங்கள்!” என் விக்ெகாண்ேட, இ த் வந்த
ேவ டன் ஓ ய ைபயன், திைரேயா ெதாடர்ந் ஓட யாமல், கீேழ,
தைரயில் வீழ்ந் விட்டான். ேச ம், நீ ம் நிைறந்த நிலத்தின் க்ேக,
அவர்கள் திைரகள் ேபாய்க் ெகாண் ந்தன. மார் ஒ மணி ேநரமாக ஓ க்
ெகாண் ந் ங் ட அவர்கள் அந்த பள்ளத்தாக்கிேலேய ெசன்
ெகாண் ந்தார்கள். ேபார் ெசய் ம் இடம் அவ்வள ரத்தில் இ ந்த .
ேபா ம் வழிகளில், சகதிகளில், பாதி ைதந்த உடல்க ம், ெவட் ப்பட்ட
ண்டங்க ம் ஆங்காங்ேக கிடந்தன. அவற்ைறக் கண்ட திைரகள், மிரண்
விலகித் திைசமாறித் தி ம்பி ஓ ன. ஆளில்லாத திைரக ம் அவர்கைளப்
பின்பற்றி ஓ வரத் ெதாடங்கின. ஆங்காங்ேக சிதறிக்கிடந்த ெபா ள்கைள
அரபியர் சிலர் ெகாள்ைளயிட் க் ெகாண் ந்தார்கள்.
இப்ெபா நிச்சயமாக ல்தான் நம்ைம ம் ேபாரில் திக்கச் ெசால் வார்
என் ரஹீம் எதிர்பார்த்தான். ஆனால், ெபா சாய்ந் இ ண் வ ம்
ேநரத்தில் ஒ ேதாட்டத்தில் வந் இறங்கிய க்கிக் திைரப் பைடகளின்
அ ேக, வந் ேசர்ந்தார்கள். க்கிப் பைடகள் எங்ேகா கிைடத்த காய்ந்த
ப்பிகைளக் ெகாண் வந் எரித் ெந ப் காய்ந் ெகாண் ந்தார்கள்.
அங்ேகேய, இர தங் ம்ப , ஆைணயிடப்பட்ட ெகாரசானியப் பைடக்
உண ம் கிைடக்கவில்ைல; ளிர்காய ெந ப் ம் கிைடக்கவில்ைல.
இந்த சங்கடமான ழ்நிைலயில் அன்ைறய இரைவக் கழித் க்
ெகாண் ந்த அவர்கள், காைல ெவளிச்சம் ேதான்றிய சமயத்தில் ரத்தில்
ேபரிைக ழக்கம் ேகட் எ ந்தார்கள்.
அந்தப் ேபரிைகெயாலி கிறிஸ்தவர்களின் காமிலி ந் கிளம்பிய .
இ ட் ல் நடந்த ஏேதா ஒ ழ்ச்சியினால், கிறிஸ்தவப் ேபரரச ைடய
பின்னணிப்பைட, ெவ ரத்திற் ப் பின்ேனாக்கிச் ெசன் விட்ட .
காலாட்பைடகேளா, மைலப் றத்திேல ண் க்கப்பட் தனியாக ல்தா ைடய
பைடகளால் ழப்பட் ச் சரண் அைடந் விட்ட . இந்த இக்கட்டான,
ழ்நிைலயில் கிறிஸ்தவச் சக்கரவர்த்திக் , தன் ைடய பைடையச் சிறி
பின்வாங்கிக் ெகாள் ம்ப ேநர்ந் விட்ட . இப்ெபா , ெபா வி ந்த ம்
திய பைடெய ப் க் க் கிளம் ம்ப தன் ைடய திைரப் பைடைய
அைழக் ம் அைடயாளமாகத்தான் ேபரிைகெயாலி எ ப்பப்பட்ட . உமா ம்,
ரஹீ ம், ளிர்தாங்காமல், ஒ ங்கி உறங்கிக் கிடந்தார்கள். அவர்க க் இந்த
விஷயங்கேள அ ேயா ெதரியா . அவர்க டன் ட வந்தவர்கள்
அவர்க ைடய திைரக க் ம், ேசணம் ட் ஆயத்தம் ெசய் ,
அவர்கைள ம் எ ப்பிக் கிளம்பச் ெசய்தார்கள். என்ன நடக்கிற என்
ரியாமேல அவர்கள் இ வ ம், பாய்ந்ேதா ம் திைரகளின் ேமேல,
பக்கெமல்லாம் பைடவீரர்கள் ழப் ேபாய்க் ெகாண் ந்தார்கள். ஒேர ச்ச ம்
ழப்ப மாக இ ந்த , உமா க் ப் பார்த்த இடெமல்லாம்
ழப்பமாகேவயி ந்த . ஒ திைர வீரனின் தைலப்பாைக சரியாகக்
கட்டப்படாமல் காற்றில் ஆ க் ெகாண் ந்த . ஒ மனிதன் வாையத்
திறந்தப ேய, ெவ ங்காலால் ஓ க் ெகாண் ந்தான். ஒ வண் கவிழ்ந்
ெகாண் ந்த . அதன் கீேழ, ஒ யானவன் ந ங்கிக் கிடந்தான்.
தி ெரன் ஒ பக்கத்திேல ஒ மனிதன், மண் யிட் ஊர்ந் வ வ
ெதரிந்த . காயமைடந்தி ந்த அவன் அ கிேல திைரைய நி த்தித் தன்
ைகேவலால் அவைனக் த்தினான், ஒ வீரன். அந்த ேவல், கவசத்ைதத்
ைளத் க் ெகாண் அவ ைடய உடலிேல, ஆழப் பதிந்த . அவன்
வாய்வழியாக, தி ெகாட் த் தைலசாய்ந் , கீேழ வி ந்தான்.
அப்ப யி ந் ங் ட அவன் உடல் நகர யற்சித் க் ெகாண் ந்த . அப்ப ச்
ெசத் வீழ்ந்த வீரைன உமார் ஆச்சரியத்ேதா உற் ேநாக்கினான். அவன் ஒ
கிறிஸ்தவ வீரன் ேபால் இ ந்த .
ரஹீம் எங்ேக இ க்கிறான் என் ெதரிந் ெகாள்வதற்காகத்
தி ம்பிப்பார்த்தான் உமார். தைலப்பாைக சரியாகக் கட்டாமல் வந்
ெகாண் ந்த வீரன், தன் இ ப்பிேல பாய்ந்த ஓர் அம்ைபக் ெகட் யாகப்
பி த் க் ெகாண் வலிதாங்காமல் னகிக் ெகாண் ந்தைதக் கண்டான்.
திைரகள் ேபாய்க் ெகாண்ேடயி ந்த பாைதயில் இங் மங் ம் டாரங்கன்
ெதரிந்தன. இ ம் கள் ேமா ம் சத்த ம், அல ம் ஒலி ம் எ ந்தன.
தன் ைடய திைர ைர தள்ளிக் ெகாண் ப்பைதக் கண்ட உமார் தன்
க வாளத்ைதத் தளர்த்தினான்.
இவ்வள ேநர ம் ேபார்க்களத்தின் உள்ேள சண்ைடயின் மத்தியிேல ந்
வந்தி க் ம் தான் அைத ணராம ம், உைறயில் இ ந்த வாைள உ வாம ம்
இ ந்த நிைனப் க் வந்தேபா உமா க் ச் சிரிப்பாய் வந்த . ஒ ெபரிய
டாரத்தின் அ கிேல ரஹீம் நின் ெகாண் ந்தான். அவைனச் ற்றி எங் ம்
நிைறந்தி ந்த ெகாரசானியர்கள் டாரங்க க் ள் ஏ ம் ெபா ள்கள்
கிைடக் மா என் ேத ப் பார்த் க் ெகாண் ந்தார்கள். அவர்கைள எ ம்
ெசய் ம்ப யா ம் ெசால்லவில்ைல. அவர்கள் ழந்ைதகைளப் ேபாலக்
விக்ெகாண் ம் அங் ம் இங் ம் ஓ க்ெகாண் ம் இ ந்தார்கள். ரஹீ டன்
வந்தவர்களில் ன் ேபர் அந்தக் டாரத்தின் உள்ேளயி ந் பட் த்
ணிகைள ம் ெவள்ளிப் பாத்திரங்கைள ம் அள்ளிக் ெகாண் வந்தார்கள்.
அவர்கள் ஒ ெபண்ைண ம் இ த் க்ெகாண் வந்தார்கள்.
அவள் ம ண்டவள் ேபால் தன்ைனச் ற்றி ம் பார்த்தாள். அவ ைடய
கண்களின் இ றத்தி ம் ஒளிவீ ம் தைலமயிர்கள் சாய்ந் வி ந்தி ந்தன.
காய்ந்த ேகா ைமத் தாள்கள் ேபால் அைவ பளபளத்தன. அவள் க்கா
அணிந்தி க்கவில்ைல. அவ ைடய ெமல்லிய இைடயில் ெபான் ைட ஒன்ைற
அணிந்தி ந்தாள்.
அந்தக் ெகாரசானியர்கள் இதற் ன்ேன இப்ப ப்பட்ட ஓர் கிறிஸ் வ
இளமங்ைகையப் பார்த்தேதயில்ைல. எல்ேலா ம் அவ ைடய அழகிய
உ வத்ைதத் திறந்த வா டன் பார்த் க் ெகாண் ந்தார்கள்.
“உமார்! அல்லா நமக் அ ள் ரிந் விட்டார் ெவற்றி கிைடத் விட்ட ”
என் ரஹீம் மகிழ்ச்சி டன் றினான்.
ெவற்றி என் அவன் றிய ரலிேல விசித்திரமான ஓர் ஒலி இைழந்
கலந்தி ந்த .
‘இந்தப் ெ ண் கிறிஸ் வப் ேபரரசரின் அ ைமகளில் ஒ த்தியாக இ க்க
ேவண் ம். என் பங் க் நான் ஒ மத ேராதியான நாையக் ெகான்
விட்ேடன்! வா ங்கள்; டாரத்திற் ள்ேள ேபாய்ப் பார்க்கலாம்!’ என் ரஹீம்
அைழத் க் ெகாண் ந்தேபா அவ ைடய ேவைலக்காரன் யார்மார்க்
‘எச்சரிக்ைகயாயி ங்கள்’ என் வினான். டாரங்க க் ஊேட சில
மனிதர்கள் விைரந் வந் ெகாண் ந்தார்கள். அவர்கள் ஏறிவந்த
திைரகள் வியர்த் வி வி த் அதன் உடெலங் ம் ேச ம் சகதி மாக
ஓ வந் ெகாண் ந்தன. ேபய் பி த்தவர்கள் ேபாலத் தீராத ெவறி டன்
கத்திகைள ம் ேகாடாரிகைள ம் ஏந்திப் பி த் ச் ழற்றிக் ெகாண் ஓ வந்
ெகாண் ந்தார்கள். இ ம் த் தைலக்கவசங்களின் கீேழயி ந்த அவர்களின்
கங்கள் க க த் ச் ங்கியி ந்தன. அந்தக் திைர வீரர்கள் ெந ங்கி
வந்த ம் யார் என் ெதரிந்த . ஆேவசம் பி த் ப் பாய்ந்ேதா வந்த அவர்கள்,
ேதாற்ற கிறிஸ்தவர்களிேல சிலர்!
அவர்கைளக் கண்ட ம், உமார் தன் திைரயின் க வாளத்ைதப் பி த்
இ த் த் தி ப்பினான். அந்த வீரர்கள் அவன் ேமல் பாய ெந ங் ம்ேபா ,
அந்தக் திைர தி ெரன் தி ம்பிப் பின்வாங்கி உமாைரக் கீேழ தள்ளிவிட்
ஓ ய .
கீேழ வி ந்த உமாரின் ேதாளில் ஏேதா ஒ ெபா ள் இ த்த . பாய்ந்
ெசல் ம் ஒ திைரயின் கால்கள் அவன் தைலக் ேமேல தாவிச்ெசன்றன.
வா ம் கண்க ம் சகதிய த் ப் ேபாயி ந்தன. கண்கைள நன்றாகத்
ைடத் க் ெகாண் பார்த்தெபா அவன் வி ந் கிடப்ப ெதரிந்த .
தள்ளா க் ெகாண்ேட அவன் எ ந் நின்றான். ேவைலக்காரர்களில் ஒ வன்
கண் க் த் ெதரியாத ஓர் எதிரி டன் ைககலப்ப ேபால் தைரயின் மீ
ழன் ெகாண் ந்தான். அவ க்க கிேல ரஹீம் தைரயின் மீ கிடந்தப
எ ந் உட்கார யற்சித் க் ெகாண் ந்தான். யார்மார்க் னிந் அவ க்
உதவி ெசய் ெகாண் ந்தான். உமார், ஒ ப் ேபாய் ரஹீமின் ைககைளப்
பி த் க் ெகாண்டான். அவன் ஏேதா ஒ மாதிரியாக உமாைர ேநாக்கி
ெம வாகச் சிரித்தான்.
“உனக் யார் இந்தக் ெகா ைம ெசய்தார்கள். எப்ப க் காயம் ஏற்பட்டட ?
ெசால்?” என் உமார் த் க் ெகாண்ேட ேகட்டான். காயம்பட் க் தி
ெயா கிச் ேசார்ந் ேபான ரஹீம் ஏ ம் ெசால்லாதவனாக அவைனேய ர்ந்
பார்த்தான். யார்மார்க்ைக ஒ த்தமான ணி ெகாண் வ ம்ப ச்
ெசால்லிவிட் ரஹீைம ெம வாகத் தைரயிேல கிடத்தி அவ ைடய
சட்ைடையத் க்கி காயம் ஏற்பட்ட இடத்ைதப் பார்த்தான். தி அவன்
ைககளிேல டாகப் பாய்ந் வழிந்த . அந்தக் தியிலி ந் ெமல்லிய
ஆவி எ ந் காற்றிேல கலந்த . யார்மார்க் உமார் அ கிேல வந் நின்
ெகாண் ெமல்லிய ரலிேல “ெதாண்ைடக் ழியிேல அவ ைடய உயிர்
ஊசலா க் ெகாண் க்கிறைத நீங்கள் பார்க்கவில்ைலயா? இனி, என்ன
ெசய்யப் ேபாகிறீர்கள்!” என் ேகட்டான். எ ந் நின் உமார் தன் தி
ேதா ய் ந் த ைககைளப் பார்த்தான். கதிரவனின் ஒளிக்கதிர்கள் அவன்
ைககளி ம், சிதறிக் ழம்பிக் கிடந்த தைரயி ம் பட் த் ெதளித்தன. ரஹீம்
கம் ெவ த் ச் வி வைத நி த்திவிட்டான். ெதாண்ைடக் ழி சிறி
ேநரம் த் க் ெகாண் ந் விட் ப் பிற நின் ேபாய்விட்ட .
ரஹீமின் ேவைலக்காரன் ஒ மி கம் ேபால் உ மிக் ெகாண்ேட தன் இ ப்பில்
இ ந்த ஒ வைளந்த கத்திைய உ வினான். ரஹீம் ெசத் க் ெகாண் க் ம்
ேபா அ கிேலேய நின் ெகாண் ந்த, பி பட்ட அந்தக் கிறிஸ்தவப்
ெபண்ணின் மீ பாய்ந்தான் யார்மார்க்.
 உத க்க, “உயி க் உயிர், பழிக் ப் பழி’ என் விக்ெகாண்ேட
அவைளத் தாக்கினான். அவள் பின் க் விலகிக்ெகாண்டாள். அவ ைடய
ஆைட கத்தியால் கிழிபட்ட . அவள் ஓ வந் உமாரின் கால யிேலேய வீழ்ந் ,
அவன் கால்கைளப் பி த் க் ெகாண்டாள். அவ ைடய உடல் ந ங்கிக்
ெகாண் ந்த . அவள் எ ம் ேபசவில்ைல. ஆனால் அவள் கண்கள்
ேவதைனேயா ம் ப்ேபா ம் அவைன உற் ேநாக்கின.
“ ட்டாேள!” என் விக்ெகாண்ேட உமார் யார்மார்க்கின் ைகையப்பி த்
அப் றம் தள்ளினான். அவன் எ ம்பில் வ வில்லாத ேபால் தைரயில் வீழ்ந்
“ஆய்லல்லா ஆய்லல்லா” என் னகினான்.
அந்த ேராமானியப் ெபண்ைண, டாரத்திற் ள் ேபா ம்ப உமார்
ெசான்னான். அவன் ேபச் விளங்காமல் அங்ேகேய நின்றாள். அவன்
டாரத்ைதச் ட் க் காண்பித்த ம், தி ம்பித் தி ம்பிப் பார்த் க் ெகாண்ேட
டாரத்ைத ேநாக்கி நடந்தாள். மற்ற ேவைலக்காரர்களின் உதவி டன் ரஹீமின்
உடைலக் டாரத்திற் ள்ேள க்கிவந் ச க்காளத்தின் ேமேல
கிடத்தினான். தன் ைகக் திையத் ணியில் ைடத் க் ெகாண்
அவர்கைள நல்ல தண்ணீர் ெகாண் வ ம்ப ஏவினான். தண்ணீரில் தன்
உயிர்த் ேதாழன் கத்ைதக் க வித் ைடத்தான். சிறி ேநரம் ெசன்ற ம்
அந்தப் ெபண் ம் அவன் அ கிேல வந் உட்கார்ந் க் ெகாண் ,
அவனிடமி ந் ணிைய வாங்கிக் ெகாண்டாள். அவள் ரஹீம் தைலயி ம்,
ெதாண்ைடயி ம் ப ந்தி ந்த அ க்ைகத் ைடத் விட் த் ய்ைமப்
ப த்தினாள். அவ்வா ெசய் உமாரின் உள்ளத்தில் நல்லஎண்ணம்
உண்டாக்கலாம் என் அவள் நம்பிய ேபால் இ ந்த . பிற அவள் அந்த
உடலின் ஆைடகைள ஒ ங் ப த்தினாள். நானாக இ ந்தால் ெசத் ப்ேபான
ஒ கிறிஸ் வ ைடய உடைலத் ெதாடேவ மாட்ேடன் என் உமார் எண்ணிக்
ெகாண்டான். ரஹீ க்காகச் ெசய்ய ேவண் ய காரியங்கள் எத்தைனேயா
இ ந்தன. அவற்றில் ஒன் ட வி பட் ப் ேபாகாமல் ெசய் க்க
ேவண் ெமன் அவன் தீர்மானித்தான்.
அன் இர ப த்த தா டன் ய ல்லா அவைனப் பார்த்
அ தாபத்ேதா றினார். “மகேன! னிதமான கிணற்றிலி ந் ெவளிவ ம்
தண்ணி ம், கைடசியில் தைரக் ள்ேள ேபாய்ச்ேசர ேவண் ய தான்!
அல்லாவிடமி ந் உயிர் ேதான் கிற . தி ம்ப ம் தீர்ப் நாள் வ ம்ேபா
அவரிடம் இந்த ஆத்மா ேபாய்ச்ேசர ேவண் ய தான்” என் அந்த ல்லா
றினார்.
அவ ைடய மனதிேல, ரஹீமின் கம் ேதான்றிய . ஈரமண்ணிேல சகதியின்
நிறத்திேல அ ெதரிந்த . இப்ெபா ேதா, ய்ைமயான ைத ழியிேல
இ ண்ட மண்ணின் அ ப்பரப்பிேல, ெமக்காைவ ேநாக்கிக் கால்கைள நீட் க்
ெகாண் அவ ைடய உடல் கிடந்த .
ேவைல ந்த ம் ல்லா கிளம்பிவிட்டார். அவரால் ைதக்கப்பட ேவண் ய
பிணங்கள் எத்தைனேயா இ ந்தன. உமாைர யார்மார்க் ஒ நாையப்ேபால் பின்
ெதாடர்ந் வந் , அவன கிேல கீேழ உட்கார்ந் ெகாண்டான். அவன் உடல்
ன் ம் பின் ம் ஆ க் ெகாண் ந்த . அவ ைடய தைலவன்
ைதக்கப்பட் விட்டான், அவ க் ஒ வைகயில், அ நல்லேத! இனி அவன்
அ ைமயாக இ க்க ேவண் யதில்ைல. ஆனால், உமா க் அப்ப யில்ைல,
ஒன்றாக வளர்ந் அண்ணன் தம்பி ேபால் பழகிய அவைன இழப்பெதன்றால்
அ ெபா க்க யாத ேவதைனயன்ேறா? அந்த இடத்ைதவிட் அவன்
ேபாவெதன்ப ெப ங்கஷ்டமான காரியம். இந்த இடத்திேல மைழயால்
அரிக்கப்பட் ப் ல் வளர்ந் ேகா ைம விைதத் அ க்கப்பட் ம்,
எத் த ைனேயா ஆண் கள், பலவிதமான ெசயல்க ம் நடத்தப்ப ம் மியின்
கீேழ அவன் ப த் க் கிடக்க ேவண் ம். தீர்ப் நாள் வந் ஒவ்ேவார்
ஆத்மா ம் அதனதன் உடலிேல ேசர்ந் ெகாள் ம் வைரயிேல,
பார்ைவக்ெகட்டாத திைரமைறவிேல ரஹீம் காத் க் ெகாண் கிடக்க
ேவண் ம். கன்னத்தில் ைகைவத்தப வி மட் ம் உட்கார்ந்தி ந்தான் உமார்.
கடந்த இரண் நாள் அைலச்ச ம் இப்ேபா இல்லாமல் இ ந்த , தவிர அவன்
மனம் வ ம் ன்பத்திலாழ்ந்தி ந்த .
“ரஹீம!் உன் ைடய உடல் ஒ டாரம் ேபான்ற . உன் உயிர் அதிேல வந்
சில நாள் தங்கியி ந்த . டாரம் தாக்கப்பட் விட்ட , தன் ைடய ெந ம்
பயணத்ைதத் ெதாடங்கிவிட்ட . அந்தப் பயணத்திேல விைரவில் நா ம்
கலந் ெகாண் உன்ைனக் காண வ ேவன்” என் உமார் லம்பினான்.
“ஆெமன்! அைமதி ண்டாகட் ம்!” என் யார்மார்க் உடன் ெமாழிந்தான்.
டாரத்திற் ள்ேள ஒ ெம வர்த்தி எரிந் ெகாண் ந்த . அைத
விழித் ப் பார்த் க் ெகாண் உமார் உட்கார்ந்தி ந்தான். ஒ ைலயிேல
கிடந்த ஆைடகளின் மத்தியிேல ங்கிக் ெகாண் ந்த அந்த ேராமானியப்
ெபண் எ ந் ஒ ஜா யிலி ந்த திராட்ைச ம ைவ ஒ கண்ணா க்
வைளயிேல ஊற்றிக் ெகாண் வந் ெகா த்தாள். உமார் அைத உதறித்
தைரயிேல தள் வதற்காகத் தன் ைகைய ஓங்கினான். நிசாப் ர் வீதியில்
உள்ள சத்திரத்தில், அவ ம் ரஹீ ம் ஒன்றாகப் ேபசிக் ெகாண் ந்தேபா ,
ரஹீம் அவ க் ம ஊற்றிக் ெகா த்த காட்சி நிைன க் வந்த . அவன்
அவளிடமி ந் அந்தக் வைளைய வாங்கி அதில் இ ந்த ம ைவக்
த்தான். ளிர்ந்தி ந்த அவ ைடய உடலிேல ஒ விதமான கதகதப்
உண்டாகிய . உமார் க்கக் க்க அந்தப் ெபண் வைளைய நிரப்பிக்
ெகாண்ேடயி ந்தாள். அ ப் மி தியால் ெப ச் விட் க்ெகாண்ேட உமார்
ணிக் வியலின் ேமல்ப த் உறங்கத் ெதாடங்கினான்.
ெம வர்த்திைய அைணத் விட் அவன் அ கிேல உட்கார்ந் ெகாண்
வானம் ெவ த் வ வைதக் கவனித் க் ெகாண் ந்தாள். எல்லாம்
ெதளிவாகத் ெதரி ம், அள ெவளிச்சம் வந்த ம் ஒ ெவண்கலக்
கண்ணா ைய எ த் ைவத் க் ெகாண் அவள் அதில் தன் உ வத்ைதப்
பார்த் க் ெகாண்ேட தைலைய வாரிவிட் க் ெகாண்டாள். ஒேர இரவிேல
தன் ைடய எஜமானர்கைள மாற்றிக் ெகாள் வ அவ க் ப் திதல்ல
பழக்கமான விஷயந்தான்.
 ் ் ் ் ் ்
6. பைகவ கக ம பண ளள லதான!

அந்த மைலப் பள்ளத்தாக்கின் ம ேகா யிேல ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான்

அவர்க ைடய டாரம் அ க்கப்பட்ட .
அந்தக் டாரத்தின் வாசலிேல க்கி அமீர்கள் ட்டங் ட்டமாக வந்
ைழந்தார்கள். மத்தியிேல விரிக்கப்பட் ந்த நைட பாைதச் ச க்காளத்தின்
இ பக்கத்தி ம் பலர் மியி ந்தார்கள். நைடபாைதச் ச க்காளத்தின் ஒ
ேகா யிேல இ ந்த ன் ேபைர ம் பார்ப்பதற்காக அவர்கள் ஒ வர்ேமல்
ஒ வர் இ த் க் ெகாண் ம் ேதா க் ேமல் எட் ப்பார்த் க் ெகாண் ம்
நின்றார்கள். அந்த ன் ேப ம் யார் என்றால், ேராமானஸ் டயஜீன்ஸ் என்ற
ேராமானியர்களின் ேபரரசர். அந்தப் ேபரரசர், ேபார்க்களத்தில் அ பட்
ர்ச்ைச ற் க் கிடந்தேபா , அவைரக் கண் பி த் க் ெகாண் வந் ,
ல்தான் கால யிேல ஒப்பைடத்த ஒ ஸ்லிம் அ ைம, ல்தான் ஆல்ப்
அர்சலான் ஆகிேயார்தாம்.
ேராமானஸ் என்ற கிறிஸ்தவப் ேபரரசன், ல்தான் அவர்களின் ன்னாேல
மண் யிட் வணங் ம்ப கட்டாயப்ப த்தப் பட்டார். தைல னிந்த தன் ைடய
அரசியல் ைகதியின் க த்தின்ேமேல தன் கால ையத் க்கி ஒ ைற
ைவத்ெத த்த பிற அவைர வலப் றத்திேலயி ந்த ஆசனெமத்ைதெயான்றில்
அமர ைவத்தார் ல்தான். கிழக்ைக ம் ேமற்ைக ம் ஆ ம் அந்தப் ேபரரசர்கள்
இ வ ம் தன் தலாக ேந க் ேநராகப் ேபசிக்ெகாள்வைதப் பார்க்க அங்
யி ந்தவர்கள் மிக ஆவலாக இ ந்தார்கள். ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான்,
அரசியல் ைகதியான அந்தக் கிறிஸ் வப் ேபரரசர் ேராமானைஸப்
பார்த் க்ேகட்டார்: “நான் உம் ைடய ைகதியாக்கப்பட் உம் ன்னாேல
ெகாண் வந் நி த்தப்பட்டால், நீர் என்னிடம் எவ்வா நடந் ெகாள்வீர்?
ெசால் ம்” . இ தான் அவ ைடய ேகள்வி.
ேகள்வி ெமாழிெபயர்த் ச் ெசால்லப்பட்ட ம் ேராமானஸ் சற் த்
தைலநிமிர்ந் சிரித் விட் “தங்கைள மிகக் ெகா ைமயாக நடத் ேவன்”
என்றார்.
ல்தான் அவர்களின் இ ண்ட கத்திேல ஒ ன்னைக மின்னிய .
“இப்ெபா நான் உம்ைம என்ன ெசய்ேவன் என் எதிர்பார்க்கிறீர்? என்
ம ப ம் ேகட்டார்.
பி பட்ட அந்தக் கிறிஸ் வச் சக்கரவர்த்தி, ர்ைமயான தன் எதிரிகளின்
கங்கைள ஒ ைற கவனித் விட் ஒ தீர்மானத்திற் வந் பதில்
றினார்.
“இந்த இடத்திேலேய தாங்கள் என்ைன வாளால் சீவிக் ெகான் விடலாம்,
அல்ல தங்க ைடய நாட் க் என்ைன இ ம் ச் சங்கிலிகளால் பிைணத்
அைழத் க்ெகாண் ேபாகலாம், அல்ல என்னிடமி ந் வி தைலப் பணம்
ெபற் க் ெகாண் வி விக்கலாம். இம் ன்றில் எைதயாவ
ெசய்வீர்கெளன் தான் எதிர்பார்க்கிேறன்” என்றார்.
இந்தக் கிறிஸ்தவச் சக்கரவர்த்தியின் வார்த்ைதகள் ஆல்ப் அர்சலான்
அவர்களின் உள்ளத்திேல ஒ வி ப்பத்ைத உண்டாக்கின. ஆண்ைம ைறயாத
ஒ வைனத் தாம் அ ைமப்ப த்தியைத நிைனக்க அவ க் ப் ெப மிதமாக
இ ந்த . ேராமா ரியின் சீஸர் ஒ வ ைடய க த்திேல தாம் கால ைவக்க
ேநர்ந்த , அவ க் ப் ெப ைமயாக இ ந்த .
“நான் உம்ைம என்ன ெசய்வெதன் ெசய் விட்ேடன், என்ன
ெதரி மா? என் ல்தான் அவர்கள் ேகட்ட டேன, தகப்பனா க் ப் பின்னாேல
வீற்றி ந்த இளஞ்சிங்கம் ன்னாேல நிமிர்ந் பார்த்தான். அவ ைடய ைககள்
இ ப்ைபத் தடவின. ஸ்லீம்கள் ெவற்றி ெப வார்கள் என் ம் இரண்
அரசர்க ேம இறந் ேபாவார்கெளன் ம், ேசாதிடம் ெசால்லப்பட்டைத அவன்
மறக்கவில்ைல.
ல்தான் தான் ெசால்ல வந்தைதத் ெதாடர்ந் “உம்மிடமி ந் நான்
வி தைலப் பணம் ெபற் க் ெகாண் , ஆண் ேதா ம் கப்பங்கட்ட
ேவண் ெமன்ற கட் ப்பாட் ன் ேபரில் நான் உம்ைம வி தைல ெசய்கிேறன்.
எல்லாவிதமான மரியாைதக ட ம் பைடவீரர்க ட ம் உம் ைடய
ேதசத்திற் நான் உம்ைம அ ப்பி ைவக்கிேறன்” என் த்தார்.
இளஞ்சிங்கம் ெப ச் விட் க்ெகாண்ேட, தன் இ க்ைகயில் சாய்ந்தான்.
நிசாப் ைரச் ேசர்ந்த அந்த இளம் மாணவன் அவ க் ச் ெசான்ன ேசாதிடம்
பலிக்க ேவண் மானால் கிறிஸ்தவ அரசன் அந்த இடத்திேலேய
ெகாைலயாளியால் ெகால்லப்பட் க்க ேவண்டாேமா?
இளஞ்சிங்கத்தின் கன - இப்ப ஆயிற் .
 7. அ ைமக் ம் கவைலகள் ஆயிரம் உண் !

உமார் ங்க யாமல் ரண் ெகாண் ந்தான். உடம் கைளத் ப் ேபாய்

இ ந்தா ம் ட மனம் அைலபாய்ந் ெகாண்ேடயி ந்த . தன் நண்பன் ரஹீம்
சா ம்ேபா மாதிரியாகப் ன்னைக ரிந்த அவ ைடய கம் உமாரின்
மனக்கண்ைண விட் நீங்கேவயில்ைல.
நண்பர்கள் இ வ ம் ஒ தாய் வயிற்றிேல பிறந்த இரட்ைடக்
ழந்ைதகைளப் ேபால் ஒட் ப் பழகியவர்கள். வழிெந க எல்லாவற்ைற ம் பங்
ேபாட் க்ெகாண் அ பவித்தவர்கள். இப்ேபா தன் உடம்பில் சரிபாதி
ேபாலி ந்த நண்பன் ெசத் ப் ேபாய்விட்டான்! இனி என்ன ெசய்வ ?
எைதப்பற்றி ம் கவைலப்படாதவனாக இ ந் வந்த உமா க் இப்ெபா
ரஹீ க் ப் பதிலாக அவ ைடய பணியாட்கைள நடத் ம் ைற
ெதரியவில்ைல. ஆனால் பணியாட்கேளா தங்கள் எஜமானன் இறந் விட்ட பிற
உமாரிடமி ந்ேத உத்தர கைள எதிர்பார்த் க் ெகாண் ந்தார்கள்.
ேபாரில் ெவற்றி கண்ட அராபியர்க ம் மற்றவர்க ம் ெகாள்ைளப்
ெபா ள்கேளா ம், பி பட்ட அ ைமகேளா ம் தத்தம் ப திகைள ேநாக்கிப்
பயணப்படத் ெதாடங்கினார்கள். உமா ம் நிஜாப் க் ப் றப்பட ேவண் ய
காரியங்களில் ஈ பட ேவண் யவனானான்.
ஆனால் உமார் ேபார்க்களத்திலி ந் ஒ சி கத்தி ட எ த் க்
ெகாண் ேபாக வி ம்பவில்ைல. தன் உயிர் நண்பனான ரஹீைமப் பறிெகா த்த
யரத்ைத நிைன ட்டக் ய எந்தப் ெபா ைள ேம அவன் எ த் ச் ெசல்ல
வி ம்பவில்ைல.
ரஹீமின் பணியாளான யார்மார்க் தன் எஜமானனின் க ப் க் திைரக்
ேசனங்கட் , இறந் ேபான தன் தைலவ ைடய ஆ தங்கைள ம்
ெபா ள்கைள ம் ட்ைடயாகச் ேசணத்தின் பின் றத்திேல கட் னான். உமார்
அந்தக் க ப் க் திைரையப் பார்த்தான். ெவ ம் ேசணத் டன், அைதத்தன்
பக்கத்தில் நடத்திக் ெகாண் வழி வ ம் ெசல்வ இயலாத காரியம்
என் ேதான்றிய . ஆனால் அவற்ைற ரஹீ ைடய தகப்பனாரிடத்தில்
ஒப்பைடக்க ேவண் ய கடைம ம் அவ க் இ ந்த .
“இந்த ேராமானியப் ெபண்ைண அந்தக் திைரையச் ெச த்திக்
ெகாண் வரச் ெசய்யலாேம! அவைளச் மந் ெசல்ல ேவ மி கங்க ம்
இல்ைல” என் யார்மார்க் ெசான்னான்.
அ ைமயாகப் பி பட்ட அந்தப் ெபண் ரஹீமின் ெசாத்தாவாள். அவைள ம்
ட அைழத் ச் ெசல்ல ேவண் ம். பட் ப் ேபான்ற ந்த ம், அழ ம்
இளைம ம் ெபா ந்திய அவைள, நிசாப் ர் அ ைமச் சந்ைதயில் நல்ல
விைலக் விற்கலாம். ேராமானியர்களின் ேதசத்ைதச் ேசர்ந்த அவேளா
கிேரக்க ெமாழியில்தான் ேபச ம். பள்ளிக் டத்தில் உமார் ப க் ம்ேபா ,
பல கிரீக் வார்த்ைதகைளத் ெதரிந் ெகாண் ந்தான். அந்த அைர ைறக்
கிேரக்கச் ெசாற்கைள ைவத் க் ெகாண் அந்தப் ெபண்ேணா ேபசி,
அவைளப் பற்றிய சில விவரங்கைளத் ெதரிந் ெகாண்டான்.
அவ ைடய ெபயர் அழகி ேஸாயி என்ப . கான்ஸ்டான் ேநாபிள் நகரில்
அவள் எப்ேபா ம் அ ைமப் ெபண்ணாகேவ இ ந் வந்ததால் அவ க் ேவ
உற எ ம் கிைடயா . ேராமானியச் சக்கரவர்த்திையப் ேபாலேவ,
இஸ்லாமியர்கைள எளிதாக அ த் விரட் விடலாம் என் எண்ணிக்
ெகாண் ந்த கிறிஸ் வ இரா வ அதிகாரி ஒ வர் அவைளத் தன் அ ைமப்
ெபண்ணாகப் ேபார்க்களத்திற் க் ட் வந்தி ந்தார். அந்த அதிகாரி
றிய க்கப்பட் அவரிடமி ந் அழகி ேஸாயி பறிக்கப்பட் எதிரிகளின்
ைகயில் சிக்கிக் ெகாண் விட்டாள். இவ்வள தான் அவ ைடய கைத!
‘நான் அந்தக் க ப் திைரயில் ஏறி வ கிேறன். அழகி ேஸாயிக்
என் ைடய திைரையக் ெகா ங்கள்!’ என்றான் உமார். வீர மரணம் அைடந்த,
ெசல்வனான தன் நண்பனின் க ப் திைரயில் ஓர் அ ைமப்ெபண் ஏறிவரக்
டாெதன் நிைனத்தான் ேபா ம்.
அழகி ேஸாயி க்கா ேபாட் க் ெகாண் , உமா க் ப் பின்னாேல
வந் ங் ட, வழியில் கண்டவர் எல்லாம், அவ ைடய உைடைய ம், ப ப்பான
ந்தைல ம் பார்த் , அவள் ேபாரிேல பி பட்ட ஓர் அ ைமப்ெபண் என் ம்
அவள் அ கில் தனியாக ம் அைமதியாக ம் வ ம் வீர ைடய உைடைம
என் ம் எண்ணிக் ெகாண்டார்கள்.
நீண்டவழிப் பயணத்தின்ேபா , தன் தலாக இரவிேல தங் வதற்காக
அவர்கள் பி த்த இடம் மிக ம் வசதிக் ைறவாக இ ந்த . ஒட்டகப்பாைத
வ ம் ஒேர ட்டம்! ஏராளமான பைடகேளா காமிட் ந்த ஒர் அமீரின்
டாரத்திற் அ கில், ஒ ைன நீர்க்கிணற்றின் பக்கத்தில் உமார்
தன் ைடய டாரத்ைத அைமக் ம்ப ேநரிட்ட . அவ டன் வந்த
ேவைலக்காரர்கேளா, எந்த விஷயத்ைத ம் ெசால்லாமல் ெசய்வேதயில்ைல
என்றி ந்த . திைரகைள எங் கட்டேவண் ெமன் ம், அமீ ைடய
ஆட்களிடம், ேபரம் ேபசி ெராட் ம் பார்லி ம் வாங்கி வ வ எப்ப என் ம்
அவன் ஒவ்ெவான் ம் அவர்க க் ச் ெசால்ல ேவண் யி ந்த . அந்த
இரவில் உமார் ப த் றங்கப் ேபா ம் சமயத்தில் ரஹீமின் நிைன அவன்
மனத்திேல வந் நிைறந் ெகாண்ட .
டாரம் நட் ைவத்தி ந்த கம்பின் அ கிேல ெந ப் எரிந்
ெகாண் ந்த . அ அடங்கிச் சாம்பலா ம் வைரயில், ப க்ைகயில்
உட்கார்ந்தப உமார் விழித் க் ெகாண்ேடயி ந்தான். தல் நாள் காைலயில்
த்த ம சிலமணி ேநரங்கள் அவைனத் தன்ைன மறக்கச் ெசய்தி ந்த
அவ க் நிைன க் வந்த . ஆனால் இப்ெபா ம க் வைளதான்
இ ந்த ; ம இல்ைல! ம ஜா யில் ெகாஞ்ச நஞ்சமாவ மீதியி க்காதா
என்ற ஆவேலா ட்ைடைய அவிழ்த் , அதில் இ ந்த ெவள்ளி ஜா ையக்
ைகயில் எ த் ப் பார்த்தான். ரஹீமின் வாழ் என் ம் ம இ ந்த ேகாப்ைப
அதிவிைரவில் காலியாகிவிட்ட அவன் இப்ெபா சாைவத் த விக்
ெகாண் ைத ழியிேல கிடக்கிறான்.
அந்தத் யர நிைனைவக் கைலப்ப ேபால் அவன கில் ஓர் ஒைச
உண்டாயிற் . ப க்ைகயைற உைடக டன் அவன கில் ங்கிக்
ெகாண் ந்த அ ைமப்ெபண் ேஸாயி ரண் ப த் ப் ெப ச் விட்டாள்.
உமார் னிந் அவள் கண்கைள க் ெகாண் ந்த ந்தைல ஒ க்கிவிட்
அவள் கத்ைதப் பார்த்தான். அவ ைடய அழகிய கண்கள் இ ண்
நைனந் ேபாய் இ ந்தன. ஏேதா கவைலயின் மி தியால் அந்தப் ெபண்
தனக் த்தாேன அ ெகாண் இ ந்தி க்கிறாள்.
அவைள எ ப்பியப , “என்ன ேஸாயி? என் மி வாக உமார் ேகட்டான்.
கண்விழித்த அழகிேஸாயி தன் உத கைள விரித் உமாைர ேநாக்கிச் சிறிய
ன்னைகெயான்ைற ெநளியவிட்டாள். தான் கண்ணிர் விட்டதாக உமார் அறிந்
ெகாள்ளக் டாெதன் அவள் எண்ணினாள். தன் ெசாந்த ேதசத்ைத விட் ப்
றப்ப ம் இந்த நீண்ட பயணத்தில், இந்தப்ெபண் எைதப்பற்றி நிைனத் க்
ெகாண் இ ந்தி ப்பாள் என் உமார் வியந்தான். இப்ப , அவைளப்பற்றி
அவன் சிந்தித்த இ தான் தல் தடைவ. ஓர் அ ைமப் ெபண் க் ம்
ேபரரசனாகிய ல்தா க் இ ப்ப ேபால் கவைலகள் உண் . ஆனால் அைத
ெவளிேய ெசால்லிக் ைறப்ப வதற் த்தான் அ மதிக்கப் ப வதில்ைல!
உமார், அழகி ேஸாயிைய ெந ங்கி அவ ைடய ந்தைலப் பரிேவா
ஒ க்கிவிட்டான். அழகி வியப்ேபா ம் ஆவேலா ம் உமாைர ஏறிட் ப்
பார்த்தாள். பிற அவ க் த் தன் பக்கத்தில் இடம் ெகா ப்பதற்காக
ெகாஞ்சம் பின் க் நகர்ந் ப த் க் ெகாண்டாள். இப்ெபா அவள்
அ ைகெயல்லாம் எங்ேகேயா ேபாய்விட்ட . உமாரின் ைகபட்ட ம் அழகியின்
நா த் ப் அதிகமாகிய . அவைள உமார் தன் ைகக க் ள்ேள
வாஞ்ைசேயா அைணத் க் ெகாண்டான். தான் ேபார்த்தியி ந்த ணிைய
எ த் இ வ க் ம் ேசர்த் ப் ேபார்த்திக் ெகாண்டான். ழம்பிய சததி ம்,
இராக்காற் ம், ரஹீமின் சா ப் ன்னைக ம் தன் நிைனைவவிட்
இப்ெபா தாவ அக ம் என் எதிர்பார்த்தான்.
 தன் ேதா க் க் கீேழ ரண் ெகாண் ந்த தைல மயிைர ஒ க்கிவிட் க்
ெகாள்வதற்காக அழகி ேஸாயி அைசந்தாள். உமாரின் பக்கமாகப் ரண்டாள்.
அப்ெபா உமாரின் உத கள் அழகியின் க த்தில் பதிந்தன. ேதகத்தின்
கதகதப் ம் ந்தலின் மண ம் உமா க் இதமாக இ ந்தன. அந்தக்
கதகதப்ேப ஒ ேவட்ைகயாக மாறி உமாரின் கைளப்ைபெயல்லாம் மறக்க த்த .
அழகி ேஸாயியின் ஒவ்ெவா அைச ம் உமாரிடம் தன்ைன மறந்த ஒ
நிைலைய ண்டாக்கின.
அந்த இரவிேல அழகியின் ைகயைணப்பிேல, ேபார்க்களச் சகதி ம்,
நண்பனின் சா ம் உமா க் மறந் ேபாய்விட்டன. அைமதியாக ச் விட் க்
ெகாண் உலக நிைன எ மில்லாமல் உமார் அயர்ந் உறங்கினான்!
 8. கணிதம் கற்க வந்தவன் ஒற்றனா? தி டனா?

உமார் தன் தந்ைத இறந்த பிற தன் நண்பன் ரஹீமின் வீட் ேல உல்லாசமாக
வாழ்ந்தவன். ஆனால் ேபார்க்களத்திலி ந் அவன் தி ம்பி வந்த ம், ரஹீமின்
சா ச் ெசய்திையக் ெகாண் வந்த அவைன ரஹீமின் ெபற்ேறார்கள்
ர்க் றிெயன்ேற நிைனத் க் க ைமயாக நடத்தினார்கள். அவன் அைழத்
வந்த அழகி ேஸாயிைய ம் அ ைமச் சந்ைதயிேல விற்பதற்காகப் பறித் க்
ெகாண் ேபாய்விட்டார்கள். உமார் தங் வதற் இடமில்லாமல் நிஜாப் ர்
பட்டணத்தின் ெத க்களில் சில நாட்கள் அைலந்தான். ஒ காலத்தில் தன்
உயிர் நண்பேனா உல்லாசமாகத் திரிந்த வீதிகளில் இப்ேபா நடமா வ ட
அவ க் ப் ெபா க்க யாத யரமாக இ ந்த . அைத மறப்பதற்காகத்
தன் கவனத்ைத ேவ வழியில் தி ப்ப ேவண் ெமன் நிைனத் க் கணிதப்
ேபராசிரியர் அலி அவர்களிடம் வந் அவ ைடய மாணவனாக அவ ைடய
மாளிைகயிேல தங்கியி ந்தான்.
ேபராசிரியர் அலி அவர்க க் எ பத் ன் வயதாகிவிட்ட . ப த்த
கிழவர், “ஞானக்கண்ணா ’ என்ற பட்டப் ெபயரால் பலரா ம்
சிறப்பிக்கப்ப பவர். ல்தான் அரண்மைனயி ள்ள அைமச்சர்கள் ஆதரவால்
அவர் வாழ்ந் வந்தார். னித லாகிய தி க் ர்ஆ க் அ த்தப யாக,
அவர் மனப் ர்வமாக ம் உயி க் யிராக ம் வி ம் வ கணித ல் ஆ ம்.
அவ ைடய வீட் ல் எல்லாச்ெசயல்க ம் மணிப்ப தான் நடக் ம். மணி
அறிந் ெகாள்வதற்காக ன் டத்தில் மீன் ெதாட் க் அ கில் ஒ
நீர்க்க காரம் அைமக்கப்பட் ந்த .
அவ ைடய உதவியாட்கள், அவ ைடய ேவைலகைள ேநரத்ைதப் பார்த்ேத
கணக் ச் ெசய் வி வார்கள். இத்தைன மணியாகியதால் ஆசிரியர்
ளித் க் ெகாண் ப்பார்; இப்ெபா ப த் க் ெகாண் ப்பார், இந்ேநரம்
எ திக் ெகாண் ப்பார், இந்தச்சமயம் சாப்பா நடந் , ெகாண் க் ம்
என் கணக்காகச் ெசால்லிவி வார்கள்.
வானெவளியி ள்ள ேகாளங்கள் கணக்காகச் ழல்வ ேபால் ேபராசிரியர்
அலி அவர்களின் வீட் ல் நீர்க்க காரப்ப , ஜந் ேவைளத் ெதா ைக ம்,
இரண் ேவைளச் சாப்பா ம். பனிெரண் மணிேநர ேவைல ம் மாறிமாறி
நடந் ெகாண் க் ம். அவர் தம் மாணவர்க க் ப் ேபா ம் சாப்பாட் ல் ட
எந்தவிதமான மாற்ற ம் கிைடயா . எப்ப த் தினந்தின ம் ஒேர கதிரவன்
உதிக்கிறாேனா, அ ேபாலேவ தினந்தின ம் ஒேரவிதமான சாப்பா ம்
ெதாடர்ந் வந் ெகாண்ேடயி க் ம்!
ேபராசிரியர் அலி சில சமயங்களில் நிஜாப் ர் பட்டணத்திற் க்
கிளம்பிப்ேபாவ ண் . அப்ெபா அவர்தம் பதவிக் த் த ந்த ஆடம்பரமான
ப ப் நிற உைடயணிந் ெகாண் ப்பார். ஒ மட்டக் திைரயின்ேமல் சவாரி
ெசய் ெகாண் ேபாவார். சின்னப் பட் க் ைடெயான் ெவயிைல
மைறப்பதற்காக ம், கரிய அ ைமப் ைபயன் ஒ வன், திைரைய அ த்
நடத் வதற்காக ம் அவர் உடன் ெகாண் ெசல்வ வழக்கம். அவ ைடய வீ
நிஜாப் க் த் ெதற்ேக, விைளநிலங்க க்ெகல்லாம் அப்பால்,
பாைலவனத்தின் உப் ப் ப ைககளின் அ கிேல தனியாக இ ந்த . இ
ெதாந்தர எ மில்லாமல் நிம்மதியாகக் கணித ஆராய்ச்சி ம் கல்வி
ேபாதைன ம் ெசய்வதற் வசதியாக இ ந்த .
ல்தான் அவர்களின் அைமச்சர், பல ஆண் க க் ன், ேபராசிரியர்
அலிைய, கணித ல் ஒன் , ைறயிேல ஆக் ம்ப பணித்தார்.
அதற்கிணங்க அைடயாள எ த் க்களின் லமாகேவ எண்களின்
ட்பத்தன்ைமையக் கணிக் ம் (அல்ஜீப்ரா) ெலான்ைற அலி எ தி
த்தி ந்தார். அவ ைடய மாணவர்களின் ேவைல என்னெவன்றால், அவர்
ம் விஷயங்கைளக் றிப்ெப ப்ப ம், அவர் கட்டைளயி ம்ேபா ,
கணக் கைளப் ேபாட் க் காண்பிப்ப ம், பைழய ல்களிலி ந் , அவ ைடய
ஆராய்ச்சிக் த் ேதைவயான விஷயங்கைளத் திரட் க் ெகா ப்ப மா ம்.
அதற் ப் பதிலாக, அந்தப் ேபராசிரியர் அலி பிற்பகலில் ன் மணிேநரம்
கணித விஞ்ஞானக்கைல ட்பம் பற்றி விரி ைர நிகழ்த் வார். தம் ெசலவில்
சாப்பா ம்ேபாட் அவர்கைள ஆதரித் ம் வந்தார்.
அவ ைடய மாளிைகயில் எட் மாணவர்கள் தங்கியி ந்தார்கள். கணித
விஞ்ஞானக்கைலைய, அவர்கள் ஒவ்ெவா வ ம் கசடறக் கற் த்
ெதளியேவண் ெமன் அவர் அ ம்பா பட் வந்தார். அவ ைடய
மரணத்திற் ப்பிற அல்லாைவ வணங் ம் உலகப் ப தியிேல கணித
விஞ்ஞானம் அழிந் ேபாய்விடக் டாெதன்பதற்காக ம், தம் ைடய
ஆராய்ச்சி ல்கள் பிற்கால உலகிற் ப் பயன்பட ேவண் ெமன்பதற்காக ம்,
அவர் ஆர்வத் டன் ேபாதித் வந்தார். அந்த எட் ப்ேபரி ம் உமார் மீ தான்
அவ க் நம்பிக்ைகயில்ைல. பத் மாதங்க க் ன்வந் அவரிடம்
அண் ய உமார் எதிர்காலத்தில் எப்ப யி க்கப் ேபாகிறான் என்ப
ஆசிரிய க் ப் ரியேவயில்ைல. சிக்கலான கணித பிரச்சிைனகைள
எளிதாகக் கண் பி க் ம் சக்தி ம் ஆபத்ைதத் தரக் ய கற்பைனத்
திறைம ம் உமாரிடம் மிதமாக இ ப்பதாக ஆசிரியர் எண்ணினார். “கணிதம்
என்ப , அஞ்ஞானத்திலி ந் , அறி லகத்திற் அைழத் ச் ெசல் ம் பாலம்
ேபான்ற , அஞ்ஞானத்ைதக் கடப்பதற் க் கணிதத்ைதவிடச் சரியான பாலம்
ேவ எ மில்ைல” என் ேபராசிரியர் அலி அ க்க தம் மாணவர்க க் ச்
ெசால்வ வழக்கம்.
மத நம்பிக்ைகயற்ற கிேரக்கர்களின் கணித ஆராய்ச்சிைய அவர் அ ேயா
ெவ த்தார். எண்கைளத் தங்கள் அ ைமகளாக்கிய தல் கணித ல்
ஆசிரியர்களான பழங்காலத் எகிப்தியர்களின் கணிதக் கைலகைள அவர்
மனதாரப் பாராட் னார். எகிப்தியரின் கணித ேவைலகள் பலப்பல ெபரிய
கட் டங்கைள எ ப்பப் பயன்பட் வந்த .
ஒ நாள் மாணவர்களில் ஒ வன் ஆசிரியர் அலிைய ேநாக்கி, “ வாஜா
இமாம் அவர்கேள! நமக் மாதங்கைளக் கணக்கி வதற் தீர்க்கதரிசி
கம நபியவர்கள் ஏற்பா ெசய்த பிைறக்கணக் இ க்கிற , ஒளி
வ வதற் க் கதிரவன் இ க்கிறான். அப்ப யி க் ம்ேபா ,
நட்சத்திரங்கைளப்பற்றி ஆராய்ச்சி ெசய் ெகாண் ப்ப என்ன பயன் த ம்?
என் ேகட்டான்.
ேபராசிரியர் அலி அவர்கள், ெமக்கா க் ப் ேபாய் வந்தவர். னிதமான
ஹஜ்யாத்திைர ெசய் வந்ததற் அைடயாளமாக அவர் ஒ பச்ைசத்
தைலப்பாைக அணிந்தி ப்பார். அவ க் நட்சத்திரப் பலன்களிேலா
ேசாதிடத்திேலா சிறி ட நம்பிக்ைக கிைடயா . ஆனால் ல்தா ம், ெபரிய
ெபரிய பிர க்க ம் ேசாதிடத்திேல நீங்காத நம்பிக்ைக ெகாண் ந்த
காரணத்தினால், ஆந்த நம்பிக்ைகக் ப் பாதகமான தம் ைடய க த்ைத
அவர் ெவளியி வதில்ைல.
ல்தானின் அைமச்சர், தம் நடவ க்ைககைளக் கண்காணிப்பதற் ,
யாேர ம் உளவாளிகைள அ க்க அ ப்பி ைவக்கக் ம் என்ற சந்ேதகம்
ேவ இ ந்த .
அப்ப அ ப்பி ைவக்கப்பட்ட உளவாளியாக உமார் இ க்கக் ம் என் ம்
எண்ணினார். அப்ப எண் வதற் ஆதாரம் இல்லாம ம் இல்ைல. உமார்
தனக் உறவினர்கள் யா ம் இல்ைலெயன் ெசால்லியி க்கிறான். இ
உண்ைமயாக இ க்கா . நிஜாப் க் ெவளிேய, பல நாட்கள்
ற்றியைலந் விட் த் தன்னந்தனியாகத் தன்னிடம் வந் , கணிதப்
ேபராசிரியரிடம் பாடம் ேகட்க ஆவ டன் வந்தி ப்பதாகத் ெதரிவித்தான்.
பார்ப்பதற் ஒ ேபார் வீரைனப் ேபால ம், பசிெய த் இைரேத க்
ெகாண் க் ம் சிங்கத்ைதப் ேபான்ற உடற்கட் ம் ெகாண் க் ம் இவன்
ப த் விட் ப் பள்ளியாசிரியனாகவா வரப்ேபாகிறான்? பின் எதற்காக இவன்
என்னிடம் பாடம் கற்க வரேவண் ம்? நிச்சயமாக இவன் உளவாளிதான்!” என்
அவைனப்பற்றி ஆசிரியர் அலி தீர்மானித் ைவத்தி ந்தார். ஆகேவ மி ந்த
எச்சரிக்ைக டன், ேகட்ட ேகள்விக் ப் பதில் ெசால்லத் ெதாடங்கினார்.
 “கற்றறிந்த ேமைதயான அ ரயான் பி னி என்ற லாசிரியர் தம் ைடய
ேசாதிடக்கைல லின் தல் அதிகாரத்திேல, நட்சத்திரங்கைளப்பற்றிய அறி
ஒ விஞ்ஞானம் என் ம், அந்த அறிவி ந்தால், அதன் உதவியால், மனிதர்கள்,
அரசர்கள், நகரங்கள், அரசியல் இவற்றிேல ஏற்படக் ய மா தல்கைளப்பற்றி
ன் ட் ேய அறிந் ெசால்ல ெமன் ம் றியி க்கிறார். ேசாதிட ல்
அறியாமேலேய ஒ வன் வான லில் ேதர்ச்சி ெபற்ற
அறி ைடயவனாயி க்கலாம். ஆனால் வான ல் அறியாதவன் ேசாதிடம்
ெசால் வெதன்ப யாத காரியம். ஆகேவ நட்சத்திரங்கைளப் பற்றிய
ஆராய்ச்சி ேசாதிடக்கைலக் க்கியம்” என் ஆசிரியர் பதில் றியார்.
ேகள்விேகட்ட மாணவ க் ஒ நப்பாைசயி ந்த . தங்கம் ெசய்யக் ய
ைறகள் ஏதாவ ெதன்ப மா என் ேபராசிரிய ைடய த்தகங்களிேல
ரட் ப் ரட் ஆராய்ச்சி ெசய் பார்த்தான். ஆனால், அவன் கண் க் அ
அகப்படேவயில்ைல அ த்தப யாக அவன் ஒ ேகள்வி ேகட்டான்.
“பைழய ல் ஒன்றிேல ெபான்னின் தன்ைம ரியனிடம் இ க்கிறெதன்
எ தியி க்கிற . ரிய ைடய சத் ெந ப் . ெந ப்பின் லமாக நாம்
ெபான்ைனப் ெபறலாம், ெந ப்பின் சத்ைத நாம் கண் பி த் விட்டால் தங்கம்
ெபறலாம். ெந ப்பின் சத்ைத நாம்ெப வதற் ... வழி... எ ம் இ க்கிறதா?”
என் ஐயம் ேகட்பவன்ேபால் ேகட்டான். பக்கத்திேலயி ந்த மாணவன்
ேவ க்ைகயாக “அ ப்பின் லம் அைடயலாேம!” என்றான்.
ேபராசிரியர் அலி ேபசத் ெதாடங்கினார்! “எல்லாம்வல்ல அல்லா அவர்கள்
தங்கத்ைத மண்ணின் கீழி ந் தான் ெபற ேவண் ெமன்
விதித்தி க்கிறார்கள். உண்ைமயான அறி ள்ளவர்கள், இ ேபான்ற வீணான
ஆராய்ச்சிகளில் இறங்கக் டா ” - இைதச் ெசால்வதற் ன் ேபராசிரியர்
தம் மனத்ைதத் திடப்ப த்திக்ெகாள்ள ேவண் யி ந்த . ல்தான்
ேபான்றவர்கள், தங்கம் ெசய் ம் வித்ைத ெதரி ம் என் ெசால்லிக்ெகாண்
வந்தவர்கைள நம்பிப் பல ைற ஏமாந்தி க்கிறார்கள் என் அவ க் த்
ெதரி ம். ஏமாந்ததன் லமாக, யாரா ம் தங்கம் ெசய்ய யா என்பைத
அவர்கள் ெதரிந் ெகாண் க்க ேவண் ம் என்பைத மனத்தில் இ த்திக்
ெகாண் தான் அவர், தம் க த்ைதத் ைதரியமாகச் ெசான்னார். இ ந்தா ம்
உளவாளி என் க தப்ப கிற உமார் தம்ைமக் கவனிக்கிறானா, என்ன
நிைனக்கிறான் என் அவன் கத்ைத ேலசாகப் பார்த் க் ெகாண்டார்.
உமாேரா ஒ தாளில் இற ேபனாவில் ஏேதா வைரந் ெகாண் ந்தான்.
ேபராசிரியர் விரி ைரயாற் ம் ேபா ம் உமார் அ க்க இந்த மாதிரிப்
ேபனாவினால் ஏேதா எ திக் ெகாண் ப்பைத அவர் கவனித்தி க்கிறார்.
ஆரம்பத்தில் அவன் தன் ைடய உைரகைளக் றிப்ெப க்கிறான் என்
அசட்ைடயாக இ ந்தார். அவன் அைமச்ச ைடய ஒற்றனாக இ ப்பாேனா என்ற
எண்ணம் ஏற்பட்ட நாளிலி ந் இந்தக் றிப் கைள அவன் அைமச்சரிடம்
ெகாண் ேபாய்க் காண்பிப்பதற் அத்தாட்சியாகப் பயன்ப த்தக் ேம என்ற
எண்ணம் ஏற்பட்ட . ேம ம் இப்ப அவன் எ ம் தாள்கைள அவ ைடய
ப க்ைகக் ப் பக்கத்திேல ள்ள மரப்ெபட் யில் ட் ைவத் க் ெகாள் ம்
வழக்க ம் ைவத்தி ந்தான். ஆகேவ, ஆசிரியரின் சந்ேதகம் உ திப்பட்ட .
அன் ேபராசிரியர் தி ெரன் எ ந் உமாரின் அ கிேல வந் அவன்
எ திக் ெகாண் ந்த தாைள கவனித்தார். ஒ கனஅளைவக் காட் ம் படம்
வைரந் , பல ேகா களால் பிரிக்கப்பட் ந்தைத ம் அவற்றின் இைடேய
எண்கள் எ தப்பட் ப்பைத ம் அந்தத் தாளிேல கண்டார். வியப் டன் “இ
என்ன?” என்றார்.
“கனஅளவின் லங்களின் கணக் ” என் பதில் ெசான்னான் உமார்.
கனஅள லங்கைளப்பற்றிய கஷ்டமான கணக்ெகான்ைற அவ க் க்
ெகா த்தி ந்த அவ க் நிைன வந்த .
“எவ்வள ரம் ெசய்தி க்கிறாய்?” என் ேகட்டார்.
“ ந் விட்ட ” என்றான்.
அவரால் நம்ப யவில்ைல. அந்தக் கணக்ைக அவரால் ெசய்ய
யவில்ைல. கிேரக்கர்கள் அந்த மாதிரியான கணக்கிற் விைடகண்
பி த்தி க்கிறார்கள் என்ப அவ க் த் ெதரி ம். ஆனால் உமார் அதற்
விைடகண் பி த்தி க்கிறான் என்ப அவ க் ச் சந்ேதகமான
விஷயமாகயி ந்த , ஆகேவ, வ ப்ைபக் கைலத் விட் , உமாைரத் தம் டன்
தனிஅைறக் அைழத் ச்ெசன் அந்தத்தாளில் உள்ள விஷயங்கைள
ஆராய்ந்தார்.
“இந்த விஷயம் என்னால் ரிந் ெகாள்ள இயலாததாயி க்கிற .
கனஅளைவச் சி சி ேகாள அள களாகப் பிரித்தி க்கிறாய் அல்லவா?
கிேரக்கர்களின் விைடைய நீ ம் ெதரிந் ெகாண் க்கிறாய்!” என்றார் அலி.
“அவர்கள் எப்ப இதன் விைடையக் கணக்கிட்டார்கள்? என் உமார்
ேகட்டான்.
“இ வைர நான் அைத அறிந் ெகாள்ளவில்ைல”
உமா க் க் கணக் க் ெகா க் ம் ேபா , அதன் விைடையச்
ெசால்லவில்ைல என்ப ேபராசிரிய க் நிைன இ ந்த . அவ ைடய
றிப் த் தாள்க க்கிைடேய, அந்தக் கணக்ைகப்பற்றிய றிப் ம் விைட ம்
ைவத்தி ந்தார். அவ ைடய ஆசனத்தின் அ கிேல இ ந்த தி க் ர்ஆன்
 த்தகத் க் ள்ேள அந்தக் றிப்ைபத் திணித் ைவத்தி ந்தார். அவ ைடய
அைறையத் தவிர்த் அந்தப் த்தகத்ைத அவர் ெவளியில் எ த் வ வ
கிைடயா . தம் மாணவர்கைள ம் அைறக் ள் தாம் இல்லாதேபா
வரக் டாெதன் கட் ப்ப த்தி ைவத்தி ந்தார். ஆகேவ ஒன் உமார் அைதத்
தி ப்பார்த் விைடையத் ெதரிந் ெகாண் கணக்ைகச் ெசய்தி க்க
ேவண் ம் அல்ல அவன் இந்தக் கற்பைனக் ேகா களின் உதவியால்
தானாகேவ ெசய்தி க்க ேவண் ம்.
“இந்த ச்ச ரங்களின் அள கைளக் ெகாண் கனஅள
லங்கைளக்காட் வைரந்தி க்கிறாய், ஆனால் விைடைய எந்த வழியாகக்
கண் பி த்தாய்? என் அலி ேகட்டார்.
உமார் னிந் வைர ப் படத்தில் ைகைவத் க் காட் யப “இந்தப்
ப திையக் கழித் இைத ம் இைத ம் ட் ப் பா ங்கள். விைடகிைடத்
வி கிற !” என் காண்பித்தான்.
“என்ைனக் டெனன்றா நிைனத் க் ெகாண்டாய்? இ நான் உனக் ச்
ெசால்லிக் ெகா த்த அைடயாள ைறக் கணிதம் (அல்ஜிப்ரா) அல்லேவ.
மதநம்பிக்ைக அற்ற கிேரக்கர்கள் ைகயா கின்ற இைடெவளிக் (ஜிேயாமிதி)
கணிதம் அல்லவா இ .”
“இ க்கலாம், ஆனா ம் விைட கிைடத் விட்டதல்லவா? எனக்
அைடயாள ைறக் கணிதத்தின் லம் ெசய்வ எளிைமயாகத்
ேதான்றவில்ைல.”
“இ ந்தா ம் நான் ெகா த்த அைடயாள ைறக் கணிதம்தாேன!”
“ஆம்! இப்ெபா வழி கண் பி த் விட்டப யால் அந்த ைறயில் மாற்றிச்
ெசய்வ ம் கஷ்டமல்ல, எளி தான்!” என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட உமார் அந்தக்
கனஅள பார்த் க் ெகாண்ேட அைடயாளக் கணித ைறயின்ப அந்தக்
கணக்ைகச் ெசய் காண்பித்தான். ேபராசிரியர் அலி, உமாரின் திறைமையத்
ெதரிந் ெகாண்ட டன், அந்தக் கணித ைறைய ம் தம் லிேல ேசர்த் க்
ெகாண்டார்.
இந்தக் கணிதத்ைதச் ெசய்வதற் காெரஸ்மி என்ற கணிதப் ேபராசிரியர்
ட யாெதன் ெசால்லி யற்சிக்காமேல ேபாய்விட்டார். பாக்தாத்
கல் ரியில் இ ந்த ேபராசிரியர் உஸ்தாத், இம்மாதிரிக் கணக் கைளச்
ெசய்யப் பல்ைலக் க த் க் ெகாண் யற்சி ெசய் ம் பலன் ஏற்படவில்ைல.
“இ மாதிரிேய ேவ கணக் கைள ம் ெசய்ய யற்சிக்கிறாயா?” என்
ேபராசிரியர் அலி வியப்ேபா ேகட்டார்.
“எத்தைனேயா தடைவ ெசய்தி க்கிேறன்” என்றான் உமார்.
 “விைடகள் கிைடத்தனவா?”
“கிைடத்தன, ஆனால் ஒவ்ெவா ைற கிைடக்காம ம்
ேபாயி க்கின்றன!”
“நீ ெசய்தி க் ம் மற்ற கணிதங்கைள ம் நான் பார்ைவயிடலாமா” என்
ைழந் ெகாண்ேட ேகட்டார் அலி.
உமார் சற் நிதானித் ‘ஐயா நான் உங்கள் உப்ைபத் தின் வ கிேறன்.
உங்கள் கால யில் இ ந் எத்தைனேயா அறிய யாத விவரங்கைள
அறிந்தி க்கிேறன். நீங்கள் ெசய்யச் ெசான்ன ேவைலகைள நான் ெசய்
வந்தி க்கிேறன். ஆனால் இந்தக் கணித ைறகெளல்லாம், நான்
ெசாந்தமாகக் கண் பி த்தைவ. அவற்ைற உங்க க் க் காண்பிக்க
இயலாதவனாக இ க்கிேறன். மன்னிக்க ேவண் ம்” என்றான்.
ேபராசிரியர் அலியின் கண்களிேல க க ப் மிதந்த . “அவற்ைற ைவத் க்
ெகாண் நீ என்ன ெசய்யப் ேபாகிறாய்?”
“இன் ம் நான் அைதப்பற்றி ஒன் ம் ெசய்யவில்ைல” என்
ெகாஞ்சங் ட அஞ்சாமல் உமார் பதில் றினான்.
“நீ ெசய்த கணிதங்கைள ெயல்லாம் ெபட் க் ள்ேள ட் ைவத்தி க்கிறாய்
அல்லவா?” என் ேகட்டார் அலி.
“ஆம்” என்றான் உமார்.
அவைன அ ப்பிவிட் ப் ேபராசிரியர் அலி, கன அள கைளப்பற்றிய
கணக் களிேலேய தம் நிைன கைள ெச த்திக் ெகாண்
உட்கார்ந்தி ந்தார். அன் பிற்பகல் வ ப் நடத்த ேவண் யைத ம் மறந்
விட்டார். உமார் ெசய்த ேபாலேவ, மற்ெறா கணக்ைகச் ெசய் பார்த்தார்.
ெவற்றி கிைடக்கவில்ைல. அைடயாள ைற லம் ெசய்ய ேவண் ய
கணிதத்ைத இைடெவளிக்கணித ைறயில் ெசய்யலாம் என்பைத அவரால்
நம்பக் ட யவில்ைல. ெசய்ய ம் என் உமார் ெசய்
காண்பித் விட்டான். இ ந்தா ம் அவரால் அைத ஏற் க்ெகாள்ள
யவில்ைல. சலிப்ேபா தன் ேபனாைவ ம் தாைள ம் வீசி எறிந்தார்.
 9. எதி ம் ஐயேம; இதயம் ழம் ேத.

கிழவர் அலி ம ப ம் தம் மாணவன் உமாைரப் பற்றி ஆழ்ந் சிந்திக்க

ேவண் ய சந்தர்ப்பம், ஒ வாரத்திற் ப் பிற தற்ெசயலாக ஏற்பட்ட . அன்
மாைலயில் அவ ைடய வாசலில் ஒ திைர வந் நின்ற . ஒ திைர டன்
ட வந்த பனிெரண் ேபர்களிேல, ஓர் அ ைம திைர நின்ற இடத்திலி ந்
ேபராசிரியரின் வீட் வாசல் வைரயில் ஒ நைடமிதிைய விரித்தான்.
மற்ெறா வன் உள்ேள ைழந் “ேபராசிரியர் அலிையப் பார்ப்பதற்காக ன் ஷ்
வந்தி க்கிறார்” என் கட் யம் றினான்.
பட்டாைடக க் ள்ேள உ ண் திரண்ட உட ம் நீலக்கல் பதித்த ெபரிய
தைலப்பாைக ம் கம்பீரமான ர ம் ெகாண்ட ன் ஷ் உள்ேள ைழந்
ேபராசிரியைரக் கட் அைணத் க் ெகாண்டான்.
“ஆண்டவன் அ ள் ரிவாராக! ஞானக் கண்ணா யில் வாழ் நலம்
சிறப்பதாக! இன் ம் பல்லாண் பல ற்றாண் கள் வாழ்ந் அறியாைம மிக்க
ஏைழக க் அறிெவாளிையக் ெகா த் வாழ்க! வாழ்க!” என் வாழ்த் க்
றினான் ன் ஷ்.
“என்ைன அள க் மிஞ்சி உயர்த்திப் ேப கிறாய்!” என் ேபராசிரியர் அலி
ற, “நிஜாப் ர் நகர் வ ம் உங்கள் கழ் ஓங்கி விளங் கிற . ேபராசிரியர்
காெரஸ்மி ம், பாக்தா க் கல் ரியில் ேபராசிரியராக இ க் ம் அந்த ட்டாள்
உஸ்தாத் ம் உங்க க் இைணயாவார்களா? என் மக்கள் ேபசிக்
ெகாள்கிறார்கள்! அறிஞர் அலிெசன்னா ட விஞ்ஞான அறிவில் தங்கைளக்
காட் ம் உயர்ந்தவரல்ல” என் இன் ம் அதிகமாகப் கழ்ந்தான் ன் ஷ்.
இரத்தினக் கம்பளெமான்றில் இ வ ம் உட்கார்ந் , பழங்க ம் சர்பத் ம்
அ ந்தத் ெதாடங்கினார்கள். ன் ைஷப் பற்றி அலிக் அதிகமாக ஒன் ம்
ெதரியா . அைமச்ச ைடய பிரதிநிதிதான் ன் ஷ் என் ம்,
த் க்கைள ம், அழகிய ேவைலப்பா ள்ள பீங்கான் சாமான்கைள ம், பைழய
ைகெய த் ப் பிரதிகைள ம் அவன் ேசகரித் வ கிறான் என் ம் அவர்
ேகள்விப் பட் ந்தார். ஆனால் ன் ஷ் என்ன பதவியில் இ க்கிறான்
என்பேதா, எங் யி க்கிறான் என்பேதா அவ க் த் ெதரியா .
அலி அவர்களின் கணித ல் எவ்வள ரம் ர்த்தியாகியி க்கிற
என்பைதப் பற்றிச் மார் ஒ மணி ேநரம் ேபசிக் ெகாண் ந்த பிற ,
உமார்கயாம் என்ற மாணவன் ஒ வைனப் பார்க்க ேவண் ெமன் ன் ஷ்
ெசான்னான். ேதாட்டத்திலி ந் உமார் அைழத் வரப்பட்டான். உள்ேள
ைழந்த உமார் அந்த அைறயின் ஒ ைலயிேல, ைகையக் கட் க் ெகாண்
உட்கார்ந்தான். ேபராசிரியர் அலி கா கைளக் ர்ைமயாக்கிக் ெகாண் ,
 ன் ைஷ ம், உமாைர ம் சந்ேதகத்ேதா ம் கலவரத்ேதா ம் கவனித் க்
ெகாண் ந்தார்.
ன் ஷ் அ த்தம் தி த்தமான ரலில், “கடந்த மாதம் ஒ விசித்திரமான
ெசய்தி வந்த . கிறிஸ் வர்களின் ேபரரசனான ேராமானஸ் யாஜீன்ஸ,் தன்
நாட் மக்களாேலேய பி த் த் தாக்கப்பட் க் கண் பி ங்கப்பட்
ெகா ரமாகக் ெகால்லப் பட்டானாம்!” என் றினான். உமாரின் கம்
ங்கிய . ேபா ம் ேபாரில் இறந்த அவன் உயிர்த் ேதாழனின் நிைன ம்
மனதில் ேதான்றிய .
“ேபாரில் பி பட்ட அந்தப் பைகயரசைன நம ல்தான் அவர்கள் உயிேரா
விட்டேத அதிசயம், அைதக் காட் ம் அதிசயம், அந்த அரசன் தன்
மக்களாேலேய ெகால்லப்ப வ . இப்ப ப்பட்ட ஒன்ைற ன்னதாகேவ ெதரிந்
ெசால்ல யாரால் ம்” என் ன் ஷ் ேகட் விட் உமாைர ேநாக்கினான்.
தன்னிடமி ந் , பதிைல எதிர்பார்க்கிறான் என் உணர்ந்த உமார்
“ஒ வரா ம் யா ” என் றினான்.
சிறி ேநரத்திற் ப் பிற உமார் கயாைம ெவளிேய அ ப்பிவிட்டார்கள்.
அவன் ேபான பின், ன் ஷ் ெமல்லப் ேபராசிரியர் அலிைய ேநாக்கி, “ேசாதிடக்
கைலைய நீங்கள் நம் கிறீர்களா? பின்னால் நடக்கப் ேபாவைத யாரா ம்
ன்னால் ெசால்லி விட மா?” என் ேகட்டான். “எல்லாம்
அல்லாவினால்தான் ம் என்ப என் நம்பிக்ைக, என் ைடய சிற்றறி ,
கணித ல் ஆராய்ச்சிையச் ெசய் ப்பதிேலதான் ஈ பட் க்கிற ”
என் ம ப்பினார் ஆசிரியர்.
“நடக்கப் ேபா ம் ன் விஷயங்கைளப் பற்றி ஒ வன் ன் ட் ேய
ேசாதிடத்தின் லம் றி ெசால்கிறான் என் ைவத் க் ெகாள் ேவாம். அந்த
ன் விஷயங்க ம் தற்ெசயலாகேவ நிைறேவ வதற் வாய்ப்
இ க்கிறதா? உங்கள் அறி க் என்ன ேதான் கிற என்பைதேய அறிய
வி ம் கிேறன்” என்றான் ன் ஷ்.
“ ன் விஷயங்களில் இரண் தற்ெசயலாக நடந் விடலாம். ஆனால்
ன்றாவ நடக்கேவ நடக்கா . எந்தச் ேசாதிட ம் ன் விஷயங்கைளச்
ேசர்த் ட்டாள் தனமாகச் ெசால்லேவ மாட்டான்” என்றார் அலி.
“அப்ப ப்பட்ட ேசாதிடன் உங்கள் மாணவர்களிேலேய ஒ வன் இ க்கிறாேன!
சற் ன் நாம் ேபசிக் ெகாண் ந்ேதாேம; அவன்தான்” என் ன் ஷ்
றிய ம், “உமாரா? அவன் ெசய்ய ேவண் ய அ ஒன் தான்
பாக்கியி க்கிற ” என்றார் அலி.
“அட; கட ேள! ேவ என்ன என்ன ெசய்கிறான்? என் ன் ஷ் ேகட்டான்.
 “பட் ல்களில் ேகார்த்த தந்த மணிகைள உன் விரல்களினால் எவ்வள
எளிதாகத் தள் கிறாேயா அவ்வள எளிதாக அவன் கன அள க்
கணிதங்கைளச் ெசய் வி கிறான்”.
“அப்ப யானால் அவனிடம் ஏேதா ஒ திறைமயி க்கிற . ஓய் ேநரத்தில்
அவன் என்ன ெசய்கிறான்?”
“என் த்தகங்கள் எல்லாவற்ைற ம் ப க்கிறான். பாைலவனத்தின்
ஓரத்திேலதான் தன்னந் தனியாகச் ற் கிறான். பழங்கள் சாப்பி கிறான்;
ெசாக்கட்டான் ஆ கிறான். தான் ெசய் ம் கணிதங்கைள ஒ ெபட் க் ள்ேள
ஒ ளி த் ைவத்தி க்கிறான்!” என் ேவண்டா ெவ ப் டன் அ க்கிக்
ெகாண்ேட ேபானார் ஆசிரியர்.
“பாைலவனத்தில் தனியாக ஒ வன் ஏன் நடந் ெசல்ல ேவண் ம்? உங்கள்
ப தியிேல யா ம் அழகிய, ெபண்கள் ேமல் ைமயல் ெகாண் ற் கிறானா?”
“ெசாறி பி த்த சலைவக்காரிகைளத் தவிர ேவ ெபண்கள் இந்த ப தியில்
கிைடயா ”.
உங்கள் மாணவன் உமார் கயாம் ஒ விசித்திரமான ஆள்தான்! அவ ைடய
ஆற்றல் கண் க் த் ெதரியாத ேதவ தர்களின் சக்தியால் ஏற்பட்டதாக
இ க்க ேவண் ம். அல்ல ேபய், பிசா களின் ெசயலாக இ க்க ேவண் ம்.
ேபய்களின் கைலைய மைற கமாகப் பயில்கின்ற அந்தப் ைபயைனத் தாங்கள்
கவனித் வரேவண் ம். அவைனப் பற்றிய விஷயங்கைளக் றித் , ஒ
மாதம் ஆன பிற , றிப் கள் உள்ள தங்கள் தாள்கைள உைறயிலிட்
த்திைர ைவத் , அவன் ைகயிேல ெகா த் , நிசாப் ரி ள்ள தாக்கின்
வாசலில் ெவள்ளிக்கிழைம மாைல என்ைன வந் சந்திக்கச் ெசால் ங்கள்”
என் ெசால்லிவிட் எ ந்த ன் ஷ், “அறிைவத் ேத க் ெகாண் க் ம்
நான் அறிவின் இ ப்பிடமாகிய தங்கைள விட் ப் பிரிய ேநரி வதற்காக
வ ந் கிேறன்” என் ெசால்லி விட் ெவளிேயறினான்.
 10. அதிசயத் திறைமக் அத்தாட்சிக் க தம்!

ஒ மாதம் ஆன பிற ம் ட உமாைரப் பற்றிய எந்த விதமான

இரகசியத்ைத ம் ேபராசிரியரால் கண் பி க்க யவில்ைல. தம் மாணவன்
அைடயாள ைறக் கணிதத்திற் மா பாடாக இ ப்பதன் காரண ம்,
விதமான கணக் க க் விைட கண் பி ப்பதில் ஆர்வம் ெகாண் ள்ள
காரண ம் என்னெவன்ப அவ க் ப் ரியவில்ைல. எந்தவிதமான றளி
வித்ைதைய ம் ைகயாண் , அவன் கணிதங்கைளச் ெசய்யவில்ைல என்ப
உ தியாகத் ெதரிந்த . ேபேயா, பிசாேசா, கண் க் த் ெதரியாத எந்தப்
ெபா ேளா, அவ க் உதவி ெசய்யவில்ைல என்பதி ம் அவ ைடய ெசாந்த
ைளையப் பயன்ப த்திேய கணித ைறகைளக் கண் பி த் விைட
காண்கிறான் என்பதி ம் அவர் உ தியான நம்பிக்ைகக் ெகாண் ந்தார்.
எந்தவிதமான க் ம் அவரால் வர யவில்ைல.
தி ெரன் ஒ நாள், உமாைர அவர் ேசாதிக்கத் ெதாடங்கினார்.
“அைமச்சரிடம் நீ எப்ெபா தி ம்பிச்ெசல்லப் ேபாகிறாய்?” என் அவர்
ேகட்டார்.
“தி ம்பிச் ெசல்வதா? அைமச்சரிடமா? நான் அவைரப்
பார்த்தேதயில்ைலேய!” என் விழித் க் ெகாண் ந்தான் உமார்.
“அல்லாவின் ஆைணயாகக் ேகட்கிேறன், எதற்காக என்னிடம் இத்தைன
நாட்களாகத் தங்கியி ந்தாய்?”
“என் நண்பன் ரஹீம் ேபார்க்களத்தில் மாண் விட்டான், அவ ைடய பிரிைவ
மறப்பதற்காக ஒ ேவைலயில் ஈ பட ேவண் ெமன்ற எண்ணத் டன்
நிஜாப் ைர விட் ப் றப்பட் தங்களிடம் ப க்கவந்ேதன்” என்றான் உமார்.
“எந்த விஷயத்ைதப் ப த் எப்ப ப்பட்ட ேவைலயில் ஈ பட நீ
எண்ணியி க்கிறாய்?” என்ற ேபராசிரியர் ஒ நீண்ட பிரசங்கேம ெசய்யத்
ெதாடங்கிவிட்டார்.
“ தலில் அறி எப்ப உண்டாகிற என் பார்க்கேவண் ம். தீர்க்க
தரிசிகளின் லமாக அறி இந்தச் சிறிய உலகத்திற் இறக்கிெகாண்
வரப்பட்ட . தீர்க்க தரிசிகளிடம் இயற்ைகயாகேவ இ ந் விளங்கிய
உள்ெளாளியின் உதவியால்தான் காணாத உலகத்திலி ந் அறிைவக் கல் ம்
மண் ம் நிைறந்த இந்த உலகத்திற் க் ெகாண் வந்தார்கள். இந்த உலகில்
அறிைவ உண்டாக்கியவர்கள் தீர்க்கதரிசிகள் என்றால் அைத வளர்த்தவர்கள்
தத் வஞானிகள். தத் வஞானிகள் தீர்க்கதரிசிகளின் ேவத வாக் கைள
ஆராய்ந் , விஞ்ஞானங்களில் திறைமெபற் , சாதாரண மனிதர்க ம்
 ரிந் ெகாள் ம்ப ேபாதித்தார்கள். அவர்கள் இல்லாவிட்டால் அறி க்
கைலகள் அைனத் ம் மக்க க் த் ெதரியாமல் மைறந் ேபாயி க் ம். மிக
உயர்ந் விளங்கிய அந்த தீர்க்கதரிசிகைளக் காலவரிைச ைறப்ப
பார்க் ம்ேபா தலாவதாக சாநபி ம், அ த்ததாக நாசரி ஈசாநபி ம்,
ன்றாவதாக கம நபி அவர்க ம் வ கிறார்கள். தத் வ ஞானிகைளப்
பற்றிப்ேப ம்ேபா அறிஞர்க க் ள்ேள ேவற் ைமயான க த் க்கள்
நில கின்றன. நான் அறிந்த வைரயி ம், பிேளட்ேடா ம் அரிஸ்டாட் ம், நம
ேபரறிஞர் அலி ெசன்னா ம் மக்கள் உள்ளத்திேல அறி விளக்ைக ஏற்றி
ைவத்தவர்கள் ஆவார்கள்.
தத் வஞானிகைள அ த் க் கவிஞர்கள் வ கிறார்கள், கவிஞர்களின்
திறைமேயா ஆபத்தானதா ம். அவர்கள் தங்கள் அ ர்வமான கற்பைனையப்
பயன்ப த்திப் ெபரியனவற்ைறச் சிறியதாக ம் சிறியனவற்ைறப்
ெபரியனவாக ம் மாற்றியைமத் வி வார்கள். ேகாபத்ைதேயா, காதல்
உணர்ச்சிையேயா ண் வி வதன் லம் வி ப்ைப ம் ெவ ப்ைப ம்
வளர்த் உலகில் ெபரியன ம் சிறியன மான ெபா ள்கைளப் பைடத்
வி வார்கள்.
கவிஞன் கற்பைனையத் ண் வி வாேன தவிர, அறிைவப் பா ப த்தி
விளக்க இயலாதவனாக இ க்கிறான். அதனால் தத் வவாதியின்
திறைமையக் காட் ம் அவன் கைல தாழ்ந்திரா தான். ஆனால் கணித
விஞ்ஞானிகள் உைழப்பின் பலேனா அழிவில்லாத . ஆண்டவன் ஒ வேன
உண்ைமயான நிைலைய அைடகிறான். அறியாைம லகத்திலி ந் ,
அறி லகத்திற் ப் ேபாகக் ய பாலத்ைதக் கட் பவன் கணிதேமைதேய!
அப்ப ப்பட்ட கணிதக் கைலயிேல அைடயாள ைறக்கணிதேம மிக ம் நன்ைம
பயப்ப , சிறந்த , உன் ைடய திறைம வைத ம் நீ அக்கணித ைறயில்
ேதர்ச்சி ெப வதற்காகப் பயன்ப த் வாெயன் எதிர்பார்க்கிேறன்.” என்
றி த்தார்.
அவர் தன்னிடத் க் காட் ய அக்கைற, உமாரின் உள்ளத்ைதத் ெதாட்ட .
தன் ைடய எண்ணத்ைத அவரிடம் ெவளிப்ப த்தக் ய ெசாற்கைளத்
தட் த் த மாறி நிைன க் க் ெகாண் வந் , “நட்சத்திரங்களின் ேபாக்ைக
அறிந் , ஆராய்ந் விைட காண ேவண் ெமன்ப என் ஆைச!” என்
றி னா ன் . “நட்சத்திரங்கைளப் பற்றியா? அ ேசாதிடக்கைலையச்
ேசர்ந்ததல்லவா? ேசாதிடெமன்ப , ேகாளங்க க் ம், மனித
காரியங்க க் ம் உள்ள சம்பந்தத்ைதப் பற்றியதல்லவா? அதற் ம்
கணிதத்திற் ம் சம்பந்தம் இல்ைலேய!” என்றார் ஆசிரியர்.
“இ ந்தா ம் விஷயம் ஒன் தாேன!”
 “என்ன ெசான்னாய்! என் த்தகத்தில் உள்ள விஷய ம், ராஜ ேசாதிடனின்
ற் ம் ஒன்றா? அ தவ . இன்ெனா ைற அைத என் காதில் ப ம்ப
ெசால்லாேத”.
“இ ந்தா ம், ஒ கைலயின் லம் ெபறப்ப ம் உண்ைம ம், ேவெறா
கைலயின் லம் ெபறப்ப ம் உண்ைம ம் ஒன் தாேன?”
“அப்ப யல்ல மகேன; இந்த மாதிரியான வீணான எண்ணங்கைள ெயல்லாம்
ெகாண் அவதிப்படாேத. நீ இைளஞன். காலம் வ ம்ேபா அ பவத்தின்
லம், ஒ கைல, மற்ெறா கைலயின் ப தியல்ல என்பைத உணர்ந்
ெகாள்வாய். கணிதக் கைலெயான் தான் உண்ைமயான அறிைவ ண்டாக்கக்
ய . உன் ைடய கவனெமல்லாம் அதிேலேய ெச த்தப்பட
ேவண் ெமன்ப தான் என் வி ப்பம். நாைளக் காைலயில் நான் உனக்ெகா
க தம் த கிேறன். அைதெய த் க் ெகாண் நிஜாப் க் ச் ெசன்றால்,
அங்ேக உன்ைன ஆதரிக்கக் ய ஒ வைரச் சந்திப்பாய். உன் பயணம் ெவற்றி
ெப வதாக!” என் வாழ்த்தினார். உமார், ஆசிரியரிடம் எவ்வளேவா ேபச
ேவண் ெமன் எண்ணினான். ஆனால், தன் க த்ைத அவரிடம் வ ம்
விளக்க யவில்ைலேய என் வ ந்தினான். அவைர விட் எ ந் ெசல் ம்
ேபா , தன் வாழ்வின் மற்ெறா கத ம் அைடப்பட் விட்டதாகத் ேதான்றிய .
அவன் ெசன்ற பிற ேபராசிரியர் அலி, ேபனா ம் ெவள்ைளத் தாைள ம்
எ த் எ தத் ெதாடங்கினார்.
“என் ைடய மாணவன் உமார்கயாம் பாக்தா க் கல் ரிப் ேபராசிரியர்
உஸ்தா அவர்க க் ச் சமமான திறைம ள்ளவன் என் நான் உ தியாகக்
க கிேறன். எந்த விதமான கணித பிரச்சைனக க் ம் விைடகாணக் ய
அ ர்வ சக்திெயான் அவனிடம் இ க்கிற . ஆனால் அ எ என்
எனக் த் ெதரியவில்ைல. இந்த அ ர்வத் திறைமையக் ெகாண் அவன்
என்ன ெசய்வாெனன் ற யவில்ைல. ஏெனனில் அவன் இன் ம் தன்
கற்பைனக் அ ைமயாகேவ இ க்கிறான்.
என் வீட் ேல வளர்ந்த அவ ைடய இந்த அறி த் திறைன தாங்கள் அறிந்த
ஆதரவாளராக ஏற் க் ெகாள் ம்ப ெசய் மா ேவண் கிேறன். ேமற்ப
ஆதரவாளர்க க் த் தன்ைன ஆட்ப த்திக் ெகாண்டவன் அ யவன் அலி.”
ைம உலர்ந்த பிற , க தத்ைத ம த் தன் ைடய த்திைரையப் பதித்
“ ன் ஷ் ெப மகனார், தாக்கின் வாசல், நிஜாப் ர்” என் கவரி எ தினார்.
 11. காத்தி ந்தவ க் ஆத்திரம் ெபாங்கிய !

அ த்தநாள் ெவள்ளிக்கிழைம அன் காைலயில், ேபராசிரியர் அலி

அவர்கள் ெகா த்த க தத்ைத வாங்கிக் ெகாண் நிஜாப் ைர ேநாக்கிப்
பயணம் றப்பட்டான். கால்நைடயாகேவ ேபாய்க் ெகாண் ந்த உமார் வழியில்
உப் ஏற்றிக் ெகாண் ேபா ம் ஒட்டகச் சாரி ஒன்ைறக் கண்டான்.
ஒட்டகங்கைள நடத்திக்ெகாண் ெசன்ற அந்த மனிதர்கள் இரக்கப்பட் ,
உமாைரத் தங்கள் க ைதகளில் ஒன்றின்ேமல் ஏறி வரச் ெசான்னார்கள்.
அவர்க டன் ேபசிக்ெகாண் ம் அவர்கள் பா ய தில்லானாப் பாடல்கைளக்
ேகட் க் ெகாண் ம், ெசன்றப யால் ெகா த் ம் ெவயிலின் ெகா ைமைய ம்
ெபா த் க் ெகாண் ேபாக ந்த .
நிஜாப் க் வந்த டன் அவன், ேநேர தக்கின் வாசல் என்கிற இடத்திற் ப்
ேபானான். ஒ ம திக் ம் தக்கின் வாச க் ம் இைடேய ள்ள சந்தில்
வரிைசயாக உள்ள இைறச்சிக் கைடகளில் ஒன்றில் உட்கார்ந் உமார்
வ த்தக்கறி ம் கவா ம் வாங்கிச் சாப்பிட் க் ெகாண் ந்தான். காைல தல்
ெவயிலில் பிராயணம் ெசய் , அ த் ப் பசிேயா ந்த அவ ைடய உடல்
தளர்ச்சி, சாப்பிட்ட டன் ைறந்த . அந்தச் சந்தில் ெவயில் ைறந் நிழ ம்
வரத்ெதாடங்கிய , மாைல ெபா ெந ங்கிக் ெகாண் ந்த ப யால்
பள்ளிக் த் ெதா வதற்காக மக்கள் வரத் ெதாடங்கினார்கள்.
ஒல்லியான உ வெமான் உமாைரக் கடந் , ெம வாகப் ேபாய்க்
ெகாண் ந்த . க்காட் க் ம ப் க க்கிைடேய ேதான்றிய அந்தப்
ெபண்ணின் கரிய விழிகைள உமார் உற் ேநாக்கினான். க்காட் க்
ெவளிேய நீட் க்ெகாண் வைளந்தி ந்த அவ ைடய ப ப் நிறக் ந்தலின்
ம் அந்தக் கைடக்கண்பார்ைவ ம் உமா க் எங்ேகா ன் பழக்கமான
மாதிரியாகத் ேதான்றிய .
ேபார்க்ளத்திேல கண்ட அந்த அ ைமப் ெபண் ேஸாயியின் நிைன
அவ க் ஏற்பட்ட . கைடயிலி ந்த அவன் விைரவாக எ ந் , தன்
த்தகங்கைள ம் ைகயில் எ த் க் ெகாண் , தி ம்பிப் பார்த்த அந்தப்
ெபண்ைணப் பின் ெதாடர்ந் ெசன்றான்.
அவள் ம திக் ள்ேள ைழந் விட்டாள். பின் ெதாடர்ந் ெசன்ற உமாரின்
கா களிேல, “நம்பிக்ைக ள்ளவர்கேள! ெதா ைகக் வா ங்கள்! எல்லாம்
வல்ல அல்லாைவ ஏற்றிப் பணிவதற் வா ங்கள்!” என்ற அைழப் வி ந்த .
உள்ேள ைழந் ஓரிடத்தில் மண் யி வ ம், பிற எ ந்தி ந் மற்ேறார்
இடத்திற் நக வ ம் அந்த இடத்தில் மண் யி வ ம் இப்ப யாக உமார்
ன்ேனறிக் ெகாண் ந்தான்.
 அவைனச் ற்றி எல்ேலா ம் வாய் த் க் ெகாண்ேட
ெதாழத்ெதாடங்கிய ம் அவ ம், தன் ைடய ெசயைல விட் விட்
மண் யிட்டப ேய ெதா ைகயில் ஈ பட்டான். ெதா ைக ந்த ம்
எல்ேலா ம் எ ந் ெசல்ல ெவளிேய கிளம்பினார்கள். அவன் ெபண்கள் பக்கம்
தன் கண்கைளச் ெச த்தினான். நீல க்காட் க் காரியான அந்தப் ெபண்,
மற்ற ெபண்க க் ப் பின்ேன நிற்ப ம், ேவைலக்காரி ெயா த்தி டன்
ெவளிேய றப்ப வைத ம் கண் பின்ெதாடர்ந்தான். ெவளி ற்றத்தில் வந்
தன் கால் மிதிய ைய மாட் க் ெகாண்ட அவள், அைதச் சரியாக மாட் க்
ெகாள்ளாததால் சிறி நடந்த டன் ஒ மிதிய சிதறிக் காலிலி ந் ந விச்
சிறி ரத்தில் வி ந்த . அைத எ ப்பதற்காக னிந்த அவள் அ கில்
நிற் ம் உமாைரக் கண்டாள்.
“உமார்! என் பிறந்த தினத்தன் நீ ேராஜாப் அ ப்பி ைவக்கவில்ைலேய?
ஏன்?” என் ேகட் விட் , அவன் பதில் வதற் ன்னாேலேய,
ந விேபாய் ேவைலக்காரி டன் ேசர்ந் நைட கட் விட்டாள். ன்
ஆண் க க் ன்னாேல சி மியாயி ந்த யாஸ்மி தனக்ெகா ேராஜாப் க்
ெகா த்த நிைன க் வந்த .
பிற அவன் இைறச்சிக் கைடகைளக் கடந் தாக்கின் வாச க்
வந்தேபா , அந்த வாசல் கத கள் டப்பட் ந்தன. க்கிய வீரர்
ஈட் க டன் அங்ேக காவல் ெசய் ெகாண் ந்தார்கள்.
“கயாம்! ஏன் இவ்வள காலந் தாழ்ந் வ கிறாய்?” என்ற கரகரத்த ரல்
ேகட் நிமிர்ந் பார்த்தான். திைர மீ வந் நின் ெகாண் ந்த
ன் ைஷ அவன் அைடயாளங் கண் ெகாண்டான்.
ேபராசிரியர் ெகா த்த க தத்ைத எ த் அவனிடம் நீட் னான். அவன்
அைத உைடத் அ கில் இ ந்த விளக் ெவளிச்சத்தில் ப த் ப் பார்த்தான்.
பிற அைத ம த் இ ப்பிேல ெசா கிக் ெகாண்டான். ஒ ெவள்ளி
நாணயத்ைத எ த் அவன் உமாரிடம் ெகா த்தான். ேபராசிரியர் க தம்
அவன் உள்ளத்தில் வி ப்பம் உண்டாக்கியதா இல்ைலயா என்ப உமா க் ப்
ரியவில்ைல. ேபராசிரியேரா, அவன் உமாரிடம் அன்பாக நடந் ெகாள்வான்
என் தான் றியி ந்தார்.
“நிசாப் ரில் உன் வீ எங்ேகயி க்கிற ?” என் ன் ஷ் உமாைரக்
ேகட்டான்.
“ வாஜா அலி அவர்களின் நட் க் ரிய ெபரியவேர! தற்சமயம் எனக்ெகன்
ஒ வீ ம் கிைடயா ”
“அப்ப யானால் எனக் த் ெதரிந்த திைரச் ேசணம் ெசய்பவன் ஒ வன்
இ க்கிறான். உன்ைன ஆதரித் க் காப்பாற் ம்ப அவனிடம் ெசால் கிேறன்.
நீ அதற் ப் பதிலாக அவ ைடய எட் ழந்ைதகட் ம் னிதமான ெகாரான்
ப க்கக் கற் க் ெகா க்க ேவண் ம்” என் றினான்.
அவன் ேபசிய ேபாக் ம் அலட்சியமான பார்ைவ ம் ஏேதா நாய்க் ெராட் த்
ண்ைட விண் த் க்கி எறிவ ேபால் இ ந்த . உமாைர
அவமதிப்பதற்காகேவ அவன் ேபசிய ேபாலி ந்த .
உமா க் ஆத்திரம் பீறிட் க் ெகாண் வந்த . “இந்த மாதிரியான
ஆதரைவ எ தப் ப க்கத் ெதரிந்த யாராவ ஒ காஜாப் ைபய க் க்
ெகா ங்கள். ஏைழகைளக் காப்பாற் ம் இதயம் வாய்ந்தவேர! நான் விைடப்
ெபற் க் ெகாள் கிேறன்” என் எரிச்சேலா றினான்.
“தாராளமாக” என் றிவிட் த் தன் திைரையத் தட் விட்ட ன் ஷ்,
வழியில் பழங்கந்ைதக க் ள்ேள ெநளிந் ெகாண் பிச்ைச ேகட் க்
ெகாண் ந்த பிச்ைசக்காரன் அ கில் நின் , அவன் பாத்திரத்தில் ஒ
நாணயத்ைதப் ேபாட்டான்.
“ப ப் நிற உைடயணிந்த அந்த இைளஞைனப் பின்பற்றிச் ெசல். அவன்
என்ன ெசய்கிறான் என்பைத ம் எங் தங் கிறான் என்பைத ம் கண்
அறிந் வந் எனக் ச் ெசால்” என் ேவ யா க் ம் ேகட்காமல்,
பிச்ைசக்காரன் காதில் மட் ம் ப ம்ப யாக ெமல்லிய ரலில் றினான்.
“உத்திர ” என் வணங்கிக் றிய அந்தப் பிச்ைசக்காரன், அன் கிைடத்த
ெப ம் வ ம்ப ைய எண்ணிச் சந்ேதாஷப்பட்டான்.
உமாேரா, பல நிழல்க க்கிைடேய ஒ நிழல்ேபால் அங்கி ந் நடந்
ெசல்லத் ெதாடங்கினான். ன் ஷ் தன்ைன அப்ப ஏளனப்ப த்தியைத
நிைனக்க அவ க் ப் ெபா க்க யாமல் வந்த . அவன் ஆதரிக்காவிட்டால்
பிைழக்க யாதா என்ன? தன் ைகயிேல உள்ள இரண் நாணயங்கைள ம்
எ த் ப் பார்த் க் ெகாண்டான். அைவ உள்ள வைரயிேல அவன்
தனக் த்தாேன ஒ ராஜாதான்! ேம ம், ன் தங்கியி ந்த இடத் க் ச்
ெசன் , ல்கா ம் அந்த ெமாட்ைட மா யிேல ப த் க் ெகாள்ளலாம். ஏதாவ
உலகச் ெசய்திகைள உைரத்தால் அங் ள்ளவர்கள் தாமாகேவ அவ க் உண
பைடக்கத் ெதாடங் வார்கள். சாப்பிட் விட் ேமேல ப த் க் ெகாள்ளலாம்.
ஆனால் ரஹீம் மட் ம் அங்ேகயி ந்தால்...? எந்தவிதமான கவைல ம் பட் க்க
ேவண்டாேம!
நடந் ெகாண்ேட வந்தவன் த்தகக் கைட வீதி வழியாக வந் அந்த
நீ ற்றின் அ கிேல நின்றான். தண்ணீர் பாைன டன் அங் வந் ேசர்ந்த
அந்தப்ெபண், னிந் பாைனயில் தண்ணீர் எ க்க வைளந்தாள். பாைனைய
அமிழ்த்திப் பி த் த் தண்ணீர் ெமாண் ெகாண் ந்தாள். அவன்,
பக்கத்திேலயி ந்த பாைறயில் ேபாய் உட்கார்ந்தான். அவள், அவைனக்
கவனிக்கவில்ைல.
“யாஸ்மி” என் அவன் ெம வாகக் ப்பிட்டான்.
அந்தப் ெபரிய மரத்த யிேல இ ட் ன் ஊேட ம், க்காட் த் ணிக்
ஊேடயி ந்த அவ ைடய கண்கள், அவ ைடய கண்கைளச் சந்தித்தன.
ெநற்றியிேல ரண் ெகாண் ந்த ந்தலின் சி கற்ைறைய ஒ க்கி
விட்ட அவ ைடய ெமல்லிய ச் ேவகமாக ஓ க் ெகாண் ப்ப அவன்
ெசவிகளில் ெதளிவாகக் ேகட்ட .
இ ட் ேல நிற் ம் அந்த யாஸ்மி, ைமயானவள், ன்ேபால் சி மியல்ல,
அழ வந்த ப வமங்ைக. பன்னீர் மணம் கம ம் ஆைடக ம், க்கா ம்
அணிந் அைமதிேய உ வமாக நிற்கிறாள். அவ ைடய ைகயிலி ந்த பாைன
ஒ பக்கமாகச் சாய்ந் அதில் இ ந்த தண்ணீர் கீேழ வழிந்
ெகாண் ந்த . இ ந் ம் அவள் அைசயவில்ைல.
“யாஸ்மி யா க்காக காத் க் ெகாண் க்கிறாய்?” என் ெமல்லிய
ரலிேல உமார் ஆைச ெபாங்கக் ேகட்டான்.
“ ட்டாேள! ெபரிய அ ட்டாேள! நான் யா க்காக ம்
காத்தி க்கவில்ைல” என் ம் ச் சிரிப் டன் றிவிட் க் ைகயிலி ந்த
பாைன ந விக் கீேழ வி ந்தைத ம் கவனியாமல் ஓ னாள். ைபத்தியம்
பி த்தவள் ேபால் ஓ னாள். ஓ மைறந்ேத ேபாய் விட்டாள்.
500px
அவன் தி ம்பி வ வான் வ வான் என் ஒவ்ெவா நா ம் அவள்
எதிர்பார்த் க் காத்தி ந்த ன் வ டங்கள்! காத் க் காத்தி ந் ,
அ த் ச் சலித் ப்ேபான உள்ளம் பித் ப் பி த் ப் ேபான்தில் வியப்பில்ைல.
உமாேரா ஒன் ம் ரியாமல் உட்கார்ந் ெகாண் ந்தான்.
மரத்தின் அ யிலி ந் , கந்ைத ைட ண்ட ஓர் உ வம், ெநாண் க்
ெகாண்ேட அவன் அ கில் வந்த அவ ைடய கத்ைதக் ர்ந் பார்த்த .
பிற , “ஐயா! ஏைழ, அ ள் ரி ங்கள்! ஆண்டவனின் ெபயரால்
யாசிக்கிேறன், அ ள் ரி ங்கள்!” என் அந்தப் பிச்ைசக்காரன் ெகஞ்சினான்!
 12. இ காட் ன் பக்கம் த் க் ங்கிய மணம்!

அன் ெவள்ளிக் கிழைம; சாந்தி த ம் நாள். கல்லைறகேள எங் ம்

நிைறந்த அந்த இ காட்ைட ேநாக்கிப் ெபண்கள் ட்டங் ட்டமாக வந்
ெகாண் ந்தார்கள். இறந் ேபானவர்கள் சாந்தியைடயப் பிரார்த்திப்பதற்காக
அவர்கள் வந் ெகாண் ந்தார்கள். இ கா வ ம், இ ந் கிடக் ம்
கல்லைறகளின் மீ ங் ட, என்ெனன்னேவா மாதிரியான ஞ்ெச கள்
எப்ப ேயா ைளத் ப் ப் த் அந்த இ கா வ ம் ஒ விேநாதக்
கம்பளம் விரித் ைவத்த ேபால் காட்சியளித்த . ஆண்களின்
கல்லைறகளின் மீ தைலப்பாைக உ வ ம் ெபண்களின் கல்லைறகள் மீ
மலர்க் ெகாத் களின் உ வ ம் ெபாறிக்கப் பட் ந்தன. அவற்றின் மீ ரிய
ஒளி பட் த் தகதகத்த , மரங்களின் நிழலிேல, க்கா ட்ட
வனிதாமணிரத்தினங்கள் யி ந்தார்கள். அவர்கள் கல்லைறகைளச் ற்றி
வட்ட வட்டமாக உட்கார்ந்தி ந்தார்கள். அவர்களின் ெசம்மலர் வாயிதழ்கள்
அைசந் ெகாண் ந்தன. அதாவ ேபசிக் ெகாண் ந்தன. சி
ழந்ைதகள் ற்றைரயிேல தவழ்ந் ெகாண் ந்தன. பிரார்த்திப்பைடவிடப்
ேபசிக் ெகாண் ப்பதில் அவர்க ைடய உற்சாகம் அதிகமாயி ந்த . சில
ெபரிய ெபண்கள் ஒ வட்டத்திலி ந் ஒ வட்டத்திற் மாறி மாறிப் ேபாய்க்
ெகாண் ந்தார்கள். மற்றவர்கள் தங்கைளப் பார்க்காத ேபா மரங்களி ேட
மைறந் ேபானார்கள். ெபண்கள் பிரார்த்தைன ெசய் ம் ேநரத்திேல ஆண்கள்
அங்ேக ைழவ கிைடயா .
அந்தக் ட்டத்தின் கண்க க் த் தப்பி வந்த யாஸ்மி, மரங்களி ேட
ந் ஆற்றங்கைரேயாரமாக ெவ ரம் வந் விட்டாள். கைடசியில்
அ த் ப் ேபாய் ஒ கற்பாைறயின் ேமேல கால் நீட் யப உட்கார்ந்தாள். அவள்
தைலக் ேமேல றாக்கள் வட்டமிட்டன. அந்தப் றாக்கள் பக்கத்திேல
பாதியி ந் கிடந்த வர்கைளேய தங்கள் இ ப்பிடமாகக் ெகாண் ந்தன.
அந்தச் வ க் ேமேல ைர கிைடயா . ஏெனனில் அ அந்தச்
வ க் ள்ேள உயர்ந் விளங்கிய பாழைடந்த ேகா ரத்தின் ற் ச் வரா ம்.
ஆற்ைற ம் இ காட் க்கப்பால் இ ந்த ெவளிைய ம் கண்காணித் க் காவல்
ெசய்வதற்காகக் கட்டப்பட்ட ேகா ரம் அ . ஆனால், இப்ெபா பல
ஆண் களாக நாட் ேல அைமதிேய நிலவி வ வதால், காவல்
ேதைவயில்ைலெயன் ைக விடப்பட்ட . ேகா ர ம் ஓரள பாழாகி விட்ட .
இப்ெபா அந்தக் ேகா ரத்திேல றாக்கள் யி க்கின்றன. உமாைரப் ேபால்
அைலந் திரிபவர்க் ம் சமயா சமயங்களில் அ பயன்பட் வந்த . இரவில்
நட்சத்திரங்கைளப் பற்றி ஆராய்ச்சி ெசய்வதற் , அ உமா க் ப் ெபரி ம்
பயன்பட் வந்த .
 உமா ம், யாஸ்மி அ கில் வந் ேசர்ந்தான். கதிரவ க்ெகதிேர றாக்கள்
வட்டமிட வட்டமிட, றாவின் இதயம் ேபால ெவண்ைமயான யாஸ்மியின் ஆைச
எண்ணங்க ம், ழன் ழன் எ ந்தன. இந்த மாதிரியான ேநரத்தில் என்ன
ெசய்வெதன் ேயாசித்தாள். தன் அக்காள் ெசய்த ேபால, பக்கத்தில்
இ ந்தவன் மீ பார்ைவைய வீசி, அவன் தன்ைன ைமயாக மறந் ,
தன்ேமல் மாறாக்காதல் மயக்கங் ெகாள் ம்ப ஆைச ெமாழிகைள
அ க்கிப்ேபச எண்ணினாள். ஆனால் அவ ைடய ைககள் ந ங்கின.
வார்த்ைதகள் த மாறின. அவேனா ெந ேநரத்திற் ப் ேபசாமேல
உட்கார்ந்தி ந்தான். அவ ைடய கண்களிேல ஒ பசியி ந்த .
“ஏதாவ ேப !” என்றாள் அவள் ஆைசேயா .
“எைதப்பற்றிப் ேப வ ? யாஸ்மி” என் கத்ைதக் டத் தி ப்பாமல் உமார்
பதில் ெசான்னான்.
“நீ ேபா க் ப் ேபாயி ந்தாேய, அங்ேக ல்தாைனப் பார்த்தாயா? பல
நகரங்களி ம் பல ெபண்கைளப் பார்த்தி ப்பாேய? ேவ என்ன என்ன
பார்த்தாய்! அவர்கள் எப்ப எல்லாம் இ ந்தார்கள்? அவற்ைற ெயல்லாம்
ெசால் ” என்றாள். அந்த நீண்ட ெகாரசான் வீதி ம், ஸா ம் அவன்
நிைன க் ன்ேன ேதான்றக் கண்டான்.
“அ வா? விஷயம் ஒன் மில்ைல, ெசாக்கட்டான் காய்கைளப்ேபால
அங் மிங் ம் நாங்கள் உ ட்டப்பட்ேடாம். கைடசியில் ெபட் க் ள் அள்ளிப்
ேபாட் டப்பட்டவர்களாகி விட்ேடாம். ேபாைரப் பற்றி யாரால் விளக்கிப் ேபச
ம் ?" யாஸ்மி, தன் ைடய இள வய க் கனைவ ம், ெவள்ைளக்
திைரயில் ஏறி வ ம் இளவரசைன ம், அவன் தன்ைன அைழத் ச் ெசன்
இ க்க ைவக் ம் அன்னத் தடாக ள்ள அரண்மைனைய ம் நிைனத் க்
ெகாண்டாள்.
“நீ நிசாப் ரிேல என்ன ெசய்யப் ேபாகிறாய்?”
“யா க் த் ெதரி ம்?
“நீ தி ம்ப ம் ேபாய்விடப் ேபாகிறாயா?”
உமார் தைலைய “இல்ைல” என்ப ேபால ஆட் னான். அவ க் நிசாப் ைர
விட் ப் ேபாகேவ மனமில்ைல. யாஸ்மிையத் தவிர ேவ எைத ம்
நிைனக்கக் ட அவனால் யவில்ைல. யாஸ்மிதான் எவ்வள ரம்
மாறிவிட்டாள்? சின்னஞ்சி சி மியாக இ ந்த அவள், க த்ைதக் கைலக்கக்
ய அழகிய ெவளவன மங்ைகயாக மாறிவிட்டாள். இ ந் ம் அவள் மாறி
விடவில்ைல.
 கன்னத்திேல ைக ைவத்தப ரத்திேல இ காட் லி ந் ெவளிக்கிளம்பி
நகரத்ைத ேநாக்கி நக ம் ெபண்களின் சிறிய உ வங்கைளப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தான்.
“ஞானக்கண்ணா ப் ேபராசிரியரின் அன் க் ரிய மாணவன் நீெயன் ம்,
நீேய ஒ ேபராசிரியராகப் ேபாகிறாெயன் ம் ேபசி ெகாள்கிறார்கேள, அ
உண்ைமதானா?”
உமார் இைதக் ேகட் ஆச்சரியப்படவில்ைல. பள்ளிக் டத்தில் ஏற்பட்ட இந்த
வதந்தி, அந்தத் ெத வில் உள்ள த்தகக் கைடக்காரர்களிடெமல்லாம்
பரவிவிட்ட . அைதேய யாஸ்மி ம் ேகள்விப்பட் க்கிறாள். ன்சிரிப் டன்
அவன் ெசான்னான்.
“எனக் ேவைல ெசய்வதற் ஓர் இட ம் கிைடக்கவில்ைல; என்ைன
ஆதரித் க் காப்பாற் வதற் யா ம் இல்ைல; எனக் ச் ெசாந்தமாக எ ேம
இல்ைல. ஆசிரிய க் அவர் ெதாழில் பிைழப்ைபத் த கிற . மதவாதிக்
அவ ைடய ழ்ச்சிகள் வாழ்ைவத் த கிற . எனக் என்ன இ க்கிற ?"
யாஸ்மி மகிழ்ச்சி டன் ெந ங்கி வந் நின் ெகாண்டாள். உமார்
உண்ைமயாகேவ பிச்ைசக்காரனாகேவ இ ந்தா ம் நல்ல தான்.
தன்னிடமி ந் பிரிந் ேபாகமாட்டான் அல்லவா? அந்த அளவிற் அ
நல்ல தான் “உனக் த்திேய இல்ைல. ேசாதிடம் ெசால் ம் அகமைத விட நீ
ெபரிய ட்டாள்தான்! அவன் நட்சத்திரங்கைளப் பார்த் க் றி
ெசால்வதற்காக நிைறயப் பணம் ெப கிறான். அவ க் ஒ க ப்
அ ைம ம் பட் ச் சால்ைவ ம் டக் கிைடத்தன. உனக் என்ன கிைடத்தன?
அேதா பார்! ட்டம் வ ம் கைலந் விட்ட . ெபண்களின் கைடசிக்
ம்பல் டப் றப்படத் ெதாடங்கி விட்ட . நான் ேபாக ேவண் ம்” என்றாள்
யாஸ்மி.
யாஸ்மியின் ப ைம ெபா ந்திய ைகைய உமார் பி த் க் ெகாண்டான்.
இ கிய அந்தப் பி யிலி ந் அவ க் எ ந் ெசல்ல மனம் வரவில்ைல.
அப்ப ேய உட்கார்ந்தி ந்தாள். வானத்திேல வட்டமிட் க் ெகாண் ந்த
றாக்கள் அந்தப் பாழைடந்த காவல் ேகா ரத்தில் அைடந் விட்டன. வானம்
ெவ ம் ெவளியாகக் காட்சியளித்த . சிறி ேநரம் ெசன்ற ம் இ ண்ட
வானிேல பிைற நிலா எ ந் ேதான்றிய .
“அேதா பிைற ேதான்றி விட்ட . நான் ேபாகிேறன்” என்றாள் யாஸ்மி தீனமாக.
“அந்தப் நிலவின் இ ெகாம் க க் ம் ஊேட ஒ நட்சத்திர ம்
விைரவில் ேதான்றப் ேபாகிற யாஸ்மி” என்றான் உமார் ெம வாக ஆைச
ெபாங் ம் ரலில்.
 “நான் அைதப் பார்க்கப் ேபாவதில்ைல. உன் ைடய அந்தப் ெபரிய
ேகா ரத்திேல அைடந் ெகாண் , நீ மட் ம் தன்னந்தனியாகப் பார்! அந்த ஒ
நட்சத்திரத்ைத மட் ம் என்ன. எல்லா நட்சத்திரங்கைள ேம பார்த் க்
ெகாண் ! ஆமாம், இரவில் ைத ழிகளிலி ந் ெவளிக்கிளம்பி வ ம்
பிசா க க் நீ பயப்ப வத்தில்ைலயா?”
“அந்தப் ேபய்கள் என் ைடய நண்பர்கள், ெதரி மா? அள க்
க விகைள ம், நட்சத்திர விளக் கைள ம், ெகாண் வந் , அைவ எனக்
நட்சத்திரங்கைளப்பற்றிய எல்லா ஷயங்கைள ம் ெசால்லித் த ம்!” என்
ேவ க்ைகயாக யாஸ்மியிடம் உமார் றினான். ஆனால் யாஸ்மியின் கண்கள்
பயத்தால் விரிந்தன. பல அதிசயமான விஷயங்கைளத் ெதரிவிக்கக் ய
விேசஷ அறி ஒன் உமாரிடம் இ ப்பதாக ஊரில் ேபசிக் ெகாண்டார்கேள,
அ நிைன க் வந்த . இறந் ேபானவர்களின் ஆவிகேளா அவன்
ேப வ உண் ேபாலி க்கிற என்பைத கலவரத்ேதா நிச்சயப் ப த்திக்
ெகாண்டாள்.
“அந்தப் ேபய்கேளா நீ எப்ப ப் ேப வாய்? எந்த ெமாழியில் ேப வாய்?” என்
ேகட்டாள் ழந்ைதத் தனமாக.
“கண் க் த் ெதரியாத வானேதவைதெயான் , இந்தக் ேகா ரச் வரிேல
இரவில் தின ம் வந் உட்கா வ வழக்கம். ஆவிகள் ேப கிற எல்லா
விஷயங்கைள ம் அ தான் எனக் ச் ெசால் ம், அதற் உலகத்தில் உள்ள
எல்லா ெமாழிக ம் ெதரி ம்!”
“ ம்மா காேத! ேதவைதகைளப் பற்றிப் வ சரியல்ல! உண்ைமயில்
ேபய்கள் இங்ேக வ மா? அைத மட் ம் எனக் ச் ெசால் .”
ேதவைதையப் பற்றி அவன் றிய ெகன் நிைனத்த யாஸ்மிக் ப்
ேபய்கைளப் பற்றிச் ெசான்ன மட் ம். ஏேதா உண்ைமயாகத் ேதான்றிய .
இ ளில் அைர ைரயாகத் ெதரி ம் கல்லைறகளின் பக்கம் ெசன்ற கண்ைணத்
தி ப்ப ம் யாமல், பார்த் க் ெகாண் க்க ம் யாமல், ஓரக்
கண்ணாேல பார்த் க் ெகாண்ேட, பயந்தப அவைன ஒட் உரசி உட்கார்ந்
ெகாண்டாள். உமார் தன் ைககளால் அவைள வைளத் இ க அைனத் க்
ெகாள்ளத் ெதாடங்கியேபா , பயந் ந ந ங்கி வி வித் க் ெகாள்ள
யன்றாள். உடெலல்லாம் வியர்த்த . அவ ைடய நிைல தாழ்ந்த . கண்கள்
க் ெகாண்டன. பயத்தால் அவள் ெநஞ் பட படெவன் த் க்
ெகாண் ந்தைத அவன் உணர்ந்தான். அவள் உத கள் ேவகமாகத் த்தன.
“பயமாக இ க்கிற , பயமாக இ க்கிற ” என்ற ெமல்லிய ஒலி அவள்
உத களிேல பிறந்த . அவ க்ேகா விரகதாபத்தால் ஏற்பட்ட உள்ளத் ப் ,
அவ க்ேகா கன்னி பயம், பயத் ப் க் ம் ரலிேல இ வ ம்
ேபசிக் ெகாண்டார்கள். சிறி ேநரத்திற் ப் பிற அவ ைடய ைககள் அவள்
உடைலத் த வியப ேய ஊர்ந் வந் அவள் கன்னங்கைளப் பி த் க்
ெகாண்டன. அவ ைடய கத்ைதத் தி ப்பியப ேய தன் கத்தின் எதிேர
ைவத்தப “என்ைனப் பார்!” என்றான். ஆனால், அவ ைடய கண்கள் ய
ப ேய இ ந்தன. இன் ம் பயம் ேபாகவில்ைல.
ெவள்ளி நிலவின் வைள சிறி மங்கிய . அதன் ந விேல, ஒ
நட்சத்திரம் ேதான்றி ஒளி விட்ட . இ ண்டவானத் திைரயிேல எ தி ைவத்த
ேபால அ ேதான்றிய . உமாரின் உள்ளத்தில் ஒ விசித்திரமான ஆைச ம்
உடெலங் ம் தி சான ேவதைனயின் ப் ம் ேதான்றின. க் ம்
அவ ைடய வாயிதழ்கள் அவ ைடய உத களிேல ெபா ந்திய அந்தக்
கணத்திேலேய அந்தப் பசி அடங்கிய . அந்த ேவதைன தீர்ந்த !
இ க்கி அவைள அைணத் க்ெகாண்டான். “ேபா ம்! வலிக்கிற ” என்
றிய யாஸ்மி ெப ச் விட்டாள். நட்சத்திர ெவளிச்சத்திேல அவ ைடய
ேதாள்களிேல ஒளிபட் த் ெதறித்த . அவன் க த்ைதக்கட் ப் பி த்தி ந்த
அவள் ைககள் அவ க்க கிேல அவ ைடய உத கைளக் ெகாண் வந்
நி த்தின. அந்த அழகிய உத களின் கதகதப் ம், தன் ெநஞ்ேசா
ஒட் யி ந்த அவ ைடய ெநஞ்சின் ஓட்ட ம், கண் பார்ைவயிேல ேதான்றிய
அவ ைடய காதல் ெந ப்பின் ேவக ம், அவ ைடய பசிைய அடக்கி விட்டன.
உலைக மறந் , ஆழ்ந்த ெப ச் விட் க் ெகாண் ஒ வர் அைணப்பிேல
மற்ெறா வர் பிைணந் ெந ேநரம் அங்ேகேய அவர்கள் கிடந்தார்கள்!
இர ெதா ைக ேநரம் கழிந் ெவ ேநரத்திற் ப் பிற அவர்கள் நகரத்ைத
ேநாக்கிப் றப்பட்டார்கள். விஷந் ேதாய்ந்த வாள் ேபான்ற பிைற மதி விளங்க,
தங்கள் கால யின் கீேழ தைரயி ப்ப டத் ெதரியாமல், கன லகில் மிதந்
ெசல்பவர்கைளப் ேபால அவர்கள் நகர்ந் ெகாண் ந்தார்கள். த்தகக்கைட
வீதியின் அ கிேல அந்தப் ெபரிய மரத்த யின் கீேழ ள்ள நீ ற்றின்
பக்கத்திேல வந்த ம், யாஸ்மி அவைனக் கட் ப் பி த் க் ெகாண் “என்
இதயத்தில் வீற்றி க் ம் இதயேம! உன்ைன எப்ப ப் பிரிந் ெசல்ேவன்?” என்
ஆைசப் ெபாங்கத் தவிப்ேபா ேகட்டாள். அவ ைடய காத ம் ஒன்ேறதான்.
காதல ம் அவன் ஒ வேனதான். பிரிவின் ேவதைன அவைளப் ெபரி ம்
வ த்திய . ேகா ரச் வ க் வான ேதவைத வ வ உண்ைமதான்.
கண் க் த் ெதரியாத அந்த வான ேதவைத பாழைடந்த ேகா ரத்திற் வந்
அவ ைடய ஆத்மாைவத் ெதாட் த் அவள் உடலில் உள்ள ரத்தம்
வைத ம் உறிஞ்சிக் ெகாண் ேபான உண்ைமதான், என் அவ ைடய
உத கள் த்தன!
 13. றிபார்த்த ல்தான் ெகால்லப்பட்டார்!

