SERBISYO PARA SA BAYAN

Lumaki tayong may paghanga sa ating mga paboritong bayaning makikita sa mga pelikula at
mga libro. Madalas na pinapangarap ng mga kabataan ang pagiging si Clark Kent o mas kilala
bilang si Superman na may kakayahang ipagtanggol ang sangkatauhan mula sa mga pwersa ng
kasamaan. Kung kaya, tayo ay laging nahaharap sa katanungang: Sino nga baa ng karapat-dapat
na ituring na isang bayani?
Ang bawat tao ay isinilang na malaya subalit patuloy paring nakagapos sa tanikala ng
makasariling layunin. Naaayon lamang na ang sinumang naghahangad ng kabutihan para sa
kapakanan ng pangkalahatan sa pamamagitan ng taos-pusong pagtulong at walang pag-iimbot sa
kapwa ay karapat-dapat na tawaging isang bayani.
KARITON KLASRUM
Sa kanyang kabataan sa edad na labing-anim sa bayan ng Cavite, pinili ni Efren Penaflorida ang
edukasyon kaysa sa buhay ng pagiging palaboy at sumumpang gagawa ng paraan para sa kapwa
niyang kabataan na tahakin din ang landas na kanyang pinili. Binuo niya ang DTC o Dynamic
Teen Company sa pamamagitang tulong mula sa kanyang dalawang kaibigan. Ang grupog ito ay
naglalayong makapagbigay kaalaman sa mga kabataang nasa lansangan tungkol sa pagsulat,
pagbasa at matematimatika. Itinaguyod niya rin ang Kariton Klasrum na isang kariton na may
dalang mga libro, mga talahanayan, upuan, panulat at isang blackboard. Ang mga boluntaryo ay
nagturo sa mga bata na may edad 2 hanggang 14 taong gulang. Noong 1997, humigit-kumulang
10,000 mga miyembro ang nakapagturo sa higit sa 1,500 mga kabataan na palaboy laboy sa
daan. Higit sa anumang bagay, marami sa mga batang ito ang nagkaroon ng inspirasyon upang
matuto nang higit pa at magsikap upang magkaroon ng isang mas maginhawang buhay. Ang
mismong dating mga mag-aaral na natulungan ng kariton klasrum ay siya ring magiging mga
guro para sa susunod pang henerasyon. Upang matustusan ang kanilang iba't-ibang mga gawain,
ang DTC ay gumagawa at nagbebenta ng likhang sining gamit ang mga recycled items.
Ano ang inspirasyon Penaflorida na gawin ang lahat ng mga ito? Wala nang ibang dahilan kung
hindi ang kanyang sariling karanasan. Ipinanganak siya sa isang ama na nagtrabaho bilang isang
tricycle driver at sa isang ina na sinusuportahan ang pamilya bilang isang labandera. Muntik na
ring huminto si Efren sa kanyang pag-aaral sa elementarya.
Ang buhay ni Efren ay puno ng pakikibaka. Siya ay naninirahan malapit sa tapunan ng basura sa
kanilang lungsod. Ang kanyang mga magulang ay nagtatrabaho at kumikita ng kulang pa sa
kanilang pantustos sa araw-araw. Alam ng mga batang si Efren na ang pag-aaral ang tanging
makapag-aahon sa kanila mula sa labis na kahirapan. Kaya naman palagi niyang itinutuon ang
kanyang oras sa pag-aaral. Gayunpaman, naranasan rin niyang mabato nang siya ay nasa
sekondarya. Sa kabila nito, nagawa niyang tiisin ang lahat ng mga kahirapan dahil sa kanyang
pag-ibig para sa edukasyon. Nagpasya siya na itatag ang "Dynamic Teen Company" upang
makatulong sa mga batang lansangan bilang isang pagpapahayag ng pasasalamat sa mga tao na
nagbigay ng kanilang tulong sa kanya upang siya ay makapagtapos ng pag-aaral.
Sinabi ni Penaflorida na : "Ang ating planeta ay puno ng mga bayani, bata at matanda, mayaman
at mahirap, lalaki, babae, magkakaibang kulay, hugis at sukat. Tayo ay tulad ng isang malaking

telang binurda at masusing tinahi Sa loob bawat tao ay may isang nakatagong bayani. Kailangan
mo lang hanapin ito sa iyong puso, at maging isang bayani para sa mga nangangailangan. Tayo
ay maglingkod ng higit pa sa ating mga sarili at paglingkuran natin ang ating bayan ng may ngiti
sa ating mga labi. Ikaw ang pagbabago na pinapangarap mo, ako ang pagbabago na pinapangarap
ko at tayo ang pagbabago na kinakailangan ng mundo. "
http://planetphilippines.com/people/pinoy-%E2%80%98kariton%E2%80%99-educator-is-cnn%E2%80%98hero-of-the-year%E2%80%99/#sthash.eZIOsOys.dpuf
KABAYANIHANG HINDI TUMATANDA
Lilia Diaz
Ibinuhos ni Nanay Lilia ang 35 taon ng kanyang buhay sa pagtuturo sa isang tradisyunal na
paaralan na pinamamahalaan ng Heswita sa Culion, Palawan. Sa kanyang pagreretiro, siya ay
inimbitahan ng isang grupo ng mga Heswita na magturo sa isang grupo ng mga katutubo sa isang
maliit na isla sa Culion. Tinanggap niya ito kaagad at naisip na isa itong malaking pagkakataon
upang makatulong. Para kay Nanay Lilia, walang makakapantay sa kaligayahang kanyang
nadadama sa tuwing magbibigay magbibigay siya ng tulong sa iba.
Subalit, ang kanyang dedikasyon sa pagtulong ay hindi sapat upang maging madali ang kanyang
bagong trabaho. Siya ay naharap sa maraming mga hamon at kahirapan. Mula sa kanyang
nakagisnang paraan ng pagtuturo, siya ay kailangang makibagay sa mga bagong mag-aaral na
kailanman ay hindi pa nakakakita ng paaralan sa kanilang buong buhay. Ang ilan sa kanyang
mga mag-aaral, na nasa edad 65-70, ay hindi pa marunong magsulat ng kanilang mga pangalan o
magbilang ng mga numero.
Sa kabila ng mga paghihirap at kahit na sa kakulangan ng sweldo, napanatili niyang maayos ang
sitwasyon. Puhunan ang hirap sa trabaho at pasensya, ang kanyang mga mag-aaral ay dahandahang natuto. Makita lang ang mga ito na natututo at umuunlad ay sapat nang gantimpala na
natatanggap niya ngayon.
Si Nanay Lilia ay nagtuturo mula Lunes hanggang Huwebes na naging dahilan upang
mapagdesisyunan niyang manirahan sa loob ng komunidad ng Sitio Alulad at manatiling malapit
sa kanyang mga estudyante. Ang kanyang buong buhay ay nakatuon sa pagtuturo at ang kanyang
dedikasyon dito ay naging malaking tulong sa mga taong nakapalibot sa kanya. Kahit na sa
kanyang edad na higit sa 70 taong gulang, patuloy pa rin siya sa pagbahagi ng kanyang talino
upang iangat ang buhay ng mga tao sa Sitio Alulad.
Sa maraming dekada ng kanyang buhay na nakatuon upang makatulong sa iba, si Nanay Lilia ay
patunay na ang kabayanihan ay hindi tumatanda.
KASANAYAN CARAVAN
Leonilo Beltran

