Kabanata 1

Ang Agham ng Pagbawas

Kinuha ni Sherlock Holmes ang kanyang bote mula sa sulok ng mantel-piece at ang
kanyang hypodermic syringe mula sa maayos nitong morocco case. Sa kanyang
mahaba, maputi at kinakabahan na mga daliri inayos niya ang pinong karayom, at
ibinalik ang kanyang kaliwa tanga. Sa loob ng ilang sandali siya ay nag-iisip na naka
tingin sa kanyang matipunong bisig at pulso na puno nang tuldok at peklat . At sa
wakay ibinalik na niya at pinindot pababa ang maliit na piston, at umupo pabalik sa
velvet-lined arm-chair na may mahabang buntong-hininga ng kasiyahan.

Tatlong beses sa isang araw sa loob ng maraming buwan nasaksihan ko ito

pagganap, ngunit hindi pinagkasundo ng custom ang aking isipan dito.
Sa kabaligtaran, sa araw-araw ay naging higit ako
iritable sa nakikita, at gabi-gabi ang konsensya ko ay nasa aking isipan sa klase nang
pag-iisip na meron ako .
Si Afghan nag kampanya pa pero Hindi ko na kayang dagdagan pa ang pinsala.
Ngumiti siya sa aking kabangisan sabay sabing “Tama ka, Watson”. “Siguro ipagpalagay
natin na nakakasama ito sa pisikal na aspeto . Gayunpaman nakakasabik at mas
malinaw isipin na ang pangalawang aksyon nito ay isang bagay sa munting sandali.”

“Ngunit isaalang-alang! "Sinabi ko ito nang taimtim. “Bilangan ang gastos ! Ang iyong
utak ay maaaring, gaya ng sinasabi mo, na pukawin at nasasabik, ngunit ito ay
pathological at morbid na proseso, na nagsasangkot ng pagtaas ng pagbabago ng
tissue at maaaring mag-iwan ng permanenteng kahinaan. Alam mo rin, kung ano ang
isang itim na reaksyon na dadating sa iyo.Tiyak na ang laro ay halos hindi na
nagkakahalaga ng kandila. Bakit mo gustong ipanganib ang dakilang kapanyarihan na
pinagkaloob sa iyo , para sa isang sandaling kaligayahan? Tandaan na nagsasalita ako
hindi lamang bilang iyong kasama , ngunit bilang isang medikal na tao sa isa kung
kaninong konstitusyon siya ay may pananagutan sa ilang lawak.?

Parang hindi siya nasaktan. Sa kabaligtaran, pinagsama niya pa ang kanyang mga daliri
ang kapangyarihan ng pagmamasid at ang pagbabawas na iyon. Gusto niya lang nang

kaalaman at maaaring dumating iyon sa tamang panahon. Isinasalin na niya ngayon

ang aking maliliit na obra sa sa wikang Pranses.”

"Mga gawa mo?"

“Oh, hindi mo ba alam?” habang malakas na tumatawa. “Oo, nagkasala ako sa ilang
monographs. Lahat sila ay nasa mga teknikal na paksa. Narito ang halimbawa, 'Sa
Pagkakaiba sa pagitan ng Abo at Iba't-ibang Tabako.' Sa loob nito ay binibilang ko ang
isang daan at apat napung anyo ng tabako -sigarilyo
- , at pipe-tobacco, na may mga kulay na plato na naglalarawan ng pagkakaiba sa abo.
Ito ay isang punto na patuloy na lumalabas sa mga paglilitis sa kriminal, at kung minsan
ay may pinakamataas na kahalagahan bilang isang palatandaan. Kung masasabi mong
tiyak, halimbawa, na ang ilang pagpatay ay ginawa ng isang lalaki na naninigarilyo ng
Indian lunkah, malinaw na pinaliit nito ang iyong larangan ng paghahanap. Para sa
sinanay na mga mata ay may malaking pagkakaiba sa pagitan ng itim na abo ng
Trichinopoly at ang puting himulmol ng bird's-eye gaya ng sa pagitan ng isang repolyo
=walang lakas ng loob na magprotesta. Paulit-ulit akong nagrehistro ng isang panata
na ibibigay ko ang aking kaluluwa sa paksa, ngunit naroon iyon sa malamig, walang
pakialam na hangin ng
ang aking kasama , ginawa siyang huling tao na mag-aalaga at kumuha ng anumang

bagay na papalapit sa isang kalayaan. Ang kanyang dakilang kapangyarihan, ang

kanyang dalubhasang paraan, at ang karanasan na naranasan ko sa kanyang

maraming pambihirang katangian, lahat ay nagdulot sa akin ng pagkadismaya at

paatras sa pagtawid sa kanya.

