என் சீ ைஸ நகர்த்த ய யார்?

உங் கள் ேவைலய ம் உங் கள் வாழ் க் ைகய ம் ஏற் ப ம்

மாற் றங் கைளத் த றம் படக் ைகயா வதற் கான ஒ வ யத் த
வழ

ஸ்ெபன் சர் ஜான் சன் , எம் . .

தம ழ ல் : நாகலட் ம சண் கம்

மஞ் ள் பப்ள ங் ஹ ஸ்
 Dedicated to my friend Kenneth Blanchard, Ph. D., whose enthusiams for this story
encouraged me to write this book, and whose help brought it to so many people.
First published in India by

Manjul Publishing House

Corporate and Editorial Office
2 Floor, Usha Preet Complex, 42 Malviya Nagar, Bhopal 462 003 - India
Sales and Marketing Office
7/32, Ansari Road, Daryaganj, New Delhi 110 002 - India Website: www.manjulindia.com
Distribution Centres
Ahmedabad, Bengaluru, Bhopal, Kolkata, Chennai, Hyderabad, Mumbai, New Delhi, Pune
Tamil translation of the international bestseller
Who Moved My Cheese? by Spencer Johnson, M.D.
This edition first published in 2002
Revised translation first published in 2012
Copyright © 1998, 2002 by Spencer Johnson, M.D.
All right reserved including the right of reproduction in whole or in part in any form.
This edition published by arrangement with G.P. Putnam’s Sons, an imprint of Penguin
Publishing Group, a division of Penguing Random House LLC
ISBN 978-81-86775-25-7
Translation by Nagalakshmi Shanmugam
Edited by PSV Kumarasamy
All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in or introduced
into a retrieval system, or transmitted, in any form, or by any means (electronic,
mechanical, photocopying, recording or otherwise) without the prior written permission of
the publisher. Any person who does any unauthorized act in relation to this publication
may be liable to criminal prosecution and civil claims for damages.
 உள் ளடக் கம்
இந் த அற் தமான த் தகம் ற த் . . .

இக் கைதய ன் கதாபாத் த ரங் கள்

கைத ப றந் த கைத

ஒ ம சந் த ப் க் ட் டம்

என் சீ ைஸ நகர்த்த ய யார்? - ஒ கைத

ஒ கலந் ைரயாடல்

ெமாழ ெபயர்பப
் ாளைரப் பற் ற

லாச ர யைரப் பற் ற

 எ கள் மற் ம் மன தர்கள ன் ச றந் த த ட் டங் கள் அ க் க த்
தடம் ரண் வ க ன் றன.
- ராபர்ட் பர்ன்ஸ் (1759 - 1796)
* * *

வாழ் க் ைக என் ப தந் த ரமாக ம் , தங் தைடய ன் ற ம்

நாம் நடந் ெசல் வதற் கான ேநரான, லபமான தாழ் வாரம்
அல் ல. மாறாக, வழ த மாற க் ழம் ப , அவ் வப்ேபா ட் ச்
சந் கள ல் மாட் க் ெகாண் , நம் வழ ைய நாம் ேத க்
ெகாள் ள ேவண் ய, ச க் கல் ந ைறந் த பல பாைதகைளக்
ெகாண்ட ஒன் .
நம் ம டம் வ வாசம் இ ந் தால் , நமக் ெகன் ஒ கத
எப்ேபா ம் த றக் ம் . அ நாம் கற் பைன ெசய் த க் ம்
கதவாக இல் லாமல் ேபாகலாம் . ஆனால் இ த ய ல் நமக்
நன் ைம பயக் ம் ஒ கதவாக அ இ க் ம் என் ப உ த .
- ஏ.ேஜ. க்ரானின் (1896 - 1981)
* * *
 இந் த அற் தமான த் தகம் ற த் . . .

“அத் த த் தாற் ேபால் எப்ேபாதாவ ஒ த் தகம் வந்

எத ர்காலத் த ற் கான ஒ கதைவத் த றக் ம் . இப் த் தகம்
என் மீ அப்ப ப்பட் டெதா தாக் கத் ைத ஏற் ப த் த ள் ள .”
- ேடவ ட் ஏ. ஹீ னன் , ந ர்வாகக் உ ப்ப னர், பட் டர் ரக் கர்
ந ர்வாக ைமயம்
“நான் இப் த் தகத் ைதப் ப த் த் த டன் , க் கள ல்
ஏற் ப ம் மாற் றங் கள ல் வங் க , த ய வ ற் பைனச்
சந் ைதகைள உ வாக் வ வைர, நாங் கள் எத ர்ெகாண் ந் த
ெதாடர் மாற் றங் கள் பலவற் ைறக் ைகயாள் வதற் , நான்
இப் த் தகத் த ன் பல ஆய ரம் ப ரத கைள வாங் க என்
ந வனத் த ல் வ ந ேயாக த் ேதன் .”
- ேஜான் ேபங் க் ஸ், ெசயற் த றன் வல் னர், வர்ல் ல்
ந வனம்
“இந் த அற் தமான கைதைய எங் கள் வட் வரேவற் பைறய ல்
உள் ள ெவ ெவ ப்பான ெந ப்ப ற் அ க ல் அமர்ந் , என்
ழந் ைதக க் ம் என் ேபரக் ழந் ைதக க் ம் நான் ப த் க்
காட் வைத ம் , இத ள் ள பாடங் கைள அவர்கள் ர ந்
ெகாள் வைத ம் என் மனத் த ல் என் னால் காட் ச ப்ப த் த ப்
பார்க்க க ற .”
- ெலப் னன் ட் கர்னல் ெவய் ன் வாஷர், வா ர்த அற வ யல்
ைமயம் , ேபட் டர்சன் ஏஎஃப்ப
“டாக் டர் ஜான் சன் இப் த் தகத் த ல் பைடத் ள் ள
கவர்ந்த க் ம் கதாபாத் த ரங் க ம் அவர வார்த்ைதப்
ப ரேயாகங் க ம் மாற் றத் ைதக் ைகயாள் வதற் கான சக் த
வாய் ந் த, ச றந் த வழ ைய நமக் க் கற் ெகா க் க ன் றன.”
- ஆல் பர்ட் ேஜ. ச ேமான் , தைலவர், ராச்ெசஸ்டர்
ெதாழ ல் ட் பக் கழகம்
 “ஸ்ெபன் சர் ஜான் சன ன் தன த் வம க் க உள் ேநாக் க ம் ,
கைத ெசால் ம் த ற ம் , எண்ணற் ற மாற் றங் கள் ந கழ் ந்
ெகாண் க் ம் இந் த ேநரத் த ல் ச றந் வ ளங் க வ ம் ம்
அைனவ ம் வ ைரவ ல் ப த் ப் ர ந் ெகாள் ம் ப யான
ஓர் அர ய த் தகமாக இப் த் தகத் ைத ஆக் க ன் றன.”
- ேரன் ஹார ஸ், ன் னாள் ைணத் தைலவர், ெமர ல்
ன் ச் இன் டர்ேநஷனல்
“நம் ெசாந் தச் ழல் கள ல் ந க ம் மாற் றங் கைள நாம்
ைகயாள் வதற் ப் பயன் ப த் தக் ய ஓர் எள ைமயான,
எள த ல் ர ந் ெகாள் ம் ப யான ஒ வழ காட் யாக
இப் த் தகம் வ ளங் க ற .”
- ைமக் ேகல் மார் , ைணத் தைலவர், ஈஸ்ட் ேமன் ேகாடாக்
“இத ல் றப்பட் ள் ள பாடங் கைள நைட ைறப்ப த் தத்
வங் ம் எவெரா வ க் ம் இந் த அற் தமான த் தகம் ஒ
வ ைலமத ப்பற் ற ெசாத் தாக வ ளங் ம் .”
- ஜான் ஏ. ேலாப யாேனா, ைணத் தைலவர், ெஜராக் ஸ்
ந வனம்
 பத ப்பாளர் ற ப்

தன் வாழ் வ ல் ஏற் பட் ட ஒ க னமான மாற் றத் ைதக்

ைகயாள் வதற் காக டாக் டர் ஸ்ெபன் சர் ஜான் சன் ‘என் சீ ைஸ
நகர்த்த ய யார்?’ என் ற கைதைய உ வாக் க னார். தன் ைனத்
தீ வ ரமாக எ த் க் ெகாள் ளாமல் , மாற க் ெகாண் ந் த தன்
ழ் ந ைலைய எவ் வா தீ வ ரமாக எ த் க் ெகாள் ள
ேவண் ம் என் பைத இக் கைத அவ க் க் காட் ய .
அவர வாழ் க் ைக ம க ம் ச றப்பாக மாற ய ந் தைதக்
கண்ட அவர நண்பர்கள் , அ எவ் வா ந கழ் ந் த என்
அவர டம் ேகட் டேபா , அவர் தன ‘சீ ஸ்’ கைதைய
ெவள ப்ப த் த னார். தங் கள் நைகச் ைவ உணர்ைவத் தக் க
ைவத் க் ெகாள் வதற் ம் , மாற் றத் ைதத் ண ச்சலாக
எத ர்ெகாண் , தங் கைள ேமம் ப த் த க் ெகாள் வதற் ம்
இக் கைத ெபர ம் உதவ யதாகப் பல வ டங் க க் ப்
ப ற ம் ட பலர் அவர டம் ெதர வ த் தனர். அவர் எ த ய ‘த
ஒன் ம ன ட் ேமேனஜர்’ த் தகத் த ன் இைண ஆச ர யரான ெகன்
ப ளான் சார் , இக் கைதையப் பலர டம் பக ர்ந்
ெகாள் வதற் காக இப் த் தகத் ைத எ மா டாக் டர் ஸ்ெபன் சர்
ஜான் சைனப் ெபர ம் ஊக் வ த் தார்.
இக் கைத உ வாக் கப்பட் இ ப வ டங் க க் ப் ப ற ,
‘என் சீ ைஸ நகர்த்த ய யார்?’ என் ற இப் த் தகம்
ெவள ய டப்பட் ட . வ ைரவ ல் , ச றப்பாக வ ற் பைனயா ம்
த் தகங் கள ன் வர ைசய ல் ேசர்ந்த . இப் த் தகம் தல்
பத னா மாதங் க க் ள் பத் இலட் சம் ப ரத கள்
வ ற் பைனயாக , அ த் த இரண் வ டங் கள ல் ஒ ேகா ப்
ப ரத கள் வ ற் பைனயான .
இக் கைதய ல் தாங் கள் கண்டற ந் த வ ஷயம் தங் கள் ெதாழ ல்
வாழ் க் ைகைய ம் , வ யாபாரத் ைத ம் , ஆேராக் க யத் ைத ம் ,
த மணத் ைத ம் ேமம் ப த் த உதவ ய என் பலர்
ெதர வ த் தனர். ‘சீ ஸ் கைத’ வ கள ம் , ந வனங் கள ம் ,
பள் ள கள ம் , ேதவாலயங் கள ம் , இரா வத் த ம் ,
வ ைளயாட் அண கள ம் ைழந் தனக் ெகன் ஓர்
இடத் ைதப் ப த் ைவத் ள் ள . உலகம் வத ம் பல
ெமாழ கள ல் ெமாழ ெபயர்க்கப்பட் உலகளாவ ய ஒன் றாக
அ உ வாக ள் ள .
ம றம் , இ பல மக் க க் எவ் வா மத ப் ம க் கதாக
வ ளங் க ற என் ர யாமல் வ மர்சகர்கள் ழம் ப க்
ெகாண் க் க ன் றனர். ழந் ைதகள் ட ைளையக்
கசக் காமல் ர ந் ெகாள் ம் வைகய ல் இக் கைத ஆழமற்
இ ப்பதாக ம் , அ ெபா அற சார்ந்த ம கச்
சாதாரணமான ஒ வ ஷயமாக இ ப்பதால் , தங் கள
த் த சா த் தனத் ைத எள் ள நைகயா வதாக இ ப்பதாக ம்
அவர்கள் எண் க ன் றனர். இந் தக் கைதய ந்
தங் க க் எந் தெவா க த் ம் க ைடக் கவ ல் ைல என் ம்
அவர்கள் க ன் றனர். அைனத் மாற் றங் க ம்
நல் லதற் ேக, மற் றவர்களால் த ண க் கப்ப ம்
மாற் றங் கைளக் ட மக் கள் கண் த் தனமாக ஏற் க்
ெகாள் ள ேவண் ம் என் இப் த் தகம் பர ந் ைரப்பதாக ச லர்
பயப்ப க ன் றனர். ஆனால் இப் த் தகத் த ல் எந் த இடத் த ம்
அப்ப ப்பட் டக் க த் றப்படவ ல் ைல.
இப் த் தகத் த ன் ரச கர்கள் மற் ம் வ மர்சகர்கள ன்
க த் க் கள் , அவரவர் ெசாந் தக் கண்ேணாட் டங் கள ல்
சர யானைவேய என் இதன் ஆச ர யர் ற ப்ப ட் ள் ளார்.
இக் கைதய ல் றப்பட் ள் ள வ ஷயம் இப் த் தகத் த ற்
மத ப் க் ட் வத ல் ைல. மாறாக, அத ல் றப்பட் ள் ளைத
நீங் கள் எப்ப ப் ர ந் ெகாள் க றீ ரக் ள் , அைத உங் கள் வாழ் வ ல்
எப்ப நைட ைறப்ப த் க றீ ரக ் ள் என் ப தான் அைத மத ப்
ம க் கதாக ஆக் க ன் ற .
 இக் கைதைய நீங் கள் ர ந் ெகாள் ம் வ த ம் , அைத
உங் கள் வாழ் வ ல் நீங் கள் ெசயல் ப த் ம் வ த ம்
உங் க க் கான ‘ த ய சீ ைஸ’ நீங் கள் கண் ப த் அ பவ க் க
உத ம் என் நம் க ேறாம் .
 இக் கைதய ன் கதாபாத் த ரங் கள்

இக் கைதய ல் ச த் தர க் கப்பட் ள் ள நான் கற் பைனக்

கதாபாத் த ரங் களான “ஸ்ன ஃப்” மற் ம் “ஸ்கர ” ஆக ய
ண்ெட க ம் , “ெஹம் ” மற் ம் “ஹா” ஆக ய ட்
மன தர்க ம் , நம் வய மற் ம் இனம் எ வாக இ ந் தா ம்
சர , நாம் எந் த நாட் ைடச் ேசர்ந்தவராக இ ந் தா ம் சர , நாம்
ஆணாக இ ந் தா ம் சர , ெபண்ணாக இ ந் தா ம் சர , நம்
அைனவ க் ள் ம் இ க் ம் எள ைமயான மற் ம்
ச க் கலான அம் சங் கைளப் ப ரத ப க் ம் வ தத் த ல்
உ வாக் கப்பட் ள் ளன.
சமயங் கள ல் , மாற் றத் ைத ன் னதாகேவ ேமாப்பம்
ப த் வ ம் “ஸ்ன ஃப்” ண்ெட ையப்ேபால் நாம் நடந்
ெகாள் ளக் ம் ; அல் ல ேவகமாகச் ெசய ல் த க் ம்
“ஸ்கர ”ையப்ேபால் நடந் ெகாள் ளக் ம் ; அல் ல அந் த
மாற் றம் ஏேதா ஒ ேமாசமான வ ைளைவ ஏற் ப த் தப்
ேபாவதாக பயந் , அந் த மாற் றத் ைத ம த் , அைத
எத ர்க் ம் “ெஹம் ”ைமப் ேபால் நாம் நடந் ெகாள் ளக் ம் ;
அல் ல மாற் றம் ஏதாவ ஒ ச றந் த வ ைளவ ற்
வழ வ க் கக் ம் என் பைதக் கண் ெகாண் , ற த் த
ேநரத் த ல் அந் த மாற் றத் த ற் ஏற் பத் தன் ைன மாற் ற க்
ெகாள் ம் “ஹா”ைவப்ேபால் நாம் நடந் ெகாள் ளக் ம் .
இந் த நான் அம் சங் கள ல் நாம் எைதப் பயன் ப த் தத்
ேதர்ந்ெத த் தா ம் சர , நாம் அைனவ ம் ஒ ெபா வான
வ ஷயத் ைதப் பக ர்ந் ெகாள் க ேறாம் : ச க் கலான பாைதய ல்
நம் வழ ையக் கண் ப த் , மாற க் ெகாண் க் ம்
காலகட் டங் கள ல் ெவற் ற ெப வதற் கான ஒ ேதைவதான்
அ .
 கைத ப றந் த கைத
ெகன் னத் ப ளான் சார் , ப எச். .

‘என் சீ ைஸ நகர்த்த ய யார்?’ என் ற கைதய ன் ப ன் னால்

உள் ள கைதையக் வ எனக் ப் ெப ம் ச ர்பை ் ப
ஏற் ப த் க ற . ஏெனன ல் , இப்ேபா இப் த் தகம்
எ தப்பட் வ ட் ட , நாம் அைனவ ம் ப த் மக ழ் ந் ,
மற் றவர்க டன் பக ர்ந் ெகாள் வதற் காக நமக் க்
க ைடத் ள் ள என் ப தான் அதற் க் காரணம் .
நா ம் ஸ்ெபன் சர் ஜான் ச ம் இைணந் ‘ஒன் ம ன ட்
ேமேனஜர்’ என் ற த் தகத் ைத எ வதற் ப் பல
வ டங் க க் ன் ஸ்ெபன் சர் ஜான் சன் இக் கைதைய
என் ன டம் ற னார். அந் த நாள் தலாகேவ இப் த் தகம்
ெவள வர ேவண் ம் என் நான் வ ம் ப வந் ள் ேளன் .
இக் கைத ஒ த ர்க் கட் டத் த ற் ள் நைடெப ம்
மாற் றத் ைதப் பற் ற ய . அங் நான் வ ேனாதமான
கதாபாத் த ரங் கள் ‘சீ ைஸ’த் ேத அைலக ன் றன. இங் ‘சீ ஸ்’
என் ப ஓர் உ வகம் . அ நம் வாழ் வ ல் நாம் ெபற வ ம் ம்
ஒ ெபா ைளக் ற க் க ற . அ ஒ ேவைல, ஓர் உற ,
பணம் , ஒ ெபர ய வ , தந் த ரம் , ஆேராக் க யம் , அங் கீ காரம் ,
ஆன் மீ க அைமத , ேகால் ஃப், அல் ல ஜாக ங் ேபான் ற எ வாக
ேவண் மானா ம் இ க் கலாம் .
சீ ஸ் ற த் நம் ஒவ் ெவா வ க் ம் ஒ தன ப்பட் ட
ேயாசைன இ க் கக் ம் . அைத நாம் ைனப் டன்
ேத வதற் க் காரணம் , அ க ைடத் வ ட் டால் நாம் மக ழ் ச்ச
அைடேவாம் என் ம் நம நம் ப க் ைகதான் . ஒ ேவைள நாம்
அைதப் ெபற் வ ட் டால் , அதன் மீ நமக் ப் பற் தல்
ஏற் பட் வ க ற . அைத இழந் வ ட் டாேலா அல் ல அ
நம் ம டம ந் பற க் கப்பட் வ ட் டாேலா, அ நமக் க்
கலக் கத் ைத ஏற் ப த் க ற .
 இக் கைதய ல் வ ம் த ர்க் கட் டம் , நீங் கள் வ ம் ம்
வ ஷயத் ைதத் ேத வதற் எந் த இடத் த ல் உங் கள் ேநரத் ைதச்
ெசலவ க றீ ரக ் ேளா அந் த இடத் ைதக் ற க் க ற . அ நீங் கள்
ேவைல பார்க் ம் ந வனமாக இ க் கலாம் , நீங் கள் வா ம்
ச கமாக இ க் கலாம் , அல் ல உங் கள் வாழ் வ ல் நீங் கள்
ெபற் ள் ள உற களாக இ க் கலாம் .
நீங் கள் ப க் கவ க் ம் இந் த சீ ஸ் கைதைய உலகம்
வத ம் நான் ஆற் ம் உைரகள ல் எ த் க் க ேறன் .
அந் தக் கைத தங் கள் வாழ் வ ல் ெப ம் மாற் றத் ைத
ஏற் ப த் த ய ப்பதாகப் ப ன் னாள ல் பலர் வைத நான்
அ க் க க் ேகட் க் க ேறன் .
நீங் கள் நம் க றீ ரக
் ேளா இல் ைலேயா, பலர
ேவைலகள ம் , த மணங் கள ம் , வாழ் க் ைகய ம்
ேமம் பாட் ைட ஏற் ப த் த ள் ளதாக இச்ச ற ய கைதக் ஒ
நற் ெபயர் க ைடத் ள் ள .
இைத உ த ெசய் ம் பல உண்ைமக் கைதகள ல்
ஒன் தான் சார் ேஜான் ஸ் என் பவ ைடய . அவர் என் ப ச
ெதாைலக் காட் ச ய ல் ம க ம் மத க் கப்பட் ட ஓர்
ஒள பரப்பாளராக இ ந் தார். சீ ஸ் கைதையத் தான் ேகட் ட
தன் ேவைலையக் காப்பாற் ற யதாக அவர் ெதர வ த் தார். ஓர்
ஒள பரப்பாளர் என் ற ைறய ல் அவர ேவைல
தன த் வமான என் றா ம் , அவர் கற் க் ெகாண்ட
ெகாள் ைககைள எவெரா வ ம் பயன் ப த் தலாம் .
நடந் த இ தான் : சார் ம க ம் க னமாக உைழத் ,
ந் ைதய ஒ ம் ப க் ேபாட் கள ல் தடகள ந கழ் ச்ச கைளச்
ச றப்பாக ஒள பரப்ப ய ந் தார். அதனால் , அ த் த ஒ ம் ப க்
ேபாட் ய ல் தடகள ந கழ் ச்ச கைள ஒள பரப் வத ல் இ ந்
அவர் வ லக் கப்பட் , நீச்சல் ேபாட் கள் மற் ம்
உயரத் த ந் கீ ேழ நீச்சல் ளத் த ற் ள் த க் ம்
ேபாட் கள் ஆக யவற் ைற ஒள பரப் ம் ேவைல அவ க்
அள க் கப்பட் ள் ளதாக அவர உயரத கார அவர டம்
ற யேபா , அவர் ஆச்சர ய ம் ஏமாற் ற ம் அைடந் தார்.
நீச்சல் ெதாடர்பான வ ைளயாட் கள் பற் ற அவர் அவ் வளவாக
அற ந் த ராத காரணத் தால் , அவர் எர ச்சலைடந் தார். தான்
ெசய் ள் ள ச றப்பான ேவைலக க் காக யா ம் தன் ைனப்
பாராட் டவ ல் ைல என் ப ேபால் அவர் உணர்ந்தார். அதனால்
ேகாப ற் றார். தன் ேவைலைய மாற் ற ய ற் ற ம்
ந யாயமற் ற என் அவர் ந ைனத் தார். அவர ேகாபம் அவர்
ெசய் த அைனத் ைத ம் பாத த் த .
அப்ேபா தான் அவர் சீ ஸ் கைதையக் ேகட் டார். அைதக்
ேகட் டப் ப ற அவர் தன் ைனப் பார்த் ச் ச ர த் வ ட் த் தன்
மனப்ேபாக் ைக மாற் ற க் ெகாண்டார். தன உயரத கார தன
‘சீ ைஸ’ நகர்த்த ள் ளைத அவர் உணர்ந்தார். எனேவ அவர் அந் த
மாற் றத் த ற் ஏற் றவா தன் ைன மாற் ற க் ெகாண்டார். அவர்
அந் த இரண் த ய வ ைளயாட் க் கைளப் பற் ற க் கற் த்
ெதர ந் ெகாண்டார். அேதா , த தான ஏேதா ஒ
வ ஷயத் ைதச் ெசய் த தன் ைன இளைமயாக உணரச்
ெசய் த என் பைத ம் அவர் கண் ெகாண்டார்.
அவர த ய மனப்ேபாக் ைக ம் ஆற் றைல ம் அவர
உயரத கார வ ைரவ ேலேய ர ந் ெகாண்டார். அதன்
வ ைளவாக, வ ைரவ ல் ேவ பல ேமலான ேவைலகள்
அவர டம் ஒப்பைடக் கப்பட் டன. ன் ைபவ ட அவர் இப்ேபா
அத க அளவ ல் ெவற் ற ைய அ பவ த் தார். அேதா , கால் பந்
வ ைளயாட் ன் ம கச் ச றந் த ஒள பரப்பாளர்கள ல் ஒ வர் என் ற
ெப ைம ம் அவ க் வந் ேசர்ந்த .
தங் கள் ெதாழ ல் ைற வாழ் க் ைக தல் தங் கள் காதல்
வாழ் க் ைக வைர, மக் கள ன் வாழ் க் ைகய ல் இக் கைத
ஏற் ப த் த ள் ள தாக் கத் த ற் கான ஓர் எ த் க் காட் மட் ேம
இ .
 சீ ஸ் கைதய ன் சக் த ய ன் மீ எனக் அள கடந் த
நம் ப க் ைக உள் ளதன் காரணமாக, அந் தப் த் தகம் சந் ைதக்
வ வதற் ன் ேப, எங் கள் ந வனத் த ல் ேவைல பார்த் க்
ெகாண் ந் த ஒவ் ெவா வ க் ம் (இ க் ம்
அத கமானவர்கள் ) நான் அதன் ப ரத கைள வரவைழத் க்
ெகா த் ேதன் . ஏன் ெதர மா?
எப்ப யாவ ெதாழ ைலத் ெதாடர்ந் நடத் த க்
ெகாண் ந் தால் ேபா ம் என் ற ல் லாமல் , எத ர்காலத் த ல்
ந ச்சயமாக வரவ க் ம் க ம் ேபாட் ையச் சமாள க் ம்
வ தத் த ல் த றைமயாகச் ெசயல் பட வ ம் ம் மற் ற
ந வனங் கைளப் ேபாலேவ, ெகன் ப ளான் சார்
ந வனங் க ம் ெதாடர்ந் மாற க் ெகாண்ேட இ க் க ன் றன.
எங் கள் ‘சீ ஸ்’ நகர்த்தப்பட் க் ெகாண்ேட இ க் க ன் ற .
கடந் தகாலத் த ல் , வ வாசமாக இ க் ம் ஊழ யர்கேள
எங் க க் ேவண் ம் என் நாங் கள் வ ம் ப ய க் கக் ம் .
இன் , வைளந் ெகா த் ப் ேபா ம் மனப்ேபாக் ைகக்
ெகாண் ப்பவர்க க் கான ேதைவ உள் ள .
ேவைலய ம் வாழ் க் ைகய ம் எல் லா ேநரங் கள ம்
மாற் றங் கள் ந கழ் ந் ெகாண் க் ம் ேபா , ெதாடர்ந்
மாற் றங் கைளச் சந் த த் க் ெகாண் ப்ப ம ந் த மன
அ த் தத் ைத ஏற் ப த் தக் ம் என் ப நீங் கள் அற ந் த
வ ஷயம் தான் . இைத எத ர்ெகாள் வதற் ச் ச றந் த வழ ,
மாற் றத் ைதப் ர ந் ெகாள் வதற் கான தய
கண்ேணாட் டத் ைத வளர்த் க் ெகாள் வ தான் . இங் தான் சீ ஸ்
கைத க் க யத் வம் ெப க ற .
நான் இக் கைதையப் பற் ற மக் கள டம் ற ய டன் ,
அப் த் தகத் ைத வாங் க ப் ப த் தவர்கள டம் இ ந்
எத ர்மைறயான ஆற் றல் கள் ெவள ேயறத் வங் க யைத
என் னால் உணர ந் த . எங் கள் ந வனத் த ன் ஒவ் ெவா
ைறையச் ேசர்ந்த ஒவ் ெவா நப ம் இப் த் தகத் ைத நான்
பர ந் ைரத் ததற் காக வ ய வந் என் ன டம் நன் ற
ற வ ட் , எங் கள் ந வனத் த ல் ந கழ் ந் ெகாண் ந் த
மாற் றங் கைள ேவெறா தய கண்ேணாட் டத் டன்
பார்பப் தற் அ எவ் வள உதவ கரமாக அைமந் த ந் த
என் பைத ம் என் ன டம் ற னர். இச்ச ற ய கைதையப்
ப ப்பதற் உங் க க் ம கக் ைறந் த ேநரேம ஆ ம் .
ஆனால் அ உங் கள் மீ ஏற் ப த் ம் தாக் கம் பல காலம்
நீ த் ந ற் ம் .
இப் த் தகத் த ன் பக் கங் கைளப் ரட் ம் ேபா , நீங் கள் ன்
ப த கைளக் காண்பர்கள் . ‘ஒ ம சந் த ப் க் ட் டம் ’ என் ற
ப த ய ல் , பல வ டங் க க் ப் ப ற ஒன் றாகக் ய ந் த
ன் னாள் வ ப் த் ேதாழர்கள் தங் கள் வாழ் வ ல் ந கழ் ந்
ெகாண் ந் த மாற் றங் கைளக் ைகயாள யற் ச த் க்
ெகாண் ந் தைதப் பற் ற ப் ேப க ன் றனர். ‘என் சீ ைஸ
நகர்த்த ய யார்?: ஒ கைத’ என் ற இரண்டாவ ப த தான்
இப் த் தகத் த ன் ைமயமா ம் .
இப்ப த ய ல் , எள ைமயான இரண் எ கள் , மாற் றத் ைதச்
ச றப்பாகக் ைகயாள் க ன் றன. ஆனால் , இரண் ட்
மன தர்கள ன் ச க் கலான ைள ம் மன த உணர்சச ் க ம்
ேசர்ந் வ ஷயங் கைளக் ழப் க ன் றன. எ கள்
சாமர்த்த யமானைவ என் ப இதன் ெபா ளல் ல. எ கைளவ ட
மன தர்கள் அத க த் த சா த் தனம் ந ைறந் தவர்கள் என் ப
நாம் அைனவ ம் அற ந் த வ ஷயம் தான் .
இந் த நான் கதாபாத் த ரங் கள ன் ெசயல் கைள நீங் கள்
கவன த் ப் பார்த்தால் , இந் த எ க ம் ட் மன தர்க ம்
நம் ள் இ க் ம் எள ைமயான அம் சங் கைள ம் ச க் கலான
அம் சங் கைள ம் ப ரத ந த த் வப்ப த் பவர்கள் என் பைத
உணரலாம் . மாற் றங் கள் ந கழ் ைகய ல் , பலனள க் ம்
எள ைமயான வ ஷயங் கைளச் ெசய் வ நமக் அ லமாக
அைம ம் என் பைத இக் கைதய ல் இ ந் நீங் கள் ர ந்
ெகாள் வர்கள் .
‘ஒ கலந் ைரயாடல் ’ என் ற ன் றாவ ப த ய ல் ,
இக் கைதய ல் இ ந் தாங் கள் கற் க் ெகாண்ட பாடம் என் ன
என் பைத ம் , அைதத் தங் கள் வாழ் வ ம் ேவைலய ம்
எவ் வா பயன் ப த் தப் ேபாக றார்கள் என் பைத ம் ,
ஒன் ய அந் நண்பர்கள் வ வாத க் க ன் றனர்.
இப் த் தகத் த ன் சல வாசகர்கள் இதன் இரண்டாம்
ப த ேயா ந த் த க் ெகாள் ள வ ம் ப னர். ஏெனன ல் ,
இக் கைதய ன் ெபா ைளத் தாங் கேள அத ந் ர ந்
ெகாள் ள ேவண் ம் என் அவர்கள் வ ம் ப னர். மற் றவர்கள் ,
ன் றாவ ப த ைய ம் ப த் அ பவ த் தனர். ஏெனன ல் ,
இக் கைதய ல் இ ந் தாங் கள் கற் க் ெகாண்ட
வ ஷயங் கைளத் தங் கள் ெசாந் தச் ழ் ந ைலக க் ஏற் ப
எவ் வா நைட ைறப்ப த் வ என் ப பற் ற யத் தங் கள்
ச ந் தைனைய அப்ப த ண் வதாக அவர்கள் க த னர்.
ந க ம் அைனத் மாற் றங் க ம் நல் லதல் ல,
ேதைவயான மல் ல என் ப அைனவ ம் அற ந் த
வ ஷயம் தான் . ஆனால் எப்ேபா ம் மாற க் ெகாண் க் ம்
இவ் லக ல் , மாற் றத் த ற் ஏற் ப நம் ைம எப்ப மாற் ற க்
ெகாள் வ என் பைதக் கற் க் ெகாண் , ச றந் த வ ஷயங் கைள
அ பவ ப்ப கண் ப்பாக நமக் அ லமாகத் தான்
இ க் ம் .
எப்ப ப் பார்த்தா ம் , இக் கைதைய நீங் கள் ப க் ம்
ஒவ் ெவா ைற ம் , இந் தக் ட் க் கைதய ந்
ஏேத ம் த ய, பய ள் ள ஒ வ ஷயத் ைத நீங் கள்
கண்டற வர்கள் என் ப ந ச்சயம் . நீங் கள் மாற் றத் ைதக்
ைகயாள் வதற் ம் , ெவற் ற ெப வதற் ம் அ உங் க க்
உத ம் .
 நீங் கள் கண்டற ம் வ ஷயத் ைத நீங் கள் மக ழ் ச்ச யாக
அ பவ ப்பர்கள் என் நான் நம் க ேறன் . நீங் கள் எல் லா
நல ம் ெபற உங் கைள வாழ் த் க ேறன் . சீ ேஸா ேசர்ந்
நீங் க ம் ன் ேனற ச் ெசல் ல ேவண் ம் என் பைத ந ைனவ ல்
ெகாள் ங் கள் !
- ெகன்னத் ளான்சார்
சான் யாேகா, க ேபார்னியா
 ஒ ம சந் த ப் க் ட் டம்