Maraming Pilipino ang pumupunta sa ibang bansa upang maghanap ng mas luntiang pastulan.
Ngunit kahit ang pangingibang bansa ay hindi sapat upang magdala ng kaligayahan sa buhay ni
Leonilo Beltran. Kahit na siya ay kumikita ng malaki bilang isang overseas Filipino worker sa
Saipan, kung saan nagtrabaho siya bilang isang electrician, nakadama siya ng pangangailangan
na makagawa ng isang bagay higit pa sa narating niya. Nais niyang makatulong sa kanyang
kapwa Pilipino.
Ito ay hindi nakakagulat para sa mga taong malapit kay Mang Nilo. Kahit na bago siya umalis sa
trabaho sa Saipan, siya ay isang volunteer sa programang alternatibong sistema ng pag-aaral
(ALS) ng Kagawaran ng Edukasyon sa Aurora. Isa itong pagtuturo sa mga bilanggo sa kanilang
mga piitan sa probinsiya pati na rin sa mga kabataan sa kanilang barangay.
Nagtayo siya ng isang "kasanayan caravan" at ginamit ang kanyang kaalaman at kasanayan sa
elektrikal at pagtutubero upang turuan ang mga ito. Tiniis niya ang apat na oras na byahe arawaraw para lang makatulong sa iba.
Bukod sa pagtuturo sa teknikal na kasanayan, tinuturuan din niya ang mga ito ng kagandahang
asal. Siya ay naniniwala na ang kahusayan at kagandahang loob ang siyang hustong sikreto
upang maging isang mahusay na empleyado. Siya rin ay isang tao ng pananampalataya, na may
paniniwalang ang lahat ng mga hamon at hirap na kanyang nakaharap sa kanyang trabaho ay
maaaring mapagtagumpayan sa pamamagitan ng panalangin at pagpuprusige.
Hinihikayat rin niya ang kanyang mga mag-aaral na magboluntaryo at magbigay ng tulong
upang maiangat ang estado sa buhay ng iba pang mga Pilipino. Naniniwala siyang lahat tayo ay
binigyan ng karampatang pagkakataon na umahon at magsimula ng pagbabago.
LIPAD PILIPINO
JOHNNY P. MEDRANO
Hindi siya makalakad, ngunit ninais niyang makalipad. Hindi hinayaan ni Johnny Medrano na
maging hadlang ang kanyang kapansanan upang maabot ang kanyang mga pangarap sa buhay. Sa
kabila ng hindi pagpasok sa paaralan, nagsumikap siyang makapagtapos gamit ang sarili niyang
kakayahan. Nagbunga ang kanyang mga paghihirap nang makapasa siya acceleration test na
binigay ng CHED na siyang nagbigay daan upang makakuha ng kurso sa teknikal na kasanayan.

Sa pamamagitan ng kanyang sariling cellphone and watch repair shop, nagawa niyang
mataguyod ang kanyang pamilya. Siya rin ang nagtatag ng BACSA o Batangas Cellphone
Specialist Association na tumutulong sa mga tulad niyang may kapansanan sa pamamagitan ng
pagtuturo ng teknikal na kasanayan.

http://www.bayaningpilipinoawards.com/
Ang mga bayani ay hindi nasa monumento na ating nadadaanan sa mga parke at paaralan, hindi
rin sila ang mga nakalagay sa paborito mong komik book o maging ang tinitilian ng karamihan s
telebisyon.
Maaaring nakatabi mo siya, nakausap, nasalubong bago pumasok sa klaseng ito, o nakita mo
nang tumingin ka sa salamin kaninang umaga. Silay nasa paligid lamang, sa gitna ng kaguluhan,
ng mga sistemang hindi gumagana, sa gitna ng mga pusong na lider at katiwalian, sa mga
katotohanan at kasinungalingan, karamihan sa kanila ay nanlilimos at umaasa nalang sa iba
habang patuloy na nakikipagsapalaran sa buhay.
Ang magandang balita ay may natitira paring mga bayani sa ating modernong panahon. Malaki o
maliit, kilala man o hindi, ang mga simpleng aksyon ng kabayanihan ay ginagawa ng ating mga
kapatid na Pilipino araw-araw. Ito ay kabayanihang malayo sa gawaing pampamahalaan at
nakakasilaw na parangal mula sa midya.

MANILA, PhilippinesTo the Philippine Daily Inquirer (PDI), heroism is not just in textbooks
and on concrete monuments. There are everyday heroes around us. We asked our readers about
their everyday heroes and what they are made of, and these are their answers.
For many, their everyday heroes are right inside their homes. About a fourth of 304 respondents,
who sent in their responses via e-mail, fax, mobile and Inquirer.net, said their heroes were family
memberstheir moms, dads, sisters, brothers, aunts and grandmothers.
Of those who said their heroes were family members, close to half (46 percent) mentioned
mothers as their everyday heroes.
Others said their everyday heroes were volunteers, nongovernment organization (NGO) workers,
teachers, security guards, doctors, environmentalists, politicians, public servants and even their
house helpproving that heroism came in all forms and kinds.
Some named Filipino heroes like Jose Rizal and Andres Bonifacio, while others mentioned
international icons, such as Mahatma Gandhi, Mother Teresa, Nelson Mandela and Pope Francis.
Some said God was their everyday hero. A few also nominated themselves.
Still, for others, anybody and everybody can be a herofrom street vendors and garbage
collectors, to Metropolitan Manila Development Authority (MMDA) enforcers and public utility
vehicle drivers, to hardworking Filipino workers.
Most common words
Love, helpfulness, sacrifice, selflessness and courage were the most common words associated
with everyday heroism.

