DAL NE RRUGE KUR VJEN ERRESIRA

Dal në rrugë kur vjen errësira,

Yjet ndrisin në qiell gjithë gas.
Pse më lini, o ëndrra të mia? Mesazhi kryesor i
Pse më ndiqni trishtime nga pas? poezisë mund të jetë se
ndonjëherë kemi nevojë
Çka që pakë në jetë më deshën, për qetësinë dhe për të
ndaluar një çast për të
Ë shtë herët, nuk dua të flë! reflektuar mbi jetën tonë
Çka që shumë më panë dhe heshtën, dhe për të ndaluar për të
Jo të gjitha kuptojnë çdo gjë! vlerësuar vlerat e
thjeshta të jetës. Në fund
Nëpër rrugët e qeta, pa zhurmë, të fundit, poezia mund
të shërbejë si një kujtim
Rron për mua një shpirt shenjtëror, për të mos harruar se
Unë kurrë s'kërkova më shumë, më shumë se sa aventu-
S'është gur kjo që rreh në krahëror. rat dhe eksperiencat e
jashtme, qetësia dhe har-
Kurrë s'desha një mijë aventura, monia e brendshme janë
thelbësore për të arritur
As kam mall që të prehem përjetë. një jetë të lumtur dhe të
Desha vetëm të pres nëpër drurë qetë.
Vetëm një dhe asgjë më në jetë.

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia e shpreh ndjenjën e ndarjes nga ëndrrat dhe shpresat personale, e
cila vjen në kontrast me pamjen e qiellit të mbushur me yje. Kjo ngjall
ndjenjën e ndarjes nga diçka që kishte një rëndësi të madhe në jetën e
personit, ndërsa përsëritja e pyetjes "pse?" sugjeron një ndjenjë të
pakënaqësisë dhe ankthit.
Ndërsa poezia përshkruan një gjendje të brendshme të trazuar dhe të
humbur, ajo shpreh edhe një prirje drejt qetësisë dhe qetësisë së
brendshme. Në këtë drejtim, poezia paraqet një lloj ndërthurjeje midis
një dëshire të thellë për të qetësuar hiritet dhe për t'i shmangur
zhurmave të jetës dhe një ndjenjë të ndarjes nga vetja dhe shoqëria.
Analize metrike

Lloji i strofës: Kjo poezia ka 4 strofa dhe secila prej tyre ka 4 vargje.

Lloji i vargut: Vargjet janë të rrumbullakëtuara dhe ndjekin një skemë të

rregullt të rimeve. Skema e rimes në secilën strofë është ABAB, që do
të thotë se vargjet e parë dhe të katërta rrijnë në rima, ndërsa vargjet e
dyta dhe të treta rrijnë në një rime tjetër.

Lloji i rimes: Rima e parë dhe e katërta janë të njëjta në secilën strofë,
ndërsa rima e dytë dhe e treta janë të njëjta në secilën strofë. Kjo e bën
këtë poezi një shembull i rimes katrorike, me një skemë rimesh ABAB.

Qellimi i autorit

Poezia tregon ndjenjat e një personi i cili ka humbur shpresën për të

arritur ëndrrat e tij dhe ka vendosur të pranojë një jetë të qetë dhe të
thjeshtë. Autori dëshiron të tregojë se nuk ka nevojë për aventura dhe
gjëra të mëdha në jetë për të qenë i lumtur, por vetëm një moment i
qetë në mes të natës në rrugët e qeta, duke u ndjerë i shoqëruar nga
një shpirt shenjtëror.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi reflekton një qasje të qetë ndaj jetës, duke treguar një dëshirë
për një jetë të thjeshtë dhe pa kërkesa të tepërta. Autori shprehë në
mënyrë poetike ndjenjat e tij të ndjeshme dhe ndjenja të shumta që
shpesh ndjehen nëpër rrugët e jetës. Me ndjesinë e largimit nga ëndrrat
dhe ndjekja e trishtimeve, ai tregon ndjenjat e vetme dhe izolimin e
ndjekur nga shoqëria.
 Figurat letrare
• Yjet ndrisin në qiell gjithë gas" - kjo është një metaforë që përshkruan
ndriçimin e yjeve në qiell si një gaz shumë i dendur që shton në kuptimin
e ndjesisë së një personi se është në një boshllëk të errët dhe i ndarë nga
bota.
• "Shpirt shenjtëror" - kjo është një simbol që përshkruan një ndjesi të
pastër dhe të pastër, një shpirt që rron në një botë të ndryshme nga ajo
materiale dhe të kështuara e një personi që kërkon qetësi dhe liri.
• "Gur që rreh në krahëror" - kjo është një metaforë që përshkruan
ndjenjën e një personi se ajo që e bën të rrojë është jeta e vetme, jo diçka
e materiale dhe të përkohshme si një gur që mund të përplaset.
• Anafora: Kur autori përsërit fjalinë "Pse më..." në fillim të secilës strofë,
për të rritur ndjenjën e së njëjtës ndjenje mbytjeje ose stuhie që ndjehet.
• Personifikimi: Kur autori personifikon errësirën si një person që vjen
në rrugë.

Ktheni poezine ne proze

Në errësirë dal në rrugë, në qiell, yjet ndriçojnë gjithë masë.
Ëndrrat e mia, pse më lënë vetëm, e trishtimet më ndjekin gjithmonë
pas? Pak kohë më ka deshë, në jetë, nuk dua t'i flas, është herët.
Disa njerëz më panë dhe heshtën, nuk mund të kuptojnë gjithçka në
këtë jetë.
Në rrugët qetë, pa zhurmë dhe kërcënime, një shpirt i shenjtë e mban
këmbët e mia. Nuk kam kërkuar shumë, kurrë nuk kam qenë më e
lumtur, në krahët e mia nuk është gur, por vetëm një shpirt.
Nuk kam dëshiruar aventura dhe rreziqe, nuk kam nevojë të jetoj
përjetë.
Dëshiroj vetëm të qëndroj nën hijen e pemëve, vetëm një gjë në këtë
jetë - asgjë më shumë.
 NE PRITJE
Do të të pres këtu.

Gjersa të lodhet hëna

Në qiell duke ndritur.

Gjersa të lodhet deti

Në breg duke buçitur.
Mesazhi i saj është
se dashuria dhe
pritja janë forca të
Do të të pres këtu. mëdha që nuk
mund të ndalen
Gjersa të treten malet nga asgjë në këtë
Nga prushi i mallit tim. botë.

Gjersa të ftohet dielli

Nga akulli i ashtit tim.

Do të të pres këtu!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia shpreh ndjenjën e pritjes së një personi për një tjetër,

që mesazhi kryesor është prekja e ndarjes dhe pritja e
rikthimit. Përsoni në poezinë e ka të qartë se do të vazhdojë
të presë për personin e tij, pavarësisht se gjërat mund të
ndryshojnë dhe të vështira janë për t'u ndjeku
Analize metrike
Lloji i strofes: E gjithë poezia ka një strukturë të vetme në të gjitha strofat).

Lloji i vargut: Eshtë shkruar me vargje të shkurtra dhe të thjeshta).

Lloji i rimes: Poezia nuk ka një strukturë rimash, ose ka një ritëm të qartë
në vargje.

Qellimi i autorit
Qellimi i autorit në këtë poezi është të shprehë pritjen e tij për dikë të
veçantë. Poezia përshkruan shumë detaje natyrale, si lodhja e hënës në qi-
ell, detit në breg, malet që treten, dhe diellin që ftohet nga akulli, për të
shprehur se koha do të ndalojë për të pritur dikë.

Autori po tregon se sa shumë dëshiron të takojë dikë dhe është i gatshëm

të presë derisa të vijë. Ai ose ajo është e rëndësishme për autorin, dhe prit-
ja e tij është e pafund. Poezia është e shkruar në mënyrë romantike dhe i
shpreh ndjenjat e thella të pritjes së një personi që nuk mund të ndalet nga
dëshira për të takuar dikë.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Në këtë poezi, poeti shpreh pritjen dhe ankthin për një person të
dashur. Përmes imazheve të natyrës, si hëna, deti dhe malet, poeti
përshkruan kohën që po kalojmë duke u përqendruar në pritjen e një
personi të dashur.
Figurat letrare
Figurat letrare në këtë poezi janë:

1. Epiteti: "Në pritje" është një epitet që përshkruan situatën e personit që pret
dikë.

2. Personifikimi: "Gjersa të lodhet hëna/Në qiell duke ndritur" dhe "Gjersa të

lodhet deti/Në breg duke buçitur" janë raste të personifikimit, sepse i jepen
cilësi njerëzore objekteve natyrore si hëna dhe det.

3. Metafora: "Prushi i mallit tim" është një metaforë që përshkruan mënyrën

se si malli e prish shpirtin, duke e krahasuar atë me prushin.

4. Hipoteza: "Nga akulli i ashtit tim" është një hipotezë që përshkruan se si di-
elli mund të ftohet nëse qëndron shumë afër ashtit.
1.