ச க் காேகா நகர ல் ேகாைடக் காலத் த ல் ஒ

ஞாய ற் க் க ழைமயன் , பள் ள ப் ப வத் த ல் நல் ல
நண்பர்களாக இ ந் த பல ன் னாள் மாணவர்கள் , ந் ைதய
நாள் இர தங் கள் உயர்ந ைலப் பள் ள ய ன் ம சந் த ப் க்
ட் டத் த ல் கலந் ெகாண் வ ட் , அ த் த நாள் மத ய
உணவ ற் காக ஒன் ய ந் தனர். ஒவ் ெவா வ ம்
அ த் தவர ன் வாழ் வ ல் என் ன ந கழ் ந் ெகாண் ந் த
என் ப பற் ற ேம ம் அற ந் ெகாள் ள வ ம் ப னர். நன் றாக
அரட் ைடய த் க் ெகாண் உணவ ந் த ய ப ற , அவர்கள்
ஒ வாரச யமான உைரயாட ல் ஈ பட் டனர்.
வ ப்ப ல் ம க ம் ப ரபலமாக இ ந் த மாணவ யர ல்
ஒ த் த யான ஏஞ் சலா, “பள் ள ய ல் இ ந் தேபா எத ர்கால
வாழ் க் ைக எப்ப இ க் ம் என் நான் ந ைனத் த ந் ேதேனா,
அத ந் ற் ற ம் மா பட் டதாக வாழ் க் ைக
அைமந் ள் ள . ஏராளமான வ ஷயங் கள் மாற வ ட் டன,” என்
ற னாள் .
“நீ வ ற் ற ம் உண்ைம,” என் ேநத் தன் அவள
க த் ைத எத ெரா த் தான் . அவன் தன ம் ப
வ யாபாரத் த ல் ஈ பட் ந் தான் என் பைத அைனவ ம்
அற ந் த ந் தனர். அவர்க க் ந ைன ெதர ந் த நாள் தலாக
அந் த வ யாபாரம் ஒேர சீ ராக இயங் க , உள் ர் ச கத் த ல் ஓர்
அங் கமாகத் த கழ் ந் த . எனேவ, அவன் கவைலப்பட் ட ேபால்
ேதான் ற ய மற் றவர்க க் ஆச்சர யத் ைத ஏற் ப த் த ய .
அவன் ெதாடர்ந் , “ஆனால் , வ ஷயங் கள் மா ம் ேபா நாம்
மாற வ ம் வத ல் ைல என் பைத நீங் கள்
கவன த் த க் க றீ ரக ் ளா?” என் ேகட் டான் .
“மாற் றத் ைதக் கண் நாம் பயப்ப வதால் அைத நாம்
எத ர்க்க ேறாம் என் நான் ந ைனக் க ேறன் ,” என் றான்
கார்ேலாஸ்.
“கார்ேலாஸ், நீ கால் பந் அண த் தைலவனாகப் ெபா ப்
வக த் தவன் . பயத் ைதப் பற் ற நீ ேப வாய் என் நான்
எத ர்பார்க்கவ ல் ைல,” என் ெஜ க் கா ற னாள் .
வட் ல் இ ந் தப ேய ேவைல ெசய் வத ல் இ ந் ,
ந வனங் கைள ந ர்வக ப்ப வைர ஒவ் ெவா வ ம் ெவவ் ேவ
த ைசகள ல் ெசன் வ ட் ந் தா ம் , தாங் கள் அைனவ ம்
ஒேர மாத ர யான உணர் கைளத் தான் அ பவ க் க ன் ேறாம்
என் பைத உணர்ந் அவர்கள் அைனவ ம் ச ர த் தனர்.
சமீ பத் த ய வ டங் கள ல் தங் கள் வாழ் வ ல் ந கழ் ந்
ெகாண் ந் த பல எத ர்பாராத மாற் றங் கைளச் சமாள ப்பதற்
ஒவ் ெவா வ ம் யற் ச த் க் ெகாண் ந் தனர். ஆனால்
அந் த மாற் றங் கைளத் த றம் படச் சமாள ப்பதற் கான ஒ நல் ல
வழ தங் க க் த் ெதர யவ ல் ைல என் பைதப் பலர் ஒப் க்
ெகாண்டனர்.
அப்ேபா ைமக் ேகல் , “மாற் றத் ைதக் கண் நான்
பயந் த க் க ேறன் . எங் கள் வ யாபாரத் த ல் ஒ ெப ம் மாற் றம்
ந கழ் ந் தேபா , என் ன ெசய் வெதன் எங் க க் த்
ெதர யவ ல் ைல. எனேவ அந் த மாற் றத் த ற் ஏற் ப நாங் கள்
எங் கைள மாற் ற க் ெகாள் ளத் தவற வ ட் ேடாம் . அதனால்
க ட் டத் தட் ட நாங் கள் எங் கள் வ யாபாரத் ைத இழக் ம்
ந ைலக் ச் ெசன் வ ட் ேடாம் ,” என் ற னான் .
ேம ம் அவன் , “அப்ேபா ஒ ேவ க் ைகயான ச ற ய
கைதைய நான் ேகள் வ ப்பட் ேடன் . அ அைனத் ைத ம்
மாற் ற ய ,” என் ற னான் .
“எப்ப மாற் ற ய ?” என் ேநத் தன் ேகட் டான் .
“மாற் றம் ற த் நான் ெகாண் ந் த கண்ேணாட் டத் ைத
அக் கைத மாற் ற ய . மாற் றம் என் ப ஏேதா ஒன் ைற
இழப்பதல் ல, மாறாக ஏேதா ஒன் ைறப் ெப வ என் பைத
நான் கண்ேடன் . மாற் றத் ைத எவ் வா அ வ
என் பைத ம் அக் கைத எனக் க் காட் ய . அதன் ப ற , என்
ேவைலய ம் வாழ் க் ைகய ம் எல் லா வ ஷயங் க ம்
வ ைரவ ல் ேமன் ைமயைடந் தன.
“ த ல் நான் இந் தக் கைத ெவ சாதாரணமாக இ ந் த
கண் ஆச்சர யம் அைடந் ேதன் . ஏெனன ல் பள் ள க் டத் த ல்
நமக் க் றப்பட் ட ஒ கைதேபால அ இ ந் த .
“ஆனால் என் எர ச்ச க் கான உண்ைமயான காரணம் ,
ெவள ப்பைடயாகத் ெதன் பட் ட வ ஷயங் கைள நான்
பார்க்காமல் இ ந் த ம் , மாற் றம் ந க ம் ேபா
ேமற் ெகாள் ளப்பட ேவண் ய த ந் த நடவ க் ைககைள
எ க் காமல் இ ந் த ம் தான் என் பைத நான் உணர்ந்ேதன் .
“கைதய ல் வ ம் நான் கதாபாத் த ரங் கள் என் ன ல் உள் ள
பல அம் சங் கைள அப்ப ேய ப ரத ப த் தைத நான்
உணர்ந்தேபா , நான் யாைரப்ேபால் நடந் ெகாள் ள ேவண் ம்
என் தீ ர்மான த் , என் ைன மாற் ற க் ெகாண்ேடன் .
“ப ன் னாள ல் என் ந வனத் த ல் உள் ள ச லர டம் நான்
இக் கைதையக் ற ேனன் . அவர்கள் அைத ேவ ச லர டம்
ற னர். வ ைரவ ல் எங் கள் வ யாபாரம் நல் ல ைறய ல்
வளரத் வங் க ய . ஏெனன ல் எங் கள ல்
ெப ம் பாலானவர்கள் மாற் றத் த ற் ஏற் ப எங் கைள மாற் ற க்
ெகாண்ேடாம் . இக் கைத தங் கள் தன ப்பட் ட வாழ் க் ைகய ம்
ெபர ம் உதவ யதாகப் பலர் ெதர வ த் தனர்.
“ஆனால் ேவ ச லர், இக் கைதய ந் தங் களால்
எைத ம் கற் க் ெகாள் ள யவ ல் ைல என் ற னர்.
இக் கைதய ல் றப்பட் ள் ள ப ப்ப ைனகைள அவர்கள்
ஒ ேவைள ஏற் கனேவ அற ந் த ந் , அவற் ைறத் தங் கள்
வாழ் வ ல் ப ன் பற் ற வந் த க் கக் ம் . அல் ல , தங் க க்
ஏற் கனேவ எல் லாம் ெதர ம் என் ந ைனத் , அவற் ைறக்
கற் க் ெகாள் ள வ ம் பாமல் இ ந் த க் கக் ம் .
அக் கைதையப் ப த் தப் பலர் ஏன் அத ந் பலனைடந்
ெகாண் ந் தனர் என் பைத அவர்களால் பார்க்க
யவ ல் ைல.
“எங் கள் ந வனத் த ல் ந கழ் ந் ெகாண் ந் த மாற் றத் த ற்
ஏற் பத் தன் ைன மாற் ற க் ெகாள் ள யாமல் கஷ் டப்பட் ட
உயர் ந ர்வாக அத கார ஒ வர், இக் கைத ேநரத் ைத
வணாக் வதாகக் ற யேபா , அைதக் ேகட் ட மற் றவர்கள் ,
இக் கைதய ல் வ ம் எந் தக் கதாபாத் த ரம் அவர் என் பைதத்
தாங் கள் அற ந் ள் ளதாக அவைரக் ேக ெசய் தனர். அதாவ ,
அவர் த தாக எைத ம் கற் க் ெகாள் ளாதவர், மாற ம ப்பவர்
என் அவர்கள் ற னர்.”
“அ என் ன கைத?” என் ஏஞ் சலா ேகட் டாள் .
“அதன் ெபயர் என் சீ ைஸ நகர்த்த ய யார்?”
ம ய ந் த அைனவ ம் ச ர த் தனர். “இக் கைத எனக்
ஏற் கனேவ ப த் வ ட் ட என் நான் ந ைனக் க ேறன் . அந் தக்
கைதைய நீ எங் க க் க் வாயா? ஒ ேவைள நாங் கள்
அத ந் ஏதாவ ஒ வ ஷயத் ைதக் கற் க்
ெகாள் ளக் ம் ,” என் கார்ேலாஸ் ற னான் .
“ந ச்சயமாக! நான் அக் கைதைய உங் க டன் பக ர்ந்
ெகாள் வத ல் ெப ம் மக ழ் ச்ச அைடக ேறன் . இக் கைத அத க
ேநரம் எ த் க் ெகாள் ளா ,” என் ற வ ட் ைமக் ேகல்
கைதையத் வங் க னான் :
 என் சீ ைஸ நகர்த்த ய யார்? - ஒ கைத