உமா க் அசதியாக இ ந்த . எனி ம் அவனால் ங்க யவில்ைல.

எ ம் சாப்பிட ம் அவன் வி ம்பவில்ைல. அந்த இரவின் மாயாஜாலத்திேலேய
அவ ைடய த்தி லயித்தி ந்த . தன் இ ப்பிடத்தின் வாசலிேல ட் க்
ெகாண் கிடந்த அந்தப் பிச்ைசக்காரைனப் பார்த் உமார் ன்னைக ரிந்தான்.
அந்தப் பிச்ைசக்காரன் இர ெவ ேநரத்திற் ப் பின் ம் விதிகளிேல
ெநாண் க் ெகாண் திரிவைத உமார் கவனித்தி க்கிறான். ம்மா இ க்க
யாமல் அவ ைடய கால்கள் அவைனப் ந்ேதாட்டத்திற் இ த் ச்
ெசன்றன. காவற்காரர்கள் தங்கள் ைககளில் விளக் க டன் அல்லாவின்
ெபயரால் ஒவ்ெவா மணி ேநரத்ைத ம் றிக் ெகாண் ந்தார்கள். ஏேதா ஒ
உள் ணர் , அந்த இரவின் விசித்திரக் காட்சிகைளப் பற்றி அவைன
எச்சரிக்ைகயாக இ க்கச் ெசய்த . அவ க் ப் பின்னாேல ஒ நிழல்
மரங்களின் ஊேட ைழந் ெசல்வ ம், அந்த உ வம் அனாைதகள் ப த் த்
ங் ம் ஒ ளக்கைரைய ேநாக்கி விைரவ ம் ேபாலத் ெதரிந்த . இரவின்
மாயா ஜாலங்கைளப் பற்றி எ ேம உணராமல் அந்த அனாைதகள் உறங்கிக்
ெகாண் ந்தார்கள்.
ஒ னன் அ கிேல ெவள்ைளக் க ைதெயான் ங்கிக்
ெகாண் ந்த . அந்தக் ளத்தின் கைரேயாரத்திேல ஒ ணிைய
இ த் ப் ேபார்த்திக் ெகாண் அந்தக் ணன் டங்கி ெகாண்
உட்கார்ந்தி ந்தான். அந்தக் னைன ம், க ைதைய ம் எங்ேகா கனவில்
கண்ட ேபால் இ ந்த உமா க் . இப்ேபாதி க் ம் நிைலயில் அப்ெபா
அந்த இரண் உ வங்க ம் இ க்கவில்ைல என்ப ம் ெதரிந்த . ஆனால்,
எங்ேக என் தான் நிைனவில்ைல.
உமார் அந்தக் னன் அ கிேல ேபாய் உட்கார்ந்தான். அந்தக் னன்
தண்ணீைரச் ட் க் காண்பித் , “கண்ணிர்க் கடலிேல ழ்கிக்கிடக் ம் இந்த
நிலாைவப் பார்த்தாயா அண்ேண!” என் ேகட்டான்.
அந்தக் ளத்தின் பரப்பிேல ேதான்றிய பிைற நிலவின் உ வத்ைத உமார்
னிந் கவனித்தான். ன்பம் என்ப இந்த இரவிேல அவ க் ப் ெபா ளற்ற
ஒ விஷயமாக இ ந்த . ஆனால் அந்தக் ணன், ன்பப்ப வைத அவன்
உணர்ந்தான்.
ஆதரவான ரலில் னைன ேநாக்கி, “நீ என்ன
ெசய் ெகாண் க்கிறாய்?” என் ேகட்டான் உமார்.
“நான் காவல் காத் க் ெகாண் க்கிேறன். இேதா பார்; மற்றவர்கெளல்லாம்
க்கத்தில் ஆழ்ந் விட்டார்கள். ஆனால், நான் அமிழ்ந் ேபான அந்த
நில க் க் காவலாக இ க்கிேறன். ஏெனன்றால், அ தான் உண்ைமயான
நில . ஆகாயத்திேல இ க் ம் அந்த நில உண்ைமயானதல்ல; ஏெனன்றால்
அ மா வதில்ைல; அழிவ மில்ைல இந்த இரைவப் ேபாலேவ எல்லா
இர கைள ம் நிைனத் க் ெகாண் , அ மைறவ ம் ேதான் வ மாக
இ க் ம்” என் அந்தக் னன் விசித்திர விளக்கம் ெகா த்தான்.
உமார், “உண்ைம, உண்ைம” என் ஒத் தினான்.
ங்கிக் ெகாண் ந்த பிச்ைசக்காரர்கைளச் ட் க் காட் ய அந்தக்
னன், “இேதா, இேதா, இவர்க க்ெகல்லாம் திய தைலவன் இ க்கிறான்.
ஆனால், எனக் யா மில்ைல. என் ைடய தைலவைர நான் இழந் விட்ேடன்.
என் தைலவர் க ைணக் கதிரவன்; அதிர்ஷ்டமில்லாத அனாைதகளின்
ஆதரவாளர்; அ ைமயிேல மிகத் தாழ்ந்தவனான, அங்க ஹீனனான இந்த
ஜபாரக்ைக, அவர் அன்பாக நடத்தினார். கதிரவனின் உலகமான இைத விட் க்
கதிரவன் பிரிந் விட்டான்; நம்பிக்ைக ள்ளவர்கைள விட் ப் பா காப் விலகி
விட் ட ; ஜபாரக்கிடமி ந் அவ ைடய உயி க் உயிராய் இ ந்தவர் ேபாய்
விட்டார். ஆய்லல்லா அல்லல்லா! ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் ெகாைல
ெசய்யப்பட் விட்டார்!” என் மிக உ க்கமாகக் கதறினான்.
நீரில் ஆ அைல ம் நிலவின் சிதறிய ஒளிையக் கவனித் க் ெகாண் ந்த
உமார் அவன் ெசான்னைத மன க் ள் வாங்காமேல, “எனக் த் ெதரியாேத!”
என் ைரத்தான்.
“நிசாப் ர் வ ம் ெதரி ம் இன் தாேன சாமர்க்கண் லி ந்
அவ ைடய உடைலத் க்கிக் ெகாண் தி ம்பி வந்ேதாம். அவ ைடய விதி
அவ்வள தான்! அண்ேண! அவ ைடய ஆட்சியில் அவர் பல ம் உ தி ம்
வாய்ந்தவராகத்தான் இ ந்தார். அவைரச் ற்றி ஒ பா காப் ப் பைடேய
இ ந்த . இ ந்தா ம் விதியின் ெசயலிலி ந் வி பட யவில்ைல.
சாமர்க்கண் ல் ஒ பி பட்ட நாைய அவர் ன்னாேல ெகாண் வந்
நி த்தினார்கள். அவர் எதிரிேல அந்தக் ைகதிையக் ெகாண் வ ம்ேபா ,
வாள் பி த்த இரண் வீரர்கள் இவைனப் பி த் க் ெகாண் ந்தார்கள்.
அப்ெபா அந்த நாய் நம் ேபரரசைரப் பார்த் இகழ்ந் ேபசிய . அதனால்
ல்தான் உள்ளத்திேல ேகாபம் ெகா ந் விட்ெடரிந்த . தன் ைகயிேல
வில்ைல ம் அம்ைப ம் எ த் அந்த நாயின் ெநஞ் க் ேநேர றி ைவத்தார்.
அந்த நாையப் பி த் க் ெகாண் ந்த வாள் வீரர்கைள விலகி இ க்கச்
ெசால்லி விட் , நாைண இ த் விட்டார். ஒேர அம்பிேல ெகால்லப்பட் க்க
ேவண் ய அந்தக் ைகதியின் ேமல் அந்த அம் படவில்ைல. என் ம் றி
தவறாத இயல் ைடய எம் தைலவர் றி அன் எப்ப ேயா தவறி விட்ட . உடேன
அந்த நாய் தன் இ ப்பிேல மைறத் ைவத்தி ந்த இ கத்திகைள ம் உ விக்
ெகாண் , ல்தான் அவர்கள் ெநஞ்சிேல தி ெரன் பாய்ந் ன் ைற
த்தி விட்டான். நான் நாட்கள் கழிந்த பிற அவர் அல்லாவின் தி வ ளில்
கலந் விட்டார்” என் றி த்த அந்த விகடன் ஜபாரக்கின் கன்னங்கள்
கண்ணிரில் ஊறிப் ேபாயி ந்தன.
“ஆெமன்! சாந்தி ண்டாகட் ம் சாந்தி! சாந்தி!” என் உமார்
த் தான் . அந்தக் கரிய இ ளிேல ரத் க்கப்பால், ரஹீமின்
ைத ழி ம், அதன் அ கிேல ெபா மிக் ெகாண் க் ம் அவ ைடய
ேவைலக்கார ம் ேதாற்றமளிப்பைத உமார் கண்டான்!
 14. ஆைசக்கன கள் யா ம் பலித்தன.

“அவள் யார் அ ைமப் ெபண்ணா? தி மணமானவளா? எப்ப யி ப்பாள்?’

என் ன் ஷ் ேகட்டான். ன் ஷக் விவரம் ெசான்ன அந்தப்
பிச்ைசக்காரன் “இ ட் ேல எைதச் சரியாகப் பார்க்க கிற . அவேனா
இைளஞன், இர ம் பக ம் ெதாடர்ந் விழித் க் ெகாண்ேடயி ப்பான்
ேபாலி க்கிற . எனக் த் க்கம் கண்ைணச் ற்றிக் ெகாண் வந் ங் ட,
ெவள்ளிக்கிழைம இர விடாமல் ெதாடர்ந் ற்றிேனன். அந்தப் ெபண்தான்
வீட் ேவைலகைளப் பார்க் ம்ப ஏவப்ப கிறாள். க ைமயான ேவைலகள்
எல்லாம் டச் ெசய்கிறாள். ஆனால் அ ைமப் ெபண் அல்ல. கலியாண ம்
இன் ம் ஆகவில்ைல” என் ெசால்லிக் ெகாண் வந்தான்.
“அவள் ெபயர் என்ன?”
“யாஸ்மி, அப் ல் சாயித் என்ற மீஷத் நகரத் த் ணி வியாபாரி அந்தக்
கிழட் ப் த்தகக் கைடக் காரனிடம், அவன் மகள் யாஸ்மிையத் தனக் மணம்
ெசய் ைவக் ம்ப ேகட் க் ெகாண் க்கிறான்!”
“அப் ல் சாயித்! ஆம், அவன் ஒ ெபரிய டார ம் ஏராளமான
ஒட்டகங்க ம் ைவத்தி க்கிறான்” என் ன் ஷ் தனக் த்தாேன ேபசிக்
ெகாண்டான். அந்தப் பிச்ைசக்காரன் லிைய எதிர்பார்த் க் காத்தி ப்பைதத்
ெதரிந் ெகாண்ட ன் ஷ் அவைனப் பார்த் , “அப்ப யானால், அந்தக்
டாரம் ெசய்பவனின் மகன் த்தகக் கைட வீதிைய விட் ப் ேபாக மாட்டான்.
அங்ேகதான் ற்றிக் ெகாண் ப்பான். என்னிடமி ந் ெசய்தி கிைடக் ம்
வைர அவைளத் ெதாடர்ந் கவனித் வா. ேபா” என்றான்.
“ெசய்தி ெகாண் வ பவன் உங்க ைடய ஆள்தான் என்பைத எப்ப த்
ெதரிந் ெகாள்வ பிர ேவ?" "உன்ைன இந்த மாதிரி காலால் உைதத் ,
“ டாரம் ெசய்பவன் எங்ேகயி க்கிறான்? என் ேகட்பவன் என் ைடய
ஆெளன் ெதரிந் ெகாள். அ வைரயிேல ங்காமல் அவைளத் ெதாடர்ந்
திரி ெதரிகிறதா! நீ ங்கினால் அைதப் பார்ப்பதற் ம், உன் றட்ைடையக்
ேகட்பதற் ம் ேவ ஆட்க க் க் கண் ம் கா ம் இ க்கின்றன என்பைத
மறவாேத’ என் ெசால்லிக் ைகநிைறய ெசப் க் கா கைள அள்ளித் தைரயிேல
ெகாட் னான். வீதியில் திரிந்தவர்கள் அைத அள்ளிக் ெகாள் வதற் ள்
பிச்ைசக்காரன் னிந் தியிேல கிடந்த அந்தக் கா கைள அவசர
அவரசமாகப் ெபா க்கினான். ெபா க் ம் ெபா ேத வாயினால் அவற்ைற
எண்ணிக் ெகாண்ேட வந் “ஒ ெவள்ளி நாணயத்தின் அள மதிப் க் ட
இல்ைலேய, உன்ைமயான உைழப் க் க் கிைடத்த பணம்! - பிர க்களின்
ைகப்பி தண்ணீர்ேபான்ற தாராளத்தன்ைமயாக இ க் ம்!” - என் னகி
ைவ ெகாண் ந்தான். இ ப்பி ம் ன் ஷக் அவன் மிக மிகப் பயந்தான்.
அவன் எந்த மனிதனிடம் ேவைல ெசய்கிறான் என்ப அவ க் த்
ெதரியாமலி ந்த . அந்த ெபரிய மரத்த யில் இ ந்த நீ ற் க் விைரந்
ெசன் அங்ேக உள்ள கல்லில் உட்கார்ந் ெகாண்டான்.
அங்கி ந்தவாேற அவன் பள்ளிக் ட வாசல் றத்தில் நடந்த ெசயல்கைளக்
கவனித் க் ெகாண் ந்தான். நீண்ட தா ைடய ெபரிய மனிதர்கள், தங்கள்
ேவைலக்காரர்க டன், அங் மிங் ம் ேபாய்க் ெகாண் ந்தார்கள்.
ங்காவனத்தின் ேவலி ஓரத்திேல, வீதியின் வழியாக திைரப் பைடகள்
ேபாய்க் ெகாண் ந்தன. விதியின் சக்கரம் ழ வதால் ஏற்பட்ட விந்ைத
மாற்றத்தின் காரணமாகச் சிந்தைன ம் பரபரப் ம் ெகாண்டவர்களாக
நிசாப் ர்வாசிகள் இ ந்தார்கள்.
ல்தான் இறந்ததால், நகரமக்கள் ஆழ்ந்த க்கத்தில் இ க் ம்ெபா
ம திகளில் ெதா ைக நடத் வார்கள். பிரார்த்தைனயின் மத்தியிேல திய
ல்தானின் ெபயைரச் ேசர்த் க் ெகாண்டார்கள்.
அழ ம், இளைம ம் ெபா ந்திய ல்தானின் ெபயர் மாலி ா, மக்கள்
அவைர இளஞ்சிங்கம் என் அைழத் வந்தார்கள்! த்தகங்கைள ம்
ஆசிரியர்கைள ம், ேபாேலா விைளயா ம் ைமதானத்ைத ம் விட் விட்
விைரந் வந்த அந்த மாலி ா கத்தில் வ ம் தா வளராத - மத
நம்பிக்ைக ள்ளவர்களின் காவலனாக ம், கிழக் க் ம் ேமற் க் ம்
ேபரரசராக ம் உலகத்தின் இைறவனாக ம், கதிரவனின் உலகமான ெகாரசான்
ேதசத் அமீர்கள் அைனவ ம் அ பணி ம் தைலவராக ம் இப்ெபா
விளங் கிறார்.
இந்த விஷயங்கைளெயல்லாம் அந்தப் பிச்ைசக்காரன் அைர ைறயாகேவ
தன் காதில் ேபாட் க் ெகாண்டான். அவன் க் கவன ம் உமார் - யாஸ்மி
இவர்கள் ேமேலேய பதிந்தி ந்த . பகல் ேநரத்திேல அவர்கள் இ வைர ம்
பார்ப்ப அரிதாகேவ இ ந்த . இ ள் என் ம் திைர லகத்ைத வைரந்த
பிற , இ ளில் உல ம் இ நிழல்கள் ேபால அவர்கள் நீ ற் அ கிேல
சந்தித்தார்கள். சந்தித்த பிற , அவர்கள் தங்கைளச் ற்றி இ க் ம் உலைக
மறந்தார்கள். வீதியிேல விைரந் ெசல் ம் பலவைகயான மக்களின்
கால ேயாைசைய ம் ட அவர்கள் கவனிப்பதில்ைல.
அந்தப் ெபண் ேபாட் க் ம் அந்த கனத்த க்கா , அவ ைடய அளைவ
மட் மல்ல, அதிர்ஷ்டத்ைத ம் மைறத்த .
அந்த க்கா மட் ம் இல்ைலயானால் அவ ைடய அழைக மட் ம்
ெவளி லகம் அறி மானால், எத்தைன ேபர் அவைளச் ற்றி வ வார்கள்;
எத்தைன ேபர் அவைளப் பற்றிப் ேப வார், எவ்வள அதிர்ஷ்டம் வ ம்!
அவைளப் பற்றிப் பிச்ைசக்காரன் ெகாண் ந்த க த் இ . உமாைரப் பற்றி ம்
அவன் உள்ளத்திேல ஒ க த் உ வாகியி ந்த .
ப த்த மனிதனான இவ க் ப் பார்ைவ ம் ப , சாப்பாைடப் பற்றிய
நிைனேவ இந்தப் ைபத்தியக்கார க் க் கிைடயா . எப்ெபா தாவ
ம திக் அ கிேல உள்ள இைறச்சிக் கைடயிேல யாத்திரீகர்க டன் சாப்பிட்
விட் வ வான். நீ ற் க் வந்த ம் தண்ணிைரக் ப்பான். யா ட ம்
ேப வதில்ைல. ெவ ந் தண்ணீைரக் த் விட் ப் ெபரிய காரைனப்
ேபால் திரிவான். ெபரிய ேதால் ைபயில் அைடத் ைவத்தி க் ம் ம
வைத ம் த் வயிற்ைற நிரப்பிக்ெகாண்ட காரன் ேபால்
காணப்ப வான். இந்தக் காரத் தன்ைமைய அைடவதற் அந்தப்
ைபத்தியக்கார க் ஒ ெசல்லாத ெசப் க் கா டச் ெசலவானதில்ைல.
இ தான் உமாைரப் பற்றி அவன் உ வாக்கியி ந்த ணச் சித்திரம்.
அ த்த நாள் காைலயில் ஒ காவற்காரன் வந் அந்தப் பிச்ைசக்காரன்
இ ப்பில் தன் ெச ப் க் காலால் ஒ உைதெகா த்தான். “அ க் ட்ைடயின்
அரேச, தங்களின் ைபத்தியக்காரக் டாரம ப்பவன் எங்ேக திரிகிறான்?”
என் ேகட்டான்.
எரித் வி வ ேபால் அவைனப் பார்த்த பிச்ைசக்காரன், உயர்ந்த
பதவியில்லாத ஒ சாதாரண ேவைலக்காரன் அவன் என்பைதத் ெதரிந்
ெகாண் “மதம் பி த்த உள வாயேன! உன்ைனய ப்பியவன் யார்?” என்
பதி க் க் ேகட்டான்.
“உன் ைடய பிணத்ைதக் ேகாட்ைட வாசலிேல ெதாங்கவிட் க் காக்ைககள்
ெகாத்தித் தின் ம்ப ெசய்யக் யவர் யாேரா, அவர்தாம் என்ைன
அ ப்பினார்” என் றி மற் ம் ஓர் உைத விட்டான்.
“என் லி?” என் அந்த உைதைய ம் வாங்கிக் ெகாண் பிச்ைசக்காரன்
ேகட்டான். ஒ ெவள்ளி நாணயம் அவன் ைகக் மாறிய . நீ ற்றின் பக்கம்
ைகையக் காட் விட் அவன் ெசன்ற டன், “உன் ைடய ைத ழியிேல
நாய்கள் வந் மலங்கழிக்கட் ம்! க கள் உன் எ ம்ைபக் கவ்விக் ெகாண்
ேபாகட் ம்! ஏ நரகத் ெந ப் க ம் உன் உடைல எரித் ச்
சாம்பலாக்கட் ம்!” என் அந்தக் காவற்காரைனச் சபித்தான்!
நீ ற்றின் அ கிலமர்ந்தி ந்த உமாைர கவனித் விட்ட அந்த காவற்காரன்,
அவன கில் ெசன் , “ேகாட்ைடயிலி க் ம் அதிகாரி உன்ைன அைழக்கிறார்.
உடேன என் பின்னால் வர ம்” என் உரத்த ரலில் றினான்.
அந்தக் காவற்காரைனத் ெதாடர்ந் உமார் ேகாட்ைடயில் உள்ள தல்
 ற்றத்திற் வந்தான். அங்ேக ேசணம் ட் ய திைரகளின் அ கிேல
ஆ தமணிந்த ஆ பிர க்கள் காத் க் ெகாண் ந்தார்கள். அங்ேக ன் ஷ்
காவற்காரர்க க் ஆைணயிட்டப , இைரந் கத்திக்ெகாண் உமாரின்
ைகையப் பி த் ெவ ேவகமாகக் காவல்கைளக் கடந் அைழத் க்
ெகாண் , ஆசனங்கள் எ ம் இல்லாத ஒ சிறிய அைறக் ள்ேள ேபாய்ச்
ேசர்ந்தான்.
“அட கட ேள! றிப்பிட்ட ேநரம் கடந் எவ்வள ேநரமாகிவிட்ட . உன்ைன
அைழத் வரச் ெசான்ன யார் ெதரி மா?” என் ேகட் க் ெகாண்ேட, ஒ
மாதிரியாக உமாைரப் பார்த் க்ெகாண் , “அைமச்சர் நிசாம் அல் ல்க்” என்
றினான் ன் ஷ்.
உமா ைடய நா த் ப் அதிகமாகிய . ெப ம் வியப்பாக இ ந்த . உலக
அைமப்பாளர் என்ற சிறப் ப் பட்டம் ெபற்ற நிசாம் அல் ல்க் அவர்கள்
இறந் ேபான ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் அவர்களின் அைமச்சர். ல்தா ைடய
மகன் மாலி ா க் ம் அைமச்சராகத் ெதாடர்ந் பணியாற்றி வ பவர்.
ல்தா ைடய அதிகாரத்தின் கீேழ, சர்வாதிகாரியாக விளங் பவர் என்
டச் ெசால்லலாம். கற்றறிந்த ேமைத அறி ப்ெப ங்கடல் - அவர் ஒ
ெபர்ஷியக்காரர். பைட தவிர மற் ள்ள அதிகாரம் அைனத் ம்
தன்வசப்ப த்திக் ெகாண்டவர். மாணவனான தன்ைன அவர் அைழக்க
ேவண் ய காரணம் அவ க் ப் ரியாத திராகேவ இ ந்த .
“தாக்கின் ேகாட்ைட வாசலில் நான் உன்னிடம் ரட் த் தனமாக நடந்
ெகாண்ேடன். அ ஒ ேசாதைனக்காக நடத்தியேத. நிசாம் அல் ல்க்
அவர்களின் உத்திர ப்ப உன்ைனத் ெதாடர்ந் கவனித் பா காவ ம்
ெசய் வந்ேதன். நீ இைளஞனாக ம் கவைலயற்றவனாக ம் இ க்கிறாய்.
ஆனால் இந்த ேநரத்தில் உன் ைடய ஊசலாட்டத்தில் இ க்கிற . நிசாம்
அவர்கேள உன்ைனச் ேசாதிக்கப்ேபாகிறார்கள். ஆைகயால் நீ கவனமாக இ ”
என் ன் ஷ் உபேதசம் ெசய்தான். அவன் இவ்வள ேபசி ம் உமா க் ப்
திர் விளங்கவில்ைல. தன்ைன அைழத்தி ப்ப ேதைவயற்ற ஓர்
விஷயமாகேவ அவ க் ப் பட்ட .
இப்ெபா ல்தானாக இ க் ம் இளஞ்சிங்கம் தன்ைன,
அைழத்தி ந்தால் அதில் ெபா ள் உண் . அவ ைடய எண்ணப் பாைதயிேல
இளஞ்சிங்கம் எங்ேகா ரத்தில் இ ந்தார். யாஸ்மியின் அந்த அழகிய
கண்கள்தான் அ கில் இ ந்தன. இப்ப அவன் எண்ணத்ைத ஓட விட் க்
ெகாண் க் ம் ேபா தி ெரன் ஓர் அ ைம எதிேர இ ந்த கனமான
திைரைய அகற்றினான். அவர்கள் நின்றி ந்த அைற உண்ைமயில் நீண்ட சபா
மண்டபம் ஒன்றின் ந ப் ப திேயயா ம். ேராஜாப் வின் நிற ள்ள ஒ கனத்த
திைரயால் அ அைறயாகத் த க்கப்ெபற்றி ந்த .
சபா மண்டபத்தின், ந ச் வரின் எதிரில் ஒ ேமைசயின் ன்ேன அ ப
வய மதிக்கத்த ந்த ஒ மனிதர் ஏேதா, ேவைல ெசய் ெகாண் ந்தார்.
கவனமாகச் சீவி விடப்பட்ட ெமல்லிய ப ப் நிறத்தா அவர் ேமலில்
அணிந்தி ந்த பட்டாைடையத் ெதாட் க் ெகாண் ந்த . அங் நின்ற சில
மனிதர்களிடம் க்கமாக ஏேதா ேபசிவிட் க் ைகயில் இ ந்த தாள்கைளப்
பக்கத்தில் இ ந்த ஒ வரிடம் நீட் னார். அவ ைடய ெசயலாளர் ேபால்
ேதான்றிய அவர் அவற்ைற வாங்கிக் ெகாண்டார்.
பிற எல்ேலா ம் அவ க் சலாமிட் விட் க் னிந்தப ரத்தில் இ ந்த
கதைவ ேநாக்கி நடந்தனர்.
ன் ஷ் உமாைர அைழத் க் ெகாண் அவர் அ கில் ேபானான். எதிரில்
ெசன்ற ம், இ வ ம் நிசாம் அல் ல்க் அவர்களின் ன்ேன இ ந்த
கம்பளத்தில், மண் யிட் ச் சலாமிட் எ ந்தனர். அடர்த்தியான
வங்க க் க் கீேழயி ந்த அவ ைடய கண்கள் சில வினா கள் உமாைர
ஆராய்ந்தன.
பிற எதிரில் இ ந்த சில தாள்கைள விரல்களால் எ த் ஒ பார்ைவ
பார்த்தார்.
டாரம் அ ப்பவனான இப்ராகீம் மக ம் ேபராசிரியர் அலியின் மாணவ ம்
கணித ல் பயில்பவ ம் ஆகிய உமார்கயாம் என்ப நீதாேன! நீ சி வனாக
இ ந்தேபா அபி இமாம் பாரக் என்பவரிடம் தத் வ ல்
பயின்றி க்கிறாயா?” என் அவைனப் பற்றிய விவரங்கள் அைனத்ைத ம்
ெசால்லிக் ேகட்டார். அவ ைடய ரல், ெபா க் ட்டங்களிேல நீண்ட ேநரம்
ெசாற்ெபாழிவாற்றக் ய, ஒ ெசாற்ெபாழிவாள ைடயைதப் ேபாலப்
ெப மிதமானதாக ம், கவனத்ைதத் தன்பால் இ க்கக் யதாக ம்
இ ந்த .
ன் ஷ் உமாைர விட் விலகியி ந்தான். எ ேம ேபசவில்ைல.
“ேபராசிரியர் அலி, உன்னிடம் ஏேதா விசித்திர ஆற்றல் இ ப்பதாக
எ தியி க்கிறார். அல்லாவின் ஆற்றைலத் தவிர ேவ எவ்விதமான ஆற்ற ம்
இந்த உலகத்திேல கிைடயா . ஆனால், நீ எந்த விதமான ெதய்வீக சக்திையக்
ெகாண் , ன் இளவரசராயி ந்த நம் ல்தான் அவர்க க் ச் ேசாதிடம்
ெசான்னாய் என்பைதத் ெதரிந் ெகாள்ள வி ம் கிேறன். மாலங்கார் ல் நடந்த
ேபாரின் ைவப் பற்றி ம், கிறிஸ்தவப் ேபரரசரின் சாைவப் பற்றி ம்,
க க் ரிய நம் ெபரிய அரச ைடய ைவப் பற்றி ம் நீ எவ்வா
ன் ட் ேய ெசான்னாய்? ெசால்” என்றார். உமாரின் கம் திேயா ச்
சிவந்த . ஏதாவ ெபா த்தமான கற்பைன ெயான்ைறக் றினால் என்
ேயாசித்தான். ரிய பார்ைவ ம் க ய ர ம் ெகாண்ட அவர் எந்த விதமான
ஏமாற் தைல ம் எளிதில் உைடத் வி வார் என்ப ெதரிந்த .
“ேமன்ைம தங்கிய அைமச்சர் அவர்கேள, உண்ைமயாகச் ெசால்லப் ேபானால்,
அ அர்த்தமற்ற .”
“எ அர்த்தமற்ற ? விளக்கமாகக் ெசால் - அ அர்த்தமற்றதாக இ க்க
யா ” என் தன் ெபா ைமயிழந் நிசாம் ெபாங்கினார்.
உமார் தன்ைனத் திடப்ப த்திக் ெகாண்டான். பிற ெம வாக தன் திடமான
ரலில் “உள்ளப ேய அ அர்த்தமற்ற தான்! அன்ைறய இரவில்,
பைடவீரர்களின் டாரங்கைளப் பார்ைவயிட் க் ெகாண்ேட நடந் ெசன்ேறன்.
அப்ப ச் ெசல் ம்ேபா , க்கிய வீரர்கள் காவல் ரிந்த ஒ டாரத்திற் ச்
ெசல்ல ேநரிட்ட . அவர்க ைடய ேபச் ம் எனக் ப் ெப ம்பா ம் ரியவில்ைல;
அங்கி ந்தவர் இளவரசர் என் ம் எனக் த் ெதரியா . அவ டன் ட இ ந்த
அறிஞர்கள், டத் தனமான ஒ தவ ெசய்தார்கள். ஏேதா ஒ
நட்சத்திரத்ைதக் காண்பித் இ தான் வடமீன் என்றார்கள். அவர்கள் றிய
தவ என்ற விளக்கப் ேபான என்ைனக் றி ேகட்டதினால் தி ெரன் என்
உள்ளத்தில் ேதான்றிய கற்பைனைய அவர்க ைடய ஆடம்பரப் ேபாக்கிற் த்
த ந்தப நான் அளந் விட ேவண் யதாயிற் . அ ேவ நான் றிய
அர்த்தமில்லாத ேஜாதிடம்! ேவ ஒன் மில்ைல!”.
“அர்த்தமில்லாத ேசாதிடம் எப்ப ன் விஷயங்களி ம் பலிக்க ம்?
ேபாரின் ம், இரண் ேபரரசர்களின் சா ம், கற்பைன ேஜாதிடத்தின் லம்
எப்ப நிைறேவ ம். நீ இதற் என்ன காரணம் ெசால்லப் ேபாகிறாய்?”
உமார் சிறி ேநரம் சிந்தித்தான். “ேமன்ைம ள்ள ெபரியவேர; நான் எப்ப
இதற் க் காரணம் ற ம் அல்லாவின் வி ப்பம் இல்லாமல் எந்தவிதமான
ெசய ம் நடப்பதில்ைல. இ ந் ம் இ நடந்தி க்கிற . நான் என்ன
ெசய்ேவன்?”
உண்ைம. அல்லாவின் வி ப்பம் இல்லாமல் எ ம் நடப்பதில்ைல! ஆனால்
உன்ைன அவ்வா றி ெசால்லத் ண் ய எ என்பைதேய நான் அறிந்
ெகாள்ள வி ம் கிேறன். ேராமானியப் ேபரரசர் பிறந்த ேததி ம் ேநர ம்
உனக் த் ெதரிந்தி க்க யா என்ப உண்ைமதான்! அவர் பிறந்த
ஜாதகத்ைத நீ றித்தி க்கேவா, ேசாதிடம் கணித்தி க்கேவா யா
என்பைத ஒப் க் ெகாள்கிேறன். ஆனால் நம் ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான்
அவர்க ைடய ஜாதகத்ைத நீ எப்ப க் கணித்தாய்?”
நிசாம் அவர்க ைடய ேபச் உமாைர ஒ பரிேசாதைனக் ரிய உயிரற்ற
ெபா ளாக மதித் ப் ேப வ ேபாலி ந்த . ற்றி வைளத் தப்பித் க்
ெகாள்ள யாதப ேப ம் அவ ைடய ஆற்றைல வியந்தப ன் ஷ் வாையப்
பிளந் ெகாண் ந்தான்.
“நான் அைதக் கணிக்கவில்ைலேய!” என் உமார் அ த்தந்தி த்தமாகக்
றினான்.
“ஆனால் அப்ப ப் பட்டவற்ைறக் கணிக்கக் ய ஆற்றல் உன்னிடம்
இ க் கிறதல் ல வா? "உண்ைம! இேத ஆற்ற டன் இன் ம் ஐ ேபர்
இ க்கிறார்கள்!”
“இ க்கலாம், ஒேர ேஜாதிடத்தில் ன் றிகள் றியவர்கைளப் பற்றி நான்
இ வைர ேகள்விப்பட்டதில்ைல. ேம ம் ேபராசிரியர் அலி உன்னிடம் ஓர் அதிசய
ஆற்றல் இ ப்பதாக எ தியி க்கிறார்”.
ன் ஷ் அைத அேமாதிப்பவன் ேபால் தைலைய ஆட் னான். உமார் என்ன
ெசய்வெதன் ரியாமல் விழித்தான்.
“இப்ராஹீம் மகேன! உன் ல்தான் மாலி ா அவர்கள் தன் தந்ைத
இறந்ததிலி ந் , உன்ைனக் காணேவண் ெமன் ேகட் க்
ெகாண் க்கிறாேர! அ உனக் த் ெதரியாதா?”
“ெதரியா !”
அவர்கள் இ வ ம் உமாைரக் கவனித்தார்கள். நிசாம், அவைனப்
பரிேசாதைன ெசய்ததில் தி ப்தி அைடந்தவர் ேபால் காணப்பட்டார். ஆனால்
அைதப்பற்றி எ ம் ெவளிக்காட் ப் ேபசவில்ைல.
“உமார்! அரச சைபயில் இ க்க ேவண் ய வய இன் ம் உனக்
வரவில்ைல, அ ம் உன் ைடய ேசாதிடமான அர்த்தமற்றதாக இ ப்பதால்
சைபயின் ன்னாேல நீ எச்சரிக்ைகயாக நடந் ெகாள்ள ேவண் ய
அவசியம். ல்தான் மாலி ா அவர்கள் உன்ைன அன்ேபா வரேவற்பார்
என்பதில் ஐயமில்ைல. அைத நான் உன்னிடம் மைறக்க ம் வி ம்பவில்ைல.
ஆனால் என்னிடம் ேபசியைதப் ேபால், ஒ வார்த்ைத அவ ைடய சைபயில் நீ
ெசால்லிவிட்டா ம், நீ அவமானப் ப த்தப் ப வாய் அல்ல
ன்பப்ப த்தப்ப வாய். உன் ைடய இந்த விசித்திர ேசாதிடத்திற்காக, நீ
ல்தான் அவர்களிடம் என்ன ெவ மதி ேகட்கப் ேபாகிறாய்?”
நிசாம் இந்தக் ேகள்விைய தி ெரன் ேகட்ட ம் உமார் திைகத் ப் ேபானான்.
வாய்க் வந்தப ெசால்லி ைவத்த அந்தச் ேசாதிடம் தைலயின் ேமல் வீழக்
காத்தி க் ம் அரைவக் கல்லாக மாறி விட்டேத! என் வ ந்தினான். “அரச
சைபயில் நான் என்ன ெசய்வதற்கி க்கிற ? எனக் ெவ மதி எ ம்
ேவண்டாெமன் கதறினான். “சரி உனக் ெவ மதி எ ம் ேதைவயில்ைல
என்றால் அைதப்பற்றிக் கவைலயில்ைல. உன் உட க் ப் பா காப் க்
ெகா க்க ம், உன் ஆராய்ச்சிக் ஆதர ெகா க்க ம், என்ைன
ஆதரவாளனாக ஏற் க் ெகாள்கிறாயா” என் ெதாடர்ந் ேகட்டார் அைமச்சர்
நிசாம்.
“நன்றாக ஒப் க் ெகாள்கிேறன்” என்றான் உமார். அவன் கண்களிேல
மகிழ்ச்சியின் ஒளி மலர்ந்த . அந்தக் கிழவ க் அவ ைடய உள்ளம் நன்றி
றிய . ஞானக் கண்ணா யின் வீட் லி ந் ெவளிேயறிய பிற , கடந்த சில
தினங்களாக அவன் பிச்ைசக்கார வாழ்க்ைக நடத்தி விட்டான். அ
ேபா ெமன் ேதான்றிய எப்ப யாவ யாஸ்மி டன் இ ப்பதற் ஒ வீ
கிைடத் விட்டால் நல்ல என் டத் ேதான்றிய .
“உனக் என்ெனன்ன ேதைவப்ப கிறேதா அவற்ைறெயல்லாம் ெசால்”
“ஓர் ஆராய்ச்சிக் டம், வான ேகாளங்கைள அளக் ம் க வி ஒன் ம்,
அறிஞர் ேடாலமி அவர்களின் நட்சத்திர அட்டவைண ம் ேவண் ம்.”
“இன் ம் ேவ என்ெனன்ன ேவண் ம்?”
“ெம தீட் ய ெவண்கல ேகாள வட்டம்; அைதத்ெதாட் க்
ெகாண் க் ம் வைளயம்; நட்சத்திரம் பார்க் ம் விளக் ; இவற் டன் ஒ
நீர்க்க காரம்.”
“சரி, இந்த ஆராய்ச்சிக் டத்ைத எந்த இடத்திேல ைவத் க் ெகாள்ளப்
ேபாகிறாய்?”
“அறி ம் ேமன்ைம ம் மிக்கவேர! பழங்காத்தில் நிசாப் ர் நகைரச் ற்றிப் பல
காவல் ேகா ரங்கள் அைமக்கப்பட் ந்தன. அவற்றில் பல வீதிேயாரங்களிேல
இன் ம் கவனிப்பாரற் நிற்கின்றன. ஆற்றங்கைரேயாரத்திேல, இ காட் ன்
ஓரத்திேல அம்மாதிரியான காவல் ேகா ரம் ஒன் இ க்கிற . அைதப் பல
இர கள் நான் பயன்ப த்தியி க்கிேறன். அைதச் சிறி ப பார்த்
அதற்ெகா ட் ஞ்சாவி ம் ெகா க்க ேவண் கிேறன். சிலநல்ல
ஜ க்காளங்க ம், தைலயைணக ம், சீனத் ப் பட் த் திைரெயான் ,
ெவள்ளித் தண்ணீர் டம் ஒன் ம் ெகா க் ம்ப ேகட் க் ெகாள்கிேறன்”
என் உமார் றினான்.
“வல்லாஹி! வான ல் ஆராய்ச்சிக் இத்தைன ெபா ள்கள்
ேதைவப்ப வ இல்ைலேய. இைவெயல்லாவற்ைற ம் உனக் க்
ெகா க்கிேறன். ஆனால், அதற்ெகா கட் ப்பா இ க்கிற . அ
என்னெவன்றால், உன் ைடய மாலஸ்கார் ேசாதிடம் அர்த்தமற்ற என்
யா க் ேம நீ ெசால்லக் டா .
 “நான் ெசால்லவில்ைல?”
“அப்ப யா ம் ேகட் நீ ெசால்ல ேவண் நடந் விட்டால், அ கட ளின்
அ ள் வாக் என் ெசால்லிக் ெகாள்ளலாம்” என் ன் ஷ் றினான்.
“அப்ப ேய! நீங்கள் ெசால்கிறப ேய ெசய்கிேறன்” என் உமார் மகிழ்ச்சி
ெபாங்கக் வினான்.
“ஆமாம், பட் த் திைர ம், ெவள்ளித் தண்ணிர்ப் பாைன ம் ேகட்டாய்,
உணைவப் பற்றி ம் ேவைலயாட்கைளப் பற்றி ம் ேகட்கவில்ைலேய. சரி! இந்தா
இைத ைவத் க் ெகாள்” என் பணம் அடங்கிய சி ைபெயான்ைறக்
ெகா த் , ன் ைஷ உமா க்காக இரண் ேவைலக்காரர்கள் ேசர்த் க்
ெகா க் ம்ப றினார்.
உண்ைமயில் உமார் தன்ைனப் பற்றிச் சிந்திக்கவில்ைல. ப் ேபாட்ட அந்தப்
பணப்ைபைய ஒ ைற ரட் ப் பார்த்தான். இ வைர அவன் இவ்வள பணம்
கண்டதில்ைல. அவ க் ஒ விதமான இன்ப உணர் ெப க்ெக த்த .
“அந்தக் ேகா ரம் என்வசம் எப்ெபா கிைடக் ெமன் அறிந்
ெகாள்ளலாமா?” என் உமார் ேகட்டான்.
நிசாம் ன் ைஷத் தி ம்பிப் பார்க்க, “நாைள ந ப்பகல் ேநரத் க் ள்
எல்லாம் தயார் ெசய் வி கிேறன்” என்றான்.
அதிகாரத்தில் உள்ளவர்கள் ெசய்யக் ய அதிசய வித்ைதயின் தன்ைமைய
உமார் உணர்ந் ெகாண்டான். “அ ளாளனாகிய அல்லாவின் கழ் ஓங் க!”
என் வித் தைல னிந் நிசாைம வணங்கிச் சலாமிட் விட் உமார்
ெவளிேய கிளம்பினான். “பணப் ைபைய மறந் விட்டாேய!” என் ன் ஷ்
ெவன் றிய ம் தி ம்ப ம் ேபாய் அைதக் ைகயில் எ த் க்
ெகாண் கதவ கிேல ெசன்ற ம் ன் ஷ் ெசால்லிக் ெகா த்தப , ம ப த்
தி ம்பி சலாம் ெகா த் விட் ெவளிேயறினான்.
ன் ஷம் நிசா ம் மட் ம் தனிேய யி ந்தார்கள்.
“ஐயா, இவன் தங்கள் ைகக்க வியாக உபேயாகப் ப த் வதற்க் சரியான
ஆள். இந்த நிசாப் ர் வ ம் ேத னா ம் இவைனேபால ஒ வன் கிைடப்ப
அ ர்வம். அதிசயமான அவ ைடய ஆற்ற ம், விசித்திரமான ைறயில்
உண்ைமைய ஒப் க் ெகாள் ம் களங்கமற்ற மனப்பான்ைம ம், வான ல்
ஈ பா ள்ள அவன் ேபாக் ம் நமக் மிக மிகப் பயன் படக் யன” என்
ன் ஷ் றினான்.
“அவ ைடய இரகசியத்ைத அறிந் ெகாள்ளேவ நான் வி ம்பிேனன்.
ஆவனிடம் எந்த விதமான இரகசியேமா, அைத மைறக்கக் ய தன்ைமேயா
கிைடயா ” என் அைமச்சர் நிசாம் தம் ைடய சிந்தைனயின் ைவத்
ெதரிவித்தார்.
“இரகசியமா? அப்ப எ ம் அவனிடம் கிைடயா . அவன்ேப ம் ஒவ்ெவா
ெசால் ம் உண்ைம அவன் ெசால் ஒவ்ெவான் ம் உண்ைமயின் ஆதாரங்கள்!
அவைன உண்ைமயின் அத்தாட்சி, என்ேற அைழக்கலாம். அவ க் ஒ
ேபராசிரிய ைடய உ ப் க்கைள அணிவி ங்கள். ெதய்வீக அ ள் வாய்த்தவர்
ேபால் நடந் ெகாள் ம்ப அவ க் க் கற் க் ெகா ங்கள். அதிகம் ேபசாத
அைமதி உைடயவனாக நடந் ெகாள் ம்ப ங்கள்! இந்தப் பாடங்கள்
அைனத்தி ம் அவன் ேதர்ச்சியைடந்த பிற ல்தான் மாலி ா அவர்களிடம்
அைழத் ச் ெசன் “மாலஸ்கார் ேபார்க்களத்தில் றிெசால்லிக் டார
ம ப்பவர் உமார் இேதா இ க்கிறார். அல்லாவின் அ ட்ெப ங்க ைணயினால்,
யான் அ ம்பா ப் பட் த் ேத க் ெகாண் வந்த ெசல்வம் இேதா இ க்கிற ”
என் ங்கள். ஆ ம் அழ மங்ைகயின், வி ம்ெமல்லிய
ெபாற்பாதங்க க் ப் ேபாடக் கிைடத்த ெபா த்தமான மிதிய ேபால இவன்
நமக் க் கிைடத்தி க்கிறான்” என் நிசாம் அவர்களின் ஒற்றர் தைலவனான
தந்திரம் வல்ல ன் ஷ் ெதளி படக் றினான்.
“இ ந்தா ம் அந்த இரகசியம், கண் க் த் ெதரியாத ஒ ேதவைதயின்
அ ளாக இ க்கலாம். இ ேபான்ற மனிதர்க க் யா ம் ெதரி ம். ஆனால்
தங்க க் எப்ப அ ெதரியவ கிற என்ற விஷயம் மட் ம் ெதரியாமல்
இ க் ம்” என்றார் அைமச்சர் நிசாம்.
“உண்ைம! உண்ைம! ேதவைதக ம் அல்லாவின் ஆைணக்
அடங்கியைவதாேன?”
“அவ ைடய அற் தச் ெசயலான ேசாதிடத்திற் ேவ எந்தக் காரண ம்
என்னால் கண் பி க்க யவில்ைல” என் மீண் ம் நிசாம் அ த்தந்
தி த்தமாகக் றினார்.
“உண்ைம! உண்ைமயி ம் உண்ைம” என் ஒத் ப் பா னான் ன் ஷ்.
அவ க் அற் தச் ெசயல்களில் எந்த விதமான நம்பிக்ைக ம் கிைடயா .
நடந்ததாகச் ெசால்லப்ப கின்ற அற் தச் ெசயல்கள் அைனத் ம் ெவ ம்
கட் க் கைதகள் என்ப அவ ைடய . உமார் மீண் ம் ேசாதிடம் றத்
ெதாடங்கி, அந்தச் ேசாதிட ம் பலிக் மானால் என்ன ஆ ம் என் சிறி
ேநரம் சிந்தித்தான். என்ன ஆ ம்? ஒன் ம் ஆகா ! அவன் என்ன
ெசான்னா ம் இன்ெனா ைற பலிக்கப் ேபாவேதயில்ைல. உமார் ட அப்ப
எ ம் பலிக்கா என் உ தியாகக் றிவிட்டான். ெகாஞ்ச நஞ்சம் அற் தச்
ெசயல்களில் அைர ைற நம்பிக்ைக ைவத்தி க் ம் நிசாம் டப் பாதியள
நம்பிக்ைக யற்றவராகேவயி க்கிறார். ேச! ேச! இந்த மாதிரியான
விஷயங்க க் ம் அதிசய நம்பிக்ைகக க் ம் நம் ேவைலக் ம்
எந்தவிதமான ெபா த்த ம் இல்ைல; என் ன் ஷ் தனக் ள்
கட் க்ெகாண்டான். தனக் உள றிய அந்தப்
பிச்ைசக்காரைனய ப்பி, எச்சரிப்பாக இ க்கக் யவர்களாக ம்,
நம்பிக்ைகயான ஒற் ச் ெசால் ம் உளவாளிகளாக ம், கணவன் மைனவியாக
உள்ளவர்களாக ம் உள்ள இரண் ேவைலக்காரர்கைள, உமாரின் ேகா ரத்தில்
ேவைல ெசய்வதற் அமர்த்திவ ம்ப அ ப்பினான்.
நி ற்றிேல, தன் தண்ணிர்ப் பாைனைய நிரப்பிக் ெகாண் ந்த யாஸ்மியின்
காதிேல ஓர் இன்பகீதம் இைசத்த . ஆம் உமார் தன் உள்ளத்தில் எ ந்த
ஆர்வத்ைத அவளிடம் றிக் ெகாண் ந்தான்.
“என் இதயப் வில் வீற்றி க் ம் இன்பமங்ைகேய, உனக் இடமளிக்கக்
ய இடம் ஒன் எனக் க் கிைடத் விட்ட . ம வி ம் இனிய உன்
உத க க் ம வில் ஊறிய திராட்ைசப் பழங்க ம், பசிையத் தணிக்கப்
பலவிதமான உண் க ம், கிைடக் ம்! அைவ மட் மல்ல, என்ன கிேலேய நீ
என் ம் இ ப்பாய்!”
“அ பாழைடந்த ேகா ரம், ஆயிற்ேற?” என்றாள் யாஸ்மி.
“பாழைடந்த மண்டபமானா ம் நீ பக்கத்திேல யி ந்தால், பாதி ெராட் தான்
கிைடக் ெமன்றா ம் ட, அரண்மைனச் ல்தாைனக் காட் ம் நான் அதிக
இன்பம் அைடேவன்” என்றான் உமார்.
 15. உதட்ேடாரம் ம ேவாடேவ உளம் நா ம் கவி பா ேவன்

ன் ஷ் தன் வாக் திைய நிைறேவற்றி விட்டான். ஆற்றங்கைரயில்,

ைத ழிகள் நிைறந்த அந்த இ காட் ன் அ கிேல இ ந்த அந்தப்
பழங்காலத் ப் பாழைடந்த ேகா ரம் ப பார்க்கப்பட்ட . உமாரின் ைகயில்
சாவி ம நாள் மாைல ஒப்பைடக்கப் பட்ட . அதன் பிற ம், பல நாட்கள்
ப பார்க் ம் ேவைல ெதாடர்ந் நைடெபற்ற . தச் ேவைலக்காரர்க ம்
ெகாத் ேவைலக்காரர்க ம், ேகா ரத்ைத அழ றச் ெசய்தார்கள்.
வர்க க்ெகல்லாம் ெவள்ைளய க்கப்பட்ட . கீழ்த் தளத்தின் தைரயிேல ஒ
ெபரிய மிதியி ப் ஒன்ைற விரிக் ம்ப உமார் ஆைணயிட்டான். அந்தக் கீழ்த்
தளம்தான் வி ந்தினைர வரேவற்கப்ப ம் டமாக உபேயாகிக்கப்பட
ேவண் ெமன் திட்டமிட் ந்தான்! இரண்டாவ தளத்தில் மிக அழகான
தைர ரிப் ஒன்ைற விரிக்கச் ெசய்தான். சீனத் வண்ணப் பட் த்திைர
ெயான்ைற அந்தக் டத்தின் இைடயிேல ெதாங்கவிட்டான். அதிேல பறக் ம்
நாகத்தின் படம் ந வில் ெகா க்கப்பட் ந்த . மின்னி ெயாளிவி ம் தங்கச்
சரிைகக் கைர ைடய அந்தப் பட் த் திைரயின் பின்னாேல அவ ைடய
ப க்ைக ம் சிற்ப ேவைலப்பாட் டன் ய, சந்தனக் கட்ைடயால் ெசய்யப்பட்ட
அலமாரி ஒன் ம் ைவக்கப்பட்டன. அந்த அலமாரியிேல அவ ைடய
ஆைடகைள ம் பிற ெபா ள்கைள ம் ைவத் க் ெகாண்டான்.
ன்றாவ தளத்தில், சில ேமைசக ம், றாக் கள் ேபான்ற
அைமப் ள்ள அலமாரிக ம், இ ந்தன. இந்தத் தளேம அவ ைடய
ஆராய்ச்சிக் டமாக விளங் ம். ேமைசகளில் ேவைலகள் நடக் ம். ள்ள
அலமாரியில் ைகெய த் ப் ப கள் ைவக்கப் ெப ம். அவன் ேகட் ந்த
க விகள் வ ம் வந் ேசரவில்ைல. ஏெனனில் அைவ நிசாப் ரில்
கிைடக்கக் ய சாதாரணக் க விகள் அல்ல. பாக்தா ேதசத்திலி ந்
வரவைழக்க ஏற்பா ெசய்தி ப்பதாக ன் ஷ் றினான். நிசாம்
அல் ல்க்கின் அன்பளிப்பாக ஏராளமான த்தகங்கைள ன் ஷ் ெகாண்
வந்தி ந்தான்; அைவ யா ம் அலமாரிகளில் ைவக்கப்பட்டன.
ஆராய்ச்சி ெசய்யேவண் ம் என்ற எண்ணேம உமா க் அப்ெபா
ஏற்படவில்ைல, யா மில்லாத ேபா யாஸ்மிைய அைழத் வந் அவைள
ஆச்சரியத்தால் திணற க்க ேவண் ம் என்ற எண்ணேம எ ந்த .
ெப ம்பா ம் ேகா ரத் வாசல் கதைவப் ட் ச் சாவிையக் ைகயில் எ த் க்
ெகாண் நிசாப் ர்க் கைடத் ெத க்கைள ம் அங்கா கைள ம் ற்றிவந்தான்.
ைகயிலி ந்த ெவள்ளிக் கா கைளெயல்லாம் கைடகளிேல அள்ளியள்ளிக்
ெகா த்தான். அதற் ப் பதிலாக, தன்ைன மணம் ரிந்த பிற , யாஸ்மி
உ த்திக் ெகாள்வதற்காகப் பலவிதமான பட்டாைடகைள வாங்கினான்.
அவ க் மிக ம் பி த்தமான ல்லியமான ெவண்பட் த் கில்கைள
ஏராளமாக வாங்கினான். சீனியில் பதஞ்ெசய்யப்பட்ட பழங்கள் அடங்கிய
பீங்கான் சா கைள வாங்கினான். மணங்கம ம் ைக எ ப் ம் பலவிதப்
ெபா கைள ம், ெதளிந்த வானம் ேபான்ற நிற ைடய நீலமணிக் கற்கள்
அடங்கிய ெவள்ளிப் ெபட் ெயான் ம் வாங்கினான். கைடசியாக யாஸ்மிைய
அைழத் வந் இந்த ெவ மதிகைளெயல்லாம் காண்பித்த ேபா , “ஆ!
எல்லாம் மாய வித்ைதயாக இ க்கிறேத! இவ்வள ம் எனக்கா?” என் யாஸ்மி
ரித் ப் ேபானாள்:
“அப்ப யானால் நீ ெபரிய மாயக்காரிதான். என் இதயத்ைதக் கவர்ந்
விட்டாேய!”
யாஸ்மியின் ெமல்லிய கரங்கைளப் பி த் அவற்றிேல அவ க்காக
வாங்கிைவத்த வைளயல்கைள உமார் மாட் னான். தைரயில் விரிக்கப் பட் ந்த
அந்தப் ெபரிய விரிப்ைப ம், பட் ப்ப தாைவ ம் அதிேலயி ந்த பறக் ம்
நாகப்பாம்ைப ம் அகன் விரிந்த தன் அழகிய கண்களால் ஆச்சரியத் டன்
யாஸ்மி பார்த் க் ெகாண் ந்தாள். அவ ைடய அவிழ்த் விட்ட ந்தல்
மார்பிேல ரண் ெகாண் ந்த . உமார் தன் ரட் க் ைககளால், அந்த
ெமல்லிய கரிய ெமன்ைமயான ந்தைல ஒ க்கிவிட்டான். அப்ப
ஒ க்கிவி ம் ேபா அவ ைடய ைகவிரல்கள் அவள் க த்ேதாரத்திேல
நகர்ந் வர, ெதாண்ைடயிேல த் க் ெகாண் க் ம் நா ேயாட்டத்ைத
ணர்ந்தன. தி ெமன் ேதான்றிய இந்த இன்பமான காட்சிகளின் பாரத்ைதத்
தாங்க யாமல் அவ ைடய மனம் ேவதைனயைடவ ேபால் இ ந்த .
டத்திேலயி ந்த அத்தைன த்தகங்கைள ம் பார்த் விட் , “இத்தைன
த்தகங்க ம் நீ ப க்கிற த்தகங்களா? நான் இல்லாத ேபா , இவற்ைறத்தாம்
ப த் க் ெகாண் ப்பாயா?” என் ேகட்டாள். அவ க் அவைனப் பிரி ம்
ேபாெதல்லாம் பயமாக இ ந்த . அவைனப் பிரிந்தி க் ம் ேபா , நீண்
ேதான் ம் கால ம், சிந்தைனயில் ழ்கி அைமதியான ழ்நிைலயில்
இ க் ம் மன ம், எப்ெபா அவேனா என் ம் அ கில் இ க்கக் ய
காலம் வ ேமா என்ற ஏக்க ம் எல்லாம் ேசர்ந் அவைள அப்ப ெயா காலம்
விைரவில் வந் வி மா என் சற் ஐயத்ேதா நிைனக் ம்ேபா
அவ க் ப் பயமாகேவ யி ந்த ! தான் அவன கில் இல்லாத ேபா அவன்
என்ெனன்ன ெசய்கிறான் என்பைதயறிய அவ க் ஆவலாயி ந்த .
"அத்தைன த்தகங்க ம் ப த் விட மா? கவிைதகள் நிைறந்த ஒ சி
த்தகம் மட் ம் நான் ப த் த்தி க்கிேறன்” என்றான் உமார்.
கவிைதகள் என்ற ம் யாஸ்மிக் ப் பைழய காலத் க் காவியங்க ம்
அவற்றிேல கவிஞ்ர்கள் பண்ைடக்கால அரசர்கைளப் பற்றி ம், திைரகைளப்
பற்றி ம் ேபார்கைளப் பற்றி ம் பா ைவத்தி ப்பதாகக் ேகள்விப் பட்ட
நிைன க் வந்த .
“அந்தக் கவிைதகளிேல காதைலப் பற்றி ஏதாவ இ க்கிறதா?” என்
ேகட்டாள்.
“என் இதயத்தின் ைலயிேல இ க்கின்ற ஒ சி ண் மணி அள
காத க் க் ட அந்தப் த்தகத்திேல ள்ள காதல் ஈடாகா ” என் றிய
உமார், அவைளத் தன் கத் க் ேநராகத் தி ப்பி அவ ைடய
கண்க க் ள்ேள, தன் கண்கைளச் ெசா கினான், அந்தக் காட்சி அவ க்
நிைனக் ம் ேபாெதல்லாம் இன்பேவதைனைய ண்டாக்கிக்
ெகாண்ேடயி ந்த .
“ெவட்கமா யி க்கிற ” என் றி விலகிக் ெகாண்டாள்!
“யாஸ்மி! ேதாழிமார்களால் அழ ெசய்யப்பட் க் ம் பட்டத் ராணிையக்
காட் ம் நீ அழகாக இ க்கிறாய்”
“அ டப் த்தகத்தில் இ க்கிறதா?”
“இல்ைல! என் இதயப் த்தகத்திேலதான் அப்ப எ தியி க்கிற ”
“சரி! என் இதயத்திேல என்ன இ க்கிற ? ெசால் பார்க்கலாம்?”
“உன் இதயத்திலா? இந்த உமாரின் ேவதைனகைளப் பற்றிச் சிறி ம்
கவைலப்படாத, அலட்சிய மனப்பான்ைம ம் ெகா ந்தன்ைம ம்தான்
இ க்கின்றன”
யாஸ்மிக் உமாைரப் பற்றி நிைனத் ப் பார்க் ம்ேபா ெப ைமயாக
இ ந்த . தன் காதல க் உலகத்தில் மற்ற எவ க் ம் இல்லாத ஒ
ேபராற்ற ம், அறி ம் இ ப்பைத எண்ணி அவள் ெப ைமப் பட்டாள்.
பண்ைடக்காலத் ஞானிகளின் அறி ம் அவர்களின் கவிைதகைளப் ப த் ப்
ரிந் ெகாள் ம் சக்தி ம் அந்தக் கவிைதகைளக் காட் ம் அதிக
இனிைம ள்ள இைச டன் அவன்ேப ம் தன்ைம ம் எண்ண எண்ண
அவ க் ப் ெப ைமயாக இ ந்த . பாழைடந் கிடந்த ஒ ேகா ரத்ைத
அவ க்காக அவன் ெசார்க்கமாக மாற்றியைமத் விட்டான். ஆனால்,
ெப ைமக் ரிய இந்த எல்லா விஷயங்கைளக் காட் ம் அவன் சாதாரண
உமாராக, அவைளக் காதலிக் ம் உமாராக இ ப்ப தான் அவ க்
அதிகமான ெப ைமையக் ெகா த்த . ைககைள அகலமாக விரித்தப
அ கில் இ ந்த சாய்மான நாற்காலியில் சாய்ந் உட்கார்ந்தப , அவைனத்தன்
கைடக் கண்ணால் பார்த் க் ெகாண்ேட, “உண்ைமயாகச் ெசால்! நான்
ெகா ைமக்காரியா? உன்ைன அலட்சிப் ப த் கிேறனா?” என் ேகட்டாள்.
அவள் பார்ைவயால் உண்டாகிய மயக்கத்தில் காரைனப் ேபால், அவைளப்
பி த் க் ெகாண் அவள் ேமல் சாய்ந்தான் உமார்.
அந்தக் காதல் ேகா ரத் க் ஏதாவ ெபயர் ைவக்க ேவண் ெமன்ப மிக
க்கியமாக யாஸ்மிக் த் ேதான்றிய . ைத ழிகளில் உள்ள
ஆவிகெளல்லாம் அந்தக் ேகா ரத்தில் வந் வதாக நிசாப் ரிேல மக்கள்
ேபசிக் ெகாண்டார்கள். தன் காதலன் அ கில் இ க் ம் ேபா எந்தவிதமான
ஆவிக க் ம் யாஸ்மி ண் விரல் ைனயள டக் கவைலப்பட்வில்ைல
பயப்பட மில்ைல. அதற் ஏதாவ ெபயர். நல்ல ெபா த்தமான ெபயர் ைவக்க
ேவண் ெமன்ப அவ ைடய ஆவலாக இ ந்த . உமார் ஒவ்ெவா
ெபயராகச் ெசால்லி வந்தான், அவ க் ஒன் டப் பி க்கவில்ைல.
“அ ளின் இ ப்பிடம்”
“ெசார்க்க மகால்”
“ேதவைதயின் காம்”
இந்தப் ெபயர்கள் எ ம் யாஸ்மிக் ப் பி க்கவில்ைல.
நல்லேதவைதெயான் அங்ேக இறங்கி வந் , அவர்களிைடயிேல காதைல
உண்டாக்கி அ ள் ரிந்த என் யாஸ்மி நம்பினா ம் ட அவ க் இந்தப்
ெபயர்கள் ெபா த்தமாகத் ேதான்றவில்ைல.
“நீ நட்சத்திரங்களின் தன்ைமைய ஆராய்ந் மற்றவர்களின் விதிப்ேபாக்ைக
அறிவதற் ச் ேசாதிடம் பார்க்கத்தாேன ேபாகிறாய்! ஆைகயால், இதற்
“விண்மீன் வீ ” என் ெபயர் ைவக்கலாம்” என்றாள் யாஸ்மி.
உமார் உன்னிப்பாக அவைளக் கவனித்தப “நான் ேசாதிடம் ெசால்கிேறனா?
யார் உனக் ச் ெசான்னார்கள்?” என் ேகட்டான்.
“ ல்தான் மாலி ா அரசாட்சிக் வ வார் என் ேசாதிடம் ெசான்ன
நீதானாேம?” உனக் எல்லாம் ெதரி மாேம... நிசாப் ர் ெத க்கள் எல்லாம்,
இந்த நாெடல்லாம் தான் ேபசிக் ெகாள்கிறார்கள்!” என் யாஸ்மி ெசான்னாள்.
ராஜாக்களின் விதிையக் ட அறி ம் ஆற்றல் உள்ளவன் அவன் என்பதில்
யாஸ்மிக் ப் ெப ைமயாக இ ந்த . இந்தக் ேகா ரத்தில் அவன் இடம்
பி த்த ட, ேசாதிடத்தின் லம் மக்களின் தைலவிதிைய அறிந்
ெகாள்வதற்காகத்தான் என் ம் அவள் எண்ணினாள். வான ல் ஆராய்ச்சி
ெசய்பவன் ேசாதிடம் வதில் ேதர்ச்சி ெப வான் என்ப அவள்
ெகாண் ந்த ஆ ம்.
“எனக் த் ெதரி ம்! அதனாெலன்ன?” என் ேகட்டான் உமார்.
 “அதனால் என்னவா? அ த்த மாதத்திற் ள்ேள நட்சத்திரங்கைள
ஆராய்ச்சி ெசய் ம் க விகள் எல்லாம் உனக் வந் வி ம். நீ ம் ேவைல
ெதாடங்கிவி வாய் பிற , பணம் நிைறயக்கிைடக் ம் கிைடத்த டன் என்
தந்ைதயிடம் வந் எனக் ள்ள ெப மதிப் பணத்ைதக் ெகா த் ப் ெபண்
ேகட்டாய், அதன்பிற நாம் மணக்ேகாலத்தில் சாட்சிகளின் ன்ேன
வீற்றி ப்ேபாம்!”
நிசாமிடம் வாங்கிய பணம் வைத ம் ெபா ள்கள் வாங் வதில்
ெசலவழித் விட்ேடாேம. இல்லாவிட்டால், இப்ெபா ேத ெபண் ேகட் க்கலாேம
என்ற எண்ணம் எ ந்த உமா க் . “இந்தப் ெபண்ணின் ெப மதி
எவ்வளேவா? அவ்வள பணம் என்னால் ெகா க்க ேமா யாேதா?”
“ ட்டாேள! நிசாம் அல் ல்க் அவர்க ைடய வான ல் சாஸ்திரியிடம்,
பணத் க்காகவா ேபரம் ேப வார்கள், நீ வந் ேகட்டாேல ேபா ம். நல்ல
சம்பந்தம் என் ெகா த்தைத வாங்கிக் ெகாண் தி மணம் ெசய்
ெகா ப்பார்கள். அ நடக்க ேவண் ம். என் ைடய இந்த வீட் ேல நான் வந்
தங்கேவண் ம். உன் டேனேய நான் எப்ெபா ம் இ க்கேவண் ம். இ
நடக்காவிட்டால் என்னால் உயிர்வாழ யா ” என்றாள் யாஸ்மி.
“அப்ப யானால், இப்ெபா தேல இங்ேகேய இ ந் வி ”
“அ எப்ப ம்? தி மணம் ெசய்யாமல் ஒ ெபண்ைணயைடவ
தி ட் க் ச் சமமாயிற்ேற! அவ்வா ெபண்ைணக் கடத்திவ வ ெப ம்
பாவமாயிற்ேற! தி மணத்தின் லமாகத்தான் நீ என்ைன உன் டன் ேசர்த் க்
ெகாள்ளேவண் ம்.
அந்த நிைல ெவ விைரவில் வரேவண் ெமன் அளவற்ற அ ளாள ம்
அன்பின் இ ப்பிட மான அல்லாவின் க ைணைய நா த்தின ம்
ேவண் த்ெதா வ ேவன். இ ேவ என் இன்பம். இைதத்தவிர ேவ இன்பம்
எ ம் எனக் த் ேதைவயில்ைல!
ம நாள் யாஸ்மி வரவில்ைல பச்ைசப் ல்ெவளி ம், கல்லைறகளின் ேமல்
த்தி ந்த காட் மலர்ச் ெச க ம் காைலக் கதிரவன் ஒளியில் அழ டன்
விளங்கின. உள்ளத்தில் அைமதியில்லாமல், ைகயில் கவிைதகள் அடங்கிய
த்தகம் ஒன்ைற எ த் ப்ப க்க யற்சித்தான்.
பச்ைசப் ல்ெவளியிேல த்தமலர்ச் ெச கைளப்ேபால, த்தகத்திேல
நான் நான் வரிகளாகக் காட்சி தந்த அந்தக் கவிைதகள் ேதான்றின. ஒ
ெவள்ைளத் தாளிேல, அவன் உள்ளத்திேலயி ந் றப்பட்ட கீழ்க்கண்ட
வரிகைள அவன் எ தினான்.
இளேவனில் ஒளிமாயேம
 இன்பப் யல் ெவளிமீேல.
விைளயா ம் தி நாளிேல
விைழேவா ெடன் மனேமாகினி.
உளம் நா ம் கவி பா ேவன்
உதட்ேடாரம் ம ேவாடேவ.
இளந் ெதய்வ அ ள் யா தான்
என்னின்ப உலகா ேம!
அன் க் ரிய யாஸ்மிையப் பற்றி அவன் இதயத்தின் அ த்தளத்திேலயி ந்
கிளம்பிய இந்தப் பாடைல அவள் ப த்தால் எத்தைன மகிழ்ச்சியைடவாள்!
அவைளப் பற்றிேய அவ க்காகேவ பாடப்பட்ட இந்தக் கவிைத
சாதாரணமான தான்.
காதைலப்பற்றிய அழ வ ணைன யா ம் அவன் எ திவிடவில்ைல.
அவ ைடய எண்ணத்தில் எ ந்த க த்ைதத்தான் நான் அ களாக எ தி
ைவத்தி ந்தான். இ ந்தா ம் யாஸ்மிக் எவ்வள ெப ைமயாக இ க் ம்,
அ த்த நாள்வ ம்ேபா அவளிடம் காண்பிக்க ேவண் ெமன் இ ந்தான்.
ஆனால், யாஸ்மி, அ த்த நா ம் வரவில்ைல; அதற்க த்த நா ம்
வரவில்ைல!
 16. எங் ேபானாேள என் யிர்க் காதலி!

ெதாடர்ந் யாஸ்மி வராமல் ேபாக ம் பித் ப் பி த்தவன் ேபாலானான் உமார்.

நீ ற் க் ப் பக்கத்திேல ேபாய் ெந ேநரம் காத்தி ப்பான். அவள் தண்ணிர்
எ க்க வ வேதயில்ைல. ெதா ைக ேநரத்திேல ம திப்பக்கம் ேபாய், வாசலின்
உட் றத் ஓரத்திேல நின் ெகாண் , ெபண்கள் ேபா ம் திைசயிேல
ஆராய்ந் ெகாண் ப்பான். ஒன் ம் பயன்படவில்ைல. பிற்பகல் ேநரத்திேல,
ஒ ேவைள அவள் தன்ைனத்ேத விண்மீன் வீட் க் வந்தி க்கக் ம்
என் அவசர அவசரமாகக் ேகா ரத்ைத ேநாக்கி ஓ வி வான். அைறகளில்
யா ேம இ க்க மாட்டார்கள். அவள் ஏன் வரவில்ைல? ேநாயாகப் ப த்
விட்டாேளா? ேநாயாக இ ந்தால் தகவல் ெசால்லி விடலாேம! தகவல்
ெசால்லக் ய அள க் ேமல் ேநாய் வாட் கிறேதா என்னேவா?
ேசதியறிந் வரச் ெசால்வதற் ம் ஆள் இல்ைல. ேவைலக் ஆள்ைவத் க்
ெகாள் ம்ப ன் ஷ் ெசான்னேபா ம த் விட்ட எவ்வள ெக தல்
ஆகிவிட்ட என் ேதான்றிய . யாராவ ெபண்கள் இ ந்தா ம் த்தகக்
கைடக்காரர் வீட் க் ப் ேபாய் விசாரித் க் ெகாண் வரச ெசால்லலாம்.
அப்ப யா ம் கிைடயா !
இவ்வா ழம்பியப , ம திைய ேநாக்கிக் கைடத்ெத வழியாகப் ேபாய்க்
ெகாண் ந்தேபா , அம்ைமத் த ம் டன் ய பழக்கமான ஒ கத்ைதப்
பார்க்க ேநர்ந்த .
சிறி ேயாசித் ப் பார்த்த ம், த்தகக்கைட வீதியில் தன்ைனத் ெதாடர்ந்
உளவறிந்த பிச்ைசக்காரன் அவன் என்ப நிைன க் வந்தத . அவேனா,
உமாைரக் கண்ட டன், ஒளிந் ெகாள்வதற்காக விைரந் நடக்கத்
ெதாடங்கிவிட்டான் கவனிக்காதவன் ேபால.
உமார் விைரந் ெசன் , அவ ைடய ேதாைளய த்திப் பி த் க்
ெகாண்டான்.
“நீ ற் க் ப் பக்கத்திேல என் டன் வந் ேபசிக் ெகாண் ப்பாேள;
அவைள நீ பார்த்தாயா?” என் ஆவேலா ேகட்டான், உமார்.
உமாைர உற் விழித் க் ெகாண்ேட, “அவைள நான் பார்க்கவில்ைலேய!
அவள் இங்ேக இல்ைலேய ேபாய்விட்டாேள!” என் விட் விட் ச் ெசான்னான்.
“ேபாய் விட்டாளா? எங்ேக?” என் உமாரின் ேகள்வியிேலயி ந்த ஆவைல ம்
அவசரத்ைத ம் அந்தப் பிச்ைசக்காரன் கவனித்தான், யா ைடய கத்ைத ம்
பார்த்த டன் அவர்க ைடய மனவியல்ைப எளிதாக அறிந் ெகாள்ளக் ய
அந்தப் பிச்ைசக்காரன், உமாரிடமி ந் நன்றாகப் பணம் கறக்கலாம் என்
ெதரிந் ெகாண்டான்.
“நான் ேகள்விப்பட்ட விஷயமி க்கிறேத. அைதச் ெசால்லத்தைடயில்ைல,
ஆனால், ன் நாளாகப் பட் னி கிடக்கிேறன், பசி ெபா க்க யவில்ைல”
என் இ த்த மாதிரியாகப் ேபசினான். இயந்திரம் ேபால உமாரின் ைககள் தன்
ம ையத் ழாவின, தன் ம யில் ஒ ெசப் நாணயங் ட இல்ைலெயன்பைத
உணர்ந் ெகாண்டான். பிச்ைசக்காரைனத் தன்ைனத் ெதாடர்ந் வ ம்ப
றிச் ைசைக காண்பித் விட் தான் சி வய தல் அறிந் ைவத்தி ந்த
ஒ வட் க் கைடக்காரனிடம் ெசன்றான். கிேரக்க நாணயங்க ம், பாக்தா
நாணயங்க ம், வட்ட ம் ச ர மான பல ேதசத் நாணயங்க ம் அவனிடம்
இ ந்தன.
“ஒ மாதத் தவைணயில் எனக் ஒ ெபான் ேவண் ம்” என்றான் உமார்.
“ஒ மாதத் க் ஒ ெவள்ளிவட் ெகா க்க ேவண் ம். ெதரி மா?. இ
வட் க்கைடக்காரனின் வா க்ைகப் ேபச் .
“ேபச்ைச நி த் , பணத்ைதச் சீக்கிரம் ெகா ” என் ஒ ெபான்ைனச்
சட்ெடன் வாங்கிப் பிச்ைசக்காரன் ைகயில் ெகா த் , உனக் என்ன
ெதரி ம்? ெசால்! ெசால்வ உண்ைமயாக இ க்க ேவண் ம்! ெதரிகிறதா?”
என் பிச்ைசக்காரைன ெவளியில் இ த் க் ெகாண் வந்ேத ேகட்டான்.
“நான் ெபாய் ெசான்னால் என் தைலயில் இ விழட் ம்! ன் நான்
நாட்க க் ன்னாேல அந்தப்ெபண், அந்தப் ரத்தில் இ க்காமல் ெவளிேய
ேபாய்ச் ற் வைதக் கண் த் வீட் ல் உள்ளவர்கள் அவைள
அ த்தி க்கிறார்கள். இப்ப த்தான் தண்ணிர் எ க்க வந்த ெபண்கள் ேபசிக்
ெகாண்டார்கள். அவ ைடய சிற்றப்பன்தான் அந்த வீட் ல் அதிகாரத்தில்
ெபரியவன். அவ க் க் ேகாபம் அதிகம்! அவள் அ பட்ட ம நாள்
அப் ல்ைசத் என்ற ணி வியாபாரியிடமி ந் ெபண்ேகட் ஆள்வந்த .
பிற , சிற்றப்பன் அப் ல் ைச க் ம், சாட்சிக க் ம், சாதிக் ம் ஆள்
அ ப்பி வரவைழத்தான். எல்ேலா ம் வீட் க் ள் ைழவைத என் கண்களால்
பார்த்ேதன். நண்பர்க ம் ற்றத்தார்க ம் னார்கள். தி மண வி ந் ச்
சாப்பா ம் இனிய சர்பத் ம் எல்ேலா க் ம் வழங்கினார்கள். எனக் ம்
டக்ெகாஞ்சம் கிைடத்த ”
உமா க்ேகா, ஆத்திரம் ஆத்திரமாக வந்த . “சரி, அவள் என்ன ஆனாள்?”
என் ேகட்டான்.
“ேவைலக்காரர்கள் ேபசிக் ெகாண்டார்கள். அந்தப்ெபண் இர வ ம்
அ ெகாண் ந்தாளாம். எங்ேகேயா ெவளியிலி ந் அவைள இரண் ேபர்
பி த் க் ெகாண் வந்தார்களாம். எங்ேக ம் ஓ ப்ேபாக யற்சித்தி ப்பாள்.
பி பட் விட்டாள். எப்ப ேயா, அப் ல்ைசத் என்ற ணி வியாபாரி அவள்
அழைகக் ேகள்விப்பட் , நல்லவிைல ெகா த்தி க்கிறான். அவ க்ெகன்ன,
எத்தைனேயா டாரங்க க் ம், திைரக க் ம் அதிபதி!” என் ேபசிக்
ெகாண் ந்த பிச்ைசக்காரன் நி த்திவிட் த் தன் கண்கைள ஓடவிட்டான்.
ஏெனனில் உமார் ஓ னான்.
டைனப் ேபாலக் ட்டத்திேல இ த் க்ெகாண் தட் த் த மாறி ஓ க்
ெகாண் ந்தான் உமார். பித் பி த்தவன் ேபால் ஓ ய அவைனப் பார்ப்பைத
நி த்திவிட் த் தன்ைகயில் இ ந்த தங்க நாணயத்ைதத் தடவிப் பார்த் க்
ெகாண்டான் பிச்ைசக்காரன். பக்கத்தில் இ ந்த ஒ கல்லில் உரசிப்பார்த் ,
நல்ல மாற் என் தி ப்திப்பட் க் ெகாண்டான்.
ன் நாைளக் ன்னால், யாஸ்மி உமாைரப்ேபாய்ச் சந்திப்பைதப்பற்றி
அவ ைடய சிற்றப்பனிடம் ேகாள் ெசால்லியதற்காகக் கிைடத்த ெவள்ளி
நாணயங்க டன் ெபான்ைன ம் ேசர்த் ைவத் க் ெகாண்டான், அந்த
அம்ைமத் த ம் ஞ்சிப் பிச்ைசக்காரன். உமார், அப் ல்ைசத் இவர்கள்
இ வரிடம் கறப்பைதக் காட் ம் அந்தச் சிற்றப்பனிடம், அதிகப் பணம் கறப்ப
எளி என் பிச்ைசக்காரன் தலில் எண்ணியி ந்தான். ஆனால், உமார் தங்க
நாணயமாகேவ ெகா த்த ம் அவன் த்தியில் ெகாஞ்சம் சபல ண்டாகிய .
ேநேர வட் க்கைடக்காரனிடம் ெசன் , “ெத விேல ற்றித்திரி ம் அந்த
அனாைதப் பய க் நம்பிப்பணம் ெகா த்தாேய! என்ன பி த் ைவத் க்
ெகாண் ெகா த்தாய், ட்டாள்” என்றான்.
“ ேடய் தி ட் ப்பயேல, உள்ேளவராேத ! பிச்ைசக்காரப்பயல் நீ அவைன
அனாைதெயன்கிறாேயா! அவன் யார் ெதரி மா? நிசாம் அல் ல்க் அவர்களின்
அபிமானத்ைதப் ெபற்றவன்!” என்றான்.
இைதக்ேகட்ட பிச்ைசக்கார க் , யாேரா தன் சைதைய ெவட் ெய ப்ப
ேபால் ேவதைனயாக இ ந்த . இந்த விஷயம் மட் ம் தலிேலேய
ெதரிந்தி ந்தால், இந்த இரகசியத்ைத அந்தப் ெபண் வீட் ேல
ெசால்லாமேலேய, ெசால்லப் ேபாவதாகப் பணம் கறந்தி க்கலாேம! தலில்
ெதரியாமல் ேபாய்விட்டேத!” என் கவைலயில் ழ்கினான்.
உமா க் ஆத்திரம் ஆத்திரமாகவந்த . எல்லா விஷயங்கைள ம்
அைர ைறயாகேவ பார்த்தான் அைர ைறயாகேவ ெதரிந் ெகாண்டான்.
எப்ப ேயா, ெத வீதிக் வந் , நீ ற்றின் அ கிேல ள்ள யாஸ்மியின்
வீட் க் ச்ெசன் , அவ ைடய சிற்றப்பைனப் பார்க்க ேவண் ெமன்
றினான். ஒ மாதிரியான ஆள் உள்ேளயி ந் வந்தான். எதற்காக வந்தான்
என் ெதரிந் ெகாண்ட ம் எரிந் வி ந்தான். இைரந் கத்தினான்.
“திைரக் ப் பின்னால் இ க் ம் ஒ ெபண்ைணப் பற்றிக் ேகட்கிறாேய!
உனக் ப் பித் ப்பி த் விட்டதா? ட்டாேள! ெபயர் ெசால்லி எங்கள்வீட் ப்
ெபண்ைண நீ எப்ப அைழக்கலாம்? அவர்கள் என்ன ஆ மா களா?” என்
பலப்பல ேகள்விகைளக் ேகட் க் ெகாண்ேட ெப ம் சத்தமிட்டான். யாஸ்மியின்
தகப்ப ம், த்தகக் வியலின் மத்தியிலி ந் எ ந் ெவளிேய வந்தான்.
கண் ெதரியாமல் கம் ெவ த் , ைமயைடந் காணப்பட்ட அவன்
எ ம் ேபசவில்ைல.
“அந்த ெவட்கங்ெகட்ட தி ட் ப்பயைல எச்சரித் அ ப் ! தி ட் ப்பயல்!
இங்ேகேய ஓ வந் விட்டாேன! அவைனத் ண்களில் கட் ய ! கால்
மணிக்கட்ைட ெபயர்த்ெத ” என் உள்ேளயி ந் ஒ ெபண் ரல்
ஆைணயிட் ட . ஆனால், பித் ப் பி த்தவைனப் ேபால் இ ந்த உமார் மீ
ைகைவக்கக் ய ெதம் , ைதரியம் அந்த வீட் ேலயி ந்த ஆண்களில்
யா க் ம் உண்டாகவில்ைல. ெபண்கள் மட் ம் வாயினால் கண்டப
ஏசினார்கள். கைடசியாக உமார், தானாகேவ அந்த ஏச் க்கைளத் தாங்க
யாமேலா என்னேவா, அந்த விட் வாசைலவிட் ெவளிேயறினான்.
எங்ெகங்ேகா ற்றிவிட் ெந ேநரத்திற் ப் பிற , இரத்தினக்கைட
ஒன்றிேல நீலக்கற்கைள ஆராய்ந் விைலேபசிக் ெகாண் ந்த ண் ஷ்
உ வத்ைதக் கண்டான் உமார். தன் ஆத்திரத்ைத அடக்கிக் ெகாண் ண் ஷ்
இ ந்த இடத்திற் வந்தான். தன் ைடய கைதைய ம் தன் மன ைடந்த
நிைலைய ம் உைடந்த ெசாற்களால் அவனிடம் ெதரிவித்தான். நீலக்கல்ைல
ஆராய்பவன் ேபாலத் ேதான்றினா ம், ண் ஷ் விஷயத்ைத ஊன்றிக்
கவனித்தான். அந்தப்ெபண் சாதாரணப் பாடகியாகேவா, அ ைமயாகேவா
இ ந்தி ந்தால், தன் அதிகாரம், ழ்ச்சி ெயல்லாவற்ைற ம் பயன்ப த்தி
அவைளத் க்கிக் ெகாண் வந் உமாரிடம் ஒப்பைடத் வி வான்.
ஆனால் அவேளா இஸ்லாமியன் ஒ வன் வீட் ன் அந்தப் ரத்தில் வசிப்பவள்!
அவள் தன் கணவ ைடய ெசாத் ! திைரக் ப் பின்னாேல இ க் ம்
க்காட் ப் ெபண்கள் விஷயத்திேல தைலயி வெதன்ப நிசாம்
அவர்க க்ேக பி க்காத விஷயம்! ெபண்கைளத் திைரக் ப் பின்னால்
ைவத் ப் பா காப்ப இஸ்லாமிய மதச்சட்டம். அந்தச் சட்டத்ைத
ெவளிப்பைடயாக எதிர்ப்பெதன்ப யா ம் கனவில் டக்காண யாத
விஷயம்! அ ம் தவிர, யாஸ்மி உமாைரத் தன் அன் த் தைளயிேல சிக்க
ைவத்தி க்கிறாள். தன் ஆதரவில் வா ம் உமார் ஒ ெபண் க் ஆட்பட்
நடப்பைத ம் ண் ஷ் வி ம்பவில்ைல! பல ெபண்கேளா , அவன் ெதாடர்
ெகாண் ந்தா ம் ட அதனால் ெக தல் இல்ைல. ேமற்ெகாண் அவர்கைள
ஒற்றர்களாக ம் வசப்ப த்திக் ெகாண் பலன் ெபறலாம். ஆனால், யாஸ்மி
ேபான்ற ஓர் இளம்ெபண், ற்றி ம் காதல் வசப்பட்ட ஒ ெபண் எப்ேபா ம் தன்
ேநாக்கங்க க் ஆபத்தானவளாக இ ப்பாள். ஆகேவ அவ ைடய ெதாடர்
உமா க் இ ப்ப என்ப தன்ைனப் ெபா த்தமட் ல் டாத ஒ காரியேம!
இத்தைன விஷயங்கைள ம் எண்ணித் ெதளிந் ெகாண்ட ண் ஷ், அவள்
விஷயத்தில் தான் தைலயிடக் டாெதன்ற டன் ஆதரவான,
இரக்கத் டன் ய ெதானியில், ஆ தல் றத் ெதாடங்கினான்.
“ஆ! அப்ப யா ேநர்ந் விட்ட . எனக் மட் ம், ெகாஞ்ச நாட்கள்
ன்பாகேவ இந்த விஷயம் ெதரிந்தி ந்தால், உனக்ேக தி மணம் ெசய்
த் விட் ப்ேபன். சாட்சிகள் எதிரில் நடந் ந் விட்ட இந்தத்
தி மணத்தால், உன் ைடய காதலி இ ம் ச் சங்கிலியில் கட்டப்பட்டவள் ேபால்
ஆகிவிட்டாள். இனி யாரால் என்ன ெசய்ய ம் ஏதாவ ெசய்ய மா?
என் ேயாசித் ப் பார்க்கலாம்!” என்றான் ண் ஷ்.
“ஆனால், அவள் எங்ேகயி க்கிறாள் என் ெதரிந் ெகாள்ள ேவண் ம்.
அ உங்களால் யாத காரியமல்ல, அ த்த மாதத்தில் நான் அவைளப் ெபண்
ேகட்பதாக இ ந்ேதன்.”
“உம் விதி அப்ப ! அைத யாரால் மாற்ற ம்!”
“எங்ேகயி க்கிறாள் என் மட் ம் கண் ெசால் ங்கள். நான்
அவைளப்பார்க்க ேவண் ம்.”
“அ சரி, உடேன இன் இரேவ அங்கா க் கட் டங்க க் என்ஆட்கைள
அ ப் கிேறன். நாைளப் ெபா க் ள் அவர்கள் அவள் இ ப்பிடத்ைதக்
கண் வந் ெசால்லி வி வார்கள். அ வைரயில் நீ என் டேவ இ ” என்றான்
ண் ஷ்.
அ த்த நாட்காைலயில் ண் ஷ் அ ப்பிய ஆட்கள் தி ம்பி வந்தார்கள்.
ணி வியாபாரி அப் ல்ைசத் என்பவன் நிசாப் ரில் தற்ெபா இல்ைல
என் ம், தன் ைடய மைனவிைய ம் ேவைலக்காரர்கைள ம் அைழத் க்
ெகாண் நகைரவிட் ெவளிேயறி விட்டாெனன் ம் ஆனால், எந்த ஊ க்
எந்தத்திைசயில் ேபானாெனன்ப ெதரிந் ெகாள்ள யவில்ைலெயன் ம்
றினார்கள். தினந்தினம் ஆயிரக்கணக்கான வியாபாரிகள் வ வ ம்
ேபாவ மாக இ க்கிறார்கள். நகரில் இ ந் ெவளி ர் ெசல் ம் பாைதக ம்
எத்தைனேயா இ க்கின்றன. அதனால், அந்த ஒ வியாபாரி ெவளிேயறிய
விவரத்ைதக் கண் பி க்க யவில்ைல என் அவர்கள் றினார்கள்.
இ ப்பி ம் ஒவ்ெவா பாைதைய ம் கவனித் த் தகவல் ெதரிவிப்பதாக உ தி
றினார்கள் அவர்கள் றிய விதத்திலி ந் , அந்த வியாபாரி தி ம்ப ம்
எப்ெபா தாவ வியாபார நிமித்தம் நிசாப் ர் வரேநரிடக் ெமன் ம்
அப்ெபா கண் பி த் விடலாெமன் ம் ேதான்றிய !
இந்த விவரங்களால் உமார் மனஅைமதி ெபற் வி வாெனன் ன் ஷ்
எண்ணியி ந்தான். ஆனால், அவன் எண்ணிய தவறாகிவிட்ட . உமார்
தன் ைடய பைழய ப ப் நிறேமலாைட டன் அங்கா ப் பக்கமாகப் ேபானான்.
அங்ேக ள்ள பல கட்டடங்களி ம் உள்ள வியாபாரிக ட ம்,
ஒட்டகக்காரர்க ட ம் ேபசிக் ெகாண் ந்தான். பிற ஆேள நகரத்ைத
விட் மைறந் விட்டான். ன் வி ைடய வல்லைம ம் திறைம ம்மிக்க
ஒற்றர்களால் உமாைரக் கண் பி க்க யவில்ைல. தல்நாள் அப் ல்ைசயித்
என்ற வியாபாரிையத் ேத யைதக் காட் ம் அதிக அக்கைறேயா உமாைரத்
ேத னார்கள். பயன்தான் ஏற்படவில்ைல.
உமார் ஒட்டகக்காரர்க டன் கிளம்பிப்ேபாய் எங்ெகங்ேகா அைலந்
ெகாண் ந்தான். நல்ல க்கம் வந் கண்ைணச் ழற் ம் அதிகாைல
ேவைளயிேல எ ந்தி ப்ப ம், ஒட்டகக்காரர்கள் தங் ம் டாரங்களி ம்,
வியாபாரிகள் தங் ம் சத்திரங்களி ம் ைழந் ைழந் ெவளிவ வ ம்,
கண்ெணதிரில் ேதான்றிய மனிதர்கைளெயல்லாம். மீஷிட் நகைரச்ேசர்ந்த
அப் ல்ைசத் என்ற ணிவியாபாரிையச் சந்தித்த ண்டா என் விசாரிப்ப ம்
இப்ப யாக ஒேர ெவறியாக ஊர் ஊராகப் பாைலவனம் பாைலவனமாக எங் ம்
ேத க் ெகாண் ந்தான். சந்ைதயிைரச்சலின் ஊேட ம், திப ந்த
பாைதகளி ம், தன் ைடய ேகள்விகைளத் ைணயாகக் ெகாண் அைலந்
ெகாண் ந்தான்.
காய்ச்சலால் உடல் காய்ந் ெகாண் க் ம் ேநரத்தி ம், உள்ளத்தின்
காய்ச்சல் அதிகமாக உந்தித்தள்ள மீஷித் நகரத்தின் தங் ம் வி திகைள ம்,
யாத்திரிகர்கள் ம் ண்ணியத் தலங்கைள ம் ேத ச் ெசன்றான்.
ெசப்ஸிவார் நகரில் உள்ள கற் ண் அ யி ம், ஸ்தான் நகரத் ஒட்டக
நிைலயத்தி ம் ெந ேநரம் உட்கார்ந்தி ந்தான். ஒ ைற அப் ல்ைசத் என்ற
ஒ வணிகைனப் பின்ெதாடர்ந் வடமைலத் ெதாடர்வைரயி ம் ெசன் ,
கைடசியாக அவன் ேபாகாத சந்ைதயிேல பைழய ணிவிற்கின்ற ஒ கந்தல்
வியாபாரி என்பைதத் ெதரிந் ெகாண்டான்.
இைடவிடாத அவ ைடய உடல்ேவதைன அவைன ஓரிடத்தில் டத் ங்க
யாமல் ெசய்த . ைமக டன் நீண்ட ரம் ேபா ம் ஒட்டகங்க டன்
டவிைரந் ஓ ம்ேபா , அவ க் உடல் ேவதைன ைறவாகத்
ேதான்றிய . “யாஸ்மி என்ன ேவதைனப்ப வாேளா? ஓர் அ ைமையப்ேபால
விற்கப்பட் , ஓர் அ ைமையப் ேபாலேவ அைழத் ச் ெசல்லப்பட் க் ம்
அவ ைடய உள்ளம் எவ்வள ன்பத்தில் உழன் ெகாண் க் ம்?
அன்ைறக் அ த்த அ யில் அவள் எவ்வள த் ப் ேபாயி ப்பாள்.
இப்ெபா எந்த இடத்திேல, எந்தப் பாைதயிேல ெசன்
ெகாண் க்கிறாேளா? உன் டன் ட இ ப்பைதக் காட் ம் ேவ வாழ்
எனக் க் கிைடயா என்றாேள!” என் நிைனக்க நிைனக்க அவன் உள்ளம்
ேவதைனயால் ெவ த் வி ம் ேபால் இ ந்த . நாட்கள் வாரங்களாயின
வாரங்கள் மாதங்களாயின.
இளேவனிற் காலத்தின் சி சி ப்ைபக் ேகாைடகாலத் ச் ரியன்
உறிஞ்சிவிட்ட . ழ ழெவன் இ ந்த ேச ஞ்சகதி ம் இ கிய இ ம்
வார்ப் ப்ேபால கட் த் தன்ைமயைடந் விட்ட . பச்ைசப் ல் தைரகள் ப ப்
நிறமைடந்தன.
ேகாைட ெவயிலின் ெகா ைம ம், இைடவிடாத அைலச்சலின் அயர்ச்சி ம்
ேசர்த் அவைன ேநாயில் கிடத்திவிட்டன. காய்ச்ச ம் சள்ைளக்க ப் ம்
ேசர்ந் இரண் வாரங்கள்வைர அவைனப் ப த்த ப க்ைகயாகக்
கிடத்திவிட்டன இரண் வாரங்க க் ப் பிற , அவன் எ ந்தி க்க
ந்தேபா , அவ ைடய கால்கைளத் தைரயில் ஊன் வதற் ப் ேபாதிய
வலி ட இல்லாதவனாக இ ந்தான், மீஷித் நகரத்ைதச் ேசர்ந்த
க ைண ள்ளம் பைடத்த ஒ வன், அவைனத் தன் க ைதயின்ேமல் ஏற்றி
நிசாப் ரில் ெகாண் வந் வி வதாகக் றினான். ேநாய் வந் கிடந்
எ ந்தபிற அவன் ைளயில் ெகாஞ்சம் ெதளி ஏற்பட்ட . இந்த மாதிரி
ஊ க் ஊர் அைலந் திரிவ உபேயாகமற்ற என்பைத அவன் ெதரிந்
ெகாண்டான். தன் உள்ளத் க் ள்ேளேய வீற்றி க் ம் அந்த
ேவதைனயிடமி ந் தப்பித் க் ெகாள்வதற்காக ஊர் ஊராக ஓ யைலந்ததாக
அவ க் த் ேதான்றிய . எங் ஓ னா ம் இ க்கிற ேவதைன ம்
டேவதாேன வ கிற என்ப இப்ெபா தான் அவ க் ப் ரிந்த .
இவ்வள நாட்க க் ள் யாஸ்மியிடமி ந் ஏதாவ ெசய்தி கிைடத்தி க்க
ேவண் ம். தன் ேகா ரத்திற் அவள் நிச்சயம் ெசய்தி ய ப்பியி ப்பாள்.
ன் ஷ் உைடய ஒற்றர்கள் ட ஏதாவ கண் பி த்தி க்கலாம். அங்கி ந்
ெவளிேயறிய எவ்வள ட்டாள் தனமாகிவிட்ட . இப்ெபா தி ம்ப
நிைனத்தா ம் உடேன தி ம்ப யவில்ைல. ேத வதற்காகச் சிலநாட்கள்
காத்தி க்க ேவண் யி ந்த .
 17. ேத த் ேத க் காணாமல் தி ம்பி வந் ேசர்ந்தாேன!

பலநாள் க ைதயின் மீ பயணம் ெசய் கைடசியாக ஒ நாள் மாைலயில்

நிசாப் க் வந் ேசர்ந்தான் உமார். இ காட் க் ப் ேபா ம் பாைதயில்
இறங்கிக் ெகாண் அந்தக் க ைதக் கார க் நன்றி றினான்.
ட் க்ெகாண் வந்த தன் ைடய ேகா ரம் எப்ப யி க்கிறேதா என்
எண்ணிக்ெகாண்ேட அைத ேநாக்கி நடந்தான். எங் யா ம் இ க்க
மாட்டார்கள், என் எண்ணினாேனா அங் அவன் பலப்பல மா தல்கைள ம்,
பலப்பல திய ஆட்கைள ம் கண் வியப்பைடந்தான்.
ேகா ரத்ைதச் ற்றியி ந்த வ க் ள்ேள ப் க் கட் டங்கள்
காட்சியளித்தன. அழகான பல ஞ்ெச கள் நிைறந் ஒ ேதாட்டம்
உ வாகியி ந்த . இரண் ேதாட்டக்காரர்கள் அங்ேக ேவைல ெசய்
ெகாண் ந்தார்கள். ேகா ரத்தின் ேமேலயி ந்த வரந்ைதச் வர் ஓரமாக
ெவண்கலக் க விகள் பல ஒளிவீசிக் ெகாண் ந்தன. இன் ம் பலப்பல
மா தல்கைள ம் வியப் டன் பார்த் க் ெகாண் ெவளிேய நின்
ெகாண் ந்த உமாரிடம், தா ைவத்தி ந்த ேவைலக்காரன் ஒ வன்
மரியாைதயாக வந் நின் சலாம் ைவத்தான்.
“தைலவேர! தங்கள் வர நல்வரவா க! தங்கள் ேவைலையத்
ெதாடங் வதற் ரிய எல்லா வசதிகைள ம் ெசய் ைவத்தி க்கிேறாம்.
தய ெசய் உள்ேள வ கிறீர்களா?” என் மிக வினயத்ேதா வரேவற்றான்.
சிப ந்த ேமனி ம், அ க்கைடந்த உைட ம், பித் ப் பி த்தவன் ேபான்ற
ேதாற்ற ம் உைடய உமாைர அந்த ேவைலக்காரன் ஏேதா ஒ விசித்திரமான
பிராணிையப் பார்ப்ப ேபால் பார்த்தான்.
“சரி” என் ெசால்லிவிட் உமார் உள்ேள ெசன்றான். ேநராகத் தன் ைடய
ெபா ள்கள் இ க் ம் டத்திற் ச் ெசன்றான். அங்ேகயி ந்த ெபா ள்கள்
அைனத் ம் ைவத்த ைவத்தப ேயயி ந்தன. யா ம் எைத ம்
ெதாடேவயில்ைல. பட் த்திைர ம் அதில் ெபாறிக்கப்பட்ட பறக் ம் பாம் ம்
அப்ப ேய ன்ேபாலேவ ெதாங்கிக் ெகாண் ந்தன. அவ ைடய
ப க்ைகயின் ஒ றமாகத் தைலயணிகள் அ க்கி ைவக்கப்ெபற்றி ந்தன.
“ஏதாவ ெசய்திகள் கிைடத்தனவா? எனக்காக அ ப்பப்பட்ட ஒ ெசய்தி
வந் ேசர்ந்ததா?” என் அந்த ேவைலக்காரைன உமார் ேகட்டான்.
“தைலவேர! தினந்தின ம் ன் ஷ் பிர அவர்களிடமி ந் ஒ
ெசய்திவ ம்.தாங்கள் வ ைக ரிந் விட் ர்களா? என்ற ேகள்வியாகத்தான்
அந்தச் ெசய்தியி க் ம்! இேதா, இப்ெபா டத்தாங்கள் வந் விட் ர்கள்
என்ற ெசய்திைய, நிசாம் ரில் ெதரிவிப்பதற்காக ஒ ைபயைன
அ ப்பிவிட்ேடன்” என்றான்.
“ேவ எந்தவிதமான ெசய்தி ம் இல்ைலயா? ஏதாவ க தம் ெகா க்கப்
படவில்ைலயா?”
“இல்ைல, ேவ எந்தவிதமான ெசய்தி ம் கிைடயா ! எந்தக் க த ம்
இங் க் கிைடக்கவில்ைல.”
பலகணிக்க கிேல ேபாய், ஒ தாழ்ந்த நாற்காலியிேல உமார் உட்கார்ந்தான்.
ேவைலக்காரன் ஒ ெவள்ளிக் சாவிேல ெதளிந்த தண்ணீர் ெகாண் வந்
அவ ைடய பாதங்கைளக் க வினான். அப்ெபா நல்வாழ்த் க் றியப
ஒ மனிதன் உள்ேள வந்தான். ெவள்ளிய தா டன் ய அந்த மனிதன்
தன்ைன அறி கப் ப த்திக் ெகாண்டான். ேமன்ைமக் ரிய நிசாம்
அவர்களால், பாக்தா நகரத்திேல ஏற்ப த்தப்பட்ட பாக்தா நிசாமியா என்ற
ஆராய்ச்சிக் கழகத்திேல, கணிதப் ேபராசிரியராக இ ப்பவன் தான் என் ம்,
தன் ெபயர் ைமமன் இபின்நஜிப் ஆல்வாஸிட் என் ம் றினான். உமார் ஏ ம்
ேபசாமல் அைமதியாக இ ந்தான். அவ ைடய அைமதிையக் கண்ட ைமமன்
வியப் டன் மீண் ம் கரகரத்த ரலிேல ேபசத் ெதாடங்கினான்.
“ேபரறிஞர் ேடாலமி அவர்களின் நட்சத்திர அட்டவைண ம், அறிஞர்
அலிெசன்னா அவர்கள் பயன்ப த்தி வந்த ெவண்கலப் ேகாள உ ண்ைட ம்
நிசாம் அவர்கள் ஆைணயிட்டப ெகாண் வந்தி க்கிேறன்” என்றான்.
“நல்ல ” என் உமார் எங்ேகா கவனமாகப் பதில் ெசான்னான். ெவயிலின்
ெவப்ப ம், பாைலவனத் மணற் ம் உடலின் காய்ச்ச ம் வாட் யபின் இங்
வந்த ம் அைமதியாக இ ந்த . ஆனால், அந்த அைமதியின் இைடேய
ைமமன் கரகரத்த ரல் என்னேவா மாதிரியி ந்த .
ஆைமயின் ேகாட் ேல தவ தலாக ஏறிவிட்ட நாைரேபால, ெவ
ேவகமாகப் பின்வாங்கி அந்த இடத்ைதவிட் ச் ெசன்றான் ைமமன் என்ற
அந்தக்கணிதப் ேபராசிரியன். ஆனால், இர ெந ேநரத்திற் ப்பிற ,
ேகா ரத்தின் உச்சியிேலயி ந்த தளத்தில் உமார் உலவிக் ெகாண் ந்தெபா ,
அந்த திய ேபராசிரியன் ைமமன் தான் ெகாண் வந்த க விகைள ேநாக்கிச்
ெசல்லாமல் இ க்க யவில்ைல. அங்ேக ெசன் , உமார் கவனிக்காமல்
இ க் ம்ேபாேத, அந்தப் ேகாள உ ண்ைடயின் நான் ற ம் இ ந்த
விளக் கைள ஏற்றினான். அந்த உ ண்ைடயின் ேமல்பாதியில் ெவளிச்சம்
ப ம்ப க் அந்த விளக் கைள ஒ ங் ப த்தினான்.
அப்ெபா , உலாவிக் ெகாண் ந்த உமார் தி ம்பிப் பார்த்தான். ெம ேகறிய
அந்த ெவண்கல உ ண்ைடயின் மீ அவன் கண்கள் பதிந்தன. அ கில் வந்
அைத நன்றாக உற் க் கவனித்தான். நட்சத்திரங்கள் இ க் ம் இடங்களின்
எ த் க்காட் க்கள் அதில்வைல பின்னிய ேபால் சி சி உ வங்களில்
வைரயப்பட் ந்தன.
300px
எத்தைனேயா ேபர் அந்த உ ண்ைடையப் பயன்ப த்தி ஆராய்ச்சி
ெசய்தி க்கிறார்கள். பைழய ேகா கைள ம், திதாக அதில்
ேசர்க்கப்பட் ந்த ேகா கைள ம் உமார் கவனித்தான். அ வானத்ைத ேநாக்கி
வலப் றத்ைத ம், இடப் றத்ைத ம் கவனித் விட் உமார், ேகாள
உ ண்ைடைய ெம வாகச் ற்றிக்ெகாண் வந் , தன் தைலக் ேநேர உள்ள
வானத்ேதா ெபா ந் ம் நிைலைமயில் அைத நி த்தினான். ெபாத்தாைனத்
தடவி, அ த்தி அந்த நிைலயில் அைத நிைலெப ம்ப ெசய்தான். ெப ம்
ேபராசிரியர்கள் கண் பி த்த க விக ம், பாக்தா நகரத் க் கணிதப்
ேபராசிரியன் ஒ வ ம், அறிஞர் அலிெசன்னாவின் ஆராய்ச்சிகளின் பல ம்,
அைனத் ம் உமாரின் ைகயிேல இப்ெபா ேசர்ந்தி க்கின்றன. இ ப்பி ம்
அவன் அதனால் கர்வமைடயவில்ைல.
ேவகமாக உள்ேள ைழந்த ன் ஷ் “அேடயப்பா! மி க ராஜ்யத்திலி ந்
வந்த னி ங்கவர் மாதிரியி க்கிறாேய! உன்ைன எங்ெகங்ேக ேத வ ?
ெந ப் ப்ேபால பறக் ம் நிசாம் அவர்களின் ேகாபத்ைத நீ எப்ப த் தவிர்க்கப்
ேபாகிறாய்? என்ன பதில் ெசால்லப் ேபாகிறாய்? சரி, சரி இப்ெபா இங்
வந் ேசர்ந்தாேய, அ ேவ ெபரி !” என்றான்.
“நான் ெவளிேயறிச் ெசன்றி ந்தேபா , யாஸ்மி எதாவ ெசய்தி அல்ல
அைடயாளம் அ ப்பியி ந்தாளா?” என் உமார் அவைன வினவினான்.
ஒற்றர்களின் தைலவனான அந்த ன் ஷ் விழிக் ேகாணத்தாேலேய
சிரித்தப , “ஓ அந்தப் ெபண்ணா, அவைளப்பற்றி நான் ஒன் ம்
ேகள்விப்படவில்ைலேய!” என்றான்.
“உன் ைடய ஆட்க க் ஏதாவ ெசய்தி கிைடத்தி க்க ேவண் ேம!”
ன் ஷ் தைலைய அைசத் க் ெகாண்ேட, ‘ஊஹாம்! ஒ தகவ ம்
இல்ைல. என் ைடய ஆட்கள் எவ்வளேவா யற்சிெசய் ேத ப்பார்த்தார்கள்
பயனில்ைல. நீ ஏன் இதற்காக இத்தைன கவைலப்ப கின்றாய்? அவள்
ேபாய்விட்டால் இந்த உலகத்திேல ெபண்கேள இல்லாமலா ேபாய்விட்டார்கள்?
பாரசீகத் ப் ைபங்கிளிக ம் சீனத் ச் சிங்காரிக ம் எத்தைனேயா ெபண்கள்
அ ைமச் சந்ைதயிேல இ க்கின்றார்கள். எ ப் ம் அழ ம் வாய்ந்த ஒ த்திைய
எளிதில் ேதர்ந்ெத த் உன் ைடயவள் ஆக்கிக் ெகாள்ளலாம். அதற்
ேவண் ய ஏற்பாட்ைட நான் கவனித் க் ெகாள்கிேறன். ஆனால், நிசாம்
இப்ெபா ேகாபமாக இ க்கிறார். அவைரச் சமாதானப் ப த் வதற்
ஏதாவ இங் ேவைல நடந்ததாக நீ காண்பித் க் ெகாள்ள ேவண் ம். அவர்
எதிரிேல ஏதாவ ஒ திட்டத்ைத ன்ைவக்க ேவண் ம். என்ன ெசய்யப்
ேபாகிறாய்?” என் ன் ஷ் உமாைரக் ைடந்தான். உமார் ேபசாமலி ந்தான்
அவனிடம் எந்த விதமான திட்டேமா அைதப்பற்றிய எண்ணேமா கிைடயா .
“அவர் உன் ஆதரவாளர் என்பைத மறந் விடாேத! அவர் மனம் சமாதானம்
அைடயத் தக்கெசயல் ஏதாவ நீ ெசய்தி க்க ேவண் ம். உன்னால் ஏதாவ
பயன் இ ப்பதாக அவர் க த ேவண் ம். உன் ைடய அறிவினால், அறிவின்
திறைமயால் ெசய்யக் ய ஒ திட்டத்ைதப் பற்றித் ெதரிவிக்க ேவண் ம்.
அப்ெபா தான் அவர் உன்ைனப் பயன் உள்ளவெனன் க வார்.”
“சரி! ஒ திய பஞ்சாங்கம் அைமக்கப் ேபாவதாக அவரிடம் அறிவிப்ேபாம்!”
என்றான் உமார். “என்ன? என்ன ெசால்கிறாய்?” என் தன்ைனேய நம்ப யாத
ரலில் அதிர்ந் ேபாய்க் ேகட்டான் ன் ஷ்.
“இப்ெபா ள்ள பஞ்சாங்கத்தின்ப நாம் பலமணி ேநரங்கைள இழந்
வ கிேறாம். தவ தல் எ ம் இல்லாமல் காலத்ைதக் கணக்கி வதற் ரிய
ஒ ைறைய நாம் ஏற்ப த் ேவாம் என் நான் ெசால்கிேறன்” என்
ெசான்னான் உமார் கம்பீரமாக.
ன் ஷ் அச்சங்கலந்த உள்ளத் டன் உமாைர ேநாக்கினான். ஏற்ெகனேவ,
ேவைலக்காரர்கள் தங்கள் தைலவரின் விசித்திரப் ேபாக்ைகப் பற்றிக்
றியி க்கிறார்கள். இப்ெபா உமாரின் விசித்திரப் ேபாக்ைகத் தாேன ேநரில்
காண ேநர்ந்த ம் அவ க் ப் பயமாயி ந்த . அவ ைடய ேபச்
ைபத்தியக்காரத்தனம்◌ாக அவ க் த் ேதான்றிய . இ ந்தா ம் சிரித் க்
ெகாண்ேட, “நான் ேப வதில் ஏ ம் தவறி ந்தால், க ைணகாட் மன்னித்
வி . அல்லாவினால் பைடக்கப்பட்ட நில நமக்கி க்கிற . ஒவ்ெவா
ைற ம் தற் பிைற டன் அ ெவளித் ேதான் ம்ெபா நம் ைடய
மாதத்தின் தல் நாள் ெதாடங் கிற . நிலைவக் காட் ம் சிறந்த காலத்ைத
அளக் ம் க விைய எந்த மனிதனா ம் ெசய்ய யாதல்லவா? என்
ேகட்டான் ன் ஷ்.
“ஏன் ெசய்ய யா ? எகிப்தியர்கள் ெசய்தி க்கிறார்கள்!
கிறிஸ் வர்க ம் டச் ெசய்தி க்கிறார்கேள! இேதா நீ இங்ேக ஊன்றி
ைவத்தி க்கிறாேய, மரத் ண், அ ஓ ம் காலத்ைத அளப்பதற் உதவா .
விைளயா ம் சி வர்க் ேவண் மானால் பயன்ப ம்! வந் பார்” என்
ஆத்திரமாகக் றிவிட் , ன் ைஷ இ த் க் ெகாண் ேபானான்.
ெவயிலின் லமாக ேநரத்ைத அறிந் ெகாள்வதற்காகப் சிெம கிய
தைரயின் ந விேல ன் ஷ் மி ந்த யற்சிெகாண் ஓர் அழகிய
மரக்கம்பத்ைத நட் ைவத்தி ந்தான். ெவயில் பட் வி ம் கம்பத்தின் நிழல்
லமாக ேநரத்ைதயறியலாம் என்ப ன் ஷ் நிைனப் . பழங்காலத்தில்
மக்கள் அவ்வாேற ேநரத்ைத அளந் வந்தார்கள். ேகாபத் டன் அவைன
இ த் ச் ெசன்ற உமார், தன் ேதாைள அந்தக் கம்பத்தின் மீ ேமாதி, இரண்
ைககளா ம் இ க்கிப் பி த் க் ெகாண் ஒேர ச்சில் பி ங்கிக் கீேழ
சாய்த்தான். அந்தப் பாைலவனத் ப் பறைவயின் உள்ளத்திேல ேகாபத் தீ
ெகா ந் விட்ெடரிந் ெகாண் ந்த .
“இந்தக் கம்பம் காற்றிேல வைளந் ெவயிலில் ங்கி உ மாறிப்
ேபாய்வி ேம! நாம் என்ன விைளயாட் ப் பிள்ைளகளா? கண்டைதெயல்லாம்
நம் வதற் ? மத விேராதிகளான கிறிஸ் வர்கள் ைவத்தி ப்பைதப் ேபான்ற
ண் இ க்க ேவண் ம். ஐந் ஆள் உயர ள்ள பளிங் க்கல் ண்ேவண் ம்.
அ ைக நகத்ைதப் ேபால் ற்றி ம் சம வைள ள்ளதாக ம், ேதய்த் ெம
தீட்டப் ெபற்றதாக ம், நீர் மட்டத்ேதா ெபா ந்தியதாக ம், ெசப்பினால்
ேநராகப் ெபா த்தப்பட் ம் இ க்கேவண் ம். ப வ மா தல்களால்
பாதிக்கப்படாமல் இ க்கேவண் ம் அந்தப் பளிங் த் ண்! அதன்
பக்கத்திேல ஒ நீர்க்க கார ம் இ க்கேவண் ம். ெகாத்தர்கைள ம்
தச்சர்கைள ம் என்னிடம் அ ப் . எப்ப ச் ெசய்யேவண் ெமன் நான்
அவர்களிடம் விளக் கிேறன்” என் கடகடெவன் ேபசினான் உமார்.
“மதத் ேராகத்தின் சின்னத்ைத நிைலநாட் வ ேபால் இ எனக் த்
ேதாற்றமளிக்கிற . ஆகேவ நிசாம் அவர்களின் ஒப் தைல தலில் ெபற் க்
ெகாள்ளேவண் ெமன் நிைனக்கிேறன்” என் த்த ரலில்
ன் ஷ் றினான்.
“நிழலின் லமாக ஒ மயிரிைழயள காலத்ைத ம் கணக்கி வதற் ரிய
ஒேர வழி அ தான்!” “மயிரிைழயள காலத்ைத ம்” ன் வின் வாய்
த்த . அவனால் இைத நம்ப யவில்ைல. அ கில் நின்ற வஜா
ைமமன் பக்கம் தி ம்பி ேநாக்கினான். அவன் இைத நம் கிறானா என்ற ேகள்வி
அவன் கண்களிேல ேதான்றிய . இவன் க த்ைதப் ரிந் ெகாண்ட அந்தக்
கணிதப் ேபராசிரியன், ைமமன் “அவர் ழப்பத் டன்தான் ேப கிறாேரா
என்னேவா, அ ெதரியவில்ைல. ஆனால், அவர் கணிதங்கைளச் ெசய்வதிேல
டரல்ல. அவர் விளக் கிறப யான கால அள த் ண் நிச்சயமாகச்
சரியானதாகேவயி க் ம். சரியான ைறயில் அவர் கிறப ண்
அைமக்கப்பட்டால் அறிஞர் அலி ெசன்னாவின் ேகாள உ ண்ைட எவ்வள
சரியானேதா, அவ்வள சரியாக அந்தத் ம் இ க் ம். இதில்
ஐயமில்ைல!” என்றான். எந்த க் ம் வரத் ேதான்றா அவ்விடத்ைதவிட்
அகன்றான் ன் ஷ்.
 ன் ஷ் றிய இந்தக் ழப்பமான கைதைய நிசாம், ெவ ப் டன் ேகட் க்
ெகாண் ந்தார். உமாைர ைவத் க்ெகாண் ெசய்வதற்கி ந்த அவ ைடய
திட்டங்கெளல்லாம் ட அவன் மைறவினால் தவி ெபா யாகியி ந்தன.
அந்தக் ேகாபத் டன் வாஜா ைமமன் ேவ , உமாரின் இந்தப் திய பஞ்சாங்க
ைறைய ஒப் க்ெகாள்கிறான் என்ப ம் சிந்திக்கேவண் ய விஷயமாக
இ ந்த .
“ ப் பஞ்சாங்கமா? அ நம் பழக்க வழக்கத்திற் மா பட்டதாயிற்ேற!
மதத் தைலவர்களின் உேலாமா சைப எதிர்க் ேம! - கிறிஸ் வர்க க் எனத்
தனிேய ஒ பஞ்சாங்கம் இ க்கிற ! காத்தாணியர்க க் வட்டப்
பஞ்சாங்கம் இ க்கிற . பாரசீகர்களாகிய நமக் , இஸ்லாமிய ஆட்சிக்
ன்னி ந்ேத இந்தப் பஞ்சாங்க ைறயி ந் வ கிற இதில் மா தல்
ெசய்வெதன்ப ஆபத்தாயிற்ேற!”
நிசாமின் இந்த ஆராய்ச்சிையக் ேகட் க் ெகாண் ந்த ன் ஷ் கண்கைள
ப் ெப ச் விட்டப ேய “உமார் காலம் ஒன்ேற ஒன் தான் என்
கிறான். நாட் ன் காவலராகிய தாங்கேளா, நான் காலங்கைளப் பற்றிக்
கிறீர்கள் எனக் ைள ழம் கிற .” "நான் காலங்கள் அல்ல; நான்
பஞ்சாங்கங்கள்! ல்தான் மாலி ா இவைனக் ெகாண் வரச் ெசால்லி
இன் ம் ேகட் க் ெகாண் க்கிறாேற!”
“மாலி ா இவைனக் ெகாண் வா என்கிறார். இவன் காலத்ைத அளக்கப்
திய க விையக் ெகாண் வா என்கிறான். இந்தக் க விைய ைவத் க்
ெகாண் என்னதான் ெசய்வேதா ெதரியவில்ைல. விழித்ெத ந்ததிலி ந்
க்கம் வ ம்வைர ஒவ்ெவா வினா ைய ம் அளந் ெகாண் ப்பான்
ேபாலி க்கிற ” என் ன் ஷ் சலித் க் ெகாண்டான்.
“இல்ைலயில்ைல இளேவனிற் காலத்தி ம் ன்பனிக் காலத்தி ம் இர ம்
பக ம் சரி சமமாக இ க் ம் ஒ நாைள அவன் கண் பி க்க ம். இந்தப்
ெப ந் ணின் ைணயால் கதிரவனின் நிழல் மிக மிக நீண் வி ம். ளிர்
காலத்தின் ஒ நாளில் நிழல் மிக மிகக் கி வி ம். ேகாைடகாலத்தின் ஒ
நாைள ம் அவன் ெசய்ய ம்.
இந்த ஆராய்ச்சிகைள ம், விண்மீன்களின் இயக்கத்ைதப் பற்றி அவன்
ெசய்தி க் ம் ஆராய்ச்சிகைள ம் பயன்ப த்தி அவன் ைமயான ஒ
காலக் கணித ைறைய ஏற்ப த்த ம். அவன் என்ன ெசய்வாெனன்ப
எனக் ப் ரிகிற ” என் நிசாம் ஓர் ஆராய்ச்சிேய நடத்தினார்.
“அல்லல்லா! ஆண்டவன் அ ள் பாலிப்பானாக!” என்றான் ன் ஷ்.
“ஆண்டவன் அ ள் பாலித்தால், மாலிக் ஷா அவர்களின் ஆட்சியில் நாம் ஒ
 திய பஞ்சாங்கத்ைத ஏற்ப த்திக் ெகா க்கலாம்.”
இ ஓர் அ ைமயான ஏற்பாடாக நிசாம் அவர்களின் ைளயில் ேதான்றிய .
மாலிக் ஷாவின் ஆட்சியில் அவ க்ேக ெசாந்தமான ஒ பஞ்சாங்க ைற
அ க் வந்தால், அவ க் ப் ெப ைமயாக இ க் ம். ெப ைமயின்
ரிப்பால் அவர் தன் தலாக அரசாங்க வான ல் கைலஞராக அமர்த்திக்
ெகாள்வார். இ சரியான ஏற்பா என் ேதான்றிய . “அவன் ேகட்டப ேய
காலம் அளக் ம் க விைய அைமத் க் ெகா ப்ேபாம். ஆனால், அவன் ஏன்
அப்ப அைலந் ற்றிக் ெகாண் ந்தான்!” என் நிசாம் ேகட்டார்.
“அ ஆண்டவ க் த்தான் ெதரி ம் ! தங்கள் அ யவ க் எ ம்
ெதரியா !” என் உள்ளத்ைத மைறக் ம் ஒ ன்சிரிப் டன் ன் ஷ்
றினான்.
“அவன் ம ப ம் ற்றியைலயாமல் பார்த் க் ெகாள்வைத உன் ேவைலயாக
ைவத் க் ெகாள். அவன் இங்ேகயி க்க ேவண் ய இன்றியைமயாத ”
என் ஆைணயிட் , அவ க் விைடெகா த்தார் நிசாம்.
தன் வீட் க் ச் ெசன்ற ன் ஷ் அங்கி ந் ஓரிடத்திற் ச் ெசன்றான்.
அந்த இடம் ஒ பைழய கிட்டங்கி. அ கைடத் ெத ைவ ேநாக்கிக்
ெகாண் ந்த . தான் மைறந் ெகாள்வதற்காக ம், தன் வசம் கிைடத்த
பிறர் பார்க்கக் டாத ெபா ள்கைள மைறத் ைவப்பதற்காக ம் அந்தக்
கிட்டங்கிைய அவன் பயன்ப த்தி வந்தான். எகிப்திய ஊைமெயா வன்
அைதக் காவல் ரிவதற்காக ைவக்கப்பட் ந்தான். அவன், தாேன அந்தக்
கிட்டங்கிக் உரிைமயாளன்ேபால ந த் வந்தான். அங்ேக ெசன்ற ன் ஷ்,
ஒ ைலயிேலயி ந்த ெபட்டகத்தின் ன் ட் க்கைள ம் திறந்
உள்ேளயி ந் ஒ ெபா ைளெய த்தான். நீலக்கல் பதித்த ஒ ேசா
ெவள்ளி வைளயேல அ . அந்த வைளயைல ஒ னன் ெகாண் வந்
ெகா த்தாள். அவன், இறந் ேபான ல்தானின் அன் க் ரிய விகடனாக
இ ந்தவன், ேமற் த் திைசயில் அலப்ேபா நகைர ேநாக்கிச் ெசல் ம் சாைல
வழியில், ெகாண் ெசல்லப்பட்ட யாஸ்மி என்ற ெபண், அன்பின் அைடயாளமாக
உமார் என்பவ க் அ ப்பிய ெபா ேள இந்த வைளயல் என் அந்தக் னன்
றினான். இந்த வைளயல் மட் ம் உமார் ைகயில் கிைடத்தால், அெலப்ேபா நகர்
ேநாக்கிப் பறந் வி வான். பிற நிசாம் அவர்கள் ெப ங் ேகாப்த்திற் த் தான்
ஆளாக ேநரி ம். இைதெயல்லாம் சிந்தித் ப் பார்த்த ன் ஷ், அந்த
வைளயல்கைளத் தன் ம க் ள்ேள எ த் மைறத் ைவத் க் ெகாண் ஓர்
ஊற் க்கிணற்ைற ேநாக்கி வந்தான்.
யா ம் கவனியாத சமயம் பார்த் , அந்த வைளயல்கைள கிணற் க் ள்ேள
ேபாட் விட் ப் பட்படெவன் நடந் அந்த இடத்ைத விட் ச் ெசன்றான்.
ஆராய்ச்சிக் டத்தில் ேவைலகள் ப்பாய் நடப்பைதக் கண் நிசாம்
அல் ல்க் மிக மகிழ்ச்சியைடந்தார். ேகாைடக்காலம் ம் த வாயில்
நீர்க்க கார ம் பளிங் க்கல் ம் அைமக்கப் ெபற் விட்டன. நீர்க்
க காரத்தில், மணிக் அ ப ைற ற் கிற ஒ சி சக்கரம் அைமக்கப்
ெபற்றி ந்த . மணிக் ஒ ைற அைசகின்ற ஒ ெபரிய சக்கர ம் அதில்
ெபா த்தப் ெபற்றி ந்த . ஈட் ைன ேபான்ற ஒ ெவள்ளி ைன அள
ப த்தப்பட்ட ஒ ேகாட் ன் மீ ஒவ்ெவா மத்தியானத்திற் ஒ ைற
நகர்ந் ெசன்ற . ஒவ்ெவா நா ம் தி ம்பத் தி ம்ப அந்தக் ேகாட் ன் மீ
நகர்ந் ெகாண் ந்த . இவற்ைறெயல்லாம் பார்த்த ன் ஷ் எவ்வள
சரியாக எவ்வள ேபாற்றத்தக்கதாக இ க்கிற என் வியப்பைடந்தான்.
ஆனால், கணிதப் ேபராசிரியன் ைமமன், ஓர் ஆண் ன் வில்தான் உண்ைம
ேநரத்திற் ம், இதற் ம் உள்ள ேவற் ைம ெதளி ப ம் என் விளக்கினான்.
ேகாட்ைடயில் நாைளக் கணக்கி வதற் , ேவல்பி த்தவீரன் ஒ வன்
இ ப்ப ேபால், இங்ேக ம் ஒ வன் இல்லாத தான் ெப ங் ைறெயன்
ன் ஷ் க தினான். அவ ைடய அறியாைமக்காகப் ேபராசிரியன் ைமமன்
இரக்கப்ப வைதத் தவிர ேவ வழியில்ைல என் நிைனத்தான்.
எல்லாம் ஆயத்தமான பிற , ஆராய்ச்சியாளர் நால்வர் ேதர்ந்ெத க்கப்
ெபற்றனர். தங்கள் ேவைலையத் ெதாடங் வதற் எல்ேலா ம் ஆயத்தமாகினர்.
ஏெழட் ஆண் கள் ஆராய்ச்சிக் ப் பிறேக இதன் ெதரி ம் என்
ைமமன் க தினான். நான்ைகந் ஆண் கள் ேபா ெமன் உமார் றினான்.
“அேடயப்பா! நாைலந் வாரத்தில் ஒ ெபரிய அரண்மைனேய
கட் விடலாேம! இந்த ேவைலக் வ டக் கணக்கில் ஆ மா? என்ன பயன்?”
என்றான் ன் ஷ்.
“உன் ைடய அரண்மைன காலப்ேபாக்கில் மண்ேணா மண்ணாகப்
ேபாய்வி ம். என் ைடய பஞ்சாங்கம் என்ெறன் ம் பயன்ப ம். ேபாேபா!” என்
உ மினான் உமார்.
ரிய க் ேநராய் மி இ க்கக் ய ன்பனிக்காலத்தில் ஒ நாள்
தங்கள் ேவைலையத் ெதாடங்க ஆ வான ல் ஆராய்ச்சியாளர்கள்
ஆயத்தமாக இ ப்பதாக ஒ வாரம் ன்பாகேவ உமார், நிசாம் அவர்க க் த்
ெதரிவித்தான். ேபரரசர் ல்தான் அவர்கள் ஆராய்ச்சிக் டத்ைதப்
பார்ைவயி வதற் ேவண் ய ேவைலகைள ம், அவர் எதிரில் நடந் ெகாள்ள
ேவண் ய ைறகைள ம் நாடகம் ேபால் நடத்திக் காட்ட நிசாம் ஏற்பா
ெசய்தார்.
 18. கிழியட் ம் பழம் பஞ்சாங்கம்