Ktheni poezine ne proze

Unë do të pres ty këtu, në këtë vend. Gjatë kohës që hëna do të

lodhet duke ndriçuar qiellin dhe deti duke buçitur në breg, unë do
të jem këtu. Edhe kur malet do të dridhen nga prushi i mallit tim
dhe dielli do të ftohet nga akulli i ashtit tim, unë do të pres të vish.
Nuk e di se kur do të arrije koha për të, por unë do të vazhdoj të
pres, pa u ndalur, sepse e di që ti do të vish. Në pritjen time do të
ketë dhimbje, por edhe shpresë.
Unë do të ndjehem si një detar që pres në breg të detit, i
mbështjellë nga thellësia e tij dhe në pritje të një çasti të mre-
kullueshëm. Do të të pres, e ndjej që e kam misionin për të
ndjekur këtë rrugë të shkurtër dhe të mundimshme që më sjell
pranë teje. Në pritjen time do të mbajë flakë shpirti im, për të
ndezur një flakë në zemrën tënde. Sepse unë do të pres, nën
qiellin, në bregdetin dhe në prushin e maleve, për të ndezur
flakën e dashurisë mes nesh.
KUR DO TE VISH, E DASHUR
Blerimi braktis fushat
Mbrëmë me ty, sonte pa ty!
E niset për tek ti,
Çfarë t'i them hënës që na pret të dy?
Drejt teje niset dielli,
Veç unë s'mund të vi. Çfarë t'i them shelgut që do ulë dy degë,
Përmbi kokat tona me gaz t'i përpjekë?
Në heshtje, i vetmuar,
Unë ëndërroj mbi varg: Si do rrijnë bashkë kjo natë kaq e ngratë
U shofshin gjithë fjalorët Me natën që shkoi, me natën e artë?
Që kanë fjalën "larg"! Mbrëmë me ty, sonte pa ty!
Dhe era përmbi flokë, Çfarë t'i them hënës që na pret të dy?
Vërtitet e s'gjen vend,
Të gjitha sot më duken
Se kanë zërin tënd! Rrinim të qetë, shpirtqëruar,
Porsi dy zogj në kaltërsi.
Askush s'lëviz në rrugë, Fjalori ynë e kish harruar,
As lumi valë s'hedh, Që kish dhe fjalën "dashuri".
Mërzia-kryezonjë
Në shtigje vargjesh bredh! Me fjalët loznim duke qeshur,
E dridhjet shtynim me shaka.
Kur do të vish, e dashur, Por zemrat tona ashtu heshtur,
Si lule, si zambak, Sikur mendonin për diçka.
T'i shqyej gjithë vargjet
Që kanë fjalën "larg"! Sikur mendonin shpirttrazuar:
"Ç'qe kjo harresë, kjo çudi?"
Fjalori ynë duhej zgjuar,
Diçka na fshihte brenda tij.
E s'ishim më ashtu të qetë,
E gjithçka dridhej brenda nesh,
E hap e mbyll me qindra fletë,
Nuk ka mundësi të mos e gjesh.
Atë që rrinte aty zgjuar,
Atë që priste brenda tij.
E me një puthje qe zbuluar
E ëmbla fjalë "dashuri"!
 Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Eshtë dashuria dhe pritja e personit të dashur. Poeti është i vetmuar dhe
ëndërron për t'u takuar me personin e dashur. Në këtë poezi, ai përdor
shumë metafora dhe personifikime për të shprehur ndjenjat e tij. Ai
shfrytëzon natyrën dhe elementët e saj si një mjet për të përshkruar ndjenjat
e tij. Në poezinë e tij, ai ndien një mungesë të thellë për personin e dashur
dhe shpreson të takohet me të së shpejti.

Mesazhi i poezisë është se dashuria është një ndjenjë e fortë dhe ndikuese që
mund të bëjë një person të ndjehet të vetmuar dhe të pafuqishëm në pritje të
personit të dashur.

Analize metrike
Lloji i strofes: Strofa e parë është katërvargeshe, strofa e dytë dhe e trete janë dy
vargeshe, ndërsa strofa e katërt është trevargeshe.

Lloji i vargut: Vargjet janë me një numër të ndryshëm të zanoreve dhe nuk
ndjekin një skemë të rregullt.

Lloji i rimes: Në këtë poezi nuk ka rima të rregullta, por disa fjala ndërthurin
njëri-tjetrin nëpërmjet përsëritjes së zanoreve në fund të tyre (p.sh. "ti", "larg",
"ty", "dy"). Kjo krijojë një efekt të harmonisë në poezi.

Qellimi i autorit
Në këtë poezi, qellimi i autorit mund të jetë për të shprehur ndjenjat e
dashurisë dhe mungesën e personit të dashur. Poezia mund të përshkruajë
ndjenjat e vetmisë dhe ankthit të personit që ëndërron për takimin me per-
sonin e dashur dhe për të ndarë me të vargjet që kanë fjalën "larg".

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi shpreh ndjenjat e një personi që pritet të takohet me një person të dashur.
Ai ëndërron për këtë takim dhe imagjinon se gjithçka rreth tij dhe në natyrë ka zërin
e personit që pret të takojë. Në fund, poezia jep një përshkrim të takimit me per-
sonin e dashur, ku ata ndjehen shpirtërisht të ngrohtë dhe të ndjehen të plotësuar në
fjalorin e tyre me fjalën "dashuri".
Poezia reflekton një ndjenjë romantike dhe është shkruar në një stil nostalgjik.
Ndërsa poezia përdor simbole natyrore për të shprehur emocionet e personit, ajo
gjithashtu është e pasur me metafora dhe imazhe poetike për të bërë përshkrimin
më të ngjashëm me realitetin emocional.
Figurat letrare
• Metafora: Në poezinë "Kur do vish, e dashur", metafora përdoret për të shfa-
qur ndjenjat e autorit. Për shembull, "Dhe era përmbi flokë, vërtitet e s'gjen
vend", ku era paraqitet si një person që është i pavendosur dhe i zhgënjyer,
duke reflektuar ndjenjat e autorit.

• Personifikimi: Personifikimi përdoret në poezinë "Kur do vish, e dashur" për

të shfaqur natyrën në mënyrë që të përshkruajë ndjenjat e autorit. Për shem-
bull, "Drejt teje niset dielli, Veç unë s'mund të vi", ku dielli paraqitet si një per-
son që po udhëton drejt personit të dashur.

• Aliteracioni: Aliteracioni përdoret në poezinë "Kur do vish, e dashur" për të

krijuar një efekt zanor dhe për të ndihmuar në rritjen e emocioneve të lexuesit.
Për shembull, "Blerimi braktis fushat", "Që kanë fjalën larg", "Mbrëmë me ty,
sonte pa ty!", etj.

• Rima: Rima përdoret në këtë poezi në mënyrë të qartë dhe të rregullt për të
krijuar një efekt muzikor dhe për të ndihmuar në përqendrimin e lexuesit në
temë. Për shembull, rima në vargjet e para është "ti" dhe "vi", ndërsa në vargjet e
mëvonshme është "larg" dhe "tend".

Ktheni poezine ne proze

Blerimi braktisi fushatë dhe niset drejt teje, por në heshtje e vetmuar, ai ëndërroj
mbi varg. Ai shikon fjalorët që kanë fjalën "larg" dhe ndjen mungesën tënde.
Ai ndjen erën tënde në flokët e tij dhe dëgjon zërin tënd në gjithçka që e
rrethon.Megjithatë, ai ndjen një trishtim të thellë kur nuk je pranë tij.
Ai pyet hënën dhe natyrën se si do të rrijmë bashkë dhe si do t'i shqyej vargjet që
kanë fjalën "larg".
Mbrëmë ai ishte me ty, por sot është pa ty.
Ai ndjehet i hutuar për fjalorin që kish harruar fjalën "dashuri".
Por me fjalët tona dhe shakat tona, zemrat tona kishin mendime të thella për
diçka që kishin fshehur brenda tyre.
Kur kuptuam se çfarë na mungonte, zemrat tona dridheshin brenda nesh dhe
hapnin e mbyllnin qindra fletë. Por në fund, me një puthje, ne zbuluam fjalën e
ëmbël "dashuri"
NINULLË E TMERRUAR
Fli bir, e mos u zgjo gjersa të zgjohet dielli
Veshur me antiplumb.
Nga gjaku krejt i kuq tani po bëhet qielli,
E kaltra i ka humb.
Fli bir, e po të doli në ëndërr ujku i egër
Prej tij, hiç mos u tremb!
Përjashtë ka ca ujqër njëqind here
më të tmerrshëm,
Që zemra hiç s'u dhemb!
Fli, se po flenë të gjithë, po fle dhe qeveria.
Se ç'është ajo? Ç'e do?
Të trembur rrijnë arushët e s'dalin nga shtëpia,
Dhe qajnë, domosdo!

Fli, bir, se as nuk desha të ta kujtoja vdekjen!

O Zot! Si nuk plas vargu!
Po ja ku erdhi qenja dhe si hijenë e egër
Përgjon çdo çast së largu!
Fli bir, se nga mënxyrat po nxihet përditë qielli,
Po kush na ka mallkuar?
Fli bir, e mos u zgjo, gjersa të zgjohet dielli,
Po qe se s'është shuar!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Tematikat e poezisë është frika dhe ankthi i autorit për jetën dhe vdekjen, si dhe besimi se
gjithçka që ka jetë do të vdesë një ditë.

Mesazhi i poezisë është një fjalë inkurajuese për të fëmijët që të mos frikësohen dhe të
flejnë qetësisht deri në agimin e një dite të re. Autori mundohet të japë një perspektivë
pozitive, duke sugjeruar se kjo frikë mund të tejkalohet duke iu kushtuar vëmendje
ëndrrave dhe duke mos i lejuar të tmerruar nga gjërat e mundshme që mund të ndodhin
në botën e jashtme. Së fundi, poezia përshkruan pamjen e një natyre të shkatërruar dhe të
tmerruar që ndërlidhet me këtë frikë dhe ankth.
Analize metrike
Lloji i strofes: Ka pesë strofa, secila me katër vargje.

Lloji i vargut: Vargjet nuk kanë një skemë të rregullt të rimës. Ndërsa disa
vargje përdorin rima të ngjashme, përgjithësisht ka një shumëllojshmëri të ri-
mave në këtë poezi.

Lloji i rimes: Ka disa pjesë me rima të ngjashme, por përgjithësisht nuk

ndiqet një skemë e rregullt e rimës. Kjo poezi ka një shumëllojshmëri të ri-
mave, ku disa vargje nuk rimojnë me vargjet e tjera.

Qellimi i autorit
Qellimi i autorit mund të jetë të shfaqë një ide të caktuar ose të krijojë një at-
mosferë të caktuar. Meqenëse poezia përshkruan një atmosferë të frikshme,
mund të supozojmë se qellimi i autorit është të shfaqë këtë frikë dhe t'i japë
këshillë djalit që të mos u trembë dhe të flejë pa u frikësuar. Ndërkohë, përdo-
rimi i fjalëve si "Zot" në fund të poezisë mund të sugjerojë një ton të lartë moral
ose një drejtim të veçantë që autorit do të donte që dëgjuesi të ndjekte.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi duket të jetë një ninullë e shkruar për t'i kënduar një fëmije për t'a
ndihmuar të flejë në një mënyrë qetësuese. Por ajo nuk është një ninullë e za-
konshme - titulli "Ninulla e tmerruar" na tregon se ajo ka të ngjarë të jetë për
të ndihmuar fëmijën të ndjejë më pak frikë.

