ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΕΣ

ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
 Ορισμός του ψυχιατρικού
επείγοντος.
Στη ψυχιατρική, επείγουσα περίπτωση
μπορεί να θεωρηθεί κάθε μεταβολή στην
συμπεριφορά, στο συναίσθημα ή στην
σκέψη που αν δεν αντιμετωπισθεί, μπορεί
να έχει δυσάρεστες επιπτώσεις τόσο στη
ζωή, τη σωματική ακεραιότητα ή την
πρόγνωση του ασθενή όσο και στο
περιβάλλον του.
 Ορισμός του ψυχιατρικού
επείγοντος.
Τέτοιες μεταβολές μπορεί να υποδηλώνουν:
την έξαρση μιας μακροχρόνιας ψυχιατρικής
κατάστασης
την έναρξη μιας ψυχιατρικής νόσου
να αποτελούν ένα μεμονωμένο επεισόδιο στη
ζωή του ασθενή
να σχετίζονται με καταστάσεις που η αιτία τους
δεν βρίσκεται αναγκαστικά μέσα στα πλαίσια της
κλινικής ψυχιατρικής.
 Ορισμός του ψυχιατρικού
επείγοντος.
Τα ψυχιατρικά συμπτώματα και οι
συμπεριφορικές μεταβολές μπορεί να είναι
τα προεξάρχοντα χαρακτηριστικά:
ψυχιατρικής διαταραχής
νευρολογικής διαταραχής
ή άλλης σωματικής διαταραχής η οποία
απαιτεί άμεση παρέμβαση.
Έτσι η αρχική εκτίμηση του ψυχιατρικού
επείγοντος θα πρέπει να έχει την ίδια
κατεύθυνση της άμεσης, σωματικά
προσανατολισμένης προσέγγισης που
αρμόζει σε κάθε ασθενή που προσέρχεται
στα επείγοντα.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Διαταραχές της
συμπεριφοράς
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Κλινικά σύνδρομα
 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Οι διαταραχές της
συμπεριφοράς