ல்தான் மாலி ா அவர்கள் ஆராய்ச்சிக் டத்ைதப் பார்ைவயிட வ வதாக

இ ந்த அன் , அவர் காைலயில் தலில் மான்ேவட்ைட ந்தபிற
மாைலயில் அங்ேக ேநேர வ வதாக இ ந்த . மத்தியானத் க் ப் பிற அந்த
ஆராய்ச்சிக் டம் பார்ப்பதற் ஒ ேகளிக்ைகக் டாரம் ேபால்
காட்சியளித்த . திதாக அைமக்கப்பட் ந்த ேதாட்டம் வ ம் தைரயில்
ரத்னக் கம்பளங்கள் விரிக்கப் பட் ந்தன. மரத்த களிேல, பலவிதமான
ேகாப்ைபகளிேல விதவிதமான கறிவைகக ம், சர்பத் ம், பிற உண ப்
ெபா ள்க ம் ைவத் க்ெகாண் ேவைலயாட்கள் காத் க்
ெகாண் ந்தார்கள்.
அைடயாள ைறக் கணிதப் ேபராசிரிய ம், உமாரின் கணித ஆசிரிய மான
அலி அவர்க ம், பல்ேவ கைலக் கழகங்களின் ேபராசிரியர்க ம் தங்கள்
அரசாங்க உைடகைளயணிந் ெகாண் அங் வந் னார்கள். பள்ளி
வாசலிலி ந் வந்த மதத் தைலவர்களான ல்லாக்க ம் வந்தார்கள்.
அவர்கள் அைனவ ம் எ ம் ேபசாம ம், எவ டன் கலவாம ம் தனிேய ஒ
றத்தில் இ ந்தார்கள். ல்லாக்கைளெயல்லாம் அவரவர்க க் ரிய
மரியாைத டன் நிசாம் அவர்கேள வரேவற் , ல்தான் அவர்களின் ஆஸ்தான
ேமைடயின் அ கிேல உள்ள ஆசனங்களில் அமர ைவத்தார். நாட் ேல
ஆற்ற ம் வாய்ந்த சமயப் ேபரைவயின் உ ப்பினர்களான அவர்க ைடய
க ைண நிைறந்த ஆதர இ ந்தால்தாேன விஞ்ஞானம் பிைழக்க ம்.
அதற்காகேவதான் நிசாம் அவர்க க் மி ந்த மரியாைத ெச த்தினார்.
அவர்கேளா ேப ம்ேபா , ேநர் எதிராக நின் ேப வ டாெதன் ம், அ
மரியாைதக் ைற ஆ ெமன் ம், அவர்களின் பின் பக்கமாக
நின் ேபசேவண் ெமன் ம் உமா க் ம் எச்ரிக்ைக ெசய்தார். ஆனால்,
அவர்கள் அங்ேக க ைண உள்ளத்ேதா வரவில்ைல.
உமார் எ ம் ேபசக் யவனாக இல்ைல. யாேரா நடத் கிற வி ந்தில்
கலந் ெகாள்ள வந்த ஒ வனாகேவ அவன் அங் நடமா னான். ெவளியிேல
திைரகளின் கால ச் சத்தம் ேகட்ட ம் எல்ேலா ைடய கண்க ம்
தைலவாசல் றம் தி ம்பின. ல்தான் வ வைத அறிந்த ம் உமா க்
மகிழ்ச்சி ெப க்ெக த்த .
அவர் திைரயிலி ந் இறங்கிய ம் ேவைலக்காரர்கள் அவசர அவசரமாக
அரசர் எதிரில் ஒ நைடவிரிப்ைப விரித்தார்கள். தன் ைடய ேவட்ைடயா ம
ஈட் ைய அ கில் இ ந்த அ ைம ஒ வனிடம் ெகா த் விட் க் கீேழ
இறங்கிய ல்தான் மாலி ா உள்ேள வந்தார். அவர் உடல் வ ம் சி
ப ந்தி ந்த . கைளப்பாக இ ந்தா ம் அவர் களிப்பாக இ ந்தார்.
இ ப்பி ம், இந்த நிசாைம ம் வய திர்ந்த ல்லாக்கைள ம் பார்க்க
ேநர்ந்ததில் அவர் உண்ைமயில் மகிழ்ச்சியைடந்தி க்க மாட்டார் என்ேற உமார்
நிைனத்தான். ஒ மி கம் நடப்ப ேபால் நடந் வந்த மாலி ா தாம்
ேப ம்ேபா ைககைள அைசக்க ம் இல்ைல. ரைல உயர்த்த ம் இல்ைல.
அவ க் வணக்கம் வதற்காக நிசாம் உமாைர அைழத் வந்தேபா ,
ல்தான் அவைன உற் ேநாக்கிவிட் , ‘ஆம்! இவேனதான்!” என் ெமல்லிய
ரலில் றினார்.
“இந்த உலகத்ைதயா ம் இைறவேர! தங்களின் ேவைலக்காரன் நான்” என்
றி உமார் அ வணங்கினான்.
“ெகாராசன் பாைதயிேல, நான் தங்கியி ந்த இடத்திற் நீ வந்தாய்!
என்ைனப் பற்றிய ஒ றி றினாய். நீ றியப அ நிைறேவறி விட்ட .
அைத நான் மறக்க வில்ைல; என் ம் மறக்க ம் யா . இப்ெபா நீ
என்னிடமி ந் என்ன எதிர்பார்க்கிறாய்!” என் அவைன ல்தான் மாலி ா
ேகட்டார்.
“அரேச! தங்கள் பணியாளாக என்ைன அமர்த்திக் ெகாள் ம்ப
ேவண் கிேறன்!” என்றான் உமார். "அப்ப ேய ஆகட் ம்! சரி, இப்ெபா நீ
இங்ேக என்ன ெசய் ைவத்தி க்கிறாய்? காட் !” என்றார் ல்தான்.
உயர்ந்த பளிங் த் ண் க விைய ம், அங்கி ந்த ேவ விஞ்ஞானக்
க விகைள ம் அக்கைறேயா கவனித்தார். வய திர்ந்த கணிதப்
ேபராசிரியனாகிய ைமமன், அரசன் ன்னிைலயில் நிற்கிேறாேம என்ற பயத்தில்
ைக ந ங்கி, ெமய்ந ங்கி, வாய் ளறி விளக்கம் ெசான்னைதக் ேகட்கப்
ெபா க்காமல், ல்தான் உமார் பக்கம் தி ம்பி ‘நீேய விளக்கிக் ’ என்றார்.
அந்த இளம் வான ல் ஆசிரியரான உமாரின் ெதளிவான ெசாற்கைள அவர்
ெபரி ம் வி ம்பினார். உமா க் அப்ெபா வய இ பத்திரண் . ல்தான்
மாலி ா க்ேகா இ ப தான். அவர் உமாரின் ஆற்றைலக் கண் வியந்தார்.
விஞ்ஞானக் க விகைள ல்தான் க த்ேதா கவனிப்பைதக் கண்
ெபா க்காத ெபரிய ல்லா, தம் ைடய த திைய நிைலநி த்திக்
ெகாள்வதற்காக ம் மதவாதத்ைத நிைலநி த் வதற்காக ம் ன்வந்தார்.
“கவனி ங்கள், நீங்கள் ஆண்டவனின் ெதாண்டர்களாய் இ ந்தால் அவன்
ஒ வ க்ேக அ பணி ங்கள்! அவரால் பைடக்கப்பட்ட கதிரவைன ம்
நிலாைவ ம் ேபாற்றி வணங்காதீர்கள் என் னிதத் தி மைற கல்கிற ”
என் வினார் ெபரிய ல்லா.
தி க் ரானில் உள்ள இந்த வாக்கியங்கைளக் ேகட்ட ம் வழக்கம்ேபால மற்ற
 ல்லாக்க ம், தங்கள் ஒப் தைல ஒத்த ரலிேல ெதரிவித்தார்கள்.
“இர ம் பக ம் கதி ம் நில ம் எல்லாம் ஆண்டவனின் பைடப் கேள!
அவனால் பைடக்கப்பட்ட ெபா ள்கள் ெதளிவாக்கப்படாவிட்டால், அவற்ைற
(அவற்றின் பயைன) நாம் ெபற மா? இப்ப ம் டத்தான் தி ைற
கிற ” என் உமார் றினான்.
மாலிக்ஷா எ ம் றவில்ைல. அவ ம் மத நம்பிக்ைக ள்ள நிசாம்
ேபாலேவ, மதப்ெபரிேயார்க் மிக ம் மரியாைத ெச த் பவர். இந்த
விஷயத்தில் அவர் எ ம் ேப கின்றாற்ேபால இல்ைல. ெபரிய ல்லா
அவர்களிடம் ெசன் மரியாைத ெச த்தி விைடெபற் க் ெகாண்
திைரேயறப் ேபானார். திைரயில் ஏறி உட்கார்ந்த ம் உமாைர அ கில்
அைழத் , “அரசாங்க வான ல் கைலஞராக உன்ைனேயற் க் ெகாள் ம்ப
அைமச்சர் நிசாம் ேவண் க் ெகாண்டார். அவ்வாேற ஆைணயிட் க்கிேறன்.
நாைளக் ம் சைபயில், உனக் அரசாங்க மரியாைத டன் பதவி
வழங்கப்ப ம். அ க்க சைபக் வா. என் அ கில் அ க்க வந் இ .
உண்ைமயான றிகைள அவ்வப்ெபா உணர்ந் ெகாள்வதற் நீ என்
அ கில் இ ப்ப இன்றியைமயாத ” என் றிவிட் , க வாளத்ைத ஒ
ண் ண் க் திைரையத் தட் விட்டார். அவ டன் டவந்த,
அ வலர்க ம், ேவைலயாட்க ம் அவைரத் ெதாடர்ந் ெசன்றார்கள்.
திைரயின் கால கிளப்பிய சியிேல அவர்கள் மைறந் ெசன்றார்கள்.
ஆனால் நிசாம்தான் மனம் வ ந்தினார்!
ம நாள் நிசாம் உமாைரத் தனியாகச் சந்தித்தேபா , “ேநற் நீ ேமாசமாக
நடந் ெகாண்டாய். உேலமா ல்லாக்க டன் இவ்வா எதிர்த் ப்
ேபசியி க்கக் டா . உன் ைடய பாைதயில் அவர்கள் அ க்க
தைடெய ப் வதற் வாய்ப்பளித் விட்டாேய!” என் வ ந்தினார்.
“தந்ைதேய! என் ேவைலக் ம் உேலமா க் ம் என்ன சம்பந்தம் இ க்கிற ?”
என் உமார் ேகட்டான்.
“அவர்க ைடய ஆதரவில்லாத எந்தக் காரிய ம் ெவற்றிெபற யா . நீ
ெதரிந் ெகாள்ள ேவண் ய விஷயங்கள் நிைறய இ க்கின்றன. இப்ெபா ,
அரச சைபயில் நீ பதவிேயற்கப் ேபாகிறாய். வ டத்திற் ப் பனிெரண்டாயிரம்
மிஸ்கல் நாணயங்கள்-வரிையக் கழிக்காமல் உனக் ச் சம்பளமாகக்
கிைடக் ம். மாலி ா பிரியப்ப கிற ேபாெதல்லாம் உனக் ப் ெபான்னாக வாரிக்
ெகாட் வார். அந்த வ ம்ப ேவ கிைடக் ம்” என் நிசாம்
ெசால்லிக்ெகாண் வ ம்ேபாேத உமார் அதிசயித்தான். இத்தைன ெபரிய
ெதாைகைய அவன் எண்ணிக் டப் பார்த்தேதயில்ைல.
 “அவ ைடய ஆதர உனக் இ க் ம்வைரயிேல, ெவ மதிக ம்
பரி க ம் வி ம்பியேபாெதல்லாம் ெகா ப்பார். ஆனால் அவர் ஒ வரிடம்
ைவத்தி க் ம் நம்பிக்ைக ைற மானால், ெகால் ம் கத்தி ைனையக்
காட் ம் ெகா ரமாக மாறிவி வார். அரசர்களின் ேபாக்ேக இ தான்.
அன்பி ந்தால் ஒேரய யாகத் க்கி ைவத் க் ெகாள் வார்கள்.
ெவ ப்பி ந்தால் உயி க் உைல ைவக் ம் ஆ தமாக அவர்கேள
மாறிவி வார்கள். அவ ைடய க ைண உன்மீ என் ம் இ க் ெமன்ேற
எண் கிேறன். அப்ப ேய அல்லா அ ள் ரிவாராக! ஆயி ம் அவ ைடய
அரண்மைன வ ம் அவ ைடய உளவாளிகள் ேதனைடைய ெமாய்க் ம்
ேதனீக்கைளப் ேபால - எங் ம் ற்றிக் ெகாண்ேட யி ப்பார்கள். அவர்க ைடய
கண்க க் எந்த விஷய ம் தப்பா , உன்மீ ெவ ப் ட் வதற் ப் பலர்
யல்வார்கள். அவ ைடய ஆதர இ க் ம் வைர உன் வாழ் இன்ப
வாழ் தான். அ நீங்கியேதா, உன் ைடய வாழ் ெப ைம, ெசல்வம், உயிர்
எல்லாம் அழிந் ேபாக ேவண் ய தாம். என் ைடய ஆதர உனக்
எப்ேபா ம் உண் . ஆண்டவன் அ ளால் என்ைன ேநர யாக எதிர்ப்பவர்கள்
யா ேம இப்ேபா இல்ைல. ேம ம் என் ைடய அரசியல் ெசல்வாக்கிற் க்
காரணம் என் ைடய ெப ம் உைழப் த்தான். இந்த சாம்ராஜ்யத்ைத
அைமப்பதில் நான் ெப ம் பங்ெக த் க் ெகாண் க்கிேறன்.”
இவ்வா பலவிதமான உபேதசங்கைளச் ெசய் வந்த நிசாம், தமக் அந்த
சாம்ராஜ்யத்ைத பைடப்பதில் ெந நாளாக இ ந் வந்த ெப ம் பங்ைக ம், தன்
உைழப்ைப ம், அர க் ம் தனக் ம் உள்ள ெதாடர்ைப ம் பற்றி விரிவாக
எ த் ைரத்தார். அவ ைடய விளக்கத்திேல ன் தைல ைறகள்
சரித்திரேம அடங்கி யி ந்த . பைழய ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் யல் ேபாலப்
ந் பல நா கைள ெவன் பாக்தாதிேல ெவற்றிக்ெகா நாட் யைத ம்,
அெலப்ேபா நகைர ம் ெமக்காைவ ம், ெமதினாைவ ம் ைகப்பற்றியைத ம்
சாமர்கண் லி ந் , கான்ஸ்டாண் ேநாபில் வைர பரந் கிடக் ம் அந்தப்
ெபரிய சாம்ராஜ்யத்ைத ம் அதன் ஏகேபாகச் சக்ரவர்த்தியாக இப்ேபா
விளங் ம் இளஞ் சிங்கம் ல்தான் மாலி ாவின் நிைலைமைய ம்
மனக்கண் ன் ெகாண் வந் நி த்தினான். உமார், இப்ப ப்பட்ட ஓர்
அரச க் ச் ேசைவ ெசய்வதில் ெப ைம இ ப்பதாகக் க தினான். “அ க்க
ெதாந்தர ெகா த் க் ெகாண் க் ம் எகிப் ேதசத்தின் காலிப்பிடமி ந்
ன்றாவ ண்ணியஸ்தலமாகிய ெஜ சலத்ைதக் ைகப்பற்றிக்ெகாள்ள
ல்தான் மாலி ா திட்டமிட் க்கின்றார். வ கின்ற வாைடக் காலத்தில்
அெலப்ேபா வழியாக நம பைடகள் ெஜ சலத்தின் மீ பைடெய க்கப்
ேபாகின்றன.” என் நிசாம் றினார்.
 நிைனத்த டன் திட்டமிட் இப்ப ப்பட்ட அழகிய நகரங்கைளத் தம்
சாம்ராஜ்யத்தில் ேசர்த் க் ெகாள்ளக் ய இந்தச் ெசல்வ நிைலைய, அந்த
நிைலயின் வியத்த ஆற்றைல எண்ணி வியந்தான் உமார். நிசாம் அவர்கள்
உமாைரத் தினந் தின ம் அைழத் அவ க் அரசாங்க விஷயங்கைளப் பற்றி
விரிவாக எ த் ைரத்தார். சட்டங்கைள அ ல் நடத் வ ம், வரி வ லிப்ப ம்,
பைடயைமப்ப ம், ஒற் ஆட ம் பற்றிய எல்லா விவரங்கைள ம்
எ த்ெத த் க் றினார்.
ல்தான் மாலி ா க்கி ந்த ஆர்வ ள்ள விஷயங்கள் பற்றி ம் நிசாம்
ெதளிவாகக் றினார். “ேவட்ைடயா வதில் ல்தா க் வி ப்பம் அதிகம்.
ெபண்கைள இதயமில்லாத அ ைமகளாக எண்ணி நடத் வ அவ ைடய
வழக்கம். ெதய்வீகத்தி ம், அ ள் வாக் களி ம் ட நம்பிக்ைக அதிகம்
ெகாண்டவர். அவ ைடய பாட்டன் அநாகரீகமான ையச் ேசர்ந்தவன்.
ல்தான் மாலி ா அவர்களின் பக்கத்தில் எவனாவ ேசாதிடர்கைளக்
ெகாண் வந் எதிரிகள் ைவத் விட்டால் ேபா ம், அந்தத் ெதய்வீக
நம்பிக்ைகையக் ெகாண்ேட அவைர அழித் விட ம். அவ்வள ரம்
ெதய்வீக விஷயங்களிேல ட நம்பிக்ைக ெகாண்டவர். இைத நிைனவிேல
ைவத் க் ெகாள்! உன் ைடய ெசயல் மிக ம் கஷ்டமான . ஜாதகங்களிேலா
ேசாதிடத்திேலா உனக் க் ெகாஞ்சம் ட நம்பிக்ைகயில்ைலெயன்ேற
ேதான் கிற . என்ைனப் ெபா த்த வைரயில் நட்சத்திரங்களின் ஒ ங்கான
இயக்கேம, கட ளின் ஆற்ற க் எ த் க்காட் என் நம் கிேறன். ல்தான்
மாலி ா-ஏதாவ ஒ விஷயத்ைதப் பற்றிேயா, ஏதாவ காரியம்
ேமற்ெகாள் வதற் ரிய நல்ல ேநரத்ைதப்பற்றிேயா, அந்தச் ெசயலால் ஏற்ப ம்
ெவற்றி ேதால்விையப் பற்றிேயா உன் ைடய ேயாசைனையக் ேகட்டால்,
அவ ைடய ஜாதகத்ைத ைவத் க் ெகாண் உண்ைமயான கணித ைறயால்
பலாபலன்கைள வ த் ச் ெசால் . ேவெறா வன், அவைரத் தன்
வசப்ப த் ம்ப விட் விடாேத, உன்ைன ம் உன் ெசயைல ம் ெபாறாைமக்
கண்க டன் கவனித் வ பவர் ஏராளம் என்பைத எப்ெபா ம் மறந்
விடாேத.” இவ்வா நிசாம் அவ க் ச் ெசால்லி அவன் நிைலைய ம்,
ேவைலைய ம் அதன் ெபா ப்ைப ம் உணர்த்தினார்.
உமார் அவர் றியவற்ைறெயல்லாம் ஏற் க் ெகாண்டான். மாலி ா ஏதாவ
ெதய்வீகக் றிகளின் விளக்கத்ைதக் ேகட்டால், அதற் விைடயி ப்ப மிக
எளியேத ! பழங்காலத் ச் ேசாதிடக் கைலஞர்கள் வ த் ைவத்த
விதி ைறகளின்ப கணக்கிட் , அவற்றிற் றிப்பிடப் பற் ள்ள பலன்கைள
அப்ப யப்ப ேய ஒப்பிக்க ேவண் ய தான்.
அப்ப ப்பட்ட றிகளில் அர்த்தமில்ைல என்றால் அதனால் என்ன வந்
விட்ட . நம் கிறவர் நம்பிக் ெகாண் க்கட் ம். நமக்ெகன்ன நட்டம்? என்
நிைனத்தான்.
“இன்ெனான் கிேறன். அரசாங்க விஷயமாக ஏதாவ ஆ டம்
ேகட்டால், நீ எனக் ஆள ப் ! விவரத்ைதத் ெதரிந் ெகாண் அதற் க்
றேவண் ய சரியான பதிைல நான் உனக் த் ெதரிவிக்கிேறன். ஏெனனில்,
அரசியல் ேபாக் ப் பற்றி ஆ டம் வ யாத காரியம். அ , அரசியல்
ழ்நிைலைய ஆராய்ந் ெசால்ல ேவண் ய . அ என் ஒ வனால்தான்
ம். ஏெனனில், அரசியல் ைறைய வ ப்ப ம் நடத் வ ம் என்
ைகயிேலயி க்கிற . ஆகேவ அந்த விஷயங்களில் என்ைனக் கலந் ெகாண்
நீ ேசாதிடம் றலாம்” என்றார் நிசாம்.
உமார் அவைர வியப் டன் ேநாக்கினான்.
“ஆண்டவன் அ ளின் உதவியால், இரண் ைககள் இந்தப் ேபரரைச
ஆ கின்றன. ைனந்த ேபரரசின் ைகெயான் ; தைலப்பாைகயணிந்த
இந்த அைமச்சனின் ைகெயான் , ேபா ம் ெவற்றி ம் தண்டைன ம்
ெவ மதி ம் அரசரின் ைகயால் ஆக்கப்ெப வன. ஒ ங் ம், வரி ைற ம்,
அரசியல் ெகாள்ைக ம் அைமச்சரின் ைகயால் பைடக்கப்ப வன. நான்
ல்தான் மாலி ா அவர்க க் உண்ைமயாகேவ உைழக்கிேறன். என்
உைழப்பின் பயனாகப் தியெதா சாம்ராஜ்யத்தின் அ த்தளத்ைத அைமக்கப்
பா ப கிேறன். ஆகேவதான், அரசியல் ெகாள்ைக சம்பந்தமான பிரச்ைனகள்
ஏற்ப ம்ேபா மட் ம் நீ என்ைனக் கலந் ெகாள்ள ேவண் ம் என்கிேறன்,
ரிகிறதா?” என் ேகட்டார் நிசாம்.
“அப்ப ேய!” என் உமார் ஒப் க் ெகாண்டான். கண் ப் நிைறந்த இந்த
மனித ைடய நம்பிக்ைகக் ரியவனாகத் தான் மாறி
விட்டைத ணர்ந்தான். தன்ைனக் காட் ம், ல்தான் மாலி ாைவக்
காட் ம் இன் ம் ெசால்லப் ேபானால் மதத் தைலவர்களான உேலமா
சைபயினரில் யாைர ம் காட் ம் அறிவாளியான இவ ைடய
நம்பிக்ைகக் ரியவனாகத் தான் ஆகியைத எண்ணி மகிழ்ந்தான். நிசா ம்,
தன் ைடய ெந நாைளய திட்டம், நிைறேவறியைதெயண்ணி மகிழ்ந்தார்.
உமாரின் ஒப் தல் கிைடத்த மகிழ்ச்சியில், நிசாம் ன் ஷ் பக்கம் தி ம்பி,
“இவ ைடய ெசல்வாக்ைகக் ெகாண் நாம் மாலி ாைவ வசப்ப த்திக்
ெகாள்ளலாம்” என்றான். ஆனால், உமார் அ த் க் றிய விஷயம் அவ ைடய
மனக்ேகாட்ைடையத் தகர்த்த .
“இப்ெபா ஒ வ ட காலத்திற் நான் இங்ேக யி க்கத் ேதைவயில்ைல.
ஏெனனில் தினந்ேதா ம், கால அளைவக் றிப்ெப த் க் ெகாண் க்க
ேவண் ய ேவைலதான். அைதப் ேபராசிரியர் ைமம ம், மற்றவர்க ம்
கவனித் க் ெகாள் வார்கள். இந்த இைடக் காலத்தில், பைடெய த் ச்
ெசல் ம் ல்தான் மாலி ா டன், நான் ேமற் த் திைசயிேல ஒ பயணம்
ேபாய் வரப்ேபாகிேறன். ல்தா ம், தன் டன் வரேவண் ெமன் என்ைனக்
ேகட் க் ெகாண் க்கிறார்.” என் வான சாஸ்திரியான உமார் பதில்
உைரத்தான்.
உண்ைமயில் உமார்தான் ல்தான் மாலி ா க் ேமற்றிைசப் பைடெய ப் ப்
பற்றிய எண்ணத்ைத உண்டாக்கினான். ஏெனனில், ேமற்றிைசயில் பயணம்
ெசல் ம் சாக்கில் தன் அன் க் ரியவளான யாஸ்மிையத் ேத ப்
பி க்கலாமல்லவா? இப்ெபா அவள் எங்கி ந்தா ம், ேத ப்பி த்
வரக் ய நிைல அவனிடம் இ ந்த . ெபா ம், ஆட்க ம், அதிகார ம்,
பலமி ந்த சக்கரவர்த்தி ஒ வரின் பக்க பல ம் எல்லாம் அவனிடம் இ ந்தன.
ன் ஷ், உமார் ேமற்றிைச ெசல்வதன் ேநாக்கத்ைத உடேன ரிந்
ெகாண்டான். யாஸ்மி என்ற அந்தச் சி மிக்காகத்தான் என்ப ஒற்றர்
தைலவனாகிய அவ க் எட்டாத விஷயமல்ல.
“இேத உமார், தப்பிேயா யதற்காக என்ைனக் கண் த்தாேய, நாய் ேபால்
அைலயவிட்டாேய, கிழவா! இப்ெபா , நீேய அவைன ந வ விடப் ேபாகிறாய்!”
என் தன் மனத்திற் ள்ேளேய நிைனத் க் ெகாண்ட அவன், ெவளியில்
ேகட் ம்ப , பணி டன் “எ தியப தாேன நடக் ம்” என் ஒ மத
நம்பிக்ைக ள்ளவ ைடய ரலில் றினான்.
 19. அவமதிக்க வந்தவன் சவமாகிப் ேபானான்!

அைலய த் ைரய த் ப் ெபாங்கிச் சீறிக்ெகாண் ந்த அந்த

ஏபிேரட்ஸ் ஆ . அந்த ஆற்ைறக் கடப்பதற்காக அதன் கைரயிேலயி ந்த
பாழைடந்த பாபிேலான் நகரத்தின் ஒ ப தியிேல ல்தானின் பைடகள்
காத் க் ெகாண் ந்தன. ல்தாைனத் ெதாடர்ந் உமா ம் பிர க்க ம்
ேபரீச்சம் பழக்கா கைளக் கடந் அந்த ஆற்றங்கைரக் வந் ேசர்ந்தார்கள்.
அவர்க க் ப் பின்னால் கட் டங்கள் இ ந் விந் கிடந்த கற்க ம்,
மணற் ன் க ம் காட்சியளித்தன. அழிந் ேபான அந்தக் ட் ச் வர்களின்
ஊேட ற்றிக் ெகாண் ந்தான் உமார். ேவட்ைடயாடாத ேநரத்திேல,
நடனங்க ம் கண்கட் வித்ைதக ம் காண்பதிேல ல்தா க் வி ப்பம்
அதிகம்.
பாழைடந் ேபான ஒ ராஜசபா மண்டபத்திேல ற்றி ம் வண்ணத்
திைரச்சீைலகள் ெதாங்கவிடப்பட்டன. பளிங் ப் ப கக் கற்களின் ேமேல
விரிப் கள் விரிக்கப் பட்டன. அரச க் ம் அந்தக் ேகளிக்ைகக்காரர்க க் ம்,
அரங்கம் அைமக்கப்பட்ட . இதிேல தின ம் நடனங்க ம், வித்ைதக ம்
நைடெபற்றன. ஒ நாள் மாைல உமா ம் அங் அைழக்கப்பட்டான்.
“நட்சத்திரங்கைளேய பார்த் க் ெகாண் க் ம் வானசாஸ்திரியாேர,
என் ைடய இந்த நாய்களின் ஆட்டத்ைத ம் ெகாஞ்சம் பா ம்” என் ல்தான்
அவைன அமர்ந் பார்க் ம்ப ேகட் க் ெகாண்டார்.
இரத்தினக் கம்பளத்திேல, உமா க்காக ஓரிடம் ஒ க்கிக் ெகா க்கப்
ெபற்ற . அவன் எதிேர, நடனக்காரர்கள் ழன் ழன் வந்தார்கள்,
ேவ க்ைகக் காரர்களின் தைலவன் தாேன ஓர் இைச க வி ேபாலக்
காட்சியளித்தான். அவ ைடய இ ப்பிேல பிைணத் க் கட்டப் பட் ந்த ஒ
ரசத்தில் அவ ைடய விரல்கள் ஒலிெய ப்பின. அேத சமயத்தில்
அவ ைடய ேதாள்களில் கட்டப்பட் ந்த சி மணிகள் ங்கி இைசத்தன.
அவன் ழன் ஆ ம்ேபா அவ ைடய தைல யவிழ்ந் ழன்ற .
ஆ க் ெகாண் ந்த அந்தக் ேகளிக்ைகக் காரர்களின் தைலவன்
சட்ெடன் நின் , உமாரின் எதிரிேல மண் யிட் த் தன் ைகைய நீட் ெவ மதி
ேகட்டான். அவிழ்ந் ன் ெதாங்கிய க்கற்ைறயின் ஊடாக அவ ைடய
விழிகள் உமாைரக் ர்ந் ேநாக்கின. உமா ம் அவைனக் ர்ந் பார்த் க்
ெகாண்ேட, தன் விரல் னியில் ைவத் க் ெகாண்ேட, ஒ நாணயத்ைத ெவ
திறைமயாகச் ண் ச் ண் ச் ழற்றி விட்டான்.
“கண்கட் வித்ைதயில் ேதர்ந்த கைலஞேர! இ என்ன பிரமாதம்!
வானத் ப் பனிக்கட் கைள (ஆலங்கட் கைள) கீேழ வரவைழப்ேபன்.
மணற் யைல ம் எ ப்பி வீசச் ெசய்ேவன்! இன் ம் உங்கள் எண்ணத்தில்
இ ப்பைத ம் எ த் ைரப்ேபன்!”
அவன் தன்ைன ஆபத்தில் மாட் விட ய கிறான் என்பைத யறியாத உமார்
“அப்ப யானால், நீ ெபரிய வித்ைதக்காரன்தான்!” என்றான்.
“வான ற்கைலஞேர நான் ஒ ேமாசமான அேயாக்கியன் என் தாங்கள்
எண் கிறீர்கள். இ ப்பி ம் எனக் ப் பயப்ப கிறீர்கள்!” என்றான்.
அவ ைடய ரிய பார்ைவ உமாரின் ேமேலேய பதிந்தி ந்த . ல்தா க்
இ ஒ ேவ க்ைகயாக இ ந்த . ஆவ டன் அவைனக் கவனித்தார்.
“வான ற்கைலஞேர! என் மனத்தில் இ ப்பைதத் தாங்கள் ங்கள்!
தங்களால் யவில்ைல என்றால் பரவாயில்ைல. யா என் ெசால்லி
விட்டால் ேபா ம்!” என்றான். அவ ைடய பரந்த தைலைய யாட் க் ெகாண்ேட,
“எங்ேக, நான் எந்த வாசல் வழியாகப் ேபாகப் ேபாகிேறன். ெசால் ங்கள்
பார்க்கலாம்! கிழக்கா, வடக்கா, ேமற்கா அல்ல ெதற்கா? எ வழிேய நான்
ெவளிேயறப் ேபாகிேறன். தீர்க்கதரிசியாேர! ெசால் ங்கள் பார்க்கலாம்”
என்றான் அவன். அ உமா க் ஒ சவால் ேபாலேவ இ ந்த !
உமா க் சிரிப் ச் சிரிப்பாக வந்த . ஒ வன் ெவளிேய ெசல்வைத ம்
விண்மீைன ம் சம்மந்தப்ப த் கின்ற ேபைதைமைய எண்ண எண்ணச்
சிரிப் தான் வந்த . ஆனால் அவன் சிரிக்கவில்ைல. காரணம் மாலி ா
அவைனக் கவனித் க் ெகாண் ந்தார். அவேரா, இந்த மாதிரி
விஷயங்களிேல நம்பிக்ைக ள்ளவர். கத்திச் சண்ைடக் த் தயாராக இ க் ம்
வீரர்கைளப் பார்க் ம் அேத ஆர்வத்ேதா , அவர் உமாைர ம், நாடகத்
தைலவைன ம் கவனித் க் ெகாண் ந்தார்.
“இ மிகச் சாதாரண விஷயம்..” என் இ த்தான் உமார். “மக்கள் ேபசிக்
ெகாள்கிறார்கள். தாங்கள் ெப ந் திறைம வாய்ந்தவர் என் . அப்ப ப்பட்டவர்
ஏன் பின் வாங் கிறீர்கள். இப்ெபா நான் எந்த வாசல், வழியாகப் ேபாேவன்
என் ெசால் ங்கள், பார்ப்ேபாம்!” என்றான் அவன்.
மற்ற ஆட்டக் காரர்க ம் அவைனச் ற்றி ம் வந் நின் ெகாண்டார்கள்.
ல்தா ைடய ஆட்கள், ெந ங்கி வந் நின் ெகாண்டார்கள், நன்றாகக்
ேகட்பதற்காக. மாலி ா உமாரின் பதிைல எதிர்பார்த் க் காத் க்
ெகாண் ந்தார். நட்சத்திரங்கைள ஆராய்வதற் ம் இந்த மாதிரி சம்பந்த ம்
இல்ைல என் ெசால்ல எண்ணினான் உமார். ஆனால், வாய் திறக்க வரவில்ைல.
உத கள் அைசயவில்ைல.
ல்தாேனா, அந்த மனிதன் எண் வைதத் தன்னால் ெசால்ல ெமன்
நம்பிக் ெகாண் க்கிறார். எந்தக் காரணம் காட் எவ்வள விளக்கினா ம்,
மாலி ாவின் ட நம்பிக்ைகையப் ேபாக் வ யாத காரியம் என்பைத
உணர்ந் ெகாண்டான் உமார். இந்த ஆட்டக்காரன் தன்ைனக் கவிழ்த் விட
ேவைல ெசய்கிறாெனன்பைத, ெந ேநரத்திற் ப் பிற அவன் ரிந்
ெகாண்டான். இந்தச் ழ்ச்சிையத் தகர்க்கத் தன் ைடய த்திசாலித்
தனத்ைதப் பயன்ப த்திேய ெவற்றி காண ம் என் கட் னான்.
“ேபனா ம் தா ம் ெகாண் வா ங்கள்” என் உமார் கட்டைளயிட்டான்.
அரசரின் ெசயலாளர் ஒ வர், அவன் ன் வந் மண் யிட் ஒ சி
காகிதச் ம், சிற ேபனா ம் ெகா த் விட் ேபானார். ழ்ச்சிையச்
ழ்ச்சியால்தான் பாராட ம் என்ற எண்ணத் டன் அவற்ைற வாங்கிக்
ெகாண்டான் உமார். அரசரின் வானசாஸ்திரியின் கடைம இ தான் ேபா ம்
என் எண்ணிக்ெகாண்ேட, ேயாசித்தான். தான்ெசால் வ தவறாகிவிட்டால்
மாலி ா மதிக்க ம் மாட்டார், இந்த நிகழ்ச்சிைய மறக்க ம் மாட்டார்.
ெசால் வ மட் ம் சரியாக இ ந் விட்டால்...? நான் கத கள், கிழக் ,
வடக் , ேமற் , ெதற் ... ஏேதா க் வந் , தாளில் என்னேவா சில
ெசாற்கைள எ தி த்தான் உமார். தாைள ம த்தான், எ ந்தான்,
மாலி ாவின் அ மதி டன் ன் நடந் , ப க்கட் களின் பக்கத்திேலயி ந்த
பளிங் க் கல்லின் ேமேலயி ந்த ப வத்தின் கீேழ அைதச் ெச கி
ைவத் விட் மீண் ம் தானி ந்த இடத்தில் வந் உட்கார்ந்தான்.
ஆட்டக்காரைனப் பார்த் , “இனிேமல் நீ ேபாகலாம்!” என்றான்.
ஆட்டக்காரனின் கண்கள் ஒளி வீசின. தன் ழ்ச்சி பலிக்கப் ேபாகிறெதன்ற
எண்ணத்திேல அவன் உள்ளம் ரித்த . ன் க் ச் சில அ கள் நடந்
வந்தவன், கீழ்த்திைச வாசைல ேநாக்கி ஓ னான். அவன் ேதாள் மணிகள்
ங்கிெயாலித்தன. பிற , ெவற்றிக் ரல் எ ப்பிக் ெகாண்ேட,
பக்கத்திேலயி ந்த வைர ேநாக்கிப் பாய்ந்தான். ேவைல டன் ெதாங்கிய
திைரச் சீைலையத் க்கிச் ற்றியப , வரின் ந வில் இ ந்த சி கதைவத்
திறந் ெகாண்ேட “இந்த வழியாக நான் ெவளிேய பாகிேறன்!” என் ெசால்லி
விட் ப் ேபானான். அவன் ெசன்ற ம், க்கிய திைரச்சீைல கீேழ வி ந்த .
பார்ைவயாளர்கள் ஆச்சரியத் டன் பார்த் க் ெகாண் ந்தார்கள். மாலி ா,
அந்தத் தாைள எ த் வ ம்ப தன் ைடய ெசயலாளைரப் பணித்தார்.
அவர் ெகாண் வந் ெகா த்த ம், பிரித் ப் ப த்தார். அவ ைடய
கண்கள் வியப்பால் விரிந்தன. எ தியி ந்தைத இைரந் ப த்தார்.
“ஐந்தாவ கத வழியாக!”
“யா அல்லா ேதவைதகளின் ேபராசாேன! உண்ைமயில் நீ ஒ வனின்
எண்ணங்கைளத் ெதரிந் ெகாள்கிறாய்!” என் பாராட் னார்.
 உமார் ஒன் ம் ேசாதிடக் கணக் ப் பார்க்கவில்ைல. அந்தப் பயலின்
ழ்ச்சிையப் பற்றிச் சிறி ேயாசித் ப் பார்த்தான். நான் திைசக் கத களில்
ஏதாவ ஒன்றின் வழியாக அவன் ேபாவதாக இ ந் , தா ம் ஒ திைசையக்
றிப்பிட்டால், தன் அதிர்ஷ்டவசமாகத் தான் றிப்பி ம் திைச ம் அவன்
ெவளிேய ம் திைச ம் ஒன்றாகேவ இ ந் விட ம் ம். ஆனால், தன்ைன
நிச்சயமாக ேமாசம் ெசய்ய நிைனத்த அந்தப் பயல், அதிர்ஷ்டம்
விைளயா வதற் ரிய வாய்ப்ைபக் ட தனக் க் ெகா க்க மாட்டான். உமார்
நிச்சயமாகத் ேதால்வியைடவைதேய வி ம் வான்.
ஆகேவ, உமார் நான்கில் எைதயாவ ெசால் வைத எதிர்பார்த் , இங் ள்ள
யா க் ம் ெதரியாத ேவெறா தனிக் கத ஒன்றின் வழியாக, அவன்
ேபாவதற் த் திட்டமிட் க்க ேவண் ம் என் ழ்ச்சியின்
ேபாக்ைகயாராய்ந் ெசய்தாேன தவிர ேவறில்ைல.
மாலி ா அவன கில் ெந ங்கி வந் உட்கார்ந் ெகாண் அவன்
ேதாளிேல தட் க் ெகா த்தார். ‘நீ தான் இரண்டாவ அறிஞர் அலி ெசன்னா’
என் மனமாரப் பாராட் னார். தன் ெசயலாளைரக் ப்பிட் , “உமாரின் வாய்
நிைறயத் தங்க நாணயங்கைள அள்ளிக் ெகாட் . இந்தப் ெபான்னான வாைய
ெபான்னாேலேய நிரப் ” என்றார் உட்ேன அந்தச் ெசயலாளன், ல்தான் அ கில்
இ ந்த ெபட் ையத் திறந் , உமாரின் வாயிேல ெபான் நாணயங்கைளத்
திணிக்கத் ெதாடங்கிவிட்டான். “சரி, எ ந் ேபாய், அந்த ஆட்டக்கார நாையத்
ேத ப் பி த் , வயி நிைற ம் வைர வாயிேல மணைலக் ெகாட் நிரப் . நம்
அறி லக ேமைதைய அவமதித்த ற்றத்திற் அ தான் தண்டைண”
என்றான். அரசர் ஆைணைய நிைறேவற்றச் சில ஏவலர் ெவளியில் ெசன்றார்கள்.
உமார் தப்பினான். அவன் வாயிேல எல்லா நாணயத்ைத ம் திணிக்காமல்,
ெபட் ேயா ெகா த்தார்கள். விைடெபற் க் ெகாண் உமார்
ெவளிேயறினான். அ ைமெயா வன், ெபட் ையத் க்கிக் ெகாண் அவன்
டப் ேபானான்.
வழியிேல ஒேர ட்டமாக இ ந்த . சிப்பாய்கள் இரண் ேபர் பி யிேல
சிக்கித் த் க் ெகாண் ந்தான் ஆட்டக்காரன். ன்றாவ ஆள் வாளால்
அவன் வாையக் கிழித் , சாக் மணைல அதில் சாய்த் க் ெகாண் ந்தான்.
பாவம்! அவன் அ ரைலக் ேகட் க் ெகாண்ேட உமார் அங்கி ந் தன்
டாரம் ெசன்றான்.
 20. நள்ளி ளில் ஒ வன் நட் ேவண் ெமன்றான்!

அன் இர உமார் ெவ ேநரம் வைர தன் த்தகங்களிேலேய

ஆழ்ந்தி ந்தான். தன் டன், பணப்ெபட் க்கிக்ெகாண் ட வந்த அந்தக்
கரிய அ ைம வழக்கம்ேபாலத் ங்கவில்ைல என்பைதக் கவனித்தான். அவன்
த் க்ெகாண்ேட டங்கிக் கிடந்தான். இரண்டாவ நிழ வம்
ஒன் அந்த அ ைமயின் அ கிேல வந்த ம், இரண் ேப ம் ெமல்லிய
ரலிேல ேபசிக்ெகாண் ந்தார்கள். உமா க் அதன் பிற ேவைல
ஒடவில்ைல. தன் இ க்ைகயிலி ந் எ ந்தான். அைதக் கண்ட அந்த
அ ைம.
“யா! லாஜா அவர்கேள! இன்ைறய இர , ெபரிய மாயத்தன்ைம ைடயதாக
இ க்கிற . தங்கள் அ ைம நாய் அச்சங் ெகாள்கிற ” என்றான்.
மற்ெறா வன், “தய ெசய் , தங்கள் கால யின் அ கிேலேய
எங்கைளயமர்ந்தி க்க அ மதி ங்கள். இர எங்கைளப் பய த் கிற .”
என் றான் . எரிந் ெகாண் ந்த விளக்கின் அ கிேல நகர்ந் வந் , அந்தப்
திய ேவைலக்காரன் ெசால்லத் ெதாடங்கினான். கைடத் ெதா ைகக் ப் பிற
அவன் பாழைடந் கிடந்த இடங்களின் வழிேய நடந் வந்
ெகாண் ந்தானாம். ஒ ேமட் ன் மீ ெப ம் ெவளிச்சமாயி ந்ததாம். அ
நிலவின் ெவளிச்சம் அல்ல. ஏெனனில் நில அன் கிைடயா அமாவாைச
அந்த ெவளிச்ச வட்டத்தின் மத்தியிேல ஒ மனித உ வம் ேதான்றிய
அ கில் ெந ங்கிப் பார்த்தெபா ேவ இ உ வங்கள் ெதரிந்தன.
அைர நிர்வாணமாக இ ந்த ஒ மனித உடல், ெநளி ம் பாம்ைபப் ேபால்
தைரயில் நகர்ந் ெகாண் ந்த . ப ப் நிற ைடய ெபரிய க ஒன்
அந்த ஒளி வட்டத்ைதச் ற்றி வட்டமிட் க் ெகாண்ேட, வந்ததாம். இவ்வா
அவன் ெசால்லி வ ம்ெபா ேத, அைதக் கண்ணால் பாராத அந்த அ ைம
ெதாடர்ந் ெசால்லத் ெதாடங்கினான். ேநேர அவன் பார்க்காவிட்டா ம், அந்தப்
திய ேவைலக்காரன் ஏற்ெகனேவ றியைத அவன் தி ப்பிச் ெசான்னான்.
“அந்தப் ெபரிய ேமட் ேல இ ந்த அந்த ெவள்ைளப் பிசா , க டன்
ேபசிய . அ ேபசிக்ெகாண் ந்த ேபாேத கீேழ கிடந்த அைர நிர்வாணஉ வம்
ஒ பாம்பாக மாறிவிட்ட . அங்ேக ஒ கத்தி ம் இ ந்த . இ ஓர் அதிசய
மாய வித்ைதயல்லவா? நிைனக் ம்ேபாேத பயமாயி க்கிற ” என்றான் நீக்ேரா
அ ைம,
ேவைலக்காரன் ெதாடர்ந்தான்; “நகர்ந் வந் ெகாண் ந்தேத உ வம்,
அ தான் வயி நிைறய மண் ண்ட ஆட்டக்காரன். அறிவின் ஆசாேன!
தங்கள் ெபயர் அங் ேபசப்ப வைத ம் ேகட்ேடாம். எத்தைன ெபரிய
மாயவித்ைத அவர்க ைடய ? என்றான்.
“எங்ேக?
“அேதா அங்ேக, அத்தப் ெபரிய மணல் ேமட் ேல!”
“ஒ விளக்ெக த் வா. எனக் வழிகாட் . அங்ேக ேபாகேவண் ம்”
என்றான் உமார். யாேரா, அந்த மணல் ேம களின் ஊேட அந்த ஆட்டக் காரைனப்
ைதத் க் ெகாண் இ ந்தி க்க ேவண் ம். அைதப் பார்த் விட் ஏேதா
உள கிறான் ேவைலக்காரன் என் உமார் எண்ணினான். ஆனால் பயப்பட் க்
ெகாண் க் ம் இரண் அ ைமகைள ம் தன்ேனா ஓர் இர வ ம்
ைவத் க் ெகாண் க்க உமார் வி ம்பவில்ைல. அவர்க க்
ேவைலக்ெகா க்க தீர்மானித்தான். அந்த ேவைலக்காரன், உமார் றியப ஒ
ைகவிளக்ைக எ த் க் ெகாண் வந்தான். உமார் அவைனப்
பின்ெதாடர்ந்தான். மற்ெறா அ ைம பயத்தால் உடம் கி கி க்க,
உமாைரெயாட் ய ப ேய ெதாடர்ந் ெசன்றான். சிறி ரம் ெசன்ற பிற ,
ஓரிடத்தில் வைளந் , ட் ச் வர்களின் ஊடாகச் ெசன் ஏற்ெகனேவ ஒ
ெபரிய ெத வாக இ ந்தி க்க ேவண் ய ஒ பாைதயில் வந் நின்றார்கள்.
அங்ேக நின்ற ம், ேவைலக்காரன் தன் ைகவிளக்ைக ஆட் னான். அப்ப
ஆட் னால் அ இன் ம் நன்றாக எரி ம் என்பதற்காக ஆட் பவன் ேபால்
ஆட் னான்.
“இன் ங் ெகாஞ்ச ரம்தான். சிறி ரம் ெசன் வல றமாகத்
தி ம்பிப் ேபாக ேவண் ய தான். நான் இங்ேகேய.... நிற்கிேறேன!” என்றான்
விளக் ைவத்தி ந்த அந்தப் திய ேவைலக்காரன். அவன் ைகயில் இ ந்த
விளக்ைக வாங்கிக் ெகாண் உமார் நடந்தான். அேத சமயத்தில் பின்னால்,
அந்த இரண் ேவைலக்காரர்க ம் வி ந்த த் க் ெகாண் ஓ ம் ஓைச
ேகட்ட . பக்கத் க் ப் பக்கம் தி ம்பி தி ம்பிப் பார்த் க்ெகாண்ேட அவன்
தன்னந்தனியாகச் ெசன்றான். அவ்வா ெசல் ம்ேபா தனக் ேநேர
உயரத்தில் மங்கலாக ெவளிச்சம் ஒன் ெதரிந்தைதக் கண்டான்.
அந்த ெவளிச்சம்! ஏற்ெகனேவ இ ந்த ஒ ேகாயிலின் இ ந்த வியலின்
ேமல் ெதரிந்த . பகல் வ ம் ற்றிக் ெகாண் ந்த உமார் இந்தப் ப தியில்
ற்றியி ந்தப யால் அதன் உயரப் ேபாவதற் ரிய வழிையத் ேத வ எளிதாக
இ ந்த . அந்தக் வியலின் உச்சிைய அவன் அைடந்தெபா ஒ வரின்
ெவ ப்பின் ஊடாக அந்த ெவளிச்சம் வ வைதக் கண்டான். சாதாரண
எண்ெணய் விளக்கின் ஒளிையக் காட் ம் அந்த ெவளிச்சம் மி ந்த
ஒளிப்பைடத்ததாயி ந்த . அந்த ஒளிவட்டத்தின் இைடேய உட்கார்ந்தி ந்த
அந்த மனிதன், உமாரின் வ ைகக்காகக் காத்தி ந்தவன் ேபால் எ ந்
நின்றான்.
“ஒ வன் ேபாகிறான்! மற்ெறா வன் வ கிறான்!” என் அந்த மனிதன்
றினான். உமாைரக் காட் ம் ட்ைடயாக ம், அடர்ந்த வ ம், ண்ட
மழித்த தா ம் உைடயவனாக ம் ளங்கிய அந்த மனிதன் அரபிக்
காரர்கைளப்ேபால் அவ ைடய அகன்ற ேதாள்களிேல ஒ சால்ைவ
ேபார்த்தியி ந்தான். ஆனால் அவைனப் பார்த்தால் ஓர் அராபியைனப் ேபால்
ேதான்றவில்ைல.
தைரைய ேநாக்கிக் னிந்த அவன் கீேழ கிடந்த அந்த ஆட்டக்காரனின்
பிணத்தின் ேமல் உமாரின் பார்ைவ ப ம்ப ெசய்தான். மார்பின் ந ேவ
பாய்ந்தி ந்த ஒ கத்தியின் பி மட் ம் ெவளிேய நீட் க் ெகாண் ந்த .
“அவ ைடய ேவதைனையப் ெபா க்க யாமல் நான்தான் த்தித்
தீர்த்ேதன்” என்றான் அந்த மனிதன்.
ேமேல ஒ க வட்டமிட் க் ெகாண் ந்த . உமார் அைதக்
கவனித்தான். “அ என் ைடய ட்டாளி உயர்ந்த இடங்களிேல அ
என்ேனா வந் ேசர்ந் ெகாள் ம்” என்றான் அந்தக் ட்ைட மனிதன்.
“நீ யார்?’ என் ேகட்டான் உமார்.
“மைலப்பிரேதசத்ைதச் ேசர்ந்தவன். ேர நகரவாசி” என் பதில் றினான்.
அப்ப க் ம்ெபா அவ ைடய ஒளி மி ந்த கண்களிேல மின்னல்
ேதான்றிய ேபால் இ ந்த .
ேர என்ப பாரசீகத்தின் பனிமைலச் சிகரங்களின் ஊேட உள்ள
மைலப்பிரேதசத்திேல யி ந்த ஒ நகரம். இந்த மனிதன் ஒ பாரசீகத்தவனாக
இ க்கலாம். எனி ம் அவ ைடய ெமாழி உச்சரிப் எகிப்தியர்க ைடயைதப்
ேபால் ேதான்றிய . பல ெமாழிகைள ம் இயல்பாகப் ேபசக் ய
பயிற்சி ைடயவெனன்ப ம் அவைனப் பார்த்த மாத்திரத்திேலேய ெதரிந்
ெகாள்ள ந்த .
“ டார ம ப்பவனாயி ந் , அரசரின் வான ற்கைலஞனாகி இ ப்பவன் நீ,
அல்லவா? இப்ெபா , இஸ்டாரின் ேகாயிலிேல நின் ெகாண் பல ம்
ைபத்தியம்
 21. திய மதம் பரப்பப் றப்பட்ட ஒ ட்டம்

நிசாம் அல் ல்க் அவர்கள் ெவ ரத்தில் இ ந் ெகாண்ேட தன்ைனக்

கண்காணித் வ வைத உமார் ரிந் ெகாண்டான். ம ப ம்,
நாேடா களான ஆட்டக்காரர்கள் தன் பாைதயில் க்கிடவில்ைல;
க்கி ம்ப விடப்படவில்ைல என்பைத ம் உணர்ந் ெகாண்டான்.
எப்ெபா ம் ன்சிரிப் டன் ய இந் மதத்தினனான ஒ க தம்
எ பவன், உமார் தன் டாரத்தில் தனியாக இ க் ம்ெபா வந்
சாமர்கண் ம், பால்க் நகரி ம் நடக்கக் ய விஷயங்கைளப் பற்றி ம்
வதந்திகைளப் பற்றி ம் ல்தான் மாலி ா அவர்களின் நடவ க்ைககைளப்
பற்றி ம் அ க்க ெசால் வான்.
வாரந்ேதா ம், நிசாம் அவர்களிடமி ந் வ ம் க தங்கள் அவ க்
மிகமிகப் பயன்பட்டன. ெப ம்பா ம், இந்தக் க தங்களில் நிசாம் அவர்களின்
ேவைலத் திட்டங்கைளப் பற்றிய ெசய்திகைளத் ெதரிவித்தன. வரக் ய
ஆபத் க்கைள தவிர்த் , பிற ெகாள்ளப்பட ேவண் ய ெகாள்ைககைளப்
பற்றி அைவ றின. இவ்வாறாக, மாலி ாவின் பைடகள் னித ஸ்தலமான
ெஜ சலத்ைதக் ைகப்பற்ற ேவண் ய எவ்வள இன்றியைமயாத என்பைத
உமார் உணர்ந் ெகாண்டான்.
ேகா க்கணக்கான மத நம்பிக்ைக ள்ளவர்களால், இஸ்லாத்தின்
தைலவராக ம், பாக்தா ேதசத்தின் காலிப்பாக ம் க தப்ப ம் அள க்
மாலி ா மதிப் ைடயவராகி விட்டார். ஏற்ெகனேவ ெமக்கா ெமதினா என்ற இ
ண்ணிய ஸ்தலங்கைள ம் க்கியர்கள் ைகப் பற்றியாகி விட்ட . ைற
ெகட்ட அர ெசய் ம் ெகய்ேராவின் காலிப் ைகயிலி ந் ன்றாவ
ண்ணிய ஸ்தலமான ெஜ சலத்ைத ம் ைகப்பற்றி மாலி ா அவர்களின்
ெபரிய சாம்ராஜ்யத்தில் ேசர்க்கப்பட ேவண் ய மிக க்கியமான .
இதன் காரணமாகேவ, மாலி ா அவர்கள் வடக்ேக ள்ள
மதவிேராத்திகளான ைபசாந்தியர்கைள எதிர்த் ம் தம் பைடகைளச் ெச த்த
ேவண் யி ந்த . னிதமான இந்தப் ேபாராட்டத்திேல இஸ்லாத்தின் மாெப ம்
தைலவரான ல்தான் அவர்கள் ஈ ப ம் வைரயில், அவ ைடய ெகா யின் கீழ்
பைட திரண் ெகாண்ேடயி க் ேம தவிரக் ைறயா . சமெவளிப்
பிரேதசங்களிலி ந் , தி திதாகத் க்கிப் ேபார் வீரர்கள் வந்
ெகாண்ேடயி ந்தனர். பைடயில் ேச வதற்காக ேமற் ேநாக்கி மீண் ம்
மீண் ம் நிசாம் வீரர்கைள அ ப்பிக் ெகாண்ேடயி ந்தார்.
உ வமில்லாத கம்பளி மயிர்களின் வியல்கைளச் ேசர்த் லாக்கித்
தறியின் ன்ேனயி ந் ெகாண் ணிகைள நய் ம் ெநசவாளிையப் ேபால்,
நிசாம் அவர்கள், இ ந்த இடத்தில் இ ந் ெகாண்ேட, இந்த சாம்ராஜ்யத்ைத
உ வாக் ம் ெப ம் பணியில் ஈ பட் ப்பைத உமார் மிக மிகத் ெதளிவாகப்
ரிந் ெகாண்டான்.
“ெஜ சலத்தில் பைடெய க்கலாமா? நல்ல காலம்தானா?” என் மாலி ா
அவர்கள் ேகட்டெபா , ‘ஆகா! இந்த மாதம் மிகப் ெபா த்தமாக இ க்கிற .
தங்கள் கிரகத்தின் அ கிேலேய ெசவ்வா ம் வந் ெந ங்கியி ப்பதால்,
உடேன பைடெய க்க ேவண் ய தான்” என் ேசாதிடம் ெசான்னான் உமார்.
அவன் றிய ேசாதிடம் உண்ைம என்பைத மாலி ா நன்றாக அறிவார்.
இ ப்பி ம் உமார் பைடெய ப்ைப ம த்தி ந்தால் தன் ைடய வான ற்
கைலஞரின் ேமல் மிகமிக மதிப் ைவத்தி ந்த ல்தான், நிச்சயமாகத்
தன் ைடய ேபார்த் திட்டத்ைத மாற்றிக் ெகாண் ப்பார். அவ்வள ரம்
அவ க் உமார் மீ நம்பிக்ைக யி ந்த .
ல்தானின் பைடகள் அப்ெபா அெலப்ேபா நகரின் ெசம்மண் ெவளிப்
பிரேதசத்தில் காமிட் ந்தன. ெஜ ெசலத்ைதக் ைகப்பற் வதற்காகச்
ெசல்லவி ந்த தளபதி அமீர் அஜீஸின் பைடகேளா தா ம் ெசல்வெதனத்
தீர்மானித்தான் உமார். அவன் ேமற் க் கடைலப் பார்க்க ேவண் ெமன்
வி ம் வதாக ம் அதற் ன் எந்தக் கடற்கைரைய ம் அவன்
பார்த்தேதயில்ைலெயன் ம், ேம ம் ெஜ சலத்தில் உள்ள ம திக்
யாத்திரிகனாகப் ேபாகேவண் ெமன் ம் வி ம் வதாக ம் ல்தான்
மாலி ாவிடம் அவன் ெதரிவித்தான். உண்ைமயில் அவன் ேநாக்கம்
அைவயல்ல. வழியில் கடந் வந்த நகரங்கள் வ ம், அப்ெபா
தங்கியி ந்த அெலப்ேபா நகர் வ ம், சந்ைத மிடம் எங் ம் அவன்
விசாரித் ப் பார்த் ம் யாஸ்மிையப் பற்றி எந்தெவா தகவ ம் கிைடக்க
வில்ைல. மீஷித் நகரிலி ந் ஓர் இளம் மைனவி டன் வந்த ணி
வியாபாரிையப் பார்த்ததாக அைடயாளம் ெசால்லக் யவர் யாைர ம் அவன்
காணவில்ைல. ஆகேவ ேம ம், ெஜ சலம் வைர ெசன் அவைளத் ேதட
ேவண் ெமன்பேத அவ ைடய ேநாக்கம்.
அெலப்ேபாவிலி ந் , ெதன் கமாகச் ெசல் ம் பாைதயிேல ெசன்றால்,
டமாஸ்கஸ் பட்டணத்திற் ம், பாைலவனத்ைதக் கடந்தால் எகிப் க் ம்
ேபாகலாம். இந்தத் ெதன் திைசப் பாைதயில் ெசன்றால், யாஸ்மிையப் பற்றிச்
ெசய்தி எ ம் அறியலாம். இ ேவ அவ ைடய திட்டம், ன் ைஷப் ேபால்
ெசய்திகைளச் ேசகரிக் ம் ஆற்றல் தனக்கில்ைலேய என் வ ந்தினான்.
“உன் ைடய னித யாத்திைர ெதாடங்கட் ம்! நீ அங் ெசல் ம் ெபா ,
ரத்தில் இ க் ம் அந்த ம தியின் ெதா ைக மண்டபத்தில், என் சார்பாக
ஒன்ப ைற ெதா ைக நடத்தி ஆண்டவன் அ ைளப் ெபற் வா !” என்
அ மதித்தார் மாலி ா.
டார ம ப்பவனின் மகனாகப் பிறந்த உமார், கட ளின் அ ளால்
அ ம்ெப ம் ஞானம் ெபற்றவனாக விளங் ம் உமார், தன் பைடெய ப்
நைடெப ம் ெபா ேத இப்ப ப்பட்டெதா னித யாத்திைரைய ப்ப மிகப்
ெபா த்தமானேதெயன் அந்த இளந் க்கியரான ல்தான் மாலி ா
எண்ணினார். ஆனால், உமார் தன்ைனவிட் ப் பிரிந்தி க்கக் ய அந்த
இைடக்காலத்திேல ள்ள ஒவ்ெவா நாளி ம், அதிர்ஷ்டந்தரக் ய நல்ல
நாட்கைள ம், ேவண்டாத நாட்கைள ம், பற்றிய பட் யல் ஒன்ைறக் றித்
வாங்கிக் ெகாள்ள அவர் தவறவில்ைல. ல்தானின் ஜாதகத்தில் ெசவ்வாய்
சனி, க்கிரன் ஆகிய கிரகங்கள் ேசர்த் க் காணப்ப வதால், தி ர்
சம்பவங்கள் ஏற்படக் ெமன்ப ஜாதகப் பலனாகக் காணப்பட்டதால்
ல்தான் இதிேல மிகக் கவனமாக இ ந்தார். ல்தான் தம் வான ல்
கைலஞ க் ராஜாங்கக் ெகா பி க் ம் ஒ த்தைலவைன ம்,
காத்தாயானி வ ப்ைபச் ேசர்ந்த கரிய நிறம்பைடத்த திைர வீரர்கள்
பன்னி வைர ம், பிரயாணத்தின் பா காப்பாளராக நியமித் அ ப்பினார்.
உமார் விழித்தி ந்தா ம், ங்கினா ம் அவன் ேமல் கண் ைவத்தப
எப்ெபா ம் இரண் வீரர்கள் இ ந்தப இ க்கேவண் ம் என் அந்தக்
த் தைலவ க் ஆைணயிட்டார். அதன்ப ேய, உமார் எங் ெசன்றா ம்,
வாய்ேபசா இ வீரர்கள் எப்ெபா ம், ெதாடர்ந் கண்காணித்
வந்தார்கள். உமாைரக் கண்காணிக்காமல் தன்பார்ைவயிலி ந் தப்பிச்
ெசல் ம்ப எவன் வி கிறாேனா அவன் தைல தைரயில் உ ள்வ உ தி என்
அவ்வீரர்க க் க் த் தைலவன் எச்சரிக்ைக ெகா த்தி ந்தான்.
உமார் அவர்கைள, எதிர்பாராத எந்ெதந்தப் பாைதகளிேலா இ த் க்
ெகாண் ற்றினான். டமாஸ்கஸ் பட்டணத் ச் சந்ைத மிடங்களி ம்,
ைபன் மரக்கா கள் நிைறந்த ெலபனானி ம், பனிமைலச் சிகரத்ைத ைடய
ெஹர்மான் மைலப் பிரேதசத்தி ம் கடற்கைர ெவளிகளி ம் அவர்கைள
அைலக்கழித் க் ெகாண் திரிந்தான். சிப்பித் ண்கள் நிைறந்த கடற்கைர
ஓரத்தில், மணல் ெவளியில் வீ ம் காற்றின் ஊேட அைலந் ெகாண் ந்தான்.
கிேரக்கர்க ம், ேராமானியர்க ம் தங்கள் மரக்கலங்களிேல வந்திறங்கித்
ைற கங்க ம் பளிங் க் கட் டங்க ம் அைமந்த ெப ங்கடலின்
கைரயி தான். இப்ெபா அந்தக் கட் டங்கெளல்லாம் பாழைடந் கிடந்தன.
ஆழ்கடலின் ெந ந் ரம் வைரயிேல சிறந் விளங்கிய ைடர் நகர ம், கடலின்
அ த்தளத்திேல, தன் அஸ்திவார ம் அமிழ்ந் ேபாய் விளங் ம் சீடான்
நகர ம் இ ந்த இடம் சிறந் விளங்கிய பிரேதசம் இ தான். அ ர்வமான
கி ஸ்தவ ஞானிகள் வாழ்ந் மைறந்த இடமான கார்மல் ன்றின்ேமேல ம்
உமார் ஏறித்திரிந்தான். பிற உள்நாட் பிரேதசமான ஆழ்ந் கிடந்த காலிலீ
ஏரிப் பிரேதசத் ச் சரிவிேல இறங்கினான்.
மாேதவியின் அ வயி ேபால் விளங்கிய இந்தப் பள்ளத்தாக் ப்
பிரேதசத்தி ம், அதன் கந்தகக் ழம் ஊற் க்களி ம், மறக்கப்பட்
மைறந் ேபான அரண்மைனகளின் விசித்திர ேவைலப்பா கள் நிைறந்த
கற்பதிப் க்கல்களி ம் அங் வாழ்ந்த பரிதாபத்திற் ரிய, தா வளர்ந்த ெபரிய
மனிதர்களான தர்களின் வாழ்க்ைக நிைலயி ம் தங்கள் கவனத்ைதச்
ெச த்திய உமாரின் டவந்த காத்தாயனிய வீரர்க க் இந்தப்
பிரேதசங்களில் ேபய்கள் ெகாண்ட ேபாலத் ேதான்றிய . அந்தப்
ப தியிேல அப்ப ப்பட்ட காட் த் தன்ைம நிலவிய .
ஆனால், ெஜ சலத்ைத ேநாக்கித் தங்கள் வழிையத் தி ப்பிக் ெகாண்ட
பிற , அவர்கள் தங்க க் ப் பழக்கமான ஒ ழ்நிைலையக் கண்டார்கள்.
ல்தா ைடய பைடகள் ெஜ சலத்ைதக் ைகப்பற்றிய பிற நாட் ப் றத்திேல
இ ந்த மத விேராதிகளான எதிரிகளின் ெசாத் க்கைளெயல்லாம்
ெகாள்ைளய த்தனர். தானியங்கள் நிைறந்த வயல்களின் வழியாக
திைரகைளச் ெச த்தி அவ்வயல்களின் விைள கைள
அழித் க்ெகாண் ம், பாதிரி மடங்கைளச் ேசாதைனயிட் ப் ெபா ள்கைள
அள்ளிக்ெகாண் ம் ெசன்றார்கள். தைலப்பாைகயணியாத மனிதர்க ம்,
இ ப் பில் ழந்ைதக டன், க்கா டப் ேபாடாத ெபண்க ம், விந்
கிடக் ம் பிணக் வியல்க க் ச் சவக் ழிேதாண் ம் ேவைலயில்
ஈ பட் ப்பைத ம் கண்டார்கள்.
ெப ஞ்சாைல வழியாக உமா ம் பா காப் ப் பைட வீரர்களான
காத்தாயனியர்க ம் ேபா ம்ேபா , எதிரிேல அ ைமகள் வரிைச வரிைசயாகச்
ெசல்வைதக் கவனித்தார்கள். க்கிய வீரர்களிடமி ந் , அ ைம
வியாபாரிகளால் விைலக் வாங்கப்பட்ட, இந்த ெஜ சலத் அ ைமகள்
டமாஸ்கஸ் பட்டணத்தில் லாபத் டன் விற்கப்ப வதற்காக நடத்திச்
ெசல்லப்பட்டார்கள். இந்த அ ைமகைளக் கண்டேபா , உமா க் க் ெகாரசான்
ேபார்க்கள ம் அங்ேக தான் சந்திக்க ேநர்ந்த அ ைமகளான யார்மார்க் ம்,
ேஸாயி என்ற ெபண் ம் நிைன க் வந்தார்கள்.
ெஜ சலத்ைத ேநாக்கிச் ெசன்ற அவன், இர ெந ங்கி வரேவ, நக க்
ெவளியில், மாலி ாவின் தளபதியான அமீர் அஜீஸின் டாரத்தில்
தங்கினான். ஏெனனில் ட வந்த பா காப் க் த் தைலவன் இரவில்
நக க் ள் இ ப்ப பா காப்பானதல்ல என் றிவிட்டான். ம நாள்
காைலயில், ெஜ சலம் நக க் ள் ெசன் , இஸ்லாமியப் னிதப் பள்ளிக் ச்
ெசன்றான். அங் எந்தவிதமான ேபா ம் நடக்கவில்ைல. பட்டாளத் டன்
டேவ வந்த ல்லாக்கள், பளிங்கினால் கட்டப்பட்ட இந்தப் பள்ளி
வாச க் ள்ேள யி ந்தார்கள். அகிஸா ம திைய ம் அவர்கள் உரிைமப்
ப த்திக் ெகாண்டார்கள்.
ேவதேமா ம் ேமைடயிலி ந்தப பிரார்த்தைனைய நடத்தி ைவத்த இமாம்
அவர்கள், பாக்தா காலிப்பின் ெபயரா ம், ல்தான் மாலி ாவின் ெபயரா ம்
ெதா ைகையத் ெதாடங்கி ைவத்தார். இதற் ன் பிரார்த்தைனைய நடத்தி
ைவத்த எகிப்தியர்கள் ஊைர விட்ேட ஓ விட்டார்கள். ட்டத்தின்
ெந க்க யிலி ந் தப்பிப்பதற்காக, உமார், பாைறயினாலான வட்டக்
ேகா ரத்தின் உள்ேள ைழந் ெகாண்டான். அைர யி ட்டாக இ ந்த அதன்
உட்ப தியில் அைமதி நிலவிய . அங்ேக அவன் மண் யிட் , அங்கி ந்த
னிதமான சாம்பல் நிறப்பாைறையத் ெதாட் க் ெகாண்ேட ெதா ைக
நடத்தினான். ெமக்காவில் உள்ள பள்ளியின் க ங்கல்லின் அள னிதம்
வாய்ந்ததல்ல இந்தச் சாம்பல் நிறப் பாைற. அதற் அ த்தப யாகத்தான்
ெகாள்ள ேவண் ம். எந்த மதத்தி ம் ேசராத இரண் ம் ெகட்டான்களான
அந்த காத்தயானிய வீரர்க ம் அவன் டேவ மண் யிட்டார்கள்.
ெதா வதற் ப் பதிலாக அழகிய பளிங் த் ண்கைள ம், தங்கத்
ேதாரணங்கைள ம் கண் வியப்பைடந்தார்கள்.
ெதா ந் உமார் எ ந்தி ந்தேபா , மரியாைத ெபா ந்திய ெமல்லிய
ரல் ஒன் அவ க் வாழ்த் க் றிய .
“ேமாட்சத்ைதத் ேத பவேர; சாந்தி ண்டாகட் ம்! என் அந்தக் ரல்
வாழ்த்திய .
“சாந்தி, உமக் ம் உண்டாகட் ம் என் பதி க் வாழ்த்தினான் உமார்.
தி ம்பிப் பார்த்தால், அவன் அ கிேலேய ஹாஸான் இபின் சாபா என்ற அந்தக்
ட்ைட மனிதன் நின்றான். அவ டன் மற்ெறா வ ம் ட வந்தி ந்தான்.
ஹாஸான், ஓர் யாத்திரிக ைடய உைடயில் இ ந்தான். அர ெமாழியிேல
ேபசினான். ன் சந்தித்த ேபா பாரசீக ெமாழியிேல எவ்வள இயற்ைகயாகப்
ேபசினாேனா அவ்வள இயற்ைகயாகத் தன் ெசாந்தெமாழிேபாலேவ,
இப்ெபா அர ெமாழியிேல ேபசினான்.
அவன் ன்சிரிப் டன், “அல்லாவின் அ ள் நிைலெப வதாக! நான் என்
நண்பைன மீண் ம் சந்திக் ம்ப ட் ைவத்த அல்லாவின் கழ்
நிைலெப வதாக!” என் றிவிட் , “இந்தப் பாைறக் ேகா ரத்தின் உள்ேள
என்ன இ க்கிற ெதரி மா? பாைறையத் தவிர ேவ என்ன இ க்கிற
ெதரி மா? என் ேகட்டான். உமார் ஆச்சரியத்ேதா தி ம்பிப் பார்த்தான். ட
இ ந்தவர்க ம் அயர்ந் ேபானார்கள்!
ற்றி ம் இ ந்தவர்கள், தி ம்பி ஹாசன் ேபச்ைசக் கவனிக்கத்
ெதாடங்கினார்கள். எவைர ம், தன் ேபச்சினால் கவர்ச்சி ெசய் ம் சக்தி
ஹாஸ க் இ ந்த . ற்றி ம் இ ந்தவர்கள் ெந ங்கி வந்த ம் அவன்
ெசால்லத் ெதாடங்கினான். ‘இேதா இந்தச் சாம்பல் நிறக்கல்லிேல ஓர்
அைடயாளம் காணப்ப கிறேத; இ என்ன ெதரி மா? தீர்க்கதரிசியான
கம நபியவர்கள் இந்த இடத்திேல நின்றப தான் வர்க்கத் க் எ ம்பிப்
ேபானார். அவ ைடய கால பதிந்த இடந்தான் இந்த றி. அப்ப அவர்
எ ம்பிப் ேபானேபா , அவர் டேவ இந்த பாைற ம் ேபாய்விடாமல்
த ப்பதற்காக கபீரியல் ேதவைத இந்தப் பாைறைய அ த்திப் பி த் க்
ெகாண்ட . அதன் ைகவிரல்கள் பதிந்த இடங்கள்தாம் இந்தப் பாைறயின்
விளிம்பிேல உள்ள வாரங்கள்!” இந்த மாதிரியான அதிசயத் ெதய்வீகச்
சம்பவங்கைள ஹாசன் எ த் க் றத் ெதாடங்கிய ம், ஆச்சரியத் டன்,
ெந ங்கி வந்தார்கள் அந்தக் காத்தயானியர்கள்.
“இதன் அ யிேல ஒ ைகயி க்கிற . காத்தி க் ம் உயிர்
ஆவிகெளல்லாம் தீர்ப் நாள் அன் அந்தக் ைகயிேலதான் ஒன் ம்.
என்ைனத் ெதாடர்ந் வா ங்கள்” என் றி ன் நடந்தான். அந்த இடம்
வ ம் நன்றாகத் ெதரிந் ைவத்தி ந்தவன் ேபால் அவன் ஒ
ெம வர்த்திையக் ெகா த்தி அங்கி ந்த ல்லா ஒ வைர ஏவிப் பாைறயின்
அ ப் றத்தில் உள்ள ைக வழியாக அைனவைர ம் அைழத் வரச் ெசய்தான்.
வழியில் சில சில றியீ கைளக் காட் அவற்றின் ெதய்வீகத் தன்ைமையப்
பற்றி விவரித்தான். அந்த விவரங்கைளக் ேகட்க, ெசப் த் தைலக் கலச ம்,
ேதால் உைடக்கவச ம் அணிந்த வீர்களான காத்தயானியர்கள் பயந்
ேபானார்கள். ஹாஸா டன் ட வந்த அந்தத் த மனிதன் உமாரின் காதில்,
“உலகத்தின் ஆவிகெளல்லாம் தீர்ப் நாளன் ஒன் ம் இடமாக இந்தச்
சி ைக இ க் மானால், அத்தைன ஆவிக ம், அ வி ம் சிறியதாக
மாறினாலன்றி யா ” என் தன் ெதய்வீக அவநம்பிக்ைகைய
எ த் ைரத்தான்.
னிதம் நிைறந்த இடமான வட்ட அரங்கத்தின் ேமல் ஏறி நின் ெகாண்
தன் ைகயில் இ ந்த ெம வர்த்திைய ஓர் உத்தரத்தின் அ கிேல க்கிப்
பி த்தான். “தி த் தர் கம நபியவர்கள், விண் லகம் ஏறிய பிற ,
நீண்ட நாட்க க் ன் இ ந்த இஸ்லாமிய காலிப் ஒ வர் இதில் உள்ள
வாக்கியங்கைளப் ெபான்னால் எ தி ைவக் ம்ப உத்தரவிட்டார். இேதா
பா ங்கள்” என் ஹாஸான் காண்பித்தான். உமாரால் அந்த எ த் க்கைளச்
சரியாகப் ரிந் ெகாள்ள யவில்ைல. ஆனால் ஹாஸான் அவற்ைற எளிதாக
வாசித்தான்.
“ஆண்டவைனத் தவிர ேவ கட ள் எ ம் கிைடயா . அவ க் ப்
பங்காளி ம் கிைடயா . ேமரியின் தி மகனான இேய நாதர், கட ளின்
ெசய்திகைள நமக் த் ெதரிவிக் ம் வேரயாவார். கட ைள ம்
அவ ைடய வர்கைள ம் நம் ங்கள். ன் கட ள் இ ப்பதாக
ெமாழியாதீர்கள். அ ேவ உங்க க் நல்லதா ம்”
ஹஸான் உமாரின் ைகையப் பி த் க் ெகாண் , “இந்தத் தி வாக்கியங்கள்
எ தப்ெபற்ற பின்னர் இைதக் கண்டவர்கள் சிலேர! இைதப் ப த்தவர்கள்
மிகமிகச்சிலேர! ஆனால் ரிந் ெகாண்டவர் யார் இ க்கிறார்கள்? ஆனால், நீ
நிச்சயமாகப் ரிந் ெகாள்வாய் என்ேற எண் கிேறன்” என்றான்.
ற்றி ம் யி ந்த ட்டத்தின் ெந க்க ையப் ெபா க்க
யாதவைனப்ேபால, உமாைர அைழத் க் ெகாண் ெவளிேய வந்த
ஹாஸான், அந்த நகரின் சந் ெபாந்ெதல்லாம் அவைன அைழத் க் ெகாண்
ெசன் , மற்றவர்கள் கவனிக்கத் தவறிய பல விஷயங்கைளக் காண்பித்தான்.
டவந்த அந்த மனிதன் இவற்ைறெயல்லாம் ஊன்றிக் கவனிக்கவில்ைல. ஏேதா
ெசாந்த ேயாசைனகளிேல ழ்கியவனாக ஒன் ம் ேபசாமல் இவர்கைளத்
ெதாடர்ந் நடந் ெகாண் ந்தான்.
“அேதா அந்த இடத்ைதப் பார். அங்ேகயி க்கிறேத வைள அ கிேல
ஜன்னல், அங்ேகயி ந் ெகாண் தான் ெபாண் யால் ைபேலட் என்ற
ேராமானிய அரசப் பிரதிநிதி தமதக் க்க டன் ேபசிக் ெகாண் ந்தான்.
அேத கிறிஸ் வரான அரசப் பிரதிநிதி சி ைவயில் ைவத் க்
ெகால்லப்ப வதற்காகப் பட்டாளத்தாரிடம் ஒப்பைடக்கப்பட்டான். இப்ெபா
அந்தச் சி ைவையத் தாங்கியி க் ம் பாைற கிறிஸ் வர்களால் மறக்கப்பட்ட
இடமாகி விட்ட ”
ெத க்களிேல இ ந் கிடந்த வியல்களின் ேமல் உட்கார்ந் , வம்பளந்
சிரித் க் ெகாண் ந்த க்கியப் ேபார் வீரர்கைளக் கடந் உமாைரத்
தள்ளிக் ெகாண் ேபான ஹாஸான் ேம ம் ேபசினான்.
“ெஜ சலத்தின் கைத இப்ப ேய நடந் ெகாண் க்கிற . வர்கள்
இ க்கப்ப வ ம், அரசர்களா ம், பைடவீரர்களா ம் மக்கள்
ெகால்லப்ப வ ம், வழக்கமாகிவிட்ட . தி த் வர் கம நபியின்
கைடசிக் காலத்திேல ேசாஸ்ேரஸ் என்ற பாரசீக நாட்டான் தர்களால்
ரத்தப்பட்டான். நகர் பாழாகிய . பிற ெஹராகளிட்டஸ் என்ற ேராமானியச்
சக்ரவர்த்தியின் வாள்வலி தர்களிடமி ந் இந்த நகைரப் பி த் க்
ெகாண்ட . தர்கள் கிறிஸ்தவர்களால் ெவட் த் தள்ளப்பட்டார்கள்.
நம் ைடய காலிப் அவர்கள் ஓர் ஒப்பந்தத்தின் லமாக இந்த நகைரக்
ைகப்பற்றினார். இரத்தம் சிந்தப்படவில்ைல. அங்ேக உள்ள னிதப் பாைறயில்
ப ந்தி ந்த பாவக் கைறகைள ம், அ க் கைள ம் நீக்கித்
ய்ைமப்ப த்தினார். ேசாேலாமன் ேடவிட் ஆகியவர்களின் னிதமான
பாைறையப் னிதமாகேவ ைவத்தி ந்தார். ஆனால், இப்ெபா இந்தத்
க்கியர்கள் அறியாைமயால் இரத்தம் சிந் ம்ப ெசய் விட்டார்கள்.
அவர்கள் நீண்ட நாட்கள் இங் வாழ யா . விைரவில் இந்த நகரம் திய
எதிரிகளால் ைகப்பற்றிக் ெகாள்ளப்ப ம்” என்றான் ஹாஸான்.
“யார் அந்தப் திய எதிரிகள்?’ என் உமார் ேகட்டான்.
“அ யா க் த் ெதரி ம்? கண் க் த் ெதரியாத அந்த ெதய்வீகத்
திைரக் அப்பால் இ க் ம் விஷயத்ைத நான் எப்ப ச் ெசால்லிக் காட்ட
ம்? ஸ்லீம்கள் ெஜ சலத்ைத இழப்பார்கள் என்ப மட் ேம நான்
ெசால் கிேறன். திய பயங்கரமான எதிரிகள் யாேரா ைகப்பற்றிக்
ெகாள்வார்கள்.”
“கட ைள ம் அவ ைடய தர்கைள ம் நம் ங்கள். ன் கட ள்
இ ப்பதாக ெமாழியாதீர்கள். அ ேவ உங்க க் நல்லதா ம் என்ற இந்தத்
தி ெமாழியின் உண்ைமைய அறியாதவர்கள் எப்ப இங் அைமதியாக வாழ
ம்” என் ஹாசான் ேகட்டான்.
உமாரின் சிந்தைன ேவைல ெசய்த . சாம்ராஜ்யெமன் ம் ஒ ெபரிய
ஆைடைய ெநய் ெகாண் க் ம் நிசாைம ம், மாலி ாைவ ம் பற்றி
நிைனத்தான். அவர்கள் இ வ ம் எங்ெகங்ேகா இ க்கிறார்கள்.
தீக்கிைறயாகிக் க கிய தி மடங்கைள ம், இறந் ேபான ற்றத்தாைர
எ த் ப் ைதத் க் ெகாண் இ க் ம் ஏைழ மக்கைள கா ம் வாய்ப்
அவர்க க் இல்ைல. ஹாஸானின் உணர்ச்சிகரமான ேபச் உமாரின்
உள்ளத்ைதக் கலக்கிய .
“மக்களின் மனத்திேல ன் கட ள்கள் பதிந்தி க்கின்றன
என்பைதத்தான் நாம் அறிேவாேம! தர்களின் யேஹாலா ஒ கட ள்;
கிறிஸ்தவர்களின் ஆண்டவர் ஒ கட ள்; ர் ஆன் ம் அல்லா ஒ கட ள்;
என்றான் ஹாசானின் ட வந்த அந்த மனிதன்.
“நன்றாகச் சிந்தித் ப் பார். ன் ைற ம் நீ என்ன றினாய்? ஒ
கட ள் என்ற ெசால்ைலத்தாேன ன் ைற ம் றினாய். இந்தக்
கிறிஸ்தவர்க ம், தர்க ம், இஸ்லாமியர்க ம் எல்ேலா ம் உண்ைமையக்
ெகாஞ்சம் உள்ளத்தால் ஆராய்ந் பார்த்தால் என்ன? அல்லா என்
ெசால்வைதக் காட் ம் “ஒ கட ள்” என்ற ெகாள்ைகைய ஏன் ெபரிதாகக்
ெகாள்ளக் டா ?” ேபசிக்ெகாண்ேட வந்த ஹாசான், தி ெரன் நி த்திக்
ெகாண்டான்.
அவர்கள் இ வைர ம் தன்ைனத் ெதாட ம்ப கண் காட் னான்.
னிதமான பள்ளிையேநாக்கி ட் ச் ெசன்ற அவன் அதற் ச் ெசல்லாமல்
கிழக் ப் றத்தில் திறந்தி ந்த ேகாட்ைட வாசல் வழியாக அைழத் ச்
ெசன்றான். ஸ்லீம்களின் இ காட் ப் ைத ழிகளின் ஊடாகச்
ெசன்றார்கள். அந்த இ கா நகரக் ேகாட்ைடச் வர் வைரயிேல பரந்
கிடந்த .
அவர்கள் ெசன்ற பாைத வரண் கிடந்த ஓர் ஓைடப் ப ைக வழியாகச்
ெசன்ற . களிமண் ம், ழாங்கற்க ம் நிைறந் கிடந்த அந்தக் கிய
பாைத வழியாக, கரிய நிற ைடய ெவள்ளா கைள ம் ெசம்மறியா கைள ம்
ஒட் க்ெகாண் சில ேவ வர்கள் திைர மீ ெசன்றார்கள். உமா க் அந்த
ஆட் மந்ைதயின் இைடேய ந் நடப்பதற் ஆைசயாயி ந்த . அவன்
ஆ களின் ந ேவ நடக்க யல்வைதக் கண்ட, காத்தயானிய வீரர்கள்
இ வ ம், விைரந் அந்த ஆ கைள விலக்கி ந விேல ஒ பாைத
ஏற்ப த்திக் ெகாண் ெசன்றார்கள். ேபார் வீரர்களின் உைடையக் கண்ட ம்
அந்த ேவடர்க ம், விைரந் , ஆ கைள விலக்கி உதவினார்கள்.
ஹாஸானின் ட வந்த அந்த மனிதன், மிக ம் ப மனாயி ந்தப யால்
ெம வாகக் கால ெய த் ைவத் ஆ அைசந் நடந் வந்தான்.
அவ டைய கண்கள் அைல பாய்ந் , கைளத் ப்ேபாய் இ ந்தா ம், ரிய
தன்ைம மாறாமல் இ ந்த . அவன் அதிகமாகப் ேபசாவிட்டா ம், ேப ம் சில
சில ெசாற்க ம் த்தலாக இ ந்தன. அவ ைடய ேபச்ைசக் ெகாண் ,
அவைனப் பற்றி எ ம் ெதரிந் ெகாள்ள இயலாமல் இ ந்த . அவன் ெபயர்
அக்ேராேனாஸ் என் ம், எல்லா வியாபாரிக க் ம் பாட்டன் ேபான்றவன் என் ம்
அவைனப் பற்றி ஹாஸான் றினான்.
அந்த அக்ேரானாஸ், உமாைர ேநாக்கி, “இந்தப் ேபார் வீரர்கைளப் பார்த்தால்
உன் ைடய ேவைலக்காரர்கள் ேபால் ேதான் கிறேத!” என் ேகட்டான்.
“சந்ேதகம் என்ன? ேபார் வீரர்கள் ல்தானின் ஆைணக் க் கட் பட்டவர்கள்.
ல்தானின் ஆைணைய உ வாக் பவர் ஆசிரியர் உமார் அவர்கள்தாேன! உமார்,
ஆஸ்தானத் ச் ேசாதிடர் மட் மல்ல. தீர்க்க தரிசி ம் ட! இன் ம்
றிப்பாகச் ெசான்னால் இளஞ் ல்தான் அவர்களின் தீர்க்கதரிசி!” என்
ஹாஸான் விளங்கக் றினான்.
அக்ேராேனாஸ், தன் உணர்ச்சிகள் எைத ம் ெவளிக் க் காட்டாமல், உமாைரத்
தன் பார்ைவயால் அளவி வ ேபால் ேநாக்கினான். அப்ெபா அவர்கள்
ஆலிவ் மரக்கா கள் அடர்ந்த ஒ ப திையக் கடந் ஒ சரிவின் ேமல் ஏறிக்
ெகாண் ந்தார்கள். அந்த மரங்க க் ப் பின்னால் ஒ சி ைவயில்,
இரண் ைககைள ம் விரித்தப ஒ பிணம் ெதாங்கிக் ெகாண் ந்த .
கரிய ேமலங்கியணிந்த அந்த உ வம் ஒ றவியி ைடய .
வழித் விடப்பட் ந்த அந்தப் பிணத்தின் தைல, சாம்பல் நிற ைடய அந்தக்
கற்களின் இைடயிேல, ஒ ெவள்ைளக் கல் ேபாலத் ெதரிந்த . “இ
கிறிஸ்தவர்களின் னித ஸ்தலம். நாம் எறிக் ெகாண் க் ம் இந்த இடத்ைத
ஆலிவ் ... என் அைழக்கிறார்கள் என் ஹாஸான் றினான்.
இறங்கிக் ெகாண் க் ம் மாைலக் கதிரவனின் ஒளிக்கதிர்கள் அந்தக்
ன்றின் ேமல் சாய்ந் ெகாண் ந்தன. அவர்கள் வ ம் அங்ேக
அைமதியாக உட்கார்ந்தி ந்தார்கள். கீேழ ள்ள ஆழமான பள்ளத்தாக்கில்
சின்னஞ்சிறிய மனித உ வங்கள் அங் ம் இங் ம் ேபாய்க் ெகாண் ந்தன.
ரத்திேல உள்ள பாைறக் ேகா ரத்தில் மாைலக் கதிரவன் தங்க லாம் சிக்
ெகாண் ந்தான்.
உமா க் அந்தப் பள்ளத்தாக்கின் ெபயர் ெதரி ம். அதன் ெபயர் வா
ெஜகனம் என்பதா ம். அதாவ பாவிகளின் பள்ளத்தாக் என் ெபா ள்!
எல்லா ஆவிகைள ம் அைழத் த் தீர்ப் வழங் ம் நாளன் எைடேபாட் ப்
பார்க் ம் ெபா , பாவம் ெசய்தவர்கள் என் தீர்மானிக்கப்ப ம் ஆட்களின்
ஆவிகள், இந்தப் பள்ளத்தாக்கின் வழியாகத்தான் ெசல் ம் என் இஸ்லாமிய
ல்லாக்கள் றியி க்கிறார்கள். அவர்கள் உட்கார்ந்தி ந்த இடத்திற் க்
கீேழ ள்ள சரிவில் விசித்திரமான ேதாற்ற ைடய கல்லைறகள் பல இ ந்தன.
கதிரவன் ெந ப் ப் பந் ேபால் மாறி ெசக்கச் சிவந் விளங்கிய . அதன்
ெசவ்ெவாளி அந்தப் னித நகரத்தின் ேகா ரங்களில் எல்லாம் சாய்ந்
அழைகப் ெப க்கிய . அவர்களின் அ கிேல, வரிைச வரிைசயாகக்
கிழவர்கள் நடந் ெசல் ம் காட்சி ஒன் ேதான்றிய . அந்தக் கிழவர்கள்
ஒ வர் ைக ஒ வர் பி த் க் ெகாண்டப , தட் த் த மாறி ேம ம் கீ ம்
தைலையத் தி ப்பிக் ெகாண் , கீேழ ள்ள பள்ளத்தாக்ைக ேநாக்கி
வரிைசயாகச் ெசன் ெகாண் ந்தார்கள். அவர்கள் அைனவ ம் டர்கள்.
ஹாஸான் தி ெரன் ேபசத் ெதாடங்கினான். “இேதா கவனி ங்கள். நாம்
வானத்ைத உற் ேநாக் கிேறாம். மிைய ஆராய்கிேறாம். நம் ட் க்
கண்களால் இவ்வள உண்ைமைய அறிந் ெகாள் வதில்ைல”.
“ஏன்? ேபா மான அள , உண்ைமகைள நாம் ெதரிந்
ைவத்தி க்கிேறாேம!”என்றான் அக்ேராேனாஸ். “இல்ைல. நாம்
டர்களாகத்தான் இ க்கிேறாம். ைத ண்ட எ ம் கைள ம் பைழய
கற்கைள ம்தான் நாம் னிதமாகக் க கிேறாம். தி க் ரானிேல அல்லாேவ
ெபரிய கட ள் என் றப்பட் ள்ள . அவைரக் காட் ம் ெபரிய ஒ கட ள்
இ ந்தால் என்ன வந் விட்ட ? என் ஹாஸான் ேகட்டான். அக்ேராேனாஸ்,
தன் விரல்களால் தா ையத் தடவிக் ெகாண்ேட, ேபசாமல் இ ந்தான்.
உமார், ெந ப் ப் பிழம்பாக மாறி மைறந் ெகாண் க் ம் கதிர்ப்பந்ைதக்
கவனித் க் ெகாண் ந்தான். ஹாஸான், மாதிரியான ஒ ேபச்ைசத்
ெதாடக்கிக் ெகாண் ந்தான்.
இ வைர மனித அறிவினால் ஆராய்ந் காணப்படாத ஒ திய கட ைளப்
ெபரி ம் நம்பினான். இ வைர உண்டான மதங்கெளல்லாம், வான ஒ
ைவ எட் ப் பி க்கப் பயன்பட்ட ஏணிப்ப கேள என் றினான். அந்த
மதங்கெளல்லாம், மனிதனின் அறிைவக் றிப்பிட்ட அள தாம் ஒளி ெபறச்
ெசய்தன என் ம், ஆதம், ேநாவா, இப்ராகிம், சா, இேய , கம என்ற ஆ
தீர்க்க தரிசிக ம் காட்டாத ஒ ேப ண்ைமைய, வான அசல்
உண்ைமையக் காட்ட ஏழாவ தீர்க்கதரிசி ஒ வர் நிச்சயமாகப் பிறந் வ வார்
என் ம் றினான்.
“அந்த ஏழாவ தீர்க்க தரிசிைய நாம் அறிந் ெகாள் ம் வழி எ ?” என்
அக்ேராேனாஸ் ேகட்டான்.
“அந்தத் தீர்க்கதரிசி தாம் ேதான்ற ேவண் ய காலம் வ வதற் ன் ம் நம்
டேவயி ந் வந்தி க்கிறப யால், நாம் அவைரத் ெதரிந் ெகாள்ேவாம்.
அலி அவர்களின் இனத்தில் ஏழாவ இமாமாக ம் அலி அவர்களின் ஆவியின்
வாரி தாரராக ம் அவர் விளங்கியி க்கிறார். சில க் அவர் ஏழாவ
இமாமாக ம் சில க் மைறக்கப் பட்டவராக ம் அவர் காணப்ப கிறார்.
ெபயைரப் பற்றி என்ன? அவேர மாதி! அவேர நாம் அறியாமேல எதிர்பார்த் க்
ெகாண் க் ம் ேதவ தர் மாதி! மாதி என்ற அந்தப் னிதமான தீர்க்கதரிசி,
சா நபியவர்களின் ெவள்ளிய ைக மரக் கிைளயிலி ந் வளியில் நீட் க்
ெகாண் வந்த காலத்தி ம், பிற இேய நாதர் இந்த உலகத்திேல உயிர்
வாழ்ந்த காலத்தி ம் ட இ ந்தி க்கிறார். ஆனால், அவர் தி ம்ப ம்
ேதான் வார்” என் ஹாஸான் மி ந்த உணர்ச்சி டன் ேபசினான்.
அந்தப் னித நகரத்தின் ேகா ரத்திற் ம் ேகாட்ைடச் வ க் ம் அப்பால்
கதிரவன் ெசன் மைறந்தான். அவர்களின் பின்ேன யாேரா வந் நிற்ப ேபால்
கால ச் சத்தம் ேகட்ட ம், அவ்வள ேநர ம், இவர்கள் ேபச்ைசக்
கவனியாமேல அைரத் க்கத்தில் உட்கார்ந்தி ந்த காத்தயானியக் காவல்
வீரர்களிேல ஒ வன் வந் நின் , “ேநரமாகிவிட்ட , டாரத்திற் த் தி ம்ப
ேவண் ம்” என் உமாைர அைழத்தான்.
தன் டாரத்திேல உண உண் ஓய்ந்தி ந்த அந்த ேவைளயி ம், உமாரின்
நிைனவிேல ஆலிவ் யில் உடகார்ந் ெகாண் க்ைகயிேல கண்ட அந்த
அந்திவானத்தின் அழ நின் ெகாண் ந்த . அந்த அழ க் காட்சிைய
மனத்திைரயிேல கண் கண் ஆனந்தங் ெகாண் க் ம் அந்த
ேவைளயிேல, அக்ேராேனாஸ் என்ற அந்த ஆள் வந்தான். அவன் ட வந்த ஒ
ைபயன் தான் க்கி வந்த ஒ ெவள்ைளப் பட் த் ணி ட்ைடைய உமாரின்
கால யில் ைவத் விட் ப்ேபானான்.
“என்ன இ ?” என் ேகட்ப ேபால் உமார் அவைன ேநாக்கினான்.
“நம் ைடய சந்திப்பின் அைடயாளமாக இந்தச் சிறிய பரிைசத் தாங்கள்
ஏற் க் ெகாள்ளேவண் ம். தங்க க் இந்த வியாபாரியின் உதவி
ேதைவப்ப ம் ேபா ...காத்தி க்கிேறன்!” என் ைழந்தான்.
“ஹாஸாைனப் பற்றி நீ என்ன நிைனக்கிறாய்?” என் உமார் ேகட்டான்.
அக்ேராேனாஸ், நைரத்த தன் தா ையத் தடவிக் ெகாண்ேட, “அவன்
ைபத்தியம் ேபால் உளறலாம்; ஆனால், நான் சந்தித்த பல மனிதர்களிேல,
மற்றவர்கள் யாைர ம் காட் ம், பல விஷயங்கள் ெதரிந்தவனாக இ க்கிறான்
ஹாஸான்! அவ ைடய இந்தச் ெசய்திைய நம் பவர்க ம் பலர்
இ க்கிறார்கள். அ இ க்கட் ம். ஒட்டக வி திகளிேல எனக்ெகா ெசய்தி
கிைடத்த . தாங்கள் எேதா ஒ ெசய்திைய எதிர்பார்ப்பதாகக்
ேகள்விப்பட்ேடன்” என்றான்.
“ஆம்”
“மீஷித் நகரத் த் ணி வியாபாரி அப் ல் ைசயித் என்பவன், நிசாப் ரிேல,
ேவெறா மைனவிையத் ேத க் ெகாண்டதாகப் பல மாதங்க க் ன் நான்
ேகள்விப் படேநர்ந்த .” என் றிவிட் உமாைர ேநாக்கினான்.
“அப் றம்?”
“அெலப்ேபா நகரில் சில நாட்கள் இ ந் விட் வடதிைச ேநாக்கிச்
ெசன் விட்டான். இ பல மாதங்க க் ன்னால் நடந்த .”
இைதக் ேகட்ட உமார் ஆழ்ந்த ெப ச்ெசான் விட்டான். அப்ப யானால்,
யாஸ்மி அெலப்ேபா நகரில் இ க்கக் ய வாய்ப் உண் . அவைளப் பற்றி
ஏதாவ ெதரிந் ெகாள்ளவாவ ம்!
“நீ எனக் இரண் பரி கள்_ெகாண் வந்தி க்கிறாய், என்னிடமி ந்
உனக் என்ன கிைடக்கேவண் ம். ெசால்” என் ஆவேலா உமார் ேகட்டான்.
ஆனால் பின்னர் அவன் ெசான்ன பதில் உமாைரத் திைகப் ட் ய .
“எனக் ஒன் ம் ேதைவயில்ைல. ஆனால், ஹாஸாைனப் பற்றிக் ெகாஞ்சம்
நல்ல எண்ணத்ேதா எண்ணிப் பா ங்கள். அவன் தங்கள் நண்பனாக
இ க்கக் யவன். அவன் தங்கள் க ைணக்காகப் பிரார்த்திக் ம் காலம்
ஒன் வரக் ம். அப்ெபா நீங்கள் அவனிடம் அன் காட்டேவண் ம்”
என் றினான். பிற , சலாம் ெசய் விட் ெவளிேயறினான்.
தி ெரன் ஏேதா நிைன வந்தவன்ேபால, உமார் தனக் நிசாமிடமி ந்
வந்த க தங்கள் ைவத்தி க் ம் ெபட் யிலி ந் ஒ க தத்ைத எ த்தான்.
அைத நன்றாக கவனத் டன் ப த்தான். கட ள் நம்பிக்ைகயற்ற
லாஹித் க்கள் என்ற ஒ திய ட்டத்தாைரப் பற்றி எச்சரித் நிசாம்
எ தியி ந்தார். மாதி என்ற ஒ திய ேதவ தர் பிறக்கப் ேபாவதாக ம்,
அவர், இஸ்லாமிய மதக் ேகாட்பா கைள ம் அர கைள ம்
அகற்றிவி வாெரன் ம், அவர்க ைடய அந்தப் திய மதம் உலகத்தின்
ஏழாவ மதமாக ம், கைடசி மதமாக ம் விளங் ெமன் ம் அந்தக்
ட்டத்தில் பிரசாரம் ெசய் வ வைதச் ட் க் காட் யி ந்தார். ெகாரசானிய
மியிேல மைறந் கிடக் ம் அந்தப் திய தீர்க்கதரிசி என் ெசால்லப்ப ம்
மாதிையப் பின்பற் ேவார் என் தம்ைம அைழத் க் ெகாள் ம் அந்தக்
ட்டத்தார் மக்களிைடேய மைற கமாகப் பிரச்சாரம் ெசய் வ வைத ம்,
அவர்கள் பிரார்த்தைன நடத் ம்ேபா ம், ெபாய்யான விஷயங்கைளப் பற்றிப்
ேபாதிக் ம்ேபா ம், ெவள்ைள அங்கி அணிந்தி ப்பார்கெளன் ம், அல்லா
இவர்கைள மீளாத நரகத்தில் ஆழ்த்த ேவண் ெமன் ம் றிப்பிட் நிசாம்
அந்தக் க தத்ைத எ தி, உமா க் எச்சரிக்ைக ெசய்தி ந்தார்.
இைதப் ப த் த்த உமார் தன் எதிரில் இ ந்த ெவண்பட் ட்ைடைய
பார்த்தான். சிரிப் வந்த . நிசாம் மட் ம் இைதக் கண்டால், இ யாரிடமி ந்
கிைடத்தெதன் ெதரிந்தால், வ கிற ேகாபத்தில் அப்ப ேய எரிகிற ெந ப்பில்
ேபாட் க் ெகா த்திச் சாம்பலாக்கியி ப்பார். ஆனால், அந்த ெவண்பட் ேல ஓர்
அழகான ேமலங்கி ைதத் க் ெகாள்ள ேவண் ெமன் உமார் நிைனத் க்
ெகாண்டான்.
 22. அனாைதகளின் ட்டத்தில் ஆ யிரின் மாதரசி