Përmbledhja e poezisë është një fjalë e thjeshtë: fle. Ndoshta kjo poezi është
një kujtim për ne të gjithë se sa e rëndësishme është qetësia dhe paqja në
jetën tonë, dhe se në momentet e frikshme, mund të ketë shpëtim në
thjeshtësinë e një gjumi të qetë.
Figurat letrare
1. Simbolizmi: "Ujku i egër" simbolizon frikën dhe ndjenjën e rrezikut.
2. Hiperbola: "Ujqër njëqind here më të tmerrshëm" përshkruan frikën e
pashmangshme që personazhi ndjen.
3. Ironia: "Se ç'është ajo? Ç'e do?" është një ironic tone për të treguar
pamundësinë e arushëve për të dalë nga shtëpia dhe për të shprehur in-
diferencën e qeverisë ndaj tyre.
4. Alliteracioni: "Përgjon çdo çast së largu" është një përsëritje e tingujve të
njëjta, që krijon një efekt ritmik në poezi.
5. Personifikimi: "Po kush na ka mallkuar?" personifikon situatën, duke tre-
guar se personazhi ndjen se diçka e ka mallkuar.
6. Epiteti: "Hijenë e egër" përshkruan qenjen si një hije që ndjehet e egër
dhe e tmerrshme.
7. Rima: Poezia është e shkruar në formën e një ninullë, me rima në fund
të secilit varg.

Ktheni poezine ne proze

Fli, bir, fli dhe mos u zgjo,
Se kjo është një ninullë e tmerruar,
Që i zë zemrën kujtimet e mia,
E më bën të ndiej një trishtim të
marrë.
Ninulla e kohëve të vjetra,
Që flet për ujqërit e egër,
Për arushat që qajnë si fëmijë,
Dhe për hijetë që bëhen të
shkretë.
Fli, bir, fli dhe mos u tremb,
Sepse kjo është vetëm një ëndërr,
E në ëndrra gjithçka është e
mundur,
Edhe të shndërrohen arusha në
mëngjes.
Por në këtë ninullë të tmerruar,
Nuk ka mëngjes, vetëm hije të zinj,
Dhe ujqër të egër që vijnë nga errësira,
Për të marrë diçka që nuk di të jenë.
Fli, bir, fli dhe mos u ngut,
Sepse koha është në anën tënde,
Dhe nëse vazhdon të flejësh,
Mund të ndryshojë të gjithë kjo lëndë.
Por nuk është lehtë të ndryshojë një
ninullë,
Që ka rënë aq thellë në shpirtin tim,
Kjo është një kujtim që nuk do të
zhduket,
E që më ndjell në çdo natë të
zymtë.Fli, bir, fli dhe mos u kthe
prapa,
Sepse kjo është një ëndërr e tmerrsh-
me,
E ti nuk do të jesh kurrë i vetmi,
Sepse unë do të jem gjithmonë me ty.
TRAGJIKE

Askurrë nuk e morëm vesh:

Ku ish armiku midis nesh?!
Të gjithë ishim... barkun bosh
Mos folë!
Ke lindur të dëgjosh! Mesazhi i poezisë
Dëgjuam e përgjuam vallë?! është që lufta dhe
konfliktet mund të
Të gjithë sjellin pasoja të rënda
Me një "hesht" në ballë! dhe humbje të pa-
fundme, por këto
Me atë bukë e mish... aq pak, pasoja janë shpesh të
Ushqyem lepurin tonë në bark! pareparuara dhe të
pafalshme.
E nga çdo lepur...për çudi
Një ujk ngërdheshej n'agoni!
E nuk e morëm kurrë vesh
Kush ish armiku midis nesh!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Kjo poezi ka për qëllim të përshkruajë një situatë kon-

fliktuale dhe tragjike mes dy palëve, ku njerëzit janë të
izoluar nga njëri-tjetri dhe nuk kanë njohuri për arsyet e
luftës.
 Analize metrike
Lloji i strofes: Strofa e vetme
Lloji vargut: Varg i lire
Lloji i rimes: Rima e panejtezuar (AAA)

Qellimi i autorit
Kjo është një poezi tragjike e shkruar me qëllim për të treguar mjerimin dhe
dobësinë e njerëzve. Autori dëshiron të theksojë se edhe pse njerëzit janë të
lidhur nga njëri-tjetri, ata janë shumë të prirur për të mos e vlerësuar këtë lidhje
deri në momentin e fundit.
Në këtë poezi, autorit i mungon një përgjigje e qartë për pyetjen "Ku ish armiku
midis nesh?!" dhe kjo tregon se shpeshherë ne nuk e kuptojmë se si dhe kur
problemet shfaqen midis nesh dhe nuk i adresojmë ato në kohë. Poezia tregon
edhe varfërinë dhe mjerimin në të cilin jetojnë njerëzit dhe se, megjithatë, ata
vazhdojnë të jetojnë në heshtje dhe pa i adresuar problemet e tyre.
Qëllimi i autorit është të tregojë se ne duhet të jemi më të ndjeshëm dhe më të
durueshëm me njëri-tjetrin dhe të mbështesim njëri-tjetrin në kohë krize dhe
vështirësish.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Poezia përshkruan një situatë ku armiku i brendshëm, i cili mund të jetë një
person tjetër në komunitet, ka mundur të hyjë dhe të krijojë probleme brenda
grupit pa u zbuluar.

Përshkrimi i "heshtjes" së përgjithshme midis njerëzve është shumë i fuqishëm dhe

ndërkohë shumë i trishtueshëm, sepse tregon për një mungesë të vërtetë të
komunikimit dhe bashkëpunimit midis njerëzve.
mazhi i ushqyerjes së lepurit, i cili në fakt e ndjek një destinacion tjetër, është një
metaforë e dobëtë, por tregon për një situatë ku njerëzit nuk janë në gjendje të
marrin kujdes për njëri-tjetrin në mënyrë të duhur dhe në vend që të ndihmojnë
njëri-tjetrin, ata e bëjnë më shumë dëm.
Figurat letrare
1. Hiperbola: "Ke lindur të dëgjosh!", e cila është një shprehje e teatrit dhe e
përdorur për të theksuar ndonjë emocion.
2. Retorikë: "Mos folë!", e cila është një kërkesë retorike për të përmbyllur fjalët
e dikujt tjetër dhe për të theksuar përfundimin e tyre.
3. Eufemizëm: "Me atë bukë e mish... aq pak, Ushqyem lepurin tonë në bark!",
e cila është një formë e butësimit të një ideje të ndjeshme ose të pakëndshme.
4. Ironi: "Një ujk ngërdheshej n'agoni!", e cila është një thënie e përdorur me
qëllim për të bërë fjalën e theksuar të duket e kundërt me atë që do të prisnit në
kushtet e dhëna.
5. Anaforë: "Të gjithë ishim... barkun bosh, Të gjithë Me një "hesht" në ballë!", e
cila përdoret për të theksuar një ide ose kuptim duke përsëritur fjalët fillestare të
dy frazave.
6. Retorikë: "E nuk e morëm kurrë vesh / Kush ish armiku midis nesh!", e cila
përdoret për të theksuar një pyetje ose dilemë dhe qëllimisht le në hije se nuk
ka përgjigje ose zgjidhje të qartë.

Ktheni poezine ne proze

Një histori tragjike e kohës sonë, Ku njerëzit nuk i dëgjonin zërat e shtëpisë,
Armiku ishte midis tyre, pa e ditur, Dhe në heshtje u kthye në gjakprishur.
Ushqimi ishte i pakët, asgjë për të ngrënë, Dhe lepuri u bë shtresa e vetme e
bukës së tyre, Por nga çdo lepur që prej tyre u mor, Një ujk u ngordh në agoninë
e tij.
Dhe në këtë mënyrë, armiku ishte midis tyre, Në këtë tragjedi që nuk mund të
shihnin me sy, Për shkak të mospërfilljes dhe mungesës së dëgjimit, Ata e hum-
bën vetveten në heshtjen e tyre të zgjatur.
Dhe kështu, ky poezi në prozë mbyllet me këtë përsëritje të trishtë, Kush ishte
armiku midis tyre, atë ata nuk e morën kurrë vesh.
ELEGJIA E ZHGENJIMIT

Të lakuriqta orët fluturojnë deri larg,

Të trembura prej vdekjes.
Një psherëtimë e zezë ngre kryet përmbi varg,
Hyn në tabut të heshtjes.
Vargmalet kokëkërrusur u thyen përmbi fusha,
E qajnë tok mes erës. Mesazhi i poezisë është i
errët dhe ndjeshëm, dhe
Me mijra përalla dridhen e ngordhin në gëmusha paraqet një tablo të trish-
Me vulën e skëterrës. tueshme të jetës. Poeti
Ninulla të përgjakura nën djepin e përzhitur përshkruan një botë ku
ora fluturon drejt vdekjes
Pa tinguj e pa jetë. dhe vargmalet u thyen mbi
Në një kasolle mbrëmë ka vdekur pa u lindur fusha të trazuara. Ai
Stërnipi i trembëdhjetë. përshkruan edhe një
fëmijë të cilit nuk i jepet
E para nesh vazhdojnë të tunden dhjetëra ngjyra, mundësia të jetojë, duke e
cilësuar stërnipin e
Sikur të ishim dema. trembëdhjetë.
E mallkon veten prapë me bubullima natyra,
E gjethen braktis pema.
Dhe rrimë e vrasim mendjen e nuk e gjejmë dot
Se ç'ditë qe më e egër.
Sikur t'iu dhimbset vetja...kujtojani këtë mort
Edhe shekullit tjetër!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Tema kryesore e kësaj poezie është zhgenjimi dhe humbja. Poezia përshkruan
një pamje të trishtueshme të natyrës dhe jetës njerëzore, e cila është e lodhur
dhe e zemëruar nga vdekja dhe humbja. Vargjet përshkruajnë kohën që shkon
në shkatërrim dhe shpesh herë ndjehet një ndjesi e pafuqishme përballë kësaj
shkatërrimi.
Analize metrike

Lloji i strofes: Kjo poezi është e shkruar në katër strofa të ndryshme.

Lloji i vargut: Kjo poezi përdor vargje me sasi të ndryshme të zanoreve në secilin
varg, ndërsa nuk ka një model të qartë vargjeje.

Lloji i rimes: Poezia nuk përdor një model të rregullt të rimes, megjithatë ka disa
vargje që kanë një rimesë të ngjashme, si në vargun "ngordhin në gëmusha / Me
vulën e skëterrës".

