«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ.
1,10)
Ἐκδίδεται ἀπὸ τὴν Κοινοβιακὴ Γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Αὐγουστίνου Φλωρίνης – 531 00 ΦΛΩΡΙΝΑ – τηλ. 23850-28610 –imaaflo@yahoo.gr
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΗ΄
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 2381
Θαυματουργὸς θεολόγος
Ἔ χουν περάσει, ἀγαπητοί μου, κάποιες ἡ-
μέρες ἀφ᾽ ὅτου ἀκούσαμε τὸ «Χριστὸς
ἀνέστη»· καὶ τώρα, μέσα στὴν πασχάλιο πε-
ρίοδο, ἦλθε καὶ ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου.
Σήμερα ἑορτάζει ἡ Λάρισσα, ἡ πρωτεύουσα
τῆς Θεσσαλίας ποὺ ἔχει πολιοῦχο τὸν ἅγιο Ἀ-
χίλλιο, ἑορτάζει καὶ ἡ μικρὴ νησίδα τῶν Πρε-
σπῶν ποὺ φέρει τὸ ὄνομά του καὶ διασῴζει
ἐρείπια μεγάλης βασιλικῆς ἐπ᾽ ὀνόματί του.
Στοὺς ἁγίους ὅμως δὲν ἀρκεῖ ν᾽ ἀνάβουμε
μόνο ἕνα κερί· ζητώντας τὴν προστασία τους
ἂς πλησιάζουμε τὶς μορφές τους καὶ ἂς γνω-
ρίζουμε τὴ ζωὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες τους.
***
Ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος ἔζησε καὶ ἔδρασε τὸν τέ-
ταρτο (Δ΄) αἰῶνα μετὰ Χριστόν, στὴν ἐποχὴ τοῦ
μεγάλου Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε στὴ Μικρὰ
Ἀσία· ἰδιαίτερη πατρίδα του εἶνε ἡ Καππαδο-
κία, ὅπου γεννήθηκαν καὶ ἄλλοι μεγάλοι πατέ-
ρες τῆς Ἐκκλησίας (μέγας Βασίλειος, Γρηγόρι-
ος θεολόγος κ.ἄ.). Οἱ γονεῖς του ἦταν πλούσιοι
ἀλλὰ καὶ εὐσεβεῖς, καὶ σ᾽ αὐτοὺς ὀφείλει τὴν
κοσμικὴ μόρφωσι καὶ τὴν κατὰ Χριστὸν κα-
τάρτισί του. Εἶνε μεγάλο πρᾶγμα νὰ ἔχῃ καν-
εὶς γονεῖς εὐσεβεῖς, ποὺ ἀνατρέφουν τὰ παι-
διά τους ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου.
Ὅταν ἐκεῖνοι πέθαναν, αὐτὸς ἦταν νέος ἀ-
κόμη καὶ ἔγινε κληρονόμος σημαντικῆς περι-
ουσίας. Ἄλλος στὴ θέσι του μπορεῖ νὰ φερό-
ταν ὡς ἄσωτος υἱός. Ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος μιμήθη-
κε τὸν ἅγιο Ἀντώνιο, τὸν συμπατριώτη του μέ-
γα Βασίλειο, τοὺς ἁγίους ἀποστόλους καὶ πρὸ
πάντων τὸν ἀκτήμονα Κύριό μας Ἰησοῦν Χρι-
στόν· μοίρασε ὅλη τὴν περιουσία του στοὺς
φτωχούς, τὰ διέθεσε ὅλα πρὸς δόξαν Θεοῦ.
