Ang Pabula

Isang maikling katha na

ang layunin ay magbigay
ng magandang aral.
Ang mga pangyayari rito ay
bunga ng malikhaing pagiisip ng may akda.

Mga hayop ang mga

tauhang gumaganap sa
pabula at masasalamin
sa mga ito ang mga
ugaling taglay ng mga
tao.

Kadalasang
itinuturo rito ang
pagiging mabuti,
makatarungan, at
mapagkumbaba.

Ika-3 at ika-6 na siglo

BCE (Before the
Common Era o Bagao
dumating si Kristo) ay
may pabula na ang mga
taga-India sa
Pachatantra

Makalipas ang humigit na

900 na taon, patuloy na
lumaganap sa ibat ibang
bansa ang mga pabula
subalit nagkaroon ng
pagbabago sa paksa.

Hindi na ito tungkol

lamang sa buhay ng mga
dakilang nilalang kundi
mga kwento na ring
naglalayong maituro sa
mga tao ang tungkol sa
moralidad at wastong
pamumuhay.

Isang tao ang nakaisip na

tipunin ang mga pabulang
nabanggit. Ito ay si
AESOP, isang Greek,
Tinaguriang ama ng mga
Sinaunang Pabula
Ancient fables noong 620560-BCE

Isa siyang kuba at may

kapansanan sa pandinig
sapul sa pagkabata. Lumaki
siyang alipin sa isla sa
Samos sa Greece.

Ang mga Pabula ay

patuloy na lumaganap sa
ibat ibang bansa
hanggang sa makarating
sa ating kapuluuan bago
pa man sakupin ng mga
Espanyol.

Nakalikha rin ng mga

katulad na kwento ang atig
mga ninuno. Ginamit nila
ang mga ito upang turuan
ang mga tao ng tamang
pag-uugali at pakikitungo
sa kapawa.

Elemento ng Pabula
1. Tauhan- nagsisiganap
ay mga hayop na
sumasalamin sa ibat
ibang katangian ng mga
tao sa ibat ibang rehiyon.

2. Tagpuansaumasalamin sa lugar
na kinagisnan ng mga
tauhan na nakakaapekto
sa kanilang buhay.

3. Banghay Maayos na
pagbabannghay at
pagkakasunod-sunod ng
pangyayari; madaling
maunawaan ang mensahe
at kaisipang nais iparating
sa mga mambabasa.