அெலப்பா நகரில் உள்ள ஜம்மீ ம தியின் அ ேக இ ந்தக் ளத்தின்

அ கிேல, மாைலத் ெதா ைக ேநரத்திேல, ஆ பிச்ைசக்காரச் சாமியார்க ம்
ஒ ன ம் உட்கார்ந்தி ந்தார்கள். அவர்கள் பைழய ேபார்ைவகைளக்
ெகாண் தங்கள் உடைலச் ற்றியி ந்தார்கள். பிச்ைசக்காரர்க க்ேக உரிய
கந்ைதத் ணிகைள உ த்தியி ந்தார்கள்.
அந்தக் ணன், ஒ ைகத்த யின்ேமல் சாய்ந் ெகாண் , தன் ைடய
வைளந்த ைககைள நீட் , வழியில் வ ேவார் ேபாேவாரிடெமல்லாம் பிச்ைச
ேகட் க் ெகாண் ந்தான். அந்த வழியாகப் பலப்பல விதமான மனிதர்கள்
ெசன் ெகாண் ந்தார்கள். பேடாேடாபமான உைடயணிந்தவர்க ம்,
க்கா ட்ட கங்க டன் அ ேக ெந ங்கி ஒ வேராெடா வர்
ேபசிக்ெகாண் ம், தாங்கள் வாங்கி ள்ள சாமான்கைளப் பற்றி ம்,
ணிமணிகைளப் பற்றி ம் விவரித் க் ெகாண் ெசல் ம் ெபண்க ம்,
தங்கள் தம்பிமார்கைள கி ம் இ ப்பி ம் க்கிக்ெகாண்
கி கி ெவன் ஓ ம் சி மிக ம் இப்ப ப் பலப் பலர் ெசன்றனர். க த்தில்
மணி கட் ய ஒ க ைத டன் ெதா ைகக் வந்த ஒ பணக்கார
அராபியன்தன் ைகயில் இ ந்த பணத்ைத ஒவ்ெவான்றாக எண்ணி மற்ெறா
ைபயில்ேபாட் க் ெகாண் ந்தான்.
இைதப் பார்த் விட்ட ணன், “ஏைழகள்! ஏைழகள் க ைணக்காக
ஏங் கிறார்கள். ஆண்டவன் ெபயரால் அ ள் காட் ங்கள்! அன் காட் ங்கள்!
ஆதர தா ங்கள்!” என் வினான்.
“இழ பி த்தவர்கள்” என் த் க் ெகாண்ேட, எண்ணிய
பணத்ைத ஒ ெபரிய ைபயில் ேபாட் அைதத் தன் இ ப்பில் ெச கிக்
ெகாண்டான் அந்தப் பணக்கார அராபியன்.
“க ைண காட் ங்கள்! அல்லாவின் ெபயரால் ஆதரவில்லாத ஏைழக க் ,
ேநாயாளிக க் அ ள் ரி ங்கள்! என் மீண் ம் கத்தினான் னன்.
தன் ைடய நீண்ட அங்கி தைரயிேல உள்ள சியிேல ரண் வர நடந்
வந்த ஒ ல்லா “ம திக் வா, ஏதாவ உண்ணக் ெகா க்கிேறன்.”
என்றார்.
“எனக்கல்ல, பசிேயா க் ம் இன்ேனார் ஆத்மா க் ஏதாவ ேவண் ம்”
என்றான் னன். ல்லா ேபாய்விட்டார். அந்த வழியாக இைதக் கவனித்
ெகாண்ேட வந்த ெபண்மணிெயா த்தி, அங்ேக நின் , அவைனக் ப்பிட் ,
“உலகத் ப் பாவங்கள் அைனத் ம் ஒழிவதற்காக கண்ணிர் வி ம் அந்தப்
 னிதமான ஏைழக் இைதக் ெகா ” என் தான் வாங்கிக் ெகாண் ெசன்ற
ெபாட்டலத்ைத அவிழ்த் ஒ ெராட் ையக் ெகா த் விட் ப் ேபானாள். இந்த
உலகத்தின் பாவங்கைள க வதற்காகேவ ஏைழகள் கண்ணிர் வி கிறார்கள்
என் அந்தப் ெபண்மணிக் ெதரிந்தி ந்த .
அைத வாங்கிக் ெகாண்ட ணன், “அம்மா, இ சாதாரண ஆ க்கல்ல,
இரத்தக்கண்ணிர் விட் க் ெகாண் க் ம் ஓர் ஏைழக் உதவியா ம்” என்
நன்றி டன் றினான். அந்த வழியாக, கம்பீரமான ஒ திைரயிேல,
ெவள்ளிச் சரிைகயிட்ட ெகளரமான ஆைடயணிந் உமார் வந்தான். உமாைரக்
கண்ட ம், னன் ஓேடா வந் , “தைலவேர! நி த் ங்கள்! நி த் ங்கள்!”
என் ெசால்லியப ேய திைரயின் ேசணத் மிதிைய ந ங் ம் தன்
ைககளினால் பி த் க் ெகாண்டான். “இரண் வ டம் பத் மாதங்களாகத்
தங்கைள ேத க் ெகாண் க்கிேறன்” என்றான்.
உமார் அந்தக் ன ைடய ஆவல் நிைறந்த கத்ைத உற் ப் பார்த்தான்.
ன் ஒ நாள் நள்ளிரவிேல, ஒ ளத்திற் ள்ேள நில கிக்
ெகாண் ப்பைதக் கண் அ ெகாண் ந்த அந்தக் ணன், பைழய
ல்தா ைடய விகடன் என்ற விவரங்கள் அவன் நிைன க் வந்தன. அன்
ட இ ந்த ெவள்ைளக் க ைதைய விட் ப் பிரிந் கிழிந்த
கந்தலாைட த்திப் பிச்ைசக்காரனாகத் திரி ம் அந்தக் னைனக் கண்
வியந்தப , “ஜபாராக்” என் வினான்.
“ஜபாரக்! ஏன் இப்ப ஏைழக க் ம் சாமியார்க க் ம் இைடேய கிடந்
அவதிப்ப கிறாய்? எனக் ச் ெசால்லிய ப்பக் டாதா?” என் உமார்
ேகட்டான்.
“ெசால்லி அ ப் வதா? நான்தான் தங்கள் வீட் க் ெவள்ளி
வைளயல்கைளக் ெகாண் வந்ேதேன! தங்கைளப் பார்க்க யவில்ைல.
பிற அெலப்பா நக க் வந்ேதன். ஒவ்ெவா பிைறயாகத் தாங்கள்
வ வீர்கள் வ வீர்கள் என் எதிர்பார்த்ேதன். தலில் அவ க் த் தங்கைளப்
பார்க்க ேவண் ெமன் ஆவல் அதிகமாக இ ந்த . தங்கைள நிைனத்
அ க்க ைபத்தியம் ேபால் சிரிப்பாள். தங்கள் வீட் க்ேக அவைள
அைழத் க்ெகாண் வரலாெமன் எண்ணிேனன். ஆனால், ஓர் அழகான
ெபண்ேணா ட்டாளான நான் வழிப் பயணம் ெசய்வ ஆபத்ெதன்
பட்ட . எங்களிடம் பண ம் இல்ைல. நீங்கள் எப்ப ம் வந் வி வீர்கள் என்ேற
அவள் ெசால்லிக் ெகாண் ப்பாள். தாங்கள் அவைள மறந் விட் ர்களா?
யாஸ்மிையப் பற்றிய நிைனப்ேப இல்ைலயா? என் னன் ேகட்ட ம், உமார்
அவ ைடய ெமலிந்த ைககைளப் பி த் க் ெகாண் , “இங்ேக யி க்கிறாளா?
இப்ெபா இ க்கிறாளா?” என் படபடப் டன் ேகட்டான்.
 ஜபாரக் என்ற அந்தக் னன், தன் ைகயி க்கில் ைவத்தி ந்த அந்த
ெராட் ையக் காட் , “நான் பிச்ைசெய த் அவைளக் காப்பாற்றி வ கிேறன்.
ஒவ்ெவா நாள் மாைலயி ம், தங்களிடமி ந் ஏதாவ ெசய்தி கிைடத்ததா
என் ேகட் க் ெகாண்ேடயி கிறாள்” என் பதில் றினான்.
“இப்ெபா ேத நான் அவைளப் பார்க்கேவண் ம். அவள் எங்ேக
இ க்கிறாள்?” என் உமார் பறந்தான்.
ன் க வாளத்ைதப் பி த் க் திைரைய நடத்திக் ெகாண் ஒ சந்
வழியாகச் ெசன்றான் ஜபாரக் னிக் னித் தவைள ேபால் நடந்த அவன், தன்
ைகயில் இ ந்த ெராட் ைய விடவில்ைல. அந்தச் சந்திேல ஓரிடத்தில்
திைரைய நி த்தி விட் , நிமிர்ந் உமாைர ேநாக்கி, - ‘அவ்ைள ேநாய்
அரித் த் தின் ெகாண் க்கிற . ப த்த ப க்ைகயாகக் கிடக்கிறாள்.
தாங்கள் சற் இங்ேக காத்தி ங்கள். நான் ேபாய், அவளிடம் அல்லா அ ள்
ரிந் விட்டார் என்ற விஷயத்ைதக் றிவிட் வந் வி கிேறன்.” என்
ெசால்லிவிட் , எதிரில் இ ந்த ஒ கதைவத் திறந் ெகாண் உள்ேள
ைழந்தான். உமார், திைரைய விட் க் கீேழ இறங்கி அதன் கிேல தன்
தைலையச் சாய்த்தப , யாஸ்மியின் நிைனப் டன் நின் ெகாண் ந்தான்.
சிறி ேநரத்தில், ன்னைக ட ம் ரிப் ட ம் ஜபாரக் ெவளியில் வந்தான்.
“என்ன ஆர்வம்! எத்தைன உணர்ச்சி! இவ்வள நா ம், ட் ப் றாப்ேபால்
அைடந் கிடந்தவள், இப்ெபா ஆ வ ம், பறப்ப ம், வண்ணப் ச்ைசத்
ேத வ ம் கண் க் ைம ேபா வ மாக இ க்கிறாள். உ த்திக் ெகாள்ளப்
பட்டாைடயில்ைல என் தங்க க் எச்சரிக்ைக ெசய் ம்ப றினாள்”.
“அவள் என்ைனப் பார்க்கத் தயாராக இ க்கிறாளா? நான் ேமேல
ேபாகலாமா?” என் உமார் ேகட்டான். ேகட் க் ெகாண்ேட கதைவ ேநாக்கிச்
ெசன்றான்.
இ ள் நிைறந்த பாைத வழிேய, கற்ப களின்ேமல் தட் த் த மாறி ஏறிச்
ெசன் , வீட் ன் உச்சிக் ச் ெசன்றான். வழியிேல ந்த தளங்களிேல,
மங்கலான உ வங்கள் அவைனக் ர்ந் ேநாக்கின. ஈரத் ணிக ம்,
நார்த்தங் காய்க ம் காயைவக்கப் பட் ந்த உச்சித் தளத்திேல, ஒ
ைலயிேல ஒ ைரயின் அ யிேல, கைற பி த்த ஒ ப க்ைகயிேல யாஸ்மி
ப த் க் கிடந்தாள். அவன் அவ ைடய உ வத்ைதக் காணவில்ைல, அவள்
இ ந்த நிைலையப் பார்க்கவில்ைல. ஆவல் த ம் ம் அவ ைடய கண்கைள
மட் ேம பார்த்தான்.
அவள் அ கிேல ெசன் மண் யிட் அமர்ந் , “என் உள்ளத்தின் உள்ளேம.”
என் ெமல்லிய ரலில் அைழத்தான்.
 “ெப ைம மி ந்த என் பிர ேவ! தங்க க் ஒ கந்ைதத் ணி டக்
ெகா க்கக் ய நிைலயில் இல்லாத ஏைழ நான்” என் றியவள் அவன்
க த்ைதக் கட் ப் பி த் க்ெகாண்டாள். ேடறிப் ேபாயி ந்த அவ ைடய
கன்னங்களின் ேமேல, கண்ணிர் ஓ வைத அவ ைடய ைககள் ெதரிந்
ெகாண்டன. அ ஓய்ந்த பிற , அவன் அ கிேல ெந ங்கி வந்தாள்.
அவ ைடய கம் ெவ த் , ஒளியிழந் ெமலிந் காணப்பட்ட . ஆேள
மாறியி ந்தாள். அவ ைடய காதல் ெபா ந்திய கரிய விழிக ம், இ ண்ட
மணம் ெபா ந்திய ந்த ம் மட் ேம ன்ேபால இ ந்தன.
“நான் இங்ேக ேநாயாகக் கிடக் ம்ெபா , இர ேநரத்தில் உச்சியில்
ெதரி ம் விண்மீன்கைளேய பார்த் க் ெகாண் ப்ேபன். ஏெனன்றால்,
அைவதாம், தங்கள் நட்சத்திர வீட் க் ேமேல ம் ெதரி ம். தாங்க ம்
அவற்ைறேய பார்த் க் ெகாண் ப்பீர்கள்! அங்ேக பட் த் திைரயிேல பறக் ம்
பாம் இ ந்தேத; அ அப்ப ேய இ க்கிறதா? உயி க் யிரானவேர! என்
மனக் கண் ன்ேன, அந்த நட்சத்திர வி ம், தங்கள் அைற ம், அதில் இ ந்த
ெபா ள்க ம் அப்ப யப்ப ேய இ க்கின்றனவா? நான் பார்த்தெபா
இ ந்தப ேய இப்ெபா ம் இ க்கின்றனவா?”
“அப்ப ேய இ க்கின்றன அன்ேப ! அைவ உன் வர க்காகக்
காத்தி க்கின்றன!” யாஸ்மி நிம்மதியான ஒ ெப ச் விட்டாள்.
“அப்ப த்தான் நிைனத்ேதன்! நட்சத்திரங்களின் ெபயைரெயல்லாம் என்னால்
நிைன ைவத்தி க்க யவில்ைல. இரண்ெடான்றின் ெபயர்தான் எனக் த்
ெதரி ம். ஜபாரக் சில நட்சத்திரங்களின் ெபயர்கைளச் ெசால்வான்.
நட்சத்திரங்கைளப் பார்க் ம்ெபா ெதல்லாம் தங்கள் உ வம் ேதான் ம்.
ல்தான் அவர்களின் சைபயிேல தாங்கள் மிகப் ெபரியவராக வந்
விட் ர்களாேம! இந்த அங்கியில் உள்ள ஜரிைக எவ்வள அழகாக இ க்கிற ”
என் அன் ெமாழிகைள அள்ளி வீசினாள்.
“நான் உனக் காத்தயானியப் பட்டாைட ம், ேவைல ெசய்த நைடய ம்
வாங்கி வ கிேறன்” என்றான் உமார்.
“சர்க்கைரப் ேபாட்ட க் த் தண்ணி ம் வாங்கி வா ங்கள்” என் றிச்
சிரித்தாள். “நாம் வி ந் சாப்பிடேவண் ம். அந்த வி ந்திேல ப்பதற் ச்
சர்பத் ம் இ க்க ேவண் ம்” என்றாள். “உன் ைடய உதட் ம ம்
இ க் மல்லவா?” என் உமார் ேகட்டான். ெவட்கத் டன் அவள் அவ ைடய
அழகிய கன்னத்ைதத் ெதாட்டாள். அவ ைடய அழகிய கால் ேசா கைள
ஆவேலா பார்த்தாள். “எனக் ப் பலமில்ைல! இன்பத்தால் இதயம் ேவகமாகத்
க் ம் ேபா ேவதைனயாக இ க்கிற . தங்கள் அ ைமயான நான்,
அழைக ம் இழந் விட்ேடன்!” என்றாள்.
 “அன்ேப என் கண் க் நீ அதிகமான அழ டன் ேதான் கிறாய்!” என்
அவைள மகிழ்வித்தான் உமார். அவள் அவன் உத களில் தன் ெமல்லிய
விரல்கைள ைவத்தாள். அவன் அவற்றிற் த்தம் ெகா த் “இேதா
என்ைனப் பா ங்கள்! உண்ைமயாகச் ெசால் ங்கள்! நட்சத்திர வீட் ல்
என் ைடய அைறயில், தங்களின் ேவெறா மைனவியி க்கிறாளா?” என்
ேகட்டாள்.
உமார் இல்ைல என்பதற்கைடயாளமாகத் தைலைய அைசத்தான். அவள்
அைமதியைடந்தாள்.
“எனக் த் தி மணம் நடந்தெபா , என் உள்ளத்திேல ெகாள்ளி
ைவத்த ேபால் இ ந்த . ஓ விட யற்சித்ேதன். அப் ல் ைசயி என்ைன
அைணக் ம் ெபா ெதல்லாம் எனக் ேவதைனயாக இ ந்த . பிற இந்தக்
காய்ச்சல் ேநாய் வந்த . ஒட்டகத்தின் ேமல் ைவக் ம் பிரம் க் ைடகளில்
ைவத் என்ைன எங்ெகங்ேகா அைழத் ச் ெசன்றார்கள். சில சமயம் எந்த
ஊ க் ப் ேபாகிேறாம் என்ேற ெதரியா . மைலப் பிரேதசத்திேல இ ந்த ஒ
வி தியிேல, இந்தக் னன் ஜபாரக்ைகச் சந்தித்ேதன். அவன் என் மீ
இரக்கம் காட் னான். உடேன அவசர அவசரமாக என் ைடய நீலக்கல் பதித்த
ெவள்ளி வைளயல்கைளக் கழட் அவனிடம் ெகா த்ேதன். நிசாப் க் ச்
ெசல்வதாக இ ந்த அவனிடம் அைதக் ெகா த் தங்களிடம் என்ைனப்
பற்றிக் ம்ப ேகட் க் ெகாண்ேடன். இங் அெலப்ேபா வந்த ம், என்
கணவ க் என் ேமல் ேகாபம் ேகாபமாக வந்த . தனக் இணங்காமல்
இ ப்பதால், நான் அவைனப் பழிப்பதாக கட் னான். ெவளியில் ெசன்
சாட்சிகைளக் ட் வந் , என்ைன மணவிலக் ச் ெசய் விட்டதாக
அறிவித் விட்டான். நான் ெப ேநாய் பி த்தவெளன் ம், ெகா மனம்
பைடத்தவெளன் ம் சாட்சிகளிடம் காரணம் றினான். என்ைன இங்ேக
அனாைதயாக விட் விட் அவன் ேபாய்விட்டான்” என் யாஸ்மி தன்
கைதையக் றினாள்.
“வைளயைலப் பற்றி ம் உன் ெசய்திையப் பற்றி ம் எனக் ஒன் ேம
ெதரிவிக்கப்படவில்ைல” என் வ ந்தினான் உமார்.
“நான் இப்ெபா மணவிலக் ச் ெசய்யப்பட்டவள்!”
“இல்ைல. நீ மணப்ெபண். இன் ம் ஒ மணிேநரத்தில் நான் உன்ைன
என் ைடய மைனவியாக்கிக் ெகாள்ளப்ேபாகிேறன். ப் ெபண்ேண உனக்
இ சம்மதமா?”
“இந்த மணப்ெபண் க் அழ ம் இல்ைல. வரதட்சயைணயளிக்கப்
ெபா ம் இல்ைல” என் வ த்தத்ேதா பரிகாசமாகப் ேபசினா ம்,
யாஸ்மியின் கன்னக் க ப் களில் டான இரத்தம் பரவிச் சிவந் விளங்கின.
கண்கள் திய ஒளி ெபற்றன. அந்த மகிழ்ச்சியில் எ ந் உட்கார்ந்த யாஸ்மி
தன் ேவதைனைய மறந் உமார் எ ந் ெசல் ம் வைர உட்கார்ந்ேதயி ந்தாள்.
அவன் விைடெபற் ச் ெசன்ற பிற தான் வலி ேதான்றிய ; ப க்ைகயில்
சாய்ந்தாள்.
ஜபாரக் திைரையப் பார்த் க் ெகாண் கீேழ நின்றி ந்தான்.
க வாளத்ைத அவனிடமி ந் வாங்கிக் ெகாண் , திைரயின் ேமல்
ஏறி ட்கார்ந் ெகாண் ஜபாரக்ேகா ேபசினான் உமார். “இன் மாைல நான்
யாஸ்மிையத் தி மணம் ெசய் ெகாள்ளப் ேபாகிேறன். காஜீெயா வைர ம்
சாட்சிகைள ம் அைழத் வரச் ெசால் கிேறன். நீ ெராட் க் கிடங்கிற்
ெசன் , இனிய ேகக் க ம், அரிசிக் ம் இனிப்பான ெஷல்லிப் பழங்க ம்,
சிவந்த திராட்ைச ம ம் மற்ற ெபா ள்க ம் வாங்கி வா. இந்தத் ெத வில்
உள்ள மக்கைளெயல்லாம், மணவிழாவில் பங்ெக த் க் ெகாள் ம்ப
அைழத் வா! ழல் ஊ பவன் ஒ வைன ம், ெம வர்த்திகைள ம்
ெகாண் வர மறந் விடாேத!” என் றிவிட் , திைரையத் தி ப்பிக்
ெகாண் ெசன்றான். அதிசயத்ேதா அவைனப் பார்த் க் ெகாண் , ஏந்திய
ைகக டன் நின்ற பிச்ைசக் காரர்கைளக் கவனிக்க அவ க் அப்ேபா
ேநரமில்ைல.
சாக் ட்ைட நிைறயச் சாமான்க டன் வந்த ஜபாரக் வழி ெந கி ம்,
“நம்பிக்ைக ள்ளவர்கேள! ஓ! மத நம்பிக்ைக உள்ளவர்கேள! தி விழாக் கத
திறந்தி க்கிற ! எல்ேலா ம் வா ங்கள்!” என் அைழப் வி த் க்
ெகாண்ேட வந்தான்.
தி மணச் சடங் ெதாடங்கிய . க்கா டன் ஒ ைலயிேல இ க் ம்
யாஸ்மிையப் பற்றிேய உமார் நிைனத் க் ெகாண் ந்தான். அவன கிேல
விரிப்பில் உட்கார்ந்தி ந்த காதியின் கர கரத்த ரல் ேகட்ட . “ த்தக வியாபாரி
ஒ வரின் மகள். சரி, அவள் வரதட்சைணயாக என்ன த கிறாள்? அதாவ
அவள் உனக் என்ன ெசாத் தரப் ேபாகிறாள் என் ேகட்கிேறன்” என் காதி
தி ம்பத் தி ம்பக் ேகட்டார்.
நீதிபதியின் பின்னால், ஒ றிப்ெப க் ம் எ த்தாளர், தி மண
ஒப்பந்தத்தின் விவரங்கைள எ திக் ெகாண் ந்தார்.
“ெசாத் த்தாேன! யற்காற்ைறப் ேபான்ற க த்த ந்த ம், ங்ெகா
ேபான்ற அவ ைடய ெமல்லிய இைட ம், காதல் ஒன்ைறத் தவிர ேவ எைத ம்
அறியாத அவள் இதய ம், இைவ ேபா ேம! ேவ ெசாத் எ ம் அவள் தர
ேவண் யதில்ைல. விைரவில் மணத்ைத ங்கள்!” என்றான் உமார்.
 “விைலமதிப் ள்ள ெபா ள் எ ம் இல்ைல என் எ ” என்
றிப் க்காரனிடம் றிவிட் உமாைர ேநாக்கி, “தாங்கள் அவள் ெபயரில் என்ன
ெசாத் க்கைள எ தி ைவக்கப் ேபாகிறீர்கள்?” என் காதி ேகட்டார். அவன்
ெசான்னைதக் ேகட்ட ம் அவ க் சிரிப் தான் வந்த . “என்னிடம் இ க் ம்
எல்லாப் ெபா ள்கைள ேம எ தி ைவக்கிேறன்” என்றான் உமார்.
காதி தன் ைககைளக் கட் க் ெகாண்டார். சங்கடமான ரலில் றிெய ம்
ேகாபத்ைத ெவளிக்காட்டாமல் மிக மரியாைத டன் உமாரிடம் றினார். “நாம்
இப்ெபா , சட்டப்ப ஓர் ஒப்பந்தம் ெசய்கிேறாம். காரணத்திற் உட்பட்ட
வார்த்ைதகைளக் ெகாண் பத்திரம் எ தப்படேவண் ம். எல்லாம் என்ப
எைத ம் றிப்பிடக் ய ெசால் அல்ல. சட்டத்தின் ன் அ பயனற்றதா ம்,
விவரத் டன் ஒவ்ெவா ெபா ளாகக் றிப்பிட் எ தேவண் ம். எத்தைன
ஏக்கர் நிலம் என்ப ம் அ இ க் ம் இட ம், எல்ைலக ம் அதில் இ க் ம்
அைச ம் ெபா ள், அைசயாப் ெபா ள்கைளப் பற்றிய விவரங்க ம்,
நீர்க் ளங்க ம், ளத்தில் மீன் பி க் ம் உரிைம ம், நிலத்தின் ெராக்க
மதிப் ம் றிப்பிடப்பட ேவண் ம். அ த் க் ெகா க் ம் ெபா ள்கைளப்
பற்றிய விவரங்கள், ஆைடகள், ணிகள் கஜக்கணக் , கம்பளிகள்
பட்டாைடகள் பற்றிய கணக் , ஒட்டகங்கள், ஆ மா கள், பறைவகள்
எத்தைனெயத்தைன என்ற விவரம், தந்தம், மான்ெகாம் , மீன் எ ம் ,
இரத்தினம், ைவரம், நீலம், பச்ைசக் கற்களின் விவரங்கள், எத்தைன
அ ைமகள் ெகா க்கிறீர்கள். இைவகளின் தனித்தனி விைலமதிப் ...” என்
காதி அ க்கிக் ெகாண் ேபானார்.
“விைல மதிப் ள்ள எல்லாப் ெபா ள்க ேம ெகா க்கப்ப கின்றன என்
எ திக்ெகாள்” என் உமார், நீதிபதியின் ேதா க் ேமேல எட் க்
றிப்பாளனிடம் றினான். ஏற்ெகனேவ கட் க் ெகாண்ட தன் ைககைளத்
தளர்த்திக் ெகாண்ேட காதி ஆயாசத் டன், “ஆண்டவேன! அல்லா! தி மண
ஒப்பந்தப் பத்திரத்தில் இப்ப ப்பட்ட ெசாற்கைள இதற் ன் யாேர ம்
ேகட்ட ன்டா? இப்ப ப்பட்ட அறிவிப் இ ேவ தன் ைறயா ம். ேம ம் இந்த
அறிவிப்ைப ஏற் க் ெகாண்டால் இதற் ன் மணம் ெசய் ெகாண்ட
அத்தைன மைனவியரின் உரிைமகைள ம் பாதிக்காதா?” என் அந்த நீதிபதி
விவகாரம் ேபசிக்ெகாண் ந்தார். உமார் எ ந் ெசன் ைக நிைறயத்
தங்கநாணயங்கைள அள்ளிக் ெகாண் வந்தான். தன் அ ைமகைள ம்
அள்ளி வரச் ெசய்தான். நீதிபதி ேப வதற்காக வாையத் திறந்த ேபாெதல்லாம்,
அவ ைடய தா யின் மத்தியில் இ ந்த உத கள் விரிந்த ேபாெதல்லாம்
ஒவ்ெவா தங்க நாணயத்ைத வாயி ள் ேபாட் அவர் ேபச்ைச ஒ வழியாக
நி த்தினான். ற்றியி ந்த சாட்சிகள் ம யில் எல்லாம் ைக நிைறயப் ெபான்
நாணயங்கைள அள்ளிக் ெகாட் னான். றிப்பாளனிடமி ந் காகிதச்
ைளப் பறித் ச் சாட்சிகைளக் ைகெய த்தி ம்ப ஆைணயிட்டான்.
றிப்பாளனின் எதிேரயி ந்த ேகாப்ைபயிேல நல்ல ம ைவக் ெகாண் வந்
ஜபாரக் ஊற்றினான். ம வின் ஊேட, தன் ைடய அ ைமயான ைவர
ேமாதிரெமான்ைற ந வ விட்டான் உமார். காதிையப் பார்த் “தங்கள்
ெசாற்கெளல்லாம் ெபான் ெமாழிகள்” என் உமார் றினான்.
ட்டத்தினர் வியப் ட ம் மகிழ்ச்சி ட ம் இந்த நிகழ்ச்சிகைளக் கண்
ெகாண் ந்தார்கள். அங்ேக ஓர் ஆ ம் ெபாம்ைமேபால அந்தக் காதியாகிய
நீதிபதி விளங்கினார். தி மணம் ந் “உங்கள் அைனவரின் சாட்சியாக
இன் இந்தப்ெபண்ைண நான் தி மணம் ெசய் ெகாண் க்கிேறன். மறந்
விடாதீர்கள். வி ந் காத்தி க்கிற . ழல் வாத்தியம் வாசி ங்கள்! வி ந்
சாப்பி ங்கள்!” என் உமார் எல்ேலாைர ம் ேகட் க் ெகாண்டான்.
எ ந் ெசன் , வராந்தா ஓரமாக நின் ெத ைவப் பார்த்தான். அங்ேக
எரி ம் விளக் களின் பிரகாசமான ெவளிச்சத்திேல இ க் ம் ஏைழ
மக்கைள ம், பிச்ைசக்காரர்கைள ம் ழந்ைதகைள ம் ட் கைள ம்
கண்டான். ழல் வாசிப்பவன் காதல் கீதம் ஒன்ைற அ ைமயான ராகத்திேல
ஆலாபனம் ெசய்தான். உமார் அங்ேக யி ந்த அைனவைர ம் ேநாக்கி,
“நன்றாக உண் ங்கள்! உண் வதற் ப் ேபா மான அள ேகக் கள்
இல்லாமல் இ ந்தால், ேகக் க் கிடங்கிலி ப்பைவகள் அைனத்ைத ேம உண்
வி ங்கள். சர்பத் ம், ம ம், மாமிச ம் அரிசிக் ம் எல்லாம் வயி
நிைறய உண் ங்கள். மகிழ்ச்சிக் ெகாள் ங்கள். மகிழ்ச்சியில்லாதவர்
யா ேம இங் இ க்கக் டா . அப்ப யாராவ இ க்கிறீர்களா?” என்
ேகட்டான். “இல்ைல! இல்ைல! அல்லாவின் அ ளால் எல்ேலா ம் இன்பமாகேவ
இ க்கிேறாம்!” என் பதில் ரல்கள் பலப்பல ஒலித்தன.
உமா க் மகிழ்ச்சி ெபாங்கிய . “எல்லா ம் மட்டற்ற மகிழ்ச்சியைடய
ேவண் ம். என் அன் க் ரிய யாஸ்மிைய நான் அைட ம் இந்தத் தி மண
நன்னாளிேல யாவ ம் இன்பமாக இ க்க ேவண் ம்!” என் வி ம்பினான்.
அவன் பார்ைவ பக்கத்திேல, இ ந்த கணக்கனின் ைககளிேல இ ந்த பணப்
ெபட் யின் ேமல் வி ந்த . “அந்தப் பணப்ெபட் ைய ெவளிேய க்கிெயறி!”
என்றான்.
“தைலவேர! இ பணப்ெபட் ” என்றான் அவன்.
“ெதரி மடா ெதரி ம் ! இந்தப் பணம் ேபானால் எனக்ெகன்ன பணமா
இல்ைல. என்ைனப்ேபால் பணக்காரன் எவனடா இ க்கிறான்? இன்ப
ெசார்க்கத்தின் ம ைவ த் விட்ட என்ைனக் காட் ம் எவனடா
பணக்காரன் இ க்கிறான்? என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட பணப் ெபட் ையப்
பறித் ேமேலயி ந்தவா திறந் ெத விேல ெகாட் னான். ஏைழக ம்
பிச்ைசக்காரர்க ம், ழந்ைதக ம், ட் க ம், ஆடவ ம், ெபண் ம்,
இைளஞர்க ம் தியவர்க ம் எல்ேலா ம் வி ந்த ெபான் நாணயங்களின்
ேமேல வி ந் வி ந் ெபா க்கினார்கள். வயிறாற உண்டறியாத அந்த
வ ைமயாளர் ட்டம் அன் வயிறாற உண்ட டன் மின் ம் ெபாற்கா க ம்
கிைடத்த மிக்க மகிழ்ச்சியிேல ஆ ப்பா க் ெகாண் ெசன்ற . இவ்வா சீ ம்
சிறப் ம் பாட் , த் ம் ேகளிக்ைக ம் ேவ க்ைக மாக உமார் கயாம்-யாஸ்மி
தி மணம் நைடெபற் ந்த ;
 23. இதயந்தாங்காத இன்ப ேவதைன

உமார் யாஸ்மிையத் தன் ைடய ைககளிேல க்கிக் ெகாண்டான். அவள்

ேநாயினால் ந ங்கிக் ெகாண்ேட அவ ைடய க த்ைதக் கட் ப்
பி த் க்ெகாண்டாள். அவைள அப்ப ேய ெத க் க் ெகாண் வந்தான்.
அங்ேக தயாராகக் காத்தி ந்த பல்லக்கின் உள்ேள, விரித்தி ந்த பஞ்
ெமத்ைதயிேல ெம வாக அவைள ைவத்தான். அமீர் அஜீஸ் என்ற உமாரின்
நண்பனிடமி ந் , தற்சமயத்திற்காக வாங்கப்பட்ட பல்லக் அ . அதற் க்
காவ க் இரண் வீரர்கைள ம் அமீர் அஜீஸ் அ ப்பியி ந்தார்.
“என் அ ைம மணப் ெபண்ேண! இனி நீ என்ெறன் ம் என் ைடய
ைககளிேலேய இ ப்பாய்!” என் அவள் காதில் மட் ம் வி ம்ப யாக உமார்
றினான்.
பா காப் வீரர்கள் பல்லக் த் திைரகைள இ த் னார்கள்.
அ வைரயில் அனாைதயாகக் கிடந்த யாஸ்மிேயா ஒன்றாக வாழ்ந்த பிச்ைசக்
காரர்கள் எல்லா ம் விலகி வழிவிட்டார்கள்.
“அல்லாவின் கழ் நிைலப்பதாக! ெபான் நாணயங்கைள அள்ளி வழங் ம்
அ ளாளன்; அறிவாளன் கழ் ஓங் வதாக!” “ டாரம ப்பவன் கழ்
வளர்வதாக!” என் வாழ்த்தினார்கள்.
“இந்த மணமக்கள் வாழ்வில் இன்பம் நிைறவதாக!” என் வினார்கள்.
ட்டத்ைத விலக்கிக்ெகாண் ஓ வந்த ஒ சி மி தன் ைகயில் இ ந்த
ைடயில் நிைறந்தி ந்த ேராஜாப் இதழ்கைள உமாரின் திைரயின் மீ
ெகாட் னாள்.
“தைலவேர! நாங்கள் எங் ெசல்ல ேவண் ம்? கட்டைளக் க்
காத்தி க்கிேறாம்!” என் வீரன் ஒ வன் ேகட்டான்.
“அங்கா ச் சந்ைதக் ெசல்” என் ஆைணயிட்டான் உமார்.
“அங்கா இந்ேநரம் டப்பட் க் ேம? பிற்பகல் ெதா ைகக் ப் பிற
அைடத் வி வ வழக்கமாயிற்ேற!”
“இ க்கட் ம்! நீ அங்ேக ெசல்! விைரந் ெசல்!” என் மீண் ம் றினான்
உமார்.
கரிய நிற ைடய அ ைமகள் பல்லக்ைகத் க்கினார்கள். பல்லக்
நகர்ந்த . அதன் பக்கத்திேலேய திைரைய ெமல்ல நகர்த்திக் ெகாண்
ெசன்றான் உமார். பா காப் வீரர்க ம் உடன் நடந்தார்கள். அந்த வீரர்களில்
ஒ வன் ஜபாரக்கிடம் ெம வாக, “உங்கள் தைலவர் மயக்கத்தில்
இ க்கிறாேரா?” என் ேகட்டான். “அவர் த்தி ப்ப ேபான்ற ம ைவ உன்
ஆ ள் வ ேம க்க யா . ேபசாமல் வா!” என் அதட் னான் அந்த
விகடன்.
அங்கா ச் சந்ைதயின் ெத வாசல் அ கிேல, இராவிளக் ெகான் எரிந்
ெகாண் ந்த . அந்த இடத்திேல ஈட் தாங்கிய வீரர்கள் அ வ ம், காவல்
தைலவன் ஒ வ ம் காவல் ெசய் ெகாண் ந்தார்கள். காவல் தைலவன்,
பல்லக்ைக ம், பல்லக் டன் வ ம் அரசாங்க உ ப்பணிந்த பா காப் வீரர்
இ வைர ம், பக்கத்திேல வ ம் உமாைர ம் கண்டான். உமாரின் ேதாற்றத்ைதக்
கண்ட ம் ஏற்பட்ட ஒ மரியாைத ணர்ச்சியால் எதிரில் சடக்ெகன் நின்
சலாம் ைவத்தான்.
“தைலவேர! ேபரரசர் ல்தான் அவர்களின் ஆைணப்ப இந்தக் கத கள்
இர ேநரங்களில் அைடத் ைவக்கப்பட் ள்ளன. இைதத் திறப்பேதா,
கடப்பேதா இயலாத ெசயல்” என் பணிவாக ம், சட்டத்தின் பி ப்ைப விட் க்
ெகா க்காம ம் அந்தக் காவல் தைலவன் றினான்.
“ ல்தான் அவர்களின் அன்ைபப் ெபற்ற எனக் இன்றிர எ ேம
அைடக்கப்படக் டா . நீ இைதத் திறப்பதற் அ மதிப்பதன் அைடயாளமாக
இந்த ேமாதிரத்ைத ைவத் க் ெகாள். சீக்கிரம் கத கைளத் திற!” என்
கட்டைளயிட்டான் உமார்.
“ஆஸ்தான ேசாதிடைர இவ்வள ேநரமா காக்க ைவப்ப ? திற திற!” என்
உ மினான் ஜபாரக்.
காவல் தைலவன், ேமாதிரத்ைதப் ெபற் க் ெகாண் சந்ேதகம் கலந்த
பார்ைவ டன் தைலைய அைசத்தான். வாய்க் ள் த் க் ெகாண்ேட
வாசலின் இரட்ைடக் கத களில் ஒன்ைறத் திறந் விட்டான். தன் ைடய
வீரர்கைள விலகி வி ம்ப றினான். உமா ம், பல்லக் ம் உள்ேள ைழந்தனர்.
பல்லக் க் ப் பின்னா ேய ஒ தா க்காரக் கிழவன் ஒட் க்ெகாண் உள்ேள
ைழந் விட்டான். வீரர்கள் கண் க் ம் கா க் ம் எட்டாத ெதாைல உள்ேள
ைழந்த ம், அந்தத் தா க் காரக் கிழவன், உமாரின் திைரச் ேசணத்ைதப்
பி த் க் ெகாண் , “ வாஜா அவர்கேள, இந்த வழிேய வா ங்கள். இந்த
ஏைழ எலிராக்கின் கைடக் வா ங்கள். பட் த் ணிக ம் பவழக் கற்க ம்
த் ைவர ம் எத்தைனேயா வைககள் என் கைடயில் இ க்கின்றன. தங்கள்
மணப் ெபண்ணின் சிவந்த உதட் க் க் ெபா த்தமான த் ப் பதித்த தங்கப்
ல்லாக் ம் இன் ம் வைக வைகயான நைகக ம் இ க்கின்றன” என்றான்.
அதற் ள்ேள, மற்ெறா தா க்காரன் வந் , “ஏைழகளின் பா காவலேர!
எங்கள் ல்தானின் ேதாழேர! இந்தப் றம் வா ங்கள். ஸீராக்கிற் ைவரக்
கல் க் ம் ப காரத் க் ம் உள்ள ேவ ற் ைம டத் ெதரியா . அவ ைடய
கைடப்ெபா ள்கள் எல்லாம் ேபாலி. எல்லாம் இந்த அெலப்ேபாவிேலேய
ெசய்யப்பட்டைவ. என் கைடக் வா ங்கள். தங்க ல் இைழத்
ெநய்யப்பட்டப் பட் த் ணி வைககள் கட் கட்டாக இ க்கின்றன. பவழம்
பதித்த வண்ணத் ணிகள், டமாஸ்கஸ் பட்டணத்திலி ந் வரவைழக்கப்
பட்டைவ. எத்தைனேயா விதங்கள்” என் அவன் றிக் ெகாண் க் ம்
ெபா ேத இன்ெனா வன் வந் உமாரின் ேசணத்ைதப் பி த் க் ெகாண்டான்.
“தைலவேர! மதவிேராதிகளான இந்த நாய்க டன் ஏன் ேபரம் ெசய்கிறீர்கள்!
அ க் ப் பிண்டங்கேள, எங்கள் தைலவரின் ேதாழியான மங்ைகயின்
ெவள்ளிக் க த் க் ப் ெபா த்தமான ஒளி வீ ம் மணிக் கற்கள் ேவண் ம்
என்ப் உங்கட் த் ெதரியவில்ைலயா? ஒ ங்கள்! ஒ ங்கள்! தைலவேர!
உண்ைமயான மத நம்பிக்ைக ைடயவ ம், ைசயத்தின் ேபர மாகிய என்
கைடக் அ ள் ர்ந் வ ைக ரி ங்கள். அழகான ெபா ள்கள்
அைனத் ம் தங்கள் வி ப்பப்ப வாங்கிக் ெகாள்ளலாம்” என் , திைரைய
இ த்தான்.
“இ ட் ல் வழி மறிக் ம் டர்கேள! உங்களிடம் எல்லாப் ெபா ள்கைள ம்
நான் வாங்கிக் ெகாள்கிேறன். ஆனால், அவற்றின் விைலைய ல்தான்
அவர்கேள ெகா ப்பார்கள். ெதரிகிறதா? இந்த இர மீண் ம்
வரப்ேபாவதில்ைல. உம் கைடகைள எல்லாம் திற ங்கள்” என் உமார் அவசரப்
ப த்தினான்.
அன் இர , ஒவ்ெவா மணி ேநர ம் ஒவ்ெவா நிமிடமாகப் பறந்த .
ேகாைடக் காலமாக ம், க்கமாக ம் இ ந்ததால், உமார் தன் டார வாசலில்
ப க் ைகையப் ேபாட் ந்தான். யாஸ்மி அதில் சாய்ந் கிடந்தாள். அ கிேல
ப த்தி ந்த உமார் அவ ைடய ந்தலின் கற்ைறயின் ைடேய தன் விரல்கைள
ைழத் ேகாதிவிட்டான். நீண்ட நாைளக் ப் பிற இப்ெபா தான்
அவ க் ம ப உயிர் வந்த ேபாலி ந்த . அன்ைறய இர அ த்தம்
நிைறந்ததாக இ ந்த . கடந்த ன் ஆண் களின் ன்பப் ெபா கள்
எல்லாம் ெதாைலந் ேபாய் விட்டன. கடலின் ேமல் ேதான்றிய தீய ேதாற்றம்
கட க் ள்ேளேய மீண் ம் மைறந்த . ேபால், அந்த நாட்கள் மைறந் ேபாய்
விட்டன. விண்மீன் ெவளிச்சத்தின் ஒளிப்ெப க் , அவன கில் இ ந்த
யாஸ்மியின் சிவந்த ைககைளக் ேகா ட் க் காண்பித் க் ெகாண் ந்த .
அவள் ச் வி ம்ேபாெதல்லாம் அவள் ேமல் ேபார்ைவ ஏறி இறங்கிக்
ெகாண் ந்த . ெவளியிேல, மணல் ெவளியில் ைளத்தி ந்த பச்ைசப்
ண் களின் காய்ந்த வாசைன காற்ேறா காற்றாகக் கலந் வந்
ெகாண் ந்த .
 “அன்ேப, இனி ம் ங்காமல் இ க்கிறாேய” என் உமார் யாஸ்மிையக்
ேகட்டான்.
“எனக் மகிழ்ச்சி ெபா க்க யவில்ைல. அ உடைலத்
ன் த் கிற . என் இன்பத்தின் அளைவ எண்ணிப் பார்த் க்
ெகாண் க்கிேறன். அ தவறானதா?” என் யாஸ்மி ேசாகம் ெபா ந்திய
ன் வ டன் ேகட்டாள்.
“அ தவறாக இ ந்தால், நான் ெப ம் பாவியாக இ க்க ேவண் ம்!”
என்றான் உமார்.
யாஸ்மி தன் விரல்களால் உமார் உத கைள னாள். “உஷ் அப்ப ச்
ெசால்லாதீர்கள். எனக் ப் பயமாக இ க்கிற . உங்கள் அன்ைப நிைனத்
ஏங்கி ஏங்கி நட்சத்திரங்கள் ேதான்றியதிலி ந் மைற ம் வைர காத்தி ந் ம்,
பார்த் க் ெகாண்ேட நடந் மாய் கழித்த இர கள் எத்தைனேயா! இப்ெபா
நம் காதல் ேைநிவறி விட்ட . இனி. இனிேமல், தங்கைளப் பிரிந்தி ப்பெதன்ப
என்றால் நிைனக்கக் ட யவில்ைல. அப்ப ப் பிரிந் விட்டால் அைதப்ேபால்
ெகா ைமயான ேவறில்ைல. தங்கைளப் பிரிந் வி ம்ப மீண் ம் எ ம்
ேநரி ேமா என் எனக் ப் பயமாக இ க்கிற . மிகப் மிகப் பயமாக
இ க்கிற .”
“பயப்படாேத! நாம் இ வ ேம, நிசாப் க் ச் ெசன் விண்மீன் வீட் ேல
ேபாய் இ ப்ேபாம். நான், ல்தானிடம் அ மதி வாங்கிக் ெகாண் வ கிேறன்.”
“தங்களால் அ யாதா என்ன? தங்க க் ள்ள சக்திைய நான் மறந்
விட்ேடேன. ஆமாம்! எனக்காக அங்கா யிேல எத்தைன எத்தைன ெபா ள்
வாங்கி விட் ர்கள்! அப்ப யானால் இனிேமல் நான் பிச்ைசக்காரியில்ைல;
அல்லவா?”
“நீ என் ைடய உயிர். ன் வ டங்களாக என் ஆவி ேநாய்ப் பட் ந்த .
இப்ெபா தான் என் ேநாய் தீர்ந்த .
“நிைனத் ப் பார்த்தாேல நம் வாழ்க்ைக ெப ம் அதிசயமாக இ க்கிற !
இல்ைலயா? எத்தைனேயா தடைவ நான் இைத எண்ணிெயண்ணி
ஆச்சரியப்பட் க்கிேறன். தலில் த்தகக் கைட வீதியில் தங்கைளக் கண்ட
ெபா ேத காதல் ெகாண் விட்ேடன்.
பிற , தங்கைளத் தவிர ேவ எைத ம் ெபா ட்ப த்தாத மன தி
ெபற்ேறன். தங்கள் அ கில் இ ப்பேத ேபரின்பம் என் நிைனத்ேதன். ஏேதா
மாய லகில் இ ப்ப ேபால் மகிழ்ந்ேதன். தங்கைளப் பிரிந்தி ந்தெபா என்
உடலின் ஒவ்ேவார் அங்க ம் ேவதைனப்பட் க் ெகாண் ந்த .”
 “இப்ெபா எல்லாம் ேபாய் விட்ட . அப்ப த்தாேன?” என் த்தான்
உமார்.
“ஆம்! ன்பம் எல்லாம் ேபாய் விட்ட . ஆனால், உடல் வலி ேபாகவில்ைலேய!”
“என்ன,” என் தி க்கிட்டப உமார் தைலையத் க்கினான். கிழக்கில்,
இ ட் ன் நிறம் மாறிக்ெகாண் ந்த . “கண்ேண நீ என்ன ெசான்னாய்! பார்,
இர ந் பகல் ேதான் கிற .
இர வ ம் உறங்காமல் இ ந் விட்ேடாேம, வ ந்தாேத! இ நமக்
வி காலம். இன்ைறய வி ேபால் என்ைறய வி ம் இ க்கப் ேபாவதில்ைல.
“ஆம்! இ க்கப் ேபாவதில்ைல!” என் ெசால்லி அவள் சிரித்தாள்! அ
என்ன சிரிப் ?
“இேதா, ல்தான் டாரத்தில் மணிய த் விட்டார்கள். இப்ெபா , நான்
ளித் க் காைலக்கடன்கைள த் க் ெகாண் ல்தாைனப் ேபாய் பார்க்க
ேவண் ம். அவரிடம் நாம் ஊர் தி ம் வதற் அ மதி வாங்கிக் ெகாண்
வரேவண் ம்; யாஸ்மி!”
“ேபாய் அ மதி ெபற் க்ெகாண் விைரவில் வா ங்கள்! ஒ சிறி ேநரேம
தங்கைளப் பிரிவெதன்றா ம் எனக் ப் ெபா க்க யா . ஆகேவ, விைரவில்
தி ம்பி வா ங்கள்!” என் யாஸ்மி விைட ெகா த்தாள்.
ஆனால் அவள் ெகா த்த விைட ஜன்மாந்திர விைட ேபாலத் ேதான்றிய .
 24. ேபகம் ெபாற்சித்திர ம் பினமாகிப் ேபான ேவ

ல்தான் மாலி ா அவர்கள், அவன் ெசல்வதற் அ மதியளித் விட்டார்.

அவ ைடய காதல் ெநஞ்சில் களிப் நிைறந்தி ந்த . பயணத்திற் ப்
பா காப் வீரர்கைளத் ெதரிந்ெத த் க் ெகாண்டான். அ ைமகள்
அவ ைடய சாமான்கைள ட்ைடக் கட் னார்கள். இரண்
திைரக க்கிைடேய கட் ப் ெபா த்தப்படக் ய ைறயிேல டப்பட்ட ஒ
பிரம் த் ெதாட் ல் ஒன்ைற வாங்கினான். அதிேல யாஸ்மிையப் ப க்க
ைவத் க் ெகாள்ளலாம். ஜபாரக்கிற்காக ஒ திய க ைத வாங்கினான்.
“ஜபராக், தி ம்ப ம் பிச்ைச ெய க்கேவ ேவண் யதில்ைல” என் ெசால்லி
சிரித்தான்.
அந்தக் ன விகடன் அவைனக் கலவரத்ேதா பார்த்தான். “தைலவேர! ஒ
விஷயம் தங்க க் எச்சரிக்க வி ம் கிேறன். தாங்கள் மிக ம் பல ள்ளவர்.
ஆனால், யாஸ்மி மிகப் பலவீனமாக இ க்கிறாள். மகிழ்ச்சிையத் தாங்க
யாத அள பலவீனமாக இ க்கிறாள்” என்றான்.
“நீ ஒ த்தி ள்ள ட்டாள்!”
“இல்ைல, அங்கஹlனன்! ேவதைனைய அ பவித்தி ந்த என்ைனப்
ேபான்றவர்க க் த்தான் ஒ ெபண்ணின் உணர்ச்சிகள் ெதரி ம்!” என்
ெசான்னான் ஜபாரக்.
பிற்பகலில், உமாைர வழிய ப் வதற்காக ெபரிய அமீர்கள் வந்
ேசர்ந்தார்கள். ளிர்ச்சியான மாைல ேநரத்திேல ஜபாரக் தன் க ைதயின்ேமல்
ஏறி வழிகாட் க் ெகாண் ன் ெசல்ல உமாரின் பயணம் ெதாடங்கிய .
அன் இர யாஸ்மிக் க் ளிர் பி த் க் ெகாண்ட . அைதத் ெதாடர்ந்
காய்ச்சல் வந்த . அவள் எந்தவிதமான உணைவ ம் ஏறிட் ப் பார்க்கவில்ைல.
ஆவேலா உமார் அ கில் வந்தெபா அவள் ன்சிரிப் டன் இ ந்தாள்.
“நான் மிக அதிகமான மகிழ்ச்சிைய அைடந் விட்ேடன்! இனி அ
நிச்சயமாகப் ேபாய்வி ம்” என்றாள்.
இரண்டாவ நாள் இர . அவர்கள் எபிேரட்ஸ் ஆற்றங்கைரயிேல தங்கள்
டாரத்ைத அைமத்தார்கள். அ த்த நாள் காைலயில் பிரயாணிக க்காக
விடப்ப ம் மிதப் த் ேதாணிகளிேல ஆற்ைறக் கடந் ெசல்லேவண் ம். யாஸ்மி
டாரத்திற் ள்ேள, ஏெழட் ப் ேபார்ைவகளால் டப்பட் க் கிடந்தாள்.
அவ ைடய கன்னங்களில் மகிழ்ச்சிெயாளி பாய்ந் விளங்கிய . உமார்
டாரத்திற் ள்ேள நைடயிட் க் ெகாண் ந்தாள். அவள் ெசன்ற
திைசெயல்லாம் அவள் கண்க ம் ெசன்றன. ஆனால், க த்ைத மட் ம்
அவளால் தி ப்ப யவில்ைல.
“நான் பாக்கியமில்லாத மைனவி, என் கணவ க் த் ெதாண் ெசய்ய
ேவண் யதி க்க, எனக் த் தாங்கள் பணிவிைட ெசய் ம்ப யான நிைலயில்
இ க்கிேறன். என் தி மணத்திற்காக வாங்கிய விைல யர்ந்த சில
சாமான்கைளப் பார்க்கலாமா?” என் ேகட்டாள் பிரைமேயா .
அவைளச் சந்ேதாஷப்ப த் வதக்◌ாக, ேவைல ெசய்யப் ெபற்ற
ெபான்னாைடகைள ம், த் ப் பதித்த ேமலாைடகைள ம் எ த் க்
காட் னான். தன்ைன மறந்தவளாக அவள் அவற்ைற விரல்களால் தடவித்
தடவிப் பார்த்தாள். ஒற்ைற நீலமணிக்கல் பதித்த ெவள்ளித்
தைல ெயான்ைற ெய த் க் காண்பித்தான். “ஆ! இ மிக அழகாக
இ க்கிற . நாைளக் காைலயில் எ ந் தைலவாரிக் ெகாண் இந்த ைய
நான் அணிந் ெகாள்ேவன். பிற ஒ நாள் நாம் ஆற்றங்கைர அரண்மைனயில்
இந்த இடத்தில் அல்ல. நம் ைடய ெசாந்த அரண்மைனயில்ெவண்ைமயான
அன்னங்கள் நீந்திச் ெசல் ம் அழகான ஆற்றங்கைரயில் உள்ள நம் ெசாந்த
அரண்மைனயில் இ ப்ேபாம், அல்லவா?”
இப்ப ப் ேபசிக் ெகாண் ந்த யாஸ்மி தி ெரன் ஜன்னி கண்டவள்ேபால்
பிதற்றத் ெதாடங்கினாள். ேநாயின் க ைம அதிகமாகிய . அவ ைடய
கண்கள் இ ண்டன. உமார் பயந் ஜபாரக்ைக அைழத்தான். அவன் வந்
பார்த்த டேனேய கத்ைதத் தி ப்பிக் ெகாண்டான்.
“பிேளக் வியாதி (ெகாள்ைளேநாய்) ேபால் ேதான் கிற ” என்றான் ஜபாரக்.
“இல்ைல. அ ஒ விதமான காய்ச்சல். கட ைளப் பிரார்த்திப்ேபாம்!
ெபா வி வதற் ன் வியாதி நின் ேபா ம்ப ேவண் ேவாம்” என்றான்
உமார்.
“ெதா வைதத் தவிர ேவ எ ம் ெசய்வதற்கில்ைல!” என் த்தான்
விகடன்.
ளிர் நீங் வதற்காக ஜபாரக் டாரத்ைதச் ற்றி ெந ப் எரிக்கப் ெபற்ற .
ணியினால் ஆன டாரச் வர்களில் ெந ப்பின் ெசவ்ெவாளிப்பட்
விளங்கிக்ெகாண் ந்த . யாஸ்மி ேவதைனயால் னகிக்ெகாண்
பக்கத் க் ப் பக்கம் ரண் க் ெகாண் ந்தாள். பக்கத்தில் உமார்
மண் யிட் க் ெகாண் ப்ப ம், டாரத்தின் ஒ ைலயிேல ஜபாரக் உட்
கார்ந் ெகாண் கட ளின் னிதமான ெபயர்கைளெயல்லாம் உச்சரித் க்
ெகாண் இ ப்பெதல்லாம் அவள் அறிவதற் அப்பாற்பட்ட
விஷயங்களாகிவிட்டன. ெந ப் அமர்ந் சாம்பலாகி விட்ட . டாரத் ச்
வர்களில் ஆ ஒளி வீசிக்ெகாண் ந்த ெசந்நிற ம் மைறந் விட்ட .
 தி ெரன் உமார் ஜபாரக்ைக அைழத்தான். “விளக் ைள ஏற் . அவள்
ேபசிவிட்டாள். இேதா என்ைனத் ெதாட் க் ெகாண் க்கிறாள் காய்ச்சல்
விட் விட்ட ” என்றான். விளக்ைகப் பி த் க்ெகாண் அவர்கள் அ கிேல
வந் நின்றான் ஜபாரக், யாஸ்மிையக் கவனித்தான். அவள் அைசயாமல்
ப த்தி ந்தாள். அவ ைடய கண்கள் யி ந்தன. அவ ைடய ஒ ைக
உமாரின் க த்ைதத் ெதாட் க் ெகாண் ந்த . அவள் உத கள் அைசந்
ெகாண் ந்தன.
“என் உயிேர! என் உயிேர!” அைச ம் உத களிலி ந் வந்த ெசாற்கள்
நின்றன. அவள் க த்ைதத் தி ப்பிக் ெகாண்டாள். ஜபாரக் விளக்ைகப்
பி த்தப நின் ெகாண் ந்தான். உமார் அவைளக் கவனித் க்
ெகாண் ப்பதாக அவன் நிைனத்தான். யாஸ்மி, ச் வி வைத
நி த்திவிட்டாள். ஆனால் உமார் அவைளேய கவனித் க் ெகாண் ப்ப
அவ க் என்னேவா மாதிரியி ந்த . விளக்ைகக் கீேழ ைவத் விட் ,
உமாரின் ேதாள்கைளத் ெதாட்டான்.
உமாரி ைடய ஆட்கள் எல்ேலா ம் டாரத்திற் ெவளிேய
உட்கார்ந்தி ந்தார்கள். தி ெரன் எ ந்த காற் சிையக் கிளப்பி
திைரயிட் ெகாண் ந்த . அந்தத் சித் திைரயின் ஊேட ரியன் ஒளி
வீசிக் ெகாண் ந்த . ஜபாரக் உள் ம் ற ம் வ வ ம் ேபாவ மாக
இ ந்தான். உமாரின் நிைலைய ெவளிேய யி ப்பவர்க க் எ த் ச்
ெசால்லிக் ெகாண் ந்தான். “அவர் இன் ம் ேபசமாட்ேடன் என்கிறார்.
அவ ைடய ய கண்களில் பன்னீர் ஊற்றிக் ெகாண் க்கிறார்”.
“அவள் என்ன பிேளக் ேநாயினால்தாேன இறந் ேபானாள்!” என் ஒ
சிப்பாய் ேகட்டான்.
“அவள் இறந் ேபானாள் என்ப அவ க் த் ெதரிந் விட்ட .
இல்லாவிட்டால், தி மண நைககெளல்லாம் எ த் அவ க் அணிவித் க்
ெகாண் ப்பாரா?” என் ஜபாரக் அவர்க க் க் றினான்.
“ஆைடகைளக் கிழித் க் ெகாண் , வ த்திய தால்தான் சாகக்
ெகா த்தவ க் நிம்மதி ஏற்ப ம்.” என்றான் ஒ வன்.
“அெதல்லாம் அ விட்டார். இனி அவர் அழப் ேபாவதில்ைல. மைழ
ெபய்தபின் த்த பாைலவனத் ப் ப்ப்ே◌ால் இ ந்த அவள் அ த்த நாேள
அ பட்ட ேபால் ேபாய்விட்டாள். ெவள்ளிய ப்ேபால அவள் தைரயில்
கிடக்கிறாள். இவ்வள இளைமயான காலத்தில் இறந் ேபா ம்ப ேநர்ந்தேத!”
என் ஜபாரக் வ ந்தினான்.
அந்த மனிதர்கள் சங்கடப்பட் க் ெகாண் ந்தார்கள். பக்கத்திேலயி ந்த
மரத்த யில் ஒ ேமட் ேல ெபரிய ைத யான்ற்ை◌ ெவட்ட ேநர்ந்த ம், சா க்
டாரத்திற் டப்பட்ட அந்தத் ெதாட் ைலத் க்கிவரத் ேநர்ந்த ம்
என் மில்லாத வழக்கமாக அவர்க க் த் ேதான்றிய . சி ெபண்கள்
பிரசவத்தின் ேபா ம் ேநாயினா ம் இறந் ேபாவ எதிர்பார்க்கக் யேத!
தைலயில் அப்ப எ தப்பட் ந்தால் அைத யாரால் மாற்ற ம்? கைரயிேல,
ஆய்த்தமாக இ க் ம் ெதப்பத்ைத அவர்கள் சங்கடத்ேதா பார்த் க்
ெகாண் ந்தார்கள்.
“அவன் பித் ப் பி த்தவன்ேபால் இ க்கிறான்” என் ஒ வன்
வ ந்தினான்.
“இதற் ப் ேபாய் இவ்வள வ ந் கிறாேர! எண்ப ெவள்ளிகள் ெகா த்தால்
பாக்தாதிேல எத்தைனேயா ெபண்கள் வாங்கலாம்!” என்றான் ஒ வன்.
“சீ நாேய! உனக்ெகன்ன ெதரி ம்? காதலின் தன்ைம ம் ஆற்ற ம் உனக்
எப்ப த் ெதரி ம்?” என் ஜபாரக் சீறினான்.
அவன் உள்ேள ெசன் ெந ேநரங்கழித் த் தி ம்பி வந்தான். அ ைமகைள
அைழத் , ன்றின் உச்சியில் ேதாண்டப்பட் ள்ள ைத ழிக் த் ெதாட் ைல
எ த் ச் ெசல் ம்ப றினான்.
“தைலவர், அவைளத் ெதாட் லில் ைவத் , அவ ைடய ெவ மதிப்
ெபா ைள ம் டேவ ைவத் விட்டார். அவ ைடய ைகயாேலேய எல்லாம்
ெசய் விட்டார்.
அவைளப் பிரிந் விட ேவண் ய ேநரம் வந் விட்டெதன் எண் கிறார்.
அவர் கீேழ ப த்தி க்கிறார். சீக்கிரம் ேபாய்த் ெதாட் ைலத் க்கிக்ெகாண்
வா ங்கள், சீக்கிரம்!” என் அ ைமகைள ஏவினான் ஜபாரக்.
ஒட்டகக் காரர்கள், “நாங்கள் பிணத்ைதத் க்கிச் ெசல்ல மாட்ேடாம்,
மிதப் த் ேதாணியி ம் ஏற்றமாட்டார்கள்” என் கத்தினார்கள்.
“ ைத ழிக் த்தான் க்கிச் ெசல்லேவண் ம். பயணத்திற்கல்ல,
ைத ழிதான் ஏற்ெகனேவ ேதாண்டப் ெபற்றி க்கிறேத! சீக்கிரம்!” என்றான்
ஜபாரக்.
பயந் ெகாண் ந்த அவர்கைள விரட் ய த் , பிணத் ெதாட் ைலத்
க் ம்ப ெசய்தான். அவர்கள் பயத் ட ம் அவசரமாக ம், ேமட் ன்ேமல்
அந்தக் கனமான ெதாட் ைலத் க்கிச் ெசன்றார்கள். ெம வாகக் கீேழ
இறங்கிப் ைத ழிக் ள்ேள ைவத் விட் , மண்ைண வாரிக் ெகாட்
னார்கள். அதன் ேமல் ஏற்ெகனேவ ேசர்த் ைவத்தி ந்த கற்கைளக்
வித் ைவத் விட் ேவகேவகமாகக் டாரத்ைத ேநாக்கி ஓ வந்தார்கள்.
ஒட்டகக் காரர்கள் தங்க ைடய ட்ைட ச் கைள ம் சாமான்கைள ம்
ஒட்டகங்களிேல ஏற்றிக்ெகாண் ந்தார்கள். சிப்பாய்கள் திைரகளிேல
ேசணம் ட் த் தயாராக நின்றார்கள்.
“தைலவேர! எல்லா ேவைல ம் ந் ஆயத்தமாக நிற்கிேறாம்.
றப்படேவண் ய தான்” என் உமாைர ேநாக்கி ஜபாரக் றினான்.
வாயில் வழியாக ெவளியில் வந்த உமாரின் தைலப்பாைகயின் வால் னி
அவ ைடய வாயிதழ்களில் ஊேட பறந் வந் சிக்கிக் ெகாண்ட . ெவளியில்
ழன் ெகாண் க் ம் சிக் காற்ைற ம் ஓ க்ெகாண் க் ம் ஆற்றின்
கலங்கிய நீைர ம் சிறி ேநரம் பார்த் க் ெகாண் நின்றான். றப்ப வதற் த்
தயாராக நின்ற அந்த மனிதர்கைளப் பார்த் ,
“இந்தக் டாரத்ைதக் ெகா த்தி வி ங்கள். உங்களிடம் உள்ள
ெபா ள்கைள நீங்கேள ைவத் க் ெகாள் ங்கள். எங்காவ ஓ த்
ெதாைல ங்கள் மீண் ம் என் கன் ன்ேன உங்கள் கத்ைதக் காட்டாதீர்கள்.
மீண் ம் நீங்கள் என் ன்ேன வ வீர்களானால், உங்கள் கங்கள் என்
நிைன கைளக் கிளறிவி ம். அைத என்னால் ெபா க்க யா .
ேபாய்வி ங்கள்!” என்றான்.
“தைலவேர!” என் ஜபாரக் ம த் க் ற ன் வந்தான்.
“உன்ைன ம்தான். நீ ம் ேபாய்வி . இந்த இடத்தில் பிேளக் வியாதி
(ெகாள்ைள ேநாய்) இ க்கிறெதன்ப உனக் த் ெதரியவில்ைலயா? ேபா! ேபா”
என் விரட் னான்.
மிதப் த் ேதாணி ஆற்ைறக் கடந் ெசன்ற . உமார் அதிலி ந்
கவனித்தான். மனிதர்க ம், ஒட்டகங்க ம், மி கங்க ம் கண் க்
மைறந் விட்டார்கள். அவன் தங்கியி ந்த டாரம் எரி ம் ைக மட் ம்
கண் க் த் ெதரிந்த . வைளயம் வைளயமாக எ ந்த அந்தப் ைக,
பாைலவனத் த் சித் திைரைய இ ளச் ெசய்த . கதிரவன் உச்சிக்
ஏறிய ம் அ ம் மைறந் விட்ட .
கதிரவன் ஒ ெபரிய விளக் ேபாலத் தைலக் ேமேல ெதாங்கிக்
ெகாண் ந்த . அைதச் ற்றி ேமகங்கள் வானத்ைத அலங்கரிக் ம்
ெகா கள் ேபால விளங்கின. ஆற்றின் இ ற ம் ெதரிந்த சாம்பல் நிறமான
மணல்ெவளி ஒேர ெவட்டெவளியாக, ஒன் மில்லாத தன்ைம டன்
காட்சியளித்த .
கண் க்ெகட் ய ரம் வைரயிேல எ ம் இல்ைல. அவ டன் ட வந்த
ட்டம் ெவட்ட ெவளியிேல கலந் மைறந் விட்ட . டாரத்ைத எரித் ச்
சாம்பலாக்கிய ெந ப் அவன் உள்ளத்திேல, உடலிேல எரிந் ெகாண் ந்த .
 ஆற்றின் அக்கைர ேசர்ந்த ம், உமார் தண்ணிர் ப்பதற்காக
ஆற்றிற் ள்ேள இறங்கப் ேபானான். டேவ வந்த ஜபாரக் அவன் ேதாள்கைளப்
பி த் நி த்தினான். “தைலவேர! அ ஆ ! இறங்காதீர்கள்! சா
ேநரிடலாம்!” என் த த்தான்.
இறங்கிய அவன் கால்கைள அ த் த் தள்ளிக் ெகாண் அந்த ஆ
ெப க்ெக த்ேதா ய . கைரேயாரத் க் களிமண் சி சி ண் களாக
ஓ ம் நீரில் வி ந் கைரந் மைறந் ெகாண் ந்த . கைரக் இ த்
வரப்பட்ட உமார். தைரயிேல உட்கார்ந் ெகாண் ஓ ம் ெவள்ளத்ைத உற்
ேநாக்கிக் ெகாண் ந்தான். அந்தச் சமயத்திேல ஒட்டகச் சாரியின்
மணிேயாைச அவன் கா களிேல ஒலித்த . கைரயில் இ ந்த தங் ம்
இடத்தில் அந்தப் திய வியாபாரிகளின் ட்டம் வந் காமிட்ட . மிதப் த்
ேதாணி மீண் ம் ஆற்ைறக் கடந் ெசல்லத் ெதாடங்கிய . திய மனிதர்கள்
தங்கள் திைரகைள நீர் ப்பதற்காக ஆற் க் க் ெகாண் வந்தார்கள்.
“இல்ைல, இ பிேளக் ேநாய் அல்ல. இவ க் க் காய்ச்சேலயில்ைல. ேநாய்
இவர் உடம்பிேல இல்ைல; மனதிேலதான் இ க்கிற . இவ்வள ரம் கவைலப்
ப வாெரன் நான் எதிர்பார்க்கவில்ைல. ஏதாவ இவ க் ச் சாப்பிடக்
ெகா க்க ேவண் ம். தங்களிடம் ஏதாவ இ க்கிறதா?” என் அ கிலி ந்த
யா டேனா ேபசிக் ெகாண் ந்த ஜபாரக் ேகட்டான்.
அப்ெபா இன்ெனா மனிதன் அ கிேல வந்தான். உமாரின் ைகயில் ஒ
கனத்த வைளையக் ெகா த்தான். அதிேல இரத்தம் ேபால் சிவந்த
நிற ைடய திராட்ைச ம ைவ ஊற்றினான். “ஆற் நீர் நல்லதல்ல; இ மிக
மிக நல்ல . ங்கள்” என் றினான். அந்தக் ரல் எங்ேகா ன் ேகட்ட
ரல் ேபால் இ ந்த . ஆம்! அ வியாபாரி அக்ேராேனாஸின் ரல்தான்.
அக்ேராேனாஸின் ைக, வைளையப் பி த் உமாரின் உதட்ட கிேல
நகர்த்திய . உமார் சிறி த்தான். இப்ப ேய வைள காலியா ம் வைர
த்தான். அவன் க்கக் க்க அக்ேராேனாஸ்
ஊற்றிக்ெகாண்ேடயி ந்தான். அவன் ஊற்ற ஊற்ற உமார் த் க் ெகாண்ேட
யி ந்தான்.
பிற இன் ம் சிறி த்தான். அந்த ம ெகட் யாக ம் நல்ல மணம்
ெபா ந்தியதாக ம் இ ந்த . உமாரின் ைளயில் எரிந் ெகாண் ந்த
ெந ப்ைபத் தணித்த .
 25. எ தினப தான் எ ம் நடக் ம்!

ெகாரசான் பாைதயிேல, ர் ஸ்தான் மைலப்பிரேதசத்தின் வழியாக அந்த

ஒட்டச்சாரி ெசன் ெகாண் ந்த . ஒட்டகங்களின் மணிேயாைச
இைடவிடா ஒலித் க் ெகாண் க்க அந்தப் பயணம் ெதாடர்ந்
நடந் ெகாண் ந்த . கதிரவனின் ெவப்பத் டன், மண்ணிலி ந் கிளம்பிய
ம் ஆட்கைள அயரச் ெசய் ெகாண் ந்த . ஒ மட்டக் திைரயில்
ெசன் ெகாண் ந்த உமார் அைர ைறயாகத் ங்கிவி ந் ெகாண்ேட
ெசன்றான்.
இர ேநரத்தில் க்கம் வராத ெபா , அவன் அக்ேராேனாசிடமி ந்
ம ைவ வாங்கிக் ப்பான். காவல்காரர்க டன் ெசன்
ேபசிக்ெகாண் ப்பான். இவைனப் ைபத்தியம் என் எண்ணிக்ெகாண் ந்த
அவர்கள், மிக மரியாைதயாகப் பதில் ெசால் வார்கள். ேபசிக்ெகாண் க்க
வாய்ப்பில்லாத ேநரங்களிேல, ரத்திேல ஆற்றங்கைர ேமட் ேல அடக்கமாகிக்
கிடக் ம் யாஸ்மியின் நிைன - ைத ழியிேல க்காட் த் ணி டன்
ப்ேபால் கிடக் ம் அந்த அன் ைடயாளின் ேதாற்றம் அவன் உள்ளத்திேல
உ வா ம். அந்த எண்ணம் ேதான்றிய டேன இதயத்திேல ெந ப் எரியத்
ெதாடங்கிவி ம். அந்த ெந ப்ைப அைணப்பதற்காக அவன் ம ச்சா யின்
அ கிேல ெசன் சிறி ேநரத்திற்ெகா ைறயாக விட் விட் க்
த் ெகாண்ேடயி ப்பான். சமயா சமயங்களில் ஏற்ப ம் மனக்கவைலக்
ம ேவ மாற் ம ந்தாகப் பயன்பட்ட அவ க் .
“அவர் த் க் த் மிக ம்,ெமலிந் ேபாய்விட்டார்” என் ஜபாரக்
அக்ேராேனாசிடம் வான். “தாகத்ேதா இ ப்பைத காட் ம் ப்ப
நல்ல ” என் அக்ேராேனாஸ் பதில் வான்.
“ஆனால், நாைளக் என்ன ெசய்வ ? அைதத் ெதாடர்ந் வ ம்
நாட்க க்ெகல்லாம் வழி என்ன?”
“அைவ வ ம்ெபா , நாம் அவற்ைறப் பற்றிச் சிந்திக்கலாம். இப்ெபா
அந்தக் கவைல ேதைவயில்ைல”.
இப்ப அவர்கள் ேபசிக்ெகாண் ப்பைதக் ேகட்ட ம் உமார் தன்
இ க்ைகயிலி ந் , எ ந் அவர்கைளக் கவனிப்பான். “ேநற் என்ப ம்
நாைள என்ப ம் இல்லாவிட்டால் வாழ் என்ப எவ்வள நன்றாக ம்
எளியதாக ம் இ க் ம். ேநற் என்பதிேல ேபாடப்பட்ட மறதி என்ற க்கா
ேபாட்டப ேய இ ந்தால், வ ங்காலம் என்பதைன மைறத் க் ெகாண் க் ம்
திைர க்கப்படாமேல யி ந்தால், இன்ைறயெபா என்ப என் ம்
மாறாமேல இ க் ம்” என் எண் வான்.
“சாந்தி! உனக் சாந்தி ண்டாக் ம்!” என் ஜபாரக் த்தான்.
ஒட்டகச்சாரி, பாைலவனத் மணல் ெவளிையவிட் க் ர் ய மைலப்
பள்ளத்தாக்கின் சிவந்த மண் மி வழியாகப் ேபாய்க் ெகாண் ந்த .
ஒ நாள் பிற்பகலில், அந்த வியாபாரிகள் ட்டம், ஓரிடத்திேல நின்ற . அந்த
இடத்தில், மனிதனின் இைடயள உயர ள்ள கற்கள் வியல் வியலாகக்
கிடந்தன. சில கற்களின் ேதாற்றம் மனிதனின் கத்ைதப்ேபான்ற அைமப் டன்
விளங்கிய . அந்த வியாபாரிகள் கீேழ இறங்கி அந்தக் கற்கைள ேநாக்கிச்
ெசன்றார்கள். தள்ளி ம் உ ட் ம் பாைதயிேல சிறி ரத்திற் அவற்ைறத்
தள்ளிக் ெகாண் ேபானார்கள்.
“மைலகளிலி ந் உ ட் க் ெகாண் வரப்பட்ட இந்தக் கற்க க் ப் பயணக்
கற்கள் என் ெபயர். அந்தப் பாைத வழியாக வ கின்ற வியாபாரிகள்,
பிரயாணிகள் அைனவ ம், தங்கள் தங்களால் ந்த அள , அந்தக் கற்கைள
ெமக்காைவ ேநாக்கிச் ெசல் ம் பாைதயில் தள்ளி வி வார்கள். ஒவ்ெவா
ஸ்லி ம் அந்தப் பயணக் கற்கள் னித நகரமான ெமக்காைவ அைடவதற்
உதவிெசய்யக் கடைமப்பட் க்கிறான். நான் சி வனாக இ ந்தேபா இந்தக்
கற்கள் ஷிரின் ேகாட்ைட அங்கா த் ெத வில் காணப்பட்டன. இப்ெபா ,
ர் யர் மைலக்கணவாய்ப் பாைதயில் கிடக்கின்றன. இைவ ெமக்கா
ேபாய்ச்ேசர இன் ம் எத்தைன காலம் ஆ ேமா?” என் ஜபாரக் அந்தப்
பயணக் கற்களின் கைதையக் றினான்.
அைவ, மற்ற கற்கைளப்ேபால் சாதாரணமாகத் ேதான்றின. இ ப்பி ம்,
அைவ நீண்டெதா பயணத்ைத ேமற்ெகாண் , இப்ப ப் பாைதகளிேலேய
ெசன் ெகாண் ப்ப ம் நின் ெகாண் ப்ப ம் விந்ைததான்! வியாபாரிகள்
அன் மாைல மிக நீண்ட ேநரத்திற் , தங்கள் ேவண் ேகாள்கைளெயல்லாம்
உரக்கச் ெசால்லித் ெதா ைக நடத்தினார்கள். ஏற்ெகனேவ அந்தப் பாைதயில்
ெசன் பழக்கப்பட்ட பைழய வியாபாரிகள் அன் இர எந்தவிதமான
ன்ப ம் ஏற்படாதி க்க பிரார்த்தைன ம் பா காப் ஏற்பா க ம்
ேமற்ெகாண்டார்கள். ஏெனனில், மைலயில் உள்ள ர் யர்கள் தி ெரன்
இறங்கி வந் ஒட்டகச் சாரிகைளக் ெகாள்ைளய ப்ப அந்தப் பாைதயிேல
வழக்கமான ஒ நிகழ்ச்சி.
இர எந்தவிதமான ெதாந்தர ம் இல்லாமல் கழிந்த . எல்லா
வியாபாரிக ம் அல்லா க் நன்றி றி ம ப ம் ஒ ைற பயணக்
கற்கைளச் சிறி ரம் தள்ளிவிட்டார்கள்.
பிற அவர்கள் பயணத்ைதத் ெதாடங் ன்னேர, தங்கள் ட்டத்திேல
வந்த ம வியாபாரி ஒ வைன அைழத் , தங்க ைடய ஒட்டகச்சாரி
கண் க் மைற ந் ரம் வைர கடந் ேபான பிற ெதாடர்ந்
வரச்ெசான்னார்கள். தங்க டன் ட வரக் டாெதன் றிவிட்டார்கள்.
தி க் ரானிேல பாவம் என் வ க்கப்பட்ட ெபா ள்களிேல ம ஒன் . அந்த
ம ைவக் ெகாண் வ ம் அவன் தங்கள் ட்டத்திேல இ ந்தால், அல்லாவின்
ேகாபத்திற் ஆளா ம்ப ேநரி ம். ெகாள்ைளக்காரனிடம்
மாட் க்ெகாள் ம்ப ேநரிட்டா ம் ேநரிடலாம். ஆைகயால், தாங்கள்
ெந ந் ரம் ேபானபிறேக, அவன் தன் ைடய ஒட்டகங்க டன் வரலாெமன்
ெசால்லிவிட்டார்கள். மத பக்தி ைடய அவர்கள் அக்ேராேனாைஸ ம் தங்கள்
ட வ வதற் அ மதிக்கவில்ைல. “நீ ஒ கிேரக்கன். மத விேராதி.நீ ம்
ம வியாபாரி டன் ேசர்ந் வா” என் றினார்கள். அதற் அக்ேராேனாஸ்,
“நான் கிேரக்கனல்ல; ஆர்மீனியன்” என்றான். “அ ம் ஒன் தான். பன்றிக்
கறிையத் தின் ம் நீ மத விேராதிதான். நீ எங்க டன் இ ந்தால், உனக்காக
வ ம் தீைம எங்கைள ம் பாதிக் ம். எங்கேளா வராேத!” என்
றிவிட்டார்கள். அவன் பதில் ேபசாமல் நின் விட்டான்.
அக்ேராேனாைச ம், ம வியாபாரிைய ம் விட் விட் , மற்றவர்கள்
அைனவ ம் தங்கள் திைரகளி ம், ஒட்டகங்களி ம் சாமான்கைள
ஏற்றிக்ெகாண் றப்பட்டார்கள். உமார் அவர்க டன் றப்படாமல் தன் ைடய
மட்டக் திைரையப் பி த் க்ெகாண் , பயணக் கற்களில் ஒன்றின்ேமல்
உட்கார்ந்தி ந்தான். அைதக் கவனித்த வியாபாரிகள் அவைன வ ம்ப
அைழத்தார்கள். “நான் வரவில்ைல. ம வில்லாமல் நீங்கள் ேபாகிறீர்கள்! நான்
ம வில்லாமல் இ க்க யா ! ேபாங்கள்” என் விைட ெகா த் விட்டான்.
ஜபாரக் ம் அவ டன் தங்கிவிட்டான்.
அந்த ம வியாபாரி, மற்ற வியாபாரிகளின் ேபச்ைச, ம த் ப் ேபசவில்ைல.
அவர்க ைடய ஒட்டகச்சாரி கண் க் மைற ம் வைர காத்தி ந் பிற
றப்ப ம்ப தன் ஆட்க க் க் கட்டைளயிட்டான்.
“இன்ைறயப் ெபா தில் என்ன நடக்க ேவண் ெமன் ஆண்டவன்
ஏற்ெகனேவ எ தி ைவத்தி க்கிறான். அவன் எப்ப எ தி
ைவத்தி க்கிறாேனா அப்ப த்தான் நடக் ம். அைதத் த க்க யா . ஒ
ட்டாள், ஒ காரன், ஓர் அர்மீனியன் இவர்கேளா நான் பிரயாணம்
ெசய்ய ேவண் ெமன் என் தைலயில் எ தியி க்கிற . அைத நான் எப்ப த்
தவிர்க்க ம்?” என் ேவதாந்தம் ேபசத் ெதாடங்கினான்.
மற்ற வியாபாரிகள் ட்டத்தின் கைடப்ப தி, ரத் ேமட் க்கப்பால்
மைறந்த பிற , ம வியாபாரி தன் ைடய ஒட்டகங்கைளக் கிளப்பினான்.
அவ ைடய ேவைலயாட்கள் தங்கள் ைகக் கம் கைள
எ த் க்ெகாண்டார்கள். ஜபாரக், தன் க ைதயின்ேமல் ஏறிக்ெகாண்டான்.
கண்ைணக் சைவக் ம் கதிெராளியில் அவர்கள் கணவாய்ப் பாைத வழியாக
ன்ேனறினார்கள். ஒ ேமட் ச் சரிவில் அவர்கள் ைரவாகச் ெசன்
ெகாண் க் ம்ெபா , ஒட்டகக்காரர்கள் தங்கள் ஒட்டகங்கைளச்
சடக்ெகன் நி த்தினார்கள். திைரக் ளம் களின் படபடப்பான ஓைசயின்
எதிெராலி அந்தப்பள்ளத்தாக் வ ம் நிைறந்த . எங்ேகா, மனிதர்களின்
ப்பா ேகட்ட . ர் யர்கள் வந் ெகால்லப்ேபாகிறார்கள் என் ம
வியாபாரி பயந் த்தான். சற் ன் அவன் ேபசிய ேவதாந்தெமல்லாம்
மறந் ேபாய் விட்ட .
“நாம் ஒ த் தப்பிப்ப க னம். ஆைகயால் மி கங்கைள எங்காவ மைறத்
ைவப்ேபாம்” என் அக்ேராேனாஸ் ஆேலாசைன றினான். பக்கத்தில் இ ந்த
ஒ சிறிய ஒைடப்ப ைகயின் வற்றிக்கிடந்த இைடெவளியில், ஒட்டகங்கைள
அவற்றின் ைம டன் ஒட் ச்ெசன் நி த்தினார்கள். பக்கத்தில்
வளர்ந்தி ந்த ெச களின் மைறவிேல மனிதர்கள் ப ங்கிக் ெகாண்டார்கள்.
“அவ ைடய விதியின் பி யிலி ந் யா ம் தப் யா !” என்
அ ெகாண்ேட ம வியாபாரி ம் ஒளிந் ெகாண்டான். பக்கத்தில் உயர்ந்
விளங்கிய ேமட் ன் உச்சியிேல வான் கட் ேல ஈட் பி த்த திைரக்காரர்கள்
பாய்ந் ெசன் ெகாண் ப்பைத அவர்கள் கண்டார்கள். திைரக்கால்கள்
சிதறி எறிந்த சி சி கற்கள் உ ண் வி ம் ஓைசைய ம் ேகட்டார்கள்.
“இந்தக் ன் களின் வயிற்றிலி ந் தி ெரன் மனிதர்கள்
பிறந் விட்டார்கள்! ேவ க்ைகதான்” என் ஜபாரக் ெமல்லிய ரலிேல தன்
விகடத்திறைமையக் காட் னான்.
அந்தக் திைரகளிேல வந்த ர் யர்கள் வைளந் வைளந் விைரந்
வந்தைதப் பார்த்தால், ஒளிந்தி க் ம் இவர்கைளச் ற்றி வைளத் க்ெகாள்ள
வ வ ேபாலி ந்த . அக்ேராேனாசின் ேதாள்கள் பயத்தால் ஆ ன. ச்ைசப்
பி த் க்ெகாண் இ ந்தான். கைடசியாக அைமதி நிலவிய .
ெந ேநரத்திற் ப் பின்னர் ஜபாரக்தான் தன் தலில் ேபசத் ெதாடங்கினான்.
“அவர்கள் நம்ைமக் கவனிக்கவில்ைல” என் அவன் வினான். அவன்
வி ஒ மணிேநரம் ெசன்ற பிற , ெதாடர்ந் அைமதி நிலவியைத மனமாற
அறிந்த பிற தான் ம வியாபாரி, மைறந்தி ந்த இடத்திலி ந் ெவளியில்
வந்தான்.
மீண் ம் அவர்கள் தங்கள் பயணத்ைதத் ெதாடங்கினார்கள். சிறி ரம்
ெசன்ற டேனேய அவர்கள் ஆச்சரியத்தால் ஸ்தம்பித் தங்கள் மி கங்கைள
நி த்தினார்கள். அவர்களின் எதிரில், சமதளமான ஓரிடத்திேல, தங்க க்
 ன் ேபான வியாபாரிகள் ட்டத்தின் ேதைவயற்ற ெபா ள்கள் பல
சிதறிக்கிடந்தன. கயி க ம், சாக் க ம், உைடந்த ெபட் க ம் அங்கங்ேக
சிதறிக் கிடந்தன. ஒ ெநாண் க் க ைத ம் சில நாய்க ம் தவிர ேவ
மி கங்கேளா, ெபா ள்கேளா, அவற் டன் வந்த வியாபாரிகேளா யா ம்
தட் ப்படவில்ைல. சிதறிக் கிடந்த அந்தப் ெபா ள்க டன் நாைலந்
ஒட்டகக்காரர்கள் வா ய கத் டன் ந்திக்ெகாண் ந்தார்கள்.
அவ்வள தான்.
எந்த விதமான ஆ த ம் காணப்படவில்ைல. ஆ தந்தாங்கிய காவல்
வீரர்கள் காற்ேறா காற்றாக மைறந் விட்டார்கள். பலப்பல வழிப்பறிக்
ெகாள்ைளகைளப் பார்த் அ பவப்பட்ட அக்ேராேனாஸ் வ த்தத் டன்
ேபசினான்.
“நம் பாக்தாத் சேகாதரர்கள் ர் யர்களால் தாக்கப்பட் க்கிறார்கள்.
தின்பதற் ரிய பறைவையப் பி த் ச் சிற கைளப் பிய்த்ெதரிந் விட்
உடைலக் ெகாண் ேபான ேபால வியாபாரிகைளக் ெகாண்
ேபாய்விட்டார்கள். ேவகமாக ஓ ம் திைரகைளப் ெபற்றி ந்தவர்கள் சிலர்
மட் ம் தப்பிப் பிைழத்தி க்கிறார்கள். மற்றவர்கள் அைனவ ம்
பி பட் க்கிறார்கள். இனி அவர்கைள விைலெகா த் தான் தி ம்ப
மீட்கேவண் ம். அவர்கேளா வந்த வீரர்கள் அவர்கைளக் காக்கப்
பயன்படவில்ைல. பாவம், ர் யர்களின் அ ைமகளாகி விட்டார்கள் அ ைம
சேகாதரர்கள்!” என் வ ந்தினான்.
அந்த வியாபாரிகள் ட்டத்ேதா தான் ெசல்வைத அவர்கள் ம த்தேபா
அக்ேராேனாஸ் தான் மட் ம் பின் தங்கிவிட்டான். ஆனால், தன் ைடய பட் த்
ணி ட்ைடகைளச் மந் வந்த ஒட்டகங்கைள அந்தக் ட்டத்ேதாேடேய
அ ப்பி ைவத்தி ந்தான். அைவெயல்லாம் ெகாள்ைளயிேல ேபாய்விட்டான,
ஆனால், அவன் தப்பிப் பிைழத்தாேன, அந்த வைரயிேல சந்ேதாஷந்தான்.
ம வியாபாரி, ெப ச் விட் க்ெகாண்ேட, “உம்! எ தியப நடந்
விட்ட ” என்றான்.
ஆனால், உமார் சிரித்தான். ேம ம் உரக்கச் சிரித்தான். “நம்மிடம்
அ ைமயான ம இ க்கிற . அந்த வியாபாரிகள் இழந்த ெசாத் க்கள்
வ ம் ேசர்த்தால் ட இந்த ம வின் மதிப்பில் பாதிக் க் டச் சமமாகா .
ெதரி மா! ஹி!...” என் உரக்கச் சிரித்தான்.
அங் ந்தியி ந்த ஆட்கைள ம் நாய்கைள ம் தங்க டன்
ட் க்ெகாண் அவர்கள் தங்கள் பயணத்ைதத் ெதாடர்ந் நடத்தினார்கள்.
ஓரிடத்தி ம் தங்காமல், ேவகமாகத் தங்கள் ஒட்டகங்கைள ம்,
 திைரகைள ம், க ைதகைள ம் ெச த்திக்ெகாண் ெசன்றார்கள்.
ர் யர்கள் ம ப ம் வந் தாக்கக் ம் என் பயப்பட்டதால், அன் இர
எங் ம் தங்காமல், ெதாடர்ந் ெசன் ெகாண் ந்தார்கள். ஒளி வீசி ஒளிவீசி
ஓய்ந் காணப்பட்ட பைழய கிழவியான அந்த நிலவின் அ யிேல
மைல க களி ம் ேம களி ம் ஏறி இறங்கி அவர்கள் பயணம் ெதாடர்ந்
நடந் ெகாண் இ ந்த .
இறந் ேபான மனிதர்கள் தங்கள் ைத ழிையத் ேத க்ெகாண்
ெசல்வ ேபால் ரத்தில்லாமல், உற்சாகமில்லாமல், இந்தப் பயணம் இ ப்பதாக
ஜபாரக் றினான்.
“இ ந்தா ம், காற் நிைறந்த இந்த ெவட்டெவளிப் பிரயாணம் உமா க் ப்
பி த்தமாக இ ப்ப ேபாலத் ேதான் கிற ” என் அக்ேராேனாஸ் றினான்.
அக்ேராேனாஸ், ஜபாரக்ைகப் பார்த் க் ேகட்டான். “இேதா, இங்ேக பார்,
எனக் ஒ விஷயம் ெதரியேவண் ம். ன் ஆண் க க் ன்னாேல, நீ
யாஸ்மி என்ற அந்தப் ெபண்ணிடமி ந் ஏேதா ெசய்தி டன் இவைரத்ேத ,
இவர் வீட் க் வந்ததாகச் ெசான்னாய் அல்லவா? ஆனால், அவர் உன்ைன
அெலப்ேபா நகரில் பிச்ைசக்காரர் ட்டத்தில் பார்க் ம் வைரயிேல எ ம்
ெதரியாெதன் ெசான்னாேர அதன் விவரம் என்ன? என்றான்.
“ஏனய்யா, நான் ெபாய் ெசால்கிேறெனன்றா நிைனத்தாய்? அல்லாேவ நீர்தாம்
சாட்சி ெசால்ல ேவண் ம். ஆண்டவன் அறிய நான் அவைரத் ேத , விண்மீன்
வீட் ற் ச் ெசன்ேறன். ஆனால், அவர் அப்ெபா ஊரில் இல்ைல. வந்த டன்
தகவல் ெசால் ம்ப , றி அைடயாளப் ெபா ம் ெகா த் விட் வந்ேதன்.”
“ஆனால், அவ க் ச் ெசய்திேய ெசால்லப்படவில்ைலேய! அ எப்ப ? வா!
அவரிடம் வந் ெசால் ’ என் அவைன வற் த்தினான். அக்ேராேனாஸ்.
“ யா . அவர் அந்தப் ெபண்ணின் ஏக்கமாகேவ இ க்கிறார். அவைளப்
பற்றி நிைன ப த்தினால் ெக தலாக ம். பயமாக இ க்கிற ” என்
ஜபாரக் ம த் விட்டான்.
“அெதல்லாம் ஒன் ம் நடக்கா . வா” என் றி அந்த ஆர்மீனியன்,
விகடனின் க ைத ைடய க்கணாங்கயிற்ைறப் பி த் இ த் க்ெகாண்ேட
தன் திைரையத் தட் விட் , ன்னால் ெசன் ெகாண் ந்த உமா க் ப்
பக் க த் திேல, வந் திைரையச் ெச த்திக் ெகாண்ேட ேபசினான். “ ன்
ஆண் க க் ன்னால், ஜபாரக் யாஸ்மியிடமி ந் ஓர் அைடயாளம்
ெகாண் வந்தானாேம அைத மறந் விட் ர்களா?” என் ேகட்டான்.
உமார் தன் திைரைய நி த்தி, அவர்கைள ேநாக்கினான்.
 “தைலவேர! நான்ெசய்தி ெதரிவித் விட் வந்தபிற ட, மாதக்
கணக்காக தாங்கள் ேத வரவில்ைலேய, காரணம் என்னெவன் நான்
ஆச்சரியப்பட் க் ெகாண் ந்ேதன்” என்றான் ஜபாரக்.
“என்ன அைடயாளப் ெபா ள்? என்ன ெசய்தி?”
“நீலக்கல் பதித்த ெவள்ளி வைளயல் ஒன் ெகாண் வந்ேதன். யாஸ்மி
ேநாயினால் பாதிக்கப்பட் க்கிறாள். ேமற் த் திைசயில் உள்ள அெலப்ேபா
நக க் க் ெகாண் ெசல்லப் ப கிறாள் என்ற ெசய்திையக் ெகாண்
வந்ேதன்.”
யாஸ்மியின் ைககளில், தான் அந்த வைளயல்கைள அணிவித்த உமா க்
நன்றாக நிைன இ ந்த . அந்த நிைன வந்த ம், திைரயின்
க வாளத்ைத இ க்கிப் பி த்தான்.
“எனக் த் ெதரியா . நீ யா டன் ேபசினாய். ேவைலக்கார டனா அல்ல
ேபராசிரியர் வாஜா ைமமனிடமா” என் உமார் ேகட்டான்.
“இல்ைல, அவன் ெபயர் எனக் த் ெதரியா . ப மனாக இ ந்தான். மணி
ேபான்ற ரல், வானத்ைதெயாத்த நீல நிறத் தைலப்பாைக அணிந்தி ந்தான்.
நான் தகவல் ெசால்லத் ெதாடங் ம் ன்பாகேவ, “யாஸ்மிக் ேநாயாேம?
என் ேகட்டான்” என் ஜபாரக் ெசால்லிக் ெகாண் , வ ம்ேபாேத, “நி த்
அவன்தான் ன் ஷ் என்ைன ஏமாற்றிவிட்டான். என்னிடம் ெபாய்
ெசால்லியி க்கிறான்” என் ெவறிபி த்தவன் ேபால் வினான். பிற
எ ேம ேபசாமல் இ ந்தான். பிரயாணம் ெதாடர்ந் நடந்த . ஜபாரக் ம்
அக்ேராேனா ம் பின் தங்கிச் ெசல் ம்ேபா , “உனக் இதனால் என்ன
இலாபம்? இதனால் என்ன பயன், வீணாக, அவ க் இரத்தக் ெகாதிப்
ஏற்ப ம்ப ெசய் விட்டாேய!” என்றான்.
“ேநற் க் ெகாள்ைள ெகா த்ேதேன பட் த் ணி ட்ைடகள் அவற்றின்
விைலமதிப் க் ச் சமமான இந்த ெசயல்” என்றான் அந்த அர்மீனியன்.
அவ ைடய ன்சிரிப் ம், ேமற்கண்ட ெசாற்க ம் ஜபாரக்கிற் எைத ம் ரிய
ைவக்கவில்ைல. நிசாம் அவர்களின் ஒற்றர் தைலவன் ன் ைஷ உமாரின் ேநர
எதிரியாக நி த்தேவ இந்த ேவைலையச் ெசய்கிறான் என் கிக்க ந்தேத
தவிர, இவ க் ம் ன் ஷுக் ம் என்ன பைக என் ெதரிந் ெகாள்ள
யவில்ைல.
 26. ஆராய்ச்சியில் ேநர்ந்த அதிசயத் தவ

நிசாப் ர் ஆற்றங்கைரயில் இ ந்த விண்மீன் வீட் ேல ேபராசிரியர் வாஜா

ைமமன் இபின் நஜீப் ஆலைவஸ்தி என்ற பாக்தா ேதசத் க் கணிதப்
ேபராசிரியன் ஆராய்ச்சிக் டத்திேல உட்கார்ந்தி ந்தான். அந்தக்
கிழவ க் ப் பக்கத்திேல உர்கண் ஆராய்ச்சிக் டத்ைதச் ேசர்ந்த சாபர்
அல் இஸ்பிகாரி என்ற ேபராசிரியன் ஒ வ ம், கடந்த ஓராண் காலமாக
அவர்க டன் ட ேவைல ெசய்த மற்ற அ வ ம் உட்கார்ந்தி ந்தார்கள்.
ஓராண் காலமாக அவர்கள் ெசய் வந்த ஆராய்ச்சியின் பலன் எதிரிேல
இ ந்த ேமைசேமல், எ தப் ெபற்ற காகிதங்களாகக் கிடந்த . அவற்றிேல,
றிப்பிடப் பட் ந்த கணக் விவரங்கள் அவர்க ைடய தினசரி ஆராய்ச்சிக்
றிப் களா ம். ேபராசிரியர் ைமமன், தங்கள் ேவைலயின் பயைனப்பற்றி
மற்றவர்க க் விளக்கிக் ெகாண் ந்தான். சிறி ேநரத்திற் ன்னேர
அங் வந் ேசர்ந்த உமார் அங் கிடந்த ெமத்ைத ைதத்த நாற்காலியில்
ைகைய ம் காைல ம் நீட் ப் ப த் க்ெகாண் ந்தான். ேமைலத்
ேதயத்திலி ந் தி ம்பிய அவைனப் பார்த்த ைமம ம் மற்றவர்க ம், அவன்
மயக்கத்தில் இ க்கிறான் என் எண்ணினார்கள். அவன் க்காத
ேபா ம் டக் காரைனப்ேபாலேவ ேதான்றினான். ற்றி ம் ஆட்க்ள்
இ க் ம்ெபா ேத, தனக் ள்ேள ெமல்லிய ரலிேல ஏேதா பாட்ைட இராகம்
இ த் க் ெகாண் ந்தான்.
ேம ம் அவ க் ப் பின்னாேல அ வ ப்பான உடலைமப் ைடய விகடன்
ஒ வ ம், நைரத்த தா க்காரன் ஒ வ ம் இ ந்தார்கள். விஞ்ஞான
ேமைதகளின் இைடயிேல ஒ டனான விகடைனக் ெகாண் வந்
ைவத்தி ப்பதன் லம், உமார், தன் மதிப்ைப இழக்கின்றான் என் ைமமன்
நிைனத்தான்.
அ வ ப்பான ரலில், ைமமன் தன் ைடய அறிக்ைகைய உமாரின் ன்
ைவத்தான். அந்த அறிக்ைகயிேல, ஓராண் ன், மணிக்கணக் ம், கதிரவன்
ேநரத்தின் கணக் ம் இ ந்தன.
மத்திய ேரைகச் ரிேயாதயக் கணக் , ஏற்ெகனேவ நிைலநி த்தப்ெபற்ற
காலக்கணக்கிற் , ன் மணி ஒன்ப நிமிடம் ேவற் ைமப்ப கிற ” என்
ைமமன் தன் கணக்கின் ைவத் ெதரிவித்தான்.
“என்ன, ஒ ைற மத்திய ேரைகயிலி ந் றப்பட் , ம ப ரியன்
அங் வந் ேசர்வதற் , ன் மணி ஒன்ப நிமிடம் தாமதமாக வ கிறதா?”
என் உமார் விளக்கமாகக் ேகட்டான்.
 “ஆம்” என் உ தியான ரலில் ைமமன் றினான். உமார் இல்லாத ேபா
ரிேயாதயக்கணக்ைக தான் மிக அக்கைறயாக ம் ஆழ்ந் ம்
கவனித்தி ப்பைதச் ெசால்லிக் ெகாள்வதில் அவ க் ப் ெப ைமயாக்
இ ந்த . உமார் இல்லாதேபா தாேன ெசய்ததால், ெப ைம தனக்ேக ரிய
என் நிைனத் ப் ரித்தான்.
“இ க்க யா . உன் ைட _நீர்க் க காரம்தான் தவறான . அைத
உைடத் எறிந் வி ” என்றான் உமார்.
அதற் ள்ேள, இஸ்பிகாரி என்ற இன்ெனா ேபராசிரியன், “தைலவேர!
நீர்க்க காரத்திேல அப்ப ஒன் ம் தவ இல்ைல. அதற் ம்
ரிேயாதயத்திற் ம் ஏறக் ைறயப் பதிேன நிமிடங்கள்தான்
ேவற் ைமயி க்கிற , அ அப்ப ஒன் ம் ெபரிய ேவற் ைமயல்ல!” என்றான்.
“அட கட ேள! அவ்வள சரியாக ேவைல ெசய்கிறதா அந்தக் க காரம்?
அப்ப ச் சரியாக இ ந் ஆண்ெடான்றில் மணி பதிெனட் நிமிடங்கள்
கணக் வித்தியாசப்ப கிறதா?” என் ேகட்டான். “அதற் நாங்கள் என்ன
ெசய்ேவாம் நம் ைடய் விதி” என் இ த்தான் அவன். “மைடயர்கேள! என்ன
ெசய்வதாம் என்ன ெசய்வ ! ேபாங்கள். அங்கா ச் சந்ைதயிேல அழகான
ஆட்டக்காரிகள் நிற்பார்கள். ேபாய் ேவ க்ைக பார்த் க்ெகாண் ந் விட் த்
தி ம்பி வா ங்கள். ேநீ வித்தியாசப்ப கின்ற மணிக்கணக் ஓ
மைறந் வி ம். ெபரிய கணிதப் ேபராசிரியர்கள் ஆராய்ச்சிெசய்ய வந்
விட்டார்கள்! எங்ேகயாவ பள்ளிக் டத்திேல ேபாய்ப் பாடம் நடத் வைத விட்
விட் , ஆராய்ச்சி ெசய்ய வந் விட்டார்கள்! ேபாங்கள், ேபாங்கள்!
உபேயாகமற்றவர்கள்!” என் ெபாரிந் தள்ளினான் உமார். இஸ்பிகாரி ம் மற்ற
ஆராய்ச்சியாளர்க ம், வாைய க்ெகாண் ெவளிேயறி விட்டார்கள்.
ைமமன் மட் ம் ஆடாமல் அைசயாமல் அச்ச த்த ப ைமேபால
நின் ெகாண் ந்தான்.
500px
“தைலவேர! ஆ மணி ேநரம் என்ப அப்ப என்ன ெபரிய ? ஒ ெவள்ளரிப்
பழத்ைதத் தின் விட் க் றட்ைடவிட்டால் எ ந்தி க் ம் ேபா மணி
சரியாக வந் வி ம்!” என் ஜபாரக் றினான்.
“ஆகா! நீ ம் வானசாஸ்திரிதான்! பேல, பேல! அவர்க க் நீ ஒன் ம்
ைறச்சலில்ைல” என் ேகாபத் டன் ேவ க்ைகயாகக் றிவிட் , “அரக்
ைவத் யி க் ம் அந்தச் சா ையத் திறந் - ம ஊற்றிக் ெகாண் வா”
என் உமார் கட்டைளயிட்டான்.
அவன் வைளயில் ஊற்ற ஊற்ற உமார் த் க் ெகாண் ந்தான். இந்தக்
 டாரம் அ ப்பவன் உட க் ள்ேள - ஏேதா ேபய் ெகாண் ப்பதாகேவ
ைமமன் நிைனத்தான். தன் ைடய மன ெதளி ம்வைர அந்த இடத்ைத
விட் ப் ேபாகக் டாெதன் அவன் அங்ேகேய நின் ெகாண் ந்தான்.
ஏெனனில் அவன் அ வைர றித் ைவத்தி ந்த கணக் கள் அைனத் ம்
ஒ ங்காக ஒ நாள் டத் தவறாமல், மிகக் கவனமாக எ க்கப்பட்ட
றிப் களா ம். சிறி ேநரம் ெசன்ற ம் உமார், ேமைசேமல் கிடந்த றிப் த்
தாள்கைளக் ைககளில் எ த் க் ெகாண்ேட, “இந்தக் றிப்ெபல்லாம் யார்
எ த்த ? என் ேகட்டான்.
“தைலவேர! நாேன எ த்த றிப் கள்! பல ைற சரிபார்த் விட்ேடன்!
தாங்கள் அதில் ஏ ம் தவ காண யா ” என் ைமமன் உ தியளித்தான்.
உமார், தல் காகிதத்தில் இ ந்த அந்தக் றிப் கைள ஒ பார்ைவ
பார்த்தான். அ த்த காகிதத்ைத எ த்தான். ஆழ்ந்த கவனம் ெச த்தி
அைதப் பார்த்தான். பிற ைமமைன ேநாக்கி “நீ உன் ைடய றிப் கள் எல்லாம்
சரியானைவ என் அ த் ப் ேப கிறாய். இஸ்பிகாரி, அவ ைடய க காரத்தில்
தவ கிைடயாெதன் உ தி ெசால் கிறான். ஆக, உங்களில் எவேனா ஒ வன்
தவ ெசய்தி க்கிறீர்கள்? அ யார்? அ தான் ெதரியேவண் ம்!” என்
ேகட்டான்.
“நீர்க்க காரம் சரியாகேவ ேவைல ெசய்கிற . அைத நா ம் உ தியாகச்
ெசால்ல ம். ஏெனனில் அைத ஒ மாதம் ந்த டேனேய சரிபார்த் க்
ெகாண் தான் ெதாடர்ந் ேவைலக் ப் பயன்ப த்திேனாம். காயாவின்
ஆைணயாக நான் ெசய் ைவத்த றிப் கள் என் ைகயாேலேய தவ
இல்லாமல் றிக்கப்பட்டைவ என் உ தியாக நான் ற ம்”.
“அறிஞர் ேடாலமி அவர்களின் நட்சத்திர அட்டவைணயின் உதவிையக்
ெகாண் தாேன இைதக் கணக் ச்ெசய் எ தினாய்?”
“ஆம்!”
“ேடாலமி அவர்கள் தன் ஆராய்ச்சிைய அெலக்சாண் ரியா நகரத்தில்
இ ந் ெசய்தார். நீ இப்ெபா நிசாப் ரிலி ந் ெசய்கிறாய். இரண் ம்
ேவ ேவ ேரைககளில் உள்ள இடங்கள். அவற்றின் கால வித்தியாசத்ைதக்
கணக்கில் ேசர்த் க்ெகாண்டாயா?
“அப்ப ேயதான் ெசய்ேதன். இேதா கடந்தமாதத்தின் நட்சத்திர அட்டவைண.
தாங்கேள இரண்ைட ம் ஒப்பிட் ப் பா ங்கள்.”
ேபனாைவ எ த் உமார் ஒ சி கணக் ப் ேபாட் ப்பார்த்தான். நட்சத்திர
அட்டவைணயில் ஒ றிப்ைப எ த் க்ெகாண் , அதிலி ந்த இட
வித்தியாசத்ைதக் கணக் ச்ெசய் , ைமமன் தயாரித்தி ந்த றிப் டன்
ஒப்பிட் ப் பார்த்தான். கணக் ச் சரியாகேவ இ ந்த . உமார் ஒன் ம் ரியாமல்
கத்ைதச் ளித் க்ெகாண்டான். என்னடா இ ! கணக்கில் தவறில்ைல.
நட்சத்திரங்களின் நிைலயில் ேவற் ைமயில்ைல. க கார ம் தவறானதல்ல.
இ ந் ம் ஆ மணிேநரம் வித்தியாசம் என்றால் ஒன் ம் ரியவில்ைலேய!
உனக் ஏதாவ ப கிறதா?” என் ைமமைனக் ேகட்டான்.
“எனக் ம் அ தாேன விளங்கவில்ைல”
“ேடாலமியின் நட்சத்திர அட்டவைணையக் ெகாண் வா!” என் ேகட் ப்
ெபற் , அைத ேமைசேமல் விரித் ைவத் க் ெகாண்டான். ைமமன்
றிப் களின் தல் காகிதத்ைத ம் எ த் க் ெகாண்டான். னிந்த
தைல டன். தன் ேவைலையத் ெதாடங்கினான். விளக் எரிந்
ெகாண் க்க, ேநரங்கடந் ெகாண் ந்த . அக்ேராேனாஸ் தன்
ப க்ைகயில் ேபாய் சாய்ந்தான். றட்ைட விடத்ெதாடங்கி விட்டான். ஜபாரக்
ஒ ைலயிேல கந்ைதத் ணிைய விரித் ப் ப த் க் ெகாண்டான். ைமமன்
மட் ம் ஆந்ைதையப் ேபால் விழித் க் ெகாண் உமார் ேவைல ெசய்வைதக்
கவனித் க் ெகாண்ேடயி ந்தான். எரி ம் விளக்கில் எண்ெணய் ைற ம்
ேபாெதல்லாம், ேம ம் ேம ம் எண்ெணய் ஊற்றிக் ெகாண் ந்தான்.
“இப்ப யி க்க யா ” என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட, ஒவ்ெவா
காகிதமாக எ த் க் கணக் ச் ெசய் ெகாண்ேட இ ந்தான்.
காைலப்ெபா வி ம் ேநரத்தில்தான், ைமமனின் றிப் களின் கைடசித்
தாைளப் பரிேசாதைன ெசய் த்தான் உமார்.
“என் ைடய எண்கள். சரியாக இ க்கின்றனவா?” என் தயங்கிக்
ெகாண்ேட ைமமன் ேகட்டான்.
சிறி ேநரம், ேடாலமியின் அட்டவைணயின் தல் பக்கத்ைத ம் கைடசிப்
பக்கத்ைத ம் ஆழ்ந் கவனித்தான் உமார். “உன் ைடய கணக் க் றிப்பில்
எந்தவிதமான பிைழ ம் இல்ைல. ஆ மணி பதிெனட் நிமிடம் என்ற தவ
நிைலயான தவ . இேதா பார், தல் எண் ம் ஒேர மாதிரியாக ஆ மணி
பதிெனட் நிமிடங்கள் ேவற் ைமப் ப கின்றன. தலிலி ந் கைடசி வைர
அந்தத் தவ நிைலயாக இ க்கிற !”
தன் ைடய கணக் வ ேம தவ என் கிறாேர என் மனம்
வ ந்தி விழித் க் ெகாண் நின்றான் ைமமன். “ ரியாத விஷயமாக
இ க்கிற . அைத ஒப் க் ெகாள்வைதத் தவிர! ேவ வழி என்ன இ க்கிற ?
என் வ ந்தினான். ஆனால் அந்த சமயத்தில், உமார் “இேதா பார்! தவ
இங்ேக இ க்கிற !” என் றி ேடாலமியின் ைகெய த் ப் பிரதிையக்
காட் னான்.
 “கட ேள என்ன ெசால்கிறீர்கள். அதிேலேய பிைழ? இ க்க யா .
இத்தைன ஆண் களாகப் பயன்பட் வந்தி க் ம் இந்த அட்டவைணயில்
பிைழயி க்க யா .” என் ைமமன் ளறினான். தன் ைடய கணக் த்
தவ என்பைத ஒப் க் ெகாள்ள அவன் தயாராக இ ந்தான். ஆனால் அறிஞர்
ேடாலமியின் ஆராய்ச்சி ைவத் தவ என் ற அவ க்
அச்சமாயி ந்த .
“ஆம்! அந்த நிைலயான தவ இங்ேகதான் இ க்கிற !” என் ம ப ம்
உமார் றினான்.
“அ எப்ப இ க்க ம் அப்ப ப்பட்ட ெபரிய ஆராய்ச்சியாளர் தவ
ெசய்வாரா? இ க்க யா !” என்றான் ைமமன்.
இர வ ம் விழித் அயர்ந்த கண்களில் சிந்தைனயின் அறி றிையக்
காட் யப ைமமைன ேநாக்கி உமார் றினான்.” அந்தத் தவ எப்ப ேநர்ந்த
என்ப ெதரிந்தால் நாம் அவைரேய தி த்தலாம். ஆனால்,
அெலக்சாண்டரியாைவச் ேசர்ந்த அந்த மனிதன் ைத ழியில் ேபாய் ெவ
நாட்களாகி விட்டனேவ!”
அந்தக் கிழட் ப் ேபராசிரியன் உமாரின் இந்தக் ற்ைற நம்பவில்ைல.
இஸ்லாமிய விஞ்ஞானிகளால் ற் க்கணக்கான ஆண் களாகப்
பயன்ப த்தி வரப்ப ம் ேடாலமி அட்டவைணையத் தவ என் ெசான்னால்,
நிசாப் ர் ம தியின் ண்கள் ஆ வி ந் வி ம், உலகேம அழிந் வி ம்
என்ப திண்ணம்.
“நாம் இவ்வள நா ம் ெசய்த ஆராய்ச்சிகள் வீணானைவ, பயனற்றைவ.
ேபராசிரியர் காெரஸ்மியின் உைழப் ம், மற்றவர்களின் பணி ம் வீணானைவ.
நம் ைடய றிப் க்கேள தவறானைவ, ெபாய்யானைவ” என் தி ம்பத்
தி ம்பக் றினான். அவன் ைள ழம்பிய . தைரேய உயரக் கிளம்பினா ம்
அவன் ஆச்சரியப் படமாட்டான். ஆனால் ேடாலமியின் அட்டவைண தவ
என்பைத அவனால் ஒப் க் ெகாள்ள யவில்ைல. ஆனால் உமாரின் கரிய
கண்களிேல உ தியான பார்ைவயி ந்த .
“ைமமன், ெகாஞ்சம் ெபா . தவ சாதாரணமான தான். ஆனால்
நிைலயான . தல் றிப்பி ம் தவ இ க்கிற . கைடசிக் றிப்பி ம் தவ
இ க்கிற . நீேயா, உண்ைமயான றிப் கைளேய எ த் க் கணக் ச் ெசய்
ேபாட் க்கிறாய். ஆனால் அ தவறாக இ க்கிற . உண்ைமேய தவறாக
இ க்க யா . ஆனால் அந்த இடத்திேல அப்ப த் ேதாற்றமளிக்கிற . இந்த
இரகசியத்ைத யி க் ம் க்காட்ைடக் கிழித் எறிந் விட்ேடாமானால்,
பயன் கிைடக் ம்.” ைமமன் தைலயாட் வைதத் தவிர ேவ எ ம்
ெசய்யக் ய நிைலயில் இல்ைல. “ஆ! அந்தச் சாவிைய மட் ம் ேத எ த்
விட்டால் எவ்வள நன்றாக இ க் ம்!” என் றிய உமார்,
“என்னிடம் ெசால். ேடாலமியின் கீழ்ேமல் ேரைகக ம், ெதன் வட
ேரைகக ம் சரியானைவ அல்லவா? என் ைமமைனக் ேகட்டான்.
“சரியானைவதான்! இதில் சந்ேதகெமன்ன? ப்ப தைல ைறகளாக
அைதப் பின்பற்றி வ கிேறாேம!” என்றான்.
“அப்ப யானால், இந்த நட்சத்திர அட்டவைணையப் பயன்ப த் வதற் ரிய
வழி அவ க் (ேடாலமிக் )த் ெதரிந்தி க்கத்தான் ேவண் ம். அவரால்,
இந்த அட்டவைணகைளச் சரியாகப் பயன்ப த்த ம். ஆனால், நம்ைமப்
ேபால் வழி ெதரியாமல் பயன்ப த் கிறவர்கள் அைனவ ம் தவ ம்ப ேய
ேநரி ம். ஆனால், இப்ெபா நாம் இந்த அட்டவைணையப் பயன்ப த்திக்
ெகாள்ள ம். நாம் மட் ேம சரியாகப் பயன்ப த்திக் ெகாள்ள ம்”
என் றி உமார் அந்த அட்டவைணயின் மீ தன் ைகைய
ைவத் க்காண்பித்தான்.
“உண்ைமயிலி ந் ெபாய்ைய ஒ சின்னஞ்சிறிய மயிேர பிரித் க்
காண்பிக்க மானால், ெபாய் உண்ைமயாகி விடா என்பைதத் ெதரிந்
ெகாள்ள ேவண் ம்” என் ைமமன் ேவதாந்தம் ேபசினான்.
உமார் ைமமைனக் ர்ந் ேநாக்கினான். “ைமமன், நீ வய திர்ந்தவன்,
என்ைன மன்னித் வி . ெபாய்ேய உண்ைமயாக மாறக் ய வழிைய நீ
எனக் க் காட் இ ப்ப ெதரிகிற ; நன்றாகத் ெதரிகிற ” என்றான்.
“யா அல்லா அைத யாரா ம் பார்க்க யா !”
“அப்ப ச் ெசால்லாேத! வழி மிக எளிைமயான தான். நான் ேகட்பதற் ப்
பதில் ெசால். இந்த அட்டவைணைய நிசாப் ரின் ேரைகக் ச் சரியாக மாற்றித்
தி த்தினாய் அல்லவா? ஏன் அைத அப்ப த் தி த்தினாய்?
இந்தக் ேகள்வி, ைமம க் ஆச்சரியமாக இ ந்த . மிகச் சாதாரணமாக
இந்தக் ேகள்விைய, ஏேதா ஒன் ம் ெதரியாதவைனக் ேகட்ப ேபால உமார்
ேகட்டான். இ ப்பி ம் ைமமன் பதில் றினான். “விண் மீன்கள் நிைலயாக
இ க்கின்றன. நிசாப் ரிலி ந் நாம் அவற்ைறப் பார்க் ம் ேகாணத்திற் ம்,
ேடாலமி ஆராய்ச்சி ெசய்த இடமான அெலக்சாண்டரியாவிலி ந் பார்க் ம்
ேகாணத்திற் ம் ேவற் ைம ண் . அந்த ேவற் ைமயின் அள க் , அந்த
அட்டவைணைய நாம் தி த்திக் ெகாள்ள ேவண் ம்.”
“சரி, அெலக்சாண் ரியாவிலி ந் அைவ பார்க்கப்படவில்ைல; ஆராய்ச்சி
ெசய்யப் படவில்ைல என் இ ந்தால்...!
 “அ எப்ப ? அறிஞர் ேடாலமியின் ஆராய்ச்சிக் டம்
அெலக்சாண் ரியாவில்தாேன இ ந்த ?”
“ஆம்! அந்த விஷயத்தில்தான் நாம் தவ ெசய்தி க்கிேறாம்!”
ெபா ைமயிழந்தவனாக ம், ரிந் ெகாள்ள யாதவனாக ம் இ ந்த
ைமமன், உமாைர ேநாக்கி, “தங்க க் ப் ைபத்தியம் பி த்தி க்கிற ” என்
ெம வாகக் றினான்.
“இல்ைல, கவனி. அெலக்சாண் ரியாவில் ஆராய்ச்சி ெசய்த அறிஞர் ேடாலமி
இந்த அட்டவைணையத் தயாரிக்கவில்ைல. இ ேவேறார் இடத்திேல,
எப்ெபா ேதாயி ந்த யாேரா ஒ வரால், அவ ைடய, காலத் க்
ன்னாேலேய தயாரிக்கப் பட் க்கிற . இைத இன் நாம் பயன்ப த் வ
ேபால - அவ ம் பயன்ப த்தி வந்தி க்கிறார். நாம் இ ேடாலமியின்
அட்டவைண என் எண்ணிக் ெகாண் க்கிேறாம் . ஆனால், அவ க் இ
யாரால், எந்த இடத்தில் தயாரிக்கப்பட்டெதன்ப நன்றாகத் ெதரி ம்.
ஆகேவதான் அவ ைடய ஆராய்ச்சி கள் சரியாக இ ந்தி க்கின்றன.”
ைமம ைடய கண்களிேல திய ஒளி பிறந்த . இப்ெபா தான்
அவ ைடய ழப்பம் ெதளிந்த . தி ெரன் அவன் பிரச்சிைனயின்
உண்ைமையப் ரிந் ெகாண்டான். ஒன்ப ற்றாண் களாக மைறந் கிடந்த
உண்ைமைய இப்ப ஆராய்ந் கண் பி ப்பெதன்றால், உமா க் ஏேதா
விேசஷ சக்தியி க்க ேவண் ம் என் அவ க் த் ேதான்றிய .
“உமாரிடம் ஓர் அ ர்வ ஆற்றல் இ க்கிறெதன் நிசாம் ன்ேப
ெசால்லியி க்கிறாேர!” அப்ப த்தான் இ க்க ேவண் ம், இ ப்பி ம், யார்
இந்த அட்டவைணையத் தயாரித்தவர் என்ப ம் எந்த ஊரில் என்ப ம் நமக் த்
ெதரியவில்ைலேய! இைதத் தயாரித்தவன் பாபிேலாைனச் ேசர்ந்த ஒ
சால யவனாகேவா, இந்திய நாட்ைடச் ேசர்ந்த ஒ ஹிந் வாகேவா, ேமைல
நாட்ைடச் ேசர்ந்த ஒ கிேரக்கனாகேவா இ க்கலாம். யா க் த் ெதரி ம்?”
என் ெப ச் விட்டான் ைமமன்.
எந்த இடத்திலி ந் ஆராய்ச்சி ெசய் இந்த அட்டவைண
தயாரிக்கப்பட்ட என்ப ெதரி ம் வைர அைதப் பயன்ப த் வ யாத
ெசயல். அைதக் ெகாண் ேமற்ெகாண் ஆராய்ச்சி ெசய்வ க னம். அறிஞர்
ேடாலமிக் அதன் மர்மம் ெதரிந்தி ந்த .
ஆனால், தலில் கண் பி த்த ஆராய்ச்சியாளனின் ெபயைர ம் ஊைர ம்
மர்மமாகேவ விட் விட் ச் ெசத் விட்டார் ேடாலமி.
“இன் ம் சில நாட்களில், ஆராய்ச்சி ெசய்த இடத்ைத இந்த அட்டவைண
தயாரிக்கப்பட்ட இடத்ைத - நான் கண் பி த் ச் ெசால்கிேறன். இப்ெபா
நான் ங்க ேவண் ம்” என் ெசால்லி விட் உமார் தன் அைறக் ச்
ெசன்றான்.
ஒ ைற அதிசயச் ெசயல் ரிந்தவன் ம ப ம் ெசய்வாெனன்
எதிர்பார்க்கலாம். ஆனால், கணித விஷயத்தில் இப்ப ஓர் ஆ ர்வக்
கண் பி ப்ைப ைமமன் இ வைர பார்த்த மில்ைல. ேகள்விப் பட்ட மில்ைல.
ைமம டன் ட ேவைல ெசய்த மற்றவர்கள் அைனவ ம், காைலத்
ெதா ைகைய த் விட் , உமா டன் ேபசிக் ெகாண் க் ம் ைமம ைடய
வ ைகைய எதிர்பார்த் க் காத்தி ந்தார்கள். ெப மித உணர்ச்சி ட ம்,
நிமிர்ந்த தைல ட ம், ராஜநைட ேபாட் வந்த ைமமன் அவர்கள் எதிேர நின்
ெகாண் கம்பீரமாகப் ேபசினான்.
“சி வர்கேள! ேபராசிரியர் வாஜா உமார் அவர்க ம், நா ம் ேசர்ந் ஒ
பிைழையக் கண் பி த்ேதாம். மி சாஸ்திர நி ணராகிய அறிஞர் ேடாலமியின்
நட்சத்திர அட்டவைணயில் ெதாளாயிரம் ஆண் களாக இ ந்த ஒ பிைழைய
நான் கண் பி த்ேதன். இன் ம் சிறி காலத்தில் நாங்கள் அதைனத்
தி த்தி அைமத் வி ேவாம். இப்ெபா மிக அ ப்பாக இ க்கிற . நான்
ங்கச் ெசல்கிேறன்” என் றிவிட் த் தன் ேமல் ண்ைட எ த் த்
ேதாளில் ேபாட் க் ெகாண் தன் ைடய ப திக் ச் ெசன்றான்.
தன் ைடய ெப ைமைய அவர்கள் அறி ம்ப ெசால்லிவிட்ட மகிழ்ச்சியிேல
அவன் இ ந்தான்.
அவன் அகன்ற பிற சிறி ேநரம் அந்த உதவியாட்கள் அைமதியாக
இ ந்தார்கள். பிற அவர்களிேல ஒ வன் “யா அல்லா இல்லல்லா! இந்தக்
கிழ ம் அவேரா ேசர்ந் காரனாக மாறிவிட்டேத!” என் ெசால்லி
வ த்தப்பட்டான்.
 27. பைழய ம ! திய கிண்ணம்!

