Mesoscale Models From Micro Physics

to Macro Interpretation Sinisa

Mesarovic
Visit to download the full and correct content document:
https://textbookfull.com/product/mesoscale-models-from-micro-physics-to-macro-inter
pretation-sinisa-mesarovic/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Lessons on Foreign Aid and Economic Development: Micro

and Macro Perspectives Nabamita Dutta

https://textbookfull.com/product/lessons-on-foreign-aid-and-
economic-development-micro-and-macro-perspectives-nabamita-dutta/

From Models to Simulations Franck Varenne

https://textbookfull.com/product/from-models-to-simulations-
franck-varenne/

Economics for Investment Decision Makers Workbook Micro

Macro and International Economics 1st Edition
Christopher D. Piros Cfa

https://textbookfull.com/product/economics-for-investment-
decision-makers-workbook-micro-macro-and-international-
economics-1st-edition-christopher-d-piros-cfa/

Handbook of CTG Interpretation From Patterns to

Physiology Edwin Chandraharan (Editor)

https://textbookfull.com/product/handbook-of-ctg-interpretation-
from-patterns-to-physiology-edwin-chandraharan-editor/
ECG Interpretation From Pathophysiology to Clinical
Application 2nd Edition Fred Kusumoto

https://textbookfull.com/product/ecg-interpretation-from-
pathophysiology-to-clinical-application-2nd-edition-fred-
kusumoto/

Macro Micro and Nano Biosensors Potential Applications

and Possible Limitations Mahendra Rai Anatoly
Reshetilov Yulia Plekhanova Avinash P Ingle

https://textbookfull.com/product/macro-micro-and-nano-biosensors-
potential-applications-and-possible-limitations-mahendra-rai-
anatoly-reshetilov-yulia-plekhanova-avinash-p-ingle/

Geodynamics and Earth Tides Observations from Global to

Micro Scale Carla Braitenberg

https://textbookfull.com/product/geodynamics-and-earth-tides-
observations-from-global-to-micro-scale-carla-braitenberg/

Numerical Methods in Mechanics of Materials, 3rd ed:

With Applications from Nano to Macro Scales Third
Edition Boresi

https://textbookfull.com/product/numerical-methods-in-mechanics-
of-materials-3rd-ed-with-applications-from-nano-to-macro-scales-
third-edition-boresi/

Student Solutions Manual to Accompany Loss Models From

Data to Decisions Klugman

https://textbookfull.com/product/student-solutions-manual-to-
accompany-loss-models-from-data-to-decisions-klugman/
CISM International Centre for Mechanical Sciences 587
Courses and Lectures

Sinisa Mesarovic
Samuel Forest
Hussein Zbib Editors

Mesoscale
Models
From Micro-Physics to Macro-
Interpretation

International Centre
for Mechanical Sciences
CISM International Centre for Mechanical
Sciences

Courses and Lectures

Volume 587

Managing Editor
Paolo Serafini, Udine, Italy

Series editors
Elisabeth Guazzelli, Marseille, France
Franz G. Rammerstorfer, Vienna, Austria
Wolfgang A. Wall, Munich, Germany
Bernhard Schrefler, Padua, Italy
The series presents lecture notes, monographs, edited works and proceedings in the
field of Mechanics, Engineering, Computer Science and Applied Mathematics.
Purpose of the series is to make known in the international scientific and technical
community results obtained in some of the activities organized by CISM, the
International Centre for Mechanical Sciences.

More information about this series at http://www.springer.com/series/76

Sinisa Mesarovic • Samuel Forest • Hussein Zbib
Editors

Mesoscale Models
From Micro-Physics to Macro-Interpretation

123
Editors
Sinisa Mesarovic Samuel Forest
Department of Mechanical and Materials Centre des Matériaux
Engineering Mines ParisTech
Washington State University Evry, France
Pullman
Washington, USA

Hussein Zbib
Department of Mechanical and Materials
Engineering
Washington State University
Pullman
Washington, USA

ISSN 0254-1971 ISSN 2309-3706 (electronic)

CISM International Centre for Mechanical Sciences
ISBN 978-3-319-94185-1 ISBN 978-3-319-94186-8 (eBook)
https://doi.org/10.1007/978-3-319-94186-8

Library of Congress Control Number: 2018952930

© CISM International Centre for Mechanical Sciences 2019

This work is subject to copyright. All rights are reserved by the Publisher, whether the whole or part of
the material is concerned, specifically the rights of translation, reprinting, reuse of illustrations, recitation,
broadcasting, reproduction on microfilms or in any other physical way, and transmission or information
storage and retrieval, electronic adaptation, computer software, or by similar or dissimilar methodology
now known or hereafter developed.
The use of general descriptive names, registered names, trademarks, service marks, etc. in this publication
does not imply, even in the absence of a specific statement, that such names are exempt from the relevant
protective laws and regulations and therefore free for general use.
The publisher, the authors and the editors are safe to assume that the advice and information in this book
are believed to be true and accurate at the date of publication. Neither the publisher nor the authors or
the editors give a warranty, express or implied, with respect to the material contained herein or for any
errors or omissions that may have been made.

This Springer imprint is published by the registered company Springer Nature Switzerland AG
The registered company address is: Gewerbestrasse 11, 6330 Cham, Switzerland
Preface

In the past decades, significant advances have been made in computational modeling
of materials on multiple length and time scales. In particular, the finest scale (ab
initio, atomistic level) and coarsest (classic continua) are well understood and are
now fine-tuned for numerous applications. From numerous studies, the realization
has emerged that most macroscopic properties of materials depend critically on
the mesoscale: the evolving microstructure and interactions which occur on the
length and time scales much larger than atomic, yet much smaller than macroscopic
observables. These lecture notes follow the 1-week advanced course presented in
the International Centre for Mechanical Sciences (CISM), Udine, in May 2017.
The topics of the course are chosen with the following criteria in mind:
• Significant progress has been made in the past decades
• Some outstanding problems remain as a challenge for future researchers.
• The past efforts have been multidisciplinary, and future efforts are expected to
remain such, involving researchers in engineering, physics and mathematics.
Three broad areas representative of the field are selected: dislocation plasticity
and creep of crystals and polycrystals, interfaces in solids and fluids, and granular
deformation and flow.
Geometrical complexity of dislocation assemblies—a mixture of order and
disorder arising from highly constrained, yet rich, kinematics, combined with
the long-range interactions (inherent non-locality)—results in a very challenging
problem. Experimentally observed size effects indicate a size-dependent mesoscale
model, but the consensus about the correct formulation has not been reached.
The structure of crystalline interfaces, mechanisms of their motion, and their
role in the overall deformation of polycrystalline assemblies have been the subject
of intense research but many questions remain open, among which are dislocation-
interface interactions. Fluid interfaces in capillary flows exhibit topological discon-
tinuities (breaking and coalescence of subdomains). These are effectively handled
with the phase field formulations, so that questions arise regarding the appropriate
phase field model.

v
vi Preface

Depending on the packing density, the mechanical behavior of granular materials

may resemble that of solids or fluids, but also exhibits unique features (dilatancy,
critical state, shear localization with a characteristic width, vortex flow). Micro-
scopically, the geometry is strongly disordered and interparticle forces strongly
inhomogeneous. A continuum theory capable of describing all the salient features
is yet to be formulated.
The lecture notes are intended to provide answer to the following general
questions. How far have the understanding and mesoscale modeling advanced in
recent decades? What are the key open questions that require further research? What
are the mathematical and physical requirements for a mesoscale model intended to
provide either insight or a predictive engineering tool?
The book begins and ends with two perspectives on continuum theory. In chap-
ter “Physical Foundations of Mesoscale Continua” (Mesarovic), the relationship
between microscale physics and mesoscale continua is examined, with a goal of
providing a method for deriving the latter from the former. Chapter “Generalized
Continua and Phase-Field Models: Application to Crystal Plasticity” (Forest)
presents a comprehensive overview of higher order continua and phase field models.
Chapters “Multiscale Dislocation-Based Plasticity” and “Statistical Theory
of Dislocation” are dedicated to dislocation plasticity. In chapter “Multiscale
Dislocation-Based Plasticity” (Zbib), computational discrete dislocation mechanics
and its relationship to continuum computational models are reviewed. In
chapter “Statistical Theory of Dislocation”, Istvan Groma brings the power of
modern statistical mechanics to bear on discrete dislocation dynamics, with the aim
of formulating a continuum model.
In chapter “Granular Materials: Micromechanical Approaches of Model Sys-
tems”, Jean-Noël Roux gives a comprehensive review of computational experiments
on granular materials (discrete element method) and the advances in understanding
of granular deformation/flow that follows from such experiments.
In chapter “Multiscale Modeling of Interfaces, Dislocations, and Dislocation
Field Plasticity”, David McDowell provides a tour de force through the variety of
length and time scales from first principle models to macroscale continua, with a
broad scope of applications.
The editors are indebted to the CISM for funding and organizing the lectures and
to the guest lecturers for their contributions.

Pullman, WA, USA S. Dj. Mesarovic

Pullman, WA, USA H.M. Zbib
Evry, France S. Forest
Contents

Physical Foundations of Mesoscale Continua . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 1

Sinisa Dj. Mesarovic
Multiscale Dislocation-Based Plasticity .. . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 51
Hussein M. Zbib, Mehdi Hamid, Hao Lyu, and Ioannis Mastorakos
Statistical Theory of Dislocation.. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 87
István Groma
Granular Materials: Micromechanical Approaches of Model Systems . . . . 141
Jean-Noël Roux
Multiscale Modeling of Interfaces, Dislocations, and Dislocation
Field Plasticity .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 195
David L. McDowell
Generalized Continua and Phase-Field Models: Application to
Crystal Plasticity . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 299
Samuel Forest, Kais Ammar, Benoit Appolaire, Victor de Rancourt,
and Stephan Wulfinghoff

vii
Physical Foundations of Mesoscale
Continua

Sinisa Dj. Mesarovic

Abstract Assume that the physics on the microscale (interactions between atoms,
molecules, defects in crystals . . . ) is understood. What is the appropriate mesoscale
continuum theory for the problem? What are the assumptions involved and how do
they define the limitations of the continuum model? To answer these questions, we
begin with the definition of mesoscale continuum kinematics from the microscale
kinematics. The geometry of micro-structure (e.g., order vs. disorder) has a decisive
role in defining the continuum kinematics. We thus arrive at three kinematic
formulations: mass continuum, lattice continuum and granular continuum. Then,
upon formulating the power balance, we use the principle of virtual power to
arrive at a variety of mathematical formulations: simple continuum with moving
boundaries, phase field formulation, and, a higher order, size-dependent continuum.
The problems considered include: mixing of fluids and capillary flows, granular
flow/deformation, and, polycrystalline diffusional/dislocation creep accompanied
by dislocation plasticity.