Those who filled out the Heroes R Us nomination form that was printed in the Inquirer from
Aug. 15 to Aug. 21 said they admired their everyday heroes for their selflessness, dependability
and willingness to sacrifice and put the needs of other people ahead of their own.
They were admired for their dedication, commitment, helpfulness and couragejust a few of the
many traits mentioned in the responses.
Family
They put our needs first before theirs like normal heroes do. [Our mom] sacrifices a lot for our
sake and thats what makes her my hero, said 18-year-old Ricaella Angela Villarama. She was
referring to her mother, Jacqueline.
Heroes are really about doing good deeds and helping others without asking for anything in
return. They are ready to make sacrifices, said Nadine Bernate. For Bernate, her aunt Alena D.
Alcantara is her hero.
Alyanna Marie Manzano said her father, Joel, was better than the more popular superheroes. He
is my hero because he is brave, strong, caring and he loves me more than his life. I dont idolize
Superman, Spider-Man or Batman because I know someone who is more amazing than them. I
call him Papa.
He is my knight in shining armor, my protector and my savior. He is none other than my
brother. He has always been there to save me, Francesca Pauline Oraa said.
For Trevor Maverick Kua, 19, his sibling Tracy is his hero. My sister has always been there to
back me up. One time in our toilet we saw a spidernot just an ordinary spider, but a big one
and we were really scared, but she stayed strong for both of us, he said.
I asked my sister why she did that. She answered, Because I know youre afraid and I cant let
you know that I am, too, because that will just scare you more. That made me smile. I was only
5 at that time but I still remember it after 14 years, he said.
Michael Martinezs hero is his mother. Although I am a bad child she still loves me
unconditionally, he said. She didnt give up on me when I was at my worst. Instead, she helped
me find out what I really wanted.
Estaniel Yap said his grandmother was his hero. She never fails to wake up in the morning to
cook good food for me. Shes like my alarm clockshe always wakes me up in the morning.
Without her, I cant study.
Kevin Jacinto nominated kasambahay Mary as his hero. Though she would be far away from
her two daughters, she still chose to work here in Manila just to provide money for her loved
ones. I chose her because she is a hardworking person. She is religious and kind.

Others point to mothers as heroes, even if they are not their own mothers. Heroes are really
about selfless and unconditional love, said Rosalynn Papa, a doctor who nominated a mother of
one of her patients, Jean de la Cruz of Cabanatuan City, as her everyday hero.
She gave up her own personal ambition for her children, who are both special children. She has
been an inspiration to other parents who have special children, too, she added.
An everyday hero is just like Vanny, a Yakult vendor, according to Maria Erika Bagacina.
Vanny is a very inspiring person because she works hard for her children, she said.
April Mark Garay hailed Mama Baby and Mama LettyAlicia Andrade and Leticia Antoy,
respectivelyas heroes to abandoned, neglected and orphaned children.
[They are] two amazing and passionate women who dedicate their lives in caring for neglected
and abandoned children, Garay said.
Teachers, students
Several respondents praised teachers as everyday heroes. Jelson Estrella Capilos said he admired
the sacrifice and perseverance of teachers at Sto. Nio Elementary School in Barangay (village)
Sinucnuc in Zamboanga City.
Marivic Faicol turned the spotlight on her fellow teacher, Abraham de Castro, vice principal of
Middle Grade School at San Beda Alabang, because of his exceptional work ethic, love and
dedication for his craft.
Sergio Abcede praised public school teachers in barrios for their sacrifice in enduring low
salaries despite the long work hours.
Gaea Katreena Cabico, 16, sees an everyday hero in Tresalin Cabico, an open high school
program coordinator. She devotes her time to reaching the unschooled, Gaea Cabico said. She
believes that education can change the world.
Exceptional students were also hailed as heroeslike Jann Angelo Pagharion, who comes to
school early to help lay out tables and chairs at the school quadrangle in preparation for their
schools bridging program, which helps students who need to catch up on lessons.
Hes the first to help carry the heavy bags of third- and fourth-graders to the second floor, said
Lily Rodrigo-Canlas. When asked by his teachers why he does these acts of helpfulness, he says
its his way of easing the pain of having lost his mother recently to cancer.
Canlas also considered another student, Cyrus Alvaran, a hero. He may not be the brightest in
his senior class, but he stands out because of his spirit of volunteerism, Canlas said, adding that
he also helps carry bags of third- and fourth graders from the quadrangle to the second floor.

It is worth mentioning that he used to be on the special education (SPED) program, but he has
been main-streamedmeaning, he has joined his regular classmatesdue to his perseverance.
In fact, he now helps his younger sibling, who is currently under the SPED program as he used
to.
Volunteers and advocates
Heroes are really people whose lives are enriched by service to otherslike Presing Capistrano,
who helps poor, elderly people become a community for each other, Edward Gerlock said.
Retired Col. Joseph Asanza and his wife, Boots, were also cited as heroes. They have
established and are running an alternative school without walls for the indigenous people in the
Sierra Madre mountains. They are so humble about their work that not many people know about
it, said retired Lt. Gen. Loven Abadia.
Enrique Alota, an author who wrote livelihood handbooks, is another hero. Since 2010, he sent
copies of his handbook free of charge as birthday gifts to farmers in his hometown Bantayan and
in Tacloban City, where he now lives.
Several respondents rooted for the founder of Malabon Zoo, Manny Tangco. Actions speak
better than words. He really takes care of endangered animals, Neil Dy said.
Heroes are really about practicing what they preach. He really loves nature and animals. He
protects them, Carlos Tangco added.
Tito Lorete Alcala was praised for his compassion for the elderly. Through Silya, which stands
for Sa Iyo Lolo at Lola, Yantok aming Alay, Alcala donates rocking chairs to public spaces
frequented by the elderly.
AID Foundation was commended for supplying water to upland communities through a
hydraulic ram pump.
Raymundo Rodriguez, 64, paid tribute to Lupon, a group that seeks to resolve conflicts at the
barangay level.
Heroes are people who work unnoticed, those who dedicate themselves to serving their
community voluntarily and selflessly, Rodriguez said. He noted that Lupon had contributed to
the reduction in the volume of cases filed in court.
Every Pinoy, a hero
Alvin Anthony Amora cited the Filipino workers. Heroes are made of these: They are really
about doing things with integrity, honesty and accountability. If you exemplify these in your dayto-day activities, the world will be a better place to live in. A community of service, a community
of heroes, he said.

