I'm Inlove

With
My
Brother,
Too
BY: MARS TUBALINAL

"The love that lasts the longest is the love that can never be."

IM INLOVE WITH MY BROTHER,TOO

PROLOGUE

THIRD PERSON POV

Year 19**, Shanghai, China

"N bnng q t!!!! (you cant marry her!!!!) ito ang boses umalngawngaw sa apat
na sulok ng mansyon ng pamilya Wang. Dumating kasi ang kaisa isa nilang anak na
lalaki na may kasamang babae na kabilang sa mababang katayuan sa lipunan.

Dn b ba, w i t (but, papa i love her) napatayo ang haligi ng tahanan sa

kanyang kinauupuan. Nakatakda na kasing ikasal ang kanyang anak sa nag-iisang
anak ng kasosyo niya sa negosyo. Pero dahil sa ginagawa nito, maaaring malaki ang
mawala sa kanilang pamilya.

Fkun, qle t, dn n bx gi w yg snzi (fine,marry her but you must give me

a grandson) hindi malaman ni Bao kung matutuwa ba siya o hindi sa sinabi ng
ama. Pero, dahil sa pagmamahal niya kay Fei Yen gagawin niya ang lahat
maipaglaban lamang niya ito.

Katulad nga ng sinabi ng kanyang ama, kinasal silang dalawa at nag-abang

hanggang sa mabuntis si fei yen. Sa ikalawang buwan ng kanilang pagsasama
bilang mag-asawa ay nagdalantao na siya. Nagdiwang ang pamilya wang at
hinintay ang paglabas ng bata.

Dumating ang araw na iyon, ngunit...

2

"Sh w de snzi zi nl? (where's my grandson?) bakas sa mukha ng haligi ng

pamilya wang ang kasabikan para sa kanyang unang apo. Pero, napansin niyang
dismayado ang lahat ng nasa loob ng silid.
Zh sh yg nhi (its a girl) pilit na inaabot sa kanya ng komadrona ang sanggol
ngunit ayaw niya itong tanggapin. Iniisip niya ngayon ang kinabukasan ng kanyang
pamilya. Nakatitiyak siyang maaaring mawalan ng tagapagmana ang kanyang
anak.
Sng t q g'r yun. W b xyo yg snn. Yg nhi miyu zi zh su
fngzi d dfng. (send her to the orphanage. i don't need a granddaughter. a girl
has no place in this house.) kahit na nanghihina ay rinig na rinig parin ni fei yen
ang sinabi ng matanda. Masakit para sa kanya ang itakwil ang sariling anak. Gusto
man niyang kausapin ang biyenan ay hindi niya magawa dahil kakapanganak
palang niya.
Fqn, linmn. T yrn sh n de snn.( father, have mercy. she is still your
granddaughter.) nakaluhod na si bao sa kanyang ama para lamang kaawaan ang
kanyang anak. But, he knows his father so much. His decisions are unbreakable.

Bitu t hu nmen sn g jingyo lki zh su fngzi (get rid of her or the three
of you will have to leave this house) with that, his father stormed out of the room.

Ilang araw na nag isip si bao sa sitwasyon niya at nang kanyang mag-ina. Mahal na
mahal niya ang mga ito at hindi niya makakayang malayo lalo na sa kanyang anak.
They decided to name her mei-lien. Handa na siyang harapin ang kanyang ama
nung kausapin siya ng kanyang ina.
"nzho n de xnzng bo. Rgu nn xyo bngzh, w hn yuny bngzh n
(follow your heart bao. if you need help, i'm ready to help you) he then faced his
father who is waiting for his decision.
Fqn, rgu n bnng jishu w de n'r, fi r yun, w hu q. Gnxi nn rng
wmen li zi n de fngzi. (father, if you can't accept my daughter, fei yen and i
will be going. thank you for letting us stay in your house.) hinarap siya ng kanyang
ama. He is emotionless as before. Alam niyang nadisappoint niya ang kanyang ama,
pero mas mahalaga ngayon ang kanyang pamilya kaysa sa ano pa man.

Qudng. Dn yngyun byo zi huli. (ok. but don't ever come back again.)
alam ni bao ang batas sa loob ng bahay. Oras na tumapak ka palabas, hindi ka na
maaaring bumalik pa at handa siyang harapin ito para sa kanyang pamilya.
Nagdesisyon silang sa pilipinas na manirahan. Nakatanggap din sila ng tulong mula
sa ina ni bao na ginamit nila para makapagsimula ng negosyo. Napalago naman nila
ito samantalang ang anak nilang si mei-lien ay lumaki na isang napakagandang
dilag.

Dito, magsisimula ang ating kwento.

CHAPTER 1- THE LUCK

MEI's POV
SWERTE.

Most of us, naniniwala sa salitang yan. Sa MALAS at SWERTE. Na kahit ano ang
gawin mo, kung malas ka talaga, forever kang malas. Pero, ano nga ba ang basehan
ng swerte at kamalasan sa buhay ng isang tao? Is it based on material things that
you can get? O mas importante parin ang mga bagay na kahit kailan, hindi mabibili
o matutumbasan ng kahit na ano? Para sa akin, ang pagiging swerte ay ang second
option. Pero, para sa mga taong nakapaligid sa akin, it's the first one.
Im Mei Lien Wang. The only daughter of the one of the richest family in the
Philippines. Sabi nila maswerte daw ako. Tinanong ko sila kung bakit? Sabi nila,
maswerte daw ako kasi lahat ng gusto ko nakukuha ko. nabibili ko kung ano ang
gusto ko. maganda daw ako, mayaman, mabait. Lahat daw ng gusto ng tao, nasa
akin na. I just smiled at them. OO TOTOO, MASWERTE AKO. Not because of their
reasons but because, I HAVE A GREAT FAMILY.

My parents are pure blooded chinese. Umalis sila sa china dahil gusto daw ng lolo ko
na ipaampon ako. Girls have no place for him. Buti nalang, natulungan kami ni nai
nai kaya nagsuccess sa business si papa. I was raised as a filipino but a chinese
blood running through my veins.

"mei mei!!!" napalingon ako sa tumawag sa akin. Nandito na pala sila. They are my
friends, JG and Yvonne. Bestfriends since birth ata ang dalawang yan pero, wag
kayong mag-alala, wala silang relasyon.
"hi yvonne!!" i stand up at nakipagbeso beso ako sa kanya. They are both pure
blooded filipino at kung susubaybayan mo ang storya ng buhay ng mga magulang
nila, mag-eenjoy ka talaga.
"bakit nag-iisa ka?" tumabi sa akin si JG. Wag kayo maingay ha, crush ko itong
lalaking ito. Aba, sino ba naman hindi magkakacrush sa gwapong ito? Pero, crush
lang kasi you know may iba siyang mahal. At alam ko naman malayo na maging
kami. Im a chinese and you know what i mean.
"uy!! May bago ka daw classmate sa foreign language mo ah. Kaklase ko siya sa
calculus eh. Syeeet!! Ang gwapo niya." kilig na kilig pa si yvonne habang
nagkukwento sa akin. Nakaupo kami ngayon sa isang picnic bench dito sa garden
ng school. Breaktime nila at wala akong professor kaya magkakasama kami. Yvonne
and i are taking the same course b.s biology at si JG naman political science ang
kinukuha.
"ayun oh ayun!!!" nagulat ako dahil biglang nagturo si yvonne sa kung saan.
Tinanaw ko naman ang tinuturo niya pero, hindi ko makita.

"ano ba yun?" halos magkanda bali bali na ang leeg namin sa pagtanaw pero hindi
ko parin makita. Ano ba kasi yun?
"yung classmate natin na gwapo. Si Kurt Benedict Salcedo, my one true love." Pilit
ko talagang tinatanaw ang lalaking pinagpapantasyahan ni yvonne pero hindi ko
talaga makita eh.

"psh... don't waste your time mei. Hindi naman gwapo yung guy eh. Mas gwapo pa
ako." Bigla siyang sinamaan ng tingin ni yvonne. Nakakatuwa talaga silang tignan.
Kung hindi ko sila kakilala, i would say, they are deeply inlove with each other. Pero
dahil nababaliw si yvonne sa iba at akin si JG malabong mangyari yun.

*rrrrrrriiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnggggggggggg*

"so, pano i have to go may klase pa ako eh." I waved the two of them goodby at
tumungo na sa classroom ko. syet!!!! Terror pa naman din prof namin ngayon sa
foreign lang. Bawal ang malate. Anlayo pa ng classroom ko. tae lang.
5

"miss excuse me." Nilingon ko ang nagsalita. Halos malaglag ang panga ko nung
nakita ko ang nasa harap ko. isang hamak na gwapo lang naman. Pero, dahil late na
ako, mamaya ko na iisipin kung sino siya.
"ano yun? Pwede pakidalian, malilate na ako eh." Nagawa ko pa siyang sungitan
dahil alam ko naman na hindi siya ang mapapagalitan kapag nalate ako.

"ahhh.. alam mo ba itong room na ito? Kanina pa kasi ako paikot ikot eh." Tinignan
ko ang reg form niya at nakita ko na pareho kami ng classroom. Walang sabi sabi ay
hinawakan ko ang kamay niya. ANO YUN??!! BAKIT PARANG NAKURYENTE AKO??!!
Aish!! Mei lien, maya na ang pag-iisip at paglalandi, humabol ka na habang may
oras pa.

"uy!! Saan mo ba ako dadalhin. Care to explain??" leshe!! Daldal ng daldal. May
lalaki na palang madaldal ngayon? Ang ingay ingay. Hindi nalang sumunod diba?
nang makarating na kami sa pintuan ng classroom, sumilip ako kung nasa loob na
ang prof. Halos manlamig ang buong katawan ko nung nakita kong walang tao sa
classroom. SHOOT!!! WHERE THE HECK ARE THEY?!

"saan mo ba ako dinala?? Napalayo pa ata ako ngayon." Nagkakamot pa siya ng ulo.
Buti nalang wala nang tao sa hallway kaya walang makakarinig kahit sigawan ko
siya dito.

"will you please shut up mister!! Can't you see ito ang classroom na hinahanap mo.
And the fudge!! Dahil sa kakadaldal mo, lagot tayo nito. I don't want to repeat any
subjects next sem. N hule w de shnghu, wqng de hndn (you are ruining my
life, heartless jerk) sorry, hindi ko na napigilan magmandarin sa sobrang inis.
Ayokong mawala ang scholarship na iniingatan ko. i want my parents to be proud of
me. Gusto kong patunayan sa kanila, na hindi porket only child ako, i can get
everything i want in an easy way. Gusto kong sabihin sa kanila, na kahit ang
pinakamaswerteng tao sa mundo, pinaghihirapan lahat ng gusto niya.
Wa, w sh shnme? (wow, i'm a what?) i was caught off guard sa sinabi niya. he
can speak mandarin? Who the hell is he?

"arghhh!! Ewan ko sayo!!! Mabuti pa hanapin na natin sila." Naglakad na ako dahil
baka mabaliw lang ako kapag kinausap ko pa ang lalaking ito. Wag niyo na
itanongkung bakit, basta nakakaewan lang.

"mei!!" napalingon ako sa tumawag. Isa sa kaklase ko sa foreign lang. Tumatakbo

papunta sa akin, particularly sa amin. Kasama ko kasi si maingay guy. Ayan ang
codename ko sa kanya. Im pissed because of him. 30 minutes na naming hinahanap
ang klase namin pero nalibot na namin lahat ng classroom wala parin sila.

"oh, san ba kayo nagkaklase? Hindi ko kayo makita.i just decided to ditch the class."
For the first time, i ditch my class because of this stupid guy. Nakakainis talaga.
kahit gaano pa siya kapogi, wala akong pake.

"hindi mo ba nabasa ang nasa pinto, walang tayong foreign lang may sakit si
ma'am." Peste naman. Napagod lang ako sa wala. Napatingin ako sa annoying guy
na katabi ko.

"ahh.. so ito pala ang text sa akin." Inagaw ko ang cellphone niya at binasa ang
text. The fudge!! Kanina pa siya tinext na walang pasok at hindi manlang niya sinabi
sa akin?!

"hi, diba ikaw si kurt salcedo?" napatingin ako sa kaklase ko. she's flirting. I can't
believe her. at sino daw tong bwisit na lalaki? Kurt salcedo? Where the eff did i
heard that freakin name?

"yung classmate natin na gwapo. Si Kurt Benedict Salcedo, my one true love."
TING!! BINGO!! So, ito pala ang crush ni yvonne? Not bad. Gwapo nga, masama
naman ang ugali.
Binato ko sa kanya ang cellphone niya at nilayasan ko na siya.

Swerte nga ba ako o malas? Sa tingin ko, malas ako LALO NA KUNG SIYA ANG
KASAMA KO.

KURT SALCEDO + MEI LIEN WANG = MALAS FOR ME

I'll remember this formula from now on.
CHAPTER 2- THE WANG FAMILY
MEI's POV
After the very irritating day, umuwi na ako. Malapit lang ang bahay namin sa school
so, nilalakad ko lang. Hindi ako katulad ng ibang mayaman na nag-iinarte. When i
was a few meters from our house, i saw a familyar car infront of our gate. OH MY!!
Tinsh h mgu sh wmen de fngzi. (the angel and the devil is in our house.)
My knees are wobbling while entering our house. Nakailang lunok pa ako. When i
entered the house, a familiar silhouettes are infront of me.
nai nai!! (grandma!!) napalingon si nai nai sa akin at niyakap ko siya ng mahigpit.
It's been a long time since i saw her. i missed her so much. The angel in my life. At
kapag may malapit na anghel, may devil yan na kasama.
"ehem." Napabitiw kami ni nai nai at humarap ako kay yeye (grandpa). I placed my
left hand over my right hand with palms down and slowly raised it until chest level.

"ni hao ma, yeye (how are you grandpa?)" whenever i am infront of him, my heart is
thumping so hard. Pakiramdam ko, i was being imprisoned in my own body. I have
to be someone i am not.
"ni hao mei lien. (i am well, mei lien.) you should work on your mandarin fluently.
You have to marry soon." Kapag naririnig ko ang salitang marriage, pakiramdam ko
unti unti akong pinapatay. It's already 21st century and yet uso parin sa pamilya ko
ang arranged marriage. Well, not literally to my family, dahil kung si mama at papa
lang ang masusunod, gusto nilang pakasalan koang taong mahal ko. pero, kung si
yeye ang masusunod, he wants me to marry a man na makakatulong sa negosyo
niya.
B ba, shpn zhnbi (papa, the food is ready) lumabas si mama mula sa kusina. I
came to har and kissed her cheeks. Sumunod kaming lahat papunta sa dining room
para kumain. Everyone is very silent while eating. I was pissed and happy because
my Zfm (grandparents) are here. I am happy kasi nandito si nai nai pero sana
hindi nalang niya kasama si yeye.
Mi lizh qun, n yjng yu nn pngyule ma? (mei lien, do you have a boyfriend
already?) halos mabilaukan ako sa tanong ni yeye. Ayokong sagutin yan dahil alam
ko na naman kung saan papunta ang usapang ito.

W hi ninqng, yye. (i'm still young for that grandpa.) i told him calmly.
Napatigil siya sa pagkain at tinignan ako.
Ninqng? Zi j g yu hu, n jing sh 18. Byng dnxn, w yjng wi n npi
de hnyn, w tuz zh de r z zh y. (young? in a few months you will be 18. don't
worry, i already arranged your marriage to one of my investor's son.) i am really
pissed. Bakit ba minamanipula niya ang buhay ko? paki ba niya kung wala pa akong
boyfriend. Arrggghhh!! Kakainis!!!
B ba, rng wmen wi de lizh qun xunz t de xnlng. (papa, let mei lien
choose her groom.) tradisyon sa chinese na wag sumagot sa matatanda, pero
kapag buhay ko na ang usapan, ayaw ni mama at papa na pinapakialaman ako.
Rng t de xunz ma? Shnme shq yqi ma? W dume xwng yu yg snzi,
zhog yqi.( let her choose? and what lose everything? how i wish i have a
grandson to take care of everything.) hindi ko na kaya ito. Bakit ba napakalaking
issue sa kanya na hindi ako isang lalaki? Gender discrimination lang talaga? i stood
up and excused myself.

Swerte pa ba ako kung mismong pamilya ko hindi tanggap kung sino at ano ako?
Ang sakit lang sa dibdib na dahil sa pagiging babae mo, ayaw sayo ng lolo mo. How
i wish kaya niyang tanggapin kung sino at ano ako.
Nakatulog ako sa kakaiyak at nagising nalang ako dahil sa pagbukas ng pinto ng
kwarto ko. then, somebody touched my face.
"mei lien, im sorry. Im sorry kasi nasasaktan ka sa pinagsasasabi ng yeye mo sayo.
Sana may magagawa pa ako lalo na ngayon." My mom stop from speaking at para
bang may gusto pa siyang sabihin.
"ma, ano ibig niyong sabihin?" i turned around para tignan siya pero iniwas niya
tingin niya. bigla namang pumasok si papa sa kwarto ko.

"Fi r yun n gosu t, yjng? (fei yen did you tell her already?) nalilito ako sa
sinasabi nila. Tell me what? May hindi ba ako alam?

mama, papa ano ba yun? tumabi na si papa kay mama at hinarap ako. He held
my hands at looked at me intently.
ang yeye mo. Nagset ng arranged marriage and you know him. His decisions are
unbreakable." Halos manlambot ako sa sinabi ni papa. Im marrying a stranger and i
am FORCED to love him. Bakit ba napakalaking kontrabida ng lolo ko?
9

"hanggang kelan po ba dito sila yeye?" i changed the topic. Plano kong kausapin
kung sino man ang inarranged niya sa akin para wag nalang ituloy once na umalis
na sila.
"sad to say, they are staying here for good." OH FUDGE!!! WHAT A DAY!!!
Two words to described my family. HAPPY AND SAD. Two opposite words that i feel
everytime im with them.
CHAPTER 3- A DAY WITH HIM
MEI's POV
"ANOOOO??? ARRANGED MARRIAGE??" halos mabingi ako sa sigaw ni yvonne.
Naikwento ko kasi sa kanila ang tungkol sa arranged marriage ko. although wala
akong balak makita kung sino man ang poncio pilato na yun, ayoko sa kanya. That's
it.
"aish!!! Jewel yvonne boses pakihinaan. Kulang nalang megaphone at rinig ka na ng
buong campus." Sarcastic ang tone ni JG. Ang totoo niyan wala akong tulog dahil sa
sinabi ni papa kagabi. I don't want to marry a stranger. Iniwasan ko rin si yeye
kanina sa breakfast. Knowing him, kukulitin lang niya ako ng kukulitin about dun sa
lalaking nirereto niya sa akin.
"diyan na kayo, i have to go may klase pa ako." Tumayo na ako sa kinauupuan ko. i
need time alone. Ayokong makarinig ng kahit na sino, naguguluhan ako. Gulong
gulo ako...

"nag-iisa ka? Loner? Walang friends? Kawawa ka naman." Peste!! Sino ba tong
maingay na ito? Kakasabi ko palang na gusto ko mapag-isa may mambubulabog.
"paki mo ba? At isa pa bakit nandito ka sa classroom ko? puro nalang kamasalasan
ang dumating sa buhay ko simula ng makilala kita." Binulong ko nalang ang last
sentence. Ayoko iparating sa kanya, nakakainis talaga!!
"classroom mo? Bakit may pangalan mo na ba ito? Tsaka ano ang binubulong
bulong mo diyan? Mamaya kinukulam mo na pala ako ha." Sinamaan ko siya ng
tingin. Sa ganda kong to, mangkukulam ako? Hello??!! At ang kapal pa ng mukha.
Humila pa ng upuan at tumabi sa akin. He even put his face on his palms at
humarap sa akin.
"tell me, ano problema mo mangkukulam?" hala!! Close kami?? Bakit ako magoopen sa kanya? Kapal ha, feeling close. Nakita niya siguro ang pagkailang ko sa
pagiging FC niya kaya bumuntong hininga siya at tumayo. Akala ko aalis na siya
pero mali pala ako.
10

"hi, alam ko hindi masyadong maganda ang first meeting natin kahapon. By the
way im kurt benedict Salcedo. A seventeen year old transferee and a BS Psychology
student." He offered his hands to me. At dahil sa masyadong attention seeker itong
lalaking ito, nakuha niya ang atensyon ng kaninang maingay na classroom.
Nagtilian ang mga babae sa loob ng room. Ang sweet sweet daw kasi ni kurt and
the like. I just rolled my eyes at tumungo sa desk ko.

"mei, wag mo naman ipahiya si kurt."

"oo nga mei, ang gwapo gwapo niyan eh."
"mei, ngawit na si kurt"
"mei iiyak na si kurt."

Linsyak!! DI BA PWEDENG MAG-ISIP AKO NG TAHIMIK?!

"fine!! Manahimik lang kayo. Hi kurt, im Mei Lien Wang. BS Biology Student
seventeen years old." Kinuha ko ang kamay niya at nakipagshakehands. Kakaiba
talaga ang nararamdaman ko sa tuwing nagkakaroon kaming dalawa ng body
contact. Inalis ko nalang yun sa isip ko at napatingin ako sa smile niya. it's not an
ordinary smile but a smile that could melt your heart away.

"ahhh!! So meyen pala name mo." ANO DAW NAME KO?! MEYEN??!! WHERE THE
EFF DID IT CAME FROM?!
"meyen?! For your info..."
"GOOD MORNING CLASS" hindi ko na naituloy ang litanya ko sa kanya dahil sa
biglang pagpasok ng prof namin. Zoology ang subject namin ngayon at dahil sa
taranta, napaupo siya sa upuan sa tabi ko.
Wala akong planong makinig sa professor ko. kaya nagdoodle nalang ako sa likod ng
notebook ko. bakit ba kasi ganun si yeye, bakit hindi nalang niya ako hayaang
pumili kung sino ang gusto ko? natatakot tuloy ako dun sa irereto niya. mamaya
pangit yun or kung gwapo naman, baka masama ang ugali. Or baka matanda na.
Aish naguguluhan na talaga ako!!!
Mukha kang baliw meyen.

11

Napatingin ako sa katabi ko. he passed a paper to me at iyon ang nakalagay. Bakit
ba meyen siya ng meyen? Pwede namang mei nalang ang itawag? Para siyang
batang bulol kainis.
Paki mo ba? Tsaka bakit ba meyen ka ng meyen? Its MEI LIEN. MEY LIYEN yan ang
pronunciation. Bulol!!
Pinasa ko ulit sa kanya ang papel. Isang long table lang ang gamit namin at sa
magkaibang stool kami nakaupo. Sa gitna pa kami nakaupo kaya hindi masyadong
pansin ng prof kung hindi kami nakikinig.
Tsk tsk tsk. Kawawa ka naman. Nababaliw ka na. Paki mo ba kung meyen ang
tawag ko sayo? Walang pakialamanan bleh :p
Aba!! Talagang may dila effect pa siya. Arrgghhh!! Nakakainis talaga itong lalaking
ito. Gwapo siya pero ang hambog hambog!! Nakakainis ang kahambugan niya!!
arrrghhh!!!
Ahh!! Ganun!! Sige ikaw si i stopped in the middle of my writing dahil biglang
nagsalita ang prof ko.
"your seatmate will be your lab partner until the end of the semester."

Ano ulit?? pakiulit? Siya? Ang hambog na si Kurt Salcedo ang LAB PARTNER KO??!!

"WHAT?!" unexpectedly, pareho kaming napatayo sa upuan at napatingin sa amin

ang buong klase. At kapag sinabing buong klase, kasama ang professor with
matching classmates.
"why? May problema ba ms. Wang and mr. salcedo?" nagtinginan kaming dalawa at
alam ko ang nasa isip niya. ayaw niya rin akong maging partner.

Eh kasi, HINDI NGA MAGANDA ANG CHEMISTRY NAMIN EH!!!

Natapos ang klase namin at nagawa namin ang first activity namin together. Ano pa
ba ang aasahan mo? Well, EHEM!!
Naka uno lang naman kami. Kapag mga lab works pala tumitino itong si kurt.
Walang asaran, puro seryosohan sa gawa. Mas masaya buhay ko.
"oi!! Lab partner, bakit malungkot ka na naman? Nawala lang ako sa tabi mo
malungkot ka na kaagad?" nagulat ako dahil sa biglang pagsulpot niya sa tabi ko at
idagdag mo pa ang biglang pag-akbay niya sa akin. Biglang may kung anong
12

kuryente na naman ang dumaan sa buong katawan ko. tinanggal ko ang kamay niya
dahil baka kapag nagstay doon ng matagal, baka mangisay nalang ako dito.
"ang kapal mo talaga!!" inirapan ko siya at maglalakad na sana ako nung napansin
kong tumatakbo papunta sa akin si yvonne at JG.

"huff!! Yung lolo mo.." JG is still catching his breath while talking.
"huh?? A-anong meron?" nagpapalit ang tingin ko sa kanilang dalawa ni yvonne na
naghahabol din ng hininga.
"nasa... huff... nasa gate.. inaabangan ka.." OH SHOOT!!! My yeye is really smart.
Alam niyang tatakasan ko lang siya. Hindi pa ako prepared na makita ang lalaking
sinasabi niya. im not ready and i will never be. Nakakainis naman. Masyado ba
siyang excited na ibenta ang nag-iisa niyang apo para sa negosyo??
"he's really smart. Guys, pwede bang gawan niyo muna ng rason, ayoko talaga
siyang makita eh." Alam na ni JG at yvonne ang ibig kong sabihin. Ginawa na rin
kasi namin ito noon. Basta, same situation din. Haayysss.
Umalis na sila sa harap ko. now, all i have to do is excape the campus. Pero saan?
Hindi naman ako pwedeng dumaan sa front gate dahil nandun siya?
"tara." Hindi a ako nakakasagot nung hinila na niya ang kamay ko. napatakbo ako
ng di oras. Dumiretso kami sa arking at huminto sa tapat ng isang motor. Hinagis
niya ang isang helmet.
"ano to?" i asked him innocently.
"tss... helmet. Di mo ba alam?" anong tingin niya sa akin, hindi alam kung ano ang
bagay na ito? Alam ko helmet ito, pero bakit niya binibigay sa akin?
"wag ka na magtanong, suotin mo na yan at sumakay na sa motor ko. baka
maabutan ka pa ng lolo mo." I felt something in my heart. Para bang gusto kong
ngumiti ng walang dahilan? Ano ba to!!
Sumakay ako sa likod niya at humawak sa balikat niya. first time kong magmomotor
dahil hindi ako pinapayagan nila papa at mama na sumabak sa mga extreme sports.
Gusto lang nila, magpaint ako, magballet and the stuffs. Yun kasi ang gusto ni yeye.
A grand daughter na prim and proper. Ala maria clara, sabi nga nila. Pero, hindi ako
yun. Im not an innocent young lady, im a yound and wild lady. Hindi naman yung
wild na iniisip-

13

"huy!! Wag ka nga sabi kumapit diyan eh." My senses went back to reality nung
nagsalita siya. Nagsasalita pala siya?
"ha?" napailing nalang siya at kinuha ang right hand ko at pinulupot sa bewang
niya. lalong nagwala ang puso ko. kung kanina simpleng dugdug-dugdug, ngayon
dugdugdug-dugdugdug ano ba?? This feeling is a stranger to my body!!!

Pinaandar na niya ang motor. Alam ko mabilis ang takbo ng sasakyan namin kasi
nakikita kong nalalampasan namin ang ibang sasakyan pero, bakit pakiramdam ko
slow motion ang lahat? Bakit parang ambagal ng oras kapag siya ang kasama ko?
yung tipong wala akong ibang naririnig kundi ang tibok ng puso ko?

TWO WORDS TO DESCRIBE A DAY WITH HIM: ANNOYING YET EXCITING

CHAPTER 4- DATE??!!
KURT's POV
Hi everyone!! Ako nga pala si Kurt Benedict Salcedo. Imemorize niyo yang pangalan
ko at wag niyong kakalmutan. Kasama ko ngayon si Mei Lien Wang. Hindi naman
talaga ako bingi at mas lalong hindi ako bulol. Gusto ko lang siyang asarin sa
pangalan niya. ang cute niya kasi kapag napiikon. Lalong lumiliit ang mata at
namumula ang mga pisngi niya. gustong gusto ko rin kapag iniirapan niya ako, lalo
kasing lumalabas ang ganda niya.

Ops!! Teka lang ha. Bago kayo mag-isip ng kahit na ano diyan, sige hindi ko na
itatanggi. May crush ako sa kanya, pero konti lang ha. Naamaze lang ako sa kanya
nung una kaming nagkita. Di siya katulad ng ibang babae na hindi pa nga ako
nagsasalita nagtitilian na. Pero siya ibang iba kasi nagawa niya akong sungitan at
hilahin. Ambilis pala niyang tumakbo.

"huy!! Gising ka na diyan." Ginalaw galaw ko ang balikat ko dahil nakatulog na ata
siya. Hindi na gumagalaw eh.

"hmmm.. mamaya na ambango eh." Biglang huminto ang puso ko sa sinabi niya.
mabango daw ako? Maasar nga.
Humarap ako sa kanya at tinanggal ko ang helmet ko.
14

"talaga? mabango ako?" biglang nanlak ang mata niya. kitang kita ko yun kahit na
nakaharang ang salamn ng helmet.

"a-ano?? Hihindi.... ahhhh!!!" muntik na siyang mahulog sa motor buti nalang

nasalo ko siya. Bigla na namang napahinto ang puso ko. ang lapit ng mukha niya sa
mukha ko. tanging ang salamin nalang ng helmet ang pagitan naming dalawa.
Pagkatapos huminto ang tibok ng puso ko, bigla namang bumilis ang tibok ng puso
ko. hindi normal ang pagtibok niya. ang bilis bilis.
"hi-hindi na-naman i-ikaw yung mabango eh. Yu-yung mga flowers." Flowers? Kelan
pa nagkaflowers dito? Anong flowers naaamoy niya gumamela??
Inalalayan ko siyang tumayo at tinignan siya sa mga mata. "flowers? May problema
ba ang mga mata mo o ang ilong mo ang problema?" nagtaka siya at tinignan ang
paligid niya. nakita ko na namang nanlaki ang mga mata niya sa nakikita niya.
feeling niya ba nasa garden kami? Asa siya.

"ASAN TAYO?!" dinala ko siya sa isang lugar kung saan hilihilera ang mga carinderia
at streetfoods dahil wala akong alam na ibang kainan na mura. Tsaka di ko kayang
pakainin siya sa mga fast food mas lalo naman sa mga restaurant.
"dito tayo kakain. Past lunchtime na kaya. Nagugutom na ako." Kitang kita ko sa
mukha niya ang pandidiri. Pumasok kami sa isang carinderia na 60 pesos unli rice
na.
"isa nga pong sisig tsaka.." tinignan ko siya at parang nag oobserve pa siya sa
paligid.
"huy, ano kakainin mo?" tumingin siya sa akin at tinaas a ang dalawa niyang kamay.
"hindi ako nagugutom. Ikaw nalang."

*krruuuu* *krruuuu*
Gusto ko tumawa pero pinigilan ko. yan pala ang hindi nagugutom ha.
"sige po miss, dalawahin mo na ang sisig. Tapos unli rice tapos iced tea. Salamat
po." Tumingin ako sa kanya na nakayuko. Malaking palaisipan sa akin kung bakit
parang iniiwasan niya ang lolo niya. maswerte siya kasi mayaman siya samantalang
ako hindi. Scholarship ang dahilan kung bakit nabibili ko ang gusto ko. scholarship
15

ang bumubuhay sa amin ng nanay ko dahil sa allowance na nakukuha ko dahil dito.

Maswerte siya kasi hindi na niya kailangang problemahin ang pera.
"anong problema?" napatingin naman siya sa akin na parang gulat na gulat. Umiling
siya pero kitang kita ko parin na may problema siya. Pysch ako, ako pa ang niloko
niya.
"alam mo bang pysch ako? Magaling ako bumabasa ng tao kaya kung ako sayo wag
ka na magsinungaling at isa pa, mas masarap kapag nailalabas mo ang sama ng
loob mo." Tumingin ulit siya sa akin. Para siyang batang iiyak konting asar nalang.
Ano bang meron sa mga mata niya na parang hinihigop ako at nagpapabilis ng tibok
ng puso ko?
"promise mo sa akin hindi mo ito sasabihin kahit kanino ha?" tinaas pa niya ang
hinliliit niya. ano to, pinky promise? Psh!! Para talagang bata.

"promise."

MEI's POV
"promise." Nagtitiwala ba ako sa taong ito? Pero, para bang siya nalang ang sagot
sa pinoproblema ko eh. Diba sabi nila matatalino daw ang mga psych? Mabigyan
niya kaya ng solusyon ang problema ko?
"ganito kasi yun. Yu-"
"nandito na po ang order niyo" hindi pa nga ako nagsisimula magkwento dumating
na... UHHHMMMM!! AMBANGO!! ANO BA YUN??!! Lalo tuloy kumulo ang tyan ko.
"kain ka na habang nagkukwento." May nakita akong kanin sa harap ko tapos may
isang sizzling plate na may laman na kung ano. May halo pa ngang itlog eh. Hinalo
ni kurt yung sa kanya kaya ginaya ko siya. Ano ba tawag niya dito? Sisi?? Ano nga
ulit yun?
"tikman mo masarap yan." Sabi niya sa akin. Ako naman kumuha ng konti at
tinikman. Tama nga siya masarap lalo na nung humalo ang itlog. Ipapaluto ko nga
kay yaya ito.
"uhmmm.. ang sarap nga. Ano bang ingredients nito?" natanong ko tuloy sa kanya
habang sarap na sarap ako sa pagkain. Malalasahan mo ang crispiness ng ilan sa
mga ingredients at talagang nanunuot sa dila mo ang sarap. Talagang sakto lang
ang pagkakatimpla ng mga spices.

16

"hmmm... bituka ng baboy, tenga ng baboy. Ano pa ba? Puso tsaka dila." Halos
mamutla ako sa mga pinagsasasabi niya. pero dahil masarap naman, why not??
"yum!! Hindi mo halata na yun ang laman nito. Ang sarap eh." Biglang nanlaki ang
mata niya habang kumakain ako. Ano bang problema niya eh sa nagugutom ako?
"bakit? Anong problema mo?" umiling iling siya habang tumatawa.
"wala lang. Kakaiba ka talaga." kakaiba? Ako? Siguro nga. iba ako sa inyo.
Natapos kaming kumain at ang sakit ng tyan ko. in my entire life ngayon lang ako
nakatatlong cup ng kanin. Ang sarap ng luto nila eh. Sulit ang 60 pesos ng lalaking
ito.
"busog ka na?" tumango ako. Kinuha ko ang helmet ko pero kinuha naman niya sa
kamay ko.
"mamaya na tayo sumakay diyan. Maglakad lakad muna tayo para matunaw ang
kinain natin." So, ayun nga ang ginawa namin. Naglakad lakad muna kami. Hindi
naman siya masyadong mainit kaya masarap maglakad lakad.
"so, mind telling me your problem?" hindi parin pala niya nakakalimutan ang
problema ko.
"hmmm... naniniwala ka ba sa luck? Or sa tinatawag nilang swerte at malas?"
napahinto siya sa paglalakad at tumingin sa akin.
"luck? Hmmm... kung personal opinyon oo. Pero kung aaplyan ko ng science, hindi.
Kasi diba, ikaw ang gumagawa ng sarili mong kapalaran kaya paano mo malalaman
kung swerte o malas ka? Siguro nasa perspective ito ng tao." Perspective ng tao?
Siguro nga, nasa pag-iisip ito ng tao but if he is in my shoe, masasabi pa kaya niya
iyon?
"teka, diba wang ang apilyedo mo?" he just ask out of nowhere. Now, it's my turn
para mapahinto sa paglalakad.
"oo. Bakit?" sana naman hindi niya maitanong ang tungkol sa family background ko.
"wala naman. Baka kaapilyedo mo sila." Iniisip ba niya na hindi ako wang? The eff!!
Kapal lang ha.
"sila? Sinong sila?" i innocently asked him.
"yung mga wang. Kasi, anlayo ng itsura mo sa kanila eh. Sila mga prim and proper
samantalang ikaw, parang amazona kung kumain. Tatlong cup ng kanin??
Hahahahahahah. Babae ka ba talaga?" hayup to!! Nang-asar pa!! Pero, mabuti narin
na hindi niya isipin na isa akong Wang. Nakakadala eh. Naalala ko dati. Kinakaibigan
17

lang nila ako kasi isa akong Wang. Hindi katulad ni JG at Yvonne, kinaibigan nila ako
kahit sino at ano pa ako.
"ang sama sama mo!!" hinabol ko siya at naghabulan kami sa kalsada. Buti nalang
walang mga sasakyan kundi baka patay na kaming dalawa.
Napagod kami sa kakahabulan kaya naisipan naming kumain, ulet. Libre daw niya
eh. Akala ko kakain ulit kami ng sisi. Sisi yun diba? Basta yung puro parts ng baboy
ang sahog. Yun nga akala ko kakain kami ulit nun pero, hindi.
"oh, tikman mo." May inabot siya sa akin na maliit na itlog na nakabalot sa kulay
orange na nakatusok sa stick. Ano tawag dito? Itlog na may orange. ORLOG!!
ORANGE NA ITLOG!!
"ano to?" sinawsaw pa niya sa sawsawan na may mga sibuyas at sili ata yun eh.
Basta nakalutang lang yung mga spices.
"kwek kwek tawag diyan." Kwe.. ano?? Orlog na nga lang mas madali. Tinikman ko
ang orlog at ang SARAP!!! Pinagtutuhog ko at sinawsaw doon sa sinawsawan niya at
sinubo. GRABEH!! ANG ANGHANG PERO ANG SARAP!!!
Ang sarap sarap ng kain ko nung naramdaman kong parang ang hirap nang lunukin.
TEKA NABUBULUNAN ATA AKO.
"KURT....."kinalabit ko siya dahil busy din siya sa pagkain. Naluluha na ako dahil
hindi maalis sa lalamunan ko ang nakabara eh. Ano ba yan! Ayoko pang mamatay!!
Minsan na nga lang makakain ng ganito mamamatay pa ako.

