NANOAKIŞKANLARI HAZIRLAMA

YÖNTEMLERİ VE ZORLUKLARI ÜZERİNE

BİR İNCELEME
BATUHAN KÖSE
150901036
4.SINIF
DANIŞMAN: DOÇ. DR. BARIŞ ŞİMŞEK
Nanoakışkanlar kaç sınıfa ayrılır?
 Nanoakışkanlar içerisinde kullanılan nano parçacık türüne
göre 4 sınıfa ayrılabilmektedir.
Seramik Nanoakışkanlar: Üretimi diğer nanoakışkanlara
göre çok daha kolaydır ve bu nanoakışkanlar daha
kararlıdırlar. Örnek olarak MgO, CaO, Na2O ve ZnO2
verilebilir.
Saf Metal Nanoakışkanlar: Metallerin ısıl iletkenliği
yüksek olduğundan dolayı oluşturdukları
nanoakışkanların ısıl iletkenlikleri diğerlerine göre çok
daha yüksektir. Örnek : Ag, Mg, Zn, Fe, Au
verilebilmektedir.
Alaşımlı Nanoakışkanlar: Alaşımlı metallerden oluşan
nanokışkanlardır. Örnek olarak Ag-Cu, Ag-Al, Al-Cu
alaşımları verilebilir.
Karbon Esaslı Nanoakışkanlar: Yüksek ısıl iletkenliğe
sahip olmaları ve düşük yoğunluk nedeniyle tercih
edilmektedir. Örnek olarak; karbon nano tüp, elmas,
grafit verilebilir.(1)
Nanoakışkanların hazırlanması

Nanoakışkan üretiminde iki çeşit yöntem kullanılmıştır. Bu

yöntemlerin birincisi tek aşamalı, ikincisi ise iki aşamalı yöntemdir [2].
Tek aşamalı yöntem; temel akışkan içerisinde nanoparçacık üretimi
yöntemidir. Bu yönteme
örnek olarak fiziksel buhar biriktirme, sıvı kimyasal yöntem verilebilir.

Tek aşamalı yöntem ile hazırlanan nanoakışkanlar, nano parçacıkların

temel akışkan içerisinde üretilmesi nedeniyle daha kararlı bir yapıya
sahiptir.
İki aşamalı yöntem; Bu yöntemde daha önce üretimi yapılan nano
parçacıklar temel akışkan içerisine karıştırılarak nanoakışkanlar
hazırlanır. İlk işlem
olarak fiziksel ya da kimyasal yöntemler kullanılarak nano parçacıklar
üretilir. İkinci işlem olarak ise bu
üretilen nano parçacıklar temel akışkan içerisine homojen olarak
dağılması sağlanarak nanoakışkanlar hazırlanır.[3].
Nano akışkanlar son derece gelişmiş termal özellikleri
nedeniyle son zamanlarda büyük ilgi görmüştür.
Örneğin; deneyler, etilen glikol veya yağ içindeki % 1'den
daha az miktarda Cu nanoparçacıklarının veya karbon
nanotüplerinin % 1'den daha az bir kısmının, sırasıyla % 40
ve% 50 oranında dağılmasıyla termal iletkenlikte bir artış
göstermiştir [4].
Ayrıca, nano-akışkan testlerinin çeşitli potansiyel avantajları
vardır:
Milimetre ve hatta mikrometre büyüklüğünde partikül
süspansiyonlarına kıyasla daha iyi, uzun süreli ve daha
kararlı, termal iletkenlik ve de özellikle mikrokanallarda
daha az basınç düşüşü sağlanmış olur.
İleri termal uygulamalarda hala önemli uygulama umutları
keşfedilmeyi beklemektedir.
Resimde bulunan malzemelerin içeriği;

a)yüzey aktif madde yok,

(b) benzalkonyum klorür,
(c) benzoetanyum klorür,
(d) setiltrimetil amonyum bromür.