ன் ெபா சமயம் , ெதாைல ரத் த ல் இ ந் த ஓர் இடத் த ல்

நான் ச கதாபாத் த ரங் கள் வாழ் ந் வந் தன. அைவ ஒ
த ர்க் கட் டத் த ன் ஊடாகச் ெசன் , தங் க க் ப் ேபாஷாக்
வழங் க த் தங் கைள மக ழ் வ க் கக் ய ‘சீ ைஸ’த் ேத ஓ ன.
அந் த நான் க ல் இரண் கதாபாத் த ரங் கள் ‘ஸ்ன ஃப்’ மற் ம்
‘ஸ்கர ’ என் ற ண்ெட கள் . மீ த இரண் ம் ட் மன தர்கள் .
இவர்கள் அந் தச் ண்ெட கைளப் ேபாலேவ ச ற யவர்களாக
இ ந் தா ம் , ேதாற் றத் த ம் ெசய ம் இன் ைறய
மக் கைளப் ேபாலேவ இ ந் தனர். ‘ெஹம் ’ மற் ம் ‘ஹா’ என் ப
அவர்கள ெபயர்கள் .
அவர்கள் நால் வர ன் உ வ ம் ச ற யதாக இ ந் த
காரணத் தால் , அவர்கள ன் நடவ க் ைககள் நம கண்கள ல்
இ ந் எள தாகத் தப்ப வ ம் . ஆனால் அ க ல் ெசன்
நன் றாக உற் ேநாக் க னால் , ம க ம் வ யப் ட் ம்
வ ஷயங் கைள நீங் கள் கண்டற வர்கள் !
ஒவ் ெவா நா ம் இந் தச் ண்ெட க ம் ட்
மன தர்க ம் த ர்க் கட் டத் த ல் தாங் கள் வ ம் ம் சீ ைஸத்
ேத வத ல் தங் கள ேநரத் ைதச் ெசலவ ட் டனர்.
எள ய ைளைய ம் , ச றந் த உள் ணர் கைள ம்
ெகாண் ந் த ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் , ண்ெட கள்
ெப ம் பாலான சமயங் கள ல் ெசய் வ ேபாலேவ, நன் றாகக்
ெகாற ப்பதற் ேகற் ற உ த யான சீ ைஸத் ேத ன.
பல நம் ப க் ைககளா ம் , உணர்சச ் களா ம் ந ரம் ப ய ந் த
தங் கள ச க் கலான ைளைய உபேயாக த் , ெஹம் ம்
ஹா ம் வ த் த யாசமான ேவ சீ ைஸத் ேத னர். தாங் கள்
ேத ம் சீ ஸ் தங் க க் மக ழ் ச்ச ைய ம் ெவற் ற ைய ம்
ெகாண் வ ம் என் அவர்கள் நம் ப னர்.
 ண்ெட க ம் ட் மன தர்க ம் எல் லா
வ ஷயங் கள ம் ேவ பட் ந் தா ம் , அவர்க க் இைடேய
ஒ ெபா வான வ ஷய ம் இ ந் த : ஒவ் ெவா நாள்
காைலய ம் , காைல ஓட் டத் த ன் ேபா அண ந் ெகாள் ம்
ச றப் ஆைடைய ம் காலண கைள ம் அவர்கள் அண ந்
ெகாண் , தங் கள் வட் ைடவ ட் க் க ளம் ப , தங் க க் ம க ம்
ப த் த சீ ைஸத் ேத வதற் காகப் த ர்க் கட் டத் த ற் ள்
வ ைரந் தனர்.
த ர்க் கட் டத் த ல் பல ச க் கலான தாழ் வாரங் க ம்
அைறக ம் இ ந் தன. அவற் ற ல் ச லவற் ற ல் ச யான
சீ ஸ்கள் இ ந் தன. ஆனால் அந் தப் த ர்க் கட் டத் த ல் பல
இ ண்ட ைலக ம் ட் ச் சந் க ம் ட இ ந் தன.
அவற் ற ல் ஒ வர் ெதாைலந் ேபாவ ம க ம் எள .
ஆனால் , சர யான வழ ையக் கண்டற ந் தவர்க க் , ஒ
ச றந் த வாழ் க் ைகைய அ பவ ப்பதற் கான பல
இரகச யங் கைள அந் தப் த ர்க் கட் டம் தன் ள்
ெகாண் ந் த .
சீ ைஸக் கண் ப ப்பதற் ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் ெபா வாக
எள ய ேசாதைன ைற ஒன் ைறப் பயன் ப த் த ன. அைவ ஒ
தாழ் வாரத் த ன் வழ யாக ஓ ம் . அ கா யாக இ ந் தால் ,
வந் த வழ ேய த ம் ப ச் ெசன் ேவெறா தாழ் வாரத் ைத
ேநாக் க ஓ ம் . ப ன் , சீ ஸ் இல் லாத தாழ் வாரங் கைள ந ைனவ ல்
ைவத் க் ெகாண் , வ ைரவாக அைவ த ய ப த க க் ள்
ைழ ம் .
ஸ்ன ஃப் தன் ச றந் த க் ைகக் ெகாண் சீ ஸ் இ க் ம்
த ைசைய ேமாப்பம் ப க் ம் . ஸ்கர வ ைரந் ன் ேனற ச்
ெசல் ம் . சமயங் கள ல் அைவ தவறான த ைசய ல் ெசன் ,
வழ த மாற , ட் ச் சந் கள ல் ெசன் வற் ற ல்
ேமாத ம் ெசய் தன. ஆனால் சற் ேநரத் த ற் ள் அைவ தம
வழ ையக் கண்டற ந் ெகாள் ம் .
 ெஹம் ம் ஹா ம் தங் கள் கடந் தகால அ பவங் கள் லம்
தாங் கள் ெபற் ற ந் த ச ந் த க் ம் த றைன ம் கற் ம்
த றைன ம் பயன் ப த் த னர். ெபா வாக அவர்கள் , சீ ைஸக்
கண் ப க் கத் தங் கள் ச க் கலான ைளையப் ெபர ம் நம் ப
இ ந் தனர்.
ச ல சமயங் கள ல் அவர்கள் ச றப்பாகச் ெசயல் பட் டனர்.
ஆனால் மற் ற சமயங் கள ல் , அவர்கள் தங் கள் சக் த வாய் ந் த
மன த நம் ப க் ைககள் மற் ம் உணர்சச ் களால்
ஆட் ெகாள் ளப்பட் , வ ஷயங் கைளக் ழப்பமான
கண்ேணாட் டத் த ல் அ க னர். இதன் காரணமாக, த ர்க்
கட் டத் த ல் அவர்கள வாழ் க் ைக அத க ச க் கலானதாக ம் ,
சவாலானதாக ம் அைமந் த .
எ எப்ப இ ந் தா ம் , ஸ்ன ஃப், ஸ்கர , ெஹம் , மற் ம்
ஹா ஆக ய நால் வ ம் தாங் கள் ேத க் ெகாண் ந் தைதத்
தங் கள் ெசாந் த வழ ய ல் கண்டற ந் தனர். அவர்கள்
ஒவ் ெவா வ ம் , ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் இ ந் த ஒ
தாழ் வாரத் த ன் வ ல் தங் க க் வ ப்பமான சீ ைஸக்
கண் ப த் தனர்.
அதன் பற ஒவ் ெவா நாள் காைலய ம் , அந் தச்
ண்ெட க ம் ட் மன தர்க ம் , ஓ ம் ேபா அண ம்
உைடகைள ம் காலண கைள ம் அண ந் ெகாண் ,
வட் ைடவ ட் க் க ளம் ப ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் ைத ேநாக் க ஓடத்
வங் க னர். வ ைரவ ல் , அவர்கள் ஒவ் ெவா வ ம்
தங் க க் ெகன் ப ரத் ேயகமான ஒ வழக் கத் ைத ஏற் ப த் த க்
ெகாண்டனர்.
ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் த ன ம் சீ க்க ரமாக எ ந் , த ர்க்
கட் டத் த ன் ஊடாக வ ைரந் , எப்ேபா ம் ஒேர வழ ையப்
ப ன் ெதாடர்ந் ெசன் றன.
தாம் வந் ேசர ேவண் ய இடத் ைத அைடந் த டன் , அைவ
தம் காலண கைளக் கழற் ற , அவற் ைற ஒன் றாக இைணத் க்
கட் , ேதைவயான ேநரத் த ல் வ ைரவாக எ ப்பதற் ஏ வாக,
அவற் ைறத் தம க த் ைதச் ற் ற த் ெதாங் கவ ட் க்
ெகாண்டன. ப ற அைவ தமக் வ ப்பமான சீ ைஸ
மக ழ் ச்ச யாக உண்ணத் வங் க ன.
வக் கத் த ல் ெஹம் ம் ஹா ம் ட ஒவ் ெவா நாள்
காைலய ம் தங் க க் காகக் காத் க் ெகாண் ந் த ச யான
சீ ற் காக ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் வ ைரந் ெகாண் தான்
இ ந் தனர்.
ஆனால் ச ற காலத் த ற் ப் ப ற , அந் தக் ட் மன தர்கள்
ேவெறா வழக் கத் ைத உ வாக் க க் ெகாண்டனர். அவர்கள்
இ வ ம் காைலய ல் சற் ெம வாக எ ந் , ெம வாக
உைடயண ந் , ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் நடந் ெசன் றனர்.
ஏெனன ல் , சீ ஸ் எங் ேக இ க் க ற என் ப ம் , அங் எவ் வா
ெசன் றைடய ேவண் ம் என் ப ம் அவர்க க் த் தான்
இப்ேபா ெதர ேம!
சீ ஸ் எங் க ந் அந் த இடத் த ற் வந் த , யார் அைத அங்
ைவத் த என் ப பற் ற அவர்க க் எ ம்
ெதர ந் த க் கவ ல் ைல. ஆனால் அங் சீ ஸ் ந ச்சயமாக
இ க் ம் என் அவர்கள் ெவ மேன அ மான த் தனர்.
ஒவ் ெவா நாள் காைலய ம் ெஹம் ம் ஹா ம் சீ ஸ்
ந ைலயத் ைத வந் தைடந் த டன் , தங் கைள நன் றாக
ஆ வாசப்ப த் த க் ெகாண்டனர். தாங் கள் ஓ ம் ேபா
அண ந் த ந் த ஆைடையக் கழற் ற த் ெதாங் கவ ட் டனர்.
ஓ வதற் கான காலண கைளக் கழற் ற ஓரமாக ைவத் வ ட் ,
ெச ப் கைள அண ந் ெகாண்டனர். சீ ைஸக்
கண் ப த் வ ட் டதால் அவர்கள் இப்ேபா ம க ம்
ெசௗகர யமாக உணரத் தைலப்பட் டனர்.
“ப ரமாதம் ! நம் வாழ் நாள் வதற் ம் ேதைவயான சீ ஸ்
இங் ந ைறந் ள் ள ,” என் ெஹம் ற னான் . அந் தக் ட்
மன தர்கள் இ வ ம் மக ழ் ச்ச யாக ம் ெவற் ற கரமாக ம்
உணர்ந்தனர். தாங் கள் இப்ேபா பா காப்பாக இ ப்பதாக
அவர்கள் ந ைனத் தனர்.
வ ைரவ ல் , ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் இ ந் த சீ ஸ் தங் க க் ச்
ெசாந் தமான என் அவர்கள் இ வ ம் க த னர். அங்
ஏராளமான சீ ஸ் இ ந் ததால் , அதற் அ க ல் இ க் ம்
ேநாக் கத் த ல் , இ த ய ல் அவர்கள் தங் கள் வ கைள இடம்
மாற் ற , அைதச் ற் ற த் தங் க க் ெகன் ஒ ச க
வாழ் க் ைகைய ம் அைமத் க் ெகாண்டனர்.
தங் கள் ெசாந் த வட் ல் இ ப்ப ேபால் உணர்வதற் காக,
ெஹம் ம் ஹா ம் அந் த சீ ஸ் ந ைலயத் த ன் வர்கைளச் சீ ஸ்
பற் ற ய ேமற் ேகாள் களால் அலங் கர த் தனர். தங் கைளச்
ற் ற ம் சீ ஸ் பற் ற யப் படங் கைள ம் வைரந் தனர். அத ல்
ஒ ேமற் ேகாள் இவ் வா அைமந் த ந் த :
 ச ல சமயங் கள ல் , ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் இ ந் த தங் கள்
சீ ஸ் வ யைலக் காட் வதற் காக ெஹம் ம் ஹா ம் தங் கள்
நண்பர்கைள அங் அைழத் வந் , ெப ம தத் டன் அைதச்
ட் க் காட் , “இந் த சீ ஸ் ம க ம் அழகாக இ க் க ற
அல் லவா?” என் ேகட் டனர். ச ல சமயங் கள ல் அந் த சீ ைஸ
அவர்கள் தங் கள் நண்பர்க டன் பக ர்ந் ெகாண்டனர். ச ல
சமயங் கள ல் அவர்கள் அவ் வா ெசய் யவ ல் ைல.
“இந் த சீ ஸ் நமக் ச் ெசாந் தமான தான் . இைதக்
கண் ப ப்பதற் நாம் ந ச்சயமாக நீண்டகாலம் க னமாக
உைழத் த க் க ேறாம் ,” என் ற யவாேற, அந் த சீ ஸ்
வ ய ல் இ ந் ஒ த ய சீ ஸ் ண்ைட எ த்
ெஹம் தன் வாய ல் ேபாட் டான் .
அதன் ப ற , அவன் அ க் க ெசய் வ ேபால் நன் றாகத்
ங் க னான் .
ஒவ் ேவார் இர ம் அந் தக் ட் மன தர்கள் , ைக ந ைறய
சீ ஸ டன் தங் கள் வட் ற் ச் ெசன் வ ட் , இன் ம் அத க
சீ ஸ் ேவண் ம நாள் காைலய ல் நம் ப க் ைக டன் அந் த சீ ஸ்
ந ைலயத் த ற் வந் தனர்.
சற காலம் இப்ப ேய ெசன் ெகாண் ந் த .
ஒ சமயத் த ல் , ெஹம் மற் ம் ஹாவ ன் நம் ப க் ைக,
ெவற் ற ய ன் அகங் காரமாக உ ெவ த் த . வ ைரவ ல்
அகங் கார ேபாைத அவர்க ைடய தைலக் ேகற யத ல் ,
தங் கைளச் ற் ற என் ன நடந் ெகாண் ந் த என் பைதக்
கவன க் க அவர்கள் தவற வ ட் டனர்.
காலம் ெசல் லச் ெசல் ல, ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் தங் கள்
வழக் கத் ைதத் ெதாடர்ந் கைடப த் க் ெகாண் ந் தன.
ஒவ் ெவா காைலய ம் அைவ ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் ைதச்
ற் ற ேமாப்பம் ப த் , ர தமாகச் ெசயல் பட் , ந் ைதய
நாள ந் இன் ஏேத ம் மாற் றம் ந கழ் ந் ள் ளதா என்
பார்பப ் தற் காக அந் தப் ப த ைய ஆய் ெசய் தன. ப ற , ஆர
அமர உட் கார்ந் சீ ைஸக் ெகாற த் தன.
ஒ நாள் காைலய ல் அைவ ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் ைத
வந் தைடந் தேபா , அங் சீ ஸ் இல் லாதைதக் கண்டன.
 ஆனால் அந் தச் ண்ெட கள் அ ற த்
ஆச்சர யப்படவ ல் ைல. அங் க ந் த சீ ன் அள ஒவ் ெவா
நா ம் ைறந் வ வைத ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் கவன த்
வந் த ந் ததால் , தவ ர்க்க யாத ழ் ந ைலக் அைவ
தம் ைமத் தயார்ப த் த இ ந் தேதா , அ த் என் ன ெசய் ய
ேவண் ம் என் பைத ம் அைவ உள் ணர் ரீத யாகத் ெதர ந்
ைவத் த ந் தன.
அைவ ஒன் ைறெயான் பார்த்தன. தம் க த் ைதச் ற் ற க்
கட் த் ெதாங் கவ ட் ந் த, ஓ வதற் கான காலண கைளத் தம்
க த் த ந் எ த் த் தம் கால் கள ல் அண ந் ,
அவற் ைறக் கட் டத் வங் க ன.
வ ஷயங் கைள அச் ண்ெட கள் அள க் கத கமாக ஆய்
ெசய் யவ ல் ைல.
அவற் ைறப் ெபா த் தவைரய ல் , ப ரச்சைனேயா அல் ல
அதற் கான வ ைடேயா ச க் கலாகத் ெதர யவ ல் ைல. ‘ ’ சீ ஸ்
ந ைலயத் த ன் ழ் ந ைல மாற ய ந் த . எனேவ, ஸ்ன ஃ ம்
ஸ்கர ம் மா வெதன் தீ ர்மான த் தன.
அைவ இரண் ம் அந் தப் த ர்க் கட் டத் த ற் ள் உற்
ேநாக் க ன. அப்ேபா ஸ்ன ஃப் தன் க் ைக உயர்த்த ேமாப்பம்
ப த் , ஸ்கர ையப் பார்த் த் தைலயைசத் த . அைதக்
கண்ட டன் , ஸ்கர ேவகமாக அந் தப் த ர்க் கட் டத் த ற் ள்
ஓட் டெம த் த . ஸ்ன ஃப் தன் னால் இயன் ற ேவகத் த ல்
ஸ்கர ையப் ப ன் ெதாடர்ந்த .
த ய சீ ைஸக் கண் ப ப்பதற் காக அைவ இரண் ம்
ேவகமாக ஓ க் ெகாண் ந் தன.
அேத நாள ல் ச ற ேநரம் கழ த் , ெஹம் ம் ஹா ம் ‘ ’
சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் வந் தனர். ஒவ் ெவா நா ம் அங்
ந கழ் ந் ெகாண் ந் த ச ற ய மாற் றங் கைள அவர்கள்
கவன த் த க் கவ ல் ைல என் பதால் , வழக் கம் ேபாலேவ
தங் க க் ர ய சீ ஸ் அங் இ க் ம் என் அவர்கள் ெதம் பாக
இ ந் தனர்.
அங் அவர்கள் கண்ட காட் ச அவர்கைள ந ைல ைலய
ைவத் த .
“என் ன! சீ ஸ் இல் ைலயா?” என் ெஹம் கத் த னான் .
சத் தமாகக் கத் த னால் யாேர ம் ஒ வர் சீ ைஸ அங்
ெகாண் வந் ைவத் வ வார்கள் என் ப ேபால் , “சீ ஸ்
இல் ைலயா? சீ ஸ் இல் ைலயா?” என் அவன் ெதாடர்ந்
கத் த க் ெகாண்ேட இ ந் தான் .
“யார் என் ைடய சீ ைஸ இங் க ந் நகர்த்த ய ?” என்
அவன் மீ ண் ம் கத் த னான் .
இ த ய ல் , தன் ைககைள இ ப்ப ல் ைவத் க் ெகாண் ,
கம் ச வந் தவனாக, “இ அந யாயம் !” என் ெதாண்ைட
க ழ யக் கத் த னான் .
தன் கண்கைள நம் ப யாமல் ஹா ம் தைலயைசத் தான் .
‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் சீ ஸ் இ க் ம் என் அவ ம்
எத ர்பார்த்த ந் தான் . அத ர்சச
் ய ல் உைறந் ேபாய் அவன்
அங் ெந ேநரம் ந ன் றான் . அவன் இதற் த் தன் ைனத்
தயார்ப த் த க் ெகாண் க் கவ ல் ைல.
ெஹம் ஏேதா கத் த க் ெகாண் ந் தான் . ஆனால் ஹாவ ற்
அைதக் ேகட் க வ ப்பம ல் ைல. தான் எத ர்ெகாண் ந் த
ப ரச்சைனையக் ைகயாள அவன் வ ம் பவ ல் ைல. அதனால்
அவன் எைத ம் ெசவ ம க் காதவன் ேபால் இ ந் தான் .
இந் தக் ட் மன தர்கள ன் நடத் ைத ஆக் க ர்வமானதாக
இ க் கவ ல் ைல. ஆனால் அவர்கள் ஏன் அவ் வா நடந்
ெகாண்டார்கள் என் பைத நம் மால் ர ந் ெகாள் ள கற .
சீ ைஸக் கண் ப த் த லபமான ெசயலாக
இ க் கவ ல் ைல. அந் தக் ட் மன தர்கைளப் ெபா த் தவைர,
அதற் ஆழமான ஓர் அர்த்த ம் இ ந் த .
 தாங் கள் மக ழ் ச்ச யாக இ ப்பதற் எ ேதைவ என்
அவர்கள் ந ைனத் தார்கேளா, சீ ைஸக் கண் ப த் ததன் லம்
அ அவர்க க் க் க ைடத் த . அவர்க ைடய ச ையப்
ெபா த் , சீ ஸ் எைத உணர்த் க ற என் ப ற த்
அவர்கள் தங் க க் ெகன் ப ரத் ேயகமான கண்ேணாட் டத் ைதக்
ெகாண் ந் தார்கள் .
சீ ைஸக் கண் ப ப்ப என் ப ச ல க் வாழ் க் ைகக் த்
ேதைவயான ெபா ட் கைளப் ெப வ ஆ ம் . ேவ ச ல க் ,
நல் ல ஆேராக் க யத் ைத அ பவ ப்ப ஆ ம் . இன் ம்
ஒ ச ல க் ஆன் மீ கரீத யாகச் ச றப் ற் இ ப்பதா ம் .
ஹாைவப் ெபா த் தவைர, சீ ஸ் என் ப பா காப்பான
உணர்ைவக் ெகாண் த் தல் , என் ேற ம் ஒ நாள் நல் ல
அன் பான ஒ ம் பத் ைத அைமத் க் ெகாள் தல் , மற் ம்
‘ெசடார்’ சந் த ல் ஒ ெசா சான வட் ல் வாழ் தல்
ஆக யைவயா ம் .
ெஹம் ம ற் , மற் றவர்கள் மீ அத காரம் ெச த் ம் ஒ
ெபர ய அத கார யாக உ வாக , ‘ேகெமம் பர்ட்’ ன் ப்
ப த ய ல் ஒ ெபர ய வட் ற் ச் ெசாந் தக் காரர் ஆவதா ம் .
ெஹம் ம ற் ம் ஹாவ ற் ம் சீ ஸ் க் க யமான வ ஷயமாக
இ ந் ததால் , என் ன ெசய் ய ேவண் ம் என் தீ ர்மான ப்பதற்
அவர்கள் இ வ ம் நீண்ட ேநரத் ைதச் ெசலவ ட் டனர். மீ ண் ம்
மீ ண் ம் அந் த சீ ஸ் ந ைலயத் ைதச் ற் ற வந் , சீ ஸ்
உண்ைமய ேலேய அங் க ந் ேபாய் வ ட் டதா என் பைத உ த
ெசய் ெகாள் ம் ேயாசைன மட் ம் தான் அவர்க க்
உத த் த .
ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் அங் க ந் வ ைரவ ல் நகர்ந்
ெசன் வ ட் டன. ஆனால் ெஹம் ம் ஹா ம் ெதாடர்ந்
அங் ேகேய உழன் ெகாண் , தைலையப் ப ய் த் க்
ெகாண் ந் தனர்.
 தங் க க் ஏற் பட் ட அந யாயம் ற த் அவர்கள்
ேகாபப்பட் ப் லம் ப னர். ஹா மன ைடந் ேபானான் .
நாைளக் ம் இங் சீ ஸ் இல் லாமல் ேபானால் என் ன
ெசய் வ ? இந் த சீ ைஸ மனத் த ல் ைவத் அவன் எத ர்காலத்
த ட் டங் கைள வ த் த ந் தான் .
ட் மன தர்களால் அைத நம் ப யவ ல் ைல. இ எப்ப
ந கழ் ந் த க் க ம் ? யா ம் அவர்கைள
எச்சர த் த க் கவ ல் ைல. இ ந ச்சயமாகச் சர யல் ல.
வ ஷயங் கள ன் ேபாக் இப்ப அைமந் த க் கக் டா .
அன் ற ர ெஹம் ம் ஹா ம் பச ேயா ம் , கவைலேயா ம்
தங் கள் வ கைள ேநாக் க ச் ெசன் றனர். ஆனால் அங் க ந்
றப்ப வதற் ன் , அங் க ந் த வர ல் ஹா இவ் வா
எ த னான் :
 அ த் த நாள் ெஹம் ம் ஹா ம் தங் கள் வ கைளவ ட் க்
க ளம் ப , மீ ண் ம் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் த் த ம் ப னர்.
தங் கள் சீ ஸ் எப்ப யாவ அங் இ க் ம் என் அவர்கள்
இன் ம் எத ர்பார்த்தனர்.
 ஆனால் ழ் ந ைலய ல் எந் த மாற் ற ம்
ஏற் பட் க் கவ ல் ைல. அந் த இடத் த ல் சீ ஸ் இ க் கவ ல் ைல.
என் ன ெசய் ய ேவண் ம் என் ப ட் மன தர்க க் த்
ெதர யவ ல் ைல. ெஹம் ம் ஹா ம் இ ச ைலகைளப்ேபால்
அைசயாமல் அங் ந ன் றனர்.
ஹா தன் னால் ந் தவைர தன் கண்கைள இ க் கமாக
க் ெகாண் , தன் ைககளால் கா கைள ம் ெபாத் த க்
ெகாண்டான் . எந் தக் காட் ச ம் , எந் த ஒ ம் தன் ைன
ெந ங் கக் டா என் அவன் ந ைனத் தான் . சீ ன் அள