For respondent Dennis, Filipino workers earning their keep through rightful and clean ways
whether they are small vendors, garbage collectors or self-employedare heroes.
Liezl Zaragoza said there was a potential hero in every random stranger she met every day.
Heroes are people who dedicate their time and effort to help someone, even if they dont know
the person they are helping, she said.
Every one of us is a hero. Traffic enforcers, security guards, public utility drivers, dads, moms,
head of the family. We are our own heroes because we all have someone to offer our lives just to
see them happy, said Christine Erika Inocencio. The selfless acts they do each and every day
make other people happy, safe, well-provided for, inspired.
Starting Aug. 31, the Inquirer will publish the three most inspiring stories of personal heroes.
MANILA, Pilipinas-To Philippine Daily Inquirer (PDI), kabayanihan ay hindi lamang sa mga
aklat at sa kongkreto monumento. May mga araw-araw na bayani sa ating paligid. Tinanong
namin ang aming mga mambabasa tungkol sa kanilang pang-araw araw na bayani at kung ano
ang mga ito ay ginawa ng, at ito ang kanilang mga sagot.
Para sa marami, ang kanilang araw araw na bayani ay sa loob mismo ng kanilang mga tahanan.
Tungkol sa isang ika-apat ng 304 respondents, na nagpadala sa kanilang mga sagot sa
pamamagitan ng e-mail, fax, mobile at Inquirer.net, sinabi ng kanilang mga bayani ay mga
kasapi-kanilang pamilya moms, dads, kapatid, tiyo at lola.
Ng mga taong sinabi ng kanilang mga bayani ay mga miyembro ng pamilya, malapit sa kalahati
(46 porsiyento) na nabanggit sa mga ina na rin ang kanilang pang-araw araw na bayani.
Iba sinabi ng kanilang mga araw-araw na bayani ay, nongovernment organization (NGO) ng mga
manggagawa, mga guro, mga security guards, mga doktor, environmentalists, pulitiko,
pampublikong tagapaglingkod at kahit ang kanilang house help-pinatutunayan na kabayanihan
ay dumating sa lahat ng anyo at uri ng mga boluntaryo.
Ang ilang mga pangalang Pilipino bayani tulad Jose Rizal at Andres Bonifacio, habang ang iba
ay nabanggit international icon, tulad ng Mahatma Gandhi, Mother Teresa, Nelson Mandela at
Pope Francis. Ang ilang mga sinabi ng Diyos ay ang kanilang mga pang-araw araw na bayani.
Ang ilang din hinirang sa kanilang sarili.
Still, para sa iba, kahit sino at lahat ng tao ay maaaring maging isang bayani-mula sa mga vendor
ng kalye at basura collectors, sa Metropolitan Manila Development Authority (MMDA)
enforcers at pampublikong utility driver ng sasakyan, sa mga hardworking manggagawang
Pilipino.
Karamihan sa mga karaniwang salita

Love, pagkamatulungin, sakripisyo, selflessness at tapang ay ang pinaka-karaniwang salita na

may kaugnayan sa pang-araw araw kabayanihan.
Ang mga taong napuno ang form nominasyon "Bayani 'R Us" na nakalimbag sa Inquirer mula
Agosto 15 - Agosto 21 sinabi hinangaan nila ang kanilang mga pang-araw araw na bayani para sa
kanilang selflessness, pagkamaaasahan at pagpayag sa pagpapakasakit at ilagay ang mga
pangangailangan ng iba pang mga tao na maagang ng kanilang sariling.
Sila ay hinangaan para sa kanilang pagtatalaga, pangako, pagkamatulungin at tapang-lamang ng
ilang sa maraming mga katangian na nabanggit sa mga sagot.
Pamilya
"Ilagay ang mga ito sa aming mga pangangailangan muna bago sa kanila tulad ng normal na mga
bayani gawin. [Aming mom] sakripisyo ng isang pulutong para sa ating kapakanan at na kung
ano ang gumagawa ng kanyang aking bayani, "sabi ng 18-year-old Ricaella Angela Villarama.
Siya ay nagre-refer sa kanyang ina, Jacqueline.
"Bayani ay talagang tungkol sa paggawa ng mabuting gawa at pagtulong sa iba na walang
humihingi para sa anumang bagay sa pagbabalik. Sila ay handa na upang gumawa ng mga
sakripisyo, "ani Nadine Bernate. Para Bernate, ang kanyang tiyahin Alena D. Alcantara ay ang
kanyang bayani.
Alyanna Marie Manzano sinabi sa kanyang ama, Joel, ay mas mahusay kaysa sa mga mas
kilalang superheroes. "Siya ay aking bayani dahil siya ay matapang, malakas, nagmamalasakit at
nagmamahal sa akin ng higit pa sa kanyang buhay. Hindi ko pakamahalin Superman, Spider-Man
o Batman dahil alam ko isang tao na mas amazing kaysa sa kanila. Tawag ko sa kanya Papa. "
"Siya ang aking knight in shining armor, ang aking tagapagtanggol at ang aking tagapagligtas.
Siya ay walang iba kundi ang aking kapatid na lalaki. Siya ay palaging may upang i-save sa akin,
"sinabi ni Francesca Pauline Ora'a.
Para Trevor Maverick Kua, 19, ang kanyang kapatid Tracy ay kanyang bayani. "My sister ay
palaging may upang i-back up ako. Isang oras sa aming toilet nakita namin ang isang spiderhindi lamang isang ordinaryong spider, ngunit isang malaking isa-at kami ay talagang natakot,
ngunit siya nagtutulog malakas para sa pareho ng sa amin, "sabi niya.
"Tinanong ko ang aking kapatid na bakit ginawa niya iyon. Siya ay sumagot, 'Dahil alam ko
ikaw ay natatakot at hindi ko ipaalam sa inyo na ako, masyadong, dahil na lang takutin pa sa iyo.'
Na ginawa sa akin ngiti. Ako ay 5 lamang sa oras na iyon ngunit tandaan ko pa rin ito pagkatapos
ng 14 taon, "sinabi niya.
Bayani Michael Martinez ay ang kaniyang ina. "Kahit na ako ay isang masamang anak
nagmamahal siya pa rin unconditionally sa akin," sinabi niya. "Siya ay hindi magbigay ng up sa

