„Święta Jadwigo, ucz nas miłości i mądrości”

Jan Paweł II

Jadwiga
Andegaweńska
rex Poloniae
Królowa Jadwiga przyszła na świat
18 lutego 1374 roku jako najmłodsza
córka Ludwika Węgierskiego
i Elżbiety Bośniaczki. Od 1386 była
żoną Władysława Jagiełły. Od 1384
roku - królową Polski. Jadwiga stała
się sprawczynią i uczestniczką
chrystianizacji Litwy. Biorąc czynny
udział w rządzeniu państwem,
prowadziła głębokie życie religijne.
Dzięki aktowi fundacyjnemu i
testamentalnemu zapisowi na rzecz
Akademii Krakowskiej uchodzi za
współzałożycielkę Uniwersytetu
Jagiellońskiego. Zmarła 17 lipca
1399 roku w Krakowie. 8 czerwca
1979 roku w Katedrze na Wawelu
Jan Paweł II odprawił po raz
pierwszy Mszę św. ku czci
błogosławionej królowej Jadwigi,
wynosząc ją tym samym na ołtarze.
Kanonizował ją w 1997 roku.
 Władysław Łokietek

Karol Robert Andegaweński Elżbieta Łokietkówna Kazimierz Wielki

Ludwik Wielki Elżbieta Bośniaczka

Maria Jadwiga Władysław Jagiełło Zofia Holszańska

Elżbieta Bonifacja

Władysław Warneńczyk Kazimierz Jagiellończyk

"Zaprawdę nadzwyczajnym widowiskiem był ów wjazd niedorosłego
dziewczęcia, samego bez matki, otoczonego tylko wspaniałym dworem,
wiedzionego przez sędziwe duchowieństwo, urzędników poważnych (...)
Kraj w Jadwidze, w "młodym królu" swym, w dziewicy zachwycającej
pięknością, której sam wiek dodawał uroku ­widział zbawcę i zesłańca
Bożego."  
"Okazywała rozsadek i dojrzałość mimo młodego wieku, cokolwiek
mówiła albo czyniła, wykazywało jakby sędziwego wieku powagę. "
"Rzecz wątpliwa, czy królowa przybywając do kraju cokolwiek umiała po
polsku, ale to pewne, że ten język wkrótce sobie przyswoiła, że wiele ksiąg
pobożnych tłumaczyć kazała i że za jej czasów na Wawelu po raz pierwszy
dało się słyszeć publicznie polskie Słowo Boże. Ręką jej szyte ozdoby do
kościołów, liczne dla nich ofiary dowodzą pobożności wielkiej (...)”.
Kronika Jana Długosza
Jadwiga urodziła się i wychowała na
Węgrzech. Była córką króla Węgier, który
po śmierci Kazimierza Wielkiego został
również królem Polski. W jej żyłach płynęła
krew Piastów (babcie Jadwigi były Polkami
i Piastównami) i to między innymi
zadecydowało, że po śmierci ojca, króla
Ludwika, przekazano tron Jadwidze.
Młodziutka, dziesięcioletnia królewna
węgierska przybywając do Polski wiedziała,
że ma tym krajem rządzić
i dbać o dobro jego mieszkańców. Ten
zaszczyt i zarazem obowiązek dla młodej
dziewczyny może wydać się dzisiaj dziwny,
ale w tamtych czasach tak młode osoby
przyjmowały obowiązki państwowe.
Jadwiga rządziła krajem z pomocą rady
królewskiej.
Małżeństwo królowej Jadwigi, która miała
zaledwie dwanaście lat, ze znacznie starszym od
niej Wielkim Księciem Litewskim Władysławem
Jagiełłą było poświęceniem z jej strony.
Rozumiała, że wymaga tego dobro Polski.
Królowa Jadwiga zmarła, mając zaledwie
dwadzieścia pięć lat. Jest przyrównywana do
Bolesława Chrobrego. Tak jak pierwszy
koronowany władca Polski tak i Jadwiga
przyczyniła się do umocnienia wewnętrznej siły
państwa i znaczenia Polski wśród krajów Europy.
Między innymi przywróciła polskie panowanie na
Rusi Halickiej. Za sprawą jej osoby i rozważnego
postępowania Polska weszła w unię z Litwą,
przeciwstawiając się wrogiemu i groźnemu
Zakonowi Krzyżackiemu. Podjęła ona
korespondencję z Krzyżakami, wykazując przy
tym dojrzałość, takt dyplomatyczny i
nieustępliwość wobec żądań krzyżackich. Uważa
się, że podwaliny pod zwycięską bitwę pod
Grunwaldem dała właśnie królowa Jadwiga.
 Królowa lubiła muzykę, tańce i śpiew. Czytała
uczone księgi i opiekowała się nauką, myśląc o
odnowieniu uniwersytetu w Krakowie. W testamencie
zapisała swoje klejnoty na odbudowę i rozbudowanie
krakowskiego uniwersytetu. Jej wolę wykonał król
Władysław Jagiełło i dlatego uczelnia ta do dziś nosi
jego imię. Aktywność Jadwigi przejawiała się też w
działalności charytatywnej. Opiekowała się biednymi i
chorymi, nie żałując pieniędzy na utrzymanie szpitali dla
ubogich. Królowa zadziwiała swoją urodą i niezwykłą
osobowością. Była szlachetna, sprawiedliwa i dobra.
Nie okazywała nikomu pychy, gniewu czy niechęci.
Wykształcenie królowej było znacznie wyższe
niż przeciętnie spotykane na dworach polskich. Mówiła
od dzieciństwa kilkoma językami, umiała pisać i czytać,
znała również język polski.
 Kiedy dni Piastów przecinał się wątek,
A prawo berła w Hedwidze złączone,
Na ten jedynie krwi nam lubej szczątek
Oczy Polaków były obrócone.
........................

