Dotychczasowy Wyklad

Odnawialne źródła energii
dr inż. Michał Jasiński

Dane kontaktowe
• pl. Grunwaldzki 13
bud. D-1, pok. 205/1
tel. 71 320 20 22
• Konsultacje
http://weny.pwr.edu.pl/pracownicy/michal-jasinski
• e-mail: michal.jasinski@pwr.edu.pl
Plan kursu
Wykład Laboratorium

Liczba godzin zajęć zorganizowanych w Uczelni (ZZU) 15 15

Liczba godzin całkowitego nakładu pracy studenta 60
(CNPS) 60

Forma zaliczenia Zaliczenie na Zaliczenie na
ocenę ocenę
Grupa kursów
Liczba punktów ECTS 2 2
w tym liczba punktów odpowiadająca zajęciom o

charakterze praktycznym (P)

w tym liczba punktów ECTS odpowiadająca zajęciom
1,2
wymagającym bezpośredniego kontaktu (BK) 1,4

Zakres tematyczny kursu
• Zapoznanie z przedmiotem i sposobem zaliczenia. Definicja odnawialnych źródeł energii.
• Inwestycje w niekonwencjonalne źródła energii jako globalny priorytet energetyczny nie
tylko w Polsce i w Europie ale również w świecie.
• Struktura systemu elektroenergetycznego: podsystem wytwórczy (elektrownie) i
przesyłowo-rozdzielczy (sieci elektroenergetyczne). Wymagania stawiane systemowi
elektroenergetycznemu.
• Podział elektrowni ze względu na rodzaj wykorzystywanej energii pierwotnej: elektrownie
cieplne, wodne i elektrownie niekonwencjonalne (wiatrowe, słoneczne, geotermalne,
jądrowe oraz morskie).
• Sieci elektroenergetyczne: linie napowietrzne (konstrukcje wsporcze, przewody, izolatory,
osprzęt liniowy) linie kablowe (żyła, izolacja żyły, powłoka, pancerz,ekran, osprzęt kablowy),
stacje elektroenergetyczne (transformatory, aparatura łączeniowa, przekładniki)
• Praca sieci elektroenergetycznych. Typowe źródła zaburzeń (częstotliwość, zapady i wzrosty
napięcia, wahania amplitudy napięcia, harmoniczne napięcia, asymetria napięć, migotanie
światła). Jakość zasilania (definicje i dopuszczalne wartości parametrów jakościowych).
Bezpieczeństwo energetyczne. Regulacja w systemie elektroenergetycznym (regulacja
częstotliwości i regulacja napięcia).
Zakres tematyczny kursu
• Wpływ systemu elektroenergetycznego na środowisko. Zjawiska towarzyszące pracy napowietrznych linii i stacji
elektroenergetycznych. Rozkłady pól elektromagnetycznych w otoczeniu obiektów elektroenergetycznych.
• Perspektywy rozwoju systemu elektroenergetycznego (nowe technologie wytwarzania i magazynowania energii,
inteligentne urządzenia pomiarowe i komunikacyjne oraz zmiana sposobu zarządzania pracą sieci
elektroenergetycznej).
• Cele polityki energetycznej (zapewnienie bezpieczeństwa energetycznego, ochrony środowiska i klimatu przez
ograniczenie emisji szkodliwych substancji i gazów, zwiększenie efektywności energetycznej i jakości dostawy energii
elektrycznej).
• Tendencje regionalne i światowe w rozwoju energetyki odnawialnej. Alternatywne rozwiązania w zakresie produkcji
nowej energii – argumenty za i przeciw oraz koszty. Prognozy rozwoju rynku energii odnawialnej. Alternatywne
rozwiązania w zakresie produkcji nowej energii: energia jądrowa, bioenergia (skojarzone wytwarzanie ciepła i energii
elektrycznej), energia wodna, energia wiatrowa (przybrzeżna, lądowa), gaz ziemny, węgiel z zastosowaniem technologii
CCS – systemu wychwytywania i składowania dwutlenku węgla, energia oceaniczna (fale, pływy), energia geotermiczna
i słoneczna.
• Integracja rozproszonych źródeł energii z systemem elektroenergetycznym. Koncepcja inteligentnych mikrosystemów
elektroenergetycznych (smart grids). Zadania systemów: sterowanie produkcją i zapotrzebowaniem na energię
elektryczną, poprawa jakości zasilania, praca autonomiczna - wyspowa). Kompatybilność elektromagnetyczna
rozproszonych źródeł wytwarzania energii elektrycznej z systemem elektroenergetycznym.
• Techniczne aspekty rozwoju OZE w Polsce. Energia wiatru (duże elektrownie wiatrowe, mała energetyka wiatrowa,
morskie farmy wiatrowe), energia z biomasy i z biogazu, energetyka geotermalna, energetyka wodna, energia
promieniowania słonecznego (ogniwa fotowoltaiczne, kolektory słoneczne), magazynowanie energii cieplnej. Obecna
struktura paliwowa wytwarzania energii elektrycznej w Polsce i przewidywana na rok 2030.
Zasady zaliczenia
• Kolokwium/egzamin pisemne w dniu 24.03.2021
• Kolokwium/egzamin ustne – poprawkowe w dniu
31.03.2021
• Kolokwium pisemne w formie testu wielokrotnego wyboru.
– 50-60% ->3
– 60-70% ->3.5
– 70-80% -> 4
– 80-90% -> 4.5
– 90-100% -> 5
Zasady zaliczenia
Przez aktywność rozumie się przygotowanie i przedstawienie
referatu (10-15 min) dotyczącego:
• Wpływu systemu elektroenergetycznego na środowisko
• Wady i zalety wykorzystania poszczególnych źródeł
odnawialnych
• Dobór zasobników energii do źródeł odnawialnych
• Idea sieci typu smart grid
• Analiza źródeł biomasy w Polsce
Zasady zaliczenia
Przez aktywność rozumie się przygotowanie i przedstawienie
referatu dotyczącego:
• Nowe inwestycje w energetyce, a środowisko (dyskusja nad
powstaniem w okolicy farm fotowoltaicznych, wiatorywch,
MEW)
• Mikrosieci
• Inne tematy problemowe związane z OZE
Zasady zaliczenia
• Jak systemy elektroenergetyczne mogą być ze sobą
połączone.
• Jak nazywają się urządzenia przemieniające różne postacie
energii na energię elektryczną. Podaj 4 znane typy takich
urządzeń. Opis jeden z nich (będzie wskazane który).
• Podział elektrowni wodnych.
• Podział elektrowni wiatrowych
• Elektrownie słoneczne – energia elektryczna, a cieplna.
• Podział elektrowni ze względu na czas pracy w ciągu roku.
• Wymień cele streowania pracą systemu
elektroenergetycznego
Zasady zaliczenia
• Od czego zależy częstotliwość w systemie