"easy lang kasi!! Ito oh, gulaman." Inabutan niya ako ng kulay black na inumin na
may kulay green na square na nakalutang. Wala akong pake kahit lason to, kesa
naman mamatay ako dahil sa katakawan ko diba??

"ahhhh!! Chalap!!" i even wipe my lips using my tongue at nakita kong naubos ko
ang laman ng baso. Napatingin ako sa kanya at nakita kong natatawa pa siya.

"ano kaba naman meyen... hahahaha. Parang ngayon ka lang nakakain ng kwek
kwek!! Hahahahahah." He even held his tummy while laughing. EH SA NGAYON NGA
LANG AKO NAKAKAIN EH!!!

18

Buong araw niya akong pinakain ng mga street foods bukod sa orlog, pinakain niya
ako ng fishball, squidball, kikiam at kung ano ano pa. Pinakain niya rin ako ng
manggang nakatusok sa stick na may bagoong. Ang sarap lang.
Hindi ko na namalayan ang oras magdidilim na pala!! OH SHOOT!! I NEED TO GO
HOME!! Ano bayan!! Feeling ko si cinderella ako na may curfew.
"kurt, i need to go home!! Papagalitan ako ni yeye." Natataranta na ako habang
sumasakay sa motor.
"yeye?? Lolo mo? Tara na. Hatid na kita." Teka, hindi niya ako pwedeng ihatid.
Malalaman niya ang tungkol sa family ko.
"wag na. Hatid mo nalang ako sa school." Tinawagan ko si Yvonne kung nakauwi na
siya. Nasa school padaw sila ni JG. Buti nalang. Sa kanila nalang ako magpapahatid.
Pagdating ko sa school nakita ko sila sa parking lot and i could feel the awkardness
between them.
"uhmmm... tara na?" hindi ata nila napansin ang pagdating namin ni kurt. Tumingin
sa akin si yvonne at ngumiti.
"tara na." Hinila niya ako pero humarap muna ako kay kurt and waved him goodbye.
Nakita kong ngumiti siya at parang tumigil na naman ang tibok ng puso ko.
Nakasakay na kami sa kotse pero, ayaw parin huminto ang puso ko sa pagtibok ng
pagkabilis bilis. Idagdag mo pa ang pagflashback ng ngiti niya. parang yun ang
reason kung bakit ganito ngayon ang puso ko.
"so, ano nangyari sa inyo buong araw? May hindi ba ako alam?" biglang napatapak
si JG sa break at muntikan na kaming mapunta ni Yvonne sa unahan.

"hey!! Josh Gabriel ano ba?!" kinabahan ako doon. parang tulala pa kasi si JG eh.
Ano ba talagang problema?
"ano problema nun?" tinuro ko si JG na tahimik na nagdadrive. Biglang namula si
Yvonne at nag-iwas ng tingin.
"e-ewan ko diyan. So, nagdate ba kayo ni kurt?" kung ako ang nagdadrive,
malamang napatapak din ako sa break.

"DATE??!! IT'S NOT A DATE!!!" hindi naman kami nagdate diba?? Diba diba??
CHAPTER 5- THEIR DAY
19

Sabi sa isang quote, kapag nagsusulat ka, you have to tell both sides of the story?
Eh ano ba talaga ang nangyari kay JG at yvonne at ganun nalang ka awkward ang
moment nila??
JG's POV
Well, hello. Kilala niyo naman siguro ako. Im the first born child ng
pinakakontrobersyal na mag-asawa. Im 17 years old and taking up political science.
Simula pagkabata, i was raised to be a responsible big brother to my younger
siblings at buong buhay ko, i was being silent about my true feeling. Playboy ako
inaamin ko yun, pero yun ay dahil gusto kong takpan ang nararamdaman ko sa
isang babae.

"JG ikaw na ba yan?" i heard my mom calling from the kitchen. Kakahatid ko lang
kay Yvonne at Mei. Yvonne was my long time bestfriend at halos magkapatid ang
turingan namin. At si Mei, i just met her nung junior days namin sa high school. I
had this huge crush on her at pakiramdam ko wala akong panama sa kanya.
Mayaman siya and she has a chinese blood kaya mahirap.
Tuloy tuloy ako hanggang sa kitchen and i regret na sumilip pa ako.
"winter ano ba!!! Ang kulit mo nagluluto ako eh."
"bakit ba?? Asawa naman kita ah??"

See, i told yah!!! Ayoko na ikwento ang susunod dahil rated SPG na.
"mommy!! Nagugutom na akoooo!!!"
"ako din mommy!!!"
Nakita kong nag-uunahan na sa pagbaba ng hagdan ang mga kapatid ko. SI Kris at
JM. Wag kayo mag-alala, boy si kris at girl si JM. Kristoff adrian is 7 years old at 14
years old naman si Julienne Margarette. Magkasundo sila dahil madalas silang
magkasama. Busy na kasi ako dahil college na.
Hindi ko na ikukwento pa ang lovestory ng mga magulang ko coz i know you know
every single detail of it.
"oh!! Andyan ka na pala JG. Sige na magpalit ka na doon ng damit at kakain na
tayo." I kissed my mom on her cheeks so as my dad. I even tap the head of kris
before going. Napadaan ako sa salas at sakto naman ang pagring ng telepono and I
picked it up.
20

"hello? Ramirez residence, this is josh, how can i help you?" yan daw ang tamang
pagsagot ng phone sabi ni mommy. Parang pang call center lang diba?
(JG!! Si ninang summer mo ito. Sabihin mo sa nanay mo, on the way na kami.
Ambagal kasi ng ninong heaven mo palibhasa matanda na. Sige yun lang bye.)
Teka??? Dito sila kakain?? Sila ninang?? Ibig sabihin kasama si Yvonne??!!! SHOOT!!!

Tinagalan ko ang pagsashower at pagstay sa loob ng kwarto. Para kasing ayokong

makita si Yvonne?? Nakakailang kasi eh.

"kuya, bumaba ka na daw sabi ni mommy." Sumilip si kris sa kwarto ko at naabutan

niya akong naglalaptop. Anubang magandang excuse para hindi kami magkita ni
yvonne?? Ok!! Kaya mo yan JG. It's just a... uhmmmm.... kiss?? Waaahhh!! Aish!!!
Nababaliw na ako!! Bakit kasi kamukha ko pa si wooyoung eh.. eh di sana hindi na
nangyari lahat ng yun!!
Pagbaba ko ng hagdan, nagulat ako dahil nakasalubong ko siya.
"ehem..." i could feel the awkward air around us. Nag-iwasan pa kami ng tingin.
Alam kong alam niyang ayaw na naming pag-usapan ang tungkol sa nangyari
kanina.

"uhhmmm... JG, about ka-kanina..." syeet!! Ito ang ayoko eh. Ayoko nang pagusapan ang tungkol sa nangyari kanina.
Umiling ako and tap her head. I just felt a sudden volts of electricity travelling
though my skin. Hindi!! Sagad pa eh!! Para bang sa bawat ugat ko sa katawan may
kuryente akong nararamdaman. Ito rin ang naramdaman ko nung nagdampi ang
mga labi namin kanina.
"wag mo na isipin yun. Isipin mo nalang parang halik ng kapatid lang yun."

"halik??!! Sinong naghalikan?!" napatingin kaming dalawa sa likod ni yvonne.

Biglang bumilis ang tibok ng puso ko. si tito heaven kasi ang nagtanong. Anong
isasagot namin?

21

"Wala po daddy. Kiniss kasi ako ni JG, pero as kapatid lang po yun." BAKIT BA
NAPAKAISIP BATA NI YVONNE?! Napalunok ako at napatingin kay tito heaven. Si tito
heaven, hindi niya ugaling magalit agad diba?? Diba diba??

"talaga, princess?? Saan ka naman niya hinalikan?" hindi siya nagagalit kaagad
kung hindi naagrabyado ang anak niya.
"di...uhhhmmmmmmm" tinakpan ko na kaagad ang bibig niya para hindi na
makapagsalita pa.

"ahh!! Ehh... tara na tito, kain na tayo sa baba." Inakbayan ko sila at pumunta na
kami sa dining area.

I saw the two families sitting together as one. Naupo na kaming tatlo at nagsimula
nang kumain. Magkatabi kami ni Yvonne at katabi naman niya ang kapatid niyang si
Sunshine Deniece o sunny for short. Kasing edad niya si JM at bestfriends pa sila.
Ano pa ba ang magagawa namin, eh mga nanay namin magbestfriend na talaga?
kami kaya ni Yvonne, mapanindigan kaya namin ang pagiging magbestfriend simula
hanggang dulo?
That kiss for me IT'S UNFORGETTABLE
YVONNE's POV

Hello!! Im Jewel Yvonne Briones. Naintindihan niyo ba ang POV ni JG?? Ang gulo
diba?? Ano ba talaga ang nangyari kanina?? Ganito kasi yun
FLASHBACK
Naglalakad kami ni JG papuntang gate. Tinatakasan niya ang girl na binireak niya
last time and unexpectedly nakita namin ang lolo ni Mei.
"Jay, lolo yun ni Mei diba?" napatingin kami sa matandang lalaki na nakasandal sa
kotse. Nagtago kami sa isang kotse at tinignan ang mga galaw niya. may kasama
pa siyang dalawang lalaki na nakablue na barong at may shades. Body guard ata
niya. tsk tsk tsk... bigatin talaga itong si bestfriend mei.

"tara, sabihin natin kay Mei." Agad kong hinawakan ang kamay ni JG at hinila siya
papasok sa building. Pinuntahan namin si Mei sa zoology class niya. sakto namang
22

nakasalubong namin sila ni Kurt!! ANG GWAPO TALAGA NI KURT PERO MAMAYA NA
YUN. Alam ko naman na walang pag-asa eh. Pero, mamaya na ang landi Yvonne, i
have to save my bestfriend first.
"huff!! Yung lolo mo.." JG is still catching his breath while talking. Ang hirap
huminga!! Anlayo ng tinakbo namin.
"huh?? A-anong meron?" she started to exchange glances sa aming dalawa ni JG.
Hindi ako makasagot ng mabuti. Una nasa harap ko si crush na si kurt at pangalawa,
naninikip ang dibdib ko dahil hindi ak makahinga ng maayos.
"nasa... huff... nasa gate.. inaabangan ka.." nakita kong nanlaki ang mata ni mei sa
sinabi ko. She was able to understand what i want to say kahit na kapos ako sa
hininga
"he's really smart. Guys, pwede bang gawan niyo muna ng rason, ayoko talaga
siyang makita eh." Tumango kami ni JG at tumakbo ulit pabalik sa parking lot.
Everytime na umuuwi ang lolo niya dito at sinusundo siya, we have to make
excuses para umalis ito. Kung saan saan kasi dinadala si Mei. Kung kanikanino
pinapakilala. Hirap talaga kapag mayaman ka.

"nihaoma Mr. Wang." Tinuruan kami ni Mei ng tamang pagbati sa chinese este sa
lolo lang pala niya. may pagkaabnormal kasi ang lolo niya. kapag kaharap ko ang
parents ni mei, kahit beso nalang sa pisngi pwede na. Mas lalo naman sa lola niya.
hindi mo mahahalata na matanda na, isip bagets eh kaya magkasundo sila ni Mei.
"where's mei?" nakakatakot talaga ang boses niya. yung tipong galing sa lupa ang
boses.. nye!! Patay?? Pero, iba kasi talaga eh. Parang boses palang niya, may
authority na. Ayoko ng ganung tao >.<
"uhmmm... she is in the library sir. She has to do some research. We will drop her by
your house later." Ngiting aso na naman si JG. Ganyan siya kapag kaharap niya si
lolo ni mei. Pero, wag ka yung kabog ng dibdib niya, naririnig ko na. Sa kanya ba
yun o sa akin?? Ewan!! Nakakakaba kasi talaga siya eh.
"research?? She can do the research at home. There are alot of books in our house.
Ok, i trust the both of you. I want mei in our house before six in the evening."
Pumasok na siya sa loob ng sasakyan niya at umalis na. Doon lang kami nakahinga
ng maluwag. Nagkangitian kami at nag apir!! Mission accomplish!!
Naglakad kami papasok sa loob pero, hindi pa tapos ang problema namin. Nakita
kasi namin ang die hard fan ni JG at nagulat ako ng bigla niya akong hinila at
sinandal sa pader.

23

"JG!!! Anong ginagawa mo?" he leaned his face close to mine. Yung para kaming
magkikiss??
"shhh.. wag kang magulo. Ilagay mo yung kamay mo sa batok ko dali." Ginawa ko
ang sinabi niya at tinukod niya ang kamay niya sa dingding.
"JG.... JG!!! How dare you!!!" naramdaman ko ang paghampas niya ng bag kay JG.
Lalong naging malapit ang distansya namin sa isa't isa at parang hindi natitinag si
JG.
Naririnig ko na may pumipigil sa kanya. Ewan ko kung anong nangyayari sa amin ni
JG. It's like we were frozen to our place. Parang wala na akong marinig kundi ang
puso ko na ambilis bilis ng tibok. Nabigla ako sa sumunod na nangyari.
ACCIDENTALLY, may tumulak kay JG and his lips landed to mine. Parang boltahe ng
kuryente ang dumaloy sa katawan ko. parehong nanlaki ang mata namin bago kami
naghiwalay. Kahit sandali lang yun, parang nanghina ang tuhod ko at parang
nahigop lahat ng energy ko.

"tara na." Hinila niya ako para makalayo kami sa gulo and everything is history.
END OF FLASHBACK
Hindi parin mawala sa isip ko ang sinabi niya kanina. Kapatid lang??? Hayysss...
alam ko para akong isip bata minsan, pero sana naramdaman niya rin ang
naramdaman ko kanina.

For me, THAT KISS IS UNFORGETTABLE

CHAPTER 6- A FROG OR A PRINCE?
MEI's POV
"sorry mei ha." Nilalambing ako ni Yvonne dahil napagalitan ako ng konti ni yeye
kagabi. Pero ok lang naman sanay na ako. I just hugged her back at nginitian.
"ano ka ba, ok lang ako noh. tsaka don't worry about me. Sanay na ako." Hinawakan
niya ang kamay ko at todo sorry siya. Minsan hindi ko maintindihan si Yvonne, may
pagkaisip bata minsan naman napakamature mag-isip. Bipolar lang.
"uy!! Kahapon, magkwento ka. Anong ginawa niyo?" bigla akong napalunok sa
tanong ni Yvonne. Naalala ko na naman kasi ang moment namin nung muntik na
akong mahulog sa motor niya. siguro kung wala yung helmet... *gulp* wala na
akong first kiss??? O.O
24

"uy!!! Si bestfriend namumula." My thoughts went back to reality dahil kay Yvonne.
I just shook my head para mawala ang thoughts ko kasi kapag naaalala ko feeling
ko sasabog ang dibdib ko eh.
"hahahaha.... wala kaming ginawa, pinakain lang niya ako ng balls tapos may
mahaba pa akong kinain.pati hotdog niya pinakain sa akin." Nanlaki ang mata niya
at napahinto sa paglalakad. Pati ako napahinto at hinarap niya ako.
"mahaba?? Balls??? Kinain... Mei Lien Wang... ANONG GINAWA NIYO NI KURT ME
LABSS??" huh?? Anong pinagsasasabi nito? Balls... fishball squid ball, chicken ball.
Alangan namang isa isahin ko pa diba, eh di nahirapan si author magtype.
"oo. Streetfoods. Yung kikiam, fishball, squidball and the like. What are you thinking
ba?" napahinga siya na parang narelief siya sa pinagsasasabi ko.
"ahhh.. akala ko kung ano na ang sinasabi mong balls at mahaba at hotdog eh.
Pagkain lang pala." Ikaw ang nag-iisip ng madumi diyan idadamay ako? Napalingon
ako sa likod ni Yvonne at nakita ko JG na naglalakad papunta sa amin.
"UY!!! Si JG oh." Parang napahinto si Yvonne sa kinatatayuan niya at hindi mapakali.
Parang gustong magtago na ewan. Kahapon pa sila ganyan eh, may nangyari ba sa
kanila na hindi ko alam? Nung mga few meters nalang si JG sa amin, bigla nalang
umalis si Yvonne dahil may gagawin padaw siya.
"oh, san pupunta yun?" tanung ni G when he approach me. I just shrugged my
shoulder at inakbayan niya ako bigla.
"may nangyari ba sa inyo kahapon?" natigil siya sa paglalakad at parang
namumula. ANO BA NANGYAYARI???!!! BAKIT NAGLILIHIM BESTFRIENDS KOOOOO???
"wa-wala noh!! hahahaha.. ikaw talaga, ang yaman ng imagination mo. Lika ililibre
nalang kita ng magnum. Hahahahaha" siniko siko pa niya ako na parang
nakakatawang joke ang sinabi ko. alam ko may mali eh. Kung ayaw nilang sabihin,
ako ang gagawa ng paraan para malaman ko.
"OH." Nagulat ako dahil habang naglalakad kami, napahinto nalang si JG sa
paglalakad at nasabi yun.
"bakit?" tinignan niya ako i mean yung sa tabi ko kaya pati ako napatingin
din.naramdaman ko din kasing may umakbay sa akin pero hindi kamay ni JG.
"lika na meyen. May research pa tayo." Bigla akong hinila ni Kurt sa kung saan. Ano
bang problema nito? Alam niyo yung aura niya, parang ang dilim dilim ng paligid at
parang feel mo ang bad omen. NAKU!!! BAWAL YANG BAD VIBES SA AKIN... MALAS
YAN MALAS!!!
25

"hey!! Ano ba!! Kurt...." he's dragging me at nalipat ang kamay niya sa wrist ko.
bakit ba ganito, sa tuwing malapit ako sa kanya, my heart is beating so fast?
Pakiramdam ko sasabog ang dibdib ko at may kung ano pa sa tyan ko. para akong
natatae na nauutot na hindi naman. Well anyways, hindi parin niya ako pinapansin
at tinatanggal ko ang kamay niya pero i can't do it. Para bang nanghihina ako sa
kanya. Pinagtitinginan pa kami ng mga tao sa paligid. Para bang may mali akong
ginagawa.
Hi froggy! ! Byo tu w! (hey froggy!! stop dragging me!!) this made him stop
from dragging me. Unti unti siyang humarap sa akin at parang ansama ng tingin sa
akin.
Shnme? (what?) unti unti kong tinanggal ang kamay ko sa pagkakahawak niya.
inirapan ko din siya.
N sh y zh qngw! Z! (you are a frog! bleh!) nagulat ako sa sunod niyang
ginawa. He step closer to me at hinawakan ako sa likod. Nilapit niya ako sa kanya
and he touched my forehead with his.
W bsh y zh qngw. W sh n de wngz (i'm not a frog. i'm your prince) he
smirked at me. Naramdaman ko ang paghinto ng tibok ng puso ko at kasabay nun
ang kakaibang kuryente sa katawan ko na parang nagstay sa tyan ko. naramdaman
ko rin ang biglaang pagbilis ng tibok ng puso ko na reason siguro kung bakit bigla ko
nalang naramdaman ang pag-init ng mukha ko.
N zhdo rh jing ptnghu ma? (you know how to speak mandarin?)
marahan ko siyang tinulak para magkalayo kami. Tumango siya sa tanong ko at
inakbayan ulit ako.
Znme yng? (how?)naglalakad na kami pero nakangiti lang siya sa akin. Hindi
niya ako pinapansin at dirediretso lang kami sa canteen.
libre mo ko. kapal din ng apog nito. Akala ko ba may research kami?? Kelan pa
naging research center ang canteen? Pumila na siya at dahil nilibre naman niya ako
kahapon, ililibre ko na rin siya. Naupo kami sa vacant table at kumain. Alam niyo
yung feeling na kahit na asar na asar ka sa isang tao, magaan ang pakiramdam mo?
Yung tipong dahil sa kanya, nagagawa mo kung anong gusto mo at pakiramdam
mo, you are in yourself? Yung tipong hindi mo na kailangang mag-alala kung ano
ang iisipin ng ibang tao?
"ano iniisip mo diyan?" umiling lang ako at pinagpatuloy ang pagkain.
"teka lang ha, kuha lang ako ng tubig." Tumayo ako sa kinauupuan ko at di
sinasadyang makabangga. Nagulat ako dahil ang nabangga ko ay ang leader ng
isang gang dito sa school. He is known to be a bully at wala siyang sinasanto.

26

Napalunok nalang ako at hindi makagalaw sa kinatatayuan ko. napatigil din sa pag
iingay ang buong canteen at nakuha namin ang atensyon nila.
"kilala mo ba kung sino ang binabangga mo?" marahan akong napatango. Parang
gusto ko nalang mawala dito na parang bula. Natatakot ako sa susunod na itsura
pagkatapos nito.
"sino ka?" naku naman kurt!! Bakit ka pa sumabat?? Natatakot na nga ako dito eh.
"ikaw,SINO KA?? Boyfriend ka ba nito?" napatingin ako kay kurt at nakangisi lang
siya. Kilala ba niya kung sino ang kaharap namin? Gusto ko pa kayang mabuhay
pagkatapos nito. Ano bang ginagawa niya?
"ano naman kung oo? May magagawa ka ba? Tsaka ampanget mo kung papatulan
mo pa siya diba?" nakaamba na ng suntok si Mr. Gangster at naghihintay nalang
ako ng pagbagsak ni kurt pero iba ang nangyari, si Mr. gangster ang bumagsak.
Tulala pa ako at hindi ako nakagalaw hanggang sa may humila nalang sa kamay ko.
tumakbo kami hanggang sa makalabas kami ng campus. Sumakay kami sa motor
niya at pinatakbo niya.
Alam niyo yung feeling na, para niya akong nililigtas mula sa tore. Im like a princess
save by my prince. Kung siya kaya ang prince ko, will we live happily ever after?
CHAPTER 7- SECRET ADMIRER
MEI's POV
Ilang buwan na simula ng nagtransfer si kurt sa school namin. Marami na rin ang
nagbago. Simulan natin sa kanya. Isa na ata siya sa campus heartrob at i swear
marami ang nagkakagusto sa kanya. I also started receiving gifts sa locker ko,
minsan naman nasa table ko pagpasok ko ng room. I still dont have idea kung sino.
And si Mr. Gangster, hindi na namin siya nakakasalubong pero kapag ako lang magisa i often saw him watching at me.
Si kurt parin ang partner ko sa zoology class namin at lalo pa kaming naging close.
Minsan nagkakaasaran at naging close kaming apat ni JG at Yvonne. Speaking off,
nagbalik ang dating closeness ng dalawa pero parang may kakaiba eh. Something
in between them.
"hoy!! Meyen!! Tulalers ka na naman!!" ganito si kurt sa akin, bigla biglang susulpot
at kukurutin ang pisngi ko. Meyen parin ang tawag. Palagi kong kinokorek pero in
the end yun parin ang tawag niya sa akin.
"masakit!! Akala mo ba!!!" tinabig ko ang kamay niya sa pisngi ko. masakit kaya!!
One time nga, namasa ang pisngi ko sa sobrang panggigigil niya. hindi niya
27

mahawakan ng ilang araw kaya ilong ko ang pinuntirya. Nakakainis!! Naiinis ako
kasi, hindi parin matanggal ang kuryente sa tuwing hinahawakan niya ako.
"hahhahahaha... hindi. Tsaka ikaw naman ang nasasaktan hindi ako eh." I just glared
at him. Sa tuwing siya ang kasama ko, nagiging monster ako at napapasigaw ako
palagi. But, despite that i still enjoy his company.
"tara, kain tayo ng kikiam." I just suddenly blurted out. Simula ng pinakain niya ako
ng mga yun, favorite ko na sila. One time nga pinakain niya ako ng ano ba tawag
niya dun?? Iwas iwas?? Basta yung para siyang bituka na tinuhog sa barbecue stick.
Grabeh!! Ang sarap!! Kakaiba talaga tong si kurt. Andaming alam na masasarap na
pagkain.
"kikiam na naman?? Basta ikaw manlilibre ha. Ubos allowance ko sayo eh."
Nagreklamo pa!! Sige na nga basta makakain lang ako nun.
"yey!!! Tara wag na tayo pumasok sa last class natin." At dahil sa kakasama ko sa
kanya, natuto narin ako magskip ng class. Noong una, syempre natakot ako kasi
baka malaman ni yeye but luckily, si nai nai ang nakaalam. Instead na pagalitan
ako, pumunta pa siya sa school para kausapin ang dean na wag nang iparating kay
yeye ang ginawa ko. alam ko mali ang ginawa namin, pero sabi nga ni nai nai, it's
part of growing u. Minsan lang naman ako magskip ng class eh. Masara palang
gawin ang bawal.
"you're going to ditch class mei mei??" i turned around and i saw Yvonne standing
behind me. Gulat na gulat siya sa narinig. Sa aming tatlo, im like the good girl.
Pinipigilan ko kasi sila dati whenever they ditch classes.
"yup!! Tara!! Sama kayo. Please kain tayo ng orlog, tas kikiam, tas iwas iwas." I
asked her hopefully. Tumango naman siya at naexcite ako kasi mas magiging
masaya ang food trip namin.

***
After our second to the last subject, pumunta na ako kaagad sa locker ko. i planned
to put my things in there pero nagulat ako nung may rose na nakadikit sa pinto ng
locker ko. there is also a note in there. Ganito palagi ang senario. I tried to figure out
kung kanino galing, but it's no use. Nakakakilig ngang isipin. Sino kaya siya at bakit
pamystery effect pa siya?
"oy!! Bessy!! Let's go na!!" yvonne clinged her arms to mine. Akala ko hindi niya
mapapansin ang hawak hawak ko pero bago ko pa maintago, naguha na niya ang
papel at rose.

28

"uy!! SA?? Wwaaahhhh!!! Who's the guy??" i just shrugged my shoulder. Wala
akong pakialam kung sino ang lalaki, kasi kahit naman alamin ko as if magiging
boyfriend ko siya diba? Luminga linga kami sa paligid at hindi ko ineexpect kung
sino ang makikita ko. it's Patrick. Yung Mr. Gangster and ang mas weird pa ay
nagwave siya sa amin at ngumiti.
"uy!! Grabeh!!! Si Patrick Chin??!! Huwaaahhh!! Pwede na. Para kang may knight
and shining armor palagi." Napatingin ako ulit sa papel.
Please take care everyday
A simple message yet, it made me a different kind of chill. Masaya ako dahil
nararamdaman kong may nag-aalala para sa akin. May nagmamahal sa akin bukod
sa mga magulang ko.
Kinabukasan, i also recieved a letter. But this time, nasa table ko naman siya sa
room. Classmate ko si Yvonne sa subject na ito.

"ano ba yan, bessy wala namang thrill ang secret admirer mo. Sana naman diba,
KUNG NANDITO SIYA, magbigay naman siya ng clue kung sino siya." Kakaunti
palang ang tao sa loob ng classroom. Isa sa kanila ang posibleng secret admirer
ko?? aish!!! Ayoko ngang mag-assume, baka masaktan lang ako sa huli.
"ano yan?" para na namang kabuteng sumusulpot itong si Kurt. He grabbed the
paper from my hand at binasa. Isa lang ang dasal ng isip ko, sana magselos ka.
WHAT!!!! BAKIT GANUN ANG INIISIP KO?? SINO BA AKO PARA MAGSELOS SIYA?? ANG
GULO!!! Naiinis ako na ewan.

"naks, meyen!! May secret admirer ka!! Good for you. Pero sino ba yan? Ang torpe
naman." He's right. This guy is sheepish.

YVONNE's POV
Im soooo kinikilig sa lovelife ni bessy ko. May secret admirer siya. Ako din sana!!
Well, kung ako ang tatanungin, may idea ako kung sino ang secret admirer niya.

Una!!! Ay si Mr. gangster na si Patrick Chin. Gwapo kaya si Patrick. Ang cool ng
gangster image niya. imbes na matakot ka sa kanya, magkakacrush ka pa sa kanya.
29

May mga sabi-sabi na kaya daw hindi siya nagkakagirlfriend dahil may babae daw
siyang pinopormahan. Well, i was expecting na si bessy yun. Bagay naman sila eh.
Pag nagkataon, magiging princess of the gangster si bessy!! O.O WHY NOT!!!

Pangalawa!!! Si bestfriend JG. Ano sabi niyo?? Nagseselos ako?? Ako bakit naman??
ANO KO BA SIYA??!! Psh!! Well anyways, ayun nga. crush kasi ni JG si Mei. Alam ko
yun kasi ako ang sinasabihan niya dati na may gusto siya kay mei. Natatakot lang
daw siya sa lolo ni mei. Kahit naman ako takot dun eh. Di naman kaya siya? Ang
haba ng hair ni bessy!!!

At pangatlo, si Kurt. Yes oh yes, si papa kurt at wala nang iba. Palagi silang
magkasama, at nakikita ko sa mga mata niya ang lihim na paghanga sa aking
matalik na kaibigan. At alam niyo ba kapag nakikita ko silang nag-aasaran or
nagkakaharutan, i can see a love aura between them. Pero, parang nag fifty-fifty
ang hinala ko dahil tumawa lang siya nung nakita niya ang letter ng secret admirer
ni bessy.

"huy!! Anong iniisip mo diyan?" bigla akong tinapik ni JG sa balikat ko. bakit ganun??
Bakit ambilis ng tibok ng puso ko kapag nakikita ko siya or kapag malapit siya sa
akin? Simula nung nagkiss kami sa lips na according to him a kiss lang bilang
kapatid, naramdaman ko na ito. Dati pa ito pero hindi naman ganito kalakas. How i
wish hindi niya naririnig.
"walaaaaa.... si mei mei eh may secret admirer." I placed my chin on my two palms.
Napapaisip kasi ako kung sino talaga eh.
"talaga?? eh sino naman?" naramdaman ko ang pagsandal niya sa akin. Tingin niya
sa akin sofa?
"i don't know. Baka ikaw." I told him seriously. Nagulat siguro siya dahil bigla siyang
napatayo sa pwesto niya.
"hahahahahaha... are you freaking serious?!!" lumipat siya sa harapan ko at nilapit
ang mukha niya sa mukha ko.
"oo, eh diba crush mo siya dati." i looked directly in his eyes. Lalong lumakas ang
kabog ng dibdib ko. i just ignored it at hinihintay ang sagot niya.
"yeah. Crush ko nga siya. As in like lang. Akala ko nga noon inlove na ako sa kanya
eh. Pero, iba pala kapag mahal na. Iba na ang sinisigaw nito." He pointed to his

30

chest. Biglang tumigil ang pagtibok ng puso ko na para bang gusto kong ngumiti at
magtititili.
"so, may mahal ka?? Sino??" i leaned closer to him pero pinitik niya ang noo ko.
"secret. It's for you to know and for me to keep." HUWAAAHHH!!! WHO'S THE GIRL??

PARANG NAGSESELOS AKO??

Ha???!!! Hindi din.... aish!!! Ang gulo naman kapag may crush ka oh!!

CHAPTER 8- DETECTIVE
YVONNE's POV

Ako ay hindi papayag na hindi malaman kung sino ang secret admirer ni Mei Mei.
Hindi nga ako nakatulog kagabi kakaisip kung sino yun kaya eto puyat ako.

"ate, ampangit ng itsura mo." I was driving my car to school at wala talaga ako sa
ulirat. Ang sarap ihulog ni sunny sa kotse. Sabihan daw ba akong pangit?!
"ako pangit?! Kung pangit ako ano tingin mo sa sarili mo?" i rolled my eyes at
diniretso ang tingin sa daan. Ganyan talaga kami ng kapatid ko. away bati, pero
pagdating sa mga problems takbuhan namin ang isa't isa. Lalo naman sa mga
crushes may mabanggit lang kaming pangalan ng lalaki nagwawala na si daddy.
Kasi bakit puro babae anak nila? Ang hirap kaya.
"atleast ako, crush ako ng crush ko. eh ikaw, hindi ka nga ata mapansin ni kuya JG
eh." Parang tumusok at tumagos sa puso ko ang sinabi ng kapatid ko. ewan ko ba,
parang may kung anong tumusok eh. Ang sakit sa dibdib.
"shut up!! Hindi ko na crush yun noh. oh baba na. Mag-iingat ka ha at hintayin mo
ako mamaya pag-uwi." Ganito ang set up namin every Monday Tuesday and Friday.
Ako ang naghahatid sundo sa kanya kasi hapon na ang uwi ko pero ang remaining
days, sabay na sila ni JM umuwi. Nakakatuwa nga silang tignan kasi close na close
sila. Parang kami ni bessy lang.
"sus!! Denial ka pa ate. Sige bye bye!!" kinuha na niya ang mga gamit niya at
bumaba na ng sasakyan. Hihintayin ko pa siyang pumasok sa gate bago ako umalis.
31

Papaandarin ko na sana ang kotse ng may kumatok sa bintana ko. muntikan ko

nang mapindot ang busina dahil sa gulat. Binaba ko ang salamin at kumaway siya
sa akin.

"good morning yvonne." Tae naman!! Eto na naman ang puso ko. bakit ganun
parang may pinupukpok tapos pabilis ng pabilis? Para ngang sasabog na ang dibdib
ko eh.

"go-good morning." I tried to smile para maitago ang nararamdaman ko. ang hirap
naman ideny sa sarili mo na hindi mo siya crush. Alam niyo nararamdaman ko
ngayon? Parang gusto ko magtatatalon sa sobrang tuwa.
"see you sa school. At isa pa, wag mo ngang iisipin na secret admirer ako ni mei.
Dahil ako na ang nagsasabi na hindi. Ok?" he patted my head bago umalis at
nagsimulang maglakad. Nilalakad lang niya ang school dahil malapit lang naman ito
sa bahay nila.
"JOSH GABRIEL RAMIREZ!!!" nilabas ko ang ulo ko and i waved to him. Tumigil siya
sa paglalakad at lumingon sa akin.
"lika na sumabay ka na sa akin." Sigaw ko ulit. in no time, tumakbo siya papunta sa
akin at sumakay sa passenger seat. Tahimik ang biyahe namin and in no time nasa
school na kami.
"salamat jewel." I rolled my eyes and crossed my arms. Ayoko na tinatawag akong
jewel. Si mommy lang ang tumatawag sa akin sa pangalan na iyon at siya. Kapag
nang-aasar siya. Minsan nga ang nickname ko nung bata pa ako eh. My mom used
to call me little princess.
"stop it, gabby!!" i stick out my tongue at nanlaki ang mata niya sa sinabi ko. yan
ang tawag sa kanya dati nung bata kami. Parang pangbabae lang diba? And worse,
nung bata siya ang hilig ni tita autumn na damitan siya na panggirl. Nanaginip daw
siya kasi dati na babae ang anak niya, kaya ayun nafrustrate at si JG ang
napagdiskitahan. If im not mistaken mga three or four years old kami nun. Kapag
nandito si tito winter, todo tago siya ng mga girl things ni JG. I really missed those
days.
"gabby pala ha?!! Halika dito." Nagulat ako dahil bigla niya akong hinapit sa bewang
at kiniliti. He really knows my weaknesses.i tried to defend myself pero hindi ko
maabot ang tuhod niya eh.

32

"hahahahaha...ta....ahahahahahah...tama na....hahahahaha...gabriel....
hahahahaha...hindi na...ahahahahaha...." hindi ako makapagsalita ng maayos dahil
sa kanya.
"wow!! Ang sweet niyo naman." Tumigil si JG sa pagkikiliti sa akin at napatingin
kami sa nagsalita. OH MY GOSH!!! RIGHT INFRONT OF ME IS SI CRUSHY!!
HUWAAHH!! Naramdaman ko ang tibok ng puso ko at pakiramdam ko naging heart
shape ang mga mata ko.
"hi kurt!!" nagpacute ako sa harap niya. ang gwapo gwapo talaga niya,
nakakalaglag pan....panga.
"hello. Lika na sabay na tayo sa class?" i would love too!!! Waaahhh!! Me is malandi.
Me is kinikilig. Me is... huwaaahhh!!!
"sige tara." Para akong lumulutang sa ere at lumapit sa kanya. Sinabayan ko siya sa
paglalakad at nung medyo malayo layo na kami, i just heard JG whispered or say
something.
JG's POV
"psh. Istorbo!" nakakainis!! Nakakainis talaga yang kurt nayan. Simula ng dumating
siya dito, nabawasan ang members ng fans club ko, PERO wala akong pakialam dun.
My concern is palagi nalang siya ang bukambibig ni yvonne. OO NAGSESELOS AKO,
kasi.... kasi.... kasi BEST FRIEND KO SIYA. Oo tama, bestfriend ko siya. Kasi syempre
baka mahook siya sa kurt nayan mawalan pa ako ng bestfriend.

Naglakad lakad ako dahil wala naman talaga akong klase. Mamayang 10 pa.
Sinabayan ko lang talaga si JM para magkita kami ni Yvonne. Wala lang... AISH!!!
Mga itsura niyo!! Walang nakakatuwa noh!! tsaka, gusto ko lang maibalik ang dati
naming samahan at isa pa, iba naman ang gusto niya eh.