Νὰ σταματήσω στὸ σημεῖο αὐτό; Τὸ 1947-49
βρισκόμουν στὴ Λάρισσα ὡς στρατιωτικὸς ἱε-
ρεὺς τοῦ Β΄ Σώματος Στρατοῦ. Ὁ διοικητὴς
στρατηγὸς Καλογερόπουλος, βλέποντας ἐκεῖ
τὰ ἐρείπια τοῦ παλαιοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλ-
Τοῦ ἁγίου Ἀχιλλίου Λαρίσσης Συντάκτης (†) ἐπίσκοπος
Σάββατο 15 Μαΐου 2021 Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
λίου νὰ ῥυπαίνωνται ἀπὸ ζῷα καὶ «δίποδα κτή-
νη», κατέβαλε προσπάθεια γιὰ νὰ κτισθῇ νέος
ναὸς καὶ κάλεσε τοὺς πλουσίους τῆς πόλεως
νὰ βοηθήσουν. Ἐλάχιστα ὅμως ἀνταποκρίθη-
καν, κ᾽ ἔτσι ὁ σημερινὸς λαμπρὸς ναὸς τοῦ
Ἁγίου Ἀχιλλίου Λαρίσσης, πρὸς καταισχύνην
τῶν φιλαργύρων τύπου Σάυλοκ, κατὰ ἕνα μέ-
ρος εἶνε κτίσμα ὄχι τῶν πλουσίων τῆς πόλεως
ἀλλὰ τῆς πολιτείας, ἡ ὁποία γιὰ τὸ σκοπὸ αὐ-
τὸ ἐπέβαλε φορολογία. Τί σχέσι ἔχουν τέτοιοι
τύποι μὲ τὸν ἐλεήμονα ἅγιο Ἀχίλλιο;… Ἀλλ᾽
ἂς ἀντιπαρέλθουμε τὸ σκιερὸ αὐτὸ σημεῖο.
Ἀφοῦ μοίρασε ὅλη τὴν περιουσία του ὁ ἅ-
γιος Ἀχίλλιος, ἐπιθύμησε νὰ ἐπισκεφθῇ πρῶ-
τα τοὺς Ἁγίους Τόπους· συνοδευόμενος ἀπὸ
ἄλλους πιστοὺς ἔφθασε ἐκεῖ καὶ προσκύνησε
στὸν τόπο, ὅπου ἡ μὲν κακία τῶν Ἑβραίων ἐ-
σταύρωσε τὸν Κύριο, ἡ δὲ ἀγάπη Ἐκείνου εἰρ-
γάσθη τὴν σωτηρία μας. Κατόπιν, καὶ μᾶλλον
μετὰ τὸ διάταγμα τοῦ Μεδιολάνου (313 μ.Χ.),
πῆγε προσκυνητὴς καὶ στὴ ῾Ρώμη, στοὺς τά-
φους τῶν ἁγίων ἀποστόλων.
Τότε στὴν καρδιὰ τοῦ νεαροῦ Ἀχιλλίου ἄ-
ναψε πόθος μεγάλος, νὰ γίνῃ καὶ αὐτὸς μιμη-
τὴς τῶν ἀποστόλων. Ἦρθε στὴν Ἑλλάδα καὶ
ἄρχισε ἱεραποστολή. Ἡ Θεσσαλία ἦταν ἀκόμη
σχεδὸν εἰδωλολατρική· ἐλάχιστοι ἦταν οἱ Χρι-
στιανοί, καὶ ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος ἀνέλαβε μεγάλη
προσπάθεια γιὰ τὸν ἐκχριστιανισμό της, σὲ ση-
μεῖο ὥστε νὰ θεωρῆται δεύτερος ἀπόστολος
Παῦλος. Περιώδευσε ὅλη τὴν ἐπαρχία καὶ χά-
ρις στὸ κήρυγμά του, πρὸ παντὸς δὲ στὸ πα-
ράδειγμά του κι ἀκόμη περισσότερο στὰ θαύ-
ματα ποὺ ἔκανε, λαὸς πολὺς πίστευε στὸ Χρι-
στό, βαπτιζόταν καὶ γκρέμιζε τὰ εἴδωλα.
Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ πέθανε ὁ ἀρχιεπίσκοπος
Λαρίσσης, κενώθηκε ὁ θρόνος, καὶ ὅλοι ζήτη-
σαν νὰ γίνῃ αὐτὸς ἐπίσκοπος. Ἔτσι, «ψήφῳ κλή-
ρου καὶ λαοῦ» ὅπως γινόταν τότε, ἀνῆλθε στὸ
θρόνο τῆς Λαρίσσης ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος.
 2
2
Ἔδειξε
ζύγια, ἀλλὰἐπιμέλεια
μὲ τὰ πόδια,καὶ φροντίδα
«πεζῇ», μία τόσολέξιστὴν ποὺ μέχρι τὴν Ἀχρίδα,εἰς
ἵνα ἀπελθόντες οἱ Βούλγαροι
τὰς κώμας νικήθηκαν,
ἀγοράσωσιν ὁ
πνευματικὴ διαποίμανσι ὅσο
λέει πολλά. Νὰ φανταστῇ κανεὶς ἐκεῖνο καὶ στὴν κοινωνι τὸ- τόπος ἐ λευθερώθηκε·
ἑαυτοῖς βρώματα» (Ματθ. 14,15). καὶ ὁ Βουλγαροκτό-
κὴ πρόνοια.
πλῆθος Περιώδευσε
νὰ ὁδοιπορῇ σὲὅλη τὴν ἐπισκοπή
δύσβατους τόπους· του νος,
Ἀλλ᾿ἀπὸ εὐγνωμοσύνη
ἀκριβῶς γιατὶ τὸ στὸ Θεὸἔδειξε
πλῆθος γιὰ τὴ στὸν
νίκη
λειτουργώντας καὶ κηρύττοντας
ὄχι μόνο παιδιὰ καὶ νέοι, ἀλλὰ καὶ γυναῖκες τὸ ὄνομα τοῦ κατὰ τοῦ Σαμουήλ, ἔχτισε στὴ
Κύριο τέτοια προθυμία, ἀφοσίωσι καὶ ἀγάπη, νησῖδα τὴ με-
Χριστοῦ, ἔχτισε
καὶ ἡλιωμένοι ναοὺς
καὶ καὶ μοναστήρια,
ἀσθενεῖς. Εἶνε συγκινητικό.ὑπερά- γάλη βασιλικὴ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλίου.
γι᾽ αὐτὸ κ᾽ ἐκεῖνος ἔκρινε ὅτι ὁ λαὸς αὐτὸς
σπισε τὰ δόγματα τῆς Ὀρ θοδοξίας,
Τί ἀγάπη, τί ἔρωτας, τί δίψα τῆς ψυχῆς! Ὁ Χρι- καυτηρία- Ποῦ
εἶνε εἶνενὰ
ἄξιος σήμερα
τραφῇτὰἀκόμηλείψανα καὶτοῦ ἁγίου
μὲ ἕνα Ἀχιλ-
θαῦμα.
σε
στὸςἀταξίες,
βέβαιαπολέμησε
δὲν θὰ ἔμενε πλάνες καὶ αἱρέσεις.
διαρκῶς στὴν ἔρη- λίου; Μέσα
Δὲν εἶνε ὁ στὴν
Χριστὸς ἀνεμοζάλη
ἐκεῖνοςτοῦ ποὺἔθνους
εἶπε σὲ μας,
ὅ-
μο·Ἐπὶ
θὰ πλέον
ἐπέστρεφεδὲ ἐπιτέλεσε
καὶ στὴνθαύματα.
Καπερναοὺμ Καὶ ἀνα- καὶ ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα πράγματα,
σους ἀγωνιοῦν γιὰ τὴ συντήρησί τους «Ζη- ἔχουν χα θῆ.
φέρω 2 - 3 χαρακτηριστικὰ
στὶς ἄλλες πόλεις τῆς Γαλιλαίας, ἀπὸ τὸν καὶβίο του.