akin kapag ako ay sa aking pinakamasama. Sa halip, siya ay nakatulong sa akin na malaman
kung ano talaga ang nais ko. "
Estaniel Yap sinabi ang kanyang lola ay ang kanyang mga bayani. "Siya ay hindi kailanman
nabigo upang gisingin sa umaga na lutuin ng masarap na pagkain para sa akin. Siya ay tulad ng
aking alarm clock-siya palaging wakes up ako sa umaga. Kung wala siya, hindi ako makapagaral. "
Kevin Jacinto hinirang kasambahay Mary bilang kanyang bayani. "Kahit na siya ay magiging
malayo mula sa kanyang dalawang anak, pinili pa rin siya na magtrabaho dito sa Maynila upang
magbigay lamang ng pera para sa kanyang minamahal sa buhay. Pinili ko sa kanya dahil siya ay
isang masipag na tao. Siya ay relihiyon at uri. "
Ang iba ay tumuturo sa mga ina bilang bayani, kahit na sila ay hindi ang kanilang sariling mga
ina. "Bayani ay talagang tungkol sa walang pag-iimbot at walang pasubali pag-ibig," sabi
Rosalynn Papa, isang doktor na hinirang ng isang ina ng isa sa kanyang mga pasyente, Jean de la
Cruz ng Cabanatuan City, tulad ng kanyang pang-araw araw na bayani.
"Siya ay nagbigay up ang kanyang sariling personal na ambisyon para sa kanyang mga anak, na
parehong mga espesyal na bata. Siya ay isang inspirasyon sa ibang mga magulang na may mga
espesyal na mga bata, masyadong, "dagdag niya.
Isang pang-araw araw na bayani ay tulad ng Vanny, isang Yakult vendor, ayon sa Maria Erika
Bagacina. "Vanny ay isang tunay nakasisigla tao dahil siya ay gumagana nang husto para sa
kanyang mga anak," sabi niya.
Abril Mark Garay hailed Mama Baby at Mama Letty-Alicia Andrade at Leticia Antoy, ayon sa
pagkakabanggit-bilang bayani sa inabandunang, nagpapabaya at naulila mga bata.
"[Sila] dalawang amazing at mapusok na kababaihan na ialay ang kanilang mga buhay sa pagaalaga sa napapabayaan at ang inabandunang mga bata," sinabi Garay.
Ang mga guro, mga mag-aaral
Maraming respondents pinuri guro bilang pang-araw araw na bayani. Sinabi Jelson Estrella
Capilos hinangaan niya ang mga sakripisyo at tiyaga ng guro sa Sto. Nio Elementary School sa
Barangay (village) Sinucnuc sa Zamboanga City.
Marivic Faicol nakabukas ang pansin ng madla sa kanyang kapwa guro, Abraham de Castro, vice
punong-guro ng Middle School Grade sa San Beda Alabang, dahil sa kanyang "natatanging
trabaho tama, pag-ibig at dedikasyon para sa kanyang kagalingan."
Sergio Abcede pinuri "mga guro sa pampublikong paaralan sa baryo" para sa kanilang sakripisyo
sa pamalagiang mababang sahod sa kabila ng mahabang oras ng trabaho.

Gaea Katreena Cabico, 16, nakikita ng isang pang-araw araw na bayani sa Tresalin Cabico, isang
open coordinator program high school. "Devotes niya ang kanyang panahon upang maabot ang
mga hindi nakapag-aral," sabi Gaea Cabico. "Siya ay naniniwala na ang edukasyon ay maaaring
baguhin ang mundo."
Bukod-tangi mag-aaral ay din hailed bilang bayani-like Jann Angelo Pagharion, na dumating sa
paaralan ng maaga upang makatulong na mag-ipon ang mga table at upuan sa kuwadranggulo
paaralan sa paghahanda para sa program "bridging" ng kanilang paaralan, na tumutulong sa magaaral na kailangan upang makamit ang mga aralin.
"Siya ay ang unang upang matulungan dalhin ang mabigat na supot ng mga third-at ika-apat na
grado sa ikalawang palapag," sabi Lily Rodrigo-Canlas. "Kapag tinanong sa pamamagitan ng
kanyang mga guro kung bakit ginagawa niya ang mga kilos ng bait, sabi niya ito ay ang kanyang
paraan ng easing ang sakit ng pagkakaroon ng nawala ang kanyang ina kamakailan sa cancer."
Itinuturing din Canlas ibang mag-aaral, Cyrus Alvaran, isang bayani. "Hindi niya ay maaaring
ang pinakamaliwanag sa kanyang senior class, ngunit siya ay nakatayo sa labas ng dahil sa
kanyang espiritu ng pagboboluntaryo," sabi Canlas, ang pagdaragdag na tumutulong din siya
dalhin mga supot ng third-at ika-apat na graders mula sa kuwadranggulo sa ikalawang palapag.
"Ito ay nagkakahalaga mentioning na siya ay ginamit upang maging sa programang espesyal na
edukasyon (SPED), ngunit siya ay 'main-streamed'-kahulugan, siya ay sumali sa kanyang regular
na mga kaklase-dahil sa kanyang tiyaga. Sa katunayan, siya ay tumutulong sa ngayon ang
kanyang nakababatang kapatid, na sa kasalukuyan ay sa ilalim ng SPED programa bilang siya
ginagamit upang. "
Boluntaryo at tagapagtaguyod
"Bayani ang talagang mga tao na ang mga buhay ay nagpayaman sa pamamagitan ng mga
serbisyo sa tulad ng iba-Presing Capistrano, na tumutulong sa mahihirap, matatanda mga tao na
maging isang komunidad para sa bawat isa," sabi ni Edward Gerlock.
Hininto Col. Joseph Asanza at ang kanyang asawa, boots, ay nabanggit din bilang mga bayani.
"Sila ay itinatag at ay nagpapatakbo ng isang alternatibong paaralan na walang mga pader para sa
mga katutubong tao sa mga bundok Sierra Madre. Sila ay kaya magpakumbaba tungkol sa
kanilang mga trabaho na hindi maraming tao malaman tungkol sa mga ito, "sinabi retiradong Lt.
Gen. Loven Abadia.
Enrique alota, isang may-akda na sinulat kabuhayan hanbuk, ay isa pang bayani. Noong 2010,
siya ay nagpadala ng kopya ng kanyang handbook ng libre bilang kaarawan regalo sa mga
magsasaka sa kanyang bayan Bantayan at sa Tacloban City, kung saan siya nakatira ngayon.

