Professional Documents
Culture Documents
ace, stared at her with love, and claimed her lips with his.
She closed her eyes.Kinikilig siya sa tuwing hinahalikan siya ng lalaking bumubu
o sa pagkatao niya.
The crowd got wild.There was raise of teasing, some even clapped their hands.
Iminulat niya ang mga mata matapos ang nakakikilig na halik na iyon. Ramon was s
miling and she was smiling back. Ngunit natigilan siya nung mapadako ang paningi
n sa kinatatayuan ng ama. Nakakuyom ito ng kamay at masama ang tingin sa nobyo.
Wait, was that jealousy he saw in his eyes?
Is there any problem? kunot-noong tanong ni Ramon nang mapansin ang pagtigil niya.
Napatingin siya rito.
H-ha? Wala.Wala naman.
She ignored what she saw and continued dancing. Siguro nga normal lang sa isang
ama ang magselos lalo pa t nakita nitong hinalikan ni Ramon ang kaisa-isa nitong a
nak.
Hindi na niya nakita ang daddy niya pagkatapos ng sayaw nila ni Ramon. Inisip niy
a na lang na pumunta ito sa mga karamihan para makipag-mingle sa mga bisita. Hin
di na rin niya ito hinanap lalo pa t agad siyang hinila nila Rizza. Titili-tili pa
nga ang mga ito dahil sa sobrang kakiligan.
NAGSIUWIAN na ang mga mga bisita, ngunit hindi pa rin nakikitang muli ni Charm
aine ang daddy niya. Marahil ay nauna na itong umuwi at natulog dahil sa pagod l
alo na t kagagaling din nito sa trabaho. Sila na lang ni Yaya Romina ang nag-asika
so sa pag-uwi ng mga bisita.
Papunta na siya ng kuwarto niya. Pagod man ay mababakas sa mukha niya ang labis
na kasiyahan dahil naging successful ang debut niya. She would surely sleep with
smile in her lips- she thought.
Nagulat si Charmaine nang mapansing nakabukas na pala ang pinto ng kuwarto niya
bagaman hindi nakabukas ang ilaw.
Tapos na pala ang party, napapitlag siya nang may biglang nagsalita mula sa kung s
aan.
Agad niyang kinapa ang switch at binuksan ang ilaw.
D-daddy, anas niya nang mapagsino ang nagsalita. Nakatayo ito sa gilid ng pintuan. A
-ano pong ginagawa niyo rito? Lasing na po yata k-kayo, she stammeringly said.Nala
langhap niya ang amoy ng alak mula sa ama. Sa di niya malamang dahila y bigla siyan
g sinibulan ng pagkatakot para rito.
Noh jusht tipsy, sagot nito sa lasing na boses. Pagkatapos ay isinara nito nang malak
as ang pinto at humakbang palapit sa kanya.
Napaurong ang dalaga sa pader dahil sa ginawa ng ama. Hinarang naman siya nito s
a pamamagitan ng mga kamay. They were only breath away. She trembled.
Tinitigan siya ng ama.
Malakas ang tibok ng puso niya. Hindi niya alam ang gagawin dahil sa inaasal nit
o.
Her father placed his index finger on her lower lip. Ngumisi ito nang nakaloloko
.
What a lucky guy, she knew he pertained to her boyfriend.
D-dad, you re drunk, she mumbled.
I m not! napasigaw si Wesley.
Sa tanang buhay ni Charmaine, ngayon lang siya napagsigawan ng ama kaya lalo siy
ang nahintakutan. Napalunok siya sa takot.
Just
inilapit nitong lalo ang mukha sa kanya bago itinuloy ang sasabihin,
tipsy.
Nahigit ni Charmaine ang hininga. Halos mahalikan na siya ng daddy niya!
D-dad please l-let me go, pakiusap niya sa gumagaralgal na tinig. Her body s trembling o
f fear and her teary eyes begging to end that conversation.
Napatigil si Wesley na parang natauhan.
Charm
he whispered.
Hindi siya umimik ngunit patuloy ang pagpatak ng kanyang luha.
Napayuko ang ama at pinakawalan siya.
S-sorry, he said. Napahilamos ito sa mukha.
O-ok lang po Dad. B-baka naparami lang po kayo ng inom, lunok nang lunok ang dalag
a habang nagsasalita. Hiniling niya na sana y lumabas na ito ng kuwarto niya.
nga ba siya? Diba nga mga babae pa ang nanliligaw rito? Bakit hindi na lang ito
pumili sa mga babaeng yon? Bakit siya pa?
I love you, Charm not just a fatherly love," he said determinedly. Hearing those w
ords made her mind be confused. "Alam kong nabigla ka sa sinabi ko. Batid ko rin
g naguguluhan ka sa ngayon pero darating ang panahon na maiintindihan mo rin ang
lahat," pinipilit ni Wesley na magpaliwanag sa dalaga. Malaki ang dahilan nito.
Isang dahilan na hindi nito kayang sabihin sa anak. Dahilang patuloy nitong ita
tago sa sarili.
"Maiintindihan? Dad, gusto kong maintindihan to ngayon! Kung kung nagbibiro ka lan
g kasi, di 'to magandang biro eh. Please ....don't spoil my day, dad." Nagmamaka
awa ang mga mata niya. Hindi niya matatanggap ang mga pinagsasabi ng ama. Ito an
g pinakahuling tao na iisipin niyang magsasabi sa kanyang gusto siya nitong paka
salan. Pakiramdam niya sasabog ang dibdib niya dahil sa mga nangyayari.
"Charm, anak, intindihin mo sana ak--."
"Yun na nga eh! Anak mo ako!" bigla niyang putol sa sinasabi ng ama. Sinapo niya
ang noo at ipinikit ang nag-iinit na mata. Gusto niyang pigilan ang pag-agos ng
luha ngunit para itong may sariling isip na tumuloy sa pagdaloy.
Iminulat niya ang mga mata. Umaasa na sana, hindi ang sitwasyong kinalalagyan ng
ayon ang bubungad sa kanya. Ngunit nabigo siya.
Huminga siya nang malalim bago itinuloy ang sasabihin.
"Tama ka dad! Anak mo ako!" nagsimulang gumaralgal ang boses ng dalaga. "Hindi ta
yo pwedeng magpakasal kasi nga anak mo ako!" pinakadiin diinan niya ang salitang
anak mo ako . Umaasa na sa pamamagitan niyo y matatauhan ang ama.
"Charm..." nasambit ng senyor. Tinangka nitong hawakan ang kamay ng anak ngunit
hindi pa man ay inilayo na ng dalaga ang kamay niya.
Tinitigan niya ang ama nang nagtatanong ang mga mata. Mayamaya'y tumango siya ng
marahan. "Aaahhh, alam ko na daddy, namimiss mo si Mommy diba? Nami-miss mo siya
kaya kaya iniisip mo na kaya kong palitan ang lugar niya... di ba?" Pinipilit ni
ya ang sarili na magkaroon ng dahilan kung bakit ito ginagawa ng ama.
Hindi ito sumagot at saglit na katahimikan ang muling namayani sa kanila. Only h
er sniffs could be heard.
Ano na dad? Natauhan ka na ba, hah?" putol ng dalaga sa katahimikan. "Natauhan k
a na ba at na-realize mo na mali tong ginagawa mo? Na hindi pwede 'to? Na incest
ang gusto mong mangyari? Bawal sa mata ng Diyos at nakakadiri sa mata ng ibang
tao? Iniisip mo na ba na masisira ang reputasyon mo sa business industry?" Kung
ano-ano nang binabanggit niyang dahilan para lang matigil sa kahibangan ang ama.
Hindi siya makapapayag sa gusto nitong mangyari.
Bumuntong hininga ng malalim ang senyor. Humuhugot ito ng lakas ng loob para sa
susunod na sasabihin.
"Charmaine, kung alam mo lang. Kung alam mo lang kung gaano kahirap para sa akin
ang sitwasyon na 'to. Akala mo ba ginusto kong mahalin ka?" ayaw nito ang mga s
inasabi ngunit naisip nitong kailangan din nitong sabihin sa anak ang saloobin n
ito. Sana nga di ka na lang ipinanganak para hindi na ako nahihirapan ng ganito."
Nangilid ang luha nito. Bagay na bago para kay Charmaine, ngayon niya pa lang n
akitang lumuha ang ama.
"At akala mo ba, hindi ako nasasaktan sa tuwing tinatawag mo akong daddy, ha? La
binwalong taon Charm, labinwalong taong daddy ang tawag mo sa akin. Hindi ako yu
n, Charm, hindi ako yun! Pero para lang makasama kita, tiniis kong maging ama sa
'yo! "
Napakunot ang noo ng dalaga sa mga huling sinabi ng daddy niya.
Anong ibig nitong sabihin?
Bakit ganito ito ngayon magsalita?
Lalo pang nagulo ang isipan niya.
University Canteen
"HUWAAATT??!!" halos sabay sabay na napasigaw ang mga kaibigan dahil sa pagkabig
la sa sinabi ni Charmaine.
"Nag-propose sa'yo ang daddy mo?!" natutop ni Daisy ang bibig.
Napanganga naman si Jessica."As in si Wesley Villaroso talaga?! Yung super guwap
ong business tycoon?!"
"That can't be! Hindi puwede yun, daddy mo siya di ba?!" nanlalaki ang mga mata
ng bulalas ni Jelly.
"Huwag mong sabihing may lahi kayong incest!" diring diri sa narinig si Ivan.
"How about Ramon? Three years ka niyang niligawan. Tapos two years na rin kayo,
kawawa naman siya, agad namang naisip ni Rizza ang nobyo ng kaibigan.
"Yucks! Nakakadiri talaga!" sambit ulit ni Ivan na halatang nandidiri sa sinabi
ni Charmaine.
Hindi nagsalita si Charmaine, ngunit naramdaman na naman niya ang pag-init ng mg
a mata.
Sumeryoso ang mga kaibigan dahil doon.
Niyakap siya ni Daisy.
Sa puntong iyon, tuluyan nang pumatak ang luha ng dalaga, "Hindi ko na alam ang
gagawin ko." She desperately uttered.
Hinawakan naman ni Jessica ang kamay niya, "Kaya mo 'yan Charm. Maaayos din ang
lahat."
"Huwag kang pumayag sa gusto niya. Tatay mo siya di ba? Hindi pwede yun. Ano yan
magiging si Charmaine Villaroso Villaroso ka?" nandidiri pa ring saad naman ni
Ivan.
"Oo nga naman, ano na lang ang itatawag mo sa kanya? Babes? Honey? Sweetheart? C
upcake? Ang awkward talaga eh." Rizza added. Sa lahat ng mga kaibigan, ito ang p
inakamalapit sa kanya. They were friends since elementary.
"H-he's not my dad," Charm revealed, but even she, didn't want to believe what s
he was saying.
"Huh?! Pero paano nangyari 'yon? Adopted ka lang?" biglang tanong ni Daisy na ka
hahalataan ng pagkagulat.
"Putok ka lang sa buho?" nagtanong din si Ivan.Sinabayan pa nito ng pagkamot sa
ulo ang pagtatanong.
Sinapok naman siya ni Jelly."Lumayas ka na kaya rito? Di ka na nakakatulong eh."
Jelly said to Ivan annoyingly.
Inismiran ito ng lalaki.
Gusto sana niyang tumawa sa dalawa. But she just couldn't. Pilit niyang inaalis
sa alaala ang sinabi ng daddy niya kahapon.
"CHARMAINE, kung alam mo lang. Kung alam mo lang kung gaano kahirap para sa akin
ang sitwasyon na 'toh. Akala mo ba ginusto kong mahalin ka?" ayaw nito ang mga
sinasabi pero kailangan rin nitong ilabas ang nararamdaman. "Sana nga di ka na
lang ipinanganak para hindi na ako nahihirapan ng ganito." Nangingilid na ang lu
ha nito. Bagay na bago para kay Charmaine, ngayon niya pa lang nakitang lumuha a
ng ama.
"At akala mo ba, hindi ako nasasaktan sa tuwing tinatawag mo akong daddy, ha? La
binwalong taon Charm, labinwalong taong daddy ang tawag mo sa akin. Hindi ako yun,
Charm, hindi ako yun! Pero para lang makasama kita, tiniis kong maging ama sa'y
o! "
Napakunot ang noo ng dalaga sa mga huling sinabi ng daddy niya.Ano bang pinagsas
abi ng daddy niya?
"W-what do you mean d-daddy?"she asked in trembling voice. She's confused. She was
beginning to have an idea of what he's saying but she hoped she's thinking the
wrong thing. She hoped.
"I-I'm not your father Charm." He stutteringly said. Hindi nito kailanman inakal
a na darating ang punto na kakailanganin nitong sabihin sa dalaga ang totoo.
Umiling si Charm nang may pagtatanong sa mga mata.
"No, that can't be," she whispered in bewilderment.
"Tatlumpong anim na taon na ang nakararaan, nagsilang si Donya Victoria ng isang
batang babae. The baby was healthy but the doctor said she would be able to bea
r a child no more," he paused, waiting for Charmaine to speak but she didn't so
he continued. "Don Antonio couldn't accept the fact that his wife wouldn't bear
a child anymore. He hated the child." He took a deep sigh.
"He wanted to have a son but it won't happen anymore, so he decided to adopt a b
aby boy. That baby was me, Charm."
"Don Antonio gave me everything I needed- love, luxury, attention and care. He g
ave me all of his times that none was left for Ate Elaine.But she should accept
that, she knew, he would never like her."
"Sixteen years later,Ate Elaine got pregnant. Don Antonio's anger for her arouse
d even more."
Wesley looked at Charm as though looking at her mother.She s his Ate Elaine s chip o
ff the block.
"He cursed her away of this house, and told her not to return anymore. She neede
d to leave."
"We've never seen her since then but one day, a man carrying a child appeared to
Villaroso mansion, claiming that he's Ate Elaine's boyfriend, and the child he'
s carrying was their daughter."
"Don Antonio told him that Ate Elaine's already dead for him. But the guy said,
she's indeed really dead.She died after giving birth to that child. Donya Victor
ia was in hysteria but Don Antonio seemed not to care.
"The man left me the child and begged me a request, that's to take care of the c
hild. He said her lolo would probably accept her if I be the father.
"Laughing was my initial reaction to the request. I was only seventeen then and
never had I an idea how to take care of an infant. But out of pity, I accepted h
is daughter and tried to be a father to her." he ended his story there.
Charm was baffled. She didn t know how to react.
"Why didn't you tell me these things earlier, Dad?" she aggravatedly asked after
hearing what he said.Still not believing what she just heard.
"I'm sorry, Charm. I just don't want you to get hurt of reality," he answered. A
fraid of what she might say.
"Wanna know what, daddy? For eighteen long years, you made me feel life is perfe
ct!" her voice sounded accusing.
"You made me live in a big house where I felt I'm a pampered princess.Pero dad,
bakit? Bakit ngayon, pakiramdam ko, I'm living a life full of lies?!" her tears
continued to fall freely. "Tell me dad, ano pa bang hindi ko alam tungkol sa buh
ay ko? Ano?! Ang galing noh? This is my life but I don't know who I really am!"
she couldn't help but to shout at the person she thought was her father all her
life.
"I'm sorry, Charm. I only lied because I thought things would be okay. But as y
ou grew, a strange feeling started to bother me. I tried to fight that feeling b
ut seeing you and Ramon tears my heart--" he was not able to continue what he wa
s saying again.
"Kaya ano? Pakakasalan mo na lang ako para Boom! Wala ka nang problema sa amin n
i Ramon? Bakit dad? Ah hindi. Mr. Villaroso pala, sorry, I forgot," putol niya s
a sinasabi ng ama. She was saying those words in pain. "Bakit Mr. Villaroso, sa
tingin mo ba, ganun lang kadali yun? At anong tingin mo sa akin? Baboy? Palalaki
hin muna bago pakikinabangan?!"
"Charm,you know I ve never intended that.What I only want is the best for you," We
sley reasoned.
"And how sure are you that this is the best for me?"
"Because I'm your father, I know what's good for you and--.
"Correction, Mr. Villaroso. You were my father and not anymore."
"Charm..." his eyes were begging for understanding.
"You're making my mind be perplexed."
"Forgive me," alam nitong malaki ang nagawa nitong pagkakamali at ang pag-ako ni
to sa kanyang anak ay maaari nitong pagsisihan...nang habambuhay.
A minute of silence invaded the place.
"Thank you for those eighteen years of being my father. You manipulated my life,
sir," she broke the silence. Her voice was shaking. "But I'll never let that hap
pen again...and sorry because I can never marry you." She added in determined vo
ice. Then she left without a word.
"HINDI ko siya kayang pakasalan," nasambit niya matapos ang alaalang iyon.
"Naiintindihan ka namin Charm." Pagbibigay simpatya ni Daisy.
"Oo nga. Tutulungan ka namin," dagdag ni Jessica.
"I'm gonna marry my daughter.
aramdaman.
Tumayo si Ramon sa kinauupuan nito at tumungo sa katapat na upuan kung saan naro
roon si Charmaine. Giniya siya nitong tumayo pagkatapos at masuyo siya nitong hi
nagkan. Kung ano man yang gumugulo sa isipan mo ngayon, alam kong hindi na natin k
ailangan ang magtanan Charm dahil sa mga oras na ito, handa kitang pakasalan sa
kahit na anong simbahan, madamdaming pahayag ng binata. Punong-puno iyon ng sinse
ridad.
Alam ni Charmaine, nararamdaman niya, totoo sa loob ng binata ang lahat ng mga s
inabi nito at masaya siya sa isiping iyon.
Ngunit tila natabunan ng ulap ang kahulugan ng mga sinabi ng nobyo dahil sa kato
tohanang nais siya ngayong pakasalan ng ama.
Muli na namang dumaloy sa kanyang mga pisngi ang luha na kanina niya pa pinipigi
lan.
Ramon,D-dad wants to marry me. She uttered almost in whisper not wanting other peo
ple to hear what she just said.
Hindi nagsalita ang nobyo ngunit lalo pang humigpit ang pagkakayakap nito sa kan
ya.
Mayamaya y kumalas mula sa pagkakayakap si Charmaine at tumingin sa nobyo na tila n
anghihingi ng tulong.
Hinawakan nito nang mahigpit ang kamay ng dalaga. Higpit na parang nagsasabing hi
ndi ito bibitiw sa relasyon nila at di nito hahayaang mawala ang babaeng pinakam
amahal. Magpapakasal tayo bago pa man niya magawa kung ano ang gusto niya, puno ng
determinasyong wika nito.
She bit her lower lip, and nodded to the concordance of their plan.
RAMON, natatakot ako, may himig pangambang saad ni Charmaine. Batid niyang masasakt
an ang ama sa gagawin nila.
Simula nang matapos ang pag-uusap nila kahapon ay hindi na niya ito muling nakit
a. Kahit kaninang umaga y nakaalis na ang ama paggising niya.
Nasa tapat sila ngayon ng gate ng bahay nila Charmaine at ngayon nila balak sabih
in sa ama ng dalaga ang plano nilang magpakasal. Alam ni Charmaine na hindi maga
nda ang magiging reaksyon sa gagawin nila ngunit alam din naman niya sa sarili n
a hindi niya kailanman kakayaning pakasalan ang lalaking itinuturing lamang niya
ng ama.
Hinawakan ni Ramon ang kamay niya.
This is the right thing to do. He said. Then he assured what he said with a smile.
Bumusina si Ramon. Mayamay y pinagbuksan na sila ng guwardiya.
YOU came home late. Bati ni Wesley sa dalawa nang makapasok na ang mga ito sa mans
ion.
D-daddy, halos pabulong na saad ng dalaga. Sunod-sunod na paglunok ang ginawa niya
.
Hinawakan ni Ramon ang kamay niya para magbigay ng lakas.
Nakuyom naman ni Wesley ang kamao.
Why don t you have a sit? Wesley invited later. Inilahad pa nito ang kamay na sa sof
a nakatapat.
Salamat po, Ramon said politely.
Manang! tinawag ni Wesley ang mayordoma na agad namang dumalo. Ipaghanda mo sila ng
maiinom.
Sir, hindi na po kailangan. Busog pa po kami. Pagtatanggi ni Ramon nang marinig an
g iniutos ng senyor.
Oo nga ho, busog pa po kami. Sang-ayon ni Charmaine.
Sinenyasan ng senyor ang katulong.
Alam kong may gusto kayong sabihin sa akin, pagsisimula ng senyor sa usapan. Nakau
po na itosa couch na katapat ng kinauupuan ng magkasintahan. Hindi ka naman siguro
magkakaroon ng lakas ng loob na tumapak sa pamamahay na ito kung wala,Fabrigas. d
agdag pa nito.
Sir.
Dad. Sabay na nagsalita ang dalawa.Nagkatingin ang mga ito pagkatapos. Nginitia
n siya ni Ramon upang sabihing siya na ang mauna.
D-dad, t-tama po kayo. May gusto nga po kaming sabihin. Charm spoke first afterwar
ds. Stammeringly.
Dad? I thought you d never want to call me that way again. Wesley said sarcastically.
D-daddy, sorry po sa mga nasabi ko kahapon. Nabigla lang po ako, she reasoned. Pero
gaya po ng sinabi ko, hindi ko kayo kayang pakasalan. At-at magpapakasal po kami
ni Ramon sa lalong madaling panahon dahil siya ang mahal ko, she added with determi
nation.
Sir, alam ko pong may rason kayo kung bakit ninyo niyaya ng kasal si Charmaine pe
ro hinihiling ko na bigyan niyo po siya ng pagkakataong maging masaya. Huwag niy
o po sana siyang ikulong sa isang kasal na hindi naman siya kailanman liligaya. R
amon added. Naroon ang determinasyon sa salitang binitiwan.
Napahinga ng malalim ang ama ni Charm sa pagkakarinig ng sinabi ng magkasintahan
.
Wala na ba kayong ibang sasabihin? Wesley said finally.
Nagkatinginan ang mag-nobyo.
P-pumapayag po kayo? Hindi makapaniwala si Charmaine.
Sir? patanong namang tawag dito ni Ramon na tila kinukumpirma ang sinabi nito.
Tumango ang senyor.
Tama ka Hijo, I should not hinder the happiness of the person I treated my daught
er for a long time, he explained. I know you re still both young, but if this is wha
t will make Charmaine happy, then be it.
Sukat sa narinig, masayang nagkayakapan ang magkasintahan.
Thank you, sir, hindi mapigilan ng binata ang kasiyahang nadarama. Kinamayan nito
ang ama ng nobya.
Thank you, daddy! She cried. Niyakap niya ang ama. I love you,dad. She said with tea
ry eyes. But now, she could finally say that it s tears of joy.
It s nothing, Charm. Wesley whispered. Bumaling siya kay Ramon. Take good care of Charm
aine,son.
Surely,sir. He replied in smile.
Kumalas si Charmaine sa pagkakayakap sa daddy niya.
Thanks for understanding us, Daddy. She told him.
For your happiness, Charm. At parang batang ginulo nito ang buhok niya.
Bumalik si Charmaine kay Ramon.
Nag-usap pa sila matapos iyon at nag-plano kung ano ang maaaring gawin para sa m
agaganap na kasal.
I THINK this talk is finally over. Fabrigas, it s getting late,
makahulugang sabi
ni Wesley about twenty minutes later.
Yes, Sir, Ramon then said. Charm, I have to go. He told her in his delightful voice.
Binalingan naman nito ang ama ng nobya. Thank you,sir.
Ngumiti lamang ito.
He kissed her good-by and he started to walk out of the mansion.
And I think, you should also go to sleep, princess. You ve already had enough today
. Baling sa kanya ni Wesley nang makitang nakalabas na ng pintuan ang binata.
Good night,Daddy.
Good night, Princess.
Then she walked upstairs.
Hinintay ni Wesley na makaakyat ng kuwarto si Charmaine bago ito nagmamadaling l
umabas.
Fabrigas! halos pasigaw na tawag nito nang makalapit sa pakay.
Sir? nagtataka namang wika ng binata nang mapagsino ang tumawag dito.
Can we talk?
CHAPTER 4
TALAGA?! Ikakasal na kayo ni Ramon? Great! At least hindi sa daddy mo, unang nag-re
act si Sarah sa balita ni Charmaine na ikakasal na sila ni Ramon. Nasa Jollibee
sila ngayon at naghihintay ng mga inorder nilang pagkain.
Tama si Sarah. Saka siguradong puputaktihin kayo ng media kung ang daddy mo ang p
akakasalan mo. Agad namang sumang-ayon ang kaibigang si Jessica. Sinundan nito an
g sinabi ng paghigop ng coke.
Mabuti na lang pumayag ang daddy mo. Paano na lang kung hindi?
May himig pangamba
Huwag po kayong mag-alala yaya, magiging masaya po ako sa piling ni Ramon. sagot n
aman niya bagaman nagtataka sa inaasal ng tagapag-alaga. Hindi, pati si Ramon at
ang mga kaibigan niya, kakaiba rin ang mga inaasal nila nitong mga nakalipas na
araw. Ngunit hindi iyon ang importante sa ngayon kundi ang kasal niya mamaya.
CHARMAINE wore a big smile in a simple wedding gown. She looked like a blooming
rose about to welcomes its new life. Her knees trembled because of the nervousne
ss and fear of being a bride but the thought that it was Ramon waiting for her o
verpowered whatever negative feeling she had.
Nagsimula siyang magmartsa mula sa pintuan ng kuwarto. She found it silly, but m
arching going to her groom was one of her dreams.
Pagdating niya sa puwesto ni Ivan, yumukod ito sa kanya bago siya giniya papunta
sa mapapangasawa. Ngumiti ito sa kanya pero parang pilit.
Pagdating sa direksyon ni Ramon, napawi ang anumang tindi ng kasiyahang nararamd
aman niya.
Malungkot ang binata at may nangingilid na luha sa mga mata nito.
She smiled but he didn t smile back
Nagtanong ang mga mata ng dalaga.
Bakit ganun? Ikakasal na sila di ba?
Bakit ang lungkot ng nobyo?
Idinako niya ang paningin sa ama. She sensed guilt in his eyes.
Nilingon niya rin ang mga kaibigan at ganoon din ang nakita niya-- frowning face
s. Iniiwas pa nga ni Rizza ang mukha, si Sarah naman nakatutop sa bibig, si Jell
y halos di makatingin. Malungkot na iling ang nakita niya kay Jessica at napayuko
si Ivan nang mapadako ang dalaga sa direksyon nito.
B-bakit? halos hindi lumabas sa bibig niya ang katanungang iyon. R-Ramon? Anong nangy
ayari? She asked her groom.
Niyakap siya ni Ramon sa halip na sumagot. Mahigpit. Mahigpit na mahigpit. I m sorr
y, he uttered sadly.
B-bakit ka nag-so-sorry? May hindi ba ako alam?
I I... labag sa loob ng binata ang gustong sabihin. I can t marry you Charm. I m sorry. H
ttered unwillingly.
Charm looked startled. H-hindi ko maintidihan. Ramon, bakit? Mahal mo ako diba? K
aya nga tayo magpapakasal eh, umiling-iling siya. Pilit niyang nilalabanan ang pa
g-iinit ng mga mata. Di ba sabi mo, handa mo akong pakasalan kahit saan? Kaya ano
toh? Ha? Her tears started to fall.
Charm, hindi pa ako handa! pilit na sagot ni Ramon. Look, we re still young, and we re-we're not ready for this yet. I m not yet ready for responsibilities.
Patawarin m
o ako kung hindi ko kayang sabihin ang totoo,Charm. He added himself desolately.
Ah, ganun. So, ano pala toh? Lokohan? Malaking joke? Gusto mo lang akong mapahiya,
ganun?! nanliliit siya ngayon sa sarili niya. Pinaasa mo ako eh. Kala ko ito na yu
n oh. Kala ko magpapakasal na tayo. Sana hindi mo na lang ako pinaasa sa isang k
asal. She wanted to faint of humiliation, of anger, of pain. Sana hindi mo na lang
ako pinaasa!
Alis. she later commanded him.
But Charm
Ramon said frowning.
Napayuko si Charmaine.
Alis sabi! she exclaimed of anger pointing her finger to the door.
Ramon couldn t do anything but to walk out of the room. Slowly.
At ikaw, daddy, anong alam mo rito, ha? may galit sa mga matang hinarap naman niya
ang ama, Ano?!
Hindi umimik si Wesley. Malungkot na nakatingin lang ito sa kanya.
At kayo? Anong alam niyo?! binalingan niya naman ang mga kaibigan.
C-Charm, we re just trying to help. Ayaw naming sa amin pa manggaling na aatras si Ra
mon, Rizza said in low voice while trying to explain.
So, alam niyo rin pala? She nodded bitterly. Help? Charm repeated Rizza s word. HELP?!
Help ba yung maglihim kayo sa kin? Help ba yung hindi na pala matutuloy ang kasal ko
tapos ako lang pala ang hindi nakaaalam?! At ayun oh, ang saya saya ko pa. WOW.
Thank you ha. Thank you sa help ninyo.Ang laki nga ng naitulong ninyo eh, punong-p
uno siya ng pagdaramdam at galit.
C-Charm sorry. Sor-- Daisy wanted to say something. But Charm spoke before she cou
ld finish it.
Sorry? Anong sorry? Hindi sorry, umiling siya nang mapait. Condolence. Diba yun nam
an dapat?
Charm. Kaibigan mo kami. Ayaw namang saktan ka. Mahal ka namin eh. Tinangka ni Sar
ah na lapitan siya ngunit humakbang siya paatras.
Huwag. Huwag kang lalapit sakin. Huwag kayong lalapit sa kin" tiningnan niya nang m
asama ang mga kaibigan.Hindi siya makapaniwala na magagawa ng mga ito ang lokohi
n siya. All those years, she thought they won t lie to her. "Anong kaibigan? Wala
akong kaibigang manloloko.
At ikaw daddy, lumuluha niyang baling dito. Alam ko, hindi totoo ang dahilan ni Ramo
n at alam ko rin na ikaw ang tunay na dahilan ng lahat ng to! Galit na galit ang t
inig niya. Hinding hindi kita mapapatawad, and she ran crying out of the room that
witnessed her greatest failure.
Bakit ganun?
Palagi na lang siyang pinakahuli sa pag-alam ng sarili niya at sa mga nangyayari
sa paligid niya.
At si Ramon? Bakit?
Ano pa bang hindi niya alam?!
CHAPTER 5
NARITO ngayon si Charmaine sa pond na palagi nilang pinupuntahan ni Ramon. Dito
siya dinala ng mga paa matapos lisanin ang kuwartong iyon.
Three hours ago, the memories she made with Ramon here were the most precious, m
ost adorable, and the sweteest memories she could ever reminisce. But now, this p
lace could make her heart feel grief, despair, and betrayal. But the most painfu
l thought she had now was the thought that no matter how much he hurt her heart,
her feet still brought her to the place where she could get the best of their t
imes together.
Her tears ran freely again.
She hassled to the cottage that stood in the center of the pond. One could get t
here by bridge. They used to sit there while fishing.
Ramon, bakit? Bakit ikaw pa? all her life, she never thought she would be a runawa
y bride with a runaway groom.
They seemed to be a happy couple before, but now,shecould do nothing but to cry of
those memories. Sana parang masamang panaginip lang ang lahat na mawawala rin k
inabukasan paggising niya. Pero para na rin niyang ginustong bumalik ang oras sa
paghiling ng bagay na yon.
An ironic reality.
Ironic? Her life was nothing but an irony!
Eighteen years ago, she was born. Nagkaroon nga siya ng mayamang ama sa katauhan
ni Wesley Villaroso ngunit namatay naman ang mommy niya dahil sa panganganak sa
kanya.
