ცისფერი მთები, ანუ

დაუჯერებელი ამბავი
რეჟისორი: ელდარ შენგელაია
სცენარის ავტორი: რეზო ჭეიშვილი
 სიუჟეტი, ანუ ერთი უიღბლო
მწერალი
• მთავარი პერსონაჟი მწერალია, რომლის ნაწარმოებსაც ან არ კითხულობენ, ან
ავიწყდებათ, ან ეკარგებათ და სამ წლიანი სიცარიელეც იზრდება.
• მიუხედავად მისი ჟანრისა, ფილმი საბჭოთა კავშირში არსებულ სიტუაციას ერთი რიგითი
„დაწესებულების“ ფონზე ასახავს.
 მსახიობები, ანუ 98 წუთით ლიფტში
გაჭედილები.
• რამაზ გიორგობიანი – სოსო
• ვასილ კახნიაშვილი – ვასო
• თეიმურაზ ჩირგაძე – დირექტორი
• ივანე საყვარელიძე – მარკშეიდერი
• სესილია თაყაიშვილი – ბუღალტერი
• გრიგოლ ნაცვლიშვილი – იროდიონი
• ვლადიმერ მეზვრიშვილი – გრიშა
• ოთარ გუნცაძე – მღებავი
• დარეჯან სუმბათაშვილი – ბელა
• ზეინაბ ბოცვაძე – ლალი
• ნინო თუთბერიძე – მდივანი
• გურამ ლორთქიფანიძე – თენგიზი
• გურამ პეტრიაშვილი – ქმარი
ციტატები, ანუ მიმების
გენერატორი
• “…თუ იცით, იგავ-არაკებს მიიღებს?
– არა, მაგრამ უარს არ გეტყვით.”
• “მე არაფრის არ მეშინია! არაფრის არ მეშინია! … მე ტანკისტი ვიყავი,
ომამდე!”
• “ბოდიში, თქვენზე მითხრეს ლიფტში გაიჭედაო, მართალია?
– რავიცი, მემგონი. ასე ამბობენ და…”
• “ცხენბურთი გამიგია, ხელბურთი გამიგია, ფეხბურთიც გამიგია, ეს
მოტობურთი რა არის, ვერ გავიგე?!”
• “ეს კაცი მოგზავნილი ხომ არ არის?”
• “მომკლავს ეს ორი სათაური!”
• “მე მხარს ვუჭერ გამყრელიძის დასკვნას.”
• “მომეცით ორივე ხელი და მითხარით საიდან იგრძენით რყევა…”
• “გინდა ზევით ადით, გინდა ქვევით ჩადით, სულ ერთია!”
• “დაანებეთ ჩემს ცოლს თავი!”
• “შაბიამნის ახალი პარტია მოიტანეს, არ გვჭირდება, მაგრამ მაინც
მოაქვთ…”
• “გაიტანეთ გრენლანდია!”
 სიყვარული, ანუ ტოქსიკური ქრაში

სოსო სამი წელიწადია სიცარიელეშია. როცა გამოჩნდება ის, ანუ

ქრისტეფორესთვის თამუნია, ერთაოზ ბრეგვაძისთვის კი
ქალბატონი მარგალიტა, რაღაც იცვლება. და მაინც, სოსო,
დაანებე მის ცოლს თავი!
 იგავ-არაკები, ანუ სულხან-საბა არადა,
მეორე

თუ თქვენზე „დარეკეს“ და დირექტორი გააფრთხილეს,

ესე იგი რაღაც მოგვარდა, მაგრამ მაინც მოგიწევთ
„დალოდების საათების“ გარკვევა - გეტყვით, დილიდან
დღის ბოლომდეა.
 სატრფიალო ლირიკა, ანუ
ძირითადად ლექსებია სიყვარულზე

სამწუხაროდ სოც. რეალიზმი მნიშვნელოვნად აისახა საბჭოთა

ლიტერატურაზე, მაგრამ არტემ ჩაჩანიძემ მაინც მოახერხა ჭაობის
ყვავილის აღმოჩენა, მუზის პოვნა და შექმნა სატრფიალო ლირიკა, ანუ
ის, რაც ასე აკლდა საბჭოთა ადამიანს!
პრემიები, ანუ ჯერ ხელფასებიც არ
აგვიღია

მიუხედავად იმისა, რომ საბჭოთა კავშირით

კმაყოფილი ხალხი ძველ თაობაში მრავლადაა,
თურმე ხელფასების გაცემის პრობლემა მაინც
ყოფილა.
 და მაინც, ეს ორი სათაური რა
საჭიროა?