Sonuçlardan nanoparçacıkların süspansiyon içinde eşit bir

şekilde dağıldığını doğrulanmıştır.
 Titanyumdioksit-nanosıvıların kullanım
üretim şekli
Ti02 nanoparçacıklarını kimyasal bir işlemle
işlevselleştirildi.
Ti02 nanoparçacıkları, 2:1'lik bir kütle payında
hekzametildisilazan ile karıştırıldı.
Elde edilen karışım, 30 ° C'de ultrasonik titreşim (40
kHz) kullanılarak 1 saat boyunca seslendirildi.
Daha sonra ıslatılmış nanoparçacıklar, döner bir
buharlaştırma aparatıyla kurutuldu.
Nanopartiküller damıtılmış su ile karıştırıldı ve 3-5
saat boyunca ultrasonik titreşime (400 W ve 24 kHz)
maruz bırakıldı.
 Titanyumdioksit-nanosıvıların üretim şekli
Elde edilen nano-sıvıların, birkaç gün olmadan stabil olduğu tespit
edildi.[5]
TiO2 nanopartiküllerinin deiyonize suyla düzgün bir şekilde
dağılmasını sağlamak için 8-10 saat boyunca ultrasonik bir
dismembratör kullandı.
Böylece baz sıvıda bulunan nanopartiküllerin boyutunun arttığı
bulundu.
Bu nedenle, oleik asit ve setiltrimetil daha iyi stabilite ve uygun
dağılım sağlamak için amonyum bromür yüzey aktif cisimleri (%
0.01-0.02) eklenmiştir.
Sürfaktan ilk önce suyla karıştırıldı ve nanoakışkanlar bir ultrasonik
vibratör kullanarak sürekli 3-4 saat sonikasyona tabi tutuldu.
3 saatlik sonikasyondan sonra çok az aglomerasyon gözlemlediler.[6-
7-8]
Alüminyum oksit-nano akışkanlar :
Alüminyum, mühendislik seramik ailesinde en uygun maliyetli
ve en yaygın kullanılan malzemedir.[9] Araştırmacılar
kimyasal çökeltme metodu kullanarak Al2O3
nanoparçacıklarını sentezlediler. 100 W
ve 36 ± 3 kHz ultrasonik darbeler üreten bir ultrasonik vibratör
kullanarak belirli bir miktarda Al2O3 nanoparçacıklarını su
içinde dağıtarak nanoakışkanlar hazırladılar.
Nano akışkanlar ultrasonik
vibratörde 6 saat boyunca sürekli tutuldu.
Hazırlanan nano-akışkanın pH'ının izoelektrik
noktadan 4.8 uzakta olduğu bulundu.
Ek olarak, zeta potansiyelinin iyi kolloidal stabilitenin bir
göstergesi olan 45 mV civarında olması bekleniyordu.
Ek olarak, zeta potansiyelinin iyi kolloidal stabilitenin
bir göstergesi olan 45 mV civarında olması bekleniyordu.
Nanoakışkanın, bir hafta sonra sadece ufak çökelme ile
stabil olduğunu gözlemlemişlerdir. [10]
Bazı araştırmacıların, Al2O3 nano-akışkanlarının
deneyleri için nasıl hazırlandıkları hakkında ayrıntılı
bilgi vermediği belirtilmelidir.
Çinko oksit nanoakışkanlar :
Çinko oksit, ucuz transistorlar ve ince film piller yapmak
için yarı iletkenler gibi çeşitli elektronik uygulamalar için
ilgi çekici bir malzeme olarak ortaya çıkmaktadır.
Çok sayıda alanda kullanılabilir ve rekabet ettiği
malzemelerin çoğunun aksine daha ekonomik, nispeten
bol, kimyasal olarak stabil, hazırlaması kolay,
antibakteriyel ve toksik değildir.
Bu tip nano-akışkan ile ilgili ilk araştırmalardan
biri olan
ZnO nanopartiküllerini etilen glikolde dağıtarak ZnO
nanoakışkanları hazırladılar. [11]
Karışım nanoparçacıkların baz akışkan içinde homojen bir
şekilde dağılmasını sağlamak için 3 saat boyunca
karıştırılmış ve sonikatlanmıştır (40 kHz ve 150 W).
Sonuç olarak süspansiyon, gözle görülebilir sedimantasyon
izi bırakmadan 30 gün boyunca stabildi.[13]
ZnO-nanoakışkan hazırlama yöntemlerinde uzun vadeli
stabilitenin elde edildiği görülebilir [12].
Bakır oksit-nanoakışkanlar:
Nano-bakır oksit katalizörlere, süper iletken
malzemelere, termoelektrik malzemelere, algılama
malzemelerine, camlara, seramiklere ve diğer alanlara
uygulanmıştır.[14],
CuO nanoparçacıklarını, kuprik nitrat ve sodyum
hidroksit kullanarak bir sol jel yolu ile hazırladılar.
Sentezlenen parçacıklar, yaklaşık 6 saat boyunca
ultrasonik muamele yardımı ile su içinde dağıtıldı,
ardından bir tiron dağıtıcı ilave edildi.
CuO'nun tiron'a optimum oranı, farklı yüzey aktif madde
konsantrasyonlarına sahip dispersiyonların koloidal
stabilitesini inceleyerek belirlendi.
Şekil 3 a) Şekil 3 b)