Qellimi i autorit
Qëllimi i autorit në këtë poezi mund të jetë për të shprehur trishtimin dhe
dhimbjen për humbjen e gjërave të çmuara dhe vlerave që janë shkatëruar dhe
shuajtur nga veprimet dhe sjelljet e njerëzve. Autori mund të ketë synuar për të
nxitur lexuesin të reflektojë mbi rolin dhe përgjegjësinë e tij në ruajtjen e
trashëgimisë natyrore dhe kulturore të shoqërisë sonë.
Në fund të fundit, qëllimi i autorit mund të jetë për të nxitur ndërgjegjësimin dhe
ndryshimin e sjelljeve dhe veprimeve tona si individë dhe si shoqëri në përgjithësi.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi shpreh një ndjesi të thellë të pafuqishmërisë së njeriut në përballjen me

vdekjen dhe me të panjohurën e jetës. Nëpërmjet imazheve simbolike, poeti para-
qet një peisazh të mbyllur, i cili reflekton në mënyrë metaforike mënyrën e jetesës
sonë.

Në vargjet e para, orët fluturojnë "të lakuriqta", duke treguar një lloj marrëzieje
dhe pasiviteti. Psherëtimat e zezë shfaqen si një shenjë e dobësisë sonë, ndërsa
vargmalet që thyhen "kokëkërrusur" dhe përpjetë e qajnë tokën, përshkruajnë një
pamje tronditëse të humbjes dhe vdekjes.
Në vargjet e mëtejshme, poeti tregon për një stërnipin që vdes pa u lindur, duke
theksuar ndjenjën e frikës së përballjes me thelbin e jetës dhe të vdekjes, duke tre-
guar një pjesë të madhe të papajtueshme me botën dhe me vetveten.
Figurat letrare
• Metafora: "Vargmalet kokëkërrusur u thyen përmbi fusha" - këtu vargmalet janë personi-
fikuar si njerëz të sëmurë që kanë dobësuar dhe u kanë thyer kockat.

• Metafora: "Me vulën e skëterrës" - këtu nënvizohet tronditja dhe dridhja e tokës si një vull-
kan që kërcënon të shpërthejë.

• Personifikimi: "Ninulla të përgjakura nën djepin e përzhitur" - këtu ninullat janë personi-
fikuar si bebe që flenë nën gjoksin e nënës, ndërsa djepi është personifikuar si nëna që i përzi-
het dhe i kujdeset bebes.

• Metafora: "E mallkon veten prapë me bubullima natyra, e gjethen braktis pema" - këtu
ndërlidhet ideja e shkatërrimit të natyrës me shkatërrimin e njeriut dhe njëkohësisht shprehet
që ajo që vdes shkakton edhe vdekjen e tjetrit.

• Personifikimi: "E para nesh vazhdojnë të tunden dhjetëra ngjyra, sikur të ishim dema" -
këtu ideja e demave të paqëndrueshme është personifikuar si njerëzit që kanë ndërhyrje të
shpeshta në jetën e tyre dhe nuk janë në gjendje të vendosin për veten.

• Ironia: "E rrimë e vrasim mendjen e nuk e gjejmë dot se ç'ditë qe më e egër. Sikur t'iu
dhimbset vetja...kujtojani këtë mort edhe shekullit tjetër!" - këtu autorët i kundërvihet mung-
esës së zgjidhjeve për probleme të thella dhe i fton lexuesit që të mos harrojnë pasojat e
pamenduara të sjelljeve dhe vendimeve të tyre.
•

Ktheni poezine ne proze

Oret fluturojnë në qiell si zogj të lirë, Ndërsa ankohen dhe druhen nga frika e
vdekjes së tyre. Një hov i zi ngrihet mbi varg me ngjyra, E fshihet brenda heshtjes
pa shpirt që më do me vajra.Malet me gjethet e thyera zvarriten në fushë, E qajnë
tokën mes erës së ftohtë si bishë.
Përalla dridhen e marrin frymë në gërmadhë, Kur skëterrët e tyre bien mbi tokë si
shiu për shi.Ninulla të trishtuara bie nën djepin e ngrohtë, Dhe zërat e tyre më
shumë nuk do të dëgjohen më në këtë botë. Stërnipi i trembëdhjetë ka ikur në
errësirë, Dhe historia e tij ka marrë fund pa asnjë lindje për ta rritur.
Në këtë botë të mjerueshme, me ngjyrat e saj të vdekura, E ndjehemi të humbur
dhe nuk gjejmë rrugën tonë të vërtetë. Natyrën e mallkonim dhe e shkatërronim
pa kuptim, Ndërsa pemët me gjethet e tyre ishin të braktisura dhe të mbyllura në
vetmi. E kështu, ne rrimë dhe shkatërrojmë mendjen tonë,
Por nuk mund të gjejmë zgjidhje për jetën që është e egër dhe të vështirë.
Përpiqemi të mos u ndjejmë vetëm, por ka kohë që nuk jemi më shpirti i vërtetë,
Dhe edhe në shekuj të tjera, kjo mort nuk do të ndryshojë, e gjithë botën do ta
prekë.
 GJURMET
Kemi mallkuar gjurmë armiqsh,
Të gjejmë gjyshërit kush na i vranë,
Kemi kërkuar gjurmë miqsh,
Të ngrejmë një kasolle për nipërit tanë.
E kemi ecur qorrazi nëpër mjegull.
Nëpër gjurmë kemi qarë e kemi qeshur.
E sipër tyre të trishtuar jemi ndalur,
Gjurmët me borë të zezë
kurriz më kurriz ngjeshur.
Me shpresën tonë foshnjë janë tallur.
Sa shumë borë të zezë paksa ky shekull!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia "Gjurmet" flet për ide të ndryshme, përfshirë dëshirën për të zbuluar
gjurmët e armiqve dhe të vdekurve, kujtimet dhe historitë që na lidhin me të
kaluarën tonë. Nëse e shohim me kujdes, poezia është një përshkrim i
udhëtimit të një personi që ndjek gjurmët e tij dhe vazhdon të kërkojë kuptim
në jetën e tij.

Poezia përshkruan një udhëtim të vështirë dhe të lodhshëm nëpër mjegull

dhe nëpër gjurmë të lënë nga armiqtë dhe miqtë, ku autorja ka qarë dhe ka
qeshur nëpër këtë kërkim të vazhdueshëm. Megjithatë, në fund, poezia
përmban një shpresë të vogël dhe një dëshirë për të gjetur dritën nëpër këtë
mjegull të vështirë, duke treguar se sa shumë borë të zezë është mbledhur në
këtë shekull.
Analize metrike

Lloji i strofes: Strofa tetravjeçare (4 vargje)

Lloji vargut: Vargu i lirë

Lloji i rimes: Rima jo-e qartë (nuk ndjek një model të caktuar të rimes)

Qellimi i autorit

Duke u bazuar në këtë poezi të quajtur "Gjurmet", autorit mund t'i interesojë që
të ndihmojë në zbulimin e identitetit të vrasësve të gjyshërve të tij dhe të
ndërtojë një kasolle për nipërit e tij si një lloj hakmarrjeje dhe ndërtimi i
trashëgimisë së tij. Gjithashtu, mund të ketë qenë një qëllim për të reflektuar
mbi ndikimin e gjurmëve të këqija dhe të mira në jetën tonë dhe në
trashëgiminë që lëmë pas.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi e shpreh një ndjenjë dëshpërimi dhe mallkimi ndaj armiqve që kanë
vrarë gjyshërit e tyre. Autori kërkon të gjejë gjurmët e armiqve dhe të ngrejë një
kasolle për nipërit e tyre. Poezia përshkruan një udhëtim nëpër mjegull në
kërkim të këtyre gjurmëve, ndërsa emocionet e autorit shfaqen nëpërmjet
vargjeve të qarës dhe të qeshjes.
Gjurmët me borë të zezë kurriz më kurriz ngjeshur tregojnë një imazh të mbylljes
së ngushtësisë dhe të pakënaqësisë. Megjithatë, poezia përfundon me një notë
shprese, sepse autorët besojnë se një ditë ata do të arrijnë qëllimin e tyre dhe fo-
shnjat e tyre do të jenë të lirë nga mallkimi i tyre.
 Figurat letrare
• Metafora: "Gjurmët me borë të zezë kurriz më kurriz ngjeshur" - këtu gjurma me
borë të zezë përdoren për të përshkruar barrën e rëndësi që autorët ndiejnë.

• Paralelizmi: "Kemi mallkuar gjurmë armiqsh, të gjejmë gjyshërit kush na i vranë,

kemi kërkuar gjurmë miqsh, të ngrejmë një kasolle për nipërit tanë" - këtu ka një
rradhitje e këtyre frazave me të njëjtën sintaksë për të forcuar rëndësinë e kësaj
kërkese.

• Epiteti: "qorrazi nëpër mjegull" - qorrazi përshkruan një lloj të ecjes, ndërsa
mjegulli përshkruan kushtet në të cilat po ecet.

• Personifikimi: "Sa shumë borë të zezë paksa ky shekull!" - borës i jepet veti
njerëzore të "zi", dhe ajo po akuzohet si "pakësia" e shekullit.
1.

Ktheni poezine ne proze

Gjurmët tona janë humbur shpesh në rrugë,

Si të mos ngrihemi e të mos ndalim në kërkim,
Gjurmët tona si histori të një epoke
Me pasion dhe dhimbje u shkruajnë në fjalë.
Një fjalë për një përrua me gjurmë këmbësh,
Një fjalë për një borë që i mban gjurmët pa shpërthim,
Një fjalë për një vajzë që kërcënon me thirrje,
Një fjalë për një djalë që i shkakton këmbët drejtim.
Gjurmët tona janë histori e kohës së kaluar,
Një dëshmi e harruar nga njeriu i sotëm,
Por ne i kemi mbajtur ato gjurmë gjallë,
Dhe me ta bëjmë një kujtim të bukur për ditët e nesërme.
Gjurmët tona janë ngjitur në këto male,
Të mbajnë kujtimet e njerëzve të shkuar,
Të sjellin shpresë për atë që do të vijë,
Dhe t'i mbajnë ata të gjallë në kujtesë dhe në zemër
PRAPA SHPINE
"Ne s'kemi punë me ju, na thanë ata,
"Ne kemi punë me rrugën", Tematika dhe mesazhi qe
"Një busull kishim, s'dimë ku dreqin ra
percjell poezia :
Dhe fillin krejt e humbëm".
"Ne mund të ecim bashkë" thanë ata,
"Tju prijmë drejt fitores", Poezia "Prapa shpine" ka si tematikë hum-
Por syri ynë i lodhur nuk i pa, bjen e drejtimin në jetë dhe pasojat e kësaj
humbjeje. Në poezi, personazhet kanë një
Kur drodhën drejt dredhores!
qëllim dhe ndjekin një rrugë, por ata hum-
Dhe në tërthore, thonë, ka ca shekuj bin drejtimin dhe fillojnë të ndjekin një shteg
Që busulla qorrohet, tjetër, që i çon në humbje dhe trishtim.
Në ëndërr shihnim diellin përmbi tempuj,
E gazin që tërbohet. Poezia tregon se si ndikimi i së kaluarës dhe
Por, pasi ikën ca më larg ata, i traditave mund të ndikojë në jetën tonë,
dhe se si një humbje e drejtimin mund të na
Na ranë prapa shpine,
çojë në vende të errëta dhe të mjerueshme.
Dhe syri ynë i lodhur gjakun pa Gjithashtu, poezi tregon se si ne mund të
Mbi gjeth të një dafine. harrojmë qëllimet tona të mëdha dhe t'i
kthehemi rrugëve të gabuara.
Dhe mijra varre hapur deri larg,
Në horizont të djegur,
Mbi krye nga një kryq e nga një varg,