ஆராய்ச்சிக்காக நி த்தப்பட் ந்த பளிங் த் ணின் நிழைலக் ெகாண் ,

ர்ேயாதயத்ைத ம் மைறைவ ம் நீர்க்க காரத்தின் உதவியால்
கணக்கி வ ம், அவற்ைறக் றித் ைவப்ப ம் தவிர ேவ ேவைலகள்
எ ம் நைடெபறவில்ைல.
உமார் மட் ம், ெதாடர்ந் ேவைல ெசய் ெகாண் ந்தான். தலில் ல்
நிைலயத்திலி ந் அறிஞர் ேடாலமியின் மி ல் த்தகம் ஒன்ைற வாங்கிவரச்
ெசான்னான். பிற , ற்காலத்தில் இ ந்த கிேரக்க விஞ்ஞானிகளின் பட் யல்
ஒன் தயாரித் க்ெகாண் வ ம்ப றினான்.
ெப ம்பா ம், அைமதியாக உட்கார்ந் , அவன் ேவைலையக் கவனித்
வந்தான். ேமைசயில் நிைறயத் தாள்கைள ைவத் க்ெகாண் ஒவ்ெவான்றாக
எ த் க் கணக் ப் ேபாட் ப் பார்த் க்ெகாண்ேடயி ந்தான். தான் ேபாட்ட
கணக் கள் சரியா என் மீண் ம் பார்க் ம்ப அ கில் இ ந்த
ைமமனிடம்ெகா த்தான். ைமமன் எேதா ெதரியாத விஷயத்ைதப்பற்றி ஒன் ம்
ரியாமல் ெசய் ம் இந்த ஆராய்ச்சியில் ஈ பா ெகாள்ளவில்ைல. இ ெப ம்
பா ம் பயனளிக்காெதன்பேத என் ைடய எண்ணம். ஆனால், உமார் எந்த
அ ப்பைடயிேல ேவைல ெசய்கிறான் என்பைத அவன் ேபாகப் ேபாகப்
ரிந் ெகாண்டான்.
வித்தியாசப்ப ம் மணிக்கணக்ைக அ ப்பைடயாகக் ெகாண் , அந்த
வித்தியாசப்ப ம் மணியள க் , எவ்வள இைடெவளி இ க் ம் என்பைதக்
கண் பி த் விட்டால், அந்த இைடெவளித் ரத்தில் இ க் ம் ஊர் ஒன்ைறத்
ெதற் அல்ல வடக் த் திைசயில் கண் பி க்க ேவண் ம். இதிலி ந்
அந்த இடத்ைத உத்ேதசமாகத்தான் ெசால்ல ம். உ திப்ப த்த யா ,
அவர்க ைடய கணக் ேவைலயிலி ந் , அந்த இடம் கீழ்ேமல் ேரைகயின்
ஐந்தாவ கிரிக் ேகாட் ல் ஓரிடத்தில் இ க்க ேவண் ெமன்ற அள க் த்
ெதரிந்த .
“நாம் அறியாத அந்த ஆராய்ச்சிக் டம் அெலக்சாண் ரியா நகரின்
வடக்கில் ஐந்தாவ கிரியில் இ க்கேவண் ம்” என் உமார் றினான்.
“ெதற்கில் ஐந்தாவ கிரியி ம் இ க்கலாேம?” என் ைமமன் தன்
ஐயப்பாட்ைடக் றினான்.
உண்ைமயில் அந்தக் றிப்பிட்ட இடத்தின் ெதன்ப தியில்,
பாைலவனங்க ம், யா க் ம் ெதரியாத மைலப்பிரேதசங்க ம்
இ ப்பதாகத்தான் ேகாளப் படம் காட் ய . உமார் ேகாளப் படங்கைள நம்பிக்
ெகாண் ப்பவனல்ல. ஆனால் ெப ம்பாலான நட்சத்திரங்கள்
அெலக்சாண் ரியாவின் ெதன் ப தியிலி ந் பார்த்தால் ெதன்படா ,
ஆகேவதான் வடப தியில் இ க் ம் என்ற க் வந்ததாகக் றினான்.
“அந்த கிரிக் ேகாட் ல் நிசாப் ர் டத்தான் இ க்கிற இன் ம் அெலப்ேபா,
பார்க் தலிய எத்தைனேயா பட்டணங்கள் இ க்கின்றன?” என் ைமமன்
விளக்கினான்.
அவர்கள் ேத ம் அந்த இடம், இந்தியாவில் இ க்க யாெதன் ம்
நிசாப் க் ம் ேமற்ேகதான் இ க்க வண் ெமன் ம் தீர்மானித்தார்கள்.
அலப்ேபா நக க் ம் ேமற்ேக ட இ க்கலாெமன் உமார் எண்ணினான்.
ஆனால், அப்ப ப் பார்க் ம்ெபா , ஆராய்ந் காண்ப என்ப
எளிதாகத் ேதான்றவில்ைல. ஏெனனில் ேமைலத் திைசயில் உள்ள
பட்டணங்களின் ெபயெரல்லாம் அவர்க க் த் ெதரியா . அ ம், அந்த
அட்டவைண தயாரிக்கப்பட்ட காலத்திேல, ப்ப தைல ைறக க் ம்
ன்ேன எப்ெபா ேதா இ ந்த ஒ பட்டணத்ைதப்பற்றிய தகவல் ெதரிந்
ெகாள்வ என்ப அவ்வள எளிதல்ல. இ ந்தா ம் அவர்கள் ெதாடர்ந்
ஆராய்வ ம் ஆேலாசைன ரிவ மாக இ ந்தார்கள்.
ஒ நாள் மாைல அவர்கள் இ வ ம் தங்க ைடய ஆராய்ச்சி ேவைலயில்
ஆழ்ந் இ ந்தெபா , வாசலில் இ ந்தவாேற பழக்கமான ஒ ரல்
வணக்கம் ெதரிவித்த .
“ஞானமண்டபத்தின் இரண் ண்க க் ம் நலம் வ வதாக! உங்கள்
உைழப் பலன் த வதாக!” என் வாழ்த்திக்ெகாண்ேட, நீலத்தைலப்பாைகயின்
கீேழ இ ந்த கத்தில் நிலவிய ன்சிரிப் டன், நிசாம் அவர்களின் ஒற்றர்
தைலவன் ன் ஷ் வ வைத ைமமன் கண்டான். அவன் ரைலக்ேகட்ட ம்,
ஈட் யால் த் ப்பட்ட ேபான்ற எரிச்ச டன் உமார் தி ம்பிப்பார்த்தான். அவன்
உள்ளத்திேல ேகாபம் ெகாந்தளித் க்ெகாண் ந்த . த க்க யாத
ஆத்திரம் றிக்ெகாண் ந்த .
“நட்சத்திர வீட் ேல ஒ ெபரிய விஷயம் கண் பி க்கப்பட் ப்பதாக
அங்கா யில் ேபசிக்ெகாள்கிறார்கேள! உண்ைமயா? அ என்ன?” என்
ேகட்டான் ன் ஷ்.
உமார் ைகயிலி ந்த ேபனாைவக் கீேழ ேபாட் விட் எ ந்தி ந்தான். “நான்
வ கின்றெபா , வழியிேலதான் அந்த விஷயத்ைதக் கண் பி த்ேதன்.
நீதான் அதன் உண்ைமைய எனக் த் ெதரிவிக்கேவண் ம்” என்றான் உமார்.
“அ ைமயாகிய நான் தங்கள் கட்டைளக் க் காத்தி க்கிேறன். ேம ம்
நீண்டநாள் நண்பனாக ம் இ ந்த என்ைன நீங்கள் ேகட்டால், உடேன எைத ம்
ெசய்ய ஆயத்தமாக இ க்கிேறன்” என் ன் ஷ் வணக்கத் டன் றினான்.
“நீலக்கல் பதித்த வைளயைல எந்த இடத்திேல ஒளித் ைவத்தி க்கிறாய்
என்பைத ம் அந்த வைளய டன் றப்பட்ட சங்கதி எ என்பைத ம் நான்
இப்ெபா ெதரிந் ெகாள்ள ேவண் ம். ெசால்!” என்றான்.
ஒற்றர் தைலவனான ன் ஷுக் ைள ேவகமாக ேவைலெசய் ம் சக்தி
வாய்ந்த . இந்த வார்த்ைதகைளக் ேகட்ட ம், அவ க் உடேன, தான்
ஊற் க் கிணற் க் ள்ேள க்கி எறிந்த வைளயல் நிைன க் வந்த .
எப்ப , அந்த விஷயம் இவ க் த் ெதரியவந்த என் ஆச்சரியப்பட்
தலில் விழித்தான். ஆனால் உடேன தாரித் க் ெகாண்டான்.
“தங்க க் நீலக்கல் பதித்த வைளயல்தாேன ேவண் ம்? எத்தைன
இலட்சம் ேவண் ம் ெசால் ங்கள்; இப்ெபா ேத ெகாண் வ கிேறன்” என்
விஷயத்ைதப் ரியாதவன் ேபால் ேபசினான்.
“இந்த இடத்திேல, ஒ விகடன் வந் உன்னிடம் ஒ ெசய்தி றி அந்த
வைளயைலக் ெகா த்தான். அந்தச் ெசய்திைய நான் ெதரிந் ெகாள்ளாதப
நீ மைறத் ைவத் விட்டாய். இப்ெபா ெசய்திய ப்பிய அந்தப் ெபண்
இறந் ேபாய்விட்டாள். அவ ைடய சா என் ைடய உயிைர
வாட் க்ெகாண் க்கிற . இந்த உலகத்தில் எத்தைனேயா ெபண்கள்
இ க்கிறார்கள். ஆனால், அவைளத்தான்... அந்த ஒ த்திையத்தான் நான்
காதலித்ேதன். அ உனக் நன்றாகத் ெதரி ம். ெதரிந் ம், நீ என்னிடம்
ெபாய் றியி க்கிறாய் என்ைன ஏமாற்றியி க்கிறாய் - உண்ைமதாேன? ஏன்
விழிக்கிறாய்?”
உமாரின் ரல் க க த்த . கம் ேகாபத்தால் சிவந்த . ைககைள
இ ப்பில் பி த்தப ேய, ெகால்லவ ம் மதயாைனையப்ேபால உமார் ன் ைஷ
ேநாக்கி நடந்தான். தன் உயிைரப் பறிக்கவ ம் ெகாள்ளிையப்ேபால் எரி ம்
அந்தக் கண்கைள ம் தன் உள்ளத்ைத ஊ விச்ெசல் ம் நஞ் ேதாய்ந்த
அந்த அம் ேபான்ற பார்ைவைய ம் பார்த்த ன் ஷ் பயந் விட்டான்,
அவ ைடய உள்ளத்தின் நிைன கைள ம், பயத்தின் ெபா ைள ம் உமா ம்
அறிந் ெகாண்டான்.
“ஆண்டவனின் ெதாண் ற்ெறான்ப ெபயர்களின் ஆைணயாக ம்
கிேறன். எனக் இந்த விஷயேம ெதரியா . தங்கள் சம்பந்தப்பட்ட எந்தப்
ெபண்ைண ம் நான் பார்த்த டக் கிைடயா . ஐேயா! ைமமன்; உதவி உதவி!”
என் ன் ஷ் கத்தினான்.
உமாரின் ைககள் அவ ைடய க த்ைத இ க்கிப் பி த்தன. அவைன ஓர்
ஆட் ஆட் னான். ன் ஷ் வைலயில் சிக்கிய மி கம்ேபாலத் திணறினான்.
உமாரின் ைக விரல்கள், அவ ைடய சைதக் ள்ேள கத்தி பாய்வைதப்ேபால
ஆழப் பதித்தன. அவ ைடய கண்கள் எரி ம் ெந ப் ப்ேபால இ ந்தன.
ைமமன் உதவிக்காகக் க் ரலிட் க் ெகாண் ப்பைதக் கண்டான் ன் ஷ்.
ன் ஷ் அைடந்த அதிகமான பயத்தின் காரணமாக, தன் இ ப்பில்
ெசா கியி ந்த கத்திைய எப்ப ேயா உ விக்ெகாண் , கண் த்தனமாக
உமாைரக் த்தினான். கத்தியின் ைனஉமாரின் ணிையக் கிழித் ,
சைதையக் கீறி எ ம்ைப ம் தாக்கிவிட்ட . இரத்தம் ஒ கிய . ஆட்கள்
வந் அவைன வி வித் த் தைரயில் தள்ளினார்கள். அங்ேக நீட் ப்ப த் ப்
ெப ச் வாங்கிக்ெகாண் கிடந்தான். அவ ைடய கலங்கிய கண்களிேல
மங்கிய ேதாற்றத்தில் ஐந்தா ேபர், பா ம் ேவங்ைகையப் ேபால் நின்ற உமாைரச்
ற்றிவைளத் ப் பி த் க்ெகாண் நிற்பைத ம், கிழிந்த ணியின் கீேழ
ெவட் ப் பட்ட ேதாளிலி ந் வ ம் தி ெநஞ்சில் வழிவைத ம் ெதரியக்
கண்டான்.
“நாேய! நமக்கிைடயிேல இரத்தப் பைக ேதான்றிவிட்ட . ெதரிந் ெகாள்.
ஆனால், இப்ெபா சிந் கிேறேன; இந்த இரத்தத்தினால் அந்தப் பைக
வரவில்ைல. ெதரிந் ெகாள்; அந்த இரத்தம் எனக் ள்ேளேய நா க் நாள்
சிந்திக்ெகாண் வ கிற . அ இப்ப வழியவிடமாட்ேடன். ேபா! என் எதிரில்
மீண் ம் ேதான்றாேத! அப்ப வ வாயானால் நீ ெசத் ப் ேபாவாய்!” என்
ெகாஞ்சங் டப் பதட்டமில்லாமல் அைமதியாக ம் அ த்தமாக ம் றினான்
உமார்.
ேவைலக்காரர்கள் லமாக நடந்த விஷயத்ைதக் ேகள்விப்பட்ட ஜபாரக்,
அன் இர , தாக்கின் வாசல் அ கிேல வியாபாரி அக்ேராேனாைசச் சந்திக்க
ேநர்ந்தேபா , அவனிடம் றினான். பிற ஜபாரக் பிரிந் ெசன்ற பின், அங்ேக
அங்கா ச் சந்ைதயிேல, லிக் ச் ெசய்தி ெகாண் ேபா ம் ஒ வைனக்
ப்பிட் , ஒ தாளிேல, இரண் ெசாற்கைள எ தி, அைத ஒட் , த்திைர
ைவக்காமல் அவனிடம் ெகா த் , “இைத ேர நக க் எ த் ச்ெசல். அங்ேக
பிரயாணிகள் தங் ம் சத்திரத்திேல ெசன் , மண்டபத்திேல நின் ெகாள்,
ஏழின் இைறயவ க் ஒ க தம் ெகாண் வந்தி ப்பதாகக் ற ம். அவர்
உன்ைன ேநாக்கி வ வார். அவரிடம் ெகா ” என்றான்.
“ஐயா! அந்த ஆள்தான் ஏழின் இைறயவர் என் நான் எப்ப
அறிந் ெகாள்ள ம்? ெபய ம் மாதிரியாக இ க்கிறேத?” என் அந்த
அ ைம ஐயங் கிளப்பினான்.
“அவேர உன்னிடம் வந் வார்!”
“ஆ! இ என்ன விந்ைதேயா?” என் ஆச்சரியப்பட் விட் , அந்தச்
ெசய்திைய வாங்கிக் ெகாண் ேபானான். அவ்விடத்ைத விட் அகன்ற ம் -
அைதப் பிரித் ப் பார்த்தான். ப க்கத் ெதரியா விட்டா ம் அ சாதாரணச்
ெசாற்கைளப் ேபாலேவ ேதான்றிய , அதனால் தனக் ஏேத ம் ஆபத்
வராமல் இ க்க ேவண் ேம என்பதற்காக, ஒ ல்லாவிடம் ேபாய் அைதப்
ப த் த் ெதரிந் ெகாள்ள வி ம்பினான். அவர் உரக்கப் ப த்தார். காலம் வந்
விட்ட என் இ ந்த . இதிேல பயப்ப வதற் என்ன இ க்கிற என்
மனம் ெதளிந் அந்த அ ைம ேர நகர் ேநாக்கிச் ெசன்றான்.
ேதாள் காயத்திற் க் கட் ப் ேபாட்ட பிற உமார் தன் அைறக் ள்ேளேய
அைடந் கிடந்தான். கத வழியாக அவைனக் கவனித்த இஸ்பிகாரி, அவன்
ஏேதா சி சி ண் த் தாள்களிேல என்னேவா எ திக்
ெகாண் ப்பதாக ம், அந்தத் தாள்களிேல சில தைரயிேல வி ந்
கிடப்பதாக ம் றினான்.
ஆராய்ச்சிக் டத்தில், க்கப்படா , கண் பி க்காமல் பாக்கியி ந்த
விஷயங்கைள ேமற்ெகாண் கணக் ச் ெசய் கண் பி க்க யற்சித் க்
ெகாண் ந்தான் ைமமன் என்ற கிழப் ேபராசிரியன், உமார் இல்லாமல், எைத ம்
ெசய்ய யவில்ைல அவனால், ேகாளப் படம் சரியானதல்ல. கிேரக்க வான
லாசிரியர்களின் ெபயர்கள் அவ க் வாய்க் ள் ைழயாதைவயாக
இ ந்தன.
சிலச் சில வழிகளில் ஆராய்ச்சி ெசய்த பிற , பலன் எ ம் ஏற்படாததால்,
தன் ேவைலைய ந் க் ெகாண் , ஆராய்ச்சிக் டத்ைதவிட்
ெவளிேயறினான் ைமமன். நகரத்திற் ப்ேபான அவன் தி ம்ப ம் இரவில்தான்
வந்தான். வந்த ம் இஸ்பிகாரி அவனிடம் ேமேல ஆராய்ச்சிக் டாரத்தில்
ளக் எரிவதாக ம், உதவியாளர்கள் ஒ வ ம் அங்ேக இல்ைல என் ம்
றினான். உமார்தான் அங்ேக இ க்க ேவண் ம் என் எண்ணிக் ெகாண்ேட,
அங்ேக ெசன்றான் ைமமன். தாழ்ந்த ஒ ேமைசயின் ேமல் சாய்ந் விரித்
ைவத்தி ந்த ேடாலமியின் ைகெய த் ப் பிரதிைய உமார் ஆழ்ந் கவனித் க்
ெகாண் ந்தான்.
“நாம் ேத ம் அந்த இடம் ஆசியா ைமன க் ேமற்ேக இ க்கிற !”
என்றான்.
“ஆசியாைமன க் ேமற்ேக ெவ ங் கடல்தான் இ க்கிற . உம், இத்தைன
நாள் ஆராய்ச்சி ம் பயனில்லாமல் ேபாய் விட்டேத!” என் ைமமன்
வ ந்தினான்.
“இல்ைல, பலன் கிட்டத்தட்ட கிைடத் விட்ட . ன் காலத்தில், பாகத்தில்
பலப் பல நகரங்கள் இ ந்தன. கடலின் இைடேய ம் சிலச் சில நகரங்கள்
இ ந்தி க்கின்றன” என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட வந்தவன், தன் எதிரில்
இ ந்த வான சாஸ்திரிகளின் பட் யலில் இ ந்த ெபயைர ஒவ்ெவான்றாகப்
ப த் க் ெகாண்ேட வந்தான். ெபயர்களின் கீேழ ஒ க் ெகாண் ந்த
அவ ைடய ேபனா ஓரிடத்திேல நின்ற .
“ேராட்ஸ் தீ தான் நாம் ேத ய இடம். ேராட்ஸ் தீவில் இ ந்த ஹிப்பார்க்கஸ்
என்ற வான ற்கைலஞன் ஆயிரம் நட்சத்திரங்களின் இடங்கைளப் பற்றிக்
றிப் எ த்தி க்கிறான். அவன் தயாரித்த அட்டவைணயாகத்தான் இ க்க
ேவண் ம் இ .”
ைமமன் என்ற அந்தக் கிழட் வான சாஸ்திரியின் உத கள் ஒலியில்லாமல்
அைசந்தன. ெப ம் பசியாளன் அல்ல ேபராைச பி த்த க மிையப் ேபால்
அவ ைடய நா நரம் களிெலல்லாம் ஒ ேபராைச ேயாட்டெம த்த . ஒன்ப
ற்றாண் களாக மைறந் கிடந்த ஒ விஞ்ஞான இரகசியத்ைதக் கண்
பி க்கக் ய ஒ ெப ஞ் ெசய ம் இதன் பலனாகக் கிைடக்கக் ய
ெப ம் க ம் அவர்கள் எதிரிேல காத் க் ெகாண் க்கிற .
“ஆம்! ஆம்! ேடாலமிேய, அவ ைடய வான ல் ஆராய்ச்சிக் கட் ைரகளிேல,
ஹிப்பார்க்கஸ் கண் பி த்த ஆயிரத் எண்ப நட்சத்திரங்கைளப் பற்றி ம்
றிப்பிட் க்கிறார். இ மட் ம் உண்ைமயாக இ ந்தால்...” தன் மதிப்
உய ம், க ம் உய ம் என்ற இன்பக் கன ைமமன் உள்ளத்திேல எ ந்
அவைன ெமய்மறக்கச் ெசய்த .
“அ உண்ைமயாகத்தான் இ க் ம். இப்ெபா நாம் என்ன ெசய்ய
ேவண் ம் ெதரி மா? இேய நாதர் பிறப்பதற் ற்றி ப்பத்தி நான்
ஆண் க க் ன்னால், ேராட்ஸ் தீவின் ேகாணத்திற் ச் சரியாக
இ க்கிறதா என் இந்த அட்டவைணையக் கணக்கிட் ப் பார்க்க ேவண் ம்”.
“நாம் இரண் ேப ம் தனித்தனியாகக் கணக் ச்ெசய் பார்ப்ேபாம்,
அப்ெபா தான், தவ ஏற்படாமல் ெசய்ய ம்!” என் றினான் ைமமன்.
ம ப ம் தவ வந் ேவைல பயனற் ப் ேபாய்விடக் டா என்
பயப்பட்டான். கண் பி ப் ெப ைமயி ம், கழி ம் தனக் ம் பங்கி க்க
ேவண் ம் என்ற ேபராைச ம் அவ க் இ ந்த . கழ் என்றால் உயிைர ம்
ெகா க் ம் ேபரார்வம் அவன் தியிேல ஓ க் ெகாண் ந்த .
ன் நாட்கள் அவர்கள் ேவைல ெசய்தார்கள். அைர ைறயாகத்
ங்கினார்கள். இரவில் ெவ ேநரம் கழித்ேத ப க்கச் ெசன்றார்கள்.
காைலயில் வி வதற் ெந ேநரம் ன்ேப எ ந்தார்கள். எதிரில் இ க் ம்
தாள்களிேல இரண் கண்க ம் ெமாய்த்த வண்ணம், ைமமன் ேவைலைய
விடாமல் ெசய்தான்.
 அசதியாக இ ப்பைதெயல்லாம் ெபா ட்ப த்தாமல் அந்தக் கிழவன்
ேவைலயிேல ஈ பட் ந்தான். உமார் வாய் ண ணெவன் ெப க் வ ம்
ட் வ ம் கழிப்ப ம் வ ப்ப ம் சரிபார்ப்ப மாக இ ந்தான். கைடசியாகச்
சிரித் க் ெகாண்ேட, “ேபா ம் ேபா ம்! அந்த இடேமதான், எல்லாம் அதற் ச்
சரியாக இ க்கின்றன!” என்றான்.
“இ , இ இன் ம் சிறி தான்” என் றிக்ெகாண்ேட, ைமமன்
தன் ைடய ேவைலையச் ப்பாகப் பார்க்கத் ெதாடங்கினான். அவன்
கணக் கெளல்லாம் ெசய் சரிபார்த் , மனஅைமதியைடந்த பிற தான்,
அைத ஒப் க் ெகாண்டான்.
“சரியாக இ க்கிற . சரியாக இ க்கிற . அட்டவைண சரியாகேவ
இ க்கிற . அறிஞர் அலிெசன்னா ம் இைதச் சரிெயன்ேற ஒப் க் ெகாள்வார்.
ேபராசிரியர் உமார் அவர்கேள, அறிஞர் ேடாலமிையப் ேபாலேவ, நா ம் ேராட்ஸ்
தீவின் விஞ்ஞானி வான ல் அறிஞன் ஹிப்பார்க்கஸ் வ த்த இந்த
அட்டவைணைய இனி எளிதாகப் பயன்ப த்தலாம்” என்றான், ைமமன்.
ைமம க் உடேன ஆஸ்தான மண்டபத்திேலேபாய் உட்கார ேவண் ம்ேபால்
இ ந்த . தன் ைடய மாணவர்க க்ெகல்லாம் இந்தப் திய உண்ைமையப்
ேபாதிக்க ேவண் ம்ேபால் இ ந்த . நிசாப் ர் கைலக் கழகத்திேல உள்ள
ஆசிரியர்க க்ெகல்லாம் இந்தப் திய உண்ைமையப் ேபாதிக்க ேவண் ம்ேபால்
இ ந்த . நிசாப் ர் கைலக் கழகத்திேல உள்ள ஆசிரியர்க க்ெகல்லாம் அரிய
ஆராய்ச்சிையப்பற்றிக் றேவண் ம் என்ற எண்ணம் எ ந்த . ஆனால், உமார்
அவைனத் த த் விட்டான்.
“ஏற்ெகனேவ, உேலமாத் தைலவர்கள் காலத்ைத அளப்ப னித மைறயால்
த க்கப்பட்ட ெசயல் என் ம், நமக் இந்த விண் மீன் வீட் ல் தீய ஆவிகள்
உதவிெசய்கின்றன என் ம் றி வ கிறார்கள். மத விேராதியான ஒ
கிேரக்க ைடய அட்டவைணைய நாம் உபேயாகிக்கிேறாம் என் ெதரிந்தால்
என்ன ெசால் வார்கேளா, என்ன ெசய்வார்கேளா? ெபா த்தி ந் , எல்லா
ேவைலக ம் ர்த்தியான பிற , தலில் நம் ஆராய்ச்சியின் பலைன ல்தான்
ன்னிைலயில் சமர்ப்பிப்ேபாம். அ வைர எ ம் ேபசக் டா ” என்றான்
உமார்.
“உண்ைமதான்! ஒ ைற மதெவறி பி த்தவர்கள் சிலர் நம் ைடய
ேகா ரத்தின்ேமல் எரிகிற தீவட் ையத் க்கி எறிந்தார்கள். தாங்கள்
அெலப்ேபாவில் இ ந்த சமயம், நிழற் றிகாட் ம் பளிங் க் கம்பத்தின்ேமல்
கற்கைள வீசிெயறிந்தார்கள். ம தியிலி ந் ட்டங் ட்டமாக வந்த
அவர்கள் ெசய்த அட்டகாசங்கைளெயல்லாம் ெபா த் க் ெகாண் ந்ேதாம்.
இப்ெபா இந்த விஷயங்கைளயறிந்தால், மதவாதிகள் என்ன
ெசய்வார்கேளா, ெசால்ல யா , நம் சிந்தைன கைளச் சிறி
காலத்திற் த்திைரயிட் ைவக்க ேவண் ய தான். உத க க் ம்
ட் ப்ேபாட் ைவக்க ேவண் ய தான்” என்றான்.
உமார் தி ெரன் ப் ேவைலகளில் ஈ ப வதன் இரகசிய ம்
ைமம க் ப் ரியவில்ைல. ஆராய்ச்சி ேவைலயிலி ந் சிந்தைன அைத
மறந் ேவ எங்ேகா தா வதன் காரண ம் அவ க் ப் ரியவில்ைல,
ரத்திேல உள்ள ஊரிேல, ஓர் அழகிய இளம்ெபண் அ வா வ ம், உமாரின்
ேதாளிேல ெதாத்திக்ெகாள்வ ம், ேதாற்றமளிக் ம் ேபா உமார் தன்
இ ப்பிடத்ைத ம் ேவைலைய ம் எல்லாவற்ைற ம் மறந் வி வான்.
யாஸ்மியின் நிைன வந்த ம் பித் ப் பி த்தவன் ேபால் மாறிவி வான். இ
ைமம க் த் ெதரியாத விஷயம்!
ெப க்ெக த்ேதா ம் ஆற்றின் அ கிேல எரிக் ம் ெவயில் ேரன்
நரகத்ைதப்ேபால் ேதான்றிய் அந்தக் டாரம் அவன் நிைன க் வ ம். சில
சமயம் பிரகாசமான கண்க டன் ந்தல் கற்ைற ஆ அைசந் வரப்
ன்சிரிப் டன் ள்ளி ஓ வ ம் யாஸ்மியின் அழ வம் ேதான் ம். இப்ப மாறி
மாறி இன்பக்காட்சிக ம் ன்பத் ேதாற்ற ம் ேதான் மாயி ம், ெப ம்பா ம்,
அவ ைடய ேநாய் வலி ம், மரண ேவதைன ம்தான் அ க்க
ேதாற்றமளிக் ம்.
“இவ ைடய ேபாக்ேக ரிபடவில்ைலேய. ேவைல ெசய்தால், ஒேரய யாக
அதிேலேய ஆழ்ந் வி கிறார். “இல்லாவிட்டால் ம க் வைள டன் மனம்
ேபதலித்தவர்ேபால் தனிேய உட்கார்ந்தி க்கிறார்” என் இஸ்பிகாரி ஒ நாள்
ஆச்சரியத் டன் றினான்.
அவைரப்பற்றி அதிகம் ெதரிந்தவர் ேபால், ைமமன் “அவரிடம் ஓர் அதிசய
சக்தியி க்கிற ; ஆனால், அவர் ேபாக் இப்ப யி க்கிற . மனத் தளர்ச்சி
மட் ம் ஏற்படாவிட்டால், ேடாலமிையக் காட் ம் உமார் சிறந் விளங்க
ம்!” என்றான்.
ஆனால், கல்வியறிவில்லாத அங்க ஹீனனான ஜபாரக் மட் ம், உமாரின்
நிைலைமைய நன் உணர்ந்தவனாக இ ந்ததால், இர ேநரங்களில் எல்லாம்
அவன் டேவ உட்கார்ந்தி ப்பான். தன் நண்பன் அ கிேல டங்கிப்
ப த் க்ெகாண் , அல்ல உட்கார்ந் ெகாண் , விளக் நாக்
ஆ ம்ேபாெதல்லாம் உண்டா ம் நிழல் அைச கைளப் பார்த் க்ெகாண்ேட
இ ப்பான்.
அந்த மாதிரியான ேநரங்களில் ேவ க்ைகேப வ கிைடயா . “என் தைலவர்
 ல்தான் ஆல்ப் அர்சலான் அவர்கள் இறந்தேபா , கடல்ேபால் கண்ணிர்
ெப க்கி என் ன்பத்ைதக் க விக்ெகாண் விட்ேடன். ஆனால்
டாரம ப்பவேர! நீங்கள் க் ம் அந்தக் ேகாப்ைப ம , அ உங்கைள
அ கண்ணிர் விடச் ெசய் ம் ஆற்றல் இல்லாததாக இ க்கிறேத! அ
தீர்த்தால் அல்லவா ன்பம் ஆ ம்? என் ெசால் வார்கள்.”
அப்ப ச் ெசான்னெபா , உமார் அந்தக் ேகாப்ைபைய உற் ேநாக்கினான்.
“ ங் ம் ெபா ன்பத்ைத மறக்கலாம். ங்க யாத ெபா த்
மயங்கலாம். அதனால் மறதி ஏற்ப ம். நீ யார் என் ம், எதற்காக இந்த
உலகத்திேல பிறந்தாய் என் ம் நீ உன்ைனேய ேத த் திரிவைதக் காட் ம்
ப்ப சிறந்த அல்லவா?
“ஆனால், அ அைமதிையத் த வதில்ைலேய!”
“மறதிையக் ெகாண் வ கிறதல்லவா? ஜபாரக், இேதா கவனி. இந்த
ேகாப்ைபயிேல இரசாயன சாஸ்திரத்தின் இரகசியம் எப்ப
அடங்கியி க்கிறெதன் பார். றிப்பிட்ட ஓர் அள த் விட்டாயானால்
உலகக்கவைலகள் ஆயிரத்ைத ம் ஒ ெநா யிேல மறக்கலாம். ேகாப்ைப ம
வைத ம் த் விட்டால், மா அரசரின் தங்கச் சிங்காதனத்திேல
இ ந் இந்தத் தரணிையேய அரசாளலாம்; தா தின் இதழ்கள் அைசயப்
பிறக் ம் இைசையக்காட் ம் ேமலான இனிய சங்கீதத்ைதக் ேகட்கலாம்.
ெசா இந்தக் ேகாப்ைபையச் ெசய்தவன் இைதத் தைரயிேல க்கிெயறிந்
ண் ண்டாய் உைடயச் ெசய்வானா?”
“ெசய்ய மாட்டான்!”
“அப்ப யானால் அழகிய மனித உடைல உ வாக் ம் அன் ம் இ க்கிற ;
அைத அழிக் ம் சின ம் இ க்கிறேத! இ ஏன்?”
தைரயில் கிடந்த கசங்கிய தாள் ஒன்ைற எ த் உமார் ஜபாரக்கின் ைகயில்
ெகா த்தான். அவன் அைத விளக்கின் அ கிேல ெகாண் ேபாய் விரித் ப்
ப த்தான். உமாரின் அழகிய ைகெய த்தில், பாரசீகெமாழியில் நான் அ கள்
ெகாண் கவிைத ஒன் எ தப் ெபற்றி ந்த .
திரான பாைதயிேல
ேபா மிந்தப் பயணேம
இதில் இன்பம் இல்ைலேய
என் ந் ன்பம் ன்பேம!
ம க் கிண்ணம் ெகாண் நீ
மகிழ ைவப்பாய் இரவிேல!
எதிர் கால எண்ணேம
 ஏ ம் ேவண்டாம் அன்னேம!
இைதப் ப த் விட் “ஐேயா!” என் ெப ச் விட்டான் ஜபாரக் பிற
தி ெரன் ங்கியி ந்த அவன் கம் மலர்ந் விரிந்த . “எ ம்! எ ம்
அதிகமான கவிைதகைள எ ம்! அைவேய உம் கண்ணின் பரிசாக
இ க்கட் ம்” என் றினான்.
 28. மரணக்ெகா பறக் ெதன் மத க்கள் ஒலமிட்டார்!

ஓராண் காலம் கழிந்த . விண்மீன் வீட் ல் இ ந்த ஆராய்ச்சியாளர்கள்,

தங்க ைடய திய கண் பி ப் டன், தினசரி மணிக்கணக்ைக ஒப்பிட் ப்
பார்த் மன நிைற ெபற்றார்கள். ைமம க் ம் இஸ்பிகாரிக் ம் மி ந்த
மகிழ்ச்சி, நட்சத்திரங்களின் இ ப்பிடத்ைதக் ெகாண் , நீர்க்க காரத்தால்
அளக்கப்ப ம் மணிக்கணக் ம், ரிய ைடய நிழலின் லம் அளக்கப்ப ம்
மணிக் கணக் ம் ஒன் க்ெகான் ஒத் வந்தன. இவ்வா ஆராய்ச்சி
ெசய்ததன் பலனாக, ஓர் ஆண் ல், 365 நாட்க ம் ஐந் அல்ல ஆ மணி
ேநர ம் அடங்கியி க்கின்றன என் உ தியாயிற் . 354 நாட்கேள ெகாண்ட
பிைறக்கணக்ைகக் காட் ம் இ நிச்சயமாகச் சரியானெதன்ேற ெதரிந்த .
பிைறக் கணக்கில் உள்ள பிைழைய உணர்ந்த எகிப் ேதசத் ப் பழங்கால
வான ல் ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஓர் ஆண் க் 30 நாட்கள் ெகாண்ட 12
மாதங்கைள வ த் க் ெகாண் , ஆண் ன் இ தியில் ஐந் நாட்கைளத்
தி விழாவாகக் ெகாண்டா 365 நாட்கள் ெகாண்ட ஆண் க் கணக்ைக
நைட ைறக் க் ெகாண் வந்தார்கள்.
“அந்தக் கணக்கி ம், ஓர் ஆண் ல் கால் நாள் ெபா வி பட் ப்
ேபாகிற . நாம் ஓர் ஆண் க் க் கால்நாள் ட்டேவண் ம். அைத
ஒேரய யாக நான் ஆண் க க் ஒ நாளாகக் ட் விட்டால்
என்ன?” என் இஸ்பிகாரி ேகட்டான்.
“நான் வ டங்க க்ேகா, அல்ல நாற்ப வ டங்க க்ேகா மட் ம்
பயன்படக் ய பஞ்சாங்கத்ைத நாம் தயாரிக்கவில்ைல. வரப்ேபாகின்ற
ற் க்கணக்கான ஆண் க க் ம், உலகம் உள்ள அள ம் ஓ கின்ற
காலத்திற் ம் ஓர் அள க வியாகப் பயன்ப ம்ப இ க்க ேவண் ம்
நம் ைடய பஞ்சாங்கம்! அதற் இ வைரயில் நாம் ெசய்த ஆராய்ச்சிகள்
ேபாதா . இன் ம் ல்லியமாகக் கணக் ச் ெசய்யேவண் ம். மீண் ம், நாம்
மனநிைற ெப கிற வைரயிேல தினந்ேதா ம், கால அள கைளக்
கவனித் க் றித் க்ெகாண் வர ேவண் ம்” என் உமார் ற, ைமம ம்
அைத ஆதரித்தான். அதன்ப ேய, அவர்கள் மீண் ம் ஒ வ டம்,
காலங்காட் ம் க விகைள ம், காலம் அளக் ம் க விகைள ம் பயன்ப த்தி
ஆராய்ச்சிக் றிப் கள் எ த் , ந்திய றிப் க ட ம், தி த்தப்பட்ட
நட்சத்திர அட்டவைண ட ம் ஒப்பிட் ப் பார்த் க்ெகாண் வந்தார்கள்.
விண்ணின் மீன்கைள ஆராய்ச்சி ெசய் ம் இந்த மனிதர்கள், இ காட் ப்
ைத ழியில் கிடக் ம் பிணங்களின் ஆவிேயா ேபசி ம், மத
நம்பிக்ைகயற்றவர்களின் விஞ்ஞானக் க விகைளப் பயன்ப த்தி ம்
வ வதாக எதிர்ப் பிரசாரம் ெசய் வந்த நிசாப் ர் ல்லாக்க க் , இவர்கள்
ஆராய்ச்சியின் ெவற்றிச் ெசய்தி, வதந்தி வ வாகப்ேபாய்ச் ேசர்ந்த .
இவர்க ைடய க் ரைலப்பற்றி உமா ம் ைமம ம் சிறி ம்
கவைலப்படவில்ைல. ஆனால், உமார் மீண் ம் இயற்ைகயின் தன்ைமையப்பற்றி
ஏேதர் ஆராய்ச்சியில் ச்சாக ஈ பட் வ வைத ைமமன் உணர்ந்தான்.
அவன் எந்த விஷயத்ைதப்பற்றிய ஆராய்ச்சியில் ஈ ப்ட் க்கிறான் என்
ைமமனால் கிக்க யவில்ைல. ஆனால், ஒ விஷயம் மட் ம் ரிந்
ெகாள்ள ந்த . அறிஞர் ேடால்மியின் ஆராய்ச்சி வ ம், அவர்
காலத் க் ந்திய ஹிப்பார்க்கஸ் என்ற விஞ்ஞான ேமைதயின் ஞானத்ைத
அ ப்பைடயாக ைவத் ச் ெசய்யப்பட்டைவேய என்பைத உமார் உணர்ந்
ெகாண்டதால், அவ ம், அறிஞர், ேடாலமிையப் ேபாலேவ, ேராட்ஸ் தீவின்
விஞ்ஞானப் ேபராசிரியனின் த்தகங்களிேல தன் க த்ைதச் ெச த்தி வ வ
மட் ம் ெதரிந்த . ஏேதா ஒ திய விஷயத்ைதக் கண் பி ப்பதில்,
ஹிப்பார்க்கஸ் ல்கைளப் பயன்ப த்த உமார் யற்சிக்கிறான் என்பைத மட் ம்
அவர் கித் க்ெகாண்டார். எந்த விஷயம்? அ தான் ரியவில்ைல.
“என்ன ஒேரய யாக ஆராய்ச்சியில் ழ்கிவிட்டார்?” என் இஸ்பிகாரி
ஒ நாள் ேகட்டான்.
“இ தான் ரியவில்ைல. கிரகணத்தில் ஏற்ப ம் நிழலின் வ வத்ைதப்
பற்றியதா இ க் ேமா என் நிைனக்கிேறன். எல்ைலயில்லா ெசல் ம்
எண்கைளப் பயன்ப த்தித் தீர்க்க ேவண் ய வைள கைளப்பற்றிய
பிரச்சிைனகைளக் கண் பி க்க யற்சிக்கிறார் என் தான் எண் கிேறன்!”
என் ைமமன் ெசான்னான்.
“அ ளாளனாகிய அல்லா அவைரக் காப்பாற் வாராக. சாதாரண எண்கள்
சம்பந்தப்பட்ட கணக் கேள என் ைளையச் சிதற ைவக்கின்றன. அவர்
ைள என்ன வா ேமா” என் றி இஸ்பிகாரி சிரித்தான். இஸ்பிகாரி
ைமமனி ம் இளைம ம் ைதரிய ம் உள்ளவன்.
“ைசபர் வட்டத் க் கணக் கைள அவர் ேபாட் க் ெகாண் க்கிறான்.”
“ைசபர் என்றால்தான் ஒன் மில்ைலேய. அப் றம் அதில் என்ன கணக்
இ க்கிற ?’ என் இஸ்பிகாரி ேகட்டான். பைழய இஸ்லாமிய ைறப்ப ,
ைசப க் க் கீேழ ஒன் மில்ைல என்ற அந்தக் காலத்தில் இ ந்த .
“ைசப க்கப்பால் ஒன் மில்ைல என் நீ நிைனக்கிறாய். ஆனால்,
கிேரக்கர்கள் இேத ைசபைர சீேரா என் அைழக்கிறார்கள். அந்த சீேரா க்
அப்பால் எத்தைன ெபரிய ெபரிய எண்கள் எல்லாம் இ க்கின்றன!”
இஸ்பிகாரிக்ேகா, இ ஏேதா ெபரிய நம்ப யாத விஷயமாக ம், மாயவித்ைத
ேபால ம் ேதான்றிய .
“நீ ெசால்வ , ஏேதா கிேரக்கர்கள் கா ம் கன ேபால இ க்கிற .
கிேரக்கர்கள் இந்த மாதிரியான வீண் கன காண்பதில் ெபரிய ஆட்கள்தான்.
இப்ப ப்பட்ட கன கைளக் கண் அவர்கள் ெவளியி ம் ெசால் வார்கள்.
ஆனால், இதனால், அவர்க க்காவ , ேவ யா க்காவ ஏதாவ
நன்ைம ண்டா என்றால் கிைடயா . ஏதாவ நிைறேவறக் ய சங்கதி ண்டா
என்றால் கிைடயா . அவர்களாவ , நல்ல நிைலயில் இ ந்தார்களா என்றால்
அ ம் கிைடயா . ஒ கிேரக்க விஞ்ஞானி, அவன் ெபயர் எனக் நிைன
வரவில்ைல. இப்ப த்தான் ஒ அ ர்வக் கன கண் அைத ெவளியிட்டான்.
இந்தப் மிக் அப்பால் ஏதாவ ஒ ெபா ைள நி த்தி விட்டால், அைதக்
ெகாண் இந்தப் மிைய, இடம் மாற்றி விடலாம் அல்ல நகர்த்தி விடலாம்
என் கண் பி த்தான். இப்ப ப்பட்ட கற்பைனயில் ஈ பட் ந்த அவன், ஒ
ேபார் நடந் ெகாண் ந்த சமயத்தில் ஒ சாதாரணச் சிப்பாயால் ெகால்லப்
பட்டான். அவர்க ைடய ெப ம் ேபரரசர் இஸ்கந்தர் (அெலக்சாண்டர்) என்பவன்
ஒ ெபரிய கன கண்டான். ஆசியா வைத ம் ெவன் விட்ேடாம் என்ற
அகங்காரத்தில் உலகம் வ ம் தன் ஆட்சிையப் பரப்ப ேவண் ெமன் மனக்
ேகாட்ைட கட் னான். ஆனால் நம் ேபராசிரியர் உமாைர விடக் ெகாஞ்சம்
தலான வயதா ம் ெபா , இளைமக் காலத்திேலேய அதிகமான
மயக்கத்தில் ெசத் ப்ேபானான். அவ ைடய அமீர்கள்,
தங்க க் ள்ேளேய அந்தத் ேதசங்கைளச் சி சி ப திகளாகப் பிரித் க்
ெகாண் , ஒ வேராெடா வர் ெபா தி, அந்த சாம்ராஜ்யத்ைதச்
சின்னாபின்னமாக்கிக் ெக த்தார்கள். இப்ெபா , அந்தக்
கிேரக்கர்கைளெயல்லாம் சாய்த் விட் நம் ைடய இஸ்லாமியப் ெப ம்
வீரர்கள் வந் விட்டார்கள். கிேரக்கர்களின் கற்பைனகளால் சிறி ம்
பயனில்ைல” என் இஸ்பிகாரி ஒ ெபரிய ெசாற்ெபாழிேவ நிகழ்த்தினான்.
“ஒன் மில்லாத ைசப க்கப்பால் ெபரிய ெபரிய எண்கள் இ ப்பதாக உமார்
ெசால் கிறாேர! அவேர, அந்த எண்கைளப் பயன்ப த்திக் கணக் கள்
ெசய்கிறாேர!” என் ைமமன் விளக்கினான்.
“ெபரிய ல்லாக்களின் காதிேல இந்த விஷயம் எட் விடாமல் அல்லாதான்
அ ள் ரிய ேவண் ம்” என் றிவிட் ப் ேபான இஸ்பிகாரி, தன் உதவியாளர்
க்ேக வந்த ேம, “உண்ைமயின் அத்தாட்சி ம ப ம் மயக்கத்தில்
ஆழ்ந் விட்ட ! நட்சத்திரங்களின் மத்தியிேல ஒ வைளவிேல ஏறிச் ெசன் ,
ெசத் க் கிடக் ம் எண்களின் ஆவிகைள ஆட்சி ெச த் கிறார் ஆசிரியர்
உமார்” என் றினான்.
“ஆம் ஒ நாள் இர , ைத ழிகளின் ந ேவ ெசன் அவர் உட்கார்ந்தைத
நான் பார்த்ேதன்” என் அவர்களிேல ஒ வன் றினான். அந்த ஆண் ம்
இ திக் கட்டத்ைத அைடந்த . கைடசிக் றிப் கள் வ ம் பதியப் ெபற்ற
பிற , உமா ம், ைமம ம் உட்கார்ந் , வான, ல்லியமான, மிகமிகச்
சரியான பஞ்சாங்கம் ஒன்ைறக் கணக் ச் ெசய் தயாரித்தார்கள்!
அவர்க ைடய கண் பி ப்பின்ப , ஓர் ஆண் க் 365 நாட்க டன் 5 மணி
48 நிமிடம் 45 ெநா கால அள காணப் பட்ட . இன் நாம் பயன்ப த் கிற
பஞ்சாங்கத்ைதக் காட் ம் இ சரியான, கணக்ேகயா ம். இதன்ப , 365
நாட்க டன், 33 ஆண் க க்ெகா ைற 8 நாட்கள் ட் க் ெகாள்ள
ேவண் ம். அப்ெபா , ரிய வட்டக் கணக் ம், க காரக் கணக் ம் மிகத்
ல்லியமான ைறயில் சரியாக இ க்க ம்.
இத் டன், ஆண் களின் அட்டவைணெயான் ம், தயாரித் ப்
பஞ்சாங்கத்ைதப் ர்த்தி ெசய் , இவர்க ைடய க்காக ஆவ டன்
காத் க் ெகாண் க் ம் நிசாம் அல் ல்க் அவர்களிடம் சமர்ப்பிக்கத்
தயாரானார்கள். நிசாப் ர்க் ேகாட்ைடயிேல யி ந்த உலக அைமப்பாளர் ஆகிய
நிசாம் அல் ல்க் அவர்களின் தி ன் தங்கள் திய பஞ்சாங்கத்ைதச்
ேசர்ப்பதற் , பாக்தாத் கணிதப் ேபராசிரியர் ைமமன் அவர்க ம், உர்கண்
ஆராய்ச்சிக் கழகத் ப் ேபராசிரியர் சாபர் அல் இஸ்பிகாரி அவர்க ம்,
தங்க ைடய பட்டங்க க் த் த ந்த அரசியல் உைடயலங்காரத் டன்
ெசன்றார்கள். தங்க லாம் சிய எ த் க்களால் மி மி க் ம் பஞ்சாங்கப்
பிரதி ெயான்ைறப் பறக் ம் நாகப் படம் பின்னப்பட்ட பட் த் ணிப் ைபக் ள்ேள
ைவத் நிசாம் அவர்களிடம் ெகா த்தார்கள். இைதத் தாேன ேநர யாக
ல்தான் மாலி ாவிடம் அளிப்பதற்காக நிசாம் றப்பட் ச் ெசன்றார்.
“கீழ் நா க க் ம் ேமல்நா க க் ம் தைலவரான எம் ேபரரசேர!
தங்க ைடய தி க் கட்டைளயின் ப , தங்கள் பணியாளர்கள், காலத்ைத
அளந் விட்டார்கள். இ வைர உலகத்திேல கணிக்கப்பட் வந்த
பஞ்சாங்கங்கள் எல்லாம் பிைழ ைடயன என் ம், தங்க ைடய சீரிய
ஆட்சியிேல நிைலநி த்தப் ப கின்ற இந்தப் பஞ்சாங்கம் ஒன்ேற
சரியானெதன் ம், நிைல நி த்தப் ெபற்ற ! அளவற்ற அ ளாளரான அல்லா,
உலகத்திேல மனித இனத்ைத உலவ வி ம், எல்ைலயில்லாத காலம் வைரயிேல,
என்ெறன் ம் சரியான அளவிைனக் காண்பிக் ம் இந்தப் திய பஞ்சாங்கத்ைத
- தங்கள் தி ளத்தின் ெப வி ப்பத்திற்கிணங்கத் தயாரிக்கப்பட்ட இந்தச்
சரியான அள ைறைய - வழக்காற்றில் ெகாண் வரக் ய உரிைம ைடய
தங்கள் தி ன் பைடக்கிேறன்!” என் றி நிசாம் அல் ல்க் அவர்கள்
ல்தான் மாலி ா அவர்களின் ைககளிேல அைத அளித்தார்.
ல்தான் மாலி ா, அைத ஆவ டன் வாங்கிப் பார்த்தார். பஞ்சாங்கம்,
அவ ைடய ரி ம் தன்ைமக் அப்பாற்பட்ட விஷயமாக இ ந்தா ம், அைதச்
ற்றிக் ெகாண் வந்த பட் த் ணியில் பின்னப்பட் ந்த பறக் ம் பாம்பின்
அழகிய உ வம் அவைரப் ெபரி ம் கவர்ந்த . பறக் ம் பாம் , அவ ைடய
பரம்பைரச் சின்னமா ம். ேம ம், விண்ணின் றிகைள விளக் ம் ஆற்றல்
பைடத்த உமார் கயாம் தயாரித்த இந்தப் பஞ்சாங்கம், அவ ைடய ெதாடர்ந்த
ஆட்சிைய அதிர்ஷ்ட ைடய தாக் ம் என்ற நம்பிக்ைக அவ க்கி ந்த . தன்
ஆட்சியில் ஒ திய பஞ்சாங்க ைற ஏற்ப த் வ அவ க் ப்
ெப ைமயாக ம் இ ந்த .
“விண்மீண் வீட் ேல ஆராய்ச்சி ெசய்த கல்வி வல்ல ேமைதக க் ச் சிறப் ப்
பட்டங்க ம், ெபாற்கிழிக ம் ெகா க்க ஏற்பா ெசய் ங்கள். என் ைடய
அரசைவ வான ல் அறிஞ க் க் ன்றின் ேமல் உள்ள காசர் ச்சிக் என்ற
சிறிய அரண்மைனைய ெவ மதியாகக் ெகா ங்கள்” என் ல்தான்
ஆைணயிட்டார்.
அவ ைடய ெப ங் ெகாைடயளிப் க் வியந் , அைத நிைறேவற் வதற்
அைடயாளமாகத் தைல னிந் நிசாம், ல்தான் மாலி ா காதில்
வி ம்ப யான ரலில் பணி டன், “வ ம் இளேவனிற் காலத்திேல, கதிரவன்
மத்திய ேரைகக் ேகாட் ேல ெசல் ம் சரியான நாள் வ கிற . அன்
மாைல டன், பைழய பஞ்சாங்க வழக் நி த்தப் பட் , திய சகாப்தத்தின்
ஆரம்ப விழா நடத்தப் ப வதற் ம், திய சகாப்தத்திற் த் தங்கள் ெபயரால்,
“ஜல்லாலியன் சகாப்தம்” என்ற ெபயர் ைவப்பதற் ம், தங்கள் ேபராைணக் க்
காத்தி க்கிேறன்” என் நிசாம் றினார். ல்தா ம், அதற் ச் சரிெயன்
றினார்.
அந்த இளேவனிற் காலத்தில், ரியன் மத்தியேரைகக் ேகாட் ல் பவனி
வ ம் அந்த நாளில், இர ம் பக ம் சரிசமமாக இ க் ம் அந்த நாள்
மாைலயில், தன் ைடய பிர க்கள் ைட ழ, அரண்மைனக் ேகாட்ைடக்
ேகா ரத்தின் உச்சியிேல, ல்தான் மாலி ா ஏறி நின்றார்.
ரத் ச் சமெவளியின் ஓரத்திேல, கதிரவன் மைறந் ெகாண் ந்தான்.
வீட் ல் ேமல்ெமாட்ைட மா களிேல ம் ெவளி வராந்தாக்களிேல ம், நிசாப் ர்
மக்கள் இரத்தினக் கம்பளங்கள் விரித் த் தி விளக் கள் ஏற்றி
ைவத்தி ந்தார்கள். வீைணயின் இைச ம், மாதர்களின் சிரிப்ெபாலி ம்
மயங்கிய ெவளிச்சத்தின் இைடயிேல எ ந் வீதிெயங் ம் இன்பம்
நிைறந்தன. வீதியின் வழியாக அரசாங்க அறிவிப்பாளர்கள், திய
சகாப்தத்தின் தல் நாளின் தல் மணி ெதாடங்கி விட்ட என் விக்
ெகாண் ெசன்றார்கள். தங்கச் சரிைகயிட்ட அங்கியணிந் , இைளஞரான
ல்தானின் ேதாேளா ேதாளாக அ கிேல நின்றார் உமார். நிலப் ப தியின்
இ ட் ேகாட் ேல. பைழய சகாப்தத்தின் கதிரவன் ழ்கி மைறவைத ல்தான்
பார்த் க் ெகாண் ந்தார். வானம் ெதளிவாக இ ந்த . ரியன் மைறந்த
அந்த இடத்திற் ேமேல மட் ம் சிறிய ேமகக் ட்டம் ஒன் இ ந்த .
மைறந்த கதிரவனின் ஒளிக் கரங்கள் அந்த ேமகங்களிேல பட் ச் ெசம்ைம
படரச் ெசய்தன.
தா நைரத்த ல்லா ஒ வர் “அேதா பா ங்கள், வானத்திேல அல்லா சா க்
ெகா ையப் பறக்க விட் க்கிறார்!” என் றிக் ெகாண் ந்தார். ற்றி ம்
இ ந்தவர்கள் அவைர ேநாக்கித் தி ம்பினார்கள். அவர்கள் கவனம்
ல்லாவிடம் ஈ ப ம் ன்னாேல “கா ங்கள்! கா ங்கள்! உலகத்தின்
தைலவேர! ேபரரேச! ெவற்றி வீரேர! தங்கள் சகாப்தம் ெதாடங்கி விட்ட ” என்
வினான். மக்கள் கவனம் அவன் பக்கம் தி ம்பி விட்ட .
கதிரவனின் கைடசி ஒளி ம் மைறந் விட்ட . உலகத்தில் இ ம், வானில்
ெவ ைம ம் நிலவிய . வீதிகளிேல, ேசர்ந் பா க் ெகாண் ேபா ம்
ட்டத்தினரின் பாட்ெடாலி ம், அரண்மைனயின் சபா மண்டபத்திேல
ேபரிைககளின் ஒலி ம் எ ந்தன. எங் ம் தி விழாக் ேகாலமாக இ ந்த .
உமார் வராந்தா ஓரத் க் வந் கீேழ ேநாக்கினான். மங்கலான அந்த
அைர ைற ெவளிச்சத்திேல, நீர்க் க காரம் ஒன் திய சகாப்தத்தின் மணிக்
கணக் கைள எ த் க் ெகாண் ப்பைதக் கண்டான். “உமார் காலத்ைத
மாற்றியைமத் விட்டதாகச் ெசால் கிறார்கள். ல்லாக்கள் எதிர்க்கிறார்கள்.
ஆனால், காலம் மாறியா ேபாய் விட்ட ? இல்ைல, கதிரவன்தான் மாறி
விட்டானா?” என் எண்ணி வியப்பைடந்தான்.
“நாைளக் காைலயில் நல்ல ேநரந்தாேனா? நான் மான் ேவட்ைடக் ப் ேபாக
ேவண் ம்” என் உமாரின் காத கிேல வந் ல்தான் ேகட்டார்.
உமார் ன்சிரிப் டன், “நான் இங்கி ந் ெசல்வதற் அ மதி ங்கள். கிரக
நிைலகைள ஆராய்ந் ெசால்கிேறன்” என்றான்.
அரண்மைனயிலி ந் தப்பி வந்த உமா க் மகிழ்ச்சியாக இ ந்த .
விகடன் ஜபாரக், அவைன எங் ம் ேத விட் , இங்ேக வந்த ெபா ,
விண்மீன் வீட் ேல ஆராய்ச்சிக் டத்திேல விளக்ேகற்றி ைவத் க் ெகாண் ,
ேமைசயிேல ேவைல ெசய் ெகாண் ந்தான். நிசாப் ரிேல, ஆட்ட ம்
பாட் மாக இ ந்த . இங்ேக உைடகைளக் டக் கழட்டாமல் ேவைலயில்
ஈ பட் ந்தான் உமார்.
“ேவட்ைடயாடப் ேபாவதன் றிகைளத் ெதரிந் வ ம்ப ேவந்தர் றினார்”
என்றான் ஜபாரக்.
ெபா ைமயிழந்த உமார் அவைன ேநாக்கி, “காற் எப்ப இ க்கிற ?”
என் ேகட்டான்.
“ெதன் திைசயிலி ந் அைமதியாக வீசிக்ெகாண் க்கிற .”
“சரி, எங் அவ க் வி ப்பேமா, அங் ேவட்ைடயாடலாம். பயப்பட
ேவண் யதில்ைல என் ெசால்” என்றார் உமார்.
“வானத்தில் சா க்ெகா ெதாங்க விடப் பட் க்கிற என் ல்லாக்கள்
ெசால்கிறார்கேள?”
“மதக் க்கள்தாேன! அவர்க க் ப் திய பஞ்சாங்கம் அ க்
வந்ததால் ேகாபம் உண்டாகியி க்கிற . அதனால் சபிக்கிறார்கள். ேநற் எப்ப
யி ந்தாேரா, அப்ப ேய நாைள ம் மாலிக் ஷா க் இ க் ம் என் ம்
எவ்விதத் ன்ப ம் வரா என் ம் ெசால்.”
“உ தியாகவா?”
“ஆம் ஆம்!” என் அ ப் டன் றினான் உமார். அப்ப யி ந் ம் மீண் ம்,
“சரி. நான் ேபாகிேறன். சிரிப் ம், பாட் ம் நிைறந்தி க் ம் அரண்மைனக்
நீங்க ம் வந்தால் என்ன? அங்ேக எல்ேலா ம் மகிழ்ச்சியாக இ க்கிறார்கள்”
என்றான் ஜபாரக்.
“என் ைடய நண்பேன, நீ பார்த்தி க் ம் எந்த மனிதைன ம் காட் ம்,
அதிகமான இன்பத் டன் நான் இங்ேக இ ப்ேபன். நீ கவைலப் படாேத!” என்
ஜபாரக்ைக அடக்கினான், உமார்.
ஜபாரக் உமார் எதிரில் சரி சரி என் றினா ம், அவன் ற்ைற
நம்பவில்ைல. தனியாக இ க் ம் சமயத்தில், அைமதியான ழ்நிைலயில்
உமார் மகிழ்ச்சியாக இ ந்தேத கிைடயா என்ப அவ க் த் ெதரி ம்,
விகட க் அரண்மைனக் ச் ெசல்ல ேவண் ெமன் இ ந்தா ம் உமாைர
உத்ேதசித் அங்ேகேய தங்கிவிட்டான். தன் ைடய, இ க்கிக்
ெகாண் க் ம் அரசாங்க உைடையக் கைளயேவண் ெமன்ற எண்ணேம
இல்லாமல் உமார் ேமல் ேநாக்கிப் ேபா ம் ப க் கட் களிேல ஏறினான். அவர்கள்
இ வ ம், ழ்ந்தி க் ம் இ ட் ேல தட் த் தடவிக் ெகாண் ஏறி உச்சிக் ச்
ெசன்றார்கள். அங்ேக அவர்களின் அ கிேல ெபரிய ெவண்கலப் ேகாள
உ ண்ைட இ ந்த .
“ஜபாரக்! அேதா ேமேல பார். என்ன ெதரிகிற ?”
“நட்சத்திரங்கள். ெதளிவான வானத்தில் நட்சத்திரங்கள் ெதரிகின்றன!”
“அைவகள் நக கின்றனவா?”
அந்த விகடன், தைலைய ஒ க்கணித் க் ர்ந் கவனித்தான்.
உண்ைமயில், அந்த நட்சத்திரக் ட்டங்கள் நக வைத அவனால்
காண யவில்ைல. இ ப்பி ம், கதி ம் நில ம்ேபால அைவக ம்
ேதான் வைத ம் மைறவைத ம் அவன் கவனித் வந்தி க்கிறான். நட்சத்திர
வீட் ல் இத்தைன நாட்களாக இ க் ம் அவன் இவற்ைறக் கவனிக்காமல்
இ க்கவில்ைல. நட்சத்திரங்களின் இடத்ைத ம் ஒளிைய ம்ெகாண் , இர
ேநரத்ைதக் கணித் ச் ெசால்லக் ய சக்தி ம் அவ க் உண் .
“இப்ெபா ற் வ ேபால ெதரியவில்ைல, ஆனால், அைவ மிக மிக
ெம வாகச் ற் கின்றன. ஒவ்ெவா நா ம் அைவ மிையச் ற் கின்றன.
அைதநான் ன் கவனித்தி க்கிேறன்!” என் றினான்.
“சரி, நம் ைடய மி, என்ன ெசய்கிற ? இைதப்பற்றி நீ என்ன ெதரிந்
ைவத்தி க்கிறாய்?”
“இேதா இந்தப் ேகாள உ ண்ைடேபால, இ , ஒ பந் , எல்லாக்
ேகாளங்க க் ம் மத்தியில் இ இ க்கிற் . அல்லாவின் ஆைணப்ப , இ
ஒன்ேற அைசயாமல் இ க்கிற , ைமமன் எனக் ச் ெசால்லி யி க்கிறார்.”
உமார் இைதக் ேகட்டான், கீேழ ஆற்ேறாரத்தில், இர ப் பறைவகள்
இறக்ைகய த் ப் பறந் ெகாண் ந்தன. ஓர் ஆந்ைத, அைமதியாக
அவர்கைளக் கடந் ேபாய்க் ெகாண் ந்த . ளிர்ந்த காற் அவர்க ைடய
கத்தில் சி சி ப்ைப உண்டாக்கி வீசிக்ெகாண் ந்த .
“ஜபாரக், இரண் வ டங்களாக இவற்ைறப்பற்றித் ெதரிந் ெகாள்வதற்காக
உைழத்ேதன். அந்த ஆராய்ச்சியின் பலனாக நான் அறிந் ெகாண்ட
விஷயத்ைதச் ெசால்கிேறன், ேகள்.
அேதா அங்ேக சி சி ள்ளிகளாகத் ெதரிகின்றனேவ, நட்சத்திரங்கள்!
அைவ இ ந்த இடத்திேலேயதான் இ க்கின்றன. அைவ அைசவேதயில்ைல.
எத்தைனேயா ஆண் களாக அைவ அங்ேகேய ரத்திேலேய நிைலயாக
இ க்கின்றன. என் அன் க் ரிய டேன, ேகள். இந்தப் மிதான், நாம்
நிற்கிேறாேம இந்தப் மிதான் ஓர் இர ம் பக ம் ேசர்ந்த ஒ நா க்
ஒ ைற ற்றி வ கிற . ேமேல பார், அந்த நட்சத்திரங்கள்
ற் வேதயில்ைல!”
தி ெரன் ஜபாரக் உடலிேல ந க்கங்கண்ட . அவ ைடய தைல ஒ
மாதிரியாகச் சாய்ந்த . “தைலவேர! எனக் ப் பயமாக இ க்கிற ” என்
வினான்!
“எதற்காகப் பயப்படேவண் ம் ! எைதக் கண் பயப்ப கிறாய்?” என்
ேகட்டான் உமார்.
“தைலவேர! வ மிக்கச் ெசாற்கைளக் றிவிட் ர்கள். இேதா, இந்த இரவில்
எத்தைன மாற்றங்கள். இந்தக் ேகா ரம் அைசகிறேத!” என் றிக்ெகாண்ேட,
வரந்ைதக் ைகப்பி ையக் ெகட் யாகப் பி த் க் ெகாண்டான். “தைலவேர!
உடேன தங்கள் சாபத்ைத மாற் ங்கள். இல்லாவிட்டால் நாம் வி ந் வி ேவாம்!
இந்தக் ேகா ரம் ற் வ ேபால இ க்கிற . நாம் கீேழ விழப் ேபாகிேறாம்.
ஐேயா, ஐேயா!” என் கத்தினான் ஜபாரக்.
“ ட்டாேள, நாம் விழமாட்ேடாம். மி ற்றினா ம், நாம் பத்திரமாகேவ
இ க்கிேறாம். அந்த உலகங்களின் ஊேட, ரியைனப் ேபால் ெபரியெபரிய
நிைலயான அந்தக் ேகாளங்களின் ஊேட, வானெவளி வழியாக நாம் ேபாய்க்
ெகாண்ேட இ க்கிேறாம். நாம் நக கிேறாேம தவிர, அைவ நக வதில்ைல.
இ உனக் த் ெதரியவில்ைலயா, ரியவில்ைலயா? என் ஒ வித
ேவகத்ேதா ேகட்டான்.
“அல்லா என்ைனக் காப்பாற் ங்கள்” என் விக் ெகாண்ேட ஜபாரக், தன்
இ ைககளா ம் தன் தைலையப் பி த் க் ெகாண்ேட அ தான். தன்
அ ைமத் தைலவனான உமா க் ப் ைபத்தியம் பி த் விட்ட என் அவன்
நிச்சயமாக நிைனத் க் ெகாண்டான். “ ல்தானிடம் ேவட்ைடயா வ பற்றி
ெசால்ல ேவண் ம்! நான் ேபாகிேறன்” என் பதிைல எதிர்பார்க்காமல்
விக்ெகாண்ேட எ ந்தி ந்தான். உமாரின் அ கில் இ க்க விகட க் ப்
பயமாக இ ந்த . ைபத்தியத்தில் உமார் என்ன ெசய்வாேனா என் எண்ணிப்
பயந் , இ ட் ேல தட் ட் க் ெகாண் ப களின் வழியாகக் கீேழ
இறங்கிப்ேபாக ஆரம்பித்தான்.
 29. ஏலத்தில் எ த்த இைசக் யில் ஆயிஷா!

அப்ெபா ஜல்லாலியன் சகாப்தத்தின் ஏழாவ ஆண் நடந்

ெகாண் ந்த . சிரியா ேதசத்திேல பைடெய த் ச்ெசன்ற ல்தான்
மாலி ா, ெவற்றியின் ெப மிதத் டன் தி ம்பி வந்தி ந்தார். அந்தப் ேபாரிேல
ேதாற் ப்ேபாய் பி பட்ட அ ைமகைள நிசாப் ர் அங்கா ச் சந்ைதயில் அ ைம
ஏலம் ேபா ம் கம்பத்தின் அ கில் அ ைம வியாபாரி ஒ வன் ஏலம் ேபாட் க்
ெகாண் ந்தான். ஏலங் கிறவன், ெவண்கல மணிெயான்ைற அ த் க்
ெகாண்ேட வினான்.
“பிஸ்மில்லா அர்ரஹ்மான் அர்ரஹீம் - அன் ம் அ ம் உைடய ஆண்டவனின்
ெபயரால் ஏலம் ஆரம்பிக்கப்ப கிற . மக்கேள, ேகாமான்கேள சீமான்கேள!”
என் ெதாண்ைட கிழியக் வினான். அவன் ரலில் ஒ ேவகம் சிறக த்த !
மாைன விைல ம் திறைம அ !
பிர க்க ம், வியாபாரிக ம், கனவான்க ம் தனவான்க ம் உழவர்க ம்
மக்க ம் தங்க க் த் ேதைவயான எ பி ேவைலக க்காக
அ ைமகைள ம், ஆைசக்கிளிகைளத் ேத ம் ப வமான்கைளப் பி க்கக்
ேகாமான்க ம் ஏலம் எ க்க அங்ேக வந் னார்கள். ட்டம்
ெந க்கிய த் க் ெகாண் யி ந்ததால், ஏலம்ேபா ம் கம்பத்தின்
அ கிேல, இடம் ஒ க் வ அந்த அ ைம வியாபாரிக் க் கஷ்டமாக
இ ந்த . கம்பத் க் ப் பின்னாேல அவன் ெகாண் வந்தி ந்த அ ைம
ஆண்க ம் ெபண்க ம் மி இ ந்தார்கள்.
கம்பத்தின் ன்ேனயி ந்தேமைடயின்ேமல் தல் ஏலப்ெபா ளாக ஒ
சி வைனக் ெகாண் வந் நி த்தினான்.
“பிர க்கேள! இேதா இந்தக் கிேரக்கப் ைபய க் ப் பதினான்
வயாதாகிற . பலம்ெபா ந்திய உடற்கட் ள்ளவன். எல்லாப் பற்க ம்
இ க்கின்றன. ேநா ம் காய ம் இல்லாத அழகிய உடல், வீைண வாசிக்கப்
பழகியவன். இஸ்லாத்திேல ேசர்க்கப்பட் க்கிறான். இவ ைடய விைல ப்ப
ெபான்கள்! யா க் ேவண் ம்?” என் வினான்.
யா ம் பதில் ெசால்லவில்ைல.
“இ பத்ைதந் ”
எவ ம் ேகட்கவில்ைல.
“இ ப ெபான்கள்!”
“இந்த விைலக் க் ர் யக் திைர டக் கிைடக்கா ” என் றி,
அைசயாமல் நின்ற அந்தப் ைபயனின் ஒ ைகையத் க்கிக் காண்பித்தான்.
அவ ைடய இ ப்பிேல சிறிய ணி கட்டப்பட் ந்த . அவைன அப்ப ேய
ப் றம் தி ப்பிக் காண்பித்தான். உடலிேல எந்தவிதமான ப ம் இல்ைல
என்பைதக் ட்டத்தின க் த் ெதரியப்ப த்தினான்.
ஆனால், ஏராளமான அ ைமகள் ெகாண் வந் சந்ைதயிேல அ க்க
விற்கப்ப வதால் விைல ைறந்தி ந்த . இன் ம் ேபார்க்களத்திலி ந்
வழியில் வந் ெகாண் க் ம் அ ைமகள் வந் ேசர்வதற் ன்னால்,
ைகயி ப்ைப விற் த்தீரேவண் ய நிைலைம ம் இ ந்த . அந்தக் கிேரக்க
அ ைமயின் ெவள்ளிய ேதாலின் ஊேட அவ ைடய எ ம் வரிைச
காட்சியளித்த . அைரப் பட் னி யாகக்கிடந்த அவன் அவ்வள ரம்
ெமலிந்தி ந்தான். யார் என்ன விைலக் வாங்கினா ம் உடன யாக ஏதாவ
தின்னக் கிைடத்தால் ேபா ம் என்றி ந்த அவ க் .
“ திைரைய இைதக் காட் ம் அதிகமான விைலக் வாங்கினா ம்
பல ண் . இந்தப் பலமில்லாத இைளஞன் எதற் ப் பயன் ப வான்? அவ க்
நம் ெமாழி ம் ெதரியா . எ பி ேவைலக் க் ட இந்த வயதில் இவன்
பயன்பட மாட்டாேன? பதிெனா ெபான் த கிேறன்” என் ஒ ப மனான
பாரசீகன் ட்டத்திலி ந் ன்வந்தான்.
“பதிெனான்றா? ஐேயா அல்லா இந்த மத விேராதி இல்ைலயில்ைல - இந்த
ஸ்லிம் இைளஞ ைடய உடலில் நல்ல இளம் ரத்தம் ஓ கிற . ஒ மாட் ன்
மதிப் க் ட இவ க் இல்ைலயா? கனவான்கேள, ெவ ம் பதிெனா
பான் க் இவன் விைலயாவ உங்க க் ச் சம்மதந்தானா?”
“இந்தக் கிேரக்கச் சி வைனக் காவ க் ைவத் க் ெகாள்ளலாெமன்றால்
ஈட் ையத் க்கக் ய பலம் ட இ க்கா ேபாலி க்கிறேத! சரி
பரவாயில்ைல, பனிெரண் ெபான்கள்!” என்றான் மற்ெறா வியாபாரி.
“பனிெரண் ெபான் - இரண் பணம்” என் க்கிட்ட இன்ெனா வன்.
தன் ைடய தல் ஏலேம இவ்வள ேமாசமாகப் ேபாவைத எண்ணி
ஏலவியாபாரி எரிச்சல் பட்டான். “நீங்கள் என்ன ஏலம் எ க்கிறீர்கள்? எனக் ப்
பிச்ைச ேபா கிறீர்களா? என் ஆத்திரத் டன் ேகட்டான்.”
“பாக்தாதிேல இ மாதிரிச் சி வர்கள் பத் ப் ெபான் க் ம் ைறவாகேவ
கிைடப்பார்கள். உனக் த் தானம் ெகா ப்பதாகேவ நிைனத் க்ெகாள்.
பனிெரண் ெபான் நான் பணம்” என்றான் தலில் ேகட்ட பாரசீகத்தான்.
கைடசியாக ஒ வியாபாரி அந்தச் சி வைனப் பதின் ன் ெபான் ம்
ன் பண ம் ெகா த் விட் க் ட் க் ெகாண் ேபானான். அ ைமகள்
வரிைசயிேல உட்கார்ந்தி ந்த ெகா அணிந்தி ந்த அபிசீனியாக்காரி,
பக்கத்தில் இ ந்த ெபண்ணிடம், தாங்க ம், மிகக் ைறந்த விைலக்ேக
விற்கப்படக் ம் என் றினாள்.
“இப்ெபா விைல மிகக் ைறந் ேபாய்விட்ட . ஒ தடைவ சய்யித்
என்பவர் என்ைன ந் ெபான் ெகா த் வாங்கினார்” என்றாள் அவள்!
“அம்மா தாேய! அ நீ என்ைனப் ேபால் சி மியாக இ ந்த காலத்தில்
இ ந்தி க்கலாம்!” என் அந்தச் சி மி றினாள்.
“இந்த ஊர்க்காரர்கைளக் காட் ம் க்கியர்கள் பரவாயில்ைல. ேபரீச்சம்
பழ வியாபாரம் ெசய்தா ம் இப்ப க் க மிகளாக இ க்க மாட்டார்கள்” என்
அபிசீனியாக்காரி றிவிட் , “ ெபான் க் க் ட நீ விைலேபாக
மாட்டாய்!” என்றாள் ேகலியாக.
அயீஷா என்ற அந்தப் ெபண் தன் ழங்கால்கைளக் கட் க் ெகாண்
ேயாசித்தாள். அப்ப அவள் கால்கைள ம த் உட்கார்ந் இ ந்தேத ஒ
கவர்ச்சியாக இ ந்த . அவ க் த் ப்பற்க ம் இளைமயின் கட் ம்
இ ந்த . பாரசீகத்தார் கண்க க் வத்தலாகத் ெதரி ம் ப யான உடல்தான்!
இ ந்தா ம், அதிகம் ெமலிவல்ல; மா ள ெமாக் ேபால. அவள்
ஹ ரானி ள்ள பா சாபா நகரத்ைதச் ேசர்ந்த அரபியப் ெபண். அவ ைடய
நிறம் பாரசீகத் ப் ெபண்களின் நிறம்ேபான்ற ெவ ப்பில்லாவிட்டா ம்
அபிசீனியாக்காரியின் உைடயைதப் ேபாலக் க ப் ம் அல்ல. இந்தச் சந்ைத
ஏலத் க் வராமல் தனி ஏலத்தில் விடப்ப வதாக இ ந்தால் யாராவ ஒ
பிர அவைள வி ம்பி வாங்கலாம். ஆனால்,
அபிசீனியாக்காரி தன் இளம் வயதிலி ந்ேத அ ைமயாக இ ந்ேத
பழக்கப்பட்டவள். இந்த த்திளம் அயிஷாேவா அப்ப யல்ல. எவனாவ ெராட் க்
கைடக்காரன் அவைள ஏலத் க் எ த் அவைளத் தினசரி ெராட்
அவிக்கச் ெசால்லி ம், க னமான ேவைலகைளக் ெகா த் ம் கஷ்டப்ப த்தி,
விட் அதன் பிற ம் தன் ஆைசக்கிழத்தியாக ம் ைவத் க்ெகாள்ள
ேநர்ந்தால்.... அவ க் வ த்தமாக இ ந்த .
“ஆண்டவேன, என்ைன அப்ப விட் விடாேத” என் ேவண் க்
ெகாண்டாள்.
“ெபண்ேண நீ வ த்தப்பட் என்ன ெசய்வ ? உன் உடல் உைழப்ைப
ைவத் த்தான் உனக் விைலைய ைவப்பார்கேள தவிர உன் அழைக ைவத்
அல்ல. உைழப் க் எந்த விைல மதிப் உனக் ஏற்ப ேமா அதற்
விற்கப்படப்ேபாகிறாய். இதிேல எந்த விைலக் ப் ேபானால் என்ன? அ ைம
அ ைமதான். காய்ந்த மரத்திலி ந் கனியா கிைடக் ம்? என் றி
ஆயிஷாவின் ெநற்றியில் ஆ க்ெகாண் ந்த ட்ைட மயிர்கைள
ஒ க்கிவிட்டடாள். “இேதா பார்! அர்ேமனியர்கள் இ வ ம் இ ப
ெபான் க் ப் ேபாயி க்கிறார்கள். இ என்ன காலேமா?” என்
வியப்பைடந்தாள்.
அயீஷா, ன்ெனா ைற பாக்தாதிேல விற்கப்பட் க்கிறாள். இ ப்பி ம்
பாைலவனப் ப தியிேல பிறந்த அவ ைடய க ைமயான தந்திர ேவட்ைக
அவள் உள்ளத்ைதத் ன் த்திய . தன் க்காட் த் ணியின் ஒரத்தின்
வழியாக ற்றி ம் ள்ள வாங் ேவார் ட்டத்ைதப் பார்த்தாள். ெத வில்
பிறந்த ெவறி நாய்கள் என் ைவதாள். பிற , எ ம் ேபசாமேல
உட்கார்ந்தி ந்தாள்.
திைரயின்ேமல் வந்த ஒ வன் ட்டத்தின் கைடசியில் வந் நின்றான்.
அந்தக் ட்டத்தில் இ ந்தவர்க க் ம் அவ க் ம் ேவற் ைமயி ந்த .
அவ ைடய பாைகயின் மத்தியில் பச்ைசக்கல் ஒன் ஒளி வீசிக்
ெகாண் ந்த . அங்கி ந்த அைனவ க் ம் அவன் நன்றாகத் ெதரிந்தவேன
. மி ந்த கழ்வாய்ந்தவேன என்ப அந்தக் ட்டத்தினர் அைனவ ம்
மரியாைத டன் அவைனத் தி ம்பிப் பார்த்ததிலி ந் ெதரிய வந்த .
அரசரின் வான ல் ஆராய்ச்சியாளராகிய நம் உமார்தான்!
அயீஷா அவைனக் கண்ட ம், அவன் மி ந்த அதிகார ள்ள அரசாங்கத்
உத்திேயாகஸ்தன் என் எண்ணினாள். அடத்தியான வங்களின் கீேழ
க ப் பார்ைவ ைடய இ கண்க ம் க ைமயான க ம் உைடய
அவ க் வய மார் ப்ப இ க்கலாம். அயீஷா ஒ நீண்ட ெப ச்
விட் க்ெகாண்ேட, எ ந்தி ந்தாள்.
“ஏ, ெபண்ேண! உட்கார். உன் ைற இன் ம் வரவில்ைல!” என் காவற்காரன்
க ைமயாக அதட் னான். ஆனால், அயீஷாேவா அவன் ைகக் க் கீேழ
னிந் தி ெரன் பாய்ந் வழியில் இ ந்த மனிதர்கைள
விலக்கிக்ெகாண் ம ண்ேடா ம் மான்ேபால விைரந்ேதா அந்தக் திைர
வீரனின் அ கிேல ெசன் அவ ைடய திைரச் ேசணத்ைதப் பி த் க்
ெகாண்டாள். “ஏைழகளின் பா காவலேன! என்ைனக் காப்பாற் ங்கள் நான்
பா சாபா நகரத் தைலவ ைடய மகள். பா ங்கள் என்ைன இந்தப் ெபா ச்
சந்ைதயிேல ெகாண் வந் சாதாரண அ ைமச் சி வர் சி மிகேளா ஏலம்
ேபா கிறார்கள். என்ைனத் தாங்கள்தான் காத் , அ ள் ரிய ேவண் ம்”
என் அ பட்ட கிளிேபால விம்மினாள்.
தான் ேபசிய அராபிய ெமாழிைய அவன் ரிந் ெகாண் க்க ேவண் ேம
என்ற ேவட்ைகேயா அவைனப் பார்த்தாள். க்கா கீேழ விலகி வி ம்ப
ந வ விட்டாள். அவள் உத கள் அவ ைடய க ைணக்காக ஏங்கித்
ப்ேபா அைசந்தன. ேவண் ேகா ம் உணர்ச்சி ம் கலந்த அவ ைடய
கரிய விழிகைள உமார் கண்டான். அவ ைடய அழகிய க த்தின்
வைளைவ ம், ெமல்லிய ேதாளின் சைதப் பி ப்ைப ம் அளவிட்டான்.
உமார் அவ ைடய ெமாழிையப் ரிந் ெகாண்டான். ஆனால், அந்தக்
கன்னங்கரிய விழிகைளக் கா ம் ேபா . அவ க் பத்தாண் க க் ன்
இறந்த தன் ஆைசக் காதலி யாஸ்மியின் நிைன வந்த , அந்தக்
க விழிகளில் தன் ைடய யாஸ்மியின் விழிகைளக் கண்டான். அப்ப ேய
தன்ைன மறந் பித் ப் பி த்தவைனப்ேபால் ஆகிவிட்டான்.
ஏல வியாபாரி, ட்டத்ைத விலக்கிக் ெகாண் அவசரம் அவசரமாக
வந்தான். அவ ைடய ேதாைள உ க்கிக் ெகாண்ேட, “ெபட்ைடச் சி க்கிேய;
ேபா! உன் இடத் க் ” என் எரிந் வி ந்தான். பிற , உமா க் ச் சலாம்
இட் , “ வாஜா அவர்கேள, தவறாக எ த் க்ெகாள்ளாதீர்கள் இந்தச்
சி க்கியின் ணம் அப்ப ” என்றான் ஒ விதத் தாழ்ைமேயா .
அயீஷா, இன் ம் திைரச் ேசணத்ைத விடாமல் பி த்த பி யாக நின் ,
தன் வ வ கன்னத்ைத உமாரின் ழங்காலிேல, ேதய்த் ச் சாய்த் க்
ெகாண் ந்தாள்.
“அவ ைடய விைல என்ன? எ வாக இ ந்தா ம் அவ க்காக நான்
ெபான் த கிேறன்!” என்றான் உமார். ஒ வித ஆைசக் கி கி ப்ேபா .
ஏல வியாபாரி, வாஜாவின் பலவீனத்ைதப் ரிந் ெகாண்டான். இந்த
விைலையக் ேகட்ட ம், மனங் ளிர்ந் ேபாய் விட்ட . இந்த விைலக் எந்த
அழ ப் ெபண்ைண ம் விற்கக் ய சந்ைத நிலவரமில்ைல என்பைத ம்
அவன் அறிவான். அப்ப யி க்க இந்தச் ேசானிைய இந்த லாபத்ேதா நிைற
காண அவன் மனம் எண்ணவில்ைல. பலவீனத்ைதப் ரிந்த அவன் லாபம்
அைடய ேவண் ம் என்ற ேபராைச ெகாண்டான்.
ேமைடையச் ற்றியி ந்த ம்பல் உமாைரச் ற்றிக் ெகாண்ட . அந்தக்
ம்பலிேல இ ந்த தன் ைடய ைகயாள்க க் , ஏல வியாபாரி கண்சாைட
காட் னான். கண் சாைடையக் காட் அவர்கைள விைலைய உயர்த் ம்ப
உணர்த்திவிட் க் ம்பைலப் பார்த் ப் ேபசத் ெதாடங்கினான். “அல்லாவின்
தி வ ளில் அழியாத நம்பிக்ைக ெகாண்டவர்கேள! அழகில் ஒப் ம் உயர் மற்ற
இந்த இளம் ப வப் ெபண் க் ெபான்தான் விைலயா? மின்னல் ெகா
ேபான்ற இைட ம் ள்ளிமான்ேபால் ம ண் நிற்க இந்தப் மானின் அள் ம்
பார்ைவைய ம் யில் ேபான்ற ர ம், ல் ல் பாடகி ேபான்ற இைச ட்பம்
ெகாண் , ன்பம் ேநர்ைகயில் ங்ெகா யான அவ க் ெபான்தான்
ெப மதியா” என் நீதிபதியிடம் நியாயம் ேகட்பவன் ேபாலப் ெபா மக்கைள
ேநாக்கிக் ேகட்டான். “இதற் ேமல் யா ம் ேகட்கவில்ைலயா?” என் றித்
தன் ைடய ைகயாைள ெநாக்கினான்.
விைலைய உயர்த்தி வி வதற்காகேவ ட்டத்தின் இைடயில் இ ந்த அந்த
மனிதன், ற் ப்பத் ப் ெபான்” என் வினான்.
ெந ேநரம் அங்ேக நிற்க ம், ஏலம் ேகட் க் ெகாண் க்க ம் வி ம்பாத
உமார் கயாம், “சரி இ ெபான் த கிேறன்! பிற என் வீட் ேல வந்
வாங்கிக் ெகாள். நான் இவைளக் ட் க் ெகாண் ேபாகிேறன்” என்
ஆேவசத்ேதா றினான்.
எ ப ெபான் க் ஏலத்தில் வி வேத அரிய காரியம். அந்தப்
ெபண் க் இ ெபான் விைல கிைடக்கிற என்ற டன், ஏலவியாபாரி
தி க்கிட் ப் ேபானான். “மத நம்பிக்ைக ள்ள மக்கேள நம் ைடய அ ம்
ெப ம் தைலவரான இந்த கனவா க் எவ்வள தாராள மனப்பான்ைம!
எத்தைன ேதர்ச்சி எவ்வள கைல ஞானம் மி ந்தவர் என் பார்த்தீர்களா?
இப்ெபா , பா ம் யிலான அயீஷா என்ற அ ைமப் ெபண்ைண வாஜா
உமார் அவர்க க் இ ற்றி. என் இ த்தவன் “மீண் ம் ட இ ப
ெபான் ெகா த்தால் ம திக் ஐந் ெபான் ம் மீதிப் பதிைனந் ெபான்
எனக் ஏதாவ சில்லைறச் ெசல க் ம் பயன்ப ம். தாராள
மனப்பான்ைம ள்ள பிர ேவ, “இந்தப் பா ம் அழகிையக் ெகாண் ெசல்லப்
பல்லக் ேவண் மா? பா காவ க் ஆப்பிரிக்க அ ைமப் ைபயன்
ேவண் மா?’ என் தன் வியாபாரத் த்திையக் காட்டத் ெதாடங்கினான்.
உமார், இவ ைடய ேபச் க்ெகல்லாம் கா ெகா க்காமல் தன் பின்னால்
ேவெறா திைரயில் ெதாடர்ந் வந்த ேவைலக்காரைனக் கீேழ இறங்கச்
ெசான்னான். அவன் இறங்கிய ம், அந்தக் திைரயின் ேமல் அயீஷா ஏறிக்
ெகாண்டாள். ேசணத்தில் உட்கார்ந்த பிற தான் பிைழத்ேதாம் என்ற மன
அைமதி ஏற்பட்ட . கைடசியில் ேபரம் ேப ைகயில் ஏதாவ தகரா வந்
ேவ எவ க்காவ விற்கப்பட் வி ேவாேமா என் கலவரத்ேதா
பயந்தி ந்தாள். அவள் கந்ெதரி ம்ப திறந்தி ந்த க்காட்ைட உமார்
இ த் னான்.
அவள், மி ந்த மரியாைத டன் தைல னிந் ெகா த்தாள். இப்ெபா ,
அவள் உமாரின் உைடைமயாகி விட்டாள். திைரகள் நடக்கத் ெதாடங்கிய
ெபா , ெப மிதத் டன் தி ம்பி அந்தக் கால் ெகா ேபாட்ட அபிசீனியாக்
காரிையப் பார்த் க் ெகாண்ேட ெசன்றாள் அயீஷா.
“ெபண்ேண! நிஜமாகேவ, நீ பா சாபா நகரத் தைலவ ைடய மகள்தானா?”
என் உமார் தி ம்ப ம் ேகட்டான்.
ைழ டன், தன் பவழ உத களிேல ஒ சி நைகையத் தவழவிட்டப
அவள் நன்றி ள்ள நாெயான் தன் தைலவைனப் பார்க் ம் வாஞ்ைச ள்ள
பார்ைவ டன் ெகாஞ்சலாக உமாைர ேநாக்கி, “ஐயா, தங்கள் க ைணையப்
ெப வதற்காகப் ெபாய் றிேனன். மன்னித் வி ங்கள். ஆனால் உண்ைமயாக
நான் நன்றாகப் பா ேவன்!” என் விம் ம் ரலில் றினாள்.
உமார் ஒன் ம் ேபசாமல் தனக் ள் ெம வாகச் சிரித் க் ெகாண்டான்.
அழகிய இந்தச் சி ெபண் ெநஞ்சின் ஆழத்திலி ந் உண்ைம ேப வைதக்
கண் ஆனந்தங்ெகாள் ம் மகிழ்ச்சிப் ன்னைக ரிந்தான். அைதக் கண்
அழகி அயீஷாவின் மனம் ஆயிரம் ைற நன்றி றிக்ெகாண் ந்த !
நிசாப் ரிலி ந் இரண் நாள் பயணம் ெசல்ல ேவண் ய ரத்திேல,
ன் ப் பிரேதசத்திேல காசர் ச்சிக் அரண்மைன யி ந்த . அந்த
அரண்மைன மிகச் சிறியதாக இ ந்த . என்றா ம் அழகிய ேதாற்றத் டன்
விளங்கிய . ஒ மைலத் ேதாட்டத்தின் ந விேல அைமக்கப் பட் ந்த அந்த
அரண்மைனயின் எதிரில் சமெவளி பரவிக் கிடந்த . அழகிய நீல ஓ கள்
ேவய்ந்த அந்த அரண்மைனயில், அயீஷா க் என் தனியாக ஓர் அைற
ெகா க்கப்பட்ட . அந்த அைறயில் இ ந்தப உப்பரிைகக் ப் ேபாவதற் ம்
வழியி ந்த . அயீஷா அங் வந்ததற்கப் றம் தனிப் பறைவயான தன்னிடம்
தன்ைன விைலக் வாங்கிய நாள் தல் இன் வைர தன் டன் ஒ நாள் ட
இன்பம் அ பவிக்க வரவில்ைலேய என் வியப்பாயி ந்த !
அதன் காரண ம் அவ க் ப் ரியவில்ைல ஆனால், பிற , பரம்பைர
வழக்கப்ப ஒ மாதம் கடந்த பிற , அவன் தன்ைன அ கலாெமன்
எண்ணி மனத்ைத சமாதானப்ப த்திக் ெகாண்டாள். அந்தக் காலத்தில் அந்தப்
ப தியில் ஒ அ ைமப் ெபண்ைணக் வதற் ச் சில மதச் சடங் கள்
ெசய் ஒ மாதத்திற் ப் பிறேக வ வழக்கமாயி ந்த .
ஆனால், பைடவீரர்கள் தங்களிடம் பி ப ம் ெபண்கைள அவ்வப்ெபா ேத
அ பவித் ப் ேபாரினால் எற்பட்ட இரத்தக் ெகாதிப்ைபத் தணித் க்
ெகாள்வ ம் உண் . ஒ மாதம் வைரயில் அவர்களால் காதல் ேவகம்
தாங்க யா ! ைவதிக நம்பிக்ைக ைடயவர்கள் மட் ம் ஒ மாதம் ெசன்ற
பிறேக அந்தப் ெபண்கேளா ேச வார்கள். உமா ம் அதற்காகத்தான்
தன்னிடம் ெந ங்கவில்ைல என் அயீஷா எண்ணிக் ெகாண்டாள்.
தன் தலிேல, அரண்மைன ம் ற்றிப்பார்த்த அயீஷா, அங்
தன்ைனப்ேபால் ேவ ெபண்கள் யா ேம இல்ைல என் ெதரிந் ெகாண்
சந்ேதாஷப்பட்டாள். ெலய்க்கா என்ற சைமயல்காரிைய விசாரித்தெபா
அவள் “தைலவ க் ேவ மைனவிகள் யா ேம கிைடயா ” என்
ெசான்னாள்.
 ேம ம் “அவர் ஏற்ெகனேவ தி மணம் ெசய் ஒ ெபண்ைணக்
ட் க்ெகாண் வ ம்ெபா , அவள் வழியிேலேய ெகாள்ைள ேநாயால்
இறந் ேபாய்விட்டாள்” என் ம், “சில சமயங்களில் ஆட்டக்காரிகளான ெபா
மகளிர் சிலைரக் ட் க் ெகாண் வ வார். பிற பி க்காமல் சிறி
ேநரத்திேலேய ஏதாவ ெபா ள் ெகா த் ெவளியில் விரட் வி வார்!”
என் ம் சில சில விவரங்கள் ெகா த்தாள்.
தன்ைனப் ெபா ள் ெகா த்ேதா, ெகா க்காமேலா விரட் விடக் டாெதன்
அயீஷா மனதிற் ள்ேளேய ஆண்டவைனப் பிரார்த்தித்தாள். உண்ைமயில் அவர்
தன்மீ க ைண ைவத்ேத தன்ைன விைலக் வாங்கினாராைகயால் அந்த
ஆடல் மங்ைகயரின் கதி தனக் வராெதன் மனத்ைதச் சமாதானப்ப த்திக்
ெகாண்டாள். எல்லாவற் க் ம் ேமலாக அந்த அரண்மைனைய அவ க் மிக
மிகப் பி த்தி ந்த .
உண்ைமயில் உமார் தன் பைழய காதலியின் நிைனவின் ஏக்கப் பிரைமயிேலேய
அன்ேபா வாங்கியி ப்பைத அவள் எப்ப அறிவாள்?
அயீஷா க் அந்த அரண்மைன மிக ம் பி த் விட்ட . உமாைர ம்
அவ க் ப் பி த் விட்டதால், அந்த அரண்மைன ம் அவ க் ப்
பி த் விட்ட .
அந்த அரண்மைனப் றத்தில் இ ந்த ேதாட்டத்தில், ளிர்ந்த நிழல்
மரங்களின் ஊேட வைளந் வைளந் ஓர் ஒைட ெசன் ெகாண் ந்த .
அந்த ஓைட, சற் த் ரத்தில் இ ந்த சி ட்ைடயில் ேபாய் வி ந்த .
எங் ம் ெவள்ைள ேராஜாக் ெகா கள் எ ம்பிப் படர்ந்தி ந்தன. வர்களின்
ேமல் ட அைவ ற்றிப் படர்ந்தி ந்தன.
ேதாட்டத்தின் ஒ ைலயிேல, வனேதவைதயின் வஸந்த விஹாரம் ேபால்
ஒ சி கட் டம் இ ந்த . ஆயீஷா அங்ேக ெசன் , பட் ெமத்ைத ைதத்த
நாற்காலிகளிேல உட்கார்ந் ம், உல்லாசமாக ராணிேபால சாய்ந் ெகாண் ம்,
மன க் ப் பி த்த இனிப் ப் பலகாரங்கைளத் தின் ெகாண் ம்,
ேவ க்ைகயாக நீ ற்றின் நீர்ச் சிதறல்கைளக் கவனித் க் ெகாண் ம், ஆைசப்
ெப ச்ேசா தன் நகங்க க் ம ேதான்றிச்சாயம் சிக்ெகாண் ம்
தன் ைடய ெபா ைதக் கழித் வந்தாள். தான் என்ெறன் ம் காசர் ச்சிக்
அரண்மைனயிேலேய இன்பமாக இ க்கலாம் என் தான் ஆயீஷா எண்ணிக்
ெகாள்வாள்.
“இந்த அரண்மைன அவ க் ச் ெசாந்தமான எத்தைனேயா
அரண்மைனகளில் ஒன் . நம் தைலவ க் , நிசாப் ரிேல ம், ெமரில்
நகரத்திேல ம், ல்தானின் அரண்மைனக் அ கிேல ம் அரண்மைனகள்
இ க்கின்றன. இைவ தவிர, விஞ்ஞான ஆராய்ச்சிக்காக விண் மீன் வீ என்ற
ஆராய்ச்சி வீ ஒன் ம் இ க்கிற . அங்ேக, தா நைரத்த ெபரிய ெபரிய
ப ப்பாளிகளிெலல்லாம் தன் தைலவ க் க் கீேழ ேவைல ெசய்கிறார்கள்.
இவ ைடய ேமற்பார்ைவயில் அவர்கள் ெபரிய ெபரிய த்தகங்கைள
உண்டாக் கிறார்கள்” என் கெலய்க்கா அ ர்வமாகச் ெசான்னாள்.
“ஆ! என்ன, த்தகங்களா!”
“ஆம்! த்தகம் என்றால் நம் தைலவ க் ப் ேபரீச்சம் பழம் மாதிரி மிகச்
சாதாரணம்! அவ்வள இஷ்டம். ல்தா க்காக அவர் ெசய்த த்தகங்களிேல
ஒன் அைடயாள ைறக் கணிதம்.”
“அப்ப ெயன்றால்...?
“அைடயாள ைறக் கணிதம் என்றால் அ ஒ மாயக் கணக் . ேம ம்,
இ வைர நடந்த விஷயங்க ம், இனிேமல் நடக்கப்ேபாகிற விஷயங்க ம்,
ஆண்டவன் மனத்திேல இ க்கிற அத்தைன விஷயங்க ம்
அறிந் ெசால்லக் ய அறி நம் தைலவ க் இ க்கிற . திர்ந்த
அ பவ ம் வய ம் உைடய உலக அைமப்பாளரான தல்
அைமச்ச க்கி க்கக் ய அத்தைன அதிகாரங்க ம் நம் தைலவ க் ம்
உண் ! நம் ல்தான் அவர்க க் ப் பைட வீரர்கள் என்றால் மிகப்பிரியம்.
அதற் ம் ேமலாக அவர் வி ம் வ ேவட்ைடயா வ . ஆனால், நம்
தைலவரிடம் மிகமிக அதிகமான பிரியம் ைவத்தி க்கிறார். ராஜாங்க
வி ந் களிேல, பைடத் தைலவர்க க் ம், ேமலான இடத்தில் இவ க்
இடங்ெகா த் ச் சிறப் ச் ெசய்கிறார்கள்.
ேபார் பைடெய ப் , ேவட்ைட இவற்றிேல ஈ ப ம் மனிதர்கள் மி ந்த
ேதகபலம் வாய்ந்தவர்களாயி ப்பார்கள். அவர்கள் ெபண்கைளத் தங்கள்
ெபா ேபாக் க்காக ம், பிள்ைள ெப வதற்காக ேம
பயன்ப த்திக்ெகாள்வார்கள். அதிகாரம் எவ்வள ெபரிேதா, அவ்வள
அழகான மைனவிக ம் அதிகமான மைனவிக ம் அந்த மனிதனிடம்
நிைறந்தி ப்பார்கள்!
இப்ப யாக ஆயிஷா எண்ணிக் ெகாண் க் ம் ெபா ெலய்க்கா ேம ம்
அரசாங்க வி ந் கைளப்பற்றிக் றத் ெதாடங்கினாள். ஆயிஷா, தன் அ ப்ப
விவகாரங்களில் தைலயி வைத வி ம்பாத அவள், வந்த தல் அ ப்ப யில்
தைலயிட நிைனக்கவில்ைல என் அறிந் ெகாண்டப யால், இப்ெபா மிக
தாராளமாகப் ேபசத்ெதாடங்கினாள். “இேதா பார், சின்ன எ ம்பின் ற்றிேல ஒ
நீர்த் ளி வி ந்தா ம், அ ெவள்ளப் ெப க்காகத் ேதாற்றமளிக் ம். ஆனால்,
அங்ேக அரண்மைனயிேல வி ந் நடக் ம் ெபா இராட்சதர்க க்காகப்
ேபாவ ேபால ம டங் டமாகப் ேபா ம் வ த்த றாக்கறி ம், மான்கறி ம்,
ேசா ம், ம், பழவைகக ம் அ ம் இ ம் எத்தைன எத்தைனேயா?
அரண்மைன வி ந்ெதன்றால் ெசால்லவா ம்? எவ்வள ேபானா ம்,
அங்ேக சி ளிேபாலத்தான்! நன்றாக வி ந் சாப்பிட் விட் , இரவிேல
ேபசத் ெதாடங் கிறவர்கள் வி ந் நட்சத்திரங்கள் மைறகிற வைரயிேல ேபசிக்
ெகாண்ேட யி ப்பார்கள்!”
“ஆமாம்! ெபண்கைள வி ந் க் அைழக்கமாட்டார்கேள? ெபண்கள்
இல்லாவிட்டால் என்னதான் அப்ப வி ய வி யப் ேப வார்கள்?”
“அெதன்ன அப்ப க் ேகட்கிறாய்? ேப வதற்கா அவர்க க் விஷயமில்ைல?
என்ெனன்னேவா ெகாள்ைககள், ேகாளங்கள், கீளங்கள் என் ேப வார்கள்.
அெதல்லாம் மிகச் சக்தி ள்ள ெசாற்கள். என் ைளக் எட்டாத விஷயம்!”
ெலய்க்கா ெசால் ம் இந்த அதிசயமான விஷயங்கெளல்லாம் தனக் ப்
ரியவில்ைல என்கிறேபா , அரசாங்க விஷயங்கள் ைளையக் ழப்பத்தான்
ெசய் ம் என் அயீஷா நிைனத்தாள்!
ெபா வாகத் தன் இனத் க் ம்; இந்தப் பாரசீகர்க க் ம் மி ந்த
ேவற் ைம இ க்கிறெதன்பைதத் ெதரிந் ெகாண்டாள். பாரசீகர்கள்
எல்ேலா ேம அைரக் டாக இ க் ம் அரண்மைன வாசல் காவல்காரன்
தல் - அ க்க ெவள்ைளக் க ைதயின்ேமல் ஏறிவ ம் னல் கன் வைர
- அைனவ ம் தாங்கள் ேவைல ெசய்வைதக் காட் ம் அதிகமாகத்
ங் கிறார்கள் - ங் வைதக் காட் ம் அதிகமாகப் ேப கிறார்கள் - அந்த
வைகயிேல இந்த ெலய்க்கா ம் ேசர்ந்தவள்தான் - இவர்கைளெயல்லாம்
ச க்க ெகா த் ேவைல வாங் வதற் ஒ கண்காணி இ ந்தால்
ேதவைல என் அயீஷா எண்ணினாள்.
அந்தத் ேதாட்டத்தில் ேவைலெசய்வதற் த் ேதாட்டக்காரர்கள் மட் ம்
இ ப ேபர் இ ந்தார்கள்! இ ந் ம் அவர்கள் ெப ம்பா ம் ட்டமாக
உட்கார்ந் ேதாட்ட ேவைலகைளப் பற்றி ம் தங்கைளப்பற்றி ம் ேபசிக்
ெகாண் ப்பார்கேள தவிர, ேவைல பார்ப்ப இல்ைல. அைதச் ெசய்ய
ேவண் ம், இைதச் ெசய்ய ேவண் ம் என்பார்கள். ஒ வன் அந்த இடத்ைதக்
ெகாத்திப்ேபா என்பான், மற்ெறா வன் அ என் ேவைலயல்ல. அகம வின்
ேவைல என்பான். அகம எங்ேக என்றால், உடம் க் யவில்ைல, ேவைலக்
வரவில்ைல என்பான். ெகாத்திப் ேபாடாவிட்டால், தைலவர் ேகாபப்ப வாேர
என்றால், நாேன ெகாத் கிேறன், இன் என்ைனத் ெதாந்தர ெசய்யாேத
நாைளக் ச் ெசய் வி கிேறன் என்பான். ஆனால், நாைள அவன் வந்
ேவெறா வைன ஏ வான்.
 இப்ப யாகப் ேபசிப் ேபசிக் கழித் விட் க் கைடசியாகச் சிறி ேநரம்
ஏதாவ ேவைலெசய்வார்கள். உடேன கைளப் வந் வி ம். ஒைடக்கைரயில்
உள்ள ளிர்ந்த மரநிழலில் ண்ைட விரித் ப் ேபாட் த் தைலக் க் ைகைய
ைவத் க்ெகாண் ங் வார்கள். இவற்ைறெயல்லாம் இந்தச் சி த்ைதக்
ட் உப்பரிைக ேமேலயி ந் பார்த் க்ெகாண்ேடயி ப்பாள். அயீஷாைவ
அ ைமச் சந்ைதயிலி ந் , அரண்மைனக் க் ட் வந்த ேவைலக்காரன்
அவ க் ச் சி த்ைதக் ட் என் ெபயர் ைவத்தான்! ஆகேவ
ேவைலக்காரர்கள் அவைளக் றிப்பி ம்ேபா சி த்ைதக் ட் என்ேற
வார்கள்.
கவனிக்காமல் கிடந்தா ம் ேதாட்டத்திேல ேராஜாச்ெச நன்றாக அடர்ந்
படர்ந் கிடந்த . அந்தப் ப ைகயின் நிழலிேல ப த் அைற ைறயாகத்
ங் வதிேல அவ க் ஓர் ஆனந்தம். உமார் இல்லாத ெபா ஆயீஷா க்
இ ேவ ெபா ேபாக் :
ஒ நாள், உமாரின் திைர ரத்தில் வ ம் ெபா ேத, காவல்காரன்
தன் ைடய உத்திேயாக உைடையயணிந் ெகாண் , தன் ேவைலயில் அதிக
அக்கைற டன் நிமிர்ந் நிற்பைத ம், ேதாட்டக்காரர்கள் அைனவ ம் ஏேதா
ேவைலயில் ஈ பட் இ ப்ப ேபால் பாசாங் ெசய்வைத ம், ேநாய்வாய்ப்
பட் ந்ததாகச் ெசால்லப்பட்ட அகம என்பவன் ட, ேவைலெசய்
ெகாண் ப்பைத ம், உப்பரிைகேமல் இ ந்தப ேய அயீஷா கவனித்தாள்.
கெலய்க்கா ம், அ க்கைள அைறக் ள்ேள, ழப்பத் டன் ஒ யா
ேவைலகைளக் கவனித்தாள். உமார் இல்லாதெபா ேசாம்பிக் கிடக் ம் அந்த
ேவைலக்காரர்களின் ட்டம், அவன் இ க் ம்ெபா , இயந்திரங்கள்ேபால்
ஆ வைத ம் ஓ வைத ம் எண்ணி உலகின் ெவளிப்பகட்டான தன்ைமையப்
பற்றி சிந்தைனெசய் ெகாண் ந்தாள் அயீஷா உமார் வந்த பிற
அயீஷாவினால் ேதாட்டத்திற் ள்ேள ேபாக யவில்ைல. தன் அைறயிேல ம்,
உப்பரிைகயி ம்தான் அவளால் நடமாட ந்த . அப்ப உப்பரிைகக் ப் ேபா ம்
ெபா ம், தன் க்காட் த் ணிைய க்க க்க இ த் கத்ைத
க்ெகாள்ள ேவண் யதாயி ந்த .
ஏெனனில், உமார் தனியாக வரவில்ைல. அவ டன் ஆ ஏ
வி ந்தாளிக ம் வந்தி ந்தார்கள். சிலர் விைட ெபற் க் ெகாண் ேபான ம்
திய சில வி ந்தாளிகள் வந்தார்கள். இப்ப யாகப் பல வாரங்க க் வ ம்
வி ந்தாளிகைள உபசரிக்க ம் ேபசிக்ெகாண் க்க ேம சரியாக இ ந்த
உமா க் நாட்கள் பலப்பல கடந் ெசன் ெகாண் ந்தன. உமார்
தன்ைனப்பற்றிேய அ ேயா மறந் ேபாய்விட்டாேனா என் ட அயீஷா
ஐயப்பட்டாள். தன் ைடய அந்தப் ரத்திற் அப்பால் ப் மனிதர்க டன்
அவன் இ க் ம்ெபா அவள் அவ டன் வந் ேப வ என்ப இயலாத
காரியம்! இஸ்லாமிய பண்பாட் ன்ப அந்தப் ரத்தில் இ க்க ேவண் ய
ெபண்கள் ேவற் ஆடவர் மத்தியில் வரக் டா . அப்ப ேய அவசியம்
வரேவண் யதாயி ந்தா ம் ெசாந்தக்காரியாகேவா உரிைம ம் தி மண உற ம்
உள்ள ெபண்ணாகேவா இ ந்தால் தவறில்ைல. அயீஷா பாவம், விைலக்
வாங்கப்பட்ட அ ைமதாேன!
கெலய்க்கா லம் ெசய்திய ப்பித் தன்ைனப்பற்றித் ெதரிவித் க்
ெகாள்ள ம் ைதரியம் உண்டாகவில்ைல. அவர் திைரயின்மீ வ ம் ெபா
உப்பரிைக ேமேல நின் ெகாண் ந்த தன்ைனப் பார்த்தி க்கத்தான்
ேவண் ம். அப்ப ப் பார்த்தி ந்தா ம் இவ்வள நாட்கள் தன்ைனப்பற்றி ஏன்
ஒன் ம் விசாரித்ததாகத் ெதரியவில்ைல. ஒ ேவைள, ஏன் வாங்கிேனாம் என்
இவைள எண்ணிவிட்டாேரா? ம ப ம் தி ப்பி யாரிடமாவ விற் விட
ெசய் விட்டாேரா? இப்ப நிைனத் ப் பார்க்கிறெபா ஆயீஷாவின்
ெநஞ்ெசல்லாம் றிய ! தன் தைலவிதி எப்ப ெயப்ப மா ேமா? யாராரிடம்
எல்லாம் மாறிமாறி அ ைமயாகச்ெசல்ல ேநரி ேமா என் எண் வாள்.
அப்ெபா , ஏன் பிறந்ேதன் என் ட நிைனப்பாள். ண் க் கிளிேபான்ற
அந்தப்ெபண்ணழகி, ளிக் ம்ெபா ம் ந்த க் எண்ெணய் ேதய்த் க்
ெகாள் ம் ேபா ம், நகத் க் சாயம் ம் ெபா ம், தனக் ள்ேள
ஆயிரமாயிரம் எண்ணிப் ங் வாள்.
உமாைரப் பார்க் ம்ெபா அவ க் ஏேனா ஒ வித பயம் உண்டாகிய .
அவ ைடய உயர்ந்த நிைல ம், அதிகாரத்தின் ெப ைம ம், அலட்சியப்
ேபாக் ம் இெதல்லாம் ேசர்ந் அவைளப் பய த்தியேதா என்னேவா?
என்னதான் ந க்கம் ஏற்பட்டா ம், மீண் ம் விற்கப்ப வைத அவள்
வி ம்பவில்ைல. தான் க்கா ல்லாமல் இ க் ம்ெபா , உமார் மட் ம்
அவ க் ேந க் ேநர் எதிேர வரக் ய நிைலைம ஏற்பட்டால். ஒ
நிமிடேநரம் கிைடத்தா ம் ேபா ம், அவன் தன்ைனக் கழித் க்கட்ட நிைனக்க
யாதப ெசய் விட ம் என் மனத்ைத ேதற்றிக்ெகாள்வாள்.
தன் ைடய அழகிேல அவ்வள நம்பிக்ைக அவ க் இ ந்த .
ேதாட்டத்தில் உட்கார்ந் , வி ந்தாளிக ம் மற்றவர்க ம்
ேபசிக்ெகாள் வைத ம் இர விளக்ேகற்றிய பிற டத்திேல உட்கார்ந்
வி ந் ண் ம் ெபா ேப கிற எல்லா விஷயங்கைள ம், கா கைளக்
ர்ைமயாக்கிக் ெகாண் அயீஷா ேகட்டாள். தன் ைடய அந்தப் ரச்
சிைறக் ள்ளி ந்தப ேய, சி த்ைதப் லியின் கா கைளப் பான்ற
ர்ைமயான தன் கா களில் ப ம் விஷயங்கைளெயல்லாம் மறவாமல் நிைன
ைவத் க்ெகாள்வாள். ந ந ேவ வந்தி க்கிற ஆட்களின் ேதாற்றத்ைத ம்
கவனித் க் ெகாண் , அவர்க ைடய இயல் கைளப்பற்றி ஆராய்வாள்.
உமாரிடம் வந்தவர்களிேல, தைலநைரத்த அர்மீனிய, வியாபாரி ஒ வன்.
அவன் ெபயர் அக்ேரேனாஸ். அவைன, அயீஷா நல்லவெனன் மதித்தாள்.
அவன் உமாரிடம் தனித்தி ந் ேப ம்ேபாெதல்லாம், ரங்கங்களிலி ந்
கிைடக் ம் நீலக்கற்கைளப் பற்றி ம், ைவரம் ைவ ரியம்
ஆகியவற்ைறப்பற்றி ம், ஒட்டகச் சாரிகளிேல ஏற்றிவ ம் யாைனத்
தந்தங்கைளப் பற்றி ம், ஆயிரக்கணக்கான ெபான் இலாபம் கிைடக் ம்
றாயிரம் வியாபாரங்கைளப் பற்றி ம் வான். உமாரின் வியாபார நண்பன்
அக்ேராேனாஸ் என் ம், விற்பைனெசய்ய ேவண் ய ெப ஞ்ெசாத் க்கள் பல
உமாரிடம் இ க்கின்றன என் ம் அவர்கள் ேபச்சிலி ந் அயீஷா
ெதரிந் ெகாண்டாள். அவ க்காக அவன் ெகா த்த விைல,
பிச்ைசக்கார க் க் ெகா த்த ெசப் க் கா க் ச் சமம் என் ம், அவன்
ெசல்வநிைல அவ்வள உயர்ந்த என் ம் அறிந் ெகாண்டாள்.
உமா ைடய நண்பர்களிேல இன்ெனா வன் ஒ கவிஞன். இஸ்லி என்ற
அவன் ேந க் ேநர் ஒ வைரப் கழ்ந் ேப வதிேல நி ணன். அவன் உமாைர
எல்ைலயில்லாமல் கழ்வான். அரசரின் வான ல் ஆராய்ச்சியாளர், கணிதம்,
விண்மீன் ஆராய்ச்சி, இைசக்கைல ஆகிய த் ைறயி ம் ற்றக் கற்றவர்
என் ம் பள்ளிக் டங்களிேல பயி ம் இஸ்லாமியக் ழந்ைதகெளல்லாம்
உமாரின் த்தகங்கைளப் ப த் க் ெகாண் க்கின்றனெவன் ம் வான்.
அவ ைடய வாய்ப் ேபச்ெசல்லாம் உள்ளத்திலி ந் வராதைவ என்ேற அயீஷா
எண்ணினாள்.
ஒ ைற இஸ்ளலி, தாேன எ திய ெசய் ள் ஒன்ைறப் பா க்
ெகாண் ந்தான்!
அழேகாவியம் நீ என்
அ கிேல வந்தாேல
அைறயில் இன்பம் ேச ேத - இந்த
அைற ம் ெசார்க்கம் ஆ ேத - நல்ல
அழ க் காஷ்மீர் ேபாலேவ!
எழில்மதி கத்தின்
எதிரில் வராமல் -
இ க் ம் கரிய ந்தேல - அ
என்ன பாவம் ெசய்தேத - அ
ஏேனா ெவட்கம் ெகாண்டேத!
பாவிகள் எல்லாம்
பாழ்நர கைடதல்
 பாரில் இயற்ைகயல்லேவா? - இன்பப்
பால்மதி கத்தின் பக்கேம . அந்தப்
பாவக் ந்தல் இ ப்பேதன்?
அழேகாவியம் நீ என்...
இந்தப் பாட் அழகாக இ ப்பதாகேவ ஆயீஷா க தினாள். இஸ்ளலி
ஆவ டன் உமாரிடம் தன் பாடைலப் பற்றிக் க த்ைதக் ேகட்டெபா , காசர்
ச்சிக் அரண்மைனயின் தைலவனான அவன் “ ல்தானின் ஆஸ்தான
கவியாக இ க்க நீ த தி ள்ளவன்தான் என்பைத இப்பாட் எ த் க்
கிற ” என் பதில் றினாள்.
கவிஞன் இஸ்ளலி அன் இர அதிகம் த் விட் , அ கில் இ ந்த
ேவதாந்தி ஒ வனிடம் கரிய ந்தல் என்பதற் ப் பதில் ண்ட ந்தல் என்
ேபாட் க்கலாமா என் தன் கவிையப் பற்றிய ஆராய்ச்சியில் இறங்கினான்.
அந்த ேவதாந்தி இ ப்ப இல்லாத உலக அன் என் என்ெனன்னேவா திய
திய ெசாற்கைளெயல்லாம் பயன்ப த்திப் ேபசிக்ெகாண் ந்தப யால் அவன்
ேபச் விளங்கவில்ைல. த்தி ந்த கவிஞன் இஸ்ளலி, ஏேதா
ேவ க்ைகயாகப் ேப வதாக எண்ணிக் ெகாண் ஆபாசமான கைதகைள
ெயல்லாம் றினான். ஆயீஷா க் இ த்தமாகப் பி க்கவில்ைல. உமார்
பக்கம் தி ம்பிக் கவனித்தாள். அவன் இந்த ேவ க்ைகக க்காகச் சிரிக்க ம்
இல்ைல; அைத வி ம்பிக் ேகட்டதாக ம் ெதரியவில்ைல. ெவ த்ததாக ம்
ெதரியவில்ைல. இஸ்ளலிைய அவள் மனதார ெவ த் ச் சபித்தாள்.
அங் அ க்க வ ம் மற்ெறா வன் இந் மதத்ைதச் ேசர்ந்தவன். அவன்
வ வ ம் ெதரியா ேபாவ ம் ெதரியா . நிழைலப் ேபான்ற அைமதியான
ேபாக் ைடயவன். உமா க் உயிர் ேபான்ற நட் ைடயவன் அந்த இந்தியன்
என் ஆயீஷா அறிந் ெகாண்டாள். அஞ்சாத பார்ைவ ைடய அந்த
இைளஞன், தன் ேதாளிேல ஒட்டக மயிர்க்கம்பளித் ண் ஒன்ைறப் ேபாட் க்
ெகாண் , எப்ெபா ம் கால்நைடயாக அரண்மைனக் வ வான். அவைன
அங் ள்ளவர்கள் ேவதாந்தி காசாலி என் வார்கள். காசாலி என்ற
ெபய ைடய அவன் ஒ நாள் அ கில் இ ந்தவனிடம், உமா க் இ ந்த
அந்தரங்க ஞானமான , அவ ைடய பழம்பிறப்பின் காரணமாகத் ெதாடர்ந்
வந்தெதன் ம். தன்ைன அறியாமேல உமார் அந்த ஞானத்ைதப்
ெபற்றி க்கிறாெனன் ம் றினான். காசாலி ம் உமா ம் ேப ம்ேபா ,
இ வ ம் ேதாட்டத்தில் உலவிக்ெகாண்ேட ேப வார்கள்.
ஆைகயால், அவர்கள் ேபச் வ ம் ஆயீஷா க் க் ேகட்கா !
அைர ைறயாக ஒ நாள் அவர்கள் ேபச் காதில் வி ந்த இ தான். உமார்
ெசார்க்கத்ைத நாம் அப்ப ேய பார்க்க ந்தால் தியேதார் உலகத்ைத அங்ேக
காணலாம். இல்ைலயா? நம பைழய உலகத்ைத உதறித் தள்ளிவிட் , இதயம்
வி ம் ம் அந்தப் திய உலகத்ைதக் காணலாம்.
காசாலி:- ஆண்டவ ைடய பக்தியில் நாம் க்க க்க ஈ ப ன்ேப
ெசார்க்கத்ைத மைறத் க் ெகாண் க் ம் மாயத்திைர விலகா ! நாம்
ெசார்க்கத்ைதக் காணேவண் மானால், பக்தியில் ழ்க ேவண் ம்.
இப்ப அவன் றிக் ெகாண் க் ம்ேபாேத உமார் ஒ ம க் வைளைய
எ த் க் ப்பதற்காக வாய் அ கிேல ெகாண் ேபானான்.
“ஆண்டவனால் பழிக்கப்பட்ட இந்தக் காரியத்ைதச் ெசய்யாதீர்கள்” என்
அந்த இந் த த்தான்.
உமார் அந்த ஒ வைள ம ைவ ம் த் விட் த்தான் கீேழ ைவத்தான்.
உமார் சிரித் க்ெகாண்ேட, “நண்பா, ம ைவப் பழிக்காேத! அ ஒன் தான்
எனக் உயிர்; அ ேவ எனக் நலங்ெகா ப்ப ” என்றான் உத்ேவகத்ேதா .
ஏற்ெகனேவ, உமார், இந்தக் காசாலி என்ற இந் டன் இப்ப உயிராய்ப்
பழ கிறாேன. நம்ைமக் கவனிக்காமல் என் அயீஷா அந்த இந்தியன் மீ
ெபாறாைம ெகாண் ந்தாள். இப்ேபா உமார், “ம ேவ என் உயிர்” என்கிறான்.
இனி அ த் என்ன வ ேமா? தனக் ப் ேபாட் யாக என் வியப்பைடந்தாள்.
காசாலி அைதப் ெபா ட்ப த்தாமல், ெதாடர்ந் மதங்கைளப் பற்றிப் ேபசத்
ெதாடங்கினான். ஏராளமானைவ அவற்றில் இ ந்தா ம், கட ள் ஒ வேர!
உலகைனத்ைத ம் உண்டாக்கிக் காத் அழித் நடத்தி வ ம் இைறவன்
ஒ வேன, என்ற க த்ைத வலி த்திேய காசாலி ேபசினான்.
“இஸ்லாத்ைதேய எ த் க்ெகாள் ங்கள். எத்தைன விதமான பிரி கள்.
மத நம்பிக்ைக ைடய ைவதிக ஸ்லிம்கள் ஒ றம் ைவதிகத்ைத எதிர்த் ப்
ேபாரா கின்ற அலி என் ெசால்லப் ப கின்ற ேவதாந்திகள் ஒ றம்; அல்
என்பவ ைடய மதவாதத்ைதப் பின்பற் கின்ற அலியாக்கள் ஒ றம்;
இவர்கெளல்லாம் ேபாக ஏழாவ மாதி என்ற ஒ ேதவ தர் வ வார் என்
எதிர்பார்க்கின்றவர்கள் ேவ இ க்கிறார்கள். எல்ேலா க் ம் கட ள்
நம்பிக்ைக இ க்கிற . ஆனால், ேவ ேவ பாைதயிேல ெசல் கிறார்கள்.
இந் க்களிேல ஒ கைத ண் . ஓரிடத்திேல இ ட்டைறயிேல யாைனையக்
கட் ைவத்தி ந்தார்கள். அந்த ஊர் மக்கெளல்லாம் இ ட்டைறயில் கட்
ைவக்கப் பட் ந்த அந்த யாைனையப் பார்க்க வந்தார்கள். அைதத் தடவித்
தடவித்தான் பார்க்க ந்த . திக்ைகையத் ெதாட் ப் பார்த் விட்
ஒ வன், இ தண்ணிர்க் ழாய் என்றான். இனெனா வன் கா ஒன்ைறத்
தடவிப் பார்த் விட் யாைன என்றால் விசிறிதான் என்றான். ன்றாவ ஆள்
காைலத் தடவி விட் த் க் த்தான் யாைனெயன் ெபயர் என்
 றினான். யாராவ ஒ வன் ஒ விளக்ைகக் ெகாண் வந்தி ந்தால்
உண்ைமயான யாைனைய எல்ேலா ம் நன்றாகப் பார்த் த் ெதரிந்
ெகாண் க்கலாம்” என் காசாலி றிக் ெகாண் ந்தான்.
“இந்த உலகத்ைதச் ழ்ந் ள்ள அறியாைம இ ைளப் ேபாக்கி ஞான ஒளி
பரவச் ெசய் ம் விளக்க எங்ேகயி க்கிற ?” என் உமார் ேகட்டான்.
“ேவதாந்திகள் ைகயில்தான் இ க்கிற . இ ளின் பின் கிடப்ப என்ன
என்பைத அவர்களால்தான் காண ம்!”
“அந்த ேவதாந்திகள் யார்? அவர்கள் எங்ேக இ க்கிறார்கள்? நான்
அவர்கைளத் ேத ப் பார்த் விட்ேடன். அவர்கள் உலகத்தின் இ ைளப்
ேபாக் வதற் த் தங்கள் ப க்ைகைய விட் ெவளியில் எ ந் வ வதாகேவ
ெதரியவில்ைல. அப்ப ேய ெவளியில் வந்தா ம் ஒ பைழய கைதையச்
ெசால்லிவிட் ம ப ம் ங்கப் ேபாய்வி கிறார்கள். “அவர்களால் உல க்
என்ன பயன்” என் உமார் ெதாடர்ந் ேகள்வி ேகட்டான். காசாலி பதில் ெசால்ல
யாமல் திணறிக் ெகாண் ந்தான்!
 30. மாய இரவில் மயக் ம் ேமாகினி!

