Professional Documents
Culture Documents
Why 01
Why 01
่ ้ ี กวีมีอำำนำจ] โลกมีคำำถำมมำกเกินพอแล้ว
แม้แต่บรรดำคำำถำมที่ลูกของเธอไม่รู้จักถำม
โลกก็มีคำำตอบให้แล้ว
ทำำไม
เด็กน้อย...
จุลสำรกระดำษชนวน ปี ที่ 7 ฉบับที่ 17
เก็บคำำว่ำ ‘ทำำไม’ ของเธอไว้
กันยำยน 2552
ไปนั่งดูโทรทัศน์เถอะ
“วำย” Wh[Y]
โลกมีคำำถำมมำกเกินพอแล้ว
แม้แต่คำำถำมที่เธอยังไม่ได้ถำม บรรณำธิกำร Kirasawa Ai
โลกก็มีคำำตอบให้แล้ว กองบรรณำธิกำร ชำย ชำลำ , ตอง & ไมน , นั กเขียนบนดำว
ไม่มีใคร , ฟูฟู ,
หน่่มสำว...
หยงเล่อ , LiLiTh , Bestdata , ชัดนรินทร์ ,
ลืมคำำว่ำ ‘ทำำไม’ ของเธอเสีย
ผ้ห
ู ญิงดอกทอง ,
ไปครำ่ำเคร่งกับตำำรำอำชีพของเธอเถอะ
JiP, โกฏิดำรำ , Vivere , โคลเวอร์ , Killer_i
โลกมีคำำถำมมำกเกินพอแล้ว , pear-pig
แม้แต่คำำถำมที่เธอลืมถำม Sakura_JJ , มังกรฟ้ ำ
โลกก็มีคำำตอบให้แล้ว ฝ่ ำยศิลป์ พลอยฉำย จันทวิรช
ั , เหมือนแพร ธีรศำนติ
พันธ์
พ่อแม่...
ปก ตอง&ไมน์
ไม่จำำเป็ นต้องสัง่ สอนลูกของเธอให้รู้จักคำำว่ำ ‘ทำำไม’
พิสูจน์อักษร วำสิฏฐี บ่ญรัศมี , พัชรำ แนบสนิ ท
บอกให้พวกเขำตั้งใจเรียนเถอะ
อำจำรย์ที่ปรึกษำ อ.เสำวณิต จุลวงศ์
ติดต่อเรำได้ที่ ห้องช่มน่ มวรรณศิลป์ ชั้น 3 อำคำร เมื่ออ่ำนมำถึงหน้ำนี้ WhY ก็ดำำเนิ นมำจนใกล้จะวำยเหมือน
ตลำดยำมสำย
กิจกรรมนั กศึกษำ
เรื่องรำวว่่นวำยทั้งหลำยที่เล่ำขำนผ่ำนตัวหนังสือและรูปภำพ
มธ.ศูนย์รงั สิต
สื่อถึง
wannasilp_tu@hotmail.com
http://wannasilptu.exteen.com ควำมสงสัย WHY
http://www.wannasilp.cjb.net
::ขอขอบคุณ:: ผู้อ่ำนท่กท่ำน ควำมสับสน Y
คำำนิ ยม
อำจำรย์เสำวณิต จุลวงศ์ (อำจำรย์ที่ปรึกษำชุมนุม) เสำวณิต จ่ลวงศ์
คำำส่งท้ำยก่อนจะวำย
คนเฒ่าคนแก่...
อย่าแปลกใจเลยทีพ
่ วกเธอไม่เข้าใจความหมาย
ของคำาว่า ‘ทำาไม’
โดยทีไ่ ม่ต้องฟื้ นความจำา
โลกก็มีคำาตอบให้แล้ว... [WhY? ทำำไมต้องมี...] บทบรรณำธิกำร
...โลกเรานีม
้ ีคำาถามเกิดขึน
้ มากมาย...
คำานี ้
...WhY? หรือ ทำาไม? คือหนึง่ ในคำาถามยอดนิยม ที ่
ไม่มีความหมาย
เรามักใช้เวลาต้องการคำาตอบทีเ่ ป็ นเหตุเป็ นผล เพือ
่ อธิบาย
สิง่ ต่างๆทีเ่ ราต้องการร้้ ตอบคำาถามต่างๆ ทีเ่ กิดขึน
้ กับ
เรา...(เช่นคำาถามสารพัดจะทำาไมบนหน้าปกจุลสารเล่มนี ้)
ชาย ชาลา
...จุลสารฉบับนีอ
้ าจตอบคำาถามบางอย่างทีค
่ ุณสงสัย
ได้ แต่นีก
่ ็เป็ นเพียงการแสดงออกในสิง่ ทีเ่ ราคิด การเขียน
ถึงบางอย่างทีเ่ ราสงสัย รวมถึงบางสิง่ ทีห
่ ลายคนสงสัย และ
เราอยากบอกให้คุณร้้ แต่เราไม่รับประกันว่าสิง่ ทีเ่ ราบอก
นัน
้ ถ้กต้อง (อ้าว!?)
สิง่ ทีเ่ ราถ่ายทอดออกมาอาจเป็ นคำาตอบสำาหรับ
คำาถามบางคำาถาม แต่สำาหรับบางคำาถาม เราก็ไม่อาจให้
คำาตอบได้...คุณต้องหาคำาตอบของคำาถามนัน
้ ด้วยตัวของ
คุณเอง
...ขอให้คุณมีความสุขกับการตัง้ คำาถาม และหาคำา เพลง Timeless ทั้งๆที่โดยตัวเนื้ อหำในบทเพลงและเสียงร้อง
หวำนที่เปี่ ยมไปด้วยพลังของเธอคนนี้ น้ันไม่ได้ด้อยไปกว่ำอีก
ตอบของคุณ... เพลงหนึ่ งสักเท่ำไร แล้วในเมื่อตัวเพลงไม่ได้ดว้ ยไปกว่ำกัน
แล้ว จ่ดที่แตกต่ำงกับของทั้งสองเพลงที่ส่งผลถึงคะแนนนิ ยม
สำำหรับคนที่หยิบจุลสำรเล่มนี้ ขึ้นมำอ่ำนเพรำะวำยตัวอื่น ในแต่ละเพลงคืออะไรกัน คำำถำมคือ...ทำำไม
นอกจำก WhY ทีห
่ มำยถึงคำำว่ำ “ทำำไม” เชื่อว่ำคุณจะไม่ผิดหวัง
เพรำะเรำมีวำยอีกหลำยประเภท ทั้ง ไวน์, WILD, Y[aoi],
Y[uri] และวำยอื่นๆ ให้คุณได้เลือกอ่ำนกันอย่ำงเต็มโควตำ
จุลสำร
และหำกค่ณไม่อยำกจบแค่อ่ำน แต่อยำกเรียนรู้เรื่องบำง
คำำตอบของคำำถำมนี้ ช่ำงมีหลำกหลำย อำจจะเป็ นเพรำะ
เรื่อง(ที่ค่ณคิดว่ำเรำร้)ู ให้มำกขึ้น หรือแบ่งปั นเรื่องรำวต่ำงๆ ทั้ง ควำมหมำยของเพลงที่ไม่ลึกซึ้งเท่ำ รสนิ ยมที่หลำยหลำกของ
เรื่องวำยๆ และเรื่องอื่นๆ อยำกจะมำร่วมหำคำำตอบ ในคำำถำม กล่ม
่ คนฟั ง ควำมโด่งดังของเพลงแรกที่กดให้ผู้ฟังยังไม่รู้จักเพ
ลงๆนี้ หรืออำจจะเป็ นเพรำะกำรโปรโมตจำกทำงต้นสังกัดที่
WhY? ของค่ณกับเรำ หรืออยำกจะถ่ำยทอดเรื่องรำว ควำมคิดของ
เน้นท่่มท่นแต่เพียงเพลง Timeless เห็นได้ชัดเจนตั้งแต่ตัว
ค่ณลงในจ่ลสำรแบบนี้ ... MV ของเพลงๆนี้ ท่ีหำชมได้ค่อนข้ำงยำก และไม่ได้มีนักแสดง
...เชิญมำพบกับพวกเรำได้ท่ีช่มน่ มวรรณศิลป์ ตำมที่อยู่ท่ใี ห้ นำำฝ่ ำยชำยเป็ นศิลปิ นดังร่วมค่ำยอย่ำง ซีวอน และ ฮันกยอง
แห่งวง Super Junior ไปจนถึงขำดศิลปิ นที่ร่วม Feat. อย่ำง
ไว้ในปกหลังได้...หวังว่ำเรำจะได้พบกัน
เซียจ่นซู แห่งวง TVXQ
แล้วพบกันใหม่ ตรำบเท่ำที่ควำม Wh[Y] ยังคงอยู่
Kirasawa Ai
3
แต่น่ำแปลกที่แม้ท้ง
ั สองเพลงจะอยู่ในซิงเกิ้ลเดียวกัน
หำกเพลง Why(Y) ของเธอคนนี้ กลับไม่ได้รับควำมนิ ยมเท่ำ
ยิ่งใหญ่ของลีอินทำำให้เธอสำมำรถสื่อทั้งควำมหมำย และ
56 อำรมณ์ควำมรู้สึกของตัวบทเพลงผ่ำนออกมำทำงนำ้ำเสียงของ
เธอได้อย่ำงหมดสิ้น
เพลง : Why(Y)
มังก
ขอประกำศควำมคิดอ่ำนผ่ำนอักษร
ร ฟ้ ำ
หำกพูดถึงค่ำยเพลงยักษ์ใหญ่แห่งแดนกิมจิ Canto :
อย่ำงค่ำย SM เป็ นที่แน่ นอนว่ำศิลปิ นที่ใครหลำยคนนึ กถึงคง Cry.Why?...................................................................
ไม่พ้นศิลปิ นชำยกล่่มชื่อดังอย่ำง TVXQ กับ Super Junior ................................5
และศิลปิ นหญิงวัยใสกล่่มใหญ่อย่ำงสำวๆ Girl’s Generation Why did I fall in love with
ที่ได้รับควำมนิ ยมเป็ นอย่ำงมำก ในประเทศไทย you?...........................................................................
....8
แต่นอกเหนื อไปจำกศิลปิ นกล่่มข้ำงต้นนั้นยังมีอีกหนึ่ ง What does it mean
สำวเสียงดีจำกค่ำยเดียวกันที่เป็ นที่รู้จก
ั โดยทั่วไปในกล่่มคนที่ whY...........................................................................
ชื่นชอบเพลงเอเชียอย่ำง “จำงลีอิน” (Zhang Li Yin) สำว ............10
สวยชำวจีนเจ้ำของเสียงร้องอันเปี่ ยมไปด้วยพลังและมี
เอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร เจ้ำของผลงำนเพลง Timeless , WhY? ........................................................................
Why(Y) และ I Will ............................................13
ไวน์.............................................................................
เพลงที่เรำจะพูดถึงในวันนี้ กค
็ ือเพลง Why(Y) เพลง ...........................................17
ลำำดับที่ 2 ในซิงเกิ้ลแรกที่ถก
ู ปล่อยออกมำภำยใต้ช่ ืออัลบั้ม It’s
Timeless ตำมชื่อเพลงลำำดับแรกที่แสนจะโด่งดัง เพลง You............................................................................
Why(Y) นี้ เป็ นเพลงแนว R&B ที่มเี นื้ อหำเกี่ยวกับหญิงสำวผู้ ......................................20
หนึ่ งที่คนรักได้จำกไปโดยพรำกท่กอย่ำงไปจำกเธอ ทั้งคำำ
สัญญำ คำำพูด ควำมทรงจำำ ควำมรู้สึก กำำลังกำยและใจ โดย ยมทูต..........................................................................
ทิ้งไว้เพียงคำำอธิษฐำนที่ไร้ควำมหวังของเธอ ด้วยพลังเสียงที่ ...........................................30
ใจ เพลงไม่เหลือเหต่ผลจะ
วำย............................................................................. รัก ..............................................................................
........................................31 ..........54
ทำง เพลง Why(Y)
เลือก........................................................................... ……………………………………………………………………
……….55
......................................37
เรื่องที่พบหลำยอย่ำงต่ำงบัญชร
เพียงแวะมำที่น่ี ก่อนอย่ำผ่ำนเลย 2.
ทำ
4.าไมต้องพ้ด
WILD LIFE สัตวแพทย์มือใหม่หัวใจเมโลดี ้...การ์ต้นดีๆที ่ ทำาาไมต้
ไมต้อองรั
งคิกดถึง
ทำ
อยากให้ทุกคนได้อ่าน……….51 ทำาาไมต้
ทำ ไมลมหายใจถึ
องกุมมือกังนได้มีความ
3. หมายมากมายเช่นนี ้
ทำำไมต้องห่วงใย ทำาไมตอนนีฉ
้ ันไม่อยากหายใจ
แล้ว
ทำำไมต้องไกลห่ำง หมดข้ออ้าง... กับใจ... จะ
ทำำไมหัวใจจึงได้หวัน
่ ไหว ยอมเธอแล้ว...