Kjo poezi shpreh dëshpërimin dhe

Si një piskamë e çjerrur. dhimbjen e autorit për një situatë të
vështirë që ata kanë kaluar. Këtu, ata
shprehin ndjenjat e tradhtisë dhe
Si i besuam ne ashtu, o Zot, izolimit nga njerëzit që kishin premtuar
Sa gjak rrodhi në lugje, të ishin të pranishëm dhe të ndihmonin
Me lot në sy ti s'na përgjigjeshe dot, në një moment të vështirë.
Të dridheshin buzë e supe.
O Zot, sa varre mbollëm deri larg,
Në horizont të djegur,
E mbi çdo varr një emër e një varg,
Si një piskamë e çjerrur.
Të gjitha busullat, që globi kish,
I hodhëm në greminë,
Se më çdo busullgjarpër brenda ish
Një thikë prapa shpine!
Analize metrike
Lloji vargut: Varg i lirë

Lloji strofes: Strofa e parregullt

Lloji rimes: ABAB

Qellimi i autorit
Qellimi i autorit në këtë poezi mund të jetë të shprehë ndjenjën e zhgënjimit dhe
tradhëtisë ndaj një grupi njerëzish të cilët u premtuan ndihmë dhe solidaritet në
një moment të vështirë, por në fakt ata i shpërfillën dhe i braktisën atë.
Autori përshkruan ndjesitë e tij të zemëruara dhe zhgënjyese nëpërmjet imazheve
simbolike, si busulla e humbur dhe vërshimet e gjakut në sytë e tij. Në fund të
poezisë, ai dëshmon për besimin e tij në Zot dhe për angazhimin e tij për të
përkujtuar emrat e atyre që kanë humbur jetën.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Ajo përshkruan një grup njerëzish që janë të zënë me detyra të tyre të ndryshme,
por nuk kanë asnjë interes për njerëzit rreth tyre. Në poezinë tuaj, personazhet
bëjnë një ofertë për të punuar së bashku me protagonistët, por ata u refuzojnë
dhe pastaj ndodh një situatë tragjike.

Poezia juaj shpreh një ndjenjë të thellë të zhgënjimit dhe trishtimi, si dhe një
ndjenjë e humbjes së drejtimin. Ajo gjithashtu paraqet idenë e varreve dhe
kujtesës së humbur, si dhe idenë e një shtegu të humbur që nuk do të kthehet
më.
Analize metrike
Lloji i strofes: Strofa e parë është katër vargëshe, ndërsa strofat e tjera janë të
gjashtë vargëshe.

Lloji vargut: Vargjet janë të rregullta, me një numër të përcaktuar të zanoreve

në secilin varg.

Lloji i rimes: Në strofat e parë dhe të tretë, rima është aabb, ndërsa në strofat
e dyta dhe të katërta, rima është abab.

Qellimi i autorit

Qellimi i autorit në këtë poezi mund të jetë të shprehë ndjenjën e humbjes dhe
zhgënjimit për një situatë në të cilën ata ndihen të tradhtuar nga personat që ki-
shin premtuar t'u ndihmonin dhe u lajmëruan se ata kishin "punë me rrugën".
Poezia tregon sesi ata u ndaluan nga një grup njerëzish dhe u detyruan të ndjekin
një rrugë të vështirë dhe të lodhshme, duke e humbur shpresën në ndihmën e të
tjerëve dhe në ndryshimin e situatës së tyre.
Në pjesën tjetër të poezisë, autorit shpreh dhimbjen e tyre për humbjen e miqve
dhe kujton varrezat që ata kanë mbjellë për ta nderuar ata. Kjo mund të shprehë
një dëshirë për të ndjekur kujtimet e të tjerëve dhe për të ruajtur kujtimin e tyre

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Ky poezi paraqet një histori që flet për një grup njerëzish që u larguan nga një
vend dhe u takuan me një grup tjetër që u ofroi të ecin bashkë drejt një fitoreje.
Megjithatë, ndërsa po udhëtonin, ata kuptuan se nuk kishin marrë busullin e
duhur dhe filluan të humbisnin. Në fund, ata ndeshën vdekjen dhe mbetën me
varret e tyre.

Titulli "Prapa shpine" paraqet një metaforë të dhimbshme, që simbolizon barrën

dhe shtypjen që ndiejnë njerëzit në jetën e tyre. Varret e tyre janë simbol i
humbjes së tyre dhe e pafundme e jetës së tyre.
Figurat letrare
• Personifikimi - i referohet një ide, gjësie ose koncepti si një person, duke i
dhënë cilësi njerëzore. Në këtë poezi, "drodhën drejt dredhores" është një person-
ifikim i erës që lëviz në mënyrë të turbullt dhe pa kontroll.

• Simbolizmi - përdorimi i një objekti ose një ide për të paraqitur një ide ose
kuptim më të gjerë. Në këtë poezi, "busulla" simbolizon orientimin dhe drejtimin
në jetë, ndërsa "dafina" simbolizon ngrohtësinë dhe kujtimet e këndshme.

• Ironia - përdorimi i fjalëve për të paraqitur një ide në mënyrë e kundërt me atë
që është e vërtetë. Në këtë poezi, ironia shfaqet në pjesën "ne s'kemi punë me ju,
na thanë ata" pasi ata më vonë humbin dhe nuk kanë më kuptim pa ne.
1.

Ktheni poezine ne proze

Ne ishim grupi i vogël i udhëtarëve, të cilët kishin braktisur rrugën e përcaktuar

dhe po kërkonin një rrugë të re për t'u drejtuar në destinacionin e tyre. Në këtë
grup ishim unë dhe disa shokë të tjerë. Në fillim, na thanë se ata nuk kishin punë
me ne, sepse ata kishin punë me rrugën. Ata kishin një busull, por nuk dinin ku
kishte rënë. Filluam të ecim së bashku me ta, duke besuar se do të na ndihmonin
të arrijmë fitoren, por syri im i lodhur nuk i pa kur ata filluan të drejtoheshin drejt
një dredhore. Ata thanë se kishte një kohë që busulla ishte qorrur dhe se dielli
dhe gasi ishin thjesht një ëndërr për ne.

Në fund, ata u larguan dhe ne mbetëm prapa, duke ndjerë dhimbjen e syrit tim të
lodhur dhe gjakun që ishte rërë mbi një gjeth dafine. Shohim mijëra varre hapur
deri larg në horizontin e djegur, me një kryq dhe një varg si një piskamë e çjerrur
mbi secilin prej tyre.Kur unë dhe shokët e mi u kthye në rrugën tonë pa busull,
filluam të mbollim varre në kujtim të njerëzve të cilët ishin rrugët e tyre pa kup-
tim. Ne hodhëm të gjitha busullat që kishim në greminë, sepse ndjehej sikur secila
prej tyre kishte një thikë të fshehur prapa shpine. E ndërsa vazhduam udhëtimin
tonë në rrugën e pa përcaktuar, ne filluam të ndiejmë lirinë dhe mrekullinë e
mundësisë së zgjedhjes sonë të lirë.
Pergjakje
Ja, u shamë mirë ç'kishim për t'u sharë,
Es'lamë gjë pa ia thënë njëri-tjetrit.
E rrimë me njeri-tjetrin buzëvarur,
E grindemi me fëmijët e me të vjetrit.

Ja, gjithë fjalët që fshihnim në kujtesë,

E kishim turp t'i nxirrnim në pazar,
Ia hodhëm vëllait të tërbuar kresë,
E ua nxorëm rrënjë e damarë!
Mesazhi që transmetohet
nëpërmjet poezisë është
Por... ç'doli nga e gjithë kjo rrëmujë? se ndarja dhe grindja nuk
Ç'fituam nga përgjakja e tërbuar? sjellin asnjë përfitim dhe
se vetëm se bashkuar
Mulliri ynë fjalë vazhdon të bluajë,
mund të përballen me
E buka vjen në sofër e helmuar. sfidat dhe vështirësitë.

Por... ç'doli nga e gjithë kjo përgjakje?

Ç'fituam ne nga sherri e mëria?
Në qiell u shtuan retë dhe dalëngadalë,
Një re e zezë u bë e gjithë Shqipëria.
E s'marrim vesh, në ishim shokë e vëllezër,
A lindëm hasëm qëkur na mbuloi qielli,
E s'marrim vesh, a rron më fjala "nesër",
Nga ç'anë e dhimbjes do të lindë dielli...

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia është një reflektim i ndarjes dhe grindjes në mes të

njerëzve, duke treguar se çfarë ndodh kur njerëzit nuk arrijnë të
komunikojnë në mënyrë të sinqertë dhe të ndihmojnë njëri-tjetrin.
Analize metrike
Lloji i strofes: Kjo poezi është e shkruar në formën e një soneti të rrumbullakët, e
cila është një strofë e ndarë në katër vargje.

Lloji i vargut: Vargjet janë të pandara dhe janë të gjatë, disa prej tyre me më
shumë se 10 zanore. Pra, këto janë vargje të gjata.

Lloji i rimes: Poezia është e shkruar në formën e një soneti të rrumbullakët, që

kërkon një skemë të caktuar të rimes. Kjo poezi përdor skemën e rimës ABBA
ABBA CDC DCD

Qellimi i autorit
Teksti shpreh një kritikë ndaj konfliktit dhe grindjeve në shoqërinë shqiptare.
Autori tregon se njerëzit bien në grindje për çdo gjë dhe nuk komunikojnë dot
me njëri-tjetrin. Kjo sjell tension dhe ndarje në shoqëri, dhe nuk sjell asnjë fitim.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi është një reflektim mbi pasojat e grindjeve dhe mosmarrëveshjeve në
shoqëri. Ndërthurja e fjalëve dhe imazheve në poezi bën të mundur që lexuesi të
ndjehet si pjesë e kësaj situate.