θὰ εἶχαν Ὁ καθηγητὴς
τεῖτε πρῶτον Μουτσόπουλος,
τὴν βασιλείαν τοῦ ποὺΘεοῦ να τὴν
ἐπὶ ἕκαὶ μῆ-
 Ἡεὐκαιρία
πάλι Λάρισσα νὰ βρέθηκε
τὸν δοῦνσὲ πολιορκία
καὶ νὰ τὸν ἀπὸἀκού- βαρ- να ἔκανε ἀνασκαφὲς
δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ στὴταῦτα
νησῖδα, πιστεύει
πάντα προσὅτιτε-
βάρους.
σουν. Ἀλλ᾿ Ἡ βυζαντινὴ
αὐτοὶ δὲν φρουρὰ
ἀντέχουν ἦταν ἀσθενὴςμα-
νὰ μένουν κι βρίσκονται κάπου ἐκεῖ σ᾽ αὐτὴ τὴ γῆ.
θήσεται ὑμῖν» (ἔ.ἀ. 6,33); Αἴ λοιπόν· τὴν ἐπίσημη Ἐγὼ νο-
ἀπὸ
κριά ὥρα
του. σὲ
Τὸν ὥρα ἐπέκειτοξεσηκώνονται,
ἐπιθυμοῦν, ἅλωσις. Καὶ ἐνῷ τὰ
βγαί- μίζω, ὑπόσχεσί
αὐτὴ ὅτι δὲν βρίσκονται ἐκεῖ, ἀλλὰνὰκάπου
του τὸν βλέπουμε τὴν πραἀλ--
νουν καὶ τὸν ἀναζητοῦν
γυναικόπαιδα ἔκλαιγαν καὶ στὴνοἱ ἔρημο.
στρατιῶτες Ἡ δίψα εἶ- λοῦ, σὲ κάποια
γματοποιῇ τώρα. γωνιὰ
Ὁ λαὸςτῆς Βουλγαρι
αὐτὸς εἶχεκῆςἀποδεί-
χώρας
τουςχάσει
χαν αὐτὴτὸ ζωντανεύει
θάρρος τους, τὴν ὁεἰκόνα
ἅγιος τοῦ
Ἀχίλλιοςψαλμῳ δι- ἢ κάπου
ξει πρὸς τὴ
τὴν ἡμέρα Σερβία.
αὐτὴ μὲ τὴν Ὁ Θεὸς δὲν τὸ φανέ-
ὅλη συμπεριφορά
δοῦ γιὰ τὸ διψασμένο
ανυκτέρευσε ἐλάφι, ποὺ
στὴν προσευχή· καὶ τὸ τρέχει,
πρωὶ κα δι- ρωσε
του, ὅτιἀκόμα,
θέτειγιατὶ εἴμαστε ἀνάξιοι
τὰ πνευματικὰ πάνω νὰἀπὸ
τὰ προσ
τὰ ὑ-
ασχίζει
τὰ τρόπο μεγάλες
θαυμαστὸ ἀποστάσεις
οἱ ἐχθροὶἀναζητώντας
ἐξαφανίστηκαν. νε- κυνήσουμε. Πιστεύω ὅμως, ὅτι κάποια
λικά· «ἐζήτει πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ». μέρα θ᾽
ρό, νὰ
Στὸβρῇ τὴ δροσερὴ
θεσσαλικὸ κάμπο πηγή,
συνέβηποὺ ἀνομβρία,
θὰ σβήσῃ ἀνακαλυφθοῦν
Κ᾽ ἐκεῖνος λοιπὸν καὶ τότε
τοὺς ἡδίνει
χαρὰτὰ ὅλων
ἀγαθάθὰ εἶνε
του
τὸ καμίνι τῆς δίψας του. «Ὃν τρόπον»,
ποὺ κράτησε μῆνες· ἡ γῆ ἔγινε σὰν τὸ κεραμί λέει,
δι, μεγάλη. Ἂς εὐχηθοῦμε
πλουσιοπάροχα· νὰ μὴνεὐλογεῖ,
θεραπεύει, εἶνε μακριὰ ἡ ἡ-
τρέφει,
«ἐπιποθεῖ
τὰ δέντρα ἡ ἔλαφος ἐπὶ
ξεράθηκαν, τὰτὰς ψοφοῦτῶν
ζῷαπηγὰς σαν,ὑδά- τὸν μέρα
ἐλεεῖποὺ κάποιος
τὸ λαό. Καὶ ὁἅγιος
λαὸςἀσκητὴς
φεύγει ἀπὸμὲ ὅραμα
τὴν ἔρη-θὰ
των, οὕτως
Πηνειὸ ἐπιποθεῖ κ᾽
τὸν διάβαινε ἡ ψυχή
ἕνα μικρὸμου πρὸς
παιδάκι. σέ,Κιὁ πληροφορηθῇ τὸ σημεῖοχορτασμένος.