YVONNE's POV
Ngayon ko na ba siya tatanungin? Eh kasi, feeling ko si JG yung Secret admirer eh,
kaso dinedeny lang niya. aish!! Kaso, nahihiya ako eh. Baka masaktan ako kapag
sumagot siya. Baka magpakamatay ako. OUCH LANG YUN!!! >.<
"ano iniisip mo?" i came back to reality dahil sa boses niya. tumigil kami sa
paglalakad at nakipagtitigan. Ang gwapo talaga niya, ang gentleman, ang bait, ang
hot.. ang... haaaaayyysss siya ang man of my dreams ko.
"wala si JG kasi eh." Teka, bakit si JG ang reason ko? bakit ko naman iisipin yung
lalaking yun?
33

"bakit kayo na ba?" grabeh!! Nagseselos ba siya?? Huwahhh!! Teka teka... ehem
ehem... game game.... please... wag ka magselos kurt maylabs... teka luma na yun
nagamit na yun ni mommy eh.. kurt darling ko... ayan, orig!!
"hindi noh!! bestfriend ko lang siya as in BFF. Imposibleng maging kami noh. as in
big NO NO. Di kami bagay nun noh. yung lalaking yun? Psh!!! Tulo laway kapag
natutulog, tapos kapag kinikiliti kung makatawa, grabeh.. kadiri kaya. Tapos..."
"woah!!! Tinatanong ko lang kung kayo. It's just answerable, by yes or no. Tsk tsk
tsk... napaghahalataan ka talaga." napailing iling pa siya habang tumatawa ng
mahina.
"eh HINDI KO NAMAN SIYA MAHAL EH!!!!" nakakainis tong si Kurt. Hindi ko nga kasi
siya love eh.. CRUSH KO LANG SIYA EH!!
"hahahaha.... hey, ang tinatanong ko kung kayo. Hindi ko tinatanong kung mahal
mo siya. Haaayyy!! Bahala ka nga diyan, nakakamatay kaya ang pagdedeny."
Aahhh!! Naiinis ako!! Naiinis ako... ang gwapo niya kapag tumatawa.
"sabi mo y an ha... NAKAMAMATAY ANG PAGDEDENY. Alam mo ba may secret
admirer si mei?" tumigil siya sa pagtawa at parang namutla. Waaahhh!! So siya??
ARAY!! OUCH!! IT HURTS... MAGPAPAKAEMO NA AKO... MAGPAPAKAMATAY NA AKO..
ASAN ANG PINAKAMALAPIT NA BRIDGE PARA TUMALON?? Teka papangit ako kapag
nagpakamatay ako sa pagtalon. Lalasunin ko nalang sarili ko. aish!! Mamaya ko na
iisipin ang pagpapakamatay, kailangan ko munang malaman kung sino ang lovelife
ni bestfriend.

"bessy!!!" kumaway sa di kalayuan si Mei Mei. Gusto kong tawanan si Kurt kasi lalo
siyang namutla.
"bessy!!" lumapit ako sa kanya at bumulong.
"may crush ako" tumingin ako kay Kurt na parang siya ang pinag-uusapan namin.
Nakita kong nag-iwas ng tingin si kurt. Ang cute niya kapag nahihiya!!
"OMG!! Talaga sino?" i smirked and looked at Kurt.
"si...." biglang tinakpan ni Kurt ang bibig ko. ang bango ng kamay niya. ang kamay
niya na malambot. Pwedeng ikiss?? Huwaahh!! Ang tigas pa ng dibdib niya, feel na
feel ko sa batok ko... HEAVEN ANG PAKIRAMDAM. Yakapin mo pa ako kurt darling
ko....
"hahahha.. tara na yvonne. Malelate na tayo sa class natin." Nagtataka naman ang
mukha ni Mei. We waved her goodbye saka humarap si Kurt sa akin.

34

"anong sinabi mo?!" nanlalaki ang mga mata niya sa akin. CUTE!!! Hahahahaha...
ang cute cute mo talaga.
"secret!! May dapat ba akong sabihin sa kanya? Ok, let's go back sa ating topic
kanina." I smiled at him. AYOKONG MASAKTAN. GAGAWA MUNA MUNA AKO NG LAST
WILL KO BAGO PAPAKAMATAY.
"ikaw ba ang secret admirer ni best?" iniwas niya ang tingin niya sa akin.
*rrrrrrriiiiiiiiiinnnnngggggggg*
Kainis!! Hindi pa nga sumasagot si Kurt eh... hindi totoo ang saved by the bell
=_____=

CHAPTER 9- CONFESSIONS
YVONNE's POV
Natapos nalang ang klase namin ni kurt na hindi ko nacoconfirm kung siya ba o
hindi ang secret admirer ni bessy. Eh pano ba naman, kapag tatanungin ko siya, it's
either lalayo siya sa akin or sasagutin niya ako ng mandarin. Aba!! Kahinaan ko
kaya ang mandarin. Kainis siya. Nung nagbell naman bigla nalang nawala sa room. I
tried to search for him pero useless. May ninja sigurong dugo yun.

Kaya, eto ako ngayon papunta sa next class ko with mei. Nakakadisappoint, na
nakakainis.. arghhh!!!

"yvonne, ok ka lang?" nasa tapat na pala kami ng classroom ni mei. Napansin ko na

hindi ko pala dala ang book ko.

"yeah, im fine. Teka may kukunin lang ako sa locker ko. una ka na sa loob." I didn't
wait for her answer dahil tumakbo na ako pababa sa first floor dahil nandun ang
locker ko.. GAWD!!! Sa susunod, ipapalipat ko na locker ko. KAPAGOD!!

Few inches from my locker ay locker ni Mei. Pagkasara ko ng locker ko ay parang

nakita ko si Patrick na may hawak na rose. Para nga siyang nagdadalawang isip na
idikit ang rose sa locker ni bessy eh. Waaahhh!! So,teka siya ang SECRET
ADMIRER??!!
35

I did not waste my time dahil nilapitan ko siya kaagad.

"hey!!" i tap his shoulder at naramdaman ko ang pagkagulat niya.
"ay &*^@%#(!@)@&# ano ba?!" sungit talaga nito. Gangster na gangster. Syadong
censored ang mga pinagsasasabi.
"so, ikaw pala ang Secret admirer ni Mei ha. Wait till-hmmmmmmpppppp" sinandal
niya ako sa locker at tinakpan ang bibig ko.

"shut your f*cking mouth. Pwede ba wag ka maingay kundi malilintikan ka sa akin."
Halatang tensed siya dahil nanginginig pa ang mga kamay niya na nakatakip sa
bibig ko. hinawakan ko yun at unti unting binaba.

"hehe.. easy lang po Mr. Gangster. Tutulungan naman kita na mapalapit kay Mei eh."
Nag iwas siya ng tingin pero, hinawakan ko ang pisngi niya at hinarap sa akin.

"tutulungan kita, sa ayaw at gusto mo."

JG's POV

BORING....

Ang boring kapag wala ka nang class. Ayoko pa umuwi kasi kapag umuwi na ako,
hindi ko na masasabayan umuwi si Yvonne. HEY!! Gusto ko lang sumakay sa kotse
niya. si daddy kasi ayaw ako bilhan eh.

I accidentally dropped by the locker at may nakita ako. Kinusot ko pa nga ang mata
ko kasi parang namamalikmata ako eh. SI YVONNE BA YUN AT... teka, SI PATRICK
CHIN BA YUN?? AND ARE THEY KISSING?!

36

Si yvonne, may.... may ..... may humalik nang ibang lalaki sa... *Gulp* lips niya?!
noooo!!!!

Hahakbang na sana ako papunta sa kanila nang bigla silang naghiwalay at mukhang
masaya pa si yvonne. Pero, bakit ganun? Diba kapag nagmemake out, magulo ang
buhok? Halaaa!!! Ambilis naman mag-ayos ni Yvonne. Arrrggghhh!!! Kakausapin ko
nga yan patrick nayan!! Pero, teka!! Takot akong mabugbog, baka si daddy ang
bumugbog sa akin.

Aish!!! Bahala na nga!!

YVONNE's POV

Nakabalik na ako ng classroom at buti nalang wala pa ang prof. Tumabi ako kay mei
na parang anlapad lapad ng ngiti sa mukha. I gave her a look at nung papaupo na
sana ako sa upuan beside her, nung napansin ko ang papel. Pinulot ko ito kasi akala
ko kay mei, but i was wrong. IT WAS ADDRESSED TO ME.
Teka teka.... ehemm ehemm... kailangan may poise pagtili ko sa POV ko... wait
wait... game... 1...2...3.. KYAAAAAAAAAAAHHHHHHHHH!!!!!! Me is may Secret
admirer!!! Me is maganda!!! Halaaaa!! Kanino kaya galing ito?? Kay taecyeon? Kay
nickhun?? O kay wooyoung?? Halaaaa!! Bakit puro 2pm yun?!! Baka makalas sila
dahil sa akin.... ahahahah.. ok O.A imagination ko.

Binuksan ko ang papel. Actually, para siyang greeting card. Pero, imbes na matuwa
ako parang ansarap ibato pabalik sa nagbigay?! Alam niyo kung ano nakalagay?!

Sa front page, nakalagay yvonne... pagdating sa second page.. ang pangit pangit
pangit pangit mo. Ikaw na ang pinakapangit na babae sa buong mundo. Ang clumsy
mo kumilos,isip bata ka at parang hindi ka isang dalaga..at kahit anong gawin mo,
ikaw ang pinakahuling babaeng magugustuhan ko.
Oh diba sino ba naman hindi maiinis?! Makikita niya hahanapin ko siya. Padabog
akong naupo sa upuan ko and i feel like crying. Alam ko, hindi ako kasing dalaga
kumilos ni Mei, hindi rin ako masyadong palaayos, pero para pagtripan ako ng
ganun, nakakasama ng loob.
37

"patingin ako." Tinago ko ang papel na lukot lukot na. Ewan ko ba, kahit na ansarap
itapon para bang gusto kong itago? Kasi, ito ang unang letter na natanggap ko from
an anonymous guy. Ewan!! Arrrgghhh!!! Ahh basta kahit anong sabihin niya, hinding
hindi ako magbabago.
MEI's POV
Napansin ko ang pananahimik ni yvonne simula nung nabasa niya yung letter. I
could feel that she is really disappointed. Natamik na siya hanggang sa ako naman
ang nabwusit.
"anong ginagawa mo dito?" ewan ko ba, may sakit ata talaga to minsan mambwusit
sa akin. Noong nakaraan, inasar lang naman ako ng inasar ng kung ano ano. Tapos,
kanina nung nakasalubong ko siya, kinurot ng kinurot ang pisngi ko. you know how i
hate pinching my face.

"init ng ulo mo. Di ba pwedeng makiseat in dito?" i raised my eyebrow. Nakakainis!!

Im sure may binabalak na naman siyang masama.

"alis nga diyan. Tabi kami ni precious yvonne ko." ANO??!! ULIT??!! PRECIOUS
YVONNE?! KELAN PA?? Parang biglang nanghina ang tuhod ko. ang sakit sakit sa
dibdib. Ang hirap lumunok, ang hirap kumilos. Ni hindi ko nga alam kung paano ako
nakalipat ng upuan eh.

I can't even concentrate with my lessons dahil hindi mawala ang focus ko sa lesson.
Bakit ganun? Bakit ang sakit sakit? It's not just an ordinary pain kapag nasusugatan
ka. Parang tagus tagusan sa loob eh. Arrghhh!!!

"salamat kurt. Gumaan ang loob ko. see you later." Hindi ko maintindihan ang sarili
ko. bakit ako nagagalit sa kanilang dalawa? Bakit ganito?! I should not be feeling
this!! Arrggghhh!!! I hate it!!

"Mei, ang jolly talaga ni kurt kausap. Gumaan pakiramdam ko sakanya. Sige have to
go. May class pa ako eh." She waved me goodbye at patalikod na sana ako nung
bigla siyang sumigaw.

38

"KILALA KO NA ANG SECRET ADMIRER MO!!"

Sasagot pa sana ako nung biglang nagring ang cellphone ko.

Papa calling...

I answered my phone at sinabi nila na may fine dining daw kami sa isang
restaurant. I guess, i have to dropped by the mall para mamili ng gagamitin ko.

Exactly 7 o'clock nung dumating ako sa restaurant na sinasabi nila. It was a chinese
restaurant and the four of them are seating in a circle table for 10 persons. OO apat
silang naghihintay sa akin. Si papa, si mama, si yeye at si nai nai. I release a deep
breathe before approaching them.

Wnshng ho (good evening) i bowed to them then naupo na ako sa pagitan ni

mama at papa. I saw that they are only drinking tea. Kapag ganito na wala pang
food, ibig sabihin may hinihintay pa kaming iba.

Hi yu shu zi dngdi wmen qng? (sino pa po ang hinihintay natin?) i asked

them with a smile on my face.

N de wihnf (your fiance)

MY WHAT?! SHOOT!! Muntik ko nang maibuga ang tea ko.... waahhh!!! Noooo!!!!
CHAPTER 10- FEELINGS
MEIs POV
Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko nung narinig ko kung sino ang kikitain namin.
Nakailang baso narin ako ng tubig dahil sa sobrang kaba. Im more of naiinis. Naiinis
ako dahil sa pagkatao ko. i cant even decide for myself. Oh well, ito ang kapalaran
ko, pero sana masabi ko muna ang feelings ko sa kanya before its too late.
39

Yu tmen (there they are) i froze in my place when i saw who is approaching.
Parang tumigil tibok ng puso ko at ang sarap kusutin paulit ulit ang mata ko kasi
hindi ako makapaniwala kung sino ba ang lalaking nasa harap ko.
Wnshng ho (good evening) he bowede before us with my mouth still hanging
in disbelief. Whe our eyes met, wala akong makitang pagkagulat dito, instead he
smiled at me.

"good evening mr. and mrs. Chin. By the way ito nga pala ang anak ko Mei Lien
Wang." Tumayo ako sa kinauupuan ko at nagbow din sa kanila. Lumapit siya sa akin
at nakatitig lang ako sa kanya. He is not the usual patrick chin na nakikita ko sa
school. Ang patrick na kaharap ko ngayon, napakakagalang galang. He is wearing a
red polo and a black pants suited with his chinito eyes a good pair of eyebrows and
a well shaped nose tracing down to his red lips. Ngayon ko lang narealize kung
gaano siya ka gwapo.

"nice to finally meet you Ms. Wang." Ngumiti siya sa akin at napansin ko ang dimple
niya sa kanang pisngi. BAKIT PARANG HINDI SIYA SI PATRICK CHIN?!

We silently eat our dinner pero, hindi ko malunok ng mabuti ang pagkain. I can see
na maayos at masaya ang pamilya ko at pamilya niya. i looked at him at parang
wala siyang pakialam sa mundo. Gusto ko siyang tanungin, kausapin pero hindi ko
alam kung saan ako magsisimula.

"Patirck, hindi ba magkaklase kayo ni Mei?" filipno ang mommy ni patrick. Yun ang
pagkakarinig ko. i just smiled at her dahil mukha naman siyang mabait.
"actually po, schoolmate lang po kami. Nagkakasalubong po kami sa corridors but
never po kaming nagkaroon ng chance para magkausap kami." He smiled to me
once again at nakita ko na naman ang dimple niya sa pisngi. Napayuko nalang ako
dahil hindi ko kayang salubungin ang mga mata niya. parang may gustong sabihin
sa akin na hindi ko kayang tanggapin.

"really? That's good. Atleast may magbabantay na kay Mei ngayon, right mr. wang?"
his dad asked my yeye na ngumiti lang sa kanya at tumingin sa akin. He looked at
me na parang may ibig siyang ipahiwatig.
40

After our dinner, niyaya ak ni patrick na mamasyal daw muna. I did not say no to his
invitation kaya dinala niya ako sa park. Naupo kami sa may swing and no one dared
to speak. I can feel awkwardness towards each other. This is not the usual us. Kapag
nakikita ko siya sa school, i disgust him dahil sa personality niya na gangster at siya
never siyang ngumiti sa akin katulad ng pagngiti niya sa akin kanina.
AAAAAAHHHH!! NABABALIW AKOOO!!!

"mei"

I almost jumped in my place nung magsalita siya. Napatingin ako sa kanya at nakita
ko na nakatingala lang siya sa langit at tinitignan ang buwan. Para bang ang
inosente ng mukha niya. kung wala akong gusto malamang nagkacrush na ako sa
kanya.
"alam mo ba, matagal na kitang gusto." Napahinto ako sa paghinga dahil sa sinabi
niya. nakangiti siya habang nakatingala bago tumingin sa mga mata ko. our eyes
met and the light of the moon gave me enough light to see his angelic face. Parang
tumigil ang tibok ng puso ko sa narinig ko. parang gusto kong tumalon at magtititili
pero, may ibang pumasok na mukha sa isip ko.

"a-ako?? Ahahahahahha.. bakit naman ako? Kasi fiance mo ako ganun?" ngumiti ulit
siya at umiling.

"no, because your one of a kind. Napakainosente mo na hindi mo alam na isa ka sa

kinaiinggitan ng mga babae sa campus at pinagpapantasyahan ng halos lahat ng
lalaki, i wish you can give me a chance." Nawala ang ngiti sa labi ko. bakit ganun,
siguro kahit sinong babae kapag sinabihan ng isang gwapong nilalang ng mga
bagay na ito,kikiligin, pero ako siya ang nasa isip ko. ganun ko na ba siya kagusto?

YVONNE's POV
So, hindi na ba kailangan ni patrick ng tulong ko? mukhang close na sila ni bessy eh
at nakakakilig silang tignan. Aiyieee!! Umamin na kaya siya kay bessy na siya secret
admirer nito?

41

"haayyy.. ang swerte ni Mei, ang gwapo ng secret admirer. Ang sweet pa."
Napasandal tuloy ako sa katabi ko na no other than kurt. Napalingon ako sa kanya
at kitang kita ko ang itim na aura na bumabalot sa buong pagkatao niya. para bang
papatay siya ng tao? Iiiiihhh!! Creepy!!
"SECRET ADMIRER NI MEI?!" parang nagulat pa siya sa tanong ko. i absent mindedly
nod.

*BOOG*

Natahimik muong canteen dahil sa pagsalampak ng kamay niya sa mesa. I saw him
clenching his fist na namumuti na dahil sa galit, tell me what's wrong? O. M. G!!! Di
kaya.. di kayaaa... NAGPAPANGGAP LANG SI PATRICK?! Teka naguguluhan ako

Hinabol ko si kurt na papalabas na ng cafeteria. Hinablot ko ang braso niya at nakita

ko na nangingilid ang luha sa mga mata niya. hindi ko talaga maintindihan ang sarili
ko. di ba dapat nasasaktan ako kasi nakikita kong nasasaktan ang taong mahal ko
at magalit ako kay mei, pero bakit ganun parang gusto ko pa silang tulungang
dalawa?

"Kurt, ano ba talagang problema?" iniwas niya ang tingin niya sa akin at marahang
umiling. Para namang babae to si kurt iyakin masyado. Tumalikod siya sa akin at
naglakad na ulit. hinabol ko siya at hinarang ko ang dadaanan niya.
"kurt, alam ko may problema bakit hindi mo sabihin sa akin? Tutulungan kita
magkaibigan tayo tandaan mo yan." Nabigla ako nung sinandal niya ang ulo niya sa
balikat ko. kahit walang tunog, ramdam ko ang pag-iyak niya dahil sa mga patak ng
luha sa damit ko. i pat his head at pilit na pinakalma siya.

Nung kumalma na si kurt, pumunta kami sa last floor ng building. This serves as an
auditorium kaya bihira lang ang tao. Tahimik lang kaming dalawa at nakatitig sa
mineral water na binili namin.
"bakit ganun yvonne, ang sakit?" nagsimula siyang magsalita at hindi ko
maintindihan kung ano ang mga sinasabi niya. si mei ba ang tinutukoy niya?
"kurt, hindi kita maintindihan." He smiled painfully at tumingin sa akin.
42

"alam ko, hindi ako mayaman tulad ni patrick, hindi rin ako gwapo pero hindi pa ba
sapat ang mga ginagawa ko para mapansin niya ako?" nakita ko na naman ang
nagbabadyang mga luha sa mata niya. nilapitan ko siya at niyakap.
"shhh.. tama na. Bakit kasi hindi mo sabihin sa kanya ang nararamdaman mo? Bakit
kailangan mo itago? Malay mo pareho pala kayo ng feelings sa isa't isa. Hindi porket
may kausap na iba eh mas gusto na niya yun. Scholar ka kurt, wag kang tanga." I
told him the last sentence in a sarcastic tone. Tumingin siya sa akin at bahagyang
nangiti.

"pano kung hindi? Eh di nasaktan lang ako." Umiling ako. Hinawakan ko ang pisngi
niya at hinarap sa akin.
"bakit porket nasaktan ka ba titigil ka na bang magmahal? Ang pagmamahal, para
ka lang may paltos sa paa. Kung patuloy mong iindahin ang sakit sa tingin mo
makakapaglakad ka? Kasama sa pagmamahal ang sakit. Paano mo malalaman na
nagmamahal ka kung hindi ka nasasaktan?" he hugged me tight at naramdaman ko
na naman ang pagpatak ng luha. Halaaaa!! Ke lalaking tao, umiiyak?! Pero, sabi nga
nila mas masarap daw kapag umiiyak ang lalaki dahil sa isang babae dahil doon mo
lang mapapatunayan na mahal niya talaga ang babae.
"pero, teka, ikaw ba ang secret admirer ni mei?" tumango siya. Nakakatuwa
naman!! Huwaaahh!! But then again,naalala ko bigla ang scene namin ni patrick sa
locker.
"kung ganun, bakit si patrick ang naglalagay ng roses sa locker ni mei?" this time,
naging curious ang itsura niya.
"teka, teka. May roses sa locker ni mei? Sa upuan niya lang ako naglalagay ng
letters. Natatandaan mo nung hiniram ko ang sched niya? yun ang reason." Nanlaki
ang mata ko sa nalaman ko. DALAWA ANG SECRET ADMIRER NI BESSY?! EDI SYA
NAAAA!!

MEI's POV
"bakit ba gangster ang image mo dito sa school?" nasa cafeteria kaming apat ni
kurt at yvonne. Nagkukwentuhan kami ni patrick at hindi ko alam kung ano ang
ginagawa ng dalawa.

"ahhh.. yun ba. Madami kasi akong natatanggap na death threats dahil sa negosyo
ng family namin. Kaya, kailangan kong matuto ng konting martial arts, tapos
43

napasama ako sa isang gang kaya ganun." He is back with his old self, pero sa
panlabas lang yun. Nasa harap ko parin ang lalaking kausap ko kagabi.

"may isa pa akong confession mei." Tinignan ko siya at nag iwas siya ng tingin at
hindi siya mapakali sa kinauupuan niya. kung saan saan siya tumitingin at ako
naman hinuhuli ang tingin niya.
"a-im... a-ano.. a-im y-your se-secret admirer." Napatigil ako sa paghinga dahil sa
narinig ko. actually, i was expecting kurt or JG pero hindi siya. Medyo nadisappoint
ako sa nalaman ko. iba kasi ang gusto ko. sana siya nalang. Ngumiti ako ng pilit sa
harap niya. this is mei. Ang nagkukunwaring masaya sa mga bagay na
ipinagsisiksikan sa kanya.

*BOOG*
Napatigil kami sa pag-uusap ni Patrick dahil sa pagdadabog ni kurt. Nakatayo na
siya at parang galit na galit siya. Ano bang pinag uusapan nila ni yvonne at ganyan
ang reaction niya? ok naman sila kahapon diba? Lumabas siya sa cafeteria at
sinundan siya ni yvonne. Napayuko ako sa kinauupuan ko. para kasing ang sakit sa
dibdib na makitang iba ang gusto ng taong mahal mo. Nagagalit siya hindi dahil sa
pinag-uusapan niyo kundi dahil may misunderstanding sila.
"N qudng, mi? (are you ok, mei?) naramdaman ko ang marahang paghaplos sa
kamay ko. kung kanina tahimik ang buong canteen dahil sa pagwawalk out ni kurt,
ngayon naman napuno ng bulong bulungan at puro pangalan ko ang naririnig. Bakit
ganun? Ako nalang ang palagi nilang nakikita?
W hn ho (im fine) i gave him a smile at binawi ang kamay ko. gustong
kumawala ng nararamdaman ko sa dibdib ko. gusto kong tumakbo papalayo sa
kanya. Gusto kong magpakatotoo sa sarili ko. gusto ko tanggapin nila ako kung sino
ako.
"hindi mo naman kailangang magpanggap eh. Kung mahal mo siya sabihin mo."
Inangat ko ang tingin ko at nakangiti siya sa akin.
"Hindi ako manhid mei. Alam kong mahal mo siya. Nararamdaman ko yun. Bakit
hindi mo sabihin sa kanila ang totoo? Bakit kailangan mong pilitin ang sarili mo na
pakasalan ang lalaking hindi mo gusto?" hindi niya maiintindihan ang kalagayan ko
kasi lalaki siya. Hindi niya mararanasan ang halos palayasin ka ng sarili mong
kadugo kasi babae ka, kasi wala kang kwenta sa pamilya, na ang papel mo lang ay
bigyan sila ng apo. Hindi niya mararamdaman yun.

44

"mahal ko siya pero alam kong hindi pwede. Bakit ko pa ipagpipilitan ang isang
bagay na sa simula palang hindi na sa akin? Na alam ko naman sa huli babawiin din
sa akin?" hinawakan niya ulit ang kamay ko at nagsalita.
"hindi mo pa nga sinusubukan, sumusuko ka na? Pano kung mahal ka rin niya?
aayaw ka na?" tama siya. Kung mahal ko si kurt, dapat ipaglaban ko siya.

"MEI!!" napalingon ako sa likod ko at nakita ko si JG na pawis na pawis. Hinahabol

pa niya hininga niya nung dumating sa table namin.

"si.... si yvonne?" tanong niya. ano bang problema nito?

"nasa roof deck ata. Ewan ko, magkasama sila ni... ni kurt." Parang wala akong lakas
ng loob na sabihin ang pangalan niya. nanghihina ako. MAHIRAP TALAGA ANG ISANG
RELASYONG PURO INSTINCTS ANG PINAPAIRAL.
CHAPTER 11- WHEN THE WORLD SAYS, I LOVE YOU
YVONNE's POV
Pababa na ako papuntang first floor para masimulan na namin ni kurt ang mga
plano namin para kay Mei. Naeexcite na talaga ako.... ok, first kailangan ko munang
magpacute kay tito spring para pahiramin niya ako nung air balloon ng company
nila. Tapos, kakausapin ko yung friend ko sa student council para sa.. ayyy!! Basta
naeexcite na akooo...

"YVONNE!!" lumingon ako sa pinanggalingan ng boses at saktong paglingon ko, may

bumangga sa akin at natumba kami pareho sa sahig. Nasa taas ko siya at nakapikit
ako. Hindi ko alam kung saan banda ang masakit sa katawan ko, pinapakiramdaman
ko muna. Unti unti kong minulat ang mga mata ko at halos mapasigaw ako, hindi
dahil sa kung sino ang lalaki sa harap ko kundi dahil sa distansya namin sa isa't isa.
JG is above me and our face, NO!! OUR LIPS IS JUST INCHES AWAY. Mauulit na naman
ba ang kiss namin?!

"a-ayos ka lang?" tumayo siya at inalalayan niya akong tumayo. I could feel my face
turn red nung naglapat ang mga kamay namin. Parang may kung ano na hindi ko
maexplain. At bakit kailangang mautal?!

45

"ok lang. Bakit mo nga pala ako tinatawag?" bakit parang ang awkward awkward ng
paligid. Nakakailang to the highest level. Tinignan ko siya para mawala ang
pagkailang ko sa kanya pero siya naman ang nag-iwas ng tingin.
"ahhh.. a-ano, na-natanggap, i mean nakita m-mo ba y-yung letter ko sayo?"
napatingin ako sa kanya. Letter? Anong klaseng letter? Parang unti unti pang
nagloloading sa utak ko ang mga pinagsasasabi niya. hanggang sa may biglang
pumasok sa isip ko.

"I-IKAW?!" kung kanina, medyo nakakailang ngayon parang gusto kong hambalusin
na saksakin na ihulog ng paulit ulit sa building, pero wag baka ako ang isunod ni
ninang.
"ahhh... o-oo. Hehehe.. sensya na ha hindi ko blah blah blah blah" hindi ko na
pinakinggan ang mga pinagsasasabi niya dahil naghahalungkat ako sa bag ko. kahit
na nanlalabo ang mga mata ko, pilit ko paring hinanap ang lukot lukot na papel na
yun. Alam ko wala naman talagang kwenta ang laman nun pero, ewan ko ba parang
may nagsasabi sa loob ko na itago yun. Siguro ito na yun, para isoli sa kanya.

"ITO BA?! AYAN LAMUNIN MO! ANG KAPAL NG MUKHA MONG SABIHAN AKO NG
GANYAN. BATA PALANG TAYO JG ALAM KO WALANG PAG-ASA NA MAGKAGUSTO KA
SA AKIN PERO, JAY NAMAN WAG MO NAMAN AKO PAGTRIPAN. ANG SAKIT EH." Ibinato
ko sa kanya ang papel while leaving like an idiot. Buti nalang walang tao sa third
floor dahil may usap usapan na may multo daw dito at isa pa puro office ng mga
orgs ang nandito.

Dumiretso ako sa cr at wala akong pakialam kung nakasunod siya o hindi. Sinara ko
ang pinto at nilock. May usap usapan na may nagpapakitang white lady sa cr na ito
pero wala akong pakialam kasi naiiyak ako. Ewan ko kung anong nangyayari sa
akin. ARRRRGGGHHH!! I HATE YOU JOSH GABRIEL RAMIREZ!!

MEI's POV
Sobrang weird ni yvonne. Kahapon lang umiiyak siya sa akin at hindi ko
maintindihan ang mga sinasabi niya dahil puro hikbi ang naririnig ko tapos ngayon
ang saya saya niya, but i can see through her eyes na malungkot siya.

46

"halika na dali!!" hila hila niya ako at niyaya pa akong magcut ng class namin. Hindi
ko alam kung saan niya ako dadalhin but then we stopped in the middle of the
quadrangle. Tumayo lang kami doon at parang ewan si yvonne.

"dyan ka lang bessy ha. Wait ka lang diyan. Count ka ng 1 to 5 tapos tingin ka sa
langit. ok?" i nod at her. weird. Ano bang meron? Tumingin ako sa langit pero wala
naman akong nakita. Pagtingin ko sa tabi ko wala na si yvonne. Sisimulan ko na
bang magbilang?

Ok, game.

"1" i shouted loudly, napatingin tuloy ang mga tao sa paligid ko kung anong meron,
nakakahiya naman!

"2" medyo hininaan ko na at hinanap kung nasaan si yvonne. Nasa harap ko pala
siya at nakangiti pa.

"BESSY! LAKASAN MO ANG BILANG, HINDI NIYA MARINIG!" niya, sinong niya? at ano
ba talaga ang meron?

"3!" sinigaw ko ulit ang number at nakakita ako na nagbulungan ang mga tao sa
paligid ko. Maybe they are also wondering kung anong meron. Ako din naman
nagtataka eh.

"4!" bigla akong kinabahan na hindi ko maintindihan. Parang naeexcite ako na

ewan,

"5!" pumikit ako at naghintay ng kung ano. Tumingala ako ng nakapikit at unti
unting dinilat ang mga mata ko. nagulat ako nung may mga nalalaglag na papel
mula sa langit. TEKA, UMUULAN NG PAPEL?!
Isa isa kong pinulot ang papel dahil bawal daw magkalat sa quadrangle. Napansin
ko na nakatupi ito sa dalawa kaya binuksan ko.
47

aishitemasu
ano daw? Hindi ko naintindihan ang ibig sabihin kaya nagpupulot pa ako ng ibang
papel
ich liebe Dich
tumingala ako ulit at tumigil na ang pag ulan ng papel. Saktong pagtingala ko
naman, may dumaang air balloon at laking gulat ko sa nakalagay.

WO AI NI
Napangiti ako sa nabasa ko. biglang kumabog ang dibdib ko at parang naging wild
na gustong umalis sa dibdib ko. napatingala ako sa rooftop dahil may naglatag ng
pagkalaki laking tarp doon.

MAHAL KITA

May kumakaway sa itaas kaya napatakbo ako papunta doon. gusto kong malaman
kung sino siya.

YVONNE's POV
Nung nakaakyat na si Mei sa rooftop, umalis na ako. Masaya akong makita na silang
masaya, ako kaya kelan sasaya?

*rrrrriiiiiiiiinnnnnnngggggggggg*
Tinignan ko ang cellphone ko at si sunny pala ang tumatawag. Sinagot ko ang
phone ko habang papunta sa parking lot.

"problema mo?" masungit ba? Ewan ko ba, pati ako naninibago sa mga nangyayari
sa akin. Simula nung naging usapan namin ni JG kahapon, i really despise him. Hindi
ko nga siya nilabas kagabi nung pumunta siya sa bahay eh. Ayoko siyang
makausap, wag niya akong itulad sa iba niyang mga babae.
48

(ang sungit mo ate!! Sabi ni kuya JG sunduin mo daw kami ni JM kasi may date daw
siya.) ginawa pa talagang messenger ang kapatid ko? tsaka makikipagdate?!
Sinasabi ko na nga ba eh, bahala siya.
"sige, papunta na ako. Diyan lang kayo sa gate ha." Binaba ko na ang phone at
binuksan ang pinto ng kotse. I started the engine at nakita ko si Jg na papalabas ng
campus. Ang kapal talaga ng mukha!! Aaaahhhh!!! Isusumbong ko siya kay tita!!

Dinala ko sa bahay si JM dahil may homework pa daw sila ni sunny. Umakyat na ako
sa taas at nakita ko na naman ang papel na binigay ni JG. Dinapot ko yun baka
sakaling may magbago pero, wala eh. Puro pangungutya lang ang nakalagay doon.
tinapon ko yun sa kung saan at napadapa nalang sa kama ko. i was sobbing and i
don't know why. Narinig ko ang pagbukas ng pinto at may humaplos ng buhok ko.

"yvonne." It was mommy. Napayakap ako sa kanya. Ewan ko, i felt so helpless. Hindi
ko alam kung bakit iniiyakan kko ang pesteng papel na yan. Eh kasi, yung mga luha
ko eh hindi lumalaban sa gravity, pilit na hinihila para bumagsak, at isa pa yung
puso ko, ewan ko ba bakit ganito nararamdaman ko. nung nagsabi siya na siya ang
nagbigay, lalo akong nasaktan.

"ano bang problema? Kahapon mo pa hindi pinapansin si JG ah. Nag-away ba kayo?"

umiling ako pero, nakayakap parin ako sa kanya.
"pag-usapan niyo ni Jg yan maliwanag ba. Nasa baba siya ngayon." Marahan akong
nilayo ni mommy sa katawan niya at pinunasan ang mga luha ko.

"ang isang problemang hindi pinag-uusapan, lumalaki.kausapin mo na siya sige na.

Alam ko naman hindi niyo kayang tiisin ang isa't isa eh." She even kissed my
forehead bago lumabas ng kwarto. Nagbukas ulit ang pinto at si JG naman ang
pumasok.

"psst... usap tayo JY." JY? Anong JY? Kelan pa naging JY ang tawag niya sa akin,
corny ha.

49

Nakita kong pinulot niya ang papel na lukot lukot na. Kawawang papel. Naiipit sa
away naming dalawa. Umupo siyas a kama at inabot ang papel sa akin.

"nakita ko na yan josh. Paulit ulit kong binabasa baka may hidden message pero,
walang pinagbago. It's still a stupid card na nangmamaliit sa pagkatao ko. tabi,
magsashower na ako." Tinabig ko siya at kinuha ang towel na nakasabit sa dulo ng
kama.

" yvonne." I can hear him reading his work. Napatigil ako sa paglalakad at nakinig
sa kanya.
"ang pangit pangit pangit pangit mo. Ikaw na ang pinakapangit na babae sa buong
mundo. Ang clumsy mo kumilos,isip bata ka at parang hindi ka isang dalaga..at
kahit anong gawin mo, ikaw ang pinakahuling babaeng magugustuhan ko." hinarap
ko siya. Peste!! Ito na namang mga luha ito, nagbabadya na namang bumagsak.
"oo alam ko! alam kong pangit ako, ang clumsy clumsy ko kumilos at isip bata. Wag
mo na ulit ulitin kasi, you know me better than i. alam kong malayo mo akong
magustuhan kailangan pa bang ulit ulitin? Unli ka dre?! Unli unli?!" tumalikod na ako
bago pa bumagsak ang luha ko.

Pumasok ako sa bathroom at napahikbi. Tinagalan ko talaga sa c.r para paglabas ko,
wala na siya. Saktong paglabas ko wala na nga siya but, the paper is pinned
through the wall, hahablutin ko sana para punitin nung makita ko kung ano ang
nakasulat.

BUT, YOU ABLE TO CAPTURE MY HEART

Napatigil ako sa paghinga dahil sa nakita ko. unti unti kong tinaggal ang pin at
binasang mabuti. Paano nangyari yun? Napansin ko na mas lumaki ang papel.
Binaliktad ko ito at nakita ko ang first at second page. Bigla ulit bumukas ang pinto
at niluwa nung si JG. He is smiling widely at me.

"ayan, kasi napaka tamang hinala mo eh." Unti unti siyang lumapit sa akin at
parang dumoble pa ang tibok ng puso ko. habang papalapit siya ng papalapit,
50

pabilis ng pabilis ang tibok ng puso ko na parang nangangarera na kabayo. Parang

gustong tumakbo papunta sa kanya.

"tara!" bigla niyang kinuha ang kamay ko at hinila palabas ng kwarto ko dirediretso
pababa kila mommy na nag-uusap.

"Mr. and Mrs. Briones." Napahinto silang lahat at napatingin sa amin. Pati mga
kapatid namin nagsilapitan para makinig kung ano ang malaking announcement
niya at kailangang Mr. at Mrs. Briones pa ang kailangang itawag sa akin.

"gusto ko po sanang hingin ang permiso niyo para..." our parents are grinning
widely habang hinihintay ang bibitiwan niyang salita. Their eyes are glued on our
hands. Nung nakita ko ito, pilit kong tinatanggal pero, lalo lang niyang hinigpitan.

"i would like to ask your permission to court your daughter." Tumingin siya sa akin at
nagtagpo ang mga mata namin. I can see sincerity in it. Napayuko nalang ako dahil
baka kapag nakipagtitigan ako ng matagal sa kanya, eh mapaoo na ako hindi.. ANO
DAW?! COURT?! LIGAW?! AKO?! SUITOR?! SIYA?!

"ayyy!! Syempre naman inaanak ko!! best!! Narinig mo?!" tuwang tuwa naman sila
mommy at ninang.

"oo naman best! Hindi pa ako nabibingi. Teka teka, mamili na tayo ng simbahan
nila. Gusto ko, yung bonggang bongga ha."sagot naman ni ninang at nakisali pa sila
daddy at ninong.

"oh!! Basta JG ang apo namin ha. Gusto ko tatlo." Tatlo?! Halaaa!! Apo kaagad?
Nanliligaw palang eh. Ang advance nila mag-isip.