Η διαταραχή της συμπεριφοράς δεν είναι

νόσος αφ’ εαυτής, αλλά αποτελεί την
τελική συνισταμένη και εκδήλωση
διαφόρων αιτίων και παθήσεων.
Επηρεάζει και χαρακτηρίζεται από την
συμμετοχή του συνόλου της
προσωπικότητας και όχι μέρους αυτής.
Επείγουσα εκτίμηση και διευθέτηση των
διαταραχών συμπεριφοράς.
Στα άτομα με διαταραχές της
συμπεριφοράς η διαφορική διάγνωση
μεταξύ σωματικής ή ψυχιατρικής νόσου
ως αιτίας για την μη φυσιολογική αυτή
συμπεριφορά είναι σημαντική.
Επείγουσα εκτίμηση και διευθέτηση των
διαταραχών συμπεριφοράς.
Οι ασθενείς για τους οποίους απαιτείται
επείγουσα εκτίμηση και ρύθμιση είναι αυτοί
που παρουσιάζουν:
Α. αυτοκτονική συμπεριφορά
Β. βίαιη και ετεροκαταστροφική συμπεριφορά ή
τέλος
Γ. αυτοί που έχουν μια ταχέως εξελισσόμενη
ιατρική κατάσταση η οποία έχει ως
αποτέλεσμα την διαταραγμένη συμπεριφορά .
 Α. Ο αυτοκτονικός ασθενής
1. Ορισμός: Αυτοκτονία είναι ο
αυτοπροκαλούμενος θάνατος εκ προθέσεως.
Η απόπειρα είναι μια πράξη που είχε την ίδια
πρόθεση, αλλά απέτυχε.
2. Επίπτωση και επιπολασμός: κυμαίνεται από
3-4/100.000 κατοίκους το χρόνο στην Ελλάδα,
Ιταλία, Ισπανία έως 36-40/100.000 κατοίκους
το χρόνο στις πρώην Ανατολικές χώρες,
Γερμανία, Σκανδιναυϊκές χώρες.
Α. Ο αυτοκτονικός ασθενής
3. Παράγοντες που σχετίζονται με την
αυτοκτονία:
Φύλο (αυτοκτονίες οι άνδρες, απόπειρες οι γυναίκες)
Μέθοδος (βίαιες μεθόδους κυρίως οι άνδρες)
Ηλικία (αυτοκτονίες σε μεγαλύτερες ηλικίες, απόπειρες σε μικρότερες)
Θρησκεία (π.χ οι χριστιανοί δυσκολότερα από ότι οι προτεστάντες)
Οικογενειακή κατάσταση(άγαμοι, διαζευγμένοι, μόνοι)
Σωματική υγεία (χρόνιες, κακοήθεις επώδυνοι νόσοι)
Παράγοντες που σχετίζονται με την
αυτοκτονία(συνέχεια)
ψυχική υγεία(κατάθλιψη, σχιζοφρένεια, εξάρτηση από ουσίες)
Προηγούμενες απόπειρες
ψυχοπιεστικά γεγονότα(ανεργία,
συνταξιοδότηση, οικονομικές αποτυχίες
κτλ).
οικογενειακό ιστορικό αυτοκτονίας.
 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗΣ
ΠΡΟΘΕΣΗΣ
1. Μύθοι για την αυτοκτονία - Σημεία πριν την αυτοκτονία
Η αποφασιστικότητα και το δικαίωμα στο θάνατο –η αμφιθυμία
του ατόμου
Το αναπόφευκτο της αυτοκτονίας (δεν ισχύει πάντα)
Η προειδοποίηση για αυτοκτονία (στο 80% των περιπτώσεων όταν
προειδοποιεί, πραγματοποιεί την απόπειρα ή την αυτοκτονία)
Η βελτίωση μετά την απόπειρα και η περίοδος κινδύνου (χρειάζεται
προσοχή για 3 τουλάχιστον μήνες μετά)
Οι ερωτήσεις γύρο από την αυτοκτονία (πρέπει να ερωτάται για τυχόν
σχέδια αυτοκτονίας, οι ερωτήσεις δεν υποβάλουν σκέψεις αυτοκτονίας)
Η αυτοκτονία είναι πράξη που γίνεται εν αιθρία (δεν ισχύει)
Κατάθλιψη-ψύχωση και αυτοκτονία (μεγαλύτερος κίνδυνος)
Χρόνος αυτοκτονίας των καταθλιπτικών ασθενών (κυρίως στην αρχή
της νόσου ή με την έναρξη της βελτίωσης).
 ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗΣ
ΠΡΟΘΕΣΗΣ
2. Παράγοντες που καθορίζουν την αυτοκτονική πρόθεση
α) ο τρόπος απόπειρας (βίαιος ή μη)
β) ο προσχεδιασμός της απόπειρας
γ) ο τρόπος προμήθεια του μέσου της απόπειρας (ενεργητική
προετοιμασία)
δ) ο τόπος που έγινε η απόπειρα (σπίτι, εκτός οικίας)
ε) η ρύθμιση του χρόνου για αποφυγή κάποιας παρέμβασης
στ) οι προφυλάξεις για την ανεύρεση (ανοικτή ή κλειδωμένη
πόρτα)
ζ) η απομόνωση (αποφυγή της παρουσίας κάποιου)
η) ενέργειες για βοήθεια κατά την διάρκεια ή μετά την απόπειρα
(ενημέρωση κάποιου)
2. Παράγοντες που καθορίζουν την αυτοκτονική
πρόθεση (συνέχεια)
θ) διευθετήσεις πριν την απόπειρα (διαθήκη, ασφάλεια, εξόφληση
χρεών)
ι) ύπαρξη σημειώματος
ια) έκδηλη προειδοποίηση για την απόπειρα
ιβ) επικαλούμενος σκοπός της απόπειρας (χειρισμός
περιβάλλοντος, φυγή, τέλος, επίλυση προβλημάτων)
ιγ) σοβαρότητα της απόπειρας.
 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ
Μην αφήνεται τον αυτοκτονικό ασθενή μόνο του και
απομακρύνεται κάθε δυνητικά επικίνδυνο αντικείμενο από το
δωμάτιο.
Εκτιμήστε αν η απόπειρα ήταν προσχεδιασμένη ή παρορμητική
και τα υπόλοιπα σημεία της αυτοκτονικής πρόθεσης. Ελέγξτε αν
