Relato Samaín

Érase unha vez, nun colexio de Galicia, concretamente en San

Valentín, un pobo da ría de Ferrol, había un rapaz que se chamaba
Daniel, extrovertido pero ao mesmo tempo interesante, quero dicir,
que non era un rapaz moi normal. A verdade que mostra un carácter
fora do normal. No 6º curso no que va, estase celebrando o día de
Samaín. Para celebrar este día, a biblioteca do colexio decidiu
engadir un concurso de relatos para aliñar a felicidade e as
expresións dos alumnos mediante unha historia creada totalmente
independente por eles.
- Será un relato de páxina e media, terá que estar escrito en
galego.
Todo o mundo protestaba, sentían que esta idea impedíalles
celebrar como é debido o día de Samaín.
Daniel estaba entusiasmado, e con lapis e folla, comezou o relato.
A profesora Cintia expresou cun fluído sorriso hacia a clase que
quería que este relato salera moi ben.
- O relato será feito por toda a clase, participaremos todos,
entendes Daniel?
-Sí profe -respondeu avergoñado e vermello ao pensar que a xente
pense que é un resabidillo. Acabou a clase e marcharon cara ao
autobús.
Non lle gustaría facer todo, pero a impotencia dos seus
compañeiros estrésalle dunha forma inmensa.
-Eu non vou a facer nada, total, todo o vai facer Dani.
-Eu tampouco.
-Nin eu.
Daniel nese mesmo momento sentíase un listillo demasiado maduro e
con vergoña a expresar o que sabe.
Sen esperar e sen importarlle o que lle dixeran os demais, comezou
o relato.
“Érase unha vez, nunha marabillosa e inmensa mansión...
A Dani parecíalle unha parvada inmensa, xa que el podía escribir
moito mellor. Sentíase como un impotente, pero sen medo algún a
destacar forzou a súa intelixencia e en tan solo 16 liñas escribiu
o que sería o mellor relato do colexio:
“ Érase unha vez, nun