1

Η τσάντα και το τσαντάκι

Αφηγητής/τρια : Σπίθες πετούν τα μάτια της. Και καθώς στρέφει και
κοιτά τον “κύριο”, αναταράζεται ολόκληρη. κρατά μια τσάντα που την κουνά με
τρόπο τόσο απειλητικό, ώστε νομίζεις πως θα του την φέρει στο κεφάλι.

Πρόεδρος : Τι συνέβη;

Αφηγητής/: Πεισματώνει:

Κυρία: Ούτε και γνωρίζω!

Πρόεδρος : Σου 'δωσε ο κύριος χαστούκι;

Αφηγητής/τρια: Φρενιάζει.

Κυρία: Εντελώς ξαφνικά....

Πρόεδρος : Γιατί;

Αφηγητής/τρια: Τρέμει ολόκληρη

Κυρία: Ούτε και γνωρίζω

Πρόεδρος: Είχατε προηγούμενα;

Αφηγητής/τρια: Παίρνει φόρα:

Κυρία: Προηγούμενα; Εγώ μ'αυτόν; Αστείο πράγμα. Ούτε τον ξέρω, ούτε με
ξέρει. Ούτε του μίλησα, ούτε μου μίλησε. Ούτε τον κοίταξα, ούτε με κοίταξε.
Αντιλαμβάνεσθε πως συνέβησαν τα πράγματα. Επήγαινα στην κουνιάδα μου
στου Βεΐκου. κυριε Πρόεδρε. Εγώ κατοικώ Κολιατσου.
Καθόμουν, λοιπόν, στο τραμ, κι απέναντι μου φάτσα με φάτσα καθόταν αυτός
ο παλαβός.

Αφηγητής/τρια: Τριζει τα δόντια του αυτός:

Κύριος: Εγώ παλαβός! Με λέει παλαβό!

Πρόεδρος: Σιωπή εσύ.

Κύριος: Βρίζει, κύριε Δικαστά, ακούτε;

 2

Πρόεδρος: Είπα σιωπή!

Αφηγητής/τρια: Τρέμει ολόκληρος:

Κύριος: Με συγχωρείτε. Είμαι λιγάκι νευρικός.

Αφηγητής/τρια: Γυρίζει ο πταισματοδίκης στην κυρία:

Πρόεδρος: Ορίστε λέγε εσύ.

Αφηγητής/τρια: Φυσά και ξεφυσά:

Κυρία: Λοιπόν: ήλθε το εισπράκτωρ, μου ζήτησε το εισητήριο μου, έβγαλα τα

λεπτά, του τα έδωκα. Έκοψε απ'το μπλοκ το εισητήριο. μου το έδωκε.
Αντιλαμβάνεσθε, κύριε Πρόεδρε. Ύστερα ήλθε ο επιθεωρητής, μου ζήτησε το
εισιτήριο μου, του το έδωκα. Το κοίταξε, το έκοψε λιγουλάκι, μου το έδωκε.

Πρόεδρος: Λοιπόν;

Κυρία: Ο κύριος με αγριοκοίταξε

Πρόεδρος: Γιατί;

Κυρία: Ούτε και γνωρίζω

Αφηγητής/τρια: Λυσσά ο “κύριος” :

Κύριος: Να σας πω εγώ, Κύριε Πταισματοδιìκα

Πρόεδρος: Εσύ να πάψεις!

Κύριος: Λέει, δε γνωρίζει γιατί την αγριοκοίταζα. Και μ'εκνευρίζει

Πρόεδρος: πάψε, σου είπα!

Κύριος: Με συγχωρείτε, Κύριε Δικαστά. Είμαι λιγάκι νευρικός....

Αφηγητής /τρια: Ανάβει και κορώνει, ο Πταισματοδίκης:

Πρόεδρος: Αν εισαι λιγάκι νευρικός, σε στέλνω μέσα και σου περνούν τα

νεύρα σου. Σου το λέω για τελευταία φορά, να μην παρεμβαίνεις. Ακούς;

Κύριος: Μάλιστα, Κύριε Πρόεδρε.

 3

Πρόεδρος: Θέλεις να πας μέσα;

Κύριος: Όχι, Κύριε Πρόεδρε.

Αφηγητής /τρια: αγαθός φαίνεται. στρογγιλορόσωπος. Και υποφέρει.