elektroenergetycznym i jak utrzymuje się ją na zadanym
poziomie.
• Jaka moc ma wpływ na napięcie w sieciach i dlaczego.
• Regulacja napięcia w systemie elektroenergetycznym.
• Definicje: system elektroenergetyczny, sieć
elektroenergetyczna, stacja elektroenergetyczna,
rozdzielnia, rozdzielnica, linia elektroenergetyczna
• Sieci przesyłowe, a sieci rozdzielcze
Zasady zaliczenia
• Klasyfikacja sieci rozdzielczych.
• Oddziaływanie sieci elektroenergetycznych.
• Podział stacji ze względu na napięcie strony górnej stacji.
• Podział ze względu na budowę stacji.
• Wymień elementy stacji elektroenergetycznej.
• Co „psuje” jakość energii
• Klasyfikacja zaburzeń napięcia pod względem dynamiki
• Klasyfikacja przerw w zasilaniu.
Zasady zaliczenia
• Czym się różni system fotowoltaiczny on-grid od off-grid
• Sposoby magazynowania energii.
• Koncepcja mikrosieci
• Kim są prosumenci. Jakie są korzyści z wprowadzenia
prosumentów na rynek energii.
• Idea smart grids.
• Czym jest technologia PLC.
• Wady i zalety wykorzystania: energii słonecznej, wiatru,
geotermalnej, biomasy, jądrowej, gaz ziemny
Miły start 
https://www.youtube.com/watch?v=nM5uB773KlM
System elektroenergetyczny
Współczesny system elektroenergetyczny (SEE) funkcjonujący
na terenie kraju jest zbiorem powiązanych ze sobą elementów
służących do
• wytwarzania,
• przetwarzania,
• przesyłu i rozdziału energii elektrycznej
• ośrodków dyspozytorskich sterujących pracą systemu.
• Główne elementy systemu elektroenergetycznego (elektrownie
i sieci elektroenergetyczne), tworzą układ funkcjonalnych
połączeń, współpracujące na ściśle określonych zasadach, zdolne
do trwałego utrzymywania określonych parametrów
niezawodnościowych i jakościowych w dostawach energii
elektrycznej oraz spełniania warunków obowiązujących
we współpracy z innymi połączonymi systemami.
• System elektroenergetyczny jest systemem rozległym
terytorialnie, obejmuje cały kraj i jest powiązany
z systemami elektroenergetycznymi innych krajów
odpowiednimi połączeniami transgranicznymi.
Współpracujące ze sobą systemy mogą być połączone:
– galwanicznie liniami prądu przemiennego, zapewniając współpracę
synchroniczną (częstotliwość jest jednakowa we wszystkich
połączonych systemach) albo
– za pomocą łączy prądu stałego (linii lub stacji przekształtnikowych),
zapewniających współpracę asynchroniczną.
Wytwarzanie energii elektrycznej
• Urządzenia przemieniające różne postacie energii
na energię elektryczną nazywają się „przetwornikami”,
zwane również generatorami (wytwornikami) energii
elektrycznej. Generatory mogą być: proste (bezpośrednie),
przemieniające daną postać energii jednostopniowo
i złożone, oparte na kilkustopniowych przemianach energii
w połączonych szeregowo przetwornikach prostych..
• Prądnice
• Fotoogniwa
• Ogniwa galwaniczne i paliwowe
• Radioizotopowe generatory termoelektryczne
• prądnice – przetwarzają energię mechaniczną na energię
elektryczną.
Stosowane są w elektrowniach:
– parowych klasycznych i jądrowych,
– z turbinami gazowymi,
– wodnych,
– geotermalnych,
– wiatrowych;
• radioizotopowe generatory termoelektryczne
– przetwarzają promieniowanie jądrowe na energię
elektryczną. Stosowane jako samodzielne źródła energii.
• fotoogniwa, w których energią wejściową jest
promieniowanie słoneczne. Stosowane jako systemy
fotowoltaiczne wykorzystujące bezpośrednio energię
promieniowania świetlnego Słońca;
• ogniwa galwaniczne i paliwowe, przetwarzają energię
chemiczną na energię elektryczną.
Stosowane jako samodzielne źródła energii, przy czym:
– w ogniwach galwanicznych – energia musi być wcześniej
zgromadzona w ogniwach,
– w ogniwach paliwowych – po doprowadzeniu paliwa są
gotowe do pracy;
Wytwarzanie energii elektrycznej i/lub cieplnej w systemie
elektroenergetycznym odbywa się:
• w elektrowniach cieplnych kondensacyjnych
współpracujących synchronicznie z systemem
elektroenergetycznym, wytwarzających tylko energię
elektryczną (bez wyzyskiwania ciepła pary wylotowej
z turbiny parowej), pracujących na węglu kamiennym lub
brunatnym. W elektrowniach z turbinami gazowymi
czynnikiem roboczym są gazy, najczęściej spalinowe,
wytwarzane w komorach spalania;
• w elektrowniach wodnych przepływowych i szczytowo-
pompowych;
• Wytwarzanie energii elektrycznej i/lub cieplnej w systemie
elektroenergetycznym odbywa się:
• w elektrowniach wykorzystujących energie odnawialne:
wiatru i słońca.
• w elektrociepłowniach miejskich i przemysłowych
wytwarzających energię elektryczną w skojarzeniu
z wytwarzaniem energii cieplnej. Moce takich elektrowni
zależą od wielkości zapotrzebowania na ciepło i mieszczą się
w granicach od kilku do kilkaset MW.
• Źródła energii odnawialnych stanowią w chwili obecnej
niewielki udział w podsystemie wytwórczym SEE. Większość
z nich pracuje na potrzeby lokalnych odbiorców. Ich moce są
bardzo zróżnicowane, od kilku kW – w przypadku małych
źródeł niskiego napięcia, wykorzystywanych
przez odbiorców indywidualnych, do kilkudziesięciu MW
w przypadku dużych farm wiatrowych przyłączonych
do sieci przesyłowo-rozdzielczej.
• Energia elektryczna wytwarzana jest w elektrowniach
podstawowych (dużych) SEE, w których prądnice
synchroniczne (generatory) przyłączone są do sieci
przesyłowej WN oraz w mniejszych elektrowniach,
w których źródła wytwórcze przyłączone są do sieci
rozdzielczej WN i SN, tworząc tzw. generację rozproszoną.
Wytworzona energia elektryczna dostarczana jest siecią
przesyłową i rozdzielczą do do węzłów sieci rozdzielczych
i do odbiorców.