οι παράγοντες που οδήγησαν στην απόπειρα έχουν αλλάξει.
Να ρωτάτε τον ασθενή αν έχει αυτοκτονικό ιδεασμό, σχέδια
αυτοκτονίας και αν θέλει να πεθάνει, όπως αναφέρθηκε οι ιδέες
αυτοκτονίας δεν μπαίνουν στο κεφάλι του ασθενούς από τις
σχετικές ερωτήσεις του γιατρού.
Η συνέντευξη πρέπει να γίνεται σε ασφαλή χώρο. Αναφέρονται
περιπτώσεις όπου ασθενείς πήδηξαν από το παράθυρο.
 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ
Μη λέτε στον ασθενή ενθαρρυντικά ψέματα (π.χ οι
περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται κάποια στιγμή να
αυτοκτονήσουν)
Να ρωτάτε για προηγούμενες απόπειρες.
Να ρωτάτε αν υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε μέσα
αυτοκτονίας (τοξικές ουσίες, όπλα κτλ)
Μη αφήνεται τον ασθενή να φύγει από το τμήμα
επειγόντων αν δεν είστε σίγουροι ότι δεν θα κάνει κακό
στον εαυτό του. Μη θεωρείται δεδομένο ότι η οικογένεια
ή οι φίλοι του ασθενή μπορούν να τον επιβλέπουν όλο
το 24ωρο. Αν χρειάζεται 24ωρη παρακολούθηση
εισάγετε τον ασθενή στο νοσοκομείο.
 Β. Ο βίαιος ασθενής
Βίαιη συμπεριφορά ορίζεται:
1. Η εκούσια πρόκληση σωματικών βλαβών σε
άλλο άτομο.
2. Περιλαμβάνονται ο ξυλοδαρμός, ο βιασμός, η
ληστεία και η ανθρωποκτονία.
3. Στις βίαιες πράξεις περιλαμβάνονται η
σωματική και η σεξουαλική κακοποίηση
ενηλίκων, παιδιών και ηλικιωμένων.
Η βία είναι συμπεριφορά και όχι νόσος.
Η βία ή η απειλή βίας πρέπει να αντιμετωπισθεί
πριν από κάθε άλλη θεραπεία.
Η σημασία της υποτίμησης του φόβου από τον
κλινικό (ο κλινικός δεν πρέπει να υποτιμά τον φόβο ή να αψηφά τον κίνδυνο)
Η ένταση του φόβου του κλινικού δείκτης της
επικείμενης βίαιης συμπεριφοράς.
ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ
ΜΕ ΒΙΑΙΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ
Ψυχωσικές διαταραχές όπως: σχιζοφρένεια και μανία (ιδίως αν
υπάρχουν ιδέες διώξεως ή επιτακτικού τύπου ακουστικές
ψευδαισθήσεις)
Κατατονική διέγερση
Τοξίκωση από οινόπνευμα και άλλες ουσίες
Στέρηση οινοπνεύματος και άλλων εθιστικών ουσιών
Διεγερμένη κατάθλιψη-επιλόχεια ψύχωση (κατάθλιψη)
Διαταραχές της προσωπικότητας που χαρακτηρίζονται από οργή
και πλημμελή έλεγχο των παρορμήσεων (μεθοριακή διαταραχή
και αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας).
Εγκεφαλοπάθειες γενικευμένες ή με προσβολή των μετωπιαίων ή
σπανιότερα των κροταφικών λοβών (όγκοι, άνοια).
ΣΗΜΕΙΑ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΒΙΑΙΗΣ
ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ
Πρόσφατες βίαιες πράξεις και κατά αντικειμένων.
Λεκτικές ή εξωλεκτικές απειλές.
Ασθενής που φέρει όπλα ή αντικείμενα που μπορούν
να χρησιμοποιηθούν σαν όπλα.
Αυξανόμενη ψυχοκινητική διέγερση.
ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
Πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν:
Οι ιδέες, η επιθυμία, η πρόθεση και τα σχέδια
βιαιοπραγίας.
Δημογραφικοί παράγοντες κινδύνου: φύλο (άνδρες),
ηλικία (15-24), κοινωνικοοικονομική κατάσταση (κακή),
κοινωνικό υποστηρικτικό σύστημα (ανεπαρκές).
Το ιστορικό του ασθενούς (βίαιες πράξεις, μη βίαιες αλλά
αντικοινωνικές πράξεις, πλημμελής έλεγχος των
παρορμήσεων (κατάχρηση ουσιών, εκρήξεις θυμού,
αυτοτραυματισμοί, απόπειρες αυτοκτονίας, ψύχωση)
Σαφείς στρεσογόνοι παράγοντες.
 ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ
Γονεϊκή αποστέρηση και κακοποίηση
(παραμέληση, εγκατάλειψη, κακοποίηση από
τους γονείς) .
Πρώιμη έκθεση σε βία (εμπειρίες βίας, ανάμεσα
σε γονείς ή αδέλφια) .
Συχνές διακοπές της οικογενειακής ζωής
(χωρισμοί, διαζύγια, συχνές μετακινήσεις) .
Προβλήματα με μορφές εξουσίας (σκασιαρχείο,
φυγές από το σπίτι, προβλήματα στο σχολείο ή
στο στρατό κτλ).
 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
Πρώτο μέλημα η ασφάλεια του ασθενή, των άλλων
ασθενών, του προσωπικού και η δική του.
Δεν υπάρχει ουσιαστική βοήθεια κάτω από την απειλή
βίας.
Βασικός στόχος είναι να ηρεμήσει ο ασθενής.

