அ ேகா ர ன்

சத்யா
 Copyright Disclaimer Sathya Narayanan 2018. All Rights Reserved.
All rights reserved. No part of this book may be reproduce
d, stored in a retrieval system, or transmitted, in any form or
by any means, electronic, mechanical, photocopying or othervis
e, without the prior permission of the author.
இப் த்தகம் உ வாவதற் ஊக்கமளித்த நண்பர்க
க் ம் , உத ய எ த்தாளர்க க் ம் , ஆதரவளி
த்த என் மைன க் ம் , ஆதரவளித் க் ெகாண்
க் ம் உங் க க் ம் என் நன் கள் .

இப் ப க்
P. சத்ய நாராயணன்

P.SATHYANARAYAN@YAHOO.IN
 ன் ைர
ரபஞ் சம் .
ஓர் ரியாத ர்.
நம் மற் ம் அதைன ற் ள் ள ேகா க்கண
க்கான ேகாள் கள் , ட்ரில் யன் நட்சத் ரங் கள் , இவற்
ைற ழ் ந் ள் ள ல் லா அண்டெவளி ஆ யவற்
ன் ெமாத்த ட்டைமப் ேப ரபஞ் சம் எனப் ப ற .
பல வ டங் க க் ன்னேர நம் தாைதய
ர்கள் ல் இ ந்த ப ேய ரபஞ் சம் பற் ய ெபரி
ய அ ைவப் ெபற் இ ந்தனர். ரபஞ் சம் எல் ைல
ல் லா ெபரிய ெவளிைய ெகாண்ட என ம் , அ ல்
ேகாள் க ம் , நட்சத் ரங் க ம் எண்ணிலடங் காமல் உ
ள் ள என ம் கண்ட ந்தனர்.
அ த் வந்த தைல ைற னர், இன் ம் ஒ ப
ேமேல ெசன் அவற் ன் ெசயல் பா கள் , அதன் அ
ைமப் , அதன் அள ஆ யவற் ைற ல் யமாக கண
க் ட் உல ற் ெதரி த்தனர்.
ரியைனப் பற் ம் , , தன், ெவள் ளி, ெசவ்
வாய் , யாழன், சனி, ேரனஸ் மற் ம் ெநப் ன் ஆ
ய அைனத் ரகங் ம் ரிய ம் பத்ைத சார்ந்
உள் ள என்பைத ம் , எந்தெவா ந ன ெதா ல்
ட்ப ம் இல் லாத காலத் ேலேய நம் ன்ேனார்கள்
கண்ட ந்த யப் க் ரிேத.
ேரக்க ேமைதகள் , த்தாகரஸ் ரபஞ் சத் ன் மா
ரிைய ெதரியப த் னார், அரிஸ்டாட் ல் ரபஞ் சத்
ன் இயற் யல் கைள ெவளிப் ப த் னார். இன்
ன றநாட் தத் வ ேமைதக ம் , அ யல் அ ஞர்
க ம் ரபஞ் சத் ன் அைமப் , வ வம் மற் ம் அதன்
இயக்கத்ைதப் பற் த் ெதள் ளத் ெதளிவாக வைரய த்
உள் ளனர்.
ஆனால் , ல் இ ந்தப ேய வான் நிகழ் கள்
அைனத்ைத ம் அ ய ந்த நம் ன்ேனார்கள் யா
வ க் ம் , ரபஞ் சத் ன் மற் ெறா பரிமாணத்ைத அ
யேவ ய ல் ைல. அந்த ரபஞ் ச ரக யம் , அன்
இன் வைர எவரா ம் கண்ட ய ய ல் ைல
அ ,
ரபஞ் சத்ைத உ வாக் ய யார்? அல் ல
ரபஞ் சம் உ வான எப் ப ?
தத் வ ஞானிக க் ம் , அ யல் அ ஞர்க க்
ம் , ற் ம் அ ந்த மஹான்க க் ம் ட இக்ேகள்
க் ப லளிக்க யாமல் ேதாற் , இ யாக அக்
ேகள் க்கான ப ைல நம் டேம ட் ச் ெசன்ற நா
ம் ெசய் த அபாக் யேம. இக்ேகள் யான காலங் கால
மாய் , ெதான் ெதாட் ஏன் இந்ெநா வைர ட உ
ண்ைமயான ப ல் ேத நம் ைம ரத் க் ெகாண் தா
ன் உள் ள .
சரி,
நம் ள் இதைன வா ப் ேபாம் .
ரபஞ் சத்ைத உ வாக் ய யார்???
(ேகள் க் ைய இன் ம் ட ல் லாமல் ேச
ர்த் க் ெகாண்ேட ேபாகலாம் .)
மனிதர்கள் ஒவ் ெவா வ ம் இதற் கான ைட யாெத
ன ேத ம் ேபா ைடத்த ப லான , நம் ள் நப க்
நபர் மா பட் தான் நிற் ன்றன. நம் ஒவ் ெவா க்
ெகாள் ம் நமக் த்த, நாம் நம் பக் ய ைடக
ைள தன் அ பவத் ன்ப ஏற் , அதன்ப ேய காலங்
காலமாய் வாழ் ன்ேறாம் . எ நிஜம் என் ெதரியாத
ஓர் ரி ைனேயா .
மனிதர்க க் ள் ஏற் பட்ட அந்த ெவவ் ேவ க த்
க்கைள ைவத் ஆராய ற் ப ம் ேபா , மனிதன் இ
ெப ம் கட்டைமப் ல் ஏேதா ஒன் ல் வைகப் ப த்த
ப றான் என்பைத ெதளிவாக அ ய ம் . உல
ன் அஸ் வாரமாக ளங் ம் , உலகத்ைதேய ஆட்
க் ம் , அவ் மாெப ம் கட்டைமப் க் ள் நாம் ஒவ்
ெவா வ ம் கட் ப த்தப ேறாம் . இல் ைல, கட் ப
ேறாம் .
அவ் கட்டைமப் கள் ,
1. அ யல் .
2. ஆன் கம் .

அ யல் .
ரபஞ் ச உ வாக்கம் பற் ய இக்ேகாட்பா க
ம் எளி . அதாவ , ெமாத்த ரபஞ் ச ம் ஆரம் பத் ல்
அண்ட ட்ைட(cosmic egg)
என்ற ள் ளியாக இ ந்ததாக ம் , காலப் ேபாக்
ல் அ ெவ த் த யதாக ம் றப் ப ற . அவ்
வா த ய கள் கேள ரிந் ேகாள் களாக ம் , நட்
சத் ரங் களா ம் மா யெதன அ ஞர்கள் ளக் ன்
றனர். இ க் ேபங் க் யரி(Big bang theory)
என ம் , இ நிகழ் ந் 13 ல் யன் ஆண் க க்
ேமலா ற என ம் ன்றனர்.
ஆனால் , இதற் உ யான ஆதாரங் கள் இன்றள
ம் நி க்க ய ல் ைல. எல் லாம் ஒ நம் க்ைக
ேய. எனி ம் , உல ன் ெப ம் பான்ைம மக்கள் இக்க
த் ைன ஏற் க் ெகாண் , இ தான் உண்ைம என ம்
நம் ன்றனர்.
இதன் எ ர்ப்பாளர்கள் , ஏேதச்ைசயாக ரிவ
ைடந்த என ெசால் ம் ேபா அ ஓர் நிைலயற் ற
வ ல் இ ந் க்க ேவண் ம் . ஆரம் , ட்டம் என
ல் யமாக அள ெவ த்த ேபால, தன்ைனத் தா
ேன உ ண்ைடயாக உ வாக் க் ெகாண்ட என்ற அ
ய ன் ற் ட்டாள் தனமான .
“அைச ன் அ ம் ஆடா ”. அதாவ அ ய
ல் ேமைத நி ட்டனின் தல் ப் ப , ஓர் இயக்க
ைச ன் எப் ெபா ளா ம் இயங் க யா . அப் ப
ெயனில் , எந்த இயக்க சக் ம் இன் எப் ப தா
ேன ழல் ற ?. ஆக, அதைன இயக் ம் சக் நிச்ச
யம் ஒன் உண் என உ யாக நம் ன்றனர். அந்
த மனிதர்கள் உணர யாத மாெப ம் இயக்
ைசதான் ெமாத்த ரபஞ் சத்ைத ம் ஆட் க் ற எ
ன ம் ன்றனர்.
ஆன் கம் .
அ என்ன இயக் ைச? அ எவ் வா இ க் ம் ? எ
ன் ஆராய் ந்தால் ,
நா , ெமா , கலாச்சாரம் , ஜா , இனம் , மதம் , நம்
க்ைக, வ பா என ரிந் ந்த மக்கள் , அவற் ன்
வ காட் த ன்ப அந்த ரியா இயக் ைசக்
தாங் களாகேவ கற் பைன உ வங் கள் ெகா த் , ஏற்
க் ெகாண்டனர்.
அைவகளில் ல எ த் க் காட்டாக,
ேரக்கப் ராணங் கள் , னப் ராணங் கள் , இந்
ய இ காசங் களில் ட ரபஞ் சமான சக் வாய் ந்த
, உ வம் ெகாண்ட கட ள் களால் உ வாக்கப் பட்ட ,
அந்த கட ளர்தான் எல் லாவற் ைற ம் இயக் ன்றனர்
எனச் ெசால் லப் ப ற .
ஆக,
உணர யாத இயக்க ைசக் , பல த கற் ப
ைன ைடகள் ைடத்த .
இனி, ஷயத் க் வ ேவாம் .
ரபஞ் சம் உ வாக்கம் பற் ய அ யல் மற் ம்
ஆன் கம் ஆ ய இரண் க த் க்க ேம உலக அள
ல் க ரபலமாக நம் பப ற . இ சாரார்களில்
நிச்சயம் ஒன் ல் , அைனத் மக்க ம் இ ப் பர். நிச்ச
யம் அ ல் நா ம் இ ப் ேபாம் . மாற் றேம ல் ைல.
ஆனால் ,
ன்றாவதாக மைறக்கப் பட்ட ஓர் பரீதமான ஓர்
ட்டம் ஒன் உண் . அவர்கள் ெமாத்த ரபஞ் ச ம்
உ வான க் ப் ன்ேன நீ ெசால் ம் ஆதாரமற் ற அ
ய ம் இல் ைல, கற் பைனகள் நிைறந்த ஆன் க
ம் இல் ைல என இரண்ைட ம் எ ர்த்தனர்.

“அண்டம் உ வான ரக யம் மைறக்கப் ப

ற . ெபாய் யான க த் க்கள் ணிக்கப்ப
ற . அ ய ம் , ஆன் க ம் மக்களிடம்
தங் கள க த் க்கைள ணித் , அவர்க
ைள ட்டாள் ஆக் றார்கள் . மக்க ம் அவ
ர்கள் ெசால் வேத ேவதம் என ட் த் தனமா
 க நம் ன் றனர். இதனால் வ ங் கால உலக
ம் , மக்க க் ள் உள் ள சமநிைலைய ப த் ,
அவர்க க் ள் ெபரிய ேவற் ைமைய உ
வாக் ம் .”

என்ற இன்ைறய உண்ைமைய பல வ டங் க

க் ன்னேர அ ட் னர். இதனால் அ
யல் ச கத்ைத ம் , ஆன் க ச கத்ைத ம் சார்ந்த
அ கார வர்க்கத் னரால் இவர்கள் எ ர்க்கபட்டனர்.
த்தம் த்தவர்கள் , சாத்தாைன வ ப றவர்கள்
என சாதாரண மக்களிட ந் இவர்கள் தனித் ட
ப் பட்டனர்.
ஆனால் ,
உல ல் அடக்கப் ப பவர்க ம் , ஒ க்கப் ப பவர்க
ம் ஸ்வ பம் எ க் ம் காலம் வ ம் ேபா , அ
உலைகேய மாற் ம் ஒ ரட் யாகேவ இ ந் ள் ள .
அைத கால ம் உ ப் ப த் ள் ள . அவர்களின்
தாக இ ப் ம் , அவர்கள் வ ெபரியதாக
இ ந்த .
உண்ைமயான இயக் ைச யாெதன கண்ட ய
ேவண் ம் என்ற ேவட்ைக அவர்க க் ள் ஆரம் த்த
. மக்களின் மாையைய ேபாக்க ேவண் ம் என உண்
ைமையத் ேத ளம் னர். பல வ ட ேதட க்
ம் , ஆய் க க் ம் ற , ரபஞ் ச உ வாக்கம் பற்
ய ேகாட்பாட்ைட ய ேகாணத் ல் உல ற் உைரத்
தனர்.
இவர்களின் ஆதாரம் ெகாண்ட க த் க்கைளக் ேக
ட் உலகேம சற் அரண் த்தான் ேபான . அ ய
ல் அ ஞர்க ம் அவர்களின் க த் க் ம ப் ேப ம்
ெசால் லாமல் , அப் ப இ க்க ட வாய் ப் உள் ள எ
ன ந னர். ஆன் கவா கேளா, அவர்கள ஆன் க
த் ேலேய ட ஆதாரங் கள் காட்டப் ப ம் , இதனால்
தங் களின் நம் க்ைக, கழ் ர் ெக ம் என அதைன
ஏற் க ம த் ட்டனர்.
 இக்ேகாட்பாட் னால் உல ன் சமநிைல பா க்கப
டலாம் என அரசாங் கேம ட மக்களிடம் இ ந் அக்
ற் ைற மைறத்த . மக்களில் பல க் ம் அக் ற் ைற
ப் பற் ஓரள ெதரிந் இ ந்தா ம் , அதைன ஏற் க
மன ல் லாமல் தங் கள் மர ப ேய வாழ ம் ன்ற
னர். தங் கள் சந்த னர் ன்பற் ய வ ையேய ெதா
டர் ன்றனர். இன் வைர ம் அ ேவ பா காப் என
எண் ன்றனர்.
சரி,
“அப் ப என்னதான் அந்தக் ேகாட்பா ?”
என உங் கள் ந்தைன ல் ஓ க்ெகாண் க் ம்
அவ் ஷயம் ஒன் ம் நம் யா க் ம் தல் ல. ஒ ேவ
ைள உண்ைமயாக ட இ க் ேமா என நாம் ஒவ்
ெவா வ ம் சற் பயத்ேதா ம் , இன் ம் சற் ஆர்வ
ேமா ம் ேயா க் ம் அந்த அசாதாரண ேகாட்பா ,
(ALIENS) ேவற் ரக வா கள் .
இக்ேகாட்பாடான ,

“ெமாத்த ரபஞ் சத்ைத ம் உ வாக் ய சக்

வாய் ந்த ேவற் ரக வா கேள. இன்
நாம் வ க்க கள் அைமப்ப ேபால அவர்
களால் உ வாக்கப்பட்டேத ேகாள் கள் . 4 ல்
யன் ஆண் க க் ன் அப்ப அவர்க
ளால் உ வாக்கப்பட்ட தான் இன் நாம் வ
க் ம் . ல் மனிதர்கள் வாழ் வைதப்
ேபால, ரபஞ் சம் வ ம் அவர்கள் பர
உள் ளனர்.”

இக்ேகாட்பாட் ைன நம் ப பலர் தயாராக இல் லாத

நிைல ம் , ேவற் ரக வா க க் ஆதர த ம்
ஆய் வாளர்கள் , அதைன நி க்க பல் ேவ ஆய் கள்
ேமற் கெ
் காண் , அதற் ஏற் றார்ேபால பல் ேவ ஆதா
ரங் கைள ம் சமர்ப் க் ன்றனர். அ ம் , அ ய
ம் , ஆன் க ம் ஆச்சர்யப ம் ப . ம க்க யாதப .
 கார்ல் சகன், ேவற் ரக வா கள் பற் ய பல ம
ர்ம ச் கைள அ ழ் த்தார். ச பத் ல் மைறந்த ஸ்
பன் ஹாக் ங் , ேவற் ரகவா கள் இ க்கேவ
யா எனக் ய அைனவ க் ம் , தன் ஆய் ன் ல
ம் , ம க்க யாத ஆதாரங் கள் லமாக ம் அவர்
கள வாைய அைடத்தார்.
இவர்கள் மட் மல் லா , ேவ பல அ ஞர்க ம்
ேவற் ரக உ ரினங் கைளப் பற் ய பல் ேவ தகவ
ல் கைள ெசால் ன்றனர். லர், ேவற் ரக வா கள்
மனிதர்கைள ேபா ல் லாமல் க்கலான உடலைமப்
ைன ெபற் இ க் றார்கள் என ன்றனர். லர்
மனிதர்கைள ட ெதா ல் ட்பத் ல் க றந்தவர்க
ளா ம் , ைய அவர்கள் கண்காணித் க் ெகாண்
இ க்க ம் வாய் ப் ள் ள என ம் ப் ன்றனர்.
ஏன், அெமரிக்க ண்ெவளி ஆராய் ச் ைமயமான
நாசாவான ெசவ் வாய் , என்ெசலாடஸ் ரகத் ல் ேவ
ற் ரக வா கள் வாழ வாய் ப் உள் ள என 2011
சம் பரில் அ த் ள் ள . அ மட் ன் , அேத வ
டத் ல் ல் ந்த ண்கல் ைல அவர்கள் ஆரா
ய் ந்த ேபா , அ ல் DNA, RNA
லக் கள் ப ந் உள் ளதாக ம் கண்ட ந் உள்
ளனர். அதாவ நம் உடற் கைளப் ேபான் .
அ மட் ன் , ரபஞ் சம் க்க உ ர் வாழ
ேதைவயான கார்பன், ைஹட்ரஜன், ைநட்ரஜன், பாஸ்ப
ரஸ், சல் பரஸ் ஆ ய லக் கள் பர இ ப் பதால்
ேவற் ரக வா கள் வாழ் வதற் கான சாத் யங் கள்
நிச்சயம் உண் என ம் உ யாக நம் ன்றனர்.
லர், இதற் ெகல் லாம் இன் ம் ேமேலப் ேபாய் , “Hu
man race” என்ற யரிைய ளக் ன்றனர்.
அதைன எளிதாக ளக்க ேவண் ெமனில் ,

“ ல் மனிதர்கைள உ வாக் யேத ேவற்

ரக வா கள் தான் . அவர்கள் தமான
உ ரினங் கைள தங் கள DNA ல் இ ந்
மா ப த் உ வாக் , ரகங் களில் உலவ
 வ அைவகளின் ெபா ேபாக் . மனித
ர்களின் DNAகளில் ட அவர்களின் ன் கலந்
ள் ள .” என பய த் ன்றனர்.

இப் ப ேவற் ரகவா கள் தான் மனிதர்கைள உ

வாக் ய என்பதற் கான ஆதாரங் கைள அ யல்
மற் ம் ஆன் கங் களில் இ ந்ேத அவர்கள் ட் க் கா
ட் ன்றனர்.
பழங் கால எ த் ைறயான ேமரியன் எ த்
க்களில் “ANUNNAKI”
என்ற ப் உள் ள . அப் ப ெயனில் “ெசார்க்கத் ல்
இ ந்
க் வந்தவன்” என் ெபா ளா ம் . அேத ேபால
மாயன் ம் பத்ைத ேசர்ந்த ச் எ ய ேபாபல்
(Popol Vuh)
மாயன்களின் ேவதப் த்தகமாக க தப் ப ற . அ
ல் ஓர் ப் உண் . அ ல் “சக் க்க உ ரினங் க
ள் வானத் ல் இ ந் வந் மனிதர்கைள உ வாக்
னர்” என்ற வாசகம் உள் ள .
ைப ள் ெசய் ளில் ெஜனி ஸ் அ காரம் 1:26-
27ல் ட ”Superior beings which created the first human
species”.”
அதாவ “நமக் ேமம் பட்டவர்கள் உல ன் தல் ம
னிதைன உ வாக் னார்கள் ” என் ெபா ள் .
ரான் அ காரம் 96.1, 96.2ல் ேதவைத ேகப் ரல ீ ்
கம ந க் ெசால் வ ேபால் ஒ வாசகம் “Created
man from a clinging substance .”
என அேத தகவைல நமக் உ ப் ப த் ள் ள .
ஆக,
இவற் ைற எல் லா ம் நாம் பார்க் ம் ேபா , ஒவ்
ெவா வ க் ம் ஓர் க த் உள் ள . இப் ப த்தான் ர
பஞ் ச ம் , உ ர்க ம் உ வான என்பைத யாரா ம்
அ ட் ற யா என்ேற ெதரி ற . இதற்
நாேம நம் அ ெசால் வ ப , ஏேதா ஒன்ைற ேதர்
ந்ெத க்க ேவண் ய இங் அவ யமா ற .
 அ கட ள் என ேதான்றலாம் . உ வ ல் லா ஏேதா
ஓர் இயக்க ைச எனத் ேதான்றலாம் , ஏன், ேவற் ர
கவா கள் பற் ய ந்தைன ம் ல ேநரங் களில் நம்
மன ல் ட ஓடலாம் . அ மானங் கள் ேகள் யாக வ
ம் ேபா , அதற் பல லட்சம் ைடகைள நாேம ேத
ர்ந்ெத க்கலாம் . ேகட்பதற் எவ ம் இல் ைல. ஏெனனி
ல் எவரிட ம் ஆதார ல் ைல. ஆக, இ க் ம் வ
ைர இக் ழப் பங் க ம் , வாதங் க ம் , சர்ச்ைசக ம்
நம் ைம ழ் ந் க் ெகாண்ேடதான் இ க் ம் . எ
ன்பேத இல் லாமல் .
சரி, இ ப க் வ ேவாம் .
இந்த ன் ைரயான , நம் ைம ற் ய நிகழ் க
ள் , நமக் ேமம் பட்ட சக் கள் பற் ய ஓர் ப .
அவ் வளேவ. ரபஞ் ச உ வாக்கத் ற் கான ர்க்கமான
ைட நமக் ட்ட வாய் ப் இல் லாததால் அதைன
நாம் ட் ட் , ேவ ஒன் க் வ ேவாம் .
அ ,
ன் அ .
இ எப் ப இ க் ம் ?
ெதரியா .
உலகம் ெதாடங் ய தல் இன் வைர நடந்த
ஷயங் கள் அைனத் ம் மனித இனத் ற் சாதகமாக
ேவ இ ந் ள் ள . இ எ வைர ெதாட ம் என ஊர்
தமாக ெதரியா . 2000த் ல் அ ம் எனக் ஓர்
ைய ளப் னர். 2012ல் அ ம் எனக் பய த் ன
ர். ண்கல் ைய தாக் அ க் ம் , னா யால் அ
ம் , எரிமைல ெவ க் ம் , ளக் ம் , என ஏேத
ேதா தகவல் கள் . ஆனால் , இந்ெநா வைர ம்
ழன் க் ெகாண் தான் இ க் ற .
இதற் ம் ேவற் ரக வா கள் ஆய் வாளர்களிட
ந் ஒ யான ற் உள் ள . அதற் பல ஆதா
ரங் கைள ம் அவர்கள் ன் ைவப் பதால் , பல நாட்
அரசாங் கங் கள் ட, பல ேகா கைள ெசல ெசய் ,
ேவற் ரக உ ரினங் கைள ஆய் ெசய் ய, வானெவ
ளி ஆராய் ச் நிைலயத்ைத உ வாக் , ேவற் ரக
வா கைள ேநாட்ட ன்றனர்.
 ஒ ேவைள அைவகள் க் வந்தால் , தப் க்க
பா காப் பான இடத்ைத இப் ேபாேத தயார் ெசய் ன்ற
னர். அைத அ க்க பல சக் வாய் ந்த, வல் லைம க்
க ஆ தங் கைள ம் உ வாக் ன்றனர். இ கற் ப
ைன இல் ைல. ற் ம் ம க்க யாத உண்ைம.
அக் ற் றான ,
ேவற் ரகவா களால் அ க்கப் ப ம் .
மனிதர்கள் நிர் லம் ஆக்கப் ப வார்கள் .
மனிதைன ட பலமடங் ெதா ல் ட்பத்ேதா ம் ,
அ த பலத்ேதா ம் இ க் ம் அைவகள் ,
எப் ேபா ேவண் ேமனா ம் க் வ வர்.
அவர்கள் உ வாக் ய ைய ம் ,
மனிதர்கைள ம் அவர்கேள அ ப் பர்.
அவர்கள் நம் ைம கண்காணித் க் ெகாண்ேட இ க்
ன் றனர். க் வர சரியாண த ணம் பார்த் .
நிச்சயம் வ வார்கள் .
நம் ைம அ க்க.
ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்……
எ எப் ப ேயா…..பல ேகா ஆண் களாக ம் , ம
னிதர்க ம் எந்த த ஆபத் ன் எப் ப ழன்
ெகாண் இ க் றார்கேளா, இனி வ ம் காலங் களி
ம் அ அ ன் ெதாடர ேவண் ம் என நம் ேவா
மாக. நமக் ேவ வ ேய இல் ைல.
சரி,
ஓேர கத்ேதா மட் ம் ன் ைரைய த் க்
ெகாள் ேவாம் . அதாவ , இவர்கள் ெசால் வ ஒ ேவ
ைள, அதாவ ஒ ேவைள உண்ைமயாக இ ந் , ேவற்
ரக வா கள் மனிதைன அ க்க க் வந்தால் ,
மனித இனத் ன் ?
.
.
.
.
.
ெபா த் ந் பார்ப்ேபாம் .
 அத் யாயம் - 1
காங் ேகா காட் ப் ப .
ச த் ஆப் ரிக்கா.
இர ேநர இ ம் , ன்ன ம் வானத் ல் இ ந்தப
ேய, அந்த அடர்ந்த காட்ைட அ க்க படம் த் க்
ெகாண்ேட இ ந்த . ேலசான மைழத் ரல் காட் ன்
இைல, தைளகள் என ஒன் டா அைனத்ைத ம்
ளிப் பாட் க் ெகாண் இ ந்த .
நன் ேகாேலாச் ய காட் மரங் கள் நிைறந்த ஓர்
ம் ட்டான ப ல் இ ந் இ வர் ேவகமாக ஓ
, பாய் ந்தப ெவளிப் பட்டனர். இரட்ைடக் கால் பாய் ச்
ச ல் காற் ைற த் க் ெகாண் இ வ ம் ன்ேன
ஓட,
அவர்களின் ன்ேன,
ெதாடர்ச் யான ப் பாக் சப் தம் .
வந்த ப் பாக் ண் களில் இ ந் தப் யப
ேய இ வ ம் ைக ல் ஆ க்ெகா டார்ச்ைலட்ைட
ஏந் யப ேய, கர ரடான பாைத ல் ேவகத்
டன் ஓ வந்தனர். ெபரிய ெபரிய மர ேவர்கைள தா
ண் ம் , ட்ெச களில் ைழந் ம் , பள் ளங் களில் சரி
ந்தப ம் , சக கள் நிைறந்த பாைத ல் உ ர் பயத்
ேதா ைரந்தனர்.
இ வரில் , ஒ வன் இைளஞனாக ம் , மற் ெறா வன்
ந த்தர வய க்கவனாக ம் இ ந்தான். ப் பாக்
அவர்கைள ரத் க் ெகாண்ேட வந்த . அ
ந் தப் க்க னிந் ம் , வைளந் ம் ஓ ய ந த்தர வ
ய நபர் கால் இட உ ண் ேழ ந்தான்.
ன்னால் ஓ ய இைளஞன் சப் தம் ேகட் ம்
பார்த் , ேழ ந்தவைன ேநாக் ன்ேன யப
ேய ஓ வந்தான். பதட்டமாக அவன் ன்ேன அமர்ந் ,
அவசரமாக ேகட்டான்.
“ஆச்சார்யா, ஒண் ம் ஆகைலேய?.”
“ேநத்ரா, என்னால யைல.” என ெசால் யப ேய
ஆச்சார்யா ேசார் ற் எ ந் அமர்ந்தான்.
“அவங் க நம் பைளப் பாத் ட்டாங் க. உடேன ளம் ப
ம் .” என ேநத்ரன் நாலாபக்க ம் எச்சரிக்ைகயாக லா
யப ேய வற் த் னான்.
ண் ம் ப் பாக் சப் தம் .
ண் கள் இவர்கள் இ ந்த இடத் ல் அ ேலேய
சரமாரியாக ெவ க்க ெதாடங் ய . ேநத்ரன் பத ய
ப ேய ஆச்சார்யா ன் ேதாைள த் க் , அவ்
டத் ல் இ ந் அவைன ேவகமாக இ த்தப ேய ஓ
னான்.
ண் ம் ல நி ட உ ர் பய ஓட்டம் .
ன்னால் நிலா கண்காணித் க் ெகாண் க்க, த
ல் ஓ வந்த ேநத்ரன் ஓர் மைல கரத் ன் உச் ல்
நின்றான். ட்ெச கள் ய காயம் அவன கத்
ல் ெதரிந்த . இப் ேபா அவன் ன்ேனேய ஆச்சார்யா
ம் வந் அவ டன் ச் ைரக்க இைணந்தான்.
ப் பாக் ஏ ம் அவர்கைள ன் ெதாடர ல்
ைல. பா காப் அவர்கைள ழ் ந் ந்த . ேநத்ரன்
ம் பார்த்தான். யா ம் ன் ெதாடர்வதாய் ெதரிய
ல் ைல. அ ல் இ ந்த ஆச்சார்யாைவப் பார்த் நி
ம் ம டன் ெசான்னான்.
“அவங் க ேபா ட்டாங் கன் நிைனக்கேறன். நாம ேபா
க ேவண் ய இடம் இன் ம் ெகாஞ் சம் ரம் தான் இ
க் .” என ெசால் ட் , தன் ைக ல் இ ந்த
அ க்கான வைரபடத்ைத எ த் ப் பார்த்தான். அ ல்
த் யாசமான ேகாணத் ல் ஏேதேதா ேகா கள் வ
ைரயப் பட் இ ந்த .
ஆச்சார்யா அதைன ச ப் டன் பார்த் ட் , ேந
த்ரனிடம் ம் ெபா ைமயாக ேப னான்.
“ேநத்ரா, காட் ஆஃ ப் வாரியர்ஸ் ஒ கட் க்கைத. அப்
ப ஒ இயக்கேம உலகத் ல ைடயா , அவங் க இ
ங் க வ வாங் க நீ நிைனக்கற கப் ெபரிய ட்டா
ள் தனம் . இப் ப நம் பைள ட ட்ைர பண்ண ட ஆப்
ரிக்கன் மாஃ யாவாதான் இ க்க ம் . ேசா, நாம இ
ங் ந் ளம் பற தான் நல் ல .”
 ஆனால் , ேநத்ரேனா அவ க் ப லளிக்காமல் த
ன் ைக ல் இ ந்த வைரபடத் ேலேய பார்ைவ ப த்
, ஆராய் ந் க் ெகாண் இ ந்தான்.
ஆச்சார்யா அவனின் ெசய் ைகைய கண் கம் ளி
த்தான்.
“நான் ெசான்னைத எப் ப ம் நீ ேகட்ட ல் ைல.” என ச
ப் டன் ம் , நன் காற் ைற இ த் வா த்தா
ன். ன், ஏேதச்ைசயாக மைலக் ேழ தன் பார்ைவ
ைய ப் ப, அவனின் கம் மா ய . கத்ைத
க் , ர்ந் ப் பார்த்தான்.
அங் ,
எல் ைல ல் லாமல் நீ ண் ெசல் ம் இ ட்டான
ெமாத்த கா ம் அவ க் ெதரிந்த . ஆனால் , அதன்
ைமயத் ல் இ ந்த ஓர் ப் ட்ட ப மட் ம் மஞ் ச
ள் நிற ெவளிச்சத் ல் ரகா த் க் ெகாண் இ ந்த
. ஆச்சார்யா அவ் டத்ைத ழப் பமாக பார்த்தப
ேய, ேநத்ரனிடம் ேகட்டான் .
“அங் க என்ன ெவளிச்சம் ?”
ேநத்ர ம் அவ் டத்ைத பார்த் த ல் கத்ைத
க் னான். ன், தன் ைடய ேபக் ல் இ ந் ைப
னா லைர எ த் , அடர்ந்த இ ந்த காட் ல் ரகாச
மாய் ெதரிந்த இடத்ைத மட் ம் ேநாட்டம் ட்டான்.
அங் ,
இ ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ல் கள் அைமக்கப் பட்
இ ந்த . அவ் டத்ைத ற் ம் ப் பந்தங் கள் ெகா
த்தப் பட் , அப் ப மட் ம் மஞ் சள் நிறத் ல் ர
கா த் க் ெகாண் இ ந்த . பத் க் ம் ேமற் பட்ட
ப் கள் ழ் ந் நிற் க, ஐம் ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ப் பாக்
ஏந் ய ரர்கள் ற் ம் கண்காணித் ப ேய,
ேநாட்டம் ட் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
ேநத்ரன் கத் ல் பதற் றம் ஒட் க் ெகாண்ட . ேவ
கேவகமாக ைபனா லைர சரி ெசய் , இன் ம் ர்
ைமயாக அவ் டத்ைத கவனித்தான்.
இப் ேபா , எல் லாவற் க் ம் ைமயத் ல் ஓர் ப
டம் இ ந்தைத ேநத்ரன் கவனித்தான். அதன் ேமல் ஓர்
கர்ப் ணிப் ெபண் ைக, கால் கள் கட்டப் பட் ேபாரா
 க் ெகாண் இ ந்தாள் . அவைளச் ற் ம் ஐந் ம
த மார்கள் க ப் நிற அங் ல் நின் க் ெகாண்
இ ந்தனர். ப டத்ைத ற் ம் ெந ப் ஜ வா
ைல ெகா த்தப் பட் , அ ெவன எரிந் க்
ெகாண் இ ந்த . அதற் ன்னால் ேகாட்-
ட் அணிந்த நால் வர் நடப் ப அைனத்ைத ம் ேமற்
பார்ைவ ட் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
அதைனக் கண்ட ம் ேநத்ரன் கம் பயத் ல் ய
ர்த்த . அதைன ஒ ைகயால் ைடத்தப ேய, ைபனா
லைர ண் ம் ைககளால் ப் , ெமாத்த இடத்
ைத ம் கவனித்தான்.
அவ் டத் ல் ,
யதாக ஓர் ப் , அந்த இடத் ற் ந ேவ ைழ
ந் நின்ற . ப் பாக் ஏந் ய அைனத் ரர்க ம்
ப் ைபப் பார்த் சல் ட் ைவக்க, ப் ல் கம் ரமாக
அமர்ந் இ ந்தான்,
ளாக் ஸ்ைனடர்.
ரா வ உைட ல் க்காக இ ந்தான். அவன் அ
ேக ஓ அ ம் ைச வா பன், பவ் யமாக அமர்ந்
க் ெகாண் இ ந்தான். அவன் ப் ேலேய அமர்ந் க்
ெகாள் ள, ளாக் ஸ்ைனடர் ஓர் த அ கார ேதார
ைணேயா ப் ல் இ ந் இறங் னான். நடப் பைத
கவனித் ட் , ெமாத்தக் காட்ைட ம் ஜாக் ரைத
உணர்ேவா ஒ ைற ற் ப் பார்த்தான்.
ன், ேகாட்-
ட் அணிந்தவர்கைள ன்னைகேயா ெந ங் அ
ைனவரிடத் ம் ைக க் ட் , கர்ப் ணி ெப
ண் ப க்க ைவக்கப் பட் இ ந்த ப டத் ல் ஏ , அ
வள் ன்னால் நின்றான்.
ேநத்ரன் ெமாத்த காட் ைய ம் ைபனா லரின் வா
லாக கவனித்தப ேய, ஆச்சார்யா டம் லாய்
ெசான்னான்.
“காட் ஆஃ ப் வாரியர்ஸ்.”
ஆச்சார்யா அவைன ஓர் அ ர்ச் ேயா பார்க்க,
ேநத்ரன் உைறந்தவனாய் ைபனா லைர ேழ இறக்
ட் , அவைன யாக பார்த்தான். ஆச்சார்யா ேவ
கமாக ைபனா லைர அவனிடம் இ ந் ப் ெபற் அவ்
டத்ைத அவ ம் பார்க்க, அரண் ேபானான். அங்
நடப் ப எல் லாவற் ைற ம் ெபா ைமயாக கவனித்தப
ேய ேப னான்.
“ஓ ட், ஏேதா நரகத்ைத பாக்கற மா ரி இ க் .”.
“அந்த ெபாண்ைண ப ெகா க்க ேபாறாங் க.”. என
ேநத்ரன் படபடப் ேபா ெசான்னான்.
“இப் ப என்ன பண்ற ?.” என ஆச்சார்யா ெசால்
க்க, ரெசா சன்னமாக அவர்கள் இ வ க் ம் ேகட்
ட . ேநத்ரன் உடேன ைபனா லைர ஆச்சார்யா டம்
இ ந் வாங் , ண் ம் அங் பார்த்தான்.
அங் ,
ப டத் ன் இ ம ங் ம் ைவக்கப் பட் ந்த ர
ெசா கள் ழங் கத் ெதாடங் ன. ழ் ந் ந்த மத
மார்கள் ஏேதா பழங் கால வ கைள ைவத் , ரார்த்
த் க் ெகாண் இ ந்தனர். கர்ப் ணி ெபண் ற்
ந்தவர்கைள ெகஞ் , அ மன்றா க் ெகாண்
ந்தாள் .
இக்ெகா ைமக்ெகல் லாம் தைலைம தாங் ய ளா
க் ஸ்ைனடர், அவள் அ ேக நின் வாைன ேநாக்
ைகைய உயர்த் , கண்கைள நின் இ ந்தான்.
அக்காட் ைய கவனித்த ேநத்ரன் தன் ைபனா ல
ைர இறக் யப ேய, நி ர்ந் நின்றான். ேநரம்
தைல தாழ் த் , ேயா த்தப ேய இ ந்தான். ன், ெப
ச்ேசா ஆச்சார்யாைவ ம் பார்த்தான். அவ
ன கத் ல் ஓர் உ யான ெதரிந்த . பயத்
ேதா நின் ந்த ஆச்சார்யா டம் அ த்தமாக ெசா
ன்னான்.
“அந்தப் ெபாண்ைண காப் பாத்த ம் .”
ஆச்சார்யா அைதக் ேகட்ட ம் ஆ ப் ேபானான்.
“ஏய் ….நீ ட்டாளா?” எப் ப காப் பாத் ேவ?. அங் க பா
த்ேத ல் ல.. கன்ஸ்ேயாட எத்தைன ேப ன் . நம் பலா
ல அவங் கைள த த்ெதல் லாம் நி த்த யா . ள
ம் …”
ஆனால் , ஆச்சார்யா வாக் யத்ைத க் ம் ன்
னேர, ேநத்ரன் சரசரெவன ன்னால் சாய் வாக ெசன்ற
 மண்பாைத ல் இறங் , ப ேவகமாக எ ேர ஓட ஆ
ரம் த்தான்.
ஆச்சார்யா ரம் ைம த்த ேபால அவைனேய பார்
த் நின்றான்.

மைழச்சாரல் இப் ேபா சன்னமாக ெபய் க் ெகாண்

இ ந்த .
ஓர் ெபரிய காட் மரம் .
அதன் ன்னால் இ ந் மைறந்தப் ப ேய, நடப் ப
ைத ேநத்ர ம் , ஆச்சார்யா ம் ரமாக கவனித் க்
ெகாண் இ ந்தனர். நடக் ம் நிகழ் கள் அைனத் ம்
ல அ ரத் ேலேய அவர்க க் ெதரிந்த . ேநத்
ரன் அதைன ரமாக கவனித் க் ெகாண் இ ந்தா
ன்.
அங் ,
ப் பாக் ஏந் ய ரர்கள் ற் ம் கண்காணிப்
ேவைலைய ப் பாக பார்த் க் ெகாண் க்க,
அவர்கைளத் தாண் சற் ரத் ல் ப டம் ெதரிந்
த . அதன் ேமல் ப க்க ைவக்கப் பட் இ ந்த கர்ப்
ணி ெபண் தன்ைனச் ற் இ ந்த மதமார்கைள பார்
த் இன் ம் மன்றா க் ெகாண் ந்தாள் .
ஆனால் ,
மத மார்கேளா அைதப் பற் ம் ெபா ட்ப
த்தாமல் , ஓ க் ெகாண்ேட இ ந்தனர். ைகைய வா
ைன ேநாக் உயர்த் ரார் த் க் ெகாண் ந்த
ளாக் ஸ்ைனடர், இன் ம் அேத நிைல ல் இ ந்தான்.
அ த்த கணம் ,
வானில் ஓர் ன்னல் ெவட் ய .
ேநத்ர ம் , ஆச்சார்யா ம் அ ர்ந் ப் ேபாய் வான
த்ைத பார்த்தனர். ஆகாயத் ல் இ ந் ஓர் ெவண்ைம
யான கண்ைண ம் ஓளி, வைர பர ய . அவ்
ெவாளி ண் க் ம் , மண் க் ம் ஓர் இைணப் ைப
ஏற் ப த் ெதாடர்ந் ஒளிர்ந் க் ெகாண் இ ந்த .
 வானில் இ ந் ைய ேநாக் பாய் ந்த அவ் ெவா
ளி சரியாக கர்ப் ணிப் ெபண் ப க்க ைவக்கப் பட்
இ ந்த ப டத்ைத ற் ம் பர ளிர்ந்த . ஒளி
படர்ந்த ம் , ப டத் ல் நின் ந்த மத மார்கள்
அைனவ ம் பரவசப் பட்டனர். உடேன தங் கள
பாடைல உற் சாகமாக ரப் ப த் னர்.
ேநத்ரன் நடப் பைத நம் ப யாமல் , ரம் ப் ேபா
எட் ப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். அவன க
ண்கைளேய அவனால் நம் ப ய ல் ைல. அ ேக இ
ந்த ஆச்சார்யா இன் ம் அ க ரட் ல் இ ந்தா
ன். ஆகாயத் ல் வைர ெவண்ெணாளி நீ ள் வைத
ஆச்சர்யத்ேதா ம் , இதயம் படபடக்க ம் பார்த்தப ேய
ேப னான்.
“என்னால இைத நம் பேவ யைல. ேமல இ ந்
ைலட் ம் ஸ்ப் ெரட் ஆ . காட் ஆஃ ப் வாரியர்ஸ் உ
ண்ைம ேல இ க்காங் க. நீ ெசான்னெதல் லாம் உண்
ைமதான்.” என ெசால் ட் ம் பார்க்க,
அ ேக ேநத்ரன் அ ல் இல் ைல.

ேநத்ரன் ஓர் ப் ன் ன்னால் மைறந் ந்தான்.

ன், அ ந் ெம வாக தைலைய உயர்த் , ஜாக்
ரைதயாக ெவளிேய எட் ப் பார்த்தான்.
எ ேர,
ேராந் பணி ல் ஈ பட்ட ஒ வன், அவன் மைறந்
ந்த ப் ற் ன்னாேலேய உலா க் ெகாண் இ
ந்தான். ேநத்ரைன அவன் கவனிக்க ல் ைல. ேநத்ர
ன் இப் ேபா அவைனத் தாண் ப டத்ைத பார்த்தா
ன். அங் அவன் கண்ட காட் ேம ம் அவைன பதற
ைவத்த .
ப ட ேமைட ல் ,
கண் ம் ெவண்ைம ஓளி தன் ேமல் படர, கர்ப்
ணிப் ெபண் அல னாள் . மத மார்கள் தங் கள
கத் ல் ஓநாய் க ைய மாட் க் ெகாண் பக்
 ன் ரத் ல் ரார்த்தைனைய ட் னர். லர் த
ன்னிைல மறந் , உடைல ேவகமாக ஆட் னர். இ ம
ங் ம் ரெசா கள் உச்சத் ல் ழங் ய .
வாைன ேநாக் ரார்த் த் க் ெகாண் இ ந்த
ளாக் ஸ்ைனடர், தன் கண்கைள றந் ைகைய இ
றக் னான். ன், ஓர் நீ ண்ட ெபரிய கத் ைய ைக ல்
எ த் கர்ப் ணி ெபண்ைண ேநாக் னான். அவள்
அ த் நடக்க ேபாவ யாெதன ஊ த் கண்கைள
ெபரிதாக கத னாள் .
ப் ற் ன்ேன மைறந் ந் அக்காட் ைய
பார்த்த ேநத்ரனின் கண்கள் த்த . பரபரத்தான்.
ேவகேவகமாக ப் ன் ன்ேன பார்த்தான். அங் , ஓர்
ேபார்ைவ ெதரிந்த . அதைன ேவகமாக லக் ப்
பார்க்க,
ேழ,
ஆ தங் களாக இ ந்த .
அைனத் ம் ந ன ரக ப் பாக் கள் .
அவன கத் ல் ஓர் ெதம் றந்த . அங் ந்
ஓர் ைரஃ ள் வைக நீ ண்ட ப் பாக் ைய ேவகமாக
உ னான்.. ஆனால் , ஓர் உ வம் அவ ேக வ வ
ேபால உணர்ந்தான். உடேன ேவகமாய் ம் அத்
ைச ல் ப் பாக் ைய நீ ட்ட,
எ ேர,
ப் ல் இ ந்த வா பன் நின் ந்தான். தன் இ
ைகைய ம் ன்னால் கட் யப ேதாரைணேயா நி
ன் , கண் இைமக்காமல் ேநத்ரனிடம் ேப னான்.
“யா க் ம் ெதரியாம இங் க வந்த மா ரிேய, யா க்
ம் ெதரியாம ம் ப ேபா . இல் ைலன்னா நீ அவங்
க ட்ட மாட் ெசத் ேவ.”
“நீ யா ?. இங் க என்ன நடக் ?” என ேநத்ரன் ப் பா
க் ைய அவைன ேநாக் இ க த்தப ேய, பதட்ட
மாக ேகட்டான்.
“என் ேபர் அெலக்ஸாண்டர். எ ேரட் இல் சனிஸ்ட்
அண்ட் எ ப் ரியல் யண்ட் ேம யன். ம் ம் ம் … இங் க
நீ பத ற மா ரி எல் லாம் ஒண் ம் நடக்கைல. ஜஸ்ட்
 எ ேம க் ேஷா. எஸ், ேவர்ல் ட்ஸ் ேரட் ேம க் ேஷா.
”
ேநத்ரன் கத் ல் ஓர் ேகாபம் ெதரிந்த . ப் பாக்
ன் ட்ரிக்கரில் ைக ைவத்தப அெலக்ஸாண்டைர
நக்கலாக எச்சரித்தான்.
“ம் ம் . சரி, உன் ேம க் ேஷாைவ உடேன நி த் ெசா
ல் .. இல் ைல உன் ெடட் ேஷாைவ நான் பாக்க ேவண்
யதா இ க் ம் .”
அ த்த கணம் ,
“மக்”
ேநத்ரன் ன்னந்தைல ல் ஓர் பலமான அ ந்
த . அவ க் ன்ேன, ப் ன் ன்னால் ேராந் ப
ணி ல் ஈ பட் இ ந்தவன், ப் பாக் ைய ைக ல்
ைவத்தப ஆக்ேராஷமாக நின் ந்தான் . ேநத்ரன் த
ைலைய இ க்க த்தப ேய ேழ சரிந் , வ யால்
கண்ைண னான்.
ப் பாக் ஏந் யவன் அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த்தான்.
“அெலக்ஸ், நீ ேபா. இவன் கைதைய நான் ச்
ேறன்.”
அெலக்ஸாண்டர் ேழ ந் க் டந்த ேநத்ரைன
அலட் யமாக ஒ பார்ைவ பார்த் ட் , அவ் டத்
ைத ட் ெம வாக நகர்ந் , ப டத்ைத ேநாக்
ன்ேன னான்.
ேழ ந் க் டந்த ேநத்ரன், மங் கலாக ெதரிந்
த தன் பார்ைவயால் , ரமபட் எ ந்தமர்ந் தன்ைன
தாக் யவைன பார்த்தான். அவன் ேநத்ரைன னிந்
ப் பார்த் உ னான்.
“உன்ைன டற சத்தம் ைஜைய ஸ்டர்ப் பண்ண
டா . அதான் உன்ைன டைல. ஆனா,” எனச் ெசால்
தன் உைற ல் இ ந்த நீ ண்ட கத் ைய எ த் , ேநத்
ரனின் ெதாண்ைட ல் ைவத் ரமாக ரித்தான்.
ேநத்ரன் தன் ைவ எ ர்பார்த் கண்ைண ட,
அ த்த கணம் ,
“ப் ளக்” .
ப் பாக் ஏந் யவன் ெதாண்ைட ல் ஓர் ரான
மரக் ைள ெசா , அவன் சப் த ட யாமல் அப் ப
 ேய ேழ ந் த்தான். ேநத்ரன் ெம வாக க
ண்கைள றந் , அவன் ப் பைத ழப் பமாக பார்த்
ட் , தன் பார்ைவைய ேமேல உயர்த்த,
அங் ,
தன்ைனேய நம் ப யாமல் பதட்டமாக நின் ந்
தான் ஆச்சார்யா. ரம் ப் ேபா பார்த் க் ெகாண்
ந்த ேநத்ரனின் ேதாள் கைள த் அவசரமாக அ
த் , ப் ன் ன்னால் தா ம் மைறந் க் ெகாண்டா
ன்.
ெரன,
ஓர் அலறல் சப் தம் .
கர்ப் ணி ெபண் ட்ட இ ஓல ம் , ழ் ந்
ந்தவர்களின் உற் சாக ர ம் இ வ க் ம் ேகட்ட . ப
த யப ேய இ வ ம் ெவளிேய எட் ப் பார்க்க,
அங் ,
கர்ப் ணி ெபண்ணிடம் எந்த அைச ல் ைல. உ
ர் அவைள ட் ரிந் ந்த . அவள் ன்ேன நின்
ந்த ளாக் ஸ்ைனடர் சந்ேதாஷத் ல் நின் ந்தா
ன். அவன் ெம வாக அவள் வ ற் ல் அ க் ெகா
ண் ந்த ழந்ைதைய, அவளிட ந் ரித் , ெவ
ளிேய எ த்தான். அக் ழந்ைதைய ரகா க் ம் ெவ
ளிச்சத் ல் உயேர க் த் அைனவ க் ம் காட்
னான்.
மத மார்கள் சந்ேதாஷத் ல் ஆரவார ட்டனர்.
ேழ ழ் ந் ந்த நான் ேகாட்-
ட் அணிந்த மனிதர்க ம் ம ழ் ச ் ல் தங் கள் கட்
ைட ரைல உயர்த் , ளாக் ஸ்ைனட க் காட் ன
ர். இப் ேபா அெலக்ஸாண்டர் ேமேல ப டத் ற்
வந் , ழந்ைதைய ளாக் ஸ்ைனடரிடம் இ ந் ெப
ற் றான்.
ன், ெம வாக ழந்ைதைய க் யப , ன்னா
ல் ெகா ந் ட் எரிந் க் ெகாண் இ ந்த ெந ப்
ஜ வாைலக் ன் வந் நின் , ழந்ைதைய அத
ற் ன்னால் நீ ட் னான்.
ப் ற் ன்னால் பைதபைதப் பேபா இக்காட்
ைய பார்த் க் ெகாண் ந்த ேநத்ர க் ம் , ஆச்சார்
யா க் ம் உள் ளம் பத ய .
ஆச்சார்யா ெவ ப் டன் ெசான்னான்.
“இ . நம் மால ழந்ைதைய காப் பாத்த யா .
”
ேநத்ரன் எ ம் ெசய் ய யாத ெவ ப் ல் ப்
ைப ைகயால் ஓங் த் னான். அவன் கண்களில் நீ ர்
த ம் ப ெவளிேய பார்த்தான்.
அங் ,
அெலக்ஸாண்டர் ெந ப் ன் ன் ழந்ைதைய
க் த் , தன் ஆட்கைளப் பார்த் உணர்ச் கரமா
க கத் னான்.
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ்.”
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ்.” என ழ் ந் ந்த அைனவ ம்
ைகைய உயர்த் ஆர்ப்பரிக்க, அவேனா அ க் ெகா
ண் ந்த ழந்ைதைய க் எ ந் , ெந ப் க் இ
ைரயாக் னான்.
ெந ப் ெகா ந் ட் எரிந்த .
ேநத்ர ம் , ஆச்சார்யா ம் உைறந் ப் ேபாய் ,
வாைலையேய ெவ க்கப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்த
னர்.
 அத் யாயம் - 2
27 வ டங் க க் ற .
ஆர்க் க் ெப ங் கடல் .
உலக கண்காணிப் க் அப் பாற் ப்பட்ட ஓர் கடல் ப
.
கண்ணில் பட்ட த் ைசகளி ம் , அழகான நீ லநி
றக்கடல் எந்த ஆர்ப்பரிப் ம் இன் அைம யாக தவழ்
ந் க் ெகாண் ந்த . ஆனால் , அதன் மற் ெறா எல்
ைல ப யான ஓர் த் யாசமான, ரான காட்
ைய தன் ள் ெவளிப த் ய .
அ ,
ஓர் ரட்டலான க ேமகம் .
அக்க ேமகமான ெமாத்த கட க் ம் ஓர் பா கா
ப் அரண் ேபால, கட ன் ேமற் பரப் ந் இ ந்
ெதா வானம் வைர நீ ண் , உயர்ந் ஆக்ர த் ந்த
. அத ள் ேள, ஆங் காங் ன்னல் கள் ஒ ம் , ஒளி
டன், அ க்க வந் ேம ம் பய த் க் ெகாண்
ந்தன.
அந்த க ேமக உலகத் ல் இ ந் ெரன ப ேவ
கத் டன், இ ம ங் ம் ஊசலா ய ப ேய ெவளிேய
ப் பறந்த ,
ஓர் ேபார் மானம் .
அெமரிக்க H-
12 ஹ ேரான் ரகத் ைன ஓத் ந்த ஓர் ேபார் மான
ம் . அதன் இ பக்க ெறக்ைக ப க ம் , வால் பக்க
ெறக்ைக ம் வ ம் ப் பற் எரிந் க் ெகாண் இ
ந்த . மானமான , ப ப் நிற ைகைய கக்
ெவளித் தள் ளியப ேய ல் லா நீ லக்கடல் ேமல் இ
லக் ல் லாமல் பறந் க் ெகாண் இ ந்த .
ெறக்ைக ல் எரிந் க் ெகாண் ந்த ெந ப் ன்
ர ஆக்ர ப் ம் , ரற் ற, தட் த மா ன அதன்
ங் கல் க ம் , எந்த ெநா ம் மானம் ெவ த் ப
ஸ்பம் ஆகலாம் என்பைத உ ெசய் க் ெகாண்ேட
பயணித்த . அந்த பா காப் பற் ற, பல னமான பறக்
ம் மானத் ன் உள் ேள ந் , தன் மயக்க நிைல
ல் இ ந் ட்ெடன கண்கைள றந்தான்,
அர்ஜ ன்.
சட்ெடன நிைன வந்தவனாய் , எ ந்தமர்ந் கண்
கைள ழட் னான். ஆங் காங் ஏற் பட்ட காயத்தால்
கத் ல் இரத்தம் உைறந் ேபாய் இ ந்த . தளர்வா
ய் , நிதானமாய் நன் வா த்தான்.
ன், தைலைய இ ற ம் ேவகமாக அைசத் ,
ல ெநா களில் ைள ேவகம் ெபற் றான். மானம்
ேம ம் ேசதமைடந் , வ ழந் க் ெகாண் இ ந்த
ைத கணித்தான். ஆனால் , எ ர்மாறாக சற் ம் பதறா
மல் க சாதாரணமாக இ ந்தான்.
ஆ வாசமாக தன் பாக்ெகட்ைட லா , ஓர் ட்
ைட எ த்தான். அ பா உைடந் ந்த . ச த்தப
ேய அைத வா ல் ைவத் ட் , தன் பார்ைவைய எ
ேர ெகாண் ெசன்றான்.
அங் ,
மற் ெறா வன் ண் க் ந் க் டந்தான். அ
வன உடெலங் ம் அ ப் பட் இ ந்த . ப த்தப ேய
ேவதைனயால் ேலசாக ன க் ெகாண் இ ந்தான்.
அர்ஜ ன் அமர்ந்தப ேய அவைனக் காலால் பலமாக
உைதத் அைழத்தான்.
“சார் ”.
சார் க் ம் நிைன வந்த . க ம் ரமப் பட் ,
கண்ைண றந் அவைன பார்த்தான். அர்ஜ ைன பா
ர்த்த ம் சந்ேதாஷத் ல் ெதம் ெபற் றவனாய் , சற்
ரத்ைதேயா எ ந்தமர்ந்தான்.
“ ப் ெபட் இ க்கா?” என அர்ஜ ன் வா ல் ட்ைட
ைவத்தப ேய சார் டம் சாகவாசமாய் ேகட்டான்.
சார் எ ந் நின் ற் ம் , ற் ம் பார்த்தான்.
ழ் நிைலைய உணர்ந்தவன் படபடத்தான். கடல் அவ
ைன கடந் ெசல் வைதப் பார்த்தான். ன் அர்ஜ னிட
ம் ம் ேகாபமாக ேப னான்.
“ைபத் யம் ச் ச்சா. ப் ைளட் ப் ளாஸ்ட் ஆகப்
ேபா . ப் ெபட் ேகக்கேற. ஓ…
காட், பாரா ட் ேவ ம் .”. என சார் ெசால் யப ேய
ேவகமாக அல் லா யப ேய, லாவ ஆரம் த்தான்.
அர்ஜ ம் ச த்தப ேய ெம வாக எ ந்தான்.
“ஏய் , அந்த க் க்காக நா ேகா வா ல் ேப
க்ேகாம் . அ எங் க ேபாச் ெதரியைல. அ எங் க
யாவ இ க்கான் பா .”
இ வ ம் ெந ப் னால் க க் ெகாண் ந்த
ெமாத்த மானத்ைத ம் ேவகமாக அல னர். எ ம்
ைடக்க ல் ைல. ெந ப் உள் ேளேய ெமல் ல ெமல் ல
ஊ பரவ ஆரம் த்த . மானம் ண் ம் ஓர்
ங் ங் ய . சார் தட் த மா ேழ ந்
தான். ந்த இடத் ன் அ ேக உற் பார்த்தான்.
அங் ,
ஓர் பாரா ட் ெதரிந்த .
“தாங் காட், இங் க ஒ பாரா ட் இ க் ”. என சார்
கத் னான்.
“பட், க் எங் க ம் இல் ைல. ஒ ேவைள ழ ந்
ச்சா?”. என அர்ஜ ன் இ க்கமாய் ேப க் ெகாண்ேட,
ேயாசைனேயா மான கத ைன ெந ங் , அதன்
ளிம் ைப தாங் த் க் ெகாண் ெவளிேய பார்த்
தான்.
ெந ப் ேதாைல ேபார்த் க் ெகாண் , மானம்
காற் ைற த்தப ன்ேன ய . ரக்காற் அவன்
கத் ல் ெவன ேவகமாக அ த்த . கடலான
ஐ அ க் ழாக, நீ லக்கம் பளம் ரித்த ேபா
ல் நீ ண் ந்த . அர்ஜ ன் மானத் ன் ன்ப ைய
பார்த்தான். கத் ல் ன்னைக ரிந்த . அத்
ைசைய பார்த் ேப னான்.
“நீ இங் கதான் இ க் யா?!!”
மானத் ற் ெவளிேய,
ஒ வன் தன் ப மனான ெமாத்த எைடக் ம் ஆதா
ரமாக மான கத ன் ளிம் ைப மட் ேம பற் க்
ெகாண் , பறக் ம் மானத் ன் ெவளிேய ெதாங்
ெகாண் ந்தான். அவன கம் , பயத் ன் உச்ச கட்
டத் ல் இ ந்த . ைககள் ந னால் ன்னால் ெந
ப் ேபா ழன் ெகாண் க் ம் ராட்சஷ ெறக்ைக
ல் ேமா த வான் என்பதால் ளிம் ைப இ க்
க த் ந்தான்.
அவன் அர்ஜ ைன ேநாக் கத் னான்.
“ெஹல் ப் , ப் ளஸ ீ ் ெஹல் ப் . என்ைனக் காப் பாத் .”.
அர்ஜ ன் அவைனப் பார்த் உக் ர ரிப் ரித்
தான். ன், ெதாங் க் ெகாண் இ ந்தவன், இ ேப
க் கள் மாட் ந்தைத அப் ப ேய தைலைய சாய் த்
கவனித் ட் , அவனிடம் ேப னான்.
“ம் ம் .. க் உங் ட்டதான் இ க் !!!. சரி, அைத எங் ட்
ட ெகா . உன்ைன காப் பத்தேறன்.”
சார் ைடத்த பாரா ட் டன் ேவகமாக அர்ஜ
ைன ெந ங் , ெவளிேய ெதாங் க் ெகாண் இ ந்த
வைனப் பார்த்தான். ஒ கணம் பத னான். அர்ஜ னி
டம் அவசரமாக ேப னான்.
“ ைளட் ங் ன ல ந் ப் பான். அவ க்
ெஹல் ப் பண் ேவாம் ”. என ைகைக நீ ட் ய சார்
ைய, அர்ஜ ன் த த்தான்.
“ தல் ல க்.. அப் பறம் அவன்.”
“அவன் நம் மைள அ ச் ேபாட் இ க்கலாம் . ஆனா,
ஆபத் ல இ க்கறங் கவங் க க் நண்பனாத்தான் இ
க்க ம் . எ ரியா இ க்க டா . தல் ல அவைன
உள் ள இ .” என அவன் அர்ஜ ைன ேகாபமாக பார்த்
தான்.
அர்ஜ ன் அவனிடம் உ னான்.
“சார் , இந்த ஷேனாட எல் லா உத்தர ம் எங் ட்ட
தான் இ க் . எனக் நீ ஆர்டர் ேபாடாேத.”
“நீ ஒ ஏ ேரட் ைசக்ேகா”. எனச் சார் ெசால் க்
ெகாண் க்க, அதைன ெபரிதாக எ த் க் ெகாள் ளா
மல் அர்ஜ ன் சடாெரன ம் தன் ைக ல் ைவத்
ந்த கத் யால் ெதாங் யவனின் ைகைய த் ட்
அவனிடம் ேப னான்.
“ம ப ம் ெசால் ேறன். க் இ க்கற ேபக்ைக எங் ட்
ட . உன்ைன நான் காப் பத்தேறன்.”
 ெதாங் யவன் வ தாங் க யாமல் , ரத்தம் வ
ற ஒ ைகைய எ த் ட் , ஒ ைகயால் ரமப்
பட் பரிதாபமாக ெதாங் னான். ரமப் பட் தான்
மாட் ந்த ஒ ேபக் ைன கழற் அர்ஜ ன் ைக
ல் ஒப் பைடத்தான்.
அர்ஜ ன் ேபக் ைன றந் , அ ந் ைகயள
நீ ண்ட ஓர் ெபரிய த்தகத்ைத எ த்தான். அ தங்
க நிறத் ல் ன்னிய . அதைனப் பார்த்த ம் அவன
கம் ரகாசமான . ன், ெதாங் க் ெகாண் ந்
தவைனப் பார்த்தான்.
“உன்ேனாட பாரா ட் ேபக்ைக ம் எங் ட்ட ெகா ”.
ெதாங் யவன் தட் த்த மா , ஒ சந்ேதகத் ட
ம் , ரமத் ட ம் அதைன ம் கழட் அர்ஜ னிடம்
ெகா த்தான். அர்ஜ ன் அதைனப் ெபற் மாட் க்
ெகாண் , ெதாங் யவைன சாதாரணமாக பார்த்தான்.
“அப் பறம் , ேகக்க மறந் ட்ேடன். நீ யா ?.”
“என் ேப ச ம் . என்ைன அ ப் ன ேஜடன் ன்னா
. அவன் நார்த் அட்லாண் க் ஓ யன்ல இ க்கற ட்
டரி ப் ல இ ப் பான்.. ப் ளஸீ ் . எ வா இ ந்தா ம் அப்
பறம் ேப க்கலாம் . என்ைன தல் ல காப் பாத் .” என
ச ம் ெகஞ் னான்.
ஆனால் , அர்ஜ ன் அவன் ெசால் வைத ெபரிதாக எ
த் க் ெகாள் ளாமல் , அவைனப் பார்த் க் ரமாக
ரித்தான். ன், கத் யால் அவன மற் ெறா மா
ன ள் ள ைக ன் ஓர் ர ல் ஓங் த் னான்.
ச ம் வ ல் த்தப ேய ஒ ரைல த்
, ெவ ம் நான் ரல் களில் த்தப ேய ெதாங்
னான். அவன அ த எைட ம் , மானத் ன் அ த
ேவக ம் அவன ைக ப் ந் ெம வாக ந
ய .
சார் அதைனப் பார்க்க மன ல் லாமல் ரக்
ேயா அர்ஜ னிடம் ம் னான்.
“நீ ஒ கம் . ேச ஸ்ட்.“
அர்ஜ ன் ரித்தப ேய சார் ைய பார்த் ட் ,
ண் ம் ச ைமப் பார்த்தான். ச ம் ம் ன்னால்
பார்த்தான். மானத் ன் ெறக்ைக, ெந ப் ஜ வா
ைலேயா ெகா ந் ட் எரிந் க் ெகாண் ந்த .
அதைனப் பார்த்த ம் அவன கம் இ ய .
ம் அர்ஜ ைன ெவ ப் ேபா பார்த்தான். ன்,
கண்கைள மற் ெறா ைகைய ம் ப் ந்
வ க்கட்டாயமாக த்தான். அர்ஜ ன் ர த்தப
ேய அக்காட் ைய பார்க்க, ெந ப் ெறக்ைகைய
ேநாக் கரணம் அ த்தப ேவகமாக பயணித்தான் ச
ம் .
“ஏய் ! ஏய் ! என சார் பதற, அவன் ழ ம் ெந ப்
காத்தா க் ள் ேபாய் ேவகத் ல் ேமா னான். சா
ர் ேமற் கெ
் காண் பார்க்க ப் ப ல் லா “ஜ சஸ்”
என கத்ைத ப் க் ெகாள் ள.
“த் ேவக்” .
ெமாத்த ெறக்ைக ப ம் படாெரன ெவ த்
த ய . அந்த ெந ப் ெறக்ைக ச ைம பல ண் க
ளாக ெவட் கட ல் தா ம் ந்த . அர்ஜ
ம் , சார் ம் மானத் ல் ஆ க்ெகா பக்கம் எ
யப் பட்டனர். அர்ஜ ன் ைக ல் இ ந்த த்தகம் எ
மானத் ன் ஓர் ேமல் ைல ல் ேபாய் மாட் க்
ெகாண்ட .
இப் ேபா , மானம் இன் ம் ேமாசமான நிைல
ல் ஒற் ைற ெறக்ைக உத டன் ப சாய் வாக பறக்க
ஆரம் த்த . சாய் வான நிைல ல் அர்ஜ ன், சார் இ
வ ம் மானக் கத ன் அ ேக சாய் ந் ப் ன்
நின் ந்தனர். ம ைன ல் இ ந்த மானத்
ன் ெபா ட்கள் ஒவ் ெவான்றாக இவர்கைள ேநாக் சரி
ந் வந் ம் , ெவளிேய கடைல ேநாக் ந் க் ெகா
ண் ம் இ ந்த .
அர்ஜ ன் எ ர் ைச ல் அப் த்தகம் ஓர் இ க்ைக
ன் ேழ மாட் க் ெகாண் ந்தைத கண்டான். அவ
ன் அதைன எ க்க ன்ேனற யன் ம் , மான சா
ய் அவைன த த்த . மானம் வ ம் தற் ேபா
ெந ப் ஆக்ர த் ந்த . ழ் நிைல ன் ரியம் உ
ணர்ந்த சார் அ ல் இ ந்த அர்ஜ ைன ேநாக் னா
ன்.”
“பணத் க்காக உ ைர ட் டாேத. நான் ளம் பேற
ன்”. எனச் ேகாபமாக ெசால் ட் , ேவக ேவகமாக
பாரா ட் ேபக் ைன மாட் க் ெகாண் கட ல் த்
தான். மானத் ற் ம் , கட க் ம் சரியாக பா ர
த் ல் சார் பாரா ட்ைட இயக்க, அ ெபரிதாக ரி
ந் சார் டன் பா காப் பாக இறங் ய .
மானத் ன் உள் ேள,
மான அ ர் னால் த்தகம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் ச
மாக மாட் க் ெகாண்ட இடத் ல் இ ந் ந ய .
அர்ஜ ன் அதைனேய இ க்கமாக பார்த்தப ேய “கம்
ஆன், கம் ஆன் ைம டார் ங் ”. என தனக் த்தாேன
ன னான். அ ர் னால் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் ச
மாக த்தகம் நகர்ந் , சட்ெடன பட் ேவகமாக ச
ரிந் வந்த .
ஆனால் ,
அர்ஜ னிடம் அல் ல. சாய் வாக பறந் க் ெகாண்
ந்த மான கத ன் ெவளிப் பாைதைய ேநாக் . ேழ
நா அ க் ம் அ கமான ரத் ல் இ ந்த ஆர்க்
க் ெப ங் கடல் அதைன ங் க எ ர்பார்த் காத்
இ ந்த . அர்ஜ ன் நடப் பைத ப் பதற் ள் அ
மானத் ந் எ , வானத் ல் கடைல ேநாக் ப
றந்த .
அ த்த கணம் ,
அர்ஜ ன் சற் ம் ேயாசைன ன் “ தடதட”
ெவன அதைன க்க மானத் ல் இ ந் ஆகாயத்
ல் பாய் ந்தான். வானில் பறந்தப ேய, ேவகமாக அத
ைன ெந ங் ைகப் பற் ய கணம் ,
அவ க் ன்னால் ,
“ ம் ” . என்ற காைத ளக் ம் ஒ .
ஓர் ெபரிய ெந ப் பந் .
வானில் பறந்த மானம் ெமாத்தமாக ெவ த்
த ய . ெந ப் தறல் கள் வானத் ல் ழாக் ேகால
ம் ண்டன. அதன் தாக்கத் ல் தாய் பா க்கப் பட்
ட அர்ஜ ன் அ க ைச டன் ஆகாயத் ல் க் ெய
யப் பட்டான்.
 வானத் ல் ழன்றப ேய நிைல ன் பறந்தான்.
அவன ெமாத்த உட ம் ப் பற் எரிந் க் ெகாண்
இ ந்த . உணர் ல் லா மரக்கட்ைட ேபால் , எந்த அ
ைச ன் எரிந்தப ேய கடைல ேநாக் பயணித்தான்
. ஆனால் , அவன ைககள் மட் ம் ஒன்ைற இ கப் ப
ற் இ ந்த .
அ ,
த்தகம் .

இரண் நாட்க க் ற ,
ெடட் ஐேலண்ட்.
ஆர்க் க் ெப ங் கடைல சார்ந்த ஓர் .
ற் ம் கடல் ழ் ந்த நிைல ல் , பவளப் பாைறக
ள் ழ் ந் ரம் ப் பாக ம் , இனம் ரியா அமா ஷ்ய
உணர்ைவ ஏற் ப த் ம் தமாக ம் அத் இ ந்த
. ஏேதா உள் ேள இராஜ் யம் இயங் வ ேபால ைவ
ற் ம் ற க் ம் அ க உயரத் ல் ம ல் அரண்க
ள் அைமக்கப் பட் இ ந்த . ற் உள் ேள ைழ
ம் தமாக ஓர் ராட்சஷ வா ற் கத ரம் மாண்டமாக
ற் ந்த .
ன் ெமாத்த கட்டைமப் ம் கற் காலத் ற் ம் ந்
ைதய காலத்ைத ேபால த்ரமாக இ ந்த . மனித
இன கற் பைனக் ம் எட்டாத அரண் அைமப் ம் ,
க்கங் க ம் ைவ பய ெம ேகற் ன. ேகாட்ைட அர
ணில் ெச க்கப் பட் இ ந்த த்ர கத் ன் த்
ரங் கள் “யா ம் உள் ேள வரா ர்கள் ” என்ற பய உண
ர் க் உ யளித்தன.
ைவ ழ் ந் ள் ள கட ன் அைலகள் க்ேக இ
ந்த பல பாைறகைள கடந் வந் , பலமாக ன்
ேகாட்ைட அரண்கைள தாக் , அதைன தகர்க்க
யாமல் ேதாற் ம் க் ெகாண் ந்தன.
இம் ைற ெமாத்த பலத் ைன ம் ஏந் ெகாண் ,
ஓர் ராட்சஷ அைல வந் ேவகமாக அ த்த . ஆனா
ல் , அதன் ல் எந்த மாற் ற ல் ைல. அவ் வைல
ேசாகமாக ம் ச் ெசல் ம் ேபா , அரணின் வா
ற் கத ன் ன்னால் எதைனேயா ட் ச் ெசன்ற .
அ ,
உடல் ைதந்த நிைல ல் இ ந்த அர்ஜ ன்.
அவன ேமற் ற உடற் ப ெமாத்த ம் க ய
நிைல ல் , அைச ன் வா ற் கத ன் ன் ந்
க் டந்தான். எந்த ெபரிய ேசத ம் இல் லாமல் த்தக
த்ைத அவன் ைககள் இன்ன ம் இ க்கப் பற் இ ந்
த .
ஆனால் ,
உ ர் மட் ம் அவனிடம் இல் ைல.
 அத் யாயம் - 3
ைகலாய மைலத் ெதாடர்
இமயமைல.
அழகான பனிமைல ரேதசம் . அதன் ைமயத் ல்
ைறவான மைலப் ரேதச மக்கள் வா ம் ஓர் ரம்
யமான, அழகான ராமம் . ஆனால் , ராம ெபா ளா
தாரத் ற் ம் எ ர்மாறாக பனிமைல கரத்
ன் உச் ல் க ெச ப் பாக, பல ேகா கைள ங்
ய நிைல ல் ஓர் பண்ைண மட் ம் அைம யா
க ற் ந்த .
ரம் மாண்டமாக, ஸ்தாரமாக காட் அளித்த அ
ப் பண்ைண ட் ல் அைமந்த ஓர் உயர்தர, ற் ம்
கண்ணா வர்களான ெபரிய அைற. அவ்
வைற ன் ஓர் கண்ணா வர் ஒட் ெமாத்த பனி ர
ேதசத் ன் அழைக ம் படம் த் க் ெகாண் ந்த
. ரிய உதயத்ைத, இைத ட அழகாக எங் ம் காண
யாத ேபால அவ் வைற ன் அைமப் க க ர
சைனேயா உ வாக்கப் பட் இ ந்த .
மற் ற ன் அைற வர்கள் வ ம் ேவற்
ரகவா கள் பற் ய பத் ரிக்ைக ெசய் கள் , படங் கள்
என ம் , ெபரி மாக பல ஒட்டப் பட் இ ந்த .
அைற ன் ைமயத் ல் ,
ஓர் ெபரிய நீ ண்ட ேமைஜ. ேமைஜைய ற் வலப்
றம் அ ரா ம் , ெவற் ம் அமர்ந் ந்தனர். இடப்
றம் ெநற் ல் பட்ைடேயா ெதா ல் அ பரான
வா ராவ் அமர்ந் ந்தார். அவ டன் ஜப் பானிய க
த்ேதா ேநச்சர் ேசன க் ெசாந்தக்காரனான வான்
ேசங் அமர்ந் இ ந்தான். டேவ ப ெனட் வய
க்க த் க் அவர்கள் அைனவ க் ம் அ ந்த ேதநீ ர்
ெகா த் ட் , சற் ரம் தள் ளிப் ேபாய் நின்றா
ன்.
அைனவ ம் அைம யாக இ ந்தனர்.
நி டங் கள் கைரந்தன.
அைறக்கத றந்த .
அ ந் ஆச்சார்யா தன் ல் ேசைர இயக் ய
ப ேய ெவளிப் பட்டார். 27 வ டங் கள் ய ைம
அவரிடத் ல் ெதரிந்த . அவர் டேவ ஐம் பைத தாண்
ய, ெவள் ைள தா ைடய ெராபஸர் பகவா ம்
ைழந்தார்.
ஆச்சார்யா தன் ல் ேசைர இயக் யப ேய எல்
ேலாைர ம் கவனித் , ஆராய் ந்தப ேய அைனவ ட
ம் இைணந்தார். அவர் வான் ேசங் ைக ம் , வா ரா
ைவ ம் கனிவாக ஒ பார்ைவ பார்த் ட் , ெராப
ஸர் பகவாைன அவர்க க் அ கப் ப த் னார்.
“ ட் ஸ்டர் பகவான். ெராபஸர் ஆஃப் ஆர்க் யால
பார்டெ ் மண்ட், ேகாவா.” எனச் ெசால் ட்
ெராபஸர் பகவா க் அவர்கைள அ கப் ப த்
னார்.
“ ஈஸ் வா ராவ் , ேரட் னஸ் ேமன். அண்ட்
ட் ஸ்டர் வான் ேசங் , CEO ஆஃப் ேநச்சர் ேசனல் , ஜ
ப் பான்.”
ெராபஸர் பகவான் அவர்கள் இ வைர ம் பார்த்
ன்னைகத் ட் , வா ராவ் அ ேக இ ந்த
இ க்ைக ல் அமர்ந்தார். வா ராவ் அவ க் பர
ஸ்பர மரியாைத ெகா த் ட் , ஆச்சார்யாைவ இ
க்கமாக பார்த் க் ெகாண் இ ந்தார்.
ஆச்சார்யா ஓரமாய் நின் ெகாண் இ ந்த த் க்
ைக பார்த்தார்.
“ த் க், நீ ெவளிய இ .” என அவைன ெவளிேய ம் ப
ைசைக ெசய் தார். அவன் அைறைய ட் ெவளி
ேய ம் , அவர் வா ரா டம் ம் னார்.
“ஒ க் யமான ஷயத் க்காகதான் உங் க ெரண்
ேபைர ம் வர ெசால் இ க்ேகன்.”
உடேன, வா ராவ் ெவ ப் டன் ேப னார்.
“நீ ங் க எ ம் ெசால் ல ேவண்டாம் ஆச்சார்யா. எைத
ம் ேகக்க நான் தயாரா இல் ைல. லாஸ்ட் ேதர் இயர்
ஸ், நீ ங் க ெசால் ற ைதயைல எ க்க உலகத்ைதேய
ைல ெகா த் வாங் கற அள பணத்ைத இன்ெவஸ்
ட் பண்ணி இ க்ேகன். பட், அப் பப் ப ஏேதேதா உபேயா
க ல் லாத கைதைய மட் ம் தான் எனக் ெசால் ங் க.”
வான் ேசங் ட ேசர்ந் , ஆச்சார்யா டம் தன்
ேகாபத்ைதக் காட் னான்.
“யா, வா ஈஸ் ைரட். என் ேநச்சர் ேசனலாட ேபர்ல
ம் ரிசர்ச் உலகத்ேதாட பல இடத் ல ைதயைல
ேத ேறாம் ேபானீங்க. ஒ பய ேம இல் ைல. ரீசண்
டா ட ரிசர்ச் ெசால் பா ஸ்தான் ேபானீங்க. எ
னக் இன்பார்ம் ட பண்ணாம ம் ப வந் ட் ங் க.
அப் பறம் , லண்டன், ரிட்டன் யம் ல ஒ ஆ
ன் யண்ட் க்ைக யாேரா க்காங் க. வ
ங் க ேநச்சர் ேசனல் ரிப் ேபார்டட ் ர்ஸ் ஐ ேவற கா
ட் க்காங் க. இ யட்ஸ். இங் லாந் கவர்ன்ெமண்
ட் என்ைன ெகாைட . ப ல் ெசால் ல யைல. இ
நிச்சயமா உங் க ேவைலயாதான் இ க் ம் .”
ஆச்சார்யா இ வரிட ம் ெபா ைமயாக ேப னார்.
“பா ஸ்தான்ல ஒ ெபரிய ரச்சைன. ம் ப வரதா
ேபா ச் . அப் பறம் ரிட்டன் யம் ல ன
ம் நான் அ ப் ன என் ஆ ங் கதான். இந்த ஒ தட
ைவ நான் ெசால் லப் ேபாற ஷயத் க்காக நீ ங் க என
க் உதவ ம் .
வான் ேசங் ஏற் பதாய் ெதரிய ல் ைல.
“ஏேதா நீ ங் க எங் க அப் பாேவாட நண்பர்ங்கறதால ெபா
த் ட் இ ந்ேதன் ஸ்டர் ஆச்சார்யா. இனிேம அ
ப் ப இ க்க யா . உங் க இல் கல் ரிசர்ச்க் , க
ல் அப் வல் வாங் க என் ேநச்சர் ேசனல் ேபைர ஸ்
பண்ணிக்க ங் க. ஆனா, என்ன ைதயைல ேத ேறா
ம் நாங் க ேகக் ம் ேபா , எ ம் ெசால் லாம ம ப்
ங் க. இங் க ஏ யன்ஸ்ேயாட ேபப் பர் கட் ங் ஸ்ைக
ல் லா ேவற ஒட்ட ெவச் இ க் ங் க. வாட் ஈஸ் ஸ்?
என்ன நடக் ?”.
ஆச்சார்யா ச த்தப ேய ெதாடர்ந்தார்.
“ஸ்ஸ்ஸ்… உங் க ட்ட இ ந் எைத ம் மைறக்க ங்
கற என் எண்ணம் இல் ைல வான். ேநரம் வ ம் ேபா
நாேன ெசால் ேறன்.”
“அப் ப அந்த ரக யத்ைத நீ ங் கேள உங் கேளாட ெவச்
க்கங் க. என் ேசனல் ெஹ காப் டைர உங் க ட்ட இ ந்
ேடக் ஓவர் பண்ணதான் இப் ப இங் க வந்ேதன். ஐ ஏ
ம் சாரி ஆச்சார்யா. இனிேம ேநச்சர் ேசனல் ேபர்ல எ
தாவ பண்ணீங்கன்னா, அப் பறம் நான் சட்டப் ப தா
ன் நடவ க்ைக எ ப் ேபன். ேடான்ட் ஸ்ேடக் . நான்
ளம் பேறன்”. என வான் ேசங் ளம் ப ஆயத்தமானா
ன்.
அ ேக அமர்ந் ந்த வா ராவ் , வான் ேசங் ைக
அம ம் ப பணிவாக ைகையத் ட் ஆச்சார்யா
டம் ம் னார்.
“வாட் ஆச்சார்யா?!!, வான் ெசால் ற ல எந்த தப் ம் இ
ல் ைல. ேமற் ெகாண் உங் க க் நாங் க உதவ ம்
னா, எங் க க் எல் லாத்ைத ம் ளக்கமா நீ ங் க ெசா
ல் தான் ஆக ம் . இனிேம காலம் கடத்த யா .”
ஆச்சார்யா தைல க ழ் ந் ல கணம் அைம
யாக இ ந்தார். ன் தைலைய உயர்த் , அைனவரின்
ம் தன் பார்ைவைய ஓட ட் , கண்கைள இ க
னார்.
ல ெநா ெமௗனம் .
வான் ேசங் ம் , வா ரா ம் ச த்தப ேய அவ
ைர பார்த் க் ெகாண் க்க, நீ ண்ட ேயாசைனக்
ற ஆச்சார்யா கண்கைள றந்தார். அவர் கத் ல்
ஓர் ெதளி ெதரிந்த . இ வரிடத் ம் அ த் ெசா
ன்னார்.
“தட் ஈஸ் த ேரட் ேலாகா ெடம் ள் .”
வான் ேசங் ம் , வா ரா ம் ரியாமல் ஒ வைர
ெயா வர் மா மா ழப் பாக பார்த்தனர். ஆச்சார்
யா அவர்கைள கவனித் ட் ஒ ெப ச்ேசா
ெதாடர்ந்தார்.
“ம் ம் … ெசால் ேறன். பட், நான் அைத ேநர யா ெசால் ற
க் ன்னா , நீ ங் க ல அ ப் பைட ஷயங் கைள
ெதரிஞ் க்க ம் .” என ஆச்சார்யா அ ராைவ ம் ,
ெவற் ைய ம் ைக காட் னார்.
“ ஈஸ் அ ரா. ைம ப் ரண்ட், ேநத்ரேனாட டாட்டர். அ
ண்ட், ஈஸ் ைம அ ஸ்டண்ட் ெவற் , ேபாத் ஆர்
ேரட் ைபேயா ெக ஸ்ட்ரிஸ்ட்ஸ். இப் ப என்ேனாட ேதட
க் எனக் உ ைணயா இவங் க ெரண் ேபர்தா
ன் இ க்காங் க. இப் ப ேமற் ெகாண் ெசால் லப் ேபாற
ைத, அ ரா ல் எக்ஸ் ைளன் ”.
வா ரா ம் , வான் ேசங் ம் அ ராைவ பார்த்த
னர். அ ரா தன் ேசரி ந் எ ந் சைப ன் ன்
ேமைட ல் வந் நின் , அைனவைர ம் பார்த் ேபச்
ைச ஆரம் த்தாள் .
“ப் ரண்ட்ஸ், ேநா பார்மா ஸ். ஐ ைடரக்ட் கம் த
பா ண்ட். இப் ப நான் ெசால் லப் ேபாற ஷயம் சாதார
ணமான இல் ைல. ெவரி காம் ளிேகடட். அதனால, அ
ைத ரிஞ் க்க ம் னா, இைத நம் ம சாதாரண ப த்த
ல வா க் ம் ஷயமாேவ இங் க ேபசலாம் .”
வா ராவ் , வான்ேசங் இ வர கத் ல் ழப்
பம் ெதாடர்ந்த . அ ரா அவர்கள் இ வைர ம் பார்த்
அ த் ேகட்டாள் .
“சரி, ஒன் ெகாஸ் ன். ஏ யன்ஸ் அப் ப ங் கற ஷயம்
உண்ைம லேய இ க்கா?”
வான் ேசங் டக்ெகன ப லளித்தான்.
“அ ஒ ட நம் க்ைக. கட ள் , ேபய் மா ரி ஏ ய
ன்ஸ் எல் லாம் மனித உணர் சம் பந்தப் பட்ட ஷயம் .
மத்தப ேவற ஒண் ம் இல் ைல”.
“ஏ யன்ஸ் அப் ப ங் கற மனித உணர் சம் பந்தப் பட்
ட ஷயம் இல் ைல வான். அ ஒ அ யல் சம் பந்
தப் பட்ட ஒ ஷயம் . ஓேக, வா சார், உங் க க த்
என்ன?”.
“ம் ம் ம் , ல மனிதர்கள் வாழ் ற மா ரி ேவற ரக
த் ல உ ரினங் கள் இ க்கலாம் . சாத் யம் இ க் .”
“தாங் க் , இப் ப அ த்த ெகாஸ் ன். இப் ப நாம ேவற
ரகத் க் ராக்ெகட்ைட அ ப் அங் க ஆராய் ச்
ெசய் ய சாத் யம் இ க் ம் ேபா , அேத மா ரி ேவற்
ரக உ ரினங் கள் நம் ம க் வர க்கான சாத்
யம் இ க்கா?”.
வான் ேசங் ம் , வா ரா ம் ல கணம் அைம
யாகேவ இ க்க, ெராபஸர் பகவான் அக்ேகள் க்
ப லளித்தார்.
“ம் ம் ம் ம் … அைத உ யா ெசால் ல யா . பட், ஒ
ேவைள, ேவற் ரக மனிதர்கள் நம் மைள மா ரி அ
யல் ல ன்ேன இ ந்தால் அ க்கான வாய் ப் க
ள் இ க்கலாம் . பட், அந்த மா ரி எ ம் நடக்கைல
தான் எனக் ேதா . ஏன்னா, க் ேமேல
த் கணக்கான சாட் ைலட் கண்கள் இ க்கறதால, ஏ
யன்ஸ் க் வந்தா நமக் உடேன ெதரிஞ் ம் .
அ ரா அ த் ேவகமாக அைனவரிட ம் ேகட்டாள் .
“பட், பத்தா ரம் வ ஷத் க் ன்னா வாழ் ந்த மா
யன்ஸ், ேமரியன் இன மக்கள் தங் கேளாட ப் ல
ேவற் ரக வா கைள பத் ன தகவைல ம் , ற் பங்
கைள ம் நமக் ட் ட் ேபா க்காங் கேள!. அ
ைத நாம எப் ப எ த் க்கற ?”
அவ் டம் நிசப் தமாகேவ இ க்க, அ ராேவ ெதாடர்ந்
தாள் .
“இங் கதான் நாம கவனிக்கப் பட ேவண் ய ஒண் இ
க் . அதாவ , அவங் க ட் ட் ேபான தகவைல
ெவச் பாக்கப் ேபான ஒேர ஒ ஷயத்ைத நமக்
ெராம் ப ெதளிவா, அ த்தமா ெசால் ல யற் க்கறாங்
க.”
வா ராவ் எ ர்பார்ப்ேபா ேகட்டார்.
“என்ன?”
அ ரா அைனவ ம் பார்ைவைய ஓட ட் ,
ெபா ைமயாக ெசான்னாள் .
“ஏ யன்ஸ் க் வந் க்காங் க. மார் பல
வ ஷத் க் ன்னா . அதாவ மனிதர்கேள இல் லா
த காலத் ல. இைதத்தான் மாயன் ம் , ேமரியன் ம்
நமக் ெதரியப த்த யற் பண்ணி இ க்காங் க”.
வான் ேசங் கம் ளித்தான்.
“அ ரா, பல ஆ ரம் வ ஷத் க் ன்னா இப் ப
நடந் க் ம் ங் கற அ மான ம் , க ம் உண்ைம
யா டா . ஒ ஷயம் இ க்கா, இல் ைலயாங் கற உ
யான ஆதாரம் இல் லாதப் ப, அேதாட , அவங்
கவங் க நம் க்ைகைய சார்ந்த . அ க்காக நாம பண்
ற இந்த மா ரி வாதேம ட்டாள் தனமான .”
அ ரா அவைனப் பார்த் ெம வாக ைததட் ஊக்
த்தாள் .
“ ட் வான். பட், அேத சமயம் எல் லாம் கற் பைன எந்
த வரலாைற ம் ஓேர யா நாம ஒ க் ட ம் யா
. அ ல ெகாஞ் சமாவ உண்ைம இ க் ம் . சரி, ஒ
ன்ன எக்ஸாம் ள் ஸ் ெசால் ேறன். ச த் அெமரிக்கா,
ெப நாட் ல இ க்கற நாஸ்கா ைலன்ஸ். 500 ேலா
ட்ட க் ம் அ கமான த் கணக்கான ெபரிய ெப
ரிய, அேத சமயம் க ெதளிவான வைரபடங் கள் வ
ைரயப் பட் இ க் . எவ் வள ?. 500 ேலா ட்டர்ஸ்.
வானத் ல இ ந் பாத்தா மட் ம் தான் ெதரி ம் . ம
னித க் ேமம் பட்ட ஓர் சக் யால மட் ேம உ வாக்
கபட சாத் யம் .
அேத மா ரி ெப நாட் க் பக்கத் நாடான
க் ெசாந்தமான ஈஸ்டர் ஐேலண்ட். மனிதர்கள்
வாழ் ந்த அ ேய இல் லாத ஒ . அங் க 100 டன்
க் ம் ேமலான ராட்சஷ ைலகள் பல அழகா நி த்
ைவக்கப் பட் இ க் . அப் பறம் , க் ேயாட ெட
ரின் அண்டர் ர ண்ட் ட் . க் அ ல, சரி
யா ெசால் ல ம் னா, ஒ 6 அ க் ரம் மாண்ட பழ
ங் கால கட்டடம் , மார் 20,000 ேபர் வாழ் ற மா ரி கட்
டப் பட் இ க் . இெதல் லாம் எப் ப சாத் யம் ?. இன்
ம் ெசால் லப் ேபான, இங் லாந்ேதாட ஸ்ேடான்ெஹன்
ஜ் . இ இன் ம் ஒ ெபரிய மர்மமாேவ இ க் .
அ மட் ல் லாம நமக் அ கம் ெதரிஞ் ச எ ப்
ர ட்கள் . எ ப் ேதாட தல் ர ட், ஸா. மனித
ர்களால கட்டபட சாத் ய ல் ைல ஸ்ேடாரியன்ஸ்
உ யா ெசால் றாங் க. இெதல் லாம் ஜஸ்ட் ஒ சாம்
ள் தான். இன் ம் ெமக் ேகாேவாட ேயாடஹ ேக
ன், ெபா யாேவாட ம பங் க், ெலபனாேனாட த
ரி தன் ஆஃப் பால் ெபக் ைட ெதரியாத பல ேகள்
கள் நம் ம கண் ன்னா இ க் . “
அைனவ ம் ெமௗனத்ைத ெவளிக் காட் க் ெகாண்
ந்தனர். வான் ேசங் சந்ேதகத் டன், தன ேசானி
நி வன ேடப் லட் ல் தற் ேபா ேகட்ட தகவல் கைள ேத
ப் பார்த் ெகாண் ந்தான்.
 அ வாரஸ்யவாய் இ க்ைக ல் சாய் ந் அமர்ந்
இதைனக் ேகட் க் ெகாண் இ ந்த ெவற் , ரித்தப
ேய அ ரா டம் ேகட்டான்.
“இெதல் லாம் ரிஞ் க்கற அள க் எனக் ஞ் ஞான
அ இல் ைல ம சனால சாத் யபடாத ஷயம்
னா, அ கட ேளாட த்தமாதாேன இ க்க ம் ”.
அ ரா அவைன ைளயாட்டாக ைறத்தாள் .
“ெவற் , ைளயாடேத. ரியஸ்”.
“இ ம் ஒ க் யமான ேகள் தான் அ . நீ என்ன
ெசால் லப் ேபாேறன் ஆர்வமா இ க்கேறன். ஆன்ஸ்ச
ர் ப் ளஸ ீ ் ” என ெவற் பவ் யமாக ேகட்டான்.
ஆச்சார்யா ெமாத்த உைரயாடைல ம் அைம யா
க ேகட் க் ெகாண்ேட, அ ரா என்ன ெசால் ல ேபா
றாள் என காத் ந்தார். அ ரா அக்ேகள் க் அ த
ேயாசைன டன் நான் ைச ம் பார்ைவைய ஓட
ட் , ன் ப லளித்தாள் .
“ம் ம் ம் … ஓேக, இப் ப ெசால் ேறன். அதாவ இ வைரக்
ம் கட ைள ேத எந்த நா ம் , எந்த ச ன் ஸ் ம்
பல ேகா ெசல பண்ணி, ைய தாண் ப் ேபாய்
ஆராய் ச் பண்ண ல் ைல. ஆனா, ஏ யன்ஸ் ஆராய் ச்
க்காக பல ஆ ரம் ேகா அவங் க ெசல பண்
றாங் க. இந்த ஆராய் ச் ல உலகத்ேதாட தைல றந்த
ஞ் ஞானிகள் ஈ பட் ம் இ க்காங் க. ேசா, அவங் க
யா ம் ட்டாள் ைடயா .”
“ ட் ரிப் ைள”. என ெவற் ெம வாக ைகதட் ஊக்
த்தான்.
வான் ேசங் கண்கைள ேதய் த் ட் , ெபா வாக
எல் லாைர ம் பார்த் ட் , இ யாக அ ரா டம்
தன் பார்ைவைய நி த் னான்.
“அ ரா, நீ ங் க ச் டாம ேபசறைதப் பாத்தா ஏ ய
ன்ஸ் க் வந் க் ெகாஞ் சம் நம் பற மா ரி
இ க் . பட், இந்த மா ரி ைட ெதரியாத ேகள் க்
எல் லாம் ஏ யன்ஸ்தான் ஓேர ப ல் என்னால ஏத்
க்க யைல. ஊர் தமான ஆதாரம் ேவ ம் . ஏ ய
ன்ஸ் க் வரெதல் லாம் ேஜம் ஸ் ேகம ன், ேரால
ண்ட் எம் ரிச்ேசாட ஹா ட் படங் கள் ல மட் ம் தான்
சாத் யம் ”.
ெவற் ம் , வான் ேசங் டம் ன்னைகத்தப ேய
ப லளித்தான்.
“நீ ங் க ேகட்ட ஊர் தமான ஆதார ம் உங் க க் கா
ட்டப் ப ம் . இ ெவ ம் ேப க் இன்பர்ேமஷன்ஸ்தான்
ஸ்டர் வான். அவசரப் படா ங் க. ெலட்ஸ் ெவ ட்”.
“ஓேக. ைம லாஸ்ட் ெகாஸ் ன்”. என ெராபஸர் பக
வான் தன் ைகைய உயர்த் அ ராைவப் பார்த்தப
ேய ேகட்டார்.
“என்ேனாட ேகள் இ தான். அதாவ ஒளிேயாட ேவ
கத்ைத ட அ கமாக எந்த சக் யா ம் பயணிக்க
யா , அப் ப ஒளிேயாட ேவகத் ல ேவற ரகத்
ல இ ந் ஏ யன்ஸ் வந்தா ம் , க் வர மார் 50
0 வ ஷத் க் ேமல ஆ ம் . அவ் வள வ ஷம் அ ங்
க வாழ சாத் யமா?. அப் ப ேய வாழ் ந்தா ம் பல
வ ஷத் க் உண்டான உண ப் ெபா ள் , ஸ்ேபஸ்
ப் க் உண்டான எனர் இெதல் லாம் எப் ப சாத்
யம் ?”
அ ரா ரித்தப ேய ப லளித்தாள் .
“ஒளிைய ட ேவகமாக பயணிக்க ய எ ல்
ைல அப் ப ங் கற ம ல கண் க்கப் பட்ட உண்
ைம ெராபஸர். ஆனா, ெமாத்த ரபஞ் சத் க் ம் அ
ெபா ந் ம் நாம நிைனக்கற சரியாகா . அ
ைத ட சாத் யமான ஷயங் கள் , ஏ யன்ஸ்க்
ைடச்ச க்கலாேம. ைலக் டார்க் எனர் , ெமர் ரி எ
னர் , இந்த மா ரி.”
ெராபஸர் பகவான் ன்னைகேயா தைலைய அ
ைசத் ப ைல ஏற் க் ெகாள் ள, ெமாத்த வாதத்ைத
ம் கவனித் க் ெகாண் இ ந்த ஆச்சார்யா அ ரா
டம் ம் னார்.
“தாங் க் அ ரா. ேபா ம் நிைனக்கேறன். மத்தைத
நான் ெசால் க்கேறன். ேடக் வர் ட்”. எனச் ெசால்
வா ராைவ ம் , வான் ேசங் ைக ம் பார்த்தார்.
வா ராவ் சற் ழப் பமாக ஆச்சார்யாைவ ஏ ட்
டார்.
“இப் ப எ க்காக ஏ யன்ஸ் பத் நாம ேப ட் இ க்
ேகாம் நான் ெதரிஞ் க்கலாமா?”
ஆச்சார்யா அவைரப் பார்த் இ க்கமாக ெசான்னார்.
“ ல அ ப் பைட ஷயங் கைள நீ ங் க ெரண் ேப ம்
ெதரிஞ் க்க ம் தான் அ ராைவ ேபச ெசான்ேனன்.
எஸ், இ நாள் வைரக் ம் நாம ேத ட் இ க்கற
ைதயல் , ேலாகாங் கற ஒ ேவற் ரக உ ரினம்
ல உ வாக் , ட் ட் ேபான, எ ப் ைத ட ப
ல மடங் ெபரிசான ஒ ஃல் ேகால் ட் ேமட் ெடம்
ள் ”
“ ஃல் ேகால் ட் ேமட் ெடம் ள் !!!”. என வா ராவ்
ேபராைசேயா வாையப் ளந்தார்.
ஆச்சார்யா அ த்தமாய் ெசான்னார்.
“எஸ், தட் ஈஸ் த ேரட் ேலாகா ெடம் ள் .”.
வான் ேசங் கத் ம் ஓர் ஆர்வம் ெதாற் ய .
“இப் ப… இப் ப அைததான் நாம ேத ட் இ க்கமா?”
ஆச்சார்யா ெமௗனமாக ஆேமா த்தார்.
அதைனக் ேகட்ட ம் வான் ேசங் மற் ம் வா
ரா ன் கங் கள் ரம் ப் ல் ரகாசமான .
 அத் யாயம் - 4
ேமாங் ராமம் .
பஞ் சாப் மாகாணம் , பா ஸ்தான்.
க் ேழ ேதாண் ெய க்கப் பட்ட பண்ைடய
கால ரம் மாண்டமான ஓர் அரண்மைன. ெபரிய, ெப
ரிய மண் படர்ந்த ண்கள் அரண்மைனைய தாங்
த் இ ந்த . அரண்மைன ன் அளைவ ஒப் ம்
ேபா அங் நடமா க் ெகாண் ந்த நி ணர்கள் ,
த் ரக் ள் ளர்கள் ேபால் காட் அளித்தனர்.
பத் க் க் ம் ேமற் பட்ட ெதால் ெபா ள் வல் னர்
கள் அங் ம் , இங் மாய் நடந் க் ெகாண் ம் , லர்
ண்கைள ந ன தக்கண்ணா க் ெகாண் ஆய் ந்
, ப் ெப த் க் ெகாண் ம் இ ந்தனர். அந்த பண்
ைடய அரண்மைன ல் ந ல் ைவக்கப் பட் இ ந்த
கண்ணா ேமைஜ ல் , ஏேதா ப க்க ைவக்கப் பட்
இ ந்த .
அ ,
ஓர் ராட்சஷ ப ந் .
வயேதா ய, அ பவம் வாய் ந்த ேசா ப் மா க் த
ன் உைற அணிந்த ைககளால் அதைன ஆராய் ந் க்
ெகாண் ந்தார். அவ க் ன்னால் இ ந் கணீெர
ன்ற ரல் ஒ த்த .
“ ட் ஜாப் மா க்,”
ேசா ப் மா க் ம் ப, அங் , ஐம் பைத தாண்
ய கட் மஸ்தான இ ய உடல் , ர்க்க ணத்ைத
காட் ம் கெவட் , அலட் ய ேதாரைண என ன்
னால் த னமான நால் வேரா நின் ந்தான்,
ேஜடன் ன்னா,
“ ன்னா பாய் !!” என ேசா ப் மா க் ன்னாைவ பார்
த் , ரிப் ைப கத் ல் வரவைழத்தார். ன்னா அவ
ைர சற் ெந ங் , அந்தப் பறைவைய உற் ேநாக்க
, ேசா ப் மா க் ன்னா க் ளக்க ஆரம் த்தார்.
“என்ேனாட அ ப வ ஷ ஆராய் ச் ல இவ் வள
ெபரிய பறைவ இனத்ைதப் பத் நான் ேகள் பட்ட
ேத ல் ைல. இ பல ஆ ரம் வ ஷத் க் ன்னா
வாழ் ந்த பறைவ இனமா இ ந் க்கலாம் . ெசத்த க்
அப் பற ம் இேதாட உடல் அ காம, மட் ேபாகாம
இன் ம் அப் ப ேய இ க்கற தான் ஆச்சர்யம் தான்.“.
“க்ரிப் ேடாபயா ஸ்”. என ன்னா அந்த ப ந் ைவ ஆ
ழ் ந் ப் பார்த் ெசால் ல, ேசா ப் மா க் ரியாமல்
பார்த்தார்.
ன்னா அவரிடம் ம் ளக் னான்.
“ ஆர் ராங் மா க். இ ேஹா ேபர்ட.் சரியா, ெசா
ல் ல ம் னா இ னிக்ஸ் ெசால் ற மா ரி இறப் ேப
இல் லாத ஒ பழங் கால பறைவ இனம் . எல் லா வைக
கால ழ் நிைல ம் வாழக் ய உல ன் ஓேர பற
ைவ. இ தனக் ஆபத் ேந ம் நிைனக்கற சமய
த் ல தன்ைனத் தாேன ெசத்த மா ரி ஆக் க் ம் .
ஐ ன் க்ரிப் ேடாபயா ஸ்”.
“சாேவ இல் லாத பறைவ. ப் ரஸ ீ ் ெஹர்ெசல் ப் .!!!” என
ேசா ப் மா க் ேஹா ேபர்ைட ரட் ேயா பார்க்
க, அ ைறத்த கண்களால் அவைரேய பார்த் க்
ெகாண் இ ந்த .
ேஜடன் ன்னா ன் ஆட்கள் அதைன ஓர் ெபரிய
கண்ணா ண் ல் அைடத் க் ெசன்றனர். ேசா
ப் மா க் அைத பார்த்தப ேய ன்னா டம் ேப
னார்.
“ஓேக, ஒ க் யமான ஷயம் ெசால் ல ம் .. நமக்
ன்னா ேய இங் க யாேரா வந் ரிசர்ச் பண்ணி
க்காங் க. பா ஸ்தான் ஆர்க் யால பார்டெ ் மன்ட்;
ெசால் இல் கலா, பர்ெபக்டா இைதப் பண்ணி
க்காங் க.
ஒ ஆண் ேகப் ஓல் ேமன், ெரண் யங் ஸ்டர்
ஸ். அ ல ஒ ெபாண் . இந்த ராமத் ல அவங் க
ேமல சந்ேதகம் வராத மா ரி ஏமாத் க்காங் க. அ
வங் கைளேய உத க் ம் பயன்ப த் ட்டாங் க. நாம
வேராம் அவங் க க் தகவல் ெதரிஞ் இ க்கலா
ம் . ேசா, ெரண் நாள் ன்னா ேய எல் லா ம் ளம்
ட்டாங் க. யார் ெதரியைல.”.
ன்னா கம் மா ய . ேயா த் ட் ெசான்னா
ன்.
“சரி, வந்தவங் க யார் நான் பாத் க்கேறன். ேவற எ
தாவ ?”
ேசா ப் மா க் ன்னாைவ தயங் யப ேய ேகட்டார்.
“அப் பறம் ஒ ன்ன ரிக்ெவஸ்ட். இந்த இடத் ல என்
ேனாட ைம ரிசர்ச் பண்ண ெசான்னீங்க. இந்த இடத்
ல இந் ய மன்னன் ங் ேபாரேஸாட இவ் வள ெப
ரிய அரண்மைன எப் ப எங் க எல் லா க் ம் இப் ப
வைரக் ம் ஆச்சர்யமா க் . அப் பறம் இந்த ேஹா
ேபர்ட.் ேசா, உங் க ஆராய் ச் ம் , ேதட ம் எைத பத்
ன நான் ெதரிஞ் க்கலாமா?. என்ேனாட ம்
ெராம் ப ஆர்வமா க்காங் க.”.
ேஜடன் ன்னா, ேசா ப் மா க்ைக ர்ந் பார்த்
, க அ ல் வந் த்தான்.
“உ க்ேக ஆபத்தான ரக யம் . கண் ப் பா ெதரிஞ்
க்க ம் ங் களா மா க்?”
“கண் ப் பா, இைத நான் ேகக்கற க் இன்ெனா
க் ய காரண ம் இ க் . ெலட்ஸ் கம் . நாம அரண்ம
ைனைய அப் ப ேய த் பாத் ட்ேட ேபசலாம் !!” என
ேசா ப் மா க் அரண்மைனைய ர த்தவாேற, க ம்
சாகவாசமாக ன்ேன னார். ன்னா அைம யாக
அவைரப் ன் ெதாடர்ந்தான்.
வ ல் ெதன்பட்ட நி ணர்கள் பலர், ேசா ப் மா
க்ைக மரியாைத நி த்தமாக வணங் னர். மா க்
அவர்கள பணிைய கண்காணித்தப ேய ன்னா ட
ம் ேபச்ைச ெதாடர்ந்தார்.
“இந்த ேமாங் ராம மக்கள் கடந்த ல நாளா இந்த
வட்டாரத் ல த் யாசமான உ ரினத்ைத பார்த் ப
யப் பட்டதா ெசால் றாங் க. பத்த உயரம் , ேகாரமான
உ வம் எக்ஸ்ப் ைளன் பண்ணாங் க. நான் சாரிச்
பாத்த ல, பக்கத் ல காட் ப் ப இ க்கறதால
ைநட் ைடம் கர ங் க ஊ க் ள் ள வந் , இ ட் ல
சரியா ெதரியாம ஜனங் க ஆ க்ெகா கற் பைன ப
ண்ணிக்கறாங் க, மத்தப ேவற எ ம் இல் ைல நி
ைனச்ேசன். பட்.”
“வாட் பட்?” ன்னா நின் அவைர ஆழ் ந் பார்த்தா
ன்.
ேசா ப் மா க் ம் ம் அவைனப் பார்த்தார்.
“அவங் க உண்ைமையதான் ெசால் இ க்காங் க. இங்
க எந்த கங் கேளாட ம் ஒத் ேபாகாம, த் யாச
மான கால் அைமப் ல ெபரிசா, ெகா ரமான ல கா
ல தடங் கள் ைடச் க் .”
ன்னா உஷ்ணமாய் ேகட்டான்.
“அந்த கால த் தடம் எங் க?”
“சரியா, நாம நிக்கற க் இடத் க் ஒ அ ன்
னா .”
ன்னா ேவகமாக ேசா ப் மா க்ைக கடந் த
ைரைய பார்த்தான். ஈரம் படர்ந்த மண்ணில் ல
த்ரமான கால த்தடங் களின் அச் படர்ந் ந்த .
ன்னா னிந் அதைன அ ேக பார்த்தான்.
ஐந் ெபரிய ராட்சஷத்தனமான கால த்தடங் கள்
வரிைசயாக படர்ந் ந்த . ன்னா ன் கம் இ
ண் ந்த . அதைனப் பார்த் அ த்தமாக ெசான்னா
ன்.
“ ஆர் ேபக்..”

அரண்மைன ன் ைமயப் ப ல் ேமைஜக ம் ,

இ க்ைகக ம் அைமக்கப் பட் , அ ல் ேசா ப் மா
க் மற் ம் அவ ைடய ைவ ேசர்ந்த பன்னி வ ம்
அைம யாக அமர்ந் ந்தனர். ேசா ப் மா க் ெதா
ண்ைடைய சரி ெசய் க் ெகாண் , எ ேர நின் ந்த
ன்னாைவப் பார்த் ப் ேப னார்.
“ ன்னா, பார் க்ெரட்ஸ் ேசக், ெஹல் பர்ஸ், ெசக் ரி
கார்டஸ் ் எல் லாைர ம் ெவளிேய அ ப் ட்ேடன். இப்
ப நம் மைள த ர இங் க யா ம் இல் ைல. நீ ங் க தாரா
ளமா ெசால் லலாம் ”.
 ன்னா அவர்க க் எ ேர இ ந்த சற் உயர்
வான ேமைட ல் , ைககைளக் கட் சாய் ந் நின்றப ,
அைனவைர ம் பார்த்தான். அவன இ ற ம் ெகா
ர உ வம் ெகாண்ட, ஆற க் ம் ேமேல இ ந்த இ
க ெபாம் ைமகள் ைவக்கப் பட் இ ந்த .
வல றம் இ ந்த கரிய நிறத் ம் , இட றம்
இ ந்த க ம் பச்ைச நிறத் ம் இ ந்த . அதன் ந
ேவ ன்னா நின்றப , எ ேர தனக்காக காத் ந்த
எல் ேலாைர ம் பார்த் ெதாடர்ந்தான்.
“ம் ம் .. என் ேபர் ேஜடன் ன்னா. அெமரிக்காைவ ேசர்ந்
த ஸ் வ தந்ைதக் ம் , ஆப் கானிஸ்தாைன ேசர்ந்த
கம் ம ய தாய் க் ம் றந்தவன். றந் , வளர்ந்த
எல் லாம் அெமரிக்கா. நான் 1976வ வ ஷத் ல என்
ேனாட இ பத் ேயாராவ வய ேலேய அெமரிக்கன்
ஆர் ல ேசர்ந் ட்ேடன்.
அப் ப நி ெமக் ேகா ல இ க்கற ேராஸ்ெவல்
ராமத் ல பல வ ஷசங் களா, பல த்ரமான சம் ப
வங் கள் நடக் எங் கேளாட ைம ேராஸ்ெவல் ஆ
ர் ஏர்ேபஸ்க் அ ப் ெவச்சாங் க. அங் க ேராஸ்ெவ
ல் ராம மக்கள் அ க்க தங் கேளாட ராமத்ைத ப
றக் ம் தட் க்கள் மா ரி ஏேதா த் த் வ
ம் , ேவற் ரகவா கள் நடமாட்டம் இ க் ன் ம்
பயந் ட் இ ந்தாங் க. ேமல இ ந் க் சம் பந்த
ேம இல் லாத ெபா ட்கள் அப் பப் ப ந் ட்ேட இ க்
, அைத எ த் ட் வந் ம் எங் க ட்ட ெகா த்தா
ங் க”.
ேசா ப் மா க் ஆர்வத் ல் க் ட்டார்.
“எஸ், எஸ். நான் ட ேராஸ்ெவல் சம் பவத்ைத பத்
நிைறய ேகள் ப் பட் இ க்ேகன். அந்த சமயம் நீ ங் க
ேள அங் க இ ந்த ெவரி இன்டரஸ் ங் ”.
ன்னா தைலயாட் ய ப ேய ெதாடர்ந்தான்.
“அப் ப ேராஸ்ெவல் சம் பவம் அெமரிக்காைவேய உ க்
ட் இ ந்த . அெமரிக்க அர ம் மக்கைள அந்த மா
ரிெயல் லாம் ஒண் ம் இல் ைல அப் ப மக்க க்
ைதரியத்ைத ெகா த் , அவங் க ெகா த்த த்ர
மான ெபா ட்கைள ரக யமா ஆராய் ச் ெசய் ய எங்
க க் அ ம ம் ெகா த்தாங் க.
நாங் க ம் அைத ஆராய் ச் ெசஞ் சப் ப, உ யா
அ ல காணக் ைடக்காத ெபா ட்கள் , உேலாக
ங் கள் தான் எங் க க் ெதரிஞ் ச . ஆனா, அப் ப ட
எனக் ெபரிய நம் க்ைக வரைல. பட், அ த்த ல
வ ஷங் கள் ல என் வாழ் க்ைகேய ப் ேபாட்ட அந்த
சம் பவம் நடந்த .”
ேகட் க் ெகாண் ந்த ப ன் ேப ம் ஆர்வத்
ல் ட் ன் னிக்ேக வந்தனர். ன்னா கத் ல் ஓர்
இ க்கத்ேதா , எல் லாைர ம் பார்த் ெதாடர்ந்தான்.
“ேராஸ்ெவல் பக்கத் ல இ க்கற சான் அகஸ் யன்ங் க
ற இடத் ல இரா வ ப் ல நாங் க ேராந் ேபா ட்
இ ந்ேதாம் . அப் ப ெகாஞ் ச ரத் ல த் யாசமா ஏ
ேதா ெதரிஞ் ச . வண் ைய நி த் ட் எல் லா ம் அ
என்ன பாக்க ேபாேனாம் . அ ஒ ெபரிய ரக்
அள இ ந்த . கண் ற ஒ ஒளி அ ல இ ந்
வந் ட் இ ந்த . ட்டப் ேபாய் அைத பாத்த ம்
ரம் ச் ேபா ட்ேடாம் . அ ஒ ஸ்ேபஸ் ப் .”
ேகட் க் ெகாண் ந்தவர்கள் அைனவ ம் இன்
ம் ஆர்வமானார்கள் ன்னா அவர்கள் எல் ேலாைர ம்
தனித்தனியாக பார்த் ட் ெதாடர்ந்தான்.
“அ நிலத் ல ேமா ந்த நிைல ல இ ந்த . ப
யத்ேதாட ம் , பதட்டத்ேதாட ம் ட்ட ேபாய் பார்த்ேதா
ம் . எங் க எல் லா க் ம் ச்ேச நின்ன மா ரி ஆ ட்
ேடாம் . அங் க ஸ்ேபஸ் ப் மட் ல் லாம, ெவளிேய ஒ
அ ப் பட்ட நிைல ல ஒ ஏ யன் ந் டந்த .
உ ேராட.” என ெசால் ட் அ ேக இ ந்த கரிய
நிற ெபாம் ைமைய காட் னான்.
“அேதாட உ வம் இப் ப தான் இ ந்த . ெபரிய தைல,
வப் பான கண்கள் , கர ரடான உடல் , ரான பற்
கள் , ரல் கள் பார்க்கேவ பயங் கரமா இ ந்த .”
நி ணர்கள் அைனவ ம் கரிய நிற ேவற் ரக
ெபாம் ைமைய பார்த் , ல் எச் ைல ங் னர்.
ன்னா ெபாம் ைமைய ெந ங் பார்த் க் ெகாண்
ேட ேப னான்.
“ ைனடட் ஸ்ேடட்ஸ் ஏர்ேபார்ஸ் ைடரக்டர் ல் யம்
கார்னர்டட ் இந்த ஷயத்ைத நாங் க ெசான்ன ம் , அ
வர் ெவளிேய யா க் ம் ெதரியாம, ஏன் அெமரிக்க அ
ரசாங் கத் க் ட ெதரி க்காம, அப் ப ேய அ எல்
லாத்ைத ம் இரக ய ஆராய் ச் நிைலயத் க் ெகா
ண் வரச் ெசால் ட்டார்”.
“இரக ய ஆராய் ச் நிைலயமா?”. என ஓர் ந த்தர வ
ய ப் ெபண் ேகட்டாள் .
ன்னா ெப ச்ேசா ெசான்னான்.
“எஸ், ஏரியா 51”.
அைனவ ம் ண் ம் எந்த சலன ம் இன் அ
ைம யாக இ க்க, ன்னா அைனவைர ம் உற் ப்
பார்த்தப ேய ெதாடர்ந்தான்.
“ஏரியா 51. அெமரிக்காேவாட இரக ய இரா வ மா
ன தளம் . மான பரிேசாதைன, ஆ த பரிேசாதைனக்
காக உ வாக்கப் பட்ட . அங் க நாங் க எல் லாத்ைத ம்
ெகாண் ேபான க் அப் பறம் , உ ேராட இ க்கற ஏ
யைன ஆராய் ச் ெசய் ய உலகத்ேதாட றந்த
டாக்டர்ஸ் ம் , நா ஆர்க் யலா ெராபஸர்ஸ்,
ஆ ைச ன் ஸ்ட் ம் ரக யமா வரவைழக்கப் பட்டா
ங் க.
ம் ம் ம் … நீ ண்ட நாள் ஆராய் ச் க் அப் பறம் நாங் க
யா ேம எ ர்பாக்காத அ சயத்ைத இந் யாைவ ேசர்
ந்த ஞ் ஞானி ஆச்சார்யா அந்த ஏ யேனாட கம் னி
ேகட் பண் ற ஒ ைவைஸ கண் ச்சார்.”
“ஏ யன் மனிதர்கேளாட ேப ச்சா?” என ேசா ப் மா
க் ஆச்சர்யப் பட்டார்.
ன்னா ெபா ைமயாக தைலயாட் னான்.
“எஸ், அ ேவற ரகத் ல ந் வந்த அேகாரா இ
னத்ைத சார்ந்த உ ரினம் நாங் க ெதரிஞ் ட்ேடா
ம் . அ மட் ல் லாம, அ அ த்த த் ெசான்ன ப
ல அ ர்ச் யான தகவல் கள் தான், இன்ைனக் நான்
உங் க ட ேபச ம் ஒ காரணமா இ க் .”
அைனவ ம் படபடப் டன் ேகட்க, ன்னா இன் ம்
அ த்தமாக ம் , ஒவ் ெவா வார்த்ைதக் ம் இைடெவ
ளி ட் ெசான்னான்.
“பல ேகா வ ஷங் க க் ன்னா , க் அேகா
ரா, ேலாகாங் கற ெரண் ேவற் ரக இனம் வந்
க் ங் க. ஸ்” என க ம் பச்ைச நிறத் ல் இ ந்த
இன்ெனா ெபாம் ைமைய காட் னான்.
“ ஸ் ஈஸ் ேலாகா. இந்த இரண் இனங் க ம் நட்
உ ரினங் கள் . இந்த ெரண் உ ரினங் க ம் , உ ர்
வாழத் ேதைவயான ஆதாரங் கைள ந்ேத எ
த் ட்டாங் க. ைய பண்ப த் னாங் க. அவங் க த
ங் கேளாட இனத்ைத ெப க் வாழ் ந்தாங் க. இ க்
அப் பறம் தான் ரச்சைன உ வாச் .”
“என்ன ரச்சைன?” ஓர் நி ணன் தயக்கமாக ேகட்டா
ன்.
“அதாவ அேகாராக்க ம் , ேலாகாக்க ம் தங் கேளா
ட உ ர் லக் றான .என்.ஏ, ஆர்.என்.ஏைவ இைண
ச் ஓர் உ ரினத்ைத உ வாக் னாங் க.” என
ன்னா ெசால் ட் , ேகட் க் ெகாண் ந்த ப
ன் ேபைர ம் ஒ பார்ைவப் பார்த் ட் , அ த்
ெசான்னான்.
“அ தான் மனிதர்கள் .”
ேகட்ட அைனவரின் கத் ம் அ ர்ச் . ல க
ணம் ேபச் ன் அைனவ ம் இ ந்தனர். ன்னா அத
ைன ர த் ட் ெதாடர்ந்தான்.
“ஆனா, அேகாராக்கள் மனிதர்கைள அ ைமகளா ம் ,
உண க்காக ம் , ரபஞ் ச கட ளான ஆராேத க் ப
ெகா க்க ம் மட் ம் பயன்ப த் னாங் க. ஆனா,
ேலாகாக்கள் இைத ம் பைல. அ ங் க ம சங் க
ைள நண்பர்களா ம் , தான் உ வாக் ய ழந்ைதயா
ம் பாத்தாங் க. அதனால ேலாகாக்க க் ம் , அேகா
ராக்க க் ம் ந ல ஒ ரி ைன வந்த .
அதனால ேலாகாக்கள் எல் லா மனிதர்கைள ம்
ட் ட் உலகத்ேதாட ேவற ப க் ேபா ட்டாங் க.
அவங் க க் கட்டட யல் , வான யல் , கணிதம் , நா
கரீகங் கள் என எல் லாேம ெசால் ெகா த் அ ைவ
ம் ெகா த்தாங் க. அந்த வம் சாவ வந்தவங் கதான்
மாயன் ம் , ேமரியன் ம் . அதனாலதான் மனித நாகரீ
கம் அவங் க உ வாக் னதா ெசால் லப் ப .”.
 அைனவ ம் அைம யாக கவனிப் பைத பார்த்
ட் , ன்னா ெதாடர்ந்தான்.
“ஓேக, க ங் ேபக். இப் ப ேலாகாக்க ம் , மனிதர்க
ம் பல நாட்கள் றப் பா வாழ் ந் ட் இ ந்தப் பதான்,
இன் ம் ல வ ஷங் கள் ல ஓர் ேபர ைவ சந்
க்க ேபாறைத ேலாகா இனம் உணர்ந்தாங் க. அைத
த க்க ம் னா அந்த அ சக் ைய தனக் ள் ள ஈர்
த் க்கற ஒ சக் வாய் ந்த ஆராேத ேகா ைல
ேல உ வாக்க ம் பண்ணாங் க.
பல நாட்கள் கஷ்டப் பட் , பல லட்ச ேபேராட உ
ைழப் ேபாட பல டன் எைட ெகாண்ட தங் கத்தாலான,
ஒ வானள உயர்ந்த ெபரிய ேகா ைல இ க்காக க
ட் னாங் க. ெராம் ப ரக யமா, யா க் ம் ெதரியாத இ
டத் ல. அ க் பா காவலனா இ ந்த தான் ேஹா
ேபர்ட.் எஸ். இப் ப நீ ங் க கண்ெட த்த அேத பறைவ.
அ மட் ல் லாம அந்த ேகா ல் எங் க கட்டப் பட்
இ க் ன் தங் க க் ம் , தான் உ வாக் ன மனி
தர்க க் ம் மட் ேம ெதரிய ங் கற க்காக ெரண்
த்தக ம் , அ க்கான ெரண் சா ம் உ வாக்கப் ப
ட் , ஒண்ைண நம் க்ைகயான ேலாகா இனத்ேதாட
ஒ த்தர்டட ் ம் , இன்ெனான் மனித இனத்தல ஒ த்த
ர்டட் ம் ஒப் பைடக்கப் பட்ட .
அந்த க்ைக ம் , i ம் இைணச்சா மட் ம் தான்
ேகா க்கான இ ப் டம் ெதரி ம் . தங் கள் கட
ேளாட உகந்த நாள் ல அந்த ேகா க் ைஜ ெசஞ்
சா, தங் கேளாட கட ள் ஆராேத ேய ேநர்ல வந் ,
ெமாத்த ைய ம் ஆளக் ய ஓர் மகா சக் ைய
ெகா ப் பார் அவங் க எல் லா ம் நம் னாங் க. எல் லா
ம் அந்த நா க்காக எ ர்பார்த் காத் ட் ம் இ ந்
தாங் க.
ஆனா, இைத ெதரிஞ் ச எ ரி இனமான அேகாராக்
கள் அந்த ேகா ைலக் கண் ச் , அந்த மகா சக்
ைய ெபற ம் நிைனச்சாங் க. ட்டம் ேபாட்டாங்
க. ேலாகாக்கள் எ ர்பாக்காத சமயத் ல ேபார் ரி
ஞ் சாங் க. இரண் ேவற் ரக இனத் க் ம் உண்டா
ன ேபார்ல, ேலாகாக்கள் ேதாத் ட்டாங் க. மனிதர்கள்
 அ க்கப் பட்டாங் க. அேகாராக்கள் எல் லாைர ம் அ ச்
சாங் க. ஆனா,..”
“ஆனா?” ேசா ப் மா க் எச் ைல ங் னார்.
“அேகாராக்களால எவ் வள யற் பண்ணி ம்
ேலாகா ெடம் ைள கண் க்கேவ யைல. ேசா,
வரப் ேபாற அ க் பயந் அேகாராக்கள் ைய
ட் ேபா ட்டாங் க. அந்த அ ல இ ந் ண்ட
ல மனிதர்கள் கேளாட சந்த னர்தான் நாம எல் லா
ம் .”
ஓர் நி ணன் தயக்கமாய் ேகட்டான்.
“ ேலாகா ெடம் ைள யாராவ கண் ச்சாங் களா
?”
“ேநா, அந்த ெரண் ம் க் ம் , ம் எங் க ேபாச் ன்
ேன இ வைரக் ம் யா க் ம் ெதரியைல.. பல ேகா
வ ஷங் கள் ஆச் . இன் ம் அந்த ேகா ல் ட்ெட க்
க படைல. பல ேபர் அைத அைடய க்ைக ம் , ைய
ம் ேத னாங் க. உலகத்ேதாட தைல றந்த அரசர்கள்
ட யற் பண்ணாங் க. பட், யாரால ம் அைத ெந
ங் க ட யைல. அேகாராக்கள் ம ப ம் க்
வந்த ம் அ க்காகத்தான்.“
ேகட் க் ெகாண் ந்த மற் ற நி ணர்கள் அைனவ
ரின் கத் ம் ேவர்ைவ ம் , பயேரைக ம் பரவலாக
படர்ந் ந்த . ஒவ் ெவா வ ம் ன்னா டம் ெதாடர்
ச் யான ேகள் கைள ேகட் க் ெகாண்ேட இ ந்தனர்.
“இப் ப நீ ங் க ம் அந்த ேலாகா ெடம் ைளத் ேத க் க
ண் க்கற க்கான யற் லதான் இவ் வள கால
ம் இ க் ங் களா?. இவ் வள ெபரிய ஷயத்ைத உல
கத் ட்ட இ ந் நீ ங் க மைறக்கற கப் ெபரிய தப்
உங் க க் ேதாணைலயா?”
“இந்த காலத் ல ம் அேகாராக்கள் அைத ேத வ
வாங் களா?. அப் ப வந் ேலாகா ெடம் ைள கண்
ச்சாங் கனா, அந்த நாள் தான் உலகத்ேதாட அ
நாளா?”.
இப் ப சரமாரியான பல ேகள் கள் ன்னா ன்
கா ல் சரமாரியாக ந்த வண்ணம் இ ந்த . ன்
னா எதற் ம் அசராமல் அைம யாக நிற் க,
அ த்த கணம் ,
சடாெரன ப் ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ப் பாக் ஏந்
ய ரர்கள் ன்ேன ேசா ப் மா க்ைக ம் , அவர
னைர ம் ழ் ந்தனர். நி ணர்கள் அைனவ ம்
பத னர். ேசா ப் மா க், ன்னாைவ ழப் பத்ேதா
ம் , பயத்ேதா ம் பார்க்க,
ன்னா சாகவாசமாய் அவைர ெந ங் னான்.
“அப் பேவ ெசான்ேனன் மா க். உ க்ேக ஆபத்தான
ரக யம் . நீ தான் ேகக்கைல.”
ேசா ப் மா க் ம் , மற் ற நி ணர்க ம் பயந்தப
உத க்காக அங் ம் இங் ம் பார்ைவைய அைலய
ட்டனர். ன்னா, மா க் ன் ேதாைள ெதாட்டான்
“உங் கேளாட ெஹல் பர்ஸ், ெசக் ரி கார்டஸ ் ் எல் லாம்
இறந் ப் ேபாய் ெராம் ப ேநரமாச் .”
“ ன்னா பாய் , ேநா, ேநா, யார் ட்ட ம் இைதப் பத்
ெசால் ல மாட்ேடாம் . ப் ளஸ ீ ், வ் ”. என ேசா ப் மா
க் கதற. ன்னா அதைன ெபா ட்ப த்தாமல் ெபா
ைமயாக அரண்மைனைய ட் ெவளிேயற,
அரண்மைனைன ன் உள் ேள,
ெதாடர்ச் யான ப் பாக் சப் த ம் , ப ன்
ேபரின் இ மரண ஓல ம் எ ெரா க்க ெதாடங்
ய .
 அத் யாயம் - 5
க ைமயான நிறம் . ெபரிய ராட்சஷ தைல. க்க
லான ெகா ர கம் . அேத சமயம் உ யான அதன்
அைமப் , நீ ண்ட, ரிய நகங் கள் மற் ம் பற் கள் என
அதன் உடல் அைமந் இ ந்த . ேம ம் , உட ல் ஆ
ங் காங் காயம் பட் , அதன் நீ ல நிறத் லான இரத்த
ம் அ ந் ெவளிேய உைறந்த நிைல ல் , ஓர்
பா காப் பான ளிர்பதன கண்ணா ெபட் க் ள் பா
காப் பாக ப க்க ைவக்கப் பட் இ ந்த ,
ஓர் அேகாரா.
வா ரா ம் , வான் ேசங் ம் அதைனேய உற் ப்
பார்த் , ரம் ைம த்த ேபால் நின் க் ெகாண்
ந்தனர். அ ரா ம் , ெவற் ம் ம த் வ உைட ல்
அவர்கள் இ வைர ம் ெந ங் னர். வா ராவ் தன
க் ன்னால் இ ந்த கண்ணா ெபட் க் க் ள் , நி
ைன ல் லாமல் அைடக்கப் பட் இ ந்த அேகாராைவ
ேய ெவ த் ப் பார்த்தப , அவர்கள் இ வரிட ம் ேக
ட்டார்.
“இ தான் நீ ங் க பா ஸ்தான்ல இ ந் ெகாண் வந்த
அேகாராவா?”
ெவற் ஆேமா ப் ப ேபால அைம யாக தைலய
ைசத் ட் ன்னைகத்தான். அ ரா, வான் ேசங்
ைகப் பார்த்தாள் . அவன் கண்ணா ண் ல் ப த்
ந்த அேகாராைவேய ரட் ேயா பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தான். அவள் அவைன ெந ங் ேகட்டாள் .
“வான், நீ ேகட்ட ஊர் தமான ஆதாரம் . இப் ப நான்
ெசான்னைத நீ நம் ேவ நிைனக்கேறன்”.
வான் ேசங் அவளிடம் ம் , ஓர் ேயா ேகட்டா
ன்.
“இ இன்ன ம் உ ேராட இ க்கா?”
“ம் ம் … மயக்கத் ல இ க் ?. பா கார்பேனட் ல் லட்
ப் ஃப் ளாஸ்ல அைடக்கப் பட் இ க் . அைத
 அதால ெவளிய எல் லாம் வர யா . பயப் படாேத..”
என வான் ேசங் ைகப் பார்த் அ ரா ன்னைகத்தாள் .
“இைத ெவச் என்ன பண் ங் க?” என ரம் ைம அக
லாத ெதானி ல் வா ராவ் ேகட்க, ெவற் க சா
தாரணமான நிைல ல் ப லளித்தான்.
“ம் ம் ... இப் ேபாைதக் இ ட கம் னிேகட் பண்ற
யற் ல இ க்ேகாம் . இேதாட பா ஸ் ேலட் ஆகற
க்காக ல இன்ெஜக்சன் ேபாடப் பட் இ க் . ேசா,
ல நா க் அப் பறம் தான இேதாட உடல் நிைல நமக்
ேதைவயான ெடஸ்ட்க் ஒத் ைழக் ம் .”
“பா ளா?” என வா ராவ் சந்ேதகமாய் அவைன
ேகட்க, ஆச்சார்யா ஆராய் ச் டத் ல் ைழந்தப
ேய ப லளித்தார்.
“கண் ப் பா. நாப் ப வ ஷச க் ன்னா ேய அ
ைத சா ச் காட் ட்ேடன் வா ராவ் . இன்ைனக்
இ க்கற ெடக்னால ல அ ம் ள் . இ ம ப ம்
க் எ க்காக வந் இ க் ன் நாம ெதரிஞ் க்
க ம் .”
வான் ேசங் ம் , வா ரா ம் ம் அவைரப்
பார்த்தனர். ஆச்சார்யா தன ல் ேசைர இயக் , ஆ
ராய் ச் டத் ன் மற் ேறார் ைசக் ெசன் நின்றா
ர். எ ேர இ ந்த ெபரிய வற் ைற ம் , அ ல் ெதாங்
க் ெகாண் இ ந்த ஓர் க ப் , ெவள் ைள ைகப் படத்
ைனேய கண்ணிைமக்காமல் பார்த் க் ெகாண் இ
ந்தார்.
அப் ைகப் படத் ல் ,
ப ன் ேபர் ெவள் ைள ைட ல் ரித்தவா
நின் ந்தனர். அவர்க க் ந ல் இ ந்த ேஜடன்
ன்னா ம் , ஆச்சார்யா ம் க ம் இளைமயாக ெதரி
ந்தனர். அைனவ க் ம் ன்னால் ஓர் அேகாரா ஏ ய
ன் ப க்க ைவக்கப் பட் இ ந்த .
வா ரா ம் , வான் ேசங் ம் அதைன கவனித்
ட் , அவைர ெந ங் ைகப் படத் ைன பார்த்தன
ர். ஆச்சார்யா ைகபடத் ந் கண்கைள லக் ,
ன்னால் நின் க் ெகாண் ந்த வான் ேசங் க் ம் ,
வா ரா க் ம் அங் கலாய் ப் பாய் ெசான்னார்.
“நாப் ப வ ஷசத் க் ன்னா ஏரியா 51ல எ த்த
ேபாட்ேடா. அந்த அேகாரா ட்டதான் நான் ேப ேனன்.
மத்த எல் லா ம் ன்னாவால சாக க்கப் பட்டாங் க.
அ ர்ஷ்டவசமா உ ர் ெபாழச்ச நான் மட் ம் தான்.”
வா ராவ் ைகப் படத் ல் இ ந்த அேகாராைவ
ேகவலமாக பார்த் ட் க் ேகட்டார்.
“இ ங் கேளாட ேநாக்கம் தான் என்ன?”“.
ஆச்சார்யா சற் ெவ ப் பாக ெசான்னார்.
“ ம் ள் . அ ங் க க் ேதைவயான எல் லாம் ேலா
கா ெடம் ள் அண்ட் மனிதர்கேளாட அ .”
வான் ேசங் ேயாசைனேயா க் ேகட்டான்.
“ம் ம் ம் …. ேஜடன் ன்னா இப் ப என்ன பண்ணிட் இ
க்கான்?”
ஆச்சார்யா அவனிடம் ம் னார்.
“ ன்னா ட்டரி ேவைலைய ட் ட்டான். இப் ப த
னக் ன் ெசாந்தமா ஓர் ரா வத்ைதேய உ வாக்
ட்டான். உலகத்ேதாட க் யமான ெபரிய அைமப்
கேளாட ெதாடர் ெவச் ட் ேலாகா ெடம் ைள ர
க யமா ேத ட் இ க்கான். ெவரி ேடஞ் சர். எமேனா
ட வன்.”
வா ராவ் மற் ம் வான் ேசங் ன் கங் கைள
ஆச்சார்யா ஆழ் ந் ப் பார்க்க, அவர்க ம் கத் ல்
ேயாசைனேயா அவைரப் பார்த்தனர். ஆச்சார்யா அ
வர்களிடம் க ம் ரமாக ேபசத் ெதாடங் னார்.
“ஆல் ைரட். உங் கேளாட சந்ேதகங் கள் எல் லாம் இப் ப
ர்ந் ச் நிைனக்கேறன். ெநௗ, இப் ப நான் உங்
கைள வரச் ெசான்ன ஷயத் க் வேரன். இப் ப நாம
க்கற உலகத்ேதாட ெராம் ப க் யமான,
ஆபத்தான த ணத் ல.”
இ வ ம் க ரமாக அவர் ெசால் வைத கவனி
த்தனர். ஆச்சார்யா இ வைர ம் மா மா ஒ பார்
ைவ பார்த் ட் , இ க்கமாக ெதாடர்ந்தார்.
“ ேலாகா ெடம் ள் . இ உலகத்ேதாட க ெபரிய
ைதயல் . எ ப் ர ட்ைட ட பல மடங் ெபரிசா
ன ஃல் ேகால் ட் ேமட் ெடம் ள் . பட், இ ம் த
ங் கத்தால உ வாக்கப் பட்ட ேகா ல் அப் ப ங் கறைத
தாண் இட் ேஹஸ் ஏன் இம் மன்ஸ் பவர். அேகாராக்க
ள் ம ப ம் ம ப ம் க் வர ம் , ேஜடன் ன்
னா ப ள் ள ேவட்ைட கம் மா ரி ேவட்ைடயாட
அைத நிைனக்கற ம் அந்த பவ க் தான்.”
வான் ேசங் வத்ைத உயர்த் னான்.
“என்ன பவர்?”.
“எக்ஸாக்டா ெதரியைல. ஆனா, ைடச்ச ேசார்ஸ்ப
பார்த்தா, ெமாத்த ைய ம் தன்ேனாட கட் ப் பாட்
க் ள் ள ெகாண் வர ம் ெசால் லப் பட் இ
க் . எஸ், தட் ேகன் டர்ன் காமன் ேமன் ஆஸ் ஒன்
எட்டர்னிட் ங் ஆஃப் ல் ேவர்ல் ட்.”
வான் ேசங் , வா ராவ் இ வர கத் ம்
கலக்க ம் , பய ம் படர்ந்த . வா ராவ் ழப் ப
த்ேதா ேகட்டார்.
“பல ேகா வ ஷத் க் ன்னா உ வாக்கப் பட்ட
ஒ ேகா ல் . இவ் வள வ ஷத் ல ல ஏகப் பட்
ட ேகாள மா தல் கள் நடந் இ க் ம் . நிலம் இ ந்
த இடத் ல நீ ம் , நீ ர் இ ந்த இடத் ல நில ம் மா
இ க் ம் . கண்டங் கள் இ க் ம் . ரிஞ் இ க்
ம் . இ ல நீ ங் க ெசால் ற ேலாகா ெடம் ைள எப் ப
ெதரிஞ் க்கற ?”
ஆச்சார்யா அதைன ஏற் க் ெகாண்ட ேபால ேப
னார்.
“அந்த அற் த ேகா ல் ன்னா இந்த மாற் றங் கள் ,
அ கள் எல் லாம் ெராம் ப சாதாரணமான . அைத
அ க்க எந்த சக் யா ம் யா . அ இன்ன ம் ந
ம் ம லதான் ெராம் ப பா காப் பா இ க் . ேலா
கக்கள் உ வாக் ன இரண் த்தகங் க ம் , இரண்
சா க ம் இன் ம் கண் க்கப் படைல. த்தகத்
ேதாட ேமற் ற ைள ேல, சா ைய ைழச் றக்
ம் ேபா , ேலாகா ெடம் ள் எங் க இ க் ன் அ
ேவ நமக் பாைத காட் ம் . ம் ம் … ேம இட்ஸ் ைலக்
எ காம் பஸ்.
க்ைக ம் , சா ைய ம் உலகத்ேதாட பல ஜாம் ப
வான்கள் பா காத் வந்தாங் க. வரலாற் ல பல ேபர்
ட்ட அ இ ந் இ க் . பட், காலப் ேபாக் ல ஏற் ப
ட்ட ேபார்ல அ ங் க க் ள் ள எங் கேயா த ப்
ேபாச் . அைத ேத த்தான் ங் ேபாரஸ் அரண்மைன
க் நாங் க ேபாேனாம் . ேஜடன் ன்னா அங் க வந்த
ம் அ க் தான். அேகாரா அங் க ேபான ம் அ க் தா
ன்.”
வான் ேசங் ேயா த் ட் நிதானமாக ெசான்னான்.
“ஓேக, ேரட் ேலாகா ெடம் ள் . இப் ப உலகத்ேதா
ட எ ர்காலேம இ ல இ க் ங் கற க் ேதைவயான
எல் லா ஆதார ம் நம் ப ட்ட இ க் . அதனால, ஒவ்
ெவா நாட் அரசாங் கத் ட்ட இைத பத் ன ெதளி
வான ஆதாரத்ைத என் ேநச்சர் ேசனல் லமா ளக்
ேவாம் . ேமற் ப நடவ க்ைகைய அவங் க பாத் க்
வாங் க.”
“ேநா, ேநா.” என ஆச்சார்யா பத யப ேய ேப னார்.
“எல் லா நா ம் ஒண்ணா ேசராம, எ ெர ரா ம் ட்
டா, எல் லா நா க க் ம் ந ல ேபார் வந் , இப் ப
ேவ உலகம் காடா மாற ஆரம் ச் ம் .”
வா ராவ் உதட்ைட க த்தப ேய ேகட்டார்.
“சரி, அப் ப அ த் என்ன பண்ண ேபாேறாம் ?”
அ ரா ம் , ெவற் ம் தன பணிகைள த்
ட் , அவர்க டன் இைணந் நின்றனர். ஆச்சார்யா
அைம யாக வான் ேசங் ைக ம் , வா ராைவ ம் இ
வைர ம் ஏ ட் பார்த் அ த்தமாக ெசான்னார்.
“ ேலாகா ேகா ைல நாம கண் க்க ம் அ ம்
இன் ம் ப ெனட் நா க் ள் ள. அ தான் நம் ப ெட
ட் ைலன்.”
வா ராவ் வத்ைத உயர்த் னார்.
“ப ெனட் நாள் ?? “
ஆச்சார்யா தைலத்தாழ் த் , வ த்தமாய் ப ல் ெசான்
னார்.
“ ரபஞ் சத்ேதாட அைனத் ேகாள் க ம் , நட்சத் ரங் க
ம் ஒேர ேநர் ேகாட் க் பயணிக்கற ஒ சம் பவம் ,
பல லட்சம் வ ஷத் ஒ ைறதான் நிக ம் . அப் ப
தான் ேலாகா ெடம் ள் தன்ேனாட உச்ச பட்ச சக்
ைய ெவளிப் ப த் ம் . அ ர ர்ஷ;டவசமா இப் ப வர
ப் ேபா . சம் பர் 21. இன் ம் ப ெனட்ேட நாள் ல.
அ க் ள் ள நாம அைதக் கண் ச் அேதாட சக்
ைய நி ட்ரைலஸ் பண்ண ம் .”
வா ராவ் ஓர் எ ர்பார்ப்ேபா ேகட்டார்.
“பண்ணைலன்னா?”
“பண்ணைலன்னா, அந்த சக் ேய உலகத் க் எ ரா
மா உலகத்ைத அ க்க ெதாடங் ம் . த் கரித்தல்
. இந்த மா ரி ல பல தடைவ நடந் இ க் .
ல இ க்கற எல் லா உ ரின ம் அ க்கப் பட் , ஒ
ய உலகம் உ வா ம் . இப் ப அ ம ப ம் நட
க்கப் ேபா .”
வான் ேசங் யேகாபத்ேதா கத் னான்.
“வாட் த ெஹல் !!. அேகாராக்க ம் , ன்னா ேம ேலா
கா ேகா ைல அைடய யைலனா ம் , ேகா ல் ல
இ ந் ெவளிப் படற தன்னிச்ைசயான க ர் ச்ேச,
ைய காடா மாத் ம் ெசால் ங் க. அ ம் ப
ெனட் நாள் ல. அ க் ள் ேள நாம அைத கண்
ச் நி ட்ரைலஸ் பண்ண ம் . ேசா, ஆர் த ஓன்
ேஹாப் ஆஃ ப் ல் ஹ மன்ைகண்ட்.”
வா ராவ் பரித த்தப ேய, கண்கள் மலங் க, எ
ல் லாைர ம் பார்த் ட் , ஆச்சார்யாைவ கலக்கமா
க ஏ ட்டார்.
“இைத த க்க என்னதான் வ ? பல ேகா வ ஷமா
ட்ெட க்கப் டாத ஒண்ைண, நாம எப் ப ப ெனட்
நா க் ள் ள கண் க்கற ?”
ஆச்சார்யா நம் க்ைகேயா தைலைய உயர்த் எல்
ேலாைர ம் ஏ ட்டார்.
“ ஆர் ஒன் ஸ்ெடப் அெஹட் ஆஃப் ெதம் .”
வான் ேசங் ம் , வா ரா ம் ஆர்வமாய் ஆச்சார்
யாைவப் பார்க்க, அவர் ளக்கத் ெதாடங் னார்.
“அதாவ , ல நாள் ன்னா நான் ேமாங் ராமத்
ல ரிசர்ச் பண்ணிட் இ க் ம் ேபா , ேலாகா ெடம்
ள் எங் க இ க் ங் கற ஒ க் இங் லாந் ஆர்க்
யால மால ைவல் ட்ைஷயர்ங்கற இடத் ல இ ந்
ேதாண் எ க்கப் பட் இ க் ன் ம் , அேதாட ம ப்
ெதரியாம அவங் க லண்டன்ல இ க்கற ரிட்டன்
 யம் ல அ பா காப் பா ைவக்கப் பட் இ க் ன்
ம் , எனக் தகவல் ைடச்ச .
அஃப் யலா இங் லாந் கவர்ன்ெமண்ட் ட்ட அ
ைத வாங் க யா ன் ெதரிஞ் சதால, ரிட்டன்
யம் ல இ ந் க்ைக ட, ட்டரில இ ந்
ேரட் ஆன அர்ஜ ன் ட்ட இந்த ேவைலைய ஒப் ப
ைடச்ேசன். டேவ ெராபஸர் பகவாேனாட ெராபச
னல் ரஷர் ஹண்டர்சான சார் ைய ம் , இந் ரைன
ம் இந்த ேவைலக்காக ேதர்ந்ெத த்ேதாம் .” என ஆச்
சார்யா ேபச்ைச நி த்த,
ெவற் ேசாகமாய் ெதாடர்ந்தான்.
“எஸ். ஆர் ஆல் ேடலண்டட். அண்ட் ெவல் ட்ைர .
ெசான்ன மா ரிேய ேப ம் க்ைக யம் ல
இ ந் ட்டாங் க. பட், இப் ப க் நம் ப ட்ட
ைடச் ம் , அவர் ேபட் லக் தப் நடந் ச் .”
வான் ேசங் இ க்கமாய் ேகட்டான்.
“என்ன ஆச் ?”
“நம் மைள மா ரிேய இந்த தகவல் ெதரிஞ் ச ன்னா
ேவாட ேபார்ஸ் சரியா அங் க வந் யைம அட்டா
க் பண்ணி இ க்காங் க. அ ல இ ந் இந் ரன் மட்
ம் தப் ச் இங் க வந் ட் இ க்கான். அர்ஜ ம் , சா
ர் ம் எங் க ேபானாங் கன் ெதரியைல.”
வா ராவ் பத னார்.
“அப் ப அந்த க்?”
இப் ேபா , அ ரா ெப ச்ேசா ெசான்னாள்
“இட் ஈஸ் ஸ் ங் த் ெதம் . ேசா, ட் ைபஃண்ட்
ெதம் இம் யட் .”
அவள் த்த ம் , மற் ற அைனவ ம் ல கணம்
அைம யாக இ ந்தனர். ஆராய் ச் டத் ன் ெபரிய
கண்ணா கத , ெசன்சார் ெதா ல் ட்பத்தால் றந்
வ ட, அ ந் ெராபஸர் பகவான் உள் ேள
ைழந் ஆச்சார்யாைவ ஏ ட்டார்.
“இந் ரன் வந் ட்டான்.”
உடேன, ஆச்சார்யா தன் ல் ேசைர அவசரமாக
ப் க் ெகாண் ேவகமாக ன்ேன ெசல் ல, மற் றவ
ர்க ம் பரபரப் பாக அவைர ன் ெதாடர்ந்தனர். வான்
 ேசங் ைகத் த ர. அவன் நீ ண்ட ேயாசைன ல் இ ந்
தான். ன், ெசன் க் ெகாண் ந்த ஆச்சார்யா டம்
சப் தமாய் ேகட்டான்.
“ ேலாகாக்கள் என்ன ஆனாங் க?”
ஆச்சார்யா ல் ேசைர நி த் னார். அதைன ெம
வாக ப் வான் ேசங் ைகப் பார்த் அ த்தமாக
ஏ ட்டார்.
“மனிதர்கைள காக்க அதனால ம ப ம் வர யா
. ஏன்னா, ெமாத்த இன ம் அ ஞ் ச் .”
 அத் யாயம் - 6
அர்ஜ ன் கண்கைள றந்தான்.
உேலாகத் லான ஓர் கர ரடான ம் மாசனத் ல்
ெவற் டம் ேபா ப த் இ ந்தான். கத் ல் ப்
ெபா இ ந்த . உட ல் அ பட்ட வ கள் ஏ
ன் டகாத் ரமாக இ ந்தான். பத யப எ ந்
ற் ம் ற் ம் பார்த்தான். ன், ெம வாக இறங் அ
வ் டத் ைன ஆராய் ந்தப ேய ன்ேன னான்.
அவ் வைற ம் நீ ண் பறந் ந்த , ேகட்பா
ராற் ைக டப் பட்ட ஓர் ேபய் மாளிைக ேபால க
ம் அ க்ேக , ஓர் கால் பந் ைமதானம் அள ற்
க ெபரிதாய் இ ந்த . அதைன ற் ம் இ ம் ேபா
ன்ற ஏேதா க னமான உேலாகத்தால் ற் ம் ழப்
பட் இ ந்த . அவ் டம் வ ம் ந ேவ ேகாணல் ,
மாணலான த்ரமான இ க்ைககள் படர்ந் இ ந்
த .
அப் ப ேய நடந் த்ரமான இ க்ைககைள தட
யப ேய ன்ேன னான். ேம ம் தன் பார்ைவைய
நாலாபக்க ம் ெச த் யப ேய ந்த எச்சரிக்ைக
யாக நடந்தான்.
ேமேல ந் ப் ட்ட இைடெவளி ல் ன்சார
ம் ளக் கள் ேபால இ ந்தைவகள் ஏேதா சக் ல்
ளிர்ந் க் ெகாண் இ ந்த . பல் ேவ இடங் களில்
ரிந் க் ெகாள் ள யாத ன்ன யல் , இயந் ர
யல் ெதாடர்பான சாதனங் க ம் , பழங் கால ெபரிய
கணிணி ெதா ல் ட்ப அைமப் ைனப் ேபால ம் , அத
ன் ன்ேன ெபரிய கண்ணா த் ைர ம் அைமந்
ந்த .
அதன் ன்ேன வண்ண வண்ண ெபாத்தான்கள்
ரியாத எ த் க்களில் ஆங் காங் பர க் டந்தன. ப
க்கவாட் ல் யர் ரா ேபான்ற அைமப் ல் உேலாக
கப் கள் வரிைசயாக அைமந் ந்த .
 அங் ேக இ ந்தவற் ைற ெபா ைமயாக ம் , ரியாம
ம் பார்த்தப ேய ஜாக் ரைத டன் ஒவ் ெவா அ
யாய் எ த் ைவத்தான். சற் ரத் ல் தன் பார்ைவ
ைய நி த் னான்.
ஏேதா சப் தம் .
காைத ர்ைமயாக் கவனித்தான். ரத் ல் இ
ந் அவைன ெந ங் எ ேவா வ வ ேபால் இ ந்த
. தைலைய சாய் த் சப் தம் வந்த ப ைய பார்த்தா
ன். உற் கவனித்தான். ரட் ல் கண்கைள அகல
மாக ரித்தான்.
எ ேர,
ஓர் ேலாகா.
ேமாங் ராமத் ல் ேஜடன் ன்னா ளக் க் ெகா
ண் இ ந்த அேத க ம் பச்ைச நிற, மனிதைன ேதாற்
த்த, மனித க் நண்பனாக இ ந்த, ெமாத்த இன
ம் அ ந்த என ஆச்சர்யாவால் ெசால் லப் பட்ட
ேலாகா இனம் இங் உ ேரா இ ந்த .
ஒன்ப அ உயரம் இ க்கலாம் . க ம் பச்ைச நிற
ம் . ன்னால் நீ ண்ட ெபரிய தைல. க்கலான ெகா ர
கம் . நீ ண்ட, ரிய பற் கள் என அ தன் உடைல
ெம வாக அைசத்தப நடந் வந்த . அதன் ைக ல்
அர்ஜ ன் ெகாண் வந்த த்தகம் இ ந்த .
எல் லாவற் ைற ம் அர்ஜ ன் கவனித்தான். இதயம் ப
டபடத்த . ன், ேவகமாக ம் ஓ , ன் ப த்
இ ந்த ம் மாசன ல் ப த் க் ெகாண் , ஓரக்கண்
ணால் அதைன கவனித்தான்.
அ த்தகத்ைத ஓர் கற் ேமைஜ ன் ேமல் ைவத்
ஆராய் ந்த . தனக் தாேன உ க் ெகாண்ட .
ண் ம் த்தகத்ைத பார்த் , ேகாபத் ல் அதனிடம் க
த் ய . ன், ம் அர்ஜ ைன பார்க்க, அவன் உட
ேன தன் கண்கைள ங் வ ேபால பாசாங்
ெசய் தான்.
அதன் கம் ேகாணலாக மா ய . ச்ைச ேவக
மாக இ த் ட் அர்ஜ ைன ேநாக் அைசந் வந்
, அவைன உற் ப் பார்த்த . அவன் மயக்கத் ைன
ேசா த் ப் பார்த் , அவைன அைசத் ப் பார்த்த .
ன், அவன இைமைய ளந் கண்ைண பார்த்த .
அவன் அைசயாமல் இ ந்தான். ன், அ அப் ப ேய
ம் ெம வாக ெசன்ற .
அர்ஜ ன் ெம வாக கண் றந் பார்த்தான்.
அ ண் ம் த்தகத்ைதேய ேநரம் பார்த்
ட் , ேகாபமாய் அதைன ேழ க் ேபாட் , த
ைலைய இ ற ம் ெவ ேயா அைசத்த . ன், ஓர்
ய பாட் ைல ைக ல் எ த் , அ ந்த பச்ைச
நிற ரவத் ைன த்தகத் ன் ஊற் ற, உடேன,
அ தானாகேவ ப் த் எரிய ெதாடங் ய .
அர்ஜ ன் பா கண்கள் றந்த நிைல ல் அைனத்
ைத ம் கவனித்தான். ேலாகா ஓர் ெவ ப் டன் வந்த
வ ேய ம் நடக்க, அர்ஜ ன் கண்கைள ம்
றந்தான். உடேன, ேவகமாக எ ந் ஓ ெசன் , எ
ரிந் க் ெகாண் இ ந்த த்தகத் ைன எ த் ெந
ப் ைன அைணத்தான். அ ல் ெபரிய அள ேசதம் ஏ
ற் பட ல் ைல. உடேன, அவன் அதைன அப் ப ேய ைக
ல் ஏந் யப ேய, ஓர் ன்ன சாதனத் ன் ன்னா
ல் மைறந் க் ெகாண் எட் ப் பார்த்தான்.
ேலாகா தன் த உடைல அைசத்தப ேய, ேசார்ந்
ேபாய் , சற் ரமாய் ெசன் க் ெகாண் ந்த .
அர்ஜ ன் கண்ணிைமக்காமல் அ ெசல் வைதேய பார்
த் க் ெகாண் ந்தான். அ அவன் கண்ணில் இ ந்
மைற ம் வைர பார்த் ட் , ன் ெம வாக ெவ
ளிேய வந்தான். சற் தயக்கத் டன் அ ெசன்ற பா
ைத ேலேய ன்ெதாடர்ந்தான்.
வைள ெநளிவான பாைதகள் .
அ ஒவ் ெவான்ைற ம் ஜாக் ரைதயாக கடந்தான்.
அைனத்ைத ம் கடந் வந்தவன் ஓர் இடத் ல் அப் ப
ேய நின்றான். அவன கண்கள் ரகாசமான .
அங் ,
ரிய ஒளி.
ேமேல ெதரிந்த ஓர் ெபரிய ைள ல் இ ந் ெவ
ளிச்சம் ேம ந் ஊ ேழ ந்த . அவ் ெவ
ளிச்சத் ன் அ ேக இ ந்த வற் ப் ப ல் , உேலா
க ஏணிப் ப கள் அப் ெபரிய ைளைய ேநாக் ேமேல
ெசன் க் ெகாண் இ ந்த .
அவன கத் ல் அக்காட் கப் ெபரிய ஊக்கத்
ைத ெகா த்த . கத் ல் மலர்ச் . ேவகேவகமா
க ெந ங் உேலாக ஏணிப் ப ைய ேநாக் ஏறத்ெதா
டங் னான். ேமேல ெவளிேய வந் ெவளி லகத்ைத
அைடந்தான். கண்ணில் பட்ட உலகத்ைத கண் ய
ந் ேபானான்.
ெமாத்த ம் அந்த உயரமான இடத் ல் இ ந்
ெதரிந்த . கண்க க் எட் ய வைர அடர்ந்த கா .
ற் ம் மாெப ம் மைலகள் , அ ந் காெடங்
ம் பரந் ெசல் ம் நீ ர் அ என வார்த்ைதகளால்
வரிக்க யாத எண்ணற் ற அழ டன், இரம் யமாக
அந்த ஆபத்தான அவைன ழ் ந் ந்த .
ன், ேலாகா எங் ேக ம் ெதன்ப றதா என ஜா
க் ரைதயாக ேத னான். அ எங் ம் இ ப் ப ேபால்
ெதரிய ல் ைல. ெமாத்த ற் றத்ைத ம் பார்த் ,
ேநரம் ேயா த்தான். ன், தான் ஒ உயரமான ம
ைலப் ப ையப் ேபால, எதன் ேமேலா ற க் ம்
ேமலான உயரத் ல் நின் ப் பைத உணர்ந்தான்.
ஆழ் ந் ேயா த்தான்.
தான் நின் ப் ப உள் ேள இ ந்த க்கலான
ன்ன அைற ன் ேமற் பரப் ெபன ஊ த்தான். அ ஓ
ர் ெபரிய ப் ேபாட்ட கப் பல் ேபால நீ ண் க் ெகா
ண்ேட ேபான . அப் ெபரிய பரப் ல் த் ரக் ள் ளன்
ேபால அர்ஜ ன் ெதரிந்தான். ேயா த்தவன் தனக் த்
தாேன அ என்னெவன உணர்ந்தான்.
“ஓ ட்”. என ெசால் ரம் த்தப ேய அதன் ெமாத்த
பரப் ைப ம் ற் ப் பார்த் யந் ப , தனக் தா
ேன ரட் ேயா ெசால் க் ெகாண்டான்.
“ஸ்ேபஸ் ப் ”
அர்ஜ ன் படபடத்தப ேய ஸ்ேபஸ் ப் ன் உச்
ல் நின் ெமாத்த ைவ ம் ற் பார்த்தான். ெமாத்த
மாய் கவனித் வந்தவனின் கண்கள் சற் ரத் ல்
நிைலத் நின்ற .
அங் ,
 வரிைசயான ப் கள் , ரம் மாண்ட கட் டங்
கள் ெகாண்ட ஓர் பண்ைடய நகரம் அவன் கண்க க்
ெதரிந்த . அதைனேய ெவ த் ப் பார்த் நின்றா
ன்.
 அத் யாயம் - 7
பண்ைண ட் ன் ெவளிேய இ ந்த சாலமான
இடத் ல் ஓர் ெசா ெஹ காப் டர் “LITTLE BIRD”
என்ற ெபயர் ெபா த் கம் ரமாக ற் ந்த . ஆச்
சார்யா, ெராபஸர் பகவான், வான் ேசங் , வா ரா
வ் என நால் வ ம் பண்ைண ட் ல் இ ந் ெவளிேய
யப ேய அதைன ேநாக் நடந்தனர்.
வா ராவ் ட் ல் ேபர்ைட ர ப் ேபா பார்த்தப
ேய நடந்தார்.
“வாவ் . ெஹ காப் டர் அட்டகாசமா இ க் ”.
வான் ேசங் ெப ைம ெபாங் க ெசான்னான்.
“என்ேனாட ேசனல் .. ட் ேமக். மாடல் R-
60. டர்ேபாஷாப் ட் இன் ன். ேஜப் பனிஸ் கமாண்ேடாஸ்
பர்சனலா ஸ் பண்ற ட்டரி ெஹ காப் டர். என்
ேனாட ெசல் வாக்ைக பயன்ப த் இைத என் ேசனல்
க்காக வாங் ேனன்.”
நால் வ ம் அதைன ெந ங் க, வான் ேசங் த ல்
ட் ல் ேபர் ன் சாய் பலைக ன் ேமேல ஏ னான்.
அவைனத் ெதாடர்ந் மற் றவர்க ம் ஏ உள் ேள
ைழந்தனர். ஆச்சார்யா இ யாக சக்கர நாற் கா
ல் சாய் பாைத ல் பயணித் உள் ேள ைழந்தார்.
உள் ேள,
இந் ரன்.
இ க்கமாய் அமர்ந் ந்தான். ெஹ காப் டரில்
ைழந்தவர்கைள ெபரி ம் கண் க் ெகாள் ளாமல் , ஓர்
ேபக் ைன மாட் யப ஜன்னேலாரத் ல் ேழ பார்த்
தப ேசாகமாய் இ ந்தான்.
ஆச்சார்யா த ல் அவைன ெம வாக ெந ங்
வ த்தமாய் ேப னார்.
“சாரி இண் , நீ மட் ம் ம் ப வ ேவன் நான் எ
ர்பாக்கைல.”
இந் ரன் தைலைய உயர்த்தாமேல ெவ ப் டன் ேப
னான்.
“சார் ைய நான் தனியா ட் க்க டா .”
“அவ க் ஒண் ம் ஆ க்கா . அ த் ஆக ேவ
ண் யைத பாக்கலாம் .” எனச் ெசால் ட் ஆச்சார்
யா ன்னால் நின்ற வான் ேசங் க் ம் , வா ரா க்
ம் இந் ரைன அ கப் ப த் னார்.
“ ட் ஸ்டர் இந் ரன். ெராபஸனல் ட்ரஷர் ஹண்டர்.
”
வான் ேசங் ம் , வா ரா ம் அவைனப் பார்த்
ைகைய நீ ட்ட, இந் ரன் ஆர்வ ன் . அவர்கைள பார்
த் , தைலைய மட் ம் அைசத்தான். அவர்கள் வ க்
ம் ந ேவ உள் ேள ைழந் , ஓர் ெபரிய ப ள் ள
ட்ைட ைன க் வந் , ஓரமாக ேபாட்டான் த்
க்.
“என்ன இ ?”. என வான் ேசங் அவைன ேகட்க,
ெராபஸர் பகவான் ப லளித்தார்.
“எல் லாம் ெவப் பன்ஸ். எல் லாம் ெஹ மாடர்ன் ைடப்
ெம ன் கன்ஸ் அன்ட் பாம் ஸ். இ நமக் இப் ப ேத
ைவப் ப .”
“ஒண் ேம ரியைலேய. இெதல் லாம் எ க்காக?” என
வா ராவ் , ராமணன் இைறச் ைய பார்ப்ப
ேபால, ஆ த ட்ைடைய எட் பார்த்தார்.
வான் ேசங் கத் ல் ஓர் ழப் பம் . ஆச்சார்யாைவ
ம் , ெராபஸர் பகவாைன ம் மா மா பார்த்தான்
.
“வாட் ஈஸ் வர் ப் ளான்?” என அவன் ேகட்க, ெராப
ஸர் பகவான் தைலயைசத்தப ேய, தன் அ ேக இ ந்
த ெபரிய உ ண்ைட வ வ ேமைஜ ன் ன், அைனவ
ம் பார்க் ம் வண்ணம் , ஓர் ெபரிய உலக ேமப் ைன
ரித்தார்.
“இண் ெசான்ன தகவல் ப கைட யா அர்ஜ ம் ,
சார் ம் ன்னா ஆ ங் கேளாட ைளட் லேய ஏ ,
அவேனாட சண்ைட ேபாட் இ க்காங் க.”
மற் ற அைனவ ம் அவைர ம் , ேமப் ைப ம் பார்க்க
, ெராபஸர் பகவான் ேமப் ல் ஓர் இடத்ைத ட் க்
காட் ளக்க ஆரம் த்தார்.
“ஐ ங் , அப் ப அ பட்டதால, அர்ஜ ன், சார் ெரண்
ேப ம் அன்கான் யஸ் ஆ , அவங் க ேபான ைளட்
கன்ட்ேரால் இல் லாம ஆர்க் க் ஓ யன் ேமல ேபாய் இ
க் . பட், ெகாஞ் ச ேநரத் லேய ேரடார் க்னல் ஸ்ல
இ ந் ைளட் த்தமா மாயமா க் . அதாவ அ
ட் ஆப் ேரஞ் ச.் ேசா, அவங் க எங் க ேபானாங் கன்
ெதரியைல.“
அைனவ ம் ெராபஸர் பகவான் ெசால் வைத ஆழ்
ந் பார்க்க, அவர் ஒ ைற எல் லாைர ம் பார்த்
ட் ெதாடர்ந்தார்.
“ஆனா, அர்ஜ ன், சார் ேபான ப் ைளட்ேடாட ேரடார்
க்னல் ைஸ நான் ட்ராக் பண்ணப் ப எனக் ெதரிஞ் ச
, அ கைட யா ஆர்க் க் ஓ யன் ேமல இங் கதான்
அதாவ ெதன் ழக் ப ல கைட யா ட்ராவல்
ஆ இ க் .
இ ெமாத்த ம் கடல் ப . ஒ எல் ைல வைரக்
மான கடற் ப ைய மட் ம் தான் நம் மால கண்காணி
க்க ம் . அந்த எல் ைலைய தாண் , என்ன இ க்
யா க் ம் ெதரியா . பனி, ேமகங் கள் மைறச் இ
க்கறதால சாட் ைலட் லமா ட நாம ெதரிஞ் க்
க சாத் ய ல் ைல. இப் ப அர்ஜ ன், சார் ெரண் ேப
ம் ேபான ப் ைளட் இந்த கண்காணிப் எல் ைலைய
தாண் தான் ேபாய் இ க்க ம் .”
வான் ேசங் ேமப் ைப பார்த்தப ேய வத்ைத உயர்த்
னான்.
“ெதன் ழக் ப எல் லாேம கடற் ப தாேன இந்த
ேமப் ல இ க் . நிலப் ப எ ம் இல் ைலேய!!”.
“கண் ப் பா, பட், அந்த ப ல ேவற என்னன்ன இ
க் உலகத் க் ஆராய ெபரிய வாய் ப் ல் லாததா
ல ெமாத்த ப ம் ெபாத்தாம் ெபா வா கடல் அப் ப
க்கப் ப . ஆனா, அங் க நிலப் ப இ க் .”
வா ராவ் நம் க்ைக ன் ேகட்டார்.
“எப் ப ெசால் ங் க ெராபஸர்?”.
“ெவ ட்” என ெசால் யப ேய ெராபஸர் பகவான் அ
ந்த ய ேமப் ைன ட் ரமாய் ேபாட்டார். அத
ற் ேழ க ம் அ க்காக, ஆங் காங் ந்த நி
ைல ல் ஓர் பழங் கால ேமப் ரிக்கப் பட் இ ந்த .
அவர் அைனவைர ம் பார்த்த வண்ணம் ெதாடர்ந்தார்.
“இ பல வ சத் க் ன்னா ெகாலம் பஸ் ப
யன்ப த் ன ஒ ேமப் . என் பார்டெ் மண்ட்ல இ ந்
எ த்ேதன். இப் ப அந்த ைளட் ட்ராவல் பண்ண இட
த்ைத இ ல பா ங் க”. என ேமப் ன் ஓரிடத் ல் ைக
ைவத் க் காட் னார்.
அைனவ ம் அைத கவனித்தனர்.
ந்ைதய ேமப் ல் நீ ல நிறத் ல் ெவ ைமயாக இ
ந்த ப ல் , ய ேமப் ல் ஓர் க ம் ள் ளி ைள
த் இ ந்த .
“இ என்ன?” என வா ராவ் கண்கைள உயர்த்
ேகட்டார்.
ெராபஸர் பகவான் எல் ேலா க் ம் ளக்க ஆரம் த்
தார்.
“அதாவ , அந்த காலத் ல ெடட் ஐேலண்ட் ெசால் ல
ப் பட் வந்த ஒ . அங் க ஏேதா ெபரிய மர்மம் இ
க்கறதா ம் , அங் க ேபானவங் க உ ேராட ம் ப வ
ர யா ன் ம் , அப் ப பயந் ட் இ ந்தாங் க. அ
மனிதர்கள் ைழயாத ப ங் கற னாலேயா, இல் ைல
ஆபத்தான ப ங் கற னாலேயா, காலப் ேபாக் ல
அ உலக வைரபடத் ல இ ந்ேத அ நீ க்கப் பட் இ
க் . ேசா, என்ேனாட கால் ேலஷன் ப , அர்ஜ ம் ,
சார் ம் இந்த லதான் ேபாய் இ க்க ம் .”
வா ராவ் கத் ல் ஓர் ஏமாற் றம் ெதரிந்த .
“பட், இ உங் கேளாட கம் தாேன. அவங் க அங் கதான்
ேபா ப் பாங் கன் எந்த ஆதார ம் இல் ைலேய!!. ஒ
ேவைள, ப் ைளட் கடல் ல ந் அவங் க இறந் க்
ட…”
ஆச்சார்யா அவைர க்க யாமல் த த்தார்.
“ வா ராவ் , பா வ் . அவங் க க் எ ம் ஆ
க்க டா ன் நாம நம் ேயதான் ஆக ம் . அவங்
க ம் , க் ம் ைடச்சாதான் நடக்கப் ேபாற ெபரிய
அ ைவ நம் மால த க்க ம் .”
“ஓேக, ெராபஸர் ெசால் ற மா ரி அவங் க ெடட் ஐேல
ண்ட்லேய இ க்கறதா ட இ க்கட் ம் . நாம என்ன
பண்ணப் ேபாேறாம் .?” என வான் ேசங் ேகட்டான்.
“ெவரி ம் ள் . ெடட் ஐேலண்ட்க் ேபாகப் ேபாேறாம் .”
. என இந் ரன் தன் இ க்ைக ல் இ ந் எ ந் , எல்
ேலாரிட ம் அ த்தமாக ெசான்னான்.
வா ரா ம் , வான் ேசங் ம் நம் ப யாத அ
ர்ச் ேயா ஆச்சார்யாைவ ம் ப் பார்க்க, அவர்
ர்மானமாக ெதாடர்ந்தார்.
“எஸ்.. இண் ஈஸ் ைரட். இப் ப நமக் இ க்கற ஒேர
வ அவங் கைள கண் க்கற தான். அதனால இந்
ர ம் , ெராபஸர் பகவா ம் ெடட் ஐேலண்ட்க்
ேபாகப் ேபாறாங் க. தட் ஈஸ் அவர் ஒன் சான்ஸ்.”
வா ராவ் ல கணம் ெபா ைம காத் ட் ,
அ ல் இ ந்த வான் ேசங் ைக ஏ ட்டார். அவ ம்
ேயாசைன ல் இ ந்தான். ஆச்சார்யா ெபா ைமயாக
காத் க்க, வான் ேசங் ஓர் நீ ண்ட ேயாசைனக் ற
, ெப ச்ேசா ெபா வாய் ெசான்னான்.
“ம் ம் ம் .. சரி, ேயா ச்ச வைரக் ம் எனக் ம் ேவற வ
ெதரியைல. ஓேக, ஐ சப் ேபார்ட் ெதம் . இ ேநச்சர் ேச
னேலாட ஆராய் ச் ப் பயணம் ெசால் ேதைவப ற
நா ங் கேளாட கவர்ன்ெமன்ட்ல் ேப நான் அப் வல்
வாங் டேறன். ேசனல் ெஹ காப் டைரேய ஸ் பண்
ணிக்கங் க. நமக் எந்த கலான ரச்சைன ம் இ
ல இ க்கா .”
வா ரா ம் தைலயாட் ட் ெசான்னார்.
“வான் ஒத் ட்ட அப் பறம் என் பங் க் நா ம் ஒத்
க்கேறன். நம் ப ெமாத்த ட்டத் க் ம் எவ் வள ப
ணம் ெசலவானா ம் , அ க்கான ெமாத்த பணத்ைத
ம் நான் பாத் க்கேறன். எவ் வள ெசலவான ம் பர
வா ல் ைல. நீ ங் க எ க் ம் கவைலப் பட ேதைவ ல்
ைல.”
ஆச்சார்யா கத் ல் ஓர் சந்ேதாஷம் . இந் ர ம் ,
ெராபஸர் பகவா ம் அதைன ஏற் க் ெகாண் த
ைலயாட்ட, வான் ேசங் , இந் ரனிடம் ேகட்டான்.
“ஓேக இண் . எப் ப ளம் ங் க?”
இந் ரன் தன் வாட்சை ் ச பார்த் ட் , வான் ேசங்
ைக ஏ ட்டான்.
“ேம ைபஃவ் ஆர் ெடன் னிட்ஸ்.”
வான் ேசங் அைதக் ேகட் ண் ம் அ ர்ச் யா
நிற் க, த் க் இன் ம் இரண் ெபரிய ட்ைடகைள
க் வந் , வான் ேசங் ன் அ ல் ைவத் ட் ,
ம் ேபானான்.
வான் ேசங் அதைனப் பார்த் ட் , ஆச்சார்யாைவ
ஏ ட்டான்.
“ஓேக, எல் லா ம் ன்னா ேய ளான் பண்ணி ெவச்
இ க் ங் க. பட், இப் ப நான் உங் க ட்டத் க் ஒத்
க்க ேபாற ல் ைல.”
ஆச்சார்யா, இந் ரன், ெராபஸர் பகவான் அைன
வ ம் ழப் பமாக அவைனப் பார்த்தனர். வான் ேசங் ,
வா ராைவப் பார்த் ன்னைகத் ட் , மற் ற
வரிட ம் ெமல் ய ன்னைக டன் ெசான்னான்.
“இனி ட் ல் ேபர்ட் நா ம் , வா ரா ம் இல் லாம
எங் க ம் பறக்கா . நாங் க ம் உங் கேளாட வரப் ேபா
ேறாம் ”
“ம் ம் ... எனக் அட்ெவஞ் சர்ல ஆர்வம் அ கம் . என் வா
பத் ல நிைறய சாகஸம் பண்ணி இ க்ேகன்.” என
வா ரா ம் ன்னைகேயா ஆச்சார்யா டம் ெசா
ல் ல,
ஆச்சார்யா அதைன ஏற் க்ெகாண்டப ேய பயண
த் ற் தயாராக இ ந்த நால் வைர ம் பார்த்தார். ற
தான் ெகாண் வந்த ைக க காரங் கைள அவர்க
ளிடம் நீ ட் னார்.
இந் ரன் ஒன்ைற ைக ல் எ த் ப் பார்த்தான். அ
ல் 428 : 59 : 13 என்ற க கார ேநரங் கள் ஒவ் ெவா
ெநா யாக ைறந் க் ெகாண் இ ந்த . மத்த வ
ம் ஆ க்ெகான்ைற ைக ல் எ த் ப் பார்க்க,
ஆச்சார்யா ளக் னார்.
“இன் ம் 428 மணி ேநரம் தான் நம் ப ட்ட இ க் . அ
க் ள் ேள ேலாக ெடம் ைள நாம அைடய ம் . தட்
ஈஸ் அவர் ெடட் ைலன். ேசா, நீ ங் க எவ் வள ேவகமா
ெசயல் பட ம் அைத பாக் ம் ேபாெதல் லாம் , உங்
க க் ேதாண ம் . அண்ட், ேடக் ேகர், ப் ரண்ட்ஸ். எ
ன்ன ஆபத் வந்தா ம் , இ ல நாம ெஜ க்க ம் . அ
ன்ட் ேகர் ல் , உங் கைளப் பாத் க்கங் க. அேத சமய
ம் அர்ஜ ன், சார் ம் க் யம் . அந்த க் ம் க்
யம் . கான்டக்ட”்
பயணத் ற் தயாராக இ ந்தவர்கள் அைனவ ம்
ைகக காரத்ைத ைக ல் கட் க் ெகாண் தன்னம்
க்ைகேயா நிற் க, ஆச்சார்யா ம் ெவளிேயற
ன்ேன னார்.
ெராபஸர் பகவான் அவைரக் ேகட்டார்.
“எங் க ெவற் ைய ம் , அ ராைவ ம் பாக்க யைல
?.”
“ெரண் ேப ம் ேநத் ேலப் க் ரிசர்ச்க் ேபான
வங் க. இன் ம் வரைல. அவங் க அப் ப தான். ெவரி
ன் யர். நான் ெசால் க்கேறன். ஓேக, அைகன் ஆல் த
ெபஸ்ட், உங் கேளாட வ ைகக்காக காத் ட் இ ப்
ேபன்”. என ம் பாமேல ைகைய உயர்த் ட் ,
ெஹ காப் டைர ட் இறங் னார் ஆச்சார்யா.
இந் ரன், வான் ேசங் , ெராபஸர் பகவான், வா
ராவ் அைனவ ம் ெஹ காப் டரின் கதவ ேக நின்
ைக அைசக்க, அவர் ேழ இ ந்தப வ ய ப் ப
ைக அைசத்தார்.