• Generacja rozproszona to źródła energii elektrycznej
nie podlegające centralnemu dysponowaniu
przez operatora systemu przesyłowego, przyłączone
do systemu rozdzielczego lub bezpośrednio do sieci
odbiorcy, która może współpracować z systemem
elektroenergetycznym lub pracować jako układ wydzielony.
Cechy systemu elektroenergrtycznego
1) Praca synchroniczna zespołów prądotwórczych w systemie
elektroenergetycznym
Zespoły prądotwórcze (turbogeneratory) w elektrowniach,
powiązane ze sobą w systemie sieciami
elektroenergetycznymi, w warunkach normalnych pracują syn-
chronicznie. Prędkość kątowa ich mas wirujących jest
jednakowa i proporcjonalna do częstotliwości systemu;
2) Wytwarzanie i przesyłanie energii elektrycznej
Wytwarzanie i przesyłanie energii elektrycznej odbywa się
praktycznie jednocześnie, nie występuje pojęcie
„magazynowania energii elektrycznej”;
3) Zasady zachowania energii
Łączna moc generowana w elektrowniach powinna być równa
sumie mocy odbiorów i strat mocy w systemie;
4) Bilans mocy i energii
Ilość energii wyprodukowanej w danym czasie musi być równa
ilości energii traconej na drodze przesyłania i przetworzonej
w odbiornikach. W dowolnym odcinku czasu musi być
spełniony bilans energii elektrycznej, a w każdej chwili
czasowej – bilans mocy;
5) Napędy elektryczne
Prędkość kątowa mas wirujących napędów elektrycznych
z silnikami synchronicznymi jest proporcjonalna
do częstotliwości, natomiast prędkość kątowa mas wirujących
napędów z silnikami asynchronicznymi (indukcyjnymi), jest
w przybliżeniu proporcjonalna do częstotliwości
(z uwzględnieniem zmienności poślizgu);
Cechy systemu elektroenergetycznego
6) Funkcjonowanie systemu elektroenergetycznego
System elektroenergetyczny zapewnia dostawę energii
elektrycznej do odbiorców również w czasie wyłączenia
z ruchu określonej liczby uszkodzonych lub wymagających
naprawy czy konserwacji elementów systemu. Wymagane jest
w związku z tym ciągłe utrzymywanie w systemie
odpowiednich stanów, konfiguracji i mocy źródeł, w celu
zapewnienia bieżącego pokrywania obciążeń;
7) Niezawodność pracy systemu elektroenergetycznego
Wymagana jest niezawodna praca systemu
elektroenergetycznego, w szczególności poprzez odpowiednie
rezerwowanie poszczególnych elementów systemu
oraz wprowadzanie w szerokim zakresie nowoczesnych
układów automatyki i sterowania;
8) Współpraca systemów elektroenergetycznych
System elektroenergetyczny jest systemem rozległym
terytorialnie, obejmującym cały kraj, powiązany połączeniami
transgranicznymi z systemami elektroenergetycznymi
sąsiednich krajów. Współpracujące ze sobą systemy mogą być
połączone:
• galwanicznie liniami prądu przemiennego, zapewniając
współpracę synchroniczną (częstotliwość jest jednakowa
we wszystkich połączonych systemach) albo
• b) za pomocą łączy prądu stałego (linii lub stacji
przekształtnikowych) zapewniających współpracę
asynchroniczną.
Struktura systemu elektroenergetycznego
Głównymi cechami systemu elektroenergetycznego są jego
struktury:
• geograficzna
• organizacyjno-własnościowa.
Struktura geograficzna jest określona przez:
a) rozmieszczenie odbiorców (przemysł, główne miasta),
b) uwarunkowania lokalizacyjne elektrowni cieplnych
(węgiel, woda chłodząca, ograniczenia ekologiczne),
c) lokalizacje elektrowni wodnych i wiatrowych,
d) możliwe trasy linii elektroenergetycznych oraz powiązań
transgranicznych.
Struktura organizacyjno – własnościowa określa wzajemne
powiązania organizacyjne i stosunki własnościowe elementów
wchodzących w skład systemu elektroenergetycznego. Są
to powiązania elektrowni z odbiorcami energii elektrycznej
za pomocą sieci przesyłowych, sieci rozdzielczych i stacji
transformatorowych wiążących te sieci oraz powiązania
z innymi systemami elektroenergetycznymi.
Elektrownie
Elektrownie cieplne – produkują energię elektryczną na skalę
przemysłową wykorzystując do tego celu energię paliw organicznych
(konwencjonalnych) lub jądrowych). Elektrownie cieplne dzielą się na:
• elektrownie parowe klasyczne (konwencjonalne),
w których czynnikiem roboczym jest wytworzona w kotle para wodna,
wykonująca pracę w turbinie parowej;
• elektrownie gazowe, w których zespół wytwórczy tworzą: kocioł
parowy i turbozespół (turbina i generator). W elektrowniach
z turbinami gazowymi czynnikiem roboczym są gazy, najczęściej
spalinowe, wytwarzane w komorach spalania. Pozostałe główne
przetworniki energii to turbina gazowa i prądnica;
• elektrownie parowe jądrowe – w których rolę kotła spełnia reaktor
jądrowy i wytwornica pary.
Elektrownie
• W zależności od rodzaju oddawanej energii elektrownie
cieplne dzielą się na:
a) elektrownie kondensacyjne, wytwarzające tylko energię elektryczną
w turbozespołach kondensacyjnych;
b) elektrociepłownie, wytwarzające energię elektryczną i cieplną,
oddawaną na zewnątrz w postaci pary lub gorącej wody, w ilości co
najmniej 10% produkowanej energii.
• Do urządzeń potrzeb własnych w elektrowniach cieplnych
należy przede wszystkim zaliczyć: pompy wody zasilającej,
młyny węglowe, układy regulacji częstotliwości i mocy
w systemie elektroenergetycznym, pompy wody chłodzącej,
skraplacze, elektrofiltry, układy odpopielania i wiele innych;
Czas na miłą przerwę 
• https://www.youtube.com/watch?v=NZG-6_VWnLU
Elektrownie
• Elektrownie wodne – zamieniają energię potencjalną wody
(energię spadku wód) na energię mechaniczną w turbinie
wodnej, a następnie na energię elektryczną w prądnicy
napędzanej przez turbinę wodną.
Składają się z hydrozespołów, budowli piętrzących, kanałów
derywacyjnych, sztolni, rurociągów,
Elektrownie
Elektrownie wodne dzielą się na:
a) elektrownie przepływowe – wykorzystują naturalny, ciągły przepływ
cieku wodnego (nie mają zbiornika do magazynowania wody); np.: El.
Włocławek, Dębe,
b) elektrownie zbiornikowe – wyposażone w zbiorniki wody dla lepszego
wykorzystania cieku wodnego; Rożnów, Tresna, Porąbka, Czchów.
Otmuchów,
c) elektrownie pompowe (szczytowo-pompowe) – w okresach małego
obciążenia SEE woda jest przepompowywana ze zbiornika dolnego
do górnego; Porąbka-Żar, Żarnowiec.
d) elektrownie zbiornikowe z członem pompowym – zbiorniki górne są
częściowo napełniane przez dopływy naturalne, a częściowo (w okresach
małych obciążeń) uzupełniane wodą tłoczoną przez pompy ze zbiorników
dolnych; Solina, Niedzica.
Elektrownie
Elektrownie wiatrowe - energia wiatru jest wykorzystywana
na Ziemi już od kilku tysięcy lat. Wraz z odkryciem
elektryczności energia wiatru znalazła nowe zastosowanie –
wytwarzanie energii elektrycznej.
https://www.youngscientistlab.com/sites/default/files/interac
tives/wind-energy/

