Celia Daz Nez

RELACIN DE POETAS:


Antn Avils de Taramancos
Xabier R. Baixeras
Daro Xohn Cabana
Yolanda Castao
Celso Emilio Ferreiro
Antonio Garca Teijeiro
Mnica Gez
Manuel Mara
Carlos Negro
Kiko Neves
Pilar Pallars
Celia Parra
Lois Pereiro
Claudio Rodrguez Fer
Ana Roman
Cesreo Snchez Iglesias
Xulio L. Valcrcel
Miro Villar
Rafa Villar


1)
Toma esta chave.
Abre os meus beizos
pero non raches
o meu silencio.
Abre os meus labios,
tes moito tempo.
Ti ben coeces
a voz do vento.
Faino con calma.
Faino con xeito.
Quero vivir
nun beixo eterno.

(ANTONIO GARCA TEIJEIRO,
Palabras envoltas en cancins)









3)

Sube por min
arrastrndote e rozando as mias pernas,
envolvendo, torpe e irto,
as mias coxas.
Debuxa como sabes o meu corpo,
construndote en min
como acostumas,
inventndote quizais en nova pel.
Crea a figura que coeces
e agarda a que te abotoe.

(MNICA GEZ,
De mar e vento. Cinco poetas de
Fisterra)
2)
Bendito sexa o ano, o mes, o da
que te encontrei no medio do camio,
e andabas escollendo a flor do espio
sen te mancar na espia que fera;

bendita sexa a hora en que eu prenda
no teu claro mirar de trigo e lio
e o instante en que probei o manselio
mel da palabra ta de amava;

bendito sexa o intre e o segundo
en que determinei ser teu amigo
e camiar contigo polo mundo,

bendito sexa o porto e a cidade
onde embarquei pra navegar contigo
nun navo de amor e de saudade.

(DARO XON CABANA)


4)
Que sera de min sen a presencia
da ta lene risa luminosa,
que sera de min sen a promesa
do teu corpo froital xa floreado.

Que sera de min sen os teus beizos,
dce veleo antigo que me invade,
que sera de min sen os teus ollos
de noite aluarada e desmedida.

Que seria de min sen os teus rios,
sen o teu pozo fondo en que me afogo,
sen a tua fonte de auga sempre viva.

Que sera de min sen as tuas mans
que me estremecen, que me queiman vivo;
que sera de min sen ti beira.

(DARO XON CABANA,
brelle a porta da)


Vinte poemas de amor. Antoloxa de poesa galega - Celia Daz Nez




5)
XANEIRO, 1972-II
Cando quero vivir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando semento a espranza.
Digo Moraima
e ponse azul a alba.
Cando quero soar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a noite pechada.
Digo Moraima
e ponse a luz en marcha.
Cando quero chorar
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a anguria me abafa.
Digo Moraima
e ponse a mar en calma.
Cando quero surrir
digo Moraima.
Digo Moraima
cando a ma crara.
Digo Moraima
e ponse a tarde mansa.
Cando quero morrer
non digo nada.
E mtame o silencio
de non dicir Moraima.

(CELSO EMILIO FERREIRO,
Onde o mundo se chama Celanova)

6)

EU EN TI

Eu xa te busquei
cando o mundo era unha pedra
intaita*.
Cando as cousas buscaban os seus
nomes,
eu xa te buscaba.

Eu xa te procurei
no comezo dos mares e das chairas.
Cando Dios* procuraba compaa
eu xa te procuraba.

Eu xa te chamei
cando soio a voz do vento soaba.
Cando o silenzo* chamaba polas
verbas,
eu xa te chamaba.

Eu xa te namorei
cando o amor era unha folla branca.
Cando a la namoraba as outas*
cumes,
eu xa te namoraba.

Sempre,
dende a neve dos tempos,
eu, na ta ialma*.

(CELSO EMILIO FERREIRO,
O soo sulagado )
Vinte poemas de amor. Antoloxa de poesa galega - Celia Daz Nez




7)

Chamo porta do amor na noite escura
e est o teu corazn coa luz prendida,
a ta man socrreme a ferida
e crame o teu labio a desventura.

A auga que me ds tan fresca e pura
da fonte limpsima da vida:
mel da ta roseira florescida
entre as coxas, a seda, a espesura...

E xa por sempre irei de ti cautivo
pois dsme a vida e dsme a sepultura
dun amor imposbel e furtivo.

Como me doe a ta fermosura
da que devezo e ando fuxitivo
pois sei que o mal que teo non ten cura!