ெமல் ல ெமல் லக் ைறந் ெகாண் ந் த என் ற
வ ஷயத் ைத அவன் ஒப் க் ெகாள் ள வ ம் பவ ல் ைல. மாறாக,
த ெரன் அங் க ந் அந் த சீ ஸ் நகர்த்தப்பட் டதாக அவன்
நம் ப னான் .
ெஹம் அந் தச் ழ் ந ைலைய மீ ண் ம் மீ ண் ம் ஆய்
ெசய் பார்த்தான் . இ த ய ல் , ெப ம் நம் ப க் ைககைளக்
ெகாண் ந் த அவன ச க் கலான ைள அவைனப் ப த்
ந த் த ய . “எனக் ஏன் இப்ப ஏற் பட் ட ? இங்
உண்ைமய ேலேய என் ன நடந் ெகாண் க் க ற ?” என்
அத காரமாக அவன் ேகட் டான் .
இ த ய ல் , ஹா தன் கண்கைளத் த றந் , ற் ற் ம்
பார்த் , “அ இ க் கட் ம் . ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் எங் ேக?
நமக் த் ெதர யாத ஏேதா ஒன் ைற அைவ அற ந் த ந் த க் ம்
என் நீ ந ைனக் க றாயா?” என் ேகட் டான் .
அதற் ெஹம் ஏளனமாக, “அவற் க் என் ன
ெதர ந் த க் ம் ? அைவ ெவ ம் ண்ெட கள் . ஒ
ழ் ந ைலக் ஏற் ப அைவ ெவ மேன ெசயல் ப க ன் றன.
நாம் ட் மன தர்கள் . ண்ெட கைளவ ட
சாமர்த்த யசா கள் . நம் மால் இப்ப ரச்சைனக் கான வ ைடைய
ந ச்சயமாகக் கண் ப க் க ம் ,” என் ற னான் .
 “நாம் சாமர்த்த யசா கள் என் எனக் த் ெதர ம் . ஆனால்
இக் கணத் த ல் நாம் சாமர்த்த யமாக நடந் ெகாள் வதாக
எனக் த் ேதான் றவ ல் ைல. ெஹம் , வ ஷயங் கள் இங் மாற க்
ெகாண் க் க ன் றன. அவற் ற ற் ஏற் ப நாம் மாற ,
வ ஷயங் கைள வ த் த யாசமாகச் ெசய் ய ேவண் ம் என்
எனக் த் ேதான் க ற ,” என் ஹா ற னான் .
“நாம் ஏன் மாற ேவண் ம் ? நாம் ட் மன தர்கள் . ச றப்
வாய் ந் தவர்கள் . இப்ப ப்பட் ட ஒ ந ைல நமக்
ஏற் பட் க் கக் டா . அப்ப ேய ஏற் பட் ந் தா ம் ,
ைறந் தபட் சம் நமக் ச் ச ல ஆதாயங் களாவ க ைடக் க
ேவண் ம் ,” என் ெஹம் பத லள த் தான் .
“நமக் ஏன் ஆதாயங் கள் க ைடக் க ேவண் ம் ?” என் ஹா
ேகட் டான் .
“ஏெனன ல் அதற் நமக் உர ைம உண் ,” என் ெஹம்
ெதர வ த் தான் .
“எந் த மாத ர யான உர ைம?” ஹா ெதர ந் ெகாள் ள
வ ம் ப னான் .
“சீ ஸ் நமக் உர ைமயான .”
“ஏன் ?” என் ஹா ேகட் டான் .
“ஏெனன ல் இப்ப ரச்சைனைய நாம் ேதாற் வ க் கவ ல் ைல.
ேவ யாேரா இைதச் ெசய் த க் க ேவண் ம் . எனேவ நமக்
இத ந் ஏேத ம் ஓர் ஆதாயம் ந ச்சயமாகக் க ைடக் க
ேவண் ம் ,” என் ெஹம் ற னான் .
“இச் ழ் ந ைலைய நாம் இதற் ேம ம் ஆய் ெசய் வைத
ந த் த வ ட் , ேவ த ய சீ ைஸத் ேதட ேவண் ம் என்
நான் ந ைனக் க ேறன் ,” என் ஹா பர ந் ைரத் தான் .
“இல் ைலய ல் ைல, நான் இப்ப ரச்சைனய ன் ஆழம் வைர
ெசன் பார்க்கப் ேபாக ேறன் ,” என் ெஹம் வ வாத த் தான் .
அ த் என் ன நடவ க் ைக எ க் க ேவண் ம் என்
ெஹம் ம் ஹா ம் தீ ர்மான க் க யற் ச த் க்
ெகாண் ந் தேபா , ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் ஏற் கனேவ
ெசய ல் இறங் க வ ட் ந் தன. அைவ த ர்க் கட் டத் த ற் ள்
ேம ம் ெவ ரம் ெசன் , தாழ் வாரங் கள ல் ேம ம் கீ ம்
ற் ற த் த ர ந் , தாம் கண்ட ஒவ் ெவா சீ ஸ் ந ைலயத் த ம்
சீ ஸ் இ க் க றதா என் பார்த்தன.
த ய சீ ைஸக் கண் ப ப்ப தவ ர அைவ ேவ எைதப்
பற் ற ம் ச ந் த க் கவ ல் ைல.
சற காலம் அவற் றால் சீ ைஸக் கண் ப க் க
யவ ல் ைல. இ த ய ல் , அைவ அதற் ன் ெசன் ற ராத
ஏேதா ஓர் இடத் த ற் ள் ைழந் தன. அ தான் சீ ஸ் ந ைலயம்
‘என் .’
மக ழ் ச்ச ய ல் அைவ கீ ச்ச ட் டன. அைவ ேத க்
ெகாண் ந் த அவற் ற ற் க் க ைடத் த . அ ந் ைதய
சீ ைஸவ ட அத க ைவ ம ந் த ஒ த ய சீ ஸ்.
அவற் றால் தம் கண்கைளேய நம் ப யவ ல் ைல. இவ் வள
ப ரம் மாண்டமான அளவ ல் சீ ைஸ அைவ அதற் ன்
பார்த்த க் கவ ல் ைல.
இதற் க ைடய ல் , ெஹம் ம் ஹா ம் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல்
தங் கள் ழ் ந ைலைய இன் ம் மத ப்ப ெசய்
ெகாண் ந் தனர். சீ ஸ் இல் லாததன் வ ைள களால் அவர்கள்
இப்ேபா அல் ல ற் க் ெகாண் ந் தனர். அவர்க க்
எர ச்ச ம் ேகாப ம் ஏற் பட் ட . தாங் கள் ச க் க ய ந் த
ழ் ந ைலக் அவர்கள் ஒ வைர ஒ வர் ைற ற க்
ெகாண் ந் தனர்.
தன ண்ெட நண்பர்களான ஸ்ன ஃைப ம்
ஸ்கர ைய ம் பற் ற ஹா அவ் வப்ேபா ந ைனத் ப் பார்த் ,
அைவ ஏேத ம் த ய சீ ைஸக் கண் ப த் த க் ேமா என்
தன் ைனத் தாேன ேகட் க் ெகாண்டான் . த ர்க் கட் டத் த ற் ள்
வைளய வ வத ல் ஓர் உ த யற் ற ந ைல இ ந் ததால் , த ய
சீ ைஸக் கண் ப ப்பத ல் அச் ண்ெட கள் ந ச்சயமாகச்
ச ரமத் ைத அ பவ த் க் ெகாண் இ க் கக் ம் என்
அவன் நம் ப னான் . அேத சமயம் , அந் ந ைல ச ல காலம்
மட் ேம ந ைலத் த க் ம் என் பைத ம் அவன்
அற ந் த ந் தான் .
ச ல சமயங் கள ல் , ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் த ய சீ ைஸக்
கண் ப த் , அைத மக ழ் ச்ச யாகச் சாப்ப ட் க்
ெகாண் ப்பதாக ஹா கற் பைன ெசய் தான் . தா ம் த ர்க்
கட் டத் த ற் ள் வைளய வந் , த ய சீ ைஸக் கண் ப த் தால்
எவ் வள நன் றாக இ க் ம் என் அவன் ந ைனத் தான் .
கற் பைனய ல் த ய சீ ைஸ அவனால் ச த் ப் பார்க்கக் ட
ந் த .
த ய சீ ைஸக் கண் ப த் மக ழ் ச்ச யாக உட் ெகாள் வதாக
அவன் எவ் வள ெதள வாகக் கற் பைன ெசய் பார்த்தாேனா,
அந் த அள வ ைரவாக ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் ைதவ ட் த் தான்
ெவள ேய வைத அவன் கண்டான் .
த ெரன் , “வா, நாம் ேபாகலாம் !” என் அவன்
க் ர ட் டான் .
அதற் ெஹம் உடன யாக, “இல் ைல, இந் த இடம் எனக் ப்
ப த் த க் க ற . இ வசத யாக இ க் க ற . இ தான்
எனக் த் ெதர ந் த இடம் . அேதா , ெவள ேய ஆபத்
காத் த க் கலாம் ,” என் பத லள த் தான் .
“அப்ப ெயான் ம் இ க் கா . இந் தப் த ர்க் கட் டத் த ன் ப ற
ப த கள ன் ஊடாக ன் நாம் ஓ ய க் க ேறாம் . மீ ண் ம்
நம் மால் அவ் வா ெசய் ய ம் ,” என் ஹா வாத ட் டான் .
“அதற் எனக் ம க ம் வயதாக வ ட் ட . த ர்க் கட் டத் த ல்
ெதாைலந் ேபாய் , ஒ ட் டாளாக ந ற் பத ல் எனக்
வ ப்பம ல் ைல. நீ அைத வ ம் க றாயா?” என் ெஹம்
ேகட் டான் .
அைதக் ேகட் ட டன் , ேதால் வ ற த் த பயம் மீ ண் ம்
ஹாவ டம் த ம் ப ய . த ய சீ ைஸக் கண் ப ப்பதற் கான
நம் ப க் ைக அவன டம ந் ெமல் ல ெமல் ல மைறந் த .
அதனால் ஒவ் ெவா நா ம் அந் தக் ட் மன தர்கள் , ன்
தாங் கள் என் ன ெசய் தார்கேளா, அைதேய ெதாடர்ந்
ெசய் தனர். அவர்கள் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் ச் ெசன் றனர்;
அங் சீ ஸ் இல் லாதைதக் கண்டனர்; பற தங் கள்
கவைலகைள ம் எர ச்சல் கைள ம் தங் கேளா மந்
ெகாண் தத் தம் வ க க் த் த ம் ப னர்.
அங் ந கழ் ந் ெகாண் ந் தவற் ைற அவர்கள் ம க் க
யற் ச த் தனர். நா க் நாள் அவர்கள ஆற் றல் ைறந் ,
எர ச்சல் அத கர த் த . அவர்கள வ க ம் ன் ேபால்
உற் சாகமள ப்பைவயாக இ க் கவ ல் ைல. ங் வதற்
அவர்கள் ம க ம் ச ரமப்பட் டனர். எந் த சீ ைஸ ம் கண் ப க் க
யாத ற த் அவர்க க் இரவ ல் ேமாசமான கன கள்
வந் தன.
ஆனால் ஒவ் ெவா நா ம் ெஹம் ம் ஹா ம் , அந் த ‘ ’
சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் ேக மீ ண் ம் வந் காத் த ந் தனர்.
“நாம் இன் ம் சற் க் க னமாக ேவைல ெசய் தால் ,
உண்ைமய ல் எ ம் அவ் வளவாக மாற ய க் கவ ல் ைல
என் பைதக் கண் ெகாள் ேவாம் . சீ ஸ் இங் தான் எங் ேகா
அ க ல் இ க் க ற . ஒ ேவைள அவர்கள் அைத அந் தச்
வர ன் ப ன் னால் ஒள த் ைவத் த க் கக் ம் ,” என்
ெஹம் ற னான் .
அ த் த நாள் , ெஹம் ம் ஹா ம் உள ைய ம்
த் த யைல ம் தங் கேளா ெகாண் வந் தனர். ெஹம்
உள ையச் வர ன் மீ தாங் க ப் ப த் தான் . ஹா த் த யைல
எ த் அத ல் ஓங் க அைறந் தான் . ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ன்
வர ல் ஒ ைளய ம் வைர ஹா மீ ண் ம் மீ ண் ம்
த் த யலால் அ த் தான் . ப ற அந் தத் ைளய ன் வழ யாக
அவர்கள் இ வ ம் உற் ப் பார்த்தனர். ஆனால் அங் சீ ஸ்
எ ம் இ க் கவ ல் ைல.
 அவர்கள் ஏமாற் றம் அைடந் தனர். ஆனால் தங் களால்
இப்ப ரச்சைனையச் சமாள க் க ம் என் அவர்கள்
நம் ப னர். எனேவ அவர்கள் , காைலய ல் ன் னதாகேவ க ளம் ப ,
மாைலய ல் ெந ேநரம் வைர ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல்
க னமாக ேவைல பார்த்தனர். ஆனால் ச ல நாட் க க் ப் ப ன்
அவர்கள் ெசய் த ந் தெதல் லாம் , வர ல் ஒ ெபர ய
ைளய ட் ந் த தான் .
ெவற் நடவ க் ைகக் ம் ஆக் க ர்வமான நடவ க் ைகக் ம்
இைடேய உள் ள ேவ பாட் ைட ஹா உணரத் வங் க னான் .
“எனக் ெகன் னேவா நாம் ெவ மேன இங் உட் கார்ந் ,
அ த் என் ன ந கழப் ேபாக ற என் ெபா த் த ந்
பார்க்க ேவண் ம் என் ேதான் க ற . இப்ேபா
இல் லாவ ட் டா ம் எப்ேபாதாவ அவர்கள் அந் த சீ ைஸ
மீ ண் ம் இங் ெகாண் வந் ைவத் தாகத் தாேன ேவண் ம் ,”
என் ெஹம் ற னான் .
ஹா அைத நம் ப வ ம் ப னான் . எனேவ ஒவ் ெவா நா ம்
வட் ற் ச் ெசன் ஓய் ெவ த் வ ட் , ெஹம் டன் ேவண்டா
ெவ ப்பாக ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் த் த ம் ப னான் . ஆனால்
சீ ஸ் மட் ம் அங் மீ ண் ம் தைலகாட் டேவய ல் ைல.
இதற் க ைடய ல் , பச யா ம் மன அ த் தத் தா ம் ட்
மன தர்கள் பலவனமைடந் ெகாண் ந் தனர். தங் கள்
ந ைலைம ேமம் ப வதற் காக ெவ மேன காத் த ந் , ஹா
ேசார்ந் ேபானான் . சீ ஸ் இல் லாத ழ் ந ைலய ல் ெதாடர்ந்
அத க காலம் தங் க னால் , ந ைலைம இன் ம் ேமாசமா ம்
என் ப அவ க் உைறக் கத் வங் க ய .
தாங் கள் ேதாற் க் ெகாண் க் க ேறாம் என் பைத ஹா
அற ந் தான் .
இ த ய ல் ஒ நாள் , ஹா தன் ைனப் பார்த் ச் ச ர க் கத்
வங் க னான் . “ஹா, நம் ைமப் பார். நாம் ஒேர வ ஷயத் ைதத்
த ம் பத் த ம் பச் ெசய் வ ட் , ஏன் ந ைலைம
ேமம் படவ ல் ைல என் வ யந் ெகாண் க் க ேறாம் . இ
நைகப்ப ற் இடமள க் ம் ெசயலல் லவா?”
த ர்க் கட் டத் த ன் ஊடாக மீ ண் ம் ஓ வ ற த் த
ேயாசைனைய ஹா வ ம் பவ ல் ைல. ஏெனன ல் , தான் வழ
ெதர யா தவ ப்ேபாம் என் ம் , சீ ைஸ எங் ேத வ என் ப
ற த் த் தனக் எந் த ேயாசைன ம் இல் ைல என் ம் அவன்
அற ந் த ந் தான் . ஆனால் தான் ெகாண் ந் த பயம் தனக்
ஏற் ப த் த க் ெகாண் ந் த ேசதத் ைத அவன் கண்ட டன் , தன்
தவைற ந ைனத் அவனால் ச ர க் காமல் இ க் க
யவ ல் ைல.
அவன் ெஹம் ைமப் பார்த் , “ஓ வதற் கான நம
காலண கைள நாம் எங் ேக ைவத் ேதாம் ?” என் ேகட் டான் .
ன் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் தங் கள் சீ ைஸக் கண்ட டன் ,
இன அக் காலண கள் தங் க க் த் ேதைவப்படா என்
ந ைனத் , அவற் ைற எங் ேகா க் க ப் ேபாட் வ ட் ந் தனர்.
ஓ வதற் கான தன் காலண கைளத் ேத க் கண் ப த்
அண ந் தன நண்பன் தயாராவைதக் கண்ட ெஹம் , “நீ
அந் தப் த ர்க் கட் டத் த ற் ள் உண்ைமய ேலேய மீ ண் ம்
ெசல் லப் ேபாக றாயா? சீ ைஸ அவர்களாகேவ மீ ண் ம்
ெகாண் வந் இங் ைவக் ம் வைர நீ ஏன் என் டன்
இங் காத் த க் கக் டா ?” என் ேகட் டான் .
“ெஹம் , நீ ஒ வ ஷயத் ைதப் ர ந் ெகாள் ள ம க் க றாய் .
நா ம் அப்ப த் தான் இ ந் ேதன் . ஆனால் ேநற் ைறய சீ ைஸ
அவர்கள் ஒ ேபா ம் மீ ண் ம் இங் ெகாண் வந் ைவக் கப்
ேபாவத ல் ைல என் பைத நான் இப்ேபா உணர்க ேறன் . த ய
சீ ைஸக் கண் ப ப்பதற் கான ேவைள வந் வ ட் ட ,” என்
ஹா ற னான் .
“ஆனால் ெவள ேய ம் சீ ஸ் இல் ைல என் றால் என் ன
ெசய் வ ? ஒ ேவைள அங் இ ந் தா ம் , அைத நீ
கண் ப க் காவ ட் டால் என் ன ெசய் வாய் ?” என் ெஹம்
வாத ட் டான் .
“அ எனக் த் ெதர யா ,” என் ஹா பத லள த் தான் . அேத
ேகள் வ கைள அவன் தனக் த் தாேன இ வைர பல ைற
ேகட் க் ெகாண் ந் தத ல் , அவன பயம் அத கர த்
இ ந் த . அந் த பயம் தான் அவைன இத் தைன நாட் களாக
டக் க ப் ேபாட் ந் த .
அவன் தனக் த் தாேன இக் ேகள் வ ையக் ேகட் க்
ெகாண்டான் : “நான் சீ ைஸக் கண் ப ப்பதற் கான அத க
வாய் ப் எங் ள் ள ? இந் த ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த லா அல் ல
த ர்க் கட் டத் த லா?”
அவன் தன் மனத் த ல் ஒ காட் ச ைய உ வாக் க னான் .
கத் த ல் ஒ ன் னைக டன் த ர்க் கட் டத் த ல் தான் கால
எ த் ைவப்பதாக அவன் கற் பைன ெசய் தான் .
இந் தக் காட் ச அவைன ஆச்சர யப்ப த் த னா ம் ,
நல் லவ தமாக உணரச் ெசய் த . அவ் வப்ேபா தான் அந் தப்
த ர்க் கட் டங் கள ல் ெதாைலந் ேபாவ ேபால் அவன்
கண்டா ம் , இ த ய ல் த ய சீ ைஸ ம் , அேதா வ ம்
இன் ம் பல நல் ல வ ஷயங் கைள ம் தன் னால் ந ச்சயமாகக்
கண் ப க் க ம் என் உ த யாக நம் ப னான் . அவன்
ண ச்சைல வரவைழத் க் ெகாண்டான் .
தான் த ய சீ ைஸக் கண் ப த் , அைத மக ழ் ச்ச யாகச்
ைவப்ப ேபான் ற, ம க ம் நம் பத் தக் க, ம க ம்
யதார்த்தமான ஒ காட் ச ைய அவன் தன் கற் பைனய ல்
உ வாக் க னான் .
ைளகைளக் ெகாண்ட வ ஸ் சீ ஸ், பளீர ் ஆரஞ் ந றம்
ெகாண்ட ெசடார் சீ ஸ், அெமர க் க சீ ஸ், இத் தா ய நாட்
மாட் ஸெரல் லா சீ ஸ், ப ரான் ஸ் நாட் ன் அற் தமான,
ம வான, ேகமம் பர்ட் சீ ஸ் ேபான் ற பல வைகயான
சீ ஸ்கைளத் தான் ச ப்பதாக அவன் கற் பைன ெசய் தான் .
 அப்ேபா ெஹம் ஏேதா ற யைதக் ேகட் , தாங் கள்
இன் ம் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் இ ப்பைத உணர்ந்தான் .
“ெஹம் , ச ல சமயங் கள ல் ந ைலைமகள் மா க ன் றன.
பற அைவ ஒ ேபா ம் ன் ேபால் இ ப்பத ல் ைல.
இ ம் அப்ப ப்பட் ட ஒ ழலாக எனக் த் ேதான் க ற .
அ தான் வாழ் க் ைக! வாழ் க் ைக நகர்ந் ெகாண்ேட
இ க் க ற . எனேவ நா ம் இங் க ந் றப்படத் தான்
ேவண் ம் ,” என் ஹா ற னான் .
இைளத் ப் ேபாய ந் த ெஹம் ைமப் பார்த் , ஹா த் த
ற யற் ச த் தான் . ஆனால் ெஹம் ம ன் பயம் ேகாபமாக
மாற ய ந் ததால் , அவன் ஹாவ ன் அற ைரையக்
ேகட் பதற் த் தயாராக இல் ைல.
ஹா தன் நண்பன டம் மர யாைதக் ைறவாக நடந்
ெகாள் ள ந ைனக் கவ ல் ைல. ஆனால் , தாங் கள் எவ் வள
அசட் த் தனமாக இ க் க ேறாம் என் பைத ந ைனத் அவனால்
ச ர க் காமல் இ க் க யவ ல் ைல.
ஹா அங் க ந் றப்படத் தயாரானேபா , தான் ம க ம்
ப் டன் இ ப்பைத உணரத் வங் க னான் . தன்
அசட் த் தனத் ைதப் பார்த் ச் ச ர த் வ ட் , எல் லாவற் ைற ம்
உதற த் தள் ள வ ட் , தன் னால் ஒ வழ யாக ன் ேனற ச்
ெசல் ல கற என் பைத ந ைனத் அவ க் உற் சாகம்
ஏற் பட் ட .
ஹா ச ர த் தவாேற, “ த ர்க் கட் டத் த ற் ள் ைழவதற் கான
ேநரம் இ !” என் அற வ த் தான் .
ெஹம் ச ர க் கவ ல் ைல. எந் த பத ம் றவ ல் ைல.
ஹா ஒ ச ற ய, ர்ைமயான கல் ைல எ த் , ெஹம் ம ன்
ச ந் தைனக் காக ஒ க த் ைதச் வர ல் எ த னான் . வைரவ
ஹாவ ன் வழக் கம் என் பதால் , அந் தக் க த் ைதச் ற் ற ஒ
சீ ைஸ ம் அவன் வைரந் தான் . ெஹம் எல் லாவற் ைற ம்
உதற வ ட் , ன் னைக த் , மனம் ேலசாக , த ய சீ ைஸத்
ேதடச் ெசல் வதற் அ உத ம் என் ஹா நம் ப னான் .
ஆனால் ெஹம் அந் தப் படத் ைதப் பார்க்க வ ம் பவ ல் ைல.
அத ல் இவ் வா எ தப்பட் ந் த :
 ப ற , ஹா தன் தைலைய ெவள ேய நீட் , கவைல டன்
த ர்க் கட் டத் த ற் ள் எட் ப் பார்த்தான் . சீ ஸ் இல் லாத இந் தச்
ழ் ந ைலக் ள் தான் எவ் வா ச க் க க் ெகாண்ேடாம்
என் பைதப் பற் ற ந ைனத் ப் பார்த்தான் .
த ர்க் கட் டத் த ற் ள் சீ ஸ் எ ம் இல் லாமல் ேபாகலாம்
அல் ல தன் னால் அைதக் கண் ப க் க யாமல்
ேபாகலாம் என் அவன் நம் ப ய ந் தான் . அச் த் ம்
அத் தைகய நம் ப க் ைககள் அவைனச் ெசயல் படவ டாமல்
த த் தன. அைவ அவைனக் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாகக் ெகான்
ெகாண் ந் தன.
ஹா ன் னைகத் தான் . “யார் என் ைடய சீ ைஸ
நகர்த்த ய ?” என் ெஹம் வ யந் ெகாண் ப்பான்
என் பைத ஹா அற ந் தான் . ஆனால் , “சீ ேஸா ேசர்ந்
ன் னதாகேவ நான் ஏன் அந் த இடத் ைதவ ட் நகரவ ல் ைல?”
என் ஹா வ யந் ெகாண் ந் தான் .
அவன் த ர்க் கட் டத் த ற் ள் ைழயத் வங் க யேபா , தான்
றப்பட் வந் த இடத் ைதப் ப ன் னால் த ம் ப ப் பார்த் , அ
தந் த ெசௗகர யத் ைத உணர்ந்தான் . அந் த இடத் த ல் ச ல
நாட் களாக சீ ஸ் இல் லாமல் இ ந் தேபாத ம் , அந் தப்