ெஹ காப் டர் கத ய .
ெராபஸர் பகவான் உள் ேள ைழந்த ம் , மானி
அைற ல் இ ந்த இந் ர க் தன் கட்ைட ரைல
உயர்த் க் காட்ட, அவன் ெஹ காப் டைர உ ப் ட்
டான். வான் ேசங் , வா ராவ் , ெராபஸர் பகவான்
என அைனவ ம் தங் கள் இ க்ைக ல் அமர, ெஹ
காப் டர் ெறக்ைகைய ர்ெரன ழற் யப , ெமல் ல
ெமல் ல வாேன பறக்கத் ெதாடங் ய .
ஆச்சார்யா ம் , த் க் ம் ெவளிேய நின்றப அத
ைனேய பார்த் க் ெகாண் க்க, ெவற் க ம் ேசா
ம் பலாக ட் ல் இ ந் ெவளிேய ஆச்சார்யாைவ
ெந ங் னான்.
“அ ராைவ ேத ப் பார்த்ேதன். எங் க ம் இல் ைல. ேல
ப் எல் லாம் அலங் ேகாலமா ேவற டக் ”.
ஆச்சார்யா அ ர்ச் ேயா அவைன ம் ப் பார்த்
தார்.
“வாட் என்ன ஒளர்ேர? நீ எங் க இ ந்ேத?”
“ைநட் என்ன ஆச் ன்ேன ெதரியைல. சம் ங் ராங் .
காைல ல எ ந் க்கேவ யைல.” என ெவற் ,
ஆச்சார்யா டம் ெசால் ல, அவர் ெவளி ய கத்ேதா
வானத்ைத பார்த்தனர்.
ட் ல் ேபர்ட,் ெடட் ஐேலண்ட்ைட ேநாக் ரமா
க பறந் க் ெகாண் ந்த .
 அத் யாயம் - 8
வடக் அட்லாண் க் ெப ங் கடல் .
நான் பக்க ம் கடல் ழ் ந்த நிைல ல் , ஓர் அ
ெமரிக்கா ன் ஏர் ராஃப் ட் ேகரியர்ஸ் ரகத் ைன ேசர்
ந்த ஓர் ெபரிய இரா வ கப் பல் கட ல் தந் க்
ெகாண் இ ந்த . ப் ப க் ம் ேமற் பட்ட ேபார்
மானங் கள் , ெஹ காப் டர்ஸ், ரங் கள் மற் ம் இதர
ஆ த தளவாடங் கைள தன் ேமல் தளத் ல் தாங் க்
ெகாண் கம் ரமாக, அைம யாக நின் க் ெகாண்
இ ந்த .
கப் ப ன் உள் ேள,
சாலமான ஓர் ெபரிய அைற ல் வய ல் அைர
சதத்ைத தாண் ய இ வர் ைக, கால் கள் கட்டப் பட் ,
இ க்ைக ல் அமர ைவக்கப் பட் இ ந்தனர். இ வ
ம் மயக்கத் ல் இ ந் ெதளிந் , ழப் பத் டன் அவ்
வைற ைன அப் ப ேய ஆராய, அவர்கள நான் க
ண்க ம் எ ேர பார்த் நிைலத் நின்ற .
எ ேர,
சர்ஜண்ட் ஓமா,
ேஜடன் ன்னா ன் தளப . ெமாத்தமான ைச
ைவத் ந்தான். க ஆ வாசமாக நடந் வந் , அவ
ர்கைள பார்த்தான். அவர்கைள பார்த் ன்னைகத்தப
ேய எ ரில் அமர்ந் , இ வரிட ம் ேப னான்.
“ெவல் கம் ேகம ன் ஒ ட் அன்ட் ேஜம் ஸ் ேபட்டர்சன்.
ெஹட் ஆஃப் த ரிட்டன் யம் , லண்டன்.”
ேஜம் ஸ் ேபட்டர்சன் வத்ைத உயர்த் னான்.
“நீ யா ?”
“அைத கைட யா ெசால் ேறன். அ க் ன்னா ஐ நீ
ட் ஜஸ்ட் ட் ல் ட் இன்பர்ேமஷன் ப் ஃரம் . ெவரி
ம் ள் . ெசால் ட்டா, உங் க க் எந்த ப் ராப் ள ம்
இல் ைல”.
ேகம ன் ஒ ட் ேகாபமாக ஓமாைவ பார்த்தான்.
“உனக் என்ன ேவ ம் ?”
“ ட், ேகம் த பா ண்ட். அதாவ , ெச ரீ ஷ
யத் ல ேவர்ல் ட்லேய ைஹ ெடக்னிகல் எக்ஸ்பர்டை ் ஸ
ஸ் பண்ற ஓேர யம் உங் கேளாட . பட், 72 ம
ணி ேநரத் க் ன்னா அங் க ஒ ராதான க்
டப் பட் க் . ஹவ் ஈஸ் பா ள் ?. உங் க ஒத்
ைழப் இல் லாம இ க் சாத் யேம இல் ைல”.
ேஜம் ஸ் ேபட்டர்சன் மனப் பாடம் ெசய் த ேபால ப ல
ளித்தான்.
“இப் ப ஏன் நாங் க கடத்தப் பட் இ க்ேகாம் ரி .
உண்ைம ேலேய எங் க க் ம் , அந்த ட் க் ம் எ
ந்த சம் பந்த ம் இல் ைல. ெசக் ரி ஸ்டம் ஸ் க் ஆ
க வாய் ப் ேப இல் ைல. பட், வ ங் க சாதாரண ஆ
ங் க இல் ைல. ேவர்டல ் ேய ெபஸ்ட் ேஹக்கர்ஸ் யா
ேராதான் அைத ெசஞ் இ க்க ம் . ேபா ஸ்ல கம்
ைளண்ட் பண்ணி, கவர்ன்ெமன்ட்க் இன்பார்ம் பண்
ணியாச் . அவங் க வ ங் கைள ேத ட் இ க்
காங் க. தட்ஸ் ஆல் ”.
ஓமா அவன் கத் ல் ஓர் ைதரியத்ைத கண்டான்.
“ேவற எ ம் ெதரியாதா ஸ்டர் ேஜம் ஸ் ேபட்டர்சன்?”
“நிச்சயமா. ேநரம் தான் ேவஸ்ட் பண்ணீ ங் க”.
“ ல் . என்ைன யா ன் ேகட் ங் கள் ள!. என் ேப ஓ
மா அல் ஹ ைசன்.” என அவன் ெபா ைமயாக ெசால்
ட் , தன் ைக ல் இ ந்த ப் பாக் ைய ேஜம் ஸ்
ேபட்டர்சனின் ெநற் ைய பார்த் ட்ரிக்கைர அ
த் னான்.
“ ளக்”
அ த்த ெநா ,
ேஜம் ஸ் ேபட்டர்சனின் மண்ைட த ன்னால் ர
த்தம் ட்ட . அவன் எந்த எ ர்ப் ன் கண்கள் ற
ந்த நிைல ல் , ேபச் ச் ன் இ க்ைக ல் சாய் ந்
தான். நடந்த என்னெவன ல கணங் கள் க த்ேத அ
ேக அமர்ந் ந்த ேகம ன் ஒ ட் உணர்ந் பத
னான். உடல் ந ங் ய . ஓமாைவ கண்களில் பயத்
ேதா பார்த்தான்.
 அவன் சாதாரணமாக ப் பாக் யால் தன் தாைட
ைய ெசா ந்தப அவைனப் பார்த்தான்.
“ நார்மல் ேகம ன். அவைன . நீ ெசால் . ெர
ண்ேட ெகாஸ் ன். வனங் க யா ? அந்த க் இப்
ப எங் க இ க் ?”.
ேகம ன் ஒ ட் பயத் ல் தற் னான்.
“ ஆர் ஸ்ேடகன். அவன்….அவன்… ெசான்ன உண்
ைமதான். அ யா எனக் ம் ெதரியா ”.
ஓமா கம் ேகாபேம ய .
“அவன் உண்ைமையதான் ெசான்னான். ேசா, ைடம்
ேவஸ்ட் பண்ண டா நிைனச்ேசன். அ தான் இப்
ப ெபாணமா இ க்கான். பட், நீ ெபாய் ெசால் ேற. உன்
உ ைரப் பத் உனக் ெகாஞ் சம் ட அக்கைற இ
ல் ைல.”.
“இல் ைல. நான் ெபாய் ெசால் லைல. இ சத் யம் ”. எ
ன ேகம ன் ஒ ட் தன் ெதாண்ைட ல் ைக ைவத்
சத் யம் ெசய் தான்.
ஓமா ச த் க் ெகாண் இ க்ைக ல் இ ந் எ
ந் , இ ம ங் ம் ஒய் யாரமாக நடந்தப ேய ேப
னான்.
“ஓேக, ஆனா, இந்த ேகள் க் உன்னால ெதரியா
நிச்சயம் ப ல் ெசால் ல யா . அதாவ , யம்
ல இ ந் ப் ேபாற ல நா க் ன்னா உன்
ேனாட ேபங் க் அக்க ண்ட்க் பத் ேகா பணம்
ரான்சர் ஆ க் . யார் அ ப் னாங் க? எ க்காக?”. “
அ …..அ ….ம் ம் ..ம் ம் … அ வந் ..” ேகம ன் ஒ ட்
ண னான்.
“ம ப ம் எ ம் ெதரியா ெசால் ல மாட்ேடன்
உ யா நம் பேறன்”.
ேகம ன் ஒ ட் அ ல் இ ந்த ேஜம் ஸ் ேபட்டர்ச
னின் சடலத்ைத ெவ த் ப் பார்த் ட் , ெப ச்
ேசா ஓமா டம் ளக் னான்
“உண்ைம ேல க்ைக னவங் க யா ன் எனக்
ெதரியா . நீ ங் க நிைனக்கற மா ரி அந்த பத்
ேகா பணம் டற க் உதவ நான் வாங் கைல”.
 ஓமா நைடைய நி த் னான். ைககைள கட் யப
ேய ேகம ன் ஒ ட்ைட ழப் பமாக ர்ந் ேகட்டான்.
“ேவற எ க் ?”
“ க்ைக யம் ல ெவக்கற க் .”
ஓமா ன் ழப் பம் அ கமான .
“வாட்?”.
ேகம ன் ஒ ட் பயத்ேதா வரித்தான்.
“ ல நாள் ன்னா ஒ அன்ந ன் கால் என்ைன கா
ன்டாக்ட் பண்ண . ஒ ஆன் யன்ட் க்ைக தர்றதா
ம் , அைத எங் க ரிசர்ச் ம் ைவல் ட்ைஷயர்ல கண்
ச்சதா உலகத் க் ெபாய் யா ஒ அன்ன ன்ஸ் ப
ண்ணி, ரிட்டன் யம் ல ெவக்க ம் ல் ேபா
ட்டாங் க. ல் அெமண்ட்தான் பத் ேகா . அந்த கா
ைல ட்ேரஸ் பண்ண யைல. க்ைக எங் ட்ட ஓப் ப
ைடச்ச த ம் அவங் க யா ன் ெதரியாத மா ரி
ப் ரில் யன்ட்டா ளான் பண்ணி இ ந்தாங் க. அெம
ண்ட் ரான்ஸ்பர் பண்ண ஐ ம் ஏற் கனேவ இறந்
ேபான ஒ த்தேராட ேபர்ல இ ந்த . பணம் ைகக் வ
ந்ததால நா ம் அ யார் ெபரிசா கண் க்கைல”.
ஓமா ண் ம் அவன் ன்ேன அமர்ந் , ேயாச
ைன டன் ண் ம் ப் பாக் யால் தன் ெநற் ப் ெபா
ைய ெசா ந் க் ெகாண் ந்த சமயம் ,
“டபடபடபடபடபடப”
ெதாடர்ச் யான ப் பாக் சப் தம் .
ஓமா சட்ெடன தைலைய உயர்த் ப் பார்த்தான்.
ேகம ன் ஒ ட் ன் உட ல் சரமாரியாக ப் பாக்
ண் கள் ைளத் , அவன உடைல உதற ைவத்
க் ெகாண் இ ந்த . இப் ேபா ப் பாக் ண் க
ள் ைளப் ப நின் ந்த . அேத சமயம் ேகம ன் ஒ
ட் ன் ச் ம் நின் ந்த . அவ க் ன்ேன,
ைக ல் ப் பாக் ேயா , சற் ேகாபமாக நின் க்
ெகாண் இ ந்தான்,
ேஜடன் ன்னா.
ஓமா இ க்ைக ல் இ ந் மரியாைத நி த்தமாக
எழ, ன்னா அப் ப ேய ன்ேன , ேயாசைனேயா
அேத இ க்ைக ல் அமர்ந்தான். எ ேர இ ந்த இரண்
 சடலங் கைள ம் உஷ்;ணமாக ர்ந் ப் பார்த்
ட் , ஓமா டம் ேகட்டான்.
“ேவற ஏதாவ ெதரிஞ் சதா?.”
சர்ஜண்ட் ஓமா ன்னால் நின் ெசான்னான்.
“ம் ம் ... ெகாஞ் ச நாள் ன்னா இந் யா ல இ ந் ஒ
ேர ஒ ெஹ காப் டர் மட் ம் ஸ்ெபஷல் பர் ஷன்
வாங் ட் பா ஸ்தான் ேபா க் . பா ஸ்தான்
ராதான ெப ைமைய உலகத் க் ெசால் ற க் அ
வங் க ட்ட பத் நாள் அப் வல் வாங் இ க்காங் க.
பட், நாலாவ நாள் லேய ரிட்டர்ன் ஆ க்காங் க.”
ேஜடன் ன்னா ன் கம் இ ய . ேயா த்தப ேய
ேகட்டான்.
“யா ?”
“ேநச்சர் ேசனல் .” என ஓமா அைம யாக ெசான்னான்.
“ேநச்சர் ேசனல் ?” என ேஜடன் ன்னா இ க்ைக ல் எ
ந் , ஓமாைவ ம் உற் ப் பார்த்தான்.
ஓமா ண் ம் ெதாடர்ந்தான்.
“ேசா, அவங் கதான் ேமாங் ராமத் ல ஆராய் ச் ப
ண்ணி க்க ம் . நீ ங் க அங் க ேபாற ெதரிஞ் ச ம்
ளம் ேபா ட்டாங் க. அ மட் ல் லாம ரிட்டன்
யம் ல னவங் க ம் ேநச்சர் ேசனைல ேசர்ந்த
வங் கன் ப் ளிேகட் ஐ ைய காட் இ க்காங் க. ேசா
, ேநச்சர் ேசன க் ம் , இ க் ம் ெபரிய சம் பந்தம் இ
க் . அைத கண் ச்சா எல் லாம் க்ளியர்”.
ஓமா ெசால் த்த ம் , ேஜடன் ன்னா கம்
இ ய . ஏேதா சப் தம் ேகட் இ வ ம் ம் பா
ர்த்தனர்.
அைறக் ள் ைழந்தப ேய, டகாத் ரமான ஓ
வன் இவர்கள் இ வைர ம் ேநாக் வந் , ெந ங்
வந்தான்.
அவன்,
ேஜசன் ன்னா.
ேஜடன் ன்னா ன் மகன்.
ேஜடன் ன்னாைவப் வார்த்ெத த்த ேபால க
அைமப் ைப ெபற் இ ந்தான். அவைன ட இ ப
வய இளைமயாக ம் , ப் பாக ம் , வ யவனாக ம்
 இ ந்தான். கம் ரமாக நின் ேஜடன் ன்னாைவ பா
ர்த் க் ேகட்டான்.
“அ த் என்ன பண்ற டாட்?”
ேஜடன் ன்னா அவனிடம் சன்னமாக ெசான்னான்.
“ேநச்சர் ேசனல் ”.
 அத் யாயம் - 9
ட் ல் ேபர்ட் கடல் ேமல் அைம யாக பறந் க்
ெகாண் ந்த . மானி அைற ல் ெஹ காப் டைர
ஆட்ேடா ைபலட் ேமா ல் இயங் ம் ப ஏற் பா ெசய்
ட் , அதன் ைமயப் ப க் வந்தான் இந் ரன்.
கண்ணா வ ேய கடைல பார்த் க் ெகாண் ந்த
ெராபஸர் பகவான் அ ேக வந்தமர்ந்தான்.
எ ேர,
றட்ைட ட் ங் க் ெகாண் ந்த வா
ரா ன் அ ல் , வான் ேசங் க்கத் ல் இ ந் எ ந்
தான். ேசாம் பல் த்தப ேய, தன் ைக க காரத்ைத
ப் பார்த் ட் , ெராபஸர் பகவாைன ம் , இந் ர
ைன ம் பார்த்தான்.
“ ட் மார்னிங் ைகஸ், இேதாட ப் ப மணி ேநரத் க்
ம் ேமல ஆச் . இன் மா அந்த வரைல?”.
“ ட்ட ெந ங் ட்ேடாம் ”. என இந் ரன் ப லளித்
ட் , ெராபஸர் பகவாைன பார்த்தான்.
“ ெராபஸர், ேரடார் க்னல் ஸ் எல் லாம் கட் ஆ ச்
. இப் ப உலகத்ேதாட பார்ைவ ந் பல ைமல் தள்
ளி இ க்ேகாம் .”.
“ைடரக்சன் ெசக் பண்ணிட் யா?”
“யா. கெரக்ட் ைடரக்சன்தான். ச த் ெவஸ்ட்.”
வான் ேசங் ஜன்னல் வ ேய கடைல ர த் க் ெகா
ண் க்க, இந் ரன் தான் ெகாண் வந்த ேபக்ைக
ரித் , ன்னால் இ ந்த ேமைஜ ன் அதைன க
ழ் த்தான். பல ன்ன ெபா ட்கள் சலசலெவன அ
ந் ெகாட் ய .
வா ரா ம் ெகாட்டா ட்டப , தன் க்கத்
ல் இ ந் எ ந் இந் ரைனப் பார்த்தார்..
“இண் , அெதல் லாம் என்ன?”.
“இ ைமக்ரான். னி பாம் . ஒ நம் ம உள் ளங் ைக அ
ள க் மட் ேம இேதாட எபஃக்ட் இ க் ம் . ரிட்டன்
 யம் ல இ ந் க்ைக னப் பா இ அ கம்
எங் க க் ஸ் ஆச் .” என இந் ரன் எ த் க் ஒன்
ைறக் காட் னான்.
“யார் ெர பண்ண ?.”
ெராபஸர் பகவான் சற் ெப ைமயாக ெசான்னார்.
“ைமக்ேரா எலக்டர ் ானிக்ஸ் எக்ஸ்பர்ட,் இந் ரன். என்
ேனாட ஸ் டண்ட்.”
அைத ட சற் ெபரிதாக ஓர் ைக அள நீ ட்டமா
க இ ந்த ஒன்ைறப் பார்த் , வான் ேசங் ேகட்டான்.
“அப் ப அ ?”.
இந் ரன் அ ஒன்ைற ைக ல் எ த் , வான் ேச
ங் டம் க் ேபாட்டப ேய ெசான்னான்.
“இ ேமக்ரான். பவர் ஃல் பாம் . டேவ அ ல ட்ராக்
ங் ஸ்ட ம் இ க்கற மா ரி ெர பண்ணி இ க்
ேகன். அேதாட ேகாட் இ ந்தா, அ எங் க இ க் ன்
நம் மால ஈ யா ட்ராக் பண்ண ம் . அங் கேய அ
ைத ப் ளாஸ்ட் பண்ண ம் ம் .”
“ம் ம் ம் … நீ சாதாரண ஆ இல் ைல.” என வான் ேசங்
ப் அதைன க் ேபாட்டான்.
வா ராவ் ச ப் டன் இந் ரனிடம் ேகட்டார்.
“அ யல் பாடத்ைதெயல் லாம் இண் . நாம
ேபாற ெடட் ஐேலண்ட்ல ங் கம் , எல் லாம் இ க்
மா?”
இந் ரன் ப் அவைரக் ேகட்டான்.
“ஏன் வா சார், கம் னா பயமா?”
“ேச, ேச, பயமா? எனக்கா?. அைவகள் என் ன்னால்
வந் நின்றால் அதைன என் ன்ேன மண் ட ெசய்
ேவன் என உ யளிக் ேறன். ஹஹஹஹா… எப் ப
என் ர வசனம் ?”.
“இ ர வசனம் இல் ைல. இரட்ைட அர்த்த வசனம் ”. எ
ன வான் ேசங் கத்ைத ேகவலமாக ைவத்தப ேய
ெசான்னான்.
இந் ரன் சற் ேநரம் ேயா த் ட் , ன் ட்
ரித்தான். ெராபஸர் பகவா ம் ன் ரிப் ேபா
வா ராைவ பார்த்தார். வா ராவ் ஓர் ெவ ப்
ேபா வான் ேசங் டம் ேப னார்.
“எல் லாம் தா மாறா ேயா க்கற வய .”
“ஊ ம் .. வாழ் க்ைகைய வாழற வய . அ ரா ட
ெராம் ப அழகா இ ந்தா. ட வந் ந்தா எனக் ம்
ேபார ச் இ க்கா .”. என வான் ேசங் தன் ஆதங் கத்
ைத ெவளிப த் னான்.
ெராபஸர் பகவான் அவைனேய ர்ந் ப் பார்த் ,
ெமல் ய ரிப் டன் ெசான்னார்.
“கவைலைய வான். இப் பேவ அ ராைவ வரச்
ெசால் ேறன்.”
“ ைளயாடா ங் க ெராபஸர்.” என வான் ேசங் ேக
யாக அவைரப் பார்த்தான்.
உடேன, ெராபஸர் பகவான் இந் ரைன பார்த்தா
ர். இந் ரன் ெராபஸர் பகவாைன பார்த்தான். இ வர்
கத் ம் ெம தான ன்னைக ேதான் ய . இந்
ரன் எ ந் நின் , வான் ேசங் டம் அ த்தமாக ெசா
ன்னான்.
“அ ரா இங் கதான் இ க்கா.”.
வான் ேசங் ேகா ேசர்ந் வா ரா ம் ழம் ய
நிைல ல் இந் ரைன பார்த்தார்.. இந் ரன் ெஹ கா
ப் டரின் ன்னால் இ ந்த ெபா ட்கள் பா காப் அ
ைறைய, ர்ந் பார்த் அைழத்தான்.
“அ ரா”.
ேநரம் க த் ,
அ ரா உள் ேள இ ந் ெம வாக ெவளிேய வந்தாள் .

அ ரா அைம யாக அமர்ந் இ ந்தாள் . அ ல்

வா ராவ் அவைள ல கணம் நம் ப யாமல் பா
ர்த் ட் , ெராபஸர் பகவானிடம் ம் னார்.
“ ெராபஸர், இந்த ெபாண்ைண ஆச்சார்யா க் ெதரி
யாம எ க் ட் ட் வந் ங் க?”
ெராபஸர் பகவான் தன் ேதாள் கைள க் யப ேய
ப லளித்தார்.
“அவைள நானா ட் ட் வரைல. அவளாேவதான்
ப் பபட் நம் ம ட வந்தா. அ ம் ஒ நிபந்தைன
ேயாட. அ காணாம ேபான அவங் க அப் பா ேநத்ர
ைன கண் க்க நாம எல் லா ம் அவ க் உதவ
ம் .”.
வான் ேசங் பார்ைவைய அ ரா டம் ப் னான்.
“பர்ஸ்ட், நீ எங் க ட வர நிைனச்ச க் நன் . உங் க
அப் பாைவ கண் க்க உதவ ம் நாங் க தயாரா இ
க்ேகாம் . பட், ஆச்சார்யா ட்ட பர் ஷன் வாங் ட்ேட
வந் இ க்கலாேம?”.
அ ரா ேவகமாக இ ம ங் ம் தைலையசத்தப ேய
ேப னாள் .
“ேநா. அவர் நிச்சயம் அ க் ஒத் க்க மாட்டா . நீ ங்
க நிைனக்கற மா ரி அவர் நல் லவர் ைடயா . உங்
க ட்ட இ ந் பல ஷயங் கைள மைறக்கறா . அவ
ர் ேவற யா க்காகேவா ேவைல ெசய் யறா . அ க்
நம் மைள எல் லாம் பயன்ப த் க்கறா .”
ெராபஸர் பகவா ம் , இந் ர ம் அைம யாக
ேகட் ெகாண் இ க்க, வா ராவ் ம த் ேப
னார்.
“அ ரா, எனக் ஆச்சார்யாைவ பல வ ஷமா ெதரி
ம் . நிச்சயம் நீ நிைனக்கற மா ரி இல் ைல. அவர் ெரா
ம் ப நல் லவர்.”
அ ரா எல் ேலாைர ம் பார்த் ெபா வாக ளக்கமளி
த்தாள் .
“ம் ம் . இப் ப உங் க யா க் ேம ெதரியாத ஒண்ைண
ெசால் ேறன். என் அப் பா ேநத்ரன் இந் ய சாம் ராஜ் யத்
க் ம் , ேலாகா ெடம் க் ம் ெபரிய ெதாடர் இ
க்கறைத கண் ச்சார். அ மட் ல் லாம, நார்த்
ெசன் னல் ஐேலண்ட்ல உலகத்ேதாட த்த இனம் வா
றைத ம் , அவங் க பல வ ஷமா ைய பத் ர
மா பா காத் ட் இ க்கறைத ம் ெதரிஞ் க் ட்டார்.
கைட யா, அந்தமான் கள் ல ஒண்ணா இ க்கற
அந்த நார்த் ெசன் னல் ஐேலண்ட்க் ையத் ேத
ேபானவர் ம் ப வரேவ இல் ைல. அவர் அங் க ேபான
எனக் மட் ேம ெதரி ம் . ஏன்னா, அவர் ஆச்சார்
யாைவ நம் ப தயாரா இல் ைல. உங் கைள நான் நம் பற
தாலதான் இப் ப இைத உங் க ட்டேய ெசால் ேறன்.”
அைனவ ம் அைதக் ேகட் ேயா க்க ஆரம் த்த
னர். அ ரா ண் ம் ெதாடர்ந்தாள் .
“அப் பறம் இன்ெனா க் யமான ஷயம் . நீ ங் க வர
க் ன்னா ேய அேகாராைவ அ ைடச்ச நாள் ல
இ ந்ேத நான், ஆச்சார்யா இரண் ேபர் மட் ம் ரிசர்
ச் பண்ேணாம் . அைத உங் க யார்டட ் ம் ெசால் லாம ம
ைறச் ட்டார். ஆராய் ச் ல ைடச்ச ல தகவல் நா
ம ஏேதா ெபரிய ஆபத் ல க் ட் இ க்ேகாம்
ேதா ”.
இந் ரன் வத்ைத உயர்த் னான்.
“அப் ப என்ன ஆராய் ச் ல ெதரிஞ் ச ?”.
அ ரா ன் கம் ரமான .
“அேகாராேவாட ட்ரான்ஸ்பர்ேமஷன் ெசல் ஸ்”.
“ட்ரான்ஸ்பர்ேமஷன் ெசல் ஸ்னா?”.
“எஸ். அதாவ நாப் ப வ ஷசத் க் அப் பறம் அ
ேகாராக்கள் ெதா ல் ட்பத் ல அ க அள ன்ேன
, ம ப ம் க் ேலாகா ெடம் ைள ேத வந்
க்காங் க. ரியற மா ரி ெசால் ல ம் னா, அேகா
ராேவாட உடம் ல இ க்கற ெசல் ஸ், ேதைவப் ப ம்
ேபா மனித உ வத் க் மாத் க்கற மா ரி அைம
க்கப் பட் இ க் ”.
அைனவ ம் ஒ கணம் அைனவ ம் அ ர்ந்தனர்.
வா ராவ் எச் ைல ங் யப ேய ேகட்டார்.
“ ரியைல.”
“ஓேக, ம் ளா ெசால் ேறன். அ ேதைவப் ப ம் ேபா
, ேதைவப் ப ற மனிதர்கள் மா ரி தன்ேனாட உ வத்
ைத மாத் க்க ம் . இயற் ைகயா அதேனாட உட
ைமப் இந்த மா ரி இல் ைலன்னா ம் , அ ங் கேளாட
ேமம் பட்ட அ யலால அேதாட உடல் ல இந்த மரப
மாற் றம் ஏற் ப த்தப் பட் , உ வாக்கப் ப றாங் க. இன்
ம் ெதளிவா ெசால் ல ம் னா, அேகாராக்கள்
ல இ க்கற ேலாகா ெடம் ைள அைடயற க்காகேவ
தன்ேனாட சந்த னைர இப் ப உ வாக் றாங் க
எனக் ேதா .”
 ெராபஸர் பகவான் பலமாக ேயா த்தார்.
“இைத ஆச்சார்யா ஏன் எங் க ட்ட ெசால் லேவ இல் ைல
”.
“ட்ரான்ஸ்பர்ேமஷன் ெசல் ஸ். ெவரி ேடஞ் சர்”. என இந்
ரன் ரமாக ேயா த்தான்.
வா ராவ் ரண் ேபாய் அ ராைவ பார்க்க,
அ ரா அவைர ேநாட்டம் ட்டாள் .
“என்ன வா சார், நான் ம ச உ வத் ல வந்த அ
ேகாராவான் பாக் ங் களா?. பயப் படா ங் க. உ
ேராட இ க்கறவங் க மா ரி அேகாராவால மாற
யா . இறந் ப் ேபானவங் க ெசல் ைஸ ஸ் பண்ணி,
அவங் கேளாட உ வத் க் தான் தன் உடைல அ ங் க
ளால மாத் க்க ம் .”
மற் ற அைனவ ம் இந்த ரட் ல் இ ந் ள் வ
தற் ள் , மானி அைற ல் இ ந் ஓர் அலாரம் ஒ
த்த . இந் ரன் ேவகமாக உள் ேள ெசன் , ன் பக்க
கண்ணா வ ேய ெவளிேய உற் ப் பார்த்தான். உட
ேன கம் மா , உரக்க கத் னான்.
“எல் லா ம் இங் க வாங் க.”
அைனவ ம் என்ன ஏ ெவன் காண மானி அ
ைறக் ள் ேவகமாக ைழந்தவர்கள் , கண்ணா வ
ேய எ ேர பார்த்த ம் அப் ப ேய உைறந்த ேபால அ
ைசவற் நின்றனர்.
சற் ரத் ல் ,
கட ன் ேமற் பரப் ந் இ ந் ெதா வானம்
வைர உயர்ந் ந்த, அவ் வவ் வப் ேபா வ ம் ன்னல்
கைள, தன் ள் அடக் ய ஓர் ெபரிய க ேமகம்
லாய் அவர்க க் ன்ேன காட் தந்த . அைனவரி
ன் க ம் அதைனப் பார்த் இ க்கமாக இ க்க,
ெராபஸர் பகவான் அதைன பார்த்தப ேய ேப னார்.
“ெவல் கம் ெடட் ஐேலண்ட்”.
அ த்த ல கணத் ல் ,
ெஹ காப் டர் ெம வாக க ேமகத் ள் உள் ேள
ைழந்த .
 அத் யாயம் - 10
அர்ஜ ன் எ ேர பார்த்தப ேய ைல ேபால் நின்
றான். ெவற் டம் ேபா ைக ல் ஓர் மர ஈட் ைய இ
க்கப் பற் ந்தான். ம ைக ல் த்தகத்ைத ைவத்
ந்தான். அவன கண்கள் யப் ம் , ஆச்சர்யத்
ம் , தான் கண்ட காட் ைய பார்த் அங் ம் , இங்
மாய் ஓ ய .
அவன் எ ேர,
ஓர் பழங் கால நகரம் .
ெபரி , ெபரிதான சாம் பல் கற் களால் உ வாக்கப்
பட்ட கட் டங் கள் . பல ண்ைண ண் ம் அள க்
உயரமாக ம் , பல இ ப் டம் ேபான் அழகாக ம் , வ
ரிைசயாக ம் கட்டப் பட் இ ந்த . அைவ அைனத்
ம் எந்த ைதேவா, இ பா கேளா இல் லாமல் க
க ேநர்த் யாக கட்டப் பட் இ ந்த . அர்ஜ ன் எட்டா
ம் அ சயத்ைத கண்ட ேபால ரம் ப் பாய் அந்நகர
ள் ைழந் , இ ம ங் ம் அைமந் ந்த கட்
மானங் கைள பார்த்தப ேய நடந்தான்.
ஓர் ெபரிய அரண்மைன ேபான்ற கட் டம் அவ
ைன ஈர்த்த . அதன் அகலமான ப களில் ேயா த்த
வாேற ஏ அதன் கப் ப ல் நின்றான். அதன்
ெவளிப் ற உயர்ந்த ண்கள் ஒவ் ெவான் ம் ஓர் ெபரி
ய காட் யாைன ன் உ வ ற் றள ேபால் ெபரிதா
க இ ந்த . ண்கள் ஒவ் ெவான் ம் ஏராளமான
த் ரங் கள் , வைரபடங் கள் , கள் என ெச க்கப்
பட் இ ந்த .
அர்ஜ ன் ைண ஆராய் ந்தப ேய, ஒவ் ெவான்றாக
கடந்தான். கண்ட த் ரங் களில் ெப மள அவ க்
ரியாத த் ரங் கேள இ ந்தன. இ யாய் இ ந்
த ைண ெந ங் னான்.
அ ல் ,
வரிைசயாக ேலாகா இன ற் பங் கள் .
 அவன் ெம வாக ணின் அ ல் ெசன் ஓர்
ற் பத்ைத உற் ப் பார்த்தான். அவைனக் காத்த கத்
ன் உ வம் . அவ் வம் அவைன ஏேதா அவைன இ
த்த . அவ ம் அதன் கண்கைள ர்ந் ப் பார்த்தா
ன். அவன் அ ல் கவனத்ைத ம் ெச த் க் ெகா
ண் ந்த சமயம் ,
ன்னால் ஏேதா சப் தம் .
அர்ஜ ன் உடேன கவனம் மா னான். உடேன
ம் பார்க்காமல் ன்னால் ஏேதா இ ப் பைத உ
யாக உணர்ந்தான். அவன உடல் படபடத்த . கத்
ைத ப் பாமல் கண்கைள மட் ம் ேயாசைன ல்
ேவகமாக அைசத்தான். இப் ேபா அச்சப் தம் ேவகமாக
ப ேய அவைன ேநாக் வ வ , அவ க் இன்
ம் ெதளிவாக ேகட்ட . ைக ல் இ ந்த மரஈட் ைய இ
கப் பற் க் ெகாண்டான். சப் தம் ெம ெம வாக ெந
ங் அவன் ட்ேட வந்த ம் , தடாெலன ம் னா
ன்.
தன் ைக ல் இ ந்த ஈட் ைய ெச த்த, பலமாய்
ைகைக ஓங் யவன், அப் ப ேய அைசயா நின்றான்.
அவன கத் ல் எந்த சலன ம் இல் ைல. ஈட் ைய
ேழ இறக் னான்.
அவன் எ ேர,
சார் .
பல் ைலக் காட் , இளித்தப ேய நின் இ ந்தான்.
கத் ல் பரவசம் . வா ல் ஏேதா ரமப் பட் ெமன்
க் ெகாண் ந்தான். ேதாளில் ேவக ைவத்த காட் ப
ன் ன் இைறச் இ ந்த . அர்ஜ ன் ரம் ைம த்
தவன் ேபால அப் ப ேய நின்றான்.
சார் ெமன்றைத ரமப் பட் ங் னான்.
“நீ ெசத் ப் ேபன் நிைனச்ேசன்.”
அர்ஜ ன் நிைன வந்தவன் ேபால, ெம தாக ரி
த்தப ேய அவைனக் கட் ப் த் ஆரத் த னான்.
“உன்ைன ம ப ம் பாப் ேபன் எனக் நம் க்ைக
ேய இல் ைல, சார் ”.
சார் அவனிட ந் ல னான்.
“பரவா ல் ைலேய, உனக் பாசம் னா ட என்ன
ெதரி மா?!!!.. சரி, கடல் ல ந்த என்ைன ஒ மரக்க
ட்ைடதான் காப் பாத் ச் . ெரண் நாள் அப் பறம் தான்
இந்த ெதரிஞ் ச . எத்தைன நாள் உ ேராட இ ப்
ேபாம் பயந் ட் இ ந்ேதன். சரி, என்னாச் உனக்
?. ஏன் மா ரியா இ க்ேக.?”
“ஒண் ம் இல் ைல. இ என்ன?” என அர்ஜ ன் அவன
ேதாளில் இ ந்த பன் இைறச் ைய பார்த்தான்.
“ெரண் நாள் ப . இ தான் ைடச்ச ”. எனச் ெசால்
, அர்ஜ ன் ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைதப் பார்த்தான்.
“ஆச்சார்யா ட்ட க்ைக ெகா த் பணம் வாங் காம
டமாட்ேட.“. என ெசால் யப ேய சார் எ ேர இ
ந்த ற் பங் கைள பார்த் அதைன ெந ங் னான்.
“என்ன இ ? கமா?. பாக்கேவ ஒ லா இ க் .
”
அர்ஜ ன் அவ க் ப ேல ம் அளிக்காமல் ப
ல் அப் ப ேய அமர்ந்தான். சார் இ ப ேழ இறங்
அவன் ன் நின் க் ேகட்டான்.
“நாம எங் க இ க்ேகாம் உனக்ெகதாவ ெதரி மா?
இ என்ன இடம் ?. கம் மா ரியான ற் பங் க வரி
ைசயா இ க் . இந்த கட் டத்ைத ம் , ைவ ம் பார்
த்தா ஏேதா மர்மமா ம் , மன க் ள் ள ஏேதா தப் பா ம்
ஓ ”.
அர்ஜ ன் தைலைய உயர்த் அவைன ேநாக் னான்.
“இங் க நீ ேவற எங் கயாவ இேத மா ரி கத்ைத
பாத் யா?. அதாவ இந்த ற் பத் ல இ க்கற மா ரி
”.
“காட் பன்னிைய த ர ேவற எ ம் பாக்கைல. ஏன்
?”
“ த் ெவச்சவன். இப் ப உன்ேனாட சர்ட் எனக்
ேவ ம் ”.
சார் எ ம் ேபசாமல் ேவக ேவகமாக தன ேம
ற் சட்ைடைய கழற் அர்ஜ னிடம் நீ ட் னான். அவன்
மாட் ந்த சர்ட் ல் “NO FEAR IS NAMED CHARLIE
”
என் எ ந்த . கச் தமாக ெபா ந் ய சார்
 ன் ேமற் சட்ைடைய வாங் , அர்ஜ ன் ேவக ேவகமாக
அணிந் க் ெகாண் , சார் அணிந் ந்த சர்ட்
வாசகங் கைள ர்ந் ப் பார்த்தப ேய ெசான்னான்.
“வா, ேபாலாம் .”
சார் ெப தமாய் ேகட்டான்.
“சரி, என் சர்டல் கெரக்டா எ இ க்ேகனா?”
“இன் ம் ெகாஞ் ச ேநரத் ல அ ெதரி ம் . வா ளம்
பலாம் ”. என அர்ஜ ன் ேவகமாக சார் ன் ைகைய
த் ப களில் ேவகமாக இறங் வன், எ ேர பார்த்
அப் ப ேய உைறந் நின்றான்.
“ஏன் இ க்கேற?.” என சார் ழம் யவாேற ேழ
பார்த்தவ க் க் வாரி ேபாட்ட . ந ங் யப
ேய ைகைய ெநஞ் ல் ைவத்தான். அ சரியாக சர்
ட் ன் “NO”
வாசகத்ைத மைறத் “FEAR IS NAMED CHARLIE”
எனக் காட் ய .
அவர்க க் எ ேர,
ப க க் ேழ,
ஓர் ேலாகா உ ேரா இ ந்த காட் ப் பன் ைய
வதம் ெசய் , ஆக்ேராஷமாக அதைன உண் க் ெகா
ண் இ ந்த .
சார் அதைனக் கண் பத யப ேய அர்ஜ னிடம்
ேப னான்
“ராட்சஷன் மா ரி இ க் . இைதத்தான் கம்
ெசான்னியா?”.
அர்ஜ ன் அந்த ேலாகாைவேய பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தான். அ சார் ன் ரல் ேகட் ேவகமாக
ம் ய . ேநரம் அவர்கைளேய ேகாரமாக
பார்த்த . சார் பயத் ல் தன் ைக ல் இ ந்த இைற
ச் ைய ெம வாக அதன் ன் க் ேபாட்டான். அ
அதைன ெபரிதாக எ த் க் ெகாள் ளாமல் , ண் ம்
தன் ேவட்ைட ல் ஈ பட்ட .
அர்ஜ ன் தன் ஆட்காட் ரைல வா ல் ைவத் “
சத்தம் ேபாடாேத”. என சார் க் அ ைர ெசய் தான்
. ேலாகாைவ கண்காணித்தப ேய, ைக ல் ஈட் ைய
 ஏந் யப , ெம வாக ப களில் இறங் னான். சார்
பயந்தப ேய ன் ெதாடர்ந்தான்.
ேலாகா பன் ன் இைறச் ைய ய் த் ன்
ெகாண் ப் ப ல் இ ந் தன் கவனத்ைத ைச
ப் ப ல் ைல. இ வ ம் ப களில் இ ந் இறங் ெம
வாக ம் , ஜாக் ரைதயாக ம் அதைன கடந்தனர்.
சார் , அர்ஜ னிடம் த்தான்.
“நாம ெரண் ேபர் இ க்ேகாம் . ஈட் ைய ெவச் அ
ைத ெகான் டலாம் .”
“அேதாட இடத் க் வந் நாமதான் அைத ஸ்டர்ப்
பண்ேறாம் . அைத ெகால் ற தப் .” என அர்ஜ ன் பல்
ைல க த்தப ேய, சார் ைய ைறத் ட் , ண்
ம் ஆட்காட் ரைல வா ல் ைவத் அவ க் எச்ச
ரிக்ைக ெசய் தான்.
“அேடங் கப் பா… எப் ப இ ந் இந்த மாற் றம் ?” என சார்
ைகைய வா ல் ைவத்தப ேய ம் பார்த் அ
ர்ந்தான்.
இப் ேபா ,
ேலாகா சரியாக அவ க் ன்னால் நின் ந்த .
அ சார் ைய த் யாசமாக ம் , ஓர் உ மேலா
ம் க ெந க்கமாக அவன கத்ைத பார்த்தப
நின் ந்த . அவன் ெவலெவலத் ப் ேபானான். ந ங்
ய ர ல் அர்ஜ ைன அைழத்தான்.
“அர்ஜ ன்.”
அர்ஜ ம் ம் பார்த் ஒ கணம் ைகத் ப்
ேபானான். சார் ெம வாக அர்ஜ ன் ைக ல் இ ந்
த ஈட் ைய வாங் , அைத தாக்க ெம வாக ைகைய
உயர்த் னான். அர்ஜ ன் ேலாகாைவ பார்த்தப ெய,
சார் ைய த த் எச்சரித்தான்.
“அைசயாம அப் ப ேய நில் ”.
சார் ஈட் ேயா ஓங் ய நிைல ல் அைசயாமல்
நிற் க, ேலாகா இன் ம் க அ ல் ெந ங் , த
ல் அர்ஜ னின் கத்ைத கர்ந்த . அவன் அைசயா
மல் நின்றான். ன், அ தன் பார்ைவைய சார்
ப் அவைன ம் கர்ந்த .
 அவன் பயத் ல் இ க கண்ைண க் ெகாண்டா
ன். அ இ வைர ம் எ ம் ெசய் யாமல் , தைலைய
மட் ம் ேவகமாக ஆட் , ம் ய . அர்ஜ ன் ெப
ச் ட்டப ெம வாக சார் ைய அைழத்தான்.
“சார் ”.
“த்ேவக்”
ேலாகா ன்னங் க த் ல் ஈட் ெசா , அ அ
ப் ப ேய சாய் ந் ேழ ந்த . அர்ஜ ன் பத ப்
ேபாய் அக்காட் ைய கண் சார் டம் ம் னா
ன். அவன் ஈட் ைய இ கப் பற் இ ந்தான். பயத் ல்
கண்கைள றக்கேவ இல் ைல. உடல் ந ங் க் ெகா
ண் இ ந்த . கண்கைள இ ந்தவன், ெம வா
ய் றந்தான்.
அர்ஜ ன் அவைன ேகாபத் ல் உ க் னான்.
“நான்தான் ெசான்ேனன்ல ஒண் ம் பண்ணாேத .”
“ப் ைளட்ல ம சைன ர ச் ர ச் ெகான்ேன. இப் ப
கத் க்காக ஏேதா இேய நாதர் மா ரி ேபசேற. அ
ப் ப ேய அ என்ைன க ச் ந்தா, என் தைல தனி
யா ேபா க் ம் . அ ேமல இ க்கற பரிதாபம் ட
என் ேமல உனக் இல் ைல”.
“அ என்ைன காப் பாத்தன லமா மனிதர்கைள ந
ண்பர்களா பாக் ங் கறைத நான் ரிஞ் ட்ேடன். அ
தனாலதான் அப் ப ெசான்ேனன்”. என அர்ஜ ன் ெம
வாக ெந ங் , த் க் ெகாண் இ ந்த ேலாகா
ைவ அ ல் ெசன் அமர்ந் பார்த்தான். அ வ
ல் த் க் ெகாண் இ ந்த .
சார் ம் அவைன ெந ங் னான்.
“இ உன்ைன காப் பாத் ச்சா!!!. மனிதர்கள் இேதாட ந
ண்பர்களா?. ஓேக, இ க் நீ அப் பறமா ேபாேனாைபஃ
ட் சர் ேகட் . தல் ல இந்த நரகத் ைவ ட் ,
உ ேராட தப் க்கற வ ைய பாக்கலாம் . வா”. என
சார் தன் ைகைய அர்ஜ ன் ேதாளில் ேபாட்டான்.
அர்ஜ ன் எ ந்த த ணம் , வ ல் த்த ேலாகா
இப் ேபா த்ரமாக கா வ ம் ேகட்ப ேபால
பலமாக கத் ய .
சார் அதைனப் பார்த்தப ேய ெசான்னான்.
“வ ல கத் . வா”.
அர்ஜ ன், சார் ட ந் ஈட் ையப் ெபற்
ேலாகா க த் ல் ெசா இ ந்த ஈட் ைனைய
ெவளிேய எ த்தான். அ இப் ேபா இன் ம் ெதளிவா
க அ ர்வைல ஏற் ப வ ேபால பலமாக கத் ய .
அர்ஜ ன் கம் ரமான . ைக ல் இ ந்த ஈட்
ைய ஓங் அதன் ெதாண்ைட ேல ண் ம் ெசா
னான். ேலாகா சப் த ட யற் ெசய் யாமல் ,
க் ண அப் ப ேய உ ரற் ற சடலமாக தைல
ைய மண்ணில் சாய் த்த .
சார் , அர்ஜ ைன நக்கலாக ேகட்டான்.
“உன் நண்பைன ஏன் சாக ச்ேச?.”
“எல் லாம் உன்னாலதான் சார் . அ வ ல கத் ன
மா ரி எனக் ெதரியைல. யாைரேயா ப் .” எ
ன ெசால் யப ேய அர்ஜ ன் ம் ற் ம் ஆழ் ந்
ப் பார்த்தான். அவன கம் மா ய .
“இப் ப நாம தப் க்க வ ேய இல் ைல”.
சார் ம் ழப் பமாக ற் ம் பார்க்க, அவர்க
ைள ற் ஏேதா ெதாடர்ச் யான ஓைச எ ந்த . இ
வ ம் ஒ பக்கமாக பார்ைவைய ெச த் னர்.
“என்ன சத்தம் ?;” என சார் ரியாமல் ேகட்க, எங்
ந்ேதா நான் ேலாகாக்கள் பாய் ந் ம் , தா ம் ஓ
வந் க் ெகாண் ந்த . இ வரின் ைள ம் ஸ்தம்
த் ேபாய் ெசய் வத யா அவற் ைறேய பார்த் க்
ெகாண் ைல ேபால் இ ந்தனர்.
அைவகள் அைனத் ம் இ வைர ம் ழ் ந் நின்ற
. அர்ஜ ன் தன் பார்ைவைய அைவகள் ேமல் ெச த்
னான். ேலாகாக்கள் இவர்கைள த் யாசமாக பா
ர்த்த . அர்ஜ ன் இறந் ேபான ேலாகா ன் ெதாண்
ைட ல் இ ந்த ஈட் ைய ங் , இரண்ட ன்னா
ல் ேபானான்.
“கண் ப் பா சாகப் ேபாேறாம் ”. என சார் ம் இ க்க
மாக ெசால் யப ேய ன்னா ேபானான்.
ேலாகாக்கள் இறந் ேபாய் டந்த தங் கள் சகா
ைன உற் ேநாக் ய . சற் ெபரியதாக இ ந்த ஓ
ர் ேலாகா ெந ங் இறந்த ேபான ன் அ ல் ெச
ன் அதன் பச்ைச நிற ரத்தத் ைன கர்ந் பார்த்த
. க்கால் அதைன தள் ளி பார்த்த . அ அைசய
ேவ இல் ைல. தைலைய உயர்த் பார்த்த . அதன் க
ண்க க் ஈட் ேயா நின் ந்த அர்ஜ ன் ெதரிந்தா
ன்.
“அேதாட அம் மா நிைனக்கேறன்”. என அர்ஜ ன் அத
ைனேய ர்ந் ப் பார்த்தான்.
எ ேர இ ந்த ெபரிய ேலாகா கம் ேகாரமாக
மா ய . தன் ெகா ரமான பற் கைள காட் யப ேய,
ெம வாக இ வைர ம் ெந ங் ய . ற் இ ந்த
ேலாகாக்க ம் ெவ ல் ழத் ெதாடங் ன.
சார் எச் ைல ங் யப ேய எ ேர ந்த
ேகாபமான ேலாகாக்கைள கண்டான். அைவகள்
யப ேய அவர்கைள ெந ங் ய . அர்ஜ ம் , சார்
ம் யா ெசய் வெதன ெதரியாமல் ஒ வைரெயா வர்
ஒட் நின்றனர்.
அ த்த கணம் ,
அைனத் ேலாகாக்க ம் ஒன்றாக அவர்கைள
தாக் வதற் அ ரத்தனமாக, பாய் ந் ஓ வர, அக்
காட் ைய கண்ட சார் ம் , அர்ஜ ம் இ கணம்
என எண்ணி இ க கண்கைள னர்.
ஆனால் ,
ன் கணம் தாண் ய .
எ ம் நடக்க ல் ைல. இ வ ம் ஒட் நின்றப
ேய இ ந்தனர். அர்ஜ ன் ெம வாக கண்கைள றந்
ப் பார்த்தான். அ த் சார் ம் கண்கைள றந்
பார்த்தான். இ வ ம் அப் ப ேய அைசயா ைல
ேபால நின்ற ப ேய என்ன நடக் ற என ரியாமல்
அைவகைள பார்த்தனர்.
அங் ,
பாய் ந் வந்த ேலாகாக்கள் அப் ப அப் ப ேய, அ
ேத இடத் ல் நின் பதற் றத் டன் உடைல அைசத்தப
ேய தங் க க் ள் ளாகேவ பார்த் உடைல அைசத்த
. அர்ஜ ம் , சார் ம் அைவகைள ரியா பார்த்
க் ெகாண் க்க,
அ த்த ெநா ,
 அைனத் ேலாகாக்க ம் அ ழ் த் ட்ட கா
ைள ேபால ண் ம் இவர்கைள ேநாக் ப ேவகமாக
ஓ வர, இ வ ம் பத கத்ைத மைறத் , ஒ கா
லால் ட் ட் ேழ அமர்ந்தனர். ேலாகாக்கள் அ
ைனத் ம் ன்ைப ட ப ஆக்ேராஷமாக காணப் ப
ட்ட . ேவகமாக பாய் ந் , பாய் ந் ஓ வந் அவர்க
ைள ெந ங் ,
இ யாக,
அர்ஜ ைன ம் , சார் ைய ம் தாண் ன்னால்
ரட் த்தனமாக ஓ ன. சார் ம் , அர்ஜ ம் னிந்
பார்த் ப ேய, ஏ ம் ரியாமல் தங் கைள கடந் ஓ
ம் ேலாகாக்கைளேய மா மா பார்த் க் ெகாண்
ந்தனர்.
சார் தைலக் ேமல் பாய் ந் ெசல் ம் ேலாகா
க்கைள பார்த் ேகட்டான்.
“ஓ ேவைள நம் மைள பார்த் பயந் ஓ தா?”.
அர்ஜ ன் ேயா த்தவாேற ப லளித்தான்.
“பயந் ன்னா தான் ஓட ம் . நம் மைள தாண் ஓ
டா ”.
அைனத் ேலாகாக்க ம் அவர்கைள கடந் ேவ
கமாக ன்ேன ன. அர்ஜ ம் , சார் ம் எ ந்தனர்.
இ வ ம் அைவகள் ஓ ம் ைசைய ழப் பமாக பார்
க்க, இ வரின் கத் ம் பரவசம் , ஓர் சந்ேதாஷம் .
வானில் ,
ட் ல் ேபர்ட் ைவ ேநாக் பறந் வந் க் ெகாண்
ந்த .
 அத் யாயம் - 11
ஓர் பாஸ்ட் ராக் வாட்ச ் உைடந்த நிைல ல் மண்
ணில் ந் க் டந்த . அதன் அ ேக பா க ய
ள் ளிகள் ெமல் ய ைகைய ெவளிப் ப த் க் ெகா
ண் இ ந்த . ேழ டந்த பாஸ்ட் ராக் வாட் ைன
ைக ல் எ த் , எ ந் நின்றான்,
இந் ரன்.
அதைன ேநரம் உற் ப் பார்த்தப ேய, அ
ல் இ ந்த ெராபஸர் பகவானிடம் ெசான்னான்.
“ ஆர் லக் . இ சார் ேயாட வாட்ச.் இந்த ள் ளிங்
க ப க்காக எைதேயா ேவக ைவக்க ெகா த்தப் பட் ,
இப் பதான் அைணஞ் ேபா க் ”.
அவர் அவனிடம் அைத ெபற் ேநரம் பார்க்
க, அவர்கைள ழ் ந்தப ேய அ ரா, வான் ேசங் , வா
ராவ் என வ ம் நின் ந்தனர். ட் ல் ேபர்ட் ச
ற் ரமாக நி த்தப் பட் இ ந்த . இந் ரன் ெமாத்
தக் காட்ைட ம் கண்களால் அளந் ட் எல் ேலாைர
ம் ம் பார்த்தான்.
“காட்ஸ் க்ேரஸ், நாம எல் லா ம் சரியான இடத் க்
தான் வந் க்ேகாம் . அர்ஜ ம் , சார் ம் நிச்சயம்
உ ேராடதான் இ க்க ம் .”
ேகட்ட அைனவரின் கத் ம் மலர்ச் .
“சரி, இவ் வள ெபரிய ல அவங் கைள நாம எப் ப
ேத கண் க்க ேபாேறாம் ?.” என வா ராவ் ச
ந்ேதகமாய் ேகட்டார்.
அ ரா ேழ கவனித்தாள் . ள் ளிகள் இன் ம்
ைகைய கக் க் ெகாண் இ ந்த . உடேன ம்
அைனவைர ம் பார்த்தாள் .
“ெந ப் பத்த ெவச்ச ட இன் ம் ைறயைல.
நிச்சயம் அவங் க ெராம் ப ட்டதான் இ க்க ம் ”.
வான் ேசங் ஆேலாசைன ெகா த்தான்.
“ஓேக, அப் ப னா ஆ க்ெகா ைடரக்சன்ல ேபாய் ேத
டலாமா?”
“ ல எங் க, என்ன இ க் ன்ேன ெதரியா . அதனால
என்னால எல் லாம் யா . நீ ங் க ேத ட் வாங் க
நான் ெஹ காப் டர்லேய ெவ ட் பண்ேறன்” என வா
ராவ் ச த்தப ேய ம் ப யன்ற சமயம் ,
“நில் ங் க”. இந் ரன் அவ க் ஆைண ட் த த்தா
ன். அவன கத் ல் ேகாபம் ெதரிந்த . வா ரா
வ் அவைன ரியாமல் பார்த்தார். இந் ரேனா தன்
ைக ல் இ ந்த ப் பாக் ைய எ த் அவர் மார் ன்
நீ ட்ட, வா ராவ் ேவகமாக தன் ைகைய உயர்
த் பத னார்.
“சரி, சரி. நா ம் ேபாய் ேதடேறன். ட்டாள் தனமா எ
ம் ெசய் யாேத இண் ”.
அ ரா, வான் ேசங் இ வ ம் அக்காட் ைய பார்த்
ஒ கணம் ைகக்க, இந் ரன் ெமல் ய ன் ரி
ப் டன் ப் பாக் ைய தன் தைலக் ேமேல உயர்த் ,
வானத்ைத ேநாக் ட்டான். அ ந் ெவளிப் பட்ட
ஓர் ண் ப் ட் ரம் வைர வானத் ல் பறந்
ெசன்ற .
“பப் ”.
இப் ேபா ண் வானத் ல் கப் வண்ணத் ல்
ெபரிய பந் ேபால் ெப ம் சப் தத் டன் ெவ த்த .
ெவ த்த டன் அ ந் பர ய கப் ைக ேமக
ம் ேபால வானில் ஸ்தரிக்க ெதாடங் ய . அதைன
பார்த் க் ெகாண் ந்த ெராபஸர் பகவான் பார்ைவ
ைய க் அைனவைர ம் பார்த்தார்.
“ேசா, நாம அவங் கைள ேத ேபாக ேவண் ய ல் ைல.
இப் ப அவங் கேள இைதப் பார்த் நம் மைள ேத வர
ேபாறாங் க. நாம இங் கேய ெவ ட் பண்ணா மட் ம்
ேபா ம் .”

நி டங் கள் கைரந்த .

அைனவ ம் ஆ க்ெகா ைசைய பார்த்தப ,
காத் க் ெகாண் இ ந்தனர். எந்த பல ம் இல் ைல.
அர்ஜ ன், சார் என யா ம் வ வதாய் ெதரிய ல்
ைல.
வா ராவ் , இந் ரனிடம் சந்ேதகமாய் ேகட்டார்.
“அவங் க வ வாங் களா?”
“இ ெவ க்கற சப் த ம் , வானத் ல படர்ற கப்
ைக ம் ல எவ் வள ரத் ல இ ந்தா ம் பாக்க
ம் , ேகக்க ம் ம் . ெவ ட் பண் ேவாம் ”. என இ
ந் ரன் ப லளித் ட் , ண் ம் வானில் ட்டான்.
அ ண் ம் வானத் ல் ெவ த்த . ண் ம் அ
ைனவ ம் ல கணங் கள் ெபா ைமயாக காத் ந்த
னர்.
ஆனால் ,
யா ம் வ வதாய் ெதரிய ல் ைல.

ண் ம் ேநரம் கைரந்த .
ெவ த் ேபான வான் ேசங் கெரட்ைட வா ற்
ைவத் பற் ற ைவத்தான். அப் ப ேய ன்னால் நடந்
ெசன்றான். அைத பார்த்த ெராபஸர் பகவான் அவ
க் எச்சரிக்ைக ெசய் தார்.
“எங் க ம் ேபாகாேத.”
அவன் ம் பாமேல ைகைய உயர்த் ண் ர
ைல மட் ம் ப லாய் காட் ட் , அ ல் இ ந்த ம
ரேமாரமாய் ஒ ங் னான். கெரட்ைட ஒ ைக ல்
ைகத் க் ெகாண் , வந்த ேவைலைய உடல் ர்க்க
ெசய் க் ெகாண் ந்தான். அவன் எ ேர இ ந்த ற்
தர் ெரன ஆ ய . அவன் அவ் டத்ைத பத யப
ேய உற் ப் பார்த்தான்.
ண் ம் ஆ ய .
பதற் றமானான். இப் ேபா சர்ெரன க்ேக ஓர் க
ப் பான ய உ வம் ஓ ய . வான் ேசங் வா ல்
இ ந்த கெரட்ைட அப் ப ேய ந வ ட் , ன்னங்
கால் டற ஓ அைனவ டன் இைணந் ச் ைரத்
தான்.
“அங் க ஏேதா ஆ ?”
“இங் க ம் தான் ஆ . தல் ல ப் ைப ேபா .” என
வா ராவ் அவைன க ந் க் ெகாள் ள, அ ரா சங் கட
த்ேதா ம் க் ெகாண்டாள் . ெராபஸர் பகவான்
ேவகமாக அவைன ெந ங் னார். அவன் அவ் டத்
ைத ைககாட்ட, அைனவ ம் அங் பார்த்தனர்.
தர் ண் ம் ஆ ய .
அைனவ ம் இப் ேபா உற் ப் கவனித்தனர். இப்
ேபா தரில் இ ந் ஓர் ன்னஞ் ய, ட் யளேவ
உள் ள ஓர் ய ேலாகா ெவளிப் பட் , சற் பயந்த
ப ேய அவர்கைள ேநாக் வந்த . அைனவ க் ம்
யப் .
அ ரா ன் கண்கள் ன்னிய .
“ைம காட். ேலாகா இனம் . இைத…
இைத.. என்..என்னால நம் பேவ யைல. இன் ம் இந்
த இனம் ல இ க்கா!!. ஓ…
ேநா...” என அவள் உடல் ர்க்க பரவசப் பட்டாள் .
வா ராவ் அதன் ெகா ர உ வத்ைதக் கண்
அைனவைர ம் எச்சரித்தார்.
“நாம இங் ந் ளம் பற நல் ல நிைனக்கேறன்
”.
“ ட் ைசஸ்தான் இ க் . இ க் ேபாய் பயப் பட ங்
க.” என வான் ேசங் , இந் ரனிட ந் ப் பாக் ைய
ங் , அந்த உ ரினத்ைத ேநாக் அைத நீ ட்ட,
அ ரா த த்தாள் .
“ேநா, ேநா.. வான். அைத ஒண் ம் பண்ணாேத. அதா
ல நமக் ஆபத் இ க்கா .”.
வான் ேசங் ச த் க் ெகாண்ேட ேமேல ட்டான்.
அந்த ய உ ரினம் ப் பாக் ந் ண்
ெவளிப் பட் ேமேல ெசன் ெவ த் , கப் ைக வ
ம் வைர தைலைய உயர்த் பார்த்த . பரவசத் ல்
க த் ண் ம் வான் ேசங் ைக பார்த்த .
அ த்த கணம் ,
அவர்கைள ற் இ ந்த தர்கள் , ெச , ெகா கள்
எல் லாம் ேவகமாக அைசய ஆரம் த்தன. அ ரா ற்
ம் , ற் ம் பார்த்தப க்க, வா ராவ் பயத்
ல் ன்னால் ேபானார். இந் ர ம் , ெராபஸர் பகவா
 ம் என்ன ெசய் வெதன் ரியாமல் நாலா ற ம் பா
ர்க்க,
ஆங் காங் ய , ெபரிய என பா பா ன்
எக்கசக்கமான ேலாகாக்கள் மைற ல் இ ந் ெவ
ளிவந்த . அைனத் ம் வான் ேசங் ைக ம் , அவன் ைக
ல் இ ந்த ப் பாக் ைய ம் பார்த்தன.
வான் ேசங் அைசயாமல் , ப் பாக் ைய உயர்த் ய
நிைல ேலேய த் உள னான்.
“ெதரியாம ப் பாக் ைய இண் ட்ட இ ந் வாங்
ட்ேடன் நிைனக்கேறன்.”
வா ரா ம் பயத் ல் தற் னார்.
“நாம வாண ேவ க்ைக காட் , ெமாத்தமா எல் லாத்
ைத ம் வர ெவச் ட்ேடாம் .”
அைனவ ம் ஒ கணம் என்ன ெசய் வெதன்ற ரி
யாமல் அைசயாமல் நின்றனர். ப் ப க் ம் ேமற் பட்ட
ேலாகாக்கள் அவர்கைள ழ் ந் நிற் க, வான் ேசங்
பயத் ல் ெம வாக ைகைய றக் னான். அைனத்
ம் தைலைய றக் ய . அைவகள் ேகாபத் ல்
, எல் ேலாைர ம் ேநாக் சற் ன்ேன வந்த .
இந் ரன் சட்ெடன உணர்ந் , வான் ேசங் க் க் கட்ட
ைள ட்டான்.
“வான், க் ரம் ேமல பாத் .”
வான் ேசங் சற் ம் தாம க்காமல் ேமேல ைகைய
உயர்த் ட்டான். ழ் ந் ந்த ேலாகாக்கள் அைன
த் ம் ப் பாக் ந் ண் ெவளிப் பட் , அ
ேமேல ெசன் ெவ த் , கப் ைக ெவளி வ ம் வ
ைர தைலைய உயர்த் பார்த்த . பரவசத் ல் க
த் ண் ம் வான் ேசங் ைக பார்த்த .
ண் ம் வா ராவ் தற் னார்.
“அ சந்ேதாஷடப் படறைதப் பாத்தா நம் மைள த்ைத
காட் ற த்தா ங் க மா ரி பாக் ”.
“சட் அப் .” என ெராபஸர் பகவான், வா ராைவ க
ண் த் ட் எல் லாரிட ம் ெதாடர்ந்தார்.
“கன்ஸ் எல் லாம் ெஹ காப் டர்ல இ க் . வசமா மாட்
ட்ேடாம் .. வான், நீ கன்ட் னி பண்ணி” என வான்
ேசங் டம் னார்.
 ண் ம் வான் ேசங் தன் ைககைள உயர்த் னான்
. ைககள் ந ங் க ெதாடங் ய . அவன் தன் கண்க
ைள ப் பாமேல அைனவரிட ம் ெசான்னான்.
“ஐ ங் க், ஸ் ஈஸ் லாஸ்ட் ல் லட். இ க்கப் பறம் என்
ன பண்ற ?”.
ெமாத்த ேலாகாக்க ம் அவைனேய பார்த்த .
ெரன எங் ந்ேதா ெவ ண் ேபால் க த்த உ
ண்ைடயான பந் கள் பல உ ண் வந் , ழ் ந் ந்
த ேலாகாக்களின் ன் வந் பரவலாக ந்தன.
அைவகளின் கவனம் மா ய . உ ண் வந்த க ப்
பந் கைளேய த்ரமாக பார்த் ட் , அதைன
கர்ந் உ ட்டத் ெதாடங் ய .
ழப் பட்டவர்கள் அைனவ ம் நடப் ப யாெதன
ரியாமல் ைகத் ட் , பந் வந்த ைசைய பார்த்
தனர்.
அங் ,
அர்ஜ ன் ட் ல் ேபர் ன் ன்னால் பரபரப் பாக
நின் ந்தான். அவன ேக சார் தன் ைக ல் ைவத்
ந்த ேபக் ல் இ ந்த க ப் ண் கைள க்
க் ெகாண் , மற் றவர்கைளப் பார்த் உரக்க கத்
னான்.
“எல் லா ம் க் ரம் வாங் க”.
இந் ரன், வா ராவ் , ெராபஸர் பகவான், அ
ரா, வான் ேசங் என அைனவ ம் நம் ப யாமல் அவ
ர்கைளப் பார்க்க, ேலாகாக்கள் ன்னா ந்த ப
ந் கள் ஓவ் ெவான் ம் இ ந் ெரன ெவள் ைள
நிற ைக “ ஸ்ெஸன” ெவளி வரத் ெதாடங் அவ் ட
த்ைதேய ைகமண்டலமாக மாற் றத் ெதாடங் ய .
அைவகள் ைக ன் ெந தாங் க யாமல்
க் த்தனமாக அங் ம் , இங் ம் ஆ ைகப் ரேதசத்
ல் இ ந் தள் ளி ஓடத் ெதாடங் ய . அைனத்ைத ம்
கவனித்த ெராபஸர் பகவான் க்ைக ெபாற் க்
ெகாண்ேட, மற் றவர்க க் கட்டைள ட்டார்.
“ க் ரம் எல் லா ம் ேசாப் பர்க் ேபாங் க”.
அைனவ ம் ஓடத் ெதாடங் னர். ஓன் ம் ரியாம
ல் தா மாறாய் ற் க் ெகாண் ந்த ேலாகாக்க
க் ந ல் ந் , ெநரிச ல் ைழந் ெவளிேய
ெஹ காப் டைர ேநாக் ஓ னர்.
ைக ட்டத் ன் தாக்கம் ைறய ெதாடங் ய .
ேலாகாக்கள் அைனத் ம் ஓர் ெதளிவான நிைலக்
வந் ம் பார்த்த . இவர்கள் அைனவ ம் ஓ க்
ெகாண் ந்தனர். ஆனால் , அைவகள் எந்த நடவ க்
ைக ம் ேமற் க் ெகாள் ளாமல் அைம யாக அவர்கள் ஓ
வைதேய பார்த் க் ெகாண் ந்த .
அர்ஜ ன் ெஹ காப் டர் ெவளிேய இ ந்தப ேய
த ல் ஓ வந்த அ ராைவ உள் ேள ஏற் னான். இந் ர
ன் அ த்ததாக ஓ வந் அர்ஜ ன் அ ல் நின்றான்.
அர்ஜ ன் அவனிடம் அவசரமாக ேப னான்.
“நல் ல ேவைள, நீ ங் க அ ங் கைள அட்டாக் பண்ண
யற் ெசய் யைல. அ ங் க க் எந்த ஆபத் ல் ைல
அ ங் க நிைனக்கற வைர ம் , நமக் ம் ஆபத் ல்
ைல”.
அ த்ததாக, அவர்க டன் ெராபஸர் பகவான் இ
ைணந்தார். “தாங் ஸ் அர்ஜ ன்” எனச் ெசால் , ம்
நின்றார்.
இப் ேபா , வ ம் எ ர் ைசைய பார்த்தனர்.
ேலாகாக்கள் ட்டமாக நின் இவர்கைளேய பா
ர்த் க் ெகாண் இ ந்த . இவர்கைள ேநாக் வான்
ேசங் ேவகமாக ம் , அவ க் ன்ேன வா ராவ்
ேசார்ந் ேபா ம் ஓ வந் க் ெகாண் ந்தனர்.
அர்ஜ ன் அவர்கைளப் பார்த் உரக்க கத் னான்.
“கம் ஆன். க் ரம் ”.
ெஹ காப் டரின் உள் ேள இ ந்த அ ரா, சார் இ
வ ம் ெவளிேய பதற் றமாக பார்த் க் ெகாண் ந்த
னர். வான் ேசங் ேவகமாக ஓ வந் ெஹ காப் டைர
ெந ங் ம் சமயம் , கால் இட “ெதாப் ”ெபன ேழ
ந்தான்.
அைனவ ம் பத யப ேய பார்க்க.,
அவன் ைக ல் இ ந்த ப் பாக் எ ர் ைசைய
ேநாக் எ ர்பாராத தமாக ெவ த்த . அ ந்த
ெவளிப் பட்ட ஓர் ண் ட்டமாக, அைம யாக நின்
 ந்த ஓர் ேலாகா ன் தைலைய ப் பார்த் ெச
ன்ற .
அ த்த கணம் ,
“ ம் ”.
ெப ம் சப் தம் .
அதன் தைல ெவ த் த ய . ற் ம் கப்
ைக பறக்க, அ தைல ல் லாத ண்டமாய் ேழ ச
ரிந்த . ற் ந்த அைனத் ேலாகாக்க ம் அத
ைனக் லாய் பார்த் , ன் ம் இவர்கைள க
ங் ேகாபமாய் பார்த்த .
அர்ஜ ன் நிைல ன் ரியம் உணர்ந்தான். இந் ர
ைன ம் , ெராபஸர் பகவாைன ம் ெஹ காப் டரின்
உள் ேள ேவகமாக ைழத்தப ேய ேப னான்.
“ ெராபஸர், இண் உள் ள ேபாங் க, ேபாங் க” எனச்
ெசால் ட் , ேழ ந் டந்த வான் ேசங் ைக
பார்த்தான். அவன் ரமப் பட் எ ந் உ ர் பயம் த
ந்த சக் ல் ப ேவகமாக ஓ வந்தான். அவ க்
ன்ேன, வா ராவ் ச் வாங் க தள் ளா ஓ வந்
தார்.
அைனத் ேலாகாக்க ம் இப் ேபா ஆக்ேராஷ
மாக பைடெய த் இவர்கைள ேநாக் ஓ வரத்
ெதாடங் ய . வா ராவ் ஓ யப ேய ம் பார்
த்தார்.
அைவகள் க அ ேக ெவ ேயா ெந ங் வைத க
ண்டார்.
அவர கம் ெவளி ய . இன் ம் ேவகமாக ஓட
யற் த்தார். அவரால் ய ல் ைல. ேசார்ந் ட்
ல் ைக ைவத் நின் , ச் வாங் யப ேய எ ேர
பார்த்தார்.
அர்ஜ ன் ேவகேவகமாக வான் ேசங் ைக ெஹ காப்
டரில் ைழத்தான். அ ரா ம் , ெராபஸர் பகவா ம்
அவைன ேவகமாக உள் ேள இ க்க, இந் ர ம் , சார்
ம் வந் க் ெகாண் இ ந்த ேலாகாக்கைள
ேநாக் ெஹ காப் டரில் இ ந்தப ேய ப் பாக் யால்
டத் ெதாடங் னர்.
 ரத் வந்த அைவகளில் ல ஓவ் ெவான்றாக
ண்ட ப் பட் சரிய ெதாடங் ன். ப் பாக் ட் ன்
பா ப் அைவகளின் ேகாபத் ற் இன் ம் னி ேபா
ட்ட . ன்ைப ட ப ேவகமாக ெஹ காப் டைர
ேநாக் யப ேய வரத் ெதாடங் ன.
அ த் ,
அர்ஜ ன், வா ராைவ பார்த்தான். அவர் அதற்
ேமல் ஓ வர யாமல் ழங் கா ல் ைகைய ைவ
த்தப அப் ப ேய நின் இ ந்தார். அவ க் ன்னா
ல் ஆக்ேராஷமாக ேலாகாக்கள் அவைர ேவட்ைடயாட
, ெவ த்தனமாக பாய் ந் வந்த . அர்ஜ ன் அவைர
காப் பாற் ற, ேவகமாக ஓ அவைர ெந ங் க ெந ங் க,
வா ராவ் ன்னால் ம் பார்த்தார்.
ஓர் ேலாகா எ ேர நின் அவைர ேகாரமாக பா
ர்த்த . வா ல் எச் ல் ரக்க, தன் ேகாடாரி பற் கைள
றந் காட் கர் த்த . வா ராவ் பதற் ற ல் லா
மல் அதனிடம் ேப னார்.
“ க் ரம் , என்ைன ெகான் ”.
அ த்த கணேம,
அதற் ரிந்த ேபால தன் ரான நகம் ெகாண்
ட, இ ம் ேபான்ற தன் ைக ைன வா ரா ன்
மார் ல் இறக் , ம றம் ெகாண் வந்த . வா
ரா ன் கண்கள் மலங் க, வா ல் ரத்தம் வ ந்த . அர்
ஜ ன் அக்காட் ைய கண் உ க் ைலந் நின்றான்.
ெஹ காப் டரில் இ ந்தவர்க ம் , வா ரா க்
நடந்த ேகாரத்ைதப் பார்த் அப் ப ேய ஒ கணம் ெச
ய ழந் ேபா னர்.
ேலாகா, வா ராைவ அப் ப ேய ஒ ைகயால்
க் உயேர த் பார்த் , அவைர அப் ப ேய க்
எ ந் ட் , இப் ேபா அர்ஜ ைனப் பார்த்த .
ேழ ந்த வா ரா ன் உடைல ேவ ேலாகாக்
கள் ேவட்ைடயா ய் த் ன்ற .
அ த் , ெவ ெகாண்ட அம் கம் , ன்னால் நி
ன் ந்த அர்ஜ ைன ேகாபத்ேதா பார்த்த . அவன்
நிைலைம உணர்ந் , உடன யாக ெஹ காப் டைர
ேநாக் ம் ேவகமாக ஓட, அ ம் இ கால் பா
ய் ச்ச ல் அவைன ரத் ய .
ெஹ காப் டைர ேநாக் ஓ வந்த மற் ற ேலாகா
க்கைள இந் ரைன ேகாபமாக ட் சாய் த் க் ெகா
ண் ந்தான். அைவகைள ம் பல ெஹ காப் ட
ைர ெந ங் க, வான் ேசங் ெஹ காப் டரின் கத ைன
னான்.
அைனத் ம் ட்டமாக ெஹ காப் டரில் ஏ அதன்
ேமற் றத்ைத ம் , ஓரப் றங் கைள ம் ெகா ரமாக க
த் க் ெகாத , உள் ேள ைழய யற் த்த . அ ரா
அல யப ஓரமாக ஒ ங் னாள் . ைழய யற் த்
த ேலாகாக்கைள சார் ட் ழ் த் ய ப ேய ேப
னான்.
“கன்ட்ேரால் பண்ண யைல. எல் லாம் உள் ள வ
ங் க.”
ெஹ காப் டரி ள் கண்ணா ைய உைடத் , தன்
தைலைய உட் த் ய ஓர் ேலாகா, இந் ரனின் ப்
பாக் ைய க த் எ ந்த . சார் ம் ெதாடர்ச்
யாக ட அைவகள் எண்ணிக்ைக ல் லாமல் வரத்
ெதாடங் , ெஹ காப் டரின் ேமற் ப வ ம் பர
ய .
சார் தன் யற் ைய ைக ட்டான்.
“உடேன நாம இங் ந் ளம் ப ம் ” என ெசால் ய
ப ேய ெவளிேய பார்த்தான்.
அங் ,
அர்ஜ ன், ெவளிேய ெஹ காப் டரில் சாய் ந் நின்
ந்தான். அவன் எ ேர அவைன ரத் வந்த ேலா
கா உ ழ் நீர் ரக்க, ரான பற் கள் ெதரி ம் ப வா
ைய றந் காட் யப ேய அவைன ெந ங் க, அர்ஜ
ன் தப் க்க வ ல் லாமல் ெஹ காப் டர் கத ைன
பலமாக தட் னான்.
“ க் ரம் , கதைவ றங் க”. என அ ரா உள் ேள ந்
கத்த, ெராபஸர் பகவா ம் , வான் ேசங் ம் கதைவ
றக்க பலமாக யற் த் ெகாண் ந்தனர். சார்
சட்ெடன மானி இ க்ைகக் தா அமர்ந் , ெஹ
காப் டர்க் உ ர் ெகா த்தான்.
 ேலாகா, அர்ஜ ன் ேமல் பாய,
சரியாக கத றந்த .
ெநா ப் ெபா ல் , அர்ஜ ன் கரணம் அ த் உள்
ேள தா னான். ேலாகா தைலைய உள் ேள ட, வா
ன் ேசங் ம் , ெராபஸர் பகவா ம் ேசர்ந் கதைவ
ட, அதன் தைல மாட் க் ெகாண்ட . சார் நி ர்ந்
அமர்ந் , ெஹ காப் டைர இயக் னான்.
ேமற் பரப் வ ம் பர ந்த ேலாகாக்க
ேளா அ ேமேல ம் பத் ெதாடங் ய . அைவகளில்
ல ப் ன் வ க் ழத் ெதாடங் ய . ல
ெறக்ைகயால் ழற் க் எ யப் பட்ட .
ேநரத் ல் ெஹ காப் டர் ேவகம் த் ேம
ேல பறக்க ெதாடங் ய . உயர பறக்க, பறக்க, த
ந்த ேலாகாக்க ம் ஒவ் ெவான்றாக சரிந் ேழ
ழத் ெதாடங் ன. உள் ேள மாட் ந்த ெவ ெகாண்
ட ேலாகா ன் கத்ைத வான் ேசங் தன் ெமாத்த
ேகாப ம் ர ப் பாக் ல் ட் சல் லைடயாக் னா
ன். அ வானில் பறந்தப ேய தன் ற் ணமாய்
ேபாய் ேசர்ந்த .
ெஹ காப் டர் ைவ ட் ெவ உயரத் ல் பறக்
க ஆரம் த்த . அைனவ ம் ஆபத் ந் ண்
பா காப் பாய் அந்த கத் ந் ல உயேர
இ ந் பார்த்தனர். ேழ ஏகப் பட்ட ேலாகாக்கள் ப
றந் ெசல் ம் ெஹ காப் டைரேய தைலைய உயர்த்
பார்த் க் ெகாண் ந்த . அவர்கைள ட்
ெவ ரத் ல் ல ேபாய் ெகாண் ந்த .
அர்ஜ ம் கண்ணா வ ேய ேழப் பார்க்க,
ன் அவைனக் காப் பாற் ய தைலவன் ேலாகா, ழ்
ந் ந்த தன் இன ட்டத்ைத லக் யப , ன்னா
ள் வந் நின்ற . வானில் பறக் ம் ட் ல் ேபர்ைட
பார்த் உ ய .
அர்ஜ ன் கண்ணிைமக்காமல் அதைனேய பார்த்தான்.
 அத் யாயம் - 12
ரண்ட் ைலன்.
பா ஸ்தான் - ஆப் கானிஸ்தான் எல் ைல.
ஓர் பாழைடந்த கட் டம் .
அ க அ க்காக, ப தைடந் , பராமரிப் இன்
இ ந்த . ஆச்சார்யா மற் ம் அவர உத யாளர்
ெவற் ைய த ர அங் ேவ யா ல் ைல.
ஆச்சார்யா தன் சக்கர நாற் கா ல் அமர்ந் , எ
ேர இ ந்த ைதந்த கர்த்தர் ைலைய பார்த் க் ெகா
ண் இ ந்தார். ெவற் அங் இ ந்த இ க்ைக ல்
அமர்ந் க் ெகாண் ஆச்சார்யாைவ பார்த்தான்.
“இந்த இடம் பல வ ஷம் ன்னால கட்டப் பட்ட சர்ச்
நிைனக்கேறன். பராமரிப் இல் லாம இ க் . சரி, இ
ங் க ஏன் நாம வந்ேதாம் ?;.”
ஆச்சார்யா தைலைய உயர்த்தாமேல ப லளித்தார்.
“ஒ நண்பைர பார்க்க.”
“இந்த இடத்ைத த் ம் பாத்தா ஏேதா நக்சைலட் ஏ
ரியா மா ரிேய இ க் . இங் க உங் க க் ப் ரண்டா?!!
!” என ெவற் கத்ைத த்தான்.
ஆச்சார்யா டம் எந்த பாவைன ம் வர ல் ைல.
ண் ம் ெவற் ேய ேபச் ெகா த்தான்.
“ஓேக, அப் பறம் அ ரா ஏன் அவங் கேளாட ேபானா
ெதரியைல. ேபானவங் கைள பத் எந்த தகவ ம் இ
வைரக் ம் நமக் ைடக்கைல.” என அவன் ேப க்
ெகாண் இ க் ம் ேபாேத, ன்னால் யாேரா அவர்க
ைள ெந ங் ம் சப் தம் .
ெவற் ம் பார்த்தான்.
ஓர் ஐம் ப வயைத தாண் ய ெபண் உள் ேள
ைழந்தாள் . ஏேதா க ப் நிற ரா வ உைட ேபால அ
ணிந் இ ந்தாள் . ன்னால் அேத ேபான் உைடய
ணிந்த த னமான நான் ஆண்கள் ப் பாக் ேயா
வந்தனர். ெவற் ெவலெவலத் ப் ேபானான். அவள்
ெம வாக நடந் வந் ஆச்சார்யா ன் ன் நின்றாள்
.
ஆச்சார்யா ம் பாமேல ேப னார்.
“ெவல் கம் ஸஸ் ரத்தன் பாய் ன்னா”.
அவள் இ க்கமாய் ெசான்னாள் .
“ஜஸ்ட் ரத்தன் பாய் .”.
ெவற் அவள் யாெரன் ெதரியாமல் ழம் னா
ன். அவள் அவைனப் ெகாஞ் சம் ட சட்ைட ெசய் யாம
ல் நின் ந்தாள் . ஆச்சார்யா ன்ன ரிப் ேபா சக்க
ர நாற் கா ைய ப் அவைள ஏ ட்டார்.
ரத்தன்பாய் அவைர த் யாசமான கபாவத் ல் பா
ர்த்தாள் .
“கட ள் நம் க்ைக வந் ச்சா ஆச்சார்யா?”
“ேநா, ேநா, கட ைள ர க்க கட ள் நம் க்ைக ேத
ைவ ல் ைல. உலகத் லேலேய எல் ைல ல் லாத ,
ல் லாத எல் லாேம மனிதர்கேளாட கற் பைன றன்
மட் ம் தான். அந்த கற் பைனக்கான ஒ மரியாைததா
ன் இ .”
“ம் ம் .. ட்.. மனிதர்கள் ஏன் கட ைள உ வாக் னாங்
க ெதரி மா?”
“மனிதர்கள் தங் க க் அ த்தப யான சந்த னர்
ஒ க்க ெந ைய ம் , தவைற தண் க்க ஓர் மாெப ம்
சக் இ க் ங் கற பயத்ைத ம் ஏற் ப த் ற க்காக
ேவ கட ைள உ வாக் னாங் க. ஒவ் ெவா நா ம் , ம
த ம் , இன ம் தங் கேளாட மர க் ேதைவயானப
கட ளர்கைள உ வாக் ட்டாங் க. தட்ஸ் ஆல் ”.
“எஸ், ஸ் ச ண்ட்ஸ் ட். உண்ைம மைறக்கப் பட்ட .
மனிதர்கள் ட்டாளாக்கப் பட்டார்கள் உடேன நாம
ெசால் ல யா . ஏன்னா, ன்ேனார்க க் எப் ப
வ காட் ற ெதரியாம அவங் கவங் க இ க்கற இட
த்ைத சார்ந் , தங் க க் ேதைவயான ஆபத்பாந்தவ
ன்கைள தாங் கேள உ வாக் ட்டாங் க. அந்த மாையல
மனிதர்கள் இன்ன ம் மாட் ட் இ க்கறதாலதான்
மனிதன் மனிதனா வாழ் றான் அப் ப ங் கறைத நாம ஏ
த் ட்ேட ஆக ம் .”
ெவற் தயங் யப ேய அவர்கள உைரயாட ல்
ைழந்தான்.
“ேசா, அதனாலதான் மனசாட் ங் கற வார்த்ைத இன்
ம் பரவலா மனிதர்கள் ட்ட இ க் .”
“ரத்தன்பாய் ெவற் ையப் பார்த்தாள் . அவளின் ெதானி
மா ய .
“பட், எனக் அ இ க்க ம் அவ யம் இல் ைல.”
“ஏன்?” என ெவற் அவைள ேநாக் வத்ைத உயர்
த் னான்.
“அ தான் தண் க்க எந்த கட ம் இல் ைலேய!!!. இல்
ைலயா ஆச்சார்யா?” என ரத்தன்பாய் உரக்க ரித்தா
ள் .
ெவற் அவைள ேம ம் , ம் பார்த் ட் ஆச்
சார்யா டம் ம் னான்.
“இவங் க யா ?”
ரத்தன் பாய் , ெவற் ைய ர்ந் கவனித்தாள் .
“ைம சன், நாேன ெசால் ேறன். என் ேப ரத்தன்பாய் .
மார் நாப் ப வ ஷத் க் ன்னா உன்ேனாட ஆ
சான் ஆச்சார்யாைவ பார்த்ேதன். ண்ட ப் பட் , ரத்த
ெவள் ளத் ல சாக டந்தா . அவைர காப் பாத் இந்
யா அ ப் ெவச்ச நான்தான்.” எனப் ேப ட்
ஆச்சார்யா டம் ெம தான ரிப் டன் ம் னாள் .
ஆச்சார்யா ன் கம் ரமான . ரத்தன்பாைய
ஆழ் ந் ப் பார்த் ேப னார்.
“ஓேக வ் தட், வந்த ேவைலைய பாப் ேபாம் . ப் ளான் நீ
ெசான்ன மா ரி பர்ெபஃக்டா ேபா ட் இ க் .”
ரத்தன்பா ன் கத் ல் ஓர் சந்ேதாஷம் .
“ ட், ேஜடன் ன்னா ம் தன்ேனாட பாைத ல இ ந்
ைடவர்ட் ஆ ட்டான். ஸ் ஈஸ் பர்ெபக்ட் ைடம்
வ் . ேசா, இம் யட் ைபஃண்ட் ஒரி னல் க்
அண்ட் ஆஃப் த ேலாகா ெடம் ள் .”
“என்ன க்? என்ன ?!!!.” என ெவற் கத் ல் ஓர்
ழப் பத்ேதா ஆச்சார்யாைவ ஏ ட் ெதாடர்ந்தான். “
க் தான் ரிட்டன் யத் ல இ ந் யாச் .
அவங் கைள ேத நம் ப ஆட்கள் ேபா க்காங் க.”
“அ ப் ளிேகட் க்.” என ரத்தன் பாய் பலமாக ரித்
தப ேய ெசான்னாள் .
ெவற் அதைனக் ேகட்ட ம் அ ர்ந் ேபாக, ரத்த
ன்பாய் ன்னைகேயா ெதாடர்ந்தாள் .
“அ என்ேனாட வ காட் தல் ப , ஆச்சார்யாவால உ
வாக்கப் பட் , பல ேகா ேபரத் ல ரிட்டன்
யம் ல ெவச் , ல ட்டா ங் கைள அ ப் டச்
ெசான்னேத நான்தான்.”
ெவற் கத் ல் ேகாபம் ெதரிந்த .
“எ க்காக அப் ப ெசஞ் ங் க?”
“ ைடலா நான் ெசால் ேறன் ைம சன்.” என ரத்தன்பாய்
அப் ப ேய ன்ேன கர்த்தர் ைல ன் நின் ள
க்க ஆரம் த்தாள் .
“அதாவ ன்னாவாேல டப் பட்ட ஆச்சார்யா, என்னா
ல காப் பாத்தப் பட் பத் ரமா இந் யா க் அ ப் பப
ட்டார். இந் யாைவ ேசர்ந்த ேநத்ரன் ஏ யன்ஸ் ஆரா
ய் ச் ல இ ந்ததால, ஆச்சார்யா ம் நல் லவன் மா
ரி அவேனாட இைணஞ் ேலாகா ெடம் ைள ேத ற
யற் ல ஈ பட்டா . ஆனா, ன்னா ம் எங் க க்
பக்கத் லேய அைத ேத ட் இ க்கற ஷயம் எ
னக் ெதரிஞ் ச . ஈஸ் ெவரி ேடஞ் சர். ேசா, அவ
ைன ைச ப் ப ம் நான் பண்ணி இந்த
ட்டத்ைத ேபாட்ேடன்.
அ , அச் அசல் ேலாகாக்கள் ல ட் ட்
ேபான உண்ைமயான க் மா ரிேய ஒ ப் ளிேகட்
ைட உ வாக் , அ இங் லாந் ல ைடச்ச மா ரி
நாங் கேள ெசட் பண்ேணாம் . அ ரிட்டன் யம்
ல பத் ரமா ைவக்கப் பட் இ க் ன்னா க்
ெதரியற மா ரி அ ப் ம் ெகா க்க ைவச்ேசாம் . அ
ைத நாங் கேள ஆ ங் கைள ெவச் ேனாம் . ன்
னா அவங் கைள ேத அைல ம் ேபா , சரியான பா
ைத ல ேபாய் ேலாகா ெடம் ைள அைடய ங் கற
தான் என் ட்டம் . எ ரிைய ெஜ க்க எளிதான வ
அவைன ைச ப் வேத. ம் ள் .”
ெவற் ஸ்தம் த் ேபானான்.
“அப் ப க்ைக வனங் க, அவங் கைள ேத ெடட்
ஐேலண் க் ேபானவங் கேளாட நிைலைம?” அவன்
ர ல் ேகாபம் ெதரிந்த .
ரத்தன் பாய் அவ ேக ெசன் உற் ப் பார்த்தாள் .
“ெவற் , அ நான் எ ன அவங் கேளாட . ஒ
எ க்காக வ த்தப் பட்டா எந்த ம த் வ பரிேசாதைன
ம் மக்க க் உதவா . என் ளான் சரியாதான் ேவ
ைல ெசய் . ன்னா இந்ேநரம் ேநச்சர் ேசனல் தான்
எல் லாத் க் ம் லக்காரணம் கண் ச் இ ப்
பான். அவங் கைள ேத , அைலஞ் ட் ம் இ ப் பான்.
நாம அ க் ள் ள நம் ம ேவைலைய க்க ம் .” என
அவள் ெசால் க்க, ரத்தன்பா ன் ன்னால் இ
ந்த ஆட்கள் சடசடெவன ஆச்சார்யாைவ ம் , ெவற்
ைய ம் ழ் ந்தனர்.
ஆச்சார்யா ம் , ெவற் ம் ரியாமல் க்க, ரத்
தன்பாேய ஆச்சார்யாைவ பார்த் ன்னைகேயா ேப
னாள் .
“ஆச்சார்யா, எனக்காக நீ நிைறய ேவைல ெசஞ் இ
க்ேக. ஆனா, என்ைனப் பத் ெதரிஞ் ச நீ ஒ த்தன்
தான். நீ யார் ன்னா க் ெதரிஞ் சா, நான் யார்
ம் டேவ ெதரிய வ ம் . அதனால, நான் காப் பாத் ன
உ ைர எங் ட்டேய ெகா த் ” எனச் ெசால் ட்
, ெவற் ைய ெந ங் அவன் கன்னத்ைத வ னா
ள் .
“சாரி ைம சன். ேதைவ ல் லாம நீ ம் சாகப் ேபாேற”.
அவளின் ஆட்கள் ப் பாக் ைய எ த் ஆச்சார்
யா ன் ெநற் ம் , ய ெவற் ெநற் ம்
ைவத்தனர்.; ஆச்சார்யா அவர்கைள தாண் சக்கர நா
ற் கா ல் அவைள ேகாபமாக ெந ங் க யற் த்தார்
. ஆட்கள் த த்தனர். அவர் ஓர் உ மேலா ரத்தன்பா
டம் ேப னார்.
“நீ தப் பண்ேற. என்ேனாட உத லாம உன்னால எ
ேம சாத் ய ல் ைல”.
ரத்தன் பாய் அவைர ட்ேட ெந ங் , ேழ னிந்
ஆச்சார்யா டம் ெம தாக ேப னாள் .
“நீ கவைலப் படாேத. அைத நான் பாத் க்கேறன். ஆவ
ம் ெபண்ணாேல அப் ப ங் கற ல எனக் அ பவம்
ைடயா . பட், அ வ ம் ெபண்ணாேல அப் ப ங் கற
ல எனக் நிைறய அ பவம் இ க் . நீ நிம் ம யா
சா ”.
“நீ ஒ சாத்தான்”.
“அைததான் நா ம் ம் பேறன். ஓேக, ஆச்சார்யா, எ
னக் இனிேம நிைறய ேவைல இ க் . ேசா, ேஹப்
ெஜர்னி”. என அவள் ெசால் ட் ெவளிேய ெசல்
ல, ஆட்கள் ெவற் ைய ம் , ஆச்சார்யாைவ ம் இ
த ணத் ல் ைவத் ந்தனர். ஆச்சார்யா ேபாய் க்
ெகாண் இ ந்த ரத்தன்பாைய ேநாக் உரக்க கத்
னார்.
“ஒ நி ஷம் ”.
ரத்தன்பாய் ம் பார்த்தாள் .
“ஏன், கைட ஆைச எதாவ இ க்கா?”
ஆச்சார்யா ன் கத் ல் ெமல் ய ரிப் படர்ந்
த . ரத்தன் பாய் அதைன எ ர்பார்க்க ல் ைல. அவ
ைன ழப் பாக பார்த்தப ேய நடந் வந் , அவர் எ
ேர ைககட் ேதாரைணேயா நின்றாள் .
“சாகப் ேபாேறாங் கற பயம் உனக் ெகாஞ் சம் ட இல்
ைலயா?”“
“ஹஹஹ…” என ரித்தப ேய ஆச்சார்யா ஆம் என்ப
ேபால் தைலயைசத் ட் , ெகாஞ் ச ம் பதட்ட
ன் ெதாடர்ந்தார்.
“ரத்தன்பாய் , நீ உண்ைமயாக க்ைக ம் , அேதாட சா
ைய கண் க்கலாம் . அ லமா பல ேகா வ
ஷமா மனிதர்கள் பார்க்காத ேலாகா ெடம் ைள
ட கண் க்கலாம் . ஆனா, அேதாட ேரட் பவர். உ
லகத்ைதேய அைடய ய அந்த மாெப ம் சக் . அ
ைத உன்னால அைடயேவ யா ”.
“சாகப் ேபாற பயத் ல உளறாேத”.
“ஹஹ..ஹஹ..ஹ. அப் ப ெநனச் ந்தா நீ ளம்
ேபா ப் ப. இந்த த ணம் வ ம் ெதரி ம் . என் பா
காப் க்காகேவ, உன் ட்ட இ ந் ஒ ெபரிய ரக
யத்ைத மைறச் ட்ேடன்”.
ரத்தன் பாய் கம் மா னாள் .
“உன்ைன எப் ப நான் நம் பற ?”
ெவற் மா மா இ வைர ம் ழம் பார்த்தா
ன். ஆச்சார்யா ெதனாவட்டான ரிப் டன் அவளிடம்
ெசான்னார்.
“அப் ப என்ைன ெகான் .”
ரத்தன் பாய் உடேன தன் இ ப் ல் ெசா ைவத்
ந்த ப் பாக் ைய எ த் , ெவற் ன் ெநற் ைய
ேநாக் த் ப் னாள் .
“ ட் ட் ஸ்ட். ஆனா, உனக்காக ெவற் ஏன் ேதைவ
ல் லாம சாக ம் ? நீ ேய ெசால் . ம் ம் ம் … சரி, உனக்
இப் ப ஒ வரம் தேரன். அ என்ன ரக யம் ெசால்
. உங் கைள ட் ேறன். ஐ ப் ரா ஸ்”.
ஆச்சார்யா ெவற் ைய
ஒ பார்ைவ பார்த் ட் , ரத்தன்பா டம்
ம் னார்.
“ைநஸ் ல் . சரி, உன்ேனாட ஆ ங் கைளெயல் லாம்
ெவளிய ேபாகச் ெசால் . அப் பறம் , உன்ேனாட கன்
ைன எங் ட்ட ெகா . அப் பதான் நான் ெசால் ேவன்.”
ரத்தன் பாய் ேயாசைன ன் தன் ஆட்கைள பார்
த் தைலயைசக்க, அவர்கள் அைனவ ம் ெவளிேய
னர். ெவற் , ரத்தன்பாைய பார்த்தான். அவள்
ேநரம் ஆச்சார்யாைவேய ர்ந் ப் பார்த் ட் , தன்
ைக ல் இ ந்த ப் பாக் ைய அவரிடம் ெகா த்தாள்
. அவர் ப் பாக் ைய ெபற் ற உடேன, அதைன ேவக
மாக ரத்தன்பாைய ேநாக் உயர்த் னார்.
“இப் ப நான் உன்ைன டலாம் ல?”
“உனக் மாஸ் ன் ெசட் ஆகைல ஆச்சார்யா. மாரா
தான் இ க் . ெசால் ல ேவண் யைத க் ரம் ெசால்
.”. என ரத்தன்பாய் உதட்ைட த்தாள் .
ஆச்சார்யா ன் ரிப் டன் ப் பாக் ைய க் ,
ெவற் ைய பார்த்தார். அவன் அவைரேய பார்க்க, அவ
ர் இப் ேபா ரத்தன்பாைய ர்ந் ப் பார்த் ெசான்னா
ர்.
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ். எ ப் ல இ க்கற ஓர் ரக ய
இயக்கம் . இரண்டா ரம் வ ஷமா ேலாகா ெடம்
ைள யா ம் அைடய டா ன் நிைனக்கற ஒ பய
ங் கரமான ட்டம் . அவங் க தங் கைள யார் உல க்
அைடயாளப் ப த் க்காம, ரக யமா மக்கேளாட
மக்களா வாழ் றவங் க. எங் க, எப் ப இ ப் பாங் கன்
யா க் ேம ெதரியா . அேதாட தைலவேனாட கத்
ைத இயக்கத்ைத ேசர்ந்தவங் கேள ட பாத்த இல்
ைல.”
ரத்தன்பாய் உடேன தன் க த்ைத ெதரி த்தாள் .
“எனக் ம் ெதரி ம் . ஆனா, அ ஒ கட் க்கைத.”
“நான் ெசால் றைத நீ நம் பைலன்னா இழப் உனக் தா
ன். நான் ெசால் றைத ெபா ைமயா ேக . ேநத்ரன்.
ெவல் ேடலண்ட் ஆர்க் யால ஸ்ட். ேலாகா ெடம் ள்
பத் ன ெதரியாத எல் லா ரக யத்ைத ம் ேதாண் எ
த்தான். அ ல க் யமான ஒண் தான் நாம நி
ைனக்கற ேநரத் ல அேதாட சக் ைய அைடஞ் ட
யா .”
“ ரியைல.”
“இப் ப ரிஞ் க்ேகா. உலகத்ேதாட எல் லா ரகங் க ம்
, நட்சத் ரங் க ம் ேநர் ேகாட் ல பயணிக்கற நாள் ல
தான் அேதாட சக் ெவளிப் ப ம் . அப் பதான் ேலாகா
ெடம் ேளாட சக் ஒ ழம் பா மா ம் . அந்த நாள் ல
மட் ேம உலைக ஆள் ற சக் ைய ரபஞ் ச கட ள்
ஆராேத ேய ேநர்ல வந் ெகா க் ம் பழங் கால
ப் ல எ தப் பட் இ க் ..”
ரத்தன்பாய் நம் ப யாமல் ேகட்டாள் .
“கட ள் ேநர்ல வ மா?”
“ம் ம் .. அ மனிதர்கள் உ வாக் ன கற் பைன கட ள்
இல் ைல. உண்ைமயான ரபஞ் ச கட ள் ேநர்ல வ ம் .
அப் ப தான் மாயன், ேமரியன் ப் ல ெசால் லப் ப
ட் இ க் . அ க் இன் ம் 15 நாள் தான் இ க் .
இ ல இன்ெனா க் யமான ஷயம் .”
“என்ன ஷயம் ?” என அவள் உஷ்;ணமானாள் .
“கட க் ெவ ம் ைஜகள் , சடங் கள் மட் ம் பத்
தா . ப ேதைவ. நரப , மனிதப ேதைவ. அ ம்
கட ளாலேய ேதர்ந்ெத க்கப் பட்ட ஒ மனித உ ர்.”
ெவற் ைகத்தப ேய எல் லாவற் ைற ம் ேகட் க்
ெகாண் இ ந்தான். ரத்தன் பா ன் ரத்தம் ேட ய
. ழப் பத் ல் கத்ைத அஷ்;ட ேகாணலாக் னாள்
“கட ளால ேதர்ந்ெத க்கப் பட்ட மனித உ ரா?!!!. என்
ன ஏேதேதா ஓளர்ேற?”
“உண்ைமைய ெசால் ேறன்”.
ெவற் சடாெரன ஆச்சார்யா டம் ேகட்டான்.
“சரி, எப் ப ேதர்ந்ெத க் ம் ?”.
ஆச்சார்யா அ த்தமாக இ வ க் ம் ளக் னார்.
“ ேலாகா ெடம் ள் தன் உச்ச சக் ைய ெவளிப் ப த்
ற நா க் சரியா 27 வ ஷத் க் ன்னா ஆரா
ேத ேயாட கண் பார்ைவ ல பட ம் . அந்த பார்
ைவ ல றக் ற ழந்ைதையதான் ேலாகா ேகா
ல் ல கட க்காக ப ெகா க்க ம் . அப் பதான் கட
ள் உலகத்ைத ஆள் றதற் கான வரத்ைத அளிப் பார்.”.
ரத்தன்பாய் காைல உச்சபட்ச ேகாபத் ல் தைர ல் உ
ைதத்தாள் .
“ஓ ட். ம ப ம் ெசால் ேறன். இெதல் லாம் கட் க்க
ைத. உன் உ ைர காப் பாத் க்க என்ைன ட்டாளாக்
க நிைனக்காேத.”
ஆச்சார்யா ஒ ல் லரிப் டன் சத்தமாக ெசான்னார்.
“நான் என் வாழ் நாள் க்க கஷ்டப் பட்ட அந்த ெவ
ம் தங் க ேகா க்காக நீ நிைனச்சா அ ெராம்
ப தப் . நான் கட ைள பாக்க ம் . ரபஞ் சத்ைத உ
வாக் ன ஆராேத ைய ஒ தடைவயாவ பாக்க
ம் . அ க்காகதான் நான் உ ேராட இ க்க ம்
ஆைசப் படேறன்.”
“உன்ைன எப் ப நான் நம் பற ?”
“நான் ெசால் ற உண்ைம. காட் ஆஃப் வாரியர்ைஸ
நான் பாத் இ க்ேகன். அேதாட தைலவைன ம் பாத்
இ க்ேகன். 27 வ ஷத் க் ன்னா , ேநத்ர ம் ,
நா ம் ஆராய் ச் க்காக ச த் ஆப் ரிக்கா பாரஸ்ட்
க் ேபாேனாம் . எஸ், அப் ப ைநட். ந க்கா . ஆனா,
வானத் ல கண் ற அள க் ஆராேத ேயாட க
ண் பார்ைவ அங் க ந்த . அந்த ெவளிச்சம் வர்ற
இடத் ல ஒ கர்ப் ணி ெபாண் ஒ ப டத் ல
ப க்க ைவக்கப் பட் இ ந்தா. த் நாைலஞ் ப் ரீ
ஸ்ட் ப் ேரயர் பண்ணிட் இ ந்தாங் க.
நாங் க ெரண் ேப ேம அைத எ ர்பார்க்கைல. அ
ந்த ெபாண்ேணாட அலறல் சத்தம் இப் ப நிைனச்சா
ம் மன பத . அங் கங் க ஆ ங் க காவல் காத் ட்
இ ந்தாங் க. ன்னா ஒ ெந ப் ஜ வாைல. அங்
க ஒ 18 வய ல ஒ ைபயன் இ ந்தான். ைபயைன
ட் ட் தைலவன் ஒளி வட்டத் ல ைழஞ் சான்.
ெகாஞ் ச ேநரத் ல ஒ ழந்ைதேயாட ெவளிய வந்தா
ன்.
எல் லா ம் சந்ேதாஷத் ல ச்சல் ேபாட்டாங் க. அ
வன் அந்த பச்ைசக் ழந்ைதைய அந்த ைபயன் ட்ட
ஒப் பைடச்சான். அவன் அைத ெந ப் ல ேபாட் ட்டா
ன். ெகாஞ் ச ேநரத் லேய எல் லா ம் ளம் ேபா ட்
டாங் க. ஆனா, ேநத்ரன் அவங் கைள காப் பாத்த ம்
ச்சான். யைல.”
ெவற் ஆர்வ டன் ேகட்டான்.
“அப் பறம் என்ன ஆச் ?”
“அப் பறம் , அவங் க ேபான க் அப் பறம் ப ங் இ ந்
த ேநத்ர ம் , நா ம் அங் க ேபாய் பாத்ேதாம் . அங் க,
அந்த ெபாண் ெசத் ேபாய் டந்தா. ழந்ைத
ெபாறந்த ம் அந்த ெபாண் ெசத் ட்டா.“
ரத்தன்பாய் சற் தளர்ந்தாள் .
“ேசா, ப ெகா க்க ேவண் ய ழந்ைதைய காட் ஆ
ஃப் வாரியர்ஸ் ெகான் ட்டாங் க. இவ் வள வ ஷம்
நாம காத் ந்த எல் லாம் ேவஸ்ட். அப் ப தாேன?“
ஆச்சார்யா பலமாக ரித்தார்.
“ெபண் த் ன் த் . அவசரப் படாேத. நான் ெசான்
ேனன்ல என்ேனாட உத ல் லாம உன்னால எ ேம
சாத் ய ல் ைல . சரி, நாப் ப வ ஷத் க் ன்
னா என் உ ைர நீ காப் பாத் இ க்ேக. அதனால,
இப் ப நான் உனக் ஒ வரம் தேரன். ேலாகா ெடம்
ேளாட சக் ைய அைடய, உனக் இன்ெனா வ
ைய நான் ெசால் ேறன்.”.
 ெவற் ஆச்சர்யபட்டான். ரத்தன் பாய் கத் ல்
நம் க்ைக. படபடப் ேபா எ ந் நின் க் ேகட்டா
ள் .
“அ என்ன வ ?.... என்ன அ ?”
ஆச்சார்யா ெம தாக ன்னைகத்தார்.
“ெசால் ேறன். ேநத்ரன் அந்த இறந்த ெபாண்ேணாட உட
ைல ட யற் பண் ம் ேபா அவேளாட வ த்
ல ப் இ ந்த .”.
ரத்தன் பாய் , ெவற் இ வ ம் இைமக்காமல் பார்
த் க் ெகாண் க்க, ஆச்சார்யா இ வைர ம் பார்த்
ட் ேப னார்.
“ ரியைல. அவ வ த் ல இன்ெனா ழந்ைத உ
ேராட இ ந்த . அ ஒ ெபண் ழந்ைத. கட ேளாட
கண் பார்ைவ ல ெபாறந்த ெரண்டாவ ழந்ைத.
அைத ேநத்ரன் தன்ேனாட ைகயால ஏந் னான்”.
ரத்தன் பாய் ட் ன் னிக்ேக வந்தாள் . அவள கண்
கள் ளிர்ந்த .
“அதாவ ப ெகா க்க த ள் ள இன்ெனா ழந்
ைத.”.
ஆச்சார்யா ஆெமன்ப ேபால இ க்கமாக தைலய
ைசக்க, ரத்தன் பாய் ஆர்வ ல் உணர்ச் வசப் ப
ட் அவைர அவசரமாக வற் த் னாள் .
“அ .. அ யா ?”
ஆச்சார்யா அவைளேய ர்ந் ப் பார்த் ெம தா
க ன்னைகத் ெசான்னார்.
“அ ரா”.
 அத் யாயம் - 13
நிலா ம் , நட்சத் ரங் க ம் ன்னணி ல் அழகாய்
அைமந் க்க, அதன் ந ேவ ட் ல் ேபர்ட் அைம
யாக பறந் க் ெகாண் ந்த . அத ள் ேள, வான் ேச
ங் வ த்தத் டன், கம் வந்த நிைல ல் அமர்ந்
ந்தான்.
இந் ரன் அவன ல் வந்தமர்ந் ேதாளில் ைக
ைவத்தான். வான் ேசங் அவைனப் பார்த் இ க்கமா
க ேப னான்.
“கள் ளங் கபடம் இல் லாத நல் ல ம சன். இவ் வள ெகா
ரமான சா எ ரிக் ட வரக் டா . எல் லாம் என்
னாலதான். நான் மட் ம் அ ங் கைள டாம இ ந்
ந்தா, அவ க் எ ம் ஆ க்கா .”
இந் ரன் அவைன ேதற் ற யற் த்தான்.
“நீ ேவ ம் பண்ணைல வான். . இனி வா
ராவ் ம் ப வரப் ேபாற ல் ைல.”
எ ேர அமர்ந் , இவர்கைளேய பார்த் க் ெகாண்
ந்த சார் வ ந் க் ெகாண் ந்த வான் ேசங் டம்
ேப னான்.
“வான், உன்ேனாட வ த்தத்ைத ட, என்ேனாட ற் ற
உணர் அ கமா க் . யா ன்ேன ெதரியாத எங் க
ைளத் ேத வந்ததாேல மட் ேம அவைர நாம இழந்
ட்ேடாம் . அைத எப் ப ஈ கட் ற எனக் ெதரிய
ைல.”.
ஆனால் , அர்ஜ ன் எதைன ம் கவனிக்காமல் நட்ச
த் ரங் கள் ழ் ந்த வானத்ைதேய ெவ த் ப் பார்த் க்
ெகாண் இ க்க, மற் ேறார் எல் ைல ல் அ ரா ம் ,
ெராபஸர் பகவா ம் அவன் ெகா த்த த்தகத்ைத,
தக்கண்ணா யால் ஆராய் ந் க் ெகாண் ந்தனர்.
அ ரா த்தகத் ன் ேமல் ஏேதா ரசாயன ச்ைச
ஆராய, அவள கம் மா ய . அ த் , ெராப
ஸர் பகவானின் க ம் கலவரமா , அ ராைவ பதட்
டமாக பார்த்தார். அ ரா ன் கத் ம் ஓர் ெவ ப்
வந்த . இ வ ம் த்தகத்ைத ஏந் யப எல் ேலார்
ன்னிைல ம் வந் நின்றனர்.
அமர்ந் ந்த அைனவ ம் அவர்கைள எ ர்பார்ப்ேபா
பார்க்க, இந் ரன் அவர்கள் இ வரின் த் யாசமா
ன கபாவைனைய பார்த் , அ ரா டம் ேகட்டான்.
“ஏன் ஒ மா ரியா இ க் ங் க. எதாவ ெதரிஞ் சதா?”
அ ரா ேசாகத் டன் த்தகத்ைத உயர்த் , அவைனப்
பார்த்தாள் .
“இ ப் ளிேகட்.”“
ேகட்ட மற் ற அைனவ ம் அ ர்ந்தனர்.
அ ரா ஒ ஏமாற் றத்ேதா ெதாடர்ந்தாள் .
“எஸ். காப் பர்ல யாேரா ஒரி னல் மா ரிேய உ வாக்
இ க்காங் க. இைதப் பத் நல் லா ெதரிஞ் சவங் கதா
ன் இைத பண்ணி இ க்க ம் . ேசா, நாம எல் லா ம்
ட்டாளாக்கப் பட் இ க்ேகாம் .”
இந் ரன் ேபச் ன் அைம யாக இ ந்தான். வா
ன் ேசங் பத ப் ேபாய் இ க்ைக ல் இ ந் எ ந்தா
ன். அர்ஜ ம் , சார் ம் நம் ப யாமல் ழப் பமாக
அ ராைவேய பார்த் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
“வாட் த ெஹல் , ெராபஸர்??” என வான் ேசங் ெரா
பஸர் பகவாைன பார்க்க, அவர் அ ரா ன் ற் ைற
ஆேமா ப் ப ேபால, வ த்தத் டன் காணப் பட்டார்.
இந் ரன் க ப் ல் கத்ைத , ெநாந்தப ேய
இ க்ைக ல் சாய் ந்தான். மற் ற அைனவ ம் நடந்த
ைத ஜ ரணிக்க யாமல் ெவ ேநரம் அைம யாக
ம் , இ க்கமாக ம் இ ந்தனர்.
இந் ரன் ேசார்வாக எ ந் , ெராபஸர் பகவானிட
ம் ரக் ேயா ெசான்னான்.
“ ப் ளிேகட் க். ஹவ் ஈஸ் பா ள் ?. தப் எங் க நடந்
க் ம் என்னால ேயா க்கேவ யைல ெராப
ஸர்.”
ெராபஸர் பகவான் ஓர் ெவ ப் டன் ெசான்னார்.
“ ேஹவ் வ் . ேசா, இப் ப என்ன நடந் க் ம் அ
ப் ப ங் கறைத ேயா க்கறைத ட் ட் , அ த் என்
ன பண்ணலாம் நாம ேயா க்கற தான் நல் ல .”
“ஓேக, இப் ப அ த் என்ன பண்ணப் ேபாேறாம் ?” என
வான் ேசங் எல் ேலாரிட ம் ெபா வாக ேகட்டான்
நீ ண்ட ேநர ேயாசைன ல் இ ந்த அ ரா மன ல்
ஏேதா பட்ட ேபால தைலைய உயர்த் எல் ேலாைர
ம் பார்த்தாள் .
“ஓேக, இப் ப நமக் இ க்கற ஓேர வ . என் அப் பா
ேநத்ரன் கைட யா அந்தமான்ல இ க்கற நார்த் ெசன்
னல் க் தான் ையத் ேத ப் ேபானா . ேசா, நா
ம அங் க ேபான நமக் ேதைவயான ஏேதா ஒண் நி
ச்சயம் ைடக் ம் . நீ ங் க ம் அவைர கண் க்க உ
தவேறன் எனக் வாக் ெகா த் இ க் ங் க. ேசா
, நாம அ த் அங் க ேபாலாம் .”
“வாட்? ெசன் னல் வா?!!!” என சார் ஒ கணம் அ
ர்ந் அ ராைவ ேநாக் ன்ேன யப ேய ேப
னான்.
“உனக் ைபத் யம் ச் க்கா!!. அவங் க ெவளி ல
கேம ெதரியாத காட் ராண் ங் க. ெராம் ப ஆபத்தா
னவங் க. அங் க ேபானா நம் ம உ க் உத் ரவாத
ல் ைல. அரசாங் கேம அங் க ேபாற க் தைட ச்
இ க்காங் க. அங் க ேபான உங் க அப் பா ம் ப வர
ைலன் நீ ேய ெசால் ேற. ஞாபகம் இ க்கட் ம் . இப் ப
தான் ெபரிய நரகத் ல இ ந் நாம தப் ச் வந்
இ க்ேகாம் .”
அ ரா அைம யாக சார் டம் ேப னாள் .
“இல் ைல, இப் ப நமக் இ க்கற ஒேர வ அங் க ேபா
ற தான்.”
“இப் ப க் ஒரி னல் , ப் ளிேகட் ங் கறைதப் பத் என
க் கவைல இல் ைல. ஆச்சார்யா ட்ட பணத் க்காக
இந்த க்ைக தேராம் ல் ேப ேனாம் . ெசஞ்
ேசாம் . ேப னப இைத த் ட் , பணத்ைத வாங்
ற மட் ம் தான் என் ேவைல.”
வான் ேசங் சற் ேகாபமாக, சார் டம் ேப னான்.
“சார் , உங் கைள காப் பாத்ததான் சம் பந்தேம இல் லா
த நான், வா ராவ் எல் லாம் வந்ேதாம் . அவர் உங் க
க்காக தன்ேனாட உ ைரேய ெகா த் இ க்கார்.
ெசத் ப் ேபான வா ரா க் நீ ெகா க்கற மரியா
ைத இ தானா?”
சார் , வான் ேசங் ைக ரிய ைவக் ம் ேநாக் ல் ேப
னான்.
“வான், எனக் ம் மனசாட் இ க் . நீ ெசத் ேபான
வா ராைவ பத் ேபசேற. நான் உ ேராட இ க்க
ற நாம யா ம் ெசத் டக் டா ன் ேப ேறன். ெசா
ன்னப க்ைக ஆச்சார்யா ட்டதான் ெகா க்க ம் .”
அ ரா மற் ற எல் ேலாரிட ம் மன்றா ம் தமாக ேப
னாள் .
“எல் லார்டட ் ம் ஒண் ேகக்கேறன். ப் ளஸ ீ ், ஒ தட
ைவ எல் லா ம் நான் ெசால் றைத ேக ங் க. வரப் ேபா
ற ெபரிய நாம அ ைவ த க்க ேலாகா ெடம் ைள
நாம கண் க்க ம் . அைத நி ட்ரைலஸ் பண்ண
ம் . ன்னா ம் , அேகாராக்க ம் அைத அைடயாம
நாமதான் பா காக்க ம் .”
சார் ம ப ம் அ ரா டம் ேகாபமாக ேப னான்.
“ ம் ப ம் ப அைதேய ேப ட் இ க்ேக. உண்ைம
ல அந்த மா ரியான பல டன் எைட ள் ள தங் க
ேகா ல் ல இ க் ம் எனக் நம் க்ைக இல்
ைல. இ ல கட ள் ேநர்ல வந் வரம் தர எல் லாம்
ட்டலாச்சார்யா படத் ல மட் ம் தான் நடக் ம் . எல்
லாேம ெபாய் . நான் பல தடைவ எமேலாகம் ேபா ட்
வந் ட்ேடன். இனிேம என்னால ரிஸ்க் எ க்க யா
. நாம அ த் ஆச்சார்யாேவாட இடத் க் தான்
ேபாேறாம் . இ தான் என் .” எனச் ெசால் ட்
, ெவன மானி அைறக் ள் ைழந் மைற
ந்தான்.
மற் றவர்கள் அைம யாக ம் , ழப் பமாக ம் இ ந்
தனர். அர்ஜ ன் நடப் ப அைனத்ைத ம் அைம யாய்
பார்த் க் ெகாண் க்க, இந் ரன் தைலைய உயர்த்
அர்ஜ ைன இ கப் பார்த்தான்.
“எனக் உன் ேமலதான் சந்ேதகமா இ க் .”
அர்ஜ ன், இந் ரைனேய சற் ேகாபமாக பார்த்
க் ெகாண் க்க, அ ரா ம் , சார் ம் அவைனக் கவ
னித்தனர். ெராபஸர் பகவான் இந் ரைன க ந் க்
ெகாள் ம் தமாக ேப னார்.
“இண் , ஒளராேத. அவன் உ ைர பணயம் ெவச் ந
ம் பைள காப் பாத் இ க்கான். மறந் டாேத.”
இந் ரன் ந்த ெவ ப் ேபா அவரிடம் ேப னான்.
“ ெராபஸர், அவன் ஒ அரக்கன். ஒ கம் . ரிட்ட
ன் யம் ல என் கண் ன்னா ேய ெசக்
ரி ட் ஸ்iஐ ேதைவ ல் லாம ெகான்னான். ட்டரி
ேலேய ேரட் ெசய் யப் பட்ட ஒ ேமாசமான ரா வ
ரன். பணத் க்காக என்ன ேவ ம் னா ம் பண்
வான். அவைன நாம காப் பாத் ேய இ க்க டா .”
“பட், அவன் நம் ப உ ைர காப் பாத் இ க்கான். ைம
ண்ட் இட். இங் க ஒ த்தேராட ஒ த்தர் ஒத் ைமயா இ
க்க ம் நான் ம் பேறன். அ த் என்ன பண்ற
ன் நாம எல் லா ம் ேசர்ந்ேத ெவ ப் ேபாம் .” எ
ன வான் ேசங் , இந் ரனிடம் ெசால் ட் , அர்ஜ ன்
எ ேர இ ந்த இ க்ைக ல் அமர்ந்தான். அ ரா ம்
அவ க் ஆதரவாக அவன் அ ேக அமர்ந்தாள் .
அர்ஜ ன் அைம யாய் அவர்கைள பார்க்க, வான்
ேசங் ேபச்ைச ஆரம் த்தான்.
“இண் ஏேதா ேகாபத் ல ேபசறான். ஆனா, நான் உ
ன்ைன நம் பேறன். உன்ைனப் பாத்தா ேமாசமானவனா
எனக் ெதரியைல. உன்ைன நான் ஒ நண்பனா உ
ணர்ேறன். எங் க க் எப் ப ம் நீ உத யா இ க்க
ம் நான் ஆைசப் படேறன்.”
இந் ரன் இைதப் பார்த் ெபா ைம ன் , அவ
ம் ேகாபமாக மானி அைறக் ள் ைழந் மைறந்
தான். அர்ஜ ன் அவன் ெசல் வைத பார்த் ட் , வா
ன் ேசங் ைக பார்க்க , அவன் ெதாடர்ந்தான்.
“அர்ஜ ன், இங் க உன்ைன மா ரி ட்ைர ட்டரி
ேமன் யா ம் இல் ைல. கப் ெபரிய ேபார்ல, பல
ைவ நீ எ த் ப் ேப. பாத் ப் ேப. இ ம் ேபார்தான்
. இங் க நாம எ க்கற தான் நம் மைள ெஜ க்க
ைவக் ம் .”
அர்ஜ ன் இன் ம் அைம யாகேவ இ ந்தான். அத
ைனக் கண்ட வான் ேசங் ச த்தப ேய எ ந் ெவ
ப் டன் ம் நடந்தான். அ ரா தன் ைக ல் இ ந்
த த்தகத் ைன ேகாபமாக அர்ஜ னிடம் ஒப் பைடத்தா
ள் .
“இல் ைல உனக் ம் சார் மா ரி பணம் தான் க் ய
ம் னா, இைத ஆச்சார்யா ட்ட ெகா த் பணம் வாங்
க்ேகா. இல் ைல எங் க ேமல நம் க்ைக இ ந்தா எங்
க க் ெஹல் ப் பண் .” என ெசால் அவ ம் எ
ந் ெராபஸர் பகவாைன ேநாக் ெசன்றாள் .
அர்ஜ ன் தன் ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத நீ ண்ட
ேநரம் உற் ப் பார்த்தான். ஏேதா பலமாக ேயா த்தா
ன். வான் ேசங் , ெராபஸர் பகவான், அ ரா வ ம்
ஒ இ க்கத்ேதா ஆங் காங் அமர்ந் ந்தனர்.
ேநரம் கைரந்த .
அர்ஜ ன் தைலைய உயர்த் ஓர் ேவா , ர்க்க
மாய் அ ராைவ பார்த் ேகட்டான்.
“அந்த ஐேலண்ட் ேபர் என்ன?”
வான் ேசங் , ெராபஸர் பகவான், அ ரா வரின்
கத் ம் ஓர் சந்ேதாஷம் படற, அ ரா இரண்
ன்னால் வந் படபடப் பாக அவன் ன்னால் நின்
ெசான்னாள் .
“நார்த் ெசன் னல் ஐேலண்ட்”.
அர்ஜ ன் அவைளப் பார்த் அளவாக ரித்தான்.
 அத் யாயம் - 14
ேநச்சர் ேசனல் தைலைம அ வலகம் ,
ேடாக் ேயா, ஜப் பான்.
பரபரப் பான நகர் ல் மத்தாப் ெகா த் ய
ேபால ளக் கள் ன்னிக் ெகாண் ந்த . அதன் ந
ேவ ரம் மாண்டமான உயரத் ல் ேநச்சர் ேசனல் அ
வலக கட் டம் கட்டப் பட் இ ந்த . அம் சமாக ம் ,
ேநர்த் மாக ம் ஜப் பானியர்க க்ேக உரித்தான
ெதா ல் ட்ப றைன ம் , கைலத் றைன ம் காட்
ம் தத் ல் கண்க க் ந்தாக அக்கட் டம் உயர்
ந் நின்ற .
அக்கட் ட உச் ல் ,
ைக த் க் ெகாண்ேட, ெவன ம் கா
ற் ைற ர த்தப ம் , வானத் ல் ெதரிந்த ெமாட்ைட
மா நில ைன மைறத்தப ம் நின் ந்தான்,
ேடானி ேசங் .
வான் ேசங் ன் அண்ணன். அவ க் ன்ேன ஜப்
பானியர்க க்ேக உரிய ழந்ைத கத் ல் ஓர் இளவ
ய ப் ெபண் சற் படபடப் ேபா நின் ந்தாள் . ேடா
னி ேசங் வா ல் இ ந்த ைகைய ஊ ட் , ம்
பாமேல அவளிடம் ேப னான்.
“என்ன ஷயம் , ேராச ண்ட்?”.
அவள் கத் ல் ேசாகம் ெதரிந்த .
“பல நாளா ேகட் ட் இ க்ேகன். நாம எப் ப கல் யா
ணம் பண்ணிக்கப் ேபாேறாம் ”.
“ம் ம் .. எனக் ஒ ெபாண் ைடக் ம் ேபா ம் , உ
னக் ஒ மாப் ள் ைள ைடக் ம் ேபா ம் , நாம கல்
யாணம் பண்ணிக்கப் ேபாேறாம் .” என ேடானி ேசங் உ
ள் க் ள் ரித்தப ேய னான்.
அவளிடம் ேகாபம் ெதன்பட்ட
“ ைளயாடாேத ேடானி. நான் இப் ப கர்ப்பமா இ க்
ேகன்.”
“ஏய் , தட் ஈஸ் நாட் ைம ஸ்ேடக். இ க் நீ நிப் ேபா
ேகப் ல் கம் ெபனி ேமலதான் ேகஸ் ேபாட ம் . ேமட்
இன் ைசனாங் கறதால ேகரண் இல் ல ேபால இ க் ”.
ேராச ண்ட் ேகாபத்ைத அடக் யப ேய ேப னாள் .
“ தல் ல ம் என் கத்ைத பாத் ேப . இ நம்
ம ழந்ைத. மறந் டாேத”
“இனிேம ேபசற க் ஒண் ம் இல் ைல. ெதரிஞ் ச டா
க்டைர ெரஃபர் பண்ேறன். அைத கைலச் .” என அ
வன் ம் பாமேல ேப னான்.
ேராச ண்ட் ேகாபத் ன் உச் க்ேக ெசன்றாள் . ேம
ந் ேழ பார்த்தாள் . நகர ல் கார்கள் எ ம்
ேபால ஊர்ந் க் ெகாண் இ ந்த . எச் ைல
ங் யப ேய ண் ம் ேடானி ேசங் டம் ம் னாள் .
“ேடானி, ஒேர தடைவ ம் பா . இல் ைல இங் ந்
நான் ச் ெசத் ேவன்.”
ேடானி ேசங் கெரட்ைட கா ல் ேபாட் த்தா
ன். உள் க் ள் ரிப் வந்தா ம் , அவளிடம் ெவ ப் ப
ேபால ந த்தான்.
“ேராச ண்ட், இந்த கெரட் மா ரிதான் நீ எனக் . அ
ேதாட ேவைல ஞ் ச . க் ேபாட் ட்ேடன்.”
ேராச ண்ட் கத் ல் ஓர் இ க்கம் ெதரிந்த .
ச் ைன ேம ம் , மாக இ த்தாள் . கண்கள் கலங்
ய . ன்னால் தான் மைறத் ைவத் ந்த ப் பாக்
ைய ந க்கத் டன் உ எ த் , ேடானி ேசங் ன்
ைக பார்த்தாள் .
“யா, உனக் நான் கெரட்தான். பட், ஸ்ேமாக் ங் ஈ
ஸ் இன்ஜ ரியஸ் வர் ெஹல் த் ேடானி”. என ைகக
ள் ந ங் க ப் பாக் ன் ட்ரிக்கைர அ த்த யன்ற
சமயம் ,
“ஐேயா, டார் ங் ம் மா ஸ் பண்ேணன்.” என ேடானி
ேசங் ன்னைகத்தப ேய ம் ப, ேராச ண் ன் அல
றல் சப் தம் காைத ளக் ம் உச்ச ஸ்வரத் ல் ஆரம்
த் ெம ெம வாக ைறந் த்தமாக நின்ற .
ேடானி ேசங் பதட்டமாக ம் ம் னான். அ
வள் எங் ம் இல் ைல. உடேன ஓ ச் ெசன் ெமாட்ைட
 மா வற் ைற த் , எட் நகர ைய பார்த்தா
ன்.
ேழ,
ேராச ண்ட் ணமாக டந்தாள் .
“ஓ ட்”. என ேடானி ேசங் அ ர்ச் ல் ஒ கணம் உ
ைறந் ப் ேபானான். கம் த்த . கண்கள் கலங் க
கத்ைத ரக் க் ேபானான். இப் ேபா , அவ
ன் ன்னா ந் ஓர் ஆண் ரல் ஒ த்த .
“நான் வரைலன்னா நீ ெசத் ப் ேப ேடானி. அவ உன்
ைன ட் பண்ண பாத்தா. அதான் தள் ளி ட் ட்ேடன்.
”
ேடானி ேசங் சடாெரன ம் னான். எ ேர, ைக
ல் ப் பாக் ேயா ஓர் இ க்ைக ல் சாகவாசமாக,
கால் ேமல் கால் ேபாட் அமர்ந் இ ந்தான்.
ேஜசன் ன்னா.
ேடானி ேசங் அவைனப் பார்த்த ம் , த் த்த
வன் ேபால, அ ல் இ ந்த ஓர் இ ம் ராைட எ த்
“உன்ைன ெகால் லாம ட மாட்ேடன்” என ேஜசன்
ன்னாைவ தாக்க ஓட,
“ ப் ”
ஓர் ப் பாக் ண் ேடானி ேசங் ன் ேதாள் பட்
ைடைய பார்த்த . அவன் ைக ல் இ ந்த இ ம்
ரா ந ய . ரத்தம் வ ந்த ேதாைள ஒ ைகயா
ல் த்தப , தன் வந்த கண்களால் ேஜசன் ன்னா
ைவ பார்த்தான்.
அவன் ப் பாக் ைய ேதாரைணேயா த்தப ,
சாதாரணமாக ம் , ஆச்சர்யமாக ம் ேப னான்.
“வாட் த ெஹல் ?!!!. உன் உ ைர காப் பாத் இ க்ேக
ன். என்ைனேய ெகால் ல வர்ேற?”
“அவ என் உ ர். அவ வ த் ல என் ழந்ைத இ க் .
அவ என்ைன நிச்சயம் ட் இ க்கமாட்டா. தல் ல
யார்ரா நீ ?” என ேடானி ேசங் டம் அ ைக ட்ட .
“ஓ சாரி. ன்ன ஸ் அண்டர்ஸ்டாண் ங் .” என ேஜச
ன் ன்னா வ த்தப வ ேபால “உச்” ெகாட் யப
ேய ெதாடர்ந்தான்.
“சரி, ேடானி ேசங் . CEO ஆஃப் ேநச்சர் ேசனல் . அதாவ
ெகாஞ் ச நாள் ன்னா பா ஸ்தான் ேமாங் ல்
ேலஜ் ல உங் க ம் ரிசர்ச் பண்ணி க்காங் க. அேத
மா ரி லண்டன் ரிட்டன் யம் ல ேநச்சர் ேசனல்
ரிப் ேபார்டட
் ர்ஸ் ேபர் ேபாய் , அங் க இ க்கற
ஒ ஆன் யன்ட் க்ைக க்காங் க. ேசா, அந்
த க் இப் ப எங் க இ க் ?.”
ேடானி ேசங் அ ைகைய நி த் சற் ேத னான்.
“எனக் ெதரியா .”
அ த்த கணம் ;,
ேஜசன் ன்னா ேகட்பாரின் ப் பாக் ைய உயர்
த் , ேடானி ேசங் ைக ேநாக் ண் ம் ட, இன்ெனா
ண் அவனின் மற் ெறா ேதாள் ப் பட்ைட ல்
ைழந்த . ேடானி ேசங் இரண்ட ன்னால் ேபாய்
ெமாட்ைட மா வற் ல் ேமா னான். உடல் ேவத
ைன ம் , மன ேவதைன ம் அவன கத்ைத பரிதா
பமாக் ய .
ேஜசன் ன்னா எ ந் அவன் ன் வந் நின்றா
ன். ேடானி ேசங் தைலைய க ழ் த் ப நின் இ ந்
தான். ேஜசன் ன்னா ப் பாக் ைய அவன் தாைட
ல் ைவத் தைலைய உயர்த் னான்.
“ ேலாகா ெடம் ள் . ஐம் ப வ ஷமா எங் க க்ேக மட்
ேம ெதரிஞ் ச ரக யம் . எப் ப உங் க க் ெதரிஞ் ச
?. உண்ைமைய ெசான்னா, உனக் ஒ ஆபத் ல்
ைல.”
“எனக் ைடலா ெதரியா .” என ேடானி ேசங் இ த்
ச் ட்டப ேய ெசால் ல ெதாடங் னான்.
“இந் யாைவ ேசர்ந்த ேநத்ர ம் , ஆச்சார்யா ம் ேலா
கா ெடம் ைள ேத ட் இ ந்தாங் க. அவங் க ம் என்
அப் பா ேமாங் ேசங் ம் நண்பர்களாக இ ந்ததால, அ
வேராட ஆராய் ச் க் என் அப் பா தன்ேனாட ேநச்சர்
ேசனல் லமா உத ெசஞ் சா . ல மாசத் க்
ன்னா என் அப் பா இறந் ட்டா . அ க்கப் பறம் , அவ
ங் க எங் கேளாட அ ம இல் லாமேல ேநச்சர் ேசனல்
ேபைர பயன்ப த் ஆராய் ச் க் ேபானாங் க.”
ேஜசன் ன்னா வத்ைத உயர்த் னான்.
“அப் ப பா ஸ்தான் ேபான ?”
“அவங் கதான்.”
“ ரிட்டன் யம் ல க்ைக ன ?”
“அ ம் அவங் களாதான் இ க்க ம் . இங் லாந் க
வர்ன்ெமண்ட் எங் கைள இன்ெவஸ் ேகட் பண்ணப் பதா
ன், எங் க ேபைர ஸ் பண்ணி அவங் க க்கா
ங் கன் ெதரி ம் . ேபா ஸ் ட்ட எங் க க் சம் பந்த
ல் ைல நாங் க ப் வ் பண்ணிட்ேடாம் . உடேன ஆச்
சார்யா க் கான்டாக்ட் பண்ணி, இனிேம எந்த உத
ம் ேநச்சர் ேசனல் லம் ைடக்கா ன் ெசால் ல
யற் பண்ேணன். பட், யைல.”
ேஜசன் ன்னா அவசரமாக ேகட்டான்.
“ஆச்சார்யா யா ?. எங் க இ ப் பான் ெசால் .”
தைல மயக்கத் ல் ழல் வைத ைகயால் தட் யப
ேய நி த் ய ேடானி ேசங் , ேஜடன் ன்னாைவ இைம
த் இைமத் ெதளிவாக பார்த் , இைடெவளி ட்
ேப னான்.
“எனக் ெதரியா . இவ் வள வ ஷசத் ல ஒேர ஒ
தடைவதான் நான் அவைர பாத் இ க்ேகன். எனக்
ஆர்வ ல் லாததால என் அப் பா ம் எைதப் பத் ம் எ
ங் ட்ட ேஷர் பண்ண இல் ைல. பட்.” எனப் ேபச்ைச
நி த் னான்.
“பட்?;”
“ ல நாள் ன்னா ஆச்சார்யாேவ எங் க க் ேபான்
பண்ணி ஒ க் யமான ஷயம் ேபச ம் ைக
லாஷ் மானஸேராவர்ல இ க்கற ஓ பார்ம் ஹ ஸ்க்
வர ெசான்னா . என்னால ேபாக யாததால என்
தம் வான் ேசங் ைக அ ப் ேனன். பட், ஆச்சார்யா
ஏேதேதா ெசால் அவைன ம் கன் ன்ஸ் பண்ணிட்
டா .”
“சரி, அப் பறம் ?”
“ ரிட்டன் யமல் க்ைக வங் க எங் கேயா
ஸ் ஆ ட்டாங் களாம் . அவங் கைள ேத , அவங் க
ேளாட நா ம் ேபாேறன் , என் ேபச்ைச ேகக்காம வா
ன் ேசங் ம் ேபா ட்டான்.”
“எங் க ேபானாங் கன் ெதரி மா?”
“அவன் அைத ெசால் லைல. அ க்கப் பறம் அவைன கா
ன்டாக்ட் பண்ண நாள் ட்ைர பண்ேணன். ரீச ் ஆ
கைல.”
ேஜசன் ன்னா ேயாசைனேயா தன் பாக்ெகட்
ல் இ ந்த ெசல் ேபாைன எ த் ேடானி ேசங் டம் நீ ட்
னான்.
“லாஸ்ட் சான்ஸ், உன் தம் ைய கான்டாக்ட் பண் .”
ேடானி ேசங் தன் ரத்தம் ப ந்த ைகயால் அதைன
ப் ெபற் ெபா ைமயாக எண்கைள அ த் காத்
ந்தான். ல ட் ஸ் க்கரில் ரிங் ேபான . ேஜசன் ன்
னா ம் , அேத சமயம் ேடானி ேசங் ம் எ ர்பார்ப்ேபா
காத் க்க,
எ ர் ைன ல் வான் ேசங் ேப னான்.
“ஹேலா.”
ேடானி ேசங் ன் கண்கள் படபடத்த . ேஜசன்
ன்னா அவைனப் பார்த் தைலயைசக்க, அவன் பதட்
டமாக ேப னான்.
“வான், ேடானி ேபசேறன்.”
“சாரிடா அண்ணா. உன்ைன கான்டாக்ட் பண்ண
யைல. உன் ேபச்ைச ேகக்காக ேபான க் மன்னிச்
. பட், க்ேகாட ஸ் ஆனவங் கைள சக்ஸஸ் ல் ஃலா
கண் ச் ட்ேடாம் . ேலாகா ெடம் ள் உண்ைமதா
ன் ேடானி. அ க் ன்னால ஏேதா பயங் கரமான,
ேமாசமான ஷயங் கள் பல இ க் . அைத அப் பறம்
ெசால் ேறன்.”
“அைத . நீ எங் க இ க்ேக?”
“நான் இப் ப நார்த் ெசன் னல் ஐேலண் க் ேபா ட்
இ க்ேகன். நீ நிைனச்ச மா ரி ஆச்சார்யா நம் க்
ைகயானவர் இல் ைல. அதனால ல உண்ைமயான ந
ண்பர்கேளாட ேலாகா ெடம் ைள ஒ ைக பாத் ட
லாம் இ க்ேகன்.” எனச் ெசால் வான் ேசங் ெம
தாக ரித்தான்.
அவன ன்னைக ேடானி ேசங் க் ஆ தல் அ
ளித்த .
“பத் ரமா இ க்ேக ல் ைல?.”
“நீ பயப் படாேத. சரி, ேராச ண்ட்ேடாட ரச்சைன
ெசான்னீேய, ஒண்ணா ேசர்ந் ட் யா? நல் ல ெபாண்
ேடானி. ஸ் பண்ணிடாேத.”
ேடானி ேசங் ம் ேழப் பார்த்தான். ேராச
ண்ட் இன்ன ம் ணமாக அங் கேய டந்தாள் . கண்க
ள் பனிக்க ப லளித்தான்.
“இன் ம் ேசரைல. க் ரம் ேசர்ந் ேவன்.”
“சரி, நான் அப் பறம் ப் டேறன்”. என்ற வான் ேசங்
ன் ரேலா எ ர் ைன ண்டான .
உடேன, ேஜசன் ன்னா ேடானி ேசங் ட ந் ேபா
ைனப் ெபற் க் ெகாண் , ப் பாக் ைய ேடானி ேசங்
ன் ெநற் ைய ேநாக் நீ ட் யப ெசான்னான்.
“தாங் க் , ேடானி. நான் வந்த ேவைல ஞ் ச் .”
ேடானி ேசங் அவைன பார்த் ெம தாக ன்ன
ைகத்தப ேய, ன்னா ெசன் . அப் ப ேய உச் ல்
இ ந் தைல ழாக ன்னால் சரிந்தான். பல அ
உயரத் ல் இ ந் , பல ைற ழன்றப ேய “ெதா
ப் ”ெபன் ேழ ந்தான்.
அவன ேக,
ேராச ண்ட் ன் இைமக்கா கண்கள் அவன ேர
தத்ைத பார்த் க் ெகாண் இ ந்த .
 அத் யாயம் – 15
இந் ரன் ட் ல் ேபர்ைட அைம யாக இயக்
ெகாண் ந்தான். வான் ேசங் அவன் அ ேக அமர்ந்
க் ெகாண் இ ந்தான்.
ைமய அைற ல் ,
அ ரா ஜன்னல் அ ேக அமர்ந் ைக ல் ைகக்
அடக்கமான, தங் கத் லான ஓர் ெபா ைள ைவத் ,
க் ெகாண் இ ந்தாள் . அர்ஜ ன் எ ேர அமர்ந்
அவள் ைளயா வைத அைம யாக பார்த் க் ெகா
ண் இ ந்தான்
ெராபஸர் பகவான் ைக ல் இ உண தட் ட
ன் வந் அவர்கள் இ வ க் ம் நீ ட் யப ேய, அர்ஜ
ன் அ ேக அமர்ந்தார். இ வ ம் அவ க் நன் ெசா
ல் ட் அதைன ெபற, அ ரா தான் ைளயா ய
ெபா ைள தன் அ ேக ைவத்தாள் .
ெராபஸர் பகவான் அதைன ைக ல் எ த்
ட் , அ ராைவ பார்த்தார்.
“சரி, நா ம் பல மணி ேநரமா பாக்கேறன். இைத
ட்ேட இ க்ேக. என்ன இ ?”
அ ரா ஆர்வமாக ெசான்னாள் .
“இ ஒ பழங் கால ைளயாட் சாதனம் . எப் ப
ெசால் ற ?!!. ம் ம் . க் க் ப் ேகம் மா ரி. ெமாத்தம்
ஆ ைடமன்சன். ஒவ் ெவான் ல ம் ஒன்ப பாக்ஸ்.
பழங் கால ம் பல் ஸ் க்ஸ் ஆ இ க் ம் . இைத டர்
ன் பண்ணி ப் ராபரா அெரஞ் ச ் பண்ணற தான் நம் ம
ேசலஞ் ச.் இ ெமௗரியன் ைடனஸ் ெபாக் ஷம் . என்
அப் பா ேநத்ரன் எனக் ஃப் டா ெகா த்த . ஆச்சார்
யா க் ெதரியாம பத் ரா ெவச் க்க ெசான்னா .
அ மட் ல் லாம, வரலா ல ஏர்ேனா க் ஒ
அங் ேகரிய ற் 1974லதான் இந்த க் ப் ெமேதட்
ைட கண் ச்சதா ெசால் லப் ப . அதனால இேதா
ட ேபர் ட க் க் ப் ெசால் றாங் க. ஆனா, அ
தப் . இந் யர்கள் அைத ெரண்டா ரம் வ ஷத் க்
ன்னா ேய இைத கண் ச் ட்டாங் கற க் இ
தான் சாட் ”.
ெராபஸர் பகவான் அதைன எ த் , அ ல் இ ந்
த சாம் ராட் அேசாகா, த்தர் ஆ யவர்களின் படங் கள்
இ ந்தைத ஒவ் ெவான்றாக பார்த் க் ெகாண் க்க,
அர்ஜ ன் அவைளப் பார்த் ேகட்டான்.
“ஆச்சார்யாைவ உங் க அப் பா ஏன் நம் பைல?”
அ ரா ப் க் ேகட்டாள் .
“ஆச்சார்யாைவ பத் நீ என்ன நிைனக்கேற?”
“ம் ம் .. ஒ தடைவதான் ட் பண்ணி க்ேகன். அ
ம் பப் ல. ரிட்டன் யம் ல இ ந் க்ைக
தந்தா, பணம் தரதா ெசான்னா . ஒத் ட்ேடன். அவ
ைரப் பத் ேவற எ ம் ெதரியா .” அ ரா, ெராப
ஸர் பகவாைன பார்க்க, அவர் ெதாடர்ந்தார்.
“ம் ம் .. நான் ஒ பத் வ ஷத் க் ன்னா ஒ ரி
சர்ச்ல ஆச்சார்யாைவ ம் , ேநத்ரைன ம் சந் ச்ேசன்.
அப் பப் ேபா ேப ம் சந் ப் ேபாம் . ெபரிய நட் இ
ல் ைல.”
அ ரா இ வைர ம் பார்த் ட் ெசான்னாள் .
“ஆச்சார்யா உண்ைம ேலேய ேலாகா ேகா ைல கா
க்க ம் நிைனக்கைல. அைத அைடய ம் தான்
நிைனக்கறார். இல் ைல அைடய நிைனக்கறவங் க க்
உதவறார். அைத ெதரிஞ் ட்ட என் அப் பா அவேரா
ட எல் லா நடவ க்ைக ம் கவனிக்க ம் தான் என்ைன
அவேராடேவ இ க்க ெவச்சா .
பார்ம் ஹ ஸ் அண்டர் ர ண்ட்ல ஒ க்ெரட் ரி
சர்ச் ம் இ க் . அங் க அவைர த ர ேவற யா ம்
ேபாக அ ம ல் ைல. நா ம் அ க் ள் ள ேபாக ம்
நிைறய தடைவ ட்ைர பண்ேணன். யைல. ஆ
னா, அ க் ள் ள ஏேதா ஒ மர்மம் இ க் .”
அவர்கள் வ ம் ேப க் ெகாண் இ க் ம் ேபா
ேத, சார் க்கத் ல் இ ந் எ ந் , ெவளிேய வந்த
ப ேய வ த்தான். அர்ஜ ைன தாண் கண்ணா
வ ேய ெவளிேய பார்த்தான்.
ஒேர இ ட்டாக இ ந்த .
உடேன, சார் மற் றவர்களிடம் ம் னான்.
“நல் ல க்கம் . சரி, ேபாேறாம் . ேபாேறாம் . ேபா ட்ேட
இ க்ேகாம் . இன் மா இந் யா க் ேபாகைல. எங் க
தான் வந் இ க்ேகாம் ?.”
அர்ஜ ன் உணவ ந் யப ேய அவ க் ப லளித்தா
ன்.
“ ட்ட வந் ட்ேடாம் .”.
“பணத்ைத வாங் கன டேன, தல் ல ட்ட ட்ட க்
க ம் . அப் பறம் பாய் ேபாய் என் ைலலாேவாட ெச
ட் ல் ஆக ம் . இனிேம ைதயல் ேவட்ைட, அ இ
ன் ெடன்சன், ரஷர் எ ேவ இ க்கா .” என சார்
பரவசமாக ேப னான்.
ெராபஸர் பகவான் அவைன ஏ ட்டார்.
“யா ைலலா?.”
“என் ேபஸ் க் ப் ரண்ட்.”.
“சரி சார் , ரஷர் ஹண் ங் ல உனக் ஆர்வேம இல்
ைலயா?”
“ம் ம் ம் .. என் அப் பா ம் ஒ ரஷர் ஹண்டர்தான். கர்
ணேனாட கவசத்ைத ேத ேறாம் ேபானா . கைட
ல ஒ பா ட இல் லாம ெசத்தா . பட், நான் அவ
ர் மா ரி ட்டாள் இல் ைல. எனக் எல் லாேம பணம்
தான்.”
வான் ேசங் தன மானி அைற ல் இ ந் , தன
ேடப் ெலட்ைட இயக் யப ேய வந் , அைனவ ட
ம் இைணந்தான். ெராபஸர் பகவான் அவைனப் பார்
த் க் ேகட்டார்.
“ேபான்ல யார் ட்ட ேப ட் இ ந்ேத வான்?”
“என் அண்ணன் ேடானி ேசங் . சரி, அப் பறம் ஆச்சார்
யா கால் பண்ணா . இண் தான் ரிப் ைள பண்ணான்.”
.
அைனவ ம் தைலைய உயர்த் ஆர்வமாய் பார்க்
க, அ ரா கத் ல் ெவ ப் வந்த .
சார் ஆர்வமாக இந் ரனிடம் ேகட்டான்.
“என்ன ெசான்னான்.?”
“சார் ைய ம் , அர்ஜ ைன ம் க்ேகாட கண் ச்
ட்ேடாம் . க் ரம் வந் டேறாம் ெசான்னான்.”
 இந் ர ம் மானி அைறைய ட் ெவளிேய வ
ந் நின்றான். அர்ஜ ைன ஒ ைற ைறத் ட்
, மற் ற அைனவைர ம் பார்த்தான். அவன கத் ல்
ஓர் பதற் றம் ெதரிந்த . படபடப் ேபா ெராபஸர் பக
வாைன ஏ ட்டான்.
“ ெராபஸர், நாம வரேவண் ய இடத் க் ரீச ் ஆ ட்
ேடாம் . நீ ங் கேள வந் பா ங் க.”.
சார் சந்ேதாஷ ெப ச்ேசா எ ந் , ஆவலாக
மானி அைறக் ெசல் ல, மற் ற அைனவ ம் ேவகேவ
கமாக மானி அைறக் ள் ெமாத்தமாக ைழந்தனர்.
கண்ணா வ ேய ெவளிேய பார்த்த சார் ன் க
ம் ெவளி ய .
ேழ,
ம் ட் ம் ன் ெபரிய மைலகள் ெதளிவாக
ெதரிந்த . அவற் ற் ந ேவ ஏேதா காட் த் ேபா
ல ஓர் ரம் மாண்ட ெந ப் வைளயம் பற் எரிந் க்
ெகாண் இ ந்த . அைனவரின் கத் ம் ஓர்
ரம் ெதன்பட்ட .
சார் ழம் யப ேய எல் ேலாரிட ம் ேகட்டான்.
“என்ன இ ?. காட் த் யா?... பாத்தா தானா எரியற
மா ரி ெதரியைலேய!!. யாேரா பத்த ெவச்ச மா ரி ஓ
ேர ஆர்டரா இ க் . ெராபஸர், இ என்ன இடம் ?”.
ெராபஸர் பகவான் அைம யாகேவ இ க்க, சார்
ரியாமல் அவைரப் பார்த் ட் , அ ல் இ ந்
த அர்ஜ னிடம் ம் க் ேகட்டான்.
“இ என்ன இடம் ?”.
சற் னிந் , ெவளிேய பார்த் க் ெகாண் ந்த அ
ர்ஜ ன் நி ர்ந் நின் , சார் ைய பார்த் சாதாரண
மாய் ெசான்னான்.
“நார்த் ெசன் னல் ஐேலண்ட்”.
சார் அ ர்ந் அப் ப ேய ன்னால் சாய் ந் , க்
னான்.
“ெசன் … ெசன் னல் வா!!!”.
அர்ஜ ன் ஒன் ம் ெதரியாத ேபால ண் ம் எ
ேர பார்க்க, சார் ேவகமாய் ன்ேன , ெராபஸர் ப
கவானின் ைகைய த் இ த்தான்.
“ ெராபஸர், இப் பதான் அங் க ேபாக டா ேப ட்
இ ந்ேதன். அ க் ள் ள ைகேயாட என்ைன ம் இங்
க ட் ட்ேட வந் ட் ங் க.”
ெராபஸர் பகவான் தயக்கமாய் ப லளித்தார்.
“சார் , நீ ங் ட் இ ந்தல் ல, அப் பதான் ப
ண்ேணாம் ”.
“ஒ ெபாண் ெசால் றான் அவ ேபச்ைச நம் இத்
தைன ேபர் உ ைர பணயம் ெவக் ங் க. எல் லா ம்
ைபத் யா?. அவங் க காட் ராண் ங் க. கா ல் லா
ெந ப் ேவற எரிஞ் ட் இ க் . ஏேதா தப் பா ேதா
. ெசான்னா ேக ங் க. ம் ப ேபா டலாம் ”
“வந் ட்ேடாம் .. சா என்ன தான் பாத் டலாம் .” எ
ன வான் ேசங் ெசால் ல, சார் அவைன ைறத்
ட் , அர்ஜ னிடம் ம் னான்.
“இ க்ெகல் லாம் நீ தான் காரணம் நிைனக்கேறன்.”
அர்ஜ ன் சாதாரணமாக ம் ேமேல ைககாட் னா
ன்.
“எல் லாம் .”
“ஊ ம் , நீ ங் க எல் லா ம் எனக் ெசஞ் ச ச ”. என சார்
ெநாந்தப ெய அ ராைவ பார்த்தான். அவள் அவ
ைனேய பார்த் க் ெகாண் க்க, சார் பல் ைல க த்
தப ேய, அேத சமயம் ேலா ம் ெவளிேய பார்த்தா
ன்.
மற் றவர்க ம் ஓர் படபடப் ேபா கண்ணா வ ேய
பார்த்தனர்.
ெந ப் வைளயம் ட்ேட ெதரிந்த .
சார் கண்களில் பயம் பர ய .
“இனி ேமல இ க்கறவன்தான் நம் மைள காப் பாத்த
ம் .”
 அத் யாயம் - 16
நார்த் ெசன் னல் .
அடர்ந்த காட் ன் ஓர் நிலப் ப . அங் , ஓர் மனி
தன் மரத் ல் தைல ழாக ெதாங் க டப் பட் ,
க் ெகாண் இ ந்தான். அவன ன்ேன ைக ல் கத்
ேயா , அவன தைலைய ண்டாக்க தயாராக நி
ன் ந்தான்,
நரகா.
காட் அரசனின் மகன். பார்ப்பதற் கர ரடா
க இ ந்தான். கா ல் , க த் ல் , உதட் ல் ஏேதேதா
த் யாசமான அணிகலன்கைள அணிந் க் ெகாண் ம்
, காட் ல் வாழ் பவர்க்ேக உரித்தான கத் ேதா லா
ன ஆைடகைள ம் அணிந் க் ெகாண் ந்தான்.
அவைனச் ற் ம் ற் க் கணக்கான காட் வா
ழ் மக்கள் ழ் ந் க் ெகாண் நடப் பைதேய கவனித்
க் ெகாண் ந்தனர். அவர்கள் அைனவ ம் இ ந்த ப
ற் ம் பா காப் வைளயம் ேபால அ க ேக,
வரிைசயாக ப் பந்தங் கள் ஏற் றப் பட் இ ந்த .
அைனத்ைத ம் ரத் ல் இ ந்த ஓர் மர ம் மாச
னத் ல் அமர்ந்தப ேய பார்த் க் ெகாண் ந்தான்
காட் அரசன்,
இலங் கா.
மக்கள் அைனவ ம் சற் படபடப் டன், தைல
ழாய் ெதாங் ெகாண் இ ந்தவனின் நிைலைய எ
ண்ணி, அஞ் க் ெகாண் க்க, நரகா தன தந்ைத
ன் கட்டைளக் காத் ந்தான்.
இலங் கா அவனிடம் உரக்க கத் னான்.
“அவன . நம் இனத் ற் ேராகம் ெசய் பவர்க
க் ஓர் எச்சரிக்ைக. நரகா, அவன தைலைய
எ .”
அ த்த கணேம,
 தன் ஆ ர கத் ைய ஓங் , தன் ெமாத்த பலத்
ைன ம் ெதாங் யவனின் க த்ைத ேநாக் நரகா
ெச த்த, அ த்த கணம் ரத்தம் ட் அவன் ேமல்
எங் ம் ெத த்த . தைல ல் லா ண்டம் மட் ம் மர
த் ல் தனிேய த் க் ெகாண் இ ந்த . ெவட்டப் ப
ட்ட தைல பறந் ெசன் , சரியாக இலங் கா ன் கால
ல் ேபாய் ந்த .
இலங் கா ன் கத் ல் அைதப் பார்த்த ம் சந்ேதா
ஷம் . தன் ம் மாசனத் ல் இ ந் இறங் , அதைன எ
த்தான். ர த்தப ேய அதைனப் பார்த் க் ெகாண் ,
கத் ல் ப ஓளி படர, ம ைக ல் ப் பந்தம் ஏந்
யப ேய அைனவ க் ம் ைமயத் ல இ ந்த, ஓர் கற்
ேமைட ன் ன் வந் நின்றான்.
அவன் எ ேர,
ஓர் கப் ெபரிய ராக்ெகட் ேபான்ற ைல ஒன் நி
வப் பட் இ ந்த . அவன் அதைன பார்த் ட் ,
அதன் ன்ேன எரிந் க் ெகாண் ந்த ெபரிய ெந ப்
சட் ல் , ண்டான தைலைய ேபாட் ட் வண
ங் னான்.
“ ைஜ ஆரம் க்கட் ம் .” என நரகா தந்ைதைய ெந ங்
யப ேய, தன் மக்கைளப் பார்த் உரக்க கத் னான்
.
ெந ப் ஜ வாைல ல் ராக்ெகட் ைலயான தங்
க நிறத் ல் ன்னிய . ழ் ந் ந்த மக்களின் கத்
ம் , உடல் ெமா ம் பக் பரவசம் ெதரிய, அ
ைனவ ம் வணங் யப , ஏேதா ெசால் க்கத்
ெதாடங் னர்.
இலங் கா ைலைய வணங் ட் ம் மக்க
ைள பார்த்தான். ந்தவர்க ம் அவைன கவ
னிக்கத் ெதாடங் னர். அவன் எல் ேலாைர ம் ேநாக்
உரக்க கத் னான்.
“மக்கேள, இன் நம் கட ளின் வாகனன் க ட ேதவ
ைன க் ம் றப் பான நாள் . இ ப ன் வ ட
த் ற் ஒ ைற, நம் இனத்ைத சார்ந்தவர்கள் ெகா
ண்டா ம் ைஜத் ழா. இதன் ேநாக்கேம, நம் இ
னம் றப் பாக தைலத்ேதாங் க, கட ைள ேவண்; ம்
நாள் . இன் க டேதவைன வணங் , கட ைள ப்
வ ன் லம் , நாைள மைலக்ேகா ல் நடக்க க்
ம் நம் ைஜத் ழா ற் நம் கட ள் க டேதவ
னில் வ வார் என்ப நம் ன்ேனார்களின் ஐ கம் .
இ நாம் பாரம் பரியமாக ேபாற் றப் ப ம் ஓர் பண்
ைக. ஆகேவ, அைனவ ம் ஆத்மார்த்தமாக க டேத
வைன வணங் ட் , ஏற் றப் பட்ட ளக் கள் அ
ைண ம் வைர, வாைன ேநாக் கட ைள அைழ ங்
கள் ”. என ெசால் ட் வாைன ேநாக் உைரக்க க
த் னான்.
“க டேதவா, எங் கள் கட ைள அைழத் வா”.
“க டேதவா, எங் கள் கட ைள அைழத் வா. க டேத
வா, எங் கள் கட ைள அைழத் வா”. என மக்க ம்
வாைன ேநாக் பக் டன் ஆர்ப்பரிக்க ெதாடங் னர்
.
ேகாஷம் அம் மாகாணத்ைதேய அ ரச் ெசய் த .
இலங் கா ம் , நரகா ம் ேவண் க் ெகாண்ேட ன்
னால் எரி ம் ளக் கைள பார்த்தனர். அ அைண
ம் த வா ல் இ ந்த . ண் ம் வாைன ேநாக் உ
ணர்ச் ெபாங் க ட, அவர்கள கம் மா ய ,
வாைன உற் கவனித்தனர்
அங் ,
ஓர் ஓளி வட்டம் .
நிலா, நட்சத் ரங் க க் ந ேவ அவ் ெவாளி அவர்
கைள ேநாக் ெம வாக பறந் வந் க் ெகாண் ந்
த . உச்சக்கட்டத் ல் ேவண் க் ெகாண் ந்த மக்க
ம் அதைன கவனிக்க தவற ல் ைல. அைனவரின்
கத் ம் ஓர் மாற் றம் .
ட்டத் ல் நின் க் ெகாண் ந்த ஒ ஓர் வ
ன் தன் சட்ைட ைப ல் இ ந்த ஓர் ய க ைய
அவசரமாக கண்ணில் ெபா த் ஆகாயத்ைதப் பார்த்
தான். அக்க ன் வ யாக அவர்கைள ேநாக் சற்
தாழ் வாக ஏேதா வானில் பறந் வந் க் ெகாண்
ந்த . ேபாக ேபாக அ ெதளிவாக ெதரிந்த .
அ ,
ட் ல் ேபர்ட.்
 வன் கத் ல் மைலப் . க ைய எ த்
ட் ற் இ ந்தவர்கைள ஆச்சர்த்ேதா பார்க்க, அவ
ர்க ம் அவைன எ ர்பார்ப்ேபா பார்க்க, அவன் சந்
ேதாஷத் ல் ைகைய உயர்த் க் காட் உரக்க கத்
னான்.
“க ட ேதவன் வ றான். க டேதவன் நம் ைம ேநாக்
வ றான்”.
மக்க க் ள் சலசலப் . சந்ேதாஷத் ல் வா
ைன பார்த் ெதளி ப் ப த் க் ெகாண்டனர். இப் ேபா
அவர்க க்ேக ெதளிவாக ெதரி ம் ரத் ல் , ெஹ
காப் டர் பறந் வந் க் ெகாண் இ ந்த .
இலங் கா உடல் ர்த் கண்ணிைமக்காமல் அத
ைன ேநாக் மண் ட் இ ைகைய ம் உயர்த் ப
ேய ல் லரிப் டன் ேப னான்.
“நம் ேவண் தைல இைறவன் ஏற் க் ெகாண் , க ட
ேதவனில் நைமத் ேத வ றான். நாம் னிதமைடய
ேபா ன்ேறாம் . அைனவ ம் வணங் , கட ைள வர
ேவற் க தயாரா ங் கள் ”.
அ த்த கணேம,
மக்கள் அைனவ ம் மண் ட் , வானில் பறந் க்
வந் க் ெகாண் ந்த ெஹ காப் டைர ேநாக் ைக
ைய உயர்த் ஒட் ெமாத்தமாக ரார்த் த்தனர்.
“ க ட ேதவா, உனக் நன் …..க ட ேதவா,
உனக் நன் ”.

ட் ல் ேபர் ன் உள் ேள,

அைனத் ளக் க ம் அைணக்கப் பட் இ ந்த
. ைமய அைற ல் இ ந்த ஒற் ைற ளக் மட் ம்
எரிய ெதாடங் ய . அங் ,
அர்ஜ ன், சார் , அ ரா, ெராபஸர் பகவான், வா
ன் ேசங் அைனவ ம் அமர்ந் ந்தனர். சார் ைர
ைய லக் , கண்ணா வ ேய ேழ பார்த்தான்.
ற் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ராம மக்கள் மண் ட்
, ைகெய த் ேமேல பார்த் ம் ட் க் ெகாண்
 ந்தனர். உணர்ச் ல் ேகாஷ ட் ம் ெகாண்
ந்தனர்.
சார் ம் மற் றவர்கைளப் பார்த்தான்.
“ஏன் நமக் இவ் வள மரியாைத. ஒண் ேம ரிய
ைல.”.
வான் ேசங் ெசான்னான்.
“பண்பா ெதரிஞ் ச மக்கள் , அவங் க இடத் க் வர்ற
ந்தாளிங் கைள இப் ப உபசரிக்கற ைற இ க்க
லாம் ”.
சார் அவைன பய த் னான்.
“வான், இவங் க ெவளி உலகம் ெதரியாத காட் வா ங்
க. உன்ைன உபசரிச் சாப் பா ேபா வாங் களா? இ
ல் ைல உன்ைனேய ெகான் , சாப் பாடா ேபா வாங் க
ளான் ெதரியா . நீ நர மா சம் சாப் டறவங் கைள
ேகள் ப் பட்டேத இல் ைல நிைனக்கேறன்.”.
வான் ேசங் ன் கத் ல் பயம் பர ய . ெராப
ஸர் பகவான் ெபா வாக ெசான்னார்.
“ஆல் ெர இவங் க ப் ரிேப டா இ க்காங் க. ேவற யா
ேரா வ வாங் கன் எ ர் பாத் ட் இ க்கறப் ேபா,
நாம வந் இ க்ேகாம் . அ மட் ல் லாம இவங் க வ
ரேவற் கற மா ரி ெதரியைல. ஏேதா கட ைள ம் ட
ற மா ரி எனக் ெதரி ”
இந் ரன் மானி அைற ல் இ ந் கத் னான்.
“இ க் ேமல ெஹ காப் டைர என்னால கன்ட்ேரால்
பண்ண யா . நான் ழ இறக்கப் ேபாேறன்.”
அமர்ந் ந்த அைனவரின் படபடக்க, ஒ வைர ஓ
வர் ஆதரவாக பார்த் க் ெகாண் ந்தனர்.
அ த்த ல கணத் ல் ,
நிலத் ல் பறக்க, ட் ல் ேபர்ட் காட் மக்
க க் ைமயத் ல் , ராக்ெகட் ைலக் ன் தைர
றங் நின்ற . அதைன ற் ம் மக்கள் மண்
ட் , ம் ட் ெகாண் ந்தனர். சார் ெவளிேய ர்
ந் கவனித்தான்.
சற் ரத் ல் ,
ஓர் தைல ல் லா ண்டம் மரத் ல் ெதாங் ய .
உடேன அவன் ெநஞ் ைச த்தப , பதட்டமாக அர்ஜ
னிடம் ம் னான்.
“ஓ காட். அர்ஜ ன், அங் க பா யாைரேய ெகான் த
ைல ழா ெதாங் க ட் இ க்காங் க. ஞ் ச க
ைத. நாம எல் லா ம் சாகப் ேபாேறாம் .”.
அவன் ெசான்ன ம் மற் ற அைனவ ம் அந்த ண்
டத்ைத பார்க்க, ஒ கணம் க கலங் ேபா னர். அ
ர்ஜ ன் அைத மற் ன் ழ் ந் ந்த அைனத் க்
காட் ைய ம் கவனித்தான். அவன் கண்க க் கற்
ேமைட ல் இ ந்த ராக்ெகட் ைல ம் , ராமத் ன்
அலங் கரிப் ம் ெதரிந்த . டேவ, அ ம் மக்களின்
ேகாஷங் கள் ெம தாக ேகட்ட .
“ க ட ேதவா, உனக் நன் …..க ட ேதவா,
உனக் நன் ”.
அர்ஜ ன் அவற் ைற எல் லாம் தனக் ள் உள் வாங்
க் ெகாண்டான். ேநரம் ரமாக ேயா த்
ட் , மற் ற அைனவரிட ம் ேவகமாக ம் னான்.
“நான் ழ இறங் கேறன் ஆனா, நான் ெசால் ற வைரக்
ம் யா ம் ெவளிய வரா ங் க”.
அைனவ ம் அவைன ரியாமல் பார்க்க, சார் பதட்
டமாக த த்தான்.
“அங் க ஒ த்தைன தைலைய ெவட் தைல ழா ெதா
ங் க ட் இ க்காங் க. ேவண்டாம் .”
“நான் பாத் க்கேறன்”. என அர்ஜ ன் ெசால் ட் ,
ப் ளிேகட் ேமப் ைப எ த் க் ெகாண் ேழ இறங் க
ஆயத்தமானான்.
வான் ேசங் அவன ேதாைள ெதாட்டான்.
“ஜாக் ரைத. எ க் ம் கன்ஸ்ேயாட நான் தயாரா இ
க்ேகன்”. எனச் ெசால் ப் பாக் ைய எ த் தயாரா
க ைவத் க் ெகாண்டான்.
“ ட், பட். ரச்சைனன்னா பய த்த ழ ங் க. ஆ
ங் கைள ட் டா ங் க” எனச் ெசால் ட் ெஹ
காப் டரின் கதைவ றந் இறங் , ெவளிேய நின்றா
ன் அர்ஜ ன். உள் ேள இ ந்தவர்கள் ஒ கலக்கத்ேதா
பார்த் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
அர்ஜ ன் ராமத் னர் அைனவைர ம் கண்களால்
ஆராய் ந்தப ேய, ெம வாக ன்ேன அவர்கள் ன்
 ம் , காட் அரசன் இலங் கா ன் ம் நின்றான்.
அவைன பார்த்த இலங் கா கம் மா னான். வண
ங் க் ெகாண் ந்த மக்க ம் ழம் யப எ ந்
நின் அவைன த் யாசமாக பார்த் , தங் க க் ள்
ளாகேவ ஏேதா ேப க் ெகாண்டனர். நரகா அ ர்ச்
ேயா ஓர ன்னால் வந்தான்.
“ஆ…மானிடன்”.
“க ட ேதவனில் இ ந் ஓர் மானிடன் வ றான்”.
ட்டத் ல் இ ந் ஒ வந்த . ெமாத்த இனத் ன் எ ர்
பார்ப் ேம ெபாய் யான கண் இலங் கா கத் ல்
ேகாபம் ேய ய . னத்ேதா அர்ஜ ைன ட்ேட
ெந ங் னான்.
“யார் நீ ?. யவனா?. எதற் காக எங் கள் நாட் எல் ைல
க் ள் வந்தாய் ?”.
“அ … ம் ம் ம் “ என அர்ஜ ன் ண னான்.
நரகா கத் ைய ஏந் தயாராக நின்றப ேகாபமாக
ேப னான்.
“தந்ைதேய, ஆைண ங் கள் . அவன் தைலைய ெவட்
சாய் க் ேறன்.”
இலங் கா தன் மகைன த த் ட் , அர்ஜ ைன ேகாப
மாக பார்த்தான்.
“ெசால் . எங் கள் கட ள் வாகனத் ல் இ ந் மனிதனா
ன நீ எப் ப வ றாய் ?. ெசால் . இல் ைலேயல் , இ ேவ
உன் இ வாசமாய் அைம ம் ”.
ெஹ காப் டரின் உள் ேள இ ந் , ெவளிேய நடப் ப
ைத லாக அைனவ ம் பார்த் க் ெகாண் ந்தனர்
. சார் , வான் ேசங் , இந் ரன் வ ம் ைக ல் ப்
பாக் ைய ைவத் , தயாராக நின் இ ந்தனர்.
ெவளிேய,
மக்கள் அைனவ ம் ேகாபத்ேதா அர்ஜ ைனப் பா
ர்க்க, அவன் உடேன தன் கத் ல் க ைணைய வரவ
ைழத் க் ெகாண்டான். ராம மக்கள் அைனவைர ம்
சாந்த ெசா பமாக பார்த் ட் , தன் இ ைகைய
ம் வானத்ைத ேநாக் உயர்த் யப ேய, இலங் காைவ
பார்த்தான்.
“அரசேன, நான் ேதவ தன். உங் கள் வ பா களால்
ம ழ் ந்த நம் கட ள் , அவர் சார்பாக என்ைன இங்
அ ப் ள் ளார். அதற் க ட ேதவ ம் , என் ைக ல்
உள் ள இந்த ேதவ த்தக ேம சாட் ”. என ெஹ கா
ப் டைர ம் , ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத ம் காட் னா
ன்.
அைனவ ம் அர்ஜ ன் ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத
ம் , ெஹ காப் டைர ம் , மா மா பார்க்க, அரசன்
கத் ல் ஓர் ேகள் க் . அர்ஜ ன் ைக ல் இ ந்
ப் த்தகத்ைதப் ெபற் , ஆச்சர்யத்ேதா பார்த்தான்.
ேநரத் ல் அர்ஜ ைனப் பவ் யமாக பார்த் ைக
ப் வணங் னான்.
“என்ைன மன்னித் ங் கள் வேர. அ யாமல்
ைழ ெசய் ட்ேடன். தாங் கள் எங் கைள காண வந்
த க்க ம ழ் ச ் . நம் கட ைள ம் அைழத் வந்
ந்தால் நாங் கள் மட்டற் ற ம ழ் ச ் அைடந் ப் ேபா
ம் ”.
நரகா கத் ல் ேகாபம் ெகாப் பளித்த .. தன் தந்ைத
டம் னான்.
“என்ன ெசய் ர்கள் ?.!!!. இவன் ஏமாற் காரன். நம்
ைம ஏமாற் றான். இவைன நம் ப ேவண்டாம் . ெகா
ன் ேவாம் ”.
இலங் கா ேகாபமாக அவ க் கட்டைள ட்டான்.
“நரகா, உனக் ஆைண ேறன். கத் ைய ர எ
. மண் ட் ேதவ தைன வணங் .”
கத் ைய ர எ ந் ட் கத் னான் நரகா.
“இவன் ேதவ தன் என நான் நம் ம் வைர இவைன வ
ணங் க மாட்ேடன்.” எனச் ெசால் ட் , ம் அர்
ஜ னிடம் னான்.
“நீ இவர்கைள ஏமாற் றலாம் . என்ைன ஏமாற் ற யா
. உன் ய பத்ைத ெவளிக்ெகாண் வந் , அேதா
அங் ப் பவைன ேபால தைல ல் லாத ண்டமாக உ
ன்ைன ெதாங் க ேறன்.” என ேகாபமாக ளம்
னான்.
அர்ஜ ன் அவைனேய உற் ப் பார்க்க, அரசன் அர்
ஜ னிடம் பணிவாக ேப னான்.
“ேதவ தேன, மன்னி ங் கள் . ேதவனின் த்தகம் தங் க
ளிடம் இ ப் பைத பார்த் ம் என் மகன் இப் ப ேப
றான். அவன் நரகத் ற் தான் ெசல் வான்.”
அர்ஜ ன் சாந்த ெசா யாக ெதாடர்ந்தான்.
“த ணம் தான் எ கட ள் என உணர ைவக் ம் . அவ
ம் ஓர் நாள் உணர்வான். சரி, இப் ேபா நம் கட ள்
நமக் ஓர் ஆைண ட் இ க் றார். அதற் காகத்தா
ன் உங் கைள சந் க்க வந் ள் ேளன்”.
“ெசால் ங் கள் , எ வா ம் நிைறேவற் றப் ப ம் ”. என
அரசன் இலங் கா ஆர்வமானான்.
“நம் கட ம் , மனித இன ம் ேசர்ந் எ ப் ய உல
ன் தைல றந்த ேகா ைல ய சக் டம் இ ந்
காக்க, பலகாலம் ன் மைறக்கப் பட்ட . அ தற்
ேபா ட்ெட க்க ேவண் ெமன்ப நம் கட ளின் க
ட்டைள. உங் களின் உத ேயா நம் ேகா ைல ட்ெட
க்க ெசால் , அவர் எனக் ஆைண ட் இ க் றா
ர்.”.
இலங் கா உடல் ர்த்தான்.
“ஆஹா…
ஆஹா… அ ைம.. இ எங் கள் பாக் யம் . எம் ன்
ேனார்களின் வரலாற் ப் ேபட் ல் தங் கக்ேகா ல்
பற் ச் ரிவாக ெசால் லப் பட் இ க் ற . நம் இனத்
ைத எ ரிகள் இனம் அ க்க யற் த்த ேபா மைற
க்கப் பட்ட நம் இனத் ன் ெபாக் ஷம் . அ . பல ஆண்
களாக அ யப் படாமேல இ க் ற என்பைத நா
ம் அ ேவன். இந்த த ணத் ற் காகத்தான் அைனவ ம்
காத் ந்ேதாம் .
மைலக் ேகா ல் வா ம் னி ற் ம் அ ந்தவ
ர். வ டத் ற் ேமலாக வா ம் ர்க்கதரி அவ
ர். அவர்களின் வம் சம் இதற் கான சா ைய காலங் கா
லமாய் பா காத் வ றார்கள் . அவர் நிச்சயம் உங்
க க் உத வார். சரித் ரம் ம் ப ேபா ற . ப
ன் வ டங் க க் ஒ ைற வ ம் ைஜத்
ழா ன் ேபாேத இ நிகழ ப் ப இன் ம் றப்
ேப.” என ெசால் யப ேய இலங் கா சந்ேதாஷமாக
ம் , தன் மக்க க் ஆைண ட்டான்.
“மக்கேள, வ க் ந்ேதாம் பல் ெசம் ைமயாக இ
க்க ேவண் ம் . அதற் ள் ர ைளயாட் ேபாட் க்
கான ஏற் பா கைள உடேன ெசய் க. வர் அதைன
ர க்கட் ம் .”.
அர்ஜ ன் ேவகமாக இலங் காைவத் த த்தான்.
“அரசேன, நான் உங் களில் ஒ வனாகேவ இ க்க
ம் ேறன். உங் களின் அன்றாட உண ம் , உைற ட
ேம எனக் ேபா மான . நீ ங் கள் உங் கள் பணிகைள
ெசம் ைமயாக ெசய் க.”
“ஆஹா… ஆஹா… என்ன ெப ந்தன்ைம. என்னெவா
எளிைம. இதனால் தான் இைறவன் உங் கைள ேதவ த
னாக பைடத் ள் ளான். இ உங் கள் நா . தாங் கள் எ
ைத ம் ர்கேளா, அதன்ப ேய அைனத் ம் இங்
நடக் ம் .”.
“ க்க நன் அரசேன. என் டன் க ட வாகனத் ல்
ேம ம் ல தர்க ம் வந் ள் ளனர். அவர்கைள ம்
வரேவற் ம் ப ேகட் க் ெகாள் ேறன்”.
“அ எங் கள் பாக் யம் . எங் களின் கடைம.”. என இல
ங் கா ெசால் ட் , ஆர்வமாக ெஹ காப் டைர ேநாக்
ன்ேன , அதன் ன் நின்றான்.
ட் ல் ேபர் ன் உள் ேள,
அ ரா, இந் ரன், வான் ேசங் , சார் , ெராபஸர்
பகவான் அைனவ ம் அவைன பார்த் படபடப் டன்
க்க,
இலங் கா அவர்கைள சந்ேதாசமாக வரேவற் றான்.
“வா ங் கள் , வர்கேள.”.
அைனவ ம் ஒன் ம் ரியாமல் அரசைனப் பார்த்
ரமப் பட் , ஓர் கஷ்டமான ரிப் ைப வரவைழத்த
னர். ன், அைனவ ம் தயக்கத் டன் ேழ இறங் யப
ேய அர்ஜ ைன பார்க்க,,
அவன் அவர்கைளப் பார்த் , தன் வழக்கமான ன்
னைகைய மட் ம் உ ர்த்தான்.
 அத் யாயம் - 17
ெபரிய ைளயாட் ைமதானம் .
கால் பந்தாட்டம் நடக் ம் ைமதானம் ேபால பரந் ,
ஸ்தரித் இ ந்த . அதன் நான் ைலகளி ம் எ
ரிய டப் பட்ட ராட்சஷ ப் பந்தங் களின் உத யால் ,
ைமதானம் ம் ெவளிச்சம் படர்ந்த . அதைனச்
ற் அைமக்கப் பட் இ ந்த அ க் வரிைச ப களி
ல் ராம மக்கள் அைனவ ம் அமர்ந் இ ந்தனர்.
அர்ஜ ன், அ ரா, ெராபஸர் பகவான், இந் ரன்,
சார் , வான்ேசங் என ஆ ேப ம் ைமதானத் ன்
ைழவா ல் நிற் க, இலங் கா அவர்கள் அைனவைர
ம் பவ் யமாக அைழத் க் ெகாண் ன்ேன னான்.
ைமதானத்ைத ற் ம் ,
ஏகப் பட்ட ராம மக்கள் இவர்கைளக் கண் கர
ேகாஷம் எ ப் னர். அரசன் இவர்கேளா வ வைத
உணர்ந்த ம் , மரியாைத நி த்தமாக எ ந் , இன்
ம் பலமாக கத்த ஆரம் த்தனர். அரசன் ைமதானத் ல்
அவர்க க்காக அைமக்கப் பட்ட ரம் மாண்டமான
ேமைட ல் ஏ , பவ் யமாக ேதவ தர்க க் இ க்
ைகைய ைக காட்ட, அைனவ ம் தங் க க்ெகன ஒ க்
கப் பட்ட ம் மாசனத் ல் அமர்ந் , ைமதானத்ைத பார்
த்தனர்.
அரசன் நடந் ேமைட ன் ளிம் ற் வந்தான்.
ைமதானத்ைத ழ் ந் நின் ஆர்ப்பரித் க் ெகாண்
ந்த மக்கள் ெகாஞ் சம் அடங் னர். இலங் கா தன்
ைகைய உயர்த் , உரக்க கத் னான்.
“ேபாட் ெதாடங் கட் ம் .”
அ த்த கணேம,
டகாத் ரமான ஒ வன் ைமதானத் ன் ஓரம் அ
ைமக்கப் பட் ந்த ெபரிய மணி ைன ஒ க்க ெசய்
, அவ் டத்ைதேய அ ரச் ெசய் தான். அைனவரின் கா
ம் ஓர் கணம் ண்ெணண்ற .
ைமதானத் ன் உள் ேள,
நரகா ெவற் டம் ேபா நடந் வந் ைமயத் ல்
நின்றான். அவன் ன்ேன ஆஜா பா வான ஐவர் அ
ேத ேபால் வந் நின்றனர். அவர்கள் அைனவர ைக
க ம் , கால் க ம் சங் யால் ைணக்கப் பட் இ
ந்த .
ைமதானத் ன் ந ேவ ஓர் ெபரிய ேகா ேபாடப் ப
ட் இ ந்த . அதன் ைமயத் ல் கரிய நிற ெபரிய ப
ந் ைவக்கப் பட் இ ந்த . ைமதானத் ன் இ பக்க
வாட் கம் பத் ம் ஓர் ெபரிய மனிதக் கா ேபான்ற
அைமப் இ ந்த . அதன் ந ேவ அப் பந் ைழ ம்
அள ற் ைள இ ந்த .
ெராபஸர் பகவான் ைளயாட்ைட த்தப , ம
ற் றவர்க க் ளக் னார்.
“இ ேபஸ்கட் பால் மா ரி. ெமாத்தம் ெரண் ம் .
ேமாட ேநாக்கேம பந்ைத எ த் ட் ஆப் ேபா ட்
ேகால் கம் பத் ல பாைல ேபாட ம் . ஆனா, இவங் க
ல் ஸ் ைக, கால் எ ம் படக் டா . தைல, மார் ,
இ ப் , ட் இைத மட் ம் தான் பயன்ப த்த ம் .”
சார் ேயா த் ட் , ச த்தப ேய ெசான்னான்.
“ெராேனால் ேடாேவ வந்தா ம் இங் க ேகால் ேபாட பத்
வ ஷம் ஆ ம் .”
“ஆனா, இவங் க க் பத் நி ஷம் ேபா ம் . ஏன்னா,
எல் லா ம் ெவல் ட்ைர .” என அர்ஜ ன் ெசான்னா
ன்.
இலங் கா இவர்கைள ெந ங் சார் க் ம் , அர்ஜ
க் ம் ந ல் அமர, சார் அரசனின் ேகட்டான்.
“அரேச, இ என்ன ைளயாட் ? த்ரமா இ க் .”
அரசன் அவைன ஏற, இறங் க சந்ேதகமாய் பார்த்தான்.
“இ நம் கட ளின் பாரம் பரிய ைளயாட் . ேதவ
தனா ய தாங் கள் ெதரியாத ேபால ேகட் ர்கள் ?!!!.”
சார் க்க, அர்ஜ ன் சற் படபடப் ேபா ைழந்
தான்.
“நீ ங் கள் தவறாக எ த் க் ெகாள் ள ேவண்டாம் . அந்த
ேதவ தன் சற் த் வா ன ல் லாதவன்.”
 சார் சட்ெடன ரிந் க் ெகாண்டவன் ேபால, த
ைலைய ெசா ந் ேகவலமாக அரசைனப் பார்த்
ரித்தான். இலங் கா அவைன ண்ட தகாதவர்கைள பா
ர்ப்ப ேபால, அ ெவ ப் பான கபாவைனைய காட்
ட் அர்ஜ னிடம் ம் னான்.
“ேதவ தர்களில் ட த் வா னம் இல் லாமல் இ
க் றார்கள் என்ப ஆச்சர்யம் தான்.”
அர்ஜ ன் ண யப ேய, அரசைன சமாளிக்க யற்
த்தான்.
“இல் ைல அரேச, ைளயாட் ட ல் ஓர் அணி மட்
ேம உள் ள . அதைனதான் அத் தன் அவ் வா ேகட்
ள் ளான் என எண் ேறன்.”
உடேன, இலங் கா ரமாண்டமாய் ரித்தான்.
“ஹஹ…
ஹஹ….என் மகன் நரகாைவ ெவல் ல என் நாட் ல் எந்
த ஆண்மக ம் இல் ைல. ேபாட் ல் ேதாற் பவர்களின்
ைககள் ண் க்கப் ப ம் என்ற பயம் அைனவ க் ம்
இங் ள் ள .”
“ ன்ன எ க்காக இவ் வள ஏற் பா ?, இவ் வள மக்க
ள் ட்டம் ?” என இந் ரன், சார் ைய தாண் அரச
ைனப் பார்த்தான்.
அரசன் இலங் கா எ ந்தான். இவர்கள் அைனவ ம்
ரியாமல் அரசைனப் பார்க்க, அவன் அமர்ந் ந்த
ஆ ேபைர ம் ம் நின் , தனித்தனியாக பார்த்
அ த்தமாக ெசான்னான்.
“இ மனிதர்க ம் , மனிதர்க ம் ேமா ம் ேபாட் ெய
ன்றால் இவ் வள ஆர்பரிப் ம் , ெகாண்டாட்ட ம் ேத
ைவப் படா தர்கேள.” என இலங் கா ேபச்ைச ஒ க
ணம் நி த்த, அர்ஜ ன் அவைனேய ர்ந் ப் பார்த் க்
ெகாண் ந்தான்.
இலங் கா ெதாடர்ந்தான்.
“இ மனிதர்க க் ம் , ேதவ தர்க க் ம் நடக் ம்
ேபாட் .”
ேகட்ட அைனவரின் க ம் இ ண்ட .
அ ரா பத னாள் .
“அரேச, என்ன பரீதம் ?... ஏன் இந்த ேநாதம் ?. தங் க
க் எங் கள் நம் க்ைக ஏற் பட ல் ைலயா?”
“நான் உங் கைள நம் வதால் தான் இப் ேபாட் க்ேக ஓப்
க் ெகாண்ேடன். ஆனால் , என் மகன் நரகாேவா உங் க
ைள நம் ப தயாராக இல் ைல. அவ க் நீ ங் கள் யாெர
ன நி த் க் காட் ங் கள் .”
அர்ஜ ன், அரசைன சந்ேதகமாக ேகட்டான்.
“அப் ப ெயனில் ெஜ ப் ப நாங் கள் என நீ ங் கள் உ
யாக இ க் ம் ேபா , ெவட்டப் ப வ உங் கள் மக
ன் நரகா ன் ைககளாகதாேன இ க் ம் !!!.”.
அரசன் இலங் கா அதற் கவைலப் ப வ ேபால்
ெதரிய ல் ைல. கம் ரமாக மார்ைப உயர்த் அர்ஜ
க் ப லளித்தான்.
“நீ ன் ன் என் ன்ேனார்கள் எவ் வ வாழ் ந்தன
ேரா, அவ் வ ேய அ ேய ம் இ ப் ேபன். நீ ங் கள் களத்
ற் ெசல் க. உங் கைள நான் நம் ேறன்.” என ெசா
ல் ல,
அைனவ ம் க்கற் ஒ வைர ஒ வர் பார்த்தனர்..
அரசனின் பணியாட்கள் லர் ேமைடேய வந்
ஆ ேபைர ம் ேபாட் க் அைழத் ெசல் ல பவ் யமா
க நிற் க, அர்ஜ ன், அ ரா, ெராபஸர் பகவான், இந்
ரன், சார் , வான்ேசங் என அைனவ ம் ேவ வ ேய
இன் ேமைடைய ட் இறங் னர்.
அர்ஜ ன் த ல் ேமைடைய ட் இறங் , ைம
தானத் ல் நின் ர்க்கமாக ேயா த்தான். எ ர்
ைச ல் நரகா அவைன ைறப் பைத பார்த் ட் .
உடேன ம் ேமைட ல் இ ந்த அரசைன ேநாக்
கத் னான்.
“அரேச, இப் பந்தாட்ட ேபாட் க் ஆ நபர்கள் ேதைவ
ப் ப ம் பட்சத் ல் , க் உட்பட்ட வர் மட் ேம எ
ங் கள் அணி ல் உள் ளனர். ேதவ தர்களாக இ ந்தா
ம் யவர், ெபண்கள் , த் வா னம் இல் லாதவர்க
ள் ேபாட் ல் கலந் க் ெகாள் ள டா என்ற
ைய தாங் கள் மறந் ட் ர்கள் . அதனால் மல் த்த
ேபாட் க் நாங் கள் தயார்.”
 இலங் கா அைதக் ேகட் ல கணம் ஆழ் ந் ேயா
த்தான். ன், ம பக்கம் இ ந்த நரகாைவ பார்த்தா
ன். அவன் அர்ஜ ைன ம் , அவன அணிைய ம் ஓ
பார்ைவ அலட் யமாக பார்த் ட் , தன் தந்ைத ட
ம் சரி என்ப ேபால இ க்கமாக தைலையத்தான்.
ன், தன் அணி ல் இ ந் வைர அவன் ெவளி
ேயற ெசால் ல, அவர்கள் ெவளிேய களத் ல் இப் ேபா
வர் மட் ேம ஜபலத்ேதா நின் ந்தனர்.
அர்ஜ ன் அதைனேய பார்த்தப ேய நின் இ ந்தான்.