Elektrownie
Pierwsza turbina wiatrowa, wyposażona w generator prądu
przemiennego, została skonstruowana w 1950 r. Natomiast
w 1957 roku zbudowano elektrownię wiatrową o mocy 200 kW.
Siłownia tej elektrowni została wyposażona: w trójpłatowy wirnik
zwrócony przodem do kierunku wiatru, generator asynchroniczny,
mechanizm ustawiania kierunku, hamulce aerodynamiczne
oraz regulację mocy poprzez zmianę kąta natarcia łopat. Obecnie
są budowane elektrownie wiatrowe o małych, średnich i dużych
mocach wykorzystywane zarówno dla potrzeb systemu
elektroenergetycznego, jak również dla lokalnych potrzeb
własnych. Na Morzu Irlandzkim działa od niedawna farma
wiatrowa z największymi na świecie turbinami o mocy 8 MW
każda. Trwają również testy turbin o mocy 9 i 10 MW.
Elektrownie
Ze względu na przeznaczenie elektrownie wiatrowe:
a) Elektrownie wiatrowe o mocy do 100 W – przystosowane
do magazynowania energii elektrycznej w baterii
akumulatorów, wykorzystywanej następnie do zasilania
wydzielonego obwodu lub odbiornika elektrycznego;
b) Elektrownie wiatrowe o mocy od 3,5 do 50 kW – służą jako
dodatkowe źródło energii, które w pewnym stopniu
uniezależnia odbiorcę od sieci lokalnego dystrybutora energii
elektrycznej. Może ona zasilać, np. wydzielony obwód
oświetleniowy, obwód ogrzewania podłogowego albo całą
instalację domową, np. w przypadku braku zasilania
podstawowego;
Elektrownie
Ze względu na przeznaczenie elektrownie wiatrowe:
c) Elektrownie wiatrowe o mocach od 50 do 250 kW – przeznaczone są
przede wszystkim do zasilania odbiorców lokalnych. Mogą zapewniać
dostawę energii elektrycznej do pojedynczych gospodarstwach
domowych, ogrodniczych, a nawet małych zakładów przemysłowych;
d) Elektrownie wiatrowe o bardzo dużych mocach – są autonomicznymi
jednostkami wytwórczymi o mocy 2 MW lub więcej, mogą przekazać
wytworzoną energię elektryczną do systemu elektroenergetycznego. Są
to elektrownie wiatrowe o wysokim poziomie technicznym zarówno
pod względem sprawności przetwarzania energii wiatru na energię
elektryczną, jak również stosowanych materiałów, technologii wykonania
i wysokiej niezawodności.
Elektrownie
Istotne znaczenie dla wyboru lokalizacji i projektowania
budowy elektrowni wiatrowych mają takie uwarunkowania
jak:
• a) cechy wiatru, jako elementu dynamicznego,
uzależnionego od charakteru cyrkulacji ogólnej i warunków
lokalnych,
b) wysokość nad poziomem morza, rzeźba terenu,
szorstkość podłoża, a także przeszkód terenowe.
Elektrownie
• Najkorzystniejsze warunki pracy elektrowni wiatrowych
występują w pasie nadmorskim, w części centralnej Polski
oraz na obszarach górskich. Do budowy elektrowni wiatrowych
stosuje się obecnie coraz wyższe wieże sięgające 100 m.
• Do zalet elektrowni wiatrowych zalicza się: brak kosztów paliwa
oraz brak emisji zanieczyszczeń.
• Wadami są natomiast: wysokie nakłady inwestycyjne, hałas,
zagrożenie dla ptaków, ale przede wszystkim wysoka
niestabilność i nieprzewidywalność pracy turbiny (zależna
od wiatru), co z kolei wpływa destabilizująco na pracę sieci
elektroenergetycznej. Ten stan wymaga zwiększenia rezerw
mocy w postaci innych źródeł energii elektrycznej oraz utrudnia
prowadzenie ruchu systemu elektroenergetycznego.
Elektrownie
• 4) Elektrownie słoneczne
Pozyskanie energii słonecznej polega konwersji
fotoelektrycznej lub fototermicznej, w wyniku
których ostatecznie otrzymuje się odpowiednio, energię
elektryczną lub cieplną.
Elektrownie
• Systemy fotowoltaiczne należą do odnawialnych źródeł
energii wykorzystujących bezpośrednio energię
promieniowania świetlnego Słońca. Głównym składnikiem
takiego systemu są fotowoltaiczne ogniwa słoneczne.
Zasada działania ogniwa fotowoltaicznego polega
na wykorzystaniu zjawiska fotoelektrycznego
wewnętrznego. Promieniowanie świetlne na sieć
krystaliczną półprzewodnika typu n, powoduje efekt
uwalniania elektronów i powstanie siły elektromotorycznej
na złączu p – n.
Elektrownie
• Ogniwa fotowoltaiczne, do budowy których stosowane są
materiały półprzewodnikowe takie jak: krzem, selen,
tellurek kadm oraz arsenek galu, łączy się w kolektory
o mocy zainstalowanej rzędu megawatów. Powszechnie
stosuje się zespoły ogniw o mocy rzędu kilku kW,
zainstalowane na dachach domów.
Elektrownie
• Ze względu na zmienność nasłonecznienia korzystne jest
sprzężenie zespołu fotoogniw z zasobnikami energii
elektrycznej, np z baterią akumulatorów. Takie układy
hybrydowe są droższe, ale lepiej dopasowują moc
do zmiennego zapotrzebowania na moc odbiorcy,
niezależnie od warunków słonecznych.
W zależności od mocy stosowanych kolektorów słonecznych
systemy fotowoltaiczne mogą być połączone z siecią
elektroenergetyczną lub bezpośrednio zasilać instalacje
odbiorcze.
Elektrownie
W układach fototermicznych skoncentrowana energia
promieniowania słonecznego jest przetwarzana na energię
cieplną czynnika roboczego (np. olej termiczny glikol, woda),
wykorzystywaną do:
a) produkcji energii elektrycznej – wytworzona w wymienniku
ciepła para napędza turbinę oraz sprzężoną z nią prądnicę,
b) podgrzewania wody, wspomagania centralnego ogrzewania
lub ciepła technologicznego.
Elektrownie
W zastosowaniach praktycznych wyróżnia się:
a) konwersję fototermiczną pasywną, polegającą na tym,
że przepływ nośnika ciepła (na przykład ogrzanej wody)
odbywa się jedynie w drodze konwekcji oraz
b) konwersję aktywną, podczas której wymuszony przepływ
nośnika ciepła odbywa się np. przy użyciu pomp zasilanych
z innych źródeł energii.
Elektrownie
Do zalet elektrowni słonecznych zalicza się: brak emisji
zanieczyszczeń do atmosfery, niskie koszty utrzymania, brak
kosztów paliwa.
Z drugiej strony ogniwa te odznaczają się wysokimi kosztami