"andami naman nun. Basta gusto ko, malapit lang bahay nila. Tsaka, iplano na rin
natin ang bahay nila." Grabeh, kapag pala sinagot ko na si JG wala na akong
problema sa kasal.
51

"pano ba yan, oo na kaagad sila? Sagot mo nalang kailangan ko." he smiled at me

beamingly. Bigla kong binalibag ang kamay niya para matanggal.

"ha, sorry ka. Mahihirapan ka bago makuha ang oo ko. bleh!" i stick out my tongue
at humarap sa parents ko na kulang nalang ay sibat dahil mukhang magpapatayan
na.

"ma, pa, ninang, ninong. Nanliligaw palang po siya, hindi pa po kami ikakasal."
Napatigil sila at lalong lumaki ang ngiti ni ninang.

"pa?! Ayyy!! Go inaanak!! Pahirapan mo lang ang anak ko. at hihintayin ko yang
kasalang iyan!" niyakap niya ako at

AISH!! EWAN KO BA ANG ABNORMAL NG FAMILY KO!!!

CHAPTER 12- STAIRCASE

MEI's POV
Halos patakbo kong inakyat ang rooftop. Nasa third floor ako nung may nakita
akong anino. Napatigil ako sa pagtakbo at hinintay kung sino ang nagmamay-ari ng
anino na yun.

"for you." I got disappointed nung nakita ko kung sino. He is holding a bouquet of
flowers and a wide smile showing his dimple. Kumirot ang puso ko dahil hindi siya
ang ineexpect ko. MALI PALA, NAG-ASSUME KASI AKO.

"pa-patrick" napayuko ako nung kinuha ko ang bulaklak. Naguguluhan ako. I was
expecting someone else.

52

"hindi mo ba nagustuhan?" i can feel disappointment in his voice. Tinignan ko siya

at umiling. I smiled at him bitterly. Ayokong masayang ang kanyang effort para lang
dito.
"hindi. Natuwa nga ako eh. Napaka unique. Akala ko nga chocolate ang babagsak
eh." Bahagya siyang natawa sa sinabi ko. nabigla ako nung kinuha niya ang kamay
ko at hinawakan. I can feel the warmth in his touch pero, bakit parang kumikirot ang
puso ko? bakit ang sakit sakit na hindi si kurt ang may hawak ng kamay ko?
nakakainis naman!!

"now..." bigla siyang lumuhod sa harap ko. gusto ko siyang hilahin para tumayo.
Ayokong umasa siya sa akin. Wala akong nararamdaman para sa kanya. Hindi siya
ang GUSTO KO pero KAILANGAN KO siyang magustuhan. Nakarinig ako ng parang
nagmamadaling pagbaba galing sa taas na staircase. Napalingon kaming dalawa at
napatayo pa si patrick.

Napatingin din sa amin kung sino man ang bumababa na yun. Parang nailang ako
bigla nung nagtagpo ang mga mata namin.
"aissshhh!! Dapat tinagalan mo pa eh. Eh di sana napa oo ko na si Mei." Nagulat ako
sa sinabi ni Patrick. Ano ibig niyang sabihin? Napatingin ako sa kanilang dalawa at
naglakad ito papunta kay kurt. Patrick pats his shoulder at medyo tumingin sa akin.
" alagaan mo yan ha. Babantayan kita. ORAS NA UMIYAK YAN AT NASAKTAN,
HINDI AKO MAGDADALAWANG ISIP NA BAWIIN SAYO YAN." Umakyat na si
patrick papunta sa itaas at naglakad naman si kurt papunta sa akin. Kung kanina,
parang nalanta ang puso ko dahil sa disappointment, ngayon naman parang flower
na nadiligan ng tubig. Pinipigilan ko ang ngiti ko para hindi mahalata na kinikilig
ako, pero sa totoo lang parang lumulundag na ang puso ko. i never felt this
happiness before.

"mei." Parang nagplay bigla ang favorite music ko nung tinawag niya ang boses ko.
pwede bang tumalikod muna siya sandali, tapos takpan lang niya ang tenga niya,
titili at lulundag lang ako sandali, kahit 5 minutes lang? Ganito pala ang feeling
kapag may gusto sayo ang taong gusto mo.

"ok ba ang gimik? Sa tingin mo ba matutuwa ang babaeng gusto ko? kasi, may
gusto akong ligawan pero natotorpe ako, ok lang ba?" parang biglang may kumurot
53

sa dibdib ko at nahirapan ako lumunok. So, ibig sabihin hindi para sa akin ang lahat
ng iyon? Pero, bakit ganun ang sinabi ni Patrick? Anooo ba!!

"o-ok lang na-naman. Sa-sana hindi mo nalang pinraktis sa akin. Sa-sana dineretso
m-mo nalang sa kanya. A-alam ko n-naman na s-si...si yvonne ang mahal mo eh. Hhindi ako tanga. Ang sakit sakit eh. Ganun... ganun na ba.. ka-kaobvious na gugusto kita? Hindi ko na nga... hindi ko na nga pinapahalata eh. Naiinis ako sayo!!!
Sa-sana... sana hindi---" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla niya akong
hinalikan. Hindi lang basta sa pisngi kundi talagang sa labi ko. i can feel his breath
on my face pati narin ang malambot niyang labi, pressing though mine. Nakapikit
pa siya at parang dinadama niya ang bawat nararamdaman niya. ako, pakiramdam
ko nakukuryente ako. Hindi lang basta basta kuryente kapag natanga ka sa
pagsaksak sa plug ng electric fan o sa simpleng natama ang siko mo sa kanto ng
armchair mo. This chill is like you want to jump up and down. Kakaiba sa lahat.

Hindi ko alam kung anong nangyari but i just found myself clinging to his neck. His
lips started to move at sumunod lang ako sa sensation na nararamdaman ko.
napapikit lang din ako at napahawak sa buhok niya dahil pakiramdam ko
matutumba ako kapag bumitaw ako sa kanya.

Unti unti kong naramdaman ang pagkawala ng malambot na bagay sa labi ko. ang
sarap nga eh, parang marshmallow sa lambot. ANO BA!! LUMALANDI NA AKO!!

"hindi mo pa nga ako pinapatapos eh. Kilala mo ba ang babaeng sinasabi ko? that
girl is now infront of me. Nakakatorpe kasi kapag ikaw ang kaharap ko." parang mas
tumindi ang pagtalbog ng puso ko, hindi lang dumoble eh, parang naging 100x
faster.

Inalis niya ang kamay ko sa leeg niya at hinawakan ng mahigpit. He looked at me

intently.

"Miss Mei Lien Wang, i may not be the richest guy in the world nor the most
handsome one. I don't own any crown or living in a palace. Im not as smart as
einstein or newton but one thing is for sure, i will offer the whole world for you. Will
you be my girl?" kumakabog ang dibdib ko. hindi kabog dala ng kaba o takot, kabog
54

na hindi pamilyar sa sistema ng katawan ko. ito yung kabog na ang sarap alalahanin
ng paulit ulit.

Hinawakan ko ang mukha niya and started planting small kisses on his face. " hindi
ko naman kailangan ng yaman sa mundo, kurt. Marami na ako nun. Kung
kagwapuhan lang naman din, ikaw na ang pinakagwapong lalaki sa buong mundo. I
don't need a crown or a palace. Kasi, kapag ikaw ang kasama ko, feeling prinsesa
ako kasi para sa akin prinsipe ang kaharap ko. at kung sing smart nalang rin naman
ni newton or einstein kung puro imperfections ko lang naman ang makikita, thanks
but no thanks. I'd rather love the guy infront of me right now and yes, i will be your
girl." Niyakap niya ako ng napakahigpit. Napayakap din ako at parang ayoko na
siyang bitawan pa. Gusto ko ganito nalang kami palagi. Laging magkadikit, laging
magkasama.

"i love you mei, till my last breath." And i love this guy till forever ends.

***
Ilang oras na kaming nakaupo ni kurt sa bench dito sa park. Ganito pala
talagakapag inlove ka. Yung tipong kahit wala kayong ginagawa ok lang, kahit
maghapong walang kain o tulog ok lang. Ahahahaha. Lumalandi ako kapag si kurt
ang kasama ko. nahahawa na ako kay Yvonne.

"ano gusto mo gawin?" nakasandal ako sa balikat ni kurt habang magkahawak ang
kamay namin. Napakipit lang ako at dinadama ang lahat ng nangyayari. Para kasing
panaginip eh. I can't believe this is happening.
"madami akong gustong gawin." Tinignan ko siya at yumuko siya sa akin. I sincerely
looked into his eyes at pilit na binabawi ang kamay ko sa pagkakahawak niya.
"kurt, kasi. May kukunin ako sa bag ko." hindi ako naiinis, more of kinikilig? Ganito
pala ang feeling ng kinikilig? Hindi ko na maexplain ang nararamdaman ko.
"tanggalin mo muna, kapag natanggal mo, sige wag mo na hahawakan ha." Bigla
siyang nagpoker face. Bigla akong natawa at pinitik niya ang noo ko.

"baliw ka." Nagpoker face na naman siya at lalo akong natawa sa kanya.
55

"ahahahahhaahha... hindi kasi bagay sayo eh.. ahahahahahaha... wag mo na

gagawin ulit yun ha! Teka kukunin ko na nga." kinuha ko ang bag ko at using my
other hand, i started looking for it.

"tenen!!" tinaas ko isang papel and he gave me a weird look.

"N sh shnme? (what's that?)" he stare at the paper na parang diring diri.

"mga things to do natin. So ano game?" lumuwag ang pagkakahawak niya sa kamay
ko pero lumipat naman ang kamay niya sa bewang ko at hinapit ako palapit sa
kanya, then he placed his chin on my shoulder.

"ayan!! I made this when i was still on high school." Tinignan naming dalawa ang
listahan.

Things i want to do
By: mei mei
1. I want to go to amusement park
2. I want to try any extreme sport (e.g zipline or rock climbing!!)
3. I want to have a tattoo (henna or not will do
4. I want to have a nail art
5. I want to experience life on the province (magtanim ng palay or sumakaw sa
likod ng carabao!!)
6. New hairdo
7. I want to go bar hopping
8. I want to drink to death
9. i want to go out of town with my friends
10. i want to do everything with the man i love
56

"bar hopping?! Drink to death?! Abnormal ka ba? Tsaka nail art?! Ayoko magpanail
art?!"

Ito na ba ang first major war namin? Break na ba kami agad?

CHAPTER 13- LOVE IS LIKE...
MEI's POV
"kurt sige na. Kahit samahan mo nalang ako magpanail art." Hindi parin niya ako
pinapansin. Ewan ko ba, para kaming ewan. Nagsawa na ako sa kakasuyo sa kanya
kaya tinitigan ko nalang ang listahan ko. matagal ko na tong gustong gawin. Sa
totoo lang, pangarap ko itong mga ito. Mga bagay na alam ko hindi ko magagawa.
Simpleng bagay lang naman hindi pa niya ako mapagbigyan.

"psst... wag ka na nga magmukmok diyan. Tara na." Hinila niya ako papunta sa
motor niya. sinuot niya ang helmet niya at ang spare helmet sa akin saka sumakay.

"saan tayo pupunta?" hindi ko maexplain ang feeling ko. para akong kinakabahan
na ewan. "oi, KB saan ba tayo pupunta?" napatingin siya sa akin at hinubad ang
helmet niya.
"ano?! Anong tawag mo sa akin?!" halaaa!! Galit ba siya? Ganito pala si kurt, pero
ewan nakakatuwa na may nalalaman kang mga bagong bagay sa taong mahal mo.
"K-kb? Short fot kurt benedict?" nagsmile siya sa akin at tinaggal ang helmet ko
saka kinurot ang pisngi ko.
"ahahahaha... nice. Hindi na ako mag-iisip ng endearment sayo. Sige, i'll call you
ML. Sakay na. Pupunta tayong star city." Star city? Yung amusement park?! Yung
madaming rides?! Parang biglang nagblanko ang utak ko at parang nagloloading
ang mga nangyayari.

"uy!!! Meyen!! Natatanga ka na naman! Tara na!" narinig ko ang makina ng motor
at napayakap ako sa kanya na muntik nang matumba ang motor.
"thank you!!! Thank yoouuuu!! Thank you KB!!! I love you *tsup* i love you *tsup* i
love..." my kiss landed on his lips and i can feel he is grinning to me.

57

"ayan!! Enough nang thank you yan. and i love you more. Sumakay ka na.
Madaming tao na mamaya." Before i ride his bike, naalala kong tawagan ang mga
kaibigan ko.
"pwede isama natin sila JG at yvonne? Pati narin si patrick?" nakita kong biglang
nawala ang ngiti sa labi niya. tumango nalang siya at narinig kong may binulong
siya.
***
Matapos kong tawagan ang tatlo, we all agreed to meet sa entrance ng star city.
Nakasakay palang ako sa motor pero nauna na ang utak ko sa star city. Tinitignan
kong mabuti ang paligid dahil gusto kong tandaan ang bawat kalye at landmarks na
dadaanan namin. Then, i saw the sign. Kahit naghahanap palang ng parking si kurt
pero, gusto ko nang tumalon papunta sa entrance.

We held our hands together papunta sa entrance. Agad naming nakita ang tatlo na
nakangiti sa pagdating namin. Bigla akong niyakap ni yvonne at bumulong.
"im happy for you bessy." I smiled at her.
Pumila na si kurt para bumili ng ticket namin habang naghihintay kaming apat.
Napansin ko lang, JG is trying to be sweet with yvonne pero palaging hinaharangan
ni yvonne at kay patrick lumalapit. Hindi ko sila maintindihan, pero nakakatuwa
silang tignan. Nagulat ako nung may humawak sa kamay ko and i am happy that it
was the only man im allowing to enter my heart.
"tara na. Excited na ang batang kasama ko sumakay ng carousel." I pout at him at
kinurot na naman niya ang pisngi ko.

Pagkapasok palang ng entrance feel na feel ko na ang star city dahil bawat daanan
namin, may star na symbol. May nakita pa nga akong couple shirt. Gusto kong
bumili mamaya pag-uwi namin. Bigla kong naalala si mama at papa. Tinawagan ko
sila at nagpaalam. Buti nalang at wala si yeye sa bahay dahil nag out of town daw
dahil sa business.
Nagkahiwa-hiwalay kami pagkapasok namin. Una naming pinuntahan ni kurt ang
star flyer. Akala ko naman kung ano kaya pumila naman kami. Nagkwentuhan pa
nga kami habang nakapila. Napatingin ako sa ride dahil biglang may nagsigawan,
then i just saw na binabaliktad sila at galing pa sa mataas ang pagbabagsakan.
Pakiramdam ko, tinitignan ko palang sila, babaliktad na ang sikmura ko.

58

"KB, ayoko na! Tara sa ibang rides nalang tayo." Tumigil na kasi ang current ride at
kami na ang susunod. Aalis na sana ako sa pila nung bigla niya akong niyakap from
my back.
"sige na let's try this. Sasamahan naman kita eh. Chngnu (promise)" napaharap
ako sa kanya and i saw his beautiful smile. Hinila niya ako papunta sa platform para
sumakay. Doon pa kami sa unahan sumakay at nangangatog ang tuhod ko habang
pinupuno ang ride. Then, he took my hand at
hinawakan. Naramdaman ko ang pagkawala ng kaba sa dibdib ko at napalitan ng
trust. Tiwala ako na walang mangyayaring masama kasi siya ang kasama ko. then
nagsimula na ang ride. Unti unting umakyat ang cab at nakita kong unti unti ding
lumiliit ang mga tao hanggang sa parang mga langgam nalang sila sa liit.

Then it rushed downward na feeling ko walang break dahil bumubulusok kami

pababa kasabay ng pakiramdam na parang naiwan lahat ng internal organs ko sa
itaas.

"I LOVE YOU MEI LIEN WANG! W i n, zhdo w de zuhu y kuq! (i love you so
much till my last breath!) i heard him shouting. Pakiramdam ko nagslow motion
ang ride at tumutugtog pa ang favorite song ko.

Now, i know kung bakit nila kinokompare ang love sa roller coaster ride. Kasi, kapag
sumakay ka, nakakatakot, nakakakaba pero mag-eenjoy ka and before you knew it
tapos na pala. Sobrang bilis at nakakawala sa wisyo. Hindi mo kayang iexplain ang
saya na dulot ng roller coaster at love. Their only difference is that, love can harm
me in the most painful way. Kaya kong tiisin lahat basta kasama ko ang lalaking
katabi ko.
KURT's POV
"ayoko diyan!" para kaming sira ni mei na naghihilahan papasok sa haunted house.
Natatakot daw kasi siyang pumasok kasi baka iwan ko siya sa loob. Sa tingin niya ba
maiiwan ko siya sa loob.

"ML, lika na. Hindi naman kita iiwan eh. Takot ko lang mawala ang babaeng mahal
ko." natigil siya sa pagwawala at nakita ko na namang namula ang pisngi niya. yun
ang reason kung bakit palagi kong kinukurot ang pisngi niya.

59

"sige, basta promise mo KB you won't leave me ha." I kissed her forehead for
assurance.

Kapit kamay kaming pumasok sa loob at tago siya ng tago sa likod ko, pero hindi
nagtagal mas nauuna pa siyang maglakad sa akin. Nakakalito kasi sa loob eh,
andaming pasikot sikot. Nakakatakot kapag maligaw ka.

"KB!! Bilis bilis!! Tignan mo may pugot na ulo doon oh! Ang galing! Ahahahaha.
Picture mo ko dali!" she handed me her phone at pinicturan ko sila. Hindi manlang
ata siya nakakaramdam ng takot samantalang kanina, halos ayaw pumasok. Ako,
nangangatal sa takot. Feeling ko totoo eh.

"aaaahhhhhh!!!" narinig naming nagtitilian ang naunang grupo sa amin pero si mei,
parang namamasyal lang sa museum. Amaze na amaze pa sa mga nangyayari.

Nang makalabas kami, nakasmile pa siya pero ako feeling ko namumutla na sa

takot. Mukhang mapapanaginipan ko na naman lahat ng ito ah.

*tsup*

Naramdaman ko ang pag-init ng mukha ko dahil sa halik niya.

"thank you." She told me bago tumakbo papalayo.

LOVE IS LIKE A HORROR HOUSE. Nakakatakot kapag pumasok ka. Pero, depende
sayo kung ieenjoy mo ang tour o hindi. Maraming pasikot sikot, minsan dead end
pala. Minsan masarap pasukin ang mga corridors kahit na sinasabing bawal. LOVE IS
LIKE A HORROR HOUSE. Nakakatakot but you have to take the risk para maenjoy at
maexperience mo and saya kapag natatakot ka.
YVONNE's POV

60

"patrick, tara doon tayo!!" i cling to patrick's arm at kinaladkad papuntang bumped
car. Ewan ko, nasasarapan lang akong asarin siya.
"tama na nga yvonne, baka makita mo nalang na duguan na ang katawan ko."
pumila kami sa bumped car at hindi pa masyadong mahaba ang pila. Nakasunod
lang sa amin si JG at kanina pa ata bad mood. Ang cute niya talaga kapag
nababadtrip.

"hindi yan patrick! Me is bahala to you. Teka lang dala ko digi cam ko. picture tayo."
I pose at ganun din siya saktong pagflash ng camera ay may humalik sa pisngi ko.
tinignan ko ang picture at hindi pala nakuhaan si patrick at si jg pa ang nakuhaan.
Nakuha tuloy ang kiss niya. aaaarrrggghhh!! Kakahiya!!

"dude, picturan mo kami." Kinuha ni JG ang digi cam ko at binigay kay patrick.
Nakacrossed arm ako at siya naman inakbayan ako at sinandal ang ulo sa ulo ko.
pagkatapos ng picture taking, pinaghahampas ko siya.

"ang kapal kapal mo!! Bakit mo ako hinalikan?!" he leaned his face closer to me at
dinikit ang noo niya sa noo ko.
"eh bakit hindi mo inerase? Pag pinadevelop mo, pengeng kopya ha." Tumalikod ako
sa kanya dahil naramdaman ko ang pag init ng mukha ko. then, infront of me, ang
lapad ng ngiti ni patrick.
"tumigil nga kayo! Asan ba si mei?! Nakakainis na!" i tried to reached for my phone
pero naiwan ko pala sa bahay. Arrrgghhh!! Badtrip!!

"lika na tayo na." Bigla akong inakbayan ni JG. Tayo? Parang gusto ko yung tunog na
yun ah.

Sumakay kami at tigiisa kami ng kotse. We tried to avoid hitting other cars.

LOVE IS LIKE RIDING BUMP CARS. Nakakaenjoy, kahit anong iwas mo, may
makakabangga ka. You have your own car to manipulate but in the end, parang
magnet na lalapit ka sa isang tao na posibleng dumikit sayo till the ride ends.
Masakit kapag bumabangga ka pero, mag-eenjoy ka.
61

CHAPTER 14- MY FAMILY AND HIM

MEI's POV
Magmamadaling araw na nung nakauwi kaming lima. Nakakapagod pero ang saya
saya. Pakiramdam ko nga, nasa star city parin kami kahit na nakaangkas na ako sa
motor.

"huy! ML, wag ka matutulog baka malaglag ka ha." Ginalaw galaw pa niya ang
balikat niya para magising ako. I placed my chin on his shoulder para malaman
niyang gising ako.
"gising pa ako. Thank you KB. I love you so much." Bahagya siyang tumingin sa akin
at nakita ko siyang ngumiti. Nakita ko sa side mirror ang pagngiti niya. i want to see
that smile everyday. Niyakap ko siya ng mahigpit at huminto ang motor dahil sa
stoplight. I feel his hands on mine and he filled the spaces inbetween.
"mei, tandaan mo itong sasabihin ko. kahit na anong mangyari, mahal kita at
walang magbabago doon. everything will change but not my feelings." Hindi ko man
maintindihan ang gusto niyang sabihin pero, tumango ako sa kanya.

Umandar ulit ang motor atnung papaliko na kami sa kanto, bigla siyang nagpreno
kaya napatingin ako sa unahan. I gasped in horror.
"Mei." Unti unti akong bumaba sa motor at inabot ang helmet kay kurt. Unti unti din
akong humakbang papunta kay yeye.

"Mei, Jinqu (get inside)" unti unti akong humakbang papasok sa kotse. Pinagbuksan
ako ng pinto ng isa sa bodyguards ni yeye at tinapunan ko muna sila ng tingin.
Nakita kong nagkukuyom ng kamao si yeye and i can say na galit talaga siya.
Nakita kong hinubad ni kurt ang helmet niya at nagbow kay yeye.
"Lingho de bngwn xinshng (good evening sir.) tinignan niya ako kaya
nagsmile ako sa kanya bago pumasok sa loob ng kotse. Tanaw kong nag-uusap sila
at maya-maya ay umalis na rin si kurt at sumakay na si yeye sa kotse.
W bxing zi kn do n kojn t (i don't want to see you near him again)"
tumango nalang ako at sa sobrang pagod ay nakatulog na ako.

62

Nagising nalang ako na nasa kwarto na pala ako. Umaga na. Kita kong pumapasok
na ang sinag ng araw sa malaking bintana. Narinig ko ang pagbukas ng pinto at
pumasok si mama, dala ang breakfast ko.

"Zoshang ho, mm (good morning, mama) nakita ko ang malapad na ngiti sa

mga labi niya. i know there is something with those smiles.

good morning. Sabi sa akin ng yeye mo, he saw you with other guy at hindi si
patrick yun." She told me while placingthe tray on my side table.

"m-ma..." i can't find any words to defend myself. Pakiramdam ko lumulubog ako sa
kama ko kasabay ng pamumula ng pisngi ko.
"boyfriend mo ba siya?" napatango nalang ako sa tanong ni mama. Hinihintay kong
magalit siya sa akin or di kaya pagsabihan niya ako pero hindi yun ang narinig ko
mula sa kanya.
"then, maybe we should meet him. Nasabi ko na ito sa papa mo. Sige na i want to
meet the boy who captured the heart of my daughter." Kung kanina, gusto kong
mawala na parang bula, ngayon gusto ko nang magtatatalon sa saya. So ibig bang
sabihin nito ay hindi na tutol sila lalaking gusto ko? pero, paano ang arrange
marriage namin ni patrick?

"so, p-payag na kayo? Paano ang arrange marriage namin ni patrick? At isa pa
paano si yeye? Magagalit siya." Niyakap ako ni mama ng sobrang higpit.

"you are our daughter mei. You are more important than anything else in this world.
We want everything that makes you happy and nothing else. Kung sa kanya ka
sasaya, wala nang magagaya ang yeye mo." Hindi ko napigilan ang pagtulo ng luha
ko dahil sa sinabi ni mama. Im very lucky to have them as my parents.
***
"mei, nasabi sa amin ni kurt ang nangyari sa inyo kagabi? Ok ka lang ba? Nagkita
na ba kayo ni kurt? Anong sabi ni lolo mo?" sunod sunod ang tanong ni yvonne sa
akin. Nasa mall kami ngayon dahil niyaya ko siyang lumabas. Gusto kong
magpaayos dahil makikilala na nila mama at papa si kurt.
63

"hindi pa kami nagkikita. Actually, magkikita kami ngayon, together with mama at
papa. Yung tungkol naman kay yeye, bahala na daw sila mama dun pati na ang
tungkol sa marriage namin ni patrick." Yvonne almost gasped in excitement.
Natatawa ako sa reaction niya at halos hindi makapagsalita.
"hey, speak up yvonne. Hahahaha. Tara na magpaparlor tayo pati narin magpaspa."

After naming magpaayos, pinasunod ko si kurt sa mall. Agad niya akong niyakap
pagkakita niya sa akin.
"ok ka lang ba? Anong sabi niya sayo? Sinaktan ka ba? Please tell me." I held his
face at nginitian siya. I kissed him on his lips at sana nagets na niya ang sagot.

Pumunta na kami sa restaurant at nakita ko si mama at papa kasama si nainai na

nakaup sa di kalayuan. I saw them smile when they saw us. Naramdaman ko ang
paghigpit ng hawak niya sa kamay ko. napatingin tuloy ako sa kanya at parang
namutla pa siya.
"m-mei, a-anong meron?" gusto kong tumawa ng malakas nung narinig kong
nauutal siya sa pagsasalita. Huminto kami sa tapat ng table ng mga magulang ko at
parang biglang pinagpawisan si kurt.
"ma, pa. This is kurt my boyfriend." Napabitaw si kurt sa kamay ko at parang hindi
alam kung ano ang gagawin niya.
"g-good e-evening p-po." Nagbow siya sa kanilang tatlo at nagnod naman sila. I can
feel that he is welcome in their arms.
***
We took our dinner at sobrang saya dahil comfortable si kurt sa mga parents ko. sa
totoo lang, ako ang naging hotseat nila eh.

"iho, sana hindi ko makikitang umiyak ang anak ko dahil sayo." Papa said while
taking our dessert. Ngumiti si kurt at tumingin sa akin.

"aalagaan ko po siya tulad ng pag-aalaga niyo sa kanya." He held my hands at

tumingin ako sa kanya. I saw them smiling at us. Para ngang naiiyak pa si mama at
nai nai sa nakikita nila eh.
64

After our dinner, my parents left. Kurt promised to them na ihahatid ako sa bahay.
We walked by the nearby bay under the guidance of the stars. We are holding each
other's hands at minsan ay nilalaro pa niya ang mga daliri ko. bakit ganun, parang
hindi mawala ang kuryente sa tuwing hinahawaan niya ang kamay ko? kung hindi ko
lang mapigil ang emosyon na ito, malamang kanina pa ako nagtatatalon sa sobrang
saya.
"mei." We stopped from walking at napatingin ako sa kanya. Humarap siya sa akin
at hinawakan ang dalawa kong kamay. Nakayuko siya habang nilalaro ang mga
daliri ko. unti unti siyang tumingin sa akin at sumilay ang ngiti sa mga labi niya. a
smile that take my heart away. Parang biglang natunaw ang puso ko sa mga ngiti
niya.

"niloko mo ako." I got curious dahil sa sinabi niya. kinurot na naman niya ang pisngi
ko at niyakap ng mahigpit.
"niloko mo ako, kasi akala ko hihiwalayan mo na ako. Thank you. Thank you for
fighting for me." Unti unti siyang kumalas sa pagkakayakap at nilapit ang noo niya
sa noo ko.
"i love you mei. Till my last breath." I grabbed his nape and kissed him fully. Sana
forever na ang ganito. I promised under the thousand stars, that i would love this
guy forever.
CHAPTER 15- CHANGES
MEI's POV
It's been three months since naging kami ni kurt at andaming nang pinagbago sa
sistema ng circle of friends ko. kung dati, tatlo lang kami, ngayon lima na. Yes, lima
kami dahil madalas na rin naming nakakasama si patrick, although minsan sa gang
niya siya sumasama. Next eh ang development ng mga lovelives. Si JG at Yvonne,
ligaw stage parin hanggang ngayon pero ang parents nila kasal na ang pineprepare.
Si patrick, hanggang ngayon wala paring lovelife but hindi kami susuko dahil
ihahanap at ihahanap namin siya. At kami ni kurt, well maraming mga pagbabago.
Syempre nandyan parin ang mga awayan at tampuhan. We are not a perfect
couple. Minsan, nag-aaway pero mga small fights at magkakabati din at the end of
the day.

65

"patingin na kasi ako mei mei. Andamot mo naman!!" biglang sumimangot si

yvonne at nagcrossed arm pa. Pasulyap sulyap siya sa akin dahil gusto niyang
suyuin ko siya.

"mamaya na nga pagdating ni KB. Dapat sabay kami." Nasa cafeteria kami ngayon
at hinihintay ang mga lalaki. Si JG at Patrick nasa court dahil mga varsity na sila ng
basketball team ng school. Si kurt naman may klase pa.

"ehhhhh!! Pareho lang naman kayo eh. Sige na please?? Bessy naman eh!! BFF
forever tayo diba? Magkukunwari nalang akong nagulat kapag pinakita na ni kurt
ang kanya." I just rolled my eyes at tumingin nalang sa pintuan ng cafeteria. Dapat
kasi kanina pa tapos ang klase ni kurt hindi ko alam kung bakit natagalan siya.

*Boy I need a boy

Mwol hedo ipeun...*

"woi!! Intsik na mahilig sa kpop!! Cellphone mo nagriring." Nakita ko nang umiilaw

ang cellphone ko at si kurt ang tumatawag.

"KB! Asan ka na ba? Nandito kami ni Yvonne sa cafeteria." Narinig ko na parang

maingay ang background niya. nasa classroom pa siguro siya. Rinig ko pa ang
sigawan ng mga classmates niya eh.

"ML sorry hindi ko kayo mapupuntahan ngayon diyan. May pinapagawa kasi samin
ang prof namin next week na ang pasahan. Sorry ML, babawi ako sayo next time i
love you." Then he hung up.

Dahan dahan kong binaba ang phone. I felt disappointment. Hindi manlang niya
naalala kung anong araw ngayon. Third monthsary namin at ngayon namin
ipapakita ang tattoo namin sa barkada. Last week kasi nagpatattoo kaming dalawa.
Remember my list? Nagawa na kasi namin ang number two last monthsary namin
kaya nagpatattoo kami. Nakakainis! Haayysss.. tapos hindi pa niya ako binati.

66

"bessy, si kurt ba yun? Sa itsura mo, parang nahulaan ko na ang nangyari. Hindi
niya naremember? Ok lang yan. sa susunod kasi papainumin mo si papa kurt ng
memoplus gold para hindi nakakalimot. Lika na kain nalang tayo." Parang nawalan
ako ng gana na kumain dahil sa nangyari. Tatayo na sana kami para pumila nung
cellphone naman ni yvonne ang nagring.

"hello?.... Ha?..... Ano nangyari?....... Sige sige papunta na kami diyan." Nung binaba
niya ang phone agad agad niya akong hinila papalabas. Takbo lang kami ng takbo at
naririnig ko ang hikbi mula sa kanya. Nakarating kami sa gymnasium at pinunasan
pa niya ang luha niya pero patuloy lang lumalakas ang iyak niya.
"b-bessy?" nilapitan ko siya at marahang tinapik ang balikat niya.
"bessy!!" bigla siyang napayakap sa akin at wala akong naiintindihan dahil puro
hikbi lang ang naririnig ko.

"b-bessy...s-si JG... n-nainjured d-daw... h-hindi daw m-maigalaw a-ang paa...

bessy..." hinaplos haplos ko ang likod niya at pinunasan ang mga luha niya.

"shhh.. wag ka na umiyak, mabuti pa tignan na natin siya. Be strong ok?" tumango
siya sa akin at pinakalma ko muna siya then, i opened the door. Halos nanlaki ang
mata namin ni Yvonne sa nakita.

YVONNE's POV
Parang biglang umurong lahat ng luha ko nung nakita ko ang itsura ng gym.
NAKABALANDRA ANG BUONG MUKHA KO.
Windows ar being covered by my tarpulin. Nakasabit din sa basketball ring ang
isang malaking banner. and dtanding in the middle of the court ay si JOSH GABRIEL
TOLENTINO RAMIREZ. He is holding a guitar habang nakajersey siya. Halatang
kakagaling lang nila sa practice. He started to strum the guitar and started singing.

I've known you for so long

You are a friend of mine
But is this all we'd ever be?
I've loved you ever since
67

You are a friend of mine

But babe, is this all we ever could be?
Unti unti siyang lumapit sa akin. He is staring straight to my eyes while smiling. I
couldn't find words sa mga nangyayari. Ano ito? Inutusan na ni ninang na
magpropose sa akin? Ang bilis naman!! Papahirapan ko pa nga siya ee!!

You tell me things I've never known

I've shown you love you've never shown
But then again, when you cry
I'm always at your side
You tell me 'bout the love you've had
I listen very eagerly
But deep inside you'll never see
This feeling of emptiness
It makes me feel sad
But then again I'm glad
emptiness? Kelan pa naging empty ang heart niya. hindi niya lang alam na gusto
kong punuin yan ng pagmamahal ko. matagal ko na rin naman siyang mahal, takot
lang ako. Takot na baka masaktan ako. Kasi diba, ganun naman kapag bestfriends?
Minsan one sided love lang? Waaahhh!! Wag muna ngayon, magsasabay kami ng
monthsary ni bessy!!

I've known you all my life

You are a friend of mine
I know this is how it's gonna be
I've loved you then and I love you still
You're a friend of mine
Now, I know friends are all we ever could be
Nagulat ako dahil bigla niyang binaba ang gitara at pinunasan ang luha ko. tumigil
sila kurt at patrick sa pagtugtog at niyakap niya ako ng mahigpit. Ramdam ko ang
lamig ng kamay niya na nanunuot sa katawan ko. JOSH GABRIEL RAMIREZ IS
NERVOUS! Nung huling beses siyang ninerbyos eh nung grade school kami. Nung
naging si peter pan siya kasi nagkaLBM ang totoong peter pan namin. I couldn't
forget that scene. After ng play umiyak siya sa akin at nanlalamig din ang mga
kamay. Malay ko bang mauulit ulit yun.
You tell me things I've never known
I've shown you love you've never shown
But then again, when you cry
68

I'm always at your side

You tell me 'bout the love you've had
And I listen very eagerly
But deep inside you'll never see
This feeling of emptiness
It makes me feel sad
But then again
Then again
Then again I'm glad
He whispered the lyrics in my ears. Unti unting tumulo ang mga luha na kanina ay
nagsiurungan. Gusto ko siyang hampasin ng pagkalakas lakas pero parang
nanlalambot ang tuhod ko sa sobrang kilig. Gustong kumawala ng puso ko sa dibdib
ko. unti unti siyang kumawala sa pagkakayakap sa akin at hinawakan ang kamay ko.
"jay, teka pwede ako muna? Wag ka muna magpropose ngayon kasi, monthsary ni
bessy at papa kurt. Ayoko makisabay sa kanila." Ngumiti siya sa akin saka ng salita.
"feeling ka? Hindi ako nagpopropose no. Nireready lang kita kapag tatanungin na
kita ng will you be my girl? Pinapakilig lang kita. Hindi satin ang spotlight.
Intermission number lang tayo." Naramdaman ko ang pag-akyat ng dugo ko sa
mukha ko. napayuko nalang ako dala ng kahihiyan. Buti hindi ako nakamic dahil
nakakahiya. Madami din kasing tao eh. Napasilip ang mga may P.E classes at yung
mga nanunuod ng basketball practice. KAHIYA!!

Hinila niya ako hanggang sa nakaupo kami sa bleacher. Ang sakit sa dibdib. Naiinis
ako!! Paasa talaga tong lalaking to!! Ang sarap upakan. Bigla akong tumayo at
umalis sa tabi niya. nakakainis siya!! Nakakainis!! Hinanap ko si bessy pero wala na
pala siya sa loob ng gym. Asan na yun?!
"san ka pupunta? Di pa tayo tapos." Nagulat ako dahil may biglang bumuhat sa akin
at hindi ko alam kung saan ako dadalhin.

MEI's POV
"asan ba tayo?" nung nakuha kasi ni JG ang attention ni yvonne sa loob ng gym,
hinila na ako ni KB papalabas ng gym at binlindfold ang mata ko.

69

"secret. Ayan nandito na tayo. Stay put ka lang ha." Naramdaman ko ang pagkawala
ni KB sa likod ko. tatanggalin ko na sana ang blindfold pero narinig ko ang boses
niya na wag daw muna.
Kinakabahan ako dahil hindi ko alam kung nasaan kami at lalong nasaan ba siya.
Pero, naramdaman ko na tinatanggal na niya ang blindfold ko.

"happy third monthsary" malabo pa ang mata ko hanggang sa unti unting luminaw
ang nakikita ko. at first, hindi pa ako makapaniwala sa nakikita ko, until i feel the
cold breeze on my skin pati narin ang amoy ng simoy ng dagat. We are on a beach,
specifically, sa isang bahay kubo Naramdaman ko rin ang pagyakap niya mula sa
likod ko. he placed his chin on my shoulder and kissed my neck.

"ang ganda dito." Humarap ako sa kanya at hinalikan siya. "thank you." I placed a
kiss on his left cheek. "thank you." On his right cheek. "thank you." On the tip of his
nose. "thank you." On his left eye. "thank you." On his right eye.