ைமதானம் ேவகமாக மாற் யைமக்கப் பட்ட .

த் சண்ைட ேபாட் ேபால மார்பள உயரத் ல்
மல் த்த ஆ களம் ெபரிதாக உ வாக்கப் பட்ட . எ
ர் ைச ல் நரகா ம் , அவன இ ரர்க ம் உ
யாக நின் ந்தனர். ம ைச ல் அர்ஜ ன் தைல
ைம ல் இந் ர ம் , வான் ேசங் ம் ேபாட் க் தயா
ராக நின் ந்தனர்.
ழ் ந் ந்த மக்கள் அைனவ ம் ேபாட் ைய ர க்
க இப் ேபாேத ப் பா ேபாட் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
ேமைட ல் இ ந்தப அரசன் இலங் கா நடப் பைத பா
ர்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
மக்கேளா இைணந்தப , அ த பதட்டத்ேதா சா
ர் தன் அணிையக் கவனித்தான். ன், எ ேர இ ந்
த நரகாைவ ம் , அவன பலசா யான ஆட்கைள ம்
கவனித்தப ேய, தன் அ ல் நகத்ைத க த் க் ெகா
ண் ந்த அ ரா டம் சந்ேதகமாய் ேகட்டான்.
“இைத எப் ப ைளயாடற ?”
“ஒவ் ெவா க் ம் ேபர். ெமாத்தம் ர
ண்ட். ஒவ் ெவா ர ண்ட்ல ம் ம் ல இ ந் ஒ த்தர்
ஸ்ேடஜ் க் ேபாய் ேமாத ம் . ைக ன்னால கட்டப் பட்
இ க் ம் . உடம் பாலேய எ ராளிைய தள் ளி ஸ்ேடஜ்
ல இ ந் ழ ெவக்க ம் . ர ண்டல, ெரண்
ேபைர நாம ெஜ க்க ம் . அப் பதான் ெவற் நம் ம
பக்கம் .”
“ஒ ேவைள நாம ேதாத் ட்டா?”
ெராபஸர் பகவான் ப லளித்தப ேய இைணந்தார்.
“ேதாத்த ேமாட தைலவேனாட தைலைய மட் ம் ெவ
ட் வாங் க. மத்த ெரண் ேப க் ம் எந்த ஆபத் ம்
இல் ைல. நம் ப எல் லாைர ம் காப் பாத்த அர்ஜ ன் இப் ப
பண்ணி இ க்கான்.”
அ ரா ன் க ம் , சார் ன் க ம் மா ய .
ேபச் வராமல் அர்ஜ ைனப் ம் ப் பார்த்தனர்.
ைமதானத் ல் உள் ேள,
வான் ேசங் பதட்டமாக, அர்ஜ ன் மற் ம் இந் ர
ேனா நின் இ ந்தான். ம பக்கம் இ ந்த நரகா ம
ற் ம் அவன பலசா யான ஆட்கைள பாத் பயந்த
ப லம் னான்.
“என்னால அவங் கைள நிச்சயம் ெஜ க்க யா . இ
ந்த மா ரி ைளயாட்ெடல் லாம் நான் பாத்த ம் இல்
ைல, ைளயாண்ட ம் இல் ைல.”.
“வான், பயப் படாேத. எல் லாம் உனக் நல் லா ெதரிஞ் ச
ேமா ைளயாட் மா ரிதான்.” என அர்ஜ ன் ெசா
ல் ட் , ேமைடைய பார்த்தான்.
அ ல் ந வராக அரச ம் பத்ைத ேசர்ந்த மங்
ைக நின் ந்தாள் . அவள் ற் ம் இ ந்த மக்கைள
பார்த் ட் , தயாராக நின் ந்த நரகாைவ பார்த்
தைலையத்தாள் . உடேன நரகா பலசா யான ஒ வ
ைன ேமைடக் அ ப் ப, அவள் அ த் அர்ஜ ைன
பார்த்தாள் .
அர்ஜ ன் அவளிடம் தைலயாட் யப ேய, வான் ேசங்
ற் கட்டைள ட்டான்.
“வான், நீ ேபா.”.
“இல் ைல. இல் ைல. நீ ங் க யாராவ தல் ல ேபாங் க. எ
ன்ன நடக் ன் பாத் ட் , அ த் நான் ேபாேறன்.
” என வான் ேசங் பத ன்னால் ேபானான்.
“நான் ேபாேறன்.” எனச் ெசால் ய இந் ரன் ேவகமாக
ெசன் ஆ கள ேமைடேயற,
ெவளிேய நின்ற அ ரா, சார் , ெராபஸர் பகவா
ன் என வ ம் கண்ணிைமக்காமல் பாரத்தனர். ட்
டத் ல் கரேகாஷம் காைத ளந்த . அரசன் இலங் கா
 ம் மாசனத் ல் அமர்ந் ஆர்வமாய் பார்த்தான். அர்
ஜ ம் , வான் ேசங் ம் சற் படபடப் பாக ேமைடைய
பார்த்தனர்.
ஆ கள ேமைட.
ைமயத் ல் இந் ரன் நின் இ ந்தான். எ ேர ந
ரகா ன் ஆள் டகாத் ரமாக நின் ந்தான். அவன்
இந் ரைனப் பார்த் ெதனாவட்டாக ரித்தான். மங்
ைக அவர்கைள ெந ங் , இ வர ைககைள ம் சங்
யால் ன்னால் ைணத் ட் , ல நின்றா
ள் . இந் ர ம் , எ ராளி ம் ேந க் ேநர் நின் தயா
ராக இ ந்தனர்
எங் ந்ேதா ெபரிய மணி ன் ஓைச ேகட்ட . ம
ங் ைக தன ைகைய அவர்கள் இ வ க் ம் ந ேவ
உயர்த் , ஒ றக் ேவகமாக ன்
னால் ேபாக,
ேபாட் ெதாடங் ய .
அ த்த கணம் ,
இந் ர ம் , அவன எ ராளி ம் மார்ேபா மார்
பயங் கரமாக ேமா னர். ட்டத் ல் ஆரவாரம் ேம
ேலாங் ய . அர்ஜ ன் ர்ந் நடப் பைத பார்க்க, அ
ரா நகத்ைத க த்தப ேய பைதபைதப் பா பார்க்க,
இந் ரன் தன் பலத் ைன ம் ெச த் அவ
ைன தள் ள யற் த்தான். எ ராளி ம் தன் பலத்
ைத ம் ெச த் அவைனத் தள் ளினான். இ வ ம் ஏ
றக் ைறய ஒேர உயரம் , ப மன் என இ ந்ததால் ேபா
ட் சமசமபலத்ேதா இ ந்த .
ஆனால் , அவ் ைளயாட் ற் கான அ பவ ம் , ப
ற் ம் எ ராளிைய ட இந் ர க் பாதகமாகேம
இ ந்த . ஒவ் ெவா அ யாக, ெம வாக இந் ரன்
ன்னால் தள் ளப் பட்டான். இந் ரன் கண்கைள இ க
, பலமாக கத் தன் ெமாத்த பலத் ைன ம் ேசர்த்
அவைன தள் ளி ம் எந்த பல ம் இல் ைல.
ஒ அ ட அவைன ன்னால் தள் ள ய ல்
ைல. இந் ரன உடல் ேட ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
க் ல் இ ந் ரத்தம் வ யத் ெதாடங் ய . எ ரா
ளி ரித்தவாேற, அவைன ெப ம் ரம ன் தள் ளி
வந் , ஆ கள க ற் ப் ப ல் நி த் னான்.
இந் ரன் ேமற் ெகாண் தள் ள யாமல் வ ழ
ந் ேசார்ந் ப் ேபானான். எ ராளி இரண்ட ன்னா
ல் ேபாய் , ன் பாய் ந் வந் , இந் ரைன ேமாத,
அவன் அப் ப ேய ஆ கள ேமைட ல் இ ந் பறந்
வந் , நிலத் ல் “ெபாத்”ெதன் ந்தான்.
அ ரா பத யப ேய ைமதானத் ற் ள் ஓ ச்ெசன்
அவ ேக ெசன் பார்க்க, அர்ஜ ம் ேவகமாக
ெசன் , இந் ரைன க் ட்டான். அவன் ேகாபத்
ல் அர்ஜ ன் ைகைய தட் ட்டான். வான் ேசங் ம்
ட்ேட ெந ங் பார்த் ட் , ேமைடைய பார்த்தான்.
ெஜ த்தவன் கட் கைள அ ழ் த் ட் ைகைய
உயர்த் ெவற் ைய ெகாண்டா க் ெகாண் இ ந்தா
ன். சாதாரணமாக பார்த் க் ெகாண் ந்த அரசன் இ
லங் கா ம் தன் பணியாைள பார்த் தைலயைச
க்க, அவன் ண் ம் ெபரிய மணிைய அ த்தான்.
இரண்டாவ ற் க்கான அைழப் .
நரகா, அர்ஜ ைனேய பார்த் அவன ேதால்
ைய ேநரம் ர த்தான். ன், தன அ த்த மல்
த்த ரைன ேமைடக் அ ப் னான். அவன் க
ம் ேபால உக் ரத்ைத ெவளிக்காட் யப , ைககைள
ஆக்ேராஷமாக த் யப ேய களத் ற் வந்தான்.
அர்ஜ ன் அணி னைர அ ெவ ப் பாக பார்த்தான்.
அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் அவைன பார்க்க,
அவன் அவர்கைள பார்த் ெகாக்கரித்தான்.
“இ வ ேம ஒன்றாக வா ங் கள் . உங் கள் இ வ க் ம்
நான் ஒ வேன ேபா ம் . இந்த ர்மன் ேதாற் றதாய் ச
ரித்தரேம இல் ைல.” .
“ேநா…..ேநா..” என அ ரா பத யப ேய அர்ஜ ன் அ
ேக நகர்ந்தாள் .
“ேவண்டாம் , அவன் ராட்சஷன் மா ரி இ க்கான். உ
ன்னால அவைன ெஜ க்க யா ன் ேதா .
நாமேள அரசன் ட்ட உண்ைமைய ெசால் டலாம் .”
இந் ரன் க த்ைத த்தப ேய எ ந் , அ ரா
அ ல் வந் அவளிடம் ெசான்னான்.
“ஆமா, நீ ெசால் ற சரிதான். இவங் கைள நம் மால ெஜ
க்க யா . இ ல ேதாத் ட்டா எல் லா ம் சாக
ேவண் ய தான். அரசன் ட்ட மன்னிப் ேகட் ப் பா
ப் ேபாம் .”.
அர்ஜ ன் அவர்கள் ெசால் வைத ேகட்பதாய் இல் ைல
. கத் ல் ேகாபத் டன் ய ஓர் இ க்கம் ெதரிந்த
. ேமைட ல் ெகாக்கரித்த ர்மைன பார்த்தப ேய,
வான் ேசங் ற் ண் ம் கட்டைள ட்டான்.
“வான், ேபா”.
அைதக் ேகட்ட ம் அ ரா பத னாள் .
“ஏய் , ஃல் . ட்டரி ேமன் உன்னாலேய அவைன ெஜ
க்க யா ன் ெசால் ேறன். வான் எப் ப அவ
ைன சமாளிப் பான்?;”
“இன்னிக் நம் ம தைல தனியா ேபாகப் ேபாற உ
.” என சார் ம் ேப யப ேய, ெராபஸர் பகவா
ேனா ேசர்ந் வந் , இ வ ம் மற் றவர்கேளா இ
ைணந்தனர்
அர்ஜ ன் உ யாக அ ரா டம் ெசான்னான்.
“வான் ேசங் கால ம் .”
இந் ரன், அர்ஜ னின் சட்ைடைய த் , ேகாபமாக
ப் னான்.
“நீ பண்ற ட்டாள் தனத் க் எங் க எல் லார் உ ைர
ம் ப ெகா க்க யா .”.
அர்ஜ ன் கத் ல் ேகாபேம ய . அவன் ட்ேட
ெந ங் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“நாமளா ஒத் ட்டா நம் ம எல் லார் தைல ம் ேபா ம் .
ஆனா, ேபாட் ல் ேதாத் ட்டா அணிேயாட தைலவ
ன் தைல மட் ேம ேபா ம் . அ தான் இந்த ேகேமாட
ல் . இங் க தைலவன் நான்தான். சாகப் ேபாற நான்
தான். உங் க க் எ ம் ஆகா .”
இந் ரன் உைறந்தவனாய் அர்ஜ ன் சட்ைட ல் இ
ந் ெம வாக ைகைய எ த்தான். அ ரா ம் , அர்
ஜ ைன பரித ப் ேபா பார்க்க, சார் யா ெசால் வ
ெதன ெதரியா நின் ந்தான். ஆனால் , அர்ஜ ன் அ
எைத ம் கவனிக்காமல் ேமைடைய பார்த்தான்.
 ேமைட ல் இ ந்தவன் “ க் ரம் ” என உ ம, வான்
ேசங் , அர்ஜ ைனப் பார்த்தப ேய ெம வாக ம் , சந்
ேதகமாக ம் ேமைடக் ன்ேன னான்.
அர்ஜ ன் அவனிடம் உரக்க கத் னான்.
“வான், உன் ைக லதான் இ க் . நான் ெசான்னைத
மட் ம் பாேல பண் . ேசம் ட்டரி ெடக்னிக்.”
வான் ேசங் தயக்கமாய் தைலயாட் ட் , டம
னேதா ேமைடேய னான். கண்ைண ெதாடர்ச் யாக
ட் க் ெகாண் இ ந்தான். உஷ்ண ச் ெதாடர்
ச் யாக ெவளிவந்த . எ ேர, ர்மன் தயாராக காத்
க்க, இவன் அவன் ன்ேன நின்றான். இ வர
ைகக ம் சங் யால் கட்டப் பட்ட . மங் ைக ந ேவ
நின் ந்தாள் .
ேழ,
வான் ேசங் ன் நண்பர்கள் பரபரப் பாக நடக்கப்
ேபாவைத பார்த் க் ெகாண் இ ந்தனர். அரசன் இல
ங் கா தன் ம் மாசனத் ல் அமர்ந் ர்ந் கவனித்
க் ெகாண் இ ந்தான். நரகா நடப் பைத நமட் ரிப்
ேபா ர த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
மணிேயாைச ஒ த்த .
வான் ேசங் ம் , அந்த ர்ம ம் ேமா வதற் த
யாராக நின் இ ந்தனர். மங் ைக தன் ைகைய ேபாட்
ைய ஆரம் க்க உயர்த்த, வான் ேசங் , ர்மைனப்
பார்த் ெதனாவட்டாக ேப னான்.
“உன் ெபயர் ர்மன்தாேன. ஆமாம் . நீ ேதவதா ன்
மகனாேம?!!. உண்ைமயா?”
ர்மனின் கம் வந்த . வான் ேசங் ைகப் பார்த்
பல் ைலக் க த்தான்.
“உன்ைனக் ெகான் ேவன்.”
மங் ைக தன் ைகைய ழ் த் ேபாட் ைய ெதாடங்
க, இ வ ம் மார்ேபா மார் பலமாக ேமா னர்.
வான் ேசங் ஓர ன்னால் ெசன் , பலமாக தள் ளி
ய ர்மைன ந்தள கட் ப் ப த் னான். ஆனால் ,
அவேனா அனாவ யமாக வான் ேசங் ைக ன்னால் ந
கர்த் னான்.
 அவன் ன்னால் சரிக் யவாேற, ண் ம் ர்ம
ைனப் பார்த் ெதனாவட்டாக ேப னான்.
“நான் ேகட்டதற் ப ல் ெசால் ல ல் ைலேய?. உன் நா
ட் ல் பா ஆண்கள் உனக் தான்தான் தகப் பன் என
ன்றனேர!!!. உனக் அ யாெரன் ெதரி மா?”
“அஅஅஅ… இனி எதாவ நீ ேப னால் ...” என ர்மன்
ேகாபத் ல் வான் ேசங் ைக தள் ளியப ேய, ன்னால்
ைககள் கட்டப் பட் இ ந்த சங் ைய உைடக்க ைக
ைய ரித்தான்.
வான் ேசங் ண் ம் இரண்ட ப தாங் காமல்
ன்னால் ேபானான். ந்தள ேமைட ல் இ ந்
ேழ ழாத அள தாக் த் க் ெகாண் இ ந்தா
ன். இைட டாத யற் ம் , ர்மைனப் பார்த் ஏ
ளனமாக ரித்தான்.
“ஹஹஹ.. உன் அரசன் ட அந்த ரத் ல் உன் ேதவ
தா அன்ைனைய பல நாட்கள் ைவத் ந்ததாக ேகள்
பட்ேடன்.”
ர்மனின் ேகாபம் உச்சபட்சத் ற் ேபான . சங்
யால் கட்டப் பட்ட ைககைள பலத் ல் இ த்தா
ன். சங் வைளய ஆரம் த்த . ன், ர்மன் ஓேர
ச் ல் பல அ கள் கர் த்தப ேய ன்ேன , வான்
ேசங் ைக ேமைட ன் எல் ைலக் ெகாண் வந்தான்.
வான் ேசங் நிதானமாக நிற் க யாமல் ன்னால் த
ள் ளா னான். ர்மனின் ைக லங் கள் ெகாஞ் சம்
உைடய ஆரம் த்தன.
வான் ேசங் ம் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான். அ த்
த கணம் , அவன கத் ல் ஓர் ணி ம் , நம் க்ைக
வந்த . ேமைட உச் ல் தள் ளா யப ேய ர்மைன
ப் பார்த் , இ யாக ேப னான்.
“நீ ேவ மகன் என ஓப் க்ெகாண் என்ைன ேதாற் க
” எனச் ெசால் ட் நிைல த மா , ேமைடைய
ட் ெவளிேய ம் சமயம் , ர்மனின் தைலக்ேக
ய ேகாபம் அவன ைக சங் ைய உைடத்ெத ந்
, அவன ைககள் தைலயா , ேழ ழப் ேபான
வான் ேசங் ைக ஓங் மார் ல் அ த்தான்.
 வான் ேசங் ேவகத் ல் நிலத் ல் வந் “ெதாப் ”
ெபன் ந்தான். பத ய அர்ஜ ன் ஓேடா ச் ெசன்
அவைன எ ப் ப, மற் ற நண்பர்க ம் அவைன ழ்
ந்தனர். அர்ஜ ன் அவைன உ ப் எ ப் னான். ெதா
டர்ச் யான இ மல் கேளா ம் , ச் ட ரமப் பட்
ம் , கண்கைள றந் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான். ன், ந
க்கலாக அர்ஜ னிடம் ேப னான்.
“ ப் பர் ட்டரி ெடக்னிக்.”
“நீ ெஜ ச் ட்ேட வான்”. என அர்ஜ ன் அவைனப் பார்
த் ன் வல் த்தான். ன்னால் இ ந்த அ
ரா, சார் , ெராபஸர் பகவான், இந் ரன் ஆ யவர்
களின் கத் ல் நம் ப யாத ெவற் ன்னைக மல
ர்ந்த .
ேமைட ல் ேகாபமாக நின் ந்த ர்மைன, ந வ
ரான மங் ைக ேகாபமாக ெந ங் னாள் .
“ த ல் ெவளிேய . உன் ைககைள பயன்ப த்
ேபாட் ன் ைன யதால் நீ ேதால் ற் றதா
ய் அ க் ேறன்.”
எ ர் ைன ல் இ ந்த நரகா ன் கத் ல் ேகாப
ம் ெதரிந்த . ம் மாசனத் ல் இ ந் எ ந் நின்றப
ேய, இலங் கா நடப் பைத ஆர்வமாக கவனித்தான். ம
க்கள் ஆர்ப்பரிப் ல் ெகாண்டாட, அவ் டேம அ ர
ெதாடங் ய .
மங் ைக ழ் ந் ந்த மக்கள் ட்டத்ைத பார்த் உரக்
க கத் னாள் .
“இ வைர நடந்த இரண் ஆட்டங் களில் ஒ ெவற்
நம் இளவரசன் நரகா ட ம் , இன்ெனா ெவற் நம்
ேதவ தனிட ம் என சமமாக உள் ள . இப் ேபா உ
ண்ைமயான பலப் பரிட்ைச. நம் இளவரச ம் , ேதவ
த ம் ேமா க் ெகாள் ம் இ ப் ேபாட் . ேமைடைய
ற் ம் ெந ப் கள் ெகா த்தப் படட் ம் .
மக்கள் எ ந் ஆர்ப்பரித்தனர்.
ண் ம் மணிேயாைச ஒ த்த .
நரகா க ங் ேகாபமாக ேமைடக் வந்தான். அர்ஜ
ன் ந் டந்த வான் ேசங் ைக மண் ட் பார்த்
க் ெகாண் , ஏேதா ேயாசைனேயா இ ந்தான். மக்
களின் கரேகாஷம் ேகட் நிைன வந்தவனாய் , நி ர்
ந் ற் ம் பார்த்தான்.
மக்கள் அவ க் ஆதரவாக ஆர்ப்பரித் க் ெகாண்
இ ந்தனர். ரத் ல் ெதரிந்த ம் மாசனத் ன் அ
ேக நின்றப ேய அரசன் இலங் கா அவைனேய பார்ப்ப
ம் அவ க் ெதரிந்த .
இந் ரன், சார் , ெராபஸர் பகவான் வ ம் அ
த் நடப் ப யாெதன பதட்டத் ல் இ க்க, அ ரா
அர்ஜ ன ேதாைள சற் ேற பயத்ேதா ெதாட, அர்ஜ
ன் எ ந் , ேமைடைய பார்த்தான்.
அங் ,
நரகா ைவத்தகண் மாறாமல் ேகாபமாக அர்ஜ
ைனேய பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். அர்ஜ ன் தன்
ேதாளில் அ ரா ன் ைகைய லக் மக்கள் கரேகா
ஷத் ல் ேமைடைய ேநாக் ன்ேன னான்.
சடாெரன அவன் ன்ேன, ஒ ப ன் வய
ஓ வந் அவைன இைடம த்தாள் . அர்ஜ ன் அ
வைளப் பார்த்தான். உடேன, அவள் தன் ைக ல் இ ந்
த ங் மத் ன் லம் அவ க் லக ட்டாள் . ன்,
ம் நரகாைவ பார்த் ைறத் ட் , அர்ஜ
க் வ ட்டாள் .
அர்ஜ ன் ப ேய ேமைடக் ெசன் ந ல் நின்
றான். எ ேர, நரகா இன்ன ம் கண்ணிைமக்காமல் அ
வைனேய பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். அவர்கள் இ
வர் ைககளி ம் சங் ைணக்கப் பட்ட . ேபாட்
களத்ைத ற் ம் ஏேதா க ப் பான ரவம் ஊற் றப் ப
ட் , ட்டப் பட்ட . அ தகதகெவன் ெந ப் ஜ
வாைலைய உ ழ் ந்த . இம் ைற ேமைட ல் இ ந்
ந் ேதாற் பவர்கள் ெந ப் ல் ந் ப யாவார்
கள் .
ண் ம் கரேகாஷம் .
ண் ம் பதட்டமான பார்ைவகள் .
மங் ைக அவர்களின் ந ேவ வந் நின்றாள் . அர்ஜ
ைன ம் , நரகாைவ ம் ஒ பார்ைவ பார்த் ட் , த
ன் ைகைய உயர்த் னாள் .
“ஒ நி ஷம் .” என அர்ஜ ன் அவைள த த்தான். அவ
ள் ரியாமல் நின் பார்க்க,
அர்ஜ ன் நரகாைவ ர்ந் ப் பார்த்தான்.
“இளவரேச, இப் ேபாட் நிச்சயம் நடக்க மா?”
நரகா ேகாப ெதானி ல் ேப னான்.
“ஏன் உ ர் பயம் வந் ட்டதா?. இல் ைல ழ் ச ் யால்
என் நண்பைன ெவன்ற ேபான்ற ேகாைழத்தனமான
க் ஏ ம் உன்னிடம் இல் ைலயா? நீ ேதவ தன்தா
ேன. ேபாட் ல் ெவன் காட் .”
ந்தவர்க ம் , அரசன் இலங் கா ம் நடப் ப
யாெதன ரியாமல் த் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
அர்ஜ ன், நரக டம் அைம யாக ேப னான்.
“சரி, நான் ேதவ தன் இல் ைல ஒத் க்கேறன். என்
ைன மன்னிச் .”
இதைனக் ேகட்ட ம் ஒ கணம் மங் ைக அ ர்ந்
ேபானாள் . அர்ஜ ைன நம் க்ைக ன் பார்த் க் ேக
ட்டாள் .
“நீ ேதவ தன் இல் ைலயா?”
அவன் “ஆம் ” என்ப ேபால் தைலயைசத் ட் ,
ன் ெப ச்ேசா நரகாைவ ேநாக் னான்.
“உன் என்ன?”
“சா ன் ளிம் ல் மன்னிப் ேகட்பவன் வாழ அ க
ைத அற் றவன். இந்த ட்டாள் மக்க க் ம் , என் தகப்
ப க் ம் நீ ேதவ தன் இல் ைல என்பைத நான் உன்
ைன ெஜ த் , ரிய ைவக்க ேவண் ம் . ன், உங் கள
தைலகைள தனித்தனியாக அ த்ெத க்க ேவண்
ம் .”
“ேவற ?”. என அர்ஜ ன் கம் ேகாபேம ய .
நரகா உ யாக இ ந்தான்.
“ஓேர . உங் களின் சா . மக்கள் பார்ைவ நம்
இ க் ற . அவர்கள் நீ ேதவ தன் என நிைனத்
க் ெகாண் இ க் றார்கள் . இன் ம் சற் ேநரத் ல்
அைத ெபாய் யாக் காட் ேறன்.”
அர்ஜ ன் ன் ரிப் ேபா மங் ைக டம் ம் னான்.
“ேபாட் ெதாடங் கட் ம் ”.
 நரகா ஆச்சர்யத் ல் வத்ைத உயர்த் னான். ந
வேரா படபடெவன கண்கைள ட் , அவசரமாக
ைகைய உயர்த் இறக்க, மக்களின் கரேகாஷம் ெபா
ங் ய .
ேபாட் ெதாடங் ய .
அ த்த கணேம,
நரகா எ அர்ஜ ன் பாய் ந் , அவைன சடச
டெவன மார்ேபா தள் ள, அர்ஜ ம் சரசரெவன ன்
னால் ேபாய் க் ெகாண் இ ந்தவன், சட்ெடன நின்றா
ன்.
அவன் அ த்த அ கால எ த் ைவத்தால் , அங்
ெந ப் ஜ வாைல. இ க்கமாக நின் ந்தான். த
ைல னிந் தள் ளிக் ெகாண் ந்த நரகாைவ மார்
ேபா த த் க் ெகாண் ந்தான்.
ன்னால் , தகதகெவன் எரி ம் ெந ப் . ழ் ந்
ந்த அைனவரிடத் ம் நிசப் தம் . அ ரா, சார் ,
ெராபஸர் பகவான், இந் ரன், வான் ேசங் என அைன
வ ம் ஒ கணம் ஆ ப் ேபா னர். எச் ைல ங்
யப ேய அ த் நடக்கேபாவைத பயத் டன் பார்த்
க் ெகாண் இ ந்தனர்.
நரகா பல் ைலக் காட் ரித் க் ெகாண் ம் , ேமற்
க் ெகாண் அர்ஜ ைன ன்னால் தள் ளாம ம் நின்
ெகாக்கரித்தான்.
“அ த் நீ ன்னால் ைவக் ம் ஓர் அ , உனக்கான ச
வக் .”
அர்ஜ ன், நரகா ன் மார் ல் ேமா யப நின் த
ைலைய னிந் ந்தான். தைலைய உயர்த்தாமேல
ெப ச் ட்டப ேப னான். ர ல் உ ய ெதா
னி ெதரிந்த .
“ம ப ம் ெசால் ேறன். ேவண்டாம் .”
நரகா கத் ல் ெகா ர ரிப் ெதரிந்த . ெதனா
வட்டாக அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“என் கத்ைத பார்த் ட ேபச அ கைத இல் ைல எ
ன உனக் ெதரிந் க் ற . ஆனால் , உன்ைன மன்
னிக் ம் மகான் நான் அல் ல.” எனச் ெசால் அர்ஜ
ைன ேமற் க் ெகாண் தள் ள,
 ழ் ந்த் ந்த அைனவ ம் பத னர்.
ஆனால் ,
அர்ஜ ன் அங் ேகேய தைலைய உயர்த்தா நின்
ந்தான். நரகா கம் மா னான். ண் ம் பலத்
ேதா அர்ஜ ைன தள் ள, அவனால் ய ல் ைல. பட
படத் அர்ஜ னின் ன்னால் பார்த்தான். ேமைட ன்
ளிம் ல் அர்ஜ ன் தன் கால் கைள மட் ேம ஊன்
நின் ந்தான்.
நரகா நம் ப யாமல் ெமாத்த பலத்ைத ம் ேசர்த்
ண் ம் தள் ள, அர்ஜ ைன அவனால் அைசக்க ட
ய ல் ைல. ேழ நின் ந்த அ ரா, ெராபஸர்
பகவான், சார் , வான் ேசங் , இந் ரன் அைனவ ம்
யப் டன் பார்க்க,
அர்ஜ ன் தைலைய உயர்த்தாமேல, இ க்கமான
கத் டன் நரகாைவ தள் ள, நரகா க் ெகாண்ேட ச
மாளிக்க யாமல் ஒ அ ன்னால் ைவத்தான். அ
ர்ஜ ன் ன்ேன ெம வாக அ த்த அ ைய ன்னா
ல் அ த்தமாக ைவத்தான். நரகா நம் ப யாமல்
ன்னால் ேபாகத் ெதாடங் னான்.
மக்கள் கரேகாஷம் காைத ளந்த .
நரகா தன் மக்கைள ேகாபமாகப் பார்த் ட் ,
ண் ம் அர்ஜ ைன உந் த் தள் ள யற் த்தான். ஆ
னால் , அர்ஜ ன் அ த்த அ க் காைல உயர்த் ன்
ேனற, நரகா த மா ன்னால் ேபானான். மங் ைக
த் த்தவள் ேபால நின் ந்தாள் .
அர்ஜ ன் நரகாைவ ன்னால் தள் வைத பார்த்
வான் ேசங் , அ ரா, ெராபஸர் பகவான்., இந் ரன் ஆ
யவர்களின் கங் கள் சந்ேதாஷத் ல் ளிர, சார்
உணர்ச் வசப் பட் ைகைக உயர்த் கத் னான்.
“கம் ஆன் அர்ஜ ன், கம் ஆன் அர்ஜ ன்.”
மக்கள் கரேகாஷம் அக்காட் ைய கண் காைத
ளக் ம் ப ஒ த்த . அரசன் இலங் கா ம் நின்றப ,
நம் ப யாத மக்கள் ஆரவாரத்ைத ற் ம் பார்த்
ட் , ண் ம் ேபாட் ேமைடைய பார்த்தான்.
அங் ,
 அர்ஜ ன் ஒவ் ெவா அ யாக ன்ேன நரகாைவ
ன்னால் தள் ளிக் ெகாண் க்க, நரகா ெகா க்
க யாமல் ண க் ெகாண் அப் ப ேய ன்னால்
ேபானான். அர்ஜ ன் தைல னிந்தப ேய தள் ளிக் ெகா
ண் , நரகாைவ ன்னால் தள் ளிப ேய ெசன் நின்
றான்.
இப் ேபா ,
நரகா இ த ணத் ல் இ ந்தான். ன்னால் கா
ல் ைவத்தால் , ேமைட ல் இ ந் ேழ ழ ேவண் ய
தான். ெந ப் ல் ெபா ங் க ேவண் ய தான். படபட
ப் பாக ன்னால் ம் பார்த் , பத அர்ஜ ைன
ண் ம் தள் ள யற் க்க, ண் ம் ேதால் . க்கற் ,
நம் ப யாமல் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“யார்…யார்…நீ ?.”
அர்ஜ ன் தைலைய உயர்த் னான். கம் இ க்கத்
ல் ேவ தமாக இ ந்த . நரகாைவ பார்த் அ
த்தமாக ெசான்னான்.
“ம் ம் ... உன் மரண தன். இப் ப உன்ேனாட ?”
நரகா ம் ேகாபமாக ெசான்னான்.
“எனக் உ ர் ச்ைச ெகா ப் பைத ெப ைம டன்
ெசால் றாய் . அ ேதைவ ல் ைல. ஆனால் , இக்கண
ம் , உன் ரத்தவாைடைய வா க்க ேவண் ம் என்ற
ெவ மட் ேம என்னிடம் உள் ள . அைத எவனா ம்
மாற் ற யா .”
“அ எவனா ம் யா .” என அர்ஜ ன் கத்ைத
ேகாபமாக் , நரகாைவ பலமாக தள் ள, நரகா ேவ
கத் ல் ஐந்த க் ெய யப் பட் , ேழ ெந ப் ஜ
வாைல ல் ந்தான். ெந ப் வ ம் ஆக்ர த்
, அவைன ன் ெகாண் க்க, அவன கம் இ
ன்ன ம் அர்ஜ ைனேய நம் ப யாமல் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்த .
மக்கள் அைனவ ம் கரேகாஷத் ல் அர்ஜ ைன பா
ர்த் ழங் க் ெகாண் இ ந்தனர். அரசன் இலங் கா
கத் ல் எந்த பாவத்ைத ம் காட்டாமல் அர்ஜ ைன
ேய கண்ணிைமக்காமல் பார்ததான்.
 அ ரா, சார் , வான் ேசங் , ெராபஸர் பகவான்,
சார் என அைனவ ம் சந்ேதாஷமாக ேமைடேய ,
ெவற் ைய ெகாண்டாட, அர்ஜ ன் தன் பார்ைவைய ஓ
ரிடத் ல் நி த் ர்ந் ப் பார்த்தான்.
அங் ,
அவ க் லக ட்ட . அவைனேய பார்த்
க் ெகாண் , க சந்ேதாஷமாக காணப் பட்டாள் .
 அத் யாயம் - 18
நள் ளிர .
ராமத் ன் ைமயத் ல் ற் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ப
ல் லக் கள் தயார் நிைல ல் இ ந்த . மக்கள் ஆங் கா
ங் ட்டமாக நின்றப , சந்ேதாஷமாக ேப க் ெகா
ண் இ ந்தனர்.
ெராபஸர் பகவான் ராமத் யவர்கேளா
உைரயா க் ெகாண் ந்தார். அ ரா ராம ெபண்க
ளிடம் ஏேதா ேப க் ெகாண் இ ந்தாள் . இந் ரன்
ட் ல் ேபர்ைட ப பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். ச
ற் ரமாக சார் ம் , வான் ேசங் ம் இளவய ன
ேரா கால் பந்தாட்டம் ேபால, ஒன்ைற ைளயா க்
ெகாண் இ ந்தனர்.
அர்ஜ ன் அைனத்ைத ம் கவனித்தப , ஓர்
ன் ன் இ ந்த தண்ணீர ் பாைன ல் , நீ ைர அள் ளி அ
ள் ளி கத்ைத க னான். க ம் ேசார் ற் இ ந்
தான். அவைன ேநாக் ஏராளமான மக்கள் ன்ேன
வந் , ழ் ந் நின்றனர்.
அர்ஜ ன் அவர்கைளப் ரியாமல் பார்க்க, அவர்க
ளில் ஒ வன் அவன் ன்ேன வந் பணிவாக ேப
னான்.
“ வேன, எங் கைள காப் பதற் காகேவ நீ ங் கள் வந் ள்
ளீர.் இங் அரசனாக இலங் கா இ ந்தா ம் , ஆட்
ரிவ நரகாதான். அவன் ஒ அ ரன். காம ெகா ரன்.
அவைன வதம் ெசய் எங் கள் நாட்ைட ம் , நாட்
ெபண்களின் கற் ைப ம் காத் ள் ளர ீ .் உங் க க் எப் ப
நன் ெசால் வ என்ேற ெதரிய ல் ைல.”
அர்ஜ ன் அவர்கைள கனிேவா பார்த்தான்.
“இனிேமல் எந்த ங் ம் உங் க க் ஏற் படா . நீ ங் கள்
பய ன் றப் பாக வாழலாம் . அைனவ ம் ெசன்
பல் லக் களில் ஏ ங் கள் . நாம் மைலக் ேகா ல் சந்
க்கலாம் .”.
 அைனவ ம் பவ் யமாக அவைன வணங் ட் ,
அவ் டத்ைத ட் அகல, ன்னால் இ ந்த ல்
இ ந் மங் ைக ெவளிப் பட்டாள் . அவள் அர்ஜ ன் அ
ேக வந் , அவன் அ ந் வதற் ஏேதா பானத்ைத
ெகா த் ட் , அவனிடம் ேப னாள் .
“மக்கள் அைனவ ம் தாங் கள் ேதவ தன் என நம்
ன்றனர். ஒ வ ைடய அ யாைமைய பயன்ப த்
ெகாள் வ கப் ெபரிய பாவம் .”
அர்ஜ ன் அவளிடம் ம் னான்.
“ஒ த்தேராட அ யாைமேய பயன்ப த் க்கற எப் ப
பாவேமா, அேத மா ரி ஒ த்தேராட நம் க்ைகைய
ெக க்கற ம் ெபரிய பாவம் தான். கட ள் வ வார்
நம் னாங் க. ெசான்ேனன்.”
“ம் ம் … த் சா தனமாகதான் ேப றாய் . சரி, எதற்
காக எங் கள் நாட் க் ள் வந் ேதவ தன் என்
ெபாய் ெசான்னாய் ?.”
“நாங் க இங் க வரேவண் ய ேவண் ய ஒ கட்டாயம் .
மத்தப எங் களால உங் க க் ம் , உங் க சந்ேதாஷமா
ன வாழ் க்ைகக் ம் எந்த ஆபத் ம் நிச்சயம் வரா ..”.
அவர்கள் ேப க் ெகாண் இ க் ம் ேபாேத, அரச
ன் இலங் கா எங் ந்ேதா வந் அர்ஜ ைன ெந ங்
னான். க பவ் யமாக அவனிடம் ேப னான்.
“உங் கைள நம் பாமல் ேபானதற் , என் மக க்
ைடத்த பரி தான் மரணம் . மக்க ம் அவைன ெவ க்
றார்கள் என அவர்களின் கரேகாஷத் ேலேய உணர்
ந் க் ெகாண்ேடன்.”
“அரேச, இ ல் ட நான் ஒ வாய் ப் ெகா த்ேத
ன். இளவரசர் ேகட்க ல் ைல. உங் கள ஒேர தல் வன்.
என்ைன மன்னி ம் .”
அரசன் இலங் கா பத னான்.
“ஐேயா.. தாங் கள் என்னிடம் மன்னிப் ேகட்ப எனக்
பாவத்ைத ேசர்க் ம் . அ அவனின் . ண் ம்
ஒ கன்னிைய மணந் , அவள் லம் ம ப ம் ஓர்
வாரிைசப் ெபற் க் ெகாள் ேறன். நீ ங் கள் கவைல
ைய ங் கள் .” என ம் , தன் ைகைய உயர்த் க்
காட் யப ேய அர்ஜ க் ெசான்னான்.
“அேதா அங் ெதரிவ தான் ரி லா மைல.”.
அர்ஜ ன் எ ேர பார்க்க, ெவ ெதாைல ல் ன்
ெபரிய மைலகள் ெதாடர்ச் யாக அைமந் இ ந்த
.
இலங் கா, அர்ஜ க் ளக் னான்.
“அங் ந ல் உள் ள மைல உச் ல் தான் எங் களின்
காளி ேத ைல உள் ள . ப ன் வ டங் க க்
ஓ ைற வ ம் ைஜ ழா ற் மட் ேம ம
க்கள் அைனவ ம் அங் ெசல் ல அ ம க்கப் ப வர்.
நீ ங் கள் ெசல் ல ேவண் ய பல் லக் அேதா அங் தயா
ராக இ க் ற . உங் க க்காகதான் அைனவ ம் காத்
க் ேறாம் .”
அர்ஜ ன் பல் லக்ைக பார்க்க,
அ அவ க்காக காத் ந்த .

பல் லக் ன் உள் ேள,

சார் , இந் ரன், ெராபஸர் பகவான், வான் ேசங்
என அைனவ ம் ஏற் கனேவ அமர்ந் ந்தனர். அர்ஜ
ம் பல் லக் ல் ஏற யற் க்க, ஓர் ைக அவ க் உ
த ய . அர்ஜ ன் தைலைய உயர்த் ப் பார்க்க,
இந் ரன் ன்னைகேயா அமர்ந் ந்தான்.
“சாரி, உன்ைன தப் பா நிைனச் ட்ேடன்.”
அர்ஜ ம் ரித்தப ேய, அவன ைகைய பற்
ஏ , அவன அ ேக அமர்ந்தான். ன், எல் ேலாைர
ம் ஏ ட் ேகட்டான்.
“அ ரா எங் க?”
“வந் ட் இ க்கா.” ெராபஸர் பகவான் ப லளித்
தார்.
“ேநத்ரைன பத் எதாவ தகவல் ைடச்சதா?” என
அர்ஜ ன் அவர்கைளக் ேகட்க,
சார் ப லளித்தான்.
“உஊம் . இவங் க ெவளிமனிதர்கைள பாத்தேத இல் ைல
ன் ெசால் றாங் க. அவர் ஒ ேவைள இங் க வரைல
ேயான் ட எனக் ேதா . இவ் வள ேநரம் ேநத்
ரைன பத் தான் நாங் க ேப ட் இ ந்ேதாம் . ெராப
ஸர் பகவான் ல ஷயங் கைள ெசான்னா . ெகாஞ்
சம் ஷாக் ங் கா இ ந்த ”
அர்ஜ ன் வத்ைத உயர்த் னான்.
“என்ன?”
இந் ரன், அர்ஜ னிடம் ளக்கத் ெதாடங் னான்.
“ேநத்ரன் ஒ ேவற் ரகவா ஆராய் ச் யாளரா இ
ந்தா . அவேராட மைன ேபர் த ழ் . பல வ ஷம்
ெரண் ேப ம் அழகா, ஒண்ணா வாழ் ந்தாங் க. பட்,
ர் த ழ் நடவ க்ைக ல ெபரிய மாற் றம் ெதரிஞ் ச
. அ என்னன்னா, தான் அேகாராக்கள் ட ேப
ேனன். அ ங் க என்ைன அவங் க ரகத் க் ப் ட்
டாங் கன் உளற ஆரம் ச் இ க்காங் க.”
அர்ஜ ன் அைம யாக ேகட்க, இந் ரன் ெதாடர்ந்தான்.
“ேநத்ரன் தன் ைடய ெதா ல் அந்த மா ரி இ ந்ததா
ல அந்த பா ப் அவ க் ள் ள ஏற் பட் மனநிைல ச
ரி ல் ைல நிைனச்சார். ஆனா, த ழ் எல் லாம் உண்
ைமன் ேநத்ரேனாட வாதாட ஆரம் ச் ட்டாங் க. ேந
த்ரன் நம் பேவ இல் ைல. சண்ைட வந்த . கைட ல இர
ண் ேப ம் ரிஞ் ட்டாங் க.
ேமற் ெகாண் , சார் ளக் னான்.
“அப் பறம் பல வ ஷமா த ழ் எங் க ேபானாங் கன்
ெதரியைல. 7 வ ஷசத் க் அப் பறம் ேநத்ரன் ஒ ம
னநல ல, ஒ ேநாயாளியா தன்ேனாட மைன
ைய சந் ச் இ க்கா . அப் ப ம் அவங் க தன்ைன
அேகாராக்கள் அவைள ட் ட் ேபானதாக ம் , அவ
ங் க உலகத்ைத பார்த்ததா ம் ெசால் இ க்காங் க.”
அர்ஜ ன் ட்பமாக ேகட்டான்.
“சரி, அேகாராக்கள் அவங் க ரகத் க் ட் ட்
ேபாய் என்ன பண்ணாங் கலாம் ?”
இப் ேபா , ெராபஸர் பகவான் ெதாடர்ந்தார்.
“ேநத்ரன் ட்ட த ழ் ெசான்ன என்னனா, அங் க நி
ைறய ஏ யன்ஸ் இ ந்தாங் களாம் . நிைறய ம சங் க
ைள அவங் க ரகத் க் கடத் ட் ேபாய் ஆராய் ச்
பண் றதா ெசான்னா. மனிதர்கேளாட ெசல் ைஸ எ
த் , அ ங் க உடம் ேபாட இைணக்கற ஒ ஆராய் ச்
ைய அ ங் க பண்ணதா ம் , அ லமா அ ங் க தன்
ைன ம ஷனா மாத் க்கற யற் ல ஈ பட்டங் கா
ம் உள னா.
அ மட் ல் லாம, அேகாரா தன்ேனாட ந் ைவ
அவ க் ள் ள ெச த் , ஒ ழந்ைதைய உ வாக்
ற யற் ல ஈ பட்டாங் கன் ம் ெசான்னா. அப் ப
ஒ ழந்ைத ெபாறந்த ம் ெசான்னா. அ ட தா
ன் ேப இ க்ேகன் ம் , அ அவ ேமேல பாசமா இ
ந்ததா ம் ெசான்னா. தப் ச் வ ம் ேபா அைத
க் ெகாண் வர யைலன் ம் ஒளர ஆரம் ச்
சா.
இ எல் லாேம ேநத்ரேனாட ஒ ஆராய் ச் பண்ண
ப் ேபா அவர் எங் ட்ட பர்சனலா ெசான்ன . ெகாஞ் ச
நாள் லேய த ேழாட உடல் நிைல ேமாசமா இறந் ட்
டா. ேநத்ர ம் அவள் ெசால் ற ல உண்ைம இ க்கலா
ம் தன்ேனாட ஆராய் ச் ைய ெதாடங் னா . இப் ப
அவ ம் காணாம ேபா ட்டார்.”
வான் ேசங் ஒ க் வந் ெசான்னான்.
“ம் ம் ம் … அதாவ ஒ ஷயத் ல ஆழ் ந் ழ் ப்
ேபான, அவங் கேளாட மனநிைல அங் க வாழ் ற மா ரி
ேய கற் பைன பண்ணி, அைத நிஜம் ஏத் க் ம் . அ
ேதாட ைள தான் இ . இந்த மனேநாய் க்கான ேப
ஸ்ேசா ேய வ் ஐெடன் ஸ்ஆர்டர்.”
அர்ஜ ன் ல கணம் ேயா த்தவாேற அைம யாக
இ ந்தான். அ ரா பல் லக் ன் ெவளிேய வந் நின்
றாள் . அவ க் ன்ேன தயங் யப ேய, அர்ஜ க்
லக ட்ட அச் பவ் யமாக நின் ந்தாள் . அ
ரா அவைள ஆதரேவா பல் லக் ல் ஏற் , தா ம் ஏ
எல் ேலா ட ட ம் அமர்ந்தாள் .
அவர்கள பல் லக் ேமேல உயர்ந்த . ஆட்கள் அ
தைன க் ெசன்றனர். அதற் ன்னதாக ெமாத்த
மாக ற் க் ம் ேமற் பட்ட பல் லக் க ம் ேம ம் ,
ராமத் ல் இ ந் வரிைசயாக, ஒன்றன் ன் ஒன்றா
க ளம் ப ெதாடங் ய .
பல் லக் ன் உள் ேள,
வான் ேசங் , இந் ரன், ெராபஸர் பகவான், சார்
நால் வ ம் ஆர்வமாய் அமர்ந் க்க, அர்ஜ ன் தன்
ைனேய பார்த் க் ெகாண் ந்த அச் ைய ஆழ் ந்
ப் பார்த்தான்.
அ ரா அவனிடம் ேப னாள் .
“அர்ஜ ன், இவ ேப நடா . உங் ட்ட ஏேதா காட்ட
ம் ெசால் றா”.
அர்ஜ ன் நடா ைய ரியாமல் பார்த் , ைகைய நீ
ட் னான். அவள் , அவனிடம் ஏேதா ஒ மரப் பட்ைட
ைய ெகா த்தாள் . அதைன வாங் ய அவன் ர்ந் ப்
பார்த்தான். அ ல் ஒ வன கம் ெச க்கப் பட் இ
ந்த .
“யார் இ ?”. என அர்ஜ ன் நடா ையக் ேகட்க, நடா
அைம யாகேவ இ ந்தாள் .
அ ரா இைடம த் எல் ேலா க் ம் ளக் னாள் .
“அவளால ேபச யா . அவ க் அப் பா, அம் மா
ைடயா . ஓேர அண்ணன். உன் ைக ல இ க்கற மர
ப் பட்ைட ல இ க்கற தான் இவேளாட அண்ணன். அ
வங் க அண்ணன் மா ரிேய உன்ைனப் பாக் ம் ேபா
அவ க் ேதாணி க் . அதனாலதான் உன் ேமல
அவ க் தனி பாண்ட்”
“உனக் இவேளாட ைசன் லாங் ேவஜ் ெதரி மா?”. எ
ன சார் யப் பாக அ ரா டம் ேகட்டான்.
“ஊ ம் . அவேளாட எக்ஸ் ரசைன ெவச் ஓரள ெசா
ல் ேறன்”.
“இப் ப இவ அண்ணன் எங் க?”.
“நரகா ெகான் ட்டான்”. என அ ரா வ த்தத் டன்
ெசால் ல, ேகட்ட அைனவர கத் ம் அ ர்
அர்ஜ ன் ேவகமாக ேகட்டான்.
“ஏன்?”
“சரியா ெதரியைல இங் க வ ம் ேபா ஒ ெபாணம்
தைல ழா ெதாங் ச்ேச, அ தான் இவேளாட அண்ண
ன. ஏேதா இந்த நாட் க் ேராகம் ெசஞ் சதால நரகா
வால சாக க்கப் பட் இ க்கான் அதனாலதான் நரகா
ைவ நீ ெகான்ன ம் இவ அவ் வள சந்ேதாஷப் பட்டா.”
அர்ஜ ன் டாமல் ரமாக அ ராைவ ேகட்டான்.
“ ட், எ க்காக நரகா அவைனக் ெகான்னான். அப் ப
என்ன ேராகம் ெசஞ் சான்?”
“அவன் நடா ைய ப் ட் ட் , இந்த ராமத்ைத
ட் தப் ச் ேபாக பாத் இ க்கான். அதனால அவ
ைன ெகான் ட்டான் மக்கள் ெசான்னாங் க. ஆனா,
என்ன ெதரியைல.”
சார் தைல ெசா ந்தான்.
“ ரியைல. அவன் ஏன் தங் கச் ைய ட் ட் இந்த
ராமத்ைத ட் தப் ச் ேபாக ம் ?”
ெராபஸர் பகவான் ேயா த்தப ேய ெதாடர்ந்தார்.
“ஒ நி ஷம் . ராமத் ெபரியவங் க ட்ட சாரிச்சப்
ேபா நாைளக் அரசன் இலங் கா, காளிேத ைல
ன்னா கல் யாணம் பண்ணிக்கப் ேபாறாதா ேகள் ப்
பட்ேடன். அப் ப னா கல் யாணம் பண்ணிக்கப் ேபாற
ெபாண் ?” என ேயா த்தப ேய, அவர் எல் லாைர ம்
ேகட்க,
அைனவ ம் க் ன் நடா ைய பார்த்தனர்.
சார் நம் ப யாமல் ேகட்டான்.
“அந்த ழட் அரசன் இந்த ன்னப் ெபாண்ைண கல்
யாணம் பண்ணப் ேபாறானா?. அ க் தான் இவங் க
அண்ணன் இவைள ட் ட் தப் ச் ேபாகப் பாத்தா
னா?
அைனவ ம் கத் ல் ஓர் பரிதாபத்ைத வளர்த்
நடா ைய பார்த்தனர். ஆனால் , நடா எ ம் அ
யாமல் ரித்தப ேய அமர்ந் இ ந்தாள் .
வான் ேசங் ெகாந்தளித்தான்.
“அப் ப ெயல் லாம் நாம நடக்க டக் டா . அவங் க
ைள ெபா த்தவைரக் ம் நாமதான் ேதவ தர்கள் . கட
க் சமமானவங் க. நாம ெசான்னா அரசன் ேகட்
தான் ஆக ம் .”
அர்ஜ ன் ேயா த் ட் , நடா ன் தைலைய
வ யப ேய, அ ரா டம் ம் னான்.
“இனிேம இவேளாட அண்ணன் நான்தான். நான் இ க்
கற வைரக் ம் இவ க் எ ம் ஆகா . இ ெரண்
ைட ம் இவ ட்ட ெசால் .”
 அ ரா ன்னைகத்தப ேய நடா டம் ம்
னாள் . தன் ைககைள அைசத் அவ க் அர்ஜ ன்
ெசான்னைத ளக்க யற் த்தாள் . அதைன உற் க
வனித்த நடா க் , அைனத் ம் ரிந்த . உடேன, அவ
ள் கம் இ க்கமாக மா ய .
அைனவ ம் ண் ம் அவைளேய கவனித்தனர். அ
வள் ேவக ேவகமாக தன் ைகைய ழற் , அர்ஜ க்
ஏேதா ெசால் ல யற் த்தாள் . அர்ஜ ன் ரியாமல்
அ ராைவ பார்க்க, அ ரா அவள ெசய் ைகைய பார்
த் க் ெகாண்ேட, ட் ட் ளக் னாள் .
“அர.சன்…..உன்..ைன ம் …ெகான்.. ..வான்”.
அர்ஜ ன் ரித்தப ேய நடா ன் தைல ைக
ைவத் உ ண்டான்.
“பயப் படாேத நம் ம யா க் ம் எ ம் ஆகா ”.
அ ரா அைத அப் ப ேய நடா க் ளக்க, நடா
ன் கத் ல் தற் ேபா சந்ேதாஷம் ெபாங் ய .
தன் பால் கம் ரிய அழகாய் அர்ஜ ைன பார்த்
ரித்தாள் . அவ ம் அழகாக அவைளப் பார்த் ரித்
தான்.
சார் பல் லக் ன் ைர லக் ெவளிேய பார்த்தான்
.
அதள பாதாளம் .
எங் உள் ள என்பேத ெதரிய ல் ைல. அவ
க் தைல ற் ய . உடேன ம் இ க்கமாக
இந் ரனின் ைகையப் பற் ஒட் அமர்ந்தான். வரி
ைசயாக அைனத் பல் லக் க ம் , எ ம் ேபால ஒன்
றன் ன் ஒன்றாக இ பக்க ம் ஆழம் ெதரியாத பா
தாளம் ழ் ந்த ய ேமடான பாைத ல் மைலைய
ேநாக் பயணித்த .
 அத் யாயம் - 19
ரி லா மைல.
ற் ம் கா கள் ழ் ந்த ஓர் உயரமான மைல
ன் உச் ரேதசம் . அதன் ைமய ேமைட ல் ந்
அ பய த் ம் , ஆக்ேராஷமான, மனித உ வ காளி
ேத ைல ஓன் ரமாண்டமாக ற் ந்த ,
அதற் ன்ேன ரந் க் ெகாண் இ க் ம் ெபரி
ய மைலய , ன்னாள் அகன் ெசன்ற ெபரிய மா
காணம் என ஏேதா மாய லக காட் ேபால இ ந்த .
ைலக் ன்னால் இ ற ம் ெபரிய ெபரிய
ர கள் ைவக்கப் பட் இ ந்த . அதன் கால் க க்
ேழ இ ந்த ேமைட ேபான்ற அைமப் ல் அரசன் இலங்
கா ம் , இன் ம் ல ம் ைல ன் பாதங் கைள க
க் ெகாண் , ைஜக் ேதைவயான ஏற் பா கைள
ெசய் க் ெகாண் ந்தனர்.
அவர்கள் எல் லா க் ம் ன்ேன நீ ண் ேழ ெசல்
ம் ப க ம் , அதற் ன்னால் இ ந்த அகன் இ
ந்த ெவற் ரேதசத் ல் ராம மக்கள் ெமாத்த ம்
ந்தனர்.
சற் ரமாக பல் லக் கள் வரிைசயாக வந் நி
ன்றன. அதன் ஓர் பல் லக் ல் இ ந் அர்ஜ ன், நடா
ேயா இறங் னான். அவர்கைளத் ெதாடர்ந் மற் றவர்
க ம் ேழ இறங் , அவ் டத் ன் ரம் ப் ைப ம் ,
ந் அ காளி ேத ைலைய ம் கண் இைமக்
காமல் , யப் ேபா பார்த்தனர்.
வான் ேசங் ஆச்சர்யமாக ெசான்னான்.
“ஓ ைம காட், எவ் வள ெபரிய ைல!!”.
இந் ரன் ரமாக உற் ேநாக் யப ேய எல் ேலாரிட
ம் ெசான்னான்.
“அங் க பா ங் க.”
அைனவ ம் ப க்கட் கள் அைமந் இ ந்த சா
லமான ேமைடைய பார்த்தனர். அங் , அரசன் இலங்
கா க் மாைலகள் ட்டப் பட்டன. ப மாட் ன் ரத்த
த்தால் ைல ன் பாதங் கள் க வப் பட்டன. மலர்கள்
வப் பட்டன. ன் ந்த ெகா ர உ வம் ெகாண்ட
ழவன் தாக அவர்க டன் இ ந்தான்.
“அ தான் ைய பா காக் ற, வ ஷத் க் ம்
ேமல வாழ் ற னியா இ க் ம் .” என ெராபஸர் பக
வான் னிைய ர்ந் ப் பார்த்தப ேய ெசான்னார்.
அரசன் இலங் கா தன் மக்கைள பார்த் ம்
னான். ன், அவர்கைளப் பார்த் ைகைய ரித் , உ
ரக்கக் கத் னான்.
“ ைஜ ஆரம் க்கட் ம் ”.
அ த்த கணம் ,
ர கள் ஒ க்கத் ெதாடங் ய . அச்சத்தம் நிலத்
ைதேய அ ர ெசய் த . அரசைன ற் ந்தவர்கள்
மந் ரங் கள் ஓத ெதாடங் னர். ேழ ந்த மக்க
ள் ைக ல் ப் பந்தங் கள் ஏந் , தன்னிைல மறந் ஆ
டத் ெதாடங் னர்.
ைல ம் , அங் ந்த ழைல ம் ல கணம் அர்
ஜ ன் ஆராய் ந் க் ெகாண் க்க, அ ரா ற் ம்
ேத யப பத னாள் .
“ஏய் , இங் ந்த நடா எங் க?”.
அர்ஜ ன் உடேன னிந் ப் பார்த்தான். நடா அ
ங் இல் ைல. அவேனா ேசர்ந் மற் றவர்க ம் பத ,
நாலாபக்க ம் பதற் றமா லா னர். மக்கள் ட்ட
த் ல் அவள் எங் ம் ெதரிய ல் ைல.
“எங் க ேபானா?” என அர்ஜ ன் லா யப ேய எ ேர
பார்த்தவன், அப் ப ேய அ ர்ச் ல் அைசயா நின்
றான். கண்கைள இைமக்க மறந்தான். அவைனப் ேபா
லேவ மற் றவர்க ம் அக்காட் ைய கண் அப் ப ேய
ஒ கணம் உைறந் ப் ேபா னர்.
அங் ,
நடா ெபண்கள் பைட ழ, க த் ல் மாைல ட
ப் பட் , த்ரமான ஆபரணங் கள் ட்டப் பட் இ ந்
தாள் . எந்த எ ர்ப் ம் இன் எல் ேலாேரா ம் ப ேய
ெசன் , ேமைட ேமல் நின் ந்த அரசன் இலங் கா
ைவ ெந ங் னாள் ,
 அரசன் இலங் கா அவைள ெபாக் ஷம் காப் ப
ேபால பவ் யமாக அைழத் ச் ெசன் , காளி ேத
ைல ன் ன் நி த் னான். அவள் அதைன வணங்
ட் , அர்ஜ ைன ம் பார்த்தாள் .
ரத் ல் இ ந் கவனித்த அர்ஜ னின் கம் பட
படப் பாக இ ந்த .. சார் ேகாபமாக இ ைகைய
ம் த் க் ெகாண் கத் யப ேய ன்ேன னான்.
“இந்த கல் யாணத்ைத நடத்த டமாட்ேடன்”.
ெரன,
ஓர் ஈட் க்ேக வந் அவைன த த்த . சார்
ரியாமல் பார்த்தான். ஒ வன் ஈட் ேயா நின் , அ
வைனப் பார்த் ெகா ரமாய் ரித்தான்.
சார் அவைன ைறத்தான்.
“ேதவ தைனேய த க் றாயா?. உனக் எவ் வள
ைதரியம் !!. நரகத் ற் அ ப் ேவன். மரியாைத
யாக வ ”.
ேம ம் பத் க் ம் ேமற் ப்பட்டவர்கள் ஈட் ேயா
அவர்கைள ழ, ஒ வன் கைரப ந்த பல் ேலா எல்
ேலாைர ம் பார்த் எச்சரித்தான்.
“ ைஜ ம் வைர அைம யாக இ ந்தால் , அ வ
ைர உங் கள் உ ர் உங் கள் வசம் ஒப் பைடக்கப் ப ம் .
இல் ைலயானால் , உங் கள தைலகள் இக்கணேம ண்
க்கப் ப ம் ”. எனச் ெசால் ட் அர்ஜ ைனப் பார்த்
கர் த்தான்.
“ேதவ தன் என ேரா த்தால் , எங் களால் அ ய
யாதா!!!. அரசன் உங் கைள ைற க்க உத்தர ட் ள்
ளார். நீ எங் கள் இளவரசைன ெகான் ட்டாய் அல் ல
வா!!!. உன் இறப் மட் ம் க ெகா யதாக இ க் ம் ”.
“நாம ெபாய் ெசான்ேனாம் இவங் க க் ெதரிஞ்
க் ”. என அ ரா ர்ச்ைசயா ெசால் ல, அர்ஜ ன்
ம் பார்த்தான். ரமாக நின் ந்த மங் ைக இவர்க
ைள ேநாக் வந் , அர்ஜ ன் எ ேர நின்றாள் .
அர்ஜ ன் அவைளப் இ க்கமாக பார்க்க, அவள் ேகாப
த்ேதா ெசான்னாள் .
“என் இனத்ைத ஏமாற் வைத என்னிடேம ெசால் றா
யா!!!. என் நாட் மக்கள் இன ேரா யாக நிச்சயம்
இ க்க மாட்டார்கள் . இனி நீ ங் கள் தப் பேவ யா .
இேதா நீ ங் கள் வந்த க ட வாகனத் ன் சா ” என
ட் ன் ேபர் ன் சா ைய அர்ஜ க் உயர்த் காட்
னாள் .
க் க் ெகாண்ட ஆ ேப ம் ழ் ந் ந்த ெகா ர
ர்கைள பதட்டமாக பார்க்க, அர்ஜ ன் பார்ைவைய
ப் நடா ைய பார்த்தான்.
ேமைட ல் ,
அரசன் அவளின் தைலைய வ , தன் உள் ளங்
ைகைய கத் யால் அ த் , வ ந்த ரத்தத்ைத எ த் ,
அவள் ெநற் ல் லக ட்டான். ந்த மக்கள்
ஆர்ப்பரிப் ேபா அதைன கவனித் க் ெகாண் ந்தன
ர்.
அவள் ன்ேன ஓர் ெபரிய ப டம் .
அவள் ண் ம் ம் அர்ஜ ைனப் பார்த்தாள் .
அர்ஜ ன் பைதபைதப் ேபா அவைளேய பார்த் க்
ெகாண் க்க, அவள் எந்த எ ர்ப் ன் ப டத்
ல் ப த்தாள் . அரசன் ைக ல் ஓர் ெபரிய கத் வழங்
கப் பட்ட . அதைனப் ெபற் அவன் ைல ன் ம்
கண்கைள , கத் ைய உயர்த் ரார்த் த்தா
ன்.
“ஓ ைம காட். அவைள கல் யாணத் க் தயார் பண்ண
ைல. ப ெகா க்க ேபாறாங் க.”. என ெராபஸர் பக
வான் அல னார்.
அ ரா நடப் பைத ேலா பார்த் க் ெகாண்
ந்தாள் . வான் ேசங் ம் , இந் ர ம் த த் க் ெகாண்
ந்தவர்கைள , யப ேய அவைள காப் பாற் ற
, ன்ேனற யற் ெசய் தனர். ஆனால் , ஆட்கள் வ
வாக அவர்கைள இ த் , தங் கள் வட்டத் ற் ள் ெகா
ண் வந்தனர்.
சார் ன் ர ல் உதறல் ெதரிந்த .
“அர்ஜ ன், இப் ப என்ன பண்ற ?”
அர்ஜ ன் அைசயாமல் அங் நடப் பைதேய கவனித்
தான். நடா தைலைய ப் , அர்ஜ ைன பார்த்தப
ேய ப டத் ல் ப த் க் ெகாண் ந்தாள் . அரசன்
 இலங் கா ம் நின் , மக்கைள பார்த்தப ேய கத்
ைய உயர்த் னான்.
ரெசா கள் ழக்கம் காைத ளந்த . மக்கள் ச
ந்ேதாஷத் ல் ஆனந்த த்தா னர். அரசன் ண் ம்
கண்ைண , ஏேதா ரார் த் ட் , கண்கைள
றந் , கத் ைய இ க பற் ஓங் க ற் பட,
மக்கள் உற் சாகத் ல் ட்டனர்.
“ேநா.. ேநா.. ேநா..” என அ ரா பயத் ல் கண்ைண
னாள் . அக்காட் ைய கண் இந் ரன், சார் , வான்
ேசங் , ெராபஸர் பகவான் அைனவ ம் பைதபைதத்
ெகாண் க்க,
கண்ணிைமக் ம் ேநரத் ல் ,
அர்ஜ ன், தன் ன்னால் இ ந்த பா காவலனின்
கத்ைத தன் ழங் ைகயால் ேவகமாக தாக் னான்,
அவன் ழன் ப ேய ேழ ழ, அவனிட ந் ல
ய ஈட் ைய லவாகமாக த் கம் ரமாக நின்றப
ேமேல பார்த்தான்.
ேமைட ேமல் அரசன் இலங் கா, நடா ன் க த்
ைத ேநாக் கத் ைய ஓங் ெகாண் ந்த அவ க்
ெதரிந்த .
அ த்த கணேம,
அர்ஜ ன் ேவகமாக இரண்ட பாய் ந் ெசன் , ைக
ல் இ ந்த ஈட் ைய ேவகமாக எ ந்தான். அரசனின்
கத் நடா ன் க த்ைத ண் ப் பதற் சரியாக ஒ
ெநா ன், வானில் வந்த ஈட் அரசனின் மா
ர் ேலேய ெசா , அப் ப ேய அவைன க் ய
. அவன் அப் ப ேய ன்னால் க் ெய யப் பட் ,
காளி ேத ைல ன் ேமேல ேமா , அதன் பாதத்
ல் சரிந்தான்.
உடேன,
ெமாத்த இடத் ன் ஆர்பரிப் ம் அடங் , ஸ்தம் த்த
. அ ர்ச் ல் ரெசா நின்ற , அவ் டேம ல
கணம் மயான அைம ண்ட . இறந் க் டந்த அர
சைனப் பார்த்த நடா , உடேன ப டத் ல் இ ந்
இறங் ப களில் ஓ வந்தாள் .
 மக்கள் அைனவ ம் ஒ பைதபைதப் பேபா , ர்
ச்ைசயா ம் ப் பார்க்க, அ ரா ம் ெம வாக க
ண் றந் பார்க்க, அவர்கள் எல் ேலார்க் ம் ன்னா
ம் ேம ம் , ம் ச் வாங் க இ க்கமாக நின்
ந்தான்,
அர்ஜ ன்.
அ த்த கணம் ,
“மக்”
ஒ வன் அர்ஜ னின் ன் மண்ைட ல் தன் ஈட்
யால் க ங் ேகாபமாய் தாக் னான். அவன் அப் ப ேய
ன்னால் சரிந் மண் ட் ன் தைலைய த்
தான். வ அவன் கண்ைண மங் கலாக்க ெசய் த .
அவைன க்க ெசன்ற இந் ரன், சார் , வான்
ேசங் , ெராபஸர் பகவான் என அைனவ ம் இ கப்
க்கப் பட்டனர். அ ரா, அர்ஜ ைன ேநாக் ேவகமா
க ெசல் ல, ஒ வன் அவைள த் க் ர எ ந்
தான்.
மக்கள் அைனவ ம் க ங் ேகாபமாய் ஒன் ,
அர்ஜ ைனப் பார்த் க் ர ட்டனர்.
“அவைன ெகால் ங் கள் . அவன் தைலைய ண் ங்
கள் . நம் அரசைன ம் இந்த அ ரன் ெகான் ட்டா
ன்.”.
உடேன,
டகாத் ரமான ஒ வன் ஓர் ஆ ர கத் ேயா ,
ேவகமாக வந் அர்ஜ ன் ன் நின்றான். அவன
கத் ல் ெவ ெதரிந்த .
“எங் கள் மர ன் னிதத்ைத ெக த் ட்டாய் . எங் கள்
அரசைன ம் , இளவரசைன ம் ெகான் ட்டாய் . உ
ன் ரத்தத்தால் எங் களின் பாவத்ைத க ” என கத்
ன் லம் அர்ஜ ன் கத்ைத உயர்த் னான்.
அவனின் பார்ைவ மங் கலாகேவ ெதரிந்த . கத் அ
வன தைலைய வ இயங் ய சமயம் ,
“நி த் ”.
ஓர் ெகா ர ரல் ஒ த்த .
தைலைய வ யன்றவன், ராம மக்கள் என அ
ைனவ ம் ழப் பத்ேதா ம் பார்க்க,
அங் ,
னி நின் ந்தான்.
அவன் ைக ல் த்தகம் . அ ேக நடா நின் ந்தாள்
.
அைனவ ம் வ ட, னி ெம வாக நடந் வந்
, அர்ஜ ைன ெந ங் , அவன் கத்ைத உற் ப் பா
ர்த்தான். அவனின் கத்ைத ஆழ் ந் ப் பார்க்க, அர்ஜ
ம் ச் இ த் ட்டப , தைலைய உயர்த் அவ
ைன அ த்தமாக பார்த்தான்.
னி அ ல் கத் ேயா இ ந்தவைன பார்த் க
ரகரப் பாக ெசான்னான்.
“ெபண்கைள பா காக்க நிைனப் பவன் மனிதத் ற் ம்
ேமம் பட்டவன். இவைன .”
மக்களிைடேய பரபரப் ெதாற் ய . மா மா
அ த்தவர் கத்ைத பார்த்தப ேய ஏேதேதா தங் க க்
ள் உைரத்தனர். அர்ஜ ன் தட் த மா எ ந் நி
ன்றான். மக்கள் அைனவ ம் எ ம் ரியாமல் னி
ையப் பார்த்தனர். இந் ரன், சார் , வான் ேசங் , அ
ரா, ெராபஸர் பகவான் அைனவ ம் சந்ேதாஷத் ல்
னிையேய பார்க்க,
னி தன் மக்கைள ேநாக் ம் கட்டைள ட்டா
ன்.
“மக்கள் அைனவ ம் ராமத் ற் ம் ங் கள் . நான்
இந்த ரட்சகேனா சற் உைரயாட ேவண் ம் ”.
மக்கள் அைனவ ம் ர்க்கதரி ன் ேபச் ற் ம
ேபச் ன் அைம யாக பல் லக்ைக ேநாக் , ட்ட
மாக லக ஆரம் த்தனர். நடா ஓேடா வந் , அர்
ஜ ன் அ ல் நின் ரித்தாள் .
அர்ஜ ன் அவள ேதாளில் ைக ேபாட் ரித்தான்.
“ெசான்ேனன்ல. நம் ம யா க் ம் எ ம் ஆகா ”.
அ ரா அவ க் ளக்க ேதைவ ல் லாத ேபால
அவேள அவன ைகைய இ கப் பற் க் ெகாண் ,
சந்ேதாஷமாக தைலயைசத்தாள் .
அர்ஜ ன் அவள தைலைய வ னான்.
“நீ ேபாகாேத. என் டேவ இ ”.
னி அவனிடம் கர் த்தான்.
“நாம் மைல ைகக் ேபாக ேவண் ம் . அங் ெபண்
க க் அ ம ல் ைல”.
மங் ைக பவ் யமாக னி ன் கம் பார்க்காமல்
ன்ேன வந் , நடா ைய ம் , அ ராைவ ம் அைழ
த் க் ெகாண் பல் லக் ல் ஏ னாள் . பல் லக் ல் ஏ
ய அ ரா, ெரன அ ந் இறங் அர்ஜ ைன
ேநாக் ஓ வந் , அவன் ன் நின்றாள் .
அவன கத்ைதேய ல கணம் பார்த் ட் ,
தன் ைக ல் இ ந்த தங் க ர் ைளயாட் சாதன
த்ைத அவனிடம் ஓப் பைடத்தாள் .
அர்ஜ ன் ரியாமல் ேகட்டான்.
“ஏய் , இைத ஏன் எங் ட்ட ெகா க்கேற?”
“அர்ஜ ன், இ என் அப் பா ெகா த்த . இ ல ஏேதா ர
க யம் இ க் . எனக் யாைர நம் பற ன்ேன ெதரிய
ைல. இப் ப உன்ைன நம் ப ம் ேதா . அதனால
இைத உங் ட்ட ெகா க்கேறன். பத் ரம் .” என ெசால்
ட் , ஒ சந்ேதாஷத் டன் பல் லக் ற் ம்
னாள் .
அர்ஜ ன் அதைன ரியாமல் , ேயாசைனேயா பா
ர்த் ட் , தைலைய உயர்த் பல் லக் கள் ம்
ேபாவைத பார்த்தான் உடேன, னி ன் அ ம் அ
ைழப் ைபக் ேகட் ம் னான்.
“என்ேனா வா ங் கள் .”
“எங் க?” என சார் ரியாமல் ேகட்டான்.
“நீ ங் கள் எைத ேத வந் ர்கேளா, அங் ”. என னி ப
ல் ல் லாத தன் வாயால் அ ங் கமாக ரித்தான்.
 அத் யாயம் - 20
அர்ஜ ன், இந் ரன், சார் , வான் ேசங் , ெராபஸர்
பகவான் அைனவ ம் ெபரிய காளி ேத ைல ன்
கால் இ க் ல் ைழந்தனர்.
அவர்களின் ன்ேன,
இ ம ங் ம் அ நீ ர் ழ் ந்த ஓர் ஒற் ைறய பா
ைத ெதரிந்த . அப் பாைத ல் னி த ல் ன்ேன
னான். அவைனத் ெதாடர்ந் மற் றவர்க ம் ஓர் ஆச்
சர்யத்ேதா ன் ெதாடர்ந்தனர்.
இ யாக அவர்கள் அைனவ ம் ஓர் நீ ர் ழ் ச ்
ைய வந்தைடந்தனர். னி, நீ ர் ழ் ச ் ன் நின் , ம
ற் றவர்கைள ம் பார்த்தான். அவர்க ம் ேயாச
ைனேயா னிையப் பார்க்க,
னி ெம தாக ரித்தான்.
“எங் கள் க லத் ற் உங் கைள வரேவற் ேறன்”. எ
னச் ெசால் அ ன் உள் ேள சடாெரன் பாய் ந்
மைறந்தான். அர்ஜ ன், இந் ரன், சார் , வான் ேசங் ,
ெராபஸர் பகவான் அைனவ ம் ரியாம ம் , ஆச்சர்
யத்ேதா ம் ஒ வைரெயா வர் பார்க்க, உள் ேள இ ந்
னி ன் ரல் பயங் கரமாக எ ெரா த்த .
“உள் ேள வா ங் கள் .”
சற் ேயாசைன டன் ஐவ ம் நீ ர் ழ் ச ் ல் ெம
வாக ைழந் ம றம் ெசன் எ ேரப் பார்த்தனர்
. அைனவரின் கண்க ம் ஆச்சர்யத் ல் ரிந்த .
எ ேர,
ஓர் நீ ண்ட ரங் கப் பாைத.
ல் லாமல் ெசன்ற ஓர் நீ ண்ட பழங் கால பா
ைத. வ ெந ம் வரிைசயாக ப் பந்தம் ஏற் றப் பட்
இ ந்த . சார் ன்னால் ம் பார்த்தான். அ
நீ ர் ரந் க் ெகாண் இ ந்த . ன்னால் பார்த்
தான். னி ரங் கப் பாைத ல் ன்ேன க் ெகாண்
 ந்தான். ஆச்சர்யமாக மற் ற அைனவரிடம் ெசான்னா
ன்.
“நீ ர் ழ் ச ் க் ன்னா ரங் கப் பாைத அைமச் க்
காங் க!!!”.
மற் ற அைனவ ம் அேத ஆச்சர்யத்ேதா னிைய
ன் ெதாடர்ந்தப ேய, ெம வாக ரங் கப் பாைத ல்
ன்ேன னர். ரங் கப் பாைத ன் இ ற வற் ம்
ற் ம் பழங் கால எ த் க்கள் ெபா க்கப் பட் இ
ந்த . அவற் ைற எல் லாம் கவனித்தப ேய, அைனவ
ம் னிைய ன்ெதாடர்ந்தனர்.
ேநர பயணம் .
ரங் கப் பாைத க் வந்த . னி நின்றான்.
அவ க் எ ேர ஓர் ெபரிய கற் வர் அவைன த த்
க் ெகாண் இ ந்த . அதன் வா ல் ப் பந்தங் க
ள் எரிந் க் ெகாண் இ ந்த . அதற் ேழ இ ந்த
தைர ல் கட்டம் கட்டமாக கற் கள் அைமக்கப் பட் நி
லப் பரப் மட்டமாக இ ந்த .
னி ன்னால் ெதாடர்பவர்கைள ம் பார்க்
காமல் , ேழ கட்டம் கட்டமாக இ ந்த கற் கைளேய பா
ர்த் , ெரன ஓர் கட்டத் ள் பாய் ந்தான்.
ேநரத் ல் இன்ெனான் . இவ் வாறாக நான் ைற
மா மா ள் ளிக் த் , எ ேர இ ந்த வற் ைற
பார்த்தான்.
ஓர் ேபரிைரச்சல் .
அந்த இைரச்சல் சப் தத்ேதா எ ேர இ ந்த வர்
ெம வாக ேமெல ம் ப ெதாடங் ய . ன்னால் நின்
ற அைனவ ம் அதைன யப் ேபா பார்க்க, சார் இ
ைகயா ம் மண்ைடைய ேதய் த்தான்.
“உஷ்...அந்த காலத் லேய பாஸ்ேவர்ட் ெசட் பண்ணி
ெவச் இ க்காங் க.”
னி தன் ன்னால் எரிந் க் ெகாண் ந்த ஓர்
ப் பந்தத்ைத ஏந் க் ெகாண் உள் ேள ெசன்றான். அர்
ஜ ன் அவைன ன் ெதாடர்ந் ேபாக, அவைனத் ெதா
டர்ந் மற் றவர்க ம் ேயாசைனேயா உள் ேள ெசன்ற
னர்.
உள் ேள,
 ம் ட் .
ஆனால் , அவர்க க் ன்ேன ஓர் ய பம் ம
ட் ம் ெம தாக எ ந் க் ெகாண் ந்த . சார் அத
ைன கவனிக்காமல் க்க ெசன் , தட் த மா
அ ந் ந னான்.
னி பத யப ேய அைனவைர ம் த த்தான்.
“அ ேதவ ேஜா . ெம வாக கடந் வா ங் கள் .”
“என்ன ேதவேஜா ?”. என வான் ேசங் , சார் ைய ல
க் ட் அதைன பார்த்தான்.
னி ம் ளக்கமளித்தான்.
“இ அைணயா ளக் . இந்த பம் பல வ டங்
களாக எந்த சக் ம் இல் லாமல் , ெதய் வச் ெசயலால்
தானகேவ எரிந் க் ெகாண் க் ற . இ எரிந் க்
ெகாண் க் ம் வைர எங் கள் இனத் ற் ம் , எங் கள்
நாட் ற் ம் எந்த அ ம் ஏற் படா என்ப நாங் கள்
ன்பற் ம் நம் க்ைக.”
அைனவ ம் ஜாக் ரைதயாக பத்ைத கடந்தனர்.
தற் ேபா , னி ன் ைக ல் இ ந்த ப் பந்தத்தால்
ெவளிப் பட்ட ெவளிச்சம் , ல அ ெவற் கற் தைரைய
மட் ம் காட் ய . னி ேவகமாக ம் ப் பந்தத்
ன் லம் ஓர் இ ட்டான இடத்ைத பற் ற ைவத்தான்.
உடேன,
பள் ளத்ைத ேநாக் ஓ ம் ந ேபால, ெந ப் சரச
ரெவன ஓரச் வர்கள் வ ம் ப க்கட் கள் ேபால
வைளவாக அைமக்கப் பட்ட வர் வ ம் படரத்
ெதாடங் ய .
அைனவரின் கண்க ம் ன்னிய .
ல ெநா ல் ,
வர்கள் ம் வைளந் , ெநளிந் ெசன்ற ெந ப்
ன் உத யால் , உச்சபட்ச ெவளிச்சமான ெவளிப் பட்
, ெமாத்த இட ம் மஞ் சள் நிறத் ல் ன்னிய .
அவ் டத்ைத பார்த்த அைனவ ம் கண் ெகாட்ட ம
றந்தனர். அ ஓர் ரம் மாண்டமான, ெபரிய அைற. அ
ைற வ ம் தங் க கட் கள் ஒ ங் ன் மைல ேபா
ல் ந் டந்த .
சார் ன் கண்கள் ரம் ப் ல் ன்னிய .
“அேடயப் பா!!!;”. என வான் ேசங் யந்தான்.
னி நடந் அதன் ன்னால் நின்றான்.
“ ப் ைபகள் . இைவ ேலாகாக்கள் ேகா ல் கட் ம்
ேபா ஏற் பட்ட க க ம் , தங் க ம் .”
சார் அந்த தங் க ன்ைற மைலத் ப் பார்த்தான்.
“இ ப் ைபயா?!!. இைத ெவச் பல ெஜன்மம் பணக்
காரனா வாழலாேம!!!. ேலாகா ேகா ல் கட்டன னா
ல ஏற் பட்ட க ம் , ச்ச ேம பல டன் தங் கம் இ க்
ம் ேபால இ க்ேக!!. அப் ப னா, ேகா ல் எவ் வள
ெபரி இ க் ம் ?”.
“அ வானள உயர்ந்த . என் டன் வா ங் கள் .” என
னி ம் நின் ெப ைமயாக ெசால் ட் ,
ற் ந்த தங் க ன்ைற கடந் ன்ேன னான்.. மற் ற
அைனவ ம் அவைன ன்ெதாடர, சார் ந்த வ
ைர தங் கத்ைத எ த் தன் ஆைடக் ள் ைழத்தவ
ைன, வான் ேசங் இ த் ச் ெசன்றான்.
னி தங் க ன் க் ன்ேன அப் ப ேய ன்ேன
, எ ர் ற த ப் வைர ெந ங் னான். உள் ேள ஓ
ர் ய ெபாந் இ ந்த . அ ந் நீ ல நிறத் ல்
ஒளி மட் ம் ெவளிேய ரகா த் க் ெகாண் இ ந்த
.
அைனவ ம் பரவசமாய் அங் பார்க்க, னி அப்
ப ேய ெம வாக அப் ெபாந் ள் ைக ைன ெதய் வா
னமாக ட் , ெவளிேய எைதேயா எ த்தான்.
அ ,
கப் நிற பட் ணியால் டப் பட் , ைகக்
அடக்கமாக இ ந்த . ணிைய நீ ல ெவளிச்சமா
ன , ஓர அள ல் படர்ந் ஒளிர்ந்த . னி அதைன
க ஜாக் ரைதயாக எ த் வந் , அைனவரின்
ன்னா ம் நின்றான். அைனவ ம் அதைனேய எ ர்பா
ர்ப்ேபா பார்க்க, னி அதன் ணிகைள லக் , அ
தைன ெவளி லகத் ற் அ கப் ப த் னான்.
அ ,
சா .
கண்கள் ம் நீ ல நிறத் ல் , ஓர் நட்சத் ர வ
ல் ளிர்ந் க் ெகாண் இ ந்த . னி ைகக் அடக்
கமாக அதைன ஏந் , அைனவ க் ம் காட் க் ெகா
ண் இ ந்தான். அைனவர் கத் ம் அந்த நீ ல ஒளி
ர ப த்த .
ெராபஸர் பகவானின் கத் ல் ேபராச்சர்யம்
“ ”..
அவைரப் ேபாலேவ மற் றவர்க ம் சா ையக் கண்
ரம் த் வாயைடத் ேபா க்க,
னிேய ெதாடர்ந்தான்.
“ ேலாகா ேகா ைல கண் க்க உத ம் சா . பல
வ டங் களாக நாங் கள் ேபாற் க் காத் வந்த
ெப ம் ெபாக் ஷம் . உங் களிடம் இ ப் ப ேபா யான
த்தகம் என நா ம் அ ேவன். உண்ைமயான த்தக
த்ைத நீ ங் கள் அ ந்தால் மட் ேம ேகா ைல ட்ெட
க்க இய ம் . அ ந் ெவளிப் ப ம் அ சக்
ைய அடக்க ம் . இல் ைலெயனில் , ெமாத்த உ ரி
னங் க ம் அ ந் , ண் ம் த்தப் ப த்தப ம் .”
என ெசால் யப ேய னி சா ைய பவ் யமாக அர்
ஜ னிடம் நீ ட் னான்.
“நன் ”. என அர்ஜ ன் அதைனப் ெபற் , அதைன ஞ்
க் ழந்ைதைய பயத் டன் ைகயாள் வ ேபால, பவ்
யமாக ைகயாண் ப் ப் பார்த்தான். ன், ஒ
ப் ேயா னிையப் பார்த்தான்.
“இந்த சா க் ெசாந்தமான உண்ைமயான த்தகம்
எங் இ க் ம் ?”
“சா மட் ேம எங் களிடம் உள் ள . ஒ த்தகம் அ
ேகாராக்களால் ைறயாடப் பட்ட . மற் றைவ எங் ள் ள
என்ப எங் க க் ெதரியா .”
இந் ரன் ழப் பத் டன் னிையக் ேகட்டான்.
“ஒ த்தகம் அேகாராக்கள் ட்ட இ க்கா?!!!. ரிய
ைல!!.”
“ம் ம் ம் … னத் ற் ம் நடந்த ேபாரில் அேகாராக்கள்
ஒ த்தகத்ைத ைகப் பற் னர்.”. என னி ெசால்
த்த,
அ த்த கணம் ,
ஓர் ேபர ர் .
 அவ் டேம ஆரம் பத் ல் ெம தாக அ ர ெதாடங்
, ேபாக ேபாக பலமாக அ ர ெதாடங் ய . நில ந
க்கம் ஏற் பட்ட ேபால ைகேய ேம ம் , ம் ெம
தாக அைசந்த .
னி பதட்டமா அர்ஜ ைனப் பார்த்தான். அவன்
உடேன ம் எச்சரிக்ைகேயா மற் றவர்கைள ெந
ங் னான். சார் , வான் ேசங் , இந் ரன், ெராபஸர்
பகவான் என நால் வ ம் தள் ளா யப ேய, சமநிைலக்
இ ைகைய ம் பக்கவாட் ல் நீ ட் யப ேய, சற்
பயத் டன், அ ர்ந் க் ெகாண் இ ந்த ெமாத்த
ைக ைன ம் ேமேல ம் , ற் ம் பார்த்தனர்.
சார் எச்சரித்தப ேய ெம வாக ன்னால் ேபானான்
.
“எர்த் க் ேவக் நிைனக்கேறன்.”
அர்ஜ ன் ரியாமல் ம் னிைய பார்க்க, அ
வேனா ந ங் யப ேவகேவகமாக தன் இ ப் ல் இ
ந் ேசா கைள எ த்தான். ைகைய உயர்த் , உடல்
ர்க்க தன் ைக ல் இ ந்த ேசா கைள தைர ல்
ற, அ தைர ல் உ ண்ேடா நின்ற . அதைனக்
கண்ட னி ன் கண்கள் பயத் ல் நிைலத்த . பதற்
றமாக, ந ங் யப ேய அைனவைர ம் ஏெற த் ப்
பார்த்தான்.
“ஆ… ெகட்ட ச னம் . க் ேபராபத் வரப் ேபா
ற . உங் களால் ேலாகா ேகா ைல காக்க இயலா .
அேகாராக்கள் ேலாகா ேகா ைல அைடயப் ேபாவ
உ . உங் களால் மட் மல் ல, எந்த மனிதனா ம் அ
யா . வ ய .”
அைனவ ம் க ம் ெவளி ய . பயம் ெதா
ற் ய . ஒ வைரெயா வர் ஒ வர் பார்த்தனர். ன்,
னி ேமற் கெ் காண் ேப வான் என அைனவ ம் கா
த் க்க, னி ன் கண்கள் ேவ ைச ல் நிைலத்
நின்ற .
அர்ஜ ன், னிைய பார்த்தான்.
“என்ன ஆச் ?”
னி ன் கம் இ ண் ந்த . ேம ம் அவன
உடல் ந ங் கத் ெதாடங் ய . ஓர் இடத்ைதேய பார்த்த
ப ேய க் ண ேப னான்.
“ஆ…ஆ..பத் ”.
அர்ஜ ன், இந் ரன், சார் , வான் ேசங் , ெராபஸர்
பகவான் என அைனவ ம் னி பார்த்த ைசைய
ரியாமல் ம் பார்க்க, அைனவரின் க ம் பதற் ற
மான .
அங் ,
ேதவேஜா அைணந் ந்த .
அ த்த கணம் ,
ெமாத்த இட ம் இன் ம் பலமாக அ ரத் ெதாடங்
ய . ரங் கத் ன் ேமற் ர இ க் ல் இ ந் ,
கற் க ம் , மண் ம் அைனவரின் ேம ம் ந்த
.
அர்ஜ ன் கத் ல் ஓர் ரம் .
“ க் ரம் , இங் க இ ந் நாம ேபாயாக ம் ”. என அ
ைனவைர ம் எச்சரித் ட் , னிைய பார்த்தான்.
அவன் ரம் ைம த்த ேபால நின் ந்தான். அர்
ஜ ன் ேவகமாக னிைய ெந ங் க ற் பட, னி த
ைலைய உயர்த் இ க்கமாக அர்ஜ ைன பார்த்தான்.
“அைனவ ம் ெசல் ங் கள் ” என னி ேப த்த ச
மயம் , ஓர் ெபரிய பாறாங் கல் ேம ந் அவன் ேம
ல் வந் ந் , அவன உடல் பாகங் கள் நாலா ற
ம் த ய .
அைனவ ம் க் ட் அக்காட் ைய பார்த்தனர்.
அர்ஜ ன் ேவகத் ல் ெசன் பாறாங் கல் லால் த
ய னி ன் உடைல அ ேக ெசன் ப் பார்த்தான்.
அவன் ேநரம் னிக்காக வ த்தப் பட் நின் ,
ன் ழ் நிைல உணர்ந் ேவகமாக ம் ப ஓட ய
ன்ற த ணம் ,
ண் ம் ேபரிைரச்சல்
இப் ேபா ,
இரண்டாக ளக்கத் ெதாடங் ய சரியாக அ
ர்ஜ க் ம் , அவன நண்பர்க க் ம் ந ல் . அர்
ஜ ன் அ ர் ல் த மா ேழ ந்தான். ந்த
ல் ைக ந்த சா தவ , னி இ ந்த இடத்ைத
ேநாக் எ ப் ேபாய் ந்த . அர்ஜ ேனா ேசர்ந்
 மற் றவர்க ம் அக்காட் ைய பத யப பார்க்க,
தாண்ட யாத ரத் ல் இரண்டாக ளந்த .
அர்ஜ ன் தனித் டப் பட்டான். அர்ஜ ன் எ ந்
நின் பதட்டமாக ன்னால் பார்த்தான். ன்னால்
இரண்டாக ளந் ரம் ெசன் க் ெகாண் ந்த
. ம் ன்னால் பார்க்க, சா யான ரமாய்
ந் க் டந்த .
வான் நிைலைம ன் ரம் உணர்ந் , அர்ஜ ைன
அவசர ப த் னான்.
“கம் ஆன் அர்ஜ ன், எ க்க ேநரம் இல் ைல. ஜம் ப் .“
அர்ஜ ன் சா ைய எ க்க ேநர ல் லாமல் , ேவகமா
க ன்ேன வந் , ேவகத் டன் பள் ளத்ைதத் தா
அைனவேரா ம் இைணந்தான்.
இப் ேபா , அைனவ ம் எ ர் ைச ல் தனிைமப்
ப த்தப் பட்ட சா ைய வ த்தத்ேதா பார்த்தனர்.
சா இ ந்த எ ர்ப நிலமான னிேயா
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக, ஆழம் ெதரியா பள் ளத் ல் ச
ரிய ெதாடங் ய . னி ேமல் ந்த பாைற உ ண்
ேடா வந் த ல் பள் ளத் ல் ந்த . அ த்ததா
க நீ ல நிறத் ல் ன்னிய சா ம் , ேவகமாக சரிந்தப
ழ் ேநாக் வந் பள் ளத் ல் ழ,
ெராபஸர் பகவான் ெவ ப் ல் தைல ல் ைக
ைவத்தார். அர்ஜ ேனா ேசர்ந் அைனவ ம் வ த்த
மாய் பள் ளத்ைதப் பார்க்க, சா பள் ளத் ல் ந் ,
ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக அைனவரின் கண்களி ம் ம
ைறந் , ெதரியா இ ட் ல் ேபாய் ந்த
அக்காட் ைய கண்ட ம் , இந் ரன், வான் ேசங் ,
சார் , ெராபஸர் பகவான், அர்ஜ ன் என அைனவ
ம் அந்த ஆபத்தான ழ ம் , அதைன ஒ கணம்
மறந் அப் ப ேய ைல ேபால் நின்றனர்.
ேநரத் ல் ,
அவர்கள் இ ந்த ப ம் ஆட்டம் கண் , ெமல் ல
ெமல் ல பள் ளத் ல் சரிய ெதாடங் ய . அர்ஜ ன் சட்
ெடன ஆபத்ைத உணர்ந் , ேவகமாக ம் ைக
ைய ஆராய் ந்தான். ேம ந் இன் ம் ெபரிய ெபரிய
கற் கள் ெதாடர்ச் யாக ேழ ழத் ெதாடங் ன. அவ்
 டம் இன் ம் பலமாக அ ர்ந் , பயங் கரமாக ங்
க ெதாடங் ய .
உடேன, மற் றவர்க க் அவசரமாக கட்டைள ட்டான்
.
“எல் லா ம் ஓ ங் க .”
இந் ரன், சார் , வான் ேசங் , ெராபஸர் பகவான்
என அைனவ ம் ேவகமாக ெவளிப் ப ைய ேநாக்
ஓடத் ெதாடங் னர். அவ் டேம ைக மண்டலமாக
மா இ ந்த . இந் ரன், சார் , வான் ேசங் வ ம்
லாவகமாய் ேமேல இ ந் ம் கற் களில் இ ந் த
ப் , தங் க ன் ப க் வந்தனர். சார் , தங் க
ன் ைவ பரிதாபமாக பார்த் நிற் க, அர்ஜ ன் ன்னா
ல் ஓ வந் அவைன ேவகமாக இ த் ெசன்றான்.
ரங் கத்ைத ட் த ல் இந் ரன், வான் ேசங் ,
ெராபஸர் பகவான், சார் அைனவ ம் நீ ர் ழ் ச ்
ல் பாய் ந் ெவளிேயற, இ யாக அர்ஜ ன் ேவகமாக
பாய் ந் கடந்தான்.
அ த்த கணேம,
ரங் கத் ன் ெமாத்த கற் க ம் சரிந் அதன் பா
ைதைய தாக ய . நீ ர் ழ் ச ் ன் ஒற் ைறய
ப் பாைத ல் அைனவ ம் ச் வாங் க ஓ வந் , அ
ப் ப ேய ன்னால் பார்த் ைகத் நின்றனர்.
எ ேர,
ந் அ காளி ேத ைல ெம வாக ஊசலா
யப ேய, அப் ப ேய ன்னால் சரிய, அர்ஜ ன் என்
ன நடக் றெதன ரியாமல் அதைனப் பார்க்க, அ ஒ
ெபரிய அ ர்ேவா நிலத் ல் ந் ெநா ங் ய
.
அவ் டம் வ ம் ைக மண்டலம் .
இந் ரன், அர்ஜ ைனப் பார்த் எரிச்சேலா ேகட்டான்
.
“ஓ...காட், இங் க என்னதான் நடக் ?”.
மற் றவர்க ம் ஒன் ம் ரியாமல் எ ேர பார்த்தன
ர். அங் , ைக மண்டலத் ன் தாக்கம் ைறயத் ெதா
டங் ய . ெரன அவர்க க் ேமேல ஏேதா ெபரிய
 சப் தம் அவர்கைள கடந் ெசன்ற . அைனவ ம் ேம
ேல பார்த்தனர்.
வானில் ,
இ ப க் ம் ேமேல இ ந்த ரா வ ெஹ காப் டர்
கள் அவர்கைள கடந் ன்ேன பறந் ெசன்றன.
அதைனக் கண்ட ம் ெராபஸர் பகவானின் கம் ேப
யைறந்த ேபால மா ய . எச் ைல ங் யப
ேய தயக்கமாக ெசான்னார்.
“ ட். ன்னா வந் ட்டான் நிைனக்கேறன்.”
உடேன, வான் ேசங் பத னான்.
“ஓ ைம காட். அவங் க ராமத் க் ேபாறாங் க. என்ன
நடக்க ேபா ன் ெதரியைல?.”
சார் , அர்ஜ ைன பார்த் கலக்கமாக ெசான்னான்.
“அர்ஜ ன், அ ரா அங் கதான் இ க்கா.”
அர்ஜ ன் கண்ணிைமக்காமல் ேமேலேய பார்க்க,
அைனத் ெஹ காப் டர்க ம் ேவட்ைடக் பறந் க்
ெகாண் ந்தன.
 அத் யாயம் - 21
ராமத் ன் ப் ப ல் உ வாக்கப் பட்
ட மரத்தாலான கள் அைனத் ம் வரிைசயாக ம் ,
ேநர்த் யாக ம் அைமக்கப் பட் இ ந்தன. அந்த ெமா
த்த ராமத்ைத ம் பா காத் க் ெகாண் ந்த ஓர்
ெபரியவர் ஒ வர் ரட் ேயா எ ேர பார்த் க் ெகா
ண் ந்தார்.
அங் ,
வரிைசயாக பல் லக் கள் ஒவ் ெவான்றாக ராமத்
ற் ள் ைழந் நின்றன. தல் பல் லக் ல் இ ந்
மங் ைக இறங் னாள் . அதைனத் ெதாடர்ந் , மற் ற பல்
லக் களில் இ ந் ராம மக்கள் அைனவ ம் இறங்
ஒன்றாக ரண்டனர்
ெபரியவர் அவர்கைள ழப் பத்ேதா ெந ங் க, ம
ங் ைக அவர் ன்னால் வந் நின்றாள் . அவைளத்
ெதாடர்ந் மற் ற ராம மக்க ம் அவைரச் ற் ஒன்
னர்.
அவர் மங் ைகையைய பார்த் க் பயத்ேதா ேகட்டார்.
“என்ன ஆன ?. ஏன் ம் ப வந் ட் ர்கள் ?”
அவள் அைம யாக இ ந்தாள் . அப் ெபரியவர் நடா
ம் , அ ரா ம் இ யாக பல் லக்ைக ட் இறங்
வைத பார்த் ட் , மைலக் ேகா ல் இ ந்
ம் வந்த தன் மக்கைளப் பார்த் கலக்கமாக, ந
ங் ய ர ல் ேகட்டார்.
“ஏன் அைனவ ம் ெமௗனம் காக் ர்கள் ?. ெதய் வப்
ெபண்ைண ைஜ ன் ேபா இைறவ க் அர்ப்பணி
க்காமல் ஏன் ம் ப அைழத் வந் ர்?. அரசன் எங்
ேக?”.
மங் ைக தயங் யப ேய ப லளித்தாள் .
“ ைஜ ெகட் ட்ட . நடா ைய ப ெகா க்க ல்
ைல. நம் அரச ம் இறந் ட்டார்.”
ெபரியவர் ேம ம் பதற ெதாடங் னார்.
“அரசன் இறந் ட்டானா!!. ைஜ பாழ் பட்டதா!!!. கா
லங் காலமாக நம் இனம் ம் , றப் மாக வாழ ேமற்
ெகாள் ம் ைஜ. இ நம் இனத் ன் அ க் த்
.”.
மங் ைக தைல னிந் அைம காக்க, அ ரா ம்
நடா ம் அவைர ெந ங் னர். அ ரா அவரிடம் ப
ணிவாக ேப னாள் .
“ஐயா, எம் ைம மன்னி ம் . உங் கள் நம் க்ைக பாழ் பட
நாங் கேள க் ய காரணம் . ஆனால் , எந்த ஆபத் ம்
எங் களால் ஏற் படா . நம் ங் கள் .”
அவைள அவர் ரியாமல் பார்க்க, மங் ைக ெபரிய
வ க் ெதம் ட் னாள் .
“ஆம் , க ட வாகனத் ல் வந்த அைனவ ம் நன்ைம ப
யப் பவர்கேள. நாம் இவர்கைள நம் பலாம் . இ னி
ேய நமக் உைரத்த . னி ன் ஒப் தலாேல ைஜ
நி த்தப் பட் , நாங் கள் ம் அ ப் ைவக்கப் பட்
ேடாம் .”
ப ைலக் ேகட் அவர் ஓரள தன்ைன ஆ வாசப்
ப த் க் ெகாண்டா ம் , ேயாசைனேயா அ ராைவ
பார்த்தார்.
“ெபண்ேண, னி உைரத்தால் அதற் ம ப் ேப ம் இ
ல் ைல. நா ம் உங் கைள நம் ேறன். இ ப் ம் ,
ைஜ தடங் கலான மன க் சற் ெந டலாகேவ உள்
ள .”.
அ ரா அவைர இன் ம் சற் ெந ங் , அவர
ைகைய ஆதரவாகப் பற் னாள் .
“ஐயா, ஐயம் ேவண்டாம் . இனி உங் கள் இனத் ல் ஒ
உ ர் ட ேதைவ ன் ேபாகா .”.
அ த்த கணம் ,
“ட் ஸ்க்”
மங் ைக ன் ெநற் ப் ெபா த , அவளின் ரத்த
ம் ெபரியவர் மற் ம் அ ரா ன் ேமல் ெத த்த அ
ரா ஒ அ ர் டன் ம் ப, மங் ைக தைல த யப
மண்ணில் ணமாக ழ் ந்தாள் .
அைனவ ம் அ ர்ச் ல் ச்சற் நிற் க, ெபரிய
வர் ைலப் ேபால நின்றப பயத்ேதா ம் , ைககள் ந
 க்கத்ேதா ம் எ ர்ப் றம் பார்த்தார். கண்கள் அ ர்ச்
ல் ரிய பத னார்.
“ ரி லா மைல”.
உடேன,
அ ரா ம் , ராம மக்க ம் ரமாய் ெதரிந்த ரி
லா மைலைய ம் ப் பார்த்தனர். அங் , ெபரிய
ைகமண்டலம் , வானத்ைத ஒட் ழன் க் ெகாண்
ந்த .
அ ரா அதைனப் பார்க்க, அப் ைக ள் ைழந்
, இ ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரா வ ெஹ காப் டர்கள்
இவர்கைள ேநாக் வந் க் ெகாண் ந்த . அ ரா
ேவா ேசர்ந் ராம மக்கள் அைனவ ம் பயத் ட
ம் , ரட் ேயா ம் அதைனேய பார்த் க் ெகாண் க்
க, பறந் வ ம் ெஹ காப் டர்களில் இ ந் ெதாடர்ச்
யான ப் பாக் .
“டபடபடபடபடபடப”
ராம மக்கள் அங் ெகான் ம் , இங் ெகான் மாய்
ண்ட ப் பட் ரத்த ெவள் ளத் ல் ேழ சரிந்தனர். மற் ற
வர்கள் ல் த நாலாபக்க ம் ஓட, அ ரா ழ்
நிைலைய உணர்ந் , அவசரமாக நடா ையப் பார்த்
தாள் .
அவள் பயத்ேதா நின் க்க, அ ரா ேவகமாக
அவளின் ைகைய பற் , ரமாய் நின் க் ெகாண்
ந்த ட் ல் ேபர் ன் ைச ேநாக் ஓ னாள் .
ெதாடர்ச் யான ப் பாக் , ஏ கைண தாக்
தல் என ெமாத்த ராம ம் தகர்க்கப் பட்ட . இைவக
ைள எல் லாம் தாண் ெஹ காப் டைர ெந ங் , அத
ன் உள் ேள ஏ மானி அைறக் ள் நடா ேயா
ைழந்தாள் . ெவளி ப் ேபா ந்த நடா ைய அ ரா
பார்த்தாள் .
“பயப் படாேத”. என்ப ேபால ைககளால் ைசைக ெசய்
ட் , ெஹ காப் டைர இயக்க, சா வாரத்ைத
பார்த்தாள் . அ ெவ ைமயாக இ ந்த . அ ரா ெநா
ந்தப ேய நடா டம் ம் னாள் .
அவள் ஜன்னல் வ ேய அவள மக்களில் பலர் உ
ர் பயத்ேதா ஓ வைத ம் , பலர் அப் ப ேய இறந்
 சரிவைத ம் அ ைகேயா பார்த் நின்றாள் .
அ த்த கணேம,
அப் ப ேய தன் வ ற் ைற இ க்க த் ேழ அ
மர்ந்தாள் . வ ன் ேவதைனயால் னக ஆரம் த்தா
ள் . அ ரா படபடப் ேபா அவைள ெந ங் ேழ ழ
ங் கா ட்டாள் . நடா வ ற் ைற த் க் ெகாண் அ
ராைவப் பார்த்தாள் . அ ரா ல கணம் அவைளேய
பார்த் ட் , அப் ப ேய அவைள அரவைணத் க்
ெகாண்டாள் .
ரியாமல் பார்த் க் ெகாண் ந்த நடா டம் இ
ந் ல தன் ைககளால் ைசைக ெசய் தாள் . அவள்
ரிந்த ேபால தைலைய ேழ சாய் த் க் ெகாண்டா
ள் . அ ரா அவள தைலைய உயர்த் ைசைகேயா
ேப னாள் .
“பயப் படாம இங் கேய இ . நான் உடேன வந் டேறன்”.
நடா அவைள மலங் க மலங் க பார்த்தாள் . அ ரா
ேவகமாக ெஹ காப் டரில் இ ந் இறங் ற் றத்ைத
கவனித்தாள் . ேவட்ைடக் வந்த இ ப ெஹ காப் ட
ர்க ம் ல அ ரத் ல் பறந்தப ேய நின் க்க,
அ ந் ப் பாக் ஏந் ய பல ரர்கள் க ற் ன்
வ யாக சர்சர்ெரன இறங் யப ேய, உ ர் பயத் ல்
ஓ க் ெகாண் ந்த அப் பா மக்கைள ட்டனர்.
அ ரா ம் பார்த்தாள் .
ரத் ல் மங் ைக ன் சடலம் இவள வ ைகக்கா
க காத் ந்த . ப ேவகமாக அவைள ேநாக் ஓ ,
அவைள அைடந்தாள் . அவள் உடெலங் ம் பதட்டமாக
லா னாள் . இ யாக அவள் இ ப் ப ல் இ
ந் சா ைய எ த் , ம் ப ேவகமாக ஓ னாள் .
ப் பாக் ண் கள் , ெவ ண் களின் இன்னல்
கைள தாண் ெஹ காப் டைர அைடந் , ப ேவகமா
க உள் ேள பாய் ந் சா ைய ைழத் ெஹ காப் ட
ைர உ ர்ப் க் ம் த ணம் ,
அவள் ன்னால் இ ந் தாய் ஓர் கரகரப் பான
ெபண் ரல் ஒ த்த .
“அ ரா, உனக் ெஹ காப் டர் ஓட்டத் ெதரி மா?”
அ ரா கம் மா னாள் . ர்ச்ைசயானாள் . ெம வாக
ம் னாள் .
எ ேர,
ரத்தன் பாய் .
கால் ேமல் கால் ேபாட் சாகவாசமாக அமர்ந்
ந்தாள் . அ ேக நடா க ம் கைளப் பாக அமர்ந்
ந்தாள் . ரத்தன்பாய் , அ ரா டம் கைனத்தப ேப னா
ள் .
“ஹாய் அ ரா, எப் ப இ க்ேக?”
அ ரா எ ந் , ரத்தன்பா ன் ன் வந் ைறப் பாக
ேகட்டாள் .
“யார் நீ ?”.
“அவசரப் படாேத. உன்ைன மா ரி ைதரியமான ெபா
ண்ைண பாக் ம் ேபா , ஒ ெபாண்ணா எனக் ெரா
ம் ப ெப ைமயா இ க் .”
அவள் ேப க் ெகாண் இ க் ம் ேபாேத, ட் ன்
ேபர் ன் ன்னால் ஐம் ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரர்கள்
ெதாடர்ச் யாக அணிவ த் நிற் க, அ ரா அதைன
ழப் பமாய் ம் பார்த் ட் ரத்தன்பாைய ஏ
ட்டாள் ..
ரத்தன்பாய் கத் ல் ஓர் இ க்கத்ைத வரவைழத்
க் ெகாண் அவளிடம் ேகட்டாள் .
“சரி, உன் ட வந்த மத்தவங் க எல் லாம் எங் க?”.
அ ரா ெமௗனம் காத்தாள் . ரத்தன்பாய் உடேன ந
டா டம் ம் ன்னைகத் ட் , ண் ம் அ
ரா டம் ம் னாள் .
“பாவம் . வாய் ேபச யாத ெபாண் . இப் பதான் ெப
ரிய ம ஆ க்கான் நிைனக்கேறன். சரி. இப் ப
ெசால் . மத்தவங் க எல் லாம் எங் க?”
அ ரா நடா ைய இரக்கமாய் ஒ பார்ைவ பார்த்
ட் , ரத்தன்பாய் க் டாக ப லளித்தாள் .
“அவங் க ரி லா மைல ல இ க்காங் க.”
“ைம ேபட் லக். அவங் க ம் இங் க இ ந் இ ந்தா,
நான் வந்த ேவைல ெமாத்தமா ஞ் க் ம் .”. என
ரத்தன்பாய் “உச்” ெகாட் னாள் .
“நீ யா ?” என அ ரா அவளிடம் ண் ம் ேகட்டாள் .
“நான் யார் நாேன ெசால் ற எனக் க்கா . நீ
ேய க் ரம் ெதரிஞ் க் ேவ.” என அவள் ரித்தப
ேய ெஹ காப் டைர ட் ேழ இறங் னாள் .
அணிவ த் நின்ற ரர்களின் தைலவன் ஒ வன் ர
த்தன்பாைய கம் ரமாக ெந ங் னான்.
“ ராமத் ல இ ந்தவங் க எல் லா ம் ெசத் ட்டாங் க. ப
ட், இவ ட வந்தவங் க எங் கன் ெதரியைல.”
ரத்தன் பாய் ரி லா மைலைய உயரப் பார்த்தா
ள் . ைக மண்டலம் ஓரள ஓய் ந் இ ந்த . அைத க
வனித் ட் , எ ேர இ ந்தவைன பார்த்தாள் .
“ெக ன், அவங் க ம் ெசத் க்க ம் . ன்னா எப் ப
ேவணா இங் க வரலாம் . நாம உடேன ளம் பலாம் ”. எ
ன ரத்தன்பாய் ன்ேன ெசல் ல, ெக ன் ெஹ காப்
டரில் ைழந் அ ராைவ ெவளிேய இ த் வந் ,
இ வரிடம் ஓப் பைடத் ட் , தன் ெமாத்த ஆட்க க்
ம் கட்டைள ட்டான்.
“ேசால் ஜர்ஸ், இங் ந் நாம ளம் பலாம் .” எனச்
ெசால் ட் ரத்தன்பாைய ெந ங் னான்.
“உள் ள ஒ ன்ன ெபாண் இ க்கா. அவைள என்
ன பண்ற ?”.
ரத்தன் பாய் ம் ேயா த்தாள் . அ ரா ஆட்களி
ன் ல் இ ந்தப ேய ரட் ேயா அவைளப் பார்
க்க,
ரத்தன் பாய் , ெக ைனப் பார்த் ரித்தாள் .
“ெக ன், இந்த ராமத்ைத சா அ ச் நாம ெப
ரிய பாவம் பண்ணிட்ேடாம் . அ க் பரிகாரமா எதாவ
ைதச் ட் ேபாலாம் . அ லமா இந்த ராமம்
ம ப ம் த் ஆகட் ம் ”.
ெக ன் ெவட்கத்ேதா , ேமாசமாய் இளித்தான்.
“கனிஞ் ச டேன சாப் டற கம் எல் லா க் ம் ைடக்
கா . நீ ங் க ளம் ங் க. அைர மணி ேநரத் ல ேவைல
ைய ச் ட் வந் டேறன்.”
அ ரா ள் ளி பத னாள் .
“ேநா, ேநா. ேவணாம் . அவ ன்ன ெபாண் . ப் ளஸ
ீ ்,
அவைள ட் ங் க.”
ஆனால் ,
 அவள் ேபச்ைச யா ம் கா ெகா த் ேகட்பதாய்
ெதரிய ல் ைல. ரத்தன்பாய் ெஹ காப் டரில் ஏற, அ
ரா ம் வ க்கட்டாயமாக அத ள் ேள ைழக்கப் பட்டா
ள் .

ேநரத் ல் ,
ெக ன் தனிைம ல் அவ ைடய ெஹ காப் டர்
ன் நின் வாைனப் நின் ப் பார்க்க, ேவட்ைடக் வ
ந்த மற் ற ெஹ காப் டர்கள் அைனத் ம் வானில் எ ந்
, வந்த வ ேய அ ராேவா ம் ெசன்றன.
ெக ன் ம் னான்.
எ ேர நின் க் ெகாண் ந்த ட் ல் ேபர் ல்
ைழந் கதைவ னான். நடா பயத் ல் ந ங் ய
ப ேய ைல ல் ஒண் இ ந்தாள் .
ெக ன் அவைள வக் ரமாக பார்த் ரித்தான்.
“ேஹப் பர்ஸ்ட் ைநட்”.
 அத் யாயம் - 22
ெக ன் ஓர் ெவளிநாட் ம பாட் ைல ஓேர மடக்
ல் த் ட் எ த்தான். ர்ப் ல் உடைல ம் ,
தைலைய ம் பலமாக ஆட் , தன்ைன தயார் ப த்
க் ெகாண்டான். கண்கள் றங் ேபாய் , காம பார்
ைவேயா எ ேர பார்த்தான்.
எ ேர,
நடா வா ல் ரத்தம் வ ந்தப ேய ெக ைன மல
ங் க மலங் க பயத்ெதா பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் .
ெக ன் தள் ளா யப ேய அவள் ன் ெசன் நின்றா
ன்.
“இேதா பார். அடம் ச் அ வாங் காேத. உன்னால
ஒத் க்கறைத த ர ேவற எ ம் பண்ண யா .
அதனால ேசர்ந் சந்ேதாஷப் படற தான் த் சா த
னம் . இல் ைலன்னா, நான் ேஹண் ல் பண்ற லேய நீ
ெசத் ேவ.”
நடா அவன் ேப வ எ ம் ரியா ட்டா ம் ,
அவன் எண்ணம் ரிந் க் ெகாண் , தன் வ ற் ைற
த் க் ெகாண் , அமர்ந்தப ேய ன்னால் ஊர்ந்
ெசன்றாள் .
“இ க் ேமல உன்ேனாட ” என ெசால் யப ேய
ெக ன் தன் சட்ைடைய கழற் , அப் ப ேய நடா
ைய ெந ங் அமர்ந் , அவள ந்தைல லக் னா
ன். நடா ைககளால் அவைன பலமாக உந் தள் ள
யற் த் ேதாற் ப் ேபானாள் . அவன் இ க்கமாக
அவள தைலையப் பற் த்த ட யற் த்த த
ணம் ,
“ெடாம் ..ெடாம் ”.
ட் ல் ேபர்ட் கத பலமாக தட்டப் பட்ட .
ெக ன் கம் மா எச்சரிக்ைகயானான்.
அவசரமாக ப் பாக் ைய இ ப் ல் இ ந் உ
யப ேய எ ந் நின்றான். ஜாக் ரைத டன் ெம வா
க கதைவ ேநாக் ன்ேன னான். ேவகமாக கத
ைனத் றந் ப் பாக் ைய ெவளிேய நீ ட் லா
னான்.
எவ ம் ெதன்பட ல் ைல.
அவன் ெம வாக, அேத சமயம் எச்சரிக்ைக டன்
ெஹ காப் டைர ட் ேழ இறங் , ப் பாக் ைய
உயர்த் யப ேய எல் லா ைச ம் லா னான்.
ண் ம் எ ம் ெதன்பட ல் ைல. அப் ப ேய கவனமாக
ன்ேன , ெஹ காப் டரின் ன்னால் ெசன் ப் பா
க் ைய உயர்த் னான்.
அங் ம் எவ ம் இல் ைல.
ப் பாக் ைய ேகாபத் டன் றக் “ ட்” என த
ன்ைன ஆ வாசப் ப த் க் ெகாண்டான். ன், ண்
ம் ட் ல் ேபர் ல் ஏ , ப் பாக் ைய அ ல் இ ந்த
ேமைஜ ல் ைவத் ட் , தைலைய உயர்த் பார்த்
அ ர்ந்தான்.
எ ேர,,
நடா இல் ைல.
ெக ன் கலவரமானான். கத் ல் பல பரிமாணங்
கைள ெவளிக்காட் இரண்ட ேவகமாக ன்னால்
ெசன் , த் த்தவன் ேபால இ ம ங் ம் ேத
னான். ஆனால் . ஏேதா அவ க் உ த் ய . உடேன
தன் ேதடைல நி த் அைசயாமல் நின்றான். கண்கள்
ேயாசைன ல் நிைலத் நின்ற . அப் ப ேய ெம
வாக ம் பார்த்தான்.
எ ேர,
நடா நின் இ ந்தாள் . அவள ைக ல் ப் பாக் .
அ ெக ைன பதம் பார்த் க் ெகாண் இ ந்த .
ெக ன் எச் ைல ங் யப ேய நடா ன் அ
ேக பார்த்தான். அங் , நடா ன் அ ேக, தன் ைகக
ைள ன்னால் கட் யப , கத் ல் ஓர் இ க்கமான
ேகாபத்ேதா நின் ந்தான்,
அர்ஜ ன்.
ெக ன் மா மா இ வைர ம் பார்த்தான். நடா
, அர்ஜ ைன ம் பார்க்க, அவன் அவைளப் பார்
த் தைலைய அைசத்தான். நடா ம் ெக ைன
ப் ைவத் , ப் பாக் ன் ட்ரிக்கரில் ைக ைவத்
தாள் . ெக ன் இரண்ட ேவகமாக ன்னால் வர,
“ப் ளக்”
ப் பாக் ெவ த்த .
ஓர் ண் ெக னின் மார் ல் ைழந் இரத்தம்
ட்ட . அவன் அப் ப ேய ன்னால் க் ெய ப் பட்
ேழ ந்தான். அர்ஜ ன் அவைன ெந ங் , ெதா
ங் ப் ேபான அவன் தைலைய உயர்த் , ஓங் ஒ
த் கத் ல் ட்டான்.
பற் கள் உைடந் ரத்தம் வ ந்த . ரத்தம் ப ந்த க
ைர டன் ெக ன் அர்ஜ ைன;ப் பார்க்க, அர்ஜ ன் அவ
னிடம் ேகட்டான்.
“யார் உன்ைன அ ப் ன ? அ ரா எங் க?”
ெக ன் கண்கள் றங் க, ெதனாவட்டாக ப லளித்தா
ன்.
“ெசால் லமாட்ேடன்.”
அர்ஜ ன் அவைன ண் ம் அ க்க ைகைய உயர்
த் ட் , நி த் னான். ன், ெம வாக ம் நட
ந் , நடா ைய ெந ங் னான். கண்கைள ேயா
த் ட் , ெக ைன ம் பார்த்தான்.
ெக ன் ரமப் பட் மார் ைன த்தப ேய, எ
ந் நின் அவனிடம் ேப னான்.
“ஓேக, நான் ெசால் ேறன். அவைள யா , எங் க ட் ட்
ேபா க்காங் கன் நான் ெசால் ேறன். நீ இவைள
மட் ம் ஒ ஒ மணி ேநரம் எங் ட்ட .” என ெசா
ல் யப ேய அவன் வக் ரமாக நடா ையப் பார்க்க,
அர்ஜ ன் கம் இ ய .
நடா டம் இ ந்த ப் பாக் ைய ேவகமாக
ங் , ெக ைன இ க்கமாக பார்த்தான். ெக ன்
க்க, அர்ஜ ன் ேகாபமாக ப் பாக் ைய உயர்த் சர
மாரியாக அவைன ட, ெக னின் உடல் சல் லைடயா
, த்தப ேய, ணமாய் ன்னால் சரிந்த .
அர்ஜ ன் இன் ம் ேகாபம் ராமல் ணத்ைத ேநா
க் ட் , தன்ைன ஆ வாசப் ப த் க் ெகாள் ள, நடா
ஓ வந் அர்ஜ ைனக் கட் ப் த்தாள் . அர்ஜ ன்
அவள் வா ல் வந்த இரத்தத்ைத ைடத் ட் , ஆத
ரவாக அவள தைலைய ேகா னான். ன், இறந்
ேபான ெக னின் ணத்ைத ேகவலமாக பார்த் ட்
, நடா ைய அைழத் க் ெகாண் ட் ல் ேபர் ல்
இ ந் ெவளிேய னான்.

ெவளிேய,
ராமம் ெமாத்த ம் காடாய் மா இ ந்த .
ஆங் காங் டந்த ணக் யல் கள் , அங் கங் பற்
எரி ம் ெந ப் , அ ெவளி ம் ைக என அவ் ட
ம் ற் ம் அ ந் ேபா ந்த . வான் ேசங் , இந்
ரன், சார் , ெராபஸர் பகவான் நால் வ ம் ேவகமாய்
ராமத் ற் ள் ைழந்தப ேய, அ ர்ச் டன் அக்
காட் ைய பார்த் நின்றனர்.
அர்ஜ ன், நடா ேயா இறந் ேபான உடல் கைள
உள் ளம் ற பார்த்தப ேய ன்ேன னான். ரத்
ல் இந் ரன், வான் ேசங் , ெராபஸர் பகவான் வ ம்
கத் ல் ேசாகத்ேதா இவர்கள் வ வைதப் பார்க்க,
அர்ஜ ன் அவர்கேளா ைழந் எ ேரப் பார்த்தான்.
ேழ,
மங் ைக ன் சடலம் ந் க் டந்த . சார் அ
வள ன்னால் நின்றப அவைளேய ெவ த் ப் பார்
த் க் ெகாண் இ ந்தான். ன், ற் ம் இறந்
ேபான ெமாத்த மக்கைள ம் பார்த்தான். அவன க
ண்கள் பனித் இ ந்த . அப் ப ேய ம் எ ேர நி
ன் ந்த அைனவைர ம் ெவ த் ப் பார்த்தான்.
“ த் ம் பா ங் க. என்னப் ெசால் லப் ேபா ங் க?. அழ
கா, சந்ேதாஷமா, நிம் ம யா ஒ ராஜ் யத்ேதாட வா
ழ் ந் ட் இ ந்த ஒ ராமம் . இப் ப நாம வந்ததால
சா அ ஞ் ேபா க் . இ க் எல் லாத் க் ம்
நீ ங் கதான் காரணம் .”
அைனவ ம் உ த்த ல் அைம யாக இ ந்தனர்.
சார் எல் ேலாைர ம் ஒ பார்ைவ பார்த் நடந்த
ப ேய, அைனவரின் ைமயத் ல் நின்றான்.
“இேதா பா ங் க. நம் ப யநலத் க்காக ஒ இனத்ைத
ேய நாம அ ச் இ க்ேகாம் . இ ல் ைல. இ க்
ன்னா ேபான நாம ம் சாக ேவண் ய தான்.”
வான் ேசங் ெபா ைமயாக ெசான்னான்.
“சார் , அ க்காக இப் ப ேய ட் ட் ேபா டலாமா
?. அப் பறம் இத்தைன ேபர் உ ர் யாகம் ெசஞ் ச க்
ஒ அர்த்தேம இல் லாம ேபா ம் ”.
“ம் ம் ம் … நான் ன்னா ேய எல் லார் ட்ட ம் ெசான்
ேனன். நம் ம ேவைலைய மட் ம் ெசய் ேவாம் . ஆனா,
நீ ங் க ேகக்கைல. இங் க உங் கைள ம் , உங் கைள நம்
பனவங் கைள ேம காப் பாத்த யைல. இ ல எங் க
இ ந் உலகத்ைத காப் பத்த ேபா ங் க!!!”
ெராபஸர் பகவான் அவைனத் ேதற் ம் தமாக ேப
னார்.
“இழப் கைள தாங் ெகாள் ள யாத தான் சார் .
ஆனா, ேவற வ இல் ைல. ம ச வாழ் க்ைக ல் அ
ைதெயல் லாம் நாம ஏத் ட் தான் ஆக ம் . ேசார்ந்
ேபானா பல னமா ேவாம் ”.
“நாம பல னமாத்தான் இ க்ேகாம் . பாத் ங் கள் ள.. வந்
த ெபரிய பைட. த் க் கணக்கான ஆ ங் க. ெபரி
ய ெபரிய ஆ தங் க. ஆனா, நம் ம ட்ட?? நம் மளால அ
வங் கைள என்ன பண்ண ம் ?.”
இந் ரன் ெவ ப் டன் அ ேக இ ந்த ஓர் பாைற
ல் அமர்ந் , தன் ைக ல் இ ந்த க காரத்ைதப் பார்த்
தான். அ ல் 240 : 37 : 12 என ேநரம் ைறந் க் ெகா
ண் ந்த . ன் ஒ ர்மானத்ேதா ம் , உணர்ச் வச
ப் பட் ம் , சார் ையப் பார்த் ேப னான்.
“சார் , இன் ம் நமக் 10 நாள் தான் ைடம் இ க் .
ஆனா, நம் ப ட்ட க் இல் ைல. ைடச்ச ைய ம் நா
ம தவற ட் ட்ேடாம் . ஆர் ேரா. ஆனா, இப் ப
ெசால் ேறன். கண் ன்னா இறந் ேபாய் டக்க
ற இவங் க ேமல ஆைணயா ெசால் ேறன்.
இ க் காரணமானவங் க யாரா இ ந்தா ம் அவ
ங் கைள ட மாட்ேடன். என் ட யார் இ க்காறங் க
ேளா, இல் ைலேயா. அைதப் பத் எனக் கவைல இல்
ைல. ஆனா, இைத நான் ெசய் ேவன். நிச்சயம் ெசய் ேவ
ன். என்ைன நம் சார் .”
அர்ஜ ன் அைம யாய் தைலைய உயர்த் , உணர்
ச் வசப் பட்ட இந் ரைன ம் , சார் ைய ம் ஆ வாசப்
ப த் வ ேபால ேப னான்.
“இண் , சார் , இனிேம நாம எ க்கற கள் ஒவ்
ெவாண் ம் சரியா இ க்க ம் . ேசா, உணர்ச் வசப்
படாம தல் ல மனைச சமநிைலக் ெகாண் வாங் க
.”.
ஆனால் ,
இந் ரன் அதைன ஏற் க் ெகாள் வ ேபால ெதரிய
ல் ைல. ெவ ப் டன் தைலயாட் ப ேய இன் ம் உ
ஷ்ணமாகேவ இ ந்தான். வான் ேசங் அைம யாக இந்
ரைன ம் , சார் ைய ம் ஒ பார்ைவ பார்த் ட்
, அர்ஜ னிடம் ம் னான்.
“அ ரா எங் க?”
அர்ஜ ன் ரல் வ த்த ெதானி ல் ெசான்னான்.
“நடா ேயாட எக்ஸ் ரசைன ெவச் ப் பார்த்தா, அ
ரா வந்தவங் கலால கடத்தப் பட் இ க்கா. வந்த யா
ர் ெதரியைல.”
அைனவ ம் அ ர்ச் ேயா அவைன ஏ ட்டனர்.

ஓர் ெபரிய .
இறந்த அைனத் உடல் க ம் அ ல் ேபாடப் பட்
இ ந்த . மங் ைக ன் உடல் எல் லாவற் ற் ம் ேமேல
இ ந்த . அர்ஜ ன், இந் ரன், ெராபஸர் பகவான் எ
ன வ ம் ழ் ந் நிற் க, சார் ஓர் ெபரிய ெதாட்
ல் இ ந்த க ப் நிற ரவத்ைத ஊற் , ெந ப் ைப
பற் ற ைவத்தான்.
ெவன ெந ப் எரிந் அைனத் ணங் க
ைள ம் தனக் இைரயாக் ய . சார் ம் , ெராபஸ
ர் பகவா ம் ட் ல் ேபர்ைட ேநாக் ேசார்வாக பய
ணித்தனர். அர்ஜ ம் , இந் ர ம் மட் ம் எரிந் க்
ெகாண் ந்த ெந ப் ைபேய ெவ ப் பாக பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தனர்.
வான் ேசங் அவர்கைள அவசரமாக ெந ங் னான்.
“ ல் ட்!!. ஆர் ட்ேரப் ட்”.
அர்ஜ ம் , இந் ர ம் ரியாமல் வான் ேசங் ைகப்
பார்க்க, அவன் தன் ைக ல் ஓர் நீ ண்ட ன்ன க
ைய உயர்த் யப , ேகாபமாக ெசான்னான்.
“அட்வான் ஸ் ேலாேகடர். ட் ல் ேபர் ல மைறச்
ைவக்கப் பட் இ க் . இைத ெவச் தான் நம் பைள
ெலாேகட் பண்ணி இ க்காங் க . நாம என்ன ேபசேறா
ம் , எங் க ேபாேறாம் எல் லாத்ைத ம் யாேரா ராக்
பண்ணிட்ேட இ ந் இ க்காங் க..”
அர்ஜ ன் கம் உஷ்ணமான .
“ ம் ம் ...அ ரா வாஸ் ைரட்.
ஆச்சார்யாவாதான் இ க்க ம் .”
என ெசால் ட் , வான் ேசங் ைக ம் , இந் ரைன
ம் பார்த் இ க்கமாக ெசான்னான்.
“நாம ளம் பலாம் .”
ஆனால் ,
இந் ரன் அைம யாகேவ இ ந்தான். அர்ஜ ன்
ன்ேன வந் , இந் ரனின் ேதாைள ெதாட்டான். அவ
ன் ஏேதா ேயா த் ட் அர்ஜ ைன ஏ ட்டான்.
“இல் ைல. வந்தவங் கைளப் பாத்தா எனக் ஆச்சார்யா
தான் ேதாணைல”.
அர்ஜ ன் ம க் ம் தமாக ெசான்னான்.
“இல் ைல இண் . வந்தவங் களால அ ரா கடத்தப் பட்
இ க்கா. அவைள நாம காப் பாத்த ம் . ேசா, இந்த
ரச்சைனேயாட ஆரம் பப் ள் ளிேய ஆச்சார்யாதான். அ
வர்தான் நடந்த எல் லாத் க் ம் நமக் ப ல் ெசால் ல
ம் .”
இந் ரன் அதைன ஏற் க் ெகாள் ளாத க பாவ
ைன ல் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“சரி. நீ ெசால் றைததான் எல் லா ம் ேகக்கப் ேபாறாங்
க. நீ ங் க ட் ல் ேபர் ல ன்னால ேபாங் க. நான் ெச
த்தவேனாட ெஹ காப் டர்ல வேரன். ெகாஞ் சம் தனி
ைம ேதைவப் ப .”
அர்ஜ ன் அவைனப் ரியாமல் பார்த்தான்.

அப் பள் ளம் ணக் யல் கேளா ெகா ந் ட்

எரிந் க் ெகாண் க்க, இந் ரைனத் த ர மற் ற
அைனவ ம் ட் ல் ேபர் ல் அமர்ந் க்க, சார் அ
தைன ெம வாக ேமெல ப் பறக்க ெதாடங் னான்.
நடா ஜன்னல் வ ேய அ ந் ேபான தன் ராம
த்ைதேய ேம ந் வ த்தத்ேதா பார்க்க, அவள் அ
ேக இ ந்த அர்ஜ ன் அ ரா ெகா த்த தங் க ேம க்
க் ப் ைப ஆழ் ந் ப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
ேழ,
ட் ல் ேபர்ட் கண்ணில் இ ந் மைற ம் வைர,
இ க்கமாக பார்த் க் நின் ந்தான் இந் ரன்.
அ த்த னா ,
ேவகமாக ெக னின் ெஹ காப் டரில் அமர்ந் , அ
தைன உ ர்ப் த் வானில் பறக்க ட்டான்.
ேவ ைச ல் .
யா ம் எ ர்பாக்காத ஓர் ேவா .
 அத் யாயம் – 23
இத்தா யன் டவர்.
நி ெடல் .
ஓர் ெபரிய பல மா க் கட் டம் . அதன் உச்சத் ல்
இ ந்த ெஹ ேப ல் , சாதாரண இந் ய வைகைய சா
ர்ந்த ஓர் ெஹ காப் டர், காற் ைற தற த்தப ெம
வாக றங் ய .
ஆச்சார்யா ேவ லேரா அதைனப் பார்த்தப
ேய கட் டத் ன் உச் ல் காத் க்க, ெஹ காப் டரி
ன் கதைவ றந் , அ ந் ேழ இறங் னாள் ரத்
தன்பாய் .
அவள் ேவகமாக இறங் அவைர ேநாக் ன்ேன
ற, அவைளத் ெதாடர்ந் த னமானான லரால் , ெஹ
காப் டரின் உள் ேள இ ந் வ க்கட்டாயமாக இறக்
கப் பட்டாள் அ ரா. அவள் எ ேர ெதன்பட்ட ஆச்சார்
யாைவப் பார்த் ைகத்தாள் .
அவர் ேதாள் கைள க் யப அவளிடம் ேப னார்.
“சாரி அ ரா உனக் எ ரா நான் நிக்க ேவண் யதா
இ க் .”
அவள் அவைர அ ெவ ப் பாக பார்த்தாள் .
“இவைள ட் ட் ப் ேபாய் பா காப் பா ைவங் க”. என
ரத்தன் பாய் தன் ஆட்க க் கட்டைள ட, அவர்கள்
அவைள இ த் ச் ெசன்றனர். அைத பார்த் ட் ,
ஆச்சார்யா ரத்தன்பாைய ெந ங் னார்.
“மத்தவங் க எல் லாம் எங் க?”
“ெசத் ட்டாங் க. ஐ ங் ேசா”.
அவர் ல கண ந்தைன ல் இ ந் ண்டார்.
“ஓேக, என்ன இடம் இ ?. எ க்காக இங் க வந் இ க்
ேகாம் .”
“உன்ேனாட பார்ம் ஹ ஸ் ேசஃப் இல் ைல ஆச்சார்யா.
இனிேம நான் ட் ட் ேபாற இடம் தான் உன்ேனாட
ரிசர்ச் ெசன்டர்”. எனச் ெசால் யப ேய, ரத்தன்பாய்
ெமாட்ைட மா ல் இ ந்த ப் ல் ைழய, ஆச்சார்
யா ம் தன் சக்கர நாற் கா ைய ேவகமாக இயக் உ
ள் ேள அதைன ைழந்தார்.