Ngunit sa hapon, Kung ito man ay ang Beaune na kinuha ko para sa aking tanghalian, o
ang karagdagang pagkagalit na dulot ng matinding pag-iisip ng kanyang paraan, bigla
kong naramdaman na hindi ko na kaya.

"Alin dito ngayon?" Tanong ko, "morphine o cocaine?"

Matamlay niyang itinaas ang kanyang mga mata mula sa dami ng itim na letra na
kanyang binuksan. "Ito ay cocaine," sabi niya, - "isang pitong-porsiyento. solusyon.
Gusto mo bang subukan ito?" pahayag nito . Ang trabaho mismo, ang kasiyahan sa
paghahanap ng larangan para sa aking kakaibang kapangyarihan, ang aking
pinakamataas na gantimpala. Ngunit mayroon kang karanasan sa aking mga
pamamaraan sa kaso ng Jefferson Hope.
"Oo, talaga," magiliw kong sabi. “Kailanman ay hindi ako tinamaan ng anumang
bagay sa aking buhay. Inilagay ko pa nga ito sa isang maliit na brochure na may
medyo kamangha-manghang pamagat ng 'A Study in Scarlet” . Malungkot niyang
ipinilig ang kanyang ulo. "Nilingon ko ito," sabi niya. “Sa totoo lang, hindi kita
kayang batiin dito. Ang pagtuklas ay, o nararapat, isang eksaktong agham, at dapat
tratuhin sa parehong malamig at hindi emosyonal na paraan. Sinubukan mong
lagyan ito ng romantikismo, na nagbubunga ng kaparehong epekto na parang
gumawa ka ng isang kuwento ng pag-ibig o isang elopement sa ikalimang panukala
ni Euclid.

"Ngunit ang pag-iibigan ay naroroon," tutol ko. "Hindi ko kayang pakialaman ang
mga katotohanan."

"Ang ilang mga katotohanan ay dapat na sugpuin, o hindi bababa sa isang

pakiramdam ng proporsyon ay dapat na isang patatas."

"Mayroon kang isang pambihirang henyo para sa isang minutiae," puna ko .

“Pinahahalagahan ko ang kanilang kahalagahan. Narito ang aking monograp sa
pagsubaybay ng mga yapak, na may ilang mga pangungusap sa paggamit ng
plaster ng Paris bilang isang tagapag-ingat ng mga impresses. Dito, masyadong, ay
isang kakaibang maliit na gawain sa impluwensya ng isang kalakalan sa anyo ng
kamay, na may lithotypes ng mga kamay ng mga slaters, sailors, corkcutters,
compositors, weavers, at diamondpolishers. Iyan ay isang bagay na may malaking
praktikal na interes sa siyentipikong tiktik, - lalo na sa mga kaso ng hindi na-claim
na mga katawan, o sa pagtuklas ng mga antecedent ng mga kriminal. Pero
pinapagod kita sa libangan ko .
"Hindi naman," seryoso kong sagot. "Ito ay ang pinakamalaking interes sa akin, lalo na
dahil nagkaroon ako ng pagkakataon na obserbahan ang iyong praktikal na aplikasyon
nito. Ngunit nagsalita ka ngayon tungkol sa pagmamasid at pagbabawas. Tiyak na ang
isa sa ilang lawak ay nagpapahiwatig ng isa pa.

"Bakita, mahirap " sagot niya, natututo bumalik sa kanyang arm-chair, at nagpapadala
ng makapal na asul na mga wreath mula sa kanyang = pipe. "Halimbawa, ipinapakita
sa akin ng obserbasyon na pumunta ka sa Wigmore Street Post-Office kaninang
umaga, ngunit ipinapaalam sa akin ng deduction na doon ka nagpadala ng telegrama."
“Tama!” sabi ko. “Sa magkabilang punto! Ngunit inaamin ko na hindi ko nakikita kung
paano mo ito narating. Ito ay isang biglaang salpok sa aking bahagi, at hindi ko ito
binanggit kaninuman.”