ไม่เหลือซักเหตุผล ทีฉ
่ ันจะรักเธอต่อไป
5. ใจมีแค่นี .้ .. ให้เจ็บแค่ไหน... พอเถอะพอที
ทำำไมถึงมำกมำย
ทำำไมถึงน้อยนิ ด ทุกเสียงในใจฉัน บอกให้เราเลิกกันไปเท่านี ้
6.
ทำำไมต้องเป็ นอยู่ และเพื่ออะไร ผ้้หญิงคนเดิม ไม่ม.ี .. อีกแล้ว
ทำาไมถึงกรีดร้อง จดไว้ในใจเป็ นบทเรียนนึง
ทำาไมต้องอย่้คนเดียว ท่องไว้ให้ซึง้ เสมอ
ไม่เหลือเหตุผลจะรัก ทำ อย่ารักใครจน... ไม่มองความ
5าไมฉันไม่มีใคร
pear-pig
จริง... ทีเ่ ป็ นอย่้
เพือ
่ ให้อภัย ให้คนทีเ่ รา นัน
้ แคร์ได้ ปวดร้าวไปนานก็ร้
แต่กีท
่ ีแล้วทีท
่ น กีห
่ นต้องเสีย
“รักเขำเพรำะอะไร” คำำถำมหนึ่ งที่เกิดขึ้นเมื่อเรำรักใครสัก
นำา
้ ตา
คน เหต่ผลและข้อดีท่ีมีน้ ั นจะทำำให้เรำมองข้ำมข้อผิดพลำดของเขำ
จนฉันหมดกำาลัง... หมด
ได้ แต่ถ้ำเขำไม่มีข้อดีในสำยตำเรำแล้วล่ะ เรำจะทำำยังไงต่อไป
เวลา...
เพลง “ไม่เหลือเหต่ผลที่จะรัก ” ของแก้ม เดอะสตำร์ ได้ ควำมนิ ยมเท่ำที่ควร (นอกจำกขำดหน่ ่มหล่อเวอร์ และหน่ ่ม
น้อยโมเอ้) อำจเป็ นเพรำะเนื้ อเรื่องที่เป็ นเรื่องเกี่ยวกับชีวิต
บอกเล่ำเหต่กำรณ์น้ ี ว่ำจะทำำอย่ำงไรเมื่อเขำไม่มีข้อดีให้เธอมอง คนในโลกแห่งควำมจริง หล่ดจำกกระแสกำร์ตูนดังๆฮิตๆ แบบ
ข้ำมควำมผิดได้อีกแล้ว กำร์ตูนผู้ชำยทั่วไปที่จะเป็ นเรื่องในโลกคู่ขนำน(ต่ำงโลก)หรือ
เรื่องแนวแฟนตำซีมค ี วำมสำมำรถพิเศษ สู้กบ ั ตัวร้ำยที่หวังจะ
เพลงนี้ เป็ นเพลงที่ไพเรำะ และมีควำมหมำยชัดเจน ถึงผู้ ทำำลำยล้ำงหรือครอบครองโลก หรือเน้นม่กตลกเสียดสีแบบ
เรื่องอื่น แต่ค่ณภำพของ WILD LIFE ก็ได้รับกำรกำรันตีจำก
หญิงที่ตัดสินใจเลิกรัก หลังจำกที่เธอทนกับเขำมำนำนแสนนำน
รำงวัลกำร์ตูนยอดเยี่ยมแห่งปี ครั้งที่51 ของ SHOGAKUKAN
แล้ว แสดงถึงควำมอดทนของผู้หญิงต่อพฤติกรรมหลำยๆ อย่ำง ในประเภท The Best Comics for
Boys..Comics..category.ด้วยนะ...จะบอกให้
ของคนรัก จนถึงวันที่เธอทนไม่ได้ และตัดสินใจจำกไป.
ควำมสน่กของกำร์ตูนเรื่องนี้ เล่ำเท่ำไหร่กค ็ งไม่
หมด (แต่หน้ำกระดำษกำำลังจะหมด) เอำเป็ นว่ำ ลองไปหำ
54 “WILD LIFE สัตว์แพทย์มือใหม่หัวใจเมโลดี้” มำอ่ำนเองแล้ว
กัน.....จะได้รู้ว่ำทำำไม? หลำยๆคนถึงประทับใจกำร์ตูนเรื่องนี้
แล้วทำำไม? กำร์ตูนเรื่องนี้ ถงึ ได้รำงวัลกำร์ตูนยอดเยี่ยมมำ
ครอง
7. 53
ทำำไมไม่มีใครเข้ำใจ
ทำำไมฉันถึงได้ว้ำเหว่
ทำำไมลึกลงไป ท้องทะเลเป็ นสีดำำ
มำว่ำกันด้วยเรื่องข้อเสียของกำร์ตูนเรื่องนี้ กันบ้ำงดีกว่ำ 8.
โดยส่วนตัวแล้วเห็นว่ำ ข้อเสียของกำร์ตูนเรื่องนี้ อยู่ท่ี กำรที่ ทำำไมแก้วจึงต้องแตกเข้ำสักวัน
พระเอกเป็ นคนดีเกินไป แบบว่ำ...จิตใจโอบอ้อมอำรีมีเมตตำ
ซื่อบื้อ ไม่คิดร้ำยกับใคร(เป็ นพ่อพระเกิน ๊ ) แล้วก็เนื้ อหำบำง ทำำไมสำยลมนั้ นพัดผ่ำนมำแล้วพลันจำก
ตอนก็ออกหล่ดโลก เวอร์ๆ ขำดควำมสมจริงไปบ้ำง ทำำให้ ไปตลอดกำล
ควำมจริงจังลดลง แต่ก็เป็ นกำรสร้ำงสีสันให้กับเนื้ อเรื่อง จน
บำงอย่ำงกลำยเป็ นจ่ดเด่นของตัวละครไปเลยก็มี
อีกสำเหต่หนึ่ งที่อำจทำำให้เรื่องนี้ ไม่ค่อยได้รับ
ทำำไมแท้จริงแล้วแมวของแม่มดก็มีเพียง เพรำะอะไร
ชีวิตเดียว... เพรำะอะไร?
9. 15.
คำำถำมมำกมำย... ทำำไมต้องเจ็บปวด
คำำถำมมำกมำย... 10. ทำำไมต้องร้องไห้
คำำถำมมำกมำย... ทำาไมถึงมีค่า ทำำไมควำมรักต้องหำยไป รำวกับไม่เคย
ทำาไมถึงไร้ค่า มีอยู่
11. ทำาไมจึงด้ราวกับว่า...
คำำถำมมำกมำย... 16.
คำำถำมมำกมำย... ทำำไมวินำทีน้ ี ...ลมหำยใจถึงได้เป็ นเพียงลม
คำำถำมมำกมำย... ทำำไมอำกำศถูกเติมเต็มด้วยควำมเศร้ำ
12. และ ทำำไม...ฟ้ ำหลังฝนไม่ได้ดูสดใสเหมือนที่ใครเขำลือกัน
ทำำไมควำมจริงต้องแอบซ่อน
ทำำไมควำมลวงหลอกจึงมีอยู่เกลื่อน
13.
กลำด *นักเขียนบนดำวไม่มีใคร*
คำทำาำถามมากมาย...
ไมข้ำงในผลไม้อันหอมหวำนจึงมีเจ้ำ
คำตัาวถามมากมาย...
นั้ นอย่ย
ู บ
่ ยับ
คำาถามมากมาย...จนหวาด
กลัวในคำาตอบ
14.
6
เพรำะอะไร
7
แล้วในที่ส่ดเขำก็ได้เป็ นสัตวแพทย์เต็มตัว และเข้ำทำำงำนที่ โดยส่วนตัวแล้ว สิง่ ที่ทำำให้รู้สึกประทับใจในกำร์ตน ู
R.E.D. โรงพยำบำลสัตว์ท่ร ี ักษำสัตว์ท่ก เรื่องนี้ มำกที่ส่ด ก็คือกำรที่เรื่องนี้ ให้ควำมรู้เกี่ยวกับสัตว์หลำย
ชนิ ดโดยไม่หวังผลกำำไร และเปิ ดรักษำตลอด 24 ชั่วโมง (ไม่รู้ อย่ำงที่เรำไม่เคยร้ม ู ำก่อน อำกำรแปลกๆของสัตว์เลี้ยงที่เรำ
ว่ำในชีวิตจริงโดยเฉพำะในประเทศไทยจะมีท่ีแบบนี้ บ้ำงไหม?) เคยพบแต่ไม่รู้สำเหต่ เช่น โรคตกจำกที่สูงของแมว (แมวก็มี
เขำได้เข้ำทำำงำนในแผนก WILD LIFE ที่เน้นรักษำสัตว์ป่ำ อำกำรทำงจิตเหมือนกันนะเอ้อ) หรือเรื่องของเต่ำ ที่ถ้ำ
และสัตว์แปลกๆ มีท้ัง เสือ สิงห์ กระทิง แรด ครบช่ด หมีข้ัว กระดองที่หลังมันแตกแล้วจะเห็นถึงเครื่องใน (อี๋) และถ้ำไม่ได้
โลกก็ยังรับรักษำ แม้กระทั่งเต่ำทะเล ปลำกระเบน ก็ยง ั รักษำ รับกำรรักษำ ก็อำจมีแมลงเข้ำไปอำศัย กินเครื่องในของเต่ำได้
ได้ เขำได้พบผู้คนมำกมำย ทั้งดีและไม่ดี ทั้งคนปกติและไม่ (ขออีอ๋ ีกที)
ปกติ (ส่วนใหญ่เรื่องนี้ ก็ไม่ค่อยมีคนปกติซก ั เท่ำไหร่) ทำำให้เขำ
ได้เรียนรู้เรื่องรำวต่ำงๆมำกมำย เก็บเกี่ยวประสบกำรณ์ใน
กำรรักษำจนมีฝีมือดีขึ้น และเริ่มมีช่ ือเสียง [เพียงแวะมาทีน
่ ีก
่ อ
่ นอย่าผ่52
านเลย]
ควำมสำำเร็จในกำรทำำงำนของเขำไม่ได้อยู่ท่ีควำมเป็ น
อัจฉริยะ หัวสมองเป็ นเลิศ หรือแม้แต่ควำมสำมำรถพิเศษ หู
เมโลดี้ของเขำ หำกแต่มำจำกจิตใจที่คิดถึงผู้ป่วย คิดถึงควำม WILD LIFE สัตวแพทย์มือใหม่หัวใจเมโลดี ้...การ์ตูนดีๆ
รู้สึกของสัตว์เป็ นสำำคัญ เขำให้ควำมสำำคัญกับท่กชีวิตเท่ำ
ทีอ
่ ยากให้ทุกคนได้อ่าน
เทียมกัน และท่่มเท พยำยำมทำำท่กอย่ำงเพื่อช่วยชีวิตผู้ป่วยให้
ได้โดยไม่มก ี ำรแบ่งแยกและไม่ยอมถอดใจแม้case นั้นจะยำก
แค่ไหน Killer_i
เสน่ ห์ของกำร์ตูนเรื่องนี้มีหลำยอย่ำง ถ้ำใครได้มี
โอกำสอ่ำนแล้วก็น่ำจะได้ค้นพบด้วยตัวเอง ทั้งกำรใช้ม่กตลกที่ จุลสารกระดาษชนวนของชุมนุมวรรณศิลป์ ฉบับนี ้ นำา
พบได้ท่กตอน ตัวตบม่กที่มม ี ำตลอด ทำำให้อ่ำนแล้วไม่เครียด
เนื้ อหำมีกำรให้ควำมรู้มำกมำยแต่ก็ไม่ถึงกับหนักสมอง กำร เสนอให้อ่านกันในธีม “Wh[Y]” เชือ
่ ว่าก่อนจะอ่านมาถึง
ดำำเนิ นเนื้ อเรื่องที่เข้ำกับสถำนกำรณ์ปัจจ่บัน มีกำรแทรกข้อ หน้านี ้ หลายๆคนก็คงได้อ่านเรือ
่ งราววายๆในหลายๆแง่
คิดหลำยๆ อย่ำง เช่น กำรกล่ำวถึงปั ญหำภำวะโลกร้อน นำ้ำ
แข็งขั้วโลกละลำยทำำให้หมีข้ัวโลกขำดที่อยู่อำศัย ปั ญหำ มุมจากชาววรรณศิลป์ กันไปแล้ว สำาหรับคอลัมน์นีจ
้ ะ
จริยธรรมของสัตวแพทย์ท่ีทำำงำนโดยหวังเงินสินบน แต่ไม่
ใส่ใจชีวิตของสัตว์ และเรื่องรำวอื่นๆมำกมำย ตั้งแต่ตน ้ จนจบ เป็ นการวิจารณ์การ์ต้น โดยในฉบับนี ้ จะขอนำาเสนอการ์ต้น
เรื่อง เป็ นกำร์ตูนที่ดีและมีปะโยชน์มำกๆ (แต่จะเรียกว่ำเป็ น ดีเรือ
่ งหนึง่ ทีโ่ ดยส่วนตัวแล้วร้้สึกว่า การ์ต้นเรือ
่ งนีไ้ ม่ค่อย
กำร์ตูนเด็กดีเลยก็ไม่ได้ เพรำะยังมีฉำกแฟนเซอร์วิสโผล่มำ
บ้ำง และมีฉำกที่แสดงถึงกำรทำร่ณกรรมโผล่มำบ่อยๆ–ผู้ ได้รับความนิยมในไทยเท่าไหร่นัก (เหมือนมันไม่ดังหรือฮิต
ปกครองควรแนะนำำ..อิๆ)
เท่าไหร่น่ะ) อ้อ!ขอบอกไว้ก่อนว่าเรือ
่ งนีไ้ ม่ใช่การ์ต้นวาย ผิดปกติของสัตว์ได้อย่ำงรวดเร็วโดยไม่ต้องใช้หูฟัง จำกนั้นเท็ต
โซจึงม่่งเป็ นสัตวแพทย์เพื่อช่วยเหลือสัตว์ต่ำงๆ
[Yaoi/Yuri] ตามธีมจุลสารแต่อย่างใด
Why did I Fall in love with you?