Poezia fillon me përshkrimin e një situate ku njerëzit grinden dhe nxjerrin gjithë
fjalët e fshehura që kishin në mendje, por në fund, ata nuk fitojnë asgjë nga ky
sherri dhe vazhdojnë të vuajnë. Në këtë pjesë, poezia fokusohet në aspektin
negativ të grindjeve dhe mosmarrëveshjeve.
Figurat letrare
• Metafora: "Mulliri ynë fjalë vazhdon të bluajë" - kjo metaforë e përshkruan
fjalën si një mulli që e përzier dhe e bën të bluajë.

• Personifikimi: "Një re e zezë u bë e gjithë Shqipëria" - kjo është personifikimi i

Shqipërisë, që i jep një cilësi njerëzore, duke e përshkruar si një person që mund
të bëhet e zezë.

• Rrëshqitje: "E kishim turp t'i nxirrnim në pazar, ia hodhëm vëllait të tërbuar
kresë" - kjo rrëshqitje flet për situatën kur në vend që të shprehim mendimet tona
drejtpërdrejt, ne i fshehim ato dhe i hedhim vëllait tonë të tërbuar në kresë, duke
e bërë atë të përpiqet t'i zbulojë ato.

• Kontradiktë: "E buka vjen në sofër e helmuar" - kjo kontradiktë paraqet një
situatë ku edhe pse buka është e nevojshme për të ngrënë dhe të mbijetojmë, ajo
vjen e helmuar, duke e bërë atë të dëmshme për trupin tonë.

• Retorikë: "Por... ç'doli nga e gjithë kjo përgjakje? Ç'fituam ne nga sherri e
mëria?" - këto pyetje janë të shpërndara në këtë poezi dhe përdoren për të
bërë lexuesin të mendojë më thellësisht për pasojat e konfliktit dhe përfitimet e
tij.
1.

Ktheni poezine ne proze

Ne u grindëm dhe u sharëm, duke i thënë gjëra njëri-tjetrit që nuk i kishim thënë
më parë. Edhe pse kishim gjëra për të thënë, nuk ishim të gatshëm t'i shprehim
ato, duke i mbajtur ato të fshehura në kujtesën tonë. Por tani iu hodhëm ato në
faqe të hapura, duke shkaktuar dëm në lidhjet tona.

Por në fund, pyetja jonë është: ç'fituam nga ky sherri dhe grindja jonë? A ia vlejti
për të humbur lidhjet tona dhe për të dëmtuar njëri-tjetrin? Tani, pasi që e gjithë
kjo rrëmujë ka kaluar, vijmë përballë një qielli të zi dhe të trishtuar. Ndërsa ne
nuk mund ta kuptojmë nëse jemi ende miq dhe vëllezër, ndoshta ka një mundësi
për t'u ringjallur dielli i një dite të re në të ardhmen.
 VJESHTA ‘97

Si na erdhi kjo vjeshtë e çuditshme kështu,

Pa varrosur akoma kufomën e verës?
A kishte vallë gjethe të gjelbërta mbi dru?
Kush e vrau flladin me kamxhikun e erës?
Si erdhi kjo vjeshtë e egër kështu,
Pa u ulur një mbrëmje të pijmë një birrë me detin?!
Njëmijë dashuri të djegura nxijnë dru më dru,
Dëshmitarë të turpit që shekujve do të mbesin.
Si erdhi kjo vjeshtë e tmerrshme kështu?
Si ia morën frymën kaltërsisë banderolat
shumëngjyrëshe?
Me pllanna gjaku në fytyrë ecim pa ditur se ku...
O Zot! A i pa njeri këtë vit dallëndyshet?

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Mesazhi që poezia transmeton është melankolia dhe nostalgia për verën që u

ndërpre me ardhjen e vjeshtës. Poeti shpreh keqardhjen për faktin që verës i
është shkurtuar jeta dhe që vjeshta e egër ka zënë vendin. Kjo poezi kërkon të
vlerësojë bukurinë e verës, ndërsa në të njëjtën kohë të përjetohet ndjenja e hum-
bjes së kësaj stine.
Një element tjetër që shfaqet në poezi është ndjenja e trishtimit dhe i humbjes,
duke sugjeruar se asgjë nuk është përjetësisht e qëndrueshme dhe se ka shumë
gjëra që mund të humbasin pa paralajmërim. Poezia gjithashtu shpreh dhimbjen
për të kaluarën dhe për kujtimet që do të mbeten për gjithë kohën. Kjo është një
poezi emocionale dhe reflektuese që bën fjalë për ndjenjat e humbjes dhe
trishtimit të jashtëzakonshëm në lidhje me kohën dhe natyrën.
Analize metrike

Lloji i strofes: Katër strofa të ngjashme me nga katër vargje secila.

Lloji i rimes: Rima e parë dhe e treta janë të njëjta dhe rima e dytë dhe e katërta
janë të njëjta (rimesa ABAB).

Kjo poezi shpreh melankolinë dhe trishtimin e autorit për kalimin e verës dhe
ardhjen e vjeshtës, ndërsa reflekton mbi përmbushjen e dashurive të humbura
dhe dështimet në jetë. Përshkrimet e natyrës dhe gjendja e brendshme e autorit
shpërfaqen në mënyrë të përsosur në vargun dhe strofën e zgjedhur.

Qellimi i autorit

Qellimi i autorit mund të jetë për të shprehur mendimet dhe ndjenjat e tij lidhur
me stinën e vjeshtës dhe ndikimin që ajo ka në njerëz dhe natyrë. Ai përshkruan
ndryshimet në peizazh dhe klimë dhe nënvizon mungesën e gjelbërimit dhe
ngrohtësisë së verës. Gjithashtu, ai ka një qëndrim kritik ndaj veprimeve dhe sjell-
jeve të njerëzve, që ndikojnë në ndryshimet në natyrë dhe dëmtojnë mjedisin.
Kështu, autori shpreh kujdesin dhe nevojën për të mbrojtur dhe ruajtur mjedisin
tonë natyror.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi tregon një ndjenjë të thellë të humbjes dhe marrëzi, ndoshta për shkak
të vjeshtës së ndryshimit dhe ndarjes nga vera. Poezia përshkruan se si vjeshta
është ardhur e papritur dhe ka sjellë ndryshime drastike në natyrë, duke shkaktuar
një ndjesi të frikshme të paqartësie. Autori pyet veten se si ka ndodhur kjo dhe
kush e ka shkaktuar, ndërsa tregon për një proces të ngadalshëm të ndryshimit dhe
humbjes së dashurisë dhe bukurisë që ishin të pranishme në verë.
Ndoshta ky është një mesazh për të mos u ndalur në kohën e tashme dhe të shi-
joni çdo moment të jetës, sepse koha shkon shumë shpejt dhe gjërat mund të
ndryshojnë pa paralajmërim. Poezia sugjeron se duhet të jemi të kujdesshëm dhe
të përpiqemi të ruajmë atë që kemi në kohën e tashme, sepse mund të mos kemi
mundësi ta kthejmë mbrapsht në të ardhmen.
Figurat letrare
• Metafora: "kufoma e verës" përshkruan vjeshtën si një periudhë e vdekur dhe
të papërshkueshme.

• Retorika: "A kishte vallë gjethe të gjelbërta mbi dru?" pyetje retorike e cila
përdoret për të treguar absurditetin e situatës.

• Personifikimi: "Kush e vrau flladin me kamxhikun e erës?" personifikon erën si

një person që ka një armë dhe mund të vrasë.

• Metafora: "vjeshta e egër" përshkruan vjeshtën si diçka e keqe dhe e

pamëshirshme.

• Metafora: "nëmijë dashuri të djegura nxijnë dru më dru" përshkruan dhimbjen

e humbjes së dashurisë si një zjarr që djeg dhe nuk shuhet.

• Hiperbola: "O Zot! A i pa njeri këtë vit dallëndyshet?" thekson përhapjen e

dëmeve dhe kthehet në një kërkesë për ndryshim.

Ktheni poezine ne proze

Kjo vjeshtë e çuditshme erdhi me një surprizë të papritur. Akoma nuk kemi var-
rosur kufomën e verës, por vjeshta e egër ka ardhur duke u përhapur shpejt. Në
këtë peizazh, më pyetje na vijnë në mendje: a ka ende gjethe të gjelbërta në dru?
Kush e vrau flladin me kamxhikun e erës?

Nuk kemi as mundësinë të ulim veten për një darkë me detin, pasi njëmijë
dashuri të djegura nxijnë dru më dru dhe dëshmitarë të turpit që shekujve do të
mbesin. Kjo vjeshtë është tmerrshme dhe ka sjellë me vete kaltërsinë banderolat
shumëngjyrëshe, të cilat kanë bërë që të ecim me pllanna gjaku në fytyrë pa ditur
se ku po shkojmë. Me një këmbë në prapësi, pyesim: O Zot! A i pa njeri dal-
lëndyshet e këtij viti?
ZOT I KUJTESËS, MËMËDHE

E ku i dihen rrugët kësaj jete?

Kush di ku përgjon fundi si kusar?
Veçse fillimi gjithnjë do të mbetet
Në atë kënd të thjeshtë shqiptar.
Ndoshta do hasim bulevarde shumë,
Ku zhurm'e madhe ëndrrat t'i tremb,
Por mua do më dalë nëpër gjumë
Veç ajo rrug'e ngushtë, me kalldrëm.
Dhe, kur të biem, në çdo varr të dheut,
Do hedh së fundi sytë larg, atje,
Të shoh: në qan a qeshet mëmëdheu
Tani që mua shtrirë po më sheh.
Në se më qan dhe unë do flej i qetë,
Përndryshe kurrë qetësi s'do gjej,
Borxhli ndaj teje eshtrat s'do më treten,
Zot i kujtesës sime, mëmëdhe.

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia shpreh nostalgjinë dhe ndjenjën e dashurisë ndaj vendit të lindjes së

autorit.

Mesazhi i poezisë është se jeta është e panjohur dhe e pafundme, dhe qëndrimi i
sigurtë dhe i qëndrueshëm është vetëm në atë kënd të thjeshtë shqiptar, në
vendin ku autorët kanë lindur dhe rritur.
Analize metrike
Lloji i strofes: Kjo poezi është e shkruar në katër strofa me nga katër vargje
secila.