(ANTN AVILS DE TARAMANCOS,
As torres no ar)

* * *
9)

Es doce como o soo degolado,
doce folla de aceiro dun coitelo,
doce como a nudez de carambelo.

Es doce como o verso encabalgado,
doce palabra libre e pesadelo,
doce como ese son de violonchelo,
doce canto, bartono de agrado.

Es doce como a noite pequerrecha,
doce casa comn, tobo futuro,
doce como asubo dunha frecha,

doce zume, morango ben maduro,
doce como o sendeiro dunha crecha,
doce exaculacin a ben seguro.

(MIRO VILLAR,
Ausencias pretritas)

8)

Gstame cando me falas con voz esponxa
e ollos
a punto de caramelo.

Gstame como pronuncias o meu nome
nesa intensa intimidade de penumbra
e nace unha quietude de arrecifes que nos
bican lento.

quente o tacto do silencio
cando o compartimos.

As mans a debuxar na pel caligramas
coas palabras que escollemos para amarnos.

(CELIA PARRA,
Cocame. Poemario culinario)







10)

Porque sei que te vas s veces
e sinto o roce do teu corpo
contra as silveiras.
Non esquezo.
Sei
do longo camio que te leva
do amor abandono.
Presinto entn
tanta valenta
que andara tebras e agonias
por ser a pla da memoria
que docemente te roza
cando volves
do silencio mia roupa.

(ANA ROMAN ,
Das ltimas mareas)
Vinte poemas de amor. Antoloxa de poesa galega - Celia Daz Nez




11)
Domingo, 18

Vou escribir un poema de amor.
Dgolle.
Sentado mesa. Un folio
en branco. E ela.
Tras de min.
As sas mans polo meu pelo.
Un bico lene
no pescozo.
Un poema de amor, reptolle
ceibando un sorriso.
Bicmonos.
Psame os brazos polo peito.
Achega a sa cara mia
E
si, un poema de amor,
dime.

Concntrome.
Miro parede, ao folio,
ao lapis.
Mordo os beizos, as unllas,
o lapis. Pecho os ollos.
Segue tras de min.
A sa man
no meu pelo.
Os seus peitos
apreixndome.

Non cansa.
Sinto
a sa lingua
na mia orella esquerda,
as sas unllas arrandome
o peito
e
un calafro molesto.

Non
podo concentrarme.
Ela.
Non me solta.
Non me deixa
escribir.
E agora a orella dereita.

Collo aire.
Afstome.

Que? Sorr.
Vea, para xa, susurro.
Dixame escribir.

Un poema de amor,
Repite.
Vale, mais btate a un lado.
Como.
Que te botes a un lado,
xa.
Que me deixes s.
Que quero escribir.
Que vaias dar unha volta.
Que ests
moi
pesadia.

E marchou.

(KIKO NEVES,
Un poema de amor)



Vinte poemas de amor. Antoloxa de poesa galega - Celia Daz Nez


12)

Explrote cos ollos
descbrote por dentro
profanando o teu sangue que levo
meu
desexo
pasome por ti
examino os teus procesos
orgnicos
mtote e morro en ti
mis docemente
ou mellor
inoclame ti a min
veleno dos teus dentes
mergllate no meu sangue
inxctate nas veas
que te observan
e xa doente deme
a ta dor no teu desexo
berrando en cada so
e a ta morte
mtame e resuctame
para final
morrerme
morre en min
sobrevive
letal amor
que nunca perde
o atento
coa sa sede de amor
e os seus cinco
sentidos.

(LOIS PEREIRO)


13)
EN TI
Regreso ao teu corpo
no que me afundo
para esquecelo todo.

Afondo en ti,
xa me levas
no claro da dos teus ollos.

Mergllome no mel
da ta herba e dos teus labios.

Sinto un ro
de bolboretas lenes
enchendo as mias veas
mar arriba a desbordarme.

(XULIO L. VALCRCEL,
Memoria de agosto)


14)
Cmo me movo en ti, ventre difano,
no alto mar de carne, nesta hora
dos ltimos agoiros.
A luz xa ser branca para sempre,
os visitantes nunca chegarn,
non voltarn as aves: vivirs con sosego.

Tal dica, aquela voz terrestre.
Mentindo, pois, de pronto, as ondas, os teus seos
anda frescos, das augas encrespadas,
emerxan entre un ardor de xerfa,
a as tas coxas lquidas abran
os odores das grutas, e as mias maos buscaban
a fonte do teu sangue, e todo o meu desexo
era verter en ti tdolos brazos
de cada vez, nadarte corpo adentro,
supura na ferida, conseguir
o ritmo, o desvaro,
a forma dos meus labios no clamor
dos teus ollos atentos. Cmo me movo en ti.