Maraming respondents ugat para sa mga tagapagtatag ng Malabon Zoo, Manny Tangco. "Aksyon
magsalita ng mas mahusay kaysa sa salita. Siya ay talagang tumatagal ng pag-aalaga ng mga
endangered mga hayop, "sabi ni Neil Dy.
"Bayani ay talagang tungkol sa pagsasanay kung ano ang pangangaral nila. Talagang mahal Niya
ang kalikasan at mga hayop. Pinoprotektahan niya sa kanila, "dagdag Carlos Tangco.
Tito Lorete Alcala ay pinuri para sa kanyang mga pakikiramay para sa mga matatanda. Sa
pamamagitan ng Silya, na nakatayo para Sa Iyo Lolo at Lola, Yantok Aming Alay, Alcala donates
tumba chairs sa mga pampublikong puwang madalas na binibisita ng mga matatanda.
AID Foundation ay pinuri para sa pagsusuplay ng tubig sa kataasan komunidad sa pamamagitan
ng isang haydroliko ram pump.
Raymundo Rodriguez, 64, bayad na pagpaparangal sa Lupon, ang isang grupo na naghahanap
upang malutas conflicts sa antas ng barangay.
"Bayani ay mga tao na magtrabaho napapansin, mga taong ialay ang kanilang sarili sa pagsisilbi
sa kanilang komunidad kusang-loob at walang pag-iimbot," sabi Rodriguez. Siya nabanggit na
Lupon ay iniambag sa ang pagbawas sa dami ng mga kaso na isinampa sa hukuman.
Bawat Pinoy, isang bayani
Alvin Anthony Amora Binanggit ang manggagawang Pilipino. "Bayani ay ginawa ng mga ito:
Ang mga ito ay talagang tungkol sa paggawa ng mga bagay na may integridad, katapatan, at
pananagutan. Kung maging halimbawa mo ang mga ito sa iyong mga gawain sa araw-araw, ang
mundo ay isang mas mahusay na lugar upang manirahan sa. Ang isang komunidad ng mga
serbisyo, ng isang komunidad ng mga bayani, "sabi niya.
Para respondent Dennis, Filipino workers kita ang kanilang panatilihin sa pamamagitan ng "ayon
sa batas at malinis na paraan"-kung ang mga ito ay maliit na vendor, basura collectors o selfemployed-ang-mga bayani.
Liezl Zaragoza sinabi doon ay isang potensyal na bayani sa bawat random estranghero siya
nakilala bawat araw. "Bayani ay mga tao na ialay ang kanilang mga oras at pagsisikap upang
makatulong sa isang tao, kahit na hindi nila alam ang mga tao na sila ay tumutulong," sabi niya.
"Bawat isa sa atin ay isang bayani. Enforcers Traffic, security guards, public utility driver, dads,
moms, pinuno ng pamilya. Isasama namin ang aming sariling mga bayani dahil lahat kami ng
isang tao na nag-aalok ng aming mga buhay para lamang makita ang mga ito masaya, "sinabi
Christine Erika Inocencio. "Walang pag-iimbot ay nagsisilbing bawat araw sila gumawa ng iba
pang mga tao na masaya, ligtas, mahusay na ibinigay para sa, inspirasyon."

Simula Agosto 31, ay mai-publish sa Inquirer ang tatlong pinaka-kagila-kuwento ng mga

personal na bayani.

Si Dr. Roel Cagape ang tumanggap ng parangal para sa Bayaning Pilipino Individual category
para sa kanyang serbisyo sa mabundok na mga lugar sa General Santos City. Maliban sa libreng
pagpapakonsulta sa kanyang klinika araw-araw, bumibisita rin siya sa mga kabundukan para sa
medical missions. Tinuruan din niya ang kanyang komunidad na gumamit ng mga kabayo upang
maghatid sa mga pasyente tuwing may emergency na tinawag niyang Ambulansyang Kabayo.
Ang Bayaning Pilipino Guro award naman ay iginawad kay Rebecca Ouano ng Cebu City na
kinilala ang kanyang 41 taong pagtuturo na sumentro sa pagpapalaganap ng alternative learning
system upang maabot ang out-of-school na kabataan, mga nagtitinda at street children. Maliban
sa kanyang boluntaryong pagtuturo tuwing Sabado at Linggo, nangangasiwa siya ng feeding
program para sa street children araw-araw.
Ang Pamilyang Gamez ng Oriental Mindoro ang ginawaran ng Bayaning Pilipino- Pamilya
category para sa kanilang walang-kapagurang pagsisilbi sa volunteer work at outreach programs.
Ngayong taon, inilunsad din ng Gawad Geny Lopez Jr. Bayaning Pilipino Awards ang Bayaning
Pilipino Global na nagbibigay parangal sa mga organisasyong nag-aalay ng pambihirang
serbisyo sa labas ng bansa.
http://abscbnpr.com/gawad-geny-lopez-jr-bayaning-pilipino-awards-honors-modern-day-filipinoheroes/
Mary Jane Pajarillo-Tupas

Position: Director of Nursing

Philippine Address: Puis New Washington, Aklan
Employer: Mohammad Dossary Hospital
Mary Jane was unanimously nominated by our Philippine Labor office in Al-Khobar, her
employer and co-hospital staff, and the Filipino community in the eastern province of the

kingdom to this awards category. Rising from the ranks to become the Director of Nursing of
Mohammad Dossary Hospital in Saudi Arabia in nearly a decade, this well loved nurse has
spearheaded various medical missions and socio-civic activities for our OFWs. Through her
persistence and hard work, she was able to convince the hospital where she works to provide free
medical services to distressed and run-away household workers.
In an emergency situation involving a 4-month bleeding pregnant woman onboard flight from
Dhahran to Manila in 2006, her excellent medical skills and presence of mind came to the fore
when she successfully stabilized the patients condition during the long haul.
Mary Jane ay walang tutol hinirang sa pamamagitan ng aming tanggapan Philippine Labor sa AlKhobar, kanyang amo at co-hospital staff, at ang mga Filipino community sa silangang lalawigan
ng kaharian sa kategoryang ito parangal. Tumataas na mula sa hanay na maging ang Director of
Nursing ng Mohammad Dossary Hospital sa Saudi Arabia sa halos isang dekada, ito rin
minamahal nurse ay pinangunahan ng iba't-ibang medical missions at sosyo-sibiko gawain para
sa aming mga OFW. Sa pamamagitan ng kanyang pagtitiyaga at hirap sa trabaho, siya ay
maaaring kumbinsihin ang mga ospital na kung saan siya ay gumagana upang magbigay ng
libreng serbisyong medikal sa mga nababalisa at tumakbo-away workers sambahayan.
Sa isang emergency situasyon na kinasasangkutan ng isang 4-buwan na dumudugo buntis
onboard flight mula sa Dhahran sa Maynila noong 2006, ang kanyang mahusay na mga
kasanayan sa medikal at pagkakaroon ng isip ay dumating sa unahan kapag matagumpay na siya
nagpapatatag kondisyon ng pasyente sa panahon ng mahabang bumatak.

http://bbfi.com.ph/awardees-profiles/mary-jane-pajarillo-tupas/
Naranasan nila kung paano sila lokohin. Iniyakan namin dito ang mga Tagbanwa na inaapi,
sinusuntok, at binubugbog dahil hindi sila marunong mag-basa at mag-sulat, she shared.
Wala akong mabibigay na kayamanan. Pero sa binibigay kong serbisyo, lahat ng sakripisyo at
sakit ay mapapalitan ng kaligayahan, said Diaz, who is preparing her students to take their
qualifying exams to be considered graduates of elementary education.
I stayed in far-flung areas where I saw young people suffering from poverty. I saw myself in
them. Then I told myself that I would return someday to help and empower them so
they could have a bright future, said Beltran in Filipino.

