LAMPA NAFTOWA

Wynalazcą lampy naftowej był Ignacy Łukasiewicz — polski naukowiec, farmaceuta,

właściciel rafinerii, społecznik.

Zanim Ignacy Łukasiewicz wynalazł lampę naftową, wspólnie ze swoim asystentem pracował
nad destylacją (czyli oczyszczaniem) ropy naftowej. Początkowo zakładano, że destylaty ropy
(czyli produkty destylacji) mogą posłużyć jako lekarstwa.

Kiedy Łukasiewicz otrzymał naftę metodą destylacji, znalazł dla niej zastosowanie jako
paliwo do oświetlenia. Jednak dotychczasowe lampy oliwne nie nadawały się do
wykorzystania nafty, dlatego Łukasiewicz musiał opracować także nowe urządzenie.

W ten sposób 30 marca 1853 roku w oknie lwowskiej apteki Pod Złotą Gwiazdą
zapłonęła pierwsza lampa naftowa. Była ona prosta, ale funkcjonalna i bezpieczna. Dawała
dobre oświetlenie, mniej dymu niż świeczki i jaśniejsze światło.

Po ulepszeniach lampy naftowej po raz pierwszy zostały one zastosowane do oświetlenia

szpitala we Lwowie. W tym szpitalu 31 lipca 1853 roku przy oświetleniu z lamp naftowych
została przeprowadzona pierwsza operacja nocna.

Jedna lampa dawała światło o sile równej temu, jakie zapewniało 10–15 świec. Potem lampę
naftową wykorzystywano między innymi w domach, szkołach, urzędach, w oświetleniu
ulicznym. Ogromną zaletą lamp naftowych była większa wydajność, lepsza moc i mniejsze
koszty oświetlenia w porównaniu do popularnych wówczas świec.

W 1854 roku Ignacy Łukasiewicz przeprowadził się do Gorlic, gdzie miał aptekę, która
znajdowała się w obecnym budynku Urzędu Miasta w Gorlicach.

W Gorlicach, w 1854 roku, na jednym ze skrzyżowań została zapalona pierwsza na świecie

uliczna lampa naftowa skonstruowana przez Łukasiewicza.

Wynalazek Ignacego Łukasiewicza wyparła, opatentowana w 1879 roku, żarówka elektryczna

Tomasza Edisona.

Muzeum Regionalne w Gorlicach posiada duży zbiór pamiątek i dokumentów związanych z

życiem i działalnością Ignacego Łukasiewicza.

Ignacy Łukasiewicz jest jednym z patronów roku 2022.