பர ச்சயமான ப த க் ள் தான் கவர்ந் இ க் கப்ப வைத
அவனால் உணர ந் த .
உண்ைமய ேலேய அந் தப் த ர்க் கட் டத் த ற் ள் ேபாகத்
தனக் வ ப்பம் உள் ளதா என் ஹா வ யக் கத் வங் க னான் .
கவைல ம் அேதா ேசர்ந் ெகாண்ட . தனக் ன் னால்
இ ந் த ஒ வர ல் ஒ ேமற் ேகாைள எ த , அைதச் சற்
ேநரம் உற் ப் பார்த்தான் :
 அவன் அைதப் பற் ற ச் ச ந் த த் தான் .
ச ல சமயங் கள ல் ச ற தள பயம் நல் ல தான் என் பைத
அவன் அற ந் த ந் தான் . ஏேத ம் ெசய் யாவ ட் டால்
வ ஷயங் கள் ேமாசமாக வ ம் என் பயம் ெகாண் ந் தால் ,
ேதைவயான நடவ க் ைக எ ப்பதற் அ உத ம் . ஆனால்
எ ேம ெசய் ய ற் படாத அள க் பயந் ேபாய ந் தால் ,
அ நல் லதற் கல் ல.
அவன் தன வலப்பக் கமாகப் பார்த்தான் . த ர்க் கட் டத் த ன்
அந் தப் ப த க் ள் அவன் அதற் ன் ெசன் ற க் கவ ல் ைல.
பயம் அவைனப் பற் ற க் ெகாண்ட .
ப ற , ஆழமாக வாச த் , வலப்பக் கம் த ம் ப , ன் ப ன்
ெதர யாத அப்ப த க் ள் ெம வாக ஓடத் வங் க னான் .
அவன் தன் வழ ையக் கண் ப க் க யன் றேபா , ‘ ’ சீ ஸ்
ந ைலயத் த ல் தான் நீண்ட காலம் காத் த ந் வ ட் ேடாேமா
என் கவைலப்பட் டான் . நீண்ட நாட் களாக சீ ஸ்
உட் ெகாண் ராததால் , அவன் இப்ேபா ம க ம் பலவனமாக
இ ந் தான் . த ர்க் கட் டத் த ற் ள் ஓ வதற் அவ க் அத க
ேநரம் ப த் தேதா , வழக் கத் ைதவ ட அ ச ரமமாக ம்
இ ந் த .
மீ ண் ம் ஒ வாய் ப் க் க ைடத் தால் , தன் ெசௗகர யமான
இடத் ைதவ ட் வ ைரவாக ெவள ேயற , மாற் றத் த ற் ஏற் பத்
தன் ைன மாற் ற க் ெகாள் ளப் ேபாவதாக அவன் தீ ர்மான த் தான் .
வ ஷயங் கைள அ லபமாக் ம் .
அப்ேபா அவ க் இவ் வா ேதான் ற ய : “ஒ ேபா ம்
ெசய் யாமல் இ ப்பைதவ ட, தாமதமாகச் ெசய் வ ேமல் .” ஒ
பலவனமான ன் னைக அவன் கத் த ல் படர்ந்த .
அ த் தப் பல நாட் கள் , அங் ம் இங் மாகச் ச ற தள சீ ைஸ
ஹா கண் ப த் தான் . ஆனால் எ ம் நீண்ட நாட் கள்
ந ைலத் த க் கவ ல் ைல. ெஹம் ம ற் க் ெகாண் ேபாய் க்
ெகா க் ம் அள க் ப் ேபா மான சீ ைஸக் கண் ப த் ,
த ர்க் கட் டத் த ற் ள் தன் டன் வ வதற் அவைன
உற் சாகப்ப த் த ஹா வ ம் ப னான் .
ஆனால் ஹாவ டம் ேபாத ய நம் ப க் ைக இ க் கவ ல் ைல.
த ர்க் கட் டம் ழப் வதாக இ ந் த . கடந் த ைற அங்
வந் தேபா இ ந் தைதவ ட, வ ஷயங் கள் இப்ேபா
மாற ய ந் த ேபால் அவ க் த் ேதான் ற ய .
ன் ேனற ச் ெசன் ெகாண் ப்பதாக அவன்
ந ைனத் தேபா , தாழ் வாரங் கள ல் த க் த் ெதர யாமல்
ெதாைலந் ேபானான் . ஈர ன் ேனற னால் ஓர ப ன் க்
வ வதாகப் பட் ட . அ சவாலாக இ ந் தா ம் மீ ண் ம்
த ர்க் கட் டத் த ற் ள் ைழந் , சீ ைஸ ேவட் ைடயா வ
தான் ந ைனத் த அள க் அச் த் வதாக இல் ைல என் பைத
உணர்ந்தான் .
நாட் கள் நகர நகர, த ய சீ ைஸக் கண் ப க் ம் தன
எத ர்பார்ப் யதார்த்தமான தானா என் அவன் வ யக் கத்
வங் க னான் . தன் னால் ெமல் ல ந் தைதவ ட அத க அள
க த் வ ட் ேடாேமா என் ந ைனத் தான் . ஆனால்
இக் கணத் த ல் ெமல் வதற் த் தன் ன டம் ஏ ம் இல் ைல
என் பைத ந ைனத் ச் ச ர த் தான் .
அவன் ஊக் கம ழக் கத் வங் க யேபாெதல் லாம் , தான்
இப்ேபா ேமற் ெகாண் க் ம் நடவ க் ைக, அ எவ் வள
அெசௗகர யமானதாக இ ந் தா ம் , யதார்த்தத் த ல் , சீ ஸ்
இல் லாத ழ் ந ைலய ல் இ ப்பைதவ டச் ச றப்பான தான்
என் தனக் த் தாேன ந ைன ட் க் ெகாண்டான் . இப்ேபா
வ ஷயங் கள் தனக் ந கழ அ மத க் காமல் , அவன்
அவற் ைறத் தன் கட் ப்பாட் ல் ைவத் த ப்பதாக ந ைனத் தான் .
ஸ்ன ஃப் மற் ம் ஸ்கர யால் ன் ேனற ச் ெசல் ல ம்
என் றால் , தன் னா ம் ம் என் தனக் ந ைன ப த் த க்
ெகாண்டான் .
ப ன் னாள ல் , கடந் தகால வ ஷயங் கைள அவன்
அைசேபாட் ப் பார்த்தேபா , ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் இ ந் த
சீ ஸ் இரேவா இரவாகக் காணாமல் ேபாகவ ல் ைல என் பைத
அவன் உணர்ந்தான் . ஆனால் அ இரேவா இரவாகக்
காணாமல் ேபானதாகத் தான் ன் அவன் நம் ப க்
ெகாண் ந் தான் . ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் கைடச ய ல்
எஞ் ச ய ந் த சீ ன் அள ைறந் ெகாண்ேட வந் த ந் த .
ம ச்சம ந் த சீ ஸ ம் பைழயதாக வ ட் டதால் அவ் வள
ைவயாக இ க் கவ ல் ைல.
அந் தப் பைழய சீ ல் ஞ் ைசக் காளான் ட வளரத்
வங் க ய க் கக் ம் . ஆனால் அைத அவன்
கவன த் த க் கவ ல் ைல. தான் வ ம் ப ய ந் தால் , ந கழவ ந் த
வ ஷயங் கைளத் தன் னால் பார்த்த க் க ம் என் பைத
அவன் ஒப் க் ெகாள் ளத் தான் ேவண் ய ந் த . ஆனால் அவன்
அவ் வா ெசய் யவ ல் ைல.
வ ஷயங் கைளத் ெதாடர்ந் கவன த் வந் த ந் ,
மாற் றத் ைத எத ர்பார்த்த ந் தால் , சீ ஸ் காணாமல் ேபான
தன் ைன ஆச்சர யப்ப த் த ய க் கா என் பைத ஹா இப்ேபா
உணர்ந்தான் . ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் ஒ ேவைள
அவற் ைறத் தான் ெசய் வந் த க் க ேவண் ம் .
இப்ேபாத ல் இ ந் தான் ம க ம் எச்சர க் ைகயாக நடந்
ெகாள் ளப் ேபாவதாக அவன் தீ ர்மான த் தான் . மாற் றம் ந க ம்
என் எத ர்பார்த் , மாற் றத் ைத எத ர்ேநாக் க இ க் கப்
ேபாவதாக அவன் ெவ த் தான் . தன் உள் ணர் கள ன் மீ
நம் ப க் ைக ெகாண் , மாற் றம் எப்ேபா ந க ம் என் பைத
உணர்ந் ெகாண் , அதற் ேகற் பத் தன் ைன மாற் ற க்
ெகாள் வதாகத் தீ ர்மான த் தான் .
ஓர் ஓய் வ ற் காகத் தன் ஓட் டத் ைத ந த் த வ ட் , த ர்க்
கட் டத் த ன் வர ல் இவ் வா எ த னான் :
 இ த ய ல் , ஹா ஒ ெபர ய சீ ஸ் ந ைலயத் ைத
வந் தைடந் தான் . ஆனால் அந் த சீ ஸ் ந ைலயம் கா யாக
இ ந் தைதக் கண் ஏமாற் றம் அைடந் தான் . “இந் த ஏமாற் ற
உணர் இப்ேபாெதல் லாம் அ க் க ஏற் ப க ன் ற ,” என்
அவன் ந ைனத் தான் . தன் யற் ச ையக் ைகவ ட் வ ட
ேவண் ம் ேபால் அவ க் த் ேதான் ற ய .
ஹா தன உடல் வ ைமைய இழந் ெகாண் ந் தான் .
தன் னால் இன ப ைழத் த க் க யா என் பயந் தான் .
மீ ண் ம் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் த் த ம் ப ச் ெசன் வ ட
எண்ண னான் . தான் அங் த ம் ப ச் ெசன் , ஒ ேவைள
ெஹம் ம் அங் இ ந் தால் , தான் தன யாக இ க் க
மாட் ேடாம் என் அவன் ந ைனத் தான் . அப்ேபா , “உங் க க்
பயேம இல் ைலெயன் றால் , நீங் கள் என் ன ெசய் வர்கள் ?” என் ற
அேத ேகள் வ ைய மீ ண் ம் ேகட் டான் .
அவன் தன் கடந் தகால பயத் ைத ெவற் ற ெகாண் வ ட் டதாக
ந ைனத் த ந் தான் . ஆனால் உண்ைமய ல் அத கமாகேவ
பயப்பட் டான் . தான் உண்ைமய ல் எைதப் பற் ற
பயப்ப க ேறாம் என் ப அவ க் உ த யாகத்
ெதர ந் த க் கவ ல் ைல. ஆனால் , வ ைம ைறந் ,
பலவனமாக இ ந் த ந ைலய ல் , தன யாகச் ெசல் வதற் த்
தான் பயப்ப வைத அவன் அற ந் தான் .
ெஹம் அங் க ந் ெசன் வ ட் டானா, அல் ல தன் ெசாந் த
பயங் களால் டக் கப்பட் அங் ேகேய இ க் க றானா என்
ஹா வ யந் தான் . த ர்க் கட் டத் த ல் இ ந் தேபா தான்
ச றப்பாக உணர்ந்த ேநரங் கைள அவன் ந ைனத் ப் பார்த்தான் .
எப்ேபாெதல் லாம் அவன் ன் ேனற ச் ெசன்
ெகாண் ந் தாேனா, அப்ேபாெதல் லாம் தான் உற் சாகமாக
இ ந் தைத அவன் அற ந் தான் .
தனக் ந ைன ட் க் ெகாள் வதற் ம் , ஒ ேவைள தன் ைனப்
ப ன் ெதாடர்ந் ெஹம் அந் த வழ யாக வந் தால் அவ க் ம்
பயன் படட் ம் என் பதற் காக ம் , அங் க ந் த ஒ வர ல் அவன்
இவ் வா எ த னான் :
 தன் ன் னால் இ ந் த இ ண்ட பாைதையப் பார்த்த ஹா,
தன் பயத் ைதப் பற் ற உணர்ந்த ந் தான் . எனக் ன் னால்
என் ன இ க் க ற ? அ கா யாக உள் ளதா? அங்
ஆபத் க் கள் ப ங் க ள் ளனவா? தனக் ந கழக் ய
அைனத் வ தமான அச் த் ம் வ ஷயங் கைளப் பற் ற அவன்
கற் பைன ெசய் யத் வங் க னான் . பயத் த ல் அவன்
இறந் வ வான் ேபால் இ ந் த .
பற அவன் தன் ைனப் பார்த் ச் ச ர த் க் ெகாண்டான் .
தன் ைடய பயங் கள் , வ ஷயங் கைள ேம ம்
ேமாசமாக் வைத அவன் உணர்ந்தான் . எனேவ, அவன்
பயப்படாமல் இ ந் தால் என் ன ெசய் த ப்பாேனா அைதச்
ெசய் தான் . அவன் ஒ த ய பாைதய ல் பயண த் தான் .
இ ண்ட தாழ் வாரத் த ன் வழ யாக அவன் ஓடத்
வங் க யேபா , அவன் ன் னைகக் கத் வங் க னான் . எ தன்
ஆன் மாவ ற் ப் ேபாஷாக் அள த் த என் பைத அவன்
கண்டற ந் ெகாண் ந் தான் . ஆனால் ஹா அைத இன் ம்
ைமயாக உணர்ந்த க் கவ ல் ைல. தன் பயத் ைத
ஒ க் க வ ட் , தான் எத ர்ெகாள் ளவ ந் த வ ஷயங் கள் மீ
நம் ப க் ைக ைவத் தான் - அைவ எப்ப ப்பட் ட வ ஷயங் கள்
என் ப அவ க் த் ெதர யாத ந் தேபா ம் ட!
நா க் நாள் தான் அத க மக ழ் ச்ச டன் இ ந் த
அவ க் ேக ஆச்சர யத் ைத ஏற் ப த் த ய . “நான் ஏன் இவ் வள
மக ழ் ச்ச யாக உணர்க ேறன் ? என் ன டம் எந் த சீ ஸ ம் இல் ைல.
நான் எங் ேக ெசன் ெகாண் க் க ேறன் என் ம் எனக் த்
ெதர யவ ல் ைல. ப ன் னர் எப்ப நான் இவ் வள உற் சாகமாக
உணர்க ேறன் ?” என் ஹா வ யந் தான் .
தான் ஏன் மக ழ் ச்ச யாக உணர்க ேறாம் என் பைத அவன்
வ ைரவ ல் கண் ெகாண்டான் .
அவன் அங் ஒ கணம் ந ன் , வர ல் இவ் வா
எ த னான் :
 தன் ெசாந் த பயம் தான் தன் ைனக் கட் ப்ப த் த
ைவத் த ந் த என் பைத ஹா உணர்ந்தான் . ஒ தய
த ைசய ல் பயணம் ெசய் த அவைன வ வ த் த .
 த ர்க் கட் டத் த ன் இப்ப த ய ல் வச ய ள ர்ந்த காற் ைற
அவன் இப்ேபா உணர்ந்தான் . அ அவ க் ப் த் ணர்சச ்
அள ப்பதாக இ ந் த . அவன் ச ல ைற ஆழ் ந் வாச த் தான் .
அ அவ க் ப் த் ணர் ஊட் ய . அவன் தன் பயத் ைத
ெவற் ற ெகாண்ட டன் , இப்பயணம் அவன் ந ைனத் தைதவ ட
அத க மக ழ் ச்ச ட் வதாக அைமந் த .
ஹா இவ் வள மக ழ் ச்ச யாக உணர்ந் ெந ங் காலம்
ஆய ற் . ஒ வ ஷயத் த ற் காக யற் ச ப்ப எவ் வள
கலமான என் பைத அவன் க ட் டத் தட் ட
மறந் வ ட் ந் தான் .
வ ஷயங் கைள ேம ம் ேமம் ப த் த, ஹா தன் மனத் த ல்
மீ ண் ம் ஒ காட் ச ையத் தீ ட் னான் . ெசடார் சீ ஸ் தல் ப்ைர
சீ ஸ்வைர, அைனத் சீ ஸ்க ம் ந ைறந் த ந் த ஒ சீ ஸ்
வ ய க் மத் த ய ல் தான் அமர்ந்த ப்பதாக அவன் ம க ம்
யதார்த்தமான, வ லாவார யான காட் ச ையக் கற் பைன
ெசய் தான் . தனக் வ ப்பமான பல சீ ஸ்கைளத் தான்
உண்பதாக அவன் தன் மனத் த ல் பார்த்தான் . அவன் கண்ட
காட் ச அவ க் மக ழ் ட் ய . அந் த சீ ஸ்கள ன் ைவையத்
தான் எவ் வள ரச த் அ பவ ப்ேபாம் என் அவன் கற் பைன
ெசய் தான் .
த ய சீ ைஸத் தான் அ பவ ப்ப ேபால் அவன் எவ் வள
ெதள வாகக் கற் பைன ெசய் தாேனா, அந் த அள க் அ அத க
உண்ைமயானதாக ம் , நம் பகத் தன் ைம ந ைறந் ததாக ம்
ஆன . த ய சீ ைஸத் தான் கண் ப க் கப் ேபாவைத
அவனால் உணர ந் த .
அவன் இவ் வா எ த னான் :
 தான் இழந் ெகாண் ந் தவற் ைறப் பற் ற ச் ச ந் த ப்பதற் ப்
பத லாக, தனக் க் க ைடக் கக் ய இலாபங் கைளப் பற் ற
ஹா ச ந் த க் கத் வங் க னான் .
 ஒ மாற் றம் ேமாசமான வ ைள க் த் தான் வழ வ க் ம்
என் தான் ஏன் எப்ேபா ம் ச ந் த த் வந் ள் ேளாம் என்
ந ைனத் அவன் வ யந் தான் . மாற் றம் ச றந் தவற் ற ற் ம்
இட் ச் ெசல் லக் ம் என் பைத இப்ேபா உணர்ந்தான் .
“நான் ஏன் இைத ன் னதாகேவ பார்க்கவ ல் ைல?” என்
அவன் தன் ைனத் தாேன ேகட் க் ெகாண்டான் .
பற அந் தப் த ர்க் கட் டத் த ன் ஊடாக அவன் அத க
வ ைமேயா ம் இலாவகத் ேதா ம் ஓ னான் . வ ைரவ ல்
அவன் ஒ சீ ஸ் ந ைலயத் ைதக் கண்டான் . அதன் வாய ல்
ச ற ய சீ ஸ் ண் கள் ச தற க் க டந் தைதக் கண்ட டன்
உற் சாகம் அைடந் தான் .
அந் த வைகயான சீ ைஸ அவன் அதற் ன்
பார்த்தேதய ல் ைல. அைவ ம க ம் ச யாக இ ந் தன.
வாச ல் இ ந் த த ய சீ ஸ் ண் கள ன் ெப ம் ப த ைய
அவன் சாப்ப ட் டான் . அவன் மீ ண் ம் வ ப்ெபறத்
வங் க னான் .
அத க உற் சாகத் டன் அவன் அந் த சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் ள்
ைழந் தான் . ஆனால் அ கா யாக இ ந் தைதக் கண்
மனம் ெநாந் தான் . ேவ யாேரா அங் ஏற் கனேவ வந் ,
அங் க ந் த சீ ைஸ எ த் க் ெகாண் , ஒ சல சீ ஸ்
ண் கைள மட் ம் வ ட் ச் ெசன் ற ந் தனர்.
தான் மட் ம் வ ைரவாகச் ெசயல் பட் ந் தால் , ஏராளமான
த ய சீ ஸ் இங் தனக் க் க ைடத் த க் ம் என் பைத அவன்
உணர்ந்தான் . ெஹம் தன் டன் வரத் தயாராக இ க் க றானா
என் பைதத் ெதர ந் ெகாள் ள ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் த்
த ம் ப ச் ெசல் ல ஹா தீ ர்மான த் தான் .
தான் வந் த வழ ேய த ம் ப ச் ெசல் லத் வங் க யேபா ,
சற் ந த் த , வர ல் இவ் வா எ த னான் :
 ச ல நாட் க க் ப் ப ன் , ஹா ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் ைத
வந் தைடந் தான் . ெஹம் அங் இ ப்பைதக் கண்டான் . த ய
சீ ஸ் ண் கள் ச லவற் ைற அவன் ெஹம் ம ற் க்
ெகா த் தான் . ஆனால் ெஹம் அைத வாங் க ம த் தான் . தன்
நண்பன ன் ெசய் ைகைய ெஹம் பாராட் னான் . ஆனால் ,
“எனக் ப் த ய சீ ஸ் ப க் ம் என் நான் ந ைனக் கவ ல் ைல.
அ எனக் ப் பழக் கம ல் ைல. எனக் என் பைழய சீ ஸ்தான்
ேவண் ம் . நான் வ ம் வ எனக் க் க ைடக் ம் வைர, நான்
மாறப் ேபாவத ல் ைல,” என் ற னான் .
ஹா ஏமாற் றத் டன் தன் ெசாந் த வழ ய ல் த ம் ப ச்
ெசன் றான் . ேவேறார் இடத் ைத வந் தைடந் தேபா , தன்
நண்பன் தன் டன் இல் லாதைத ந ைனத் வ ந் த னான் .
ஆனால் தான் த தாகக் கண் ப த் க் ெகாண் ந் த
வ ஷயங் கைளத் தான் வ ம் வைத அவன் ெதர ந்
ெகாண்டான் .
தன் ன டம் இ ந் த பயத் தால் தான் ரத் தப்படாதவைர தான்
மக ழ் ச்ச யாக இ ப்பைத அவன் அற ந் ெகாண்டான் . அவன்
இப்ேபா ெசய் ெகாண் ந் த அவ க் ப் ப த் த ந் த .
சீ ஸ் இல் லாமல் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் இ ந் தேபா
பலவனமாக உணர்ந்த அள க் ஹா இப்ேபா பலவனமாக
உணரவ ல் ைல. தன் பயம் தன் ைனத் த த் ந த் வதற் த்
தான் அ மத க் கவ ல் ைல என் ற உணர் ம் , ஒ தய
பாைதையத் தான் ேதர்ந்ெத த் த க் க ேறாம் என் ற அற த ம் ,
அவ க் ப் ேபாஷாக் கள த் , வ ைமையக் ெகா த் தன.
தனக் த் ேதைவயானைத வ ைரவ ல் கண் ப த்
வ ேவாம் என் பைத அவன் இப்ேபா உணர்ந்தான் .
உண்ைமய ல் , தான் ேத க் ெகாண் ந் தைதத் தான்
ஏற் கனேவ கண் ப த் வ ட் ட ேபால் அவன் உணர்ந்தான் .
ஒ வ ஷயத் ைத உணர்ந் அவன் ன் னைகத் தான் .
 நாம் எைதக் ற த் ப் பயப்ப க ேறாேமா, அந் த வ ஷயம்
நாம் கற் பைன ெசய் ம் அள க் ேமாசமானதல் ல என் பைத
ஹா மீ ண் ம் உணர்ந்தான் . பயம் நம் மனத் ைத ஆக் க ரம க் க
நாம் அ மத ப்ப , உண்ைமயாக ந ல ம் ழ் ந ைலையவ ட
ேமாசமான .
த ய சீ ைஸத் தன் னால் ஒ ேபா ம் கண் ப க் க யா
என் அவன் ம க ம் பயந் ேபாய் இ ந் ததால் , அைதத்
ேதடக் ட வ ம் பவ ல் ைல. ஆனால் தன் பயணத் ைதத்
வங் க யத ந் , ெதாடர்ந் ன் ேனற ச் ெசல் வதற் ப்
ேபா மான சீ ைஸத் தாழ் வாரங் கள ல் அவன் கண்டான் .
இப்ேபா இன் ம் அத கமான சீ ைஸக் கண் ப க் க அவன்
ஆர்வமாக இ ந் தான் . ெவ மேன ன் ேனாக் க ப் பார்க் ம்
ெசயேல அவ க் உற் சாகமள ப்பதாக ஆக க் ெகாண்
வந் த .
கவைலக ம் பயங் க ம் அவன பைழய ச ந் தைனையக்
கலங் க த் க் ெகாண் ந் தன. தன் ன டம் ேபா மான சீ ஸ்
இ க் கா , அல் ல தான் வ ம் ம் காலம் வைர சீ ஸ்
தன் ன டம் இ க் கா என் அவன் ன் எண்ண ய ந் தான் .
எ சர யாக நடக் கக் ம் என் ந ைனப்பதற் ப் பத லாக
எ தவறாகப் ேபாகக் ம் என் ன் அவன்
ந ைனத் த ந் தான் .
‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் ைதவ ட் ப் றப்பட் ட நாள ல் இ ந்
இந் த ச ந் தைனகள் மாற ய ந் தன. சீ ஸ் அகற் றப்பட் க் கேவ
டா என் ம் , மாற் றம் என் ப சர யானதல் ல என் ம்
ன் அவன் நம் ப னான் .
நாம் எத ர்பார்த்த க் க ேறாேமா இல் ைலேயா, மாற் றம்
ெதாடர்ந் ந கழ் ந் ெகாண் தான் இ க் க ற என் பைத
அவன் இப்ேபா உணர்ந்தான் . மாற் றத் ைத நாம்
எத ர்பார்க்காமல் இ ந் தாேலா, அல் ல அைதத் ேதடாமல்
இ ந் தாேலா மட் ேம அந் த மாற் றம் நமக்
ஆச்சர யமள க் ம் .
அவன் தன நம் ப க் ைககைள மாற் ற ய ந் தைத
உணர்ந்தேபா , தன் ஓட் டத் ைதச் சற் ந த் த வ ட் , வர ல்
இவ் வா எ த னான் :