To życie tylu wsławione cnotami,

Śmierć nielitosna zbyt wcześnie przerywa,
A Polak grób jej oblewając łzami,
Piękną Hedwigę dotychczas wspomina.

Julian Ursyn Niemcewicz

Śpiewy historyczne, 1816

Sarkofag królowej Jadwigi

w katedrze na Wawelu
Św. Jadwiga jest uważana za patronkę polskiej młodzieży. Przy jej
sarkofagu często modlą się młodzi ludzie, powierzając Świętej
swoje sprawy.
Podczas renowacji katedry na Wawelu, 22
stycznia 1889 roku, odkryto kryptę pod
posadzką, w której znajdował się grobowiec
królowej Jadwigi. Badania antropologiczne
prowadził Izydor Kopernicki, profesor
Uniwersytetu Jagiellońskiego. Opracowanie
pozostało w rękopisie, ogłosił je dopiero w 1914
roku prof. Juliusz Talko-Hryncewicz.
Znając wyniki badań nad szczątkami kostnymi,
Paweł Sikora  tak przedstawił wygląd Królowej:
[...] Można sobie wyobrazić królową Jadwigę
jako kobietę młodą, bardzo wysoką, blondynkę,
o głowie krótkiej, czole prostym, wysokim i
twarzy wąskiej, nosie prostym, wąskim [...].
W katedrze wawelskiej znajduje się wiele miejsc i przedmiotów związanych z
postacią św. Jadwigi. Najważniejszym z nich jest gotycki Cudowny Krucyfiks,
przed którym bardzo często modliła się Królowa. Według tradycji, ukrzyżowany
Chrystus przemówił do klęczącej przed nim Jadwigi, radząc jej, by poślubiła
Jagiełłę.

Insygnia władzy królewskiej

  
„Jadwiga jest w sercu Polski.
A Polska na każdym etapie swoich
dziejów musi stwierdzić,
że była i jest sobą
w znacznej mierze przez Jadwigę.”
Karol Wojtyła