"kulang."reklamo niya. hindi na ako nakapagsalita pa dahil bigla niya akong

hinalikan sa labi. A deep and long kiss. Napakapit ako sa leeg niya dahil para akong
matutumba. Naramdaman ko ang paggapang ng halik niya down to my jawline and
to my neck. He also nibbled my ear that sent a different chill on my body. Napansin
ko ang mga bag sa likod niya.
"uhmmm... kurt, kaninong gamit yan?" napatigil siya sa ginagawa niya at napatingin
din sa likod niya.
"gamit mo. Yung gamit ko kanina pa nakaligpit. Tinanan na kita di mo ba alam?"
napahiwalay ako sa kanya at napatitig sa maletang nasa harap ko.
CHAPTER 16- EVENTS
YVONNE's POV
"JG!! Ibaba mo ako!!" buhat buhat niya parin ako papalabas ng gym. Naramdaman
ko ang biglang paglakas ng hangin kaya napapikit ako. Narinig ko rin ang tunog ng
engine ng helicopter kaya napatingin ako sa harap ko. nakita ko ang unti unting
paglanding ng helcopter sa harap naming dalawa.

70

"Flint corporation?!" napatingin ako kay JG at ngumiti lang siya sa akin. I just rolled
my eyes. Paano niya kaya nakumbinsi si tito spring para ipahiram sa kanya ang
helicopter ng kumpanya nila?
"akala mo hindi ko nakita ang air balloon na hiniram mo? Ikaw lang ba malakas kay
tito? Lika na." Buhat buhat parin niya ako habang humahakbang papalapit sa
helicopter. Sumakay kam doon at napakapit ako sa kanya habang nararamdaman
ko ang unti unting pagtaas ng helicopter.
"JG, alam mo namang takot ako sa heights eh. Bakit dito pa tayo sumakay?"
nakangiti lang siya sa akin and i admit it, parang nagdala ng mga dugo sa mukha ko
ang ngiti niya. marahan pa niyang hinaplos ang mukha ko.

"easy lang. Enjoy the view bago ka magpanic." Tinuro pa niya ang bintana sa tabi ko
at nakita ko ang maliliit na bahay sa ilalim namin. Pakiramdam ko mga doll houses
sila na magkakatabi lang. Unti unting nawala ang kaba ko habang nakikita ko ang
mga ito. Napangiti ako kay JG at ganun din siya sa akin.

We landed at a forest. Naglakad pa kaming kaunti unti we hit the perfect spot. Sa
knatatayuan ko, kitang kita ko ang pagbaba ng araw sa likod ng mga bundok. I
could also feel the fresh breath of summer air. Ang sarap dito, nakakarelax. Parang
ilang oras akong nakatayo doon hanggang sa napansin ko ang pag-aagawan ng
liwanag at dilim sa langit.

"JG, maggagabi na. Baka nag-aalala na si mommy at daddy sa akin. Kahit botong
boto yung mga yun sayo magagalit parin sila sa akin. Uwi na tayo. Ayokong
mawalan ng ipad, ipod, iphone, itouch at sony vaio." Niyuyugyog yugyog ko siya na
tawa naman ng tawa sa akin.

"easy lang jewel Yvonne briones. Ipinaalam na kita kay tito. Look, magkacamping
nga tayo dito eh." Napatingin ako sa likod namin at nakita ko ang nakatayong tent
doon. bigla akong naexcite dahil ang last na camping namin eh nung nasa girl scout
pa ako nung high school.
"waaahhh?? Talaga talaga? wiiiieeee!!!" nagpalakpak pa ako dahil sa sobrang
excitement. Bigla niyang nilatag ang isang kumot at nahiga doon.

71

"tara tabi tayo. Star gazing." Tumabi ako sa kanya at tumingala. Nakita ko ang unti
unting paglabas ng mga stars. Millions of stars are starting to show up. Ang ganda
nilang pagmasdan lalo na't kumikislap kislap sila. They look like precious jewels that
are too far to reach.

"JG, tignan mo andaming stars." Tumuro ako sa langit at naramdaman ko ang

pagpulupot ng kamay ni JG sa bewang ko. napatingin ako sa kanya and i regret
doing it. Sobrang lapit ng mukha namin sa isa't isa at para bang konting galaw ko
lang, mahahalikan ko na siya.

"talaga? bakit wala akong nakikita? Bakit isang star lang ang nakikita ko? nakahiga
sa tabi ko?" parang biglang nangalay ang kamay ko at bumagsak sa kamay niya sa
bewang ko. naramdaman ko na naman ang kuryente na parang nangingiliti sa
buong katawan ko. aaaaahhh!! Ano bang nangyayari.

Iniwas ko ang tingin ko at tumingala ulit sa langit. umupo ako at pilit kinalimutan
ang nangyari. "JG, naalala mo nung bata pa tayo, kapag gusto nating magwish?"
tinignan ko siya at umupo din siya katulad ko. ang sarap ibalik ng mga panahong
bata pa kami, yung kami palang ang baby nila mommy.

"oo, yung bibilangin natin ang first nine stars sa langit tapos pipikit at hihiling?
Gusto mo gawin natin yun?" tumango ako at nagsimula nang magbilang ng stars at
pumikit at nagwish.

"sana, ganito nalang kami ni JG forever."

Dumilat ako at tumingin sa kanya kung tapos na ba siyang magwish, but i was
shocked nung nakita ko siyang nakatingin sa akin. His looks made my stomach filled
with butterflies. Para pang pinupukpok ang puso ko. parang nagbavibrate na hindi
ko maintindihan.

"so, ano ang wish mo?" nilapit niya ang mukha niya sa mukha ko kaya tumayo ako.
Ano bang ginagawa ni JG? Bakit ganito siya?? Hindi ako sanay.
72

"JG, nagugutom na ako. Wala ka bang pagkain diyan?" hinawakan ko ang tiyan ko
dahil naramdaman ko na ang pagrereklamo nito. Nagulat ako dahil may dala dala
na siyang isang tinapay at inabot sa akin. Saan galing to? Ang bilis naman niya
makapagproduce ng pagkain.

"san galing to?" tanong ko sa kanya habang kinakagat ang inabot niyang tinapay sa
akin. Nag-aayos siya ng campfire naming dalawa dahil madilim na ang paligid.
Saktongpagsindi ng apoy, ay nakita ko na naman ang mga ngiti niya. napabuntong
hininga nalang ako. Bakit ba niya ginagawa ito? Ano bang plano niya at nandito
kami? Nahihirapan akong pahirapan siya, hehehehe.
"sa puso ko." at bakit ba kanina pa siya nagpipick up lines diyan? Hindi ba niya alam
na... na lalo ko lang siyang minamahal? At kapag lalo ko siyang minahal, baka mas
masakit kapag nasaktan ako.

Ngumiti ako sa sagot niya at sinakyan ang trip niya. "sige, papasok ako sa puso mo
ha. Nagugutom pa ako eh." Lumapit siya sa akin at inakbayan ako. He cupped my
face at nakipagtitigan sa akin. His eyes was lit by the moonlight from the sky.
"di na kailangan. Matagal ka nang nandito. Ikaw kelan mo ba ako papapasukin sa
puso mo?" tatayo sana ako pero pinigilan niya ako dahil bigla niya akong niyakap.
He even buried his face on my neck.

"jay, bakit ba kanina ka pa umiiwas sa akin? Wag mo akong iwasan, my only jay."

MEI's POV

"uhmmm... kurt, kaninong gamit yan?" napatigil siya sa ginagawa niya at napatingin
din sa likod niya.
"gamit mo. Yung gamit ko kanina pa nakaligpit. Tinanan na kita di mo ba alam?"
napahiwalay ako sa kanya at napatitig sa maletang nasa harap ko.
"WHAT?!" it takes a few minutes more bago tuluyang maprocess ng utak ko ang
mga sinabi ni kurt. Hinawakan niya ang kamay ko at napaharap ako sa kanya. He is
grinning to me.
73

"joke lang. Ito naman high blood masyado. Bakit ko naman gagawin yun eh tanggap
na tanggap ako ng pamilya mo?" he hugged me tight na parang ayaw niya akong
pakawalan.
"parang magtatagal tayo dito ah. Pero, ok lang gusto ko ienjoy ang beach."
Pumunta ako sa may terrace at tinanaw ang magandang dagat. Literally, the
terrace is facing the ocean. Langhap na langhap ko ang simoy ng hangin galing sa
dagat. Anlamig pero nakakaginhawa. A breath taking view. Naramdaman ko ang
pagyakap niya buhat sa likod ko and placed his chin on my right shoulder.
"ang ganda dito kurt. Kaninong bahay to?" inikot niya ako at magkaharap kami. He
locked me on his arms at dinikit ang noo niya sa noo ko.
"bahay namin ito noon. Dito kami nakatira dati. Sila lolo at lola lang dati ang
nakatira dito. Pero simula nung namatay sila, wala nang nakatira. Dito gusto kong
tumira kapag kinasal tayo." Parang biglang nagalak ang puso ko sa sinabi niya.
inayos niya ang lumilipad kong buhok at inipit sa likod ng tenga ko. i hugged him
tight at bigla niya akong binuhat papasok sa kwarto namin. He placed me on the
bed at tumabi sa akin.
"tara, tulog tayo. Nakakapagod magdrive papunta dito eh." Niyakap niya ako at
pumikit siya na nakangiti. I watched him sleeping and i traced his nose bridge down
to his lips. Nagulat ako nung bigla niyang kinagat ang kamay ko buti nalang nailayo
ko kaagad.

"KB naman eh!!" dumilat siya bigla at ngumiti sa akin. Tinalikuran ko siya at nabigla
ako nung umibabaw siya sa akin. He cupped my chin using his right hand at pati
tuloy ang katawan ko napasunod sa kanya.
"nasaktan ka ba? Patingin nga." kinuha niya ang kamay ko at hinalikan. I feel my
face turned red. He then looked at me and claim my lips. I grabbed his nape and
deepened the kiss. Unti unting naging rough ang kisses niya and made my lips
swell. Naramdaman ko ang paglalakbay ng kamay niya sa buong katawan ko. his
lips went down to my jaw line to my neck. I felt his hand under my blouse at unti
unting gumagapang papunta sa dibdib ko.

"uhhhhmmmm.... k-kurt.... h-hindi pa ako ready." Napatigil siya sa sinabi ko at

tumingin sa mga mata ko. he withdraw his hands then kissed me on my lips then
my forehead.

74

"i love you." Umalis siya sa ibabaw ko and fixed ourselves. Nung tapos na kaming
mag-ayos, naligo kaming dalawa. HINDI KAMI SABAY HA! Pagkalabas ko ng banyo,
natutulog na siya. Tinabihan ko siya at nakatulog din ako.
Nagising nalang ako dahil sa naamoy kong niluluto. Napabangon ako at paglabas ko
ng kwarto, nakita kong nagluluto si KB ko. niyakap ko siya mula sa likod at tinignan
ang niluluto niya.

"gising ka na pala. Sakto, tapos na akong magluto ng dinner. Tara kain na tayo.
Maghain ka na." Kumuha ako ng utensils at pinrepare ang lamesa. We ate our
dinner together at nagsubuan pa kami. After nun, inabot kami ng dalawang oras sa
paghuhugas ng plato dahil may halong laro pa.

We decided na magtampisaw sa beach. Naghalungkat ako kung may pinadalang

swim suit si mama buti nalang meron. Agad agad akong nagbihis at paglabas ko ng
banyo, nasa kwarto siya at napatingin sa akin. He looks like he is so surprised to see
me with my outfit.
"ano yang suot mo?!" pagalit niyang tanong sa akin. I turn around at proud ko pang
sinabi sa kanya.
"swimsuit. Syempre magsuswimming tayo diba?" lalabas na sana ako ng pinto pero
bigla niyang sinara ito at humarap sa akin.

"magbihis ka nga! hindi ka lalabas ng kwarto na ganyan ang suot mo. Walang
magsuswimming na nakaganyan ka. Jlasfjaoiwejal" he whispered the last sentence
at hindi ko narinig. Ang init ng ulo!! Hindi ba bagay? Si mama kaya pumili nito.

"ano bang mali? Cute naman diba? ayaw mo ba?" parang biglang sumakit ang
dibdib ko sa naisip ko. hindi ba niya gusto ang suot ko?
Naramdaman ko ang paghawak niya sa balikat ko kaya napatingin ako sa kanya.
"baka kasi lamigin ka eh. Gabi na a-at i-isa p-pa..." napatigil siya sa pagsasalita at
umiwas ng tingin.
"at ano?" pilit kong tinitignan ang mukha niya pero iniiwas niya.

75

"k-kasi, b-baka makita ka ng i-ibang lalaki eh. B-bastusin k-ka lang." I saw him
blushed. Biglang parang naging ewan ang puso ko. nagseselos ba siya?
"iiiihhh!! KB nagseselos.. wag ka na magselos ikaw lang naman love ko eh." Tinusok
tusok ko ang gilid niya at pilit naman niyang iniilagan.
Hinawakan niya ang mukha ko at hinalikan ang noo ko. "mei, tandaan mo ha. Kahit
anong mangyari, ikaw lang ang mahal ko. i love you, till my last breath." Hinawakan
niya ang tattoo niya sa dibdib at ang tatoo ko sa gilid ko.

"hanggang nandito ang tattoo na ito, hindi mawawala ang pagmamahal ko sa iyo."
On his skin, the words ML love KB ang nakalagay, while on mine, KB love ML ang
nakalagay. Niyakap niya ako at pinagpatuloy ko ang pangingiliti sa kanya.

Aish!! Tngzh (stop it) nahawakan niya ang dalawa kong kamay at ako naman ang
kiniliti niya.

"ahhhhh.... KB!!! Tama naaaa!!! Ahahahahah... a-ano.. ahahahahah... KB!!" natigil

ang paghaharutan namin dahil sa pagring ng phone ko.

*mama calling...*

I answered the phone at nakayakap naman si kurt sa akin.

"mama bakit?" narinig ko ang paghagulgol ni mama sa kabilang linya. Agad akong
kinabahan sa naging asal niya.
(Mei, Your father is in the hospital.) nabitawan ko ang cellphone ko at hindi ko
napigilan ang pagpatak ng mga luha ko.

CHAPTER 17- PROBLEMS

MEI's POV
Halos, paliparin ni Kurt ang motor niya papunta sa ospital. Habang nasa daan, isa
lang ang dasal ko na sana maging ligtas si papa.
76

Pagkadating namin sa ospital, halos manghina ako nung nakita ko sa labas ng

emergency room si mama. She is crying and i could feel the pain she has right now.
Nilapitan ko siya at niyakap. Puro hikbi lang ang naririnig ko until naramdaman ko
na may tubig narin sa mukha ko. pagkatapos namin mahimasmasan ni mama,
naghintay kami sa paglabas ng doktor mula sa E.R

"Mei, tita kumain po muna kayo." Kurt is standing infront of us at may hawak siyang
dalawang sandwich. Kinuha ko ito at inabot ang isa kay mama, pero tumanggi siya.
"Im fine. Salamat sa concern iho, sige na kayo na ang kumain niyan. Pasensya na
kayo at naistorbo ko kayo ha." Nakangiti siya sa amin pero kitang kita ko parin ang
sakit sa mga mata niya.

Lumabas muna kami ni kurt sa garden at doon namkn kinain ang sandwich. It was
already dawn and i could see the beautiful sunrise with the person i love sitting
beside me.

"ML...." Kurt called me using his endearment. I could feel love in his voice at parang
ang sarap sarap ulitin sa tenga mo. Nilingon ko siya at patuloy parin siyang
nakatanaw sa langit na pinag-aagawan ng liwanag at dilim.

"let's make our own rules." Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. He ignored my
reaction and continue what he is talking about.

"number 1, if we have any problems, pag-usapan at wag idaan sa isnaban."

Tumingin siya sa akin at ngumiti. He placed his arms arund my shoulder and
pressed it softly.
"number 2,don't ever lie." Nakatingin parin ako sa kanya at unti unti siyang
tumingin sa akin.
"number 3, believe in everything i say, coz everything is trueTinulak niya ang ulo
ko para mapasandal sa balikat niya.
"number 4, memories together should be kept. At kapag dumating tayo sa break up,
walang magsosoli ng mga gamit na ibinigay." Naramdaman ko ang paghalik niya sa
77

noo ko at parang nakuryente na naman ako. Hindi ko alam kung bakit ganito ang
mga sinasabi niya.
"number 5, just follow the four rules." Humarap kami sa isa't isa at marahan niya
akong hinalikan sa labi, kasabay nun ang paglabas ng haring araw.

***
Naging maayos ang operation kay papa, although kailangan niyang manatili sa
ospital para maobserbahan. One month na siya sa ospital at mas nagiging maayos
na ang lagay niya, pero ang kumpanya hindi. Our company is starting to encounter
different issues, lalo na sa ethical issues. Pinapakawala ng competitors namin na
mas lalong dumadami. Hindi rin maiwasan ang pagpaparinig ni yeye, na sana daw
naging lalaki nalang ang apo niya o di kaya hindi nalang inurong ang marriage ko
kay patrick sana daw naiiwasan ang ganitong problema.

"ML!!!" naglalakad kami ni yvonne sa hallway at napalingon kami sa boses na

tanging tumatawag sa akin sa pangalan na iyon.

"i love you!" isang halik ang ginawad niya sa labi ko sabay takbo papunta sa klase
niya. this is what you call luck. Na kahit na anong problema ang dumating sa buhay
ko, si kurt ang laging nandyan at nasasandalan ko. sila ng mga kaibigan ko. im so
very lucky to have them.
"wiiiiieeeee!! Ang sweet sweet talaga ni papa kurt. Sana may ganyan din akong
boyfriend." May halong pagtatampo ang boses ni Yvonne. Pumasok kami sa
classroom namin at nandoon na si JG na prenteng nakaupo sa datin naming pwesto.
Napansin ko ang pagtitinginan nila ni Yvonne na para bang sa tinginan palang nila
eh, alam mo na ang nilalaman ng isip nila.

"bakit kasi hindi mo pa sagutin si JG?" nainguso ko pa si JG pagkaupo namin sa tabi

nito. Nagkatinginan ulit sila na para bang nag-uusap sa mga mata at tumingin muli
si yvonne sa akin.

"ahhh... ehhh... basta. Hahahaha. Ikaw talaga Mei Mei, kung ano ano pumapasok sa
isip mo." Nagbuklat siya ng libro at nagsimulang magbasa basa. I just shrugged by
her action at pinag-aralan ulit ang notes ko.
78

"j, dala mo ba yung assignment na ginawa natin kagabi?" napalingon ako sa

endearment ni JG kay Yvonne. J?! Tinawag ni JG si Yvonne na J? Si Yvonne oo, parati
niyang tinatawag na J si JG pero si JG?! Imposible!
"J? Magkasama kayo kagabi? May hindi ba ako alam?" biglang namutla ang itsura ni
yvonne at tumingin sa akin. I could really sense that something is up to the two of
them.

"wala. Ano ka ba mei mei. Tsaka ako magtatago sayo? Bessy kita diba?"
nagpanggap akong naconvince sa sinabi niya at tinuloy ang ginagawa ko. pero,
nakikita ko sa peripheral vision ko na ang sweet sweet nila.

Natapos ang klase na wala naman akong napapansin na iba sa kanila. Yun nga lang,
mas sweet sila ngayon. Sabay sabay na kaming nagpunta sa canteen dahil
nakaugalian na namin na kumaing lima ng sabay-sabay. Natanaw namin si patrick
na nakaupo na doon. kumaway siya sa amin pagkakita niya sa amin.

"hay naku, ako na naman ang walang kapartner. Nakakainggit." Pabirong sabi ni
patrick pagkadating ni kurt. Nagkatawanan nalang kami sa sinabi niya. ewan ko ba
sa lalaking yan, gwapo naman andaming nagkakagusto diyan pero sa sobrang dami,
wala ata siyang mapili.

"si mei kasi eh, binasted ako. Eh di sana, may kapartner ako at hindi nanganganib
na malugi ang kumpanya nila." Biglang napatakip ng bibig si patrick dahil sa mga
salitang binitiwan. Natahimik ang lamesa namin and i could feel the awkward air
between us. Hindi ko pa kasi nasasabi kay kurt ang tungkol sa kumpanya namin.
Besides, it's my problem at ayoko na siyang madamay pa.
"eheeem.... ito talaga si patrick, kapag bumanat parang si boy pick up, walang
konek. Tara kain na tayo nagugutom na ako eh." Biglang tayo si JG at yvonne at
pumila na para mag order. Agad namang sumunod si patrick sa kanila. Tatayo narin
sana ako pero, hinawakan ni kurt ang braso ko.

"bakit hindi mo sinabi sa akin?" ramdam ko ang hinanakit sa boses niya. pagyuko
nalang ang naging tugon ko sa kanya. Hindi ko alam kung saan magsisimula, kung
magsosorry ba ako o idedeny ko ang mga sinabi ni patrick.
79

"s-sorry. Ayoko lang n-na m-madamay ka." Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa
nararamdaman kong kaba. Natatakot ako sa posibleng kahinatnan nito. Kasi diba
ganun ang mga nababasa o napapanuod natin sa t.v, baka hiwalayan niya ako dahil
sa nalaman niya.
Pero, wala nga pala ako sa t.v o libro. Instead of breaking up with me, naramdaman
ko ang paghigit niya sa akin at napalapit ang mukha ko sa dibdib niya. somehow i
felt calmness in my heart, lalo na nung binitiwan niya ang mga katagang hindi ko
aakalaing manggagaling sa kanya.

"bakit hindi mo sinabi sa akin na nasa ganoong stake na pala ang kumpanya ninyo?
Ok lang ba kayo? Si tita? Si tito alam na ba? Sa susunod, kung may mga ganitong
problema don't hesitate to breath to me." He cupped my face and say these
stunning words through my eyes going to my heart reflecting my soul.

"tandaan mo, i will always be your oxygen. Kahit hindi mo nakikita, nandito lang
ako. I will be your breathing ground." Hinalikan niya ako sa noo at ramdam na
ramdam ko ang pagmamahal niya.
Nakabalik na ang tatlo sa table at kami naman ang nag order. Syempre, inorder
namin ang favorite sisig naming dalawa. Samahan pa ng bagong discover ng taste
buds ko na sinampalukang manok.
Naupo na kami at katapat namin si yvonne at JG. Katabi ko naman sa kanan ko si
kurt at sa kaliwa si patrick. While eating, biglang nalaglag ang panyo ko kaya
yumuko ako para pulutin iyon. Nagulat ako sa nakita ko sa ilalim at bahagyang
napangiti.

I kept my lips from forming a smile and a naughty idea hit my mind.
"yvonne, paabot naman ako ng bag ko. ayun lang sa tabi ni JG." Nagulat ang dalawa
sa tabi ko dahil pagtaas ni yvonne ng kamay niya ay nakakabit ang kamay ni JG.
Pati silang dalawa ay nagulat kaya bigla nalang silang naghiwalay at napayuko.

"so, kelan pa naging kayo?" unang tanong ni patrick sa kanila. Nakita ko ang
awkwardness sa kanila. They are so cute and innocent na akala mo mga batang
nakagawa ng malaking kasalanan.
80

"PATRIIIIIIIIIIIIICK!!" the awkward air suddenly flew away dahil sa sigaw na

bumulabog sa buong canteen. Isang lalaki ang humahangos ng takbo papunta sa
lamesa namin. Bigla siyang may binulong kay patrick na siyang ikinaputla nito.
Kinuha niya ang mga gamit niya at nagpaalam na sa amin.

Kami naman ang nagtaka sa naging asal ni patrick. Natuon muli ang atensyon
namin sa kanilang dalawa and i can say, they are indeed inlove with each other.

***
"kelan pa naging kayo bessy?" nasa mall kami ngayon dahil maghahanap kami ng
regalo sa nalalapit na birthday ni kurt. Dumiretso kami agad dito pagkatapos ng
class. May trabaho pa si kurt kaya hindi nasamahan, while si JG naman ay may
practice pa sila ng basketball ni patrick.

"uhmmmm.... one month na actually." Mahina niyang tugon sa akin. Napahinto ako
sa paglalakad at napatingin sa kanya. Nakayuko lang siya at nag-iiwas ng tingin.

"ISANG BUWAN?! ISANG BUWAN NA KAYONG NAGLILIHIM? KELAN MONTHSARY

NIYO?!" para akong naghihysterical sa loob ng mall at ang ibang dumadaan. Wala
akong pake. Nakakasama ng loob, naglilihim si bessy eh.

"a-ano, l-last week lang pagkatapos ng m-monthsary niyo. M-mga january 24."
Lalong nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. hindi ko alam kung titili ako sa sobrang
kilig o magmumukmok dahil hindi ko napansin na sila na pala.

"wow, nahiya pa kayong isabay sa monthsary namin ha." I just hooked my arm to
hers at ipinakwento ko sa kanya kung paano naging sila.
Bumalik na naman tuloy sa isip ko ang mga nangyari last month. Sobrang dami na.
Nakakalungkot kasi parang mas lalo kong nararamdaman na sana lalaki nalang ako
para may kwenta ako sa pamilya. Na sana, si patrick nalang ang pinili ko para wala
kaming problema. At sana hindi maoospital ng ganito si papa. But on the other

81

hand, kung naging lalaki kaya ako makikilala ko kaya si kurt at mamahalin ko siya
ng ganito? Magkakaroon kaya ako ng bestfriend tulad ni jewel yvonne briones?

Nag-ikot ikot pa kami sa mall, hanggang sa napagod na kami. Pagkauwi ko, nakaupo
si kurt sa sofa at naghihintay sa akin. I give him a peck on his check at napansin ko
ang pagiging matamlay niya. naupo kami sa sofa at hindi nagbabago ang
expression ng mukha niya.

"KB, may problem ba? Im ready to listen to you. Sige na. Nag-away na naman ba
kayo ng mama mo? C'mon tell me." I tried to pursue him pero, tumingin lang siya
ng diretso sa mga mata ko at umiling.
"no, hindi yun ang inaalala ko. Naisip ko lang kasi ang sinabi ni patrick kanina." Bigla
akong kinabahan sa tono ng pananalita niya. parang gusto ko siyang patigilin pero
wala akong lakas ng loob.

"mei, it's better for you and your family kung..." napatigil siya sa pagsasalita at may
nangingilid nang mga luha sa mga mata ko. ayokong ituloy niya kung anuman ang
nasa isip niya, dahil pakiramdam ko, oras na sabihin niya iyon, mamamatay ako.

"let's broke up mei. Let's broke up for the benefit of all." Para akong nauupos na
kandila sa kinauupuan ko. biglang bumara ang lalamunan ko at nanikip ang dibdib
ko. salita palang hindi na kaya ng sistema ko na pakawalan siya, paano pa kaya
kapag ginawa na niya? ayoko siyang mawala. Not now, kahit kelan hindi pwede. It's
like i died a million times.

"y-you're joking right?" pilit kong pinipigilan ang mga luha na tumulo galing sa mga
mata ko, pero tama sila. TRAYDOR ang mga luha, kung kelan ayaw mong palabasin
saka lalabas. Nanlabo ang paningin ko dala ng mga pesteng luha na ito. Niyuyugyog
ko ang kamay niya at umiwas siya ng tingin.

"K-KB, please wag." Yun nalang ang nasabi ko sa kanya. Parang unti unti akong
nawawalan ng lakas ng loob dahil sa mga sinabi niya. para bang kasabay ng
pagbitaw ng mga salitang iyon ay ang pagnanakaw niya ng lakas ko, not just
physically but emotionally as well.
82

Tumayo siya at tinalikuran ako. That's the most painful scene i could ever imagine.
Kahit na nanghihina ako, niyakap ko siya mula sa likod niya, dahilan para mapahinto
siya sa paglalakad.

"KB, please... *huk* please wag mo kong iwan *huk* KB.... i love.. i love you so
much... *huk* so much na para na akong mamamatay... KB, wag mo kong iwan."
Humigpit ng humigpit ang pagkakayakap ko sa kanya. I don't want to let him go. I
don't want to let go. Bakit ganito, minsan nalang nga ako magmahal masasaktan
pa.

Tumalikod siyang muli at sinalubong ang mga yakap ko. he hugged me so tight to
the extent that i felt nothing but a warm love coming from him.

"i love you mei. I love you too. Binibiro lang kita. Hindi ko rin naman kayang
pakawalan ka eh. Masyado kitang mahal para gawin ko yun." He locked my face on
his two palms and kissed my lips.

Mahal ko siya at mahal niya ako pero alam ko, dadating ang panahon na kailangang
pakawalan ko siya. At sana ang panahon na yun ay hindi dumating kahit kelan.

CHAPTER 18- THE TRUTH

KURT's POV

Im inlove with my sister. Hindi kayo nagkakamali ng basa at hindi kayo nagkakamali
ng hinala. Kapatid ko si Mei. She's my half sister. Noong una, kaya ako
nakipagkaibigan sa kanya para mapalapit sa kanya at sa family niya. pero, hindi ko
naisip na mahuhulog ako sa kanya.Pinilit ko siyang iwasan pero ganun pala noh, the
more na pigilan mo, the more na mas malakas ang kapit. Unang kita ko pa lang galit
at inggit na ang namayani sa puso ko. Nagagalit ako dahil kahit kelan, hindi niya
nakikita ang mga bagay na matagal kong inaasam, isang buong pamilya at inggit
dahil kinalakihan niya at kinilala siya ni papa kahit na isa siyang babae.
"let's broke up mei. Let's broke up for the benefit of all."

83

The moment i said those words, para akong nanghihina at namatay. Namatay at
paulit ulit pang pinapatay. Nakita ko ang mga luha sa mga mata niya at hindi ko
kinaya iyon kaya napaiwas nalang ako ng tingin.
Seeing the girl you love crying because of you is the most painful scene any man
could imagine. Pero, kagaya niya hindi ko siya kayang pakawalan. Hindi ko siya
kayang iwan. To many, this is a sin, pero para sa akin this is love. Mahal ko siya at
mahal niya ako. Gagawin ko ang lahat wag lang siyang masaktan.

"Kurt, balita ko nasa ospital ang papa mo." Naupo si mama sa kama ko. i was facing
my computer dahil may kailangan pa akong gawin for tomorrow's submission.

"ma, wag ngayon. Pagod ako. Masyado nang maraming nangyari sa school, wag mo
nang dagdagan." Sa buong buhay ko, isa lang ang pinagsisisihan ko, ang pagiging
anak sa labas ng isang Wang.

"kurt, hindi mo parin ba sila nakakaharap? Hindi mo parin nasasabi sa kapatid mong
magkapatid kayo? Kurt, hindi ko ginapang ang pag-aaral mo sa isang mamahaling
chinese school at international school para magkaganyan ka. Wag kang maging
duwag. Isa pa, wala ka namang dapat ipag-alala eh,matatanggap ka nila."
Naikuyom ko ang kamao ko. pinipigilan ko ang galit para sa aking ina. Kung hindi
dahil sa kanya, hindi sana ganito kamiserable ang buhay ko. bakit ganun, sa dinami
dami ng nakilalang lalaki ni mama dahil sa trabaho niya, tatay pa ni mei ang
nakadisgrasya sa kanya? Sana iba nalang ang ama ko.
"tandaan mo ito kurt, oras na hindi mo pa nasasabi sa kanila ang tungkol sa tunay
mong pagkatao, ako mismo ang magsasabi sa kanila." Naramdaman ko ang
paglabas niya ng kwarto ko. naihilamos ko nalang ang palad ko sa mukha ko dahil
sa sobrang inis. Gusto kong protektahan ang lihim ng pagkatao namin ni mei, pero
bakit pakiramdam ko mas lalo kaming masasaktan kung magtatagal pa ito?
*rrrrrinnnnnnggg*
Agad kong kinuha ang cellphone ko na nakapatong sa mesa ko at sinagot.

(KB....) hindi pa man ako nakakapagsalita, narinig ko na agad ang boses ng babaeng
mahal ko. she's crying at mas lalo akong nataranta sa naririnig ko. ayoko sa lahat
ang umiiyak siya, pero sa sobrang laki ng problema namin kahit sino siguro ay
maiiyak ng husto.
84

"Mei? Anong problema, bakit ka umiiyak?" habang nagpapaliwanag siya sa akin ay

nagbibihis na ako dahil pupuntahan ko siya. I know right now, she needs me.
(k-kurt....s-si papa...) napatigil ang tibok ng puso ko sa narinig. Kahit na hindi alam
ni papa na anak niya ako, parang may kung ano parin sa puso ko na kumurot dito
dahilan para kabahan ako. Isa lang naman ang dasal ko, ang maging ligtas siya.
Pagkababa ko ng cellphone ay pinaandar ko kaagad ang motor at pinaharurot
papuntang ospital. Hindi ko alam kung bakit ako nagmamadali. Dahil ba sa pwedeng
mangyari sa amang hindi ko kinalakhan o ang pag-iyak ng babaeng nagmamay-ari
ng puso ko.
Isang mahigpit na yakap ang sinalubong ni Mei sa akin. Umiiyak ang kanyang ina
dahil naabutan kong nirerevive si papa. Gusto kong umiyak pero kailangan kong
magpakatatag para kay Mei. Niyakap ko siya ng mahigpit at nagdasal gamit ang isip
ko.

Pero, ganun ata talaga hindi kayang dinggin ng Diyos ang mga panalangin ko.

"time of death, 10:15 pm." The doctor finally announced. Itinaklob na sa kanya ang
puting tela at tuluyan nang nag-iyakan si Mei, ang mama niya at ang lola niya.
Masakit mawalan ng ama, pero ang pinakamasakit sa lahat ay ang mamatay siya
ng hindi ka pa niya nakikilala.

"K-KB...." hinaplos ko ang buhok ni Mei na ngayon ay umiiyak sa aking mga bisig.
Naupo kami sa sofa at naramdaman ko ang pagkabasa ng aking pisngi. Agad ko
itong pinunasan at tinanaw si papa na natatakpan na ng puting kumot.

"papa, kahit na hindi mo ako nakilala mahal na mahal kita. Kahit kelan hindi ako
nagtanim ng sama ng loob sa iyo. Sana kung nasan ka man, gabayan mo kami ni
mei." Dasal ko sa aking sarili.

Hanggang ngayon, naiingit parin ako kay Mei, dahil siya nagagawang magluksa sa
harap nilang lahat samantalang ako, palihim paring umiiyak para sa aking ama, na
kahit sa huling sandali nakikiusap parin ng pagmamahal at pagtanggap mula sa
kanila.
85

MEI's POV
Tatlong araw nang nakaburol ang mga labi ni papa at simula nung pinuntahan ako ni
Kurt sa ospital, hindi pa siya nagpapakita sa akin. I also tried to contact him pero
hindi niya sinagot ang mga tawag ko. pumunta na rin sila JG at Yvonne kasama ang
mga parents nila.

Marami ding nakiramay sa amin. Mga close relatives namin ang nandito at ang
ibang mga kasosyo ni papa sa negosyo.
"Mei, condolence." Lumapit si patrick sa akin at tinapik ako sa balikat. Isang matipid
na ngiti lang ang naisagot ko sa kanya. Naupo Siya sa tabi ko at patuloy lang ang
pagtulo ng mga luha ko. tahimik lang kaming nakaupo doon habang nag-iiyakan
ang iba naming kamag-anak. Doble dobleng sakit ang nararamdaman ko ngayon.
Una sa pagkamatay ni papa at pangalawa, sa taong katabi ko ngayon. Dapat diba si
kurt ang katabi ko at dumadamay sa akin pero hindi ko siya mahagilap kung saan.

Napukaw ang atensyon ng lahat nang pumasok ang isang babae na nakatakip ang
mukha at lumapit sa labi ni papa. Napatigil si mama sa pag-iyak at napatayo ako sa
kinauupuan ko. Unti unti ko siyang nilapitan at nakaalalay si patrick sa akin. Hindi ko
alam pero parang bigla akong kinabahan sa nangyayari. I felt my knees trembling
with fear.

"a-ahhhmmm... e-excuse m-me po." Tumingin ang babae sa akin na nakasuot ng

kulay itim at naaninagan ko ang mukha niyang natatakpan ng maikling belo. Parang
pamilyar ang mukha niya sa akin at hindiko matiyak kung saan ko ba siya nakita.
Hindi ko napansin na nakalapit na pala sila mama sa amin.
"*sniff* hindi ko po i-intensyong m-manggulo. *sniff* g-gusto ko lang pong ipakilala
sa a-anak ko a-ang kanyang ama." Bumalik ang tingin ng babae sa kabaong ni papa
at mas lalo akong kinabahan. May kapatid ba ako sa labas? Bakit hindi sinabi ni
papa ang tungkol dito? May alam ba si mama dito?
"we cannot talk about this matter in here. Let's talk at my office." Tumalikod si yeye
at sumunod ang babae sa kanya. Napaupo nalang si mama sa upuan malapit at
para bang nanghihina siya. Pati ako, parang hindi kayang iabsorb ng utak ko ang
mga nangyayari. Tama nga siguro ang kasabihang, every family has it's own secret.
Ito na ba ang sikreto ng pamilya ko?
86

***
It's been three days simula ng magpakita ang babaeng nagpakilalang inanakan daw
ni papa. Ang sakit sakit. The pain is starting to pile up on my heart. Hindi ko alam
kung saan ako iiyak sa pagkamatay ba ni papa o ang pagkakaroon niya ng anak sa
iba. Bakit hindi siya naging faithful kay mama? Hindi pa ba kami sapat sa kanya?

"mama.." i saw my mom entered my room. Kitang kita ko parin na nasasaktan siya
sa mga nangyayari. It's more painful on her part, knowing na hindi lang ikaw ang
naging babae sa buhay ng taong pinaglaban mo. Ng nag-iisang taong minahal mo.

"mei, n-nasa baba na a-ang kapatid mo." Biglang bumalik na naman ang kabang
namutawi sa dibdib ko. hindi ko alam kung makakaya ko ba siyang tanggapin o
hindi. Tumayo si mama mula sa tabi ko at nagsimulang maglakad.

