Chemia

1. W ogniwach zachodzą samorzutne reakcje chemiczne, które wymuszają przepływ prądu

elektrycznego, czyli ruch elektronów.
2. Półogniwo to układ zbudowany z elektrody i elektrolitów. W każdym z ogniw zachodzi albo
utlenienie albo redukcji, a w ogniwie - utlenienia i redukcji.
3. Ogniwo metaliczne zbudowane jest z blaszki metalicznej zanurzonej w roztworze rozpuszczalnej
soli metalu.
elektroda|elektron
Cu|Cu2+
| oznacza przejście faz - ciało stałe w ciecz
4. Standardowe półogniwo wodorowe SPW - blaszka platynowa pokryta czernią platynową
zanurzona w roztworze, w którym stężenie jonów wodorowych = 1 mol/dm3, jest omywana
gazowym wodorem pod ciśnieniem 1013 hPa. Potencjał ogniwa = 0 V i jest wzorcem przy
wyznaczaniu potencjałów innych półogniw.
5. Jeżeli połączymy ze sobą dwa półogniwa za pomocą przewodu metalicznego i zamkniemy je
kluczem elektrolitycznym to otrzymamy ogniwo.
6. Ogniwo daniela:

E Zn|Zn2+ =-0,76 V - anoda

E CuCu2+ = 0,34 katoda
A(-) elektroda 1|elektrolit 1||elektrolit 2|elektroda 2 (+)K
7. Siła elektromagnetyczna SEM = Ek - Ea
potencjał ogniwa definiowany jako potencjał katody i anody przy niepracującym ogniwie. Podawana
jest w V i musi być dodatnia.
8. Korozja - niszczenie materiału na granicy faz materiał-środowisko.
* korozja chemiczna - zachodzi podczas braku wody, zaliczamy do niej tworzenie tlenków, siarczków,
węglanów. Nie jest zjawiskiem pożądanym.
* elektrochemiczna - zachodzi w obecności wody. Jest to wytworzenie ogromnej liczby mikroogniw i
jest spowodowana procesami redoks, zachodzącymi na granicy faz metal-środowisko, elektrolitem
jest środowisko. Jeżeli dotyczy stali (przedmiotów złożonych) to mówimy o rdzewieniu.
c
9. Na powierzchni stali powstają mikroogniwa, których biegunem ujemnym jest obszar o większej
zawartości węgla. Rolą elektrolitu pełni środowisko. W wyniku procesu utlenienia, powstają jony Fe2+, a
w wyniku redukcji - jony OH-. W 1 etapie wytrąca się osad wodorotlenku Fe2, który w kolejnych
etapach przechodzi w rdzę, czyli uwodniony tlenek żelaza (III) Fe(OH)3.
10. Do ochrony przed korozją stosowane są:
* ochrony bierne (farby, lakiery, smary, tworzywa sztuczne, powłoki wykonane z metali o potencjałach
wyższych od pokrywanego). Powłoka bierna chroni na zasadzie izolacji przedmiotu od środowiska i
dopóki jest szczelna pełni swoją rolę. W momencie uszkodzenia powłoka bierna wykonana z metalu
przyśpiesza korozję.
* powłoki czynne - wykonane z metali o potencjałach niższych od okrywającego, np. cynku, manganu.
Chronią zawsze, nawet gdy nie są szczelne, ponieważ to one stają się biegunem ujemnym gdzie
zachodzi utlenienie.
* stężenie protektorów - sztaby wykonane z metali aktywnych np. magnezu, przymocowywuje się je do
pociągów czy kadłubów statków i ulegają one utlenieniu, chroniąc przedmiot stalowy.