She lived in a mansion house-- isang napakalaking bahay na may pinakamagaganda a
t pinakamamahaling kagamitan. She could buy anything she wanted, go wherever she
pleased, she had the funniest and most loyal friends one could ever have and mos
t of all, and she owned the heart of the man she s dreaming of. Indeed, she though
t she s in a comfort zone-a perfect life. But beyond that fairytale-like life, lie
s the biggest and most sorrowful truth she s ever known, that was, for 18 years, s
he had been living a life of total lies- a truth that would always tear her hear
t into pieces.
Tinakpan niya ng kamay ang mukha at nagsimula na namang umiyak.
She s crying for a betrayed friendship, she s crying for her aching heart, she s cryin
g for the life she lose.
AAAAAAAHHHHH!!!! she cried in despair. She felt alone and helpless.
Wala na siyang amang makakausap nang masinsinan tuwing may problema siya, wala n
a siyang mga kaibigan na akala niya y nagmamahal sa kanya ng totoo, at wala na rin
g Ramon na akala niya, hindi siya iiwan ano t ano man ang mangyari.
Tumawa siya nang mapait.
Kinusot niya ang mata na para bang batang nawawala.
Napansin niyang may hawak pa pala siyang bouquet. Itinapon niya ito nang malakas
sa lawa.
Unfortunately, sa malapit lang tumilapon ang bouquet at tumilansik ito sa damit
niya. She got wet.
Lalo siyang umiyak sa nangyari. Ang swerte naman niya ngayon, hindi na nga niya
alam kung saan siya pupunta, ganito pa ang nangyari.
Tumili siya nang malakas. Iyong tili na punong puno ng sakit at sama ng loob. Gu
sto na niyang mamatay.
Pagdaka y para siyang baliw na nagwawala at pinagpupunit ang suot na wedding gown.
HUWAG! may boses-babaeng pumigil sa kanya. Nang lingunin niya ang pinaggalingan ng
boses, may nakita siyang babaeng tumatakbo palapit sa kanya.
Hoy! Ano bang ginagawa mo?! Magpapakamatay? Mababaw lang yang lawa uy. Magpapa-rap
e? Pumunta ka dun sa highway, maraming magnanasa sa yo. Pero huwag dito! Nakadurong
sabi ng babae habang palapit sa kanya. Pinapagalitan siya nito.
Natulala si Charmaine. Natigil siya sa pagwawala. Lihim siyang natawa sa sarili.
Ang babaeng ito lang pala ang magpapatigil sa kanya. Bukod kasi sa hindi niya i
to kilala, parang pamilyar sa kanya ang mukha nito.
A-ah, sino ka? tanong niya rito. Naiibahan siya sa sarili. She s trained not to talk
to strangers but what was she doing now? Talking to a wild stranger.
Hindi yun ang importante sa ngayon, paangil na sagot nito. Hinubad nito ang suot n
a maong na jacket. Isuot mo nga ito. Talo mo pa ang mga bayaran sa club ah. Tingn
an mo nga yang itsura mo, nakasuot ka nga ng mahabang damit pero- tsk.tsk.tsk. pagal
it na dagdag nito habang parang bata siyang sinusuotan ng jacket.
Pinahid ng dalaga ang luha. Sorry, kaya lang naman ako nagkakaganito kasi--. Hindi
naituloy ni Charm ang sasabihin. Bigla kasing sumingit ang estranghera.
Ikakasal ka na sana pero tinakbuhan ka ng syota mo?
P-paano mo nalaman? Gulat na tanong ni Charmaine. Kilala ba siya ng babaeng ito?
Ano ka ba eh, ganun naman talaga ang mga nangyayari sa telenovela at pelikula dib
a? Kung hindi si babae eh,si lalaki ang nawawala sa kasal. Lumang kuwento na yan
Ne, sinundan pa nito ng pag-tsk.tsk.tsk at pag-iling ang mga sinabi.
Huminga ng malalim ang dalaga at tila mayroon na namang namuong mga luha sa mga
mata niya. Kung ganun isa rin pala siya sa mga babaeng naloko ng mga lalaki.
Saan ka ba nakatira? Ihahatid na kita. Baka nag-aalala na ang mga magulang mo sa yo
, mayamaya y yaya ng estranghera.
W-wala na akong mauuwian, malumbay niyang sagot.
Ha? Akala ko ba iniwan ka lang ng syota mo? Eh bakit parang pati bahay, nawalan k
a na rin.
I don't know who my real parents are, at hindi ko pa kayang umuwi sa taong 'yun.
Ayos ah, napakamot sa batok ang kausap. Wala ka yatang absent sa pagsalo ng kamalasa
n.
Siguro nga
she whispered sadly.
Saglit na nag-isip ang kausap. Tumingin ito sa kanya nang mataman habang ginagaw
a iyon.
Gusto mong sumama sa akin? mayamaya y nagyaya ito.
H-huh? Charm replied. Puzzled.
Anak ng kuneho naman oh. Sabi ko gusto mo bang sumama sakin? naiinis nitong sagot s
a tinuran ng dalaga.
Hindi nagsalita si Charmaine.
Huwag kang mag-alala, di naman ako nangangain. Ano, sasama ka na ba?
She nodded. A nod that was synonymous to saying I have no choice.
Ako nga pala si Goodie. Goodie dela Cruz. Ikaw? The stranger introduced herself af
terwards.
A-ah. Cha--, she paused for a moment. She thought. Does she really need to tell th
is stranger her real name or not? Dianne. Dianne Concepcion, she decided not to. H
indi niya maintindihan kung bakit pero mula nang malaman niyang hindi siya anak
ni Wesley Villaroso y ikinahiya na niya ang tunay niyang pagkatao.
Naglakad na sila papunta sa sakayan.
Today, sudden changes happened to her life.
Now, she decided to go with this totally strange lady, and they re heading nowhere
.
CHAPTER 6
INAASAHAN ni Charmaine na sa isang iskinita sila dadaan at pupunta sa isang squa
rter s area kung saan malalaman niyang nakatira pala sila Goodie sa isang barong-b
arong. Pero alam niyang hindi tama ang inisip niya dahil base sa nakikita niya,
papasok ngayon ang taxing kinalululanan nila sa isang sikat na subdivision ng ma
yayaman.
Sa-an tayo pupunta? Tanong niya sa estrangherang kasama.
Sa bahay namin bakit? Inaasahan mo bang dadalhin tayo ng tricycle na ito sa bahay
ng syota mong nag-iwan sa yo? matabil sa sagot nito.
Namula si Charmaine sa pagkapahiya.
Masanay ka na sakin, ganito talaga ako magsalita. Dati kasi akong tomboy. Sinundan
nito ng pagak na tawa ang mga sinabi.
Lalo pang namula si Charm. Bakit ngayon niya lang napansin? Lihim niyang pinagma
sdan ang kabuuan ng katabi.Trasher na pantalon, puting T-shirt, hikaw sa kanang t
enga at itong suot niya. Di nga malabong tomboy ito. At masyado nga pala itong m
alinis para mapagkamalang taga-squatters area.
Gaya ng sabi ko, dati akong tomboy. Dati, okay? pagsasalita ni Goodie na para bang
nababasa ang iniisip niya. Tiningnan siya nito mula ulo hanggang paa. Pagkatapos
ay tiningnan ulit siya nito sa mukha at tumingin sa kalsada. Huwag kang mag-alal
a, wala akong gusto sa yo. Sinama lang kita dahil sa awa.
Pinahinto na nito ang tricycle nang tumapat ang sinasakyan nila sa isang malakin
g bahay bagaman hindi sinlaki ng mansion nila.
Pinindot ni Goodie ang doorbell at ilang sandali pa y may lumabas na katulong upan
g pagbuksan sila ng gate.
UY! INSAN! Maligayang pagbabalik. Sinong kasama mo? agad na sumalubong ang isang l
alaki pagpasok nila ng bahay, Oh May bisita yata tayo, tiningnan siya nito. Nakataka
s sa mental? saad nito nung makita ang ayos niya.
Pinamulahan ng pisngi ang dalaga dahil sa hiya.
Tinitigan naman ng masama ni Goodie ang pinsan
Nyahahahaha. Joke lang insan, ikaw naman di na mabiro. Oh sige mauuna na ako, may
date pa kami ni Trixie. Agad din itong nagpaalam.
Yun si Delfin. Huwag mong pansinin ang kagwang na yun. Pinaglihi yun sa pangti-tri
p eh. Saka mag-iingat ka na rin pala sa kanya. Matinik yun sa chicks.
Napalunok si Charmaine sa huling sinabi ni Goodie.
Dumating ka na pala. may nagsalita na namang boses ng lalaki. This time, mula sa
hagdan.
Kuya Rex!
Kumusta ang lakad?
Ayos lang naman kuya.
Tumango-tango ito at napatingin sa direksyon ni Charmaine. May kasama ka pala.
Oo, si Dianne. Dianne, kuya ko nga pala, Rex Ephraim Dela Cruz. Kuya, si Dianne C
oncepcion, bagong kaibigan ko.
Nice meeting you, Mr. Dela Cruz, nahihiya man sa hitsura niya y iniabot ni Charm par
a makipagkamay to follow the proper etiquette taught to her.
The pleasure is mine. Ms. Concepcion, nakangiting tinanggap ng lalaki ang
kamay niya.
She smiled back. Hindi niya maintindihan but the feeling she had when sh
e held his hand was the same feeling she felt for Ramon when she first saw him.
Unang binawi ni Rex ang kamay.
Sige kuya, aakyat na kami. Kailangan pang magbihis ni Dianne, pamamalaam ni Goodie
nang magkalayo na ang mga kamay ng dalawa.
Sige, papasok na rin ako sa opisina.
Rex was a twenty-nine-year old member of the Board of Directors of Liberty Grou
p of Companies, and he would be having a meeting with the owner of Candour Group
of Comapanies. They would be having a negotiation about his 52- hectare land in
Cagayan which Candour was about to buy. Candour was owned by Mr. Wesley Villar
oso.
Ano nang plano mo ngayon? Nagtanong si Goodie habang namimili sa cabinet ng damit
na maaaring ipahiram kay Charmaine.
H-ha? napatingala ang dalaga sa kausap. Nakaupo siya ngayon sa gilid ng kama nito.
Mag-aaral ka pa ba? Paano na ang syota mo?
Malungkot na yumuko si Charmaine. Hindi ko alam. Matamlay niyang sagot.
Ganun ba? Lumapit si Goodie sa dalaga at iniabot ang damit na ipapahiram sa kanya.
Paano naman ang pangalan mo? Papalitan mo na ba talaga yan? umupo ito sa tabi niya
at inilapag ang damit sa isang tabi.
H-ha? Napatingala na naman dito si Charm. P-paano m-mo-- takot na takot siya. A-anong
ibig mong s-sabihin? iniiwas niya ang paningin. Napalunok siya nang sunod-sunod.
Ngumiwi si Goodie. Di mo na-gets?
H-ha? Bahagya siyang umiling.
Tss, maas. Ibig kong sabihin, mag-pa-paampon ka na ba talaga samin? nakangiwing sa
bi nito. Mukhang dismayado na hindi nakuha ni Charmaine ang nais niyang sabihin.
So slow.
A-ah A-ah, Hindi niya alam ang isasagot. A-ang akala ko kasi--. She tried to explain.
Sus. Sige huwag ka nang magpaliwanag, slow girl, Goodie interrupted. Magbihis ka na
. Kaya ka napagkamalang baliw ni Delfin eh, tumayo na ito mula sa kama at nagsimu
la nang maglakad palabas ng kuwarto. Ipatatawag na lang kita mamaya para sa hapun
an. Itulog mo na lang pagka-slow mo. At inis itong tuluyan nang lumabas ng silid.
Charmaine was dumb-founded. She really thought Goodie was talking about her real
name.
She took a deep relieved sigh.
Napahiga siya sa kama at pinagmasdan niya ang kisame. Nakatingin lang siya rito
ngunit blangko ang isipan niya. Naipikit niya ang mata pagkuwan at huminga nang
malalim.
Ramon. bigla niyang nabanggit ang pangalan ng nobyo.
Iminulat niyang muli ang mga mata. Mayamaya y naramdaman niya ang pag-iinit nito.
Bakit ikaw pa? she whispered in sorrow. She couldn t help herself but to let the tea
rsflow freely on her cheeks.Hindi niya mapigilan ang sakit na nararamdaman.
Bakit mo ginawa sa akin ito?
Pilit na nagsalimbuyan ang mapapait niyang alaala.
First, her dad wanted to marry her. It gave her a great distress and she thought
it s already over when Ramon proposed a marriage. She thought their exchange of v
ows would be the happiest thing that was going to happen. That she, together wit
h Ramon would make dreams together and make them come true hand-in-hand.
She thought that the day of their wedding would be the happiest and greatest day
in her life but why should it be the saddest, the most painful, and the worst?
Her tears burst more of those thoughts until she numbly fell asleep.
MS. Charmaine Villaroso! may tumawag sa kanya mula sa likuran. She s in a hurry so s
he didn t bother to look back.
Charmaine! muling tumawag yung boses.
She stopped unwillingly and lookedat whoever was calling her.
Bakit?! naiinis niyang sabi. Makakatikim talaga ng salita ang kung sinumang Poncio
Pilatong to. Male-late na siya sa Math class nila, hindi ba alam ng taong 'toh k
ung gaano kasungit ang Math teacher niyang si Ma am Gulambro?!
But she found her lips zipped as she knew who that man was.
Si Ramon Fabrigas! Ang lalaking lihim niyang hinahangaan mula pa nung grade scho
ol. Ano't hindi niya ito nabosesan?!
The guy ran to her, Eh
napakamot ang lalaki sa ulo. Tila hinahagilap ang tamang sal
itang sasabihin. Puwede ba akong makisabay sa yo? he asked shyly.
Hindi nakasagot ang dalagita. Was Ramon Fabrigas really asking her to walk with
him? Paulit-ulit niyang pinikit-minulat ang mata. Si Ramon nga!
You're silent. Is that a yes? ilang sandali pa y tanong nito.
H-hindi. Hindi! inisip niyang baka hindi pa sila nakararating sa silid-aralan ay m
akapagkawala na siya ng isang malakas na tili dahil sa kilig na nararamdaman.
Ha? Akala ko pa naman pwede kitang makasabay, wika ng binatilyo sa malungkot na bo
ses. Para namang ayaw ni Charmaine na tignan ang kausap. Naiinis siya sa sarili
kasi naaawa siya kay Ramon dahil sa emosyong nababasa sa mukha nito.
Nagsimula na siyang maglakad ulit. Gustuhin man niya ay di niya malakihan ang mg
a hakbang.
Napatigil siya nang maramdamang hindi sumusunod si Ramon. Nilingon niya ito mata
pos ang limang hakbang. Nakatayo lang ito sa lugar kung saan sila nag-usap kanin
a.
Humakbang siya pabalik dito.
S-sige, sige na nga! she exclaimed statteringly. Pagkatapos ay muli na siyang nagl
akad patungo sa klase, siguradong pagagalitan na siya ng guro nila.
Hindi pa rin sumunod si Ramon.
A-ano ba?! Late na tayo eh, naiinis niyang baling dito.
Tinitigan lang siya nito. Seryosong seryoso ang mukha.
Ilang sandali pa
Nyahahahahaha! Ang galing ko talaga umarte. Asa ka pa, at patakbo na itong umalis.
Naiwan namang galit na galit si Charmaine.
NAGISING si Charmaine sa panaginip na iyon. Panaginip na alaala ng unang paglala
pit nila.
"Kahit kailan, manloloko ka talaga, Ramon," pagalit niyang bulong sa sarili.
Napailing siya dahil sa naisip.
Bumangon siya at tinungo ang banyo upang isuot ang ipinahiram na damit sa kanya
kanina ni Goodie ngunit bago niya marating ang banyo ay naagaw ang atensyon niya
ng salamin na nakasabit sa taas ng side table. She looked at her reflection- a
trashed wedding gown and a messy bride. She didn t like what she saw. She sighed.
May mahihinang katok siyang narinig ilang saglit lang ang nakaraan. Isang katulo
ng ang iniluwa ng pintuan.
Ma am, pinapasundo na po kayo sa baba. Kakain na raw po. Magalang nitong sabi.
Sige, magpapalit lang ako sandali. She said.
CHAPTER 7
September 6; 7:10pm
"Charmaine..." he took a deep sigh.
Nasa loob si Wesley ngayon ng kuwarto ng dalaga. Nais niyang ibalik ang mga oras
ngunit alam niyang hindi niya iyon maaaring gawin. Kung nagkaroon lamang sana s
iya ng sapat na lakas loob ay nasabi na niya sa dalaga ang totoo. Sinisisi niya
ang sarili dahil sa mga nangyayari.
"I should have not been afraid." He regretfully uttered.
Naihilamos niya ang palad sa mukha dahil sa mga iniisip.
"Hindi ito dapat nangyari. I should have not proposed you a marriage,"he told hi
mself. "I should have not let you go."
Napadako ang kanyang paningin sa isang picture frame sa bedside table ng dalaga.
Picture ito na kinunan noong three years old pa si Charmaine. She was sitting o
n a swing while he was standing at her back. Kagagaling lang noon ng dalaga sa p
ag-iyak.
"OH, ANONG pumasok diyan sa kokote mo at naisipan mong samahan si Charmaine sa p
ark?" nagtatakang tanong ni Yaya Romina. Mula kasi nang mapunta ang custody ng b
ata sa kanila ay di pa nakikita ng yaya na ninais niyang makasama si Charm.
Kasalukuyang binibihisan ni Yaya Romina ang bata.
"Ngayon po ang schedule ng pagpunta niya sa park diba? I'll go with here," walan
g emosyong sagot ng binata.
"Sigurado ka?" naninigurong tanong ulit ni Yaya Romina. May himig ng pagdududa s
a boses nito.
"Oho," sagot ng binata. "Magbibihis lang po ako, pagbalik ko aalis na kami." Pag
katapos ay lumabas na sya ng kuwarto ng anak.
Kunot- noo namang tumango ang tagapag-alaga ng bata. Alam nitong may dahilan ang
binatang amo kaya niya sasamahan ang alaga. Aloof ang binatang amo kay Charmain
e at lalo pa siyang naging mailap sa bata nang mamatay si Donya Victoria. Ano't
bigla na lamang siyang nagbago? Napailing si Yaya Romina.
Humakbang ito palapit sa bata. Humawak naman ang bata sa kamay ni Wesley.
Bahagyang umupo ang lalaki nang makaharap si Charmaine at sabik na niyakap bagam
an wala itong reaksyon.
"C-Charmaine..." naluluha nitong usal. Tiningala nito si Wesley. "Maraming salama
t sa pagpayag mo na makita ko siya."
Ngumiti si Wesley. "Walang anuman,may karapatan ka rin sa kanya dahil ikaw ang t
unay niyang ama."
"ANAK..." The stranger said to the child. Kasunod niyo y bumitaw na ito sa mahigpi
t na pagkakayakap sa bata.
Nang makabitaw na sa pagkakayakap ng hindi kilalang lalaki y agad namang nagtago a
ng batang si Charm sa likod ni Wesley.
"Daddy..." the child called Wesley in a very frightened voice.
"C-Charm, anak, ako ang tunay na daddy mo. Ako ito, ang daddy Richard mo." Naiiy
ak na wika ni Richard sa bata. Nakikiusap ang mga luhaang mata na sana'y maintin
dihan ito ng anak. Ngunit pagkatakot ang ipinahihiwatig ng mga nangungusap na ma
ta ng bata.
Pinisil ni Charmaine ang pantalon ni Wesley.
"Anak, anak ako ang tunay na daddy mo." Nagmamakaawa ang boses ni Richard. "Anak
, lumapit ka naman sa akin oh." Pakiramdam ngayon ni Richard, ang bakla niya. Ga
nito pala, ganito pala ang pakiramdam ng isang amang di kinikilala ng sariling a
nak. Pinagsisisihan niyang ibinigay niya ang noon ang anak sa mga Villaroso.
Dapat hindi siya naduwag sa mga responsibilidad ng pagiging ama.
Dapat ipinaglaban niya pa si Elaine. Hindi niya dapat dinamay ang anak nila sa g
alit na nararamdaman laban kay Don Antonio noong mamatay ang kasintahan. Di niya
ito dapat tinangkang patayin noon. Di sana'y malaya siya ngayong nakakausap ang
anak.
"Charmaine..." muli nyang inusal ang pangalan ng anak. Nakikita niya lamang ito
ngunit tila napakailap para lapitan niya.
Tumayo siya at hinarap si Wesley.
"Wesley,tulungan mo ako. My daughter needs to know me," he begged .
"Hindi ko alam kung makatutulong ako," Wesley answered. "Pero sa ngayon, tanging
ang hayaan kang makita si Charmaine pa lang ang magagawa ko."
"Daddy," takot na takot ang itsura ng bata habang ginagalaw nito ang pantalon ng
kinikilalang ama.
Tumingin ito sa bata. "Bakit?" he asked.
The child didn't answer but tears started to fall from her eyes. Tears saying sh
e's afraid. Kinusot nito ang mata.
"I think it's too early for the child to accept everything. Napakabata niya pa p
ara mga ganitong bagay. Let's give her time," he told Richard after looking at t
he child. He felt pity.
Richard thought for a while. He would never want to compromise his fatherhood to
Charmaine again but he knew it's not that easy to convince his daughter.
"Siguro nga," malungkot niyang pag-sang-ayon. Kailangan na naman niyang malayo s
a anak niya. He gawped at her again.
Tumingin sa paligid si Wesley nang maramdamang tila may nagmamasid sa kanila.
"We have to go. Walang dapat na makakita sa atin dito,lalo na ang mga galamay ni
Don Antonio.
"Sige," then Richard gazed at her face for the last time. Nakikita na naman niya
ang pinakamamahal na nobya. "Magkikita pa ulit tayo,baby, he told her.
Then he started to walk away.
"Richard dela Cruz!" tinawag siya ni Wesley nang nakailang hakbang na siya. Nili
ngon niya ito.
"Let's be careful next time. Tumango siya.
PAGKATAPOS ng tagpong iyon ay binalak na ni Wesley na umuwi na sila ng mansion n
gunit nangulit ang bata na maglaro.
Nakunan ang picture matapos makita si Charmaine ng isang foreigner na Amerikana.
Na-cute-an ito sa mukha ng bata kaya naman hiniling nito kay Wesley na kunan si
la ng bata. Hindi sana papayag si Wesley lalo na't hindi naman niya kilala 'yong
foreigner,ngunit dahil nakita niyang parang gusto naman ng Charm na matamaan ng
kislap ng camera ay pumayag na siya.
That picture was the only picture taken with Wesley and Charmaine together.
NAKATULOG si Charmaine sa biyahe kaya agad hinatid ni Wesley ang bata sa kuwarto
nito nang makauwi na sila ng mansion.
Tinitigan ni Wesley ang bata. He felt pity for the child. Hindi man lang nito ma
aaring makita ng ama.
Sa nakalipas na tatlong taon, pinilit niyang ilayo ang loob sa bata dahil takot
siyang mapalapit dito pero dahil sa mga nagaganap ngayon, hindi na siya sigurado
sa mga maaring mangyari.
Ayokong matulad ka sa akin. Tama nang maranasan ko ang malayo sa aking tunay na am
a. he whispered while gazing at the sleeping child.
He then thought of a plan.
IKAW raw ang sumama kay Charmaine kahapon, saad ni Don Antonio kinabukasan bago hum
igop ng kape.
Napatigil siya sa pagbabasa ng hawak na diyaryo. Tumingin siya sa Don.
Magkaharap sila sa mesang nasa gitna ng veranda ng mansion
Oho, ibinalik niya ang atensyon sa binabasa.
Very unusual, I have never seen you near that child before, nagdududang tanong ng
Don.
Saglit na napaisip si Wesley ng isasagot. Hindi niya maaaring sabihin na nakiusa
p sa kanya ang ama ni Charm na makita ito. Siguradong magagalit si Don Antonio o
ras na malaman nito ang totoo.
I just thought I need to play my role as a father to her, he reasoned. Hindi siya
sigurado kung maniniwala ba ang ama.
Father?
That s my role to that child.
I ve never wanted you to be her father.
Kumunot ang noo ng binata sa narinig.
Matanda na ako Wesley at malapit nang mamatay. Wala akong ibang nakikitang ibang
karapat-dapat na maaaring pumalit sa akin kundi ikaw, wika ng matanda. Sumimsim i
to ng kape matapos sabihin iyon.
Hindi ko ho kayo maintindihan, papa.
Nais kong ikaw ang magmana ng lahat ng ari-arian ko.
Naguguluhan si Wesley. Ano bang nais sabihin ng ama? Pero papa ano pong kinalaman d
oon ng bata? nagugulumihanan niyang tanong.
Malalaman mo rin, Wesley. Malalaman mo rin.
She held her lips later. Naalala niya kasi ang halik na iginawad sa kanya ni Ram
on noong debut niya. That must be the sweetest kiss she had experienced. Napangi
ti siya sa alaalang iyon. Ngunit agad din iyong napawi sapagkat agad iyong napal
itan ng pagkamuhi sa lalaki.
Tumalim ang tingin niya sa sariling replika.
I hate you Ramon. I can never forgive you.
Ang sakit ng nararamdaman niya,ganito pala y on. Ganito pala ang pakiramdam ng isa
ng bride na iniwan ng groom sa kasal. Napakasakit isiping kung sino pa ang unang
lalaking minahal niya ang siya ring mang-iiwan sa kanya.
Muli na namang pumatak ang luha mula sa kanyang mga mata
Baliw, may biglang nagsalita mula sa pintuan.
Agad pinahid ni Charmaine ang luha nang makita ang may-ari ng boses.
I-ikaw pala, G-Goodie.
Hoy Dianne Concepcion, ayaw kong nag-aalaga ng baliw sa bahay na ito, kaya pwede
ba, ayos-ayusin mo nga ang buhay mo.
H-ha?
Kanina pa ako nandito, noong una ngingiti-ngiti ka tapos bigla ka nalang umiyak.
Tss,para ka talagang baliw, sarkastikang sabi ni Goodie.
Yun ba? Charm said sadly, Naaalala ko kasi si Ramon.
Ramon? Yung syota mong nang-iwan sa yo?
Malungkot na tumango si Charmaine.
Lumapit sa kanya si Goodie at tinapik ang balikat niya.
Huwag kang mag-alala, totodasin ko na lang siya para sa yo. Ano bang hitsura nun? T
ss Ang gurang naman ng pangalan.
Napangiti si Charm sa sinabi ng dalagang siga. She knew Goodie acted that way to
soothe her pain.
Huwag na, ginawa pa kitang criminal. She giggled, trying ease the pain.
Asus, dati na noh. Noon ko pa gustong maging criminal, at tumawa nang pagak si Goo
die.
Natigilan naman si Charmaine.
Hahahaha, Joke lang yun. Tignan mo ngang hitsura mo. Nagmumukha ka nang yelo.
Napangiwi si Charmaine at pilit na ngumiti. Tila hindi naman iyon nagustuhan ni
Goodie.
Tss. Ang KJ mo. Bumababa na nga lang tayo nakahanda na ang pagkain.
Napapaisip si Charmaine. Bakit parang may kakaiba siyang nararamdaman kay Goodie
?
She decided to ignore the thought.
GOOD morning kuya,. Bumati si Goodie nang marating nila ang hapag kainan.
Hinihintay sila nina Rex at Delfin bago kumain.
Good morning din baby sister, tugong bati ni Rex. Hinagkan ito ni Goodie.
Good morning Dianne, binati rin siya nito.
G-good morning din po, she greeted back shyly.
Ako,di mo babatiin? tanong ni Delfin kay Goodie mayamaya.
Tss. Hindi. Walang maganda sa umaga pag ikaw ang nakikita ko, nang-aasar na sagot n
i Goodie. Umupo ito sa tabi ni Rex,katabi naman ni Delfin sa kabilang banda si C
harmaine.
Ang sakit mo namang magsalita,insan. Baka di mo naitatanong,habulin yata ako ng m
ga babae. Di katulad mo,wala man lang nanliligaw, tomboy kasi, gumanti ng pang-aa
sar si Delfin. Kung di ko pa alam, sinama mo rito yang si Dianne kasi type mo siy
a.
Eh kung buhusan kaya kita ng kape? Gusto mo? Maganda yon para magkaroon ka naman n
g kulay. Inis na sabi ni Goodie,iniamba niya ang mug na hawak.
Tumigil na nga kayo,nakakahiya kay Dianne. Rex interferred. Para kayong mga bata. K
umain nga kayo ng maayos.
Si Delfin kasi ang aga aga, tiningnan ni Rex ng masama si Goodie. Tss,kakain na po.
Saglit na namayani ang katahimikan. Tanging tunog lamang ng mga kutsara at tinid
or ang maririnig. Nang may biglang mapuna si Delfin kay Charmaine.
UY,Dianne, ilang putakte ba ang nakalaban mo kagabi? Namumugto ang mata mo oh,
wal
KUYA, teka, pwede bang makausap muna kita sandali? pigil ni Goodie sa paglalakad n
g nakatatandang kapatid.
May problema ba? he fondly asked.
Huminga nang malalim si Goodie.
Nilingon muna ng dalaga si Dianne. Nakaupo ito sa ugat ng isang malaking puno sa
di kalayuan habang tila nilalasap ang ganda ng kapaligiran. Tama na ang layo ni
to para di marinig ang kung anumang pinag-uusapan nila ngunit tila hindi iyon sa
pat para kay Goodie. Hinatak niya ang binata palayo.
Goodie,saan ba tayo pupunta? Parang sobrang importante niyan ah.
Sorry kuya, ngayon pa lang kasi ako nakahanap ng magandang pagkakataon eh.
Huminto lang sila nang makalayo na sila.
Kuya tungkol sana kay kuya Chad, tila nag-aalangan siya habang binabanggit ang panga
lang iyon.
Rex s face got serious. Anong tungkol sa kanya?
Kung pwede sana, wag mong babanggitin ang pangalan niya kay Dianne.
Nagtanong ang mga mata ni Rex. Bakit naman? he cupped the face of his sister. He t
hen smiled, Don t worry baby sis, she doesn t know him, and I think there s no reason f
or me to tell her.
Ah a-ayaw ko lang kasing malaman niyang may pangit palang nakaraan ang pamilya nati
n.
Huwag kang mag-alala. Hindi--.
EEEEEHHHHHHHHHHHH!!!!!!! naputol ang kung anumang sasabihin ni Rex ng isang malaka
s na tili. Saklolo!
Si Dianne yon diba? naalarmang sabi ni Rex. Napalingon ito sa daang pinanggalingan
nila.
Nakupo, natapik ni Goodie ang noo. Tss,may nalulunod kuya!!
Agad silang bumalik kila Charmaine upang sumaklolo.
Diaaane!!! sumigaw si Goodie nang makalapit kay Charmaine.
G-Goodie, t-tulungan niyo si D-Delfin, n-nalulunod n-nalulunod siya. pabuhol buhol n
a sabi ni Charmaine dahil sa takot. Itinuro nito ang nalulunod na lalaki.
Agad na lumusong si Rex upang iligtas ang pinsan. Ubo ito nang ubo matapos maiah
on ni Rex. Nanginginig ito sa labis na takot.
Nasuntok ito ni Goodie nang mamanmanan ito. Ano bang binabalak mo ha?! galit na ga
lit na tanong ng dalaga. Magpapakamatay ka ba?! Alam mo namang hindi ka marunong
lumangoy di ba?! Anong akala mo sa sarili mo, shokoy?!