Πολλά άτομα παρουσιάζουν βίαιη και επιθετική στάση,

μεταξύ άλλων, και:
1. για να αμυνθούν ουσιαστικά σε έντονα συναισθήματα
ευαλωτότητας και ανημπόριας που τους διακατέχουν.
2. από έντονο φόβο μήπως χάσουν τον έλεγχο των
βίαιων παρορμήσεων που τους διακατέχουν.
3. αμυνόμενοι στους υποτιθέμενους διώκτες τους.
 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
I) Όταν το άτομο είναι δυνητικά βίαιο:
Παρουσία προσωπικού ασφάλειας
Δημιουργία ενός μη απειλητικού πλαισίου
για την συνέντευξη
Δημιουργία βαθμού συνεργασίας στη
συνέντευξη
Τοποθέτηση ορίων
Παρακολούθηση των εσωτερικών
αντιδράσεων(αφορά τις αντιδράσεις π.χ φόβο του κλινικού)
II) Όταν το άτομο συμπεριφέρεται βίαια.

Εάν το άτομο παρ’ όλα τα παραπάνω ή εξαρχής

συμπεριφέρεται βίαια ή είναι έτοιμο να χάσει τον
έλεγχό του πρέπει να γίνουν τα παρακάτω:
Κλήση βοήθειας.
Ανάληψη αρχηγίας
Απομόνωση του ασθενή
Τοποθέτηση φυσικών ορίων στη συμπεριφορά.
Φαρμακευτική αγωγή.
Γ) ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ (ΠΑΘΟΛΟΓΙΚΕΣ) ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
ΩΣ ΑΙΤΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΓΜΕΝΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ.