"Ito ay simple mismo," sabi niya , tumawa siya sa aking sorpresa, - " napaka simpleng
walang katotohanan na ang isang paliwanag ay kalabisan; at gayon pa man ito ay
maaaring magsilbi upang tukuyin ang mga limitasyon ng pagmamasid at ng
pagbabawas. Ang pagmamasid ay nagsasabi sa akin na mayroon kang isang maliit na
mapula-pula na amag na nakadikit sa iyong instep. Sa tapat lang ng Seymour Street
Office ay tinahak na nila ang semento at nagtapon ng lupa na nakahiga sa paraang
mahirap iwasan ang pagtapak dito sa pagpasok. Ang lupa ay may kakaibang mapula-
pula na kulay na matatagpuan, sa pagkakaalam ko, wala saanman ang mga igat sa
walang lakas ng loob na magprotesta. Paulit-ulit akong nagrehistro ng isang panata

na dapat kong ibigay ang aking kaluluwa sa paksa, ngunit naroon iyon sa malamig,

walang pag-aalinlangan na hangin ng aking kasama na naging dahilan upang siya

ang huling tao na may pakialam na kumuha ng anumang bagay na malapit sa

kalayaan. Ang kanyang dakilang kapangyarihan, ang kanyang mahusay na paraan, at

ang karanasan na kung saan ako ay nagkaroon ng kanyang maraming mga

katangian, ang lahat ng ginawa sa akin iba at atraso sa pagtawid sa kanya.

pa sa hapon , kung ito ba ay ang Beaune na kinuha ko para sa aking tanghalian, o ang
karagdagang pagkagalit na dulot ng matinding pag-iisip ng kanyang paraan, bigla kong
naramdaman na hindi ko na kaya.

"Alin ito ngayon?" Tanong ko, "morphine o cocaine?"

Matamlay niyang itinaas ang kanyang mga mata mula sa lumang dami ng itim na letra
na kanyang binuksan. "ito ay cocaine," sabi niya, - "isang pitong-porsiyento. Solusyon.
Gusto mo bang subukan ito?"

"Hindi, talaga," brusko kong sagot. "Ang aking konstitusyon ay hindi nakalampas sa
quarter ng isang milyon sa mga mahihirap sa London."

"Sa kasong ito, gayunpaman-"

"Sa kasong ito, gayunpaman-"

"Hindi ako gumagawa ng mga eksepsiyon. Ang isang pagbubukod ay hindi sinasang-

ayunan ang panuntunan. Nagkaroon ka na ba ng pagkakataong pag-aralan ang

karakter sa sulat-kamay? Ano ang masasabi mo sa scribble ng taong ito?”

"Ito ay nababasa at regular," sagot ko. "Isang taong may mga ugali sa negosyo at lakas
ng Karakter,"

Umiling si Holmes. “Tingnan mo ang mahahabang sulat niya, =” sabi niya. “Halos hindi

sila umaangat sa karaniwang kawan. Ang d na iyon ay maaaring isang a, at iyon ay 1

isang e. Laging pinag-iiba ng mga lalaking may katangian ang kanilang mga

mahahabang titik, gayunpaman hindi nila maisulat ang mga ito. May pagaalinlangan sa

kanyang k at pagpapahalaga sa sarili sa kanyang mga kabisera. lalabas ako ngayon.

Mayroon akong ilang mga sanggunian na gagawin. Hayaang irekomenda ko ang aklat

na ito, isa sa pinakakahanga-hangang isinulat kailanman. Ito ay ang 'Martyrdom of' ni

Winwood Reade’s

Lalaki.' Babalik ako sa loob ng isang oras."

Umupo ako sa bintana na may dami sa aking kamay, ang aking mga iniisip ay
malayo sa matapang na mga haka-haka ng manunulat.
hindi maayos at pabaya. Siya ay naiwan na may magagandang pag-asa, ngunit

itinapon niya ang kanyang mga pagkakataon, nabuhay ng ilang panahon sa kahirapan

na may paminsan-minsang mga maikling pagitan ng kasaganaan, at sa wakas,

umiinom, siya ay namatay. Iyon lang ang naipon.”

Tumalon ako mula sa aking upuan at naiinip na naglibot sa silid na may malaking
kapaitan sa aking puso.

"Ito ay hindi karapat-dapat sa iyo, Holmes," sabi ko. “Hindi ako makapaniwala na
mapupunta ka dito. Nagtanong ka sa kasaysayan ng aking malungkot na kapatid, at
ngayon ay nagkukunwaring hinuhusgahan mo ang kaalamang ito sa isang haka-haka
na paraan. Hindi mo maaasahan na maniniwala ako na nabasa mo ang lahat ng ito
mula sa kanyang lumang relo! Ito ay hindi mabait, at, ang magsalita nang malinaw, ay
may haplos ng charlatanism.”

