PENGGUNAAN BAHASA ARAB DAN

INGGERIS DALAM QAF DAN KAF

KUMPULAN 5
MUHAMMAD IZZUL HAZIQ BIN MOHD. FAUZI
NORASYIKIN BINTI TERAH
NORLAILA BINTI A’ZRI
 ANTARA KAF DAN QAF
• Bagi kata-kata jati Melayu hendaklah
menggunakan huruf ‘qaf’
• Bagi kata pinjaman daripada bahasa Inggeris
hendaklah menggunakan ‘kaf’.
• Bagi bahasa arab hendaklah dikekalkan ejaan
huruf ‘kaf’ dan ‘qaf’ dalam bentuk asal.
Perkataan berasal daripada bahasa
Melayu
 Semua huruf ‘k’ pada perkatan-perkataan yang
asalnya bahasa Melayu hendaklah diterjemahkan
kepada huruf ‘Qaf’.
 huruf qaf digunakan sebagai lambang bagi semua
bunyi hentian glotis di akhir kata jati bahasa Melayu.
Perkataan berasal daripada
bahasa Inggeris
Manakala huruf ‘k’ yang berasal daripada
bahasa Inggeris hendaklah diterjemahkan
kepada huruf kaf.
• Peraturan 12.4 dalam DKBM (halaman 119)
menyatakan bahawa “huruf konsonan k di suku
kata akhir ejaan Rumi kata serapan daripada
bahasa Inggeris atau bahasa-bahasa Eropah
yang lain dieja dengan huruf kaf dalam ejaan
Jawi”.
• Antara perkataan contoh yang diberikan
termasuklah klasik dan subjek
Contoh kekeliruan mengeja perkataan cek dan
cik.
 Cek-kata pinjaman daripada bahasa Inggeris
“cheque”
 Cik - kata panggilan hormat bagi perempuan
 Mengikut kaedah di atas, ejaan cek hendaklah
dieja menggunakan kaf(ca-ya-kaf)
 Cik dieja ca-ya-qaf, oleh sebab itu perkataan
encik dan cikgu dieja dengan huruf alif-nun-ya-
qaf dan ca-ya-qaf-ga-wau.
Perkataan yang berasal daripada
bahasa Arab
Jika perkataan itu berasal daripada perkataan
bahasa Arab yang berkaitan dengan agama
hendaklah ditulis mengikut penulisan asalnya
bahasa Arab.
Contohnya :

Zakat = ‫زكاة‬
Mutlak =‫مطالق‬
Kalbu =‫ق لبو‬
Kalam = ‫ك الم‬