Tama na yan Goodie, wala namang may gusto ng nangyari. Awat ni Rex sa kapatid. hin
awakan nito ang magkabilang balikat ng kapatid.
Sorry, gusto ko lang namang ipakita kay Dianne kung paano mag-dive sa tubig eh, pag
papaliwanag ni Delfin kahit nanginginig pa rin.
Naisuklay ni Goodie ang kamay sa buhok. Paano kung nalunod ka, ha?! May mamamatay
na naman?! Luha na naman?!
Enough! niyakap ni Rex ang kapatid. Ssshhh, that s enough. That s enough.
Kuya naman kasi, ayoko na eh. Ayoko na, para itong batang niyakap din ang kuya. Aya
w ko na.
Ssshh, it won t happen again.
Kuya, ayoko na. Umiiyak nitong ulit sa mga salitang iyon.
Sorry talaga kuya. Hindi ko sinasadyang--. Nagsalitang muli si Delfin upang huming
i ng paumanhin ngunit naputol din iyon ni Rex.
No Delfin, it s ok. Umuwi nalang tayo, Rex said.
Naguguluhan si Charmaine sa mga nangyayari. Bakit parang ganun na lang ang epekt
o kay Goodie ng muntikang pagkalunod ni Delfin?
Gusto niyang magtanong ngunit alam niyang hindi ngayon ang tamang oras para gawi
n iyon.
CHAPTER 12
OH, anong nangyari apo, bakit parang ang bilis ninyo? buong pagtatakang tanong ni
Lola Gracia nang makitang agad na bumalik ang apat.
May nangyari lang ho lola, pero ayos na rin po ang lahat. pagpapaliwanag ni Rex.
Ganoon ba? Eh ang mabuti pa y umakyat na kayo sa kuwarto at nang makabihis kayo. Ab
a y basang basa kayo ni Delfin ah.
Lola
hindi napigilan ni Goodie ang magsalita. Lola! niyakap nito ang lola. Mayamaya pa
humagulhol na ito.
Shhh, tahan na apo, ayos na ang lahat. Nilingon nito si Rex ngunit wala itong maba
sang emosyon sa binata.
Lalong humigpit ang pagkakayakap ni Goodie. Huwag niyo akong iiwan huh huwag niyo a
kong iiwan.
"Nandito lang ako apo. Nandito lang si lola." Tinugon nito ang yakap ng apo. Bag
aman hindi nito alam ang dahilan ng pag-iyak ng apo.
Ilang sandali pa y sinenyasan ni Lola Gracia si Rex na dalhin na ang dalaga sa kuw
arto nito. Sumunod naman ang binata.
Hindi alam ni Charmaine kung saan ba siya ngayon lulugar. Naguguluhan siya sa mg
a nangyayari. Para kasing siya lang na naman ang di nakaaalam ng mga nangyayari n
gayon. Sabagay,sanay na rin siya.
Sumunod na rin siya at humakbang patungo ng kuwartong inuokupa niya.
Hija, tinawag siya ni Lola Gracia.
Po? nilingon niya ito.
Pasensya ka na , alam kong naguguluhan ka sa mga nangyayari ngayon. May mga bagay
lang talaga sa nakaraan na kahit pilit mong kalimuta y bumabalik pa rin, at iyon a
ng nangyayari ngayon kay Goodie.
Hindi naintindihan ni Charmaine kung anong ibig sabihin ng mga sinasabi ng matan
da.
Ayos lang ho iyon, naiintindihan ko ho, nagpasya siyang balewalain na lamang ang l
ahat. Hindi siya parte ng pamilyang ito at alam niyang darating din ang araw na
kakailanganin niyang umalis kaya wala siyang dahilan upang magtanong.
Tumuloy na siya sa kanyang silid at agad na sumalampak sa kama nang marating ito
. Kailangan niyang magpahinga sapagkat hapong hapo na siya, hindi lang ang kataw
an, pati isipa t emosyon.
Agad siyang nakatulog.
CHARMAINE! heto na naman tong lalaking to. Siguradong mag-aasar na naman. Nilingon n
iya ito.
Bakit? Ano na naman bang kailangan mo?! pagtataray niya rito.
Eh
Napakamot ang tumawag sa batok nito. Sabay tayo? nahihiyang yaya nito ngunit higit
na nangingibabaw ang pagiging patanong ng pagyayaya ng binatilyo.
Sabay? Sabayan mong neknek mo. Ganyan din ginawa mo sakin nung nakaraang araw. Nai
inis niyang sabi at pinagpatuloy na ang paglalakad.
Hindi na kita lolokohin! halos patakbo nitong hinabol ang dalagita.
Napahinto na naman siya sa paglalakad.
Hoy Ramon Fabrigas. Ano ba talagang kailangan mo sakin? Kailangan ko nang umuwi.
Gusto ko lang namang makasabay ka. Malungkot nitong sagot na sinabayan pa ng pagyu
ko.
Naningkit ang mga mata ni Charmaine. Ewan ko sa yo! Padabog siyang muling naglakad.
T-teka! npatakbo siyang hinabol ni Ramon. Hinarang siya nito. K-kung ayaw mo talaga
akong makasabay, tanggapin mo na lang toh. Nakayuko nitong iniabot ang isang nakat
uping papel. Tinubuan yata ng hiya ang mokong.
Ano yan?!
Ah...tignan mo na lang. Hinawakan ni Ramon ang kamay niya upang iabot ito at tumak
bo na nang mabilis pagkatapos.
Naiwan namang pulang pula si Charmaine. Totoo ba yon? Hinawakan ni Ramon Fabrigas
ang kamay niya!
Nanginginig ang kamay na binuksan ni Charmaine ang papel at napangiti ng maluwang
nang malaman kung ano ang laman nito. Isa iyong drawing at silang dalawa na mag
kaakbay ang nasa drawing na iyon.
Naitapat niya iyon sa dibdib.
NAGISING si Charmaine sa panaginip na iyon.
She took a deep a sigh. Nararamdaman na naman niya ang pag-iinit ng mga mata
Bakit Ramon? Bakit kahit pinipilit kitang kinakalimutan, pilit ding bumabalik ang
mga alaala mo? pumatak ang luha niya ngunit agad niya rin iyong pinahid. She sho
uld learn how to be strong. She should learn to forget him.
Nagpasya siyang tumungo sa kubong malapit sa malaking bahay. She needed a place
to unwind.
Laking gulat niya nang makita roon si Rex. Nakaupo ito sa upuang nasa labas ng k
ubo.
N-nandito ka rin pala. She approached.
Napalingon ito sa kanya. Dianne, ikaw pala yan, humigit ito ng hininga, Hindi kasi
ako makatulog. Maupo ka, inilahad ni Rex ang bakanteng espasyo ng kinauupuan. Nag
-aalangan namang umupo ang dalaga sa tabi nito. Ikaw, anong nagtulak sa yo rito?
A-ah, trying to unwind, she answered. Si Goodie, kumusta na siya?
Hindi mabuti. Nilalagnat siya ngayon., malungkot nitong sagot. Sa tingin ko di niya p
a rin nakakalimutan ang nangyari noong bata pa siya.
Noong bata pa siya?
Nagdalawang isip si Rex kung sasabihin ba nito sa kanya ang pangyayaring iyon.
Kung pwede sana, wag mong babanggitin ang pangalan niya kay Dianne. Naalala nito ang
pakiusap ni Goodie.
Muntik na rin siyang malunod noon. He chose to lie.
Kaya pala.
A moment of silence
Ikaw Dianne, anong kuwento mo?
H-ha? A-ako? she frowned then took a deep sigh. I had a runaway groom.
Napatawa si Rex sa narinig.
B-bakit, may nakakatawa ba? pinamulahan ng pisngi si Charmaine. Somehow, she felt
annoyed.
Nothing. Bihira kasi na lalaki ang nang-iiwan sa araw ng kasal at ikaw pa talaga
ang iniwan niya.
Tama ka, nakakatawa nga para sa iba ang nangyari sa akin, malungkot niyang sabi.
No, I laughed because he s too blind and numb to leave you, he said seriously. Pero bak
a naman may dahilan siya kaya ka niya iniwan. He looked at the stars.
Siguro nga. Si Daddy. She mutteredd with mix of anger. Alam niya, malaki ang kinala
man ng daddy niya sa pag-iwan sa kanya ni Ramon.
She,too, looked at the stars. They were beautiful as they dazzled in the night s
kybut she just couldn t appreciate it for now.
Your dad? Baka naman iniisip lang daddy mo na hindi pa tamang magpakasal ka ngayo
n.You re too young to marry, Dianne.
Mapait na ngumiti ang dalaga. Sana nga ganun na lang ang dahilan.
My dad wants to marry me. Her voice full of sorrow. She was was holding back the t
ears.
Napalingon sa kanya ang binata. That s unbelievable. Hindi alam ng binata kung mani
niwala ba ito sa sinabi ng dalaga. Ngunit nararamdaman nitong totoo iyon. He fel
t pity for her.
Tuluyan nang pumatak ang luha ng dalaga. Pero yun ang totoo.
Inihilig ni Rex ang mukha ng dalaga sa kanyang dibdib. Hinayaan naman siya ng da
laga. He wanted her to feel comforted.
Huwag ka nang umiyak. Maaayos din ang lahat. Hinagod-hagod nito ang likod ng dalag
a to soothe her emotion. I ll do everything to help you cope.
S-salamat, she said in whispery voice.
Under the pale moonlight, they had a silent understanding.
CHAPTER 13
NAGING maayos na ang pakiramdam ni Goodie kinabukasan ngunit hindi naalis sa mu
kha nito ang takot. Nagpasiya na rin silang bumalik ng siyudad.
Simula noong bumalik sila ng siyudad ay naging mapag-isa na ito at tila palaging
nawawala sa sarili. Bagay na labis pinagtakhan ni Charmaine lalo pa t hindi na it
o lumalabas ng kuwarto nito.
Kasalanan ko ang lahat ng ito, kung hindi sana ako nag-dive sa tubig at nalunod,h
indi sana ito mangyayari kay Goodie. malungkot na paninisi ni Delfin sa sarili. K
ailan na nga ba ang huling pagkakataon na naging masigla ang boses nito? Hindi n
a nito maalala. Labis kasi nitong sinisisi ang sarili sa nangyari sa pinsan.
Kasalukuyan sila ngayong kumakain. Malungkot na kumakain, napakalayo sa dati.
Hindi. Kasalanan ko ang lahat, hindi ako dapat naging maarte. Kung pumayag lang a
ko na sa pond na lang tayo pumunta--, si Charmaine naman ang nagsalita ngunit nap
utol iyon.
Hanggang kailan niyo sisisihin ang mga sarili niyo? Walang may gusto nito. Magigi
ng ayos din si Goodie, biglang nagsalita si Rex. Nagagalit na ito dahil palagi na
lang nitong naririnig sa dalawa ang paninisi sa sarili. Walang mangyayari kung p
atuloy niyong sisisihin ang mga sarili ninyo at mas lalong hindi yon makakatulong
kay Goodie.
TAMA si kuya, wala namang magagawa kung ipagpapatuloy niyo ang pagiging emo ninyo
riyan, may biglang nagsalita mula sa likuran ni Delfin.
Insan! tawag ni Delfin. Kumusta na ang pakiramdam mo? Natatakot ka pa rin ba? Sorry
talaga huh. Sa susunod talaga mag-aaral na akong lumangoy. Sabi nito sa malungko
t at nagsisising boses.
Tss Hindi na ako natatakot ngayon dahil sa kalampahan mong lumangoy, pero sa pagmum
ukha mo, oo. Nakakatakot masyado, sarkastika nitong sagot.
Sa halip na maasar ay nagliwanag ang mukha ni Delfin. Niyakap nito si Goodie. Oka
y ka na nga insan! Bumalik na ang pagiging balingag mo eh, masigla nitong sambit.
Tss, bitiwan mo nga ako! Nakakadiri ka. Kalalaki mong tao. tinulak nito si Delfin.
Nagugutom na ako, ano bang ulam?
Tumingin ito sa lamesa upang malaman kung anong ulam at parang natigilan nang ma
kita kung anong nakahain sugpo, alimango at piniritong isda. Napataas ang kilay n
i Goodie.
Idinako nito ng paningin kay Charmaine. Walang laman ang plato niya kundi kanin.
Wala akong ganang kumain ng mga yan ngayon, dumiretso ito sa ref upang maghanap ng
puwedeng iluto. She took three pieces of egg.
Ha? Eh, diba paborito mo yang mga yan? Himala ng mga himala naman yan insan, nagtat
akang komento ni Delfin sa pagtanggi ni Goodie sa mga paboritong ulam. Ako pa nam
an nagluto ang niyan, he pouted.
Anong magagawa ko? Eh sa ayaw ko nga ng seafood ngayon. mataray nitong sagot. She
opened the stove and started scrambling the eggs.She drizzled a small amount of
salt and fried the eggs afterwards.
Uy, Dianne, ayaw mo rin ba ng ulam? tanong ni Delfin nang mapansing hindi siya nag
lagay ng ulam sa plato.
H-ha? Ah,eh di ako k-kumakain ng seafood eh, nauutal niyang sagot.
Bakit naman? Delfin asked again.
Ito na lang ang ulamin mo. Inilapag ni Goodie sa harap ni Charmaine ang isang plat
itong may lamang piniritong itlog. Tiningnan nito nang masama si Delfin pagkatap
os. At ikaw, huwag ka na ngang magtanong , eh sa hindi nga kumakain ng seafoods,
makulit ka pa riyan.
Oo na, hindi na mangungulit.
You know what Dianne, pareho kayo ng pamangkin ko, hindi rin siya kumakain ng sea
foods, may allergy kasi siya. May allergy ka rin ba sa seafoods? nagkomento si Re
x.
Namutla si Goodie sa sinabi ng kuya. A-ah, hindi naman siguro ganun si Dianne, ku
ya. Diba Dianne? she stammered. She looked at Charmaine, then took a frightened b
reath.
H-ha? O-oo, oo. V-vegetarian kasi ako kaya hindi kumakain ng ganyan.
Goodie? Anong alam mo? Charmaine asked in her mind. Tiningnan niya ito ngunit iniiwa
s nito ang mukha.
Ganoon ba? Don t worry, sa susunod magluluto na lang kami ng ulam na walang halong
bawal sa diet mo. Rex said kindly.
K-kain na t-tayo kuya, pagyayaya ni Goodie. At sumubo ito ng pagkain.
DIANNE, bakit ka nga pala nakadamit pangkasal nung una kang dumating dito? biglang
natanong ni Delfin habang nanonood silang tatlo ni Goodie ng pelikula sa sala.
H-ha? K-kasi .
Galing siya ng hallowen party. Kunwari pinatay siya ng groom niya kaya nagmumulto
. Napunta siya rito sa bahay kasi nag-iisa na lang yan sa buhay, ipambili ba nam
an yung pambayad niya sa renta ng apartment ng costume eh di wala na siyang mati
rhan. Di mo yun napansin? So sloow Delfin, sumalo si Goodie.
Kumunot ang noo ni Delfin. Totoo yun Dianne?
Ah oo...t-tama, ganun na nga yun.Ganun nga ang nangyari. She then turned to Goodie a
nd looked at her thanking.
Goodie waved her left hand.
Aah sayang naman, wala nga pala akong hallowen party na nasalihan. Gusto ko pa naman
sana maging si Frankenstein.
Eh bakit hindi ka mag-hallowen party mag-isa mo ngayon? Goodie asked sarcastically
.
Haay, ano ka ba, alam mo namang November 12 na ngayon diba?
Eh di gawan mo ng nakakatakot na character si Santa,advance para sa December. Bak
a bigyan ka pa niya ng chance mag-wish na bumuhay ng patay. O di kaya naman baki
t di mo subukang mambaril ng tao sa harapan ng isang limang taong gulang na bata h
orror na yun.
Natameme si Delfin. Insan nakararamdam ng takot ang binata habang nakatingin kay Go
odie.
Tsss ano ba yan, so slow Delfin, joke yun noh.
Hindi nagsalita si Delfin, nakatingin lang ito sa pinsan.
Tss, makaalis na nga, bigla akong nairita sa yo, at inis na umalis si Goodie.
Delfin, may problema ba? Di napigilang magtanong ni Charmaine. Ano ba talagang nan
gyayari kay Goodie?
Ha? Wala yun Dianne, diba nga di ko na-gets yung joke niya? sagot nito na tila may
iniiwasang sabihin. Tumayo ito bago muling nagsalita. Ah, naalala ko, may gagawi
n pa pala ako.Sige ha, maiwan muna kita, at tila wala ito sa sariling umalis.
Naiwan naman si Charmaine na gulong-gulo sa mga nangyayari.
HUWAAAG! HUWAG POOO!!! Patakbong tinungo ni Charmaine ang kuwarto ni Goodie matap
os marinig ang sigaw nito.Gabi noon at hindi pa nakauuwi sina Rex at Delfin.
Goodie Goodie
pag-aalo niya rito nang makapasok na ng kuwarto nito. Nakita niya kasin
g tinabunan nito ng kumot ang katawan nito.
Huwaag..huwag kang lalapit! Huwag kang lalapit!!! umiiyak nitong sabi. Hindi alam
ni Charmaine ang dahilan ngunit takot na takot ito.
Goodie...Goodie ako toh, si Dianne, hindi kita sasaktan. Kaibigan mo ako.
Saka pa lang kumalma ang dalaga.
D-Dianne
takot na takot nitong niyakap si Charmaine. Humagulhol ito.
Hinagod hagod naman ni Charmaine ang likod nito upang sabihing ayos lang ang lah
at.
Ayoko na gusto ko nang mamatay Dianne.
Ano ka ba, huwag mo ngang sabihin yan. Ano ba talagang problema? Nag-alala siya par
a rito. Kung alam lamang sana niya kung paano siya makatutulong.
Hindi sumagot si Goodie ngunit naramdaman niya ang pag-iling nito.
Ilang minuto rin silang ganoon ang ayos. Unang kumalas si Goodie.
Tiningnan siya nito.
Pinahid nito ang luha.
Sorry kung pinag-alala kita.
Ngumiti siya. Walang anuman iyon.Ang mahalaga, okay ka na ngayon.
I thought I could let go of that memory, Goodie said painfully. Pero hindi pala..pa
ulit-ulit paulit-ulit siyang bumabalik. Muli na namang pumatak ang luha nito.
Goodie muli niya itong niyakap. Maaayos din ang lahat. Hindi niya alam kung anuman ang
inagdadaanan ngayon ni Goodie. But Charmaine knew Goodie needed to feel she s not
alone.
Dati, iniisip ni Charmaine na siya na ang pinaka-nakakaawang tao sa buong mundo
dahil sa mga nangyari sa buhay niya. But seeing Goodie like this made her realiz
e that she s thinking the wrong thing.
Ilang minuto lamang ang nakalipas at kumalas na muli si Goodie.
Salamat... she smiled. Okay na ako.
Walang anuman yun, she smiled back. Pag kailangan mo ng tulong, narito lang ako.
Tumango si Goodie. Pwede mo na akong iwan. Mayamaya y sabi nito.
Sigurado kang okay na? paninigurado niya.
Siyempre naman, malakas ako diba? she assured.
S-sige. Aalis na ako, call me if you need help huh? Tumayo na siya mula sa kama. S
he started walking out of the room.
Ah, Dianne. tinawag siya ni Goodie bago pa man siya makalabas ng kuwarto.
Nilingon ito ni Charmaine.
Puwede ba akong humingi ng pabor sa yo?
She smiled, Siyempre naman.
Please, don t--. she thought for a while. Please, don t tell kuya anything about this.M
ag-aalala lang siya pag nalaman niya ito. Goodie pleaded.
Bahagya siyang tumango, then she smiled. Sige. Makakaasa ka. At tuluyan na niyang
nilisan ang kuwarto.
Charmaine Villaroso, Goodie whispered herself after the lady left her room. Bakit mo gi
nagawa ito? Why do you need to lie about yourself? Mas magiging madali sana para
sa atin ang lahat.
Kinuha nito ang picture na mata gal na nitong tinatago sa ilalim ng unan nito. Kuya
, malihim din siya, parang ikaw. She hugged the picture and her tears burst again.
She then went back to sleep trying to answer her questions in mind and escaping
that miserable day.
CHAPTER 14
OH, kuya, nakabihis ka. May lakad ka? takang tanong ni Delfin nang makita itong na
kabihis habang pababa ng hagdan. Sabado noon at walang pasok kaya nahiwagaan si
Delfin sa ayos ng pinsan.
Oo, at sasama kayo. Manonood tayo ng sine, showing ngayon ng Unkabogabol, ayos yon
KUYA, pwede ko bang kausapin muna si Dianne? Girl talk to kuya, importante lang. Ta
nong-pakiusap ni Goodie kay Rex nang makarating sila ng bahay.
Ok, sige. He answered. Pagkawika niyo y tumuloy na ito ng bahay.
May problema ba, Goodie? Ano yun? Charmaine asked.
Oo,malaki. Napapansin ko nagiging close kayo ni kuya ah. Goodie confronted seriousl
y.
H-ha? Ah mabait lang talaga si Rex.
Yeah, alam kong mabait talaga si kuya. Kaya nga alam ko ring hindi mahirap ang ma
hulog sa kanya, Goodie looked at her in the eyes. At gusto kong malaman mo na Hindi
kita kailanman gugustuhin para kay kuya.
G-Goodie, hindi kita maintindihan.
Tss, hindi mo pa ba nahahalata? May gusto sa yo si kuya Rex. I m begging you Dianne,
don t fall for him. Madali lang naman siguro yun diba?
Pilit siyang ngumiti at tumango, S-siyempre naman, ngunit sa likod ng isipan niya y
naguguluhan siya sa tunay na nararamdaman.
Salamat. Aasahan ko yan ha, and Goodie left.
Tama ka, hindi ko siya maaring mahalin.
Her tears burst again. One mistake was enough and she won't allow herself to com
mit a mistake again.
She needed to let go of that new love.
CHAPTER 15
NAKATAYO si Goodie sa harap ng puntod ng kuya niyang namatay fifteen years ago.
Katabi ng puntod nito ang puntod ng kasintahan nito. Umupo siya ng Indian sit mul
a sa kinatatayuan at inilapag ang hawak na bulaklak. Ganun sila dati umupong tat
lo pag kumakain ng merienda sa park. Silang tatlo ni Charmaine.
Tinitigan niya ang puntod ng kuya nang mga ilang sandali.
Mayamaya'y nagsalita siya...
Kumusta na kuya Chad? Sorry ha, ngayon lang ako nakabisita sa yo. Naging busy kasi
ako eh.
Hinagod ng kamay niya ang nakaukit na pangalan sa puntod RICHARD DELA CRUZ. Alam mo
kuya, na-mi-miss na kita. Ang daya mo kasi, ang aga mo akonginiwan, nagsimula nan
g mangilid ang luha niya. Na-miss ko na ang paglalaro nating tatlo ni Charmaine s
a park. tuluyan nang pumatak ang mga luha niya.
Sayang nga lang kasi nalaman ni Don Antonio. she bit her lower lip. Hindi niya na
gustong maalala pa ang mga susunod na sasabihin. Nab-nabaril ka tuloy niya i-iniwan
mo tuloy kami ni kuya Rex.
Pinahid niya ang luha ngunit patuloy lamang ang pagdalisdis nito sa kanyang pisn
gi.
She paused for a moment while trying to ease her emotion.
May-may balita nga pala ako sa inyo ni Ate Elaine! parang bata niyang biglang sina
bi.
Si Charmaine doon siya sa amin ngayon nakatira, pagbabalita niya.
Hinarap niya ang puntod ni Elaine Villaroso. Ngumiti siya sa puntod nito. Tita, al
am mo ba, ang ganda ganda niya, kamukhang kamukha mo siya, parang-- parang carbo
n copy. Yung mata lang ni kuya ang nakuha niya, ang -- ang hina kasi ng dugo nam
in, pilit siyang tumawa. Tsaka, parang ikaw rin siya, Tita, palaging umiiyak.
She paused again, letting her tears to flow. Pinahid niya ng kanang kamay ang lu
ha sa pisngi niya.
Uy, kuya, hinarap niya ulit ang puntod ng kuya niya. Ginawa ko yong huling bilin mo
huh. Di ba sabi mo bantayan ko siya kahit anong mangyari? her shoulder was shaking
while she spoke. Mula nang mawala ka, araw-araw ko na siyang binabantayan kahit hi
ndi niya ako nakikita, kasi nagtatago ako, pinahid niya ulit ang luha.
Huminga siya nang malalim para mabawasan ang bigat ng nararamdaman.
Natatakot kasi ako noon kay Don Antonio, baka kasi pati ako patayin niya pag-- pa
g nakita niya ako. Monster 'yun eh, kinusot niya ang mata na para bang batang umi
iyak.
She paused again.
"Ano ba yan kuya, tumutulo na ang sipon ko oh, bakit ba kasi ako umiiyak?" she b
it her lower lip again.
Naaalala ko pa, nung fifth birthday ni Charmaine, nag Ninja-ninja-han ako nun par
a maitago ko ang mukha ko at maka-attend ako sa birthday party niya. Nakakatawa
nga yung guard, di man lang niya ako nahalata, tumawa ulit siya nang pilit habang
patuloy pa rin ang pag-agos ng kanyang luha.
Tapos nung high school na sya, nag-disguise akong nagtitinda ng fish ball para la
ng makita ko siya t mabantayan araw-araw."
"Ang galing ko kuya di ba?, nasubaybayan ko siya nang walang nakakahalata sakin.
Tapos --tapos nung inuwi ko siya sa bahay, nag-ala Robin Padilla ako nun. Kunwari
rebelde rin ako na nakasuot ng maong at costume ng mga goon. Alam mo ba kuya, yo
n yung araw na iniwan siya ng boyfriend niya sa kasal nila. Nakakaawa siya, para
na nga siyang baliw eh. Punitin ba naman yung damit niya.
Muli siyang nagpakawala ng gumagaralgal na hininga. Buti na lang hindi niya ako n
akilala. Alam mo ba, sabi ko sa kanya, dati akong tomboy kahit hindi naman. Para
ng natakot tuloy siya sa akin, pilit siyang ngumiti.
Maraming beses ko naman sinubukang magpakilala eh, nung unang araw pa nga lang ni
ya sa bahay eh, nung tinanong ko siya kung magpapalit na ba siya ng apelyido kaso,
kaso natakot ako. Natakot ako na baka hindi siya maniwala. Baka bigla siyang lu
mayo lalo na hindi niya sinabi sa min ang tunay niyang pangalan.
Tuwing kami lang ang natitra sa bahay, sinasabi ko sa sarili ko na dapat, sabihin
ko na sa kanya ang totoo, kaso kuya, palagi akong nauunahan ng takot, she had te
ars to shed again.
Kuya, kasi, hindi ko na kayang mawala siya. Siya na lang ang natitirang alaala m
o sa kin eh, siya na lang.
Alam mo kuya, umiyak na naman siya kagabi, nakita niya kasi si Ramon, yon bang nan
g-iwan sa kanya. May kasama kasing ibang babae. Tss, ang sama ng ugali nung lala
king yon diba? Sinubukan kong pagaanin ang pakiramdam niya pero natalo na naman a
ko kaya kaya nagpatiuna na lang ako. Halos lumuha na kasi ako nung makita ko siyan
g umiiyak. Tuwing umiiyak kasi siya, naaalala kita. Di ba palagi rin siyang umiiy
ak noon pag iniiwan siya ni Tito Wesley sa park? Inaaway ka pa nga niya eh. Tapos
binibigyan mo na lang siya ng lollipop, paborito nya yon dati di ba? ngumiti siya
ng mapait.
Pero ang cute niya pa rin kahit umiiyak diba? she forced a laugh again.
Parang parang may problema lang tayo kuya eh.
May may gusto kasi si kuya Rex kay Charmaine eh. Kuya tulungan mo naman ako oh. Di
ko kasi alam kung paano sasabihin kay kuya Rex na si si Charmaine at Dianne ay ii
sa lang.
Di na ko alam kung anong gagawin eh, pilit kong ipinapakita sa kanila na malakas
ako pero kuya parang hindi ko na kaya. Kung nandito ka lang sana, kung nandito ka
lang sana--.
Muli namang narinig sa lugar na iyon ang pagluha ng isang pusong namumuhay sa ka
lungkutan at pait ng nakaraan.
Four days later
NALILITO si Charmaine sa sariling nararamdaman. Simula kasi nang kausapin siya n
i Goodie, hindi na siya matahimik.
Natutuwa siyang malaman na gumagawa ng paraan si Rex para tulungan siyang kalimu
tan si Ramon ngunit labis namang bumabagabag sa kanya na ayaw sa kanya ni Goodie
para sa binata. Hindi niya maintindihan kung bakit pero iniisip na lang ng dala
ga na hindi siya ang tipo ng babae na gugustuhin nito para sa kuya nito she was a
trash who didn t even know anything about herself. A crap unworthy of anybody s neit
her love nor affection.
Hindi na siya ngayon nakikisabay sa tatlo sa oras ng pagkain. Hinihintay niya mu
nang matapos sila sa pagkain bago siya lumalabas ng kuwarto upang tumungo ng kus
ina.Hangga t maaari y iniiwasan niya si Rex. Gusto niyang supilin ang anumang bagong
sibol na nararamdaman niya para rito at alam niyang mahihirapan siyang gawin yun
kung makikita niya ang mukha nito.
MAY SAKIT ba si Dianne? Bakit hindi na natin siya nakakasama? tanong-pansin ni Del
fin matapos ang apat na araw na hindi na niya nakakatabi sa mesa si Dianne. Wala
Agad iminulat ni Charmaine ang mga mata nang maramdamang sumara nang muli ang pi
nto.
Napangiti siya nang makitang tray ang inilagay ni Rex sa mesang nasa gilid laman
g ng kama niya.
May note na nakaipit doon.
Good morning my lady!
Eat well, have a good day.
Your man.
Gusto niyang mainis sa sarili ngunit hindi niya maitatawa sa sariling kinikilig
nga siya.
Nasundan pa iyon ng araw-araw na paghahatid ni Rex ng pagkain sa kuwarto niya at
iba-iba rin ang mga note na natatanggap niya.
Hindi ka na namin nakakasama sa pagkain.
Sana ayos lang ang lahat.
Your Batman.
Gustong gusto na kitang gisingin ngayon para marinig ulit ang boses mo.
I miss your voice.
Your Beethoven
Sana makausap na ulit kita, Jane.
Tarzan
I miss your smile.
Rex
Rex,bakit ganito? Habang tumatagal mas lalo mo akong binibigyan ng dahilan para m
ahalin ka? she asked herself while holding the last note she received one morning
.
INIIWASAN mo ako,tama ba?
Kasalukuyang kumakain si Charmaine ng hapunan. Ang akala niya y tulog na ang lahat
ng tao sa bahay.
H-ha? nakatingin ang binata sa kanya nang may nagtatanong na mga mata. H-hindi. A-a
h,h-hindi na kasi tayo nagkakatagpo nitong mga nakaraang araw,kaya siguro hindi na
tayo nagkakausap. Pinilit niyang magdahilan ngunit hindi siya tiyak kung naniniw
ala ba ito sa kanya.
Napalunok siya nang humakbang palapit sa kanya ang binata.
Dianne, pakiusap, sabihin mo naman sa akin ang problema. Sabi ko naman sa yo di ba,
tutulungan kita? may pagsusumamo sa mukha ng binata. Ramdam ng dalaga ang paghih
irap ng kalooban nito.
Hindi siya nakasagot bagkus tinitigan niya sa mata ang binata.