1 Introduction

Continuum mechanics is an old discipline beginning (arguably) with Euler’s

contributions in the eighteenth century (Euler 1757), and much of its fundamentals
developed in the nineteenth century by, among others, Cauchy and Navier. The first
part of the twentieth century has been marked by the adoption of tensor analysis
formalism and development of the thermodynamic foundations of constitutive

S. Dj. Mesarovic ()

School of Mechanical and Materials Engineering, Washington State University, Pullman, WA,
USA
e-mail: smesarovic@wsu.edu

© CISM International Centre for Mechanical Sciences 2019 1

S. Mesarovic et al. (eds.), Mesoscale Models, CISM International Centre
for Mechanical Sciences 587, https://doi.org/10.1007/978-3-319-94186-8_1
2 S. Dj. Mesarovic

theories.1 Important developments in the last half century include: computational

methods (e.g. Hughes 2000), treatment of defects (e.g., cracks and dislocations) as
discontinuities,2 expansion of constitutive theories for simple continua (e.g., Rice
1971), rapid progress in polar, size-dependent continua motivated by experimental
observations, further alignment with Hamiltonian mechanics through the concept
of configurational forces (Gurtin 1995), and—most importantly for the present
lectures—a growing need to connect the continuum models to models relevant at
finer scales (atomistic, dislocations, particles), motivated by an increasing ability to
manipulate matter on small scales and the availability of computational power.
Continua are approximations to the discrete structure of matter and necessarily
involve loss of information about the details of motion and interaction between
discrete components. This is particularly important in mesoscale continua which are
often expected to interface with microscale models, so that a precise definition of
continuum variables is required to formulate boundary conditions. Consequently,
the mathematical structure of a mesoscale continuum is an open question; the
possibilities of a non-simple continuum or additional independent variables arising
from the analysis, must be considered.
In this set of lectures, we aim to provide an algorithm for formulating a mesoscale
continuum from a well-understood microscale physics. We begin with kinematics
in Sect. 2, by addressing the fundamental question: What is the material (point,
element)? Or, in mathematical terms, what is it that moves with the continuum
velocity field? We first consider the standard mass continuum using the example
of two-component fluid flow (Sect. 2.1). The motion of crystalline solids is better
described by the lattice continuum (Sect. 2.2), which, in case of dislocation-
mediated deformation, is naturally extended to a size-dependent version (Sect. 2.3).
Finally, the continuum kinematics arising for dense granular matter is very specific
(Sect. 2.4), although loose granular matter behaves as fluid and is better described
by the mass continuum.
In Sect. 3, we address thermodynamics and governing equations for a set of
representative problems. To keep the derivations simple, we avoid heat transfer
issues by limiting the discussion to isothermal processes, whereby any heat gen-
erated by the deformation/flow is assumed to be transported instantaneously out of
the system. The method employed for deriving governing equations is the principle
of virtual power (Germain 1973a, b). This method emphasizes the importance of
a rigorous definition of kinematic variables. The proper kinematic analysis, aided
by the thermodynamic restrictions to constitutive models, fully determines the
mathematical structure of the problem. “ . . . it provides the shortest way to obtain
the required equations and to avoid any ambiguity or error.” (Germain 1973b).
In Sect. 3.1, the kinematics of fluid mixing is used to develop the phase field
model for capillary flows with diffusive motion of the triple line. In Sect. 3.2, the

1 E.g., Truesdell and Toupin (1960), Eringen (1962).

2 Eshelby (1956), Rice (1968), Hirth and Lothe (1992).
Physical Foundations of Mesoscale Continua 3

lattice continuum kinematics is used to derive the sharp interface formulation for
diffusional and dislocation creep. Finally, a size dependent theory of dislocation
plasticity is derived in Sect. 3.3, on the basis of the kinematics of dislocation pile-
ups, discussed previously. Where appropriate, short paragraphs suggesting future
research directions are included.
It is assumed that the reader is equipped with standard continuum mechanics
concepts at the level of a first graduate course (e.g., Malvern 1969). Specifically,
familiarity with the following concepts is expected: tensor analysis, Eulerian
(material derivative, transport theorem) and Lagrangean (deformation gradient)
kinematics, basic thermodynamics, and, simplest constitutive laws (elasticity and
viscosity). We will limit the discussion to Cartesian systems, so that the gradient
operator can be treated formally as a vector, and the comma in index notation can be
used for partial derivatives without ambiguity. The dyadic product is given without
any operation symbol. For example, a vector field u(x) has left and right gradients
and curls:

(∇u)ij = uj ,i ; (u∇)ij = ui ,j ; (∇ × u)m = ∈mij uj ,i = −(u × ∇)m .

2 Kinematics

The first step in formulating a continuum theory is the definition of primary

kinematic variables. While the simplest problems require only velocity or displace-
ment vector fields, additional independent kinematic variables may be required
(diffusional fluxes, slip fields, phase fields . . . ). We start with the velocity: At
instant t, material point (element) currently at the position x is moving with the
velocity v(x, t). But what is the physical meaning of the material? In this section,
we provide three different answers to this question for three continuum theories:
mass continuum, lattice continuum, and, granular continuum. We also illustrate
definitions of additional primary variables: diffusional fluxes and plastic slip and
climb rates.

2.1 Mass Continuum: Mixing of Fluids

Even in a single component fluid, the material point (element) cannot be identified
with any specific set of atoms. As illustrated in Fig. 1, the continuous mixing of
atoms in a flow prevents any such definition. Instead, the material is identified with
mass density field. Such continuum will be called mass continuum. Specifically, the
mass density field ρ(x, t) is convected with the velocity w(x, t).
4 S. Dj. Mesarovic

Fig. 1 Uniform velocity flow

of a single component fluid.
Atoms belonging to the
material element at time t are
colored. At time t + dt, the
material element contains a w dt
different set of atoms

Consider now a mix of two fluids.3 In the current instant, two species, A and B,
occupy an elementary volume V. The respective masses in V are MA and MB , and
the average velocities4 of respective atoms are wA and wB . We define the partial
mass densities ρ A and ρ B , such that their sum is the total mass density ρ:

M MA MB
ρ= = + = ρA + ρB . (1)
V V V
The continuum velocity field w(x) is defined so that the total momentum in unit
volume is ρw (barycentric velocity):

ρw = ρ A wA + ρ B wB . (2)

From the mass balance of the two species,

∂ρ A(B)  
+ ∇ ρ A(B) wA(B) = 0, (3)
∂t
we derive the mass balance for the mix:
Dρ
= −ρ∇ · w, (4)
Dt
where D/Dt represents the material derivative. For a material field Y(x, t) (in the
present case, a field given per unit mass):

DY ∂Y
= + w · ∇Y. (5)
Dt ∂t

3 Here, we follow the simplest mixture theory outlined by Lowengrub and Truskinovsky (1998)

with additional clarifications given by Dehsara et al. (2017). For a more elaborate models of
mixing, see Atkin and Crane (1976) and Joseph and Renardy (1993).
4 The assumption underlying any continuum formulation is the separability of thermal motion of

atoms and atomic drift, which includes convection (velocity) and mixing (diffusional flux).
Physical Foundations of Mesoscale Continua 5

The transport theorem for the material volume V(t), can be written as
 
D DY
ρY dV = ρ dV . (6)
Dt Dt
V (t ) V (t )

We assume that pure components A and B are incompressible and have different
mass densities. Upon defining the mass fraction of A: φ = ρ A /ρ, the mass density in
an isothermal process is a function of the mass fraction only: ρ = ρ(φ). The mass
flux of A is then
 
q = ρ A wA − w . (7)

The diffusion law then follows (Dehsara et al. 2017):

Dφ
ρ = −∇ · q. (8)
Dt
The above discussion is effectively a simple change of variables. We have started
with two vector and two scalar fields {wA(B) , ρ A(B) }, related through the two balance
laws (Eq. 3), then replaced them with different pairs of vector and scalar fields
{w, q, ρ, φ}, related through the balance laws (Eqs. 4 and 8). While the choice of the
barycentric velocity ensures that the linear momentum density of the mix is simply
ρw, the kinetic energy density is more complicated:

1 1 1
ρw · w + q · q. (9)
2 2 ρφ (1 − φ)

The second term (kinetic energy of mixing) is typically assumed to be negligibly

small. This is certainly justified in the context of phase field models for immiscible
fluids, where q = 0 only in a thin interface layer.
The kinematic variables {w, q, ρ, φ} are not independent. The additional con-
straint follows from the functional dependence ρ = ρ(φ):

Dρ dρ Dφ 1 dρ
= = −ρ∇ · w = − ∇ · q. (10)
Dt dφ Dt ρ dφ

Although the pure components are incompressible, enforcement of incompress-

ibility for the mix (∇ · w = 0) would effectively freeze any diffusion. Thus, this
definition of continuum kinematics does not support incompressible flow.
In the phase field models of immiscible fluids, mixing occurs only in the thin
layer (the phase field representation of the interface between the two phases). In
such case, the compositionally compressible5 kinematics developed above results in

5 Lowengrub and Truskinovsky (1998) use the expression quasi-incompressible.

6 S. Dj. Mesarovic

an unnecessarily complicated mathematical model. Moreover, it has been shown

(Dehsara et al. 2017) that the compositional compressibility of the thin layer is
inconsistent with incompressibility of the rest of the domain, as any change of
interface layer density requires motion of a large mass of pure (incompressible)
components. We will address that question in more detail in Sect. 3.1. At the
moment, we remain focused on kinematics and seek an alternative definition of con-
tinuum velocity which will allow the convenient assumption of incompressibility.
Incompressible flow as an approximation to compositionally compressible flow
Upon rewriting Eq. (10) as

1 dρ
∇ ·w− ∇ · q = 0, (11)
ρ 2 dφ

it is evident that the mixing law ρ(φ) such that

1 dρ
= α = const., (12)
ρ 2 dφ

will allow definition of alternative continuum velocity field

v (x) = w (x) − αq (x) , (13)

which is divergence-free, i.e., satisfies the “incompressibility” condition:

∇ · v = 0. (14)

If mixing/diffusion is limited to a thin interface region I, then in the reminder of

the volume V:

v (x) ≡ w (x) ; for x ∈ V \I. (15)

Thus, the error of this approximation can be made arbitrarily small for a
sufficiently small thickness of the phase field interface.
Specifically, the mixing law requiring that atomic volume of a component
remains the same in pure component and in the mix,

1 φ 1−φ
= A0 + B0 ; φ ∈ [0, 1] , (16)
ρ (φ) ρ ρ

where ρ A0 and ρ B0 are the mass densities of pure components, satisfies Eq. (12):

1 dρ ρ A0 − ρ B0
= = α = const. (17)
ρ 2 dφ ρ A0 ρ B0
Physical Foundations of Mesoscale Continua 7

Upon replacing the mass fraction φ with the new phase variable c, such that

ρ(c) = cρ A0 + (1 − c) ρ B0 ; c ∈ [0, 1] , (18)

we obtain the replacement for diffusion equation (8):

Dc
= −∇ · J, (19)
Dt
where the new flux vector is related to the old one as
ρ
J= q, (20)
ρ0A ρ0B

and the material derivative now has the meaning different from the one implied in
Eq. (5):

DY ∂Y
= + v · ∇Y. (21)
Dt ∂t
Details of the derivation are given in Dehsara et al. (2017).
To complete the structure of the new (approximate) continuum, the mass density
ρ should be convected with the new velocity v:

Dρ
= −ρ∇ · v = 0. (22)
Dt
Clearly, this new continuum has an intrinsic inconsistency; Eq. (22) is in direct
contradiction to Eq. (18), which implies

Dρ dρ Dc
= = 0. (23)
Dt dc Dt
Nevertheless, a mathematically consistent model can be formulated if proper care
is taken in derivation, as we will show in Sect. 3.1.
Finally, we note that all of the above refers to the Eulerian (spatial) description
of the continuum. The failure to identify the material with a physical entity renders
any Lagrangean (material) description meaningless.