“Mahal kong doktor,” magiliw niyang sabi, nanalangin na tanggapin ang aing pag hingi
ng. Sa pagtingin sa usapin bilang isang abstract na problema, nakalimutan ko kung
gaano ito ka personal at kasakit sa iyo. Tinitiyak ko sa iyo, gayunpaman, na hindi ko
alam na mayroon kang kapatid hanggang sa ibigay mo sa akin ang relo."
“Kung gayon, paano mo nakuha ang mga katotohanang ito sa pangalan ng lahat ng

kahanga-hangang iyon? Ang mga ito ay tamas a bawat particular na bagay.

“Ah, good luck na lang. Masasabi ko lang kung ano ang balanse ng posibilidad.
Hindi ko talaga inaasahan na magiging ganito ka tumpak.”

"Ngunit ito ay hindi lamang hula-hula diba?"

"Hindi, hindi: Hindi ko hinulaan. Ito ay isang nakakagulat na ugali, - mapanira sa lohikal
na mga guro. Ang tila kakaiba sa iyo ay dahil lamang sa hindi mo sinusunod ang aking
takbo ng pag-iisip o sinusunod ang maliliit na katotohanan kung saan maaaring
nakasalalay ang malalaking hinuha. Halimbawa, nagsimula ako sa pagsasabing pabaya
ang iyong kapatid. Kapag pinagmamasdan mo ang ibabang bahagi ng relo na iyan,
mapapansin mo na hindi lamang ito nakadikit sa dalawang lugar, ngunit ito ay mayputol
at marka sa kabuuan mula sa ugali na magtago ng iba pang matitigas na bagay, tulad
ng mga barya o mga susi, sa bulsa. Tiyak na hindi magandang gawa na ipagpalagay na
ang isang tao na tratuhin ang isang limampung-guinea na relo nang napaka-cavalier ay
isang lalaking pabaya. Hindi rin ito masyadong malayong hinuha na ang isang tao na
hindi makita kung ano ang iminumungkahi nito."

"Hindi? Binigla mo ako. Tingnan mo ito sa ganitong paraan, kung gayon. Si Kapitan
Morstan ay nawala. Ang tanging tao sa London na maaari niyang bisitahin ang Major

Sholto nito ay itinanggi na narinig niya na siya ay nasa London. Makalipas ang apat

na taon ay namatay si Sholto. SA LOOB NG ISANG LINGGO NG KANYANG

PAGMATAY Ang anak na babae ni Kapitan Morstan ay Nakatanggap ng isang

mahalagang regalo, na paulit-ulit sa bawat taon, at ngayon ay nagtatapos sa isang

liham na naglalarawan sa kanya bilang isang babaeng napinsala. Anong mali ang

maaaring ipahiwatig nito sa pag-asa sa pagkakait na ito ng kanyang ama?

At bakit ang mga regalo ay nagsimula kaagad na dumadating pagkatapos ng

kamatayan ni Sholto, maliban kung ang tagapagmana ni Sholto ay may nalalaman

tungkol sa misteryo at nagnanais na gumawa ng kabayaran? Mayroon ka bang

anumang alternatibong teorya na makakatugon sa mga katotohanan?"

“Pero kakaibang kabayaran! At sobrang kakaiba ang ginawa! bakit ngayon siya nag

sulat ng isang liham , sa halip noon pa dapat anim na taon na ang nakalipas? Muli,

ang mensahe ng liham ay ng pagbibigay sa kanya ng hustisya. Anong hustisya ang

magagawa niya
Pagbibigay ng pinaka mababaw na dahilan upang pagtakpan ang kanyang kamalian.

Anong bagay ang maaari niyang asahan mula sa isang hindi malinis na relo?

"Bagaman hindi kasiya-siya, ang aking pagsasaliksik ay hindi ganap na walang

saysay," sa pagmamasid niya, na nakatitig siya sa kisame habang nanaginip, walang

kinang ang mga mata. "Sa ilalim ng iyong pagtutuwid, dapat ko nang hatulan ang relo

na pagmamay-ari ng iyong nakatatandang kapatid, na namana nito sa iyong ama.

"Na nagtitipon ka, walang duda, mula sa HW patalikod?"

