Pendidikan tipikal, juga dikenali sebagai pendidikan khas atau pendidikan inklusif, ialah satu bidang pendidikan yang

memfokuskan kepada pembelajaran dan perkembangan individu berkeperluan pendidikan khas. Dalam pendidikan tipikal, terdapat pelbagai istilah dan konsep yang
penting untuk difahami.
Individu Berkeperluan Pendidikan Khas (PPKI): Ini adalah istilah umum yang digunakan untuk merujuk kepada pelajar yang mempunyai keperluan pendidikan yang berbeza daripada kebanyakan pelajar, seperti
pelajar kurang upaya, gangguan perkembangan atau keperluan khas lain.
Inklusif ialah konsep di mana pelajar berkeperluan pendidikan khas diajak belajar bersama-sama dengan pelajar tanpa keperluan khas dalam persekitaran sekolah biasa. Matlamat inklusif adalah untuk menggalakkan integrasi sosial dan pembangunan akademik untuk semua pelajar.
Kecacatan: Ini adalah keadaan yang menyebabkan kemerosotan dalam fungsi fizikal, deria, intelek atau emosi. Contoh ketidakupayaan termasuk autisme, kecacatan penglihatan, kecacatan pendengaran, disleksia, dan sebagainya.
IEP (Program Pendidikan Individu): IEP ialah dokumen yang disediakan untuk setiap pelajar dengan keperluan pendidikan khas. Dokumen ini mengandungi rancangan pendidikan yang disesuaikan dengan keperluan dan kebolehan individu.
Guru Pendamping (GPK): Guru pendamping ialah pendidik yang mempunyai latihan khas dalam menyokong murid berkeperluan pendidikan khas. Mereka bekerja rapat dengan guru kelas biasa untuk memberikan
sokongan tambahan kepada pelajar.
Terapi Carakerja: Terapi ini bertujuan untuk membantu murid yang bermasalah dalam menjalankan aktiviti harian, seperti berpakaian, makan, dan menulis. Ia sering diberikan kepada pelajar
yang mengalami kecacatan perkembangan atau fizikal.
Terapi Pertuturan: Terapi ini digunakan untuk membantu pelajar mengembangkan kemahiran pertuturan dan komunikasi. Ia biasanya diberikan kepada pelajar yang mengalami gangguan komunikasi seperti autisme atau gangguan pertuturan.
 Tindakan Disiplin Positif:

Pendekatan pengurusan tingkah laku ini bertujuan untuk memahami dan bertindak balas terhadap tingkah laku pelajar secara positif dan menyokong, bukannya dengan hukuman atau hukuman.
 Arus perdana:

Ini adalah amalan menyepadukan pelajar berkeperluan pendidikan khas ke dalam bilik darjah biasa pada kebanyakan masa, dengan sokongan tambahan mengikut keperluan.
 Teknologi Bantuan:

Ini termasuk peranti dan teknologi yang direka untuk membantu pelajar berkeperluan khas dalam pembelajaran dan komunikasi, seperti perisian membaca skrin atau alat bantuan pendengaran.
 Kelas Khas:

Ini ialah kelas yang direka khusus untuk pelajar yang mempunyai keperluan pendidikan khas yang lebih penting dan yang mungkin memerlukan pendekatan pembelajaran yang berbeza.
Pendekatan dan amalan dalam pendidikan tipikal mungkin berbeza mengikut negara dan sistem pendidikan, dan matlamatnya adalah untuk memastikan setiap individu mempunyai peluang untuk belajar dan berkembang mengikut potensi mereka.
 Definisi kanak-kanak berkeperluan khas
Kanak-kanak berkeperluan khas adalah istilah yang
merujuk kepada kanak-kanak yang mempunyai keperluan
pendidikan atau perkembangan yang berbeza atau
istimewa daripada kanak-kanak secara umumnya.
Keperluan ini boleh dikaitkan dengan pelbagai aspek,
seperti fizikal, intelek, emosi, atau sosial. Berikut adalah
definisi yang lebih terperinci:
Kanak-kanak berkeperluan khas adalah kanak-kanak yang
memerlukan perhatian, sokongan dan pendekatan
pembelajaran yang disesuaikan dengan keperluan mereka
yang berbeza daripada kebanyakan kanak-kanak seusia
mereka. Keperluan ini boleh merangkumi pelbagai perkara,
seperti:
Kecacatan Fizikal: Kanak-kanak kurang upaya fizikal
mempunyai kecacatan atau batasan dalam fungsi fizikal
mereka, seperti mobiliti terhad atau masalah dengan sistem
saraf.
Kurang Upaya Intelek: Kanak-kanak kurang upaya intelek menghadapi cabaran dalam perkembangan kognitif dan intelek mereka, yang boleh memberi kesan kepada keupayaan mereka untuk memahami, belajar dan mengambil bahagian dalam aktiviti
akademik.
Gangguan Perkembangan: Sesetengah kanak-kanak mungkin menghadapi gangguan perkembangan seperti autisme, yang boleh menjejaskan keupayaan
mereka untuk berinteraksi secara sosial, berkomunikasi atau mengawal diri mereka.
Gangguan Tingkah Laku atau Emosi: Ini melibatkan kanak-kanak yang mengalami masalah emosi atau tingkah laku yang memerlukan sokongan khas dalam pengurusan tingkah laku dan
kesejahteraan emosi mereka.
 Keperluan Perubatan Khas:

Sesetengah kanak-kanak mungkin mempunyai keadaan perubatan yang memerlukan penjagaan khas atau peralatan perubatan di sekolah.
Dalam konteks pendidikan, matlamat utama adalah untuk
menyediakan pendidikan inklusif dan sokongan untuk
semua kanak-kanak, termasuk mereka yang berkeperluan
khas. Ini mungkin termasuk menyediakan sokongan
tambahan, penggunaan kaedah pembelajaran yang
disesuaikan, penggunaan teknologi bantuan, dan
kerjasama antara guru, ahli terapi dan keluarga untuk
memastikan perkembangan dan pembelajaran yang
optimum untuk setiap kanak-kanak.
Adalah penting untuk diingat bahawa setiap kanak-kanak adalah individu yang unik, dan pendekatan pendidikan mesti disesuaikan dengan keperluan dan kebolehan mereka supaya mereka boleh mencapai potensi penuh mereka. Konsep kemasukan dan penghormatan terhadap
kepelbagaian adalah prinsip asas dalam pendekatan ini
Falsafah pendidikan tipikal ialah pendekatan atau pandangan pendidikan yang memfokuskan kepada pendidikan individu yang mempunyai keperluan pendidikan yang unik atau keperluan pendidikan khas. Pendekatan ini menganggap bahawa setiap individu adalah unik dan memerlukan
pendekatan pendidikan yang sesuai dengan keperluan mereka.
 FALSAFAH PENDIDIKAN KHAS
Pendidikan Khas di Malaysia adalah satu usaha berterusan
untuk melahirkan insan yang berketrampilan, mempunyai
keinginan, berusaha merancang dan mengurus kehidupan
serta merealisasikan potensi diri sebagai individu dan
anggota masyarakat yang seimbang dan produktif selaras
dengan Falsafah Pendidikan Kebangsaan.
 VISI PENDIDIKAN KHAS

Memberi perkhidmatan berkualiti kepada murid

berkeperluan khas ke arah kecemerlangan hidup adalah
selaras dengan hasrat Falsafah Pendidikan Kebangsaan.
 MISI PENDIDIKAN KHAS
Memberi pendidikan berkualiti kepada murid berkeperluan
khas untuk menjadikan mereka insan yang boleh berdikari,
berjaya dalam kehidupan dan memberi sumbangan khidmat
kepada masyarakat dan negara.
 Inklusif

Falsafah pendidikan khas menggalakkan

keterangkuman, yang bermaksud individu berkeperluan
pendidikan khas harus disepadukan ke dalam
persekitaran pendidikan biasa, bersama-sama dengan
rakan sebaya mereka yang tidak mempunyai keperluan
khas. Ia bertujuan untuk mewujudkan persekitaran yang
lebih pelbagai dan memberi peluang kepada semua
individu untuk berkembang maju.
Minat individu: Falsafah ini menekankan kepentingan
mengenal pasti dan memahami keperluan unik setiap
individu. Ini melibatkan penilaian berterusan dan
pembangunan program pendidikan yang disesuaikan
dengan setiap individu. Pendekatan ini bertujuan untuk
memastikan setiap individu dapat mencapai potensi
maksimum mereka
Sokongan holistik: Pendidikan khas bukan sahaja tertumpu
kepada aspek akademik, tetapi juga tertumpu kepada
perkembangan sosial, emosi dan fizikal individu. Ini
bermakna menyediakan sokongan holistik yang
merangkumi pelbagai aspek perkembangan individu.
 Kerjasama

Falsafah ini menggalakkan kerjasama antara pelbagai

pihak, termasuk guru, ibu bapa, ahli terapi dan pakar
pendidikan khas, untuk memberikan sokongan terbaik
kepada individu yang mempunyai keperluan pendidikan
khas.
 Falsafah pendidikan khas
bertujuan untuk mewujudkan persekitaran pendidikan yang
inklusif, berpusatkan individu, dan memberi tumpuan
kepada perkembangan keseluruhan individu. Pendekatan
ini berbeza dari satu tempat ke satu tempat dan dari satu
sistem pendidikan ke sistem pendidikan yang lain, tetapi
pada asasnya, ia menekankan kepentingan menerima
kepelbagaian dalam pendidikan dan memberi peluang
kepada setiap individu untuk mencapai potensi mereka.