2.2 Lattice Continuum: Diffusion, Dislocations, Lattice

Growth

In solid mechanics problems Lagrangean kinematics is essential. In crystalline

solids, the relevant deformation mechanisms are referred to the crystalline lattice.
8 S. Dj. Mesarovic

(a) (b)

Fig. 2 (a) Schematic representation of vacancy diffusion (dashed arrows) and atom diffusion
(solid arrows) within a crystalline grain leading to the creation of new lattice planes at the boundary
under tension and disappearance of lattice planes at other boundaries. (b) Schematic illustration
of the creation of a new lattice plane. Thick solid line represents crystal boundary, solid and
hollow circles are atoms and vacancies. Initial vacancy-free crystal (left) absorbs vacancies from
the boundary. The new configuration (right) has an extra lattice plane

For example, plastic slip is produced by the motion of dislocations with respect
to the lattice, while elastic deformation is associated with lattice stretching. Thus,
the standard crystal elasto-plasticity6 is, in fact, based on the lattice continuum
but without diffusion. In this case, the lattice continuum is equivalent to the mass
continuum but with material element identified with specific atoms at their lattice
positions, so that the distinction between lattice and mass is unnecessary.
In the solid mechanics problems with diffusion, the importance of crystalline
lattice was noted early by Larché and Cahn (1973, 1978, 1985) but in the form of
lattice constraint imposed on the otherwise mass-based continuum. Berdichevsky
et al. (1997) noted the absence of Lagrangean description in the mass continuum.
Elements of the lattice continuum were introduced by Garikipati et al. (2001), but it
was only recently that full formulation of the lattice continuum was developed for
Nabarro-Herring creep (Mesarovic 2016) and dislocation creep (Mesarovic 2017).
At high temperatures, vacancy diffusion takes place by the vacancy-atom
exchange mechanism, thus producing the complementary fluxes of atoms and
vacancies (Fig. 2). Crystal boundaries serve as sources and sinks of vacancies
resulting in lattice growth/loss on the boundary faces under tension/compression.
Continuity equation and the transport theorem We consider two species occu-
pying lattice sites: atoms and vacancies. At any instant t, the lattice velocity field
v(x, t) is defined in the crystal domain. The lattice density (number of lattice sites
per unit volume) N(x, t) represents the material; it is convected with continuum
velocity v(x, t), and a material field Y(x, t) is now given per lattice site. The material
derivative has the same form as before but its physical meaning has changed; it now
represents the time derivative following the lattice.

6 Lee (1969), Hill and Havner (1982), Asaro (1983), Bassani (1994).
Physical Foundations of Mesoscale Continua 9

Fig. 3 (a) Edge dislocation and vacancy (hollow circle). The vacancy-atom exchange takes place.
Dislocation climbs and a lattice point disappears. (b) Illustration of climb starting from a planar
dislocation loop with the Burgers vector bα (thick lines). The screw components () don’t climb.
The climb of initial edges (⊥) produces parallel edges as well as out-of-plane edge segments ( )
which cannot glide. As both parallel and out-of-plane edges continue to climb, the loop expands
and operates as climb analogue of the Frank-Read source

The mechanism of dislocation climb, illustrated in Fig. 3a, consists of vacancy

absorption by the dislocation core. As the vacancy is absorbed, the core of edge
dislocation moves one atomic space and one lattice position is lost. Thus, the
dislocation climb mechanism represents the lattice sink, as well as the vacancy sink.
The continuity equation, i.e., the lattice balance law, must now include—not only
the convection of lattice sites, but also the local sink strength. Let ṡ (x, t) be the
fraction of lattice sites lost per unit time. The lattice site balance law is then:

DN ∂N
= + v · ∇N = −N∇ · v − N ṡ. (24)
Dt ∂t
The transport theorem with lattice sink must also take into account the loss of
lattice sites. Let the quantity Y(x, t) be given per lattice site. Consider the lattice
volume V(t), i.e., the volume that follows the prescribed set of lattice sites. The
transport theorem has the following form:
   
D DY
NY dV = N − ṡY dV . (25)
Dt Dt
V (t ) V (t )

Climb and glide The slip systemα is described by a triad of unit orthogonal vec-
tors: the slip direction sα = bα / | bα |, the slip plane normal mα , and tα = sα × mα .
The evolution of climbing edge dislocations, starting from a rectangular dislocation
loop on the slip system α is illustrated in Fig. 3b. Evidently, the climb of original
edges produces, not only the parallel edge segments (⊥), but also the out-of-plane
edge segments ( ) which cannot glide. Further climb by all edges results in a
multiplication mechanism analogous to the Frank-Read source for glide (Hirth and
Lothe 1992). Let θ α be the density (length per volume) of all edge dislocations (⊥
and  ) associated with the slip system α, and let vCα be the average climb velocity
for edges belonging to the slip system. Then, in analogy with the Orowan equation
for the slip rate, the strength of the lattice sink associated with the slip system α is:
10 S. Dj. Mesarovic

ṡ α = θ α v Cα | bα |, and total lattice sink strength is obtained by summation over all

slip systems:

ṡ = ṡ α . (26)
α

When dislocation climb operates, we must distinguish between the true slip field
γ̂ α (x, t), which is the one related to dislocation glide through the Orowan equation
and on which the power associated with dislocation glide is expanded on, by the
Peierls (1940)–Nabarro (1948) stress, and the apparent slip field γ α (x, t), which
corresponds to the geometric intuition. This is illustrated in Fig. 4. The true slip
field is the slip occurring without any climb. The loss of lattice planes parallel to
the slip plane affects the apparent slip. The relation between true slip rate γ̂˙ and
α

apparent slip rate γ̇ α is (Mesarovic 2017):


γ̇ α − γ̂˙ = γ α
α
φ 2 ṡ β ; φαβ = mα · sβ . (27)
β αβ

Reference configuration and elastic-plastic decomposition The Eulerian kine-

matics is formally similar to the kinematics of mass continuum, except that the
velocity field is now the lattice velocity. The deformation rate tensor D(x, t) is the
symmetric part of velocity gradient L(x, t):

1
L = v∇; Lij = ∂vi /∂xj = vi ,j ; D= (v∇ + ∇v) . (28)
2
When diffusion is present, Lagrangean description poses a challenge
(Berdichevsky et al. 1997), but only if one insists that the reference configuration
represents real physical configuration (i.e., the initial configuration). But that is not
necessary. The reference configuration can be fictitious, as long as the difference
between the current and reference configurations accurately represents the relevant
components of deformation. To that end, we start from the current configuration

Fig. 4 Left: Initial lattice volume 5b × 5b is traversed by an edge dislocation resulting in the
true slip γ̂ = 1/5. Two edge dislocations on an orthogonal plane are poised to climb (arrows) and
destroy the lattice planes indicated by hollow circles. Right: After the climb, the apparent slip is
γ = 1/3
Physical Foundations of Mesoscale Continua 11

and define the reference configuration suitable for elastic-plastic decomposition, as

follows.
In addition the lattice density N(x, t) and the vacancy concentration c(x, t), the
material (lattice) point currently located at x, carries the deformation gradient
F(x, t), which, for the existing lattice, evolves as

D
F = L · F. (29)
Dt
To extend the definition of lattice-advected variables to the lattice being currently
created at a boundary, it is sufficient to assert the continuity of deformation gradient,
vacancy concentration and lattice density, within the crystal. The key elements of
the Lagrangean description are thus defined. The reference configuration X can, in
principle, be obtained from the current configuration, but it will be fictitious for the
lattice grown during the process. For an assembly of grains, the mapping x → X is
multiple-valued, with gaps/overlaps at grain boundaries, as illustrated in Fig. 5.
The deformation gradient tensor can be decomposed into the plastic defor-
mation gradient Fp and the elastic-compositional deformation gradient F* . The
decomposition is multiplicative and formally identical to the standard (glide-only)
elastic-plastic decomposition (Lee 1969):

F = F* · Fp . (30)

g.b.

Physical process

Initial
Reference Intermediate

Fp - 1 F*- 1

Fig. 5 Illustration of elastic-plastic decomposition when the reference configuration is not the
initial configuration. The initial element (upper left) at the grain boundary (g.b.) is transformed into
the current configuration (upper right). The physical deformation process includes: loss of lattice
planes through dislocation climb (yellow), dislocation glide along the horizontal pane, creation of
new lattice planes at the boundary (blue), elastic-compositional lattice stretching, and, rotation. The
reference configuration is defined by inverse mappings, which include all deformation mechanisms
except creation/destruction of lattice planes at the grain boundary
12 S. Dj. Mesarovic

We envision a sequential application of the two gradients (Fig. 5). First, the
plastic deformation gradient is applied to the reference configuration to produce
the intermediate (isoclinic) configuration Fp : X → x̃. In contrast to standard
crystal plasticity based on dislocation glide, here Fp = det Fp = 1; lattice planes are
lost/created, resulting in the translational motion of the parts of the lattice, but lattice
symmetries and orientation are preserved. Then, the intermediate configuration is
transformed into the current configuration, F* : x̃ → x. The elastic-compositional
deformation gradients accounts for lattice stretching (compositional and elastic
strains) and rotation, but the connectivity of lattice points is preserved.
The Eulerian deformation rates are additive:

L = L* + Lp = Ḟ* · F*−1 + F* · L̃p · F*−1 ; L̃p = Ḟp · Fp−1 . (31)

The plastic velocity gradient on intermediate configuration L̃p accounts for

changes in lattice topology and is defined from the elementary slip system state
variables: true slip rates7 γ̂˙ and climb rates ṡ α :
α

 
γ̂˙ s̃α m̃α −
α
L̃p = ṡ α s̃α s̃α ; trL̃p = −ṡ, (32)
α α

where the vectors s̃α and m̃α are unit and orthogonal in the intermediate configura-
tion.8 We note that neither F* and Fp , nor L* and Lp , are compatible. While they are
assumed continuous within the grain, they are not gradients of single-valued vector
fields. Their incompatibility will be the key component of the size-dependent crystal
continuum discussed in the next subsection.
Let the lattice density and elementary volume in intermediate configuration be
Ñ and d ˜ . Then, elastic-compositional changes between intermediate and current
configurations can be expressed as

F * N = Ñ ; d = F *d ˜ ; F * = det F* . (33)
 
For any material field, we write Y (x) = Y x̃ F* : x̃ → x , and switch the
domains of integration between the current and intermediate configurations:
 

Y (x) d = F * Y x̃ d ˜ . (34)
˜

Diffusional creep rate tensor, diffusion and mass balance The lattice velocity
field v(x, t) is defined on an open domain (crystalline grain), its closure ∂ (grain
boundary) having the outer normal n. The growth/disappearance of lattice planes at

7 In Mesarovic (2017), the apparent slip rate is erroneously used in Eq. (32). Later, in thermody-

namics analysis, this error produces an additional dissipation term.