μο ψυχικὰ καὶ σωματικὰ ποὺ βρίσκονται. Ὁ Κύ-
ὅταν ὁ ἅγιος Ἀχίλλιος ἔκανε λιτανεία, ὁ οὐρα-
Θεός»· ὅπως τὸ ἐλάφι λαχταρᾷ καὶ τρέχει ἐ ριος ἔθρεψε καὶ τὶς* ψυχὲς ** καὶ τὰ σώματα.
κεῖ ποὺ
νὸς πηγάζουν
γέμισε σύννεφα νερά, ἔτσι,πλού
κ᾽ ἔπεσε Θεέ σια
μου,βροχή.λαχτα- ΔὲνΑὐτὴ μὲ λίγα
ὑπάρχει λόγια πεινασμένος!
κανένας εἶνε ἡ ἱστορία τοῦ ἁγί-
ρᾷκαὶ
Τὸ τρέχει
325 μ.Χ. ἡ ψυχή
ὁ μέγας μου σ᾽ ἐσένα (Ψαλμ. 41,2).
Κωνσταντῖνος συνε-Ἐ- ου Ἀχιλλίου. Τὸ 1968, μετὰ ἀπὸ χίλια περίπου
* * * στὰ ἐρείπια τῆς βα-
τὴν πρώτηγιὰ
λάφια διψασμένα
κάλεσε (Α΄)
τὸΟἰκουμενικὴ
λόγο καὶ τὴ χάρι Σύνοδο τοῦ χρόνια, ἔγινε πάλι ἐπάνω
Χριστοῦ
γιὰ ἦταν τοῦ
τὴν αἵρεσι ὅλοιἈρείου,
αὐτοί. καὶ συνῆλθαν οἱ πα- Τί ἀποδεικνύει,
σιλικῆς τῶν Πρεσπῶν ἀγαπητοί μου, αὐτὴ
ἀρχιερατικὴ ἡ ὁμα-
λειτουργία.
τέρες τῆς Ἐκκλησίας
⃝ Θέλουμε κι ἄλλη μία μέγας Ἀθανάσιος,
ἀπόδειξι τῆς ἀρετῆς ἅγι- δικὴ
Τὸ διατροφὴ
μέρος αὐτὸ ἐγὼτοῦ τὸ λαοῦ;
ὀνομάζω μικρὸλαὸς
Ὅτι ἕνας Μυστρᾶ.