ஒ விஷயத்தில் ஆயீஷா காசாலிக் நன்றி பாராட்டக் கடைமப்

பட் ந்தாள். ஏெனனில், அவன் இ ந்தவைர தான், மற்றவர்க ம் அங்
இ க்க ந்த . அந்த இந் ேவதாந்தியின் ேபச் க்களிேல ஆழ்ந்த
கவனிப் ச் ெச த்திய உமார், மற்றவர்கைளப் பற்றி இலட்சியம் ெசய்யவில்ைல.
ஆனால், அவன் விைடெபற் க் ெகாண் ெசன்ற பிற , மற்ற ட்டாளிகளின்
ேபச் அவ க் அ ப் த் தட் ம்ப ெசய்த . ஒ நாள் மாைல, ஏேதா
ேவண்டாத விஷயத்ைதப் பற்றிப் பிரமாதமாக விவாதித் க்
ெகாண் ந்தார்கள். உமா க் த் தைலவலி தாங்க யவில்ைல.
ஜபாரக்கி ைடய ெவள்ைளக் க ைதைய ந க் டத் க் ள்ேள ஓட் க்
ெகாண் வந் , தன் நண்பர்கள் மத்தியிேல நிற்க ைவத்தான்.
அவர்கெளல்லாம் அவ ைடய ைபத்தியக்காரச் ெசயைலப் பார்த் வியந்
ேபச்ைச நி த்திவிட் அவன் மீ கவனம் ெச த்தினார்கள். “அன்பர்கேள!
இந்தக் க ைத உங்க க் எச்சரிக்ைகயாக விளங் கிற . ஏெனன்றால்,
ந்திய பிறப்பிேல, ஒ பல்கைலக் கழகத் ப் ேபராசிரியராக இ ந் ,
உங்கைளப் ேபால பல விஷயங்கைள விவாதித்ததன் பயனாக இ இந்தப்
பிறப்பிேல க ைதயாகப் பிறந் விட்ட .” என் றி அவர்கைள அவமானப்
ப த்தி விட்டான். அதனால் அவர்கள் எல்ேலா ம் அங்கி ந் கிளம்பிப்
ேபாய்விட்டார்கள். ேதாட்டத்திேல, விண்மீனின் ஒளிவீ ம் இர ேநரத்திேல,
உமார் உலவிக் ெகாண் ந்தான். தன்னந்தனியாக இ ந்த அவைன ேநாக்கி
அன்னநைட ேபாட் வந்தாள் ஆயீஷா!
அவன் எதிரிேல அவள் மண் ேபாட் , அவன் ைகையப் பி த் த்தன்
ெநற்றியிேல ஒற்றிக் காண் , “தைலவேர! தங்க க் ச் சாந்தி ண்டாவதாக!”
என் வாழ்த்தி வணங்கினாள்.
“சாந்தி! சாந்தி! உனக் ம் சாந்தி உண்டாகட் ம்!” என் உமார் பதி க்
வாழ்த்தினான்.
“தைலவேர! சற் ன் தைரேயா தைரயாக நகர்ந் வந் ஒ வன் தங்கள்
நடவ க்ைககைள உள பார்த்தான். அேதா அந்த ேராஜாச்ெச க க் ப்
பின்னால் அவன் ஒளிந்தி ந்தான். இப்ெபா அவன் தி ம்ப ம் மைறந்
ெசன் விட்டான். அவன் கத்ைத ம் நான் கவனித்ேதன்” என் அயீஷா
றினாள்.
“அ யார்? ேதாட்டக்காரன் அகம தாேன?”
“ஆம் அகம தான்; அவ க் த் த ந்த தண்டைன ெகா க்க ேவண் ம்!”
என்றாள்.
 பாைலவனக் மக்களிைடேய பிறந் வளர்ந்த அந்தப் ெபண் அயீஷா க் ,
உள பார்ப்பவர்கள் என்றாேல பி க்கா . அவர்கைளப் ேபால் பைகவர் உலகில்
ேவ யா ம் இல்ைல என்ப ம், அவர்கைளக் கண்டால் நச் ப்பாம்ைபக்
ெகால்வ ேபால், தண் த் அ ப்ப ேவண் ம் என்ப ம் அவ ைடய
எண்ணம்!
ஆனால், உமார், “அவன் பிைழத் ப் ேபாகட் ம். அவைன யார்
அ ப்பினார்கேளா, அவர்களிடம் ெசன் க ைத விஷயத்ைதச் ெசால்லட் ம்.
நான் இன் அவைன அ த் த் ரத்தி விட்டால் அவர்கள் ம ப ம் அகமைத
விட ஆபத்தான மற்ெறா வைன அ ப்பக் ம்” என் ெசான்னான்.
அயீஷா க் ஆச்சரியமாயி ந்த . தான் ெசால் வதற் ன்னாேலேய,
அவன் அகம உள பார்ப்பைதப் பற்றித் ெதரிந் ைவத்தி க்கிறான். தான்
அவனிடம் பா சாபாத் தைலவன் மகள் என் றியைதக் டப்
ெபாய்ெயன் , ெதரிந் ெகாண் விட்டாேன? அவ ைடய மாயவித்ைத
ெபரிய தான். தான் அவன கில் மண் யிட் , அவன் தன் தைலயில்
ைகைவத்த ெபா ட, அவன் தன் எண்ணத்ைதத் ெதரிந் ெகாண் தான்
இ க்கேவண் ம் என் அயீஷா எண்ணினாள். ஆனால், உமார் தன்
ேபாக்கிேலேய சிந்தித் க் ெகாண் ந்தான். “அவர்கள் ெசார்க்கத்ைதப் பற்றிப்
ேப கிறார்கள். ஆனால் ெநா ேநர இன்பத்ைதத் தவிர ேவ ெசார்க்கம் என்
என்ன இ க்கிற ?” அவ ைடய ெமளனத்தின் காரணம் ெதரியாமல் ஆயீஷா
தா ம் ேபசாமல் நின்றாள்.
“இந்தத் ேதாட்டம் அைமதியாகேவயி க்கிற . ஆனால் இங் ம்
ேத க்ெகாண் வ பவர்க ம், ேபச வ பவர்க ம், ேவ பார்ப்பவர்க ம்
வந் அைமதிையக் ைலத் வி கிறார்கள் ஆயீஷா! உன்னிடம் என்
ேவைலக்காரர்கள் அன்பாக நடந் ெகாள்கிறார்களா?”
“ஆம்! தைலவேர. வீைணைய எ த் க் ெகாண் வந் நான் பாடவா?
தாங்கள் என் பாட்ைடக் ேகட்கிறீர்களா?”
“மிக ேநரமாகி விட்ட . இன் ம் ஒ மணி ேநரத்தில் ெபா வி யத்
ெதாடங்கி வி ம்! நீ ேபாய்த் ங் .”
பணி டன் ஆயீஷா தன் அைறக் ச் ெசன்றாள். இத்தைன
நடவ க்ைகக க்கிைடயில் அவர் தன்ைன எங்ேக கவனிக்கப் ேபாகிறார் என்
ேதான்றிய .
ஒ ெபண்ணிடம் பழ கிற மாதிரியாகவா இ க்கிற அவர் ேபாக் ? ஏேதா
திைரையத் தட் க் ெகா ப்ப ேபால் தைலயிேல ைகைவத்தார். இப்ெபா ,
ழந்ைதக் ச் ெசால்வ ேபால் ங்கப் ேபாகச் ெசால் கிறார் என் எண்ணி
ஏங்கினாள்.
உமார், தனியாக அந்தக் ட்ைடயின் அ கிேல உட்கார்ந் ெகாண் , தன்
சிந்தைனைய ஓட விட்டான். அவன் நிைனப்பிேல தலில் வந் நின்றவன்,
காசாலிதான். காசாலி, ேவதாந்தி - ஆனால் இைளஞன். உமார், ரஹீ டன்
ேபார்க் களத்திற் ச் ெசன்ற ேபா ம், யாஸ்மியிடம் ேராஜாப் வாங்கிய ேபா ம்
எத்தைன வய ைடயவனாக் இ ந்தாேனா அத்தைன வய தான் இப்ெபா
காசாலிக் இ க் ம்! காசாலியின் வய க் அவனிடம் இளைம ெபாங்கிப்
ரித் நிற்கிற . ஆனால், அந்த இளைம ஏன் வீண க்கப்பட ேவண் ம்?
உமா க் இப்ெபா வய ப்பத்தினான் தான் இ க் ம். ஆனால்,
அவனிடமி ந் இளைம பறிேபாய் விட்டதாகத் ேதான்றிய . இளைமயின்
இன்ப வாழ் என்ற அந்தப் த்தகம் அவைனப் ெபா த்த வைரயில்
டப்பட்டதாகி விட்ட . இப்ெபா ேவ திய த்தகம்
திறக்கப்பட் க்கிற . காசாலிக் வாழ்க்ைக உ தி பயப்பதாயி க்கிற ;
ஆனால் உமா க்ேகா நிைல ைலந் ேபாயி க்கிற . லனடக்கம் உள்ள அந்த
ேவதாந்திக் வாழ்க்ைக விரித் ைவக்கப்பட்ட ேதசப்படம் ேபால் விரிந்
காணப்ப கிற . ஆனால், தன்ைனப் ேபான்ற வான ற்கைலஞ க் ,
வாழ்வில் தைடக் ேமல் தைட ஏற்பட் க் ெகாண்ேடயி க்கிற .
காசாலி, ெபரிய ஆசிரியராகத் திகழ ம், என்னால் அப்ப யி க்க
யா .
இப்ப ஏேதேதா எண்ணிக் ெகாண் ந்தவன் தி ெரன் , ைகதட் ஓர்
ஆைளக் ப்பிட்டான். ேவைலக்காரன் ஒ வன் ேவகமாக ஓ வந் சிறி
ரத்தில் மரியாைத டன் நின்றான். “என் ைடய அைறக் ள்ேள பட் த்
ணிகள் அ க்கி ைவத்தி க் ம் இடத்திற் ப் பக்கத்திேல என் ைடய
ரத்தினப் ெபட் யி க்கிற . அைத எ த் வா” என்றான். அந்த ஆள்
ேபா ன் அவைன நிமிர்ந் பார்த்த உமார் தி க்கிட்டான். அவன் அகம !
அவன் ெபட் ையக் ெகாண் வந்தான். அதன் ட்ைடத் திறந் அதில் உள்ள
ெபா ள்கைளப் பார்ைவயிட்டான். “ேவ எ ம் ேவண் மா?’ என் அகம
ேகட்டான். “இல்ைல நீ ேபாகலாம்” என் ெசால்லிவிட் , அதிேல இ ந்த பைழய
நாணயங்கைளப் பார்த்தான், உமார். அவ்வப்ேபா தனக் க் கிைடத்த பைழய
நாணயங்கைள அதில் ேசர்த் ைவத்தி ந்தான். அைவதாம்
எத்தைனெயத்தைன சரித்திர நிகழ்ச்சிகைள நிைன ப த் கின்றன. அந்த
நாணயங்களிேல காணப்பட்ட உ வங்கைள ைடய அரசர்கெளல்லாம்,
இப்ெபா ெசத் ம ந் மண்ேணா மண்ணாகி விட் ப்பார்கள். சிலச்
சில ைடய அரசாட்சி ஆட்டங்கண் விட்ட . சில ேதசங்கள், ெப ைமக் ரிய
நம் ேபரரசரான மாலி ாவின் ஆட்சியில் வந் ேசர்ந்தி க்கின்றன. ெவற்றி
 ழக்கமிட் வ ம் இஸ்லாமியப் ேபரரசின் ஆட்சியிேல தைடபட் க்கிடக் ம்
ேமல்நா கள் எத்தைன?
அவ ைடய ஆட்சியிேல, நிசாம் அல் ல்க் அவர்களின் ஆைணப்ப ,
இ வைர அவன் ஒேர சமயத்தில் ன் ேபர் ெசய்யக் ய ேவைலகைள
த் க் ெகா த்தி க்கிறான். இன் ம், ன்ைனக் காட் ம் அதிகமான
உைழப்ைப அவர் எதிர்பார்க்கிறார். நிசாம் நிைன வந்த ம், அவ க் இந்தப்
ெபட் ைய அகம க்கி வர ேநர்ந்த பற்றி வ த்தம் ேதான்றிய .
அகம வின் ேதாற்றம், அவன் தன்ைன ேவ பார்க்கிறான் என்ற எண்ணத்ைத
உண்டாக்கிய . இந்த ேவ பார்ப்பதிலி ந் வி தைல ெபற யாதா? ஒ
பக்கம் நிசாமின் ஒற்றர்கள் மற்ெறா பக்கம் அவ ைடய எதிரிகளின்
உளவாளிகள். இப்ப த் தன்ைனச் ற்றி எப்ெபா ம் உளவாளிகேள உலாவிக்
ெகாண் ந்தால், தான் எப்ப ச் தந்திரமாக இ க்க ம்? என்ெறல்லாம்
உமாரின் சிந்தைன ஓ க் ெகாண் க் ம்ேபா ,
மற்ெறா ேவைலக்காரன் வந் ஏேதா ேகட்டான்.
“இப்ெபா , எந்தக் க த ம் பார்க்க யா , எனக் எந்த விதமான
உண ம் இப்ேபா ேதைவயில்ைல. இஷாக், இந்தப் ெபட் ையக் ெகாண் ேபாய்
உள்ேளைவ. ேதாட்டத் க் ள்ேள யா ம் வராமல் பா காத் க்ெகாள்!”
“ஆனால...”
“ஒ நாய் ட உள்ேள வரக் டா . மீறி வந்தேதா, உன் கால்க க் ச்
ச க்க கிைடக் ம். ேபா. நிற்காேத!”
“ஆனா ம், தைலவேர ஒ வர்.”
“அட கட ேள! நீ ேபாகிறாயா, இல்ைலயா? என் உமார் உ மினான். அவன்
ஓ விட்டான். இ ளின் இைடேய வானில் மின் ம் நட்சத்திரங்களின் சிறிய
ஒளி, தைரயில் மரங்களின் ஊேட பரவிக்கிடந்த . ெமல்ல எ ந்த காற் ,
ளத்தின் ஒ சி அைசைவ உண்டாக்கிய . உமாரின் சிந்தைன மீண் ம்
ேவைல ெசய்த . நகைர ேநாக்கிச் ெசல் ம் மைலப் பைதயிேல நடந் ெசல் ம்
காசாலி, தன்னந்தனியாக இ க் ம் நிைலயி ம் மகிழ்ச்சி கண்டான்.
பலேப க் மத்தியிேல ேவைல ெசய்தா ம், உமா க் எந்த ேவதாந்திையக்
காட் ம் அதிகமான தனிைமநிைல இ ப்பதாகத் ேதான்றிய . காசாலி,
தன் ைடய க த் க்கைளச் சீடர்களிடம் றி மகிழ ம். ஆனால்,
உமா க் த் தன் எண்ணங்களில் பங் ெகாள்ளக் ய ஆள் யா ம் இல்ைல.
இ ளின் ஊேட இனிய வீைணயின் நாதம் எ ந்த . அத் டன் ஒ
ெபண்ணின் ர ம் இைழந் வந்த . பாைலவனத் ப் பாைதயிேல
ேபார்க்களத்திலி ந் தி ம்பி வ ம் பைடவீரர்கள் பா வ ேபான்ற
க த் ைடய பாடல் அ . அரபிெமாழியிேல அந்தப் பாடைலப் பா க்
ெகாண் ந்த அந்த ஆள், தனக் மிக அ காைமயிேலேய வீைணைய மீட் க்
ெகாண் ப்பைத உமார் உணர்ந் ெகாண்டான்.
“என்ன இ ? என் உமார் ேகாபத் டன் ேகட்டான். இ ள் நிைறந்த இடத்ைத
விட் ஆயீஷா ெவளிேய வந்தாள். மாைனப்ேபான் நடந் வந் அவன கிேல
உட்கார்ந் ெகாண் , அவள் தன் ம யில் இ ந்த வீைணைய மீட்டத்
ெதாடங்கினாள். ன்ேனற்பாடாக, கத்ைத மைறத்தி ந்த க்காட்ைட
க்க க்க விலக்கி விட் ந்தாள். “பா சாபா நகரத்தின் கீதத்ைத
நீங்கள் ேகட்டதில்ைலேய? இேதா ெதாடர்ந் பா கிேறன் தைலவேர
ேக ங்கள்” என் இனிய ரலில் நரம் கைள அதிர ைவத் த் தன் ர க்
ெம ேசர்த்தாள்.
ப மம்:Page245 உமார் கயாம் ( தினம்).jpg “ சற் ன், யா ம்
ேதாட்டத்திற் ள்ேள வரக்
டாெதன்
கட்டைளயிட்ேடன். நீ எப்ப உள்ேள வந்தாய்? யார் உன்ைன அ மதித்த ?
என் க ைமயான ரலில் உமார் ேகட்டான். தன் ைடய தனிைமயக்
ைலப்பதற் ஏதாவ ஒ சனியன் வந் ெகாண்ேட யி க்கிறேத என்ற
ேகாபம் உமா க் .
“தாங்கள் கட்டைளயி ம் ேநரத்தில் நான் ேதாட்டத்திற் ள்ேளேயதான்
இ ந்ேதன். ஆைகயால், நான் தங்கள் உத்தரைவ மீறி வரவில்ைல” என்
ஆயிஷா றினாள்.
“சரி, சரி. ேபசாமல் இ ” என் எரிந் வி ந்தான் உமார். பணி டன்,
வீைணையத் க்கி அப் றம் ைவத் விட் க் கால்கைள மடக்கிக் ெகாண்
அங்ேகேய உட்கார்ந்தாள். சிறி ட ஓைசெய ப்பாமல் அப்ப ேய ஆடாமல்
அைசயாமல் அவள் உட்கார்ந்தி ந்தாள். பிற , ேபசாம ம், ஒைசப் படாம ம்
தன் ைடய ந்தைல அவிழ்த் விட்டாள். ேதாளி ம், கி ம் விரிந்
கிடந்த அந்தக் ந்தலின் ெமல்லியமணம் எங் ம் பறந்த .
பிற சிறி ேநரம் தன் தைலைய நிமிர்த்தி அண்ணாந் விண்ணின்
மீன்கைள ேநாக்கினாள். அதன்பிற , தன் ைடய காலில் அணிந்தி ந்த
ெவள்ளித் தண்ைடகைள ஒவ்ெவான்றாகக் கழட் எ த்தாள். அப்ப
ஒவ்ெவான்ைற ம் கழட் ம்ேபாெதல்லாம் ெவ க் ெவ க்ெகன் தி ப்பி
உமாரின் கத்ைதப் பார்த் க் ெகாண்டாள். தன் ைடய ஏகாந்த
சிந்ைதைனையத் ெதாடர்ந் நடத்த யாத உமார், அவ ைடய
ெசய்ைககைளக் கவனித் க் ெகாண்ேட இ ந்தான். அயீஷாவி ைடய அந்த
அழகான ைககள், கழட் ய வைளயல்கைள, ம யில் ேகா ரம் ேபால் அ க்கிக்
ெகாண் ந்தன. உயர்ந் ெகாண்ேட வந்த ேகா ரம் தி ெமன் சரிந்
வி ந் ஓைச எ ம்பிய . ஷ்டத் தன ள்ள ம் க்காரச் சி மி பத வ
ேபால, அவள் ச்ைசயி க்கிப் பி த் க் ெகாண்டாள். ெமல்ல அவ ைடய
ேதாள் உமாரின் உதட் ேல உராய்ந்த . பட் த் ணிக் க் கீேழயி ந்த அந்தத்
ேதாளின் கதகதப் அவ ைடய உத க க் உணர் ட் ய . எந்தப்
ெபா ைள ம் பார்க்க யாத அள இ ள் ழ்ந்தி ந்த அந்தச்
சமயத்திேல.
உட்கார்ந்தி ந்த அவள் தன் ைககைளத் க்கிக் ந்தைலக் ேகாதிவிட் க்
ெகாண்டாள். அவ ைடய உடலிலி ந் கிளம்பிய ெமல்லிய மணம் உமார்
உணர்வில் கலக்கத் ெதாடங்கிய . அவள் எ ேம ேபசாவிட்டா ம், அன்
இரவில் அந்த ேநரத்தில் உமா க் அவேள எல்லாமாக இ ந்தாள். உலகத்தின்
நிைன கள் அைனத்ைத ம் மறந் அவள் ஒ த்திையேய க ம் நிைலயில்
அவன் இ ந்தான். சிறி ேநரத்திற் ன் அவ ைடய சிந்தைன, ேபச்
அைனத் ம் க்கியம் வாய்ந்த ெபரிய விஷயங்களில் ஈ பட் ந்தன.
இப்ெபா ேதா அந்தப் ெபண்ணின் சி சி அங்க அைச கேள ெபரிய
விஷயமாகத் ேதான்றின. அவ ைடய ைககள் அவ ைடய இைடையத்
ெதாட்ட ேபா , அைவ ந ங்கிக் ெகாண் ந்தன. தைலையக் ேகாதிக்
ெகாண் ந்த தன் ைககைள இறக்காமேல, அவள் தைலைய அவன் பக்கம்
தி ப்பினாள். அவைனப் பார்த் க் நைக காட் னாள். அவைள
த்தமி வதற்காக அவன் னிந்தான். அவள் ெவ க்ெகன் ந விக்
ெகாண் எ ந்ேதா னாள்.
“அயீஷா !” என் ெமல்லிய ரலிேல அவன் அைழத் க்ெகாண்ேட
அவைளத் ெதாடர்ந்தான். அவள் விண்மீன் ெவளிச்சங் டத் ெதரியாத
மரநிழ க் ள் ேள ஓ னாள். பதில் ேபசாத அந்தப் ெபண், அற் தமாக மாறி
விட்டாள். அவள் இப்ெபா விைலக் வாங்கப்பட்ட அ ைமயாக இல்ைல.
உமாரின் க க த்த கத்ைதக் கண் கலங் ம் நிைலயில் இல்ைல.
அவைனேய ஆட் ப் பைடக் ம் அன்பரசி ஆகிவிட்டாள். ஒ க் ெகாண் ந்த
உமாரின் ைகப்பி யில் ஒ தடைவ எதிர்பாராமல் அவள் சிக்கிக்ெகாண்டாள்.
அவ ைடய ைககள் அவ ைடய ெநஞ் ேமட் ன் பஞ் ேபான்ற இடத்திேல
பட்டேபா சிட் க் வி ேபால பறந் ேபாய் விட்டாள். தன்ைன வி வித் க்
ெகாண் ஓ ய அவள், காலில் எ ம் அணியாமல் ேபானதால் எந்தப் பக்கம்
ேபானாெளன்ேற ெதரியவில்ைல. த்தமிட யன்ற உமா க் த்தமிட
ேவண் ெமன்ற எண்ணம் மறந் ேபாய் விட்ட . இப்ெபா அவைளப்
பி க்கேவண் ம் என்ற மனநிைலேய இ ந்த . அவைளத் ேத இ ட் ேல
விரட் க் ெகாண் அவன் ஓட ஓட அவன் நரம் களிேல ஓ ம் இரத்த ம்
ேவகமாக ஓடத் ெதாடங்கிய .
அயிஷா ேபானதிைச ெதரியாமல், சிறி ேநரம் நின்றான். சற் ரத்தில்
ெமல்லிய சிரிப்ெபாலி ேகட்ட . ஆவ டன் அந்த திைசயில் பாய்ந்தவன் ஒ
மரத்தின் மீ ட் க் ெகாண்டான். ம ப ேகலியான அவ ைடய
சிரிப்ெபாலிையக் ேகட் , அவன் ஓைசப்படாமல் அவைள ேநாக்கி விரித்த
ைகக டன் ெசன்றான். அவள் பாய்ந் தப் வதற்காக யன்றெபா
அவ ைடய விரித்த இ ைகக க்கிைடேய ம், வைகயாகச்
சிக்கிக்ெகாண்டாள். அவனிடமி ந் வி வித் க் ெகாள்வதற்காகத்
திமிறினாள். ஆனால் வலிைம மி ந்த அவனிடம் அவள் அடங்கிப்ேபாக
ேநர்ந்த . அவைள இ க்கியைணத்தப ேய உதட் டன் உதட்ைடப்
ெபா த்தினாள். கதகதப்பான அவ ைடய உத கள் அவ ைடய உத களில்
அ ந்திக் ெகாண்டன. அவ ைடய விரிந்த ந்தல் அவன் ேதாளி ம்
மார்பி ம் ரண்ட . அவைள அப்ப ேய க்கி ெம வாகத் தைரயில் ப க்க
ைவத்தான். அவள் அைசயவில்ைல. எ ந் தப்பித் ஓடவில்ைல. ேபச்
ச்சில்லாமல் அவைனக் கட் ப் பி த் க்ெகாண் கிடந்தாள். அவள்
உள்ளத் க் ள்ேள எ ந் எரிந் ெகாண் ந்த ஆைசத்தீ, அவைள மீறிக்
ெகா ந் விட்ெடரிய ஆரம்பித் விட்ட . அவ ைடய இதயம் ேவகேவகமாக
அ த் க் ெகாண்ட . அப்ப ேய ஒ வ டன் ஒ வர் ஒன்றிக்கிடந்த
அைமதியான நிைலயில் அைரமணி ேநரம் கழிந்த . அதன் பிற , மனநிைற
ெபற்ற உமார், அவ ைடய இதயம் இன் ம் படபடத் க் ெகாண் ப்பைத
உணர்ந்தான்.
இப்ப ேய, அைர ைறயான தன்வசமிழந்த நிைலயில் கிடக் ம் இந்தப்
ெபண்ைணப்ேபால் ேவ ஒ ெபண் இ ந்ததில்ைல; உமார் எத்தைனேயா,
ஆட்டக்காரப் ெபண்கைளப் பார்த்தி க்கிறான். ஆனால் இந்த அரபியப்
ெபண்ைணப்ேபால் அவைன ேநசித்தவர்கள் யா மில்ைல!
அயீஷாைவப் ெபா த்த வைரயில் இந்த மாய இர , அவ ைடய
ணசித்திரத்ைதேய மாற்றியைமத் விட்ட . உறவற்ற நிைலயில் ேபசாமல்
அைமதியாக இ ந் வந்த நிைல அ ேயா மாறிவிட்ட . இந்தத் தி ர்
மா தலால், அவள் ஒ சி ழந்ைதேபாலத் தன் ைககளால் தாளம்
ேபாட் க்ெகாண் , இனிைமயாகப் பாடத் ெதாடங்கினாள். சிரித் க்ெகாண்ேட,
அவ ைடய ைகையப்பி த் இ த் க் ளத்தில் ளிக்க வ ம்ப ேகட் க்
ெகாண்டாள். அவள் தன் ைடய ந்தைல அள்ளி ந் ெகாண் க் ம்
ேபா நட்சத்திர ெவளிச்சத்தில் அவ ைடய ெமன்ைமயான உ வ
அைமப்ைப ம் அதன் அழைக ம் அவன் ெதளிவாகக் காண ந்த .
கதகதப்பாக இ ந்த அந்த நீ க் ள்ேள அவ டன் இறங்கிய அவள்,
மகிழ்ச்சி டன் அவன்ேமல் தண்ணீைர வாரியிைறத்தாள். அவள் அந்தக்
ளத்திற் ள்ேள இறங்கிய ம் அந்தக் ளேம உயிர்ெபற்ற ேபால் இ ந்த .
அந்த இர ம் - ளத் நீ ம் - ேராஜாப் க்களின் மண ம் எல்லாம்
அவ ைடயதாகி விட்டன. எல்லாம் அவளால் உயிர்ெபற்றன.
“எத்தைன இன்பம் ஒ அல்லாேவ! என் தைலவ டன் இ ப்பதில் எத்தைன
இன்பம்!” என் ெம வாகக் றினாள்.
ஆனால் கைரயில் ஏறி, ஈரத்ைதத் ைடத் க் ெகாண் , உைடயணிந்
ெகாண்ட ம், அயீஷா ஏேதா ஒ மாதிரியாக மாறிவிட்டாள். ஏேதா ஒன்ைறக்
கவனித் ப் பயந் ெகாண் எச்சரிக்ைகயாக இ க் ம்ப றிக்
ெகாண் ந்தாள்.
வந் விட்டாயா? என் சீறிக்ெகாண்ேட, பக்கத்தில் இ ந்த்வ்ன் ைகயில்
இ ந்த வாைள வித் தி ப்பிப் பி த் க்ெகாண் அவன் கிேல,
இரத்தக்காயம் ஏற்ப ம் வைர அ அ ெயன் அ த் விட்டான். க்கி
னகிக்ெகாண்ேட, இஷாக் ெபா ைம டன் அவ்வள அ ைய ம் வாங்கிக்
ெகாண்டான். ஒ ெபண் டன் தனித்தி க் ம் ேநரத்தில் அவன்
க்கிட்ட தவ என்பைத அவன் உணர்ந்தான். அவன் ெபா ைமக் இ
ஒ காரணம். மற்ெறா காரணம், இப்ெபா , அ க்கிற தைலவர்,
ஒேரய யாக அ த் விட்டால் பின்னால் தன்ைன மன்னித் த் தன் காைல
வாங் ம்ப உத்தரவிட மாட்டார் அல்லவா? தங்க ைடய ஆ தங்கைள ஒளித்
மைறத் க் ெகாண்ட மற்ற காவல்காரர்கள், இஷாக் நன்றாக அ படட் ம் என்
மகிழ்ச்சியைடந்தார்கள். இஷாக்ைக அ க்கிற நிைனப்பில், தங்கைள
அ ப்பைத மறந் வி வார் என்ப அவர்கள் எண்ணம். அவர் அ த்தா ம்
டத் தாங்கள் வந் பார்த்த தங்கள் கடைம என் ம் சரியானேத ெயன் ம்
நிைனத்தார்கள். ஆனால், ெசால்லவில்ைல.
சிறி ேநரத்தில், தன் கத்திையக் கீேழ இறக்கிவிட் ச் சிரித்தப ேய,
“ ைளயில்லாத மைடயர்கேள, இனிேமல் இந்தத் ேதாட்ட ம்
அந்தப் ரமாகிவிட்ட . ஆண்கள் யா ம் ைழயக் டா . நிைன ைவத் க்
ெகாள் ங்கள்” என்றான்.
இஷாக் தன் உதட் ல் வழிந்த இரத்தத்ைதத் ைடத் க் ெகாண்ேட,
“தைலவேர, அப்ப யானால், ஹீேசன், அலி, அகம தலிய ேதாட்டக்காரர்கள்
என்ன ெசய்வ ? ேதாட்டேவைல பார்க்க ேவண் ேம!” என் ந ங்கியப
ேகட்டான்.
“அவர்கள் இல்லாமேல, ேதாட்டம் நன்றாக இ க் ம். அவர்கைள திைர
லாயத்தில் ஈய க்கச் ெசால் ” என்றான் உமார்.
அவர்கள் ெசன் மைறந்த டன், தான் மைறந்தி ந்த இடத்ைதவிட்
அயீஷா ெவளிேய வந்தாள். “உங்கள் ேவைலக்காரர்கள் ேசாம்ேபறிகளாயி ந்த
நல்லதாய்ப் ேபாயிற் . ப்பானவர்களாயி ந் , ெகாஞ்சம் ன்னதாகேவ
வந்தி ந்தார்களானால்... என் றிச்சிரித்தாள் அயீஷா.
 31. பாய்ந்ேதா ம் திைர ம் பறந்ேதா ம் ெசய்தி ம்

க தங்கள் பல எ தேவண் யி ப்பைதப்பற்றி உமார் மறந் பல

வாரங்களாகிவிட்டன. உண்ைமயில் அவன் அயீஷாைவத் தவிர ேவ எைத ேம
நிைனக்கவில்ைல. அவள் இப்ெபா க்கா இல்லாமேல ேதாட்டம்
வ ம் ற்றித்திரியலாம். ஒவ்ெவா நாள் மாைல ம் அவள் எந்த
விதமாகேவா ைமயாகத் ெதன்ப வாள்.
உமா ைடய சிந்தைனகைளப்பற்றி அவள் ஒன் ந் ெதரியாதவளாக
இ ந்தாள். அ ேவ அவர்கள் இரண் ேபைர ம் பிைணக் ம்
வாய்ப்பாயி ந்த . உமார், தன் சிந்தைனகளிலி ந் வி ப வைதேய ெபரி ம்
வி ம்பினான். இைத ஆயிஷா ரிந் ெகாண்டாள். சில விஷயங்களில் அவள்
அவைனக் காட் ம் த்திசாலியாக இ ந்தாள். அவள் அைமதியாக
இ க் ம்ேபா எல்ேலா க் ம் ெபரிய த்திசாலியாக இ ந்தாள்.
அவ ைடய அன் கட் ப்பா ல்லாத க ம்ேவகம் உைடயதாக இ ந்த .
அந்த அன்பிேல, தாய்ைம ணர்ச்சி ம் கலந்தி ந்த . அயீஷா, உமா க்
ேவண் ய உண கைளத் தாேன தன் ைகயால் தயாரிக்கத் ெதாடங்கினாள்.
தன் ைறயாக அ க்கைளயில் ைழந்த அவைள ெலய்க்கா த த் ,
அங்ேக தனக் த்தான் உரிைம உண்ெடன்ப ேபால் ேபசினாள்.
“உன் மாமன் - ைமத் னர்கள் வந் சட்ைடப் ைபக் ள்ேள கசாப்ைப
மைறத் க் ெகாண் ேபாவ ம், பிள்ைள ட் க க் அள்ளிக் ெகா ப்ப ம்
எனக் த் ெதரி ம்.
எல்லாம் நான் பார்த் க்ெகாண் தான் இ க்கிேறன். தைலவ க் , உண
சைமத்தாவ , உன் ைடய இந்த அற்பச் ெசயைல மறந் விடலாெமன் தான்
பார்க்கிேறன்” என் ெசால்லி அவைள அடக்கிவிட்டாள்.
அதன் பிற , கெலய்க்கா, மணல் காட் ேல பிறந்த இந்தப் ெபண் க்
இவ்வள ஏற்றமா என் த் க் ெகாண்ேட அடங்கிப்ேபானாள்.
அரண்மைனயில் உள்ள அைனவ க் ம் இல்லத்தைலவ ைடய இதயத்தரசி
யாகிவிட்டாள் அயீஷா என்ற விஷயம் உணர்த்தப்பட்ட . எல்ேலா ம் அவளிடம்
மரியாைதயாக நடக்கத் ெதாடங்கினார்கள்.
மற்றவர்க ைடய விஷயத்தில் ேதைவயில்லாமல் தைலயிடாமல்
ஒ ங்கிப்ேபா ம் அவ ைடய தன்ைம உமா க் மிகப் பி த்தி ந்த . அவன்
அங்ேக இ ந்தால் தான், அவ க் இன்ப ம் மகிழ்ச்சி ம் அைடகிறாள்
என்பைதத் ெதரிந் ெகாண்ட உமார், அவள் தன்னிடம் ெகாண் க் ம்
அளவற்ற அன்ைப எண்ணி எண்ணி மகிழ்ந்தான். அவ ைடய ெமல்லிய
க த்தின் ஒவ்ெவா வைளைவ ம், அவ ைடய உடலின் ஒவ்ெவா ெநளி
ளி கைள ம் ெதரிந் ைவத்தி ந்த உமா க் , அவள் உள்ளத்தின் உள்ேள
என்ன இ க்கிறெதன் மட் ம் ெதரிந் ெகாள்ள யவில்ைல. அவ ைடய
பக்கத்திேல ப த் க்ெகாண் கண்கைள அைரப்பார்ைவயாக க்ெகாண் ,
அவன் ச் டன் தன் ச்ைசக் கலந் விட் க் ெகாண் இ க் ம் அவள்,
எங்ேகா ரத்திேல, அவன் கா க க் எட்டாத எைதேயா கவனித் க்
ெகாண் ப்ப ேபால் இ க் ம்.
அவன் அவைளப்பார்த் அதிசயப் ப ம்ப யாகேவ எப்ெபா ம் அவள்
நடந் ெகாள்வாள், அவைன ஒ நாள், அைமதியாக, “என் ைடய
அந்தப் ரத் க் க் காவலாள் ைவக்க ேவண் ெமன் தாங்கள்
எண் கிறீர்களா?” என் ேகட்டாள்.
“இல்ைல” என் ம த்தான்.
“இேதா அங்ேக நைடபாைதயில் ஒ வன் உட்கார்ந்தி க்கிறாேன!” என்றாள்.
இஸ்லாமியக் கனவான்கள் வீ களிேல, அந்தப் ரத்திற் க் காவலாள் ைவப்ப
வழக்கெமன் ம் அ ஒ வைகயில் நல்ல தாெனன் ம் அவள் அறிவாள்.
இ ந்தா ம் நாள் வ ம் தன்ைன ஒ பிராணி கவனித் க்ெகாண்ேட
இ ப்பெதன்ப அவ க் ப் பி க்காத ெசயலாக ம், அ வ ப்பான
ெசயலாக ம் இ ந்த . ெவளியில், நைடபாைதயில் வந் பார்த்த உமார் யாேரா
ஒ திய ஆசாமி, கதவின் ஓரத்தில் வர் அ கிேல உட்கார்ந்தி ப்பைதப்
பார்த்தான். அவன் கரிய உ வ ம் சிவப் ஆைட ம் அணிந்தி ந்தான்.
உமாைரக் கண்ட ம் எ ந் மரியாைத டன் சலாம் ெசய்தான்.
“நீ யார்?”
“ஏைழகளின் பா காவலேர! என் ெபயர் சாம்பல் ஆகா. இங் பணி
ெசய்வதற்காக இஷாக் என்ைன அ ப்பினார்.”
த த்த ர ம் அ வ க்கத்தக்க பார்ைவ ம் உைடய அவைனக் கண்ட ம்,
அயீஷாவின் ெவ ப் க் க் காரணத்ைதப் ரிந் ெகாண்டான் உமார்.
“என்ேனா வா” என் அவைன அைழத் க் ெகாண் , ெவளிவாச க்
வந்தான். அங்ேக நின்ற இஷாக்ைக அ கில் அைழத்தான். அவன் அன்
வாங்கிய அ காயத் க் ப் ேபாட்ட கட்ட கட் அப்ப ேய இ ந்த .
“அந்தப் ரத்திற் க் காவலாள் ைவக்க ேவண் ெமன் நான் உனக்
எப்ெபா கட்டைளயிட்ேடன்?”
“தைலவர் அவர்க ைடய கவனம் ேவ எங்ேகா இ ப்பைத அறிந்
ெகாண்ட நான், அவசரத் ேதைவைய ன்னிட் , இவைனக் ெகாண் வந்
ேவைலயில் ேசர்த்ேதன்!”
“சரி, இவைனத் தி ப்பிய ப்பிவி ”.
“தைலவேர! மன்னிக்க ேவண் ம். ேதாட்டம் ெபரிய . ேதாட்டம்
வைத ம் அரண்மைனயில் இ ந்த ப ேய பார்த் க் ெகாள்ள யா .”
“நீ அவைன ெவளிேயற் !”
சாம்பல் ஆகா என்ற அந்த மனிதன் தன் ேதாட்டத்தில் காவல் இ ப்ப
என்பைத நிைனக்கேவ உமா க் அ வ ப்பாக இ ந்த . ேம ம் ஆயீஷா
காவல் ைவத் க் ெகாள்ளக் ய உயர்ந்த வ ப்பிேல பிறந் வளர்ந்த்வ்ஸ்
அல்ல. தந்திரப் பறைவயாக இ க்க ேவண் ய அவைள உள பார்த் க்
ெகாண் க்கக் ய ஓர் ஆள் ைவத் க் ெகாள்ள அவன் வி ம்பவில்ைல.
சாம்பல் ஆகா க் ன்னால் அவமானப் ப த்தப் பட்ேடாேம என்
நிைனத்த இஷாக், தன் ைடய த திைய நிைலநி த்திக் ெகாள்வதற்காக
“நிசாம் அல் ல்க் அவர்க ைடய க தம் வந் இ ப நாட்கள் ஆகின்றன.
அ மிக ம் அவசரமானெதன் நான் தங்க க் ப் பல ைற
நிைன ப த்தி ம் இன் ம் தாங்கள் பதில் எ தவில்ைல. நிசாம் அல் க்
அவர்கள், அரசாங்கம் சம்பந்தமான க்கிய விஷயம் இ ந்தால்தான்
எ வார். ஒ தபால் திைர வீரன் அைதக் ெகாண் வந்தான், நான்
அைதக் ெகாண் வரவா?” என் ேபச்ைச மாற்றினான்.
உமார் க தம் வந்த விஷயத்ைதேய மறந் விட்டான். உைறையக் கிழித் ப்
ப த் ப் பார்த் விட் , அவன் தன் உதட்ைடக் க த் க் ெகாண்டான்.
“பிஸ்மில்லா அர்ரஹ்மான் அர்ரஹீம். அளவற்ற அ ளாள ம், நிகரற்ற
க ைண ம் உைடய அல்லாவின் ெபயரால் ல்தான் மாலி ா அவர்க க் ,
தற்ெபா கிரகநிைல சரியில்லாத காரணத்தால் நிசாப் க் த் தி ம்பி
வ வ நல்லதல்ல என் ஒ மணிேநரம் டச் ணங்காமல் உடேன
எ திய ப் . சாமர்க்ண் க் ம் வடக்ேக ெதாடர்ந் ேபார் நடத்திப் ெபற
ேவண் வ இன்றியைமயாதெதன் நான் க கிேறன். அவர்
ெகாராச க் த் தி ம்பி வர ம், ளிர்காலத்ைதக் க தித் தம் பைடயில்
பாதிையக் கைலத் விட ம் எண்ணியி ப்பதாக அவ ைடய காமிலி ந்
எனக் ச் ெசய்தி கிைடத்தி க்கிற . உடேன எ த ம்.”
ம ப ம் உமார் க தம் வைத ம் ப த் ப் பார்த்தான். ப த் விட்
உடேன அைதச் க் க்காகக் கிழித்தான். இ ேபான்ற ஒ ெசய்திைய,
எ த் லமாக அ ப் வ எத்தைன தீைம விைளவிப்ப என்ப்
நிசா க் த் ெதரிந்தி க்க ேவண் ம். நிசாமின் ஆைணப்ப ெபாய்யான ஒ
றி ெசால் வைத அவன் வி ம்பவில்ைல. நிசாம் அரசாங்கத் க்காக
உண்ைமயாக உைழக்கிறார் என்றா ம் ட, மாலி ா அவசரமாக இ க் ம்
ேபா , அவைர ஏமாற் வ ராஜத் ேராகம், ல்தான் அவர்கள் கடந்த பல
ஆண் கைளப் பைடெய ப்பிேலேய ெசலவழித்தி க்கிறார். ளிர்காலத்தில்
சற் அைமதியாக ம் ஓய்வாக ம் இ க்க அவர் வி ம்பினால், அைத ஏன்
த க்க ேவண் ம்?
நிசாப் ரில் இ ந்தால் உமார், இந்தப் பிரச்சிைனயில் ேவ விதமான
கட் ம்ப ேநர்ந்தி க் ம். ஆனால் அவன் காசாலி டன், ேவதாந்த
விஷயங்கைளப் பற்றிப் ேபசியி க்கிறான். அயீஷா டன் இன்பம்
அ பவித்தி க்கிறான். இந்தச் ழ்நிைலயில் அவன் நிசாம் அவர்களின்
திட்டத்ைத ஒப் க் ெகாள் வதாக இல்ைல. தா ம், அரக் ம் ெகாண் வரச்
ெசால்லி, உமார் அதில் ஒேர ெசால்லில் “ யா ” என் பதில் எ தி அதன்
கீேழ “கயாம்” என் ைகெய த்திட் , ம த் , அரக் த்திைரயிட் , அைத
இஷாக்கிடம் ெகா த் “ஒ திைரயில் உடேன நிசாப் ரில் இ க் ம்
நிசா க் இைதய ப் ” என்றான்.
“ தல் அைமச்சர், ஒ மதக் கலகத்ைத அடக் வதற்காக ேர நக க் ப்
ேபாயி க்கிறார்” என் சாம்பல் ஆகா றினான்.
“அவர் எங்ேகயி க்கிறாெரன் கண் பி த் அங்ேக அ ப் ” என்
ெசால்லிவிட் த் தி ம்பியவன், ம ப ம் நிைன வந் , “அகமைத
அ ப்பாேத, ேவ யாைர ம் அ ப் ” என் றிவிட் ச் ெசன்றான். வீட்ைட
ேநாக்கி நடந்தவன், அங்ேக வாசல் றத்திேல எரிந் ெகாண் ந்த ெந ப்பின்
பக்கமாகப்ேபானான். ஹேசன், அலி, அகம ஆகிய வ ம்
அைதச் ற்றி ட்கார்ந்தி ந்தார்கள். உமார் வ வைதப் பார்த்த ம் எ ந்
நின் சலாம் ெசய்தார்கள். உமார் தன் ைகயில் இ ந்த க தத் ண் கைள
ெந ப்பில் ேபாட் விட் , அைவ யா ம் எரிந் ம்வைர பார்த் க்
ெகாண் ந் விட் பிற வீட் க் ள்ேள ெசன்றான். ன்
ேதாட்டக்காரர்க ம் இைத ஆர்வத்ேதா கவனித் க் ெகாண் ந் விட் க்
கீேழ உட்கார்ந் அந்தப் திய விஷயத்ைதப் பற்றிப் ேபசத் ெதாடங்கினார்கள்.
“சந்ேதகமில்லாமல் இ மிக மிக க்கியமான ெசய்தியாகத்தான் இ க்க
ேவண் ம். என்ன அழகான ைகெய த் !” என் ஹேசன் றினான்.
“அந்த த்திைர என்ன சிவப்பாக இ ந்த ! நிசாம் அல் க் அவர்கள் இ
ேபான்ற த்திைரையத்தான் உபேயாகிப்ப வழக்கம். அ இரத்தத் ளிேபால்
உ கிேயா க்ெகாண் ப்பைதப் பார்” என்றான் அலி.
சாம்பல்க க்கிைடேய அந்தச் சிவந்த அரக் த் ளிகள் உ கிமைறவைதப்
பார்த் க் ெகாண் உட்கார்ந்தி ந்தார்கள். சிறி ேநரத்திற் ப் பிற அகம
அங்கி ந் , ட்ைட கட் க் ெகாண் ந்த சாம்பல் ஆகாவிடம் ேபாய்ச்
ேசர்ந்தான்.
ஆயீஷா க் எந்த விதமான ைற ம் இல்ைல. அவ க் ஏதாவ
ேவண் மா என் உமார் ேகட்டெபா . சிறி ேநரம் சிந்தித் விட் , உைட
ைதப்பதற்காகப் தியபட் த் ணி ெகாஞ்ச ம், அதிேல பின் வதற்காக
ெவள்ளிச் சரிைக ெகாஞ்ச ம் ம், அம்ப ம் ந்தல் எண்ைண ம்.
ேவண் ெமன்றாள். அதற் ேமல் எ ம் ேகட்கவில்ைல. ெம தீட் ய
தங்கத் தைலச் சரம் ஒன்ைற அவன் அவ க் க் ெகா த்த ம்,
ஆனந்தத்தால் தித்தாள். பிற அைதத் தைலயிேல அணிந் ெகாண் ம்,
ந்தைல அதற் த் த ந்தப ந் ெகாண்ைட ேபாட் க் ெகாண் ம்.
ெந ேநரம் ெவள்ளிக் கண்ணா யில் அழ பார்த் க் ெகாண் ந்தாள். சில
சமயங்களில் அவ டன் உட்கார்ந் ெகாண் க் ம் ெபா ேத, அப்ப ேய
அவன கில் ச க்காளத்தில் காைல நீட் ப் ப த் க் ெகாண் ங்கத்
ெதாடங்கி வி வாள். வீட் ேலயி ந்த ேவைலக்காரர்களான பாரசீகர்கைளப்
பற்றி அவள் சிறி தாழ்ந்த க த்ேத ெகாண் ந்தாள்.
“எைதச் ெசான்னா ம் நாைளக் நாைளக் என் தான் ெசால் கிறார்கள்.
ேநற் நடந்தைதப் பற்றிப் ேப வார்கள். ேவைலகைள நாைளக் ஒத்திப்
ேபா வார்கள்” என் உமாரிடம் றினாள்.
“இ ந்தா ம் அவர்கள் மகிழ்ச்சியாக இ க்கிறார்கள் அல்லவா?”
அயீஷா அைத நிைனத் ப் பார்க்கவில்ைல. அ உண்ைமதான்! அவர்கள்
எளிதில் அ வி கிறார்கள். அ ேபாலேவ விைரவில் சிரித் ம்
வி கிறார்கள். அ ஒ நல்ல தன்ைமதான்.
“அயீஷா! நீ ேநற்ைறப் பற்றி ம் எண் வதில்ைல; இன்ைறயப் ெபா திேலேய
எப்ெபா ம் வா கிறாய்!”
“நீங்கள் இ க் ம்ேபா நான் ேவ எைத ம் நிைனப்பதில்ைல” என் றி
அவ ைடய கண்கைளக் ர்ந் ேநாக்கினான்.
இந்த மாதிரி, அவள் ர்ந் பார்க் ம் ேபாெதல்லாம், யாஸ்மிையப் பற்றிய
எண்ணம் உமார் மனத்ைதக் கலங்கச் ெசய் வி ம், அயீஷாவின் கண்க ம்,
அவள் தைலைய ேவகமாகத் தி ப் கின்ற பாவ ம் யாஸ்மியி ைடயைதப்
ேபாலேவயி ந்தன. இத்தைனயாண் க ம் தான் காரண மில்லாமல்
யாஸ்மிையப் பற்றி எண்ணிக்ெகாண் ப்பைத உமார் ரிந் ெகாண்டான்.
அவள் தி ெரன் இறந் விட்டாள். அவ ைடய மரண ேவதைன. அைதப்
பற்றி அவன் ஜபாரக் டன் டப் ேபசவில்ைல. இந்த ேவதைனக் காட்சிதான்
அவைன ெந ப் ப் ேபால் எரித் க் ெகாண் ந்த . அெதல்லாம் விழித் க்
ெகாண் க் ம் உண்ைமயான நிைலயான இந்தச் ழ்நிைலயில் ஒ
பழங்கன ேபால விலகிப் ேபாய் விட்ட .
யாஸ்மியின் கரங்களிேல அவன் அ பவித்த இன்பம் ேவதைன கலந்ததாக
இ ந்த . ஆனால், அயீஷா டன் இ ப்ப அைமதிையக் ெகா த்த .
ற்றி ம் வர் எ க்கப்பட்ட ேதாட்டத்தில் மலர்ந்தி க் ம் ேராஜாப் க்களின்
இதழ்கள், எங் ம் பரந் கிடப்ப ேபான்ற இன்பம் நிைறந்த அயீஷாவின்
அன் . இந்த இன்பத்திற் மணிக்கணக் ம் இல்ைல, மனிதர்களின்
க்கீ ம் இல்ைல. இ ப்பி ம், இந்த இன்பத் ேதாட்டத் க் ள்ேள
இைடயிைடேய யாஸ்மியின் எண்ண ம் படர்ந் வந்த . சில சமயங்களில்,
அவள் கைளத் ப் ேபாய்க் கிடக் ம் ேபா , தைலையச் சிறி க்கினால்,
விண்மீன் வீட்ைட ேநாக்கி க்காட் த் ணி காற்றில் பறக்க யாஸ்மி நடந்
வ வைதப் பார்க்கலாம் ேபால் ேதான் ம்.
இரண் வாரங்க க் ப் பிற , கைளத் ப் ேபான ஒ திைரயிேல வந்த
அவசரச் ெசய்தியாள் ஒ வன், நிசாம் அவர்களிடமி ந் அைழப் க் ெகாண்
வந்தான். உடேன றப்பட் எவ்வள சீக்கிரமாக வர ேமா அவ்வள
சீக்கிரமாகேவ நக க் வ ம்ப நிசாம் அறிவித்தி ந்தார்.
ம நாள் காைல உமார் அயீஷாவிடம் விைட ெபற் க் ெகாண்டேபா அவள்
கண்களில் நீர் நிைறந் காணப்பட்டாள். தன்ைன ம் உடன் அைழத் ச்
ெசல் ம்ப மணிக்கணக்காக மன்றா னாள். “தங்கைள அல்லா
பா காப்பாராக” என் றி அவன் கா க் ள்ேள, “அயலா டன் ெசல்ல
ேந ம் ேபா ஆ தம் இல்லாமல் ேபாகாதீர்கள்” என் எச்சரித்தாள்.
வாசலில், இஷாக், உமா க் ச் சலாம் ெசய்வதற்காக வந்தான். ெந
நாைளக் ன் விலக்கப்பட்ட சாம்பல் ஆகா என்பவன் ைலயிேல ஒளிவ
ேபால உமா க் த் ேதான்றிய . திைரைய நி த்திக் ெகாண் , “என்ன
இஷாக், அந்தக் கைட கட்ட க ப்பன் இன் ம் இங்ேகயா ற்றிக் ெகாண்
திரிகிறான்?” என் ேகட்டான்.
இஷாக் பணி டன் வணங்கி, “தைலவேர! ேநற் இர ெதா ைகக் ப்
பிற தாங்கள் ேர நக க் ப் பயணப்படப் ேபாவதாகத் ெதரிந் ெகாண்ேடன்.
தாங்கள் எப்ெபா தி ம் வீர்கள் என்ப இைறவைனத் தவிர ேவ
யா க் த் ெதரி ம்? இந்த அரண்மைன என் ைடய ெபா ப்பில்
விடப்பட் க்கிற காரணத்தால்...”
“அதற்காக...?”
“எல்லாப் ெபண்கைள ேம கண்காணிக்க ேவண் ய இன்றியைமயாத .
இத்தைன ெபரிய ேதாட்டத்தில் ஓர் இளம் ெபண் தனியாகத் திரிவ அவ்வள
நல்லதல்ல. சாம்பல் ஆகா ம் அ கில் உள்ள ஊரிேலேய இ ந்தான். ஆகேவ,
நான்தான்...”
உமார், தன் பின்னால் இ ந்த பைடவீரர்களின் பக்கம் தி ம்பி, “உங்களிேல
ஒ வன், அந்தக் க ப்பைனப் பி த் க் திைரயிேல ஏற்றி ைவத் க்
ெகாண் , நிசாப் ரிேல ெகாண் ேபாய் அங் ள்ள சந்ைதயிேல அவிழ்த்
வி ங்கள். அவன் ம ப ம் இந்த வாசல்ப ஏறக் டா . இ என் கட்டைள”
என்றான்.
தன் அன் க் ரிய அயீஷாைவத் தன் ேதாட்டத்திேல, இன்ெனா வன்
கண்காணிக் ம்ப சிைறைவத் விட் ப் ேபாக உமார் வி ம்பவில்ைல. ன்
நாட்கள் ெதாடர்ந் உமார் ேர நகரம் ேநாக்கிப் பயணம் ெசய்
ெகாண் ந்தான். இைடயிைடேய ங் வதற்காக வி திகளிேல தங்கிச்
ெசன்றான். நிசாப் ர் ஊ க் ள்ேள ெசன்றால் மக்கள் மி வரேவற்ப ம்
வாழ்த் ைரப்ப மாக ேநரம் வீணாகி வி ெமன் அவன் ஊைரவிட் விலகிேய
ெசன்றான். இ ப்பி ம் ெகாரசான் மக்கள், ட்டங் ட்டமாக அவைனப்
பார்க்க வந் னார்கள்.
ன்றாவ நாள் இர தங் வதற்காக வழியில் ஒ வி தியில் பயணத்ைத
நி த்தியேபா , ைகயில் ப ந் டன் வந்த ஒ திைரவீரன் உமாைரய கி
சலாம் ெசய்தான்.
“ வாஜா அவர்கேள, தங்கள் பயணம் ெவற்றியைடவதாக! இேதா ஒ
ன்னறிவிப் க் றிப் இ க்கிற ” என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட, தன் ைடய
இ ப்பில் ெசா கியி ந்த ஒ ெவள்ளிக் ழாைய எ த்தான். அந்தக் ழாய்
ஒ ேபனா அளேவ இ ந்த . ஒ மணிேநரத்திற் ன்னால் நான்
என் ைடய ப ந்ைதப் பறக்கவிட்ேடன். ஆற்ைற ேநாக்கிப் பறந் ெகாண் ந்த
ஒ நாைரையப் பி ப்பதற்காக நான் அைதப் பறக்கவிட்ேடன். ஆனால் அ
ேமற்றிைச ேநாக்கிப் பறந் ெகாண் ந்த ஒ றாைவப் பி த் க்ெகாண்
வந்த . எனக் ம் இதற் ம் சம்பந்தமில்ைல. நான் தங்க க் த் ன்பந் தர
ேவண் ெமன் ெசய்தி ெகாண் ேபான அந்தப் றாைவப் பி க்கவில்ைல.
இந்தப் ப ந்ைதக் ெகாண் ேவட்ைடயா வ என் ெதாழில். தங்கள் ெசய்தி
தைடப்ப த்தப் ெபற்றதற் என்ைன மன்னிக்கேவண் ம். அதன் காலிேல
கட் யி ந்த ழா ம், அந்தக் ழாயில் ைவத்தி ந்த ெசய்தி ம் இேதா
இ க்கின்றன” என் ெசால்லி அந்தக் ழாய்க் ள் இ ந்த இரண்
விரற்கிைடயள ள்ள சி தாள் ஒன்ைற எ த் உமாரிடம் ெகா த்தான். அதில்
ஒேர ஒ வரி எ தியி ந்த . அ இ தான்.
“ டார ம ப்பவன் உமார் ேர நகர் ேநாக்கிச் ெசன் ெகாண் க்கிறான்.”
 அதன் கீேழ ைகெய த் ப் பதிலாக ஓர் எண் றிப்பிடப் பட் ந்த .
“இதனால் ஒன் ம் ெக தலில்ைல. நீ ேபாகலாம்” என் , என்ன
ெசால்வாேனா என் நின் ெகாண் ந்த ப ந் க்காரனிடம் றினான்.
“ஆம்! அந்தப் றா ேமற் த் திைச ேநாக்கியா ெசன் ெகாண் ந்த ?”
என் ேகட்டான்.
“மைறந் ெகாண் க் ம் கதிரவைன ேநாக்கி அம் ேபால் பறந்
ெகாண் ந்த . அந்தச் ெசய்திையப் பார்த்த டன், தாங்க ம் இங்
வந்தி ப்பதாகக் ேகள்விப்பட்ேடன். அல்லாவின் தி ள்ளப் ப ேய எல்லாம்
நடக் ெமன் எண்ணிக்ெகாண் தங்களிடம் வந்ேதன்” என் அவன் பதில்
றினான்.
அந்தச் சிறிய ெவள்ளிக் ழாையத் தன் விரல்களினால் தி ப்பிப்
பார்த் க்ெகாண்ேட யார் இந்தச் ெசய்திைய அ ப்பி க்கலாம் என் உமார்
ேயாசித்தான். யா க்காக அ ப்பப்பட்ட ெசய்தியாக இ க் ம் என் ம்
ெதரியவில்ைல. அந்தப் றாவிற் த் தான் றப்பட்ட இட ம், ேபாய்ச்
ேசரேவண் ய இட ம் நன்றாகத் ெதரி ம். ஆனால், அ ேபச யா ! அந்தக்
ழாயிலி ந் மிக ெமல்லிய ெந வீசிய . அவன் ேர நக க் ப்
ேபாவ , காசர் ச்சிக் அரண்மைன வாசிக க் மட் ேம ெதரி ம்.
நிசாப் ரில் அவன் ைழயாத ப யால், அங் யா க் ம் ெதரியா . நிசாம்
அவர்க ைடய உளவாளிகள் ன் ட் ேய அவ க் அறிவிக்கப்
றாவின் லம் ெசய்திய ப்பியி க்கலாம். எ தியவன் க்கிய எ த்ைதக்
ெகாண்ேட யார் எ திய என்ேறா அதன் அ யில் உள்ள
எண்ைணக்ெகாண்ேடா, ெப பவன் அவைன இன்னார் என்ற அைடயாளங்
கண் ெகாள்வான். எந்த வழியில் ேயாசித்தா ம், அதன் உண்ைமைய, அந்தச்
ெசய்தியின் ெபா ைள உமார் ெதரிந் ெகாள்ள யவில்ைல.
ஏேதா ஒ உணர்ச்சியில், அந்தக் ழாைய ம் தாைள ம், தன் ைடய
ேதாற்ைபக் ள்ேள ைவத் க் ெகாண்டான் உமார். எங்ேகாேபாய்க் ெகாண் ந்த
தன்ைனப்பற்றிய ெசய்திையத் தன்னிடேம அந்தப் ப ந் ெகாண் வந்
ேசர்த்த ற்றில் ஒ நிகழ்ச்சியாகேவ பட்ட . அைத எண்ணி அவன்
யப்பைடயவில்ைல. ஆனால் அதன் க த்ைத எண்ணிக் கலங்கிக்
ெகாண் ந்தான்!
 32. வாளா தம் நீதி வழங்கிய காட்சி!

நிசாம் அல் ல்க் அவர்க க் ேநர் எதிராக ரத்தினக்கம்பளத்தில் உமார்

உட்கார்ந்தி ந்தான். அரச ைடய வான ற் கைலஞன், உலக அைமப்பாளரான
நிசாமிடம் எதிர்த் ப் ேபசிய இ தான் தல் தடைவ. அந்த வியப்பிலி ந்
அவர் இன் ம் மா தல் அைடயவில்ைல.
“நம் ைடய ன்ேனற்றப் பாைதயிேல நீ ஏன் ம ப் என்கிற கல்ைலத் க்கி
ெயறிந்தாய்?” என் நிசாம் தி ம்பத் தி ம்பக் ேகட்டார்.
விஷயத்ைத அறிந் ெகாள்வதில் அவசரப்பட்டா ம் நிசாம் அைமதியாகேவ
விளங்கினார். ேசல்ஜக் சாம்ராஜ்யத்ைதக் கிட்டத்தட்ட இரண் தைல
ைறகளாக அவர் ெபா ப் டன் நிர்வகித் வளர்த் வ கிறார். பாைலவனப்
பிரேதசத்திலி ந் ெதாடங்கிச் சீனத் ப் ெப ஞ் வர் வைரயி ம்,
கான்ஸ்டான் ேநாபிள் ேகாட்ைட கண் க் ெகட் ந் ரம் வைரயில்
ஆசியாைவ ம் ஐேராப்பாைவ ம் பிரிக் ம் கால்வாயின் க்காக அவ ைடய
உைழப்பின் பயனாக உ வான சாம்ராஜ்யம் பரந் கிடந்த . வடக் ப் பனிப்
பிரேதசத்திலி ந் ெதற் ப் பாைலவனப் பிரேதசமான அேரபிய நா வைர
யி ந்த .
ெமலிந்த தன் விரலில் இ ந்த த்திைர ேமாதிரத்ைதச் ற்றித்
தி ப்பிக்ெகாண்ேட நிசாம் ேபசினார். அரசர் உலகெமன் ம் ம்பத்தின்
தந்ைத ேபான்ற நிைலயில் இ ப்பவர். அவ ைடய ெசயல்கள் அவ ைடய
பதவிக் த் த ந்தப இ க்க ேவண் ம். அவ ைடய ேபாரா ந் திறைம
ேவற் மதத்ைதச் ேசர்ந்த மக்களினங்கைள ம் அவர்க ைடய நா கைள ம்
இஸ்லாமியக்ெகா யின் கீழ்க் ெகாண் வந் ேசர்த்தி க்கிற .
அவரைடந்த ெவற்றிகள் தாய்நாட் ல், அவ ைடய நிைலைய
உயர்த்தியி க்கின்றன. இவ்வள இ ப்பி ம், ல்தான் மாலி ா நாகரிக
மில்லாத க்கியன் ஒ வனின் ேபரேன. அவ ைடய நாற்ப லட்சம்
பைடவீரர்கள் பைடகள், அைமதி தவ ம் இந்தக் ெகாரசான் நாட்
நகரங்களிேல தங் மானால், மக்கள் அவர்களால் ன் ம்ப ேநரி ம். ேம ம்,
ேபார்க்களத்திேல பயன்பட்ட ரட் வீரம், நாட் ப் றத் மக்கைளத்
ன் த்தத் ெதாடங்கிவி ம்.
இந்தப் பட்டாளம் என்ப என்ன? வடக்கில் உள்ள க்கியர்க ம்,
ேபா க்காகேவ அ ைமகளாக வளர்க்கப்பட்ட க்கிய க் ப் பிறந்த
ெகளலாமியர்க ம் ஜார்ஜியர்க ம், க்ேகாமிய ம், காட் மிராண்
அரபிய ம் ஆகிேயார் அடங்கிய ட்டேம நம் ைடய ேசைனப்பட்டாளம். இதிேல
ெகாரசானியர் சில ம், மிகக் ைறந்த அள பாரசீகர்க அல்ல பாக்தா
அராபியர்கள் கலந்தி க்கிறார்கள். ேபார் நி த்தம் ஏற்பட் , இந்தச்
ேசைனகெளல்லாம் வந் ேவைலயில்லாமல் நம்மிைடேய தங்கேநரிட்டால்
ெவறிபி த்த அவர்களால் ம்மாயி க்க யா . உள்நாட் க் ழப்பம்
உண்டாகி, நா பாழைடந் வி ம். ஆகேவதான் அவர்கைள எப்ெபா ம்
ேபாரிேலேய ஈ ப த்தி ைவக்க ேவண் ம். கீழ்த் திைசயில் ேபார் ெபற்
வி மானால், ேமற்றிைசயில் ெதாடங்கேவண் ம். அல்லா அ ள் ரிந்தால்
ேமற்ேக ள்ள இரண் அ ைமயான பரி கள் ந க் க் கிைடக் ம். அந்தக்
கான்ஸ்டாண் ேநாபி ம், எகிப் ம் ஆகிய இ ேதசங்க ம் நம்
வசமாகிவிட்டால் எவ்வள ெப ைமயாக இ க் ம்?
நிசாமின் ர்ைமயான அறிவினால் தீட்டப்ெபற்ற இந்தத் திட்டம் உமாைரத்
தி க்கிட ைவத்த . இஸ்லாத்தின் ஒ பிரிைவச் ேசர்ந்த காலிப்பின்
நாட்ைட ம், சீசர்களின் கைடசிப் பா காப் க் ேகாட்ைடயாக விளங் ம்
ஓரிடத்ைத ம் வைளத் க் ெகாள்ள ஒ னிதப்ேபார். இேத னிதப் ேபாரினால்,
தன் கண் ன்ேன ெஜ சலம் வீழ்த்தப் பட்டைத உமார் பார்த்தி க்கிறான்.
காய்ந் ேபான ேதா டன் ய உ வம்ேபாலத் தளர்ந் காணப்பட்ட நிசாம்,
ெவல்லப்பட யாத அதிகாரத்தின் ரசவாதியாக மனிதர்களின்
விதிகைளெயல்லாம் அடக்கியா ம் மாயவித்ைதக்காரராகத் ேதாற்றமளித்தார்.
இந்தத் ேதாற்றம் சற் ேநரேம இ ந்த . பிற மாறிவிட்ட . ஒவ்ெவா
பைடெய ப்பி ம் ஏற்படக் ய உயிரிழப்ைப ம், ெபா ள் இழப்ைப ம்
ஈ கட் வதற் ம ப ம் ஒ பைடெய ப் நடத்தித் தீரேவண் ம்.
ெவற்றிையத் ேத த்த ம் அைமப்பான ெசல்ஜுக் ேசைனக் நிசாம்
அவர்க ைடய திய சாம்ராஜ்யத்திேல இடமில்ைல. அப்ப யானால், ேபாரிட் க்
ெகாள்ைளய த்ேத வாழ்க்ைக நடத் ம் ஆயிரக் கணக்கான க்கியப்
பைடத்தைலவர்க க் ம் இந்தியாவிலி ந் ெகாண் வரப்பட்ட ேபார்
யாைனக க் ம் வழி என்ன?
“ஒ ெபரிய சாம்ராஜ்யத்ைதத் தாங்கள் ேசனாபலத்தின் உதவியால்
உண்டாக்கி விட் ர்கள். ஆனால், அந்த சாம்ராஜ்யத்ைத நிைலக்கைவத் க்
காப்பாற் வ்தற் , இன் ம் ெபரிய ேசைன ேதைவப்ப கிற . அந்தப் திய
ேசைனக் த் தீனிேபாடப் திய திய நா கைளப் பி க்கேவண் யி க்கிற .
இப்ப ேய ேபாய்க்ெகாண் ந்தால் இதன் தான் என்ன?”
உமார் இந்தக் ேகள்விையக் ேகட்ட ம் நிசாம் அவைனத் தி ெமன்
நிமிர்ந் பார்த்தார். தன் ைடய வான்நிைல ஆராய்ச்சிைய ம்,
எப்ெபா தாவ , எவளாவ ஒ ெபண்ைண ம் திராட்ைச ம ைவ ம் தவிர
ேவ எைத ம்பற்றி உமார் சிந்திப்பதில்ைல என் நிசாம் இ வைர நிைனத் க்
ெகாண் ந்தார். உமா ம், மாலிக் ஷா ம் ஒத் வ கிறவைரயிேல நிசாமின்
திட்டங்கள் எந்தவிதமான இைட மின்றி நடக்க ம். ஆனால் மாலிக் ஷா,
ேபார்க்களத்திலி ந் ெகாரசா க் த் தி ம்பி வந்தால் அவர் ஆட்சிப்
ெபா ப்ைபத் தாேன நடத்தத் ெதாடங்கிவி வார். அப்ப ேநர்ந்தால் நிசாமின்
அதிகாரம் ைறய ேநர்ந் வி ம். ஆகேவதான், அவர் அந்த சாம்ராஜ்யத்தின்
நிர்வாகப் ெபா ப் என்ெறன் ம் தன்ைகயிேலேய இ க்க ேவண் ெமன் ம்,
ல்தான் மாலி ா ெதாடர்ந் பைடெய ப் நடத்திக் ெகாண் க்க
ேவண் ெமன் ம் அவர் வி ம்பினார். அவ்வாேற தன் வி ப்பப்ப ேய
நடக்கேவண் ம் என் ம், அவ்வா நடக் ெமன்ேற ஆண்டவன்
விதித்தி ப்பதாக ம் அவர் உ தியாக நம்பினார்.
“ ல்தான் அவர்கள் இந்தப் பைடெய ப் கைள நடத்த ேவண் ெமன்ப ம்
நாம் இந்த நா கைள ஆளேவண் ெமன்ப ம் ஆண்டவ ைடய
தி ள்ளப்ப நிச்சயிக்கப் பட்ட கட்டைளயா ம்” என் நிசாம் றினார்.
தன் கீேழயி ந்த இரத்தினக் கம்பளத்தின் ெநசவைமப்ைபப் பார்த் க்
ெகாண்ேட “கிரகங்களின் பலைனப் பற்றி நான் ல்தா க் ப் ெபாய்
றேவண் ெமன்ப ம் தி ள்ளக் கட்டைளதாேனா?” என் உமார் ேகட்டான்.
அவ ைடய மனதில் ஒ ழப்பம் இ ந்த . ஆனால் அேதா தனக் என்
ஒ திட ம் டேவ வந்தைத உமார் அறிந் ெகாண்டான்!
உமா ைடய ேகள்விக் பதி க் த் தாேன ஒ ேகள்வி ேகட்டார் அவர்.
“நட்சத்திரங்கைளக் ெகாண் ஒ மனிதனின் விதிையயறிந்
ெகாள்ளலாம் என்பைத நீ நம் கிறாயா?” என்றார் நிஜாம்.
“இல்ைல.” என்றான் உமார்.
“நா ம்தான் நம்பவில்ைல” என் ன்சிரிப் டன் றிய நிசாம்
இனிேமலாவ உமார் தன் ஏற்பாட் க் ஒத் வ வானா என் எண்ணினார்.
“நட்சத்திரங்களால் காணப்ப ம் பலன் ெபாய்யாக இ க் மானால் ல்தான்
மாலி ா அவர்கைள ெவற்றிப் பாைதயில் வழிநடத்தக் ய ஒ நல்ல பலைன
நீ ஏன் றக் டா ? அவ க் எ த நீ ஏன் ம க்கேவண் ம்?” இப்ப க்
ேகட்ட நிசா க் , சில நாட்களாக அவைரக் ழப்பி வந்த ஒ விஷயம்
நிைன க் வந்த . உடேன அைத ம் ேகட்டார்.
“காசார் ச்சிக்கிலி ந் நீ அ ப்பிய க தம் என் ைகக் க் கிைடப்பதற்
நான் நாட்கள் ன்னதாக, ஹைசன் இபின் சாபா என்ற ஒ மனிதன்
என்னிடம் வந்தான். வ ங்காலத்ைதயறிந் ெசால்லக் ய திறைம ள்ளவன்
என் றி, இன் ம் சிலநாட்களில் தங்க க் , அரச ைடய வான ற்
கைலஞரிடமி ந் “ யா ” என்ற ஒேர ெசால் டன் ஒ க தம் வ ம் என்
றினான். இந்த ஹாஸான் என்பவன் யார்? அவனிடம் நீ இரகசியங்கைளக்
 றேவண் ய காரணம் என்ன?
“அவன் ஒ திய மதேபாதகன்! ெஜ சலத்தில் அவன் என் டன்
ேபசினான். ஆனால் அந்தச் ெசய்தி அ ப்பப்ப வதற் ன்னால், நான்
யாரிட ம் அைதப்பற்றிக் றவில்ைல” என் உமார் றினான்.
“இ க்க யா காசர் ச்சிக்கிலி ந் இங் க தம் ெகாண் வந்த
திைர வீரன் இங் வந் ேசர எட் நாள் ஆயிற் . ஆனால் அவன் வ வதற்
நான் நாட்கள் ன்னாேலேய ஹாசா க் விஷயம் ெதரிந்தி க்கிற ”.
யாேர ம், ஒவ்ேவார் இடத்தி ம் ேவ ேவ திைரகைளப் தி திதாக
மாற்றிக்ெகாண் ெவ ேவகமாக வந்தால் ட நான் நாட்களில்
அவ்வள ரம் வ வ ெதன்ப யாத காரியம். தான் ெசய்திய ப்பிய ஆள்
ேர நகரம் வந் ேச வதற் ன்னாேல அந்நகரிேல ள்ள யா க் ம்
தன் ைடய ெசய்திையப்பற்றித் ெதரிந் வி ம் என் நிைனக்கேவ யா .
தன் ைடய ெசய்தி காற்றிேல பறந் வந்தி ந்தால் ஒழிய, அ அவ்வள
சீக்கிரம் இங்ேக ெதரி ம் என்பதில் ெபா ள் இல்ைல. உமார் தன் இ ப்பில்
இ ந்த ெவள்ளிக் ழாைய நிைனத் க் ெகாண்டான். இந்தக் ழாைய ஒ
றா ெகாண் வந்தி க்கிற . அ ேபாலேவ, தான் நிசா க் அ ப்பிய
ெசய்திைய ஒ றாதான், நான்ேக நாட்களில் காசர்கச்சிக்கிலி ந் ேர
நக க் க் ெகாண் வந்தி க்க ம்.
அப்ப யானால் யாேரா தன் ைடய வீட் ேல தன்ைன உள
பார்த்தி க்கிறார்கள். உளவறிந் இரண் ைற ம் ேர நக க் ச்
ெசய்திய ப்பி யி க்கிறார்கள். அயீஷா வாக இ க் மா? அல்ல இஷாக்கா?
அவர்கள் இரண் ேப ேம எ தப் ப க்கத் ெதரியாதவர்கள் என்
ெசால்லியி க்கிறார்கேள!
“இவ்வள ரத்ைத ன்ேற நாட்களில் ஒ றா கடந் வர ம்!” என்
உமார் றினான்.
உமார் எைதப்பற்றிக் கிறான் என்பைதக் கவனித் ணராத நிசாம், தன்
திட்டத்திேலேய றியாக, “அப்ப யானால், உமார்! இப்ெபா ேத ல்தா க்
எ . ேபாைர நி த்திவிட் வந்தால் ஆபத் ேநரி ம் என் உடேன
எ திக்ெகா . சாமர்கண் ற் , ஒ றாவின் லம் இந்தச் ெசய்திைய
அ ப் ேவாம்.”
“ஆபத் ஒன் மில்ைலேய! ேபார் ெதாடர்ந் நைடெபற ேவண் ெமன்
நிசாம் வி ம் கிறார் என் எ கிேறேன!” என்றான் உமார் ன்சிரிப் டன்!
“அட, ஆண்டவேன! உமார் நீ என்ன ழந்ைத மாதிரி விைளயா கிறாய்?”
 “அப்ப யானால், நான் உண்ைமயாகச் ெசால்கிேறன். அப்ப ம் எ த
மாட்ேடன். இப்ப ம் எ த மாட்ேடன். உண்ைமைய ம் எ த மாட்ேடன்;
ெபாய்ைய ம் எ த மாட்ேடன்; எைத ேம நான் எ தப் ேபாவதில்ைல”.
அந்தக் கைடசி வாக்கியம் நிசாமின் காதில் அைறவ ேபால வி ந்த .
வைலேபால் பின்னிக் கிடந்த அவ ைடய கச் க்கங்க க் மத்தியின்
இ ந்த கண்களால் அவைன உற் நாக்கினார். தன் ைககளால்
ழங்கால்கைள இ க்கிப் பி த் க் ெகாண்ேட, “என்னிடமா இப்ப ச்
ெசால் கின்றாய்?” என் வினார்.
“ெசான்ன ெசான்ன தான்; ெசால்லாமல் இ க்கப் ேபாவதில்ைல” என்
அைமதியாக உமார் பதில் அளித்தான்.
சிறி ேநரம் நிசாம் ேபசாமல் இ ந்தார். “சாதாரண கந்ைதத் ணி டன்
திரிந்த மாணவனான உன்ைன இந்த சாம்ராஜ்யத்தின் சிறப் க் ரிய ன்றாவ
த திக் நான் உயர்த்திவிட்ேடன். திய பஞ்சாங்கம் அைமத்தேபா ,
ல்லாக்கள் உன்ைனக் கல்லால் அ த் க் ெகால்லாமல் காத்தவன் நான்!
உன் ைடய ஆராய்ச்சியிேல உதவி ெசய்வதற் ப் ெப ம் ெப ம்
ேபராசிரியர்கைளெயல்லாம் ெகா த்ேதன். இப்ெபா உனக் ச் ெசாந்தமாக
எத்தைன அரண்மைனகள், எவ்வள ெசாத் க்கள்! எவ்வள ெபான்
நாணயங்கள் இ க்கின்றன. அத்தைன ம் யாரால் வந்தன? இப்ெபா நீ
உண்ைமேய ேப ேவன் என்கிறாேய, இதற் ன் ல்தான் மாலி ாவிடம்
எத்தைன ெபாய்கள் ெசால்லியி க்கிறாய் என்ப எனக் த் ெதரியாதா?
அெதல்லாம் ேபாகட் ம், நான் ேகட் ம் இந்தக் ேகள்விக் உண்ைமயாகப் பதில்
ெசால். என் ைடய திட்டங்கைளச் சிைதக்க ேவண் ம் என் நீ
எண் வதற் க் காரணம் என்ன?”
“மாலி ா அவர்கைளப் திய திய பைட ெய ப் களில் ஈ ப த்தி, அவைர
ஒ பைடத் தளபதியின் நிைலயில் ெவ ரத்திேலேய நி த்தி
ைவத் விட்டால் தாங்கேள இந்த சாம்ராஜ்யத்ைத அரசாளலாம் என் தப் க்
கணக் ப் ேபா கிறீர்கள் என் தான் நான் நிைனக்கிேறன். இ தான்
உண்ைம!”
நிசாம் ஒ ணிைய ெய த் த் தன் உத கைளத் ைடத் க் ெகாண்டார்.
அவ ைடய ைக விரல்கள் ந ந ெவன் ந ங்கின.
“உன்ைனப்ேபால் இரண் மடங் வய ைடய நான், என் ைடய
ஆ ள்காலத்திேல எனக்காக உைழக்கவில்ைல ெயன்பைத ம்
இஸ்லாத்திற்க்காகேவ பணிெசய் வ கிேறன் என்பைத ம் நீ ம க்கிறாயா?”
“அ எனக் த் ெதரி ம்” என் உமார் றினான்.
 “உன் ைடய ேநாக்கம் எனக் ப் ரிகிற . அரசாங்க நிதியிலி ந் உனக் ப்
பதினாயிரம் ெபான்ெகா க்கச் ெசால்கிேறன். அ ேபா மா!” என் நிசாம்
ேகட்டார்.
“அ ேபாதா ! ல்தான் கம வின் தங்கச் சிங்காதனத்ைதக்
ெகா த்தா ம் எனக் ப் ேபாதா ”
“பதிைனயாயிரம் ெபான் தரச் ெசால்கிேறன்.”
எதிேரயி ந்த வய திர்ந்த அந்த மனிதைன உமார் நிமிர்ந் பார்த்தான்.
இவ்வள ெபரிய ெதாைகையக் ெகா த் த் தன்ைன வசப்ப த்த எண் ம்
சி மதிைய ம் நிைனத் ப் பார்த்தான். “நிசாம் அவர்கேள! இ நாள்
வைரயி ம் தாங்கள் எனக் உதவி ெசய் வந்தி க்கிறீர்கள் என்பைத நான்
ம க்கவில்ைல; மறக்க ம் இல்ைல. ஆனால், தாங்கள் என்ைன விைலக்
வாங்கி விடவில்ைல என்பைத ம் நிைன ப்ப த்திக் ெகாள் ங்கள். என்ைன
நாேன விற் விட ம் நான் எண்ணவில்ைல.”
“அப்ப யானால் அக்ேராேனாசிடம் ேபா! மத விேராதிகளிடம் ேபா!
எங்ேகயாவ நீ வி ம் கிற இடத் க் ப் ேபா! என் ைடய ஆதரைவ இனிேமல்
எதிர் பார் க் காேத! என் ைடய உப்ைபத் தின்பவர்கள் என்ைனப் ேபாலேவ
இஸ்லாத்திற் ப் பணி ெசய்பவர்களாக இ க்க ேவண் ம். இஸ்லாத்தின்
விேராதிகள் என் கத்திேல விழிக்கக் டா ” என் ெசால்லிக் கதைவ
ேநாக்கி ைகையக்காட் னார். உமார் எ ந் , தி ம்பிச் ெசன்றான். அவன்
கதவின் அ கில் ெசல் ம்ேபா , நிசாம். ஏேதா ெசால்வ ேபாலி ந்த .
ஆனால் அவர் அவைனத் தி ம்ப வ ம்ப ப்பிடவில்ைல. ெதா ைக
விரிப்பின்ேமல் மண் யிட் ெமக்காைவ ேநாக்கித் தி ம்பி, அல்லாவின்
ெபயர்கள் அத்தைனைய ம் றித் ெதா ெகாண் ந்தார்.
“சாந்தி உண்டாகட் ம்” என் றிக் ெகாண்ேட உமார் ெவளிேயறினான்.
தன் வாழ் ப் பாைதக் வழியாயி ந்த மற்ெறா கத ம் க்ெகாண்டைத
உமார் உணர்ந்தான். மீண் ம் திறக்க யாதப அந்தக் கத க் ெகாண்
விட்ட .
தன்ைனச் ற்றி என்ன நடக்கிற என்பைதேய கவனிக்காமல் நாற்சந்தி
வழியாக நடந் ெகாண் ந்தான் உமார். அவ க்க கிேல ஒ மனிதன்
ப்பா ேபாட்டான். தி ெமன் ஏற்பட்ட அந்தக் ழப்பத்தில் உடல்கள்
உ ண்டன. வைளந்த வாள்களின் ஒளி ெவயிலில் தகதகத்த .
“ லாஹித் க்கள்! மத ம ப் க்காரர்கள்!அ , ெகால் !” ரல்கள்
க் ரலிட்டன. ெவள்ைளயங்கி ம், சிவப் க் கால்சட்ைட ம் அணிந்தி ந்த ஓர்
உ வம் தன் எதிரிேல வீரர்களின் மத்தியிேல சிக்கிக் ெகாண் ப்பைத ம்,
அந்த மனிதனின் க த்திேலயி ந் ரத்தம் ெபாங்கி வழிவைத ம், வைலயில்
பி பட்ட மி கம் ேபால அவன் வாய் திறந் ச் த் திணறிக்
ெகாண் ப்பைத ம் கண்டான்.
ஒ ைக அவன் கத்ைத ேநாக்கி வந்த . விரல்கள் க்ைகப்பி த்
ஆட் ப் பின் க் த் தள்ளின. வைளந்த கத்திெயான் ம ப ம் அவன்
க த்தில் பாய்ந் தைலைய ேவ ப த்திய . ண் பட்ட அந்தத் தைல
எல்ேலா க் ம் ெதரி ம்ப உயரத்தில் க்கிக் காண்பிக்கப்ேபட்ட .
இன்ெனா ெவள்ைள உ வம் சந்தியின் க்ேக ஓ ய . த மாறிய அந்த
உ வத்ைத விரட் ச் ெசன்றவர்கள் ழ்ந் , ெகாண்டார்கள். வாட்கள் அந்த
உ வத்தின் ேமல் பாய்ந்தன. அதன் ெவள்ைள யாைடகள் ெசந்நிறமாக மாறின.
ெகால் வதற்காகேவ தி ெமன் ய அந்தக் ட்டத்தின் மத்தியிேல
தா டன் நின்ற ல்லா ஒ வர் தன் ைககைள யர்த்தி “மதம ப் க் காரர்கள்
ஒழிக!” என் றினார். அவர் வைதக் ேகட் விட் ஒ பத் வய ச்
சி வன் அழத் ெதாடங்கினான். அந்த இஸ்லாமிய மத அந்தச் சி வன்
இ ந்த பக்கம் தி ம்பி, “மதநம்பிக்ைக ள்ளவர்கேள, ஏழாவ ெகாள்ைகக்
காரர்களின் வாரி ஒன் இேதா இ க்கிற ” என்றார்.
பயந் கத்திக் ெகாண்ேட, அந்தப் ைபயன் ஓ னான். உமாைரக் கண்ட டன்,
அங்ேக பாய்ந் வந் , அவ ைடய அங்கிையப் பி த் க் ெகாண் , “ வாஜா
அவர்கேள! இளவரேச! அவர்கள் என்ைனத் ன் த்தாமல் காப்பாற் ங்கள்!”
என்றான்.
ைகயில் கத்தி டன் பாய்ந் வந்த அைரத்தா வளர்ந்த இைளஞன் ஒ வன்
அ ெகாண் க் ம் அந்தப் ைபயைனப் பி த்தான். உமார் அவைன
அப் றத்திேல தள்ளிவிட் , “என்ன இ ? ேர நகரத்தில் சின்னஞ்சி
ழந்ைதகைளயா ேவட்ைடயா கிறீர்கள்! எட் நில்!” என் உமார்
அதட் னான்.
கத்தி டன் நின்ற அந்த இைளஞனின் பக்கத்திேல ேகாபத்தால் கத்தில்
சிவப்ேபறிய அந்த ல்லா ேதான்றினார். “ வாஜா உமார் இபின் இப்ராஹீம்
அவர்கேள! அைமச்சர் நிசாம் அல் ல்க் அவர்களின் ஆைணப்ப தான், மத
விேராதிகளான இந்த ஏழாவ ெகாள்ைகக் காரர்கள் மரண மைடகிறார்கள்.
வாளா தம் என் ம் நீதி, மதம ப் என் ம் ைலத் ண் க்கிற . இதிேல
நீங்கள் தைலயிடாதீர்கள்!” இவ்வா அவர் ெசால்லிக் ெகாண் க் ம்ேபாேத
அந்த இைளஞன் தன் கத்தியால் பயந் ெகாண் ந்த அந்தப் ைபயைனத்
தாக்கினான்.
அேத சமயத்தில், உமாரின் பின்னாலி ந் அவன் இ ப்ைபச் ற்றிக்
ெகாண்ட இரண் வலியைககள் அவைனப் பின் க் இ த்தன. “வந் வி
அல்ல உன் ைடய உயி ம் பறிக்கப்பட் வி ம், விைரவில் வா” என்
அக்ேராேனாஸ் அவன் கா க் ள்ேள ெசால்லிக்ெகாண் ந்தான். இதற் ள்
அந்தப் ைபயன் வயிற்றிேல பல ைற த்தப்பட் , அவ ைடய அ ரல்
ப ப்ப யாகக் ைறந் ேபாயி ந்த . அக்ேராேனாஸ் அவைன இ த் க்
ெகாண்ேட, ெம வாக நடந் ெகாண்ேட “என்னிடம் வியாபார விஷயமாகப்
ேப வதாக ந த் க் ெகாண் வா” என்றான்.
உமா க் , நாற்சந்தியிேல நடக் ம் ழப்பத்ைதத் தி ம்பிப் பார்க்காமல்
இ க்க யவில்ைல. அங் மிங் ம் ஓ க் ெகாண் க் ம் மனிதர்க க்
இைடேய திைரயின்ேமல் அைசயாமல் உட்கார்ந்தி ந்த ஒ ப த்த
மனிதைனக் கவனித்தான்.
அவ்வள ரத்தில் இ ந் ம் ட, நீலத் தைலப்பாைக டன் இ ந்த
நிசாமின் ஒற்றர் தைலவன் ன் ஷ் அவன் என்பைத உமார் அறிந்
ெகாண்டான். இரண் நிமிடங்க க் ப் பிற , ஒ சந்திேல தான் நிற்பைத
உமார் கண்டான். அவ க் எதிேர சற் ரத்தில், ஒ யவன் சக்கரத்தில்
பாைனகள் ெசய் ெகாண் ந்தான். மீண் ம், மீண் ம், தன்
ைகக க்கிைடேய இ ந்த களிமண் க் அந்தக் யவன் உயிர் ெகா த் ப்
பாண்டமாக உ வாக்கிக் ெகாண் ந்தான்.
ஆனால், அந்த நாற்சந்தியிேல மனிதப் பாண்டங்கைள ஒளிவீ ம் உ க் க்
கத்திகள் உைடத் க் ெகாண் ப்பைத ம் தி மண்ணிேல தி வி ந்
கலப்பைத ம் உமார் கண்டான்.
“என்ேனா , ெம வாக நடந் வா ங்கள் ஒற்றர் தைலவன் நம்ைமத்
ெதாடர்ந் வ கிறான்” என் அக்ேராேனாஸ் றினான்.
அவர்க க் ப் பின்னாேல ஒ திைர, ேமேல ேபாகாமல், சண் த்தனம்
ெசய் ெகாண் நின்ற . அதன் க வாளச் சங்கிலிகளின் ஓைச ேகட்ட .
கைடகளில் இ ந்த மனிதர்கள், ட்டங் ட்டமாக நாற்சந்திைய ேநாக்கி
ஓ னார்கள். “அந்த நாய்!” என் உமார் கத்தினான்.
“ெம வாகப் ேப ங்கள்! அந்த நாய் நிசாமின் நாய் தாங்கள் நிசாமின்
ஆதரைவ இழந் விட் ர்கள்” என் அக்ேராேனாஸ் எச்சரித்தான்.
“நாங்கள் சச்சரவிட் க் ெகாண்டால் என்ன? நான் அவ ைடய பைகவன்
அல்ல. நான் இந்த நாய்க் ப் பயப்பட ேவண் யதில்ைல.”
“ஆனால், நான் இந்தக் ம்ப க் ப் பயப்பட ேவண் ய க்கிறேத!
இப்ப ெயா ம்பல் ல்லாக்களால் ண் விடப்பட் , இரத்த ெவறி பி த் த்
திரிவைத நீங்கள் இதற் ன் பார்த்தி க்கிறீர்களா?”
 ட்டமாக நின் ெகாண் ந்தவர்களின் ப் றமாகக் னிந்தப ,
உமாைர இ த் க் ெகாண் ெசன்ற அக்ேராேனாஸ் ஒ கம்பளி வியாபாரியின்
கைடக் ள்ேள ைழந்தான்.
அந்த வியாபாரி, ெவளியில் நடக் ம் ழப்பத்ைதப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தான்.
அங்கி ந்த ஒ ட்ைடையச் ட் க் காட் ய அக்ேராேனாஸ், “ஹபி,
எங்க க் ஏ ேவண் ம்” என்றான்.
எவ்விதமான பதி ம் ேபசாமல் கைடக்காரன் அவர்கைளப் பின் றத்திற்
அைழத் ச் ெசன்றான்.
ஒ கிய கதைவ மைறத் க் ெகாண் ந்த ஒ திைரைய இ த் ,
“ஏ ெபா க் ரியவர்கள் இந்த ேநரத்தில் ம வ ந்தி மகிழ்ந்தி ப்பார்கள்”
என் ெசான்னான். அவர்கள் உள்ேள ைழந்த ம் ம ப அந்தத்
திைரையயி த் மைறத் விட்டான்.
“என் இ ப்ைபப் பி த் க் ெகாண் இறங் ங்கள். வைளந் ெசல்லக் ய
ப கள் கிட்டத்தட்ட இ ப இ க்கின்றன” என் றிக்ெகாண்
அக்ேராேனாஸ் கீேழ இறங்கினான். இ ளிேல, உமா ம் அவன் பின்ேன இறங்கிச்
ெசன்றான். சிறி ரம் இறங்கிய பின், அந்த ப கள் வைள ம் ஓரிடத்திேல,
ெவளிச்சம் ெதரிந்த . வர் மாடக் ழி ஒன்றிேல ஒ ெம வர்த்தி எரிந்
ெகாண் ந்த . அக்ேராேனாஸ் அைத எ த் க் ெகாண் அந்த இடத்திற் ப்
பல ைற வந் ேபான பழக்க ைடயவன் ேபால ன்ேன நடந்தான்.
வித் ைவத்தி ந்த ெபா ள்க க்கிைடேய ம், ப்ைபக் ளங்க க்
கிைடேய ம், உமாைர அைழத் ச்ெசன்ற அவன், ஒ ெபரிய கம்பளி
ட்ைடய கிேல வந்த டன், “ெகாஞ்சம் இைத நகர்த் வதற் உதவி
ெசய் ங்கள். சிறி ரம் நகர்த்தினால் ேபா ம் நாம் என்ன ஒற்றர் தைலவன்
ேபால் ப மனாகவா இ க்கிேறாம்?” என்றான்.
“நீதான் என்ேனா இ ந்தால் எவ்விதமான ஆபத் ம் இல்ைலேய! ஏன் இந்த
எலி வைளக் ள்ேள ேபாய் ஒளிய ேவண் ம்?” என் உமார் ேகட்டான்.
அக்ேராேனாஸ் ெபா ைமயில்லாமல் நிலவைறப் ப கைள ேநாக்கினான். தான்
மட் ேம அந்த ட்ைடைய நகர்த்த ேவண் யி ந்த .
அந்தக் கனத்ைதத் தன்னால் தள்ள யா என்ற ம் அக்ேராேனாஸ்
ெதாடர்ந் , “ வாஜா உமார் அவர்கேள, ஒ ேவைள உங்கள் வீட் ேலயி ந்தால்,
நான் பத்திரமாக இ க்கலாம்! ஆனால் சற் ன்ேன உங்கள் கால யிேல
சரணமைடந்தாேன அந்தச் சி வன் தப்பினானா?” மதக் கலகத்திலி ந்
தப்பிேயா வ என் வாழ்வில் இ தன் ைறயல்ல. ேம ம், ன் ஷ்
என்ைன எப்ப யாவ பி த் விட ம் என் மீ ஏதாவ ற்றம் மத்தி
உடன யாகக் ெகான் விட ம் காத் க் ெகாண் க்கிறான். இைத நான்
உ தியாகச் ெசால்ல ம். என்ைனக் ெகான் விட் என் ைடய கைடயில்
உள்ள ெபா ள்கைளெயல்லாம் ெகாள்ைளய த் வி வான். தங்கள்
ெபா ள்க ம் அங்ேகதான் இ க்கின்றன. தாங்கள் தய ெசய் என் பின்ேன
வா ங்கள்! இப்ெபா இந்த ட்ைடைய, இந்தக் கயிற்ைறக் ெகாண் வர்
அ கில் இ த் மைறக்க உதவி ெசய் ங்கள்” என்றான்.
கம்பளி ட்ைட மைறத் க் ெகாண் ந்த இடத்திலி ந் ெசன்ற ஒ
கிய வழியில் அவர்கள் இ வ ம் ெசன் ெகாண் ந்தார்கள். சிறி
ேநரம் நின் கவனித்த பிற அக்ேராேனாஸ் உமாைர அைழத் க் ெகாண்
சி க சி க உயர்ந் ெகாண்ேட ெசன்ற அந்தப் பாைத வழியாக டப்பட் ந்த
கத க் வந் ேசர்ந்தான். உடேன, ெகாஞ்சம் டத் தயங்காமல் அந்தக்
கதைவத் திறந் அதன் அ கில் இ ந்த ஒ பரணில் ெம வர்த்திைய
ைவத்தான்.
இதமான ளிர்ச்சி ம், ம வின் மண ம் ெபா ந்திய ஒ நிலவைறக்
ள்ேள தாங்கள் ெசல்வைத உமார் உணர்ந்தான். வர் ஒரெமல்லாம் சிறிய
பீப்பாய்க ம், ெபரிய பீப்பாய்க மாக அ க்கி ைவக்கப்பட் ந்தன. ந வில்
இ ந்த இடத்தில் ஒ விரிப்பின் ேமல் ஆ மனிதர்கள் உட்கார்ந் ேபசிக்
ெகாண் ந்தார்கள். அவிர்கள் அ கிேல விளக்ெகான் எரிந்
ெகாண் ந்த . அக்ேராேனாஸின் பக்கம் சாதாரணப்பார்ைவ டன் தி ம்பிய
அவர்களின் கண்கள், உமாைரக் க த் டன் ஆராய்ந் பார்க்கத் ெதாடங்கின.
நீண்ட சலாம் ஒன் ெசய் விட் பணி டன், அக்ேராேனாஸ் விலகிக்
ெகாண்டான், கல் ரிப் ேபராசிரியர் ேபாலத் ேதான்றிய ஒ வர் உமாைர
வரேவற்க ன்வந்தார்.
“வ க! வ க! நட்சத்திரங்களின் தைலவேர! அழித் ஒ க்கப் ெபற்ற இந்த
ஆத்மாக்களின் ட்டத்திற் வ க!
“இன் எங்கள் ஒவ்ெவா வ ைடய தைலக் ம் விைல றப்பட் க்கிற ”
என் இன்ெனா வன் விளக்கங் றினான்.
உமார் அவர்கைள வியப் டன் ஆழ்ந் கவனித்தான். ஒ வன், எகிப்திய
ெமாழியின் மிகக் கனமான உச்சரிப் டன் ேபசினான்; ஒ வன் கிழிந்த
ேமலங்கியணிந் ைகயில் ஒ த ம் சாமியார்கள் ைவத்தி க் ம் பிச்ைசப்
பாத்திர ம் ைவத்தி ந்தான். மற்றவர்கள், நல்ல பணம் பைடத்த வணிகர்கள்
ேபால் ேதான்றினார்கள். ஆனால், அவர்கள் அைனவ ம் ஒ விஷயத்தில் ஒேர
மாதிரியாகக் காணப்பட்டார்கள். அவர்கள் கண்கள், அவர்க ைடய அறிவின்
திறத்ைத ம் நல்ல மனப்பான்ைமைய ம் காட் வனவாயி ந்தன. எைத ம்
ெசய் க்கக் ய காரியவாதிகளாக ம் அவர்கள் ேதான்றினார்கள்.
“ வாஜா உமார் அவர்கேள, வாளா தத்திற் ப் பயந் தற்காலிகமாக
மைறந்தி க் ம் இந்த நல்ல ட்டாளிகைளப் பற்றி தங்க க் அறி கப்
ப த்த வி ம் கிேறன். நான் ஒ ேபராசிரியன். அேதா அங்ேக இ க்கிறாேர,
அவர் உலகச் ற் ப் பிரயாணம் ெசய் வ பவர். அவ ைடய கைதகளிேல
மைலகைள ம் ெபயர்த் விடக் யவர். அந்த அ த்த ஆள் சாமியார் என்
நான் ெசால்ல ேவண் யதில்ைல. நான்காவதாக இ ப்பவர் ப மனாக
இ க்கிறாேர அவர்தான் எள் வியாபாரி - அழிக்கப்பட்ட ஆனால்
இனிைமயான சரக் கைள ம் அவர் வியாபாரம் ெசய்கிறார். அப் றத்தில்
இ க் ம் இரட்ைடயர்கள் இஸ்கானிலி ந் ஓய் க்காக வந்தி க் ம்
கனவான்கள். தாட்டத்தில் மட் ம் அவர்கைள நம்பக் டா . அன்பர்கேள!
இப்ெபா , உமார் அவர்கைளச் ேசர்த் நாம் ஏ ேபராகி விட்ேடாம்.
நட்சத்திரப் ேபராசிரியர் அவர்கள் நம் டன் ேசர்ந் , ெப ைமப்
ப த் வார்களானால் நாம் இப்ெபா ேத றப்படலாம்.”
“தங்க ைடய பண்பினால் நான் ெப ைமப் ப த்தப் ப கிேறன்” என் உமார்
ன்சிரிப் டன் றினான்.
ெகாரசான் நாட் ேல, ஒ திய மதத்ைதப் ேபாதிக்கக் கிளம்பியி க் ம்
ஏழாவ ெகாள்ைகக்காரர்கைளப் பற்றி அவன் ேகள்விப்பட் க்கிறான்.
ஆனால் அவன் ேகள்விப்பட்ட கைதகள் ஒன் க்ெகான் ரணாயி ந்தன.
ஏழாவ நபி ஒ வர் வ வார் என் எதிர்பார்க் ம் நம்பிக்ைக ைடயவர்கள்
என் அவர்கைளப் பற்றிச் சிலர் றினார்கள். திய மதத்ைதப் ேபாதித் ,
இஸ்லாமிய மதத்ைத ம ப்பவர்கள் என் சிலர் க தினார்கள். மற் ம் சிலேரா,
அவர்கள், ேதவைதகளின் அ ளாேலா, அல்ல ர் ஆவிகள், ட் ச்சாத்தான்
இவற்றின் உதவியாேலா மாயவித்ைதகள் ெசய்பவர்கள் என் றினார்கள்.
அ கிேல உள்ள நாற்சந்தியிேல தங்கைளச் ேசர்ந்தவர்கள் இரத்தம் சிந்திக்
ெகாண் க் ம்ெபா , இங்ேக உட்கார்ந் ேவ க்ைக ேபசிக்
ெகாண் க்கக் ய இவர்களின் மனிதத் தன்ைமையப் பற்றி உமார் ேவ
விதமாக நிைனத்தான். இ ப்பி ம், இந்தச் சமயத்தில் அவர்க ைடய
ேபார்ைவையக் கிழித்ெதறிய யற்சிப்ப ட்டாள் தனமாகிவி ம் என்
ேபசாமல், இ ந்தான்.
“ஹாசான் இபின் சாபா உங்க டன் இ க்கிறானா? நான் அவைனப் பார்க்க
ேவண் ம்” என் உமார் ேகட்டான். அந்த ஆ ேப ம் ஒேர மாதிரியாக, அவன்
பக்கம் தி ம்பினார்கள். அந்தப் ேபராசிரியர் டப்ேபசாமல் இ ந்தார். பிற ,
அக்ேராேனாஸ்தான் தலில் ேபசினான்.
“ வாஜா உமார்! தங்கைளப் பார்ப்பதற்காக ஹாசான் மாதக் கணக்காக
காத் க் ெகாண் க்கிறான்” என்றான் அக்ேராேனாஸ்.
அவர்க ைடய பயம் தளர்ந்த . ேபராசிரியர் ேபசத் ெதாடங்கினார்.
“ஹாசான் இங் இல்ைல. சில நாைளக் ன் அவன் நிசாைமப் பார்க்கச்
ெசன்றான். ஆனால் இப்ெபா மைலக் ப் ேபாய்விட்டான்!”
நீண்ட நாைளக் ன் ேகள்விப்பட்ட ஒ விஷயம், சட்ெடன் உமாரின்
உள்ளத்தில் பளிச்சிட்ட . தன் தலில் பாபிேலான் மணல் ேமட் ேல
ஹாசாைனச் சந்திக்க ேநர்ந்தேபா , அவன் தான் என் ம் உயரமான
இடங்களிேலேய உல பவன் என் றியி க்கிறான். ேர நக க் ப் பின்னால்
உள்ள மைலப் பிரேதசத்தில்தான் ஹாசான் பிறந் வளர்ந்தவன். ஏழாவ
ெகாள்ைகக் காரர்களின் தைலவன் ெபயர் ேஷக் அல்ெஜபலா என் ம்,
மைலத்தைலவன் என் ம் மக்கள் ேபசிக் ெகாள்வைத ம் ேகட் க்கிறான்.
அப்ப யானால் ஹாஸா ம், மைலத் தைலவ ம்...? உமா க் விஷயம்
ஒ வா ரிவ ேபாலத் ேதான்றிய .
ஹாஸாைன எப்ப ம் சந்திக்க ேவண் ம் என் உமார் வி ம்பினான்.
சந்தித் , தன்ைனப் பற்றிய ெசய்திகைள, காசா ச்சிக்கில் ேவ பார்த்த
ஒ வனிடமி ந் , தபால் றாவின் லம் அவன் ெதரிந் ெகாண்ட ஏன்
என் ேகட்க ேவண் ம். தன்ைன அவன் உள பார்க்க ேவண் ய
காரணத்ைத ம் ெதரிந் ெகாள்ள ேவண் ம். ேம ம், ன் ஷ் உைடய
கண்களின் எதிரில் ேர நகரில் இ ந் வ வ அவ க் ப் பிரியமில்ைல.
மீண் ம் தன்ைன நிசாம் அைழக் ம்ப ஏற்பட் வி வைத ம் உமார்
வி ம்பவில்ைல.
அக்ேராேனாஸ், உமார் அ கிேல ெந ங்கி வந் சாய்ந் ெகாண் , ெமல்லிய
ரலிேல, ஹாஸான் தங்கைள எதிர்பார்த் க் ெகாண் க்கிறான்.
தங்க ைடய கண்ைணக் கவர்ந்த அழகி ஒ த்தி அவனிடம் இ க்கிறாள்”
என்றான்.
அற்ப ேநரத் க் த் தன் கண்க க் அழகாகத் ேதான்றிய ெபண்கள்
எத்தைனேயாேபர் இ க்கிறார்கள். அவர்களில் இவள் யாேரா? என் நிைனத்த
உமா க் , அயீஷாவின் நிைன வந் இதயத்தில் இடம் பி த் க் ெகாண்ட .
“சரி நீ என்ைன ஹாஸானிடம் அைழத் ச் ெசல்கிறாயா?” என் ேகட்டான்.
அைமதியாகக் கவனித் க்ெகாண் ந்த ேபராசிரியரின் பக்கம்
தி ம்பினான் அக்ேராேனாஸ் “நாங்கள் அங்ேகதான் றப்பட் க்
ெகாண் க்கின்ேறாம்” என் றிய அவர்கள் ேபச்சில் ன்பம் ெதானித்த .
“இ ப்பி ம், ற்றி ம் தியவரான தங்க க் அ எளிதான வழியல்ல;
பா காப்பான மல்ல. அரசரின் வான ற்கைலஞர், நிசாப் ர் நகரத் வாஜா
உமார் என்ற உயர்ந்த நிைலயில் இ ந்தா ம் ட அ தங்கைள அைழத் ச்
ெசல்ல உகந்த வழியல்ல.”
“நாங்கள் ஒ திய மதத்ைதச் ேசர்ந்தவர்கள் என்ற அள க் த்
தங்க க் எங்கைளப்பற்றி நன்றாகத் ெதரி ம். அைதத் ெதரிந் ெகாண் ,
நாங்கள் இங்ேக இ ப்பைத ம் பார்த் விட் , தாங்கள் ெவளியிேல ெசன்
வீதியிேல திரி ம் ஓர் ஒற்றனிடேமா, அல்ல ஒ ல்லாவிடேமா இபின்
ஷாக்கின் நிலவைறயில், ஏழாவ ெகாள்ைகக்காரர்களின் தைலவர்கள் சிலர்
இ க்கிறார்கள் என் ெசான்னாேல ேபா ம், எங்கள் உடல்களிலி ந் எங்கள்
தைலகள் உடேன ண் த் விடப்ப ம். அத்தைன ஆபத்தான இந்த
விஷயம்!”
“உண்ைமதான்” என் விரக்தி டன் உமார் ஒப் க்ெகாண்டான்.
“மிக மிக உண்ைம! எங்கைளப் ெபா த்தவைரயில் தாங்கள் இஸ்லாத்ைத
டநம்பிக்ைக டன் பின்பற் கிறவர் அல்ல என்ப நன்றாகத் ெதரி ம்.
இன் ம் தாங்கள் ஏதாவ ஒ விஷயத்தில் உ தி ெசான்னால் அந்த உ தி
ைலயாமல் காப்பாற் வீர்கள் என்பைத ம் அறிேவாம். ஆகேவ, தாங்கள்
இங்ேக கண்டைதேயா, ஹாஸைனப் பார்க்கப்ேபா ம் வழிகளில் காணப்
ேபாவைதேயா, தாங்கள் யாரிட ம் றமாட் ர்கள் என் உ தி ற ேவண்
ெமன் தான் நாங்கள் எதிர்பார்க்கிேறாம்.”
உமார் சிறி ேநரம் ேயாசித் விட் , “சரி நான் உ தி கிேறன்” என்றான்.
“நன் ! நன் !” என் ஆேமாதித்த அந்த சாமியார், “தி க் ரான் மீ
ஆைணயிட் நாம் சத்திம் ெசய்யவில்ைல என்பைத ம் ெதரிந்
ெகாள் ங்கள். இந்தக் ட்டத்ைதச் ேசர்ந்தவர்கள், உண்ைமவாதிகள்! இந்த
உலக இயந்திரத்தில் கட ைள எதிர்பார்ப்பைத நாங்கள் நி த்தி ெவ
நாட்களாகின்றன. இந்தக் ட்டத்ைதச் ேசர்ந்த நாங்க ம் தங்கைள ேமாசம்
ெசய்ய மாட்ேடாம் என்பைத ம் அறிந் ெகாள் ங்கள். எங்களிேல யா ம்
இ வைர வாக் மாறியதில்ைல. எங்களிேல சிலர், இரகசியத்ைத ெவளியிடச்
ெசய்வதற்காக உயி டன் ேதா ரிக்கப் பட் க்கிறார்கள். உயிர்ேபாயி க்கிறேத
தவிர, இரகசியம் ேபானதில்ைல!”
அதிகம் ேபசாத அர்மீனியனான அக்ேராேனாஸ், கண்ணா க் வைளகைள
எ த் , ஒ சிறிய பீப்பாயிலி ந் ெவள்ைள ம ைவ ற்றி ஏ ேப க் ம்
ெகாண் வந் ெகா ப்பைத உமார் வியப் டன் கவனித்தான்.
“காவல்காரர்கைள ஏமாற் வதற்காக நாம், தி மைறயால் பழிக்கப்பட்ட
ம ைவ மைறவாகக் த் விட் ப் பிதற் கிற காரக் ம்பைலப்ேபால்
ந க்க ேவண் ம். நகர்க்காவலர்கள், இ ேபான்ற சிறிய பாவங்கைள ம்
அதற்காகக் கிைடக் ம் சிறிய ைகக் லிைய ம் நம்பித்தான் வாழ்கிறார்கள்!
இப்ெபா உங்கள் வைளகைளத் க்கிக்ெகாள் ங்கள். எங்ேக
ேபாகிேறாம் என்ேறா எதற் ப் ேபாகிேறாம் என்ேறா நமக் த் ெதரியா ” என்
றிக் ெகாண்ேட ேபராசிரியர் உமாைர உற் ேநாக்கினார்! தத்தம் வைளகைள
உயரத் க்கி அைனவ ம் ம ைவக் த்தார்கள்.
இரண் நாள் பயணத் ெதாைலவில் மைலப்பிரேதசத்தில் உள்ள ஓரிடத்தில்
அைனவ ம் சந்திக்க ேவண் ெமன் றிப்பிட் விட் ஒவ்ெவா வராக
நிலவைறைய விட் ெவளிக்கிளம்பினார்கள். உமா டன் டேவ ெசல்ல
ேவ ண் ய அக்ேராேனாஸ், உமாைர யா ம் எளிதில் ெதரிந் ெகாள்வார்கள்.
ஆைகயால், அவன் மா ேவடம் ேபாட் க் ெகாள்ளேவண் ம் என்றான்.
அதன்ப உமாைர ம வியாபாரி ஒ வ ைடய கைடயின் ேமல்
அைறெயான் க் ட் ச் ெசன்றான். அங்ேகயி ந்த ஒ ெபண்,
உமாரி ைடய தா ையச் சிறி ெவட் ெய த் அதற் ச் சாயம் சி
மாற்றினாள். பிற , அவன் கத்ைத ம் க த்ைத ம் தா ையக் காட் ம்
க ப்பாக வ ம்ப ஆளிவிைதச் சாற்ைறத் தடவினாள்.
“ேதசாந்திரம் பயணம் ெசல் ம் எல்லா மனிதர்கைள ம் ெசல்மா க் த்
ெதரி ம். இந் ப்பக்கிரி ெயா வைர ஆப்பிரிக்கா ேதசத் க் ெகாக்காக
மாற்றிவிடக் ய திறைம அவ க் இ க்கிற ” என் அவைளப் பாராட் ப்
ேபசினான் அக்ேராேனாஸ்.
ெசல்மா அச ேபால் சிரித்தாள். அவள் உமார் ேபான்ற அழகிய கனவான்
யா ட ம் இ வைர பழகியதில்ைல. அவ ைடய கணவ ம்
பாராட் த்தைலக் ேகட் மகிழ்ச்சி டன் சிரித்தான்.
ெசல்மா அவ ைடய ஒப்பைன ேவைலைய த்த ம் உமார் எ ந்
நின்றான். மி வான பட் ச் சட்ைட டன் அகன்ற ேதால்கால் சராய் அணிந் ,
விரல்க க் ேமேல வைளந் ெசல் ம் மிதிய டன் நின்றான். “இவர்தான்
ேபாக்கரானிய திைர வியாபாரி மட்டக் திைரகள் வாங் வதற்காக மைலப்
பிரேதசத்திற் ச் ெசல்கிறார்” என்றான், அக்ேராேனாஸ். “அப்ப யானால்,
க்கிய ெமாழியில் ேப ங்கள். அ க்க எச்சில் ப்பிக்ெகாண் ங்கள்.
இரண் ைககளா ம் சாப்பிடேவண் ம. இேதா இப்ப ச் விட ேவண் ம்”
என் ேவகமாக ச் விட் க் காண்பித்த ெசல்மா, ஒ மாதிரியாக நடந்
காண்பித் , “இப்ப ேலசாக ழங்காைல வைளத் நடக்கேவண் ம்.
அப்ெபா தான், இைடவிடாமல் திைரயில் உட்கார்ந்ததால் இந்த
ேபாக்கரானிய க் ழங்கால் வைளந் விட்ட என் ேதான் ம்.
எல்ேலா க் ம் எதிரில் க ைதப் பாைலக் க்கேவண் ம். இப்ப ெயல்லாம்,
ேவஷத் க் த் த ந்தப நடந்தால் உங்கள் ெசாந்த மைனவி ட உங்கைள
அைடயாளம் கண் ெகாள்ள யா ” என் ெசல்மா ேயாசைன றினாள்.
 33. தி க்கி ம் க க்

அக்ேராேனாஸும், உமா ம் தங்கள் திைரகளிேல ெசன்

ெகாண் ந்தார்கள். ன்றாவ நாள் கதிரவன் மைறந்த பிற ,
அக்ேராேனாஸ், உமாைர நி த்தி “மன்னிக்கேவண் ம். இனிேமல்
ெசல்லக் ய பாைதைய ெவளி ஆட்கள் ெதரிந் ெகாள்வ த க்கப்
ெபற்றி க்கிற ” என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட, உமா ைடய கண்கைளத்
ணியால் கட் னான். அவர்க ைடய திைரகள் காஸ்வின் பிரேதசத்திற்
ேமேல ள்ள ன் ப் பிரேதசத்திேல ைழந் ேபாய்க் ெகாண் ந்தன. உமார்
கைடசியாகப் பார்த்த , பாைறகள் நிைறந்த பள்ளத்தாக் ப் பிரேதச ம்
அதற்கப்பால் இ ந்த மரங்கள் அடர்ந்த ன் க ம்தாம்!
“நீ ம் ஏழாவ ெகாள்ைகக்காரர்கைளச் ேசர்ந்தவன் தானா?” என் உமார்
ேகட்டான்.
அதற் அக்ேராேனாஸ், அந்தப் பாைதயிேல யா ேம இல்லாவிட்டா ம் ட,
உமாரின் அ கிேல ெந ங்கி வந் ெமல்லிய ரலிேல, “நான்
மைலத்தைலவ க் த் ெதாண் ெசய்கிேறன். இந்தக் ன் களிேல, ஹாசான்
இபின் சாபா என்ற ெபயரில் அவர் அைழக்கப்ப வதில்ைல. தங்க க் த்
ெதரிந்த ஹாஸான், பாபிேலான், ெகய்ேரா, ெஜ சலம் ஆகிய ஊர்கைளச்
ேசர்ந்தவன். அவைன இனிேமல் மறந் வி ங்கள். இப்ெபா நாம்
காணப்ேபாகிறவர் மைலத்தைலவர். ெகாரசான் ேதசத்திேல மட் ம் அவ க் க்
கீழ்ப்ப ந் நடக்கக் யவர்கள் பதினாயிரம் ேபர் இ க்கிறார்கள்.
அவ ைடய ஆற்றல் மிைய ஆ கின்ற அரசர்க க் ம் ேமற்பட்ட .
பாபிேலானிய, தி மண்ணில் கிடந்த பிணத்தின் அ கில் நடந் ெசன்ற
க ைக ம், வானத்தில் பறந் ெசன்ற தபால் றாைவ ம் நிைனத் ப் பார்த் க்
ெகாண் உமார் ேபசாமல் இ ந்தான்.
“கடந்தவாரம் ேர நகரத்தில், நிசாம் அல் ல்க் அவர்கைளப் பார்த் விட்
வந்த மைலத்தைலவர் ஒ வி திக் ள்ேள ைழந்தார். அைத வீரர்களால்
வைளத் க் ெகாண் , உள்ேள ைழந் , ஒவ்ெவா அலமாரிைய ம்
ட்ைடைய ம் அவிழ்த் ப் பார்த் ைல க் கைளெயல்லாம் ஆராய்ந்
பார்த் ம் ட, அவ்ைரக் கண் பி க்க யவில்ைல. மைலத்தைலவர்
க க் ட் க் ப் றப்பட் வந்தைத ா ேம பார்க்கவில்ைல. இ ப்பி ம்,
நம்ைம எதிர்பார்த் க் ெகாண் அவர் அங்ேகேய இ க்கிறார்.”
“எங்ேக!”
“க க் . அங்ேகதான்! எல்ேலா க் ம் இந்தப் ெபயர் ெதரி ம். ஆனால்
வழிதான் ெதரியா !”
“உனக் நன்றாகத் ெதரி மா”
“ஆம்! ஒ ைறதான் க க் ட் ன் வாசைலப் பார்த்தி க்கிேறன்” என்
அக்ேராேனாஸ் ஒப் க்ெகாண்டான்.
“என்ைன அைழத் வரச் ெசால்லி, இந்த மைலத்தைலவன் உனக்
ஆைணயிட் ஒ வாரம் ஆகிறதா?”
“இல்ைல. இரண் வ டங்கள் ஆகின்றன. உமார் கயா க் ம், நிசாம்
அல் ல்க் அவர்க க் ம் இைடேய சச்சர ப் ைகெய ம் ம் ேநரம் ெந ங்கி
வ கிற . அ ஏற்பட்ட ம், அவைரத்ேத என்னிடம் அைழத் வா. இங்ேக
அவ க் ப் பா காப் க் கிைடக் ம்” என்றார்.
“ஆ! அப்ப யானால், இந்த மைலத் தைலவ க் மாயவித்ைத ெதரி ம்
என் ெசால்” என் ஆச்சரியத்ேதா ெசான்னான் உமார்.
“எனக் த் ெதரிந்த எந்த மனிதைனக் காட் ம், அவர் அதிக அறி ள்ளவர்.
ஆற்றலின் இரகசியம் அவரிடம் அடங்கிக்கிடக்கிற . அவ க் ப் பணியாமல்
இ ப்பைதவிடக் கீழ்ப்ப ந் நடப்ப நல்ல . நிசாம் அவர்கள் அவ ைடய
த்தகத்தில் இவைரப் பற்றி எச்சரித் ச் சில அத்தியாயங்கள்
எ தியி க்கிறார். தான் சா ம் வைரயில் ெவளிப்படாமல் இ க் ம்ப அந்த
அத்தியாயங்கைள த்திைரயிட் ைவத்தி க்கிேறாம். அ
யா க் த்ெதரி ம்? ஆனா ம், அவர் இவ க் ப் பயப்ப கிறார் என்ப
உண்ைம.”
“நீ?’ என் உமார் ேகட்ட ம் அக்ேராேனாஸ் பதில் ெசால்லாமல் சிறி ேநரம்
அைமதியாக இ ந்தான். “அேதா கீேழ ள்ள சமெவளிப் பிரேதசத்திேல
நடமா ம், வரி விதிப் என் ம் வா க் ம், மத க்கள் என் ம்
ெகா ைமக் ம் தப்பி வந் விட்ேடாம். அரசரின் ஆதர ெபற்ற வாஜா உமார்
அவர்க க் அைவ அற்ப விஷயங்களாக இ க்கலாம். ஆனால் என்ைனப்
ேபான்ற ஸ்லிம் அல்லாத வியாபரிக க் அைவ விலங் ேபான்றைவதாம்.
அர்மீனியர்களாகிய நாங்கள் அ ைமகைளப் ேபாலேவ நடத்தப்ப கிேறாம்.
ஆனால் இங்ேக, இந்த இடத்திேல தந்திரம் இ க்கிற !”
அவ ைடய ரலிேல ஒ ைம ஆர்வம் ெதானித்த . அந்த மைலப்
பிரேதசத்திேல சந்திக்கேவண் ய இடம் ெந ங்கி வரவர அவ க் மகிழ்ச்சி
ெப கிய . அ க்க தன் ைடய திைரைய அ த் க்ெகாண் ம்
உமா ைடய திைரைய நிற் ம்ேபாெதல்லாம் இ த் க்ெகாண் ம் ேபானான்.
அந்தப் பாைத வழியாக ேவ திைரக ம் மனிதர்க ம் ேபாய் வந்
ெகாண் ந்தார்கள். ெம வான ரலில் வரேவற் க ம், அடங்கிய
சிரிப்ெபாலி ம் உமாரின் காதில் வி ந்தன. ஆனால், யா ம் ஒ விளக் க் ட
எ த் ச் ெசல்வதாகத் ெதரியவில்ைல.
கண் க் த் ெதரியாத காவல் வீரர்களால் அவர்கள் சிறி ேநரம் நி த்தி
ைவக்கப்பட்டெபா , கீேழ ஓர் ஆற்றின் ஓைசையக் கவனித்தான். ளிர்ந்த
காற் அவர்கைள உ க்கிக்ெகாண் வீசிய . ைபன்மரங்களின் வாசத்ைத
உமார் கவனித் க் ெகாண்டான். உைடந்த கற்களின்ேமல், மட்டக் திைரகள்
ஏறிக்ெகாண் ந்தன.
கைடசியில் ஒ ரல் அவர்கைள நி த்திய .
“நில் ங்கள்! இ ட் ல் ற் கின்ற நீங்கள் யார்!”
“ஏ ட்டாளிகள்” என் அக்ேராேனாஸ் றினான்.
“என்ன ேத கிறீர்கள்?”
“இன் ம் வராத அந்தநாைள!” அதற் ப் பின் ெதாடர்ந் , ேகள்வி ம்
இல்ைல, பதி ம் இல்ைல! ம ப ம் திைரகள் ன்ேனாக்கிச் ெசன்றன.
அவற்றின் காற் ழம் கள், திடமான கற்களின்ேமல் ஒலி ெய ப்பிக்ெகாண்
ெசன்றன. அவர்க ைடய பாைத தி ெமன் தி ம்பிய , ெசங் த்தான ஒ
பாைறயின் க்காக ஏறிச்ெசல்வ ேபால் ேதான்றிய . கீேழ ெவ ரத்திேல,
பாைறகளின்ேமல் அந்த ஆ பாய்ந் ெசல் ம் ேபேராைச ேபட்ட . கனமான
காற் ச் ழல்கள், உமாரின் தளர்ந்த கால் சாராய்க் ள்ேள ந் வீசின.
உமார் தன் ழங்கால்கைள ெந க்கிக் ெகாண் திைரைய இ க்கிப்
பி த் க் ெகாண்டான். ஒன் மில்லாத ெவட்ட ெவளியில் ன் ம் பின் ம்
ஆ க்ெகாண் ப்ப ேபால் இ ந்த . அவைனச் ற்றி விளக் கள்
பளிச்சிட்டன. அவ ைடய திைர த மாறி நின்ற . ஒ ெபரிய கதவின்
இ ப் ட் க்கள் கிரீச்சிட்டன. அவ ைடய பின் றத்திேல, இ ம் அ க்கிற
சத்தம்ேகட்ட . அவ ைடய கண்கட்ைட ஒ ைக அவிழ்த் விட்ட .
சிறி ேநரம், விளக்கின் ெவளிச்சம் அவன் கண்ைணக் சச் ெசய்த .
பிற தன் தைலக் ேமேல நட்சத்திரங்கள் இ ப்பைத ம், தன்ைனச் ற்றிக்
ேகாட்ைடச் வர் இ ப்பைத ம் கண்டான். அக்ேராேனாகம், வழியில் அவ டன்
வந்தவர்க ம் மைறந் ேபாய்விட்டார்கள். சிரித்த கத் டன் ஒ கரிய
சி வன், திைரக் க வாளத்ைதப் பி த்தி ந்தான். சிவந்த பட் ச்சட்ைட
அணிந்தி ந்த ஒ சிறிய மனிதன் அவ க் சலாம் ெசய்தான்.
“தைலவேர! தங்கள் வ ைக அதிர்ஷ்டம் உைடயதா க! நான் ெகய்ேரா
ஆராய்ச்சிக் கழகத்ைதச் ேசர்ந்தவன். ரக்கின உட் ன் என்ப என்ெபயர்.
அறியாைம மிக்க நான், தங்கள் அறி ல்கைளக்கற் மகிழ்ந்தி க்கிேறன்.
தய ெசய் கீேழ இறங்கித் தங்கள் அைறக் வந் ஓய்
எ த் க்ெகாள் ங்கள்!” என் அந்தச் சிறிய மனிதன் வரேவற்றான்.
கைளத் ச் ேசார்ந் ேபாய் இ ந்த உமார், தனக் வழிகாட் ச்ெசன்ற அவன்
பின்னால், ஒ சி கத வழியாக, கல்பதித்த நைடபாைத வழியாகச்
ெசல்லேவண் யி ந்த . இர ேநரம் ஆைகயால் ஆள் நடமாட்டமற் அந்தப்
பாைத விளங்கிய . கைடசியில் ஒ ப க்ைகயைறைய அைடந்தார்கள். அங்
ப க்ைகயின் அ கிேல ளிர் ேபாக் வதற்காகக் கணப் ஒன் எரிந்
ெகாண் ந்த . அ கில் இ ந்த தட் களிேல, பழங்க ம், ேகக் க ம், ஒ
கண்ணா க் ஜாவிேல திராட்ைச ம ம் இ ந்தன.
ரக்கின் உட் ன் டவந்த கரிய ைபயைனக் காட் , “இேதா இவன் தங்கைள
அ ைம. ஆபத்திலி ந் தாங்கள் தப்பி வந் விட்டப யால், அைமதியாக
நீங்கள் ங்கலாம். தங்கள் கன கள் இன்பமாக இ ப்பதாக!” என் றி
விைடப்ெபற் ச் ெசன் விட்டான்.
பிற , உமார் சிறிதள சாப்பிட் விட் தட்ைட அந்த அ ைமப்ைபயனிடம்
ெகா த்தான். அந்த ம வில் ஒ வைள த்தான். அ காரமாக ம்
மணமாக ம் இ ந்த . ப்பாக்கியால் ெவளிேநாக்கிச் வதற்காக
அைமக்கப்பட் ந்த வர்த் வாரத்தின் வழியாக ெவளியில் ேநாக்கினான்
உமார்.
மைலக்காற் மிகக் ைமயாக வீசிய . எனேவ ேபார்ைவகைள எ த் த்
தன் உடைலச் ற்றி க்ெகாண் எரிந் ெகாண் க் ம் கணப்பில் இ ந்த
சிவந்த தணைலப் பார்த் க்ெகாண் ந்தான். க்கம் கண்ைணச்
ற்றிக்ெகாண் வந்த . ெந ப்பின் சிவப் நிறம் நீலநிறமாக மாறிய .
கத க்க ேக ண் ப த் த் ங்கிக் ெகாண் ந்த அ ைமச்
சி வைனக் கவனித்தான்.
அவ ைடய கரியநிறம் இேலசான ெவள்ைள நிறமாக மாறியி ந்த . அந்த
அைற ம் ன்னி ந்தைதக் காட் ம் ெபரிதாகியி ந்த . உயரம் ட
அதிகரித்தி ந்த .
ஆனால், உமார் தன் ைடய உடல் நல நிைல ம், அறி நிைல ம் மாறவில்ைல
என்பைத உ தியாகத் ெதரிந் காண்டான். கண்கைள க்ெகாண்ேட,
“இந்த மைலப்பிரேதசத் க் த் க்கேம ைமயான ” என் எண்ணினான்.
க க் என்ற அந்தக் ேகாட்ைட ெசங் த்தான இரண்
பள்ளத்தாக் க க் ஊேட இ ந்த ஒ மைலயின் உச்சியில் இ ந்த
என்பைத ம நாள் காைலயில்தான் உமார் ெதரிந் ெகாண்டான்! தான் இ ந்த
இடத்திலி ந் ன்னிர அவர்கள் வந்த பாைத எ ெவன் பார்த் க்
கண் ெகாள்ள யவில்ைல.
ஏெனனில், கீேழ ள்ள ெவள்ளிமயமான ஆற்றின் ப ைக வைரயிேல அந்தப்
பாைத ஒேர ெசங் த்தாக இ ந்த . அதற்கப்பால், பாைறகள் ஏறி ஏறி இறங்கி
வரிைசப க் உள்ள ைரக் ேகா ரங்கள் ேபாலக் காட்சியளித்தன.
அந்தக் க க் ட் ல் அவர்கள், இயற்ைகயான மைலப் பாைறகைள
அ க்கிக் கட்டப்பட் ந்த ப யால், மற்ெறா பள்ளத்தாக்கின் பக்கத்திலி ந்
அைதப் பார்த்தால், ஏேதா மைலயின் உச்சி என் ேதான் ேம தவிர, அங்ேக ஒ
ேகாட்ைட இ க்கிறெதன் ெதரியா . அதற் ேமேல வட்டமிட் ப் பறக் ம்
க கைளத் தவிர, ேவ யா க் ம், அங் ஒ ேகாட்ைட இ க்கிற என்ற
விஷயம் ெதரியப் ேபாவதில்ைல. அந்தக் ேகாட்ைட ம் அதன் ற் ப் றச்
வர்க ம், மைல யில் உள்ள இடம் வ ம் பரந் இ க்க வில்ைல
என்பைத ம் அவன் ெதரிந் ெகாண்டான்.
ேகாட்ைடயின் க்காக ந மத்தியில் ஒ வர் இ ந்த . அதற்கப்பால்,
மரங்களின் உச்சிப் ப திகள் தைலநீட் க் ெகாண் ந்தன. “அேதா அங்ேக ஒ
ேதாட்டம் இ க்கிற . தாங்கள் அைதப் பார்க்கத்தான் ேபாகிறீர்கள்” என்
ரக்கின் உட் ன் றினான்.
சில சமயம் வர்களின் ேமல் காவல் வீரர்கள் இ ப்பைத ம் உமார்
கவனித்தான். ேர நகரத் நாற்சந்தியில் ெகால்லப்பட்ட ஏழாவ
ெகாள்ைகக்காரர்கைளப் ேபாலேவ அவர்க ம், ெவள்ைள ேமல் சட்ைட ம்
சிவப் க் கால்சரா ம் சிவப் மிதிய க ம் அணிந்தி ந்தார்கள்.
அங் ஏராளமாக ேவைலக்காரர்கள் இ ந்தார்கள். அவர்களிற்
ெப ம்பாேலார், எகிப்தியர்க ம், க ப்பர்க ேம! சீன உைடயில் இ ந்த ரக்கின்
உட் ன் ேபான்ற சிலைரத் தவிர அங் அதிகார அந்தஸ் ள்ள
மனிதர்கைளேயா, ெபண்கைளேயா ஒ வைரக் டக் காேணாம். அவர்கள்
ஒ வேராெடா வர் ேப ம் ெபா , வாய்க் வந்த எதாவ ஒ ெமாழியில்
ேபசினார்கேளா, என் ேதான்றிய .
“நாங்கள் ெவ ம் பிரசாரகர்கள் என் தான் தாங்கள் க வீர்கள்!” என்
சிரித் க் ெகாண்ேட, றிய ரக்கின் உட் ன் “நாங்கள் ெவ ரத்தில் உள்ள
ெவவ்ேவ இடங்களிலி ந் வந்தவர்களாக ம், அ க்க பலப்பல
இடங்க க் ச் ெசல்ல ேவண் யி ப்பதா ம் பல ெமாழிகைள ம் ெதரிந்
ைவத்தி க்க ேவண் ய அவசியமாயி க்கிற . நான் ெகய்ேராைவச்
ேசர்ந்தவன்.
ஆனால், பாரசீக ெமாழியி ம் நன்றாகப் ேப கிேறன்! இைத நீங்கள்
கவனித்தி க்கலாம் ல்நிைலயத்திற் ச் ெசல்வ உங்க க்
வி ப்பமாயி க் ேமா? வந் எங்கள் ல் நிைலயத்ைதப் பா ங்கேளன்”
என் அைழத்தான்.
ந வில் இ ந்த ப க்கட் ப் பாைதயின் வழியாக அவன் உமாைர யைழத் க்
ெகாண் ெசன்றான். தல் தளத்தில் இறங்கிய ேம அவர்கள் ஒ ெபரிய
டத்தின் உள்ேள ைழந் ெசன்றார்கள். அந்தக் டம் பலப்பல சி சி
அைறகளாகப் பிரிக்கப்பட் ந்த . அந்த அைறக க் ள்ேள எண்ெணய்
விளக் கள் எரிந் ெகாண் ந்தன. ஆங்காங்ேக ப க் ம்
ேமைசக க்ெகதிேர பலவித மனிதர்கள், த்தகங்களிேல ஆழ்ந்
ஈ பட் ந்தார்கள். கிேரக்க ெமாழிக்ைகெய த் ப் பிரதி ல்கள் இ ந்த
அலமாரிகைள, அதிசயத் டன் உமார் நின் கவனித்தான்.
வைர ப் படங்கைளக் ெகாண் அவற்றில் ஒ த்தகம், அறிஞர்
அரிஸ்டார்ச்சஸ் எ திய “நில வழி ம் கிரகணங்க ம்” என்ற ஆராய்ச்சி
ெலான் ெதரிந் ெகாள்ள ந்த . மற்ெறான் அறிஞர் பிேளட் ன்ஸ்
அவர்களின் ெப ம் ல்.
“நான் இந்த ல்கைள இதற் ன் பார்த்ததில்ைல” என் உமார்
றினான்.
“ஆம்! அெலக்சாண் ரியா நகரத் ல் நிைலயத்திேல ெந ப்
ைவத்தேபா , ெந ப்பிலி ந் காப்பாற்றப்பட்ட த்தகங்கள் இைவ. இவற்ைற
எகிப்திலி ந் இங் ெகாண் வந்ேதாம். தப்பிப்பிைழத்த சில
த்தகங்கைள ம், அவர்கள் அ ப்ெபறிக்கப் பயன்ப த்திக் ெகாண்டார்கள்
என் கைத வழங் கிற . இ ப்பி ம் பல ல்கள் ஸ்லிம்கள் ைகயில்
அகப்படாமல் காப்பாற்றப்பட்டன. எங்கள் தைலவர் அவற்ைறக் கண் பி த்தார்.
எங்களிடம் ேகாளப்படங்க ம் இ க்கின்றன. அறி ச் ெசல்வங்கள் பல
எங்களிடம் இ க்கின்றன. ைபசாண் ன் நகைரச்ேசர்ந்த இ பிரசாரகர்கள்
எங்களிடம் இ க்கிறார்கள். தாங்கள் வி ம்பினால் கிேரக்க ல்கைள
அவர்கள் தங்க க் ப் பாரசீகெமாழியில் ெமாழிெபயர்த் க் ெகா ப்பார்கள்”
என் ரக்கின் உட் ன் றினான்.
பிேளாட் னஸ் எ திய ைலக் கண்ட ஆச்சரியநிைலயில் இ ந்த
ேபா ம் ட ரக்கின் உட் ன் ேப ம் ெபா ஸ்லிம்கைள, அவர்கள் ேவ
ஏேதா மதத்ைதச்ேசர்ந்த அந்நியர்கள் என்ப ேபால் பிரித் ப் ேப வைதக்
கவனித்தான் உமார்.
அவன் சிரித் க்ெகாண்ேட, “இ ஒ பல்கைலக் கழகமா? அல்ல
பா காப் க் ேகாட்ைடயா” என் ேகட்டான்.
“இரண் ம்தான்! இன் ம் ெசால்லப்ேபானால் அதற் ேம ம் ட
என்னலாம்! மனித சக்திக் அப்பாற்பட்டதாகக் க தப்ப ம் எந்த விதமான
எண்ணங்க ம் இைட ெசய்யாத ைறயிேல இங் நாங்கள் அறிைவத்
ேத கிேறாம். இேதா பா ங்கள்” என் ெசால்லிக் ெகாண்ேட அந்தச் சிறிய
பிரசாரகன் அங்கி ந்த ல்கள் ஒவ்ெவான்ைற ம் ட் க் காண்பித்தான்.
“இேதா, இ தான் அைடயாள ைறக் கணித ல் அ த்த , ன்றாவ
கிரியின் சரியள க் கணித ல், அ த்தி ப்ப கிரகண ஆராய்ச்சிகளின்
ெதா ப் ல், அதற் ம் அ த்த , உமார்கயாம் அவர்களின் வான ஆராய்ச்சி.
எல்லாம் கிைடத்தற்கரிய த்தகங்கள். நான் தங்க ைடய கணித ல்கைளப்
ப த்தி க்கிேறன். மற்ற ல்கள் எல்லாம் என் ைடய ரி ந்தன்ைமக்
அப்பாற்பட்டைவ என்பைதத் ெதரிவித் க் ெகாள்கிேறன். ஆனால், எங்கள்
தைலவர் இந் ல்கள் அைனத்ைத ம் கற்றி க்கிறார்.”
“உங்கள் தைலவர் ேஷக் அல்ெஜபலா, அைனத் ம் ப த்தி க்கிறாரா?”
“ேவ யார்? அவேரதான்! அ ப்பைட விஞ்ஞானங்களான த க்க ல்,
கணிதம், இைச, இைடெவளிக் கணிதம், வானியல், ெபா ளியல், மேனாவியல்
ஆகிய ஏழி ம் எனக் ஓரள பயிற்சி ம் திறைம ம் உண் . ஆனால், எங்கள்
தைலவர் இவற்ேறா , எல்லாவிதமான மதங்களி ம், தர்களின் வழிவழி
வாய்ெமாழிக் ெகாள்ைகயி ம், கண்கட் வித்ைதயி ம் ட நல்ல ேதர்ச்சி
ெபற்றவர். அவர் நிைறயறி ைடயவராக இ ப்பதால், நாங்கள் மகிழ்ச்சி டன்
அவ க் க் கீழ்ப்ப ந் நடக்கிேறாம்.”
பிேளட் னஸ் லின் பக்கங்கைளப் ரட் க் ெகாண் ந்த உமாரின் காதில்
கைடசியில் அவன் ெசான்ன விஷயம் படவில்ைல. ஒ க்ேகாணப்
ெப க்கலின் அ ப்பைடபற்றிய பிரச்சிைனயில் அவன் மனம் ஈ பட் ந்த .
க க் ட் ேல, காலம் அலகிடப்படாமேல கழிந் ெகாண் ந்த . அந்த
நிைலயத்தில் உள்ள அ ம்ெப ஞ் ெசல்வங்களானைவகளில் ஆழ்ந்
ஈ பட் ப்ப ம், மற்ற ேநரங்களில், ெவளி லகில் பல இடங்களி ம் ற்றித்
திரிந் விட் நிைறந்த அ பவத் டன் தி ம்பி வந் ள்ள பிரசாரகர்க டன்
ேபசிக் ெகாண் ப்ப ம் வழக்கமாகக் ெகாண்டான் உமார். அவர்கள்,
சீனேதசத் விஞ்ஞானத்தின் ெப ைமையப்பற்றி ம் ைபசான் ன நகரத்
இைசக்கைலயின் அ ைமையப் பற்றி ம் விவாதித் ப் ேபசிக்
ெகாண் ப்பார்கள்.
ரக்கின் உட் ன், அதிசயக் கணக் களிேல தன் அறிைவச்
ெச த்திவந்தான். எப்ப ெயப்ப ேயா எண்கைளப்ேபாட் க் ட் வதால் வ ம்
ஒேர விைடையப்பற்றி ம் இன் ம் பல மாதிரியாக ம் வியப்பதற் ரிய வைகயில்
விைடவ ம் கணக் கைளப் பற்றி ம் ேபசினான், அவன். சில சமயம் ெசய் ம்
காண்பித்தான். இைதெயல்லாம் கண்ட உமார், “உன் கணக் கள்
அதிசயமானைவதாம்! ஆனால் அ த்தமில்லாதைவ” என் றிவிட்டான்.
“சாதாரண மக்க க் , அைவ அ த்தமில்லாதைவயாகத்
ேதான் வதில்ைல; ெதய்வீகமாகத் ேதான் ம்!” என் றினான் ரக்கின்.
ஒவ்ெவா நாள் இரவி ம் உமார் ங் ம்ேபா , அைற ைறயான விசித்திரக்
கன கள், ந்திய மாைலயில் நடந்த நிகழ்ச்சிகைளக் ெகாண்ட கன கள்
ேதான்றின. அவ ைடய அைறயின் வர் விசித்திரமான திய திய
நிறங்களில் ேதான்றின. இ ப்பி ம் தான் நல்ல உடல் நலம் மனநலத் டன்
இ ப்பதாகேவ ெதரிந் ெகாண்டான். ஒ ேவைள மைலக்காற்றின்
தன்ைமயா ம், தான் க் ம் காரமான ம வின் தன்ைமயா ம் இவ்வா
ஏற்பட் க்கலாெமன எண்ணினான்.
இ ப்பி ம் வானில் உள்ள நட்சத்திரங்கைள ஆராய்ச்சி ெசய்வதற்காக
தலாக அந்தக் கன கள் வரவில்ைல, நிசாப் ரிேல ேதான்றாத சிலಶ
வடக் த் திைசயின் அ வானத்தின் ஓரத்திேல ேதான்றியி ப்பைத அவன்,
அந்த இடத்திலி ந் பார்க்க ந்த . ஒ நாள் பின் மாைலப் ெபா திேல ஒ
ேகா ரத்தின் ேமேல நின் வாைன ேநாக்கிக் ெகாண் ந்த உமாரிடம் ரக்கின்
உட் ன் வந்தான். ஆர்வ ம் உணர்ச்சி ம் கலந்த ரலில், “எங்கள் தைலவர்,
தங்கைளச் சந்திக்க வி ம் கிறார். நாம் விைரந் ெசல்ல ேவண் ம்” எனறான்.
உமார் தான் எ திக் ெகாண் ந்த வைர படத்ைத அங்ேகேய
ைவத் விட் , ரக்கின் உட் ைனப் பின் ெதாடர்ந் ேபானான். ேபா ம்
வழியிேலேய “இந்தக் ேகாட்ைடச் வ க் ெவளிேய ள்ள எந்த மனித ம்
பாராத விஷயங்கைளத் தாங்கள் பார்க்கப் ேபாகிறீர்கள். என்ைனத் ெதாடர்ந்
வா ங்கள். கா ம் விஷயங்கைளப் பற்றி எ ம் ெசால்ல நிைனத்தால்
என்னிடம் ெசால் ங்கள் ேவ யாரிட ம் ெசால்லாதீர்கள்” என் அவன்
றிப்பாகச் ெசான்னான்.
ஓ வ ேபான்ற ேவகத் டன், அவன் உமாைர அைழத் க் ெகாண்
ேகா ரத்திலி ந் இறங்கி வந் , ந க் டத்ைதக் கடந் , த்தக
நிைலயத்திற் ச் ெசன்றான். அங்கி ந்த ேவெறா கதைவத் திறந்
ெகாண் , பாைதயில் ெச க்கிய ப க்கட் ன் வழியாக இறங்கிச் ெசன்றார்கள்.
ப க்கட் ன் பக்கங்களிேல தி ம்பி எைத ம் பார்க்க யவில்ைல. ளிர்ந்த
காற் ஜில்ெலன் ேமல் ேநாக்கி வீசிய . ப கள் கீேழ ேபாய்க் ெகாண்ேட
இ ந்தன. உமார் ஒ கிய மைலக் ைக பாைத வழியாகப் ேபாவதாக
அறிந்தான்.
ப கள் சில இடங்களில் சிைதந்தி ந்தன. அந்தமாதிரிச் சந்தர்ப்பங்களில்,
த மா ம்ப ேநரிட்டால் பக்கத் ச் வைரப் பி த் க் ெகாண்டான். ரக்கின்
உட் க்ேகா, அந்தப் பாைத சர்வசாதாரணமாக இ ந்த . ைகயில் உள்ள
விளக்ைகப் பி த்தப ேய தாவித் தாவிச் ெசன்ற ேவ க்ைகயாக இ ந்த .
 34. ண் லி ந் திறந் விடப்பட்ட லிகள்!

