Wyraz: Wyraz jest podstawową jednostką leksykalną języka.

Jest to sekwencja
dźwięków lub znaków pisanych, która posiada własne znaczenie i może występować
samodzielnie lub w składzie większej jednostki językowej, takiej jak zdanie. Wyraz
może być pojedynczy, na przykład "dom", lub składać się z kilku morfemów, jak w
przypadku "niepokojący". Wyrazy mogą być modyfikowane przez odmianę (np. przez
przypadki, liczby, czasy) i tworzenie form pochodnych.

Morfem: Morfem jest najmniejszą jednostką znaczeniową języka. Jest to element,

który nie można już podzielić na mniejsze jednostki, a jednocześnie posiada własne
znaczenie lub gramatyczną funkcję. Morfem może być zarówno jednosylabowy, jak
"pies" lub "bądź", jak i wielosylabowy, jak "niepokojący". Morfemy mogą być zarówno
podstawowe, reprezentujące znaczenia leksykalne, jak "dom" czy "słońce", jak i
gramatyczne, które określają relacje gramatyczne między wyrazami, jak przyrostki,
przedrostki, końcówki fleksyjne itp. Na przykład w wyrazie "niepokojący", "nie-" jest
morfemem negacji, "-pokoj-" to morfem bazowy oznaczający "pokój", a "-ący" jest
morfemem tworzącym przymiotnik dzierżący.

Warto zauważyć, że wyraz może składać się z jednego lub więcej morfemów, ale nie
każdy morfem stanowi osobny wyraz. Morfem jest bardziej podstawową jednostką
językową niż wyraz, ponieważ wyrazy mogą być złożone z różnych morfemów, ale
morfemy same w sobie nie mogą być podzielone na znaczące części.