Ασθενείς οι οποίοι παρουσιάζουν μια

ταχέως εξελισσόμενη ιατρική κατάσταση
μπορεί να εμφανισθούν στο ΤΕΠ:
Με αυτοκτονικές τάσεις
Με ανθρωποκτόνους ή βίαιες τάσεις
Με οξεία ψυχωσική κατάσταση
Με μεταβαλλόμενο επίπεδο συνείδησης.
 ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Μια ποικιλία αναστρέψιμων ιατρικών καταστάσεων θα
μπορούσε να έχει σαν αποτέλεσμα την οξεία έναρξη
συμπεριφεριολογικών διαταραχών.
υπογλυκαιμία, υποξαιμία, υπερτασική εγκεφαλοπάθεια,
μηνιγγίτιδα ή εγκεφαλίτιδα, κρανιακό τραύμα, επιληψία,
Ενδοκρανιακά νεοπλάσματα, εγκεφαλικά επεισόδια,
Οξεία συστηματική οργανική ανεπάρκεια
Delirium δευτεροπαθές σε φλεγμονή
Ενδοκρινολογικές παθήσεις (θυρεοειδής,
παραθυρεοειδείς, επινεφρίδια)
Τοξίκωση από ουσίες ή σύνδρομο διακοπής ουσιών
 ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ
ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Ιστορικό του ασθενούς:
-την ύπαρξη προηγούμενου ψυχιατρικού ιστορικού
-την εμφάνιση πυρετού το τελευταίο διάστημα
-την ύπαρξη εγκεφαλικού τραύματος
-την λήψη φαρμακευτικής αγωγής
-την λήψη νομίμων ή παρανόμων ουσιών
-την ύπαρξη αποπροσανατολισμού ή σύγχυσης
-την διαταραχή του λόγου
-προηγηθείσα συγκοπτική κρίση ή απώλεια της συνείδησης
-κεφαλαλγία
-δυσκολίες στην πραγματοποίηση καθημερινών εργασιών.
Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ
1. Εξέταση της ψυχονοητικής κατάστασης
2. Εξέταση της φυσικής κατάστασης
3. Εργαστηριακός έλεγχος
4. Απεικονιστικός έλεγχος
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. ΚΛΙΝΙΚΑ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ
ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΣΤΟ Τ.Ε.Π.

1. Αυτά που οφείλονται σε ψυχογενή αίτια και

εμφανίζονται με ψυχιατρική κυρίως κλινική εικόνα
(όπως ψυχωσικές διαταραχές, συναισθηματικές
διαταραχές) .
2. Αυτά που οφείλονται σε ψυχογενή αίτια αλλά
εμφανίζονται κυρίως με σωματική συμπτωματολογία
(όπως αγχώδεις διαταραχές, διαταραχή πανικού, και
διαταραχή μετατροπής).
3. Αυτά που οφείλονται σε οργανικά αίτια και
παρουσιάζουν κυρίως ψυχιατρική αλλά και σωματική
συμπτωματολογία(όπως διαταραχές προκαλούμενες
από ουσίες, αλκοόλ, τοξίκωση από ψυχοφάρμακα,
ανεπιθύμητες ενέργειες από ψυχοφάρμακα, άνοια και
delirium) .
1. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΣΕ ΨΥΧΟΓΕΝΗ ΑΙΤΙΑ

ΜΕ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΚΥΡΙΩΣ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ.

1.1. Ψυχωσικές διαταραχές:

1.1.1. Σχιζοφρένεια
1.1.2. Βραχείες αντιδραστικές ψυχώσεις
1.1.3. Οξείες αντιδράσεις κατά την λοχεία

1.2. Συναισθηματικές διαταραχές:

1.2.1. Μείζων κατάθλιψη
1.2.2 Μανιακή διέγερση
2. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑ ΣΕ ΨΥΧΟΓΕΝΗ ΑΙΤΙΑ
ΜΕ ΣΩΜΑΤΙΚΕΣ ΚΥΡΙΩΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ.

2.1 ΑΓΧΩΔΕΙΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

2.1.1 Διαταραχή πανικού
2.1.2. Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, ειδικές φοβίες,
διαταραχή μετατραυματικού stress, ιδεοψυχαναγκαστική
διαταραχή.

