Elżbieta Rakuszanka

siostra,matka i córka królów

Elżbieta urodziła się w Wiedniu

w roku 1436 albo 1437, bo tego
nie jesteśmy do końca pewni,
ponieważ jej data urodzenia nie
została zanotowana.
Dzieciństwo przyszłej królowej
było bardzo trudne ponieważ
straciła obojga rodziców. W
1450 roku została zaręczona z
 synem Księcia Saskiego i
elektora Rzeszy Niemieckiej.
Małżeństwo nie doszło jednak
do skutku. W 1452 roku zaś
poselstwo z Polski przyjechało
do Wiednia aby wynegocjawać
małżeństwo obecnego Króla
Polskiego - Kazimierza
Jagiellończyka z Elżbietą
Habsbużanką. Udało się ,a w
1454 roku odbyło się wesele
które trwało aż osiem dni.
Elżbieta została królową Polski.
Mimo że po jej przyjezdzie
Kazimierz jak ją zobaczył
zamknął się na dwa dni w
komnacie to pózniej z
nieznanych przyczyn Elżbieta i
on stali się nierozłączni.
Kazimierz zabierał ją ze sobą
wszędzie. Elżbieta była
wyjątkowo brzydka. Ciało miała
wygięte, zęby wystające,
wykrzywioną głowę oraz na
 twarzy zachowany ślad po tym
jak w młodym wieku chorowała
na gruzlicę. Jej pozycja wzrosła
w 1457,po śmierci brata
Władysława Pogrobowca,
gdy stała się spadkobierczynią
tronu Czech i Węgier. Jako
dziedziczka tych królestw
podjęła starania o osadzenie
tam Jagiellonów w osobie
swego najstarszego syna
Władysława. Choć bardzo była
wykształcona nie mieszała się w
politykę.Uwielbiała się
bawić,często wyjeżdżała ze
swoją teściową Sonką na tańce
do Torunia. Podczas gdy król
rozgramiał Zakon Krzyżacki na
Wojnie Trzynastoletniej, ona
zajęła się Królestwem oraz
szukaniem mężów dla swoich
córek. Jej najstarsza córka
Jadwiga ożeniła się z księciem
Bawarskim - Jerzym Bogatym.
 Nazywana jest ''matką
królów''ponieważ czterech z jej
synów zasiadło na tronie.
Królowa była zarozumiała.
Powatarzała że jest wnuczką
cesarza,córką,żoną,siostrą i
matką królów.Gardziła niżej
urodzonymi. W 1492 roku zmarł
jej mąż Kazimierz z którym
miała aż 13 dzieci, ona zaś
zmarła w 1505 roku.