Saglit na katahimikan
Ikaw, Rex. Ikaw ang problema ko, she broke the silence. Tears started to flood her
face. Palagi kong sinasabi sa sarili ko na dapat ilayo ko ang loob ko sa yo. Na ma
li itong nararamdam ko. Pero Rex, sa bawat araw na lumilipas, palagi mong pinapa
ramdam sa kin na karapat-dapat kang mahalin. Pero hindi pwede. Agony filled her face
.
Gustong matuwa ni Rex sa narinig ngunit parang dinudurog naman ang puso nito dah
il alam nitong pinipigilan ng dalaga ang sarili na mapalapit dito.
Ano bang masama sa pagmamahal? Bakit kailangan nating pigilan ang nararamdaman na
tin? ginagap nito ang kamay ng dalaga. Hindi nito namalayan na may pumatak na luh
a sa mga pisngi nito. Ito ang unang beses na lumuha ito dahil sa isang babae. Dia
nne, isang pagkakataon lang. Kahit bigyan mo lang ako ng isang pagkakataon. Pat
utunayan ko sa yo na pwede ka pa ring magmahal. Kahit nasaktan ka na noon, madamda
min nitong sabi. Hinihiling nito na sana y sumang-ayon ang dalaga.
Matamang nag-isip si Charmaine.
Alam niyang magagalit si Goodie.
Alam niyang nasaktan na siya noon dahil kay Ramon.
Ngunit gusto niya muli subukang magmahal.
Gusto niyang muling maramdaman ang magmahal at minamahal.
Rex please, huwag mo akong sasaktan,ha?
ngayon ko pa lang naramdamang tumibok ang puso ko ng ganito. Dianne, mahal kita,
at wala nang ibang mamahalin ang pusong ito kundi ikaw. Mahal kita, at patuloy
kitang mamahalin.
Nangilid ang luha ng dalaga ngunit agad din itong pinahid ng nobyo.
They stared at each other s face for a moment.
And again
In silence of the night, a silent kiss made a sweet scream of two loving hearts.
CHAPTER 17
AAAAH!!! AAAAH!!! AAAAAAAAHHHH!!!! nagising ang tatlo sa mala-Tarzang sigaw na iyo
n ni Delfin.
Unang lumabas ng kuwarto si Goodie.
Tss Ano ba Delfin?! Ang aga-aga nambubulahaw ka ng tulog. Inis na anas ni Goodie hab
ang pababa ng hagdan. Masama ang tingin nito sa lalaki.
May...problema ba Delfin? Bakit napasigaw ka? malumanay namang tanong ni Charmaine
na nasa likuran ni Goodie. Pupungas pungas pa siya.
Wala namang imik na nakasunod si Rex pero mababakas rin sa mukha nito ang pagtat
aka.
Mga tulog-mantika! Palibhasa umaasa kayo kay Nanay Ising! Baka nakakalimutan niyo
nang sabado ngayon, wala tayong katulong! sagot ng binata sa mga tanong na ipinu
kol dito.
Yun lang?! Gigisingin mo kami dahil dun?! Susme. Delfin naman, ang aga pa oh, al
as-sais pa lang. Bigyan mo naman kami ng oras para makapagpahinga nang maayos. Na
iinis na talaga si Goodie. Isa pa talaga at makakatikim ka na sakin ng flying kic
k.
Asows, baka flying kiss, pabaklang sagot ulit ni Delfin. Mga bulag! Akala ko pa nama
n nakita niyo na siya!!! itinuro nito ang tinutukoy.
Nakaupo ito sa sofa.
Humarap ito sa bisita. He spread his arms and excitingly said, Looolaaa!!! Na-mi-m
iss na kita!!! he hugged the unexpected visitor.
L-lola Gracia! Ano pong ginagawa niyo rito? napatakbo si Goodie sa kinaroroonan ng
abuela.
Akma nitong yayakap ang lola upang sumalubong ngunit bigla itong hinarang ng pin
san. Hep, bumalik ka na roon sa pagtulog mo. Di mo naman gustong makita si Lola d
i ba? hinaluan ni Delfin ng himig pagdududa ang sinabi.
Tss
binatukan ito ni Goodie. Tumigil ka nga,Budoy. Mamaya isumbong kita sa mga babae
mo eh. Alis! she hugged Lola Gracia. Tumabi siya rito pagkatapos.
Delfin pouted.
Mabuti naman po at napabisita kayo lola. Nagsalita si Rex mula sa likuran. She kis
sed her on the forehead.
Aba eh, nalulungkot na kasi ako sa hacienda, wala man lang akong apo na makausap.
At gusto ko rin namang makitang muli ang siyudad.
Maligayang pagdating ho, Lola, magalang namang bati ni Charmaine sa matanda. Nagma
no siya rito.
Salamat hija, nginitian siya ng matanda. Alam mo hija, may naaalala talaga ako sa yo.
Mabait rin siyang tulad mo.
A-ah, Lola, san niyo po gustong pumunta? biglang nagtanong si Goodie matapos marin
ig ang sinabi ni Lola Gracia. M-maganda raw hong pumunta s-sa M-mall of A-Asia, m
-marami raw p-pong promo ngayon dun eh. M-maganda ho yun, p-para ho makapag-shop
ping naman tayo at m-makalanghap ng sariwang hangin. Napalunok ang dalaga. Natata
kot kasi itong baka mabanggit ng abuela ang pangalan ni Elaine na tumira rin ng
isang taon sa hacienda nina Lola Gracia.
Napatingin ito kay Charmaine na clueless naman sa inaasal nito.
Nyahahahahaha!!! Si insan parang sinabuyan ng suka, putlang-putla. Para pang disa
bled, uutal-utal magsalita. Wahahaha, Buday, biglang tumawa nang malakas si Delfi
n matapos makita ang reaksyon ni Goodie.
Lihim na napahinga nang maluwag ang si Goodie.
Oh, ano, masaya ka na? Pinapatawa lang kita nadala ka naman sa arte ko? Ang babaw
mo talaga.
Mabuti na lang.
si Goodie.
CHAPTER 27
MAKALIPAS ang ilang araw ay umuwi na rin ng hacienda si Lola Gracia. Ngunit isan
g kuwento ng matanda ang hindi maiwaksi ng dalaga sa isipan.
"Mukhang malalim po ang iniisip niyo lola ah." Nakangiting bati ni Charmaine sa
matanda nang makita itong tila nakatanaw sa malayo habang nakaupo sa bench malap
it sa pool ng mga dela Cruz.
"Ikaw pala 'yan hija," the folk greeted back. "Halika, maupo ka dine sa tabi ko.
"
"Maraming salamat po," she walked closer and sat beside the old woman.
"May naaalala lamang ako.Isang dalagang kamukhang-kamukha mo," tumingin sa kanya
nang mataman si Lola Gracia.
Napangiti si Charmaine sa sinabi ng matanda."Sino ho iyon,lola? Ate po ba nila Go
odie?"
"Hindi, Hija. Kasintahan siya ng namatay na kuya nila Goodie. Alam mo,kung nabub
uhay lamang iyon, tiyak na para kayong pinagbiyak na bunga kahit hindi kayo magk
aano-ano. The old woman chuckled.
Napatawa rin si Charmaine sa sinabing iyon ng matanda.
Ngunit higit siyang napaisip sa una nitong sinabi.
"Lola...may- namatay hong kapatid sila Rex?" hindi niya napigilang itanong.
Biglang napawi ang ngiti ng matanda. Napayuko ito.
"Oo. Ang apo kong iyon ang pinaka-malambing sa kanilang tatlo kaya nga..." napay
ukong lalo ang matanda at hindi nito napigilan ang pag-agos ng luha. "Ang pagkak
abaril sa kanya ang pinakamasakit na dagok sa akin...at sa pamilyang ito."
Charmaine didn't know how to react. Ngayon niya lang nalaman na may kuya pala an
g kasintahan. And worse,hindi niya alam na namatay pala ang kuya nito sa ganoong
paraan.
Pinahid ni Lola Gracia ang sariling luha.
"Bakit ko nga ba ito sinasabi sa iyong bata ka? Oh siya, papasok na ako ng bahay
at may gagawin pa ako. Maiwan na kita." At tuluyan nang pumasok ng bahay ang ma
tanda.
Naiwang puzzled si Charmaine.
Sino kaya ang babaeng tinutukoy ni lola Gracia?
Bakit wala man lang nababanggit si Rex tungkol sa kuyang namatay?
At ang mas lalong gumugulo sa kanya, ay ang isiping
Sa isang sulok ng puso niya, may nagsasabing malaki ang kaugnayan niya sa babaen
SINUBUKANG ibuka ni Charmaine ang mga labi ngunit walang salitang lumabas. Nakat
ingin siya kay Rex ngunit wala siyang maisip sabihin dito. Her tears ran freely
from her eyes.
Bakit?
Bakit kilala sya ni Goodie?
Bakit alam nito?
Ano ba talagang nangyayari?
Richard? Yun ba ang pangalan ng ama niya?
Ito ba ang daddy niya? Yung..yung kuya ni Rex na binaril?
Naguguluhan siya sa mga pangyayari.
"Ikaw ba? Ikaw ba si Charmaine?"untag ni Rex sa mga iniisip niya. "Sumagot ka na
man Dianne, ikaw ba?"
"R-Rex...bakit, bakit tayo pa?"
Dahan-dahang binitiwan ni Rex ang kamay ng nobya.
Nasapo nito ang tuktok ng ulo, mayamaya'y napailing ito nang bahagya.
"No." He uttered in pain.Napahilamos ito ng mukha. "NO. Isinandig nito ang isang ka
may sa pader. He then gave it punches, feeling numb of everything. "NOOOOOO!!!"
CHAPTER 2
MALALIM na ang gabi ngunit nananatili pa ring gising si Charmaine. Nakatayo siya
ngayon sa tapat ng bintana ng kuwarto niya. Nakatanaw sa kawalan.
Gusto niyang kalimutan ang lahat ng nangyari kanina. Matapos sabihin ni Goodie a
ng lahat, pati ang paraan ng pagkamatay ng kanyang ama, hindi na niya alam kung
paano pa haharapin ang naghihintay na bukas.
Her tears burst again.
Itinatanong niya sa sarili
Hanggang kailan pa ba siya luluha?
Kailan matatapos to?
Bakit siya pa?
Bakit si Rex pa?
Gusto niyang sisisihin ang sarili dahil nagmahal siya ng maling lalaki ngunit sa
tuwing naaalala niya ang pagmamahal na iniukol nito sa kanya, hindi niya magawa
ng pagsisihan ang lahat ng nangyari, kahit pa ang pagsisinungaling niya tungkol
sa tunay na katauhan
Ang malas natin diba? may nagsalita mula sa likuran.
Rex, she whispered. You do love surprising me, don t you? She added. Sadly.
He didn t answer her question, Bakit kaya sa lahat ng pwedeng mahalin ikaw pa? Hind
i sana ako nahihirapan ng ganito ngayon. Tayo. He thanked the lights were off, sh
e won t see his tears.
She didn t utter a word.
A moment of silence
My life started to stumble from the day I was born, she broke the silence. I don t kn
ow why these things are happening to me. I m such an Epic Failure.Ninakaraan ko nga
hindi ko alam eh, her voice started to shake again.
Mabuti pa nga ang ibang tao, alam nila ang pagkatao ko pero ako, heto clueless, naghi
hintay na may magsabi sakin. Kung alam ko lang she paused for a while. Her tears c
ontinued to flow freely. Kung alam ko lang hindi na sana kita minahal. Hindi ko san
a inilihim kung sino talaga ako
she chuckled in pain. Eh di sana nasabi na noon pa
ni Goodie ang lahat, she sniffed. Ang malas ko lahat na lang ng taong mahal ko nawaw
ala sa kin. Si Ramon, si daddy, si mommy and worst,IKAW, She wiped her tears as thou
gh she s a child. Mahal kita Rex, mahal na mahal .at hindi ko alam kung paano ko malal
agpasan to. Ikaw kasi eh
While he felt his heart was being torn into pieces by the words he heard, he cou
ld do nothing but to give her a comforting hug though he did not know how he would
comfort himself.
Minahal kita nang sobra Charm, alam mo yan. Kung pwede ko lang baguhin ang sitwas
yon, sana nagawa ko na para maging malaya tayong magmahal. Pero hindi pwede he paus
ed. Wala na tayong magagawa ngayon kundi tanggapin ang bagay na ito. Mahirap, per
o kailangan. Dahil kapag ipinagpatuloy pa rin natin to, lalo lang tayong masasaktan
AALIS ka? tawag ni Rex sa kanya habang pababa ito ng hagdan. Naabutan kasi nito s
i Charmaine na palabas ng bahay at may dalang maleta.
Nasa mukha ng binata ang paghihirap ng kalooban.
Huminto lamang si Charmaine ngunit hindi siya nagsalita ni lumingon man lang.
Akala mo ba matatapos ang problema natin kapag umalis ka? lalong lumaki ang hakban
g nito. Walang ibang nasa isip kundi ang pagtutol sa napipintong pag-alis ng dat
ing nobya.
He later found himself standing in front of her with tears embedded in his face.
Rex, i-ito na lang kasi ang nakikita kong paraan para--.
Para ano? Para matakasan mo ang lahat ng ito? Bakit, may mababago ba? Maaalis ba
na nagmahal tayo ng mga maling tao,ha? Charmaine? punong puno iyon ng hinanakit.
Ito ang unang beses na tinawag siya ni Rex sa tunay nyang pangalan.
She found herself in tears. She tried to wipe it but it continued to flow freely
.
Pwede namang ayusin to kahit nandito ka lang di ba? Hindi ko pa kayang mawala ka s
a paningin ko. Please, don t leave, nakikiusap ang tinig ng dating nobyo.
Pakiramdam ng dalaga paulit-ulit siyang tinutulos ng sibat sa bawat salitang bin
ibitiwan ni Rex.
Ibinuka niya ang bibig ngunit walang salitang lumabas.
Saglit na katahimikan
Ito ang tama kong gawin dahil alam kong di kita kayang kalimutan hangga t nakikita
ka ng mga mata ko, sa wakas ay nagkaroon din siya ng lakas upang magsalita. Pilit
niyang pinatigas ang boses upang pagtakpan ang tunay na nararamdaman.
Ito ang tamang mangyari dahil-- dahil hindi ko kaya ang makita kang nasasaktan sa
tuwing nagkikita tayo. Muli na namang kumawala ang luhang di niya kailanman nina
is na makita ng binata.
Minsan gusto kong sisihin ang sarili ko dahil itinago ko sa inyo ang tunay kong p
agkatao p-pero kasi
she wipedher tears. Pero kung hindi ko kasi ginawa yon, hindi ko mar
ranasan ang mahalin ka. At hindi ko rin mararanasan ang mahalin ng isang tulad m
o, she remembered all the efforts he did just for her happiness. She forced a smi
le.
Nakatingin lang ang binata sa kanya. Hindi ito nagsasalita ngunit patuloy pa rin
ang pag-agos ng luha sa mukha nito.
Rex Ephraim dela Cruz, he called his name as though it would be the last. I-I want
you to know that loving you was the most wonderful feeling I ever felt. And she cl
osed her eyes in pain before she continued her words. Letting you go is the harde
st thing to do I I love you, and I m willing to give this relationship a fight, but I k
now that it will only lead us to more painful ending, she bit her lower lip. Rex,
please, let me go.
Pareho nilang nararamdaman na wala na silang lakas para lumaban pa.
He cupped her face
And slowly
He kissed her forehead.
They could only hear painful sniffs.
Dahan dahan, inilayo nito ang mukha mula sa dalaga
Dahan dahan, inalis nito ang kamay sa mukha niya
At dahan dahan pinilit niyang akayin ang sariling mga paa at humakbang paatras palay
o sa babaeng minamahal.
Ang sweet naman. May nagsalita mula sa pintuan. Pumalakpak ito pagkatapos.
Sabay na napatingin ditto ang dalawa.
Bakas na bakas ang pagkabigla sa mga mukha nila.
Charmaine
hindi makapaniwalang usal ni Wesley.
Totoo ba ang nakikita niya?
Si Charmaine ba talaga ang nasa harapan niya ngayon?
Agad tumayo si Wesley mula sa kinauupuan at tinangkang hawakan ito sa kamay nguni
t agad siyang tinabig ng dalaga.
HUWAG mo akong hawakan
humakbang siya paatras sa kinilalang ama.Tumingin siya sa bab
aeng naabutan niyang kalampungan nito. Hinagod niya ito ng tingin mula ulo hangg
ang paa. Bagay kayo, matigas niyang sabi. Ibinalik nito ang tingin kay Wesley. Paran
g ikaw kasi, walang kahihiyan.
Parang tinarak ng milyon-milyong sibat si Wesley dahil sa narinig. C-Charm, I can
CHAPTER 4
NAKATAYO si Charmaine sa harap ng dati niyang kuwarto. Nakatitig lang siya rito
ngunit hindi siya gumagalaw.
Matagal na ring panahon mula noong huli niyang makita ang loob nito.
Ngumiti nang mapakla ang dalaga. Parang gusto na naman niyang umalis.
Hindi. Hindi na siya maaaring umalis. May dapat pa siyang gawin.
She closed her eyes for a moment.
And when she opened her eyes, she slowly opened the door.
Iginala niya ang mga mata sa kabuuan ng kuwarto.
Wala pa rin itong pinagbago.
Tinungo niya ang kama at tumayo sa tapat nito.
She slowly touched a portion of it.
Napaupo siya rito.
Napadako ang paningin niya sa dalawang picture frame na nakapatong sa bedside ta
ble.
Napangiti siya nang makita ang picture ng ina. Kinuha niya ito at tinitigan pagk
atapos.
Marami ka na palang paghihirap na dinaanan, hinaplos niya ang imahe nito. Mommy saya
ng no, di mo man lang nakita ang paglaki ko, she sniffled.
Alam mo, nakita ko na rin ang picture ni Daddy,mas mas guwapo pala siya kay Daddy W
esley, bumungisngis siya sa sinabi. In pain.
Alam mo ba mommy, pinakita rin sakin ni Rex yung kuwarto ni daddy dati. Ang ang gag
anda, ang dami niyo palang pictures na magkasama.
Mommy sana--, hindi maituloy ng dalaga ang sasabihin, sa halip ay sunod sunod na p
agyugyog ng balikat ang ginawa niya.
Sana, hindi na lang ako pinanganak hindi ka na sana namatay dahil sa panganganak s
akin sana buhay pa rin ang daddy. At sana she obliged her hands to wipe her tears. At
sana hindi ko na minahal si Rex.
Siguro kasing bait niya rin si Rex kaya ka na-in-love sa kanya.
Mommy, nahihirapan ako ngayon di ko kasi alam kung paano kalilimutan si Rex. Paran
g di ko kasi kaya eh, mahal ko siya, mahal na mahal, she sniffed again.
Masisisi mo ba ako, mommy? Hindi ko naman alam eh, di ba? Kung kung nalaman ko lan
g ng mas maaga, di ko naman hahayaan ang puso ko na mahalin siya eh, she took a d
eep breath to soothe the pain. Pakiramdam niya, baliw na siya dahil kinakausap n
iya ang isang walang buhay na picture ng ina. Ngunit kung siya lamang ang tatanu
ngi y mas nanaisin niya pa ang mawala na lamang sa pag-iisip upang makalimutan na
niya ang kung anumang nangyayari ngayon sa buhay niya.
Mommy, na-kuwento rin pala ni Rex si lolo, ang sama niya ang sama sama niya, napayak
ap siya sa picture ng ina at tuluyan nang ibinuhos ang lahat ng sakit na nararam
May kasama pa silangisang batang babae. Pamilyar sa kanya ang mukha nito. Humakba
ng siya palapit dito at mataman itong tinitigan.
Goodie? hindi siya makapaniwala. Magkakilala na sila noon pa?
Oo, si Goodie nga iyan, humakbang ito papunta sa kanya at pagkuwa y tumayo sa tabi n
iya.
Lagi siya noong sinasama ni kuya kapag pumupunta ng park. Gusto niya kasing may m
akalaro ka kapag inihatid ka na ni Wesley. Hindi na maalala iyon ni Charmaine nga
yon.
Hinaplos ng dalaga ang picture.
Palaging tumatawag sakin sila kuya para magbalita, noong nasa Germany pa ako. Mak
ulit ka raw, iyakin, malikot, he chuckled.
She ignored what she heard. Kaya pala pamilyar sakin ang mukha niya nung una kami
ng magkita sa pond.
Kung alam mo lang kung gaano kahirap ang mga pinagdaanan niya dahil sa mga Villaros
o.
Kumunot ang noo ni Charmaine.
Dianne nakita niya kung paano pinatay ni Don Antonio ang daddy mo.
Nabitiwan ni Charmaine ang hawak na picture frame. Para siyang tinulos sa kinata
tayuan dahil sa narinig.
Napatitig siya kay Rex. Pilit niyang inilalagay sa isipan ang sinabi ng binata n
gunit tila ayaw tanggapin ng sistema niya ang mga narinig.
Ang lolo niya, si Don Antonio...
Si Don Antonio ang pumatay sa daddy niya?
Umiling siya ng marahas
Hindi pwede yang sinasabi mo, Rex,
pilit niyang ikinakatwa ang katotohanan. Oo, alam
ko, aloof si lolo sakin. At at madalang kaming mag-usap, pero ang pumatay? nanghihi
na siya habang nagsasalita. Nanginginig ang mga tuhod. Tapos si daddy pa? Rex, wala
siyang dahilan para gawin yun. Hiniling niya na sana y bawiin ni Rex ang mga sinabi
. Muli siyang umiling ng pagtutol.
Bumuntong hininga ng malalim ang binata.
May dahilan siya, tiningnan siya ni Rex. Ikaw. Seryosong seryosong pagbubunyag nito.
Hindi, panay ang iling ni Charmaine. Nagsisinungaling ka lang. Tiningnan niya ng mas
ama ang dating nobyo.
Dalawang taon, Dianne. Dalawang taong nasa rehabilitation center noon si Goodie d
ahil sa lolo mo. Sa tingin mo ba, magagawa ko pang magsinungaling tungkol sa bag
ay na yan? nabasa ni Charmaine ang sakit sa mga mata ng binata.
P-pero s-sorry. Hindi ko alam, muling pumatak ang luha mula sa kanyang mga mata.
Pilit na ngumiti si Rex. Nangyari na iyon at hindi na maibabalik pa.
Sorry sorry sorry. She burst her tears. Hindi na ako dapat nabuhay, kasalanan ko ang la
hat ng to. Kasalanan ko. Napaluhod siya, hindi iniisip kung maaari man siyang mabu
bog ng nagkalat na basag na salamin.
Gustong yakapin ni Rex si Charmaine at iparamdam na mali ang iniisip niya. Nguni
t pinili nitong hindi na lamang ituloy ang iniisip. Natatakot itong baka kapag g
inawa niya iyon, lalo lang siyang masaktan.
Hindi ikaw ang pumatay kay Kuya Richard kaya itigil mo na ang pag-iyak. Nagdesisyo
n itong sabihin iyon sa matigas na boses.
Pinahid ng dalaga ang luhang kanina pa dumadalisdis sa kanyang pisngi. Si Goodie
sh
e closed her eyes. Labis siyang nahihirapan ngayon dahil sa akin. Pinahid niya ang
mga luha bago siya muling nagmulat ng mata.
Nabigla si Rex nang bigla na lang tumayo ang dalaga at umakmang lalabas ng kuwar
to.
Saan ka pupunta? nagtataka nitong tanong.
Kay Goodie. Kailangan ako ni Goodie. Rex,kailangan ako ni Goodie ngayon.
Hindi na niya hinintay na muling makapagsalita ang dating nobyo, bagkus ay patak
bo na siyang tumungo sa kuwarto ng pakay.
siya noong kinausap bago siya lumipad papuntang Germany. Charm, tulungan mo ako t
ulungan mo ako. Humagulhol na si Goodie.
Ako si Jonathan Stephen Fabrigas Villaroso. Ikaw anong pangalan mo, miss Taray?
osente nitong sagot. Ngumisi ito matapos sabihin iyon.
in
CHAPTER 5
J-JONATHAN Stephen
halos bulong na lamang ang ginawa niyang pag-ulit ng pangalan ni
to.
She took a deep breath. Hindi niya matuloy ang pag-ulit ng buong pangalan ng bat
a kahit gustuhin niya.
Hindi, hindi totoo to. Pilit niyang isinisiksik sa isipan na hindi totoo ang mga
nangyayari ngayon.
An-ano na nga ulit pangalan mo? tinanong niyang muli ang bata. Umaasang babawiin a
ng pangalang narinig
Ay, si Ate,bingi. Ako po si Jonathan Stephen Fabrigas Villaroso, anak nina--. hindi
Nathan,anak,ikaw ba yan? a woman s voice interrupted the boy s talk. Naglalakad ito mu
la sa guest room.
Mommy!
Sssh, natutulog na ang mga tao rito, saway ng babae sa mahinang boses, nangangamba
ng baka magising ang mga tao sa mansyon. Nilapitan nito ang anak at saka pa lama
ng naramdaman ang presensiya ni Charmaine.
Ah, C-Charmaine,i-ikaw pala yan, she stutteringly said, not expecting to see Charm
aine at that time of night. Pasensiya ka na sa anak ko huh, makulit lang to pero m
abait naman.
Gustong itanong ng dalaga kung sino ang batang kausap niya,at kung sino ang ama
ng nito ngunit tila umuurong na ang dila niya hindi pa man siya nagsisimulang ma
gsalita.
Naguguluhan siya. Fabrigas? si Ramon lamang ang nalalaman niyang nagmamay-ari ng
apelyidong iyon.
Ohw, anak mo pala ang batang yan. Nice name he got here. Cute siya huh, number tw
o ng pangit, pinili niyang hindi ipakita ang tunay na nararamdaman, Sya nga pala, ib
ibigay ko na lang tong pagkain sa kanya, inilapag niya ang hawak na plato sa lames
a, Kawawa naman kasi, hindi niyo naman yata pinapakain ng matino, o kaya naman, h
indi niyo siya tinatrato ng maayos kaya hayan, kailangan pang magtago sa hatingg
abi para lang makakain, pinilit niyang gawing mataray ang boses niya. She just ho
ped she acted it right.
H-hindi totoo ang sinasabi mo, mahal ko ang anak ko. Dinepensahan naman ni Hannah
ang sarili.
I didn t ask you to explain anything, she disgustingly looked at the child, And besid
es, I don t really care who he is. But at the back of her mind, there s a craving to
know how that child is related to Ramon -- her first love who broke her heart.
Hoy pangit! Mommy ko ang sinasabihan mo ng ganyan! pagalit na biglang nagsalita an
g bata, nanlilisik na ang mga mata nito sa galit.
Okay, she said in sarcasm in return, I ll leave, nakakatamad kasing makipag-usap sa
inyo. She then went upstairs leaving their faces in annoyance.
NAPALAKAS ang pagkakasara ni Charmaine sa pintuan dahil sa galit na bigla niyang
naramdaman.
Agad niyang tinungo ang kama at isinalampak ang katawan dito.
She closed her eyes.
Hindi ko yun dapat ginawa. Bumuntong hininga siya.
At sino ba talaga si Hannah?
Wala siyang maalalang Hannah sa mga naging girlfriend ng daddy niya, and she s too
old to be Ramon s woman.
At
JONATHAN STEPHEN FABRIGAS VILLAROSO
JONATHAN STEPHEN FABRIGAS VILLAROSO
JONATHAN STEPHEN FABRIGAS VILLAROSO
Paulit-ulit niyang inusal ang pangalan ng bata. Ang daming tanong na pumapasok sa
isipan ng dalaga habang ginagawa iyon.
May anak ba si Ramon? O anak ito ng daddy niyang si Wesley?
Jonathan Stephen Fabrigas Villaroso, sino ka ba talaga? she whispered herself a ques
tion before she finally went back to sleep.
Kinabukasan
YAYA Romina, bakit ang dami pong tao sa labas? agad na tanong ni Charmaine sa taga
pag-alaga nang makita ang kumpol ng mga tao sa gate na tila naghihintay ng kung s
inumang lalabas ng mansion upang kausapin ang mga ito.
Naabutan niya ito at sina Wesley na nakaharap na sa hapag ng pagkain.
Naku hija, mga apo ni Pandora na walang magawa kundi i-chismis ang buhay ng may b
uhay. Aba eh, mula nang dumating dito sila Hannah y di na sila tinantanan, nakakibit
-balikat na sagot ni yaya Romina. Tila sanay na ito sa araw-araw na pagpunta ng
mga taong iyon sa mansyon. Umupo ka na nga t nang makakain na tayo, niyaya nito ang
dalaga pagkatapos. Sumunod naman siya.
Kumusta ang tulog mo Charm? Mabuti ba? putol ni Wesley sa pag-uusap ng dalawa.
Oo,mabuti naman ang tulog ko, masama lang ang gising ko kasi nakita kita daddy. She
sarcastically answered.
Pinili ni Wesley na balewalain ang sagot ng anak. Beef steak, paborito mo ito di
ba? inabutan nito ng ulam ang dalaga.
May kamay ako, maaabot ko ang ulam na yan kung gusto ko, tiningnan niya ang kinilal
ang ama nang may pang-uuyam. Sorry, hindi naman kasi ako disabled para gawin mo to
.
Charmaine! Tama na! Sumusobra ka na! pinagalitan siya ng tagapag-alaga. Hindi mo da
pat pinagsasalitaan ng ganyan ang ama mo, siya pa rin ang nagpalaki sa yo.
Nawalan na ako ng gana kumain, I think I have to go, binitiwan na ng dalaga ang kut
sara at akma nang tatayo nang
Bad ka!!! mabagsik na biglang sigaw ni Nathan. Binato nito ng fried chicken sa bal
ikat ang dalaga. Galit na galit ang mukha nito. Bad ka!!! umiiyak na ulit ng bata.
Agad naman itong pinigilan ni Hannah habang bakas na bakas sa mukha nina Wesley
at Yaya Romina ang pagkagitla.
Nathan! nasampal ni Hannah ang anak. Say sorry to her! labis na kahihiyan ang naramd
aman nito dahil sa anak.
No mommy, bad siya! Bad siya! at tumakbo ito patungo ng kuwarto.
Charm. Tumayo si Wesley at nagtangkang lapitan siya.
Huwag kang lalapit sakin... pinagpag niya ang nabatong balikat. Lumabas ka na lang a
t harapin mo na lang ang mga fan ninyo ng anak mo. Pagalit niyang sabi bago tuluy
ang umalis at bumalik ng kuwarto niya.
Nagkatinginan sina Wesley at Hannah. Napailing ang huli.
WALA ba talagang balak umalis ang mga taong yan? tukoy ni Charmaine sa mga naghihin
tay na reporters at iba pang miyembro ng media na nasa labas ng gate habang tina
tanaw sila mula sa pane ng bintana ng kuwarto nya.
Naku Hija, masyadong matiyaga ang mga tao sa media. Eh, limang araw na silang pab
alik balik dito makausap lang sila Hannah, hindi pa rin sila natitinag, sumagot a
ng kausap niyang si yaya Romina habang inaayos nito ang kubre kama ng dalaga. Per
o hamo t magsasawa rin sila.
Yaya
inialis na niya ang atensyon sa labas ng gate at umupo sa couch na malapit sa
kama niya. Sino ho ba talaga si Stephen? Anong kaugnayan niya kay Ramon? Bakit na
ndito silang mag-ina? Bakit kailangan silang pag-piyestahan ng media?...yaya, in
iwan ba ako ni Ramon dahil sa kanila? sunod sunod na tanong ang ipinukol niya sa m
atanda.