instalacji, silną zależnością od warunków atmosferycznych
oraz niską sprawnością (14 – 20%).
Elektrownie
5) Elektrownie geotermalne
Pozyskiwanie energii geotermalnej z głębi Ziemi należy
do najtrudniejszych z odnawialnych źródeł energii. Odbywa się
z zasobów hydrogeotermalnych, gdzie nośnikiem ciepła są
wody podziemne pozyskiwane przez otwory wiertnicze
i z zasobów petrogeotermalnych, czyli suchych gorących skał,
z których energię pozyskuje się przez wprowadzenie wody
otworami wiertniczymi do nagrzanych zespołów skalnych.
Złoża par i wód geotermalnych eksploatowane są głównie
z głębokości do 4000 merów.
Elektrownie
Przy wyborze metody pozyskiwania energii elektrycznej
wpływ mają przede wszystkim parametry wody wydobywanej
z wnętrza Ziemi, czyli jej temperatura, stan termodynamiczny
i skład chemiczny.
Zasoby hydrogeotermalne wysokotemperaturowe mogą
być wykorzystywane do wytwarzania energii elektrycznej
w elektrowniach geotermalnych.
Elektrownie
Występujące w Polsce bogate zasoby wód geotermalnych
nie nadają się do wytwarzania energii elektrycznej z powodu
zbyt niskich parametrów temperaturowych. Woda
geotermalna o temperaturze nieprzekraczającej 120 oC
wykorzystywana jest przede wszystkim w ciepłowniach
geotermalnych dla celów ogrzewczych oraz po części
w rekreacji.
Elektrownie
Podział elektrowni ze względu na czas pracy w ciągu roku
• Elektrownie podstawowe – pracują z prawie niezmiennym
obciążeniem przez większość dni w roku (elektrownie parowe
o małym jednostkowym koszcie paliwa i dużej sprawności,
elektrownie jądrowe i elektrociepłownie);
• Elektrownie podszczytowe – zmniejszają znacznie swoje obciążenie
w dolinach obciążenia systemu (starsze elektrownie parowe,
elektrownie wodne ze zbiornikiem o niedużym czasie napełniania);
• Elektrownie szczytowe – uruchamiane tylko w okresach
szczytowego obciążenia każdej doby (elektrownie gazowe i gazowo-
parowe, specjalne elektrownie parowe o szybkim rozruchu, stare
elektrownie parowe o dużym koszcie paliwa).
Sterowanie pracą SE
System elektroenergetyczny, jako zbiór wzajemnie
powiązanych elementów służących do wytwarzania, przesyłu
i rozdziału energii elektrycznej, jest złożonym i rozległym
terytorialnie obiektem sterowania. Sterowanie należy
rozumieć jako celowe oddziaływanie na elementy, grupy
i zbiory w całym systemie, dla osiągnięcia określonych celów.
Sterowanie pracą SE
Do podstawowych celów sterowania w systemie należy:
• cel techniczny – polegający na utrzymaniu określonych zmiennych
stanu w żądanych przedziałach, np. utrzymanie częstotliwości,
poziomów napięcia, dopuszczalnych prądów i mocy,
• cel ekonomiczny – polegający na optymalizacji zbioru zmiennych
stanu, zmierzający do minimalizacji kosztów, np. rozdział mocy
czynnej i biernej zgodnie z kryteriami ekonomicznymi, sterowanie
usługami systemowymi na podstawie przetargów, sterowanie mocą
wymiany z sąsiednimi systemami,
• bezpieczeństwo pracy systemu, np. sterowanie poprawiające
stabilność, samoczynne odciążenie w stanach awaryjnych.
Obciążenie SE
Przez moc obciążenia systemu elektroenergetycznego należy
rozumieć zapotrzebowanie na moc czynną pobieraną
przez wszystkie odbiorniki energii elektrycznej przyłączone
do sieci elektroenergetycznej.
Pomijając straty mocy czynnej, można stwierdzić,
że w stanie ustalonym moc obciążenia systemu jest to suma
mocy pobieranej z zacisków generatorów pracujących w danej
chwili w systemie elektroenergetycznym.
Obciążenie SE
Moc obciążenia w systemie elektroenergetycznym ulega ciągłym
zmianom, które można sklasyfikować w następujący sposób:
• zmiany wynikające z przebiegu krzywych dobowej zmienności
obciążenia; zmiany te mogą dochodzić nawet do 50% mocy szczytowej
obciążenia danej doby,
• zmiany mocy obciążenia o niedużej wartości (ok. 5% mocy obciążenia)
i krótkim czasie trwania związane z włączaniem lub wyłączaniem różnego
rodzaju odbiorników,
• przypadkowe duże zmiany mocy obciążenia związane z nagłymi stanami
awaryjnymi np. awaryjnym wyłączeniem części systemu z dużą grupą
odbiorów,
• niewielkie zmiany mocy o oscylacyjnym charakterze związane
z przerywaną pracą odbiorników. Wartość tych zmian jest bardzo mała,
zaś częstość stosunkowo duża.
Moc wytwarzana w SE
Moc wytwarzana PT – jest to moc mechaniczna na wale
turbiny zespołu wytwórczego. Pomijając straty mocy czynnej
można założyć, że w stanach ustalonych moc
wytwarzana PT jest równa mocy mierzonej na zaciskach
generatora PG. Moc wytwarzana w systemie
elektroenergetycznym jest sumą mocy wytwarzanych
przez poszczególne bloki energetyczne pracujące w danej
chwili w systemie.
Moc wytwarzana w SE
Zmiany mocy wytwarzanej zależą od zdolności regulacyjnych
i parametrów poszczególnych rodzajów bloków wytwórczych:
• w turbozespołach parowych szybkie zmiany mocy
wytwarzanej ze względu na ograniczenia technologiczne są
ograniczone do przedziału nie przekraczającego ± 5%
znamionowej mocy bloku. Dalsze zmiany mocy wytwarzanej
przekraczające tzw. pasmo szybkiej regulacji mogą być
dokonywane z prędkością zależną od stanu ruchowego
turbiny;
• w hydrozespołach zmiany mocy wytwarzanej mogą
zachodzić z dużo większą prędkością w całym zakresie mocy
znamionowej zespołu wytwórczego.
Częstotliwość w SE
• Częstotliwość jest jednym z podstawowych parametrów systemu
elektroenergetycznego. Wartość częstotliwości jest
jednakowa w każdym punkcie systemu oraz połączonych ze sobą
systemów europejskich i zależy od bilansu mocy czynnej.
• W systemie elektroenergetycznym, przy pominięciu strat
w stanie ustalonym, moc wytwarzana pracujących
generatorów PG jest równa sumie mocy pobieranych z tegoż
systemu Podb. Częstotliwość w systemie wynosi wówczas 50 Hz.
• Utrzymanie częstotliwości o tej wartości wymaga istnienia w SEE
dyspozycyjnej mocy czynnej, pokrywającej potrzeby
zmieniających się obciążeń i strat mocy w sieciach przesyłowo-
rozdzielczych.
• Naruszenie opisanego powyżej stanu równowagi
(np. przez zmianę mocy odbiorów, czy przez zmianę mocy
wytwarzanej), spowoduje zmianę prędkości wirowania
wszystkich maszyn obrotowych pracujących w danej chwili
w systemie, zarówno zespołów prądotwórczych (generatorów),
jak i silników przyłączonych do sieci u odbiorców, przez zmianę
energii kinetycznej ich mas wirujących.
• Wynikiem tego są zmiany częstotliwości w systemie
elektroenergetycznym. Praca systemu elektroenergetycznego
ze znacznie mniejszą, jak i ze znacznie większą częstotliwością,
jest z wielu względów szkodliwa i niedopuszczalna.
Skutki obniżenia częstotliwości:
• przy spadku częstotliwości poniżej 49,5 Hz, niektóre
pierścienie łopatek turbinowych zaczynają drgać, co może
wpływać na wibracyjne zmęczenie materiałów, a nawet
doprowadzić do ich zniszczenia,
• przy spadku częstotliwości poniżej 49,0 Hz, następuje
całkowite otwarcie dopływu pary do turbiny, a jej
obciążenie osiąga znamionową wartość.
Skutki podwyższenia częstotliwości:
• w wyniku wzrostu częstotliwości rosną straty w żelazie
i przegrzewają się wszystkie obwody magnetyczne silników
i transformatorów,
• wzrost częstotliwości zwiększa niekorzystnie prędkość
obrotową agregatów prądotwórczych u odbiorców,
naruszając wymogi technologiczne produkcji,
• odbiorniki oporowe, np. żarówki pracujące przy zwiększonej
częstotliwości, ulegają przedwczesnemu zużyciu. Poza tym
zmiany częstotliwości mają istotny wpływ na wymianę mocy
pomiędzy systemami.
Regulacja napięcia w SE
Dobór i utrzymanie właściwych wartości napięć w sieci
elektroenergetycznej ma istotne znaczenie dla wszystkich
elementów systemu elektroenergetycznego. Poziomy napięć
w węzłach sieci elektroenergetycznej mają ścisły związek
ze stratami napięcia na drodze przepływu prądu i zmieniają
się:
– w stanach normalnych w skutek nagłych zmian obciążenia,
– w stanach zakłóceniowych w sieciach oraz
– w skutek rozpływu mocy biernej.
• Poziomy napięć w węzłach muszą spełniać wymagania
dotyczące nieprzekraczania dopuszczalnego pasma
zmienności, a także ograniczenia generacji mocy biernej.
Granice pasma zmienności są określone maksymalnym
dopuszczalnym napięciem ze względu na poziom izolacji
oraz zakresu zmian przekładni transformatorów
sprzęgających sieci o różnych napięciach znamionowych.
• Zasadniczy wpływ na poziomy napięć w sieciach