ஃப் ட் றந்த .
ரத்தன்பா ம் , ஆச்சார்யா ம் அ ந் ெவளிப் ப
ட் ஓர் ெபரிய அைறக் வந்தனர். ஆச்சார்யா அவ்
டத்ைதேய ரியாமல் பார்த்தார். அவ் வைற ஓர் ெபரிய
அ ந ன ெபா ட்கேளா சாலமாக இ ந்த . பா
ர்ம் ஹ ல் இ ந்த அவர அைனத் ஆராய் ச் உ
பகரணங் க ம் இங் ேக இடம் ெபயர்க்கப் பட் ம் இ ந்
த . அ ரா ஓர் ஓரமாக ைக, கால் , வாய் என கட்டப் ப
ட் அமர ைவக்கப் பட் இ ந்தாள் .
ரத்தன்பாய் அப் ப ேய ன்ேன ஜன்னல் வ ேய
ெவளிேய பார்த்தாள் . ேழ வாகனங் கள் எ ம் ேபால
ஊர்ந் க் ெகாண் இ ந்த . ஆச்சார்யா ம் அப் ப
ேய ன்ேன , ெவளிப் ற ேபாக் வரத் ெநரிசைல
கவனித் ட் ரத்தன்பா டம் ம் னார்
“நீ என்ன பண்ேறன் எனக் ரியைல.”
“இ இத்தா யன் டவர். இந் ய அரசாங் கத்ைத ெபா
த்தவைர இந்த கட் டம் , ஒ இண்டர் ேநஷனல் எக்
ஸ்ேபார்ட் கம் ெபனி. பட், என்ைனப் ெபா த்த வைரக்
ம் , ெவளிநா க க் ெவப் பன்ஸ் சப் ைள பண்ற ஒ
ஆ த டங் .”
“வாட்!!” அவர் அ ர்ந்தப ேய ெதாடர்ந்தார். “இந் யா
ல, அ ம் ட் க் ந ல இ ெராம் ப ஆபத் .”
“அைத நான் பாத் க்கேறன். ன்னா மா ரியான ஆ
ங் கைள எ ர்க்க எனக் இ ேதைவப் ப . ஓேக,
ெலட் இட் . நம் ம ஷயத் க் வ ேவாம் . பார்ம் ஹ
ஸ்ல இ ந்த உங் க எல் லாப் ெபா ட்க ேம இங் க
ெகாண் வரப் பட் இ க் .”
ஆச்சார்யா ரியாமல் தைல ெசா ந்தப ேய, ரத்த
ன் பாய் அ த் என்ன ெசால் வாள் என காத் க்க,
அவள் ெதாடர்ந்தாள் .
“ஆச்சார்யா, ேஹவ் ேநா ைடம் . க்ைக பத் ம் ,
ையப் பத் ம் எதாவ ெதரிஞ் சதா?”
“யா. ஆல் ேமாஸ்ட் டன். கைட யா ெமளிரியன் எம்
பரர் ட்டதான் இ ந் க் . சந்ேதகப் பட்ட இடத்ைத
ெயல் லாம் ேதாண் யாச் . ஒண் ம் ைடக்கைல. ப
ட், ெந ங் ட்ேடாம் . அப் பறம் ஒரி னல் க் நிச்சயமா
எ ப் லதான் இ க் . அைத ம் க் ரம் ெலாேகட்
பண்ணிடேறன். வ் எனஃப் ைடம் .”
“ இட் பாஸ்ட்.” என ரத்தன் ெசால் க்க,
ண் ம் ஃப் ட் றக் ம் சப் தம் .
அவர்கள் இ வ ம் ம் பார்க்க, ப் ல் இ ந்
ம த் வ உைட ல் இ ந்த டாக்டர் ைசேலஷ், ஓர்
நீ ண்ட கண்ணா ப் ெபட் ைய, தள் ளிக் ெகாண் ெவ
ளிேய வந்தான் அவைனத் ெதாடர்ந் ெவற் ெவளிப்
பட்டான். கத் ல் ழப் பம் ழ் ந்தப ேய நடந் வந்
தான்.
அ ரா அவைனப் பார்க்க, ெவற் ம் அவைளப்
பார்த் சந்ேதாஷப் பட்டான். அ ரா க் ம் அவைனப்
பார்த் ஓர் ெதம் ஏற் பட்ட . ஆனால் , அவேனா
தன் சந்ேதாஷத்ைத ெவளிக் காட் க் ெகாள் ளாமல் , எ
ம் ெதரியதாத ேபால ன்ேன னான்.
ரத்தன் பா ம் , ஆச்சார்யா ம் காத் க்க, அந்த க
ண்ணா ப் ெபட் அவர்களின் ன்னால் நி த்தப் பட்
ட . அத ள் ேள அேகாரா ப க்க ைவக்கப் பட் இ
ந்த .
ரத்தன்பாய் அதைன னிந் ப் பார்த் , தன் கத்ைத
ளித்தாள் .
“ெராம் ப அ ெவ ப் பா இ க் .” என ெசால் ட் ,
ஆச்சார்யா டம் ம் னாள் . “இந்த கத்ைத ரிசர்
ச் பண்ணிட் இ க்க ேநரம் இல் ைல. ேசா, ல் ஸ்
இர்ரிேடட் ஸ் சஸ்.”
ஆச்சார்யா ம் அதைன ஆேமா த்தப ேய ெவற்
ைய ம் , டாக்டர் ைசேலைச ம் பார்த்தார்.
“ஓேக, ெவற் . உனக் அைத ேஹண் ல் பண்ண ெத
ரிஞ் சா ம் , ேகர் ஃல் . ெஹல் ப் க் டாக்டர் ைசேல
 ம் ட இ க்கட் ம் . ேசா, ேலப் லேய இைத ெடஸ்ட்
ராய் பண்ணி ங் க.”
அவர்கள் இ வ ம் சரிெயன்ப ேபால தைலயைசத்த
னர்.
உடேன, ரத்தன்பாய் அைற ல் இ ந்த பா காவல
ர்க க் கட்டைள ட்டாள் .
“கார்டஸ ் ் , இந்த ச் ைய ேலப் க் எ த் ட் ேபாங்
க. அ ராைவ ம் ேலப் ல இ க்கற என் பர்சனல் ம் ல
அைடச் ைவங் க.”
அவர்கள் உடேன அேகாரா இ ந்த கண்ணா ெப
ட் ைய தள் ளிக் ெகாண் , அ ல் இ ந் ேலப் ல்
ைழந் மைறந்தனர். டாக்டர் ைசேல ம் அவர்கைள
ெதாடர, ெவற் , ரத்தன்பாய் கவனிக்காத ேபா அ
ராைவப் பார்த் ஆதரவாக தைலயாட் ட் , அவ
ம் உள் ேள ெசன்றான். ேவ இ பா காவலர்கள் அ
ராைவ ம் வ க்கட்டாயமாக உள் ேள இ த் ெசன்ற
னர்.
அைனவ ம் ெசல் வைத பார்த் ட் , ரத்தன் பா
ய் ஆச்சார்யா டம் ம் ப, ஆச்சார்யா அவளிடம் ேக
ட்டார்.
“எ க்காக இவ் வள பா காப் ஏற் பா ?. என்ேனாட
பார்ம் ஹ ைஸ யாரா ம் கண் க்க யா . அ
ங் கேய நாம இ ந் இ க்கலாம் .”
ரத்தன் பாய் ம க் ம் தமாக ெசான்னாள் .
“ யாதைத ச் காட்றதாலதான் ன்னா இன்
ைனக் இந்தள வளர்ந் இ க்கான். ல நாள் ன்
னா ேநச்சர் ேசனேலாட CEO தன் காத ேயாட
ைசட் பண்ணி ட்டான். பட், எனக் சந்ேதகமா இ க்
. வான் ேசங் கைட யா வந்த இடம் உன்ேனாட பார்
ம் ஹ ஸ். ேசா, நிச்சயமா, ன்னா அங் க வ வான்.”
“ ஆர் ேரட். பட், வா ரா ம் , வான் ேசங் ேகாட
அப் பா ம் ஆரம் பத் ல இ ந்ேத ேநத்ரேனாட நண்பர்க
ளா இ ந்ததால நா ம் அவங் க ட ட்ராவல் பண்ண
ேவண் யதா ச் . அவாய் ட் பண்ண யைல”
“ஓேக, அ உன் தப் இல் ைல. சரி, எவ் வள க் ரம்
நாம ன்ேன ேமா, அவ் வள க் ரம் நமக் நல்
ல . ேவைலைய க் ரம் ஆரம் .” என அவள் ெவளி
ேயற ற் பட,
ஆச்சார்யா சட்ெடன ஞாபகம் வந்தவராய் , சக்கர
நாற் கா ைய ேவகமாக இயக் , பத யப ேய ரத்தன்
பாய் அ ல் வந் ேப னார்.
“ரத்தன் பாய் , ஒ தப் பண்ணீ;ட்ேட“.
“என்ன?” என அவள் ரியாமல் ம் னாள் .
ஆச்சார்யா பத யப ேய ெசான்னார்,
“என்ேனாட பார்ம் ஹ ஸ்ல ஒ க்ெரட் ம் இ க் .
அ ல ேநத்ரேனாட ஆராய் ச் ப் கள் எல் லாேம ப
த் ரப் ப த் ெவச் இ ந்ேதன். நம் மைள பத் ன த
கவ ம் அ ல இ க் . அைத நீ கவனிச் இ க்க மா
ட்ேட.”
ரத்தன் பாய் கம் மா னாள் .
“வாட்?!!”.
“ஆமா, அ மட் ல் லாம ச த் ஆப் ரிக்கா ல நாங்
க பாத்த காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் பத் ம் , அ ராைவ
பத் ன ரக ய ம் அங் கதான் இ க் .”
“ப் ள ட்.” என ரத்தன் பாய் அப் ப ேய ேசரில் அமர்
ந்தாள் . ெநற் ல் ஓர் யர்ைவ ளி வ ய ஆரம் த்
த .
 அத் யாயம் – 24
ம் ட் .
“ெடாம் …ெடாம் ”. எைதேய உைடக் ம் சப் தம் .
“யார் ெதரியைல. நிைறய ேபர் வந்தாங் க. அ ம்
ைக ல கன்ேனாட. நான் பயந் ட் அ ட் ஹ ஸ்ல
மைறஞ் ட்ேடன். வந்தவங் க ெமாத்த பார்ம் ஹ
ைஸ ேம கா பண்ணிட் ேபா ட்டாங் க.” என த்
க் ன் ரல் பதற் றமாக ஒ த்த .
“அர்ஜ ன், இந்த ைம ஏன் உைடக்கேற?” என வான்
ேசங் ன் ரல் வந்த .
“ஆச்சார்யாேவாட க்ெரட் ரிசர்ச் ம் ஒண் இ க்
ன் அ ரா ெசால் இ க்கா.” என அர்ஜ னின் ரல்
.
“வந்தவ ங் க இந்த ைம மட் ம் ட் ெவச் இ ப்
பா ங் க எனக் ேதா ைல.” என சார் ன் ரல்
.
“சரி, சார் , இண் எங் க? இன் ம் காேணாம் .” என
ெராபஸர் பகவானின் ரல் ஒ த்த .
“ெதரியைல. ன்னா தான் வந் ட் இ ப் பான்.” எ
ன சார் ப லளித்தான்.
“ டம் ம் ..”.
பலமான சப் தம் .
ஓர் கத இரண்டாக ளந்த . இ ண்ட அைறக்
ஓர் ய ெவளிச்சம் ெதரிய, அ ல் ஐவரின் நிழ ம்
ெதரிந்த . ேமேல, அர்ஜ ன், வான் ேசங் , சார் , ெரா
பஸர் பகவான், நடா ஆ ய ஐவ ம் நின் ந்தனர்.
ய உலகத்ைத கண்ட நடா சற் ரட் ேயா
நின் இ ந்தாள் . உைடந்த கத ன்னால் நீ ண்
ெசன்ற ப களில் சரிந்தப ேய ேழப் ேபாய் வ
ைத, ேமேல இ ந்தப அைனவ ம் பார்த்தனர்.
மரப் ப கள் ழ் ேநாக் ெசன்ற .
“அண்டர் ர ண்ட் ம் ”. என வான் ேசங் யக்க, அர்
ஜ ன் ஜாக் ரைதயாக த ல் ேழ இறங் னான். அ
வைன ெதாடர்ந் மற் ற அைனவ ம் ன் ெதாடர்ந்த
னர்.
அைனவ ம் ப களில் இறங் ேழ வந் நின்றனர்.
அவர்களின் எ ேர,
ஓர் ெபரிய அைற. ஆங் காங் , மஞ் சள் ளக் கள்
எரிந் க் ெகாண் இ ந்த . அ ெகா த்த ெவளிச்ச
ம் , அந்த அைறேய ஓர் அமா ஷ்;ய உணர்ைவத் ண்
ம் தத் ல் இ ந்த . அைறெயங் ம் பழங் கால த்
தகங் கள் பர டந்தன.
வற் ல் இ ந்த ஓர் ைகப் படத் ல் ஆச்சார்யா,
ரத்தன்பாய் இ வ ம் ரித் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
வான் ேசங் அதைன ெந ங் , உற் ப் பார்த்தான்.
“யார் இந்த ேல ? சா இ க்கா.”
அதைனக் கண்ட அர்ஜ ன் கம் மா னான்.
“ஒ ேவைள அவதான் ரி லா மைலக் வந் இ
க்கலாம் .” எனச் ெசால் ட் , அைத உ ெசய் க்
ெகாள் ள நடா ைய ம் பார்த்தான். அவ ம் அத
ைன உ ெசய் வ ேபால, ைகபடத் ல் ைகையக்
காட் ேவகமாக தைலயைசத்தாள் .
அைனவ ம் சற் ேயாசைனேயா ைகப் படத்
ைத ட்ேட ெந ங் ப் பார்த்தனர். யா க் ம் ரத்தன்
பாய் யாெரன் ெதரியாததால் ஆ க் ஓர் இடத் ற்
ெசன் , அைறைய ெபா ைமயாக ஆராயத் ெதாட
ங் னர்.
ற் ம் ேநாட்டம் ட்டப ேய, அர்ஜ ன் ெம வா
க உலாவ, ஓர் இடத் ல் தன் பார்ைவைய ப த்தான்.
அங் , ைகபட அட்ைட ேபால ஏேதா ம் ந்
க் டந்த . அவன் அதைன எ த் ப் பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
அவன கம் மா ய .
ஏக்கமான பார்ைவ கண்ணில் ெதரிந்த . ல கண
ம் அதைனேய உற் ப் பார்த் ட் , யா க் ம் ெதரி
யாமல் , தன் சட்ைட ைப ல் அதைன ேபாட் ட்
த் க் டம் ம் னான்.
“ த் க். உன்ேனாட அ ட் ஹ ஸ் இங் ந் எவ் வள
ரம் ?
“மைல ல இ க் . ஒ ேலா ட்டர் இ க் ம் . அங்
ந் பாத்தா இந்த பார்ம் ஹ ஸ் க்ளியரா ெதரி
ம் .” என த் க் ப லளித்தான்.
“ ட், நீ நடா ைய ட் ட் உன்ேனாட அ ட் அ ஸ்
க் ேபா. அவ க் தல் ல சாப் ட எதாவ ெகா ”.
அ த் , வான் ேசங் தன் அ ேக இ ந்த ஓர் அ க்
கான, ய த்தகத்ைத ைக ல் எ த்தான். அதன்
ேமற் ப ல் ஓர் ெபண் ப க்க ைவக்கப் பட் , ற்
ம் மத மார்கள் ழ் ந் ப் ப ேபால இ ந்த .
ெபான்னிறத் ல் அப் த்தகத் ன் தைலப் “GOD OF W
ARRIORS”
என ெபா க்கப் பட் இ ந்த . அதைன அவன் பார்த்
க் ெகாண் இ க் ம் ேபா ,
அர்ஜ ன் அவனிடம் ம் னான்.
“வான், நீ ம் அவங் க க் ைணயா ட ேபா. அப் ப
றம் , உன்ேனாட ெமாைபைல எங் ட்ட ெகா . சந்ேதக
ப் படற மா ரி யாராவ இங் க வந்தா உடேன இன்பா
ர்ம் பண் .”
வான் ேசங் தன ெசல் ேபாைன அர்ஜ னிடம் க்
ப் ேபாட் , தைலைய அைசத்தான். ன், த் க்ைக
ம் , நடா ைய ம் ட் க் ெகாண் , ைக ல் அச்
ய த்தகத் ைன ப த் க் ெகாண்ேட ெவளிேய
னான். நடா ம் அர்ஜ ைனப் பார்த்தாள் . அவன்
ஆதரவாக தைலைசத்த ம் , அவள் அவர்க டன் ெசன்
றாள் .
ஓர் றம் சார் அ க் ெவக்கப் பட் இ ந்த த்
தகங் கைள ஆர்வ ன் பார்த் க் ெகாண்ேட லம்
னான்.
“எல் லாேம வரலா சம் பந்தப் பட்ட க்கா இ க் . ங்
ேபாரஸ், ேரக்க சாம் ராஜ் யம் , ெமௗரிய சாம் ராஜ் யம்
இந்த மா ரி.”
சற் ரத் ல் ,
ெராபஸர் பகவான் தன் கண்ைண உ த் ய ஓர்
மரப் ெபட் ைய ேயாசைன டன் ெந ங் , அதைன
ேமைஜ ல் இ ந் எ த்தார். ெம வாக அதைன ற
ந்தார். அத ள் ேள ஓர் சாக் ணி ற் றப் பட் , பா
காப் பாக எ ேவா ைவக்கப் பட் இ ந்த .
அதைன ேயாசைனேயா ரித் ப் பார்க்க, அவர
கம் ெவளி ய . கண்கள் படபடெவன த்த .
அ ,
ணியால் எ தப் பட்ட ஓர் மடல் .
கண்கள் ரிய அதைன அவசரமாக ப த்தார் அத
ைனப் ப த்த ம் , உலா க் ெகாண் ந்த அர்ஜ ைன,
ெராபஸர் பகவானின் ரல் பதற் றமாக ம் , அவசர
மாக ம் அைழத்த .
“அர்..அர்ஜ ன்.”
அர்ஜ ன் ழப் பமாக ம் , அவசரமாக ம் அவைர
ெந ங் உைறந் ப் ேபா ந்த அவர் கத் ைனக்
கண் ைகத்தான். அவர் தன் ைக ல் இ ந்த மட
ைல பதட்டமாக அர்ஜ னிடம் ெகா த்தார். அர்ஜ ன்
அதைனப் பார்த்தான். அ ல் இ ந்த எ த் க்கள் அவ
க் ரிய ல் ைல.
“ஏேதா ஆன் யன்ட் ெலட்டர் மா ரி இ க் .”
“எஸ். ஆன் யன்ட் ெலட்டர்தான்.” என ெராபஸர் பக
வான் நிதான நிைலக் வந் ெதாடர்ந்தார்.
“அ ேமல பாத் யா?”
அர்ஜ ன் மட ன் ேமற் ப ையப் பார்த்தான்.
அங் ,
நான் ைரகளில் ரிய ரிடம் அணிந்த ஒ வர் ப
யணிப் ப ேபான்ற ஒ ன்னம் ெபா க்கப் பட் இ
ந்த .
“ம் ம் , ஏேதா எம் ப் ளம் மா ரி இ க் .”
“ஏேதா எம் ப் ளம் இல் ைல. இேதாட ேப ெவர் னா சன்
. இரண்டா ரம் வ ஷங் க க் ன்னால இ ந்த
ேரக்க சாம் ராஜ் யத்ேதாட அரசாங் க ன்னம் ” எனச்
ெசால் , ேழ இ ந்த எ த் க்கைள ண் ம் ப த்
ட் , ரம் ப் ேபா தைலைய உயர்த் ேப னார்.
“ஓ காட், நான் ெசால் றைத யா ேம, ஏன் உலகேம நம்
ப தயாரா இ க்கா . அதாவ நாம ேத ற ேலாகா
ெடம் ைள உலகத்ேதாட தைல றந்த ஒ த்த ம் ேத
இ க்கான். அ க்கான சாட் தான் இ .”
அர்ஜ ன் எ ர்பார்ப்ேபா ேகட்டான்.
“யா ?”
ெராபஸர் பகவான் இ க்கமாக, அைம யாக ெசான்
னார்.
“உலகத்ைதேய ஆண்ட ஓேர மன்னன். இந் யா ேமல
பைடெய த்த தல் ஐேராப் ய அரசன். ேரட் ேம
ேடானியன் ங் ”.
“அெலக்ஸாண்டர் ேரட்!!!.” என அர்ஜ ன் நம் ப
யாமல் ெசால் ல, ெராபஸர் பகவான் ரம் ைம த்த
ேபால் , ேம ம் ம் தைலயைசத்தார்.
அர்ஜ ன் ஆச்சர்யத் ல் கம் மா னான். ெராப
ஸர் பகவான் ேமற் கெ ் காண் ெதாடர்ந்தார்.
“இப் ப அ த் நான் ெசால் லப் ேபாற ஷயம் இைத
ட உனக் ஆச்சர்யமா இ க் ம் . இ அெலக்ஸாண்
டர் தன்ேனாட வான அரிஸ்டாட் ல் க் எ ன .
அதாவ , ெபாக் ஷத்ைத ேத ச் ெசன் க் ெகாண்
க் ம் ேபா ல அேகாராக்கள் எங் கைள வ ம த்த
னர். இ தான் அரிஸ்டாட் ல் க் அெலக்ஸாண்டர் எ
ன தகவல் . இ தான் இ ல எ தப் பட் இ க் .”
“வாட்!!!. அெலக்ஸாண்டர் அேகாராக்கைள பாத்தாரா!!!.
என்னால நம் பேவ யைல.”
“ஓ ேநா.. நீ இைத பத் நீ ேகட்ட ல் ைலயா!!!. அதாவ
BC 329ல அெலக்ஸாண்டர் தன்ேனாட பைடேயாட
இண் ஸ் ந க்கைரைய கடக் ம் ேபா கண்ைண
ற ஒளி ல ல ண்கலங் கள் அவேராட பைடைய
த த் , ேமேலேய த் ட் இ ந்ததா ஒ வரலாற்
த் தகவல் இ க் .”
அர்ஜ ன் ரம் ப் பாய் ேகட்க, அவர்கள் ன்னால்
சார் ன் ரல் ஒ த்த .
“ ைய நான் ெசால் ேறன்”
இ வ ம் ம் ப் பார்க்க, சார் ஓர் மார்பள
ெபரிய த்தகத்ேதா அவர்கைள ெந ங் னான். அத
ைன ஓர் ேமைஜ ல் ைவத் , வ க் ம் ைமயத் ல்
ைவத் றக்க, க ம் பழைம வாய் ந்த த்தகமாக
அ இ ந்த .
சார் அதன் பக்கங் கைள ரட் யப ேய ெசான்னான்
.
“எ ப் ேதாட ெமாத்த ரக ய ம் இ ல வைரபடங் களா
இ க் . அைத ேநத்ரன் ெதளிவா எ , ழா ளக்
இ க்கா .”
மற் ற இ வ ம் அதைன படபடப் டன் கவனிக்க,
த்தகத் ன் பக்கங் களில் ெதளிவான ஓ யங் கள் வ
ைரயப் பட் , ேழ அ க்கான ளக்க ம் எ தப் பட்
இ ந்த . சார் அதைன பார்த்தப ேய, மற் ற இ வ
க் ம் ளக்க ஆரம் த்தான்.
“அதாவ , ேரக்கர்கேளாட அரச வம் சத் ட்டதான் ப
ல வ ஷமா ேலாகா ேகா ைல கண் க்க
ய க் ரக யமா பா காக்கப் பட் வந் இ க் .
அேதாட வ ல வந்தவர்தான் மாேமைத அரிஸ்டாட்
ல் . அவேராட கட் பாட் லதான் த்தகம் இ ந் இ
க் .
தன்ேனாட ஷ்யனான அெலக்ஸாண்டர் ட்ட ஏ
ேதா ெதய் வ சக் இ ந்ததா அவர் நம் பனா . கட
ேளாட ம உ வமா அவைரப் பாத்தா . அதனால
ேலாகா ேகா ல் பத் ன ெமாத்த ரக யத்ைத ம் ெசா
ல் இ க்கா . பல வ ஷம் பத் ரமா பா காத்
வந்த த்தகத்ைத ம் ெகா த் இ க்கா .
அெலக்ஸாண்டர் ேலாகா ேகா ைல அைடஞ் ,
ெமாத்த உலகத்ைத ம் ஆள ம் அரிஸ்டாட் ல்
ம் னா . அைத அெலக்ஸாண்ட ம் ஏத் ட்டா .
அதனால அரிஸ்டாட் ல் ஆ ேயாட அந்த த்தகத்ைத
எ த் ட் , அைத றக்கற க்கான சா ைய ேத
ளம் னா .”
சார் அ த்த பக்கத்ைத ரட் னான்.
“இந்தப் படம் , சா இந் யா லதான் இ க் ம்
ெசஞ் , தன் பயணத்ைத அைத ேநாக் ெதாடங்
னா . எ ர்ப்பட்ட எல் லா நாட் ேமல ம் ேபார் ரிஞ்
, அைத தன் வசம் ஆக் ட்டா . கைட யா இந் யா
 வந்தா . அப் ேபாைதக் இந் யா க் அரசனா இ ந்
தவ தான் ங் ேபாரஸ்.”
அர்ஜ ன் நம் ப யாமல் ேகட்டான்.
“அப் ப னா அெலக்ஸாண்டர் ெமாத்த உலகத்ைத ம் த
ன் வசம் ஆக் ன க் க்கான சா ைய கண் ச்
ேலாகா ெடம் ைள அைடயற க் தானா??!!!.”
“இ க்கலாம் .” என சார் ேதாள் கைள க் னான்.
ெராபஸர் பகவான் ஆர்வமானார்.
“ஓேக சார் , அ த் ?”
சார் ண் ம் பக்கத்ைத ப் னான்.
“கைட யா அவர் இந் யா வந் ங் ேபாரைஸ சந்
ச் இ க்கா . ங் ேபாரஸ் ட்ட த்தகத் க்கான சா
ெபாக் ஷமா பா காக்கப் பட் இ ந் இ க் . ப
ட், அெலக்ஸாண்டர் அைத ங் ேபாரஸ் ட்ட இ ந்
வாங் க யற் க்கைல.”.
“ஏன்?” என அர்ஜ ன் வத்ைத உயர்த் யப ேய, இர
ண்ட ன்னால் வந்தான்.
சார் இ வைர ம் ேநாட்டம் ட்டப அ த்தமாய்
ெசான்னான்.
“அெலக்ஸாண்டர் இந் யா வர க் ன்னா தான் அ
ேகாராக்கைள பார்த் இ க்கா . ேசா, ேலாகா ெட
ம் ேளாட உச்ச பட்ச ஆபத்ைத அவர் அப் பதான் உண
ந்தா . அ தான் அந்த ெலட்டர்ல இ க் . அதனால
ேயா ச் , இந் யா தான ேபாைர ைக ட் , அ க்
கான ேவற ஒ ைவ எ த்தா .”
அர்ஜ ம் , ெராபஸர் பகவா ம் கவனச் ைத
ன் பார்க்க, த்தகத் ன் பக்கம் ண் ம் ப் பப் ப
ட்ட . சார் இ வைர ம் ஒ பார்ைவப் பார்த் ட்
ெதாடர்ந்தான்.
“இ தான் அெலக்ஸாண்டர் ேரட்ேடாட லாஸ்ட்
வ் ெவன்ட். ங் ேபாரேஸாட பலமான யாைனப் பைட, 7
அ ல இ ந்த ஆஜா பா வான காலாட்பைட எல்
லாம் பார்த் ட் , சா ைய பா காக்க அவங் கதான் த
யானவங் கன் இந் யா ேலேய அைத ட் ட்டா
.
 அப் பறம் தன் வசம் இ ந்த க்ைக தன்ேனாட உற்
ற நண்பன் ேடால் ட்ட ெகா த் , உலகத் ல அ
ைத யா ேம எ க்க யாத ப மைறச் ெவக்க க
ட்டைள ட் இ க்கா .”
அர்ஜ ன் ரிந்தப , தைலயாட் ெசான்னான்.
“இப் ப ரி . காணாம ேபான ஒ க் எ ப் ல ம் ,
ஒ இந் யா ல ம் இ ந் இ க் . ஆச்சார்யா
பா ஸ்தான்ல இ ந்த ங் ேபாரஸ் ேகாட்ைடக் சா
ைய ேத த்தான் ேபா க்கார். அேத மா ரி சா
ைய ேத வந்த அேகாராைவ ம் கண் ச் இ க்
கார்.”
“பா ஸ்தானா?” என சார் ழம் னான்.
ெராபஸர் பகவான் ச த்தப ேய ப லளித்தார்.
“எஸ், அந்த காலத் ல பா ஸ்தான் எல் லாேம இந் யா
ேவாட கட் ப் பாட் ல, ங் ேபாரேஸாட ஆட் எல்
ைலக் ள் ளதான் இ ந்த . நீ அ த் என்ன நடந்த
ெசால் .”
சார் ண் ம் த்தகத் ன் பக்கத்ைத ப் யப
ேய ெசான்னான்.
“இங் க க் எங் க மைறக்கப் பட்ட ெதளிவா ெசால்
லப் படைல. அெலக்ஸாண்ட ம் ல நாள் ல தன்ேனாட
எ ப் நாட் க் ம் ேபா ட்டார். அ த்த ெகா
ஞ் ச வ ஷத் லேய இறந் ம் ேபா ட்டா . ேசா, அெல
க்ஸாண்டர் கல் லைற லதான் ேடால் அந்த த்தக
த்ைத மைறச் ெவச் இ க்கலாம் ேநத்ரன் ஒ
கத்ேதாட க்கறா .”
“இப் ப அெலக்ஸாண்ேடாரா கல் லைற எங் க இ க் ?”
என அர்ஜ ன் உடேன ெராபஸர் பகவாைன பார்த்தா
ன்.
“ம் ம் ம் … அ பல வ ஷத் க் ன்னா ேய எ
ப் க் ேபா க் ேபான பல நா களால டப் பட்
இ க் . கைட யா அ னர்கள் வசம் இ ந்த . அ
வங் க ம் அைத யார்டட ் ேயா அைத ெகா த்
இ க்காங் க. பல வ ஷமா, அ எங் க இ க் ன்
யார்க் ம் ெதரியைல.”.
சார் ெவ ப் டன் த்தகத்ைத ட் ேப னா
ன்.
“இன் ம் நமக் எட் நாள் தான் இ க் . அெலக்ஸா
ண்டர் கல் லைறல இ க்கற க்ைக ம் , ங் ேபாரா
ஸால பா காக்கப் பட்ட சா ைய ம் சத் யமா நம் ப
லால கண் க்கேவ யா .”
ெரன ேமேல ஓர் சப் தம் .
வ ம் தைலைய உயர்த் ப் பார்த்தனர்.
உச் ல் ஓர் நிழ வம் .
“ ந்தாளி வந் க்ேகன். வரலாமா?.” என ெம வாக
ப களில் அவ் வம் இறங் ய .
வ ம் அ ர்ந் அவ் வத்ைத ர்ந் ேநாக்
னர். ப களில் இ ந் அலட் யமாக இறங் , ரித்த
ப ேய, கம் ரமாக அவர்கள் ன் நின்றான்,
ேஜசன் ன்னா.
அவன் தன் கத் ல் எந்த ெவளிப் பாட்ைட ம் கா
ட்டாமல் தன் எ ேர நின்ற வைர ம் சாதாரணமாக
பார்த்தான். அர்ஜ ன், சார் , ெராபஸர் பகவான் எ
ன அைனவ ம் இவைனப் பார்த் ைகத் க் ெகாண்
க்க,
அ த் ,
ப களில் படபடெவன பத் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ஆட்க
ள் இறங் ப் பாக் ேயா இவர்கைள ழ் ந்தனர்.
வ ம் ெம வாக ைகைய உயர்த் நின்றனர்.
ேஜசன் ன்னா அவர்கைள கவனித் ட் , ெபா
நைடயாக ெமாத்த அைறைய ம் ஆராய் ந்தப , உ
லா னான். வற் ல் மாட் ந்த ைகப் படத் ைன
க் கண்டான். அதன் எ ேர நின் ரத்தன்பா ன் படத்
ைத உற் ப் பார்த்தான்.
“ைம ஸ் ட் மாம் ரத்தன், நீ தான் எல் லாத் க் ம் கார
ணமா!!!. உன்ைனதான் டாட் தல் ல ெகான் இ க்க
ம் .” எனச் ெசால் ட் , இவர்கள் வைர ம் பா
ர்த் நின்றான். அர்ஜ ன், சார் , ெராபஸர் பகவான்
என எல் லாைர ம் வரிைசயாகப் பார்த் ட் , தன்
ஆட்களிடம் ம் னான்.
“இவங் கேளாட நான் ெகாஞ் சம் ேபச ம் . அ வைரக்
ம் இவங் க உ ேராட இ க்கட் ம் .”
ேஜசன் ன்னா ேதாரைணேயா நிற் க, ப் பாக்
ஏந் ய ஆட்கள் மாட் க் ெகாண்ட வைர ம் வ க்
கட்டாயமாக உந் தள் ளி, ட் ட ைவத்தனர். அர்
ஜ ன் ட் ட்டப ேய, அ ேக இ ந்த சார் டம்
த்தான்.
“நல் ல ேவைள. இண் நம் ம ட நம் ப ட வரைல.
அவன் எங் க ேபாய் இ க்கான்?” அவ க் எப் ப யா
வ நாம தகவல் ெகா க்க ம் .”
சார் ற் ம் பார்த் ட் எச் ைல ங்
யப ேய அர்ஜ னிடம் ஒ ற் ற உணர்ேவா ம்
னான்.
“சாரி, அர்ஜ ன். உங் ட்ட ஒ ஷயத்ைத மைறச் ட்
ேடன். இண் யார்டட் ம் ெசால் ல ேவண்டாம் ெசா
ன்னான்.”
அர்ஜ ன் கம் மா னான்.
“என்ன?”
சார் அவனிடம் தயக்கமாய் ெம வாய் த்தா
ன்.
“ேந டரி ேபஸ், நார்த் ஆர்க் க் ஓ யன். அவன்
ேஜடன் ன்னாேவாட இடத் க் ேபா க்கான்.”
“ ட்.” என அர்ஜ ன் அப் ப ேய உைறந் ப் ேபானான்.
 அத் யாயம் - 25
ஓர் ெபரிய ேபாட், கட ல் ராக பயணித் ெகா
ண் இ ந்த . அ ல் ஐம் ப க் ம் ேமற் பட்டவர்கள் க
ப் நிற ரா வ உைட ல் வரிைசயாக, அைம யா
க அமர்ந் ந்தனர். அக் ட்டத் ன் இ ல் ைற
ப் பாக அமர்ந் இ ந்தான்,
இந் ரன்.
அவ ம் ரா வ உைட ல் இ ந்தான். க த் ல்
ஓர் அைடயாள அட்ைட ெதாங் க் ெகாண் ந்த . த
ன் அ ேக ம் , எ ேர ம் பார்த்தான். பல ம் அேத
ேபான் அமர்ந் ந்தனர். அவன் அவர்கைள எல் லாம்
கவனித் ட் , எ ேர பார்த்தான்.
சற் ரத் ல் ,
அைனவ க் ம் ைமயத் ல் ஓர் நல் ல உடற் கட்டா
ன க ப் னத்தவன் வந் நின் , அமர்ந் ந்த
எல் ேலாைர ம் கவனித்தான்.
“ேசால் ஜர்ஸ், ஏற் கனேவ நான் உங் க க் ெசான்ன
தான். உங் கேளாட ேவைல ற வைரக் ம் ெவளி
ற ெதாடர் த்தமா இ க்கா . அ வைர நீ ங் க ம்
ம் ப வர யா ”. என அவன் ேப க் ெகாண் இ
க் ம் ேபாேத,
ேமேல “தட தட” ெவன சப் தம் .
ேபாட் ல் பயணித்த அைனவ ம் தைலைய உயர்த்
ப் பார்த்தனர். வானில் , பத் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ெஹ
காப் டர்கள் ரமாக பறந் வந் க் ெகாண் ந்த .
க ப் னத்தவன் அதைன கவனித் ட் , ண்
ம் ன்னால் அமர்ந் ந்த அைனவைர ம் பார்த்
கட்டைள ட்டான்.
“ஓேக, ப் ைப ெந ங் ட்ேடாம் . எல் லா ம் இறங் கற
க் தயாரா இ ங் க.”
ரர்கள் அைனவ ம் தங் கள் இ க்ைகைய ட்
எ ந் , ஆ க்ெகா ைசைய ேநாக் கைலந் ெச
ன்றனர். இந் ரன் மட் ம்
இ யாக அமர்ந்தப ேய இ ந்தான்.
க ப் னத்தவன் இந் ரைன உற் ப் பார்த்தப ேய
, அவைன ெந ங் னான். ற் ம் பார்ைவைய எச்ச
ரிக்ைக உணர்ேவா ழல ட்டப ேய, இந் ரன் ட்
ேட அமர்ந் ெம வாக ேப னான்.
“இண் , ஸ்ைபயா ேபாற உனக் ல் ைல. பட்,
அவங் க ெராம் ப ஆபத்தானவங் க. இப் ப ட ஒண் ம்
இல் ைல. உன்ைன அன் ட் ெசால் ரிஜக்ட் பண்
ணி, என்னால ம் ப ட் ட் ேபாக ம் . ஒ த
டைவ ேயா .”
இந் ரன் ெம தாக ரித்தான்.
“சா ேவல் , பல வ ஷம் ன்னா நாம நண்பர்களா
இ ந்த க்காக நீ எனக்காக இவ் வள ரிஸ்க் எ த்
உத ன க் நன் . ஆனா, என்ைனப் பத் பயப் படா
ேத. நான் பாத் க்கேறன்”.
“இ க் ேமல உன் இஷ்டம் . நீ ஒ நல் ல நண்பன் ங்
கறதால ெஹல் ப் பண்ேணன். பட், இதனால எனக் ம்
ஆபத் இ க் . நீ எவ் வள றைமயானவன் எனக்
ெதரி ம் . பட், ேஜடன் ன்னா எவ் வள ேமாசமான
வன் ம் எனக் ெதரி ம் . ேசா, ேபாற ேவைலைய
ச் ட் , என் ேமல சந்ேதகம் வராத மா ரி எப் ப
ேயா ம் வந் ”.
“பயப் படாேத. எனக் எந்த ஆபத் வந்தா ம் , உன்
ைன பத் எ ம் ெசால் ல மாட்ேடன்.”
“இண் , உனக் ம் எ ம் வரக் டா .;
“ம் ம் ”. என இந் ரன் தைல அைசத்தான்.
“அப் பறம் , இந்த மா ரி கைட ல எப் ப ம் இ க்காேத
. ர் ன்னா ப் ட் எதாவ ேகப் பான். ன்
னா ேய நில் . அப் பறம் இன்ெனா ரிக்ெவஸ்ட். இ
னிேம இ மா ரி உத ைய எங் ட்ட ேகக்காேத.”
இந் ரன் ரித்தப ேய எ ேர பார்த்தான்.
எ ேர,
கட ல் ஊசலா ய
ப ேய, ஓர் ரம் மாண்டமான ேபார்க் கப் பல் அவைன
வரேவற் க் காத் ந்த .
கப் ப ன் ேமல் தளம் ,
ேஹா ேபர்ட் பறைவ கப் ப ன் ேமல் தள ைமயத்
ல் , ெவட்டெவளி ல் நி த் ைவக்கப் பட் இ ந்த
. வானில் ரிய ஒளி கண் ச, அதைன மைறத் த
ன் கத்ைத காட் ன்ேன வந்தான்,
ேஜடன் ன்னா.
அவன் வானத் ல் பறந் வந் க் ெகாண் ந்த
ெஹ காப் டர்கைளேய பார்த் நின் க் ெகாண் க்
க, சா ேவல் அவைன ேவகமாக ெந ங் னான்.
“ேகப் டன், நீ ங் க ேகட்ட மா ரி அ சனலா அம் ப க
ேமாண்ேடாஸ் சா அ ப் பப் பட் இ க்காங் க.”
ேஜடன் ன்னா ம் பார்க்க, ஐம் ப ரர்க
ம் ேவகமாக வந் , அவன் ன்ேன அணிவ த் நின்
றனர். இந் ரன் தல் வரிைச ல் நின் , ேஜடன்
ன்னாைவேய ர்ந் ப் பார்த் க் ெகாண் ந்தான்.
ேஜடன் ன்னா ெம வாக நடந் வந் , அவர்கள்
எல் ேலார் ன் ம் நிற் க, சா ேவல் அவன் ன்னால்
நின் இ ந்தான். ன்னா, ரர்கள் எல் ேலாைர ம் ஒ
ர் பார்ைவ பார்த் ட் , உணர்ச் வசத்ேதா ழங்
னான்.
“ேசால் ஜர்ஸ். நீ ங் க எல் லாம் எ க்காக இங் க வரவைழ
க்கப் பட் இ க் ங் கன் ெதரி மா?.
ேகட்ட அைனவ ம் அைம யாக இ ந்தனர்.
“நமம ைடய ேநாக்கம் என்ன ெதரி மா?”. என
ண் ம் ன்னா உரக்க உைரத்தான்.
ண் ம் அைம .
“இெதல் லாம் எ ம் ெதரியற க் ன்னா ேய யா
ராவ ப் பபட்டா, இப் பேவ ம் ேபா டலாம் . ஏ
ன்னா, இங் க லட் யம் தான் நம் ம தல் ஷயம் . உ
ர்ங்கற இரண்டாம் பட்சம் தான். இ இங் க வ ம்
ேபாேத உங் க க் ளக்கப் பட் இ க் ம் நிைன
க்கேறன்.”
“கடைமக் ன்னா உ ர் ெபரிய ஷயம் இல் ைல,
ேகப் டன்.” என இந் ரன் ன்னால் இ ந் , ஓர் ரனி
ன் ரல் ஒ த்த .
“ ட், இங் க லட் யம் என் ைடயதா இ ந்தா ம் , அ
ைத உங் க மா ரியான எ க் ம் ணிஞ் ச ரர்கேளா
ட ைணயாலதான் என்னால அைடய ம் .” என
ன்னா இன் ம் சப் தமாக ழக்க ட்டான்.
ரர்கள் அைனவ ம் கம் ரமாக நின் இ ந்தனர்.
ேஜடன் ன்னா க் ன்ேன,
பத் க் ம் ேமற் பட்ட ெஹ காப் டர்கள் கப் ப ன்
ேமல் தளத் ல் வரிைசயாக தைர றங் ய . இந் ரன்
அைத ம் கவனித்தான். அ ந் ரர்கள் ெதாடர்
ச் யாக இறங் க, ஒ ெஹ காப் டரில் இ ந் சர்ஜண்
ட் ஓமா இறங் னான்.
அவன் ேவகமாக நடந் வந் , ன்னாைவ ெந ங்
னான். ன்னா அவைன எ ர்பார்ப்ேபா ம் ப்
பார்க்க, ஓமா சற் தயங் யப ேய அவனிடம் ெசான்
னான்.
“ேகப் டன், ேஜசன் ெசான்ன தகவல் ப நார்த் ெசன்
னல் ஐேலண்ட்க் ேபாேனாம் . பட், அங் க ெமாத்த
ராம ம் அ க்கப் பட் இ க் . ஒ க் ேபார்ஸ் இல்
லாம சாத் யேம இல் ைல. அங் க மக்கள் யா ேம உ
ேராட இல் ைல.”.
ன்னா ன் கத் ல் ெப ம் ழப் பம் . ரக் ேயா
ேகட்டான்.
“என்ன நடந் க் ம் எனி ெகஸ்?”
ஓமா “ஊ ம் ”. என தைலைய ஆட் னான். இந் ர
ன் கத் ல் எந்த ெவளிப் பா ம் காட்டாமல் ைறப்
பாக நின் கவனித் க் ெகாண் இ ந்தான்.
ன்னா கத் ல் ஓர் ெவ ப் ெதரிந்த . அப் ப
ேய ேசார்வாக ம் , ரர்கள் அணி வ த் நின்றத
ற் ந ல் , அ த ந்தைனேயா நடந்தான். இ
வைரச் ெசன் ட் , ண் ம் ேயாசைனேயா
ம் நடந் வந்தவன், சட்ெடன இந் ரைன ெந ங்
அவன் ன்னால் நின்றான்.
சா ேவல் ெவலெவலத் நடப் பைதப் பார்த்தான்.
இந் ரன் , ேஜடன்
ன்னாைவ இைமக்காமல் பார்க்க, அவன் இந் ரைன
ஆழ் ந் ப் பார்த் க் ேகட்டான்.
“உன் ேபேரன்ன?”.
இந் ரன் ஓரக்கண்ணால் சா ேவைல பார்த் ட்
, கம் ரமாக ேஜடன் ன்னா க் ப லளித்தான்..
“சர்ஜண்ட் ெசௗகத் அ . ேஹாஸ்ேடஜ் ெரஸ்க் . பாம்
ஸ்ேபாஸல் , பர்ஸ்ட் கேமாண்ேடா ஸ்க் வாட், பா ஸ்
தான்.”
“ஹாய் , சர்ஜண்ட் ெசௗகத். என்ைன பல ேகள் கள்
ன் ெதாடர்ந் ட் வ . பட், அ க்கான ைடகைள
ேத நான் ஓட, அ ம் எங் ட்ட க்காம ஓ ட்ேட இ
க் . சரி, நீ எங் ட்ட எதாவ ேகக்க ம் நிைனக்
க யா?”
இந் ரன் கப் ப ன் ைமயத் ல் இ ந்த உயர்வான
ேமைட ல் ைவக்கப் பட் இ ந்த ேஹா ேபர் ன் உ
ட ல் , லர் ஏேதா ைழத் க் ெகாண் ந்தனர். இந்
ரன் பார்த் ட் , சற் ைதரியமாக ேகட்டான்.
“ேகப் டன், அெதன்ன பறைவ ைல. கப் பேலாட ெசன்ட
ர்ல ெவச் என்ன பண்றாங் க?”.
“அ ைல இல் ைல. சாேவ இல் லாத பறைவ. ேப
ேஹா ேபர்ட.் சரியான த ணம் வ ம் ேபா , நம் ம
லட் யத்ைத ேநாக் எப் ப ேவணா பறந் ேபா ம்
ஒ நம் க்ைக. அ இ காச கற் பைனயா இல் ைல வ
ரலாற் உண்ைமயான் ேபாக ேபாகத்தான் ெதரி ம்
. அதனால அ உடம் ல ராக் ங் ைவஸ் இன்சர்ட்
பணறாங் க.”
சா ேவல் ெப ச்ைச ெவளிப் ப த் னான். இந்
ரன் பதட்ட ல் லாமல் தன்ைன காட் க் ெகாண்டான்.
இப் ேபா , ன்னா ன் ேபான் ஒ த்த . ன்னா ேபா
ைன எ த் கா ல் ைவத்தான். இந் ரன் உன்னிப் பா
க அதைன கவனிக்க, ன்னா உைரயாடைல அவசர
மாக ஆரம் த்தான்.
“ேஜசன், அங் க என்ன ஆச் ?”
ம ைன ல் அவன மகன் ேப ய , இந் ர
க் ெம தாக ேகட்ட .
“டாட், எவரி ங் க்ளியர். ரிட்டன் யம் ல ேமப்
ைப னவங் கைள ச் ட்ேடன். இவங் க எல் லாம்
 ெவ ம் க ங் கதான். இ க்ெகல் லாம் லக்காரண
ம் யார் ெதரி மா?”
“ ட்.. ட்.. யா ?” என ன்னா ஆர்வமானான்.
“உங் க ஓ ஃப் ரத்தன் பாய் அண்ட் உங் க ட்ட இ ந்
நாப் ப வ ஷத் க் ன்னா தப் ச்ச ஆச்சார்யா.
”
ன்னா ன் கம் வந்த .
“ஓ ட். சரி, இன் ம் அவங் க ெரண் ேப ம் உ ேரா
டதான் இ க்காங் களா?!!!!. ஜஸ்ட் ல் ெதம் .”
“ ஆர் ப் ரியல் யண்ட் டாட். நாம வ ேவாம் ன்
ட் ேய ெதரிஞ் தப் ச் ட்டாங் க. பட், நாட் ேபட்.
அவங் க ெரண் ேபைர ம் கண் ச் ெகான் ட்
, அ க்கப் பறம் உங் க க் கால் பண்ேறன்.”
“ஓேக, ேஜசன்.”
“ஓேக டாட். சரி, இப் ப மாட் னவங் கைள என்ன பண்ற
?”
ன்னா ன் கத் ல் ஓர் ரம் வந்த .
“ேதைவ ல் லாதவங் கன்னா, எல் லாைர ம் ெகான் ”
“அவங் கைள ட் ”. என இந் ரன் ேகாபத் ல் , யா
ம் எ ர்பாராத ேநரம் உணர்ச் வசப் பட் ன்னா ட
ம் கத் னான்.
அ த்த கணம் ,
அவ் டேம ஒ கணம் நிசப் தமான .
ன்னா ர்ச்ைசயானான். கப் ப ல் இ ந்த அ
ைனவ ம் இந் ரைன அ ர்ச் யாக பார்த்தனர். ஓமா
சடாெரன ப் பாக் ைய உயர்த் , இந் ரன் ெநற்
ைய இலக்காக ைவத்தான். சா ேவல் தைல ல் ைக
ைவத் க் ெகாண்டான்.
ன்னா ெம வாக ேபாைன கா ல் இ ந் எ த்
, இந் ரைனேய ர்ந் ப் பார்த்தான். அவன் ழ் நி
ைலைய உணர்ந் கம் ரமாக ேப னான்.
“சாரி ேகப் டன், அவங் கைள ெகால் ல ேவண்டாம் . அவ
ங் கைள ெபா ைமயா சாரிச்சா இன் ம் யார் யார்
சம் பந்தபட் இ க்காங் கன் நமக் ெதரிய வாய் ப்
இ க் . அ நமக் உத யா ட இ க் ம் . அவசர
ப் பட ேவண்டாம் .”
 இந் ரன் பதட்டமாக, எச் ைல ங் யப , நண்
பர்கள் மாட் க் ெகாண்டைத ெவளிகாட்டாமல் , ரமப்
பட் ரித்தப ேய ன்னா டம் ெசான்னான்.
ஓமா ப் பாக் ைய ேழ இறக்க, ன்னா ஓர ன்
ேன இந் ரைன ெந ங் னான்.
“ ட் சர்ஜண்ட் ெசௗகத் அ . நீ ெசால் ற ம் சரிதான்.
உங் ட்ட ேப ன ேம என் ழப் பத் க் ம் ைட
ைடச் ச் . ேசா, அவங் கைள சாரிக்கற ெபா ப்
ைப ம் , நான் உங் க ட்டேய ஒப் பைடக்கேறன்.” எனச்
ெசால் ட் ேபாைன ண் ம் கா ல் ைவத் தன்
மகனிடம் ேப னான்.
“ேஜசன்,
நீ அவங் கைள எ ம் பண்ணாேத. நம் ப இடத் க்
அவங் கைள அ ப் ைவ. நான் அவங் கைள பாக்க
ம் .”.
“சரி.” என எ ர் ைன ண்டான .
ன்னா ம் சா ேவைல பார்த்தான்.
“நீ ளம் பலாம் . இனிேம இவங் க எல் லாைர ம் நான்
பாத் க்கேறன்.”
சா ேவல் தைலயாட் ட் , இந் ரைன ம் ஓரக்
கண்ணால் பார்த் ட் , பவ் யமாக அவ் டத்ைத
ட் ல னான்.
அ த் ,
சர்ஜண்ட் ஓமா ன் ேபான் ஒ த்த .
அவன் அைத எ த் கா ல் ைவத்தான். எ ர்
ைன ஏேதா ெசால் ல, அவன க ம் , கண்க ம் ஆச்
சர்யத் ல் அைல பாய் ந்த . ேபாைன ைவத் ட் ,
சந்ேதாஷத் டன் ேஜடன் ன்னாைவ அைழத்தான்.
“ேகப் டன். ஒ … ஒ … ட் நி ஸ்.”
ேஜடன் ன்னா என்னெவன் ேகட்டப ேபால த
ைலயைசக்க, சர்ஜண்ட் ஓமா சந்ேதாஷ ெந ழ் ச ் ல்
ெசான்னான்.
“நாம ேத ட் இ ந்த டாம் ப் ைடச் ச் . நம் ப ஆ
ங் க கண் ச் ட்டாங் க.”
ேஜடன் ன்னா சந்ேதாஷ ரிப் ேபா ம் , ெவற் க்
களிப் ேபா ம் , எ ேர இ ந்த இந் ரைனப் பார்த்
ரித்தான்.
“சர்ஜண்ட்…. சர்ஜண்ட் ெசௗகத் அ . வாவ் … வாட் எ
ேவவ் ெலன்த் ட் ன் அஸ். என்ைனப் பாத் ஓ ப்
ேபான ைடகள் ஒவ் ெவாண் ம் , இப் ப தானா என்
ைனத் ேத வ . அ ம் உங் ட்ட ேப ன க் அ
ப் பறம் .”
இந் ர ம் தயங் யப ேய ேப னான்.
“இ எனக் ம் சந்ேதாஷமான த ணம் ேகப் டன்.”
ேஜடன் ன்னா, இந் ரன் ட்ேட ெந ங் , அவன்
ேதாள் கைள இ ைகயா ம் பற் னான்.
“ ெர சர்ஜண்ட். உன்ேனாட பயணம் ெதாடங் க ேபா
. ேசால் ஜரா என் ன்னா இல் ைல. நண்பனா என்
ட. ெலட்ஸ் கம் ”. என ம ழ் ச ் யாக ெசால் ட்
ன்ேனற, சர்ஜண்ட் ஓமா நின் ந்த மற் ற பைட ர
ர்க க் கட்டைள ட்டான்.
“ேசால் ஜர்ஸ், உங் க க் ஒ க்கப் பட்ட இடத் க்
ேபா ட் , ஒன் ஹவர்ல இங் கேய அெசம் ள் ஆக ம்
. நாம உடேன ளம் ப ம் .”
அதைன ேகட் , ரர்கள் அைனவ ம் ேவகமாக க
ைலந் ெசல் ல, இந் ரன் ெம வாக ேஜடன் ன்னா
ைவ ன் ெதாடர்ந்தான். ேஜடன் ன்னா ன் நைட
ல் ஓர் ராப் ெதரிந்த . ஏேதா சாஹசம் ரிந்த
ேபால, மார் உயர்த் நடந்தப ேய, அ ேக வந்த இந்
ரைன பார்த்தான்.
இந் ரன் ரமப் பட் ரிப் ைப வரவைழத்தான்.
 அத் யாயம் - 26.
ஆராய் ச் க் டம் .
டாக்டர் ைசேல ம் , ெவற் ம் ம த் வ உைட ல்
அேகாராைவ ழ் ந்தப நின் ந்தனர். ெவற் ம
த் வ உபகரணங் கைளக் ெகாண் அதன் உட ல் ஏ
ேதா பரிேசா த் க் ெகாண்ேட, அ ல் இ ந்த கணி
ணிைய அ க்க சரி பார்த்தான்.
“இைத ெடஸ்ட்ராய் பண்ண ெசால் நமக் ஆர்டர் வ
ந் இ க் . நீ என்ன பண்ணீட் ட் இ க்ேக?” என
டாக்டர் ைசேலஷ் அவைன சந்ேதகமாய் ேகட்டான்.
“ேநா, இைத நாம இப் ப ெகால் ல ேபாற ல் ைல. இேதா
ட உடல் நிைல நான் எ ர்பார்த்த நிைலக் வந் இ
க் . இப் ப நாம இேதாட கம் னிேகட் பண்ணப் ேபா
ேறாம் .”
டாக்டர் ைசேலஷ் பத யப ேய ெதாடர்ந்தான்
“ேநா…
ேநா.. நாம ெசான்ன ேவைலைய மட் ம் ெசய் ேவாம் .
எனக் ஏேதா தப் பா ேதா .”
“இ ட நாம ேப ட்டா, ம த் வ உலகத் ல இ ஒ
ெபரிய சாதைனயா இ க் ம் . உங் க க் ம் அ ல
ெபரிய ேபர் ைடக் ம் . நிைறய பண ம் ைடக் ம் .
இைதக் ெகான் அைத ெக த் க்க டா .”
டாக்டர் ைசேலஷ் மனம் மா ய ேபால் சற் ஆர்வ
மாக ேகட்டான்.
“அ மா? எப் ப ?”.
ெவற் அ ல் இ ந்த ய க ைய எ த்
அேகாரா தைல ல் மாட் னான். ைக ல் அேத ேபான்
இன்ெனா ைவைஸ ைசேல டம் காட் ளக்
னான்.
“நாம ேபசற எல் லாேம நம் ம ைளேயாட கட்டைள
தான். இந்த ைவஸ் நாம ேபசறைத அேதாட ைளக்
, அ க் ரி ற மா ரி ெகாண் ேபா ம் . அ க்
 அேகாராேவாட ைள என்ன ெரஸ்பான்ஸ் பண்
ேதா, அைத ஒ யைலகளா மாற் நமக் ரான்ஸ்
ேலட் பண் ம் .”
“என்னால நம் பேவ யைல.” என ைசேலஷ் ஆச்சர்ய
ப் பட்டான்.
“இந்த ைவஸ் ஆச்சார்யாவால கண் க்கப் பட்ட .
இைதப் பயன்ப த் தான் நாப் ப வ ஷத் க் ன்
னா ேய ஏரியா 51ல ஏ யன்ஸ்ேயாட ேப இ க்காங்
க.”
“இ சாத் யம் னா, நிச்சயம் இ உலகத்ேதாட றந்த
கண் ப் தான்.”
“ ைவஸ் இேதாட கெனக்ட் ஆகற க் ெடன் னிட்ஸ்
ஆ ம் . கெனக்ட் ஆன டேன அேகாரா மாட் க்க
ற ைவஸ்ல இ க்கற பர் ள் ைலட் எரி ம் . வாட்ச ்
ேகர் ல் . இப் ப வந் டேறன்.” என ெவற் தன் ைக
ல் இ ந்த ைவைஸ அவனிடம் ஒப் பைடத்தான்.
டாக்டர் ைசேலஷ் பத னான்.
“ஏய் , ஏய் என்ைன தனியா ட் ட் எங் க ேபாேற?”.
“ெரஸ்ட் ம் ”. எனச் ெசால் ட் ெவற் அங் ந்
நகர்ந்தான். சற் ரம் நடந் ெசன் , டாக்டர்
ைசேலைச ரமாக நின் கவனித்தான்.
அவன் அேகாராைவ ம் , அ மாட் ந்த ைவ
ைச ம் மா மா பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
ெவற் ெம வாக அவன் கவனிக்காத வண்ணம் , அ
ேக இ ந்த ஓர் சா ைய ம் , ேபாைன ம் எ த் தன்
பாக்ெகட் ல் ேபாட்டான். ெம வாக அ ல் இ ந்த
அைறைய றந்தான்.
உள் ேள,
அ ரா கட் ப் ேபாடப் பட் இ ந்தாள் .
ெவற் ையப் பார்த்த ம் அவள கண்கள் ரகாச
மான . ெவற் வா ல் ஆட்காட் ரைல ைவத்தப
ேவகமாக அவைள ெந ங் அவள கட் க்கைள அ
ழ் த்தான்.
அ ரா படபடத்தாள் .
“ெவற் , என்ன எ க்காக கட் ப் ேபாட் ெவச் இ க்
காங் க.? நாம எங் க இ க்ேகாம் ?”
“நாம நிைனச்ச மா ரி இல் ைல அ ரா. இங் க ெபரிய
ெபரிய ரச்சைன இ க் .” எனச் ெசால் ப ேய ேபா
ைன ம் , சா ைய ம் ெகா த்தப ெதாடர்ந்தான்.
“மத்தைத அப் பறம் ெசால் ேறன். நீ இங் க இ ந் தப்
ச் ேபா . இ கார் . ேழ ஒ ட் கலர் எஸ் ம் .
நீ ேசஃப் ஆன ம் நாேன உனக் கால் பண்ேறன்.”
“நீ ம் ட வந் .”
“இல் ைல இவங் கேளாட வ் ெமன்ட் என்ன எனக்
ெதரிய ம் . ெவளிய இ ந் இவங் கைள த க்கற
கஷ்;டம் . டேவ இ ந்தாதான், இவங் க என்ன பண்றா
ங் கன் ெதரிஞ் க்க ம் .”
“இதனால உனக் எதாவ ரச்சைன வரப் ேபா .”
“இல் ைல. நீ யா இங் ந் தப் ச்ச மா ரிதான் ெசட்
டப் பண்ணப் ேபாேறன். ரச்சைன வரா . வா. ேபா
லாம் . க் ரம் ”.
இ வ ம் அங் ந் ளம் னர்.
கத றந்த .
இ வ ம் ெவளிேய எட் ப் பார்த்தனர். இன் ம் டா
க்டர் ைசேலஷ் அேகாரா ஏ யைன ம் , ைவைச ம்
மா மா பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
அ ரா ெம வாக ெவற் டம் த்தாள் .
“அங் க என்ன பண்ணீட் இ க்காங் க?”.
“அேகாராைவ ரிசர்ச் பண்ேறாம் . நாப் ப வ ஷத் ஓ
ர்க் ஆகாத ைவைச ெகா த் , அந்த ட்டாைள ைட
வர்ட் பண்ணி இ க்ேகன்.”.
அ ரா லாக ெவற் டம் ேப னாள் .
“ெவற் , உங் ட்ட ஒ க் யமான ஷயத்ைத ெசா
ல் ல ம் . அேகாராைவ அ ச் . அேதாட ெசல் ஸ், ம
னித ெசல் கள் மா ரி உ மாத் க்கற வைக ல உ
வாக்கப் பட் இ க் . ெவரி ேடஞ் சர்.”
ெவற் கம் மா னான்.
“வாட்!!. என்ன ெசால் ேற?!!!. மனிதர்கள் மா ரி அதால
உ மாற மா?”
“ம் ம் ..”.
அவன் இ க்கமானான்.
“ஓ காட். சரி. அைத நான் பாத் க்கேறன்.” என ஓரிடத்
ல் ைககாட் ெதாடர்ந்தான்.
“அங் க ெவளிய ேபாற ேடார் இ க் . அேதாட பாஸ்ேவ
ர்ட் 2385. க் ரம் ேபா. ஜாக் ரைத”.
அ ரா ெம வாக சத்தம் வராமல் , டாக்டர் ைசேல
ஷ் கவனிக்காதவா ஒவ் ெவா அ யாக ைவத் க்
ெகாண் இ ந்தாள் .
ெரன ஓர் டாக்டர் ைசேலஷ் பத னான்.
“ெவற் கம் ஆன். ெவற் கம் ஆன்.”.
அ ரா அவ் டத் ேலேய ைல ேபால் அைசயா நி
ன்றாள் . ெவற் ேவகமாக டாக்டர் ைசேலைச ெந ங்
னான்.
“என்ன ஆச் ?”
அவன் பத யப ேய தன் ைக ல் இ ந்த ைவ
ைஸக் காட்ட, ெவற் அதைனப் பார்த்தான். அவன
கம் மா ய . ைவ ல் ஒளி அைணந் அைணந்
எரிந்த .
டாக்டர் ைசேலஷ் எச் ைல ங் னான்.
“பர் ள் ைலட் எரி . ஐ ங் இட் கெனக்டட்”.
ெவற் நம் ப யாமல் ேவகமாக, அேகாரா த
ைல ல் ெபா த் ய ைவைசப் பார்த்தான். அ ல்
ைலட் எரிந்த . அவன் ைககள் ெம வாக ந ங் க, அ
ல் இ ந்த ைசேல ட ந் ைவைச வாங் , த
ன் தைல ல் ெபா த் யப ேய அவனிடம் ேப னான்.
“நம் ப யைல. இந்த ைவஸ் ஓர்க் ஆ .”
அவ ம் பயத்ேதா ம் , எ ர்பார்ப்ேபா ம் ெவற்
ையப் பார்த்தான். அ ரா ரமாக யார் கண்ணி ம்
படாமல் நடப் பைத படபடப் ேபா கவனித் க் ெகாண்
இ ந்தாள் .
ெவற் தயங் யப ேய அேகாராைவப் பார்த் ப் ேப
னான்.
“யார் நீ ?”
அதனிடம் அைசேவ ம் இல் ைல.
ெவற் ம் , ைசேல ம் ஒ வைரெயா வர் மா
மா பார்த் ட் , இ வ ம் அேகாராைவ பார்த்த
னர். ெவற் ண் ம் சப் தமாக அதனிடம் ேப னான்.
“யார் நீ ?”
“அேகாரா”“.
ஓர் இைரச்சலான ரல் . அதன் உட ல் இ ந் ெவளி
ப் பட்ட
இ வ ம் க் ட்டனர். கங் கள் கலவரமான .
ரத் ல் இ ந் கவனித்த அ ரா ன் இதயம் படபட
த்த . ெவற் பயத் ல் ஓர் அ ன்னால் ேபானான்.
ேமற் கெ ் காண் ைதரியத்ைத வரவைழத் க் ெகாண் ,
க் ண ேப னான்.
“நீ …நீ .. எ க்காக… க் … வந்ேத?”.
“சா ையத் ேத .”
ண் ம் இைரச்சலான ரல்
ெவற் , டாக்டர் ைசேலைஷ ஒ ைற கலக்கமாக
ப் பார்த் ட் , ண் ம் ைவைஸ அ த் த்
, அேகாரா டம் ேப னான்.
“ெமாத்தம் எத்தைன ேபர் வந் இ க் ங் க?”
“ெரண் ேபர்”.
“அவன் எங் க?”
“சா ைய கண் க்கற யற் ல இ ப் பான்.”
ெவற் ன் தைல ைவ ன் தாக்கத்தால் “ ண்”
ெனன்ற . இ ைககைள ம் தைல ல் ைவத் க்
ெகாண் ரமப் பட் ேப னான்.
“அைத கண் ச் என்ன பண்ணப் ேபா ங் க?”
“சா ைய கண் ச் ட் , எங் க ரகத் க் ேபாக
ம் . எங் க ட்ட இ க்கற த்தகத்ைத றந் , ேலா
கா ேகா ல் எங் க இ க் ெதரிஞ் க்க ம் . அப் பற
ம் , எங் க அேகாரா உலகம் ெமாத்த ம் க் வந்
ேலாகா ேகா ைல ம் , அேதாட சக் ைய ம் அைட
வாங் க.
அ க்கப் பறம் ல வாழ் ற ெமாத்த மனித இன
த்ைத ம் அ ச் எங் க ராஜாங் கத்ைத ல ம ப
ம் நி ேவாம் . எங் க ைய உங் க ட்ட இ ந்
ம் ப ப ப் ேபாம் .”
அ ரா உைரயாடைல ஆழ் ந் கவனித் க் ெகாண்
இ ந்தாள் . ேவர்ைவ ல் உடல் நைனந் இ ந்தாள் .
டாக்டர் ைசேலஷ் ச் ட ேயா த்தான். ெவற்
ன் கண்கள் ழன்ற . தள் ளா னான். ைவஸ் அவன
ைளைய ஏேதா ெசய் த . தட் த மா ண்
ம் ெதாடர்ந்தான்.
“மனிதர்கைள ம் , ைய ம் உங் களால ஒண் ம்
ெசய் ய யா .”.
தள் ளா ய ெவற் ைய, டாக்டர் ைசேலஷ் த் க்
ெகாண்டான். அவன கத் ம் யர்ைவ வ ந்த
. இப் ேபா ைவ ந் ேபச் அ க இைரச்சேலா
வந்த .
“அைத ம் பாக்கலாம் .”
“உ யா ெசால் ேறன். அ யப் ேபாற நீ ங் கதான்.”
“ ஞ் சா யற் ெசய் .”
உைரயாடைல ரமாய் இ ந் க் ேகட்ட அ ரா
ம் , அ ேக இ ந் க் ேகட்ட டாக்டர் ைசேல ம் ெவல
ெவலத்தனர். ெவற் வ தாங் க யாமல் தைல
ல் ெபா த் இ ந்த ைவைஸ க் எ ந் தள் ளா
நின்றான். அப் ப ேய தைலைய இ க்க த் , நி
ைல த மா னான்.
“இங் ந் ேபா டலாம் ..” என பத யப ேய டாக்டர்
ைசேலஷ் தள் ளா ய ெவற் ைய த்தான். ெம வா
க அவைனக் ட் க் ெகாண் ெவளிேயற நடந் க்
ெகாண்ேட, எ ேர பார்த்தான்.
அங் ,
அ ரா ெவலெவலத் நின் ந்தாள் .
“ஏய் , நீ ...நீ .. எப் ப ெவளிேய வந்ேத?” என டாக்டர் ைச
ேலஷ் அவைளக் ேகட்க, அவேளா அவர்க க் ன்
னாலேய ரம் ைம த்தவள் ேபால் பார்த் க் ெகா
ண் இ ந்தாள் .
அவள உடல் பயத் ல் ந ங் ய . கம் ரண்
ந்த . டாக்டர் ைசேலஷ் அைத கவனித் ட் ன்
னால் பார்க்க, அவன க ம் ரண்ட . ைககள் ந
ங் ய . கத் ல் உச்சபட்ச பயம் ெதரிந்த .
“ெவ…ெவ…ெவற் ” என அவன் நா த வ ெசால் ல,
ெவற் இ வைர ம் ரியாமல் வத்ைத உயர்த்
யப ேய பார்த்தான். ன், ரமப் பட் ம் என்
னெவன பார்க்க, அவ ம் அப் ப ேய உைறந் நின்றா
ன்.
எ ேர,
அேகாரா இல் ைல.
அ ப த் ந்த இடம் ெவ ைமயாக இ ந்த .
ெவற் தயங் யப ேய, எச் ைல ங் ய ப
ேய, ன்னால் ெசன் ப் பார்த்தான். ன், இ ற ம்
ஜாக் ரைதேயா , ெம வாக தைலைய ப் அ
ேகாராைவத் லா னான்.
எ ம் எங் ம் ெதன்பட ல் ைல
ெரன,
ன்னால் ஓர் அலறல் .
ேவகமாக ெவற்
ம் னான். டாக்டர் ைசேலைஷ காண ல் ைல. அ
ரா கண்கைள அல யப ேய நின் இ ந்தாள் .
ெவற் பதட்டமாக டாக்டர் ைசேலைஷ இங் ம் , அங்
ம் லா னான். எங் ம் அவர் ெதன்பட ல் ைல. ைச
ேல ன் அலறல் சப் தம் மட் ம் ஆராய் ச் டத் ல்
ெதாடர்ந் ஒ த்த .
ெவற் படபடத்தான். ழ் நிைல உணர்ந்தான். உ
ர் பயம் தந்த சக் ல் ேவகமாக ம் ஓ வந் ,
அ ராைவ ெந ங் னான். அவள் ைககள் ந ங் க க
த்ைத ந்தாள் . வ க்கட்டாயமாக அவைள இ
த் ெவளிேய ெசல் ல ெவற் ற் பட,
ன்னால் ஏேதா சப் தம் .
ெவற் எச் ைல ங் யப ேய ம் பார்த்
தான். அ ரா கத் ல் இ ந் ெம வாக ைகைய எ
த் பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
டாக்டர் ைசேல ன் பா உடல் “ெதாப் ”ெபன் அ
வர்கள் ன்னால் வந் ந்த . அ ரா ட்
ள் ளி த் , ன்னால் ேபானாள் . ெவற் அதைனப்
பார்த் அரண் ப் ேபானான். அப் ப ேய ன்னால் ெச
ன் , அ ராைவ இ த் க் ெகாண் கதைவ ேநாக்
ஓ னான்.
“வா க் ரம் .”
இ வ ம் கதைவ ெந ங் னர்.
அதன் அ ேக வற் ல் ெபா ந் இ ந்த ெபாத்
தான்களில் கத ற் கான பாஸ்ேவர்ைட ேவகேவகமாக,
ம் பார்த் க் ெகாண்ேட ெவற் பதட்டமாக அ
த் னான். அ ரா ம் படபடத்தப ேய ன்னால் பார்க்
க, ஏ ம் இல் ைல.
“ வர் பாஸ்ேவர்ட் ஈஸ் இன் கெரக்ட”்
என கணிணி ஓைச ேகட்ட .
ஏேதா அவர்கைள ெந ங் ம் சப் தம் . ெவற் “ச்ேச”
என தன்ைன ெநாந் க் ெகாண்டான். கத் ல் யர்
ைவ வ ந்ேதாட, பதட்டமாக, ப ேவகமாக ம் பா
ர்த் க் ெகாண்ேட, ண் ம் பாஸ்ேவர்ைட அ த் கத
டம் ெகஞ் னான்.
“ப் ளஸீ ் , ப் ளஸீ ் . ஓபன் ஆ .”
கத றக்க இ வ ம் எ ர்பார்த் க் காத் க்
ெகாண் ந்தனர். ஆனால் , அவர்கள் ன்னால் ஒ ப
யங் கரமான உ மல் சப் தம் . இ வ ம் எந் ர ெபாம்
ைம ேபால ெம வாக, பயத்ேதா ம் பார்க்க, அ
ப் ப ேய உைறந் ப் ேபா னர்.
எ ேர,
அேகாரா.
ெகா ர உ வத் ல் , ெவற் ைய ட ன் அ
அ க உயரத் ல் ெவ த்த ேபால் நின் இ ந்த
. தன் ரான பற் கைள காட் , உ ழ் நீர் ரக்க நின்
ந்த .
ண் ம் கணிணி ரல் ஒ த்த .
“ வர் பாஸ்ேவர்ட் ஈஸ் கெரக்ட”்
கத ெம வாக றக்க, இ வ ம் அைசயாமல் அ
ேகாராைவ பார்த்தனர். அேகாரா வா ல் இ ந் டாக்
டர் ைசேல ன் ரத்தம் வ ய, அ இவர்கள் இ வைர
ம் ெவ ேயா பார்த் க் ெகாண் இ ந்த . ெவற்
அதன் ந் பார்ைவ எ க்காமல் , அ ரா க்
கட்டைள ட்டான்.
“அ ரா, ெவளிய ேபா.”
அ ரா ெகாஞ் சம் அைசந்த ம் , அேகாரா அப் ப
ேய பாய் ந் அ ராைவ ேநாக் வர, ெவற் அவள்
 ன்னால் வந் நின்றான். பாய் ந் வந்த அேகாரா, அ
ப் ப ேய அவன் தைலைய கவ் க் த்த . அ
ரா ப ேவகமாக பாய் ந் ெவளிேய ேபானாள் .
ெவளிேய நின் ெநஞ் சம் பதற ம் ப் பார்த்தா
ள் . அேகாரா, ெவற் ன் தைலைய த் , அவன் உ
டைல இ ற ம் ெவ த்தனமாக ஊசலாட ைவத் க்
ெகாண் இ ந்த . ன்றாவ ஊச ல் அவன
ண்டம் மட் ம் தைலைய ட் ேழ ந்த .
அ ரா க் அ ைக ட் வர, அேகாரா ெவற்
ன் தைலைய ங் ட் , இப் ேபா அவைள
கவனித்த . அ ரா சட்ெடன ஆபத்ைத உணர்ந் , ெவ
ளிேய இ ந்த வற் ெபாத்தாைன ேவகமாக அ த்த,
அேகாரா அதைனக் கண் பாய் ந் வந் அவைள
ப் பதற் சரியாக ஒ கணம் ன்ேன, கத ெமா
த்தமாக , அ ராைவ காப் பாற் ய . அேகாரா உ
ள் ேளேய மாட் க் ெகாள் ள,
அ ரா ேவகமாக ம் , ச் ைரக்க ஓ னாள் .
 அத் யாயம் - 27
ேஜசன் ன்னா ரக ய அைற ல் இ ந்த அைனத்
த்தகங் கள் , ப் கள் எல் லாவற் ைற ம் ெகா த்
னான். அர்ஜ ன், சார் மற் ம் ெராபஸர் பகவா
னின் ைககள் ன்னால் லங் டப் பட் , மண் ட
ைவக்கப் பட் இ ந்தனர். வ ம் அைனத் தகவல்
களஞ் யங் க ம் ெவன எரிவiைத ெவ ப் ேபா
பார்க்க,
ேஜசன் ன்னா சாகவாசமாக அவர்கள் எ ேர இ
ந்த ஓர் நாற் கா ல் அமர்ந் , வைர ம் ர்ந் ப்
பார்த்தான். அவர்க ம் அவைன ஆழ் ந் பார்க்க, அவ
ன் ெதாடர்ந்தான்.
“இனிேம இைதப் பத் யா ம் ெதரிஞ் க்க ம் டா
, ெதரிஞ் சவங் க உ ேராட இ க்க ம் டா . ஓேக, ஐ
கம் த பா ண்ட். ஆச்சார்யா, ரத்தன்பாய் எங் க இ
க்காங் கன் ெதரி மா?.”
ெராபஸர் பகவான் னார்.
“ஊ ம் . ெதரியா ”.
“ம் ம் .. சர்க்கஸ்ல உல ற ேகாமளிங் க மா ரி உங் க எ
ல் லாைர ம் இ ல உலவ ட் இ க்காங் க. ஒ ப்
ளிேகட் ேமப் ைப உ வாக் , உங் கைள ட ெசால்
எங் கைள ட்டாளாக்க யற் பண்ணி க்காங் க.
அந்த வைல ல இப் ப நீ ங் க மாட் ட் ங் க.”
கட் ப் ேபாடப் பட் இ ந்த வரின் கத் ம்
ஓர் ேகள் க் . ேஜசன் ன்னா அதைனக் கவனித்
தான். ன், ெமல் ய ரிப் ேபா வரித்தான்.
“ ரியைல. நீ ங் க ன ப் ளிேகட் க் ஆச்சார்யா
வாலேய உ வாக்கப் பட் , பல ேகா ேபரத் ல
யம் ல ெவக்கப் பட் இ க் . அைததான் நீ ங் க எ த்
இ க் ங் க. எங் கைள ைடவர்ட் பண்ணி, நாங் க உங் க
ைள யா ன் ேத அைலய ம் . இ தான் ரத்தன்பா
ய் , ஆச்சார்யாேவாட ளான்.
 அந்த ேநரத்ைத பயன்ப த் அவங் க சரியான பா
ைத ல ேபாய் ேலாகா ெடம் ைள கண் க்க
ம் . இ ஒ ட்டாள் தனமான ட்டம் ” என ெசால்
ட் ேஜசன் ன்னா தன் ன்னால் இ ந்த ஓர் க
ப் நிற ேபக்ைக எ த்தான்.
அர்ஜ ன், சார் , ெராபஸர் பகவான் வ ம் அ
வன் ேப யைதக் ேகட் அ ர்ந் ப் ேபாய் இ க்க,
ேஜசன் ன்னா சாதாரணமாக ேப னான்.
“ஓேக. அைதப் பத் ப் ேப இனி எந்த ரேயாஜன
ம் இல் ைல. சரி, இ உங் க ட்ட இ ந் ரிகவர் பண்
ண ேபக். இ ல எல் லாேம ஏேதா எலக்டர ் ானிக்ஸ்
ைவஸா இ க் .”.
ேஜசன் ன்னா அவர்கைளப் பார்த் ட் , ேபக்
ைக றந் அ ந்த ெபா ட்கைளெயல் லாம் ன்
னால் இ ந்த ேமைஜ ல் ெகாட் னான். இந் ரன் உ
வாக் ய க கள் ெமாத்தமாக ேழ ந்தன.
அ ல் ஒன் அவன் கவனிக்காத சமயம் , ேமைஜ
ல் இ ந் ேழ ந் அர்ஜ ைன ேநாக் உ ண்
ேடா ய . அர்ஜ ன் அதைன காலால் அழகாக நி த்
மைறத்தான். ேஜசன் ன்னா அ எதைன ம் கா
ணாமல் , ெகாட் க் டந்த க களில் ஒன்ைற எ த்
உயர்த் ப் பார்த்தான்.
“ம் ம் ம் . ஈஸ் ஸ் ேலாேகஷன் ட்ராக்கர்?”.
சார் இல் ைலெயன்ப ேபால் தைலயைசத்தான்.
“இல் ைல. அ ேபர் ைமக்ரான். கா ன் அளேவ ப் ளா
ஸ்ட் ஆக ய ஒ னி பாம் . எவ் வள உ யான
ெபா ளா இ ந்தா ம் தகர்த் ம் .”.
சார் ெசால் ல ெசால் ல, அர்ஜ ன் யா க் ம் ெதரி
யாமல் அந்த ைவைஸ காலால் தன் பக்கம் இ த்தா
ன். உ ண் வந்த அதைன லங் டப் பட்ட தன் ைக
யால் பற் னான்.
ேஜசன் ன்னா, சார் ைய பார்த்தான்.
“ ட், இைத எப் ப ஸ் பண்ற ?”.
சார் அவ க் ளக் னான்.
“அ ேமல ஒ பட்டன் இ க் ம் . அந்த பட்டைன ப் ர
ஸ் பண்ணிட் , எங் க ப் ளாஸ்ட் பண்ண ேமா அங் க
ஒட்ட ெவச் ட ம் . சரியா ெரண்டாவ நி ஷத் ல
அ ெவ க் ம் .”
அர்ஜ ன், ேஜசன் ன்னாைவ கவனித் ட் , அ
ந்த ைவ ன் பட்டைன அ த் , தன் ைக லங் ன்
ேமல் ஒட் னான். அ ல் ேநரம் ஓடத் ெதாடங் ய . அ
ர்ஜ ன் எ ம் ெதரியாத ேபால் , அதைன மைறத்தப
சாதாரணமாக இ ந்தான்.
ெவளிேய இ ந் ஒ வன் படபடெவன ைழந் ,
ேஜசன் ன்னா ன் அ ல் நின்றான்.
“சார், ஒ ட் நி ஸ். ரத்தன் பா ம் , ஆச்சார்யா ம்
இ க்கற இடத்ைத கண் ச் ட்ேடாம் . இத்தா ய
ன் டவர். டாப் ப் ேளார்லதான் ப ங் இ க்காங் க. நம்
ப ெடக்னிகல் ம் உங் கைள உடேன வரச் ெசால் றாங்
க.”
ேஜசன் ன்னா ஆர்வத்ேதா ேசரி ந் எ ந்தான்.
“ ட் ஜாப் ல் லான். எப் ப ட்ேரஸ் பண்ணீங்க?”
“ஆச்சார்யாேவாட ட இ ந்த ெவற் ங் கறவேனாட
ெமாைபல் க்னல் ஸ் ரீச ் ஆன இடத்ைத நம் ப ஆ ங் க
ட்ேரஸ் பண்ண ல, நமக் பர்ெபஃக்ட் ெலாேகஷன்
ெதரிஞ் ச் .”
“ஓேக, நீ இங் கேய இ ந் இவங் கைள பாத் க்ேகா.
நான் இப் ப வந் ேறன்” எனச் ெசால் ேஜசன் ன்
னா ெவளிேயற இரண்ட ன்னால் ைவத்தவன், அப்
ப ேய ேயாசைனேயா நின்றான். கட் ப் ேபாடப் பட்
இ ந்தவர்கைள வரிைசயாகப் ஒ கணம் பார்த்தா
ன்.
அவர்க ம் ேஜசன் ன்னாைவ உற் ப் பார்க்க, அ
வன் ேமைஜ ேமல் இ ந்த ைமக்ரான் ைவஸ்களில்
ல எ த்தான். அதன் பட்டன்கைள வரிைசயாக அ த்
னான். வ ம் அவைன ரியாமல் பார்க்க, ேஜசன்
ன்னா அவர்கைள ெந ங் னான்.
த ல் சார் ெநற் ல் “கெரக்டா ப் ளாஸ்ட் ஆ
ம் ல!!” என ேகட்ட ப ெய ஒன்ைற ஒட் னான். சார்
பதற, அவன் ண் ம் உ யாக ேகட்டான்.
“இன் ம் ெரண் நி ஷத் ல உன் தைல ெவ ச்
த ம் ல!!!.”
 ெராபஸர் பகவான், அர்ஜ ன் இ வ ம் மா மா
பதட்டமாக பார்க்க, ேஜசன் ன்னா அவர்கள் ெநற்
ம் ஓவ் ெவான்ைற ஒட் னான். அர்ஜ ன் அவைன
இ க்கமாக பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
ல் லான் பதட்டமாக ேஜசன் ன்னாைவ ெந ங் னா
ன்.
“இவங் க எல் லாைர ம் ப் க் உ ேராட ெகாண்
வரச் ெசால் நமக் ஆர்டர் வந் இ க் .”
“இவங் க ஸ்ெலஸ். சாகட் ம் . டாட் ட்ட நான் ெசால்
க்கேறன்.” எனச் ெசால்
ட் ேஜசன் ன்னா ெவளிேய னான்.
ல் லான் ேயாசைனேயா சார் ன்னால் நின்
, அவன் ெநற் ையப் பார்த்தான். ைவ ல் ேநரம்
ைறந் க் ெகாண்ேட இ ந்த .
“இன் ம் ஒன் னிட் ட்ெவன் ெசகன்ட்ஸ். உன்
ைள கண் ச்ச ஒ ைவஸ், இப் ப உன் ைள
ையேய இப் ப தற க்க ேபா . நீ ஒ ேகாமாளி.”
சார் அவனிடம் ெகாக்கரித்தான்.
“ைகைய அ த் ட் ட் இைத ெசால் டா பயந்
ேதாங் ெகாள் ளி”.
ல் லான் அலட் யமாய் க பாவைனைய காட்
ட் , ல கணங் கள் காத் ந்தான்.
“ட் ம் ”
ல் லான் எ ர்பார்த்தற் ன்னதாகேவ ஓர் ெப
ம் ெவ ேயாைச. க் ட்ட ல் லான் ைககளால் ம
ைறத் , கண்கைள னான். தன் உள் ளங் ைக ல் ச
ட்ெடன ஏேதா உர ய ேபால் இ ந்த . ன் ெம வா
க கண்கைள றந் ப் பார்த்தான். தன் ைகைய உ
த யப அவைன ைறத்தப ேய எ ேர நின்
ந்தான்,
அர்ஜ ன்.
அவன் ைக ல் லங் ல் ைல. ெநற் ல் ைவஸ் இ
ல் ைல.
ல் லான் ழப் பமானான்.
“ஏய் .. எப் ப . நீ .. நீ ..”. என அர்ஜ ைனத் தாண் , எல்
ேலாைர ம் பார்த்தான். சார் , ெராபஸர் பகவான்
இ வ ம் அமர்ந் இ ந்தனர். அவர்கள் ெநற் ம்
ைவஸ் இல் ைல. அவன் ண் ம் ழம் யப ேய அர்
ஜ ைன ேகாபமாக பார்க்க,
அர்ஜ ன் அவைனப் பார்த் ன்னைகத்தான். ல்
லான் சட்ெடன உணர்ந் தன் ட்ைட கண்கைள ெப
ரிதாக் , தன் உள் ளங் ைகைய ப் ப் பார்த்தான்.
அ ல் ,
ன் ைவஸ் ஒட்டப் பட் இ ந்த .
அ ல் ஒவ் ெவான் ம் 0:03, 0:02, 0:01 எனக் ேநரம்
காட்ட, ல் லான் ேவகேவகமாக ைகைய உதற,
அ த்த ெநா ,
“ட் ம் ….. ட் ம் …..ட் ம் ”
ெதாடர்ச் யான ன் ெவ ெயாைச. ல் லான் இ
ட ைக ம் ெவ த் த , இரத்தம் ட்ட .
வ ன் ேவதைன தாங் காமல் அப் ப ேய சரிந் ேதா
ள் பட்ைடைய த்தான்.
அர்ஜ ன் ேவக ேவகமாக ெசன் சார் , ெராபஸ
ர் பகவான் என இ வர் லங் கைள ம் அ ழ் த்தா
ன். சார் த் க் ெகாண் ந்த ல் லான் ன்னா
ல் வந்தான்.
“இப் ப ெசால் யார் ேகாமாளி ?”.
அர்ஜ ன் இ வரிட ம் ம் னான்.
“நாம உடேன நாம இங் ந் ளம் ப ம் .”.
வ ம் ெவளிேயற ற் பட கால ைவத்த த ண
ம் , எைதேயா பார்த் அப் ப ேய ைகத் நின்றனர்.
அைனவரின் கத் ம் ன்ன சலனம் ெதன்ப் பட்ட
.
அவர்கள் வ க் எ ேர,
ேஜசன் ன்னா.
ைக ல் ப் பாக் ேயா நின் ந்தான். கத் ல்
ேகாபம் இ க்கமாய் ெதன்;பட்ட . தன் ப் பாக்
ைய உயர்த் வ யால் ன க் ெகாண் ந்த ல்
லான் ெநற் ல் ட்டான்.
“ ப் ”
 அ த்த ெநா , உ ர் உடைல ட் , காற் ல் பற
க்க ல் லான் ேழ ண் ந்தான்.
“தப் க் தண்டைன சா ஒண் தான்.” என ேஜசன்
ன்னா ப் பாக் ைய ேழ இறக் , ன்னால் ைகக
ட் நின்றான். அர்ஜ ைன ேம ம் , ம் பார்த் ேப
னான்.
“அர்ஜ ன்.. அர்ஜ ன்.. உன் ேவகம் , த் சா தனம் . வா
வ் . ெவரி ேரட். ஆனா அ எனக் எ ர் ைச ல இ
க்கற ெவரி ேபட். உங் க எல் ேலாேராட ைள உன்
ஒ த்தன் ட்டதான் இ க் நிைனக்கேறன். ேசா,
நான் அைத ேசதப் ப த் னா, மத்த இரண் ேப க்
ம் ேகாமா ஸ்ேடஜ் தான்.”
அர்ஜ ன் அவனிடம் உரக்க ெசான்னான்.
“தப் பண்ண ல் லான் இல் ைல. நீ .”.
“ஓ.. ஈஸ் இட்?. ம் ம் சரி. அைத இப் ப நாேன சரி ெசஞ்
ேறன். ஒ த்தைன ட் ஒ ெசகன்ட்ல ெகால் ற
ேவஸ்ட். பல ேபைர ேவற மா ரி ெகான் இ க்ேகன்
. அவைன என் ைகயாலேய அ ச் , நம் ம பலத்ைத
காட் , அவேனாட ரத்த வாைடைய வா ச் ட்ேட
ெகால் ற தான் எனக் க் ம் . அதாவ இப் ப நீ சா
கப் ேபாற மா ரி.” எனச் ெசால் ட் ேஜசன் ன்
னா சார் ைய ம் , ெராபஸர் பகவாைன ம் பார்த்
தான்.
“ேசா, நீ ங் க ெரண் ேப ம் ஒ றல் ட இல் லாம
இங் ந் ேபாலாம் . பட், உங் க ட்ட ஒ ன்ன வ
த்தத்ைத மட் ம் ெதரி ச் க்ேறன். உங் க நண்பன் இ
னிேம ெபாணமா ட உங் களால பாக்க யா .” எ
னச் ெசால் ட் , அர்ஜ ைன பார்த் ெதாடர்ந்தான்
.
“அர்ஜ ன், ஆர் லக் . இங் க நான் மட் ம் தான் இ
க்ேகன். என் ஆ ங் க எல் லாைர ம் ஆச்சார்யாைவ
ம் , ரத்தன்பாைய ம் ெகால் ல அ ப் ட்ேடன். பட், நா
ன் மட் ம் உனக்காகேவ இங் க வந் இ க்ேகன்.”
சார் ம் , ெராபஸர் பகவா ம் படபடப் ேபா அ
ர்ஜ ைன ம் ப் பார்க்க, அர்ஜ ன் அவர்க க் கட்
டைள ட்டான்.
“நீ ங் க த் க்ேகாட அ ட் அ ஸ்ல ெவ ட் பண் ங்
க. னிட்ஸ்ல வந் ேறன்.”“
அைதக் ேகட் ேஜசன் ன்னா வத்ைத உயர்த்
னான்.
“வாவ் !!. வாட் எ கான் டன்ட் அர்ஜ ன். ஓேக…”. என
ேஜசன் ன்னா தன் பாக்ெகட் ல் இ ந்த ஓர் சா
ைய எ த் , அ ேக இ ந்த ஓர்
ேமைஜ ல் ைவத்தான்.
“ம் ம் ம் . இ என்ேனாட நி ெபன்ஸ் கார் . ெவளிய
இ க் . உனக் ேதைவப் ப ம் . உன்னால ஞ் சா எ
ன்ைன ேதாக்க ச் எ த் க்ேகா. ஸ் ஈஸ் ெபட்.”
அர்ஜ ன் சா ைய பார்த்தப ெய “தாங் க ” என
தைலயைசத் ட் , காத் ந்த ெராபஸர் பகவா
ைன ம் , சார் ைய ம் பார்த் தைலயைசக்க, அவர்
கள் இ வ ம் ஒ பார்ைவ அர்ஜ ைன ம் , ேஜசன்
ன்னாைவ ம் மா மா பார்த் ட் , அைர மன
ேதா ப களில் ஏ மைறந்தனர்.
ேஜசன் ன்னா அர்ஜ ைனேய பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தான்.
அவன் ேஜசன் ன்னா டம் இ க்கமாக ேப னான்.
“என்ைன ம் ெவளிேய ேபாக ட்டா, ரச்சைன இல்
ைல நிைனக்கேறன்.”
ேஜசன் ன்னா தன் ைக ல் இ ந்த ப் பாக்
ைய க் எ ந் ட் , தன் ேமற் சட்ைட ன் ெபாத்
தான்கைள அ ழ் த்தவாேற சாதாரணமாக ெசான்னா
ன்.
“ஏன் உ ர் ேபா ம் பயமா இ க்கா?”
“இங் க எந்த உ ம் ேபா டக் டா ன் நிைனக்க
ேறன்.”
ேஜசன் ன்னா இப் ேபா ெவற் டம் டன் நின்
ந்தான். க்ேக ய உடல் , அவன ெவ த்தனமாக
உடற் ப ற் ைய காட் ய . ைககைள ஆட் சண்
ைடக் தன்ைன தயார் ெசய் க் ெகாண்டப ேய ேப
னான்.
“இங் க ஓேர உ ர்தான் ேபா ம் . அ ம் உன் உ ர்.”
எனப் பாய் ந் , அர்ஜ ன் கத் ல் ஓங் ஒ த்
 ட்டான். அர்ஜ ன் அப் ப ேய ன்னால் பறந் வற்
ல் ேமா நிற் க, ேஜசன் ன்னா ெம வாக ன்ேன
, அவன அ வ ற் ல் ஓர் பலமான த் ட்டா
ன்..
அர்ஜ ன் நிைல ைலந் அப் ப ேய ேழ சரிந்தா
ன். ேஜசன் ன்னா அவைன ற் வந் தன் காைல
அர்ஜ ன் காைத ேநாக் பலமாக ற, அவன் அப் ப
ேய ரப் ேபாய் ண் ந்தான். எழ யாமல்
அப் ப ேய ப த் க் ெகாண்டான்.
ேஜசன் ன்னா ன் கம் ர்க்கமாக மா ய .
ரமப் பட் ச் ட் க் ெகாண் இ ந்த அர்ஜ னி
ன் கத் ல் னிந் ப் ெதாடர்ச் யாக த் னான். அ
ர்ஜ ன் நிைல ல் லாமல் தள் ளா னான்.
ேஜசன் ன்னா ெகாக்கரித்தான்.
“இன் ம் ஒ அ ேபா ம் . உன் உ ர் உங் ட்ட இ
ந் ேபாற க் . நீ ஒ ட்டரி ேமனாேம!!. உன்ைன
ப் பத் ஏேதேதா ேகள் ப் பட்ேடன். நீ ஒ ைசக்ேகா.
ேகாபம் வந் ட்டா எ ரிைய அ க்காம ட மாட்ேட.
ஒ கமா மா ேவன் . மா பாக்கலாம் .”
அர்ஜ ன் ரமப் பட் இ னான்.
ேஜசன் ன்னா அதைனப் பார்த் ர த்தப ேய ேப
னான்.
“எனக் நீ ெகா த்த ைடம் ெரண் நி ஷம் . ஆனா,
இப் ப ெவ ம் 50 ெசகன்ட்ஸ்தான் ஆ . ஆனா, என்
ன்னா எ ந் ரிக்க யாம ந் டக்ேக”. எ
ன ெசால் யப ேய ம் நடக்க, அர்ஜ ன் ரமப் ப
ட் , தட் த மா எ ந் ேப னான்.
“இன் ம் ஒ நி ஷம் பாக் இ க் .”
ேஜசன் ன்னா அவன் ெசால் வைத ெபரிதாக எ
த் க் ெகாள் ளாமல் , ேழ டந்த தன் ப் பாக் ைய எ
க் ம் ேபா , ஏேதச்ைசயாக தன் ைகைய பார்த்தான்
. ஏேதா அ ல் ரவம் ேபால படர்ந் இ ந்த . அர்ஜ
ன் கத்ைத த் யேபா , அவன் உட ல் இ ந்
ெவளிப் பட்ட ரத்தம் .
அ .
கப் நிறமல் ல.
 ப் பான நீ ல நிறம் .
அேகாராக்களின் நிறம் .
ேஜசன் ன்னா கலவரமானான். கத் ல் இ ள்
படர்ந்த . ப் பாக் ைய இ க்க த் க் ெகாண்டா
ன். ன்னால் அர்ஜ ன ரல் சற் ர்க்கதனமாக
ம் , கரகரப் பாக ம் ேகட்ட .
“என்ைன கமா மா மா ேகட்ேட ல் ல!!.”
ேஜசன் ன்னா ெம வாக ம் பார்க்க,
எ ேர,
அர்ஜ ன்.
பா உடல் மனிதனாக ம் , பா உடல் அேகா
ராவாக ம் மா இ ந்த . ஓர் மனிதக் கண் ம் , ஓர்
க கண் ம் ேஜசன் ன்னாைவ ெவ ேயா பார்
த் க் ெகாண் இ க்க, ேஜசன் ன்னா ெவலெவலத்
ப் ேபானான். உடல் ந ங் கத் ெதாடங் ய . ெவளி
ய கத் டன் ப் பாக் ைய ந ங் யப ேய த்
க் ெகாண் இ ந்தான்.
“யார்… யார்… நீ ?”
அர்ஜ ன் கத்தனமாக ரித் , கர்ஜைனயான
ர ல் ப ல் ெசான்னான்.
“ஹஹ….. அேகாரன்.”
அ த்த ல கணத் ல் அவன ெமாத்த உ வ ம்
ெவ ெகாண்ட, ஆக்ேராஷமான அேகாராவாக மா
இ ந்த . ேஜசன் ன்னா அதைனப் பார்த் நம் ப
யாமல் உச்சரித்தான்.
“அேகாரன்”“ என கண்ைண உ ட் , ரண்டப ேய அ
தைன ட யற் க்க,
அ த்த கணேம,
அேகாரன், ேஜசன் ன்னா பாய் ந்தான். ப் பா
க் எங் கேயா ேபாய் ழ, ேஜசன் ன்னா ன் இ
கால் கள் மட் ம் ேநரம் த் ட் , ன் அ
ைச ல் லாமல் நின்ற . அேகாரன் எ ந் நின் ,
ேழ ந் க் டந்த ேஜசன் ன்னா ன் உடைல பா
ர்த்தான். ன், அைற ன் அங் ம் , இங் ம் ேகாபத்
ேதா அைலந்தான்.
ஏேதா சப் தம் .
 உ மேலா ம் ப் பார்த்தான். அங் , இ கால் க
ள் ப களில் இ ந் இறங் வ வ ெதரிந்த . ைகக
ளில் ேம க் க் ப் ைப ஏந் யப ேய, தயக்கத் டன் ப
களில் இறங் யப ேய, உள் ேள ைழந்தாள் ,
நடா .
த ல் , ேஜடன் ன்னா அைச ன் ேழ ந்
க் டப் பைத பார்த்தாள்
. அவைனப் அ ர்ச் யாக பார்த் ட் , அப் ப ேய த
ைலைய உயர்த் , ெம வாக ேமேல பார்க்க,
அங் ,
அர்ஜ ன்,
மனித உ ல் நின் ந்தான்,
அவைனக் கண்ட ம் சந்ேதாஷம் ெகாண்ட நடா ,
ஓ ச்ெசன் அப் ப ேய அவைன தா அைணத் க்
ெகாண்டாள் நடா . அவன் ஒ அேகாரா என் ெதரி
யாமல் . அவள் அவனிட ந் ல அவன கத்
ைத பார்த்தாள் .
அவன் கத் ல் ஒ இ க்கத் டேனேய, நடா
ைய பார்த் ேப னான்.
“நமக்காக ெபரிய ெபரிய ல் லன் எல் லாம் ெவ ட் ப
ண்ணிட் nஇ க்காங் க. அவங் கைள வம் சம் பண்ண
லாமா?”
நடா ஏேதா ரிந்த ேபால, ண் ம் அவைன க
ட் யைணக்க, அர்ஜ ன், நடா கவனிக்காதவா , தன்
வா ல் வ ந்த ேஜடன் ன்னா ன் ரத்தத்ைத உக்
ரமாக ைடத்தான்.
 அத் யாயம் - 28
எ ப் ய வரலாற் அ ங் காட் யகம் .
ெகய் ேரா, எ ப் .
அ ங் காட் யத் ன் ைமயத் ல் பார்ைவக் ைவக்
கப் பட் இ ந்த தங் க லாம் சப் பட்ட டன் கா
ன் அரசன் ைல ம் , ய அரசனான அேகேநடன்
ைல ம் அைனவைர ம் வரேவற் ற . மார் இ ப க்
ம் ேமற் பட்ட பள் ளி மாணவர்கள் அ ங் காட் யகத்
ன் உட் ற அைமப் ைப ம் , அ த்தளத் ல் இ ந்த பண்
ைடய கால பல் ேவ உேலாக நாணயங் கைள ம் ஆச்
சர்யமாக பார்த்தப உள் ேள நடந்தனர். அைனவர் ைக
ம் சாக்ேலட் இ ந்த .
அவர்கைள வ நடத் ெசன்ற ேகாட் ட் அணிந்த
ஒ வன் தன் கத்ைத காட்டாமேல மாணவர்க க்
யத்ைத பத் ளக் யப ேய ன்ேனற, மாண
வர்க ம் சாக்ெலட்ைட ெமன்றப அவைன ன் ெதா
டர்ந்தனர்.
“ஸ் டண்ட்ஸ், இ 1901ல கட்டப் பட்ட நம் ம நாட்ேடாட
கப் ெபரிய யம் . இ ல ஒ லட்சத் க் ம் அ
கமான பழங் கால, ராதான ெபா ட்கள் எல் லாம் நம் ப
பார்ைவக் ெவக்கப் பட் இ க் . எல் லாேம நம் ப
நாட்ேடாட ெசாத் க்கள் , ைல ம க்க யா அரிய
கைலப் ெபா ட்கள் . நம் ப நாட்ேடாட ெமாத்த வரலா
ம் இங் கதான் இ க் .
இப் ப நாம இ க்கற அ த்தளத் ல ெமாத்தம் 42
ம் ஸ் இ க் . இங் க பாேரா காலத்ேதாட றப் க
ைள ெதரிஞ் க்கலாம் . இங் க நம் ம வரலா , பா ரஸ்
ஸ்க்ேரால் ல எ தப் பட் இ க் . பதப் ப த்தப் பட்ட ம
ம் ங் க உள் ள இ க் ங் க. இங் க ஆ ேனாேமாப் , ச
ன்னஸ், பாேராக்கள் ைல இ க் . ர ைட கட ன
ஃ , காஃப் ேர ைலகள் . அப் பறம் நம் ம ேபரரசர்கள்
…” என அவன் ேப க் ெகாண் க் ம் ேபா ,
 ஓர் மாணவன் மட் ம் ட்டத் ல் இ ந் தனியா
க ல னான். இட பக்கம் உயேர பார்த்தப ேய,
ெம வாக அப் பக்கம் நடந் நின்றான். அவன் ன்
ேன, ஓர் ஆ ற மா ரன் அெலக்ஸாண்டர் ைல. அ
வன் தன்னிைல மறந் மற் ற மாணவர்கைள அைழத்
தான்.
“ஏய் , இங் க வாங் க”
அ த்த கணம் ,
மற் ற மாணவர்க ம் அச் ைலைய ஆர்வமாக பார்
க்க ேபாக, மாணவர்க க் ளக்கம் ெகா த் க்
ெகாண் ந்த, ேகாட், ட் அணிந் கம் ரமாக இ ந்
தவன், ஓர் ன்னைக டன் ம் எல் ேலாைர ம் பா
ர்த்தான்.
அவன கம் ெதரிந்த .
ங் ளாஸ் அணிந் ப அழகாக இ ந்தான்.
நாற் பைத தாண் ய வய . மார் ஆற க் ம் ேமலா
ன உயர ம் , ஒன்றைர
அ அகல ம் ெகாண்ட ஆஜா பா வான உடேலா
இ ந்தான். 27 வ டங் க க் ன் ேநத்ரன் வா ப
னாய் கண்ட அேத,
அெலக்ஸாண்டர்.
மாணவர்கள் அைனவ ம் அவைன ம் எ ர்
பார்ப்ேபா பார்க்க, அவன் எல் லா மாணவர்கைள ம்
பார்த் ரித் ட் , அவர்கள் ஆவலாய் பார்த்த
ைல ன் ன் ெசன் நின்றான். எல் ேலாைர ம் பார்
த் , ைலைய ைககாட் ேப னான்.
“இவர் யா ன் நான் ெசால் ல ேதைவ ல் ைல. நீ ங் க
ேள இவைரப் பத் ெசால் ங் க.”
ன்னால் இ ந்த ஓர் ண்டான வன் ச த்தப
ேய அவனிடம் ேப னான்.
“அெலக்ஸ், இைததான் ன்ன வய ல இ ந்ேத ேகட்
ட் ேட இ க்ேகாேம… ேரட் அெலக்ஸாண்டர்,
ேரக்கத் ல வாழ் ந்த ேம ேடானியன் ங் . அரிஸ்டா
ட் ல் டன். தன்ேனாட 20வ வய லேய அரசர் ஆ
ட்டார். இவ எந்த ேபா ல ேம ேதாத்த இல் ைல. உ
லகத்ைதேய ஆண்டார். தன் ைடய 32வ வய லேய
இறந் ட்டா . இன் ம் ெசால் ட்ேட ேபாகலாம் . இெத
ல் லாம் ேகட் ேகட் ச ச் ேபாச் . யம் க்ளா
ஸ்னால ெவரி ேபார். அேத ெபாம் ைமங் க. அேத கைத
ங் க. நீ ேவற எதாவ அவைரப் பத் சா எதாவ
இ ந்தா ெசால் .”
“ஓேஹா… உனக் அவைரப் பத் எல் லாம் ெதரி மா?
. சரி. அவைர பத் ஒ ேகள் . அவேராட கல் லைற
எங் க இ க் ?”
அவன் த்தான். அவேனா ேசர்ந் மற் றவர்க
ம் ஒ வைரெயா வர் பார்த் க்க, அெலக்ஸா
ண்டர் ெதாடர்ந்தான்.
“ம் ம் ம் .. ெதரியைலயா?. நாேன ெசால் ேறன். அெலக்ஸா
ண்டர் ேரட் பா ேலான்ல இறந்த க் அப் பறம்
அவர் எங் க ைதக்கபட ம் அவேராட நண்பன்
ேடால் , ம் ப உ ப் னர் ெச க்காஸ் நிக்காதர்,
பைட தளப ெபர் காஸ்க் ள் ள ெப ம் வாதம் நட
ந்த .
அரச ம் பத்ைத ேசர்ந்த ஆர்க்ெகட் வம் சத்ேதா
ன்னிைலப் ப அவைர தல் ல ெவர் னியா ல
ைதச்சாங் க, அப் பறம் யா ஓ ஸ் இடம் மாத் னா
ங் க. கைட யா ரிஸ்க் ெகாண் ேபானாங் க. இப் ப
ெதாடர்ச் யா அவர் கல் லைறைய மாத் ட்ேட இ
ந்தாங் க. ம ப ம் ேவற இடத் க் அவர் கல் ல
ைறைய ைதக்க ெகாண் ேபானப் ேபா, அவங் க ட்ட
இ ந் ேடால் ட்டா .
அவர் அெலக்ஸாண்டர் கல் லைறைய யா ம் கண்
க்க யாதப தல் ல ெமம் ஸ்ல ைதச்சா .
அ க்கப் பறம் ல வ ஷங் க க் அப் பறம் அவேரா
ட கல் லைறைய அெலக்ஸாண்ட்ரியா நகரத் க் மாத்
னா . அ க்கப் பறம் அ
அெலக்ஸாண்டரியா நகரத் ல எங் க இ க் ன் பல
காலம் யா க் ம் ெதரியாமேல இ ந்த .
ஆனா, மாமன்னன் யஸ் சர் 48ல அைத
கண் ச்சா . அப் பறம் அவர் மகன் அகஸ்டஸ் அ
ைத பார்ைவ ட் இ க்கா . ளிேயாபாட்ரா அந்த
கல் லைற ல் இ ந்த தங் கத்ைத எ த்ததாக ம் ெசால்
லப் ப . இன் ம் லர் கவசம் , ேகடயம் , வாள் , ெதா
ப் கல் லைற ல இ ந்த தங் கம் , ெவள் ளி எல் லா
த்ைத ம் னதா வரலா இ க் .
அப் பறம் ேராம ேபரரசன் கா லா கல் லைறேயா
ட ஒ பா ைய னதா ெசால் லப் ப . ஏ 215ல
இன்ெனா ேராம அரசரான ேகரகல் கைட யா அெல
க்ஸாண்டர் கல் லைறைய அெலக்ஸாண்டரியா ல இ
ந் ம ப ம் ேவற இடத் க் மாத் ட்டா . அ , இ
ப் ப வைரக் ம் அ எங் க இ க் ன் ெதரியைல. நம்
ம எ ப் யன் ப் ரீம் க ன் ல் ஆஃப் ஆன ட் ஸ்
ஓர் ைவ உ வாக் இ வைரக் ம் 140 தடைவ
அைத ேத க்காங் க. பட், கண்ேட க்க ய
ைல”.
அெலக்ஸாண்டர் ெப ச்ேசா ேபச்ைச த்
ட் , தன்ைன கவனித் க் ெகாண் ந்த இ ப மா
ணவர்கைள ம் பார்த் ேசார்வாக ேப னான்.
“உஸ்… ஸ் டண்ட்ஸ். இப் ப நீ ங் க ேகட்ட ஷயம்
சா இ ந்ததா? இல் ைல இ ம் ேபாரா?”
ஆரம் பத் ல் ேப ய ண் ைபயன் ைகைய உயர்த்
ேகட்டான்.
“எனக்ெகா ட ட். ெநப் ேபா யேனாட கல் லைற பாரீ
ஸ், ரான் ல இ க் . யஸ் சேராட கல் லைற
ேராம் , இத்தா ல இ க் . இெதல் லாம் ெதளிவா இ
க் ம் ேபா அெலக்ஸாண்டர் கல் லைற ல மட் ம்
ஏன் இவ் வள மர்மம் ?”
அவைன ர நி யாக ஏற் ெமாத்த மாணவர்க
ம் அெலக்ஸாண்டைர ஏ ட்டனர். அ வைர ைள
யாட் தனமாக ைவத் ந்த அவன் தன் கத் ல் ஓ
ர் இ க்கத்ைத வரவைழத்தான். அைனத் மாணவர்க
ைள ம் ர்ந் பார்த்தப ேய ேப னான்.
“ சன் ேகர் ல் . இண்டரஸ் ங் கா ஒ ஷயம் ேகட்
ங் கல் ல. அைத இப் ப ெசால் ேறன்.”
மாணவர்கள் அைனவ ம் அவன் ெசால் வைத ேகட்
க ஆர்வமாக தயாரா னர். அவன் ந்தைன மாறாமல்
, அவர்க க் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“2000 வ ஷமா இடம் மா ட் இ க்கற ஒ கல் லைற
. பல ஜாம் பவான்கள் அைத தன் வசமாக்க நிைனச்ச
ெவ ம் கல் லால உ வாக்கப் பட்ட கல் லைற. இன்ைன
க் ம் அ ேதடப் பட் வ . ஏன் ெதரி மா?
மாணவர்கள் நிசப் தமாய் , ஆர்வ டன் அவைன பார்த்
தனர்.
அெலக்ஸாண்டர் அ த்தமாய் ெசான்னான்.
“எல் லாம் ஒ ெபாக் ஷத் க்காக.”
ேகட்ட மாணவர்கள் அைனவரின் க ம் மா ய
. அவன் ெதாடர்ந்தான்.
“அந்த கல் லைறக் ள் ள உலகத்ேதாட மாெப ம் ெபாக்
ஷம் எங் க இ க்கங் கற ஓர் ப் இ க் ன் பல
ரால நம் பப் ப . அ ஒ க். எப் ப ெசால் ற ???...
ஆங் … அ அந்த ெபாக் ஷத் க்கான ஒ ேமப் .”
“அ என்ன ெபாக் ஷம் ?” ஒ மாணவன் கண்கள்
ரிய ேகட்டான்.
“ம் ம் ம் .. அ சா தங் கத்தால உ வாக்கப் பட்ட, நம்
ம எ ப் ைத ட பல மடங் ெபரிசான ஒ ேகா ல் .
அ க் ேபர் ேலாகா ெடம் ள் . அ எங் க இ க் ன்
ெசால் ற ஓர் ப் த்தகத்ைததான் அெலக்ஸா
ண்டர் தன்ேனாட கல் லைற ல ெவச் இ ந்தார். அத
னாலதான் அவேராட நண்பர் ேடால் , யா ம் அைத
எ க்க டா ன் தான் கல் லைறைய அ க்க இட
ம் மாத் ட்ேட இ ந்தா . இ ந்தா ம் பல ேபேராட
ைக ல அந்த கல் லைற ைடச்ச .”
“ஓ ேநா… அப் ப ன்னா அவங் க ேமப் ைப எ த் ப் பா
ங் கேள? அந்த தங் கக் ேகா ல் ைடச் க் ேம!!!.“.
இன்ெனா மாணவன் பத யப ேகட்டான்.
“ஹஹஹஹ…..” அெலக்ஸாண்டர் பலமாக ரித் ட்
ெதாடர்ந்தான்.
“பலர் அெலக்ஸாண்டர் கல் லைறைய றந் பாத்தப்
ேப, அ ல ெவ ம் தங் கம் , ெவள் ளி, ேகடயம் , வாள்
இ மட் ம் தான் ைடச்ச . ைதயல் ேவட்ைடயர்கள்
அ தான் ேமப் நிைனச் , தங் கக் ேகா ைலத்
ேத ப் ேபாய் ேதாத் ேபானாங் க. ட்டாள் ஆக்கப் பட்
டாங் க. அதாவ உண்ைமயான த்தகம் கல் லைற ல
ெவக்கப் படைல.”
“அப் ப அந்த க் எங் க?” ஓர் மாண ஆர்வமாக ேகட்
டாள் .
“ ரம் , ைதரியம் , டா யற் , நம் க்ைக இ லதான்
அெலக்ஸாண்டர் ேரட் நீ ங் க நம் ங் க. இங் க
அவேராட த் சா தன ம் ேரட் நீ ங் க அவ
யம் ெதரிஞ் க்க ம் .”
மாணவர் அைனவ ம் இன் ம் ஆர்வமாக, அெலக்
ஸாண்டர் ெதாடர்ந்தான்.
“அந்த ேகா ைல யா ம் அைடயக் டா . தப் பான
இடத் ல அைத ேத ேத அைலஞ் அவங் கேளாட
யற் ைய ைக ட ம் . அ தான் அெலக்ஸாண்ட
ேராட ட்டம் . அதனாலதான் ைதயல் ேவட்ைடயர்க
ைள ட்டாளாக்க தன் ைடய கல் லைற லதான் ேகா
க்கான ப் இ க் ன் ேடால் யாலேய
ெசால் ல ெவச்சா . வரலாற் ல அங் கங் க ப ய ம்
ெவச்சா . அதனாலதான் அவேராட கல் லைறைய ேத
பலர் அைலஞ் சாங் க. இன்ன ம் ல ட்டாள் கள் அ
ைலயறாங் க.”
“சரி.. அப் ப உண்ைம ேலேய அந்த க் எங் க இ க்
அெலக்ஸ்? என ண் ைபயன் ஆர்வமாய் ேகட்க,
“ெதரியைல.” என அெலக்ஸாண்டர் உதட்ைட க் ய
ப ெசால் ட் , ஒ ைகைய காற் ல் ழற் ற, மா
யமாக ஓர் சாக்ெலட் வந்த . அதைன அந்த ண்
ைபயனிடம் ஒப் பைடத்தான். ண் ைபயன் அதைன
வாங் க் ெகாண் ெசான்னான்.
“அப் ப ெய உன்ேனாட ேம க்ல அந்த க் எங் க இ க்
ன் கண் ச் ெசால் அெலக்ஸ்.”
அெலக்ஸாண்டர் அவைனப் பார்த் ரித்தான்.
“அப் ப ேய அந்த ஐவர் ரக ய ைவ பத் ம் அவ
ங் க க் ெசால் அெலக்ஸ்.” என ேப ய ப ேய
அவ ைடய நண்பன் ெஜேராம் ரான் ஸ், அெலக்
ஸாண்டைர ெந ங் னான்.
அெலக்ஸாண்டர் அவைன பார்த் ரித் ட் ,
ண் ம் மாணவர்களிடம் ம் னான்.
“ஓேக.. ஓேக.. அைத ம் ெசால் ேறன். இ உண்ைமயா
ன் ம் ெதரியா . என்ேனாட க ம் ைடயா . அ
தாவ அந்த த்தகத்ைத பா காக்க ம் , எப் ப ம் க
ண்காணிக்க ம் வாசமான அஞ் உ ப் னர்கள்
ெகாண்ட ரக ய ஒண் இ க் ன் ம் , அவங் க
வம் சாவளி னர் இன் ம் த்தகத்ைத 2000 வ ஷமா
பா காத் ட் வராங் கன் ம் ெசால் லப் ப .”.
ஓர் மாண ஆர்வமாக ேகட்டாள் .
“அவங் க க் ேபர் இ க்கா,”
அெலக்ஸாண்டர் ஒவ் ெவா மாணவ, மாண களி
ன் கங் கைள ம் ெபா ைமயாக பார்த் ட் அ
த் ெசான்னான்.
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ்.”
அவன் ெசால் த்த ம் , அலார சப் தம் அ ங்
காட் யகம் ம் ஒ த்த . அெலக்ஸாண்டர் மா
ணவர்கைள பார்த் ைகைய ரித்தான்.
“ஓ…. சாரி ஸ் டண்ட்ஸ், வர் யம் க்ளாஸ் ஓவர்.
ேசா, ட்டர்ஸ் ஹவர் க்ேளா .. ம ப ம் ெநக்
ஸ்ட் க் பாக்கலாம் .”
மாணவர்க ம் ஆர்வமாக அெலக்ஸாண்ட க்
ைட ெசால் ட் , அ ங் காட் யகத்ைத ட் ஒவ்
ெவா வராக ெவளிேயறத் ெதாடங் னர். அவர்க ம் ,
வ ைகயாளர்க ம் ெவளிேய ெசல் வைத பார்த் நின்
றான் அெலக்ஸாண்டர். யைம ட் , தன் அ
ேக வந்த ெஜேராம் ப் ரான் டம் அவன்
சன்னமாக ேப னான்.
“அவங் க எல் லா ம் வந் ட்டாங் களா?”“
“வந் ெடன் னிட்ஸ் ஆச் . உனக்காகதான் ெவ ட்
பண்ணிட் இ க்காங் க.”
அெலக்ஸாண்டர் ேவகமாக ன்னால் ம் னான்
. ன்னால் இ ந்த மா ரன் அெலக்ஸாண்டர் ைல
ன் றம் ைகைய ட் , எைதேயா அ த் னான்.
ன், ெம வாக அச் ைலைய தள் ள, அ ரமப் பட் ந
கர்ந்த .
உள் ெள,
ஓர் இ ட்டான பாைத.
 அவன் உள் ேள ைழந்த ம் ைல ண் ம் பா
ைதைய க் ெகாண்ட . அவன் பண்ைடய ரக ய
கல் பாைத ல் நடந் ெசன்றான். ன் வைள கள்
நடந் ஓர் இடத் ல் நின்றான்.
ன்னால் ண ேபான்ற வட்டமான கட்டப் ப
ட் இ ந்த . அ ல் அைமக்கப் பட் இ ந்த, ழன்ற
கற் ப களில் ெம வாக இறங் , ண ேபான்ற ஓர்
அ த்தளத்ைத அைடந்தான்.
அங் ,
நான் ேபர் அமர்ந் இ ந்தனர்.
அைனவ ம் ஐம் பைத கடந்த ெவவ் ேவ நாட்
ைன ேசர்ந்தவர்கள் . ேகாட் ட் அணிந் ந்தனர். அவ
ர்கள கத் ேலேய ெசல் வ ெச ப் , அ காரம் என
அவர்கள வர்க்கம் ெதரிந்த . அவர்க க் ன்னா
ல் அைம யாக ப த் இ ந்த ,
அெலக்ஸாண்டர் கல் லைற.
கல் லைற ன் ன் நின் எ ேர ெதரிந்த நால் வ
ைர ம் பார்த் அெலக்ஸாண்டர் ன்னைகத்தான்.
த ல் அமர்ந் இ ந்த ன்னால் அெமரிக்க அ பர்
ெஹன் ஹாரிசன் அவனிடம் ேப னார்.
“அெலக்ஸ், ேஜடன் ன்னா உண்ைமயான க்ைக ெந
ங் ட் இ க்கான். இப் ப ேய ட்ேடாம் னா, காட்
ஆஃப் வாரியர்ஸ் பத் ம் , க் நம் ப ட்டதான் இ க்
ங் கற 2000 வ ஷ ரக யம் ெவளிேய வந் ம் .”
அெலக்ஸாண்டர் சாதரணமாக ெசான்னான்.
“நிச்சயம் நடக்கா .”
“ேஜடன் ன்னா ம் மத்த ட்டா ங் க மா ரி அெலக்
ஸாண்டர் டாம் ைப ேத அைலவான் நிைனச்ேசாம் .
பட், த் சா . ேசா, நம் மைள அவன் ெந ங் கற க்
ன்னா ேஜடன் ன்னா சாக ம் .”
“நான் பாத் க்கேறன்.”
அ பர் அ ல் அமர்ந் இ ந்த உல ன் கப் ெப
ரிய ேகா ஸ்வரரான ஜானி பாப் கத் ல் ேகாப
ம் ெதரிந்த .
“அெலக்ஸ், 2000 வ ஷ க் ன்னா நம் ம ம் பத்
ைத ேசர்ந்த அஞ் தாைதயர்கைள ஒண் ேசர்த்
, த்தகத்ைத பா காக்கற க்காக உ வாக்கப் பட்ட ர
க ய தான் நம் ப காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ். அந்த த்
தகத்ைத அைடய ம் நிைனக்கற யாரா இ ந்தா
ம் அவங் கைள உடேன அ க்க ங் கற தான் நமக்
ெகா க்கப் பட்ட கட்டைள.
அைத ேத ற ேஜடன் ன்னா, ரத்தன்பாய் , ஆச்
சார்யா பல வ ஷம் ன்னா ேய நமக் ெதரிஞ்
இ ந் ம் , அவங் க டேவ நம் ப ஆட்கள் ஊ இ
ந் ம் , இன் ம் நாம அவங் கைள உ ேராட ட் ெவ
ச் இ க்ேகாம் . இ தப் . இவ் வள ரம் ெகாண்
வந் க்கேவ டா .”
அெலக்ஸாண்டர் ேதாள் கைள க் னான்.
“இ தைலவர் ப் ளாக் ஸ்ைனடேராட .”
ன்றாவதாக அமர்ந் ந்த எ ப் ய ரா வத்
ன் ேமஜர் ெஜனரல் வாதத் ல் ைழந் அெலக்ஸா
ண்டரிடம் ேப னார்.
“ப் ளாக் ஸ்ைனடர் எ க்காக ெகாள் ைகைய ற ம் .?
ஆரம் ப காலத் ல ேவாட தைலவரா ேதர்ந்ெத க்க
பட்ட ம் பத்ைத ேசர்ந்ததால அவைர நாங் க தைல
வரா ஏத் ட்ேடாம் . அவர் சட்ட ட்டங் க க் ரண்
ப ம் ேபா , நாங் க நா ேப ம் அைம யா இ க்க
யா .”
“சரி, உங் க க த்ைத ம் அவர் ட்ட ெசால் ேறன்.”
“ெசால் ேறன் இல் ைல. இனிேம தப் நடக்க டா . இ
ல் ைலன்னா நீ ங் க எ க்க ேவண் ய ைவ நான் எ
க்க ேவண் வ ம் .”
அெலக்ஸாண்டர் உள் க் ள் ேகாபம் வர, அத
ைன ெவளிக்காட் க் ெகாள் ளாமல் ரித்தப ேய எல்
ேலா க் ம் ப லளித்தான்.
“இனிேம இைதப் பத் நீ ங் க ேயா க்க ேவண்டாம் . நா
ன் பாத் க்கேறன். சரி. எனக்ெகா சந்ேதகம் . எல் லார்
ட்ட ம் ேகக்கேறன். த்தகத்ைத ெரண்டா ரம் வ ஷ
மா நம் ம இயக்கம் தான் பா காத் ட் வ . பட், அ
ைத றக்கற க்கான ைய கண் ச் , அைத ற
க்கறைதப் பத் நீ ங் க ேயா ச் இ க் ங் களா?”
 நான்காவதாய் அமர்ந் இ ந்த ேதவாலய ேபாதகர்
நிதானமாக ம் , கனிவாக ம் அவனிடம் ேப னார்.
“அெலக்ஸ், உனக் ன்ன வய ல இ ந்ேத நீ எல் லா
ஷயத் க் ம் ஆர்வம் காட் ேவ. ஆனா, இ அப் ப
இல் ைல. காட் ஆஃப் வாரியஸ்ேயாட சட்ட ட்டங் க
ைள நீ ெமாதல் ல ெதளிவா ெதரிஞ் க்க ம் . அதாவ
த்தகத்ைத பா காக்கற மட் ேம நம் ப கடைம.
மா ரன் அெலக்ஸாண்டேர அ ல ெசால் லப் பட்
இ க்கற ேகா ைல அைடய ம் பைலனா, அ ல ஏ
ேதா ெபரிய ஆபத் இ க் . ேசா, அைதப் பத் நாம
ேயா க்க ட டா . அைத த க்க ம் ன் தான் ந
ம் மைள நிய ச் இ க்கா . அ மட் ம் தான் நம் ப
ேவைல.”
அெலக்ஸாண்ட்ர ் சாதாரணமாக ேகட்டான்.
“இன் ம் ல நாள் ல ேலாகா ேகா ல் ல இ ந் ெவ
ளிப் படற க ர் ச்ைச நீ ட்ரைலஸ் பண்ணைலன்னா,
அ உலகத்ைதேய அ ச் ம் . உங் க க் ம் அ
ஞாபகம் இ க் ம் நிைனக்கேறன்.”
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் இயக்கத்ைத ேசர்ந்தவங் க எல்
லாைர ம் பா காக்க க் ேழ ஒ பா காப் பா
ன இடம் உ வாக்கப் பட் இ க் உனக் ம் ெதரி
ம் நிைனக்கேறன். இனி ம் நாம வா க்க ேவ
ண்டாம் . தல் ல நம் பேளாட எ ரிங் கைள அ . அப் ப
றம் உன்ைன சந் க்கேறாம் . இப் ப நாங் க ளம் பேறா
ம் .” என ேபாதகர் த ல் எழ, அவைரத் ெதாடர்ந் ம
ற் றவர்க ம் ேகாபமாக எ ந்தனர்.
“பாத் ஜாக்கரைதயா ேபாங் க.” என அெலக்ஸாண்டர்
அவர்களிடம் ஆழ் ந்த அர்த்தத் ல் ெசால் ல, நால் வ ம்
ைடெபற் , அ ேக இ ந்த கத வ யாக ெவளிேய
னர்.
அெலக்ஸாண்டர் அவர்கைளேய பார்த் , தனக் ம
ட் ேம ேகட் ம் அள க் , ைககைள ேபால் ரித்
கத் னான்.
“ ம் ” .
 அத் யாயம் - 29
பாப் ேஹாஸ் ெதால் யல் ங் கா.
ைசப் ரஸ்.
ராதான ேரக்க மற் ம் ேராம நா க ைடய வ
ரலாற் க் களஞ் யமாக ளங் க் ெகாண் இ ந்த
பாப் ேஹாஸ் ெதால் யல் ங் காைவ ெஹ காப் டரில்
பறந் , ரம் த்தப ேய ெந ங் னான் இந் ரன். அ
வன ேக, ஏேதா வட்ட வ ல் கல் ைலப் ேபால ஒன்
ைற உயர த் க் ெகாண் , ஆராய் ந் க் ெகாண்
இ ந்தான் ேஜடன் ன்னா.
இந் ரன் அக்கல் ைல பார்த்தான். களி மண்ணால்
ஒ ங் ன் ெசய் யப் பட்ட ஓர் கல் ெவட் . அ ல் ஏேத
ேதா ெந க்கமான எ த் கள் , உ வங் கள் ெபா க்கப்
பட் இ ந்த .
இந் ரன் ழம் யப அவனிடம் ேகட்டான்.
“ேகப் டன், என்ன இ ?”
ேஜடன் ன்னா அதைன ஆராய் ந்தப ேய ப லளித்தா
ன்.
“ம் ம் .. இ க்ேள ேடப் லட். ஒ தமான கல் ெவட் . க
ெரக்டா ெசால் ல ம் னா ைடேடா க்ேரானிகல் . அெல
க்ஸாண்டர் இறந்த க் அப் பறம் ேரக்கம் , ேராமன்ல
நடந்த எல் லாம் இ ல ெதளிவா ளக்கப் பட் இ
க் . ெவரி ேரர். இ ப வ ஷ ேதட க் அப் பறம் தா
ன் இ எனக் ைடச்ச .“
“இ ல என்ன இ க் ?”
“ ேடால் ஒன் ேசாடேராட ரக யங் கள் எல் லாம் இ
ல இ க் . ஆரம் பத் ல நா ம் அவர் க்ைக அெலக்
ஸாண்டர் டாம் ப் லதான் மைறச் இ க்கார் தான் நி
ைனச்ேசன். இைத பாக்கற க் ன்னா வைரக் ம் .
ேசா, இப் ப நமக் ைடக்க ேவண் ய சா ேயாட
வரம் இல் ைல. சாரிேயாட வரம் .”
 இந் ரன் ஒன் ம் ரியாமல் அவைனேய கவனித்
தான். அவன் ெதாடர்ந்தான்.
“ ரியைல. அெலக்ஸாண்டர் டாம் ப் லதான் க் இ க்
ம் பல வ ஷமா பல அரசர்கள் , ஜாம் பவான்க
ள் ேத க்காங் க. அைத ேத ற நம் மைள மா ரி
ஆ ங் கைள ட்டாளாக்கற க்காக அெலக்ஸாண்டர்
பண்ண ெபரிய ட்டம் ”.
இந் ரன் ழம் யப ேய ேகட்டான்.
“அப் ப க் அெலக்ஸாண்டர் டாம் ப் ல இல் ைலனா
, ேவற எங் க இ க் ?.”
“அதாவ , அெலக்ஸாண்டர் இறந்த க் அப் பறம்
ேடால் ேரக்கத்ேதாட ல ப க் அரசன் ஆனா
. அவர் கட் ட வல் னர்ங்கறதால தன்ேனாட ஆட்
காலத் ல த் க்கணக்கான ஸ்தாரமான கட் ட
அைமப் கைள தன் ேமற் பார்ைவ ல எ ப் னா . எக்
ஸாம் ள் ெகாலாசஸ் ஆஃப் ேராட்ஸ். அ ல ல பண்
ைடய கால ஏ அ சயங் கள் ள ஒண்ணா ட இ ந்
க் . ஆனா, சம் பந்த இல் லாம அ ங் கைள ஏன் அவ
கட் னா ?.”
இந் ரன் ஓரள ெதளிவானான்.
“ேசா, க்ைக அந்த கட் டத் ல ஏேதா ஒண் லதான்
ேடால் மைறச் ெவச் இ க்க ம் ..”
“ெவரி ம் ள் .” என ேஜடன் ன்னா களிமண் கல் ெவ
ட்ைட உயர்த் க் காட் னான்.
“இ ல என்ன ெசால் இ க் ன்னா, ேடால் சாகற
க் ன்னா ேய தான் ைதக்கபடற கல் லைற ல,
வாழ் நாள் ல என்ெனன்ன ெசஞ் ேசாம் ெச க் ெவச்
க்கா . அப் ப ன்னா, அெலக்ஸாண்டர் தன் ட்ட ஒ
ப் பைடச்ச க்ைக எங் க மைறச் ெவச் க்ேகாம் ங் க
ற ப் ம் அ ல இ க் ம் . ேசா, ஒ த்தன் வாழ் க்
ைக ல் ெசய் யற தப் , இன்ெனா த்த க் வாழ் க்
ைகயா அைம ம் . இப் ப நமக் அைமஞ் ச மா ரி.”
“ஓ காட்.. அப் ப ேடால் டாம் ப் ?”
ேஜடன் ன்னா வானில் பறந்தப ேய ேழ ெதரிந்
த ெதால் யல் ங் காைவ காட்ட, இந் ரன் ரட்
ேயா அவைனப் பார்த்தான்.
ெஹ காப் டர் தைர ரங் ய .
ேஜடன் ன்னா த ல் இறங் க, அவ க் ன்
னால் இந் ரன் இறங் னான். அவர்க க் சர்ஜண்ட்
ஓமா வரேவற் அளித் ன்னால் ட் ச் ெசன்றான்.
அவர்க க் ன்ேன ேம ம் நான் ெஹ காப் டர்க
ள் தைர ரங் ய . ன்னா ற் எ ேர பல ரர்கள்
ேநர்த் யாக ஒ வர் ன் ஒ வராக அணி வ த் நி
ன் இ ந்தனர்.
ன்னா ம் , ஓமா ம் அவர்கைள எல் லாம் கடந்
ஓர் இடத் ல் நிற் க, இந் ர ம் நின்றான். அவர்களின்
ன்னால் ,
ஓர் ெபரிய ேதாண் ய பள் ளம் .
அத ள் ேள,
ஓர் பழங் கால கல் லைற.
ேஜடன் ன்னா மற் ம் சர்ஜண்ட் ஓமா ேமேலேய
இ ந் அதைன பார்த்தனர். இந் ரன் அதைன ஆச்சர்
யத்ேதா பார்த் க் ெகாண்ேட ஆராய் ந்தான்.
அ ஓர் பண்ைடய சவப் ெபட் . தங் க நிறத்தால்
ன்னிய . பள் ளத் ல் இ ந்தப பல ேபர் அதைன க
ஷ்டப் பட் க் , ேஜடன் ன்னா ன் ன்னால் ைவ
த்தனர். அவன் அதைன உடல் ர்க்க, ெதய் வ பக்
யாய் அதன் ேமற் றத்ைத தட னான். இந் ர ம் அத
ைனப் பார்க்க,
சர்ஜண்ட் ஓமா தன் ஆட்க க் கட்டைள ட்டான்.
“இைத ஓபன் பண் ங் க.”.
உடேன ல ரர்கள் சவப் ெபட் ன் நாலா ற ம்
கடப் பாைர ேபான்ற ஆ தத் னால் ெநம் னர்.
“ேடக் ேகர்”. என ேஜடன் ன்னா பதட்டமைடந்தான்.
ரர்கள் சவப் ெபட் ன் ேமல் பாகத்ைத ெம வாக
உ எ த்தனர். ன்னா ஓர ன்னால் வந் ப் பா
ர்த்தான். உள் ேள ஓர் ெவண்கல தைலக்கவச ம் , ஓர்
ெவள் ளியால் உ வாக்கப் பட்ட கத் ம் இ ந்த . அவ
ன் அதைன ெப ைமப் ெபாங் க எ த் தட னான்.
அதைன ஓமா டம் ெகா த் ட் , ண் ம் உள் ேள
ப் பார்த்தான்.
 ஓர் இறந்த உடல் ணியால் கட்டப் பட் , எ ப் ய
ைற ல் பா காக்கப் பட் இ ந்த . அந்த உடைல
பவ் யமாக தட உடல் ர்த்தான். அதன் ைககளில்
இ ந்த ஓர் தங் கத்தால் உ வாக்கப் பட்ட ஓர் தகட்
ைன எ த் உச் கர்ந்தான்.
“தாங் க் ேடால் ேசாடர் ஒன்.”. என ன்னா சவப்
ெபட் ல் இ ந்த சடலத் ற் நன் ெசான்னான். அ
ப் ப ெய ம் , சர்ஜண்ட் ஓமா டம் அந்த தங் க தக
ட் ைன ஒப் பைடத்தான். சர்ஜண்ட் ஓமா அதைன பவ்
யமாக ெபற் க் ெகாள் ள,
ன்னா ம் இந் ரைன அைழத்தான்.
“சர்ஜன்ட் ெசௗகத் “
இந் ரன் சற் ேயாசைனேயா அவைனப் பார்க்
க, ன்னா அவைன ஆழ் ந் ப் பார்த்தான்.
“உங் க ட்ட ேப ன உடேனேய எல் லா ரச்சைனக் ம்
ர் ைடக் . ல மணி ேநரத் க் ன்னா , எ
னக் ஒ ரிப் ேபார்ட் வந்த . ரத்தன்பா ம் , ஆச்சார்
யா ம் எங் க இ க்காங் கன் நமக் ெதரிஞ் ச் .
இத்தா யன் டவர்ல இ க்காங் க. அ மட் ல் லாம
நம் மைள இத்தைன நாள் ஆட்டம் காட் ன எல் ேலா
ேராட தகவ ம் ஏ இசட் ைடச் க் . வான்ட்
?”
இந் ரன் தயக்கத்ைத ெவளிக்காட்டாமல் ேப னான்.
“யா, ர்”.
ன்னா, ஓமாைவ பார்த் தைலயைசக்க, அவன்
தன் ைக ல் இ ந்த ஆப் ள் நி வன ேடப் லட்ைட உ
ர்ப் த் , இந் ரனிடம் ெகா த்தான். இந் ரன் அத
ைன வாங் ைரையப் பார்த்தான். அத் ைர ல்
த ல் ரத்தன்பா ன் கம் ெதரிந்த .
ன்னா, இந் ரனிடம் ளக்க ஆரம் த்தான்.
“ ஈஸ் ரத்தன் பாய் ன்னா. ைம ஸ் ட் ஒ ஃப் , எல்
லாத் க் ம் மாஸ்டர் ைமன்ட். ஓேக ெநக்ஸ்ட்.”.
இந் ரன் ைர ல் அவள கத்ைத பார்த் ட்
, அவேன ைரைய தள் ளினான். இப் ேபா ைர
ல் ஆச்சார்யா ன் கம் ெதரிந்த . ன்னா ளக்
னான்.
“அ ஆச்சார்யா. நான் டார்ெகட் பண்ணி இன் ம் உ
ேராட இ க்கறவன் இவன் மட் ம் தான். இவங் க ெர
ண் ேப ம் ன்னதா ஒ ேபார்ைச ெர ப் பண்ணி
நம் மைள அ க்க நிைனக்கறாங் க. ெராம் ப தப் ல் ைல
?”.
இந் ரன் ஓர் கலக்கத்ேதா , ரமப் பட் ேப னான்.
“ெபரிய தப் . கண் ப் பா அவங் கைள அ க்க ம் ”.
“ ட், அ ச் டலாம் . அ த் ?”
இப் ேபா , ைர ல் ெராபஸர் பகவான் மற் ம்
அர்ஜ ன கங் கள் இந் ர க் ெதரிந்த .
ன்னா ெப ச் ட்டப ேய ெதாடர்ந்தான்.
“அந்த ஓல் ேமன், இந் யன் ஆர்க் யால ெராப
ஸர் பகவான். ட இ க்கற இந் யன் எக்ஸ் ரா ஏ
ெஜண்ட் அர்ஜ ன் வா ேதவ் . ஸ்ெலஸ் ெபஃல் ேலாஸ்.
ஓேக, ெநக்ஸ்ட்”.
இந் ரன் ண் ம் ைரைய தள் ள, இப் ேபா
ைர ல் சார் , வான் ேசங் கங் கள் வரிைசயாக வந்
ேதா ய . ன்னா அவர்கைளப் பற் ெசான்னான்.
“இவங் க ெவ ம் க ங் க. பர்ஸ்ட் ஒன் சார் . ேல
ரஷர் ஹண்டர். லாஸ்ட் ஒன் ேநச்சர் ேசனல் ப ண்ட
ர். இவங் கள் ல எல் லா ம் இப் ப என் மகேனாட கஸ்ட
ல இ க்காங் க.”
இந் ரன் என்ன ெசய் வெதன் ெதரியாமல் க்
க, அதைனப் பார்த் ேஜடன் ன்னா பலமாக ரித்
தான். அவைனத் ெதாடர்ந் சர்ஜண்ட் ஓமா ம் பலமா
க ரித்தான். இந் ரன் இ வைர ம் மா மா பார்
த் க் ெகாண் க்க,
இ ரர்கள் ஒ வன உடைல ைக, கால் கைள
த் க் யப ெகாண் வந் இவர்கள் வரின்
ன்னால் ேபாட்டனர்.
இந் ரன் அவ் டைலப் பார்த் ஒ கணம் ஆ ப் ேபா
னான்.
அ ,
சா ேவல் .
உட ல் உ ர் இல் ைல. உட ன் ேமற் ப எல் லா
ம் சல் லைட ேபால் ப் பாக் ண் கள் ைழந்த அ
ைடயாளம் . ரத்த சக யாய் டந்தான். இந் ரன் கண்
கள் கலங் ய . ன்னா அதைனக் கவனித் ட்
ேப னான்.
“இவன் ேரா . இப் ப ெகா ரமாத்தான் சாக ம் . எ
ரிகள் இ க்கலாம் . ஆனால் , ேரா ங் க…”. என ன்
னா ேகாபமாக இ ற ம் தைலயாட் னான்.
இந் ரன் ரிந் க் ெகாண்டான். அவன உடல் த
ளர் ற் ற . யர்ைவத் ளிகள் ெவளி வர ஆரம் த்த
. ேஜடன் ன்னா அப் ப ேய அவன ேதாளில் ைக
ேபாட் ெசான்னான்.
“அந்த ஸ்க்ரன ீ ் ல இன் ம் ஒ த்தைன பத் ெசால் ல ம
றந் ட்ேடன்.” என ன்னாேவ, இந் ரன் ைக ல் இ ந்
த ேடப் ெலட் ன் ைரைய தள் ளினான். இந் ரன் பதட்
டமாக ைரைய பார்க்க,
அ ல் ,
அவன கம் ெதளிவாக ெதரிந்த . இந் ர க்
என்ன ெசய் வெதன்ேற ெதரியாமல் அைம யாக இ ந்
தான். உள் ளம் படபடெவன அ த்த . ன்னா, இந் ர
ைனப் பற் அவ க்ேக ளக்க ஆரம் த்தான்.
“இவன் ேபர் இந் ரன். ெசல் லப் ேபர் இண் . ஒ தைல
றந்த ரஷர் ஹண்டர். ஆனா, ஒ ட்டாள் தனமான
உளவாளி. கெரக்டா?”
அவன் ெசால் த்த ம் , சர்ஜண்ட் ஓமா ஓர்
ெபரிய ப் பாக் யால் இந் ரன காைல பலமாக அ
த்தான். அவன் அப் ப ேய ன்னால் மண் ட்
ந்தான். ேவகமாக ன்ேன ய ஓமா ெகா த்த ஓர் ப
லத்த அ அவன க் ல் ந் , அ ந் ரத்த
ம் வ ந்த . வ தாங் க யாமல் கத்ைத உத
ட் , தைலைய ரமப் பட் உயர்த் ன்னாைவ
பார்க்க,
அவன் சாதாரணமாக இந் ரனிடம் ேப னான்.
“இந் ரன், உன்ேனாட கைட வார்த்ைத எதாவ இ
ந்தா ெசால் .”
இந் ரன் தன் வா ல் வ ந்த ரத்தத்ைத எச் லாக
ப் , ரமப் பட் ேப னான்.
“என்ைன ெகான் ேவன் ெதரி ம் . ஆனா, நீ நி
ைனக்கற எ ம் நடக்கா .”
ன்னா ன் வ ட, “உனக் அவ் வள ரா?
” என சர்ஜண்ட் ஒமா ேகாபத் ல் ண் ம் இந் ரன்
வா ல் த் னான். அவன வா ல் இ ந் ரத்தம்
ட் , பற் கெளல் லாம் ரத்த கைறயான .
ன்னா, இந் ரனின் தைலைய நன் க் த்தா
ன்.
“சா ற ேநரத்தல ம் இவ் வள ைதரியமா இ க்ேக?!!.”
இந் ரன் எ ம் ேபசாமல் அைம யாக இ க்க,
ன்னா அவைனேய இ க்கமாக பார்த் க் ெகாண்
க்க, ஒ வன் ேவகமாக அவைன ெந ங் பதட்டமா
க ேப னான்.
“ேகப் டன் ஒ ேபட் நி ஸ். நம் ம கஸ்ட ல இ ந்த
அர்ஜ ன், சார் , ெராபஸர் பகவான் ேப ம்
தப் ச் ட்டாங் களாம் ”.
ன்னா ழப் பமாய் இந் ரைனப் பார்த் ட் ,
தன்னிடம் தகவல் ெசான்னவ க் கட்டைள ட்டான்.
“ேஜச க் உடென இன்பார்ம் பண் . இன் ம் ஒ
மணி ேநரத் ல அவங் கள் ள ஒ த்த ம் உ ேராட இ
க்க டா .”
“அ வந் ….”. என அவன் தயங் னான்
“என்ன ெசால் ?” என ன்னா அதட் னான்.
“ேஜசன் எங் க ேபானார் ெதரியைலயாம் . ேபா ம்
நாட் ரீசச
் பள் ள இ க் .”
அைதக் ேகட்ட ம்
ன்னா மற் ம் ஓமா கங் கள் ஏேதா மா ரி ஆன .
ெமாத்த இட ம் நிசப் தமா க்க,
இப் ேபா ,
இந் ரன் ெம தாக ட் ட் ரித்தான்.
“ஹஹ…
ஹஹ..ஹஹ.. என்ன ேகப் டன் உங் க கத் ல பதட்ட
ம் ெதரி . நான்தான் ெசான்ேனன்ல. உன்னால நிச்ச
யமா எைத ம் அைடய யா .”
ன்னா ம் அவைன ஆழ் ந் ப் பார்த்தான். இ
ந் ரன் அவைன ஏளனமாய் பார்ப்ப ேபால் அவ க்
 ெதரிந்த . உடேன, ேகாபம் ெகாண்ட கத் டன்
இந் ரனிடம் ைரத்தான்.
“ ேலாகா ெடம் ள் எனக் ெசாந்தமான . அைத எ
க்காக ம் , யா க்காக ம் ட் ெகா க்க மாட்ேடன்.
அ என் மகனாேவ இ ந்தா ம் .”
இந் ரன் வா ல் வ ந்த இரத்தத்ைத வ த்தப ேய
ேப னான்.
“வாழ் த் க்கள் ”.
“அைத த க்க கட ேள வந்தா ம் , அவைன ம் நான்
அ ப் ேபன்.”
“என் மனமார்ந்த வாழ் த் க்கள் ”.
“இவைன க் ட் ேபாங் க”. என ன்னா தன் ஆட்க
க் கட்டைள ட்டான். இ வர் வந் இந் ரைன இ
த் ெசல் ல, ன்னா ேகாபமாக மற் ற பைட ரர்க
ளிடம் ம் ேகாபமாக ேப னான்.
“உடேன எல் லா ம் ளம் ப தயாரா இ ங் க”
ட்டம் கைலந் ப் ேபாக, ன்னா தன் ெஹ கா
ப் டைர ேநாக் ேவகமாக நடந் ெசல் ல, சர்ஜண்ட் ஓ
மா ன் ெதாடர்ந்தப ேய ேப னான்.
“ேஜசைனப் பத் ேயா க்க ங் களா?. அவ ங் க ெகா
ங் க. இந்ேநரம் ேஜசன் அவங் க எல் லாத்ைத ம்
ச் ப் பான்.”
ன்னா பார்ைவைய ப் பாமேல, ன்ேன ப ேய
ெதாடர்ந்தான்.
“ேஜசைனப் பத் எனக் ம் ெதரி ம் . பட், ஏேதா நாம
எ ர்பாக்காத தப் ஒண் நடந் க் . சரி, நீ நம் ம
ஆர்க் யால ம் ட்ட இந்த ேகால் டன் ேளட்ைட
ெகா த் , உடன யா ேகாட் பண் . க் இ க்கற
ெலாேகஷைன உடேன எனக் ெசன்ட் பண் .“
ஓமா சந்ேதகமாய் ேகட்டான்.
“நீ ங் க?”
ேஜடன் ன்னா தன் ைடய ெஹ காப் டைர ெந
ங் நின் , ம் னான். சர்ஜண்ட் ஓமாைவ அ
கலாமல் பார்த் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“நான் இந் யா ேபாேறன். இத்தா யன் டவர்ல இ க்க
ற என் அன் மைன க் ம் , ஆச்சார்யா க் ம் ஈமச்ச
டங் பண்ணிட் , ேஜசேனாட ம் வேரன்.”
“அப் ப இந் ரன்?
ஆனால் , ன்னா எ ம் ேபசாமல் , தன் ைடய
ெஹ காபடைர றக்க, அ ல் இந் ரன் ன்னால்
ைகைகள் கட்டப் பட் , ப் ற ந் க் டந்தான். அ
வன கண்கள் றந் ந்த . ெஹ காப் டரின் இ க்
ைகக் ேழேய தன் பார்ைவைய ப த் ந்தான்.
அங் ,
அவ ைடய ேமக்ரான் ைவஸ்.
வப் நிற ள் ளிைய ஒளிர ட்டப , நன்றாக உ
ள் ேள ஒ ங் மைறந் ந்த . ேஜடன் ன்னா க்
த்தமாக ெதரியாமல் .
 அத் யாயம் - 30
ஓர் க ப் ைன தைர ல் உைறந் க் டந்த ரத்
தத் ளிகைள தன் நாவால் த்தப் ப த் க் ெகாண்
இ ந்த . ஏேதா சப் தம் ேகட் அவ் டத்ைத ட் அ
வசரமாக ரண் ஓட, அந்த ரத்தக்கைறைய த்த
ப ேய, ெநா ங் ந்த ஆராய் ச் டத் ற் ள்
ைழந்தாள் ரத்தன் பாய் .
உள் ேள,
கைலந் க் டந்த ஆராய் ச் டத் ன் ன்னால்
இ ந்த ஓர் இடத்ைத ெவ த் ப் பார்த்தப ேய அைம
யாக ம் , ேயா த்தப ம் இ ந்தார் ஆச்சார்யா.
அவ க் ன்,
அேகாரா ப க்கப் பட் இ ந்த ெபரிய ஆராய் ச்
கண்ணா ைவ ெவ ைமயாக இ ந்த . ஆச்சார்
யா ெவ ப் ேபா அதைனப் பார்த் ட் , பார்ைவ
ைய ேழ ப் னார். அங் அவரின் ைவஸ் இன்
ம் ஒளிர்ந் க் ெகாண் இ ந்த . அதைன ெம வா
க ைக ல் எ த் , உயர்த் ப் பார்த்தார்.
ரத்தன்பாய் ழப் பமாய் ற் ம் பார்த் ட் ,
இ யாக ஆச்சார்யாைவ ெந ங் னாள் . அவர் இ க்
கமாக ைக ல் இ ந்த ைவைஸேய ப் பார்த்
க் ெகாண் இ ந்தார்.
ரத்தன்பாய் அவைர ெந ங் யப ேய ேகட்டாள் .
“என்ன ஆச் ?”
ஆச்சார்யா கத் ல் ஓர் கலவரம் .
“ ைவஸ் ஓர்க் ஆ க் . ெவற் , அேகாேராேவாட க
ம் னிேகட் பண்ணி க்கான்.”
“வாட்?!!”. என ரத்தன்பாய் வத்ைத உயர்த்த, அவர்க
ள் இ வ க் ம் ன்னால் இ ந் தாய் ஓர் ரல்
ஒ த்த .
“ேமம் ”.
 ரத்தன்பா ம் , ஆச்சார்யா ம் ம் பார்த்தனர்.
எ ேர ஓ வன் பவ் யமாக நின் இ ந்தான். அவள் அ
வனிடம் ஓர் எ ர்பார்ப்ேபா ேகட்டாள் .
“ெசால் , ெஜ ன். எதாவ ெதரிஞ் சதா?”
அவன் தயக்கத்ேதா ேப னான்.
“இங் க இ க்கற ேகமரா எல் லாத்ைத ம் யா
ேரா உைடச் இ க்காங் க. அதனால ல எந்த
ேட ம் , அந்த பர் லர் ைடம் ல ரிக்கார் ஆகைல.”
ரத்தன்பா ம் , ஆச்சார்யா ம் ழப் பத்ேதா ஒ வ
ைரெயா வர் மா மா பார்க்க,
அவன் ேம ம் ெதாடர்ந்தான்.
“மத்த ஃேளார்ல இ க்கற ேகமராஸ்க் எந்த ரச்ச
ைன ம் இல் ைல. அ ல எல் லாம் பர்ெபக்டா ஓர்க் ஆ
”.
“ ட். அ ல எதாவ ெதரிஞ் சதா?” என ரத்தன்பாய் அ
வசரமாய் க் ேகட்டாள் .
“எஸ் ேமம் . அேதாட ேடஜ் ெசக் பண் ம்
ேபா அ ரா மட் ம் இங் ந் தப் ச் , டாக்டர்
ைசேலேசாட காைர எ த் ட் ேபா க்கறைத கா
ட் . ெவற் , டாக்டர் ைசேலஷ் ெரண் ேப ம் இந்த
ேலப் ைப ட் ெவளிய வரேவ இல் ைல.”
ஆச்சார்யா ேவகமாக அவனிடம் ேகட்டார்.
“இங் க நம் பைள த ர யா ம் இல் ைல. அப் ப ைநட்
ேலப் ல இ ந்த ெவற் ம் , டாக்டர் ைசேல ம் எங் க
ேபானாங் க?. அேகாராேவாட உடம் எங் க ேபா க்
ம் ?. நல் லா ெசக் பண்ணிப் பா .”
ெஜ ன் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“இல் ைல சார்.. நான் ேடஜ் எல் லாம் நல் லா ெசக் பண்
ணிட்ேடன். உ யா ெசால் ேறன். அ ரா மட் ம் தான்
இந்த ேலப் ைப ட் ெவளிய ேபா க்கா.”
ரத்தன்பாய் ஒன் ம் ரியாமல் ஆச்சார்யா டம்
ம் னாள் . அவர் ெமாத்த ழப் பத் ைன ம் கத்
ல் ேதக் ைவத் க் ெகாண் , கைலந் க் டந்த ஆ
ராய் ச் க் டத் ைன ஆய் ந்தப ேய, சக்கர நாற் கா
ல் ஓர் வலம் வந்தார்.
ெஜ ன், ரத்தன்பாைய ண் ம் அைழத்தான்.
“ேமம் , அப் பறம் இன்ெனா ஷயம் .”
“என்ன?” என ெசால் யப ேய ரத்தன்பாய் அவைன ஏ
ட்டாள் .
“பார்ம் ஹ ஸ்ல இ க்கற க்ெரட் ைம நாங் க ெவ
ேகட் பண்ண ேபானப் ேபா, ன்னா ம் அங் க வந்
இ க்கறைத நம் ம ஆ ங் க பாத் இ க்காங் க. ஒ
ேவைள இந்த இடத் க் நம் மைளத் ேத வர ம் வா
ய் ப் இ க் .”
ரத்தன் பாய் கம் த்த . அவசரமாக அவ க்
ஆைண ட்டாள் .
“உடேன, நம் ம ஆ ங் க எல் லா ம் இந்த இடத்ைத ட்
ளம் ப தயார் நிைல ல இ க்க ெசால் . இங் க
இ க்கற எல் லா எ டன்ைச ம் அ ச் . அ ரா ேத
ைவ. அவைள கண் க்க என்ன பண்ண ேமா உ
டேன ெசய் . க் ரம் .”
ெஜ ன் தைலயாட் ட் , அவசர அவசரமாக ஆ
ராய் ச் டத்ைத ட் ெவளிேய னான். ஒவ் ெவான்
றாக அவ் டத்ைத ஆய் ெசய் க் ெகாண் ந்த ஆச்
சார்யாைவ ெந ங் னாள் ரத்தன்பாய் .
“ஆச்சார்யா, உடன யா நாம ளம் யாக ம் .”
அவர் அவள் ெசான்னைத ெபரிதாக எ த் க் ெகா
ள் ளாமல் , ேவ மனநிைல ல் அவளிடம் ேப னார்.
“இ எப் ப சாத் யம் ?. அ ரா மட் ம் தான் தப் ச்
ேபா க்கா. ைசலஷ், ெவற் , அேகாரா இவங் க இந்
த ேலப் ைப ட்ேட ெவளியப் ேபாகைல. அப் ப எங் க
ேபா ப் பாங் க?. இந்த இடம் ஃல் லா ரத்தமா ேவற
இ க் .”
“ஆச்சh் ர்யா, எைத ம் ேயா க்க ேநர ல் ைல. இப் ப
ேதைவ அ ரா மட் ம் தான். அவைள ஈ யா ட்ராக் ப
ண்ணி ச் டலாம் . நாம இங் க இ க்கற அவ் வள
வா பா காப் இல் ைல”.
ஆனால் , ஆச்சார்யா மானமாக அேத ேயாசைன
ல் இ ந்தார்.
“இல் ைல.. இல் ைல.. சம் ங் ராங் . நாம அலட் யமா நி
ைனக்கற ஒவ் ெவா ஷய ம் , ெபரிய ஆபத்தா வந்
 நிக் ம் . யாண்ட் ச ன்ஸ், அவங் க எல் லா ம் எப்
ப மாயமாக ம் .?“
ரத்தன்பாய் ச த் க் ெகாண்டாள் .
“கம் ஆன். இன்ெவஸ் ேகட் பண்ண இ ைடம் இல்
ைல. ேகமரா ல எதாவ ேகாளா இ க்கலாம் . ெவற்
க் ஒண் ம் ஆ க்கா . ேசா, ங் ராக் கல் .
ன்னா எப் ப ேவணா ம் இங் க வ வான். ேசா,
ட் ேகா இம் யட் .”
ஆச்சார்யா இன் ம் அைம யாகேவ இ க்க, ரத்த
ன்பாய் ச ப் டன் ெப ச் ட்டப ெவளிேயற
ற் பட, அவ ம் ழப் பமாய் ேயா த் ட் , அவைள
ன் ெதாடர ய ம் த ணம் ,
ஓர் சப் தம் .
ேலப் ன் மற் ேறார் அைற றந்த . சப் தம் ேகட்
ஆச்சார்யா ம் , ரத்தன்பா ம் ம் பார்த்தனர்.
அங் , ரத்தக்கைற ப ந்த ைககேளா கத ைனப்
பற் ரமப் பட் , ச் த்தப ேய ெவளிேய வந்
ந்தான் ெவற் . அவன கெமங் ம் ரத்தம் வ
ந்த . க க ேசார்வாக காணப் பட்டான். தட் த் த
மா எ ந் நின் , எ ேர நின்ற இ வைர ம் கண்
கள் றங் க பார்த்தான்.
ரத்தன் பாய் அவைன பதற் றத்ேதா ேகட்டாள் .
“என்ன ஆச் உனக் ?. எப் ப உனக் அ பட்ட ?.
ேலப் ல ைநட் என்னதான் நடந் ச் ?”.
ெவற் வ ன் ேவதைன தாங் க் ெகாண் , ர
மப் பட் ெசான்னான்.
“ேநத் …
.ேநத் ைநட் நான் அேகாராைவ ெவச் ரிசர்ச் பண்
ணிட் இ ந்ேதன். அப் ப டாக்டர் ைசேலஷ் என்ைன
அ ச் ப் ேபாட் ட் , அ ராைவ ம் , அந்த அேகாரா
ைவ ம இங் ந் ட் ட் ேபா ட்டான்.”
ரத்தன்பாய் ேகாபத் ல ெகாக்கரித்தாள் .
“வாட் த ெஹல் !! ைசேலஷ் ஏன் இப் ப பண்ண ம் ?!!!
. ேரா . எங் ட்ட நிச்சயம் அவன் தப் க்க யா
.” என ெசால் ட் , ெவற் ைய ேநாக் னாள் .
“ஓேக, அைத நான் பாத் க்கேறன். உன்னால நடக்க
மா?. இல் ைல ஆ ங் கைள ெஹல் ப் க் வர
ெசால் லட்டா?”
ெவற் ேதைவ ல் ைல என்ப ேபால் , ரமப் பட்
தன்ைன பலப் ப த் க் ெகாண் நி ர்ந நின்றான்.
ஆச்சார்யா அவைனக் ர்ந் ப் பார்த் க் ேகட்டார்.
“ெவற் , ஒ சந்ேதகம் . ேலப் ேபாட எல் லா ேகமரா ம் ,
ஹார்ட் ஸ்க் ம் எப் ப உைடஞ் ச ?. மத்த ேகமரா
வால அ ரா மட் ம் ெதரியறா. நீ தப் ச் ேபானதா
ெசான்ன டாக்டர் ைசேல ம் , அேகாரா ம் ெதரியைல
ேய?”.
ெவற் உதட்ைட க் னான்.
“ெதரியைல. அ ம் டாக்டர் ைசேலேசாட ேவைலயா
இ க் ம் ”
அவர்கள் ேப க் ெகாண் இ க் ம் ேபா , ரத்தன்
பாய் எங் கேயா ஓர் சப் தம் ேகட் ம் னாள் .
அங் , அந்த க ப் ைன ரத் ல் எைதேயா க
த் இ த் க் ெகாண் இ ந்த . அவள் ேயாசைன
ேயா ெம வாக அவ் டத்ைத ேநாக் ெசன்றாள் . அ
வைளப் பார்த்த ம் அ பயந் அவ் டத்ைத ட்
ண் ம் ஓ ய . அ இ த்தப் ெபா ைள ேழ னி
ந் ரத்தன்பாய் உற் ப் பார்த்தாள் .
அவள கம் ெவளி ய .
அ ,
ஓர் மனித தைல.
டாக்டர் ைசேல ைடய தைல.
ரத்தன் பாய் கண்கள் படபடக்க, ன்னால் நடந்தப
ேய உஷ்;ணமாக, பதட்டமாக அைழத்தாள் .
“ஆச்சார்யா”.
ஆச்சார்யா ம் ழப் பத்ேதா ல் ேசரில் ெந ங்
அக்காட் ைய கண்ட ம் , அ ர்ச் ல் உைறந் ப்
ேபானார். கண்கள் ல னா கள் ேயாசைன ல் அ
ைல பாய் ந்த . ெவற் அவர்கைளேய கவனித் க்
ெகாண் க்க, ஆச்சார்யா ேவகமாக ரத்தன்பாைய ஏ
ட் ேப னார்.
“என்ன நடந்த என்னால ஊ க்க .”
ரத்தன்பாய் மனித தைல ந் பார்ைவ லக்கா
மல் ேகட்டாள் .
“என்ன?”
“டாக்டர் ைசேலஷ் ெவற் ைய அ ச் ேபாட் ட் , அ
ராைவ காப் பாத் இ க்கான். அேகாராைவ ம் இங்
ந் க் ட் ேபாக யற் பண்ணி க்கான்.”.
ரத்தன்பாய் ம் ஆச்சார்யாைவ ர்ந் ப் பார்
க்க, அவர் உைடந்த ஓர் ஜன்னைல ெந ங் , ெவளி
லகத்ைத பார்த்தப ேய இ க்கமாக ெசான்னார்.
“அேகாரா அவேனாட கட் ப் பாட் ல இ ந் ெவளிய
வந் க் . அ அவைன அட்டாக் பண்ணி ெகான் ட்
, இங் ந் இந்த ஜன்னல் வ யா தப் ச் ேபாய்
இ க் . அ ரா அைதப் பார்த் பத ழ் வ யா தப்
ச் ேபாய் இ க்கலாம் .”
ரத்தன்பாய் எ ம் ேபச யாமல் ைகத் ப்
ேபாய் நிற் க, ன்னால் இ ந்த ெவற் ன்ேன யப
ேய, ஆச்சார்யா டம் ேப னான்.
“ம் ம் ம் .. .நமக்
ஆபத் அ கமா ச் . அேகாராக்கள் ைய அ
க்க ம் நிைனக்கறாங் க. அைத த க்க ம் னா,
ேலாகா ெடம் ைள நாம உடேன கண் க்க ம் .
க் இ க்கற இடத்ைத ம் , இ க்கற இடத்ைத ம்
ெலாேகட் பண்ணீட் ங் களா?”.
ஆச்சார்யா, ெவற் டம் ம் னார்.
“எஸ் ெவற் . அைத நான் கண் ச் ட்ேடன். பட், அ
ங் க என்ேனாட ைவஸ் ந் க் டக் . அைத க்
ரம் எ த் ட் வா.”
ெவற் அவைர ேம ம் , ம் பார்த் ட் , ேவ
கமாக ஆராய் ச் க்காக அைமக்கப் பட்ட ெபரிய கண்
ணா ண் க் ள் ைழந் ைவைஸ ைக ல் எ
த்தான். அதைன எ ர்ப் பார்த் க் காத் க் ெகாண்
ந்த ஆச்சார்யா தன் அ ல் இ ந்த ஒ நீ ல நிற ெப
ரிய ெபாத்தைன ேவகமாக அ த் னார்.
அ த்த கணம் ,
ெவற் உள் ேள இ க் ம் ேபாேத, ைவ ன் க
னமாக கண்ணா கத கள் ேவகமாக ய . ெவற்
 பலமான கண்ணா ண் க் ள் மாட் க் ெகாண்
டான். அ ர்ந் ேபாய் ஆச்சார்யாைவ ம் பார்த்த
ப ேய ண் ைன பலமாக தட் னான்.
ஆச்சார்யா ண் ம் தன் அ ேக இ ந்த ஓர் கப்
நிற ெபாத்தாைன அ த் னார். இப் ேபா ண் ன்
ேமற் றத் ந் ெவள் ைள நிற வா “ ஸ்”
ெஸன ெவளிேயற ெதாடங் ய .
“ஆச்சார்யா, நீ என்ன பண்ேற?”. என ரத்தன்பாய் பதற
, ஆச்சார்யா ேவகமாக ல் ேசைர இயக் , ெவற் இ
ந்த கண்ணா ைவ ன் ன் ெசன்றார். அவன்
ஆச்சார்யாைவ ேகாபமாக பார்த்தான்.
ஆச்சார்யா ல் ேசரி ந் சற் ன்ேன வந் அவ
னிடம் ேப னார்.
“உன்னால இனி தப் க்க யா . நீ சாகப் ேபாேற.”
ரத்தன் பாய் பத னாள் .
“ஆச்சார்யா, உனக் ைபத் யமா? அ ஆர்கானிக்
ேகஸ். ஷம் . ெவற் ெசத் வான்.”
ஆச்சார்யா ம் ரத்தன்பா டம் உரக்க கத் னார்.
“அ ெவற் இல் ைல. அேகாரா. டாக்டர் ைசேலைச
ம் , ெவற் ைய ம் ெகான் ட் , அவேனாட ெசல் ைஸ
பயன்ப த் ம ச உ ல வந் நிக் .”
ரத்தன் பாய் அ ர்ச் ல் உைறந் ேபானாள் .
ண் ல் மாட் க் ெகாண் இ ந்த ெவற் ெம தாக
ரிக்கத் ெதாடங் னான். ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக அவ
ன உடல் அேகாராவாக மாறத் ெதாடங் ய . ரத்தன்
பாய் உடல் உதறத் ெதாடங் ய . அப் ப ேய ன்னா
ல் ேபான ப ேய ஆச்சார்யா டம் எச்சரித்தாள் .
“நாம ளம் பலாம் .”
ஆச்சார்யா ண் ைன இ க்கமாக பார்த் க்
ெகாண் க்க, அேகாரா ம் தன் உ வத் ற்
மா இ ந்த . கண்ணா ண்ைட பலமாக உ க்
ெகாண்ேட தாக் ய . அதைன உைடக்க ய ல்
ைல. ஷ வா ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சம் ண்ெடங் ம் ப
ர ய .
ஆச்சார்யா, அேகாரா டம் ேப னார்.
“என்னால காப் பாத்தப் பட்ட நீ , இப் ப என்னாலேய அ
யப் ேபாேற?”
ரத்தன் பாய் , அேகாரா உள் ேள ப் பைத ரட்
ேயா பார்த் க் ெகாண் ந்தாள் . இப் ேபா கண்
ணா ண்ெடங் ம் ெவள் ைள வா தாக பர ய
. எந்த சத்த ம் உள் ேள இ ந் ேகக்க ல் ைல.
ரத்தன்பாய் சந்ேதகமாய் ேகட்டாள் .
“அ ெசத் ச்சா?”.
“ம் ம் ம் ”. என ஆச்சார்யா நிம் ம டன் ெசான்னார்.
“தாங் ஸ் ஆச்சார்யா.” என ரத்தன்பாய் ெப ச் ட்
டாள் .
இ வ ம் ம் ேவகேவகமாக ஆராய் ச் டத்
ைத ட் ெவளிேயற, ப் ல் ைழந்தனர். ரத்தன்
பாய் ெபாத்தைன அ த் னாள் . ப் ன் கத ட
ல் ைல. ண் ம் ெபாத்தைன அ த் ட் ,
கதைவ பார்த்தாள் . அ அப் ப ேய இ ந்த .
“என்ன ஆச் ?” என ஆச்சார்யா ெபா ைம ன் ேகட்
டார்.
“ம் ம் ம் . ப் ட் ப் ராப் ளம் நிைனக்கேறன்.”
அ த்த கணம் ,
“ட்ட் ஸ்ஸ்ஸ்”
ஆராய் ச் டத் ல் ஓர் ெபரிய சப் தம் . ஆச்சார்
யா ம் , ரத்தன்பா ம் ஒ வைரெயா வர் ரியாமல்
பார்த் ட் , ெவளிேய ேலப் ைப எட் ப் பார்த்தனர்.
அவர்கள நான் கண்க ம் பயத் ல் படபடத்த .
அங் ,
அேகாரா அைடக்கப் பட் இ ந்த பலமான கண்
ணா ண் உைடந் இ ந்த .
ஆச்சார்யா கத் ல் ஓர் கலவரம் ெதரிந்த . “ஓ
ட்”. என ரத்தன்பாய் ேவகமாக ெவளிேய பார்த்தப
ேய ப் ட் ெபாத்தைன ெதாடர்ச் யாக அ த்த,
கத ெம வாக ய .
இ வர் கத் ம் ஓர் நிம் ம . ரத்தன் பாய் ைக
ைய ெநஞ் ல் ைவத் ஏற, இறங் க ச் ட்டாள் .
ஆனால் ,
“ சம் ெடக்னிகல் எர்ரர்”
என கம் ட்டர் வாய் ஸ் ேம ந் ஒ த்த . இ வ ம்
பதட்டமா எ ேர பார்க்க,
ப் ட் கத ெம வாக றந்த .
அவர்க க் எ ேர எ ம் ெதன்பட ல் ைல.
ஆனால் ,
ஓர் உ மல் சப் தம் மட் ம் க அ ேக சப் தமாக
ேகட்ட . இ வ ம் பயத் ல் உைறந் ப் நின் எ ேர
பார்க்க, அப் ப ேய ெம வாக ஆ , அைசந் அவர்க
ளின் ன் வந் ேகாரமாக நின்ற அேகாரா.
இ வ ம் படபடப் டன் அதைனப் பார்க்க, அ அ
வர்கைள இ க்கமாக பார்த்த . தன் ரிய பல் ைல
காட் யப , ஆக்ேராஷமாக உ ம, ஆச்சார்யா உடன
யாக ரத்தன்பாைய உந் ெவளிேய தள் ளி, ப் ட்
ெபாத்தாைன ேவகமாக அ த் னார்.
அவள் சரியாக அேகாரா ன் ன்னால் ேபாய்
ந்தாள் . அேகாரா, ரத்தன் பாைய த ல் ெம வாக
கர்ந்த . அவள் ந ங் யப ேய அதன் எ ேர அமர்
ந் இ ந்தாள் .
அ த்த கணம் ,
சட்ெடன அ பாய் ந் , அவைள க த் த க்
ெகாண் இ க்க, ஆச்சார்யா ப் ன் உள் ேள இ ந்த
ப ரத்தம் ெத க் ம் ரத்தன்பா ன் உடைல ம் , அவ
ள மரண ஓலம் ழங் வைத ம் டமனேதா பார்
த் க் ெகாண் இ ந்தார்.
இப் ேபா ,
“ எவரி ங் ைபன்”
என கம் ட்டர் வாய் ஸ் ேம ந் ண் ம் ஒ க்க,
ஆச்சார்யா உள் ேள இ ந்தப , ப் ட் ெம வாக டத்
ெதாடங் ய .
“தாங் ஸ் ரத்தன்பாய் .” என ஆச்சார்யா பயத்ேதா பார்
த் க் ெகாண் இ ந்தார். அேகாரா, ரத்தன்பாைய
ேவட்ைடயா ன் க் ெகாண் ந்த .
இப் ேபா ,
 ப் ன் கத வ ம் ட, ஆச்சார்யா நிம் ம
யாக ேழ பயணிக்க ெதாடங் னார்.
 அத் யாயம் - 31
இத்தா யன் டவர்.
நி ெடல் .
ஓர் ரம் மாண்டமான நீ ண் உயர்ந்த கட் டம் ,
வாைன ட் க் ெகாண் கம் ரமாக நின் ந்த .
அதைன ழ் ந் ச் ெசன்ற ன் ெபரிய ேபாக் வரத்
பாைதக ம் , ெநரிசலால் ஸ்தம் த் இ ந்த .
ற் க் கணக்கான வாகனங் கள் அைசய ட வ ன்
, தங் கள ஒ ப் பான்கைள கதற ட் க் ெகாண்
இ ந்தன.
தன நீ ல நிறக் காைர ழற் , வைளத் க் ெகா
ண் இத்தா யன் டவ க் ன்னால் ஸ்தம் த்
ேபா ந்த ேபாக் வரத் ல் ைழந் , கட் டத் ன்
ன் காைர நி த் னான்,
அர்ஜ ன்.
அவன அ ேக நடா அைம யாக அமர்ந் இ
ந்தாள் . அவன் சற் ரத் ல் ெதரிந்த இத்தா யன் ட
வைரேய, காரில் அமர்ந்தப கண்காணித் க் ெகாண்
க்க, அவன ெசல் ேபான் ஒ க்கத் ெதாடங் ய .
அவன் அதைன எ த் கா ல் ைவக்க,
எ ர் ைன ல் வான் ேசங் ேப னான்.
“ஹேலா அர்ஜ ன்.”
அர்ஜ ன் கட் டத்ைதப் பார்த்தப ேய ேப னான்.
“நடா என்ைனத் ேத பார்ம் ஹ ஸ்க்ேக வந் ட்டா.
யா ம் பயப் பட ேவண்டாம் . இத்தா யன் டவர் ன்
னா என் டதான் அவ பத் ரமா இ க்கா.”
“ஓ...தாங் க் காட். நாங் க ம் இப் பேவ ட் ல் ேபர் ல
ளம் அங் க வந் ேறாம் .” என வான் ேசங் ெசால்
க்க, இைடெவளிக் ற , இப் ேபா
ெராபஸர் பகவானின் ரல் எ ர் ைன ல் அவசரமா
க ேப ய .
“அர்ஜ ன்,
அப் பறம் இன்ெனா க் யமான ஷயம் . ேநத்ர
ேனாட இன்ெனா ப் வான் ேசங் லமா நமக்
ைடச் இ க் . அ ல 2000 வ ஷமா ஒரி னல் க்
ைக காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் அப் ப ங் கற ஒ இயக்கம்
பா காத் ட் வரதா ம் , அவங் க அந்த க்ைக யார்
அைடய நிைனச்சா ம் அ ச் வாங் க ம் ெசால் லப்
பட் இ க் .”
அர்ஜ ன் ெபா ைமயாக ேபாைன கா ல் ைவத்
க் ேகட்க, . ெராபஸர் பகவான் ஓர் இைடெவளி ட்
ெதாடர்ந்தார்.
“அ மட் ல் லாம ேலாகா ேகா ேலாட சக் ைய
அைடய ம் னா கட ேளாட பார்ைவ ல ெபாறக்கற
ழந்ைதைய ப ெகா க்க ம் ம் இ ல ெசால் லப்
பட் இ க் .”
அர்ஜ ன் வத்ைத உயர்த் னான்.
“ப ெகா க்க மா?”.
“எஸ். ப ெகா க்க ேவண் ய ழந்ைதைய 27 வ ஷ
த் க் ன்னா ேய கட ேள ேதர்ந்ெத க் ம் ம் , அ
ைத ேநத்ரன் ேநர யாேவ பாத்ததா ம் ெசால் இ க்
கா . காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ், கட ள் பார்ைவ ல ஒ
ழந்ைதைய ெபாறக்க ைவச் , அைத ெந ப் ல
ேபாட் சாம் பல் ஆக் ட்டாங் க. அப் ப ேநத்ரன் ட ஆ
ச்சார்யா ம் இ ந் க்கா .”
“ ழந்ைதைய ெகான் ட்டாங் களா?” என அர்ஜ ன் அ
ர்ந்தான்
ெராபஸர் பகவான் ஒ பயத் ட ம் , படபடப் ட ம்
ெதாடர்ந்தார்.
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் எல் லா ம் ேபான க் அப் பற
ம் ேநத்ரன் ேபாய் பாத்த ல் ல, அந்த ெபாண் ெசத்
ட்டா. ஆனா, அவ வ த் க் ள் ள இன்ெனா ழந்
ைத இ ந் இ க் . அைத ேநத்ரன் ெவளிய எ த்
இ க்கார். அதாவ ப ெகா க்க சாத் யம் இ க்க
ற இன்ெனா ழந்ைத.”
அர்ஜ ம் ஓர் படபடப் ேபா அவர் ெசால் வைதேய
ேகட்க, ெராபஸர் பகவான் ஒ ேயா ெசான்
னார்.
“அவதான் அ ரா. அவ எ ரிங் க ைக ல ைடக்க
டா . இத்தா யன் டவர்லதான் அவைள ெவச் இ க்
க ம் . அவைள எப் ப யாவ காப் பாத்த ம் . இப் ப
அ உன் ைக லதான் இ க் .;” என அவர் ேபச்ைச
த் காத் க்க. அர்ஜ ன் அேத அ ர்ந்த கத் ட
ன் இைணப் ைப ண் த்தான்.
காரில் அமர்ந்தப ேய ல கணம் ேயா த்தான்.
ன், அ ல் இ ந்த நடா ையப் பார்த் ட் , கா
ைர ட் ேழ இறங் நின்றான்
. ன், ெமாத்த கட் டத்ைத ம் அதன் உயரவைர ஆ
ராய் ந்தான். நடா ம் காைர ட் ேவகமாக இறங்
, அவன் அ ேக நிற் க, அர்ஜ ன் அவளிடம் “
நான் ம் வரவைரக் ம் உள் ேளேய உட்கா ”
என்ப ேபால ைசைக ெசய் ட் , ேவகமாக இத்தா
யன் டவர் கட் டத்ைத ேநாக் ன்ேன னான்.
நடா அவன் ெசல் வைதேய உற் ப் பார்த் க்
ெகாண் நிற் க, அர்ஜ ன் ேவகமாக இத்தா யன் டவ
ைர ெந ங் னான். அவன் கட் டடத்ைத ேநாட்டம்
ட்டப ேய, இன் ம் ட்ேட ெந ங் ம் சமயம் ,
“ ம் ”
ஓர் ெந ப் பந் .
ெமாத்த இட ம் அ ர்ந்த .
காைத ளக் ம் ெப ம் ெவ ேயாைச.
இத்தா யன் டவர் ெமாத்த ம் ெவ த் த ய .
அதன் கற் தறல் கள் எட் ைசக் ம் பறந் வந்த .
அர்ஜ ன் ெந ப் ன் தாக்கத்தால் ன்னால் க் எ
யப் பட் , ஏேதா ஒ காரில் ேமா ேழ ந்தான்.
ழ் ந் ந்த மக்கள் நிலவரத்ைதக் கண் , ல்
ஆ க்ெகா ைச ல் ஓடத் ெதாடங் னர்.
பறந் வந்த ஓர் கற் தறல் நடா ன் தைல ல்
பலமாக ேமாத, அவள் அப் ப ேய சரிந் ேழ ந்
தாள் . நடந்த யாெதன ஓரள அர்ஜ ம் ஊ த் , த
ைல ல் ைக ைவத்தப ேய தளர்வாக எ ந் நின்றா
ன்.
எ ேர,
 இத்தா யன் டவர் ெந ப் பால் ஆக்ர க்கப் பட் , ப
ற் எரிந் க் ெகாண் இ ந்த . மக்கள் ல் அங்
ம் இங் மாய் ெத த் ஓ க் ெகாண் ந்தனர். அவ
ன் எல் லாவற் ைரயம் ரியாமல் பார்த்தப , இ யாக
ேழ ந் க் டந்த நடா ையக் பார்த்தான்.
உடேன, ேவகமாக ஓ ச் ெசன் அவைளத் க்
னான். ெநற் ல் ரத்தம் ஊற் ற நடா எ ந் , கண்க
ள் றங் க தள் ளா யப ேய நிற் க, அர்ஜ ன் அவைள
கா க் உள் ளாக பா காப் பாக ைழத்தான்.
ன். ம் நின் ண் ம் ழப் பமாக இத்தா
யன் டவைர பார்த்தான். அ ஐம் ப சத தத் ற் ம்
ேமலாக ெந ப் பற் எரிந் க் ெகாண் ம் , மற் ற ப
ைய ேநாக் ேவகமாக பர க் ெகாண் ம் இ ந்த .
அ த்த கணம் ,
அர்ஜ ன் ெசல் ேபான் ஒ த்த .
உடேன, தன் பாக்ெகட் ல் இ ந் ெசல் ேபாைன
ேயாசைனேயா எ த் ப் பார்த்தான். “Indi calling”
என் ைர ல் காட் ய . அவன் ேநரம் பார்த்
ட் , ேயாசைனேயா ெசல் ேபாைன கா ல் ைவத்
அவசரமாக ேப னான்.
“ஹேலா, இண் ”
எ ர் ைன அைம யாக இ ந்த . அர்ஜ ன் ேயா
சைன ல் கண்கைள ஓட ட் , ண் ம் அைழத்தான்
.
“இந் ரா”.
“ஹஹஹஹ…
ஹஹ..ஹஹ..”. எ ர் ைன ல் ஓர் ய, கனமான,
உரத்த ரல் ரித்தப ேய ேப ய .
“இன் ம் ஒ அஞ் நி ஷத் க் அப் பறம் ல் ங்
ைக ளாஸ்ட் பண்ணி இ ந்ேதன்னா, நீ ம் சாம் பல்
ஆ ப் ேப அர்ஜ ன்.”.
அர்ஜ ன் கம் இ க்கமான . ற் ம் அவசரமா
க பார்த் ட் , ேபானில் பதட்டமாக ேப னான்.
“யார் நீ ?. இந் ரன் எங் க?”.
“என்ன ஆ ன் ங் !!. உன்ைன ைதரியசா ன் ேகள்
ப் பட்ேடன். பட், உன்ேனாட ரல் அ ர்ன மா ரி இ
 க்ேக!!. இ இன் ம் யைல. இப் ப அ த் நடக்க
ப் ேபாற ன், உன் ெமாத்த உடம் ைப ம் பலமா அ ர
ைவக்கப் ேபா . அப் ப ேய ெகாஞ் சம் ேமல பா .”
அர்ஜ ன் உடேன எரிந் ைகந் க் ெகாண் ந்த
இத்தா யன் டவர்க் ேமேல தன் பார்ைவைய ெச த்
னான்.
வானத் ல் ,
ைக ள் ைழந்தப ேய ஓர் ெஹ காப் டர்,
ெந ப் க் இைரயா க் ெகாண் இ ந்த இத்தா ய
ன் டவ க் ேமேல, அப் ப ேய பறந்தப வந் நின்
இ ந்த
ேழ இ ந்தப ேய, அர்ஜ ன் ேபாைன கா ல் ைவ
த் க் ெகாண் ,
பறந் க் ெகாண் ந்த ெஹ காப் டைர ர்ந் கவ
னித்தான். அந்தரத் ல் நின் க் ெகாண் ந்த ெஹ
காப் டரின்,
கத றந்த .
அத ள் ேள,
இந் ரன் ைககள் கட்டப் பட்ட நிைல ல் , கத ன்
ளிம் ல் மண் டப் பட்ட நிைல ல் ைவக்கப் பட்
இ ந்தான். அவ க் ன்னால் உட்கார்ந்த நிைல ல்
, ேழ அர்ஜ ைனப் பார்த்தப , ைக ல் இ ந்த
ங் ளாைஸ ைடத் கம் ரமாக அணிந்தான்,
ேஜடன் ன்னா.
அர்ஜ ன் ர்ச்ைகயா , இந் ரனின் நிைலையக்
கண் ஒ கணம் கம் மா னான். ன், தாரித்தா
ன். ேவகமாக ேபானில் கவனத்ைத ெச த் னான்.
எ ர் ைன ல் ேஜடன் ன்னா அலட் யமாக ேப
னான்.
“என்ன அர்ஜ ன், ஆர் ஆல் ைரட்?.”
அர்ஜ ன் இ க்கமாக ம் , அ த்தமாக ம் ேப னான்.
“உனக் என்ன ேவ ம் ?”
ேஜடன் ன்னா ன் கத் ல் யப் . ெஹ காப்
டரில் அமர்ந்தப ைபனா லைர எ த் , அ ல் அர்
ஜ ன் கத்ைத ட்ேட பார்த்தான். ன், ஆச்சர்யமாக
ேபானில் ேப னான்.
“வாட்!!! உன்னால எனக் என்ன தர ம் நீ நி
ைனக்கேற?”.
“அவைன ட் ”. என அர்ஜ ன் ேகாபமாக ெசான்
னான்.
“சாரி, ைம ைமண்ட் ஈஸ் ஆல் ேவஸ் க்ஸ் . ேநாஒன்
ேகன் ேசஞ் ச ் தட். உனக் ஒ சந்தர்ப்பம் தேரன். உன்
நண்பன் ட்ட கைட யா எதாவ ேபச ம் னா தாரா
ளமா ேப .”
ேஜடன் ன்னா ேபாைன, இந் ரன் கா ல் ைவத்
தான். அவன் வா ல் இரத்தம் வ ய, க் ண , த
ட் த மா ேபானில் ேப னான்.
“ேம.. ேமக்…இ…இ..சட்.. நட்..நட்.. நட்டா”.
அர்ஜ ன் அவன் ேப வ எ ம் ரியாமல் ஆழ் ந்
ேகட்டப ேய, ேபானில் பதட்டமாக ேப னான்.
“இண் …
இண் … உனக் ஒண் ம் ஆகா . ெதளிவா ேப ”
இந் ரன் ண் ம் ேபச யற் ெசய் ய, ன்னா
அவன் கா ல் இ ந் ேபாைன உ , தன் கா ல்
ைவத்தான்.
“சாரி அர்ஜ ன். உன் ப் ரண்ட்டால சரியா ேபச ய
ைல. ஓேக, ைடம் வ் . உன் நண்பேனாட சாைவ க
ண்ணால பா . இைத பாத்த க் அப் பறம் என் வ
ல எவ ம் க்க வர ம் இனி ேயா க்கேவ
டா .”.
அர்ஜ ன் ல கணம் இ க்கமாக ேமேலேய பார்த்
க் ெகாண் இ ந்தான். ன், அப் ப ேய ன்னால்
ெம வாக நடந்தான்.
ேஜடன் ன்னா வானத் ல் பறந்தப ேய ேழ பார்
த்தான். இத்தா யன் டவர் சரியாக அவன ெஹ கா
ப் ட க் ேழ எரிந் க் ெகாண் இ ந்த . இந் ரன்
நடப் பைத த்தான். இ கணத்ைத எண்ணி கண்
கைள னான். ன்னா அவன ேதாைள த்
ெந ப் ஜ வாைல ல் தள் ள ற் ப்பட்ட சமயம் ,
ண் ம் அர்ஜ ன் ரல் ேபானில் உரக்க ஒ த்த .
“பட், வர் சன் ேகன் ேசஞ் ச ் வர் க்ஸ் ைடண்ட்”
 அ ேஜடன் ன்னா ன் கவனத்ைத ைதத்த .
இந் ரைன ண் ம் உள் ேள இ த்தான். ைபனா ல
ைர எ த் ேழ பார்த்தான். ேழ,
அர்ஜ ன் ஓர் ைக ல் ேபாைன ைவத்தப ேய, தா
ன் வந்த நீ லக் காரின் ன் றத்ைத றந் , அ ந்
ஒ வைன இ த் ெவளிேயப் ேபாட்டான்.
அ ,
ேஜசன் ன்னா.
ன்ேன ைககள் ன்னால் கட்டப் பட் , உ ண்
ேழ ந் எ ந்தான். அவன் க தளர்வாக இ ந்
தான். பரிதாபமாக மண் ட்டப ேய தைலைய உயர்
த் ேமேல இ ந்த ெஹ காப் டைர பார்த்தான். அவன்
தைலக் ன்னால் , அர்ஜ ன் ைவத் ந்த ெபரிய
த் யல் அவன் தைலைய பதம் பார்த் க் ெகாண் இ
ந்த .
ைபனா லர் லம் அக்காட் ைய ர்ந் ப் பார்த்
க் ெகாண் இ ந்த ேஜடன் ன்னா ன் கம் ஒ
கணம் மா ய . கண்கள் எல் லா ைச ம் ஓ ெவ
ளி நின்ற . ேபாைன கா ேலேய ைவத் , லகண
ம் அைம யாக இ ந்தான். தன ைபனா லைர ர
லக் னான். கத் ல் ஓர் இ க்கம் ெதரிந்த . ேழ
இ ந்த அர்ஜ ைனக் ர்ந் ப் பார்த்தான். ன், ேகாப
மாக ேபானில் உ னான்.
“சாரி அர்ஜ ன், அெக ன் ேசட். ேநாஒன் ேகன் ேசஞ் ச ்
ைம க்ஸ் ைமண்ட்.”
அ த்த கணம் ,
ேஜடன் ன்னா இ த் த் க் ெகாண் ந்த
இந் ரன் சட்ைட காலரில் இ ந் ைகைய எ க்க, இ
ந் ரன் நிைல த மா னான். அப் ப ேய பா மயக்க
த் ல் தள் ளா , தைல ழாக ெஹ காப் டரில் இ ந்
ேழ ந்தான். இத்தா யன் டவைர ஆக்ர த் க்
ெகாண் இ ந்த ெந ப் பான பறந்த வந்த அவனின்
உடைல அப் ப ேய கவ் ய .
ஓ கணம் அைம .
அர்ஜ ன் நடந்தைத நம் ப யாமல் அப் ப ேய உ
ைறந் ப் ேபாய் நின்றான். அவன கண்கள் வக்க,
உஷ்;ணம் தைலக்ேக ய . ேமேல ெஹ காப் டைர
பார்த்தப ேய ன்ேன வந் , ேஜசன் ன்னா ன்
ன் த் யேலா நின்றான்.
ேமேல இ ந் ேஜடன் ன்னா அதைன ரக்
ேயா கவனித்தான். அர்ஜ னின் ெவ க் ெகாண்ட
கத்ைதக் கண்ட ேஜசன் ன்னா அ த் நடப் பைத
ஊ த்தான். அவன கம் பயத் ல் அஷ்ட ேகாணா
லா ய . அர்ஜ னிடம் மன்றா னான்.
“ேவணாம் , என்ைன ட் ”.
அர்ஜ ன் ம் ேமேல பார்த்தான். ேமேல ந்
ேஜடன் ன்னா கண்கள் பனிக்க நடப் பைத பார்த்தா
ன். ன், ெம வாக ம் தன் பலத்ைத ம்
ேசர்த் , ஆக்ேராஷமாக த் யைல ேஜசன் ன்னா
ன் தைல ல் இறக் னான்.
“த் ேவக்” .
ேஜசன் ன்னா ன் க த் உைடந் , தைல ம
பக்கம் ெசன் அப் ப ேய ண் ேழ ந்தான்.
அர்ஜ ன் ைக ல் த் யேலா ம் , உஷ்ணமான ச்
ேசா ம் ம் ேமேல பார்த்தான். ேமேல இ ந் பா
ர்த் க் ெகாண் ந்த ேஜடன் ன்னா, இறந் ேபான
மகனின் உடைலக் கண் தளர்ந் ேபா ந்தான்.
மானி அைற ல் இ ந்த மானி, ேஜடன் ன்
னா க் தகவல் ெசான்னான்.
“ேகப் டன், சர்ஜண்ட் ஓமா க் இ க்கற ேலாேகஷைன
கண் ச் ட்டாராம் . உங் க ட்ட இன்பார்ம் பண்ண
ெசான்னா .”
“நாம ளம் பலாம் .” என ன்னா, மானிக் ெசால்
ப ேய ண் ம் ேழ பார்த்தான்.
அர்ஜ ன் ேழ இ ந் அவைனேய ெவ த் ப் பார்
க்க, ேஜடன் ன்னா ம் ெவ ப் டன் அர்ஜ னிடம் பா
ர்ைவைய ப் யப ேய, ேகாபத்ேதா ேபானில் அ
வனிடம் ேப னான்.
அர்ஜ ன், நான் ம் ப வ ேவன். உனக்காக. அப் ப
வ ம் ேபா , உன் சா ெராம் ப ெகா ர இ க் ம் . க்
ரேம அ நடக் ம் .”
“இைத என் எ ர்ல வந் ெசால் .” என அர்ஜ ம்
ேகாபமாக உ ம,
ெஹ காப் டர் ளம் ப ம் ய .
ேழ,
அர்ஜ ன் அ ேபாவைதேய ெவ ப் டன் பார்த் க்
ெகாண் இ க்க, ேஜடன் ன்னா ன் ெஹ காப் டர்
ெம வாக பறந் , அவன கண்களில் இ ந் ரமா
க ெசன்ற . அ மைற ம் வைர அர்ஜ ன் அதைன
ேய ேகாபமாக பார்த் க் ெகாண் ந்தான்.
அவ க் ன்னால் ஓர் ெவள் ைள நிற எஸ் ம் கா
ர் ேவகமாக வந் நின்ற . அர்ஜ ைனப் கண்ட ம் ,
காைர ட் இறங் அவைன ேநாக் ஓ வந்தாள் ,
அ ரா.
அ ரா அவைன ட்ேட ெந ங் க, ெந ங் க ைசரன்
சத்தத்ேதா ப ேவகமாக யப ேய வந்த நான்
ேபா ஸ் வாகனங் கள் அர்ஜ ைன ழ் ந் நிற் க, அ
ந் பத் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரா வ ைட அணி
ந்தவர்கள் படபடெவன ப் பாக் ேயா இறங் , அர்
ஜ ைன ழ் ந்தனர்.
அர்ஜ ன் இ க்கமாக நின் இ ந்தான்.
அ ரா ஸ்தம் த் அப் ப ேய நின்றாள் .
 அத் யாயம் - 32
ஸ் வ ேதவாலயம் .
வா கன் ட் , ேராம் .
ேதவாலயம் க அைம யாக இ ந்த . அங்
ந்த றாக் ட்டங் க க் இைரகைளத் , அ
வற் ைற அ ெகாத் ெகாத் ன்பதைன ஆனந்தமா
ய் ர த் க் ெகாண் இ ந்தான் ெஜேராம் ப் ரான் ஸ்.
ஏேதா கத றக் ம் சப் தம் . உள் ேள மனித நிழல்
ஊ வ, ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ம் வாசைலப் பா
ர்த்தான். அங் , ேகாட், ட் அணிந்தப , கம் ரத் ேதா
ரைணேயா உள் ேள ைழந்தான்,
அெலக்ஸாண்டர்.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ைக ல் இ ந்த ெமாத்த இ
ைர ம் றாக்க க் ட் . ம் அவைன
வரேவற் றான்.
“வா, அெலக்ஸ்.”
அவன் ேநராக ன்ேன வந் , ேதவாலயத் ன்
ைமயத் ல் ற் இ ந்த இேய ஸ் ன் ைல
க் ன்ேன நின் ெஜேராம் ப் ரான் ைஸ ஏேற த்
ப் பார்த் , சன்னமாக ேகட்டான்.
“பாதர் எப் ப இ க்கா ?”
“உடல் நிைல ெராம் ப ேமாசம் . உன்ைன பாக்க ம்
தான் ேகட் ட்ேட இ க்கா .”
அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் எந்த உணர்ைவ ம் கா
ட்டாமல் ேயா க்க, ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ேதவாலத் ல்
அைமந் ந்த ப களில் ைகைய நீ ட் யப ேய ன்
னால் ஏற, அவைனத் ெதாடர்ந் அெலக்ஸாண்ட ம் ஏ
னான்.
இ வ ம் ப கைள தாண் , எ ேர ெதரிந்த ெபரி
ய அலங் கரிக்கப் பட்ட கத ைன ேநாக் அைம யாக
நடந்தனர். ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ேவகமாக அதைன
ெந ங் , கத ைன றந் , அெலக்ஸாண்ட க் வ
ட,
கத “க்ரச
ீ ”் என்ற சப்தத் டன் றந்த .
உள் ேள,
மாடமாளிைக ேபான் அ க ெபா ட்ெசல ல் கட்
டப் பட் இ ந்த ஓர் அைற. அதன் ைமயத் ல் அைமக்
கப் பட் ந்த ெபரிய கட் ல் , உடல் நிைல ேமாசமாக
ப த் க் டந்தார்,
பாதர் ேமாசஸ்.
அவர கண்கள் வாசைலேய பார்த்தப , ரமப் பட்
இைமத் க் ெகாண் இ ந்த . அெலக்ஸாண்ட ம் ,
ெஜேராம் ப் ரான் ம் அவைர ெந ங் க, பாதர் ேமாச
ன் கண்கள் ளிர்ந்த . அெலக்ஸாண்டர் அ ல் அ
மர்ந் , அவர ைகையப் பற் க் ெகாண்டான்.
பாதர் ேமாசஸ் ரமப் பட் அவனிடம் ேப னார்.
“அெலக்ஸ், அெலக்ஸ், உன்ைன பார்க்க யாேதான்
பயந் ட் இ ந்ேதன்.”
“பயப் படா ங் க. உங் க க் ஒண் ம் ஆகா .”
பாதர் ேமாசஸ் கம் உடேன மா ய .
“ ல காலம் என்னால எ ம் ெதரிஞ் க்க யைல.
காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் இயக்க ேவாட தைலைம
ெபா ப் ல இ க்கற நா ேபர் ேபான ப் ைளட் ெவ ச்
ச் ேகள் ப் பட்ேடன்.”
“அ ஒ ஆக் ெடண்ட்.”
“இப் ப நமக் எ ரா நடக்கற , எனக் நல் லதா
ேதாணைல. ேலாகா ெடம் ள் ெவளிப் பட இன் ம் ஏ
ேழ நாள் தான் இ க் . ஒண் ம் ரச்சைன இல் ைல
ேய?”
“ க்ைக ேஜடன் ன்னா ெந ங் ட்டான். பட், அ நம்
ம கட் ப் பாட் ல, பா காப் ல இ க்கற அவ க்
ெதரியா .”
“ஓ காட்.” என பாதர் ேமாசஸ் கம் மா ெதாடர்ந்தா
ர்.
“அெலக்ஸ், இரண்டா ரம் வ ஷம் ரக யமா உலகத்
க் ெதரியாம நம் ம காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் இயக்கம்
 த்தகத்ைத பா காத் ட் வ . எ ம் தப் பா நடக்
க டா . அவைன…. அவைன தல் ல அ ச் .”
“நான் பாத் க்கேறன்.”
“அப் பறம் அந்த ெபாண்ைண ெகான் ட் ங் களா?”
அெலக்ஸாண்டர் பணிவாக ெசான்னான்.
“இல் ைல. அ ரா உ ேராடதான் இ க்கா. அவைள க
ண்க்
ெகாத் பாம் பா டேவ இ ந் நாம கண்காணிச் ட்
ேட இ க்ேகாம் .”
“ஸ்ஸ்.. அவ உ ேராட இ க்கற வைரக் ம் இந்த ரச்
சைன ம் உ ேராடதான் இ க் ம் . வரப் ேபாற ரச்
ைனக் த க்கற க் ஓேர ற் ப் ள் ளி அவேளா
ட சா தான். த்தகத்ைத அைடய நிைனச்ச ெபரிய
ெபரிய அரசர்கைளேய நாம அ ச்ேசாம் . இன் ம் அ
ைத அைடய நிைனக்கற மத்தவங் கைள ம் நாம அ
க்க ம் . அ தான் நம் ம கடைம. பட், நீ ங் க அைத ெச
ய் யாம இந்த அள க் ெகாண் வந்த ெபரிய தப் .
”
“எல் லாேம ப் ளாக் ஸ்ைனடேராட கட்டைளதான்.”
“ப் ளாக் ஸ்ைனடர்.” என ெவ ப் பாக ெசால் யப ேய,
பாதர் ேமாசஸ் அவனிட ந் ம் எ ேர பார்த்
தார்.
அங் ,
வற் ல் ஆ ர ெபரிய படம் ெதாங் ெகாண்
இ ந்த . அ ல் வர் நின் ந்தனர். த ல் பாதர்
ேமாசஸ் ஓ ப் ப வய ைறந் , ெகாஞ் சம் ழ
டாக இ ந்தார். அவ க் அ ேக ஒ ப் பைத ெதாட்
ட இைளஞன் நின் ந்தான். அவன ைகைய த்த
ப ேய அெலக்ஸாண்டர் வனாக நின் ந்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் அைதப் பார்த் ட் பாதர்
ேமாசைச பார்க்க, அவர் அ ல் இ ந் ைவத்த கண்
வாங் காமல் ேப னார்.
“ப் ளாக் ஸ்ைனடர்”.
“ம் ம் .. ெப ைமக் ரிய உங் க மகன். அ என்ைன அவ
ர் தத்ெத த்தப் ேபா எ த்த ேபாட்ேடா.” என அெலக்
ஸாண்டர் தைலைய அைசத்தப ேய ெசான்னான்.
பாதர் ேமாசஸ் ம் அவைனப் பார்த்தார்.
“ம் ம் . காட் ஆஃப் வாரியேராட தைலைம ெபா ப் எங்
ட்ட இ ந்தப் ேபா, என்ேனாட உடல் நிைல ேமாசமாச்
. அதனால, ப் ப வ ஷத் க் ன்னா அந்தப்
ெபா ப் ைப ப் ளாக் ஸ்ைனடர் ட்ட ஒப் பைடச்ேசன். அ
ப் ப நீ ன்ன ைபயன். அ க்கப் பறம் ஸ்ைனடேராட
ரைல ேகக்கறேதாட சரி. ேநர்ல பாத் ப் ப வ ஷ
மாச் . எங் கதான் இ க்கான்?”
“பா காப் பான இடத் லதான் இ க்கார். ஈஸ்
ேரட். நம் ம காட் ஆஃப் வாரியர் இயக்கத் க்காக ம் ,
ேலாகா ெடம் ைள பா காக்கற கடைமக்காக ம் த
ன்ைனேய அர்ப்பணிச் ட் இ க்கார்.”
“சரி, அெலக்ஸ். இப் ப நான் ஸ்ைனடர் ட்ட நான் ேபச
மா?”
“அவைர கான்டாக்ட் பண்ண யா . அவேர நம் ம
ைள கான்டாக்ட் பண்ணி என்ன பண்ண ம் கமண்
ட் மட் ேம பண் வா .”
பாதர் ேமாச ன் கத் ல் ய ேகாபம் ெதன்பட்ட
.
“அெலக்ஸ்… அெலக்ஸ்.. அவன் தப் பண்றான் என
க் ேதா . நான் ெசான்னைத ம் ஸ்ைனடர்
ெதாடர்ந் தப் பண்ணிட் இ க்கான்.”
அெலக்ஸாண்டர் அவைர சாந்தப் ப த்த யற் த்தான்
.
“இ க் ன்னா ஒ நியாயமான காரணம் இ க்
ம் . நமக் எ ரா இ க்கற எல் லாைர ம் ெகால் ல, இப்
பதான் ஸ்ைனடர் ஆர்டர் ெகா த் இ க்கா . ேசா,
அவங் க ஒவ் ெவா த்தரா சாகப் ேபாறாங் க. இனி, காட்
ஆஃப் வாரியர்ைஸ யா ம் ெந ங் க யா .”
“இல் ைல.. இல் ைல.. இ க் ன்னா ேவற ஏேதா கா
ரணம் இ க் . ஸ்ைனடர் இைத தல் லேய ெசய் யாம,
ஏன் இத்தைன வ ஷமா காத் ந் ெசால் றான்?. அ
எனக் ஒ ெபரிய சந்ேதகமாேவ இ க் .” என்
ேமேல ேயாசைனேயா ட்டத்ைதப் பார்த்த பாதர்
ேமாசஸ், உடேன அெலக்ஸாண்டரிடம் இ க்கமாக
ம் னார்.
“அெலக்ஸ், என் மன க் ெதரிஞ் ச உண்ைமைய ெசா
ல் ேறன். ஸ்ைனடர் நமக் ம் , காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் இ
யக்கத் க் ம் எ ரா நிக்கறான் எனக் ேதா .
தன் ைடய ேபராைசக்காக நம் ம ன்ேனார்க ைடய
ரத்தத்ைத ம் , யாகத்ைத ம் ப க்க நிைனக்கறான்.
ஆமா, அவன் ேலாகா ேகா ைல அைடய நிைனக்
றான்.”
அெலக்ஸாண்டர் வத்ைத உயர்த் னான்.
“என்ன ெசால் ங் க?”.
“ஆமா, அ ராைவ அ க்க ஸ்ைனடர்க் நிைறய வாய்
ப் இ ந் ம் அவைள ெகால் லாம ட் இ க்கான்.
ன்னா ைம ம் , ஆச்சார்யா ைம ம் அவன் நி
ைனச் ந்தா எப் பேவா அ ச் க்கலாம் . க் நம் ம
ட்ட இ க் . அதனால, அவங் க லமா ைய க
ண் க்க, அவங் கைள உ ேராட உலவ ட்
க்கான்.”
“ஏன், ஏேதேதா ேயா க்க ங் க!?!!.”
பாதர் ேமாசஸ் அ த்தமாக னார்.
“ஊ ம் . இ தான் உண்ைம. அதனால.. அதனால… அத
னால நீ ஸ்ைனடைர ெகான் .”
அெலக்ஸாண்டர் அ ர்ந்தான்.
“அவ உங் க மகன்!!!.”
ஆனால் . பாதர் ேமாசஸ் உ யாக இ ந்தார்.
“இயக்கத் க் எ ரா யார் ெசயல் பட்டா ம் , அவங் க
ைள அ க்க ேவண் ய உண்ைமயான காட் ஆஃப்
வாரியர்ேஸாட கடைம. அ யாரா இ ந்தா ம் சரி.
உ யா ெசால் ேறன். அவைனக் ெகான் .”
அெலக்ஸாண்டர் தன்ைன ஆ வாசப் ப த் க் ெகா
ண்டான். ப ைல எ ர்ேநாக் காத் ந்த பாதர் ேமா
சைசேய ெவ த் ப் பார்த்தான். அவன கத் ல்
இ க்கம் ெதரிந்த . கம் மா ேகாபமாக ேப
னான்.
“பாதர், நீ ங் க ெராம் ப பைழய ஆள் . அதனாலதான் கட
ைம, ெகாள் ைகன் ஒளர் ங் க. நீ ங் க ம் , காட் ஆ.ப்
வாரியர்ஸ் இயக்கத்ைத ேசர்ந்த எல் லா ேம ட்டா
ங் க. ேலாகா ேகா ேலாட க், நம் ப இயக்கத் க்
மட் ேம ைடச்ச ஒ வரம் . ஆனா, அைத பயன்ப த்
க்காம இரண்டா ரம் வ ஷமா நாம அைத பா கா
த் ட் மட் ேம இ க்கற கப் ெபரிய தப் .”
பாதர் ேமாசஸ் அ ர்ச் ல் கம் மா னார்.
“அெலக்ஸ், இந்த ழ் தரமான ேநாக்கம் எப் ப உனக்
ள் ள வந்த ?. ஸ்ைனடர் உன்ைன ம் மாத் ட்டானா?”
அெலக்ஸாண்டர் இல் ைலெயன்ப ேபால் தைலயைசத்
தான்.
“தப் . அந்த உன்னதமான ேநாக்கம் 27 வ ஷத் க்
ன்னா ேய எனக் வந்த . அப் பறம் இன்ெனா
ஷயம் , அவர் என்ைன மாத்தைல. நான்தான் அவைர
மாத் ட்ேடன்.”.
பாதர் ேமாச ன் கம் ெவளி ய . அெலக்ஸாண்
டைர சற் பயத்ேதா பார்த்தார்.
“அப் ப ப் ைளட் ஆக் ெடண்ட் தானா நடக்கைல. நீ தான்
நடத் இ க்ேக. உன்ேனாட அ காலம் ெந ங்
ச் அெலக்ஸ்.”
அெலக்ஸாண்டர் ரமாக ன்னைகத்தான்.
“அப் ப நடந்தா க் ரேம உங் கைள ேமேல வந் சந்
க்கேறன்.” என ெசால் ய அவன் அவர் அ ல் இ
ந்த தைலயைணைய எ த்தான்.
பாதர் ேமாசஸ் அ த் நடக்கப் ேபாவைத ஊ த்
தார். தன் வ ல் லாத ைகைய அவனின் க த்ைத
ெந க்க நீ ட் னார். ஆனால் , அெலக்ஸாண்டர் அவர
ைகைய சாதாரணமாக தட் ட்டான்.
பாதர் ேமாசஸ் க் ன் அெலக்ஸாண்டைர ம் ,
அைம யாக நடப் பைத பார்த் க் ெகாண் ந்த ெஜ
ேராம் ப் ரான் ைஸ ம் மா மா ப் பார்க்க, அெலக்
ஸாண்டர் தைலயைணைய அவர கத் ல் ைவத்
அ த் னான்.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ், பாதர் ேமாச ன் இ கால் க
ைள ம் வ வாக அ த் த் க் ெகாண்டான். அ
ெலக்ஸாண்டர் ெகா ரமாக பாதர் ேமாச ன் ச்ைச
நி த் வதற் காக, தைலயைணயால் அ த்த, பாதர்
ேமாசஸ் தன் பயனற் ற யற் ல் இ யாக ேதாற்
, ல ள் ளல் கேளா அைச ன் ேபானார்.
உ ர் அவைர ட் ரிந்த . அெலக்ஸாண்டர்
ெம வாக தைலயைணைய எ த்தான். பாதர் ேமாச
ன் டா கள் அவைனேய பார்த் க் ெகாண் ந்த
.
“ஐ ஏம் சாரி ேமாசஸ். கர்த்தர் உங் கைள ஏற் க் ெகா
ள் வாராக..” எனச் ெசால் ட் அவர கண்கைள
னான்.
 அத் யாயம் - 33
ஃபன்ஸ் இண்ட ஜன்ஸ் ஏெஜன் .(DIA)
நி ெடல் .
கப் ல் ஃபன்ஸ் இண்ட ஜன்ஸ் ஏெஜன் என்
ஆங் லத் ல் எ த் க்கள் ெபா க்கப் பட் இ ந்த
அவ் வ வலகம் ரம் மாண்டமாக ற் இ ந்த . கட்
டத் ன் உச் ல் இந் ய வர்ண ேத யக்ெகா
காற் ல் பறந் க் ெகாண் இ ந்த .
அக்கட் டத் ன் ேழ,
ஓர் ெபரிய பாதாள ைறச்சாைல
ேதச ேரா கள் , அண்ைடநாட் உளவாளிகள் ஆ
யவர்கைள அைடக்க ம் , சாரிக்க ம் பயன்ப தத
ப ம் ஓர் ரக ய ைறச்சாைல.
அதன்,
ஓர் ைற அைற ன் கத றந்த .
அர்ஜ ன் வ க்கட்டாயமாக ைக லங் கள் அகற்
றப் பட் உள் ேள தள் ளப் பட்டான். அவன் உள் ேள ெசன்
ேவகமாக ம் பார்த்தான். த னமான கம் க
ளால் உ வாக்கப் பட்ட, ைறக்கதவான உடன யாக
டப் பட்ட .
அதன் ம பக்கம் ,
இ ய உடல் , ேழ இறக் டப் பட்ட ைச, ஒட்
ட ெவட் ய தைல , அகன்ற கண்கள் என கம் ர
மாக நின் ந்தான்,
ெஜனரல் க்ரமா த்யா.
ட பா காப் க்காகேவா அல் ல ேவண் ய பணி
ைய ெசய் வதற் ேகா இ ரா வ ரர்கள் அவன இ
ற ம் நின் ந்தனர். க்ரமா த்யா அவர்கள் இ
வைர ம் ெவளிேயறச் ெசால் ட் , அர்ஜ ைன ஆ
ழ் ந் ப் பார்த் ேப னான்.
“ ட், நான் ெஜனரலா ட் ல ஜா ன் பண்ற தல்
நாள் . இன்ைனக்ேக நீ எங் ட்ேட க் ேவன் நான் எ
 ர்பாக்கைல அர்ஜ ன். அர்ஜ ன் வா ேதவ் . ல வ
ஷங் க க் ன்னா பார்டெ் மண்ட் ஆஃப் ஃபன்
ஸ் னியைர அ ச் , ட்டரி ல இ ந் ேரட்
பண்ணப் பட் இ க்ேக. ஆர் எ ேபாஃல் ட்டரி
ேமன்.”
அர்ஜ ன் கத் ல் ஓர் இ க்கம் ெதரிந்த .
“ஒ அெமரிக்கன், ேசாப் பர்ல இந் யா க் உள் ள வ
ந் , ஒ ல் ங் ைக ப் ளாஸ்ட் பண்ணிட் ம் ப
ேபாறான். அவைன க்காம, என்ைன ஏன் ச் ட்
வந் இ க் ங் க?.”
“நீ ெசால் ற மா ரி ேரடார்ல எந்த க்ன ம் காட்டைல
. உனக் ரி ம் நம் பேறன். அதாவ நம் ப எல்
ைலக் ள் ள நீ ெசால் ற மா ரி எந்த ெஹ காப் ட ம்
ஊ றவைல. அப் ப ேய இ ந்தா ம் அைதப் பத் நீ
கவைலப் பட ேதைவ ல் ைல. அைத நான் பாத் க்கேற
ன்.”
அர்ஜ ன் அவைன ேகவலமாக பார்த் ட் , ச
த்தப ேய தைலயாட் னான்.
“சரி, எ க்காக நான் அெரஸ்ட் பண்ணப் பட் இ க்ேக
ன்?”
க்ரமா த்யா ெபா ைமயாக தன் இ ைகைய
ம் உயர்த் க த் ல் ைவத் ேசாம் பல் த்தப ேய
ேப னான்.
“ம் ம் … உன்ைன அெரஸ்ட் பண்ற வைரக் ம் தான் எ
னக் உத்தர வந் இ க் . ேமற் ப , எனக் கட்ட
ைளகள் வந்தாதான் உன் ட்ட நான் ேபசேவ ம் .”
“யார் உத்தர ெகா த்த ?”
க்ரமா த்யா கம் கைள த் , அர்ஜ னின்
கம ேக வந் சன்னமாக ெசான்னான்.
“அ ரா வ ரக யம் . யார்டட ் ம் ெசால் லக் டா .”
என நக்கலாக ன்னைகத்தப ேய ல ம் நட
க்க, அர்ஜ ன் அவன் ேபாவைதேய இ க்கமாக பார்த்
க் ெகாண் இ ந்தான்.
க்ரமா த்யா அர்ஜ ைன தாண் ெவ ரம் கட
ந் ெசன் க் ெகாண் க் ம் ேபா , அவன ெசல்
ேபான் ஒ த்த . அதைன அவன் எ த் கா ல் ைவ
த்தான்.
எ ர் ைன ரல் கரகரப் பாக ேப ய .
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ்.”
இப் ேபா , க்ரமா த்யா டம் ஒ பவ் யம் ெதன்
பட்ட . ேபானில் பணிவாக ேப னான்.
“ஸ்ைனடர்.”
“என்ன ஆச் ?”
“ேஜடன் ன்னா இத்தா யன் டவைர ப் ளாஸ்ட் பண்
ணிட்டான். உள் ள இ ந்த ரத்தன்பாய் , அேகாரா எல் லா
ம் சாம் பல் ஆ ட்டாங் க. பட், ன்னா தப் ச் ட்டான்.
இப் ப அர்ஜ ன், ஆச்சார்யா ெரண் ேப ேம என் கஸ்
ட ல இ க்கறாங் க.”
“நாட் ேபட், இனி ேஜடன் ன்னாைவ நான் பாத் க்க
ேறன். இ ல சம் பந்தப் பட்ட மத்த எல் லாைர ம் அ ச்
ட் எனக் இன்பார்ம் பண் .”
“அ ரச்சைனேய இல் ைல. அர்ஜ ைன ெவளிய எ க்
கற க்காக , ேநச்சர் ேசனல் என் பார்டெ
் மண்ட் ஆஃ
ப் ஃபன்ஸ் ட்ட பர் ஷன் வாங் ட் , இங் க வந்
ட்ேட இ க்காங் கலாம் . இனி, அந்த வான் ேகா ங் க
ைள நான் பாத் க்கேறன்.”
“ஜாக் ரைத. அ ரா ம் , ெராபஸர் பகவா ம் எனக்
உ ேராட ேவ ம் .”
“ஓேக ஸ்ைனடர். அர்ஜ ைன ம் , ஆச்சார்யாைவ ம் எ
ன்ன பண்ற ?”
எ ர் ைன அ த்தமாக ெசான்ன .
“சரியான ேநரம் பார்த் ெரண் ேபைர ம் அங் கேய
ெகான் . அவங் க யா ம் உ ேராட ம் ப வரக்
டா .”
“ஆர் க்ளியர்?;.” என க்ரமா த்யா கம் மா னா
ன்.
“க்ரிஸ்டல் க்ளியர்.” என இைணப் ண் க்கப் பட்ட .
 அர்ஜ ன் ெசன் க் ெகாண் க் ம் க்ரமா த்யா
ைவ ேகாபமாகப் பார்த் ட் , ஒ ெப ச்ேசா
ம் ைறையப் பார்த் நின்றான். அவன கண்க
ளில் ஆச்சர்யம் .
எ ேர,
ஆச்சார்யா.
வர் ைல ல் சக்கர நாற் கா ல் அமர்ந்தப
இ ந்தார். அவர கம் இ க்கமாக இ ந்த . ஏேதா
ைககைள ஆட் , ேமேல பார்த் , ந க்கமாக தனக்
தாேன ேப க் ெகாண் இ ந்தார்.
அர்ஜ ன் ெம வாக ன்ேன அவர் ன்னால் நி
ன்றான். அவர் இன் ம் தைல னிந்தப அைம யாக
இ ந்தார். அர்ஜ ன் அவைர ெம வாக அைழத்தான்.
“ஆச்சார்யா.”
அவர் இன் ம் பைழய நிைல ேலேய இ க்க, அர்
ஜ ன் இன் ம் சப் தமாக அவைர உற் ேநாக் யப
ேய ேப னான்.
“ஆச்சார்யா, நான்தான் அர்ஜ ன். இங் க உங் க க் எ
ந்த ரச்சைன ம் இல் ைல. பயப் படா ங் க. என்ைனப்
பா ங் க.”
ஆச்சார்யா ெம வாக தைலைய உயர்த் அர்ஜ
ைனப் பார்த்தார். கத் ல் ஒ ப் ெதரிந்த . உ
டேன, சற் படபடப் டன் ேபச ஆரம் த்தார்.
“அேகாராக்கள் ம சங் கைள அ க்க ெதாடங் ச் .
ரத்தன்பாைய ெகான்னைத நான் என் கண்ணால பாத்
ேதன். நான் பாத்ேதன். அ ங் க க் ெபரிய பைட
ேயாட வரப் ேபா ங் க.”
அர்ஜ ன் அவைர ஆ வாசப் ப த் னான்.
“பயப் படா ங் க. அப் ப எ ம் நடக்கா . நீ ங் க எப் ப
இங் க வந் ங் க?”
“அ ….அ .. நா ம் , ேநத்ர ம் பல வ ஷங் க க்
ன்னா இந் யாேவாட ராதான ன்னங் களான சா
ஞ் ண், சாராநாத் ண், ைவசா ண், அலகா
பாத ண் இைதெயல் லாம் ெபயர்த்ெத க்க யற்
பண்ேணாம் . அ க்காகவா இ க்கலாம் .”
அர்ஜ ன் கத் ல் ழப் பம் .
“நீ ங் க எ க்காக அைத அ க்க நிைனச் ங் க?”
ஆச்சார்யா கண்ணில் ஓர் ரட் ெதரிந்த .
“ ேலாகா ேகா ல் . அேதாட பரீதம் ெதரியாம, மா
னிட இனம் நிைனச் ப் பாக்க யாத அைத அைட
ஞ் காட்ட ம் நிைனச்ேசன். இப் பதான் அ கப்
ெபரிய தப் ன் ரி .”
அர்ஜ ன் கத் ல் ஓர் ேகள் க் ைய ைவத்தப ேய
ேகட்டான்.
“சரி, உங் க க்ெரட் ம் ல ம் இந் ய சாம் ராஜ் யத்ைத
பத் ன ேதடல் அ கம் இ ந்த . க் யமா ெமௗரி
யன் எம் பரர். சந் ர ப் தர், ந் சாரார் உள் ளிட்ட
ெமாத்த ெமௗரிய சாம் ராஜ் யத்ைத பத் ஏன் ஆராய
ம் .? ல் லர்ைஸ ஏன் அ க்க நிைனச் ங் க?. ேலா
கா ேகா க் ம் , இ க் ம் என்ன சம் பந்தம் ?”
“ கப் ெபரிய சம் பந்தம் இ க் .” என ஆச்சார்யா சா
தாரண நிைலக் வந் , கத் ல் ஓர் ன்னைக த்
தார்.
அர்ஜ ன் கத் ல் ேம ம் ழப் பம் . ஆச்சார்யா
அவைன ஆழ் ந் ப் பார்த்தப க் ேகட்டார்.
“உனக் இந் யாைவ ஆண்ட ெமௗரியன் ைடனஸ்
ைய பத் ெதரி மா?”
“ ஸ்டரி க்கா . அதனால அவ் வளவா ெதரியா ”
என அர்ஜ ன் ஆச்சார்யாைவப் பார்த் ேதாள் கைள
க் ெசான்னான்.
“அந்த ல் லர்ஸ் எைத ம் நாங் க அ க்க நிைனக்க
ைல. எங் கேளாட ேதடல் அ க் ேழ ைதக்கப் பட்
இ க்கலாம் ெதரிஞ் ச . அ க்காக தகர்க்க ேவண்
யதா ேபாச் . அதாவ சாஞ் ண், சாராநாத் ண்,
ைவசா ண், அலகாபாத் ண் அ எல் லாேம
ெமௗரியன் ரியட்ல கட்டப் பட்ட . ம் ளா ெசால் ல
ம் னா இட் ஈஸ் கால் அேசாகா”ஸ் ல் லர்.”
அர்ஜ ன் வத்ைத உயர்த் னான்.
“அேசாகா”ஸ் ல் லர்ஸ்.?”
ஆச்சார்யா அ த்தமாக ெசான்னார்.
“எஸ், சாம் ராட் அேசாகா.”
 அர்ஜ ன் ஆழ் ந் ஆச்சார்யா ெசால் வைதேய உன்
னிப் பாக கவனிக்க, அவர் அவனிடம் ரிவாக ளக்க
த் ெதாடங் னார்.
“அர்ஜ ன், சாம் ராட் அேசாகாவால . .
3ம் ற் றாண் ல கட்டப் பட்ட ண்கள் இ . அவர் க
ணக் ல் லாம பல கட் னா ம் , இப் ப ெவ ம் 19 ண்
தான் நம் ம நாட் ல இ க் . அப் ராக் ேமட் ஒவ்
ெவாண் ம் 50 அ உயர ம் , 50 டன் எைட ம் இ க்
ம் . உனக் இைதப் பத் யாவ நீ ேகள் ப் பட் இ
க் யா?”
“ம் ம் ...ேபஃ க்கா ெதரிஞ் க்க ய ஷயங் கள் ல
எனக் ெதரி ம் . ல் லர்ஸ் வப் அப் பறம் ெவள் ைள
ெரண் வைகயான மணற் கல் னால ெச க்கப் பட்
இ க் . எல் லா ம் ஓேர ைடப் ல ெச க்கப் பட் இ
க் ம் .
சாஞ் ஸ் , மத் ய ரேதசத் ல இ க் . இ
ேதாட உச் ேடாம் ல த்தைர எரிச்ச சாம் பல் ல ஒ ப
ெவக்கப் பட்ட . அப் பறம் சார்நாத் ஸ் , உத்தர
ரேதசம் . 250 ல இ உ வாக்கப் பட்ட . இ ல
நா ங் கம் எ ர் ைச ல பாத்த மா ரி இ க் ம் .
அ தான் இன்ைனக் இந் யாேவாட ேத ய த்
ைரயா இ க் . க் ழ இ க்கற சக்கர அைமப்
தான் நம் ப ேத ய ெகா ல் அேசாக சக்கரமா ெபா
க்கப் பட் இ க் .”
இப் ேபா , ஆச்சார்யா ஆர்வமாக ெதாடர்ந்தார்.
“யா..யா. அப் பறம் ைவசா ஸ் , கார். இ ல
ெபா க்கப் பட் இ க்கற ங் கம் , த்தர் தன்ேனாட
இ யாத் ைரக் ேபான ைசைய பாத்த மா ரி
இ க் ம் . அப் பறம் அலகாபாத் ஸ் , இ ம் உத்
ர ரேதசம் தான். இ ராமாயணத் ல ராமர் வணங்
னதா ெசால் லப் படற அத் மரம் இ ல ெச க்கப் பட்
இ க் .”
அர்ஜ ன் சற் ேசார்வைடந்தான்
“ஆச்சார்யா, உங் க ஸ்டரி க்ளாைஸ அப் பறம் எ க்
கலாம் . கம் த பா ண்ட். ைம ெகாஸ் ன் ஈஸ் ஓய் ?
”
ஆச்சார்யா அர்ஜ ைன ஆழ் ந் ப் பார்த் , அ த்தமாக
ெசான்னார்.
“ த்தகத் க்கான சா இந் ய அரசர்கள் ட்ட பா கா
ப் பா இ ந்த . அைத காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் அைத அ
க்க நிைனச்சதால, இந் ய சாம் ராஜ் ய ம் , அேதாட
அரசர்க ம் சா ைய மைறச் ெவச் இ க்காங் க.”
அர்ஜ ன் ஆர்வமாக ேகட்டான்.
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் எப் ப உ வானாங் க?”
“ ேடால் ேசாடர் ஒன். அவன் அெலக்ஸாண்டர் பைட
ேயாட தளப , அவேராட ெமய் க்காப் பாளன், உற் ற ந
ண்பன், றந்த கட்டட கைல வல் னன். எல் லாத் க்
ம் ேமல அெலக்ஸாண்ட ைடய தந்ைத இரண்டாம்
ப் க் சட்ட ேராதமா ெபாறந்த மகன் ம் நம் பப
.
அதனால அெலக்ஸாண்டர் தன் ட்ட இ ந்த ேலா
கா த்தகத்ைத, யா ம் கண் க்க யாத ப
ம் , யா ம் எ க்க யாத ப ம் ெசய் ய ேடால்
யால மட் ம் தான் ம் நம் னான். அந்த நம் க்
ைகக் ஏத்த மா ரிேய ேடால் ம் அைத மைறச்
ெவச்சான். அைத பா காக்கற க் அெலக்ஸாண்ட
ரால உ வாக்கப் பட்ட ரக ய இயக்கம் தான் காட் ஆஃ
ப் வாரியர்ஸ்.
அவங் கேளாட ேநாக்கேம த்தகத்ைத பா காத் ,
ேலாகா ேகா ைல காக்கற மட் ம் தான். இரண்டா
ரம் வ ஷமா த்தகத்ைத ெந ங் ன பல நாட் அ
ரசர்கள் , டர்கள் எல் லாைர ம் ெகான் இ க்கா
ங் க. அதனால, இந் யா ல இ ந்த அேதாட சா ைய
ம் அ க்க நிைனச்சாங் க. பட், இந் யர்கள் த் சா
ங் க. அவங் க க் ைடக்காம அைத மைறச் ெவ
ச் ட்டாங் க.”
அர்ஜ ன் ண் ம் ேசார்வைடந்தான்.
“ம் ம் .. இப் ப அந்த க் அண்ட் ெரண் ம் எங் க இ க்
?. ஸ்டரி இன்பர்ேமஷன் இல் லாம ைடரக்டா ெசா
ல் ங் க.”
“அவசரபடாேத. வரலா ெதரியாமல் , வரலா பைடக்
க யா . அதாவ , 323ல அெலக்ஸாண்டர் பா
ேலான்ல இறந்த க் அப் பறம் ேரக்க சாம் ராஜ் யத்
ேதாட ஒ ப க் தலாம் ேடால் மன்னரா ஆ
னான். அரச பத ைய அைடஞ் ச ேம ஒ கப் ெபரிய
கட் ட அைமப் ைப பாேராஸ் ல உ வாக் னான்.
அ என்னன்னா, தங் கேளாட ைற கத்ைத அ
ைடயாளம் காட்டற க்காக கட்டபட்ட ஒ ெபரிய கல
ங் கைர ளக்கம் . 285வ வ ஷத் ல உ வாக்கப் பட்ட
அந்த கட் ட அைமப் 247ம் வ ஷம் அவேராட மக
ன் இரண்டாம் ேடால் யால 330 அ ல ைமயா
கட் க்கப் பட் இ க் .
பல ற் றாண் காலமா மனிதன் உ வாக் ன
க உயரமான கட் டமா இ ந்த ெப ைம இ க் இ
க் . இ ல ஆச்சர்யமான ஷயம் என்னன்னா, அ க்
ழதான் உலகத்ேதாட ெப ம் ெபாக் ஷமான
ேலாகா ேகா ல் எங் க இ க் ெசால் ற அந்த த்த
கம் ஒளிச் ைவக்கப் பட் இ க் அவ க் ட
ெதரியா . ஆனா, இப் ப அ உனக் ம் ெதரி ம் . என்
ன ெசால் ?.”
அர்ஜ ன் கத் ல் ஓர் ன்னைக ெதரிந்த . கம்
ரமாக ேதாைள உயர்த் , ஆச்சார்யாைவப் பார்த் ெப
தமாக ம் , அலட் யமாக ம் ெசான்னான்.
“பழங் காலத் ல உலக அ சயங் கள் ஏ ல ஒண்ணா
இ ந்த ேரட், ஒன் அன்ட் ஒன் , ைலட் ஹ ஸ் ஆ
ஃப் அெலக்ஸாண்ட்ரியா.”
ஆச்சார்யா ெப ைம ெபாங் க ெசான்னார்.
“எஸ், ைலட் ஹ ஸ் ஆஃப் அெலக்ஸாண்ட்ரியா. க் அ
ங் கதான் மைறக்கப் பட் இ க் . பல வ ஷமா
யா ம் கண் க்க யாத இைத நான் கண்
ச் க்ேகன்.”
அர்ஜ ம் த்தப ேய ெசான்னான்.
“அ அெலக்ஸாண்ட்ரியா நகரத் ல கட்டப் பட்ட .
956, 1303, 1323ல வந்த நிலந க்கத்தால ம் , அ க்
ழ இ க்கற ரக யம் ெதரியாத ஆ ங் கேளாட ெமத்த
னத்தால ம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமா அ ம் , அேதாட
ெப ைம ம் அ ய ெதாடங் ச் .”
ஆச்சார்யா ெதாடர்ந்தார்.
“எஸ். ஆர் ைரட். அ க்கப் பறம் 15ம் ற் றாண் ல
அந்தப் ப ைய ஆண்ட ல் தான் மன்னன்தான்,
க் நாட் பைட ட்ட இ ந் தங் கைள பா காத் க்
க அங் க ம ப ம் ஒ ெபரிய ேகாட்ைடைய உ வா
க் னான்.
இப் ப நம் ம காலத் ல அ உலகத்ேதாட பல ரா
தான ெபா ட்கேளாட களஞ் யா ளங் கற ஒ
யமா எ ப் அரசாங் கத்ேதாட கட் ப் பாட் ல இ க்
. இப் ப அ க் ழதான் அந்த க் இன்ன ம் பா கா
ப் பா ைவக்கப் பட் இ க் . இப் ப பர்ெபக்ட் ப் ேளஸ்
ெதரிஞ் க் ம் நிைனக்கேறன்.”
அர்ஜ ன் கத் ல் ண் ம் ன்னைக. ஏேதா சா
த்த ேபால கத்ைத ைவத் க் ெகாண் அ த்த
மாக ெசான்னான்.
“ டாடல் ஆஃப் ெகாயட்ேப, எ ப் ”.
“கெரக்டா ெசால் . ெகாயட்ேப டாடல் .” என ஆச்சார்
யா கண்கள் ன்ன ெசான்னார்.
“இைத நீ ங் க இவ் வள ஸ்டரி இன்பர்ேமஷன்ஸ் இ
ல் லாம, ைடரக்டாேவ ெசால் இ க்கலாம் .”
“லட் யத்ைத அைடய ம் னா, அேதாட அ ேவைர
ங் ப் பாக்க ம் . அப் பதான் அேதாட ரியம் ெதரி
ம் . ெஜ க்கற ம் லபம் அர்ஜ ன்.” என ஆச்சார்யா
நி த் , நிதானமாக ெசான்னார்.
அர்ஜ ன் ெம தாக ன்னைகத் ட் , ைளயாட்
டாய் ெசான்னான்.
“ ங் க யற் பண்ேறன். ஓேக, இப் ப அங் க இ ந்
க்ைக எப் ப எ க்கற ங் கறைதப் பத் எதாவ
ெதரி மா?”
உடேன ஆச்சார்யா ஞாபகம் வந்தவராய் , தன் ேம
ல் பாக்ெகட் ல் இ ந் ஒ அ க்காக கா தத் ைன
எ த் , அைத அர்ஜ னிடம் ெகா த்தார். அர்ஜ ன் அ
தைனப் ெபற் ப் பார்த்தான். அ ல் , வைரபடங் கள் வ
ைரந் இ ந்த . ஆச்சார்யா அவனிடம் ளக்கத
ெதாடங் னார்.
“ைலட் அ ேஸாட ஆஃப் அெலக்ஸாண்ட்ரியா கட் றப்
ேபா, அேதாட க கைள கடல் ல ெகாட்டற மா ரி
ன்பக்கத் ல ஒ ரங் கத்ைத ெவட் பயன்ப த் இ
க்காங் க. அ பல ேப க் ெதரியா . அந்த ேமப் ல
அ க்கான வ இ க் . அ ல நீ ேபானா நிச்சயம் உ
ன்னால காட் ஆஃப் வாரியர்ைஸ க்ைக எ க்க
ம் .”
அர்ஜ ன் அதைன ஆழ் ந் ப் பார்த் ட் , அத
ைன ம த் பாக்ெகட் ல் ேபாட் ட் , ெப ைமயா
க ஆச்சார்யாைவப் பார்த்தான்.
“வாழ் க்ைகையேய இ க்காக அர்பணிச் இ க் ங் க!!!
.”
ஆச்சார்யா கத் ல் இப் ேபா ஓர் சந்ேதாஷ ம் ,
ன் ஓர் வ த்த ம் ெதரிந்த .
“அ ண்ேபாகாம பாத் க்ேகா அர்ஜ ன்.”
அர்ஜ ன் தள ன்னைக டன் தைலயாட்
ட் , ஞாபகம் வந்தவனாய் க் ேகட்டான்.
“இன் ம் நான் ேகட்ட தல் ேகள் க் ப ல் ெசால் ல
ேவ இல் ைல. ல் லர்ஸ் ேழ என்ன ேத னீங்க?”
ஆச்சார்யா தைலைய உயர்த் அ த்தமாக ெசான்னா
ர்.
“ ைய ேத ேனாம் .”
அர்ஜ ன் ஆர்வமானான்.
“அ எங் க இ க் ?”
“ேம க் க் ப் .” என ஆச்சார்யா சன்னமாக ப லளித்
தார்.
 அத் யாயம் - 34
ெகாய் ட்ேப டாடல் .
அெலக்ஸாண்ட்ரியா, எ ப் .
ஓர் பண்ைடயக் ேகாட்ைட எ ப் ய ெகா ைன
ஏற் , கட டன் உறவா யப ரம் மாண்டமாக ற்
இ ந்த . அதைன ற் ம் பா காப் அரண்கள் ப
ல அ கள் உயர்ந்த நிைல ல் காவல் காத் க் ெகாண்
இ ந்த .
ெமாத்தக் ேகாட்ைட ைன ம் ன்னால் ைககட்
யவாேற, ெவளிேய நின்றப ஆராய் ந் க் ெகாண் இ
ந்தான்,
ேஜடன் ன்னா. தனியாக.
சற் ரத் ல் , ேகாட்ைட ம ல் வரில் சாய் ந்தப
அ க்கான ஒ வன் ம் ரமாக எ ப் ய பண
ேநாட் க்கைள எண்ணிக் ெகாண் இ ந்தான். ெமாத்
த பணத் ைன ம் ஒ ங் ன் பாக்ெகட் ல் ைவத்
ட் , ரமாக நின் ந்த ன்னாைவ பார்த் , அ
வாரஸ்யமாய் ேகட்டான்.
“அெமரிக்கனா?”
ேஜடன் ன்னா ம் அவைன ஆழ் ந் ப் பார்த்
ட் , ஆம் என்ப ேபால் தைலயைசக்க, அவன் எ
ந் அவன ேக வந் , சாகவாசமாய் நின் ேப
னான்.
“மார்னிங் எட் மணி ந் ஈவ் னிங் அஞ் மணி வ
ைரக் ம் தான் ட்டர்ஸ் ஹவர்ஸ். இன்னிக் க்ேளா
ஸ் . நீ ங் க நாைளக் வாங் க.”
“நீ யா ?” என ன்னா ம் சகஜமாக ேப னான்.
“என் ேப மாேயான். இங் க வர்றவங் க க் ைகட்டா
இ ந் ேசவகம் ெசஞ் ட் இ க்ேகன்.”
“நான் உள் ேள ேபாக ம் .”
“சார், உங் க நிைலைம ரி . அெமரிக்கா ல இ ந்
எ ப் க் ரிஸ்டா வந் இ க் ங் க. நாைளக்
உங் க க் ைளட். ம் ேபாேய ஆக ம் . கைட
யா இந்த ேகாட்ைடைய பாக்கலாம் வந் ங் க. பட்,
ேலட்டா ச் . கெரக்டா.”
“ம் ம் ம் .. உள் ள எனக் ேதைவயான ஒண் இ க் .
ேசா, இப் ப நான் கண் ப் பா உள் ள ேபாக ம் . ஏதாவ
வ இ ந்தா ெசால் .” என ேஜடன் ன்னா ம் அ
வன் ேபாக் ேலேய ேபானான்.
“ ட் ைநட் தாண் ச் . இப் ப வந் இ க் ங் க..” என
மாேயான் இ த்தப ேய இ ம ங் ம் பரபரப் பாக அ
ைலந் ட் , ன் ன்னா ன்னால் வந்
த்தான்.
“சரி, நீ ங் க ஒ இக்கட்டான ழ் நிைல ல இ க்கறதா
ல உங் க க் ெஹல் ப் பண்ணலாம் இ க்ேகன். பட்
, அ க் த சண்ட் ப ண்ட் ெசலவா ம் . உள் ள ெசக்
ரிட் இ ப் பான். அவைன கவனிச்சாதான் உள் ள
வான். உங் க க் ஓேகவா?”
“ெடன் த சண்ட் ப ண்ட் தேரன்.” என ேஜடன் ன்
னா அ த்தமாக ெசான்னான்.
மாேயானின் கண்கள் ஆச்சர்யத் ல் ரிந்த .