Alam ng dalaga, may nalalaman ito. Naalala niya pa ang mga ikinilos nito bago na
ganap ang nakatakda sanang kasal nila ni Ramon.
Napatigil sa ginagawa ang matanda at malalim na buntong hininga ang pinakawalan
nito bago muling nagsalita.
Anak ni Don Antonio ang batang iyon,hija.
Pagtatapat ng matanda.
CHAPTER 7
S-SI Lolo? gustong matuwa ni Charmaine dahil hindi naman pala anak ni Ramon o ng
daddy niyang si Wesley ang bata. Ngunit hindi niya maalis sa sarili ang makaramda
m ng pagkabigla at pagkagalit dahil sa nalaman. Hah, ang galing naman ni lolo, par
ang apo na niya si Hannah pero pinatulan pa rin niya. Siguradong makati ang baba
eng iyon kaya nangyari yun. She forced a sarcastic smile. Hindi niya napigilan an
g sariling emosyon.
Tumalim naman ang tingin sa kanya ni Yaya Romina.
Hindi mo dapat pinagsasalitaan ng ganyan si Hannah. Biktima lamang siya ng kapusuka
n at kawalang hiyaan ng abuelo mo napayuko ang matanda dahil sa labis na kalungkut
an.
Charmaine, hindi kailanman ninais ni Hannah ang magkaroon ng kaugnayan kay Don An
tonio ngunit walang awa si Don Antonio
may luha ng awa at poot na kumawala sa mga m
ata ni yaya Romina. ginahasa niya si Hannah ng paulit-ulit ni hindi man lamang niya i
nisip na may anak din siyang babae, nakuyom nito ang kamao. Magaling siya sa pagalis ng karapatan ng isang tao na mamuhay nang normal. Humikbi ang matanda.
Hindi malaman ni Charmaine ang magiging reaksyon sa sinabi ni yaya Romina.
Ano nga bang dapat?
Maawa kay Hannah?
Umiyak din dahil sa awa?
Magalit sa lolo niya?
Wala siyang makapang emosyon dahil sa labis na pagkabigla.
Mas masama pa pala si lolo sa inaasahan ko, Tila nawala siya sa sarili.
Ang mommy niya,
Ang daddy niya,
Siya,
Si Goodie
At ngayon si Hannah..
Nasira ang mga buhay nila dahil sa lolo niya.
Kung alam mo lang kung gaano siya kasama,hija. Kinukuha niya ang anumang naisin n
iya, hindi nakararamdam ng takot kaninuman at pinapatay ang sinumang makitang na
kaharang sa dinadaanan niya. Hindi siya kailanman natutong magmahal. Mapait na sa
mbit ni Yaya Romina.
Yaya, namalayan na lamang niya ang pagpatak ng kanyang luha. Gusto ko ho munang map
ag-isa.
Mataman siyang tiningnan ng tagapag-alaga. At marahang tumango bago tuluyang uma
lis.
Lolo bakit? nasambit niya sa kawalan habang patuloy pa rin ang pagdaloy ng luha sa k
anyang pisngi.
NASA tapat ngayon ng kuwarto ni Wesley si Charmaine.
Apat na araw na ang nakararaan mula nang malaman ni Charmaine ang tungkol kay Ha
nnah. Sa apat na araw na iyon, hindi niya alam kung ano ang pakikitungong ipakik
ita niya rito. Kaya pinili na lamang niyang iwasan ang babae at ang anak nito.
Sa apat na araw ring iyon, hindi siya pinatahimik ng alaala ni Rex at ng banta s
a buhay ni Goodie.
Sunod sunod na paglunok at pagbuntong hininga ang pinakawalan ni Charmaine bago
siya tuluyang kumatok sa pinto ng kinilalang ama.
Ilang katok lamang at bumukas na ang pinto.
Charmaine? bakas sa mukha ni Wesley ang pagkabigla dahil sa di inaasahang pagbisit
a ng dalaga sa kuwarto niya. Tuloy ka,may kailangan ka ba?
Tila hindi iyon pinansin ni Charmaine.
Daddy bakit si Goodie pa? natigilan si Wesley sa sinabing iyon ng dalaga. Collateral
? she smiled in bitterness. Bakit hindi mo yun pinigilan? Daddy bakit? kumawala ang l
uhang kanina niya pa pinipigilan sa pagdaloy. Bakit ganun si lolo? Bakit kailangan
may mamatay kapag hindi tayo kinasal? she tried to wipe her tears to ease her pai
n. At si Hannah, bakit kailangan niyang maranasan yon? Ano pa bang hindi ko alam,ha
,daddy? pinukol niya ng napakaraming tanong si Wesley. Kailangan niya ng kasaguta
n sa mga katanungan niya.
P-paano mo nalaman ito? buong pagtatakang tanong ni Wesley. Kuyom na ng binata ang
kamao.
She glared at him
A moment of silence
Kay Yaya Romina kay Goodie. She spoke at last. Pinipilit niyang huwag matinag ang ting
ing ibinibigay niya ngayon sa binata.
on Hannah and Charmaine s face while Yaya Romina smiled. The child beside her did
nn t have any ideas of what was really going on.
Hindi kailanman naging Villaroso ang anak ko! sumigaw ang matandang babae habang n
agtatangkang lumapit sa lamesang kinaroroonan nila Wesley.
Nakatingin lang si Wesley habang papalapit sa kanya ang matandang babae. Naglala
ro sa isipan ang alaalang habambuhay nang tatak sa kanyang pagkatao.
SAAN kayo galing ni Charmaine? agad sumalubong sa mag-ama ang tanong ni Don Antoni
o pagdating na pagdating nila ng mansion. Aristokrato itong nakaupo sa couch ng
sofa nila.
Karga ni Wesley ang noo y tatlong taong gulang na si Charmaine. Sa park ho,papa, na
masyal kami nitong bata, pagdadahilan ng binata. Nagdalawang isip siya kung sasa
bihin nga ba sa Don na ang totoo y iniiwan niya ang bata sa tunay nitong ama sa tu
wing pumupunta sila ng park ngunit alam niyang hindi iyon magugustuhan ni Don An
tonio.
Napapadalas yata ang pamamasyal ninyo nung bata, Wesley, tumayo mula sa kinauupuan
g couch ang Don at tumayo sa harap ng binata. May pagdududa sa mga mata nito.
Pilit kinalma ni Wesley ang sarili.
I just want to be closer to my daughter, papa. He reasoned. Lalong humigpit ang pa
gkakahawak niya sa bata.
Napahawak ang matanda sa balbas nito at hinagod hagod ito habang matamang kiniki
latis ang mukha ng binata. Nais nitong matiyak kung nagsasabi nga ba talaga siya
ng totoo.
Wesley decided to wear blank emotion then.
I told you, Wesley, I have never wanted you to be that child s father, he reminded h
im of what he says everytime Wesley says those words.
But that s the role I should play on this child s life, he countered. Nais niyang ipaa
lala sa matanda na iyon ang ibinilin sa kanila ng korte matapos alisan ng karapa
tan si Richard sa bata dahil sa pagtatangka nitong patayin ang matandang Villaro
so.
That s the role they want for you, paglilinaw ng matanda. But I never said what I wan
t.
Lalong sumeryoso ang mukha ni Wesley at sa unang pagkakataon ay gumanti siya ng
masamang tingin sa ama.
Ano hong ibig ninyong sabihin, papa? seryoso niyang tanong sa matanda. Tila nakali
mutan na rin niya ang bigat ng batang karga niya.
I have never wanted you to be that child s father,Wesley. I want you to be her husba
nd when she get into her right age. Ngumisi ito matapos sabihin iyon.
Nagulantang ang binata dahil sa binitiwang salita ni Don Antonio, at sa unang pa
gkakataon ay nginitian niya ito ng matabang.
Papa, alam ninyong hindi pwede ang sinasabi ninyo, isa rin hong Villaroso ang bat
a. Pilit niyang ipinaintindi sa ama ang kahibangan ng nais nitong mangyari.
Saglit na tumahimik ang don bago ito muling nagsalita.
Ngunit hindi ka naman isang tunay na Villaroso, Wesley. Mayamaya y wika nito.
Nagimbal si Wesley sa sinabing iyon ng ama. Hindi niya ngayon malaman kung nagda
dahilan lamang ba ito para ipagtanggol ang kagustuhan o kung nagsasabi ito ng to
too.
P-pero papa, kahit anong mangyari y hindi maaari ang sinasabi ninyo, isa rin ho ako
ng Villaroso dahil inampon ninyo ako. We ll be comitting incest if we will do what
you want. At napakabata pa ni Charmaine para pagplanuhan ng katulad nito ang b
uhay niya. Wika ng binata na pilit binubuksan ang isipan upang intindihin ang ama
.
Puminta ang kalungkutan sa mukha ng matandang Villaroso dahil sa sinabi niya.
Sana nga y naging Villaroso ka na lang. Naroon ang pag-aasam na sana nga y naging tuna
y na anak na lamang nito si Wesley. Disin sana y hindi na nito kakailanganing gaw
in pa ang mga pina-plano.
Lalo namang naguluhan si Wesley. Iniisip niyang marahil masyado lamang naapektuh
an ang ama dahil sa mga nangyari kay Elaine lalo na ang biglaang pagkamatay nito
.
Gumalaw si Charmaine kaya t naalala niyang karga niya pa rin pala ito.
Naku, ano ba tong pinagsasabi ko? Hana t pumasok nga muna tayo sa loob, mayamaya y sabi
ng babae. Pinunasan nito ang luha gamit ang duster na suot nito.
Bahagyang pagtango lamang ang naisagot ni Wesley. Hinayaan lamang niya ang babae
nang igiya siya nitong papasok ng barong barong nito.
MALIIT lamang ang barong-barong na iyon kung titingnan mula sa labas ngunit tila
lumalaki ito pag nakita na ang kabuuan ng loob nito. Marahil dahil sa interior d
esign na ginamit dito.
Iisa lamang ang sala at hapag-kainan nito. Pagpasok pa lamang ng bahay ay agad n
ang bubungad ang isang silya na katapat lamang ng pintuan.
Sa tabi nito ay isang lamesa na pinaghahapagan ng pagkain. Sa gilid niyon ay may
isa pang silya. Sa taas naman niyon ay ang sawaling dingding na nagsisilbing pa
der ng kabahayan.
Mula roon ay may nakasabit na picture na kung sisipatin ay malalamang luma na. T
umayo siya sa tapat ng litratong iyon.
Nasa litratong iyon ang isang lalaki na may kargang bata sa kanang braso, sa tan
tya niya y nasa lima o pitong buwan na ito; ang kaliwang kamay naman nito y nakahawa
k sa katabing babae. Nakatayo sila sa harap ng kanilang bahay.
Sa unang tingin ay masasabi ng sinumang makakikita sa litrato na isa silang masa
yang pamilya dahil na rin sa hindi maitatangging ningning sa kanilang mga mata.
Kamukha mo ang iyong ama,hindi ba? bumalik sa kanyang ulirat si Wesley matapos siy
ang mapukaw ng litrato.
Hindi niya sinagot ang katanungan ng ina. Ako ho ba ang batang iyan? sa halip ay i
yon ang naitanong niya.
Oo, ako iyong babae at siya naman ang iyong ama. Tukoy nito sa lalaking may karga sa
kanya sa picture.
Ano hong ikinamatay niya? naisipan niyang itanong. Si Papa ho ba? Siya ba ang nagpa
patay sa tunay kong ama? he tried to think of what he may feelif she would say yes.
Hindi anak, malungkot na kinuha ni Anastacia ang litratong nakasabit sa dingding.
Ginawaran nito ng paghaplos ang mukha ng asawa. Namatay siya matapos masaksak noo
ng minsang nagkaroon ng away sa lugar na ito. Nangingiyak nitong pagsasalaysay.
Kumunot ang noo ng binata, Kung ganoon, paano ho ako napunta sa poder ng mga Vill
aroso?
Nagpakawala muna ng malalim na buntong hininga ang matandang babae bago muling n
agsalita.
Noong mamatay ang iyong ama, wala akong nalapitan kundi si Romina. Siya ang humin
gi ng tulong noon sa mag-asawang Villaroso para sa akin. Agad namang nagbigay ng
tulong sila Donya Victoria dahil kilala silang pilantropo. Noong gabing dumalaw
sila sa burol ni Rogelio, iyon din ang araw na nakita ka niya anak.
Sa puntong iyon, hindi na napigilan ng ina ang lalo pang pag-agos ng luha kasaba
y ang paghikbi.
Ang gabi ring iyon ang nagsimula ng kalbaryo ko anak. Sukat nang makita ka niya y i
nasam na niya ang makuha ka. Sa tingin ko y masyado siyang nadala sa kasabikang ma
gkaroon ng anak na lalaki lalo pa t hindi na siya maaaring magkaroon ng anak.
Bakit hindi ninyo ako inilayo sa kanya? walang himig ng galit sa sinabing iyon ng
binata ngunit natitiyak ng matandang babae na nais niya ng kasagutan. Itinaas ni
to ang tingin sa anak.
Sanggol ka pa lang noong mamatay ang iyong ama at wala akong alam na trabaho. Nata
kot ako na hindi kita mabigyan ng magandang kinabukasan kaya hindi na ako nag-at
ubiling pumayag nang lapitan ni Don Antonio. Ngunit maniwala ka anak, hindi ako
kailanman pumayag na mawalan ng karapatan sa iyo kaya hindi ako pumirma sa papel
es na inilahad nila sa akin noong binalak nilang ampunin ka.
Ano hong ibig ninyong sabihin?
Inalok nila ako ng malaking halaga noon, pirmahan ko lang ang adoption paper mo,
ngunit hindi ako pumayag. Alam kong hindi kita kayang bigyan ng magandang kinabu
kasan kaya hiniling ko na lamang sa mag-asawa na kupkupin ka na lamang kahit kahit
hindi ako pumayag na magkaroon ng papeles upang pumagitan sa atin. Pumayag nama
n sila sa kondisyong hindi na ako magpapakita sa iyo. Kahit masakit sa akin bila
ng ina, lumayo ako. Lumayo ako anak, napayakap ito nang mahigpit sa picture frame
na hawak kasabay ang pag-alala sa araw na huli nitong makita ang sanggol pa noo
ng anak.
Hindi nagsalita si Wesley ngunit nakuyom niya ang kamao habang pinagmamasdan ang
pagluha ng inang nawalay sa kanya ng dalawampung taon. At ngayo y mawawalay na na
man sa kanya.
Namayani ang saglit katahimikan.
Hindi niyo na sana ginawa ang bagay na iyon, basag niya sa katahimikan. Gusto ko la
ng makita ang mukha ng inang nang-iwan sa akin. Kontento na ako ngayon. Yon lamang
ang nasabi niya at mabilis na siyang lumabas ng bahay.
Tinangka syang habulin ng ina ngunit hindi nito nagawa dahil sa bilis ng pagkilo
s ng anak.
BUMALIK sa kasalukuyan ang ulirat ni Wesley.
Anak, nakalapit na pala sa kanya ang babae. Nakatayo na ito sa tapat niya.
Patuloy pa rin ang walang tigil na pagkislap ng camera.
Ginang, lumapit sa matanda ang isang security guard. Paumanhin ngunit hindi ho kayo
maaari sa lugar na ito. Lumabas na po tayo, wika ng lumapit security guard.
Hijo, nakikiusap ako sa iyo, nais ko lamang makausap ang anak ko, pakikiusap dito n
g matanda..
Pasensiya na ho pero--. Naputol ang mga sasabihin ng security guard nang
Ginang,kayo ho ba ang tunay na ina ng sikat na negosyanteng si Wesley Villaroso? na
gtanong ang isang kilalang kolumnista ng dyaryo. Naging sanhi iyon upang dumugin
ang matandang babae ng iba pang miyembro ng media.
May you please tell us how Mr. Villaroso became not a ligitimate child of Don Anto
nio Villaroso? How was he not adopted then? a reporter from a foreign network ask
ed.
Why did you appear just now?
How are you related with the Villarosos?
Are you one of Don Antonio s mistresses?
Bakit ngayon lang po kayo nagpakita sa anak ninyo?
Where were you all these times?
Ano pong masasabi ninyo sa nalalapit na pagpapakasal ni Wesley kay Charmaine?
Any reactions for the Villaroso-Villaroso Nuptial controversy?
They flooded the old woman with questions, forgetting the answers they may get f
rom the four people on the table about Hannah and the sudden appearance of her s
on, and even the reasons how it happened that Charmaine was not really a daughte
r of Wesley Villaroso. Or even of the mystery of Don Antonio s fatherhood over Ste
phen Jonathan Fabrigas Villaroso.
CHAPTER 9
KANINA pa tinitingnan ni Charmaine ang sarili sa salamin pero hindi pa rin siya n
aku-kontento sa mukha niya.
She was thinking that she needed to be beautiful. She really needed to be beauti
ful.
Hannah, parang hindi yata pantay yung eyeliner ko. Mas mas makapal yata yung sa kana
ng mata ko eh, nag-aalangan niyang sabi kay Hannah.
Hiniling niya talaga kay Wesley na ito ang mag-ayos sa kanya sa araw ng kasal. S
he would feel more comfortable if Hannah would do the make-up and she trusts the
lady s skill since she once worked in a beauty parlor before she had Nathan.
Ano ka ba Charmaine, wala ka bang tiwala sa akin? Siyempre hindi ako dapat magkam
ali sa pag-aayos ng bride no. Tama lang ang pagkakalagay ko ng eyeliner mo. Natata
wang sagot ni Hannah.
G-ganun ba? Eh, yung buhok ko? Ayos lang ba yung pagkakakulot? muli siyang nagtano
ng. Ayaw niyang maging pangit ngayon. Dapat siya ang pinakamaganda, ayaw niyang
mapahiya. Lalo na sa kanya.
Haaay,oo naman. Alam mo, kahit naman hindi ka mag-make-up, ikaw pa rin ang pinaka
-maganda sa mata ni Wesley, nakangiting sagot ni Hannah.
Ngumiti si Charm, Eh, sa tingin mo, magiging maganda rin kaya ako sa paningin ni
Rex? may pag-aalala sa tinig niya.
H-ha? biglang napawi ang ngiti sa labi ng kausap.
Six flower girls marched next, with Nathan after them as the ring bearer.
And at last, Charmaine went out of the bridal car and stood at the door of the c
hurch.
She wore a tube wedding gown embedded with glittering beads. She also wore a vei
l covering her face. The gown looked simple but it was what she wanted. She stil
l looked elegant, nevertheless.
Unang hinanap ng mga mata niya ang mukha ni Rex.
At hayun ito
Ito pa rin ang Rex na minahal niya.
Si Rex pa rin si Rex na laman pa rin ng puso niya.
Gusto ni Charmaine na magtama ang mga paningin nila pero
Kahit nakagawi sa kanya'y sa ibang direksyon ito nakatingin.
Paulit-ulit na niyang sinabi sa sarili ang huwag maluha pero parang pakiramdam n
iya y hindi na niya kaya.
Pinili niyang ituon ang paningin sa mga taong naroroon upang mapigilan ang napip
intong pagpatak ng kanyang luha.
Nakatingin lamang ang mga ito sa kanya, naghihintay na mag-martsa siya patungo s
a groom.
She took a deep breath and decided to begin marching.
Pero bago pa man siya makagawa ng hakbang ay pamilyar na kanta ang bigla na lama
ng tumugtog mula sa kung saan.
Inilibot niya ang paningin sa simbahan hangga sa iginawi niya ang tingin kay Wes
ley.
May hawak na itong mikropono.
Nakita niyang tinapik ito ni Rex sa balikat bago ito nagsimulang humakbang ng ma
bagal palapit sa kanya.
Too many billion people
Running around the planet
Nagitla si Charmaine sa ginagawa ngayon ni Wesley.Kumakanta ito habang patungo s
a kanya!Nagulat din ang mga taong naroroon ngunit hindi maikakailang amazed sila
sa ginagawa ni Wesley.
Hindi siya makapaniwala na gagawin ito ng kinilalang ama.
Hindi niya alam kung ano bang sasabihin niya.
Pakiramdam ni Charmaine namamanhid ang buo niyang katawan dahil sa pagkagulat, a
t kahit gusto niyang maglakad patungo rito y hindi niya magawa.
What is the chance in heaven
That you'd find your way to me?
KAHIT si Wesley ay hindi makapaniwala sa sarili. Ngunit ito lamang ang naiisip n
iyang paraan upang iparating sa babaeng minamahal ang nararamdaman. And his thou
ghts gave him more courage to continue singing. Having a golden voice was one of
his gifts but he has never thought to sing in front of public if not because of l
ove.
Hindi ko kailanman inisip na darating ka sa buhay ko. Hindi ko kailanman inisip n
a mamahalin kita. Kung pwede lang turuan ang puso.
Tell me what is this sweet sensation?
It's a miracle that's happened
Though I search for an explanation
Only one thing it could be
Unti-unti na siyang lumalapit sa kinaroroonan ng dalaga. May belo man sa mukha n
ito y naaananigan niya ang mga tanong sa mukha nito.
Matagal ko nang sinasabi sa sarili ko na hindi kita dapat mahalin. Pinilit kong i
baling sa iba ang nararamdaman ko, pero hindi ko kailanman makakayang pigilan ang
kapangyarihan ng pag-ibig.
That I was born for you
It was written in the stars
Palagi ko noong itinatanong sa isipan ko kung bakit kailangang mawala pa sa akin
ang mga tunay kong magulang, kung bakit kailangang mapunta ako sa pamilyang kahi
t kailan ay hindi ako naging masaya.Ngunit alam ko na kung bakit Charm I was born
to meet you... and love you.
Yes, I was born for you
And the choice was never ours
It's as if the powers of the universe
Conspired to make you mine
Maraming beses kong inisip kung paano ba tayo mapupunta sa pagkakataong ito. Sigu
ro nga, tadhana na natin ang ikasal. Tadhanang hindi natin pwedeng pigilan. Gaga
win ko ang lahat para mahalin mo rin ako.
And til the day I die,
I bless the day that I was born for you
Kaunting panahon na lang Charm. Alam ko,dapat matagal ko nang ginawa to. Dapat mat
agal ko nang sinabi ang lahat sa yo, matagal pa sana. Pero patuloy kong ipagpapasa
laamt ang araw na minahal kita.
Sa mga puntong iyo y narating na niya ang kinaroroonan ng dalaga. Ngumiti siya rit
o ng may pagmamahal.
Naroroon pa rin ang pagtataka sa mukha ng mapapangasawa. She forced herself to s
mile back.
Too many foolish people
Trying to come between us
None of them seem to matter
When I look into your eyes
Iginiya niya ang dalaga patungo ng altar.
He held her hands.
Nagtataka ma y nagpaubaya lang si Charmaine sa gusto niyang mangyari.
Hindi nito alam kung bakit pero tila nahihirapan ang damdamin nito ngayon.
He looked at her lovingly while they were marching along the aisle.
Alam kong marami ang tutol sa kasal natin. Alam kong marami ang galit sa akin dah
il mahal kita. Maaaring ikabagsak ko ang pagmamahal na to pero mahal kita at hindi
na yan kailanman magbabago. Masilayan ko lang ang mukha mo, pakiramdam ko makakay
a ko na ang lahat dahil mahal kita.
Now I know why I belong here
In your arms I found the answer
Somehow nothing would seem so wrong here
If they'd only realize
Hindi ko noon alam kung anong mayroon sa mga nangyari sa buhay ko. Charm kung alam
mo lang kung paano mo sinagot ang mga tanong na iyon. Hinding hindi ko kailanman
pagsisisihan na ikaw ang minahal ko.
That I was born for you
And that you were born for me
And in this random world,
This was clearly meant to be
What we have the world could never understand
Or ever take away
Simula pa lang ito Charm. Alam ko, marami pang parating na pagsubok sa atin. Alam
ko, malabo pa ngayon na mahalin mo ako, pero gagawin ko ang lahat para masuklia
n mo rin ang pagmamahal ko. Sana, maintidihan din nila kung bakit kailangan nati
ng gawin ito.
And till the day I die
I bless the day that I was born for you
Ikaw lang ang babaeng nagpakaba ng puso ko,Charm. Ikaw lang ang naglagay ng takot
sa puso ko--Takot na mawala ka sa buhay ko. Siguro, iniisip mo ngayon na sana y h
indi mo na lang ako nakilala. Pero magalit ka na sa akin,dahil palagi kong pasasalam
atan ang kapalaran dahil minahal kita.
Namalayan ni Wesley na pumapatak na pala ang luha niya.
Sa puntong iyo y narating na nila ang altar at nakaharap na sila sa pari.
He turned to her, and looked at her as though he s not wanting her to disappear on
his sight.
"IF ANYONE here has any reasons as to why these two should not be joined in Holy
Matrimony, let him speak now or forever hold his peace." The priest said to star
t the ceremony right after Wesley ended his song.
Sandaling natahimik ang paligid ng simbahan. Hindi matiyak ni Charmaine kung bak
it pero sa likod ng isip niya'y ang paghiling na sana'y walang pumigil sa kasal.
Isang bagay na labis niyang pinagtatakhan sa sarili.
Makalipas ang ilang sandaling paghihintay ay walang tumayo o dumating upang tumu
tol kaya muling nagsalita ang pari. Lihim iyong ipinagpasalamat ng dalawa.
NAGSASALITA ang pari pero parang lumulutang lang ang wisyo ni Charmaine. Parang h
indi niya nga naiintindihan ang mga sinasabi ng pari.
Hindi pa rin kasi talaga siya makapaniwala na ginawa iyon ni Wesley.
She took a glance at him. Nakatingin lang ito sa pari at matamang nakikinig. Hin
ihiling niya ngayon na sana, dumating din ang araw na mahalin niya rin ito. Sapa
t na ang mga kabutihang ginawa ng kinilalang ama para hilingin niya ang bagay na
iyon.
"I require and charge you both, here in the presence of God, that if either of y
ou know any reasons why you may not be united in marriage lawfully, and in accor
dance with God's Word, you do now confess it." Nauntag siya sa mga iniisip nang
marinig ang sinabi ng pari.
Nagkatinginan sila ni Wesley. Napalunok ang dalaga.
Naghihintay lamang ang pari sa maaaring sabihin ng dalawa.
Sinibulan si Charmaine ng alinlangan.
Bakit nga ba siya dapat magpakasal?
Pwede naman sigurong protektahan na lang si Goodie ng pulisya diba?
Pero paano kung pati ang mga ito'y naimpluwensyahan na pala ng lolo niya bago pa
man ito mamatay?
Paano kung nabalaan na pala sila?
Biglang nagsulputan ang mga tanong sa isipan niya at di man lang niya magawang s
agutin iyon sa sarili.
Lihim siyang napailing at nagpakawala ng napakalalim na buntong hininga.
Muling nagsalita ang pari nang walang nagsalita sa kanilang dalawa.
Lumipas ang ilang sandali at kinailangan na nilang bigkasin ang wedding vows nil
a. Sa puntong iyon, hindi tiyak ng dalaga kung mapapanindigan nga ba niya ang mg
a sasabihin.
"Since it is your intention to enter into marriage, join your right hands, and d
eclare your consent before God and his Church," the priest spoke.
There was a moment of silence between the couple...
"I,Wesley Villaroso," nagsimulang magsalita ang binata. Hindi alam ni Charmaine
kung bakit pero pareho silang nagpigil ng tawa matapos sabihin ni Wesley ang buo
ng pangalan nito. She also heard a sudden commotion aback them.
"I,Wesley Ocampo," binawi rin ng mapapangasawa ang unang pangalang binanggit. Th
ey both smiled. He took her hand and continued to speak while inserting the ring
on her finger, "...take you Charmaine Villaroso to be my wife, my partner in lif
e and my one true love. I will cherish our friendship and love you today, tomorr
ow, and forever. I will trust you and honor you,I will laugh with you and cry wi
th you. I will love you faithfully through the best and the worst, through the d
ifficult and the easy. What may come I will always be there. As I have given you
my hand to hold, so I give you my life to keep, so help me God."
patungong kuwarto.
"Hindi ba pwedeng mag-imikan naman tayo? Kahit ngayon lang?" muling nagtanong an
g lalaki ngunit hindi pa rin siya sumagot.
"Charm,sagutin mo naman ako," hinawakan niya ang braso ng asawa.Sa mga puntong i
yo'y nasa tapat na sila ng kuwarto nila.
MATALIM na tingin ang ibinigay sa kanya ni Charmaine. "Bakit? Pwede pa ba nating
ibalik ang dati?" sininghalan siya nito. "Kapag nag-usap ba tayo,maayos na ang
lahat? Malaya na ba ako?" matigas niyang sabi.
"Patawarin mo ako, kung may magagawa lang ako para baguhin ang sitwasyon natin n
gayon,matagal ko nang ginawa yon." He loosened his hold.
"May magagawa ka Dad...ah hindi, my beloved husband pala," she said in full bitt
erness, "Kung noon pa lang, ibinigay niyo na ako sa totoo kong daddy,hindi na sa
na 'to mangyayari. Hindi na sana manganganib ang buhay ni Goodie. Hindi na sana
natin kailangang magpakasal," she added in sorrow.
"Alam mo...sana...hindi na lang 'yong totoo kong daddy ang namatay," hindi niya
namamalayan ngunit pumatak na pala ang kanyang luha. "Sana...sana ikaw na lang,
para wala nang naging dahilan si lolo para gawin yun. Bakit ba kasi hindi pa ika
w ang namatay?" hindi niya inaasahang masasabi niya ang mga bagay na 'yon ngunit
wala siyang balak na bawiin ang mga sinabi.
Saglit na hindi nakapagsalita si Wesley. Nakatingin lamang ito sa asawang lumulu
ha. Nababasa nito ang galit sa mga mata niya.
Mayamaya'y marahan itong tumango at tipid na ngumiti.
"Tama ka, dapat ako na lang," pilit nitong pinigilan ang pag-iinit ng mga mata.N
apayuko ito.
Saglit na katahimikan...
"Ako na ngayon si Charmaine...Villaroso...Ocampo," tumawa siya ng pilit. "Pero k
ahit ganoon, hindi kita kailanman mamahalin, hindi kita kailanman magugustuhan.
And you'll never deserve my respect," mariin niyang dagdag. "Sweet dreams, honey
, she finally opened the door and entered their room.
Chapter 10
NAKAALIS na si Wesley nang magising siya. Mula nang huli silang mag-usap ay hind
i na muling nagtangka si Wesley na kausapin ang asawa. Iniisip kasi nito na mara
hil ay mas mabuti na ang sitwasyon nila ngayon. Hindi man sila nag-uusap,hindi n
aman nila kailangang ungkatin pa ang nakaraan.
Bumangon siya at akma nang aalis ng kama niya ngunit napukaw ng isang picture fr
ame ang atensyon niya.
Picture nila ni Wesley nung kasal nila.
Ngumiti siya nang mapait dahil sa pagkakakita niya rito.
"Dalawang beses ka nga palang nagsuot ng traje de boda," sabi niyang tila kinaka
usap ang sarili sa litrato, "Sayang lang kasi di natuloy 'yung una, tapos hindi
mo pa mahal 'yung pangalawa. Kawawa ka naman." She taunted herself.
"Nathan?! Nathan?!" naalarma si Charmaine sa biglang pagsigaw ni Hannah kaya aga
d siyang lumabas ng kuwarto ngunit bago siya tuluyang lumabas ay ginawaran niya
muna ng huling sulyap ang picture nila ni Wesley.
She dashed to Hannah and Nathan's room.
"Anong nangyari?" agad niyang tanong nang makitang nakahandusay ang bata sa sahi
g habang yakap ito ng ina.
"Hindi ko alam...hindi ko alam," humahagulhol na sagot ni Hannah. "C-Charm dalhi
n natin siya ng ospital," she begged.