elektroenergetycznych ma moc bierna, ze względu
na znaczną przewagę reaktancji nad rezystancją w sieci.
• Utrzymanie dopuszczalnych wartości napięć w systemie
elektroenergetycznym ma istotne znaczenie w węzłach
odbiorców energii elektrycznej, a także dla urządzeń
elektrycznych pracujących w systemie. Regulacja napięcia
odbywa się zarówno w stanach normalnych, jak
i zakłóceniowych, w sieciach wszystkich poziomów napięć;
w sieciach przesyłowych NN, sieciach rozdzielczych WN i SN,
a także w sieciach niskiego napięcia (nn).
Cele regulacji poziomów napięć w SE
1) W stanach normalnych – zapewnienie właściwych
poziomów napięć przy zmieniającym się obciążeniu
odbiorców, a w szczególności:
a) utrzymanie gwarantowanych poziomów napięć w węzłach
zasilania odbiorców energii elektrycznej i nieprzekraczanie
dopuszczalnego pasma zmienności,
b) zapewnienie właściwych warunków eksploatacji urządzeń
wytwórczych, przesyłowych i rozdzielczych,
c) zmniejszenie strat sieciowych;
2) W stanach zakłóceniowych – łagodzenie przebiegu i skutków
zakłócenia, a w szczególności:
a) zmniejszenie nagłych obniżeń napięcia (zapadów) w trakcie
wystąpienia zwarcia w sieci,
b) ograniczenie przepięć po nagłym zrzucie obciążenia lub wyłączenia
zwarcia,
c) tłumienie kołysań wirników generatorów synchronicznych
oraz towarzyszących im kołysani mocy oraz oscylacji napięć
po wystąpieniu zwarć w sieci przesyłowej WN łączącej elektrownie,
d) przeciwdziałanie powstawaniu zjawiska lawiny napięcia
spowodowanej nadmiernym wzrostem poboru mocy biernej przez silniki
asynchroniczne u odbiorcy przemysłowego przy obniżonej wartości
napięcia w węźle zasilającym odbiorcę,
3) Zmniejszanie strat zwarciowych;
4) minimalizacja kosztów przesyłu energii elektrycznej.
Liczba występujących w węzłach rozległej sieci spadków
napięcia, jako zmiennych stanu, jest bardzo duża. Sterowanie
tymi napięciami musi zapewnić ich zmienność w określonym
przedziale.
W sieci prądu przemiennego jest możliwe częściowe
uniezależnienie poziomów napięcia od przepływu mocy
czynnej, dzięki odpowiedniej generacji i sterowaniu
przepływem mocy biernej.
Wynika to ze wzoru na spadek napięcia w linii:
Poziomy napięcia w sieciach elektroenergetycznych są ściśle
związane z bilansem mocy biernej. Aby utrzymać napięcie
w węzłach sieci na określonym poziomie stosuje się
odpowiednią regulację mocy biernej.
Regulacja częstotliwości i mocy czynnej po stronie wytwarzania
obejmuje następujące rodzaje regulacji mocy biernej:
• regulacja pierwotna realizowana jest przez regulatory napięcia
generatorów. Polega na szybkiej zmianie wzbudzenia generatorów
przy zmianie napięcia na ich zaciskach;
• regulacja wtórna napięcia koordynuje działanie urządzeń
regulacyjnych napięć i mocy biernej w określonym obszarze systemu
celem utrzymania wymaganego poziomu napięcia;
• regulacja trójna napięcia polega na procesie optymalizacji
przebiegającym z użyciem obliczeń opartych na pomiarach czasu
rzeczywistego, którego celem jest zmodyfikowanie nastaw urządzeń
wpływających na rozkład mocy biernej (regulatory bloków
wytwórczych, regulatory przełączników zaczepów transformatorów
oraz urządzenia kompensujące).
• Regulacja częstotliwości i mocy czynnej po stronie
wytwarzania wymaga wyposażenia jednostek wytwórczych
w stosowne układy regulacyjne oraz posiadanie
odpowiedniej rezerwy mocy.
• Regulacja napięcia w systemie elektroenergetycznym może
być dokonywana poprzez zmianę:
a) sił elektromotorycznych generatorów i przekładni
transformatorów (regulacja bezpośrednia),
b) impedancji sieci (regulacja pośrednia),
c) rozpływu mocy czynnych lub biernych (regulacja pośrednia).
Sieć elektroenergetyczna
Sieć elektroenergetyczna jest zespołem połączonych
i współpracujących ze sobą:
1) linii napowietrznych i kablowych,
2) stacji transformatorowo-rozdzielczych i rozdzielczych,
3) łączników, dławików , kondensatorów oraz urządzeń
pomocniczych, przeznaczonych do przesyłania energii elektrycznej
z elektrowni do dużych węzłów odbiorczych i rozdziału pomiędzy
odbiorców.
System elektroenergetyczny– zespół urządzeń – i instalacji
przeznaczonych do wytwarzania, przesyłania i rozdzielania
energii elektrycznej;
Sieć elektroenergetyczna – zespół połączonych wzajemnie linii
i stacji elektroenergetycznych przeznaczonych do przesyłania
i rozdzielania energii elektrycznej;
Stacja elektroenergetyczna – zespół urządzeń
elektroenergetycznych wraz z niezbędnymi budowlami,
umieszczony w jednym miejscu i przeznaczony
do przetwarzania, transformacji i/lub rozdzielania energii
elektrycznej;
Rozdzielnia – zespół urządzeń rozdzielczych (łączniki, szyny
zbiorcze itp.) o określonym napięciu, umożliwiających