"ma." Napatigil si mama sa paglalakad at unti unti akong nilingon. I could feel
nothing but pain in her eyes. Gusto ko siyang damayan pero pati ako hindi ko alam
kung saan ako kukuha ng lakas ng loob para sa kanya.
W hn ho (im fine) her lips could lie but her eyes couldnt kept the truth.
Inayos ko ang sarili ko at hinanda ang sarili ko sa pwedeng mangyari.

Nakayuko silang lahat pagkababa ko ng hagdan. Parehong nag iwas ng tingin si nai
nai at mama sa akin samantalang si yeye, parang nag-aapoy ang mata sa galit. I
gently kissed the cheek of the woman na ina ng half brother/sister ko.

"mei, i want you to meet your brother." Panimula niyang magsalita. hindi ko alam at
bigla akong kinabahang muli. Parang may kung anong bumabagabag sa dibdib ko.

"mei, this is your brother, KURT BENEDICT SALCEDO."

87

Chapter 19- THE LIES

MEI's POV
"mei, this is your brother, KURT BENEDICT SALCEDO." The moment i heard those
words parang isang matalim na kutsilyo ang tumusok sa dibdib ko. May kung anong
mabigat na bagay ang dumagan sa dibdib ko na halos hindi na ako makahinga ng
maayos, idagdag mo pa ang mga luhang nagbabadyang pumatak. Ang sakit sakit,
sobrang sakit. I feel like i was being betrayed by the most special person in the
world. Bakit ganito? Bakit hindi muna nila ako hinayaang magluksa sa pagkawala ni
papa bago nila sabihing kapatid ko sa labas ang boyfriend ko?
I really can't find words para magsalita sa harap nila. Parang biglang naubos ang
lakas ko at ito nalang ang nasabi ko.
"Is this a joke?" tinignan ko silang lahat at na pawang nakayuko na. Nanlabo bigla
ang mga mata ko at naramdaman ko ang pag-agos ng tubig na kanina ko pa
pinipigilan.
"Mei, mag-usap muna tayo." Hindi na ako nakatanggi sa paanyaya ni kurt dahil bigla
nalang niya akong hinila papalayo sa kanilang lahat.
"kurt, ano bang klaseng biro ito?" i broke the silent air around us the moment we
step in the garden.
"mei let's broke up. Kalimutan mo na ako." Nakatalikod parin siya sa akin at para
bang isang malakas na sampal sa pagkatao ko ang mga salitang binitiwan niya. Mas
gusto ko pang sabihin niyang magbreak kami kasi may iba na siyang mahal eh, pero
ang rason ng break up ay dahil magkapatid kami, parang hindi kayang tanggapin ng
sistema ng katawan ko.
"KB, remember the rules you make? Diba sabi mo, number one rule mo, kung may
problema pag-usapan? Bak-"
"dahil hindi ito problema mei. This is reality. Dahil kung problema ito nasolusyunan
na natin. Hindi lang naman ito simpleng nakabuntis ako eh. Mei, magkapatid tayo at
wala na tayong magagawa doon." Napayuko ako dahil sa mga sinabi niya pero hindi
ako nawalan ng pag-asa.

"number two, don't ever lie. Kb diba sabi mo-"

"i lied when i told you i love you. I lied when i told you you're special. I lied when I
kissed you. I lied from the very start." Parang mas lalong nadagdagan ang bigat ng
dibdib ko. parang unti unti akong namamatay sa bawat salitang binibitiwan niya.
parang paulit-ulit sinasaksak sa akin ang isang masakit na katotohanan.
88

"n-na-number t-three" napaupo ako sa malambot na damuhan dahol hindi na kaya

ng katawa ko ang lahat. Ganoonna ba kabigat ang mga luha ko at hindi na ako
kayang buhatin ng mga paa ko?
"number three, believe in everything i say. Then believe to this mei. I never love you
coz the truth is i despise you. Dahil sayo kahit kailan hindi naging buo ang pamulya
ko. dahil sayo sana ako ang legal na Wang at hindi ako nakikiusap sa kakarampot na
pagtanggap mula sa kanila. Magkapatid tayo at mamahalin kita bilang kapatid ko." i
could feel nothing in his voice. Para siyang isang malamig na yelo at ramdam na
ramdam ko ang galit niya sa akin.
"number f-four. Memories s-should... *sniff* should be kept." Naramdaman ko ang
paghigit niya sa kamay ko at tinayo niya ako. Hinawakan niya ang dalawang balikat
ko at niyugyog ako. It's like telling me to wake up.

"Mei, walang memories. Those are false memories. Walang meaning ang mga iyon.
Forget those memories. At ipatanggal mo na yang tattoo mo dahil pinatanggal ko na
ang akin." Tuluyang bumagsak ang mga luha ko at napahawak ako sa braso niya. i
tried to look at his eyes para tignan kung totoo ba ang mga sinasabi niya, but i
regret looking at it. Wala akong makita kundi galit mula sa mga ito. I want him to
give me enough strength para kayanin ang lahat ng ito, pero bigo ako.
"number 5, forget me." Napabitaw ako sa pagkakahawak sa braso niya at tinignan
niya ako straight to my eyes.
"Magmove on ka na Mei. Masakit ba? Kulang pa yan sa 17 taon na pangungulila ko
sa isang kumpletong pamilya." I saw him smirked at tuluyan ng umalis. Gusto ko
siyang habulin pero parang hindi ko na kayang gumalaw pa. I can't able to move
even a few inches beacause my only strength suddenly gone forever.

Hindi ko alam kung gaano na ba ako katagal na nakatayo doon nang makaramdam
ako ng nakayakap sa akin. His scent is familiar to me pero wala akng paki. I need a
big hug today. Kailangan ko ng karamay sa sobrang dami ng problemang
kinakaharap ko.

"ok ka lang ba? I saw everything." Kumalas siya sa pagkakayakap sa akin at

pinunasan niya ang mga luha ko using his thumbs. But, those aren't enough dahil
parang cue lang iyon ng mga luha ko na lalo pang nagsilabasan.

89

"p-patrick... ang sakit..... ang sakit- sakit..... ang sakit sakit na magago,
magpakatanga at magpaloko. Ang sakit sakit dito oh *pointed to the chest*
nakakapagod pa dito *pointed to the head* ang tanga tanga kasi eh... ang tanga
tanga neto *pointed to the chest*" hindi ko na alam kung kanino at paano ko
ilalabas ang lahat ng sakit na nararamdaman ko. he hugged me once again and
pats my back.

"shhhh... tama na. Wag ka nang umiyak. Shhhh... kahit kelan wag mo sisihin ang
puso na walang ginawa kundi magsupply ng dugo sa katawan mo. You can't blame
anything for a wrong decision you made. At kahit kelan hindi naging kasalanan ang
magmahal." He whispered to me. Bakit kasi sa dinami dami, siya pa ang minahal
ko? sana itong lalaking nakayakap nalang sa akin para hindi nalang ganito kasakit
ang lahat.
Sana lang.
***
"ok ka lang bessy?" nakatulala lang ako sa pagkain at nginitian ko si yvonne at
tinignan ulit ang pagkain ko. dalawang araw na simula ng mangyari iyon at hindi
ako pwedeng umambsent dahil malapit na ang finals namin. I can't miss any of my
lessons. Nakakainis talaga!! naiinis ako sa sarili ko. i just felt my face became wet.
Umiiyak na naman pala ako. Nakakagago noh? kahit pagod ka nang umiyak,
umiiyak ka parin dahil ramdam mo parin ang sakit.

"kung hindi mo na kaya nandito naman kami eh." Naramdaman ko ang paghawak ni
patrick sa kamay kong nakapatong sa lamesa. Tumingin ako sa kanya at
nagkangitian kami. Simula nangyari ang lahat, si patrick ang tagakwento ko at
tagaprotekta ko. kumbaga, siya ang knight in shining armor ko.

*BLAG!!*
Napalingon kaming apat dahil sa malakas na paghampas sa table namin. It was
him. Iniwas ko nalang ang tingin ko sa kanya dahil parang mas lalong
nadadagdagan ang sakit sa dibdib kapag nakikita ko siya.

"get your hands off her." he said with a voice full of authority.

90

Tumayo si patrick sa tabi ko at nakipagtitigan sa kanya. "don't act like a jealous

boyfriend. WALA KA NANG KARAPATAN SA KANYA." Nakipagsukatan ng tingin si kurt
sa kanya at mararamdaman mo ang tensyon sa pagitan nilang dalawa.

"im not acting like a jealous boyfriend. Im acting like a concerned brother."
Nagkuyom ng kamao si patrick at naglakad papunta sa pwesto ni kurt. Natahimik
ang buong canteen at nanuod sa eksena. Everybody gasp in horror when Patrick
grab kurt's collar.

"CONCERNED BROTHER?! EH GAGO KA PALA EH. KUNG CONCERN KA HINDI MO

LOLOKOHIN KAPATID MO. SA SIMULA PALANG SINABI MO NA. GAGUHIN MO NA
LAHAT WAG LANG SI MEI DAHIL AKO ANG MAKAKALABAN MO!" nakaamba na ng
suntok si patrick mabuti nalang ay naawat sila ni JG.

"wooooaaahhhh!!! Hahahaha. Galing nilang umarte noh. nood kayo ng play namin
ha. Effective na kayong artista guys." Humingi siya ng dispensa sa lahat ng tao sa
canteen pati narin ang mga staff na halos nafreeze lahat at nanood sa amin.
"lika na patrick, may practice pa tayo ng basketball eh." Hinila na ni JG si Patrick at
sumunod naman si Yvonne. Nagkatitigan lang kami ni kurt at halos hindi ko alam
kung ano ang gagawin ko, it's either manatili sa canteen at makipag-usap sa kanya,
kamustahin siya o sumunod sa kanila.
"let's go mei." Patrick grabbed both my arms and my things at lumabas na ng
canteen.
CHAPTER 20- NEW ME
MEI's POV
It's a gloomy day and everyone is wearing black. Halos lahat ng babae ay nagiiyakan sa paligid ko, including me. We are following a certain guy carrying my
father's picture, carrying his ashes. Masakit isipin na ang lalaking mahal mo, ay ang
kapatid mo.
Everyone is buzzing about the past relationship we had and it kills me triple times
because it makes me feel being accused of a crime we are unaware that we
committed.
Isang mataimtim na dasal ang inusal ko bago isaboy ang abo ni papa. Mahigpit na
yakap ni mama ang kanyang larawan at kita ko ang pagbukas ng langit. it's like he
his welcoming my father in his hands.
91

Umuwi kami sa bahay na sobrang lungkot. A big palace for me. A palace wherein i
can't see my king anymore and the prince i want is my brother. Pakiramdam ko
nasa isa akong fairytale na hindi ko masasabing happily ever after. This chapter of
my life is now already closing and i want to open a new chapter by having a new me
***
"waaaahhhh!!! Bakasyon naaaaa!! Tapos na rin ang finals." Sigaw ni yvonne sa
corridor, the moment we step out of our classroom. Buti nalang at busy ang lahat
ng tao sa paglalakad at hindi na siya pinansin. Agad kaming naglakad papunta ng
gym para suportahan ang mga boyfriend namin. It's been a month since everything
happened. The pain of losing someone important in your life is still here in my heart,
but im used to it. Para bang immune ka na sa sakit at bawat maaalala ko iyon, hindi
na ako naiiyak pero ramdam ko parin ang kurot sa puso ko.

Sa loob ng isang buwan na nagdaan, maraming nagbago maraming nawala, may

mga nagbabalik. Pero, hindi na nun mababago ang katotohanan na nangyari at ang
sakit na dala nito.

"J!!!!" umalingaw ngaw sa buong gym ang boses ni yvonne at napalingon sa kanya
ang lalaking may hawak na bola. Unti unting binaba ng mga fangirls ang mga
placards nila na tila sumuko na sa labang sa simula palang talo ka na.
"J, pawis ka na naman hindi pa nga nagsisimula ang game. Ang hot talaga ng
boyfriend ko." a peck on the lips ang nagwelcome kay yvonne the moment she step
infront of JG. A very sweet couple na walang problema at kahit kailan ay hindi na ata
magkakaroon. Magkasundong magkasundo ang parents nila at siguro kung
mabubuntis matutuwa pa sila.

I can say, i envy them. Nakita na kasi nila agad ang para sa kanila. They don't need
to search the world all over again dahil nasa harap na nila.

"inggit naman ako." I felt his warm hug from behind, placing his chin on my right
shoulder. Ramdam ko ang tibok ng puso niya, but it can't compliment with my beat.
Ibang iba ang sigaw ng puso niya sa puso ko. i turn around at nilagay ang braso ko
sa balikat niya and slowly reach for his cheeks and kiss it. I looked at his eyes. His
eyes na kahit na sino ang tignan, ay tiyak na malulusaw dahil parang nanghihigop
ito ng lakas. Nakita ko ang dimple niya sa kanyang pagngiti sa akin. I slowly follow
the dripping sweat from his face down to his jersey. His number 37 jersey.
92

"ang hot naman ng hubby ko." i grinned at him at nakita kong nagsmile siya sa akin.
Hinawi pa niya ang buhok kong kakapagupit ko palang. He even traced the back of
his hands on my face and i admit it, walang effect ang ginagawa niya.
"syempre pinapantayan ko lang ang hot wifey ko." kinuha ko ang towel na
nakasampay sa balikat niya at pununasan ang basa niyang mukha.
"oh, edi daig niyo na kami."napalingon kami kay yvonne na nakaupo na sa favorite
spot namin sa gym. Tinignan ko siyang muli at hinalikan sa pisngi. "good luck sa
game, patpat." I stick out my tongue and sun to yvonne's place.

Yup! Patrick Chin is now my boyfriend last march 7 lang at halos 2 weeks palang
kami. Mabilis ba? Pinagpatuloy lang naman namin ang gusto ng parents namin at ni
yeye. We are trying our best for this relationship to work.

Sa loob ng halos isang buwan, marami ang nagbago. Physically, i'm still Mei Lien
Wang pero kung kakausapin mo ako, Bitch, slut and whore aren't enough to
describe my attitude. I can ruin your realtionship and i can also make your life
miserable. What I want is what i get. Except him.

I can flirt and do party all night. A heavy drinker and a chain smoker. Wala na ang
mei na mabait at kaya mong utuin. I can't be decieved by anyone coz im the
goddess of deceiving.

"Go J!! I love you!!"todo sigaw si Yvonne habang naglalaro si JG. Napailing nalang
ako at napunta ang tingin ko sa isang parte ng gym. Parang biglang huminto ang
laro at natigil ang mga hiyawan. I feel like everything stops moving. In just a snap,
the world stops revolving at parang kaming dalawa lang ang may kakayahang
gumalaw. I saw him, the only person whou could make my stomach do a 360 flip. He
is staring back at me. Gusto kong umiyak, kung ako lang ang dating mei. Bit since
this is the new me, hindi yun ang ginawa ko.

" Go Patrick!! Shoot it for me!!" nakatingin parin ako sa kanya at nakita kong
nagbago ang facial expression niya bago umalis.

93

Eversince nawala si papa, nakay kurt na ang lahat ng pressure. Hindi na niya
natuloy ang course niya dahil agad siyang pinalipat ng business ad. He's like a robot
na sunud-sunuran sa gusto nila. Center of attention tulad ng gusto niya. His room is
next to mine kaya halos araw araw din kaming nagkikita. Masakit? Oo, pero manhid
na ako sa sakit coz the truth is right infront of me. Hindi lahat ng gusto mo ay
makukuha mo.

***
"thank you patick. Sige na uwi na. Shoo!!" i wave my hand na parang tinataboy ko
siya. Nakita ko na naman ang signature pout niya. I just pinched his now at
pinanggigilan ng husto.

"aray Meimei. Machakit!!" napapikit pa siya sa sobrang sakit kaya bumitaw na ako.
"pasok ka na sa loob. Good night." He kissed my forehead at pinapasok na ako sa
loob. Hinintay ko munang makaalis ang kotse niya bago ako magdoorbell.

Hindi ko pa man napipindot ang doorbell, bumukas na ang pinto. I can feel the
silnece of the night and the humming of the insects/ pareho kaming gulat sa isa't
isa. I was expecting si mama, nai nai o yaya ang magbubukas ng pinto dahil past 12
na. We enjoyed the teams' victory party kaya ginabi na. Umiwas siya ng tingin at
binigyan ako ng daan.

"hindi ka dapat nagpapagabi." Mahina pero halata mo ang concern sa boses niya.
parang biglang hinaplos ang puso ko at napahinto ako sa paglalakad. Gusto kong
pigilan ang mga luha kong gusto nang bumagsak and luckily i did. Hinarap ko siya
na nakataas ang kilay.

"don't worry, hinatid ako ng boyfriend ko. Tsaka pwede ba, wag kang mangialam sa
buhay ko, KUYA." i emphasize the last word at kita ko ang pagbabago ng facial
expression niya. ang sakit sabihin pero yun ang totoo. KAPATID KO SIYA.

94

Hindi pa man ako nakakalayo, napatigil na ako dahil naramdaman kong naglapit ang
katawan namin dahil sa pagkakayakap niya buhat sa likod ko. I miss him. I miss his
hugs. I miss everything about him.

"please, wag mo nang pag-aalalahin ang kuya mo ng ganito." After hearing those
words from him, kinalas ko ang pagkakayakap niya at binalak na tumakbo papunta
sa kwarto ko pero nagawa niyang hawakan ang kamay ko.

"mei, 547." He then let go. Sandali akong napaisip sa sinabi niya pero tumakbo na
ako papunta sa kwarto ko. i slam the door at tumulo ang mga luha ko.

547? What does it mean? A number? A code or what?! Arrrggghhhh!!!

PHYSICALLY AND EMOTIONALLY I CHANGE. But the mere fucking fact that i'm still
inlove with him doesn't change anything especially the pain whenever i see him.
CHAPTER 21- TWO STORIES
YVONNE's POV
Marami ang nagsasabi, perfect ang relationship namin ni JG pero, wala namang
perfect relationship diba? hindi perfect ang relasyon namin dahil araw araw kaming
nagbabangayan at nag-aasaran. Pero, yun pa ata ang nagpapatibay sa relasyon
naming dalawa.
"J, tara na canteen tayo. Pumapayat ka na eh." Sinamaan ko siya ng tingin na nauna
nang maglakad papunta sa pinto. Nung hindi niya ako nakitang nakasunod sa
kanya, binalikan niya ako at kinuha ang kamay ko at hinila.

"ano ibig mong sabihin na pumapayat ako?" alam ko kasi may karugtong pa yan eh.
Sasabihin niya, pumapayat ka na. Kailangan na kitang patabain ulit.' nakakainis
talaga to, pero syempre love ko yan.

Madami naiinggit dahil maswerte daw ako na si JG ang boyfriend ko. hindi lang sila
marunong makuntento. Pero hindi naman ibig sabihin nun ipapamigay ko siya diba?
masyado ko siyang mahal para gawin yun.
95

Naupo na kami sa bakanteng table na palagi naming pinagpupwestuhan. Nakita ko

nang paparating si patrick at meimei na magkaholding hands. Sa totoo lang, sa
tuwing nakikita ko sila napapangiwi ako. It's like they're acting like couples even if
napakaobvious na friends lang sila.
"hi bessy, hi JG." Nagwave sa amin si mei at nginitian ko siya. Naupo sila sa tapat
ko. wala talaga akong makitang spark sa kanila eh. Di katulad kapag si kurt kasama
ni mei. You can really see na inlove sila sa isa't isa. Kaya nga hindi ako naniwala sa
kinuwento ni meimei eh. Parang hindi kayang sabihin ni kurt yun. Im sure may
dahilan siya. Nag order na kami ni jg at bumalik na sa pwesto namin. We were
rooted on our place dahil sa taong nakatayo sa harap ng table namin. We could feel
the awkward air between the three of them.

"kurt dude. Musta na?" manhid talaga to si JG. Napatingin sa amin si kurt at ngumiti
sa amin. Nguniti din ako at naupo na sa pwesto namin. Naupo naman si kurt sa
bakanteng upuan at yumuko. Simula ng nangyari ang sa kanila ni mei, hindi na siya
sumasama sa amin. Kahit naman siguro sino, mag-aalangan na sumama diba?
Silence is between the five of us. Nagkakatinginan nalang kami ni JG dahil alam
naming nagkakailangan ang tatlo. Naawa ako kay meimei dahil masyado siyang
naiipit sa kanilang dalawa.
"im sorry guys." Napatigil kami sa pagkain at napatingin kay kurt na nakayuko
parin. Hinawakan ko ang kamay niya at napatingin siya sa akin.
"it's ok kurt. Wala naman na yun sa amin eh, diba guys." Tumingin ako kay meimei
at patrick at ngumiti lang sila sa akin. I could see that mei is hurt pero sana wala na
ito sa kanila. Hindi naman sinasadya ni kurt ang nangyari eh. Walang may gusto ng
nangyari, tama ba?
"oo nga kuya. ayaw mo nun lagi mi na akong nakakasama." Nagkatinginan sila ni
meimei at alam niyo yung feeling na nanunuod ka ng pelikula? Yung magtatagpo
ang mga mata nila sinasabi na anglaman ng utak nila. Napakapit na nga lang ako
kay JG para pigilan ang kilig eh.

"thank you mei. 547." 547? Ano ang 547? May code ba silang dalawa? Huh? Pero,
nakakakilig dahil ok na sila.

96

"ehem... ahhh.. dude, una na kami ni mei ha. May pupuntahan pa kasi kami eh."
Umalis na sila at kitang kita ko ang paghihinayang sa mga mata ni kurt. Bakit ba
may mga relasyon na kita mo ang pagmamahal sa kanila pero hindi pwede?
***
"ang kulit kulit mo! Umayos ka nga." nakasandal parin siya sa akin at hindi manlang
ako pinansin. Nandito kami sa tambayan namin sa liblib na lugar ng garden. Palagi
kaming nandito kasi mas kaunti ang nakakakita at nagkakaroon kami ng peace of
mind. Kadalasan dito kami nag-aaway, nagkakapikunan at nagkakaasaran.
"eto talaga si j, naglalambing lang naman ako eh. Pakiss nga." ngumuso siya sa akin
at nilayo ko lang ang mukha niya sa mukha ko. maya maya naramdaman ko na
nagvibrate ang cellphone niya sa bulsa niya. napatigil kami sa paghaharutan. I tried
to look at his screen pero nilayo niya sa akin. Biglang nagbago ang timpla ng mukha
niya at umalis agad agad pagkababa ng cellphone niya. sinundan ko siya at dahil
siguro sa inis niya sa kausap ko, hindi na niya napansin na sumusunod ako sa
kanya.

He is walking ahead of me at nakarating kami sa parking lot. Nagtago ako sa likod

ng poste dahil nakita kong may sumalubong sa kanyang babae. Medyo malayo sila
sa akin kaya hindi ko masyadong nakita kung sino yun. Then, i just got shocked sa
sumunod na ginawa ng babae.

SHE'S KISSING MY JG!!

JG's POV
"ang kulit kulit mo! Umayos ka nga." nagkukulitan na naman kami ng j ko. ang cute
cute niya talag kapag napipikon.
"eto talaga si j, naglalambing lang naman ako eh. Pakiss nga." ngumuso ako sa
kanya pero pilit niya akong tinutulak papalayo sa kanya. Nasa ganun kaming state
ng biglang nagvibrate ang phone ko. pareho kaming natigilan ni j. Kinuha ko ang
cellphone ko at tinignan ang nasa screen.

Napasimangot ako at lumayo ng konti kay yvonne para makausap ang tumawag.

97

"what?!" pagalit kong tanong sa kanya. Naiinis na ako sa kanya. Bakit pa niya pilit
na binabalik ang kasalanang ginawa namin. Pareho naman naming alam na hindi
namin ginusto yun eh.
(wow!! Is that a new way of saying hello?) i heard her laugh. pilit kong pinipigilan
ang galit ko dahil, unang una bestfriend ko parin siya at pangalawa babae siya.
"what do you want?" i gripped my hand dahil parang anytime, masasakal ko na siya.
I heard her laugh sa kabilang linya.
(hahahaha. Easy jay. Magkita nalang tayo sa parking lot. Toodles) binaba ko na ang
phone at tumungo na papunta ng parking lot.

Agad ko siyang nakita at nilapitan. I was shocked when she pulled me and kiss me.

"shit mei ano ba?" she's grinning at me. Nag-iba na talaga siya simula ng nangyari
ang lahat ng iyon sa kanila ni kurt. She's not the sweet and innocent mei na kilala
ko.
"what?! Eh diba ginawa na rin natin yun? What's the difference? Natatakot ka bang
may makakita sa atin?" she traced her fingers through my chest and looking at me
like a bitch. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya.
"i-it was j-just a mistake." Naramdaman ko ang paghawak niya sa mukha ko at
nagkatinginan kami. Oo malaking kasalanan ang nangyari at ayoko nang ulitin pa
iyon.
"just one kiss jay at walang nang makakaalam ng lahat. One unforgettable kiss
before saying goodbye." Hinawakan ko ang mukha niya at nilapat ang labi ko sa
mga labi niya. she began to respond to my kisses and we both deepened the kiss.
Napaangat ang tingin ko at nabigla ako sa nakita ko. automatic na kumalas ako sa
pagkakayapos sa kanya.

"J." Wala na akong paki kay mei dahil nakafocus ang tingin ko kay yvonne na
umiiyak ngayon sa harap ko. humakbang ako papunta sa kanya at isang malutong
na sampal ang ginawad niya sa mukha ko. ang sakit. Sobrang sakit ng sampal niya
pero wala na atang sasakit pa sa mga binitiwan niyang salita.

"BREAK NA TAYO...."
98

Shit lang. Naramdaman kong may humawak sa kamay ko at nakaharap sa akin si

mei. She's like a devil. Alam kong may masama na naman siyang binabalak.
Tinanggal ko ang kamay niya sa mukha ko at hinawakang ng madiin.

"masaya ka na? Pati sarili mong bestfriend pinaiyak mo? Kumpleto na ba ang
listahan ng mga babaeng kailangan mong siraan ng relasyon? You're worse mei. Get
back to your old self." Inalis niya ang kamay niya sa pagkakahawak ko at matalim
akong tinignan.

"why? Eh diba doon din naman ang punta ng lahat ng relasyon break up? Kung hindi
ka iiwan ng lalaki dahil sa isang babae, magsisinungaling naman sayo. Walang
relasyong tumatagal. Pinadali ko lang ang inyo. Kung mahal mo talaga si yvonne,
you won't flirt with me." Tumalikod siya sa akin at naglakad na papalayo.
YVONNE's POV
Tumakbo ako papalayo sa kanila. How dare they? Bakit sa dinami dami ng babae si
mei mei pa? Sana ibang lalaki nalang pinuntirya ni mei at hindi nalang si j. Alam
naman niya kung gaano ko kamahal si JG eh.

Nanlalabo na ang paningin ko at hindi ko namalayan na may nakabunggo na pala

ako. Napaupo ako sa sahig at doon ko na naihagulgol lahat ng naipong sakit sa
dibdib ko. ganito pala ang feeling kapag sobrang nasasaktan ka. Kapag inlove ka
sasabog sa sobrang kabog ng dibdib kapag nasaktan ka naman para ding sasabog
sa sobrang sakit.

"yvonne?!" tinignan ko ang nagsalita at naupo siya sa level ko. he wiped my tears at
tinulungan akong tumayo. Pero, balewala ata ang pagpunas niya sa mga luha ko
dahil kusang tumutulo ang mga ito. He instantly hug me at medyo gumaan ang
pakiramdam ko.
"bakit ka umiiyak? Shhh... tahan na." He caressed my back para maginhawaan ako,
pero parang mas lalo ko pa gustong umiyak. Ang sakit sakit eh.

"k-kurt...s-si ja-jay." Napahiwalay siya sa pagkakayakap sa akin at tinignan ako sa

mukha.
99

"halika doon tayo mag-usap."

***
Dinala ako ni kurt sa last floor ng isa sa mga buildings ng school namin. Yung
auditorium. Remember niyo pa? Yung pinagtambayan namin nung magtatapat siya
kay mei.

Ang sakit...

Mabanggit ko palang ang pangalan ng bestfriend ko na nang-agaw ng boyfriend ko.

parang may tumarak na matalim na kutsilyo sa puso ko sa sobrang sakit ng nakita
ko kanina.
"yvonne. Ok lang kung magkwento ka. Im ready to listen." Ngumiti ako sa kanya at
huminga ng malalim. I gather all my strength at humarap sa kanya.

"mahal mo ba si mei?" nakita kong natigilan siya sa tanong ko. umiwas siya ng
tingin sa akin at kita ko ang pag-aalangan niya kung sasagutin ba niya o hindi ang
tanong ko.
"kurt, i might be childish pero hindi ako tanga. Kitang kita ko naman na mahal mo
pa siya eh. Sana lang inayos mo ang pakikipagbreak sa kanya." Tumingin siyang
muli sa akin at ngumiti ng mapait.

"minsan kasi yvonne, kahit anong pilit mo sa isang bagay. Kahit gaano mo pa
kagustong makuha ito kung hindi naman laan para sayo, kahit kelan hindi ito
mapapasayo." Ngumiti siya sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"now, tell me anong nangyari sa inyo ni JG?" yumuko ako dahil ayoko nang umiyak.
Ayoko nang may makakita na naman sa aking umiiyak. Inangat niya ang mukha ko
at nagkatinginan kami. Nakikita ko ang concern sa mga mata niya na parang
sinasabing magtiwala ako sa kanya. Ngumiti ako ng pilit at hinayaang tumulo ang
luha ko.
"a-i s-saw..mei and jg kissing." Iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil nakita ko ang
pagbago ng itsura niya. pareho lang naman kaming nasasaktan sa nangyari eh. Lalo
100

na siguro sa akin na nakita ko pa. Ganun na ba talaga ang bessy ko? magagawa
niya akong traydurin? Naiiyak na naman ako.
Naramdaman kong may humawak sa kamay ko. i saw kurt smiling at me.
"don't worry everything will be alright." Then he left.
MEI's POV
I know im a bitch, at parang hindi ko kayang makita na pati si yvonne nagawa kong
paiyakin. Sa sobrang inis ko, hinila ko ang isang lalaking may kasamang babae at
hinalikan. Wala akong pakialam kung pinagtitinginan nila ako. Gusto kong makita si
patrick dahil kay patrick nalang ako nakakahinga. Sa kanya ko nalang nagagawang
maging si mei lien wang ulit.

Nagulat ako ng biglang may humila, rather kumaladkad sa akin. Hinagisan niya ako
ng helmet at pinaandar ang motor niya. tumingin siyang muli sa akin at tinanong.
"ano hindi ka sasakay?" i glanced at him at tumalikod na. But then he grabbed my
hands at napaharap ako muli sa kanya.

"sasakay ka o ipapakaladkad kita sa motor ko?" i saw his eyes fuming with anger.
Wala na akong nagawa kundi ang sumakay sa motor niya.

Hindi ko alam kung saan ako kakapit kaya doon ako sa likod ng motor kumapit.
Nabigla ako nung huminto siya at tinignan ako. Tinignan ko rin siya sa side view
mittor at sinalubong ang mga tingin niya. kahit na pakiramdam ko ay natutunaw
ako sa mga tingin niya hindi ako nagpatinag.

"akin na nga yang kamay mo. Malaglag ka pa." Ever since that day, ngayon nalang
niya ako muli hinawakan. May kung ano anong boltahe ng kuryente ang muli kong
naramdaman sa paglapat ng mga balat namin.

Ipinulupot niya ang mga kamay ko sa bewang niya at muling pinaandar ang motor.
Kung gaano kabilis ang pagpapatakbo ng motor niya, ay siya namang bagal ng pagikot ng mundo ko. kung gaano kaingay at kagulo ang kalsadang dinadaanan namiin,
ganun din kalakas ang kabog ng dibdib ko. hindi ko alam kung dapat ba akong
matuwa dahil hindi kahit kailan nabawasan ang nararamdaman ko sa kanya o
101

malungkot dahil hanggang ngayon aasa akong magmamahalan kaming

magkapatid.

Time flies sabi nga nila. Nakarating na kami agad sa impyernong bahay at
kinaladkad niya ako papunta sa kwarto niya. he locked the door at sinandal ako sa
pader, then he started kissing me roughly.
KURT's POV
Naiinis ako!! Hindi ko alam kung dahil ba sa nalaman kong naghalikan sila ni JG o
dahil nakita ko siyang humalik siya ng estranghero.

She is struggling to my kisses and how i miss her lips. Tinulak niya ako at sinampal
ng pagkakalakas. Parang bigla akong natauhan sa ginawa ko. hindi ko na alam kung
ano ang tama.

"ano bang problema mo? Wait till i tell everything to yeye." Akmang aalis na siya
pero kinulong ko siya sa mga kamay ko. i looked at her at kitang kita ko ang
pagkabigla sa mga mata niya. parang may kung anong tumutusok sa dibdib ko na
maliliit na bagay na sobrang sakit.

"mas masarap bang humalik si JG kesa sa akin?" nabigla siya sa tanong ko at nagiwas ng tingin. I saw her eyes saddened. Kahit na anong tago niya sa katauhan ng
iba, hindi parin niya maitatanggi na siya parin ang mei lien wang na minahal ko. ang
mei lien wang na kapatid ko.

"umiyak si yvonne kanina. Please.... please ibalik mo na si mei." Tinignan niya

akong muli sa mga mata and tears started to fall.

"ibalik ang dating mei? Bakit sa tingin mo ganun ganun lang kadali ang lahat? Na sa
simpleng bumalik ka na sa dati, magbabago ang lahat? Nasaktan ako kurt, sobrang
sakit dito at sa ganitong paraan ko lang maitatanggi na nasaktan ako. Ikaw, IKAW
NA NAG-IISANG LALAKING MINAHAL KO, IKAW PA ANG NANLOKO SA AKIN. IKAW PA
ANG KAPATID KO. ANG UNFAIR DIBA? ANG UNFAIR MO DAHIL PINAGMUKHA MO
AKONG TANGA!! PERO ALAM KUNG ANO, GAGO KA!! I HATE YOU!! I HATE YOU SO
MUCH! ALAM MO NAMAN PALANG MAGKAPATID TAYO PERO BAKIT MO AKO PINAASA?
102

GINAGO MO AKO, PERO GAGO KA!! SANA HINDI NALANG IKAW ANG MINAHAL KO.
SANA HINDI NALANG IKAW. SANA SI PATRICK NALANG NA PALAGING NANDYAN.
SANA SIYA NALANG. PERO PUNYETANG PUSO TO, AYAW MATUTO! TANG INA
HANGGANG NGAYON IKAW PARIN. NAKAKADALA KANG MAHALIN, KASI PUMAPATAY
KA. PUMAPATAY KA NG PAGKATAO. WALA NA ANG DATING MEI. PINATAY MO NA." I
found myself speechless hanggang sa nagkaroon siya ng lakas na itulak ako kahit
na umiiyak siya. Akmang hahakbang siya palabas ng kwarto ng yakapin ko siya sa
likod.

"mei, 25 and 547. Remember that. Please, be yourself again." Unti unti niyang
kinalas ang mga kamay kong nakayakap sa kanya at tuluyan na akong iniwan.

YVONNE's POV
Gabi na ako dumating dahil nagpalipas pa ako ng maga ng mata kung saan. Pero,
sana hindi muna ako umuwi dahil nandito siya sa salas namin at naghihintay. I just
walked passed him at bumati kay mommy at daddy at umakyat na sa taas. Wala
akong ganang makipag-usap sa kahit na sino sa kanila. Lalo lang akong naiiyak.
Nagsasawa na akong umiyak. Masakit sa ulo, sa puso at sa mata.

"ate, si kuya JG nasa baba aakyat daw dito." Sumilip si sunny sa pintuan ng kwarto
ko. nakapagshower na ako at lahat lahat pero tinalikuran ko lang siya. Hindi ko alam
kung may lakas pa ba ako ng loob na harapin siya. Baka isang yakap lang niya
makalimutan ko ang lahat.
"sabihin mo sa kanya bukas na kami mag-usap pagod na ako." I found peace for a
while pero dahil sadyang isang summer rodiguez ang ina ko, hindi niya ako kayang
tikisin. Umupo siya sa tabi ng kama ko at hinimas ang braso ko. tears started to fall.

"ma.... break na kami..." i just confessed. Kinuwento ko kay mommy ang lahat. Hindi
ko alam na nakikinig pala si daddy sa amin. Nabigla nalang kami dahil sumisigaw si
sunny na pumasok sa kwarto ko. kinakaladkad daw ni daddy si JG palabas ng bahay.

Nadatnan naming nakaluhod si JG sa harap ni papa na nakakuyom na ang kamao.

Lalo akong naiyak sa kanilang dalawa. The two important men in my life is right
infront of me.

103

"pa, tama na. Pasok na tayo sa loob." I told my dad pero hindi niya ako pinansin.
Maya- maya dumating na si tita autumn at tito winter. lalo akong naguguluhan sa
kanilang lahat.

"anong nangyayari dito? Gab, bakit ka nakaluhod? Tumayo ka nga diyan." Pilit
siyang pinapatayo ni tita autumn pero nagulat nalang ako dahil nakita ko siyang
umiiyak .

"no ma, gusto ko magsorry kay yvonne. Hanggat hindi niya ako napapatawad hindi
ako tatayo dito." Lalapitan ko na sana siya pero pinigilan ako ni papa.

"pumasok ka sa loob jewel yvonne. Kung gusto niyang lumuhod diyan pabayaan mo
siya. He should earn your trust once again." Tumalikod na si papa at sumunod ako
sa kanya.

Naupo kaming lahat sa sala kasama sila tita autumn. Pinakwento nila sa akin ang
nangyari at biglang nagalit si tita autumn. This time, lumabas siya at isang malakas
na sampal ang binigay niya kay JG.

"hindi kita pinalaking ganyan Josh Gabriel. Sino ba yang Mei na yan ha? Ano ba
talaga ang relasyon niyo?"
Kung kanina gusto kong marinig ang side niya, parang ngayon ayaw ko na. I saw
guilty in his eyes.

CHAPTER 22-GOOD MORNING, BAD MORNING

MEI's POV
Magang maga ang mata ko dahil sa kakaiyak kagabi. I don't know kung bakit ako
umiiyak? Umiyak ba ako dahil sa ginawa ko kay yvonne o dahil sa sinabi ni kurt sa
akin kagabi?