"Naranasan ni nila kupal paano Sila lokohin. Iniyakan pabago-bago Dikit Ang lahat mga
Tagbanwa Na inaapi, sinusuntok, at binubugbog dahil Hindi Sila marunong mag-basa at magsulat, "pagbabahagi niya.
"Wala akong mabibigay Na kayamanan. Pero ay isang binibigay kong Serbisyo, LAHAT Ng
sakripisyo at sakit There mapapalitan Ng kaligayahan, "sabi Diaz, na naghahanda ng kanyang"
mag-aaral "upang kunin ang kanilang qualifying pagsusulit na itinuturing na nagtapos ng
elementarya edukasyon.
"Ako nagtutulog sa malalayong lugar kung saan nakita ko ang mga kabataan mula sa paghihirap
ng kahirapan. Nakita ko ang aking sarili sa kanila. Pagkatapos ay sinabi ko sa sarili ko na ako ay
bumalik sa ibang pagkakataon upang makatulong at magbigay ng kapangyarihan sa kanila upang
sila ay magkaroon ng magandang kinabukasan, "sabi Beltran sa Filipino.
JOHN MICHAEL DELLARIARTE
Winner
What began as a school requirement became one of life's purpose for John Michael Dellariarte.
As a medical student, he was required to do an outreach in Lakewood, Zamboanga del Sur. His
involvement in this activity and his exposure to the community prompted him to want to do more
than just fulfill a requirement.
After carefully studying the community, he came to know the needs of its people. This has
sparked his interest to help them in ways that he can. This gave birth to a project with the
concept of a halfway house. Being close to the nearest health center, this halfway house became
a temporary shelter for pregnant women who are due to give birth. Before this project, pregnant
women from this far-flung area would travel miles to reach the health center.
Ano nagsimula bilang isang kinakailangan sa paaralan ay naging isa sa mga layunin sa buhay
para sa John Michael Dellariarte. Bilang isang medikal na mag-aaral, siya ay kinakailangan
upang gawin ang isang outreach sa Lakewood, Zamboanga del Sur. Kanyang paglahok sa mga
aktibidad na ito at ang kanyang exposure sa pamayanan sinenyasan siya sa gusto mong gawin ng
higit sa lamang matupad ang isang pangangailangan.

Pagkatapos ng maingat na pag-aaral sa komunidad, siya ay dumating na malaman ang mga

pangangailangan ng kanyang mga tao. Ito ay sparked ang kanyang interes upang matulungan ang
mga ito sa mga paraan na maaaring siya. Ito ay nagbigay ng kapanganakan sa isang proyekto na
may mga konsepto ng isang kalagitnaan sa bahay. Ang pagiging malapit sa pinakamalapit na
sentro ng kalusugan, ito sa kalagitnaan ng bahay ay naging isang pansamantalang kanlungan para
sa mga buntis na kababaihan na dahil sa manganak. Bago ang proyektong ito, ang mga buntis na
kababaihan mula sa mga ito kalat-kalat na lugar ay paglalakbay milya upang maabot ang mga
health center.

Along with this project, John and his fellow volunteers also built a floating ambulance. Made of
palm boat, this improves access of Subanens living across Lakewood Lake to basic services, like
prenatal care and immunization, available in the health center. It also improves the expediency
with which necessary medical intervention can be given to patients in cases of emergencies.
Like the first two, John also conceptualized the third project: a solar reflector made from soda
cans used for disinfecting drinking water. He came up with the idea when he visited the place
with other medical interns and discovered that the community's drinking water is contaminated.
The project, also dubbed as "I CAN make a difference" is a cost-effective and environmentfriendly way of disinfecting water in rural communities.
John Michael could have been an accidental hero in the beginning. But his worthy projects and
his genuine concern for the Lakewood community prove that he is indeed a hero by choice.
Kasama sa mga proyektong ito, binuo din ni Juan at sa kanyang kapwa volunteers isang
lumulutang ambulansya. Ginawa ng palm bangka, ito ay nagpapabuti ng access ng Subanens
naninirahan sa buong Lakewood Lake batayang serbisyo, tulad ng pangangalaga bago manganak
at pagbabakuna, na magagamit sa mga health center. Ito ay mapabuti din ang kapakanan kung
saan kinakailangang mga medikal na interbensyon ay maaaring ibigay sa mga pasyente sa mga
kaso ng emergency.
Tulad ng unang dalawang, conceptualised din ni Juan ang ikatlong proyekto: a solar reflector na
ginawa mula sa soda lata na ginagamit para sa disinfecting inuming tubig. Siya ay dumating up
sa mga ideya kapag siya ay bumisita sa lugar sa iba pang mga interns medical at natuklasan na
ang pag-inom ng tubig ang komunidad ay kontaminado. Ang proyekto, na tinaguriang din bilang
"AKO gumawa ng isang pagkakaiba" ay isang cost-effective at environment-friendly na paraan
ng disinfecting tubig sa rural na komunidad.
John Michael maaaring ay isang aksidenteng bayani sa simula. Subalit ang kanyang mga
karapat-dapat na mga proyekto at ang kanyang tunay na pagmamalasakit para sa komunidad

Lakewood patunayan na siya ay sa katunayan ng isang bayani sa pamamagitan ng mga

pagpipilian.

HELEN GEMMA RAMOS VALLEJOS

Finalist
In a mountain in Kayapa, Nueva Vizcaya resides an indigenous group called Iwaks. Among
them, there is a gem of an individual - Helen Gemma Vallejos. She does not belong to the
community but she is definitely treated like family. To the young Iwaks, Gemma is like a big
sister, and for the elders, she is one of the best blessings of the community
Sa isang bundok sa Kayapa, Nueva Vizcaya tirahan ng isang katutubong grupo na tinatawag
Iwaks. Kabilang sa mga ito, may isang perlas ng isang indibidwal - Helen Gemma Vallejos. Siya
ay hindi nabibilang sa komunidad ngunit siya ay tiyak na tratuhin tulad ng pamilya. Upang ang
mga batang Iwaks, Gemma ay tulad ng isang malaking kapatid na babae, at ang mga matanda,
siya ay isa sa mga pinakamahusay na mga pagpapala ng pamayanan

She established a group called Balikatang Pak na Pak and influenced other young people to
extend their help to the Iwaks. The group continously holds fund-raising activities to provide for
school supplies for the children and basic needs for the families of the community.
Her experience in helping the indigenous group opened her eyes to some harsh realities in life.
These motivated her to do more with her life by helping others in need. For Gemma, the Iwaks
are as much of heroes to her as she is a hero to them.

Itinatag niya ang isang grupo na tinatawag na Balikatang Pak Na Pak at naiimpluwensyahan ng
iba pang mga kabataan upang palawakin ang kanilang tulong sa mga Iwaks. Ang grupo na
patuloy na humahawak ng fund-raising na gawain na ibibigay para sa mga gamit sa paaralan para
sa mga bata at mga pangunahing pangangailangan para sa mga pamilya ng komunidad.
Ang kanyang karanasan sa pagtulong sa mga katutubong pangkat binuksan ang kanyang mga
mata sa ilang malupit na mga katotohanan sa buhay. Ang mga ito motivated sa kanya upang
makagawa ng higit pa sa kanyang buhay sa pamamagitan ng pagtulong sa iba sa mga
nangangailangan. Para Gemma, ang Iwaks ay maraming bilang ng mga bayani sa kanyang bilang
siya ay isang bayani sa kanila.