การ์ต้นเรือ
่ งนีก
้ ็คือเรือ
่ ง “WILD LIFE สัตวแพทย์มือ
ใหม่ หัวใจเมโลดี ”
้ เป็ นการ์ต้นแนวสัตวแพทย์ ผลงานของ Sakura_JJ
Masato Fujisaki จัดพิมพ์เป็ นภาษาไทยโดย NED ฉัน...เป็ นเพียงก้อนกรวดก้อนหนึง่ ทีเ่ คยวาดฝั นให้
COMICS หรือเนชัน
่ ออกมาแล้ว 27 เล่มจบ เรือ
่ งนีเ้ ป็ น ตนเองเป็ นพระเจ้า แต่วันหนึง่ ฉันก็ได้ร้ว่าก้อนกรวดก็เป็ นได้
เรือ
่ งเกีย
่ วกับสัตว์แพทย์หนุ่มมือใหม่ไฟแรง อิวาชิโร่ เท็ตโซ แค่หินธรรมดา ไม่เคยได้มีโอกาสสัมผัสพระเจ้า ไม่มีสิทธิ
ผ้้มีความสามารถพิเศษคือ ห้เมโลดี ้ สามารถฟั งเสียงต่างๆ แม้แต่จะเป็ นเฉกเช่นดวงดาว
เป็ นเหมือนโน้ตดนตรี และได้ยินเสียงต่างๆ ชัดเจนกว่าคน รัก... ถึงก้อนกรวดจะร้้ตัวเองดี แต่ความร้้สึกของตน
ทัว
่ ไป นัน
้ กลับไม่เคยหักห้ามมันได้
ก้อนกรวดตกหลุมรักนางฟ้า
เธอ... นางฟ้าผ้้งดงามและอ่อนโยน แม้จะเธอเป็ น
นางฟ้าธรรมดาองค์หนึง่ แม้ว่าบนสรวงสวรรค์นางฟ้าอาจ
ไม่ได้มีเพียงองค์เดียว
เท็ตโซในตอนแรกเป็ นเพียงเด็กผู้ชำยบ้ำๆ(?) ที่ดู แต่...นางฟ้าของก้อนกรวดเป็ นคนพิเศษ เธอไม่
ไม่มเี ป้ ำหมำยอะไรในชีวิต แต่เหต่กำรณ์ท่ีเปลี่ยนชีวิตของเขำ
เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน ความงดงามราวกับจะแผด
ก็คือ ตอนที่เขำได้ยินเสียงหัว ใจของลูกส่นัขจรจัด ที่เขำแอบ
เอำอำหำรไปให้บ่อยๆ มีจังหวะผิดปกติ ในที่ส่ดก็ต้องผ่ำตัด เผาก้อนกรวดให้มอดไหม้ไป นำา
้ เสียงหวานแทบจะ
แล้วก็สำมำรถช่วยชีวิตมันได้ด้วยฝี มือของสัตวแพทย์ผู้หนึ่ ง หลอมละลายก้อนกรวดไร้ค่า ราวกับแว่วเสียงเพลงจาก
และควำมสำมำรถจำกหูเมโลดี้ของเขำ ที่สำมำรถค้นพบควำม
51 สรวงสวรรค์ทีเ่ ชือดเฉือนก้อนกรวดให้แหลกสลาย
ทีร่ ัก... ก้อนกรวดเอือ
้ นเอ่ยคำานีห
้ ลายล้านครัง้ แม้ว่า
แต่นึกสงสัย
...ทำำไมก้อนกรวดที่ไร้ค่ำอย่ำงฉันถึงหลงรักนำงฟ้ ำผู้สูง
ศักดิไ์ ด้นะ?...
ในขณะที่ระบบประมวลผลของฉันทำำงำนจนเต็มควำมสำมำรถ ราคาแพงลิบลิว
่ ของไวน์ฝรัง่ เศสทีไ่ ม่ตอบสนองยุคโลกาภิวัต
ของไวน์คงอย่้ค่้กับมนุษย์ และชนชัน
้ ของมนุษย์ ไปจนกว่า ข้อน่าสังเกตว่า ไวน์ทีม
่ ีฟองฟ่ ้ทีส
่ ามารถใช้ชือ
่ ว่าแชมเปญได้
จะสิน
้ ยุคสมัย หรือโลกได้ปฏิวัติเป็ นโลกแห่งความเท่าเทียม ต้องผลิตจากแคว้นชองปาญ ในพืน
้ ทีจ
่ ำากัดซึง่ สมาคมผ้้ผลิต
คนธรรมดาดืม
่ ด้วยซำา
้ เพราะพอชาโตเหล่านีผ
้ ลิตออกมา เสียงแตร และเสียงเบรกดังสนั่น ค่ณหนู หันไปตำมเสียง รถ
เก๋งสีบรอนซ์ว่ิงเข้ำมำด้วยควำมเร็วสูง
ก็ถ้กจองซือ
้ ไปแล้วข้ามปี
เสียงโครม! เมื่อมันกระแทกกับร่ำงของฉัน
43
ภำพที่ฉันรับได้คือโลกที่หม่นคว้ำง ม่มมองจำกท้องฟ้ ำ เมื่อหันกลับไปมอง ผู้พูดเป็ นชำยหน่่มในช่ดนั กศึกษำ เชิ้ต
สีหน้ำตกใจของค่ณหนู ท่ีถูกฉันผลักออกไป และร่ำงกำยส่วนล่ำง ขำว กำงเกงสแลคดำำ ผมซอยทรงเกำหลีตำมสมัยนิ ยม ประเภทที่
ของฉันที่กระเด็นไปอีกทำง ถ้ำเดินในมหำ’ลัยจะเห็นแบบนี้ สักแปดในสิบคน
พริบตำนั้ น ฉันประหลำดใจที่ระบบประมวลผลของตนตัดสิน ฉันรู้สึกหง่ดหงิด ถึงจะรู้ว่ำโดดลงไปก็ไม่ตำย แต่มันก็อยำก
ใจได้รวดเร็วเช่นนี้ โดดนี่ หว่ำ
แบตเตอรีใ่ นส่วนตัวหล่ดออกจำกกำรเชื่อมต่อกับส่วนหัวแล้ว ส่วน “ผมแนะนำำว่ำ โดดลงมำจำกสะพำนลอยทำงเชียงรำกจะ
ประมวลผลของฉันกำำลังจะขำดพลังงำน สร้ำงสรรค์กว่ำ ถึงตกลงมำจะยังไม่ตำยก็อำจจะมีรถมำเหยียบซำ้ำ”
โดยไม่อำศัยส่วนประมวลผล ฉันลงข้อสร่ปง่ำยๆ ว่ำฉันไม่ เขำพูดก่อนจะยกกระป๋ องนำ้ำอัดลมกระดกเข้ำปำก
อยำกให้ค่ณหนู ตำย ไม่มีควำมเห็นใจกันมัง่ เลยรึไงวะ ไร้ควำมเป็ นส่ภำพบ่ร่ษสิ้น
โดยไม่มีเหต่ผลใด ฉันคิดว่ำตัวเองเข้ำใจควำมรู้สึกของค่ณ ดี ปกติถ้ำเขำเห็นหญิงสำวในช่ดนั กศึกษำเมำแอ๋กำำลังจะกระโดดนำ้ำ
หนู ขณะที่ค่ณผู้ชำยตำย เมื่อเห็นควำมเป็ นไปได้ท่ีว่ำค่ณหนู จะตำย แบบนี้ เขำต้องถำมถึงสำเหต่ด้วยควำมห่วงใยไม่ใช่เหรอ
ฉันรู้สึกเช่นนั้ น ฉันพลอยหมดอำรมณ์โดดนำ้ำดื้ อๆ เลยนั่งลงข้ำงสระ
ฉันเห็นใบหน้ำของค่ณหนู ท่ีประคองร่ำงของฉันขึ้น “นำยมำทำำบ้ำอะไรแถวนี้ ดึกๆ ดื่นๆ”
ฉันใช้พลังงำนส่ดท้ำยที่เหลืออยู่ย้ ิมให้เธอ... ฉันไม่รู้จักเขำหรอก แล้วก็ไม่รู้ว่ำทำำไมถึงถำมออกไปแบบ
นั้ นด้วย นี่ เป็ นสิทธิพิเศษของคนเมำ ไม่ต้องมีเหต่ผล ไม่มีคน
16
ไวน์
แปลกหน้ำ โอเค้?
เขำแสดงสีหน้ำเอือมระอำ ก่อนจะชี้นำฬิกำ
หยงเล่อ
“เลยเที่ยงคืนแล้ว ผมเข้ำหอไม่ได้”
“โดดจำกตรงนั้ นลงไปก็ไม่ตำยหรอก” เสียงหนึ่ งดังมำจำก ฉันอึ้งไปพักนึ งก่อนจะหัวเรำะ อธิบำยไม่ถูกเหมือนกัน แต่
ด้ำนหลังของฉัน มันขำำ
“เลยเที่ยงคืนแล้วเข้ำหอไม่ได้... นำยฮำใช้ได้ว่ะ” เฉพาะเขต บอร์กโดซ์ เบอร์กันดี และบางส่วนของเอกซ์-
เขำมองฉันแบบเซ็งๆ ออง-โปรวองซ์ นัน
้ เป็ นเขตทีด
่ ินอุดม แสงแดดใส และ
“ทำำไมวะ มีปัญหำเหรอ ใช่สิ ฉันมันเลวนี่ หว่ำ... เป็ นผ้ห
ู ญิง ความชืน
้ เหมาะเป็ นทีส
่ ุดในการผลิตไวน์ โดยต่อมาเหล่า
ต้องพูดเพรำะๆ เรำไม่ชอบเวลำเธอทำำแบบนั้ นแบบนี้ กูทำำให้มึงท่ก เศรษฐีผผ
้ ลิตไวน์ได้จับมือกันกำาหนดพืน
้ ทีท
่ ีด
่ ีทีส
่ ุดในการ
อย่ำงแล้ว แล้วไง ส่ดท้ำยมึงก็บอกว่ำกูดีเกินไป” ผลิต ตัดสินคุณภาพ และจำากัดพืน
้ ทีไ่ ร่ไวน์เรียกว่า แตร์รา
ฉันหัวเรำะ
(terra) ซึง่ ห้ามซือ
้ ขายออกนอกตระก้ล หรือนอกจากผ้้
ชำยหน่่ม นั่งลงข้ำงๆ ถึงเขำจะไม่ได้พูดอะไรแต่มันก็ทำำให้
ประกอบการไวน์ด้วยกัน ไร่องุ่นในพืน
้ ทีด
่ ังกล่าวจึงผ่านวัน
ฉันรู้สึกดีข้ ึนมำกทีเดียว
คืนอันยาวนานของสงคราม โดยเฉพาะสงครามโลกครัง้ ที ่
“สะปำยไหม” ฉันชูถ่งพลำสติกให้เขำดู ข้ำงในมีสปำยเหลือ
สองทีเ่ หล่านายทหารของฮิตเลอร์เข้ามาปล้นสะดมเอาไวน์
อีกรำวครึง่ โหล
ชัน
้ ดีไปจนเกือบหมด และโรคระบาดในปลายศตวรรษที ่ 19
วิหารใหญ่โต สร้างกองทัพทีป
่ 17
้ องกับนครรัฐกรีกทัง้ มวลจาก ซึง่ ทำาลายต้นพันธ์ุองุ่นดัง้ เดิมของฝรัง่ เศสจนหมดสิน
้ จนต้อง
เปอร์เซียได้ และยังสร้างนักปรัชญา นักคิด นักเขียน ไปนำาเข้าพันธ์องุ่นจากอเมริกากลับมาอีกครัง้ หลายๆคน
มากมายทีส
่ ่งต่อภ้มิปัญญามาถึงเราในปั จจุบัน คงอาจไม่เชือ
่ ว่า ไวน์ฝรัง่ เศสทีด
่ ืม
่ กันในปั จจุบัน ไม่มีไวน์ที ่
ไวน์ทีเ่ ราร้้จักกันดีและยกย่องอย่้ทัว
่ ทุกวันนี ้ คือไวน์ ทำาจากองุ่นพันธ์ุฝรัง่ เศสแท้ๆเลยแม้แต่ขวดเดียว!
