Αιγυπτιακή μυθολογία

Σπύρος Φίλιππας
 Ατούμ
Ο Νουν, από τον οποίο όλα προέρχονται,
είναι η θεότητα του χάους
Ή όψη του Ατούμ ως προερχόμενου από το πρωταρχικό χάος ως
αρρενοθήλεια ύπαρξη και η δημιουργία των Σου(αέρας) και
Τεφνούτ(υγρασία) παραδίδεται σε δύο εκδοχές.
Ο Σου και η Τεφνούτ γεννούν τον
Γκεμπ (γη) και την Νουτ (ουρανός
με κεφάλι φιδιού)

Ατούμ
Το όνομα Ατούμ, σύμφωνα με τους
θεολόγους σημαίνει ο πλήρης Σου Τεφνούτ
Γκεμπ

Νουτ
 Ο Γκεμπ και η Νουτ γεννούν τον Όσιρι, τον
Σηθ, την Ίσιδα και τη Νέφθυ.
Η θεά Νούτ (ουρανός) κάθε βράδυ
κατάπινε τον ήλιο.

Όσιρι Σηθ Ίσιδα Νέφθυ

ς
 Τα σύμβολα
• Το όνομα του Ατούμ φαίνεται πως προέρχεται από μία ρίζα, η οποία σημαίνει "δεν υπάρχω" και "είμαι πλήρης". Ο θεός
αυτός, ως τοεξομοίωσανπική αρχικά θεότητα της Ηλιούπολης, είχε ως ιερό ζώο τον ταύρο Μένβι. Από τα αρχαία όμως
χρόνια, οι ιερείς του τον με τον Ρε, τον μεγάλο ηλιακό θεό, διδάσκοντας ότι μέσα στον Νουν, πριν από τη δημιουργία,
ζούσε «ένα πνεύμα, αδιαμόρφωτο ακόμη, φέρον εγγενώς το σύνολο των υπάρξεων», ο Ατούμ. Μία ημέρα, το πνεύμα αυτό
εκδηλώθηκε με το όνομα Ατούμ Ρε και δημιούργησε, από την ουσία του τους θεούς, τους ανθρώπους και όλα τα όντα.

• Αργότερα, ο Ατούμ έγινε προσωποποίηση του ήλιου, την ώρα της δύσης και πριν από την ανατολή του (ως Νεφερτούμ,
δηλαδή νεαρός Ατούμ), ενώ η λατρεία του σε συνδυασμό με εκείνη του Ρε ή Ρα, επεκτάθηκε σε όλη την αρχαία Αίγυπτο.
Γενικά ο Ατούμ θεωρείτο γενάρχης του ανθρώπινου είδους και απεικονιζόταν πάντα με κεφαλή ανθρώπου εστεμμένη με το
"ψεντ", το διπλό στέμμα των Φαραώ. Θεός μοναχικός αρχικά, θεωρείτο γεννήτορας, δίχως τη συνδρομή κάποιας θηλυκής
αρχής, του πρώτου θεϊκού ζεύγους, όπως είδαμε πιο πάνω. Αργότερα του έδωσαν μία σύζυγο και σε ορισμένες περιοχές
δύο, γιατί στη Μέμφιδα τον ένωναν άλλοτε με την Ιιουσάς και άλλοτε με τη Νεμπέτ Χοτέπ, από την οποία απέκτησε
δίδυμα παιδιά, τον Σου και την Τεφνέτ. Ψε
ντ
 Η προστασία των Φαραώ
• Ο Ατούμ ως δημιουργός ολων των πραγμάτων και των υπάρξεων, προστατεύει
τον νεκρό από όλους τους κινδύνους και τις αρνητικές δυνάμεις του Κάτω
Κόσμου. Νικά το ερπετό Νεχέμπ-Κχαού, πιέζοντας το δάκτυλό του στη
σπονδυλική του στήλη και εκμηδενίζει το ερπετό Απέπ. Στους τάφους της
περιόδου του Νέου Βασιλείου, ο Ατούμ απεικονίζεται να τιμωρεί τους εχθρούς του
ήλιου αποκεφαλίζοντάς τους. Συνεπώς, δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί κάποιος
περισσότερο κατάλληλος για την προστασία των φαραώ. Ο Ατούμ θεωρείτο
προστατευτική θεότητα των βασιλέων της Αιγύπτου και θεωρείτο πατέρας πολλών
διαδοχικών φαραώ. Κατά τη διάρκεια της Εποχής των Πυραμίδων ήταν ο Ατούμ
που εξύψωνε τον νεκρό βασιλέα από την πυραμίδα του στον ουρανό, έτσι ώστε
να γίνει θεός-αστέρας. Σε μεταγενέστερες εποχές, ο Ατούμ προστατεύει τον νεκρό
φαραώ κατά το ταξίδι του στον Κάτω Κόσμο.
•Σας ευχαριστώ θερμά για την
προσοχή σας