ஹா இன் ம் எந் தெவா சீ ைஸ ம்

கண் ப த் த க் கவ ல் ைல என் றேபாத ம் , த ர்க்
கட் டங் கள ன் ஊடாக ஓ க் ெகாண் ந் தேபா , தான்
ஏற் கனேவ கற் ற ந் தவற் ைறப் பற் ற ந ைனத் ப் பார்த்தான் .
 தன தய நம் ப க் ைககள் தய நடத் ைதகைள
ஊக் வ ப்பைத ஹா இப்ேபா உணர்ந்தான் . சீ ஸ் இல் லாத
அந் த ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலையத் த ற் , ன் மீ ண் ம் மீ ண் ம்
அவன் ெசன் ெகாண் ந் தேபா அவன் நடந் ெகாண்ட
வ தத் த ந் , இன் அவன் நடந் ெகாண் க் ம் வ தம்
ற் ற ம் ேவறாக இ ந் த .
உங் கள் நம் ப க் ைககைள நீங் கள் மாற் ம் ேபா , உங் கள்
நடவ க் ைககள் மா ம் என் பைத அவன் அற ந் தான் .
ஒ மாற் றம் நமக் த் தீ ங் வ ைளவ க் ம் என் பயந்
நாம் அைத எத ர்க்கலாம் . அல் ல , தய சீ ைஸக்
கண் ப ப்ப நமக் உத ம் என் நம் ப , மாற் றத் ைத நாம்
ஆரத் த வலாம் .
இைவெயல் லாம் நீங் கள் எைத நம் க றீ ரக ் ள் என் பைதப்
ெபா த் த .
வர ல் அவன் இவ் வா எ த னான் :
 தான் வ ைரவாக மாற் றத் ைத எத ர்ெகாண் , ‘ ’ சீ ஸ்
ந ைலயத் ைதவ ட் ன் னதாகேவ ெவள ேயற இ ந் தால் ,
இன் நல் ல ந ைலய ல் இ ந் த ப்ேபாம் என் பைத ஹா
அற ந் த ந் தான் . உடல் ரீத யாக ம் ஆன் மரீத யாக ம் அத க
வ ைம ெபற் , த ய சீ ைஸக் கண் ப க் ம் சவாைல
அவன் இன் ம் ச றப்பாகச் சமாள த் த ப்பான் . உண்ைமய ல் ,
மாற் றம் ஏற் கனேவ ந கழ் ந் வ ட் ட என் ற வ ஷயத் ைத
ம த் த் தன் ேநரத் ைத வண த் ததற் மாறாக, மாற் றத் ைத
அவன் எத ர்பார்த்த ந் தால் , இந் ேநரம் அவன் த ய சீ ைஸக்
கண் ப த் த க் கக் ம் .
அவன் தன் கற் பைனைய மீ ண் ம் பயன் ப த் த , தய
சீ ைஸத் தான் கண் ப த் ச் ைவப்பதாகத் தன் மனத் த ல்
காட் ச ப்ப த் த ப் பார்த்தான் . த ர்க் கட் டத் த ல் தனக் ப்
பர ச்சயம ல் லாத பல ப த க க் ம் ெசல் வெதன் அவன்
தீ ர்மான த் தான் . அங் ம் இங் மாக அவன் ச சீ ஸ்
ண் கைளக் கண்டான் . ஹா தன வ ைமைய ம்
நம் ப க் ைகைய ம் மீ ண் ம் ெபறத் வங் க னான் .
தான் எங் க ந் இவ் வள ரம் வந் ள் ேளாம் என் பைதப்
ப ன் ேனாக் க ப் பார்த்தேபா , பல இடங் கள ம் வர ல் தான்
எ த வந் ள் ளைத ந ைனத் மக ழ் ந் தான் . ெஹம்
ஒ ேவைள ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் ைதவ ட் ெவள ேயற
ெசய் தால் , த ர்க் கட் டத் த ன் ஊடாகப் பயண ப்பதற் அைவ
அவ க் வழ த் தடமாக இ ந் உத ம் என் அவன்
நம் ப னான் .
தான் சர யான பாைதய ல் தான் ெசன் ெகாண் க் க ேறாம்
என் ஹா நம் ப க் ைக டன் இ ந் தான் . வர ல் இ ந் த
வாசகங் கைளப் ப த் வ ட் , ெஹம் தன் ெசாந் த வழ ையக்
கண் ப ப்பதற் கான சாத் த யக் ற் ைறப் பற் ற ஹா
ந ைனத் ப் பார்த்தான் .
ச ல நாட் களாகத் தான் ச ந் த த் க் ெகாண் ந் த ஒ
வ ஷயத் ைத அவன் ஒ வர ல் எ த னான் :
 இப்ேபா ஹா தன் கடந் தகாலத் ைத ற் ற மாக
உதற வ ட் , ந கழ் காலத் த ற் ஏற் பத் தன் ைனப் ெபா த் த க்
ெகாண் ந் தான் .
 ெப ம் வ ைமேயா ம் ேவகத் ேதா ம் த ர்க் கட் டத் த ன்
ஊடாக அவன் ெதாடர்ந் ஓ னான் . வ ைரவ ல் அ
ந கழ் ந் த .
எப்ேபா ம் தான் த ர்க் கட் டத் த ேலேய இ ந் வந் ள் ள
ேபான் ற ஓர் உணர் அவ க் ள் எ ந் தேபா , அவன
பயணத் த ன் இந் தப் ப த , வ ைரவாக ம் மக ழ் ச்ச யாக ம் ஒ
க் வந் த .
தனக் ப் பர ச்சயம ல் லாத ஒ தாழ் வாரத் த ன் வழ யாக ஹா
ஓ ச் ெசன் , அதன் ைலையச் ெசன் றைடந் தேபா , அவன்
‘என் ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் த ய சீ ைஸக் கண்டான் .
உள் ேள ெசன் றேபா அவன் கண்ட காட் ச அவைனத்
த க் க் காட ைவத் த . அங் எல் லா இடத் த ம் ஏராளமான
சீ ஸ்கள் உயர உயரமாகக் வ த் ைவக் கப்பட் ந் தன. அங்
தான் கண்ட எல் லா சீ ைஸ ம் அவனால் அைடயாளம் காண
யவ ல் ைல. அங் க ந் த ச ல சீ ஸ் வைககள் அவ க் ப்
த தாக இ ந் தன.
இ உண்ைமயா அல் ல கற் பைனயா என் அவன் ஒ
கணம் வ யந் தான் . ப ன் , தன பைழய நண்பர்களான
ஸ்ன ஃைப ம் ஸ்கர ைய ம் அவன் அங் பார்த்தான் .
ஸ்ன ஃப் தன் தைலைய அைசத் ஹாைவ வரேவற் ற .
ஸ்கர தன் காைல ஆட் ய . அவற் ற ன் ட் ப் பாைன
வய கள் , அைவ அந் த இடத் த ல் ச ல காலம் இ ந்
வந் ள் ளைதக் காட் ன.
ஹா அவற் ற ற் ேவகேவகமாக வணக் கம் ற வ ட் ,
வ ைரவ ல் தனக் ப் ப த் தமான சீ ஸ் ஒவ் ெவான் ைற ம்
எ த் க் க த் தான் . தன காலண கைளக் கழற் ற , அவற் ைற
ஒன் றாக இைணத் க் கட் , ஒ ேவைள அைவ தனக்
மீ ண் ம் ேதைவப்படலாம் என் ந ைனத் அவற் ைறத் தன்
க த் ைதச் ற் ற த் ெதாங் கவ ட் க் ெகாண்டான் .
 ஸ்ன ஃ ம் ஸ்கர ம் ச ர த் தன. தம ப ரம ப்ைப
ெவள ப்ப த் ம் வ தத் த ல் அைவ தைலயைசத் தன. அப்ேபா
ஹா த ய சீ ற் ள் த த் தான் . வய ந ைறயச் சாப்ப ட் டப்
ப ன் , ஒ ண் சீ ைஸ எ த் உயர்த்த ப் ப த் தப ,
“மாற் றத் ைத வரேவற் ேபாம் ,” என் மக ழ் ச்ச யாகக் வ னான் .
தய சீ ைஸ அ பவ த் தவாேற, ஹா தான் கற் க்
ெகாண் ள் ளவற் ைற ந ைனத் ப் பார்த்தான் .
மா வதற் த் தான் பயந் த ந் தேபா , எப்ேபாேதா தீ ர்ந்
ேபாய் வ ட் ந் த பைழய சீ ைஸப் பற் ற ய மாையையக்
ெகட் யாகப் ப த் க் ெகாண் ந் தைத அவன் உணர்ந்தான் .
அப்ப யானால் , எ அவைன மாற் ற ய ? பச யால்
இறந் வ ேவாம் என் ற பயமா? ந ச்சயமாக அந் த பயம்
தனக் உதவ ள் ளைத ந ைனத் ஹா ன் னைகத் தான் .
ப ன் னர் ச ர த் தப ேய, தன் ைனப் பார்த் ம் , தன் தவ கைளப்
பார்த் ம் தான் ச ர க் கக் கற் க் ெகாண்ட டன் தான் மாறத்
வங் க யைத உணர்ந்தான் . மா வதற் கான ேவகமான வழ ,
உங் கள் ெசாந் தத் தவ கைளக் கண் ச ர ப்ப தான் என் பைத
அவன் உணர்ந்தான் . அப்ேபா , எல் லாவற் ைற ம்
மறந் வ ட் , உங் களால் ேவகமாக ன் ேனாக் க ச் ெசல் ல
ம் .
ெதாடர்ந் ன் ேனற ச் ெசல் வ பற் ற ய ச ல பய ள் ள
வ ஷயங் கைளத் தன ண்ெட நண்பர்கள டம ந் தான்
கற் க் ெகாண் ள் ளைத ஹா அற ந் த ந் தான் . வாழ் க் ைகைய
அைவ எள தாக அைமத் க் ெகாண் ந் தன. வ ஷயங் கைள
அைவ அத கமாக ஆய் ெசய் யவ ல் ைல, அத க ச க் கலானதாக
ஆக் க ம் இல் ைல. ழ் ந ைல மாற , சீ ஸ் அங் க ந்
நகர்த்தப்பட் ட டன் , ண்ெட க ம் மாற , அந் த சீ ேஸா
ேசர்ந் நகர்ந்தன. ஹா அந் தப் ப ப்ப ைனைய ந ச்சயமாக
ந ைனவ ல் ைவத் த ப்பான் .
 அவன் தன் அற் தமான ைளையப் பயன் ப த் த ,
ண்ெட கைளவ டச் ச றப்பான வ ஷயங் கைளச் ெசய் தான் .
இன் ம் ச றப்பான ஏேதா ஒன் ைறத் தான் கண் ப க் கப்
ேபாவதாக, வ லாவார யாக அவன் கற் பைன ெசய் தான் .
கடந் தகாலத் த ல் தான் ெசய் த தவ கைள ஆய் ெசய் ,
தன் எத ர்காலத் ைதத் த ட் டம வதற் அவற் ைறப்
பயன் ப த் த னான் . மாற் றத் ைதக் ைகயாள நம் மால் கற் க்
ெகாள் ள ம் என் பைத அவன் அற ந் த ந் தான் .
வ ஷயங் கைள எள ைமயாக ைவத் க் ெகாள் வ , வைளந்
ெகா த் ப் ேபாவ , வ ைரந் ெசயல் ப வ ஆக யவற் ற ன்
அவச யம் ற த் உங் களால் அத க வ ழ ப் ணர் டன் இ க் க
ம் .
உங் கள டம் ெகாண் க் ம் அச் த் ம்
நம் ப க் ைககளால் , வ வகாரங் கைள நீங் கள் அத க
ச க் கலானைவயாக ஆக் க ேவண் யத ல் ைல, உங் கைளக்
ழப்ப க் ெகாள் ள ம் ேதைவய ல் ைல.
சறய மாற் றங் கள் ந கழத் வங் ம் ேபா நீங் கள்
அவற் ைறக் கவன த் வந் தால் , எத ர்காலத் த ல் வரக் ய
ெபர ய மாற் றத் த ற் நீங் கள் உங் கைளத் தயார் ெசய்
ெகாள் ளலாம் .
மாற் றத் த ற் ஏற் ப வ ைரவாகத் தன் ைன மாற் ற க் ெகாள் ள
ேவண் ம் என் பைத அவன் அற ந் ெகாண்டான் . ஏெனன ல் ,
உர ய காலத் த ற் ள் உங் கைளத் தயார் ெசய்
ெகாள் ளாவ ட் டால் , உங் களால் ஒ ேபா ம் அந் த மாற் றத் த ற்
ஏற் றவா உங் கைள மாற் ற க் ெகாள் ள யா .
மாற் றத் த ற் கான மாெப ம் தைட நமக் ள் தான் இ க் க ற
என் பைத ம் , நாம் மாறாதவைர எ ம் ேமம் படா
என் பைத ம் அவன் ஏற் க் ெகாண்டான் .
மக க் க யமாக, நாம் அைடயாளம் காண்க ேறாேமா
இல் ைலேயா, த ய சீ ஸ் எப்ேபா ேம நமக் காக ெவள ய ல்
காத் த க் க ற என் பைத ம் அவன் உணர்ந்தான் . உங் கள்
பயத் ைத ெவற் ற ெகாண் , சாகசப் பயணத் ைத நீங் கள்
மக ழ் ச்ச யாக அ பவ க் ம் ேபா , அதற் கான ெவ மத
உங் க க் ந ச்சயமாகக் க ைடக் ம் .
ச ல பயங் கைள நாம் மத க் கத் தான் ேவண் ம் . ஏெனன ல் ,
உண்ைமயான ஆபத் த ல் இ ந் அைவ நம் ைமப்
பா காக் ம் . ஆனால் நம ெப ம் பான் ைமயான பயங் கள்
அர்த்தமற் றைவ என் பைத ம் , நாம் மாற ேவண் ய ேதைவ
ஏற் ப ம் ேபா , மாறவ டாமல் அைவ நம் ைமத் த க் க ன் றன
என் பைத ம் அவன் உணர்ந்தான் .
அந் த ேநரத் த ல் அவ க் அ ப க் கவ ல் ைலதான் .
ஆனால் , மாற் றம் அவ க் மா ேவடம் தர த் வந் த ஓர்
ஆசீ ரவ ் ாதமாக அைமந் த . ஏெனன ல் , அத கச் ச றப்பான
சீ ைஸக் கண் ப க் க அ அவ க் உதவ ய .
அேதா , அவன் தன் ைனப் பற் ற ய சல நல் ல
வ ஷயங் கைள ம் கண் ெகாண்டான் .
தான் கற் வந் ள் ள பாடங் கைள ஹா அைசேபாட் ப்
பார்த்தேபா , தன நண்பன் ெஹம் ைமப் பற் ற ந ைனத் தான் .
‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயம் மற் ம் த ர்க் கட் டம் ெந க ம் உள் ள
வர்கள ல் தான் எ த ள் ள ேமற் ேகாள் கள ல்
எவற் ைறேய ம் அவன் ப த் த ப்பானா என் ஹா
வ யந் தான் .
எல் லாவற் ைற ம் உதற வ ட் , ெதாடர்ந் ன் ேனற ச்
ெசல் வதற் ெஹம் தீ ர்மான த் தானா? த ர்க் கட் டத் த ற் ள்
ைழந் , தன் வாழ் க் ைகையச் ச றப்பாக் கக் ய
வ ஷயங் கைள அவன் கண் ப த் தானா?
அல் ல மா வதற் வ ப்பம ல் லாமல் , அேத இடத் த ல்
உழன் ெகாண் ந் தானா?
ெஹம் இன் ம் அங் இ க் க றானா என் பைதக்
கண்டற வதற் மீ ண் ம் ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ற் ச் ெசன்
வரலாமா என் ஹா ேயாச த் தான் . ஒ ேவைள ெஹம் ைம
அவனால் கண் ப க் க ந் தால் , அவன ந் த இக் கட் டான
ழ் ந ைலய ந் எப்ப ெவள ேய வ என் பைத
அவ க் த் தன் னால் காட் ட ம் என் ஹா
ந ைனத் தான் . ஆனால் மா வ பற் ற த் தன் நண்பன டம்
ஏற் கனேவ ேபச , அவைன மாற் ற யற் ச த் தேபா ஏற் பட் ட
அ பவத் ைத அவன் ந ைன ர்ந்தான் .
ெஹம் தன் ெசௗகர யமான இடத் ைதவ ட் ெவள வந் , தன்
பயங் கைள ெவற் ற ெகாண் , தன் ெசாந் த வழ ையத் தாேன
கண் ப த் தாக ேவண் ம் . ேவ யாரா ம் அவ க் காக
அைதச் ெசய் ய யா . அல் ல அைதச் ெசய் மா ேவ
யாரா ம் அவைனக் கட் டாயப்ப த் த யா . மா வத ல்
உள் ள அ லத் ைத அவன் தானாகேவ உணர்ந்தாக
ேவண் ம் .
ெஹம் தன் ைனப் ப ன் ெதாடர்ந் வ வதற் ஒ
வழ த் தடத் ைதத் தான் வ ட் வந் த ப்பைத ஹா
ந ைன ர்ந்தான் . வர ல் தான் எ த ைவத் ள் ள
வ ஷயங் கைள ெஹம் ப த் தால் , அவனால் ந ச்சயமாகத் தன்
வழ ையக் கண் ப க் க ம் என் ஹா நம் ப னான் .
‘என் ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ன் ம கப் ெபர ய வர் ஒன் ற ல் , தான்
அ வைர கற் ற ந் த எல் லாவற் ைற ம் ெதா த் எ த னான் .
அைதச் ற் ற ம் ஒ ெபர ய சீ ஸ் படத் ைத அவன்
வைரந் தான் . தான் கற் க் ெகாண் ள் ள உள் ேநாக் கைளப்
பார்த்தேபா அவன் ன் னைகத் தான் :
 ‘ ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ல் ெஹம் டன் இ ந் தத ல் இ ந்
தான் ெவ ரம் வந் த ப்பைத ஹா உணர்ந்தான் . ஆனால்
மீ ண் ம் தான் அத க ெசௗகர யத் டன் இ க் கப் பழக க்
ெகாண்டால் , ப ன் ேனாக் க ச் ெசல் வ எள என் பைத அவன்
அற ந் த ந் தான் . எனேவ, சீ ன் ந ைலைமைய அற ந்
ெகாள் வதற் காக ஒவ் ெவா நா ம் ‘என் ’ சீ ஸ் ந ைலயத் த ன்
ந ைலைமைய அவன் ஆய் ெசய் தான் . எத ர்பாராத மாற் றம்
மீ ண் ம் தன் ைன ஆச்சர யத் த ற் உள் ளாக் வைதத்
த ப்பதற் காகத் தன் னாலான அைனத் ைத ம் ெசய் வதற்
அவன் தயாராக இ ந் தான் .
ஹாவ ற் இப்ேபா ஏராளமான சீ ஸ் இ ந் தா ம் ,
தன் ைனச் ற் ற நடப்பவற் ைறப் பற் ற த் ெதர ந்
ெகாள் வதற் காகப் த ர்க் கட் டத் த ற் ள் ெசன் , தய
ப த கைளப் பார்ைவய ட் டான் . தன ெசௗகர யமான
இடத் த ல் தன ைமய ல் ஒ ங் க இ ப்பைதவ ட,
உண்ைமய ேலேய தனக் இ க் ம் வாய் ப் கைளப் பற் ற
அற ந் ெகாள் வ பா காப்பான என் அவன்
ந ைனத் தான் .
அப்ேபா , த ர்க் கட் டத் த ல் ஏேதா ஒன் நகர்ந்ததால்
ஏற் பட் ட ஒ ெபர ய சத் தம் அவன் கா கள ல் வ ந் த .
சத் தம் அத கமாக க் ெகாண்ேட வந் தேபா , யாேரா ஒ வர்
தான் இ ந் த இடத் ைத ேநாக் க வ வைத அவன் உணர்ந்தான் .
ஒ ேவைள ெஹம் வந் ெகாண் இ க் க றாேனா? இந் தத்
தாழ் வாரத் த ன் ைலய ல் த ம் ப க் ெகாண் க் க றாேனா?
ஹா ஒ ச ப ரார்த்தைன ெசய் தான் . ன் பல ைற
ெசய் ள் ள ேபால் , கைடச ய ல் ஒ வழ யாகத் தன் நண்பன்
மாற வ ட் க் கக் ம் என் நம் ப னான் .
 ற் ம் . . .
அல் ல இ ஒ தய வக் கமா?
 ஒ கலந் ைரயாடல்

