FALSAFAH DAN PENDIDIKAN DI MALAYSIA

TOKOH PENDIDIKAN ISLAM DAN TOKOH PENDIDIKAN TIMUR AL-GHAZALI CONFUCIUS RABINDRANATH TAGORE

AL-GHAZALI
Lebih terkenal kerana ilmunya dalam bidang teologi , faqih dan

sufi namun ramai yang terlupa akan pandangannya dalam bidang pendidikan Antara karyanya yang terkenal ialah Ihya al-Ulum al-Din dan Tahafut Al-Falasifa ( The Incoherence of The Philosophers ) Pandangan al-Ghazali tentang pendidikan meliputi pandangannya akan keutamaan ilmu & keutamaan orang yang memilikinya, pembahagian ilmu, etika belajar dan mengajar Beliau menyatakan bahawa orang yang memiliki ilmu akan memiliki darjat-darjat yang berbeza bergantung kepada ilmu yang dimiliki Walaupun beliau berpegang teguh pada asas-asas berilmu dalam Islam , beliau juga bersandar pada logika (aqh) kerana backgroundnya yang berpandukan naqli dan aqli

 Beliau mengkategorikan ilmu kepada dua bahagian iaitu ilmu yang

pantas untuk dipelajari (al-mahmud) dan ilmu yang tidak pantas untuk dipelajari (al-madmum). Antara ilmu al-mahmud ialah fardhu ain dan fardhu kifayah. Manakala ilmu al-madmum pula ialah ilmu nujum , ilmu sihir dan sains . Beliau menyatakan ilmu sebegini boleh dipelajari selagi ia mendatangkan kebaikan . Antara etika belajar oleh beliau :
Jiwa dan akhlak yang bersih
Hubungan yang minima dengan keduniawaan untuk mendapat fokus belajar Tidak sombong dengan ilmu dan hormat sepenuhnya kepada guru Menjaga hubungan dengan sesama manusia Belajar ilmu secara menyeluruh , mahu baik atau buruk Tidak belajar khusus untuk satu ilmu sahaja Tidak terburu-buru dalam mempelajari sesuatu

 Etika mengajar pula : Kasih sayang yang penuh , anak murid seperti anak sendiri Tidak berharap kan apa , iaitu ikhlas dalam mengajar Nasihat anak murid dengan nilai-nilai kebaikan Tidak menghina ilmu orang lain Pengajaran mestilah mudah difahami oleh murid Guru mestilah mengamalkan ilmunya

Kesimpulannya , Al-Ghazali sangat menghargai ilmu kerana etika-etika yang beliau ada menunjukkan seseorang itu perlu lah berdisiplin dan bersedia untuk menuntut sesuatu ilmu . Walaupun sudah menjadi guru , etika mengajar juga sangat penting bagi memastikan ilmu yang disampai mutlak dan sahih serta tidak lari maksud sebenarnya agar murid mempelajari ilmu benar dan tidak terpesong

CONFUCIUS
Dilahirkan pada tahun 551SM di Qufu daerah Shandong Berasal dari keluarga yang miskin , seorang yang sgt tekun belajar Selepas menjadi Pegawai Rendah Krj Cina , beliau menjadi hakim Selesai menjadi Grand Secretary of Justice akhirnya menjadi

Ketua Menteri Pada puncak kerjayanya , beliau menjadi Mahaguru, mempunyai lebih kurang 3000 pengikut , 72 pelajar cemerlang Ajaran Confucius merupakan satu mazhab berasingan dikenali sebagai Confucius Meninggal dunia pada usia 73 tahun , 479 SM Pengikutnya telah mengumpul kesemua perbualan sesama mereka , semua persoalan yang timbul telah dihimpunkan dalam buku Confucian Analects

 Kunci dalam falsafah dan moral Confucius adalah keluhuran

budi yang disebut Jen (Yen) . Jen bermaksud kasih atau sayang kepada semua orang . Jen akan membebaskan semua orang dari kejahatan dan berjuang hanya untuk mengasihi . Dia mengatakan membaca tanpa berfikir ialah bodoh atau jahil, berfikir tanpa membaca sesat Jen ini sebenarnya bagi mengelakkan pendidikan diskrimatif , apabila pendidikan ini diberi berdasarkan keturunan dan harta. Nilai kasih dan adil hilang apabila pendidikan seperti ini dilaksanakan Seperti juga tokoh falsafah pendidikan yang lain , beliau juga mempunyai etika-etika dalam menuntut dan mengajar sesuatu ilmu

 Dalam mengajar :
Seorang guru tidak boleh memberi terus sesuatu kebenaran kepada

anak murid nya , murid-murid harus berfikir sendiri dan apabila apa yang difikirkan oleh mereka itu salah maka guru harus berdebat atas proses pembelajaran bagi menyampaikan kebenaran Seorang pendidik yang baik adalah mereka yang memberikan kebebasan berfikir kepada murid nya sehingga mereka dapat menghasilkan benda-benda yang baru Mengajar sebagai media hiburan Mengajar tidak memandang pada keturunan Mengajar dengan cara yang berkesan dan sesuai Mengajar dengan tanpa rasa segan , selesa

Tujuan yang hendak dicapai oleh beliau ialah kebahagiaan dalam hidup sama ada di alam ini atau alam lain dan juga untuk seluruh manusia .

RABINDRANATH TAGORE
1861 1941

Penggubal lagu , penyair , ahli falsafah dan pendidik

Memenangi Nobel Prize dalam kesusasteraan pada tahun

1913 Dilahirkan di Kolkata , India Berasalkan daripada keluarga Brahmin yang kaya 1901,mendirikan sebuah sekolah di Santiniketan dan menjadi universiti pada tahun 1921 Hasil karya nya dalam bahasa Bengali tetapi ada juga yang diterjemahkan dalam bahasa Inggeris

FALSAFAH PENDIDIKAN RABINDRANATH

Pendidikan sebagai proses yang bertujuan untuk melahirkan

manusia yangberfikiran sempurna, berupaya mencapai segala aspek kehidupan seperti aspek fizikal , intelek moral dan kerohanian dengan penuh makna Memperkenalkan falsafah pendidikan nasionalisme dan internasionalisme Orang yang berpendidikan bukan sahaja perlu berfikiran cergas, saintifik, bersih, berani dan bebas tetapi perlu juga mendukung sifat nasionalisme yang ideal , mempunyai kecekapan untuk berkhidmat kepada masyarakat dan negara serta berpandangan dengan sikap internasionalisme yang positif

IDEA-IDEA PENTING DALAM FALSAFAH PENDIDIKAN RABINDRANATH

Pendidikan tubuh badan adalah bertujuan melatih deria dan

kecerdasan fizikal secara am , cekap dan berkemahiran Pendidikan intelek adalah bertujuan supaya fikiran sentiasa ingin tahu dan cergas , berpandangan saintifik , jelas , berani dan bebas Pendidikan realistik ialah pendidikan yang tidak semata-mata terikat kepada bukudan berhubung dengan hidup Pendidikan harus hidup dan dinamik , bukan mekanik dan tidak bermaya Pendidikan kerohanian adalah bertujuan menyedarkan diri melalui bersimpati sepenuhnya , iaitu kesedaran kerohanian universal yang paling tinggi dan menempusi semua kehidupan, tumbuhan , haiwan dan manusia .