8 The choice between intermediate and current configurations as the basis for definition of slip has

been extensively discussed in literature (Hill and Havner 1982; Asaro 1983; Bassani 1994).
Physical Foundations of Mesoscale Continua 13

the boundary requires an additional independent scalar field: the normal boundary
velocity Vn , defined on the closure set ∂ . Then, the boundary lattice growth rate is

g = V n − n · v. (35)

In contrast to the locally-defined (fields defined at each point) deformation rates

(elastic-compositional and plastic), the diffusional creep deformation rate is defined
as constant in each grain domain , from the boundary lattice growth rate9 :

1
C= gnnd∂ . (36)
∂

The total average deformation rate for the grain can then be defined as

D t ot al
= D int rinsic
+ C, (37)

where the intrinsic deformation rate is

 
1 1
D int rinsic
= Dd = (vn + nv) d∂ . (38)
2 ∂

Let the mass of an atom be m. The mass density is ρ = mN(1 − c). If the average
velocity of atoms and vacancies are va and vv , the vacancy flux can be defined as

1−c  a c 
J = −Jat om = − *
v − v = * vv − v . (39)
F F
The local mass balance results in the vacancy diffusion equation:

Dc
= −F * ∇ · J − (1 − c) ṡ. (40)
Dt
The transport theorem for a variable crystal domain (t), with lattice grow-
ing/vanishing at the boundary ∂ (t) with the rate g, will have the form:
    
D DY
NY d = N − ṡY d + NY gd∂ . (41)
Dt Dt
(t ) (t ) ∂ (t )

Applying Eq. (41) to the mass density, the mass of a crystal grain will change as
   
D 1−c
ρd = mÑ g + Jn d∂ ; Jn = n · J. (42)
Dt F*
(t ) ∂ (t )

9 For boundary representation of the average strain in a domain, see Mesarovic and Padbidri (2005).
14 S. Dj. Mesarovic

Thus, mass conservation for the grain requires:

  
1−c
g + J n d∂ = 0. (43)
F*
∂

The weak constraint (43) requires a model for boundary diffusion. In the absence
of boundary diffusion, the stronger, local condition:

1−c
g + Jn = 0, (44)
F*
requires that lattice growth/disappearance at the boundary be directly related to the
normal vacancy flux. The creep deformation rate (Eq. 36) can then be written as

1 F * Jn
C=− nnd∂ . (45)
1−c
∂

2.3 Linearized Kinematics, Size-Dependence

Observations of size effects in plasticity of metals and Ashby’s (1970) qualitative

explanation of size effects arising from accumulation (pile-up) of dislocations at the
obstacles, have motivated development of numerous phenomenological theories,10
which, together with the early works,11 contributed much to the understanding of
the possible mathematical structures of size-dependent continua.
Size-dependent continuum requires a material length scale. Investigations of
the physical nature of that length scale are less numerous that the proposed size-
dependent formulations. Groma et al. (2006) consider the case of completely
disordered set of dislocation in 2D; they associate the material length scale with the
average spacing between dislocations. Mesarovic et al. (2010) consider the perfectly
ordered configurations—periodically stacked dislocation pile-ups, and conclude that
the material length scale is the stacking distance, i.e., the distance between the active
slip planes.
In the absence of diffusion (lattice growth on the boundaries, climb, lattice
sinks), distinction between lattice and mass continua is lost. Moreover, the resulting
material element consist of atoms, leading to the direct interpretation of the
reference configuration.
Linearized kinematics of a crystal As before, dislocation glide in the slip system
α is described by the continuum field γ α (x, t). Without climb, the true and apparent

10 E.g., Fleck and Hutchinson (1993, 1997), Gurtin (2002).

11 Kondo (1952), Nye (1953), Kröner (1958), Mindlin (1964), Eringen and Suhubi (1964).
Physical Foundations of Mesoscale Continua 15

slips (Eq. 27) are identical. To simplify the mathematical developments, we limit the
discussion to the linearized kinematics, whereby the geometric distinction between
reference, intermediate and current configuration is lost. The linearized analogue of
the plastic velocity gradient is the slip tensor:

γ (x, t) = γ α sα mα . (46)
α

Linearization results in the additive decomposition of displacement gradients:

F = (I + e + ω) · (I + γ) ≈ I + e + ω + γ; u∇ = e + ω + γ, (47)

where e is the elastic strain, while the plastic strain tensor is the symmetric part of
the slip tensor (γ + γT )/2. The small rotation tensor is ω + (γ − γT )/2. As before,
the tensors (e + ω) and γ are incompatible. Kröner’s (1958) incompatibility tensor
is based on elastic strains:

η = Inc (e) ≡ ∇ × e × ∇; ηij = ∈ipm ∈j nq emn ,pq . (48)

The Nye’s (1953) dislocation density tensor, A, quantifies the accumulation of

dislocations, i.e. the non-vanishing net Burgers vector in the volume element:

A = −γ × ∇; Aij = −∈j kp γik ,p . (49)

The in-plane components of the slip gradient define the partial densities of edge
(⊥) and screw () dislocations:
α
g⊥ = sα · ∇γ α ; α
g = tα · ∇γ α ; gα = g t + g⊥
α α α α
s . (50)

Nye’s dislocation density tensor can be defined from the partial densities:
   
A (x, t) = − sα mα × gα = −g s s + g⊥
α α α α α α
s t , (51)
α α

where the summation is over all currently or previously active slip systems. The two
representations of incompatibility are related through

1
η= (∇ × A) + (∇ × A)T . (52)
2
The field A(x, t) can be discontinuous and can represent an assembly of discrete
dislocations.12 For example, consider the thin film configuration under shear,
illustrated in Fig. 6, with active slip planes stacked periodically at distance h.

12 Indeed, many of the solutions to discrete dislocation problems (Hirth and Lothe 1992) have been

obtained using Kröner’s (1958) formalism.

16 S. Dj. Mesarovic

Fig. 6 Elastic-plastic thin x2

film with one slip system, TTT
sandwiched between elastic TTT TTT
half-spaces. Active slip
planes, orthogonal to the TTT TTT
boundary, are periodically
stacked to infinity. TTT TTT
x1
Dislocations pile-up against
the boundaries h TTT TTT
TTT
2L

The relevant Nye’s tensor component can represent discrete, semi-discrete and
continuous fields:
   
Â13 (x1 , x2 ) = −b j ∞
j j
k=−∞ sign x1 δ x1 δ (x2 − kh) ;
A13 (x1 , x2 ) = B (x1 ) ∞ δ (x2 − kh) ;
k=−∞
(53)
A13 (x1 ) = B (x1 ) / h,

where b is the magnitude of the Burgers vector of individual dislocations, δ(·) is the
Dirac delta function, and B(x1 ) is the continuum representation of Burgers vectors
within one slip plane.
The key argument for the physical nature of length scale is thermodynamic. The
length scale must be embedded into a size-dependent energy, which is the result
of elastic dislocation interactions, and is therefore represented by a quadratic form
of gα (or, a quadratic form of A, under certain conditions). However, it is easily
shown13 that all the components of energy corresponding to the continuous fields
γ α and gα (and hence, a continuous A) are already accounted for in the energy
of the simple continuum, which has no length scale. The size-dependent energy
is the error in energy arising from the kinematic coarsening illustrated in Eq. (53).
Baskaran et al. (2010) showed that the energy error arising from in-plane coarsening
(Â → A) is much smaller than the one arising from the next step (A → A), which
is characterized by the length scale h.
While the all the kinematics discussed above equally applies to the simple
and the size-dependent elastic-plastic crystal continua, the role of the slip fields
in the mathematical structure of the problem changes. This will be discussed
in the thermodynamics section (3.3). An inconvenient result of the kinematic
coarsening exemplified in Eq. (53) is that the gradient of slip fields are singular
at the boundaries. The order of singularity is the same as for crack tip singularity;
dislocation pile-ups are mathematically equivalent to cracks (mode II for edges and
mode III for screws), as shown by Fleck (1991). This singularity is particularly

13 Mesarovic et al. (2010, 2015), Mesarovic (2010). Detailed discussion of the absence of length
scale in the energy associated with continuous A is given in Mesarovic (2005).
Physical Foundations of Mesoscale Continua 17

inconvenient for the continuum description of dislocation-boundary interactions.

Moreover, computational treatment of a singular continuum field requires high mesh
density, which defeats the purpose of a continuum theory. An approximation is
required such that the field is smooth inside the crystal, and the discontinuities are
placed at the boundaries. Such approximation is illustrated in Fig. 7, where singular
slip gradient at the boundary is approximated by a finite jump in slip. The slowly-
varying slip distribution in the interior remains. Similar approximation was used by
Yassar et al. (2007) to model inclusion hardening in metals.
To replace the singular portion of dislocation densities gα by the appropriate
boundary values of slip jumps at the boundary, the geometry at the intersection of
slip plane and the boundary must be defined. Let n be the outer unit normal to
the boundary (Fig. 8). The slip plane is bounded by the intersection line with the
boundary characterized by the unit tangent ξα and unit outer in-plane normal Nα .
The geometry is easily expressed in terms of the system triad (sα , mα , tα ) and the
surface normal n, by defining the slip system projection operator Pα = I − mα mα ,
which extracts the in-plane component of an arbitrary vector:

| Pα · n |= cos θ α = 0; Nα cos θ α = Pα · n = cos ϕ α sα + sin ϕ α tα , (54)

where θ α is the angle between the trace normal Nα and the surface normal n, while
ϕα determines edge/screw nature of dislocations piled-up against the boundary.
Densely packed dislocations at the boundary are represented by the step in the
slip field, or equivalently, the Dirac delta function in the slip gradient field. In the
discrete representation, this signifies a wall of super-dislocations at the boundary.