“Ganun talaga. Ang W. magmungkahi ng iyong sariling pangalan. Ang petsa ng relo

ay halos limampung taon na ang nakalipas, at ang mga inisyal ay kasingtanda ng

relo: kaya ginawa ito para sa huling henerasyon. Ang mga alahas ay karaniwang

bumababa sa panganay na anak na lalaki, na namatay ng maraming taon. Kung

gayon, ito ay nasa kamay ng iyong panganay na kapatid.”

"Tama, nga," sabi ko. "May iba pa ba?"

"Siya ay klase ng tao na hindi maayos ang mga gawi, -
Nasaan ang misteryo sa lahat ng ito?"

"Kasing liwanag ng araw," sagot ko. "Ikinalulungkot ko ang kawalan ng hustisya na

ginawa ko sa iyo. Dapat ay nagkaroon ako ng higit na pananalig sa tour marveloous

faculty. Maaari ko bang tanungin kung mayroon kang anumang propesyonal na

pagtatanong sa kasalukuyan?"

“Wala. Kaya naman ang cocaine. Hindi ako mabubuhay kung hindi mag tatrabaho ang
akng utak. Ano pa ang mabuhay? Tumayo ka dito sa bintana. Naranasan mo na bang
maging malungkot, malungkot, at walang pakinabang na mundo? Tingnan mo kung
paano umiikot ang dilaw na fog sa kalye at dumadaloy sa mga bahay na may kulay dun.
Ano ang maaaring maging mas walang pag-asa at materyal? Ano ang silbi ng
pagkakaroon ng mga kapangyarihan, doktor, kapag ang isang tao ay wala sa larangan
kung saan ito magagamit? Ang krimen ay karaniwan, ang pag-iral ay pangkaraniwan, at
walang mga katangian maliban sa mga karaniwang bagay na may anumang gawain sa
lupa.”
Ibinuka ko ang aking bibig upang tumugon sa kanyang mga salita, nang sa isang
malutong na katok ay pumasok ang aming kasera, na may dalang baraha sa brass
salver.
"Isang binibini para sa iyo, ginoo," sabi niya,
Serbisyong detektib ng Pranses. Siya ang may hawak nang awtoridad ng
quickinstitusyon, ngunit siya ay kulang sa malawak na hanay ng eksaktong kaalaman
na mahalaga sa mas mataas na pag-unlad ng kanyang sining. Ang kaso ay
nababahala sa isang testamento, at nagtataglay ng ilang mga tampok ng interes.
Nagawa ko siyang i-refer sa dalawang magkatulad na kaso, ang isa sa Riga noong
1857, at ang isa sa St. Louis noong 1871, na nagmungkahi sa kanya ng tunay na
solusyon. Narito ang liham na mayroon ako ngayong umaga na kinilala ang aking
tulong." Inihagis niya, habang nagsasalita, ang isang gusot na papel galing sa
dayuhan,Nasulyapan ko at nahuli ang saganang paghanga.
“magnifiques,” “coup-de-maitres,” at “tours-de-force,” pawang nagpapatotoo sa
matinding paghanga ng Pranses.
"Siya ay nagsasalita bilang isang mag-aaral sa kanyang master," sabi ko.
"Naku, napakataas nan ang kanyang narating dahil sa tulong ko," mahinang sabi ni
Sherlock Holmes. "Mayroon siyang malaking regalo sa kanyang sarili. Siya ay nagtataglay
ng dalawa sa tatlong katangiang kailangan para maging isang tiktik. Mayroon siya

Kabanata 3

Sa paghahanap ng Solusyon

Alas singko e media bago = bumalik. Siya ay Nagliliwanag, sabik, at may mahusay
na espiritu, - isang mood na sa kanyang kaso may akma ng blackest depression.

"Walang malaking misteryo sa bagay na ito," sabi niya, kinuha ang tasa ng tsaa na
ibinuhos ko para sa kanya. "Ang mga katotohanan ay tila umamin ng paliwanag
lamang."

"Ano! na-solve mo na?"

“Well, Marami pa akong . Natuklasan ko ang isang nagpapahiwatig na katotohanan,

iyon lang. Ito ay, gayunpaman, VERY suggestive. Ang mga detalye ay idadagdag pa.
Nakita ko lang, sa pagkonsulta sa likod na mga file ng Times, na si Major
Sholto, ng Upper Norword, huli sa 34ikaBombay