Postkoloniyalismo

Ang Pilipinas ay may kasaysayan ng pananakop. Ang una ay ang Kastila (1521-
1898), sumonod ang Amerika (1898-1946), at pinakahuli ang Hapones (1942-1945
Kasabay ng Amerika). Ibig sabihin na ang Pilipinas ay nasakop mula sa 1521, hanggang
1946. Kung pinagsama natin ito, bubuo ito sa 425 taon ng pananakop.
 Sumasaklaw ang katagang post-
kolonyal sa lahat ng kulturang dumaan
sa proseso ng imperyalismo simula
noong panahon ng pananakop hanggang
sa kasalukuyan. Maaari rin itong
tumukoy sa kalagayan ng isang teritoryo
o bansa na nagkamit na ng kalayaan
mula sa mananakop nito.
Edward Said
 Palestinian American

 political activist

 literary critic
 Masasabing ang postkolonyalismo ay extensiyon ng
kritisismong post-istruktural at materyalismong
kultural.  Impluwensyado ito ng teorya ni Derrida at
Foucault.  

 Nakatuon ang hangarin ng teoryang ito sa pagpahina at

pagtumba ng unibersalismong pananaw ng liberal na
humanismo sa paniniwalang ginagamit ang humanismo
para lupigin ang mga kolonisadong mamamayan.
 Ang humanismong liberal ay pinaniniwalaang
patuloy na nagtatanghal ng hegemonya ng ‘puti’
at kanluraning pagpapahalaga at gawi.

Magsisimula ito sa pagkakaroon ng kamalayan

sa isang katutubo na halungkatin ang kanyang
nakaraan para maimarka ang kanyang
nakaraang identidad at mabigyang bokabularyo
ang kanyang tinig.

Sunod dito ay ang pagpapalitaw ng ideolohiyang

kolonyal na sumakop ng kanyang katawan at
isipan.
 Masasabing nagsilbing daan sa pag-aaral ng post-
kolonyalismo ang paglabas ng librong Orientalism ni
Edward Said noong 1978.
 Sinabi ni Edward said na may dalawang yugto ng
katagang Orient o Orientalismo. Ang unang yugto ay iyong
binuo ng kolonyalismo at imperyalismong Europeo sa
pagtatakda ng geopolitikal na hati ng West at East, o
Occident at Orient.
 Ang West o Occident ang siyang pinagmumulan ng
kapangyarihan at mananakop habang ang East o Orient
naman ay ang pinagkukunan ng yaman, teritoryong
gagalugarin, at tao at lunan na sasakupin.
 Sa ganitong proseso ay nailalantad ang pag-iiba
(othering) na ginawa ng kolonisador.
 Homi K. Bhabha

 Indian English scholar

 critical theorist.
 Sineselebra ng postkolonyalista ang konsepto ng katauhang
‘hybrid,’ o ang pagkakaroon ng dalawahan o walang fixed na
identidad.  Ngunit resulta lamang ito ng pagkakakilanlan ng sarili
(ayon sa pagbaliktad ng ginawang pagmarka at pagkilala ng
kolonisador) at ang muling pag-akda ng sariling kasaysayan at
hinaharap sa pananaw na hindi na hiram. 
 Sentral sa postkolonyal na pag-aaral ang mga
sinulat ni Homi Bhabha, na ayon sa kanya, bahagi
ng teknolohiya ng kolonisasyon ang paghikayat sa
mga katutubo na maging kapareho ng kanilang
mananakop.  Tinawag niya itong mimicry o pag-
gaya.    

 Pinaliwanag ni Homi Bhabha ang

temang hybridization (paghahalo) at mimicry (panga
gaya) na nagtatalakay ang mga paraan ng mga
nasakop na tangapin ang mga kulturang dinala sa
kanila ng mga kolonyalista.
What postcolonial critics do

1. They reject the claims to universalism made on behalf of

canonical Western literature and seek to show its limitations of
outlook, especially its general inability to empathise across
boundaries of cultural and ethnic difference.

2. They examine the representation of other cultures in literature as

a way of achieving this end.

3. They show how such literature is often evasively and

crucially silent on matters concerned with

colonisation and imperialism

4. They foreground questions of cultural difference and

diversity and examine their treatment in relevant
literary works.
5. They celebrate hybridity and 'cultural poly valency', that
is, the situation whereby individuals and groups belong
simultaneously to more than one culture (for instance, that
of the coloniser, through a colonial school system, and that
of the colonised, through local and oral traditions).

6. They develop a perspective, not just applicable to

postcolonial literatures, whereby states of marginality,
plurality and perceived 'Otherness' are seen as sources of
energy and potential change.