Fig. 7 Left: Typical slip distribution between impenetrable boundaries using the semi-discrete
problem formulation. At the boundaries, the slip gradient is singular. Right: Approximation to
the actual slip distribution. Singular gradients at the boundaries are approximated by jumps (step
functions), so that the approximate slip field consists of slowly varying portion with non-vanishing
boundary values

Fig. 8 Geometry of an interface intersected by a slip plane

18 S. Dj. Mesarovic

The slip step at the boundary is numerically equal to the negative value of the slip
as the boundary is approached from the inside of the crystal: γ α = − γ α (∂V− ). It
represents the line density of Burgers vector, given per unit length of in the direction
hα (Fig. 8, orthogonal to the boundary-slip plane intersection):

Bα = γ α cos θ α sα . (55)

The factor cosθ α arises from the relation between the normal spacing hα between
the stacked slip planes and the spacing of boundary-slip plane intersections. To
compute the energy, we need the description that distinguishes between screw and
edge pile-ups:

 α = Bα · sα Nα = γ α cos θ α Nα . (56)

With such kinematic description, the coarsening error in energy can be repre-
sented in terms of continuum fields gα , defined on the open set V (the bulk of the
crystal), and  α , defined on the closure ∂V. To formalize the relationship between
the two fields, defining the surface Dirac delta function δ(∂V) as infinite on ∂V,
vanishing elsewhere, its line integral across ∂V being equal 1. The definition of the
slip gradient can be formally extended to the closed set V = V ∪ ∂V :

gα V = gα (V ) + δ (∂V )  α . (57)

Note that while gα have dimensions (length)−1, the boundary fields  α , Bα are
non-dimensional.
The characteristic lengths are the (average) spacing of slip planes hα . These
lengths evolves during deformation; dislocations spread to new parallel slip planes
by means of the double cross-slip mechanism. The initial values for an annealed
crystal are large, of the order of density of Frank-Read sources. As dislocations
spread onto new planes, the average spacing will be weighted average of two
lengths: the initial spacing of sources and the characteristic double cross-slip
distance, the latter being the saturation value. Multiplicity of characteristic lengths
is particularly important at the boundaries, where different slip system interact, as
illustrated in Fig. 9.
Linearized kinematics of grain boundaries The dislocation-boundary relaxation
represents an important component of polycrystalline deformation. Dislocations
arriving at the boundary may14: (i) promote nucleation of, or react with, dislocations
on the opposite or the same side of the boundary, or, (ii) decompose into mobile and
sessile boundary dislocation without interacting with any other system. If there are
mobile products, the boundary plane acts as a slip plane. The sessile products form

14 Poulat
et al. (1998, 2001), Priester (2001), Spearot et al. (2007), Tschopp and McDowell (2008),
Guleryuz and Mesarovic (2016).
Physical Foundations of Mesoscale Continua 19

hsource

hcross -slip

Fig. 9 Left: Evolution of characteristic length on the primary slip system. Right: The secondary
and primary slip systems may have very different characteristic lengths

Fig. 10 Effect of additional intrinsic boundary dislocations created by relaxation of pile-ups from
the two adjacent crystals on the initially matching surface elements. Left: Parallel screws create
additional twist. Center: Parallel edges with the Burgers vector normal to the interface create
additional tilt. Right: Parallel edges with the Burgers vector in the boundary plane create mismatch
strains

a network of intrinsic boundary dislocations effectively changing the tilt angle, twist
angle and the mismatch of the boundary (Fig. 10).
The dislocation wall at the boundary, characterized by dual representation  α
and Bα , partially relaxes, so that we can decompose the vectors into the unrelaxed
α
 and relaxed ˆ parts:
α

α
 α =  + ˆ ;
α α
Bα = B + B̂α . (58)

α
To understand the distinction between the unrelaxed B and relaxed B̂α Burgers
vector density, it may be helpful to consider the unrelaxed part as being placed
infinitesimally close to the boundary, but still inside the crystal. On the other hand,
the relaxed Burgers vector B̂α changes the nature of the grain boundary. While
the geometry of interfaces, albeit complex, is well understood (Sutton and Balluffi
1995), their plasticity, including sliding and relaxation is, at present, an open area of
research. Nevertheless, we can at least identify the unknowns and sketch the shape
of the future theory, which awaits the solution to the interface relaxation problem.
Consider the interface k with the unit normal nk and the crystal into which the
normal is pointing denoted by + and the other by −. Let the Burgers vector density
20 S. Dj. Mesarovic

of created intrinsic mobile interface dislocations be Bk, mob . The relaxed Burgers
vectors must add up to the net interface Burgers vector:
 
Bk + Bk,mob = B̂α − B̂α . (59)
α(−) α(+)

The remaining, sessile part of intrinsic Burgers vector density must decompose
into twist, tilt and two mismatch components representing the two principal
mismatch strains, one of which is shown in Fig. 10:

Bk = Bk,t ws + Bk,t lt + Bk,m1 + Bk,m2 . (60)

At present, a general algorithm for decompositions embodied in Eqs. (59) and

(60) does not exist; Eq. (59) requires knowledge of slip direction for the particular
boundary, which is only known for few special boundaries, while Eq. (60) requires
detailed knowledge of which slip systems on the two sides of the interface interact,
which is, in principle, feasible for specific geometries, but no general rule is
available. However, once decompositions (Eqs. 59 and 60) are accomplished, we can
write the boundary conditions for the two crystals in terms of in-plane displacement
gradients, as follows.
Define the in-plane projection operator for the boundary k and the in-plane
gradient operator: Pk = I − nk nk and ∇ k = Pk · ∇. Let the displacement
discontinuity at the boundary be Δuk = u+ − u− . Then,

Bk,t lt × ξk = ∇ k nk · uk ;
| Bk,t ws | nk = ∇ k × Pk · uk ; (61)
  
Bk,m1 Bk,m2 = 12 Pk · uk ∇ k + ∇ k Pk · uk ,

where ξk is the dislocation line direction (unit vector) associated with Bk, tlt , i.e., the
tilt axes, obtained as part of decomposition (Eq. 60).
The utility of dual representation ( α , Bα ) should now be apparent from Eqs. (57
and 61).  α is convenient for kinematic analysis inside the crystal; Bα is convenient
for formulation of kinematic boundary conditions for the crystal grain.

2.4 Granular Continuum

Dense granular materials exhibit peculiar mechanical behavior: (i) When sheared
under constant pressure, material can dilate or compact, depending on the initial
porosity and pressure, until it reaches the critical state (Schofield and Wroth
1968), whereupon the material shears at constant volume, shear rate and shear
stress, effectively transitioning from solid state to fluid state, (ii) Localization into
persistent shear bands with apparently invariant characteristic width (10–20 average
Physical Foundations of Mesoscale Continua 21

particle diameters) is ubiquitous,15 and, (iii) Vortex flow appears in the bulk and in
the shear bands, at very low Reynolds numbers.16
Some granular phenomena also characterize different material systems: dilatancy
and glass transition in simple and polymer fluids and shear localization in solidifying
metals.17
Particles in a granular assembly are disordered as atoms in fluids or amorphous
solids, but their motion is heavily constrained. They differ from atoms in the
following important aspects: (1) They do not possess the equivalent of thermal
atomic vibration; any vibrational energy is quickly dissipated, (2) The particle
motion is constrained by friction, (3) The interactions are strictly local: contact
forces between nearest neighbors, (4) The normal interactions forces are either
strictly compressive, or predominantly compressive, and, (5) A granular assembly
typically includes a range of particle sizes and shapes. For these reasons the granular
mechanics has been one of the most intractable problems that has resisted efforts of
engineers, physicist and mathematicians.18
The collective behavior in a granular assembly arises on different length scales.
Understanding of such behavior requires multiple levels of modeling. Here, we
outline the first level of continuum models, defined on the scale of particle size,
but lacking continuous velocity gradients.
The geometry of the granular assembly is described using the elements of graph
theory (Satake 1993; Bagi 1996). For an assembly of identical spherical particles,
the first step is the standard Voronoi tessellation.19 The particles sharing the face of
a Voronoi cell are nearest neighbors. The dual graph is the Delaunay graph (Fig. 11)
obtained by connecting the centers of nearest neighbors. Not all nearest neighbors
are in contact, i.e., the set of contacts is a subset of the Delaunay set. Delaunay cells
are simplexes (tetrahedra in 3D, triangles in 2D).
Bagi (1996) generalized the tessellation to assembly of arbitrarily shaped
dissimilar convex particles by defining the dual graphs: material and space cells.
The material cell of a particle consist of points whose distance to the (closest point
of the) particle is shorter than the distance to any other particle. The material graphs
are polyhedral whose faces are not necessarily flat. The dual graph (space cells)
is obtained by connecting the pairs of particle centers which share a face of a
material cell. As before, the lines of the space graph connect nearest neighbors
which may not be in contact, and space cells are simplexes. For non-spherical

15 Rechenmacher (2006), Alshibli and Sture (1999), Saada et al. (1999), Finno et al. (1997).
16 Tordesillas et al. (2008), Abedi et al. (2012), Radjai and Roux (2002).
17 Klein and Kumacheva (1995), Zou et al. (2009), Gourlay and Dahl (2007).
18 The difficulty of the problem is perhaps best illustrated by its longevity; the questions that puzzle

us today are not very different from those considered by Coulomb (1773) and Reynolds (1885).
19 The algorithm for Voronoi tessellation: (1) connect all particle centers with lines, (2) bisect each

line with a plane, (3) for each particle select the smallest enclosing polyhedron, this is the Voronoi
cell. Voronoi cells cover the space. For unequal spheres, Dirichlet tessellation (Bagi 1996) produces
analogous results.
Another random document with
no related content on Scribd:
rook van het kampvuur. Tien exemplaren, in een flesch gedaan, gaven
zoveel licht, dat ik er met gemak bij lezen kon.

Loekoe-man. Een priester of geestenbezweerder (bij de B.), die in de

onzichtbare wereld kan zien, en dikwijls gebeden richt tot den heiligen
kankantrie, de verblijfplaats van zieken veroorzakende geesten. (Zie:
Country-fashion man). [407]

[Inhoud]

M.

Maan. Ook de maan wordt bij de meeste I.-stammen mannelijk

gedacht. Bij vele stammen van Z.-Amerika wordt de maan
aansprakelijk gesteld voor zekere toestanden gedurende het tijdperk,
waarin de vrouw kinderen kan voortbrengen. Vandaar dat zij spreken
van „maanziekte”, een onderwerp, dat de I. met voorliefde in hunne
vertellingen behandelen.

De I. spreken van manen, in plaats van maanden, hetgeen ongeveer

op hetzelfde neerkomt, daar een maand de tijd is, waarin de maan een
omloop om de aarde volbrengt.

Maconaura. (Makona-ura) was volgens Dance (D.) een I.-jongen, die

beroemd was om zijn zeldzame bekwaamheid in het visschen. Hij zou
de uitvinder zijn van de Mashwa of Masoewa. (Zie aldaar).

Maipoeri. C.-naam voor Tapir. (Zie aldaar).

Maïs of Turksch koren, in de verhalen in het algemeen koren

genoemd. Deze plant, vermoedelijk uit Mexico afkomstig, wordt zoowel
door I. op hunne kostgronden, als door de N. op hunne grondjes
verbouwd. Van de korrels wordt pap gekookt; de onrijpe, zachte
korrels worden gekookt of geroosterd gegeten. Men maakt er ook
taartjes en koekjes van, enz. Door I. en B. wordt een bijna zwarte
maïssoort geteeld.

Makoe. N.E. en C.-naam voor muskieten (Anopheles-soorten), die de

overbrengers zijn van den malaria-parasiet, de grootste plaag der
tropische gewesten.

Makoenaima behoort, evenals zijn tweelingbroeder Pia tot de

nationale helden bij sommige I.-stammen. (Zie bij: Zon). De meening,
die bij sommige schrijvers gevonden wordt, als zou Makoenaima de
Groote Geest zijn, de Schepper van Hemel en Aarde, is door anderen
(R. en K.) weêrlegd.

Malaka = Maraka (zie aldaar). Daar de r en de l bij de N. en, naar het

schijnt, ook bij I. willekeurig verwisseld worden, springen de schrijvers
over deze volken naar willekeur met deze letters om.

Manari. Zeef, voor het zeven van Cassave-meel.