Geçirimli Elektron Mikroskobu, görüntüleme ve kırınım tekniklerini birlikte

kullanarak malzemelerin mikroyapısal incelemesini ve kristal yapılarının
belirlenmesini birlikte sağlayabilen çok özel bir malzeme karakterizayon 
cihazı olup;
CuO nanopartiküllerinin TEM görüntüleri imalat yöntemlerine göre:
(a) bir adım yöntemi ve (b) iki adım yöntemi görüntülemesini sağlamıştır.
Şekil 3'te gösterildiği gibi, bir aşamalı yöntem ile imal
edilen nano-akışkanın küresel CuO nanoparçacıklarının
boyutu, iki aşamalı yöntem ile üretilenlerden çok daha
küçüktür.
Demir oksit-nano akışkanlar:
Demir oksitler doğada birçok formda bulunur, manyetit (Fe3O4),
maghemit (γ-Fe2O3) ve hematit (α-Fe2O3) muhtemelen en yaygın
olanıdır.[15] İki tür nano-sıvı
hazırlandı.
Bunlardan biri, oleik asidin bir dağıtıcı olarak ilave edildiği kimyasal
çökeltme yöntemiyle hazırlanan Fe3O4-su manyetik sıvısıydı.
Farklı partikül hacmi fraksiyonlarına sahip olanlar, manyetik sıvının
orijinal numunesi seyreltilerek elde edildi. Ayrıca Fe-
su manyetik sıvısı doğrudan karıştırma yöntemiyle hazırlanmıştır.
Fe nanopartikülleri
deiyonize su ile karıştırıldı ve sodyum dodesilbenzensülfonat ile
stabilize edildi.
Ek olarak, manyetik sıvı numunesi bir ultrasonik vibratörde birkaç
saat boyunca vibre edildi.
Şekil 4