ฝรัง่ เศส ถึงขัน
้ ว่าเมือ
่ คนไทยพ้ดถึงฝรัง่ เศสก็คิดถึงไวน์ตาม แต่ชาโตไวน์ในแตร์ราเหล่านัน
้ ก็ได้ยืนหยัดเป็ น
มาทุกครัง้ แต่ไวน์ฝรัง่ เศสเองนัน
้ มีจุดกำาเนิดจากจักรวรรดิ พืน
้ ทีป
่ ล้กองุ่นทำาไวน์ทีด
่ ีทีส
่ ุดและแพงทีส
่ ุดในโลกตลอดมา
โรมัน เมือ
่ การบริโภคไวน์ของจักรวรรดิพุ่งส้งขึน
้ พืน
้ ที ่ ไม่ว่าจะเป็ น ไวน์ 5 อรหันต์แห่งเมด็อค หรือไวน์เลือ
่ งชือ
่ ที ่
ต่างๆทัว
่ อาณานิคมก็ถ้กเสาะหามาทำาวิลลาและไร่องุ่นเพือ
่ นักการเมืองชอบกันนักหนาอย่างโรมาเน่ กองติ ทีข
่ ่าวว่า
ผลิตไวน์ พืน
้ ทีใ่ นแคว้นกอล หรือฝรัง่ เศสปั จจุบัน โดย ท่านเสธฯแถวสนามบินนำา
้ เปิ ดฉลองทีก็ขวดละไม่ตำ่ากว่าสิบ
ห้าล้านบาท จะหาสุราชนิดไหนเล่าทีส
่ ้งค่าและเป็ นทีช
่ ืน
่ โกฏิดารา
ชอบของเศรษฐีเท่าไวน์ไม่มี
แต่การดืม
่ ไวน์โดยร้้เพียงราคาโดยถ่ายเดียว ก็ไม่
ต่างอะไรกับคนทีเ่ อารถนานาราคาแพงไปเทียมแอก ลากไถ
แล้วเดินตาม อันว่าไวน์นัน
้ สามารถแบ่งหลักๆได้เป็ น 3
จำาพวก คือ ไวน์แดง ไวน์ขาว และไวน์สีกุหลาบ หรือ
“ไวน์” เครือ
่ งดืม
่ อมฤตสีแดงเข้ม เป็ นเครือ
่ งหมาย
แว็งโรเซ่ ซึง่ ไวน์แต่ละชนิดก็จะมีกรรมวิธีผลิตและปล้กองุ่น
แทนรสนิยม ความมัง่ คัง่ และอารย-ธรรมนับแต่เบือ
้ งบรรพ
รวมทัง้ สายพันธ์ุขององุ่นทีใ่ ช้แตกต่างกันไป โดยพันธ์ุองุ่น
กาล ประวัติศาสตร์ของไวน์เริม
่ ต้นเมือ
่ ใดไม่ทราบแน่ชัด
หลักๆ ทีใ่ ช้ปรุงไวน์ได้แก่
แต่ประมาณการกันว่าอย่้ในราวช่วง 700-800 ปี ก่อน
1.ไวน์แดง ผลิตจากองุ่นดำา พันธ์ุทีน
่ ิยมใช้ได้แก่ กา
คริสตกาล โดยไร่ไวน์รุ่นแรกๆของโลกนัน
้ อย่้บริเวณเทือก
แบร์เนต์ โซวิญง(Cabernet sauvignon), แมร์โลต์
เขาของเขตประเทศซีเรียในปั จจุบัน กษัตริย์อัสสุรนาสิปาล
(Merlot), ชีราห์(Syrah)และ ปิ โนต์ นัวร์(Pinot noir) เป็ น
แห่งจักรวรรดิอัสซีเรีย ได้เฉลิมฉลองนครหลวงแห่งใหม่
ส่วนมาก
ของตนด้วยไวน์กว่าพันถุงในยุคทีม
่ นุษย์ยังหลอมแก้วไม่เป็ น
2.ไวน์ขาว ผลิตจากองุ่นเขียว พันธ์ุหลักทีใ่ ช้คือ ชาร์
เนือ
่ งจากการผลิตและขนส่งทีย
่ ากลำาบากลงจากเชิงเขา
ดอนเนต์(Chardonnay), เซมิญง(Semillon), โซวิญง
ไวน์จึงเป็ นเครือ
่ งดืม
่ ลำา
้ ค่าราคาแพงทีม
่ ีเพียงกษัตริย์และ
(Sauvignon) เป็ นต้น
ขุนนางเท่านัน
้ จะได้ลิม
้ รส
ต่อมาเมือ
่ โลกเข้าส่้ยุคแห่งปรัชญาและภ้มิปัญญา
[เรือ
่ งทีพ
่ บหลายอย่างต่างบัญ42
ชร]
แห่งนครรัฐกรีก ไวน์ผสมนำา
้ กลายมาเป็ นเครือ
่ งดืม
่ ประจำา
เส้นทางสายไวน์ เมรัยอมฤตแห่งอารยธรรมมนุษย์ งานเลีย
้ งสังสรรค์ และวงสนทนาทีเ่ รียกว่าซิมโพเซียน ใน
เคหสถานของผ้้ดีชาวกรีกโดยทัว
่ ไป เมรัยดีกรีอ่อนทีห
่ มัก “ทำำนองนั้ น” ฉันเปิ ดเองกระดกเองอีกขวด ชำยหน่่มมอง
ขึน
้ จากผลองุ่นนีส
้ ำาคัญถึงขนาดต้องมีเทพเจ้าผ้้ด้แลความ ขึ้นไปบนท้องฟ้ ำ ฉันมองตำม ดำวทอแสงริบหรีอ
่ ยู่บนท้องฟ้ ำที่
เทพแห่งเหล้าองุ่นทีจ
่ ะบันดาลความสุขสมอุดมสมบ้รณ์แก่ “นำยเรียนอะไร”
19
It's you พีช
่ ายของผม ลงบนกลีบปำกบำงสวยเบำๆ...นั่นคือครั้งส่ดท้ำยที่นัมแฮได้สัมผัส
และเห็นคูวอน...
LiLiTh +++
ในงำนเลี้ยงร่่น คนงำนรัดตัวคลี่ย้ ิมโดยไม่รู้ตัวเมื่อก้ำวเข้ำมำ
"ผมรักพี่ "
ในห้องโถงกว้ำงขวำงพร้อมกับคนที่ได้ช่ ือว่ำเป็ นแฟนของเขำ อิน
สองมือที่เกำะก่มกันแน่นค่อยๆคลำยออก ดวงตำกลม
จอง หำกทันทีท่ีเห็นใครบำงคน แก้มใสเปล่งปลัง่ ก็ข้ ึนสีระเรื่อชวน
โตช้อนขึ้นสบเข้ำกับสำยตำของร่ำงสูงตรงหน้ำ ควำมรู้สึกผิดแล่นริ้ว
มองและดวงตำพรำวระยับยิ่งกว่ำเดิม สองเท้ำสำวฉับๆตรงไปหำ
ขึ้นมำจนเจ็บแปลบไปทั้งใจ คำำสำรภำพรักกำำลังดังก้องในหัวใจดวง
คนที่วนเวียนอยู่ในสมองของเขำมำตลอด
น้อย นั มแฮกลั้นใจพูดประโยคที่ทำำร้ำยคนตรงหน้ำเพื่อให้เรื่องจบ
"คูวอน..."
ลงเสียที
"สวัสดีครับ ร่่นพี่ "
"ขอโทษ... แต่พ่ีไม่เคยมองนำยมำกกว่ำน้องชำยเลย
"ไปอยู่ไหนมำ เรียนจบตั้งนำนแล้วไม่ใช่เหรอ"
พี่มีคนอื่นแล้ว..."
"ผมไปเรียนต่อต่ำงประเทศครับ ...เพิ่งกลับมำเมื่อ
"ผมจะรอ"
วำน" 20
"อย่ำรอ...อย่ำรักพี่อีกเลย คูวอน"
นั มแฮนิ่ งไป นี่ คือเหต่ผลที่เขำไม่ได้เจอน้องชำยที่
"ต่อให้พ่ีรก
ั อินจองมำกมำยแค่ไหน ก็ห้ำมผมไม่ให้มี
สนิ ทที่ส่ดเกือบ 4 ปี สินะ ควำมห่ำงเหินปรำกฏชัดจนนั มแฮรู้สึกชำ
แค่พ่ีไม่ได้หรอก ผมทำำไม่ได้"
ดิกและรู้สึกโหวงไปทั้งช่องอก กลีบปำกบำงเปล่งถ้อยคำำออกมำ
คูวอนจ้องเข้ำไปในดวงตำของนั มแฮ นี่ คือภำพเดียวใน
อย่ำงตะก่กตะกัก
ใจของเขำจำกนี้ และตลอดไป หำกคำำพูดของอีกฝ่ ำยนั้ นก็ยังกรีด
"มะ...มะ...ไม่บอกกันบ้ำงเลยนะ แล้วใครพำมำล่ะ
แทงหัวใจที่เต้นอยู่อย่ำงไม่ไยดี นั มแฮผละจำกคูวอนก็จ้ ำำเท้ำไวๆ
เนี่ ย"
แต่ไม่พ้นร่ำงสูงวิ่งมำดักหน้ำอีกครั้ง หนนี้ ไร้ถ้อยคำำจะเอื้ อนเอ่ยเพื่อ
"พี่ฮีวอนน่ะครับ ...กล่องนี่ สำำหรับพี่นัมแฮครับ " พูด
รั้ง นั มแฮ มือหนำแตะที่แก้มใสเบำๆ คูวอนผลิย้ ิมแล้วกดริมฝี ปำก
จบก็หยิบกล่องสีน้ ำำตำลยื่น ไม่มีกำร์ดซักใบหรือลวดลำยใดๆเป็ น
พิเศษ นั มแฮประคองของฝำกจำกร่่นน้องไว้แล้วช้อนตำมอง มีบำง "นั มแฮ!!! คูวอน...พี่จะเตือนนำยเป็ นครั้งส่ดท้ำยนะ
อย่ำงติดอยู่ท่ีปำก และเขำจะต้องพูด แต่คูวอนเดินจำกไปแล้ว เลิกคิดและเลิกพูดถึงคนคนนี้ ได้แล้ว และอีกสองวันนำยต้องผ่ำตัด
"ขอบใจนะ" สิ้นเสียงแผ่วเบำเอ่ยให้กับอำกำศธำต่ฟัง แล้ว"
สีหน้ำที่หม่นหมองลงสะท้อนชัดในดวงตำของอินจองที่ยืนดูอยู่ คูวอนเงียบกริบเมื่อรู้ว่ำยิ่งเถียงก็จะยิ่งต่อควำมยำว
ห่ำงๆ จนนั มแฮเดินเข้ำห้องนำ้ำไป สำวควำมยืด ขณะที่ในหัวกำำลังคิดแผนกำรบำงอย่ำง พอฮีวอนกลับ
"ร้องไห้ทำำไม... " ไหล่บำงสัน
่ ไหวแรงขึ้นเมื่อมือหนำ ไปทำำงำน คูวอนก็ดึงสำยนำ้ำเกลือออกแล้วหำยออกจำกห้องพักผู้
21
แตะลงที่บ่ำ "คนดีของผม...บอกผมที ผมทนดูน้ ำำตำของนั มแฮไม่ ป่ วย
ได้..." ทำาไม… พ่อจึงยอมให้ทุกสิง่ ทุกอย่างทีพ
่ ่อมีแก่เขา
"อินจอง...ฉันจะไม่ทรยศนำย ฉันไม่อยำกทำำให้คน เพือ
่ ให้เขากลับมาเป็ นล้กชายบุญธรรม ทีค
่ อยหลอกหลอน
ทีร่ ก
ั ต้องเสียใจ ฉันรักนำยจริงๆ " ความร้้สึกพ่อ…
"ผมก็รก
ั นั มแฮ...ผมไม่เคยเสียใจที่รก
ั นั มแฮ"
+++ เธอไม่เข้าใจ
คูวอนลืมตำตื่นในห้องสีขำวโพลน...
