Epiko

tulang pasalaysay na nagsasaad ng

kabayanihan ng pangunahing tauhan na
nagtataglay ng katangiang nakahihigit sa
karaniwang tao o supernatural na
katangian. Ang paksa ng epiko ay
karaniwang tumatalakay sa kabayanihan ng
pangunahing tauhan sa kaniyang
paglalakbay at pakikipag digmaan.
Ang salitang epiko ay galing sa salitang
Griyego na “epos” na nangngahulugang “awit”,
ngunit sa ngayon ito ay inilalahad na lamang sa
paraang pasalaysay. Inilalarawan nito ang
pamumuhay ng mga tao noon na ang iba ay
makikita pa rin sa kasalukuyan.
Sa ating mga katutubong epiko, ang mga anda ay ang
sumusunod:
1. Aalis ang bayani sa kaniyang bayan.
2. Makakatanggap ang bayani ng isang
mahiwagang bagay.
3. Dadalhin o pupunta ang bayani sa pook kung
saan naroroon ang isang hinahanap na
karaniwan ay isang mahal sa buhay.
4. magsisimula ang bayani ng isang labanan.
5. makikipaglaban ang bayani nang matagalan.
6. Pipigilan ng isang diwata ang labanan.
7. Ibubunyag ng diwata na kamag-anak pala ng
bayani ang kaniyang kaaway.
8. Mamatay ang bayani.
9. Mabubuhay muli ang bayani.
10. Babalik ang bayani sa kaniyang bayan.
11. Magpapakasal ang bayani.