Ultrasonif işlem süresinin bir fonksiyonu olarak

ortalama parçacık büyüklüğü % 1.0 hacim için Fe3O4
nanoakışkanı şekil4 itibariyle gösterilmiştir. [16].
Şekil 4'te gösterildiği gibi, partikül büyüklüğü ile
ultrasonlama süresi arasında net bir ilişki olmadığı
gösterilmiştir.
Ayrıca, oleik asit tarafından modifiye edilmiş Fe3O4
nanoparçacıkları, kerosen ile iyi bir uyumluluğa sahiptir
ve nano-akışkanlar kararlıdır. [17]
Alüminyum nitrür-nano-akışkanlar:
Alüminyum nitrür , yüksek ısıl iletkenlik, yüksek elektrik
direnci, korozyon ve düşük yoğunluk gibi özel özelliklere
sahip seramiklerden biridir.
Bu avantajlı özelliklerden dolayı çeşitli mühendislik
uygulamalarında kullanılmaktadır.[18].
Elde edilen süspansiyon, 10 dakika boyunca bir ultrasonik
homojenleştiriciye yerleştirildi.
Hazırlanan numunenin oturmadan 2 haftadan daha
uzun süre stabil kalabileceği gözlendi.[19]
Süspansiyonların yüksek akış kabiliyetine ve gözle
görülür homojenliğe sahip oldukları bildirildi.
Karbon nanotüp-nano akışkanlar:
Karbon nanotüpler, çelikten ve bakırdan iletkenliği daha
iyi ,binlerce kat daha gelişmiş mukavemet ve sertlik
özelliklerine sahiptir.
Karbon nanotüpler ayrıca, farklı alanlarda kullanım için
potansiyel olarak çekici malzemeler haline getiren
olağanüstü içsel elektrik, termal ve mekanik özelliklere
sahiptir.
Kitosan olmadan hazırlanan nano-akışkanın hiç
stabil olmadığı görülmüştür; katı hızlı bir şekilde
çökeltildi ve hazırlandıktan 30 dakika sonra
şişenin dibine çöktü.
Bununla birlikte, ağırlıkça% 0.2 kitosan ile
stabilize edilmiş nano-sıvının, aylarca kararlı
olduğu sonucuna varıldı.
Metalik nanoakışkanların hazırlanması :
Altın ve gümüş-nanoakışkanlar
Altın (Au) ve gümüş (Ag) gibi metal nanoparçacıklar,
benzersiz optik, elektriksel ve fototermal özelliklerinden
dolayı kimya, fizik ve biyolojide önem kazanmıştır.
Bu tür nanoparçacıklar, analitik kimyada potansiyel
uygulamalara sahiptir ve proteinler ve DNA molekülleri
için kolorimetrik saptamanın yanı sıra kütle
spektroskopisinde prob olarak kullanılmıştır.
 Nanoakışkanların hazırlanmasında
karşılaşılan zorluklar
Soğutma, mikroelektronik, ulaştırma ve imalat da dahil olmak
üzere birçok farklı üretime uygulanan sanayi alanındaki en
önemli bilimsel zorluklardan biridir. Soğutmanın uygunsuzluğu
akışkanların termal iletkenliğini ve buna bağlı olarak birçok
parametreyi etkilediği için seçimi oldukça önem arz etmektedir.
Yenilikçi “nanoakışkanlar” kavramı, nanoparçacıkların askıya
alındığı ısı transfer akışkanları bu zorluklar için bir olasılık
olarak öne sürülmüştür [20].
 Isı transferi için nano-akışkanlar kullanılmadan önce, bunların
termofiziksel özellikleri, özellikle termal iletkenlikleri ve
viskoziteleri hakkında önemli bilgiler gerekmektedir.
Nano akışkanların yüksek maliyeti :
 Nano akışkanların yüksek üretim maliyeti, nano
akışkanların endüstride uygulanmasını engelleyebilecek
sebeplerden biridir.
Nano akışkanlar bir ya da iki aşamalı metotlarla
üretilebilir.
Bununla birlikte, her iki yöntem de gelişmiş ve karmaşık
ekipmanlar gerektirir. [21]
 Sonuçlar
Bu makale nanoakışkan hazırlama yöntemleriyle ilgili kapsamlı bir
derleme sunmaktadır. Her
ne kadar birçok hazırlama yöntemi önerilmiş olsa da, nano-akışkanın
homojen ve ihmal edilebilir aglomerasyonla ve termofiziksel özellikleri
etkilemeden uzun vadeli olarak stabil hale getirilmesi hala bir zorluktur.
Bazı araştırmacılar, nano-akışkanların termo-fiziksel özelliklerini
değiştirmeyi amaçladıkları için, yüzey aktif madde kullanmadan veya
pH'ı ayarlamadan nano-sıvılarını hazırlamışlardır. Bu
nedenle, dispersiyon veya pH kontrolü kullanmadan partikül
sedimantasyonunun önlenmesi kaçınılmazdır.
Bununla birlikte, fiziksel özellikleri sabit tutmak için optimum miktarda
yüzey aktif madde ve pH değeri bulunabilir.
Nanoakışkanların en çekici özelliği termal iletkenliğin arttırılmasıdır.
Bu nedenle, uygulamalara özgü yeni enerji verimli ısı transfer
akışkanları geliştirmeden önce nano akışkanların stabilitesini kapsamlı
bir şekilde anlamak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
Bununla birlikte, farklı uygulamalar için birçok zorluğun
belirlenmesi ve üstesinden gelinmesi gerektiği