στέκεται εκεί, λιγο παραπέρα, δαγκόνει τα χείλη, τρώει τα μουστάκια. βγάζει
μαντίλι, σκουπίζει τον ιδρώτα, στρίβει το μαντίλι, το ανοίγει, το τραβά, το
ξαναστρίβει. Μάλλον κοντός. Μεσόκοπος. " Λιγάκι" νευρικός. παίζουν τα μάτια
του, Παίζουν τα χέρια του, παίζουν οι ώμοι του, παίζουν τα πόδια του. Μόλις
σηκώνει την κουδούνα ο πταισματοδίκης, μαζεύεται. Ύστερα γυρίζει, βλέπει
την κυρία, καρφώνει τα μάτια στο τσαντάκι της και φρίττει. Κατι συμβαίνει εκεί!
Εκεί, στο τσαντάκι, προφανώς, είναι η αιτία του κακού.

Πρόεδρος: Εξακολουθεί, εσύ.

Αφηγητής/τρια: Αναστενάζει η κυρία:

Κυρία: Και ξαφνικά που λέτε, χωρίς κανένα λόγο, χωρίς καμιά, καμιά, καμιά
αιτία, μου αστράφτει ο κύριος ένα χαστούκι. Αντιλαμβάνεσθε! Χαστούκι εμένα,
που ο ίδιος ο σύζυγός μου, κύριε Πρόεδρε, δεν τόλμησε να μου πει μισή
κουβέντα, έτρεξα στους δικηγόρους να ζητήσω διαζύγιο. Κι ο Γιάννης έπεσε
στα πόδια μου.”Φανίτσα και Φανίτσα!” Αντιλαμβάνεσθε. Χαστούκι εμένα! Που
μ'έχει ο σύζυγός μου μη στάξει και μη βρέξει. Ρωτήστε, παρακαλώ, Πλατεία
Κολιάτσου, Φανή Γελαδινού, του μηχανικού.
Απαιτώ να κρεμαστεί εις τημ Πλατειαν του Συντάγματος! Ούτε πολύ ούτε
ολίγον!

Πρόεδρος: Καλά, καλά.

Κυρία: Να μάθει τρόπους !

Πρόεδρος: Πήγαινε!

Κυρία: Χαστούκι στη Φανή Γελαδινού!

Πρόεδρος: Στάσου παραπέρα.

Κυρία: Παρακαλώ, μες στην Πλατεία του Συνδάγματος !

Αφηγητής/τρια: Χάνει την υπομονή του ο πταισματοδίκης και χτυπά με

μανία την ανάποδη του μολιβιού στην έδρα του. Σωπαίνει, επιτέλους, η κυρία
και καλείται ο κύριος, που δαγκώνει τα μουστάκια και στρίβει το μαντίλι, για να
κρατήσει την ψυχραιμία και τα νεύρα του.
 4

Πρόεδρος: Έδωσες, πράγματι, χαστούκι;

Κύριος: Μάλιστα, Κύριε Πρόεδρε.

Πρόεδρος: Την Ξέρεις;

Κύριος: Όχι, Κύριε Πρόεδρε

Πρόεδρος: Ώστε ομολογείς;

Κύριος: Μάλιστα, Κύριε Πρόεδρε.

Πρόεδρος: Την έχεις δει άλλη φορά;

Κύριος: Όχι, Κύριε Πρόεδρε.

Πρόεδρος: Τοτε λοιπόν;

Κύριος: Είμαι λιγάκι νευρικός!....

Πρόεδρος: Ωραία δικαιολογία! Σπουδαία διακαιολογία! Επειδή είναι νευρικός

ο κύριος, χαστουκίζει τους ανθρώπους μες στο τραμ! Και μάλιστα κυρίες!
Ομολογώ πως είμαι κατάπληκτος!

Κύριος: Κι εγώ, Κύριε Πρόεδρε.

Πρόεδρος: Σιωπή!

Κύριος: Είμαι συντετριμμένος, Κυριε Πρόεδρε. Το ομολογώ. Ήταν μια στιγμή

παραφοράς. Να σας εξηγήσω. Κύριε Πρόεδρε. Επιτρέπετε να σας εξηγήσω;

Πρόεδρος: Λέγε.

Αφηγητής/τρια: Αναπνέει βαθιά:

Κύριος: Ήμαστε μες στο τραμ. Εδώ εγώ, αυτή εκεί. Καθόταν απέναντί μου,
καθόμουν απέναντί της. Ακούστε τώρα! Έρχεται ο εισπράκτωρ, της ζητά το
εισητήριο. Ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την
μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσαντάκι, παίρνει τα λεφτά, κλείνει το μικρό
τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την
μεγάλη τσάντα, δίνει τα λεφτά της στον εισπράκτωρα

Πρόεδρος: Λοιπόν;
 5

Κύριος: Της δίνει ο εισπράκτωρ το εισιτήριο. Ανοίγει την μεγάλη τσάντα,

βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσαντάκι.
βάζει μέσα το εισιτήριο, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα,
βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα.