CYPRIAN JADE L. BASA

Finalist
Even when he was in high school, Cyprian Jade Basa was active in projects that helped the
community. An exemplary student and a leader, Cyprian gained the respect of his classmates
and teachers. He was always ready to lend a helping hand even for simple activities such as
community clean-ups.
Kahit na kapag siya ay nasa high school, Cyprian Jade Basa ay aktibo sa mga proyekto na
nakatulong sa komunidad. Isang huwarang estudyante at isang lider, nagkamit Cyprian ang
paggalang ng kanyang mga kaklase at guro. Siya ay laging handa na magbigay ng tulong para sa
kahit simpleng gawain tulad ng community clean-ups.

One of his most important contributions in the community is his discovery and creation of
"alternative pesticide" derived from the anonas squamosa tree. When he was a freshman in

college, he entered this project in an Intel Science Fair. The following year, he used the same
concept and allowed the local farmers of Capiz to try it. He conducted trainings and seminars for
the farmers on how to maximize the use of this technology. This enabled the farmers to make
their own organic pesticide and save on costs. The success of this project earned Cyprian a
recognition from the Department of Agriculture in Capiz.
Ang isa sa kanyang pinaka-mahalagang mga kontribusyon sa komunidad ay ang kanyang
pagtuklas at paglikha ng "alternatibong pestisidyo" nagmula mula sa puno ng anonas squamosa.
Kapag siya ay isang freshman sa kolehiyo, pumasok siya sa proyektong ito sa isang Intel Science
Fair. Nang sumunod na taon, siya na ginamit ang parehong konsepto at pinahihintulutan ang mga
lokal na magsasaka ng Capiz upang subukan ito. Siya na isinasagawa pagsasanay at mga seminar
para sa mga magsasaka sa kung paano i-maximize ang paggamit ng teknolohiya na ito. Ito enable
ang mga magsasaka na gumawa ng kanilang sariling mga organic na pestisidyo at i-save sa
gastos. Ang tagumpay ng proyektong ito na nakuha Cyprian isang pagkilala mula sa Department
of Agriculture sa Capiz.
http://www.bayaningpilipinoawards.com/search?updated-max=2015-02-12T21:30:0008:00&max-results=7
JEPPIE DATO RAMADA
Winner
In 2005, Jeppie Dato Ramada came with his family to Japan, Jeppie is a "nikkejin" or a Japanese
descendant. In the past years, he has been very active in helping uplift the plight of the Filipino
community.
When the Anglican Church established a mission program to care for the victims of the March
2011 earthquake and tsunami, he was the appointed coordinator of the "Let's Walk Together"
program. For two years, he immersed himself with families of victims, both Japanese and
Filipinos, attending to their needs and aiding in the efforts to rebuild their lives. He initiated
various projects to empower victims through counseling, psycho-social activities and seminars to
help them get back on their feet.
Prior to this appointment as coordinator of the said program, Jeppie has been active in organizing
fellow Filipinos in his own community in Gifu Prefecture. There, he helped and assisted
distressed and disadvantaged Filipinos in their times of need. He has organized his own
community group called UNIFIL-Gifu (United Filipinos in Gifu) which has more than 200
members to date.
He has also connected with other community groups of Filipinos and migrants of other
nationalities. Jeppie believed that unifying the community of migrants in Japan can contribute in
uplifting their condition in a society which remains prejudiced towards foreign migrants.
Jeppie also teaches Filipino and English languages to Japinos through the Kibou Classroom, a
kindergarten school established by the Anglican Kani Maission for Filipino children. His efforts

allow these children to be armed with the language skills which could eventually help them get
into grade school and high school.
Jeppie may not be purely Filipino, but to those people he has helped and whose lives he touched,
he is 100 percent a Bayaning Pilipino.
Noong 2005, Jeppie Dato Ramada dumating sa kanyang pamilya sa Japan, Jeppie ay isang
"nikkejin" o isang Japanese supling. Sa nakalipas na taon, siya ay napaka-aktibo sa pagtulong sa
pag-unlad sa kalagayan ng mga komunidad Filipino.
Kapag itinatag ang Anglican Church ng isang programa ng misyon sa pangangalaga para sa mga
biktima ng Marso 2011 lindol at tsunami, siya ang hinirang coordinator ng ang "Mag Maglakad
Magkasama" program. Para sa dalawang taon, nahuhulog na siya sa kanyang sarili sa pamilya ng
biktima, parehong Hapon at Pilipino, na nag-aaral sa kanilang mga pangangailangan at pagtulong
sa mga pagsisikap na gawing muli ang kanilang buhay. Siya na sinimulan ng iba't-ibang mga
proyekto upang magbigay ng kapangyarihan sa mga biktima sa pamamagitan ng pagpapayo, sira
ang ulo-sosyal na gawain at seminar upang matulungan silang bumalik sa kanilang mga paa.
Bago ito appointment bilang coordinator ng nasabing programa, Jeppie ay aktibo sa pag-aayos
ng kapwa Pilipino sa kanyang sariling komunidad sa Gifu Prefecture. Doon, siya ay tumulong at
tinulungan nababalisa at maralitang Pilipino sa kanilang mga oras ng pangangailangan. Siya ay
inayos ang kanyang sariling mga grupo sa komunidad na tinatawag unifil-Gifu (United Pilipino
sa Gifu) na kung saan ay may higit sa 200 mga kasapi sa petsa.
Siya ay konektado sa iba pang mga grupo sa komunidad ng mga Pilipino at migrante ng iba pang
mga nationalities. Naniwala Jeppie na pagkaisahin ang komunidad ng mga migrante sa Japan ay
maaaring magbigay ng kontribusyon sa kapakanan ng kanilang kalagayan sa isang lipunan kung
saan ay nananatiling kampi patungo sa mga dayuhang migrante.
Jeppie nagtuturo din wika Filipino at Ingles sa Japinos pamamagitan ng Kibou Classroom, isang
paaralan kindergarten itinatag sa pamamagitan ng Anglican Kani Maission para sa mga bata
Filipino. Payagan ang kanyang mga pagsisikap sa mga batang ito na armado ng mga kasanayan
sa wika na sa kalaunan ay maaaring makatulong sa kanila na kumuha sa mababang paaralan at
mataas na paaralan.
Jeppie maaaring hindi panay Filipino, ngunit sa mga tao na siya ay nakatulong at ang buhay niya
baliw, siya ay 100 porsiyento ng isang Bayaning Pilipino.
http://www.bayaningpilipinoawards.com/search?updated-max=2015-02-12T00:32:0008:00&max-results=7&start=7&by-date=false