ποὺ
ος
τοῦ λαοῦ; Ἂς προσέξουμε πόσο χρόνο θὰ-
Νικόλαος κ.ἄ.. Ἐκεῖ μὲ θε ολογικὰ ἐπιχειρή Ὅπως στὴ Μάνη ὑπάρχει ὁ Μυστρᾶς, ποὺ-
ἀκολουθεῖ τὸν Κύριο στὸ δρόμο τῆς εὐσεβεί
ματα ἀλλὰ καὶστὴν
μὲ θαύματα (ὅπως τοῦἐπὶ ἁγίου ας χνει
δεί καὶ τῆς
τὴνἀρετῆς,
ἱστορία ἕνας λαὸς ποὺ
τοῦ γένους μας,ἐκτιμᾷ τὰ
ἔτσι καὶ
μείνουν ἐκεῖ ἐρημιά. Ἔφτασαν τέ-
πνευματικὰ
τὸ μέρος αὐτὸ πράγματα περισσότερο
εἶνε ὁ Μυστρᾶς ἀπὸ τὰ
τῆς Μακεδο-
Σπυρίδωνος
λους στὸ σκοπό μὲ τὸ κεραμίδι)
τους, βρῆκανἔλαμψε
αὐτὸν ποὺ ἡ ἀλήθεια
ζητοῦ-
τῆς
σαν.πίστεώς
Κ᾽ ἐκεῖνος,μας.ἀφοῦ
Ἐκεῖ θεράπευσε
καὶ ὁ ἅγιος τοὺς Ἀχίλλιος ἀρρώ- ἐν νίας μας. Ἡ μικρὴ αὐτὴ νησίδα, ὅπως καὶκαὶ
ὑλικά, ἕνας λαὸς ποὺ δὲν ἐννοεῖ ἀκόμη τὰ
σὲ καιρὸ
σπή δυσμενῶν
λαια, ποὺ ὑπάρχουν περιστάσεων
στὶς ὄχθεςν᾿τῆς ἀπομα-
Με-
τῷ ὀνόματι
στους τοῦ Χριστοῦ
ποὺ εἶχαν φέρει μαζί ἔκανε ν᾽ ἀναβλύ
τους, ἄνοιξε σῃ τὸ
κρυνθῇΠρέσπας,
γάλης ἀπὸ τὸνκαὶ Κύριο, ἕνας ἡ
παραπέρα λαὸς ποὺποὺ
Ἀχρίδα πι-
λά δι ἀπὸ
στόμα τουμία πέτρα
καὶ ἄρχισεκαὶνὰἔδειξε
τοὺςἔτσι τὴν θεότη
διδάσκῃ. Κρέ--
στεύει,
ἦταν ὁ λαὸς
ἕδρα δὲν θὰ στερηθῇ
αὐτὸςἀρχιεπισκοπῆς,
μεγάλης οὔτε
ἀποτε-
τα τοῦ Κυρίου.
μονται Αὐτὰ του.
ἀπὸ τὰ χείλη σὲ κάποιους
Κ᾽ ἐνῷ οἱσημερινοὺς
ὧρες περ-
καὶ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, ὅσα εἶνε
λοῦν τὸ Μυστρᾶ τῆς Μακεδονίας. Ὁ ὑπέρο- ἀναγκαῖα γιὰ τὴ
φαίνονται
νοῦν, ὁ λαὸς μυθώδη
αὐτὸςκαὶ δὲνἀνάξια
δείχνει προσο χῆς, γιὰ
νὰ κουράζε-
συντήρησί του. Ἕνα τέτοιο λαὸ ποτέ δὲν θὰ
ται,
τοὺςδὲν βαριέται,
πιστοὺς ὅμωςδὲν ἔχουνδυσανασχετεῖ.
σημασία. Παρα- χος αὐτὸς τόπος ἀξίζει ν᾽ ἀναδειχθῇ σὲ μιὰ ἔ-
τὸν ἀφήσῃ ὁ Κύριος νὰ πεινάσῃ καὶ νὰ πε-
τείνει
Ἔζησετὴ διαμονή
ἐν συνεχείᾳτου στὴν ἔρημο.χρόνια
λίγα ἀκόμη Μετὰ ἀπὸ καὶ παλξι, ἕνα φρούριο ἐθνικῶν ἀναμνήσεων καὶ
θάνῃ ἀπὸ τὴν πεῖνα.