நில எட் ப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்த .

மாேயா ம் , ேஜடன் ன்னா ம் ேகாட்ைடக்
ன் ந்த அகன்ற ெபரிய பரப் ல் , கற் பாைத ல் அத
ைன ேநாக் ன்ேன க் ெகாண் ந்தனர். வல ப
க்கம் இ ந்த மரங் க ம் , ற் க ம் அைமந்த ங் கா
இ ந்த .
ெவளிேய பார்ைவக் ைவக்கப் பட் இ ந்த பழங்
கால ரங் ைய ன்னா ெதாட் ர த்தப ேய ன்
ேன னான். ன்னால் உயர்ந் ந்த மாெப ம் ேகாட்
ைட ைன பற் ேஜடன் ன்னா ற் ைககைள அ
ைசத் , எ த் ைரத் க் ெகாண்ேட மாேயான் ன்ேன
னான்.
“சார், இந்த ேகாட்ைட 1477ல ல் தானா இ ந்த அல் அ
ஷ்ரஃப் ைச ஃப் அல் ன் ெகா ட்ேபவால கட்டப் பட்ட
.”
“ேபர் ெராம் ப ெபரிசா இ க் .”. என ன்னா ன்ேன
யப ேய ெசான்னான்.
மாேயான் அைத ெபரிதாக எ த் க் ெகாள் ளாமல்
ெதாடர்ந்தான்.
“இ சரியா ைலட் அ ட் ஆஃப் அெலக்ஸாண்ட்ரியா
இ ந்த இடத் ல இப் ப கட்டப் பட் இ க் . இ ல ற
ப் என்னனா, ைலட் அ ட் ஆஃப் அெலக்ஸாண்ட்ரியா
ஒ காலத் ல உலக அ சயங் கள் ல ஒண்ணா இ ந்த
. காலப் ேபாக் ல ஏற் பட்ட அேதாட அ காரணமா
இந்தக் ேகாட்ைட இங் க கட்டப் பட்ட .”
“எ க்காக இந்த ேகாட்ைடைய கட் னாங் க?”
“ம் ம் .. சார், க் யர்கள் கடல் வ யா எ ப் க் ள் ள
மைற கமா ஊ வ யற் ெசஞ் சதால அவங் க
ைள த க்க இந்த ேகாட்ைட கடேலாட ல ஒ அ
ரணா கட்டப் பட் இ க் .”
இ வ ம் ேகாட்ைட வாசல் ன் நின்றனர்.
“இங் கேய ெவ ட் பண் ேவாம் . ெசக் ரிட் க் தகவ
ல் ெசால் இ க்ேகன். வ வான்.” என மாேயான் ெசா
ல் ல, ேஜடன் ன்னா ெபரிய வா ன் ன் நின் ,
ெமாத்த ேகாட்ைட ைன ம் பார்ைவயால் அளந்தான்.
ன், ஏேதச்ைகயாக வா ல் வற் ல் இ ந்த ஓர்
கல் ெவட்ைடப் பார்த்தான். அ ல் உ ெமா ல் ஏ
ேதா எ தப் பட் இ ந்த . அதைனக் கவனித்த மா
ேயான், கல் ெவட் அ ேக வந்தான்.
“அ எச்சரிக்ைக.”
“என்ன எச்சரிக்ைக?.” என ேஜடன் ன்னா அவனிடம்
ம் ர்ந் க் ேகட்டான்.
“உள் ள இ ந் எைத னா ம் மரண தண்டைன
தான்.”
“உள் ள எதாவ ெபாக் ஷம் இ க்கா?” என ேஜடன்
ன்னா ெம தாக த்தான்.
“ெபாக் ஷமா!!!” என மாேயான் பலமாக ரித்தப ேய
ெதாடர்ந்தான்.
“ஒ காலத் ல அெதல் லாம் இ ந்த . இந்த ேகாட்ைட
ைய சரியா பா காக்காததால இப் ப எ ம் இல் ைல.
கடல் ல இ ந்த கண் ச்ச ல அரிய ெபா ங் க
ைள உள் ள ெவச் இ க்காங் க. அ க்ெகல் லாம் ெபரி
ய ம ப் ைடயா . அதாவ இங் க ற மா ரி
ெயல் லாம் ஒண் ம் இல் ைல. அதனாலதான் இவ் வள
ெபரிய ேகாட்ைடக் ஒேர ஒ ெசக் ரிட் இ க்கா
ன்.”
அவர்கள் ேப க் ெகாண் இ க் ம் ேபாேத, ேகா
ட்ைடக் ள் இ ந் ஓர் உ வம் ெவளி வந்த . க ப்
நிற காவல் உைட ல் இ ந்தான். ம அ ந் ய
ேபால் கண்கள் றங் ம் , கம் யர்த் ம் இ ந்த
.
அவன் ேஜடன் ன்னாைவ ஏற இறங் க பார்த்
ட் , மாேயானிடம் ம் னான்.
“நான்தான் யா ன் ெசான்ேனன்ேல. ம ப ம்
ஏன் ட் ட் வந்ேத?”
மாேயான் அவைன வற் த் னான்.
“இல் ைல ஃல் ப் . அெமௗ ண்ட் ேப ட்ேடன். உனக்
மட் ம் ஆ ரம் ப ண்ட்.”.
“நான் பணத் க்காக ெசால் லைல. இவன் நம் ப நாட்
ைட ேசர்ந்தவனா இ ந் ந்தா நான் ேயா ச்ேச இ
க்க மாட்ேடன். இவன் ஒ அெமரிக்கன். இ மட் ம்
ெவளிய ெதரிஞ் ட்டா, நாைளக் எனக் தான் ெபரிய
ரச்சைன.”
“ ஸ்டர் ஃல் ப் .” என ேஜடன் ன்னா காவலாளிைய
அைழத் கனிவாக ேப னான். “உனக் எந்த ரச்ச
ைன ம் வரா . உனக் ம் பத்தா ரம் ப ண்ட் தேரன்.
என்ைன உள் ேள .”.
ஃல் ப் அவைன ட்ேட ெந ங் , அ த்தமாக ெசான்
னான்.
“நீ ஒ லட்சம் ப ண்ட் தேரன் ெசான்னா ம் உன்
ைன ட மாட்ேடன். நான் இந்த மாேயான் மா ரி அ
ன்னாடங் காட் இல் ைல. ஒ ெபா ப் பான ேவைல
ல இ க்ேகன். அதனால ம ப ம் ெசால் ேறன். உன்
ைன உள் ள ட யா .”
 ேஜடன் ன்னா ெப ச்ேசா மாேயாைன ம்
பார்த்தான். ன், சாகாவாசமாய் ம் ஃல் ைப
பார்த் , ெம தாக ன்னைகத்தான்.
“சாரி ஃல் ப் .”
ஃல் ப் ரியாமல் ஆழ் ந் அவைனப் பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
“ப் ளக்”
ஓர் ப் பாக் ெவ க் ம் சப் தம் .
ஃல் ன் கம் அஷ்ட ேகாணலாக மா ய . ேஜட
ன் ன்னாைவ நம் ப யாமல் பார்த் ட் , கண்க
ைள இ க் வ ற் ைற த்தான்.
மாேயான் என்னெவன் ரியாமல் ழம் யப
ேய பார்க்க, ஃல் ப் தன் வ ற் ல் இ ந் ஊற் ய ர
த்தத்ைத, ைகயால் கட் ப் ப த்த யற் ெசய் க்
ெகாண் இ ந்தான். மாேயான் பத யப ம் ப, அ
ேக ேஜடன் ன்னா ைக ல் ப் பாக் ேயா நின்
ந்தான்.
அவன் ஃல் ைப இ க பார்த் க் ெகாண்ேட, ப்
பாக் ன் ட்ரிக்கரில் ண் ம் ைக ைவத் அ த்த,
“ப் ளக்”
ண் ம் ப் பாக் ெவ க் ம் சப் தம் .
ன் ைளத்த அேத இடத் ேலேய இன்ெனா
ப் பாக் ண் ஃல் ப் ன் வ ற் ல் ைழய , அவ
ன் கண்கள் ேமேல ன்னால் ெதாப் ெபான் ந்
, அைச ன் ேபானான்.
உ ர் அவைன ட் ரிந் ந்த .
ேஜடன் ன்னா சற் ன்ேன , ணத் டம் ேப
னான்.
“இனிேம உனக் ஒ ரச்சைன ம் வரா .”
சடசடெவன ன்னால் கால சப் தங் கள் .
ேஜடன் ன்னா ன்னால் ம் ப,
அங் , சர்ஜண்ட் ஓமா ம் , அவ க் ன்னால்
ப் பாக் ஏந் ய இ ப க் ம் ேமற் பட்ட ரர்க ம் நி
ன் ந்தனர். ேஜடன் ன்னா அவர்கைளப் பார்த்
ப் பாக் ைய ெசா யப ேய, ஓமா டம் ேப னான்.
“சர்ஜண்ட், நீ ங் க எல் லா ம் இந்த ேகாட்ைடைய ர ண்
ட் பண்ணி இ ங் க. நான் உள் ள ேபாய் க்ைக எ க்க
ற வைரக் ம் , நம் மைள ஸ்டர்ப் பண்ண யார் உள் ள
வந்தா ம் உடேன ெகான் ங் க.”
ஓமா சரிெயன் தைலயைசத் தன் ஆட்கைள பா
ர்க்க, அவர்கள் ேவகமாக ப் பாக் ைய ஏந் ரம் மா
ண்ட ேகாட்ைட ன் ெமாத்த உள் அைமப் ைப ம் ழ் ந்
பா காத்தனர். ன்னா அதைன கண்காணித்
ட் , தன் அ ேக ந ங் யப நின் க் ெகாண் ந்த
மாேயாைன சாதாரணமாக பார்த்தான்.
“பயப் படாேத. எல் லாம் என் ஆ ங் கதான். ெசான்ன
மா ரி ெடன் த சண்ட் ப ண்ட் தேரன். இப் ப என்
ைன உள் ள ட் ட் ப் ேபாய் , இந்தக் ேகாட்ைடைய ப
த் ெதளிவா ெசால் .”
மாேயான் எச் ைல ங் யப தைலயாட் னான்.

இர ேநர கடலான ேகாட்ைட ன் ேமற் ற ெபரி

ய இைடெவளி ல் அழகாக ெதரிந்த . கடல் காற்
ெவன ச, அதைன அ ப த்தப ேய ன்னா
ம் , மாேயா ம் ன்ேன னர்.
ேகாட்ைட ன் உட் ற அைமப் ல் ஆங் காங் ப
கள் அைமந் இ ந்த . ஹால் ேவ வைளந் ம் , ெநளிந்
ம் இ வைர ம் தன் டேன ட் ச் ெசன்ற . கம்
ம ய பாணி கட் ட அைமப் ல் இ ந்த பாைதகளில்
ேஜடன் ன்னா எதைனேயா ேத யப ேய ஜாக் ரைத
யாக ன்ேன னான். தன் டேவ பயத் டன் பயணி
த்த மாேயாைன பார்த் ேப னான்.
“ஏன் ேபச்ைச நி த் ட்ேட. உனக் ஒண் ம் நடக்கா
. உன்ேனாட ைகட் ேவைலைய பா ?.”
மாேயான் தயங் யப ேய ெதாடர்ந்தான்.
“இந்தக் ேகாட்ைட இஸ்லா யர்கேளாட மம் க் கட் ட
வைக ல கட்டப் பட் இ க் . ஆரம் பத் ல இ க்
உள் ேளேய ஒ ம கட் னாங் க. 14ம் ற் றாண் ல
வந்த நிலந க்கத்தால அ ெமாத்த ம் அ ஞ் ச்
 . உள் ள இ க்கற கைல ேவைலபா கைள ெசய் ய ஒ
லட்சம் கைலஞர்கள் ேவைல ெசஞ் சாங் கன் ெசால்
லப் ப .”
இ வ ம் ேகாட்ைட ன் ைமயப் ப க் வந்தனர்.
தைர வ ம் த் யாசமான கைல ேவைலபா க
ள் ெசய் யப் பட் இ ந்த . ந ேவ ஓர் வட்டமான ஒர்
அைமப் ம் , ர் ேபான்ற ரியாத கைல றன்கள் வ
ைரயப் பட் இ ந்த .
ேஜடன் ன்னா அதைன ஆராய் ந் ட் , ட்டத்
ைத பார்த்தான். ேகாட்ைட ன் ேமல் ப ல் ஓர் ெப
ரிய ைள நி வப் பட் , அ ல் இர ேநர நட்சத் ரங்
கள் ெதரிந்த . அவன் சற் ேநரம் ேயா த் ட் ,
தைர ல் இ ந்த வட்டமான அைமப் ன் உள் ெசன் ,
ஓர் ய க ைய அ ல் ெபா த் ரம் வந்தான்.
அ த்த கணம் ,
“ ம் ”
ஓர் ய ெவ ேயாைச.
நிலத் ல் இ ந்த வட்டமான ப ெமாத்த ம் ெவ
த் , அப் ப ேய தைர ேநாக் பள் ளத் ல் ந்த .
ேஜடன் ன்னா சற் ன்ேன , ெவ த்த இடத்ைத
பார்க்க,
ேழ,
ஆழம் ெதரியாத பள் ளம் .
இ ட்டாக இ ந்த . உடேன ன்னா ைக ல் இ
ந்த ஒ ஆம் பர் ப் ேளைர ெகா த் ேழ ேபாட்டான்.
அ ெமாத்த பள் ளத் ைன ம் காட் யப ல் லா
மல் ெசன்ற . உடேன தான் ெகாண் வந்த ஒ த்
யாசமான ெபரிய ப் பாக் ைய எ த் , அவன் எ
ேர ட, அ ல் ெவளிப் பட்ட க ற் ெகாக் யான
வற் ல் ைழந் இ க பற் க் ெகாண்ட .
தன் ைக ல் இ ந்த க ற் ன் ம ைனைய இ
க்கமாக த் க் ெகாண மாேயாைனப் பார்த்தா
ன். அவன் ஒன் ம் ரியாமல் ேஜடன் ன்னாைவ பார்
க்க, அவன் மாேயானிடம் ஓர் பணக்கட்ைட நீ ட் னான்.
“நான் ெசான்னைத ட அ கமான பணம் இ ல இ
க் . உன்ைன ெபாணமாக் னா என்ன பலன் இ க்
ேமா. அ எனக் ைடக்க ம் . ஜாக் ரைத. நீ ேபா
லாம் .”
“இல் ைல.. இல் ைல.. நான் யார்டட
் ம் ெசால் ல மாட்ேட
ன்.” என மாேயான் பணக்கட்ைட வாங் க் ெகாண்
ேவகமாக ம் நடந்தான்.
அ த்த கணம் ,
ேஜடன் ன்னா க ற் ைற த் , பள் ளத் ல் இறங்
னான்.

ேஜடன் ன்னா
சர்ெரன க ற் ல் இறங் , ழ் ப க் வந் நின்ற
ப ேய எ ேர நின்றான். அவன கம் ஆச்சர்யத்
ம் , சந்ேதாஷத் ம் ரம் த் ேபா ந்தத . ெம
வாக கண்கைள ழற் அவ் டத்ைத ஆராய் ந்தான்.
அ ஓர் ெபரிய அைற.
கடல் மட்டத் ந் பல அ கள் ேழ இ க்க
வாய் ப் ள் ள . ற் ம் தங் க லாம் ய ேபால,
ெபான்னிற வர்கள் . அந்த ெபான்னிற வர்களில் ஏ
ேதேதா பண்ைடய கால எ த் க்கள் ெபா க்கப் பட்
இ ந்தன. ெமாத்த இட ம் மஞ் சள் நிறமாய் அவன்
கத் ல் ர ப த்த .
ன்னா அைற ன் ரம் ப் ைப தாண் , தன் பார்
ைவைய ஓர் இடத் ல் நிைலத் நி த் னான்.
எ ேர,
அைற ன் ந ேவ ஓர் தங் க ம் மாசனம் அழகாக
இ ந்த . அதன் ேமேல கம் ரமாய் ற் ந்த
ேலாகா ேகா ைடய,
உண்ைமயான த்தகம் .
அதைனக் கண்ட ம் ேஜடன் ன்னா ன் கண்கள்
சந்ேதாசத் ல் ரிந்த . அவன் ெம வாக ெந ங்
அதன் ன்ேன நின்றான். அவன கத் ல் ஓர் ெந
ழ் ச ் ம் , ஆர்வ ம் ஒட் க் ெகாண்ட .
 அவன் அதைனேய ெதய் வா னமாக பார்த் க் ெகா
ண்ேட இ ந்தான். ன், அதைன அப் ப ேய பயபக்
டன் தன் ைக ல் ஏந் னான். கத் ல் ஒ ெவற் க்
களிப் ெதரிந்த . த்தகத் ைனப் பார்த் ன்னைக
த் ட் , தன் கா ல் மாட் ந்த ெஹட் ேபானில்
ேப னான்.
“சர்ஜண்ட், நான் க்ைக எ த் ட்ேடன். ெவளிேய எ
ம் ரச்சைன இல் ைலேய?.”
எ ர் ைன அைம யாகேவ இ ந்த .
ன்னா கம் மா , ண் ம் ேப னான்.
“சர்ஜண்ட் ஓமா. ரிப் ைள.”
ண் ம் ப ேல ம் இல் ைல.
அ த்த கணம் , ைக ல் த்தகத்ேதா ம் , கத் ல்
ஓர் இ க்கத்ேதா ம் அவ் டத்ைத ட் ளம் ப த
யாரானான். ேவகமாக ெசன் ைள ன் வ ேய
ெதாங் க் ெகாண் ந்த க ற் ைனப் பற் க்க
ேபா ம் த ணம் ,
“ெதாப் ”
ஓர் ெபரிய சப் தம் .
ைள ல் இ ந் மாேயான் ேவகத்ேதா ,
ேமேல ந் , சரியாக ன்னா ன் கால ன்ேன
ேழ வந் ‘ெதாப் ’ ெபன்
ந்தான் மாேயான். ேபச் ச் ன் உ ரற் த
ைர ல் ந் க் டந்தான். ன்னா அ ர்ச் யா
அவைன பார்த்தான்.
அவன உடம் ல் அைச ல் ைல. ெநற் ல் ண்
ைழந்த ைள, வ ம் ரத்தத்ேதா ெதரிந்த .
ன்னா அவைன ல கணம் ழப் பமாக பார்த் ட்
, தைலைய உயர்த் ேமேல பார்க்க,
ேமற் ைள ல் இ ந் , க ற் ைற த்தப சர்ெர
ன இறங் நின்றான்,
அெலக்ஸாண்டர்.
ஒ ைக ல் க ற் ைற ம் , ம ைக ல் ப் பாக்
ைய ம் த்தப ன்னைகேயா நின் ந்தான்.
ேஜடன் ன்னா அவன் யாெரன் ரியாமல் பார்த் க்
ெகாண் க்க, அவன் ேந க் ேநர் ேஜடன் ன்னா
ைவ பார்த்தான். அப் ப ேய ப் பாக் ேயா ன்னால்
வர, ன்னா ெம வாக ன்னால் ேபாய் ம் மாசனத்
ல் ேமா னான்.
அெலக்ஸாண்டர் அவனிடம் சாதாரணமாக ேப னான்.
“ெவல் கம் ைம ேவர்ல் ட் ன்னா. பல வ ஷமா
யா ேம ெந ங் க யாத எங் க இடத்ைத கண்
ச் , ெவற் கரமா க்ைக ம் பாத் ட்ேட. உனக் என்
ேனாட வாழ் த் க்கள் .”
ேஜடன் ன்னா கத் ல் இ க்கத்ேதா ேப னான்.
“யார் நீ ?”
“உனக் ேலாகா ெடம் ள் பத் ன எல் லா ரக ய ம்
ெதரிஞ் இ ந் ம் , காட் ஆஃப் வாரியர்ைஸ ஒ கட்
க்கைதன் நிைனச்ச தல் ட்டாள் தனம் . அவங்
க க் நீ மரியாைத ெகா த் இ க்க ம் .”
ன்னா நம் ப யாமல் வத்ைத உயர்த் னான்.
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ்!!!”
“எஸ்” என ெசால் ப ேய அெலக்ஸாண்டர் நடந் வந்
, ேஜடன் ன்னா ன்னால் நின்றான்.
அவன் ேப க் ெகாண் இ க் ம் ேபாேத, ன்னா
ல் இ ந்த ைள ன் வ யாக சர்சர்ெரன க ற் ைன
த்தப இ ப க் ம் ேமற் பட்ட, ன்னா ன் ப்
பாக் ஏந் ய ரர்கள் உள் ேள ைழய, அெலக்ஸாண்
டர் ம் பார்த்தான்.
ேஜடன் ன்னா ன் கத் ல் ஓர் ரகாசம் ெதரி
ந்த . இறங் ய ரர்களில் சர்ஜண்ட் ஓமா ெநஞ் ைச
நி ர்த் , இவர்கள் இ வைர ம் பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தான்.
ேஜடன் ன்னா கத் ல் இப் ேபா ஒர் ரம்
ெதரிந்த . அெலக்ஸாண்டைர அ த்தமாக பார்த்
ெகாக்கரித்தான்.
“சாைவ ேத வந்த க் என்ேனாட வாழ் த் க்கள் கா
ட் ஆஃப் ேபட் வாரியர்”. என ன்னா அவனிடம் ெத
னாவட்டாக ெசால் ட் , ப் பாக் ஏந் ய தன் ஆ
ட்கைள பார்த் கட்டைள ட்டான்.
“இவ க்காக ேநரத்ைத ண க்க ேவண்டாம் . ட்
ம் ”
 அெலக்ஸாண்டர் பயப் ப வ ேபால, பதற் றமா
ப் பாக் ஏந் ய ரர்கைள பார்த் ைகைய உயர்த்
னான். ன், நக்கலாக ரித் ட் , ேஜடன் ன்
னாைவ ேநாக் னான். ன்னா ன் ஆட்கள் அைனவ
ம் அைம யாக நின் ந்தனர்.
ேஜடன் ன்னா அவர்கள் எல் லாைர ம் ழப் பமா
க பார்த் ட் , சர்ஜண்ட் ஓமா டம் பார்ைவைய நி
த் , அ த்தமாக கட்டைள ட் கத் னான்.
“சர்ஜண்ட், ட் ம் .”
உடேன, சர்ஜண்ட் ஓமா தன் ப் பாக் ைய உயர்த்
, ேஜடன் ன்னாைவேய ைவத்தான். அவன் அ
ர்ந் ப் ேபாய் அவைனேய பார்க்க, அெலக்ஸாண்டர்
ரித்தப ேய ன்னா டம் ேப னான்.
“ ன்னா, க்ேகாள் ல ெஜ க்க ம் னா அ க்கான
தல் நம் ப நம் க்ைகயான நண்பர்கள் யா ? த
யான எ ரி யா ?
ன் ெதளிவா ெதரிஞ் க்கற தான். ஆனா, நீ அ ல
ேதாத் ட்ேட. த் சா தனம் இல் லாத றைமசா எ
ப் ப ம் ெஜ க்கமாட்டான். உன்ைன மா ரி.”
ேஜடன் ன்னா ரியாமல் அவைனேய பார்க்க, அ
ெலக்ஸாண்டர் க சாதாரணமாக அவைனப் பார்த்
ெதாடர்ந்தான்.
“அவங் க யா ம் உன்ேனாட ஆ ங் க இல் ைல. என்
ேனாட ஆ ங் க. இப் ப இங் க நான் ெசால் ற தான் கட்
டைள.”
ேஜடன் ன்னா நடப் ப எ ம் நம் ப யாமல் ,
அெலக்ஸாண்டைரேய ேகாபமாக பார்க்க, அவன் அப் ப
ேய அவனிடம் இ ந் த்தகத்ைத ெபற் , அ எங்
இ ந்தேதா, அேத இடத் ல் அமர்த் யப ேய ெசா
ன்னான்.
“இைத இங் ந் நான்தான் எ க்க ம் .” என ெசால்
யப ேய ண் ம் அதைன பவ் யமாக ைக ல் ஏந்
யப ேய ம் ன்னாைவப் பார்த்தான்.
“ஓேக ேஜடன் ன்னா. வர் ெசன்ட் ஆஃப் ைடம்
னஸ் ெநௗ. இவ் வள நாள் நீ பட்ட கஷ்டத் க் , இந்த
க்ைக பாக் ற சந்தர்ப்பத்ைத உனக் ெகா த்ேதன்
. ஐ ங் ேலாகா ேகா ல் ேவட்ைட ல இ வைரக்
ம் தான் உன்ேனாட ெலவல் . நீ ம் கைட நாப் ப வ
ஷம் , ெராம் ப ஓ ட்ேட. அதனால நீ ஓய் எ . ஐ ஏம்
சாரி.” என அெலக்ஸாண்டர் தன் ஆட்கைள பார்த் த
ைலயைசத்தான்.
ேஜடன் ன்னா ம் அவர்கைள ெவளி யப ேய
பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
சர்ஜண்ட் ஓமா த ல் ேஜடன்
ன்னாைவ ட, அவைன ெதாடர்ந் , மற் ற ரர்க
ம் ப் பாக் ைய உயர்த் சடசடெவன ன்னாைவ
ேநாக் ட ஆரம் த்தனர். ன்னா ன் உட ல் சர
மாரியாக ண் கள் பாய் ந்த . அதன் ைசயால்
ன்னால் வற் ல் க் எ யப் பட் , ரத்தம் தற
ேழ ணமாக ந்தான்.
ஆனால் ,
நடக் ம் எந்த கலவலரத்ைத ம் கண் க் ெகாள்
ளாமல் , அெலக்ஸாண்டர் தன் ெசல் ேபாைன எ த் ,
அதைன இயக் ய ட் , தன் கா ல் ைவத் ேப
னான்.
“ஸ்ைனடர், க்ைக எ த் ட்ேடன்.. ன்னா ெசத் ட்டா
ன். அ த் ?”
எ ர் ைன கரகரப் டன் ேப ய .
“ ட். ஆர் இன் எட்ஜ். நாைளக் ைநட் நம் ப ேகா
ேயஷன் ெரண்டாஸ் யஸ் பா ண்ட்க் க்ேகாட
வந் . அங் க அந்த க் க்கான .உன்ைனத் ேத
வ ம் .
“நீ ங் க எப் ப வ ங் க?”
உடேன எ ர் ைன ஏேதா ெசால் ல, அெலக்ஸாண்
டர் தைலயைசத் ட் இைணப் ைப ண் த்தான்.
சர்ஜண்ட் ஓமா க் டன் ன்ேன வர, அெலக்ஸா
ண்டர் அவனிடம் ேப னான்.
“சர்ஜண்ட் ஓமா ஹல் ஹ ைசன். இனி ேஜடன் ன்னா
ேவாட பைடக் நீ தான் தைலவன்.”
ஓமா இ க்கமாக ேகட்டான்.
“ெசான்ன மா ரி ன்னாைவ ெகாண் வந் ட்ேடன்.
ேவெறன்ன ேதைவ?”
அெலக்ஸாண்டர் அவனிடம் சன்னமாக ப லளித்தான்.
“அ ரா மட் ம் தான் ேதைவ.”
சர்ஜண்ட் ஓமா ன்னைகத்தப ேய தைலயைசத்தான்.
 அத் யாயம் – 35

ேம க் க் ப்
அைதப் பார்த்த ஆச்சார்யா ன் கம் வாட்ஸ் க
ணக் ல் ரகா த்த . ஆனந்த அ ர்ச் ேயா
ேநரம் இ ந்தவர், ேவகமாக ன்ேன , அர்ஜ னிடம்
இ ந் அதைனப் ெபற் பரவசமாக ேப னார்.
“ஓ ேநா… ேம க் க் ப் . இைத.. இைததான் நான் ல்
லர்ஸ்க் ழ ேத ட் இ ந்ேதன். இ உனக்ெகப் ப
ைடச்ச ?”
“ேநத்ரன், அ ரா ட்ட பா காப் பா இ க்க ம் ஒப்
பைடச் இ க்கா . அைத அ ரா என் ட்ட ெகா த்
இ ந்தா. சரி, இ க் ம் க் ம் என்ன சம் பந்தம் .”
என ெசால் ட் , அர்ஜ ன் ைறைய ற் ம் அ
வசரமாக லாவ ஆரம் த்தான்.
ஆச்சார்யா ழப் பமாக அவைனக் ேகட்டார்.
“என்ன ேத ேற?”
அர்ஜ ன் ைற ன் ஓர வர்கள் , ட்டம் மற் ம் த
ைரப் ப ைன ஆராய் ந்தப ேய அவ க் ப லளித்
தான்.
“நாம இங் ந் ேபாயாக ம் .. நீ ங் க ேம க் க் ப்
ைப கன் னி பண் ங் க.”
ஆச்சார்யா ச் க்காற் ைற இ த் ட்டப ேய ேப
னார்.
“ம் ம் ம் … ேநத்ரன் ஈஸ் ேரட். எனக் ன்னா ேய இ
ைத அேசாகா”ஸ் ல் லர்ல இ ந் கண் ச் எ த்
இ க்கான். பட், அவனால அைத றக்க யைல
ன் அ ரா ட்ட ெகா த் இ க்கலாம் . ம் ம் ம் .. எ
ங் க மைறக்கப் பட் ங் கற தகவல் அந்த ேம க் க் ப்
உள் ளதான் இ க் அர்ஜ ன். அைத றந்தாதான் நம்
மால இ க்கற இடத்ைத ெதரிஞ் க்க ம் .”
அர்ஜ ன் லா வைத நி த் ட் , அவைரப் பார்த்
தான்.
“நா ம் யற் பண்ேணன். க் ப் ல ெமாத்தம் ஆ
ைடமன்சன். ஒவ் ெவா ைடமன்சல் ல ம் ஒன்ப பாக்
ஸஸ் இ க் . ெமாத்தம் 7 இேமஜஸ் இ க் . அ ல ஒ
இேமஜ் 18 ைற ம் , மத்த ஆ இேமஜஸ் ஆ
ைற ம் வ . ேடாட்டல அ ல இ க்கற 54 இேமஜ
ைஸ ம் எந்த ஆர்டர்ல ெசட் பண்ண ம் ெதரிய
ைல.
அேதாட ராபப ைய பாத்தா பல லட்சம் தட
ைவ நாம யற் பண்ண ம் . அ க்ெகல் லாம் ேநர
ம் இல் ைல. ஏற் கனேவ ைக ல ைடச்ச ைய ரி
லா மைல ல தவற ட் ட்ேடன். ம ப ம் அப் ப
நடக்க டா . ேசா, க் ப் ைப உைடச் என்ன இ க்
ன் பாத் டலாம் .”
ஆச்சார்யா பத னார்.
“ேநா..ேநா.. அைத உைடச்சா அ ல இ க்கற ராவக
ம் உள் ள இ க்கற தகவைல அ ச் ம் . பட், ெதரிய
ைலன்னாதான் நீ லட்சம் தடைவ யற் க்க ம் . எப்
ப ெதரிஞ் சா, அைத ெசட் பண்ண ல மணி ேநர
ங் கள் ேபா ம் . பட், அ க் ன்னா இந்த க் ப் ேபா
ட வரலாைற நீ ெதரிஞ் க்க ம் .”
அர்ஜ ன் ச த்தப ேய இ ப் ல் ைக ைவத்தான்.
ெபாய் யான ேகாபத் டன் அவரிடம் ெசான்னான்.
“இந்த ஒ ஷயம் வயசானங் க ட்ட எனக் க்க
ேவ க்கா . ன்ன ஷயத்ைத ம் ெபரிய ளக்க
த்ேதாட ெசால் வாங் க.”
“அ த்த தைல ைற னர்க் தப் பான வ காட் தலா
இ ந் டக் டா ங் ற ஒ பயம் தான் அ . அ தா
ன் உங் க ெபா ைமைய ேசா க் .”
“ஓேக, ெகாஞ் சம் க் ரம் ெசால் ங் க.” என அர்ஜ ன்
ேப யப ேய தப் த் ேபாவதற் கான வ ைய ண்
ம் லாவ ஆரம் த்தான். ஆச்சார்யா ெபா ைமயாக
ளக்க ஆரம் த்தார்.
“இரண்டா ரம் வ ஷத் க் ன்னா அந்த ைய
பா காத் ட் வந்தவர்தான் ங் ேபாரஸ். எ ப் க்
 ேடால் அரசன் ஆன ம் , தன்ேனாட தளப ஈட்ம
ைஸ இந் யா க் அ ப் , ங் ேபாராஸ் ட்ட இ ந்
த ைய அ ச் ட் வர ெசான்னா .
அதனால ஈட்மஸ்க் ம் , ேபாரஸ்க் ம் நடந்த சண்
ைட ல, கைட யா ேபாரஸ், ஈட்மஸால ெகால் லப் பட்
டா . ஈட்மஸ், இந் யா ல பல இடத் ல ைய ேத ப்
பாத் ம் ைடக்கைல ம் ேபா ட்டான்.
ேபாரஸ் இறந்த ெரண் வ ஷத் க் அப் பறம்
ெமௗரிய சாம் ராஜ் யம் இந் யாைவ ம் ஆண்டா
ங் க. யான அவங் க கட் ப் பாட் க் ள் ள ேபாச் . ச
ந் ரக் ப் த ெமௗரியர், ந் சாரார்க் அப் பறம் சாம்
ராட் அேசாகா அைத ஒ ரக ய இடத் ல ெபாக் ஷ
மா ெவச் பா காத் ட் வந்தா . உனக் அேசாக
ைரப் பத் எதாவ ெதரி மா, அர்ஜ ன்.?”
அர்ஜ ன் நக்கலாக ப லளித்தான்.
“ம் ம் ம் .. அேசாகர் மரங் கைள நட்டார். ளங் கைள ெவ
ட் னார் ெதரி ம் .”
ஆனால் , ஆச்சார்யா அதைன ெபரிதாக எ த் க்
ெகாள் ளாமல் , தன் ளக்கத் ேலேய ஆர்வத்ைத
ைவத் ெதாடர்ந்தார்.
“அேசாகர் தன கைட த வாய் ல இந்த க் ப் ைப உ
வாக் , அந்த ைர அைடஞ் சதான் சா மைறக்க
ப் பட்ட இடத்ைத ெதரிஞ் க்க ம் , எல் லா ேவட்
ைடயர்க க் ம் சவால் டற மா ரி ெசஞ் சா .
இந்த ேம க் க் ப் ைப தான் உ வாக் ன ல் லர்
ஸ்ல ஏேதா ஒண் க் ழ மைறச் ெவச் ட்டா .
ேசா, இப் ப அ தான் நம் ப ைக ல இ க் . அந்த ச
வா ம் நம் ப ன்ன இ க் .”
“சரி, அைத ஓபன் பண்ணற க் என்னதான் வ ?” எ
ன அர்ஜ ன் ம் நின் க் ேகட்டான்.
ஆச்சார்யா ஆழ் ந் ேயா த்தப ேய ெசான்னார்.
“என்ேனாட ஆராய் ச் ப் ப அேசாகர் தன் வாழ் க்ைக
ல ெந க்கமா இ ந்த, ப் பமான ஒண்ைணத்தான்
இ க் ள் ள ெகா த் இ க்கா . அைத அந்த வரிைச
ரகாரம் ெகா த்ேதாம் னா, க் ைப நம் மால ஓபன்
பண்ண ம் . க் ப் ல இ க்கற 7 இேமஜஸ் என்ன
சரியா ெசால் .”
அர்ஜ ன் ேயா த்தப ேய ப லளித்தாள் .
“ம் ம் ம.. பர்ஸ்ட் அேசாகா, த்தர், ஓ த்த ேகா ல் ,
ந் சாரார், ராணிதர்மா, ஒ அரண்மைன, கைட யா
ஒ ேபார்க்கள காட் .”
ஆச்சார்யா உற் சாகத் டன் ெதாடர ஆரம் த்தார்.
“ஓேக, இப் ப அந்த இேமஜைஸ நாம வைகயா
ரிக்கலாம் . பர்ஸ்ட் ஒன் அேசாகேராட றப் சம் பந்த
மான . இ ல அவேராட படம் , தந்ைத ந் சாரார்,
தாய் ராணிதர்மா. அ த் அவர் ஆட் . இ ல அவ
ேராட படம் , அவேராட அரண்மைன, க ங் கப் ேபார்
படம்
. ணாவ ஆன் க நாட்டம் . இ ல அவேராட படம் ,
அவர் வணங் ன த்தர், ஓர் த்த ேகா ல் .
இ தான் க்கான ைட. இப் ப க் ப் ல இ க்க
ற ஆ ைடமன்சன்ல ம் நான் ெசான்ன ஆர்டர்ல சால்
வ் பண்ேணாம் னா, க் ப் ஓபனா ம் .
ேசா, சா இ க்கற இடம் ெதரிஞ் ம் . தட்ஸ், ம்
ள் . எல் லா கஷ்டமான ேவைலைய ெசய் ய ம் ஒ ஈ
யான வ ைடக் ம் . பட், அந்த ஈ யான வ ைய
கண் க்கற தான் ெராம் ப கஷ்டம் .” என ெசால்
ட் , அந்த க் ப் ைப அர்ஜ னிடம் க் ப் ேபாட்டார்
.
காற் ல் பறந் வந்த அதைனப் பற் , ண் ம் த
ன் ஆைடக் ள் ைழத் ட் , அவைரப் பார்த்தான்.
“உங் கேளாட அ ப வ ஷ ஆராய் ச் ைய ம் , அ ப
வத்ைத ம் ல நி ஷத் ல ெசான்ன க் நன் .
ேலாகா ேகா ைல பாக்கற க்கான ெமாத்த உைழப்
ம் உங் ட்ட இ க் . நிச்சயம் நான் உங் கைள அங் க
ட் ட் ப் ேபாேறன்”
“இப் ப என்ேனாட எ ர்பார்ப் அ இல் ைல. இந்த உல
கத் க் தப் பா எ ம் நடக்க டா . மனிதர்கள்
ல சந்ேதாஷமா வாழ ம் .”
அர்ஜ ன் அவரிடம் ஓர் ன்னைகைய மட் ம் உ ர்
த் ட் , ண் ம் தப் த் ேபாவதற் கான வ ைய
 லா க் ெகாண் இ ந்தான். ற் ம் கல் னால்
கட்டப் பட்ட ெபரிய ெபரிய வர்கள் மட் ேம அவ க்
ெதரிந்த . ேவகமாக ெசன் ைறச் வற் ல் இ
ந்த ஒவ் ெவா கல் ைல ம் தட் ப் பார்த் ஆராய் ந்தா
ன்.
ஆச்சார்யா இப் ேபா வற் ன் ேமேல பார்த்தார்.
அங் , ஓர் தான ேகமரா அவர்கைள பார்
த் க் ெகாண் ந்த . உடேன அவர் அர்ஜ ைன எச்ச
ரிக்ைக ப த் னார்.
“நம் மைள வாட்ச ் பண்ணிட் இ க்காங் க. ஜாக் ரைத
.”
அர்ஜ ன் அவரிடம் “உஷ்”
ெயன ஆட்காட் ரைல வா ல் ைவத் ட் , வ
ற் ல் காைத ைவத் எதைனேயா கவனிக்க ஆரம் த்
, ஆச்சார்யா க் ெதரி த்தான்.
“இ க் ன்னா ஒ ெபரிய எம் ப் ஸ்ேபஸ் இ க்
” எனச் ெசால் க் ெகாண்ேட, சப் தங் கைள கண்கா
ணித் க் ெகாண் இ ந்தான்.
“எப் ப ெசால் ேற?”. என அவர் சற் ஆச்சர்யமாய் ேக
ட்க,
“கண் ச்ச ம் ெசால் ேறன்.” என அர்ஜ ன் அவனிட
ம் ெசால் ட் ேமேல ஓர் இடத்ைத ர்ந் ப் பார்த்
தான். ைல ல் ஓர் வற் க்கல் ைல ற் ம் மட்
ம் ஓர் ெமல் ய ஈரம் படர்ந் ந்த . அவன் அதைன
கவனித்தப ேய ேப னான்.
“ஆச்சார்யா”
“ெசால் அர்ஜ ன்.” என அவர் ஆர்வமாக சக்கர நாற்
கா ல் வந் , ேம ந் ேழ
ெம தாக நீ ர் வ ம் அைடயாளத்ைத கண்டார்.
அர்ஜ ன் அவரிடம் ம் னான்.
“சாரி, இப் ப உங் ட்ட ஒ ெபரிய பாரத்ைத ெகா க்க
ேபாேறன். ெகாஞ் சம் ெபா த் க்கங் க.”
அவர் ரியாமல் அர்ஜ ைன பார்த் த்தார்.
 அர்ஜ ன் ைற அைற ல் இ ந்த ஈரம் படர்ந்த க
ல் ைல ஓங் த்த, அ ெம தாக ரிசல் ட்ட .
ேழ இ ந் அவைன தன் ேதாள் களால் தாங் யப ேய
, ரமப் பட் அமர்ந் இ ந்தார் ஆச்சார்யா.
அ த ைம தாங் ம் கபாவம் அவர் கத் ல்
ெதரிந்த . அவரால் ப தாங் க யாமல் ண த
ைலைய உயர்த் னார்.
“ க் ரம் , என்னால யைல. ேகமரா ல பாத் ட்
இ ப் பாங் க. வர க் ள் ள எதாவ பண் .”
ஆச்சார்யா தைலைய உயர்த் அர்ஜ ைன பார்க்க,
அவன் ண் ம் வற் க் கல் ைல ஓங் த்த, அ
க் றான . உள் ேள இ ந் அ க்கான ரவ த
ண்ணீர ் ட் க் ெகாண் ெவளிேய வந்த .
அர்ஜ ன் உைடந்த கற் கைள எ த் ஒவ் ெவான்றா
க ேழ ேபாட்டான். ரந்த தண்ணீர ் ஆச்சார்யா அ
ேக ெகாட் ஓரள வ ந்த . அவர் வாைட தாங் காம
ல் க்ைகப் ெபாற் னார்.
“ேச, என்ன க மம் இ ?”
அர்ஜ ன் உள் ேள எட் ப் பார்த்தான்.
ஓர் ஆள் ஊர்ந் ெசல் ம் ப யான கற் பாைத நீ ண்
ெசன்ற . ேழ நின்ற ஆச்சார்யா க் எ த் ைரத்
தான்.
“நான் தல் ல உள் ேள ேபாேறன். உங் கைள ட் ட்
ேபாக எதாவ வ இ க்கான் பாக்கேறன்.”
ஆச்சார்யா பாந்தமாக தைலைய உயர்த் அர்ஜ ைன
பார்த்தார்.
“உனக் ரமம் அர்ஜ ன். என்னால இந்த காைல ெவ
ச் ட் , நிச்சயம் வர யா . நான் ெசான்னைத நீ
ெசஞ் ேசன்னா, அ ேவ எனக் ேபா ம் ” என அவர்
ெசால் க்க,
அ த்த கணம் ,
“டபடபடப”
ெதாடர்ச் யான ப் பாக் .
பாய் ந் வந்த ேதாட்டாக்கள் ஆச்சார்யா ன் உட
ைல சல் லைடயாக் ய . அவர் தள் ளாட, ேமேல ஊச
லா ய அர்ஜ ன் கற் கைள ெகட் யாக த் ம்
பார்த்தான்.
ைறகத ன் ெவளிேய க்ரமா த்யா ேகாபத்
ேதா ப் பாக் ைய ைவத் க் ெகாண் , ஆச்சார்யா
ைவ ெதாடர்ச் யாக ட்டான். அவ் வள ண் கள் அ
வர் பாய் ந்த ேபா ம் , அவர் சரியாமல் அர்ஜ ைன
ெகட் யாக தாங் க் ெகாண் இ ந்தார்.
ப் பாக் நின்ற .
ஆச்சார்யா கண்கள் சரிய, உடெலங் ம் ரத்தம் வ
ய, உயர்ந் அர்ஜ ைன பார்த்தார்.
“நீ தப் ச் .”
அர்ஜ ன் பரிதாபமாக அவைர பார்த் ட் , ேகா
பமாக ம் ைறக் கதைவ பார்த்தான். இப் ேபா
க்ரமா த்யா ப் பாக் ைய அர்ஜ ைன ேநாக்
வதற் நீ ட்ட,
அ த்த கணம் ,
அர்ஜ ன் ேச ம் , கல் ம் கலந்த ய பாைத
ல் பாய் ந் உடைல ைழத் மைறந்தான். ப் பாக்
ண் கள் கற் வர்களில் பட் த ய . ஆச்சார்யா
அப் ப ெய ன்னால் ணமாக சரிந்தார். க்ரமா த்
யா ைறக் கதைவ றந் ஓேடா வந் , ஆச்சார்யா
ணமாய் டந்த ல் ேசைர ரம் தள் ளி ட் , ேம
ேல பார்த்தான்.
கற் ைள ெதரிந்த .
உடேன வாக் டாக் ைய எ த் யா க்ேகா தக
வல் ெசால் க் ெகாண்ேட, ைற அைறைய ட் அ
வசரமாக ெவளிேய னான்.
“ஒ த்தன் ெசல் ல இ ந் தப் ச் ட்டான். உடேன
அவைன ங் க.”

கற் பாைத உள் ேள,

அர்ஜ ன் ஒ ஆள் மட் ேம ப த்த நிைல ல் ெச
ல் லக் ய கற் பாைத ல் , ழங் ைககைள ஊன் , உ
டைல ன்ேன ெச த் யப , ரமப் பட் ேவகமாக
ன்ேன னான்.
ேநர ேவகமான பயணம் .
அந்த ய பாைத அேத அள ைள டன் இட
ப் பக்கம் ம் ய . அர்ஜ ன் க ம் ரமபட் உட
ைல வைளத் , ெநளித் அ ல் ம் தன் ழங்
ைககளால் பயணித்தான். அ த் நீ ண் ேமேல ெசன்
ற கலான பாைத வந்த . அங் ம் உடைல
வைளத் நின் , எல் ைல ெதரியா உயரத்ைத ேநாக்
ஏ னான்.
க ரத்ைதயான பயணம் . பாைத க் வந்
, ண் ம் இடப் பக்கம் ம் ய . அ ல் ைழந்
ஊர்ந்தான். ஆனால் வ ல் ைல. ஓர் ெப ம் க ங் கட்
டக் கல் அவைன த த் நி த் ய . அர்ஜ ன் ச்
ட்டப ேய அதைனப் பார்த் தைலைய சாய் த் ,
ரக் ல் ப த்தான்.

ஓர் ெபரிய கற் வர்.

மார் ற அ இ க் ம் . பழங் கால கற் களால்
உ வாக்கப் பட்ட கட் டத் ன் ன் றம் . ெசவ் வகம்
ெசவ் வகமாக பாைறக்கற் கள் வ வைமக்கப் பட் , அத
ன் லம் கட்டப் பட்ட ெப ம் வர்.
ஓர் சப் தம் .
சரியாக வற் ன் ழ் ப ந் ேமேல ெதா
ன் அ ல் ெபா த்தப் பட் இ ந்த ஓர் கல் இ
ந்த ப ல் அ ஒ த்த .
ண் ம் சப் தம் .
அக்கல் ல் ஓர் ள ஏற் பட் கற் தறல் கள் ேம
ந் ேழ ந்தன. ெதாடர்ச் யான சப் தம் ஒ க்க,
அந்த ஒ கல் மட் ம் நான்காக ளந் ேம ந்
ேழ ந் உ ண்ேடா ய .
இப் ேபா , ெமாத்தமாக ற க் ம் அ க் ம் ேம
லாக இ ந்த வற் ல் , அக்கல் ெபயர்ந்த இடத் ல் ம
ட் ம் ஓர் க ம் ைள ெதரிந்த . அ ந் தைல
ைய ட் எட் ப் பார்த்தான் அர்ஜ ன். ேழ ெதான்
அ க் ம் ேமலான பள் ளம் .
அர்ஜ ன் தைல ழாக மட் ேம ேமேல இ ந்
ேழ ழ வாய் ப் உண் . காைல ன்ப க் ெகா
ண் வர யாத அள க்கமான பாைத. அவன்
உட க் மட் ேம கச் தமாக ெபா ந் இ ந்த . அ
வன் ேயா த் ட் , தன் உடைல மட் ம் ரமப் பட்
ப் , தைலைய ெவளி ெகாணர்ந் ேமேல பார்
த்தான்.
கட் டத் ன் உச்சத் ல் ,
இந் ய ேத ய ெகா பறந் க் ெகாண் இ ந்த .
அவ க் ம் , அதற் ம் ஓர் பத்த இைடெவளி மட்
ேம இ க் ம் . ெகா க் கம் பத் ல் இ ந்த ெதாங் ய
நீ ண்ட க றான , ல அ இைடெவளி ல் ேமேல
ெதாங் க் ெகாண் இ ந்த .
அர்ஜ ன் அதைனக் கண்டான். ரமப் பட் ைள
ல் இ ந் தன் ஒ ைகைய ெவளிக் ெகாணர்ந் ,
க ற் ைற க்க பார்த்தான். அ எட்ட ல் ைல.
அ த் , உடைல ேதய் த்தப ேய இ ப் பள ெவளி
ய வந்தான். சரியான சமநிைல ல் உட் ற ம் , ெவளி
ப் ற ம் உடைல ைவத் ந்தான். ெவளிப் றம் சற்
எைட னா ம் த மா ெதான் அ உயரத்
ல் இ ந் ழ ேவண் ய தான். அர்ஜ ன் ெம வாக
உடைல ேமேல உயர்த் , ைகைய உயர்த் க ற் ைற
பற் ற யற் த்தான்.
ஓர் ைல ரம் அவைன தனிைமப் ப த் ய .
ஆட்காட் ர ல் க உர ம் , உரசாம ம் காற்
க் ஆ ய . ெநாந்தப ேய ண் ம் எக் னான். க
ைக ல் பட் ஓ ய . இ யாக, யற்
டன் உடம் ைப எக் . க ற் ைறப் க்க தாவ,
அ ண் ம் தவ ய .
அர்ஜ ன் ஒ கணம் நிைல த மா , அப் ப ேய த
ைல ழாக ேழ சரிய, எ ர்பாராத தமாக அவன
ெமாத்த உட ம் ெவளிவந் ேழ ழத் ெதாடங்
னான்.
 தைல ழாக ேமேல பார்த்தப ேய பதற் றத் டன்
ைகைய அைசத் அவன் ேழ ந் க் ெகாண் க்
க, சட்ெடன ஓர் க அவைன ட ேவகமாக ேழ
இறங் , அவன் அ ேக பயணித்த .
அர்ஜ ன் தைல ழாக வானில் பறந்தப ேய அந்த
க ற் ைற த்தான். உடலப ேமேல வர, கால் ப
ேழ ேபாய் பயணம் நின்ற . அர்ஜ ன் க ற் ைற
த்தப ேய ஊசலா வற் ல் ேமா னான். ன்
ெப ச் டன் ேமேல பார்க்க,
அங் ,
ட் ல் ேபர்ட.்
ஆகாயத் ல் ெறக்ைககள் ழல நின் ந்த . அ
ந் க ற் ைற த்தப ேய சார் ெவளிப் பட்டா
ன்.
“கம் ஆன் அர்ஜ ன், க் ரம் .”;
அர்ஜ ன் உடேன ேவகேவகமாக க ற் ைற த் ,
ெவன ேமேல உச்சத்ைத அைடந்தான். வா
ன் ேசங் ைக ெகா த் ேமேல க் ட்டான்.
அர்ஜ ன் ேமேல ேசார்வாக ப த்தான்.
அவைன ழ் ந் அ ரா, சார் , வான்ேசங் , நடா
, ெராபஸர் பகவான் என அைனவ ம் ஓர் ெப ச்
ேசா நின் க்க, த் க் ன் இயக்கத்தால் ட் ல்
ேபர்ட் சர்ெரன வைளந் , ேவகெம த் ேமேல பறக்க
த் ெதாடங் ய .
ேழ,
கட் டத் ல் இ ந் ேவகமாக ப் பாக் ேயா
ெவளிப் பட்ட க்ரமா த்யா, ட் ல் ேபர்ட் வானில் ப
றந் ெசல் வைதேய ெவ ப் டன் பார்த் நின்றான்.

.
 அத் யாயம் - 36
சா ர ட்.
ெகய் ேரா நகரம் , எ ப் .
உலக அ சயங் களில் ஒன்றான எ ப் ய ர டா
ன வாைன ட் , நின் ெகாண் ந்த . அதன் எ
ேர ஓர் ப் நின் ந்த . அந்த ப் ன் ன் ப
க்க ேபனல் , அைம யாக அமர்ந் , ர ட்ைடேய
பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்,
அெலக்ஸாண்டர்.
இட பக்கம் ேலாகா ேகா ல் த்தக ம் , வல
பக்கம் ஓர் வ ம் அமர்ந் ந்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் ம் அவைனக் ேகட்டான்.
“ைநட் ஆ ச் . ர ைடப் பத் எல் லாம் ெசால் ட்
ேடன்.“
அச் வன் ன்னால் ற் ந்த இ ந்த ர ைட
ேய ஆச்சர்யத்ேதா பார்த்தான். அ ல் இ ந்த அ
ெலக்ஸாண்டரிடம் ர ட் ன் ேமல் ைவத்த கண் மா
றாமல் அச் வன் ேகட்டான்.
“ேபாேறன். கைட யா ஒ ேகள் அெலக்ஸ். இந்த
ைநட் ைடம் ல உள் ள யா இ ப் பா?”
அெலக்ஸாண்டர் ஒ ெப ச்ேசா ெசான்னான்.
“எ ப் ய பாேரா மன்னன் நான்காம் ேயாட சமா
தான் உள் ள இ க் . அைத அரச ம் பத்ைத ேசர்ந்
த ெபா யல் வல் னர் ேஹமேனாட பரம் பைரைய
ேசர்ந்தவங் கதான் இந்த ர ட்ைட காலங் காலமா பா
காக்கறாங் க.”
“இப் ப யா பா காக்கறா?”
“இப் ப இங் க இ க்கற ேஹமேனாட கைட பரம் ப
ைர வாரிசான ெஹட்மர். ர ட்ைட பத் ன எல் லா ர
க ய ம் ெதரிஞ் சவர்.”
அச் வன் நீ ண்ட ேநரம் ஏேதா ேயா த் ட் ,
ன், ஞாபகம் வந்தவனாய் ேகட்டான்.
“ஆங் … ேலாகா ேகா க் ேபாற க் அெலக்ஸா
ணடர் கல் லைற ல் இல் லாம ேவேற எங் கேயா இ க்
ெசான்னீேய, அ எங் க இ க் ம் ?”
அெலக்ஸாண்டர் சாதாரணமாக தன் அ ல் இ
ந்த த்தகத்ைத எ த் , அச் வ க் காட் னான்.
“இ தான் அந்த க். இ க் ள் ளதான் ேலாகா தங் கக்
ேகா ல் எங் க இ க் ெசால் ற ரக யம் இ க் .”
அச் வன் அப் த்தகத்ைத உற் ப் பார்த்தான். அ
தன் க் ம் தங் க ரகா ப் ைப ம் , ேமற் றம்
இ ந்த ேலாகா ேகா ன் படத்ைத ம் பார்த் , அ
தைன ெம வாக தட பார்த்தான்.
ன், ஏளனமாக அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த் ரித்தா
ன்.
“நீ யம் க்ளாஸ்ல நிைறய ெபாய் ெசால் ற மா ரி
இப் ப ம் ெபாய் ெசால் ேற. சரி, நான் ளம் பேறன்.”
அெலக்ஸாண்டர் ைளயாட்டாய் ேகாபப் பட்டான்.
“ஓேக, அைத கண் ச் , அங் க உன்ைன ட் ட்
ேபானா அப் ப நம் ேவ இல் ைல.”
சரிெயன்ப ேபால் அச் வன் தைலயைசத்
ட் , ப் ல் இ ந் த் அெலக்ஸாண்டைரப்
பார்த்தான். அவன் தன் ைகைய காற் ல் ழற் , மா
யமாக ஒ சாக்ெலட்ைட வரவைழத் அவனிடம் ெகா
த்தான். வன் சந்ேதாஷமாக அதைனப் ெபற்
ளம் ப, ேநரத் ல் அவன் அெலக்ஸாண்டர் கண்
ணில் இ ந் மைறந்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் ைக ல் த்தகத்ேதா எ ேர
ெதரிந்த ர ட்ைட ம் , அதற் ன்னால் ெதரிந்த நி
லாைவைய ம் பார்த் க் ெகாண் க்க. அவ க்
ன்னால் ன் ைல யர்ந்த கார்கள் ெம வாக
ன்ேன அவ க் ன்னால் நின்றன.
அெலக்ஸாண்டர் ம் ப் பார்த்தான்.
ன் கார்களில் இ ந் ம் தனித்தனியாக ஒ வர்
ேழ இறங் நின்றனர். காரின் ன்பக்க ளக் க
ளால் ெவளிப் பட்ட ெவளிச்சமான , அெலக்ஸாண்டர்
உ வத்ைத இ ட் ல் டகாத் ரமாக காட்ட, சரியாக
அவன ன் றத் ல் இ ந்த ர ட் ன் அைமப் ,
காரில் இ ந்த வந்தவர்கைள ெமய் ர்க்க ெசய் த .
அெலக்ஸாண்டர் காத் க்க, வ ம் அவைன
ெந ங் னார்கள் . அெலக்ஸாண்டர் ஒவ் ெவா வரின்
ைககைளப் பற் , மரியாைத ெகா த் ட் , எல்
ேலாைர ம் தனித்தனியாக பார்த்தான்.
அவர்கள் ஒவ் ெவா வ ம் நாற் பைத தாண் ய வய
ல் இ ந்தனர். அெலக்ஸாண்டர் ஒவ் ெவா ைர ம் ப
ற் ம் , மற் றவர்க க் அ கப் ப த் னான்.
கால் மண்ைட வ க்ைகேயா த ல் ேகாட் ட்
அணிந் இ ந்தவைனக் காட் , மற் ற இ வ க் ம்
அ கப் ப த் னான்.
“ ஈஸ் ேவலன் ேனா. ேசர்மன் ஆஃப் த ெபடேரஷன்
க ன் ல் . ரஷ்யா.”
மற் ற இ வ ம் ரிப் டன் அவ டன் ைக ெகா
த் க் ெகாண்டனர். அெலக்ஸாண்டர் ேவலன் ேனா ட
ம் ேகட்டான்.
“உங் க ப் ர ெடண்ட் ளா ர் ன் எப் ப இ க்கா
?”
“அவர் நல் லாதான் இ க்கா . பட், ரஷ்யாதான் ேமாச
மான நிைலைம ல இ க் .” என ேவலன் ேனா ச
த் க் ெகாண்டான்.
“மாத் ேவாம் .” என அெலக்ஸாண்டர்
இரண்டாவதாக நின்றவைன ஏ ட் ேப னான்.
“ ஈஸ் ஆன்ட் ஸ் மார்க்கல் . ெஜர்மனிேயாட ேசன்ச
லர். ப் ர டண்ட் ப் ராங் க் வால் டேராட பர்சனல் அட்ைவ
சர்.”
அவ ம் பரஸ்பரம் மற் றவர்க டன் நட் பாராட்ட,
இ யாக சற் உயரமாக ம் , கம் ரமாக ம் ஓர் ஆ
ங் ேலயன் இ ந்தான். ஒட்ட ெவட் ய ல் கட் ம
ஸ்தாக இ ந்தான். அெலக்ஸாண்டர் அவைன மற் றவர்
க க் அ கப் ப த் னான்.
“ ஈஸ் கர்ேலான் ஸ் த். ப் ரிட் ஸ் ஆர் ேயாட ஆர்
சர்ஜண்ட். இன்ைனக் இவேராட கட் ப் பாட் லதா
ன் ப் ரிட் ஸ் ஆர் ேய ஆபேரட் ஆ .”
 கர்ேலான் ஸ் த் மற் ற இ வர்கைளப் பார்த் ன்
னைகத் ட் , தன் ைக ல் இ ந்த ஓர் ய ெபட்
ைய பவ் யமாக அெலக்ஸாண்டரிடம் ஒப் பைடத்தான்.
அவன் அதைன சந்ேதாஷத் டன் அதைனப் ெபற்
, ெம வாக றந் பார்க்க,
உள் ேள,
த்தகத் ன் சா .
அ ந் ெவளிப் பட்ட நீ ல ஒளி அவன கத்
ல் ரகாசமாக அ த்த . ெமய் மறந் அதைனப் பார்
த் ட் , சா ைய தன் ைகயால் ஏந் , கர்ேலான்
ஸ் த்ைத ெப ைம ெபாங் கப் பார்த்தான்.
“நீ சா ச் ட்ேட கர்ேலான்.”
“அெலக்ஸ், ரி லா மைல ல மண் க் ேழ இ
ைதஞ் டக் இன்பார்ம் பண்ணேத நீ தான்..
அைத என் ெமாத்த ேமாட ேபாய் , ெமாத்த இடத்ைத
ம் ெகாைடஞ் , பல ேபேராட உைழப் னால, பல நா
க் அப் பறம் தான் இ நமக் ைடச்ச .”
அெலக்ஸாண்டர் நீ ல நிற சா ல் இ ந் , கண்க
ைள லக்காமல் , வரிட ம் ேப னான்.
“இந்த கணம் , உலகத் க்ேக ஒ க் யமான த ண
ம் . பல ேகா வ ஷமா காணப் படாத, கண் க்கா
த ேலாகா ெடம் ைள எங் க இ க் ெதரிஞ் க்கற
ஒ னிதமான த ணம் .” என ெசால் ட் , அத
ைன அப் ப ெய ைக ல் ஏந் தன ப் க் ம்
னான். மற் றவர்க ம் ேபராவேலா ெசன் அவ
ைன ழ் ந் நின்றனர்.
ர ன்னணி ல் இ க்க,
ப் ன் ன் ப ல் த்தகம் ெபான்னிறத்
ல் ன்னிக் ெகாண் இ ந்த . அெலக்ஸாண்டர் அத
ைனப் பார்த் ட் , ெம வாக தன் ைக ல் நீ லமா
ய் ன்னிய சா ைய த்தகத் ன் வாரத் ல் ைழ
த் ட் , ஓர ன்னால் ேபானான்.
மற் ற வ ம் வாையத் றந் , எ ர்பார்ப்ேபா அக்
காட் ையப் பார்க்க,
அ த்தகணம் ,
 த்தகம் ேவகமாக ைய தன் ள் ேள இ த் கவ்
க் ெகாண்ட . ேநரத் ல் சா தானாகேவ,
ெம வாக ழலத் ெதாடங் ய . அெலக்ஸாண்டர் அக்
காட் ைய சந்ேதாஷத் ட ம் , மற் றவர்கள் ஒ ரட்
ட ம் பார்க்க,
“க்ரக ீ ்” என்ற சப்தத் டன் சா ம் வ நின்ற .
அெலக்ஸாண்டர் சந்ேதாஷ ைக ந க்கத் டன், த்
தகத் ன் ேமல் ைக ைவத் அதைன றக்க ,
த்தகம் , பல ேகா வ ட ரக யத்ைத ெவளிப் ப த்
ய .
அத ள் ேள,
ஓர் எந் ர ைசமானி.
“ேகால் டன் காம் பஸ்!!!.” என ேவலன் ேனா நம் ப யா
மல் , தாேன ேப னான்.
அெலக்ஸாண்டர் அந்த பண்ைடய ன் ம் ைச
மானிைய உற் ப் பார்த்தான். அ வ ம் ைவரம்
ேபான்ற கல் லால் உ வாக்கப் பட் , ளிர்ந் க் ெகா
ண் இ ந்த . உ ண்ட வ ல் இ ந்த அதன் உ
ல் , ெமாத்தம் இரண் அ க் கள் இ ந்த .. ழ் அ
க் ல் ற் ம் ரியாத எ த் க்கள் ைசகைள
க்க பயன்ப த்தப் பட் இ ந்த .
அதற் ம் ேமேல இ ந்த அ க்கான ஓர் அம் ன்
ைன ேபால ஒன்ைற தாங் க் ெகாண் இ ந்த .
அந்த ைனயான ழ் அ க் ல் இ ந்த ைச ன்
ஒ ப ைய ேநாக் காட் யப ேய, ெம தாக ஆ
க்ெகாண் இ ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் அதைனப் பார்த்தப ேய, ேபராவ
ேலா அதன் தன்ைமைய மற் றவர்க க் ளக் னா
ன்.
“எஸ்…. எஸ்….
ஸ் ஈஸ் ேலாேகடர். இ ல காட் ற ைச ல ேபா
னா, ேலாகா ெடம் ள் இ க்கற இடம் ெதரிஞ் ம் .
ேரட் ஏ யன்ஸ் ெடக்னால .” என தைலைய உயர்த்
மற் றவர்கைளப் பார்த்தான்.
மற் றவர்க ம் ஓரள ஆர்வ ரட் ந் ண்
, சந்ேதாஷத் டன் அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த்த
னர்.
ஆன்ட் ஸ் மார்க்கல் அவனிடம் ெந ழ் ச ் டன் ேப
னான்.
“ெநௗ ேஹட் எ ரி ங் க். அ ரா என்ன ஆனா?”
அெலக்ஸாண்டர் அவனிடம் உ யாக ப லளித்தான்.
“இன் ம் ல மணி ேநரத் ல என் ஆட்கள் அவைள
ெகாண் வந் வாங் க.”
கர்ேலான் ஸ த் ஆர்வமாக ேகட்டான்.
“அ த் ?”
அெலக்ஸாண்டர் கம் ரமாக ம் , வைர ம்
ெபா வாக பார்த்தப ேபசத் ெதாடங் னான்.
“இப் ப இங் க இ க்கற நாமாதான் நாைளக் ளாக்
ஸ்ைனடேராட கட் ப் பாட் ல, பல நா க க் தைல
வனா இ க்கப் ேபாேறாம் . ேசா, ெர வர் ேபார்ஸ்.
ஸ்ைனடர் வந்த ம் இன் ம் 24 மணி ேநரத் ல நாம
ளம் பப் ேபாேறாம் . எஸ், ஆர் ேகா ங் ஹண்ட்
ேவர்ல் ட்”ஸ் ேரடஸ்ட் ரஷர் எவர்.”
அைனவ ம் ஓர் உந் சக் ேயா தைலயைசத்தனர்.
அெலக்ஸாண்டர் வ க் ம் ைக க் ரி உ
பசாரம் ெசய் தான். அைனவ ம் சந்ேதாஷத் ட ம் , த
ன்னம் க்ைக ட ம் ம் நடந் , தாங் கள் வந்த
காரில் ம் ச் ெசன்றனர்.
அெலக்ஸாண்டர் அவர்களின் கார் கண்ணில் இ ந்
மைற ம் வைர பார்த் ட் , அப் ப ேய நின்
ந்தான்.
ல கணங் கள் தாண் ய .
அைனவ ம் ளம் ட்டனர் என்பைத உ ப் ப
த் க் ெகாண் ற் ம் பார்த்தான். கண்ணில் பட்
ட ைசெயங் ம் மனிதர்கள் யா ம் இ ப் பதாய் ெதரி
ய ல் ைல. ன், அப் ப ேய ம் நின்றான். அவ
க் ன்ேன ர ட் ேகா ர ம் , எண்ப அ க் ம்
ெபரிதாக இ ந்த அதன் ைழவா ம் ெதரிந்த .
ெம வாக த்தகத்ேதா ப ேய ைழவா ல் நி
ன் ப் பார்த்தான்.
எ ேர,
 ர ட் ன் வாச ல் ஓர் க ப் பான உ வம் நின்
ந்த . அெலக்ஸாண்டர் அவ் த்ைதேய பவ் யமாக
பார்க்க, அவ் வம் ெம வாக அைசந் வந் , அவன்
ன்ேன வந் நின்ற .
அ ,
ஒ ெபண்.
ஐம் பைத ெந ங் ப் பாள் . க ப் நிற அங்
அணிந் இ ந்தாள் . னியக்காரி ேபால ேதாற் றமளி
த்தாள் . தைல ல் ெதான் சத த வ க்ைக ம் , உ
தட்ைட க் ெவளிவ ம் அ ங் கமான ன் பற் க
ம் அவைள த் யாசமாக அைடயாளப் ப த் ன. அவ
ள் அெலக்ஸாண்டைர ம் , அவன் ைக ல் இ ந்த த்
தகத்ைதப் பார்த்தாள் .
அவன் அைத அவ க் றந் காட்ட, உள் ேள
ந்த ைசமானி ைவர நிறத் ல் ெஜா த்த . அவள்
அதைன ரிப் ேபா பார்த் ட் , அெலக்ஸாண்ட
ைர ஏ ட்டாள் .
“நீ நிைனச்சைத சா ச் ட்ேட. அந்த ட்டா ங் க ேபா
ட்டாங் களா?”
அெலக்ஸாண்டர் ஆம் என்ப ேபால் ரித்தப ேய
தைலயைசத்தான். அவள் தன் ைகைய அவனிடம் நீ ட்
ேகட்டாள் .
“எனக் ப க் . ெபாணம் எங் ேக?”
“ெகாண் வந் க்ேகன். ெஹட்மர்.” என ம் தன்
ைடய ப் ைய பார்த்தான். ெஹட்மர் ஆவ டன் வ
ண் ையப் பார்த் ட் , அவைன ஆர்வமாக ேகட்டா
ள் .
“எத்தைன வய ?”
“ம் ம் ம் .. ஐம் ப வய இ க் ம் .”
“ ழட் சவம் ைவயா இ க்கா . அ த்த தடைவ வ
ம் ேபா , நல் ல இளைமயா இ க்கற ெபாணத்ைத
ெகாண் வா.” என ப களில் இறங் வண் ைய ேநா
க் ேபானாள் .
“கண் ப் பா. சரி, அவன் எப் ப இ க்கான்?.” என அ
ெலக்ஸாண்டர். ர ட் ன் உள் ேள பார்த்தப ேய அவ
ளிடம் ேகட்டான்
“உள் ள ேபாய் நீ ேய பா . டகாத் ரமா இ க்கான்.
ெகாஞ் ச நாள் ன்னா ட வந் பாத் ேய. அவ
ைன எப் ப வளர்த் இ க்ேகன் பாத் யா!!!” என சம்
பந்தேம இல் லாமல் பலமாய் ரித்தப ேய, அவள் ப
களில் இறங் வண் ைய ேநாக் ன்ேன னாள் .
அெலக்ஸாண்ட ம் உரக்க ேப னான்.
“இ பத் ேய வ ஷமா அவைன பா காப் பா ெவச்
இ ந்த க் நன் . இனி, உன்ேனாட ேவைல ஞ் ச
ெஹட்மர். நான் அவைன ட் ட் ேபாகப் ேபாேற
ன். தன் தலா அவன் உலகத்ைதப் பாக்கப் ேபாறா
ன்.”
ெஹட்மர், ப் ன் ன்னால் இ ந்த ேஜடன்
ன்னா ன் ணத்ைத ன்னால் இ த்தப ேய, அெலக்
ஸாண்டரிடம் ேப னாள் .
“நீ நிைனச்சைத ப் ேப அெலக்ஸ்.”
அெலக்ஸாண்டர் ன்னைகத்தப ேய அவைள ேநா
க் தைலயைசத் ட் , ம் ர ட் ன் இ ட்
டான பாைதையப் பார்த்தான். உள் ேள ந் ஒ வன்
பயங் கரமாக அல ம் ெதாடர்ச் யான சப் தம் , அவ
க் ெம வாக ேகட்ட .
 அத் யாயம் - 37
ட் ல் ேபர்ட் இந் யாைவத் தாண் , எ ப் ைத
ேநாக் பறந் க் ெகாண் இ ந்த . மானி அைற
ன் உள் ேள, த் க் தனியாக
அமர்ந் ெஹ காப் டைர இயக் க் ெகாண் ந்தான்.
ைமய அைற ல் ,
அர்ஜ ன், சார் , ெராபஸர் பகவான், அ ரா என
அைனவ ம் ஆ க்ெகா ைல ல் அைம யாக அ
மர்ந் இ ந்தனர். ஒவ் ெவா வரின் கத் ம் ஓர் வ
த்தம் அப் ந்த . நடா உறங் க் ெகாண் ந்
தாள் .
சார் தன் ைக ல் இந் ரேனா ம ழ் ச ் யாய் எ
த் க் ெகாண்ட ஓர் பைழய ைகப் படத் ைன, கண்
கள் பனிக்கப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
அர்ஜ ன் அவன மனநிைலைய மாற் ம் தமாக ேப
னான்.
“சார் , த் க் காக் ட்ல தனியா இ க்கான். நீ ேபா.
ட் ல் ேபர்ைட யா ம் ேரடார்ல ஐெடண் பண்ண
யாதப , ைஹ ங் ேமா க் ப் ட் பண் .”
சார் அதைன ஆேமா ப் ப ேபால எ ந் , ெத
ம் ன் மானி அைறக் ள் ைழந் மைறந்தான்.
மான கத ைன றந் ெவளிேய பார்த் க் ெகாண்
ந்த வான் ேசங் ைக, அர்ஜ ன் ஆ தல் ெசால் வ
ேபால எ ந் ெசன் , அவன ேதாளின் ேமல் ைக
ைவத் ெசான்னான்.
“சாரி, வான்.”
வான் ேசங் ம் னான். அவன கண்கள் பனித்
இ ந்த . அர்ஜ னிடம் நா த க்க ேப னான்.
“நீ எ க் சாரி ேகக்கேற?. எப் ப ம் ேடானிைய ட்
நா ரிஞ் சேத இல் ைல. அவன் ேபச்ைச ேகக்காம நா
ன் வந்ததால, இப் ப நான் அவைன இழந் ட்ேடன்.”
“நீ ம் ேபா ..”
 வான் ேசங் உ யாக ம் , உள் க் ள் ஓர் ஆத்
ரத்ேதா ம் ேப னான்.
“இல் ைல அர்ஜ ன், என்ேனாட ேதட க்காக, அப் பா
யான அவன் உ ைர ட் இ க்கான். இேதாட
என்ன ெதரிஞ் க்காம நான் என் நாட் க்
ம் ேபாற ல் ைல.”
அர்ஜ ன் ர்க்கமாக ஒ பார்ைவ அவைனப் பார்த்
ட் , மற் றவர்களிடம் ம் னான். ெராபஸர் ப
கவா ம் , அ ரா ம் ஒ எ ர்பார்ப் டன் அவைனப்
பார்க்க, அர்ஜ னின் கம் ஒ ெதளி ல் லாத நிைல
ைய காட் ய . தன் ெநற் ப் ெபா ைய ெசா ந்தப
ேய ெபா வாக ேப னான்.
“இப் ப க்ைக காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ் ட்ட இ ந் எப்
ப யாவ எ க்க, நாம ேபா ட் இ க்ேகாம் . அ க்
ள் ேள ேம க் க் ப் ைப ஓபன் பண்ணி, ேயாட ெலா
ேகஷைன ம் ெதரிஞ் க்க ம் . தட் ஈஸ் த ஒன் ப்
ளான் த்அ ட் ைட ப் ளான்.” என ெசால் ட்
, தன்னிடம் இ ந்த ேம க் க் ப் ைப க் அ ரா ட
ம் எ ந்தான்.
அ ரா அதைன பற் யப ேய, அர்ஜ ைன பார்த்
தைலயைசத் ட் , அதைன ம் ரமாக க ஆ
ரம் த்தாள் . ெராபஸர் பகவா ம் அவ க் உத க்
ெகாண் ந்தார்.
அர்ஜ ன் ம் வான் ேசங் ைக பார்த்தான்.
“வான், இண் எங் ட்ட கைட யா “ேமக் இசட் நட்டா”
ஏேதா ெசான்னான். அ என்ன ெதரியைல. அ
ரா க் ம் , ெராபஸ க் ம் ெதரியைல. உனக் எதா
வ ெதரி மா?”
வான் ேசங் ஆழ் ந் ேயா த்தப ேய, இல் ைல என்
ப ேபால் தைலயைசத் ட் ேப னான்.
“ெதரியைல. பட், ஸ்டம் ல இண் ேயாட பர்சனல் ைப
ஃல் ஸ் எல் லாேம ேலாட் ஆ இ க் . அைத ெசக் பண்
ேறன்.” என தனக் ன்னால் இ ந்த ேலப் டாப் ைப
றந் , ேநாண்ட ஆரம் த்தான்.
ன், அர்ஜ ன் எல் ேலாைர ம் பார்த்தான். ஆளா
க் ஓர் பணிைய ம் ரமாக ெசய் க் ெகாண் க்
க, அர்ஜ ன் ஓர் ெப ச் டன் ஓர் இ க்ைக ல் அம
ர்ந்தான்.
ன், தன் பாக்ெகட் ல் இ ந்த ஓர் ைகப் படத்
ைன எ த் , ேநரம் ஆழ் ந் ப் பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தான். அ ரா அவைன கவனிப் ப ேபால ெத
ரிய, அர்ஜ ன் உடேன ைகப் படத் ைன பாக்ெகட் ல்
ேபாட் மைறத் , அப் ப ேய வான் ேசங் ைக பார்த்தா
ன்.
வான் ேசங் இப் ேபா தன் ேடப் ெலட் ல் யா ட
ேமா ேகாபமாக கத் யப ம் , ட் யப ம் ேப க்
ெகாண் இ ந்தான். ேப த்த ம் ேடப் ெலட்ைட
ேகாபமாக க் ற, அ அர்ஜ ன் அ ல் வந்
ந்த . அர்ஜ ன் என்ன என்ப ேபால அவைனப்
பார்க்க, அவன் ச ப் டன் ேப னான்.
“ேசனேலாட ப் ராக்ராம் ெஹட் ேபசறான். ெநக்ஸ்ட் க்.
ேசனேலாட 25வ வ ஷ ெசலப் ேரஷன் வரப் ேபா
. அ க் ஒ ேரட் ேம க் ேஷாைவ ஏற் பா பண்
ண எப் பேவா ெசால் இ ந்ேதன். அ க் இப் ப ேவர்
ல் ட் ெபஸ்ட் ேம க் ம் ேஸாட ைடல் ஸ் அ ப்
ஸ் பண் ங் கறான். ேடானி இறந் பத் நாள் ட
ஆகைல. அதனாலதான் ேகாபபட்ேடன்”.
வான் ேசங் ெசால் ட் ண் ம் கணிணி ல்
ழ் க, அர்ஜ ன் அ வாராஸ்யமாய் தைலயாட் யப
ேய, அ ல் ந்த ேடப் ெலட்ைட பார்த்தான். அ த
ன ைரைய அவ க் காட் க் ெகாண் இ ந்த .
ெம வாக அதைனக் ைக ல் ஏந் ப் பார்த்தான். அ
ல் ேம க் ேஷா ெசய் பவர்களின் பட் யல் நீ ண் ச் ெச
ன்ற .
அர்ஜ ன் தன் ைக ல் இ ந்த ேடப் ெலட் ன் ைர
ைய ெபா ைமயாக ஒவ் ெவான்றாக ப் ப ன் அத
ைன தள் ளிக் ெகாண்ேட ெசல் ல, அவன ைக சட்ெட
ன ஓர் இடத் ல் பட் , ைர ேவெறங் ேகா படபடெவ
ன ெசன்ற .
அ ல் ஆரம் பகால ேம க் ெசய் தவர்கள் பற் ம் ,
அவர்கள் ெசய் த அசாதாரண த்ைதக ம் , அவற் ன்
 ெவற் , ேதால் ப் பற் ய கட் ைரகள் நீ ண் ெசன்
ற .
அ ல் ,
அெலக்ஸாண்டரின் வய கம் வந்த .
அர்ஜ க் அவன் யாெரன் ெதரியாததால் , ஆ
ர்வ ன் அவைனப் பார்த்தப ேய அப் ப ேய கண்ண
யர்ந் உறங் ப் ேபானான்.

ல மணி ேநரங் கள் க ந்த .

ந ப் பக ன் ஆரம் பத் ல் ட் ல் ேபர்ட் அைம
யாக அேர ய பாைலவனத் ன் ேமல் அழகாக பறந்
க் ெகாண் ந்த . உள் ேள, அர்ஜ ன் தன் ஆழ் ந்த
ேயாசைன ல் இ ந் பட் , எ ேர பார்த்தான்.
அங் , நடா அமர்ந்தப ேய, அர்ஜ ைனப் பார்த்
ரித்தாள் . அவள தைல ல் ஓர் ய ப் ளாஸ் ரி
ஒட்டப் பட் இ ந்த . அவள் அ ேக அமர்ந் ந்த அ
ரா, தன் ைக ல் இ ந்த ேம க் க் ப் ைப ைவத் க்
ெகாண் , அ வாரஸ்யமாக க் ெகாண் இ ந்
தாள் . சற் ேசார் டன் காணப் பட்டாள் .
அர்ஜ ன் அவைளக் ேகட்டான்.
“என்ன ஆச் ?”
அ ரா உதட்ைட க் னாள் .
“ஐ நீ ட் ேமார் ைடம் .”
“ேடக் ெரஸ்ட்.” என ெசால் ய அர்ஜ ன் எ ந் ப ேய,
அவளிட ந் அதைனப் ெபற் றான். அ ல் ெபா க்
கப் பட்ட படங் கள் ஆங் காங் ஒ ங் ன் பர க் ட
ந்த . அதைன அப் ப ேய நடா டம் ஒப் பைடத்தான்.
நடா அவைன ரியாமல் பார்க்க, அர்ஜ ன் அ
த்தமாக அவளிடம் ைககைள அைசத் , ேப யப ேய
ளக் னான்.
“எல் லா ம் யற் பண்ணிட்ேடாம் . இப் ப நீ யற்
பண் . உனக் இ மட் ம் தான் ேவைல. இ க்
கற வைரக் ம் ேவற ேவைல ெசய் யக் டா .”
 நடா ம் ரிந்த ேபால் தைலயைசத் ட் ,
ேம க் க் ப் ைப ெபற் உடேன க ஆரம் த்தாள் .
அ ரா தளர்வாக எங் ேகேயா எ ந் ெசல் ல, அர்ஜ ன்
கணிணிைய கண்காணித் க் ெகாண் ந்த இ ந்த
வான் ேசங் ைகப் பார்த்தான்.
“வான், உனக் எதாவ ெதரிஞ் சதா?”
“ம் ம் … ஓரள க் . ெலட்ஸ் ஜா ன். என அவன் கணி
ணி ல் இ ந் தைலைய உயர்த் அைழக்க, அர்ஜ
ம் அவேனா இைணந் கணிணிைய கவனித்தான்
.
வான் ேசங் கணிணிையப் பார்த்தவாேற வரித்தான்..
“அதாவ “ேமக் இசட் நட்டா”ங் கற ல “ேமக்” ங் கற
ேமக்ரான் ைவைஸ இண் ேகட் பண் . அ இண்
கண் ச்ச பவர் ல் பாம் அன்ட் ராக் ங் ேலா
ேகடர். அ த் , இசட் ங் கற ேமக்ரான் ைவைச
ேயாட ரியல் நம் பர்.” என கணிணி ைர ல் ெதரிந்
த ஓர் பட்ட ப ல் “MACZ”
என அவன் ைடப் அ க்க, உடேன கணிணி ல் ஒ
பச்ைச நிற ைர ேதான் , பாஸ்ேவர் ேகட்ட . ண்
ம் வான் ேசங் ெதாடர்ந்தான்.
“என்ேனாட கால் ேலசன்ப இண் அந்த ேமக்ரான்
ைவைஸ ன்னாேவாட ெஹ காப் டர்ல ஏேதா ஒ
இடத் ல ட் பண்ணி ெவச் இ க்க ம் . அதனால
தான் உங் ட்ட அைத ெசால் இ க்கான்.”.
அர்ஜ ன் ஒ ஆச்சர்யத்ேதா ேகட்டான்.
“ஓ..ஓ… ஒேக. அ ஒ ேலாேகஷன் ஃைபண்டரா?”
“எஸ், இட் ஆல் ேசா எ பவர் ஃல் பாம் .”
அர்ஜ ன் உடேன ைககைள க்காக கட் , தன்
ஒட்ட ெவட் ய ைசைய வ யப ேய, கணிணிைய
பார்த்தப ேய பரபரப் பாக ேகட்டான்.
“ஓேக, அந்த ைவஸ் இப் ப எங் க இ க் ெதரிஞ்
க்க மா?”
வான் ேசங் ேதாள் கைள க் , தன் ச ப் ைப காட்
னான்.
“அங் கதான் ரச்சைன இ க் . இ ல பாஸ்ேவர்ட் ேக
க் . அைத சரியா ேபாட்டாதான் நம் மால ைவைஸ
 ட்ராக் பண்ண ம் . இண் கைட யா நட்டா
ெசான்னான். நா ம் அ தான் பாஸ்ேவர் த்ேத
ன். உள் ள ேபாக மாட்ேடங் .”
“ம ப ம் த் பா .”.
அர்ஜ ன் சமாளிக்க யன்றான்.
“அப் ப ெயல் லாம் ஒண் ம் இல் ைல.”
“வான் ேசங் ஆேமா ப் ப ேபால தைலயாட் ட்
, கணிணி ல் “NATA” என ைடப் ெசய் “ENTER”
பட்டைனஐ அ த் னான். “இன்கெரக்ட் பாஸ்ேவர்ட”் எ
ன கணிணி ப லளித்த .
வான் ேசங் அைம யாக அதைனப் பார்த் , கத்
ைத அஷ்ட ேகாணலாக் னான். அர்ஜ ன் ெநற் ல்
ைக ைவத் , ேதய் த்தப ேய ேயா க்க ஆரம் த்தான்.
இ வ ம் ேயா த் க் ெகாண் க் ம் ேபாேத, சார்
ெவன அவர்கைள ெந ங் , கணிணிைய த
ன் பக்கம் ப் னான்.
கணிணி ல் ெதரிந்த பாஸ்ேவர்ட் ப ல் ேவக
மாக “NATALIE”
என ைடப் ெசய் தான். ன் ஒ கணம் ட ேயா க்
காமல் , “ENTER”
பட்டைன அ த்த, அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் ஒ எ
ர்பார்ப்ேபா கணிணிையப் பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
“பாஸ்ேவர்ட் ஈஸ் கெரக்ட”்
என ெசால் யப ேய கணிணி ஓர் உலக வைரபடத்
ைத ைர ல் காட் ய . அதன் ந ேவ ஓர் கப்
ள் ளி ெதரிந்த . ேழ “BLAST”
எ ம் கட்டம் ெதரிந்த .
அர்ஜ ன் மற் ம் வான் ேசங் ன் கத் ம் ஓர்
ரகாசம் ெதரிந்த . இ வ ம் சார் ைய ெப ைம
ேயா பார்க்க, அவன் எதைன ம் கண் க் ெகாள் ளா
மல் , கணிணிைய பார்த்தப ேய ெசான்னான்.
“ேமப் ல ெதரியற இந்த ெரட் டாட்தான் ேமக்ரான்
ைவஸ். இ அப் ேடட் ஆகா ெடன் னிட்ஸ் ஆ ம் . அ
ப் பத்தான் பர்ெபக்ட் ெலாேகஷன் ெதரி ம் . ெவ ட் ப
ண் ேவாம் .”
 வான் ேசங் தன் ைக ல் கட் ந்த க காரத்ைத
ப் ப் பார்த்தான். அ ல் ேநரம் 121 : 12 : 34 என
ேநரம் ைறந் க் ெகாண் இ ந்த . தைலைய உயர்
த் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“எக்ஸாக்டா இன் ம் அஞ் ேச நாள் தான் இ க் .” என
ெசால் யப ேய, அவன கம் வா ய . அர்ஜ ைன
ம் , சார் ைய ம் பார்த் சந்ேதகமாய் ேகட்டான்.
“நாம ெஜ ப் பமா?”
அர்ஜ ம் லகணம் அவைனேய பார்த் ட் ெசா
ன்னான்.
“ம் ம் ம் .. க், ன் எ ேம நம் ப ட்ட இல் ைல. ஸ்
ல் ஆர் ங் . நம் மாள ம் சா நம்
ேவாம் . ேபாராட்டத் ல ெவற் ங் கற ஒ ெநா ல
ைக மா ம் . தளராம லாஸ்ட் ெசகண்ட் வைரக் ம்
உ யா யற் ப் ேபாம் . அந்த ஒ ெநா நிச்சயம்
நமக் சாதகமா அைம ம் .”
சார் ம் சாதாரணமாக ேதாள் கைள க் ெசான்
னான்.
“ க், யார் ட்ட ேவணா இ க்கட் ம் . இன் ம் அஞ்
நாள் அ ரா நம் ம டேவ இ க்கற வைரக் ம் நம
க் ரச்சைனேய இல் ைல. ஏன்னா, அவைள ப
ெகா த்தாதாேன அவங் க க் ேலாகா ேகா ேலாட
சக் ைடக் ம் .”
அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் சற் ேகாபமாக சார்
ைய பார்த் ட் , அப் ப ேய பார்ைவைய சங் கடமா
ய் ப் , அவ க் ன்னால் ெகாண் ெசல் ல, அ
ங் அைனத்ைத ம் ேகட்டப இ க்கமாக நின் ந்
தாள் ,
அ ரா.
சார் ம் ம் பார்த் கம் மா னான். அ
ரா ரம் ைம த்தவள் ேபால, ெம வாக அவர் வ
ைர ம் ெந ங் , ஒவ் ெவா வைர ம் தனித்தனியாக
பார்த்தாள் . அர்ஜ ன் அவைள கவனிக்க, அவள ைக
ல் ஓர் மடல் இ ந்த . அைத அவள் வர் ன்னா
ம் நீ ட் யப ேய ெசான்னாள் .
“என் அப் பா ேநத்ரன் எனக்காக எ ன . வான் மைற
ச் ெவச் இ ந்த க் ல இ ந்த . ஆனா, . அ
என் ைகக் வந் ச் .”
வான் ேசங் ஒ அ ர் டன் தைல ல் இ ைகைய
ம் ைவத் தைல க ழ் ந் க் ெகாள் ள, அர்ஜ ன்; தய
க்கமாய் அ ராைவேய பார்த்தான். சார் அவளிடம்
இ ந்த மடைலப் ெபற் , எல் ேலா ம் ேகட் ம் தமா
க சற் சப் தமாக ப க்க ஆரம் த்தான்.
என் ஆ ர் மகள் அ ரா க் ,
இ உன் ைக ல் இ க் ம் ேபா , நான் உன் அ
ல் இ க்க வாய் ப் க ைற . என் ேதவைதேய,
உன் ைனப் ேபால் உல ல் நான் யாைர ம் ேந த்த
இல் ைல. நீ நான் ெபற் ற மகள் நீ இல் ைல என் பைத
ெசால் ல என் மனம் ஒப்ப ல் ைல என் றா ம் , நீ ேச
ஷமாக உலகத் ற் வரவைழக்கப்பட்டவள் என் பைத
நீ நிச்சயம் ெதரிந் க் ெகாள் ளத்தான் ேவண் ம் .
பல வ டங் க க் ன் ஆச்சார்யா ம் ,
நா ம் ேலாகா ேகா ைல பற் ெதன் ஆப் ரிக்க
கா களில் ஆராய் ச் ைய ேமற் க் ெகாண் இ ந்த ச
மயம் ,
ல கயவர்கள் ஓர் கர்ப் ணி ெபண்ைண ழ் ந் ர
ச க்க யற் த் ெசய் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
ந இர .
வானத் ல் கண் ம் அள க் ஏேதா வட்டமான ஒ
ளி அவர்கைள ழ் ந்த .
அவைள ழ் ந் ந்த மார்களின் ஆரவாரத் ல் ஓர்
ழந்ைத றந்த .
அக் ழந்ைதைய ஏந் க் ெகாண் கர்ப் ணி ெபண்
ைணப் பற் கவைலப் படாமல் அைனவ ம் ம்
ெசன் றனர்.
ப ங் பார்த் க் ெகாண் இ ந்த நா ம் , ஆச்சா
ர்யா ம் கர்ப் ணி ெபண் அ ேக ெசன் ப் பார்த்ேதா
ம் . அவள் இறந் இறந்தாள் . ஆனால் இங் தான் நீ எ
ன் மகளாக ேவண் ெமன எ தப்பட் இ ந்த .
ஆம் , அவள் வ ற் ல் அைச இ ந்த . அதாவ இ
ன் ெனா ழந்ைத உ டன் அவள் வ ற் ல் இ ந்த
. அ நீ . அவள் வ ற் ல் இ ந் உன் ைன ஈன் ெற
த் என் ைக ல் ஏந் தகப்பனாேனன் .
இப்ேபாைதக் உலக நன் ைமக்காக உன் ைன தனி
ைம ல் ட் , ேதட க்காக ெசல் ேறன் . நான் ம்
வராத பட்சத் ல் இ உன் ைக ல் ைடக் ம் எ
ன நம் ேறன் . ஆச்சார்யா மட் ன் , யா க் ம்
ெதரியாத இடத் ற் ெசன் உன் ய வாழ் க்ைக
ைய ெதாடங் . மற் ற ெதரியாத ஷயங் கள் ெதரியா
ததாகேவ இ க்கட் ம் . அ உன் நிம் ம யான எ ர்
கால வாழ் க்ைகக் வ வ க் ம் . ண் ம் உன் ைன
காண ப்பம் தான் . உ ேரா இ ந்தால் கண் ப்பா
க வ ேவன் .
இப்ப க்
உன் அன் தந்ைத.
சார் மடைல அ ரா டம் ம் னான். அ
வள கண்கள் பனித் இ ந்த . அர்ஜ ம் , வான்
ேசங் ம் அவ க்காக ல கணம் காத் ந்தனர்.
அவள் எல் ேலாைர ம் பார்த் க் ேகட்டாள் .
“எல் லா ம் எங் ட்ட இ ந் ஏேதா மைறக்க யற் க்
க ங் க. என்ன அ ?”
அப் ப ஏன் நான் எ ம் ெதரிஞ் க்க டா ன் நீ ங்
க எல் லா ம் நிைனக்க ங் க. அ தான் நான் அவேராட
ெபாண் இல் ைலன் ெதரிஞ் ச்ேச. ேவற என்ன
இ க் ? எனக் இப் பேவ ெசால் ங் க.”
“உண்ைம ேலேய எங் க க் ஒண் ம் ெதரியா .” எ
ன வான் ேசங் ெதாண்ைட ல் ைக ைவத் ெபாய் யா
ன சத் யம் ெசய் தான்.
அ ரா ய ன்னைக டன் அவனிடம் ம் னாள் .
“ெபாய் ெசால் லாேத வான். ஏன் ந க்காட் ல ப் ரஸ ீ ் ட்
ப் ேரயர் பண்ணி ரசவம் பாக்க ம் . வானத் ல இ
ந் ஒளிெயல் லாம் வந்ததாேம. அெதல் லாம் எ க்காக?
.
வான் ேசங் ஏேதா ெசால் ல தயங் வ ேபால த
மாற, ெராபஸர் பகவான் ஓய் வைற ல் இ ந் ெவ
ளிேய வந்தப ேய, அவ க் ஆ தலாக ேப னார்.
“அ தான் மற் ற ெதரியாத ஷயங் கள் ெதரியாததாக
ேவ இ க்கட் ம் . அ உன் நிம் ம யான வாழ் க்ைகக்
வ வ க் ம் உன் அப் பா ேநத்ரேன ெசால் இ
க்காேர.”
“ ெராபஸர், சார் எல் லாத்ைத ம் ஒள ட்டான். என்
ேனாட பைடப் ெராம் ப அ ர்வம் . ேலாகா ேகா
க் ப ெகா க்கப் பைடக்கப் பட் இ க்ேகன்.”
அர்ஜ ன் ஒ ெப ச் ட் ட் , அவைள ேத
ற் வ ேபால் ேப னான்.
“அ ரா. அெதல் லாம் ஒ கற் பைன. நீ இைதப் பத்
ேய ேயா ச் ட் இ க்காேத.”
“இனி ம் யா ம் , எைத ம் மைறக்க யற் பண்ணா
ங் க. ரத்தன் பாய் ரி லா மைலக் வந்த எனக்
காக மட் ம் தான். இத்தா யன் டவர்ல என்ைன கட்
ப் ேபாட் ஏன் பத் ரமா ைவக்க ம் ?. மார்கள்
ேவதங் கள் ஓத, ைஜகள் ழங் க, வானத் ல இ ந்
ெதய் வ ஒளி படர நான் ெபாறக்க ைவக்கப் பட் இ க்
ேகன். இெதல் லாம் உண்ைமயா இ க்கறதால, நான்
ெசால் ற ம் உண்ைமதான்.”
வான் ேசங் , அ ராைவ ெதம் ட் ம் தமாக ேப னா
ன்.
“ஓேக அ ரா, உன்ேனாட பைடப் ேலாகா ெடம் ள்
க் ப ெகா க்கற க்காகேவ பைடக்கப் பட் இ ந்
தா ம் , உன்ைன ஒ ேபா ம் நாங் க இழக்க டமாட்
ேடாம் .”.
“வான், ஆ தல் ெசால் ற அள க் நான் வ த்தபடேவ
இல் ைல. ஜஸ்ட், உண்ைமைய ெசான்ேனன். வா ரா
வ் , ெவற் , இந் ரன் எல் லா ம் உ ைர யாகம்
ெசஞ் இ க்காங் க.”
அவர்கள் அைனவ ம் ேப க் ெகாண் இ க் ம்
ேபாேத, அர்ஜ ன் ஏேதச்ைசயாக நடா ைய கவனித்தா
ன். அவள் ெஹ காப் டர் ஜன்ன ல் அமர்ந் , ெவளி
ேய ெதரிந்த ெவற் பாைலவனத்ைத ேவ க்ைகப் பா
ர்த் க் ெகாண் இ ந்தாள் .
அ ேக,
ேம க் க் ப் டந்த .
அர்ஜ ன் கம் மா னான். அைத பார்த்த ம் தன்
ேபச்ைச நி த் ய அ ரா ம் , மற் றவர்க ம் ம்
நடா ைய பார்த்தனர். சார் அவைளப் பார்த்தப ேய
ச த் க் ெகாண் ெசான்னான்.
“ேம க்ைக க் ப் ைப சால் வ் பண்ணாம ேவற எைத
ம் பண்ண டா ன் அர்ஜ ன் ெசான்னான். அவ பா
. அைத க் ப் ேபாட் ட் ெவளிேய ேவ க்ைக பா
ர்த் ட் இ க்கா.”
ஆனால் , அர்ஜ ன் அவைள இன் ம் ஆழ் ந் பார்த்
தான். அவன கத் ல் ஓர் எ ர்பார்ப் ெதரிந்த .
நடா ம் உடேன ம் அவைனப் பார்த் ரித்தா
ள் . அவள் ரித்த ம் அவன கத் ல் யப் . அவ
ன் சற் பதற் றமானான். உடேன, நடா அ ேக இ ந்
த ேம க் க் ப் ைப ேநாக் ெம வாக நடந்தான்.
அவைள ெந ங் ந் க் டந்த ேம க் க் ப்
ைப எ த்தப ேய, மற் றவர்கைளத் ம் பார்த்தான்.
அைனவ ம் ரியாமல் அவைனப் பார்க்க, அவன் த
ன் ைக ல் இ ந்த ேம க் க் ப் ைப பரவசத் டன் பா
ர்த்தான்.
அ ,
ர் க்கப் பட் இ ந்த .
அதன் ஆ ைசகளில் இ ந்த ஒன்ப கட்டங் க
ளி ம் , தல் வரிைச ல் அேசாகர், ந் சாரார், ரா
ணிதர்மா. இரண்டாவ வரிைச ல் அேசாகர், ஓர் அர
ண்மைன, ேபார்க்களம் . ன்றாவ வரிைச ல் அேசா
கர், த்தர், ஓர் த்த ேகா ல் என படங் கள் ஒ ங் காக
அைமக்கப் பட் இ ந்த .
அர்ஜ ன் ஆச்சர்யத்ேதா நடா ைய பார்த் ட்
, ேம க் க் ப் ைப ப் ேழ பார்க்க,
அ ல் ,
தாக ஓர் ள ெதரிந்த .
“எஸ், நடா டன் இட். ஓபன் இட்.” என அர்ஜ ன் நம்
ப யாமல் அைனவைர ம் பார்த் ரம் ப் டன்
ெசால் ல, அ ரா தன் வ த்தம் மைறந் , நம் ப யா
த சந்ேதாஷத் டன் அவைன ெந ங் , அதைனக் ர்
ந் ப் பார்த்தாள் . அ ல் தாக ெதரிந்த ள ல் இ
ந் , ஏேதா ணி ேபால ெவளிேய எட் ப் பார்த்த .
அவள் ெம வாக வல ைக ல் ேம க் க் ப் ைப
பலமாக த் க் ெகாண் , இட க் ைகயால் ெம
வாக ணிைய உ னாள் . ஓர் த்தகத் ன் கா த
அள ல் அ நீ ண் நின்ற .
அ ரா அதைன ஆழ் ந் ஆராய் ந்தாள் . அவைள
ற் ந்தவர்க ம் , அவைள எ ர்பார்ப்ேபா பார்க்க
, அர்ஜ ன் சற் நகர்ந் , அவள் ைக ல் இ ந்த
ணிைய பார்த்தான்.
அ ல் ,
ஓர் ேகா ன் வைரபடம் வைரயப் பட் , அதன்
ேழ ரியாத எ த் க்கள் எ தப் பட் இ ந்த . அவ
ன் சற் ேயாசைனேயா அவளிடம் ெசான்னான்.
“ஏேதா ேகா ல் மா ரி இ க் .”
அ ரா கண்களில் ஓர் சந்ேதாஷம் ெதரிந்த . அர்
ஜ ைன ம் , மற் றவர்கைள ம் மா மா பார்த் ட்
, ர ப் பாய் ெசான்னாள் .
“எஸ், காட் இட். இ க்கற இடம் . த்தகயா. மகா
ேபா ெடம் ள் , இந் யா” எனச் ெசால் ட் , அ
ேக இ ந்த நடா ைய கட் யைணத் , த்தமைழ
ெபா ந்தாள் .
ெராபஸர் பகவான் ஆனந்தமாக ெசான்னார்.
“மகாேபா ெடம் ள் . சாம் ராட் அேசாகாவால கட்டப் ப
ட்ட த்த ேகா ல் . அப் ப அங் கதான் இ க் . ெகௗ
தம த்த க் ஞானம் ைடச்ச இடம் . இப் ப நமக் ம்
ஒ ெபரிய ஞானத்ைத ெகா த் இ க் ”.
எல் ேலார் கத் ம் தாக ஓர் ெதளி ெதரிந்த
. அர்ஜ ன் ஓர் நிம் ம ெப ச்ேசா ம் ப, வான்
ேசங் இ க்கமாக கணிணிையேய கவனித் க் ெகா
ண் இ ந்தான்.
“வான், என்ன ஆச் ?”
“ேமக்ரான் ைவஸ் ங் .” என தன் தைலைய உயர்
த்தாமேல கலக்கமாக ெசான்னான். அர்ஜ ன் ேவகமாக
ன்ேன , கணிணிையப் பார்க்க, ைர ல் ஓர் க
ப் ள் ளி ஊர்ந் க் ெகாண் ந்த .
அர்ஜ ன் ஆர்வமாக ெசான்னான்.
“ ட், அ எங் க ேபா ட் இ க் ?”
வான் கத்ைத ெவ ப் பாக் னான். ைரைய பார்
த்தப ேய க ப் பாக ெசான்னான்.
“ஒ ரச்சைன. அ ேபா ட் இல் ைல. நம் ப ட்ட
வந் ட் இ க் . அ ம் ெராம் ப ட்ட.”
அ த்த கணம் ,
மானி அைற ல் இ ந் ேபயைறந்த ேபால,
ஓ வந் ெவளிேய நின்றான் த் க். கம் படபடத்த
. கண்கைள ேவகமாக ட் யப ேய ஓர் பயத்ேதா
ம் , அவசரத்ேதா ம் எல் ேலாரிட ம் ெசான்னான்.
“ேரடார்ல.. ேரடார்ல ேசாப் பர்ஸ், நம் ம ைடரக்ச
ன் ஆப் ேபா ட்ல வந் ட் இ க் ங் க. நம் பைளத்
ேத யாேரா வந் ட் இ க்காங் க.”
அைதக் ேகட்ட ம் அைனவரின் க ம் இ ண்ட .
 அத் யாயம் - 38
ட் ன் ேபர் ன் ன்ப ல் இ ந்த கார்ேகா
அைறப் ப க் ள் அர்ஜ ன் ேவகமாக ம் , அவசரமாக
ம் ைழந்தான். அங் ந்த ஓர் ெபரிய ேபார்ைவ
ைய லக் ர எ ந்தான்.
அ கம் ரமாக நின் இ ந்த ஓர் க ப் நிற ப்
ைய ெவளிக்காட் யப ேய, ன்னால் ேபாய்
ந்த . மற் றவர்க ம் அவசரமாக உள் ேள ைழந்
அர்ஜ ைன ம் , ப் ைய ம் மா மா ரியாமல்
பார்த்தனர்.
அ ரா ரியாமல் அவைனக் ேகட்டாள் .
“இப் ப என்னப் பண்ணப் ேபாேறாம் ?”.
“நீ ங் க தப் க்க ேபா ங் க.” எனச் ெசால் யப ேய, ட்
ன் ேபர் ன் எல் ைல ெசன் , அதன் ஓரத் ல் இ ந்த
ெபாத்தாைன அ த் னான்.
ஓர் ெமல் ய இைரச்சேலா ட் ல் ேபர் ன் ன்
ப யான ெம வாக றந் , ெவளி லகத்ைத காட்
ய .
ெவளிேய,
உச் ரியன் கண்ைண ச, பல அ க க்
ேழ ெதரிந்த ெபரிய வறண்ட பாைலவனமான , ட்
ல் ேபர் ன் பயணத்தால் , ேவகமாக ன்னா ெசன்
க் ெகாண் இ ந்த .
அர்ஜ ன் ழப் பத்ேதா நின் ந்த
அ ராைவ ம் , ெராபஸர் பகவாைன ம் ேவகமாக ஏ
ட்டான்.
“நீ ங் க ெரண் ேப ம் நடா ைய ட் ட் , சார்
ேயாட ப் ல ேபாங் க. க் ரம் வண் ல் ஏ ங் க.”
என அவன் ெசால் யப ேய,
அ ரா ைக ல் ஓர் ய ைவைஸ ெகா த்தான்.
“இ ேலாேகடர் ைபண்டர். நீ ங் க எங் க இ க் ங் கன்
இன்பர்ேமஷைன எனக் பாஸ் பண் ம் . ஜாக் ர
ைத.”
“அப் ப நீ ?. என அ ரா அவைனக் ேகட்க,
“ ட் ல் ேபர்டல ் யா ம் இல் ைலன்னா, ேத வரவங் க
க் சந்ேதகம் வந் ேதட ஆரம் ப் பாங் க. அப் ப எல்
லா ம் மாட் க் ேவாம் . நீ ங் க எல் லா ம் ேபாங் க. நா
ன் இங் கேய இ க்ேகன். நமக் ேவற வ இ.ல் ைல”
அர்ஜ ன் ேவகமாக சார் டம் ம் சந்ேதகமாய்
ேகட்டான்.
“சார் , ப் ேயாட ஃ ைள ஆக ம் .
உனக் பயம் இல் ைலேய?”
சார் ப் ைய பார்த்தப ேய ேப னான்.
“உனக் நான் நண்பனாதான் ெதரி ம் . ஒ ட்ரஷர்
ஹண்டரா இந்த சார் ைய உனக் ெதரியா . இந்த
மா ரி பறக்கற ைரட் எல் லாம் எனக் சர்வ
சாதாரணம் ” என அவன் ெசால் ட் , பாய் ந் ப்
ல் ஏ , அதைன உ ம ட்டான்
அ ரா ம் மன ல் லாமல் அர்ஜ ைன பார்த்தப
ேய, நடா ைய அைழத் க் ெகாண் ெம வாக ப்
ல் ஏ னாள் . ெராபஸர் பகவான் அவைனப் பார்த்
தைலயைசத் ட் , ப் ன் ன்னால் ஏ அ
மர்ந்தார்..
அர்ஜ ன் உடேன தன் பார்ைவைய வான் ேசங் ட
ம் , த் க் ட ம் ப் ேகாபப் பட்டான்.
“உங் க க் தனியா ெசால் ல மா?. க் ரம் ளம்
ங் க.”
வான் ேசங் உ யாக ெசான்னான்.
“இல் ைல அர்ஜ ன். நான் உன் டேவ இங் கேய இ க்க
ப் ேபாேறன்”
த் க் அைற ன் கதேவாரமாக நின் ேப னான்.
“நா ம் இங் கேய இ க்ேகன். க் ரம் . அவங் க ட்ட
வந் ட்டாங் க.”.
அர்ஜ ன் ேவகமாக ன்ேன அவைன தாண் ,
மானி ப க் ைழந் ெவளிேய பார்த்தான். க
ண்க க் எட் ய ர அள ல் ன் ேபார் ெஹ
காப் டர்கள் இவர்கைள ேநாக் , ரமாக பைடெய த்
வந் க் ெகாண் இ ந்த .
“ஓ ட்..” என அர்ஜ ன் கத் ல் ஓர் இ க்கம் ெதரிந்
த . ேவகமாக ம் நடந்தான்.
கார்ேகா அைற ல் அைனவ ம் காத் க்க, அர்
ஜ ன் உள் ேள ைழந் கடகடெவன ேப னான்.
“சார் , க் ரம்
ளம் .” என ெசால் ட் த் க்ைக பார்த்தான்.
“ த் க், நீ ன்ன ைபயன் . நீ ம் இவங் கேளாட ேபா.”
ஆனால் , அவன் அர்ஜ ன் ெசால் வைத ேகட் ம் , ேக
ட்காத ேபால, ட் ன் ேபர் ன் உள் ேள ைழந் ,
மானி அைறக் ள் ன்ேன மைறந்தான்.
அர்ஜ ன் அவைன ரியாமல் பார்த் ட் ம்
பார்க்க, சார் ப் ன் ஸ் யரிங் ைக இ க
த்தப , பறக்க தயாராக இ ந்தான். தன், பயணிக க்
ஊக்கம் ஊட் னான்.
“ப் ரண்ட்ஸ், ஒ ேரட் ைரட்க் தயாரா இ ங் க”. என
ச் ெசால் ப் ைய உ ம ட் , யப ேய அத
ைன ன்ேன ெச த் னான்.
‘உர்ர்ர்ர்ர்ர்”.
என்ற ஓர் ம் ஒ ேயா ப் ட் ல் ேபர் ந்
பாய் ந் ெவளிேய , ஆகாயத் ல் இ ந் ெசங் த்
தாக ழ் ேநாக் பறக்க ஆரம் த்த .
வறண்ட பாைலவனத்ைத ேநாக் , ெநட் க் த்தா
க ேவகத் டன் ப் இறங் க் ெகாண் ந்த .
ெராபஸர் பகவான், அ ரா இ வ ம் பயத் ல் கண்
கைள , ன்னால் இ க் பற் க் ெகாள் ள, நடா
அ ரா ன் ம ல் ப த் க் ெகாண்டாள் .
சார் ஸ் யரியங் ைக இ க்கமாக த்தப ேய,
தன் ன்னால் இ ந்த ெபாத்தாைன அ த் னான்.
ேமேல ந் , அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் அவர்கைள
பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
ஓர் ெபரிய பாரா ட் வானில் ரிந்த .
அ ப் ன் நாலா றத் ம் கட் ந்த
ஓர் பாரா ட். சார் ெபாத்தாைன அ த் ய ம் , அ
அப் ப ேய ஊ வானில் படர்ந் , ேவகமாக ழ் ேநாக்
ெசன்ற ப் ைய ெவ க்ெகன மட்டமாக் , அதன்
ேவகத்ைத ைறத் , ெம வாக தைர ரங் க உத ய
.
சார் இப் ேபா சந்ேதாஷத் டன் தனக் ேமேல
பறந்த பாரா ட்ைடப் பார்க்க, ெராபஸர் பகவா ம் ,
அ ரா ம் ஓர் நிம் ம ெப ச்ேசா ம் , ஓர் ஏக்கத்
ேதா ம் ம் பார்க்க,
வானில் ,
ட் ல் ேபர்ட் அவர்கைள ட் ெவ ரம் ெசன் க்
ெகாண் ந்த
அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் தன் நண்பர்கள் ெசன்ற
ப் கண்களில் இ ந் மைற ம் வைர பதட்டமாக
பார்த் க் ெகாண் இ ந்தனர். அ மைறந்த ம் , அர்
ஜ ன் ம் ேவகமாக மானி அைறக் ள் வந் ,
ன் கண்ணா வ ேய வாைனப் பார்த்தான்.
வானில் ,
ேவட்ைடக் வந்த ெஹ காப் டர்கள் க ட்ேட ப
றந் வந் , அவர்கைள ெந ங் ய .
“அவங் க தப் ச்சைத பாத் இ க்க மாட்டாங் க நி
ைனக்கேறன்.”; என ேப யப ேய, வான் ேசங் ம் அர்
ஜ டன் இைணந்தான்.
ேநராக பறந் வந்த ெஹ காப் டர்கள் அப் ப ேய
ட் ல் ேபர் க் இைடெவளி ட் , இ பக்க ம் வ
ைளந் ன்ேன ய . அர்ஜ ன் ரியாமல் கடந் ெச
ல் ம் அவற் ைறப் பார்க்க,
அைவகள் வானில் அப் ப ேய ம் , இவர்கள
ைச ேநாக் பறந் , ேநரத் ல் ட் ல் ேபர்
ைட தன் வைலக் ள் க்க ைவத்தன.
இ;ப் ேபா ,
ட் ன் ேபர் ன் ன் றம் ஒ ெஹ காப் ட ம் ,
இ றங் களில் ஒவ் ெவான் ம் பறந் , அதன் டேவ
பயணித்த . ட் ல் ேபர்ட் அதன கட் பாட் ல்
ன்ேன பறந் க் ெகாண் ந்த .
இ ற ம் இ ெஹ காப் டர்கள் ைறப் த்த
ைத அர்ஜ ன் சற் இ க்கமாக ம் , வான் ேசங் பயத்
ேதா ம் , த் க் ேயா ம் பார்க்க, ட பயணித்த
ெஹ காப் டர் ஒன் ன் கத றந்த .
 வ ம் அதைனக் கவனிக்க,
அந்த ெஹ காப் டரின் ைழ கப் ல் ெதனாவ
ட்டாக ம் , ைக ல் ேமக்ரான் ைவேசா ம் , ஒ அ
கார க்ேகா ம் அமர்ந்தப இவர்கைளப் பார்த்
ன்னைகத்தான்,
சர்ஜண்ட் ஓமா அல் ஹ ைசன்.
அவன் ன்னால் ல ரர்கள் ைக ல் கனரக ப்
பாக் ேயா , இவர்கைள ப் பார்த் நின் க் ெகா
ண் இ ந்தனர். அர்ஜ ன் கண்ணிைமக்காமல் , ஓமா
ைவேய இ க்கமாக பார்த்தான். அவேனா அர்ஜ னிடம்
உரக்கக் கத் னான்.
“நான் ராஜாளி. தப் ச்ச இைரைய ெவ ேயாட ேத ,
அைத ம ப ம் ேவட்ைடயா ேவன். இப் ப நீ காப் பா
த் அ ப் ன அ ராைவ எப் ப ேவட்ைடயாட ேபா
ேறன் ப் பா .” எனச் ெசால் அர்ஜ ைனப் பார்த்
ெவற் ரிப் ல் கண்ண த்தான்.
அைத ேகட்ட ம் ,
அர்ஜ னின் கம் ெபா ழந்த .
 அத் யாயம் – 39
ட் ல் ேபர்ட் ரா வக் கப் பல் ெம வாக தைர
றங் ய .
சர்ஜண்ட் ஓமா தைலைம ல் சடசடெவன ப் பாக்
ஏந் ய பல ரர்கள் அதைன ழ, அர்ஜ ன் தன் இ
ைகைய ம் உயர்த் யப ேய த ல் ட் ல் ேபர்
ல் இ ந் இறங் க, அவைன ெதாடர்ந் வான் ேசங்
ம் , த் க் ம் இறங் னர். வ ம் ைகைய தைலக்
ேமேல உயர்த் யப ேய எ ேர பார்க்க,
அங் , சர்ஜண்ட் ஓமா நின் ந்தான். அவ க்
ன்ேன இ ப க் ம் ேமற் பட்ட உயர்ரக ப் பாக் கள்
ஏந் ய ரர்கள் இவர்கைள பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தனர்.
ஓமா அ ல் ஒ வ க் கட்டைள ட, அவ் ரன் உ
டேன த் க் மாட் ந்த ேபக் ைன ங் , உள்
ேள ஆராய் ந்தான். அவன் ஆராய் ந் ட் ஓமா டம்
ம் னான்.
“ேபக் ல எ ம் இல் ைல சர்ஜண்ட். ஒேர ஒ ேலப் டா
ப் மட் ம் தான் இ க் .”
ஓமா உடேன
மற் ற இ ரர்கைளப் பார்த் தைலயைசக்க, அ ல்
ஒ வன் அர்ஜ ன், வான் ேசங் , த் க்
என வைர ம் ேவகமாக ெந ங் , அவர்கள ைகக
ைள ன்னால் இ த் லங் ட்டான். மற் ெறா வன்
அவர்கைள ெந ங் அவர்கள உடல் வ ம்
லா ட் , தைலைய உயர்த் ஓமா டம் ெதரி த்
தான்..
“ெவப் பன்ஸ் எ ம் இவங் க ட்ட இல் ைல.”
“ஓேக ேபாலாம் .” என ஓமா த ல் தைலயாட் யப
ேய ன்ேனற, ரர்கள் ஐவர் ஆ தங் கேளா அர்ஜ
ன், வான் ேசங் , த் க் என
 வைர ம் ழ் ந் , வ க்கட்டாயமாக அவர்கைள எ
ங் கேயா வ நடத் ெசன்றனர்.
அர்ஜ ன் நடந்தப ேய ெமாத்தக் கப் பைல ம் ற்
ம் கண்காணித்தான். கப் ப ன் ேமல் தளத் ல் ,
ஐம் ப க் ம் ேமற் பட்ட ட்டரி ெஹ காப் டர்கள்
ளம் வதற் வரிைசயாகம் , தயாராக ம் நின் இ ந்
தன.
த் க் கண்களில் ஓர் ரட் ெதரிந்த . அைவக
ைளத் தாண் நான் ைச ம் , கண்க க் எட்
ய ரம் வைர நீ ண்ட, நீ லக்கடைல பார்த் ரம் த்
தான்.
“இெதன்ன கப் பலா!!!.. இல் ல ஐேலண்ட்டா? இவ் வள
ெபரிசா இ க் .”
கப் ப ன் ேமல் ப ல் இ ந்த ரர்கள் அைனவ
ம் தயாராக நின் ந்த ெஹ காப் டரில் பரபரப் பாக
ஏ க் ெகாண் இ ந்தனர். அர்ஜ ன் அவர்கைள ேயா
சைனேயா பார்த்தப ேய நடந்தான்.
எ ரிகள் அவைன
உந் தள் ள, அப் பாைத ல் வ க்கட்டாயமாக ன்
ேன னான்.
ஓர் ய பயணம் .
வ ம் தாழ் வாய் அைமக்கப் பட் இ ந்த ஓர் ெப
ரிய இ ம் வரின் ன் நி த்தப் பட்டனர். ஓமா இ
ம் க் கத ன் ஓரச் வற் ல் இ ந்த பச்ைச நிற ெபரி
ய ெபாத்தாைன உள் ளங் ைக ல் அ த்த, உடன யாக
ராட்சஷ இ ம் ைரயான ஓர் உடல் ர்க் ம் இ
ைரச்சேலா , ெம வாக ேமெலம் அைனவ க் ம் வ
ட்ட .
எ ேர,
ஓர் ெபரிய ஆ த டங் .
நீ ளத் ம் , அகலத் ம் ஒன் க் ஒன் ஞ் ய
நிைல ல் இ ந்த க ரமாண்டமான டங் . வா
ன் ேசங் ம் , த் க் ம் கண்கள் அகண்டப ஆ த
டங் ைக பார்த் நிற் க, ன்னால் இ ந்த ரர்களின்
ப் பாக் யால் , இ வ ம் உந்
உள் ேள தள் ளப் பட்டனர். அர்ஜ ன் த ல் ன்ேன ,
ஆ த டங் ைக அல யப ேய நடந்தான்.
சாதாரண வைக ைக ப் பாக் தல் அைனத்
வைகயான உயர்ரக ஆ தங் கள் யல் , யலாக
க்கப் பட் இ ந்த . ம றம் பல தமான ந ன
அ ண் கைள, லர் ெவள் ைள நிற உைட ல்
க் ம் , ைக ம் உைற அணிந்தப தயாரித் க்
ெகாண் இ ந்தனர். நான் ற வற் ஓரங் களி ம்
ெவ ம ந் கள் நிரம் ய ெபட் கள் “DANGER”
என்ற வாசகத் டன் அ க்கப் பட் இ ந்தன.
இவற் ைறெயல் லாம் தாண் , ஆ த டங் ன் ம
றம் ஓர் ெபரிய ேமைஜ இ ந்த . அதன் ேமல் ேஹா
ேபர்ட் அமர்ந் க்க , அதற் ன்னால் அமர்ந்தப
ேய, இவர்கள் வைர ம் எ ர்ேநாக் க சாதார
ணமாக அமர்ந் ந்தான்,
அெலக்ஸாண்டர்.
அவன ேக ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ைககட் இ க்க
மாக நின் ந்தான். அர்ஜ ன், வான் ேசங் , த் க்
வ ம் அவர்களின் ன்னால் ெகாண் ேபாய் நி த்த
ப் பட்டனர்.
அர்ஜ ன், அெலக்ஸாண்டைரேய ல கணம் ர்ந்
ப் பார்க்க, அெலக்ஸாண்ட ம் அவைன ல கணம்
பார்த் ட் , சர்ஜண்ட் ஓமா டம் கட்டைள ட்டான்.
“ரி ஸ் ெதம் ”.
அவன் உடன யாக பணிந் , அர்ஜ ன், வான் ேசங்
, த் க் ைககளில் இ ந்த லங் க க் தைல
ெகா த்தான். அெலக்ஸாண்டர் இ க்ைக ல் நன்
சாய் ந் க் ெகாண் , அர்ஜ ைன ஏ ட்டான்.
“அர்ஜ ன், ெராம் ப
கஷ்டப் பட் கைளச் ேபா ப் ேப!!. கம் ஆன். ெலட்
ஸ் ட்” என எ ேர இ ந்த ெம ெம ப் பான இ க்
ைகைய அர்ஜ க் காட் னான்.
அர்ஜ ன் சற் சந்ேதகத் டன் ன்ேன , இ க்
ைக ல் அமர்ந்தான். வான் ேசங் ம் , த் க் ம் க
ங் கைள பதட்டமாக ைவத் அெலக்சாண்டைரேயப்
பார்த் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
 அர்ஜ ன் ஆ த டங் ைக ற் ம் பார்த் ட்
, அெலக்சாண்டரிடம் ம் னான். அவன் தன் ைக
ல் இ ந்த ேலாகா த்தகத்ைத அர்ஜ ன் ன் கம் ர
மாக ைவக்க,
அர்ஜ ன் அதைனக் கண் அ ர்ந்தான்.
வான் ேசங் ம் , த் க் ம் ச் ட மறந்தனர்.
அர்ஜ ன், அெலக்சாண்டைர ஒ பார்ைவ பார்த் ட்
, ெம வாக தன் ன்னாள் இ ந்த த்தகத்ைத, தன்
பக்கம் ேவகமாக ப் , ேயாசைனேயா றக்க,
உள் ேள,
எந் ர ைசமானி.
ைவரம் ேபால ரகாசமாய் ெஜா த் க் ெகாண்
ந்த அதைன அர்ஜ ன் கண்கள் அகன் ,
ஓர் ரட் ேயா பார்க்க, அெலக்சாண்டர் த்தகத்ைத
தன் பக்கம் இ த் யப ேய, அர்ஜ னிடம் ேப
னான்.
“ம் ம் … இ க்காகத்தாேன ஓ ட் இ க் ங் க. உங் க
ைளயாட் ஞ் ச நீ யா யற் பண்ணி இ ந்தா
இைத எல் லாம் பாக்கற க் உனக் ெஜன்மம்
ேவ ம் . அர்ஜ ன், நீ இன் ம் ைளயாட்ேடாட ஆரம்
பம் எ ேன ெதரியாம இ க்ேக. நான் ைவ ெந ங்
ட் இ க்ேகன். இன் ம் அ ரா மட் ம் தான் எனக்
ேதைவ.
ம் ம் .. அவைள ேநர்ல பாத் , ட் ட் ேபாக ம்
தான் இங் க வந்ேதன். பட், நீ அவைள காப் பாத்
ேறாம் நிைனச் ஒ ேதைவ ல் லாத எக்ஸ்ட்ரா
ைன ரிேயட் பண்ணி, என் ைடைம ேவஸ்ட் பண்ணி
இ க்ேக.”
அர்ஜ ன் ேபச் ன் , இ க்கமாக அவைனேய ஆழ்
ந் ப் பார்க்க, வான் ேசக் ம் , த் க் ம் ஒ அ ர்
ேவா நின் ந்தனர். சர்ஜண்ட் ஓமா தன் ைக ல்
ேமக்ரான் ைவைச ம் , கணிணிைய ம் ஏந் யப வ
ந் , அவற் ைன அெலக்சாண்டரிடம் பணிவாக ஒப் ப
ைடத்தான். அவன் அதைன ன் வ டன் ெபற் ,
அர்ஜ ைன ஏ ட்டான்.
“ஆஃப் டர் ஆல் ஒ ன்ன எலக்டர ் ானிக் ைவஸ். ஒ
ேப க் ேலப் டாப் . இைத ெரண் ம் ெவச் ன்னாைவ
ட்ராக் பண்ணி க்ேக. ம் ம் …
நீ றைமசா தான். அ ம் ேஜசைன, ேஜடன் ன்
னா ேய நீ ெகான்ேனன் ேகட்டப் ேபா உண்ைம ேல
ேய உன்ைன பாக்க ம் தான் இ ந்த .” எனச் ெசா
ல் ட் , ேமக்ரான் ைவைஸ ன்னால் க் எ
ந்தான்.
உ ண்ேடா ய ேமக்ரான் ைவஸ் சரியாக ெவ ம
ந் கள் அ க் ைவக்கப் பட் இ ந்த ெபட் க க்
ந ேவ ேமா ந் , தானாகேவ இயங் க ஆரம்
த்த . வப் நிற ஒளி ட் , ட் அ ல் ஒளிரத்
ெதாடங் ய . யா ம் அதைன கவனிக்க ல் ைல. ஆ
னால் , வான் ேசங் மட் ேம அதைன கவனித்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் தன் ன்னால் இ ந்த த்தகத்
ன் ேமல் ப ல் நீ ல நிறத் ல்
டர் ட் ரகா த் க் ெகாண் ந்த சா ைய ழற்
யப ேய அர்ஜ னிடம் ெசான்னான்.
“இ நீ ரி லா மைல ல தவற ட்ட . ஆனா, இப்
ப அ என் ைக ல இ க் . அ தான் .”
அைத ேகட்ட ம் அர்ஜ ன் ண் ம் அ ர்ச் ல்
ழம் னான். வான்ேசங் ம் , த் க் ம் ழப் பமாக
அெலக்ஸாண்டைரேய பார்க்க, அவன் அவர்கள க
மா தல் கைள ர த்தப ேய ெசான்னான்.
“உங் கைள ஒவ் ெவா த்தைர ம் ஒவ் ெவா கண ம்
நான் கண்காணிச் ட் இ க்ேகன். அ எப் ப ங் கற
சஸ்ெபன்ஸ் உங் க க் இ ந் ட்ேட இ க்க ம் .
அ தான் உங் க க் நான் ெகா க்கற ஒ ன்ன த
ண்டைன.”
அர்ஜ னின் கம் த்த . கண்கள் அைல பாயந்
த . நீ ண்ட ேநரமாக ேயா த் ட் , எ ம் ேபசாம
ல் அெலக்ஸாண்ைர உற் ப் பார்க்க, அவன் ண் ம்
ெதாடர்ந்தான்.
“சரி, இப் ப ஷயத் க் வ ேவாம் . அதாவ எங் க
ைள ழ் த்த ம் நிைனச்ச எ ரிைய எல் லாம் அ
ச் ட்ேடாம் . ரத்தன்பாய் , பாதர் ேமாசஸ். அண்ட் லாஸ்
ட்டா ேஜடன் ன்னா உட்பட. யா, ன்னா ெசத் ட்டா
ன். காட் எ ரி ங் க். க், . எல் லாத் க் ம் ேமல
காம் பஸ்.”.
வான் ேசங் ெபா ைம ன் ஓர ன்னால் வந்
, அெலக்ஸாண்டரிடம் ேகாபமாக ேகட்டான்.
“நீ யா ?”.
அவன் வான் ேசங் ைக ெதனாவட்டாக பார்த் ெசான்
னான்.
“என் ேப
அெலக்ஸாண்டர். ஒன் ஆஃப் த காட் ஆஃப் வாரியர்.”
வான் ேசங் ம் , த் க் ம் நம் ப யாமல் இ க்
க, அர்ஜ ன் இ க்கமாக ம் , அ த்தமாக ம் அெலக்
ஸாண்டரிடம் ேப னான்.
“காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ். ேலாகா ேகா ைல காக்க
ங் கற தான் அவங் க லட் யம் . அைத அைடய ங் கற
இல் ைல.”
அெலக்ஸாண்டர் அவனிடம் ெம தாக ரித்தான்.
“ஒ ஷயம் ெசால் ேறன். தல் ல அைத அைம யா
ேக அர்ஜ ன். காட் ஆஃப் வாரியர்ைஸப் பத் நீ ெத
ரிஞ் ட்ட வரலா எல் லாம் உண்ைமதான். ஆனா, இ
க்கப் பறம் அவங் கைளப் பத் எ தப் ேபாற வரலா
நிச்சயம் ேவறயா இ க் ம் .
எங் க க் ேலாகா ெடம் ைள பா காக்கற த
மட் ம் இல் ைல. அைத அைடய ம் த இ க் ன்
இந்த உலகத் க் நாங் க நி க்கப் ேபாேறாம் .
இப் ப அ க்கான எல் லா ம் எங் க ட்ட இ க் . அ
இந்த உலகத் க்ேக ெபரிய மாற் றமா இ க் ம் . ப் ளாக்
ஸ்ைனடர்தான் உலகத்ேதாட தைலவனா இ ப் பா .”
“ப் ளாக் ஸைனடர்?!!!” அர்ஜ ன் கம் மா னான்.
அெலக்ஸாண்டர் சற் ன்ேன , அ த்தமாக ெசான்
னான்.
“ம் ம் ம் … டர் ஆஃப் காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ். யார் கண்
க் ம் ெதரியமாட்டார். எங் ேக ேவ மானா ம் இ
ப் பார். அவைர நீ உணரேவ யா . அவர் எங் க இ
ப் பார் எனக் மட் ம் தான் ெதரி ம் .”
 அர்ஜ ன் அைம யாக அெலக்ஸாண்டைரேய உற்
ப் பார்த்தப ேகட்டான்.
“உங் க க் என்ன ேவ ம் ?.”
அெலக்ஸாண்டர் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“ெவரி ம் ள் . அ ரா..”
அர்ஜ ன் அவைனேய ைவத்தக் கண் எ க்காமல்
பார்க்க, வான் ேசங் ம் , த் க் ம் ட ஒ கணம்
ெசய லந் ேபாய் நின்றனர். அெலக்ஸாண்டர் தன்
அ ேக இ ந்த ெஜேராம் ரான் ைஸ ஏ ட்டான்.
“ெஜேராம் , இன் ம் மணி ேநரத் ல ேலாகா
ேகா ைலத் ேத நாம ளம் ப ம் . அ க் ள் ள அ
ரா எந்த ைல ல இ ந்தா ம் , அவைள ட் ட் வ
ர உன் ெபா ப் .”
அதைனக் ேகட்ட ம் ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் இ க்க
மாக தைலயைசத்தான். ன், அர்ஜ ைன ெதனாவட்டா
க பார்த் ட் , ல ஆட்க டன் ேவகமாக ெவளி
ேய னான்.
அர்ஜ ன் இ க்கமாக அெலக்ஸாண்டைரேயப் பார்
க்க, அவன் அவைனப் பார்த் ரித்தப ேய, தன்
ன்னால் இ ந்த ேஹா ேபர்ைட ைக ல் ஏந் யப ,
அவைனப் பார்த் ெசான்னான்.
“ஓ.. இைதப் பத் நான் ெசால் லைல இல் ைல. இ தா
ன் ேஹா ேபர்ட.் இறப் ேப இல் லாத பறைவ. ேலாகா
ேகா ேலாட காவலன். சமயம் வ ம் ேபா ேகா
ைல ேநாக் பறக் மாம் . பட், இனிேம இ எனக்
ேதைவ ல் ைல. இ ந்தா ம் , இந்த ேபர்ட் எனக் ெரா
ம் ப ச் க் . பயணத் ல இ என் டேவ இ க்
க ம் நான் ஆைசப் படேறன்.
ஓேக அர்ஜ ன், ைடம் வ் . ெஜர்மனி, ரஷ்யா, இங்
லாந் ஈேராப் யன் ேகா ேயஷன் ேபார்ஸ் எனக்
காக காத் ட் இ க்காங் க. அவங் க க் ளம் பற
க்கான இன்ஸ்ட்ரஷன் ெகா க்க ம் . ேசா, ஆன் த
வ் ேவல அ ராைவ நான் ட் பண்ணீக்கேறன்.“
அர்ஜ ன், வான் ேசங் , த் க் வ ம் அவைன
ேகாபமாகப் பார்க்க, அெலக்ஸாண்டர் ஒ ெப ச்
ேசா சர்ஜண்ட் ஓமாைவ ஏ ட்டான்.
“சர்ஜண்ட், நான் ளம் ப ம் . இன் ம் ஹவர்ல எங்
க வர ம் இன்ஸ்ரக்ட் பண்ேறன். உன்ேனாட ேபார்
ஸ் தயார் நிைல ேலேய இ க்கட் ம் . அப் பறம் , இவ
ங் க ேபைர ம் அ ரா எங் கன் சாரிச் பா
. ஸ்ெலஸ்னா ெகான் .”
சர்ஜண்ட் ஓமா இ க்கமாக தைலயைசக்க, அெலக்
ஸாண்டர் ேஹா ேபர்ைட ம் , த்தகத்ைத ம் ஏந் ய
ப ேய அர்ஜ ைன ம் , மற் ற இ வைர ம் ஏ ட்டான்.
“ேசா, உங் க உ ர் இப் ப ஓமா ட்ட இ க் . ஞ் சா
ம் ப வாங் க்கங் க. ைப” என ன்னைகத்தப ேய
அெலக்ஸாண்டர் தன்
இ க்ைக ல் இ ந் எ ந் , ஆ த டங் ைக ட்
ெபா ைமயாக ெவளிேய னான்.
அர்ஜ ன் அவன் கண்ணில் இ ந் மைற ம் வைர
பார்த் ட் , ம் சர்ஜண்ட் ஓமாைவப் பார்த்தா
ன். அவன் சாகவாசமாக ன்ேன , அர்ஜ க் எ ர்
இ க்ைக ல் அமர்ந் , ந ல் இ ந்த ேமைஜ
ஓர் ேபாைன ைவத்தான்.
அர்ஜ ன் அவைனப் ரியாமல் பார்க்க, அவன் அவ
ைன ம் , வான்ேசங் மற் ம் த் க்ைக ம் பார்த் ப்
ன்னைகத்தப ேய ேப னான்.
“ஓேக... நீ ங் க ேப ம் காட் ஆ.ப் வாரியர்ஸ்க் த
யான எ ரிங் க இல் ைலங் கறதால ஐ வ் எ ஆ
ப் சன். ஒேர ஒ ேகள் . அ க் ப ல் ெசால் ட்டா
ேபைர ம் உ ேராட ட் ேறன்.”
வ ம் ஓமாைவப் பார்க்க, அவன் ேகட்டான்.
“ெகாஸ் ன் ஈஸ், அ ரா எங் க இ க்கா?”
அர்ஜ ன், வான் ேசங் , த் க் வ ம் அைம யா
கேவ இ க்க, ஓமா தனித்தனியாக ஒவ் ெவா வரின்
கத்ைத ம் ஆழ் ந் ப் பார்த்தான். ன், கைனத்தப ேய
இ க்ைக ல் இ ந் எ ந் , ெம வாக அர்ஜ ைன
ெந ங் னான்.
“ம் ம் ம் … ஆல் ஆர் ஸ்டர் பர்ெபஃக்ட.் உங் க உ ர்
ேபானா ம் , அவ இ க்கற இடத்ைதப் பத் ெசால் லப்
ேபாற ல் ைல. பட், இப் ப அவ சரியா எந்த ஏரியா ல
இ க்கா இன் ம் ெகாஞ் ச ேநரத் ல என் ஆ ங் க
கன்பார்ம் பண்ணி வாங் க.
இப் ப நான் என்ன ெசால் ல வேரன்னா, இன் ம் பத்
நி ஷத் ல அவ எங் க இ க்கான் இந்த ேபா க்
எனக் தகவல் வ ம் . அ த்த மணி ேநரத்
ல ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் கட் ப் பாட் க் அவ வந்
வா.
ேசா, நீ ங் கேள ெசால் றதால எனக் ெபரிய பயன்
ஒண் ேம இல் ைல. பட், உங் க க் உங் கேளாட உ
ர் உங் க ட்டேய இ க் ம் . இப் ப உங் க ட்ட பத் நி
ஷம் தான் இ க் . ைசட் வர்ெசஃல் ப் .” என ெசால்
ட் ஓமா ரித்தான்.

பத் நி டங் கள் கடந்த .

வ ம் எ ம் ேபச ல் ைல.
அர்ஜ ன் அமர்ந்தப ேய இ க்கமாக இ ந்தான்.
வான் ேசங் ம் , த் க் ம் கத் ல் பயேரைக படர
நின் இ ந்தனர். சர்ஜண்ட் ஓமா இரண் ட் க
ைள ைகத் த் ட் , ச த்தப ேய வான் ேச
ங் ைக ம் , த் க்ைக ம் ஒ ைற ேகாபமாக பார்த்
ட் , அர்ஜ னிடம் ம் னான்.
“ஐ ங் , ஐ ேவஸ்டட் ைம ைடம் . நீ ங் க எ ம் ெசால் ல
ப் ேபாற ல் ைல. ஆர் ஆல் ஸ்ெலஸ்.” என ெசால்
யப ேய தன் இ ப் ல் இ ந்த ப் பாக் ைய எ த்
, அர்ஜ ன் ெநற் ப் ெபா ல் ைவத்தான்.
அ த் ,
ஓமா தன் ஆட்க க் கண்களால் ஜாைடக் காட்ட,
அவர்கள் உடேனேய தங் கள ப் பாக் ைய வான்
ேசங் ெநற் ம் , த் க் ெநற் ம் ைவத்தனர்.
அவர்கள் இ வ ம் பதற, அர்ஜ ன் ப் பாக்
ைன ல் அமர ைவக்கப்
பட் இ ந்தான். ஓமா அவைனப் பார்த் ரித்தப
ேய, ெதனாவட்டாக ேப னான்.
“அ த்த ற லாவ நீ நீ ண்ட ஆ வாழ ம்
நான் ப் ேர பண்ேறன்.” என ெசால் ட் , ட்ரிக்கைர
அ த்த தயாரா , தன் ேசவகர்க க் கட்டைள ட,
ஒ வன் வான் ேசங் ெநற் ல் ைவத்த ப் பாக் ைய
ம் , மற் ெறா வன் த் க் ன் ெநற் ல் ைவத்த
ப் பாக் ன் ட்ரிக்கைர ம் அ த்த யன்ற த ணம் ,
“ஒ நி ஷம் .”
ஓர் ரல் ஓமாைவ த த்த . தைலைய உயர்த் ப்
பார்த்தான்.
அங் ,
த் க் பயத்ேதா நின் ந்தான். ரல் ந ங் ய
ப ேய அவன் ஓமா டம் ேப னான்.
“அ ரா எங் கன் நான் ெசால் ேறன். அவ ட்ட ஒ ட்
ராக் ங் ைவஸ் இ க் . அ லமா அவ எங் க இ
க்கான் நீ ங் க ெதரிஞ் க்கலாம் .”
அர்ஜ ன் அ ர்ச் ேயா ம் பார்க்க, அவன
ெநற் ல் இ ந் , ஓமா ப் பாக் ைய எ த் ட்
, த் க்ைக ெந ங் அவன் ன்னால் நின்றான்.
“ ட், உ ேராட ம ப் உனக் ெதரிஞ் இ க் . உ
ன் ேபெரன்ன?”
த் க் தயக்கமாய் ப லளித்தான்.
“ த் க் பாஷா.”
“வாவ் … சலாம் அெலக் ம் த் க் பாஷா. ம் ம் ம் ..
ெசால் . எப் ப அவைள ெலாேகட் பண்ற ?”
த் க் உடன யாக ன்ேன வந் , ேமைஜ ல்
இ ந்த ம க் கணிணிைய றந் ட் , தயங் யப
ேய அமர்ந் ந்த அர்ஜ ைன பார்க்க, அவன் ேகாப
மாக த் க்ைக
ப் பார்த்தான். அவன் அர்ஜ ைனப் பார்த் ட் , ஒ
கணம் தயங் னான்.
அதைன கவனித்த ஓமா, உடேன தன் ஆட்க க் கட்
டைள ட்டான்.
“ த் க்ைக த ர மத்த ெரண் ேபைர ம் இங் க இ
ந் ெவளிய ட் ட் ேபாங் க.”
ஆட்கள் உடன யாக அர்ஜ ைன ம் , வான் ேசங்
ைக ம் வ க்கட்டாயமாக ைககைள த் , ெவளி
ேய இ த் ெசன்றனர். அர்ஜ ன் யப ேய த்
க்ைக பார்க்க, அவன் தயங் யப ேய ஓமா டம் ள
க் க் ெகாண் இ ந்தான்.
“இந்த ேலப் டாப் ல அந்த ெலாேகடர் கெனக்ட் ஆ இ
க் . அ ல பாத்தா, அ ரா எங் க இ க்கான் ெதரி
ஞ் க்கலாம் .” என ெசால் யப ேய, அதைன றந்
இயக்க ஆரம் த்தான்.
ஓமா கத் ல் ஓர் ெவற் ன்னைக ெதரிந்த .