ฮีวอน ญำติผู้พ่ีของเขำนั่งอยู่ข้ำงเตียง พอเห็นคูวอน เขานิง่ เงียบ และหลับตาลง นำา
้ ตาของเขาค่อยๆ เอ่อ
ขยับก็ฮีวอนก็ทำำลำยควำมเงียบที่น่ำอึดอัดสำำหรับเขำทิ้งด้วยเสียง ล้น ความร้้สึกเบือ
้ งลึกของเขาทีถ
่ ้กเก็บเอาไว้ กำาลังทำา
ตะคอกดังลัน
่ หน้าทีข
่ องมัน เพือ
่ คอยโบยตีหัวใจของเขา แต่เขาก็ยังเลือก
"ก่อนจะทำำอะไรเคยคิดบ้ำงไหม ไปวิ่งตำมรถยนต์ท้ ังที่ ทีจ
่ ะทนอย่้กับมัน ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึน
้ ก็ตาม…
ป่ วยหนั กแบบนี้ คิดว่ำเป็ นพระเอกหนั งงั้นสิ เมื่อไหร่จะเลิกสร้ำง
ปั ญหำ ไม่เห็นหรือว่ำคนอื่นเขำวิ่งว่่นเพรำะนำยสลบไปเป็ นวัน ทำำ เธอไม่เข้าใจเขา แม่ของเธอก็ไม่เข้าใจเขา เธอมองไป
แบบนี้ ไม่รู้รไึ งว่ำตัวเองเป็ นโรคอะไร" ทีช
่ ายชราเงียบๆ เขาหันหน้าไปอีกทาง เหมือนเขาไม่
"ผมอยำกเจอพี่นัมแฮ" ต้องการเห็นเธออีก เธอเดินออกไปเงียบๆ ไปส่้ประต้บาน
นัน
้ พาหนะแห่งกาลเวลา แม้จะเจ็บปวดเจียนหัวใจสลาย ทางเดินรกร้าง บ้านหลังงามเมือ
่ ครัง้ อดีตทรุดโทรม
ตรงหน้า แต่เธอก็เลือกทีจ
่ ะเดินออกไป จากความเจ็บ ลงไปตามกาลเวลาเมือ
่ ไม่มีใครเข้ามาด้แล แต่ข้างในยังคงมี
ปวด… สิง่ มีชีวิตอย่้ เธอเดินเข้าไปเรือ
่ ยๆ จนถึงประต้ไม้อันงาม ซึง่
. ปั จจุบันสีเนือ
้ ไม้ซีดลงจนมิอาจหาความสวยงามอันใดได้
.
. แต่ทว่า มันกลับมีอดีตซ่อนอย่้หลังประต้บานนี ้
เพราะเธอเองก็มีหัวใจ มีความรัก และความรักของ หลังประต้บานเก่า… พาหนะย้อนเวลา… ไปส่้อดีต
เธอมันเกินกว่าความรักของคนทีไ่ ด้ชือ
่ ว่าล้ก และเกินกว่าที ่ ของเธอ
จะพึงทำาความเข้าใจได้ว่า ความรักทีเ่ ธอมีอย่้นัน
้ มันคือ
ความรักแบบใด… เธอเดินเข้าไปในบ้าน แสงแดดส่องเข้ามา ละอองฝ่ ุน
กำาลังเริงระบำา ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ซักชิน
้ ในห้องโถง แต่ยังมี
ข้าวของระเกะระกะวางอย่้ทัว
่ พืน
้ เธอขึน
้ ไปบนชัน
้ สอง
เข้าไปในห้องห้องหนึง่ ภายใน เฟอร์นิเจอร์มีเพียงเตียงสี ่
เสาหลังเดียว
แต่ทว่า… มีสิง่ มีชีวิต อย่้บนเตียงหลังนัน
้
38
ทางเลือก ชายชราคนหนึง่ นอนอย่้บนเตียง หายใจรวยริน เธอ
เอือ
้ มมือไปจับหน้าเขา เขาลืมตาขึน
้ เธอมองเขาด้วย
ผู้หญิงดอกทอง
สายตาสงบนิง่ เขายิม
้ ให้เธอ ประกายตาของเขาสดใส ดัง่
โลกทัง้ โลกคือความฝั นอันสวยงามสำาหรับเขา
เขาถามเธอว่า “ล้กจะให้พ่ออ่านนิทานให้ฟังบนเตียง "คูวอน พอเสียทีเถอะ ฉันเหนื่ อยที่มีนำยคอยวิ่งตำม
นอนไหม?” แล้ว"
นั มแฮวำงนิ ตยสำรกลับเข้ำที่แล้วหม่นตัวเพื่อหำม่ม
เธอร้้ว่าล้กทีเ่ ขาพ้ดถึง ไม่ใช่เธอ แต่เธอก็เอือ
้ มไปจับ สงบใหม่ ทิ้งให้คูวอนยืนอึ้งกับประโยคที่บอกชัดว่ำ นั มแฮไม่เห็นว่ำ
มือของชายชรา ผ้้ทีเ่ ธอไม่เคยเข้าถึงหัวใจของเขา เขายอม เขำวิ่งตำมรถอินจองหลังงำนเลี้ยงร่่นเลิกจริงๆ สำยตำนั มแฮไม่มี
ทนอาศัยอย่้ในบ้านหลังนี ้ ไม่ยอมไปไหน เขายอมทนทีไ่ ม่มี ร่องรอยของควำมเอ็นดูเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ...กว่ำจะรู้ตัวอีกทีก็
ใครมาเหลียวแลเขา ดัง่ เช่นอดีต เพือ
่ รอคอยใครซักคน ที ่ ต้องเจ็บจนพูดอะไรไม่ออก คูวอนจึงโค้งให้แล้วถอยออกมำก่อน
ไม่ใช่เธอ ให้กลับมาหาเขา สำยนำ้ำแห่งควำมผิดหวังจะถำโถมให้ควำมเข้มแข็งของเขำต้องพัง
ทลำยลงต่อหน้ำนั มแฮ แต่ไม่ทันแล้ว นำ้ำตำหยดแรกกระต่กจังหวะ
ทำาไม… พ่อต้องรักเขาเท่านัน
้ หัวใจของร่ำงเล็กให้รู้ตัวว่ำกำำลังทำำร้ำยคนที่รก
ั เขำอีกแล้ว
ทำาไม… พ่อจึงรักแม่กับฉันไม่ได้ มือเล็กดึงข้อมือร่ำงสูงไว้โดยอยำกจะแก้ตัว เสี้ยว
ทำาไม… พ่อต้องตรอมใจ เมือ
่ เขาไม่ได้รักพ่อและ วินำทีต่อมำแรงกระชำกของร่ำงสูงปลดมือนั้ นออกแล้วคูวอนก็เดิน
37
เลือกออกไปจากบ้านหลังนี ้ ม่่งออกไปยังท้องถนน สัญญำณไฟสีเขียวเริม
่ กระพริบถี่ก่อนจะ
แล้วคงเพราะไร้เรีย
่ วแรงมากกว่า เศร้า
น้อยทีส
่ ุดแล้วร้้ไหม แต่ก็อย่างว่าแหละ เวลาคนเราถ้กมีด “ก้ขอโทษเรือ
่ งทีผ
่ ่านมา ขอโทษทีค
่ ิดกับมึงเกินเพือ
่ น
แทงยังไงมันก็เจ็บ ใต้ชายโครงตรงลิน
้ ปี ่ นีน
่ ่าจะเจ็บน้อยทีส
่ ุด แต่แค่อยากบอกว่า ก้ยังรักมึงอย่้ ยกโทษให้ก้เถอะ” เขาไม่
แล้วล่ะ อย่าพยายามดิน
้ เลย มันจะเปิ ดปากแผลเปล่าๆ กล่าวอะไร ยังเอาแต่นอนตะแคงหันหน้าไปทางหน้าต่าง
เสียเลือดมากตายง่ายขึน
้ ไม่ร้ด้วยนะ ใช้เวลาช่วงนีฟ
้ ั งสิง่ ที ่ ปี บแผ่กิง่ ใหญ่ทักทาย ใกล้พอจะเอือ
้ มจับได้
ฉันจะเล่าไม่ดีกว่าเหรอ” ผมกระซิบเธอทีซ
่ อกห้แผ่วเบา สติ “5 เซนติเมตร” เขากล่าว หันมามองผมว้บหนึง่ ก่อน
เธอเริม
่ เลือน หายใจแผ่วลง ผมคิดว่าเธอคงมีเวลาเหลือไม่ กลับไปจ้องกิง่ ปี บ
มาก คงต้องรวบรัดตัดความ
“ดอกปี บร่วงด้วยความเร็ว 5 เซนติเมตรต่อวินาที ร้้รึ ปลำยจมูกโด่งเป็ นสันเบำๆอย่ำงใจลอย สำยตำที่ทอดมองออกไป
เปล่า” ผมส่ายหน้า ไกลแสนไกลทำำให้ไม่สังเกตเห็นกลอนประตูท่ีหม่นทวนเข็มนำฬิกำ
“ก้ร้สึกว่าหลังจากวันนัน
้ ก้กับเขาจะห่างกันออกไป 5 ช้ำๆ
่ ังอย่้ใกล้ๆ กัน”
เซนติเมตร ทุกๆ วินาที ทัง้ ทีย ประตูเปิ ดออกให้แสงจำกโถงกลำงส่องเข้ำมำในห้องที่
มืดสลัว คนที่ไขก่ญแจก้ำวเข้ำมำช้ำๆ แต่คนที่นั่งเท้ำคำงอยู่รม
ิ
“25,450 เซนติเมตร” ผมกล่าวขึน
้ บ้าง ทนฟั งเขาพ้ด
หน้ำต่ำงกลับมองด้วยหำงตำก็เบือนหน้ำหนี รำวกับควำมสัมพันธ์
เรือ
่ งเธอต่อไปไม่ไหว ขมขืน
่ เพราะรักเขา ขืน
่ ขมเพราะรัก
ของทั้งสองไม่ใช่คนรักอย่ำงที่เป็ นอยู่
เธอ และเจ็บปวดทีเ่ ธอก็รักเราทัง้ ค่้
วันที่ย่งเหยิงของนั มแฮจบลงเมื่อสำมำรถปลีกตัวจำก
...กริง๊ ... ริง โทนดังขึ้นอีกครั้ง หนนี้ เป็ นพนั กงำนที่ เหนื่ อยอีกยำวยืด แต่ก็ถูกตัดบทด้วยคำำประชดประชันที่นัมแฮไม่
รอคอยพี่ฮว
ี อนมำจัดกำรเขำในอีกไม่ก่ีนำทีข้ำงหน้ำ ถ้ำต้องลำำดับควำมสำำคัญก่อน-หลัง ผมเป็ นคนส่ดท้ำยในลิสต์สินะ
+++ ครับ แล้วใครคือคนแรกหรือ "
รัตติกำลลำกผ่ำนน่ำนฟ้ ำเหนื อกร่งโซลระบำยสีดำำสนิ ท
ทัว่ ฟ้ ำและแต่งแต้มด้วยแสงของหมู่ดำวพรำวระยับเหมำะแก่กำรนั่ง
ถอนลมหำยใจทิ้งฆ่ำเวลำที่ชำ่ งยำวนำนจนแทบขำดใจ เรียวนิ้ วแตะ
บัดนี้ นั มแฮรู้แล้วว่ำอินจองกำำลังน้อยเนื้ อตำ่ำใจแค่ไหน คูวอนหลับตำลงให้สัมผัสของมือที่ประสำนกันไว้
มือเล็กจึงเอื้ อมแตะปลำยคำงให้ดวงตำใสได้สบประสำนอีกฝ่ ำย หลวมๆซึมซับเข้ำไปในหัวใจ นั มแฮไม่รู้หรอกว่ำหัวใจของเขำมัน
อย่ำงมัน
่ คงเหมือนจะเรียกควำมเชื่อจำกกันและกัน เต้นโครมครำมแข่งเสียงคลื่นที่ซัดสำดขึ้นถึงข้อเท้ำเปลือยเปล่ำ คู
24
"ควำมรักไม่อำจดำำรงอยู่ได้โดยปรำศจำกควำมเชื่อใจ วอนจูงนั มแฮไปนั่งที่โขดหินใกล้ๆ ส่วนเขำยืนจับมือทั้งสองข้ำง
เรำก็เคยให้สัญญำกันไว้เช่นนั้ น แล้ววันนี้ ฉันจะขอร้องอีกครั้ง...ให้ ของนั มแฮไว้แน่น
นำยเชื่อฉัน..." "ท่กคำำพูดที่ผมอยำกบอกพี่ ผมได้พูดมันออกไปหมด
เชื่องั้นเหรอ? แล้วนะครับ แต่ว่ำวันนี้ เป็ นวันส่ดท้ำยที่ผมจะได้พูดคำำเดิมๆ พี่ช่วย
ควำมลังเลที่ไม่เคยปรำกฏมำก่อนผ่ดขึ้นในใจอินจอง รับฟั งอีกครั้งนะครับ ครั้งนี้ ...ให้พ่ีหลับตำลง..."