Manja. N.E. naam voor (Mangifera indica L.), een grooten uit O. I.
afkomstigen boom, wiens vruchten een oranjegeel vruchtvleesch en
één groote pit hebben, door een vezelige buitenlaag omgeven. Deze
vezels dringen in het vruchtvleesch door. Er zijn verschillende
variëteiten, wier waarde voor de cultuur afhangt van de grootte van de
pit, van de hoeveelheid vezels in het vleesch en van den geur. De
manja is een der weinige veredelde tropische vruchten.

Marabons. Creoolsche naam voor wesp. De steek van vele M.-

soorten is zeer pijnlijk en kan zelfs gevaarlijk zijn. De opzwelling, door
den steek veroorzaakt, gaat niet zelden met koorts gepaard.

Maraka noemen de A. de tooverrammelaar van den piaiman of

geestenbezweerder. De Creolen noemen dit voor hem onmisbare
instrument shak shak. Het instrument is gemaakt uit een
kalebasschaal (van Crescentia cujete L.) en wordt gevuld met een
aantal kleine steentjes, waaronder liefst een of meer kwartskristallen—
voorwerpen, die de I. bezield denkt en de dragers van verschillende
Geesten voorstellen. Vooral in de steentjes zit de kracht van de
Maraka. Het gebruik van tabakswater, waarmeê de inhoud gedrenkt
wordt, is begrijpelijk uit het geloof aan de aantrekkingskracht, die tabak
en tabaksrook op de Geesten uitoefenen. Kleine gaatjes in de kalebas
verhoogen het geluid. Door de kalebas heen [408]is een stok gestoken,
aan het uiteinde met papegaaieveeren versierd, die levend uit het
lichaam van het dier moeten getrokken zijn.

Maripa-palm. Deze veel op lage terreinen voorkomende palm

(Maximiliana maripa Drude) heeft een merkwaardigen vruchttros, die
2–3 voet lang kan worden en honderden vruchten bevat, van welke het
dunne vruchtvleesch om de steenharde zaden gegeten wordt. Vooral
de groote Ara’s (Papegaaien) zijn verzot op de zaden.

Maróedi. A. naam voor een aan de fasanten verwant boschhoen

(Penelope jacupeba).

Masoewa. Vierkante of cylindervormige mand van takken en bamboe,

met trechtervormigen ingang, zoodat visschen en kreeften er wel in,
maar niet uit kunnen.

Matta. Groote uit één blok gevormde houten vijzel, in S. algemeen

gebruikt voor het stampen van de S. koffie, om deze van de schil te
ontdoen, voor het stampen van rijst, van bananen (voor de bereiding
van tontom. (Z. a.) enz.)

Moetitté. Open korf of zak, gevlochten uit de bladeren van den Pina-
palm of van andere palmsoorten, en waarin de I. vruchten enz. dragen.
Aan een katoenen band of baststrook van den Oeman barklak (Zie:
Winnamoroe), die om het voorhoofd loopt, dragen zij de korf op den
rug. De gesloten korven der N. heeten eveneens moetitté.
Mopé. Zie: Pruim.

Mora of Peto, is een tot 45 M. hooge, tot de Vlinderbloemigen

behoorende boom (Dimorphandra exelsa Baill.), die in het W. deel van
S. op leemgronden langs de oevers van den Middenloop der rivieren in
groote complexen voorkomt en een waardevol timmerhout oplevert.

Morokot is een smakelijke riviervisch (Myletes pacu Schomb.), door

de C. Pakoe genoemd en die bij de watervallen niet zeldzaam is.

[Inhoud]

N.

Nachtzwaluw. De Amerikaansche nachtzwaluwen—er zijn meerdere

soorten van het geslacht der geitenmelkers (Caprimulgus)—maken
een geluid, dat des nachts onheilspellend door het oerwoud klinkt. De
stem van de bekende soort, die naar den klank Whip-poor-will wordt
genoemd, is zóó droevig klagend, dat het niet alleen den primitieven
mensch, maar ook den ontwikkelden onderzoekings-reiziger met angst
vervult. Geen I. noch N. zal het wagen, zijn pijl of geweer op den vogel
te richten.

Napi is de stengelknol van Discorea trifida L., en wordt als aardappel

gegeten of ook tot soep gekookt. Men onderscheidt Napi met roode en
met witte knollen.

[Inhoud]
O.

Obia-man. Geestenbezweerder der B.

Obia-piaai. Bezweringsmiddel, samengesteld uit een daartoe dienend

middel der I. en der B.

Oelana-spel (ook wel oerana-spel geschreven). De spelletjes der I.-

jongens zijn veelal nabootsingen van de leefwijze der wouddieren.
Hiertoe behoort ook het O.-sp., zoogenoemd, omdat zij hierbij de
bewegingen van de Paca (Z. bij Oerana) nabootsen. Een der jongens
stelt de O. voor, verbergt zich in het bosch en wacht tot zijn
kameraadjes, die met een hond zijn spoor moeten volgen, in zijn
nabijheid zijn. Hij springt dan [409]op, ijlt naar de rivier of kreek, stort
zich hals over kop in het water en duikt onder. Zijn achtervolgers ijlen
hem na en het spel eindigt daarmede, dat de achtervolgers het
opgeven of de zg. Oelana in triumf aan den oever slepen.

Oeloekwa-toelala. Dit bekoringsmiddel, ook wel bekoring tot het

wegdrijven der liefde genoemd, wordt, volgens de Penards (P.),
bereid uit den knol van de variëteit eener plant (Calidryum bicolor).
Deze wordt gestampt; het meel wordt dan te samen met een poeder,
afkomstig uit verbrande wormen, die uit de verrotte hersenen van een
Trogon-soort (T. viridis)—ook wel houtluisvogel, in het C. Oeloekwa
genoemd—voortgekomen zijn, in een kalebas met water omgeroerd.

De genoemde vogel—en hierop berust de waarde van het

bekoringsmiddel—heeft zwakke pooten, zoodat hij niet van den eenen
tak op den anderen kan springen. Mannetje en wijfje zitten daarom
dikwijls met den rug tegen elkaar, waarom de I. dezen vogel als het
zinnebeeld van jaloerschheid, haat en tweedracht beschouwen.

Tusschen dezen vogel en genoemde plant zien de I. nu verband,

omdat de vorm van het blad veel overeenkomt met de Trogon viridis of
Oeloekwa. Vandaar de naam Oeloekwa-toelala.
Oerana (Oelana). C. naam voor een aan de Agoeti of de Acouri
verwant knaagdier (Coelogenys paca), in S. dikwijls haas genoemd.
De Paca is een nachtdier en verblijft overdag in een hol, dat twee
toegangen heeft. Het vleesch is smakelijk. (Zie: Oelana-spel).

Okra. Doosvrucht met vele zaden van een tot de Malvaceën

behoorenden heester (Hibiscus esculentus L.). De vrucht wordt in de
soep gekookt bij bereiding van tontom (Z. a.), en ook als groente
gegeten.

Otolin. Naam van een vogel, die in de litteratuur niet kon worden
opgespoord.

[Inhoud]

P.

Pagaal. Zeer waterdichte, vierhoekige mand, uit wariembo-riet (zie

aldaar) gevlochten, en zoowel door I. als door B. vervaardigd. De I.-
pagalen zijn door de zorgvuldige bewerking voor water haast
ondoordringbaar en door de met zwarte en gekleurde reepen
aangebrachte motieven, ware kunstprodukten.

Paiwarri. In Engelsch G. duidt men met dezen naam den drank aan,
die bereid wordt uit dik, eenigszins verbrand Cassave-brood, dat
gekauwd en in een korjaal gespuwd wordt. Het mout komt er bij in den
vorm van een enkele dagen te voren gereedgemaakte stroop van een
weinig gekookt Cassave-sap en eenige verbrande koeken. De korjaal
wordt daarna met palmbladeren bedekt om de massa eenige dagen te
laten gisten. Tegenwoordig is deze onsmakelijke bereiding verlaten.
De A. noemen dezen drank, die eenigszins zuur smaakt, Tapana. De I.
spreken van Tapana- of Paiwarri-feesten.

Pakira. Een der wildezwijnen-soorten van het geslacht Dicotyles, die

in de oerwouden van G. in troepen voorkomen. De Pakira (Dicotyles
torquatus) is de kleinste der twee, en leeft in troepjes van 6–8 bijeen.
Zij woelen met den snuit den grond om en geven de voorkeur aan
palm- en andere vruchten. Het vleesch van beide soorten is zeer
smakelijk.

Palissadepalm, ook Pinapalm genoemd (Euterpe oleracea), is een

sierlijke palm, waarvan de dunne stam en de groote geveerde
bladeren zeer [410]waardevol materiaal voor den bouw van woningen
en hutten oplevert. De uitgebloeide bloemtrossen worden als bezems
gebruikt.

Paloeloe (Palaloe) is de Wilde Banaan (Heliconia Bihai L.). De groote

bladeren worden door de I. voor de bedekking hunner hutten
gebezigd. Ook de aanverwante H. psittacorum L., eveneens in het
oerwoud voorkomend, wordt voor dit doel gebruikt.

Papaja. (Carica papaya L.). Boom met weeken, kalen stam en dichte
kroon van handvormig ingesneden bladeren. De vruchten zijn licht
verteerbaar, de bladeren worden gebruikt om vleesch malsch te
maken.

Parel noemt men in S. de pagaai, waarmede de booten worden

voortbewogen. Parels zijn plat en lancetvormig, en bovenaan van een
halve-maanvormige uitsnijding voorzien, waarin de hand past.
Doorgaans worden zij gemaakt van de plaatvormige steunwortels van
Aspidosperma exelsum Benth., daarom parelhout genoemd.

Pasrie, ook wel Pasirimbo genoemd, is een in der haast uit één
palmblad gevlochten korf.
Patatten. De wortelknol van een kruidachtige, kleine plant (Ipomoea
batatas L.) wordt gekookt of geroosterd gegeten, maar ook als veevoer
gebruikt. Zoowel I. als N. planten dit gewas op hunne kostgronden
aan. Switi patata (zoete patatten) is de N.E. naam.

Palatten-luis, in het fransch „bête rouge” genoemd, is de larve van

een tot de mijten (Acarina) behoorend uiterst kleine mijtsoort
(Microthrombidium batatas), die in het gras en andere planten der
bodem-vegetatie leeft, en zich door haakvormige kaken in de huid
boort. Zij brengen hier een ondragelijk jeuken te voorschijn. In het S.
oerwoud komt de plaag plaatselijk voor (C. b.).

Pawana’s. De Penards (P.), aan wien wij deze bijdrage tot de

Folklore der S. I. ontleenen, vermoeden, dat met Pawana’s bedoeld
worden de Parawana’s of Parwa-I., die hunne kampen bouwden
tusschen de wortels der aan de kust groeiende Parwa- of Mangrove-
boomen (Rhizophora mangle). Deze I. waren zeker verlekkerd op
krabben, om zoodanige plaatsen op te zoeken.

Pepers. Behalve de kleine roode Spaansche peper (Capsicum

frutescens), worden in G. nog andere Capsicum-soorten gekweekt,
wier vruchten een belangrijke specerij voor den peperpot (Z. a.) zijn.
Het is een oude gewoonte bij I. van G., om pepers (gedroogde
Capsicum-vruchten) in het vuur te strooien, ten einde een vijand te
verdrijven. (No. 10 der I.-serie).