παραδόσεων, ὥστε νὰ τονώνεται τὸ πατριω-
λίγο
ὅταν,ὁμετὰ
ἥλιος ἀπὸθὰ35βασιλέψῃ· ἀλλὰ τί μὲ τοῦτο;
χρόνια ἀρχιερατείας, προ-
Γι᾽καὶ
τικὸ αὐτό, ἂν φρόνημα·
ἐθνικὸ θέλουμε νὰ ἔχουμε
γιατὶ ὁ τόπος πάντοτε
αὐτὸς
λάμπει ἐμπρός
αισθάνθηκε τους ὁ κάλεσε
τὸ τέλος, Ἰησοῦς,τοὺς ὁ πνευματικὸς
κληρικούς
τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου, πρέπει
εἶνε ἅγιος. Ἐπὶ πλέον στὸ ὑψηλότερο σημεῖο ὡς λαός, ἄρ-
Ἥλιος·
του, εἶπεπρὸς αὐτὸν μικροὶ
τὰ τελευταῖα του καὶ
λόγια μεγάλοι
καὶ παρέδω- ἔχουν
χοντες καὶ ἀρχόμενοι, νὰ ζήσουμε μιὰ ζωὴ πί-
στραμμένη
σε τὸ πνεῦματὴν στὸνπροσοχή
οὐράνιοτους Πατέρα.καὶ Ἀπὸ ἀδιαφο- τὸν τοῦ νησιοῦ θὰ ὑψώσουμε μεγάλο σταυρό, ποὺ
στεως καὶ ἀρετῆς, ποὺ νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν
τάφο του λένε ὅτι ἀνέβλυζε μύρο.
ροῦν γιὰ τὴ δύσι τοῦ ἥλίου, γιὰ τὴ νύχτα ποὺ θὰ φωνάζῃ «Ἑλλάς, ἐν τούτῳ νίκα!».
Κύριο. Ἐὰν κρεμαστοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο, τό-
ζυγώνει,
Τὰ ἱερὰγιὰ τὴν ἀνάγκη
λείψανά τῆς τροφῆς.
του ἔχουν μιὰ ἄλλη Μένουν ἱστο- Ἀκράδαντη πίστι μας εἶνε, ὅτι δὲν θὰ νική-
τε βάλαμε τοὺς ἑαυτούς μας, τὶς οἰκογένειές
κοντὰ στὸν Ἰησοῦ στὸ ὕπαιθρο,
ρία. Στὴν ἀρχὴ ἔμειναν στὴν πόλι τῆς Λαρίσ-νηστικοί, ἀτε- σουν οἱ ἄθεοι καὶ οἱ ὑλισταί· θὰ νικήσῃ ἡ Ὀρ-
μας καὶ ὁλόκληρο τὸ ἔθνος μας κάτω ἀπὸ τὴν
νίζοντας ὅλοι σὲ ἕνα σημεῖο,
σης, μέχρι ὅτου ὁ βασιλεὺς τῶν Βουλγάρων στὸ πρόσωπό θοδοξία, ὁ τίμιος σταυρός, ἡ πίστι μας. Καὶ ἀ-
κραταιὰ προστασία του. Σὰν πιστὰ καὶ ἀφω-
του. Ἡ προσήλωσί
Σαμουὴλ κατέβηκε τους εἶνε τέτοια,
στὴ Θεσσαλία ὥστε
(985 μ.Χ.), κυρί- οἱ πόδειξις εἶνε, ὅτι ἡ ἑορτὴ αὐτὴ συγκεντρώνει
σιωμένα τέκνα τῆς «βασιλείας» του, δηλαδὴ
μαθηταὶ ἄρχισαν νὰ σκέπτωνται
ευσε τὴ Λάρισσα, ἐρήμωσε τὴν πόλι καί, με- ἐκεῖνο ποὺ ὁ πλῆθος Χριστιανοὺς προσκυνητάς, ὅτι ἡ σπί-
τῆς Ἐκκλησίας του, θὰ καθώμαστε συνδαιτυ-
λαὸς τῶν
ταξὺ αὐτὸς δὲν σκεπτόταν·