Lloji i vargut: Vargjet e kësaj poezie janë të rregullta dhe me një strukturë të
qëndrueshme. Secili varg ka nga katër zanore.

Lloji i rimes: Kjo poezi ka një skemë rimash të thjeshtë, në vargjet e çifta në stro-
fat 1, 2 dhe 4, rima është "kusar / shqiptar / tremb / kalldrëm"

Qellimi i autorit
Qellimi i autorit mund të jetë për t'i bërë nderim dhe të shprehë ndjenjat e tij ndaj
vendit të tij të lindjes dhe atdheut. Autorit i kujtohet ngrohtësia dhe thjeshtësia e
vendit të tij të lindjes dhe rrugëve të ngushta me kalldrëm që udhëtonin nëpër to.
Ai gjithashtu shpreh një dëshirë për t'i mbetur besnik këtij vendi edhe pas vdekjes
së tij, duke u shpresuar për një qetësi të veçantë në varrin e tij në tokën e tij të
dashur.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Ky është një poezi shumë emocionuese dhe e ndjeshme që ndërlidh dy ide të

rëndësishme në jetë: rrugëtimin dhe kujtesën. Poezia juaj fillon me pyetjen e
ndjekjes së rrugëve të jetës dhe ndërlikimit të saj, por përqendrohet më shumë në
rrugën e ngushtë dhe të kalldrëmuar që kujton me nostalgji.
Figurat letrare

• Metafora: "Zot i kujtesës, mëmëdhe" përshkruan atdheun si një figurë hyjnore

që mban në kujtesë të gjitha kujtimet dhe historinë e popullit shqiptar.

• Personifikimi: "ndoshta do hasim bulevarde shumë, ku zhurm'e madhe

ëndrrat t'i tremb" personifikon ëndrrat si një qenie që mund të frikësohet nga
zhurma e bulevardit.

• Hiperbola: "Veçse fillimi gjithnjë do të mbetet në atë kënd të thjeshtë shqiptar"

e përshkruan fillimin si diçka që do të mbetet gjithmonë në këndin më të
thjeshtë të Shqipërisë, duke e eksagjeruar kështu rëndësinë e tij.

Ktheni poezine ne proze

Unë e di që në këtë jetë rrugët janë të panjohura dhe se nuk e di se ku do të

mbarojnë. Fillimi është gjithmonë i njëjtë, nga një kënd i thjeshtë shqiptar. Edhe
pse mund të kaloj nëpër bulevardet e zhurmshme dhe të frikshme, unë do të
kthehem në rrugën ngushtë me kalldrëm që më sjell qetësi.

Kur të vdes dhe të vendosen trupi im në varr, do të hedh sytë larg, drejt qiellit.
Atje, do të shoh dhe pyes veten se a qesh ose qan mëmëdheu për fatin tim. Nëse
ajo qan, unë do të flej në qetësi, por nëse nuk qan, nuk do të ketë qetësi për mua.
Edhe në vdekje, kam borxh ndaj vendlindjes sime dhe nuk do të harroj asnjëherë
kujtimet e mrekullueshme dhe krenarinë që më dha. Unë i kushtoj nder dhe re-
spekt Zotit të kujtesës, nënës sime, mëmëdhene.
 CREDO

Mos e kërkoni emërin tim nëpër manastiret e lavdisë,

Kërkojeni diku në ndonjë pyll mes drunjve, në radhë.

Veten do ta jepja për një urrejtje të stuhishme

Ashtu siç do ta jepja për një dashuri të madhe.

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia ka një tematikë të thellë dhe komplekse që reflekton marrëdhënien e I

ndividit me vetveten, me botën dhe me hyjninë.

Mesazhi që percjell poezia është se identiteti jonë nuk mund të jetë i përkufizuar
vetëm nga një emër ose një pozicion shoqëror. Ne duhet të kërkojmë për të
vërtetën e vetes sonë dhe të gjejmë kuptimin e jetës në botë.

Analize metrike

Lloji i strofes: Ka dy vargje dhe nuk ka një lloj të veçantë strofeje

Lloji i vargut: Varg i plotë/Ky është një varg i shkruar në formën e kuartetit (4
rreshta) me skemën rimësore ABAB.

Lloji i rimes: Rima e pakufizuar (vargjet nuk rrijnë në rresht të rimeve të

përsëritura, por janë të ndryshme në secilin varg)
Qellimi i autorit
Në kete poezi autori mund të jetë duke shprehur disa mendime dhe ndjenja
personale, të tilla si dëshira për të jetuar në largësi nga shoqëria, dëshira për t'u
bindur ndaj besimit të tij, ndjenja të fortë dashurie dhe urrejtjeje.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi tregon se autori i saj e vlerëson shumë veten dhe është gati ta japë atë
për çdo gjë që ai e ndjen të jetë e rëndësishme, si për shembull për një dashuri të
madhe ose një urrejtje të stuhishme. Me "CREDO" si titull, autori mund të kërkoj
të shprehë besimin e tij në këtë vlerësim të vetes së tij dhe në aftësinë e tij për të
ndjekur rrugën e tij në jetë me bindjen e thellë në atë që ai e di dhe në atë që ai
ndjen. Për shkak të kuptimit të thellësuar dhe qëndrueshmërisë së besimit të tij,
autori mund të shohë veten si një person me karakter të fortë dhe të vendosur.

Figurat letrare

• Metafora: "urrejtje e stuhishme" dhe "dashuri e madhe" janë metafora

që përdoren për të përshkruar ndjenja të forta.
• Personifikimi: Pylli dhe drunjte janë personifikuar, duke u përmendur

se duhet të kërkohen në "radhë" si një person.

• Antiteza: Përshkrimi i dy ndjenjave, urrejtjes dhe dashurisë, në të

njëjtën linjë poezi, krijon një kontrast thelbësor që e bën poezinë më te

thellë.
• Aliteracioni: Fjala "kërkojeni" dhe "ndonjë" janë të lidhura nga zanoret

e ngjashme të fillimit.
Ktheni poezine ne proze
Mos u mundoni të gjeni emrin tim në vendet më të lavdishme dhe të
nderuara, në manastire dhe katedralë. Kërkojeni në një pyll të thellë,
mes drunjve të dendur, në një vend ku qielli ndjehet afër dhe hëna rri
shikim përballë.

Unë vetë do të jepja jetën time për një urrejtje të fortë, një urrejtje që do
të më ndjekte deri në fund të kohës. Por ashtu si kjo urrejtje, do të isha
gati të jepja veten time edhe për një dashuri të pafundme, që do të më
ngrohtësonte në të gjitha momentet e jetës time.
 NE QIELL DRIDHEN RETE NGA PRARIMI

Koriet e plagosura nga dimri,

Me fashë të gjelbërt ballin e shtrëngojnë,
Rrufetë gjëmëkota, ndërsa ikin,
Të fundmet klithma nëpër qiell lëshojnë.
Një djalë rri pas drurit i mbështetur
E dimrin me një këngë e përqesh.
Një vajzë del në rrugë e buzëqeshur
E gjithë rrugën me të kuq e vesh.
Në qiell dridhen retë nga prarimi,
E frushullima krahësh dallëndyshesh
Përhapin si petale të gëzimit
Ca rreze dielli përmbi rrudha gjyshesh.
Një det filizash toka nxjerr papritur
Nga gjiri i saj, porsi një këngë të dlirë,
Es'është tani aspak për t'u çuditur,
Që ka kaq shumë poetë kjo tokë e mirë!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Tematika e poezisë "Ne qiell dridhen rete nga prarimi" është natyra dhe
shprehja e bukurisë së saj në mënyra të ndryshme.

Mesazhi i poezisë është se edhe përkundër vështirësive dhe frikës që

mund të sjellë dimri, natyra gjithmonë shfaq një bukuri dhe kënaqësi të
veçantë në çdo stinë të vitit.
Analize metrike
Lloji i strofes: Strofa me katër vargje të barabarta.

Lloji i vargut: Vargjet janë të pandara dhe jo të rregullta në marrëdhënie me

numrin e tyre të shkronjave dhe zanoreve. Për shembull, vargjet e dyta dhe të tre-
ta kanë nga 31 shkronja dhe 12 zanore, ndërsa vargjet e para dhe të katërta kanë
nga 32 shkronja dhe 13 zanore.

Lloji i rimes: Poezia ka një skemë rimese ABAB, duke përfshirë dy rima të
ndryshme në secilën varg. Shembulli i rimes është "dimri/shtrëngojnë/ikin/
lëshojnë".

Qellimi i autorit

Titulli "Ne qiell dridhen rete nga prarimi" sugjeron një atmosferë të trishtueshme
dhe keqanohet se poezia mund të jetë në lidhje me ndonjë humbje apo ndarje.
Në poezi përmenden disa elementë të natyrës si koritë e plagosura nga dimri dhe
rrufetë që ndjekin, si dhe një det filizash që dallohet papritur. Por më shumë
vëmendje i kushtohet figurave të djalit dhe vajzës që dalin në skenë.

Qellimi i autorit është të shpreh një lloj kontrasti midis trishtimit dhe shpresës në
kohët e vështira. Poeti mund të ketë bere që të inkurajojë lexuesin dhe t'ia kujtojë
se në mes të errësirës mund të ketë gjithmonë dritë.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Poezia shpreh një imazh të dimrit dhe si kjo stinë ndikon në natyrë dhe njerëz.
Poezia përshkruan skenat e dimrit me një mënyrë të bukur dhe tërheqëse.
Ai përdor imazhe dhe përshkrime të detajuara për të shprehur ndjenjat e dimrit.
Figurat letrare

• Personifikim - Koriet dhe rrufetë janë personifikuar dhe u jepen veti njerëzore,
duke i bërë ata të gëmëzojnë dhe të lëshojnë klithma.

• Metafora - Retë në qiell janë krahu i dallëndyshes, dhe rreze dielli janë petale
të gëzimit. Këto janë metafora që përdoren për të përshkruar pamjen e qiellit në
një mënyrë poetike.

• Kontrasti - Poezia përshkruan kundërshtimin midis dimrit të ftohtë dhe agresiv

dhe verës me ditë të ngrohta dhe shpresë. Ky kontrast theksohet në mënyrë të
qartë në strofat e fundit të poezisë.

• Rima - Poezia ka një skemë të rregullt rimash dhe ka një qasje tradicionale ndaj
strukturës së poezisë.