கைடசியாக அந்தக் கிய பாைதயின் அ த்தளத்திேல நின்ற ேபா ,

இந்தப் ப க்கட் கள் எந்தக் காலத்தில் ெச க்கப் ெபற்றனேவா? இ என்ன
ரங்கமா? என் உமார் ேகட்டான் ஆச்சரியத்ேதா .
“தாங்கள்தான் தன் தலில் இந்த இடத்திற் வந் இ மாதிரியான
ேகள்விையக் ேகட்கிறீர்கள். கதிரவைன ம், ெந ப்ைப ம் மனிதர்கள்
கட ளாக வணங்கிக் ெகாண் ந்த காலத்திேல கட்டப்பட்டைவதான்
இந்தப்ப க்கட் கள். இங் அவர்கள் தங்கத்ைதத் ேதடவில்ைல. அைதக்
காட் ம் ெப மதிப் ள்ள அறி ப் ெபா ைளத் ேத னார்கள், சரி. இப்ெபா
கவனி ங்கள், மீண் ம் ேபசாதீர்கள்” என் எச்சரித்தான் அந்தக் ள்ள
அறிஞன்.
ஒ நைடபாைத வழியாகத் தி ம்பி அ ஒர் இயற்ைகயான ைக என்ற
நிைனப்பில் கைடசி வைர உமார் ஓ னான். கைடசியிேல, ஒ தாழ்ந்த
மரக்கதவின் அ கிேல ஒ ேவலின் ேமல் சாய்ந்தப இ ந்த ஒ காவல்
வீர ைடய உ வம் அந்த இ ளின் இைடயி ம் ெதரிந்த ரக்கின் உட் ன்
கதைவத் திறந்தான்.
அந்தக் காவல் வீரன் இவர்கைளக் கவனித்ததாகேவ ெதரியவில்ைல. அந்தக்
ள்ளைனத் ெதாடர்ந் , அந்தத் தாழ்ந்த கதவின் கீேழ னிந் ெசன்ற உமார்
உள் றம் வந் நிமிர்ந் பார்த்த ெபா , ஒ பரந்த ெவளியிேல, பல நபர்களின்
இைடேய தா ம் இ ப்பைத அறிந்தான். உட்கார்ந்தி ந்த மனிதர்க க்
ன்னால், ரக்கின் உட் ன் உமாரின் ைகையப் பி த் இ த் க் ெகாண்
ேபானான். க்கில் இவர்கள் ேபாவைதக் கண் மற்றவர்கள்
த்தார்கள். ஓர் இடத்திேல அவன் உமாைர உட்காரைவத்தான்.
எங் ம் இ ள் நிைறந்தி ந்த . உமா க் ன் ம் பின் ம் பலர்
உட்கார்ந்தி ந்தார்கள். எதிரில் ெதரிந்த தைலக க் ம் அப்பால் ஓர் இடத்திேல
ெந ப் எரிந் ெகாண் ந்த . ெந ப் அல்ல. உற் ேநாக்கியதில். கீேழ
உள்ள பாைற ெவ ப் களின் இைடயிலி ந் ெந ப் நாக் கள் மட் ம்
ெவளியிேல ேதான்றிய . அந்த நாக் கள் அசல் ெந ப் ப் ேபால சிவப்பாக
இல்ைல, ஒ வித நீல நிறத் டன் விளங்கின. அந்த ெந ப் நாக் களின்
ஆட்டத்திற் த் த ந்தாற்ேபால் ஓர் இைச ெய ந்த . அந்த இைச, தலில்
ழலிைச ேபாலத் ேதான்றிய . பிற அதற்கிைடயிைடேய தாளத்தின்
சத்த ம், ைகயின் ேமல் ப திகளிேல ஆ க்ெகாண் ந்த மணிகளின்
எதிெராலி ம் ட அந்த இைச டன் கலந் வ வ ெதரிந்த .
ன் றத்தில் இ ந்தவர்கள், ரத்திலி ந் வந்த இைசேயாைசக் த்
த ந்தாற்ேபால் தம் தைலகைள அப்ப ம் இப்ப ம் ஆட் க்
ெகாண் ந்தா ம், எரி ம் நாக் க க் அப்பால் இ ந்த இைடெவளிைய
ேநாக்கியப ேய இ ந்தன. சிறி ேநரம் உமார் அங் யி ந்தவர்கைள
ேநாக்கினான். அங் இ ந்த அவர்கள் அைனவ ம் இளம் வயதினராக ம்
ெவள்ைள ேமலாைட ம் - சிவப் க் கால்சரா ம் அணிந்த க க் ேகாட்ைடக்
காவலர்கைளப் ேபால உைடயணிந்தவர்களாக ம் காணப்பட்டார்கள்!
அரபியர்கைளப் ேபால் ெமலிந்த உட ம் க ந்தைல ம் உைடய சில உ வங்க ம்,
இந் க்கள் அல்ல சீனர்கள் ேபான்ற பிற பல வைகக ம் ெதன்பட்டன.
“இவர்கெளல்லாம் திய ெகாள்ைகக்காகத் தங்கள் வாழ்ைவ
அர்ப்பணித்தவர்கள். இன் இர இவர்க க் மகிழ்ச்சி த ம் வி தைலத்
தி நாள். பிறப் இறப் த் தைலவரின் தி கத்ைத இவர்கள் விைரவில்
காணப் ேபாகிறார்கள்” என் ரக்கின் உட் ன் உமாரின் கா க் ள்ேள
ரகசியமாகச் ெசான்னான். தீநாக் க க்கப்பால் நடக்கப் ேபா ம் அற் தம்
எைதேயா அவர்கள் எதிர்பார்த் க் ெகாண் ந்தார்கள்.
அங்ேக ஒ நாட் யம் நடந் ெகாண் க்கிற . நாட் யெமன்றால்
ெபண்கள் நடனமல்ல, நட்ட ந விேல இ ப்பில் மட் ம் உைட தரித்த ஒ வன்
தன் ைககைள உயேர க்கிக் ப்பியப நின் ெகாண் ந்தான். அவைனச்
ற்றிப் பலர் கத்திகைளச் ழற்றிக் ெகாண்ேட ஆ க்ெகாண் ந்தார்கள்.
அவன் தன் திகாைல உயர்த்தியப ேய ெம வாகத் தி ம்பியப ,
“அல்லா இல்லாஹி அல்லல்லாகி இல்லாகி...”
என் ஓதிக் ெகாண் ந்தான்.
இைச ம், மணிேயாைச ம், ற்றிச் ழன் ெகாண் க் ம் கத்தி
நடனக்காரர்களின் இல்லாஹி இல்லாஹி என்ற ஒலி ம் எங் ம்
நிைறந்தி ந்த , கத்திகள் மின்ெவட் ப் ேபால் ழன்றனேவ தவிர ஒன் டன்
ஒன் ேமாதவில்ைல. ஒவ்ெவா வ ம் இ கரங்களி ம் இரண் ரண் கத்தி
ைவத் க் ெகாண் ழற்றி ஆ ய ேவகத்தில் அ த்தவனின் உடல் ண் த்
வி ந் வி ேமா என் பயப்ப ம்ப யாக ேவகமாகச் ழன்
ெகாண் ந்தார்கள். அவர்கள் உடல்களிலி ந் வியர்ைவ த் த்தாக
அ ம்பி வழிந் ெகாண் ந்த . இல்லாஹி இல்லாஹி என்ற ெதா ைக ஓைச
இைடவிடா கலந் ஒலித் க் ெகாண் ந்த .
எவ்வள ேநரம் இப்ப ேய கத்தி நடனம் நடந் ெகாண் ந்தேதா
ெதரியா . ஆனால், யப்ேபாகிற மாதிரி இ ந்த . ரக்கின் உட் ன் உமாரின்
ைகையப் பி த் க் ெகாண்ேட மிக்சிரமத்ேதா , ச் விட் க்
ெகாண் ந்தான். அவ க் ம பக்கத்தில் ஒ ைபயன்
அ ெகாண் ந்தான்.
தி ெரன் , ஒ ரல் கிரீச்சிட்ட . “ேநரம் வந் விட்ட . அவைனச்
ெசார்க்கத் க் அ ப்ப ேவண் ய ேநரம் வந் விட்ட . ெசார்க்கம்
ெசார்க்கம்” என் விய அந்தக் ரல்.
இன் ம் ைககைள ேமேல க்கிக் ெகாண் ந்த அந்த அைர ஆைட
மனிதன் பின் க் த் ெதாங்கிய தன் தைலையத் தி ப்பிச் ழ ம்
கத்திகைளப் பார்த்தான்.
நடனக்காரர்களின் பின் றத்தில் ஏேதா ஒன்ைற உமார் கண்டான். ஆம்,
ெகா ந் விட்ெடரி ம் ெந ப் க் ஊேட, ஓர் உ வம் ேதாற்ற ெம த்த .
லிநகப் பாதங்க ம், சிங்கக்கால்க ம், காைள மாட் ன் உட ம் ண்
கிடக் ம் டன் ய மனிதத் தைல ம் ெகாண்ட பயங்கரமான ஒ
பிராணியின் உ வம் ேதான்றிய . அதன் தைலயின் இ ற ம் இறக்ைககள்
ேதான்றின. அ கல்லால் ஆகிய உ வமாக இ ந் ங் ட, மங்கலாகத்
ேதான்றிய ெவளிச்சம் அதற் உயிர் இ ப்ப ேபால் ேதான்றச் ெசய்த .
“இேதா, இப்ெபா அவன் ெசார்க்கத்திற் ப் ேபாகிறான்” என் ரக்கின்
உட் ன் வினான்.
கத்திகள் ழன்ற பக்கெமல்லாம் க த்ைதத் தி ப்பிக் திகாலால்
ழன் ெகாண் ந்த அந்த அைர ஆைட மனிதன், அைசயாமல் நின்றான்.
கத்தி ைனகள் அவன் உடைலத் தீண் ன. சைதையக் கிழித்தன. சிவந்த
தி அவன் அைரயில் கட் யி ந்த ெவள்ைள ஆைடயின் மீ பாய்ந்
ஓ ய . ெப த்த ேவதைன டன் அவன் கதறிக் ெகாண் க்க இரத்தக் கைற
எங் ம் ப ந்த . அவ ைடய க்கியி ந்த ைககள் பக்கவாட் ல் ெதாங்கி
வி ந்தன.
அவ ைடய ேதா க் ேமேல பாய்ந் ெசன்ற ஒ வாள் அவ ைடய
தைலையத் ண் த்த . சிறி ேநரம் உடல் த்த ; ைககள் ஆ ன;
பிற தைரயிேல வி ந் பட்ட .
அந்த உடல் த் வி ந்த உடேன அங் ஒலித் க் ெகாண் ந்த இைச ம்
இல்லாஹி என்ற ஓைச ம் நின்றன. உமா ம் ரக்கின் உட் ம் தவிர மற்றவர்கள்
அைனவ ம் எதிர்ப் றம் ேநாக்கிப்பாய்ந் ெசன்றார்கள்.
அந்த அைமதிையக் கிழித் க் ெகாண் ஒ ரல் “பிறப்பிறப் ப்
ெப ந்தைலவர்” என் விய .
தா க்காரன் காைள உ வத்தின் கால் நகங்க க் இைடேய ள்ள
இடத்திலி ந் மின் ம் ெவள்ளாைடயணிந்த ஒ நீண்ட உ வம் அ ெய த்
ைவத் ெவளியில் வந்த . ைகமணிக் கட் லி ந் க த் வைரக் ம்,
சவத் க் ச் ற்றிய ேபால அந்த உடல் ற்றப்பட் ந்த . ஆனால், அந்த
உடலின்ேமல் ேதான்றிய தைல ஹாஸான் இபின் சாபாவி ைடயதாக இ ந்த .
கால யில் கிடந்த ெசத்த மனிதனின் உடைல அவன் னிந் ேமேல
க்கினான்.
“அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கேள! இேதா பா ங்கள், இந்த மனிதன்
ெசார்க்கத் க் ப் ேபாய்விட்டான்” என் அவன் றினான்.
உமாைரச் ற்றி ம் இ ந்தவர்கள் எ ந்தி ந்தார்கள். கல் மி கத்தின் கால்
நகத்திற்கிைடயிேல நின்ற ஹாஸாைன அவர்கள் பார்த்தார்கள். ண்டமான
அந்த உடைல அவன் தன் ைககளிேல பி த்தி ந்தான். ஆனால், அந்தக்
காட்சிையப் பார்த் க்ெகாண் ந்த அந்தக் ட்டத்தினரிைடேய வியப் ப்
ெப ச் ஒன் எ ம்பிய .
அந்த ண்டத்தின் உடலிேல கத்திக்காயம் எ ம் காணப்படவில்ைல. அதன்
ஆைடயில் இரத்தக் கைற எ ம் ெதன்படவில்ைல. அ க் அ , வரிக்
வரி, மயிரிைழக் மயிரிைழ அ கத்திக க்கிைடேய சற் ன் ழன்
ெகாண் நின் சவமான அேத மனித ைடய உடல்தான்!
அந்த உடைலத் க்கிக்ெகாண்ேட, அந்தக் கல் மி கத்தின்
கால்க க்கிைடயிேல ெசன் நிழலிேல மைறந் பின் ெசன் விட்டான்
ஹாஸாள்!
“ைவபவம் நிைறேவறி விட்ட ” என் ட்டத்தினர் கி கி த் க்
ெகாண்டார்கள். கத்தி நடனக்காரர்க ம் ட்டத்தின டன் கலந்
ெகாள்வதற்காக ெந ப்ைபச் ற்றிக் ெகாண் வந்தார்கள்.
ெவள்ளாைடயணிந்த அந்தக் ட்டத்தின் ஊேட சி வர்கள், ம ஊற்றி
நிைறந்த சட கைள ஒவ்ெவா வ க்காக ெகா த் க் ெகாண் வந்தார்கள்.
ஆவல் அதிக ள்ள சிலர், பிறைர ந்திக்ெகாண் , ைகநீட் க் ேகட்டார்கள்.
“எல்லாக் கட ள்களின் சாட்சியாக ம் கிேறன், இப்ப ப்பட்ட ஒ
காட்சிையக் கண்ட பிற ம ப்ப நல்ல . எைத ம் இைறந்
ேபசாதீர்கள். இப்ெபா அந்தக் கத்தி வீரர்கள் அந்தக் கல் எ ைதக் ட
ெவட் வீழ்த்திவிடக் ய ெவறியில் இ க்கிறார்கள், தாங்கள்
சிறப் க் ரியவர் என்ப அவர்க க் த் ெதரியா ” என் ஹாஸான்
ெம வாகக் றினான்.
அந்தக் ள்ள மனிதன் ந ங் ம் கரங்க டன், ஒ ம ச் சட் ைய வாங்கி,
இ ந்த ம வ ம் த் விட்டான், அந்தச் சமயத்தில் அவர்கள்
அ கிேல இ ந்த ஒ கத்தி நடனக்காரன். ஒ ணிைய எ த் , அந்தக்
கத்தியில் ப ந்தி ந்த இரத்தக் கைறையத் ைடத்தான்.
 ‘அ உண்ைமயான இரத்தந்தாேன?” என் உமார் ேகட்ட ம், அந்த வீரன்
உ மிக் ெகாண்ேட, அந்தக் ெகா வாைள உமார் கண் க் ன்னாேல நீட் ,
ெதாட் ப் பார்; கர்ந் பார்! அதற் ம் ேமலாக நீ சந்ேதகப்பட்டால் உன் ைடய
ெசாந்த இரத்தத்ைதேய, உண்ைமயானதா? ெபாய்யானதா? என்
பரிேசாதித் ப் பார்ப்பதற் த் த ேவன்.” என் வியப நின்றான்.
மற்றவர்க ம் இைதக் ேகட் விட் த் தங்கள் ெகா ைமயான பார்ைவகைள
உமாரின் பக்கம் தி ப்பினார்கள்! அந்த நடன ம், அவர்க ைடய உணர்ச்சி ம்,
அப்ெபா ஏதாவ ெகா ஞ் ெசயல் ரியக் ய பீதியான ஒ மேனா
நிைலைய அவர்க க் உண்டாக்கியி ந்தன.
“யா, அல்லா! அவன் யார்? எப்ப நம்மிைடேய வந்தான்? யார் அவைன
அைழத் வந்த ? என்ற ேகள்வி எ ந்த !
ரக்கின் உட் ன் அவசர அவசரமாக அ கில் இ ந்த ஒ சட் ம ைவ வாங்கி
உமாரிடம் ெகா த் ’ “இைதக் ங்கள்! ண் லி ந் திறந் விடப்பட்ட
லிகைளக் காட் ம் ெகா ைமயானவர்கள் இவர்கள்” என் உமாரிடம்
றிவிட் , ட்டத்ைத ேநாக்கி, “இவர் நம் ைடய வி ந்தாளி. நம் தைலவரின்
தி கத்ைதக் காண இவன் வரேவண் ெமன்ப அவ ைடய உத்தர ”
என்றான்.
“அவ க்காகப் பதில் ேப வ யார்?” என் ம ப ம் ஒ வன் ேகட்டான்.
உமாைரச் ற்றிக் யி ந்த ட்டத்ைத விலக்கிக் ெகாண் , ஒ
இைளஞன் ன் க் வந்தான். உமாரின் எதிேர வந் நின் ெகாண்
இ ப்பில் ெசா கியி ந்த த் க் கத்தி ெயான்ைறக் ைகயில் பி த் க்
ெகாண் , “இப்ெபா ெசால் ங்கள் யார் இவ க்காகப் ேப வ ?” என்
வி னா ன் , அவ ைடய வாய் அகன் கண்கள் தன்ைனச்
ற்றியி ந்தவர்களின் ஊேட பார்த் க் ெகாண் ந்த .
“நான்தான்!” என் றிக் ெகாண்ேட, அந்த இைளஞைன அப்பால் தள்ள
யற்சித்தான் ரக்கின் உட் ன். ஆனால் அவனால் யவில்ைல. “அவன் நம்
மைலையச் ேசர்ந்தவன் அல்ல. இேதா பா ங்கள்; அவன் தா யிேல சாயம்,
ைககளிேல ெவள்ைளத் ேதால். நம் தைலவரின் ெதாண்டர்கேள, நம்மிைடயிேல,
இந்த மனிதன் ேவஷம் ேபாட் க் ெகாண் வந்தி க்கிறான்” என் அந்த
இைளஞன் மீண் ம் வினான், பயங்கரமாக.
உ ம் கங்கள் உமாைர ேநாக்கி ெந ங்கின. ம் இதயங்கள்,
ெகாதிக் ம் கண்கள் அவைன ேநாக்கிப் பாய்ந் வந்தன. அவர்க ைடய
கத்தியின் இரத்த நாற்ற ம், வியர்ைவ நாற்ற ம் அவன் க்ைகத்
ைளத்தன. உமாரின் ைளயிேல தி ெரன் ஒ கதகதப் உணர்ச்சி
ெப கிய . அந்தக் ைகயின் பக்கங்கள் அகன் ெகாண் ெசன்றன,
இைடெவளி அதிகமாகிய மியின் அ த்தளமான இந்த இடத்திேல
ெதாடக்க கால தல் பிரார்த்தைன ேமைடயில் பணி ரிந் வ ம் மத க்கள்
பல ேபர் இ ப்பைதக் கண்டான். அந்தக் கல் மி கம் மிகமிகப் ெபரியதாக
வளர்ந்தி ந்த . அந்தக்கல் இறக்ைககள் ஆ அைசந்தன. அந்த மி கத்தின்
கால் நகங்க க்கிைடேய அந்த ேமைடயி ந்த . அந்தப் பழங்காலத் த்
ெதய்வத்தின் ேமைடயிேல என் ம் அழியாத ெந ப்பின் இ ப்பிடத்திேல தான்
எல்லா உடல்க ம் வந் ேசரேவண் ம். அந்தப் ெபரிய மி கத்தின் ேபராற்றைல
எதிர்த் , அவன் தன் ைடய எளிய உடைலக் காப்பாற் வெதன் நிைனப்ப
ட்டாள் தனமான .
“வழிவி ங்கள், வழி!” கனமான கால ஓைசகள் ேகட்டன. அ கில் வந்
ெகாண் ந்தன. அணியணியாகப் பல கரிய நிற ள்ள அ ைமகள் ட்டத்ைத
விலக்கிக் ெகாண் , உமாைர ேநாக்கி வந்தார்கள்! உமாரின் அ கில் ெந ங்க
யன்ற கத்தி வீரர்கள் அ ைமகளால் அ த் த் தள்ளப்பட்டார்கள். பலமான
ைககளால் அவன் க்கப்பட் , அந்த ெந ப்பி க் ம் இடத்ைத விட்
அகற்றிக் ெகாண் ேபாகப்பட்டான். க் ம் ரல்களின் ஓைச
ைறந் , கரிய அ ைமகளின் கால ஓைச பலத்த , அவர்கள் அவைனத்
க்கிக்ெகாண் இ ண்ட நைடபாைத வழியாகச் ெசன்றார்கள். தாங்க
யாத ேசார் உமாைரத் த விக்ெகாண் வந்த .
சந்த கள் எல்லாம் நின்ற பிற , ஏேதா கனமான ைகநாற்றம் ஏற்பட்ட .
உமார் மி ந்த யற்சி டன் தன் கண்கைளத் திறந்தான்.
தன் தைலையத் தி ப்பிப் பார்த்த ேபா , கணப்பிேல சிவந்த கரித்தணல்
எரிந் ெகாண் ப்பைதக் கண்டான். அந்தக் கணப்பிலி ந் எ ந்த ைக
தன் தத்திேல வந் ப வைத ம் அறிந்தான். அந்தப் ைகயிேல நல்ல வாசம்
கலந்தி ந்த . அவ ைடய ெநற்றியின் க்காக ஒ ைக வந் தன்ைனத்
ெதா வைதக் கண் தி ம்பிய உமார், ஹாஸான் தன்ைனக் னிந் பார்த் க்
ெகாண் ப்பைதக் கண்டான். ஹாஸ ைடய வாய் “ெசார்க்கத்திற் ,
ெசார்க்கத்திற் ” என் தி ம்பத் தி ம்பச் ெசால்லிக் ெகாண் ந்தன!
 35. ெசார்க்கத்திேல ஒ ந்தரி

ரத்திேல நட்சத்திரங்கள் ஒேர ட்டமாக இ ந்தன. அவற்றிற்கிைடயிேல

ஒளி மயமான இரட்ைடத் தைலகள் ேதான்றின. தலில் ஒ நண் தன்
கால்கைள விரிப்ப ேபாலி ந்த அந்த இரட்ைட ஒளிக்ேகா கள் பிற நிலவாக
உ ெவ த்தன. உமார் தன் ைடய தைலையத் தி ப்பிப் பார்த்தான். வானிேல
அைவயைவயி க்க ேவண் ய இடத்திேல இ ந்தன.
ஆனால், அ வானத்தின் ேமேல தங்க மயமாகத் ேதான்றிய அந்த நில
மட் ம் இங்ேக இ க்க ேவண்டாததாகத் ேதான்றிய . ேம ம் தன் ைகைய
நீட் னால் எட் ப் பி த் விடக் ய அவ்வள அ கிேலேய அந்த நில
ஒளிவீசிக் ெகாண் ந்த . இ நம்ப யாததாக இ ந்த .
ப த்தி ந்த அவன் எ ந் உட்கார்ந்தெபா , தன் உடல் சிறி டக்
கனமில்லாமல் நிைனத்த ேபா யற்சியில்லாமேல அைசவ ேபாலத்
ெதரிந்த . எ ந் நின்றான்.
ஒ பழமரம் அவைனக் கவர்ந்த . அந்த மரம் வ ம் த் க் ங்கிக்
ெகாண் ந்த . அந்தப் க்களிேல நிலெவாளி பலவிதமான வண்ணங்கைளப்
பரப்பி யி ந்த , தி ம்பிப்பார்த்தால் அந்த நிலைவக் காணவில்ைல. உமார்
அைத நன்றாக அறிந் ெகாண்டான். தன் ைடய கால யிேல ப ம் ல்தைர
யி ப்பைத உணர்ந்தான். அவன் தன் ைககைள நீட் னான். அந்தக் ைககளிேல
பட் ச் சட்ைடயின் மி வான ணி பளபளத்த . தன் ைடய உடலில்
ேதான்றிய இந்த எதிர்பாராத அழ க் காட்சி அவைன மகிழ்ச்சியில்
ஆழ்த்திய .
அ த் , ஒ க் ெகாண் க் ம் தண்ணிர் அவன் உணர்ச்சியிற் கலந்த .
அவ ைடய கால்கள் அவன் நிைனக் ம் திைசயில் ெசல்ல ம த்தன மி ந்த
கஷ்டத் டன், தண்ணீர் ெதாடங் ம் இடத்திற் வந்தான். அ ஒர் ஊற் அ
ஒ பாைறயின் இைடயிலி ந் ஓ ய . அவன் அதிேல இறங்கி நீைரக்
க்கச்ெசன்றான். அதன் ைவையயறிந்த பிற நீண்ட ேநரத்திற்
ஏராளமாக அள்ளியள்ளிக் த்தான். வரண் கிடந்த தன் நாைவ நைனத்த
அந்த நீர் ெவ ம் தண்ணிர் அல்ல. அ ைமயான திராட்ைச ம என்பைத
அறிந்தான்.
நல்ல ம என் றிக்ெகாண்ேட நிமிர்ந்தவன் எதிரில் நிமிர்ந் நிற் ம்
சிங்கம் ஒன்ைறக் கண்டான். அந்தச் சிங்கத்ைத ேநாக்கி ேநராக நடந்தான்.
அதன் தைலையத் ெதாட்டான். அ க னமாக இ ந்த . சீனத் ப் பீங்கானில்
ெசய்த அ , ேவ எப்ப யி க் ம்? எப்ப ம் அ அைசயவில்ைல. உமார்
அத ைடய கிேல ஏறி உட்கார்ந் ெகாண்ட பிற ட அ நகரவில்ைல.
ெகாஞ்சங் ட ஐயத்திற் கிடமில்லாமல் இந்த விஷயத்ைதத் ெதரிந் ெகாள்ள
ேவண் ெமன் அவன் நிைனத்தான். இந்தத் ேதாட்டத்ைதப் பற்றி ம்
சந்திரைனப்பற்றி ம் ன் விஷயங்கைளக் கண் பி த்தான்.
தலாவ , அந்த நில உண்ைமயான நிலவல்ல, இரண்டாவ , அந்தத்
தண்ணீர் தண்ணீர் அல்ல; திராட்ைச ம , ன்றாவ அந்த மி கங்களின்
அரசனாகிய சிங்கம் சீனத் ப் பீங்கானால் ெசய்யப்பட்ட .
இவ்வள ரம் வந் தான் ஆராய்ச்சி ெசய் கண் பி த்த தன்
த்திசாலித்தனத்ைதப் பற்றித் தாேன ெப ைமப்பட் க் ெகாண்டான். ஆனால்,
அவ ைடய மனம் இந்தத் தர்க்கவாத நிைலயிலி ந் தி ெரன் அ த் க்
ெகாள்ளத் ெதாடங்கிய . அவன் தன் வி ப்பம் இல்லாமேல, சிங்கத்தின்
அ கில் நிற்பைதவிட் க் கிளம்பி, ஒ நீர்க் ளத்ைத ேநாக்கிச் ெசன்ற .
ெவள்ளிய தாமைரப் க்கள் அதன் ேமற்பரப்ைப மைறத் க் ெகாண் ந்தன.
ஒ ெவள்ைள நிறம் ெகாண்ட அன்னம் ரத்திேல நீந்திக் ெகாண் ந்த .
அ , தன் தைலைய இறக்ைகக் ள்ேள ைவத் த் ங்கிக்ெகாண் ந்த .
பிற , ேதாட்டத்திற் ள்ேள ஏேதா சத்தம் ேகட்பைத உணர்ந்தான். நில த்
ேதாட்டத்திேல வானம்பா ந் பா வ ேபால் இ ந்த . ஆனால் அ
வானம்பா யல்ல ஓர் இளம்ெபண்தான் பா க்ெகாண் ந்தாள். அவள்
பாட்ேடா வீைணயின் ஒலி ம் இைழந் வந்த .
அவைன உண்ைமயில் வரேவற்ற நீரின்ேமல் இ ந்த வீ தான். ஒ ேவைள
அ மிதக்கிறேதா அல்ல நீர்க் ளம் ஏற்ப ம்ேபாேத கட்டப்பட்
விளங் கிறேதா ெதரியவில்ைல. எப்ப யி ந்தால் என்ன? அேதா அழகாக
இ க்கிற . அதற் ப் ேபா ம் வழிமட் ம் ெதரி மானால்...!
ெகா கள் அவன் காைலப் பின்னிக் ெகாண் த மாறச்ெசய்தன. அவன்
கீேழ வி ந்தான். அேதா மரங்க க்ெகல்லாம் கீேழ ஒ விந்ைதயான
ஒளியில்லாத நில ஒன் இ க்கிற . ெகா கள் அவன் காைலப்
பின்னிக்ெகாண்டன. அவன் சிறி ேநரம் ஒன் ம் ரியாமல் அங்ேகேய
கிடந்தான்.
அவன் தன்ைனச் ற்றி ள்ள ெகா கைள அகற்றிக்ெகாண்
நீர்க்கைரேயாரமாக வந்தான். ஒ சிறிய க் ப் பாலம் இ க்கக் கண்டான்.
அந்தப் பாலத்தின் ம ைனயில், அந்த வீ அல்ல பட இ ந்த . நீர்
ந வில் கவர்ச்சிகரமாக விளங்கிய அந்த வீட் க் ச் ெசல்ல அவன்
வி ம்பினான். விஞ்ஞான ஆராய்ச்சிக்காகப் ேபாகாவிட்டா ம், தன் மன
எ ச்சிக்காக அவன் அங்ேக ேபாவைத க்கியமாகக் ெகாண்டான்.
பாலத்தின் மீ ெசல் ம்ேபா பாதிவழியில் அவன் கீேழ னிந்
பார்த்தான். தன் நிழல் தண்ணின் ேமல் நடந் வ வ ேபால் இ ந்த நின்
கவனித்தான். அந்த நிழ ம் நின்ற , நல்ல ேவ க்ைக என் அவன்
சிரித்தான்.
அவன் ஆந்த விட் க் ள்ேள ைழந்த ம், அ ெம வாக ஆ ய . எதிரில்
இ ந்த திைரைய இ த் விட் உள்ேள பார்த்தான், இரத்தினக் கம்பள
விரிப்பின்மீ இன்ெனா ெவள்ளி நிலாைவக் கண்டான், அவன் அைதத்
ெதாட் ப் பார்த்தான். அ கதகதப்பான ஒளிப்பந் ேபான்ற வட்டவிளக்காக
இ ந்த . ஆனால் அவனால் அைத எ க்க யவில்ைல, அதன் பின்னால்
ஏேதா அைசந்த . ஒ ரல் மல்லிய ரலிேல அவைன அைழத்த .
“இ ராகீம் மகேன!” அந்தக் ரைலக் ேகட்ட உமார் கீேழ உட்கார்ந் ,
சிந்திக்கத் ெதாடங்கினான்.
“இல்ைல இப்ராகீம் மகன் இல்ைல, இப்ெபா நான் யார் ெதரி மா?
நட்சத்திரப் ேபராசிரிய ம், அரசசைப வான ற்கைலஞ ம் ஆகிய ேமன்ைம
ெபா ந்திய வாஜா இமாம் உமார் அவர்கள், ெதரிகிறதா? இ ட் ல் இ க் ம்
சி பிராணிேய; சலாம் ெசய்!” என்றான்.
“இேதா நான் சலாம் ெசய்கிேறன். தங்கள் அ ைமயிடம் க ைண
காட் ங்கள்.”
அந்த ெசார்க்கத்தின் அழ ேதவைதயின் ரல் தாழ்ந்ததாக ம்
விசித்திரமாக ம் இ ந்த . கனவிேல ேதான் ம் பிராணிகள், அரபியிேலா,
பாரசீகத்திேலா ேப வதில்ைல. ஆனால், இந்த அழகி ேப கிறாள். ேப வ ம்
ரிகிற . அவன் காலிேல வி ந் வணங்கிய அவ ைடய தங்கமயமான
நீண்ட ந்தைல அவ ைடய விரல்கள் தடவின. அ பட் ப் ேபால் மி வாக
இ ந்த .
“இந்தப் பட எல்ைலயில்லாத இரவின் வழியாக மிதந் ெசல் மா!”
“ஓர் இர மற்ேறார் இர ேபாலேவதான் இ க் ம்.”
“ஆனால், இந்த நில மாறா ேபாலி க்கிற . அ ேதான் வ மில்ைல
மைறவ மில்ைல; வளர்வ மில்ைல, ேதய்வ மில்ைல; ேவதாளங்கள் அதன்
அ கிேல இ ந் பா ம் ேபா ம்.”
ப மம்:Page299 உமார் கயாம் ( தினம்).jpg
பிற , அவன் அவள் கத்ைதத் தி ப்பிப் பார்த்தான். அ ெவ த் ப்
ேபாய் இ ந்த . அந்தக் கண்கள் அர்த்தமில்லாமல் அவைன ேநாக்கின.
உத கள் உணர்ச்சியற் இ ந்தன.
அ , உமாரின் நிைனைவக் ழப்பிய .
 கைடசியாக நிைன வந் விட்ட . “ேஸாயி, நீ ேஸாயி தாேன! அன்
ெகாரசான் பாைதயிேல, என் நண்ப க்காக நான் அ ேதேன. அப்ெபா ,
நான் சாதாரண உமாராக, இ ராகீம் மகனாக இ ந்ேதன் உன்ைன
என்னிடமி ந் அைழத் ச் ெசன் விட்டார்கள்.” என் றினான்.
ெவள்ளி மயமான அந்த ஒளியிேல அைசயாமல் கிடக் ம் ேஸாயி ைடய
உடல் சில்லிட் இ ந்த . அவன் கட் யைணத் த்தமிட்ட ேபா
அவ ைடய உத க ம் ளிர்ச்சியாக இ ந்தன. அவ ைடய ைகயிேல
தைலைய ைவத் ப் ப த்தி ந்த அவன், அவைனப் பய த்திய ம்
ஆைடகைள அகற்றிய ம் எ ெவன் ெதரியாமல் அதிசயப்பட்டான். ஆனால்
எல்ைலயில்லாத இந்த இரவிேல, மிதந் ெசல் ம் படகிேல, ெசத்தவள் ேபால்
கிடந்தா ம், ேஸாயி அழகாகேவ இ ந்தாள்.
“நான் உன்ைன என் டேனேய ைவத் க்ெகாள்ள ேவண் ம் என்
இ ந்ேதன்” என் அவன் தன் எண்ணத்ைத ெவளியிட் விட் ச் சிரித் க்
ெகாண்ேட “நான் பைழய உமார்தான். இ ராகீம் மகன்தான்! ேவ யா மல்ல!”
என் றினான்.
அவள் கண்களில் கவிந்தி ந்த பயம் அகன்ற . உத கள் விந்தன.
அவ ைடய கத்ைதத் தன் கத்ேதா அ த்திக் ெகாண் ஒ ெப ச்
விட்டான். பட மிதந் ெகாண்ேட யி ந்த . சிங்க உ வத்ைதக் கடந்
ெசன் ெகாண் ந்த .
 36. எதற் ம் ணிந்த மதத்தைலவன்

இரண்டாவ நாள் காைலயில் உமார் விழித் எ ந்தி க் ம் ேபா ,

அவைனச் சந்திப்பதற்ெகன் ஹாஸான் ெசன்றான். ன்னாேலேய
அறிவிக்காமல், அவன் தி ெமன் அந்த அைறக் ள்ேள ைழந்த ம் அந்தக்
கரிய அ ைமப் ைபயன் பயந் ஓ ப் ேபானான். கவனமாகக் கதைவ க்
ெகாண் , ங்கிக் ெகாண் ந்த உமாரின் பக்கத்திேல விரிப்பில் உட்கார்ந்
ெகாண்டான். ெமல்லிய ரலிேல அவ டன் ேபச் க் ெகா த்தான். உமார்
ரண் ப த்தான்.
“நீ எங்ேக ேபாயி ந்தாய்? ெசால்!”
சிறி ேநரம் உமார் அைறயின் ேமற்ப திையப் பார்த்தான். அவ ைடய
கண் க் க் கீேழ இ ண்ட நிழல் உ வங்கள் இ ந்தன. ‘ ங்கிக் கன
கண் ெகாண் ந்ேதன்!”
“அ ஒ கனவா?”
“இல்ைல, ஓரள கன தான்.ஆனால் எல்லாம் கனெவன் ெசால்ல
யா .”
“அப்ப யானால் நீ எங்ேக ேபாயி ந்தாய்?” - இ ேபான்ற மாயமான
க்கத்திலி ந் எ ம் மனிதர்களிடம் ஹாஸான் இ வைர ற் க்
கணக்கான தடைவகள் இேத ேகள்விையக் ேகட் க்கிறான். அந்த ற் க்
கணக்கானவர்க ம் றிய அேத பதில்தான் கிைடக் ெமன்
நம்பிக்ைக டன் அவன் உமார் பதிைல எதிர்பார்த் க் ெகாண் ந்தான்.
“அ வா? அ ஒ றிப்பிடத் த ந்த ெசயற்ைக ெசார்க்கம்” என் உமார்
சிந்தித் ப் பதில் றினான். தன் ைடய பார்ைவயிேலா, ரலிேலா வியப் ச்
சற் ம் ெவளிப்படாதப , “ெசயற்ைகயா? என் ஹாஸான் ேகட்டான்.
“ஆம்! நில வானிேல மிகமிகத் தாழ்ந் இ ந்த .”
“அப் றம்?”
உமார் மீண் ம் நிைனத் ப் பார்த் க் ெகாண்டான். இப்ெபா அவ ைடய
அைர ைறத் க்க ம் ேபாய் விழிப் ஏற்பட் விட்ட . ‘உன் ைடய
ெசார்க்கத்திேல இ ந்த அந்த அழ ேதவைத ஏற்ெகனேவ எனக் த் ெதரிந்த
ெபண்.’,
“இ க்க யாேத! அந்தப் ெபண் யார்?”
“ஏரியிேல மிதந்த படகிேல இ ந்தவள், ைபஸாஸ் ன் நகரத் ேஸாயி
என்பவள்.”
 சாதாரணமாக எந்த மனிதரிட ம் இல்லாத ஒ திறைம ஹாஸானிடம்
இ ந்த . அவன் தன் ைடய திட்டத்ைத உட க் டன் மாற்றிக் ெகாள்வான்.
தன் ைடய ேநாக்கம் ெவளித் ேதாற்றத்தில் ெதரியாதப ேய நடந்
ெகாள்வதில் சமர்த்தன். அவ ைடய ஒற்றர்கள் மிகத் திறைம ம்
ன்ேயாசைன ம் வாய்ந்தவர்கள். அவர்கள், ம ம் மங்ைகய ம் இ ந்தால்,
உமார் மனத்ைத அ ைமப் ப த் வ மிக எளிெதன் உ தியாகக்
றியி ந்தார்கள்.
இனி, அவற்ைற நம்பிப் பயனில்ைல என் ஹாஸான் ெதரிந் ெகாண்டான்.
அவன் ன்சிரிப் டன்
“என் ைடய வர்க்கத்தில் ம எப்ப யி ந்த ? உனக் ப்
பி த்தி க் ேம?”
“ஆகா! மிக நன்றாக இ ந்த !”
“வான ல் சாஸ்திரியான உனக் நில மன க் ப் பி த்தமாயில்ைல
என்பைதக் காண வ ந் கிேறன். ரதிர்ஷ்டவசமாகப் பகல் ெவளிச்சம் தன்
ஒளிைய அதற் க் கடன் ெகா க்க யா ேபாய்விட்ட . ஆனால்
என் ைடய “அர்ப்பணம் ெசய்ேதார்” யா ம் அைதப்பற்றி ஐயப்பட்டதில்ைல.
ஒ ைற ெசார்க்கம் ெசன்றவர்கள், ம ப ம் ெசல் ம் சந்தர்ப்பம் வ மா
என்ேற எதிர்பார்த் நிற்பார்கள். அவர்கள் அைனவ ம் இைளஞர்கள், அைத
வி ம் வ ம் இயற்ைகேயதான். என்ைனப் பின்பற் ேவா ம் அதற்காக
ஏங் கிறார்கள். ேர நகரிேல சந்தித்தாேய, ட்டாளிகள் சிலர், அவர்கள் வான
அைமப்ைபப்பற் ஐயப்பட்டா ம் ட, அந்த ெசார்க்க ேபாகத்ைத அ பவிப்பதில்
மற்றவர்கள் யா க் ம் சைளத்தவர்கள் அல்ல.”
“ரக்கின் உட் ம் அவைனச் ேசர்ந்த பிரசாரகர்க ம் எப்ப ? அவர்கள் உன்
ெசார்க்கத்திற் ப் ேபாவ ண்டா?”
“இல்ைல, என் ேம ெசல்வதில்ைல. அவர்கள் அைனவ ம் அறி
ேவைலக்காரர்கள், ல் நிைலய ம், ஆராய்ச்சிக் ட ேம அவர்க ைடய
ேகந்திரங்கள். அவர்கள் தங்கள் ேநாக்கத்திற் த் த ந்த இன்பங்கைளக்
கா கிறார்கள். என் ைடய ேவைலக்காரர்கள் பல பிரி களாய்ப்
பிரிக்கப்பட் ப்பைத நீ ரிந் ெகாண் க்கலாேம!”
‘ஆம்! அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள் என்ற காவற்பைடக ம், பின்பற் ேவார்
என்ற ெதாண்டர் ட்ட ம், ட்டாளிகள் என்ற தைலவர்க ம், அறிஞர்க ம்
ஆக நான் வைகயான பிரி கைளக் றினாய்!”
“ஐந்தாவ பிரிவிேல ெவளிப் றத்தார். அதாவ அக்ேராேனாஸ் ேபான்ற
வியாபாரிகள் அடங் வார்கள். அவர்கள் ெவளி லகத்திலி ந் ெபா ள்கள்
ெகாண் வந் ேசர்க் ம் ெபா ப்பில் ஈ பட் க்கிறார்கள். அவர்கள்
என்னிடமி ந் நிைறய சம்பாதிக்கிறார்கள். ஆனால், அவர்கள் அறி க்
ேகாட்ைடயின் வாச க் அப்பால் ைழய விடப்ப வதில்ைல.”
அக்ேராேனாஸ், ஒ ைற க க் ட் ன் வாசல்வைர வந்தி ப்பதாகக்
றிய உமா க் நிைன வந்த .
“ஹாஸான், உனக் ஏராளமான ெபயர்கள் இ க்கின்றனேவ!”
“ஏன் இ க்கா ? ெவளிப் றத்தா க் ம் அர்ப்பணம் ெசய்ேதா க் ம்
உண்ைமயில் பிறப்பிறப் ப் ெப ந்தைலவன் நாேன! நீ அதிேல ஐயங்ெகாண்டால்,
விைரவில் அதற் ஆதாரங்காணலாம். அவர்கள் என்ைன மைலத்தைலவன்
என் அைழப்பதன் காரணம் என்னெவன்றால், எங்க ைடய பலம் ெபா ந்திய
ேகாட்ைடகெளல்லாம், இந்தக் க க் ட்ைடப்ேபால மைல ச்சிகளிேலேய
கட்டப் ெப கின்றன. இ ேபான்ற இடங்களிலி ந் சிலேர பல பைகவர்கைள
எளிதில் ெகால்ல ம்” என் உஷாராகச் ெசான்னான் அவன்.
“ ட்டாளிகள் என்ற அவர்கள் உன்ைன எப்ப அைழக்கிறார்கள்?”
“அவர்கள், இந்தப் திய மதத்ைத கண் த்தனமாக நம் கிறார்கள்.
அவர்கேள என் மதவாதிகள், அவர்கேள தைலவர்கள். அவர்கள் என்ைன
மாதியின் தன் என் எண் கிறார்கள், மாதிையப்பற்றிய
ெசய்தியறிவிப்பவன் என் . ெஜ சலத்தில் நான் உனக் க் றவில்ைலயா, அ
ேபால. அவர்கள் என்ைனக் க கிறார்கள்.
“ஆனால், இப்ெபா ம் நான் உன்ைன அப்ப (மாதியின் தர் என் )
நிைனக்கவில்ைல. சரி, ேவ இரண் பிரிவின ம் உன்ைன எப்ப
நம் கிறார்கள்?”
“ேவ இரண் பிரிவா? ஐந் ம்தான் றிவிட்ேடேன!”
“ஐந் டன் எப்ப ம்? ெமாத்தம் ஏ பிரி கள் அல்லவா?”
ஹாஸா ைடய கரிய கண்களிேல வியப் ப் படர்ந்த . “நீ கணிதப்
ேபராசிரியன் என்பைத நான் மறந் விட்ேடன். ெகாஞ்சம் எனக் ப் ரி ம்ப
ேகள். நீ ஏன் ஏ பிரி கள் என் ெசால்கிறாய்?”
“ஏழாவ ெகாள்ைகக்காரர் என் உங்கைளப்பற்றிக் கிறார்கள். ேம ம்
உங்கள் பிரசாரர்கள், பாமர மக்களிடம், வாரத்தில் ஏ நாட்கள் இ ப்ப
ேபால ம் வானத்தில் ஏ கிரகங்கள் இ ப்ப ேபால ம் உலகத்தில் ஏ
ெகாள்ைககள் இ க்கின்றன என் பிரசாரம் ெசய்கிறார்கள். அ ேபாலேவ
உங்களிேல ம் ஏ பிரி கள் இ க் ெமன் நான் எதிர்பார்த்ேதன்.”
“நன் நன் !” என் சிரித் க் ெகாண்ேட பாராட் ப் ேபசிய ஹாஸான், “நீ
இ ம்ைபப் பிளக் ம் ரிய பத ள்ள உ க் க் கத்தி ேபான்றவன். நீ மிகப்
கழ் அைடவாய் என் அக்ேராேனாஸ் வான். ஆனால் நீ க க் ம்
ேமலான மதிப் க் ரியவன் என்ேற நான் ேவன். க க் ட் ல் ேவ
என்ன இரகசியங்கைள நீ கண் பி த்தாய்? என் ெம வாகப் பதம் பார்க்கத்
ெதாடங்கினான்.
ஹாஸாைன ேநர யாக எதிர்த் க் ெகாள்வதா அல்ல , அவைன நயந்
ேப வதா என் சற் ேநரேம உமார் ேயாசித்தான். தன் ைடய பலக் ைறைவக்
காண்பித் க் ெகாள்வதற் அந்தக் க க் ஏற்றதல்ல என் க்
வந்தான்.
“ திைரத் தபாலில் ெசய்தி வந் ேச வதற் ன்பாகேவ, அந்தச்
ெசய்திகைளத் ெதரிந் ெகாள் ம் உன் இரகசியத்ைத நான் ெதரிந்
ெகாண்ேடன்” என்றான் உமார்.
“நான் தந்திரங்கைளக் ைகயா கிேறன் என் எந்த நாய் ெசான்ன ? இ
என்ன ெபாய்?” என் ேகட்டான். அவ ைடய கண்கள் நம்பிக்ைகயில்லாமல்
உமாைர ேநாக்கின.
“எந்த நா ம் இல்ைல! ஒ ப ந் இைத என்னிடம் ெகாண் வந்
ெகா த்த . அபெபா நான் ேர நக க் ச் ெசன் ெகாண் ந்ேதன்”
என் றித் தன் இ ப்பில் இ ந்த ழாைய எ த் அவன் ைகயில்
ெகா த்தான்.
ஹாஸான் அைத வாங்கி விைரவாகப் ப த்தான். உமார் ேர நக க் ச்
ெசல்வதாக அதன் உள் இ ந்த க தத்தில் எ தியி ந்த . அவ ைடய
ேகாபத்ைத வியப் பறக்க த்த .
“அல்லா அல்லா! ஆனால் நீ அதிர்ஷ்டக்காரன்தான். நிைனக்க யாத
அதிர்ஷ்டம் உன்ைனச் ேசர்ந்தி க்கிற . தபால் றாைவப் பி த் வ வதற் ப்
ப ந்ைதத் தவிர ேவ எதனா ம் யா ” என் றிக்ெகாண்ேட,
தனக் ள்ேள ேவேறா திட்டம் ேபாட் க் ெகாண் , “உலகத் ச் ெசய்திகைள
அறிந் ெகாள்வதற்காக நான் சில சமயங்களில் தபால் றாக்கைளப்
பயன்ப த் வ ண் . என் ைடய பிரசாரகர்க க் க் ட இந்த விஷயம்
ெதரியா . ஏெனனில் அந்தப் றாக்கள் ேகாட்ைடக் வ வதில்ைல. பக்கத் க்
கிராமத் க்ேக வ ம் சரி. நம பைகைம உணர்ச்சி என்ற கத்திப் பி யிலி ந்
நம் ைககைள அகற்றி வி ேவாம்; நமக்கிைடேய ள்ள க த் ேவற் ைம என்ற
திைரையக் கிழித் வி ேவாம்” என்றான், ஹாஸான் விசித்திர ெதானியில்.
பிற , உமாரின் அ கிேல ெந ங்கி வந் உட்கார்ந் ெகாண் அவ ைடய
ேதாைளக் கட் ப்பி த் க் ெகாண் , “ஹாஸான் என்றால் யார்?” என் நீேய
உன்ைனக் ேகட் க் ெகாண் ப்பாய். அப்ப யானால் ேகள். நான் யார்
என்பைதக் கிேறன். ஒ காலத்திேல, மாணவனாக இ ந்த ேநரத்திேல
கீழ்த்தரமான ஓர் உயிர்ப்பிராணியாக அனாைதயாக இ ந்தவன்தான் இந்த
ஹாஸான். அரசர்க ம் அைமச்சர்க ம் இ ந் நம் உடல்கைள ம்
ஆத்மாக்கைள ம் ஆ கின்ற இடத்திேல அறிைவத் ேத கின்றவ க் என்ன
நன்ைமயி க்கிற ? ெகய்ேரா நகரத்தில் ஆ தந்தாங்கிய காவற்பைட
வீரர்களால் ெத நாையப் ேபால் அ க்கப் ெபற்ேறன்! அந்த இளம் ப வத்திேல
அவமானப் ப த்தப்பட் - ஏழ்ைமயின் காரணமாக ஏளனஞ்ெசய்யப்பட்
வாழ்விேல ெநாந் ேபாயி க்கிேறன்.
ெகய்ேராவிேல உள்ள ேபராசிரியர் சிலரிட ம், கடல் கடந் ெசன்
திேபரியர்களின் ரவர்களான கபாலியரிட ம் நான் பற்பல ல்கைளக்
கற்ேறன். பலப்பல வார்த்ைதகைளச் ெசால்லி நான் உன்ைனக் ழப்ப
வி ம்பவில்ைல. கற்பைனயான ெசாப்பன உலகில் நட்சத்திரங்கள் மங்கிய
மாயாஜாலத்ைத நீேய கண் க்கிறாய். அறி என்கிற பழத்தின் கசப்பான
ப ப்ைப நான் ைவ பார்த்தி க்கிேறன். என் இ தான் கட ள் என்பதாக
ஒன் இல்ைல.
உலகில் உள்ள மதங்கள் அைனத் ம் வய திர்ந் வ ம் ெபண்கைளப்
ேபான்றைவேய. அவற்றின் அழ ம் பய ம் மைறந் விட்டன. அைவ, மனித
சக்திக் அப்பாற்பட்ட ெதய்வீக நம்பிக்ைக என் ம் காய்ந் ேபான எ ம் க்
ட் ேலேய ஒட் க் ெகாண் க்கின்றன. விைரவில் அைவ அழிந் , ஒன் ம்
மிஞ்சாமல் ேபாய்வி ம்! ேகாயில்களி ம் மட்ங்களி ம் பா காத்
ைவக்கப்பட் க்கிற மகான்களின் எ ம் கள், மயிர்கள், பற்கள்ேபால்,
மதங்களின் சிற்சில ப திகேள மிஞ் ம்.
மியில் இ க் ம் மதவாதிகள் அைனவ க் ம் நான் ஒ ெசய்தி ற
மானால், நான் என்ன ெசால் ேவன் ெதரி மா! ேகாயில்கைள ம்,
ெதா ைக மடங்கைள ம், சிங்காதனங்கைள ம் க்கி எறி ங்கள்.
சிங்காதனங்களின் ேமல் இ ப்பவர்க ம், மதங்களின் வணங்
நிைலயங்கைளக் காத் க் ெகாண் கிடப்பவர்க ம் சாதாரண மனிதர்கேள!
ெபாய் ைரகளின் பின்னாேல மைறந் ெகாண் சக்திவாய்ந்தவர்களாகக்
காட்சியளிக்கிறார்கள் ெதாடக்க காலத்தில் ரிய ேதவ க் ப் பைடயலிட்ட
காட் மிராண் கைளக் காட் ம் இைறையத் ெதா ம் மக்க ம்
உயர்ந்தவர்கள் அல்ல என்ேற நான் ேவன். இ உண்ைமயல்லவா?”
“ ல்தான் மாலி ா சாதாரண மனிதர்தான் என்ப எனக் த் ெதரி ம்.
ஆனால், அவைரச் சிங்காதனத்திலி ந் அப் றப் ப த்திவிட்டால், அவ ைடய
இடத்தில் நீ எைத உட்காரைவப்பாய்? அந்தக் கடைமையச் ெசய்ய ஏதாவ
ஒன் ேவண் ேம!” என் அறிஞன் உமார் ேகட்டான்.
“ தல் ேவைல, சிங்காதனத்ைத ம் அதைனச் ேசர்ந்த
ஆட்சிக் க்கைள ம் ஒழிப்பதா ம். உனக் நான் மாலி ா காட் ம்
அதிகமான அறி இ க்கிற . நாம் ஏன் அரச வணக்கத்திற் நம்ைம
ஆட்ப த்திக் ெகாள்ள ேவண் ம்? அறியாைம ழ்ந்தி ந்த அந்தக்
காலத்திலி ந் மனிதர்கள் காரண ஆராய்ச்சியில் ஈ பட்
வந்தி க்கிறார்கள். வில் மனிதர்கள் ரணமான காரண அறிைவப்
ெப வார்கள், அைவ இ க்கட் ம், இப்ெபா நான் என்ன
ெசய்தி க்கிேறன். பலைர மதமாற்றம் ெசய்தி க்கிேறன். பலைரக்
ட்டாளிகளாக்கியி க்கிேறன். அவர்கள் பைழய மதத்தில் அதி ப்தி
அைடந்தவர்கள். இரகசியமாக நாங்கள் திய பிரசாரத்ைத ேபாதித்
வ கிேறாம்.”
ஹாசான், இந்த இடத்தில், சிறி ேநரம் ேபசாமலி ந் , ம ப ம்
ெதாடர்ந் ேபசினான். “நீ ல் நிைலயத்ைதப் பார்த்தாய், பிரசாரகர்க டன்
ேபசினாய். நாங்கள் எல்லா விஷயங்கைளப் பற்றி ம் எங்கள் அறிைவ
ைமயைடய யல்கிேறாம் என்பைத நீ அறிந்தி க்கக் ம். ஆனால்,
பாரசீகர்கள், மைறயில் உள்ள தவிர ேவ எைத ம் கண் ெகா த் ப்
பார்க்கேவா. கா ெகா த் க் ேகட்கேவா மாட்டார்கள் என்பைத நீ அறிவாய்.
அைத ம க்க யா , ஒன் ேம அறியாத பாமரர் பலர் எங்களிைடேய
ேதைவப் ப கிற . ட்டத்ைதப் ெப க் வதற் ம் உயிர் ெகா த் ப்
ேபாரா வதற் ம் எந்தவிதமான அறி ம் இல்லாத அந்தக் ட்டத்தின் உதவி
ேதைவப்ப கிற காரணத்தால், அறிவில்லாத மக்களிைடேய, ஏழாவ மாதி
ஒ வர் வ வார் என் பிரசாரம் ெசய்கிேறாம். இ வழக்கத்திேல இ ந்
வ கிற ஒ இைற நம்பிக்ைகைய அ ப்பைடயாகக் ெகாண்ட பிரசாரேம.
அறி ள்ளவர்க க் , நாங்கள் விஞ்ஞானப் ப்ேபெராளிைய அைட மா
ேபாதிக்கிேறாம்” உ தியான தவிர்க்க யாத ஒ விஷயத்ைதப் பற்றி
விளக்கிக் பவன் ேபால் ேதாைளக் க்கிக் ெகாண்டான் ஹாஸான்.
“உயிர்ப் பிறப்பின் அ ப்பைடேய இந்த ைறயில் தாேன
அைமக்கப்பட் க்கிற ? உன்னிடம் தன் தனியைறயில் ேப கிற விஷயங்கைள
நிசாம் ல்லாக்களிடம் ேப கிறாரா?” என் ேகட்டான்.
“அந்த மாதிரி நடந் விடாமல் அவர் கவனமாக இ க்கிறார்” என்றான் உமார்.
“அ ேபாலத்தான் நாங்கள் பாமர க்ெகா பழங் ெகாள்ைக ம்,
ப த்தறிவாளர்க்ெகா விஞ்ஞான ைற ம் ைவத்தி க்கிேறாம்.
பிளாட்ேடாவின் அறி விளக்க லிேல றப்ப கிற விஷயம் உனக் த்
ெதரிந்தி க் ம். அ தான் உலகங்களின் அைமப் . ெவளிச்சம் இ ந்தால்
இ ட் ம் இ க் ம். மனிதன் இ ந்தால் அவ க் த் ைணயாகப் ெபண் ம்
இ க்க ேவண் ம். இரண் ம் ஒன் ேச ம்ேபா தான் றிக்ேகாள் நிைறேவற
ம். அ ேபாலேவ, எங்க ைடய அைமப் இந்த மாற்றத்தின் லம் ஒன்
ப கிற . எல்லாவிதமான இனத்தாரிடமி ந் ம் மதமாறிய
உண்ைமயானவர்கள் எங்களிடம் இ க்கிறார்கள்.” “நீ ஏன் மாய வித்ைதையப்
பயன்ப த் கிறாய்?”
“ஏன் டா ? அ தான் மிக உயர்ந்த ஞானம்!”
“சாதாரண மனிதைனப் ெபா த்தவைர அ உயர்ந்த ஞானமாக இ க்கலாம்.
உன் ைடய தபால் றாக்க ம், பழக்கப்பட்ட க ம் பாமர மனித க் வீதி
வித்ைதயாகத் ேதான்றலாம்.”
“ த்திசாலிக க் ம், அைதக் காட் ம் உயர்ந்த கண்கட் வித்ைத
என்னிடம் இ க்கிற . எகிப் ேதசத்திேல நான் பயின்ற சில மாய வித்ைதகள்
இ க்கின்றன” என் சடக்ெகன் தன் ேபச்ைச நி த்திய ஹாஸான், உமாைர
ேநாக்கி, “பதிைனந் ஆண் க க் ன்னாேல ேராமானியப் ேபரரச ம்,
ல்தான் ஆல்ப் அர்சலா ம் இறந் ேபாவார்கள் என் மாலி ா க் ச்
ேசாதிடம் றினாேய, அ எந்தவிதமான கைல?” என் ேகட்டான்.
பதில் றப்ேபா ம் சமயத்தில் எச்சரிக்ைகயாக இ க்க ேவண் ம் என்ற ஓர்
உள் உணர் உண்டாகேவ, உமார், கவனத் டன் அைமதியாக, “அ ஓர் அற் த
சக்தி, அ என் ைடய இரகசியம்” என் றினான்.
“நான் உன்னிடம் என் ைடய இரகசியங்கள் அைனத்ைத ம் உைடத் ப் ேபசி
விட்ேடன். ஆனால்... நீ...?” என் ஹாசான் ேகட்டான்.
“எல்லாம் ெசான்னாய். ஆனால், ஒன் ெசால்லவில்ைல.”
அவைனக் றிப்பாகப் பார்த்த ஹாஸான் “அ என்ன?” என் ேகட்டான்.
“உன் ைடய மதத்திேல உள்ள அந்த உயர்ந்த இ பிரிவின ம் எைத
நம் கிறார்கள்? உன் ைடய பிரசாரங்க க் ம் உயர்ந்த த தி ைடய அவர்கள்.
எகிப்திேல உள்ளவர்கள் எைத நம் கிறார்கள் என் நீ றவில்ைலேய.”
“பிஸ்மில்லா!... நான் அவர்கள் எகிப்திேல இ க்கிறார்கள் என்
ெசால்லவில்ைலேய!”
“நீ ெசால்லவில்ைல. ஆனால் நான் அங்ேக அவர்கள் இ க்கலாெமன்
எ ண் ணி ேன ன் .” “நீ நிைனத்தாயா? அ ஒ வீண் நிைனப்பாக
இ க் மானால், அந்த நிைனப் க் நீ என்ன காரணம் றப் ேபாகிறாய்?”
என் ேகட்ட ஹாஸான், எ ந் அந்த அைறயில் அங் மிங் ம் நடந்
ெகாண்ேட, “ வாஜா, உமார்! பாபிேலானில் உன்ைனப் பார்த்த ெபா நான்
கழ்ந்ேதன். ெஜ சலத்திேல சந்தித்தேபா உன்ைனக் ட்டாளியாகப் ெபற
ேவண் ெமன் வி ம்பிேனன். ஆண் கள் கடந் ெகாண் ேபா ம்ேபா ,
காலப்ேபாக்கில் நான் எத்தைனேயா விஷயங்கைளக் கற்ேறன். ஆனால், உமார், நீ
அப்ப ேய இ க்கிறாய். உன் அறி விசாலமைடயவில்ைல. உன் ைடய
ட்டாள்தனமான ேஜாதிடங்கள் இனிப் பலிக்கப்ேபாவதில்ைல.”
“உலக அைமப்பாள டன் ெதாடர்ந் இ ப்பதற் , இனிேமல் உனக் ச்
சரிப்பட் வரா . ேம ம் நிசாமின் ஆதரைவ நீ இழந் விட்டாய் என்
எண் கிேறன், திய மத அைமப்பாளராகிய நாங்கள் உனக்காகச்
ெசய்தி ப்பைத நீ நிைனத் ப்பார். நான் அக்ேராேனாசிடம் உன் ைடய
எதிர்காலத்திற் ப் ெபா ள் ெப க்கி உத ம்ப றிேனன். அவன் அவ்வாேற
உனக் ப் பலவித உதவிகள் உள்ளத்தின் உண்ைமயாகச் ெசய்தி க்கிறான்.
பாைலவனப் பிரேதசத்திேல எபிேரட்ஸ் ஆற்றிேல வி ந் இறக்கப் ேபான
உன்ைன, ன்பத்தால் ெசத் ப்ேபாகக் ய உன்ைன அக்ேராேனாஸ் காப்பாற்றி
இ க்கிறான். அவன் உன் ைடய அரண்மைனகளில், நாகரிகப் ெபா ள்கள்
பலவற்ைறக் ெகாண் வந் நிரப்பி உன்ைன உல்லாச வாழ்க்ைக வாழச்
ெசய்தி க்கிறான். நீ எங்களிடம் தி ம்ப ேவண் ெமன் அவ ம் நா ம்
காத்தி ந்ேதாம்.”
“நான் உன் நடவ க்ைககைளக் கவனித் வந்தி க்கிேறன் என் நீ
ெசால்லக் ம். அப்ப ேய நான் எதிர்பார்த் உனக் நன்ைம ெசய்வதாக
ஒப் க் ெகாண்டா ம் ட, நண்பன் ஒ வன் உன் நட்ைப எதிர்பார்க் ம்
ைறயிேலதான் இவற்ைறச் ெசய்ேதன். உன் ைடய திய பஞ்சாங்கம்,
உன் ைடய த்தகங்கள், நிசாப் ரிேல ள்ள உன் ைடய ஆராய்ச்சிக் டம்
இைவ ஒவ்ெவான்ைற ம் நான் பாராட் கிேறன், ேபாற் கிேறன்.
இ ேபால, இஸ்லாத்தின் தைலவர்கள் உனக் த் தங்கள் ஆதரைவக்
காட் கிறார்களா? உன்ைன ேநசிக் ம் மாலி ா ட நான் உன்ைன
உணர்ந்தி க் ம் அள ெதரிந் ைவத்தி க்கிறாரா? ஒ வினா யில் ஏற்ப ம்
ேகாபத்தாேலா மன மாற்றத்தாேலா, ல்தான் உன்ைன ராஜ சைபயிலி ந்
ெவளிேயற்றி விட ம்.
இைத நிைனவிேல ைவத் க் ெகாள். என்ைனப் ெபா த்தவைர, நான்
உன்ைன ெவளிேயற்றேவ யாத ஆளாகிவிட்டாய்! இைத ம் எண்ணிப் பார். நீ
என்னிடேம வந் வி . இந்தக் க க் ட் ன் பலத்ைத எண்ணிப்பார்.
இ வைரயிேல இங் ள்ள விஷயங்கைள என்ைனப் பின்ெதாட ேவாரின்
மனப்ேபாக்கின்ப அவர்க ைடய பார்ைவயில் கவனித்தாய். இப்ெபா என்
கண்களின் லமாகேவ கவனித் ப் பார்” என் ஹாஸான் ேபச் ந்த .
 உமா க் உடேன ஓய் எ த் க் ெகாள்ள ேவண் ம் என் ேதான்றிய .
அவ க் த் தைலவலியாக இ ந்த . வர்த் வாரத்திலி ந் வந்த ரிய
ெவளிச்சம்ேவ அவன் கண் க் ன்னால் ஆ க் ெகாண் ந்த .
ஹாஸ டன் ேபாட் யாகப் ேப வ என்ப சாதாரணமானதல்ல;
பயங்கரமான ேபாட் யாகி வி ம். அவன் ேயாசித் ப் பார்ப்பதற் ேநரம்
ெகா ப்பவனாக ம் ேதான்றவில்ைல. உமார் அைமதியாகிவிடேவ, ஹாஸான்
அவைன அைழத் க்ெகாண் மைலப் பிரேதசத்தின் அ ப்பாகத்திற் ச்
ெசன்றான்.
ண்ணாம் க் கல்லிேல இைழத்த நைடபாைத வழியாக அவன் ஒ
ைகப் றமாக அைழத் ச் ெசன்றான். அந்தக் ைகக் ள்ேள மனிதர்கள்
பட்டைறகளிேல ேவைல ெசய் ெகாண் ந்தார்கள். ஒ றத்திேல, ெபரிய
ெபரிய ெந ப் அ ப் க ம், அவற்றின் ேமேல உ கிக் ழம்பாக இ ந்த
கண்ணா , ெகாதித் க் மிழி விட் க்ெகாண் ந்தைத ம், அங் பலர்
ேவைல ெசய் ெகாண் ந்தைத ம் உமார் கண்டான்.
“இந்தக் கண்ணா த் ெதாழிற்சாைலயின் இரகசியங்கைள எகிப்
ேதசத்திலி ந் ெதரிந் ெகாண் வந்தார்கள். இ வைரயிேல, கண்ணா ச்
சாமான்கள் ல்தானின் அரண்மைனயிேல மட் ம்தான் காணப்பட்டன.
அவ ைடய அரண்மைனச் வர்களிேல மட் ம்தான் பதிக்கப் ெபற்றி ந்தன.
நவீன வசதிகைள ல்தான் மட் ந்தான் அ பவிக்க ேவண் மா?
இப்ேபா , என் ைடய வியாபாரிகள், ஊர் ஊராக அங்கா ச் சந்ைதேதா ம்
இந்தக் கண்ணா ப் ெபா ள்கைள விற் வ கிறார்கள். எல்லாவிதமான
கண்ணா ப் ெபா ள்க ம் எல்லாவிதமான மக்க க் ம் எளிய விைலயில்
ஏராளமாகக் கிைடக்க கிற ” என் றித் ெதாழிற்சாைலப்
ப தியிலி ந் , சரக்கைறக் க் ட் ச் ெசன்றான்.
அங்ேக ம ச்சா க ம், ேகாப்ைபக ம், ேதன் ைவக் ம் ேபாத்தல்க ம்,
தட் க ம், வைளக ம் மற் ம் பலப்பல விதமான கண்ணா ச்
சாமான்கைள ம் உமார் கண்டான். ஓர் அ ைமைய விளக் க் ெகாண்
வ ம்ப றி, அ வந்த ம், ேவேறார் அகன்ற அைறக் ள்ேள ட் ச் ெசன்ற
ஹாசான், விளக்கின் ஒளியிேல அங் அ க்கி ைவக்கப்பட் ந்த அரிசி
ட்ைடகைளக் காண்பித்தான். “இந்தக் ைககளிேல என்ைனச்
ேசர்ந்தவர்க க் ேவண் ய உண ப் ெபா ள்கள் இரண் வ டங்க க் ப்
ேபா மான அள ேசமித் ைவக்கப்பட் க்கின்றன. ஒ ேவைள
பைகவர்களால் ற் ைக ேநரி மாயின் அப்ெபா நாங்கள் உண க் க்
கவைலப்பட ேவண் யதில்ைல” என் றினான்.
 அந்த நிலவைறகளின் கீேழ ள்ள தாழ்ந்த பாகத்திற் வந்தார்கள். அங்ேக
சில மரப்பீப்பாய்கள் அ க்கி ைவக்கப்பட் ந்தன. அந்த இடத்திேல ஒ
பாைறயின் இைடயிேல, கரிய வாரம் ஒன் இ ந்த . அந்தத்
வாரத்திலி ந் , ெவ ேவகமாகப் பீறிக் ெகாண் வந்த தண்ணி, சிறி
ரத்திேல இ ந்த ட்ைடயிேல வி ந்த .
“ெவ காலத் க் ன்னாேல, இந்த ஓைட ஓர் ஆறாக இ ந்தி க்க
ேவண் ம். அ ெகாஞ்சம் உயர்ந்த இடத்தில் இ ந்தி க்க ேவண் ம். அ ,
இந்தச் ண்ணாம் க் கற்களின் வழியாகத் தன் வழிைய அ த் க் ெகாண்
வந் , இந்த மைலயின் ஊேட ெபரிய ெபரிய பாைதகைள
ஏற்ப த்தியி க்கிற . நீ இ வைர பார்த்த நிலவைறக ம், ைகக ம் அந்த
ஆ அ த் க் ெகாண் ேபான பாைதேயயா ம். பிற்காலத்திேல மியில்
ஏற்பட்ட ஏேதா மா பட்டால், ஆற்றின் உற்பத்தியிடமான இந்த ஊற் த் தாழ்ந்த
இடத்திற் மாறியி க்கிற . ஆற்றின் ப ைக காய்ந் , ைகயாக மாறிப்
ேபாயி க்கிற . ற் க் கணக்கான ஆண் க க் ன்னாேல, சில
மனிதர்கள் மைலயின் ேமற் றத்திேல ள்ள ைககைளயைடந் ,
ப க்கட் க ம் நைடபாைதக ம் அைமந்தி க்கிறார்கள். மைலயின்
அ த்தளத்திேல, ந ைமயத்திேல அவர்கள் ஒ ேகாயில் ஏற்ப த்தி
யி க்கிறார்கள். அவர்கள் ெதா ைக ெசய்த இடத்திற் ப் ேபாேவாம், வா”
என் உமாைர அைழத் ச் ெசன்றான்.
மைலயின்ேமல் உள்ள இந்தக் க க் என்ற ேகாட்ைட, மற்ற எந்தக்
ேகாட்ைடகைளக் காட் ம் ெபரிதாக இ க்க யாெதன்ேற
எண்ணியி ந்தான். ஆனால், பாைறகளின் ஆழத்திேல, பலப்பல
வழிகைள ைடய ஒ ெப ங் ைகயாக இ ப்பைதக் கண்டான். அந்த
மைலயின் உட் றத்திேல இ க் ம் எந்த இரகசியத்ைத ம் ெவளியில் ெசல்ேவார்
எத்தைன தைல ைறயானா ம் அறிய யாதப அைமந்தி ந்த , அந்தக்
ைகக்ேகாட்ைட. ெவளி லகம் அறியாமல் ஆயிரக்கணக்கான மனிதர்கள்
அங்ேக வாழ்ந் வர ம்.
அவர்கள் ெசன்ற வழியில் ஒ கரியகாவற்காரன் நின் ெகாண் ந்தான்.
இவர்கள் கடந் ெசன்ற ெபா , ஹாஸாைனப் பார்த் விட் அவன் தைரயில்
வி ந் வணங்கினான். அந்தக் கிய வழியின் ைலயில் உள்ள ஒ
கதைவ ஹாஸான் இ த் த் திறந்த ம், உமார், அந்தக்கல் மி கம் இ க் ம்
ைகக் டத்திேல மீண் ம் தான் வந் ேசர்ந்தி ப்பைதயறிந்தான்.
ஆனால், அந்தக் டம் இப்ெபா சங்கீதம் நடனம் ேபான்ற எவ்வித
ஒலி மின்றி அைமதியாக இ ந்த . அங் அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள் யா ம்
இல்ைல. ஆனால், நடனக்காரர்கள் ஆ க் ெகாண் ந்த இடத்திேல மட் ம்,
கற்பாைறகளின் ெவ ப்பிலி ந் ெவளிவந்த ெந ப் நாக் கள் இன் ம்
எரிந் ெகாண்ேட யி ந்தன. ெந ப் நாக் கள் ஓங்கி எரிகின்றெபா ,
கல்மி கம் விளக்கமாகத் ெதரிந்த . அைவ சற் மைறந் காணப்ப ம் ேபா
அந்தக் டம் வ ம் இ ள் ழ்ந்த . இரண் நாட்க க் ன்னால்
தான் அங் வந்தி ந்தேபா கவனிக்காத இரண் விஷயங்கைள உமார்
அப்ெபா கவனித்தான். அந்தக் டத்தின் காற் கதகதப்பாக இ ந்த
ஒன் ஒ விதமான எண்ெணய் நாற்றம் மற்ெறான் .
உள்ேள ைழந்த ஹாஸான் என் ம் அைணயாமல் எரிந் ெகாண் க் ம்
அந்த ெந ப்ைபப் பார்த்தப ேய சற் ேநரம் ேபசாமல் இ ந்தான்.
“இதன் இரகசியம் யா க் த் ெதரி ேமா?” என் ஆரம்பித்த ஹாஸான்,
“இேதா, இந்தப் பாைற ெவ ப் க்க க் க் கீேழ எங்ேகா ஒ விதமான
எண்ெணய் ஊற் இ க்கேவண் ம். ஆனால், தலில் ெந ப் எப்ப இங்
வந்த என்ப ம், அ எவ்வா இைடவிடாமல் எரிகிற என்ப ம்தான்
ரியாத விஷயமாக இ க்கிற . இ மிகப் பழைமயான காலத்திலி ந்
ெதய்வமாக வழிபடப்பட் வ கிற என்ப மட் ம் உ தி. எகிப்தியர்கள்
ராேதவைன வழிப ம் வழக்கம் ெதாடங் வதற் ம் ன்னால்,
சார ஸ்திரியர்க க் ம் ன்னால், ரியேதவைன வழிபா நடத் ம்
வழக்கம் ெதாடங்கப் ெப வதற் ம் ன்னால் இந்த ெந ப் வணக்கம்
ஏற்பட் க்க ேவண் ம். ஏெனனில், இ பழங்காலத் மக்க க் ப் ெபரிய
மாயமாக இ ந்தி க்கேவண் ம். அ உண்ைமயில் மாயமான நிகழ்ச்சிதான்.”
“இந்த இறக்ைக பைடத்த எ ைத அந்தப் பழங்காலத் மக்கள் ெசய்தி க்க
மாட்டார்கள், இல்ைலயா?” என் உமார் ேகட்டான்.
“இல்ைல, இ பைழய பாரசீகத்தாரால் ஏற்ப த்தப் ெபற்ற . பாரசீகத்தா ம்
ற்காலத்தில் ெந ப் வணக்கம் ெசய்தி க்கிறார்கள். பாரசீகர்கள், இந்த
இடத்ைதப் னிதமான இடெமன் நிைனத் வந்ததற் க் காரணம்
என்னெவன்றால், தங்கள் தாைதயர்களின் ேகாயிலாக இ இ ந்தி ப்ப ம்,
இைடவிடா ெதா ைக நடந் வந்தி ப்ப ேம ஆ ம். னிதமான ெந ப் க்
கட க் த் தங்கள் மரியாைதையக் காட் வதற்காக, அவர்கள் இந்த
மி கத்ைதச் ெசய் இங்ேக நி த்தி இ க்கிறார்கள். இ ேபான்ற பைழய
உ வங் க ைள, இஸ்பாஹாளிேல ள்ள பாழைடந்த அரண்மைனகளிேல நான்
கண் க்கிேறன். இப்ெபா என் ைடய “அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள்”
ட்டத்தின் பக்திைய வளர்ப்பதற்காக, இந்த இடத்திேல இஸ்லாமியத்
ெதா ைக ைறையச் சில திய மா தல்க டன் வ த் நடத் கிேறன்.”
இந்த இடத்திேல ஹாஸான் ரலிேல ஒ மாற்றம் ஏற்பட்ட !
 “ஏன் டா ? ெஜ சலத்தில் த அரசன் ேடவிட் ஒ பாைறய கிேல
ப த் க் கன கண்டான் என்பதற்காக அந்த இடத்தில் இ ந் ேராமானிய
மத க்கள் பக்திெசய் வந்தார்கள். அேத ெஜ சலத் ப் பாைற உள்ள
இடத்ைத கம னித ஸ்தலமாக ஆக்கவில்ைலயா? த அரசன் கன
காண்பதற் ன்னாேல அந்தப்பாைற எ வாக இ ந்தி க் ம்? ஒ
சாதாரணக் கல்லாக அல்ல பழங்காலத் அநாகரிக மக்கள் வழிபட் வந்த
உ வமாகேவாதான் இ ந்தி க்க ேவண் ம்.”
இந்த இரண் நிமிட ேநர ம் மனிதனாக மாறிக் ேகள்விகைள அள்ளிப்
ெபாழிந்த ஹாஸான் ஓர் இ ண்ட பாைத வழியாக உமாைர அைழத் க்
ெகாண் ெசன்றான். கதகதப்பான காற் அவர்கைளத் தள்ளிக் ெகாண்
ேபான . இந்த ெவளிக்காற் ைகயின் ப திகளில் எல்லாம் ந்
வீசியதால்தான், மனிதர்கள் ச் விட கிற ெதன்பைத ம், ெந ப் எரிய
கிறெதன்பைத ம் உமார் உணர்ந் ெகாண்டான். இ ண்ட வழியாகப் பல
தி ப்பங்களி ம் தி ம்பித் தி ம்பிக் கைடசியாக அவர்கள், ெவளிப் றத்திற்
வந்தார்கள், நீலவா ம் நிைறந்த ெவளிச்ச ம் மைலயின் ெவளிப் றத்திேல
வந்த ம், சிதறிக்கிடந்த பாைறத் ண் களின்ேமல் ஏறிச்ெசன் ஒ
ெசங் த்தான பாைற ச்சிக் வந் நின்றார்கள். அங்ேக நின்
ெகாண் ந்த ஹாஸான், தன் இ ைககைள ம் விரித் க்ெகாண் , “ஓ! என்
அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கேள! ெசார்க்கேபாகம் உங்கைள வந் ேசர்வதா க!
அல்லாவின் ஆற்றல் உங்கள் கரங்கைள ஆற்ற ைடயதாக் க?” என்
வினான்.
அவர்கள் நின் ெகாண் ந்த பாைற ச்சி, இயற்ைகயாக அைமந்த ஒ
ேமைடேபால் இ ந்த . அதன் எதிரில் இ ந்த சமதளத்திேல, அன் கத்தி
நடனத்தின்ேபா யி ந்த ட்டத்தார் அைனவ ம் யி ந்தார்கள்.
அவர்கள் அைனவ ம் ஒேர ரலிேல “எங்கள் தைலவேர! தங்க க்
சாந்தி ண்டாவதாக!” என் வினார்கள்.
உயர்த்திய ரலிேல, அந்தப்பாைற ேமட் ன் உச்சியிேல, கீேழ
நின் ெகாண் க் ம் மக்கள் ட்டத்திற் ேநேர நின்ற ஹாஸ்◌ான்
பார்ப்பதற் ஒ ேதவ தன் ேபால காட்சியளித்தான். கீேழ யி க் ம்
அறிவற்ற மக்க க் , அவன் தங்கைள எந்த ெசார்க்கத்திற் அைழத் ச்
ெசல்லக் யவன் என்ற நம்பிக்ைகைய அந்தத் ேதாற்றம் அளித்த . அங்ேக
ெதாடர்ந் நின் ெகாண் ந் தன் மகத் வத்ைத வீண் ஆக்காமல்,
சட்ெடன் தி ம்பிப் பாைறையவிட் க் கீேழ உமாைர ம் இ த் க் ெகாண்
இறங்கினான்.
பிற அவர்கள் ேகாட்ைடச் வற்றின்மீ காவ க்காக உள்ள அகன்ற
இடத்திற் வந்தார்கள். அப்ெபா கதிரவன் மைறந் ெகாண் ந்த .
அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள் ட்டத்ைதச் ேசர்ந்த ன் இைளஞர்கள் அங்ேக
காவல் காத் க்ெகாண் நின்றவர்கள், தங்கள் ஆ தங்கைளக் கீேழ
ைவத் விட் மாைலத் ெதா ைக நடத் வதற்காக ஆயத்தமானார்கள்.
“நீ இதற் ன்னால், அதிசய சம்பவங்கள் நடந்தைதக்கண் க்க
மாட்டாேய! இேதா பார்!” என் உமாரிடம் றிய ஹாஸான் மண் யிட் ந்த
அந்த இைளஞர்களின் பின் றமாகச் ெசன் , வணங்கிக் னிந்த அவர்களின்
ேதாள்களிேல தன் ைககைள ைவத்தான். அவர்கள் நிமிர்ந் பார்த் ,
அவர்க ைடய தைலவனின் கத்ைத ரட்சி டன் பார்த்தார்கள்.
அவர்க ைடய கண்கள் ஹாஸா ைடய கண்களில் பிணிப் ண் கிடந்தன.
“ஊய்! உங்க ைடய காலம் ெந ங்கிவிட்ட . ெசார்க்கம் உங்கைள
வரேவற்கக் காத்தி க்கிற . நான் உங்கைள வி விக்கிேறன்! பாய்ந்
ெசல் ங்கள்!” என்றான். கைடசிச் ெசாற்கள் ச க் வீச் ப்ேபால
ெவளிப்பட்ட ம், ன் ெமல்லிய உ வங்கள் ந ங்கித் த் க் ெகாண்ேட
ேகாட்ைடச் வர் வரந்ைதைய விட் தித்தன.
ஒ கத்திேல, ெசார்க்கத்ைதக் காணேவண் ம் என்கிற ஆவல்
உணர்ச்சி ம், மற்ெறா கத்திேல பயத்தின் றிக ம் ேதான்றியி ப்பைதக்
கண்டான். எந்த உணர்ச்சிகள் இ ப்பி ம் அந்த இரண் உ வங்க ம் தித்த
தியிேல, வர் வரந்ைதையத் தாண் அப்பால் மைறந் ேபாயின. ன்றாவ
உ வம் வரந்ைத ஓரத்திேல நின் த மாறிக் ெகாண் ந்த .
“உன்ைன ம்தான் ெசார்க்கம் அைழக்கிற ” என் அைமதியாக ஆனால்
அவசரமாகக் றினான் ஹாஸான்.
வரந்ைத ேயாரத்திேல த மாறி நின் ெகாண் ந்த அந்த ன்றாவ
ஆ ம், ெவளிப் றத்திேல சாய்ந் கீேழ வி ந்தான். உமார் வர் ஓரத்ைதக்
ெகட் யாகப் பி த்தப ேய ெவளிப் றத்திேல கீழ்ேநாக்கி எட் ப்பார்த்தான்.
ன்னால் தித்த இ வ க் ம் பின்னால் ன்றாவ ஆ ம் கீேழ வி ந்
ெகாண் ந்தான். ஆைடகள் காற்றில் பறக்க ஆ க்ெகாண்ேட ெசல் ம் ன்
பந் கள்ேபால், அந்த மைல ச்சியிலி ந் கீேழ ள்ள ெசங் த்தான, ஆழமான
பள்ளத்தாக்கிேல ற் க் கணக்கான அ க க் க் கீேழ உள்ள
மரக் ட்டத்தின் இைடயிேல அந்த உ வங்கள் வி ந் ெகாண் ந்தன.
அ வாரத்திேல உள்ள பாைறகளிேல வி ந் எ ம் ெநா ங்கி
மண்ைட ைடந் , சைத கிழிந் , திெயா கிச் ெசத் த்
ெதாைலவதற்காகச் ெசன் ெகாண் ந்த அந்த உ வங்கைளப் பார்த்த உமார்
ஹாஸாைனத் தி ம்பிப் பார்த்தான்.
 ஹாஸான், தன் கண்களிேல பிரகாசத் டன், “பார்த்தாயா? அவர்கள் எனக்
எவ்வள கீழ்ப்ப ந் நடக்கிறார்கள்? யாராவ மாலி ாவிற் இவ்வள
உண்ைமயாகக் கீழ்ப்ப ந் நடந்த ண்டா?” என் உமாைர ேநாக்கிக் ேகட்டான்.
அவன் அ கிேல வந்த உமார், “எந்தவிதமான பய மில்லாமல், ன்
உயிர்கள் வீணாகச் சாக க்கப்பட்டைததான் நான் கண்ேடன்” என்றான்.
“இல்ைல, உனக் என் ைடய சக்திையக் காட் வதற் ஆதாரமாக அைவ
சாக க்கப்பட்டன. இந்த ன் உயிர்கள் ேபாய்விட்டதனால் என்ன நஷ்டம்
வந் விட்ட ? அைவயி ந் என்ன சாதிக்கப்ேபாகின்ற ? இேதா மைறந்
ெகாண் க் ம் கதிரவன், மீண் ம் கீழ்த்திைசயிேல ேதான் வதற்
ன்னால் உள்ள இைட ேநரத்திேல எத்தைனேயா ஆயிரம் மனிதப் ச்சிகள்
இறந் மைறந் , இந்த உலக ெமன் ம் சாணிேமட் ேல இன் ம்
ஆயிரக்கணக்கான ச்சிகள் உற்பத்தி ெசய்யப்ப கின்றன. இத்தைன
ெவள்ளத்திேல இந்த ன் உயிர்க ம் ன் ளிகேள! இைதப்பற்றிக்
கவைலப்பட ேவண் யதில்ைல. இப்ெபா நீ என் ைடய சக்தியின் ஒ
சி பாகத்ைத ஓரள ெதரிந் ெகாண் க்கிறாய். இதிலி ந் என் ைடய
சக்தி எவ்வள ெபரியெதன் நீ ெதரிந் ெகாள்ளலாம். நீ என் ைடய
ட்டாளியாக என் ைடய அறிஞர்களின் ட்டத்திேல இ க்கலாமல்லவா?
உன் ைடய ேவைல இப்ெபா உள்ள ேபாலேவ வான ல், கணித ல்
ஆராய்ச்சியாகேவ இ க் ம்.”
“இங்ேகயா? இந்தக் க க் ட் லா?”
“இல்ைல, இந்த உலகத்திேலேய. நீ ன் இ ந்த ேபாலேவ உரிைம டன்
இ க்கலாம். உனக் என்ன ேவண் ேமா ேகள். ேஸாயி என்ற அந்த அழகிய
ெபண் ேவண் மா? அெலக்ஸாண் ரியா ேதசத் ஆராய்ச்சி ல்கள்
ேவண் மா? எ ேவண் மானா ம் ெகாண் வந் ெகா ப்பதாக
உ தியளிக்கிேறன். என் ெசால் தி எப்ெபா ம் மாறியதில்ைல. இப்ெபா
உனக்கி க் ம் ெசல்வ ம் ெசல்வாக் ம் என்னிடமி ந் நீ
ெபறப்ேபாகின்றவற் டன் ஒப்பிட் ப் பார்த்தால் மிகச் சாதாரணமாகிவி ம்.”
இ ள் ழ்ந் ெகாண் க் ம் அந்த ஆழமான பள்ளத்தாக்ைக உமார் உற்
ேநாக்கினான். ஹாஸாைன ேநாக்கி, “நான் ஒப் க் ெகாள்ளாவிட்டால்?” என்
ேகட்டான்.
“இப்ெபா ேத உன்ைன நிசாப் க் த் தி ப்பிய ப்பிவிட மாட்ேடன். சில
காரியங்கள் நடந் ம் வைரயிேல, நீ இப்ெபா தி ப்ப ேபாலேவ
இங்ேகேய தங்கியி க்க ேவண் ய தான் அதன்பிற , நீ வி ம்பினால் பிரிந்
ெசல்லலாம்.”
 சிறி ேநரம் உமார் அைமதியாக நின்றான். பிற “நான் ேயாசித்
ெசய்வதற் ஒ வாரம் தவைணெகா ” என் ேகட்டான்.
“நிச்சயமாக இந்தவார வில் நீ ம் பதி க்காகக் காத்தி ப்ேபன்.
அ வைரயிேல இந்தக் ேகாட்ைடக் ள்ேள உள்ள என் ைடய அ ைமகள்
அைனவ ம் என் ஆைணக் க் காத்தி ப்பார்கள்” என் ஹாஸான் றினான்.
 37. சிக்கைலத் தீர ்க் ம் சிந்தைன

தன் ைடய அைறக் ள் வந் உட்கார்ந்த உமார் நிம்மதியாக ஒ ெப ச்

விட்டான். இவ்வள விந்ைதயான விஷயங்கைளத் ெதரிந் ெகாண்ட பிற ,
அவன் தனியாக இ ப்ப நல்லெதன் ேதான்றிய . அந்தக் க க்
ட் க் வந்த பிற அவன் தனியாக இ ப்ப இ ேவ தல் தடைவ.
ஹாஸா ைடய அதிசயிக்கத்தக்க அறிவாற்றைலக் கண் அவன்
வியப்பைடந்தான். இந்தப் திய மதத்ைதத் ேதாற் வித்த தைலவ க் த்
தன்ைனப் பின்பற் ேவாைரெயல்லாம் காப்பாற்றி ஆதரிக்கக் ய அள
ெசல்வம் எங்கி ந் வந்தெதன் ெதரியவில்ைல. அ பற்றிய ரகசியத்ைத
அவன் ெவளியிட மில்ைல.
ஹாஸா ைடய ேபச் க்கைள ம், அவன் தன் சக்தியின்
ெப ைமையப்பற்றிக் றியைத ம் நிைனக்கிறெபா , அவ க் ேவதாந்தி
காசாலி றிய ஒ விஷயம் நிைன க் வந்த . “தன்ைனத்தாேன ேபாற்றிப்
ெப ைமயாகப் சித் க் ெகாள்வைதவிட ேவ எைதயாவ ஒ ெபா ைளத்
ெதா வ உயர்ந்த ” என்ற ெபான்ெமாழிதான் அ . ஹாஸா ைடய திட்டப்ப
பார்த்தால், பலப்பல பள்ளி ஆசிரியர்களின் மகிழ்ச்சிையப்பற்றிய விவாதங்க ம்,
அறிஞர் பிளாட்ேடாவின் யாட்சித் திட்ட ம் ட்டாள் தனமாகி வி கின்றன.
உண்ைமயில், த்தி ள்ள மி கங்கள் என்ற நிைலையக் காட் ம் மனிதப்
பிராணிகள் உயர்ந்தைவயல்ல என்ற நிைலயி க் மானால், ஹாஸ்◌ா ைடய
மதத்ைத மிக உயர்ந்தெதன் றலாம். ஆனால் மனிதர்கள் த்தியினால்
மட் ம் மி கங்களிலி ந் ேவ படவில்ைலேய, அவர்க க்ெகன்
தந்திரமான எண்ணங்க ம், ெகாள்ைகக ம் இ க்கின்றன. தன் ஒ
றிக்ேகா க்காகப் பலதரப்பட்ட விஞ்ஞானிகளின் மனத்ைத ம்
அடக்கியா ம் ஒேர தைலவனாக ஹாஸான் இ க்கிறான். அவ ைடய இந்தக்
றிக்ேகாள் நிைறேவ வதற்காக மற்றவர்கள் மனசாட்சிைய இழந்
ேவைலெசய்ய ேவண் யி க்கிறேத?
உலகத்தின் ஆராய்ச்சிக் டங்கள் எல்லாம் ஒன் ேசர்ந்த ேபால் இ க் ம்
இந்த இடத்தில், ேஸாயி ேபான்ற ஓர் அழகிந ெபண்ணின் ைண டன்
இ ப்ப அப்ப ஒன் ம் ெக தல் அல்ல. ேம ம், நிசாம் உடேனா,
காசாலி டேனா, தன் ைடய மனசாட்சி டேனா விவாதித் க் ெகாண்
சங்கடப்பட ேவண் ய ம் இல்ைல. நிம்மதியாகேவ இ க்கலாம். ஆனால்,
எத்தைன ெசல்வம் கிைடத்தா ம், இன்பம் கிைடத்தா ம், ஹாஸாைனப்
ேபான்ற ஒ வனிடம் ேவைல ெசய்வ டேவ டாெதன் உமார்
எண்ணினான். ஹாஸானிடம் ேவைல ெசய்தால், அவ ைடய அ ைமயாகிவிட
ேவண் ய தான். தந்திரமான எண்ணங்க க் ம், அன் க் ம் அ க் ம்
அங்ேக இடமில்ைல.
அவனிடம் ேவைல பார்த்தால், தான் ெசய்ய ேவண் ெமன் நிைனக்கிற
ஆராய்ச்சிகைளச் ெசய்ய யா . வா லகத்தின் ைமயத்திேல, மி
அைசயாமல் நிற்கவில்ைல என் ம், தன்ைனத்தாேன ற்றிக் ெகாண் வான்
ெவளியின் ஊடாகச் ற்றி வந் ெகாண் க்கிற ெதன் ம் தான் ெகாண்ட
க த்ைத நிைல நாட் வதற்காக உமார், ஆராய்ச்சி நடத்த ேவண் ெமன்
அப்ெபா தான் எண்ணத் ெதாடங்கியி ந்தான்.
“எந்த விதத்தி ம் ஹாஸான் என்ைன வி விக்கப் ேபாவதில்ைல. இத்தைன
இரகசியங்கைள ம் ெதரிந் ெகாண் விட்ட நான் இங்கி க்க யாெதன்
றிவிட்டால் என்ைன இங்ேகேய சிைறைவத் வி வான். இ உ தி. இந்த
வாரம் வதற் ள்ேள நான் எப்ப யாவ தப்பிச்ெசல்ல வழிபார்க்க ேவண் ம்”
என் உமார் ெசய்தான்.
இந்த க் வந்த பிற , அழ மி ந்த ேஸாயிையப்பற்றி
நிைனக் ம்ேபா அவைள இழக்க ேவண் யி க்கிறேத என் அவ க்
வ த்தமாக இ ந்த .
 38. பா ம் றா பறந் விட்ட !

தன் அறிவிேல ஒ விதமான மயக்க நிைலைய ஏற்ப த்திய ம ந் எ

என்பைதப்பற்றித் ெதரிந் ெகாள்ள ேவண் யேத தல் ேவைல என் உமார்
தீர்மானித் க் ெகாண்டான். அறிைவக் ழப்பித் ெதாடர்ந் பல காட்சிகைளத்
ேதாற் வித் த் தன்ைன ஏமாற் வதற் ஹாஸான் உபேயாகித்த ெபா ள்
ம விேல மட் ம் கலக்கப்பட் க்கவில்ைல என்பைத நன்றாக உணர்ந்தான்.
ம வின் தன்ைமைய உணர்ந்த அவன், அைத நன் ெதரிந் ெகாண்டான்.
ம விேல கலக்கப்பட் ந்தைத விட அதிகமான காட்ட ள்ள ெபா ள்
ஒன் தான் தன் ைளையக் ழப்பியி க்க ேவண் ம். அ கணப்பிலி ந்
வந்த ைகயிேல கலந்தி க்க ேவண் ம். தான் க் ம்
ம க்ேகாப்ைபகளி ம் கலந்தி க்க ேவண் ம். அைதயகற்றினால்தான் தான்
தன் உணர்ேவா இ க்க ம் என்பைதத் ெதரிந் ெகாண்டான்.
கணப்ைப அகற் வ மிக எளி . தன் ேவைலகைளச் ெசய்யவ ம்
அ ைமயிடம், ேகாபமாயி ப்ப ேபால் நடந் , இனிேமல் இந்த அைறக் ள்ேள
கணப்ைப ைவக்காேத என் ச்சலிட் க் க ந் ெகாண்டால் ேபா ம்.
ஆனால் ம ேவண்டாம் என் றினால் அந்த மயக்க ம ந்ைத ேவ
ைறயிேல உபேயாகிக்க யற்சி நடக் ம். ேம ம் நம்ைமப்பற்றி மிக
எச்சரிக்ைகயாக இ க்கத் ெதாடங்கி வி வார்கள், தான் அறியாமேல தன்ைன
உள பார்க்கிறார்கேள அவர்கள், தன்ைன நம்பேவண் ம். தினந்ேதா ம் தான்
ம ப்பதாக அவர்கள் எண்ணிக் ெகாள்ளேவண் ம். ஆனால், தான்
ம ைவக் க்கக் டா . இதற் என்னவழி? ேவைலக்காரன் தின ம்
ேகா ப் ைப யி ேல ம ெகாண் வ கிறான். அைதக் க்காமல்
இ க்க யா , என்ன ெசய்வ ? அவர்கள் தின ம் ந ப்பகலி ம்,
இரவி ம் ெகாண் வ ம் ம தனக் ப் ேபாதவில்ைல என் ம் ஒ
சா நிைறயக் ெகாண் வந் ைவக் ம் ப ம் உமார் ேகட் க் ெகாண்டான்.
அதன்ப ஒ ெபரிய ஜா நிைறய ம ந் கலந்த ம ைவக் ெகாண் வந்
ைவத்தார்கள். ஹாஸான் இந்த ஒ வார ம் உமார் ம க் த் மயங்கிக்
கிடந்தால் நல்ல என் எண்ணியி க்க ேவண் ம். அந்த ம ச்சா ையப்
பார்த் “இனி ஒவ்ெவா நாள் இர ம் உன்னிட ள்ள ம ைவ இந்தப்
பள்ளத்தாக் தவறாமல் க் ம்” என் தனக் ள்ேளேய றிக்
ெகாண்டான்.
இ ள் ழ்ந் ெகாண் வந்த ம், அந்த அ ைமப் ைபயன் ெவளியில்
ெசல் ம் த ணம் பார்த் . ஒ வைள நிைறய ம ைவ ஊற்றி வர்த்
வாரத்தின் வழியாக ெவளிேய ஊற்றி விட்டான். ஆனால், அவன் ப த் க்
கண்ைண ம்ேபா , தான் ஒ ேகாப்ைப ம க் த்தால் ேதவலாம் ேபால்
இ ந்த . ஏற்ெகனேவ, த் அ பவப்பட்ட உள்ளம் ம க்காக மயக்க
ம ந் கலந்த அந்த மேனாகரமான ம க்காக ஏங்கிய . உமார் மனைத
அடக்கிக் ெகாண்டான். பக்கத்திேல ஜா நிைறய ம ைவ ைவத் க் ெகாண் ,
தாகத்ேதா கிடப்ப சங்கடமாக இ ந்த . அந்த ம வின் ைவ ம் மண ம்
உமாைர அைழத் க் ெகாண் ந்தன. உமார் எ ந் ெசன்றான்.
ம க் வைளையக் ைகயில் எ க் ம்ேபாேத மனசாட்சி எச்சரிக்ைக ெசய்த .
ேபசாமல் தி ம்பி வந் ப க்ைகயில் வி ந் சாய்ந் ெகாண்டான்.
அ த்த நாள் இர க்க ேவண் ம் என்ற ஆவல் எ ந்த . ஆனால்
சா ையத் ெதாடக் ட அவன் யற்சிக்கவில்ைல. மனத்ைத அடக்கிக்
ெகாண்டான். இப்ப யாக மனத்ைத அடக்கி மயக்கத்ைத ம் கனைவ ம்
தவிர்த்தான். நான்காவ நாள் இர வந்தேபா , அவ க் அந்த ஆவல்
எண்ணேம அ ேயா அற் ப்ேபாய் விட்ட . தன்னடக்கம் ைகவந்ேதார்க்
எந்த கவைல மில்ைல என்பைதப் ேபால அவன் ேபசாமல் ப த் க் ெகாண்ேட,
அந்த ம வில் கலந் ள்ள மயக்க ம ந் , மனிதர்களின் உடலிேல ஏற்ப த் ம்
 39. "தப்பி ஓ ய பாைதயில்!"