2.2. ΣΩΜΑΤΟΜΟΡΦΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ

2.2.1 Διαταραχή σωματοποίησης
2.2.2. Υποχονδρίαση
2.2.3. Διαταραχή μετατροπής
Η διευθέτηση των ασθενών αυτών
στο τμήμα επειγόντων.
1. Η οργανική αιτία των συμπτωμάτων θα πρέπει να
αποκλείεται και μέσω των κατάλληλων εργαστηριακών
και απεικονιστικών μεθόδων.
2. Μετά τα φυσιολογικά αποτελέσματα ο ασθενής πρέπει
να επαναδιαβεβαιώνεται ότι δεν πάσχει από κάποια
σοβαρή νόσο. Στον ασθενή δεν πρέπει να λέγεται
ευθέως ότι το σύμπτωμα δεν έχει οργανική αιτιολογία,
γιατί αυτό μπορεί να χειροτερεύσει το σύμπτωμα.
3. Ο κλινικός θα πρέπει να τονίζει στον ασθενή ότι συχνά
το σύμπτωμα υφίεται αυτομάτως όταν οι εργαστηριακές
εξετάσεις είναι ικανοποιητικές.
4. Αφού αποκλεισθεί η οργανική αιτιολογία των
συμπτωμάτων, η προσέγγιση πλέον είναι ψυχολογική
και ψυχιατρική.
 3. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΠΟΥ
ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ.
3.1. Delirium ή οξύ ψυχωσικό σύνδρομο με διαταραχή των
γνωστικών λειτουργιών
Tο delirium έχει πάντοτε οργανική αιτία
Σύμφωνα με τα κριτήρια του ICD-10, χαρακτηρίζεται από
συντρέχουσες διαταραχές της μνήμης, της προσοχής, της αντίληψης
(οπτικές ψευδαισθήσεις), της σκέψης, της ψυχοκινητικής
συμπεριφοράς, του συναισθήματος, και του κύκλου ύπνου-
εγρήγορσης μαζί με διαταραχή του επιπέδου της συνείδησης
αιτιοπαθογενετικά κατατάσσεται σε: Ντελίριο οφειλόμενο σε γενική
ιατρική κατάσταση (νόσο), τοξικό ντελίριο από ουσίες, στερητικό
ντελίριο, ντελίριο πολλαπλής αιτιολογίας, ντελίριο μη
προσδιοριζόμενο αλλιώς.
Το delirium συνοδεύεται από υψηλή συχνότητα θανάτου πράγμα
που αντανακλά την σοβαρότητα της υποκείμενης παθολογία. Η
έγκαιρη διάγνωσή του είναι επομένως ιδιαίτερα σημαντική.
 3. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΠΟΥ
ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ.
3.2. Επείγουσες καταστάσεις οφειλόμενες στο αλκοόλ.

3.2.1.Καταστάσεις οφειλόμενες σε υπερβολική λήψη αλκοόλ.

3.2.1.1. Οξεία τοξίκωση ή αλκοολική μέθη
3.2.1.2. Αλκοολική ψευδαισθήτωση
3.2.1.3. Αλκοολική ψύχωση
3.2.1.4. Αλκοολική άνοια

3.2.2. Καταστάσεις οφειλόμενες στην διακοπή του αλκοόλ

3.2.2.1. Σύνδρομο απόσυρσης (στέρησης) από το αλκοόλ.
3.2.2.2. Τρομώδες παραλήρημα (delirium tremens)
 3. ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ ΠΟΥ
ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΑΙΤΙΑ.
3.3. Επείγουσες καταστάσεις οφειλόμενες σε ουσίες
3.3.1. Τοξίκωση
3.3.2. Σύνδρομο στέρησης

3.4. Τοξίκωση από ψυχοτρόπες ουσίες

3.4.1. Αντιχολινεργικά
3.4.2. Λίθιο.

3.5. Ανεπιθύμητες ενέργειες αντιψυχωσικών φαρμάκων

3.5.1. Οξεία δυστονία
3.5.2. Ακαθισία
3.5.3. Παρκινσονισμός
3.5.4. Κακόηθες σύνδρομο από νευροληπτικά

3.6 . Άνοια