Peperpot (kasripopot), bereidt men uit pap van de bittere Cassave, die
men tot een bittere brij laat koken. In den pot, die volgens I.-geloof
nooit mag worden schoongemaakt (zie No. 26), wordt het voorradige
vleesch en de visch met veel Spaanschen peper dooreengeroerd, om
een der voornaamste gerechten van den I. te bereiden. Altijd staat bij
hen een peperpot klaar. De peperpot wordt steeds bijgevuld.

Piengo of Piengoe (Poeingo bij de C. en Dodele of Keheron bij de A.)

is een der beide boschvarkens (zie Pakira), in troepen door de
oerwouden van G. trekkend. Piengo is de negerengelsche naam voor
Dicotyles labiatus. In kudden van 20–100 stuks trekt deze op voedsel
uit, onder leiding van een aanvoerder, door de N. Piengo-granman
genoemd. Zij trekken in rechte lijn en zijn daarom gevaarlijk voor hen,
die in het bosch kampeeren. Des morgens vroeg trekken zulke troepen
dikwijls de rivieren over (C. b). Het vleesch is smakelijk, als zorg wordt
gedragen, de klier aan de rugzijde, die een naar muskus riekende stof
afscheidt, snel uit te snijden. [411]

Pijnen. Het vermogen, om lichaamspijnen te verdragen, wordt bij de I.

hoog geschat. Vandaar de pijnlijke proeven, waaraan de tot jongeman
bevorderde I. maar in het bijzonder de candidaat-hoofdman en de
candidaat-piaiman zich hebben te onderwerpen (o.a. de wespen- en
de mierenproef).

Pisang. Zie: banaan.

Pot. Zie: peperpot.

Potaro-val, ook wel Kaieteur’s-val—zoo genoemd naar den ouden

man, die er den dood vond, is een 822 voet hooge waterval in de
Essequibo (Britsch-G.), ontdekt door Barington Brown. De I.
noemen hem Oude man’s val.

Powies. Deze tot de hoenders behoorende vogel (Crax alector) is een

der meest gezochte wildsoorten van G. Een zijner borstspieren is wat
wij een flinke lap vleesch noemen. Van de rivier uit is deze vogel niet
moeielijk onder schot te krijgen.

Pruim. Wat hier pruim genoemd wordt is de z.g. Spondias-pruim, de

gele vrucht ter grootte van een kleine pruim van den Mopé (Spondias
lutea L.), een grooten boom, in het oerwoud van G. veel voorkomend.
Deze vruchten worden door den Tapir en den schildpad (Z. a.) als
lekkernij opgezocht. In S. beweert men, dat een vreemdeling, die
eenmaal deze vrucht geproefd heeft, nooit meer de kolonie verlaat.
Púskita. Het jaarlijksche groote feest, door de Creek-I. van Alabama
en Georgia sedert overoude tijden gevierd, en dat acht dagen duurt.

[Inhoud]

R.

Regenkikvorsch. Zie: Wau-oeta-kikvorsch.

Reiger. Onder de reigersoorten, die in West-Indië voorkomen, wordt

met egret of Herodias egretta, doch vooral Leucophoyx candidissima
(de blauwe Sabakoe) bedoeld, die om de sierlijke kopveeren, als
„aigrettes” zeer gezocht, veel geschoten wordt. In S. wordt deze vogel
nog steeds niet beschermd, hoewel ernstige pogingen, o.a. door mijn
tochtgenoot C. v. Drimmelen, hiertoe gedaan zijn. In Columbia en
andere Staten van Amerika heeft men reeds lang het belang hiervan
ingezien. De reigers, die aan de kust van Jamaica veel voorkomen,
vliegen ook dikwijls ver landwaarts en zijn zeer verlekkerd op de kleine
krabben, die in de bergriviertjes voorkomen.

Roode ras. Zie: Roodhuid.

Roodhuid. De naam Roodhuid, die de I. hebben gekregen, is te

danken aan de gewoonte, om hun huid met Koesoewe—een roode
kleurstof, verkregen door een laag om de zaden van Bixa orellana L.
met Krappa-olie te vermengen—in te wrijven. De huidskleur der I. is
meestentijd min of meer licht koperkleurig, dikwijls ook kaneelkleurig.
Met de roode kleurstof worden ook de kleedingstukken en het
aardewerk rood gekleurd.
[Inhoud]

S.

Sabakoe. Zie: Reiger.

Samboela. C. naam voor trom. De I. trom is een uitgehold stuk

boomstam, dikwijls van den Maripa-palm. Over beide open uiteinden is
een herten- of boschvarkensvel gespannen. Bij de dansfeesten
hangen deze trommen met touwen aan dwarsbalken der hut of aan
een daartoe opgestelde stellage van bamboe (zie afb. in C. a.). [412]

Saoeba-mier (ook Saba-mier), wordt ook blad- of parasolmier (Atta

cephalotes) genoemd, omdat deze mier soms in één enkelen nacht
geheele boomen ontbladert. Bij deze rooftochten begeven deze
mieren zich bij millioenen in bepaalde optochten naar de boomen
(vooral naar de jonge Mora-boomen), snijden de bladeren in stukken
en laten deze op den grond vallen. Zij nemen de bladfragmenten
tusschen de kaken en dragen deze recht overeind naar het nest (C.
b.), waar door de rotting van de massa een kleine champignon
ontstaat, van welke deze mieren leven (Champignon-tuinen). De
Saoeba-mier is bij de C. het zinnebeeld van succes.

Savanne. Schaarsch begroeide vlakte, wier bodem doorgaans,

hoewel niet altijd, uit zand bestaat.

Schildpad. In de oerwouden van G. komt slechts één schildpadsoort

voor (Testudo tabulata Wahlb.). door de C. Wajamoe, door de A.
Hikoeli genoemd. De N.E. naam is Sekrepatoe. Deze landschildpad
kan een lengte van 5 dec. bereiken, voedt zich met allerlei planten en
vruchten, is vooral verlekkerd op de zg. Spondias pruimen (zie: Pruim).
Bij de C. is de schildpad het zinnebeeld van verliefdheid.

Schimmel. Hier wordt een brandschimmel (Ustilago-soort) bedoeld,

die veel schade aan de Maïs doet.
Schoonmoeder. Voordat Europeesche invloeden zich bij de I. deden
gelden, was het een I. ten strengste verboden, de hut zijner
schoonmoeder binnen te gaan, met haar te spreken, zelfs naar haar te
kijken.

Schopappel. (Sur. Skopappel). Zie: Anona.

Scolopendra. Zie: Duizendpoot.

Sekrepattoe. N.E. voor schildpad (zie aldaar), meer bepaaldelijk voor

landschildpad.

Semi-tchichi of Semi-cihi, door de A. gebruikt, wordt door hen ook

gebezigd voor al hetgeen men doet of gebruikt, om zich de noodige
tooverkracht te verzekeren.

Specht. In G. komen verschillende spechtsoorten voor, die ook daar

„Timmerman” worden genoemd. Ook in G. hebben bijna alle spechten
een rooden bovenkop of kuif. Het gehamer of geklop kan men ver in
den omtrek hooren.

Springmand. Mand, voorzien van een schuifdeur, waaraan een naar

beneden gebogen tak is vastgemaakt. Wanneer de visch zich met een
aan deze tak bevestigd lokaas wil verwijderen, wipt de tak omhoog en
schuift de deur dicht.

Soesa. Dans, waarbij de voet- en beenbewegingen de hoofdrol

vervullen, en waarmeê de mannen en jongens zich bij de N. vermaken
(C. b.)

Steenen bijl. Het voorgeslacht der tegenwoordige I. gebruikte steenen

bijlen, die in gedaante volkomen overeenstemmen met de gepolijste
bijlen uit het Neolithische tijdperk der menschelijk praehistorie in
Europa. Deze bijlen zijn eertijds bij de I. van geheel W.-I.—ook bij die,
welke de eilanden bewoonden—in gebruik geweest. Dit werktuig of
wapen bestond uit een hard, op een steenblok geslepen steenstuk, dat
niet zelden een waar kunstprodukt is. Niet elke I. schijnt zijn eigen bijl
te hebben vervaardigd, maar hij ruilde die bij andere stammen of
dorpen in, waar bepaalde werkplaatsen voor het slijpen bestonden,
evenals dit ook in de Neolithische periode—de tijd van den gepolijsten
steen—in Europa het geval is geweest. Men vindt zulke bijlen niet
zelden als oudheden in den bodem van G.; maar ook van Curaçao en
andere W.-I. eilanden zijn zij bekend. Merkwaardig is het, dat—evenals
elders, ook [413]in ons land—ook de S.-bevolking gelooft, dat deze
bijlen gedurende een onweer uit de lucht zijn komen vallen. Vandaar
ook daar de volksnaam: dondersteenen. De C. gelooven, dat deze
bijlen door Konomeroe (den Dondergod) uit woede naar den grond
geslingerd zijn, teneinde den onverlaat te treffen, die zijn dochter
onteerde. Een legende doelt hierop (P. a.). De Aroaksche traditie
omtrent oude bijlen luidt, dat men deze eertijds zoo waardevolle
werktuigen van een verre landstreek moest halen en dat jaren noodig
waren, om deze streek te bereiken. Een der legenden, die zulk een
lange reis beschrijft, heeft Walter E. Roth (R.) medegedeeld.

Stinkvogel. In S., waar zij door de N. Tiengi-fouroe (eigenlijk fouloe,

van het Engelsche fowl) genoemd worden, verstaat men onder dezen
naam verschillende giersoorten. Een kleine soort (Catharista atrata) is
geheel zwart en doet als vuilnisman in Paramaribo dienst, waar hij
beschermd wordt. Een zeer fraai gekleurde en groote soort
(Koningsgier, Gypagus papa, ook wel Tiengi fouroe granman =
gouverneur der stinkvogels genoemd) komt in het oerwoud voor (C.
b.).

Stekelvarken. Coendu prehensilis is een knaagdier, welks huid met

zwarte en gele stekels bedekt is, een lange grijpstaart heeft en in
boomen huist.

Swamp. Moerassige plaats in de oerwouden van Guyana.

Swaroedaroe. Zwaar vergiftigde pijl.

[Inhoud]

T.

Tabbertje. (N.E. tábiki) ook wel tabbetje of tappetje (bij oude

schrijvers) genoemd, is een eiland in de rivier.

Taboe. Iets wat verboden is. (Zie blz. 37).

Tairu-blad. Vermoedelijk het pijlvormige blad van tajers. (Zie aldaar).

Tajers zijn variëteiten van twee Collocasia-soorten (C. esculenta en C.

antiquorum), van welke de verdikte boven- en onderaardsche
stengeldeelen gegeten worden. De wilde tajer (N.E. Krassi-taja) is
wegens de vele kristalnaalden en scherp melksap niet als voedsel te
gebruiken.

Tamanaca’s. Een C.-stam.

Tamanoea. C. en A.-naam voor den grooten miereneter

(Myrmecophaga jubata L.). Met zijn kleverige, wormvormige tong, die
snel uit den langen, in een puntigen snuit eindigenden, tandeloozen
bek gestoken kan worden, bemachtigt de T. duizenden mieren en
termieten tegelijk. Als tegenstander is de T. zeer gevaarlijk, want hij
tracht, overeindstaande, met de groote sikkelvormige nagels der
achterpooten zijn aanvaller den buik open te rijten.