ண் ம் அ த இைரச்சேலா ராட்சஷ இ ம்
ைரயான ெம வாக ேமெலம் றக்க, அர்ஜ ம் ,
வான் ேசங் ம் ஓமா ன் ஆட்களால் ெவளிேய உந்தப்
பட்டனர். த மா ெவளிேய நின் , ண் ம் ேவகமா
க உள் ேள ைழய இ வ ம் ற் பட, ஓமா ன் ஆட்க
ள் ப் பாக் ைய அவர்கைள ேநாக் நீ ட் , த த் க்
ெகாண் இ ந்தனர்.
அர்ஜ ம் , வான்ேசங் ம் அப் ப ேய நிற் க, அவர்க
ைள மட் ம் தனிைமப் ப த் ய இ ம் ைரயான ,
ஓர் ெப ம் இைரச்சேலா ெம வாக ங் வ
ம் ய . கப் ப ன் ேமல் தளத் ல் இ ந்த மற் ற ர
ர்கள் , அவர்கள் இ வைர ம் அலட் யமாகப் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தனர்.
அர்ஜ ன் அவர்கைள எல் லாம் பார்த் ட் , ேவக
மாக ம் ய ராட்சஷ கத ைன ஓங் அ த்
தான். ன்னால் நின் ந்த வான் ேசங் ெநற் ைய வ
த்தத்ேதா தட யப ேய, அர்ஜ னிடம் ேப னான்.
“எல் லாம் ஞ் ச . த் க் உ க் பயந் ட் இப்
ப பண் வான் நான் நிைனக்கைல.”
அர்ஜ ன், வான் ேசங் டம் ம் னான்.
“வான், நம் பைள காப் பாத்த த் க் ெபாய் ெசால் இ
க்கான்.”
வான் ேசங் கத் ல் ேகள் க் .
“வாட்?”
“எஸ். “நான் ெலாேகடைர ட் ல் ேபர் ல மைறச்
ெவச் க்கற உன்ேனாட ேடப் லட்ல கெனக்ட் பண்ணி
இ க்ேகன். ேலப் டாப் ல நான்
கெனக்ட் பண்ணேவ இல் ைல. இ த் க் ம் ெதரி
ம் . நம் பைள காப் பாத்த ட்டாள் தனமா ஏேதா யற்
பண்றான்.”.
வான் ேசங் ன் கம் சட்ெடன மா ய . பதற் றமானா
ன்.
“இல் ைல அர்ஜ ன். நீ ெசால் ற தப் .”
“என்ன ெசால் ேற?”
“உள் ள ேமக்ரான் ைவஸ் ேழ ந்த ல பட்டன் ஆ
ன் ஆ ஆக் ேவட் ஆ ச் . அேதாட ெலாேகடைர
நாம ேலப் டாப் லதான் கெனக்ட் பண்ணி இ க்ேகாம் .
அ ல ப் ளாஸ்ட் ஆப் ச ம் இ க் .”
அர்ஜ ன் அப் ப ேய உடல் ர்த் , உைறந் ப்
ேபாய் , ைல ேபால் நின்றான். வான் ேசங் அவனிடம்
உள னான்.
“ஐ… ஐ.. ங் . அவன்.. அவன் ைசட் அட்டாக் க் த
யார் ஆ ட்டான்.”
அர்ஜ ன் ம் ரட் ேயா ராட்சஷ இ ம் க் கத
ைனப் பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
“ ம் ”
உள் ேள ந் ெப ம் ெவ ேயாைச. கப் ப ன் கா
ல் ப ெமாத்தமாய் ெவ த் த ய . கப் பல்
ெமாத்த ம் அ ர்ந் ங் ய . அர்ஜ ம் , வான்
ேசங் ம் எ ம ைச ல் ந் ேமேல பார்க்க,
ஓர் ெபரிய ராட்சஷ ெந ப் பந்தான , இ ண்ட
ைக டன் வான் வைர ன்ேன ெசன்ற .
கப் ப ன் ேமற் றத் ல் இ ந்தவர்கள் நடந்த யா
ெதன ரியாமல் க்கற் நிற் க, ஆ த டங் ல் இ
ந்த ெவ ண் கள் பறந்த வண்ணம் கப் ப ன் ேமல் த
ளத் ல் ஆங் காங் ந் ெவ க்க ஆரம் த்த .
அவர்கள் அைனவ ம் ெவ க க் ந ேவ பா
காப் பான இடத்ைத ேநாக் த ஓட ஆரம் த்தனர்.
அர்ஜ ன் ேவகமாக எ ந் , ெவ ேயாைச ஏற் ப த் ய
 தாக்கத்தால் காைத இ க த் இ ந்த வான் ேசங்
ைக ெந ங் எ ப் னான்.
“வான், இங் ந் ேபாக ம் .”
வான் ேசங் எ ந் ழ் நிைல உணர்ந் ம்
பார்க்க, ஓர் இடத் ல் ெவ ன் பா ப் ைறவாக
இ ந்த . ஆங் காங் பறந் வந் ந்த
ெவ ண் கள் , வரிைசயாக நின் ந்த ெஹ காப் ட
ர்கைள ெந ப் க் ேகாளம் ஆக் ய .
ரர்கள் தங் கள உ ைர காக்க இவர்கள் இ வ
ைர ம் கண் க் ெகாள் ளாமல் ெத த் ஓட, உடேன
ெவ க க் ம் ந ேவ அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் ப
ேவகமாக பா காப் பான இடத்ைத ேநாக் ஓட ஆரம்
த்தனர்.
எங் ந்ேதா எரிந்தப ேய பறந் வந்த ஓர் ெபரி
ய இ ம் கத , சரியாக அவர்கள் இ வ க் ம் ன்
னால் ந் , கப் பைல தன் பங் க் ெநா க் ய .
அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் ஓட்டத்ைத நி த் , பார்
ைவைய ற் ம் ழல ட்டனர்.
ெந ப் ல் க பலர் இறந் க் டந்தனர்.
ஒ வன் மட் ம் ரங் ல் கால் மாட் க் ெகாண்
வ ல் த் க் ெகாண் இ ந்தான். மற் றவர்க
ள் , கட ல் த் தத்தளித் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
பார்ைவைய ழல ட்ட வான் ேசங் டக்ெகன ஓர் இட
த் ல் பார்ைவைய நி த் னான்.
அங் ,
ட் ல் ேபர்ட் நின் ந்த .
“அர்ஜ ன்.” என அவசரமாக வான் ேசங் அைழத்தான்.
“வான், நீ ேபா. வந் டேறன்.” என அர்ஜ ம் அதைன
கவனித்தப ேய ெசால் ட் , ரங் ல் கால் மா
ட் ந்தவைன காப் பாற் ற, ரங் ைய பலத் ட
ன் ன்னால் தள் ளினான். வான் ேசங் ேவகமாக ஓ ச்
ெசன் , ட் ல் ேபர் ல் ஏ அமர்ந் , அர்ஜ க்காக
காத் ந்தான்.
அர்ஜ ன் பலத் டன் ரங் ைய ன்னால் தள்
ள, அ ெம வாக ன்னால் நகர்ந்த . மாட் ந்த
வன், ஒற் ைற கா ல் ெநாண் யப ேய எ ந் நின்
அர்ஜ ைன பார்த்தான்.
“தாங் ஸ்.” என ெசால் ட் , அ த்த கணேம தன் உ
ைர காக்க கப் ப ல் இ ந் கட ல் த்தான்.
“கம் ஆன் அர்ஜ ன்.” என ட் ல் ேபர் ல் இ ந்தப
ேய வான் ேசங் உரக்க கத்த,
அ த்த கணம் ,
ஓர் ெப ம் சப் தம் .
ட் ல் ேபர்ட் நின் ந்த கப் ப ன் ளிம் பான ,
கப் ப ல் இ ந் ெம வாக ளக்க ஆரம் த்த . அத
ன் ேமேல இ ந்த வான் ேசங் , ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சம் க
ப் பல் ளப் பைத பார்க்க, அப் ப ற் ம் ளந் ,
அப் ப ேய ெசங் த்தாக சரிந் , கடைல ேநாக் சரி
ய ஆரம் த்த . அதைனக் அ ர்ச் ேயா க் கண்ட அ
ர்ஜ ன், ேவகமாக அத் ைச ைன ேநாக் ஓ வர ஆ
ரம் த்தான்.
அவன் எ ேர, கப் ப ன் ஓர் ைன ழ் ேநாக் ச
ரிய, அதன் ேம ந்த ட் ல் ேபர்ட,் வான் ேசங் கட்
ப் பா இல் லாமேல, ெம வாக கடைல ேநாக் சரிய
ஆரம் த்த .
வான் ேசங் பத யப ேய ட் ல் ேபர்ைட இயக்க
யற் த்தான். ஆனால் , அ ெசயல் பட ல் ைல. அவ
ன் பதற் றமா ன்னால் இ ந்த ெபாத்தான்கைள ேவ
கேவகமாக அ த் னான்.
ரத்ைத உணர்ந்த அர்ஜ ன் கடைல ேநாக் சரி
ந் க் ெகாண் இ ந்த ட் ல் ேபர்ைட ேநாக் , ப
ேவகமாக சாய் ல் ஓ ,
ன், அப் ப ேய சரிந்தப ேய வந் , இ யாக ட்
ல் ேபர்ைடப் பற் னான்..
அவன ைக அதன் கத ன் ளிம் ைபப் பற் ய
ம் , வான் ேசங் அவைனப் பற் உள் ேள இ த்தான். அ
ர்ஜ ன் அவசரமாக உள் ேள ஏ
அமர்ந் எ ேர பார்த்தான். ட் ல் ேபர்ட் ெசங் த்தா
க கடைல ேநாக் ெசன் க் ெகாண் இ ந்த . வான்
ேசங் அதைன இயக்க
, பலத் டன் யற் ெசய் தான்.
“கம் ஆன்…… கம் ஆன்….”
அர்ஜ ன் கடல் ெந ங் க ெந ங் க அதன் நீ ைரேய
இ க்கமாக பார்க்க, வான் ேசங் ம் அ த இ க்கத்
ேதா இன் ம் பலமாக சா ைய , ெபாத்தைன
அ த்த,
அ த்த கணம் ,
ட் ன் ேபர் ன் ெறக்ைககள் ர்ெரன ழல ஆர
ம் த்த . வான் ேசங் ன்னால் இ ந்த ெபாத்தான்க
ைள ேவகமாக அ த்த, ட் ல் ேபர்ட் ச க் யப ேய,
கட ல் ேமா ம் ப சரியாக ெசன் , இ கணத்
ல் தப் த் ேநராக வாைன ேநாக் பறக்க ஆரம் த்த
.
அர்ஜ ன் நடந்தைத உணர்ந் ெப ச் ட்டான்
. வான் ேசங் தன் ைடய கட் ப் பாட் க் ள் ட் ல்
ேபர்ைட ெகாண் வந் அனாவ யமாக அதைன இய
க் னான். அதைன இயக் யப ேய அவன் ம் பா
ர்க்க, ெமாத்தக் கப் ப ம் பற் எரிந் க் ெகாண் இ
ந்த . தப் த்த நிம் ம டன் அதைனப் பார்த் ட்
அர்ஜ னிடம் ம் னான்.
அர்ஜ ன் தன் ைக ல் இ ந்த ேடப் ெலட் ல் எத
ைனேயா ரமாக ப த் க் ெகாண் ம் , ரல் களால்
அவசரமாக தள் ளியப ம் படபடப் பாக காணப் பட்டா
ன்.
“என்ன பண்ேற?”
அர்ஜ ன் ப ப் பைத நி த்தாமல் ெதாடர்ந்தான்.
“அெலக்ஸாண்டைர இ க் ன்னா நான் பார்த்
இ க்ேகன்.”
வான் ேசங் ஆச்சர்யமாக அவைனப் பார்க்க, அர்
ஜ ன் ப க்க, ப க்க கண்களில் ஓர் ஆர்வப் ெபா
ெதரிந்த . ரிவாக ம் , ேவகமாக ம் ப க்க ஆரம்
த்தான். கண்களில் ஓர் ன்னல் ெதரிந்த . இப் ேபா ,
ஆச்சார்யா ெசான்ன அவன் நிைன க் வந்த .
“ஒ ஷயத் ல ெஜ க்க ம் னா,
அேதாட அ ேவைர ங் ப் பாக்க ம் .
அப் பதான் அேதாட ரியம் ெதரி ம் .
ெஜ க்கற ம் லபம் ”.
 அர்ஜ ன், தன் ேயாசைன ந்த ம் , ரம் ப்
ல் தைலைய உயர்த் , நன் ச் ட் தன்ைன ஆ
வாசப் ப த் க் ெகாண்டான். ன், ெவ ப் ல் தன்
ைகைய பலமாக உயர்த் , ன்னால் ஓங் த் , த
ன் அடக்கா யா ேகாபத்ைத ெவளிப் ப த் னான்.
வான் ேசங் அவைனேய ரியாமல் பார்க்க, அர்ஜ
ன் ரமாக அவனிடம் ம் , சற் படபடப் பாக
ேப னான்.
“அவன் ெமாத்த காட் ஆஃப் வாரியர்ைஸ ம் ஏமாத்
இ க்கான். எல் லாைர ம் ைச ப் இ க்கான்.
அன் வ ள் ப் ளான்.”
“என்ன ெசால் ேற? என வான் ேசங் ன் கத் ம் பர
பரப் ஒட் க் ெகாண்ட .
அர்ஜ ன் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“தட் ஈஸ் ேம க்.”
அ த்த கணம் ,
ட் ல் ேபர்ட் காற் ைறக் த் க் ெகாண் ஆகாயத்
ல் ன்ேன ய .
 அத் யாயம் – 40
ப் , ஓர் வறண்ட மண்பரப் ல் நின் க் ெகாண்
இ ந்த . நீ ண் ெசன்ற பாைத ன் இ ம ங்
ம் க னமான ெபரிய மண்பாைறகள் நீ ண் ெசன் க்
ெகாண்ேட இ ந்த . அவ் டத் ன் ழல் காரணமாக
ெவ ன் தாக்கம் அ கமாகேவ இ ந்த .
அ ரா, ெராபஸர் பகவான், நடா வ ம் ப்
ேலேய அமர்ந் இ ந்தனர். சார் ேழ இறங்
ற் ம் ெதரிந்த வறண்ட மண் ரேதசத்ைதேய, ெவ
ப் டன் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
அ ரா ம் , ெராபஸர் பகவா ம் ம் வானத்
ைதப் பார்த்தனர். நீ ல நிற வானத்ைத த ர, ேவெற
ம் அவர்க க் ெதன்பட ல் ைல. அ ரா கத் ல்
ஓர் வ த்தேதா ெராபஸர் பகவானிடம் ேகட்டாள் .
“அவங் க க் ஒண் ம் ஆ க்கா ல் ல?.”
“நிச்சயம் ம் ப வ வாங் கன் எனக் நம் க்ைக
இ க் .” என ெராபஸர் பகவான் அவ க் ஆதரவா
ய் ப லளித்தார்.
“இப் ப சரியா நாம எங் க இ க்ேகாம் ?”. என சார் அ
வர்கள் இ வரிட ம் ேகட்டான்.
ெராபஸர் பகவான் தன ெசல் ேபாைன எ த் ,
அதன் ைரைய தள் ளினார். கத் ல் ஓர் ெதளிேவா
ளக் னார்.
“அேர யன் சர்ட.் இப் ப ேய ேபான இரண்டா ரம்
ேலா ட்டர் நீ ண் ட் ேபாக கப் ெபரிய மண்பரப்
தான் இ க் .”
“ெரண்டா ரம் ேலா ட்டரா?” என சார் வாைய
ளந்தான்.
அ ரா மன ல் பட்ெடன ேயாசைன ேதான் , நம்
க்ைகயாக ெசான்னாள் .
“எஸ். இந்த சர்டல் ந் அேர யன் ைநட்ஸ் ல்
ேலஜ் க் ந் ேலா ட்டர்தான். ேசா, அங் க ேபா
னா, அவங் க நமக் உத வாங் க.”
“சரி நாம ளம் பலாம் .”. எனச் ெசால் ய
ப ேய சார் ன் ட் ல் அமர்ந் , ப் ன் இஞ்
ைன உ ர் த்தான். ஏேதா உணர சட்ெடன பக்கவா
ட் கண்ணா ைய பார்த்தான்.
அவன கம் மா ய .
கண்ணா ல் , ரமாக அவர்கைள ேநாக் வா
னில் ஒ ெஹ காப் டர் பறந் வந் ெகாண் இ ந்
த ெதரிந்த . அதற் ேழ நான் ப் கள் , ப் பாக்
ஏந் ய ரர்கேளா ய
ப ேய, ன்ேன வந் க் ெகாண் இ ப் ப ம் ெதரி
ந்த .
“ஓ ட்.” என சார் ன னான்.
ன்னால் நடப் ப எ ம் ெதரியாமல் அ ரா சார்
டம் ேப னாள் .
“சார் , கத்ைத கண்ணா ல பாத்த ேபா ம் .
தல் ல வண் ைய எ ”.
“நான் கண்ணா பாக்கற இ க்கட் ம் . தல் ல நீ
ன்னா பா .” என சார் ெசால் ல, அ ரா ம் , ெரா
பஸர் பகவா ம் ம் பார்க்க, ரத் ல் ெஹ கா
ப் ட ம் , ப் க ம் இவர்கைள ேநாக் பைடெய த்
வந் க் ெகாண் இ ந்தன.
இ வர கத் ம் பயேரைக பரவ, சார் வண்
ைய டாப் ய க் மாற் ன்னால் பாய ட்டான்.
ப் உச்ச கட்ட ேவகத் ல் மண் பறக்க,
ளம் ய .
ன்னால் வந்த ப் ல் இ ந்த ப் பாக் ஏந் ய
ரர்கள் , ன்னால் பாய் ந் ெசல் ம் ப் ைய ேநாக்
ெதாடர்ச் யாக ட ஆரம் த்தனர். ரத் ய ஓர்
ப் ல் அமர்ந் ேகாபமாய் , ேவகமாய் பயணித்தப
ேய, தன் கா ல் அணிந் இ ந்த ப் த் ைவ ல்
ேப னான் ெஜேராம் ப் ரான் ஸ்.
“அெலக்ஸ், அவங் கைள கண் ச் ட்ேடாம் . தப் ச்
ேவாம் ங் கற ட்டாள் தனமான நம் க்ைக ல் பள் ள
தாக் ப க் ேபா ட் இ க்காங் க.”.
எ ர் ைன ல் அெலக்ஸாண்டர் ரல் ஒ த்த .
“ெஜேராம் , அவங் க யா ம் ேதைவ ல் ைல. அ ரா உட்
பட.”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அ ர்ந்தான்.
“அெலக்ஸ், என்ன ஒளர்ேர?”
“உ யாதான் ெசால் ேறன். என்ைன நம் பேற இல் ைல?
.”
“நீ என் நண்பன். உன்ைன நம் பாம, ேவற யாைர நான்
நம் பப் ேபாேறன். சரி. எல் லாைர ம் ெகான் ட் ப்
டேறன்.” எனச் ெசால் இைணப் ைப ண் த்தான்.
ன், தன் ஆட்க க் உரக்க கட்டைள ட்டான்.
“ைகஸ், அவங் கைள ட் பண் ங் க. அவங் க எல் லா
ம் சாக ம் .”
எ ேர,
சார் கத்ைத ரமாக ைவத் , இ ம ங் ம்
உயர்ந்த மண்பாைறகள் ழ் ந்த பாைத ல் , ப் ைய
ப ேவகமாக ஓட் ச் ெசன்றான். ெதாடர்ச் யான ப்
பாக் ப் ம் , அதன் ஓர பாரத் ம் நடந்த
. அ ரா, நடா ைய அைணத்தப னிந் க் ெகா
ண்டாள் . ெராபஸர் பகவான் ம் பார்த்தார்.
ன்னால் ரத் வந்த ெஹ காப் ட ம் , நான்
ப் க ம் ப ேவகமாக இவர்கைள ட்டப ேய ெந ங்
வந்தன.
உடேன,
ெராபஸர் பகவான், சார் டம் பதட்டமாக ம்
னார்.
“ேவகமா ேபா. ட்ட வந் ட்டாங் க.“
அ ரா தைலைய பா உயர்த் யப ேய ேப னாள் .
“சார் , தப் பான ட்ல ேபா ட் இ க்ேகாம் .”
“இ தான் இப் ேபாைதக் தப் க்கற ட்.” என சார்
ெசால் ல, ப் ன் பக்கவாட் க் கண்ணா யான ,
வந்த ஓர் ப் பாக் ண்டால் தாக்கப் பட் ெத த்
த .
இப் ேபா ,
ன்னால் ரத் வந்த ப் கள் ஒன்றாக அணி வ த்
அவர்கைள ேவகமாக ரத் வந்தன. ெஜேராம் ப் ரா
ன் ஸ் ன்னால் ஓ ய ப் ைய ர்ந் ப் பார்த் ,
ண் ம் யாரிடேமா ப் த் ல் ேப னான்.
“ேசாப் பர் ஏ-
ைநன், பள் ளதாக் ட்ட வந் ட்ேடாம் . ஒடாயா, அவங்
கைள க் ரம் லாக் பண் .”
அ த்த கணம் ,
ேமல பறந் ரத் க் ெகாண் இ ந்த ெஹ கா
ப் டரில் இ ந் , ைக ல் ஓர் ராக்ெகட் லாஞ் சேரா க
ப் னத்ைத ேசர்ந்த ஒடாயா ெவளிப் பட்டான். அத
ைன உயர்த் , ேதாளில் ைவத் , ேழ ப ேவகமாக
தப் த் ச் ெசன் க் ெகாண் ப் ைய ைவத்தா
ன்.
ேழ,
ப் யான மைலப் பாைதகள் ழ் ந்த கலான
பாைத ல் , இலக் ெதரியாமல் ேவகமாக ெசன் க்
ெகாண் ந்த . அ ல் படபடப் ேபா அமர்ந் ந்த
ெராபஸர் பகவான் ம் ேமேல பார்த்தார். அங் ,
ரத் வ ம் ெஹ காப் டரில் இ ந்தப ேய, ஒடாயா
ராக்ெகட் லாஞ் சரில் இவர்கைள ப் பார்த் க் ெகா
ண் இ ப் பைதக் கண்டார். அவர கண்கள் அ ர்ச்
ல் ெபரிதான . பத னார்.
“ஓ ட், நம் மைள ப் ளாஸ்ட் பண்ணப் ேபாறாங் க. சார்
எதாவ பண் .”
சார் இ ற ம் மைலேம கள் ழ் ந்த ெந க்க
மான பாைத ல் , ப் ைய ேவெறங் ம் ப் ப வ
ல் லாமல் ேநராக ெச த் யப ேய, ம் ேமேலப்
பார்த்தான். அவேனா ேசர்ந் அ ரா ம் ம்
வானத்ைத பார்க்க,
அங் ,
ெஹ காப் டரில் பறந்தப ேய, ப் ைய ப்
பார்த் க் ெகாண் இ ந்த ஒடாயா, தன் ைக ல் இ
ந்த ராக்ெகட் லாஞ் சைர இயக்க,
அ த்த கணம் ,
“ட் ஸ்ஸ்”
ஓர் ேபரிைரச்சேலா க னமான உேலாகத் லான
ெகாக் ேபால, ராக்ெகட் லாஞ் சரில் இ ந் ஏேதா ஒ
ன் சர்ெரன க ற் டன் ெவளிேய , ேழ பயணித்
க் ெகாண் இ ந்த ப் ைய ேநாக் நீ ண் ய .
ெகாக் ல் இைணந் ந்த க ற் ன் ம ைன
ராக்ெகட் லாஞ் சரிேலேய ன்னி இ ந்த .
ப் ல் பரபரப் பாய் பயணித் க் ெசன் க் ெகா
ண் இ ந்த அ ரா, சார் , ெராபஸர் பகவான் இந்
நிகழ் ைவ ேயா பார்க்க, ேமேல ெஹ காப் டரில்
இ ந் வந்த ெகாக் யான , ப் ன் ன் பக்
கத்ைத த் , அத ள் ேள ஊ ய .
ப் ஒ கணம் ங் ய . ெகாக் உள் ேள
ெசன்ற ம் , ைககளின் ரல் ரிவ ேபால, அ ரி
ந் ப் ைய நன்றாக கவ் க் ெகாண்ட . அ ந்
நீ ண் ேமல்
ேநாக் ெசன்ற அதன் ம ைன க ற் ைன, பறந்
க் ெகாண் இ ந்த தன் ெஹ காப் டரிேலேய மாட்
னான் ஒடாயா.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் “ம் ம் .. ட் ஷாட்” என ெசால்
, சாதாரணமாய் இந்நிகழ் ைவ பயணித்தப ேய கவ
னித்தான்.
ன்னால் ம் அ ர்ச் ேயா நடப் பைத பார்த்
ட் ன்னால் ம் ப் ைய இயக் னான்
சார் . அவன கம் ண் ம் பத ய .
எ ேர,
ஓர் க னமான மண்ணால் உ வான ெபரிய மைல.
அ ரா ம் , ெராபஸர் பகவா ம் அதைனக் கண்
ஒேரக் ர ல் “ஏய் ..ஏய் ..” பத யப ேய கண்கைள
னர். ப் ப ேவகமாக மைலைய ேமாத ெசன்ற
சமயம் ,
சார் சட்ெடன தாரித் வண் ைய வல ப் பக்க
ம் ச் ல் ப் னான். ப் ைய ப் ய ேவ
கத் ல் அ க ழ் வ ேபால் ெசன் , மைலைய உர
யப ேய பயணித் , சார் ன் கட் ப் பாட் க் ள் வ
ந் ம் ய . ெகாக் யான இன் ம் ப்
ைய பற் யப ேய பயணித்த .
சார் ெப ச்ேசா ம் னான். பயத் ல் க
ண்கைள ந்த அ ரா கண்கைள ெம வாக
றந் , ரத் வ ம் வாகனங் கைள ம் பார்க்க.
அங் ,
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் மற் ம் அவன ட வந்த
நான் ப் க ம் ஓர் வைள ல் நி த்தப் பட்ட . வா
னத் ல் பறந் க் ெகாண் இ ந்த ெஹ காப் டர் அ
வற் ற் ன்னால் ெம வாக தைர றங் ய .
தப் த் ெசன் க் ெகாண் ந்த வ ம் ம் ,
அக்காட் ையப்
பார்த்தனர். ெராபஸர் பகவான் ெவ ப் டன் மற் றவர்
களிடம் ெசான்னார்.
“அவங் க நம் பைள லாக் பண்ணிட்டாங் க. நம் பளால இ
னி தப் க்க யா ’.”
சார் ேவகமாக ெராபஸரிடம் ம் னான்.
“ ெராபஸர், வண் ைய நீ ங் க ஓட் ங் க. நான் ன்னா
ல இ க்கற க ைற கட் பண்ண ட்ைர பண்ேறன்” என
ச் ெசால் ப் ைய அவரிடம் ஒப் பைடத் ட் ,
ன்னால் கத் ேயா தா னான் சார் .
ெராபஸர் பகவான் சற் பதட்டமாக ப் ைய
இயக்க, அ ரா ன்னால் ம் பார்த்தாள் . அங் ,
ரத் ல் ெதரிந்த நான் ப் களி ம் இ ந் சாதார
ணமாக ஆட்கள் இறங் நின்றனர். ெபரிய ண் ேபா
ல் ெஹ காப் டர் அவர்க க் ன்னால் நின் இ ந்
த .
அ ல் இைணக்கப் பட் இ ந்த க றான , இவர்க
ள் பயணித் க் ெகாண் இ ந்த ப் ைய ைளத்த
ெகாக் ல் இைணந் பயணித் க் ெகாண் இ ந்த
. ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ெமல் ய ன்னைகேயா இ
வர்கள் பயணிப் பைத எ ர்பார்ப்ேபா பார்த் க் ெகா
ண் இ ந்தான்.
ப் ன் ன் றம் ,
அ ரா ன் உத ேயா தைல ழாக ெதாங் க ற்
ைன அ க்க ற் பட்டான் சார் . மண்ணில் ஊர்ந்
, வைள டன் ேவகமாக ெதாடர்ந் வந்த க றான ,
ெகாஞ் சம் , ெகாஞ் சமாக ைறப் பைடய ெதாடங் ய .
அதைனக் கண் அ ரா பத னாள் .
“சார் , க் ரம் கட் பண் . க இன் ம் ெகாஞ் ச
ம் தான் இ க் . அைத ரீ ஸ் பண்ண யைலன்னா,
ஸ்ட்ரக் ஆ மாட் க் ேவாம் .”
சார் தைல ழாய் , கத் ல் நரம் ைடக்க க
ற் ைற அ க்க யற் த்தான்.
“ஓ.. ட். இ க இல் ைல. ஸ் ல் ப் ளக் ள் ராட்.
இைத கட் பண்ண யா .” எனச் ெசால் யப ேய,
பலத் டன் ன்னால் ஏ அ ரா டன் இைணந்
தான்.
“ ெராபஸர், தப் க்க யா . வண் ைய நி த் ங்
க.” என அ ரா ெசால் யப ேய ன்னால் ம் ப,
ெராபஸர் பகவான் ம் இவர்கைள பார்த் ப்
ைய ஓட் க் ெகாண் இ ந்தார்.
அவைரத் தாண் ,
ன் பக்கம் இ ந்த காட் ைய கண்ட ம் அ ரா
ேபச் ச்சற் , கண்கள் ரிய பயத் ல் உைறந்தாள்
. ஏேதச்ைசயாக சார் ம் ன்னால் ம் ப, அவ ம்
பத னான்.
“ஏய் … ன்னா பா ங் க. எல் லா ம் ெகட் யாக எ
ைதயாவ ச் க் ங் க” எனச் ெசால் ல, ெராபஸர்
பகவான் ழப் பமாக ம் ன்னால் பார்க்க,
ன்னால் ,
ஓர் ெபரிய பள் ளதாக் .
தைல க்க ைவக் ம் அ அ பள் ளம் ,
ப் ைய ங் க காத் ந்த . ெராபஸர் பகவா
க் ேரக்ைக அ த் வதற் ட ேபா ய ேநர
ல் லாமல் , அைனவரின் உ ர்பய கதறேலா , ப ேவக
த் ல் ப் யான , பல அ உயரம் ெகாண்ட பள் ளத்
ல் எ ய .
ப் அப் ப ேய வானத் ல் பறக்க,
சார் கத்ைத இ க்கமாய் ைவத் க் ெகாண் ,
ைக ல் ைடத்தைத இ கப் பற் ெகாண்டான். பயந்
த கத் டன் ெராபஸர் பகவான் ஸ்ட்ரியங் ைக பற்
க் ெகாண் , அ ர்ச் ந் ளாமல் படபடப் பாக
இ ந்தார். நடா ைய தன் ம ல் சாய் த் , அவைள
ஒ ைகயால் இ க த் க் ெகாண் ம் , ம ைகயால்
 ன் ட்ைட இ க த் க் ெகாண் ம் , கண்கைள
அல னாள் அ ரா.
ப் ஓர் ய ேநரம் வானத் ல் பறந் , ன்
பள் ளத்ைத ேநாக் தைல ழாக ெசா கத் ெதாடங் ய
. ன்ற ேவகத் ல் சார் ன்னால் க் எ
யப் பட் , ஒ கரணம் அ த் ப் ல் ேமா , உ
ண் ேழ ேபானான்.
ப் ன் உ ண்ேடா , பள் ளத் ல் ன்ற ச
மயம் அவன ைகப் ப் ன் ன் பக்க கண்
ணா ளிம் ைப பற் ய .
ேமற் றத் ல் ெஹ காப் டேரா இைணக்கப் பட்
ம் , ம றம் ந் க் ெகாண் இ ந்த ப் ம்
இைணக்கப் பட் ம் இ ந்த இ ம் ரா க றான , ச
ரியாக ப் , பள் ளத் ல் நான் ல் ஒ பாகம்
ன்ற சமயம் , தன் நீ ளம் ர்ந் ப் ைய ழாமல்
த் க் ெகாண்ட .
ேமேல,
ெஹ காப் டர் ஓர் ங் ங் ய .
பள் ளத் ல் ,
நான் ல் ஒ பாக ரத் ல் ப் யான , க றா
ல் இ க்கப் பட் ெப ம் ங் கேலா சற் ேமேல எ
ம் ப, சார் ண் ம் ப் ைப தவற ட் , ப்
ன் ன்பக்கம் உ ண்ேடா , இ யாக எண் பலைக
ைய தாங் நின்ற, நீ ட்டமான இ ம் ைன பற் பல
ற பள் ளத் ல் ெதாங் னான்.
ன் இ க்ைக ல் இ ந்த
அ ரா சப் தமாக அலற, அவள் வசம் இ ந்த நடா
க் சப் பட் , ேநரிைடயாக பறந் , ப் ன்
ன் பக்க
கண்ணா ல் ேபாய் ‘ெதாப் ’ெபன ப த்தவா ந்
தாள் . கண்ணா அவைள தாங் க் ெகாண்ட .
அ த் அவர்கள் ேயா ப் பதற் ள் , தைல ழாக
ெதாங் ய ப் , ஊஞ் சல் ஆ யப ேய, ன்னால்
இ ந்த
பாைற கட்ைட, ேவகமாக தாக்க ெசல் ல, சார் அத
ைனக் கவனித் தன் ப் ைப இ கப் பற் க் ெகாண்
டான்.
அ த்த கணம் ,
“ெடாம் ”
ெப ம் சப் தத்ேதா ப் அப் ப ேய பலமாக ம
ண் பாைற ல் ேமா தைல ழாக ெதாங் ய . அத
ன் தாக்கத்தால் ,
நடா ந்த டந்த கண்ணா யான ெம தாக
ரிசல் டத் ெதாடங் ய . அ ரா ன் ட் ன் ேழ நி
ைல ன் ந் க் இ ந்தாள் . ெராபஸர் பகவான்
ஆச்சர்யப ம் தமாக, தைல ல் காயத் டன்
ன்னால் ைகயால் ட் ெகா த் அமர்ந் இ ந்
தார். சார் ஊசலா யப ேய ெதாங் னான்.
பத் கணங் கள் தாண் ன.
அைனத் அமளிக ம் க் வந் , ப் யா
ன தைல ழாக க ற் ன் உத யால் ஆடாமல் , அ
ைசயாமல் ெதாங் க் ெகாண் இ ந்த . அ ரா ம் ,
ெராபஸர் பகவா ம் ம் ச் ைன ட ெம வா
க ட் , ஓர் நிைலக் வந் , நடா ைய ம் , சார்
ைய ம் கவனித்தனர்.
அ ரா உரக்க கத் னாள் .
“ ெராபஸர், நடா ைய காப் பாத் ங் க.”
ன் இ க்ைகப் ப ல் இ ந்த ெராபஸர் பக
வான், உடம் ல் ெபரிய அைசைவ ஏற் ப த்தாமல் ,
“என் ைகைய .” எனச் ெசால் யப ேய தன் ைக
ைய நடா ைய ேநாக் நீ ட் னார்.
ஆனால் , நடா க் எ ம் ேகட்க ல் ைல. அவள்
ப த் க் ெகாண்ேட, கண்ணா வ ேய சார் ெதாங்
வைத ம் , அவ க் ேழ பாதாளம் இ ப் பைத ம்
கவனித்தாள் . ற் ம் , ற் ம் பார்த்தப ேய, தன் ைக
ைய கண்ணா ல் ஊன் எழ ற் பட்டாள் .
அ த்த கணம் ,
“ரக்…ரக்…ரக்…”
கண்ணா ேவகமாக ரிசலைடய ெதாடங் ய .
அவள் பயத் ல் ண் ம் ப த் க் ெகாண் , சார்
ைய பார்த்தாள் . சார் எச் ைல ங் யப “எ
ம் ெசய் யாேத” என்ப ேபால அவளிடம் க ைசைக
ெசய் தான்.
ப் ன் ன் இ க்ைகப் ப ல் இ ந்த அ
ரா, நடப் பைத ேயா பார்த் க் ெகாண் இ ந்தா
ள் . ெராபஸர் பகவான் ம் அவைளப் பார்த் “ப
யப் படாேத, காப் பாத் டலாம் ”. என ம் , சற் எக்
நடா ன் ைகைய ைகப் பற் ற ேபா ம் சமயம் ,
“ச் ல் ல் ”
கண்ணா ெமாத்த ம் உைடந்த . கண்ணா
கள் கள் வானில் தற, நடா பள் ளத்ைத ேநாக் ழ
ஆரம் த்தாள் . ெராபஸர் பகவான் ேவகமாக எட் ,
அவள் ைகைய க்க ற் பட, ய ல் ைல. அ ரா
ன் கண்களில் பயம் பர ய . நடா நிைலத மா
ேழ ழ, ஒ ைகயால் ெதாங் க் ெகாண் இ ந்த
சார் ,
அவைள க்க ம ைகைய நீ ட்ட, நடா ம் ப் க்
காக ைகைய நீ ட் க் ெகாண்ேட பள் ளத் ல் ழ,
இ கணத் ல் ,
இ ைக ம் இைணந்த .
ப் ன் ல் சார் ெதாங் க் ெகாண் க்
க, அவனின் ல் , அவ க் ேழ இப் ேபா நடா
ெதாங் க் ெகாண் இ ந்தாள் . பல அ ர பள் ள
த் ற் ேமேல. சார் ெப ச்ேசா நடா ைய பார்
த்தான்.
அ ரா க் ம் , ெராபஸர் பகவா க் ம் ேபான உ
ர் ம் ப வந்த ேபால இ ந்த . சார் இ க ந
டா ைய பற் யப ேய, ேமேல தைலைய உயர்த் னா
ன்.
“ க் ரம் , ப் ல மாட் ட் இ க்கற ேராப் வ
யா எல் லா ம் ேமேல ஏ ங் க..” எனச் ெசால் ட் ,
நடா ைய பலத் டன் ேமேல இ த்தான். அவள்
அவன ன் றம் ெசன் , சார் ைய இ க கட் க்
ெகாண்டாள் .
த ல் அ ரா எச்சரிக்ைக டன் ன்னால் ஏ ,
ப் ைய த் க் ெகாண் ந்த
க ற் ைறப் பற் ேமேல ன்ேனற,
சார் ன் உடைல த்தப ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சம்
நடா ம் ேமேலற, ெராபஸர் பகவான் அவைளப் ப
ற் ேமேல இ த்தார். ன், நடா ைய அ ரா க்
அ த்ததாய் உயர்த் ப் த் க ற் ல் ஏற் னார்.
ேமேல,
நடப் ப அைனத்ைத ம ;ேமற் ற ஓரத் ல் நின்
ர த்தப ேய பார்த் க் ெகாண் தன் ைகைகைள ப
லமாக தட் னான் ெஜேராம் ப் ரான் ஸ்.
ேழ ெதாங் க் ெகாண் ந்த அைனவ ம்
சத்தம் ேகட் , ேமேல பார்த்தனர்.
அங் , அவன் ன்னைகேயா நின்றப
, இவர்களிடம் உரக்கப் ேப னான்.
“மனிதர்கள் உ க் ேபாராடறைத பாக்கற ெகாஞ்
சம் த்ரில் லாதான் இ க் .” என அவன் ேப யப ேய
ேழ பார்க்க, ெதாங் க் ெகாண் ந்த அைனவ ம்
அவைன ெவ ப் ேபா பார்த்தனர்.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அவர்கைள பார்த் ண் ம் ன்
னைகத்தான்.
“ப் ரண்ட்ஸ், ஒ கா ச் ட் , உங் க க்காக ெவ
ட் பண்ணிட் இ க்ேகன். க் ரம் ேமல வந் ங் க.”
எனச் ெசால் ட் , அவன் ம் நடந்தான்.
ேழ,
அ ரா ம் , நடா ம் க ற் ன் வ யாக ன்ேன
வைத சற் ேநரம் பார்த் ட் , ெராபஸர் பகவா
க் சார் தைலைசத்தான். அ த் , ெராபஸர் ப
கவான் க ற் ைற எட் த்த சமயம் ,
சடாெரன ப் ஒ அ ேழ ேவகமாக இறங்
நின்ற . அ ரா ம் , நடா ம்
க ற் ைறப் த் ெதாங் யப நிைல ைலந் ேபா
க, ெராபஸர் பகவான் தனக் ன்ேன இ ந்த ப்
ன் ன்ப ைய பார்த்தார்.
ப் ன் அ க எைட காரணமாக, அதைன தாங்
த் க் ெகாண் இ ந்த ன் ற இ ம் ெகாக்
யான வைளய ெதாடங் ய . ெகாக் அ ந்
ெவளிேயற காத் ந்த .
“ஓ ட்… சார் . க் ரம் ேமேல வா. ப் ேழ ழ
ப் ேபா .” என அவர் கதற, நிைலைம உணர்ந்த சார்
ேவக ேவகமாக ன் ட் ற் தா ன்ேனற,
ெராபஸர் பகவான் ெபரிய தள் ளாட்டத் டன் க ற் ைற
த் சரசரெவன ஏ னார்.
அ த்தகணம் ,
வ ழந் , ெகாக் யான ப் ல் இ ந்
வ ம் கழண்ட . அ த்த கணேம, ப் யான
பள் ளத்ைத ேநாக் ,
ேவகத் டன் ழ ஆரம் த்த .
ட சார் ேயா .
அவன் நடந்தைத சட்ெடன ஊ த் , படபடெவன ப
களில் ஏ வ ேபால ந் க் ெகாண் ந்த ப்
ல் ஏ னான். க ற் ன் ைன அவைன ட் ர
ல ய .
வாழ் வா? சாவா என்ற நிைல ல் ப் ல் ன்ப
ல் காைல அ த்தமாக ஊன் , ல ேபாய்
ெகாண் இ ந்த ெகாக் ைய ேநாக் பலத் டன்
எ னான்.
ப் ேழ ழ, ேமேல ெதாங் ய க ற் ன் ெகா
க் ைன இ ம ங் ம் ஊசலாட, ந ல் எந்த
ப் ன் ைகைய உயர்த் வானில் பறந்தான் சார் .
அ ரா ம் , ெராபஸர் பகவா ம் ேயா அக்
காட் ைய பார்க்க, ஈர்ப் ைச சார் ைய ண்
ம் ேழ இ க்க ற் ப ம் ஒ கணத் ற் ன், த
ன் ஒற் ைறக் ைகயால் ெகாக் ைய பாய் ந் த் ,
ெதாங் ேழ பார்த்தான் சார் .
அ த்த ஆறாவ கணம் ,
ப் ேவகத் டன் பள் ளத் ல் ந் ெவ த்
த ய .
கத் ல் யர்ைவ ெப க்ேகா ம்
, ெப ச்ேசா ம் க ற் ல்
இ யாய் ெதாங் யப ேய தன் தைலைய உயர்த்
எல் ேலார்க் ம் ஏ ம் ப ைசைக ெசய் தான் சார் .
அ த்த ல கணங் களில் ,
 அ ரா த ல் ேமேல வந் , நடா க் ைக
ெகா த் ேமேலற உத னாள் . அவர்கைளத் ெதாடர்ந்
ெராபஸர் பகவா ம் , சார் ம் ந்த ரத்ைத
ேயா ேமேல நின்றனர்.
அவர்க க் எ ேர,
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் கா ைய உ ஞ் யப ேய, ஒ
ய் யாரமாக ப் ன் ேமல் அமர்ந் , இவர்கைள அலட்
யமாக பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். அ ேக, ஒடா
யா ேயற் ப த் ம் உடற் கட் ல் நின் இ ந்தான்.
அவர்க க் ன்னால் ன் ப் க ம் , அதைன
ற் ம் பத் க் ம் ேமற் பட்ட ரா வ உைட ல் இ
ந்த ரர்க ம் இ ந்தனர். எல் லாவற் க் ம் ன்னாக
ேசாப் பர் ஏ-
ைநன் ரக ெஹ காப் டர் கம் ரமாக நின் இ ந்த .
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் இ க்ைக ந் எ ந் ,
ரமாய் நின் ந்த சார்
, அ ரா, நடா , ெராபஸர் பகவான் என நால் வைர
ம் பார்த் உரக்கக் கத் னான்.
“ப் ரண்ட்ஸ், இங் ந் உங் க க் ெவளி லக ெதாட
ர் ைடக்க ம் னா, நீ ங் க இங் ந் ேபாக சரியா
ன வ ைய தல் ல கண் க்க ம் . அப் பறம் ெதா
டர்ச் யா நாள் நடக்க ம் . எங் க ம் தண்ணி
இல் ைல, சாப் பா இல் ைல. நிச்சயம் ெசத் ங் க.
சப் ேபாஸ், தப் பான வ ைய ஸ் பண்ணிட்டா, ெர
ண்டா ரம் ேலா ட்டர் பாைலவனம் . ெரண் நாள்
ட உங் க உ ர் தாங் கா . ன்ன ெபாண் ேவற
ட இ க்கா. அ ங் கமா, உங் கைள க ங் க ெகாத்
ன் சாக க் ம் . இல் ைல, ெகௗரவமா நா ேப
ம் என் ைகயாலேய சா ங் களா?”
அவன் ேப த்தப ேய, தன் ப் பாக் ைய எ
த் சார் ைய
ேநாக் நீ ட் னான். சார் ேகாபமாக அவைனப் பார்
க்க, அ ரா ஒ பரித ப் ேபா நிற் க, ெஜேராம் ப் ரா
ன் ஸ் ப் பாக் ன் ட்ரிக்கரில் ைகைய ைவத் அ
த்த யல,
அ த்த கணம் ,
“ ம் ”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ன்னால் ற் ந்த ேசாப் ப
ர் ஏ-
ைநன் ரக ெஹ காப் டர் ெவ த் த ய . அ ெவ
ளிப த் ய ெவப் பத் ைடய தாக்கம் , ற் ந்த
நான் ப் கைள ம் , ரர்கைள ம் சரமாரியாக க்
எ ந்த . ெஜேராம் ப் ரான் ம் ல அ கள் க்
எ யப் பட் , ேழ ந்தான்.
ம ைச ல்
என்ன நடந்தெதன ஒன் ம் ரியாமல் சார் , அ ரா,
ெராபஸர் பகவான், நடா ஆ ய
அைனவ ம் ேகள் க் யான கபாவத்ைத ெவளிப
த் யப நின் ந்தனர்.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் நடந்த யாெதன ழம் யப
ேய,
தைலைய ேதய் த்தப ேய எ ந்தான். ைக ல் இன் ம்
ப் பாக் ைய ைவத் ந்தான். ெவ ன் தாக்கத்தா
ல் பல ரர்கள் எழ யாமல் ஆங் காங் த
ந் க் டக்க, ஒடாயா மற் ம் இன் ம் லர் ேவகமா
க எ ந் , தங் கள ப் பாக் ைய ேவகமாக எ த் ,
ற் ம் , ற் ம் காரணம் யாெரன ேத னர்.
எங் ந்ேதா, க ப் பான உ ண்ைட ெபா ட்கள்
நான்ைகந் பறந் வந் அவர்கைள ழ் ந் அங்
ெகான் ம் , இங் ெகான் ம் ந்த . அ ல் ஒன் சரி
யாக ஒடாயா ன் கா ன் ன்னால் உ ண் வந்
நின்ற . அவன் வத்ைத க் அதைன பார்க்க,
கண்கள் பயத் ல் ெபரியதான .
அைவ,
ெவ ண் கள் .
மற் ற அைனவ ம் அவற் ைனக் கண் ல் ,
ைடத்த வ ல்
தப் த் ஓட யல, ெவ ண் கள் ஒவ் ெவான் ம்
ெதாடர்ச் யாக ெவ த் அவ் டத்ைதேய ெந ப் க்
ேகாளம் ஆக் ய . அதன் ரியமான தாக்கத்தால்
, யார்? எவர்? என அைடயாளம் ெதரியாத அள ைக,
கால் கள் , தைல, உடல் பாகங் கள் என அைனத் ம் தனி
த்தனியாக த யப , அைனத் ரர்க ம் இறந்தன
ர்.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் மட் ேம உ ேரா இ ந்தா
ன். பலத்த அ ப் பட் , தள் ளா எழ யற் த் க் ெகா
ண் இ ந்தான். இன் ம் நடந்த யாெதன வ
ம் ெதரியாமல் ற் ம் லா னான்.
தாக யா ம் ெதன்பட ல் ைல.
எ ேர,
சார் , அ ரா, ெராபஸர் பகவான், நடா என
அைனவ ம் த் த்த ேபால் நின் , ஒ வைர
ெயா வர் மா மா பார்த் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
அவர்க க் ன்னால் ஓர் சப் தம் .
நடா ேநராக பார்க்க, மற் ற வ ம் ம் பள்
ளத்தாக்ைக பார்த்தனர். அவர்கள் கத் ல்
ெவன காற் ற க்க, பள் ளத் ல் இ ந் ேமேலம் ஓர்
ெஹ காப் டர் பறந்த நிைல ல் , அந்தரத் ல் பறந் ,
அவர்கள் ன்னால் நின்ற . அதன் கத ன் ஓர் றம்
ஓர் இளம் ெபண் நின் அவசரமாக அைழத்தாள் .
“கம் ஆன், க் ரம் ஏ ங் க.”
அவள் ட ஒ வன் ப் பாக் ைய ஏந் யப ம
ைச ல் யாராவ உ ேரா இ க் றார்களா என
ஜாக் ரைதயாக பார்;த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
“யார் நீ ங் க?” என சார் சப் தமாக கத் னான்.
“என் ேப ெச னா, மத்த
அப் பறம் ேப க்கலாம் . இங் க ஆபத் இ க் . க் ர
ம் ஏ ங் க” என ெஹ காப் டரில் நின்றப ேய அவசர
மாக ைகைய நீ ட் னாள் அவள் .
சார் ேவ வ ேய ல் ைல என்ப ேபால த ல்
ஏற, ெதாடர்ந் நடா , அ ரா ம் ெஹ காப் டரில்
ைழந்தனர். இ யாக ெராபஸர் பகவான் ஏ வதற்
யன்ற த ணம் ,
ேழ அ பட்
ந் க் டந்த ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் தட் த மா
எ ந் , ஒ ைகயால் தான் ைவத் ந்த ப் பாக் யா
ல் சரமாரியாக இவர்கைள ேநாக் ட்டான்.
 ண் கள் ெதாடர்ச் யாக ெஹ காப் டைர ைள
க்க, ெராபஸர் பகவான் பத யப ேய
ெஹ காப் டரில்
ஏறாமல் , னிந் அமர்ந் க் ெகாண்டார். ெஹ காப்
டரின் உள் ேள, ெச னா ன் ட இ ந்தவன் அவசர
மாக
வ யாெரன் ேத தன் ப் பாக் ைய உயர்த்த,
அதற் ள் ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ந் க் ெகாண்
அவைன ட்டான். ண் சரியாக அவன ெநற்
ல் ைழந்த . அவன் அப் ப ேய ேசார்ந் , தள் ளா
ெஹ காப் டரில் இ ந் ந் , அ அ பள் ள
த்ைத ேநாக் பயணித்தான்.
அ த்த கணம் ,
“டப் ”
இப் ேபா
ஒ ண் சரியாக ெஜேராம் ப் ரான் ன் ேதாள் பட்
ைடைய தாக் , ரத்தம் ெத த்த . அப் ப ேய வ ல்
த் மண் ட்டான். தன்ைன ட்ட யாெரன ர
மப் பட் தைலைய உயர்த் அவன் பார்க்க,
ெஹ காப் டரின் உள் ேள,
ைக ல் ப் பாக் ேயா , கத் ல் எந்த பாவைன
ம் காட்டாமல் ஓர் உ வம் தாய் நின் இ ந்த .
தன் ப் பாக் ைய உள் ேள ெசா ப , ேழ பயத்
ேதா நின் ந்த ெராபஸர் பகவா க் அவ் வ
ம் ைக நீ ட் ய .
ெராபஸர் பகவான் ஆபத் ல ய என உ
யாக ெதரிந்த ம் , நீ ட் ய அந்த
ஆண் ைகைய பற் ஏற யன்ற த ணம் , ெஹ கா
ப் டர் உடேன பறக்க ெதாடங் க, ெராபஸர் பகவான் ப
ற் யவனின் ைகைய இ க பற் யப ேய, ெதாங் க ஆ
ரம் த்தார்.
பதட்டத் ல் கால் கைள உத யப , தன் ைகைய
த் ந்த நபரின் கத்ைத உயர்த் பார்த்த ம் ,
அவர கத் ல் ரட் ேதான் ய . அ ர்ச் ல் உ
ள னார்.
“ேந..ேந..ேநத்ரன். நீ உ ேராட இ க் யா?”.
ேமேல,
ேநத்ரன் வ வான உடற் கட்ைட காட் ம் ஓர் ட்
டரி பனியன் ேபால அணிந் ந்தார். உ வத் ல் கம்
ரம் ெதரிந்த . ெதாங் க் ெகாண் இ ந்த ெராப
ஸர் பகவாைன ர ரிப் டன் பார்த்தார்.
“நாம ெசஞ் ச ேராகம் ஒ நாள் ம் ப வந் அந்தர
த் ல தள் ளாட ைவக் ம் . அப் பறம் அதளபாதாளத் ல
ேபாய் , நம் மைள இப் ப த்தான் ழ ெவக் ம் ஸ்ைனட
ர். டர் ஆஃப் காட் ஆஃப் வாரியர். ப் ளாக் ஸ்ைனடர்.”
எனச் ெசால் தன் ைகைய த்தார்.
அ ரா அதைன கவனித் பதற,
ெராபஸர் பகவான் இல் ைல ப் ளாக் ஸ்ைனடர் ர
ட் ந் ளாமல் பாதாளத்ைத ேநாக் ழன்றப
ேய ேழ ந்தான்.
 அத் யாயம் - 41
ப் ளாக் பாஃெரஸ்ட்.
ெஜர்மனி மற் ம் ப் ரான் ன் எல் ைலப் ப .
இரண் ெபரிய மைலகள் . அதன் ந ேவ இைரச்ச
ேலா கைர ரண் ஓ ம் அழகான
அ . அதன் ஆதாரமாய் ளங் ம் ரம் மாண்டமா
ன நீ ர் ழ் ச ் என அவ் டம் பார்ப்பதற் ேக ரம் யமா
க இ ந்த .
ஓர் ெஹ காப் டர் மைலக க் ந ேவ ஓ க் ெகா
ண் ந்த அ நீ க் ேமேல பறந் வந் க் ெகா
ண் இ ந்த . அத ள் ேள, சார் இ ற ம் ழ் ந்த
மைலகைள ம் , ேழ ஓ க் ெகாண் க் ம் அ
மற் ம் எ ேர ெதரிந்த
நீ ர் ழ் ச ் என அைனத்ைத ம் கண் ெகாட்ட மறந்
ப் பார்த்தான்.
அ ரா கண்ைண அைம யாய் ேயா த் க்
ெகாண் க்க, அ ேக அமர்ந் ந்த
நடா , தன் ன்னால் ைறப் பாக நின் ந்த ேநத்ர
ைனேய பார்த் க் ெகாண் இ ந்தாள் . மானி அ
ைற ல் , ெச னா ெஹ காப் டைர இயக் க் ெகாண்
இ ந்தாள் .
அவள் ெஹ காப் டைர ப் மைலைய ேமா வ
ழற் நி த் னாள் . உடேன, ராட்சஷ
பாைற கடான வ ம் கத ேபால, ெப ம் ச
ப் தத்ேதா றந் வ ட்ட .
உள் ேள, மைல ன் ைமயத் ற் ெசல் ம் தமா
க, ஓர் ெபரிய ைள ம் , அ வ ேய ஓர் நீ ண்
, அகன்ற பாைத ம் ெதரிந்த . சார் அக்காட் ைய
கண்ட ம் யந் ப் ேபானான்.
“வாவ் , இ என்ன ெமக்கானிசம் !!.”
ெச னா ெஹ காப் டைர ெம வாக அத ள் ேள
ெச த் னாள் . மைலைய ைடந் உ வாக்கப் பட்ட
கர , ரடான இ ட்டான பாைத ல் ெவளிச்சத்ைத
பரப் யப , அ பறந்த . சார் ேலா உள் ேள
பயணித்தான்.
ல னா பயணம் .
உள் ேள,
ஓர் ரம் மாண்டமான ைக.
ஓர் ெபரிய மாட மாளிைக ேபால உயரமாக ம் ,
சாலமாக ம் ைடந் உ வாக்கப் பட் இ ந்த . ஆ
ங் காங் ெகா த்தப் பட் இ ந்த ப் பந்தங் களின்
ெவளிச்சத் ல் , அவ் டம் ஏேதா அமா ஷ்யம் நிைறந்
த ேபாலக் காணப் பட்ட . அவ் டத் ன் ந ேவ, ெம
வாக ெஹ காப் டர் தைர ரங் ய .
ேநத்ரன், ெச னா, சார் , அ ரா, நடா என அ
ைனவ ம் ேழ இறங் னர். சார் ரம் ப் மாறாம
ல் ைகையேய ற் ம் பார்த்தான்.
“நம் பேவ யைல. மைலைய ந ல மட் ம் ைட
ஞ் உ வாக்கப் பட்ட ைக. இ எட்டாவ அ சயம்
தான்.”
அ ரா ம் ரட் ேயா அவ் டத்ைத ஆராய் ந்தா
ள் . வாழ் வதற் ேதைவயான அ ப் பைட வச கேளா
நீ ர், ெந ப் , உைடகள் , இைறச் கள் , ேவக ைவக் ம்
உபகரணங் கள் என சகல ம் இ ந்த .
“டயர்டா இ ப் ங் க. தல் ல நீ ங் க சாப் ட ம் ” என
ெச னா ன்ேன ெசன் , ள் ளிகள் ேசகரிக்கப் பட்
இ ந்த இடத்ைத ெகா த் , அ ேக இ ந்த இைற
ச் ைய எ த்தாள் .
“ஏன் எல் லா ம் நின் ட்ேட இ க் ங் க. வாங் க சாப்
ட்ேட ேபசலாம் ” என ேநத்ரன் தன ய ந்தா
ளிகள் வைர ம் அைழத்தப ேய, ெச னாைவ ெந
ங் அமர்ந்தார்.
சார் , நடா ைய அைழத் க் ெகாண் ன்ேனற
, அ ரா சற் ேயாசைனேயா நின் ந் , தாமதமா
க எல் ேலாைர ம் ன் ெதாடர்ந்தாள் .
அவர்கள் வ ம் ெந ப் ைன ழ் ந் அமர்ந்தன
ர். நடா ன்னால் எரி ம் ெந ப் ைபேய பார்த்தாள் .
எ ர் றம் ெச னா அ ல் இைறச் ைய ேவக ைவத்
க் ெகாண் க்க, ேநத்ரன் அைம யாக இ ந்த அ
ராைவ ர்ந் ப் பார்த்தார்.
“அ ரா, ஏன் ஒ மா ரியா இ க்ேக?. என்ைன ம ப
ம் உ ேராட பாத்த ஆச்சர்யம் இன் ம் ேபாகைல
யா?”
ஆழ் ந்த ேயாசைன ல் எைதேயா ேயா த் க் ெகா
ண் ந்த அ ரா, தன் தைலைய உயர்த்தாமேல ேப
னாள் .
“ஏன் ெராபஸர் பகவாைன ெகான்னீங்க?”
சார் ைகத் ட் மா மா அ ராைவ ம் ,
ேநத்ரைன ம் பார்த்தான். ேநத்ரன் அக்ேகள் ைய எ
ர்பார்த்த ேபால் சாதாரணமாக இ ந்தார்.
“என்ன ெசால் ேற அ ரா?.. நான் ஏன் ெராபஸைரக்
ெகால் ல ம் . வயசான ல அவரால ேபலன்ஸ் பண்ண
யைல. ைகைய ட் ட்டா .”
அ ரா தைலைய உயர்த் ேநத்ரைனக் ேகாபமாக பா
ர்த்தாள் .
“ெபாய் . அவைர வ க்கட்டாயமா நீ ங் கதான் ட் ங் க.
நான் பாத்ேதன்.”
ேநத்ரன் ெபரி ம் பதட்டப் படாமல் , ெச னா டம்
இ ந் இைறச் ையப் ெபற் , அ ரா டம் நீ ட் னார்
.
“ தல் ல சாப் . அப் பறம் ேப க்கலாம் .”
அ ரா அவர ைகைய சார் பக்கம் தட் ட, அ
தைன சார் ெபற் க் ெகாண்டான். ஆனால் , அவள்
இன் ம் மானமாக ேநத்ரனிடம் ேகட்டாள் .
“இப் ப என்னாலேய உங் கைள நம் ப யைல. இத்த
ைன நாள் எங் க ேபானீங்க?, எங் க இ ந் ங் க?, க்
யமா ெராபஸைர ஏன் ெகான்னீங்க? இ எல் லாத்
க் ம் எனக் ப ல் ேவ ம் .”
ேநத்ரன் ச த்தப ேய எ ந்தார். இ ற ம் உ
லா ட் நைடைய நி த் அ ராைவப் இ க்கமா
க பார்த்தார்.
“ஆமா. நான்தான் அந்த ேரா ைய ெகான்ேனன். அவ
ன் நீ நிைனக்கற மா ரி ெராபஸ ம் இல் ைல. அவ
ன் ேப பகவா ம் இல் ைல. ரி தா?”
 அ ரா இைமக்காமல் அவைரேய பார்க்க, சார்
அ ர்ச் யாய் , ெமன் க் ெகாண் இ ந்த இைறச்
ைய அப் ப ேய நி த் , ேநத்ரைனப் பார்த்தான். அ
ரா ழப் பத்ேதா ேகட்டாள் .
“அப் ப அ யா ?”
ேநத்ரன் இ க்கத்ேதா ெதாடர்ந்தார்.
“ப் ளாக் ஸ்ைனடர். காட் ஆஃப் வாரியஸ்ேராட டர்.”
அ ரா ம் , சார் ம் ஒ கணம் அ ர்ந்தனர். ஆ
னால் அ ரா அதைன ஒத் க் ெகாள் ளாமல் ேவகமாக
தைலயைசத்தாள் .
“வாட் த ெஹல் !!!. ப் ளாக் ஸ்ைனடைர 27 வ ஷத் க்
ன்னா
ஆச்சார்யா ம் , நீ ங் க ம் பாத் இ க் ங் க. அப் ப
இ க் ம் ேபா , உங் க டேவ அவன் எப் ப இ ந்
க்க ம் ?.”
“ஹஹஹ.” ேநத்ரன் ரித் ட் ெதாடர்ந்தார். “யா,
ஆச்சார்யா மா ரி நா ம் இங் கதான் ட்டாளாக்கப் ப
ட்ேடன். ெரண்டாவதா நீ ெபாறந்தைத ம் , நாங் க உன்
ைன காப் பாத்தனைத ம் ஸ்ைனடர் எப் ப ேயா ெதரி
ஞ் ட்டான். ேலாகா ேகா ைல பத் ஆராய் ச் ப
ண்றவங் கைள உ ேராட டக் டா ங் கற தான் கா
ட் ஆஃப் வாரியர்ேஸாட ேநாக்கம் . அதனால, அவங் க
இயக்க ெகாள் ைகப் ப எங் கைள தல் ல ெகால் ல
ம் ப் ளாக் ஸ்ைனடர் ெவ த்தான்.
பட், ஸ்ைனடர் ேலாகா ெடம் ைள அைடய ம்
அவேனாட வளர்ப் மகன் அெலக்ஸாண்டரால வற்
ப த்தப் பட் இ க்கான். அ சரின் ஒ கட்டத் ல
ஸ்ைனட ம் ஏத் ட்டான். ேசா, அவங் க தங் கேளாட
இயக்கத் க் எ ராேவ ெசயல் பட்டாங் க. ஆக, ேலா
கா ெடம் ைள கண் க்க ம் ஸ்ைனடர் நிைன
ச்சான். ஓரி னல் க் ெகாயட்ேப டாடல் ல அவன் க
ட் ப் பாட் ல இ ந் ம் , அ க்கான ைய அவனால க
ண் க்க யைல. ேசா, ைய கண் க்க ம் ,
உன்ைன பா காக்க ம் எங் கேளாட ேசர ட்டம் ேபா
ட்டான்.
 அதனால, எங் கேளாட ேசர ப் ளாஸ் க் சர்ஜரி ல
ம் தன்ேனாட கத்ைதேய மாத் ட்டான். தன்ைன ஒ
இந் யனா அைடயாளத்ைத ஏற் ப த் ட்டான். ஆ
ர்க் யால ெராபஸர் ஆ எங் க க் பகவானா ந
ண்ப ம் ஆனான்.”
அ ரா நம் பேவ யாமல் ெசான்னாள் .
“ஓ காட்”.
சார் ம் அ ர்ச் ேயா ேநத்ரன் ெசால் வைதக்
ேகட்க, அவர் ெதாடர்ந்தார்.
“அப் பதான் நான் பகவான்தான் தல் ேரா ன்
ெதரிஞ் ட்ேடன். அப் ப எங் க ெரண் ேப க் ம் கப்
பல் ல நடந்த ஒ சண்ைட ல என்ைன ட் பண்ணி க
டல் ல தள் ளி ட் ட்டான்.”
சார் ேநத்ரனிடம் ேகட்டான்.
“நீ ங் க இவ் வள நாள் என்ன பண்ணிட் இ ந் ங் க?”
“ம் ம் ம் … கடல் ல ந்த நான், ஓர் காட் ல த்
ம் , ெகாைல மா ஒ ங் ேனன். அங் க வாழ் ந்த லர்
என்ைன காப் பாத் னாங் க. அவங் கள் ல ஒ த்தர்தான்
இந்த ெச னா ம் , இப் ப இறந் ேபான மயங் ம் .
ல மாசங் கள் ல என்ைன ேதத் ட் ம ப ம் வந்ேத
ன்.
அப் பதான் இங் க பல பரீதங் கள் நடக்கறைத ெத
ரிஞ் ட்ேடன். அதனால இவங் க உத ேயாட, நடக்கற
எல் லாத்ைத ம் , உன்ைன ம் நான் ரம் இ ந்ேத க
ண்காணிச் ட் இ ந்ேதன். சரியான ேநரம் வ ம்
ேபா எல் லாைர ம் அ க்க ம் காத் ட் ம் இ
ந்ேதன். அப் ப ேய ேலாகா ெடம் ைளப் பத் ஆ
ராய் ச் பண்ண ல ஒ ெபரிய அ சயத்ைத ம் அ
ைடஞ் ேசன்.”
அ ரா ம் , சார் ம் ஒ வைரெயா வர் ரியாம
ல் பார்த் ட் , ேநத்ரைன ம் , ெச னாைவ ம் பார்த்
தனர். ேநத்ரன் கத் ல் ஓர் இ க்கத்ேதா அவர்கள்
இ வைர ம் பார்த் ேப னார்.
“என் ட வாங் க. நீ ங் க நம் ப யா அந்த அ சயத்
ைத காட்டேறன்.” என ெசால் ட் , ன்னால்
ம் நடந்தார்.
 ெச னா அைம யாக இ ந்த நடா ைய கவனித்
க் ெகாள் ள, அ ரா ம் , சார் ம் ேநத்ரைன ன்
ெதாடர்ந்தனர். அவர் ஓர் பாைற வற் ைற ெந ங் ,
அ ராைவ ம் , சார் ைய ம் பார்த் ட் , பாைற
வற் ல் ெதரிந்த ஓர் ஆள் மட் ம் னிந் ெசல் ம் ,
ஓர் ள ல் உள் ேள ைழந்தார். அ ரா ம் , சார்
ம் அவைரப் ன் ெதாடர்ந் உள் ேள ெசன்றனர்.
உள் ேள,
ஓர் ன்னஞ் ய ைக. நான் ைச ம் ப் ப
ந்தங் கள் ெகா த்தப் பட் இ ந்த . அ ல் இ ந்த
ெவளிப் பட்ட ெபான்னிற ெவளிச்சம் வர் ம் ர
ப க்க, ேநத்ரன் ன்னால் இ ந்த இ வைர ம் பார்த்
ட் , ைக ன் ைமயத் ல் பார்ைவைய நி த்
னார். அவ் டத்ைத அ ரா ம் , சார் ம் பார்க்க, இ
வர் கத் ம் ஆச்சர்ய ம் , அ ர்ச் ம் கலந்
ெதரிந்த .
ைக ன் ைமயத் ல் ,
ஓர் கற் ேமைட.
அதன் ேமல் ,
மற் ெறா ேலாகா த்தகம் .
ெபான்னிறத் ல் ன்னிக் ெகாண் இ ந்த . ேந
த்ரன் அதைன ெந ங் ெதய் வா னமாக அதைனப்
பார்க்க, அ ரா ம் , சார் ம் ேவகமாக ன்ேன
த்தகத்ைத ழ் ந் நின்றனர். அ ரா பவ் யமாக த்தக
த்ைத ைக ல் ஏந் , ரட் ேயா ெசான்னாள் .
“என்னால நம் பேவ யைல. ெரண்டாவ க்.”
சார் கத் ல் ஓர் ழப் பத்ேதா ேநத்ரைன ஏ ட்
டான்.
“இ …இ … எப் ப உங் க க் ைடச்ச ?”
“ ேலாகாக்கள் உ வாக் ன ெரண் த்தகத் ல இ
ஒண் . இன்ெனாண்ைணதான் காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ்
பத் ரமா பா காத் ட் வராங் க. இ மாயன்ஸ் வா
ழ் ந்த நார்தன் ெமக் ேகால எனக் ைடச்ச . நீ ண்
ட ஆராய் ச் க் ற இைத கண் ச் ெவளிய எ
த்ேதன்.”
 த்தகத்ைத ைக ல் ஏந் ந்த அ ரா, அதைன
கற் ேமைட ேலேய ைவத் ட் , ேநத்ரைன ெந ங்
கட் யைணத்தாள் .
“என்ைன மன்னிச் ங் கபா. உங் கைள தப் பா ெநனச்
ட்ேடன்.”
“நான் உன் அப் பா இல் ைலங் கறதால ல இ க்ேக
ன் நிைனச் ட்ேடன் அ ரா. பட், இப் பாவ என்ைன
ரிஞ் ட் ேய!!!” என ேநத்ரன், அவள் தைலைய வ
யப பாந்தமாய் ேப னார்.
அ ரா கண்கள் கலங் க இன் ம் இ க்கமாக கட் ய
ைணத்தாள் .
“நான் உங் க ெபாண் இல் ைலயாப் பா? கட ள் பார்
ைவ ல நான் ெபாறந்த உண்ைமதானா?”
ேநத்ரன் அவைள லக் , அவள கத்ைத உற் ப்
பார்த்தார்.
“ம் ம் ம் … உண்ைமதான். ஆனா, எல் லா க் ம் ழந்ைத
ைய அவங் க மைன லமாதான் கட ள் ெகா ப் பா
ன். ஆனா, எனக் மட் ம் அைத கட ேள ேநர யாக
ெகா த் இ க்கான். எப் ப ம் நீ என் ெபாண் தான்
அ ரா.”
சார் ம் த்தகத்ைத பார்த் ட் , அவர்களிடம்
ம் னான்.
“ஓேக, அர்ஜ ன், வான் ேசங் , த் க் ேப ம் இப்
ப எங் க இ க்காங் க நாம உடேன ெதரிஞ் க்க ம் .
”
ேநத்ரன், அ ராைவ லக் யப ேய அவனிடம் ம த்
தார்.
“ேநா… அைத ட க் யமான ேவைல நம் ப ட்ட இ
க் . ரி லா மைல ல நீ ;ங் க தவற ட்ட , ஸ்
ைனடரால தகவல் ெசால் லப் பட் , அ இப் ப அெலக்
ஸாண்டர் ைக ல இ க் . அவன் ேலாகா ேகா
க் வ காட் யான காம் பைஸ ெவளிய எ த் ட்டான்
. அவைன நாம அ ச்ேச ஆக ம் .”
அ ரா ம் , சார் க் ஆதரவாக ேநத்ரனிடம் ேப னா
ள் .
“இல் ைலபா. சார் ெசான்ன மா ரி அவங் க க் எ
ன்ன ஆச் ெதரிஞ் க்க ம் . அவங் க நம் ப ட இ
ந்தா எ ரிங் கைள நம் மால த க்க ம் .”
“ஷட் அப் .” என ேநத்ரன் அவளிடம் உ னார்.
அ ரா ம் , சார் ம் பத யப ேநத்ரைனேய பா
ர்க்க, அவர் தன்ைன சாந்தப் ப த் க் ெகாண் இ வ
ரிட ம் ெதாடர்ந்தார்.
“இேதா பார் அ ரா. நம் ம ேபாராட்டம் ம ச உ ர்க
க் அப் பாற் பட்ட . நாைளக் நாேன இல் ைலன்னா
ம் எ ரிங் கைள த க்க ம் ங் கற மட் ம் தான் உ
ங் க ேநாக்கமா இ க்க ம் . ரிஞ் ேபானவங் க க்
காக வ த்தப் படக் டா .
அெலக்ஸாண்டர் ேலாகா ெடம் ைள அைடய
ம் ரமா இ க்கான். அ க் நீ ேதைவ. ஆனா,
அவன் உன்ைனேய ெகால் ல யற் பண்ணி இ க்கா
ங் கான்னா சம் ங் ராங் . ேசா, இன் ம் ேண நாள்
தான் இ க் . அ க் ள் ள எப் ப யாவ அவைன சம
யம் பார்த் நாம அ க்க ம் .”
அ ரா நீ ண்ட ேநர ேயாசைன ல் இ ந் ட் ,
தன்னிடம் இ ந்த ேம க் க் ப் ைப உயர்த் க் காட்
யப , ஓர் ர்மானத்ேதா இ வைர ம் பார்த்தாள் .
“அ க் ஒ வ இ க் .”
“என்ன?” என ேநத்ரன் வத்ைத உயர்த் னார்.
“நாம த்தகயா ல இ க்கற ைய எ க்க ம் .”
ேநத்ர ம் , சார் ம் அதைனக் ேகட் அ ராைவ
ேய ஆழ் ந் ப் பார்க்க, அவள் அவர்களிடம் ரமாக
ெசான்னாள் .
“அெலக்ஸாண்டர் பத் மட் ம் நாம் ேயா க்க டா
. அேகாராக்கள் பத் ம் நாம ேயா க்க ம் .”
“அ ங் க ட்டதான் க், ன் எ ேம இல் ைலேய?”
என சார் சந்ேதகமாய் ேகட்டான்.
“இல் ைல சார் . நான் அேகாராைவ ரிசர்ச் பண்ணி
க்ேகன். ெவரி ஸ்ட்ராங் இன்ெடன்சன். பல ேகா வ
ஷ பைக. ஒ ெபரிய சந்தர்ப்பம் அ ங் க க்
ைடச் இ க் . ம ச உ வத் ல மா ற சக் அ ங்
க ட்ட இ க் . அ ஞாபகத் ல இ க்கட் ம் .”
“உன்ேனாட ப் ளான் என்ன?” என ேநத்ரன் ரியாமல்
ேகட்டார்.
அ ரா உ யாக ேப னாள் .
“ேசா, இப் ப நம் ப ட்ட க் இ க் . அேதாட த்தக
யா ல இ க் ங் கற ம் நமக் ெதரி ம் . அப் ப தல்
ல நாம ைய அங் ந் எ த் , ேலாகா ெடம்
ைள கண் ச் , எல் லார்க் ம் ன்னா அங் க
ேபாய் அேதாட சக் ைய நி ட்ரைலஸ் பண்ண ம் .
இ தான் ப் ளான். இ நடந் ட்டா அ க்கப் பறம் க்
எந்த ஆபத் ம் இல் ைல..”
சார் சந்ேதகமாய் ேகட்டான்
“சரி, அைத நாம எப் ப நி ட்ரைலஸ் பண்ற ?”
அ ரா இ க்கமாக ப லளித்தாள் .
“ஒேர வ
. என்ேனாட ப தான் அைத சாந்தப் ப த் ம் நிைன
க்கேறன். என் சா , நடக்கப் ேபாற ெபரிய அ ைவ நி
ச்சயம் த க் ம் . அந்த ேநரத் ல, என் ரத்தம் எந்த ம
ஷன் ேமேல ெதளிக்கப் ப ேதா , அவங் க க் உல
கத்ைத ஆள் ற சக் ைடக் ம் ம் நிைனக்கேறன்.”
ேநத்ர ம் அதைன ஆேமா ப் ப ேபால, தைல க
ழ் ந் அைம யாக இ க்க, சார் ம் அவைள வ
த்தமாய் பார்த்தான். அ ரா கற் பலைக ல் இ ந்த த்
தகத்ைத ைக ல் ஏந் , அதைன ர்ந் பார்த்தப
ேய ேப னாள் .
“ம் ம் ..நீ ங் க ெசான்ன தான்ப் பா. இந்த ேபாராட்டம் ம
ச உ ர்க க் அப் பாற் பட்ட . இ தான் நமக் இ
க்கற ஒேர வ ம் ட. நாம ளம் பலாம் .”
த்தகம் அவைளப் பார்த் ன்னிய .
 அத் யாயம் – 42
ப் ளாக் ஸ்ைனடரின் உடல் ஓர் மண்ணில் ந்
டந்த . அவன் மரண த வா ல் , தன் இ நி டத்
ற் காக ேபாரா க் ெகாண் இ ந்தான்.
அவைன ேநாக் இரண் கால் கள் ெம வாக நடந்
வந்த . அக்கால் க க் ன்ேன இரண் ப் க ம்
, ஐந் நபர்க ம் வரிைசயாக நின் ந்தனர். அக்கா
ல் கள் உ க் ேபார க் ெகாண் ந்த ப் ளாக் ஸ்
ைனடரின் உடைல ெந ங் ய . அப் ப ேய னிந்
அவ் டைல தன் ம ல் ஏந் அமர்ந்தான்,
அெலக்ஸாண்டர்.
அவன கம் இ க்கமாக இ ந்த . தனக் ன்
னால் ந் க் டந்த ப் ளாக் ஸ்ைனடைரேய உற்
பார்த்தான். உ ைர இ த் ப் த் க் ெகாண் ந்த
ப் ளாக் ஸ்ைனடரின் கெமல் லாம் ரத்தமாக இ ந்த
. அவன் அெலக்ஸாண்டரிடம் க ம் ரமப் பட் ேப
னான்.
“நீ ேய என்ன ெகால் ல ெசால் ேவன் நான் எ ர்பாக்
கைல அெலக்ஸ்.”
அெலக்ஸாண்டர் ஓர் நீ ண்ட ச்ேசா ெசான்னான்.
“ஸ்ைனடர், ஒ ரக யம் எனக் மட் ேம ெசாந்தமா
னதா இ க்க ம் ஆைசப் பட்ேடன். அ உங் க க்
ெதரிய வ ம் ேபா , அ எனக் எ ரா ட மா
ம் . ஏன்னா, நீ ங் க காட் ஆஃப் வாரியர்ேஸாட டர். உ
ங் க இயக்கத்ேதாட வா ட மா ம் .
எல் லாத் க் ம் ேமல இந்த வய ல ேலாகா ேகா
ேலாட ேரட் பவைர ெவச் நீ ங் க என்ன ேபா ங் க?
. அதனால அைத நாேன எ த் க்கலாம் இ க்ேகன்.
”
ப் ளாக் ஸ்ைனடர் ெவ ப் டன் ெசான்னான்.
“என்ைன நீ ெகால் லைல. என்ேனாட ஆைசதான் ெகா
ன்ன . நீ ம் ம ஷன்தான். அதனால உன் ேமல எந்த
 ேகாப ம் எனக் இல் ைல.”
“சரி, என்ன ஆச் ?” என அெலக்ஸாண்டர் ேகட்டான்.
“ேநத்ரன்… ேநத்ரன் ம் ப வந் ட்டான்.”
அெலக்ஸாண்டரின் கம் மா ய .
“ெசத் ேபான ேநத்ரன் ம ப ம் எப் ப உ ேராட
வர ம் ?. நீ ங் கதான் அவைன ெகான் ட் ங் கேள!!!
.”
“எப் …
எப் ப உ ேராட வந்தான் ெதரியைல. ஆனா, எனக்
ெகன்னேமா வந்த …
வந்த …” என வாக் யத்ைத தாக க்காமல் , ப்
ளாக் ஸ்ைனடர் தன் இ ஒ ைய ப த் ட் அ
ைம யானான்.
அவனின் உணர் ல் லா கண்கள் நிைலத் நின்ற
. அதைனக் கண்ட ம் அெலக்ஸாண்டரின் கம் இ
க்கமான . அவனின் உடைல ெம வாக அைசத் ப்
பார்த்தான். எந்த அைச ம் இல் ைல. அவன கண்க
ைள ட் , உடைல ேழ டத் னான். ன், த
ளர் டன் எ ந் நின் ம் னான்.
அங் ,
ஐவர் க் டன் நின் க் ெகாண் அெலக்ஸாண்
டைர கவனித் க் ெகாண் இ ந்தனர். அ ல் தலா
வதாக ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ண்ட ப் பட் இ ந்த த
ன் ைகைய, த் க் ெகாண் நின் ந்தான்.
அவைன அெலக்ஸாண்டர் ழப் பமாகப் பார்த்தான்.
“இங் க என்ன நடந்த ?”
அவன் இரண்ட ன்னால் வந் , க ம் ரமப் பட்
ப லளித்தான்.
“அெலக்ஸ், நம் ப ேமாட தப் ச் ேபான அ ராைவ
கார்னர் பண்ணிட்ேடாம் . ஆனா, ர் யாேரா ேசாப்
பர்ல வந் எங் கைள எல் லாம் அட்டாக் பண்ணி, அவ
ைள காப் பாத் க் ட் ட் ேபா ட்டாங் க. வந்த ல
ஒ வயசான ஆள் இ ந்தான்.”
“அ ேநத்ரன். ேவற யார் ட இ ந்தாங் க?
“ம் ம் ம் … ட ஒ ெபாண் ம் அப் பறம் ஒ ப் ப
வய ட்ட ஒ த்த ம் இ ந்தான். பட், அவைன நான்
 ட் பண்ேணன். அவன் ேமல ல் லட் பட் , அவ ம்
ேமல இ ந் ேழ ந் ட்டான்.”
அெலக்ஸாண்டர் ழப் பத் டன் ற் ம் , ற்
ம் பார்த்தான். ேவ ணம் எ ம் இ ப் பதாய் ெதரி
ய ல் ைல. ன், ெஜேராம் ப் ரான் டம் ம் னா
ன்.
“நீ ட் பண்ணியா?!!!. ஒ ேவைள இங் ந் தப் ச்
ப் பானா?.”
ெஜேராம் ரான் ஸ் ேவகேவகமாக இல் ைலெயன்
ப ேபால் தைலயைசத்தான்.
“சான்ேஸ இல் ைல அெலக்ஸ். க்ளியர் ெஹட் ஷாட். இ
வ் வள ைஹட்ல இ ந் ேழ ந்த ல, ஒண்
அவன் ெசத் க்க ம் . இல் ைல உ க் ேபாரா ட்
இ க்க ம் . இங் ந் தப் ச் ேபாக வாய் ப் ேப
இல் ைல.”
“அப் ப ன்னா அவன் எங் க?” என ெசால் யப ேய அ
ெலக்ஸாண்டர் நின் ந்த ஒவ் ெவா வைர ம் பார்க்க
, அவர்கள் வரிைசயாக ெதரியா என்ப ேபால ெமௗ
னமாக தைலயைசத்தார்கள் . அெலக்ஸாண்டர் ஒவ்
ெவாைர ம் பார்த் ட் , இ யாக நின்றவனிடம்
தன் பார்ைவைய நி த் னான்.
அவேனா நடப் ப எைத ம் கண் க் ெகாள் ளாமல் ,
தன் ஷ ைவ அ ேக இ ந்த ெபரிய கல் ல் ேதய் த்
க் ெகாண் ந்தான். அெலக்ஸாண்டர் பார்ப்ப ெதரி
ந்த ம் , உடேன காைல இ த் , ைறப் பாக நின் ப
ணி டன் ேப னான்.
“சாரி அெலக்ஸ்.”
“என்ன பண்ணிட் இ க்ேக?.” என அெலக்ஸாண்டர்
அவைன ர்ந் பார்த்தப ேய ேகட்டான்.
“என்ன ெதரியைல.” என அவன் ேழ னிந் , தன்
கால் கைள பார்த் ட் , அெலக்ஸாண்டைர உயர்த்
பார்த்தான்.
“ஷ ல ப் பா ஏேதா ஒட் இ க் . ஒ மா ரி
ஸ்ெமல் ேவற வ .”
அெலக்ஸாண்டர் ெம வாக ெந ங் , அவைன நக
ர்த் ட் ேழ பார்த்தான். அவ் டத் ல் ெகாழ
ெகாழெவன ஏேதா நீ ல நிற ரவம் பர இ ந்த . அ
வன் னிந் அதைனப் பார்த்தப ேய, மற் றவர்களிட
ம் ேகட்டான்.
“இ என்ன?.”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் வத்ைத உயர்த் னான்.
“ெதரியைல. ஆ யாகேம, காயாம இ க்கறதால, இப் ப
தான் ெகாஞ் ச ேநரத் க் ன்னா கைற ஆ க் .
”
அெலக்ஸாண்டர் அைதேய ர்ந் , ேநரம்
பார்த் ட் , எ ந் எ ேர பார்த்தான். சற் ரத்
ல் அந்த வ வ ப் பான ரவம் ஆங் காங் இைட
ெவளி ட் ந் இ ந்த .
மற் றவர்க ம் அதைன கவனித்தனர். அெலக்ஸா
ண்டர் அதன் தடங் கைள ன்பற் யப ேய ெம வாய் ,
ேயாசைனேயா நடக்க, அவர்க ம் அவைன ெதாடர்
ந் ெசன்றனர்.
ேநர நைட.
நீ ல நிற ரவம் இ த்தடமாய் நிலத் ல் பர இ
ந்த . அெலக்ஸாண்டர் தைலைய உயர்த் ேத னா
ன். அதற் ேமல் அதன் அைடயாளம் எங் ம் காணப்
பட ல் ைல. ஏேதச்ைசயாக அவன் லாவ, அ ேக இ
ந்த பாைற ல் , ஓர் ஆள் ைழ ம் அள ற் ஓர் இ
க் இ ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் ெவளிேய நின்றப அதைன உற்
ப் பார்த்தான். ட வந்தவர்க ம் ரியாமல் அப் ள
ைனேய பார்க்க, உள் ேள ம் ட்டாக இ ந்த .
ெரன,
ஓர் உ மல் சப் தம் .
உள் ேள ந் , ெதாடர்ச் யாக ன யப வந்த
. அெலக்ஸாண்டர் சட்ெடன கம் மா னான். மற் ற
வர்கள் பத யப ஒ வைரெயா வர் பார்க்க, அெலக்
ஸாண்டர் ம் ஒ வனிடம் ைக நீ ட்ட, அவன் டக்
ெகன தன் ஆைடக் ள் இ ந் ஓர் ைக ப் பாக் ைய
எ த் , இ ய கத்ேதா , இ ண்ட ள ைன
ேநாக் ஜாக் ரைதயாக ெந ங் னான்.
 அைனவ ம் அவைனேய ர்ந் ப் பார்க்க, அவன்
ள க் ெவளிேய நின்றப , உள் ேள இ ட்ைட ேநாக்
தன் ப் பாக் யால் ெதாடர்ச் யாக ட்டான்.
அ த்த கணம் ,
உள் ேள, உ மல் சப் தம் நின்ற .
அெலக்ஸாண்டேரா மற் றவர்க ம் ஒ கணம் அ
ைம யாய் கவனிக்க, ப் பாக் ஏந் யவன் அெலக்
ஸாண்டைர ேநாக் தைலயாட் ட் , ள ல் ெம
வாக ைழந் , இ ட் ல் மைறந்தான்.
அைனவ ம் அைம யாக இ ந்தனர்.
அ த்த கணம் ,
உள் ேள ந் அவனின் அலறல் சப் தம் , ெவளிேய
எங் ம் எ ெரா க்கத் ெதாடங் ய . டேவ, ெகா
ரமான உ மல் சப் த ம் ெதாடர்ச் யாக வரத்ெதாடங்
ய .
அெலக்ஸாண்டர் தன் ப் பாக் ைய ேவகமாக எ
த் , உள் ேள ெசல் ல ஓர் அ எ த் ைவக்க யல, ச
டாெரன உள் ேள ந் ஏேதா உ ண் வந் அவன
கால ல் ந்த . அவேனா
ேசர்ந் எல் ேலா ம் அதைனப் பார்க்க,
அ ,
உள் ேள ெசன்றவனின் தைல.
ரத்தசக யாய் டந்த . மற் றவர்க ம் ேவகேவக
மாக ப் பாக் ைய எ த் ள ைன ேநாக் நீ ட்
தயாராக நின்றனர். அெலக்ஸாண்டர் ள ைன ர்ந்
ப் பார்க்க, இ ண்ட இ க் ல் இ ந் ெம வாக, க
ங் ேகாபமாக தைலைய காட் , ஓர் உ ம டன் ெவ
ளிேய வந்த ,
ஓர் அேகாரா.
அைனவ ம் பத பயத் ல் ன்னால் ேபாக, அ
ெலக்ஸாண்டர் ெகாஞ் ச ம் பதறாமல் அதைனேய பா
ர்த் க் ெகாண் க்க, ன்னால் இ ந்தவர்கள் ப் பா
க் ைய இ க த் தயாராக நின்றனர்.
அேகாரா உடல் வ ம் நீ ல நிற ரத்தம் ப ந்
ந்த . அ க ம் தளர் ற் , அேத சமயம் க
ேகாபத் டன், எ ேர இ ந்த அைனவைர ம் வரிைச
யாக பார்த்த .
இ யாக தன் ன்னால் இ ந்த அெலக்ஸாண்ட
ரிடம் தன் பார்ைவைய நி த் ய . எச் ைல ரந்தப
ேய, தன் ர்ைமயான பற் கைள காட் ம் ப வா
ைன றந் , அெலக்ஸாண்டர் ேமல் பாய,
“ ட்.” என அவன் இ க்கமாக தன் ஆட்க க் ஆ
ைண ட்டான்.
அேகாரா அவன தைலைய கவ் வ ஒ கணம்
ன்ேன, அதன கத் ல் சரமாரியான ப் பாக்
ண் கள் ெவ த்தன. அெலக்ஸாண்டரின் ஆட்கள் ெவ
த்தனமாக அதைன ட் க் ெகாண் ந்தனர்.
அேகாரா, அெலக்ஸாண்டரின் ன்னால் நின் வ
யால் ள் ள, அதன நீ ல நிற ரத்தம் அவன் உடெல
ங் ம் ெத த்த .
இப் ேபா , ப் பாக் நின்ற .
அேகாரா வ வற் அவன் ன்ேன உ ரின்
ந்த . அெலக்ஸாண்டர் இறந்த அேகாரா உடைல
ேகாபம் ராமல் மா மா ட் க் ெகாண் க்க,
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அவைன பத யப ேய ெந ங்
னான்.
“இங் க என்ன நடக் அெலக்ஸ்? ஓண் ம் ரியைல.
”
அெலக்ஸாண்டர் அவனிடம் இ க்கமாக ம் ,
ஏேதா ேயாசைனேயா ெசான்னான்.
“ம் ம் ம் …
ேநத்ரன் எப் பேவா ெசத் ட்டான். வந்த எல் லாேம ம
ச உ ல வந்த அேகாராக்கள் . அைததான் நீ ட்
இ க்ேக. அ தான் இங் க ெசத் டக் . அ ங் கதா
ன் அ ராைவ ம் காப் பாத் இ க் . அ ங் க ட்ட ஒ
க் இ க் . அ க்கான ைய அைடய ம ச உ
வத் ல வந் க் ”.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அ ர்ந்தான்.
“ைம காட்.” “இப் ப….இப் ப என்ன பண்ற ?”
அெலக்ஸாண்டர் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“தப் ச் ேபான ெமாத்த ம் எங் க இ க் இம்
யட்டா எனக் ெதரிய ம் .”
 அத் யாயம் - 43
அர்ஜ ன் மைல உச் ல் நின் பார்த்தான்.
எ ேர, ஓர் ெபரிய மைல ம் , அ ந் ரந்த
ரம் மாண்டமான நீ ர் ழ் ச ் ம் ெதரிந்த . அ ல் ரந்
க் ெகாண் ந்த நீ ரான , இரண் மைலக க் ந
ேவ, பல அ பள் ளத் ல் ச் ெசன் க் ெகா
ண் ந்த அ ல் இைணந்த ..
அர்ஜ ன் ேயாசைனேயா அ எல் லாவற் ைற ம்
கவனித் க் ெகாண் இ ந்தான். அவ க் ன்ேன
ட் ல் ேபர்ட் நின் இ ந்த . அதைனக் கடந் க
கைளப் பாக அர்ஜ ன் அ ல் வந் நின்றான் வான்
ேசங் .
“எல் லா இடத் ல ம் பாத் ட்ேடன். யா ம் இல் ைல.”
அர்ஜ ன் ரியாமல் தன் ைக ல் இ ந்த ேசானி
ேடப் ெலட்ைட பார்த்தான். அ ல் கப் நிற ள் ளி
ன்னிக் ெகாண் இ ந்த . அைதப் பார்த் ட் ,
வான் ேசங் டம் ம் னான்.
“அ ரா ட்ட ெகா த்த ைவஸ் இங் கதான் 100 ட்டர்
ஸ்டன்ஸ்லதான் காட் . அவங் க எங் க ேபா ப்
பாங் க.?”
வான் ேசங் உதட்ைட க் னான். அர்ஜ ன் ேயா
சைனேயா பள் ளத் ல் ஓ ம் அ ையேய பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தான். ெரன அவன கம் ரகா
சமான . ேழ நீ ண் ெசன் , அ ைய ெதாட் க்
ெகாண் ந்த ெசங் த்தான பாைறைய பார்த்தான்.
உடேன ேவகமாக ம் நிலத் ைன ஆய் ந்தான்.
வான் ேசங் அவன் ெசய் வ எ ம் ரியாமல் ேகட்டா
ன்.
“என்ன மைலைய ைடஞ் பாக்கப் ேபா யா?”
“நம் ப ட்ட க்ர ண்ட் ெபனட்ேர ங் ேரடார் இ க்கா?”
என அர்ஜ ன் தைலைய உயர்த்தாமேல ேகட்டான்.
 வான் ேசங் ஏேதா மன க் பட்ட ேபால, ேவ
கமாக தான் மாட் ந்த ேபக் ைன கழற் , அ
ந் ைகக் அடக்கமான உ ண்ைடயான ஒ க
ைய எ த் ப் பார்த் , அதன் ேம ந்த அ த் னான்
.
உடேன, அதன் ேமல் இ ந் சப் தம் வந்த .
வான் ேசங் கத்ைத க் னான்.
“சனியன், இ என்ன ெதரியைல. பாம் நிைனக்க
ேறன். இண் என்ெனன்ன
கண் ச் ப் பான்ேன ெதரியைல.” என ேகவலமா
க கத்ைத ைவத்தப அதைன க் ெய ந்தான்.
அ எங் ேகேயா ேபாய் ர ந்த . அவன் ண்
ம் ேபக்ைகப் பார்த் , சந்ேதாஷத் டன் ெசால் க்
ெகாண்ேட ைக ட்டான்.
“ஆ… நீ ேகட்ட ைடச் ச் .”
அவன் ைக ட் 4 இஞ் ச ் ஆன்ட்ராய் ேபான் ேபா
ல இ ந்த ஒன்ைற எ த் அர்ஜ னிடம் ஒப் பைடத்தா
ன். அர்ஜ ன் ேவகமாக அவனிடம் இ ந் அதைனப்
ெபற் , நிலத் ல் மண் ட் அமர்ந் , அக்க ைய
நிலத் ல் ெசா னான். வான் ேசங் ம் நின்றப ஆ
ர்வமாக பார்த் க் ெகாண் க்க, அக்க ந் ,
“ ப் … ப் ”.
என்ற ெதாடர்ச் யான ஒ ஒ த்த .
அர்ஜ ன் அதைன ர்ந் கவனிக்க, அக்க ன்
ேமல் இ ந்த ய எண் ைர ல் ஏேதா கணித
த் ரப் ப எண்கள் கடகடெவன ஓ எ ர்மைற ல் 11
0H
எனக் காட் ய . ேநரம் க த் ண் ம் எண்
கள் ஓ , இ யாக ேநர்மைற ல் 100V
ஆ எனக் காட் நின்ற . வான் ேசங் அதைனப் பார்
த் ட் , ரியாமல் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“என்ன ெதரிஞ் ச ?”
அர்ஜ ன் எ ந் நின் அவைனப் பார்த்தான்.
“நமக் ேழ ெபரிய மாளிைக கட் ற அள க் ெபரி
ய எம் ப் ஸ்ேபஸ் இ க் ெதரிஞ் ச .”
வான் ேசங் ஆச்சர்யத் ல் இைமக்க மறந்தான்.
 ைக ன் உள் ேள,
பாைறயால் உ வாக்கப் பட்ட ஓர் தட்ைடயான கல்
ல் சார் ப த் உறங் க் ெகாண் இ ந்தான்.
ெரன அவன கத் ல் மண் ம் , கல்
ம் ந்த .
க் ட் எ ந்த சார் , என்னெவன் ரியாம
ல் எ ந்ேதா ரமாக நின் கல் ம் , மண் ம்
ந்தக் ெகாண் ந்த ல இடத்ைத ேத ேமேல பார்த்
தான்.
ேமற் றத் ல் ந்த பாைற ல் , தாக ஓர்
ஆள் ைழ ம் அள ற் ைள ம் , அதன் வ ேய நீ
ல நிற வான ம் ெதரிந்த . அவன் அவ் டத்ைத ரி
யாமல் பார்த் க் ெகாண் க்க, ைள ன் வ யாக
நீ ண்ட க ற் ைன ேபாட்டப உள் ேள எட் ப் பார்த்தா
ன் அர்ஜ ன்.
“ஹாய் சார் ” என அவன் சார் ைய பார்த் , ன்ன
ைகத்தப ேய ைகயைசத்தான்.
“அர்ஜ ன்!!!”. என சார் ன் கம் பரவசமான .

சார் ஓேடா ச் ெசன் அர்ஜ ைன ஆரத்த

னான். அர்ஜ க் ன்னால் வான் ேசங் சர்ெரன க
ற் ன் லம் ேழ இறங் னான். சார் அ த்ததாக
அவைன ம் ெசன் கட் யைணத்தான். அர்ஜ ன்
ெமாத்த இடத்ைத ம் தன் கண்களால் அல ட் , சா
ர் டம் ம் னான்.
“இங் க எப் ப வந் ங் க?”
“அைத அப் பறம் ெசால் ேறன். காட் ஆஃப் வாரியர்ஸ்
ேயாட டர் ப் ளாக் ஸ்ைனடர். அதாவ ெராபஸர் ப
கவான். ேலாகா ெடம் ைள அைடயற க்காக கத்
ைத மாத் , நம் ப ட ேசர்ந் இ க்கான். நம் ப ட
ேவ இ ந்த ேரா . இப் ப அவன் இறந்ததால அந்த
ெபா ப் அெலக்ஸாண்டர் ட்ட இ க் .”
 வான் ேசங் ழப் பமாக அர்ஜ ைன ம் பார்க்
க, அர்ஜ ன் சார் ன் ட்ேட ெந ங் அவைன ஆழ்
ந் ப் பார்த்தான்.
“இெதல் லாம் உனக் எப் ப ெதரிஞ் ச ?”.
“ம் ம் ம் … ேநத்ரன் ெசான்னா .”
வான் ேசங் இ ைகைய ம் கத் ல் ைவத் , ச
த்தப ெய தைல னிந்தான். சார் அவைன கவனி
த் ட் , தன்ைன ர்ந் ப் பார்த் க் ெகாண் இ
ந்த அர்ஜ ைன ேநாக் ளக்க ஆரம் த்தான்.
“ஆமா அர்ஜ ன். ப் ல எங் கைள ல ேபர் ரத்த ஆர
ம் ச்சாங் க. அவங் கைள அட்டாக் பண்ணி எங் கைள
காப் பாத் ன ேநத்ரன்தான். அவர் இன்ன ம் உ
ேராடதான் இ க்கா . அவர்தான் ெராபஸர் பகவா
ைன ெகான்னா . இந்த எல் லா உண்ைமைய ம் ெசா
ன்னா .”
அர்ஜ ன் நீ ண்ட ேநரம் தைலைய னிந் ேயா த்
ட் , ன் சார் ைய பார்த்தான்.
“சரி, அ ரா, நடா , ேநத்ரன் எல் லாம் எங் க?”
“அ ராதான் அேகாராக்கள் நிச்சயம் வ வாங் கன் ம் ,
அ க் ள் ள ேலாகா ெடம் ேளாட சக் ைய நி ட்ர
ைலஸ் பண்ண ம் ெசால் த்தகயா க் ைய
எ க்க ேபா இ க்கா. அைத நி ட்ரைலஸ் பண்ண
ம் னா, நாம அ ராைவ இழந் தான் ஆக ம் .
நிச்சயம் நீ ங் க வ ங் கன் எ ர் பார்த்ததால,
நான் ேபாகைல. நீ அ ரா ட்ட ெகா த்த ைவைஸ
வாங் , பத் ரமா ெவச் இ க்ேகன். நடா ம் அவ
ங் க ட ேபா க்கா.” என ெசால் யப ேய அர்ஜ
னிடம் ேலாேகஷன் ைபஃண்டர் ைவைஸ நீ ட்ட, அர்
ஜ ன் அதைன ெபற் க் ெகாண்டான்.
வான் ேசங் ச த்தப ேய சார் டம் ெசான்னான்.
“எல் லாேம ட்டாள் தனமா இ க் . த்தகயா க்
ேபா ெவ ம் ைய மட் ம் எ த் , எப் ப ேலாகா
ெடம் ைள கண் ச் , எப் ப அைத நி ட்ரைலஸ்
பண்ண ம் ?”
சார் அவைனப் பார்த் ன்னைகத்தான்.
“நம் மால ேலாகா ெடம் ைள கண் க்க ம் .”
 அர்ஜ ம் , வான் ேசங் ம் ழப் பத்ேதா ம் , ஆர்வ
த்ேதா ம் சார் ைய பார்க்க, அவன் ன்னைகத்தப
ேய ளக் னான்.
“ ேலாகாக்கள் ெமாத்தம் ெரண் க்ைக ம் , ெரண்
ைய ம் உ வாக் னாங் க. அ ல ஒ க் காட் ஆஃ
ப் வாரியர்ஸ் ட்ட இ க் . அப் ப ன்னா அந்த இன்
ெனா க் எங் க இ க் ம் ?”
“அ லேய இல் ைல. அேகாராக்கள் ட்ட இ க்
.” என அர்ஜ ன் இ க்கமாக ப லளித்தான்.
“அ தான் இல் ைல. அந்த க் லதான் இ ந் இ
க் . நார்தன் ெமக் ேகா ல இ ந் ேநத்ரன் அைத
ெவளிய எ த் இ க்கார். இப் ப ைய அவங் க எ த்
ட்டா, ேலாகா ெடம் ள் க் நம் மாளல ம் ேபாக
ம் . அேதாட சக் ைய நி ட்ரைலஸ் பண்ண ம்
ம் .”
அர்ஜ ன் கத் ல் இ க்கம் அ கமான .
“சார் , ஏேதேதா ஒளராேத. எனக் நல் லா ெதரி ம் .
ம ப ம் ெசால் ேறன். அந்த க் ல இ க்க சாத்
யேம இல் ைல. அ அேகாராக்கள் வசம் தான் இ க்
.”
சார் அ த்தமாக ம் , உ யாக ம் ெசான்னான்.
“இல் ைல அர்ஜ ன். அ ேநத்ரன் ட்டதான் இ க் . நா
ன் என் கண்ணால அைத பாத்ேதன். அைத அவங் க எ
த் ட் ேபா ட்டாங் க. நீ இ ந் ந்தா, நீ ம் பாத்
இ க்கலாம் .”
அர்ஜ னின் கத் ல் ஓர் ர ம் , இ க்க ம் அ
கமாகேவ ெதரிந்த . ேகாபத் ல் ம் தன் பார்
ைவைய அங் ம் , இங் ம் அைலய ட் உஷ்ணமாக
ெதன்பட்டான். ஜாக் ரைதயாக எதைனேயா லா ய
ப ேய ெசான்னான்.
“நான் எ நடக்க டா ன் நிைனச்ேசன்ேனா, அ
நடக்க ஆரம் ச் ச் .” என ெசால் ட் , ெமாத்
த ைக ைன ம் எச்சரிக்ைகயாக ம் , ேவகமாக ம்
ஆராய் ந்தான்.
வான் ேசங் ம் , சார் ம் ழப் பமாய் அர்ஜ ைன
கவனித் க் ெகாண் இ க்க, அர்ஜ ன் ஓர் இடத் ல்
தன் பார்ைவைய நி த் னான்.
அங் ,
அவன் எ ேர ஓர் ெபரிய பாைறச் வர் இ ந்த .
அதன் நிலமட்டத் ல் ள நீ ண் ெசன் க் ெகா
ண் இ ந்த . அப் ள ன் ேழ ண் ரலள ப
ப் நிற க்கள் , ட்டமாக ெநளிந் ெசன் க்
ெகாண் இ ந்த .
அர்ஜ ன் ேவகமாக ன்னால் ெசன் அப் க்க
ைள கவனித் ட் , எ ேர ெதரிந்த ெபரிய பாைற
ைய ம் ஆராய் ந்தான். சார் ம் , வான் ேசங் ம்
அவ க் ன்னால் வந் நின் , அவர்க ம் ஊர்ந்த
ச் கைள கவனித்தனர்.
வான் ேசங் அைவகைளப் பார்த் கம் க்க ெசா
ன்னான்.
“ேகால் ேயா யா”.
“அப் ப ன்னா?” என சார் ரியாமல் ேகட்டான்.
“ேகால் ேயா யா. இ ஒ ஃப் ளஷ் ஈட்டர் வார்ம். இ
ைதப் பத் என் ேசனல் ல ேராக்ராேம வந் இ க் .
ெசத் ேபான உ ரினங் கேளாட தைசகள் தான் இ க்
உணேவ. பட், இங் க ெசத் ப் ேபான எ ேம இ க்
கற மா ரி ெதரியைல. இ ங் க எப் ப இங் க வந்த ?”
என வான் ேசங் ேயா த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
அர்ஜ ன் இ வைர ம் ம் பார்த் அ த்தமாக
ெசான்னான்.
“ெசத் ேபான ஏேதா ஒண் இ க் ன்னா இ க்
.”
“எ க் ள் ள?” என வான் ேசங் ேகட்டான்.
அர்ஜ ன் கட்ைட ரைல உயர்த் ன்னால் காட்
ட, வான் ேசங் ம் , சார் ம் அர்ஜ க் ன்னால்
பார்த்தனர்.
ெசங் த்தான, கர ரடான பாைற மட் ேம ெதரிந்த
.
சார் ழப் பமாக ேகட்டான்.
“என்ன ஒளர்ேற?!!!. பாைறதான் இ க் .”
“அ பாைற இல் ைல. பாைற மா ரி உ வாக்கப் பட்ட
ஒ ெசயற் ைக ம் பம் .” என அர்ஜ ன் சார் க் ெசா
ல் ட் , வான் ேசங் ைக பார்த் ேப னான்.
“வான், ேரடார்ல ெசக் பண்ணப் ேபா ஹரிஸாண்டல் எ
ம் ப் ஃேபஸ் 110 ட்டர் இ ந்த . பட், உள் ள ஏறக்
ைறய எ ப தான் இ க் .”
“வாட் த ெஹல் !, அர்ஜ ன். இந்தள ஃபர்ெபக்ட் 3D ப்
ராஜக்சன் லேய இல் ைல. ஏன் ேலட்டஸ்டா கண்
க்கப் பட்ட 7D ஹாேலா ராம் ெடக்னால ல
ட இவ் வள ரியா ைய ெகாண் வர யா .” எ
ன ேப ய ப ேய வான் ேசங் , அர்ஜ ைன தாண் ச்
ெசன் , ன்ேன இ ந்த பாைற ல் ைக ைவத்தான்.
அ த்த கணம் ,
அவன கம் மா ய . சார் ம் நம் ப யாம
ல் வான் ேசங் ைக பார்த்தான். வான் ேசங் பத யப
ேய மா மா இ வைர ம் பார்த் ட் , தன் ைக
ைய பார்க்க, அ பாைறக் உள் ேள ெசன் பா ம
ைறந் இ ந்த .
அ உண்ைமயான பாைற அல் ல.
ஒளி ம் பம் .
வான் ேசங் நம் ப யாமல் ண் ம் ைகைக எ
த் ட் , ண் ம் உள் ேள ட, அ உள் ேள எளிதா
க ேபாய் ெவளிேய வந்த . அவன் கலவரமா அர்ஜ
ைன ம் பார்த்தான்.
அர்ஜ ன் அைம யாக ெசான்னான்.
“வான், இந்த ெடக்னால இன் ம் மனிதர்க க் சா
த் யப் படாம இ க்கலாம் . ஆனா, ேவற் ரக வா க
க் சாத் யம் .”
வான் ேசங் கம் ரமான .
“நீ என்ன ெசால் ேறன் ரியைல. இந்த ைக ல யா
ர் இ பண்ணி க்க ம் ?. ஏன் இந்த ம் பத்ேதா
ட ம பக்கத்ைத மைறக்க ம் ?. இ க் ன்னா எ
ன்ன இ க் ம் ?”
சார் அவர்கள் இ வ க் ம் ந ல் வந் , அவ
ம் பாைறக் ள் ைகைய ைழத் ட் , இ வைர
ம் ம் பார்த் ேப னான். அவனின் ர ல் ந
க்கம் ெதரிந்த .
“நீ ங் க… நீ ங் க ெரண் ேப ம் ேபசற எனக் ரிய
ைல. அப் ப என்ைன ம் , அ ராைவ ம் காப் பாத் ன
யா ?”
அர்ஜ ன் கம் ஓர் ெவ ப் டன் காணப் பட்ட .
ன்னாள் இ ந்த ஒளி ம் பத் ன் ன் நின் ,
ேநரம் அைம யாக இ ந்தான். ன், ச ப் டன் ம்
வான் ேசங் ைக ம் , சார் ம் பார்த் ஒ கலக்கத்
ேதா ெசான்னான்.
“அேகாராக்கள் .”

கர ரடான, ெசங் த்தான பாைற உயர்ந் நின்

இ ந்த .
அர்ஜ ன் அத ள் ைழந் ெவளிேய வந்தான்.
வான் ேசங் ம் , சார் ம் பாைற ம் பத் ற் ள் ஊ
ம பக்கம் வந் அர்ஜ டன் இைணந்தனர். சா
ர் இன்ன ம் நம் ப யாமல் ம் ன்னால் இ
ந்த பாைற ம் பத்ைத பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
அவர்க க் ன்ேன ஓர் ய மட்ைடப் பந்தள
உ ண்ைட வ வ இயந் ரம் ஒளிைய பாய் ச் க் ெகா
ண் இ க்க, அர்ஜ ன் அதைன தன் காலால் த்தா
ன். அ ெநா ங் ய .
இப் ேபா அவர்க க் ன்னால் இ ந்த பாைற
ேபான்ற ஒளி ம் பம் ற் ம் மைறந்த . வ ம்
ம் பார்த்தனர். இப் ேபா ெமாத்த ைக ம் எந்த
த ப் ன் , அவர்க க் ெதளிவாக ெதளிந்த .
சார் ரம் ப் ேபா ன்ேன ெநா ங் ப் ேபா
ன இயந் ரத்ைத பார்த்தான்.
“இந்த ன்ன ைவஸ்ல இ ந் வந்த ஒளிதான் நமக்
பாைற மா ரி ப் ராெஜக்ட் பண்ணி நம் மைள ஏமாத்
இ க்கா? என்ன ஒ ஏ யன் ெடக்னால !!!.”
ஆனால் , அவன் ேப வைத ெபரிதாக எ த் க்
ெகாள் ளாமல் அப் ப ேய ன்ேன ய அர்ஜ ம் , வா
ன் ேசங் ம் எ ேர தாங் கள் கண்ட காட் ைனப் பா
ர்த் , அப் ப ெய ைகத் நின்றனர். சார் ம் அத
ைனப் பார்த் ைகத் நின்றான்.
அவர்கள் வரின் எ ேர,
மனித அ ற் அப் பாற் ப்பட்ட த்ரமான அ
யல் சாதனங் க ம் , இயந் ரங் க ம் ந் இ ந்
த . அவ் டத் ன் ேமற் றத் ல் இ ந் ஓர் ப் ட்
ட இைடெவளி ல் ன்சார ளக் கள் ேபால இ ந்த
ைவகள் , ஏேதா சக் ல் ளிர்ந் அவ் டத் ற்
ெவளிச்சத்ைத பரப் க் ெகாண் இ ந்தன.
ரிந் க் ெகாள் ள யாத ன்ன யல் , இயந்
ர யல் ெதாடர்பான சாதனங் க ம் , பழங் கால ெபரி
ய கணிணி ெதா ல் ட்பத் ைன ேசர்ந்த ைர ம் ,
அவர்கள் ன்ேன ற் இ ந்த . அக்கணிணி ைர
ன்ேன இ ந்த சாதனத் ல் வண்ண வண்ண ெபாத்
தான்கள் ரியாத எ த் க்களில் ஆங் காங் பர க்
டந்தன.
“ஓ ட். என்ன இ ?” என ேப ய ப ேய சார் அவர்க
டன் இைணந்தான்.
அர்ஜ ன் ெம வாக ன்ேன , ன்னால் இ ந்த
அைனத் அ ந ன ன்ன , இயந் ர யல் ெதா
ல் ட்ப உபகரணங் கைள ஆராய் ந் க் ெகாண் இ
ந்தான்.
வான் ேசங் ம் அதைன பார்ைவ ட்டப ேய ெமய் ம
றந் ேப னான்.
“ஓ காட். இந்த ெடக்னால ைய இ வைரக் ம் நான்
பாத்தேத இல் ைல. நிச்சயம் இ மனித சக் க் அப்
பாற் பட்ட தான்.”
“இ அேகாராக்கேளாட ஒ ன்ன ெதா ல் ட்பம் தா
ன். அ ேவ ல இன் ம் சாத் யபடைல. இந்த இ
யந் ரங் கள் பல ேகா ைமல் ெதாைல ல இ க் ற
தங் கேளாட ரகவா ட்ட தகவல் பரிமாற் றம் ெசய் ய
அ ங் களால அைமக்கப் பட் இ க் .” என அர்ஜ ன்
ெசான்னான்
வான் ேசங் கத் ல் வ ந்த யர்ைவைய ைட
த்தப ேய, ன்னால் இ ந்த
உபகரணங் கைள பார்த் ட் , அர்ஜ ைனக் ேகட்டா
ன்.
“அவங் க என்ன பரிமாற் றம் பண் வாங் க?”
“ம் ம் ம் …. க் வந்த அேகாராக்கள் என்ன ெசய் ய
ம் அவங் க ரகத் ல இ ந் வர்ற கட்டைளகள் இ
லமாதான் அவங் க க் வ ம் . அேத மா ரி இங்
க என்ன நடக் ங் ற தகவைல தங் கேளாட ரகத்
க் இ லமாதான் இங் க இ க்கற அேகாராக்க ம்
ெதரி ப் பாங் க.”
“இெதல் லாம் உனக்ெகப் ப ெதரி ம் ?”
அர்ஜ ன் அ த்தமாக ப லளித்தான்.
“எனக் ெதரி ம் .”
“இங் க என்னதான் நடக்க ? ெரண் ேபர்ல யாராவ
எனக் ெதளிவா ெசால் ங் க.” என சார் ழம் யப
, அவர்க க் ந ேவ வந் நின்றான்.
ஆனால் , அர்ஜ ன் ப ேல ம் ேபசாமல் உபகரணங்
கைள கடந் ெசன் , ஓர் இடத்ைத பார்த் அப் ப
ெய அைசயாமல் நின்றான். வான் ேசங் ம் அவ டன்
இைணந் , அவன் கண்ட காட் ைன பார்த் அப் ப
ேய ைல ேபால நின்றான். சார் ச த்தப ேய
ன்ேன அவர்கள் இ வைர ம் லக் எ ேர பார்க்க
, ஒ கணம் அ ர்ந் ேபானான்.
அங் ,
இ சடலங் கள் .
ஓன் ஓர் ெபண் சடலம் . வ ம் அ ய நி
ைல ல் அைடயாளம் ெதரியாமல் இ ந்த . ேகால்
ேயா யா க்கள் அச்சடலத் ல் ேமல் ஊர்ந் க்
ெகாண் இ ந்தன. அதன ேக ஓர் ஆண் சடலம் . அத
ன கம் அைடயாளம் ெதரியாமல் ைதக்கப் பட்
அதன இைறச் ெவட்டப் பட் இ ந்த .
“ஓ ைம காட். ம சங் க. இவங் க எல் லாம் யா ?” என
வான் ேசங் க்ைக ெபாற் யப ேய ேகட்டான்.
அர்ஜ ன் னிந் அமர்ந் , அவ் சடலங் கைள
ம் ேநரம் உற் ப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தா
ன். சார் பத யப ேய அர்ஜ னின் ன்னால் நின்
ண் ம் அேத ேகள் ையக் ேகட்டான்.
“இவங் க ெரண் ேப ம் யா ?”
அர்ஜ ன் அச்சடலங் கைள ஆழ் ந் ேநாக் யப ேய,
சார் க் ம் , வான் ேசங் ற் ம் ப லளித்தான்.
“ேநத்ரன்.”
வான் ேசங் ம் , சார் ம் அப் ணங் கைள கச்
ளிப் ேபா பார்த் ட் , ழப் பமாக அர்ஜ னிடம்
ம் னர். அர்ஜ ன் எ ந்தப ேய, கத் ல் ஓர் ய
ெவ ப் ைப ைவத் க் ெகாண் ெசான்னான்.
“ேநத்ரன் எப் பேவா இறந் ட்டா . அதாவ அேகாரா
வால ெகால் லப் பட் இ க்கா . அவேராட ெசல் ைஸ
பயன்ப த் , அ ங் க ேநத்ரனா தன்ேனாட உடம் ைப
மாத் ட் , அ ராைவ ம் , சார் ைய ம் காப் பாத்
இ க் ங் க. ைய அ ரா லமா எ க்கற தான் அ
வங் க ப் ளான். இப் ப அ ங் க நிைனச்ச நடக்கப் ேபா
.”
வான் ேசங் ம் , சார் ம் ேபச் ன் உைறந் நின்ற
னர்.
“என்ன ெசால் ேற அர்ஜ ன்?” என வான் ேசங் ன் ர
ல் ஓர் ந க்கம் ெதரிந்த .
“எஸ். ைபஃனல் காட் இட். அ ரா ட்ட த்தக
யா ல இ க் ங் ற க் இ க் . அவைள ெவச் அ
ங் க ைய எ க்க இங் ந் ேபா இ க்காங் க.
ைய எ த்த ம் அ ராைவ ெகான் வாங் க.”
சார் அவசரப் ப த் னான்.
“ஓ காட். இப் ப நமக் ேப ட் இ க்க ேநர ல் ைல.
அ ங் கைள நாம உடேன த க்க ம் . இங் ந் நா
ேம உடேன ளம் ப ம் .”
வரிடத் ம் ஓர் பரபரப் ஒட் க் ெகாண்ட .
அைனவ ம் தங் க க் ள் ளாகேவ ஒ பார்ைவ பார்த்
ட் , ேவகமாக அங் ந் ெவளிேய ன்ேனற
யன்ற த ணம் ,
ஓர் உ மல் சப் தம் .
வ ம் அைச ன் நின்றனர்.
அர்ஜ ன் ெம வாக ம் எ ேர பார்க்க,
அங் ,
ஓர் அேகாரா.
 ன் பார்த்தைவகைள ட உயரமாக ம் , அகன்
ற உடேலா ராட்சஷத் தனமாக ம் இவர்கள் வைர
ம் ேகாரத்ேதா பார்த்தப நின் க் ெகாண் இ ந்
த . சார் ம் , வான் ேசங் ம் அதைனப் பார்த்த ம் ,
சட்ெடன பயத் ல் ஓர ன்னால் ெசன்றனர். இ வ
ம் ல் ச் ட ஒ கணம் மறந்தனர். அர்ஜ ன்
அதைன எ ர்பாரா ஒ கணம் அதைனேய அ ர்ச்
ேயா பார்த் நின்றான்.
ராட்சஷ அேகாரா தன் பார்ைவைய மாற் , பயத்
ல் எச் ைல ங் யப நின் ந்த சார் ைய ம்
, வான் ேசங் ைக ம் பார்த்த ம் ேகாபத் ல் உ ய
.
அர்ஜ ன் ேவகமாக அதைன தாக்க ன்ேன ெசல் ல,
அ த்த கணம் ,
ைக ன் ேம ந் ஓர் க னமான உேலாக ைற
க்கத சரிந் வந் , அவன ன்ேன வந் ற் நி
ன்ற . அ அவர்கள் வைர ம் ைற த்த . இப்
ேபா ஒ றம் அர்ஜ ன், சார் , வான் ேசங் வ ம்
ைற ல் க்க ைவக்கப் பட் இ ந்தனர். ம றம்
இ ந்த அேகாரா, இவர்கள் வைர ம் மா மா பா
ர்த்தப நின் ந்த .
அர்ஜ ன் ைறக்கதைவ பலமாக இ த் உைடக்க
யற் த் , பலனில் லாமல் கம் க க் ெவளிேய நி
ன் ந்த அேகாராைவ ேகாபமாக பார்த்தான். அ உ
ம டன் ெம வாக நகர்ந் வந் , அர்ஜ ன் கத்
ைத ட்ேடப் பார்த்த . வான் ேசங் ம் , சார் ம் பத
ட்டமாக அக்காட் ையேய பார்க்க,
அ த்த கணம் , அேகாரா ன் அேகாரமான உட
ல் மாற் றம் ஏற் படத் ெதாடங் ய . அதன் வ வ ப் பா
ன க ம் நிற ேமற் ப உடல் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
மாறத் ெதாடங் ய . க உ ல் இ ந்த அதன் அ
ைமப் கள் , மனித உட ன் உ வத்ைத ேபால மாறத்
ெதாடங் ய
வான் ேசங் ம் , சார் ம் அேகாரா மனித உ
ல் மா வைத நம் ப யாமல் பார்த்தனர். அர்ஜ ன் க
ம் ைய இ க்கமாக த்தப ேகாபமாக, அ மா
வைத பாத்தான்.
இ யாக அேகாரா மனித உ ல் நின்ற .
அ ,
ேநத்ரன்.
அவன் அர்ஜ ைன ர்ந் ேநாக் னான்.
“உனக் மனித உடல் அைமப் ெராம் ப க் ம் ல.
அதனால அப் ப ேய நாம ேப ப் ேபாம் .”
“நீ நிைனக்கற நடக்கா .” என அர்ஜ ன் அவனிடம்
உ னான்.
“நாேன க் வ ேவன் நீ எ ர்பார்த் இ க்க
மாட்ேட. தைலவன் இல் லாத ேபார் எங் க ம் நடக்கா .
இ மனித இனத் க் ம் , அேகாரா இனத் க் ம் நட
க்கப் ேபாற த்தம் . அ ல நிச்சயம் நாங் கதான் ெஜ
ப் ேபாம் . அைத யாரால ம் த க்க யா .”
அர்ஜ ன் ைறக்கதைவ த் நின்றப ேய, ேநத்
ரைன ேகாபமாக பார்த்தப இ ந்தான். ேநத்ரன், அர்
ஜ னிடம் இ ந் பார்ைவைய லக் ெவலெவலத்
ேபா ந்த சார் ைய ம் , வான் ேசங் ைக ம் ஒ க
ணம் பார்த்தான். அவன கத் ல் ஓர் ெவ ெதன்ப
ட்ட .
உடேன தன் பார்ைவைய அர்ஜ னிடம் ப் உ
னான்.
“ஆங் … மனித ச் கள் . அவங் க வாசைன எனக் அ
ெவ ப் பா இ க் . அேகாராக்கேளாட பலம் ெதரிஞ்
ம் எங் கைள எ ர்த் , இந்த மா ரியான அற் ப மனி
தர்கைள உன்னால காப் பாத்த ம் இன் ம் நம்
யா? நீ உன் இனத் க் கப் ெபரிய ேராகம் ெச
ய் யேற.”
“என் உ ர் இ க்கற வைரக் ம் உன்னால ெஜ க்க
யா .” என அர்ஜ ம் ைறக்கதைவ இ க்கப்
த்தப உ னான்.
ேநத்ரன் கத் ல் ன்னைக மலர்ந்த . ெம
வாக தன் ைகைய உயர்த் , அர்ஜ ன் ைகைய ேநாக்
ெகாண் ெசல் ல, அ ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக
க ைகயாக மா , அவனின் ைகைய ய . அர்ஜ
ன் ைக ல் இ ந் நீ லநிற ரத்தம் ெவளிப் பட,
ேநத்ரன் அவனிடம் ேப னான்
“நீ ம சன் இல் ைல. அேகாரா இனத்ைத ேசர்ந்தவன்.
அைத மறந் டாேத. அைத யாரா ம் மாத்த யா .
இப் ப ட என்னால உன்ைன ெகால் ல ம் . ஆனா
, உனக் ள் ள என் ரத்தம் ஓ ட் இ க் .
அ மட் ல் லாம இந்த ெமாத்த உலக ம் மனித
ணக் யல் கள் நிைறஞ் ச காடா மா றைத ம் ,
நான் இந்த ைய ஆளப் ேபாறைத ம் நீ பாக்க ம் .
இந்த ரபஞ் சத் லேய அேகாராக்கைள அ க்க யா
ம் இல் ைல நீ உணர ம் . என் கா க் ேழ நீ வர
ம் . இந்த காரணத் க்காக ம் தான் நீ இன் ம் உ
ேராட இ க்ேக .”
சார் ம் , வான் ேசங் ம் ேநத்ரன் ெசான்னைதக்
ேகட் ம் , ேழ ெசாட் ட் க் ெகாண் ந்த அர்ஜ னி
ன் நீ ல நிற ரத்தத்ைத பார்த் ம் ஒ கணம் அ ர்ந்த
னர். அர்ஜ ைன ரம் ைம த்தவர்கள் ேபால பார்த்த
ப ேய நின் இ ந்தனர்.
ேநத்ரன் அவர்களின் கபாவத்ைத பார்த் ட் ,
அர்ஜ னிடம் ம் நக்கலாக ேப னான்.
“என்ைன மன்னிச் . நீ ம சன் இல் ைலங் கறைத உ
ன்ேனாட ேபார் ரர்கள் ெரண் ேப ம் ெதரிஞ் க்க
நான் காரணமா ட்ேடன்.”
அர்ஜ ன் ம் சார் ைய ம் , வான் ேசங் ைக
ம் ஓர் ெமல் ய ற் ற உணர்ேவா ப் பார்த்தான். அவ
ர்கள் இ வ ம் நடப் ப எ ம் நம் ப யாமல் ைக
த்தப ேய நின் ந்தனர்.
அர்ஜ ன் ேகாபமாக ம் ேநத்ரைன ஏ ட்டான்.
“என்னால ஒண் ம் பண்ண யா ன் நிைனக்கற
ப் ேபா, எ க்காக என்ைன அைடச் ெவச் க்ேக?
“ெவளிய வந் என்ைன ெகால் லப் ேபா யா?.. உன்னா
ல அ மா?.. எ சாத் யம் , எ சாத் ய ல்
ைல உனக் ஒண் ம் ெதரியைல. நான் உன்ைன
ஒண் ம் பண்ணிடக் டா அப் ப ங் கற க்காகதா
ன் உன்ைன உள் ள ெவச் க்ேகன். மனிதர்கைள ட
மட் ேம நீ பலசா . என்ைன ெபா த்த வைரக் ம் நீ
ஒ ெபா யன். உன் அம் மாேவாட ஆைசக்காக நீ
ைய ம் , ம சங் கைள ம் காப் பத்தேறன் , இந்தள
நீ வ ேவன் நான் எ ர்பாக்கைல. நீ ட்டாள் . நி
ச்சயம் ேதாக்கப் ேபாேற.”
இப் ப அ ரா எனக்காக காத் ட் இ க்கா. என்
ைன அவங் க அப் பன் நம் , உண்ைமயான ேநத்ர
னா என்ைன நிைனச் , சா ைய த்தகயா ல இ ந்
எ த் எங் ட்ட
ெகா க்கப் ேபாறா. அ க்கப் பறம் என்ன நடக் ம்
ேயா ச் பா .”
““என்ன நடக் ம் ?” என அ வைர பயத் ல் ரமாக நி
ன் ந்த சார் , ஓர ன்னால் வந் , ேநத்ரைன ேக
ட்டான்.
ேநத்ரன், சார் டம் ம் ப லளித்தான்.
“அப் ப ேய ன்னால ம் ெகாஞ் சம் பா . இன்
ம் 24 மணி ேநரத் ல ல என்ன நடக்கப் ேபா
ன் உனக்ேக ெதரி ம் .”
அர்ஜ ம் ேயா த்தப ேய ன்னால் ம் பார்
த்தான். இயந் ர உபகரணங் க க் ேமேல இ ந்த
ெபரிய க ப் ைர ெரன ளிர ஆரம் த்த .
ன், க ம் பச்ைச நிறம் ைர வ ம் பர ய . சார்
ம் , வான் ேசங் ம் ேலா ைரைய பார்த்தன
ர்.
அ த்த கணம் ,
ைர ல் காட் ேதான் ய .
அேகாரா உலகம் . அதன் ேமற் பரப் வ ம்
வப் பாக இ ந்த . ஆ ரக்கணக்கான ெகா ர உ வம்
ெகாண்ட அேகாராக்கள் தயாராக நின் ந்தன. ஆ
ரக்கணக்கான ண்கலங் கள் வரிைசயாக நி
ற் க ைவக்கப் பட் இ ந்தன.
அேகாராக்கள் ஒவ் ெவான் ம் தனித்தனி ண்கல
ங் களில் ஏ , அதைன இயக் ன. பத் , இ ப ,
என ண்கலங் கள் தைர ல் இ ந் எ ம் ெதாடர்ச்
யாக பறக்கத் ெதாடங் ன. ஆ ரக்கணக்கான ண்
கலங் க ம் , ரத் ல் க யதாக ெதரிந்த
ைய ேநாக் வந் க் ெகாண் இ ந்தன.
அர்ஜ ன் அக்காட் ைய கண் ஸ்தம் த் ேபா
னான். சார் ம் , வான் ேசங் ம் அ த்த 24 மணி ேந
ரத் ல் ல் என்ன நடக்க ேபா ற என த்
ரண்டனர். அர்ஜ ன் ேவகமாக ம் ேநத்ரைனப்
பார்த்தான். க பதற் றமாக இ ந்தான்.
அவனின் உணர்ைவ ர த்த ேநத்ரன் ன்னைகத்தப
ேய ெசான்னான்.
“இனிேம உன்னால எ ம் த க்க யா . நம் ப
ெமாத்த பைட ம் க் ள் ள வரப் ேபா . ேலாகா
ேகா ைல நான் அைடய ேபாேறன். அப் பறம் நம் ம
ைள ரட் ய ச்ச மனித இனத்ைத ெமாத்தமா அ க்
கப் ேபாேறன். அேகாராக்கேளாட சாம் ராஜ் யமா
மாறப் ேபா . பல ேகா வ ஷ பைக. ப ர்க்கற
த ணம் அேகாராக்க க் ைடச் ச் .”
அர்ஜ ன் எ ம் ெசய் யாமல் ெவ ப் ல் தைலைய
னிந்தான்.
ேநத்ரன் ைறக்கத ன் கம் ைய தட் னான். அர்
ஜ ன் தைலைய உயர்த் அவைனப் பார்த்தான். ேநத்ர
ன் உடல் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக க உடலாக மாற
த் ெதாடங் ய . மாற மாற அர்ஜ னிடம் ேப னான்.
“மனிதர்கள் நம் பேளாட எச்சம் . அ ங் க க்காக ேபா
ரா ேறன் நிைனச் உன்ேனாட அேகாரா இனத்ேதா
ட ெபரிய ெப ைமைய ெக த் க்காேத. ம ப ம்
வேரன். ெமாத்த எச்சத்ைத ம் ச்ச ல் லாம ைடச்
ட் .” எனச் ெசால் ட் , சார் ைய பார்த்தான்.
“என்ன ேநத்ரேனாட மா சம் நல் லா இ ந்ததா?”
சார் ஒ கணம் ேயா த் ட் , அ ப் ேபாய்
ேழ டந்த ஆண் சடலத் ன் ெவட்டப் பட்ட ப ைய
பார்த்தான். அப் ப ேய மட் க் ெகாண் வ வ
ேபால இ ந்த . வாையப் ெபாற் க் ெகாண் ம்
பார்த்தான்.
அங் ,
ராட்சஷ அேகாரா உள் ேள இ ந்த வைர ம் பார்
த் ட் , கம் ரமாக உடைல அைசத்தப ேய, அவ்
டத்ைத ட் நகர்ந் ெசன்ற . அர்ஜ ன் ைறக் கத
க க் ன்னால் இ க்கமாக நின் , அ ெசல் வ
ைதேய பார்த் க் ெகாண் ந்தான்.
ல கணம் கடந்த .
அர்ஜ ன் இன்ன ம் ைறக்கம் ைய த்தப
ேய, அைசயா இ க்கமாக நின் க் ெகாண் இ ந்
தான். சார் ம் , வான் ேசங் ம் ன்னால் நின்றப
ேய, அர்ஜ ைனேய பதட்டமாக ம் , ஒ பயத்ேதா ம்
பார்த்தப நின் க் ெகாண் ந்தனர்.
அ த்த கணம் ,
“ ம் ”
ேமேல இ ந் ஓர் ெவ ேயாைச.
சார் ம் , வான் ேசங் ம் த ந்த கற் களி
ல் இ ந் ல , ேமேலப் பார்த் ரண்டனர். அர்ஜ
ம் ரியாமல் அவசரமாக ம் ேமேல பார்த்தான்.
அங் ,
ைக ன் ேமற் பரப் ல் ஓர் ெபரிய ைள ெதரிந்
த . அைத தாண் ய நீ ல வானம் வரின் கண்க க்
ம் ெதன்பட்ட .
அர்ஜ ன் கத் ல் ஓர் த் ணர் ெதரிந்த . வா
ன் ேசங் ைக பார்த் தைலயாட் யப ேய ேப னான்.
“அந்த சனியன் ேவைல ெசஞ் ச் .”
வான் ேசங் நம் ப யாமல் ேமேல பார்த்தான்.
 அத் யாயம் - 44
ஓர் ெபரிய ைள ல் இ ந் , க ற் ன் உத
ேயா அர்ஜ ன் ேமேல ,
ெவளிப் ப க் த ல் வந்தான்.
அவன் ம் ைளைய பார்க்க,
ைக ன் உள் ேள இ ந் சார் ம் , வான் ேசங்
ம் ஒ வர் ன் ஒ வராக க ற் ன் உத ேயா ,
ரமப் பட் ேமேல ஏ க் ெகாண் இ ந்தனர். சார் க
ஏ வைத நி த் னான். பா வ ல் ெதாங் ய
ப ேய, ேமேல நின் ந்த அர்ஜ ைன உயர்ந் ப் பார்
த்தான். அவ ம் ழப் பமாக ேழ பார்க்க,
அங் ,
சார் ம் , அவ க் ேழ வான் ேசங் ம் பல அ ப
ள் ளத் ற் ேமேல ெதாங் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
வான் ேசங் , சார் ைய வற் த் னான்.
“சார் , ஏன் நிக்கேற?. ேழ ந்ேதாம் னா ெரண்
ேபர் தைல ம் த ம் . க் ரம் ஏ .”
ஆனால் , சார் அவன் ெசால் வைத ேகட்காமல் , த
ைலைய உயர்த் , அர்ஜ ைனப் பார்த் உரக்கக் கத்
னான்.
“அர்ஜ ைன என்ன பண்ேண?”.
அவன் ஓர் உணர் ன் ெசான்னான்.
“அவன் ைளட் ளாஸ்ட் ஆன ல, ெடட் ஐலண்ட்லேய
ெசத் ட்டான். அவேனாட ெசல் ைச ஸ் பண்ணி, நா
ன் ம ஷ உ வத் க் மா ேனன். ேலாகாக்கள் நா
ன் ம ஷன் நிைனச் என்ைன க் ட் ேபாய் ட்
டாங் க அங் கதான் உன்ைன நான் தல் ல பாத்ேதன்.”
சார் ண் ம் கத் னான்.
“நீ ஒ அேகாரா இனத்ைத ேசர்ந்தவன். ம ச உ வத்
ல வந் , எங் க எல் லாைர ம் ஏமாத் இ க்ேக. உ
ண்ைம ெதரிஞ் சதால எங் க ெரண் ேபைர ம் இப் ப நீ
ெகால் லப் ேபாேற.”
 அவன் ேப வ ைக ன் உள் ேள பயங் கரமாக எ
ெரா த்த . அர்ஜ ன் ேமற் றத் ல் நின்றப , சார்
ையேய பார்த் க் சற் க ப் பாக ேப னான்.
“ தல் ல நீ ஏ சார் . எல் லாத்ைத ம் நான் வரமா
ெசால் ேறன்.”
சார் னிந் வான் ேசங் ைக ஒ ைற பார்த்
ட் , ண் ம் ம் கத் னான்.
“ெசால் . உன்ேனாட இனத்ைதேய எ ர்த் மனிதர்க
க்காக ம் , க்காக ம் நீ ேபாராட ேவண் ய அவ
யம் என்ன?. எனக் ெதரி ம் , இந்த உலகத்ைத உன்
ேனாட கட் ப் பாட் ல ெகாண் வர ம் நீ நிைன
க்கேற. அ க்காக எ ர்க்கறவங் கைள எ ர்த் ட் ம் ,
அரவைணக்க ேவண் யவங் கைள அரவைணச் ட் ம்
இ க்ேக. உன்ேனாட யநலத் க்காக எங் கைள பயன்
ப த் ேலாகா ெடம் ைள அைடய ம் ஆைசப் ப
டேற.”
வான் ேசங் ெதாங் யப சார் டம் ேப னான்.
“சார் . ஒளராேத. அவன் நம் பைள ெகால் ல ம் நி
ைனச் ந்தா, நமக் உண்ைம ெதரிஞ் ச ேம ெகான்
இ க்கலாம் . அவைன நான் நம் பேறன். தல் ல நீ
ேமல ஏ .”
சார் னிந் வான் ேசங் டம் ேகாபப் பட்டான்.
“இன் ம் அவைன நம் யா?. அ எல் லாம் தந் ரம் .
சாணக்ய தந் ரம் . அவ க் சப் ேபார்ட் பண்றைத பா
ர்த்தா, இப் ப நீ ேய எனக் ம சனா இல் ைல அேகாரா
வான் சந்ேதகமா இ க் .”
வான் ேசங் அவைன ைறத் ப் பார்த்தான்.
ேமேல நின் ந்த அர்ஜ ன் ேவகமாக ம் ெச
ன் , க ற் ன் ம ைன
ெகாக் யான பாைற ல் நன் க் ள் ளதா என
ஒ ைற இ த் பார்த் ட் , ண் ம் ம் வ
ந் , ைகக் ள் ெதாங் க் ெகாண் ந்த சார் ைய
பார்த் ேப னான்.
“சார் , இனிேம நீ என்ைன நம் ப ேபாற ல் ைல என
க் ெதரி ம் . அ உன் தப் ல் ைல. இப் ப உனக் நா
ன் யா ங் கறைத ளக்க ேநரம் இல் ைல. அேகாராக்க
ள் க் வந் ட் இ க்காங் க. அவங் கைள நான் த
த்ேத ஆக ம் . ேநச்சர் ேசனல் லமா உத ேகட்
, நீ ங் க பத் ரமா ம் ேபாங் க. இனிேம இந்த ரச்
சைனைய நான் பாத் க்கேறன்.”
சார் ம் , வான் ேசங் ம் தங் கள தைலைய உய
ர்த்
அர்ஜ ைனேய பார்த் க் ெகாண் க்க, அவன் அவர்க
ள கண்களில் இ ந் ேவகமாக மைறந்தான்.

சார் ம் , வான் ேசங் ம் ரமப் பட் க ற் ல் ஏ

க் ெகாண் இ ந்தனர். வான் ேசங் வ ழந் க்
காணப் பட்டான். க ம் ரமப் பட் ஏற யற் த்
யாமல் , அப் ப ேய ச் ட்டப ெதாங் னான்.
தன் தைலைய உயர்த் சார் ைய ஆழ் ந் ப் பார்த்தா
ன்.
“நீ தப் பண்ணிட்ேட சார் . அர்ஜ ன் ட்ட நீ அப் ப
ேப இ க்க டா .”
“அவன் நம் மைள ட்டாளாக் இ க்கான்.”. என சார்
இன் ம் வாதமாக இ ந்தான்.
“நீ ேய நடந்தைத எல் லாம் நிைனச் பா . அர்ஜ ன் எ
ப் ப ம் தன் உ க்காக பயப் பட்டேத இல் ைல. அவ
ேனாட பயெமல் லாம் நமக் எ ம் ஆ டக் டா ங்
கற தான். ெடட் ஐேலண்ட்ல ேலாகாக்கள் ட்ட இ ந்
எல் லாைர ம் காப் பாத் இ க்கான். ரி லா ம
ைல ல நடந்த ேபாட் ல அவன் ேதாத் ந்தா, அவ
ைன ெகான் இ ப் பாங் க. யா ன்ேன ெதரியாத நடா
ைய காப் பாத் ன க்காக, அவேனாட தைல ெவட்ட
ப் பட் இ க் ம் .
அ மட் ல் லாம ேஜசன் ன்னா ட்ட இ ந்
உங் கைளக் காப் பாத் இ க்கான். ஓமா ட்ட இ ந்
உங் கைள தப் ப ெவச் , அவேன ேபாய் மாட் ட்டான்
. நான் ட இ ந்ேதன். இப் ப ெசால் ட்ேட ேபாகலா
ம் . இ எல் லாேம நீ ெசான்ன மா ரி தந் ரம் ெசா
ல் அவைன ேரா ன் நிைனக்க என் மன ஓத்
க்கைல சார் .”
சார் அவன் ெசான்னைத ஏற் க் ெகாள் வைதப்
ேபால கத் ல் மா த ம் , ற் ற உணர் ம் ெத
ரிந்த . ஆழ் ந் வான் ேசங் ைகப் பார்த் ேகட்டான்.
“நீ என்ன ெசால் ல வர்ேற?.”
“அவன் அேகாரா இனத்ைத ேசர்ந்தவனா இ ந்தா ம் ,
அவ க் மனிதர்கள் ேமல ம் , ேமல ம் பற்
அ கமா இ க் . அவன் நல் லவன். எனக் அ ல எந்
த சந்ேதக ம் ைடயா . ஆனா, எனக் ள் ள ல ேக
ள் கள் தான் இ க் . அ , அந்தப் பற் எப் ப அவ
க் வந்த ? அவன் ைய ேந க்க ம் , காக்க ம்
ஏன் நிைனக்கறான்? எ க்காக மனிதர்கைள பா காக்
க அவன் இனத்ைத ம் , ேதசத்ைத ேம எ ர்க்கறான்?.”
சார் க ற் ல் ெதாங் யப ேய அைம யாக இ
ந்தான். வான் ேசங் ம் ேநரம் ேயாசைன ல் இ
ந் ட் , ஒ ெப ச்ேசா ண் ம் க ற் ைற
த் , ண் ம் ேமேல ஏற யன்ற த ணம் , அப் ப
ேய இயக்க ன் நின்றான்.
க தானாகேவ ேமேல ெசன்ற .
அவர்கள் இ வைர ம் ேம ந் யாேரா இ த்தா
ர்கள் . சார் ம் , வான் ேசங் ம் ரியாமல் க ற் ைற
இ க த் ெதாங் யப ேய, எந்த யற் ன்
ேமேல பயணித்தனர்.
வான் ேசங் , சார் டம் ெப தமாக ெசான்னான்.
“ெசான்ேனன்ல. அர்ஜ ன் நல் லவன். நம் மைள ட்
அவன் ேபாகமாட்டான்.”
இ வ ம் ரம ன் ம ழ் ச ் டன் ன்ேன னர்
. க ேமேல ேவகமாக இ க்கப் பட் , இ வ ம்
ைளக் அ ேக வரவைழக்கப் பட்டனர். இப் ேபா இ
ப் ப நி த்தப் பட்ட .
சார் ைள ந் ேமேல வர, தன் ைகைய
ேமற் ப ல் ேபாட் ஏற யற் க்க, ஓர் ைக அவ
க் ேம ந் உத ய . சார் அந்தக் ைகையப்
பற் , ைள ல் இ ந் ேமேல
ஏ ெவளிப் ப க் தன் தைலைய ெகாண் வந்தா
ன். பார்ைவைய
உயர்த் , தனக் உத ய உ வத்ைத பார்த்தான்.
“சாரி அர்…..” என அவன் ெசால் ல யற் த் அப் ப
ேய ேபச்ைச நி த் னான். கம் ெவளி ய . மலங் க
மலங் க த்தான். எ ேர இ ந்த உ வம் அவைனப்
பார்த் ன்னைகத்த .
அவ் வம் ,
அெலக்ஸாண்டர்.
சார் ரட் ேயா அவைனேய ல கணம் பார்த்
ட் , பார்ைவைய அவ க் ன்னால் ெகாண்
ெசன்றான். அங் , பத் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரா வ
ெஹ காப் டர்க ம் , மானங் க ம் இ ந்தன. அதற்
ன்னால் ற் க் ம் ேமலான ப் பாக் ஏந் ய
ரர்க ம் நின் ந்தனர்.
சார் ெமாத்தக் காட் ைய ம் ஒ த பயத்ேதா
பார்த் ட் , இ யாக தன் ைககைள இ கப்
பற் ந்த அெலக்ஸாண்டரின் ேமல் பார்ைவைய
நி த் னான்.
பய ம் , பதற் ற ம் ஒன்றாக கலந் பரிதாபமாக ெசா
ன்னான்.
“காப் பாத் ன க் ேதங் க்ஸ்.”

ட்ெடரிக் ம் ரியன் உச்சத் ல் இ ந்த .

சார் ம் , வான் ேசங் ம் மண் ல் மண்
டப் பட் , ரர்கள் பா காப் ேபா அமர ைவக்கப் பட்
இ ந்தனர். இ வ ம் பலமாக தாக்கப் பட் , கத்
ல் ரத்தம் வ ந் க் ெகாண்; இ ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் ரியைன மைறத்தப , அவர்கள்
ன்னால் வந் நின்றான். ைக ல் த்தகத்ைத ைவ
த் ந்தான். ஏற, இறங் க அவர்கள் இ வைர ம் , அவர்
கள் கத் ல் வ ந்த ரத்தத்ைத ம் பார்த்தப ேய ேப
னான்.
“ம் ம் ம் … ரத்தம் கப் பாதான் இ க் . நீ ங் க ெரண்
ேப ம் ம சங் கதான்.”
“ரத்ததைத ெடஸ்ட் பண்ணதான் நம் மைள அ ச் இ
க்காங் க.” என சார் ம் வான் ேசங் டம் ெசால்
ல, அவேனா ேகாபமாக அெலக்ஸாண்டைர பார்த் க்
ேகட்டான்.
“எங் கைள என்ன பண்ணப் ேபாேற? ெகால் லப் ேபா
யா?”
“நான் உங் கைள ெகால் ற அள க் நீ ங் க ெரண் ேப
ம் த யானவங் களா எனக் ெதரியைல வான் ேச
ங் . நீ ங் க ெகான்ன ஓமா எனக் நண்பன். அ க்காக
உங் க ெரண் ேபைர ம் நான் ெகான் இ க்க ம் .
பட், நீ ங் க ெரண் ேப ம் ெவ ம் ெகா க்கற ெபா
ம் ைமங் கதான். சரி, எங் க உங் க ஒன் ேமன் ஆர் ?. அ
வன் ேப ????. ஆங் . அர்ஜ ன்.”
“ெதரியா .” என வான் ேசங் க ப் பாக ெசால் ட்
, ஏேதா ேயாசைன ல் ழ் க, ெஜேராம் ப் ரான் ஸ்
ேவகேவகமாக அெலக்ஸாண்டைர ெந ங் ப் ேப னா
ன்.
“அெலக்ஸ், அேகாராக்கள் ழ இ க்கற ைகக் ள் ள
தான் மைறஞ் இ ந் க்காங் க. உள் ள எல் லாம் அட்
வான்ஸ் எ ப் ெமண்ட்ஸ் இ க் . ஒ ேவைள அேகா
ராக்கள் தங் கேளாட ரகத் க் கம் னிேகட் பண்ண
அைத பயன்ப த் இ க்கலாம் .”
“சரி, அ ரா எங் க?”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் சற் தயங் யப ேய ெசான்னா
ன்.
“அவ உள் ள இல் ைல. அ ங் க அவைள த்தகயா க்
ட் ட் ேபா க்காங் க இவ ங் க ெசால் றா ங்
க. நாம உடேன ளம் னா, அ ங் கைள அ ச் , அ
ராைவ ெகாண் வந் டலாம் . அப் பறம் , தப் ச்ச அர்
ஜ ம் அங் க ேபா க்கலாம் ேதா .”
அெலக்ஸாண்டர் ேநரம் ேயா த் ட் , ம
ண் ட் டந்த சார் ைய ம் , வான் ேசங் ைக ம்
மா மா பார்த் ப் ேப னான்.
“ஓேக, உங் க க் ெதரிஞ் ச எதாவ இ ந்தா, எங்
ட்ட ெசால் ட் , இந்த இடத்ைத ட் ஓ ங் க.”
வான் ேசங் ெநஞ் ைச நி ர்த் அெலக்ஸாண்டரிடம் உ
னான்.
“எனக் ெதரிஞ் ச உண்ைமைய ெசால் ற அள க் , உ
னக் த ல் ைல நான் நிைனக்கேறன். த் க்க
ணக்காக ஆ ங் க ப் பாக் ேயா என் கட் ப் பாட்
ல இ ந்தா, நான் ட உனக் உ ர் ச்ைச த ேவ
ன்.”
அெலக்ஸாண்டர் தன் தாைடைய வ யப ேய ஒ
கணம் அவைனக் ேகாபமாகப் பார்த் ட் , சார்
ைய பார்த்தான்.
சார் ம் வான் ேசங் ைகப் பார்த் ட் , த
யக்கமாக அெலக்ஸாண்டைர ஏ ட்டான். அவேனா
ல கணம் ஆழ் ந் எைதேயா ேயா த்தான். ன் சார்
க் ம் , வான் ேசங் ற் ம் ன்னால் இ ந்த ஓர் ர
ைனப் பார்த்தான். அவன் உடேன ரிந் க் ெகாண்டவ
ன் ேபால, ேவகமாக ன்ேன , வான் ேசங் ன் ன்
னால் ெந ங் னான்.
அவன் வான் ேசங் கவனிக்காத சமயம் , அவன க
த் ல் ஓர் ஊ ைய ைழத் , ஏேதா ம ந் ைன உ
ள் ேள ெச த் னான். வான் ேசங் வ ல் கண்ைண
ற, அவன் ஊ ைய ெவளிேய எ த் , ண்
ம் பைழய இடத் ல் ேபாய் பவ் யமாக நின்றான்.
அ த்த ெநா ,
வான் ேசங் ற் கண்கள் இ ட் வ ேபால் இ ந்
த . அ ல் இ ந்த சார் பதட்டமைடந் வான் ேச
ங் ைகப் பார்த்தான். அவன் கண்கைள ண் ம் ண்
ம் அ த் எ ேர ெதரிந்த அெலக்ஸாண்டைர மங் க
லாக பார்த்தான். ண் ம் இைமத் ப் பார்க்க, அவன்
ெதளிவாக ெதரிந்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் அவைன இைமக்கா பார்த் ப் ேப
னான்.
“அந்த இன்ஜக்சேனாட பவர் அப் ப தான். ெகாஞ் ச ேநர
த் ல சரியா ம் .”
“ஏய் , அவ க் என்ன இன்ஜக்சன் ேபாட் ங் க? அந்த
இன்ஜக்சன்ல என்ன இ ந்த ?.” என சார் அவசரமா
க ம் , ேகாபமாக ம் அெலக்ஸாண்டைரக் ேகட்டான்.
அெலக்ஸாண்டர் நிதானமாக அவ க் ப லளித்தா
ன்.
“ெகாஞ் சம் ேசா யம் ெபன்ேடாதல் . ெகாஞ் சம் பான்
ேரனியம் ேராைமட், ெகாஞ் சம் ெபாட்டா யம் க்ேளா
ைர .”
சார் ரியாமல் க்க, அெலக்ஸாண்டர் ளக்
னான்.
“அதாவ உன் நண்பன் வான் ேசங் ேகாட உடம் க் ள்
ள ேபான ேசா யம் ெபன்ேடாதல் , ஸ்ட்ைரட்டா ைள
க் ேபாய் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமா அவைன ேகாமா க்
ெகாண் ேபா ம் . அ த் பான் ேரனியம்
ேராைமட். இ உடம் க் ள் ள இ க்கற எல் லா பாகத்
க் ம் ேபாய் அைத ெசய ழக்க ெவச் ம் . ெவரி
ேடஞ் சர். கண், கா , கால் , ைகன் எ ம் ேவைல
ெசய் யா .
அ த் லாஸ்ட்டா ெபாட்டா யம் க்ேளாைர . இ
தான் மாஸ்டர் ஸ். இ ைடரக்டா ஹார்டை ் ட அட்டா
க் பண்ணி, அைத ெசயல் இழக்க ெவச் ம் . ெடத் க
ன்பார்ம். இப் ப இந்த ைண ம் க்ஸ் பண்ணி கெர
க்டட ் ான ேடாஸ்ல ெகா த் க்ேகன். ஐ ங் . எப் ப
ம் ஒன் ஆர் ஹவர் தாங் வான்.”
அைதக் ேகட்ட ம் சார் கத் ல் ெவ ேய ய .
அரக்கத்தனமாக யப ேய கத் னான்.
“ ... . ப் ள பாஸ்டர்ட.் உன்ைனக் ெகால் லாம டமா
ட்ேடன்.”
அெலக்ஸாண்டர் “உச்” ெகாட் யப ேய தன் ேதாள்
கைள க் சாதாரணமாக ெசான்னான்.
“ம் ம் ம் … நான் ெசால் றைத அர்ஜ ன் ட்ட ெசால் ேவங்
கற க்காகேவ உன்ைன நான் இப் ப உ ேராட டேற
ன். அ க் ஒ ேசாப் பைர ம் உனக் ப் டட் ா தேர
ன். என்ைன அவன் ேத வர ம் . அவன் உலகத் ல
பாக்கற கைட கம் என் தாதான் இ க்க ம் . இ
ைத அப் ப ேய அவன் ட்ட ெசால் .
 உனக் ெகா க்கப் பட்ட ஒ ேசாப் பர்ல உன்ேனா
ட ேபாராட்ட யா வான் ேசங் ைக ட் ட் ேபாய் ,
ஞ் சா அவைனக் காப் பாத் . இ தான் உங் க ேமல
நான் காட் ற அ கபட்ச க ைண.” என ெசால் ட்
, தன் ஆட்கைளப் பார்த் கட்டைள ட்டான்.
“எல் லா ம் ளம் பலாம் .”
சார் ைய ம் , வான் ேசங் ைக ம் ல ஆட்கள் அ
வ் டத்ைத ட் இ த் ெசன்றனர். அெலக்ஸாண்ட
ர் தன் அ ல் நின்ற ெஜேராம் ப் ரான் டம் ம்
னான்.
“ெஜேராம் , ேஹவ் ேநா ைடம் . இங் ந் ஆ க்
ெகா ைச ல ேபாக ம் . அப் பறம் நீ இங் க இ க்
கற நம் ப ேபார்ஸ் எல் லாத்ைத ம் ட் ட் த்தகயா
க் ேபா. இந் யா ல இ க்கற க்ரமா த்யாைவ
கான்டாக்ட் பண்ணி, இம் யட்டா த்தகயா க்
ேபாக ெசால் . அ ரா அங் க வரான் தகவல் ெகா
. அங் க எத்தைன ேபர் அ யறாங் க? நீ ங் க யார் ம்
ப வ ங் கறைத பத் எனக் கவைல ல் ல. ஆனா,
அேகாராக்கள் எல் லாம் அ ய ம் .”
“கண் ப் பா அெலக்ஸ், ஆனா, நீ தனியா எங் க ேபாேற
?”
அெலக்ஸாண்டர் எ ம் ேபசாமல் , தன் ைக ல்
இ ந்த த்தகத்ைத றந் , அதன் உள் ளி ந்த ைச
மானிையப் பார்த்தான். அ லள அைசந்தப ேய,
வல பக்கம் ஒ ைசைய காட் க் ெகாண் இ ந்
த .
அெலக்ஸாண்டர் அதைன பார்த்தப ேய, அ த் ெசா
ன்னான்.
“ைடம் த ேரட் ேலாகா ெடம் ள் .”

சார் த ப் ேபா ேழ நின் ஆகாயத்ைத பார்த்

க் ெகாண் க்க, வான் ேசங் சற் கைளத் ப் ேபா
ய் , அவன ேதாளில் சாய் ந் க் ெகாண் ந்தான்.
ஆகாயத் ல் ,
அெலக்ஸாண்டரின் ெஹ காப் டர்க ம் , மானங் க
ம் ெம வாக ன்ேன வானில் பறக்க ஆரம் த்த
ன. அெலக்ஸாண்டர் பயணித்த மானம் மட் ம் தனி
யாக ஒ ைச ல் பயணிக்க, மற் றைவகள் ேநர்
ைச ல் பறந் ெசன்றன. அைவகள் கண்ணில் இ ந்
மைற ம் வைர சார் ம் , வான் ேசங் ம் அவற்
ைறேய பார்த் நின்றனர்.
சார் ம் அெலக்ஸாண்டர் ட் ெசன்ற
ெஹ காப் டைர பார்த் ட் , வான் ேசங் ைக பார்த்
தான்.
“வான், இங் ந் ேபாகலாம் . தல் ல உன்ைன காப்
பாத்த ம் .”
ஆனால் , வான் ேசங் அவன ேபச்ைச ேகட்காமல்
“நாம அ ராைவ காப் பாத்த ம் .” என ெசால் ட் ,
ேவகேவகமாக ெஹ காப் டைர ேநாக் தள் ளா யப
ேய ேபானான்.
ல கணம் ரியாமல் அைசயா நின்ற சார் ,
ன் ெவ ப் டன் அவன் ன்னாலேய ேப க் ெகாண்
ேவகமாக ேபானான்.
“உனக்ெகன்ன ைபத் யம் ச் க்கா?”
வான் ேசங் அவன் ேபச்ைசக் கண் க் ெகாள் ளாம
ல் ெஹ காப் டரில் ஏ அமர்ந்தான். அவன் அதைன
இயக்க ற் பட, சார் ம் உள் ேள வந் அவைன த
த்தான்.
“இந்த நிைலைம ல நீ எங் க ேபாேற?. எல் லாம் ஞ்
ச . அேகாரக்கள் க் பைடேயாட வந் ட் இ க்
காங் க. அெலக்ஸாண்டர் ேலாகா ெடம் ள் க் ேபா
ட் இ க்கான். நம் மால இனி எைத ம் த க்க
யா . அட் ஸ்ட் உன்ைனயாவ நான் காப் பத்தேறன்.”
ெரன வான் ேசங் ச் ட ரமப் பட்டான்.
ேம ம் , ம் ச் வாங் னான். கண்கள் ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சமாக றங் க, ரமப் பட் தன்ைனத் ேதற் க்
ெகாண்டான்.
சார் அவைன பரிதாபமாக பார்த்தான்.
“வான், நீ என்னதான் பண்ணலாம் இ க்ேக?”
“சார் , ஒவ் ெவா ெநா ம் என்ைன சா க் ட் ட்
ேபா ட் இ க் . ஆனா, இைத க்காம சாகக்
டா ன் நான் உ யா இ க்ேகன். இ நம் ம
. இப் ப அைத எ ரிங் க ட்ட இ ந் காப் பாத்தற
ேபார் ரர்கள் நாம. இப் ப உ ர் ேபாறைதப் பத் ப
யப் பட டா .
இ க் ஒ சம் பவம் ெசால் ேறன். 1945, இரண்டாம்
உலகப் ேபார். என் நாட்ேடாட இ நகரமான ஹ ேரா
மா, நாகசா ேமல அெமரிக்கா அ ண் தாக்
தல் நடத் னப் ேபா, இரண்டைர லட்சம் ஜப் பான் மக்
கள் இறந்தாங் க. அப் பறம் ெமாத்த ஜப் பாைன ம்
ைறயா காடா மாத் னாங் க. ஜப் பான் மக்கள் எ
ல் லா க் ம் இ க்க இல் ைல. சாப் பா இல் ைல.
அப் ப ெமாத்த உலக ம் நம் பன , ஜப் பான் மக்கள் எ
ல் லா ம் அக களாக ேவற ேவற நாட் க் ேபா
வாங் க. இனி, அப் ப ஒ நாேட இ க்கா ன் ெசா
ன்னாங் க.
ஆனா, ஒ …
ஒ ேஜப் பனீஷ் ட தன் நாட்ைட ட் ேவற நாட்
க் ேபாகைல. இ என் நா ங் கற உரிைம ம் , அைத
நாமதான் காக்க ங் கற கடைம ம் எங் க ட்ட இ ந்
த . அன்ைனக் எங் ட்ட இ ந்த ஒண்ேண ஒண்
தான். அ நம் க்ைக. இன்ைனக் ஜப் பான் உலக
நா க க் ஒ ன்ேனா யா இ க் . அந்த ரத்தம்
எனக் ள் ள ஓ சார் . நான் ேபாரா ேவன். என் உ
ர் இ க்கற வைரக் ம் .”
இப் ேபா சார் கத் ல் ஓர் ெதம் ம் , நம் க்
ைக ம் றந்த . வான் ேசங் டம் அ த் க் ேகட்டா
ன்.
“நாம என்ன பண்ணலாம் .?”
வான் ேசங் ரமப் பட் தன் பாக்ெகட் ல் இ ந்த
ேசானி ேடப் ெலட்ைட எ த் , ேசார் டன் சார் டம்
ம் னான்.
“அர்ஜ ன் ட்ட நீ ெகா த்த ேலாேகடர் இ க் . அைத
ெவச் அவன் இப் ப எங் க இ க்கான் நான் பாக்க
ேறன்.” என ெசால் ட் , ேடப் ெலட் ன் ைர ல்
ெதரிந்த ஏேதேதா ெபாத்தான்கைள அ த் ட் , அத
ன் ைரைய பார்த்தான்.
அ ல் ஓர் கப் ள் ளி நகர்ந் க் ெகாண் இ ந்
த . அைத பார்த் ட் வான் ேசங் ஆச்சர்ய ற் றா
ன். கத் ல் ழப் பம் ெதரிந்த . உடேன, சார்
டம் ம் னான்.
“சார் , இங் க பா .”
சார் ம் ைரைய கவனிக்க, வான் ேசங் ேப னான்.
“இ அர்ஜ ேனாட ேலாேகடர். அவன் எங் க இ க்கான்
க்னல் ைடச் ச் . ஆனா, அவன் த்தகயா
க் ேபாகாம, ேவற ஏேதா ைடர ன்ல ேபா ட் இ
க்கான்.”
“அவைன ரிஞ் க்கேவ யைல. எங் கதான் ேபாறா
ன்?” என சார் தன் தைல ைக ைவத் , ைர
ையப் பார்த்தான். ன், ழப் பத் டன் வான் ேசங் ைக
பார்த்தான்.
இப் ேபா வான் ேசங் கண்களில் ஆச்சர்ய ம் , சந்
ேதாஷ ம் ெதரிந்த .
“எஸ், காட் இட். அவன் ேரட். அவன்.. அவன்… அ
ெலக்ஸாண்டைர பாேலா பண்ணி, ேலாகா ெடம் ள்
க் ேபா ட் இ க்கான்.”
சார் ம் சந்ேதாஷ ெந ழ் ச ் ல் வான் ேசங் ைக
ம் ப் பார்க்க,
எ ேர,
வான் ேசங் சலன ன் , ைல ேபால இ ந்தான்.
சார் அவைனக் கண்ட ம் , ஒ கணம் ச்
ட ண னான். பதற் றம் அவ ள் ஒட் க் ெகாண்ட .
தன் கண்களில் நீ ர் பனித் நிற் க, வான் ேசங் ைக ெம
வாக ெதாட் அைழத்தான்.
“வான்.”
அவன உட ல் ஒ அைச ம் இல் ைல. சார்
ட் வந்த அ ைகைய அடக் யப , இறந்த வான்
ேசங் ன் உடைல இ த் வாரியைணத்தான்.
சார் ன் கண்களில் நீ ர் வ ந்த .
 அத் யாயம் - 45
மகாேபா ேகா ல் .
கார், இந் யா.
இரண்டா ரம் வ டங் க க் ன் சக்கரவர்த்
அேசாகரால் கட்டப் பட்ட மகாேபா ேகா ல் ளக் க
ளால் அலங் கரிக்கப் பட் , இர ேநரத் ல் ேசஷமாக
காட் யளித் க் ெகாண் இ ந்த . ெபௗத்த சமயப் ப
கட்டப் பட் இ ந்த ரான ேகா ர அைமப் ம் , அத
ன் இ ற ய ேகா ரங் க ம் ஓர் ண்கலத் ைன
நிைன ப த் ன.
ேகா ல் உள் ேள,
ஓர் த்தர் ைல அன் ன் அைடயாளமாய் ேகா
ல் க வைற ல் தரிசனம் ெகா த் க் ெகாண் , எல்
ேலாைர ம் வரேவற் றப அமர்ந் இ ந்த . அதற்
ேழ “SILENCE”
என்ற வார்த்ைத ெகாட்ைட எ த் ல் எ , ெதாங் க
டப் பட் இ ந்த . வண்ண மயமான ண்கள் , வ
ப் நிற இ க்ைககள் , பட்டாைடகள் , பளிங் தைர எ
ன அவ் டம் ஓர் த் யாசமான உணர்ைவ ஏற் ப த்
ய .
ஒ ெபௗத்த ற , த்தர் ைலக் கா உைட
ைய உ த் க் ெகாண் இ ந்தார். எ ேர, கா உ
ைட ல் இ ந்த மற் ற ெபௗத்த ற க ம் , இன்ன
ல பக்தர்க ம் அமர்ந்தப த்தைர வணங் க் ெகா
ண் இ ந்தனர்.
எல் லா க் ம் ன்னால் அமர்ந் ந்த ெச னா, அ
ரா ஆ ய இ வ ம் கண்கைள த்தைர வண
ங் க் ெகாண் இ ந்தனர். அ ல் அமர்ந் ந்த ந
டா அவர்கள் ெசய் வைத த் யாசமாக பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் . ன், அ ரா எ ந் ம் பா
ர்த் , கம் மா னாள் . ெச னாைவ ேகட்டாள் .
.”அப் பா எங் க ேபா ட்டா ?”
“சந்ேதகப் படற மா ரியான ஆ ங் க இங் க வந் ப்
பாங் கன் ேதா . அைத பாக்க ேபா க்கா .”
அவர்களின் உைரயாடைல ேகட் அ ேக இ ந்த
ஓர் ேநபாள கம் ெகாண்ட ற , ைகைய வாயால்
ைவத் “ேபசக் டா ” என்பைத நிைன ப த் னார்.

நில வானில் ெதரிந்த .

வ ம் ேகா ைல ட் ெவளிேய வந் நின்றன
ர். அ ரா ற் ம் பார்ைவ ட்டாள் . ற் க்கணக்
கான பக்தர்கள் இ ந்தனர். ெச னா ைக ல் த்தகத்
ைத ஏந் யப ேய, ட்டத்ைத பார்த் ட் அ ரா
ைவ ேகட்டாள் .
“சரி, இங் க எங் க இ க் ம் ? அைத எப் ப எ க்கற
?” அந்த ேம க் க் ப் ல என்ன எ இ க் ?”
அ ரா உடேனேய ேம க் க் ப் ைப எ த் , அ ல்
ெதாங் க் ெகாண் ந்த தாைள தாக இ த்
ஆராய் ந்தாள் . ன் ேயா த்தப ேய ப த்தாள் .
“அன் , தனக் ேழ அ காரத்ைத அமர்ந் அடக் ம்
.
அன் ஞானம் ெபற் ற பாைதேய அ காரத் ன் ஓேர
வ .”.
“அப் ப ன்னா?” என ெச னா வத்ைத உயர்த் னா
ள் .
அ ரா மன ல் கணக் ட்டவாேற ெசான்னாள் .
“அ காரம் னா உலைக ஆள் றைத க் . அப் ப அ
ன் அ காரத்ைத அடக் ம் இ ல ெசால் லப் பட்
இ க் . அப் ப ன்னா, அன் ங் கற எைத க் ?”
என ரியாமல் ேநரம் ேயா த் ட் , ெச
னாைவ பார்த்தாள் .
அவ ம் ேயா த் க் ெகாண் இ ந்தாள் . ன், அ
ரா ம் நடா ையப் பார்த்தாள் . அவள் ழ் ந்
ந்த ெபௗத்த ற கைள த்ரமாக பார்த் க் ெகா
ண் ன் ெதாடர்ந்தாள் . அ ரா ன் கம் ேயாசைன
ல் மா ய . தனக் தாேன ேப க் ெகாண்டாள் .
“அன் . இங் க அன் ன்னா த்தர். அவர் அ காரத்ைத
தனக் ேழ அமர்ந் அடக் வார்னா, அப் ப அவ
க் ேழதான் இ க் ம் . ேழன்னா, இந்த ேகா க்
ேழ. நிச்சயம் அ வாதான் இ க்க ம் .”
ெச னா ஆர்வமாக ேகட்டாள் .
“ ேழ எதாவ ரங் கம் இ க் மா?”
அ ரா அவளிடம் ம் உதட்ைட க் னாள் .
“இ க்கலாம் . நீ ெரண்டாவ ைலன்ைன ேநாட் பண்
ணீயா?. அப் ப எதாவ இ ந்தா, அங் க ேபாற க்
ஏேதா தனி வ ஒண் இ க் .” என ெசால் ட்
தன் பார்ைவைய நாலாபக்க ம் தற ட் , ஓர் இட
த் ல் பார்ைவைய நி த் னாள் .
அங் ,
த்தர் ஞானம் ெபற் ற ேபா மரம் காட் யளித்த .

ேபா மரம் .
ற் ம் ளக் கள் ெகாண்ட த ப் களால் பா
காக்கப் பட் இ ந்த . அதன் ன்ேன லர் அமர்ந்
ெதா க் ெகாண் இ ப் ப ெதரிந்த . வ ம் நி
ன்றப ேய கவனித் க் ெகாண் ந்தனர்.
அ ரா ேபா மரத்ைதேய ல கணம் ேம ந் ,
ழ் வைர பார்த்தாள் . க ழம் யப ைககைள த
ைல ல் ைவத்
ேதய் த்தப , அ ேக இ ந்த ெச னா டம் லம் னா
ள் .
“ த்தர் ஞானம் ெபற் ற ேபா மரத்தால. ேசா, அ தா
ன் அன் ஞானம் ெபற் ற பாைத. ஓேக, அப் ப அந்த பா
ைத ேபா மரம் . இப் ப அ காரத் ற் ம் அேத பாைத
தான் ெசால் லப் பட் இ க் . அப் ப என்னதான் அந்
த வ ?” என ெசால் ட் , ண் ம் தைலைய உய
ர்த் ப் பார்த்தாள் .
 ேபா மரத் ற் ேழ ஓர் ப க்ைகயள தங் க
லாம் சப் பட்ட ஓர் ெபரிய ம் மாசனம் ஓன் இ
ந்த . ஓர் ற மலர்கைள ைவத் அதைன த்
க் ெகாண் இ ந்தார். அைத பார்த் ட் அ ரா ச
ப் ேபா தன் பார்ைவைய அ ேக ப் ப,
அங் , ஓர் ட் யான வன் நின் க் ெகாண் ,
அவைளேய பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். ன், அவ
ளிடம் தயங் யப ேய ேகட்டான்.
“எனக்ெகா சந்ேதகம் . இந்த உலகேம இந்த ேபா மர
த் ல இ ந் தான் உ வாச் என் அம் மா ெசான்
னாங் க. உண்ைமயா?”
அ ரா அவைனப் பார்த் ன்னைகத் ட் ெசான்
னாள் .
“ம் ம் ம் …. த்த மதத் ல அப் ப ஒ நம் க்ைக இ க்
. அந்த கைதப் ப , ேயாட ெதாப் ள் ெகா ெய இ
ந்த மரம் தான். இ ல இ ந் தான் இந்த உலகேம உ
வாச் ெசால் றாங் க.”
“அப் ப அ என்ன?” என வன் அவைளக் ேகட்க, அ
வள் மரத் ற் ேழ இ ந்த ம் மாசனத்ைத பார்த்
ட் ளக் னாள் .
“அ தான் வஜ் ரசனா. இங் ஸ்ல ைடயமண்ட் த்ேரா
ன் ெசால் வாங் க. த்த க் ஞானம் ைடக்கறப்
ேபா, அவர் உக்காந் யானம் பண்ண இடம் . அந்த
இடத்ைத ெப ைமப த்தற க்காக சாம் ராட் அேசாகா
ஒ ம் மாசனத்ைத அங் க ஏற் ப த் னா .”
“அப் ப அவ க் ஏன் ேபா மரத்தாலதான் ஞானம்
ைடச்ச நாம நிைனக்க ம் . யா க் ெதரி ம் ?
அவ உக்காந் இ ந்த அந்த இடத்ேதாட சக் ல
இ ந் ட ஞானம் ைடச் க்கலாேம!!!”. என அச்
வன் ேகட்க, ஒ கணம் அ ரா க்கற் ேபானா
ள் . ரட் ல் இ ந் ண்டப ேய, அச் வைனப்
பார்த்தாள் .
“எஸ், ஐ காட் ஈட்” என அவளின் கம் மலர்ந் ந்த
.
ற ம் மாசன ைஜைய த் ட் ளம் ப
, இப் ேபா ஓவ் ெவா பக்தர்க ம் தங் கள் ேபா மர
ெதா ைகைய த்தப , ேகா ைல ட் ஒவ் ெவா
வராக ெவளிேய க் ெகாண் இ ந்தனர். அச் வ
ன் ேவகமாக எ ந் ன்னால் ஓ , அ ரா கண்ணில்
இ ந் மைறந்தான். ெச னா ம் மாசனத்ைதேய பா
ர்த் க் ெகாண் ந்தாள் .
அ ரா ம் அதைன பார்த்தப ேய, ஓர் ரட்
ேயா அவளிடம் ெசான்னாள் .
“ேசா, அ க் ேழதான் இ க் .”
இப் ேபா இ
வர்கைளத் த ர மற் ற அைனவ ம் ேகா ைல ட்
ெவளிேய இ ந்தனர். இவர்கள் வ ம் ம் மாசனத்
ைத ேநாக் ெம வாக நகர யல
ெரன,
அவர்க க் ன்னால் ,
த னமான நால் வர் ேவகமாக வந் , அவர்கைளச்
ழ் ந் நின்றனர். அ ரா ம் , ெச னா ம் ம் பா
ர்த் அ ர்ந் நின்றனர். ெச னா அவர்கள இ ந்த
ைக ல் ப் பாக் ைய கவனித்தாள் . அ ரா ஒன் ம்
ரியாமல் நடா ைய தன் பக்கம் இ த்தாள் . இப் ேபா
எ ேர இ ந்த நால் வைர ம் லக் ட் , கம் ர
மாக நடந் உள் ேள ைழந்தான்,
ெஜனரல் க்ரமா த்யா.
அவைனப் பார்த்த ம் அ ரா கத் ல் ஓர் ரட்
ெதரிந்த . ஆனால் , அவன் அதைன ெபரிதாக எ த்
க் ெகாள் ள ல் ைல. தன் ஆட்களில் ஒ வைனப் பார்த்
தான்.
“எல் லா ம் ெவளிய ேபா ட்டாங் கள் ல?”
“எஸ். ெஜனரல் ”.
இப் ேபா , க்ரமா த்யா எ ேர நின் இ ந்த அ
ரா, ெச னா மற் ம் நடா ைய வரிைசயாக கவனி
த்தான். அவன் ெச னா ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத
கவனித்தான். ன் தன் இ ப் ல் இ ந் ப் பாக்
ைய உ னான்.
அைதப் பார்த்த ம் ன்னால் இ ந்த ஆட்க ம் த
ங் கள ப் பாக் ைய எ த் , எ ேர ைவத்தனர்.
அ ரா உைறந் ப் ேபாய் , நடா ைய இ க த் க்
 ெகாண்டாள் . ெச னா கம் ஏேதா ஆன . சடாெரன
அவர்கள் ேமல் அவள் பாய யல,
“ஷ ட்.” என க்ரமா த்யா தன் ஆட்க க் கட்டைள
ட்டான்.
அ ரா கண்கள் ரண்ட . உடேன, னிந் நடா
ைய கட் ப் த் பயத் ல் கண்கைள னாள் .
அ த்த கணம் ,
“டபடபடபடபடபடபட”
ெதாடர்ச் யான ப் பாக் . நடா , அ ரா ம
ற் ம் ெச னா இ ந்த ைசைய ேநாக் ண் கள்
சரமாரியாக ன்ேன ன.

அ ரா கண்கைள றந்தாள் .
அவள ெகட் யான அரவைணப் ல் இ ந் நடா
பட்டாள் . அ ரா அ ர்ச் ந் ளாமல் த
ைலைய ப் அ ேக பார்க்க, ெச னா தன் நீ ல நி
ற ரத்தம் எங் ம் படர்ந் க்க, மல் லாந் ணமாக
டந்தாள் . அ ரா பயத் ல் தன் உடைல உ க் யப
ேய, எ ந் இரண்ட ன்னால் ேபானாள் .
அவ க் ன்னால் இ ந்த க்ரமா த்யா ன்
ேன ெச னா ன் உடைல ெந ங் னான். ேந
ரம் அவள உடைல பார்த் ட் , அவள அ ல்
டந்த ேலாகா த்தகத்ைத ைக ல் ஏந் னான். த்
தகத்ைத ஓர் சந்ேதாஷத் டன் பார்த் ட் , ம்
தன் இ ஆட்க க் கட்டைள ட்டான் .
“இங் க இந்த மா ரி நடந்த யா க் ம் ெதரிய டா
. இந்த உடம் ைப யா க் ம் ெதரியாம அப் றப த்
ங் க.” என ெசால் ட் , ரம் ைம ல் இ ந்த அ
ராைவ ெந ங் னான்.
“அேகாராக்களால ம ச உ வத் க் மாற ம்
கண் ச்ேச. ஆனா, அ ங் க ம ச உ வத் ல உ
ன் டேவ இ ந்தைத உன்னால கண் க்க ய
ைல.”
அ ரா ஓரள ரம் ைம ல் இ ந் ண்டாள் .
“உனக் .. உனக் என்ன ேவ ம் ?”
க்ரமா த்யா எ ேர இ ந்த நடா ைய பார்த்
ன்னைகக்க, அவள் உம் ெமன் இ ந்தாள் . அவர் தன்
ேதாள் கைள க் ட் , அ ரா டம் ம் னார்
.
“உங் ட்ட என்ன ேகப் ேபன்?;. என்ைன கல் யாணம் ப
ண்ணிக்ேகான்னா ேகக்கப் ேபாேறன். . அ தான் ேத
ைவ. அ எங் க இ க் ன் நீ ெய ெசால் ட்ேட. அ
ைத நீ ேய எ த் த் ட்டா இன் ம் சந்ேதாஷப் ப
ேவன்.”
“என் அப் பா எங் க?” என அ ரா அவசரமாக ேகட்டாள் .
“அப் பாவா!!!” என க்ரமா த்யா பயங் கரமாக ரித்
ட் ெதாடர்ந்தான். “அவ ம் ம சன் ைடயா . இ
ப் பதான் அவைன நான் ெகான் ட் வேரன்.”
அ ரா கம் வா ய . க்ரமா த்யா வ க்கட்
டாயமாக அவள ேதாைள இ கப் பற் உ னான்.
“ஃ ல் பண்ண இ ேநரம் இல் ைல. ைய எ க்கற க்
கான வ அந்த த்ேரா க் ேழதாேன இ க் . வா,
இப் ப நாம அைத ேதாண் எ த் உள் ள ேபாலாம் .”
அ ரா ம் ம் மாசனத்ைத பார்த் ட் , அடமா
க ேப னாள் .
“ேநா… ேநா… இ ஒ மதத்ேதாட னித இடம் . அந்த
மா ரி எ ம் என்னால பண்ண யா .”
“நீ பயப் படாேத. த்தர் க ைண உள் ளம் பைடச்சவர்.
நம் மைள மன்னிச் வா . நீ வரைலன்னா ம் நான்
உள் ளப் ேபாற தான். இப் ப நீ உ ேராட என் ட வர
ப் ேபா யா? இல் ைல…” என நடா ையப் பார்த் ட்
, அவளிடம் ெதாடர்ந்தான்.
“இந்த ன்னப் ெபாண்ேணாட ெபாணத்ைத பார்த் ட்
, இங் கேய இ க்க ேபா யா?”.
அ ரா ேவ வ ன் , எச் ல் ங் க ம் ப்
பார்த்தாள் .
அங் ,
ேபா மர ம் , அதன் ேழ இ ந்த ம் மாசன ம் ெத
ரிந்த .
 ேபா மரத் ன் ேழ இ ந்த ம் மாசனத் ற்
ன் க்ரமா த்யா, அ ரா, நடா என வ ம் நின்
ந்தனர். எ ர் ைச ல் கடப் பாைரேயா க்ரமா
த்யா ட வந்த நால் வர் நின் ந்தனர். அவன் அவர்க
ைள ேநாக் தைலயைசக்க, அவர்கள் அைனவ ம் த
யங் நின்றனர்.
“நான் த் ஸ்ட்தான். நாேன ெசால் றன். பரவா ல்
ைல ேதாண் ங் க.” என க்ரமா த்யா ஊக்கமளிக்க,
நால் வ ம் ஒ த பதட்டத்ேதா கடப் பாைரயால்
ம் மாசனத்ைத த் ெநம் னர்.
ெதாடர்ச் யான க ன யற் .
ண் ம் ண் ம் த் ெநம் ப, ேநரத் ல் ம்
மாசனம் அசர ெதாடங் ய . அ ரா ம் , க்ரமா த்
யா ம் எ ர்பார்ப்ேபா பார்த் க் ெகாண் இ க்க,
ேநரத் ல் அ நிலத்ைத ட் ெமாத்தமாய்
ெபயர்ந்த .
அ ரா ஓர் த படபடப் ேபா பார்க்க, ஆட்கள் நா
ல் வ ம் ேசர்ந் அதைன அப் ப ேய நிலத் ல் இ ந்
க் ெசன்றனர். க்ரமா த்யா சற் ன்ேன அ
ெபயர்த்ெத த்த இடத்ைத தற் ேபா பார்க்க,
அங் ,
ஓர் ெபரிய பள் ளம் .
ஓர் வட்டமான ஆற உயர ம் , ஆற அகல ம்
ெகாண்ட ஓர் பள் ளம் ெதரிந்த . அதன் ேழ, ைளக்
ஏற் றாற் ேபால் ஓர் ெபரிய வட்ட வ வ கல் நிலத் ல்
ெபா த்தப் பட் இ ந்த . அ ரா அதைன ரட்
ேயா எட் ப் பார்த்தாள் .
க்ரமா த்யா தன் ஆட்களில் ஒ வைனப் பார்த்
தைலயைசத்தான். அவன் உடேன ரிந்த ேபால, எ
உள் ேள த்தான். அவன் பள் ளத் ல் இ ந்த கல்
ன் ேமல் த் , அவ் டத்ைத ற் ம் ஆராய,
ேமேல இ ந்த அைனவ ம் அவைன ஆர்வமாக பார்த்
க் ெகாண் இ ந்தனர்.
அ த்த கணம் ,
‘ உர்ர்ர்” என்ற இைரச்சல் ஒ .
கல் ழ் ேநாக் இறங் க ெதாடங் ய .
ேவகமாக.
உள் ேள இ ந்தவன் பத னான். கல் ேவகமாக
ேழ ேபா ம் ேவகத்ைத கணிக்க யாமல் தள் ளா
னான். அ ரா, க்ரமா த்யா என அைனவ ம் ேமேல
நின்றப அக்காட் ைய பதற் றத்ேதா பார்க்க, அக்க
ல் அந்த ரேனா அப் ப ெய ேழ இறங் , அைனவ
ர கண்ணில் இ ந் ேநரத் ல் மைறந்த .
இப் ேபா , எல் ேலார்க் ம் இ ட்டான ஓர் ெபரிய ப
ள் ளம் மட் ேம நிலத் ல் ெதரிந்த . உள் ேள ெசன்றவ
னின் க் ரல் மட் ம் ெவளிேய ேகட்ட .
“ஓ ட்”. என பத யப க்ரமா த்யா கத்த, அைனவ
ர கத் ம் ஓர் ெதரிந்த . ேபச் ச் ன்
இ ந்தனர்.
அ ரா ெம வாக ன்ேன , கத் ல் இ ந் பதற்
றம் அகலாமல் எட் ப் பள் ளத்ைத பார்க்க,
உள் ேள ந் ,
ண் ம் ஓர் இைரச்சல் ஒ .
இப் ேபா ேமேல இ ந்த அைனவ ம் ஜாக் ரைத
ேயா உள் ேள எட் ப் பார்க்க, உள் ேள ெசன்றவன் பத
யப ேய, ேமேல வந் க் ெகாண் இ ந்தான். அவ
ைன ட் ச் ெசன்ற கல் , அவைன தாங் யப , ேமல்
ேநாக் வந் பைழய இடத் ேலேய நின்ற .
உள் ேள மாட் ந்தவன் ேவகேவகமாக மற் றவர்க
ளின் உத ேயா ேமேல ஏ , ேபயைறந்தவன் ேபால
க்ரமா த்யாைவப் பார்த்தான். எச் ைல ங் யப
, பயம் ேபாகாமல் யர்த்தப ேய ெசான்னான்.
“ெஜனரல் , இ ப் ட் கான்ெசப் டல ் ஓர்க் ஆ . உள் ள
ஒ ரங் கபாைத இ க் .”
க்ரமா த்யா கத் ல் ஓர் ப் ேயா அவ
ைன ேநாக் ன்ேனற ற் பட, அவன காைல ஏ
ேதா த் , உள் ேள ஏ ய . அப் ப ேய நைடைய நி
த் ெநாண் னான்.
ன் எல் ேலாைர ம் ம் ப் பார்த் கட்டைள ட்டா
ன்.
“ஓேக, எல் லா ம் ஓேர ேநரத் ல ழ இறங் க ம் .”
 அைனவ ம் ஆேமா ப் ப ேபால் அைம யாக இ
ந்தனர். க்ரமா த்யா தன் கா ல் த் ய ஆணி
ைய யா ம் பாக்காத சமயம் எ த்தான்.
அ ல் ,
அவன நீ ல நிற ரத்தம் ெவன ஒட் இ ந்த .

கல் ெப ம் இைரச்சல் ஒ ேயா ேழ வந் நின்ற .

அதன் ேமல் க்ரமா த்யா, அ ரா, நடா மற்
ம் ரர்கள் நான் ேபர் உட்பட அைனவ ம் கல் ன்
ேமல் நின் இ ந்தனர். அைனவ ம் ஒ வைர ஒ வர்
பதட்டத்ேதா பார்க்க, அவர்கைள தாங் ந்த கல்
ன் ன்னால் இ ந்த ஓர் கற் கதவான ெம வாக
றந்த .
அைனவ ம் எ ேரப் பார்க்க,
ஒேர ம் ட் .
க்ரமா த்யா ைக ல் இ ந்த ஆம் பர் ப் ஃேளைர
ெகா த்த, அவர்கள் இ ந்த இடம் ரகாசமான . அ
ைனவரின் க ம் அதன் கப் நிற ர ப ப்
ெதரிந்த .
எ ேர, அந்த ெவளிச்சத் ன் உத யால் , ஓர் ப்
ட்ட ரம் வைர ரங் கத் ன் பாைத ெதரிந்த .
க்ரமா த்யா தன் ஆட்கைள பார்த் தைலயைச
க்க, அவர்கள் நால் வ ம் ஒ ைக ல் ப் பாக் ைய ஏ
ந் க் ெகாண் , ம ைக ல் ஆம் பர் ப் ஃேளைர ம்
ெகா த் க் ெகாண் , அ ெவளிப் ப த் ய ெவளிச்ச
த் ன் உத யால் ரங் கப் பாைத ல் ைழந்தனர். அ
ரா, நடா ைய ட் க் ெகாண் அவர்கைள ன்
ெதாடர்ந்தாள் .
அ ஓர் நீ ண்ட பழங் கால ரங் கப் பாைத.
க கலாக இ ந்த . பர ய கப் ெவளிச்ச
த் ல் த ல் இ ரர்கள் ேபாக, அவர்க க் ன்
னால் க்ரமா த்யா கம் ரமாக ெசன்றான். அ த்தா
க, அ ரா ம் , நடா ம் பதட்டத் டன் ன்ேன னர்.
 அவர்க க் ன்னால் ப் பாக் ஏந் யப இ ர
ர்கள் இ யாக வந்தனர்.
க்ரமா த்யா ன்னால் ெசல் ல, அ ரா, நடா
ைகைய இ க த் க் ெகாண்டாள் . நடந் ெசல் ம்
பாைதைய ம் , அதன் ஓரப் பார வர்கைள ம் ஒ
த கலக்கத்ேதா ஆராய் ந்தாள் . ன், ஏேதச்ைசயாக நி
லத்ைதப் பார்க்க, அ ர்ந் ப் ேபாய் அப் ப ேய நின்றா
ள் .
அங் ,
நீ ல நிற ரத்தம் .
க்ரமா த்யா எ த் ைவக் ம் ஒவ் ெவா அ
ம் , அவன் கா ல் ஏற் பட்ட காயத் ல் இ ந் வ ந்
த நீ ல நிற ரத்தம் , தன் தடத்ைத நிலத் ல் ப ெசய்
ந்த .
அ ரா அதைனப் பார்த் அ ர்ச் ல் ச் வா
ங் , அ ல் இ ந்த நடா ைய இ த் ப் த்தாள் .
அவ ம் நிற் க, ன்னால் ப் பாக் ேயா வந்த இ வ
ரில் ஒ வன், ப் பாக் யால் அவர்கைள உந் அவர்க
ள் இ வைர ம் ன்னால் தள் ளி உ னான்.
“ஏன் நிக்கேற?. ேபா.”
அ ரா அவைன ம் ஓர் சந்ேதகத்ேதா பார்த்
ட் , ெமல் ல நடா ன் ைகைய பயத் ல் இ கப் பற்
னாள் . ைககள் ந ங் ய . ன், ன்னால் ெசன்ற
க்ரமா த்யாைவ ஓர் கலக்கத்ேதா பார்த் ட் ,
ன் ெதாடர்ந்தாள் .
அைனவ ம் ன்ேன னர்.
ர ேநர் பயணம் .
ரங் கம் க் வந்த . அைனவ ம் நின்றனர்.
எ ேர இ ந்த ரங் க வற் ல் , ஓர் சாதாரண வா ற்
கத அள ல் ஓர் ெபரிய ைள ெதரிந்த . உள் ேள
இ ந் நீ லநிற ெவளிச்சம் ெவளிேய வைர ரகா த்
க் ெகாண் இ ந்த . ன்னால் ெசன்ற இ வர் அ
தைனப் பார்த் , க்ரமா த்யா க் வ ட் நிற் க,
அவன் ன்ேன ன்னால் இ ந்த வா ைலப் பார்
த்தான்.
 ன், ம் அ ேக இ ந்தவனிடம் ைசைக காட்
ட, அவன் தன் ேபக் ந் ேம ம் ல ஆம் பர் ஃ
ேளைர எ த் அதைன உள் ேள ெகா த் ேபாட, அ
உ ண்ேடா வா ற் ம பக்கம் இ ந்த ெமாத்த
ப ைய ம் வப் மயமாக் ெதளிவாக காட் ய .
க்ரமா த்யா தன் அ ல் இ ந்த ஆட்க க் கட்ட
ைள ட்டான்.
“நீ ங் க ெரண் ேபர் மட் ம் ட வாங் க.” என ெசால்
ட் , வா ற் கத ல் ைழந்தான்.
அவைனத் ெதாடர்ந் மற் ற இ ரர்க ம் அவன்
ன்ேன ெசன்றனர். அ ரா ம் , நடா ம் ெவளிேய
இ வர் பா காப் ேபா நி த் ைவக்கப் பட் இ ந்த
னர்.

உள் ேள,
அ ஓர் வட்டமான அைற.
ன் ஆண்க ம் உள் ேள ைழந்தனர். க்ரமா
த்யா அைற ன் ைமயத் ல் தன் பார்ைவைய ப த்
தான்.
அங் ,
தங் கத்தால் உ வாக்கப் பட்ட ஓர் ெபரிய ேமைட ன்
உச் ல் , நட்சத் ர வ ல் , கண்ைண ம் ரகாச
த் ல் , நீ ல ஒளிேயா ளிர்ந் க் ெகாண் இ ந்த ,
இரண்டாவ சா .
அதைனக் கண்ட ம் க்ரமா த்யா ன் கண்கள்
ஏேதா சா த் ேபால ன்னிய . ெம வாக அதைன
ைக ல் ஏந் , கம ேக ைவத் ெப ைம ெபாங் கப்
பார்த்தான். ன், தன் ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத
ைக ல் ஏந் , ந்த எ ர்பார்ப் டன் அதன் வாரத்
ல் சா ைய உள் ேள ைழக்க,
அ த்த கணம் ,
சா யான த்தகத்தால் கவ் வப் பட் , அ ேவ சா
ைய ெம வாக ப் ப ெதாடங் ய . க்ரமா த்
யா அக்காட் ைய சந்ேதாஷத் ட ம் , ன்னால இ ந்
த ரர்கள் ஒ ரட் ட ம் பார்க்க,
“க்ரக
ீ ்”
என்ற சப் தத் டன் சா ம் வ நின்ற . க்ர
மா த்யா சந்ேதாஷ ைக ந க்கத் டன், த்தகத்
ைன றக்க, அ றந்த .
உள் ேள,
ஓர் எந் ர ைசமானி ரகா த் க் ெகாண் இ ந்த
.

ெவளிேய,
இ ரர்கள் கத ற் பா காவலாக ப் பாக்
ேயா ன்ேன நின் ந்தனர். அ ரா ம் , நடா ம்
பதட்டத் டன் அவர்கைளேய பார்த் க் ெகாண் க்க,
ஒ வன் அவைள பார்த் ப் ேப னான்.
“நீ ங் க ெரண் ேப ம் தப் ச் ங் க. ஆம் பர் ப் ஃேளர்
ஓர்க் ஆகைல. இ ட் ல தப் ச் ட்டாங் கன் ெசால்
க்கேறன். நீ ங் க ளம் ங் க.”
அ ரா அவைன நம் ப யாமல் ஆச்சர்யமாக பா
ர்க்க, அ ேக இ ந்தவன் அவனிடம் பத னான்.
“என்ன ஒளர்ேற!!!. ெஜனரல் க் ெதரிஞ் சா ெதாைலச்
வா .”
“ெஜனரேலாட ேஹ யேர சரி ல் ைல ேதா .
ெராம் ப அர்ரகண்டா இ க்கா . இந்த ெபாண் ங் க
ைளப் பாத்தா தப் பாவனங் களா எனக் ெதரியைல.
ேபாகட் ம் .”
என தலாமானவன் அவைன சமாதானப் ப த்த ய
ற் த்தான்
“ஹர்சா, எனக் ம் இவங் கைள பாத்தா தப் பானவங் க
ளா ெதரியைல. பட், இவங் கைள தப் க்க ட்டா, அப்
பறம் ரச்சைன நமக் தான்.” என மற் ெறா வன் ெசா
ல் ட் , தன் ப் பாக் ைய உயர்த் த் , அ
ராைவ ம் , நடா ைய ம் எச்சரித்தான்.
“அைசஞ் ங் க. ட் ேவன்.”
அ ரா ம் , நடா ம் தங் க க் ஆதரவாக ேப
ய ஹர்சைனப் பார்க்க, அவன் தன் உதட்ைட க்
யப ேய, தைலைய சாய் த் க் ெகாண்டான். இப் ேபா
ப் பாக் ஏந் யவனின் வாக் டாக் ஓர் இைரச்ச
லான ரேலா ஒ த்த . உடேன, அவன் அதைன எ
த் கா ல் ைவத் ேப னான்.
“கேமாண்ேடா ேரஞ் ச ் ட ள் க்ஸ் யர்.”
எ ர் ைன பதட்டமாக ேப ய . அ அவர்கள்
வ க் ம் ெவளிேயேய ேகட்ட . நடா ைய த ர.
“கேமாண்ேடா ேரஞ் ச ் ஃப் ன் ஸ் க் ங் . எல் லா ம்
உடேன ெடம் ள் ன்னா வாங் க. இங் க ெஜனரல்
க்ரமா த்யாைவ யாேரா ெகா ரமா ெகான் இ க்கா
ங் க.”
வ ம் அ ர்ந்தனர்.
கேமாண்ேடா ட ள் க்ஸ் உ ப் ப த்த ண் ம் ேக
ட்டான்.
“நிச்சயம் அவரா இ க்கா . அவர் எங் க ட இ க்கா
.”
“ ஃல் . வாட் ஐ ேச. அவர் ெபாணத்ைத கண்
ன்னா பாத் ேப ட் இ க்ேகன். நீ ஏேதேதா உள
ட் இ க்ேக. கம் ஆன் க் க்.” என எ ர் ைன
ேகாபத்ேதா ேப இைணப் ைப ண் த்த .
ரர்கள் இ வ ம் பதற் றத்ேதா , ரியாமல் ஒ வ
ைரெயா வர் பார்க்க, அவர்க க் அ ரா ன் பதட்ட
மான ரல் ேகட்ட .
“அேகாரா.”
இ வ ம் தைலைய உயர்த் ப் பார்க்க, அ ரா ர
ம் ைம த்த ேபால் அவர்கைளப் பார்த் தைலய
ைசத்தாள் . உடேன, இ வ ம் யா ப் பாக் ைய
இ க த்தனர். ேவகமாக ம் , உள் ேள ைழய
ற் பட்டனர்.
உள் ேள,
இ வ ம் ஜாக் ரைதயாக உள் ேள ைழந்தனர்.
வா ன் ன் , அவர்க க் ன்னால் அவ் வ
ைறக் ள் ைழந்த இ ரர்க ம் , ஆ க்ெகா
ைச ல் ணமாக டந்தனர். அதைனப் பார்த்த ம்
தாக ைழந்தவர்களின் கம் இ , ப் பாக் ைய
இ க த் எ ேர பார்த்தனர்.
அங் ,
க்ரமா த்யா தனக் ன்னால் இ ந்த த்தகத்
ைத ட் , அதைன ைக ல் ஏந் ெவளிேயற
ற் பட,
“ேஹண்ட்ஸ் அப் .” என ஓர் ரல் அவைன த த்த .
ெம வாக ம் , கத் ல் ஓர் இ க்கத்ேதா ம் அவ
ன் தைலைய உயர்த் ப் பார்க்க, அங் தாய் உள்
ேள வந்த
இ ரர்க ம் ப் பாக் யால் அவைன ப் பார்த்
நின் ந்தனர். க்ரமா த்யா ன் கம் மா ய .
கமாண்ேடா ட ள் க்ஸ் அவைன எச்சரித்தான்.
“அைசயா ங் க ெஜனரல் . அப் ப ெய நில் ங் க.”
க்ரமா த்யா ைகைய உயர்த் நின் , அவர்கள்
இ வைர ம் ஆழ் ந் ப் பார்த்தான். இப் ேபா , ஹர்சன்
க ஜாக் ரைதயாக ப் பாக் ைய ஏந் யப ேய அ
வைன ெந ங் னான்.
“உன் ைக ல இ க்கறைத எங் ட்ட ெகா .”
க்ரமா த்யா அைம யாகேவ இ க்க, ஹர்சன்
ப் பாக் ைய ஓர் உ க் உ க் , அவைன எச்சரித்
தான்.
“நீ ேய க் யா, இல் ைல உன்ைன ஷ ட் பண்ணி
நாேன எ த் க்கட்டா?”
க்ரமா த்யா அவைன ம் , அவன் ன்ேன ப் பா
க் ஏந் ந்தவைன ம் ஒ கணம் பார்த் ட் ,
ன் தன் ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத அவனிடம் ஓப்
பைடத்தான்.
ப் பாக் ைய ஒ ைக ல் இ க்கமாக த் க்
ெகாண் , ம ைக ல் ஓர் எச்சரிக்ைகேயா அத
ைனப் ெபற் றான் ஹர்சன். ன், வந்த வாக் ேலேய,
 க்ரமா த்யாைவ கண்காணித்தப ேய, ன்னால் ெச
ன் , தன் சகாேவா ெந ங் ேப னான்.
“நீ நம் ப ஆ ங் க க் இன்பார்ம் பண்ணி, உடேன இ
ங் க வரெசால் . இவைன பாத் க்ேகா. இப் ப வந்
ேறன்.” என ெசால் ட் ேவகமாக ெவளிேய னான்
.