ைமக் ேகல் அந் தக் கைதையக் ற த் தேபா , அந் த

அைறையச் ற் ற ம் தன் கண்கைள ஓடவ ட் டான் . தன
ன் னாள் வ ப் த் ேதாழர்கள் தன் ைனப் பார்த் ப்
ன் னைகத் க் ெகாண் ந் தைதக் கண்டான் .
பலர் அவன டம் நன் ற ெதர வ த் வ ட் , அக் கைதய ந்
தாங் கள் ெபர ம் பயனைடந் ததாகக் ற னர்.
ேநத் தன் அக் வ னர டம் , “ச ற ேநரம் கழ த் நாம்
அைனவ ம் ஒன் இைதப் பற் ற வ வாத க் கலாமா?”
என் ேகட் டான் .
தாங் கள் அைதப் பற் ற ப் ேபச வ ம் வதாகப்
ெப ம் பாலானவர்கள் ற னர். எனேவ இர உணவ ற் ன்
சந் த ப்பதாக அவர்கள் ஏற் பா ெசய் ெகாண்டனர்.
அன் மாைலய ல் ேஹாட் டல் வரேவற் பைறய ல் அவர்கள்
ம னர். தங் கள் ‘சீ ைஸ’க் கண் ப ப்ப பற் ற ம் , த ர்க்
கட் டத் த ல் தங் கைளப் பார்பப் பற் ற ம் அவர்கள்
தங் க க் ள் ேவ க் ைகயாகப் ேபச க் ெகாள் ளத் வங் க னர்.
அப்ேபா ஏஞ் சலா அவர்கைளப் பார்த் , “இக் கைதய ல்
வ ம் எந் தக் கதாபாத் த ரத் ைதப் ேபான் றவர் நீங் கள் ?
ஸ்ன ஃபா, ஸ்கர யா, ெஹம் மா, அல் ல ஹாவா?” என்
ேகட் டாள் .
கார்ேலாஸ் அதற் ப் பத லள த் தான் . “இன் மத யம் நான்
அைதப் பற் ற த் தான் ேயாச த் க் ெகாண் ந் ேதன் .
வ ைளயாட் ச் சாதனங் கள் ெதாடர்பான வ யாபாரத் த ல் நான்
ஈ ப வதற் ன் ஒ சமயம் ஒ க ைமயான
மாற் றத் ைத நான் சந் த த் த என் ந ைனவ ல் உள் ள .
“நான் ஸ்ன ஃைபப்ேபால் இ க் கவ ல் ைல. ழ் ந ைலைய
ேமாப்பம் ப த் , மாற் றத் ைத நான் ன் னதாகக்
கண த் த க் கவ ல் ைல. அேதேபால நான் ஸ்கர ையப்ேபால
உடன யாகச் ெசய ம் இறங் கவ ல் ைல.
“நான் ெப மளவ ல் ெஹம் ைமப்ேபால் இ ந் ேதன் . எனக் ப்
பர ச்சயமான எல் ைலய ேலேய இ க் க வ ம் ப ேனன் .
உண்ைம என் னெவன் றால் , மாற் றத் ைத எத ர்ெகாள் ள நான்
வ ம் பவ ல் ைல. அைத நான் பார்க்கக் ட வ ம் பவ ல் ைல.”
அதற் , “நாம் இங் எைதப் பற் ற ப் ேபச க்
ெகாண் க் க ேறாம் ?” என் ைமக் ேகல் ேகட் டான் .
“எத ர்பாராமல் ந க ம் ேவைல மாற் றம் பற் ற ப் ேபச க்
ெகாண் க் க ேறாம் ,” என் கார்ேலாஸ் பத லள த் தான் .
“உன் ைன ேவைலய ந் நீக் க வ ட் டார்களா?” என்
ேகட் வ ட் ைமக் ேகல் ச ர த் தான் .
“ த ய சீ ைஸத் ேத க் கண் ப க் க நான் வ ம் பவ ல் ைல
என் வ தான் சர . மாற் றம் என் வாழ் வ ல் ஏன் ந கழா
என் நான் நம் ப யதற் ஒ நல் ல காரணம் இ ப்பதாக
நான் ந ைனத் ேதன் . எனேவ, அந் த ேநரத் த ல் நான் சற்
வ த் தமாக இ ந் ேதன் .”
ஆரம் பத் த ல் அைமத யாக இ ந் த அவர்கள ன் னாள்
வ ப் த் ேதாழர்கள ல் ச லர் இப்ேபா சற் ெசௗகர யமாக
உணரத் வங் க னர். ப ற அவர்க ம் ேபசத் வங் க னர்.
இரா வத் த ல் ேசர்ந் பண யாற் ற ய ஃப ராங் க் ம்
ேபச னான் .
“ெஹம் ம ன் கதாபாத் த ரம் எனக் என் நண்பன் ஒ வைன
ந ைன ட் க ற . என் நண்பன் ேவைல பார்த் க்
ெகாண் ந் த ஒ ைற இ த் டப்பட் க்
ெகாண் ந் த . ஆனால் அவன் அைதப் பார்க்க
வ ம் பவ ல் ைல. அவன டம் ேவைல பார்த் க்
ெகாண் ந் தவர்கள் இடமாற் றம் ெசய் யப்பட் க்
ெகாண் ந் தனர். வைளந் ெகா த் ச் ெசல் ல அவன்
தயாராக இ ந் தால் , ந வனத் த ற் ள் ேளேய பல வாய் ப் கள்
இ ந் தைத நாங் கள் அவ க் ச் ட் க் காட் ேனாம் . ஆனால்
தான் ந ச்சயமாக மாற த் தான் ஆக ேவண் ம் என் அவன்
ந ைனக் கவ ல் ைல. ஒ நாள் அவன ைற இ த்
டப்பட் டேபா அவன் ஒ வன் மட் ேம அத ர்சச ் யைடந் தான் .
எந் த மாற் றம் நடக் கா என் அவன் ந ைனத் த ந் தாேனா
அ நடந் வ ட் ட . இப்ேபா அந் த மாற் றத் த ற் ஏற் பத்
தன் ைனப் ெபா த் த க் ெகாள் ள அவன் ம க ம் ச ரமப்பட் க்
ெகாண் க் க றான் ,” என் ஃப ராங் க் ற னான் .
அைதக் ேகட் ட ெஜ க் கா, “மாற் றம் எனக் ந க ம் என்
நா ம் ந ைனத் த க் கவ ல் ைல. ஆனால் என் ைடய ‘சீ ஸ்’
ஒ ைறக் ேமல் நகர்த்தப்பட் உள் ள , ற ப்பாக, என
தன ப்பட் ட வாழ் வ ல் . ஆனால் அைதப் பற் ற நாம் ப ற
ேபசலாம் ,” என் ற னாள் .
ேநத் தைனத் தவ ர அக் வ ல் இ ந் த மற் ற எல் ேலா ம்
ச ர த் தனர்.
“மாற் றம் நம் அைனவ க் ம் ந கழ் க ற . இ தான்
ஒட் ெமாத் தக் க த் ,” என் அவன் ற னான் .
அேதா , “என் ம் பத் த னர் இந் த சீ ஸ் கைதைய ன் னேர
ேகட் ந் தால் நன் றாக இ ந் த க் ம் . ரத ர்ஷ்டவசமாக,
எங் கள் வ யாபாரத் த ல் வரவ ந் த மாற் றங் கைள நாங் கள்
பார்க்க வ ம் பாமல் எங் கள் கண்கைள க்
ெகாண் ந் ேதாம் . ஆனால் இப்ேபா அத கத்
தாமதமாக வ ட் ட . நாங் கள் எங் கள பல கைடகைள ட
ேவண் யதாய ற் ,” என் ேநத் தன் ற னான் .
வ ல் இ ந் த பல ம் அைதக் ேகட்
ஆச்சர யமைடந் தனர். ஏெனன ல் , காலாகாலத் த ற் ம்
சார்ந்த க் கக் ய ஒ பா காப்பான வ யாபாரத் த ல்
இ ப்பதற் ேநத் தன் அத ர்ஷ்டம் ெசய் த க் க ேவண் ம்
என் அவர்கள் ந ைனத் த ந் தனர்.
 “என் ன ந கழந் த ?” ெஜ க் கா அைதத் ெதர ந் ெகாள் ள
வ ம் ப னாள் .
“பல ெபர ய அங் கா கள் வைகவைகயான ெபா ட் கேளா ம் ,
ைறந் த வ ைலகேளா ம் எங் கள் ஊ க் ள் வந் தேபா ,
நாங் கள் ைவத் த ந் த பல ச கைடகள் த ெரன் பைழய
பாண யாக வ ட் டன. எங் களால் அவர்கேளா ேபாட் ய ட
யவ ல் ைல.
“ஸ்ன ஃப் மற் ம் ஸ்கர ையப்ேபால் இ ப்பதற் ப் பத லாக
நாங் கள் ெஹம் ைமப்ேபால் இ ந் ள் ளைத நான் இப்ேபா
பார்க்க ேறன் . நாங் கள் இ ந் த இடத் த ேலேய ெதாடர்ந்
இ ந் ேதாம் . நாங் கள் மாற வ ம் பவ ல் ைல. எங் கைளச் ற் ற
நடந் ெகாண் ந் த வ ஷயங் கைள நாங் கள்
கண் ெகாள் ளாமல் இ ந் ேதாம் . அதன் வ ைளவாக நாங் கள்
ப ரச்சைனய ல் ஆழமாகச் ச க் க க் ெகாண் வ ட் ேடாம் .
ஹாவ டம ந் ஓர பாடங் கைள நாங் கள் கற் க்
ெகாண் க் கக் ம் . ஏெனன ல் , நாங் கள் எங் கைளப்
பார்த் ச் ச ர க் க ம் இல் ைல, நாங் கள் ெசய்
ெகாண் ந் தவற் ைற மாற் ற ம் இல் ைல.”
வ யாபார உலக ல் ஒ ெவற் ற கரமான ெபண்ணாக
உ வாக ய ந் த லாரா, இந் த உைரயாடைலக் கவனமாகக்
ேகட் க் ெகாண் ந் தாள் . ஆனால் அ வைர அவள் ெவ
ைறவாகேவ ேபச ய ந் தாள் . “நா ம் இன் மத யம் இந் தக்
கைதையப் பற் ற ேயாச த் ேதன் . நாம் ெசய் ம் தவ கைள
அல வ , நம் ைமேய பார்த் ச் ச ர த் க் ெகாள் வ , மா வ ,
இன் ம் ச றப்பாகச் ெசயல் ப வ என் , ஹாைவப்ேபால்
நா ம் நடந் ெகாள் வ எப்ப என் ேயாச த் ேதன் ,” என்
அவள் ற னாள் .
ேம ம் , “இங் ள் ளவர்கள ல் எத் தைன ேபர் மாற் றத் ைதக்
கண் பயப்ப க றீ ரக ் ள் என் ெதர ந் ெகாள் ள நான்
ஆர்வமாக இ க் க ேறன் ,” என் அவள் ற னாள் . யா ம்
பத ல் றாததால் , “நீங் கள் உங் கள் ைகைய மட் ம்
உயர்த்த னால் ேபா ம் ,” என் அவள் அவர்கைளக் ேகட் க்
ெகாண்டாள் .
ஒேர ஒ ைக மட் ம் உயர்ந்த . “இக் வ ல் ஒேர ஒ
ேநர்ைமயான மன தர் மட் ம் இ ப்ப ேபால் ேதான் க ற .
ஒ ேவைள என அ த் தக் ேகள் வ உங் க க் ப்
ப த் த க் கக் ம் . மாற் றத் ைதக் கண் மற் றவர்கள்
பயப்ப க றார்கள் என் எத் தைன ேபர் ந ைனக் க றீ ரக ் ள் ?”
என் றாள் அவள் . எல் ேலா ம் தங் கள் ைககைள உயர்த்த னர்.
ப ற அவர்கள் அைனவ ம் ச ர க் கத் வங் க னர்.
“இ எைத உணர்த் க ற ?”
“ம ப் ,” என் ேநத் தன் பத லள த் தான் .
ைமக் ேகல் அைத ஒப் க் ெகாண்டான் . “ந ச்சயமாக. நாம்
பயப்ப க ேறாம் என் ப ற த் த வ ழ ப் ணர் ட சல
சமயங் கள ல் நமக் இ ப்பத ல் ைல. நான் அப்ப த் தான்
இ ந் ேதன் . நான் த ல் இக் கைதையக் ேகட் டேபா , அத ல்
இடம் ெபற் ற ந் த ‘உனக் பயேம இல் ைல என் றால் நீ என் ன
ெசய் வாய் ?’ என் ற ேகள் வ எனக் ம க ம் ப த் த ந் த .”
அப்ேபா ெஜ க் கா, “மாற் றம் எல் லா இடங் கள ம்
ந கழ் க ன் ற . நாம் எவ் வள வ ைரவாக நம் ைம அதற் ஏற் ப
மாற் ற க் ெகாள் க ேறாேமா, நாம் அவ் வள ச றப்பாக
வ ளங் ேவாம் என் ப தான் இந் தக் கைதய ந் நான்
கற் க் ெகாண் ள் ள பாடம் ,” என் ற னாள் .
“பல வ டங் க க் ன் எங் கள் ந வனம் இ ப
த் தகங் கள் அடங் க ய கைலக் களஞ் ச யத் ைத வ ற் க்
ெகாண் ந் த . எங் கள் ெமாத் தக் கைலக் களஞ் ச யத் ைத ம்
ஒேர ஒ ந் தட் ல் பத ெசய் ைறந் த வ ைலய ல்
வ ற் க ேவண் ம் என் ஒ வர் எங் கள டம் ற னார்.
கைலக் களஞ் ச யத் த ல் தல் வ ஷயங் கைளச் ேசர்பப ்
இதன் லம் எள தா ம் என் ம் , இதற் கான உற் பத் த ச்
ெசல ம் ம கக் ைற என் ம் , ைறந் த வ ைலய ல் வ ற் க
ம் என் பதால் பலரால் அைத வாங் க ம் என் ம்
அவர் எ த் ைரத் தார். ஆனால் நாங் கள் அைத எத ர்த்ேதாம் .”
“நீங் கள் ஏன் அைத எத ர்த்தீர்கள் ?” என் ேநத் தன் ேகட் டான் .
“ஏெனன ல் , வ வடாகச் ெசன் மக் கைளச் சந் த த் ,
ேநர யாக அவர்கள டம் எங் கள் கைலக் களஞ் ச யத் ைத
வ ற் பைன ெசய் ம் வ ற் பைனக் வ னர்தான் எங் கள்
வ யாபாரத் த ன் ெக ம் என் நாங் கள் நம் ப ேனாம் .
அத க வ ைல ெகாண்ட எங் கள் ெபா ட் கைள வ ற் பத ந்
அவர்க க் க் க ைடத் தப் ெபர ய கம ஷன் ெதாைகதான்
அவர்கைள ஊக் வ த் வந் த . நாங் கள் ெந ங் காலமாக
இைத ெவற் ற கரமாகச் ெசய் வந் த ந் ேதாம் . எனேவ இ
எப்ேபா ம் ெதாடர்ந் ெவற் ற ெப ம் என் நாங் கள்
ந ைனத் த ந் ேதாம் .”
அதற் லாரா, “கைதய ல் ெஹம் மற் ம் ஹாவ ன் ெவற் ற
ற த் த அகங் காரத் ைதப் பற் ற க் ைகய ல் , இைதத் தான்
ட் க் காட் இ ந் தார்கள் ேபால் உள் ள . ஒ சமயத் த ல்
ச றப்பாக ேவைல ெசய் த ஓர் உத் த மாற் றப்பட ேவண் ய
ேநரம் வந் வ ட் ட என் பைத அவர்கள் கவன க் கவ ல் ைல,”
என் ற னாள் .
“உங் கள பைழய சீ ஸ் மட் ேம உங் க க் கான ஒேர சீ ஸ்
என் நீங் கள் ந ைனத் தீர்கள் , அப்ப த் தாேன?” என் ேநத் தன்
ேகட் டான் .
“ஆம் . அேதா நாங் கள் அைதேய பற் ற க் ெகாண் க் க
வ ம் ப ேனாம் .
“எங் க க் ஏற் பட் ட ழ் ந ைலைய நான் இப்ேபா
ந ைனத் ப் பார்க் ம் ேபா , எனக் மற் ெறான் ம்
ெதள வாகப் ர க ற . எங் கள் சீ ஸ் நகர்த்தப்பட் டேதா
வ ஷயம் ந் வ டவ ல் ைல. சீ ற் என் ஒ வாழ் நாள்
இ க் க ற , இ த ய ல் அ மைறந் வ ம் என் ற
ேகாணத் த ம் நான் பார்க்க ேறன் .
“எ எப்ப ேயா, நாங் கள் மாறாத ந் தேபா எங் கள்
ேபாட் யாளர்கள ல் ஒ வர் மாற ய ந் தார். அதன் காரணமாக
எங் கள் வ ற் பைன ம க ேமாசமான சர ைவச் சந் த த் த .
நாங் கள் ஒ க னமான ழ் ந ைலையச் சந் த த் க்
ெகாண் ந் ேதாம் . இப்ேபா இன் ெனா ெபர ய
ெதாழ ல் ட் ப மாற் றம் ந கழ் ந் ெகாண் க் க ற . ஆனால்
அைதக் ைகயாள் வதற் எங் கள் ந வனத் த ல் உள் ள
எவ க் ம் வ ப்பம் இல் ைல என் ப ேபால் ேதான் க ற .
எங் கள் ந வனத் த ன் ந ைலைம அவ் வள ச றப்பாக
இ ப்பதாக எனக் த் ெதர யவ ல் ைல. ய வ ைரவ ல் என்
ேவைல ேபாய் வ ம் என் நான் ந ைனக் க ேறன் .”
“இ த ர்க் கட் டத் த ற் கான ேநரம் !” என் கார்ேலாஸ்
கத் த னான் . ெஜ க் கா உட் பட அைனவ ம் ச ர த் தனர்.
கார்ேலாஸ் ெஜ க் காைவத் த ம் ப ப் பார்த் , “நீ உன் ைனப்
பார்த் ச் ச ர ப்ப நல் ல வ ஷயம் தான் ,” என் ற னான் .
அதற் ஃப ராங் க் , “அக் கைதய ந் நான் அைதத் தான்
ெதர ந் ெகாண்ேடன் . நான் எப்ேபா ம் என் ைன ம க ம்
தீ வ ரமாக எ த் க் ெகாள் ம் ேபாக் ைகக் ெகாண்டவன் .
எப்ேபா தன் ைனப் பார்த் ம் , தான் ெசய் ம் வ ஷயங் கைளப்
பார்த் ம் ஹாவால் ச ர க் க ந் தேதா, அப்ேபா தான் அவன்
மாற னான் என் பைத நான் கவன த் ேதன் ,” என் ற னான் .
“ெஹம் தன் ைன மாற் ற க் ெகாண் த ய சீ ைஸக்
கண் ப த் த ப்பான் என் ந ைனக் க றீ ரக ் ளா?” என்
ஏஞ் சலா ேகட் டாள் .
“அவன் கண் ப்பாக மாற ய ப்பான் என் நான்
ந ைனக் க ேறன் ,” என் எெலய் ன் ற னாள் .
“இல் ைல, நான் அப்ப ந ைனக் கவ ல் ைல. ச லர் ஒ ேபா ம்
மா வத ல் ைல. இ த ய ல் அதற் கான வ ைலைய அவர்கள்
ெகா க் க ன் றனர். என் ம த் வத் ெதாழ ல் ெஹம் ேபான் ற
மன தர்கைள நான் பார்க்க ேறன் . தங் கள் ‘சீ ஸ்’ தங் க க்
உர ைமயான என் அவர்கள் ந ைனக் க ன் றனர். அ
அவர்கள டம் இ ந் எ த் க் ெகாள் ளப்ப ம் ேபா அவர்கள்
ப கடாக் கைளப்ேபால் உணர்க ன் றனர், ப றைரக் ைற
க ன் றனர். எல் லாவற் ைற ம் மறந் வ ட் ன் ேனாக் க ச்
ெசல் ம் மக் கைளவ ட அவர்கள் அத கமாக
ேநாய் வாய் ப்ப க ன் றனர்,” என் ேகார ற னாள் .
அப்ேபா ேநத் தன் அைமத யாக, “ ‘நாம் எைத வ ட் வ ட
ேவண் ம் , எைத ேநாக் க ச் ெசல் ல ேவண் ம் ’ என் ப தான்
ேகள் வ என் நான் ந ைனக் க ேறன் ,” என் தனக் ள் ேபச க்
ெகாள் வ ேபால் ற னான் .
சற் ேநரம் யா ம் எ ம் றவ ல் ைல.
“நாட் ன் ப ற ப த கள ல் உள் ள எங் கைளப் ேபான் ற
கைடக க் என் ன ந கழ் ந் ெகாண் ந் த என் பைத நான்
பார்த்ேதன் என் பைத நான் ஒப் க் ெகாள் ளத் தான் ேவண் ம் .
ஆனால் அ எங் கள் கைடகைளப் பாத க் கா என் நான்
நம் ப ேனன் . நம் மால் ந் தேபா நாமாகேவ ஒ
மாற் றத் ைதத் ண் வ , அந் த மாற் றம் ஏற் பட் ட டன்
அதற் ேகற் ப நம் ைம மாற் ற க் ெகாள் ள யற் ச ப்பைதவ டச்
ச றப்பான என் நான் ந ைனக் க ேறன் . நம் ெசாந் த சீ ைஸ
நாேம நகர்த்த ேவண் ம் என் எனக் த் ேதான் க ற ,”
என் ேநத் தன் ற னான் .
“நீ என் ன க றாய் ?” என் ஃப ராங் க் ேகட் டான் .
அதற் ேநத் தன் , “ச றந் த அங் கா க டன் ேபாட் ய வதற்
ஏ வாக, எங் கள் பைழய கைடகள் அைனத் ைத ம்
வ ற் வ ட் , அத ல் க ைடத் தப் பணத் ைதக் ெகாண் ஒ
ெபர ய நவன அங் கா ைய உ வாக் க ய ந் தால் , நாங் கள்
இன் எவ் வள உயர்ந்த ந ைலய ல் இ ந் த ப்ேபாம் என்
ந ைனத் வ யக் க ேறன் ,” என் பத லள த் தான் .
 “ ‘சாகசப் பயணத் ைத அ பவ ங் கள் . சீ ேஸா ேசர்ந்
நகர்ந் ெசல் ங் கள் ’ என் வர ல் எ த யேபா , ஹா
இைதத் தான் ந ைனத் தான் ேபா ம் ,” என் லாரா ற னாள் .
“ச ல வ ஷயங் கள் மாறாமல் இ ப்ப நல் ல என்
ந ைனப்பவன் நான் . எ த் க் காட் டாக, என் அ ப்பைட
மத ப்ப கைள நான் எப்ேபா ம் உ த யாகப் பற் ற க் ெகாள் ள
வ ம் க ேறன் . ஆனால் என் வாழ் வ ல் ன் னதாகேவ அந் த
‘சீ ஸ டன் ’ ேசர்ந் நா ம் நகர்ந்த ந் தால் என் ந ைலைம
இன் இன் ம் ச றப்பாக இ ந் த க் ம் என் பைத நான்
இப்ேபா உணர்க ேறன் ,” என் ஃப ராங் க் ற னான் .
வ ப்ப ல் எப்ேபா ம் சந் ேதகப் ப ராண யாக இ ந் த ர ச்சர் ,
“அ சர , ைமக் ேகல் , நீ றய ஓர் அ ைமயான, ச ற ய
கைத என் பத ல் சந் ேதகம ல் ைல. ஆனால் உண்ைமய ல் அைத
நீ உன் ந வனத் த ல் எப்ப ப் பயன் ப த் த னாய் ?” என்
ேகட் டான் .
ர ச்சர் ச ல மாற் றங் கைள அ பவ த் க் ெகாண் ந் தைத
அக் வ ல் உள் ள ஒ வ ம் அற ந் த க் கவ ல் ைல. சமீ பத் த ல்
வ வாகரத் தாக ய ந் த அவன் , வய க் வந் த தன்
ப ள் ைளகைள வளர்பப
் ைத ம் தன் ேவைலைய ம்
சமந ைலய ல் ைவத் க் ெகாள் ள யற் ச த் க்
ெகாண் ந் தான் .
அதற் ைமக் ேகல் இவ் வா பத லள த் தான் : “அன் றாடப்
ப ரச்சைனகைளச் சமாள ப்ப தான் என் ேவைல என் நான்
ந ைனத் த ந் ேதன் . ஆனால் , ழ் ந ைலைய ன் ேனாக் க ப்
பார்த் , நாங் கள் எங் ேக ெசன் ெகாண் ந் ேதாம் என் பைத
நான் கவன த் த க் க ேவண் ம் .
“நான் த ன ம் இ பத் நான் மண ேநர ம்
ப ரச்சைனகைளச் சமாள த் வந் த என் னேவா உண்ைமதான் .
மக் கள் என் ன டம் ெந ங் கேவ பயந் தனர். நான் ஒ
பந் தயத் த ல் ஓ க் ெகாண் ந் த ேபால் நடந் ெகாண்ேடன் .
அத ந் என் னால் ெவள ேயற ம் யவ ல் ைல.”
“அப்ப யானால் , நீ ன் னடத் த ச் ெசல் ல ேவண் ய
ேநரத் த ல் ெவ மேன சமாள த் க் ெகாண் ந் தாய் ,
அப்ப த் தாேன?” என் லாரா ேகட் டாள் .
“ம க ம் சர யாகக் ற ள் ளாய் . அப்ேபா தான் நான்
இக் கைதையக் ேகட் ேடன் . வாழ் க் ைகயானா ம் சர ,
ேவைலயானா ம் சர , தங் கைள மாற் ற க் ெகாண் ெவற் ற
ெப ம் வண்ணம் , அைனவ ம் வ ப்பத் டன்
ப ன் ெதாடரக் ய ‘ த ய சீ ைஸ’ப் பற் ற ய ஒ காட் ச ைய
அவர்கள் ன் தீ ட் வ தான் என் ேவைல என் பைத நான்
உணர்ந்ேதன் ,” என் ைமக் ேகல் ற னான் .
அதற் ேநத் தன் , “உன் ந வனத் த ல் நீ என் ன ெசய் தாய் ?”
என் ேகட் டான் .
“கைதய ல் வ ம் எந் தக் கதாபாத் த ரமாக அவர்கள் தங் கைளப்
பார்க்க றார்கள் என் என் ந வனத் த ல் ேவைல
பார்த்தவர்கள டம் நான் ேகட் டேபா , அந் த நான்
கதாபாத் த ரங் கள் ஒவ் ெவான் ம் எங் கள் ந வனத் த ல்
இ ந் தைத நான் கண்ேடன் . எங் கள் ந வனத் த ல் இ ந் த
ஸ்ன ஃப்கைள ம் , ஸ்கர கைள ம் , ெஹம் கைள ம் ,
ஹாக் கைள ம் ெவவ் ேவ வ தமாக நடத் த ேவண் ம்
என் பைத நான் உணரத் வங் க ேனன் .
“எங் கள டம் இ ந் த ஸ்ன ஃப்கள் சந் ைத ந லவரங் கைள
ேமாப்பம் ப த் ததால் , எங் கள் ந வனத் த ன் ன் ேனாக் த்
த ட் டத் த ற் அைவ உதவ ன. வரவ ந் த மாற் றங் கள் எங் கள்
வா க் ைகயாளர்கள் வ ம் ம் தய ெபா ட் கைள ம்
ேசைவகைள ம் உ வாக் க எவ் வா உத ம் என் பைதக்
கண் ப க் மா அவர்கள் ஊக் வ க் கப்பட் டனர். எங் கள்
ஸ்ன ஃப்க க் அந் த ேவைல ம க ம் ப த் த ந் த .
மாற் றத் ைத அைடயாளம் கண் ெகாண் , ற த் த ேநரத் த ல்
அதற் ேகற் பத் தன் ைன மாற் ற க் ெகாள் ம் ஒ ந வனத் த ல்
ேவைல ெசய் வைதத் தாங் கள் மக ழ் ச்ச டன் அ பவ ப்பதாக
அவர்கள் எங் கள டம் ற னர்.
“எங் கள டம் இ ந் த ஸ்கர க க் ேவைலகைள
ந ைறேவற் வத ல் அத க நாட் டம் இ ந் த . எனேவ,
ந வனத் த ன் த ய ன் ேனாக் த் த ட் டத் த ன் அ ப்பைடய ல்
நடவ க் ைககள் எ ப்பதற் அவர்கைள நாங் கள்
ஊக் வ த் ேதாம் . பற தய சீ ைஸ அவர்கள்
ெகாண் வந் தேபா நாங் கள் அவர்க க் ெவ மத
வழங் க ேனாம் . ெசயல் பாட் ைட ம் வ ைள கைள ம் மத க் ம்
ஒ ந வனத் த ல் ேவைல பார்பப் ைத அவர்கள்
வ ம் ப னார்கள் .”
“உங் கள் ந வனத் த ல் இ ந் த ெஹம் க ம் ஹாக் க ம்
என் னவானார்கள் ?” என் ஏஞ் சலா ேகட் டாள் .
“ ரத ர்ஷ்டவசமாக, எங் கள டம் ேவைல பார்த்த ெஹம் கள் ,
கா ல் கட் டப்பட் ட கனத் த சங் க யாய் மாற எங் கள்
வளர்சச ் ையத் தாமதப்ப த் த னர். அவர்கள ல் ச லர்
தங் க ைடய பைழய ந ைலய ல் ெசௗகர யமாக இ ந் தனர்.
ேவ ச லர் மா வதற் ப் பயந் தனர். மா வ எப்ப
அவர்க க் அ லமாக அைம ம் என் ப ற த்
நாங் கள் எ த் ைரத் த வ ளக் கங் கைளக் கண்டேபா தான்
அவர்கள ல் ச லர் மாற னர்.
“பா காப்பான இடத் த ல் ேவைல ெசய் வத ல் தான்
தங் க க் வ ப்பம் என் ம் , எனேவ அந் த மாற் றம்
தங் க ைடய பா காப் உணர்ைவ அத கர ப்பதாக இ க் க
ேவண் ம் என் ம் அவர்கள் எங் கள டம் ற னர். ஆனால்
மாறாமல் இ ப்பதால் ஏற் ப ம் உண்ைமயான ஆபத் ைத
அவர்கள் உணர்ந்தேபா , அவர்கள ல் ச லர் மாற னார்கள் ,
ச றப்பாக ம் ெசயல் பட் டார்கள் . எங் கள் ந வனத் த ன்
 ன் ேனாக் த் த ட் டம் , பல ெஹம் கைள ஹாக் களாக மாற் ற
உதவ ய .”
“மாற வ ப்பம ல் லாத ெஹம் கைள நீங் கள் என் ன
ெசய் தீ ர்கள் ?” ஃப ராங் க் அைதத் ெதர ந் ெகாள் ள
வ ம் ப னான் .
ைமக் ேகல் வ த் தத் டன் , “அவர்கைள நாங் கள் ேவைலய ல்
இ ந் நீக் க ேவண் யதாய ற் . எங் கள அைனத்
ஊழ யர்கைள ம் நாங் கள் தக் க ைவத் க் ெகாள் ள
வ ம் ப ேனாம் . ஆனால் எங் கள் வ யாபாரத் த ல் வ ைரவ ல்
மாற் றத் ைதக் ெகாண் வராவ ட் டால் நாங் கள் அைனவ ம்
ப ரச்சைனக் உள் ளாேவாம் என் பைத நாங் கள்
அற ந் த ந் ேதாம் ,” என் ற னான் .
ேம ம் அவன் ெதாடர்ந் ற னான் : “இத ல் நல் ல வ ஷயம்
என் னெவன் றால் , த ல் தயங் க ய ஹாக் கள் , ப ன் னர் த ய
வ ஷயங் கைளக் கற் க் ெகாள் வதற் ம் , வ த் த யாசமாக
நடந் ெகாள் வதற் ம் , நாங் கள் ெவற் ற ெப வதற் உத ம்
வ தத் த ல் ற த் த ேநரத் த ல் தங் கைள மாற் ற க்
ெகாள் வதற் ம் தயாராக இ ந் தனர்.
“மாற் றத் ைத எத ர்பார்க்க அவர்கள் கற் க் ெகாண்டனர்.
மன த இயல் ைபப் பற் ற அவர்கள் ர ந் ைவத் த ந் ததால் ,
எல் ேலா க் ம் அர்த்த ள் ளதாக அைம ம் வ தத் த ல் தய
சீ ஸ் ற த் த ஒ யதார்த்தமான ன் ேனாக் த் த ட் டத் ைதத்
தீ ட் வதற் அவர்கள் எங் க க் உதவ னர்.
“மா வதற் த் ேதைவயான நம் ப க் ைகைய ம் அதற் கான
க வ கைள ம் ெகா த் உத க ன் ற ஒ ந வனத் த ல்
தாங் கள் ேவைல பார்க்க வ ம் வதாக அவர்கள் எங் கள டம்
ற னர். த ய சீ ஸ் ற த் த எங் கள் ேதட ல் எங் கள்
நைகச் ைவ உணர்ைவத் தக் க ைவத் க் ெகாள் ள அவர்கள்
