Europejski Test Sprawności Fizycznej - Eurofit

Równowaga ogólna. Utrzymanie równowagi stojąc na jednej nodze na belce.

1. Szybkość ruchów reki, Szybkie dotykanie naprzemian dwóch odpowiednio

rozstawionych krążków wybrana /sprawniejszą/ ręka.

2. Gibkość, W pozycji siedzącej sięganie rekami w przód tak daleko, Jak to możliwe.

3. Sila eksplozywna, Skok na odległość z pozycji stojącej.

4. Sila statyczna, Zaciskanie reki z maksymalna sila na dynamometrze.

5. Sila tułowia /wytrzymałość mięśni brzuchal, Maksymalna liczba siadów 2

leżenia tylem w ciągu 30 sekund.

6. Sila funkcjonalna /wytrzymałość mięśniowa ramion i barków/. Wytrzymanie

zwisu o ramionach ugiętych na drążku.

7. Szybkość biegowa, zwinność. Bieg wahadłowy 10x5m z maksymalna szybkością i

zmianami kierunku.

8. Wytrzymałość krążeniowo-oddechowa. Wytrzymałościowy bieg wahadłowy.

Test sprawności krążeniowo-oddechowe rozpoczynający się krokiem marszowym, a
kończący szybkim biegiem (w trakcie którego badan zmieniają kierunek), poruszają się
miedzy dwoma odległymi o 20m liniami, zgodnie z szybkością dyktowana przez sygnał
dźwiękowy z narastającą częstotliwością; etap, na którym badany odpada jest
wskaźnikiem jego wytrzymałości krążeniowo-oddechowe).

Międzynarodowe test sprawności fizycznej składa się z poniżej wymienionych elementów:

1. szybkość - na sygnał „na miejsca” testowany staje nogą wykroczną za linią startową w pozycji
startowej wysokiej. Następnie na sygnał „start” biegnie jak najszybciej do mety; b) pomiar- czas
mierzy się z dokładnością do 1/10 sekundy. Liczy się wynik lepszy z dwóch wykonanych prób

2. skoczność - testowany staje za linią, po czym z jednoczesnego odbicia obunóż wykonuje skok w
dal na odległość do piaskownicy lub na materac

3. wytrzymałość - na sygnał na miejsca badany staje za linią startu w pozycji startowej wysokiej.
Na sygnał „start” biegnie odpowiadającym mu tempem do linii mety

4. siła dłoni - badany ściska dynamometr ręką silniejszą. Nadgarstek powinien znajdować się w
przedłużeniu linii przedramienia. W czasie wykonywania próby ręka testowana nie może dotykać
żadnej części ciała - badany ściska dynamometr ręką silniejszą. Nadgarstek powinien znajdować się
w przedłużeniu linii przedramienia. W czasie wykonywania próby ręka testowana nie może dotykać
żadnej części ciała

5. siła rąk i barków - z podstawionego krzesła badany przechodzi do zwisu nachwytem o ramionach
ugiętych. Dłonie powinny znajdować się na szerokości barków. Na sygnał „start” zaczyna się próba
zwisu i trwa aż do zmęczenia. Podbródek w czasie trwania testu powinien znajdować się wyraźnie
nad drążkiem
6. zwinność - na sygnał „na miejsca” badany staje na linii startu. Na komendę „start” biegnie do
drugiej linii (odległość 10 m), podnosi z niej klocek, po czym wraca na linię startu, gdzie kładzie
klocek (klocek nie może być rzucony). Następnie biegnie po drugi klocek i wracając kładzie go
ponownie na linii

7. siła mięśni brzucha - badany leży na materacu z rozstawionymi na szerokość 30 cm stopami i

kolanami ugiętymi pod kątem prostym. Ręce splecione na karku. Testowanemu pomaga partner,
który przytrzymuje stopy tak, aby nie odrywały się od podłoża. Na sygnał „start” badany wykonuje
skłony w przód dotykając łokciami kolan, następnie wraca do pozycji wyjściowej, ćwiczenie trwa
30 sekund.

8. gibkość - badany staje na ławce gimnastycznej tak, aby palce stóp obejmowały jej krawędź, stopy
zwarte, kolana wyprostowane. Następnie badany wykonuje skłon w przód, zaznaczając jak najniżej
palcami rąk ślad na podziałce

Cechy wspólne:
1. Ocena ogólnej sprawności fizycznej: Oba testy służą do oceny różnych aspektów sprawności
fizycznej, takich jak siła, wytrzymałość, gibkość i szybkość.
2. Skale oceny: Zarówno europejski, jak i międzynarodowy test, wykorzystują określone skale
oceny, które pomagają zinterpretować wyniki w kontekście określonych norm wiekowych i
płciowych.
3. Uniwersalność: Obie metody są stosowane w różnych krajach i populacjach, umożliwiając
porównanie wyników na poziomie międzynarodowym.

Różnice:
1. Metody pomiaru: Choć oba testy oceniają te same aspekty sprawności fizycznej, mogą
wykorzystywać różne metody pomiaru i techniki, co może prowadzić do subtelnych różnic w
wynikach.
2. Specyficzne ćwiczenia: Mogą istnieć różnice w wyborze konkretnych ćwiczeń używanych do
oceny poszczególnych elementów sprawności fizycznej. Na przykład, jeden test może skupiać się
bardziej na bieganiu, podczas gdy inny na podnoszeniu ciężarów.
3. Standaryzacja: Międzynarodowy test może być bardziej standaryzowany na poziomie
międzynarodowym, co ułatwia porównywanie wyników między różnymi krajami, podczas gdy
europejski test może być bardziej dostosowany do specyficznych potrzeb i norm regionalnych.