They rushed the child to the nearest hospital.
BALOT sila ng pangamba habang naghihintay sa labas ng Emergency Room.
Naglalaro ngayon sa isipan ni Hannah ang mga pagkukulang sa anak. Ang galit na t
inanim niya rito dahil sa ama nito. Ang pag-iwan niya rito ng limang taon dahil
sa galit na iyon.
Binalikan niya ang anak para punan ang mga pagkukulang niya bilang ina.
Pero ngayon...
Bakit ngayon pa?
Sa labis na pag-aalala, hindi na niya nagawa pang ituon ang paningin sa mga taon
g nakakasalubong niya sa ospital. May nabunggo pa nga siyang isang batang naka-w
heel chair.
Wala siyang ibang nais kundi ang kaligtasan ni Nathan.
Ang madagdagan pa ang buhay nito.
Ang makasama siya nito sa mga huling sandali ng buhay ng bata.
Walang ibang mahalaga para sa kanya ngayon kundi si Nathan.
Si Nathan lang.
Ngunit habang palapit siya nang palapit ng Emergency Room, isang pamilyar na bul
to ang muli niyang nakita. Kayakap ito ng nakatatandang kapatid.
Hindi siya maaaring magkamali
Si Charmaine nga ito.
Dahan dahan siyang naglakad patungo sa kanila.
He felt thankful that for a moment, she didn t seem to notice his presence.
Ngunit mayamaya y nag-angat ito ng paningin.
Naroon ang pagkagulat sa mukha ng dating kasintahan.
Naroroon pa rin ang mannerism na paglunok at panlalaki ng mata nito sa tuwing na
kararamdam ng pagkagulat.
R-Ra mon, narinig niyang usal nito.
Hindi siya makapagsalita.
Gusto niyang isiping namamalikmata lang siya.
Ngunit heto
Kaharap nga niya si Charmaine.
Ang babaeng una niyang minahal
Ang babaeng araw-araw ay laman pa rin ng isipan niya
Ang babaeng kasama niya noon sa pagbuo ng mga pangarap
Nobyang minahal niya nang husto,
Nobyang kinailangan niyang ipagpalit para sa isang Jonathan Stephen Fabrigas Vil
laroso.
Seemingly, a sudden memory flashed in him.
FABRIGAS! halos pasigaw na tawag sa kanya ng ama ng kasintahan nang makalapit kan
ya.
Sir? nagtataka siyang sumagot nang tawagin siya ng ama ni Charmaine.
Can we talk?
KUMUSTA na si Hannah? pagsisimula ni Wesley sa usapan nila. Nakaupo sila sa dalaw
ang magkatabing swing sa park na madalas puntahan noon ng mag-ama.
Napalingon ang binata sa senyor. Pagdaka y binawi rin iyon at napayuko.
Hindi pa rin po siya bumabalik, tipid siyang sumagot.
Yong bata,kumusta? muling nagtanong si Wesley.
Sabi ng mga doktor maagapan pa naman daw po ang sakit niya, gusto niyang maniwala
sa sariling mga salita.
Kung kailangan mo ng tulong,narito lang ako.
Malaki na ho ang naitulong ninyo sa amin. Sa pagpapalaki pa lang kay Nathan.
Wesley faced him, Isa rin siyang Villaroso at may karapatan siyang mabuhay ng nor
mal. He smiled,then he turned his look at the sky.
Maraming salamat po.
Walang anuman. You ll make a good father, nagagampanan mo ang pagiging ama sa bata
kahit hindi ikaw ang tunay niyang ama. Wesley said. He looked at Ramon but return
ed his attention at the sky again after a while.
A moment of silence
Alam mo bang naaalala ko ang sarili ko sa yo? Wesley broke the silence. Nakatingin p
a rin ito sa kalangitan.
Ramon looked at him.
Bata rin akong naging ama kay Charmaine. Pinilit kong ilayo ang sarili ko sa kany
a,ngunit habang tumatagal, napalapit siya sa akin. Hanggang sa nagising na lang
ako isang araw na hindi na buo ang araw ko pag hindi ko siya nakikita.
Yun po ba ang dahilan kung bakit gusto niyo siyang pakasalan kahit anak niyo siya? R
amon asked but it sounded more of an accusation.
ikaw! ito ang unang beses na napagsalitaan niya ang nakatatandang kapatid. Ngunit
hindi na niya kaya pang kimkimin na lang ang sama ng loob niya para rito.
Tila naman natauhan si Hannah. Nilapitan nito ang luhaan nang kapatid at niyakap
.
Sorry, alam mo naman ang mga nangyari sa akin diba? Sorry, kung alam ko lang na m
agkakaganito, hindi sana ako nagpabulag sa galit ko, hiniling nito sana y maglubag
na ang pakiramdam ng kapatid.
Patawarin mo rin ako, ate,nabigla lang ako. Ganting wika ni Ramon na tinugon ang y
akap ng nakatatandang kapatid.
HINDI alam ni Charmaine ang reaksyong dapat niyang iukol kay Ramon nang mga oras
na yon.
Gusto niyang sisihin ang sarili dahil hindi niya inalam ang tunay na kalagayan n
ito.
Gusto niya rin itong yakapin upang damayan.
Sa isang iglap, nawala ang lahat ng galit na iniukol niya para rito.
Ngunit alam niya ring hindi na niya maaari pang gawin ang nais niya. Iba na ang
sitwasyon ngayon.
ANG mabuti pa Charm, umuwi muna kayo ng mansion nitong si Ramon para kumuha ng mg
a gamit. Suhestiyon ni Hannah. Kasalukuyan na silang nasa kuwarto ni Nathan. Ang
sabi ng mga doktor, maayos na sa ngayon ang kalagayan ng bata ngunit kailangan p
a rin nitong obserbahan. Gising na rin ito at nakakausap na bagaman nanghihina p
a rin.
H-ha? Eh hindi na kailangan, ako na lang,kaya ko nang mag-isa, mabilis na tutol ni C
harmaine na agad binalot ng pagkailang.
Marunong ka nang mag-drive? tinaasan siya ni Hannah ng kilay. Nahahalata rin nito
ang nararamdamang pagkailang ng dalaga.
Lihim namang napangiti si Ramon.
H-ha? Eh
napalingon siya kay Ramon ngunit agad ding ibinalik kay Hannah ang tingin.
Magpapasundo na lang ako sa asawa ko, napalunok siya dahil sa kaba.
Ano ka ba? Nakalimutan mo na bang nasa business trip sa Cebu ngayon yong tao? Sa S
abado pa ang balik nun ah, nakakunot-noo nang pagpapaalala ni Hannah.
A-ah
napangiwi si Charmaine.
Sasamahan na kita, ani Ramon. Nakaupo ito sa gilid ng kama ni Nathan habang nakali
ngon sa kanya.
Oh,sasamahan ka na raw niya, sige na,umalis na kayo, gabi na oh, Hannah insisted.
Alas-otso na rin kasi ng gabi nang mga oras na yun.Walang nagawa si Charmaine kun
di ang tumango.
Mrs. Ocampo, tawag ni Hannah sa kanya nang palabas na siya ng kuwarto.
Nilingon niya ito.
May asawa ka na ha,misis.
Opo Ate, tatango-tango niyang sagot na tila naintindihan ang nais sabihin ni Hannah.
HINDI mo ba dala ang kotse mo? puna ni Charmaine nang marating nila ang parking lo
t. Napansin niya kasing hindi dala ng dating nobyo ang kotse bagaman ang kotseng
dala nila ni Hannah ang gagamitin nila ngayon. Dati-rati kasi y palaging dala ni
Ramon ang Jaguar XJ nito.
Napahawak ng batok ang binata at bakas sa mukha nito ang pagkapahiya.
Eh ang totoo kasi
nahihiya itong napatingin kay Charmaine.
hinihiram ko lang talaga ang
mga gamit ko noon na ipinapakita ko sa yo, sabi nitong napakamot ulit sa batok,
nahi
hiya kasi akong manligaw sa yo noon. Ang yaman mo eh wala naman talaga akong pambili
ng kotse, nakangiwi nitong dagdag, Di ba, drawing lang ang nabigay ko sa yo nung un
ang araw kong manligaw sa yo? pakiramdam ni Ramon,wala na itong mukhang maihaharap
sa dating nobya.
Napakunot ng noo si Charmaine. Maya-maya y natatawang napangiwi. Paano nga ba nama
n niya makalilimutan iyon? Ang drawing na iyon ang pinakaunang bagay na ibinigay
sa kanya ng lalaking una niyang minahal. Ah yon pala iyon, nasabi na lang niya haban
g tatango-tango.
Baka maipit na tayo ng traffic, pag-iiba ni Ramon sa usapan kahit para rito y nonse
AGAD na nakatulog sa sofa si Wesley dahil sa labis na pagod ngunit ilang oras la
mang ang nakalipas ay nagising din siya sa ingay ng pagdating ng asawa.
Charm,ikaw na ba yan? paniniguro niya kung ito nga ba ang dumating. Marahan siyang
bumangon.
Naglakad ito patungo sa kanya. Pasuray-suray.
Uy, honey *hek* kong daddy koh *hek*
sagot nito nang makarating na sa kinaroroonan n
iya. Kuh mus..tah. Yumakap ito sa kanya at hinaplos ng kanang hintuturo niya ang pis
ngi ni Wesley.
Charm, lasing ka? hindi makapaniwalang usal ng asawa. Iyon ang unang beses ng umin
om ng alak si Charmaine.
Lah sing? Sih nong lah..siing? tila wala sa sariling tanong ni Charmaine sa asawa. Hin di
h akoh lah sing. Jusht inilapit nito ang mukha sa kanya. She then pointed her forefi
nger to his lower lip before she continued her word,
tip sy, sinundan nito iyon ng ha
gikhik.
Tell meh gayang gayah..koh nah bah ang si..na..bi moh no..on sah akin? hinampas nito ng
mahina ang balikat ni Wesley. Tila ipinaaalala sa kanya ang nangyari nung debut
nito.
Lasing ka na, seryosong ani Wesley.
Hin dih sa beh akoh lasing! she shouted him in annoyance. Look
malakas nitong itinulak s
couch ang asawa. Napasalampak naman siya. Oh di bah I m stronger than you
she said while
inting her finger to him, and then she chuckled.
Humakbang paatras si Charmaine. Sanhi upang mabangga nito ang mini-table na kata
pat lang ng couch.Nabasag ang vase na nakapatong dito.
Nagtangkang tumayo si Wesley upang saluhin ang asawa. But
Sit there! pasigaw na utos ni Charmaine habang itinatayo ang sarili. She had diffic
ulty for once, she stood nevertheless.
Walang nagawa si Wesley kundi ang sumunod.
Gowd dowg
she giggled.
Charm, stop this, please, he pleaded. Hindi alam ni Wesley kung naintindihan ba si
ya ng asawa ngunit hinihiling niya na sana y tumigil na ito sa ginagawa.
Kumustah na man ang ...business trip ng guwapo kohng asawah? tanong ni Charmaine pagku
wan na tila hindi narinig ang sinabi ng asawa.
Hindi sumagot si Wesley at nagpasiya na lang siyang hayaan ang asawa sa mga ginag
awa nito. Pinili niyang intindihin na nasa ilalim lamang ito ng impluwensya ng a
lak.
Ma lih, mah sikretoh pa lah, pag-iiba nito sa huling sinabi. In sarcasm. Umupo ito sa
tabi ni Wesley at hinawakan ang braso niya. Pagdaka y inilapit nito ang mukha sa p
unong-tainga niya at bumulong, Yun naman dapat di ba?
Napayuko pagkatapos si Charm. She then laid her head on his shoulder. At nagpaka
wala ng pagak na tawa.
Mayamaya y yumuyugyog na ang balikat nito. Malihim kah, mah sik reh toh. Sin sinunga ling,
niyang itinaas ang mukha sa asawa.
Naananigan nitong may tumulong luha sa mata ni Wesley ngunit hindi nito iyon ini
ntindi.
Pina ikot moh ang buhay koh. Alam moh ba yun? Hah? huli na nang mamalayan ni Charm ngun
it dumadaloy na pala ang na pala ang luha sa mga pisngi.
She paused for a moment.
Naghihintay naman si Wesley sa susunod nitong sasabihin.
U nah hindi i kaw ang daddy koh, nagsimula itong maglabas ng mga hinanakit. Pa nga la wah
nag kah it mo sa..kin ang tunay kong daddy
binigyan nito ang asawa ng matalim na tin
gin.
Hiniling na lamang ni Wesley na mahulasan na ang asawa.
A..lam mo bang dahil do on, I fell in-love with my un cle? nakatikim ng malutong na s
ampal ang lalaki. At hang gang nga yon, siya pah rin ang mah hal koh! he felt ripped int
o pieces. Napakasakit para sa kanya na marinig iyon mula sa asawa.Gayunpaman, in
isip niyanng tama si Charmaine. Kasalanan niya ang lahat.
Pa ngat..lo, natapik nito ang noo. Hinah ya an mo si lo lo na gawin ang la..hat ng 'yun. T
ma la..hat ng ginawa niya, muli na naman nitong sinampal si Wesley. Tumawa ito ng m
alakas pagkatapos.
Tumayong muli si Charmaine., at pasuray-suray na lumayo sandali kay Wesley. Pasu
ray-suray ulit itong bumalik at umupo sa tabi niya.
Alam mo ba kung sa an a koh gah ling nga yon? tanong nitong muli habang pinipisil-pisil an
g pisngi ni Wesley. Gah ling a koh sa pun tod ni lo lo. Ta pos pu mun ta a ko kay Rex, buma
mukha ni Wesley ang selos nang marinig ang pangalan ni Rex. Pe ro a..lam mo ba kung
a nong gi na wa na min? she asked in sweet voice.
Ngumisi ito bago muling nagsalita. Pi..nun ta han na min si Goodie.
Hindi nakapagsalita si Wesley nang marinig niya ang sinabi ni Charmaine.
A lam mo bah kung anong meh ron sa Men tal Hos pi tal?
Sandaling binalot sila ng katahimikan.
Siyem pre! Kah tuh lad moh! Mga bah liw! tumawa ito nang malakas. Kawawa lang si Goo die k
s ka si na ha wah siya sa yo. Sabi nitong tila ba awang-awa sa tiyahin.
Charmaine
nausal ni Wesley. Hindi niya kailanman inakala na aabot sa ganito ang lah
at.
Ta wag moh ah koh? Biglang lumambing ang boses ni Charmaine. Nah pa-god kah sah trip ni
di bah? she said again. A..lam koh nah kung pa a noh nah tin ta tang ga lin ang pah god moh
tuban si Wesley sa kahulugan ng nais sabihin ng asawa. Di nga nagkaluwat, biglan
g tumayo si Charmaine at humarap sa kanya.
After a moment, she started to unbutton her dress.
Wesley s eyes widened. C-Charmaine, s-stop t-that! nauutal na pigil niya sa asawa. H
indi niya mapigilan ang sarili na makaramdam ng init ng katawan.
Tumayo ang lalaki upang ibalik ang pagkaka-butones ng asawa ngunit hindi niya na
pigilan ang manginig habang ginagawa iyon.
Why showd I? she moaned while undressing herself again with Wesley turning her dress s
button back.
Tila nakaramdam ng pagkainis si Charmaine dahil sa ginagawa ng asawa. So she sto
pped and stared at his face instead. Hindi pa ito nakuntento sa ginagawa.
Laking gulat na lamang ni Wesley nang bigla na lamang hatakin ng asawa at siilin
siya nito ng marubdob na halik.
She later stopped and whispered, Sweeet. Hinawakan pa nito ang sariling labi. Then
she went back to kissing him. Banayad lamang iyon sa umpisa hanggang sa maging
marahas.
Nagsimula namang maglakbay ang kaliwang kamay ni Wesley sa katawan ng asawa. Whi
le his right hand started to remove her dress.
They were still kissing while doing those.
Ngunit makalipas ang ilang sandali y natigil ulit ang paghahalikan nila at nahinto
si Wesley sa ginagawa.
Dahil nakatulog si Charmaine.
CHAPTER 12
MASAKIT ang ulo ni Charmaine nang magising kinabukasan.
Dahan-dahan niyang iminulat ang mata habang pilit inaalala ang nangyari sa nagda
ang magdamag ngunit napahawak siya sa sintido nang wala siyang maalala.
She closed her eyes again, and took a deep breath.
She lingered her eyes around the room when she opened her eyes for t
he second time.
Wala na si Wesley nang matuon ang tingin sa sofa. Napakunot naman ang noo niya n
Teaser
Malalaman ni Charmaine na napaniwala lamang siya sa isang dahilang punong-puno n
g kasinungalingan. Magsisimula siyang maligalig sa isang pag-ibig. Magagawa niya
bang aminin sa sarili ang pag-ibig na iyon? At paano siya lalaban sa isang pags
ubok na buhay at kamatayan lamang ang pagpipilian?
Chapter 1
UNANG tumungo sa Zyklon Loop ang mag-asawa.
"T-teka, s-sigurado ka bang sasakay tayo riyan?" may himig pag-aalinlangan sa ta
nong ni Charmaine.Pakiramdam niya tinaasan siya ng balahibo.
Wesley was actually expecting the question. Alam kasi nitong mahihiluhin at tako
t sa heights ang asawa.
"Bakit, di mo ba kaya?" he compelled himself to grin. "Naduduwag ka?" may himig
paghahamon sa salitang binitiwan.
Charm felt challenged, "H-hindi noh, w-wala namang namamatay sa pagsakay ng Z-zy
klon Loop di ba?" napalunok siya.
"Brave," pumunta na ito sa Ticket Booth.
PARANG sinisipa ng kabayo ang puso ni Charm pag-upo pa lang at hindi pa man naguumpisa ang ride.
She unconsciously held her husband's hand out of nervousness. Tightly.
Lihim na napangiti si Wesley. Tiningnan nito ang kamay. Pagdaka'y itinuon ang ti
ngin sa paligid.
Kunwa'y hindi pansin ang mahigpit na pagkakahawak ng asawa sa kamay nito.
Malakas ang sikdo ng puso ni Charmaine. Nagsimula nang umandar ang makina kaya n
aman lalo pang nadagdagan ang mga daga sa kanyang dibdib. Mabilis ang mga ginawa
niyang paghinga at lalo pang humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ni Wesley.
She tried to stop herself from screaming but she still screeched with some down
slopes.
ISA pa?" nakatawang tanong ni Wesley nang makababa na sila.
"Mag 'isa pa' ka mag-isa mo!" inirapan niya ang asawa. Napasuklay siya sa nagulo
ng buhok. Hanggang ngayo'y nahihilo pa rin siya. But she must admit, she enjoyed
the ride.
"Sa iba na lang tayo, hindi na ako mag-i-enjoy pag hindi ko katabi ang asawa kong
mahigpit ang pagkakahawak sa kamay ko." Panunudyo nito. He then looked at his r
ight hand.
Pinamulahan ng mukha si Charmaine. "Y-you must be d-dreaming!" she stammered. Sa
inis ay nagpatiuna siya sa paglalakad. "Aisht,opurtunista." She whispered in an
noyance. Lalo niyang binilisan ang paglalakad.
Sunod nilang pinuntahan ang Bumper Boats.
"T-teka, diba pambata lang yan?" nakangiwing tanong ni Charmaine habang nakating
in sa pool na pinaglalaruan ng mga nakasakay sa mga bumper boat. Napapalunok siy
a sa tuwing may nagkakabungguang bumper boat.Napahawak siya sa fence na nasa gil
id niya. Kasalukuyan silang naghihintay ng pila.
"We can be children again even just for few minutes." He said.
The idea sounded silly for Charmaine, but somehow,she wanted to give it a try. "
P-pero hindi naman tayo magtatagal, diba?"
"Yup." Bahagyang tumango si Wesley.
Mayamaya pa'y pareho na silang sakay ng Bumper Boat. Tig-iisa sila. May manibela
lamang ito na siyang gagamitin nila upang mapakilos ang mga bumper boat. Stripe
ng yellow at purple ang napunta kay Wesley samantalang stripe naman ng yellow a
t red ang nasakyan ni Charmaine.
Naroon ang kaba kay Charm. Natatakot kasi siya na baka tumaob ang sinasakyan lal
Nagyaya si Wesley na pumasok sa Snow World at maging sa Dino Island ngunit umili
ng si Charm.
Ilang oras lamang ang lumipas at tumawag na si Hannah.
May hawak nang blue balloon si Nathan nang magkita muli silang apat.
Habang daa y panay ang kuwento ng bata tungkol sa mgapinuntahan nito sa lugar.
Hindi naman naging lingid kay Hannah ang kakaibang aura ng mag-asawa. Hindi sila
nagkikibuan at lutang nalutang ang pagkailang sa kanilang mga mukha.
Lihim na napangiti ang ina ni Nathan.
SI WESLEY ang nagbukas ng ilaw ng kuwarto nila nang makauwi na sila ng mansyon.
Siya rin ang nag-umpisang magsalita. enjoyed the night. Thank you, Charm," he sa
id while smiling. "G-ganun din ako. Salamat din," naiilang niyang sagot.
"Good night." He said.
"Good night." She replied.
Nagsimula nang humakbang patungong sofa si Wesley. Mayamaya pa'y nakahiga na ito
sa couch. Agad itong nakatulog. Marahil dahil sa labis na pagod.
Tumungo naman muna si Charm sa banyo upang maligo at magbihis. After about thirt
y minutes, she went out of the bathroom. She was already dressed.
Tinapunan niya ng sulyap ang nahihimbing na asawa, bago siya tuluyang tumungo sa
kama.
Nakaramdam siya ng awa para kay Wesley. Inisip niya na siguro, nahihirapan ito d
ahil napakaliit lamang ng espasyo sa couch lalo pa't mas matangkad si Wesley rit
o. Idagdag pa na si Wesley naman talaga ang may-ari ng kuwartong iyon ngunit siya
ang gumagamit ng kama nito.
Nahiga si Charmaine sa kama ngunit hindi siya makatulog. Panay ang sulyap sa asa
wa.
Makalipas lamang ang ilang sandali'y hindi na niya napigilan pa ang sariling bum
angon at gisingin ang asawa. She sat on her bed.
"W-Wesley,"halos pabulong niyang tawag sa asawa.
Hindi ito sumagot,marahil ay hindi niya ito nagising.
"Wesley," she called him again. Louder this time. Sinundan niya iyon ng tatlo pa
ng pagtawag.
"Hmmm??" sa wakas ay sumagot ito. "May problema ba?" tanong nito sa antok na bos
es bagaman hindi ito kumikilos mula sa pagkakahiga.
"A-ah," bigla namang nagdalawang isip si Charmaine sa gagawin. "P-pwede ka naman
g matulog dito sa kama," ramdam na ramdam niya ang pamumula ng mukha.
"Lasing ka na naman?" he asked. Tila hindi naniniwala sa sinabi ng asawa.
"N-naisip ko kasi, na...na masyado ka nang nahihirapan diyan. Hindi ba sumasakit
ang likod mo?" she reasoned. Hiyang hiya na siya sa sarili. "Ano ba kasing gina
gawa mo Charm? Hindi mo dapat sinasabi 'to!" pinagalitan niya ang sarili. Bumunt
ong hininga siya nang malalim.
Bumangon si Wesley at pupungas-pungas na umupo ng couch. Maya-maya'y tumayo ito
at tinungo ang kama.
Pasalampak itong umupo sa tabi ni Charmaine. "Are you serious, Mrs. Ocampo?" pab
ulong nitong tanong sa asawa. Inilapit nito ang mukha kay Charm. They were only
breath away.
Napalunok naman si Charmaine. "O-oo...p-pero, b-behave well. Dahil kung hindi...
babalik ka sa couch na 'yon." She mumbled though she wanted to have a threatening
voice.
"O...kay," tila antok na antok na sagot ng asawa. Hindi na ito muling nagsalita.
Sa halip ay nahiga na ito.
Umurong naman si Charmaine sa pinakadulong bahagi ng kama. Napasinghap siya at n
apahigpit ang hawak sa kumot.
"I'm harmless, Mrs. Ocampo. And I'm not drunk to sleep while raping you." He said
in very sleepy voice. Ngunit kasisilayan ng lihim na ngiti.
CHAPTER 2
MALALAKAS na yugyog ang gumising kay Wesley kinabukasan, at katulad nga ng inaas
ahan niya, si Charmaine nga iyon. Nakatayo ang ang asawa sa gilid ng kama.
B-bangon na diyan. She said trying to make her voice sound authoritative.
Humihikab na umupo si Wesley sa kama at tiningnan ang alarm clock sa side table.
Alas-siyete pa lang,misis. Walang opisina, sabi niyang hinila muli ang sarili paba
lik ng pagkakahiga.
Dumampot si Charmaine ng isang unan at inihagis iyon sa asawa. Bumangon ka nga ri
yan! Sinabihan ko si Yaya Romina na huwag magluto ng agahan. Ikaw ang magluluto
ngayon, she said trying to make her voice commanding.
Muli namang bumangon si Wesley at umupo ng kama. Pagkuwa y malagkit na tiningnan a
ng kabiyak.
Nakaramdam ng pagkailang si Charmaine.
B-bakit? nauutal nitong tanong. Iniiwas nito ang mukha.
Akala ko kasi katawan ko lang ang gusto mo, pati pala luto ko gusto mo ring tikma
n, nakangisi niyang sagot.
Agad umakyat ang dugo sa pisngi ni Charmaine.
An-ano?! hindi makapaniwalang tanong nito sa asawa. Muli itong kumuha ng unan at m
alakas na inihagis iyon kay Wesley. Ang kapal ng mukha mong sabihin yan! Hindi ako
interesado sa yo! Pinahiga lang kita ng isang gabi sa kama ko, ganyan ka nang mag
salita! Hindi ka na makakaulit! nanggagalaiti nitong sigaw sa lalaki. Pati kumot
dinampot na nito para itapon sa asawa.
Don t deny it, misis. You almost raped me the other night. Nakangisi pa ring wika na
man ni Wesley na bumaba na ng kama upang iwasan ang pagwawala ng asawa.
"Aba't..." iningusan nito si Wesley, "Lasing lang ako kaya ko nagawa yun!" galit
pa ring sigaw ni Charmaine. Ngunit maya-maya'y natutop nito ang bibig at pinanla
kihan ito ng mata. She remembered something.
"Oh, I thought you don't remember anything Mrs. Ocampo. Remember what you said l
ast night?" he teased her.
Hindi alam ni Charmaine ang sasabihin. She found herself tongue-tied. Sigurado i
to na lalo itong tutudyuin ng asawa kapag umamin siya. "Aaay, ang tanga mo talag
a, Charm."
She later decided to throw her husband a pillow again. "P-pwede ba, huwag kang m
anaginip ng gising! Pumunta ka na lang ng kusina para magluto!" she retorted.
Agad namang sumunod si Wesley.
"
Huwag ka nang mag-deny misis, you wanted to rape me the other night," pa
nunukso niya bago isinara ang pinto upang iwasan ang pagbato na naman ng asawa.
"In.your.dreams!!!"
PARANG galit na tigre ang mukha ni Charm habang nakaupong nanonood sa ginagawa n
g asawa. Masama ang tingin niya rito.
Hindi naman maalis ang ngiting nakaloloko sa labi ng lalaki.
Naghanda si Wesley ng all-purpose flour, anim na pirasong itlog, one cup of milk
, four table spoon of melted butter, and 1/2 teaspoon salt.
"Dapat ,masarap 'yan huh." Charmaine said while watching him. She crossed her ar
ms.
Nginitian lang siya ng asawa.
He has slightly beaten the eggs. He then gradually added the flour to the beaten
eggs. He stirred it in milk,butter and salt afterwards.
He then poured batter into greased 9-inch oven-safe skillet.
Tinungo ni Wesley ang oven pagkatapos.
"Oven?" nagtatakang tanong ng asawa.
"Tawag dito? Yup,oven tawag dito, get rid of it. It's hot." He answered.
Napakagat ng labi si Charmaine dahil sa inis. "Don't make me throw your ingredie
nts on your face dear husband," she sarcastically threatened him.
"Baking," sagot nito saka ipinasok ang skillet sa oven. He turned the temperatur
e at 450 degrees. He then saton the chair in front of hers. "Now, we only need to
wait twenty minutes for it to be baked." He smiled at her.
"Sigurado ka bang masarap yon?" she asked in serious tone.
"Yes, commander." He assured her.
Sinagot naman ito ni Charmaine ng tinging may pagdu-duda. She raised an eyebrow.
Nakangiti lang naman sa kanya ang asawa na sinabayan pa ng pangangalumbaba.
UY! Himala!" agad na bungad ni Hannah habang papasok sila ng anak ng kusina nang
makita ang ayos ng mag-asawa. "End of Villaroso-Ocampo Rivalry na ba?" nakangiti
nitong tanong. Umupo ito sa tabi ni Charmaine at pinaglipat-lipat ang tingin sa
dalawa.
Agad namang umayos ng upo si Charm ngunit hindi muna siya nagsalita.
"Ikaw ang nagluluto Wes?" tanong-pansin ni Hannah nang makitang naka-apron ang l
alaki.
"Yup, I'm baking my queen some pancakes," he turned his eyes to his wife. "Actua
lly, nilambing niya ako para gawin 'to."
Pinanlakihan naman ito ng mata ni Charmaine.
"Aaah, ang sweet niyo naman." Komento ni Hannah sa nanunuksong tinig.
"Daddy Wesley, pwede po ba kaming humingi ni Mommy ng pancakes?" biglang tanong
ni Nathan. Nakaupo ito sa tabi ng ina.
"Sure, Nathan." si Charmaine ang sumagot.
"YEHEY! Luto na!" excited na sambit ni Nathan habang hinahango ni Wesley ang panc
ake mula sa oven. "Daddy Wesley, ako ng unang kukuha huh." Nathan pleaded.
"Sure," Wesley replied.
"Naku,Nathan, hindi masarap yan, si Wesley ang nagluto eh," Charmaine discourage
d the child.
The child turned to Wesley, "Totoo po ba yun,daddy?"
"Huwag kang maniwala kay Tita Charm, Nathan, gusto niya lang kasi,siya ang unang
tumikim ng luto ko," malaki na naman ang luwang ng ngiti ni Wesley. "Pagbigyan
na lang natin huh." At agad itong kumuha ng kitchen knfe to get a slice of panca
ke. Isinalin nito iyon sa isang platito. Pinahiran iyon ng melted butter at inia
bot sa asawa. "Here's your breakfast,honey." He sweetly said.
"Thank you," labas sa ilong na sabi niya, "Mamaya ka lang," dagdag niya sa isipa
n. Kung wala lamang kasi ang mag-ina roo'y kanina nya pa ito binato ng kung anuano. Kinuha niya ang platito.
Kumuha na rin si Hannah ng para sa kanilang dalawa ng anak. Huling kumuha ng sli
ce si Wesley.
Pareho na silang kumakaing apat nang pumasok din si yaya Romina. May kasama itong
matandang babae.
Si Anastacia Ocampo.
CHAPTER 3
NATAHIMIK ang apat sa paglitaw ni Anastacia. Naroon ang pagtataka sa mukha ni Na
than kung sino ang matandang babae. Kababakasan naman ng alinlangan si Hannah, s
i Charmaine nama y agad na nabaling ang tingin sa asawa, nais nitong malaman ang r
eaksyon niya.
Nang mga oras na iyon, hindi alam ni Wesley ang tamang emosyon na dapat niyang m
aramdaman. Gusto niyang yakapin ang ina, gusto niyang magpaliwanag kung bakit hi
ndi na siya muling nagpakita pa noon. Gusto niyang iparamdam dito ang pananabik
niya sa isang ina.