அ ரா ம் , நடா ம் சற் பதட்டமாக ெவளிேய

காத் க்க, ஹர்சன் அவசரமாக ெவளிேய வந் , அ
ரா டம் த்தகத்ைத ஒப் பைடத்தான். அ ரா ஒ நம்
க்ைகயாக பார்க்க, அவன் படபடெவன ேப னான்.
“நீ ங் க உடேன ளம் ங் க.”.
அ ரா அவைன ஒ நன் ணர்ேவா பார்க்க,
அவன் நடா ையப் பார்த் நட்பாக ரித்தான்.
அ த்த கணம் ,
உள் ேள அைற ல் இ ந் ெதாடர்ச் யான ப் பா
க் ம் , சக ஊ யனின் இ ஓல ம் ஹர்ஷ க்
ஒ த்த . அ ரா பதற, ஹர்சன் அவசரமாக ப் பா
க் ைய நி ர்த் , அ ராைவப் பார்த்தான்.
“நிக்கா ங் க. உடேன ளம் ங் க.” என ெசால் ட் ,
ேவகேவகமாக உள் ேள ைழந்தான்.
அ ரா ஏேதா ஆபத் என உணர்ந்த ம் கால் கள்
படபடக்க, ல கணம் ஹர்சன் ெசன்ற அைறையேய
ெவ த் ப் பார்த்தாள் .
இப் ேபா ,
உள் ேள ந் , ஹர்சனின் இ ஓலம் .
அ ரா க் அந்த ஓலத்ைத ேகட்ட ம் ெம தாக
உடல் ந ங் ய . ெமல் ல ன்னால் ெசன்றாள் . உட
ேன ேவகமாக நடா ைகையப் பற் , ரங் கப் பாைத
ல் ப ேவகமாக ம் ஓ னாள் .
இ வ ம் ச் ல் ஓ னர். அ ரா ம் பார்
த்தப ேய, நடா ைய அைழத் க் ெகாண் ரங் க வ
ல் ஓட, எ ர்பாராமல் கால் கள் ச ேழ உ ண்
 ந்தாள் . ைக ல் இ ந்த த்தகம் தவ ஓரிடத்
ல் ந்த . அைதப் பார்த்த ம் நடா தன் ஒட்டத்
ைத நி த் னாள் .
ந் டந்த அதைன ைக ல் எ த் . மார்ேபா
அைணத் க் ெகாண் அ ராைவ ெந ங் னாள் .
அ ரா கா ல் பலத்த அ
பட் இ ந்த . வ ல் ரமப் பட்டாள் . எழ யாம
ல் த த்தாள் .
அவர்க க் ன்னால் ,
ஓர் உ மல் சப் தம் .
அைதக் ேகட்ட ம் அ ரா ைகத் ப் ேபானாள் . ந
டா ரம் ைம த்த ேபால எ ேரேய பார்க்க, அ
ரா அவைள கவனித் ட் , ம் அவள் பார்த்த
ைசைய பார்த்தாள் .
அங் ,
வா ற் கத இ ட் ந் ராட்சஷ அேகாரா உட
ைல அைசத்தப , கர்ஜைனேயா ெவளிேய வந்த .
அதைனக் கண்ட ம் அ ரா க் ம் , நடா க் ம் கண்
கள் ங் நின்ற .
அதன் வாெயல் லாம் ரத்தகைற படர்ந் , ெசாட் க்
ெகாண் இ ந்த . ேகாபமாக அ ராைவ ம் , நடா
ைய ம் உற் ப் பார்த்த . நடா ைக ல் த்தகம் அ
தற் ெதளிவாக ெதரிந்த .
அ த்த கணம் ,
அ அவர்கைள பார்த் ேவகேவகமாக பாய் ந் வ
ரத் ெதாடங் ய . அ ரா ம் , நடா ம் பயத் ல் பத
னர். அ ரா தன் சக் ம் ேசர்த் எ ந்தாள் .
ன்னால் அேகாரா ேவகத்ேதா , அவர்கைள ேவ
ட்ைடயாட வ வைதக் கண் , நடக்க யாமல் நின்
றாள் . பலமாய் ச் ட்டப ேய அங் ம் , இங் ம்
லா , தனக் ன்னால் பார்ைவைய நி த் னாள் .
ஓர் கத ேபால ெதரிந்த .
கல் லால் உ வாக்கப் பட் ந்த கத . இ ட் ல்
ன் அவ க் ெதளிவாக ெதரிந் க்க
ல் ைல. அதைன அவள் அவசரமாக ம் , ேவகமாக ம்
பலமாக தள் ளினாள் . அவளால் அதைன அைசக்க ட
ய ல் ைல ம் பார்த்தாள் .
அேகாரா பாய் ந் ஓ வந்தப இ ந்த . ேநரம்
க ைற . உடேன தன் சக் ைய ம் ேசர்த் ,
கண்ைண இ க் , ெப ம் சப் தத் டன் தள் ள,
கத ெம வாக றந்த .
அ த்த கணம் ,
நடா ைய இ த் உள் ேள தள் ளி ட் , ம்
பார்த்தாள் . அேகாரா இவைள க்க தாவ, அ ரா உ
டேன பாய் ந் அைற ன் உள் ேள ைழந்தாள் . அேகா
ரா நிைல த மா ேழ ழ, அ ரா ண் ம் தன்
சக் ேயா கதைவ னாள் .

அவள் அேகாரா உள் ேள வராதவா , அதைனத் தா

ங் ப் த் நின்றாள் . ேழ ந்த நடா ம் எ
ந் அவைள ேநாக் வர, அ ரா ம் அவைளப்
பார்த் ட் , அவ் வைறைய ேநாட்டம் ட்டாள் .
அ ,
ஓர் ய அைற.
வ ம் கற் களால் உ வாக்கப் பட் இ ந்த .
அ ரங் கம் ெவட்டப் பட்ட ேபா ஏற் பட்ட கற் க க
ைள ம் , தங் கைள ம் ப் பதற் காகேவ உ வாக்க
ப் பட்ட அைற. அ ல் கற் யல் கள் ஆங் காங் க
களாக க்கப் பட் இ ந்த . அ ரா அங் ந் த
ப் க்க வ ைய லா னாள் .
ெவளிேய ம் வ எ ம் ெதரிய ல் ைல.
உ மல் சப் தம் அவ க் ேகட்ட .
ெவளிேய ந் கத பலமாக உந்தப் பட்ட . கற்
கத ல அங் லம் றந் , அ ரா ன் யற் யால்
ண் ம் ய . அ ரா பயத் ல் ெவடெவடத்தாள் .
ண் ம் ெவளிேய இ ந் ஓர் பலமான தாக் தல் . க
த பல அங் லம் றந் , அ ராைவ தள் ள யற் த்
த . அ ரா ண் ம் பலமாக தள் ளி னாள் .
 அவளால் ய ல் ைல. பல ல் லாமல் ேசார்ந்
ேபா ந்தாள் . அதைனப் பார்த்த நடா , ேவகமாக அ
ராைவ இ த் க் ெகாண் , உள் ேள ஓ னாள் .. அவர்
கள் ஓ ம் சப் தத்ைத த ர அங் ேவெற ம் ேகட்க
ல் ைல. ரத் ல் இ ந்த ஓர் கற் யல் ன்னால் இ
வ ம் மைறந் அமர்ந் க் ெகாண்டனர்.
ண் ம் , ஓர் உ மல் சப் தம் ஒ த்த .
கற் யல் ன்னால் மைறந் ந்த
நடா ஒ கண் ெதரி ம் ப
மட் ம் , கத ைன எட் ப் பார்த்தாள் .
அங் , கற் கத ெம வாக றந்த .
அ ந் ெம வாக அைசந்தப ேய உள் ேள வந்த
அேகாரா. ெம வாக தன் பார்ைவைய ழல ட்
இவர்கைள ேத ய . ன், கத ைனப் பலமாக ய
.
அ ரா ம் அ உள் ேள வந்தைத உணர்ந் க் ெகா
ண் , நடா க் சப் தம் வராதப அைம யா க்க
ைசைக ெசய் தாள் . நடா ம் சரிெயன தைலயாட் ய
ப ேய அைம யாக இ ந்தாள் . இ வ ம் ச்ைச இ
த் த்தப அமர்ந் ந்தனர்.
அேகாரா அப் ப ெய ன்ேன அைற வைத
ம் ஆராய் ந்த . எ ேர பல கற் யல் கள் மட் ேம அ
தற் ெதரிந்த . உடேன ேகாபத் ல் பயங் கரமாக உ
ம, மைறந் ந்த அ ரா அதன் சப் தத்ைத ெபா க்
க யாமல் காைத இ க த் க் ெகாண்டாள் .
அ ெம வாக நடந் , ஒவ் ெவா கற் யல் ன்
னா ம் தைலைய ட் ேத ய . அ ரா, தான் ர
மாய் மைறந் ந்த ஓர் கற் யல் ன்னால் இ ந்
அதைன எட் பார்த்தாள் . அ அவர்கைள ேத வைத
ெதரிந்த ம் , நடா ைய இ த் க் ெகாண் சப் தம்
வராமல் , மண் ேபாட்டப ேய அ த்த கற் ய க்
ெசன்றாள் .
அேகாரா தன் ஆரா ம் பார்ைவயால் , ஒவ் ெவா
யைல ம் கண்காணித்தப ேய கடக்க, அ ரா அ
தற் எ ர் ைச ல் மண் ட்ட ப ேய, நடா ைய
அைழத் க் ெகாண் ஒவ் ெவா யலாக ெவளிேய
 ம் கத ைசைய ேநாக் , ஜாக் ரைதயாக ன்
ேன னாள் .
ண் ம் உ மல் சப் தம் .
அ ரா அப் ப ேய ஓர் கற் ய ல் சாய் ந் , நடா
வாையப் ெபாற் னாள் . சப் தம் அவர்கள் மைறந்
ந்த கற் யல் ன்னாலேய ேகட்ட . அந்த கற்
யல் இ ந்த இடத் ல் ஓர் றம் அேகாரா இ ந்த . ம
றம் அ ரா ம் , நடா ம் மைறந் இ ந்தனர்.
அதைன அேகாரா அ ய ல் ைல.
அ ரா, அ ம ைச ல் தங் கைள கடக் ம் வ
ைர காத் ந்தாள் . அ நடக் ம் சப் தம் ெதளிவாக
ேகட்ட . அேகாரா ேத வதற் தன் தைலைய ப் ப,
அதன கம் கற் யல் ேமல் பட் , அதன் லம்
சரிந்த கற் கள் , ம றம் மைறந் ந்த
அ ரா ம் , நடா ம் ந்த .
ஆனால் , அதைனப் ெபா ட்ப த்தா இ வ ம்
அைசயா இ ந்தனர்.
ேத ய அேகாரா கண்க க் எ ம் படாததால்
அப் ப ேய ன்ேன அ த்த ய க் ெசல் ல, அ
ரா ம் , நடா ம் நிம் ம ெப ச்ேசா மண் ட்
டப அதற் எ ர் ைச ல் ன்ேன னர்.
அப் ேபா ,
நடா ெதரியாமல் மைல ேபால் ந் ந்த
கற் களின் ழ் ப ல் ைக ைவக்க,
அ த்த கணம் ,
கற் ய ன் ேமற் றம் இ ந்த எல் லா கற் க ம்
படபடெவன சரிய ஆரம் த்தன. உடேன சப் தம் வந்த
ைசைய ேநாக் ேவகமாக அேகாரா ம் ப, அ ரா
ஆபத்ைத உணர்ந்தாள் .
கணம் ண க்காமல் நடா ைய அைழத் க் ெகா
ண் , அ ேக இ ந்த ஓர் மற் ேறார் யல் ன்னால்
ச் ெசன் மைறய, சப் தம் ேகட்ட அேகாரா பாய் ந் , ச
ரிந்த கற் யல் ஏ ேழ பார்த்த .
ேழ,
யா ம் இல் ைல.
 அ ண் ம் ற் ம் பார்ைவைய அைலய ட்
ட . எ ம் ெதரிய ல் ைல. இப் ேபா நடந் அவர்க
ைள ேதடாமல் , ஓவ் ெவா கற் யல் பாய் ந் ,
அதன் உச் ல் நின் ேழப் பார்த்த . அ ஒவ்
ெவான்றாய் ேத க் ெகாண் க்க, அ ரா ேவக ேவக
மாக கைட ய க் வந் எட் ப் பார்க்க,
ெவளிேய ம் கத ெதரிந்த .
ஒ நிம் ம ெப ச்ேசா அதைனப் பார்த்
ட் , ம் நடா ையப் பார்க்க,
அவள் இவைள ன் ெதாடர ல் ைல.
அ ரா பதட்டத் டன் எட் ப் பார்த்தாள் . நடா
ன் ந்த அேத கற் யல் ேமல் சாய் ந் , பயத் டன்
அமர்ந் ந்தாள் . அவள ைக ல் த்தகம் இ ந்த .
அ ரா உடேன அேகாராைவப் பார்த்தாள் . அ ன்
றாவ யல் ேமல் ஏ நின் ேத க் ெகாண் இ
ந்த .
நடா ம் பதட்டத் டன் அ ராைவப் பார்க்க,
அ ரா அவைள வ ம் ப ேவகமாக ைகயைசத்தாள் .
ஆனால் ,
அேகாரா அ த்ததாக நடா மைறந் ந்த கற்
யல் பாய் ந் வந் நின்ற . இப் ேபா சரியாக நடா
மைறந் ந்த கற் யல் ேமல் அேகாரா நின்
ந்த .
நடா ெயா ன்வாக் ல் தைலைய உயர்த்
ேமேலப் பார்க்க, இப் ேபா அேகாரா ம் தன் தைல
ைய சாய் த் ேழ நடா ைய பார்த் க் ெகாண் இ
ந்த .
தன் ேகாரமான பற் கைள ேகாபத் ல் றக்க, அதன்
உ ழ் நீர் வ ந்த .
அ ரா மைற ல் இ ந் எ ந் , அக்காட் ைய
ேயா ப் பார்க்க, அேகாரா, நடா பாய ற்
பட்ட த ணம் , அதன் ப தாங் காமல் கற் யல் தா
னாகேவ சரிய ஆரம் த்த . சரியான மானம் இல்
லாமல் அேகாரா ம் தட் த மா , கற் கேளா சரிந்
நடா ன் ன்னால் வந் ந்த .
 நடா அதைனக் கண் ட்டப ேய, பயத் ல்
ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத ேழ தவற ட்டாள் . பத
யப ேய அங் ந் எ ந் ப ேவகமாக ஓ , நி
ன் ந்த அ ராைவ ெந ங் னாள் .
அ ரா அவைளப் பற் யப ேய எ ேரப் பார்த்தாள் .
ேழ, ண் ந் க் டந்த அேகாரா எழ
யற் த் க் ெகாண் இ ந்த . அதற் அ காைம
ேலேய த்தகம் ந் டந்த . அேகாரா ம் ஒ வ
யாக எ ந் நின் , தன் ன்னால் இ ந்த அதைன
க் கண்ட .
அ ரா ரக் யானாள் .
அவள் அேகாராைவ பார்த் க் ெகாண்ேட நிற் க, அ
த்தகத் ைன ைக ல் ஏந் ய . அ அதைனேய
ஒ இ மாப் ேபா பார்க்க, அ ரா கம் மா னாள் .
நிைலைம ன் ரியம் உணர்ந்தாள் .
“நாம இங் ந் ேபாலாம் .” என ெவ ப் பாக ெசால்
ட் , ேவகமாக நடா ைய இ த் க் ெகாண் , கத
ப க் வந்தாள் .
கதைவ பலமாக இ த்தாள் .
அ , ஒவ் ெவா அங் லமாக றந்த .
ண் ம் இ க்க, நடா ம் தன் பங் க் கதைவ
றக்க யற் த்தாள் . “ஓ…
ட்…” என அ ரா ண் ம் கதைவ பலத் டன்
றக்க யற் க்க,
கத வ ம் றந்த .
இ வ ம் ேவகமாக ெவளிேய நின் , அேகாரா
ைவப் ம் பார்க்க, இப் ேபா அ த்தகத்ைத
றந் , அதன் உள் ேள இ ந்த ைசமானிையேய பார்த்
க் ெகாண் இ ந்த ,
அ ரா ெவ ப் டன் கதைவ ட் , நடா ைய
இ த் க் ெகாண் ெவளிேய ஓ னாள் .
 அத் யாயம் – 46
ஆல் ப் ஸ் மைலத் ெதாடர்.
ஸ் ட்சர்லாந் .
அெலக்ஸாண்டரின் ெசா மானம் தனியாக ப
னிமைலத் ெதாடர்கள் ழ் ந்த, ஓர் ப ல் பறந் க்
ெகாண் இ ந்த . நிலப் பரப் வ ம் ெவள் ைள
உடல் ெகாண்ட பனி ரேதசங் கள் கண்க க் எட் ய
ரம் வைர பர க் டந்தன.
மானி அெலக்ஸாண்டர் மட் ம் தனியாக பயணி
த்தப ேய, மானத்ைத இயக் க் ெகாண் இ ந்தா
ன். தன் இ க்ைக ல் அமர்ந்தப ேய, ன்னாள் இ ந்
த எந் ர ைசமானி காட் ம் ைசைய ேநரம்
ஆராய் ந்தான். ன், தன் பார்ைவைய ேமேல உயர்த்த,
அவன கண்கள் அப் ப ேய நின்ற .
ேரடார் ைர ல் ஏேதா ெதரிந்த .
ழப் பமாக கண்கைள க் ைரைய ர்ைம
யாகப் பார்க்க, ஏேதா ஒன் அவைன ேநாக் வ வ
ேபால் ெதரிந்த . உடேன, கண்ணா வ ேய ஆகாய
த்ைத பார்த்தான். ரத் ல் ஏேதா பறைவ அவைன
ேநாக் வ வ ேபால் இ ந்த . அதைனேய உற் ப்
பார்த் க் ெகாண் க்க, அ ட்ேட ட்ேட ெந ங்
வந்த . அ ெந ங் க ெந ங் க அவன் கம் மா னா
ன்.
வ வ பறைவ அல் ல.
ட் ல் ேபர்ட.்
அத ள் ேள,
அர்ஜ ன. இ க்கமாக அமர்ந் ந்தான். கத் ல்
ஓர் ரத்ேதா ட் ல் ேபர்ைட இயக் க் ெகாண்
இ ந்தான். ேந க் ேநராக அெலக்ஸாண்டரின் மா
னத்ைத ேநாக் ேவகத்ேதா , ட் ல் ேபர்ைட
ெச த் னான். இப் ேபா அைவகள் இரண் ம் ஆகாய
த் ல் , ப ேவகத் ல் காற் ைற த் க் ெகாண் ஒ
ன் டன் ஒன் ேமா வ ேபால பறந்தன.
“ஓ.. ட்.” என ேகாபத்ேதா அெலக்ஸாண்டர் தன்
மானத் ல் அமர்ந்தப ேய, தன்ைன தாக்க வ ம் ட்
ல் ேபர்ைடப் பார்த்தான். ன், தன் ன்னால் இ ந்த
ெகாம் கள் ேபான்ற வைர த் ேமேல இ க்க,
அவன மானத் ன் ன்ப ல் இ ந் ெவளிப்
பட்ட ெதாடர்ச் யான ப் பாக் ண் கள் , எ ேர வ
ந் க் ெகாண் ந்த ட் ல் ேபர்ைட சரமாரியாக ட்
சல் லைடயாக் ன.
ட் ல் ேபர் ன்
ன்பக்கம் ண் களால் சல் லைடயாக்கப் பட, அர்ஜ
ன் எதற் ம் ச க்காமல் ேவகத் டன், அதைன
ன்ேன ெச த் க் ெகாண்ேட இ ந்தான். அெலக்ஸா
ண்ட ம் ெதாடர்ச் யாக ட் க் ெகாண்ேட, ட் ல்
ேபர்ட் ேவகத் ல் தன்ைன தாக்க க ட்ேட வந்
தைத உணர்ந்தான்.
அர்ஜ ன் தன் ெஹ காப் டைர, அெலக்ஸாண்டரின்
மானத்ேதா ேமா வதற் ரத்ேதா இய
க் னான்.
அைவகள் இரண் ம் ஒன் டன் ஓன் ேமா வதற்
, சரியாக ஒ கணம் ன் ,
அெலக்ஸாண்டர் தன் உடைல வைளத் , சரியான
ேநரத் ல் தன மானத்ைத ப் ப, ட் ல் ேபர்ட்
அவன மானத்ைத ப் ெபா பறக்க, உர யப ேய
ெசன் ன்பக்கத்ைத ேசதப் ப த் ட் எ ர்
ைச ல் பறந்த .
உடேன ைள கள் ெதரிந்த .
அெலக்ஸாண்டரின் மானம் அ ப் பட்ட தாக்கத்
தால் ேவகம் ைறய ெதாடங் . ஆங் காங் அலார
ங் கள் அ க்கத் ெதாடங் ன. அவ ம் அவசரமாக தன்
ன்னால் இ ந்த ெபாத்தான்கைள ஏேதேதா அ த்த,
ஒன் ம் பயனில் ைல. இப் ேபா அவன மானம் ப
னிமைலப் ப ல் சற் சாய் வாக பறக்கத் ெதாடங்
ய .
“ ட்.” என அெலக்ஸாண்டர் ேகாபமாக ெவளிேய த
ைலைய ட் , ம் பார்த்தான். மானத் ன் வா
ல் ப உைடந் இ ந்த . அதற் ம பக்கம் அர்ஜ
ன ட் ல் ேபர்ட் பறந் ெசன் க் ெகாண் இ ந்த
.
“ப் ள சன் ஆஃப் ட்ச.் ” என ேகாபமாக ெசால் க்
ெகாண் , தன் மானத் ல் ன் றத் ல் இ ந்த ஏ
கைணைய, ட் ல் ேபர்ைட ேநாக் ேரடார் ைர ல்
ைவத்தான் அெலக்ஸாண்டர்.
அவ க் ன்னால் இ ந்த அத் ைர ல் சரியாக
ஏ கைண ன் வட்டத் ற் ள் அ க்க, அவன்
தன் ன்னால் இ ந்த ெபாத்தாைன ேவகமாக அ த்
னான்.
அ த்த கணம் ,
ன்ப ல் இ ந்த ப் பாய் ந்த ஏ கைண ட்
ல் ேபர்ைட ேநாக் , ைகைய கக் க் ெகாண்ேட,
அதைன தகர்க்க, ேவகத் டன் காற் ைற த் க்
ெகாண் ெசன்ற .
சரியாக ன்றாவ கணம் ,
“ ம் ”
இலக்ைக ேநாக் ெசன்ற ஏ கைண, தவறா
ட் ல் ேபர்ைட தாக் , அதைன க் றாக் ய .
இைரச்சேலா ய ெந ப் பந் வான ேவ க்ைக
காட்ட, அ ள் ளாக வானில் ஆங் காங் த ய
.
ட் ல் ேபர்ட் ற் ம் அ ந்த .
அ அ ந்தைத ேகாபமாக பார்த்த ெகாண் ந்த
அெலக்ஸாண்டர், அவசரமாக ம் த்தகத்ைத
ைசமானிேயா னான். அதைன ைக ல் எ த்தப
ேய ம் ப நடந் , மான ைமய அைறக் ள் ேவக
மாக ைழந்தான். உள் ேள ைழந்தவன் அப் ப ேய நி
ன்றான். அவன கண்கள் நிைலத் நின்ற .
அங் ,
மான ைமய அைற ன் ெவளிக்கத றந் ந்
, நீ ல ஆகாய ம் , பனி ழ் ந்த நிலபரப் ம் அவைன
ெம வாக கடந் ெசன்ற . அெலக்ஸாண்டர் கம்
 ரமான . தன் பார்ைவைய ர்ைமயாக் , மானம்
வ ம் தன் பார்ைவயால் அர்ஜ ைனத் ேத னான்.
யா ம் இ ப் பதாய் ெதரிய ல் ைல. உடேன ேவகமாக
ன்ேன மானத் ன் கார்ேகா அைற ன் நின்
அதன் கதைவ றந் உள் ேளப் பார்த்தான்.
உள் ேள,
ஓர் இைளஞன்.
ஓர் ெபரிய ண் ல் அைடக்கப் பட் இ ந்தான்.
அ ராைவ ஒத்த கம் .
ஒ ப் ப வய ற் ள் வய ற் ள் அவன் இ ப் பான்
. ைகக ம் , கால் க ம் கட்டப் பட் ைல ல் அமர
ைவக்கப் பட் இ ந்தான்.
அவன் ரட் ேயா அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த்தா
ன். அெலக்ஸாண்டர் ேவகமாக எ ேர ெசன் , அங்
இ ந்த இ பாரா ட் ேபக் ைன எ த் ஒன்ைற மா
ட் க் ெகாண்டான்.
ன், ண் ைன றந் அந்த இைளஞைன ெவ
ளிேய இ த் ப் ேபாட்டான். ன், அவனின் ன் மண்
ட் , அவன வா ல் இ ந்த ப் ளாஸ் ரிைய அகற்
ட் , அவன கட் க்கைள அ ழ் க்க யற் த்த
ப ேய ேப னான்.
“ ைளட் அ பட் ச் . பாரா ட் ேபக்ைக ேபாட் க்
ேகா. நாம உடேன ஜம் ப் பண்ணியாக ம் .”
“உன் ட வரமாட்ேடன்.” என அந்த இைளஞன் ைதரிய
மாக ேப னான்.
அெலக்ஸாண்டர் அவனிடம் ேகாபமாக ேப னான்.
“உலகத் ல இப் ப ஒ த்தன் இ க்காங் கறேத எனக்
மட் ம் தான் ெதரி ம் . வாய் ப் கேள இல் லாத ஒேர ம
னிதப் ற நீ மட் ம் தான். நான் என்ன ம் ற
ேனா, அ தான் உன்ேனாட வாழ் க்ைக. ரி தா?”
ஆனால் , இைளஞேனா அவனின் வார்த்ைதைய ெப
ரிதாக எ த் க் ெகாள் ளாமல் , அவனிடம் இ ந் தன்
பார்ைவைய லக் , அவ க் ன்னால் எைதேயா
ைறத் ப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். அெலக்ஸா
ண்டர் அதைன உணர்ந் ஒ கணம் ேயாசைன ல்
அைம யாக இ ந் ட் , இ க்கமாக தைலைய
ப் பார்த்தான்.
எ ேர,
அர்ஜ ன்.
தன் ைககைளக்
க்காக கட் யப , அெலக்ஸாண்டைர ம் , அந்த இ
ைளஞைன ம் பார்த்தப நின் க் ெகாண் ந்தான்,
அெலக்ஸாண்டர் எ ந் , அவனிடம் சாதாரணமாக ேப
யப ேய ம் நின்றான்.
“அர்ஜ ன். நீ இன் ம் உ ேராட இ ப் ேபன் நான் நி
ைனச் பாக்கைல..”
அர்ஜ ம் க சாதாரணமாக ேப னான்.
“ ட ெபாறந்த . என்ைன ட் ேபாக அடம் க்
அெலக்ஸாண்டர்.”
“எல் லா ம் அெலக்ஸ் ப் றதான் எனக் க்
ம் . உன் உ ர் உன் ட்ட அடம் க்கறப் ப, நான் நிச்
சயம் உன் எ ர்ல இ ந் க்க மாட்ேடன். பட், இந்த
தடைவ நிச்சயம் ேபா ம் . சாகற க்காகேவ இங் க
வந் யா?” என அெலக்ஸாண்டர் உ னான்.
“நிச்சயமா இல் ைல அெலக்ஸ். ஒ ன்ன கன் சன்.
அைத ேகட் ட் ேபாலம் தான் வந்ேதன். உன்ேனாட
பைட ெமாத்தத்ைத ம் அ ப் ட் , நீ தனியா இப் ப
ேபாற ெகாஞ் சம் எனக் சரியா படைல.”
அெலக்ஸாண்டர் எங் கேயா பார்த் ன்னைகத்
ட் , ண் ம் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“நீ த் சா தான். எல் லாத்ைத ம் சரியா ேயா க்க
ேற.”
“ம் ம் ம் .. நீ ெசால் ேற. நான் த் சா ன் . இ க்கலாம் .
ஆனா, உன் அள க் ராஜ தந் ரம் எனக் இல் ைல,
அெலக்ஸ்.”
அெலக்ஸாண்டர் அைம யாக அவன் ெசால் வைத
க் ேகட்க, அர்ஜ ன் இரண்ட ன்ேன வந் , அவனி
டம் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“ஏன்னா, நீ ேலாகா ெடம் ைள அைடய உனக் அ
ரா ேதைவ இல் ைல. உன்ேனாட ஆ ங் கைளேய ேவற
 ைச ல ேபாக ட் , எல் லாைர ம் ட்டாளாக் நீ
சரியான ைச ல ேபா ட் இ க்ேக.
ஏன்னா, இ ல நீ யாைர ம் நம் ப தயாரா இல் ைல.
உன்ைனேய நம் ன ஸ்ைனடைர ட நீ நம் பைல. ஒ
வாக் யம் என்ைன ெராம் ப பா ச்ச . அ ேவைர
ங் ப் பாக்க ம் . அப் ேபாதான் அேதாட ரியம்
ெதரி ம் . உன் அ ேவைர ங் ப் பாத் ட்ேடன்.”
அெலக்ஸாண்டரின் கம் உடேன மா ய .
“என்ன ஏேதேதா ஒளர்ேற?”
அவர்களின் ேபச் வார்த்ைதைய கட் ேபாடப் பட்
இ ந்த இைளஞன் அவர்கள் இ வைர ம் மா மா
ப் பார்த்தான். அர்ஜ ன் அவைன ஒ ைற கவனித்
ட் , ண் ம் அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த்தான்.
மானம் ஒ ங் ங் ய .
இப் ேபா அ ன்ைப ட ேவகம் ைறந் , ஒ
பக்கம் நன்றாக சாய் ந் ப் பறக்க ஆரம் த்த . அர்
ஜ ன் ஒ ற ம் , அெலக்ஸாண்டர் ஒ ற ம் ைகக்
ைடத்தைத ெகட் யாக த் க் ெகாண்டனர். அ
ந்த இைளஞன் சரிந் ெசன் , ஓர் இடத் ல் ேமா
னான். அெலக்ஸாண்டர் மானத் ன் ெவளிேய எட்
ப் பார்த்தான்.
ேழ,
ெவள் ைளப் பனிமைலகள் .
ெதாடர்ச் யான பனிமைல ெதாடர்களில் , ஒன் ம
ட் ம் எல் லாவற் ைற ம் ட உயரமாக இ ந்த . ேழ
இ ந் ெசங் த்தாக நீ ண் ெசன்ற, அதன் ெவள்
ைளப் பாைற கம் தைல க் ம் உயரம் உயர்
ந் , ரம் மாண்டமாக ற் ந்த . சரியாக மானம்
சரிந்தப ேய, அதைன ேநாக் ெசன் க் ெகாண்
ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் மான நிைல உணர்ந் , அர்ஜ
னிடம் ெகாந்தளித்தான்.
“ ட்.. ட்.. எல் லாம் உன்னாலதான்.” என ேகாபமாக
ெசால் ட் , அர்ஜ னிடம் ன்ேன , அவன க
த்ைத த் க் ெகாண் , ம
ைகயால் அவன அ வ ற் ல் பலமாக, டாமல் நா
ன் த் த் னான். அர்ஜ ன் நிதானம் இழக்க, அ
ப் ப ேய அவன க த்ைதப் த் உயர்த் , மா
ன வற் ல் பலமாக ேமா னான் அெலக்ஸாண்டர்.
அர்ஜ ன் நிைல த மா ேழ ந்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் ண் ம் மானத்ைத கவனித்தா
ன். அ வானில் கட் ப் பா இல் லாமல் ெசன் க்
ெகாண் ந்த . அ ேவகத் ல் பனிமைல ல்
ேமா ம் தமாக அத் ைச ல் ெசன்ற .
உடேன, அெலக்ஸாண்டர் அந்த இைளஞனிடம் ெச
ன் அவைன இ க்க,
அர்ஜ ன் ப் ற ந்தப ேய அெலக்ஸாண்டரிடம்
ேப னான்.
“உனக் ஒ ப் ளாஷ்ேபக் ெசால் ேறன் அெலக்ஸ், ேக
. 1989ம் வ ஷம் ேராம் ல ஒ ைபயன் இ ந்தான். அவ
க் ஒ 15 வய இ க் ம் . அவேனாட அப் பா ஒ
ேம யன். ேசா, ைபய க் ம் ேம க் ேமல ெராம் ப
ஆர்வம் வந்த . அதனால அவங் க அப் பா டேவ எப் ப
ம் இ ப் பான். ஒ தடைவ ேவர்ல் ட்’ஸ் ேரட் ேம
யன்ஸ் எல் லாம் ெசய் ய பயப் படற, ஒ ெடட் ேம க்
ைக அவேனாட அப் பா யற் பண்ணார்.”
அெலக்ஸாண்டர் அப் ப ேய உைறந் நின்றான்.
கத் ல் உஷ்ணம் ெதரிய எ ந் ம் நின்றான்
.. மானம் ேவகத் ல் ேழ ந் க் ெகாண்
இ ப் பைத ஒ கணம் மறந்தான். அர்ஜ ன் ரமப் பட்
வற் ைறப் பற் எ ந் நின் அெலக்ஸாண்டரிட
ம் ெதாடர்ந்தான்.
“அவ வா கன் ட் ல் இல் கலா ஒ ேம க்
ேஷாைவ ஏற் பா பண்ணா . உலகத் ல எந்த ேம
ய ம் ெசய் யாத ஒ ெடட் ேம க்ைக, தான் பண்
ணப் ேபாறாத அன்ன ன்ஸ் ம் பண்ணா . ஆனா,”
“அ வா கன் இல் ைல. இத்தா .” என அெலக்ஸாண்ட
ர் அவைன ர்ந் பார்த்தப ேய ெசான்னான்.
“இட்ஸ் ஓேக. அ ம் ேராம் லதாேன இ க் . அந்த ேம
க், பாக்கறவங் க பத ற மா ரியான ஒ ேம க். அ
தாவ மக்கள் ன்னா ெபரிய ெந ப் ஜ வாைல
ைய ஏற் ப த் , ஒ ழந்ைதைய அ ல க் ேபாட
 ம் . நி ஷங் கேளா, மணி ேநரேமா ெந ப் அைண
ஞ் ச ம் , அந்த சாம் பல் ல இ ந் ேபாட்ட ழந்ைதைய
உ ேராட அப் ப ேய ம் ப எ க்க ம் .”.
அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் ஓர் இ க்கம் ெதரிந்த
. ெவளிேய பார்ைவைய ெச த் னான். மானம் தன்
வாழ் ைவ இழக்க, இன் ம் ல அ கேள தம்
இ ந்த .
அவன் அர்ஜ னிடம் ம் ேப னான்.
“எஸ், தட் ஈஸ் பவர் ஆஃப் சப் கான் யஸ் ைமண்ட். ஒ
ேம யனால மட் ம் அ சாத் ய ல் ைல. அைத
ெசய் ய அவன் ேரட் இல் சனிஸ்ட்டா அவன் இ க்க
ம் . தல் ல பாக்கறங் க எல் லா ம் அந்த காட் நிஜ
ம் ங் கற ஒ மாையேய அவங் க க் ள் ள உ வாக்க
ம் .
பல ேபேராட சப் கான் யஸ் ைமண்ைட ஒேர
ேநரத் ல, ல நி ஷங் கள் அந்த ேம க்ைக ெசய் ய
றவங் க கட் ப் ப த்த ம் . பட், அ ஒ ேவைள ெநக
வ் வா ேபானா, அ ெசய் யறவங் க உ க்ேக ட
ஆபத்தா ஞ் ம் .”.
இப் ேபா , அர்ஜ ன் ெதாடர்ந்தப ேய, அவைன ேநாக்
ன்ேன னான்.
“ஆனா, அந்த யற் ல அந்த ேம யன் ேதாத் ட்
டான். அவனால அைத பண்ண யைல. ஒ ழந்
ைதைய ெகான் ட்டான். அரசாங் கம் அவைன மன
ேநாயாளின் ெசால் க் ல ேபாட்டாங் க. ட இ
ந்த ன்ன ைபயன்ங் கறதால அவைன ட் ட்டா
ங் க.”
அெலக்ஸாண்டர் ெதாடர்ந்தான்.
“அவேனாட அப் பா ஒ ேரட் ேம யன். பட், ஒ இ
ல் சனிஸ்ட்டா அவர் ேதாத் ட்டார். அந்தக் கைலைய
அவரால வளர்த் க்க யைல.”.
அர்ஜ ன் ெதாடர்ந்தான்.
“பட், அ த்த ல வ ஷங் கள் ல அந்த ைபயன் தன்
டா யற் யால ெராம் ப கஷ்டப் பட் , தன்ைன ஒ
ேரட் இல் சனிஸ்டா மாத் ட்டான். அந்தக் கைல
ைய தனக் ள் ள ெகாண் வந்தான். காட் ஆஃ ப் வாரி
யர்ஸ் இயக்கத் ல ேசர்ந்தான். அவங் கப் பா ெசய் ய
யாதைத இவன் சா ச் காட் னான். அ ம் ச த்
ஆப் ரிக்கா பாெரஸ்ட்ல. த் இ ந்தவங் கைள ம் ,
தன்ைன தத்ெத த்த ளாக் ஸ்ைனடைர ேம ட அ
உண்ைமன் நம் ப ெவச்சான்.”
அெலக்ஸாண்டர் ேகாபத்ைத அடக் யப ேய ன்
ேன , அர்ஜ ன் ன்னால் ெசன் , அ த்தமாக ெசா
ன்னான்.
“ம் ம் ம் .. எல் லாத்ைத ம் ெதரிஞ் ட்ேட. எஸ், அந்த
ைபயன் ேப அெலக்ஸாண்டர். எஸ், ச த் ஆப் ரிக்
கா ல அ ரா க் ன்னா ெபாறந்த அந்த ஆண்
ழந்ைத இவன்தான். இப் ப இப் ப ஒ த்தன் இ க்கற
ேத எனக் ஒ த்த க் மட் ம் தான் ெதரி ம் . என் ஒ
த்த க் மட் ம் தான் ெதரிய ம் .” என ெசான்னவ
னின் கம் இப் ேபா ரமமாக மா ய .
அர்ஜ ன் தாரிக்க யற் க்க, அெலக்ஸாண்டர் ஓ
ங் அவன கத் ல் த் ட்டான். அர்ஜ ன் எ
ப் ேபாய் றந் ந்த மான கத ற் அ ேக ேமா
ந் , ெவளிேய பார்த்தான். பல ற உயரம்
ெகாண்ட பனிமைல க அ ேக ெதரிந்த . மானம்
ேமா தற இன் ம் ல ெநா கேள உள் ள என்ப
ைத உணர்ந்தான். அவன் ரமத் டன் எ ந் நின்றா
ன்.
அெலக்ஸாண்டர் தன்
ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத அ ல் இ ந்த ேமைஜ
ல் ைவத்தான். ன், தன் இ ைக ைகைய ம் மடக்
ஸ் க் தயார் நிைல ல் நின்றான். ந்த நம் க்
ைக டன் அர்ஜ னிடம் ேப னான்.
“உன் த க் நீ ெதரிஞ் ட்ேட அர்ஜ ன். இனி
ேம, நீ தாராளமா சாகலாம் . நீ என்ைன த க்க ம்
னா, அ க் நீ என்ைன அ க்க ம் . ட்ைர பண் .
கம் ஆன்.”
“இப் ப நாம சண்ைட ேபாடற ட்டாள் தனம் . ப் ைளட்
ந்த னா ேப ம் ெசத் ேவாம் .” என அர்
ஜ ம் ைகைய உயர்த் , சண்ைடக் தயாராக நின்
றான்.
“இங் க நீ மட் ம் தான் சாகப் ேபாேற.” என ெசால் ய
அெலக்ஸாண்டர் இட ைகயால் , அர்ஜ ன் கத் ல்
ேவகமாக மா மா இ ைற த் னான். அ த்
அவன வ ற் ல் ஓர் பலமான த் ட்டான்..
ண் ம் அர்ஜ ன் கத்ைத ைவக்க, அர்ஜ ன் அத
ைன த த் , அவனின் வ ற் ல் ப் ஓங் ஒேர
ஒ த் னான்.
அெலக்ஸாண்டர் எ ர்பார்க்க ல் ைல. அ ேபான்
ற வ ைய இ நாள் வைர அவன் கண்ட ல் ைல. இர
ண்ட ன்னால் ெசன் வ ைய ரமப் பட் ஜ ரணி
த் க் ெகாண் நின்றான்.
ன், தன் தைலைய ப் ட் , எ ப் ேபாய்
தன் வல ைகயால் அர்ஜ னின் கன்னத்ைத பதம் பா
ர்க்க, அர்ஜ ன் நிைல த மா ன்னால் இ ந்த ெபரி
ய கண்ணா ல் ேமா னான். கண்ணா உைடந்
பல கள் களாக த ன.
அெலக்ஸாண்டரின் ேகாபம் ர ல் ைல. தன் ழ
ங் ைகயால் அர்ஜ னின் ன்பக்க க த் ப் ப ைய
தாக் , அப் ப ேய அவன இ ப் ப ைய க்
த் , தைர ல் ஓங் அ த்தான். அர்ஜ க் த
ைல ‘ ர்’ெரன்ற . அெலக்ஸாண்டர் டாமல் அவைன
க் த் , அவன க த்ைத வைளத் ப் த்
ெந த்தான். அர்ஜ ன் அவனிட ந் பட
னான்.
அெலக்ஸாண்டர் அவன காத ேக உ னான்.
“உனக் எவ் வள ைதரியம் இ ந்தா, என்ைனேய நீ
அ க்க நிைனப் ேப.” என ெசால் ட் , வற் ல்
மாட் ந்த க ற் ைன எ த் அர்ஜ ன் க த் ல்
ற் இ க் னான். க த் ல் இ க் ய க ற் ைற அ
ர்ஜ ன் த் க் ெகாண் , ச் ட ரமப் பட்டான்.
அெலக்ஸாண்டர் சந்ேதாஷமாக பலத் டன் க
ற் ைற இ க்க, அர்ஜ ன் தன் ன் மண்ைட ல் பல
மாக ன்னால் அ க்க, அ சரியாக அெலக்ஸாண்டரி
ன் க் ல் ந்த . அப் ப ெய க ற் ைற ட் ட்
 , ன்னால் ெசன் தள் ளா னான். இப் ேபா அவன
க் ல் இ ந் ரத்தம் வ ந்த .
அர்ஜ ன் க த் ல் ற் ந்த க ற் ைற க்
ெய ந்தான். தன் வாசத்ைத சரி ெசய் க் ெகாண் ,
அெலக்ஸாண்டைர ம் ப் பார்த்தான். அவன் தன்
க் ல் வ ந்த ரத்தத்ைத, ைகயால் தட ப் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தான். ரத்தகைறைய பார்த்த ம் , அவ
க் ள் ஓர் ெவ வந்த .
அவன் அப் ப ேய ேவகமாக ஓ வந் அர்ஜ னின்
இ ப் ைப த் ன்னால் க் ெய ந்தான். அர்ஜ
ன் உ ண்ேடா ேழ ந்தான். அெலக்ஸாண்டர்
டாமல் , தன் கால் களால் அர்ஜ ைன பலமாக ம் , ெதா
டர்ச் யாக ம் நான் ைற பலமாக த்தான்.
அவர்க க் சற் அ ேக,
கட் ப் ேபாடப் பட் ந்த
இைளஞன் தன் அ ேக த க் டந்த, கண்ணா
ன் ஓர் உைடந்த பாகத் ைன கண்டான். ெம வாக அ
தன் அ ேக ஊர்ந் ச் ெசன் , ன்னால் கட்டப் பட்
இ ந்த ைகயால் அதைனப் பற் , ேவகமாக க ற் ைற
அ த் , தன்ைன த் க் ெகாண்டான்.
அவ க் எ ேர,
ேழ உைதப் பட் டந்த அர்ஜ ன், சடாெரன அ
ெலக்ஸாண்டரின் காைலப் த் , மடக் ேழ அவ
ைனத் தள் ள, அவன் நிைலத மா ேழ ந்தான்.
அர்ஜ ன் அவன மார் ல் ஏ அமர்ந் , உைடந்த
க் ேலேய ன் ைற பலமாக த் னான்.
அெலக்ஸாண்டர் ன்னால் லா , ைகக் ைட
த்த ஓர் மரப் ெபட் ைய எ த் , அர்ஜ ன் தைல ல் இ
றக்க, அ ெநா ங் யப ேய அர்ஜ ைன தாக் ய .
அ த் அெலக்ஸாண்டர், அர்ஜ ன் மார் ல் ஓர் பல
மான த் ட, அர்ஜ ன் அப் ப ேய ன்னால் ேபாய்
ந்தான்.
இப் ேபா இ வ ம் ஆ க்ெகா ைச ல் ேசார்
வாக டந்தனர். ன், ெம வாக எ ந் நின் , ஒ வ
ைரெயா வர் ேகாபமாக பார்த் நின்றனர். ச் இ
வ க் ம் ேம ம் , ம் வாங் ய .
அெலக்ஸாண்டர் ேகாபமாக உ னான்.
“நீ உ ேராட பாக் ற கைட கம் என் தாதான் இ
க் ம் அர்ஜ ன். உன் கைட ஆைசைய ெசால் . ஏ
ன்னா, நீ ெசத்த க் அப் பறம் ேகக்க யா .”
அர்ஜ ன் ஓர் இ க்கத்ேதா ப லளித்தான்
“ெசால் ேறன். அ என் ைகயால நீ சாக ம் .”
இப் ேபா , நின் க் ெகாண் ந்த அெலக்ஸாண்ட
ரின் ல் ஓர் ெபரிய இ ம் ராடால் ஓர் பலத்த
அ ந்த . அவன் ரியாமல் ம் பார்க்க, ைக
ல் ராேடா , உடல் ந ங் யப , நின் க் ெகாண்
ந்தான்,
அந்த இைளஞன்.
அெலக்ஸாண்டர் அவைனப் பார்த் ஒ உ உ
ம, அவன் பயத் ல் ராைட தவற ட் , அப் ப ெய அ
ைசயா நின்றான். அெலக்ஸாண்டர் இப் ேபா அர்ஜ
னிடம் ம் ப,
அவ க் எ ேர, ைகைய ஓங் யப காற் ல் பாய்
ந் வந் க் ெகாண் ந்தான் அர்ஜ ன். அெலக்ஸாண்
டர் எ ர்பாராத சமயம் , அவன மார் ல் தன் ழங்
ைகயால் , பலத் டன் அர்ஜ ன் தாக் னான். அ த்
, அவன தைலைய த் அ த் , தன் ழங் கா
லால் ட்ட, ரத்தம் தற அெலக்ஸாண்டர் ன்னால்
ேவகமாக தள் ளா ப் ேபானான்.
அங் ,
மான கத றந் ந்த . நிைல த மா ய அ
ெலக்ஸாண்டர் மானத்ைத ட் , தள் ளா யப ேய
ெவளிேய ந்தான். அர்ஜ ன் ேசார்வாக அக்காட்
ைய பார்த் ட் , ன்னால் இ ந்த த்தகத்ைத எ
த் றந் ப் எ த்தான். அத ள் இ ந்த ைசமா
னி ள் ஓர் ைசைய காட் க் ெகாண் ந்தத .
அர்ஜ ன் த்தகத்ைத ட் , ேழ டந்த ஓர்
பாரா ட் ேபக் ைன எ த்தான். ன், தள் ளா யப
ேய ெசன் மான கத ன் வ யாக ெவளிேயப் பார்
த்தான்.
மானம் காற் ைற த் க் ெகாண் பனிமைல
ைய ேநாக் ெசன் க் ெகாண் ந்த . ன், ம் ,
 ன்னால் இ ந்த இைளஞைனப் பார்த் , அவனிடம்
பாரா ட் ேபக் ைன க் ப் ேபாட் க் ேகட்டான்.
“உன் ேபெரன்ன?”
“அப் ப எ ம் எனக் இல் ைல.” என இைளஞன் சங்
கடமாய் ப ல் ெசான்னான்.
“சரி. அைத மாட் க்ேகா. வந் என்ைன ெகட் யா
ச் க்ேகா. உடேன நாம க்க ம் ” என அர்ஜ ன்
ச் வாங் யப ேய ெசான்னான்.
“நான் வரைல. நீ ங் க ேபாங் க. நான் ெசத் ட்டா எந்த
ஆபத் ல் ைல எனக் ரி .”
“ ட்டாள் மா ரி ேபசாேத…” என அர்ஜ ன் ச த் க்
ெகாண்ேட, அவைன ேநாக் ெசல் ல ற் பட, ெரன
அர்ஜ ன காைல, ஓர் ைக பற் இ த்த .
அர்ஜ ன் தன் ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத தவற
ட் , அ ேக இ ந்த கம் ைய த் க் ெகாண் ,
தாரித்தப ேய ேழப் பார்க்க,
அங் ,
அெலக்ஸாண்டர்.
இன் ம் உ ேரா கத ன் இ க்ைக ஒ ைகயா
ல் த் க் ெகாண் , ெதாங் க் ெகாண் இ ந்தான்
. தன் ம ைகயால் அர்ஜ னின் காைலப் த்
ேழ இ த் க் ெகாண் கர் த்தான்.
“உன்ைனக் ெகால் லாம நான் சாக மாட்ேடன்.”.
அர்ஜ ம் அவன ல் இ ந் தப் க்க ய
ன் , காைல வ வாக இ க்க, அவனால் ய ல்
ைல. அெலக்ஸாண்டரின் உ ம் அவைன
ேவகத் டன் ேழ இ த்த .
அர்ஜ ன் வ தாங் காமல் ப் ைப தவற ட, அ
ப் ப ேய ேழ ச க் ந் , இப் ேபா அவ ம் ஓர்
இ க் ைனப் பற் ெதாங் னான். த்தகம் ன்னா
ல் சரிந் வர, ஆ க்ெகா ைகயால் அதைனப் பற் ,
அதைன தங் கள் பக்கம் இ த்தனர்.
இ யாக,
அர்ஜ ன் த்தகத்ைத இ க பற் யப ேய,
ேவகத் டன் அெலக்ஸாண்டரின் மார் ல் உைதக்க, அ
ெலக்ஸாண்டர் தவ அப் ப ேய வானில் ழன்
ச் ெசன் பறக்க ஆரம் த்தான்.
அர்ஜ ன் ஒ ைகயால் ெதாங் யப ம் , ம ைக
யால் த்தகத்ைத ஏந் யப ம் ஆகாயத் ல் நிைல
ன் பறந் க் ெகாண் க் ம் அெலக்ஸாண்டைரப்
பார்க்க, அவேனா பாரா ட் ேபக் ைன ரித் , இப்
ேபா பா காப் டன் ேழ இறங் க் ெகாண் இ ந்
தான்
அர்ஜ ன் அவைன ெவ ப் டன் பார்த் ட்
, இப் ேபா எ ேர பார்த்தான்.
மானம் பனிப் பாைறைய ேநாக் ப் பாய் ந்த
. பனிமைல க க ட்ேட ெதரிந்த . மானம் அ
ல் ேமா ெவ த் தற ல கணங் கள் மட் ேம இ
ந்த .
அர்ஜ ன் தைலைய உயர்த் ேமேலப் பார்த்தான்.
அந்த இைளஞன் சாைவ எ ர்ேநாக் , பனிமைலைய
பார்த் நின்றப ேய, அர்ஜ னிடம் ேப னான்.
“நீ ங் க ச் ங் க. என்ைன காப் பாத்த நிைனச்ச க்
நன் .”
அர்ஜ ன் ஒ கணம் அவைன பரிதாபமாக பார்த்
ட் , ம் எ ேர பார்த்தான். பனிமைல ட்
ேட ெதரிந்த . மானம் அ ல் ேமாத இ கணங் கள்
ட இல் ைல.
அர்ஜ ன் கம் இ க்கமான . மானத் ல் இ ந்
ைகைய எ த் , எந்த பா காப் ன் ேம ந் ,
ேழ ழத்ெதாடங் னான். அவன் ம் யப ேய
ந் ஆகாயத்ைத பார்க்க,
“ ம் ”
ஓர் ெந ப் பந் .
அவன் கண் ன்ேனேய, பனிப் பாைற ல் மான
ம் ேமா ெவ த் த ய . அக்காட் ைய பார்த்தப
ேய அர்ஜ ன் ேழ ந் க் ெகாண் ந்தான். ெவ
த்த ெந ப் கள் கள் , பல ற உயரம் இ ந்த
ெசங் த்தான பாைற அைமப் ன் ேழ, ெந ப் ேபா
ேபாய் ஆங் காங் ேழ ந்தன.
 அர்ஜ ன் காற் ைற த் க் ெகாண் , பல
அ உயரம் ெகாண்ட பனிமைல கரத் ல் பனிகள்
ழ் ந்த தைரப் ப ல் வந் “ெதாப் ”ெபன் ந்
தான். அவ க் அ ேகேய மான ம் ெந ப் ைன
தாங் க் ெகாண் “ெடாம் ”
என்ற இைரச்சேலா ந்த .
அ ந் அந்த இைளஞன் உடல் வ ம் ப்
பற் எரிய, வ யால் த்தப ேய ெவளிேய வந்
ந்தான். அர்ஜ ன் ரமப் பட் தைலைய உயர்த்
அக்காட் ைய பார்த்தான். இைளஞனின் உடல் கரிக்க
ட்ைடயாய் எரிந் க் ெகாண் இ ந்த . அர்ஜ ன் ேம
ேல இ ந் ந்த தாக்கத்தால் கண்கள் றங் னா
ன். ைக ல் த்தகத்ைத ைவத் க் ெகாண் , அப் ப
ேய மயங் தளர் ற் டந்தான்.
அவ க் ன்ேன,
வப் ரியன் பனிமைலக க் ந ேவ ெகாஞ் ச
ம் ெகாஞ் சம் மைறந் க் ெகாண் ந்த .
 அத் யாயம் - 47
ல மணி ேநரங் க க் ற ,
பனி ல் கால் கள் அ ந்த, க ம் ரமப் பட்
ேசார் டன் நடந்தான் அெலக்ஸாண்டர். க ேசார்வாக
ம் , கைளப் பாக ம் நடந் வந்த அவன் தன் நைட
ைய நி த் னான். எ ேர ெதரிந்த ெசங் த்தான பனி
மைலைய ேம ந் ழ் வைர ஆராய் ந் ட் ,
ேழப் பார்த்தான்.
அங் ,
அர்ஜ ன் மயங் ேழ ந் க் டந்தான். அவ
ன் ேமெலங் ம் பனிச் சாரல் கள் ந் , அவன பா
உடைல மைறத் இ ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் தன் பார்ைவைய அ ேக ப் ப,
அங் அவன மானம் க் றா த ட
ந்த . அ ம் பா ப் பனி ல் ழ் இ ந்த . அதற்
ன்ேன அந்த இைளஞனின் உடல் கரிக்கட்ைடயாக
டந்த .
அெலக்ஸாண்டர் அதைனப் பார்த்த ம் , ேகாபத்
ல் கம் இ னான். ன், ெவ க் ெகாண்டவன் ேபா
ல, ன்னால் டந்த அர்ஜ ைனப் பார்த்தான். அவன
கம் இன் ம் உக் ரமாக மா ய .
உடேன, ெநா ங் டந்த மானத்ைத ெந ங் ,
அங் நீ ட் க் ெகாண் ந்த ஓர் த னமான, ரான
இ ம் ரா ைன தன் ைகயாலேய இ ைற ஆட்
ங் எ த்தான். கத் ல் உஷ்ணம் அடங் காமல் ,
ேவகமாக ன்ேன அர்ஜ ன் ன்னால் நின்றான்.
இப் ேபா , அெலக்ஸாண்ட க் ப் ன்னால் வானி
ல் ரமாக நான் ெஹ காப் டர்கள் அவைன ேநாக்
வந் க் ெகாண் ந்தன. அெலக்ஸாண்டர் அதைன
உணர்ந் ம் ம் ப் பார்க்காமல் , ந் க் டந்த
அர்ஜ ைனேய இைமக்காமல் பார்த் க் ெகாண் இ
ந்தான்.
 ேழ,
அர்ஜ ன் ப் ற ந் க் டந்தான். அவைன த
ன் காலால் உைதத் , ப் ேபாட்டான் அெலக்ஸா
ண்டர். அர்ஜ ன் இப் ேபா பா மயக்க நிைல ல் இ
ந்தான். பா கண்கைள றந்தப அெலக்ஸாண்ட
ைர ரமப் பட் ப் பார்த்தான். ைக ல் த்தகத்ைத
ைவத் க் ெகாண் ச் ட யாமல் இ னான்
.
அவன் இன்ன ம் உ ேரா இ ப் பைதக் கண்ட
ம் அெலக்ஸாண்டர் ெகாந்தளித்தான்.
“ேபஷன்ஸ் வாஸ் த எனி சக்ஸஸ் ஃல் ஹண்ட்.
இ க்காக 27 வ ஷம் காத் ந்ேதன். ஆனா, அ
ெமாத்தத்ைத ம் ல நி ஷங் கள் ல அைத அ ச் ட்
ேட. நீ வாழ் க்ைக ல பாக்கற கைட கம் என்
தான்.” என ெசால் ட் , ைக ல் இ ந்த ெபரிய
ரா ன் ர்ைமயான பக்கத்ைத, அர்ஜ னின் மார் ேல
ேய ெசா க, அ அவன உட ல் இறங் ய .
வ யால் அர்ஜ ன் ெபரிதான . ச் ஒ க
ணம் நின் , ன் ெவளி வந்த . வா ல் ரமப் பட் ,
ச்ைச இ த் ெவளி ட்டான். அெலக்ஸாண்டர்
ெவ ர அவைனப் பார்க்க,
அர்ஜ னின் த் ைர ல் அெலக்ஸாண்டரின்
கம் ெதரிய, அவனின் இைமகள் ெம வாக கண்கைள
ய . இப் ேபா ,
அவனிடம் எந்த அைச ம் இல் ைல. அெலக்ஸாண்டரி
ன் ேகாபம் ஓரள ர்ந்த ேபால் , அவனின் உடைலக்
கண் , நிதானமாக ச் ட்டான்.
ன், அர்ஜ ன் ைக ல் இ ந்த த்தகத்ைத எ த்
க் ெகாண் , ஓர் நிம் ம டன் எ ந் நின் ம்
பார்த்தான்.
அவ க் ன்பாக,
பறந் வந்த நான் ெஹ காப் டர்க ம் பனி த
ற, ெம வாக தைர றங் ன. அெலக்ஸாண்டர் அத
ைன ேநாக் நைட ேபாட, தல் ெஹ காப் டரில்
இ ந் இறங் ய ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அதன் ன்
னால் நின்றான். அவைனத் ெதாடர்ந் பத் க் ம் ேம
ற் ப்பட்ட ப் பாக் ஏந் ய ரர்கள் இறங் அணிவ
த்தனர்.
இ யாக,
நான்காவதாக நின்ற ெஹ காப் டரில் இ ந் அ
ரா ம் , நடா ம் வ க்கட்டாயமாக இ வரால் ெவளி
ேய இ க்கப் பட் , ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அ ேக நிற் க
ைவக்கப் பட்டனர். அெலக்ஸாண்டர் அவர்கள் எல் ேலார்
க் ம் ன்னால் வந் நிற் க,
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அவனிடம் ெதரி த்தான்
“அெலக்ஸ், மகாேபா ேகா ல் ல இ ந் , இவங் க தப்
க்க யற் பண்ணப் ேபா, எங் ட்ட மாட் ட்டாங் க
.”
அெலக்ஸாண்டர் அ ராைவ பார்த் ப் ன்னைகத்தா
ன்.
“ைநஸ் ட் .”
அ ரா அவைன எரிச்சேலா பார்த் ட் தன்
பார்ைவைய ப் ப, ரமாக அர்ஜ னின் உடல் டந்
த . நடா ம் அதைன கவனிக்க தவற ல் ைல. இ
வ ம் அ ர்ந் ப் ேபாய் அர்ஜ னிடம் ெசல் ல பலமாய்
னர்.
ஆனால் , ஆட்கள் அவர்கைள இ க்கமாய் த்
ந்தனர். அெலக்ஸாண்டர் ம் அர்ஜ ன் உடைலப்
பார்த் ட் , ண் ம் ம் , தன் ஆட்க க் த
ைலயாட் ைசைக ெசய் ய, அவர்கள் அ ராைவ ம் , ந
டா ைய ம் த்தனர்.
அவர்கள் இ வ ம்
பத யப ேய அர்ஜ ைன ேநாக் ஓட, அெலக்ஸாண்ட
ர் அவர்கைள ெகாஞ் ச ம் ெபா ட்ப த்தாமல் , ன்
னால் நின்ற ெஜேராம் ப் ரான் ைஸப் பாராட் னான்.
“ ட் ஜாப் ெஜேராம் .”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் நி ர்ந்தப , சற் சங் கடமாய்
ெசான்னான்.
“பட், அேகாராக்க க் இன்ேனா காம் பஸ் ைடச்
ச் .”
அைதக் ேகட்ட ம் அெலக்ஸாண்டர் கம் இ ண்
ட . ல கணம் ரமாக ேயா த்தான். ன், கம்
மா இ க்கமாக அவைனப் பார்த்தான். த்தகத்ைத
உயரப் த்தப ேய அவ க் கட்டைள ட்டான்.
“ஓேக, ெநௗ ேஹட் எ ரி ங் க. நம் ம ஈேராப் யன்
ேகா ேயஷன்க் இன்பார்ம் பண்ணி, ேதைவயான ரா
வப் பைடைய நம் மைள பாேலா பண்ணி வரச் ெசா
ல் . ஓேக, ேதர் ஈஸ் ேநா ைடம் . அவைள க் ரம் இ
த் ட் வாங் க.” என ெசால் ட் , ன்ேன த
ல் இ ந்த ெஹ காப் டரில் ஏ அமர்ந்தான்.

அர்ஜ ன் உடல் அைச ன் டந்த .

நடா அவன் ன்னால் மண் ட் , அவன உட
ைல அைசத்தப ேய அ க் ெகாண் ந்தாள் . அவன
மார் ல் ெசா இ ந்த இ ம் ராைட ெவளிேய
இ க்க யற் க்க, காயத் ல் இ ந் நீ ல நிற ரத்தம்
ெம வாக ெவளிேய ய .
அ ரா அவைன ேவகமாக ெந ங் , அவன உட
ல் இ ந் ெவளிப் ப ம் நீ ல நிற ரத்தத்ைதப் பார்த்
அ ர்ந் ப் ேபா ந்தாள் . கத் ல் எந்தெவா பா
வைன ம் காட்டாமல் , அ ர்ச் ல் உணர்ச் யற் ,
அர்ஜ ைனேய பார்த் க் ெகாண் இ ந்தாள் .
அவள கண்கள் பனித் இ ந்த . இ கண்களி
ம் கண்ணீர ் ெவளிேய உ ண்ேடா ய . உணர்ச்
யற் ற மரக்கட்ைட ேபால் அவன உடல் ன் மண்
ட்டாள் .
நடா அவன உடைல உ க் யப ேய, ேதம்
ேதம் அ க் ெகாண் இ ந்தாள் . அ ரா ஓரள
ேத , எச் ைல ங் யப ேய கவனிக்க, அர்ஜ ன
ஒ ைக அவன மார்ைப பத் ரமாக த் ந்த
அ ரா அதைனப் பார்த் ேயாசைனேயா தன்
ைகயால் அர்ஜ னின் ைகைய லக் ட் , தன்
ைகைய அவன ேமல் பாக்ெகட் ல் ைழத்தாள் . ெம
வாக அவன பாக்ெகட் ல் இ ந் ஓர் ைகப் படத்
ைன உ னாள் .
 அர்ஜ னின் உடைல ஒ ைற பார்த் ட் , த
ன் பார்ைவைய க் ைகப் படத் ன் ேமல் ெச
த்த, அவள அைசய ல் ைல. ர்ச்ைசயானாள் .
அப் ைகப் படம் ஓர் ெபண் ைடய . அ ல் ெதரிந்த
உ வம் ேநத்ரனின் மைன ,
த ழ் .
ஆம் . அவனின் அன்ைன.
அவன், ஓர் ஆண் அேகாரா ம் , ஓர்
மனிதப் ெபண் ம் இைணந் உ வாக்கப் பட்டவன்.
அதைன உணர்ந்த அ ரா அ ர்ச் ல் ெசய லந்
த ேபால, ைகப் படத் ைன ேழப் ந வ ட் ,
ன்னால் ெநா ந் அமர்ந்தாள் . ேபச் , ச் ன் அர்
ஜ னின் உடைலேய இைமக்கா பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தாள் .
அவ க் ப் ன்னால் த மனான இ வர் அ ரா
ைவ வ க்கட்டாயமாக த் க் இ த் ெசன்ற
னர். அவர்க க் எந்த எ ர்ப் ம் காட்டாமல் , அ ரா,
அர்ஜ ைனேய ம் ப் பார்த்தப ேய, ெபாம் ைம
ேபால அவர்கேளா ெசன்றாள் .
நடா ேதம் ேதம் அ த ல் , அவள க் கண்ணீ
ர் அர்ஜ னின் உடல் ேமல் ந்த . அ ரா வ க்கட்
டாயமாக இ த் ெசல் லப் ப வைத ம் ப் பார்த்
ட் , ண் ம் அர்ஜ ைனப் பார்த்தாள் .
அெலக்ஸாண்டர் ெஹ காப் டரில் அமர்ந்தப ேய
அைனத்ைத ம் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். தன்
ைடய ஆட்க டன் எந்த எ ர்ப் ன் அ ரா வ வ
ைத, அவன் ஆச்சர்யமாகப் பார்த்தான். அவைள ஆட்க
ள் ெஹ காப் டரில் ஏற் ய ம் , அவன் ெஹ காப் டரி
ல் அமர்ந்தப ேய, ங் ளாைஸ அணிந் க் ெகாண்
, தன் ஆட்க க் உரக்க கட்டைள ட்டான்.
“நாம ளம் பலாம் .”
நான் ெஹ காப் டர்க ம் ெறக்ைகைய ழற் ய
ப , வானில் உயர்ந் ளம் ன.
 அர்ஜ ைனேய வ த்தத்ேதா , ர்ந் ப் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தாள் நடா . தன பலம் ெகாண்
இ ம் ராைட பலமாக இ த் , அவன உட
ந் அவள் ங் எ க்க,
அ த்த கணம் ,
அர்ஜ னின் உடல் ஓர் ெப ச்ேசா ம் , ெதாடர்ச்
யான இ மல் கேளா ம் அைசந்த . அவன் நிைன
ெபற் ேசார்வாய் தன் கண்கைள ெம வாக றந்தா
ன்
அைதப் பார்த்த ம் நடா கத் ல் ஓர் ன்னைக
. அர்ஜ ன் அ ேக அமர்ந் ந்த நடா ைய கண்கள்
றங் கப் பார்த்தான். அவன கத் ல் ஓர் ெதம்
ெதரிந்த . ெம வாக ைகைய உயர்த் , அவள கன்
னத் ல் நின்ற கண்ணீைர ைடத் , பாந்தமாக பார்த்
ன்னைகத்தான்.
“நீ அ ேவங் கற ஒேர காரணத் க்காகேவ நான் சாக
மாட்ேடன்.”
நடா ம் அ ரிந்த ேபால ஆனந்தக் கண்ணீ
ரில் தைலயைசத்தாள் . அர்ஜ ன் ண் ம் அவைளப்
பார்த் ரித்தான். அவ் ேவைள ல் ஓர் மனித நிழல்
அவர்கள இ வர் ேம ம் படர்ந்த .
அர்ஜ ம் , நடா ம் சட்ெடன ரியாமல் ம்
ப் பார்க்க, எ ேர ெமல் ய ன்னைக டன் அர்ஜ
ைன ேநாக் , ைகைய நீ ட் க் ெகாண் இ ந்தான்,
சார் .
அர்ஜ ன் சற் சந்ேதாஷத் டன் ேகட்டான்.
“சார் , வான் எங் க?”
“அவன் இறந் ட்டான். அெலக்ஸாண்டர் அவைனக்
ெகான் ட்டான்.”
அைதக் ேகட்ட ம் அர்ஜ ன் தன ன்னைகைய
மாற் , கத் ல் ஓர் இ க்கத்ைத வரவைழத்தான்.
ேகாபம் அவைன பலேமற் ய . சார் ன் கரத்ைத
இ க்கமாகப் பற் னான்.
சார் ஓட் வந்த ரமாக ெஹ காப் டர் நின் ந்த
.
அதற் அ ேக பனி ல் ஓர் சவக் ேதாண்டப் ப
ட் , அத ள் ேள, வான் ேசங் ன் இறந்த உடல் டத்த
ப் பட் இ ந்த . அவன உடெலங் ம் ஷம் பர ய
ேபால வ ம் ெவ த் இ ந்த .
அர்ஜ ன் நின்றப ேய அவ் டைலப் பார்த் க் ெகா
ண் ந்தான். கத் ல் ெப ம் ேசாகம் அப் ந்த
. வான் ேசங் டம் பழ ய நாட்கள் அவன் நிைன
ல் வர, கண்ணீேரா இைமகைள அ த் னான்.
நடா அவன் ேமல் சாய் ந் , வான் ேசங் ன் உடைல
ப் பார்த் ேதம் னாள் .
அர்ஜ ன் அவள தைலைய வ ட் , அவைள
நகர்த் னான். ன் மண் ட் , வான் ேசங் ன் உட
ல் ேமல் பனிகைள தன் ைகயாேலேய தள் ளி னா
ன். நடா அவ் டத் ேலேய நின் அழ, அவன் அவ
ைளப் பார்த் ட் , ெம வாக எ ந் ம் நின்
றான்.
எ ேர,
சார் நின் ந்தான். அவன ைக ல் அ ரா த
வற ட்ட ைகப் படம் இ ந்த . அர்ஜ ன் அவைன ெந
ங் னான். அப் ைகப் படத்ைத ஆழ் ந் ப் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்த சார் , அர்ஜ ைன ஒ நம் க்ைக
ேயா ஏ ட்டான்.
“இப் ப ரி . நீ ஏன் ம சனா வாழ ம் பேற, உன
க் ஏன் ம சங் கைள இவ் வள க் , ைய ஏ
ன் காப் பாத்த நிைனக்கேறன் . பயப் படாேத. கட ள்
உன் ட இ ப் பா .”
அர்ஜ ன் எ ம் ேபசாமல் , அவனிடம் இ ந்த
ைகப் படத்ைத வாங் , ண் ம் தன பாக்ெகட் ல்
ேபாட் ட் , ரக் ேயா ேப னான்.
“கட ள் இ ந்தா, இெதல் லாம் ஏன் சார் நடக் ?”
“அ . அைத யாரால ம் கட் ப் ப த்த யா .
கட ேள இப் ப தான் நடக்க ம் ம் பறா . அ
ைத நாம ஏத் க்க ம் . அ க்காக கட ைள ைற
ெசால் லக் டா .”.
“நீ ெசால் ற
எந்த பத் ல இ க்கா ?” என அர்ஜ ன் வான் ேசங்
ைக ைதத்த இடத்ைத ைக காட் ெதாடர்ந்தான்.
“ஒ ஷயம் நல் லதா நடக் ம் ேபா அ க் உன் க
ட ள் தான் காரணம் னா, இப் ப ெகட்ட நடக் ம்
ேபா அ க் ம் உன் மனசாட் இல் லாத கட ள் தான்
காரணம் ..
சார் ம் டா ெதாடர்ந்தான்.
“எல் லா ெசய க் ம் ன்னா ஒ காரணம் இ க் ம்
. ேலாகா ேகா ைல அைடயறவங் க க் , ரபஞ் ச
கட ள் ேநர யா வந் சக் ைய ெகா ப் பார் ெசா
ல் லப் பட் இ க் . அப் ப ேலாகா ெடம் ள் இ க் ங்
கறைத நீ நம் னா, நிச்சயம் ஆராேத கட ைள ம்
நீ நம் த்தான் ஆக ம் .”
அர்ஜ ன் ெவ ப் பாக ெசான்னான்.
“வரட் ம் . நா ம் அந்த கட ைளப் பாக்கேறன்.”
அர்ஜ ம் , சார் ம் ர க் ரண் ேப க்
ெகாண் இ க் ம் ேபா , நடா ெம வாக ன்ேன
வந் அர்ஜ ன் ன்னால் நின்றாள் . அவனிடம் ஏ
ேதேதா ைககைள அைசத் காட் னாள் . சார் அவ
ைள ரியாமல் பார்த் ட் , அர்ஜ ைனப் பார்த்தா
ன்.
“என்ன ெசால் றா?”
“அ ராைவ எப் ப யாவ காப் பாத்த ம் ெசால் றா?
” என அர்ஜ ன் சற் வ த்தமாய் ெசால் ல, சார் அ
ைம யாக ம் நடா ையப் பார்த்தான். ன், அவ
ள் ன் மண் ட்டான்.
“நடா , நாம எல் லாத்ைத ம் இழந் ட்ேடாம் . ேலாகா
ெடம் ள் எங் க இ க் ன் அெலக்ஸாண்டர்க் ம் , அ
ேகாராக்க க் ம் ெதரிஞ் ச் . நம் ப ட்ட இ ந்த
ெமாத்த நம் க்ைகைய ம் அவங் க ப ச் ட்டாங் க. இ
ப் ப ேலாகா ெடம் ள் எங் க இ க் ன் நமக் ெதரி
யா . அங் க ேபாக எந்த வ ம் நமக் ைடயா .
நாம ேதாத் ட்ேடாம் .”
நடா அவனின் கபாவங் கைள ம் , ேபச்ைச ம்
ரியாமல் பார்த் ட் , அர்ஜ னிடம் ம் னாள் .
அர்ஜ ன் அவைளப் பார்த் தன் ைகைகைள அைசத்த
ப ேய நம் க்ைகேயா ெசான்னான்.
“நாம அ ராைவ நிச்சயம் காப் பத் ேவாம் . கவைலப் ப
டாேத.”
நடா க் அர்ஜ ன் அப் ப ெசான்ன ம் ரிந்த .
சந்ேதாஷமாக தைலயைசத்தாள் .
சார் ேகாபமாக எ ந் அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“அர்ஜ ன், அவ சந்ேதாஷப வாங் கற க்காக ஏேதேதா
ெசால் லாேத. அவ ன்ன ெபாண் இல் ைல. இப் ப
ஆர் ேரா. ேஹவ் ந ங் . லாஸ்ட் ஆல் அவர்
ேஹாப் ஸ். அெலக்ஸாண்ட ம் , அேகாராக்க ம் ேலா
கா ெடம் ைள ேவட்ைடயாட ேபா ட் இ க்காங் க.
ஆனா, நாம அ த் எங் க ேபாற ன் ட ெதரி
யாம, இங் க ெவட் வாதம் பண்ணிட் இ க்ேகாம் .
இ லேய நீ ெதரிஞ் க்க ம் . இ தான் நம் ப நிைல
ைம. ேசா, இனிேம ம் அவைள ெபாய் ெசால் ஏமா
த்தாேத. ம் உன்ைன நீ ம் ஏமாத் க்காேத. இ
னி ைய மாத்த யாரால ம் யா .”
அர்ஜ ன் உ யாக ேப னான்.
“அ ராைவ காப் பாத்த ம் .”
“அர்ஜ ன், நான் ன்னா ேய ெசான்ன தான். அப் ப
ேஹவ் சான்ஸ். ேபாரா ேனாம் . இப் ப எ ம் நம் ப
ட்ட இல் ைல. ம ப ம் ெசால் ேறன் ஆர் ேரா.
ஆனா, இைத நாம ஒத் ட் , ஏத் ட்ேட ஆக ம் .”
அர்ஜ ன் அப் ப ெய ன்ேன , இல் ைலெயன்ப
தைலயைசத் ட் , பல் ைலக் க த்தப ேய அகன்ற
ெவற் ப் பனிையப் பார்த் ச் ெசான்னான்.
“இல் ைல சார் . இப் ப ேலாகா ெடம் ள் எங் க இ க்
ன் மட் ம் எனக் ெதரிஞ் சா, ஒ த்தைன ம் ட
மாட்ேடன்.”
சார் தைலயாட் யப ேய ச த் க் ெகாண்டான்.
“ம் ம் க் ம் …. காம் பஸ் அவங் க ெரண் ேபர்க் ைக
க் ேபா ச் . இனி, நமக் ேலாகா ெடம் ள் எங்
க இ க் ன் ெதரிய ம் னா, எதாவ சா
ைய ெபாளந் ட் வந்தாதான் சாத் யம் .” என ெவ ப்
ேபா ம் நின் ,
ஓர் இடத் ல் பார்ைவைய நி த் னான் சார் .
அவன கண்கள் நிைலத் நின்ற . கண்கள் படபட
க்க எ ேரப் பார்த்தப ேய நின்றான். தான் பார்த்தைத
நம் ப யாமல் அர்ஜ ைன அைழத்தான்.
“அர்ஜ ன், இங் க.. இங் க பா .”
அர்ஜ ம் அவன் ெசான்ன இடத்ைத ம் ப் பா
ர்க்க், நடா ம் அதைனக் கவனித் ம் ப் பார்த்
தாள் . இப் ேபா வ ம் எ ேரப் பார்த்தனர்.
எ ேர,
பனி ரேதசத் ல் ஓர் இடம் மட் ம் சற் அ ர்ந்
, ஆ க் ெகாண் இ ந்த . சரியாக ெசால் ல ேவண்
ெமனில் , அெலக்ஸாண்டரின் மானம் ெவ த் ,
ெநா ங் ந்த இடம் . மானம் பா பனி ல்
ழ் இ ந்த . ஆனால் , அதற் ேழ ஏற் பட்ட அ ர்
ல் அ ெம தாக அைசந் க் ெகாண் ந்த .
வ ம் கண்ணிைமக்காமல் , ரியாமல் அவ் டத்
ைதேய பார்க்க, பனி ல் ழ் டந்த மான ண்
கள் எ ஆங் காங் த ந்தன. இப் ேபா ப
டபடெவன சப் தத் டன் அதன் பாகங் கள் நகர,
உள் ேள ந் , த னமான பனிகைள ம் , மான
த் ன் உைடந்த பாகங் கைள ம் தகர்த் க் ெகாண் ,
பாய் ந் ெவளிேய , ரான தன் அல கைள காட் ய
ப ேய, அவர்களின் ன்னால் கம் ரமாக பறந் வந்த
,
ேஹா ேபர்ட.்
உ ர் ெபற் இ ந்த .
தன் ேமல் படர்ந்த பனித் கள் கைள, உடல் ர்த்
தப ேய தற ட் , தன் ெறக்ைககைள யப
ேய, அவர்கள் வரின் ன்னால் ேதாரைணேயா கா
ல் கைள ஊன் அமர்ந்த .
சார் ம் , நடா ம் அ சயத்ைத பார்ப்ப ேபா
ல ரம் த் ப் பார்ததனர். அர்ஜ ன் ஆச்சர்யமாக ம் ,
ெம வாக ம் அதைன ெந ங் , அதன் ன் ஒற் ைற
க் கால் மண் ட் அமர்ந்தான்.
 அதன் கண்கைள உற் ப் பார்த்தான். அ தன் உ
டைல ர்த்தப அர்ஜ ைனப் பார்த்த . நடா அத
ைன ரம் ப் பாக பார்த் க் ெகாண் க்க, சார் ந
ம் ப யாமல் , அதைன பார்த்தப ேய அர்ஜ னிடம்
ேப னான்.
“என்னால நம் ப யைல. இ அெலக்ஸாண்டேராட
ப் ைளட்லதான் இ ந் க் . பல வ ஷமா உைற
ஞ் ச நிைல ல இ ந்த , இப் ப இயங் க ஆரம் ச் இ
க் .”
“அ ம் நமக்காக. இ க் ேலாகா ெடம் ள் எங் க
இ க் ன் ெதரி ம் .” என அர்ஜ ன் அதைனப் பார்த்
, தன் ைகைய அதன் ன் நீ ட்ட, அ பழக்கப் பட்ட
ேபால வந் பறந் வந் , அவன ைககளில் ஏ
அமர்ந் க் ெகாண்ட .
அர்ஜ ன் எ ந் நின் சார் ையப் பார்த்தான்.
“இ க் ம் உன் கட ள் தான் காரணம் ெசால் டாேத
.” என இ க்கமாக ெசால் ட் , ண் ம் ேஹா
ேபர்டை ் டப் பார்த்தான்.
சார் சந்ேதாஷத் ல் ள் ளிக் த்தான்.
“எஸ்.. காட் இட். இட்ஸ் பர்ெபக்ட் ைடம் . இப் ப நம் ம
ளால ம் அங் க ேபாக ம் . ஆர் அெக ன் இன்
த ேகம் . எல் லார்க ம் ன்னா அங் க ேபாக ம் .
ெலட்ஸ் ஃப் ைள.” என அவன் ேப த்த த ணம் ,
வானில் இ ந் ஓர் இைரச்சல் வந்த .
சார் அதைன உணர்ந் , வாைன அண்ணாந் ப் பா
ர்த்தான்.
அங் ,
ற் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரஷ்ய, ெஜர்மானிய வா ர்
கள் பறைவக் ட்டத்ைதப் ேபால, ஓர் இைரச்சேலா
வானில் பறந் , இவர்கைள கடந் ெசன் க் ெகா
ண் ந்த .
சார் ரட் ேயா அதைனப் பார்க்க, அர்ஜ ன்
ைக ல் ேஹா ேபர்டே ் டா , வானில் ெஹ காப் டர்க
ள் கடந் ெசல் வைதப் பார்த்தான். ழப் பமாய் பார்த்
க் ெகாண் சார் டம் ெசான்னான்.
“ஈேராப் யன் ேகா ேயஷன். ரஷ்யா, ெஜர்மானிய ரா
வம் அெலக்ஸாண்ட க் ெஹல் ப் பண்றாங் க.”
சார் ம் அர்ஜ ைன ம் , அவன் ைக ல் இ
ந்த ேஹா ேபர்ைட ம் பார்த்தான். ன், தன் ைக
ல் இ ந்த க காரத்ைதப் பார்த்தான். அ ல் ேநரம் 38 :
49 : 31 என ைறந் க் ெகாண் இ ந்த . நம் க்
ைக ன் ேப னான்.
“அர்ஜ ன், இன் ம் நம் ப ட்ட 38 மணி ேநரம் தான் இ
க் . ஆனா, ஆ ரகணக்காேனார் இ க்கற அேகாரா
க்கேளாட பைடக ம் . ஆ ரகணக்காேனார் இ க்கற
அெலக்ஸாண்டர் பைடக ம் அங் க ேபா ட் இ க்
காங் க. இவங் கைள நம் மால எ ர்க்க மா?.”
அர்ஜ ன் நீ ண்ட ேநரம் வாைனப் பார்த் ேயா த்
ட் , ெவன ெஹ காப் டைர ேநாக்
ன்ேன னான். சார் ம் ேவகமாக நடா ைய அைழத்
க் ெகாண் , அவனிடம் ேப னான்.
“பட், நாம ேபர்தான் இ க்ேகாம் . அ த் என்ன
பண்ணப் ேபாேறாம் ?”
அர்ஜ ன் ெஹ காப் டைர ெந ங் னான். சார்
ெசான்னைதக் ேகட் , ெஹ காப் டர் ன்னால் ற்
இ க்க, ம் நின் உ யாக ெசான்னான்.
“நாம ேலாகா ெடம் ள் க் ேபாக ேபாற ல் ைல.”
சார் ன் கம் கலவரமான . அப் ப ெய அர்ஜ
ன் ன் நின்றான். அவனிடம் இ க்கமாக ேகட்டான்.
“என்ன ெசால் ேற?”
“ம் ம் ம் … நீ தாேன ெசான்ேன. இன் ம் 38 மணி ேநரம்
தான் இ க் . அவங் க ெபரிய பைட, நாம ேண ேபர்
தான் இ க்ேகாம் .”
“சரி, அ க் என்னப் பண்ணப் ேபாேற?”
“ேசா, நாம நம் ப ேபார் ரர்கைள ட ட் ட் ப்
ேபாலாம் .”
சார் ம் நடா ைய பார்த் ட் , ெவ ப்
ேபா அர்ஜ ைனப் பார்த்தான்.
“ேபார் ரர்களா!!!.. அேகாராைவ ம் , அெலக்ஸாண்ட
ைர ம் அ க்கற அள க் பலம் வாய் ஞ் ச ேபார் ரர்
கள் ல எங் க இ க்காங் க?”
 அர்ஜ ன், சார் ைய ெந ங் அவைன கத்ைத
அ ேகப் பார்த் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“ெடட் ஐேலண்ட்.”
சார் வாயைடத் ப் ேபானான்.
 அத் யாயம் – 48
வடக் அட்லாண் க் ெப ங் கடல் .
ெபர் டா ெடேனக் ள் சார்ந்த ஓர் ப .
கண்கள் எட் ய ரம் வைர
கடல் நீ ர் அைம யாக தவழ் ந் க் ெகாண் க்க, அத
ன் ேமேல ற் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரா வ வா ர் க
ள் இைரச்சேலா பறந் க் ெகாண் ந்தன. ப் ப க்
ம் ேமற் ப்பட்ட ரஷ்யா ெஹ காப் டர்கள் அெலக்ஸா
ண்டரின் ெஹ காப் டரின் பா காப் க் ன்னால்
ெசன் க் ெகாண் ந்தன.
அவ க் இட ற ம் , வல ற ம் இ ப , இ
ப ெஜர்மானிய ெஹ காப் டர்கள் ேதாழைமக் ப
றந் க் ெகாண் க்க, த ந்த ரிட் ஸ் நாட் ரா
வ ெஹ காப் டர்கள் ன் ெதாடர்ந் வந்தன.
ழ் ந் பறந் வந் க் ெகாண் ந்த ஒவ் ெவா
ெஹ காப் டரி ம் இ ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரா வ
ரர்கள் , ந ன ரக ப் பாக் கேளா பயணித் க் ெகா
ண் ந்தனர். அவற் ன் பா காப் பைட ழ, ந
ேவ இ ந்த அெலக்ஸாண்டரின் ெஹ காப் டர் அைம
யாக ன்ேன க் ெகாண் இ ந்த .
அந்த ெஹ காப் டரின் உள் ேள,
ஓர் ெசா சான அைற ல் அெலக்ஸாண்டர் அமர்ந்
ந்தான். அவன் எ ேர அ ரா அமர ைவக்கப் பட்
இ ந்தாள் . எ ரில் இ ந்த அவைனேய அவள் ெமௗன
மாக பார்த் க் ெகாண் க்க, அவன் அவளிடம் ேப
னான்.
“ ட் ேகர்ள் . அடம் க்காம அைம யா வர்ேற. உன்
ைன இங் க யா ம் அைடச் ெவச் க்கற மா ரி ஃ
ல் பண்ண ேவண்டாம் . ேகன் ஃப் ரீ யர், ைம
டார் ங் .“
அ ரா ெம தாக ரித்தப ேய, அவைன ட் னாள் .
“ பாஸ்டர்ட.் ”
 அெலக்ஸாண்டர் எந்த கபாவத்ைத ம் காட்டாம
ல் , அவளிடம் ேப னான்.
“எங் ட்ட ஒ ெகட்ட பழக்கம் இ க் . ெபாண் ங் க
ட் னா, எனக் ேகாபேம வரா . அ மட் ல் லாம
நீ உண்ைமையதான் ெசான்ேன. சரி, உனக் ஒ க
ைத ெசால் ேறன். அதாவ ,
நான் ெபாறந்த ராமத் ல பணத் க்காக ைலமா
வா மா னா,
மரண தண்டைன ஒ சட்டம் . அங் க ஒ த் இ ந்
தா. தன்ேனாட மகேனாட ப ைய ர்க்கற க்காக, ேவ
ற வ இல் லாம ைலமா வா மா னா.
அ ெதரிஞ் ச ம் ராம மக்கள் அவ க் தண்ட
ைனைய ெகா த்தாங் க. அவைள ஒ ஒ க் ள் ள
நிக்க ெவச் , தைல மட் ம் ெதரியற மா ரி ட்
டாங் க. எல் லார்டட ் ம் அவ ெராம் ப ெகஞ் னா. தன்
மகைன பரிதாபமா பாத்தா. த் இ ந்த மனசாட்
இல் லாத அ கார வர்க்கம் கல் லால அ ச்ேச, அவைள
க் ெகான்னாங் க. ெராம் ப ெகா ரமாக இ ந்த .”
“உன் அம் மா உன் கண் ன்னா இந்த மா ரி ெச
த்தா, உனக் அ ெராம் ப ெகா ரமாதான் இ க் ம் .”
“ம் ம் ம் …. அப் பதான் அ கார வர்க்கத் ல இ க்கற ஒ
வ் ெவா த்தைன ம் அடக் என் கா க் ேழ ெகா
ண் வர ம் ப வய லேய எனக் ேதாணி
ச் . அப் ப இ ந் ெபாண் ங் க ேமல எனக் தனி ம
ரியாைத. என் ஆ ங் க ஸ் ேஹவ் பண்ணி, உன்
ைன இங் க ட் ட் வந்த க்காக நான் மன்னிப்
ேகட் க்கேறன்.”
அ ரா ைவத்த கண் எ க்காமல் இ க்கமாக ேப னா
ள் .
“எ க் இந்த கரிசனம் ?. என்னால நீ உலகத்ைத ஆள
ப் ேபாறாங் கற ட்டாள் தனமான எண்ணத் னாலயா?”
அெலக்ஸாணடர் அவசரமாக ேப னான்.
“ேந..ேநா.. நான் ல் லன் இல் ைல. என் ேநாக்கத் க்
தைடயா இ க்கறவங் க நல் லவங் களா இ ந்தா ம் ,
ேவற வ இல் ைல. நான் அவங் கைள அ ச் தான் ஆ
க ம் .“ என அெலக்ஸாண்டர் கம் த்தப ெதாட
ர்ந்தான்.
“ ல மணி ேநரம் வைரக் ம் ட ஒ ெபாண்ைண
ெகால் ல ம் நான் நிைனக்கைல. உனக் ன்னா
ெபாறந்த ஆண் ழந்ைதைய நான் ெபாக் ஷமா
பா காத் ட் வந்ேதன். பட், . அவன் ெசத் ட்டா
ன். ஆனா, உன்ேனாட ப் பம் இல் லாம, நிச்சயம் நா
ன் உன்ைன ப ெகா க்க மாட்ேடன்.
ேலாகா ேகா ேலாட உக் ரத்ைத
உன்ேனாட இறப் மட் ேம
சாந்தப் ப த் ம் . அைத நீ
ம் பைலன்னா , ல இ க்கற எல் லா
உ ரினங் க ம் அ ய ேநரி ம் .
அைத நீ ம் யா?.
உன் மரணம் கட ளாேலேய ம் பப் ப . இ வரம்
. உனக் ேமாட்சம் ைடக்கப் ேபா . ”
“எனக் எந்த ஆட்ேசபைன ம் இல் ைல. பட், உன்னால
மா?”“
“ஹஹஹஹ... இன் ம் உன்ைன காப் பாத்த யாராவ
வ வாங் கன் நம் யா?”
அ ரா தைலைய மட் ம் அைசத்தாள் .
“அ எனக் ெதரியா . ஆனா, உன்ைன அ க்க அர்
ஜ ன் வ வான். அவேனாட இதயம் ச் ட் இ ந்த
. நிச்சயம் வ வான்”.
அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் ஓர் ேகாபம் ெதரிந்த .
“அப் ப அவன் வந்தான்னா, உன் ன்னா அவைன
க் ட் வேரன். ெபாணமா. அ வைரக் ம் ெபா
ைமயா இ ” என ெசால் ட் , அவ் வைற ன் கத
ைவ றந் ெவளிேய னான்.
அ ரா அவைனேய ெவ த் ப் பார்த் ெகாண் இ
ந்தாள் .
 ரஷ்யன் ெபடேரஷன் க ன் ன் ேசர்மன் ேவலன்
ேனா, ப் ரிட் ஸ் பைட ன் ஆர் ேமஜர் கர்ேலான்
ஸ் த், ெஜர்மனி ன் ேசன்சலர் ஆன்ட் ஸ் மார்க்கல்
ஆ ேயார் தனித் தனி இ க்ைக ல் அமர்ந் ந்தனர்.
அவர்கள் எல் ேலார்க் ம் ன்ேன இ ந்த ேமைஜ
ல்
எந் ர ைசமானி இ ந்த . அ அவர்கள் ெசல் ம்
பாைதையக் காட் க் ெகாண் ந்த . அெலக்ஸாண்ட
ர் தன் கா ல் மாட்;டப் பட் இ ந்த இயர் ல் ேப
க் ெகாண்ேட, அவர்கள் ன்னால் அமர்ந்தான்.
“ெஜேராம் , என்ன நிலவரம் ?”
“ம் ம் … ேபார்ச் கல் எல் ைலைய தாண் , நார்த் அட்லா
ண் க் ஓ யைன பா கடந் , பறந் ட் இ க்ேகாம் .
ஐ ன் கடல் ப ைய மட் ம் ஐயா ரம் ேலா ட்
டர் தாண் இ க்ேகாம் .”
“ேவற?”
“இேத ைடர ன்ல நாம ட்ராவல் பண்ணா, இன் ம் ஒ
ஐயா ரம் ேலா ட்டர்தான் நார்த் அட்லாண் க்
ஓ யேனாட எல் ைல இ க் . அ க்கப் பறம் ைனடட்
ஸ்ேடட்ஸ் இல் ைல கனடாேவாட நாட் எல் ைலக் ள் ள
ைழய ேவண் இ க் ம் . இல் கல் என்ட்ரி. ெவரி
ேடஞ் சர்.”
அெலக்ஸாண்டர் ெம தாக ரித்தான்.
“இரண்டா ரம் வ ஷத் க் ன்னா ேலாகா ெட
ம் ைளத் ேத ப் ேபான அெலக்ஸாண்டர் ேரட் த
ன்ைன த க்க நிைனச்ச எல் லா நாட்ைட ம் சரணைட
ய ெவச் , ன்ேன னான். இப் ப அைதேயதான் நா
ம் ெசய் யப் ேபாேறன். இப் ப இ க்கற நம் ப பலத் க்
எ ர்க்கற எந்த நாடா இ ந்தா ம் , நம் ம ட்ட சரண
ைடயற தான் ஓேர வ .”
எ ேர அமர்ந் ந்த ேவலன் ேனா, கர்ேலான் ஸ்
த், ஆண்ட் ஸ் மார்க்கல் வ ம் அெலக்ஸாண்ட
ைரப் பார்த் ன்னைகக்க, அவன் அவர்கைள பார்த்
ட் , ண் ம் ெஜேராம் ப் ரான் டம் ெதாடர்ந்
தான்.
“சரி, ர ண்ட் ெபனட்ேர ங் ேரடார்ல எதாவ ெஜய்
ஜாண் க் ஸ்ட்ரக்சச ் ர் ெதரிஞ் சதா?”
“ஊ ம் . இ வைரக் ம் இல் ைல. அேபாவ் த ெலவல் ,
ேரடார்ல ஒண் ம் ஐெடன் ைப ஆகைல. ஆப் ளிக்
ேலசர் ஸ்ேகன்னர் லமா அண்டர் த வாட்டர் சர்ச் ப
ண்ணிட் , ன்ேன ட் இ க்ேகாம் . பட், ேலாகா
ெடம் ள் அள க் ெபரிசா எ ம் தட் ப் படைல.”
“ஓேக. கன்ட் னி பண் . எதாவ தகவல் ைடச்
சா உடேன கால் பண் . அப் பறம் க் யமான ஷ
யம் . ஏர் ேரடார்ல சஸ் யஸ் ஆக் எக்ஸாம் ள்
ேசாப் பர், ப் ேளன் மா ரி எதாவதா ெதரிஞ் சா, உடேன
எனக் அலர்ட் பண் .”
“ஓேக, அெலக்ஸ்.” என எ ர் ைன ண்டான .
அெலக்ஸாண்டர் தைலைய உயர்த் , தனக் ன்
னால் அமர்ந் ந்த ன் நாட் ர நி கைள ம்
ஏ ட்டான். ெஜர்மனி ன் ேசன்சலர் ஆண்ட் மார்க்க
ல் அர்ஜ ைன ஆர்வமாய் ேகட்டான்.
“உள் ள அவ என்ன ெசான்னா?”
“நாம நிைனச்ச மா ரி ரண் க்கைல. நார்மலா
தான் இ க்கா.”
“ஓேக, இப் ப என்ன ெபா சன்ல இ க்ேகாம் ?”
அெலக்ஸாண்டர் நி ர்ந் அமர்ந்தப ெசான்னான்.
“உலகத்ேதாட ேமல் பரப் ல ேலாகா ெடம் ள் எங் க
ம் இல் ைல ஆப் யஸ் எல் லார்க் ம் ெதரி ம் .
ேசா, அ க் அ ல் ஏேதா ஒ நிலப் ப ல
தான் ைதஞ் டக்க ம் . இல் ைல கட க் உள் ள
மைறஞ் இ க்க ம் . “
ரஷ்யன் ெபடேரஷன் க ன் ன் ேசர்மன் ேவலன்
ேனா ஆர்வ ல் ேகட்டான்.
“அெலக்ஸ், ஆர் ேவஸ்ட் ங் லாட் ஆஃப் ைடம் . இப் ப
மணிக் 300 ேலா ட்டர் ேவகத் ல ேபாற ேசாப் ப
ர்ல எல் லா ம் ேபா ட் இ க்ேகாம் . அ க் ப லா
ரஷ்;யா ல மணிக் 5000 ேலா ட்டர் ேவகத் ல
ேபாற ெஜட் ப் ேளன்ஸ் இ க் . அ ல வந் ந்தா, இந்
ேநரம் ேபாக ேவண் ய இடத் க் எப் பேவா ரீச ் ஆ
ப் ேபாம் .”
அெலக்ஸ் அவைன ஆழ் ந் ப் பார்த்தான்.
“இந்த காம் பைஸ பாேலா பண்ற ைட க் ம் , ஸ்ேகன்
னிங் ராசஸ்க் ம் ெஜட் ப் ேளேனாட ேவகம் நமக் ஒ
த் வரா ேவலன் ேனா. இங் கதான் நாம் ேபாகப்
ேபாேறாம் பர்ெபக்டா ெதரிஞ் சா, நீ ங் க ெசால் ற மா
ரி அந்த ேளன்ல ேவகத் ல ேபாலாம் .
பட், ேடான்ட் ேனா ேவர் ஆர் ேகா ங் . ேசா,
ல் இந்த காம் பைஸ பாஃேலா பண்ணி, சரியான இட
த்ைத நாம ேத ட் தான் இ க்ேகாம் . அதனால ெகா
ஞ் சம் ெகாஞ் சம் ன்ேன ற தான் த் சா தனம் .
அ க் ேசாப் பர்ஸ்தான் கெரக்டட ் ான சாய் ஸ். உங் க
ஆர்வம் ரி . ஜஸ்ட் ெவ ட் ேமார் ஃ ஹவர்ஸ்.”
ப் ரிட் ஸ் ஆர் ேமஜர் கர்ேலான் ஸ் த் ஆேமா த்தா
ன்.
“எஸ்.. ஆர் ஸ்ேலா, பட் ஸ்ெட .”
ஆன்ட் ஸ் மார்க்கல் ண் ம் ேகட்டான்.
“ஆ ரத் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ேசால் ஜர்ஸ், அட்வான்ஸ்
கன்ஸ், வார் ஸ்ைஸல் ஸ், ெஹ பாம் ஸ் இைத ெவ
ச் ட் ெமாத்த உலகத்ைதேய நாம அ க்கலாம் . ப
ட், இத்தைன ம் நம் ம ட ட் ட் ேபாற க்கான
அவ யம் தான் என்ன?”
கர்ேலான் ஸ் த் ப லளித்தான்.
“நிச்சயம் எல் லாம் ஒ பா காப் க் தான். உலக நா
கள் நம் ப ஈேராப் யன் ட் ைணைவப் பத் ம்
ரமா கண்காணிச் ட் இ க்காங் க. நாம என்ன ப
ண்ேறாம் அவங் க க் ெதரிஞ் சா, மத்த நா கள் எ
ல் லாம் ஒண்ணா ேசர்ந் , நம் மைள அடக்க யற் ப
ண்ணலாம் .
நாம ெராம் ப ரக யமா இைத பா காக்கறதால அ
ப் ப நடக்க வாய் ப் ல் ைல. ஆனா, அேத சமயம் நாம
த் சா ன் நிைனக்கற தப் ல் ைல. பட், அ த்த
ங் கைள எப் ப ம் ட்டாள் நாம நிைனக்க டா .”
ஆன்ட் ஸ் மார்க்கல் அைத ஏற் க் ெகாண் , அ
ெலக்ஸாண்டைரப் பார்த்தான்.
“நீ என்ன ெசால் ேற?”
“அ ம் ஒ காரணம் .” என அெலக்ஸாண்டர் ெசால்
ட் ேயாசைன டன் தைல னிந்தான்.
“அப் ப உண்ைமயான காரணம் .”
அெலக்ஸாண்டர் தைலைய உயர்த் அ த்தமாக ெசா
ன்னான்.
“அேகாராக்கள் .”
எ ேர இ ந்த வ ம் ஒ வைரெயா வர் ரியாம
ல் பார்த் ட் , அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த்தனர். அ
வன் அவர்கைள ஆழ் ந் ப் பார்த் ெதாடர்ந்தான்.
“எஸ். இப் ப நம் ப ட்ட இ க்கற மா ரிேய அேகாராக்க
ள் ைக ல இன்ெனா காம் பஸ் இ க் . ேசா, இப் ப
ேலாகா ெடம் ைள அைடய அ ங் க க் ம் ஓர் வா
ய் ப் ைடச் க் .”
அைத ேகட்ட ம் ேவலன் ேனா மற் ம் ஆண்ட்
மார்க்கல் இ வர க ம் ெவளி ய . ஆனால் , கர்
ேலான் ஸ் த் ட்ைட த்தப ெதனாவட்டாக அம
ர்ந் ந்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் ேவலன் ேனாைவ ம் , ஆண்ட்
மார்க்கைல ம் பார்த் ெம தாக ரித்தான்.
“மனிதர்கள் ட்ட அ ந ன ஆ தங் கள் இ க்கறதால
தான் அேகாராக்கள் பல வ ஷமா உலகத் க் ள்
ள ேமல ேபார் ெதா க்காம கண்காணிச் ட் மட்
ேம இ ந்த . ஆனா,”
“ஆனா?” என ேவலன் னா தயக்கத்ேதா ேகட்க, அ
ெலக்ஸாண்டர் ப லளித்தான்.
“இப் ப அவங் க உ ைர ேமலானதா நிைனக்கற
ேலாகா ெடம் ள் . அைத அைடஞ் , ம ச இனத்ைத
ெமாத்தமா அ க்க ம் ங் கற தான் அ ங் கேளாட பல
ேகா வ ஷ லட் யம் . அைத நிச்சயம் அ ங் க தவ
ற டா .”
“ க் அ வ மா?” என ஆண்ட் மார்க்கல் எ ர்
பார்ப்ேபா அெலக்ஸாண்டைர ேகட்க, அவன்
ேநரம் இைடெவளி ட் அ த்தமாக ெசான்னான்.
“ ஆர் க ங் .”
அங் ,
ல கணம் நிசப் தம் .
 அெலக்ஸாண்டர் எ ரில் இ ந்தவர்கள் தங் க க்
ள் ளாகேவ பார்த் ட் , அவைன ஏ ட்டனர். அெலக்
ஸாண்டர் கத் ல் ஓர் இ க்கத்ேதா அவர்களிடம்
ெசான்னான்.
“நம் மைள அ ைமகளா ெவச் ந்ததால, அேகாராக்க
ள் ம சங் கைள சாதாரணமா எைட ேபாட் ச் . நா
ம அ ங் கைள பாத் பயக் டா . அ ங் க நம் மைள
பாத் பயப் பட ம் . மனிதர்கள் அ ங் கைள ட பல
மடங் தைல றந்தவர்கள் அ ங் க க் ெதரிய
ெவக்க ம் .
ேலாகா ெடம் ள் மனிதர்க க் ெசாந்தமான .
அ எனக் ெசாந்தமான . அேகாராக்கள் வர ம் . ந
ம் ப ஆள் , ஆ தபலத்ேதாட ேமா , நம் மைள ெஜ க்க
யாம, அவங் க ரகத் க்ேக ம் ப ஓட ம் . இ
னி ைய அைடய ம் அந்த இனத் ல யா ம் நி
ைனச் ட பாக்க டா .”
கர்ேலான் ஸ் த் வத்ைத உயர்த் னான்.
“ஈஸ் இட் ைடம் ேகா எ வார்?”
“ேம க் வார்.” என அெலக்ஸாண்டர் ெசால் ட்
எ ந் நின்றப ெதாடர்ந்தான்.
“ ஸ்டரி ரி ட்ஸ் இட்ெசல் ஃப் . பல ேகா வ ஷத் க்
ன்னா நடந்த மனித இனத் க் ம் , ேவற் ரக
இனத் க் ம் நடந்த ேபார். இப் ப ம ப ம் ெதாடரப்
ேபா . அேத ேலாகா ெடம் ள் க்காக.”
“இேதாட ?” என கர்ேலான் ஸ் த் ட்ைட வா
ல் இ ந் எ த் ட் , ைக ட்டப ேய ேகட்க,
அெலக்ஸாண்டர் எ ந் நின் ன்னைகத்தப ேய
ெசான்னான்.
“இட் ஈஸ் நாட் ஏன் என்ட். இட் ஈஸ் நி ன்னிங் ஆ
ஃப் ேமன்ைகண்ட்.”

வடக் அட்லாண் க் ெப ங் கடல் ேமல் பறைவக்

ட்டம் பறந் ெசல் வைதப் ேபால, ரா வ ெஹ கா
ப் டர்கள் ட்டமாக பறந் க் ெகாண் இ ந்தன.
ன்னால் பா காப் க்காக ெபரிய ெபரிய இைட
ெவளிேயா ெசன் க் ெகாண் ந்த ரஷ்யா ெஹ
காப் டர்கள் , யப கட ன் ேமற் பரப் ல் ன்ேன
க் ெகாண் இ ந்தன. அவற் ள் ெகாம் ைளத்த
ேபால, எல் லாவற் க் ம் ன்னதாக இ ெஹ காப்
டர்கள் ெசன் க் ெகாண் ந்தன. கட ன் ேமல் ஓர்
ப் ட்ட ப வந்த ம் ,
ெரன,
அந்த இரண் ெஹ காப் டர்க ம் தானாகேவ
ங் க ஆரம் த்தன. தல் ெஹ காப் டரில் பயணித்த
இ ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ரர்கள் பத யப எ ந் ,
ழ் நிைலைய ஆராய் ந்தனர். அதன் மானி ெஹ கா
ப் டைர கட் ப் ப த்த யன் , அ அவன கட் ப் பா
இல் லாமல் தள் ளா பறந்த . ஏேதா அதைன ஆட்
ப் பைடத் க் ெகாண் இ ந்த .
அ ,
ஓர் க ர் ச் .
கட ன் உள் ேள ந் ெவளிப் பட் , ஆகாயம் வ
ைர அக்க ர் ச் , ஓர் ன்சாரம் ேபால கண்ணிற்
ெதரியாமல் படர்ந் இ ந்த . அக்க ர் ச் ன் தாக்
கத்தால் , ன்னால் ெசன்ற இரண் ெஹ காப் டர்க
ம் கட் பா ன் தத்தளித்தன. அதன் உள் ேள ந்த
ஆட்கள் தள் ளா ப ேய நிற் க,
அ த்த கணம் ,
“ ம் ”.
ஓர் ெந ப் பந் .
ன்னால் ெசன்ற ஓர்
ெஹ காப் டர் வானில் ெவ த் த ய . அதன் ட
பயணித்த இரண்டாவ ெஹ காப் டர் கரகரெவன
ழன்றப ேய, கட் பா இல் லாமல் கட ல் ேமா ழ்
ய .
உடேன, அைனத் ெஹ காப் டர்க ம் தன் ேவகத்
ைத ைறத்தன.
அெலக்ஸாண்டர் ஆபத்ைத உணர்ந் கண்கைள
ழற் னான். ேவலன் ேனா, கர்ேலான் ஸ் த் மற் ம்
ஆண்ட் மார்க்கல் அவர்க க் ம் ெவ ச்சத்தத்ைத
ேகட் , ரியாமல் அெலக்ஸாண்டைரப் பார்க்க, அவன்
தைல தாழ் த் ைசமானிைய பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தான். அ ல் இ ந்த எந் ர ைசமானி உத யப
ேய இ ம ங் ம் ேவகமாக ஆ ய .
இப் ேபா ,
எட் கண்க க் ள் ம் ஓர் இ க்கம் ஆட்ெகாண்ட .
அெலக்ஸாண்டர் உடேன நி ர்ந் , ஒ கணம்
வைர ம் பார்த் ட் , ேவகமாக ம் மானி
அைறைய ேநாக் ன்ேன னான். மற் ற வ ம் அ
வசரமாக அவைன ன் ெதாடர்ந்தனர்.
அவர்கள் மானி அைறக் வந்த ம் ,
ெஹ காப் டைர இயக் க் ெகாண் ந்த ெஜேராம்
ப் ரான் ஸ் படபடப் பாக ெஹட்ேபானில் ேப னான்.
“எல் லா ேசாப் பர்ைஸ ம் உடேன ஸ்ேலா பண் ங் க.
அந்த ஏரியா ல என்ன இ க் ன் ெதரியாம யா
ேம ேபாகா ங் க. ெவ ட்.” என ெசால் ட் , அெல
க்ஸாண்டர் வந்தைத உணர்ந்த ம் , அவனிடம் ம்
னான். அவன் இவனிடம் ழப் பமாக ேகட்டான்.
“என்ன ஆச் ெஜேராம் ?”
“ெசன்ட்ரி ட் ல இ ந்த ெரண் ேசாப் பர்ஸ்ல ஒண்
ப் ளாஸ்ட் ஆ ச் . இன்ெனான் கன்ட்ேரால் இ
ல் லாம கடல் ல ந் ச் .”
அெலக்ஸாண்டர் கம் மா னான்.
“எப் ப ?”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் ம் தனக் ன்னால் இ
ந்த ஓர் கணிணி ைரைய அெலக்ஸாண்ட க் கா
ண் த்தான். அதைன அெலக்ஸாண்டர் மற் ம் அவ
க் ன்னால் நின் ந்த ேவலன் ேனா, ஆண்ட்
மார்க்கல் , கர்ேலான் ஸ் த் என அைனவ ம் கவனித்
தனர்.
அ ல் கட ல் இ ந் ஏேதா க ர் ச் ெவளிப் ப
வ ேபால காட் ய . அெலக்ஸாண்டர் னிந் அத
ைன கவனித் ட் , ரியாமல் ேகட்டான்.
“என்ன அ ?”
“ெதரியைல. கட க் உள் ள இ ந் ஏேதா பவர் ஃல்
ேர ேயஷன் ேரஞ் ச ் ெவளிய சப் ைள ஆ . அ தான்
பத் க் காரணம் . ஆச்சர்யமா இ க் . இ ேர
ேயஷேனாட ேசார்ஸ் எ ன் ெதரியைல. இ எ வ
ைரக் ம் கடல் ல பர இ க் ன் ம் ஸ்க்ரன ீ ் ல சரியா
ெதரியைல. ேசா, இப் ேபாைதக் இ க் ேமல நாம
ேபாக யா .”
அெலக்ஸாண்டர் நி ர்ந் நின் , ன்னால் நின்ற
வரிட ம் ஓர் ெவற் க் களிப் ைப காட் ட் , ெஜ
ேராம் ப் ரான் டம் ம் ன்னைகத்தான்.
“ேதைவ ல் ைல. நாம வர ேவண் ய இடத் க் வந்
ட்ேடாம் .”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் தைல ல் மாட் ந்த ெஹ
ட்ேபாைன கழற் த்த ஆச்சர்யமாக ம் , சந்ேத
கமாய் ேகட்டான்.
“ ேலாகா ெடம் ள் !!!???”.
அெலக்ஸாண்டர் அைம யாக ஆெமன்ப ேபால த
ைலயைசத்தான்.
ேவலன் ேனா க த்தான்.
“ ேலாகா ெடம் ள் இ ந் வர்ற சக் ேயாட ெவளிப்
பா தான் இந்த க ர் ச் . அப் ப ன்னா, அ …
அ …. கட க் ழ இங் கதான் பல ேகா வ ஷமா
மைறக்கப் பட் இ க் . எஸ்..எஸ்… நாம ெஜ ச் ட்
ேடாம் .”
ஆனால் , அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் இ ந்த ன்ன
ைக மைறந்த . ம் ேவலன் ேனாைவ இ க்கமா
க பார்த்தான்.
“ெந ங் ட்ேடாம் . ஆனா, இன் ம் ெஜ க்கைல.”
“அ த் என்ன பண்ற ?” என ெஜேராம் ப் ரான் ஸ்
ேகக்க,
அெலக்ஸாண்டர் ேவகமாக அவ க் கட்டைள ட்டா
ன்.
“எல் லா ேசாப் பைர ம் ஏர் ஸ்ேடண்ட் ேமாட்ல அப் ப
ெய ஏர்ல ப் ைள பண்ண ெசால் . யா ம் ேர ேயஷன்
ஏரியா க் ள் ள ேபாகக் டா . உடேன ஸ் பா ைட
 ங் ைம கட க் ள் ள அ ப் , கட க் உள் ள என்
ன இ க் ன் பாக்க ெசால் .
நீ சப் ெமைரன் ைம ட் ட் கட க் ள் ள ேபா.
ஆப் ளிக் வாட்டர் ெபனட்ேர ங் ேரடார்ல இந்த கடல் ப
க் ழ என்ன இ க் உடேன ஸ்ேகன் பண்ணி
, எனக் இன்பார்ம் பண் .”
“நாங் க ம் ெஜேராம் டப் ேபாேறாம் .” என கர்ேலான்
ஸ் த் ைகைய ட்டப ேய சாதாரணமாக ெசால் ல,
அெலக்ஸாண்டர் அவைர ஆழ் ந் ப் பார்த் ட் ,
ண் ம் ம் எ ேர ெதரிந்த ைரையப் பார்த்தான்
.
அ ல் ,
கட க் உள் ேள ந் க ர் ச் ெவளிவந் க்
ெகாண் ந்த .

க் பல ைமல் ெதாைல க் அப் பால் ,

ஆ ரக்கணக்காக த்ரமான ய ய ண்
கலங் கள் க் ேநாக் பறந் ெசன் க் ெகாண்
ந்தன. ஒவ் ெவா ண்கலத் ம் ஓர் அேகாரா அம
ர்ந் அதைன இயக் க் ெகாண் ந்த . எல் லாவற்
க் ம் தைலைம தாங் யப ஓர் ண்கலம் ன்னால்
பறந்த .
அத ள் ேள,
ஓர் ராட்சஷ அேகாரா.
ேகாரமாக ம் , எல் லாவற் க் ம் தைலவன் ேபால
கம் ரமாக ம் இ ந்த . தன் ண்கலத்ைத இயக் ய
ப ைய ேகாபமாக பார்த் , அதைன ேநாக் பய
ணித் க் ெகாண் ந்த . அதன ேக ஓர் ய அ
ேகாரா அமர்ந் ந்த . ண்கலத்ைத இயக் க் ெகா
ண் ந்த தைலவன் அேகாரா தன் பார்ைவைய சற்
ேழ ெச த்த,
அதன் ன்னால் ,
 எந் ர ைசமானி ைய ட் க் காட் ெம தா
க ஆ க் ெகாண் இ ந்த . அதைனப் பார்த் ட்
, அ க் ள் தன் ண்கலத்ைத ெச த்த,
அதைன ெதாடர்ந் ,
ஆ ரக்கணக்கான அேகாராக்களின் ண்கலங் கள்
ல் ைழந்தன.
 அத் யாயம் - 49
ெடட் ஐேலண்ட்.
ைவ ற் ம் கடல் ழ் ந் இ ந்த . ற க்
ம் அ கமான உயரத் ல் ற் ம் அைமக்கப் பட் இ
ந்த ம ல் அரண்கள் , அத் ற் பா காப் அளித்
க் ெகாண் இ ந்த . பா றந் ந்த ராட்சஷ
வா ற் கத சற் ைதந்த நிைல ல் ரம் மாண்ட
மாக ற் இ ந்த . அதன் பழங் கால அைமப் ம் ,
க்கங் க ம் ஓர் ைல ஏற் ப த் க் ெகாண் ந்த
ன.
வா ற் கத ன் ன்ேன,
இரண் ேலாகாக்கள் ஒர் காட் ப் பன் ைய ேவட்
ைடயா ன் க் ெகாண் இ ந்தன. அவ் ரண் ம்
உ மேலா ஒன்ைற ஒன் இ த் தள் ளிக் ெகாண்
, இைறச் ைய உண் க் ெகாண் ந்தன. ெரன அ
தன் ெசய் ைக ல் மாற் றம் . உண்பைத நி த் , காைத
ராக் ேகட்ட .
வானில் இ ந் ஓர் இைரச்சல் சப் தம் .
சட்ெடன அ இரண் ம் சத்தத்ைத கணித் , வா
ைன ேநாக்க ரத் ல் ஓர் ெஹ காப் டர் அைவகளின்
ைவ ேநாக் வந் க் ெகாண் இ ந்த . அவற் ன்
கங் கள் மா ய . தங் கைள ேநாக் வ ம் ெஹ
காப் டைரேய பார்த் க் ெகாண் இ ந்தன.
ெஹ காப் டர் உள் ேள,
அர்ஜ ன் அதைன இயக் க் ெகாண் இ ந்தான்.
அ ேக நடா அமர்ந் ந்தாள் . அவர்கள் அ ேக நின்
றப ேய சார் கண்ணா வ ேய ைவ ம் , அதன்
ேகாட்ைட மற் ம் வா ற் கத ைன ேயா பார்த்த
ப ேய ேப னான்.
“நான் வாழ் க்ைக ல இனி வரேவ டா ன் நிைனச்
ச ஓர் இடத் க்ேக ம ப ம் வந் இ க்ேகன். இனி
என்ன நடக்கப் ேபா ன்ேன ெதரியைல.”
அர்ஜ ன் ைவ ஆழ் ந் ப் பார்த்தான்.
“நமக் இ க்கற ஓேர வ இ தான்.”
நடா ம் ஓர் ேலா பார்க்க, ெஹ காப் டர்
யப ேகாட்ைடைய ம் , ம ல் அரைண ம் தாண்
ற் உள் ேள ைழந்த . ேழ நின் பார்த் க்
ெகாண் ந்த இ ேலாகாக்க ம் வா ற் கதைவ
பாய் ந் தாண் , அைவக ம் க் ள் ேவகமாக ஓ
ன.

ன் உள் ேள,
ஓர் பழங் கால நகரம் .
சாம் பல் கற் களால் உ வாக்கப் பட்ட வரிைசயான
கட் டங் கள் உயரமாக ம் , ேநர்த் யாக ம் கட்டப் பட்
இ ந்தன. பல வ ட ந்ைதய கட் மானம் எ
ன்பதால் ஆங் காங் ைதந் இ ந்த .
அங் , ப க்கட் கள் அைமந்த ஓர் ரம் மாண்ட
சாம் பல் கல் ேமைட ன் ேபால் உயர்ந் க் காணப் ப
ட்ட . ல் ைழந்த ெஹ காப் டர் ஓர் இைரச்ச ட
ன், ெம வாக அதன் ேமல் தைர ரங் ய .
அர்ஜ ன், நடா ைய ெஹ காப் டர்ேலேய ட்
ட் , ேழ இறங் ல் கால் ப த்தான். அவ க்
ன்ேன, சற் தயக்கத்ேதா ற் ம் கண்காணித்
தப ேய, சார் ம் இறங் னான். சார் இறங் ய ம்
அர்ஜ ன் ெஹ காப் டர் கத ைன ட் , ற்
ம் எச்சரிக்ைகேயா கண்காணித்தான்.
அவர்கைள ற் ம் கற் காலத் ற் ம் ந்ைதய
கட் டங் கள் மட் ேம இ ந்த . சார் அதைன பார்த்
தப ேய அர்ஜ ைன ெந ங் னான்.
“அ த் என்ன பண்ணப் ேபாேற?“
அ த்த கணம் ,
ற் ம் இைரச்சல் சப் தம் . அர்ஜ ன் ற் ம் ஆ
ராய் ந்தப ேய பார்க்க, அவர்கள் நின் ந்த ரம் மா
ண்ட ேமைடைய ற் ம் எங் ந்ேதா ேலாகாக்க
ள் பாய் ந் வந் , அதன் ன் ழ் ந்தன.
 நாலா ற ம் ழ் ந் ந்த ேலாகாக்கள் , ேமைட
ைதரியமாக நின் ந்த அர்ஜ ைன ம் , பயத்ேதா
நின் ந்த சார் ைய ம் பார்த்தன. ன், அவர்க
க் ன்ேன இ ந்த ெஹ காப் டைரப் பார்த்த ம்
உ ம ஆரம் த்தன.
சார் பயத் ல் அர்ஜ ன் ேதாேளா ேதாள் இைணந்
நின்றான்.
“நாம இங் க வந் க்க டா . இ நம் மைள சாதார
ணமா ெகால் லா . நாம உ ேராட இ க் ம் ேபாேத,
நம் ம சைதைய தனித்தனியா ச் சாப் ம் . அ
ம் நாம பாத் ட் இ க் ம் ேபாேத.”
“அ ம சங் கைள ஒண் ம் பண்ணா .”
“ஆனா, நீ ம சன் ைடயா .”
அர்ஜ ன் ச த்தப ேய சார் டம் ம் னான்.
“சரி, ம ச உ வத் ல இ க்கறவங் கைள ஒண் ம்
பண்ணா . ெஹ காப் டைரதான் அ ங் க தங் கைள அ
க்க வந்த ண்கலம் தப் பா நிைனச் ட் இ க் .
இப் ப அேதாட எ ரி அ தான்.”
சார் ற் ம் கவனித்தான். ழ் ந் ந்த ேலா
காக்கள் உ மேலா , அவர்கள் இ வைர ம் பார்த்
தன் ேகாரப் பற் கைள காட் ய . ெவ ேயா அவர்க
ைள ேநாக் யப , ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சம் ன்ேனற
ெதாடங் ய .
சார் பத னான்.
“ேநா…
ேநா...எல் லா ேநரத் ல ம் நீ ெசால் ற சரியா இ க்
கா . அவங் கைள அ க்க வந்த ண்கலத் ல இ ந்
இறங் ன நாம ம் அேதாட எ ரிங் கதான். நாம அ
ங் கைள ெகான்ன ட அ ங் க ஞாபகத் ல இ க்க
லாம் . ேசா, இங் க இ க்கற ட்டாள் தனம் .” என ெசா
ல் ட் சார் ெஹ காப் டைர றந் , உள் ேள
பாய் ந் ஏ னான்.
மானி அைறக் ெசன் , தங் கைள ழ் ந் வ
ம் ேலாகாக்கைள கண்ட ம் ெவ த்தப , ெஹ கா
ப் ட க் உ ர் ெகா த்தான். உடேன அ ர்ெரன
ெறக்ைகைய ழற் ற ஆரம் த்த .
சார் கத் னான்.
“அர்ஜ ன், க் ரம் ஏ . ளம் பலாம் .”
ஆனால் , அர்ஜ ன் ேகட்பதாய் இல் ைல. இ க்கமாக
தன்ைன நாலாபக்க ம் ழ் ந் வ ம் ேலாகாக்க
ைள, ேயா த்தப ேய கவனித்தான். அைனத் ம் ப க
ளில் ஏ அர்ஜ ைன ேநாக் வந் க் ெகாண் இ ந்த
ன. சார் ேலாகாக்கள் அைனத் ம் அர்ஜ ைன ழ்
வைதக் கண் , ேகாபத் ல் அர்ஜ னிடம் கத் னான்.
“அர்ஜ ன், உன்ேனாட உ ர் யாகத்ைதப் பாத் , ஜ
சஸ்க் ப லா நான் உன்ைன ம் டப் ேபாற ல் ைல.
க் ரம் உள் ேள ஏ .”
“இல் ைல சார் . இப் ப நமக் ேவற வ இல் ைல. இ
ங் க க் நாம ரிய ெவக்க ம் . ெவ ட் பண் .”
சார் பல் ைலக் க த் க் ெகாண் , ெஹ காப் ட
ைர ட் ெவளிேயற ற் பட்ட நடா ைய தன் பக்கம்
இ த்தான். இ வ ம் கண்ணா வ ேய அர்ஜ ைன
ம் , அவைன ேவட்ைடயாட வ ம் ேலாகாக்கைள ம்
பத யப ேய பார்த்தனர்.
இப் ேபா , அைனத் ேலாகாக்க ம் ெவ ேயா
அர்ஜ ைன ழ் ந் நின்றன. அர்ஜ ம் அைவகைள
இ க்கமாக பார்த் நின்றான். அைனத் ேலாகாக்க
ம் ஒன்றாக ெவ த் , ஓேர சமயத் ல் அர்ஜ ன்
ேமல் பாய யன்ற த ணம் ,
காேட அ ம் ப யான ஓர் கர்ஜைன சப் தம் .
அைனத் ேலாகாக்க ம் அப் ப ேய நின்ற . அ
ைனத் ம் சப் தம் வந்த ைசைய ேநாக் பார்த்த .
அர்ஜ ம் ெம வாக தைலைய தாழ் த் , சப் தம் வந்த
ைசையப் பார்க்க,
ரத் ல் ,
ேலாகாக்களின் தைலவன்.
எல் லாவற் ைற ம் ட இரண்ட உயரமாக ம் , கம்
ரமாக ம் நின் ந்த . மற் ற எல் லா ேலாகாக்க
ம் அதைனப் பார்த் ெசய ழந் நின்றன. அ ண்
ம் ஒ ைற கர் க்க, அைவகள் அைனத் ம் வ
ட் , அர்ஜ ைன ம் , ெஹ காப் டைர ம் காட் ய .
 அர்ஜ ன் ேலாகாக்களின் தைலவைன ேந க்
ேநர்ப் பார்த்தான். அ ம் அவைன ேந க் ேநராய்
பார்த்த . ெஹ காப் டர் உள் ேள இ ந்தப ேய சார்
ம் , நடா ம் ெவளிேய நடப் பைத ேலா பார்த்
தனர்.
அர்ஜ ன் தைலவைன பார்த்தப ேய இரண்ட
ன்னால் ெசன் , சடாெரன ெஹ காப் டரின் கதைவ
றந் ட்டான். ன், உள் ேளப் பார்த் ஒ ல
க்க, உள் ேள ந் பறந் ெவளிேய வந்த ,
ேஹா ேபர்ட.்
அ காற் ல் பறந்தப , ற் ம் ேநாட்டம் ட்ட
ப ேய பறந் , இ யாக தன தைலவைன கண்
த்த . ேலாகா ன் தைலவன் ேஹா ேபர்ைட ம
ழ் ச ் யான கபாவத் ல் பார்க்க, அ பறந் வந்
அதன் ேதாளில் அமர்ந் ச் ட்ட .
அதைனப் தன் ேதாளில் பார்த்த ம் , ேலாகா ஏ
ேதா ெப ம் ெவற் ெபற் ற ேபால, சந்ேதாஷத் ல் த
ைலைய உயர்த் காேட அ ம் ப கர் த்த . ன்,
ம் மற் ற ேலாகாக்கைளப் பார்த் உ ம, அ
ைவகள் ப ேமைடைய ட் அைம யாக ங் ,
வ ட் நின்றன.
அர்ஜ ன் கத் ல் ஓர் நம் க்ைகேயா ேலாகா
க்களின் தைலவைனப் பார்க்க, அ அவைன ேநாக்
அைசந்தப வந் , ப களில் ஏ அவன் ன் நின்ற
.
சார் ெஹ காப் டரில் அமர்ந்தப ேய ேலாகா
ைவ ம் , அதன் ேமல் அமர்ந் ந்த ேஹா ேபர்ைட
ம் பார்த்தான். ன், நடா ைய அங் கேய அமரச் ெசால்
, ைசைக ெசய் ட் , சற் ைதரியமாக ங்
அர்ஜ ன் அ ல் நின்றான்.
ேலாகா அர்ஜ ைன ம் , அவன் அ ல் இ ந்த
சார் ைய ம் உற் ப் பார்த்த . ெம வாக அவர்கள்
ட்ேட ெந ங் , அவர்களின் இ வர் கத்ைத ம் ஆ
ழ் ந் ப் பார்த் உ ய . சார் எச் ைல ங் ய
ப ேய அதைனப் பார்த் க் ெகாண்ேட, அர்ஜ னிடம்
த்தான்.
“இப் ப என்ன பண்ற ?”
“இ க்கற ஆபத்தான ழ் நிைலைய இ க் ரிய ெவ
க்க ம் .” என அர்ஜ ம் ட ேசர்ந் த்தான்.
“நான் யற் பண்ேறன்.” என சார் ெசால் ட் ,
ைதரியமாய் ேலாகாைவ ேந க் ேநராய் பார்த்தா
ன். அ ம் அவைனப் பார்க்க, சார் கைனத் ட்
ெதம் பாக அதனிடம் ேப னான்.
“ ேலாகா. நம் ப எ ரியான அேகாராக்கள் ைய அ
க்க வந் ட் இ க்காங் க. இ எ ேம ெதரியா
ம, நீ ங் க எல் லா ம் இங் க காட் பன்னிைய ேவட்ைட
யா சாப் ட் ட் இ க் ங் க. உடேன நாம ளம் ப
ம் . நாம அவங் கேளாட ேபாரா , நம் ம ேலாகா
ேகா ைல காப் பாத்த ம் . ம சங் கைள காப் பாத்த
ம் . ரி தா?”
ேலாகா அவன் ேப வைத அ சயமாக பார்த் ,
கத்ைத அஷ்ட ேகாணலாக் ய . அவன் ட்ேட ெச
ன் பலமாக உ ம, அதன் எச் ல் சார் ெத த்
த . சார் அதன் வாைட தாங் காமல் , தைலைய பல
மாக ஆட் அங் ேகேய நின்றான். அர்ஜ ன் அதைன
பார்த் ட் , சார் ைய ன்னால் இ த்தான்.
“சார் , அ க் ரியைல. ேகாபப் ப .”
“ஒ ேவைள நான் அைத ட்ேறன் நிைனச் , ப்
இ க் . இைத யார்டட ் ம் ெசால் டாேத. ஒ ஏ ய
ன் கா ப் ன ெதரிஞ் சா, ெராம் ப ேகவலமா இ க்
ம் .”
அர்ஜ ன் அவைன ச த்தப பார்த் ட் , ஏேதா
பலமாக ேயா க்க ஆரம் த்தான்.
சார் ண் ம் அவனிடம் ேபசத் ெதாடங் னான்.
“நான் ேவணா ைகைய மட் ம் அைசச் அ க் ரி
ய ெவக்க யற் பண்ணட்டா?”
“நீ ஒண் ம் ெசய் யாேத.” என அர்ஜ ன் க ப் பாக
ெசால் ட் , ச த்தப ேய ண் ம் ஏேதா ேயா த்
தான். டக்ெகன அவன ைள ேவைல ெசய் த . உட
ேன ம் ப் பார்த்தான்.
அங் ,
 ெஹ காப் டைர ட் ேழ இறங் நின்றாள் ந
டா . அர்ஜ ன் அவைனப் பார்த் தைலயைசக்க, அவ
ள் ரிந்த ேபால ன்ேன னாள் . அர்ஜ ம் , சார்
ம் வ ட, நடா ெந ங் ேலாகா ன்னால் நி
ன்றாள் . அ அவள கத்ைத பார்த்த ம் , கம் மா
ய . ன் அவைள ஆழ் ந் கவனித்த .
நடா உடேன ரமாக தன் ைககைள த் ம் ,
ேவக ேவகமாக நாலாபக்கம் அைசத் ம் , ெநஞ் ல்
ைக ைவத் ம் ேலாகா ற் ளக் னாள் . அைத பா
ர்த்த ேலாகா ன் கம் மா ய . நடா ெதாடர்ச்
யாக அர்ஜ ைன ைக காண் த் ம் , ஆகாயத்ைத ைக
காட் ம் ளக் னாள் . இ யாக ைக ல் க்ேகா
ணத்ைத காட் க்க,
அ த்த கணம் ,
ேலாகா ன் கத் ல் ஓர் ஆக்ேராஷம் ெதரிந்த
. ெவ த்தைத ேபால உடைல ம் , தைலைய ம்
ெம வாக அைசத்த . அர்ஜ ன் அதன் ெசய் ைககைள
க் கண் சார் டம் ெசான்னான்.
“எஸ்… அ க் ரிஞ் ச் . நடா ரிய ெவச் ட்டா.
” என ெசால் ட் , சந்ேதாஷமாக நடா ையப் பார்
க்க, அவள் அவேனா இைணந் ஒட் க் ெகாண்டாள் .
உடேன, ேலாகா ஓர் உ ேயா ம் நின்ற
. ற் நின் ந்த ெமாத்த ேலாகாக்கைள ம் பா
ர்த் , பயங் கரமாக கர் த்த . உடேன அைனத் ற் ம்
ரிந்த ம் ேபால, எல் லா ம் ஒட் ெமாத்தமாக ேகா
பத் ல் கர் க்க ெதாடங் ய . அைனத் ேலாகா
ட ம் ஓர் ஆக்ேராஷம் ெதரிந்த .
சார் , அர்ஜ ைன ேகட்டான்.
“அர்ஜ ன், இங் க ெமாத்தேம ஐம் ப ேலாகாங் கதான்
இ க் ங் க. இைத ெவச் …” என தயக்கத் டன் க்
க யன்ற த ணம் ,
தைலவன் ேலாகா ஓர ன்ேன வாைன ேநா
க் , ெமாத்த கா ம் அ ம் ப ெதாடர்ச் யாக கர்
த் ெகாண் ந்த . சார் அதைன ேகக்க யா
மல் காைத ெபாத் க் ெகாண்டான். அர்ஜ ன் அதைன
ரியாமல் பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
அவர்கைள ற் எட் ைச ல் இ ந் ம் ம் பல்
ம் பலாக இன் ம் பல ேலாகாக்கள் பாய் ந் ஓ க்
வந் க் ெகாண் ந்தன. அர்ஜ ம் , சார் ம் அத
ைன ஆச்சர்யமாக பார்க்க, கண்கள் எட் ய ரம் வ
ைர ம் மைலகளில் இ ந் தா ம் , ெச , ெகா
களில் இ ந் எ ம் பல ேலாகாக்கள் ஓ
வந் ன்னா நின்றன.
காட் ல் இ ந்த ெமாத்த ேலாகா இன ம் அங்
ந்தன. அர்ஜ ன் யப் ேபா அவற் ைறப் பார்க்
க, சார் ற் ம் ம் ப் பார்த்தான். அவன் கண்
கள் எட் ய வைர ேம , பள் ளம் என இைடெவளி ன்
ேலாகாக்கள் நிைறந் இ ந்தன. தனக் த்தாேன
ரம் த் க் ெகாண்டான்.
“ஓ ைம காட். ஆ ரக் கணக்கான க் ேமலேய இ க்
ம் ேபால.”
ேலாகா ண் ம் அவற் ைன எல் லாம் பார்த்
கர் க்க, அைனத் ம் கர் க்க ெதாடங் ய . அவற்
ன் கர்ஜைன ஒ அவ் டத்ைதேய அ ர ெசய் த . அ
வர்கள் நின் ந்த ேமைட தாக அ ர்ந் ட் , ந
நிைலக் வந்த .
சார் ஓரா ரம் பலம் ெகாண்டவனாய் அர்ஜ ைனப்
பார்த்தான்.
“எஸ். அர்ஜ ன். நாம சா ச் ட்ேடாம் .”
அர்ஜ ம் ெதம் பாக சார் ைய ேகட்டான்.
“இன் ம் எவ் வள ேநரம் இ க் ?”
சார் தன் க காரத்ைத பார்த்தான். அ ல் ேநரம்
9 : 03 : 19 என ைறந் க் ெகாண் இ ந்த . அவன்
ம் அர்ஜ னிடம் தயக்கமாக ெசான்னான்.
“இன் ம் ஒன்ப மணி ேநரம் தான் நம் ப ட்ட இ க் .
இந்த ைட க் ள் ள ேலாகா ேகா ைல நாம ெந ங்
க மான் ெதரியைல. அ மட் ல் லாம இங் க
ஆ ரக்கணக்கான ேலாகா இ க் ங் க. நம் ப ட்ட இ
ந்த ஓேர ஒ ெஹ காப் டர் மட் ம் தான் இ க் .”
அர்ஜ ன் ம் , சார் டம் ெம தாக ரித்தான்.
“பயப் படாேத. சரியான ேநரத் க் ன்னா ேய
ேலாகா ெடம் ள் ன்னா நாம எல் லா ம் இ ப் ேபா
ம் . நம் ம ெமாத்த பைடேயாட.”
சார் ரியாமல் ேகட்டான்.
“நீ .. நீ …என்ன ெசால் ேற?”
அர்ஜ ன் வ ம் ம் நின் , எ ேர கம் ர
மாக பார்க்க, சார் அவைன ரியாமல் பார்த் ட்
, அர்ஜ ன் பார்த்த ைசைய பார்த்தான். கம் ஆச்
சர்யத் ல் உைறந் ேபான . உத மட் ம் அைசந்த
.
“இைதப் பத் நீ எங் ட்ட ெசால் லேவ இல் ைல. பட், இ
ைத எனக் ஓட்ட ெதரியா .”
சற் ரத் ல் ,
ஓர் ெபரிய ன் அல் ல ஓர் ரம் மாண்டமான நீ
ர் ழ் கப் பல் வ ல் , நீ ள் வட்டத் ல் ெசம் ைமயாக
ற் இ ந்த ,
ஓர் ண்கலம் .
அர்ஜ ன் அதைனேய ல கணம் ர்ந் ப் பார்த்
ட் , ேலாகாைவப் பார்த்தான். அ ம் ண்கலத்
ைதப் பார்த் ட் , அர்ஜ ைனப் பார்த்த . அர்ஜ ன்
அதற் நிச்சயம் இ ரி ம் என்ப ேபால அதனிட
ம் உ யாக ெசான்னான்.
“ ேபா க் ளம் பலாம் .”
தைலவன் ேலாகா அைத ேகட்ட ம் , ம்
ண் ம் ண்கலத்ைத பார்க்க, அ ெமாத்த பைடைய
ம் எ ர்பார்த் காத் ந்த .
 அத் யாயம் – 50
ற் க் ம் ேமற் ப்பட்ட மானங் க ம் , ெஹ கா
ப் டர்க ம் நீ லக்கட ன் க ர் ச் எல் ைலைய ெந ங்
காமல் , அதைன ழ் ந் வானில் பறந்தப ேய நின்
க் ெகாண் இ ந்தன. ஒவ் ெவா ெஹ காப் டரி ம் ,
பலர் தன கா ல் இயர் ேபாைன மாட் யப கட ல்
க்க தயாராக நின் ந்தனர்.
ெவட் ட்ேடா கட ல் க்க தயாராக நின்
ந்த அவர்கள்
ஒவ் ெவா வரின் ம் ஆக் ஜன் அைடக்கப் பட்ட
வா ழாய் , காற் ைற வா க்க ச் கவசம் , நீ ரில்
ெதளிவாகப் பார்க்க கண் கண்ணா , கட ல் எளிதா
க நீ ந்த கா ல் ன் வால் ேபான்ற ஓர் இயக் ைய ம்
அணிந் தயாராக காத் க்க, இப் ேபா அைனவ
ம் மாட் ந்த இயர் ேபானில் , அெலக்ஸாண்டர் ர
ல் கட்டைள வந்த .
“ெலட்ஸ் ஸ் ம் .”
அைனவ ம் அதைன ேகட் தன கட்ைட ரைல
உயர்த் ட் , ெஹ காப் டரில் இ ந் ஒவ் ெவா வ
ராக க்க ஆரம் த்தனர். ஐம் ப க் ம் ேமற் ப்பட்ட ந
பர்கள் தைல ழாக வானில் பறந்தப ேய கடைல ேநா
க் பயணிக்க,
அெலக்ஸாண்டர் தன ெஹ காப் டரின் ைர ல்
அவர்கைள கவனித் க் ெகாண் இ ந்தான். ல க
ணங் களில் த்தவர்கள் அைனவ ம் கட ல் ழ் ,
ஆழ் கடல் ேத த க் ெசன்றனர்.
அ த் ,
அெலக்ஸாண்டர் பயணித்த ெஹ காப் டர் அப் ப ேய
ங் கட க் ஒட் யப ேய ழ் ேநாக் பறந்த
. அதன் ன் பக்க கத ஓர் இைரச்சேலா றந்த
. உள் ேள, ஐவர் மட் ேம பயணிக்க ய ஓர் ய
நீ ர் ழ் கப் பல் இ ந்த .
அத ள் ேள,
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் உள் ேள அமர்ந் ந்தான். அ
வ டன் ேவலன் ேனா, கர்ேலான் ஸ் த், ஆண்ட்
மார்க்கல் வ ம் அமர்ந் ந்தனர். ெஜேராம் ப் ரான்
ஸ் தன இயர் ேபானில் ேப ய ப ேய அதைன இ
யக்க ஆரம் த்தான்.
“ஓேக, அெலக்ஸ். ஆர் ெர .”
அ த்த கணம் ,
அவர்கள் அமர்ந் ந்த நீ ர் ழ் கப் பல் தன ச
க்கரங் களால் இயக்கப் பட் , ெஹ காப் டரில் இ ந்
ேவகமாக ன்ேன கட க் ள் ெசங் த்தாக ந்
, ழ் ேநாக் பயணிக்க ஆரம் த்த . அெலக்ஸாண்ட
ர் ெஹ காப் டைர ண் ம் ேமேல ப் , ன் ந்த
அேத நிைல ல் வானில் நி த் னான்.
அ த் , அந்த நீ ர் ழ் கப் பல் ேபாலேவ, கடைல
ஒட் யப ேய பறந் க் ெகாண் ந்த ஓர் ரஷ்ய ெஹ
காப் டரில் இ ந் ஓர் அ ந ன ைடப் ன் வைக
ஆராய் ச் நீ ர் ழ் கப் பல் அ ழ் த் டப் பட, அ
ம் கட க் ள் இறங் உள் ேள பயணித்த .

ெஹ காப் டர் உள் ேள,

அெலக்ஸாண்டர் மானி அைற ல் இ ந்த கணி
ணி ல் கட ல் த்தவர்கைள ம் , கட க் ள் ெசன்
ற இ நீ ர் ழ் கப் பைல ம் ஆழ் ந் கண்காணித்
க் ெகாண் இ ந்தான்.
ஆவேலா அவன் அதைன கவனித் க் ெகாண்
க்க, அ ரா தன் அைற ல் இ ந் ெவளிேய அவ
ைன ெம வாக ெந ங் னாள் . கணிணித் ைரைய
கண் அவ ம் கம் மா னாள் . கம் படபடப் பான
. அெலக்ஸாண்டரிடம் இ க்கமாக ெசான்னாள் .
“ஐ ங் ஆர் இயர் இன் க்ைளேமக்ஸ்.”
“ ஆர் ராங் . ஐ ஏம் யர் ஃபார் எ ஹாசம் க்ைளேம
க்ஸ்.” என அெலக்ஸாண்டர் அவளிடம் ம் சாதார
ணமாக ன்னைகத்தான்.

ஆழ் கடல் உள் ேள,

ஐம் ப க் ம் ேமற் பட்ட கடல் ழ் காளிகள் நீ ந் யப
ேய ற் ம் ஆராய் ந் க் ெகாண்ேட கட க் ள் நீ ந்
ெசன்றனர். அவர்க க் ந ேவ நீ ர் ழ் கப் பல் க
ள் இரண் ம் , ெவண்ைம ெவளிச்சத் ைன நீ ரில் ழ்
ேநாக் பாய் ச் யப , மணிக் 80 ேலா ட்டர் ேவ
கத் ல் ேழ இறங் க் ெகாண் ந்தன.
ஓர் நீ ர் ழ் கப் பல் உள் ேள,
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் கண்ணா வ ேய ெதரிந்த
அட ர்ந்த இ ள் ழ் ந்த கடைலப் பார்த்தான். அ த்
தன் எ ேர இ ந்த கணிணித் ைரைய பரபரப் பாக
கவனித்தான். அ த்ததாக, அ ேக இ ந்த ஓர் ெபாத்
தாைன ேவகமாக அ த் னான்.
ட்ைடப் வா ல் இ ந் எ த் , ைக ட் க்
ெகாண்ேட அைனத்ைத ம் கவனித் க் ெகாண் ந்த
இ ந்த கர்ேலான் ஸ் த் அவைனக் ேகட்டான்.
“எதாவ ெதரிஞ் சதா?”
“எதாவ ெதரிஞ் சதா?” என அேத சமயம் ெஜேராம் ப்
ரான் ன் இயர் ேபானில் அேத ேகள் ைய அெலக்
ஸாண்ட ம் ேகட்க, அவன் இ வ க் ம் ெபா வாக ப
ல் ெசான்னான்.
“ம் ம் .. ெடம் ள் ழதான் இ க்க ம் . பட், ஆப் ளிக் ெப
னட்ேர ங் ேரடார்ல ெசக் பண்ணிட்ேடன். நாம நிைன
க்கற அள க் ெஜய் ஜாண் க் ஸ்ரக்சச ் ர் எ ம் ழ
இ க்கறதா ெதரியைல. ேசா, இப் ேபாைதக் ெபட்
எவ் வள ஸ்டன்ஸ்ல இ க் ெதரிஞ் க்க, எக்ேகா
ச ண்டர் லமா கட க் ள் ள ப் ரிக்ெவன் அ ப்
இ க்ேகன். ெவ ட் பண்ணிப் பாப் ேபாம் .”
“எக்ேகா ச ண்டர்?!!!.” என ேவலன் னா வத்ைத உ
யர்த் னான்.
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அவ க் ப லளித்தான்.
“ம் ம் .. அ லமா ெவளிப் படற ஒ யைலகள் கடல் த
ைர மட்டத் ல ேபாய் பட் எக்ேகாவா நம் மைளேய
ம் ப ரீச ் பண் ம் . அேதாட ட்ராவல் ைடம் லேய நா
ம இன் ம் எவ் வள ரம் ேபாக ம் ெதரிஞ் க்க
லாம் .”
ஆண்ட் மார்க்கல் ேகட்டான்.
“எவ் வள ரம் இ க் ம் ?”
“ஐ ங் ெமாத்தம் ஐயா ரம் அ வந் இ க்ேகாம் .
இன் ம் ெரண்டா ரம் ஐயா ரம் அ ல கடேலா
ட தைர மட்டத்ைத நாம ெதாட் ேவாம் நிைனக்க
ேறன்.”
கண்ணா வ ேய கடல் நீ ைர ரம் ப் ேபா பார்
த் க் ெகாண் ந்த ேவலன் ேனா அதைன பார்த்தப
ேய ரட் ேயா மற் றவர்கேளா ேப னான்.
“நீ ங் க இன்ெனா ஷயத்ைத கவனிக்க மறந் ட் ங்
க. ெராம் ப ஆச்சர்யமா க் . கடல் ல கண் க் ெத
ரிஞ் ச வைரக் ம் எந்த கடல் வாழ் உ ரின ம் இல்
ைல. அந்த ேர ேயஷன் ேரஞ் ச ் அ ங் கைள எல் லாம்
பா க் நிைனக்கேறன்.”
ஆண்ட் மார்க்க ம் பார்ைவ ெதரிந்த வைர
ம் கடைல ஆராய் ந் ப் பார்த்தான். ன்கள் ட கண்
ணில் படாத அவைன ஆச்சர்யப த் ய . ேவலன்
ேனா ெசான்னைத ஆேமா த்தப ேப னான்.
“எஸ், ஈஸ் ைரட். ப் க்ரிேயச்சர்ஸ் எ ேம இங்
க இல் ைல. ேசா, தட் ேவவ் ஸ் அஃெபக்ஸ் ெதம் . தட்ஸ்
ஓய் ட் நாட் வ் ஸ் ஏரியா. ேசா, அந்த க ர்
ச் இந்த இடத்ைதேய தன்ேனாட கட் ப் பாட் க் ள் ள
ெவச் இ க் .”
கர்ேலான் ஸ் த் ம் அவர்கள ற் ைற ஏற் , உ
ரினம் இல் லாத ஆழ் கடைல எட் பார்த் க் ெகாண்
க்க,
அ த்த கணம் ,
“ெதாம் .”
கண்ணா ல் எ ேவா பலமாக ேமா ய . அைன
வ ம் அ ர்ந் , கண்ணா வ ேய பதட்டமாக பார்க்
க, ஒ வன் ஸ்க் பா ைம ங் உபகரணங் கேளா , அ
வர்கள நீ ர் ழ் கப் ப ல் ேமா தந்தப ேய, ழ்
ேநாக் ெசன் க் ெகாண் ந்தான்.
உட ல் உ ர் இல் ைல.
நால் வரின் கத் ம் அ ர்ச் . ேமா யவைனப்
ேபாலேவ இன் ம் பல ேபர் அவர்கள நீ ர் ழ் கப் ப
ைல ம் கடந் , ஆங் காங் அைச ன் ணமாக ஆ
ழ் கடைல ேநாக் பயணித் க் ெகாண் ந்தனர்.
ேவலன் ேனா பத னான்.
“வாட் த ெஹல் !!!. ஸ்க் பா ைட ங் ம் எல் லாம் ெச
த் இ க்காங் க. எப் ப ?”
கர்ேலான் ஸ் த் கம் இ க்கமான .
“நிச்சயமா அந்த க ர் ச் தான் அவங் கைள பா ச்
இ க்க ம் . அ மட் ல் லாம இப் ப ேவெறா ஷ
யம் தான் என்ன ெராம் ப ேயா க்க ைவக் .”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் பதற் றம் அகலாமல் ேகட்டான்.
“என்ன?”
“ம் ம் .. இறந்த உடல் கள் எல் லாம் ேமல ேபாகாம ழ
ேபா ட் இ க்கற அ யல் க் மாறான .
இந்த ப ல எ வந்தா ம் , அ ெடம் ள் ெவளி
டற க ர் ச்சால பா க்கப் பட் , ஆழ் கட க் ஈர்க்கப்
ப . அதனாலதான் கடல் உ ரினங் கள் எ ம் நம் ப
கண் க் படைல. கட க் உள் ள மட் ல் ைல. க
ட க் ேமல ம் எ ேபானா ம் அ ேர ேயஷனால
பா க்கப் பட ெவச் , கட க் ள் ள அைத ஈர்த் க் .
ைலக் ேசஃப் ப் ெராடக்சன்”
“என்ன ெசால் ல வர் ங் க?” என ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் எ
ச் ைல ங் னான்.
கர்ேலான் ஸ் த் தான் ைகத் ெகாண் ந்த
ட்ைட ேழப் ேபாட் த் ட் , ஒ ெப ச்
ேசா ெசான்னான்.
“தப் பண்ணிட்ேடாம் . நாம இங் க வந் க்க டா .
ேலாகா ெடம் ைள ெபா த்த வைரக் ம் , நம் ப என்ட்
ரி ஈஸ் ெவரி ெவரி இல் கல் . அ நம் ப ேமல இன்
ம் க ைண காட் ட் இ க்கறதால நாம உ ேராட
இ க்ேகாம் . ெஜேராம் , சப் ெமைரைன நீ ஆபெரட் பண்
ணிட் இ க்ேகன் நீ நிைனக்கேற. அ தப் . ெடம்
ேளாட ஈர்ப் சக் தான் நம் பைள ழ இ த் ட் இ
க் .”
ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அைதக் ேகட்ட ம் நம் பாமல் ,
தான் இயக் க் ெகாண் ந்த நீ ர் ழ் கப் ப ன்
ேவகத்ைத ைறக்க யற் த்தான். ஆனால் , அ அவ
ன் கட் க் நிற் காமல் , ன்ைப ட, ேவகமாக நீ ரில்
ஊ ச் ெசன் க் ெகாண் ந்த .
உடேன அவன் அவசரமாக தன இயர் ேபானில் ப
ல ைற “ஹேலா.”. “ஹேலா.” எனக் கத் னான். ன்
னால் இ ந்த ெபாத்தான்கைள அ த் னான். கணி
ணி ைர இ ட்டாக இ ந்த . ஆக, எ ம் ேவைல
ெசய் ய ல் ைல.
ெவ ப் ல் ம் எல் ேலாரிட ம் ெசான்னான்.
“ ட், எ ம் ேவைல ெசய் யைல. கம் னிேகஷன் ட
கட் ஆ ச் .”
ேவலன் ேனா, ஆண்ட் மார்க்கல் கத் ல் ஓர்
ெப ம் கலவரம் ெதரிந்த . உடேன ம் கர்ேலான்
ஸ் த்ைதப் பார்க்க, அவன் ண் ம் ஓர் ட்ைட
ைவத் , வா ல் ைக ட்டப ேய, எல் ேலாைர ம்
பார்த் க சாதாரணமாக ெசான்னான்.
“நாம சாகப் ேபாேறாம் .”
மற் ற வ ம் ேபச் ச் ன் இ ந்தனர்.

நீ ர் ழ் கப் பல் கட ன் தைர மட்டத்ைத ெந ங்

, நீ ைர மண்ணால் கலங் க ட் , நிலத் ல் ேமா
ெம தாக அைசந்தப ேய நின்ற . ேவலன் ேனா, கர்
ேலான் ஸ் த், ஆண்ட் மார்க்கல் , ெஜேராம் ப் ரான்
ஸ் என நால் வரின் கத் ம் ஓர் இ க்கம் ெதரிந்த
. ெஜேராம் உள் ேள ந்தப ேய கண்ணா லம்
பார்ைவைய ெவளிேய ழல ட்டான்.
அப் ப வ ம் பாழைடந்த ெபரிய ெபரிய இ
ரண் கப் பல் க ம் , ன் பயணிகள் மான ம்
 ந் , ஊ க் டந்தன. பல வ டங் க க் ன்
ழ் இ ப் பைத ேபால எல் லா ம் உைடந் ம் , ைதந்
ம் , உப் நீ ரால் அரித் ம் அலங் ேகாலமாக டந்தன.
அ மட் ன் ஆங் காங் ற் க் கணக்கான ம
னித எ ம் க் கள் ந் க் டந்தன.
ேவலன் ேனா, ஆண்ட் மார்க்கல் கத் ல் ஓர் ப
யேரைக பர ய . ெஜேராம் ப் ரான் ஸ் அதைனெயல்
லாம் கவனித் ட் , பதட்டமாக மற் றவர்கைளப் பா
ர்த்தான்.
“யா. கர்ேலான் ஈஸ் ைரட். பட், ேவர் ஈஸ் ேலாகா
ெடம் ள் ?”
அ த்த கணம் ,
அவ் டம் அ ரத் ெதாடங் ய . நீ ர் ழ் கப் ப
ன் உள் ேள இ ந்த ேவலன் ேனா, ஆண்ட் மார்க்கல் ,
கர்ேலான் ஸ் த் அைனவ ம் பதட்டமாக ைக ல்
ைடத்தவற் ைற ெகட் யாக த் க் ெகாண் , அைன
வ ம் ெவளிேய பார்த்தனர்.
நில அ ர் ெதாடர்ந் க் ெகாண்ேட இ ந்த . ஏற்
கனேவ ழ் டந்த ெபரிய ெபரிய கப் பல் க ம் ,
மானங் க ம் அ ர் ல் ங் கத் ெதாடங் ன. ேவல
ன் ேனா அதைன பார்த்தப ேய பயத் ல் கத் னான்.
“இங் க என்னதான் நடக் ?”
மற் ற அைனவ ம் என்ன ெசய் வெதன் ெதரியாம
ல் தங் கள் உ ர்பய பார்ைவகைள ெவளிேய ெச த்
க் ெகாண் இ ந்தனர்.
ெவளிேய, நில அ ர் அ கமான .
அ ;த் ,
கட ன் நிலப் ப யான ரிசல் டத் ெதாடங்
ய . அ ளந்தப ேய ஓர் கண்ைண ம் ெபான்
னிற ெவளிச்ச ற் ைன ெவளிப் ப த் யப ேய, ப
ேவகமாக எல் லா பக்க ம் ன்ேன ெசன்ற . அங்
ழ் ந் க் டந்த கப் பல் க ம் , மானங் க ம் ரிச
ல் க் அப் ப ேய இரண்டாக ளந் , நீ ரில் அப் ப
ேய ெம வாக சரிந் , சாய் ந் ழத் ெதாடங் ன.
ரிசல் அப் ப ேய ன்ேன இவர்கள் இ ந்த நீ ர்
ழ் கப் பல் இ ந்த ப க் ன்னால் தன ரிச
ைல காட் யப ேய ன்ேன பர ய . உள் ள இ ந்
த வ ம் அைதப் பார்த் அ ர்ச் ல் உைறந் ப்
ேபா ந்தனர். ரிச ல் இ ந்த ெவளிப் பட்ட ெபான்
னிற ெவளிச்சத் ைன பார்த்தப , ஆண்ட் மார்க்கல்
பயத் ல் கத் னான்.
“ஓ ைம காட். நாம உடேன ம் ேபாக ம் .”
கர்ேலான் ஸ் த் இ க்கமாக ெசான்னான்.
“இ ஒ வ ப் பாைத. உ ேராட இங் க வரலாம் . பட்,
ெபாணமா ட ம் ேபாக யா .”
அவன் ெசால் த்த ம் ,
நில ரிசல் கள் ெபரிதா , கட ன் தைர மட்ட நி
ல அ க் அப் ப ெய இரண்டாக ளக்க ெதாடங் ய
. ேபாக ேபாக ள ெபரிய அள வளர்ந் க் ெகா
ண்ேட ேபாக, உள் ேள இ ந் ஓர் ரம் மாண்ட ெபான்
னிற ெவளிச்சம் ெவளிேய , கட ன் ேமல் எல் ைல வ
ைர ய் ச் ய த்த .
கட ல் ழ் ந் க் டந்த கப் பல் க ம் , மானங் க
ம் பள் ளத் ல் சரிந் உள் ேள ழ் கத் ெதாடங் ன.
கடல் நீ ரின் அைம அதற் ேகற் ப மா ேவகமாக ழல
த் ெதாடங் ய . அச் ழ ல் க் ய நீ ர் ழ் கப் ப
ல் சற் ேமேல ேவகமாக ழன் , பள் ளத்ைத ேநாக்
சாய் வாக ெசன் , ேழ ெவளிச்சத் டன் ளந்த நி
ல அ க் ன் ஆழம் ெதரியாம பள் ளத் ல் நீ டன் ழ்
க,
அைனவ ம் பள் ளத் ல் தைல ழாக ழ் யப ேய
பார்க்க,
இப் ேபா ெபான்னிறம் அவர்கள கத் ல் ய் ச்
ய க்க, ஏேதா ரம் மாண்ட உ வ அைமப் ல் , ெபா
ன்னிற ெவளிச்சத்ைத கக் யப பள் ளத் ல் இ ந்
ப ேவகமாக ஏேதா ேமேல வந்த . நால் வ ம் ழ்
ய பள் ளத் ல் ெதரிந்த அக்காட் ைய பார்த் , தங் கள்
நிைலைய ம் மறந் , ஏேதா ேமாட்சம் ெபற் ற ேபா
ல, கண்கைள ரித் பரவசமாய் இ ந்தனர்.
அவர்கள நீ ர் ழ் கப் பல் ன்னால் வ ம்
அ ல் ேமா ெவ த் தற ஒ கணம் ன் , கர்
ேலான் ஸ் த் கண்கள் ரள அதைனப் பார்த்தப ேய
எல் ேலாரிட ம் ெசான்னான்.
“ ேலாகா ெடம் ள் .”
அவ் டம் க்க ெபான்னிறம் எங் ம் பரவ, அந்
நிறம் ைய ளந் க் ெகாண் , ேலாகா ேகா ல்
தன தரிசனத்ைதக் காட்ட கடைல த் க் ெகாண்
, ேமேல வந் க் ெகாண் இ ந்த .

கட க் ேமேல ற் க்கணக்காக மானங் க ம்

, ெஹ காப் டர்க ம் க ர் ச் எல் ைலைய ெந ங் கா
மல் , அதற் ன்னதாகேவ வானில் நின்றப பறந் க்
ெகாண் இ ந்தன.
ஓர் ெஹ காப் டரில் ,
அெலக்ஸாண்டர் மானி அைறக் கணிணிைய உ
ற் க் கவனித்தான். கட க் ள் ெசன்றவர்களின் நி
ைலைய, கணிணி லம் கண் க் ெகாண் ந்தவனி
ன் கம் , அ தன அைலவரிைசைய இழந் ெவற்
த் ைரையக் காட் ய ம் இ க்கமாக மா ய . அ
ரா அவ க் ன்னாலேய நின் க் ெகாண் ந்தா
ள் .
அவளின் கத் ல் ஓர் ைதரியம் வந்த .
“கட க் ேபானவங் க எல் லா ம் ெசத் ப் பாங் க.
ேலாகா ெடம் ள் ஒ அ க்கற சக் இப் ப நீ ரிஞ்
க் ேவன் நிைனக்கேறன்.”
“அதனாலதான் அைத எனக் ெராம் ப க் ம் . பட்,
அைத அைடயாம நான் டமாட்ேடன்.”
அ ரா ன்னால் இ ந்த ெஹ காப் டரின் கண்
ணா வ ேய ரியன் மைறந் க் ெகாண் ப் பைதப்
பார்த்தாள் . அைத அெலக்ஸாண்ட க் ம் காட் னாள் .
“ தட். ரியன் மைறய இன் ம் ல மணி ேநரம் தா
ன் இ க் . அ தான் உன்ேனாட ெடட்ைலன். அ க்
ள் ள நீ ேலாகா ேகா ேலாட சக் ைய அைடஞ் சாதா
ன். ஸ் பண்ணிட்டா, ம ப ம் பல ேகா வ ஷம்
காத் க்க ம் .”
அெலக்ஸாண்ட ம் அைதக் கவனித்தான். கத்
ல் ஓர் ெவ ப் ெதரிந்த . அப் ப ேய தைலைய சாய்
க்க, ன்னால் இ ந்த கடல் ெம வாக ெகாந்தளிக்க
ெதாடங் ய . இன் ம் ஆழ் ந் கவனித்தான். கடல் ம
ட்டம் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ேமேல உயரத் ெதாடங்
ய .
அ ரா ம் அதைன கவனிக்க தவற ல் ைல. கம் மா
ேகட்டாள் .
“அங் க என்ன நடக் ?”
அ த்த கணம் ,
கடல் நீ ர் மட்டம் ெவ உயரமாக எழத் ெதாடங்
ய . ஓர் ப் ட்ட ைமயத் ந் நாலாபக்க ம்
ெபரிய ராட்சஷ னா அைலகள் உ வாகத் ெதாடங்
யன. ஆழ் கட ல் இ ந் எ ேவா உந் வ ேபால,
கப் ெபரிய னா அைலகள் ஸ்தாரமாக எ ந்
நாலாபக்க ம் பயணிக்க, இப் ேபா அதைன த்
த கடல் ைமயத் ல் ரம் மாண்ட கடற் ஏற் பட் ,
அப் ப ெய ழலத் ெதாடங் ய .
அெலக்ஸாண்ட ம் , அ ரா ம் ஓர் ராட்சஷ
னா அைல தங் கைள ெந ங் வைதக் கண் க
ம் மா னர். அெலக்ஸாண்டர் ப ேவகமாக தன
ெஹ காப் டைர இயக் , ேவகேவகமாக ேமேல உயர்த்
னான்.
அ த் ,
அவன் உடன யாக தன இயர் ேபாைன எ த்
வானில் பறந் க் ெகாண் ந்த மற் ற ெஹ காப் டர்க
க் , அவசரமாக கட்டைள ட்டான்.
“ைகஸ், னா . சம் ங் ராங் . ஏேதா ெபரிசா நடக்கப்
ேபா . எல் லா ம் ேசஃபான இடத் க் ஃப் ைள பண்
ங் க. க் ரம் .. க் ரம் .. கம் ஆன்.”
அவன் கட்டைள டேவ ேதைவ ல் லாத ேபால,
ஆபத்ைத உணர்ந்த அைனத் வா ர் க ம் ப ற்
எ த்த ேபால, ஒன்றன் ன் ஒன்றாக ப ேவகத் ல்
 வைளந் , னா அைலக க் ம் ேமேல ன்ேன ,
பா காப் பாக பறந்தன.
ஆனால் , அைனத் ம் தப் ப ல் ைல.
இரண் ெஹ காப் டர்கள் மட் ம் னா அைல ல்
க் , த அதேனா ெசயல் பா ன் பயணிக்க,
மற் ற வா ர் கள் அதனிடம் இ ந் ெநா ப் ெபா
ல் தப் , பா காப் பாக ேமேல பறந் க் ெகாண் ந்
த .
ற் க் ம் ேமற் ப்டட ் வா ர் க ம் வானில் பற
ந் நீ ர்ச் ழன் க் ெகாண் ந்தைதேய கவனித்
க் ெகாண் க்க, ராட்சஷ அைல தாக் த ல் இ ந்
தப் ய அெலக்ஸாண்டர் தன் ைடய ெஹ காப் டரில்
அைம யாக இ ந்தான்.
ல கணம் ச்ைச இ த் தன்ைன ஆ வாச ப
த் க் ெகாண்டான். அ ரா ம் நடந்த நிகழ் ைவக் கண்
ல கணம் பத ப் ேபாய் , ஓரள தன்ைன ேதற் க்
ெகாண் ந்தாள் .
அெலக்ஸாண்டர் பைழய நிைலக் வந் , இயர்
ேபானில் மற் ற மானி ஓட் களிடம் ேப னான்.
“ஆல் ஆர் ேசஃப் ?. ஒண் ம் ரச்சைன இல் ைலேய?”
ஒ வனின் ரல் எ ெரா த்த .
“பட், ெரண் ரிட் ஸ் ேசாப் பர்ைஸ நாம இழந் ட்
ேடாம் . பட், னா ஃபார்ம் ஆன ெசன்டர் ஒ க்ராண்
ட் ஒர்ல் ஃ ல் ெராேடட் ஆ ட்ேட இ க் . சம் ங் ராங் .
எங் க நாட் ர நி கள் எல் லாம் இறந்ததால, உன்
ேனாட கேமண்ட்க் காத் க்ேகாம் அெலக்ஸ். நீ ஆர்
டர் ெகா த்தா உடேன ம் ேபா டலாம் .”
“வந்த ேவைலைய க்காம யா ம் ம் ப ேபாற
ல் ைல.” என இ க்கமாக ெசால் ட் , இயர் ேபா
ைன க் எ ந்தான் அெலக்ஸாண்டர்.
ன், ெம வாக அவன்
ன்ேன , கண்ணா வ ேய கட ல் ரம் மாண்டமா
க ழன் க் ெகாண் ந்த நீ ர்ச் ையேய ஆழ் ந் ப்
பார்த்தான். அ ரா ம் அவேனா இைணந் அக்காட்
ைய காண,
 நீ ர் ல் இ ந் ெரன ஓர் ெபான்னிற ெவளிச்ச
ம் ேதான் ய .
அ ரா ம் , அெலக்ஸாண்ட ம் இைமக் ெகாட்டாமல்
அதைனப் பார்க்க,
த ல் கட ல் ழன் க் ெகாண் ந்த நீ ர்
ல் இ ந் ெம வாக ஏேதா ஒன் க்ேகாண வ
வத் ல் தாக தங் க நிறத் ல் ெவளிப் பட் ேமேல
வந்த . ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக தன் ெமாத்த ப் பக்க
ராட்சஷ தங் க உடைல ம் ெவளிக்காட் யப கட ல்
ளித்தப ேய, கடல் நீ ைர தற ட் , ரியைன ம
ைறத்த ப , ரம் மாண்டமாக
ேமேல ந் அ வரத் ெதாடங் ய .
அெலக்ஸாண்டர் கத் ம் , அ ரா கத் ம்
அ ந் ெவளிப் பட்ட ெபான்னிற தாக்கம் ெம தா
க படற, அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் ஓர் ற ப் பலன்
கண்ட சந்ேதாஷம் . அ ரா ர்ச்ைகயா அதைனேய
ெவ த் ப் பார்த் க் ெகாண் இ ந்தாள் .
இ யாக,
ைய ளந் , ெவளி லகத் ற் ைமயாக
அ ெவளி
வந்த . தன ெமாத்த தரிசனத்ைத ம் உல ற் கா
ட் யப , கடல் ேமல் ரம் மாண்டமாக ற் றப ேய, த
ன் தங் க உடேலா கம் ரமாக காட் யளித் க் ெகா
ண் இ ந்த ,
ேலாகா ெடம் ள் .
அதற் ன்னால் , ரமாக வானில் பறந் க் ெகா
ண் ந்த ற் க் ம் ேமற் ப்பட்ட வா ர் கள் அைன
த் ம் , ேலாகா ேகா ன் உயரத்ைத ம் , அகலத்ைத
ம் கணக் ம் ேபா , ெவ ம் பறைவ ட்டங் கள் ப
றந் க் ெகாண் ப் பைத ேபாலேவ ேதான் ய .
 அத் யாயம் – 51
ேலாகா ேகா ல் .
ெபான்னிறத் ல் ெஜா த் க் ெகாண் இ ந்த .
கடல் ேமல் ைளத்த மாமைல ேபான் , ண்ைண
ட் ம் அள ெபரிதாக ற் ந்த . நி ர்ந் ப் பார்
க் ம் அதன் ர்ைமயான க்ேகாண ன் கம் ,
ெபரிய ெபரிய தங் க கட் களின் யலால் , ேநர்த்
யான ரம் மாண்ட ப யைமப் ல் ரகா த் க் ெகா
ண் இ ந்த .
ஒவ் ெவா தங் க கட் களி ம் உ ரினங் கள் , ஐம்
தங் கள் , ஐம் லன்கள் , ெமா கள் , கலாச்சாரங் கள் என
அைனத் ம் ற் பங் களாக ெச க்கப் பட் இ ந்த .
அக்ேகா ல் எ ப் ர ட் ன் அைமப் க் ஒத் இ
ந்தா ம் , உ ல் அதைன ட பல மடங் ஸ்தா
ரமான கட் மான அைமப் , இனி, ல ல் நிச்சயம்
சாத் ய ல் லாத ஒன் .
ேலாகா ேகா ல் உள் ேள ெசல் வதற் கான 150 அ
க் ம் ைற ல் லாத ரம் மாண்ட ைழவா ம் , அ
தற் ன்ேன ெபரிய ேமைட ேபான்ற ஓர் தங் க ட்
ம் , அதற் ேழ தங் க ப க ம் ைழவா க் ெச
ல் ல ஏ வாக அைமக்கப் பட் இ ந்த .
அைவ எல் லாவற் ற் ம் ன்ேன,
ைமயத் ல் ஓர் ந் அ ரபஞ் ச கட ள் ஆ
ராேத ன் ெபரிய ைல ஓர் காவலைனப் ேபால நி
ன் ந்த . அ , ஓநாய் க ம் , மனித க ம் கல
ந்த ேபான்ற ஓர் த் யாசமான உ வத் ல் இ ந்த
.
அதற் ன்னால் கல் லால் உ வாக்கப் பட்ட ஓர் உ
யர்வான சட் ல் ஜ வாைல பற் எரிந் க் ெகா
ண் இ ந்த . அவற் ைன ழ் ந்த ெமாத்த இட ம்
ெபரிய ேபார்க்களம் ேபால அகன்ற நிலப் ப ம் , அ
தைன ற் ம் ெபரிய ரம் மாண்ட ேகாட்ைட கட்
மானங் கள் பா காத் க் ெகாண் இ ந்தன.
ேம ம் , ேகா ல் ன் ேபரகன் இ ந்த ெவற்
நிலத் ல் ஆங் காங் ராட்சஷ ண்கள் உ வாக்கப் ப
ட் , அ உச் வாைனப் பார்த் நின் ந்தன. ஒவ்
ெவா ணின் ன்னா ம் ேலாகாகக்களின் ஐம் ப
அ உ வ ைலகள் நிற் க ைவக்கப் பட் இ ந்தன
. ேம ம் , ேகாட்ைட வற் ல் அவற் ன் த் ரங் க
ம் வைரயப் பட் இ ந்தன.
இைவ ெமாத்த ம் ஆழ் கட ல் இ ந் ேமேல எ
ப் பப் பட் இ ந்த . யப் ற் ரிய வைக ல் அைவக
ள் அைனத் ம் , நீ லக்கட ன் ேமல் எந்த ைண ன்
கம் ரமாக அைச ன் நின் ந்தன, கடல் அைல
க ம் அதைன வணங் வ ேபால அைம யாக தவழ்
ந் க் ெகாண் இ ந்த .
ேகாட்ைட ேபார்க்கள ட ல் ,
ற் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ெஹ காப் டர்க ம் , ேபார்
மானங் க ம் வரிைசயாக, ஒன்றன் ன் ஒன்றாக
அணிவ த் நின் ந்தன. அவற் ல் இ ந் இறங்
ய ஐயா ரத் ம் ேமலான ரர்கள் ஒவ் ெவா வ ம் , த
ங் கள் ன்னால் இ ந்த ெமாத்த அைமப் ைப ம் ரம்
ப் ேபா ப் பார்த்தனர்.
உல ன் நம் ப யாத அ சயத்ைத கண்ட ேபா
ல, ஒவ் ெவா வரின் கத் ம் ஆச்சர்ய ம் , ெபரிதா
க சா த்த ெவற் க் களிப் ம் ெதரிந்த . அவர்கள் எ
ல் ேலார்க் ம் ன்னால் நின் , எ ேர ற் ந்த ந்
அ ஆராேத ன் ைலைய ம் , அதற் ன்
னால் ெபான்னிறத் ல் பரந் , ளிர்ந் நின்ற ேலா
கா ேகா ைல ம் , தைலைய உயர்த் , ெமய் மறந்
பார்த் க் ெகாண் ந்தான்,
அெலக்ஸாண்டர்.
அ ேக நின் ந்த அ ரா ம் தன் உ ர் அங் தா
ன் ப ெகா க்கப் ப ம் என்பைத ம் மறந் , ேலா
காக் ேகா ைல ம் , அதைன ழ் ந் ந்த யக் ம் க
ட் மானங் கைள ம் கண் ரம் த் ேபா ந்தாள் .
 அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் ேபரானந்தம் . ெமல் ய
ரிப் டன் அ ராைவ ஏ ட்டான்.
“உனக் இப் ப என்ன ேதா ?”
அ ரா தன் ர ப் ல் இ ந் ைட ெபற் , நிக
லக ந்தைனக் வந் , அெலக்ஸாண்டைர ேகாப
மாக பார்த்தாள் .
“நீ உலகத்ேதாட பல ேகா வ ஷ இயல் நிய ைய
ெபரிய தப் பண்ணிட்ேட அெலக்ஸ். ேலாகா
ேகா ைல இந்த உலகம் உண ர உலக அ க்கா
ன ஆரம் பம் . அ க் அஸ் வாரமா தல் ல அ யப்
ேபாற நீ ம் , உன்ேனாட பைடக ம் இ க் ம் என
க் ேதா .”
“ம் ம் .. அைத ம் பாப் ேபாம் .”; என அெலக்ஸாண்டர்
ன்னைகத்தப ேய ன்னால் இ ந்த ப களில் ஏ , ஓ
ர் ேமைட ேபான்ற அைமப் ைப அைடந்தான். ஒ கண
ம் ச்ைச இ த் ட் , தைலைய உயர்த் ப் பார்க்
க,
அவன் எ ேர,
ேலாகா ேகா ைல காப் ப ேபால, ற் க் ம்
ேமற் ப்பட்ட ெஹ காப் டர்க ம் , ேபார் மானங் க ம்
ஓர் அரண் ேபான் ழ் ந் நின் ந்தன. ஆ ரத் க்
ம் ேமற் ப்பட்ட ரர்கள் அ ந ன ப் பாக் கைள
ைக ல் ஏந் யப அெலக்ஸாண்டைரேய ைறப் பாக
பார்த் க் ெகாண் இ க்க,
அெலக்ஸாண்டர் எல் ேலாைர ம் பார்த் ைறப்
பாக ம் , உரக்க ம் ேப னான்.
“ ேலாகா ேகா ைல பாத்த க் அப் பறம் , ல இ
க்கற அ கார வர்க்கத்ைத ேசர்ந்த ம ச அரக்க ங்
கைள எ ர்க்க ம் , அவங் க ெகா ங் ேகால் ஆட் க்
ற் ப் ள் ளி ைவக்க ம் , இந்த உலகத்ைத றப் பா
நாம ஆள ங் கறைத எல் லாம் தாண் , இைத அைட
யற க்காக நம் மைள பைடச்சவேன எ ர்த் வந்தா
ம் , அவைனேய எ ர்க்கற மனவ ைம உங் க எல் ேலா
க் ம் வந் க் ம் எனக் ெதரி ம் . இப் ப எனக்
இ க்கற மா ரி.
 இைத ஏேதா உங் க க் ஊக்கம் தர்ற க்காக நா
ன் ெசால் லைல. இப் ப நம் பைள எ ர்க்க ம் நிைன
ச்ச எல் லா மனிதர்க ம் நம் பளால அ க்கப் பட்டாங் க.
இனி ம ச உ வத் ல நம் பைள த க்க ம் , எ ர்க்க
ம் எவ ம் இல் ைல. ஆனா, இப் ப உண்ைம ேலேய
த க்க நிைனக்கற நம் மைள பைடச்சவன்தான்.”
உைரையக் ேகட்ட அைனத் ரர்க ம் அவைனக்
ழப் பமாய் பார்க்க, அ ரா ம் ேழ நின்றப அைன
த்ைத ம் ேகட்டப நின் ந்தாள் . அெலக்ஸாண்டர்
ல கணம் ேபச்ைச நி த் ட் , உரக்கச் ெசான்
னான்.
“அேகாராக்கள் .”
ேகட்ட அைனவரின் க ம் மா ய .
அெலக்ஸாண்டர் அவர்களின் கத் ல் ெதரிந்த க
லவரங் கைள பார்த் ட் , இன் ம் ஆக்ேராஷமாக,
உணர்ச் வசப் பட் ேப னான்.
“உங் க கத் ல இந்த மாற் றம் எனக் ெகாஞ் சம் ட
க்கைல. ஆர் ேசால் ஜர்ஸ். ேவற் ரக வா க
ள் ங் கற எண்ணத்ைத மறந் , நம் ைடய சாதாரண எ
ரிகள் அ ங் கைள மன ல ைவ ங் க. எஸ், நம் மா
ல அ ங் கைள எ ர்க்க ம் . அ க்க ம் . ர
த்த ம் .
இேத ேலாகா ேகா க்காக பல ேகா வ ஷம்
ன்னா நடந்த ேபார்ல, நம் ப ன்ேனார்கள் அைத
ரட் ய ச் இ க்காங் க. அ ங் கைள ட மனிதர்க
ள் பலசா ங் கன் நி ச் காட் இ க்காங் க.
அைதேயதான் இப் ப நாம ம் ெசய் யப் ேபாேறாம் .
நம் மைள எ ர்க்க ல எந்த மனிதர்க ம் இல்
ைலங் கறைத , ைய தாண் ம் யா ம் இல்
ைலங் கறைத அேகாராக்க க் ரிய ைவக்கப் ேபா
ேறாம் . நம் ப ன்ேனார்கள் எப் ப அ ங் கைள க்
ள் ள இ க்க யாத ப ரத் ய ச்சாங் கேளா, அ
ைத ம ப ம் நாம ெசஞ் காட்ட ம் . மனிதர்கள்
எப் ப ம் மனிதர்கள் தாங் கற எண்ணம் அ ங் க க்
இ ந் ட்ேட இ க்க ம் .”
 அ ரா, தனக் ன்னால் உணர்ச் வசப் பட் ேக
ட் க் ெகாண் ந்த ேபார் ரர்கைள ம் , கம் ரமாக
ம் , ஓர் ெகாந்தளிப் ட ம் ேப க் ெகாண் இ ந்த
அெலக்ஸாண்டைர ம் மா மா ப் பார்த்தாள் .
அெலக்ஸாண்டர் இைட டா ெதாடர்ந் உைரயாற்
னான்.
“அ ங் க க் நம் ப ேமல இ க்கற ெவ ம் பைக.
ஆனா, நமக் இ உரிைம. நீ ங் க ேதாத் ங் கன்னா,
அ யப் ேபாற நீ ங் க மட் ம் இல் ைல. உங் க ம் ப
த் ல இ க்கற ஒவ் ெவா த்தைர ம் அேகாராக்கள் அ
ச் ம் . உங் க மரியாைதக் ரிய ெபற் ேறார்கள் , அ
ன்பான மைன , எல் லாத் க் ம் ேமல, எ ர்காலத்ைத
ம் , உங் கைள ம் மட் ேம நம் பற உங் க ன்ன ன்
ன ழந்ைதங் க எல் லா ம் அ ஞ் வாங் க.
ஆனா, நிச்சயம் நாம ேதாக்க மாட்ேடாம் . ஏன்னா,
இேதா நம் ப ன்னா இ க்கற இந்த ைலதான்
ரபஞ் ச கட ள் ஆராேத . ெமாத்த ரபஞ் சத்ேதாட சக்
டம் . இந்த ைலைய பார்த்தாேல ஆ ரம் மனிதர்
கேளாட ஆற் ற ம் தனி ஒ த்தர் ட்ட இ ந்
ெவளிப் ப ம் . இப் ப நம் ப பலம் என்ன உங் க க்
ெதரிஞ் இ க் ம் . ேசா, நம் மைள எ ர்க்கற யாரா
இ ந்தா ம் , ெஜ க்கற நாமளதான் இ ப் ேபாம் . எ
ல் லா ம் ேபா க் தயாரா இ ங் க.”
அெலக்ஸாண்டர் ேபச்ைச த்த ம் , ேகட் க்
ெகாண் ந்த ஒவ் ெவா ரனின் க ம் ெப ம் பல
ம் ெகாண்டவன் ேபால் மா ய . அைனவ ம் ஆராேத
கட ளின் ைலைய ம் , அதற் ன்னால் இ ந்த
ேலாகா ேகா ைல ம் பார்த் கம் ரமாக ம் , ப்
பாக ம் நின் இ ந்தனர்.
அவர்களின் கத் ல் மாற் றத்ைதக் கண்ட அெலக்
ஸாண்டர் ைறப் பாக ம் நின் , ஆராேத ன்
ைலைய வணங் ட் , ேமைட ல் இ ந் ற
ங் அ ராைவ ெந ங் னான்.
அ ரா ம் ேபார் ரர்களின் மாற் றத்ைதக் கண் ,
அெலக்ஸாண்டரிடம் ம் னாள் .
“ம் ம் .. ஆ ரம் மனிதர்கேளாட ஆற் றல் தனி ஒ த்த க்
ைடக் ம் . நீ நல் ல தைலவன்தான். ெதாண்டர்க
ைள எப் ப ஏமாத்த ம் ெதரிஞ் ைவச் க்ேக.
பட், உண்ைம ேலேய உலகத்ைத காப் பாத்த ம்
நிைனச் நீ ேப இ ந் ந்தா, நிச்சயம் உனக்காக
நான் உ ைர ம் ெகா த் இ ப் ேபன்.”
அெலக்ஸாண்டர் அவளிடம் சாதாரணமாக ம் னா
ன்.
“ஒ த்தேனாட ெவற் ங் கற டா யற் , தன்னம்
க்ைக எ ம் இல் ைல. நம் ப ட இ க்கறங் கைள
எப் ப நாம பயன்ப த் க்கேறாம் அப் ப ங் கற லதா
ன் இ க் . பட், உன் ேமல க ைண காட் ற ழ் நி
ைலல நான் இல் ைல. உள் ள ேபாலாமா?”
அ ரா ெம தாக ரித்தாள் .
“அப் ப ெசான்ன தான் இப் ப ம் ெசால் ேறன். நான்
ேகாஆபேரட் பண்ேறன். பட், உன்னால மா?”
அெலக்ஸாண்டர் ன்னைகத்தப ேய அவைள பார்த்
தான்.
“ ஆர் இன் எட்ஜ் ஆஃப் ைலஃப் . இன் ம் ப் ப நி
ஷத் ல நீ என் ைகயால சாகப் ேபாேறங் கற உ .
பட், அ சாத் ேம இல் லாத மா ரி நீ காட் ற இந்த
ேபால் ட் ஆட் ட் எனக் ெராம் ப ச் இ க் . நீ
ம் ஒ சாதாரண ெபாண்ணா ெபாறந் ந்தா, நான்
உன்ைன நிச்சயம் காத ச் இ ப் ேபன்.” என ெசால்
ட் , ம் ன்னால் பார்த்தான்.
ேலாகா ேகா ம் , அதன் ப ேமைட ைழவா
ம் சற் ரமாக அவர்க க்காக காத் ந்த .