belirtilmelidir.
Nano akışkan kararlılığı ve üretim maliyeti, nano
akışkanların ticarileşmesini engelleyen önemli
faktörlerdir.
Bu zorlukları çözerek, nano-akışkanların, ısı alışverişi
cihazlarında soğutucu olarak önemli bir etki yapması
beklenmektedir.
REFESANLAR
 [1] K.Y. Leong, R. Saidur, S.N. Kazi, A.H. Mamun, Performance investigation of an automotive car
radiator operated with nanofluid-based coolants (nanofluid as a coolant in a radiator), Appl.
Therm. Eng. 30 (17) (2010) 2685–2692
 [2] D. Wu, H. Zhu, L. Wang, L. Liua, Critical issues in nanofluids preparation, characterization and
thermal conductivity, Curr. Nanosci. 5 (2009) 103–112.
 [3] Yanjiao Li, Jing'en Zhou, Simon Tung, Eric Schneider, Shengqi Xi, A review on development of
nanofluid preparation and characterization, Powder Technol. 196 (2) (2009) 89–101.
 [4] Pawel Keblinski, Jeffrey A. Eastman, David G. Cahill, Nanofluids for thermal transport, Mater.
Today 8 (6) (2005) 36–44.
 [5] S.M.S. Murshed, K.C. Leong, C. Yang, Enhanced thermal conductivity of TiO2–water based
nanofluids, Int. J. Therm. Sci. 44 (4) (2005) 367–373.
 [6] Behnaz Tajik, Abbas Abbassi, Majid Saffar-Avval, Mehdi Ahmadi Najafabadi, Ultrasonic
properties of suspensions of TiO2 and Al2O3 nanoparticles in water, Powder Technol. 217 (2012)
171–176.
 [7] Subhrakanti Chakraborty, Sandip K. Saha, J.C. Pandey, Sumitesh Das, Experimental
characterization of concentration of nanofluid by ultrasonic technique, Powder Technol. 210 (3)
(2011) 304–307
 [8] Weerapun Duangthongsuk, Somchai Wongwises, Heat transfer enhancement and pressure
drop characteristics of TiO2–water nanofluid in a double-tube counter flow heat exchanger, Int. J.
Heat Mass Transf. 52 (7) (2009) 2059–2067
 [9] S. Suresh, P. Selvakumar, M. Chandrasekar, V. Srinivasa Raman, Experimental studies on heat
transfer and friction factor characteristics of Al2O3/water nanofluid under turbulent flow with
spiraled rod inserts, Chem. Eng. Process. Process Intensif. 53 (2012) 24–30.
 [10] S. Soltani, S.Gh. Etemad, J. Thibault, Pool boiling heat transfer of non-Newtonian nanofluids, Int.
Commun. Heat Mass Transfer 37 (1) (2010) 29–33.
 [11] Yu. Wei, Huaqing Xie, Lifei Chen, Yang Li, Investigation of thermal conductivity and viscosity of
ethylene glycol based ZnO nanofluid, Thermochim. Acta 491 (1) (2009) 92–96
 [12] Vijay S. Raykar, Ashok K. Singh, Thermal and rheological behavior of acetylacetone stabilized
ZnO nanofluids, Thermochim. Acta 502 (1) (2010) 60–65.
 [13] S.J. Chung, J.P. Leonard, I. Nettleship, J.K. Lee, Y. Soong, D.V. Martello, M.K. Chyu,
Characterization of ZnO nanoparticle suspension in water: effectiveness of ultrasonic dispersion,
Powder Technol. 194 (1) (2009) 75–80.
 [14] K. Rohini Priya, K.S. Suganthi, K.S. Rajan, Transport properties of ultra-low concentration CuO–
water nanofluids containing non-spherical nanoparticles, Int. J. Heat Mass Transf. 55 (17) (2012) 4734–
4743.
 [15] Qiang Li, Yimin Xuan, Jian Wang, Experimental investigations on transport properties of
magnetic fluids, Exp. Thermal Fluid Sci. 30 (2) (2005) 109–116.
 [16] Yu. Wei, Huaqing Xie, Lifei Chen, Yang Li, Enhancement of thermal conductivity of kerosene-
based Fe3O4 nanofluids prepared via phase-transfer method, Colloids Surf. A Physicochem. Eng. Asp.
355 (1) (2010) 109–113.
 [17] M. Sheikhbahai, M. Nasr Esfahany, N. Etesami, Experimental investigation of pool boiling of
Fe3O4/ethylene glycol–water nanofluid in electric field, Int. J. Therm. Sci. 62 (2012) 149–153
 [18] Hu. Peng, Wan-Liang Shan, Yu. Fei, Ze-Shao Chen, Thermal conductivity of AIN–ethanol
nanofluids, Int. J. Thermophys. 29 (6) (2008) 1968–1973
 [19] Yu. Wei, Huaqing Xie, Yang Li, Lifei Chen, Experimental investigation on thermal
conductivity and viscosity of aluminum nitride nanofluid, Particuology 9 (2) (2011) 187–
191.
 [20] Pawel Keblinski, Jeffrey A. Eastman, David G. Cahill, Nanofluids for thermal
transport, Mater. Today 8 (6) (2005) 36–44
 [21] Jaeseon Lee, Issam Mudawar, Assessment of the effectiveness of nanofluids for
single-phase and two-phase heat transfer in micro-channels, Int. J. Heat Mass Transf. 50
(3) (2007) 452–463.