Huminga siya nang malalim bago muling nagsalita. Charm, pwede bang iwan niyo muna
kami? halos hindi lumabas ang mga katagang iyon sa bibig niya.
A-ah, o-oh sige. Charm answered. Sinenyasan na rin nito si Hannah bago sila lumaba
s na tatlo.
Aalis na rin muna ako,hijo, mayamaya y pagpapaalam din ni Yaya Romina. Pinisil nito
ang kamay ng kaibigan bago tuluyang umalis.
S-salamat, Romina, pagpapasalamat ni Anastacia sa kaibigan. Wala itong kasiguruhan
sa sasabihin ng anak dahil nagpakita na naman ito rito ngunit nagpapasalamat pa
rin ito dahil hindi ipinagkait ng kaibigan ang pagkakataong makitang muli ang a
nak. Dati-rati kasi y humaharang ito dahil sa takot kay Don Antonio.
Ngumiti lamang ang kaibigan at binawi na ang kamay upang tuluyan nang makalabas
ng kusina.
Muling ibinaling ni Anastacia ang tingin sa mukha ng anak. Nakikita nito ang nan
gingilid niyang luha. Gusto siya nitong lapitan,yakapin, pupugin ng halik. Nguni
t pakiramdam nito y lalo pang nanghina ang pagal na nitong tuhod.
W-Wesley, anak
matagal nitong hiniling ang araw na ito. Ang muling makita at mabang
git ang pangalan ng anak.
Dahan-dahan nitong inihakbang ang nanginginig na paa patungo sa nakaupong anak.
Unti-unti na ring tumayo ang anak at humakbang patungo sa ina. Hinihiling ngayon
ni Wesley na sana y hindi panaginip lang ang nakikita niya ngayon.
Naroon naman kay Anastacia ang pusong sabik na sabik sa pagyakap sa anak.
Nang magkatapat na sila y walang may lakas ng loob na makapagsalita. Mataman nilan
g pinagmasdan ang isa t isa. Kinakabisado ang detalye ng bawat mukha na tila ba it
o na ang huling pagkakataong magkikita sila.
Anastacia cupped his face. Tuluyan nang bumitaw ang mga luhang kanina pa nito pi
nipigilan. Ang tagal kong hiniling na sana y dumating ang araw na ito, she said whil
e tears continued to flow on her cheeks.
Patawarin niyo po ako kung hindi ako karapat-dapat na anak sa inyo, he sniffled. N
apahawak siya sa kamay ng ina. Ramdam niya ng pagmamahal sa hawak ng ina.
Patawarin mo rin ako dahil hinayaan kong magkaganito tayo, disin sana y hindi na ta
yo nagkalayo, hinagod nito ng palad ang mukha ng anak. Ang akala ko y hindi na kita
muling mahahawakan pa anak, hindi na nito napigilan ang sarili at tuluyan na nitong
nayakap ang anak.
Hindi na po kayo aalis di ba? madamdaming tanong ni Wesley sa ina. Kung may hihili
ngin man siya ngayon, yon ay ang hindi na muling malayo pa sa ina. Gusto niyang s
ulitin ang mga huling oras na kasama ito.
Oo,anak, hindi ka na iiwan ulit ni Nanay, sagot ng ina na hindi mapigilan ang pagh
ikbi habang yakap-yakap pa rin ang anak.
Matagal sila sa posisyong iyon. Walang nais na kumalas sa pagnanais na sulitin a
ng bawat sandaling lumilipas
Mayamaya y marahang kumalas si Wesley kay Anastacia. Sayang ho,hindi kayo nakapunta
sa kasal ko, he painted a smile on his face.
Maganda siya anak, bagay kayo, nakangiting sabi ni Anastacia. Ngunit,bakit parang a
ng bata naman niya para sa yo?
Mahaba hong kwento, nakangiwi niyang sagot. Pero mahal ko ho siya, mahal na mahal. nar
oon ang sinseridad sa sinabi ni Wesley.
Pag-ibig nga naman, nakangiting iiling-iling na wika na lamang ni Anastacia.
NAY, alam nyo ho bang baka magkaka-apo na kayo riyan kay Wesley? nakangiting tanon
g ni Hannah sa matanda bago ito kumagat ng pancake.
Kasalukuyan na silang nakaupo sa hapag-kainan habang pinagsasaluhan ang mga nilu
tong pancake ni Wesley. Katabi ni Hannah ang anak sa kanang gilid nito habang si
Yaya Romina naman ang nasa bandang kaliwa. Magkakatabi naman sa katapat nilang
bahagi ng lamesa sina Wesley, Charmaine at Anastacia. Nasa gitna si Wesley haban
g nasa kanan nito ang asawa at kaliwa naman ang ina.
Nagkatinginan ang mag-asawa. Hindi maipinta ang mukha ni Charmaine dahil sa hiya
. Nginitian lang naman siya ni Wesley na nagkaroon ng ideya kung bakit iyon nasa
bi ni Hannah.
Bakit mo naman nasabi iyan?Aba eh, napakabata pa ng asawa ng anak ko ah. Kunot-noo
ng tanong ni Anastacia.
Naku Nay! Alam niyo, gigisingin sana ulit nitong anak kong si Nathan yang si Charma
ine, eh, nung pumasok ba naman siya eh nagkalat ang mga unan at kumot sa sahig.
Kaya naman pala ako natawag ng anak ko eh. For sure, nagpaka-wild ang dalawang ya
n kagabi. Sinundan nito ng pagak na tawa ang mga sinabi at muling kumagat ng panc
ake.
Hindi maipaliwanag ni Charmaine ang pagkapula ng mukha na nararamdaman niya. Hin
di niya nga pala naayos kanina ang mga tinapon niyang unan. Si Wesley nama y tahim
ik na napangiti na lang.Habang clueless ang inosenteng si Nathan sa pinag-uusapa
n nilang lahat.
S ya nga? Kung gayon,gusto ko ng lalaking apo para mabuhay namang muli ang apelyido
ng mga Ocampo, nakangiting sambit ng matanda.
Akalain mo nga naman, parang kailan lang baby pa ang dalawang yan, ngayon,magkakaa
nak na sila. Dagdag ni yaya Romina.
N-nagkakamali lang po kayo, Charm waved her hands. Mali ang iniisip niyo. D-di ba W
esley? nagmakaawa para sa tulong si Charmaine sa asawa.
Natuon ang tingin nilang lahat kay Wesley.
Tama ka Hannah,ang wild pala talaga nitong si Charmaine. Ni-rape na nga ako,di pa
ako pinatulog kagabi, nakangisi nitong sabi.
Napalunok si Charm at sumama ang tingin sa asawa, H-hindi totoo yan! B-bawiin mon
g sinabi mo! hiyang hiya niyang sigaw sa asawa. Hinampas niya ito sa balikat.
Malalakas na tawa naman ang pinakawalan ng tatlo.
Don t deny it misis, you initiated everything, nakangisi pa ring sabi ni Wesley na h
indi alintana ang hampas ng asawa.
An-ano?! Kanina mo pa pinagpipilitan yan ah, di naman totoo yan eh, naiinis niyang
sabi. Inakma niyang ihahagis ang isang pancake.
Daddy Wesley, Tita Charm, nag-aaway po ba kayong dalawa? natigilan ang mag-asawa d
ahil sa tanong na iyon ni Nathan.
Umayos ng pagkakaupo si Charm at binalingan ang bata.
H-hindi,Nathan. Nag naglalambingan lang kami ni Daddy Wesley mo. Di ba honey? nakangit
ing-asong tanong niya sa asawa.
Tama ang sinabi niya, naglalambingan lang kami ng tita Charm mo.
Napabungisngis sila Hannah at ang dalawang matanda dahil sa mga inasal ng mag-as
awa.
Ang cute niyo talagang tignan., tila kinikilig na sambit ni Hannah.
SAN ba talaga tayo pupunta? tanong ni Charmaine sa asawa habang naglalakad nang ma
y takip ang mata. Mga kamay ni Wesley ang tumatakip sa mata niya.
You ll know very soon,misis. Malambing na sagot ni Wesley.
Ilang hakbang pa at tinanggal na ni Wesley ang kamay sa mata ng asawa.
Bumulaga sa kanya ang isang orphanage. Nakatayo sila sa bukana ng gate nito.
Maliit lamang ito at gawa sa kahoy ngunit hindi maikakailang maganda ang labas n
ito dahil sa mga tanim na bulaklak.
Mayroon din itong parang park bago ang gate kung saan naglalaro ang mga batang n
akatira roon.
An-anong ginagawa natin dito? nagtatakang tanong ni Charmaine.
We ll be knowing children like Nathan, he answered with a smile.
Anong ibig mong sabihin? sagot niyang hindi pa rin makuha ang ibig sabihin ng asawa
.
Ibinaling nito ang tingin sa mga bata bago sumagot. May cancer ang lahat ng batan
g iyan, Charm.
Tigagal si Charmaine sa narinig. Inilibot niya ang paningin sa mga bata. Masaya a
ng mga itong naglalaro na para bang mga normal na bata. May mga nakita siyang na
ka-wheel chair at saka pa lang niya napansing lahat sila y naka-face mask.
Bakit mo ako dinala rito? nahihirapan niyang tanong. Hindi mapigilang mamuo ang luh
a sa kanyang mga mata. Nakatambad sa kanya ngayon ang mga batang ito. Tantiya ni
ya, karamihan sa kanila y nasa edad apat hanggang pitong taong gulang. Bagay na la
lo pang dumurog sa puso ni Charmaine.
Dahil gusto kong lalo mong maintindihan ang mga katulad ni Nathan. He seriously ans
wered. Namin, he wanted to add.
P-pero
naiiyak niyang hinarap ang asawa. Ano ka ba?! Bakit kailangan mo silang ipaki
ta sa akin?! Kung katulad sila ni Nathan she sniffled. Kung katulad sila ni Nathan ib
ig sabihin kung pwede lang na hindi niya banggitin,hindi niya itutuloy ang mga sin
asabi niya, May may taning na rin sila diba? Wesley mamamatay na rin sila,tama ba? gar
algal na tanong niya.
Marahang tumango ang lalaki.
Nakakainis ka naman eh! Nakakainis ka
she bit her lower lip. Mayamaya y sunod-sunod s
iyang napailing at humakbang palayo ng orphanage.
Charm,hindi mo man lang ba sila kakausapin? habol ni Wesley sa kanya.
Lalo namang bumilis ang paglalakad ni Charmiane. Nilagpasan lang niya ang kotsen
g dala nila.
Charm
naramdaman na lang niya na hawak na ng asawa ang braso niya. Binigyan niya it
o ng tila nakamamatay na tingin.
Bakit Wesley? Bakit ba gusto mong gawin sakin to?! Para ano? Para saktan ako? Dahi
l masaya kang nakikita akong nasasaktan?! Dahil nagbubunyi ka pag nakikita akong
lumuluha?! hindi na niya napigilan ang sarili na ilabas na naman ang galit dito.
Charm, gusto ko lang namang makakilala ka pa ng mga tulad ni Nathan. Gusto kong i
sipin mo na hindi siya nag-iisa! Na lalo mo pang maintindihan ang mga tulad niya
, hindi na rin napigilan ni Wesley ang sarili. Mahirap bang intindihin yun?!
Matagal na napatitig ng masama dito si Charmaine dahil doon.
Makalipas ang ilang sandali y marahas niyang tinanggal ang braso mula sa pagkakaha
wak ng asawa.
Oo, mahirap intindihin iyon lalo na at sila ang maysakit. Bata pa sila eh. Pero a
lam mo kung ano? Magpapa-party ako kapag ikaw ang nagkasakit ng katulad nila, mat
igas na sagot ni Charmaine.
CHAPTER 4
MULA nang maganap ang pangyayari sa orphanage, di na nagkaimikan ang mag-asawang
Ocampo. Bumalik sa pagtulog si Wesley sa sofa. Akala nito, magiging ayos na ang
lahat dahil nagiging okay na ang relasyon nilang mag-asawa. Akala nito, maiinti
ndihan niya kung bakit kailangan nitong dalhin si Nathan sa Angels Orphanage. G
usto lang naman nitong maisip niya kung gaano siya naging mapalad dahil wala siy
ang sakit na tulad ng sa kanila ni Nathan. Na maiintindihan niyang lalo ang kala
gayan ng mga taong maysakit na katulad nila.
Sa kabilang banda, tila inuusig ng konsensya si Charmaine dahil sa ginawa niya s
a asawa.Alam niyang mali ang ginawa niya ngunit nabigla lamang siya sa mga nakit
a. Ayaw niyang nakakikita ng mga taong malapit nang mamatay. Ayaw niyang makakit
a ng isang taong unti-unting namamatay dahil sa sakit. Labis iyong dumudurog sa
puso niya. Isang bagay rin na bumabagabag sa kanya y ang tunay na intensyon ng asa
wa sa pagdadala sa kanya roon.
CHARM, alam kong gising ka pa, isang gabi y hindi napigilan ni Wesley na kausapin an
g asawa. Nakahiga siya nang pakatalikod dito. Nakaupo ang lalaki sa gilid ng kam
a ng asawa. Charm, alam kong nabigla ka na dinala kita roon. Patawarin mo ako kun
g di ko sinabi sa yo kung saan tayo pupunta, hindi gumalaw si Charmaine at pinanind
igan ang ginagawang pagkukunwaring tulog. Pero alam ko naman na darating din ang
araw na maiintindihan mo rin ang lahat, puno ng pag-asang saad nito.
Sa puntong iyo y gumalaw na si Charmaine, unti-unting umahon ng higaan at umupo ng
kama. Tinitigan niya ang asawa. Tinging nagtatanong, at puno ng hinanakit.
Maiintindihan? puno ng pagdaramdam na sambit niya. Pinakunot niya ang noo. Palagi m
o na lang sinasabi sakin yan dad!. Ah hindi, honey pala, she sniffed. Pwede bang hin
di mo na ulit sabihin yan sa kin? Pwede bang ipaintindi mo na lang agad sa kin? Sabi
hin mo naman sakin kung anong kung anong gusto mong palabasin sa lahat ng to, muli n
a namang tumulo ang luha mula sa kanyang mga mata. Sawang sawa na ako eh, sawang
sawa na akong umiyak! Ayoko na ng ganito eh palagi na lang akong nagagalit sa yo. N
akakalimutan ko tuloy na ikaw pala ang nagpalaki sa kin, hindi niya napigilang guma
ralgal ang boses. Ayaw na niyang sabihin ang anumang binibitiwan niya ngayon ngu
nit ang galit niya para sa asawa ang nagdidikta ng lahat ng iyon. Please. she begg
ed earnestly.
Napayuko si Wesley dahil sa sinabi ng asawa. Masakit para sa kanya ang makita it
ong umiiyak ngunit mas lalong masakit ang makakita ng awa mula sa mga mata nito.
I m sorry, nasabi na lamang niya. Hindi pa ngayon ang tamang panahon,Charm. Pero gust
o kong malaman mo na mahal kita,mahal na mahal, nilabanan niya ng titig ng pagmamah
al ang galit ng asawa.
Then, I m sorry either, wanna know what? Marrying you was the worst thing I ve ever d
one. And I ll always regret the day I said I do, she lifted her chin.
Malungkot na ngumiti ang lalaki, Hindi mo na ba talaga ako mapapatawad? pilit nito
ng pinigilan ang pamumuo ng luha sa sulok ng kanyang mata.
No, she answered determinedly.
Muling napayuko si Wesley, pilit na iwinawaksi sa sarili ang galit na nararamdam
Alam mo bang swerte ka sa kanya? Siya na yata ang pinaka-masipag na taong nakilal
a ko. Ni hindi na nga yata kumakain yun noon para lang matapos ang isang project
, sumasama pa sa manpower pag kulang sa tao. Eh,ako? Wala na akong inisip noon ku
ndi lakwatsa.I was only seventeen when we became business partners, napalingon si
Charmaine sa katabi nang marinig iyon. Napakabata pala nitong sumabak sa pagnenegosyo
Pero kahit ganun, wala pa ring bukambibig yon kundi ikaw, nakangiting dagdag ni Rex.
Binigyan nito ng sulyap si Charmaine ngunit ibinalik din agad ang tingin sa kals
ada.
Napayuko naman si Charm.
Palagi yong nagtatanong, Kumusta na kaya si Charmaine?
Nakakain na kaya siya? Ano sa
tingin mo,pre? Rex chuckled.
Ginawa niya ang lahat ng iyon dahil itinuturing niya akong anak noon. Malamig niya
ng saad. Ngunit sa likod ng kanyang isip ay ang sundot ng konsensya dahil sa mga
nasabi niya kagabi sa asawa.
Galit ka pa rin ba sa kanya? malumanay na tanong ni Rex.
N-narito na pala tayo. Hindi niya gustong sagutin ang tanong. Mabuti na lamang at
narating na nila ang pakay na lugar. Nag-park si Rex sa gilid nito.
Unang naglakad si Rex patungo sa bahay.
She took a glance of the gate s signage stand before she followed him, HOME FOR SP
ECIAL ANGELS. Isa itong pribadong hospital para sa mga taong may mental disorder
ngunit mas bagay sabihin na isa itong typical na bahay sa halip na isang mental
hospital. Mayroon itong sofa na siyang nagsisilbing receiving area. Walang hagd
an ang bahay, kinokonsidera rin kasi ng mga doctor ang kalagayan ng mga pasyente
. May sari-sarili ring kuwarto roon ang mga pasyente at bawat isa sa kanila ay m
ay sariling doctor na tumitingin sa developments na pinapakita nila.
Good morning Rex at Charm! agad na nakangiting bumati si Dr. Tuangco sa dalawa nan
g makapasok sila ng bahay. Ito ang may-ari ng ospital at siya ring tumitingin sa
kalagayan ni Goodie. Mabuti naman at dumalaw kayo. Sigurado akong matutuwa si Go
odie sa pagdating ninyo.
Good morning din po.Nangako ho kasi kami na babalik kami ngayon. Charmaine said ba
ck in smile.
Kumusta na ho siya? agad namang pangungumusta ni Rex sa kalagayan ng kapatid.
Ngumiti ang doctor, Gumaganda na ang kondisyon niya, malimit na lang siyang nagwa
wala. Nakakausap na rin siya nang matino, hindi tulad ng dati. Pero napapansin kon
g palagi na lamang siyang natatakot kapag inaatake siya ng sakit niya.
Masaya po kami na gumaganda na ang kalagayan niya. Salamat po sa pag-aalaga sa ka
nya, tipid na sumilay ang ngiti sa binata.
Walang anuman iyon hijo, tana t puntahan na natin ang kuwarto niya.
NAKAUPO lamang si Goodie sa isang single bed. Panay ang baling ng paningin sa pa
ligid na tila takot na takot. Tagaktak ang pawis at panay rin ang pagpatak ng lu
ha sa kanyang pisngi. She was clasping her knees.
Kumuha siya ng unan nang maramdamang gumagalaw ang lock ng pintuan ng kuwarto ni
ya. Napayakap siya rito ng mahigpit. Iniluwa niyon ang tatlong tao. At sa kanila
ng tatlo y iyong nakaputing damit lamang ang di niya makilala.
Tita Elaine! tawag niya sa babaeng dumating. Agad siyang bumaba ng kama at tumakbo
sa babae. Tita Elaine! muli niyang tawag dito. Napayakap siya rito at takot na ta
kot na umiyak.
Pinatay niya si Kuya Richard, pinatay nung matandang monster si Kuya! parang batan
g takot na takot niyang pagsusumbong dito.
Sssh, ok lang ang lahat,ok lang ang lahat, pag-aalo ni Charmaine sa tiyahin. Nabig
la ito nang tawaging niya ito sa pangalan ng ina ngunit mabilis iyong napalitan
ng awa para sa kanya.
Tito Wesley? mayamaya y natuon ang tingin ni Goodie kay Rex na nasa likod lamang ni
Charmaine.
A-ah, Goodie, hindi hindi siya si Tito Wesley mo, siya si Kuya Rex mo, pagtatama ni
Charmaine sa sinabi ng dalagang nakayakap pa rin dito.
Tito Wesley, tila wala sa sariling tawag pa rin niya sa kuya habang kumakalas sa pa
gkakayakap kay Charmaine.
Tito Wesley, si Charmaine, papatayin siya nung matandang monster. Sabi niya,papat
ayin niya raw si Charmaine! takot na takot na sambit ni Goodie habang inaalala an
g mga sinabi ni Don Antonio matapos patayin ang kuya niya.
Hindi ako pumapatay ng mga bata, ngunit maaari akong pumatay ng mga batang sa pod
er ko lumaki, nakangising sabi ng matanda. Habang hinahagod nito ang murang pisng
i ni Goodie ng hawak na baril. Papatayin ko ang kalaro mong si Charmaine kapag hi
ndi niya ginawa ang gusto ko. At tumawa ito na tila ba tawa ng demonyo ang mariri
nig.
CHAPTER 5
AYOS ka lang ba? agad na tanong sa kanya ni Rex matapos nilang makapasok ng kotse.
Ang tanga ko
nangingilid-luha niyang sagot. Kanina niya pa pinipigilan ang umiyak d
ahil ayaw niyang gawin iyon sa harap ni Goodie ngunit habang naririnig niya ang
mga sinasabi nito y parang hindi na niya kaya. Hanggang sa magpaalam na lang siya
bigla at lumabas ng ospital. Bakit ba palagi na lang akong nagkakamali? tuluyan na
ng kumawala ang luhang kanina niya pa pinipigilan.
Charm, huwag mong sabihin yan, dahil hindi ka tanga, he held her hand to comfort he
r. There s always a reason why things happen.
She wiped her tears with her hands as though she s a child, Rex alam mo bang sinabi ko
sa kanya na na ang pakasalan siya ang pinakapangit na nangyari sa kin? Rex, ang tan
ga ko kasi kung kung hindi niya pala ako pinakasalan, naipapatay na pala ako ni lolo
. Kaya pala gustong gusto niyang makasal kami. Ako pala kasi yun
she placed her ha
nd on her forehead. She then closed her eyes, trying to digest all that has just
happened. She sniffed. Isip ako nang isip na baka mamatay si Goodie kapag hindi
ko pinakasalan si Wesley. Ibinuhos ko ang lahat ng galit ko sa kanya yun pala inagaw
ko sa kanya ang buhay niya. Rex, tama ka mahal niya nga ako..pero ni hindi ko man
lang yun pinahalagahan.
Charm, maaayos din ang lahat, he tried to give her strength.
A moment of silence went through.
Rex, gusto ko sanang pumunta muna ng park. She broke the silence by a request. Sinu
Sana nga, she smiled. Merry Christmas, she waved her right hand before she finall
ent inside the gate.
Merry Christmas.
LABIS na ipinagtaka ni Charmaine ang nakitang hitsura ng mga nadatnan sa sofa. L
ahat kasi sila y mapanglaw ang mga nakaukit na emosyon sa mukha.
Magkakatabing nakaupo sila Aling Anastacia,Yaya Romina, at Nathan sa sofa. Pareh
ong kababakasan ng labis na kapanglawan. Si Nathan nga y namumula na ang mata. Nai
sip niyang marahil ay sa labis na pag-iyak.
Bakit ganyan ang mga itsura ninyo? kunot-noo niyang tanong.
Hindi mo pa ba alam Tita Charm? Aalis na ngayon si daddy Wesley, punong puno ng ka
lungkutang tanong sa kanya ni Nathan. Inihilig nito ang ulo sa katabing si Yaya
Romina.
H-ha? P-pero paskong pasko di ba? B-bakit siya aalis? Hindi ba siya mag-no-noche
Buena rito. Nasisiraan na ba siya ng bait? sunod-sunod niyang tanong. Nagsimula n
a siyang mabahala.
Ang mabuti pa y puntahan mo na lang siya hija, kausap niya si Hannah sa kuwarto niy
o. Mungkahi ni Aling Anastacia sa halip na sagutin ang tanong niya.
Patakbo namang umakyat ng hagdan si Charmaine upang tunguhin ang kuwarto nilang
mag-asawa.
Sinundan naman siya ng tingin ng tatlo.
Ano mare, ayos lang ba ang pag-arte ko? Mahinang kunwa y seryosong tanong ni Yaya Rom
ina habang nakatingin pa rin sa papaakyat na si Charmaine.
Oo mare. Magaling ka, napapangiting sagot ni Anastacia.
Eh,ako po, okay lang po ang acting ko? tanong din ni Nathan.
Syempre naman, pang-best actor ang sibuyas natin, sagot Aling Anastacia na hindi n
a rin napigilan ang sariling mapangiti.
Seryosong itinaas ni Nathan ang dalawang kamay upang magkapag-appear silang tatl
o.
wa yun kung aalis ka. Please, huwag ka nang umalis. Please. Kung kailangan akong
lumuhod sa harapan mo gagawin ko. There was sincerity in her voice. Humakbang si
ya palapit sa asawa upang gawin ang sinabi ngunit agad rin siyang pinigilan nito
.
Totoo ba ang lahat ng sinabi mo? seryosong tanong ni Wesley. Naniniguro sa sinseri
dad ng mga sinabi ng asawa.
An-ano ka ba?! Syempre naman! Para na nga akong tanga na kinain ang pride ko dahi
l sa mga ginawa ko,itatanong mo pa kung totoo ba ang mga sinasabi ko, she bit her
lower lip. Pagdaka y marahas niyang pinahid ang sariling luha. Totoo ang sinabi ko t
otoo ang pakiusap ko, huwag ka nang umalis. hindi niya alam kung paano niya patat
awarin ang sarili kung hahayaan niyang makaalis ang asawa. Gusto niyang punan an
g mga pagkukulang niya rito bilang anak at mas lalong bilang asawa. Ngunit alam ni
yang hindi iyon mangyayari kung hahayaan niya itong lumayo.
Hindi umimik si Wesley nang ilang saglit. Nakatitig lamang ito sa mukha ng luhaan
g asawa.
Mayamaya y ikinagulat ni Charmaine ang pag-aangat ni Wesley ng maletang hawak at u
nti-unting pag-a-unzip ng zipper nito. Naglalaro ang ngiti sa labi ni Wesley hab
ang binubuksan iyon.
B-bakit? she was filled of amusement and confusion.
Tuluyang iniharap ni Wesley sa asawa ang hawak.
At bumulaga kay Charmaine ang walang lamang maleta.
CHAPTER 7
NAPALUNOK si Charmaine dahil sa nakita. Namumula siya dahilsa labis na kahihiyan
. Saglit siyang hindi nagsalita at nawalan ng ekspresyon.
Ngunit ilang saglit lang at napatawa siya nang malakas. Habang lumuluha.
B-bakit ba ang tanga ko? nasapo niya ang noo at sunod-sunod na umiling. She bit he
r lower lip. Ikaw pa rin pala ang daddy kong tuso.Pero
humakbang siya upang lalong
mas lumapit pa sa ama.
Muli y sinampal niya ang asawa. Dahilan upang malantad ang pamumula ng kanang pisn
gi ni Wesley.
Ang akala mo ba magandang biro yun?! Hindi magandang biro yun,Wesley! hindi niya mai
ntindihan ang sarili kung bakit ngunit pakiramdam niya y mas malakas pa ang nagawa
niyang pagsampal sa asawa ngayong nalaman na niyang niloloko lamang siya nito. Pa
ano kung lumuhod talaga ako?! Kung ano-ano nang pinagsasabi ko tapos tapos nilolok
o mo lang pala ako?! Bakit ba ang saya saya mong pinaglalaruan ako,ha?! hindi niya
malaman kung bakit ngunit pakiramdam niya, wala sa loob niya ang mga pinagsasab
i niya.Kahit pa nakasigaw siya. Ang totoo y lihim pa siyang nagpapasalamat dahil h
indi naman pala talaga totoong aalis ang asawa.
Mahigpit na niyakap ni Wesley si Charmaine sa halip na sagutin ang asawa. Patawar
in mo ako, niloko na naman kita.Pero ito na lang ang alam kong paraan para sumaya
naman ang pasko natin. Ayoko na lumipas ang gabing ito nang hindi man lang tayo na
gkakaayos. I love you,Charm and having your forgiveness will make my happiest Chri
stmas. Madamdamin nitong salubong sag alit ng asawa at lalo pang hinigpitan ang pa
gkakayakap sa kanya. Iniisip na maaaring ito na ang huling pagkakataong mayayaka
p siya.
Ikaw kasi eh huwag mo nang uulitin yun huh? she said. Gumanti ng yakap sa asawa na ik
inangiti naman nito.
Opo, he replied.
IPINILIT ni Wesley na hawak-kamay silang bumaba ng sofa. May mga pagkakataon na
hinihila ni Charmaine ang kamay niya ngunit lalo naman humihigpit ang pagkakahaw
ak ng asawa sa kamay niya.
Pinigil ni Charmaine ang pagtawa nang makitang malungkot pa ring nakaupo sila Na
than sa sofa at kasama na si Hannah na napakalungkot din ng mukha. Kung kanina y g
ulong gulo siya sa dahilan ng katamlayan ng mga kasama sa bahay,ngayon nama y naal
iw na siyang tingnan ang mga ito.
Umupo siya sa tabi ni Yaya Romina nang makarating na sila sa kinaroroonan ng mga
ito.
May problema ho ba,yaya? tanong niya sa tagapag-alaga sa tila nag-aalalang boses.
Tumingin lamang nang mataman sa kanya si Yaya Romina. Gayon din ang ginawa nila
Nathan,Aling Anastacia at Hannah. Sinundan iyon ng hindi na napigilang pagtawa n
i Aling Anastacia.
Hindi ko kailanman inakalang aarte ako ng ganito! sambit ni Aling Anastacia. Kasun
od niyon ay tumawa ito nang pagak.
Sinabayan naman iyon ng iba pa.
MASAYA nilang ipinagdiwang ang Noche Buena. Siyempre, hindi nawala ang tuksuhan
lalo na si Hannah na panay ang panunudyo kay Charmaine dahil sa mga reaksyon niy
a sa pag-arte nilang apat. Labis naman nilang pinuri ang galing ni Nathan sa pag
-arte.
Itinuring ni Wesley ang pangyayari noong pasko bilang panimula ng pagkaka-ayos n
ilang mag-asawa at naging daan din iyon upang mas mapalapit pa rito ang asawa. Q
uite silly for him,but he s currently courting his wife.
Naging masaya rin ang pagsalubong nila ng bagong taon.Pinili nilang huwag magpap
utok ayon na rin sa kahilingan ni Nathan.
Two weeks later
KATATAPOS pa lang nilang magtanghalian nang makatanggap si Charmaine ng text mul
a kay Wesley.
Be prepared misis,I ll be seducing you tonight.
Nanlaki ang mga mata ni Charmaine dahil sa labis na pagkabigla nang mabasa ang t
ext ng asawa. Agad niya itong tinawagan ngunit cannot be reached na ang number n
ito. Nagpasya siyang tawagan ito sa opisina ngunit secretary naman nito ang suma
got at sinabing nasa board meeting daw ito.
Ano bang binabalak mo? Wesley Ocampo,kahit kailan talaga. Hari ka ng kalokohan, na
ihilamos niya ang kamay sa mukha.Pagdaka y mabilis siyang tumungo sa kuwarto upang
magbihis. Pupuntahan niya ang asawa sa opisina nito.
OH,saan ka pupunta? Bakit parang nagmamadali ka? tanong ni Hannah nang mabungaran
siyang papalabas ng mansion habang pabalik naman ito mula sa Flower Garden.
Nagdalawang isip si Charmaine kung sasabihin niya rito ang dahilan ng pagmamadal
i niya. Alam niya kasing pagtatawanan lang siya ni Hannah pag nalaman nito ang da
hilan niya.