"mei, 25 and 547. Remember that. Please, be yourself again." The same feeling i
felt the moment he said those words. Parang may kung anong tumusok na naman
104

sa nagmamatigas ko nang puso. Ganun ba talaga? kahit anong tatak ang gawin mo
sa puso't isip mo na hindi mo na siya mahal, sa tuwing nakikita mo siya bumabalik
at bumabalik ang lahat ng nararamdaman ko.

"good morning." Napangiti ako sa taong bumungad sa pintuan ng kwarto ko. tuloy
tuloy siya sa pagpasok at naupo sa kama k. The moment he sat on my bed, agad ko
siyang niyakap at umiyak sa balikat niya.

"shhhh... i heard what happened. Bakit mo ba ginawa yun? Mei, pati ba naman si
yvonne?" tinignan ko siya sa mga mata at kitang kita ko ang pag-aalala mula rito.
He wiped my tears away and i smiled bitterly. Ang sakit isipin na ang taong nasa
harap mo ay ang taong alam mo sa sarili mo na kahit kailan ay hindi mo
magagawang mahalin.
Minsan sa buhay natin, may mga taong dadating para maging lakas natin at
sandigan. Mga taong malaki ang parte sa buhay natin pero alam natin na hindi sila
magtatagal. Magbibigay lakas lang sa atin at patatatagin tayo.
"i... *Sniff*... i'm sorry." Niyakap niya ko ulit at nahiga kaming magkayakap sa kama
ko.

Kinuwento ko sa kanya ang lahat. Na nagkita kami ni JG sa isang bar. Bitch lang
syempre ang dating ko, dala ng kalasingan. Kung sino sino na ang humawak sa akin
at syempre si JG pinagtatanggol ako. Alam ko that time nag-away sila ni yvonne eh.
We are both tipsy dahil parehong broken hearted.

"then, what happened?" nakakumot na kaming dalawa at nakayakap siya sa akin.

Pero, walang malisya ha. Parang friendly approach lang.
"wala. Niyaya niya akong umuwi na. Ihahatid niya ako syempre kasi siya matino pa
ang pag-iisip ako gumegewang na ang paningin." Nakatingin ako sa kanya na
patulog na. Ganyan yan!! kapag nahihiga sa kama ko, palaging nakakatulog.

"tapos, nagmake out kayo sa kotse niya?" marahan akong tumango.

105

"pero walang nangyari ha!! Lasing lang naman kami nung araw na yun. Hindi ko
alam kung anong pumasok sa kokote ko at hinalikan ko si JG kahapon." Napadilat si
patrick at tumingin sa akin.

"hindi ko din alam patpat. Naguguluhan ako. Naiingit siguro ako. Kasi, masaya sila.
Kasi sila, walang iniintindi. Samantalang ako.... ARAAAAAAAAAAAAAYYY!!!" hindi ko
alam kung maiiyak ba ako dahil sa speech ko o dahil sa kurot ni patrick sa ilong ko.

"ang arte arte mo!! Pwede ba kalimutan mo na yang kurt benedict salcedo slash
wang na yan. alam ko, hindi ako ang lalaking naiimagine mong maghihintay sayo sa
dulo ng altar. Tama na siguro yung katabi nung lalaking mag-aantay sayo sa altar.
Tsaka yung taga sigaw ng itigil ang kasal' tama na sa akin yun." I just rolled my
eyes at nagcrossed arms. Niyakap niya ako ng mahigpit at sinandal ang ulo niya sa
balikat ko.

"hahahaha. Cute talaga. pero seryoso, alam ko hindi ako o si kurt ang lalaking
maghihintay sayo sa altar. Kaya sana mei, kalimutan mo na siya kasi hindi siya ang
para sayo. Dahil kung para sayo siya simula't sapul hindi na ganito kalaki ang
problema. Tama ako diba?" tinignan ko siya at niyakap ng mahigpit. I cried all over
again dahil naalala ko na naman ang sinabi ni kurt sa akin kagabi. Umiyak ako ng
umiyak hanggang sa nakatulog ako.
Nakaramdam nalang ako ng may yumuyugyog sa akin. I turn around and ignore
whoever trying to disturb my beauty sleep.

"mei...." oh shit!! Stop calling my beautiful name. I need to have a good sleep.

"mei, gumising ka na nagugutom na ako." Hinila niya ang kumot ko at napabalikwas

ako ng bangon. Nakapoker face sa harap ko si patrick. Para talaga siyang bata pero
kapag nasa school akala mo kung sinong siga.

"hahahaha. What a freakin' face patrick chin. Hindi bagay sayo." Humiga ulit ako at
hinila niya ang kamay ko para tumayo.

106

"mei mei. Maawa ka naman sa akin. Kaya nga ako sumugod dito sa bahay niyo kasi
nagugutom na ako. Wala akong kasabay sa bahay tapos tutulugan mo ako. Tsaka
pumasok na dito si kurt sa kwarto mo." Napadilat ako sa sinabi niya. nakapikit kasi
ako habang naglilitanya siya, pero nung narinig ko ang pangalan ni kurt, parang
nabuhayan ako ng loob.

"talaga? anong sabi niya? anong itsura niya? nakita niya ba tayong magkatabi sa
kama? Sinuntok ka ba niya? nagselos ka ba? A----hmmmmmmppppp!!!" marami pa
akong gustong itanong kay patrick pero tinakpan na niya ang bibig ko.
nakapokerface parin siya.

"ang sinabi lang niya. bumangon na kayo ready na ang breakfast. Itsura niya? wag
kang mag-alala tao parin naman siya pero ugaling hayop. Oo nakita niya tayo
magkatabi sa kama, magkayakap at asa kang susuntukin ako nun noh! baka
lumilipad palang kamao niya nakatatlong suntok na ako sa mukha niya at ewan
kung nagseselos siya. Nasasaktan ako sa mga tanong mo ha. IT HURTS YOU
KNOW!!" nagkunwari pa siyang napapailing iling at hawak hawak ang dibdib niya
naupo pa siya sa kama ko at nagkunwaring umiiyak.

"washuuu!! Ikaw talaga patpat. Hindi na po. Hahahaha. Kyut mo talaga." kinurot ko
ang pisngi niya at tumayo siya. We both know kung ano ang estado ng relasyon
namin. We like each other, simpleang crush pero we can't love each other. Ako alam
niya ang rason pero siya hindi ko alam. Siguro bakla to. Ok lang, pero sayang ang
lahi.
I tried to chase his cheeks pero natalisod ako dahil sa nakapulupot na kumot sa paa
ko, resulta plakda ako sa sahig.

*BOOOOOG*
Imbes na tulungan ako ng magaling kong fiance, tinawanan lang ako ng tinawanan.
I gave him a deadly stare at doon lang niya ako tinulungan na tumayo.

"ahahahaha. Grabeh, laughtrip ka mei. Akin na nga. itaas mo ha." Hinila niya ang
isa kong paa dahil medyo namamaga na.

107

"ahhhhh!! Patrick nangangawit naman ako sa posisyon natin. Change position tayo."
Inayos namin ang pwesto namin sa kama at hinilot niya ulit ako.

"ayan... ahhh. Sarap. Diinan mo pa. Ahhhh....."natatawa pa si patrick sa reaction ko.

medyo nawawala kasi ang sakit sa ankle ko.

"kulit mo. Mamaya ha, ako naman. Kailangan masarapan din ako." Sinamaan ko siya
ng tingin at diniinan niya ang pagpisil sa paa ko.

"ARAAAYYY!! PATRICK DAHAN DAHAN. NAGMAMADALI?!"tinawanan nalang niya ako

at binaba ang paa ko at kiniliti na ako.

"ahhhhh!! Nakikiliti ako.... ahahahahah.... tama na... ayoko na... ahhhhh!!!!"

nagalaw niya ang sprain ko at todo sorry siya. Ang cute niya talaga, sarap gawing
teddy bear.

"sorry. Tara back from start tayo." Tipong hihilutin niya ulit ang paa ko ng biglang
nagbukas ang pinto at nagulat kami sa reaksyon ng mukha ni kurt.

"shit!" he just cursed infont of us at napayuko.

KURT's POV
Halos hindi ako makatulog simula kagabi. I can't forget what mei told me.
"SANA SI PATRICK NALANG NA PALAGING NANDYAN. SANA SIYA NALANG." Does she
despise me that much? Na mas hihilingin pa niyang mahalin si patrick kesa sa akin?
Arrgghhh!!! Hindi ko kasi masabi sa kanya ang ibig sabihin ng mga decoded words
ko, kasi ayokong mahirapan pa siya.

Pababa na ako ng hagdan para mag-almusal ng makasalubong ko ang isa naming

katulong.
108

"sir, gising na po pala kayo. Handa na po ang breakfast." Tumango ako at naglakad
na. Nasa likod ko siya pero may naalala ako kaya nilingon ko siya ulit.
"manang si mei po nasa dining table na po ba?" tumigil ang katulong namin at
umiling.

"sir, tulog pa po ata. Hindi pa po nalabas sa kwarto eh." Nakayuko siya sa akin
habang nag-eexplain. Tumango ako sa kanya saka nagsalita.
"sige po mauna na kayo. Ako na po ang gigising kay mei." At para na rin makapagusap pa kami. Naglakad ako papunta sa kwarto niya at huminga ako ng malalim
bago kumatok. Nanginginig ang kamay ko at sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.

*tok* *tok*

Walang sumagot mula sa loob siguro tulog pa siya. I opened the door at pumasok sa
loob ng kwarto niya. i walk silently papunta sa kama niya at para akong sinasaksak
ng isang libong kutsilyo sa nakita ko. si mei at patrick magkatabi sa kama natutulog
magkayakap pa. Hindi ko alam ang gagawin ko. kung aalis ba ako o susuntukin si
patrick para makatulog na ng tuluyan.

I chose the first one. Pero lintek na katangahan at natalisod ako, nalaglag tuloy ang
brush ni mei. Tumingin ako sa kanila at nakita kong gumalaw ng kaunti si patrick
pero hindi siya nagising. It gives me a chance to look at mei the second time. Para
siyang isang anghel kung matulog. Ang amo amo ng mukha niya. bigla ko na
namang naramdaman ang pagtibok ng puso ko na sobrang bilis, pero kailangan
kong pigilan.
Tumalikod ako at nagsimulang magkalad. But i stop walking when i heard a voice.

"bakit mo tinititigan ang fiance ko?" lumingon ako at nakita kong nakatayo na si
patrick at nakangisi sa akin.
"sorry dude. Nakatulog lang kami ni mei. Don't worry i wont touch her. nirerespeto
ko siya dahil kahit papano mahalaga siya. Ayoko lang na nakikita siyang umiiyak
lalo na kung ikaw ang dahilan." Pareho kaming nakatingin sa natutulog na si mei.
Kahit kelan talaga napakamanhid niya. hindi manlang niya nararamdamang may
tumititig sa kanya?
109

"i-it's ok. May breakfast na sa baba. Gigisingin ko sana kayo." Tumalikod ako sa
kanya. I want to look at me for the last time pero alam ko hindi na pwede. Hindi na
kasi siya akin eh.

"it's ok? Talaga? so ok lang na pakasalan ko siya? Magkaroon kami ng maraming

anak?" sinamaan ko siya ng tingin at nginitian lang ako at halos wala na akong
nakitang mata niya. SINGKIT!!
"joke lang!! Pero dude sana wag mo nalang siyang paiyakin. Ang hirap kasing
pangitiin siya kapag umiiyak. Don't worry im not inlove with her. she's just my sister.
Yun lang. Sige gigisingin ko na siya." Tumango ako at umalis na ng kwarto.

"Pero dude sana wag mo nalang siyang paiyakin." Ganun na ba siya nahihirapan sa
akin? Palaging umiiyak na ako ang dahilan? Ang hirap makita at malamang
miserable siya dahil sayo.

I walk quietly papunta sa dining area. Ang lungkot lungkot sa bahay na ito. Malaki
nga, maganda pero hindi masaya. Walang buhay. Salabas lang mukhang maganda
pero kapag pumasok ka sa loob, sobrang lungkot. Mas gugustuhin ko pang
makasama si nanay doon sa bahay na tinitirhan niya kesa dito. Ayaw kasi ni nanay
na tumira dito sa bahay na ito, tama na daw ako. Kasi ako lang naman daw ang
kamag-anak eh. Haayyyysss. Nakakalungkot kumain mag-isa.

"sir, coffee,tea or juice?" umiling ako. I only smile at the maid.

"wala pa ba sila mei? Aakyatin ko lang ulit." tumayo ako sa kinauupuan ko at
bumalik sa kwarto ni mei. Napahinto ako dahil sa narinig na ingay sa loob.

"ahhhhh!! Patrick nangangawit naman ako sa posisyon natin. Change position tayo."
Change position? Anong ginagawa nila? Dinikit kong mabuti ang tenga ko sa
pintuan ng kwarto ni mei para mapakinggang mabuti ang usapan nila.

110

"ayan... ahhh. Sarap. Diinan mo pa. Ahhhh....."diinan?! akala ko ba hindi gagalawin

ni singkit si mei?! Arrrgghhh!! Makakasapok ako eh!! Papasok na sana ako nung
marinig kong may magsalita na naman.

"kulit mo. Mamaya ha, ako naman. Kailangan masarapan din ako." ANONG SIYA
DIN?! BAKIT KAILANGAN PA NIYANG MASARAPAN?! ARRRGGHHH!! Makakapatay na
ako!! Pigil na pigil ang emosyon ko kasi ayaw kong magpadalos dalos.

"ARAAAYYY!! PATRICK DAHAN DAHAN. NAGMAMADALI?!"ano gusto niya slowly but

surely?! Aaaahhhh!! Mababaliw ako!! Takte naman!! Gusto ko na silang pasukin sa
loob pero sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko kaya dinikit ko pang mabuti ang
tenga ko sa pintuan.

"ahhhhh!! Nakikiliti ako.... ahahahahah.... tama na... ayoko na... ahhhhh!!!!" tapos
na sila?! Teka!! Ayaw na daw ni mei.
"sorry. Tara back from start tayo." Ayaw na nga ni mei eh!! Back from the start
ulit??!!! binuksan ko ang pinto at nagulat ako sa nakita ko. patrick is massaging
mei's foot.

"shit!" shit!! Nakakahiya

CHAPTER 23- ADVICE
MEI's POV
We silently follow kurt papunta sa diining area. I can really feel ang awkward
situation sa pagitan naming tatlo. Hindi ko alam kung anong kalokohan ang
pumasok sa isip ko at nilandi ko si patrick.

"hubby, gusto mo nito?" pinagsandok ko si patrick ng kanin at nilagyan ang plato

niya. i glance at kurt at nakatuon lang ang tingin niya sa aming dalawa. Gusto ko
siyang pagselosin. Hindi ko alam kung bakit. Basta gusto ko magselos siya.

"eto pa oh. Kain ka ng marami eh. Napagod ka kagabi diba?" sumulyap ako kay kurt
na parang aliw na aliw na nakatingin sa amin. I smiled at him wickedly at nginitian
niya ako. Those smile na parang nang-aakit. Na parang lalo pa niyang pinapabilis
111

ang puso ko. iniwas ko ang tingin ko at hinalikan si patrick sa pisngi. Gusto kong
paulit ulit na sabihin sa kanya at sa sarili ko na hindi ko na siya mahal.

"ano ba ginagawa mo mei?" takang tanong sa akin ni patrick. Mean ba ako para
sabihing gusto ko siyang gamitin para bumalik si kurt sa akin? Kahit na alam kong
mali gusto ko akin nalang siya ulit. kasi sa kanya, sa kanya lang ako naging masaya.
Naging malaya. Tumawa ng hindi pilit. Humalakhak hanggang gusto ko. umiyak ng
walang pumipigil dahil alam kong may magpupunas ng mga luha ko. masama ba
yun?

"nothing hubby. Kain ka na. Subuan kita gusto mo?" sinubukan kong kunin ang
kutsara pero pinigilan niya ako.

Ngumiti ako sa kanya at nagsimulang kumain mag-isa. I keep on glancing at kurt at

parati ko siyang nahuhuling tumitingin sa akin at napapailing. Natapos kami sa
pagkain na puro tunog at kalansing lang ng mga kutsara at tinidor ang maririnig.

"mei, bakasyon tayo sa subic." Nakaupo kami ni patrick sa sofa at nanunuod ng t.v.
si kurt naman ay dumiretso sa kwarto niya para makapagbihis. Papasok pa daw kasi
siya. I imagine myself na nagkakabit ng necktie niya or pumipili ng suit na susuutin
niya. ako ang mag-aabot ng briefcase niya at hahalikan siya bago umalis. Pero hindi
na mangyayari yun. AAAAAAHHHHH!!! MEI LIEN WANG!! STOP THOSE STUPID
DREAMS OF YOURS.

"sure. Tayong dalawa lang ba o kasama ang family mo?" umiling siya. Magsasalita
na sana siya ng may marinig kaming boses mula sa likod namin.

"saan kayo pupunta?" napalingon kami kay kurt nanakasuot na ng black suit niya.
he really looks good. No! He looks so gorgeous. Napasulyap siya sa akin at iniwas ko
ang tingin ko sa kanya.

"dude, pupunta kami ng subic for vacation. Mga 1 week lang. Kung ok lang sayo.
Don't worry pinaalam ko na si mei sa mommy niya." I looked at kurt at napatingin
din siya sa akin.
112

"sure. Pwede naman basta kasama ako eh." Napanganga ako sa sinabi niya. he is
looking seriously at me. Napanganga ako sa sinabi niya.

"WHAT?! HINDI PWEDE!" napatayo ako sa kinauupuan ko at nakatingin sa kanya ng

diretso.

"why not? Ikaw lang ba ang invited? Wala ba akng karapatang sumama?"
nagkakataasan na kami ng boses ni kurt at nag-iinit na talaga ang ulo. Fine! Kung
gusto niyang sumama fine with me.

"actually, kasama din sila yvonne at JG eh." I looked at Patrick in disbelief.

Napakaawkward naman ng situation na yun.

"kelan ba ang outing?" nag-iwas ako ng tingin sa kanila. Parang hindi ko pa kayang
harapin si JG at Yvonne. Ang hirap kasi na magsabi ng sorry lalo na kay Yvonne.
ARRRGGGHHH!! IM SO STUPID!!

"the day after tomorrow na. Sorry kung medyo rush ha.. pero ka-" hindi na natuloy
ni Patrick ang sasabihin niya dahil sa biglang pagtunog ng doorbell.

I walk to the door at binuksan ito. Nagulat ako sa lalaking nasa likod ng pintuan.

"JG?!" he is so pale at hinimatay siya sa mga kamay ko. napaupo kami sa sahig
dahil sa sobrang bigat niya. he is burning hot. Timulungan ako ni patrick at kurt na
dalhin siya sa guest room. We immediately contact our family doctor para patignan
siya.

"mei, tawagan mo si yvonne or di kaya ang mommy ni JG." Kanina pa inutos ni kurt
sa akin na gawin yun pero hindi ko alam kung tatawagan ko ba sila o hindi.
Natatakot ako. Natatakot akong harapin ang ginawa ko.
113

"me-mei...." kami nalang ni JG ang nasa kwarto ngayon dahil hinihintay ni patrick
ang doctor sa labas at si kurt naman umalis na dahil tumawag na ang secretary
niya.

"JG... ok ka lang ba? Just rest ok?" tatayo na sana ako para tawagin si patrick pero
hinawakan niya ang kamay ko.

"p-please.... t-tell yvonne t-the truth.... hindi...hindi ko kayang mawala siya.. s-sa
buhay ko... m-mamamatay ako." I saw his teardrop fell bago siya tuluyang mawalan
ulit ng malay.

Napaupo nalang ako ulit sa tabi niya at tinignan siya. Bakit ang unfair ng mundo?
May mga taong isang kisap lang nila nasa harap na nila ang taong magmamahal sa
kanila ng buong puso. Samantalang ako, minsan na nga lang magmahal sa maling
tao pa. Nakakainis! Napakaunfair! Ilang beses ba ako kailangang umiyak para
makita ko ang para sa akin?

Naramdaman ko ang pagpatak ng tubig sa kamay ko. umiiyak na pala ako. Ang
swerte mo yvonne. Nagdial ako ng number at kumakabog ang dibdib ko sa sobrang
kaba.

***
Pumasok na sa kwarto ang babaeng pinakaimportante kay JG. Tumayo ako sa
kinauupuan ko at nakipagbeso ako sa kanya.

"good morning po tita." Ngumiti lang siya sa akin. She really looks like JG. Ang huli
kong kita sa mommy niya ay nung graduation day namin nung high school.
Nilapitan niya si JG at tumingin ulit sa akin.

"how is he?" hinawakan niya ang kamay ni JG at parang naiiyak na siya. Kasalanan
ko ang lahat ng ito eh. Hindi talaga siya katulad ng ibang nanay. Baka kung iba ito,
kanina pa ako sinugod at sinampal.

114

"ok na po siya tita. Natignan na rin po siya ng doktor kanina. Sabi po, stress po at
nagpaulan kaya ganyan. Pahinga lang daw po ang kailangan niya." tumango lang
siya sa akin saka naupo sa upuan sa tabi ng kama.

"s-sige po t-tita, maiwan ko na po muna kayo." Akmang lalabas na ako ng kwarto ng

tawagin ako ni tita autumn.

"Mei, i heard what happened to you and believe me, i've been there." Napahinto ako
sa paglalakad at humarap sa kanya. She is smiling at me. Lumapit siya sa akin at
hinawalan ako sa kamay.

She assisted me sa sofa sa tabi. Nakahawak siya sa kamay ko at nakatingin sa akin.

"i was madly inlove with my brother. Sobrang hirap. Sobrang hirap magtago.
Sobrang hirap pigilan ang nararamdaman. Gusto ko nang sumuko. Andami na
kasing humadlang. Pero, in the end asawa ko na siya." Nabigla ako sa kinuwento ni
tita autumn. Hindi ko alam na may ganun palang kwento ang buhay ni JG.

"Mei, ito lang ang gusto kong sabihin sayo. Kung mahal mo, ipaglaban mo. Kung
hindi para sayo, learn how to give up. Walang masama. Walang namamatay sa
pagsuko dahil minsan sa pagusko mo doon mo makikita ang dahilan ng ipaglalaban
mo." Napangiti ako sa sinabi niya at niyakap niya ako.

"thank you po. P-pero po tita...." tumingin siya ulit sa akin at ngumiti.

"sa tingin mo po ba kailangan ko pang ipaglaban si kurt?" she touched my face and
my hair at hinawakan niya ang kamay ko.

"ikaw lang ang nakakaalam niyan Mei. At sana wag mong idamay ang ibang tao sa
sakit na nararamdaman mo. Kasi, sa huli kung sino pa ang sinaktan mo sila pa ang
dadamay sayo sa huli." Niyakap niya ak for the last time bago ako ako lumabas ng
kwarto. Siguro dapat ko nang tawagan ang isa sa importanteng babae sa buhay ko.
115

***
She is not answering my call kaya pinuntahan ko siya sa bahay nila. Nagdoorbell
ako at ang katulong nila ang nakasagot. Parati akong nandito kaya pinapasok niya
ako.

"ma'am nasa kwarto po niya si ma'am yvonne." Ngumiti lang ako sa kanya at
nagtuloy tuloy sa kwarto ni yvonne.

I did not bother to knock on her door. Tuloy-tuloy akong pumasok sa kwarto niya at
nakita ko siyang nakahiga sa kama. She looked at me at parang nakamamatay ang
mga tingin niya. iniwas ko ang tingin ko at naramdaman ko ang paglakad niya
papunta sa akin.

Then a painful slap awaken my being.

CHAPTER 24- W.E.L.L

MEI's POV
"what are you doing here?" kita ko ang galit sa mga mata ni yvonne. Gusto ko
siyang yakapin. Magsorry sa kanya, pero natatakot ako. Hindi ko magawang igalaw
ang mga paa ko dahil sa mga titig niyang parang papatay sa akin. Alam kong malaki
ang kasalanan ko sa kanya, pero dahil lang ba sa isang lalaki, magkakasira kami?
Noon siya ang takbuhan ko kapag may problema ako sa mga lalaki,pero ngayon
siya na ang kaaway ko dahil sa lalaki.

"s-sorry...." iniwas ko ang tingin ko sa kanya dahil nagbabadya na rin ang mga luha
sa mga mata ko. gusto kong ipakita sa kanya ang mas malakas na mei. Ang mei na
hindi kayang magbaba ng pride pero taksil na luha, nilaglag ako. Kusang tumulo. I
just can't bear the pain in my heart especially nasa harap ko ang bestfriend ko.

"sorry?! Bakit mei, may magagawa ba yang sorry? Babalik ba si JG sa akin?

Mawawala ba ang sakit na nararamdaman ko na sinaktan ako ng nag-iisa kong
bestfriend? Maalis ba ang katotohanan na kaya akong saksakin sa likod ng nag116

iisang babaeng minahal ko bukod sa nanay at kapatid ko? meron ba? Ha?! Sumagot
ka!!" hinawakan niya ang braso ko ng sobrang higpit, pero para akong nagiging
manhid dahil hindi ko yun maramdaman. Gusto ko siyang yakapin pero wala akong
lakas ng loob. Ayaw gumalaw ng mga kamay ko. litong lito ako. Isa lang naman ang
gusto ko eh. Ang maalis ang sakit sa puso ko, pero bakit parang nadadagdagan pa
ata.

"yvonne... im sorry. Please, patawarin mo na ako. H-hindi ko... *sniff* hindi ko

kayang mawala ang bestfriend ko." i still can manage to say those words to her
kahit na hirap na hirap ako. Unti unti niyang binaba ang kamay niya mula sa mga
braso ko at tinignan ako. Then i heard her laugh.

"BESTFRIEND?! HAHAHAHAHA. ANONG KLASENG JOKE YAN MEI?! WALA KA NANG

BESTFRIEND!! Tinulak mo na palayo diba? mei, ako nalang ang kakampi mo dito
ginago mo pa!! Lagi kami nag-aaway ni JG dahil mas kampi ako sayo kesa kay kurt.
Eh anong magagawa ko mas mahal kita kesa sa sinungaling mong kapatid eh. Pero
nakalimutan ko,wala na pala ang mei na bestfriend ko!" tumalikod siya sa akin at
naglakad papunta sa kama niya. sinundan ko siya habang iniipon ang lahat ng lakas
ng loob ko.

"yvonne, lalaki lang si JG pinag-aawayan natin?! Lalaki lang yan yvonne! Kailangan
ka niya ngayon! Wag ka ngang immature!!" tumayo siya sa kinauupuan niya at
lumapit sa akin.

"LALAKI?! BAKIT SINO BA ANG UNANG UMIYAK SA ATIN DAHIL SA LALAKI? DIBA
IKAW?! AT SINO ANG UNANG DUMAMAY SAYO?! DIBA AKO?! AT ANONG GINANTI
MO?! NILANDI MO ANG BOYFRIEND KO!!" i looked directly into her eyes. Eto ang
ayoko eh. Lumalabas ang pagiging bitch ko.

"KUNG MAHAL KA TALAGA NI JG HINDI SIYA MAGPAPALANDI SA AKIN. EH SA GAGO

ANG BOYFRIEND MO, PUMAYAG NA MAGPALANDI SA AKIN ANONG MAGAGAWA KO"

*PAK*

117

Isang malakas na sampal ang dumapo sa pisngi ko. isang malakas na sampal na
gumising sa pagkatao ko. nakita kong tumutulo na ulit ang mga luha ni yvonne. I
tried to hug her but she pushed me away.

"a-alam ko naman eh..." she started out. Nakayuko siya sa akin at kita ko ang
pagpatak ng mga luha niya.

"yvonne..." gusto ko siyang damayan pero walang anumang salita ang maibigay ko
sa kanya para mapagaan ang pakiramdam niya. pumunta ako dito para magkaayos
kami. Hindi ko aakalain na magkakagulo pa kaming dalawa.

"d-dati pa... ikaw na ang gusto niya... n-nakikita ko yun... k-kaya nga nagduda ako
nung niligawan niya ako... i saw all his efforts para sa akin... pero everytime na
*sniff* nakikita ka niya.. his eyes are smiling... *sniff*.. p-parang hindi ko ata kaya
yun....y-yung patawanin siya ng ganun? N-naiinggit ako sayo kasi ikaw ang palagi
niyang n-nakikita. Maganda ka, matalino, mabait at higit sa lahat-"

*PAK*

I slapped her so hard. Sobrang lakas para maisip niya mga sinasabi niya.
nakahawak lang siya sa pisngi na sinampal ko.
"STOP YOUR INSECURITIES JEWEL YVONNE RODRIGUEZ BRIONES!! You don't know
kung ano ang iniisip ni JG! Wala kang karapatang icompare ako sa iyo, dahil
magkaiba tayo!! Ibang iba!! So Stop it!! WALANG JG NA BABALIK SAYO DAHIL HINDI
KA NIYA INIWAN!! Kahit na ilang beses mo siyang itulak palayo, sayo parin siya
babalik. He's not happy because he loves me, he was happy because he's my
bestfriend. Oo hindi ko nga nakikita ang pagngiti ng mga mata niya kapag nakikita
ako, pero ikaw nakikita mo ba ang pagsusumikap ni JG para maipakitang mahal ka
niya? hindi! Kasi puro insecurities mo ang nakikita mo. Maswerte ka dahil nasa
harap mo na ang taong magmamahal sayo ng lubos. Eh ako?! I need to search the
whole world again bago ko siya makita. Wag kang selfish at wag kang tanga!"
tumalikod ako sa kanya at naglakad papunta sa pintuan. Bago ko tuluyang buksan
ang pinto, muli akong nagpaalala sa kanya.

118

"kung mahal mo talaga siya, magkakatiwala ka sa kanya kahit ilang babae pa ang
lumandi sa kanya. Kung mahal mo siya, matuto karing magsorry. Ang isang relasyon
hindi pinapagana ng iisang tao kundi ng dalawa. Isang marunong umintindi at isang
marunong magpatawad." Hindi ko naman gustong magkasira sila eh. At sana
maayos ko na ang gulo na ito.

***
Hapon na nung nakauwi ako sa bahay. Wala na si patrick doon pero nagpapahinga
parin si JG sa guest room. Bumaba na ang lagnat pero ayaw pang umuwi. Wala daw
siyang mukhang maihaharap sa tatay niya dahil pareho lang daw sila. Hindi ko
maintindihan ang gusto niyang sabihin pero pilit ko nalang siyang iniitindi.

"hindi ka daw kumain buong maghapon?" umupo ako sa kama niya at tumingin lang
siya sa bintana. Akala ko hindi niya ako napansin kaya tatayo na sana ako para
lumabas ng bigla siyang nagsalita.

"nagkausap ba kayo?" nilingon ko siya at nakatingin siya sa akin. Tumango ako sa

kanya atparang may kung anong sigla sa mga mata niya.

"ta-talaga?! anong sabi niya? pupunta ba siya dito? Aalagaan niya ba ako?
Napatawad na ba niya ako?" napailag ako sa mga tanong niya. ngumiti nalang ako
sa kanya at tumango.

"oo, pero sabi niya magpagaling ka daw muna kasi ayaw niyang mahawa sa lagnat
mo." Binuksan ko na ang pinto at aalis na sana ng magsalita siya ulit.
"kayo, ok na ba kayo? Im sorry sa gulong ginawa ko sa friendship niyo. Naaalala mo
dati? Ako taga-awat kapag nag-aaway kayo ni yvonne nung nasa grade school
palang tayo. Pero ngayon, im the reason ng away niyo. Noon, kayo ang umiiyak sa
akin kasi nagkagirlfriend mga crush niyo pero ngayon ako na ang dahilan ng luha
niyo." Lumapit ako sa kanya at niyakap ng mahigpit.

"shhh... wala kang kasalanan. Kasalanan ko lahat. Kung tinaggap ko lang sana agad
agad ang tungkol sa amin ni kurt, sana hindi kayo nadamay. Kung sana hindi ako
nainggit sa inyo sana ok kayo ngayon. Sorry ng marami JG. Sana lang maging
119

mature na ako noh." umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at hinawakan niya ang
kamay ko.

"oo nga. sana sa birthday mo, magmature ka na. Hahahahaha." Hinampas ko siya
ng mahina sa braso niya at natutuwa ako at nakikita kong medyo ok na siya.

Hinintay ko munang makatulog si JG bago ako lumabas ng kwarto. Nagulat ako nang
nakita kong nakatayo doon si kurt. Ngumiti ako sa kanya at ngumiti din siya sa akin.

"mei/kurt" nag-iwas kami ng tingin nung nagkasabay kaming magsalita. i feel the
awkward air around us. Napansin kong hindi pa pala siya nakakapagpalit ng damit.
Tinignan ko ulit siya at pilit na ngumiti.

"ahhh.. h-hindi ka pa a-ata nakakapagpalit. S-sige una na ako." Akmang aalis na ako
nung naramdaman ko ang paghawak niya sa braso ko. naramdaman ko na naman
ang electricity sa hawak niya. yung kuryenteng bigla bigla nalang tutunaw sa puso
ko. may kung anong bigat sa dibdib ko na hindi ko mapigilan na para bang dahilan
para pumatak ang luha ko.

"pwede ba tayong mag-usap?" hindi ko alam kung ano pa ang pag-uusapan namin
pero hindi ko rin alam kung bakit ako pumayag.

Dinala niya ako sa garden ng bahay. Tahimik ang paligid at medyo malamig ang
hangin. Nakatingin lang siya sa langit at hinihintay ko siyang magsalita. naalala ko
na naman yung huling pag-uusap namin sa garden. The day na nakipagbreak siya
sa akin. Bumalik na naman ang sakit sa puso ko na parang tinutusok ng libo libong
karayom. Napahinga nalang ako ng malalim sa naiisip ko.

"mei...." he broke the silence. Magkatabi kaming nakatayo at tinignan ko siya.

Nakatingin parin siya sa langit kaya tumingin din ako sa tinitignan niya.

120

"im so proud of you." Nagulat ako sa sinabi niya at tumingin siya sa akin at
nakangiti. His smiles na para bang unti unti akong tinutunaw. Unti unting hinihigop
ang pagkatao ko. wala akong nagawa kundi ngumiti pabalik sa kanya.

"sorry nga pala sa mga nangyari sa atin these past few days. Sorry kasi....."
hinihintay kong ituloy niya ang sasabihin niya pero nakita ko siyang yumuko.
Tumingala naman ako para pigilan ang pagtulo ng luha ko.

"sorry kasi pinaasa mo ako? It's ok. Im fine now kuya kurt. Tanggap ko na. Tanggap
ko nang hindi tayo pwede sa isa't isa. Kapatid kita at sana till the end kasama kita."
Napatingin siya sa akin at nakita kong gulat parin siya sa sinabi ko. ngumiti ako sa
kanya kahit na deep inside sobrang sakit. Hindi ko nga alam kung paano ko
nagawang ngitian siya eh.

"mei...." muli akong tumingin sa langit dahil parang gusto talagang pumatak ng
mga luha ko. gusto kong ipakita sa kanya na mas malakas na ako. Na tanggap ko na
ang lahat kahit na deep inside hindi pa.

"siguro oo, mahal pa kita. I admit it. Hanggang ngayon ikaw parin. Pero kung
patuloy kong iisipin ang tungkol sa relasyon na hindi pwedeng ipilit. Puro sakit at
galit lang ang mararamdaman ko. gusto ko namang matutong magmahal ng iba.
Gusto kong matutunang mahalin si patrick. Naiinggit ako kay JG at Yvonne eh.
Masaya silang dalawa. Gusto ko ring sumaya." Nagulat ako dahil bigla niya akong
niyakap. Sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa akin and i felt nothing but
warmth.

"sana nga mei, sumaya ka. At sana sa pagsaya mo, sumaya din ako. 322 WELL mei.
Remember that." Napakalas ako sa pagkakayakap sa kanya at tinitigan siya. Parang
nawala ang lahat ng bara sa lalamunan ko dahil sa 322 well niya na yun.

"ano?! Alien ka na ba ngayon?!" narinig kong tumawa siya. Yung wagas niyang
tawa. Yung tawa na nagpapakita ng tunay na siya. Simula ng lumipat siya dito sa
bahay never kong narinig ang pagtawa niya na yun. gusto ko tuloy magpafiesta
dahil tumawa siya.

121

"porket may code, alien na kaagad? Di ba pwedeng idinadaan ko nalang sa code

ang mga gusto kong sabihin sayo?" he is grinning ear to ear na para bang tuwang
tuwa siyang pinaglalaruan ako. Pero, kahit na ganun natutuwa ako dahil kahit
papaano ay masaya siya.

"so, nakikigaya ka na? Kailangan nambabara? Ano ba kasi yang code code mo?
Bakit hindi mo nalang sabihin sa akin?" nagpout ako sa harap niya. kasi dati nung
kami pa gumagana eh. Baka ngayon gumana ulit. kinurot niya bigla ang pisngi at
ilong ko.

"42!! Ahahahahahaha. Those codes are for me to keep and for you to know. Good
night. Tandaan mo 322 well isama mo narin ang 547. Ahahahahaha. Pumasok ka na
sa loob ha." Bigla nalang siyang tumakbo papasok sa loob at naiwan akong nag-iisip
sa mga codes na pinagsasasabi niya. 42?! 322 well?! 547?!
Aaaaaaaaahhhhhhhhh!!! Sumasakit ulo ko!!!
***
Magang maga ang mata ko dahil sa eyebags. Hindi ako nakatulog dahil sa mga
codes ni kurt na yan. nakatulog nga ako pero puro codes parin niya ang panaginip
ko. hindi ko alam kung kikiligin ba ako o hindi eh.

Pababa na sana ako ng hagdan ng makarinig ako ng ingay mula sa guest room kung
saan inuoccupy ni JG. Lumapit ako ng konti sa pinto at nakinig sa ingay sa loob.

"mainit nga kasi hipan mo muna."