แต่ก็ช้ำกว่ำรั้งริมฝี ปำกสีสดสวยที่แนบลงมำมอบรสสัมผัสน่่มนิ่ ม นั มแฮทำำตำมอย่ำงว่ำง่ำย คูวอนมองเปลือกตำที่ปิด
และหอมหวลอันค้่นเคย มือเล็กเลื่อนไปกดท้ำยทอยของร่ำงสูงเพิ่ม สนิ ทแล้วจึงดึงร่ำงเล็กเข้ำมำสวมกอด แนบศีรษะของคนบนโขดหิน
รสจูบให้ดูดดื่มยิ่งขึ้น ตักอ่่นถูกยึดเป็ นที่นั่งของร่ำงบำงในที่ส่ด กับหน้ำอกซ้ำยให้เสียงของก้อนเนื้ อภำยในบอกเล่ำสิ่งที่มันไม่อำจ
"ผมรักนั มแฮนะ" อธิบำยด้วยคำำพูด ก่อนก้มตัวลงให้รม
ิ ฝี ปำกของเขำแตะกับติ่งหู
"ฉันรักและฉันเลือกนำยเสมอ...อินจองของฉัน" ของอีกฝ่ ำย
+++ "ผมรักนั มแฮ... ฮึก รักมำก... ฮือ...ผมรักนั มแฮ
2 สัปดำห์กลังจำกผ่ำตัดของคูวอน จดหมำยฉบับหนึ่ ง
ที่ส่ด...นะครับ ..." นั่นทำำให้นัมแฮโอบกอดร่ำงสูงแน่นขึ้นเพรำะ
แปะอยู่ท่ีห้องนอนของฮีวอน ลำยมือหวัดๆเขียนชื่อคิมคูวอน เจ้ำ
ห้ำมนำ้ำตำตัวเองไม่ได้แล้ว เสียงหัวใจของคูวอนเต้นหนั กๆรำวกับ
ตัวไม่ได้นอนพักฟื้ นอีกแล้วแต่กำำลังมองแสงไฟวูบวำบของคบไฟที่
มันเหนื่ อยล้ำเหลือเกิน นั มแฮกำำลังจะร้องไห้ออกมำก็ได้ยินเสียง
ส่องเป็ นแนวยำวไปตลอดควำมยำวหำดส่วนตัวของรีสอร์ตริม ทะเล
กระซิบเบำๆปนสะอื้ นของอีกฝ่ ำยแทนของตัวเอง
แสงเปลี่ยนสีเม็ดทรำยรอบๆให้กลำยเป็ นสีส้มเหลืองนวลตำ ลมพัด
เอำกลิ่นทะเลตลบอบอวลช่วยผ่อนคลำยอำรมณ์ของสองหน่่มที่เดิน 25
เคียงข้ำงกันมำจนส่ดขอบหำด
หลังผมและเขาใจสลาย ชีวิตย่างส่้วัยอุดมศึกษา เธอ เสียงนักร้องและท่วงทำานอง funk ทีก
่ ีตาร์บรรเลง แต่
เรียนพยาบาลตามแฝด เขาเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกันตาม ถ้อยคำาไม่ทะลุถึงสิง่ ทีผ
่ มเล่นแม้แต่นิด
เธอ ผมเรียนคณะเดียวกันตามเขา ทัง้ หมดนัน
่ เป็ นการ หลังหกเดือนผ่าน ผมมัน
่ ใจพอจะกล่าวคำารักกับเธอ
ตัดสินใจก่อนโศกนาฏกรรมรักบทนัน
้ แม้ขมขืน
่ กับการ อาจหาญพอจะมอบดอกไม้พร้อมสารภาพต่อหน้าคนหม่้
เลือกของตัวเอง แต่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ผมกับเขาห่างกัน มาก คำ่านัน
้ เธอเรียนตามปกติ เดินคล้องแขนยิม
้ เล็กยิม
้ น้อย
เท่าความรุนแรงของหมัดขวาตรงวันนัน
้ เขาซมพิษไข้หนัก มากับค่้แฝด ผมถือช่อกุหลาบตามทัง้ สองไป อดประหลาด
แผลเต็มข้อมือซ้าย พักหนึง่ ก็เริม
่ ลามมาข้อมือขวา ผม ใจไม่ได้ทีป
่ ลายทางเป็ นม้านัง่ ใต้ต้นปี บริมสระกลางเมือง
พยายามค้นหาและเข้าใจความรักปั กใจจากแฝดแว่น แล้วก็ แฝดซบไหล่เธอ ยินเสียงคุยกะหนุงกะหนิงเบาๆ ลอยลมมา
พบรักปั กใจนัน
้ เมือ
่ คำ่าหนึง่ เธอเลิกเรียน Anatomy ปลายฝนต้นหนาว ปี บมีเพียงใบเขียวเข้มไร้ดอก แต่นัน
่ ก็
เธอไว้ผมม้ารับร้ปหน้า สวมแว่น ยิม
้ เห็นลวดดัดฟั น งามพอเร้าทัง้ สองให้จุมพิตกัน ปากแนบปากนานจนผมกลัน
้
เดินค่้มากับแฝดอีกคนในชุดพยาบาลสีขาว ผมยืนตะลึงอย่้ ใจสะอืน
้ ไม่อย่้ มัน
่ ใจว่าลิน
้ คงพัวพันอร่อยรสรัก
นาน ค่อยๆแอบเดินตามเธอกลับบ้าน นีค
่ งเป็ นมนต์ทีท
่ ำาให้ +++
่ นกัน” เธอตอบ
“ฉันไม่ได้ชอบเธอนะ เราเป็ นแค่เพือ
เขารักฝั งใจกระมัง ผมค่อยๆ ทำาความร้้จัก เธอเป็ นคนคุย
ทัง้ ทีย
่ ังมองด้จามจุรีหน้าบ้านเช่นนัน
้ สองหนแล้วทีผ
่ มได้ยิน
สนุก แต่ยามอย่้กับแฝดอีกคนกลับเงียบเฉย เรานัดเดทกัน
คำานี ้ แค่หนเดียวก็เกินทน
หลายหน แต่ไม่ค่อยมีความคืบหน้าอะไร เมือ
่ รักท่วมใจผม
“ไม่รักแล้วเราเดทกันทำาไม เธอเริม
่ ก่อนนะจำาไม่ได้เห
ก็เริม
่ ทำาอะไรบ้าๆ เช่น ยืนเป่ าขลุ่ยไม้ไผ่อย่้หน้าบ้านเธอ
รอ”
เมือ
่ หัวคำ่า แต่เธอไม่เข้าใจท่วงทำานองนัน
้ เฉกเช่นทีไ่ ม่
“ก็แค่ไปกินข้าวด้วยกัน ไม่ได้คิดอะไรซักหน่อย”
เข้าใจความงดงามของ pattern1 กลองใน Venus2 ทีผ
่ ม
เล่นร่วมกับวงในงานเฟรชชี ไ่ นท์ คำาเธอแสดงความสนใจ Pattern หมำยถึง ลูกเล่นในกำรตีกลองกลอง 2
Venus โดย Crescendo
34
“มึงทำาแบบนีท
้ ำาไม” เขาถาม นำา
้ เสียงอ่อนลง “คิดแค่เพือ
่ นแล้วมึงจ้บก้ทำาไม มึงเริม
่ ก่อนนะ มึงจำา
“มึงไม่จำาเป็ นต้องร้้หรอก” ผมกล่าว แต่ดวงตาเขา ไม่ได้เหรอ แค่เพือ
่ นแล้วมึงใช้ลิน
้ กับก้ทำาไมวะ” ผมชกเข้า
ซอนลึกซอกใจจนผมเขิน จริงแล้วมันไม่ใช่ความลับอะไร ปลายคางพอดิบพอดี แรงหมัดสะเทือนถึงสมอง เขามึน
เราร้้มันมานานก่อนนัน
้ แล้ว ตัง้ แต่ก่อนจะเจอฝาแฝดค่้นัน
้ หมัดจนทรงตัวไม่อย่้ แว่นกระเด็นตกกระแทกพืน
้ แตก ผม
คำาตอบอย่้ในการกระทำา อย่้ในไอศกรีมทีเ่ รากินถ้วย หันหลังเดินหนีไม่สนใจแม้จะเอีย
้ วคอมองด้สภาพน่าเวทนา
เดียวกัน อย่้ในคอร์ดเทนนิส และอย่้ในจุมพิตบนม้านัง่ หิน ของคนแพ้น็อคหมัดแรก
อ่อนริมสระกลางเมือง +++
“จะมายำา
้ ว่าเขาฆ่าตัวตายตอนปี หนึง่ เพราะฉันงัน
้ เห
“ก้รักมึงว่ะ” ผมพ้ดออกไปตรงๆ ไม่ปกปิ ดอะไร ไม่
รอ” เธอกล่าวเสียงเศร้า คงปวดใจสาหัสกับความปากแข็ง
อ้อมค้อม ไม่ปากแข็ง หรือปากไม่ตรงกับใจ เขานิง่ งัน
ของตัวเองทีก
่ ่อพิษรักร้ายขนาดนัน
้
ดวงตากำ่าชำา
้ ระบมจากการร้องไห้หนักหน่วงสะท้อน
ใช่ เพือ
่ นผมจากไปแล้วเมือ
่ สองเดือนก่อน วิธีตาย
ประกายตระหนก
พิลึกพิลน
ั่ ใช้ปืนพกจ่อห่างกระหม่อมแล้วลัน
่ ไก ท่าทางคง
“มึงมาบอกอะไรตอนนี ้”
ประหลาดน่าด้ ยืดแขนจนสุดหันปากกระบอกจ่อหน้าตัว
“มาบอกอะไรตอนนี ้? มึงบ้ารึเปล่า มึงก็ร้ว่าก้คิดเหีย
้
เอง คงใช้นิว้ โป้ งสอดโก่งไกปื น ทีต
่ ำารวจคิดไม่ตกคือเขา
อะไรกับมึง มึงอย่ามาตีหน้าเซ่อ มึงร้้มาตลอดว่าก้คิดกับมึง
ถนัดขวาแต่ปืนอย่้ในมือซ้าย จะว่าเป็ นฆาตกรรมก็หาร่อง
เกินเพือ
่ น มึงก็คิดกับก้เกินเพือ
่ น มึงอย่้กับก้มากกว่าอย่้กับ
รอยไม่พบ ซำา
้ ความป่ วยไข้ของเขาก็สาหัสจนนำา
้ หนักคดี
ยัยแฝดแว่นนัน ้ ” ผมตวาดใส่หวังก่อปฏิกิริยารุนแรง
่ ด้วยซำา
เอียงไปทางว่าทนพิษแผลรักไม่ไหวมากกว่า เธอลุกหนีไป
แต่เขาเพียงหลบตาแล้วเอ่ยเสียงเรียบ
ยืนอิงหน้าต่าง มองใบจามจุรีร่วงพร้
่ นกัน”
“ก้ไม่ได้คิดอะไร เป็ นแค่เพือ
“เปล่า ไม่ได้มาทีน
่ ีเ่ พราะเรือ
่ งของเขา แต่เพราะเรือ
่ ง หำกคำำตอบคือเสียงสะอื้ นหนั กหน่วงพร้อมมือเล็กที่
ของเรา” ขย้่มเสื้ อของคูวอนจนยับย่น ควำมผิดที่นัมแฮก่อไว้อย่ำงไม่ต้ ังใจ
+++ สร้ำงบำดแผลให้ท่กคนแม้แต่ตัวเอง เพรำะเขำคิดว่ำคูวอนจะมี
สำยลมแรงพัดเสียงสะอื้
33 นระงมของทั้งสองแตก อนำคตที่ดีถ้ำไม่มีผู้ชำยที่ช่ ือนั มแฮเข้ำมำเกี่ยวข้อง จึงเลือกอินจอง
กระจำยหำยไป หำกต่ำงฝ่ ำยต่ำงสัมผัสได้ถึงหยำดนำ้ำตำที่รน
ิ ไหลลง โดยไม่รู้ว่ำคูวอนเฝ้ ำดูอยู่เงียบๆ จนควำมจริงเมื่อ 4 ปี ก่อนที่คำำพูด
มำไม่ขำด ไหล่กว้ำงที่โอบนั มแฮเอำไว้สัน
่ เทำร่นแรงเมื่อได้ยินอีก จำกคูวอนสร้ำงแผลเป็ นอัปลักษณ์ในจิตใจ
ฝ่ ำยกระซิบตอบกลับ "ฉันรู้แล้ว..." "ฉันไม่รู้..."