A-ano..kasi mag-a-apply kasi ako ng trabaho. Eh ngayon ang job interview naming, pinil
i niyang magdahilan at magsinungaling. Hindi niya tiyak kung naniwala si Hannah
sa sinabi niya pero wala na siyang iba pang maisip na dahilan.
Aaaah,okay, nasabi ni Hannah bilang pagsang-ayon.
S-sige,alis na ako, pagpapaalam ni Charm.
Ingat ka,huh? Hannah said.
Tango lang ang isinagot ni Charm kasunod niyo y tumalilis na siya ng lakad patungo
ng labas ng mansion at mabilis na tinawag ang driver nila upang ihatid siya sa o
pisina ng asawa.
AGAD na nakilala si Charmaine ng tatlong security guard sa bukana ng Candour Bui
lding kaya agad siyang pinapasok ng establisyemento. Kanya kanya naman ng bati s
a kanya ang ginawa ng mga empleyado roon. Lahat sila y makakikitaan ng paghanga sa
ganda ng batambatang asawa ng may-ari ng Candour.
Ang ganda talaga ni Ma am Charm noh? sitsit ng isang empleyado na naka-assign sa In
formation Desk sa kasamahan nito habang nakatingin sa kadaraan palang na Ocampo.
Malamang sa tingin mo,sa guwapo ni sir Wesley,papatol ba siya sa pangit? sagot ng ka
usap.
Pero diba,daddy niya si Sir?Saka ang layo ng agwat nila ah. ganting tanong ng kasa
mahang empleyada.
Alam mo,tapos na yang issue na yan eh. Ang issue ngayon, yung malanding secretary
ni Sir Wesley. Naku,wag namang sanang bumigay si sir sa malanding yun. Sayang sil
a eh,
Ay, speaking of the devil. Dumaan nga pala yon kanina rito habang wala ka pa. Itaw
ag ko raw sa intercom kung sakaling dumating na si Ma am Charmaiene, tila biglang n
aalala nung isa dahil sa pagkakabanggit ng sekretarya.
Hala,baka kabit siya ni sir, nag-aalalang wika naman nung kasama habang tinitingna
n ang kausap na kumukonekta sa kabilang linya. Sinenyasan itong tumahimik.
SUMAKAY ng elevator si Charmaine papuntang 12th floor ng building kung nasaan an
g opisina ng asawa. Hindi na niya ipinaalam dito ang pagpunta. Gusto na rin niya
itong gulatin sa pagdating niya.Ngunit parang siya pa ang mas nagulat pagpasok
ng opisina ni Wesley. Naabutan niya kasing magkayakap ito at ang isang babae.
C-Charm, kababakasan ng pagkabigla si Wesley nang makita ang asawa.
Tigagal siya sa nakita. For a moment,she couldn t move from were she stood.
S-sorry sorry na-nakakaistorbo yata ako sa ginagawa niyo. hindi niya namalayan ang pag
patak ng luha sa pisngi. Ang alam niya lang, nakaramdam siya ng kurot sa puso ni
ya dahil sa nakita niya.
Charm, I can explain everything. Nagtangkang lumapit si Wesley upang magpaliwanag.
Hindi pa rin makapaniwala sa pagdating asawa.
H-hindi, she unconsciously waved her left hand. Hindi na tuloy niyo lang yan. Nakakahi
ya naman sa inyo, pagkasabi niyo y patakbo siyang pumasok ng elevator.
Nagtangkang humabol si Wesley sa kanya ngunit nakasara na ang elevator nang abut
an siya nito.
Naisuklay nito ang kamay sa buhok.Hindi nito alam ang gagawin.
Sorry, kung hindi ako nagtapat sa yo at umiyak sa harap mo dahil sa rejection,hindi
niya sana tayo naabutang ganun. Wika ng secretary na nakasunod din pala rito.
Muling naisuklay ni Wesley ang buhok bago nagsalita. No,it s okay. I can fix this. N
ginitian nito ang sekretarya. Pagdaka y pumasok na ito sa elevator nang makabalik
na iyon.
SA KABILANG banda y hindi maintindihan ni Charmaine ang sarili dahil sa na
raramdaman niyang sakit matapos makita ang asawa na may kayakap na iba.
Hindi mo to dapat nararamdaman Charmaine. Pshhh Selos? Bakit ka naman magseselos? H
indi mo naman siya mahal diba? mapait na sabi niya sa sarili. Eh,ano naman kung ma
gkayakap sila? Bakit apektado ka? She felt so dumb of asking herself those questi
ons. Pinilit niya ring isiniksik sa sarili na hindi niya mahal ang asawa kaya hi
ndi siya dapat magselos o kahit maapektuhan man lang sa sinumang makitang kasama
ng asawa.
May pa-mahal na mahal kita ka pang nalalaman, magloloko ka lang naman pala, wala s
a sariling naibulalas ni Charmaine. Magsama kayo ng kabit mo! Hindi naman kita ma
hal! Hindi kita mahal!
Ma am? natauhan si Charmaine sa pagtawag ng driver. Nakatingin ito sa rearview mirro
r ng kotse.
A-ah,w-wala po ito manong ikinampay-kampay niya ang kamay kahit hindi niya alam kung
bakit niya yun ginagawa. Diretso lang po pinunasan niya ang luha sa pamamagitan ng
kanyang kamay.
Ibinalik naman ng driver ang buong atensyon sa pagmamaneho.
]
Chapter 8
OH, Hija, bakit ka umiiyak? agad na tanong ni Yaya Romina nang makita si Charmaine
na paakyat ng hagdan. Kasalukuyang naglilinis ang tagapag-alaga gamit ang vaccu
um cleaner. Inihinto muna nito ang ginagawa at dinaluhan si Charmaine.
Napahinto si Charm at hinarap si Yaya Romina. Yumakap siya rito.
Yaya si Wesley kasi eh. Yaya mahal ko na yata siya
words just slipped from her toungue
. It was a reality she didn t think she would face. kaya lang hindi naman yata totoon
g mahal niya ako. Niloloko niya lang ako yaya. Humigpit ang pagkakayakap niya kay
yaya Romina.
H-hindi kita maintindihan,hija. Ano bang sinasabi mo? nagugulumihanang tanong ni y
aya Romina bagaman hinagod nito ang likod ni Charm.
Charm, siya namang pagdating ni Wesley. Nakahangos ito habang nakatayo sa pintuan
ng mansion.
Kumalas si Charmaine kay Yaya Romina at agad na umakyat ng kuwarto nila. Nakahab
ol naman si Wesley.
Gustong mapag-isa ni Charmaine at itago ang pag-iyak niya ngunit nagawang pigila
Napabungisngis si Charmaine sa tanong ng asawa. Ikinasal muna sila bago ito nanli
gaw at ngayon nama y may nangyari muna sa kanila bago niya ito sasagutin, Pwede. she
answered in chuckling voice.
Kumunot ang noo ni Wesley. He gazed at her in question.
Hmp, sige na nga, she chuckled again.
Unti-unting inilapit ng asawa ang labi nito sa kanya at siniil siya ng marubdob
na halik. She kissed him back. As torrid as he wanted, as loving as he was. They
felt the warmth of each other s body again, gave assurance for tomorrows and scre
amed in silence their hearts s promises of infinity love.
MGA alas-kuwatro na ng hapon nang muling nakagising si Charmaine. Wala na si Wes
ley sa tabi niya. Marahil pumasok pa rin ito ng opisina.
Inayos niya ang sarili at nagpasya siyang bumangon ng kama bagaman nananakit pa r
in ang katawan niya. She then took a bath. She wore a red short and a plain T-Sh
irt.
She then decided to go to the flower garden at the front of the mansion. She saw
Hannah watering the daisies there.
Oh,kumusta ang tulog mo? agad nitong bati sa kanya. Pinatay nito ang tubig sa hose
at umupo sa isang swing na malapit sa hardin. Sumunod naman dito si Charmaine a
t umupo sa katabing swing niyon. Parehong nababalutan ng mga madahong baging ang
swing na nagsisilbing palamuti ng mga ito at nagpapanatili ng kulay nitong berd
e.
Tumaba ka ba? tanong ni Hannah nang mapansing tila may kakaiba kay Charmaine. Hind
i nito maipaliwanag kung ano pero nakararamdam ito ng pagbabago sa kanya.
Umiling si Charmaine ngunit tila hindi kumbinsido si Hannah. Tayo ka nga, Hannah r
equested Charm after a minute. She s quite sure there s something with Charm and she
felt the need of knowing it. She stood as well.
Kumunot ang noo ni Charmaine ngunit sumunod naman siya. Ang totoo y hindi niya ala
m kung anong gustong malaman ni Hannah. Lalo pa siyang naguluhan nung naglakad i
to paikot sa kanya na parang iniinspekyon ang bawat detalye ng kabuuan niya. Hum
into ito sa ginagawa nang madako sa tapat niya. Nakaramdam si Charmaine ng pagka
ilang nang sipatin siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Mayamaya y ibinalik
nito ang tingin sa mukha niya. Bahagyang tumagal iyon na tila kinikilatis siya a
t may nais masiguro. Ilang sandali pa y nakitaan niya ito ng panlalaki ng mata.
Aha! Kaya pala ang tagal niyong gumising ha! she leaned her face towards Charm s, Isi
nuko mo na ang bataan sa kanya noh? pinaningkitan siya ng mata. She then grinned.
Hindi agad nakasagot si Charmaine dahil sa hindi inaasahang tanong ni Hannah.
Sinasabi ko na nga ba! Tsk.tsk.tsk. Ang tinik talaga ni Wesley. Congrats, sabi ni
Hannah na tila nanunudyo.
A-ah. Hindi pa rin malaman ni Charmaine ang tamang reaksyon na dapat niyang ipakit
a sa sinabi ni Hannah.
Sus, ano ka ba,normal lang yan sa mag-asawa noh! she tapped Charm s shoulder. Pagkuw
a y umupo itong muli sa swing,gayon din ang ginawa ni Charm.
For a moment, Hannah wore a blank face. She was only staring at the daisies near
by but no emotion could be seen in her.
Alam mo bang hiniling ko rin dati na sana si Wesley na lang naging ama ni Nathan?
Hannah asked later. She then peeked at Charmaine, Don t worry,he s all yours. Huwag m
o lang siyang ire-reject dahil sasaluhin ko s ya at hindi ko na ibabalik sa yo, she was
joking but she meant it.
Napangiti si Charmaine sa tinuran ng kausap, Hindi ko siya ipamimigay sa yo, Wesley
is mine and mine alone.
Nagkuwentuhan pa sila tungkol sa mga bagay bagay tulad ng mga karanasan ni Hanna
h kay Don Antonio, kung saan ito nagpunta noong iniwan nito ang anak at kapatid
si Ramon, at kung paano sila napunta ng anak sa mansion. Definitely, it was beca
use of Wesley. Marami rin silang napagkuwentuhan lalo na sa buhay ni Charmaine la
lo na noong daddy pa lang ang turing niya sa asawa. They both laughed at his sur
prises.
At a short period of time, Charm knew Hannah deeper. Malaki ang naitulong ng min
san nilang pag-uusap upang lalo niya itong maintindihan.
Hindi namalayan ng dalawa ang oras dahil napasarap ang kuwentuhan hanggang sa ma
oon ng himala at gumaling naman siya, sinundan ni Yaya Romina ng malalim na bunto
ng hininga ang sinabi, Oh siya hija, matutulog na ako. Ikaw rin,matulog ka na rin
. Lumalalim na ang gabi. Good night. Malungkot na ngumiti ang matanda bago tuluya
ng iniwan si Charmaine.
Charmaine went back to sitting on the couch.
After about forty minutes more and Wesley came home. Maluha-luhang lumapit dito a
ng asawa at agad itong niyakap.
Pinag-alala mo ako,alam mo ba yun? she was holding back the tears.
Sorry,may inasikaso lang ako, he said smiling.
She couldn t explain the feeling but there was something strange with his hug. Par
a kasing nakaramdam sya ng takot rito at tila mas mahigpit ito kaysa mga yakap n
a iginawad nito sa kanya dati. She could also sense sadness in him. She s not sure
why but she definitely knew he has a reason behind.
Akyat na tayo? umuntag sa kanya ang pagyaya ng asawa. She nodded.
They were holding each other s hand while walking to their room. He was the one wh
o opened the door.
CHARM, I m leaving tomorrow. Sorry,hindi ko agad sinabi kaagad. Paalam ni Wesley nan
g makaupo na ito sa gilid ng kama nila. Hindi maikakaila ang pagkabigla sa mukha
ni Charmaine. For a moment, she thought he was only cracking a joke, so she forc
ed a laugh.
Ayan ka na naman eh, niloloko mo na naman ako. Wika niyang naguguluhan sa sinabi n
g asawa. Tinitigan niya ang mukha ng asawa upang kumpirmahan kung seryoso nga ba
ito. Gusto niyang isiping nagbibiro lamang ito, gusto niyang isiping niloloko n
a naman siya nito ngunit lumuluha ang asawa.
Hindi sumagot si Wesley. But he cupped her face and motioned his thumb on her ch
eeks as though memorizing every detail of her face. I will always remember your f
ace, always reminisce your laughter. I will always cherish your smile, and I wil
l always long for your kiss. Charm I love you, and I always will every moment of m
y life. He passionately said. Tears left his eyes and ran through his face.
Nakakainis ka naman eh kung makapagsalita ka, parang mamamatay ka na, wika niyang ay
aw paniwalaan ang sinabi ng asawa. Pilit niyang isinisiksik sa sarili na isa na
naman ito sa mga pakulo ng asawa. Kahit na nakikita niyang seryoso ang luhaang m
ukha nito.
He claimed her lips instead of saying a word. A long kiss sealing his love for h
er. They were both holding their breath when they ended that passionate kiss.
Charm I was diagnosed of Mesothelioma, the words almost didn t want to escape from his
lips. Vain was the only emotion painted on his face.
Parang gumuho ang mundo ni Charm dahil sa narinig. Parang bulang naglaho ang lah
at ng mga pangarap niya. Nagbibiro ka lang di ba? Wesley naman eh pati ba naman sa
kit gagamitin mo she was crying and her voice turned shaky.
Pinahid ni Wesley ang luha ng pisngi, Remember your debut? That was the day I kne
w the findings of my lab tests and that was the reason why I urged you to marry me
because I was running out of time. He confessed. Kung may isang bagay na ayaw ni
yang malaman ng asawa,iyon ang sakit niya. Ngunit alam niyang hindi niya maaring
ipagkait dito ang katotohanan. Noong umalis ka, pumunta rin akong America para m
agpagamot. I underwent series of tests and treatments. Pero sa bawat sandali na n
aiisip kong nawawala ka, hindi ako matahimik. Pakiramdam ko,hindi tinatanggap ng
sistema ko ang mga gamot na binibigay sakin kaya nagpasya akong umuwi ng Pilipi
nas. I decided to take chemotherapy pills for my medication, he confessed.Tinungo
nito ang drawer na pinagtataguan nito ng gamot. He was already holding a plasti
c bottle when he came back. He handed it to her.
May nakasulat na ALIMTA sa label ng plastic bottle. Isa itong uri ng mesothelioma
chemotheraphy pills. She wanted to throw the bottle but she knew, every tablet o
f it would add a second of his life. She could do nothig but to cry.
Bakit hindi mo sinabi kaagad sakin? Ha? Wesley naman palagi mo na lang akong pinagl
ilihiman eh
she patted his chest. Alam niya sa sarili na ito na ang pinakamasakit
na paglilihim na ginawa sa kanya ng asawa. Sana hindi na lang kita minahal para h
indi na ako nahihirapan ng ganito. Ang sakit sakit eh, inihilig niya ang mukha sa
dibdib ng lalaki. Huwag mo akong iiwa. Pakiusap, huwag mo akong iiwan.
He hugged her back, Sorry hindi ko sinabi sa yo dahil ayokong pakasalan mo ako dahil
sa awa. Ayokong pakasalan mo ako dahil alam mong may sakit ako. Charm nahihirapan
ako sa tuwing nakikita kitang nasasaktan dahil kay Nathan, pero mas mahihirapan
ako kapag nakita kong ako ang dahilan ng pag-iyak mo, he said in tears. At gusto kon
g malaman mo ikaw ang dahilan kung bakit gusto ko pang dugtungan ang buhay ko, ika
w ang dahilan kung bakit palagi kong hinihiling na sana y bigyan pa ako ng bagong
buhay para makasama ka. Charm, hindi ako magsasawang sabihin sa yo na mahal kita,mah
al na mahal.
Bumalik ka,huh? Kasi hindi ko na alam ang gagawin ko pag nawala ka. Baka mabaliw na ri
n ako. Wesley, ikaw na ang dahilan ng pag-ikot ng mundo ko ngayon, she loosened h
er hug and stared at him with begging eyes, Please, magpagaling ka, bumalik ka.
I promise, he said though in back of his mind, he s not sure if he really could.
INIHATID nina Charmaine, Yaya Romina at Aling Anastacia si Wesley kinabukasan. N
athan was home with his mother. Yaya Romina and Aling Anastacia kept their silen
ce about their knowledge of Wesley s disease as pleaded by him.
Bumalik ka huh, hihintayin kita, she forced a smile.
Opo
he forced a smile as well.
Sige ka pag di ka bumalik, di mo na makikita si junior, she was crying while deliveri
ng the news. The baby she conceived was in its early trimester. Ayaw niyang luma
yo ang asawa lalo pa t alam niyang buntis siya. Ngunit gusto niya ring madagdagan
pa ang buhay ng asawa. He would undergo a heated therapy, a chemotherapy that wo
uld require him an open chest surgery. He has already been forewarned of its da
nger, but he s taking the risk. They re taking the risk.
Saglit na hindi nakapagsalita si Wesley ngunit sumilay ang maluwang na ngiti sa l
abi nito. Am I really going tobe a father? tanong nito sa asawa habang di nito mapigi
lan ang mayakap siya.
Oo nasa early stage pa lang siya. At natatakot kaming pareho na baka lumaki siyang
walang ama. She didn t help but to burst in tears because of the thought.
Huwag kang mag-alala,babalik ako, pangako yan.
Hihintayin kita, kahit matagalan basta bumalik ka lang. Kahit hindi ko alam kung
paano na ako mabubuhay nang wala ka sa tabi ko,ayos lang,basta gumaling ka lang.
Basta bumalik ka lang, lalong humigpit ang pagkakayakap niya kay Wesley. She was
clasping him as though it would be the last. Bumalik ka huh. Maraming beses na ni
ya iyong inulit ngunit patuloy niya pa ring sinasabi.
Babalik ako para sa yo at sa anak natin, he assured. Pipilitin nito ang maging malakas
, pipilitin nitong gumaling para sa dalawang nilalang na naghihintay rito.
They shared a torrid kiss before he finally left.
Naroon din ang takot nila sa sinapit ni Wesley. Hindi nila alam ang mga nangyaya
ri sa lalaki lalo pa t wala silang komunikasyon dito.
WALANG segundong hindi si Wesley ang laman ng puso t isipan ni Charmaine. Araw-ara
w, umaasa siyang babalik ito. Buhay, kasabay ang balitang magaling na ito.
Matyaga siyang naghintay. Lumipas na ang mga araw. Hanggang sa matuling lumipas
ang apat na buwan.
Bahagya nang lumolobo ang tiyan ni Charmaine.Palagi lang siyang nasa receiving a
rea upang hintayin ang pagdating ng asawa. Palagi niyang kinakausap ang bata sa
sinapupunan. Palagi niya itong kinukuwentuhan tungkol kay Wesley.
ISANG tawag mula sa isang ospital sa Amerika ang nagbigay ng pananabik kila Char
maine. Ayon sa nakausap nila y na-release na si Wesley mula sa ospital nila at pau
wi na ng Pilipinas.
Charm was with Hannah, Aling Anastacia and Yaya Romina when they went to airport
.
Nananabik si Aling Anastacia sa nalalapit na namang pagkikita nila ng anak. Umaa
sa itong buhay ang anak sa muling pagbabalik. She wanted to think that he s alive.
Wala kasing sinabi ag ospital kung buhay ba o patay na ang darating na anak.
They waited patiently at the arrival area. Magkahalong kaba,takot at pananabik a
ng nadarama ng tatlo. Pinag-usapan na nila ang mga puwede nilang gawin pagdating
ni Wesley. Kung ano ang mga na-miss nito habang wala sa Pilipinas. Pakiramdam n
ga nila,taon ang bilang ng mga araw na nawala ito. They all wore hopeful smiles.
Ngunit napawi ang lahat ng ngiting nakapinta sa mukha ng apat nang nakita na nil
a si Wesley. Being carried by a group of six men. Ayaw nilang maniwala sa nakiki
ta.
Hindi makagalaw si Charmaine sa kintatayuan. Hindi niya alam ang reaksyong marar
amdaman. Hindi ito ang paraan ng pagbabalik ng asawa na inaasahan niya.
Wesley
Matalim niyang tiningnan ang mga lalaking may buhat kay Wesley.
Ilayo ninyo sakin yan! Hindi siya si Wesley sabi niya sakin babalik sya, nanghihina n
iyang sabi nang ilapag nila sa harap niya ang asawa. She spoke,but she couldn't
move. Sunod sunod siyang umiling. Hindi pwedeng siya yan gumaralgal ang tinig na dagda
g niya. Hindi niya matanggap ang sinapit ng asawa.
Muling gumuho ang mundo ni Charmaine. Nawala ang lahat ng magagandang pangitain
niya ng pagkakaroon ng masayang pamilya kasama si Wesley.
Because there it was. A wooden casket before her eyes. And the only name written
on its side was...
WESLEY MERCADO OCAMPO
CHAPTER 39
NATAGPUAN ni Charmaine ang sarili na nakaluhod sa harap ng kabaong ng asawa.
Ayaw niyang tanggapin kung anuman ang katotohanang nasa harapan niya ngayon. Hin
di niya kayang isipin na patay na ito. Na hindi na niya ito makakasama pa. Maram
i pa siyang gustong sabihin kay Wesley. Marami pa siyang gustong gawin kasama it
o.Hindi niya pa naipapakita rito ang pagmamahal niya. At paano na ang magiging
anak nila? Gusto niyang mabuhay ito nang may ama. Gusto niyang maranasan din ng
anak ang ginawang pagpapalaki sa kanya ni Wesley. Ngunit hindi iyon mangyayari
kung ganito ang nangyari sa asawa. She knew, she won t see him anymore. Won t feel h
is loving embrace, won t feel his passionate kiss.
Hoy, Wesley, anong ginagawa mo riyan? she talked to him as though she was seeing h
is face smiling at her. Lumabas ka nga dyan! Hindi ka pa naman patay eh.Nagbibiro
ka lang di ba? she wanted an answer from him but she knew,a dead couldn t speak.
Nanginginig ang kamay na hinaplos niya ang kabaong na kinalalagyan ng asawa. Sabi
mo babalik ka nang buhay wala ka naman palang isang salita eh. Wesley paano na ako
ngayon? she bravely held her tears but they still fell as though symphatizing wit
h his lost. Wesley huwag ka namang ganyan oh, she weakly dabbed her tears. Tama na ya
n, gising ka na dyan. Natutulog ka lang naman eh di ba? muli niyang hinaplos ang ka
baong ng asawa. Gusto niyang isiping natutulog lamang ito. Gusto niyang isiping
hindi totoo ang lahat ng ito.
Wesley sorry because I once said that marrying you was the worst thing I ve ever don
e because actually, it was the greatest, puno ng pagsisisi ang mga huling tinuran
. Hindi man lang niya nabawi ang mga sinabing niya noon.
Ang galing mo namang magbiro eh matutulog ka na nga lang sa kabaong pa. Labas ka na
nga diyan sabi eh pakiramdam niya nawawalan ng saysay ang bawat pakiusap na hinih
ingi niya rito. Na sa haba ng panahon na pinagsamahan nila, ngayon pa lang nito
tinanggihan ang gusto niya. Ano ba Wesley makinig ka naman sa akin oh,please, kahit
ngayon lang. Her eyes grew dimmer, her tears flowed freely . Napayakap siya sa k
abaong ng asawa at isinubsob ang mukha rito. Kasama ang lahat ng sakit. Ng pangu
ngulila.
YOU RE crying on a wrong coffin,misis, isang pamilyar boses ang nagpatigil kay Charm
aine. She was shaking. Her heartbeat grew to its fastest. Napatitig siya sa kaba
ong na yakap yakap. Pagkuwa y itinaas niya ang mukha at tiningala ang nagsalita.
She wore an unexplainable smile when she recognized who it was.
Sorry, I made you cry again.
ed her to stand.
Mataman niyang tinitigan ang lalaking iyon. Mayamaya y hinawakan niya ang mukha ni
to nang may pagmamahal at pagkamangha.Hindi siya maaaring magkamali. Si Wesley n
ga ito. Bahagyang pumayat ang mukha nito. Alam niyang marami itong pinagdaanan u
pang gumaling. Hinaplos niya ito habang natatakot na baka nananaginip lang siya
. Na baka bigla na lamang itong maglaho sa paningin niya.
W-Wesley, i-ikaw yan di ba? tanong niya habang patuloy pa rin ang paghaplos na gina
gawa sa mukha ng lalaki. Ikaw yan di ba? she was crying. Hoping that what she was
seeing no was not just a dream.
Hinawakan ng asawa kamay niya. Pagdaka y nakangiti itong tumango.
Mabuti naman
Ngunit kasunod niyo y isang malutong na sampal na naman ang iginawad niya sa asawa
.
Hoy Wesley Ocampo! Akala mo ba maganda ang ginawa mo?! Paano kung nagkatotoo ang
biro mo?! Paano kung nakunan ako sa pambibigla mo?! Ang sama mo talaga! Pinaiyak
mo na naman ako nang walang dahila! Magpasalamat ka mahal kita! sigaw niya sa as
awa. She tried to sound furious. Naroon pa rin ang hindi mapatid na luha.
Wesley hugged her tightly. I m sorry, kung pinaiyak na naman kita. But I promise yo
u, this will be the last. Gusto ko lang namang malaman ang reaksyon mo kung uuwi
akong patay. At least, I made you confess
salubong nito sa pagwawala ng asawa.
Huwag mo nang uulitin
I promise, he replied. He loosened his tight hug. He then cupped her face and late
r lingered his look around the place. Ang dami mo na agad fans ah. Tukoy nito sa m
ga taong nakikiusyoso sa pag-iyak ni Charmaine kanina at pagkikita naman nilang
mag-asawa ngayon.
Kasalanan mo naman lahat ng ito eh, she said while pouting, feeling like a child a
gain. Diba baby? she gazed at her belly.
The baby said yes, he said while putting his palm on her belly. But he also said, d
addy will be forgiven by a kiss, that is, if mommy will permit him. He then looke
d at her lovingly.
Nakakahiya ka, mister. Ang daming tao-- hindi na niya natapos ang sasabihin dahil
ginawaran na siya ng halik ng asawa. Gusto niyang magalit dito dahil niloko na n
aman siya nito, ngunit hindi niya na iyon magawa. He was right when he said that
his kiss was enough for him to be forgiven.
LOLO, ikaw ang rason kung bakit ko pinakasalan si Wesley, she spoke again when her
mind went back to reality. Sinadya nilang itabi ang puntod ni Don Antonio sa pu
ntod ng nag-iisa nitong anak. Tunay na anak. Ayon na rin sa kahilingan ni Nathan
. Being with his father was his last wish.
Alam ko, ikaw ang pumatay sa tunay kong ama, sana hindi niyo na ginawa 'yun," tha
t was of the worst reality she would ever know, "Dapat magalit ako sa yo dahil dini
ktahan mo ang buhay ko pero, gusto ko hong malaman ninyo na nagpapasalamat pa rin po
ako dahil kahit alam ko pong masama ang ginawa ninyo, iyon naman ang naging daa
n para mahalin ko si Wesley, alam niyang hindi siya sang-ayon sa kasal nila ni We
sley noong una. Alam niyang kinasal muna sila bago niya ito minahal. Pero alam n
iya ring hinding hindi niya kailanman pagsisisihang ikinasal siya sa asawa. That
was the best wedding she ever knew.
Lo, may apo na po pala kayo, si Charley. Cute po siyang bata,kamukhang kamukha ng
daddy niya. Sigurado ako,kung nabubuhay lang po kayo, ma-i-enjoy niyo po ang pa
kikipaglaro sa sa sarili ninyong apo. She chuckled. She then gaped at his grave a
gain for a moment.
Charm
Hannah called her later. She was still in tears. Kailangan na nating umuwi, ba
ka abutan na tayo ng ulan. She said while looking at the darkening sky.
S-sige.
SAY hello to daddy,baby, masiglang wika ni Charmaine sa karga kargang anak nang su
malubong sila sa pagdating ng asawa.
Hello daddy!
Hello din baby ko, pa-kiss nga, he cupped Charley s face and kissed his son on cheek
. At syempre si Mommy rin dapat may kiss, he kissed Charmaine on her lips.
He then turned to Charley and asked him sweetly, How was the day of my baby?
Mom mee meyd a pan--cake for me,
Charm pouted with what he said, It was Charley s favorite, not mine,
You look prettier when you re pouting,misis,
she said.
he commented.
Inismiran ito ni Charm dahil sa sinabi. Kailangan nang matulog ni Charley, she sai
d instead. Yaya Romina! she called Charley s nanny. Agad naman nitong naintindihan a
ng dahilan ng pagtawag kaya agad nitong kinuha si Charley.
INIAKYAT na ng matanda ang bata sa kuwarto nito. Nang pababa na siya ng hagda y na
tanaw niyang nakahapit na ang kamay ni Wesley sa baywang ni Charmaine. She smile
d of their sweetness. A sudden memory from the past made her smile grow even mor
e. She wondered if what could have happened had the couple knew the truth. Nguni
t alam niya namang mamahalin pa rin ng dalawa ang isa t isa anuman ang mangyari.
she whispered.
MATAPOS ang alaalang iyo y pumasok na rin si Yaya Romina ng kuwarto niya. Nang may
sumisilay na ngiti sa labi.
Rex called this afternoon, Goodie s holding an opening of her fitness gym. Wesley op
ened the talk while still clasping his hands around her waist.
Si Goodie talaga, pinanindigan na ang pagiging macho. Natatawang sabi ni Charmaine
. Kung may tao mang labis na natuwa sa paggaling ni Goodie, siya yon. Palagi niya
ito ngayong nakakasama lalo na kapag nag-sha-shopping. Lagi nga nitong nababang
git na gusto nitong magpalaki ng katawan.
Maiba nga tayo lumalaki na si Charley, napapansin mo rin ba? lalong hinigit ni Wesle
y ang asawa palapit sa kanya. He smiled as sweet as he could.
Oo naman,bakit mo natanong?
she pouted.
Mrs. Ocampo, are you sure you re not regretting the day you married me? biglang nata
nong ni Wesley. Hindi niya alam kung bakit pero may isang sulok ng pagkatao niya
na nangangailangan ng kasiguraduhan ng nararamdaman ng asawa.
Gusto mo ba talagang malaman?
Opo, hindi nito maintindihan ngunit parang bigla itong sinibulan ng takot sa isasa
got ng asawa.
She cupped his face before she answered, The truth is, I never thought we could g
o this far, I have never imagined I would marry the man who raised me. I can t ans
wer your question with yes or no but the only thing I know is the greatest and most
cherishable thing I ve ever done is marrying my father.
-WAKAS(Sgd) Trinie
Mamalasin ng sampung taon ang magnanakaw ng MMF. :p
MARAMING SALAMAT PO SA PAGBABASA!!!