Πρόεδρος: Λοιπόν, λοιπόν;

Αφηγητής/τρια: Αναπνέει βαθιά:

Κύριος: Της δίνει ο εισπράκτωρας τα ρέστα. Τα παίρνει. Ανοίγει την μεγάλη

τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό
τσαντάκι, βάζει μέσα τα ρέστα, κλείνει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη
τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα.

Αφηγητής/τρια: Στριφογυρίζει στην καρέκλα του ο Πρόεδρος.

Πρόεδρος: Ουφ!

Κύριος: Έίσθε νευρικός, Kύριε Πρόεδρε;

Πρόεδρος: Προχώρει.

Κύριος: Όχι παρακαλώ, είσθε;

Πρόεδρος: Χωρίς ερωτήσεις.

Κύριος: Θερμώς παρακαλώ. Κύριε Πρόεδρε.....

Πρόεδρος: Όχι! Κι αν ήμουν, δε θα έφθανα ποτέ στο σημείιο να χαστουκίσω

μια κυρία στο τραμ.

Αφηγητής/τρια: Λέει με συντριβή

Κύριος: Τοτε καταδικάστε με, Κύριε Πρόεδρε. Δε θα με καταλάβετε ποτέ.

Πρόεδρος: Αυτό είναι δική μου δουλειά. Λέγε, τελείωσες ;

Αφηγητής/τρια: Σκουπίζει τον ιδρώτα, στραγγίζει το μαντίλι. Παίζουν τα

μάτια του, παίζουν τα χέρια του, αναστενάζει:
 6

Κύριος: Όχι, δεν τελείωσα. Ησύχασα που λέτε για μια στιγμή και έλεγα ότι
τελείωσε αυτό το βάσανο. Μαύρη ησυχία. Έξαφνα η κυρία ανοίγει την μεγάλη
τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλεινει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό
τσαντάκι, βγάζει ένα καθρεφτάκι, κλεινει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη
τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα. Κοιτάζεται
λίγο στο καθρεφτάκι. Κι ύστερα ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό
τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσαντάκι, βάζει μέσα το
καθρεφτάκι, κλεινει το μικρό τσαντάκι, ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βάζει μέσα
το μικρό τσαντάκι, κλεινει την μεγάλη τσάντα.

Αφηγητής/τρια: Θολώνει το μάτι του Πταισματοδίκου. Ιδρώτας τρέχει

απ'το μέτωπό του. Αρπάζει την κουδούνα, την αφήνει, στριφογυρίζει, βουτάει
τα χαρτιά. θα σκάσει:

Πρόεδρος: Ούφ!

Κύριος: Να σταματήσω, Κύριε Πρόεδρε;

Πρόεδρος: Φτάσε στο χαστούκι

Κυριος: Είναι παρακάτω.

Πρόεδρος: Λέγε .Μ'έσκασες !

Κύριος: Έτσι μ'εσκασε κι εμένα.

Πρόεδρος: Τελείωνε .

Αφηγητής/τρια: Παίρνει βαθιά ανάσα

Κύριος: Ησύχασε πάλι για δυο δευτερόλεπτα. Ησυχάζω κι εγώ. Αλλά πάλι,
μαύρη ησυχία. Έρχεται ο επιτεωρητής, της ζητά το εισιτήριο, ανοίγει την
μεγάλη τσάντα, βγάζει το μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανόγει το
μικρό τσαντάκι, δίνει το εισιτήριο, κλεινει το μικρό τσαντάκι, ανοιγει την μεγάλη
τσάντα, βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι, κλεινει την μεγάλη τσάντα. Της
επιστρέφει ο επιθεωρητής το εισιτήριο. Ανοίγει την μεγάλη τσάντα, βγάζει το
μικρό τσαντάκι, κλείνει την μεγάλη τσάντα, ανοίγει το μικρό τσαντάκι.....

Αφηγητής/τρια: Αναπηδά ο Πρόεδρος :

Πρόεδρος: Φτάνει!

Κύριος: ...Βάζει μέσα το εισιτήριο....

 7

Πρόεδρος: Σώνει!

Κύριος: ....Κλείνει το μικρό τσαντάκι....

Πρόεδρος: Αρκετά!

Κύριος: ...Ανοίγει την μεγάλη τσάντα...

Αφηγητής/τρια: Γουρλώνει τα μάτια του

Πρόεδρος: Πάψε, σου είπα!

Κύριος: ...Βάζει μέσα το μικρό τσαντάκι...

Αφηγητής/τρια: Έξαλλος τινάζεται επάνω:

Πρόεδρος: Αθώος! Αθώος! Καλά της έκανες !!