"พี่...บอกให้ผมได้รู้บ้ำงได้ม้ ัยว่ำใจของลีนัมแฮมีคิมคู "ผมเรียกหำพี่จนเสียงแหบแห้ง ผมเฝ้ ำรอให้พี่หันมำ
วอนอยู่บ้ำงรึเปล่ำ " จนท้อแท้และจวนถอดใจ แต่พ่ีก็ยังนิ่ งเฉยทั้งที่เรำ..." ถ้อยคำำขำด
" ยกโทษให้พ่ีชำยเลวๆคนนี้ ด้วยเถอะ เขำคนนี้ แค่ หำยไปเพรำะลูกสะอื้ นตีข้ ึนมำจนจ่ก เขำไม่ได้โกรธนั มแฮ แต่โกรธ
พยำยำมห้ำมตัวเองไม่ให้รก
ั น้ องชำย เขำคิดไปเองว่ำมันถูกต้อง โชคชะตำที่กระหนำำ่ ซำ้ำเติมเหมือนกับกำำลังสน่ กสนำนที่มีคนร้องไห้
แล้วที่ให้น้องชำยเดินบนทำงคนละเส้นกับเขำ เขำคิดไปเองคน ครำ่ำครวญเช่นนี้ ซำ้ำเติมว่ำทั้งคู่คือผู้ชำยที่ไม่ควรคู่กัน
เดียวว่ำเขำแก้ไขมันได้แต่กลับทำำลำยชีวิตของคนที่เขำรักที่ส่ดจน " พี่คนนี้ เป็ นคนโง่...คนโง่ง่เี ง่ำ" นั มแฮกระซิบอย่ำง
ไม่เหลือชิ้นดี คูวอน... ใจของลีนัมแฮมีคูวอนอยู่เสมอ ไม่ว่ำตอนนี้ ปวดร้ำว เขำเคยคิดว่ำถ้ำย่ติควำมสัมพันธ์ท่ีจะสร้ำงข่ำวร้ำยๆแก่คู
หรือเมื่อ 4 ปี ที่แล้ว หรือก่อนหน้ำนั้ น...พี่หลอกตัวเอง หลอกนำย วอนเสียเอง ท่กอย่ำงคงจะจบลงได้โดยควำมเจ็บปวดน้อยที่ส่ด แต่
และหลอกอินจองมำตลอด" ที่ไหนได้ผลลัพธ์กลับเป็ นเขำจ้องคูวอนด้วยดวงตำที่เอ่อคลอนำ้ำตำ
เหมือนสวรรค์กลัน
่ แกล้งให้คูวอนไม่อำจหย่ดร้องไห้ได้ แววตำของทั้งสองฝ่ ำยกลับเปี่ ยมด้ว
26ยควำมชอกชำ้ำ เจ็บยิ่งกว่ำเดิม
เขำมึนงงไปหมดเมื่อควำมรักที่เฝ้ ำรออยู่ตรงหน้ำเขำตลอด เพียง ร้อยเท่ำพันเท่ำ ร่ำงเล็กประคองดวงหน้ำที่เศร้ำสร้อยให้สบตำกัน
แค่เขำไม่เคยรู้สึกจนกระทัง่ เวลำที่จะมีโอกำสได้รบ
ั หมดลงไปอย่ำง นำ้ำตำหยดเผำะลงบนเม็ดทรำย
น่ำสมเพชตัวเองได้แต่พึมพำำถำมหำเหต่ผล
"อำจจะช้ำเกินไป แต่พ่ีคิดว่ำนำยอยำกฟั ง" นั มแฮ "นั มแฮ ขอบค่ณที่รก
ั กัน " คูวอนคลี่ย้ ิมก่อน แต่แล้ว
แนบแก้มเข้ำกับแก้มของอีกฝ่ ำย กลีบปำกบำงสีสวยประชิดติ่งหู จังหวะหำยใจที่เคยสมำ่ำเสมอของคูวอนก็เริม
่ ติดขัด ร้ส
ู ึกมึนชำไป
ก่อนเอื้ อนเอ่ยคำำที่ทำำให้ท้ ังคู่หวั ใจเต้นไม่เป็ นจังหวะ ทัว่ สรรพำงค์กำยเพรำะควำมปวดร้ำวทั้งช่องอกและช่องท้องจนตัว
"ฉันรักนำย...คูวอน" งอ กระนั้ นเขำก็ฝืนหำยใจและกอดนั มแฮเอำไว้ ลมหำยใจของเขำ
ควำมอบอ่่นแผ่ซ่ำนจำกริมฝี ปำกไปถึงหัวใจ สัมผัส แผ่วลง และในที่ส่ดก็เหลือเพียงหัวใจดวงเดียวที่ยังคงเต้นในห้อง
น่่มละม่นแนบชิดกันเบำๆก่อนจะค่อยๆบดเบียดเข้ำหำกัน แผ่น นอนที่มีร่ำงของคนสองคนเคียงข้ำงกัน
หลังของคูวอนเอนพิงก้อนหิน นั มแฮเผยอริมฝี ปำกให้ล้ ินร้อนสอด +++
ระดับนำ้ำลดตำ่ำลงหลังจำกขึ้นสูงส่ดเมื่อตอนเช้ำมืด
เข้ำมำลิ้มชิมควำมละม่นละไม
แสงแดดส่องเข้ำมำปล่กนั มแฮให้ต่ ืนมำรับวันใหม่ ร่ำงเล็กปรือตำ
"ผมก็รก
ั นั มแฮ รักพี่ของผมคนเดียว..."
+++ ขึ้นก็เห็นคูวอนนอนอยู่ข้ำงๆตัวเขำดูน่ำรักจนเผลออมยิ้มเมื่อคืนคู
รำตรีมืดมนขับให้แสงจันทร์สว่ำงเจิดจ้ำนำำทำงให้คู วอนกอดเขำไว้ท้ ังคืน รำวกับกลัวจะต้องพรำกจำกกันไปไหนอย่ำง
วอนเอนตัวลงข้ำงร่ำงเล็กที่กำำลังหลับพริ้ม เขำมองดูกระดำษบน นั้ นแหละ นั มแฮเหลือบดูเวลำก็ตำโตเพรำะนี่ ใกล้จะสิบโมงแล้ว จึง
โตุะครั้งส่ดท้ำยด้วยสำยตำที่ว่ำงเปล่ำแล้วจึงล้มตัวลงนอนตะแคง หันไปเขย่ำไหล่กว้ำงแรงๆ
ให้ได้เห็นดวงหน้ำที่สะท้อนแสงจันทร์นวลตำชวนเคลิ้มฝั น นั มแฮ " ตื่นเร็ว เดี๋ยว check out ไม่ทันนะ" ไม่มีทีท่ำจะ
ที่รก
ั เขำ ตอบสนองใดๆ นั มแฮเริม
่ หง่ดหงิดและก่นด่ำว่ำขี้เซำในใจ ก่อนจะ
27
ควำมทรมำนที่ทนมำเกือบสิบปี กำำลังกัดกินวิญญำณ เพิ่มระดับควำมดังของเสียงและแรงมือจนร่ำงที่แน่น่ิ งพลิกไป
ของเขำเร็วขึ้น เร็วขึ้นท่กขณะ เร็วจนคูวอนกลั้นนำ้ำตำหยดใสไม่ให้ “ถ้กใจเพราะใส่แว่นเหมือนมึงรึไง” เขาสะดุดคำาแซว
ไหลรินจำกหัวตำทั้งสองข้ำงไม่ได้ หันมาหัวเราะเขินๆ ชวนเล่นเทนนิสต่อไป แต่ด้จิตเตลิด
"คูวอนอ่ำ..." คนน่ำรักละเมอกระเถิบตัวเข้ำมำชิดตัว ไกลจนผมชนะง่ายดายเหลือเกิน
คูวอนจึงรั้งไหล่บำงไว้ให้ศีรษะที่ประดับด้วยเรือนผมสีน้ ำำตำลแนบ
อก
ผ่านไปหนึง่ ปี นับแต่หนแรกเมือ
่ พบกัน ผมไม่ได้สนใจ เหลียวตามองเวลาเดินผ่านกันบ้าง ต้องแอบเดินกลับบ้าน
แฝดค่้นีน
้ ัก ไม่พบกันอีกเลยนับแต่นัน
้ ผิดกับเขาทีแ
่ ม้ไม่พบ ด้วยกันบ้าง มันมีอาการมากกว่าเพือ
่ น มึงพอเข้าใจไหม
ก็เพียรพยายาม ไร้ลิขิตก็เขียนเอง ความรักหอมละมุนดัง่ เพือ
่ นทำาแบบนีไ้ ด้ เดินกลับด้วยกันได้ แอบมองกันได้ แต่
ดอกปี บฤด้หนาว น่ารักน่าถนอม แต่บอบบาง ความร้้สึกข้างในมันไม่ใช่ แต่เขายังไม่เคยพ้ดว่ารักก็เท่านัน
้
ก้คิดว่าถ้าก้บอกรักไป เขาก็คงตอบกลับ”
หนึง่ ปี เจ็ดเดือนผ่าน ม้านัง่ ไม้สีขาวใต้ต้นปี บมีชาย
“แต่มันไม่ใช่ว่ะ ก้ไม่ร้ว่ามันหมายความว่ายังไง
หนุ่มสองคนนัง่ อิงกัน ปล่อยให้ปีบโปรยดอกหอมละลานพืน
้
วาเลนไทน์อาทิตย์ก่อน คืนนัน
้ ก้นัดเขาไปด้พระจันทร์เต็ม
เขาเองก็โปรยนำา
้ ตาอาบไหล่ผมแข่งดอกปี บ แขนเสือ
้ แฉะ
ดวงทีส
่ ระกลางเมือง ก้บอกว่าพระจันทร์วันนีส
้ วยดีนะ แต่
ชืน
้ ความขมขืน
่ ผมได้แต่ล้บหัวปลอบ แต่ไม่มีอะไรดีขึน
้
เขาดันบอกว่าพระจันทร์วันนีไ้ ม่สวยเลย” เขาหยุดเล่าเพียง
เสียงสะอืน
้ ยังกรีดเฉือนใจคนฟั งต่อไป
นัน
้ รำ่าไห้สะอึกสะอืน
้ สาหัส
“ก้รักเขา แล้วก้คิดว่าเขาก็รักก้” เขาร้องไห้หนักขึน
้
“เขาไม่ได้ชอบก้ แล้วทีผ
่ ่านมามันหมายความว่าไงวะ”
“เวลาอย่้ด้วยกัน ก้เห็นเขายิม
้ นะเว้ย ยิม
้ แบบดีใจทีไ่ ด้
ผมโอบบ่าปลอบ ลดมือไปกุมมือ สัมผัสอะไรแปลกๆ ได้ที ่
อย่้ด้วยกัน เวลาคุยก็คุยสนุก แต่พอมีคนอืน
่ ด้วย ก้ไม่
ต้นแขน
เข้าใจว่าทำาไมเขาต้องปั ้ นหน้ามึนตึงใส่ ไม่ยอมพ้ดยอมจา
“นีม
่ ึงกรีดข้อมือตัวเองทำาไมวะ” เขาเงียบไม่ยอมตอบ
ดีๆ ถามคำาตอบคำา ก้เคยคิดน้อยใจนะว่าเขาทำาแบบนัน
้
ผมหงุดหงิดใจเลยควานหาปลาสเตอร์จากกระเป๋ าสตางค์ที ่
เพราะว่าก้ทำาอะไรผิดรึเปล่า” เขาพักหายใจ กดหน้าปาด
พกติดตัวไว้เสมอมาแปะแผลใหม่เลือดซึมคงกรีดเมือ
่ ไม่นาน
นำา
้ ตาแนบแขนเสือ
้ ผม
นี ้
“มันเป็ นแบบนีเ้ รือ
่ ยๆ ก้ทนตลอดเพราะคิดว่าเขา
ชอบก้เหมือนกัน แววตา การกระทำามันฟ้อง ต้องมีแอบ 32
ใจวำย
ชัดนรินทร์ ยืดยาวออกไป ผมนิง่ ลงครุ่นคิดปะติดปะต่อเรือ
่ ง ผิดแผนไป
หน่อย แต่กส
็ วยงามอย่้
บ้านเธอชัน
้ แรกเป็ นคอนกรีตทาสีขาว ชัน
้ บนตีฝา
“เรือ
่ งมันเริม
่ เมือ
่ สามปี ก่อนน่ะ สมัยเราสีค
่ นเรียน
