„FERDYDURKE” JAKO POWIEŚĆ

AWANGARDOWA

Kamila Jarząbek kl. 3 lpa

Powieść awangardowa to gatunek literacki, który narodził się w XX
stuleciu. Jego główną cechą było zerwanie z modelem powieści
realistycznej, a więc odejście od wiernego odbijania rzeczywistości
w stronę nieskrępowanej wyobraźni autora, licznych dygresji,
fantastycznych konwencji.

Główne cechy powieści awangardowej

-Prosty i potoczny język.
-Brak spójności (formy jak i treści)
-Nierealna, wręcz groteskowa forma
-Wydarzenia nie są logiczne
-Specyficzni bohaterowie
W historii polskiej literatury jedną z najważniejszych utworów
awangardowych jest „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza.
Głównym bohaterem Ferdydurke jest trzydziestoletni
Józio, początkujący pisarz. W pierwszej scenie Józio
budzi się z uczuciem wewnętrznego rozdarcia. Uważa,
że mimo swoich trzydziestu lat, nadal jest
„niewypierzonym chłystkiem”. Pojawia się wówczas
profesor Pimko, który siłą narzuca mu rolę dziecka i
narzuca powrót do szkoły. Rolą szkoły jest
wprowadzenie młodzieży w stan ponownego
zdziecinnienia, a jej nadrzędnym zadaniem jest
„upupianie” uczniów, którym narzuca się „gębę”
skromności, czystości i niewinności.