எங் க க் உதவ னர்.”
 அைதக் ேகட் ட ர ச்சர் , “ஒ ச ற ய கைதய ந் தா உனக்
இவ் வள வ ஷயங் க ம் க ைடத் தன?” என் ேகட் டான் .
ைமக் ேகல் ன் னைகத் தவா , “கைத இங் எந் த
வ ைளைவ ம் ஏற் ப த் தவ ல் ைல. அந் தக் கைதய ல் இ ந்
நாங் கள் கற் க் ெகாண்ட பாடங் கள ன் அ ப்பைடய ல்
நாங் கள் ேமற் ெகாண்ட வ த் த யாசமான நடவ க் ைககள் தான்
அதற் க் காரணம் ,” என் ற னான் .
ஏஞ் சலா ம் , “நான் ஓரள க் ெஹம் ைமப் ேபான் றவள் . ஹா
தன் பயத் ைதக் கண் ச ர த் , த ய சீ ைஸத் தான்
அ பவ ப்ப ேபான் ற ஒ காட் ச ையத் தன் மனத் த ல்
தீ ட் ய தான் கைதய ன் ம க ம் சக் த வாய் ந் த ப த என்
நான் க க ேறன் . த ர்க் கட் டத் த ற் ள் ெசல் வ அவ் வள
அச் த் வதாக இல் லாமல் , அத க மக ழ் ச்ச யாக
அைமந் ததற் அ தான் காரணம் . இ த ய ல் ஹாவ ற்
நன் ைமேய ஏற் பட் ட . நா ம் அைதத் தான் அ க் க ெசய் ய
வ ம் க ேறன் ,” என் ஒப் க் ெகாண்டாள் .
ஃப ராங் க் ைறத் ப் பார்த்தான் . “மா வத ல் உள் ள
அ லத் ைதச் சமயங் கள ல் ெஹம் களா ம் பார்க்க
க ற , அப்ப த் தாேன?”
“தங் கள் ேவைலைய எப்ப த் தக் கைவத் க் ெகாள் ளலாம்
என் ப ற த் அற ந் ெகாள் வைதக் ற ப்ப டலாம் ,” என்
ற , கார்ேலாஸ் ச ர த் தான் .
“அல் ல ஒ நல் ல சம் பள உயர்ைவ எப்ப ப் ெபறலாம்
என் பதாக ம் இ க் கலாம் ,” என் ஏஞ் சலா ற னாள் .
இந் த உைரயாடைலக் கவைலேயா ேகட் க் ெகாண் ந் த
ர ச்சர் , “எங் கள் ந வனம் மாற ேவண் ம் என் எங் கள்
ேமலாளர் க றார். நான் மாற ேவண் ம் என்
மைற கமாக அவர் என் ன டம் க றார் என் நான்
ந ைனக் க ேறன் . ஆனால் அைதக் ேகட் பத ல் எனக் வ ப்பம்
இ க் கவ ல் ைல. எந் தப் ‘ த ய சீ ைஸ’ ேநாக் க அவர் எங் கைள
நகர்த்த யற் ச த் க் ெகாண் ந் தார் என் பைத ம் , அல் ல
அத ந் எனக் என் ன ஆதாயம் க ைடக் ம் என் பைத ம்
நான் அற ந் த க் கவ ல் ைல என் நான் ந ைனக் க ேறன் ,”
என் ற னான் .
இைதக் ற யேபா ர ச்சர் ன் கத் த ல் ஒ ேலசான
ன் னைக அ ம் ப ய . ‘ த ய சீ ைஸ’ப் பார்த் , அைத
அ பவ ப்ப ேபால் கற் பைன ெசய் ம் ேயாசைன எனக் ப்
ப த் ள் ள என் பைத நான் ஒப் க் ெகாள் ள ேவண் ம் . அ
எல் லாவற் ைற ம் ேலசாக் க ற . மாற் றம் எப்ப
எல் லாவற் ைற ம் ேமம் ப த் க ற என் பைத நீங் கள்
பார்க் ம் ேபா , அந் த மாற் றத் ைத ந கழச் ெசய் வதற் நீங் கள்
அத க ஆர்வம் காட் வர்கள் .
“இைத என் தன ப்பட் ட வாழ் க் ைகய ல் என் னால் பயன் ப த் த
ம் என் நான் ந ைனக் க ேறன் . தங் கள் வாழ் வ ல் உள் ள
எ ம் மாறக் டா என் என் ழந் ைதகள்
ந ைனக் க ன் றனர். ெஹம் ைமப்ேபால் அவர்கள் நடந்
ெகாள் க றார்கள் என் ப என் ஊகம் . அவர்கள்
ேகாபப்ப க ன் றனர். தங் கள் எத ர்காலம் எப்ப அைம ம்
என் ப ற த் அவர்கள் பயப்ப வ ேபால் ெதர க ற . ‘ த ய
சீ ஸ்’ பற் ற ய ஒ யதார்த்தமான காட் ச ைய நான்
அவர்க க் க் காட் டவ ல் ைல என் ந ைனக் க ேறன் . அதற் க்
காரணம் , அப்ப ப்பட் ட ஒ யதார்த்தமான காட் ச ைய நாேன
இன் ம் காட் ச ப்ப த் த ப் பார்க்கவ ல் ைல என் பதால்
இ க் கலாம் .”
தங் கள் ெசாந் த வாழ் ைவப் பற் ற அக் வ ந் த பலர்
ந ைனத் ப் பார்த் க் ெகாண் ந் ததால் , ஒட் ெமாத் தக்
ம் அைமத யாக இ ந் த .
“இக் வ ல் உள் ள ெப ம் பாலானவர்கள் ேவைலையப்
பற் ற ப் ேபச க் ெகாண் ந் தனர். ஆனால் , இந் தக் கைதைய
நான் கவன த் க் ேகட் டேபா , என் தன ப்பட் ட வாழ் க் ைகையப்
பற் ற நான் ந ைனத் ப் பார்த்ேதன் . என தற் ேபாைதய
உறவான , ஞ் ைசக் காளான் த் ள் ள ‘பைழய சீ ஸ்’ ேபால
உள் ள என் நான் ந ைனக் க ேறன் ,” என் ெஜ க் கா
ற னாள் .
அைத ஒப் க் ெகாண்ட ேகார ச ர த் தாள் . “என் ந ைலைம ம்
அ தான் . ஒ ேமாசமான உறைவ வ ட் த் தள் ள ேவண் ய
ந ைலய ல் நான் இ ப்பதாக எனக் த் ேதான் க ற .”
ஏஞ் சலா இத ல் க் க ட் டாள் . “அல் ல , ‘பைழய சீ ஸ்’
என் ப பைழய நடத் ைதயாக இ க் கலாம் . நாம்
உண்ைமய ேலேய வ ட் த் தள் ள ேவண் ய வ ஷயம் , நம்
ேமாசமான உற க க் ல காரணமாக வ ளங் ம்
நடத் ைதையத் தான் . ப ற , நாம் நல் லவ தமாகச் ச ந் த க் க ம்
நடந் ெகாள் ள ம் ேவண் ம் ,” என் அவள் ற னாள் .
“நீ ம் க த் த ல் ந யாயம் உள் ள . த ய சீ ஸ் என் ப
அேத நப டனான ஒ த ய உற தான் ,” என் ேகார
ற னாள் .
“நான் ந ைனத் தைதவ ட இத ல் இன் ம் அத க வ ஷயங் கள்
இ ப்பதாக எனக் த் ேதான் ற ஆரம் ப த் ள் ள . பைழய
உறைவ ஒ க் க த் தள் வைதவ ட, பைழய நடத் ைதைய
ஒ க் க த் தள் ம் ேயாசைன எனக் ப் ப த் த க் க ற .
ெதாடர்ந் அேதேபால் நடந் ெகாள் வ அேத
வ ைளைவத் தான் ெபற் த் த ம் ,” என் ர ச்சர் ற னான் .
ேம ம் அவன் , “ேவைலையப் ெபா த் தவைர, ேவைலகைள
மாற் வைதவ ட, ேவைல ெசய் ம் வ தத் ைத மாற் ற
ேவண் ம் என் நான் ந ைனக் க ேறன் . அப்ப ச்
ெசய் த ந் தால் , இந் ேநரம் நான் ஒ நல் ல ந ைலய ல்
இ ந் த ப்ேபன் ,” என் ற னான் .
“இந் தக் கைதைய ம் , இங் ேபச யவர்கள ன்
க த் க் கைள ம் ேகட் டப் ப ற , நான் என் ைனப் பார்த்
ச ர க் கக் கற் க் ெகாண்ேடன் . மாற் றத் ைதக் கண் பயந் ,
ெந ங் காலமாக நான் ெஹம் ைமப்ேபால் லம் ப க் ெகாண் ம்
ேகாபப்பட் க் ெகாண் ம் இ ந் வந் ள் ேளன் . நான் இந் த
மனப்ேபாக் ைக என் ைன ம் அற யாமல் என் ழந் ைதக க் ப்
பழக் கப்ப த் த வ ட் ேடன் என் ந ைனக் க ேறன் ,” என் ெபக் க
ற னாள் .
அவள் ேம ம் ெதாடர்ந்தாள் . “நான் இப்ேபா அைதப் பற் ற
ந ைனத் ப் பார்க் ம் ேபா , மாற் றம் என் ப ஒ த ய,
ச றப்பான இடத் த ற் இட் ச் ெசல் லக் ம் என் பைத
உணர்க ேறன் . ஆனால் வக் கத் த ல் நம் மால் அப்ப ந ைனக் க
வத ல் ைல.
“என் மகன் உயர்ந ைலப் பள் ள ய ல் ப த் க் ெகாண் ந் த
சமயத் த ல் எங் கள் ஊர ல் ந கழ் ந் த ஒ மாற் றம் என்
ந ைனவ ற் வ க ற . என் கணவர ன் ேவைல காரணமாக
நாங் கள் இல் னாய் மாந லத் த ந் ெவர்மான் ட்
மாந லத் த ற் இடம் ெபயர ேவண் யதாய ற் . தன்
நண்பர்கைள வ ட் வ ட் வர ேவண் ய ந் த ற த் என்
மகன் ம க ம் வ த் தப்பட் டான் . அவன் ஒ ச றந் த நீச்சல்
வரன் . ஆனால் , ெவர்மான் ட் ல் இ ந் த உயர்ந ைலப்
பள் ள ய ல் நீச்சல் இ க் கவ ல் ைல. எனேவ, தன் ைன
எங் கேளா ட் ச் ெசல் வதற் காக அவன் எங் கள் மீ
ேகாபப்பட் டான் .
“ஆனால் நாங் கள் ெவர்மான் ட் ற் க் ெபயர்ந்த டன் ,
அங் க ந் த மைலகள் அவன் மனத் ைதக் கவர்ந்தன.
பன ச்ச க் வ ைளயாட் ல் அவன் கலந் ெகாண் , ப ன்
அத ல் பய ற் ச ம் ெபற் த் தன் கல் ர க் வ ல் இடம்
ெபற் றான் . இன் ெகாலராேடாவ ல் அவன் மக ழ் ச்ச யாக
வாழ் ந் வ க றான் .
“நாம் பள் ள ய ல் ப த் க் ெகாண் ந் தேபாேத, ஒ
ேகாப்ைப ‘ஹாட் சாக் ேலட் ’ பானத் ைதப் ப க யவா இந் த
சீ ஸ் கைதையக் ேகட் ந் தால் , நம் ம் பத் த ன க்
ஏற் பட் ட ஏராளமான மன அ த் தத் ைத அ தவ ர்த்த க் ம் .”
இைதக் ேகட் க் ெகாண் ந் த ெஜ க் கா, “நான் என்
வட் ற் ச் ெசன் என் ம் பத் தார டம் இக் கைதையக் றப்
ேபாக ேறன் . இந் தக் கைதய ல் வ ம் நான்
கதாபாத் த ரங் களான ஸ்ன ஃப், ஸ்கர , ெஹம் , ஹா
ஆக ேயார ல் , நான் எந் தக் கதாபாத் த ரம் என் என்
ழந் ைதகள் ந ைனக் க றார்கள் என் நான் அவர்கள டம்
ேகட் கப் ேபாக ேறன் . ப ற அவர்கள் எந் தக் கதாபாத் த ரமாகத்
தங் கைளக் க க றார்கள் என் ம் ேகட் கப் ேபாக ேறன் .
எங் கள் ம் பத் த ன் பைழய சீ ஸ் எ என் நாங் கள்
ந ைனக் க ேறாம் என் ப பற் ற ம் , த ய சீ ஸ் எ வாக
இ க் கலாம் என் ப பற் ற ம் நாங் கள் ேபசலாம் ,” என்
ற னாள் .
“இ நல் ல ேயாசைன,” என் ர ச்சர் றய
அைனவ க் ம் ஆச்சர யமள த் த . அ அவ க் ேக
ஆச்சர ய ட் ய .
அப்ேபா ஃப ராங் க் , “நான் ஹாைவப்ேபால் நடந்
ெகாள் ளப் ேபாக ேறன் . சீ ேஸா ேசர்ந் நகர்ந் , அைத
அ பவ க் கப் ேபாக ேறன் . இரா வத் த ல் இ ந்
ெவள ேய வதற் காகக் கவைலப்பட் க் ெகாண் க் ம் என்
நண்பர்கள டத் த ல் நான் இக் கைதையக் றப் ேபாக ேறன் .
மாற் றம் அவர்க க் எவ் வா நன் ைம பயக் கக் ம்
என் பைத எ த் க் றப் ேபாக ேறன் . அ ச ல வாரச யமான
உைரயாடல் க க் வழ வ க் கக் ம் ,” என் ற னான் .
இைதக் ேகட் ட ைமக் ேகல் , “எங் கள் வ யாபாரத் ைத நாங் கள்
அவ் வா தான் ேமம் ப த் த ேனாம் . சீ ஸ் கைதய ந்
நாங் கள் கற் க் ெகாண்டவற் ைறப் பற் ற ம் , அவற் ைற
எவ் வா எங் கள் ழ் ந ைலக் ஏற் ப நைட ைறப்ப த் தலாம்
என் ப பற் ற ம் நாங் கள் பல கலந் ைரயாடல் கள ல்
ஈ பட் ேடாம் ,” என் ற னான் .
அவன் ேம ம் ெதாடர்ந் , “மாற் றத் ைத நாங் கள் எவ் வா
ைகயாள் க ேறாம் என் பைதப் பற் ற ப் ேப வதற்
ேவ க் ைகயான இந் த ‘சீ ஸ்’ ெமாழ ைய நாங் கள்
பயன் ப த் த ய எங் கள் உைரயாடல் கைளச் ச றப்பாக
ஆக் க ய . அ நல் ல பலனள த் த . ற ப்பாக அ எங் கள்
ந வனத் த ற் ள் ஆழமாக ஊ வ யேபா , அ ம க ம்
பலன் த வதாக அைமந் த ,” என் ற னான் .
“ ‘ஆழமாக ஊ வ யேபா ’ என் ற ப்ப ட் டாேய,
அப்ப ெயன் றால் ?” என் ேநத் தன் ேகட் டான் .
“நாங் கள் எங் கள் ந வனத் த ள் ஆழமாக ஊ வ ப்
பார்த்தேபா , தங் க க் ப் ேபா மான அத காரம்
இ க் கவ ல் ைல என் உணர்ந்த அத கமான ஊழ யர்கைள
நாங் கள் அைடயாளம் கண்ேடாம் . ேம ந் கட் டாயமாக
அமல் ப த் தப்ப ம் மாற் றம் தங் க க் எத் தைகய பாத ப்ைப
ஏற் ப த் தக் ம் என் பைத ந ைனத் அவர்கள் ெகாண் ந் த
பயத் ைத எங் களால் ர ந் ெகாள் ள ந் த . எனேவ
அவர்கள் மாற் றத் ைத எத ர்த்தனர்.
“ க் கமாகக் ற னால் , கட் டாயமாகத் த ண க் கப்ப ம்
மாற் றம் ந ச்சயமாக எத ர்க்கப்ப ம் .
“ஆனால் இந் த சீ ஸ் கைதைய நாங் கள் எங் கள் ந வனத் த ல்
இ ந் த ஒவ் ெவா வர ட ம் பக ர்ந் ெகாண்டேபா , மாற் றம்
ற த் அவர்கள் ெகாண் ந் த கண்ேணாட் டத் ைத
மாற் வதற் அ உதவ ய . அவர்கள் தங் க ைடய பைழய
பயங் கைளப் பார்த் ச் ச ர த் , ைறந் தபட் சம் ன் னைக
த் , ெதாடர்ந் நகர்ந் ெசல் ல ற் பட் டனர்.
“சீ ஸ் கைதைய இன் ம் ன் னதாகேவ ேகட் ந் தால்
எவ் வள நன் றாக இ ந் த க் ம் என் தான் ந ைனக் கத்
ேதான் க ற ,” என் ைமக் ேகல் ற னான் .
 “ஏன் எப்ப ?” என் கார்ேலாஸ் ேகட் டான் .
“ஏெனன ல் , மாற் றங் கைளப் பற் ற நாங் கள் எங் கள்
ஊழ யர்கள டம் ேப ம் ேவைள வந் தேபா , எங் கள் வ யாபாரம்
ஏற் கனேவ ம க ேமாசமான ந ைலைய எட் ய ந் த . அதனால்
பலைர நாங் கள் ேவைலையவ ட் நீக் க ேவண் யதாய ற் .
நான் ன் ேப ற ய ேபால் , ேவைலய ந்
நீக் கப்பட் டவர்கள ல் ச ல நண்பர்க ம் அடங் வர். அ எங் கள்
அைனவ க் ேம க னமாக இ ந் த . ஆனா ம் ,
வ ஷயங் கைள வ த் த யாசமான கண்ேணாட் டத் த ல்
பார்பப் தற் ம் , இ த ய ல் அவற் ைறச் ச றப்பாகக்
ைகயாள் வதற் ம் சீ ஸ் கைத உதவ யதாக, ெதாடர்ந்
எங் கள டம் ேவைல பார்த்தவர்க ம் , ேவைல நீக் கம்
ெசய் யப்பட் டவர்கள ல் ெப ம் பாலானவர்க ம் எங் கள டம்
ற னர்.
“ேவைல நீக் கம் ெசய் யப்பட் ப் தய ேவைல
ேத யவர்க க் அ த ல் க னமாக இ ந் ததாக ம் ,
ஆனால் சீ ஸ் கைதைய ந ைன ப த் த ப் பார்த்த தங் க க்
உதவ யாக இ ந் ததாக ம் ற னர்.”
“எ அவர்க க் ம க ம் உதவ ய ?” என் ஏஞ் சலா
ேகட் டாள் .
“ த ய சீ ஸான , தாங் கள் கண் ப ப்பதற் காக ெவள ய ல்
எங் ேகா காத் த ந் தைதத் தாங் கள் உணர்ந்ததாக, தங் கள்
பயங் கைளக் கடந் வந் த ப ற அவர்கள் என் ன டம் ற னர்,”
என் ைமக் ேகல் பத லள த் தான் .
“ த ய சீ ஸ் பற் ற ய ஒ படத் ைதத் தங் கள் மனத் த ல்
ந ைலந த் த , ஒ த ய ேவைலய ல் தாங் கள் ச றப்பாகச்
ெசயல் ப வ ேபால் கற் பைன ெசய் த தங் கைளச் ச றப்பாக
உணரச் ெசய் ததாக ம் , ேவைலக் கான ேநர் கத் ேதர் கள ல்
தாங் கள் ச றப்பாகச் ெசய் வதற் உதவ யதாக ம் அவர்கள்
ற னர். அவர்கள ல் பல க் நல் ல ேவைல க ைடத் த .”
 “உங் கள டம் ெதாடர்ந் ேவைல பார்த்தவர்கள் பற் ற நீ என் ன
ந ைனக் க றாய் ?” என் லாரா ேகட் டாள் .
அதற் ைமக் ேகல் இவ் வா பத லள த் தான் . “ந கழ் ந்
ெகாண் ந் த மாற் றங் கைளப் பற் ற க் ைற வதற் ப்
பத லாக, அவர்கள் இப்ேபா , ‘நம சீ ஸ் நகர்த்தப்பட் ள் ள .
நாம் த ய சீ ைஸத் ேத ேவாம் ,’ என் க ன் றனர். அ
எங் க க் ஏகப்பட் ட ேநரத் ைத ம ச்சப்ப த் த யேதா , மன
அ த் தத் ைத ம் ைறத் த .
“ ன் மாற் றத் ைத எத ர்த்தவர்கள் , வ ைரவ ல் அதன்
அ லத் ைதக் காணத் வங் க னர். மாற் றத் ைத
நைட ைறப்ப த் வத ல் அவர்கள் எங் க க் உதவ டச்
ெசய் தனர்.”
“அவர்கள் ஏன் மாற னர் என் நீ ந ைனக் க றாய் ?” என்
ேகார ேகட் டாள் .
“சக ஊழ யர்கள ன் கட் டாயப்ப த் தல் ைறந் த ப ற
அவர்கள் மாற னர்.”
அங் க ந் தவர்கைளப் பார்த் ைமக் ேகல் , “நீங் கள் ேவைல
பார்த் வந் ள் ள ெப ம் பாலான ந வனங் கள ல் , ேமல் மட் ட
ந ர்வாகத் த னர் ஒ மாற் றத் ைதத் தங் கள் ஊழ யர்கள டம்
அற வ க் ம் ேபா என் ன ந கழ் க ற ? ெப ம் பான் ைமயான
மக் கள் , மாற் றம் ஒ ச றந் த ேயாசைன என் க ன் றனரா
அல் ல ஒ ேமாசமான ேயாசைன என் க ன் றனரா?”
என் ேகட் டான் .
“ஒ ேமாசமான ேயாசைன என் தான் அவர்கள்
ந ைனக் க ன் றனர்,” என் ஃப ராங் க் பத லள த் தான் .
“அ ஏன் ?” என் ைமக் ேகல் ேகட் டான் .
அதற் க் கார்ேலாஸ், “ஏெனன ல் , எல் லா வ ஷயங் க ம்
மாறாமல் அப்ப ேய இ க் க ேவண் ம் என் மக் கள்
வ ம் க ன் றனர். மாற் றம் தங் க க் ேமாசமான வ ைளைவக்
ெகாண் வ ம் என் அவர்கள் ந ைனக் க ன் றனர். மாற் றம்
ஒ ேமாசமான ேயாசைன என் ஒ நபர் ம் ேபா ,
மற் றவர்க ம் அைத ஆேமாத க் க ன் றனர்,” என் ற னான் .
“மாற் றம் ஒ ேமாசமான ேயாசைன என் அைனவ ம்
ந ைனப்பத ல் ைல. ஆனால் , தங் கள் சக ஊழ யர்கள் தங் கைள
ஒ க் க ைவத் வ டக் டா என் அவர்கள் பயப்ப வதால் ,
தாங் க ம் அவர்கள ல் ஒ வராக இ க் க ேவண் ம்
என் பதற் காக அவர்கள் அக் க த் க் உடன் ப க ன் றனர். சக
ஊழ யர்கள டம் இ ந் வ ம் அப்ப ப்பட் ட
வற் த் தல் கள் தான் எந் தெவா ந வனத் த ம் மாற் றத் ைத
எத ர்பப் த ல் க் க யப் பங் வக க் க ன் றன.”
“மக் கள் சீ ஸ் கைதையக் ேகட் டப் ப ற வ ஷயங் கள்
எவ் வ தத் த ல் மாற ன?” என் ெபக் க ேகட் டாள் .
“சக ஊழ யர்கள ன் வற் த் தல் மாற ய . யா ம்
ெஹம் ைமப்ேபால் இ க் க வ ம் பவ ல் ைல,” என் ைமக் ேகல்
ற னான் .
அைனவ ம் ச ர த் தனர்.
“மாற் றம் ஏற் பட் ட டன் லம் ப க் ெகாண் , இ ந் த
இடத் த ேலேய இ ப்பதற் ப் பத லாக, எத ர்வ ம்
மாற் றங் கைள ன் னதாகேவ அைடயாளம் கண் ெகாண் ,
வ ைரவாகச் ெசய ல் இறங் க அவர்கள் வ ம் ப னர்,” என்
ைமக் ேகல் ற னான் .
“அ ஒ நல் ல க த் . எங் கள் ந வனத் த ம் எவ ம்
ெஹம் ைமப்ேபால் இ க் க வ ம் ப மாட் டார்கள் என்
க க ேறன் . அவர்கள் மாற ம் ம் . கடந் த ைற நாம்
அைனவ ம் ஒன் யேபா நீ ஏன் இக் கைதையக்
றவ ல் ைல? இக் கைத ந ச்சயம் பலன் த ம் என் நான்
ந ைனக் க ேறன் ,” என் ேநத் தன் ற னான் .
“அ ந ச்சயமாகப் பலன் த க ற ,” என் ைமக் ேகல்
ற னான் .
 “உன் ந வனத் த ல் உள் ள ஒவ் ெவா வ ம் இக் கைதையத்
ெதர ந் ைவத் த க் க ேவண் ம் . அப்ேபா தான் இ ச றந் த
பலனள க் ம் . அ ஒ ெப ம் ந வனமாக இ க் கலாம்
அல் ல ஒ ச ற ய வ யாபாரமாக இ க் கலாம் அல் ல
உங் கள் ம் பமாக இ க் கலாம் . இவற் ற ல் மாற் றம் ந கழ
ேவண் ெமன் றால் , இவற் ற ள் ள ெப ம் பான் ைமயான
மக் கள் மாற ேவண் ம் .”
பற கைடச யாக அவன் மற் ெமா ேயாசைனைய ம்
ெதர வ த் தான் . “இந் தக் கைத ச றந் த பலனள க் க ற என் பைத
நாங் கள் கண் ெகாண்ட உடன் , நாங் கள் எங் கள்
வா க் ைகயாளர்க க் ம் இக் கைதையக் ற ேனாம் .
அவர்க ம் மாற் றத் ைதச் சந் த த் க் ெகாண் ந் தனர்
என் பைத நாங் கள் அற ந் ேதாம் . அவர்கள ‘ த ய சீ ஸ்’
ஒ ேவைள நாங் களாக இ க் கக் ம் என் அவர்க க் ப்
பர ந் ைரத் ேதாம் . அதாவ , இைணந் ெசயல் பட் டால்
இ வ ம் பரஸ்பர ெவற் ற ெப வதற் கான வாய் ப் கள்
அத கர க் ம் என் அவர்கள டம் ற ேனாம் .”
அ ெஜ க் காவ ற் ப் பல நல் ல ேயாசைனகைளக்
ெகா த் த . அேதா , அ த் த நாள் காைலய ல் அவள் ெவ
சீ க்க ரமாக ஒ ச ல ெதாழ ல் ெதாடர்பான அைழப் கைள
ேமற் ெகாள் ள ேவண் ய ந் தைத ம் அ அவ க்
ந ைன ட் ய . அவள் தன் ைகக் க காரத் ைதப் பார்த் வ ட் ,
“நான் இந் த சீ ஸ் ந ைலயத் ைதவ ட் க் க ளம் ப , த ய சீ ைஸக்
கண் ப ப்பதற் கான ேநரம் வந் வ ட் ட என்
ந ைனக் க ேறன் ,” என் ற னாள் .
வ னர் அைனவ ம் ச ர த் தனர். பற அவர்கள்
ஒவ் ெவா வராக வ ைடெபற் றனர். உைரயாடைலத் ெதாடர
அவர்கள ல் பலர் வ ம் ப னா ம் , றப்பட ேவண் ய ேநரம்
வந் வ ட் ந் த . அவர்கள் அங் க ந் றப்பட் டேபா
ைமக் ேக க் நன் ற ற னர்.
 “இக் கைத உங் க க் ப் பய ள் ளதாக அைமந் த பற் ற
நான் ம க ம் மக ழ் ச்ச அைடக ேறன் . வ ைரவ ல்
மற் றவர்கள டம் இக் கைதைய நீங் கள் பக ர்ந்
ெகாள் வதற் கான வாய் ப் கள் க ைடக் ம் என் நான்
நம் க ேறன் ,” என் ைமக் ேகல் ற னான் .
ற் ம்
 ெமாழ ெபயர்பப
் ாளைரப் பற் ற
நாகலட் சண் கம்
நாகலட் ம ஒ ம கச் ச றந் த ஊக் வ ப் ப் ேபச்சாளர்.
அெமர க் காவ ன் தைலச றந் த ேபச்சாளர்கள ல் ஒ வ ம் ,
‘ச க் கன் ப் ஃபார் த ேசால் ’ த் தக வர ைசைய
உ வாக் க யவ மான ஜாக் ேகன் ஃபல் ன் ‘ெவற் ற க்
ெகாள் ைககள் ’ பய லரங் ைக நடத் வதற் அவர டம்
ேநர யாகப் பய ற் ச ெபற் றவர் இவர்.
இவர் ஒ ச றந் த ெமாழ ெபயர்பப ் ாள ம் ட. கடந் த ஏ
ஆண் கள ல் எ ப க் ம் ேமற் பட் ட ல் கள் இவ ைடய
ெமாழ ெபயர்பப ் ல் ெவள வந் ள் ளன. இவ ைடய
ெமாழ ெபயர்ப் க் க் க ைடத் ள் ள அங் கீ காரங் கள ல் 2014ல்
த ப் ர் தம ழ் ச் சங் கம் அள த் த ‘தம ழ் ெமாழ ெபயர்ப் த்
ைறக் கான ச றப் வ ம் ,’ இவர் ெமாழ ெபயர்த்த ‘இ த ச்
ெசாற் ெபாழ ’ க் 2014ல் வழங் கப்பட் ட ‘நல் த ைச
எட் ம் ெமாழ யாக் க வ ம் ’ அடங் ம் . 2017 ேம மாதம்
தம ழக அர ச றந் த ெமாழ ெபயர்பப ் ாள க் கான வ ைத
நாகலட் ம க் வழங் க ெகௗரவ த் ள் ள .
தம ழ் நாடகத் ைறய ன் ன் ேனா ேமைதகளான
.ேக.எஸ். சேகாதரர்கள ல் ஒ வரான த . த் சாம
அவர்கள ன் ேபத் த கள ல் ஒ வர் இவர். இவர் தற் ேபா தன்
கணவ ட ம் தன் ழந் ைதகள் இ வ ட ம் ம் ைபய ல்
வச த் வ க றார்.
தம் பத ய க் இைடேயயான உற கைள ேமம் ப த் வதற்
உத ம் இவர தல் யபைடப்பான ‘மாயாஜாலமான
மணவாழ் க் ைக - மறந் ேபான ரகச யங் கள் ’ என் ற ல்
சமீ பத் த ல் ெவள யாக ப் ெப ம் பாராட் க் கைளப்
ெபற் ள் ள .
 லாச ர யைரப் பற் ற
ஸ்ெபன்சர் ஜான்சன் (1938-2017)
ஸ்ெபன் சர் ஜான் சன் , சர்வேதச அளவ ல் ெபர ம்
மத க் கப்ப க ன் ற ச ந் தைனயாளர் மற் ம் லாச ர யர்.
உலெகங் ம் வ ற் பைனய ல் சாதைனகைளக் வ த் க்
ெகாண் க் ம் அவர பத் ப் த் தகங் கள ல் , ‘என் சீ ைஸ
நகர்த்த ய யார்?’ ம் ஒன் .
ந யார்க் ைடம் ஸ் வ ற் பைனப் பட் ய ல் தலாம்
இடத் ைத வக த் த ‘ஒ ந ம ட ேமலாளர்’ என் ற த் தகத் ைத,
ப ரபல ந ர்வாக ஆேலாசைனயாளரான ெகன் ப ளான் சார் டன்
இைணந் அவர் எ த னார். அப் த் தகம் இன் ம் வ யாபாரம்
ெதாடர்பான த் தக வ ற் பைனப் பட் ய ல் இடம் ெபற்
வ க ன் ற . அேதா , உலக ேலேய ம க ம் ப ரபலமான
ந ர்வாக வழ ைறயாக அ வ ளங் க வ க ற .
ஸ்ெபன் சர் ஜான் சன் ெதன் க ேபார்ன யா
பல் கைலக் கழகத் த ந் உளவ ய ல் ப .ஏ. பட் டம் ெபற் றார்,
‘ராயல் காேலஜ் ஆஃப் சர்ஜன் ஸ்’ கல் ரய ந் எம் . .
பட் டம் ெபற் றார். ப ன் னர் ஹார்வர் ம த் வக் கல் ர
மற் ம் ேமேயா ம த் வ ைமயத் த ல் அவர் ம த் வப்
பய ற் ச ெபற் றார். சமீ பத் த ல் ஹார்வர் ப ச னஸ் ஸ் ல்
‘ டர் ப் ஃெபல் ேலா’வாக அவர் பண ர ந் ள் ளார்.
அேசாச ேயட் டட் ப ெரஸ், பபச, ச என் என் , ஃபார் ன்
பத் த ர ைக, ந யார்க் ைடம் ஸ், ேட ேஷா, ைடம் பத் த ர ைக,
எஸ்ஏ ேட, ைனட் டட் ப ெரஸ் ேபான் ற ஊடகங் கள ல்
அவர பைடப் கள் அ க் க இடம் ெபற் ள் ளன.
42 ெமாழ கள ல் ெமாழ ெபயர்க்கப்பட் ள் ள அவர
த் தகங் கைள உலெகங் க ம் நான் ேகா மக் கள்
ப த் ள் ளனர். அவர் 2017ம் ஆண் ல் காலமானார்.