• Aliteracioni - Fjalitë "plagosura" dhe "fashë" janë të njëjta dhe e bëjnë fjalën të
rëndësishme dhe të theksojë rëndësinë e korit.

• Paralelizmi - Paralelizmi është përdorur në poezi në këtë rresht: "Një djalë rri
pas drurit i mbështetur / Një vajzë del në rrugë e buzëqeshur", ku dy imazhe
ndërveprojnë dhe kontrastojnë me njëra-tjetrën.
1.

Ktheni poezine ne proze

Në këtë dimër të ftohtë, koriet e plagosura shtyjnë përpara me fashën e

tyre të gjelbërt duke shtypur ballin e tyre. Rrufetë gjëmëkota ndërsa va-
jzat dhe djemtë që shkojnë në rrugë lëshojnë klithmat e tyre në qiell. Por
në mes të kësaj marrëzie, një djalë rri pas një druri të mbështetur dhe
këndon një këngë për dimrin, duke mos e ndjerë ftohjen që e rrethon.

Një vajzë del në rrugë, e buzëqeshur dhe e gjithë rruga ndriçon nga
veshja e saj kuqe. Në qiell, retë dridhen nga prarimi dhe dallëndyshet
frushullohen duke krijuar petale të gëzimit. Dielli shkëlqen mbi rrudhat
e gjyshave dhe një det filizash nxjerr papritur nga toka. Kjo është një
këngë e mirë për një tokë të mirë, dhe nuk është aspak për t'u çuditur që
kaq shumë poetë e adhurojnë atë.
SIKUR TE NDODHTE NDRYSHE
Pushuan cicërimat dhe këngët e fëmijëve
Në shkallë, në ballkone, në oborr.
E mbyllën prindërit librin e këshillave
Që, ç'është e drejta, përtypen ca me zor.
Kukullat flenë, rrobat gjithë baltë e pluhur,
Në qoshe banjash dergjen krejt pa turp,
Një dhelpër e re në përralla qenka futur,
Me një lëkurë të re ngjeshur në trup.
Po flenë...por për nesër gjithçka gati,
Gati të zgjohen britmat përsëri,
Me vrap do ikë dhelpra nga krevati,
Pas saj, ngadalë, dhe gjumashi ari.
Nesër...vazhdon atje ku është lënë,
Sapo të dalë dielli në dritare,
Sikur të ndodhte ndryshe, mos qoftë thënë,
Më mirë globi të mos zgjohej fare!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia "Sikur të ndodhte ndryshe" reflekton për jetën e përditshme dhe rutinën
që ne shumë herë e ndjehim. Autori/e e poezisë prezanton një pamje të fëmijëve
dhe prindërve që pushojnë dhe ndalojnë nga puna dhe përkushtimi.

Mesazhi që transmeton poezia është se, pavarësisht se sa e

vështirë mund të jetë jeta jonë, nuk duhet të humbasim
shpresën dhe të gëzojmë momentet e relaksimit. Autori na
kujton se nesër mund të jetë një ditë e re dhe të ndodhë diçka e
beftë, prandaj duhet të gëzojmë momentet tona të qetësisë dhe
të kemi respekt për veten tonë.
Analize metrike
Lloji i vargut: Vargu i parë me 11 zanore, vargu i dytë me 12 zanore, vargu i
tretë me 11 zanore dhe vargu i katërt me 12 zanore.

Lloji strofes: Katër strofa me pesë vargje në secilën

Lloji rimes: Vargjet në strofën e parë rrijnë në rima të rregullta me skemën

ABAB, ndërsa strofa e dytë rrijnë në rima të paqarta me skemën ABCC.
Vargjet në strofën e tretë rrijnë në rima të rregullta me skemën ABAB, ndërsa
strofa e katërt rrijnë në rima të paqarta me skemën ADDA.

Qellimi i autorit
Qellimi i autorit në këtë poezi mund të jetë të paraqesë një vështrim ironik ndaj
jetës së përditshme, duke sugjeruar se njerëzit mund të jenë më të lumtur nëse ata
nuk zgjojnë dhe nuk përpiqen të përballen me sfidat dhe problemet e tyre.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo poezi shpreh një këndveshtrim mbi jetën dhe kënaqësinë e pushimit,
ndërkohë që tregon edhe se si gjithçka që ndodh në këtë botë ka dy anët e saj.
Në fillim, autori përshkruan një ambient qetësor, ku fëmijët po pushojnë dhe
prindërit po shkojnë në gjumë pasi kanë përtypur librin e këshillave.
Megjithatë, ai gjithashtu tregon se çdo gjë në jetë ka një anë negative dhe në këtë
rast, fëmijët dhe dhelpra që po flejnë do të zgjohen dhe do të fillojnë një ditë të
re. Ndërsa autori tregon se nëse gjërat ndodhnin ndryshe, globi do të ishte më
mirë që të mos zgjohej fare, siç sugjeron edhe titulli "Sikur të ndodhte ndryshe".
 Figurat letrare
• Personifikimi: "E mbyllën prindërit librin e këshillave / Që, ç'është e
drejta, përtypen ca me zor." - Libri i këshillave është personifikuar si një
person që mund të përtypet ca me zor.

• Metafora: "Kukullat flenë, rrobat gjithë baltë e pluhur" - Kukullat janë

përdorur si një metaforë për gjërat që janë të përdorura dhe të ndotura.

• Paralelizmi: "Pushuan cicërimat dhe këngët e fëmijëve / Në shkallë, në

ballkone, në oborr." - Këtu ka një përsëritje e strukturës së vargjeve,
duke i bërë ato më të lehtë për të kuptuar dhe më të këndshme për të
dëgjuar.

• Antiteza: "Me vrap do ikë dhelpra nga krevati, / Pas saj, ngadalë, dhe
gjumashi ari." - Këtu janë dy koncepte të kundërta të paraqitura në një
paragraf, duke u përdorur si një antitezë.

• Ironia: "Më mirë globi të mos zgjohej fare!" - Në këtë varg ka një
përdorim të ironisë, pasi nuk është një gjë reale që globi të mos zgjohet.
1.

Ktheni poezine ne proze

Cicërimat dhe këngët e fëmijëve janë zëra të qeta në një botë që po pushon.
Prindërit kanë mbyllur librin e tyre të këshillave dhe janë duke u relaksuar, duke i
lënë fëmijët të ndjekin gjumin e tyre. Kukullat dhe rrobat janë të ndotura nga baltë
dhe pluhur, por kjo nuk ndal fëmijët që t'i hedhin ato në qoshe.
Në këtë botë të qetësie dhe gjumi, një dhelpër e re është futur në një përrallë, me
lëkurën e saj të re të ngjeshur në trup. Por së shpejti, gjithçka do të zgjohet dhe të
ndodhë sërish. Dhelpra do të vrapojë nga krevati dhe pas saj do të vijë gjumashi ari.
Nesër do të vazhdojë atje ku u ndërpre, por ndoshta do të ishte më mirë nëse globi
nuk do të zgjohej fare. Por kjo është vetëm një ëndërr, dhe bota do të zgjohet
sërish, gati për të filluar një tjetër ditë.
 NJE POEZI E HUMBUR

Seç kisha mbrëmë diçka për t'ju thënë,

Po lodhem ta kujtoj e po mundem kot.
Isha aq i lodhur e më dhimbte gjithë trupi,
Doja të ngrihesha ta shkruaja e nuk ngrihesha dot.
E për çudi, dita dje qe e bukur dhe e qetë,
Gruaja dhe mbesa të qeta e të lumtura.
Ku më humbi, për dreq, ajo poezi e shkretë,
Ndofta mund të ketë qenë më e bukura.
Ndofta...por kjo punë u pa.
Nuk e kujtoj dot më.
As nuk po lodhem e nuk po e vras mendjen kot.
Nga e gjithë ajo mbaj mend vetëm një gjë:
Që kam dashur t'ju them, se ju dua fort!

Tematika dhe mesazhi qe percjell poezia :

Poezia "Një poezi e humbur" ka të bëjë me humbjen e diçkaje shumë të

rëndësishme për autorin, në këtë rast një poezi që ai nuk mund ta kujtojë ose ta
shkruajë.

Mesazhi që percjell poezia është për vlerën e diçkaje që humbet dhe vështirësive
që mund të hasim në përpjekjen për ta kujtuar ose për ta rikrijuar atë.
Analize metrike

Lloji i strofes: Strofa e dyfishtë

Lloji i vargut: Varg i lire
Lloji i rimes: Rima jo-fikse

Qellimi i autorit
Ne kete poezi autorit mund të mos i kujtohet poezia që kishte ndërmend të
shkruante, por qëllimi i tij është të shprehë ndjenjat e tij për lexuesin. Në fund të
poezisë, ai shpreh qartë se dëshiron të tregojë se e do lexuesin shumë,
duke treguar qëllimin e tij për të shprehur ndjenjat dhe emocionet e tij
nëpërmjet poezisë.

Kendveshtrimi juaj ne lidhje me poezine

Kjo është një poezi nostalgjike e shkruar nga një person i cili mendon se ka hum-
bur një poezi të bukur që donte të shkruante.

Në një kuptim më të gjerë, poezia përshkruan një ndjesi të humbjes dhe pafuqisë
në të ardhmen, dhe dëshirën për të kapërcyer këtë pafuqi dhe për të krijuar
diçka të bukur dhe të përhershme. Ndjenja e humbjes dhe pafuqisë janë të
njohura për shumë njerëz, dhe kjo poezi mund të ndihmojë të ngjallë ndjesi të
tilla në lexuesin e saj. Poezia gjithashtu transmeton një mesazh të dashurisë dhe
ndjenjave të thella për personin tjetër, gjë që mund të përkthehet në
marrëdhëniet e të gjithë neve në jetën reale.
Ktheni poezine ne proze

Mbrëmja kaloi dhe nuk e mbaj mend, gjithë trupi më dhimbte, isha i
lodhur deri në fund. Dua të shkruaj një poezi, por nuk ngrihem dot,
kujtimi im po humbet, po përpiqem kot.
Dita e djeshme ishte e qetë dhe e bukur, gruaja dhe mbesa ishin të
lumtura dhe të qeta. Por ajo poezi që kisha në mendje, e humba në
kujtesën time, ndoshta ishte më e bukur se ç'mendoj unë. Nuk mund
ta kujtoj dot më, dhe nuk po e vras mendjen kot. Por diçka që nuk do
ta harroj kurrë, është se dua t'ju them, se ju dua fort!

PUNOI; GABRIEL LALOSHI