இர ேநரத்திேல, உமார் தன் அைறையவிட் ெவளிேயறிய ேபாெதல்லாம்,

நைடபாைதயிேல உள்ள காவல்காரர்கள் அவைனப் பின்ெதாடர்வைதப்
பார்த்தி க்கிறான். ஆகேவ இரவில் தப்பிப்பறப்பெதன்ப இயலாத காரியம்.
சி கத இரவிேலதான் திறக்கப்ப ம். பகலில் ட்டப்ெபற்றி க் ம். ஆகேவ,
பகலில் ெபரிய ைழவாசல் கதவின் வழியாகத்தான் ெவளிேயற ேவண் ம்
என் உமார் ெசய் ெகாண்டான்.
அதன் பிற ேகாட்ைடயின் உச்சியில் இ ந்த ஓரிடத்திலி ந் பகல்
வ ம் தைலவாசைலக் கவனித் க் ெகாண்ேடயி ந்தான். அவ க்
ஊக்கம் ெகா க்கக் ய நிகழ்ச்சிகள் எ ேம அகப்படவில்ைல.
சாதாரணமாகக் கிராமத் மக்கள் அல்ல வியாபாரிகள், அந்த வாசலிேல
ெகாண் வந் ெபா ள்கைள ைவத் வி வ ம், ேகாட்ைடக் ள்ேள
இ ப்பவர்கள் அவற்ைற ள்ேள க்கிவ வ ம் வழக்கமாக இ ந்த .
அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள் என்ற ட்டத்தாரில் சிலர் எப்ேபாதாவ சி சி
க்களாக ெவளிேய ெசல்வ ம், உள்ேள வ வ மாக இ ந்தார்கள்.
எப்ேபாதாவ ஒ ைற பிரசாரகர் ஒ வர் அல்ல இ வர் ெவளிேய
ெசல்வ ம் அல்ல உள்ேள வ வ ம் உண் . அவர்கள் பிரசாரத்திற்காக ம்,
ெவளி லக நடப் கைளத் ெதரிந் வ வதற்காக ம் அ ப்பப்ப வ ண் .
ஆனால், ஹாஸாைன உமார் அதன் பிற பார்க்கேவயில்ைல.
ன் நாட்கள் ெதாடர்ந் கவனித்ததில் ஓர் உண்ைம உமா க் ப்
லப்பட்ட . ஒ நாள் இர சி கத வழியாக அைடயாளச் சீட் க் காண்பித்
ெவளிேயறிய அந்த ெநட்ைடயான பிரசாரகன். பிற்பகலில் ஒ றிப்பிட்ட
ேநரத்தில் தின ம் ெவளிேய ெசல்வ ம், அைரமணி ேநரம் கழித் உள்ேள
வ வ மாக இ ந்தான். றிப்பிட்ட ேநரத்தில் நடக் ம் இந்தச் ெசயல் உமாரின்
த்திக் ேவைல ெகா த்த . அந்தப் பிரசாரகனின் நைடையக்
கவனித்தேபா அவன் ஹாஸான் என்ப பளிச்ெசன் ெதரிந்த .
ைசனாக்காரைனப்ேபால் ேவஷம் ேபாட் க்ெகாண் , பிரசாரக ைடய
உைடயில் ஹாஸான் தின ம் மாற் வில் ஏன் ெவளிேய ெசன் வ கிறான்
என்பைத ம் ேர நகரிலி ந் யா க் ம் ெதரியாமல் க க் ட் க்
வந் விட்டான் என்பைத ம் ெபா த்திப் பார்க்கிறேபா , தன் மாயவித்ைதயால்
தன் ட்டத்தாரின் கண் க் ப் ெபரிய ேதவ தன்ேபால் காட்சியளிக் ம்
ஹாஸான், தான் ெவளிேய ேபாவ ம் வ வ ம் மற்றவர்க க் த் ெதரியாமல்
இ க்க ம் தன் ெதய்வீகத் தன்ைமைய நிைல நி த்த ம் இந்த மா ேவடம்
ேபா கிறான் என்ப ெதளிவாகத் ெதரிந்த .
 தைலவாசலில் காவல் இ ப்பவர்களான அர்ப்பணம் ெசய்தவர்க க் ம்
பிரசாரகர்க க் ம் ெதாடர்பில்லாதப இ பிரி களாக அவர்கள் இ ப்பதால்,
காவல் வீரர்க க் எல்லாப் பிரசாரகர்கைள ம் அைடயாளம் ெதரியா
அவர்கள் உைடேய சரியான அைடயாளமாக எ த் க் ெகாள்ளப்ப கிற .
பிரசாரகர்கேள ஹாஸ்◌ாைனப் பார்க்க ேநர்ந்தால் யாேரா திதாக மதத்திேல
ேசர்ந்தவர் என்ேற எண்ணிக்ெகாள்வார்கள். அவ்வள திறைமயாகத் தன்
ேவஷத்ைத மாற்றிக் ெகாண் ந்தான் ஹாஸான். ஆனால், அவ ைடய நைட,
உமா க் அவைனக் காட் க் ெகா த் விட்ட .
ஹாஸான், தனக் ப் றாக்கள் லம் ெசய்திவ ம் விஷயம் ேகாட்ைடயில்
இ ப்பவர்க க்ேக ெதரியாெதன் ஏற்ெகனேவ றிய உமா க்
நிைன வந்த .
அப்ப யானால், பக்கத்திேல ள்ள கிராமத் க் ெசய்திய ப்ப ம்
ேசகரிக்க ம் அவன் தின ம் ெவளியில் ெசன் வ கிறான் என்பைத எண்ணி
கட்ட ந்த .
“தைலவாசல் வழியாக, ஒ பிரசாரகைனப்ேபால ஹாஸா ைடய நைட நடந்
ெவளிேயறேவண் ம்” என் உமார் தனக் ள் தீர்மானித்தான்.
அ த் , பிரசாரக ைடய உைடைய எப்ப சம்பாதிப்ப ? ரக்கின் உட் ன்
என்ற அந்த அறிஞன் பல ைற ெசார்க்கத்ைதப் பற்றி ம் ெசார்க்கத் ம ைவப்
பற்றி ம் அவனிடம் ேகட் க்கிறான். அத்ேதா தல்நாள் கத்தி
நடனத்தின்ேபா , ந ங் ம் ைகக டன் ஆவலாக ம ைவ அவன் ஒேர வாயில்
த்தைத ம் உமார் பார்த்தி ந்தான் எனேவ அவைனத் தன் அைறக்
அைழத் வந்தான்.
அவைனப் ப க்ைகயிேல உட்கார ைவத் விட் ஜா யில் இ ந்த ம ைவக்
கிண்ணத்தில் ஊற்றித் தன் உதட்ட ேக ெகாண் ேபாய் ைவத் க்ெகாண் ,
“ெசார்க்கத்தின் ம !” என் றினான்.
ஹாஸான், விஞ்ஞான ஆராய்ச்சி ெசய் ம் அறிஞர்க க் ம ெகா த்
மயக் வதில்ைல. ெசார்க்கேபாகம் அவர்க க் த் த க்கப்பட்ட என்
றியி க்கிறான். ரக்கின் உட் ன் என்ற இந்த அறிஞேனா, ஒ ைறயாவ
ெசார்க்க ேபாகத்தின் இன்பத்ைத அ பவித் ப் பார்க்கத் த்தான்.
“உண்ைமயாகவா? அேத ம தானா?” என் ஆவல் ெபாங்கக் ேகட்டான்
ரக்கின்.
“சந்ேதகமாயி ந்தால் த் ப்பார்” என் உமார் ம க்கிண்ணத்ைதக்
ெகா த்தான். கத அைடத்தி க்கிறதா என் கவனித் விட் , ரக்கின்
உட் ன் அந்தக் ேகாப்ைபையக் காலி ெசய்தான், ேகாப்ைபையக் கீேழ
ைவத்தான்.
“இன் ம் ேவண் மா?” என் ேகட்ட உமார் அவன் பதி க் க் டக்
காத்திராமல் மற்ெறா ேகாப்ைப ஊற்றிக் ெகா த்தான். அவேனா ஊற்ற
ஊற்றக் த் க் ெகாண்ேடயி ந்தான். ம ந் ேவைல ெசய்யத்
ெதாடங்கிய பிதற்றத் ெதாடங்கினான். பிற ேம ம் ேம ம் க்கப் ேபச் ம்
நின் மயங்கிய நிைலயில் ங்கத்ெதாடங்கிவிட்டான் இனி அவன் என்ன
கன கா வாேனா? உமார் ேவைலையத் ெதாடங்கினான். அவ ைடய
உைடகைள எ த் அணிந் ெகாண்டான் ரக்கின் உட் க் த் தன்
உைடகைளப் ேபாட் விட்டான். ெம வாகக் கதைவத் திறந் ெவளிேயறி வந்
மீண் ம் தன் அைறக்கதைவச் சாத்திவிட் நைடபாைதயில் நடந்தான்.
ரத்தில் ேபச் க் ரல் எங்ேகா ேகட்ட . நைடபாைதயில் யா ம் இல்ைல.
ேகாட்ைடப் றத் க் கதைவத் திறந் ெகாண் ெவளிேய வந்தான்.
தைலவாசைல ேநாக்கி நடந்தான். கீேழயி ந்த ண்ணாம் க்கல்
தைரயில்பட் ப் பிரதிபலித் ரிய ெவளிச்சம் கண்கைளக் ச ைவத்த .
இரண் அ ைமகள் சா யிேல எைதேயா க்கிக்ெகாண் க்ேக
ெசன்றார்கள். தைலவாசலிேல இ ந்த காவல் தைலவன் உமாரின் பக்கம்
தி ம்பிப் பார்த்தான். ஆனால் யா ம் அைசயவில்ைல. வாசல் இன் ம்
நால ரத்தில் இ ந்த ஒன் . இரண் . மன் . என்ற எண்ணிக் ெகாண்ேட
படபடக் ம் இதயத்ேதா ெந ங்கி வந்த உமாைர காவல் தைலவன், “அறிஞேர!
இன்ைறய அைடயாளச் ெசால் என்ன?” என் ேகட்டான்.
பைடவீரர்க ம், இரகசியக் ட்டத்தின ம், தங்கள் ஆட்கைளத் ெதரிந்
ெகாள்வதற் அைடயாளச்ெசால் ஒன் ைவத் க் ெகாள்வ வழக்கம்.
அைதத் தினந்ேதா ம் ெவவ்ேவ ெசால்லாக மாற் வார்கள். ெவளிேய
ெசல்ேவா க் ம் காவலர்க க் ம், தைலவர்க க் ம் மட் ேம அந்தச் ெசால்
ெதரி ம். உமார் இந்த விஷயத்ைத ேயாசித் ப்பார்க்க மறந் விட்டான். ச்ைசப்
பி த் க்ெகாண் மி ந்த அைமதியான ரலில், “நான் அவசரத்தில் அைத
மறந் விட்ேடன். நிைன க் ம் வரவில்ைல. நம் தைலவேர என்ைன
அ ப்பினார். கிராமத்திற் ப் ேபாய்ப் றாக்களின் லம் ெசய்தி
அ ப்பேவண் ம்” என் றியவன் தன் இ ப்பிேல யி ந்த, அந்தப் பைழய
ெசய்திக் ழாைய ெவளியில் எ த்தான். காவல் இ ப்பவர்க க்
இெதல்லாம் ரியாத விஷயம். அவர்க ைடய தைலவன் இந்த மாதிரியான
விஷயங்கைள அவர்களிடம் ெதரிவிப்பேதயில்ைல, ழம்பிக்
ெகாண் ந்தார்கள். காவல் தைலவன், ஆ தங்களிேல பயிற்சி ெபற்றவேன
தவிர, அறிைவ உபேயாகிக்கத் ெதரிந்தவன் அல்ல. எனேவ, உமார் அவனிடம்
அந்தக் ழாையக் ெகா த் , “இேதா இைத நீ ைவத் க்ெகாள். நான்
 றாக்கள் இ க் ம் வீட் ற் ச் ெசன் தபால் திைரகைளக் ெகாண்
வ கிேறன். ெசய்திக் ழாையத் ெதாைலத் விடாேத. தைலவர் அறிந்தால்.
அவ ைடய ேகாபம் உன் தைலேமல்வி ம்” என் றிவிட் ேவகமாக
நடந்தான்.
அவன் அந்தக் ழாையக் ெகட் யாகப்பி த் க் ெகாண்ேட, “சரி, சீக்கிரம்
தி ம்பி வா!” என் றினான்.
அக்ேராேனாஸ் ேபான்ற கம் ெதரிந்த ேபர்வழிகள் எதிரில் வராமல்
அ ள்ெசய்ய ேவண் ெமன் அல்லாைவ ேவண் க் ெகாண் ைவக்ேகால்
ேபார்க க் ம், ப்ைப ேம க க் ம் ந ேவ ந் அந்தக் கிராமத்திேல
றாக்கள் இ க் ம் வீட்ைடத் ேத னான். ஒ வீட் ன் அ கிேல, வானிேல
றாக்கள் பறந் வட்டமிட் க் ெகாண் ந்தன, றாக் க ம் இ ந்தன.
அங்ேக ன்னால் இ ந்த மனிதனிடம் “ஒ ண் ேல இரண் றாக்கள்
ேபாட் க் ெகா , சீக்கிரம்” என் உமார் ேகட்டான்.
“ஐயா, க க் ட் த் தைலவரின் றாக்கைளயா ேகட்கிறீர்கள்?”
“ேவ என்ன? மைலத்தைலவர் ேஷக் அல் ெஜபல் அவர்கேள கட்ைள
யிட்டார்” என்றான் உமார் த மாற்றமில்லாமல். ஹாஸான் றாக்கைள வாங்கிவரச்
ெசால் ம் பழக்கம் இல்ைலேயா, அல்ல அவன் ெபயர் அவைனப்
பய த்தியேதா ெதரியவில்ைல. அந்த மனிதன் ழம்பிப் ேபாய் நின்றான்.
பிற அவன் றாக் ட்ைட ேநாக்கிச் ெசல் ம்ேபா , “ேசணம் ட் ய நல்ல
திைர ஒன் ேவண் ம். சீக்கிரம், ேவெறா வைன அ ப் ” என்றான் உமார்.
திைர வ ம் வைரயிேல உமார் க் ம் ெந க் மாக நடந்
ெகாண் ந்தான். அவன் உள்ளம் பரபரத் க் ெகாண் ந்த . திைர
வந்த ம், றாக் ண்ைடத் க்கிக்ெகாண் வந்த அந்த மனிதன், “இேதா
பா ங்கள் இந்தப் றாக்கைள அைடயாளம் ெதரிந் ெகாள்வதற்காக உள்
இறக்ைக ஒன் ம த் ைவக்கப் பட் க்கிற அதன் வால் றத்திேல இேதா
சிவப் ைம ேபாடப் பட் க்கிற . இைவதான் மற்ற றாக்க க் ம் நம
றாக்க க் ம் உள்ள ேவற் ைம தாங்கள்...”
இப்ப அவள் றிக் ெகாண் க் ம்ேபாேத பின்னால் ஒ திைர வ ம்
கால ச் சத்தம் ேகட்ட . ஏற்ெகனேவ பயந் ெகாண் ந்த உமார், மிக ம்
பயந் தன் திைரையத் தட் விட்டான்.
றாக் ண்ைட அந்த மனிதன் ைகயிலி ந் பறித் க் ெகாண்டான், திைர
பறந்த . கிராமத்தின் ந விதி வழியாகச் ெசன் ெகாண் ந்த அவன்,
ஆற் ப் பக்கம் ெசல்லாமல், வல பக்கம் ெசல் ம் பாைதயில் தன்
திைரையத் தி ப்பிவிட்டான்.
 ஆற் ப் பக்கத் ப்பாைத வழியாகத்தான் அக்ேராேனாஸ் அவைன அைழத்
வந்தான். அங்ேக பாதி வழியிேல காவல்வீரர்கள் இ ப்பார்கள். ஆனால்,
மற்றபாைத எங்ேக ெசல்கிறெதன் அவ க் த் ெதரியா . எங்
ெசன்றா ம், ஹாஸா க் ம் தனக் ம் இைடேய உள்ள ரம் அதிகமாக
ேவண் ம் என்ற ஒேர ேநாக்கத்ேதா ேவகமாகச் ெசன் ெகாண் ந்தான்.
ஒட்டகப்பாைத ேபால் ேதான்றிய ஒ சி பாைத வழியாகச் ெசன்
ெகாண் ந்த அவன் கிய பள்ளத்தாக் ஒன்றின் வழியாகப்
ேபா ம்ேபா , கற்க க் ப் பின்னாலி ந் இ ற ம் ஈட் க டன் ய
பைடவீரர்கள் ேபான்ற மனிதர்கள் தி ெரன் ேதான்றினார்கள் உமா க் ப்
பயமாக இ ந்த . ஆனா ம் ெதாடர்ந் ேமல் ெசன்றான். அவ ைடய
உைடையப் பார்த்த அவர்கள், ஈட் கைளத் க்கிக் ெகாண் , “கட ள்
காப்பாராக!” என் வினார்கள்.
“கட ள் உங்கைள ம் காப்பாராக!” என் வியப பறந்தான் உமார்.
அவர்கள் பார்ைவக் த் தப்பிச் ெசல் ம் வைரயிேல, திைரைய இரத்தம்
வ ம்ப அ த் ப் பாய்ந் பாய்ந் ெசல் ம்ப ெசய்தான். ைபன்
மரக்கா க க் அப்பால் வந்த ம்தான் அவ க் ச் வந்த .
தி ெரன் அவ க் ச் சிரிப் வந்த . க க் ட் க் காவலன்
ைகயிேல ள்ள ழாய்ச் ெசய்தியில் “உமார் ேர நகர் ேநாக்கிச் ெசன்
ெகாண் க்கிறான்” என் எ தியி ந்தைத நிைனத்தால் சிரிப் வராமல்
என்ன ெசய் ம்?
 40. “உனக் ம் எனக் ம் ஒத் வரா !”

இ ள் ழ்ந் வ ம் ேநரத்திேல சமெவளிப் பிரேதசத்தின் வழியாக வந்

ெகாண் ந்த உமார், ரத்திேல வயேலாரத்தில் சில ைசகைளப்
பார்த்தான். அவன் ைசகளின் அ கில் வந்தேபா , நன்றாக
இ ட் க்ெகாண்ட .
ைசகளில் விளக் கள் ஏற்றப்ெபற்றி ந்தன. தல் வாசல் அ கிேல
வந்த ம், திைரையவிட் இறங்கிய ம் அந்தப் பண்ைணயின் தைலவன் யார்
என் ேகட்ட ம் பண்ைணத் தைலவனிடம் உமார் அைழத் ச் ெசல்லப்பட்டான்.
இந்தப்பண்ைண, க க் ட் ன் பக்கமாக இ ப்பதால் இவர்கள்
ஹாஸா ைடய உதவியாளர்களாக இ க்கக் ம் என் சந்ேதகித்
தைலவைன ேநாக்கி, ‘ேஷக் அல் ெஜபல் அவர்க ைடய ஆைணயின்ப நான்
ெசல் கிேறன். எனக் ஒ திய திைரேவண் ம் என்றான்.
‘யார்! ேமேலயி க்கிறாேர அவரா!’
‘ஆம்! க க் ட் ன் தைலவர்.’
அந்தக் யானவர்கள் தங்க க் ள்ேள ஏேதா, ெம வாகப் ேபசிக்
ெகாண்டார்கள். பிற உமார் ஏறிவந்த திைரையப் பி த் க் ெகாண்
ெசன்றார்கள். யா ம் கவனிக்காதேபா நிழேலா நிழலாக மைறந் வந்த
ஒ சி மி அந்தப் றாக் ண் ன் பக்கத்திேல வந் உட்கார்ந் ெகாண் ,
அந்தப் திய மனிதனான உமார் கவனிக்காத ேநரம் பார்த் ண் க் ள்ேள
ைகையவிட் அந்தப் பறைவகளின் இறக்ைககைளத் ெதாட் ப் பார்த்தாள்.
ஆகாரமில்லாமல் கைளத் ப்ேபாயி ந்த உமார், தன் ைககளின்ேமல் தைலைய
ைவத் க் ந்தியப உட்கார்ந்தி ந்தான். அவன் க க் ட் லி ந் தப்பி
வந் விட்டான்.
ஆனால், ஹாஸா ைடய ஆட்களின் ைகயிேல சிக்கிக்ெகாள்ளாமல்
தப்ப ம் என்ற நம்பிக்ைக வரவில்ைல.
‘இந்தப் பிரம் வீட் க் ள்ேள நீ எப்ப இவற்ைறக் ெகாண் வந்தாய்!’ என்
அந்தச் சி மி ேகட்டாள். தி ம்பிப் பார்த்த உமார், அந்தப் ெபண் பயந்
ஓ வைதக் கண்டான், பயந் ஒ னா ம் அந்தப் றாக்கைள விட் ப்ேபாக
மனமில்லாமல் “நான் அவற்ைறப் பார்த்தி க்கிேறன். அைவ ேமேல வானத்தில்
உயர உயரப் பறக்கின்றன. சில சமயம் மரங்களின்ேமல் உட்கா கின்றன நான்
அ கில் ேபானால் பறந் வி கின்றன’ என்றாள்.
பிற வ த்தத் டன், ‘வயலில் தானியங்கைளத் தின்னமட் ம் வ கின்றன.
என்ேனா விைளயாடக் ப்பிட் க்ெகாண்ேட ேபானால் பறந்
ேபாய்வி கின்றன. என்ேமல் அவற்றிற் ஏன் ேகாபேமா ெதரியவில்ைல’
என்றாள் ெமல்ல.
‘அைவ, உன்ன கில் வந் , உன் கால்கைளச் ற்றிக்ெகாண் திரிய
ேவண் மா?” என் ேகலியாக உமார் ேகட்டான்.
‘ஆமா ஆமா! நீ வரச் ெசால் வாயா?’ என் ஆவ டன் ேகட்டாள் சி மி.
பக்கத்தில் இ ந்த ளக்கைரயிேல ேபாய் உமார் சிறி களிமண் எ த்
வந்தான். இரண் ைகநிைறய இ ந்த களி மண்ைண ம் உ ட் ப் றாவின்
உ வம்ேபால, உட ம் தைல ம் ெசய்தான். பிற , இரண் கம் க் ச்சிகைள
ஒ த் க் காலாகச் ெசா கினான், ெசய் த்த பிற ஒ றத்திேல
ைவத்தான்.
‘இேதா பார் நாைளக் ெவயிலிேல இைதக் காயைவக்க ேவண் ம்.
நன்றாகக் காய்ந்த பிற அ த்த நாள் நீ இைதத் தண்ணி க் ப் பக்கத்திேல
ைவ, காற்றிேல பறக்கிற றாக்கள் எல்லாம் இதன் அ கிேல வந் இதேனா
ேபசிக் ெகாண் க் ம். நீ கைரயிேல இ ந்தப பார்த் க் ெகாண் .
ஆனால், நீ அைசயாமல் இ ந்தால் அதிக ேநரத்திற் அைவ இங்ேகேய
இ க் ம். அவற்ைறப் பி ப்பதற்காக ஓ னால் அைவ பறந் ேபாய்வி ம்,
ெதரிகிறதா?
‘இ அவற்ைறப் ேபாலேவ இ க்கிறேத!’ என் மகிழ்ச்சி டன் றினாள்
அந்தச் சி மி.
அந்தக் யானவர்கள் ஒ திைர ெகாண் வந்தார்கள். அைதப்
பார்த்தால் பண்ைண ேவைல ெசய் ம் திைரேபால் ேதான்றவில்ைல. தான்
மைலத் தைலவ ைடய ஆள் என்பதற்காக நல்ல சவாரிக் திைரயாகக்
ெகாண் வந்தி க்கிறார்கள் என் ேதான்றிய .
றாக் ண்ைடத் க்கிக்ெகாண் திைரயின்ேமல் ஏறிக் ெகாண்டான்.
ேசணத் க்கால் மிதிையப் பி த் க்ெகாண்ேட, பண்ைணத் தைலவன்.
‘இன் ம் வராத அந்த நாள் விைரவில் வ மா?’ என் ெம வாகக் ேகட்டாள்.
‘எனக் த் ெதரியா , அ ஆண்டவ க் த் ெதரி ம்’. இந்தப் பதிைலக்
ேகட்ட ம், அவன் உமாைரப் ேபாக அ மதித்தான்.
உமார் ெதாடர்ந் பிரயாணம் ெசய் ெகாண் ந்தான். அதிக ரம்
ெசல்லச் ெசல்ல ஆபத் க் ைற ம் என்ப அவன் நம்பிக்ைக. இரவின்
பயணம் நீண் ெகாண்ேட இ ந்த . கைடசியில் ஒ நகரத்தின் ேகாட்ைடச்
வர் அ கிேல வந்தான். அதன் ற் ப் றங்கைள ேநாக்கிய ேபா அ
காஸ்வின் நகரம் என்ப ெதரிந்த .
 நக க் ள்ேள ெசன்றால், அங் ள்ள ஏழாவ ெகாள்ைகக்காரர்க க் த்
தன்ைனப் பற்றிய ெசய்தி கிைடத்தி க்கலாம் என்ற பயம் இ ந்த . அத் டன்,
காஸ்வின் நகரம்தான் க க் ட் ற் மிக அ கில் உள்ள நகரம். எனேவ
ேகாட்ைடையச் ற்றிக் ெகாண் ம றத்திேல வந் ெகாரசான் பாைதயில்
தன் திைரையத் தட் விட்டான்.
ரத் மைலகளின் வழியாக வானத்ைத ேநாக்கிக் கிளம்பிய கதிரவ்னின்
கதிர்கள் உலகத்ைதச் ழ்ந்தி ந்த இ ட்ைட ஓடச் பதன. இரெவல்லாம் நடந்த
கைளப்பால், திைர தளிர்நைட ேபாட்ட . உமா க் ம் கைளப்பாக ம்
ேசார்வாக ம் இ ந்த . உட்கார்ந்தப ேய ங்கிக் ெகாண் ந்தான்.
அவ ைடய ெசாப்பன்த்திேல ஒ மாய உலகம் ேதான்றிய . களிமண்ணாக
இ ந்த றாக்கள் வானெவளியிேல பறந்தன. தபால் ெசய்திகைளச் மந்
ேபாயின. தட் தட் என் அவற்றின் இறக்ைககள் அ த் க் ெகாண்டன.
தட் தட் என்ற சத்தம் வரவரப் ெபரிதாகிய . உமார் கண்ைண விழித் ப்
பார்த்தான். திைரகள் பல அவைனக் கடந் ெசன்றன. அப்ப க் கடந்
ெசன் ெகாண் ந்த ஒ திைர அவன் அ கிேல நின்ற . அதிலி ந்
கீேழ இறங்கி உமாரின் அ கிேல வந்த அந்தக் ணன், ‘தைலவேர! என்ைனத்
ெதரியவில்ைலயா? தங்கள் ஜபாரக்’ என்றான். அேத சம்யத்திேல, ஒட்டகத்தின்
ேமல் இ ந்த ய பிரம் த் ெதாட் லிலி ந் , ஒ ெபண் இறங்கி ஓ
வந்தாள்.
‘தைலவேர! நல்ல ேவைள, உங்கைள அல்லாதான் காப்பாற்றினார்.
கண் க் த் ெதரியாத ேவதாளங்கள் தங்கைளத் க்கி ேபானதாகக்
றினார்கேள! இெதன்ன உங்கள் தா க் என்ன வந்த ? என்
வரிைசயாகக் ேகட்டாள். க்காட்ைட விலக்கி விட் ப் ேபசிக் ெகாண் ந்த
ஆயிஷாைவப் பார்த் ெவ ப் டன் கத்ைதத் தி ப்பிக்ெகாண் ேபாய்
விட்டார்கள் ட வ்ந்த மற்ற பிரயாணிகள்.
‘ெபண்ேண, அேதா அந்த ரத் மைலகளிேல,
மாயவித்ைதக்காரர்க டன்தான் இ ந்ேதன்’ என்றான் உமார். அந்த
மாயக்காரர்க டன் யா ம் ெபண்கள் இ ந்தார்களா?’ என் அயீஷா,
ெபண் க்ேக உள்ள இயற்ைகயான சந்ேதகத் டன் ேகட்டாள்.
‘அந்தச் ெசார்க்கத்திேல ஒ ெபண் அ ெகாண் ந்தாள்.’
‘ெசார்க்கமா?’
‘உண்ைமயான ெசார்க்கமல்ல; மாயா ெசார்க்கம்!’
இவர்கள் இப்ப ப் ேபசிக் ெகாண் க் ம்ேபாேத, அரசாங்க வீரர்கள் சிலர்
வந்தார்கள். அவர்களிேல தைலவனாக உள்ளவன் உமாைர உற் ேநாக்கிவிட் ,
தாங்கள் அரசாங்க வான ற் கைலஞரா? என் ேகட் த் ெதரிந்
ெகாண்டான்.
பிற ல்தான் இஸ்பாகா க் ச் ெசன் ெகாண் க்கிறார். தங்கைளத்
ேத உடேன அைழத் க் ெகாண் வரச் ெசால்லி ஆைணயிட் க்கிறார்
என்றான்.
ேபா ம் வழியில் அயீஷா, உமாரிடம், நிசாம் அல் ல்க் அவர்கள் அரசாங்க
ேவைலயிலி ந் விலக்கப்பட் விட்டார் என் றினாள்.
என்ன காரணம் என் உமார் ேகட்டான்.
‘ ல்தா க் ஒ க தம் கிைடத்ததாம். அதிேல யாேரா, “நிசாம்
தங்க ைடய மந்திரியா, அல்ல தங்க ைடய ல்தானா? என்
எ திக்ேகட் ந்தார்களாம்.
ேபார்க்களத்திலி ந் ேகாபத் டன் தி ம்பி வந்த ல்தான், அவைர உடேன
விலக்கி விட்டாராம் என் அயீஷா றினாள். பாவம், அன்ேற நிசாம்
ெசான்னப ல்தா க் க் க தம் எ தியி ந்தால் அவ ைடய பதவி
ேபாயி க்கா என் உமார் வ த்தத் டன் நிைனத் க் ெகாண்டான்.
‘அந்தக் க தம் எப்ப வந்த ெதரி மா? வானத்திேல பறந் வந்த ஒ றா
ெகாண் வந் ெகா த்ததாம்’ என்றாள் ஆயிஷா.
உமார் சிறி ேநரம் அைமதியாக இ ந்தான். இஸ்பாகான் நகர் அ கிேல
வந்த ம் கீேழ இறங்கி, ஒ தா ம் ேபனா ம் ைம ம் ெகாண் வரச்
ெசான்னான்.
‘உன் ைடய ேவண் ேகா க் நான் கட் விட்ேடன். உன் ைடய
பாைத ேவ என் ைடய பாைத ேவ ! ஆனால், நான் உன் ைடய இடத்தில்
கண்ட விஷயங்கைளப் ெபா த்த வைரயில் ஒன் ற வி ம் கிேறன்.
எனக் ம் என்ைனச் ேசர்ந்தவர்க க் ம் உன்னால் எந்தெவா தீங் ம்
ஏற்படாதவைரயில் அைவ இரகசியமாகேவயி க் ம்!”
இந்தக் க தத்தின் கீேழ ைகெய த்ேதா அைடயாளேமா எ ம் ேபாடாமல்,
ட் ஒ சி ழாய்க் ள்ேள ேபாட்டான். றாக்களில் ஒன்ைறக்
ண் லி ந் எ த் , அதன் ஒ காலிேல அந்தக் ழாையக் கட் னான்.
அந்தப் றாைவக் காற்றிேல க்கி எறிந்தான். அ தன் இறக்ைககைள
விரித் ப் படபடெவன் அ த் க் ெகாண் அந்த நகரத்ைத ஒ ைற
ற்றிவந்த . பிற ரத் மைலைய ேநாக்கி அம் ேபாலப் பாய்ந் பறந்த .
அயீஷா வாையப் பிளந் ெகாண் அதிசயத் டன் ஆகாயத்ைதப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தாள்.
‘மாயக்காரர்கள் இ க் ம் இடத்திற் அ ேபாகிற ’ என் உமார்
றினான்.
அயீஷா க் ஆச்சரியத்தால் தைல ற்றிய .
 41. த் க் கத்தி ம் ட்ட ெராட் ம்

ல்தான் மாலி ா அவர்கள் தன் சைபையவிட் உமார் வி பட் ப் ேபா ம்ப

வி வதாக இல்ைல. தன் ைடய சாம்ராஜ்யத்தின் வளர்ச்சிேய, உமார் றிய
ேசாதிடக் றிகளின் பயனாக வந்தெதன் மன டன் எண்ணினார்.
தன் ைடய ெவற்றிக க் ம் அ ேவ காரணெமன் ம் எண்ணினார்.
உமாரின்ேமல் அவ க் அள கடந்த நம்பிக்ைகயி ந்த .
ஒ நாள் ேபசிக் ெகாண் க் ம் ேபா உமாைரப்பற்றி அவர் ெவ வாகப்
கழ்ந் ெகாண் ந்தார். அப்ெபா ேபச்ேசா ேபச்சாக உமார், ‘நிசாம்
அவர்கள் எந்தவிதத்தி ம் தங்க க் த் ேராகம் ெசய்யவில்ைல’ என்றான்.
‘நிசாம், அள க் மீறிய வைகயில் என் ைடய அதிகாரங்கைளக்
ைகயாண்டார்’ என் பதில் றிவிட் தன் ைடய தி க் ரான்
த்தகத்திலி ந்த ஒ சி தாைளெய த் க் ெகா த்தார். அதிேல, ‘ டார
ம ப்பவன், ேதவ தன்ேபால் ேவஷம் ேபாட் க் ெகாண் க்கிறான்.
சிங்கத்தின் ேதாைலப் ேபார்த் க்ெகாண்ட நாய் இ ெவன் ெதரிந்
ெகாள்ள ம்’ என் ெதளிவான ைகெய த்தில் எ தியி ந்த .
‘உமார், அைதப்பற்றி நான் கவைலப்படவில்ைல. மாலஸ்கார்ட்
ேபார்க்களத்திலி ந் நம் ைடய அதிர்ஷ்டம் நம்ைம ஒன் ேசர்த்தி க்கிற .
நம்ைம யாரா ம் பிரித் விட யா என் ல்தான் உ தி றினார். அவர்
தன் ேபச்ைசத் ெதாடர்ந் , இந்தக் க தம் அ ப்பியெதல்லாம் உளவாளிகள்
இ ப்பதால்தான். நிசாம் உள பார்க் ம் ைறைய வளர்த் விட்டார்.
ஒவ்ெவா அரசாங்க உத்திேயாகஸ்தைன ம் ற்றி இந்த உளவாளிகள்
திரிகிறார்கள். எனக் எதிரியாக உள்ளவர்க ம் இந்த உளவாளிகைளக்
ைகக் லி ெகா த் ப் பயன்ப த்திக் ெகாள்கிறார்கள். நம் அரசாங்கத்தில்
உள பார்க் ம் ைறையேய ஒழித் விட ேவண் ம்’ என்றார்.
‘நான் இங்ேக ஒன் க் ம் பயனில்லாமல் உட்கார்ந் ெகாண் க்க
ேவண் யி க்கிற . நான் என் விண்மீன் வீட் ற் ச் ெசல்கிேறன்’ என் உமார்
ேகட்டான்.
‘அங்ேக ேபாய் என்ன ெசய்வாய்?’
‘ஒ திய விஷயத்ைதக் கண் பி க்கப் ேபாகிேறன். அ வானவீதிையப்
பற்றிய .’
‘ஆ! வானவீதியில் உள்ள ஒ திய நட்சத்திரத்ைதக் கண் பி த்தி ப்பாய்!
அதனால் என்ன நன்ைமகள் வ ம்? சீக்கிரம் ெசால்!’
‘நட்சத்திரமல்ல, வானவீதியிேல நாமி க் ம் இந்த உலகம் தன்ைனத்தாேன
 ற்றிக்ெகாண் நகர்ந் ேபாகிற என்ற விஷயம்தான்’
ல்தான் அவைன உற் ேநாக்கினார். அவன் ெதாடர்ந் றிய விளக்கங்கள்
அவ ைடய ரி ம் தன்ைமக் அப்பாற்பட்டைவகளாக இ ந்தன. எைதேயா
நிைனத் க் ெகாண்ட அவர். ‘உமார், அன்ெறா நாள் நான் இ வைர
ேவட்ை யா க் ெகான்ற மி கங்கைள எண்ணிப்பார்த்ேதன். ெமாத்தம்
ஒன்பதாயிரம் உயிர்கைள ஆண்டவன் பைடத்த உயிர்கைள, வீணாகக்
ெகான்றி க்கிேறன். அதற் ப் பிராயச்சித்தமாக ஒன்பதாயிரம் ெவள்ளிகைள
ஏைழக க் த் தானமாகக் ெகா க்கப் ேபாகிேறன். என்ன ெசால்கிறாய்?’
‘ஆண்டவன் ெபயரால் அப்ப ேய ெசய் ங்கள்!’
சிறி ேநரத்திற் ப் பிற , ல்தானிடம் விைடெபற்ற . அவ ைடய
அந்தப் ரக் டத்திற் ச் ெசன்றான். அங்ேக, ஓர் ஆட்டக்காரிேபால சலாமிட்
வணங்கி அயீஷா அவைன வரேவற்றாள். அந்தக் டத்திேல, அவள்
இஸ்பாகான் சந்ைதயிேல வாங்கி வந்த திய திய ெபா ள்கைள ஆங்காங்ேக
அ க்கி ைவத்தி ந்தான்.
ப மம்:Page336 உமார் கயாம் ( தினம்).jpg
அவ க்காகப் பலவைகயான பழங்க ம் உண ப் ெபா ள்க ம் வாங்கி
ைவத் க்ெகாண் அவள் காத்தி ந்தாள். அவேனா, அவற்ைற ஏறிட் க் டப்
பார்க்காமல், உட்கார்ந் கவிைத எ தத் ெதாடங்கினான்.
அவள் ேகாபத் டன் கண்ைண க்ெகாண் அவன் அ கிேலேய நீட் ப்
ப த் விட்டாள். நான் வரிகள் எ தி த்த அவன் அவைள ேநாக்கினான்.
திய உைடயணிந் கத்திற் ப் ச் ப் சி, ெசார்க்கத் ப் பறைவேபாலத்
ேதான்றினாள். அவ ைடய அதிசய அழ அவன் உள்ளத்ைத என்னேவா
ெசய்த , எ திய தாைள ைவத் விட் க் னிந் அவ ைடய உத களிேல
தன் உத கைளப் பதித்தான். அவன் எ ப்பிய இச் என்ற ஒேர ஓர் ஒலி.
ஆனால் எ ந்தேதா பலப்பல ஒலிகள். ஆம்! பதி க் த்தமிட் அவள்,
அவன் க த்ைதக் கட் ப் பி த் க் ெகாண்டாள்.
அவ ம் தன்ைன மறந்தான். அயீஷாவி ைடய கண்கள் ரத்திேல
காற்றிேல பறந் படபடத் ச் ெசன் ெகாண் ந்த கவிைதத் தாைள
ெவற்றி டன் உற் ேநாக்கின.
உமாரின் அ கிேல ப த்தி ந்த அயீஷா ரண் ப த்தாள். ஏேதா அரவம்
ேகட்ப ேபால் இ ந்த . அவ க் மிக அ காைமயிேல, யாேரா ன்றாவ
ஆசாமி ஒ வன் ச் வி வ ேபால் இ ந்த அவ ைடய க்கில் ஏேதா
ஒ மாதிரியான வாசம் ப வ ேபால் இ ந்த . அவ ைடய உடல் பயத்தால்
ெவடெவடத்த . த க் ள்ேள ங்கிக்ெகாண் ந்த ள்ளிமான் ள்ளிப்
பாய்வ ேபால, அலறித் த் க் ெகாண் எ ந்தாள். வானத்தின் க்ேக
ஒ கரிய உ வம் கடந் ேபாவ ேபால் ெதரிந்த .
அவ ைடய ச்சைலக் ேகட் எ ந்த உமார், ப க்கட் வழியாக ஓர் உ வம்
ந விச்ெசல்வைதப் பார்த்தான். சத்தம் ேபாடாமல் ெதாடர்ந் ெசன்
கீேழ ள்ள டத்தில் விளக் கைளக் ெகா த்தினான். ேவைலக்காரர்க ம்
அதற் ள் எ ந் வந் விட்டார்கள். ஆனால் அந்த ஆள் எப்ப ேயா
தப்பிவிட்டான், வாசல் அ கிேல ப த்தி ந்த இஷாக் யா ேம உள்ேள
ைழயவில்ைல என் ஆயிரம் சத்தியம் ெசய்தான். ேமேலயி ந் அயீஷா
கத்தினாள்: ‘தைலவேர! இங் வா ங்கள் இைதப் பா ங்கள்!’
ேமேல விளக் க டன் ேபாய்ப் பார்த்தால், உமாரின் தைலமாட் ேல, ஒ
த் க் கத்தி ம், திதாகச் டப்பட்ட ஒ ெராட் ம் இ ந்தன.
உமா க் இ அதிசயமாக இ ந்த . இதன் ெபா ள் அவ க் ப்
ரியவில்ைல யாேரா, உயி க் த் ணிந் , இவற்ைறக் ெகாண் வந்
ைவத் விட் ப் ேபாயி க்கிறான் என்ப மட் ம் ெதரிந்த . ‘ஒன் ம்
ரியவில்ைல கத்தி சா க் அைடயாளம்; ெராட் வாழ் க் அைடயாளம்
என் ைவத் க் ெகாண்டா ம் விஷயம் விளங்கவில்ைலேய’ என் இஷாக்
ேயாசித்தான்.
‘பகலில் பார்க்க வ ேவாரிடம் இலஞ்சம் வாங்க விழித் க்ெகாண் ப்பாய்,
இரவில் தி டர்கள் வ ம்ேபா றட்ைட வி வாய் நீ என்ன காவல்
காக்கிறாய்?’ என் அயீஷா, இஷாக்ேமல் எரிந் வி ந்தாள். அதற் ள்ேள
இஷாக் அங்ேக கிடந்த தாள் ஒன்ைறெய த் உமாரிடம் ெகா த்தான் அதிேல,
‘உன் நாக் ப் பற்க க் இைடேய இ க்கேவண் ம்’ என் எ தியி ந்த .
‘அயீஷா அதிகம் ேப கிறாள். அவ க் த்தான் இந்த எச்சரிக்ைக என்
இஷாக் றினான்.
ஆனால் இ தனக் அ ப்பப்பட்ட எச்சரிக்ைக என் உமார் உணர்ந்தான்.
தான் இ வைர, க க் ட்ைடப்பற்றி யாரிட ம் றாதேபா . இந்த
ஹாஸான் தனக் ஏன் எச்சரிக்ைக ெசய்யேவண் ம் என் அவ க் ப்
ரியவில்ைல. ஆனால், இந்த எச்சரிக்ைகயின் விவர ம் ெபா வி ந்த
பிற உமா க் த் ெதரியவந்த .
ெபா வி ந் சிறி ேநரம் ஆன ம் ன் வி ைடய ஒற்றன் ஒ வன்,
உமாரிடம் வந் சலாம் ெசய்தான். ‘ ல்தானின் நிழல் ேபான்றவேர!
அதிகாைலயில் நகைரச் ற்றி வ ம்ேபா தங்க ைடய ஆள் ஒ வன்
ஓரிடத்திேல பிணமாகிக் கிடப்பைதக் கண்ேடாம். இங்ேக க்கி
வந்தி க்கிேறாம்’ என்றான்.
 உமார் கீேழ இறங்கிவந் பிணத்ைத ைவத்தி ந்த ணிைய
அகற்றினான். அவனால் தன் கண்கைள நம்ப யவில்ைல. அவ ைடய
ஆ யிர்த்ேதாழன் இன்பத்தி ம் ன்பத்தி ம் பங் ெகாண் உற்ற
ைணவனாக இ ந்த ணன், விகடன் ஜபாரக் க த்தில் ெவட் ப்பட் ப்
பிணமாகிக்கிடந்தான். அவ ைடய நாக் ேவேரா ெவளியில்
அகற்றப்பட் ந்த .
‘உன் ைடய தைலவைன உடேன இங் வரச்ெசால்’ என்றான் உமார், சிறி
ேநரத்தில் ன் ஷ் அங் வந் ேசர்ந்தான்.
‘பள்ளி வாச க் ெவ ரத்தில் ஆற்றங்கைரயின் அ கில் உள்ள
பாைதயில் பிணம் கிடந்த . ஆனால் அந்த இடத்திேல ெகால்லப்பட்டதாகத்
ெதரியவில்ைல, ேவ எங்ேகா ெகாைலெசய் அங்ேக ெகாண் வந்
ேபாட் க்கிறார்கள். ஏெனன்றால், அவன் ெசத் க்கிடந்த இடத்திேல தைரயில்
இரத்தக்கைறேயயில்ைல!’
உமா க் இ ஹாஸா ைடய ஆட்களின் ேவைலதான் என் ெதரிந்த .
ஏெனனில் தல் நாள் தன்ைனச் சந்தித்தேபா , ஜபாரக்கிடம், யாேரா ஒ வன்
சாமியார் ேவடத்தில் இ ந்தவன் வந் ேபசிக் ெகாண் ந்ததாக ம், அவன்,
ஜம்மி ம திக் ப் பின்னால் உள்ள அக்கினி த்திரன் வீட் ேல, ெசத் ச்
ெசார்க்கம்ேபான ஒ மனிதன் பிைழத் எ ந் வந் , ெசார்க்கத்தின்
அ பவத்ைதக் றியதாக ம். அ தான் க க் ட் ேல கண்ட
காட்சியாகேவ இ ந்தைத ம் உமார் சிந்தித் ப் பார்த்தான்.
சந்ேதகமில்லாமல். ஜபாரக் அந்த வீட் ேலதான் ெகால்லப்பட் க்கிறான்
என்பைதத் ெதரிந் ெகாண்டான்.
‘அக்கினி த்திரன் வீ எங்ேக இ க்கிற ெதரி மா?’ என் ன் விடம்
ேகட்டான்.
‘நான் ேகள்விப்பட்டேதயில்ைல’ என்றான் ன் ஷ்.
உமார் ன் விடம் ன்னிர தனக் க்கிைடத்த எச்சரிக்ைகக்
க தத்ைதப்பற்றிக் றினான். அயீஷா பின்னால் திைரமைறயில் இ ந்தப ேய
‘ெராட் ைய ம் கத்திைய ம் பற்றிக் ங்கள்’ என் ஞாபகப்ப த்தினாள்.
இைதக்ேகட்ட ன் ஷ், ‘இ ேபாலேவ, தைலமாட் ேல ெராட் ம் கத்தி ம்
கண்ட சில மனிதர்கள் இப்ேபா ஆேள காணப்படாமல் ேபாய்விட்டார்கள்’
என்றான்.
‘இ அர்ப்பணம் ெசய்தவர்களின் ேவைலயாகத்தான் இ க்கேவண் ம்’
என்றான் உமார்.
 ‘யார்? என்ன ெசால் கிறீர்கள்?’ என் விளக்கங் ேகட்டான் ன் ஷ்.
‘அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள் ஏழாவ ெகாள்ைகக்காரர்களின் தைலவ ம்
க க் ட் ன் தைலவ ம் பிறப்பிறப் ப் ெப ந்தைலவ மான ஹாஸான்
இபின் சாபா என்பவ ைடய ஆட்கள், த் க்கத்தி பி த்த ெகாைலக்கஞ்சாப்
பாதகர்கள், மயக்க ம ந் தின் ம் மதிெகட்டவர்கள்!’ என் உமார் அ க்கிக்
ெகாண்ேட ேபானான்.
‘தைலவேர! ம ப ம் அந்தப் ெபயைரச் ெசால்லாதீர்கள், பயமாக
இ க்கிற !’ என் ன் ஷ் ேவண் னான்.
‘அப்ப யானால், உனக் ம் அவர்கைளப்பற்றித் ெதரி ம் என் ெசால்’ என்ற
உமார். ‘உனக் த் ெதரிந்தைத என்னிடம் அஞ்சாமல் ெசால்’ என்றான்.
ஆனால், ன் ஷ் பயந் ெகாண்ேட மிக ெம வான ரலில் ேபசத்
ெதாடங்கினான். அப்ப ப் ேப ம்ேபா எதிரில் திறந்தி ந்த சன்ன க்கப்பால்
சீறிவ ம் பாம் கள் இ ந்தால் எப்ப ப் பயப்ப வாேனா, அப்ப ப்பட்ட
பயத் டன் அந்தச் சன்னைலப் பார்த் க் ெகாண்ேட ேபசினான்.
‘எகிப் ேதசத்திலி ந் பாரசீகத்திற் ள்ேள இந்த இயக்கம் வந்
ேசர்ந்தி க்கிற . இவர்கைளப்பற்றி நிசாம் எச்சரிக்ைக ெசய் தன் றிப் ப்
த்தகத்திேல எ தியி க்கிறார். இவர்க ைடய தைலவன், நம்பிக்ைக ள்ள
ஸ்லிம்கைளப் பய த்தித் தன் ஏற்பாட் ேல ேசர்த் வ கிறான்.
வியாபாரிகைள அதட் மிரட் ப்பணம் பறிக்கிறான். ஒ வ ைடய
தைலமாட் ேல த் க்கத்தி ம் ெராட் ம் இ ந்தால், அதற் நீ சாகிறாயா?
வாழ்கிறாயா? என் ேகட்பதாகப் ெபா ள். வாழ்வதாக இ ந்தால், ம நாள்
வந் அவன் விட் வாசலிேல நின் ெராட் ப்பிச்ைச ேகட் ம்
பிச்ைசக்கார க் ஒ ட்ைட தங்கம் ெகா க்க ேவண் ம்.
அப்ப க் ெகா க்காதவன் ஆேள காணாமல் ேபாய்வி வான். இ வைர
ெகா த் த் தப்பியவர்க ம் இ க்கிறார்கள், ெகா க்காமல் காணாமல்
ேபானவர்கள் ஐந் வியாபாரிகள். அ ேபால் இன் உங்கள் வீட் க்
எவனாவ் பிச்ைசக்காரன் வந்தால், ஏதாவ ஒ ெதாைக ெகா த்
அ ப்பிவி ங்கள். அ தான் த்திசாலித்தனமான ’ என்றான் ன் ஷ்.
‘இல்ைல, அவர்கள் என்னிடம் ெபான் எதிர்பார்க்க மாட்டார்கள்’ என்றான்
உமார்.
‘ஓ! நான் மறந் விட்ேடன் உங்கள் ெபா ள்கைளத்தான். அவர்க ைடய ஆள்
அக்ேராேனாஸ் கடத்திக் ெகாண் ேபாய்விட்டாேன! இ ந்தா ம், அவர்கள்
இன் ம் எதிர் பார்க்கலாம்!”
 ‘இல்ைல, ஜபாரக்கி ைடய சாவிற் அவர்கள்தான் ஈ ெகா க்க
ேவண் ம்! அப்ப த்தான் நடக்கப்ேபாகிற !’
‘தைலவேர, நீங்கள் என்ன அவர்கைள எதிர்க்கப் ேபாகிறீர்களா? ேநரிேல
பா ம் ேவங்ைகப் லிைய எதிர்க்கலாம். மைறந் வ ம் பாம்ைப நாம்
எப்ப க்கண் பி த் க் ெகால்ல ம்? இந்த ம ந் தின் ம் ட்டத்தார்.
ஒட்டகக்காரர்களாக ம், திைரக்காரர்களாக ம், வியர்பாரிகளாக ம்,
சாமியார்களாக ம் பலவிதமான உ வங்களிேல நாட் ேல உல கிறார்கள்.
உங்கள் வீட் ேல ட, அவர்கைளச் ேசர்ந்தவன் ஒ வன் ேவைலக்காரனாக
இ க்கக் ம்! இந்த காணர்ம்ற்ேபான் ஐந் மனிதர்கள், மக்க க்
நன்றாகத் ெதரிந்த பிரபல் வியாபாரிகள், எப்ப மைறந்தார்கள் என்
தடங் டத் ெதரியவில்ைல. நகரத்ைதவிட் ெவளிேயறவில்ைல என் நான்
நிச்சயமாக ற ம். ஜபாரக்ைகப்ேபால் அவர்கள் ெகால்லப்பட்டதர்க ம்
இ வைர ெதரியவில்ைல. அவர்கள் என்ன ஆனார்கெளன்பேத
மர்மமாயி க்கிற . ேமன்ைம தாங்கிய தைலவேர, இந்த மனிதர்க டன்
ேமாதிக் ெகாள்ளாதீர்கள்’ என்ற ன் ஷின் எச்சரிக்ைகக் ப் பிற , உமார்
றினான்.
‘அவர்கள் தந்திரத்ைத ம் மாயக்கண்கட் வித்ைதைய ம்
உபேயாகிக்கிறார்கள் அவர்க ைடய ஆ தமான இரகசியத்ைத அ ப்பதற்
அ த் உைடப்பதற் ஒ வழியி க்கிற .’
‘நீங்கள் அவர்கைளத் ேதடப்ேபாகிறீர்களா?’
‘இல்ைல, அவர்கள் தாங்களாகேவ ெவளிவரப் ேபாகிறார்கள்.’
உமாரிடம் ஏேதா இரகசியமான சக்தியி க்கிற என்பைத ன் ஷ்
நம்பினான். உமார் மாயத்ைத எதிர்க் ம் மாயாவாதி என் எண்ணினான்.
‘தைலவேர! இ வைர நான் ெசான்ன விஷயங்க க்ேக என் உயிர்
அடமானத்தில் ைவக்கப்பட் க்கிற . மைறந்தி க் ம் சக்திகேளா நான்
ேமாதிக்ெகாள்ள வி ம்பவில்ைல எனக் விைட ெகா ங்கள்’ என் றிவிட்
ெவளிேயறினான்.
 42. ெசத்தவன் ேபசினான்! ேபசினவன் ெசத்தான்!

ஜம்மி ம தியிேல கைடசித் ெதா ைக நடந் ெகாண் ந்த ,

ற் க்கணக்கான மத நம்பிக்ைகயாளர்கள் எல்லாம் வல்ல இைறவனான
அல்லாைவ ேநாக்கித் தங்கள் பிரார்த்தைனகைளத் ெதரிவித் க்
ெகாண் ந்தார்கள்.
அந்தக் ட்டத்ேதா ட்டமாக ஆண்டவைனத் ெதா ெகாண் ந்தான்
ஓர் அராபியன். ட்டம் ெவளிேயறியேபா , அவ ம் ெவளிேயறினான்.
ம திக் ப் பின் ற ள்ள வீதியில் தி ம்பி ன்றாவ வீட் ேலேபாய்க்
கதைவத் தட் னான்.
கதேவாரத்திேல இ ந்த ஒ டன், ‘நீயார்’ என் ேகட்டான்.
‘அக்கினி த்திர ைடய வீ இ தாேன?’
‘ஆம்! அக்கினி த்திர க் ம் உனக் ம் என்ன ெதாடர் ?’
‘ெசார்க்கத்ைதக் கண் வந்த ஒ மனிதன் இங்ேக இ ப்பதாகக்
றினார்கள்.’
‘ெசார்க்கமா, ெசார்க்கமா?’ என் ேகட்ட டன் ேபசாமல் இ ந்தான்.
அவன் எ ம் ேபசாமல் ேபாகேவ, அராபியன் கதைவத் திறந்தான். இ ட் ேல
வழி ெதரியாமல் ைகையநீட் க் ெகாண்ேடேபான அந்த அராபியன் ஒ திைர
தட் ப்படேவ அைத இ த் அகற்றினான். உடேன அவன் கத் க் ேநேர
ஒ ெம வர்த்தி நீட்டப்பட்ட . அந்த ெம வர்த்திைய ைவத்தி ந்த
சாமியார் ஒ வன், அந்த அராபியைன நன்றாக உற் ேநாக்கிவிட் த்
தி ப்தியைடந்தவனாக உள்ேள ெசல்ல அ மதித் விட் ம ப ம் திைரைய
இ த் விட் அங்ேகேய நின் ெகாண்டான். அராபியன் உள்ேள ெசன்றான்.
அங்ேக இ ந்தவர்கெளல்லாம் ஒ திைரைய ஆவ டன் பார்த் க்
ெகாண் ந்தார்கள். அந்த இடத்திேல ஒ சாமியார் நின் தன்மாரிேல
அ த் க்ெகாண் ற்றிச் ற்றி வந்தான். அராபியன் ேவடத்திேலயி ந் உமார்
ட்டத்ைத ஒ பார்ைவ பார்த்தான். அங்ேக யா ம் ‘அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள்’
இல்ைல.
எல்ேலா ம் நகரத் மக்கேள. அவர்களிேல ஒ சிலர் அரசாங்கப்
பைடவீரர்கள் இ ந்தார்கள். நாைலந் ல்லாக்கள் ட இ ந்தார்கள்.
ைமயான க த் க்கைள ெவளியிட்டால் ம க் ம் ல்லாக்கள் இப்ப ப்பட்ட
மாயமான விஷயங்கைள ஆலேலா காண வந்தி க்கிறார்கேள என்
எண்ணிய உமா க் வ த்தமாக இ ந்த .
அந்தத் திைரேயாரத்திேல ஒ சாமியார் இ ந் , மைறந் ேபான மாவீரன்
ஹூேச க்காக மார த் க் ெகாண் ந்தான்.
‘ஹுேசன் எவ்வா இறந்தான்? வாளால் ெவட்டப்பட்டான். அவன்
திையத்தைர த் விட்ட . ஹூேச க்காக ‘அ தாபப்ப ங்கள்! இேதா
நான் அவ க்காக மார த் க் ெகாள் கிேறன்.’
இப்ப மந்திரம் றிக்ெகாண்ேட மார த் க் ெகாண்டான். ட்டத்தில்
இ ந்தவர்க ம் அவேனா ஒத் மார த் க் ெகாண்டார்கள். அவர்க ம்
அந்த மந்திரத்ைத உச்சரித்தார்கள். ஒ சி கணப்பிலி ந் கிளம்பிய ைக
அைறயிேல ஒ விதமான வாைடைய ண்டாக்கிய .
மார த் ச் ற்றிக்ெகாண் ந்த சாமியார், தி ெரன் ற் வைத
நி த்திவிட் , ‘ஒ! ெசத்தவன் ரல் ேப கிற !’ என் விக்ெகாண்ேட தன்
பின்னால் இ ந்த திைரைய இ த் விட்டான். திைர மைறந்தி ந்த இடத்தில்
ஒ சி அைற அவர்க க் த் ெதன்பட்ட . அதன் ந விேல விளக் கள்
எரிந்தன. அந்த விளக் க க் அப்பால் தைரயிேல ஒ ெபரிய ெவண்கலப்
பாத்திரம் இ ந்த . அதிேல பாதிவைர இரத்தம் நிைறந்தி ந்த . அந்த
இரத்தத் க் ேமேல ஒ மனித ைடய தைல ெதரிந்த .
அந்த தைலேயா நன்றாகச் சிைரக்கப்பட் ந்த . அந்த மண்ைடயின்
கண்கள் யி ந்தன, இரத்தத் க் ேமேல ெவ ம் தைலைய மட் ம் கண்ட
மக்கள் ஆச்சரியத்தால் ச்சலிட்டார்கள்.
‘அைமதி! அைமதி!’ என் சாமியார் ட்டத்ைத அடக்கினான்.
அந்தத் தைலயின் கண்கள் திறந் ெகாண்டன. இடமி ந் வலம் அ
தி ம்பிப்பார்த்த . இந்த பயங்கரக்காட்சிையக் கண்ட ட்டம் ேபச் ச்சற் ப்
பிரமித் ப்ேபாய் இ ந்த .
அந்தத் தைலயின் வா த கள் அைசந்தன. ேபசத் தாடங்கின:
‘உண்ைம ள்ளவர்கேள! கண் க் த் ெதரியாத ெசார்க்கத்தின் கைதையக்
ேக ங்கள்’ என் ெசால்லித் தான் ெசார்க்கத் க் ப்ேபான கைதைய
எ த் ச் ெசால்லிய .
ட்டத்தில் இ ந்த மற்றவர்கள் அதிசயத்தில் ழ்கியி ந்தார்கள். ஆனால்,
உமார் ஆராய்ச்சிெசய் காண் ந்தான். ரல், அந்தத் தைலயின்
ெதாண்ைடயிலி ந் தான் வந்த .
ஆனால், அந்தத்தைல நிச்சயமாக உயி ள்ள மனித ைடய தைலேய என்ப
அவ க் உ தியாகத் ெதரிந்த . தந்திரமாக அந்த மனித ைடய உடைல
மைறத்தி க்கிறார்கள் என்ப ம் ெதரிந்த .
ந்த ம் அந்த சாமியார் திைரைய இ த் மைறத் விட்டான்.
 அதிசயம்! அதிசயம்! என் ஒ ல்லா வினார். அந்த சாமியார்
ன்னைக டன் ட்டத்ைத ேநாக்கினான்.
‘அத்தாட்சி காட் ! இ உண்ைமயில் அதிசயமாக இ ந்தால் அத்தாட்சி
காட் ’ என் ஒ சிப்பாய் வினான்.
‘கம்மாயி , அத்தாட்சி இேதா காட் கிேறன்!’
எல்லா ைடய கண்க ம் தன்ைனேய ேநாக் ம்ப சிறி ேநரம் நின்றான்.
பிற திைரைய இ த்தான். ேநராக அந்த ெவண்கலச் சட் யின்
அ ேகெசன் , தன் இ ைககளா ம் அந்தத் தைலயின் இ கா கைள ம்
பி த் ேமேல க்கினான். ன் க் வந் எல்ேலா க் ம் ெதரி ம்ப
அைதத் தி ப்பிக்காட் விட் ம ப சட் யிேல ைவத்தான். அந்தத்
தைலையத் தனிேய பார்த்தமக்கள்
‘நம் கிேறாம் நம் கிேறாம்!’ என்றார்கள்.
உமார் எ ந் அந்தத் திைரயின் அ கிேல ேபாய் நின் , தன் ைககைளத்
க்கி ட்டத்ைத அைமதிப்ப த்திப் ேபசத் ெதாடங்கினான்.
நண்பர்கேள! இ அதிசயமல்ல! ெவ ம் கண்கட் வித்ைதக்காரனின்
தந்திரக் காட்சிகள்! இறந் ேபான மனிதன் ேப வதில்ைல! ஆனால், சற் ன்
உயி டனி ந் ேபசிய மனிதன், நமக் அத்தாட்சி காட் வதற்காகக்
ெகால்லப்பட் விட்டான். பா ங்கள் என் றிக்ெகாண்ேட, அந்தச் சட் ைய
அப் றப்ப த்தினான். அந்தச் சட் க் ப் பக்கத்திேல தைரயிேல ஓர் அகன்ற
வாரம் இ ந்த . அந்த சாமியார் ேகாபத் டன் த்தான், ட்டம்
தள்ளிக் ெகாண் ன்னால் வந்த .
உமார் ஒ விளக்ைக எ த் க் ெகாண் ஒ றம் வர் ஒரத்திேல
கட் யி ந்த திைரைய அகற்றினான். அந்தச் வர் வழியாக ஒ பாைத
ெதன் ப ட் ட . விளக் ப் பி த் க்ெகாண்ேட, அந்தப்பாைத வழியாகக் கீேழ
இறங்கிச் ஒ இடத்திேல கால் வ க்கிய . கீேழ னிந் பார்த்தால் இரத்தம்.
‘உண்ைமையத்தான் கண் பி த் விட் ர். ஒய் அராபியேர! இங் ெகாைல
நடந்தி க்கிற !’ என் ட வந்த அந்தச் சிப்பாய் வினான். இன் ம் பலர்
அந்தப்பாைத வழியாக வந்தார்கள். ‘இரத்தம் இ க்கிற ; தைல
இப்ெபா தான் ெவட்டப்பட் க்கிற ; ஆனால், உடைல எங் ம்
காணவில்ைலேய’ என் சிப்பாய் ேத னான். ைகயிலி ந்த விளக்கின்
ெவளிச்சம் ‘அர்ப்பணம் ெசய்தவர்கள்’ உைடயில் இ ந்த ஒ ண்டத்தின்
ேமல்பட்ட . அந்த ண்டம் ப க்கட் ன் கீேழ கிடந்த . உள்ேள ள்ள
நிலவைறகளிேல ந் பார்த்தேபா , ஓர் அைறயிேல ஐந் ண்டங்கள்
கிடந்தன. தைலகைளக் காணவில்ைல. ஒ ல்லா அந்த ண்டங்களின்
ஆைடையப் பார்த் , ‘காணாமற்ேபான ஐந் , வணிகர்களின் இைவ ெயன்
அைடயாளம் றினார். ‘அந்தக் ெகாைலகார நாய்கைளப் பி ங்கள்’ என்
வினார். ட்டம் அவர்கைளத் ேத ய .
ஆனால், அந்த மாயவாதிகள் இந்ேநரம் எங்ேக ஓ ஒளிந்தார்கேளா அந்தக்
டன் மட் ம் ‘ ட்டாளிகேள! என்ைன விட் விட் ப் ேபாகாதீர்கள்!’ என்
கத்திக் ெகாண் வாசற்ப யிேல இ ந்தான்.
உமா க் அன் இர வ ம் க்கம் வரவில்ைல. உயிர்த் ைணயாக
இ ந் இன்ப ன்பங்களில் பங்ெக த் க் ெகாண்ட அந்த ஜபாரக்கின் சா
அவன் மனத்ைதவிட் ப் ேபாகவில்ைல.
 43. தைலயிட்டால் ெகாைல நடக் ம்!

அ த்த நாள் காைலயில் ஊர் வ ம் இர நிகழ்ச்சிையப் பற்றிய

ேபச்சாகேவயி ந்த . உண்ைமயான மதப்பற் ம், அரச பக்தி ம் அரசாங்க
நலன் க ம் எண்ண ள்ள ஊழியரான நிசாம் அல் ல்க் அவர்கள், தான்
ேவைலயிலி ந் நீக்கப்பட்டைத ம் ெபா ட்ப த்தாமல், ல்தான் மாலி ா
அவர்களின் இ ப்பிடத்திற் வந்தார்.
‘என் ல்தான் அவர்கேள! கட்டைளயி ங்கள்! அந்தக் ெகாைலகாரர்களான
ஏழாவ ெகாள்ைகக்காரர்கைள ேவட்ைடயா , நம் சாம்ராஜ்யத்திேலேய
இல்லாமல் ெதாைலத் வி கிேறன். தங்கள் நிழலில் வாழ்ேவாரிடேம கப்பம்
வ லித் க் ெகாண் , தங்க க் அைற ம் அவர்கள் தைலவன் என்ன
ஆகிறாெனன் பார்க்கலாம்!’ என் இைறஞ்சினார்.
‘நான் ெதாந்தர ெகா க் ம் ஒவ்ெவா நாைய ம் விரட் க் ெகாண் க்க
யா ’ என் சிறி ட நிைலைமைய உணராமல் ல்தான் பதில் அளித்தார்.
நிசாம், அவர்க ைடய க க் ட்ைடப் பற்றி ம், வளர்ச்சிையப் பற்றி ம்,
பயங்கரச் ெசயல்கைளப் பற்றி ம் எ த் ைரத்தார்.
ல்தா ைடய ஆட்சி வீழ்ந் தியஅர எழப்ேபாவதாக ஹாஸான்
தீர்க்கதரிசனம் றியி ப்பைத ம் றினார். அதற் , ல்தான் ‘ஒவ்ெவா
திய தீர்க்கதரிசிைய ம் தீர்த் க் ெகாண் ப்பதாக இ ந்தால் நான்
ேவட்ைடயா வ எப்ேபா ? மற்ற காரியங்கைளச் ெசய்வ எப்ேபா ’ என்
ேகட்டார்.
நிசாம் என்ன ெசால்லி ம் ல்தான் ேகட்கவில்ைல. ஒ ைற ல்தான்
தன்மீ அவநம்பிக்ைக ெகாண்டேபாேத, தன் ைடய ெசல்வாக் ப்
ேபாய்விட்ட என்பைதத் ெதரிந் ெகாண்ட நிசாம், சலாம் ெசய்
விைடெபற் த் தி ம்பிவிட்டார்.
விதியின் சக்கரம் ெம வாகச் ழன் ெகாண் ந்த . காற்ற த்
அைணந் ேபா ம் விளக் கள் ேபால எத்தைனேயா உயிர்கள் இந்த
உலகத்ைதவிட் ப் ேபாயின. திய உயிர்கள் ேதான்றின. இஸ்பகானிலி ந்த
ல்தான், நிசாப் ர் ேநாக்கிப் றப்பட்டார். நிசாம், பதவிையவிட்
விலகிவிட்டா ம் தன் றிப் ப் த்தகங்களிேல பல திய ஏ கைள எ திக்
ெகாண் ந்தார்.
நிசாப் க் ச் ெசல் ம் வழியிேல ல்தான் டாரம் அ த்தி ந்தார்.
ஒ நாள் அந்தக் டாரத்திற் ேநேர வானத்தில் ஒ வால் நட்சத்திரம்
ேதான்றிய . உமாைர அைழத் வரச் சான்னார். இதன் அறி றி என்ன என்
ேகட்டார். ஏேதா அபாயத்தின் அறி றி என் உமார் ெசான்னான்.
ல்தா க் அபாயமாகத் ேதான்றிய ஹாஸான் ஒ வேன! ேவ எந்த
அபாய ம் அந்தச்சமயத்தில் இல்ைல. எனேவ, ஒ தளபதிைய அைழத் ,
பட்டாளத்தின் ஒ ப தி டன் ெசன் காஸ்வின் நக க் வடக்ேக ள்ள
மைலகளில் அைமந் ள்ள க க் என்ற ேகாட்ைடைய நிர் லமாக்கிவிட்
வ ம்ப ஆைணயிட்டார்.
நிசாப் க் ச் ெசல்ல அவ க் ப் பயமாக இ ந்த . எனேவ
ேவட்ைடயா ம் சாக்கில் டாரத்திேலேய தங்கினார். உமாைர ம்
தன்ைனவிட் ப் பிரியலாகாெதன் ஆைணயிட்டார்.
நள்ளிரவிேல அ நடந்த . பிர க்கள் வா ம் ப தியிேல ஓர் இைளஞன்
வந்தான். நிசாம் அல் ல்க் அவர்க ைடய வீட்ைடத்ேத ச் ெசன் , ஏேதா
ேவண் ேகாள் விண்ணப்பிக்க வந்தி ப்பதாகக் றினான். நிசாம் அவர்கள்
எதிரில் வந்த ம், மற்றவர்கள் கவனித் த் த க் ம் ன்பாகக் கத்தியால்
த்தி விட்டான். அந்த தியவர், வாழ்நாெளல்லால் அக்கைற ெகாண்ட
அந்தப்ெபரிய மனிதர் வாழ்வின் கைத இவ்வாறாக ந்த .
பி பட்ட அந்த இைளஞன் உடல், காவல்காரர்களால் பிய்த்ெதறியப்பட்ட .
ெசார்க்கத்ைதப்பற்றி ஏேதா ெசால்லிக் ெகாண் அவன் உயிர் விட்டான்.
இைதக் ேகள்விப்பட்ட ல்தான், ர்க் றியின ெசயல் இவ்வா
நிைறேவறிவிட்ட என் வ த்தத் டன் றினார்.
நிசாைம நிைனக் ம்ேபா அவ க் த் தாங்க யாத க்கம் ஏற்பட்ட .
நிசாமின் றிப்ேப கைளப் ப த் ப் பார்த்த அவர் ஏற்ெகனேவ அ ப்பிய
பைடக டன், ேமற்ெகாண் சில பைடகைள ம் க க்
ேநாக்கிய ப்பினார்.
ெகாைலகாரர்களின் இ ப்பிடத்ைதக் ைலத்ெதறி ம்ப உத்தரவிட்டார்
நிசாமின் றிப் கள் அந்தப் திய மதத்தின் பயங்கரத் தன்ைமைய அவ க்
நன்றாக உணர்த்தின.
உமாைர ேநாக்கி,‘ நிசாம் அல் ல்க் உண்ைமயான ஊழியர். நான்
இங்ேகேயயி ந் அவ க்காக ஒ மாதம் க்கம் ெகாண்டாடப் ேபாகிேறன். நீ
ேவண் மானால் நிசாப் க் ப் ேபாகலாம்’ என் றிவிட்டார்.
ஹாஸா ைடய ேகாட்ைட ெதாடர்ந் தாக்கப்பட்ட . ஏேதா ஒர் இரகசிய
வழியாக உள் க் ம் ெவளிேய ம் மாறி மாறித்திரிந்தான் ஹாஸான். தான்
எப் ேபா ம் ேகாட்ைடக் ள்ேளேய இ ப்பதாக மற்றவர்கைள நம்பைவத்தான்.
அவ ைடய ஆட்கள், நாெடங் ம், திய தர் மாறிவ ம் நாள்
 ங்கிவிட்டெதன் தங்கள் ெபாய்ப் பிரசாரங்கைள நடத்தினார்கள்.
மாலி ாதான் நிசாைம ஆள் ைவத் க் ெகான் விட்டார் என் சிலர்
ேபசினார்கள். ஏேதா ெதய்வீக சக்திதான் தன் தைனய ப்பிக்
ெகான் விட்டெதன் சிலர் றினார்கள்.
நாெடங் ம் பலப்பல வதந்திகள் உலவத் ெதாடங்கின.
 44. உலகம் ற்றவில்ைல; உமார், உளறாேத!

விண்மீன் வீட் ற் உமார் தி ம்பியைதக் கண் , அங்கி ந்த ேபராசிரியர்கள்

தங்கள் தைலவன் தி ம்பிவந்ததற்காக மகிழ்ந்தார்கள்.
உமார் தான் ெசய்யப்ேபா ம் திய ஆராய்ச்சிையப்பற்றி விளக்கிக்
றியேபா அவர்கள், ‘இ என்ன சாதாரண விஷயம்! இதிேல ஒன் ம்
அதிசயமில்ைல. விைளயா ம் ழந்ைதக க் ேவண் மானால் இ
அதிசயமாகத் ெதன்படலாம்’ என் றினார்கள்.
மி தன்ைனத்தாேன ற்றிக்ெகாண் வானெவளியில் ற்றி வ கிற என்ற
உண்ைம அவர்க க் ப் ரிவதற் ெவ ேநரமாகவில்ைல, அவர்கள் இந்த
விஷயத்ைதச் சி ழந்ைதகள் டப் ரிந் ெகாள் ம் என்றார்கள்.
ஆனால் அைத நி பிக்க உமார் மி ந்த உைழப்ைபக் ைகக்ெகாண்டான்.
தன் ைடய ஆராய்ச்சிக் டத்தின் வட்டச் வரிேல, வானத்தில் உள்ள
இராசிகளின் அைடயாளங்கைள வரிைசயாக எ தச் ெசய்தான். அந்தக்
டத்தின் தளத்ைதத் ேதாண் ெய த் நட்டந விேல ஒ ெபரிய
மரத் ம், அந்தத் ேணா ேசர்ந்த ஒ வட்டேமைட ம் அைமக்கச்
ெசய்தான்.
அந்த ேமைடக் க் கீேழ ஆட்கள் நின் ணிேல ெபா த்தப்பட் க் ம்
ைகப்பி கைளப் பி த் க் ெகாண் ற்றினால் அந்த வட்டேமைட ம்
ற் ம்ப யாக ஓர் இயந்திரம்ேபால அைமத்தான்.
ஆனால் வட்டேமைட திதாகப் பார்ப்பவர்க க் , அ ஒ ேமைட என்
ெதரியாதப , தைரேயா தைரயாக அைமக்கப்பட்ட .
உமா ைடய நண்பன், இந் வாக இ ந்த ேவதாத்தி காசாலி இப்ேபா
நிசாப் ர் கல் ரி தைலைமப் ேபராசிரியனாக இ ந்தான். இஸ்லாத்திேல
ேசர்ந் ெப ம் ெபய ம் க ம் அைடந் , ‘இஸ்லாத்தின் சான் ’ என் ெப ம்
சிறப் ப்ெபயர் எ த் விட்டான். அவன் ஒ க த் ச் ெசான்னால் இஸ்லாமிய
உலகம் அைத அப்ப ேய ஏற் க் ெகாள்ளக் ய அத்தைன ெபரிய ெசல்வாக்
அைடந்தி ந்தான்.
எனேவ உமார் அவ ைடய ஆதரைவத் ேத க் ெகாண்டால் தன் ைடய
கண் பி ப் க் நாெடங் ம் ெசல்வாக் ஏற்பட் ல்லாக்களின் ஆதர ம்
கிைடக் ம் என் எண்ணினான். அேதா அந்த ேவதாந்த உண்ைமகைள
ஆய்ந் ஒப் க்ெகாள் ம் மனப்பான்ைம வாய்ந்தவன் என் உமார் ஏற்ெகனேவ
பழகித் ெதரிந் ெகாண் ந்தான். ஆனால் காலப்ேபாக் அவ க் ப்
கழளித்தேதா மனமாற்றத்ைத ம் ஏற்ப த்தியி ந்த என்பைத உமார்
அறிந் ெகாள்ளவில்ைல!
காசாலியின் ஆதரைவப் ெப வதற்காக அவ க் விஷயத்ைத விளங்க
ைவப்பதற்காக உமார் காசாலிைய தன் ஆராய்ச்சிக் டத்திற் அைழத்தான்.
ஆராய்ச்சிக் டத்தில் இ ந்த ேபராசிரியர்கள் காசாலிைய சகல
மரியாைதகேளா ம் வரேவற்றார்கள்.
உமா ம் தன் ைகயாேலேய அந்த ேவதாந்திக் சர்பத் ம் பழங்க ம்
ெகா த் மகிழ்ச்சி டன் வரேவற் உபசரித்தான்.
ேவ க்ைக பார்த்தி ந்த ட்டம் டத்திேல ஒ றத்திேல
உட்கார்ந்தி ந்த . உமார், ேவதாந்திைய அைழத் ச்ெசன் டத்தின்
ந விேல நி த்தி வர்ப் றத்ைதக் காண்பித்தான். வரில் இ ந்த
சித்திரங்கைளப் பார்த் க்ெகாண்ேட, அந்த ேமைடயில் ற்றிவந்த காசாலி
‘இெதன்ன வானவீதியின் அைமப் இங்ேக ேமஷம், ரிஷபம் தல் மீனம் ஈறாக
உள்ள பனிெரன் இராசிகைள வைரந்தி க்கிறாய். இவற்ைறக் காட்டத்தானா
என்ைன அைழத் வந்தாய்?’ என் ேகட்டான்.
‘இல்ைல, இேதா தல் இராசிையப் பார்த் க்ெகாண் நில் ங்கள், அந்த
ேமஷத்ைதேய பார்த் க் ெகாண் அைசயாமல் நில் ங்கள். ஓர் அ ட
நகராதீர்கள், பயப்படாமல் நில் ங்கள், எந்தவிதமான ன்ப ம் ஏற்படா .
ஆனால் இந்த இராசிக ம் ஏன் இந்தக் ேகாட்ைட வ ேம தங்கைளச்
ற்றிவரப்ேபாகிற ’ என் றிவிட் உமார் தன் இ க்ைகக் ச் ெசன்றான்.
ேகா ரமாவ , ற் வதாவ உமார் விைளயாட் க் ச் ெசால் கிறான் என்
காசாலி நிைனத்தான். ஆனால் உமார் தன் இ க்ைகயில் இ ந்தப ேய
ைககைளத் தட் னான். காசாலியின் கா க் க் கீேழ, ஏேதா கிரீச்சிட்ட .
அவன் உடல் ஒ ங் க் ங்கிய . என்ன ஆச்சரியம், ேகா ரம் அப்ப ேய
தைரேயா ேசர்ந் ழலத் ெதாடங்கிய . ேநரம் ஆகஆக ேவகமாகச்
ழன்ற , ேகா ரத்ேதா ேசர்ந் ேமஷம், ரிஷபம், மி னம், கடகம் ஆகிய
பன்னிெரண் ராசிக ம் ழன்றன. காசாலி பயந் ேபாய்க் ச்சலிட்டான். ஒ
சிறிய அதிர்ச்சி ஏற்பட்ட . காசாலி கீேழ வி ந்தான், ற் வ ம் நின்ற .
‘ஆய்வல்லா! ஆண்டவேன! உண்ைமயாகேவ இந்தக் ேகா ரம் ழன்றேத!’
என் வியந்தான்.
அவ ைடய மாணவன் ஒ வன் ‘ஆசிரியேர! ேகா ரம் ழலவில்ைல.
நீங்கள்தான் ழன்றீர்கள். நாங்கள் பார்த்ேதாம்!’ என் றினான்.
‘இல்ைல, நான் நகரேவயில்ைல.’
நீங்கள் நகரேவயில்ைல, நீங்கள் நின்ற இடம் ழன்ற . இத்தைன ெபரிய
கட் டம் சக்கரம்ேபால் ழ மா? ழ ம்ப ெசய்யத்தான் மா? என் உமார்
றினான்.
‘நான் நின்ற இடம் எப்ப ச் ழ ம்?’
‘இேதா இந்த மரத் ைணக் கீேழ இ ந்தப ற்றினால் நீங்கள் இ ந்த இடம்
சக்கரம்ேபால் ழ ம். நான் ைகையத் தட் ய ம், கீேழ இ ந்த என்
ேவைலக்காரர்கள் இைத ழற்றினார்கள்!’
காசாலி, அவமான உணர்ச்சி டன், ‘நீ ஏன், என்ைனக் ட் வந் இப்ப ப்
பிள்ைள விைளயாட் க் காண்பித்தாய்?’ என் ேகட்டான்.
‘ஏெனன்றால், இந்த நாட் ேலேய நீங்கள்தான் ெபரிய அறிவாளி. தாங்கள்
கண்ணால் கண்டைத உலகத் க் எ த் ச் ெசான்னால், தங்கள் ேபச்ைச
உலகம் கா ெகா த் க் ேகட் ம். தலில் நீங்கள் நடந் ற்றிப் பார்த்தீர்கள்.
இரண்டாவ தடைவ ேகா ரம் ழல்வ ேபால் காட்சியளித்த , எதனால்?’
‘நான் நகரவில்ைல. ஆனால், தந்திரமாக எனக் த் ெதரியாமேல நான்
ழற்றப்பட்ேடன். இந்தத் தந்திரம்தான் நீ மதத் ேராகிகளிடம் ப த் வந்த
பாடமா?’ என் ேகாபத் டன் காசாலி ேகட்டான்.
‘ஒவ்ெவா நாள் இர ம், நட்சத்திரக் ட்டங்கள் உங்கைளச் ற்றி
வ வதாகத் ேதான்றிய . நீங்கள் என்ன ெசால்கிறீர்கள். நான்
அைசயேவயில்ைல. ஆைகயால், நட்சத்திரங்கள் என்ைனச் ற்றி வ கின்றன
என் ெசால்கிறீர்கள். ஆனால், உண்ைம அ வல்ல, நட்சத்திரங்கள்
அைசயவில்ைல. அைவ இ ந்த இடத்திேலேய இ க்கின்றன. நாம் இ க் ம்
மிதான் வானவீதியில் ழன் வ கிற . ஆனால், அ நமக் த் ெதரியாமல்
ழ வதால் நாம் நட்சத்திரங்கள் ற் கின்றன என் எண் கிேறாம்.
உண்ைமயில் மிதான் ழன் வ கிற என் உமார் விளக்கினான்.
‘இல்ைல, வானெவளியில் ந மத்தியிேல, என் ம் அைசயாமல்
இ க் ம்ப தான் அல்லா இந்தப் மிைய ஏற்ப த்தி யி க்கிறார்!’ என்
காசாலி உ தியாகக் றினான்.
‘இஸ்லாத்தின் சான் - எங்கள் ேபராசிரியர். அவைர உம் ன் மண் யிடச்
ெசய்வதற்காக நீர் தந்திரம் ெசய்தி க்கிறீர். வானசாஸ்திரியாேர! ேவண்டாம்
இந்த விபரீத த்தி!’ என் காசாலியின் மாணவன் ஒ வன் கத்தினான்.
‘அல்லாவின் அ ளின்ப தான் எல்லாம் நடக் ம். அல்லா, மிையச் ற்றி
வ ம்ப தான் நட்சத்திரங்கைள ஏற்ப த்தியி க்கிறார்’ என் மற்ெறா வன்
வினான்.
 45. எரி ம் ெந ப்ைபத் தனிப்ப ம ேவ!

சாம்ராஜ்யெமங் ம் இந்தச் ெசய்தி பரவிய . இஸ்லாத்தின் சான்ைற

அரச ைடய வானசாஸ்திரி ேபாட் க் அைழத்ததாக ம், யாரிடம் சக்தி
அதிகம் என் பந்தயம் ேபாட்டதாக ம், மாய தந்திரத்தினால். உமார்
காசாலிைய மடக்க யற்சித்ததாக ம், ஆனால், காசாலி, தி க் ரான்
வாக்கியங்கைள ஓதி, உமாைர அவமானமைடயச் ெசய் தன் சக்திைய
நிைலநாட் விட்டதாக ம், அங்கா ச் சந்ைதகளிேல மக்கள் ேபசிக்
ெகாண்டார்கள்.
ஆனால், உமார் இைதெயல்லாம் பற்றிக் கவைலப்படாமல் தன் ஆராய்ச்சிையத்
ெதாடர்ந் நடத்திக் ெகாண் ந்தான். இந்தச் ெசய்திகள் அைனத் ம்
தலாக ம் ைறத் ம் இஷாக் லமாக அயீஷா ெதரிந் ெகாண்டாள்.
ஒ நாள் நிசாப் ரிலி ந் நாலாதிைசகளி ம் உள்ள பல நகரங்க க் ம்
தபால் திைரகள் கனேவகமாகப் பறந்தன. சி கிளப்பிக் ெகாண் பாய்ந்
ெசல் ம் ெசய்தியாளர்கைள அங்கங்ேள ள்ள மக்கள் என்ன ெசய்திெயன்
ேகட்டார்கள்.
‘ ல்தான் மாலி ா இறந் விட்டார்’ என்ற ெசய்தி சாம்ராஜ்யெமங் ம்
காட் த் தீ ேபாலப் பரவிய . ேவட்ைடக் ச் ெசன்ற மன்னர், ேநாய்வாய்ப்பட்டார்.
ம த் வர்கள் யற்சிெயல்லாம் பலிக்காமல் உயிர் நீத் விட்டார்.
பால்க்கிலி ந் பாக்தா வைரயிேல எல்லா நகரங்களி ம் பரபரப்பாயி ந்த .
கைடகள் அைடக்கப் ெபற்றன. அதிகார ம் சக்தி ம் உள்ள அமீர்கள் ரா வ
வீரர்கைளத் தங்கள் ைகவசப் ப த்திக் ெகாண்டார்கள். தத்தம் காம்களிேல
தங்களால் ந்தவைர ேசைனகைளத் திரட் க் ெகாண்டார்கள்.
க க் ட்ைட ற் ைகயிட் ந்த பைடகள் மாலி ாவின் ஒ மகனான
பார்க்கிய க் என்பவ ைடய ேசைனயில் வந் ேசர்ந் ெகாண்டன. நிசாம்
அல் ல்க்கின் மக்கள் பார்க்கிய க்ைக ஆதரித்தார்கள். அவைனேய
அரசனாக்க யற்சித்தார்கள்.
அேத சமயத்தில், மாலி ாவின் மற்ெறா மகனான கம ைவ பாக்தா
ேதசத் காலிப், ல்தானாகப் பிரகடனம் ெசய்தார். இதனால், இரண்
இளவரசர்க க் ம் ஊேட, கலகம் ஏற்பட் உள் நாட் க் ழப்பம் உண்டாகிய .
அேத சமயம், க க் ட் ற் ைகக் ற் ப் ள்ளி ைவக்கப்பட்ட .
ஹாஸான், உள்நாட் க் ழப்பம் நடக் ம் இந்தச் சந்தர்ப்பத்ைதப்
பயன்ப த்தித் தன் ெசல்வாக்ைக நிைலநி த்திக் ெகாள்வதற்கான வழி
ைறகைள ஆராய்வதற் யா க் ம் ெதரியாமல் ெவளிேயறி ெகய்ேராவில்
உள்ள தன் எகிப்தியத் தைலவர்க டன் கலந்தாேலாசிக்கப் ேபாய்விட்டான்.
ஆயீஷா, காசர் ச்சிக் மாளிைகையவிட் ெவளிேயறி, இஷாக்ைக ம்,
ஆ தம் தாங்கிய பல வீரர்கைள ம் ைணக் அைழத் க் ெகாண் , உமார்
இ க் ம் நிசாப் ர் அரண்மைனக்ேக வந் விட்டாள்.
நிசாப் ர் அரண்மைன சிறியதாக இ ந்தா ம், உமா டன் டஇ க்க
ேவண் ெமன் அவள் வந் விட்டாள். உள்நாட் க் கலகம் ெதாடங்கிய பிற ,
அரசாங்கத் ப் ெபா ளாளன் உமா க் க் ெகா த் வந்த சம்பளத்ைத
நி த்திவிட்டான்.
அந்தச் சமயத்தில் இளவரசன் பார்க்கிய க், பாக்தா ச் ேசைனைய ஒ
ேபாரிேல ேதாற்க த் விட்டான். கவிஞன் இஸ்ஸி பார்க்கிய க்கின்
ெவற்றிையப் கழ்ந் பரணிபா , இளவரசனிடம் நிைறயப் ெபா ள் ெபற்றான்.
அேத சமயம் தன் வ த்தத்ைதத் ெதரிவித் இரங்கற்பா ஒன் மகம க்
அ ப்பினான்.
ஒ ேவைள, நாைளயப் ேபாரிேல, அவன் ெவற்றி யைடந் விட்டால்,
அவ ைடய ஆதர ேவண் ேம என் !
அயீஷா, இைதச் ட் க்காட் , உமாைர பார்க்கிய க் காமிற் ச்
ெசல் ம்ப ண் னாள். அங்ேக ெசன் ேசாதிடம் றினால், வ ம்ப
கிைடக்கலாேம என் அவள் ேயாசைன றினாள். இந்த மாதிரிச்
சமயத்தில்தான் ேசாதிடர்க க் க் கிராக்கி ண்ேட என் அவள்
எண்ணினாள்.
ஆனால், உமார் ம த் விட்டான்.
மாலி ா இறந்த தல் அவன் மி ந்த க்கத்தில் ஆழ்ந்தி ந்தான்.
ரஹீம்-யாஸ்மி-ஜபாரக் இவர்கெளல்லாம் ேபான ேபால் மாலி ா ம்
ேபாய்விட்டார்.
இப்ப க்கம் ெகாண் ந்த அவ க் ப் ெபா ள் ேத ம் எண்ணம்
ேதான்றவில்ைல.
ஒ நாள், இஸ்லாத்தின் நீதிபதிகளான காஜிகள் உமாைரத் தங்கள் சைபக்
வ ம்ப அைழத்தி ந்தார்கள். அவன் றப்ப ம்ேபா , அவ ைடய
ைணயாராய்ச்சியாளர்கள் ‘சாதிக க் க் ேகாபம் வ ம்ப ேபசாதீர்கள்’
என் எச்சரிக்ைக ெசய் அ ப்பினார்கள்.
நீதிபதி சைபயின், வர்ப் றத் ஆசனங்களிேல வரிைச வரிைசயாகக்
கல் ரிப் ேபராசிரியர்கள் அைனவ ம் அமர்ந்தி ந்தார்கள்.
உமா க் ேநர் எதிேர, ெவள்ைளத் தைலப்பாைகக டன் நீதிபதிகளான
சாதிகள் அமர்ந்தி ந்தார்கள். நீதிபதிக டன் ேவதாந்தி காசாலி ம் உேலமா
சைபயின் தைலவ ம் அமர்ந்தி ந்தார்கள். அைவ வ ம் மக்கள் ட்டம்
திரண் ந்த .
சைப ந வில் தனக்காக ஒ க்கப் ெபற்ற சிறிய இடத்திேல, உமார்
நீதிபதிகளின் ன்னாேல மண் யிட் அமர்ந்தி ந்தான்.
உமாைர அைழத்தேபா அவர்கள் காரணம் எ ம் ெசால்லிவிடவில்ைல.
ஆனால், சைபக் ள்ேள ைழந்த ேம அவன் தன்ைன விசாரிக்கப்
ேபாகிறார்கள் என்பைதத் ெதரிந் ெகாண்டான். அங்
யி ந்தவர்க ைடய ேதாற்றேம அைத எ த் க் றிய ,
ற்றியி ந்தவர்க ைடய கத்திேல அத்தைன நா ம் உள்ளத் க் ள்ேள
மைறத் ைவக்கப்பட் ந்த அத்தைன ெவ ப் ம் ெவளிப்பட் க்
காட்சியளித்த .
‘பிஸ்மில்லா அர்ரஹ்மான் அர்ரஹீம் க ைண ம் இரக்க ம் ெகாண்ட
அல்லாவின் ெபயரால்’ என் வய திர்ந்த ஒ நீதிபதி எ ந் றினார்.
அ த் ஒ ல்லா, எ ந் உமாரின்ேமல் உள்ள ற்றச்சாட் கைளப்
ப த்தார்.
ேகள்வி ேகட்பாரற்ற ைறயிேல மத விேராதிகளான கிேரக்கர்களின்
ேபாதைனயின்ப , மத நம்பிக்ைகயில்லாத இந்த ஆசிரியரால் இயற்றப்பட்ட
த்தகங்க க் தல் நீதி வழங்கேவண் ம். ஏெனனில் அைவ தற்ெபா ,
இஸ்லாமிய ேதசம் வ ம், பள்ளிகளிேல பயிலப்பட் வ கின்றன.
பலப்பல விஷயங்களிேல இ ந் ம் இவன் மத ம ப் வாதி என்ப
ெதளிவாகத் ெதரிகிற . தலாவதாக, இஸ்லாத்தின் சரியான பஞ்சாங்கத்ைத
ஒ க்கிவிட் , மத விேராதிகளின் மனப்ேபாக்கின்ப காலத்ைதப் திதாக
அளந் , திய பஞ்சாங்கத்ைத நாட் ல் ஏற்ப த் ம்ப ல்தாைனக்
கட்டாயப்ப த்திய ஒ ற்றம்.
அ த் த் தன் ைடய ஆராய்ச்சிக் டத்ைத இ காட் ன் அ கிேல
ைவத் க்ெகாண் , ைத ழிக க்கிைடேய அ க்க ெசன்
இறந்தவர்களின் ஆவிகேளா ெதாடர் ெகாண்ட ஒ ற்றம்.
அ த் , ஆண்டவ ைடய அ ள்வாக்ைக ம த் வானவீதியின் மத்தியில்
மி அைமந்தி க்கவில்ைல என் ம், கம ெப மான், ேதான்றி
மைறவதாகக் றிய நட்சத்திரங்கள் அைசயேவயில்ைல என் றிக்கட ள்
நிந்தைன ெசய்த ஒ ற்றம்.
இந்தக் ற்றங்கைள விவாதிக்க ேவண் ெமன்ற ேதைவயில்ைலெயன் ம்,
இந்த மதத் ேராகி, இந்தக் ற்றங்கைளச் ெசய்தான் என்ப நாட் ேல ள்ள
நம்பிக்ைக ள்ளவர் அைனவ க் ம் ெதரிந்த விஷயெமன் ம், இப்ெபா
விவாதிக்க ேவண் யெதல்லாம், இந்த மதத் ேராகியி ைடய
த்தகங்க க் ம், இந்தப் த்தங்கைள எ திய ஆசிரியரான
உமார்கயா க் ம் என்ன தண்டைன ெகா க்கேவண் ம் என்பேததான்.
நீதிபதிகள் ஆராய்ந் சரியான தீர்ப் வழங் ம்ப ேகட் க்ெகாள்கிேறன்’
என் ெசால்லி நி த்தினார் அந்த ல்லா.
ல்லா உட்கார்ந்த ம், பல்கைலக் கழகத்திேல டாக்டர் பட்டம் ெபற்ற ஒ
ேபராசிரியர் எ ந் , ல்லா றிய ற்றச்சாட் கைள யா ம்
ம ப்பதற்கில்ைலெயன் ம்,
ஆனால், பல ம் அறியாத ஒ ெப ங் ற்றம் மற்ெறான் இ க்கிறெதன் ம்
றினார். எல்ேலா ம் ஆவ டன் அவர் றப்ேபாவைத எதிர்பார்த்தார்கள்.
‘உமார் கயாம் அவ்வப்ேபா நால ப் பாடல்கள் பல எ தியி ககறான. அைவ
ஒ த்தகமாகத் ெதா க்கப் படவில்ைல. ஆனால், ைல
க் களிேல ள்ள பலர் இவற்ைற மனப்பாடம் ெசய் ைவத்தி க்கிறார்கள்.
தி க் ரா க் ச் சவால்வி ம் பாடல்களாக இைதக் ைகயா ம் சில ம்
இ க்கிறார்கள்,
இந்தப் பாடல்கள் சிலவற்ைற நான் ெதா த் ைவத்தி க்கிேறன்.
நம் ைடய மதம், கலாசாரம், பழக்கவழக்கம் இவற்றிற்ெகல்லாம் விேராதமான
ைறயிேல இந்தப் பாடல்கள் எ தப்ெபற் ள்ளன. சைபயினர் அ மதித்தால்
மத விேராதமான இந்தப் பாடல்கைளப் பா க் காண்பிக்கிேறன். அேத சமயம்,
தி மைற ேகட்டவர்கள் ெசவிகளிேல ப ம்ப என் வாயால் இந்தத்
தீயயாடல்கைளப் பா ம்ப ேநரிட்டதற்காக நான் மன்னிப் க் ேகட் க்
ெகாள்கிேறன்’ என்றார்.
‘பா , பயப்பட ேவண்டாம்’ என் அந்த திய நீதிபதி றினார்.
அந்த டாக்டர், உமார் கயாமின் பாயத் பாடல்கைளப் பா வந்தார்.
யாஸ்மிையப் பற்றி ம், ம ைவப் பற்றி ம், விதிையப் பற்றி ம், வாழ்வின்
க க்கங்கைள ம் தான் எ திய பாடல்கைளக் ேகட் க் ெகாண் , உமார்
ன்சிரிப் டன் இ ந்தான்.
‘இைவெயல்லாம் பழிக்கப்பட்ட பாவங்கைளப் பற்றியைவ; ஆனால், இேதா
இ , இந்தப்பாட் ெதய்வ நிந்தைனயான , பா ங்கள்.
‘அ ள்க மன்னிப்ப ள் ெகன்ேற யா ம் வித் ெதா கின்ேறாம்! அ ம்
உன்றன் மன்னிப்ேப யாண் ச் ெசன் ேசர்ந்தி ேமா?’
 உமார் வியப் டன் நிமிர்ந் , ‘இந்தப் பாடல் நான் எ தியதல்ல’ என்றான்.
ஒ வ ம் பதில் ேபசவில்ைல. காசாலி, ெவ ப் டன் உமாைரத்
தி ம்பிப்பாராமேல எ ந் , கத ேநாக்கிச் ெசன் ெவளிேயறிவிட்டான்.
அவர்க ைடய தீர்ப் எப்ப யி க் ம் என்பைத உமார் ெதளிவாகத் ெதரிந்
ெகாள்ள ந்த .
உமார் எ ந்தி ந்தான். அவைன ேநாக்கி உேலமாத்தைலவர், ‘உமார்’ நீ எ ம்
ேபசேவண் மா?’ என் ேகட்டார்.
‘ஆம், சற் ன் பா ய என் ைடய பாட்டல்ல. ஆனால், ப க்கப்படாத
என் ைடய பாட்ெடான் இேதா இ க்கிற . இைதக் ேக ங்கள்:
இ தித் தீர்ப் நாளன்ேற
எ மக் காைலப் ெபா தினிேல
அ கில் உள்ள ெபா ேளா
யா ம் எ ேவாம் என்றி ந்தால்
நறியம ம் அழ ைடய
நங்ைக நல்லாள் ஒ த்தி ம் என்
அ கில் ைவத் ப் ைதத்தி வீர்
அ ேவ வி ப்பம் ஐயன்மீர்!
இ நான் ன்ேப பா ய பாட்டல்ல. ஆனால், இந்தச் சமயத்தில்
என் ள்ளத்தில் எ ந்த கவிைதயி . இ ேவ நான் உங்கைள ேவண் வ ம்!’
ேகாபம்தான் அவ க் ப் பதிலாகக் கிைடத்த . உேலமாத் தைலவர்
அவ ைடய ைகைய உயர்த்தி, நீ ெவளிேய ெசன்றி . தீர்ப்ைபப் பிற
ெதரிவிக்கிேறாம் என்றார். காவலர்கள் உமாைர ம திக் அைழத் ச்
ெசன்றார்கள், ேபா ம் வழியிேல, ஒ சாமியார், ‘க க் ட் ேல பா காப்
இ க்கிற ’ என் ெம வாகக் றினான்.
உமார் அைதக் காதிேல ேபாட் க் ெகாள்ளவில்ைல. ம தியின் உள்ேள ள்ள
ஒ கல்லின்ேமல் ேபாய் உட்கார்ந்தான். ைகதியான அவைனச் ற்றிக்
காவலர்கள் நின்றார்கள். ஒ நாள் அவைனப் பா காப்பதற்காக நின்ற
காவலர்கள், இன் அவன் பறந்ேதா விடாமல் பார்த் க் ெகாள்ளச் ற்றி
நின்றார்கள்.
தீர்ப்பின் ைவத் ெதரிவிப்பதற் உேலமாத்தைலவேர வந்தார்.
‘மத நம்பிக்ைகயில்லாத ஒ வனால் இயற்றப்ெபற்றைவயாகக் க தப்ெபற்
உன் ைடய த்தகங்கெளல்லாம் சட்டவிேராதமானைவ என் அறிவிக்கப்
ெபற்றன. பள்ளிக் டங்களிேல அைவ தவிர்க்கப்ப ம். மீதி ள்ளைவ
எரிக்கப்ப ம்.
‘விண்மீன் வீ பறி தல் ெசய்யப்ெபற் நிசாப் ர் சட்டமன்றத் க்
உரிைமயாக்கப்பட்ட . அக்கட் டச் வைரத்தாண் அ ெய த் ைவக்கேவா,
நிசாப் ர் அரசாங்க எல்ைலக் ள்ேள உள்ள மக்களிடம் ேப வதற்ேகா உனக்
உரிைமகிைடயா த க்கப் ெபற்றி க்கிற .
‘சரி! எனக் என்ன தீர்ப் ?’
தன் ைடய தா ையத் தடவிக்ெகாண்ேட சிறி ேநரம் ேயாசித் விட் ,
அந்த உேலமாத்தைலவர், ‘ஆண்டவ ைடய ேசாதைனயால் ன்ப ற் ப்
ைபத்தியம் பி த் த் திரிகறாய் என் சில நீதிபதிகள் க கிறார்கள்.
அைதப்பற்றி எனக்ெகான் ம் ெதரியா . நீ தந்திரமாக எங் ம் இ க்கலாம்.
ஆனால், நீ நிசாப் ைர ம் இஸ்லாமியக் கல் ரிகைள ம் விட் விலகிச்
ெசன் விடேவண் ம்.’
‘எத்தைன நாைளக் ?’
‘என்ெறன் ம்!’
காவலர்கள் அவைனவிட் ப் ேபாய்விட்டார்கள். உமார் அங்கி ந் எ ந்
நடந்தான்.
‘மதத் ேராகி நம்பிக்ைகயில்லாதவன்!’ என் யாராேரா ஏேதேதா றி
ைவதார்கள். ஒன்ைற ம் கவனிக்காமல், த்தக வியாபாரிகள் இ க் ம்
வீதிவழிேய ெசன்றான்.
ஊற் க்ேகணியின் அ கிேல வந்தான். இ பத்ைதந் ஆண் க க்
ன்னாேல, அந்த இடத்திேல அவன் யாஸ்மிக்காகக் காத்தி ந்தான்.
அப்ெபா , யாராேரா அந்த வழியிேல ேபானவர்கள் எல்ேலா ம்
விளக்ெகாளியில் வந் நகர்ந் மைற ம் ெவ ம் நிழல்கள்ேபால்
ேதான்றினார்கள். இன் ம் பலர் அந்தப் பாைதயில் நடமா னார்கள். இப்ெபா
அவர்கள் உண்ைமயாக ம் தான் எவ்விதக் றிக்ேகா ம் இல்லாமல் அைச ம்
ஒ நிழல் ேபால ம் ேதான்றிய . ெந ேநரம் அங்கி ந் விட் , அயீஷாைவத்
ேத வந்தான்.
அயீஷா அ ெகாண் ந்தாள். அவ க்காக அழக் யவள் அவள்
ஒ த்திதாேன! அவ க் ப் பயமாக ம் இ ந்த . இங்
ைல க்ெகல்லாம் மக்கள் உமாைரப்பற்றிப் ேபசிக்ெகாள்வைதப் பார்த்தால்
எந்த ேநரத்தில் என்ன ேநரி ெமன் ற யா .
எனேவ அவள், இ க்கின்ற சில ெபா ள்கைள ம் ெபான்ைன ம் எ த் க்
ெகாண் , தன்ேனா காசர் ச்சிக் அரண்மைனக் வந் வி ம்ப ேகட் க்
ெகாண்டாள்.
ஆனால், உமா க் நிசாப் ைர விட் ப்ேபாக மனமில்ைல. அவன் ெதாடங்கி
ைவத்தி ந்த ஆராய்ச்சிக ம், ெசய் க்கப்பட ேவண் ய ேவைலக ம்
எராளமாக இ ந்தன. எல்லாம் விண்மீன் வீட் ேல அைற ைறயாகக் கிடந்தன.
இ ட் வ ம் ேநரம், இஷாக் ஒ வந்தான். ‘தைலவேர! ஏராளமான மக்கள்
விண்மீன் வீட்ைடேநாக்கித் திரண் ெசல்கிறார்கள். அவர்களிேல,
சிப்பாய்க ம், ல்லாக்க ம், இன் ம் ஒன் மில்லாதவர்க ம் பலப்பலர்.
அவர்கள் உம்ெபயைரக் றிப்பழித் க் விக்ெகாண்ேட ேபாகிறார்கள்.
நகரத் க் ேகாட்ைடக் கத கைள உைடப்பதற் ன்னால், ந்தவைர
ெபா ள்கைள எ த் க் ெகாண் காசர் ச்சிக் ஓ வி ேவாம்,
றப்ப ங்கள்’ என்றான்.
‘ஒ திைரக் ச் ேசணம் ட் , ஆயத்தமாக் ’ என்றான் உமார்.
திைரயின் ேமல்ஏறி விண்மீன் வீட்ைட ேநாக்கிப் பறந்தான். மரங்களைமந்த
ப திையவிட் ெவளிேய வந் ெந ங் ம்ேபா , எதிரிேல ஒேர தீப்பிழம்பாகக்
காட்சியளித்த . அவ ைடய த்தகங்கள், றிப்ேப கள், ஆராய்ச்சிக்
க விகள் எல்லாம் ெந ப்பிேல எரிபட் க் ெகாண் ந்தன.
அங் மிங் மாக, அங்ேகயி ந்த ெபா ள்கைளக் ெகாள்ைளயிட் ச்
ெசல் ம் ட்டம் ேவ .
உமார் பார்த் க் ெகாண்ேட இ ந்தான். ஏபிேரட்ஸ் ஆற்றங்கைரயிேல யாஸ்மி
இறந்த பிற , டாரம் எரிந் ெகாண் ந்த காட்சி நிைன க் வந்த .
யாஸ்மி, இந்த வீட் க் விண்மீன் வீ என் ெபயர் ைவத்தாள். இங்ேக
தன்ேனா இ க்க ேவண் ெமன் எவ்வளேவா ஆைசப்பட்டாள். விதி இ க்க
விட்டதா? இப்ெபா அவ ம் இல்ைல. விண்மீன் வீ ம் இல்ைல.
ெந ப் அடங்கிய , மக்க ம் கைலந் ேபாய்விட்டார்கள். உமார் உள்ேள
ெசன் பார்த்தான், ஒன் மில்ைல. இனி அவன் அங்கி ந் என்ன பயன்?
தி ம்பிச் ெசல்வதற்காகக் திைரையத் ேத னான். யாேரா அைத ம்
தி ச்ெசன் விட்டார்கள். அவன் நடந் ேகாட்ைடக் கதவின் அ கில்
வந்தான். கத டப்பட் ந்த . காவலர்கள் அவைன விரட் னார்கள். இனித்
திறக்கப் பட் ந்தா ம். அவன் உள்ேள ைழய யா . ெவளியிேல
கால்ேபான ேபாக்கிேல நடந் ஒ கிராமத்திற் வந்தான். அங்ேக ஒ
ைசயிேல சிரிப் ச் சத்தம் ேகட்ட .
உமார் ெசன் கதைவத் தள்ளினான், அங்ேக ஒ சி விளக் எரிந்
ெகாண் ந்த . அந்த விளக்கின் ெவளிச்சத்திேல வர் ஓரத்திேல
அ க்கியி ந்த சா கள் ெதரிந்தன். டத்தின் மத்தியிேல ஓர் இைளஞன்
வீைண வாசித் க் ெகாண் ந்தான். க்கா ேபாடாத ஒ யானவப்
ெபண் அவைனப் பார்த் ச் சிரித் க்ெகாண் இ ந்தாள். ஒ கிழவன்,
சா யில் இ ந்த ம ைவ ஒ பாத்திரத்தில் ஊற்றிக் ெகாண் ந்தான்.
“கவனம், சிந்திவிடாேத?” என் றிக்ெகாண்ேட உமார் அ கில் ெசன்றான்.
அந்த ம ப்பாத்திரத்ைத வாங்கிச் ைவத் க் த்தான் உமார். ன் ேப ம்
அவைனேய பார்த் க் ெகாண் ந்தார்கள்.
‘ஐயா! வழி தவறிவிட் ரா!?’ என் கிழவன் ேகட்டான்.
உமார், ம ச்சா யின் அ கிேல நகர்ந் உட்கார்ந் ெகாண்டான்.

ப மம்:Page363 உமார் கயாம் ( தினம்).jpg “இேதா பா ங்கள்!

என்ேனா ப த்தி ந்த
மதம் என்ற மைனவிைய ம்,
கல்வி என்ற கண்ணாட் ைய ம் மணவிலக் ச் ெசய் விட்ேடன். திராட்ைசக்
ெகா யாளின் மகள் ம க் ட் ைய ம மணம் ெசய் ெகாண் விட்ேடன்”
என்றான்.
‘விசித்திரமான ெபய ள்ள ெபண்கள்!’ என் றி அந்தக் பானவப்
ெபண் சிரித்தாள்.
‘சிரிக் ம் ெபண்ேண வாய் திறந் பா ! இ ேபான்ற மணவிலக் என் ேம
நடக்கா !’ என் ெசால்லிவிட் மீண் ம் ம ைவ ற்றிக் த்தான்.
த் க் ெகாண் ந்தப ேய உமார் ங்கிவிட்டான்.
விளக்ைகயைணத் விட் ப் பா க் ெகாண் ந்த ெபண் ம் மற்றவர்க ம்
வீட் ன் ம ப திக் ச் ெசன் ப த் த் ங்கிவிட்டார்கள்.
இ ட் ல் ஒ ைற விழித்ெத ந்த உமார். ம ச்சா ையக் கவிழ்த் ப்
பார்த்தான். ஒ ெசாட் ம க் ட இல்ைல. ம ப ம் கீேழ வி ந் ப த் த்
ங்கிப் ேபானான்.
 46. அ ைமப் ெபண்ணின் ஆைசத் திட்டம்!

‘ெதா ைகக் வா ங்கள்! ெதா ைகக் வா ங்கள்’ என் பள்ளிவாசல்

ேகா ரத்திலி ந் ம் ஒலி ேகட்ட .
அந்தக் கிழவன், உமாைர எ ப்பினான்.
‘ஐயா! வி ந் விட்ட , ெதா ைகக் ச் ெசல்லேவண் ம், எ ந்தி ங்கள்’
என்றான்.
‘அவைனக் கவனிக்காேத! அவன் மைறவிடத்திலி ந் உன்ைனக்
ப்பி கிறான். ேகா ரத்தின் மைறவிலி ந் உன்ைன அைழக்கிறான்.
மைறந்தி க் ம் ஆபத் க் எச்சரிக்ைகயாக இ க்க ேவண் ம்’ என்
றிவிட் த் தி ம்பப் ப த் க் ெகாண்டான்.
ப்ப ம், தன் உள்ளத்திேல எரி ம் தீைய ம வால் அைணப்ப ம்,
ேப வ ம், ங் வ மாக அந்தக் ைசயிேல பல நாட்கைளக் கழித்தான்.
நாட்கள் ஓ வைதப்பற்றி அவன் கவைலப்படவில்ைல.
கவைலயில்லாமல் த் க் த் நாட்கைளப் ேபாக்கிக் ெகாண் ந்த
உமா க் ஒ நாள் கவைலப்ப ம்ப யான நிகழ்ச்சி ஏற்பட்ட . அயீஷா ம்
இஷாக் ம் அவைனத் ேத க்ெகாண் வந்தி ந்தார்கள். அயீஷா
ேகாபத்ேதா ேபசினாள்.
‘இ என்ன ைபத்தியக்காரத்தனம், எத்தைன வாரங்களாக உங்கைளத்
ேத கிேறாம்? உங்க ைடய விண்மீன் வீட்ைட ெந ப் ைவத் க்
ெகா த்திவிட்டார்கள். நிசாப் ர் அரண்மைனையக் கடன்காரர்கள்
ைகவசப்ப த்திக் ெகாண் விட்டார்கள்!’ என்றாள்.
‘எல்லாம் ேநற் நடந்தெசய்தி, ெந ப் எரிந் தணிந் , சாம்ப ம் ளிர்ந்
ேபாய்விட்டேத!’ என் உமார் கவைலயில்லாமல் ேபசினான்.
காசர் ச்சிக் அரண்மைனைய ம் எ த் க்ெகாண் விட்டார்கள். திய
ல்தா ைடய சைபயிேல உங்கள் ெபயர் ஏளனத் க் உரியதாகிவிட்ட .
உங்க ைடய பஞ்சாங்கத்ைதத் க்கி எறிந் விட் ப் பைழய கணக்ைக அ ல்
நடத் கிறார்கள்.’
‘என்ன, என் ைடய பஞ்சாங்கத்ைதயா?’
‘ஆம்! அைத உதறித் தள்ளிவிட்டார்கள். ெபண்கள் எங் கண்டா ம்,
என்ைனப் பார்த் , ‘அேதா’ பார்! ‘உமார்கயாமின் அ ைம’ என்கிறார்கள்.
கவிஞன் இஸ்ஸியி ைடய ைவப்பாட் கள் பல்லக்கிேல பவனி வ கிறார்கள்.
அவர்க க் ேவைல ெசய்ய எத்தைன அ ைமகள்.
 எனக் , இந்த ஒேர திைர ம், இஷாக் ம்தான் இ க்கிறார்கள். நீங்கள்,
இங்ேக ஒ யானவப் ெபண்ேணா யிேல ர கிறீர்கள்!’ என் தன்
ைறகைளக் றினாள்.
‘ேபா ம், அயீஷா என் ெபய டன் ேசர்த் , இனிேமல் எந்தப் ெபண் ம்
உன்ைன ஏளனம் ெசய்ய ேவண்டாம். இனிேமல், இஸ்லியி ைடய
மயில்களின் ேதாைககள் உன் ைடய ந்தைலக் காட் ம் அழகாக இ க்கம்
ேபாவதில்ைல என் றிவிட் ,
‘இஷாக், உன்னிடம் ஒ ெபட் நிைறய ெவள்ளி நாணயங்கள் இ க்கின்றன
அல்லவா?’
‘அதன் மதிப் அல்லா ஒ வ க் த்தான் ெதரி ம்’ என் அயீஷா
த்தாள்.
‘அயீஷாவிடம், ஒ இ ம் ப்ெபட் நிைறயப் ெபான் ம், மற்ற ெபா ள்க ம்
இ க்கின்றன அல்லவா?’ என் ேகட்டான்.
இஷாக் ம், அயீஷா ம் ஒ வைரெயா வர் பார்த் க் ெகாண்டார்கள்.
தங்கள் எண்ணத்ைத உமார் அறிந் ெகாண் வி வான் என்ப அவர்கள்
எதிர்பார்த்தேத! ஆனா ம், அவன் ேகட்டேபா அவர்க க் ஆச்சரியமாக
இ ந்த .
‘ஆம்! ெபட் நிைறயப் ெபான் ம், நைகக ம் அவளிடம் இ க்கின்றன.’
‘சரி! ஐயா கிழவேர! நீங்கள் சாட்சி, நிசாப் ர் உேலமாத் தைலவரிடம் ேபாய்
நீங்கள் சாட்சி ெசால் ங்கள். என் ைடய எல்லாச் ெசாத் க்கைள ம்,
என் ைடய அ ைமப் ெபண்ணான அயீஷா க் ம் என் ேவைலக்காரன்
இஷாக் க் ம் உைடைமயாக் கிேறன், அைழத் ச் ெசல் ங்கள்’ என்றான்
உமார்.
இைதக் ேகட்ட ம், அவர்கள் தி க்கிட் ப் ேபானார்கள். இஷாக் பரபரப் டன்,
‘தைலவேர! தங்க க் ?’ என் ேகட்டான்.
அவ க் என் என்ன இ க்கிற ? அவ ைடய த்தகங்கள்
தைடப்ப த்தப்பட் விட்டன. அவ ைடய ஆராய்ச்சிக் றிப் கள்
தீக்கிைரயாகி விட்டன. அவ ைடய பஞ்சாங்கம் அகற்றப்பட் விட்ட .
அவ ம் இஸ்லாமியக் கல் ரிகளிலி ந் நா கடத்தப்பட்டான். அவ க்
என் என்ன இ க்கிற ?
‘அந்த உேலமாத் தைலவரிடம், நான் என் ஒட்டகச்சாரி டன் அெலப்ேபா
நக க் ப் ேபாவதாகச் ெசால் ங்கள். நீங்கள் நிசாப் க் ப் ேபாங்கள்.
எல்ேலா ம் ேபாங்கள்.’
 அவர்கள் திைரகளிேல ஏறிக் ெகாண்டார்கள். அயீஷா அ தாள்.
‘உனக் என்ன வந் விட்ட ?’ என் இஷாக் ேகட்டான்.
‘ெதரியவில்ைல! ஆனால், அந்தப் ெபான்ெனல்லாம் உண்ைமயில்
எனக் த்தானா?’
‘உ தியாக! தைலவர்தான் றிவிட்டாேர!’
பிற , ெம வாகத் தன் கண்கைளத் ைடத் க் ெகாண்டர்ள். உேலமாத்
தைலவரின் வீட் க் ப் ேபா ம் வழியில், அங்கா ச் சந்ைதயில், பட் த்
ண்க்கைடயில் நின்ற க்கா ட்ட ெபண்கைள எட் ப் பார்க்காமல் இ க்க
அவளால் யவில்ைல.
 47. தரகன் வந் கிறான்

ஒட்டக மயிரினால் ஆன ஒ கிழிந்த ேமலங்கிையப் ேபாட் க்ெகாண்

ெவ ங்காலால் நடந் ெசன் ெகாண் ந்த உமார், இ ட் ேல, ெகாரசான்
பாைதயிேல தட் த் தட்விப் ேபாய்க் ெகாண் ந்தான். வழிப்ேபாக்கர் தங் ம்
வி தி ஒன்றின் எதிரிேல, யாேரா ெந ப் க்காய எரித்த ெந ப் க் கிடந்த .
அந்த அ ங்கிக் கிடந்த ெந ப் க் ேநேர தன் பாதங்கைள நீட் க் ளிர்
ேபாக்கிக் ெகாண் ந்தான்.
சற் ேடறிய ம் ற்றி ம் கிடந்த காய்ந்த இைலகைளப் ெபா க்கி
வந் ேபர்ட் , ேமற்ெகாண் எரித் க் ளிர் காய்ந் ெகாண் ந்தான்.
காைல ேநரம் ெந ங்கிக் ெகாண் ந்த . ஒ திைர ஓ வ ம் சத்தம்
ேகட்ட .
வி தியின் அ கில் சத்த்ம் ேகட்ட . வி தியின் அ கில் வந்த ம்
திைரையவிட் இறங்கி, ஒ வீரன் அவன் அ கிேல வந்தான்.
‘ஏ! காவல்காரா! இ அெலப்ேபா நக க் ப் ேபா ம் பாைததானா?’
‘ஆம்!’
‘ஒ! அல்லா! நிசாப் ரிலி ந் எவ்வள ரம் வ கிற .’ வாஜா உமார்
கயாம் அவர்கள் இந்தப் பாைதயாகத் தன் ஒட்டகங்க டன் பயணம் ெசய்
ெகாண் இ க்கிறாரா? நீ பார்த்தாயா?’
உமார் பதில் ெசால்வதற் ேயாசித்தான். அற் ள்ேள ெவளியில் வந்த்
வி திக்காரன் ‘இங்ேக ஒ வியாபாரிதான் தங்கியி க்கிறார், அவர்
வாஜா ம் அல்ல; கயா ம் அல்ல!’ என்றான்.
‘நான்தான்’ என்றான் உமார், சிறி ேநரம் கழித் அவர்கள் இ வ ம்
அவைனப் பார்த் ச் சிரித்தார்கள்.
‘ஒ, அல்லா! ஒ காலிப் அவர்க ைடய க தத்ைதத் தா டெவட் க்
ெகாள்ளவியலாத ஓர் ஏைழக் காவற்காரனிடம் ெகா க்க ேவண் மா? இ
என்ன ெதரி மா? ெகய்ேரா நகரத் க் காலிப் அவர்கள், தன் ைடய
சாதாத்ைதக் கணிப்பதற்காக அறிஞர் உமார் கயாைம வரச்ெசால்லி எ திய
க தம். நான் அவைர, ெகய்ேரா ராஜசைபக் ச் சகல மரியாைதக டன்
அைழத் ச் ெசல்ல வந்த வன்.’ என்றான்.
‘உண்ைமயாகவா?’ என் வி திக்காரன் வியப் டன் ேகட்டான்.
தன் இ ப்பிலி ந் , த்திைரயிட்ட ஓர் உைறைய எ த் க்காட் , ‘பார்,
சந்ேதகந்திரப் பார்’ என்றான் அந்த ஆள்.
 ‘உண்ைமதான்! க க் ட் த் தைலவன் ஹாஸான் உங்கள் காலிப் டன்
இ க்கிறான் என்ப ம் உண்ைமதாேன!’ என் உமார் ேகட்டான்.
அைதத் ெதரிந் ெதாள்ள நீ யார்? நீ ெசான்ன உண்ைமதான்,
ஆனால்...நீ...’
ேபனா ம் ைம ம் ெகாண் வா!’ என் வி திக்கார க் க்
கட்டடைளயிட்டான் உமார்.
‘ேபனாைவ எ த் க் ெகாண் வந் ெகா த்த வி திக்காரன், அவ க்
எ தத் ெதரிந்தால் அவன் சாதாரண காவற்காரனாக இ க்க மாட்டான்’ என்
றினான்.
உமார் க த உைரைய வாங்கினான். அ நீளமாக ம், கனமாக ம் இ ந்த .
அைதத் தி ப்பி அதன்ேமல் எ தினான்.
‘ஆழ்ந்த லின் ஆராய்ச்சி அதைன வாழ்வாய்க் ெகாண் ந்ேதன் வாழ்ந்த
வாழ்க்ைக லதைன வாளால் அ த் க் ெக த்தாேர! பா ம் விதியின்
ெசய்ைகயடா பா ம் மனிதப் ெபாம்ைமயடா தாழ்ந்த என்ைன விற்பதற்ேக
தரகன் வந் கிறான்!’
இைதெய தி அவனிடம் ெகா த்தான்.
க தத்ைதத் தி ம்ப வாங்காமல், அந்த மனிதன், தாங்கள் க தத்ைதப்
பிரித் ப் ப க்கவில்ைலேய!’ என் ேகட்டான்.
‘அதில் என்ன எ தியி க்கிற என்ப எனக் த் ெதரி ம்!’ அைத அவன்
வாங்கிக் ெகாண் தி ம்பினான். அவன் மன க் ள்ேள நிைனத் க்
ெகாண்டான், ‘இவன்தான் உமாராக இ க்க ேவண் ம்.
மாயவித்ைதயி ம், விதிையயறிவதி ம் திறைழ ள்ளவன் என்
ெசான்னர்ர்கேள! க தத்ைதப் ப க்காமேல பதில் எ திக் ெகா த்
விட்டாேன!’ ஆச்சரியப்பட் க் ெகாண்ேட அவன் ேபாய்விட்டான்.
காைல மலர்ந் ெகாண் ந்த . ெமல்ல ெமல்ல நட்சத்திரங்கள் மைறந்
ெகாண் ந்தன. இந்த மாதிரி ேநரத்ைதப்பற்றி யாஸ்மி என்ன ெசான்னாள்.
‘நட்சத்திரங்கள் மைற ம் ேநரத்திேல உள்ளத்திேல காத டன் தனியாக
இ ப்ப மிகக் ெகா ைமயான ன்பம்’ என்றாள்.
யாஸ்மி இப்ெபா எப்ப இ ப்பாள். கண் க் த் ெதரியாத திைசயிேல ஒ
நிழலாக ஒட் க் ெகாண் இ ப்பாளா? ரஹீம!் ரஹீ ைடய் ரத்தம்
மண் க் ள்ேள பாய்ந் மைறந் விட்ட . ம ப ம் அ ஓ வரவா
ேபாகிற . ஜபாரக்! மாலி ா! நிசாம்!
 இவர்கைளப் பற்றிெயல்லாம் நிைனக்கக் டா . இவர்கெளல்லாம் தி ம்பி
வரவா ேபாகிறார்கள்? சற் ன்னாேல,வந்தாேன வன், அவைனப்ேபால
அவர்கள் திைரகளிேல ஏறி இந்தக் ெகாரசான் பாைதயிேல வர மா?
சிந்தைனைய நி த்திவிட் , உமார் எ ந் ரைசத் தட் னான். வி தியில்
இ ந்த வியாபாரி ம் ஆட்க ம் எ ந்தார்கள்.
தங்கள் மி கங்களின்ேமல் ட்ைட ஏற்றி ஆயத்தமானார்கள்.
அவர்க ைடய ஒட்டகச்சாரியின் ன்ேன உமார் நடக்கத் ெதாடங்கினான்.
“ஓய், காவற்காரா! ஒட்டகச் சாரி எங்ேக ேபாகிற ? என் ேகட்டான் அந்த
வியாபாரி.
“இர ேபான இடத்திற் ப்ேபாகிற .”
“அந்த இடம் எங்ேக இ க்கிற .”
“எங் ம் இல்ைல.”
உமார் நடந் ெகாண் ந்தான்.
- -
 இ த ைல ப
உங்க க் இம்மின் ல், இைணய லகமான, விக்கி லத்தில் இ ந்
கிைடத் ள்ள [1].
இந்த இைணய லகம் தன்னார்வலர்களால் வள கிற . விக்கி லம் பதிய
தன்னார்வலர்கைள வரேவற்கிற . தாங்க ம் விக்கி லத்தில் இைணந்
ேம ம் பல மின் ல்கைள அைனவ ம் ப க் மா ெசய்யலாம்.
மி ந்த அக்கைற டன் ெமய்ப் ெசய்தா ம், மின் லில் பிைழ ஏேத ம்
இ ந்தால் தயக்கம் இல்லாமல், விக்கி லத்தில் இம்மின் லின் ேபச்
பக்கத்தில் ெதரிவிக்கலாம் அல்ல பிைழகைள நீங்கேள ட சரி ெசய்யலாம்.
இப்பைடப்பாக்கம், கட்டற்ற உரிமங்கேளா (ெபா கள / -Commons
/GNU FDL )[2][3] இலவசமாக அளிக்கப்ப கிற . எனேவ, இந்த உைரைய
நீங்கள் மற்றவேரா பகிரலாம்; மாற்றி ேமம்ப த்தலாம்; வணிக
ேநாக்கத்ேதா ம், வணிக ேநாக்கமின்றி ம் பயன்ப த்தலாம்
இம்மின் ல் சாத்தியமாவதற் பங்களித்தவர்கள் பின்வ மா :

Balajijagadesh
Info-farmer
Ah3kal

1. ↑ http://ta.wikisource.org
2. ↑ http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/
3. ↑ http://www.gnu.org/copyleft/fdl.html