(XABIER R. BAIXERAS,
Nadador)
Vinte poemas de amor. Antoloxa de poesa galega - Celia Daz
Nez


15)

En todo o tempo es ti
en todo o lugar
e son eu
a me ensoar en soo

e son o corpo se carcia tua.

Do teu sentir vou busca
da tua serena beleza
e son a nuve
a ser polas tuas mans.

Ds-me a tua boca e ds-me
a sede

e son a luz do dia
se nasce dos teus ollos sen querer
amando
do teu amar o amor

e son o amor
se te amo sbito no sangue.

Ds-me a ta boca
de ti perdida
e todo en ti sabe a ti a cncava
revelacin
e son a alondra.

Ds-me para o sosego
a tua boca.
Que
e no meu corpo perdida
eternamente.

(CESREO SNCHEZ,
Evadne)
16)

mame anarquista
freneticamente
mentres desato e ceibo
o pano que che enreda
a cabeleira
e libero o teu peito
xa sen freo
xa sen senso
sempre cara a fronteira
roxa e negra
e violeta
mame cara a esquerda
cara a cara
cara a noite
cara a ti
sempre cara a ti mesma.
mame anarquista
mesmo contra ti mesma.

(CLAUDIO RODRGUEZ FER,
Tigres de tenrura)



17)
Yolanda Castao
Se falase de ti non pronunciara
as slabas supremas
pero bicas ben e gstame estar contigo.
O meu verde co teu azul.
Delirio de ramas.
O meu verde co teu azul.
Abstome de pronunciar esas slabas
sublimes
pero gstame cmo abrazas e o teu pelo fai
xogo co
meu vestido.
Os teus dedos patinan nas mias medias.
O meu verde co teu azul.

(YOLANDA CASTAO
Delicia)
Vinte poemas de amor. Antoloxa de poesa galega - Celia Daz Nez


18)

Non somos xa aquela fogueira
poderosa
que arda en ns
con labaradas xigantescas
nos das da nosa xuventude
cando tamos por noso
o canto dos paxaros,
a voz amiga de ros e regueiros
e a compaa
das vagamundas nubes viaxeiras.
Quedan moi lonxe e moi perto
Outeiro de Rei e a Pastoriza,
a nosa Terra Ch,
as paisaxes luguesas, tan amadas,
agora melancola seardosa,
msica nostlxica
que se queima docemente naquel lume
novo e xeneroso que ns fomos,
de chama nidia e fermossima
como a mapoula, o caravel e a rosa.
Ao longo de moitos anos,
no medio da tristura mis vulgar,
mantemos vizosa e recendente
a pursima flor do noso amor
que agora
unha brasa que non se consome
e non se consumir endexamais.
Envelleceremos xuntos
e, cando chegue a hora de partir,
o noso amor non morrer:
hase transformar na brisa lixeira
que en maio canta emocionada
na escura folla das abelairas
ou no sol ourilocente do Outono
que bica s carballeiras docemente.

(MANUEL MARA,
Poemas da labarada
estremecida)

19)
Dime, amor, que ti es
este que eu quero que sexas,
que o pobo e a liberdade
latexan nas tuas verbas,
que non todo son cartos,
hipocresia, mentira, suxa comenncia.
Qurote asi, pobre e doce,
qurote rbore apaleada,
loitando con ternura, voz de pobo,
voz de pobo e canto, pucharquia morna.
Quizais nen siquera te quero. Mais
non te esquezo. Ao fin qu o amor?
un home, unha muller, un aloumio tenro,
un mencer relembrado por oito relembranzas.
Non sei nada de ti, a historia dos teus ollos.
Qu bocas tern xa percorrido os teus beizos?
Quizais as tuas mans xa estexan cheas,
quizais ti nen te lembres xa de min.
Un verme misterioso percorre as mias veas.
Ai, o pranto, as lembranzas, a melancolia
de terte e de non terte.
Mentres vou, pobre camiante, pola vida,
lmbrome dos teus ollos
e sigo, viaxeira, adiante.
(PILAR PALLARES
Entre lusco e fusco)
20)
Hai veces en que sendo feliz,
estando triste,
agardo que volvas,
que regreses a estas mans e a esta voz,
que regreses a este corpo,
con tantas indecisins e madrugadas.

(RAFA VILLAR,
O devalo do mar)



Vinte poemas de amor. Antoloxa de poesa galega - Celia Daz Nez