Tamoesi. Een der namen, waarmede door de I. de Groote Geest

wordt aangeduid. Aan deze namen ligt echter niet het geloof aan God,
volgens Christelijke begrippen, ten grondslag.

Tapana. Zie: Paiwarri.

Tapir. In de oerwouden van G. is het grootste zoogdier de T. (Tapirus

americanus), een soort van het ook in Azië levende geslacht Tapirus,
door de N. bóffroe (= buffel) genoemd. Dit vierhoevige, van een korten
snuit voorziene, dikhuidige dier, leeft van bladeren en vruchten.
Evenals de landschildpad is de T. zeer verlekkerd op de z.g. Spondias-
pruim (Zie: pruim). Een zeer gewild jachtdier bij de I. (Zie: Maipoeri).

Tijger. In Amerika komt de tijger, de groote fraai gestreepte

kattensoort [414]van Azië, niet voor. Zoowel in de I.- als in de N.-folk-
lore wordt met Tijger steeds de Jagoear (Z. a.) bedoeld.

Tobe-horo-anna, dat in het Warrausch letterlijk huid van den zwarten

tijger beteekent, is ook de naam, dien men geeft aan een reusachtig
groot, zeer gevreesd roofdier, dat, naar beweerd wordt, diep in het
woud leeft, doch dat men nog nimmer gezien heeft. De Warraus
gelooven, dat het dier een tijger (= jagoear) is gedurende zijn
strooptochten door het bosch, maar dat hij thuis een gewoon mensch
is. 2

Tomahawk. Strijdbijl der Noord-Amerikaansche I., gelijk de Apatoe (Z.

a.) is bij de Zuid-Amerikaansche stammen. De strijdbijl is bij alle I. het
symbool van den strijd.

Tom-tom of Tontòm (N.E.) is een pudding van gekookte en gestampte

bananen, ook van meel en dergelijke. Op etenstijd komt de I. vrouw
der Benedenlandsche C. (C. a.) haar man de tontom brengen, die hij
niet met haar eet.

Trens. Vaart of kanaal voor de afwatering (= loostrens) of voor het

vervoer der produkten door en van de plantage naar de rivier (=
vaartrens).

[Inhoud]
V.

Vampier. In G. komen bloedzuigende vleermuizen (o.a. Desmonus

rufus) voor, die des nachts menschen en dieren bloed uitzuigen, en die
men Vampiers noemt. Het zijn groote vleermuissoorten, wier bepaling
nog onzeker is. Het muskieten-net over de hangmat beveiligt de
slapenden tegen den beet, waarvan men niet wakker wordt, omdat het
dier door zuigen met de lippen de huid vóór den beet ongevoelig
maakt.

Vergiffen, hier meer in het bijzonder bedoeld als hulpmiddel bij de

vischvangst. De I. gebruiken verschillende plantenvergiffen, om
visschen te verdooven. Het meest in gebruik is de nekoe (een
liaansoort). De kreken worden daartoe zoodanig afgedamd, dat het
water wel kan wegstroomen, maar dat de uitweg is afgesneden. De in
het water geworpen gifstof bedwelmt de visch, die spoedig komt
bovendrijven.

Verweeringskorst. De korst, die in G. vele gesteenten, in het

bijzonder de donkergetinte kalkrijke en veel ijzer houdende, kristallijne
gesteenten bedekt, en deze tegen verdere verweering beschermt
(daarom door de duitsche aardkundigen „Schutzrinde” genoemd),
bestaat in hoofdzaak uit een oxyd van ijzer en mangaan. Hoe rijker het
gesteente aan donkere ijzer- en mangaanrijke mineralen is, des te
meer de korst op gepotlood ijzer gelijkt. (C. c. blz. 62, enz.).

Vloed. Onder talrijke Indianenstammen, zoowel van Noord- als van

Zuid-Amerika, wordt het geloof aan een grooten vloed in hunnen
mythen- en legendenschat aangetroffen. De Zuñis bijv. die in een dorre
streek in het westelijk deel van Nieuw-Mexico leven, nemen aan, dat
zij van hun oorspronkelijk verblijf, meer westwaarts gelegen, door een
grooten watervloed in oostwaartsche richting verdreven zijn geworden
naar een heerlijke Mesa (= tafelland) van rooden en witten zandsteen,
waar zij, blijkens de uitgebreide pueblo (= stad of dorp)-ruïnen—met
belangrijke tempels gewijd aan den vader Zon, de moeder Maan en de
oorlogsgoden[415]—zeer lang moeten hebben gewoond (K.). Ook de
mythen en sagen van de I. van G. vertellen meermalen van een vloed,
waarbij slechts een klein deel der menschheid, soms één
menschenpaar, zich heeft weten te redden. In verband hiermede is het
de aandacht waard, dat in een jonge periode, die vermoedelijk
samengevallen is met de diluviale periode of den ijstijd in Europa, van
de bergen van G. enorme vloeden moeten afgestroomd zijn, die, door
hun zooveel grooter transporteerend vermogen dan de tegenwoordige
rivieren, aan uitgebreide afzettingen het aanzijn hebben gegeven
(leem-, klei- en zandgronden, afgewisseld met uit grover materiaal
gevormde lagen, zg. conglomeraten, brecciën en zandsteen) die het
zg. Savannegebied vormen, dat het bergland van de lage alluviale
gronden scheidt (C. c. blz. 44–54) en die aan de oevers langs de
benedenrivieren bij laag water in banken te voorschijn komen.

Het is verre van onwaarschijnlijk, dat de mensch in bedoelde periode

ook reeds Amerika bewoonde. Dat reeds lang uitgestorven dieren nog
steeds in de herinnering van een volk konden blijven voortleven,
hebben de legenden geleerd, die bij de oorspronkelijke bewoners van
Australië zijn opgeteekend, en zo kan het niet verwonderen, dat van
deze vloeden nog bij de tegenwoordige I. de herinnering bewaard is
gebleven.

Vogelspin. Zeer groote spinnen, zoo genoemd, omdat zij ook wel
eens kleine vogels, als Kolibries, overvallen. Men onderscheidt nog
twee soorten Mygale blondii, en M. avicularia. De eerste is de grootst
bekende spinnensoort. Het sterk behaarde dier leeft in den grond,
waarin het gangen bewoont (soms 60 cM. lang), aan wier ingang het
tegen den avond op de loer ligt. De tweede soort is kleiner en maakt
haar zakvormig spinsel overal, op boomen, tusschen de bladeren der
ananas, in huizen.
[Inhoud]

W.

Waaier. De vrouwen der I. gebruiken, om het vuur aan te houden en te

doen opvlammen, kleine waaiers, zeer kunstig uit de bladeren van den
Maripa-palm gevlochten.

Waiyarri. Een inderhaast uit palmbladeren gevlochten mand.

Wariembo of Warimbo is een kruidachtige, tot de Eenzaadlobbigen

behoorende plant (Ischnosiphon gracile Körn.), uit wier stengels, die
eenige meters lang worden, dunne reepen gesneden worden, die voor
allerlei vlechtwerk gebruikt worden.

Watercamoedi is de Water-boa of Anaconda. Zie: Camoedi.

Waterhond, N.E. Watra-dágoe, behoort tot het geslacht der Otters

(Lutra) van de Marterachtige roofdieren. Van dit geslacht komen in de
rivieren van G. twee soorten voor, waarvan de voornaamste Lutra
brasiliensis is. Als de dieren hunne ronde koppen boven water steken,
trachten de N. ze door nabootsing van hun stem aan te lokken, om ze
beter onder schot te kunnen krijgen (C. b. blz. 46).

Watra-dagoe. Zie: Waterhond.

Wau-oeta-Kikvorsch behoort tot de vele in G.’s wildernissen levende

boomkikvorschen, een groep, die o.a. gekenmerkt is door het bezit van
verbreedingen (zuignappen) aan de teeneinden. Zeer waarschijnlijk
wordt met dit dier bedoeld de Regenkikvorsch (Hyla venulosa), die des
nachts in de bosschen zoo erbarmelijk kan schreeuwen. [416]

Wicissi-eend. R. noemt deze eend Anas autumnalis. De Wic. is

echter vermoedelijk de Wisi-Wisi of Skroerti der N., een boomeend, die
in G. algemeen is en in de wetenschap den naam draagt van
Dendrocygna discolor.

Winnamoroe. Bast van den Oeman-barklak (Bignonia inaequalis), een

boom waarvan de binnenste schorslaag als zg. sigarettenpapier door
de I. gebruikt wordt. Als zij geen tabak hebben, rooken zij deze schors
alleen. Zulke sigaretten zijn wel een decimeter lang (C. b.). Deze
schorslaag werd door de N. op de Nickerie-expeditie gebruikt om
vrachten te dragen, daar zij zeer sterk is. (Zie: de plaat in C. b., blz.
159).

Winti. Een der afgoderij-dansen der B., vermoedelijk van

Afrikaanschen oorsprong, waarbij de dansers en danseressen in een
toestand van opwinding en razernij geraken, waarin de Wintiman—een
door sommige schrijvers verkeerdelijk gebruikte naam—uitspraken
doet, waaraan onvoorwaardelijk geloof wordt gehecht. Zie voor dit nog
duistere onderwerp: Encyclopedie v. W. I. Ook bij Stadsnegers is de
Winti-dans nog in zwang.

Wintiman. Zie: Winti.

Wonderblad. Zie: Levensboom.

Wonderboom. Zie: Levensboom.

[Inhoud]

Y.

Yams. Zie: Jams.

Yarri-yari. I.-fluit, veelal uit bamboe vervaardigd.

Yurokon. Zie: Joroka.

[Inhoud]

Z.

Zandvloo. De zandvloo (Sarcopsylla penetrans), in het N.E. Sika

genoemd, komt veel op zandgronden voor, waar I. hunne kampen
hebben. Deze vloo boort zich in de huid der voeten in, geeft aanleiding
tot een opzwelling van de grootte van een erwt en kan, wanneer het
gestorven moederdier niet met de eieren verwijderd wordt, tot
verzweringen aanleiding geven. De I. vrouwen en meisjes zijn zeer
bedreven in het verwijderen van de Sika’s door middel van een door
den onderlip gestoken speld. (C. a.).

Zeekust. In de modderige kuststreek van G., bedekt met

Mangroveboomen of Rhizophoren, die met hunne luchtwortels uit het
slijk omhoogrijzen en de aanslibbing zoozeer bevorderen, wemelt het
van krabben, die hunne gaten in- en uitkruipen en niet zelden tegen de
wortels omhoog klimmen. Zie: Krab.

Zuurzak. Zie: Anona.

Zwarte tijger. Zie: Jagoear.

1 Bij de samenstelling van dit register is, behalve van de geschriften, in het
litteratuur-overzicht genoemd, een ruim gebruik gemaakt van de Encyclopedie
van Ned. West-Indië. ↑
2 Een gelijksoortig geloof komt ook bij andere primitieve stammen voor (o.a. bij de
oorspronkelijke Koeboes van Zuid-Sumatra). ↑