dokonywanie czynności łączeniowych pomiędzy liniami,
transformatorami i/lub innymi urządzeniami elektrycznymi,
będący częścią stacji elektroenergetycznej lub tworzący stację
rozdzielczą;
Rozdzielnica – urządzenie stosowane w sieciach rozdzielczych
i instalacjach odbiorczych, zazwyczaj prefabrykowane,
składające się z aparatów elektrycznych wraz z ich
połączeniami, izolacją, elementami konstrukcyjnymi
i osłonami;
Bezpieczeństwo energetyczne – stan gospodarki
umożliwiający pokrycie bieżącego i perspektywicznego
zapotrzebowania odbiorców na paliwa i energię elektryczną
w sposób technicznie i ekonomicznie uzasadniony, przy
zachowaniu wymagań ochrony środowiska;
Linia elektroenergetyczna – zespół przewodów, materiałów
izolacyjnych i odpowiednich akcesoriów przeznaczonych
do przesyłania energii elektrycznej pomiędzy dwoma
punktami sieci elektroenergetycznej;
Przyłącze – odcinek lub element sieci służący do połączenia
urządzeń, instalacji lub sieci odbiorcy o wymaganej
przez niego mocy przyłączeniowej z siecią przedsiębiorstwa
elektroenergetycznego świadczącego na rzecz tego odbiorcy
usługę przesyłania lub dystrybucji;
Moc przyłączeniowa – moc czynna planowana do pobierania
lub wprowadzania do sieci, określona w umowie
o świadczenie usługi przyłączenia jako wartość maksymalna
ze średnich wartości tej mocy w okresie 15 minut, służąca
do zaprojektowania przyłącza;
Moc zwarciowa – iloczyn prądu zwarciowego w określonym
punkcie sieci i umownej wartości napięcia, najczęściej napięcia
roboczego;
Punkt neutralny sieci wielofazowej – wspólny punkt
połączonych w gwiazdę uzwojeń urządzenia n-fazowego,
np. transformatora elektroenergetycznego lub transformatora
uziemiającego;
Urządzenia – urządzenia techniczne stosowane w procesach
energetycznych;
Wartość nominalna – odpowiednia przybliżona wartość
liczbowa stosowana do oznaczenia lub wyróżnienia elementu,
przyrządu lub urządzenia;
Wartość znamionowa – wartość przypisana, zasadniczo
przez wytwórcę, dla określenia warunków pracy elementowi,
przyrządowi lub urządzeniu.
Klasyfikacja sieci elektroenergetycznych
Sieci przesyłowe – tworzące zbiór urządzeń współpracujących
ze sobą w celu przesyłu energii elektrycznej z węzłów
wytwarzania (elektrownie) do węzłów odbiorczych (stacje
transformatorowo-rozdzielcze 400/110 kV i 220/110kV)
liniami przesyłowymi najwyższych napięć 220 i 400 kV prądu
przemiennego oraz 450 kV prądu stałego, służącymi również
do realizacji powiązań transgranicznych z systemami
elektroenergetycznymi sąsiednich krajów;
Sieci rozdzielcze – stanowią zbiór urządzeń współpracujących
ze sobą w celu rozdziału energii elektrycznej pomiędzy
odbiorców;
Sieci przesyłowo-rozdzielcze 110 kV – spełniają ważne funkcje
przesyłowo-rozdzielcze w systemie elektroenergetycznym,
przeznaczone głównie do:
a) zasilania sieci rozdzielczych średniego napięcia (SN).
b) zasilania odbiorców końcowych przyłączonych do sieci,
c) wyprowadzenia mocy z lokalnych elektrowni i elektrociepłowni
o parametrach elektrycznych kwalifikujących do połączenia ich
z systemem elektroenergetycznym,
d) pełnienia funkcji sieci przesyłowych w niektórych obszarach kraju
(np. na terenach górskich);
Sieci elektroenergetyczne rozdzielcze dzieli się na:
Sieci średniego napięcia (SN) – wykorzystywane do przyłączenia
źródeł wytwórczych, zasilania sieci niskiego napięcia poprzez
transformację SN/nn oraz zakładów przemysłowych;
Sieci niskiego napięcia (nn) – przeznaczone głownie do dystrybucji
energii elektrycznej do odbiorców końcowych, liniami
napowietrznymi lub kablowymi w układzie sieci TN-C lub TT. Sieci
miejskie budowane są jako linie kablowe w strukturze zamkniętej
i konfiguracji otwartej. Przyłączenie odbiorców do sieci rozdzielczej
odbywa się za pomocą przyłączy napowietrznych lub kablowych
doprowadzonych do złączy elektrycznych w obiektach.
W zależności od miejsca zasilania odbiorców energii elektrycznej sieci
rozdzielcze dzieli się na:
Miejskie sieci elektroenergetyczne, do których zalicza się sieci
niskiego napięcia (nn), sieci średniego napięcia (SN) oraz coraz
częściej sieci wysokiego napięcia – 110 kV. W sieciach miejskich
wyróżnia się osiedlowe sieci elektroenergetyczne, w skład
których wchodzą sieci niskiego napięcia (nn) i sieci średniego napięcia
(SN);
Rejonowe sieci elektroenergetyczne, – sieci zasilające tereny
wiejskie, małe miasta i niewielkie zakłady przemysłowe zlokalizowane
poza miastami. Mogą to być sieci 110 kV, sieci średniego (SN) i sieci
napięcia niskiego napięcia (nn),
W zależności od miejsca zasilania odbiorców energii elektrycznej sieci
rozdzielcze dzieli się na:
Przemysłowe sieci elektroenergetyczne, – sieci w zakładach