θησαυρῶν ποὺ ἔκλεψε,τί θὰἐσύλησε
γίνῃ ἂν νυ- τὴ θα τῆς πίστεως δὲν ἔσβησε, ἀλλ᾽ αὐτὴ θ᾽ ἀνα-
μόνες στὴν τράπεζα τοῦ ἐλέους του, ἡ ὁποία
λάρνακα τοῦ ἁγίου, πῆρε τὰ λείψανάτόσο
χτώσῃ; Ποῦ θὰ βρεθοῦν τρόφιμα γιὰ του κό- καὶ φλέξῃ τὸ φρόνημα, ὥστε τὸ ἔθνος μας ὄχι μό-
πάντοτε θὰ ἔχῃ κάτι νὰ μᾶς δώσῃ καὶ γιὰ τὴν
σμο;
τὰ πῶς θὰ οἰκονομηθῇ
μετέφερε στὴ νησῖδα τῶν ἀπὸΠρεσπῶν,
πλευρᾶς ποὺ φαγη- ἦ- νο μὲ λόγια, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα νὰ γίνῃ ἔθνος
ψυχή μας καὶ γιὰ τὸ σῶμα μας. Διότι ὁ Κύριος
τοῦ τέτοια συγκέντρωσι; Γι᾽ αὐτὸ οἱ μαθηταὶ χριστιανικό, ὀρθόδοξο,
ταν τότε τὸ ὁρμητήριό του ἐναντίον τῶν Βυ- εἶνε αὐτὸς ποὺ τρέφειἕνα νέο Βυζάν
ὅλους, τιο μὲ
καὶ μάλιστα
παίρνουν τὸ θάρρος καὶ παρεμβαίνουν γιὰ νὰ αἴγλη παγκόσμια, ποὺ θ᾽ ἀκτινοβολῇ τὴ δόξα
ζαντινῶν. Ἀλλὰ μετὰ ἀπὸ λίγο ἐπετέθη ἀπὸ τοὺς ἀφωσιωμένους σ᾽ αὐτὸν διὰ τῆς πίστε-
παρακαλέσουν τὸν Κύριο νὰ ἀπολύσῃ τοὺς ὄ- τοῦ ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ· ἀμήν.
τὴν Κωνσταντινούπολι ὁ Βασίλειος ὁ Βουλ- ως καὶ τῆς ἀρετῆς ψυχῶν.
χλους λέγοντας· «Ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ (†)
γαροκτόνος (956-1025 μ.Χ.), ἔγιναν μάχες σκληρὲς
ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, (†) ἐπίσκοπος
ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Ἀχιλλίου [ἐρείπια ἀρχαίας βασιλικῆς] τῆς ὁμωνύμου κοινότητος καὶ νησῖδος
Ἄρθρο ποὺ
τῶν δημοσιεύθηκε
Πρεσπῶν στὸ τὴν
- Φλωρίνης περιοδικὸ τῆς
Τετάρτη ἱ. Μεσοπεντηκοστῆς
τῆς μητροπόλεως Αἰτωλίας & Ἀκαρνανίας
15-5-1968 «Κοσμᾶς
τὸ πρωί, [μὲ ὁ Αἰτωλός»
νέο τώρα (Μεσολόγγι,
τίτλο]. Καταγραφὴ καὶφ.σύντμησις
214-215/23-7-1939,
20-4-2021.σ. 77).
Μεταγλώττισις στὴν καθομιλουμένη καὶ μικρὴ ἐπέκτασις 20-7-2016.

Τὸ φυλλάδιο διανέμεται ἀπὸ τὸν Ἱεραποστολικὸ Σύλλογο Κυριακή, τηλ: 23510 22183 – Κατερίνη,
Στὸ διαδίκτυο στὸν ἰστότοπο: http://iskiriaki.com