พะย้งเคลือบแล็กเกอร์ เนือ
้ ไม้สีเข้มให้ความร้้สึกมัน
่ คง
ม.ห้า” ผมหยุดคิดอีกคร่้ก่อนเริม
่
แข็งแกร่ง ดอกจามจุรีชมพ้หวานทีล
่ มฝนหอบโยนไปนอน
+++
บนหลังคาซีแพ็กแดงเข้มถ้กลมบ่ายพัดผล็อยซบดิน ผมยืน ้ น่ารักดีว่ะ” เพือ
“คนนัน ่ นสนิทผมเอ่ยขึน
้ ไม่มีปี่มีขลุ่ย
ชัง่ ใจอย่้รัว
้ บ้านหล่อนคร่้หนึง่ แล้ว คิดไม่ตกว่าจะเข้าบ้าน ระหว่างเราเล่นเทนนิสยามเย็น สาวค่้หนึง่ เดินผ่านคอร์ด
เธอดีหรือเปล่านะ ควรเป็ นวันอืน
่ หรือวันนีด
้ ี คอนกรีตไป
“เธอเองเหรอ” หญิงสาวเปิ ดประต้บ้านรับแขก ่ อดกระเป๋ าน่ะ” ผมเอ่ยชม
“อืม น่ารักดีนะ คนทีก
มือขวาสอดนิว้ คัน
่ หน้านิยายอ่านค้าง ผมโบกมือทักทาย เคาะล้กกระทบพืน
้ เล่น เขาส่ายหน้า กล่าวทัง้ ทีไ่ ม่วางตา
เบาๆ เธอยิม
้ รับเดินมาเปิ ดประต้ ก่อนหายเข้าครัวไปชง จากพวกเธอ
กาแฟ ปล่อยผมนัง่ สับสนอย่้โซฟา หาใช่อึดอัดเพราะตัดสิน “อีกคนทีใ่ ส่แว่นสิน่ารัก” คำาเขาทำาผมต้องเพ่งพินิจร้ป
ใจไม่ได้ เพียงแค่ไม่ร้จะเริม
่ มันอย่างไร สองอนงค์ถีถ
่ ้วน ผิวขาวลออ ท่อนแขนกลมกลึงได้ส่วน
“กาแฟร้อนหน่อยนะ” เธอกล่าว ถอดแว่นไร้กรอบขา หน้าอกน้อยไปแต่มีพอตัว ใบหน้าเรียว แก้มเต็ม...ทัง้ ค่้เป็ น
สีแดงเข้มตัดผิวแก้มขาวผ่องมาเช็ดไอนำา
้ ถามว่าไม่มีเรียน ฝาแฝด
หรือ ผมยิม
้ ปฏิเสธ แต่ด้จะสือ
่ สารคลาดเคลือ
่ น เธอยังถาม สิง่ ทีแ
่ ยกเธอจากกันได้มีเพียงแว่นสายตาไร้กรอบขาสี
ถึงวิชาเรียนต่อ หนนีผ
้ มส่ายหน้า แดง เพือ
่ ง่ายต่อการจดจำา ผมเรียกคนแรกว่าแฝดแว่นและ
“มีอะไรหรือเปล่า” นำา
้ เสียงเธอเต็มไปด้วยความสงสัย 31
อีกคนว่าแฝดเฉยๆ อารมณ์บ างอย่างตืน
้ ขึน
้ เต็มอกเมือ
่ พบ
ไม่ใช่เพียงคำาถามตามมารยาททีห
่ ามาแปะๆ บทสนทนาให้ เพือ
่ นยังคงจ้องแฝดแว่นไม่วางตา
อีกทำง กระนั้ นก็ไม่มีว่ีแววว่ำคูวอนจะตื่น นั มแฮจึงเลิกสนใจแล้ว จากคิมคูวอน
ล่กออกไปเข้ำห้องนำ้ำ แต่ก็สะด่ดตำเจ้ำแผ่นกระดำษสีน้ ำำตำลแปลก คนที่รักนัมแฮที่สุด
ตำที่วำงอยู่บนโตุะ นั มแฮหยิบมำอ่ำน...
นั มแฮมองรอยนำ้ำตำเป็ นวงๆบนกระดำษ ลำยมือช่วงส่ดท้ำย
พี่ลีนัมแฮ คนที่คูวอนรักที่สุด ขย่กขยิกเหมือนรีบเขียนมำกควำมรู้สึกมึนชำแล่นไปทัว่ ร่ำงกำย
ถ้าพี่ได้อ่านจดหมายฉบับนี้ แสดงว่าเวลาของเราสองคนได้หมด ห้องพักเงียบจนได้ยินเสียงหำยใจ แต่เป็ นเสียงหำยใจของนั มแฮ
ลงแล้ว เพียงคนเดียว ดวงหน้ำหวำนบิดเบี้ยวเพรำะควำมเศร้ำค่อยๆเหลียว
ขอโทษที่เมื่อก่อนผมทำาให้พ่ีหนักใจ ผมทำาให้ให้พ่ีเสียใจที่ผม หลังกลับไปมองดูคนที่หลับตำพริ้มบนเตียง
ไม่ใช่น้องชายที่ดีอย่างที่หวัง และขอโทษที่ปิดบังมาตลอด ผมป่ วย... ไม่มี...
หลังผ่าตัดโรคก็ยังคงเรื้ อรังและลุกลามที่ปอดและตับด้วย ดังนั้นผมจึง ไม่มีเสียง
บังคับให้พ่ีสัญญา เผื่อว่าใครซักคนจะได้จดจำาว่าครั้งหนึ่ งเคยมีแค่กัน ไม่มีกำรเคลื่อนไหว นิ่ งรำวกับว่ำ...
และกัน ในความทรงจำาที่กำาลังจะกลายเป็ นความว่างเปล่าหลังลม นั มแฮไม่กล้ำคิดต่อ ขำแข็งอยู่กับที่ มือคว้ำได้
หายใจที่หยุดลงของผม ความตายช่างเลวร้ายจัง ผมไม่อยากตายเลย โทรศัพท์ก็กดหำคิมฮีวอนทันที เสียงรับสำยนั้ นเหมือนยมทูตที่นัม
อยากอยู่พยายามทำาให้พ่ีเป็ นของผมคนเดียว แต่ต่อจากนี้ ความอบอุ่น แฮหวำดกลัว เขำจึงกรอกประโยคสั
28น่ เครือลงไปโดยไม่คิดอะไรทั้ง
ของพี่ท่ีให้ผมจะกลับไปเป็ นของคนอื่นสินะ สิ้น แต่ก็ฟังไม่แทบไม่ได้ศัพท์
ขอโทษอีกครั้งที่ผมสร้างความวุ่นวายมาโดยตลอด ช่วย "ใจเย็นๆนะ นั มแฮ คูวอนไปแล้วใช่ม้ ัย" ถำมกลับมำ
โทรศัพท์บอกพี่ฮีวอนให้ด้วยนะครับ แล้วก็อย่าร้องไห้ล่ะ ไม่มีใครที่ทน เช่นนั้ นนั มแฮก็ทร่ดลงกับพื้ น
ดูพ่ีร้องไห้โดยไม่รู้สึกเหมือนจะขาดใจได้หรอก "รู้...รู้วำ่ เขำจะตำยเหรอ"
ผมรักพี่นะครับ ... ขอโทษ ที่รักพี่จนเห็นแก่ตัวแบบนี้ ... คำำตอบของฮีวอนคือกำรปรำกฏตัวอยู่หน้ำห้องพักด้วย
ลาก่อน สีหน้ำเรียบเฉยซึ่งแฝงควำมเห็นใจ ฮีวอนนั่งลงข้ำงร่ำงที่หวั ใจหย่ด
เต้นไปนำนแล้ว ใบหน้ำหล่อเหลำยังดูมีควำมส่ขแม้ยำมไร้ลม
หำยใจ ฮีวอนลูบแก้มน้องชำยเบำๆ "นำยมีควำมส่ขใช่ม้ ัย น้อง
ชำย"
นั มแฮยืนนำ้ำตำร่วงอยู่ท่ีประตูเพรำะไม่กล้ำจะขยับ
29
เข้ำไปใกล้คูวอน แม้ฮว
ี อนจะเรียกแล้วเรียกอีก ยมทูต
"นำยมีควำมส่ขไปแล้ว แต่นัมแฮของนำยกำำลังร้องไห้
Bestdata
นะ นำยต้องรับผิดชอบที่ทำำให้คนรักต้องร้องไห้ นำยจะไม่ได้ข้ ึน
สวรรค์แล้วนั มแฮก็จะไม่ได้เห็นดวงดำวคิมคูวอนบนฟ้ ำ" ยมทูตยังคงทำำตำมหน้ำที่ตำมปกติของเขำ หน้ำที่ท่ีจะ
พรำกชีวิตของผู้คนที่กำำลังจะหมดอำย่ขัย ถึงแม้คนคนนั้นจะ
แก่ขนำดไหน หรือเด็กเท่ำไร จะเป็ นผู้ชำยหรือจะเป็ นผู้หญิง
ไม่...ไม่เคยเลย
ยมทูตก็ไม่เคยละเว้นชีวต ิ ให้
แม้จะปำดนำ้ำตำทิ้งไปแล้ว แต่ลีนัมแฮก็ไม่ยอมเฉียด หน้ำที่ของผมทูตเป็ นหน้ำที่ง่ำยๆ นั่นคือกำรใช้เคียว
วำดฟั นใส่คนผู้น้ัน และไม่นำนหลังจำกนั้นพวกเขำก็จะตำย
กำยเข้ำใกล้คูวอน ไม่แม้จะไปงำนศพหรือไปเยี่ยมที่ส่สำน ไม่ใช่
วันนี้ หิมะตก ยมทูตก็ยังไม่หย่ดทำำหน้ำที่ เขำเดิน
ควำมกลัวที่ขวำงกั้นนั มแฮกับคูวอน แต่เป็ นควำมผิดที่นัมแฮไม่ ท่ำมกลำงหิมะที่ตกลงมำ ตำมหำเป้ ำหมำยในวันนี้ ของเขำ
ยมทูตหย่ดเดินเมื่อเขำพบกับเป้ ำหมำย เด็กสำวตัว
อำจจะยกโทษให้ตัวเองได้ เขำไม่เคยรู้ว่ำคูวอนป่ วย เขำไม่เคยแคร์ น้อยๆยืนจ้องหน้ำยมทูตแล้วยิ้ม
ว่ำคูวอนจะอยู่อย่ำงไรหรือเจ็บปวดแค่ไหน “นั่นอะไรหรือคะ” เด็กสำวชี้นิ้วไปที่เคียวยำวของยมทูต
ยมทูตไม่ตอบ เขำยกเคียวยำวขึ้นมำกำำแน่ น
ขณะนี้ ท่กวินำทีท่ีเขำหำยใจ.....ก็ไม่เหลือคนคนนี้ ให้ “น่ ำสน่กจังเลย” เด็กสำวจับเคียวของยมทูต ก่อนจะ
แคร์อีกแล้ว หัวเรำะออกมำด้วยใบหน้ำที่เบิกบำน
ยมทูตวำดเคียวกลำงอำกำศ ก่อนจะปั กมันลง ฉึ ก
เคียวปั กลงบนพื้นหิมะโดยผ่ำนตัวเด็กสำวไปอย่ำงฉิวเฉียด
และนั่นเป็ นครั้งแรกที่ยมทูตทำำพลำด
รักนิ รน
ั ดร์ ....เริม
่ จำกไหน? ไม่รู้เพรำะอะไร ไม่รู้ว่ำทำำไม ยมทูตจึงไม่ยอมทำำตำม
ไม่มีใครรู้หรอก แต่มันก็คือควำมรักรูปแบบหนึ่ งที่จะ หน้ำที่ของเขำ
หิมะยังคงตกลงมำเรื่อยๆไม่หย่ด ยมทูตยืนนิ่ งต่อหน้ำ
ติดตรึงอยู่ในหัวใจของใครซักคนตรำบนำนเท่ำนำน เด็กสำว
“จะไปแล้วหรือคะ” เด็กสำวถำมยมทูตเมื่อเห็นว่ำเขำ
กำำลังจะเดินจำกไป
ยมทูตไม่ตอบเด็กสำว ก่อนที่เขำจะเดินจำกไปอย่ำง
เงียบๆ ท่ำมกลำงหิมะที่โปรยปรำย…
30