przemysłowych. W zależności od wielkości zakładu i zapotrzebowania
na energie elektryczną, będą to sieci niskiego napięcia (nn),
średniego napięcia (SN) i często 110 kV. W dużych zakładach
przemysłowych na terenie zakładu, znajdują się również elementy
sieci przesyłowych 220 kV i 400 kV;
Sieci elektroenergetyczne wnętrzowe, – sieci niskiego napięcia
w budynkach mieszkalnych, przemysłowych i użyteczności publicznej
(nazywane również instalacjami elektroenergetycznymi).
Struktura sieci, jest to jednoznacznie określony układ sieci
wraz z parametrami poszczególnych urządzeń. Pod tym
pojęciem rozumie się podział na sieci przesyłowe i rozdzielcze,
o różnych napięciach nominalnych oraz struktury podstawowe
sieci, które dzieli się na otwarte i zamknięte.
Struktury otwarte mogą być promieniowe lub magistralne,

rezerwowane lub nierezerwowane. Rezerwowanie uzyskuje się
poprzez przyłączenia automatyczne lub ręczne.
W strukturach zamkniętych jest możliwość zasilania każdego
odbioru, bez przełączeń, co najmniej z dwóch niezależnych
źródeł;
Konfiguracja sieci – jest to jednoznacznie określony układ
danej struktury sieci, otrzymany w wyniku wykonanych
czynności łączeniowych w zbiorze jego elementów. Mogą
to być łączenia stałe lub okresowe identycznych lub różnych
podstawowych struktur sieciowych. Konfiguracje sieci mogą
być: normalne, awaryjne i po awaryjne oraz otwarte lub
zamknięte;
Stan sieci, jest zbiorem wartości funkcji określonych
w węzłach i gałęziach sieci, opisujący w sposób jednoznaczny
stan pracy sieci, wyrażony wartościami napięć i prądów
zarówno w warunkach pracy normalnej, jak i zakłóceniowej.
źródeł;
Podstawowe układy sieci elektroenergetyczne można
rozpatrywać pod względem funkcjonalnym jako:
• sieć zamkniętą (pętlicową, oczkową), łączącą punkty zasilania sieci
z punktami wyjścia z sieci, w której przepływy energii elektrycznej zależą
od rozłożenia wytwarzania na jednostki wytwórcze. Sieć zamknięta ma
za zadanie zapewniania zasilania odbiorców końcowych lub sieci otwartych
niższego poziomu napięciowego w SEE na warunkach standardowych,
niezależnie od odległości od źródeł wytwórczych. W sieci zamkniętej jest
możliwość zasilania każdego odbiorcy co najmniej z dwóch niezależnych
źródeł;
• sieć otwartą (promieniowa, magistralna), w której przepływy energii zależą
przede wszystkim od poboru energii elektrycznej przez odbiorców. Są to sieci
rozdzielcze SN o strukturze promieniowej i magistralnej. W takich sieciach
nie ma oczek, a z węzła do węzła istnieje tylko jedna droga.
Oddziaływanie sieci elektroenergetycznych
Występujące zagrożenia i uciążliwości powinny być
eliminowane lub ograniczane przez zastosowanie
odpowiednich urządzeń ochronnych przed:
– porażeniem elektrycznym ,
– przepięciami,
– pożarami,
– działaniem pola elektromagnetycznego,
– substancjami szkodliwymi,
– agresywnością wizualną i uciążliwością linii
elektroenergetycznych,
– uciążliwością hałasu i wibracji.
Miła przerwa
https://www.youtube.com/watch?v=xWueQO6kkMo
STACJE ELEKTROENERGETYCZNE
na podstawie książki W. Dołęga
Podział stacji
elektroenergetycznych
Elementy stacji
Rozwiązania
konstrukcyjne stacji i
rozdzielni

Dotychczasowy Wyklad

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Dotychczasowy Wyklad

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Odnawialne źródła energii

dr inż. Michał Jasiński

Z drugiej strony ogniwa te odznaczają się wysokimi kosztami

• Zasadniczy wpływ na poziomy napięć w sieciach

Przemysłowe sieci elektroenergetyczne, – sieci w zakładach

Struktury otwarte mogą być promieniowe lub magistralne,

You might also like