ARALING

PANLIPUNAN 8
QUARTER 2, WEEK 4
JAY MARK V. VILLARICO
TEACHER
MGA KONTRIBUSYON NG
KABIHASNANG KLASIKO SA
PAG-UNLAD NG
PANDAIGDIGANG KAMALAYAN
SUSING KONSEPTO
Ang kontribusyon ng kabihasnang klasiko sa kasalukuyang panahon ay napakalawak hindi
lamang sa larangan ng literatura at kultura, ngunit maging sa uri ng pamahalaan at akademiya na
mayroon tayo ngayon. Halos lahat ng istruktura ng mga kasalukuyang organisasyon at mga uri
ng pamahalaan ay hango mula sa mga klasikong pamamaraan.
ANG DAIGDIG SA PANAHON NG
TRANSISYON
Apat ang pangunahing salik na nagbigay-daan sa paglakas ng kapangyarihan ng Papa sa
Rome.
a. Pagbagsak ng Imperyong Roman
 Tinukoy ni Silvian, isang pari, na kalooban ng mga Roman ang bunga ng kanilang mga
kasamaan.
 Nahati ang lipunan sa dalawang panig- ang pinakamaliit na bahagi ng lipunan na binubuo ng
mayayaman at malalakas na pinuno sa pamahalaan at mga nakararaming maliliit na
mamamayan.
 Ang simbahang Kristiyano, na tanging institusyong hindi pinakialaman ng mga barbaro, ang
nangalaga sa mga pangangailangan ng mga tao.
b. Matatag at Mabisang Organisasyon ng Simbahan
 Karaniwang tao lamang ang mga pinuno ng Simbahan na nakilala bilang mga presbyter na
pinili ng mga mamamayan
 Isang diyosesis ang kongregasyon ng mga Kristiyano sa bawat lungsod na pinamunuan ng
Obispo.
 Obispo rin ang namamahala sa pagpapanatili ng kaayusan at katarungan sa lungsod at sa iba
pang mga nasasakupan.
 Arsobispo ang mga Obispo na nakatira sa malalaking lungsod na naging unang sentro ng
Kristiyanismo.
 Papa, ang kinikilalang kataas-taasang pinuno ng Simbahang Katoliko sa kanlurang Europe.
c. Kapapahan (Papa) ay tumutukoy sa tungkulin, panahon ng panunungkulan at
kapangyarihang panrelihiyon ng Papa bilang pinuno ng Simbahang Katoliko.
d. “Pope” ay ngangangahulugang AMA na nagmula sa salitang Latin na “Papa”. Noong unang
panahon itinuturing ng mga kristyano ang “Papa” bilang ama ng mga Kristiyano.
 URI NG PAMUMUNO SA
1. SIMBAHAN
Constantine the Great - Pinagbuklod-buklod niya ang lahat ng mga Kristiyano sa buong imperyo ng
Rome at ang Konseho ng Nicea na kaniyang tinawag.
2. Papa Leo the Great (440-461) - Binigyang-diin niya ang Petrine Doctrine, ang doktrinang nagsasabing
ang Obispo ng Rome, bilang tagapagmana ni San Pedro, ang tunay na pinuno ng Kristiyanismo.
3. Papa Gregory I - Iniukol niya ang kaniyang buong kakayahan at pagsisikap sa paglilingkod bilang
pinuno ng lungsod at patnubay ng Simbahan sa buong kanlurang Europe.
4. Papa Gregory VII - Sa kaniyang pamumuno naganap ang labanan ng kapangyarihang sekular at
eklesyastikal ukol sa power of investiture o sa karapatang magkaloob ng tungkulin sa mga tauhan ng
Simbahan.
 Ang investiture - Ito ay isang seremonya kung saan ang isang pinunong secular katulad ng hari ay
pinagkakalooban ng mga simbolo sa pamumuno katulad ng singsing sa Obispong kaniyang hinirang
upang maging pinuno ng simbahan.
 Pamumuno ng mga Monghe- Sila ang mga regular na kasapi ng mga pari at itinuturing na higit na
matapat kaysa mga paring sekular.
 MGA GAWAIN NG MGA
MONGHE.
Dahil sa ginawang pagsisikap ng mga monghe, ang mga kaalaman tungkol sa sinauna at panggitnang
panahon ay napangalagaan sa kasalukuyan.
 Nagtiyaga ang mga monghe sa pag-iingat ng mga karunungang klasikal ng mga sinaunang Griyego
at Romano.
 Ang makatarungang pamumuno ng mga monghe sa Kanlurang Europe ay nakatulong din sa lawak
ng katanyagan at kapangyarihan ng Simbahan sa ilalim ng pamumuno ng Papa.
 Dahil sa hindi pa natutuklasan ang palimbagan at ang paggawa ng papel, ang lahat ng mga libro na
kanilang iniingatan sa mga aklatan sa monasteryo ang kanilang matiyagang isinusulat muli sa mga
sadyang yaring balat ng hayop.
 Nagpakain ang mga monasteryo sa mahihirap, nangalaga sa mga maysakit at kumupkop sa mga
taong nais makaligtas sa kanilang mga kaaway.
 Pinakamahalaga sa mga ginampanang tungkulin ng mga monghe ang pagpapalaganap ng
Kristiyanismo sa utos ng Papa sa ibat-ibang dako ng kanlurang Europe.
THE END