அெலக்ஸாண்ட ம் , அ ரா ம் ரம் மாண்டமாக

ற் இ ந்த ேலாகா ேகா ைல ேநாக் ன்ேன க்
ெகாண் ந்தனர். அவர்க க் ன்னால் ப ேனா
மத மார்கள் ைக ல் த்தகத்ேதா ன் ெதாடர்ந்
 ெசன்றனர். நான் ப் பாக் ஏந் ய ரர்கள் அவ
ர்கள் பா காப் க் ன் ெதாடர்ந்தனர்.
ன்னால் இ ந்த ேபார் ட ல் ேலாகா ேகா
ைல காக் ம் தமாக ஐயா ரத் ம் ேமற் பட்ட ப் பா
க் ஏந் ய ரர்கள் , ரங் வண் கள் என அணி வ
த் ேபா க் தயாராக நின் ந்தனர். அவர்கள் அ
ைனவ ம் வானில் அேகாராக்கைள எ ர்பார்த் க் கா
த் க் ெகாண் இ ந்தனர். ஒவ் ெவா வரின் கண்களி
ம் ஓர் ர ம் , இ க்க ம் , ெப ம் நம் க்ைக ம்
ெதளிவாக ெதரிந்த .
ேலாகா ேகா ன் எல் ைலேயார, கடேலார ப
ைய ஆக்ர த் , காத் க் ெகாண் ந்த ரர்கள் , வா
ைன ேநாக் ப் பாக் ைய இ க்க த் க் ெகாண்
ந்தனர். ஓர் ய அ ெதன்பட்டா ம் தாக்
வதற் தயாராக நின் ந்தனர்.
ஆனால் ,
ஒ வ க் மட் ம் ஏேதா சப் தம் ேகட்ட .
அந்த சத்தத்தால் அவன கவனம் த ய . வா
ைன கண்காணிப் பைத ட் ட் , ப் பாக் ைய
றக் ம் கடைலப் பார்த்தான். அவன கம்
மா ய . ண் ம் கண்கைள க் ப் பார்த்தான்.
கட ல் ,
ஏேதா ஆழ் கடல் உ ரினம் உள் ேள நீ ந் வ வ
ேபால, ரமாக ஒ த ம் பல் மட் ம் ன்ேன வந்
க் ெகாண் இ ந்த . ேவகத் ல் , ெகாஞ் சம்
ெகாஞ் சம் அவைன ேநாக் வந் க் ெகாண் ந்த .
அைத கவனித்த அவன், ப் பாக் ைய உயர்த் அவ்
டத்ைத பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
அவன் எ ர் பார்த்த ேவகத்ைத ட ம் மடங்
ேவகத் ல் கட ல் இ ந் ெவளிேய , பாய் ந் அவன
கத்ைத க த் , ெகாத க் ெகாண் இ ந்த ,
ஓர் அேகாரா.
ழ் ந் ந்த மற் ற ரர்கள் சட்ெடன உணர்ந்
ம் ப் பார்க்க, அேகாரா தன் ேவட்ைடைய ெவற் கர
மாக த் ட் , மற் றவர்கைளப் பார்த்த . ேழ
 ந்தவனின் கம் அைடயாளம் ெதரியாமல் ைத
க்கப் பட் , உ ர் எ க்கப் பட் இ ந்த .
அேகாரா மற் றவர்கைள பார்த் ற, நிலவரம் உ
ணர்ந்த ற் ந்த ற் க் கணக்கான ரர்கள் , அ
தைன ப் பாக் யால் ட் , அதன உடைல சல் ல
ைடயாக் னர்.
அேகாரா ணமாக ேழ ந்த .
அைனவ ம் நிம் ம ெப ச் ட ம் , சக ரனி
ன் இழப் ைப ஏற் க ம் சற் ம் ேநர ன் , கட ல் ண்
ம் ஏேதா “ சலசல”
ெவன்ற சப் தம் அவர்கைள ைச ப் ய . அைன
வ ம் ஒேர கணத் ல் கடைல ம் ப் பார்த்தனர்.
இப் ேபா ,
கண்ணில் பட்ட கடல் ைச வ ம் நீ ர் ஆர்ப
ரிப் ெதரிந்த . ேலாகா ேகா ைல ழ் ந் ள் ள நா
ன் ற கடல் ப ல் இ ந் ம் ஆ ரக்கணக்கான
அேகாராக்கள் ேவகத் ல் அவர்கைள ேநாக் நீ ந்
வர,
எல் ைலைய பா காத் க் ெகாண் ந்த அைனத்
ரர்களின் கத் ம் இ க்கம் ெதரிந்த . கணக் ,
வழக் ன் தங் கள ப் பாக் ேதாட்டாக்கைள, கட
ல் நீ ந் வ ம் அேகாராக்கைளப் பார்த் ட ஆரம்
த்தனர்.
ஏேதா ஆங் காங் ற் ல அேகாராக்களின் இழப்
கள் இ ந்தா ம் , ெப ம் வாரியான ேவட்ைட ெவ க்
ெகாண்ட அேகாரா பைடகள் கட ல் இ ந் பாய் ந்
ெவளிேய , இலக் கள் ஏ ன் கண்ணில் பட்டவர்க
ைள எல் லாம் இைரயாக் ய .
ஆம் .
ேபார் ெதாடங் ய .
அெலக்ஸாண்டரின் பைடகளில் பலர் இந்த எ ர்பா
ராத தாக் தைல கண் ரண் இ ந்தனர். அேகா
ராக்களின் எ ர்பாரா ேபார் தந் ரந்ைத ம் , அைவக
ளின் கத்தனமான உடல் அைமப் ைப ம் , ர்க்கத்
தனமான தாக் தைல ம் கண் ம் பலர் பயந் இ ந்
தனர்.
 ஆனால் , ல ைதரியமான ரர்கள் தங் கைள அ
க்க ய ம் அேகாராக்களின் பைடகைள ந்தள
ட் ழ் த் க் ெகாண் இ ந்தனர். ஆங் காங் நீ ல
நிற ரத்தம் த , அவற் ல் பல இறந் ந்தன.
ஆனால் ,
அேகாராக்கள் இவர்கைள ட ேபார் தந் ரத் ம்
, எ ராளிைய ெகா ரமாக அ க் ம் க் ம் , பல
ேகா வ ட மனித ேராத ம் அவர்க க் ஆக்ேரா
ஷமான அ க் ம் சக் ைய ெகா த் இ ந்த . ஒவ்
ெவான் ம் ைறந்த பத் மனிதர்கைளயாவ அ
க்காமல் , தன் உ ைர ண க்க ல் ைல.
ஓவ் ெவா அேகாராக்க ம் தான் ெகால் ம் ஒவ்
ெவா மனிதைன ம் வதம் ெசய் வ ேபால, உடல் பா
கங் கைள ய் த் எ த் உ ைர எ த்தன. அ ேவ
மற் ற மனித ரர்க க் ஓர் ெகா ரமான அச்சத்ைத
ஏற் ப த் ன. இப் ேபா ேலாகா ேகா ைல காப் ப
ைத ட, தங் கள் உ ைர காக்கேவ ப் பாக்
ெதாடர்ச் யாக நடந்த . அேகாராக்கள் நிைறந்த ப
கள் ரங் ண் க ம் , ஏ கைணக ம் ெச த்
அைவகைள ந்த வைர கட் ப த்த யற் த்தனர்.
“ ம் ”
ெப ம் ெவ ேயாைச.
அந்த ஓைசையக் ேகட்ட ம் ேலாகா ேகா ன்
ரம் மாண்ட வா ன் ப கைள ஏ ெந ங் ெகா
ண் ந்த அெலக்ஸாண்டர் ம் பார்த்தான். அவ
ேனா அ ரா ம் , ன் ெதாடர்ந்த மார்க ம் , பா
காவலர்க ம் ம் பார்க்க,
அைனவர க ம் மா ய .
அங் ,
த்த களம் , ரத்த களமாக மா க் ெகாண் இ ந்
த . அேகாராக்க ம் , மனிதர்க ம் சரிசமமாக சண்
ைட ட் க் ெகாண் ந்தனர். ஆங் காங் ல அேகா
ராக்களின் ணங் க ம் , ஆங் காங் பல மனிதர்களி
ன் ண ம் ந்தன.
அெலக்ஸாண்டர் ெமாத்த ேபார் களத்ைத ம் பார்
ைவ ட்டான். அேகாராக்கள் இன் ம் பல கட ல் இ
ந் எ ம் , மனிதர்கைள தாக் க் ெகாண் இ ந்த
ன. அைவகளின் கடல் வ தாக் தல் கத்ைத அவ
ம் எ ர்ப் பார்க்க ல் ைல. அவன பைடக ம்
ந்தள கட் ப் ப த்த யற் த் ம் ய ல் ைல.
அேகாரக்களின் பலம் ன. மனிதர்களின் எண்
ணிக்ைக ைறய ஆரம் த்தன. பலர் தப் க்க கட ல்
த்தா ம் , ஒ வைர ம் ச்சம் ைவக்க டா எ
ன்ற எண்ணத் ல் அேகாராக்கள் அவர்கைள தங் கள்
ேவட்ைடக் இைரயாக் ன.
அ த் ,
அேகாராக்களின் இரண்டாவ கம் .
இப் ேபா வானில் தான ண்கலங் கள்
பறந் வந் க் ெகாண் ந்தன. ஒவ் ெவான் ம் அ
ேகாராக்கள் ஒ கம் ரத்ேதா அமர்ந் இயக் க்
ெகாண் இ ந்தன. அைவகள் ஒவ் ெவான் ம் சரியாக
ேபார்களத் ல் மனிதர்கள் அ கம் உள் ள ப ல் ,
ேவகத் ல் தங் கள ண்கலத்ைத நிலத் ல்
ேமா ,
தற் ெகாைல பைட தாக் தல் நடத்த,
“ ம் ”
“ ம் ”
“ ம் ”
ெதாடர்ச் யான ெவ ேயாைசகள் .
ேபார் களத் ல் மனிதர்கள் இ ந்த ெப ம் வாரியா
ன ப கள் ரியமான ெந ப் பந் க க் ள் க்
, உடல் பல ண் களாக த க் ெய யப் பட்டன
ர். ெதாடர்ச் யாக வானில் அ த்த த் பறந் வந்
ற் க் கணக்கான ண்கலங் க ம் நிலத் ல் ேமாத,
அதன் ெவ ப் பாற் றைல, அவ் டேம தாங் க யாம
ல் சற் அ ர ஆரம் த்த .
ேபார்களத்ைத ற் ம் நி வப் பட் ந்த ேகாட்
ைடக ம் , ஆங் காங் எ ப் பப் பட்
இ ந்த ஐம் ப அ ைலக ம் , தாக் த ல் பலத்
த ேசதம் ஏற் பட் , வ ழந் தைர ல் ந் ெநா
ங் ய .
 ஆனால் , எல் லாவற் ைற ம் ர த் பார்ப்ப ேபால,
ந் அ ஆராேத ைல மட் ம் உ யாக நி
ன் ந்த .
ெவ ப் ன் க ம் ைக ம் , ைதந்த கட் டங் களி
ன் ெவண் ைக ம் இைணந் , ஓர் ெப ம் சாம் பல்
ைக மண்டலத்ைத உ வாக் ெமாத்த ேபார்களத்ைத
ம் ஆட்ெகாண்ட . அ உலக பந் உ ல் யா
த் , தன் உயரத்ைத வானள நீ ட் ெசன்ற .
இ யாக,
ெமாத்த ேபார்கள ம் ணக் யல் களால் நிரப் பபட்
இ ந்தன. ரத்தவாைட கடல் உப் க் காற் ல் கலக்
க, அவ் டேம காடாய் மா இ ந்த . அெலக்ஸா
ண்டரின் பைடகள் ற் ம் அ க்கப் பட்டன.
பல ஆ ரக்கணக்கான மனிதர்களின் ணங் கள்
உ த் ெதரியாமல் பர க் டந்தன. ற் க் கணக்கா
ன அேகாராக்களின் உ ர் யாகங் கள் அவற் ற் ந
ல் ெதரிந்தன. எஞ் ய மனிதர்கைள ம் அேகாராக்
கள் ெபா ேபாக்காக, அவர்களின் அங் கங் கைள
ய் த் , ைளயா யப ேய ெகால் ல,
அெலக்ஸாண்டர் அைனத்ைத ம் இ க்கமாக பார்
த் க் ெகாண் இ ந்தான். அவேனா ழ் ந் ந்த ம
ற் ற நபர்க ம் , ல நி டங் களில் நடந்ேத ய ெமாத்த
கலவரத்ைத ம் இைமக் ெகாட்டாமல் பார்த் நின்ற
னர்.
எ ேர,
ேபார்களம் அைம யாக இ ந்த .
சாம் பல் ைக மட் ேம அவ் டம் ெமாத்த ம்
யா த் இ ந்த . ேவ எ ம் அவர்கள் கண் க்
ெதரிய ல் ைல. அெலக்ஸாண்டர் அ ல் இ ந்த ஒ
பா காவலன் அவ க் எச்சரித்தான்.
“நம் ப பைடகள் எல் லாம் அ ஞ் ச் . அேகாராக்க
ைள நாம சாதாரணமா நிைனச் ட்ேடாம் .”
அ த் , மத மார்களில் ஒ வன் அெலக்ஸாண்டைர
ெந ங் னான்.
“அெலக்ஸ், ேநரத்ைத ண க்க ேவண்டாம் . ேநரம்
ைறவா இ க் . நாம ேகா க் உள் ள ேபாலாம் .”
ஆனால் ,
அெலக்ஸாண்டர் அவர்கள் ெசால் வைத ெபரிதாக
எ த் க் ெகாள் ளாமல் எ ேரேய பார்க்க, அங்
வ ம் யா த் இ ந்த ைக மண்டலம் ஓரள ம
ைறந் , ெதளிவான காட் ைய அவ க் ெவளிப் ப
த் ய . அைதக் கண்ட ம் அவன கம் இன் ம் இ
ய .
எ ேர,
ைக ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக கைலய, அத ள் ேள
மனித ரத்தத்தால் அ ேஷகம் ெசய் யப் பட் இ ந்த
ஆ ரக்கணக்கான ெவ ெகாண்ட அேகாராக்கள் ஒன்
றாக இைணந் நின் , அெலக்ஸாண்டைர பார்த்தன.
அ த் ,
அைவகள் எல் லா ம் பவ் யமாக வ ட் நிற் க,
அைவகைள எல் லாம் கடந் , கம் ரமாக வந் அைவ
கள் எல் லாவற் ற் ம் ன்னால் நின்ற ,
ஓர் ராட்சஷ அேகாரா.
அேகாரா பைட ன், அேகாரா உலகத் ன் தைலவ
ன். எல் லாவற் ைற ம் ட ல அ கள் உயரமாக ம் ,
உடல் அகன் ம் நின் ந்த . அதன் ைக ல் த்தகத்
ைத ஏந் ந்த .
ஏேதா தனக்ேக ெசாந்தமான ேபான்ற ேதாரைண
ல் ன்னால் ற் ந்த ேலாகா ேகா ைல ெப
ைம ெபாங் க பார்த்த . ன், தன் பார்ைவைய றக்
, அதற் ன்னால் நின் ந்த
அெலக்ஸாண்டைர அலட் யமாக பார்க்க,
அெலக்ஸாண்ட ம் , அேகாராக்களின் தைலவைன
ம் , அதன் ன்னால் நின் ந்த ஆ ரக்கணக்காக
அேகாரா பைடகைள ம் பார்த்தான். அவன் ட இ ந்
த ல் அ ரா மட் ேம சற் ைதரியமாக இ ந்தாள் .
மத மார்க ம் , பா காவலர்க ம் எ ேர கண்ட கா
ட் ைய பார்த்த ம் அரண் ப் ேபா ந்தனர்.
உடேன, அெலக்ஸாண்டர் ேவகமாக அ ரா ன்
ைகைய பற் ம் , ேலாகா ேகா ன்
ந்த ரம் மாண்ட ைழவா ல் ன் நின்றான். அதன்
 ன்ேன, தன் ைக ல் இ ந்த ேலாகா த்தகத்ைத
ேவகமாக நீ ட்ட,
அ த்த கணம் ,
ஓர் ேபரிச்சல் .
ைழவா ல் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ம் , ெம வா
க ம் றக்க ஆரம் த்த . அெலக்ஸாண்டர் தாமதப
த்தாமல் அ ராைவ அைழத் க் ெகாண் உள் ேள ெச
ல் ல, அவர்கைள ழ் ந்த மற் றவர்க க் ெசால் ல ேத
ைவ ல் லாத ேபால, அவர்க ம் அவசரமாக உள் ேள
ைழந்தனர்.
இதைன ரமாக பார்த் அேகாராக்களின் தைல
வன் ெபரிய பதட்ட ன் தன் பைடைய பார்த் உ
ட் , ேலாகா ேகா ைல ேநாக் ேவகமாக நடக்
க, அேகாராக்களின் பைட ெமாத்த ம் ேலாகா ேகா
ைல ேநாக் பைடெய த் ஓ வந்தன.
அெலக்ஸாண்டர் இப் ேபா ைழவா ன் உட்ப
ல் அைமக்கப் பட் இ ந்த, தங் கத்தால் உ வாக்
கப் பட்ட ஓர் பாைறைய உள் ேள தள் ள, இப் ேபா
ைழவா ல் ேம ந் ெம வாக ட ஆரம் த்த .
ன், அெலக்ஸாண்டர் ெவளிேயப் பார்த்தான். அங்
, அவைன ேநாக் பாய் ந் வ ம் அேகாராக்கைள
ம் , அவற் ற் ந ல் ேகாபத்ேதா நடந் வந் க்
ெகாண் ந்த அதன் தைலவைன ம் பார்த் தனக்
த்தாேன ெம தாக ரித்தான்.
“அேகாரா இனத் ல என்ைன அ க்க எவ ம் இல் ைல.
”
அ த்த கணம் ,
வானில் ஓர் ச்ெசா .
அெலக்ஸாண்டர் கம் மா வாைனப் பார்த்தான்.
ரத் ல் ஏேதா ள் ளி ேபால பறந் வ வ ேபால
ெதரிந்த . அ ரா ம் அதைன கவனிக்க, அந்த ள் ளி
ேநராக இவர்கைள ேநாக் வந் க் ெகாண் இ ந்த
. ட்ேட வர வர அந்த ள் ளிக் உ வம் ைடத்த
.
அ ,
ேஹா ேபர்ட.்
 அைதக் கண்ட ம் அெலக்ஸாண்டர் கம் மா
னான். அ ரா ம் அதைனப் பார்க்க, ேஹா ேபர்ட்
ண் ம் ச் ட்டப ேய பறந் வந் , ேலாகா ேகா
ன் உச்சத் ல் கம் ரமாக அமர்ந் , எைதேயா எ ர்
ேநாக் வாைனப் பார்த்த .
பாய் ந் , வந் க் ெகாண் ந்த அேகாராக்க
க் ந ேவ ன்ேன வந் க் ெகாண் ந்த அேகாரா
க்களின் தைலவன் ேகா ன் உச் ல் இ ந்த ேஹா
ேபர்ைடப் பார்த் அேத இடத் ல் நிற் க,
அ த்த கணம் ,
வானில் காைத ளக் ம் ஓர் இைரச்சல் ஒ த்த .
அச்சத்தத்ைத ேகட்ட ம் ஓ வந் க் ெகாண் ந்த
அேகாராக்க ம் ரியாமல் ஒன்ைறெயான் பார்த்த
ப ேய, அந்தந்த இடத் ேலேய நிற் க, இைரச்சல் சப் த
ம் க அ கமாக ேகட்ட .
அைனத் ம் ம் வாைனப் பார்க்க, அதன் த
ைலவ ம் ம் வாைன ேநாக் ய . ேலாகா ேகா
ன் ைழவாசல் ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக ய நி
ைல ல் அெலக்ஸாண்ட ம் , அ ரா ம் ஆழ் ந் வா
ைன ேநாக்க,
வானில் ,
ஆகாயத் ல் படர்ந் ந்த ெமாத்த ேமகக் ட்டங் க
ைள ம் த் க் ெகாண் , ஆராேத ைல ன்
நிழல் படர, ரம் மாண்டமாக ம் , கம் ரமாக ம் ,
ேலாகா ேகா ன் எல் ைலக் ள் ைழந்த ,
ஓர் ராட்சஷ ண்கலம் .
ேழ நின் ந்த அேகாராக்கள் ரட் ேயா வா
ைனப் பார்க்க, அதைனக் கண்ட ம் அதன் தைலவனி
ன் கத் ல் நம் ப யாத ைகப் .
ேம ம் , ேலாகா ேகா ன் ைழவாசல் பா
இ ந்த . அதன் உள் ேள ந்த அெலக்ஸாண்ட
ம் , அ ரா ம் னிந் , கப் ெபரிய ண்கலம் உள்
ேள வ வைதக் கண் ரியாமல் பார்க்க, அ ரா சட்
ெடன உணர்ந்தாள் . அவள கத் ல் ேபரானந்தம் . அ
ெலக்ஸாண்டைர ம் ப் பார்த் அ த்தமாக ெசா
ன்னாள் .
“அேகாரா இனத் ல உன்ைன அ க்க ஒ த்தன் இ க்
கான்.”
அெலக்ஸாண்டர் அவைள ரியாமல் பார்த் ட்
, ண் ம் ம் ண்கலத்ைத உற் ப் பார்க்க,
அவைன ேபாலேவ அேகாராக்களின் தைலவ ம் அத
ைன ஆழ் ந் ப் பார்க்க, ேமேல பறந் வ ம் ண்கல
த் ன் ேமேல கம் ரமாக ைககைள கட் , நகத் ைன
க த்தப , ேழ இ ந்த இவர்கைளப் பார்த் நின்
இ ந்தான்,
அர்ஜ ன்.
அவன அ ேக ேலாகா ேகா ைல ெதய் வா ன
மாக ம் , ன் ேழ ட்டமாய் நின் ந்த அேகாரா
ட்டத் ைன ம் , அதன் தைலவைன ம் பார்த் க
உஷ்;ணமாக ம் நின் ந்த ,
தைலவன் ேலாகா.
ேம ம் ,
ண்கலத் ல் ேமற் றம் வ ம் ஆ ரக்கணக்
காக ெவ ெகாண்ட, பைக ெகாண்ட, கடைம ெகாண்
ட ேலாகாக்களின் ெமாத்த பைட ம் நிரம் வ ந்த
. நடா ைய ஒ ைகயால் த்தப சார் ஓர் ஓர
த் ல் ைகைய உயர்த் ேபாரட்ட ெகாந்தளிப் ைப ெவ
ளிப் ப த்த, அைனத் ேலாகாக்க ம் ைகைய உயர்
த் அவ் டேம அ ம் ப கர் த்த .
ேழ இ ந்த இதைனக் கண்ட அெலக்ஸாண்டர்
க ம் , ராட்சஷ அேகாரா ன் க ம் அப் ப ேய உ
ைறந் நின்றன.
 அத் யாயம் – 52
ைழவா ல் தாக ய .
அெலக்ஸாண்டர், அ ரா மற் ம் ட இ ந்த மற் ற
வர்க ம் எ ேர தாங் கள் கண்ட காட் ைனக் கண்
ரம் த் ேபா ந்தனர். அெலக்ஸாண்டர் ேம
ந் , ழ் வைர ேலாகா ேகா ன் உட் ற அைமப்
ைப ெந ழ் ச ் ேயா பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான்.
எ ேர,
வ ம் தங் கத் னால் உ வாக்கப் பட்ட ரம் மா
ண்டமான ஓர் ெபரிய அைற. ைழவா ல் கத ன் உ
யரத் ற் ேக, அவ் வைற ன் ட்டம் இ ந்த . அைற
வ ம் ேலாகா ேகா ைல, ேலாகாக்க ம் , ஆ
கால மனிதர்க ம் ேசர்ந் எப் ப உ வாக் னர் என்
ப ேபான்ற த் ரங் க ம் , ரியாத க ம் ,
ஆ கால ஆ தங் க ம் ெச க்கப் பட் இ ந்தன.
ேம ம் , எல் ேலாைர ம் வரேவற் ப ேபால அைற
ன் இ ம ங் ம் ட்டத் ன் பா யள ல் இ ந்த
ேலாகாக்களின் ைலக ம் , மனிதர்க ம் ைலக ம்
வரிைசயாக நி த் ைவக்கப் பட் இ ந்தன.
அ மட் மன் , எ ேர ெதரிந்த எல் ைலச் வற்
ன் இ பக்க ம் , இ ெப ம் ண்க ம் , அதற் ந
ல் ஆராேத , உ ண்ைடைய காப் ப ேபால
ம் ஓர் த் ரம் வைரயப் பட் இ ந்த . அதன் டேவ
ரியாத க ம் , பறைவகள் , லங் கள் , மர
ங் கள் அதைன வணங் வ ேபால ம் த் ரங் கள்
ட்டப் பட் இ ந்தன.
அெலக்ஸாண்டர் அைனத்ைத ம் ல கணேம க
ண்காணித் ட் ேநரம் தாழ் த்தாமல் , ஆராேத
ன் த் ர வற் ைற ேநாக் ன்ேன னான். அச் வ
ற் க் ேழ, ய ரங் கபாைத அள ள் ள பாைத ஓ
ன் ழ் ேநாக் சாய் வாக ெசல் ல, மற் றவர்க ம் அ
ெலக்ஸாண்டைர ெந ங் அப் பாைதைய ழப் பாக
பார்த்தனர்.
அெலக்ஸாண்டர் ேயாசைனேயா அ ரா டம் ம்
னான்.
“எஸ். எக்ஸாக்ட் ஸ்ட்ரக்சச ் ர் ஸ்ைடல் ஆஃப் சா ர
ட். அேதாட அைமப் லதான் இ உ வாக்கப் பட் இ
க் . ஓ சாரி…. ேலாகா ேகா ல் கட் மான அைம
ப் லதான் மற் ற எ ப் ர கள் எல் லாேம உ வா
க்கப் பட் இ க் . ேனா த ஸ்ட்ரக்சச ் ர் ஆஃப் ர
ட்?”
அ ரா இ க்கமாக ெசான்னாள் .
“ம் ம் .. என்ட்ரன்ஸ்ல ைழஞ் ச ம் ஒ சன்ட ங் ேப
ேசஜ் . அப் ப ேய 90 அ ேபான அந்த பாைத ஞ்
ைரட் ைசட் ஒ அஸன் ங் ேபேசஜ் ேவ வ ம் . அ ல
ேபா ம் ேபா ர ேடாட க்ராண்ட் ேகலரி ேபாக
ம் . அண்ட் ேதர் கம் ஸ் ைவடட் ஃபரன்ட் ேவஸ்
. ெலஃப் ட் ைசட் ேபான ன் ேசம் பர். ஸ்ட்ைரட்டா
ேபான ங் ேசம் பர். ங் ேசம் பர்ல இ ந் ேமேல
ேபான ரி ஃப் ஆர் காட் ேசம் பர். ஐ ன் சடங் கள் ந
டத் ற அைறக் ேபாக ம் . அ ர ேடாட எக்
ஸாக்ட் ெசன்டர் ப் ேளஸ்ல உ வாக்கப் பட் இ க் ம் .”
“ம் ம் .. காட் ேசம் பர். ஹார்ட் ஆஃப் ர ட். இட் ேகன்
ஒன் ேசஞ் ச ் ெடஸ் னி ஆஃப் ேவர்ல் ட். ட். இன்
ம் நீ காப் பாத்தப ேவன் ம் , நான் அ க்கப் ப ேவன்
ம் நீ நம் யா?”
அ ரா உ யாக ப லளித்தாள் .
“கண் ப் பா.”
“ெலட்ஸ் ெவ ட் பார் தட்.” என ெசால் யப ேய அ
ெலக்ஸாண்டர் தனக் ன்னால் ெதரிந்த தாழ் வான
பாைதைய ேயாசைனேயா பார்த்தான்.

ேலாகா ேகா ல் ெவளிேய,

 ராட்சஷ ண்கலம் வானில் தந்தப ேய நிற் க,
அ ல் பயணித்த ஆ ரத் க் ம் ேமற் ப்பட்ட ேலாகா
க்கள் , தங் கள் ேவட்ைடக்காக காத் ந்த அேகாராக
க்காக ேழ ெவ ேயா த்தன.
ண் ம் ேபார் உ ர் ெபற் ற .
ஆ ரக்கணக்கான ேலாகாக்க ம் , ஆ ரக்கணக்
கான அேகாராக்க ம் ஒன் டன் ஒன் பயங் கரமாக
ேமா க் ெகாண்டன. ேபார்க்களம் ண் ம் உ ர்த்ெத
ந்த ேபால அேகாராக்க ம் , ேலாகாக்க ம் தங் க
ளின் கடைமக்காக பல உ ர்கைள எ த் ம் , தங் களி
ன் உ ைர மாய் த் ம் ேபாரா க் ெகாண் ந்தன.
ண்கலத் ன் ன்ப ல் இ ந்தவா ேழ ந
டப் பனவற் ைற அைனத்ைத ம் அர்ஜ ன், தைலவன்
ேலாகா, சார் மற் ம் நடா என அைனவ ம் பார்த்
தனர். அேகாராக்கள் மற் ம் ேலாகாக்களின் சரித்தர
ேபாைர கவனித்த அர்ஜ ன், தன் பார்ைவைய ழற்
எ ேர பார்த்தான்.
அங் ,
ரம் மாண்டமான ேலாகா ேகா ன் ைழவாச
ல் ெதரிந்த .
அவன் அதைனப் பார்த் ட் , அப் ப ேய தன் பார்
ைவைய ேமேல எ ப் க்ேகாண ேலாகா ேகா
ைல ம் பார்க்க, அதன் வல ப் பக்க
உச் க் சற் ேழ, ஓர் ெபரிய ைள ெதரிந்த .
அவைனப் ேபாலேவ, அவன அ ல் இ ந்த த
ைலவன் ேலாகா ம் தன் பார்ைவயால் ேகா ைல அ
லச, அதன் பரம எ ரியான ராட்சஷ அேகாரா ேகா
ன் ேமல் றத்ைத ேநாக் ஏ , அதன் கரத்ைத அ
ைடய யற் த் க் ெகாண் இ ந்த .
அதன் ன்ேனேய ஓர் ய அேகாரா ைக ல் த்
தகத்ேதா , அதைன ன் ெதாடர்ந் ேமேல க் ெகா
ண் இ ந்த . ேலாகா ன் கம் அைதக் கண்ட
ம் ேகாபத் ல் மா ய .
உடேன, தன் அ ேக நின் ந்த நடா ையப் பார்
த் , ஏேதா ேகாபமாக உ ம, அதைன கவனித்த நடா
, உடேன அர்ஜ னிடம் ம் தன் ைககைள அைச
த் ளக்க ஆரம் த்தாள் . அர்ஜ ன் அவள் ெசய் வைத
பார்த் ட் , உடேன ம் ேலாகா ேகா ைல
பார்க்க,
அ ல் நின் ந்த சார் , ரியாமல் அவைன அவச
ரப் ப த் னான்.
“நடா என்ன ெசால் றா?”
அர்ஜ ன் ேலாகா ேகா ல் தான் கண்ட ைள
ைய கண்காணித்தப ேய சார் க் ப லளித்தான்.
“ ேலாகா ேகா ல் சா ர ேடாட இன்னர் ஸ்ரக்சச ்
ைர ரிப் ளிகா பண் . இேதாட ரி ஃப் ேசம் பர், இந்த
ேகா ேலாட ெசன்டர்ல இ க் ம் . தட் ஈஸ் ரி யஸ்
ஏரியா. அ ராைவ அங் கதான் ப ெகா க்க ம் . அ
ங் க ைழவா ல்
வ யா ேபாறைத ட, ேகா ல் கரத் ல ெபரிய
ேஹால் இ க் . அ சரியா அந்த ேசம் பர்க் கெனக்
ட் பண் . ேசா, அ வ யா ேபானா ைடரக்டா ரி
ஃப் ேசம் பர்க் ேபா டலாம் . “
“அப் ப ைரட் கார்னர்ல இ க்கற ெபரிய ேஹால் ?”
“அ ரி ஃப் ேசம் பர்க் ன்னா இ க்கற ங் ேசம்
ப க் ேபாற வ ைய காட் . ரீ ஃப் ேசம் பர்க்
ேபாற க் அெலக்ஸாண்டர், அ ராைவ ட் ட் , அ
ப் ப தான் வந்தாக ம் . ேசா, நாம அங் கதான் அெலக்
ஸாண்டைர த த் , அ ராைவ காப் பாத்த ம் .”
இப் ேபா , சார் ேலாகா ேகா ல் கரத்ைத ம் ,
அதற் ெகாஞ் சம் ேழ வல பக்கம் , ல அ ரத்
ல் , அர்ஜ ன் ளக் ய ெபரிய ைளைய ம் பார்த்
தான். அப் ப ேய ம் ேகா ன் இட பக்கம் பா
ர்க்க, அங் ராட்சஷ அேகாரா உச் கரத்ைத ேநாக்
தா தா இன்ேனா அேகாரா டன் ரட் த்தன
மாக ஏ க் ெகாண் இ ந்த .
சார் , அர்ஜ னிடம் பத னான்.
“ க்ேகாட இரண் அேகாராக்கள் ேகா ல் உச் க்
ேபா ட் இ க் .”
அர்ஜ ன் அதைன பார்த்தப ேய இ க்கமாக ப லளி
த்தான்.
“மம் ம் . ஒண் டர். நாம சந் ச்ச . இன்ெனான் ப
ெகா க்க பட ேவண் ய . அைத ப ெகா த்தா
தான் அ ங் கேளாட தைலவ க் பஃவர் ைடக் ம் .”
“ஓ காட். அேகாரா ர ேடாட உச் க் ேபாய் , ைடரக்
டா ரி ஃப் ” ேசம் பர்க் ேபாக யற் பண் . அ
ைத எப் ப த க்கற ?” என அவன் ெசால் க்க,
ன்னால் ,
ஓர் கர்ஜைன சப் தம் .
அவ க் ன்னால் நின் ந்த தைலவன் ேலா
கா ேகாபமாக நின் , எ ேரப் பார்த் க் ெகாண் இ
ந்த . அ ேகா ன் கரத்ைத ேநாக் பயணித்
க் ெகாண் ந்த அேகாராைவ ேகாபமாக பார்க்க,
சார் அதனிடம் ேப னான்.
“ஓேக, ேலாகா. உன்ேனாட எ ரிைய நீ பாத் க்ேகா.”
என ெசால் ட் அர்ஜ ைன பார்க்க, அவன் ல
கணம் ேகா ைலேய பார்த்தான். ன், நடா டம்
ம் தைலயைசத் ட் , சார் டம் ம் னான்
.
“சார் , நாங் க வர்ற வைரக் ம் நடா ைய பத் ரமா
பாத் க்கற தான் உன் ேவைல. ஸ்ேபஸ் ப் உள் ள
ேபாங் க. நான் ம் ப வர்ற வைரக் ம் ெவளிய வரா
ங் க.” என அர்ஜ ன் ெசால் ட் , அ ேக உஷ்ணத்
ேதா நின் ந்த தைலவன்
ேலாகாைவ பார்த் தைலயைசத்தான்.
அ ம் ஏேதா ரிந்த ேபால தைலயைசத்த .
அ த்த கணம் ,
ண்கலம் ேலாகா ேகா க் க அ ேக
ெந ங் , ழாக பறக்க, அர்ஜ ன் தனக் ன்ேன
ற் ந்த ேலாகா ேகா ைலப் பார்த்தப , தயாராக
நின் ந்தான்.
ண்கலம் ெம வாக றங் க,
அ த்த கணம் , அதன் ன்னால் இ ந்த ெபரிய
ெவற் ப் ப ல் ேவகத் டன் ஓ , ண்கலத்
ைத ட் எ , ேலாகா ேகா ைல ேநாக் தா
னான் அர்ஜ ன்.
வானில் பறந்தான்.
 ண்கலத் ற் ம் , ேலாகா ேகா க் ம் ற க்
ம் ேமற் பட்ட தாழ் வான ரம் இ ந்தா ம் , நம்
க்ைக டன் இைடபட்ட இைடெவளி ல் பறந் ெந
ங் னான்.
இ யாக,
ங் ேசம் பர்க் ெசல் லக் ய ைளக் ல அ
கள் ரமாக அைமந்த, ேலாகா ேகா ன் தங் க
ப கட் ல் ஒன்ைற இ ைகயால் பற் , அைச ன்
ஒட் க் ெகாண்டான்.
அவ க் அ த்தாக வானில் பறந் வந்த தைலவ
ன் ேலாகா, அர்ஜ ைன ேபால ேலாகா ேகா ன்
ப் ைப பற் றாமல் , டமாக நிைனத்த இடத் ல் அர்
ஜ க் அ ேக நின்ற .
இப் ேபா ,
இவர்கள் இ வ ம் ேலாகா ேகா ன் 75 சத த
உயரத் ல் நின் ந்தனர். அர்ஜ ன் ங் ேசம் பர்க்
ேபாகக் ய ெபரிய ைளைய ம் பார்த்தான்.
அ சற் ரமாக இ ந்த .
அர்ஜ ன் அதைன கவனித் ட் , ேவகமாக
ம் ேலாகாைவ
பார்த்தான். அ உடேன தைலைய உயர்த் ேமேல
பார்க்க,
ேகா ன் கரம் ெதரிந்த .
அ சற் ம் தாம க்காமல் ப கைளப் பற் ,
ேவகத் டன் கரத்ைத ேநாக் ஏறத் ெதாடங் ய .
அர்ஜ ன் அதைன கவனித் ட் , சற் ரத் ல்
ெதரிந்த, தான் ேபாக ேவண் ய, ங் ேசம் பர் ைள
ைய ேநாக் ேவகமாக ஓ னான்.

ேபார்களத் ல் ,
ராட்சஷ ண்கலம் ேபார்க்களத் ல் தைர றங்
நின்ற . அதைனக் கண்ட ம் அேகாராக்கள் அதன்
ேமல் ஏறத் ெதாடங் க, ேலாகாக்கள் அதைன த க்
ம் மற் ம் அ க் ம் தமாக பயங் கரமாக ேபாரிட்ட
ன.
ண்கலத் ன் ேமல் ப ல் இ ந்த சார் , உட
ேன நடா ைய அைழத் க் ெகாண் , அதன் பா காப்
பான உட்ப க் அவைள ட் ச் ெசன் , பா காப்
பான இடத் ல் ட்டான்.
“நீ இங் கேய பத் ரமா இ .” என ெசால் ட் , தன்
ைக ல் இ ந்த கத் ைய எ த் க் ெகாண் ேமேல
பார்த்தான். அேகாராக்க ம் , ேலாகாக்க ம் ண்க
லத் ன் ேமேல
பயங் கரமாக ேமா க் ெகாள் வைத உணர்ந்தான்.
ன், நடா டம் ம் ேதாரைணேயா ெசான்னா
ன்.
“நா ம் ேபார் ரன்தான்.”
நடா அவைன ரியாமல் பார்க்க, சார் அவ
ைள தனியாக ட் ட் ேமேல ெசன் , ேமல் ப
ைய தாக நடா க் பா காப் அளித்தான்.
ன், அேகாராக்களிடம் ேபார் ரிய ெசன்றான்.

அர்ஜ ன் ந் ய மைல உயரம் ெகாண்ட ேலா

கா ேகா ன் ேமல் ேவகத் டன் ஓ க் ெகாண்
இ ந்தான். ேழ ேபாரிட் ெகாண் ந்த நான்
அேகாராக்கள் , அவன் ேமேல ெசல் வைத உணர்ந்த ம் ,
உடேன பாய் ந் ஓ வந் , அைவக ம் தா தா
கரத் ல் ஏற ஆரம் த்தன.
ேமேல ஓ ய அர்ஜ ன் தன் ேவகத்ைத நி த் னான்.
அவன் எ ேர,
ங் ேசம் பர்க் ெசல் ல ய ைள.
ேவகமாக அதன் உள் ேள ைழய ற் பட்டவன், ஏ
ேதா சப் தம் ேகட் ம் ேழ பார்க்க, ேமேல வ
ந் க் ெகாண் ந்த நான் அேகாராக்களில் ஒன் அ
ப் ப ேய தா அவைனப் த்த .
 அவன் அப் ப ேய ன்னால் ழ, அ அர்ஜ ைன
தன் ெகா ய பற் களால் க த் ெகால் ல யல, அவன்
தன் ைகயால் அதைன த த் க் ெகாண் ந்தான்.
அ ம் பலத் டன் அவன தைலைய கவ் வ
யற் ெசய் ய, அவன் ஒ ைகயால் அதைன த த்த
ப ேய, தன் இ ப் ல் இ ந்த கத் ைய ேவகமாக எ
த் , அதன் க த் ேலேய ெசா , அ த்தமாக ைழ
த்தான்.
அ அ த்த கணேம தன் உணர் ைன இழக்க, அ
ர்ஜ ன் அதைன ேழ சாய் த் , எ ந் நின் கத்
ைய அதன் க த் ல் இ ந் உ எ த்தான்.
இப் ேபா மற் ற ன் ேலாகாக்க ம் , ேமேல
அவைன ழ் ந் நின் கர் க்க ெதாடங் ன. ெம
வாக அர்ஜ ைன ேநாக் அைவகள்
ன்ேனற, அவன் தன் ைக ல் இ ந்த கத் ைய இ
கப் த் க் ெகாண்டான்.
சட்ெடன அவைன தாக்க வந்த ஓர் அேகாராைவ
ஒ ைக ல் த த் , ன்னல் ேவகத் ல் தன் ைக ல்
இ ந்த கத் யால் அதன் மார் ல் னான். அ த்
ேவகமாக னிந் , அதன் கால் களில் அ த்த த் நா
ன் இடங் களில் டா அ க்க,
அ , வ யால் ள் ளியப ேய ன்னால் ந்த .
அ த்ததாக பாய் ந்த இன்ெனா அேகாரா ன் த
ைலைய த் , ேலாகா ேகா ன் நன் ேமா
னான். இப் ேபா , ேழ அ பட் வ யால் த் க்
ெகாண் ந்த மற் ெறா அேகாரா, அவன் கால் கைள
த் ேழ இ க்க,
அவன் நிைல த மா சரிந் ேழ ந்தான். த
ன்ைன இ த்த அேகாராைவ உைதத்தப ேய, ன்னா
ல் நின் ந்த அேகாராைவ கத் யால் தாக்க
னான்.
அ த் சா தனமாக நகர்ந் க் ெகாண் இ ந்த .
ேழ அவன காைல த் இ த் க் ெகாண்
ந்த அேகாரா ன் தைலைய , ேகா ன் வற் ேறா
ேசர்த் அவன் பலத்ேதா உைதக்க,
“ ராக்”
 அதன் மண்ைட ஓ ரிசைலடந் , கம் ந ங்
உ ைர ட, அர்ஜ ன் ன்னால் ைககைள ஊன்
யப ேய ெசன் , ன்
, எ ந் நின் எ ேரப் பார்த்தான்
த ந்த இரண் அேகாராக்க ம் அவைன ேகா
ரமாக பார்த் நின் இ ந்தன. அர்ஜ ன் தன் கத்
ல் இ ந்த நீ ல ரத்தத் ைன ரல் களால் வ த் ட்
, ேபனா ப் ப ேபால கத் ைய இ க த் , அ
ைவகைள ேகாபமாக பார்த்தான்.
சட்ெடன இரண் ம் ஒேர ேநரத் ல் பாய,
அர்ஜ ன் ெகாஞ் ச ம் த மாற் ற ன் அசாயக
ரனாய் ைகயா ம் , ஒற் ைறக் கத் யா ம் சண்ைட ட்
டான். அைவ இரண் ம் அரக்கத்தனமாக அவைன ேவ
ட்ைடயாட யல, அர்ஜ ன் ஒன்ைற உைதத் ன்னா
ல் ழ ைவக்க, மற் ெறான் அதைனப் பார்த் ட் ,
ேவகமாக அர்ஜ னிடம் ம் ப,
“ப் ளக்”
அதன் ெதாண்ைடப் ப ல் கத் ெசா , அ
உைறந்த ேபால நின்ற . அர்ஜ ன் கத் ைய ெம
வாக உ , அதன் தைலைய த் ன்னால்
தள் ள, அ தள் ளாட்டத் டன் ேழ ந்த . ம றம்
பாக் ந்த ஒேர ஒ அேகாரா மட் ம் அவைன உ
மேலா பார்க்க,
அர்ஜ ன் ன்னைக டன் அதைன அைழத்தான்.
“ேநரத்ைத ண க்காேத. ெலட்ஸ் கம் .”
அ ரிந்த ேபால ஆக்ேராஷமாக ஓ வந் ஆ
காயத் ல் எ ற, அேத ேபால் அர்ஜ ம் ஓ ச் ெசன்
அதைன தாக்க பாய, இ வ ம் காற் ைற த்தப
பறந் , ஒ வைரெயா வர் ெந ங் க,
அ த்த கணம் ,
அர்ஜ ன் ம பக்கம் வந் நின்றான்.
காற் ைற நன் இ த் வா த்தான். ைக ல் இ
ந்த கத் ல் நீ ல நிற ரத்தம் ெசாட் ட் க் ெகாண்
இ ந்த .
அவ க் ன்னால் நின் ந்த அேகாரா ன்
ெதாண்ைட அ பட் , ரத்தம் ய் ச் ய த் க் ெகாண்
 இ ந்த . அப் ப ேய அ ஒ ெபாம் ைம ேபால
ன்னால் ேழ ழ,
அர்ஜ ன் அதைன ெவ ப் டன் பார்த் ட் , ம்
நின்றான்.
அவன் எ ேர,
ங் ேசம் பர்க் ெசல் லக் ய ரங் கப் பாைத கா
த் க்க, ேவகத் டன் உள் ேள ைழந்தான்.

ேகா ல் கரத் ல் ,
ராட்சஷ அேகாரா பலத் டன் தா தா ன்
ேன ம் க் ேகா ன் ைனைய அைடந்த . தன்
ைககளால் ேகா ன் உச் ல் அைமக்கப் பட்ட இ
தங் கப் ப ல் ைகைய ைவத் ஏ , கரத்ைத வ
ந்தைடந்த .
கரத் ல் ,
நாலா ற ம் இ ப் பள ய த ப் க ம் , அத
ன் ந ேவ ெபரிய ெவற் ட ம் இ ந்த . ெவற் டத்
ற் ைமயத் ல் ேகா ன் உட் றத்ைத காட் ம் வ
ைக ல் ஓர் ெபரிய ைள ெதரிந்த . ராட்சஷ அேகா
ரா ெம வாக நடந் ைளைய எட் ப் பார்க்க,
உள் ேள,
ேலாகா ேகா ன் ைமயத் ல் இ ந்த, ராதான
சடங் கள் ேமற் க் ெகாள் ம் காட் ேசம் ப ம் , அவ் வ
ைற ன் ந ேவ இ ந்த ஓர் ப ட ம் ெதரிந்த .
ராட்சஷ அேகாரா அதைனக் கவனித் ட் , த
ைலைய உயர்த் கரத் ன் ேமற் பரப் ைப கவனித்த
அங்
, எ ர் ற த ப் ல் ஓர் நீ ண்ட ஈட் ேபான்ற ஓர் கம் ப
ம் நீ ட் ந்த . அதன் ேமல் அமர்ந் ந்த ேஹா
ேபர்ட,் ராட்சஷ அேகாராைவ யாக பார்க்க, அ
அதைன கர்ண ெகா ரமாக பார்த் , தன் ெகா ய
ைகயால் அதைன ந க்க யற் க்க,
அ த்த கணம் ,
“ ஸ்” ெசன்ற காற் .
ராட்சஷ அேகாரா ரியாமல் எ ேர பார்க்க, ம
ைன ல் இ ந்த ேகா ல் ப களில் ஏ , அதன் க
ரத்ைத அைடந் , தன் ன்னால் இ ந்த ராட்சஷ அ
ேகாராைவ உ மேலா பார்த் நின்ற ,
தைலவன் ேலாகா.
உடேன, ேஹா ேபர்ட் பறந் , அதன் ேதாள் களில்
அமர்ந் , ம ைன ல் நின் ந்த ராட்சஷ அேகா
ராைவப் பார்த் ேகாபமாக ச் ட்ட .
சற் ம் தாமத ன் , ராட்சஷ அேகாரா யப
ேய தைலவன் ேலாகாைவ பார்த் ப் பாய, அ ெகா
ஞ் ச ம் பதறாமல் பாய் ந் வந்த அேகாராைவ அப் ப
ேய பற் எ ர்த் ச, அ உச்சத் ல் ற் றத் ல் இ
ந்த ரான கம் பத் ல் ேமா , க் அ ேக
ந்த .
ேலாகா ேமல் அமர்ந் ந்த ேஹா ேபர்ட் ேம
ேல ந் பறக்க, ேலாகா ற் றத் டன் ன்ேன ,
ேழ ந் க் டந்த அேகாராைவ த் க் ,, அ
தன் க த்ைத ஒற் ைறக் ைகயால் உயர்த் ப் த்
ேமேல உயர்த் ய .
அேகாரா அதன் நாக்ைக ெவளிேய தள் ளி, தன்
ரான பல் லால் ேலாகா ன் கத்ைத க க்க யல,
ேலாகா அதைன ஓங் தைர ல் அ த்த .
தைர ல் ந்த அேகாரா யப எ ந் ,
ேலாகா ன் இ ப் ைப த் க் எ ய, அ த ப்
வரின் எல் ைல ல் ேமா ேழ ந்த . அ
ேகாரா பாய் ந் ச் ெசன் , அதன கத் ல் இ
ைற ெகா ரமாக க க்க, கத் ல் பச்ைச நிற ரத்தம்
ட, ேலாகா அதைன ேழ தள் ளி ட் , எ ந்
நின்ற .
உடேன,
அ ேக இ ந்த கம் பத் ைன த் உைடக்க, அ
பா யாக உைடந் ேலாகா ைக ல் க் ய .
அதைன ைவத் , எ ந் நின்ற அேகாராைவ அ க்க
யல, அ னிந் ம ைசக் ெசன் ேலாகா
ன் ன்னந்தைல ல் பலமாக தாக்க, அ நிைல னிந்
ட் ட்ட . தாம க்காமல் , அேகாரா ன்னால்
நின் , ேலாகா ன் ேலேய த் ய . ண் ம்
ரத்தம் ட ேலாகா கத் ய .
அேகாரா, அ த் ேலாகா ன் தைலைய இ க்க
த் , அதன் உட ல் இ ந் அதைன தனியாக த
கர்த்ெத க்க யல, ேலாகா ேநரம் தப் க்க
யற் த் ட் , ன் ைக ல் இ ந்த ரான கம் ப
த்ைத அேகாரா ன் கா ல் ெவ ேயா ெசா க,
அேகாரா வ ல் ட் , தன ைய தளர்த் ய
.
ேலாகா அமர்ந்தப ேய ேவகமாக ழன் , அேகா
ரா ன் இரண் கால் க க் ந ேவ அதன் றப் ப்
ல் ஓங் த்த, அேகாரா நிைல ைலந்த . அதன்
கம் இன் ம் அேகாரமா தன் காைல ெபயர்த்ெத
த் ன்னால் ேபான .
ேலாகா அதன் இ கால் கைள ம் தன் ைகயால்
த் வார, அ “ெபாத்”ெதன் ேழ ந்த .
ேலாகா யப ேய அதன் ேமேல அமர்ந் ,
அதன் தைலைய கவ் வ யல, அ த ப் பாக தன்
ைககைள பயன்ப த் கத்ைத ப் க் ெகாண்
இ ந்த .
ேலாகா அதன் ைககைள தன் ேகாடரி பற் களால்
கவ் க க்க, வ ல் அேகாரா ன் கம் அஷ்ட
ேகாணலா ய . ன், ேலாகா அதன் ைககைள அப்
ப ேய தன் ைகயால் மடக் , இ ற ம் த் , அத
ன் தைலைய ேநாக் , தன் வாைய ளந்தப ேய அ
ேக ெசன்ற .
அேகாரா வ ழந் காணப் பட்ட . வ ன் ேவ
தைனயால் அதனால் ேபாராட யாமல் ந் க்
டந்த . ேலாகா அதன் தைலைய கவ் தனியாக
ய் த்ெத க்க ேவண் ய இ த ணம் ,
ேலாகா ற் ன்னால் ,
ஓர் ய உ மல் சப் தம் ஒ த்த .
ேலாகா ேவகமாக ம் பார்க்க,
 அங் , ஓர் ய அேகாரா ேகாபமாக ம் , ைக ல்
த்தகத்ேதா ம் நின் ந்த .

த்தகளம் ரத்தக்களமாய் மா ந்த .

த்த களத் ம் , அதன் ைமயத் ல் நின் ந்த
ெபரிய ண்கலத் ன் ேமேல ம் அேகாராக்களின் ப
ைடக ம் , ேலாகாக்களின் பைட ம் ஒன் டன் ஒன்
ப பயங் கரமாக ேமா க் ெகாண் இ ந்தன. சார்
தன்ைன தாக்க வந்த அேகாரக்கைள, ைக ல் இ
ந்த கத் ைய ேவகமாக ழட் மண்ணில் ழ ைவத்
க் ெகாண் இ ந்தான்.
ஆனால் ,
ேபார் ஒ பக்க ைவ எ ர் ேநாக் ேய ெசன்
க் ெகாண் ந்த . ஒ ேலாகா க் இரண் அ
ேகாராக்கள் தம் ேபாரிட, ேலாகாக்கேள அ கம் ம
ந் மண்ணில் ழ் ந்த . இ ப் ம் , மற் ற ேலாகா
க்கள் நம் க்ைக டன் ேபாரா ய . சார் ம் த
ன்னால் ந்தவைர தன்ைன ம் காப் பாற் க் ெகா
ண் , அேகாராக்கைள ம் ழ் த் க் ெகாண் இ ந்
தான்.
ண்கலத் ன் உள் ேள,
நடா பா காப் பாக அமர்ந் இ ந்தாள் .
ண்கலத் ற் ெவளிேய ம் , ேமேல ம் நடக் ம்
கேளபரங் களின் மரண ஓைசகள் அவ் டம் எங் ம் பர
இ ந்த . ஓரிடத் ல் அமர்ந்தப ேய ேமேல பார்த்
தாள் . ேமேல ந்த த ப் வட்ட பா காப் க்
கதவான அ ர்ந் க் ெகாண் இ ந்த .
நடா அதைனேய உற் ப் பார்க்க,
அ த்த கணம் ,
அக்கத ைன உைடத்தப ஆக்ேராஷமாக உள் ேள
த்த ஓர் அேகாரா. அ ேவகமாக தன் பார்ைவ
ைய ழல ட, அதன் எ ெர பயத்ேதா அமர்ந் ந்
த நடா ெதன்பட்டாள் . அப் ப ேய அைசந் அவைள
ேநாக் உ யப வர,
நடா அதைனக் கண் அஞ் ஓரமாக ஒ ங்
னாள் . அேகாரா அவைள ேகாரமாக பார்த்தப ேய ேவ
கமாக ெந ங் க ெந ங் க,
நடா பயத் ல் தன்
கத்ைத இ ைகயா ம் னாள் .
அ த்த கணம் ,
“ ப் ளக்”
அேகாரா தைல ல் லாத ண்டமாக மா ய .
நடா சப் தம் ேகட் கண்ைண றந் ப் பார்க்க,
தன்ைன தாக்க வந்த அேகாரா ன் ெவட்டப் பட்ட க
த் நரம் ல் இ ந் நீ ல நிற ரத்தம் ட, அ அப் ப
ேய தள் ளா ேழ ந்த .
அதற் ன்ேன சார் நின் ந்தான்.
அவன ைக ல் ரத்தம் ெசாட் ம் ஓர் ேகாடாரி.
அவைனப் பார்த்த ம் ெதம் வந்தவளாய் நடா ேவக
மாக
எ ந் , ஓ ச் ெசன் அவைன கட் யைணத்தாள் .
ண் ம் ஏேதா சப் தம் .
சார் உடேன தைலைய ப் ேமேல பார்க்க,
ேமேல ைள ல் இ ந் ேம ம் இரண் அேகா
ராக்கள் தைலைய ட் எட் ப் பார்த் க் ெகாண்
இ ந்தன. அைவக க் ேழ ணமாய் ந் க்
டந்த அேகாரா ம் , அதற் ன்னால் ேகாடாரிேயா
நின்ற சார் ம் , அவைன அரவைணத் க் ெகாண்
இ ந்த நடா ம் ெதரிந்தனர்.
உடேன, சார் பதட்டமானான்.
ேவகமாக நடா ைய இ த் க் ெகாண் ண்க
லத் ன் ஓரச் வற் ைற ெந ங் னான். அதன் ைமயத்
ல் ஓர் ஆள் ைழ ம் அள ற் கண்ணா ேபான்ற
ஓர் உேலாகம் ெபா த்தப் பட் இ ந்த .
சார் அதைன ேவகத் ல் தன் ேகாடாரியால்
அ க்க, அ
க் றாக உைடந் ஓர் ஓட்ைடைய ஏற் ப த் ய .
அதன் வ ேய இ வ ம் ெவளிேய பார்த்தனர்.
ெவளிேய,
ேபார்களம் வ ம் அேகாராக்கள் மற் ம்
ேலாகாக்களின் ணக் லாக இ ந்த . த ந்த
ேபாராளிக ம் தங் கள எ ரிகைள ழ் த்த ஆக்ேரா
ஷமாக ஒன் டன் ஒன் ேமா க் ெகாள் ள, ேலாகாக்
கள் எண்ணிக்ைக ைறந்தப ேய மண்ணில் ழத்
ெதாடங் ன.
இப் ேபா , சார் ம் ப் ன்னால் பார்க்க,
ேமேல இ ந் பார்த் க் ெகாண் ந்த இ அ
ேகாராக்க ம் ேம ந் த் ண்கலத் ன் உள்
ேள வந்தன, அைவகள் அவர்கள் இ வைர ம் ேகார
மாக பார்த் க் ெகாண் ந்தன. சார் தான் மாட்
ந்த ேபக்ைக கழட் நடா டம் ஒப் பைடத்தான்.
ன், ேகாடாரிைய இ க த் க் ெகாண்ேட, அவ க்
ஓட்ைட வ ேய
ெவளிேய ெசல் மா ைசைக ெசய் தான்.
அதைன ரிந் க் ெகாண்ட நடா
, ேவகமாக ைள வ யாக ெவளிேயற ற் பட, அத
ைன உணர்ந்த ஓர் அேகாரா அப் ப ேய அவள் ேமல்
பாய ற் பட,
சார் ேவகத் டன் ேகாடாரிைய அதன் மார் ல்
இறக் னான்.
அ , த்தப ேய அப் ப ேய நின்ற .
அதைனப் பார்த் க் ேகாபம் ெகாண்ட மற் ெறா
அேகாரா, பாய் ந வந் சார் ன் க த்ைதப் த்
வற் ேறா ேமாத, சார் ேகாடாரியால் அதைன
ெவட்ட யல, அேகாரா அதைன த த் , ேகாடாரி ஏ
ந் ந்த அவன் ைகைய க த் இ க்க.
அவன ைக ண்டான .
ேகாடாரிேயா .
ரத்தம் ட சார் வ ன் ேவதைனயால் அல
னான். அதைனக் கண் ஸ்தம் த் ேபான நடா
ைல ேபால் நிற் க, சார் அப் ெபா ம் ம் நடா
க் ெவளிேய ெசல் மா ஒற் ைறக் ைகயால்
ைசைக ெசய் தான்.
 அவள் நிைன வந்தவளாய் , ஓட்ைட ல் தைலைய
ைழத் ெவளிேயற ற் பட, அதைனக் கண்ட அேகா
ரா உடேன சார் ைய ேவகமாக ெய ந் ட் ,
அவைள கவ் வ பாய , சரியாக அ க ப் பதற் ஒ
கணம் ன், நடா தன் கால் கைள ேவகமாக இ த்
தாக ெவளிேய னாள் .
அேகாரா அதைனக் கண் ேகாபமாக உ ட்
, சார் டம் ம் ப, அவன் ேழ ந்தப ேய, அ
தைனக் கண் ஒற் ைறக்ைக டன் ன்னால் ஊர்ந்
ெசன்றான்.
அேகாரா அவன் ேமல் ேகாபமாக பாய் ந்த .
சார் சட்ெடன தனக் அ ேக ந் க் டந்த
ண்டான தன் ைகைய ம் , அ இ க்காம பற்
ந்த ேகாடாரிைய ம் கண்டான்.
அவன் சற் ம் தாமத ன் , ண்டான தன் ைக
ையப் இன்ெனா ைகயால் பற் , பாய் ந் வ ம் அ
ேகாராைவப் பார்த் , நகர்ந் ப ேய ெச த்த,
“ ெவக்”
சரியாக ேகாடாரி அேகாரா ன் கத் ல் ெசா
, அ ேகாடரி டன் நிலத் ல் ேவகமாக ேமாத, ேமா
ய ைச ல் ேகாடாரி நன் அதன கத் ல் ஊ
ன் , கத்ைத இரண்டாக த்த .
அ அப் ப ேய அைச ன் சரிந்
ேழ ழ, அதன ேக ந் க் டந்த சார் அப் ப
ேய கண்கைள மயக்கமைடந்தான்.

ேகா ன் கரத் ல் ,
தைலவன் ேலாகா ஓர் உ மேலா ம் ப் பா
ர்க்க, அங் நின் ந்த ய அேகாரா அப் ப ேய
பாய் ந் , அதைன ன்னால் இ க்க கட் யைணத் ,
அதைன க த் தற ஆரம் த்த .
 ல் மாட் ந்த ேலாகா, ன்னால் க த்
க் ெகாண் ந்த ய அேகாராைவ க்க ,
ைககைள ன்னால் ெச த்த, ேழ ந் க் டந்த
ராட்சஷ அேகாரா ஓர் ஊக்க ம் , ெதம் ம் ெபற் ற . உ
டேன, தன் ர்ைமயான ைகைய ேலாகா ன் வ ற்
ல் ெச த்த, அ த் க் ெகாண் அதன் உட ன்
ம ைசக் வந்த .
ேலாகா வ ன் ேவதைனயால்
நிைல ைலந் ப் ேபாக, ராட்சஷ அேகாரா தன் ைக
ைய அதன் உட ல் இ ந் ெவளிேய உ , அதைன
ேழ தள் ளி ட் , எ ந் நின்ற . ேலாகா வ
ல் உ ய
ப ேய மல் லாந் க் ேழ ழ, அதைன டாமல் பாய்
ந் ராண் ய ய அேகாராைவ, தன் ேகாபம் ர,
பலத் டன் தைலவன் ேலாகா ஓங் உைதத்த
.
அ த்த கணம் ,
இைத சற் ம் எ ர்பாராத ய அேகாரா நிைல
ைலந் உச் ல் இ ந் க் யெய ப் பட் , த்த
கத்ேதா
வானில் பறந்த . இ யாக, கரத் ல் இ ந் க்
எ யப் பட் , ேகா ன் சாய் வான தங் க ப களில்
ந் , நிைல ைடக்கா கரணம் அ த்தப ேய,
உ ண் க் ேழ ெசன் க் ெகாண் க் ெகாண் ந்த
.
அக்காட் ையக் கண்ட ராட்சஷ அேகாரா ஒ கணம்
ஸ்தம் த்த .
நடந்தைத கண் அதன் ெவ யான உச்சத் ற்
ெசன்ற . ன் ேகாபம் ராமல் , ேழ ஓர் ப் ேயா
பா கண்ைண ய நிைல ல் , ந் க் டந்த
ேலாகாைவ, தன் இ ைகயா ம் க் உயர த்
த .
அதைன தன் ைககளால் க் த்தப ேய, அ
ேகாரா தன் கண்களால் ெவ ேயா அங் ம் இங் ம்
லாவ, அதற் கரத் ல் இ ந்த பா உைடந்த
ரான கம் பம் ெதரிந்த . அப் ப ெய அதைன ேநாக்
ன்ேன , அ ல் ேலாகாைவ ெசா வ,
ரத்தம் ெத க்க, கம் பம் அதன் மார் ல் ஊ ய .
அ த்த கணம் ,
ேலாகா ஓர் ெப ம் வாசத்ைத இ த் , ன், ஓ
ர் ேசார் டன் தன் கண்கைள ய . ராட்சஷ அேகா
ரா பாய் ந் ெவளிேய எட் ப் பார்க்க, ய அேகாரா
இன் ம் நிைல ெகாள் ளா பல ப கள் ேழ உ ண்
ேடா , சரியாக ேகா ன் அ த்தளத் ல் இ ந்த
ைழவாசல் ன் ேவகத் டன் ந்த .
த்தகம் அதன ேக டந்த .
உடேன,
ராட்சஷ அேகாரா ேவகமாக தா தா ேழ இறங் க
த் ெதாடங் ய .
 அத் யாயம் – 53
ங் ேசம் பர்.
அ ஒ ெபரிய அைற.
ஓர் பா காவலன் மட் ம் அதன் வாச ல் காவ க்
காக ப் பாக் ேயா நிற் க ைவக்கப் பட் இ ந்தான்.
அவ் வைற ஏறக் ைறய 90 அ அகல ம் , 60 அ
நீ ள ம் ெகாண் இ ந்த . நான் பக்க ம் ெபரிய
ெபரிய தங் க பாைறகள் , அ க்க க்காக ஒன்றன்
ஒன் அைமத் உ வாக்கப் பட்ட தட்ைடயான வர்க
ள் .
அைற ன் இ ற ம் , மனிதர்கள் ஆ தம் ஏந்
ப் ப ேபான்ற ைலகள் ல நிற் க ைவக்கப் பட் இ
ந்தன. அைவகள் ஒன் க்ெகான் வ வான, த ன
மான சங் யால் ைணக்கப் பட் இ ந்தன. ேம ம்
, ஓரச் வர்களில் நீ ட்டமாக ெபரிய ெபரிய ைவகளி
ல் ெகா ந் ட் எரிந் , அவ் டத்ைத ரகாசம
ைடயச் ெசய் க் ெகாண் இ ந்த .
ஓர் ெபரிய கத .
அைற ன் எல் ைல ல் இ ந்த
அந்த தங் கத் னால் உ வாக்கப் பட்ட கத ன் ன்
ேன அெலக்ஸாண்டர், அ ரா மற் ம் மத மார்கள்
அைனவ ம் நின் , அதைன ஆராய் ந் க் ெகாண் இ
ந்தனர். அவர்கள் அைனவைர ம் காப் ப ேபால,
ன் ப் பாக் ஏந் ய ரர்கள் அவர்கைள ழ் ந் ப
நின் இ ந்தனர்.
அக்கத ன் ைமயத் ல் ,
ஓர் நட்சத் ர வ லான ெவற் டம் ெதரிந்த . அ
ெலக்ஸாண்டர் அதைன கண்டப ேய, தன் ைக ல் நீ
ல நிறத் ல் ரகா த் க் ெகாண் ந்த சா ைய அ
ல் ைழக்க,
அ த்த கணம் ,
 கதவான சா ைய கவ் க் ெகாண்ட . அ ரா
ஆழ் ந் அதைனப் பார்க்க, அெலக்ஸாண்டர் ெந ழ் ச ்
டன் தன் ைகயால் சா ைய ெதாட் , அதைன
க ற் பட்ட சமயம் ,
“டபடபடப”
ெசால் ைவத்த ேபால ன் ெதாடர்ச் யான
ப் பாக்
சப் தம் ஒ த்த . அ த்த ெநா , அவர்கைள ன்னால்
நின் ப் பா காத் க் ெகாண் ந்த ன் ப் பாக்
ஏந் ய ரர்க ம் , ெநற் ல் ரத்தம் வ ந்தப நி
லத் ல் ணமாக ழ,
அைனவ ம் அ ர்ச் ேயா ம் னர்.
அெலக்ஸாண்டர் தன் ன்னால் ந் க் டந்த,
ன் ரர்
களின் ணங் கைள ழப் பமாக பார்த் ட் , தைல
ைய உயர்த் ப் பார்க்க,
எ ேர,
அர்ஜ ன்.
ைக ல் ப் ;பாக் ேயா நின் ந்தான். அவ க்
ேழ காவல் காத் க் ெகாண் ந்த ஒ ரன்
ந் க் டந்தான். அ ரா கத் ல் அவைனக் கண்ட
ம் சந்ேதாஷம் . அெலக்ஸாண்டர் அவன் எவ் வா வந்
ப் பான் என ேயா த் லாவ,
அைற ன் ேமேல ஓர் ைள ெதரிந்த .
அவன் அைத கவனித் ட் , அர்ஜ ைனப் பார்த்
சாகாவாசமாய் ன்ேன யப ேய ேகட்டான்.
“ஓ.. ங் ேசம் பர்க் வர க் டாப் ஆஃப் த ர ட்ல
ஒ வ இ க் உனக் யார் ெசான்ன ?”
அர்ஜ ன் ப் பாக் ைய இறக் யப ேய சாதாரணமாக
ெசான்னான்.
“இைத யார் உ வாக் னாங் கேளா அவங் க. உன்ேனா
ட சாணக்யதனம் எல் லா ேநர ம் உன்ைன காப் பாத்
தா அெலக்ஸ்.”
அெலக்ஸாண்டர் கம் ேகாபத் ல் இ ய .
“உன்ேனாட சத்ரியதன ம் எல் லா ேநர ம் உன்ைன
காப் பாத்தா அர்ஜ ன். உன் ைக ல இ க்கற ப் பா
க் ைய ர ேபா . அப் ப ெதரியைல. இப் ப
ெதரிஞ் க்கலாம் . ெஜ க்கற சாணக்யனா இல் ைல
சத்ரியனா .” என ெசால் யப ேய தன் அ ேக இ ந்
த ஓர் மனித ைல ன் ைக ல் இ ந்த ஈட் ைய உ
னான்.
அர்ஜ ம் ப க் தன் ைக ல் இ ந்த ப் பாக்
ைய க் ெய ந் ட் , தனக் அ ேக இ ந்த
ஓர் மனித ைல ன் ைக ல் இ ந் நீ ட்டமான, இ
ற ம் ர்ைம ெகாண்ட ேகாடாரி ேபான்ற ஆ தத்
ைன எ த் க் ெகாண் , அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த்
தைலயைசக்க,
ேபாட் ெதாடங் ய .

ேபார்க்களத் ன் ந ேவ நடா படபடப் ேபா நின்

ந்தாள் .
அவள் பார்ைவப் பட்ட ைசெயங் ம் அேகாராக்க
ம் , ேலாகாக்க ம் ஒன்ைறெயான் ெகான் சாய்
த் க் ெகாண் இ ந்தன. அேகாராக்களின் எண்ணிக்
ைகேய பன்மடங் இ ந்த . நடா அதைன ட
ன் பார்த் ட் , எ ேர பார்த்தாள் .
ேலாகா ேகா ல் அவளின் வ ைகக்காக காத் ந்த
.
ற் நடக் ம் சண்ைட, சச்சர க க் ந ேவ
ைழந் , அதைன ேநாக் ஓட ஆரம் த்தாள் . சண்ைட
ல் கவனம் ெகாண் ந்த ல அேகாராக்கள் , நடா
ன் அைசைவ உணர்ந் அவைள கவனித்தன.
அவள் ேவகத்ேதா ஓ வைத கண்ட ம் , உட
ேன அைவகள் அவைள ரத்த ஆரம் த்தன. நடா
ம் பார்த்தாள் . அேகாராக்கள் தன்ைன ரத் வ
ைத அ ந்த ம் , டன் ப ேவகமாக ஓட ஆரம்
த்தாள் . அதைன ேலாகாக்க ம் கவனிக்க, நடா
ைய காப் பாற் ற ஒவ் ெவான் ம் தா அேகாராக்கைள
த் சண்ைட ட்டன.
 நடா பயந்தப ேய ன்னால் பார்க்க, தன்ைன
காக்க நிைனத்த ேலாகாக்கைள, அேகாராக்கள் வத
ம் ெசய் வைதக் கண் பய ற் றாள் . ண் ம் ஓர் அ
ேகாரா பாய் ந் நடா ைய ேநாக் வர, ேழ ரத்த
ெவள் ளத் ல் ந் க் டந்த ஒ ேலாகா சட்ெடன
தா , அதன் கால் கைள த் இ த் , அதன் ேம
ேல க த் ெகாதற ஆரம் த்த .
நடா ேவகமாக ம் ப களில் ஏ , தனக்
ன்னால் ற் இ ந்த ேலாகா ேகா ைல ம் , அத
ன் ைழவாசைல ம் என்ன ெசய் வெதன் ெதரியாம
ல் ைகத்தப ேய பார்த்தாள் . ன், தன் அ ேக பார்
ைவைய ப் ப,
அங் ,
அவ க் சற் ரத் ல் , கரத் ல் இ ந்
ெய யப் பட்ட ய அேகாரா ந் க் டந்த . அத
ன் அ ேக த்தக ம் ந் இ ந்த . ய அேகா
ரா அைர மயக்கத் டன் தைலைய உயர்த் ப் பார்க்க,
எ ேர, நடா பயத்ேதா நின் ந்தாள் .
உடேன அ ேவகமாக எழ ற் பட, நடா படபடப்
ேபா ேழ ந் க் டந்த த்தகத் ைன எ த் ,
ம் ைழவாசைல பார்க்க, த்தகத் ன் ஒளி அத
ன் ேமல் பட்ட ம் அ தானாக ேமேல ம் ப ெதாடங்
ய .
நடா சற் ம் தாம க்காமல் ேவகமாக உள் ேள
ைழந் த்தகத்ேதா ஓ மைறய, ேழ ந் க்
டந்த ய அேகாரா ெதம் பாக எ ந் நின் ஒ உ
மேலா , அவைள ன் ெதாடர்ந் ேலாகா ேகா
க் ள் ைழய,
ேநரத் ல் ,
ைழவாசல் ய .
கரத் ன் பா ரத் ல் நின்றப ேய, ேழ நடந்
த அைனத்ைத ம் கண்காணித்த ராட்சஷ அேகாரா
பயங் கரமாக கர் த் ட் , அப் ப ேய ம் நிற் க
,
அதற் ன்ேன,
ங் ேசம் பர்க் ெசல் ம் ைள காத் ந்த .
அர்ஜ ன் ெசன்ற அேத ைள

ங் ேசம் பர் உள் ேள,

அெலக்ஸாண்டர் ேவகமாக ஈட் ேயா பாய, ஈட்
ைய ம் , அவைன ம் த க் ம் தமாக அர்ஜ ன் தன்
ஆ தத்ைத க்ேக த் க் ெகாண்டான். பல
த்ேதா இ வ ம் தள் ள, இரண் ஆ தங் க ம் ஒன்
ேறா ஒன் மாட் , அவர்கள ைகைய ட் ந
பறந் ச் ெசன்றன.
அெலக்ஸாண்டர் ைக ல் இ ந் ஈட் ந ய
ைத பார்க்க, அர்ஜ ன் அவன கத் ல் ஓங் ஒ
த் ட்டான். த மா ன்னால் ெசன்ற அெலக்ஸா
ண்டர் தன் வா ல் வ ந்த ரத்தத்ைத ெதாட் பார்த்
தைலைய உயர்த் னான்.
ண் ம் தாக்க பாய் ந் வந்த அர்ஜ ைன, தன் இ
ட ைகயால் த த் , தன் ெமாத்த உடைல ம் ழற்
, அேத ைக ட் யால் அவனின் வ ற் ல் ஓங்
த் னான் அெலக்ஸாண்டர். அ த் அப் ப ேய ம்
வல ைகயால் அர்ஜ னின் கத்ைத அவன் பதம்
பார்க்க, அர்ஜ ன் இரண்ட உடைல க் ன்னால்
ேபானான்.
ண் ம் ெதாடர்ச் யாக அெலக்ஸாண்டர் த்த,
அர்ஜ ன் நிைலக் ெகாள் ளா ேழ ந்தான். ந்
தவன் எழ யற் க்க, அெலக்ஸாண்டர் ேகாபமாக
ன்ேன , அவன வ ற் ேலேய ெதாடர்ச் யாக இ
ைற உைதத்தான். ன்றாம் ைற உைதத்த ல் அ
ர்ஜ ன் க் ெய யப் பட்டான்.
அ த் உஷ்;ணமாக ன்ேன ய அெலக்ஸாண்டர்
கத் ல் , அர்ஜ ன் எ ந்தப ேய இ பலமான த்
கைள ட, அவன் தைல த் ழன்றான். அர்
ஜ ன் சற் ம் தாம க்காமல் , அவன ல் , வ ற்
ல் என பலமாக த் னான்.
 அெலக்ஸாண்டர் ன்னால் தட் த மா ேபாய் ,
ஓர் மனித ைல ல் ேமா னான். அதன் ைக ல் இ
ந்த இ ைன ர்ைமக் ெகாண்ட கத் ைய எ த் க்
ெகாண் , அர்ஜ ைன ேநாக் உக் ரமாக ன்ேன
னான்.
அர்ஜ ம் தனக் அ ேக இ ந்த ைல ன் உத
யால் மான் ெகாம் ேபான்ற இரட்ைடக் ைக ஆ தத்
ைன எ த் க் ெகாண் , அெலக்ஸாண்டைர பார்க்க
, அவன் தன் ஆ தத்ைத ைவத் , அர்ஜ னின் தைல
ைய வ ற, அர்ஜ ன் தன் இ ைக ஆ தங் கைள
பயன்ப த் , லவாகமாக அதைன த த்தப ேய ன்
ேன னான்.
அெலக்ஸாண்ட ம் சண்ைட ட்டப ேய ன்னால்
ெசன்றான். அர்ஜ ன் டா ஆ தத்ைத ழற் யப
ேய ன்னால் வர, அெலக்ஸாண்டர் தன் ஆ தத்ைத
ேழ ஊன் , ெந ங் வந்த அர்ஜ ைன தன் இ கா
லா ம் பலமாக உைதக்க, அர்ஜ ன் பறந் ெசன் ஓ
ர் க் ைவைய உைடத்தப ேழ ந்தான்.
ற் ம் ெந ப் ெபா பறக்க அர்ஜ ன் ண்
ம் எ ந்தான். அெலக்ஸாண்டர் ன்னைகத்தப ேய
ண் ம் அவைன கத் ேயா தாக்க பாய, அர்ஜ ன் இ
ட ைக ஆ தத்ைத ைவத் அவைன த த்தான். தன்
ம ைக ஆ தத்ைத பலமாக ந ேவ ெச த்த, அெல
க்ஸாண்டர் ைக ல் இ ந்த ெபரிய கத் உைடந் இ
ரண் ண்டான .
ன், அர்ஜ ம் , அெலக்ஸாண்ட ம் ஒேர சமயத்
ல் ஒ வைரெயா வர் பலமாய் உைதத் க் ெகாள் ள,
அர்ஜ ன் இரண் மனித ைலகளின் ேமா , அ
ைவகள் உைடந் ேழ தற, அவ ம் ேழ ந்தா
ன். அெலக்ஸாண்டர் ம ைச வற் ல் ேமா ேழ
ந்தான்
அ ரா கத் ல் ெப ம் பதட்டம் அப் ந்த .
மத மார்கள் இ வங் களில் ந் க் டந்த அ
ர்ஜ ைன ம் , அெலக்ஸாண்டைர ம் மா மா பார்த்
தனர்.
அ த்த கணம் ,
அைறெயங் ம் ஓர் பலத்த அலறல் சப் தம் எ ெரா த்
த .
அ ,
ழ் தளத் ல் இ ந் வந்த நடா ைடய ரல் .
உடேன,
அர்ஜ ன் கம் மா னான்.

நடா அல யப ேய ேவகத் டன் ஓ வந்தாள் .

ஓர் ய
ரங் கம் ேபான் அைமக்கப் பட் ந்த தாழ் வான பா
ைத ல் ைக ல் த்தகத்ைத ஏந் யப ேய ஓ வந் ,
ச் வாங் யப ேய ஓர் இடத் ல் நின்றாள் .
இப் ேபா அவ க் எ ேர இரண் பாைதகள் ரிந்
த .
ஒன் ைடமட்டமாக இட பக்க ம் , ஒன் எ ேர
சற் உயர்வாக ம் ெசன்ற .
எ ல் ெசல் வ என் ழம் ேய ப ேய இ பா
ைதைய ம் பார்த் ட் ம் ன்னால் பார்த்தா
ள் . அவள் வந்த ைச ல் இ ந் ஓர் உ மல் சப் தம் ,
ெதாடர்ச் யாக வந் க் ெகாண் ந்த .
கண்ணிைமக்காமல் அவ் டத்ைதேயப் அவள் பார்க்க,
சட்ெடன இ ட் ள் இ ந் ய அேகாரா பாய்
ந் ெவளிபட, பத ய நடா சற் ம் தாம க்காமல் எ
ேர இ ந்த ேமல் ேநாக் ெசல் ம் , ரங் கம் ேபான்ற
பாைதைய ேதர்ந்ெத த் , அ ல் ேவகத் டன்
ஓ னாள் . ரத் வந்த ய
அேகாரா அவள் ேமேல ஏ மைறவைத கண்ட ம் , இ
ன் ம் ஆக்ேராஷமாக அவைள ரத்த ஆரம் த்த .
நடா தன்னால் ந்தவைர த்தகத்ைத ைக ல்
ஏந் க் ெகாண் ன்ேன னாள் . எ தந்த சக்
ேயா ெதரிய ல் ைல. ஆனால் , ேவகத் டன் ஓ ,
ேமல் ேநாக் ெசல் ம் பாைதைய கடந் ெவளிேய ,
ஓர் இடத் ல் நின் ச் வாங் னாள் .
அவ க் எ ேர,
ங் ேசம் பைர ேநாக் ெசல் ம் , இ வர் மட் ேம
ெசல் லக் ய அள ந்த நீ ண்ட வரிைசப் ப க ம் ,
அதன் இ ற ம் இ ப் பள த ப் கம் க ம் அ
ைமக்கப் பட் இ ந்தன. அதைன ஒட் இ ற ம் நீ
ண் ெசன்ற த ப் வர்க ம் ெதரிந்தன.
நடா ம் பார்த்தாள் .
இ ட் ல் அேகாரா வ வைத உணர மட் ம் ந்
த . உ வம் ெதரிய ல் ைல. உடேன அவள் தன் பார்
ைவைய ழல ட் , நாலாபக்க ம் லாவ, எ ேரப்
பார்ைவைய நி த் னாள் .
அங் ,
நீ ண் ெசல் ம் ப க க் இ ற ம் இ ந்த
த ப் கம் க க் ம் , ஓரச் வர்க க் ம் இைடேய அ
வள் மட் ேம ைழ ம் அள ற் ெந க்கமான ஓர்
இைடெவளி இ ந்த .
நடா அதைனேய அ த்தமாக ப் பார்த்தாள் .

அ த்த ல கணங் களில் ,

அேகாரா ெவளிேய வந்த . அைம யாக அவ் ட
த்ைத ம் , தனக் ன்ேன நீ ண் ெசல் ம் ப கைள
ம் கவனித்தப ேய, நடா ைய லா ய .
அவள் எங் ம் இல் ைல.
தன் பார்ைவைய ப ன் உச்சம் வைர ேமல் ேநாக்
உயர்த் யப ேயத் ேதட, அதன் கண்ணில் அவள் ப
வதாய் இல் ைல. அப் ப ேய ெம வாக ப களில்
ேயாசைனேயா , ச் காற் ைன பலமாக ெவளிப் ப
த் யப ேய, தைலைய இ ற ம் ஆட் லா ய
ப ேய, ஒவ் ெவா அ ைய ம் கவனமாக கடந்த .
ப களின் இ ற ம் இ ந்த ெந க்கமான இைட
ெவளி ல் கத்ைத ைழத் , மனித வாசைனைய அ
ய க்ைக உ ஞ் ய . சந்ேதகமான இடத் ல் ேவக
மாக ைகைய ட் உள் ேள அலாச,
நடா அங் இல் ைல.
அேத ெசயல் ைற ல் அ ஒவ் ெவா ப களாக கட
க்க,
சரியாக பத்தாவ ப க் ேழ,
நடா ப ங் இ ந்தாள் .
ச்ைச இ க்க த்தப , யர்ைவ ல் உடல் ந
ைனந்தப , த்தகத்ைத ைக ல் கட் யைணத் , ேம
ேல அேகாரா தன்ைன கடப் பைத உ ெசய் தப ேய,
அைம யாக அமர்ந் இ ந்தாள் .
ப களில் சப் தம் ேகட்ட .
அவள் எச் ைல ங் யப ேய ேழ காத் க்க
, அேகாரா ேம ந்தப ேய இரண் பக்க ம் லா
க் ெகாண் ம் , கர்ந் க் ெகாண் ம் ன்ேன , சட்
ெடன ஓர் இடத் ல் ைகைய ட,
அ சரியாக நடா ன் அ ேக வந்த .
அைதக் கண்ட ம் நடா க் ட் , வாைய தன்
ைகயால் ெபாத் க் ெகாண் , சப் தம் வராமல் பதட்ட
மாக அமர்ந் க்க, அேகாரா ன் ைக அவ் டத்ைத
அப் ப ேய லாவ ெதாடங் ய . ைகக் எ ம் தட்
படாததால் , ைகைய ெவ க்ெகன் இ த் க் ெகா
ண் அ த்த ப க் ன்ேன ய .
நடா தப் த்த நிம் ம ல் , கண்கைள ஓர்
ெப ச்ைச ெவளிப் ப த் னாள் .
ஆனால் ,
அ த்த கணம் , அேகாரா ன் ேகார ைக ேவகமாக
உள் ேள ைழந் , அவைளப் பற் ற, அவள் “ ச்” ட்
ள் ளி, எ வற் ேறாரம் ஒண் னாள் . அ ேம
ேல ப ல் நின் க் ெகாண் , உ யப ேய, ேழ
ப ங் இ க் ம் நடா ைய க்க ைகைய ட்
அல ய .
ஆனால் ,
இைடப் பட்ட ள அதன் உடல் ப ம க்
ெபா ந்தாத காரணத்தால் ைகைய ப் ட்ட ரம்
வைர மட் ேம அதனால் ெகாண் ெசல் ல ந்த .
நடா பலமாக அல யப ேய லள த் யாசத்
ல் , அதன் ல் தப் த் க் ெகாண் இ ந்தாள் .
 இ யாக பத யப ேய மண் ட் ெசல் லக்
ய ய ேமடான பாைத ல் ஊர்ந்தப ேய, அதன்
ல் லவாகமாக தப் மண் ட் ன்ேன னாள் .
ேமேல ந் அவைள க்க யற் த் க் ெகா
ண் இ ந்த அேகாரா, அவள் ந வைதக் கண் , த
ன் உடைல
ள ன் உள் ேள ரமப் பட் ைழத்த . தன்
பலத்ைத ம் ெச த் மார்பள இ க்கமாக
ைழந் அவைளப் பற் ற,
நடா அதன் ைககக க் க் னாள் .
அவளின் ஆைட அதன் ைககளில் மாட் ய . நடா
ச் ட மறந் இன் ம் பலமாக அல னாள் .
அேகாரா ேவகத் டன் அவைள ேமேல இ க்க
யல, அவள் ைகக் ைடத்த ஓர் வற் ப் ளைவ
ெகட் யாக த் க் ெகாண் , அதனிட ந் தப்
க்க யற் த்தாள் .
அவள ஆைட ய ெதாடங் ய .
ெவ த்தனமாக அேகாரா அவைளப் பற் இ க்க,
நடா ம் தன் சக் ைய ம் ேசர்த் கண்ைண
க் ெகாண் ளைவ ெகட் யாக த் க் ெகாண்
இ ந்தாள் . அேகாரா இன் ம் ன்ேன , தன் பா
உடைல இ க் ல் ெச த் அவைள இ க்க,
நடா ன் ஆைட ன் ப ெமாத்தமாக
ந் அதன் ைக ல் தனியாக ைடக்க, ேவட்ைட ல்
இ ந் தப் ய நடா ேவக ேவகமாக மண் ட்
ன்ேன ெசன்றாள் . அவள் தப் த் ெசல் வைத ெவ
ேயா பார்த்த அேகாரா, ேகாபமாக தன் உடைல
ேமேல இ க்க,
அதனால் ய ல் ைல.
அ இ க் ல் மாட் க் ெகாண்ட .
உ மேலாட உடைல பலமாக அைசத் , தன்ைனத்
தாேன ட்க ேபாரா ய .
ஆனால் , ெவளிேயற இயல ல் ைல.
நடா சற் ரம் ெசன் ம் பார்த்தாள் . அ
ேகாரா மாட் க் ெகாண்டைதக் கண் நிம் ம யைடந்
, ேவகமாக அேத இ க் ல் ெவளிேய ஓர் ப ல்
நின்றாள் . ண் ம் ம் , ல ப கள் ேழ அேகா
ரா வ க்கட்டாயமாக தன் உடைல ெவளிேய இ ப் ப
ைத பார்த் ட் ம் னாள் . ன், படபடப் டன்
ங் ேசம் பர்க் ெசல் ம் ப களில் ஏ ன்ேன னா
ள் .
ஆனால் ,
ந்த ரத்ைதக் பலனாக ய
அேகாரா க் இ க் ந் தைல ைடத்த .
உடைல அைசத் யப ேய ம் ப கைள
பார்க்க, ப களின் உச் ல் நடா ஓ க் ெகாண்
இ ந்தாள் .
ய அேகாரா ேவட்ைடக் ண் ம் தயாரான .
 அத் யாயம் – 54
ங் ேசம் பரின் உள் ேள,
நடா ன் ெதாடர்ச் யான அலறல் கள் எங் ம் எ
ெரா த்த .
அர்ஜ ன் கம் மா னான். சண்ைட ட்ட ேசார்
ைன மறந் பதட்டமாக எழ யல, அ ேக உைடந்
க் டந்த ஓர் மனித ைலகளின் த னமான சங் ,
அவன ஒற் ைறக் ைகைய ைணத் இ ந்த . பல
மாக இ த் ம் அவனால் பட ய ல் ைல.
அ ரா கத் ல் ெப ம் பதட்டம் அப் ந்த .
அர்ஜ ைன காப் பாற் ற ன்ேனற யல, ழ் ந் ந்த
மத மார்கள் அவைள இ க்கமாக த் க் ெகாண்
டனர்.
எ ேர ந் க் டந்த அெலக்ஸாண்டர் இ ய
ப ேய ரமபட் எ ந் நின் , அர்ஜ ைனப் பார்த்
ஏளனமாக ரித்தான்.
“ஹஹ..ஹ... என்னதான் பலசா யா இ ந்தா ம்
எ ரா நிக் ம் ேபா ப யா தான் ஆக ம் அர்ஜ
ன்.”
ைணந் ந்த சங் ல் இ ந் தன் ைகைய அ
கற் ற யற் த்தப ேய, அர்ஜ ன் அவைன ேகாபமாக
பார்த் ட் , அ ராைவ ம் பார்த்தான். அ ரா
ம் றேலா அவைன பார்க்க,
அெலக்ஸாண்டர் சற் ெதம் டன் ன்ேன ,
அர்ஜ ன் ன்னால் நின் நக்கலாக ேப னான்.
“இப் ப என்ன பண்ண ேபாேற? என்ைன அ ச் ட் உ
ன் ஆைச அ ராைவ காப் பாத்த ேபா யா? இல் ைல
ழ அல ட் இ க்கற உன் அன் தங் கச் ைய காப்
பாத்த ேபா யா?. ஒ ன்ன ெபாண்ேணாட அலறல்
என்ைன ம் க்க ெவக் . பட், கடைம ல க
ைண இ க்க டா .”
 அர்ஜ ன் உடல் உஷ்ணமாக ெதாடங் ய . ப
லத் டன் ெதாடர்ச் யாக ம் , ேவகமாக ம் சங்
ைய இ த்தான். அெலக்ஸாண்டர் சாகவாசமாக ன்
ேன , தன் அணி டன் இைணந்தான்.
அர்ஜ ன் சங் ைய இ த் க் ெகாண்ேட அெலக்
ஸாண்டைரப் பார்க்க, அவன் ம் இவைனப் பார்த்
நைகத் ட் , தனக் ன்னால் காட் ேசம் பர்க்
ெசல் லக் ய கத ன் ைமய வாரத் ல் சா ைய
ைழத் க,
ஓர் இைரச்சல் .
அ ரா கத ைன ம் ப் பார்த்தப ேய, பயத்
ல் ஓர ன்னால் ேபானாள் . அெலக்ஸாண்ட ம் , அவ
ன ஆட்க ம் ஆர்வத்ேதா கத ைன பார்க்க,
ேழ ந் க் டந்த அர்ஜ ம் சங் ைய இ
ப் பைத மறந் ட் , அக்காட் ைய ெவ ப் டன்
பார்க்க,
அ த்த ல கணங் களில் ,
ப ட அைற றந்த .
அெலக்ஸாண்டர், அ ரா டம் ம் ன்னைகத்
ட் , தன் ஆட்களிடம் ைசைக ெசய் ய, அவர்கள்
அ ராைவ வ க்கட்டாயமாக இ த் க் ெகாண் உள்
ேள ைழந்தனர்.
இப் ேபா அெலக்ஸாண்டர், அர்ஜ னிடம் ம்
னான். அர்ஜ ன் அவைன இ க்கமாக பார்க்க, அவ
ேனா ெவற் க் களிப் ைப கத் ல் காட் யப ேய
ெசான்னான்.
“ெபட்டர் லக் ெநக்ஸ்ட் ைடம் அர்ஜ ன்.”
அ த்த கணம் ,
ண் ம் நடா ன் அலறல் சப் தம் எ ெரா த்த .
ஆனால் , ரமாக அல் ல.
க க அ ேக.
அர்ஜ ன் பத யப ேய சப் தம் வந்த ைசைய
ம் ப் பார்க்க, அைற ன் ைழவா ல் இ ந் அ
ல யப ேய, ெவளிேய பாய் ந் வந் “ெதாப் ”ெபன்
ேழ ந்தாள் நடா .
அவள் ைக ல் த்தகம் த்த .
 அவளால் ேகட்க யா என ஒ கணம் மறந் “
நடா .” என அர்ஜ ன் பதற் றமாக ந் க் டந்த ந
டா ைய பார்த் உரக்க அைழத் ட் , ண் ம் த
ன்ைனப் ைணத் ந்த சங் ைய பலமாக இ க்க ,
அ அவ க் இப் ேபா ம் தைல ெகா க்க ல்
ைல.
அெலக்ஸாண்ட ம் ேழ ந்த நடா ைய ஆச்ச
ர்யத்ேதா ப் பார்த்தான்.
ஆனால் ,
நடா அைற ல் இவர்கள் இ வர் உள் ேள இ ப் ப
பற் சற் ம் உணராமல் , பயத் ல் படபடத்தப ேய
இ ட்டாக ெதரிந்த, தான் ஓ வந்த அைற ன் வா
ைலேய பார்த்தாள் . ச் ேம ம் ம் வாங் ய .
யர்ைவ ல் நைனந் இ ந்தாள் .
அ த்த கணம் ,
இ ட் ந் ஓர் உ மல் சப் தம் .
அர்ஜ ன் அைத ேகட்ட ம் கம் மா னான். நின்
ந்த அெலக்ஸாண்டரின் க ம் உ மல் ேகட்
ரமான . அப் ப ேய ெம வாக ன்னால் ெசன்
காட் ேசம் பரின் வா ல் ைழந்தான். ஏேதச்ைசயாக
தனக் ன்னால் ந் க் டந்த ப் பாக் ைய
ம் கவனித்தான்.
அர்ஜ ன் வ ம் அெலக்ஸாண்டைர மறந் , உ
மல் வந்த இ ட்டான வாசைல ம் இ க்கமாக
ம் , ஒ ேலா ம் பார்க்க,
அதன் உள் ேள ந் ,
ய அேகாரா ெவளிேய வந்த .
ெம வாக, ஆ அைசந்தப தன் ேகார உடைல இ
த் க் ெகாண் , நடா ன் ன்னால் நின்ற . அத
ைனக் கண்ட ம் அெலக்ஸாண்ட ம் , அர்ஜ ம் உ
ைறந் ப் ேபாய் நின்றனர்.
தனக் ன்னால் அேகாரா ஊர்ந் வ வைதக் க
ண் நடா ெவடெவடத் ப் ேபானாள் . ஒ ைகயால்
த்தகத்ைத த்தப ேய, ம ைக ன் உத யால் த
ன்ைன ன் றம் உந் , உடல் ேதய ன்னால் ேபானா
ள் .
 அேகாரா, நடா ைய ம் , அவள் ைக ல் ைவத்
ந்த த்தகத்ைத ம் ங் வ ேபால பார்த் ட் ,
தைலைய உயர்த் ய .
ம ைச ல் அைசயாமல் நின் ந்த அெலக்ஸா
ண்டைர பார்த் ட் , ன், ேழ சங் யால்
ைணக்கப் பட் இ ந்த அர்ஜ ைனப் பார்த்த . அ அ
வைனப் பார்த் கர் த் ட் , தன் ேவட்ைடயான
ஊர்ந் ெசல் ம் நடா ைய ேநாக் ன்ேன ய .
அர்ஜ ன் படபடத்தான். ய அேகாரா, நடா ைய
ெந ங் வைதக் கண் , ெவ த்தவன் ேபால
பலத்ைத ேசர்த் சங் ைய ெதாடர்ச் யாக இ க்
க, அவனால் ய ல் ைல. உடேன ம் அெலக்
ஸாண்டைர பார்த்தான்.
அங் ,
அெலக்ஸாண்டர் ஓர் ப் பாக் ைய உயர்த் ப்
த் நின் ந்தான். ஆனால் நடா ைய தாக்கப்
ேபா ம் அேகாராைவ ேநாக் அல் ல. சங் யால் மா
ட் ந்த அர்ஜ ைன ேநாக் .
அர்ஜ ன் அதைனக் கண்ட ம் நிைல ைலந் ப் ேபா
னான்.
அெலக்ஸாண்டர் ப் பாக் ன் ட்ரிக்கரில் ைக
ைய ைவத் நின்றான். அர்ஜ ன் அவைன ெவ ப் ட
ன் பார்த் ட் , ம் நடா ைய ம் , அவைள தா
க்க ெசல் ம் அேகாராைவ ம் ரக் டன் பார்த்தப
ேய, தன் இ கணத் ற் காக காத் க்க,
அ த்த கணம் ,
அெலக்ஸாண்டர் ஓர் ய ெவ ேயா , அரக்கத்த
னமாக அர்ஜ ன் இ ந்த ைசைய ேநாக் சரமாரியா
க ட, ண் கள் அர்ஜ ன் இ ந்த ைச ேநாக்
ெசன் , சரியாக அவைனப் ைணத் ந்த சங்
ைய அைடந் , ஒன்றன் ன் ஒன்றாக ெவ த் தற,
சங் க் றான .
ஆம் .
அர்ஜ ன் பட்டான்.
அவன் சற் ம் நம் க்ைக ன் ம் அெலக்
ஸாண்டைர பார்க்க, அவன் ன்னைகத்தப ேய ெசா
ன்னான்.
“அந்த ன்ன ெபாண்ைண காப் பாத் .”. என ெசால்
ைகைய உயர்த் காட் ட் , காட் ேசம் பர்க் ெசல்
ம் பாைத ல் ெசன் மைறந்தான்.
அர்ஜ ன் உடன யாக எ ந் நின் ம் பார்
த்தான். அேகாரா நடா ைய பார்த் உ யப ேய
பாய தயாராக, அர்ஜ ன் தன் ைக ல் மாட் , தம்
ெதாங் க் ெகாண் ந்த சங் ைய ற் , இ க்க
மாக த் க் ெகாண் ெவ ேயா நின்றான்.
அேகாரா, நடா பாய, நடா பயத் ல் தன் க
ண்கைள இ க னாள் .
அக்காட் ைய ேவகத் டன் ன்ேன யப ேய
பார்த்த அர்ஜ ன், பாய் ந் அேகாராைவ ேநாக் காற்
ல் னான்.. சரியாக அேகாரா நடா ைய ேகாரமா
க ெந ங் வதற் ஒ கணம் ன்னால் , ஓங் அதன்
கத் ல் ஒேர த் த் னான் அர்ஜ ன்.
பலமான தாக் தல் .
அர்ஜ னின் பல ம் , சங் ன் கண ம்
ேவகத் ல் அதன் கத் ல் இ யாய் ழ, அ அப்
ப ேய உடல் ம் , காற் ல் பறந் , எ ர் வற் ல்
ேமா நிைல ைலந் ேழ ந்த .
அர்ஜ ன் ேவகமாக ன்ேன ெசன் அதைனப்
பார்த்தான். அ ெமாத்த ம் ஸ்தம் த்த ேபால, வ
ன் ேழ ந் க் டந்த . அவன் ஒ ெப ச்
ேசா ம் பயத் ல் கண்கைள ந்த நடா
ைய ெந ங் , அவள ேதாைள ெதாட்டான்.
அவள் ேமல் அவன் ஸ்பரிசம் பட்ட ம் , நடா உட
ேனேய உணர்ந் கண்கைள ட றக்காமல் , பாய் ந்
அர்ஜ ைன இ க கட் த் க் ெகாண்டாள் . அவ
ன் ஆதரவாக அவைள ந்தைல தட ட் , அவ
ைள லக் பார்க்க, அவள் எ ந்தப ேய கண்கைள
றந்தாள் . கண்ணீர ் வ ந்த .
அவன் அவள கண்ணீைர ைடத் ட் , ஆதர
வாக ன்னைகத்தான். அவ ம் சந்ேதாஷமாக அவ
ைனப் பார்த் ன்னைகக்க,
அர்ஜ ன் அவளிடம் அவசரமாக ேப யப ேய எ ந்தா
ன்.
“அ ராைவ காப் பாத்த ம் .” என ெசால் ட் அவ
ள ேதாைள த் இ க்க, ஆனால் , அவேளா அர்
ஜ ைன தாண் , எதைனேயா பார்த் , பயத் ல்
ைய அகலப் ப த் னாள் .
அர்ஜ ன் ைகைய க இ க்கமாகப் பற் னாள் . அ
வள உடல் ேலசாக ந ங் ய . அர்ஜ ன் அதைன க
வனித் ட் , ழப் பமாக அவைள ஆழ் ந் ப் பார்க்க
,
ஓர் உ மல் சப் தம் .
ந்ைதய உ மல் சப் தம் ேபான் சாதாரணமாக
இல் லாமல் , கா உள் ேள வைர பலமாக ஊ ெச
ன் , ஒ பயத்ைத ஏற் ப த் ம் ஓர்
மாெப ம் கர்ஜைன.
அர்ஜ ன் அைதக் ேகட்ட ம் , நிைலக் த் நின்ற ந
டா ன் பார்ைவைய ெச த் ட் , அப் ப
ேய ெம வாக ம் எ ேர பார்க்க,
அங் ,
ராட்சஷ அேகாரா.
ேழ ந் க் டந்த தன் சக இன உ ரினம்
ழ் ந் டப் பைத ேவதைன டன் பார்த் ட் , ெவ
ேயா ம் , ன்னால் நின் ந்த அர்ஜ ைன
ம் , நடா ைய ம் தன் ரான பற் களில் எச் ல் ஒ க
பார்த்த .

ண்கலத் ன் உள் ேள,

ேழ ந் க் டந்த சார் மயக்கத் ல் இ ந்
பட்டான். ஒற் ைறக் ைக இழந்த வ ன் ேவத
ைன கத் ல் ெதரிய, அப் ப ேய வற் ேறாரமாய் ஊ
ர்ந் , சாய் ந் அமர்ந் எ ேர கவனித்தான்.
 அவன் ன்ேன நாற் ப க் ம் ேமற் பட்ட ேலாகாக்
கள் , அேகாராக்களின் தாக் த ல் இ ந் தப் க்க,
உள் ேள தஞ் சம் அைடந் ந்த . ேமேல இ ந்த ைள
இ ந்த இடத்ைத ல ேலாகாக்கள் , அேகாராக்கள்
உள் ேள வராதப த னமாக ஒ ெபா ைள ைவத்
அைடத் க் ெகாண் இ ந்தன.
ஆனால் , ேம ந் அேகாராக்க ம் உள் ேள வர, அ
த்த னமான
ெபா ைளத் தகர்க்க யற் ெசய் க் ெகாண் இ ந்
தன.
சார் நிைலைய உணர்ந்தான். அப் ப ெய வ
ைய மறந் , எ ந் நின் கவனித்தான். எ ேர பல
ேலாகாக்கள் அவைன ேபால ைககைள இழந் ம் , கா
ல் கைள இழந் ம் ேபாரா க் ெகாண் இ ந்தன.
அ த்த கணம் ,
ண்கலம் அ ர ெதாடங் ய .
சார் அப் ப ெய நடந் , நடா தப் த் ெசன்ற
ய ஓட்ைட ன் வ ேய ெவளிேயப் பார்த்தான். ெவ
ளிேய, ேபார்க்களம் அைம யாக ம் , ஒேர மண்
யாக ம் இ ந்த . சார் அதைன ஆழ் ந் ப் பார்க்க,
ஒேர ஒ அேகாரா மட் ம் ெவ ரத் ல் இ ந் , ம
ண் படலத்ைத கடந் ண்கலத்ைத ேநாக் ஓ வந்
க் ெகாண் ந்த .
அ ட்ேட ஓ வந் சார் கத்ைத கவ் வதற்
, தன் அேகார பற் கைள காட் பாய, சார் க்
ட் ன்னால் ேபானான். ஓட்ைட ன் வ யாக அதனா
ல் உள் ேள ைழய யாததால் , அ தன் ைககைள
உள் ேள ட் , அவைன க்க ராண் ய . ஓட்ைட
ன் ஓரங் கைள க த் ப் ப ெதாடங் ய .
ண் ம் ண்கலம் ெபரிதாக அ ர்ந்த .
சார் அப் ப ேய ன்னால் ெசன்றப ெமாத்த
ண்கலத்ைத ம் ேமேல பார்த்தப ஆராய, பல ற்
க்கணக்காக அேகாராக்கள் ண்கலத் ன் ேமேல ம் ,
அதைன ற் ழ் ந்தப ம் இவர்கைள ண்ேடா
அ க்க, ெவ க் ெகாண் உள் ேள ைழய, ண்கலத்
ைத க த் ெகாத க் ெகாண் இ ந்தன.
சார் பயத் ல் எச் ைல ங் னான்.
ண்கலம் ஆங் காங் அேகாராக்களின் க யால்
ெபாத்தல் ழ ெதாடங் ய . இன் ம் ேநரத்
ல் அைனத் ம் உள் ேள வ ம் ேநாக்கத் ல் ெவ ெகா
ண் தகர்த் க் ெகாண் இ ந்தன.
சார் ட இ ந்த ேலாகாக்கைள கவனிக்க, அ
வற் ல் ல அேகாராக்கள் உள் ேள வராத ப , ேமல்
பாைதைய த த் க் ெகாண் இ ந்தன. த ந்த
லவற் ைற பார்த்தான்.
சார் கம் மா னான்.
ேலாகாக்களின் கத் ல் ெகாஞ் ச ம் பய ம் , ப
தற் ற ம் ெதன்பட ல் ைல. அைனத் ம் அ பட்ட ேவத
ைனைய ம் மறந் ெதம் பாக ம் , த் ணர்ச் ேயா
ம் இ ந்த . த ந்த ஒ அேகாரா ம் ண்கலத்
ைத ெந ங் ய அ ந்த ம் , அந்ேநரத் க்காக காத்
ந்த ேபால, ஒன்ைறெயான் சந்ேதாஷமாக பார்த்
உ க் ெகாண்டன.
அ ல் ஒ ேலாகா ேவகமாக ன்ேன வந் ,
சார் ைய பார்த்த . ல ெநா கள் அவைன கவனித்
ட் , அவைன லக் யப ேய தாண் நின்ற .
அதன் ன்ேன,
ன்ன யல் , இயந் ர யல் ெதாடர்பான சாத
னங் களின் ேநர்த் யான அைமப் கள் இ ந்தன. அத
ன் ன்ேன, எண் பலைக ேபான் வண்ண வண்ண
ெபாத்தான்கள் , ரியாத எ த் க்களில் ஆங் காங் பர
க் டந்தன.
அதைனக் கண்ட அந்த ேலாகா தன் ன்னால் இ
ந்த ெபாத்தான்களில் பலவற் ைற, தன் ரிய ைகக
ளால் ஓர் இைடெவளிேயா , ஒவ் ெவான்றாக ெபா
ைமயாக அ த் ட் , ன்னால் நகர்ந் நின்ற .
சார் ம் கவனித்தான்.
அ ெபாத்தான்கைள அ த் த்த ம் , அதன்
ேமேல இ ந்த ய எண் ைர ல் நீ ண்ட கப்
ேகா கள் பத் ெதரிந்தன. அ ல் , சரியாக இரண்
ெநா க க் ஒ ைற ஒ கப் ேகா மைறந்த
.
சார் உணர்ந்தான்.
அப் ப ேய ம் நின் ேலாகாக்கைள ெப
ைமயாக பார்த்தான். அைவகள் ஆங் காங் அைசயாம
ல் தங் கள தற் ெகாைல பைட தாக் த க் காத்
ந்தன. ண்கலத்ைத ழ் ந் ந்த அேகாராக்க ம் அ
யேபாவ ெதரியாமல் , அதைன த் க் ெகாண்
உள் ேள வர ெதாடங் ன.
சார் ம் தாைதயர்களின் ேவ தன் எ
ன்ப ேபால ஏற் க் ெகாண்டான். ன், ெம தாக த
னக் தாேன ரித் க் ெகாண் ம் பார்க்க,
எண் ைர ல் ,
இ யாக ெதரிந்த கப் ள் ளி ம் மைறந்த .
அ த்த கணம் ,
“ ம் ”
உலகம் வ ம் உைரப் ப ேபால ஓர் மாெப ம்
ெவ ேயாைசேயா , ெமாத்த ண்கல ம் ெவ த்
தற, ேலாகா ேகா ல் ரேதசேம ெம தாக அ ர்ந்
த . அதைன ழ் ந் ந்த கடல் நீ ரான , ெவ ன்
தாக்கத்தால் ெபரிய அைலகளாய் ம றம் த ய .
ண்கலத் ன் உள் ேள இ ந்த அைனத் நல் ல,
ெகட்ட வன்க ம் சாம் பலாக வானில் ய .
சார் ன் சாம் பல் உட்பட.

ெவ ன் தாக்கம் உள் ேள ம் ர ப த்த .

அ ர் .
ராட்சஷ அேகாரா ேகா க் ெவளிேய என்ன ந
டந் க் ம் என்பைத உணர்ந்த ேபால கம் மா
ய . சட்ெடன கம் மா தனக் எ ேர நடா ேயா
நின்ற அர்ஜ ைன ேகாபமாக பார்த் உ ய .
அர்ஜ ன் அதைனேய இ க்கத்ேதா பார்த் நின்
றான். நடா எ ேர நின்ற ராட்சஷ அேகாராைவ
ேயா பார்த் ட் , அர்ஜ ைன ஏ ட்டாள் .
 அவன் தனக் ன்னால் நின்ற எ ரிையேய ேகா
பமாக பார்த்தப , இ க்க த் ந்த நடா ன்
ைகைய வ க்கட்டாயமாக த் , ஓரமாக லக்
னான். நடா ன்னால் ெசன்றப ேய அச்சமாக அ
வைன பார்க்க,
அர்ஜ ன் தன் இ க்கமான கத் ல் எந்த மா த
ைல ம் காட்டாமல் , நடா டம் ம் அ த்தமாக
ெசான்னான்.
“கண்ைண நல் லா க்ேகா. நான் வந் உன்ைன
ெதா ற வைரக் ம் நீ கண்ைண றக்கேவ டா .”
ஆச்சர்யப் ப ம் தமாக எந்த ைககள் ெசய் ைக
ம் ெவளிப் ப த்தாமல் அவன் ெசான்ன நடா க்
ரிந்த .
உடேன அவள் ஓரச் வற் ல் சாய் ந் நின் , தன் க
ண்கைள ப் ப ன் இ க்கமாக க் ெகாண்டா
ள் . ராட்சஷ அேகாரா அக்காட் ைய பார்த் ட் ,
ேவகமாக தன் பார்ைவைய அர்ஜ னிடம் நி த் , ேமா
த க் தயாராக நிற் க,
அர்ஜ ம் ேமாத க் தயாரானான். அேகாராைவ
கண்ணிைமக்காமல் பார்த்தப ேய, தன் ேதாள் கைள
அைசத் , உயர்த் கம் ரமாக நின்றான்.
அ த்த கணம் ,
அேகாரனாக மாறத் ெதாடங் னான்.
அவன உடல் ெம ெம வாக மாறத் ெதாடங் ய
. அவன மனித உட ல் இ ந்த அ க்கள் ேவகேவக
மாக அேகாரா ன் அ க்களாக மா , தன் உண்ைம
யான உ வத் ற் மாற் றம் அைடந் க் ெகாண் இ
ந்த .
ராட்சஷ அேகாரா அலட் யமாக அவன் மாற் றத்
ைத எ ர்பார்த் காத் ந்த ேபான்ற ேதாரைண
ேயா நின் ந்த . அர்ஜ ன் பா உடல் மனிதனாக
ம் , பா உடல் அேகாராவாக ம் மா இ ந்தா
ன். ஓர் மனிதக் கண்ேணா ம் , ஓர் க கண்ேணா
ம் தன் எ ரி அேகாராைவ ேகாபமாக பார்த் க் ெகா
ண் இ ந்தான்.
 உட ல் ெதாடர்ந் மா தல் ஏற் பட் க் ெகாண்
க்க, அர்ஜ ன் ரமாக கண்ைண ந்த நடா
ைய ம் பார்த் ட் , ன் தன் ன்னால் உ
மேலா நின் ந்த அேகாராைவ இ க்கமாக பார்த்
உ ம, அ அவைன ட ேகாரமாக, அவைன பார்த்
உ ய .
இப் ேபா ,
ன்றாவதாக ஓர் உ மல் ஒ .
அ ,
அர்ஜ னால் அ ப் பட் ேழ ந் க் டந்த
ய அேகாரா. தட் த் த மா அ ம்
எ ந் நின் , ஓர் ய கர்ஜைனைய ெவளி ட்ட .
எ ேர, தன் இன உ ல் மா க் ெகாண் ந்த அர்
ஜ ைன ெவ ேயா பார்த்தப , ெம வாக ன்ேன
தன் தைலவ டன் இைணந் நின்ற .
இரண் ம் ஒன் க்ெகான் அ ேக நின் , ன்னா
ல் நின் ந்த ஒற் ைற எ ராளிைய தாக்க தயாராக நி
ற் க,
இப் ேபா ,
தனக் ன்னால் இ ந்த இரட்ைட பலமான எ
ராளிைய ஒற் ைறயாக தகர்க்க, அர்ஜ ன் அேகார
னாக மா இ ந்தான். அவன கர்ஜைன ஒ இப் ேபா
அவ் வைறையேய அ ர ெசய் த .
ேமாதல் ெதாடங் ய .
 அத் யாயம் - 55
காட் ேசம் பர்.
ப ட அைற.
அெலக்ஸாண்டர் த ல் ெவளிேய , ேலாகா
ேகா ன் னித அைறக் ள் ைழந்தான். அவைனத்
ெதாடர்ந் அவன ஆட்க ம் , வ க்கட்டாயமாக இ
க்கப் பட் வந்த அ ரா ம் ன்னால் வந் , அவ ட
ன் இைணந்தனர்.
அைனவ ம் ஓர் ெபரிய ேமைடப் ேபான்ற அைமப்
ல் நின் ந்தனர். ேமேல நின்றப ேய தன் பார்ைவ
யால் ெமாத்த இடத்ைத ம் அலா னான் அெலக்ஸா
ண்டர்.
அ ஓர் ெபரிய அைற.
இரண்டாக ள ப் பட் அைற ன் ந ல் ஓர்
ெபரிய பள் ளம் ஏற் பட் இ ந்த . பள் ளத்ைத கடந்த
எ ர் ைச ல் ஓர் ெபரிய ப ட ப ம் , ேகா ல்
கரத் ன் உச் ம் , அ ல் இ ந்த ைள ல் வா
லாக ேமேல இ ந்த ெவற் வான ம் ெதரிந்த .
அ ரா ம் தள் ள் ளைல நி த் ட் , நிதான
நிைலக் வந் அைறைய யப் டன் பார்த்தாள் . ஆ
ங் காங் ய ண் ேபான்ற அைமப் ல் தானாக
ேவ டர் ட் , அவ் வைற ன் ெவளிச்சத் ற் காக தா
னாகேவ எரிந் க் ெகாண் இ ந்தைத ஆச்சர்யத்ேதா
கவனித்தாள் .
ேம ம் ,
ேழ இைடப் பட்ட பள் ளத் ல் கண்ைண ம் மஞ்
சள் ஒளி ல் , எரிமைல ழம் யப ேய, தன் உஷ்
ணத்ைத ெவளிக்காட் யப ஆ ேபால் ஓ க் ெகாண்
இ ந்த . அதைனக் கடந் ம ைச ல் உள் ள
ப ட ப க் ெசல் ல, ஒ வர் மட் ேம ெசல் லக்
ய ஓர் கல் னால் உ வாக்கப் பட்ட ஓர் பாலம் மட்
ேம இ பக்கத்ைத ம் இைணத் க் ெகாண் இ ந்த
.
 அெலக்ஸாண்டர் ேமேல நின்றப ேய, ன்னால் நீ
ண் ெசன்ற ஒற் ைறய கற் பாைதைய ம் , அதற்
ேழ, ல அ ர பள் ளத் ல் பயணித் க் ெகாண்
ந்த எரிமைலக் ழம் ைன ம் ஜாக் ரைதயாக கவ
னித்தான்.
ன், அ ல் இ ந்த இ மார்கைளப் பார்த்தான்.
“நீ ங் க ெரண் ேப ம் இங் கேய பா காப் க் இ ங் க
.”
அைத ேகட்ட ம் அவர்கள் இ வ ம் தைலயைசத்
ட் , தன் இ ப் ல் இ ந்த நீ ண்ட கத் ைன எ
த் பா காப் ற் அங் ேகேய நிற் க,
அெலக்ஸாண்டர் மற் றவர்க க் ைககளால் ைச
ைக காட் யப , ெம வாக ம் , ப் ட ம் ஒற் ைற
ய கற் பாைத ல் த ல் ன்ேன ெசல் ல, அ ரா
ம் மற் றவர்களின் உந் தல் ப அவைனப் ன்
ெதாடர்ந்தாள் .
ேழ,
எரிமைல ஆ ெகாந்தளித்தப ேய ஆறாகப் பய
ணிக்க, அதற் ேமேல இ ந்த ய பாலத் ல் பன்
னி உ வங் கள் அதைன எச்சரிக்ைகயாக கடந் , ப
ட ப க் ன்ேன ச் ெசன் க் ெகாண் ந்தன
ர்.

காட் ேசம் பர்க் ெவளிேய,

அர்ஜ ன் அேகாரானாக மா இ ந்தான்.
தனக் ன்னால் இ ந்த ர்க்கமான இரட்ைட எ
ரிகைள ேகாபத் டன் உ யப ேய பார்த் க் ெகா
ண் க்க, அேத அள ெவ க் ெகாண்ட இரண் அ
ேகாராக்க ம் உடைல ைறத் க் ெகாண் ெவ
ேயா நின் ந்தன.
அ த்த கணம் ,
அைவ இரண் ம் உ யப ேய அேகாரைன ேநாக்
பாய,
த ல் பாய் ந்த வந்த ய அேகாரா ன் க த்
ைத ஒற் ைறக் ைகயால்
த் , அேகாரன் உயர்த் னான். அ ேமற் க் ெகாண்
ன்ேன ச் ெசல் ல யாமல் அேகாரனின் தைல
ைய கவ் வதற் , எட் எட் யற் த் க் ெகாண்
இ ந்த .
அந்ேநரத் ல் , சட்ெடன ராட்சஷ அேகாரா பாய் ந் ,
அேகாரைன தாக்க வர, அவன் சட்ெடன உணர்ந் ம
ற் ெறா ைகயால் த க்க யன்றான்.
ஆனால் , அ அவன ேதாள் பட்ைடைய பலமாக கவ்
ய .
அேகாரன் வ ன் ேவதைனயால் ற் றம் ெகாண்
, ஒ ைகயால் பற் ந்த ய அேகாராைவ
க் எ ந் ட் , தன் உடைல ேவகமாக ழற்
ம் நிற் க, அவன ைகையக் க த் க் ெகாண் ந்
த ராட்சஷ அேகாரா தவ , ஓர் பக்கம் ேபாய்
ந்த .
அேகாரன் கர் த்தப ேய ைறப் பாக நிற் க, ஆ
க்ெகா ைச ல் ந்த இ அேகாராக்க ம் தட்
த் த மா எ ந் நின் , ெகாண்டன. யப
ேய அைவகள் ண் ம் அேகாரைன ேநாக் ெம வா
க ன்ேனற, அேகாரன் இரண்ைட ம் கண்காணித்தப
ேய அப் ப ேய ன்னால் ேபானான்.
ண் ம் இரண் ம் சட்ெடன அவன் ேமல் பாய,
அேகாரன் அ ேக இ ந்த ெபரிய ைலைய ேவக
மாக எ த் ராட்சஷ அேகாரா ன் பலமாக அ
க்க, ைல க் றாக உைடந் , அதைன ர க்
எ ந்த . ம பறம் பாய் ந்த வந்த ய அேகாரா
ைவ, தன் ைகயால் வைளத் , அதன் க த்ைத இ க்
கப் த் க் ெகாண்டான். மாட் க்ெகாண்ட அ பல
மாக ற, அேகாரன் ம ைகயால் அதன் தைலைய
ெதாடர்ச் யாக தாக் னான்.
ேழ ந் எ ந்த ராட்சஷ அேகாரா அதைனக்
கண் ேவகமாக பாய, அேகாரன் அதைன தன கா
லால் உைதத் , த த் நி த் , பலமாக அதைன
ன்னால் உந் னான்.
ல அ கள் ன்னால் ெசன்ற அ , ண் ம் பாய்
ந் வர, தான் த் ந்த ய அேகாராைவ ழற்
, ராட்சஷ அேகாரா ன் ேமல் ெவ த்தனமாக ச,
எ ரிகள் இரண் ம் ண் ம் ஆ க்ெகா ைசைய
ேநாக் த ந்தன.
அேகாரன் கர் த்தவாேற, ற் றத் டன் அைவகைள
இ க பார்த் க் ெகாண் இ ந்தான். ந்த இரண்
அேகாராக்க ம் ள் ளேலா எ ந் நின் தைல
ைய அைசத்தன. இப் ேபா அதன் ேகார பார்ைவக
ைள, அேகாரன் ெச த் ட் , ெம வாக தங் க
ள் தைலகைள ப் ேவ ைச ல் பார்த் உ
ய . அேகார ம் சந்ேதகமாய் ம் அத் ைசைய
பார்க்க,
அங் ,
நடா .
ைககளால் த்தகத்ைத ஏந் யப , ற் நடக் ம்
ெகா ரங் கள் யா ம் ெகாஞ் ச ம் ெதரியாமல் , தன் க
ண்கைள இ க ந்தாள் . இப் ேபா அேகாராக்க
ளின் ர்க்கத்தன பார்ைவகள் அவள் ேமல் ப ந் ந்
த . அேகாரன் அைவகளின் ட்டத்ைத உணர்ந்தான்.
எ ரிகைளப் பார்த் கர் த்தப ேய, ெம வாக நடந்
ெசன் , நடா ன் ன்பாக அவ க் பா காப்
பாக நின்றான்.
அ த்த கணம் ,
ேவகத் டன் தன்ைன ேநாக் வந்த ராட்
சஷ அேகாரா ன் தைலைய, தன் இ ைகயா ம் பல
மாகப் பற் த த் நி த் னான். அ தன் ரான
பல் ல் எச் ல் ரக்க, அவைன க க்க ன்ேன ,
ன்ேன வந்த .
அேகார ம் பலத் டன் அதைன ேமற் கெ ் கா
ண் வராமல் த த் க் ெகாண் க்க, அேத ேவைள
ல் பாய் ந்த வந்த ய அேகாரா அவனின் கால் ப
ைய க த் , தன் ெகா ர பல் ைல நன்றாக அவன
உட ல் ஊன் ய .
 அேகாரன் வ தாங் காமல் உ யப ேய அப் ப
ேய இ ைகயால் ராட்சஷ அேகாராைவ த த்தப ேய,
நடா க் ன்னால் மண் ட்டான். அேகாரன் மண்
ட்ட ம் , அவனின் பலம் ைறந் ராட்சஷ அேகா
ரா னால் ல அ கள் ன்ேனற ந்த .
அதன் ன்ேனற் றம் சரியாக நடா ன் கத்ைத ெந
ங் ய .
தன் ெகா ர கத் ற் ம் , நடா ன் கள் ளங் கபட
ல் லா கத் ற் ம் லள இைடெவளி மட் ேம இ
ந்த . அ தன் ேகாடாரி பற் களால் அவள தைல
ைய ெபயர்த்ெத க்க யல, அேகாரன் மண் ட்டப
ேய தன் இ ைகயா ம் , அதன் க த்ைதப் த் ,
ரமப் பட் த் த த் க் ெகாண் ந்தான்.
ேம ம் ,
ேழ அேகாரனின் காைல ெகாத க் ெகாண் ந்
த ய அேகாரா இப் ேபா சற் ன்ேன , அவன
மார்ைப பார்த் க த் த ய . அேகாரனி
ன் மார் தைசகள் ய் த்ெத க்கப் பட் ரத்தம் ஊற்
றாய் ெவளி வர, ேமேல நடா ைய கவ் வ யற் த்த
ராட்சஷ அேகாரா, அ யாமல் அேகாரனின் க த்
ல் தன் பற் கைள இறக்க,
அேகாரன் வ யால் கர் த்தான்.
ேழ, அேகாரனின் மார்ைப ய அேகாரா பதம் பா
ர்த் க் ெகாண் இ ந்த . ேமேல, அவன க த்ைத
க த் , அவன ரத்தத்ைத பார்த் க் ெகாண்
ந்த ராட்சஷ அேகாரா. அதனால் ெவளிப் பட்ட அவன
நீ ல நிற ரத்தம் அவன் உடெலங் ம் படர்ந்த .
அேகாரன் வ யால் பலமாய் கர் த்தப ேய, தன்
ைககளில் க் ந்த ராட்சஷ அேகாரா ன் தைல
ைய ேவகத் டன் இ ைகயா ம் ழற் ற, அ
ழன்றப ேய ஆகாயத் ல் பறந் , ரமாய் ெசன் ,
ேழ ந்த .
அ த் ,
தன் தைசைய ய் த் க் ெகாண் ந்த ய அ
ேகாரா ன் கத்ைத அ த் த் ேழ தள் ளினா
ன். அ அவன மார்ைப டேவ ல் ைல. அேகாரன்
 பலத் டன் தன் ைககளால் தள் ளிப ேய அதன் க
ண்கைள கவனித்தான்.
அ த்த கணம் ,
தன் ரல் கைள அதன் கண்ணில் இறக் , ஒற் ைற
கண்ைண தனியாக ங் த் தனியாக எ க்க, வ
ல் அ கத ய . ன் அேகாரன் அதன் க த்ைத
அப் ப ேய க த் , தன் ரான பற் கைள அதன் க த்
ல் இறக் னான்.
அேகாரன், ய அேகாராைவக் க த்தப ேய நி
ர்ந் நின் , ெவ ேயா தன் தைலைய ேவகமாக ஆ
ட்ட, ய அேகாரா அேகாரனின் வா ல் மாட் ,
த்தப ேய ஒற் ைறக் கண் டன் இ ம ங் ம் ஊசலா
க் ெகாண் ந்த .
ராட்சஷ அேகாரா ண் ம் கர் த்தப ேய அேகார
ைன ேநாக் ஓ வர, அவன் க த் க் ெகாண் ந்த
ய அேகாராைவ ர ட் , தன்ைன தாக்க
வந்த அதைன வாரியைணத் , அப் ப ேய க் ன்
னால் ேபாட்டான்.
அ ண் ம் எழ யல, அேகாரன் தனக் அ
ல் எரிந் க் ெகாண் ந்த, ெபரிய ப வான தங் க க்
ைவைய எ த் , அதன் கத் ல் பலமாய் அ க்க
,
அ எழ யாமல் அப் ப ேய ண் ந்த .
அேகாரன் உடெலங் ம் காயம் பட் , ஆங் காங்
பல இடங் களில் ரத்தம் ஊற் றாக ெவளிேய க் ெகாண்
க்க, க ேமாசமான நிைல ல் இ ந்தான். அப் ப
ேய ேசார்வாக தள் ளா நின் , தன் இ எ ரிகைள
ம் பார்த்தான்.
ஓர் றம் ய அேகாரா ஓர் கண்ைண இழந் வ
ல் த் க் ெகாண் ந்த . ம றம் ராட்சஷ
அேகாரா மயக்க நிைலக் ெசல் வ ேபால ந் ,
உடைல அைசத் க் ெகாண் ந்த .
அேகாரன்
கண்கள் றங் க, க ேசார் டன் ம் நடா ைய
பார்த்தான். அவள் இன்ன ம் கண்கைள இ க்க
ய நிைல ேல இ க்க, ெம வாக அவைள ேநாக் இ
ரண்ட ேசார்வாக நடந்தான். ஆனால் , நடக்க யா
மல் ேழ வ ேபால் ெசன் , அவள் ன்ேன ம
ண் ட்டான்.
அவன உடல் ேவகமாக மாற் றமைடயத் ெதாடங் ய
.
க உ ல் இ ந்த அவன அ க்கள் ேவக
ேவகமாக மனித உ ன் அ க்களாக மா , அர்ஜ
னாக மாற் றம் அைடந் க் ெகாண் இ ந்தான். அ த்
த ச் அவனிட ந் நிச்சயம் ெவளிப் ப மா என்
ற ேகள் க் ேலேய அவன உடல் நிைல இ ந்
த .
கண்கள் றங் யப ேய, ரமப் பட் நடா ைய
ெதாட ைகைய நீ ட் னான்.
அவன ைக சரியாக அவைள ெதா வதற் ஒ க
ணம் ன் ,
”த் ேவக்”
அர்ஜ ன் நிைலத் நின்ற .
தாக ஓர் ெபரிய ஈட் அவன உட ல் ைழ
ந் ந்த . ன்பக்கம் இ ந் ெச த்தப் பட் , மார்
வ ேய ெவளிேய வந் ந்த .
அர்ஜ க் ன்னால் ,
ஈட் ன் ைனைய ப் த் க் ெகாண் , எச் ைல
ரந்தப ெவ ேயா நின் ந்த ராட்சஷ அேகா
ரா
அதன ேக , ஓர் கண்ணில் இ ந் ரத்தம் வ ய,
ய அேகாரா நின் ந்த . அர்ஜ ன் அதற் ேமல்
எ ம் ெசய் ய ெதம் ல் லாமல் , நடா ைய இ யாக்
பார்த் ட் , ைகைய றக் கண்ைண , ம
ண் ட்டப ேய தளர்ந்தான்.
ய அேகாரா அப் ப ேய ன்ேன , உணர் ன்
டந்த அர்ஜ ைன பார்த் ட் , ன், ம் ந
டா ைய பார்த்த . அவள் இன்ன ம் அர்ஜ ன் தன்
ைன ெதா வான் என அேத நிைல ல் இ க்க,
ய அேகாரா அவளிட ந் த்தகத்ைத ங்
ய .
அவள் அப் ெபா ம் அப் ப ெய இ ந்தாள் .
 ராட்சஷ அேகாரா அப் ப ேய ன்ேன , மண்
ட் டந்த அர்ஜ னின் தைலைய ய் த்ெத க்க தன்
இ ைகைய ம் அவன் க த் ல் ைவத்த . அேத சம
யம் , ய அேகாரா, நடா ன் தைலைய ய் த்ெத
க்க, தன் வாைய எச் ல் ரக்க றக்க,
அ த்த கணம் ,
“ ம் ….. ம் ….. ம் ”
காட் ேசம் பரில் ஒ த்த ரெசா சப் தம் எ ெரா த்த
.
ராட்சஷ அேகாரா கம் மா ய .
ய அேகாராக் பதட்டம் ஆட்ெகாண்ட .
இரண் ம் நிைன வந்த ேபால, அர்ஜ ைன ம் ,
நடா ைய ம் அப் ப ேய ட் ட் ம் ய . அ
ர்ஜ ன் உட ல் இ ந் ஈட் ைய உ ெய த்தப ேய
, ராட்சஷ அேகாரா ேவகமாக காட் ேசம் பர்க் ெசல்
ம் பாைத ல் ைழந் மைறய, அ த்ததாக ய அ
ேகாரா த்தகத்ைத ஏந் யப ேய அதைன ன்ெதாட
ர்ந்த .
இ யாக,
அர்ஜ ன் தன்ைன ெதா வான் என நடா கண்க
ைள காத் க்க, அவள் ன்ேன உ டன் உள்
ளானா?, இல் ைலயா? என்ப ட ெதரியாத நிைல
ல் மண் ட் டந்த அர்ஜ ன், அப் ப ேய சரிந் அ
வள் ன்ேன ந்தான்.
அவன ஓர் ைக அவள பாதத்ைத ெதாட்ட .

ேகா ல் கரத் ல் ,
ெவ ேயாைச தந்த அ ர்ச் ல் கம் பத் ல் ெசா
டந்த தைலவன் ேலாகா ெம வாக கண்கைள
றந் ப் பார்த்த . தன் ன்னாேலேய ண்கல ம் ,
அ ல் பயணித்த தன் ெமாத்த இன ம் காற் ல் கைர
ந்த கண் , அதன் கம் ேசார்வைடந்த .
 இ ப் ம் , தன் இனம் , எ ரிகைள ச்சம் டா
மல் அ த்த கண் ஓர் கர்வம் வந் , ெப ச்
ட்ட . தனக்கான பணி இன் ம் ய ல் ைல என உ
ணர்ந்த அ , ெதம் ெபற் வ ற் ல் ெசா
இ ந்த கம் பத்ைத, பலமாக உைடக்க யற் ெசய் த
.
அ த யற் ன் இ ல் ,
தன் வ ற் ல் இ ந்த கம் பத்ைத ங் ட் ,
கம் ரமாக எ ந் நின் , ேலாகா ேகா ன் கர
த் ல்
நின்றப ேய, வாைன ேநாக் பயங் கரமாக கர் த்த .
 அத் யாயம் – 56
ப டம் .
நான் மத மார்கள் அ ரா ன் ைககைள ம் ,
கால் கைள ம் இ க த்தப , அவைள ப டத் ன்
ேமல் ப க்க ைவத் இ ந்தனர். அவள் ள் ளியப
ேய எழ யன் , ேதாற் க் ெகாண் ந்தாள் . ப ட
த் ன் இ ம ங் ம் ெபரிய ர கள் இ ந்தன. இ
மார்கள் அதைன ஒ த் க் ெகாண் இ ந்தனர்.
த ந்த ன் மார்கள் ப டத்ைத ற்
ம் நிலத் ல் மண் ட்டப , உடைல ேம ம் , ம்
ஆட் ரியாத ேவத மந் ரங் கைள ஓேர அைலவரிைச
ல் ஓ க் ெகாண் இ ந்தனர்.
அவர்க க் ந ேவ ெம வாக ைழந் வந் , ப
டத் ற் வந் த் க் ெகாண் ந்த அ ராைவ
ப் பார்த்தான் அெலக்ஸாண்டர்.. ன், தன் ைக ல் இ
ந்த ேலாகா த்தகத் ைன உயர்த் ப் பார்த்தான்.
த்தகத் ன் ேமேல எ இ ந்த ஆராேத ன்
னித மந் ரங் கைள அைம யாக ஓத ஆரம் த்தான்.
அ ரா ரண் த்தப ேய, தனக் ன்னால் நி
ன் ந்த அெலக்ஸாண்டைரேய உற் ப் பார்த்தாள் . அ
வன் நன் ச்ைச உள் வாங் ஆத்மார்த்தமாக ெதாட
ர்ந் ஓத,
அ த்த கணம் ,
ம ைச ல் பா காப் க் நின் ந்த மார்க
ள் கள் இ வ ம் அப் ப ேய பறந் வந் , அெலக்ஸா
ண்ட க் ன்னால் இ ந்த கற் வற் ல் பலமாக
ேமா , ேழ ‘ெதாப் ’ெபன் ந்தனர். அெலக்ஸாண்
டர் அ ர்ச் யா ஓ வதைன நி த் ட் , ன்னா
ல் ம் பார்த்தான்.
இ வ ம் ேழ உ ரற் ந் க் டந்தனர்.
அப் ப ேய ர்ச்ைசயா ன்னால் ம் எ ேர
பார்க்க, அ ரா ம் நடந்ததைத கவனித் ட் , எ
ேர பார்ைவைய ப் னாள் . அவள கம் ெவளி
ய . அவைள த் ந்தவர்கள் ேவகமாக தன்
ைய ட, ப க்ைக ல் இ ந் எ ந் நின் , ரம்
ைம த்தவள் ேபால எ ேர பார்த்தாள்
அங் ,
ராட்சஷ அேகாரா.
கர்ஜைனேயா நின் ந்த . ட ய அேகாரா
ன்னால் நின் ந்த . அைவகள் தங் க க் ன்
னால் ம ைசக் நீ ண் ெசன்ற ஒற் ைறய கற் பா
ைதக் ேழ, எரிமைல ஆ ஓ க் ெகாண் ப் பைத
ெகாஞ் ச ம் சட்ைட ெசய் யாமல் அதன் ேமல் நடந்
வந்தன.
அைவகள் அ த்தமாக தன பாதங் கைள ப க்க
, ப க்க ய கல்
பாலமான ெம வாக ரிசலைடயத் ெதாடங் ய .
அதற் ேழ ம் எரிமைலயான ெவள் ளம் ேபால
கைர ரண் ஓ க் ெகாண் ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் ஓர் இ க்கத்ேதா , ெந
ங் வ ம் இரண் அேகாராக்கைள ம் பார்த் க்
ெகாண் இ ந்தான். ழ் ந் ந்த மற் ற மார்க ம்
அவன் அ ேக நின் , அவற் ைனத் தாக்க ஆ க்
ெகா கத் ைய ைக ல் ஏந் னர். அ ரா பயத் ல்
ன்னால் ெசன் ஓர் ஓரமாக நின் க் ெகாண்டாள் .
அேகாராக்கள் இரண் ம் ப ட ப ைய ெந ங்
ய . தங் கைள தாக்க கத் ேயா இ ந்த ஒன்ப
மத மார்கைள ம் , ஓரமாய் நின் ந்த அ ராைவ
ம் ஓர் ெவ ேயா பார்த் ட் , இ யாக தன்
பார்ைவைய அெலக்ஸாண்டரிடம் நி த் ய .
சட்ெடன மார்கள் அைனவ ம் கத் ேயா ராட்
சஷ அேகாராைவ ழ் ந் தாக்க ெசல் ல,
அ தன் நீ ண்ட ைககளால் இ வைர பலத்
டன் தாக் வல பக்க உச் வற் ம் , இ வைர
இட ப் பக்க உச் வற் ம் க் எ ய, அவர்கள்
நால் வ ம் வற் ல் ேமா , கற் கள் தற ணமாக
ேழ ந்தனர்.
 இச்சமயத் ல் இ வர், ராட்சஷ அேகாரா ன் மார்
ம் , ம் பலமாய் கத் யால் த்த, அதன் நீ
ல ரத்தம் ெவன உட ல் வ ந்த . உடேன, அ
ர்க்கத்தனமாக மா , ன்னால் இ ந்தவனின் த
ைலைய கவ் தனியாக ய் த் எ க்க,
அவன ண்டம் மட் ம் தனியாக ேழ ந்த .
அ அப் ப ேய ன்னால் ம் , ன்னால் த்
ய மற் ெறா வனின் க த்ைதப் த் ெந க்க, அவ
ன நா ெவளி வந்த . ம ைகயால் அவன நாைவ
த் , அவன ெதாண்ைட வைர ைகைய ைழத் ,
அங் ந் நாைவ ங் ற, அவன் அப் ப ேய
ேழ ந்தான்.
ஓரத் ல் இ ந்த இ வர் ப ேவகமாக அதைன
தாக்க வர, தன் இரண் ைககளா ம் அவர்கள க
த்ைத த் , நன்றாக ைகைய ரித் , பலத் ட
ன் ஒ வர் தைலேயா , ஒ வர் தைலைய ேமாத, ேதங்
காய் த வ ேபால அவர்கள தைல க் றாக
உைடந் த ய .
ேகாபமாக அவர்கைள க் எ ய,, அ ல்
ஒ வன் பறந் ெசன் ேலா நின் ந்த அ ரா
ன் அ ேக கல் ல் ேமா ேழ ந்தான். மற் ெறா
வன் அ ரா ேமேலேய ழ, அ ரா நிைலக் ைலந்
கல் ல் பலமாக ேமா ேழ ந்தாள் .
ேநரத் ல் , கண்கள் றங் மயக்கமானாள் .
அெலக்ஸாண்டைர த ர இன் ம் ஒேர ஒ வன் ம
ட் ம் தம் இ ந்தான். ராட்சஷ அேகாரா இன் ம்
ெவ ராமல் தைலைய உயர்த் அவைனப் பார்க்க,
அவன் தங் கள சகாக்களின் ெகா ரமான சாைவ க
ண் ல் கத் ைய த்தப , ந ங் க் ெகாண்
இ ந்தான்.
ராட்சஷ
அேகாரா அப் ப ெய அவைன தைல ேமல் உயர்த்
ெய ய, அவன் பறந் ச் ெசன் ஒற் ைறய ப் பாைத
ல் ழ, அ இரண்டாக ளந் ெமாத்த ம் உைடந்
, எரிமைல ல் ந்த . அவ ம் ஓல ட்டப ேய
அத டன் ேசர்ந் ந்தான்.
இனி,
ப டத் ற் யா ம் வர யா .
ராட்சஷ அேகாரா ேகாபத்ேதா ம் ப் பார்க்க,
அங் அெலக்ஸாண்டர் ைக ல் ப் பாக் ைய உயர்
த் த் க் ெகாண் இ ந்தான். அேகாரா அவைன
ெந ங் க, அவன் ெதாடர்ச் யாக அதன மார் ல் ட்
டான்.
அ ெகாஞ் ச ம் அசராமல் ரத்தம் த யப ேய
ன்ேன வந் , அவன் ன்னால் நின்ற . அெலக்
ஸாண்டர் இன் ம் ேகாபமாக ப் பாக் ைய அ த்த,
அ ல் ண் இல் ைல.
அ அவைன ேகாபமாகப் பார்த்த . அவன க
த் ம் எந்த பய ம் ெதரிய ல் ைல. அதைனேய
ேகாபமாக பார்த் நின்றான். அேகாரா ெம வாக தன்
தைலைய, அவன கத் ற் க அ ேக ெகாண்
ெசன் , எச் ல் ரக்க அவைனப் பார்த்த .
அ த்த கணம் ,
அ அெலக்ஸாண்டரின் க த்ைதப் த் உயர்
த் ய . அெலக்ஸாண்ட ம் தன் பங் க் அதன் க
த்ைதப் க்க, அேகாரா அவைன அப் ப ேய பல
த் டன் க் ம பக்கம் ெய ய, அவன் எரிம
ைல ஆ ஓ க்ெகாண் ந்த பள் ளத்ைத ேநாக் பற
ந்தான்.

ஓேர இ ட் .
“அர்ஜ ன்”. என்ற ஒர் ெபண்ணின் அசரீைரக் ஒ மட்
ம் ஒ த்த .
இப் ேபா அந்த இ ட் ந் ஓர் ெமல் ய ெவ
ண்ைமயான ள் ளி உ வா , அ ெகாஞ் சமாக ெகா
ஞ் சமாக ெபரிதான . அந்த ஒளி வட்டத் ள் நடா
நின் ந்தாள் . அவள கத் ல் ஓர் ெபா ெதரிந்
த . ஆச்சர்யப ம் ப ேப னாள் .
“அர்ஜ ன், எ ந் . மனவ ைமைய ஞ் ன சக் எ
ேம இல் ைல. உன்னால ம் . கைட வைரக்
ம் ேபாரா . அதர்மம் ெஜ ச்சதா எந்த சரித்தர ம் இ
ல் ைல. நான் உன் ட இ க்கேறன். நம் க்ைகேயா
எ ந் .”
அ த்த கணேம,
ேழ ந் க் டந்த அர்ஜ னின் அந்த மனக்கா
ட் மைறந்த . அவன் ெம வாக கண்கைள றந்தா
ன். அக்கன வரிகள் அவைன க ம்
ஊக்கப் ப த் ய ேபால, தன் காயங் களின் வ ைய
ெபா ட்ப த்தாமல் தட் த்த மா எ ந் நின் எ
ேர பார்த்தான்.
நடா எ ரில் இல் ைல.
ற் ம் பார்ைவைய ழல ட்டான். அவள் எங்
ம் ெதன்ப வதாய் இல் ைல. அவன கத் ல் ழப் ப
ம் ெதரிந்த . ஓரள தன் உடல் நிைலைய ேதற் க்
ெகாண் , நி ர்ந் ெதம் பாக நின்றான். இப் ேபா
கத் ல் நம் க்ைக ெதரிய, அப் ப ேய ம்
பார்த்தான்.
அங் ,
காட் ேசம் பர்க் ெசல் ம் வ ெதரிந்த . அதற்
ன்ேன நடா டம் சார் ஒப் பைடத்த க ப் நிற
ேபக் ேழ ந் க் டந்த .

காட் ேசம் பர்.

ேழ எரிமைலக் ழம் ஆறாக ஓட, அதற் ேமேல
இ ந்த ெபரிய ேமைட ன் ஓர் ளிம் ைப பற் யப
ேய, ெதாங் க் ெகாண் இ ந்தான் அெலக்ஸாண்டர்.
ராட்சஷ அேகாரா க் ெய ந்த ல் ம ைசக்
கட் ப் பா ன் வந்தவன், எரிமைல பள் ளத் ல் ழா
மல் , அ ர்ஷ்டவசமாக எ ர் ைச ேமைட ல் ேமா ,
அங் ந்த ஓர் ளிம் ைப பற் ெதாங் க் ெகாண்
ந்தான்.
ேழ,
ைகைய கக் க் ெகாண் ந்த எரிமைல, அெலக்
ஸாண்டைர சாம் பலாக்க காத் ந்த . அவ ம் ந்
த வைர தன்ைனக் காத் க் ெகாள் ள ஏற யற் த்தா
ன்.
ஆனால் , ய ல் ைல. பற் ந் அவன ைக
ெம வாக வ க்க ெதாடங் ய . அெலக்ஸாண்டர்
கம் மா னான். ேழ ஓ ம் எரிமைலைய லாக பா
ர்த் ட் , ம் அவசரமாக ளிம் ைப இ க்கப்
பற் னான்.
ஆனால் , அவன ைக ெதாடர்ந் வ க் ய . அவ
ன் பலத் டன் அைத பற் னா ம் , அ ெகா
க்க ல் ைல. ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சமாக அவன ைக
றங் ய . அவன கம் இ க்கமாக மாற, ைக
வ ம் ளிம் ல் இ ந்த பட,
அவன் அப் ப ேய தன் ைவ எண்ணி கண்ைண
னான்.
அ த்த கணம் ,
அவனின் ைகைய ஏேதா பற் ய . அவன் எரிம
ைலக் ப யாகாமல் ண் ம் ெதாங் க் ெகாண்
ந்தான். நம் ப யாமல் கண்ைண றந் ேமேலப்
பார்க்க, அவன ைகைய ஓர் ைக பற் ந்த .
அ ,
அர்ஜ ன்.
கண்கள் றங் ம்
, அேத சமயம் பலத் ட ம் அெலக்ஸாண்டரின்
ைகைய பற் க் ெகாண் ந்தான். அெலக்ஸாண்டர் ந
ம் ப யாமல் அவைன பார்க்க, அர்ஜ ன் அப் ப ெய
அவைன இ த் , காப் பாற் ேமேலக் ெகாண் வந்
தான்.
இப் ேபா ,
இ வ ம் ேமைட ல் நின் ந்தனர்.
அெலக்ஸாண்டர், அர்ஜ ைன ம் , அவன் உட ல்
ஆங் காங் வ ந்த நீ ல ரத்தத்ைத ம் கண் அ ர்ந்
தான். ேநரம் எ ம் ேபசாமல் அவைனேய பார்
த் ட் , இ யாகக் ேகட்டான்.
“நீ ஒ அேகாராவா?”
அர்ஜ ன் ம் அவைன அ த்தமாக பார்த்தான்.
“ம் ம் .. கமா இ க்கற நான் மனிதத் க்காக ேபாரா
ேறன். ஆனா ம சனா இ க்கற நீ மனிதத்ைத மறந்
ட் , க வாழ் வாழ நிைனக்கேற.”
அெலக்ஸாண்டர் அதைன ஏற் ப ேபால, அவைன
ஆழ் ந் ப் பார்க்க, அர்ஜ ன் அதைன ெபரிதாக எ த்
க் ெகாள் ளாமல் எ ெர உன்னிப் பாக கவனித்தான்.
அங் ,
ேழ ந ேபால ஓ ம் எரிமைல ழம் ம் , அத
ைன தாண் ய ம எல் ைல ல் அகன்ற இட ம் , அத
ன் ைமயத் ல் ஓர் ெபரிய ப டம் , ஆங் காங் இறந்
க் டந்த மனிதர்கள் , ைல ல் மயக்கத் ல் டந்
த அ ரா என அைனத்ைத ம் கவனித்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் ேழ ஓ ய எரிமைல ழம் ைப
ம் , அங் ெசல் ம் பாைத உைடந் ப் பைத ம் எரிச்
ச டன் பார்த் ட் , அைம யாக ெசான்னான்.
“அந்த பக்கம் ேபாற க்கான கல் உைடஞ் ேபா க்
. நம் மளால அங் க ேபாக யா .”.
ஆனால் ,
அர்ஜ ன் அவன் ேப வ ல் ெகாஞ் ச ம் ஆர்வம்
காட்டாமல் ம ைச ேலேய தன பார்ைவைய ம் ,
ெமாத்த ந்தைனைய ம் ைவத் ந்தான்.
அங் ,
ப டத் ன் ஓரம் , ஓர் ழங் ைக அள ள் ள ெச
க் ய பண்ைடய கத் இ ந்த . ப டத் ன் ேமல்
ஒற் ைறக் கண்ைண இழந்த ய அேகாரா, எந்த எ
ர்ப் ன் உடைல பரப் ப த் க் டந்த . அதற்
ன்னால் த்தகத் ைன றந் ைவத்தப ேய,
எதைனேயா உ ம டன் ஓ க் ெகாண் ந்த ராட்ச
ஷ அேகாரா.
அர்ஜ ம் , அெலக்ஸாண்ட ம் ம ைச ல் இ ந்
கவனிப் ப எ ம் ெதரியாமல் , இப் ேபா அ
சந்ேதாஷத் டன் வாைன ேநாக் ைகைய உயர்த்
 , அப் ப ேய கண்கைள ய . ன், ஏேதா ெம
தாக கர் க்கத் ெதாடங் ய .
அ த்த கணம் ,
வானில் ஓர் ன்னல் ெவட் ய .
ஆகாயத் ல் இ ந் ஓர் ெவண்ைமயான கண்
ைண ம் ஓளி, கரத் ன் உச் வ யாக ப டம்
வைர பர ய . அவ் ெவாளி ண் க் ம் , மண் க்
ம் ஓர் இைணப் ைப ஏற் ப த் ெதாடர்ந் ஒளிர்ந்
க் ெகாண் இ ந்த .
வானில் இ ந் ைய ேநாக் பாய் ந்த அவ் ெவா
ளி சரியாக ப டத்ைத ற் ம் பர ளிர்ந்த . ஒ
ளி படர்ந்த ம் அ ேக வாைன ேநாக் ரார்த் த் க்
ெகாண் இ ந்த ராட்சஷ அேகாரா அைத உணர்ந் ,
வாசம் இ த் , கண்கைள இ க்க , கட
ைள ேவண்டத் ெதாடங் ய .
ம பக்க உச் ேமைட ல் ,
எ ேர நடக் ம் அைனத் க் காட் கைள
ம் கவனித் க் ெகாண் ந்த அர்ஜ ன் மற் ம் அெல
க்ஸாண்டரின் கங் களில் ஓர் இ க்க ம் , ரம் ைம
ம் ஆட்ெகாண்ட .
ஆகாயத் ல் வைர ெவண்ெணாளி நீ ள் வைத
ஆச்சர்யத்ேதா ம் , இதயம் படபடக்க ம் பார்த்தப ேய
இ ந்தனர். அெலக்ஸாண்டர் அைதக் கண்ட ம் இன்
ம் ரட் யானான். உடல் உைறந்த ேபால நின் ,
தன் உதட்ைட மட் ம் அைசத்தான்.
“இப் ப என்ன பண்ற ?”
அர்ஜ ன் உடன யாக தன் ைக ல் இ ந்த ேபக்
ள் இ ந் ,
ஓர் ந ன ல் ேபான்ற இயந் ரத்ைத எ த் , ப ட
த்ைத ேநாக் ைவத்தான்.
அெலக்ஸாண்டர் அவைன ரியாமல் பார்த்தான்.
அர்ஜ ன் ேவகமாக ல் ைல இயக்க,
அ ந் ெவளிப் பட்ட இ ம் க்
ெகாக் க றான சர்ெரன பாம் ேபால வைளந்தப
ேய ெசன் , சரியாக ப டத் ன் ைல ல் அ
த் , ெகாக் யான அதைன கவ் க் ெகாண்ட .
 அெலக்ஸாண்டர் இன் ம் அவைனப் ரியாமல் பா
ர்க்க, அர்ஜ ன் தன் ைக ல் இ ந்த இயந் ர ல் ன்
ைனைய, ன்னால் இ ந்த ேமைட ன் த ப் க் க
ல் ல் பலமாகக் கட் னான்.
அ த் ேவகமாக தான் ைவத் ந்த ேபக் ல் ைக
ைய ட் , அ ந் ஓர் ேமக்ரான் ைவைஸ ம் ,
வான் ேசங் ைடய ேடப் ெலட்ைட ம் ெவளிேய எ த்
தான்.
அவசரமாக ேமக்ரான் ைவ ன் ெபாத்தைன அர்
ஜ ன் அ த்த, அ கப் நிற ள் ளிைய ெவளிப் ப
த் இயக்கத் ற் வந்த . அ த் , ைக ல் இ ந்த
ேடப் ெலட் ல் எைதெயைதேயா அ த் , தன்ைன ரி
யாமல் பார்த் க் ெகாண் ந்த அெலக்ஸாண்டரிடம்
அதைன
ஒப் பைடத் ட் , ேமக்ரான் ைவைஸ தன் ைக ல்
ஏந் யப ேய படபடெவன ேப னான்.
“அெலக்ஸ், எங் ட்ட இ க்கற ஒ பவர் ஃல் பாம் .
இேதாட ப் ளாஸ்ட் ஆப் சன் இப் ப உங் ட்ட
இ க் . நா அங் க ேபாேறன். நான் அவங் க பக்கத் க்
ேபான அ த்த ெசகண்ட், ேமக்ரான் ைவைஸ ப்
ளாஸ்ட் பண்ணி .”
அெலக்ஸாண்டர் கம் அ ர்ந் , ேபச் ன் அர்
ஜ ைனேய அ ர்ச் யா பார்த்தான். ஆனால் , அர்ஜ
ன் கத் ல் எந்த மாற் ற ம் இன் , அேத ல் அ
ெலக்ஸாண்டைர பார்த்தான்.
“என்ேனாட சா உன் ைக லதான் நீ ெசான்ன இ
ப் ப உண்ைமயாக ேபா அெலக்ஸ். அ ம் என்
ேனாட ப் பத்ேதாடேவ. இப் ப ெஜ க்க ேபாற நீ
ேயா இல் ைல நாேனா இல் ைல. நாம.”
அெலக்ஸாண்டர் வ த்தத் டன் தைலயைசக்க, அ
ர்ஜ ன் இன் ம் ணிச்ச ம் , சக் ம் ெபற் றவனாக
ேமக்ரான் ைவைஸ ண் ம்
ேபக் ேலேய ேபாட் க் ெகாண்
, அதைன தன் ன்னால் மாட் க் ெகாண்டான்.
அ த் , அெலக்ஸாண்டைரப் பார்த் தைலயைசத்
ட் , த ப் ல் ஏ , நீ ண் ெசன்ற க ற் ைறப்
 த் சர்ெரன ேழ பள் ளத் ல் ஓ ம் எரிமைல ழம்
ைப கடந் , ம ைசைய வந்தைடந்தான்.
இ யாக,
அர்ஜ ன் ப டத் ன் ன்னால் வந் நின்றான்.
ெவண்ெணாளி அவன் ம் படர்ந்த . ப டத் ல்
ய அேகாரா கண்ைண ப த் க் ெகாண் இ
ப் ப ம் , அவ க் ன்னால் ராட்சஷ அேகாரா அவ
ைன உணரா இன் ம் வாைன ேநாக் ைகைய உய
ர்த் க் ெகாண் இ ப் ப ம் ெதரிந்த .
ம ைச ல் படபடப் பாக பார்த் க் ெகாண் ந்
த அெலக்ஸாண்டரிடம் ம் , அர்ஜ ன் தைலயைசத்
ட் , ைவ எ ர் ேநாக் காத் ந்தான்.
ம ைச ல் ,
ேமேல நின் அைனத்ைத ம் பார்த் க் ெகாண்
ந்த அெலக்ஸாண்டர், தன் ைக ல் இ ந்த ேடப் ெலட்
ைட உயர்த் ப் பார்த்தான். அ ல் “BLAST”
என்ற ெதா ைர அவனின் கட்டைளக்காக காத்
ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் ஒ ைற அர்ஜ ைனப் பார்த்
ட் , ேவகமாக ைரைய அ த்த யன்றான். மனம்
ேகளாமல் ரைல ன்னால் இ த்தான். தன்
தைலைய உயர்த் ,
எ ர் ைச ல் இ ந்த ெகா ர அேகாராக்கைளப் பா
ர்க்க, அெலக்ஸாண்டர் கத் ல் ஓர் உ ெதரிந்த .
ஒ ெப ச் ட்டப , ைதரியமாக ரைல ைர
ல் அ த் னான்.
ன், தன் கண்கைள ெவ ப் ேபா னான்.
ல கண நிசப் தம் .
எ ம் நடக்க ல் ைல.
ேமக்ரான் ைவஸ் ெவ க்க ல் ைல.
அெலக்ஸாண்டர் கம் மா ய . ழப் பமாக கண்
கைள றந் ப் பார்த்தான். அேத ேபால, தன் இ க
ணத் க்காக காத் ந்த அர்ஜ ம் ெபா ைம ன் ,
ேபக் ந்த ேமக்ரான் ைவைஸ எ த் ப் பார்த்தா
ன்.
 அ இன் ம் ளிர்ந் க் ெகாண் இ ந்த . ரி
யாமல் ம் அெலக்ஸாண்டைர பார்க்க, அவேனா
அவசரமாக ேடப் ெலட் ைரைய ெதாடர்ச் யாக அ த்
னான்.
ஆனால் ,
ேமக்ரான் ைவஸ் ெவ க்க ல் ைல.
அ த்த கணம் ,
ஓர் உ மல் சப் தம் .
அர்ஜ க் ன்னால் ஒ த்த . அவன் உணர்ந்
க் ெகாண்டான். ெம வாக அப் ப ேய ம் பார்க்க,
அங் ராட்சஷ அேகாரா கண்கைள ட் அர்ஜ
ைனேய ேகாபமாக பார்த் நின் ந்த .
ேமேல இ ந் ப் பார்த்த அெலக்ஸாண்ட ம் அ ர்
ந் ப் ேபாய் அக்காட் ைய பார்த்தான்.
அேகாரா ேகாபமாக அர்ஜ ைன தாக்க பாய, அவ
ன் உடேன தாரித்தான். தன் ைக ல் இ ந்த ேமக்ரா
ன் ைவைஸ அதன் வா ேலேய ெசா , ேவக
த் ல் அதைன ஓங் அ த்தான். அேகாரா நிைல
ைலந் ன்னால் தள் ளா ெசல் ல,
அதைன எ ர்பார்த் க் காத் ந்த அெலக்ஸாண்ட
ர் ண் ம் ைரைய பார்த் ெதம் பாக அ த் னான்.
ண் ம் ஏமாற் றம் .
அ ெவ க்கேவ ல் ைல.
அர்ஜ ன் ச த் க் ெகாண்டான். ன், ெகாஞ் ச ம்
தாமத ன் ப டத் ல் ப த் ந்த ய அேகா
ராைவ க் த் ம்
நின்றான். தாமத ன் , ப டத் ன் ேமல் இ ந்த நீ
ண்டக் கத் ைய எ த் , அதன் வ ற் ேலேய ெதாடர்
ச் யாக ன் ைற த் யப ேய ன்ேன ெசன்
, ஓர் இடத் ல் நி த் னான்.
ேழ,
எரிமைல ழம் வ ந்ேதா ய .
சற் ம் எ ர்பார்க்காத ய அேகாரா வ ற் ல்
ஊற் ய நீ ல நிற
ரத்தத் ைன த்தப ேய ேழ பார்க்க, பயத் ல் த
ன் ஒற் ைறக் கண்ைண பயங் கரமாக ழற் ய .
 அர்ஜ ன் அதைன க் த்தப ேய ம் ரா
ட்சஷ அேகாராைவ பார்க்க, அ வா ல் இ ந் ேமக்
ரான் ைவைஸ உ க் எ ந் ட் , எ ேர
தான் கண்ட காட் ைய பார்த்த ம் , அதன உடல் உ
த ய . ேவகமாக அர்ஜ ைன ேநாக் பாய் ந் வர,
அர்ஜ ன் அதைனப் பார்த் ன்னைகத்தான்.
“ெலட்ஸ் ஃப் ைர அேகாரா மஞ் ரியன்.”
ராட்சஷ அேகாரா ட்ேட வர வர, அர்ஜ ன் தான்
க் த் ந்த ய அேகாரா ன் க த் ல் இ
ந் ைகைய எ க்க, அ ைககைள காற் ல் அைசத்
தப ேய, எரிமைல ஆற் ைற ேநாக் ேழ ந்த .
ஓ வந்த ராட்சஷ அேகாரா ரம் ைம த்த
ேபால ஒ கணம் அப் ப ேய நின்ற .
அர்ஜ ன் ம் நின் அதைன கம் ரமாகப் பார்த்
தான்.
“ ைய உன்ைன மா ரி கம் இனி ெந ங் கேவ
யா . எல் லாம் ஞ் ச .”
ஆனால் , பள் ளத் ல் இ ந் உ மல் சப் தம் ெதாடர்ச்
யாக வந்த .
ராட்சஷ அேகாரா அதைனக் ேகட் நிைன வந்த
ேபால, கத்ைத ேம ம் , ம் அைசத் ெதம்
ெபற் ற . அர்ஜ ம் உ மல் சப் தத்ைதக் ேகட் க
ம் மா னான். இ பக்க ம் மா மா பார்த் ட்
, ன், சந்ேதகத்ேதா ம் பள் ளத்ைதப் பார்க்க,
அவன் அ ர்ந்தான்.
பள் ளத் ல் ,
ய அேகாரா இன் ம் உ ேரா இ ந்த . எரி
மைல ல் ந் ெபா ங் காமல் , ஓர பாைறச் வற்
ன் இ க்ைகப் பற் ெதாங் க் ெகாண் இ ந்த .
க னமான உ மல் கேளா ஒவ் ெவா அ யாக ேமேல
ஏ வந் க் ெகாண் ந்த .
அதைனக் கண்ட ம் அர்ஜ னின் கம் பலவாறாக
மா ய . அதைன த க்க ற் ப வதற் காக, எதாவ
ெசய் ய ேவகமாக ம் நிற் க,,
“ப் ளக்”
 அர்ஜ னின் ப ல் ராட்சஷ அேகாரா
ன் இ ம் க் ைக ைழந் , அவனின் நீ ல ரத்தம்
ப் ேபா ம பக்கம் ெவளி வந்த . அர்ஜ க் க
ண்கள் ழட்ட, ரமப் பட் ச்ைச இ த் ப் த்
எ ேரப் பார்த்தான். அவ க் ன்னால் உச்சபட்ச
ெவ ேயா அவைனேய ேகாரமாகப் பார்த் நின்
ந்த ராட்சஷ அேகாரா.
அர்ஜ ன் தன் வ ன் உச்சத் ம் , தன் ைகயால்
அதன் க த்ைதப் பற் னான். ஆனால் , அ க ம்
அனா யமாக தன் ைகயால் , அவன ைகைய த்
, அர்ஜ ன் வ ற் ல் ெசா ந்த தன் ைகைய,
அவன உட ல் இ ந் உ எ த்த .
ேமேல இ ந் அக்காட் ைனப் பார்த் க் ெகா
ண் ந்த அெலக்ஸாண்டர், ேமைட ன் த ப் வரி
ல் ஒட் நின் கண்கள் பனிக்க பார்த்தான். அப் ப
ேய மண் ட் எல் லாம் ந்த ேபால, சா ம் த
வா ல் இ ந்த அர்ஜ ைன, எ ம் ெசய் ய யாத
நிைல ல் பார்த் ெநஞ் சம் னான்.
ப டப் ப ல் ,
அர்ஜ ன் தன் ன்னால் நின் ந்த ராட்சஷ அ
ேகாராைவ கண்கள் ெசா க பார்க்க, அ அவைன உ
யர்த் ப் த் க் ேபாட, அவன் ேவகத் ட
ன் ப டத் ல் ேமா ேழ ந்தான்.
அ ரா ம் தன் மயக்கத் ல் இ ந் பட்டாள் .
அப் ப ேய தைலைய த்தப ேய எ ந் ற் ம்
கவனிக்க, அர்ஜ ன் ேமாசமான நிைல ல் ேழ
ந் க் டப் பைதக் கண் , ஓ ச் ெசன் அவைன
ப் பார்த்தாள் .
இப் ேபா ,
ராட்சஷ அேகாரா பள் ளத் ன் ைன ல் நின் ,
ேமேல ஏ வ ம் ய அேகாராைவ எ ர்ேநாக் கா
த் க் ெகாண் க்க, அைத உணர்ந் ம் அர்ஜ னால்
எழ யாமல் ெநா ய நிைல ல் இ ந்தான்.
ஆனால் ,
எ ர் ைச ல் ,
அெலக்ஸாண்டர் ஓர் ெவ த் ந்தான்.
 ஒ ர்மானத்ேதா எ ந் நின்றான். கத் ல்
ஓர் இ க்கம் ெதரிந்த . ேழப் பார்த்தான். எரிமைல
ஆ ஓ க் ெகாண் இ ந்த . அதற் ேமேல ம
ைச ல் ய அேகாரா ஒவ் ெவா கல் லாகப் பற்
ேமேல ஏ க் ெகாண் இ ந்த .
அெலக்ஸாண்டர் தைலைய உயர்த் அர்ஜ ைனப்
பார்த்தான். அர்ஜ ம் அவைன கவனிக்க, அ த் ந
டக்க ேபாவ யாெதன ஊ த் கம் மா னான். அ
வன் எழ யன் ண் ம் ேழ ந்தான்.
அ ரா ம் அெலக்ஸாண்டைர ஏெற த் ப் பார்க்க,
அவன் ஓர் உ ேயா ன்னால் இ ந்த இ ப் பள
த ப் க் கல் ல் ஏ நின்றான். ேழ ம் எரிமைல
ழம் . ம றம்
பள் ளத் ல் ஏ க் ெகாண் ந்த ய அேகாரா, ேம
ேல
அதைன காக்க க் ம் ராட்சஷ அேகாரா என அ
ைனத்ைத ம் கண்டான்.
இ யாக,
அர்ஜ ைன ம் , அ ராைவ ம் ஒ ைற பார்த்
ன்னைகத் ட் , அர்ஜ க் சல் ட் ைவத்தான்.
அர்ஜ ன் அவன் ேமேலேய தன் பார்ைவைய நிைலத்
ைவக்க,
அ த்த கணம் ,
அெலக்ஸாண்டர் அப் ப ேய அந்தரத் ல் தா னா
ன். காற் ல் பறந்தப ேய எரிமைலக் ழம் ைபத் தா
ண் , ம ைச ல் ேமேல ஏ க் ெகாண் இ ந்த
ய அேகாராைவ பாய் ந் வந் , அதன் ன் பக்கத்
ைதப் பற் னான். உடேன,
அ ப தாங் காமல் சடசடெவன ேழ வந் , எரிம
ைல ழம் க் சற் ேமேல இ ந்த ஓர் இ க்ைக பற்
ய .
அெலக்ஸாண்டர் ட ல் ைல. அதன் ன் றத் ல்
இ ந் , அதைன தன் பலத் டன் கட் யைணத்
க் ெகாண்டான். அ எவ் வளேவ ம் , அதனால்
தப் ப ய ல் ைல.
 ேமேல ந்த ராட்சஷ அேகாரா எ ம் ெசய் ய
யாமல் யாய் பார்க்க, ேழ அெலக்ஸாண்டர் த
ன் பலத்ைத ம் ஒன் ேசர்த் , தான் இ க் ப்
த் ந்த கத் ைன ேழ இ க்க யற் த்தான்.
அ தன் ைகயால் ேமேல இ ந்த இ க்ைக நங் ரம்
ேபால் த் க்க, அெலக்ஸாண்டர் அப் ப ெய சற்
ேமேல அதன ைகையப் த் ேழ இ த்தான்.
அ ம் வதாய் இல் ைல.
அெலக்ஸாண்டைர ன்னால் ைவத் க் ெகாண்ேட
ேமேல ஏற யற் த்த . இ யாக, அெலக்ஸாண்டர்
தன் ெமாத்த சக் ைய ம் ஒன் ேசர்த் , பல் ைல க
த் , கத்ைத இ க் , பலமான சப் தத் டன் ய
அேகாரா ன் ைகைய த் இ க்க,
இ ல் ,
அதன் ந ய .
இ வ ம் அப் ப ெய ன்னால் சரிந் , ஓ ம் எரிம
ைலக் ழம் ல் ந் உ , கைரந் , ெநா ல்
காணாமல் மைறந்தார்கள் .
ேமேல ந் ராட்சஷ அேகாரா அக்காட் ையக்
கண்ட ம் ,
அப் ப ெய வ த்தத் ல் உ க் ைலந் ன்னால் ம
ண் ட்ட . ெகாஞ் சம் ெகாஞ் சம் அதன கம் ேகா
பத் ல் மாறத் ெதாடங் ய . அதன ெமாத்த வன்ம
ம் , அதன் கத் ல் ேய ய . அப் ப ேய எ ந்
, த் ம் , ைல மாய் க் ேழ ந் க் டந்த
அர்ஜ ைன ெந ங் ய .
அ ரா ேயா பார்க்க, அ தன் ைகயால் அவ
ைள ற, அவள் அப் ப ேய ரமாய் ெசன் ேழ
ந்தாள் . அ த் , அேகாரா அப் ப ேய அர்ஜ ைன
ன்னால் இ ந் க் ப் த் , ண் ம் நிலத் ல்
பலமாய் அ த்த .
ன், அவன க த்ைதப் த் க் ெய
ய, அவன் பறந் ச் ெசன் , வற் ல் ேமா ேழ
ந்தான். அப் ப ேய தட் த மா எ ந் அமர்ந் ,
வற் ல் சாய் ந்தான். தன் ன்னால் ெவ ேயா நின்
ந்த அேகாராைவ பார்த் ன்னைகத்தான்.
“ஹஹா… நான் வந்த ேவைல ஞ் ச் . இனி நா
ன் ெசத்தா ம் , வாழ் ற க் சமம்
. நீ வாழ் ந்தா ம் ெசத்த க் சமம் .”.
அேகாரா அவன ன்னால் வந் ஓற் ைறக் கா
ல் மண் ட் , அவைன ெகா ரமாகப் பார்த்த . ன்
, தன் தன் உள் ளங் ைகைய காட் , அ ல் இ ந்த ரா
ன, ெகா ய தன் நகங் கைள அர்ஜ னின் க த் ல் ெம
வாக இறக் , உள் ேள ெச த் ய .
அதன் நான் நகங் க ம் அர்ஜ னின் ெதாண்ைட
ம் , அதைன ற் ள் ள ப களி ம் ைழய, அ
ர்ஜ ன் ச் ட த மா னான். ரத்தம் க ந் ெவ
ளிேய ஊற் ய . இன்ன ம் ெவ ராத அேகாரா அ
ப் ப ேய எ ந் நின் , அவன தைலைய தனியாக
ய் த் எ க்க யற் த்த த ணம் ,
ஏேதா சப் தம் .
அர்ஜ ன் ரமப் பட் ேமேல பார்க்க,
அங் ,
ேலாகா ேகா ன் உச்சத் ல் இ ந் , தைலவன்
ேலாகா பாய் ந் ேழ த் , ராட்சஷ அேகாரா
ன் ன்னால் நின்ற . அ என்னெவன உணர்வதற்
ள் , ேலாகா தன் ைகைய அதன ன்னங் க த் ல்
ைழக்க, அதன் ைக அேகாரா ன் ெதாண்ைடைய
த் , ம பக்கம் ெவளி வந் , அர்ஜ னின் ன்னால்
நின்ற .
ராட்சஷ அேகாரா க் க் ெகாண்ட ேபால, அப் ப
ேய அைசயா நிற் க, அதன் கள் ங் ய .
அர்ஜ ன் க த் ல் இ ந் அதன் ைக தானாக ெவளி
ேய ய .
அர்ஜ ன் க ம் ரமப் பட் தைலைய உயர்த் ப்
நம் க்ைகேயா பார்க்க, அங் , ேலாகா ெவ ேயா
நின் ந்த . ெதாண்ைட ல் இ ந் ரத்தம் ட,
ராட்சஷ அேகாரா ஊைள ட யற் த் ேதாற் க,
அ த்த கணம் ,
ேலாகா தன் ைகைய ெவளிேய எ த் , இ ைக
ைய ம் அேகாரா ன் க த் ல் ைவத் , அதன் தைல
ைய தனியாக ய் த் எ த் , ேழ ேபாட் , அைத த
ன் கா ல் ேபாட் ஓங் க்க,
“த் ெவக்”
நீ ல ரத்தம் ெத க்க, ராட்சஷ அேகாரா ன் தைல
க் றான . அதன் ண்டம் மட் ம் தள் ளா யப
ேய நிலத் ல் ந்த .
அர்ஜ ன் அதைனப் பார்த்த ம் ஓர் சந்ேதாஷத் ட
ன் ெம வாக கண்கைள னான்.. நிம் ம யைடந்த
ேலாகா ம் தன் கண்கள் ெசா யப ேய, மரணத்
ன் ம் தைலைய உயர்த் ப பயங் கரமாக கர்
த்த .
அ ரா தட் த்த மா நடந்த அைனத்ைத ம் பார்
த் , உைறந் ப் ேபாய் நின்றாள் . அைச ன் ேழ
ந் க் டந்த அர்ஜ ைனேய இைமக்கா பார்த் க்
ெகாண் ந்தாள் . ன், தைலைய ப் ன்னால்
பார்க்க,
ெவண்ெணாளி இன்ன ம் ப டத் ன் ேமல் ெவ
ளிச்சத்ைத பாய் த் க் ெகாண் இ ந்த .
ேலாகா ம் தள் ளா யப ேய ேசார் டன் ம்
அ ராைவப் பார்க்க, அவள் ேலாகா டம் ம் த
ைலைய அ த்தமாக அைசத்தாள் . ேலாகா ேந
ரம் அவைள ஆழ் ந் ப் பார்த் ட் , அைச ன் க்
டந்த அர்ஜ ைன ம் ல கணம் பார்த்த .
ன், அ தள் ளா யப ேய அர்ஜ னிடம் ன்ேன

வந் , ஓர் ழந்ைதைய ஏந் வ ேபால, அவைனத் த

ன் இ கரங் களா ம் ஏந் ய . ன்
, க ேசார் டன் அவைனத் க் யப ேய ன்ேன
வந் , ெவண்ெணாளி ல் நின்ற . இ யாக, தன்
ன்னால் இ ந் ப டத் ல் அர்ஜ ைன ப க்க
ைவத் ட் , தள் ளா யப ேய அ ராைவப் பார்த்த
.
இப் ேபா ,
அ ரா ம் ெவண்ெணாளி ல் தயாராக நின் ந்தாள்
.
ைக ல் கத் ேயா .
 அர்ஜ ைனேய ஆழ் ந் ப் பார்த்தப ேய, தன் க த்
ல் கத் ைய ைவத் தயாராக நிற் க, ம றம் க
ம் ேசார்வாக நின்ற ேலாகா வானில் ைகைய உயர்
த் , கண்கைள வணங் க,
அ த்த கணம் ,
“ஸ்ஸ்ஸ்”
அ ரா ன் ரத்தம் அர்ஜ ன் ேமல் ெத த்த .
அ ரா ரத்த ெவள் ளத் ல் ண் ேழ ழ,
ேலாகா, அர்ஜ ைன ஒ ப் ேயா பார்த் ட் ,
அ ம் ேழ ந் தன் உ ைர ட்ட .
ெவண்ெணாளி அர்ஜ ன் ேமல் ரணமாக படர்ந் க்
ெகாண் இ ந்த .
அர்ஜ னால் அைசய ட ய ல் ைல. கண்கள்
ய நிைல ல் ெதான் சத த இறப் ைப ெதா
ட் இ ந்தான். ஆனால் , இப் ேபா அவன ந்தைன
ல் சார் அவனிடம் ேப ய ஓ ய .
“ ேலாகா ெடம் ள் இ க் ங் கறைத நீ நம் னா,
நிச்சயம் ஆராேத ைய ம் நீ நம் த்தான் ஆக ம் .”
இப் ேபா அவன் ன்ேன,
நடா ெவண்ெணாளி ல் நின் ந்தாள் .
இ அவ க் ெதரிந் க்க வாய் ப் இல் ைல .
அவள கத் ல் ஓர் ஒளி வட்டம் ெதரிந் ளிர்
ந்தாள் . தாய் மலர்ந்த மலர் ேபால் , ெவண்ணிற உ
ைட ல் ஓர் ேதவைத ேபால் ஒளிர் ட்டாள் . அவள் த
ன் இ ைககைள ம் உயர்த் னாள் .
அைவகைள ேமேல இ ந் ேழ வைர ஒன்றாக ெகா
ண் வந் , ைககைள ஒன்றாக
க்க, அ ல் ஓர் காற் ேபால நீ ல ஒளி வந்த .
அவள் அதைன ஆத்மார்த்தமாக அர்ஜ ன் ேமல் ெச
த்த, அ அவன உடெலங் ம் பரந் , உள் ேள
ைழந்த . அ அவன் உட ல் உட் ந்த ம் , அவ க்
ஏற் பட் இ ந்த அைனத் காயங் க ம் ணமைட
ந்தன.
இ யாக,
அவள் அர்ஜ ைனப் பார்த் ன்னைகக்க,
 அ த்த கணம் , ேமேல ந் பாய் ச் ய ெவண்
ெணாளி ம் ேமேல ெசன் , ெகாஞ் சம் ெகாஞ் ச
மாக மைறய ஆரம் த்த . அ காற் ல் கைரந் ம
ைறவ ேபால, நடா என் ற ஆராேத ம் ெவண்
ெணாளி ல் அத டன் அப் ப ேய கைரந் , வானில்
ெசன் மைறந்தாள் .
ஆக,
ன் பயனாக,
ர்மானிக்கப் பட்ட யாக,
அர்ஜ ன் ெம வாக தன் கண்கைள றந்தான்.
உல ன் ய அரசனாக.
ந் த .