"ang arte mo naman!! Sampung beses ko na tong hinipan. Nadala na ng ihip ko
lahat ng sustansya."
"ehh!! Wala naman diyan ang vitamins ko eh. Nasa kisspirin at yakapsule mo. Dali
enge akong kisspirin mo"
"che!! Manahimik ka nga Josh Gabriel Tolentino Ramirez!! Dadagukan kita diyan eh.
Hindi pa tayo bati remember?! Liligawan mo pa ako ng ten years!!"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko at binuksan ng kaunti ang pinto. Sinilip ko silang
dalawa at parang wala pa atang tulog si yvonne. Kita ko kasi ang mga eyebags sa
122

mata niya. napangiti ako sa nakikita ko. atleast kahit papano, ok na sila at sana
hindi ko na sila magulo pa.

"alam mo bangkumakatok dito si yvonne ng alas singko ng madaling araw?

Ipaghahanda daw niya si JG ng breakfast. Sweet lang diba?" nasa likod ko pala si
kurt. Sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko at konting pihit lang ng ulo ko
mahahalikan ko na siya sa pisngi. Hindi ko tuloy alam ang gagawin ko. either aalis o
hindi.

"good morning. See you sa dining table penge muna ako ng appetizer" hindi pa man
ako nakakasagot, naramdaman ko na ang malambot niyang labi sa pisngi ko.

"kumain ka na little sister. 322 well!! Ahahahahaha" napailing nalang ako sa sinabi
niya. isinara ko ang pinto ng kwarto pero may pumigil dito mula sa loob. Napatingin
ako at nakita ko si yvonne na hawak hawak ang pinto.

"mei....

Bessy ko i miss you."

123

CHAPTER 25-ELLA
MEI's POV
Bessy ko i miss you."

Hindi ko na pinalampas ang sandali at agad kng niyakap si yvonne. Isang mahigpit
na yakap. Hindi ko narin napansin na tumutulo na pala ang mga luha ko.

"s-sorry... s-sorry talaga y-yvonne..." unti unti nang tumutulo ang mga luha ko at
naririnig ko rin ang paghikbi ni yvonne.

"ok lang bessy. Miss na miss na miss na miss na kita. I can't bear to lose you. Sorry
din" nagkalas kami sa pagkakayakap at pinunasan ang luha ng bawat isa. Then,
after that we just laugh.

Nagkwentuhan kami sa may sala at para bang pakiramdam ko, isang buong taon
kaming hindi nagkita. Kung anu-ano na nga ang napagkwentuhan namin hanggang
sa napag-usapan namin ang tungkol sa amin ni kurt.

"kamusta na kayo?" kami? Bakit may kami ba? Ako nga mismo hindi ko alam kung
kamusta na kami eh. Siguro, tama na ang pag-uusap namin kagabi. Tanggap ko
nang hindi kami para sa isa't isa. Na hanggang ganito nalang kami. Siguro, he's my
true love, yung soulmate. Pero diba sabi nga ni paulo coelho "you can't marry your
soulmate" kasi daw other half mo lang siya. kukumpletuhin lang niya ang pagkatao
mo.

"uy!! Hindi ka na sumagot diyan mei. Ok na ba kayo?" i just smiled at her and
nodded. Niyakap niya ako ng mahigpit and whispered to my ears.

124

"mei, alam ko hindi ka ok. Ano pang silbi at bestfriend mo ako? Alam ko, you can do
it. Ikaw pa!! Ikaw ata ang pinakamalakas na babaeng kilala ko." with her words, i
found happiness in my heart. Tama siya. Kaya ko ito.

Puro kwentuhan lang ang ginawa namin ni Yvonne, isama mo pa ang pang-aasar
namin kay JG. Buti nga at kahit papaano maayos na ang lagay niya. even though,
nakikita ni yvonne ang pagngiti niya sa tuwing makikita ako ni JG siguro siya lang
ang makakapagbigay ng contentment sa buhay nito. Kahit kasi anong saya ang
nasa puso mo kung wala namang contentment, it's useless.
By lunchtime, dumating si patrick kaya lalong lumala ang kulitan. Nagkatakutan pa
dahil nagsalang ng horror film si patrick.

"BOOOOO!!!" someone shouted on my ear and i almost jumped in my place.

"ugghhh!! I hate you!! I hate you!! I hate you so much patrick chin!!"
pinaghahampas ko siya sa dibdib at tawa lang siya ng tawa. Ok! I have a weird
fiance.

"you should have seen your face wifey. Ahahahahaha. I love it!! Sana ininstagram
ko. ahahahahah" i continued punching his chest hanggang sa bumagsak kami sa
sahig. I was on top of him and he stopped laughing. Nagkatitigan kami sa mga mata
and i could hear my heart pounding.

*bzzzzzt*
Tumayo kaming dalawa at sinagot niya ang phone. Nakita kong nagbago ang
expression ng mukha niya nung makita niya ang cellphone screen niya.

"hello, ella?" that's the last line i heard from him bago niya tuluyang sinara ang
pinto. Nagkatinginan kaming tatlo at nagkibit balikat. Maya-maya balik sa pagaasaran kaming tatlo.

"bessy, diba pupunta tayong subic? Wala pa akong swimsuit!!" nakapout si yvonne
sa akin at niyakap ko siya.
125

"hep hep!! Bawal ka kayang magswim suit. Makikita ang mga taba mo noh."
sinamaan namin ng tingin si JG na nakaupo sa kama at pinapapak ang pop corn na
niluto namin kanina.

"sexy kaya si bessy. Inggit ka lang. Bleh." Para tuloy kaming bumabalik sa
pagkabata.

"oo!! At maghahanap ako ng bagong boyfriend doon. im sure madami akong

makikita." I was surprised when JG jumped from the bed at tumabi kay yvonne. He
hugged her so tight at nakita kng namula ang mukha ni yvonne.

"wag please. Kung ayaw mo akong maging boyfriend ulit, ok lang basta wag ka
nang maghanap ng iba. Magmadre ka nalang. Mamamatay ako kapag nakita kitang
may ibang kasama and it kills me million times sa tuwing iniisip kong may mahal
kang iba eh." Hindi ko mapigilang kiligin sa mga sinasabi ni JG kay yvonne but at the
same time hindi ko rin mapigilang manghinayang. Kung hindi dahil sa akin baka
hanggang ngayon sila parin.

"t-tara na nga b-bessy..." kumalas si yvonne sa pagkakayakap kay JG at hinila ako

palabas ng kwarto. We saw patrick na may kausap parin sa phone.

"punta lang kami ng mall." I whispered to him and kissed his cheeks. Tumango lang
siya sa akin at tumalikod. Para ngang nag-aaway sila ng kausap niya eh. I really
wondered kung sino si ella na yun.

"bessy, sino si ella?" napatingin ako kay yvonne na nakaupo sa tabi ko. nagpahatid
kami papuntang mall.

"hindi ko din alam eh." I looked out of the window still thinking that ella.

126

"hindi ka ba nagseselos manlang?" i almost laugh sa sinabi ni yvonne. I raised one

of my eyebrow at tumingin sa kanya.

"hindi. Bakit naman ako amgseselos? Patrick's just my friend. Fiance ko lang siya
pero hindi ko siya mahal. You know that. And besides...." i doubt kung sasabihin ko
pa ba yun. napatingin ako sa kanya at nakangiti siya sa akin.

"you still love him, right?" hindi na ako nakasagot sa tanong niya dahil nasa tapat
na kami ng mall.

***
We entered every botique na madadaanan namin. Wala kaming pinalagpas even the
department store. Sobrang dami naming pinamili at sa sobrang pagod nagkayayaan
kaming kumain.

"b essy, where are we going to eat?" tanong ni yvonne sa akin. Tumitingin tingin ako
sa paligid at hindi ko napansin na may nakabangga na pala ako.

"sorry miss." I saw a beautiful lady infront of me. She has a beautiful smile at
napakaamo ng mukha niya.

"it's ok. My fault. Your mei lien wang right?" napatango ako ng di oras.
Nagkatinginan pa kami ni yvonne, exchanging galnces.

"so, ikaw pala si mei. Ang pinalit niya sa akin. Not bad afterall. By the way, im ella."
Then she waved us goodbye.

Ella, where did i heard that name??

CHAPTER 26- HAPPY BIRTHDAY

127

MEI's POV
Maaga akong nagising dahil eto na talaga!! Outing na namin at plano pa naming
salubungin ang birthday ko. naeexcite na ako. Naligo ako kaagad at pinrepare ang
mga gamit ko.

*tok*
*tok*

Lumingon ako sa pinto sa likod ko and mama entered my room. I smiled at her at
medyo messy pa ang itsura niya. halatang kakagising lang din.

"happy birthday baby." She kissed me on my cheeks at niyakap ko siya ng mahigpit.

Naupo kami sa kama ko and she handed me something.

"singsing to galing pa sa lola ko. it's made of jade at ito lang ang natagong
kayamanan ng pamilya ko. this is handed to the first born female of our family. Sana
alagaan mo itong mabuti." I feel my eyes began to water and feel the urge to hug
her.

"mama naman eh mas lalo kong namimiss si papa." Humiwalay siya sa

pagkakayakap sa akin at hinaplos ang mukha ko. i feel her soft and tender touch
that made my heart feel warmer than before.

"sorry anak. Sorry at hindi ko nagawang protektahan ang pamilyang ito. Sorry at
nasasaktan ka dahil sa kasalanang nagawa ng papa mo. At sorry dahil... dahil... you
are forced to marry the boy you don't love." Nakita ko ang pagtulo ng luha ni mama
and it makes my heart torn into pieces.

Hinawakan ko ang pisngi niya at pinunasan ang mga luha niya. "no ma. Wala kang
kasalanan. It's not your fault kung bakit may anak si papa sa iba. Hindi mo rin
kasalanan na minahal ko si kurt at hindi din kasalanan na sapilitan akong
pinapakasal kay patrick. I want to love him. To know him better and it's not your
mistake. It's my choice." Niyakap niya akong muli and i felt her uneasiness gone.
128

Tinulungan ako ni mama na magligpit ng gamit at pagkababa namin sa salas ay

nandun na si patrick at sila yvonne. Dinaanan na pala ang dalawa. Lumingon din
ako sa kwarto ni kurt and i saw him coming out of the door with his bag.

"good Morning." I smiled at him and passed by me and i followed him.

"tulungan na kita. "kinuha niya ang bag ko and we headed at the van.

*beeep*
*beep* *beep*

"bessy!! Bilis!! Excited na akoooo!!!!" kumakaway si yvonne mula sa van and i saw
patrick approaching us. Kinuha niya ang bag namin ni kurt at inayos nila sa loob ng
van. Naupo ako sa unahan at nakatutok pa sa akin ang aircon.

"morning wifey!!" he kissed me on my cheeks at kahit na medyo matagal tagal na

kami, nabibigla parin ako sa mga actions niya.

"happy birthday. Sana maenjoy mo ang araw mo." He told me before he started the
engine.

Tulog ako buong biyahe at ginising nalang nila ako nung nasa subic na kami.
Bumaba ako ng sasakyan at nag-inat inat. Ginala ko ang paningin ko and the beach
is such a breath taking place. Nakakapangrelax talaga kung hindi ko lang narinig
ang pag-aaway sa tabi namin.

"JY naman eh..." napalingon ako kay JG at Yvonne na nag-aagawan sa bag.

129

"kaya ko ngaaaa!!!" Yvonne told him pulling the bag closer to her. ang saya lang
nilang tignan. Parang mga bata parin as usual.

"lika na wifey." Naramdaman ko ang pag-akbay ni patrick sa akin at nginitian ko

siya. Bitbit na pala niya ang mga gamit ko. naglakad kami papunta sa villa na nirent
namin. We roam around the house at nakita ko ang infinity pool sa likod ng villa.

"share tayo ng bed bessy. Parang dati lang. Waaaahhh!!!" nagtatatalon si yvonne sa
kama namin habang nagliligpit ako ng gamit namin.

"yvonne, baka naman masyado mong pinapahirapan si JG ha." Napatigil siya sa

pagtatatalon sa kama at napayuko.

"be-bessy.. ang t-totoo niyan... n-natatakot ako." Napatigil ako sa pagliligpit ng

gamit namin at naupo sa tabi niya. i hugged her tight and so does she.
"wag kang matakot. Mahal ka niya. he would never hurt you. Alam ko yan." kumalas
siya sa pagkakayakap sa akin and look at me suspiciously.

"eh ikaw, kelan ka hindi matatakot magmahal?" nagulat ako sa tanong niya dahil
maski ako hindi ko alam ang sagot.

"hindi naman maaalis sa atin yun mei eh. Kahit sino matatakot. Parang kapag
nahiwa ka ng kutsilyo, matatakot kang hawakan dahil mahapdi kapag nahiwa ka.
Maghihintay ka ng tamang panahon para mawala ang takot mo until you realize you
can do better. Mei, yun lang naman ang ginagawa ko eh. I want to remove the fear
inside of me before i could hold him better." Sasagot pa sana ako pero tinawag na
kami ni patrick for our lunch.

***
Gabi na pero nakatambay parin kaming lima sa paligid ng bonfire. Tawanan, asaran,
lambingan, takbo sa dagat lusong at kung anu-ano pa. Gusto kong salubungin ang
birthday ko kasama sila.
130

"uy!! One hour nalang before ang birthday ni mei. Game game. Get your gifts for
her." utos ni patrick sa kanilang tatlo. JG and Yvonne run back to the villa so do
patrick. Naiwan si kurt sa tabi ko at nakatitig lang sa bonfire. There's a pain in my
heart na hindi siya nag-effort para sa birthday ko. hindi rin naman ako umaasa na
may regalo siya sa akin pero, masakit parin.

"mei..." nilingon ko si kurt at nakatingin parin siya sa bonfire. I felt my chest

thumping so hard at para bang lalabas na ang puso ko sa sobrang kaba.
Nakakabingi ang katahimikan pero mas nabibingi ako tibok ng puso ko.

"b-bakit..." i look at the bonfire too and i saw it dancing through the wind.

"p-pwede ba tayong mag-usap?" nakatayo na siya and he is offering me his hand.

Aabutin ko na sana ang kamay niya ng biglang dumating ang tatlo. Bigla kaming
naghiwalay and no one dared to talk between the two of us.

"ito gift ko sayo Mei. Since eighteen ka na, inipon ko lahat ng pictures mo simula
pagkabata at ginawa kong scrapbook. I also leave some pages para sa happenings
ngayong gabi. I love you bessy." Yvonne handed me the scrapbook and scan each
pages. Yung iba im sure hiningi pa niya kay mama.

"thanks bessy. I love it." I stood up and hugged her.

"eto naman ang para sayo" JG handed me a box and i unwrapped it. I effin love the
content! BAG!!! Super duper addicted lang talaga ako sa bag.

"ang hirap maghanap niyan ha. Kay Ninang Dahlia pa ako nagpabili kasi sa Paris
lang may ganyan. Unlimited edition pa." I hugged JG and thanking him at the same
time.

131

"ito naman ang akin wifey." Lumapit sa akin si patrick at sinuotan ako ng isang
kwintas. A locket actually. Binuksan ko yun at may picture kaming dalawa doon.

"do you like it?' he almost whispered to my ears. Tumango ako sa kanya at hinalikan
siya sa pisngi. Napalingon ako kay kurt and he is looking away from us. Para bang
may iniisip siyang iba.

We spend the next few minutes with each other hanggang sa nagkayayaan na ang
bawat isa na maglakad lakad. Ako, i just stayed infront of the bonfire and played the
fire using the stick.

"hi." Naramdaman kong may tumabi sa akin at nilingon ko kung sino. Si kurt pala.
Nakatingin din siya sa apoy tulad ko. i don't know pero parang may gusto siyang
sabihin sa akin na hindi niya masabi.

"pwede ba tayong mag-usap?" tumango ako sa kanya and he stand up and i

followed him. Pumunta kami sa tagong parte ng beach and he sat by the rock.
Tumabi ako sa kanya and we both look at the dark horizon.

"happy birthday." He started the conversation.

"thanks. Gift ko?" biro ko sa kanya. Nabigla ako nung hinawakan niya ang kamay ko
at nabigla ako. There's something missing with his touch. Wala na ang kuryente.

"here." Nilingon ko siya and i was welcomed by his lips. I tried to struggle but he
held my nape and the kiss began to go deeper. Nalilito ako sa nararamdaman ko.
akala ko wala na kasi hindi ko na ang spark sa hawak niya kanina. Pero, kung wala
nang spark bakit ganito ang puso ko. nagwawala.

I began to respond to his kisses and i was cathing my breath when we stop kissing.
Gulat parin ako sa nangyari at isang malutong na sampal nalang ang naibigay ko sa
kanya.
132

"BAKIT MO GINAWA YUN?!" he is not answering my question nor moving his head.

"s-sorry mei.... please for just 1 minute kalimutan mo munang kapatid mo ako.... at
sana kalimutan mo ang isang minutong ito. " nagulat ako sa pakiusap niya but i just
found myself nodding.

"meyen..." i felt a pinch in my heart at halos hindi ako makahinga. I heard him sigh
at kahit na madlim kitang kita ko parin ang itsura niya.

"gift ko para sayo." He held out a box and opened it. Nabigla ako sa laman. It was a
ring. A simple silver ring. Kinuha ko yun and i examine it.

"mei will you marry me?" napatunganga ako sa tanong niya. parang biglang tumigil
ang pag-ikot ng mundo at wala akong marinig na iba kundi ang tibok ng puso ko
pati narin ang mga salitang binitiwan niya.

"silence means yes." Before i could react he again planted a kiss to my lips. We
kissed like eternity before he finally let me go.

"yan ang gusto kong itanong sayo matagal na. But reality is killing us. We are
siblings. 322 WELL and 547 MEI. 322 means G-"

"MEI!! KURT!! SAAN NA KAYOOO???" hindi na naituloy ni kurt ang sasabihin niya
dahil biglang lumabas ang tatlo na kanina pa pala kami hinahanap.
CHAPTER 27- A NEW BEGINNING
MEI's POV
nakabalik na kami sa maynila pero hindi parin mawala sa isip ko ang mga sinabi sa
akin ni kurt nung gabing yun. 322 WELL AND 547?! Anong ibig niyang sabihin dun?
Ayokong bigyan ng ibang pakahulugan yun dahil ayokong umasa sa wala. Mahirap
nang masaktan ulit.
133

Hindi na rin kami masyadong nagkikita ni kurt. He's always busy sa office at ako
busy sa studies ko. Gusto ko nang makawala sa hawlang ito. Si patrick palaging
nandyan. I can't say na pinalitan niya si kurt sa puso ko pero unti unti niya akong
sinasanay sa presence niya.

"mei, bilisan mong kumilos, malilate na tayo." Pasukan na naman. Panibagong

buhay college at panibagong pressure. I looked at my reflection in the mirror and i
smiled. Ihaharap ko na naman sa kanila ang mei na hindi umiiyak at palaging ok. I
have to wear m mask once again para hindi sila mag-alala sa akin.

Palabas na ako ng kwarto ko ng makarinig ako ng pagsara ng pinto. It's not my door
but the door beside my room. His door. Nagkatinginan kami sandali at parehong
nag-iwas ng tingin. Awkardness is all around us.

"uhmmm.... p-pasok ka na?" tumango ako ng marahan at ngumiti sa kanya. I turn

around para umalis na sana, but his words made me stop.

"yung nangari nung birthday mo kalimutan mo na yun." Napapikit ako a tumango.

GAGO KA BA?! KALIMUTAN?! EH HALOS BUONG SUMMER YUN ANG GUMULO SA ISIP
KO EH TAPOS SASABIHIN MONG KALIMUTAN KO? TANG INA LANG!!

Lumakad na ako at pinuntahan si patrick na prenteng nakaupo sa salas namin. I

stared at him bago siya tumingin sa akin.

"tagal mo!!" reklamo niya. Pilit kong pinipigilan ang luha ko kaya inirapan ko siya at
nagdirediretso sa kotse niya.

I waited for him to open the car for me but he didn't. He just tap my shoulder at
niyakap niya ako.

134

"ge lang iiyak mo lang yan." With his cue my tears started to fall. Ilang oras din
akong ganun bago ako tuluyang kumalma.
Kinuwento ko sa kanya ang lahat ng nangyari at hindi siya umimik pagkatapos ko
magkwento. Ano pa ba ang aasahan ko sa isang patrick chin na mahilig mang-asar?

Nakarating kami sa school nang hindi nagsasalita ang kahit na sino sa amin.
Katangahan ko na naman ang umiral. Magkwento daw ba nang nangyari sa inyo ng
ex/brother mo sa fiancee mo ba? Tanga lang diba?

"bakit mo pa kasi pinipilit kung alam mo namang hindi na pwede. Alam kong
masakit sa part niyong dalawa. Tigilan mo na ang kahibangan mo mei lien wang
kung ayaw mo nang masaktan, simulan mo sa sarili mo." Pinatay niya ang makina
ng kotse at saka lumabas. I followed him but i bumped his back dahil huminto siya
sa paglalakad.

Tinignan ko ang nasa harap namin and he is starled on what he saw. Infront of us is
a beautiful girl and i think napakafamiliar ng mukha niya sa akin.

"mika..." i heard him whispered the name of the girl. Nakita kong unti unting
lumalapit ang babae sa amin and she looked at me from head to foot. Inirapan ko
rin siya dahil ayoko sa lahat ang minamaliit ako.

"we meet again mei. Im ella remember?" pilit kong hinalungkat ang utak ko kung
may nakasalubong o kakilala ba akong ella. Then it struck me. Siya nga pala ang
nakabangga namin ni yvonne before kami pumunta ng subic before my birthday.
"yes i remember you. Sige mauna na ako sa inyo may klase pa ako eh. Bye patrick."
I reached for his cheek pero parang nadedma ako. Hindi niya lang naman ako
pinansin at iniwas pa ang pisngi niya sa akin. Kung ayaw niya di wag.

Iniwan ko silang dalawa at nagngingitngit ang kalooban ko. feeling ko, kakilala niya
yung ella na yun eh. Aish!! Bakit ganun?? Nagseselos ba ako? Bilis naman.
135

"bessy, what's with your face?" arrghhh!! No matter how much i want to tell you
yvonne, ayoko kasi bibigyan mo lang ng malisya.

"nag-away ba kayo ni patrick?" tinignan ko ng masama si JG and he raised his two

hands as a sign of defeat. Hindi ko alam kung galit ba ako sa kanya dahil sa mga
sinabi niya kaninang katotohanan tungkol sa akin o dahil dinedma niya ako sa harap
ng ella na yun. Sino ba kasi yun at nagagawa niyang matulala.

"well i guess, the bitchy mei is back. Good luck." JG patted my back at napayuko
nalang ako sa desk ko. Sobrang preoccupied ng utak ko at hindi ko alam kung bakit.
The noise inside our room started to get louder and louder and i want to find a
peace of mind. Tinaas ko ang ulo ko para patahimikin sila pero tila ako ang
napatahimik.

"hi mei, can i sit beside you?" i just nod pero i can feel that she is up to something.
Yumuko nalang ulit ako sa desk ko dahil sobrang tamad ng pakiramdam ko. Parang
wala ang hubby ko sa tabi ko, wala din akong bestfriend, boyfriend at halos lahat
lahat na. WAAAHHH!! PATRICK CHIN!!! SORRY NA!!! >.<

"you know what? Hindi ako tumatanggap ng pagkatalo." Tinignan ko siya and i saw
that she is smirking at me. Hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin sa sinabi
niya but it just made clear when these words came from her mouth.

"PATRICK CHIN IS MINE." What?! What does she mean by that?!

***
Lumipas ang araw, linggo at buwan at nalaman ko kung ano ang gustong iparating
ni ella sa akin. She loves competition. She is always competing with me. As a
campus queen, as a dean's lister at kahit sa mga boys. Wala naman talaga akong
pakialam kung sino ang manalo sa aming dalawa or what pero sa kanya, its like a
big deal sa tuwing natatalo niya ako.
136

"sir, sino po ang nakakuha ng highest grade?" she's asking our trigo professor na
kabibigay lang midterm grades namin. Napatingin ito sa kanya a tinignan ulit ang
laptop niya.

"hmmm... sa lahat ng section na hawak ko, it's Ms. Wang ang nakakuha ng highest
grade. 98" walang aamor amor na sabi ng prof namin. Nakita ko siyang umirap sa
akin at pinagkibit balikat ko lang ito. Ayokong magmayabang kasi i deserve it at
kahit ipagmayabang ko ito, no one would congratulate me and be happy for me.

Hanggang sa ganung bagay lang naman ang competition ni ella sa akin. She never
hurt me and do those stuffs. Akala ko magiging mabuti ko siyang kaibigan kapag
sunod sunod ang defeat niya pero nagkamali ako. Mas naging pursigido siyang
talunin ako. Pinagbigyan ko siya, i made her feel that she's on top but it's no use.
Hindi parin siya nakuntento. Arggghhh!! Hindi ko na alam kung anong gagawin ko sa
babaeng ito para manahimik lang.
ELLA's POV
Nakakainis!! Mei defeated me once again. Bakit palagi nalang siya? Nakakainis na
ah. Lumabas ako ng classroom with a heavy heart. Hindi pa man ako nakakalayo,
nakasalubong ko na kaagad si patrick at gusto ko man siyang iwasan. Hindi ko
magawa. He grabbed my arm at hinarap niya ako sa kanya.

"please umalis ka na dito. Wag mo na siyang guluhin pa." OUCH!! Sakit lang dre.
Pinapalayo na niya ako para sa babaeng yun? Samantalang noon, pinapanatili niya
ako sa tabi niya. Look at how people change over time.
Binawi ko ang braso ko at tinignan siya. "sa tingin mo ba bumalik ako para sayo?
Your wrong mister. Hindi lang ikaw ang lalaki sa mundo. I came back here because
of my boyfriend. Pwede ba wag kang magilusyon matagal na tayong tapos." I could
see pain in his eyes pero wala akong pake. Kulang payan sa sakit na naramdaman
ko nung iwan mo ako pat. Kulang na kulang.

"pero please lang mika.." i cut his sentence after hearing that name.

137

"it's ella for you. Matagal nang walang mika sa mundong ito." Umalis na ako sa
harap niya dahil sobrang sakit na makarinig ng pagtatanggol mula sa bibig niya.
Pagtatanggol hindi dahil ako ang pinagtatanggol niya kundi dahil ako ang sa tingin
niyang nananakit.

I feel my eyes began to water kaya napaupo ako sa pinakamalapit na bench. Shit
lang!! Tama na ang pag-iyak ella. Kaya ka nga bumalik dito kasi okay ka na diba? Eh
ano pa ang iniiyak iyak mo? He's not worthy of your tears!!

"wipe your tears young lady." Napatingin ako sa nagmamay-ari ng panyong nasa
harap ko and i saw a guy infront of me. Gwapo siya pero nakakakita ako ng lungkot
sa mga mata niya.

"no thanks. May panyo ako." I took my handkerchief from my pocket and wipe my
tears away. Akala ko umalis na ang lalaki pero hindi pa pala. Naupo siya sa tabi ko
at tumingin lang sa mga taong nagmamadaling pumasok sa mga klase nila.

"let me guess, your boyfriend broke up with you kaya ka umiiyak." I let out a crazy
laugh. FVCK!! Kung break up tears lang din ang pag-uusapan malamang nakailang
piga na ang panyo ko.

"no. I would not cry over a crazy random guy. I'd rather cry because of a handsome
guy like you." Tumingin ako sa kanya at ganun din siya sa akin. Nakita ko ang
pagkabigla sa mga mata niya at tinawanan niya ako ng malakas.

"hahahahahaha. Your funny alam mo ba yun? By the way i'm kurt benedict and you
are?" he gave me his hand which i shake.

"im ella tan your future girlfriend." Again tinawanan niya ako. Let's see kung
makakatawa ka pa nang ganyan KURT WANG
CHAPTER 28- KURT's FIANCEE

138

KURT's POV
"kurt, nasa pilipinas na ang fiancee mo."

ang hirap palang maging nag-iisang lalaki ng mga wang. hindi ko pwedeng
pagdesisyunan ang sarili kong nararamdaman. Pati si mei nasasaktan ko na. gabi na
pero hanggang ngayon hindi parin ako makatulog. Hindi pa kasi umuuwi si Mei.
hindi ko pa naririnig ang pagkanta niya sa kabilang kwarto. sa loob ng isang taong
pagtira ko sa bahay na ito, marami akong nalaman sa kanya and it makes me love
her even more.

napapapikit na ako ng may narinig akong busina ng sasakyan sa labas. akala ko

kung sino ang dumating sasakyan pala ni patrick. ramdam ko ang sakit ng dibdib ko
sa tuwing nakikita ko silang magkasama ni Mei. Parang tinutusok at hindi kaya ng
kahit na anong pain killer ang sakit na nararamdaman ko.

I silently went donwstairs at pinagmasdan sila papasok sa bahay.

"Umuwi ka na nga. nababaliw ka na naman." narinig kong sabi ni mei sa kanya. i

could say na masaya si mei sa kanya. siguro tama na ang ipaubaya ko kay patrick
ang kaisa-isang babaeng mahal ko bago manlang ako magpaalam sa kaya.

"pakiss muna." AY LINTEK!! BINABAWI KO NA!! HINDI KO NA IPAPAUBAYA SA KANYA.

KIKISKISIN KO MUNA SA PADER.

"che!!! umuwi ka na gabi na noh at isa pa magmimeet tayo nila yeye bukas diba?
tigl tigilan mo ako patrick chin." pinagtulakan ni mei si patrick palabas ng pinto saka
naglakad paakyat ng hagdan. nagmadali akong pumanik sa taas para hindi niya ako
maabutan pero ambagal ko palang kumilos.

"k-kurt? gising ka pa?" i tried to compose myself saka ako humarap sa kanya. tae!!
akala ko sa mga kwento ko lang nababasa ang ganitong pakiramdam. grabeh ang
kaba ng dibdib ko at pakiramdam ko hindi ako makakilos o makapagsalita manlang.
isang maling galaw ko lang and im dead.
139

"ahhh... o-oo. nakarinig k-kasi ako ng busina sa labas akala ko k-kung sino."
tumango siya sa akin saka tumalikod. ayoko na siyang tignan dahil nahihirapan na
akong pigilan ang sarili ko. I want to hug her tight and tell her how much i miss her
but i don't know how. at kahit alam ko kung paano, mahirap parin dahil hindi pwede.

Sinara ko na ang pinto ng kwarto ko at dinig na dinig ko ang pagsara ng pinto niya
sa kabilang kwarto. ang tahimik ng gabi pero dinig na dinig ko ang tibok ng puso ko
kanina. Andaming gustong gawin at sabihin pero hindi pwede. Nung nasiguro ko
nang nasa loob siya agad agad akong bumaba sa kusina para ipagtimpla siya ng
kape. ewan ko nga kung nakakatulog pa siya sa kape eh. Imbes na gatas ang
inumin, kape siya ng kape. AISH!!! tama na nga ang reklamo Kurt Benedict huling
beses ko na itong magagawa sa kanya dahil pagkatapos ng lahat ng ito, babalik at
babalik parin siya kay Patrick.

***
"MARTIR" sinamaan ko ng tingin si ella na naglalaro sa cellphone niya pero nakikinig
daw siya sa akin. Ilang linggo na simula ng magtransfer si ella dito sa school namin
at siya ang palagi kong kasama. Kaya napagkakamalang kami. Ano namang
masama? mabait naman siya eh, yun nga lang may tinatago sa sarili.

"salamat ha. bumuti ang pakiramdam ko." I told her sarcastically. humarap siya sa
akin at ngumiti. ganito lang kaming dalawa ni ella, sapat na ang mag-asaran kami
sa buong araw at hindi na pinapansin ang mga tao sa paligid namin.

"tignan mo si mei. nakatingin na naman dito." tumingin ako sa parteng nginuso niya
at nakita kong nag-iwas ng tingin si Mei. Natutuwa ako kasi kahit papano nagseselos
parin pala siya. Inalis ko ang tingin ko sa kany at tumayo na sa kinauupuan ko.

"Where are you going?" habol ni ella sa akin. Bilib talaga ako sa babaeng ito, kahit
na nakaheels pa ang bilis parin makabahol.

"Sa condo ng nanay ko. sama ka?" tumango siya sa akin sabay kapit sa braso ko.
140

Gabi na nang makauwi ako galing kay mama. Kinakamusta niyo ang nangyari? Wala
naman. Ininterview lang niya si Ella. Tinatanong lahat ng family background at
gusto ni mama na pakasalan ko na. Hindi ko nga syota yung tao nakakahiya kaya.

After namin pumunta kay mama, dumiretso kami sa mall at doon na nananghalian.
naalala ko na naman ang mga sinabi ni mama sa akin kanina. Naramdaman ko ang
awkwardness sa pagitan naming dalawa.

"iniisip mo ang offer ni mama na pakasalan ako?" nakita kong nanlaki ang mga
mata niya na siyang dahilan kaya napahagalpak ako ng tawa.

"You're an @sshole kurt benedict wang." nginitian ko lang siya at nagpacute sa

harap niya. napabuntong hininga siya ng sobrang lalim kaya tumingin ako sa kanya.

"what if ako ang fiance mo?" napatingin ako sa kanya at lalo akong napatawa ng
malakas. Bigla niyang binitawan ang kutsara niya kaya napatigil ako sa pagtawa.

"ARRGHHH!!!@SSHOLE!!! nagsasabi ako ng totoo. kung ayaw mo maniwala, then see you
later." padabog siyang tumayo sa kinauupuan niya saka umalis. Hinabol ko siya pero
hindi ko na siya naabutan pa. Grabeh talaga ang babaeng yun. Saan kaya nagsuot
yun? bahala na nga. magsosorry nalang ako sa kanya bukas.

***
Madalim na ng makauwi ako sa bahay. Ang lungkot ng bahay na ito. Malaki nga,
maganda pero walang buhay.Napabuntong-hininga nalang ako sa naisip ko at
pumanik na sa taas.

"Kurt." napatigil ako sa paglalakad dahil sa narinig kong boses. hindi na ako
nagtataka kung bakit ayaw ni Mei sa kanya. Mei is like a princess locked in a tower
because of him.

141

"Lolo." binalikan ko siya at nagmano sa kanya. Mabigat ang loob niya sa akin at
hindi ko alam kung bakit. Ramdam kong may galit siya sa akin. Diba ito naman ang
gusto niya ang magkaroon ng apong lalaki? Mas lalo akong naawa para kay Mei.
Para sa kapatid ko.
"Magbihis ka. We are going to meet your fiancee." tumango ako sa kanya at
nagtuloy-tuloy na sa kwarto ko. Naalala ko na naman ang sinabi ni Ella sa akin
kanina at mas lalo akong napailing sa kanya.

Pagkabihis ko, bumaba na ako kaagad at napansin kong kaming tatlo lang ni lola
ang lalakad. Hindi ko tuloy maiwasang magtanong ng tungkol kay Mei.

"h-hindi po ba sasama sila Mei?" Hindi na ako pinansin ni lolo dahil tuloy-tuloy na
siyang naglakad papunta sa sasakyan.

"nandoon na sila. Tayo nalang ang hinihintay. Halika na." ngumiti ako kay lola at
sumunod narin kami kay lolo.

Sa isang chinese restaurant ang pinuntahan namin. Agad kong natanaw sa loob si
Mei kasama si Patrick at ang mama niya. Masaya silang nagtatawanang tatlo lalo na
si Mei pero agad din itong nawala nang makita niya ako.

"Maupo ka na." utos sa akin ni lolo. Naupo ako sa tabi mismo ni Mei. I felt nothing
but silence. Simula ng malaman namin na magkapatid kami, ito ata ang unang
beses na makakasama ko siya sa harap ng hapag-kainan. Nakakapanibago, lalo na
at nakikita kong si Patrick ang inaasikaso niya at hindi ako. Gusto kong manapak ng
tao. Nagseselos ako pero alam kong wala akong karapatan.

"Mr. Wang, im sorry we are late." napatigil ang lahat dahil sa pagdating ng isang
babae at lalaki. They were at their mid-40's at nakipagkamay sila kay lolo at lola.
Sila siguro ang mga magulang ng mapapangasawa ko.

142

"and this is my granddaughter's fiance, Patrick Chin." Nawala ang mga ngiti sa labi
nilang dalawa ng makita nila si patrick. Hindi ko alam kung anong meron pero alam
kong may mali.

PATRICK's POV
"Mr. Wang, im sorry we are late." napatigil ako sa pakikipag-usap kay Mei hindi para
tignan ang dumating kundi dahil sa sobrang pamilyar ng boses nila.

"Masyado pa kayong bata. Please hiwalayan mo na ang anak namin. Para rin ito sa
ikabubuti niyo."
naalala ko na naman ang araw na iyon. Yung araw kung saan pilit nila akong
hiniwalay kay Mica. Hindi pa siguro nila ako napapansin dahil busy pa sila sa
pakikipag-usap sa yeye at nainai ni Mei.
"and this is my granddaughter's fiance, Patrick Chin." sa wakas napatingin narin sila
sa akin. Nawala ang mga ngiti sa labi nila dahil dito.

"Good Evening Mr. and Mrs. Tan. It's been a long time. Kamusta na po kayo?" Hindi
nila ako pinansin at tinuon muli ang pakikipag-usap kay Mr. Wang. Ang sakit, hindi
dahil dineadma nila ako kundi malalaman ko na si ella pala ang fiance ni Kurt.
Magiging Wang na ang last name niya at hindi chin. Alam ko naman ang dahilan
kung bakit nila kami pinaghiwalay eh. Hindi kasi kami singyaman ng mga Wang
noon. Di katulad nila mayaman na talaga ang pamilya samantalang ako kailangang
igapang ng mga magulang ko ang nalulugi na naming negosyo.

"ok ka lang?" naramdaman kong hinawakan ni Mei ang kamay ko at tumango lang
ako sa kanya. I do look ok outside but i am already crying inside. Makikita ko na
naman si Ella. Baka hindi ko na mapigilan ang sarili ko at mahila ko siya paalis dito.

"nasaan na ba si Micaela? kahit kelan talaga ang batang yun." Mica. Kelan ba kita
makukuha ulit?

"akala ko mahal mo ako? hindi pala. Bakit mo ako pinaasa Patrick? s-sabi mo... sabi
mo hindi mo ako iiwan." ang sakit para sa akin na makita siyang umiiyak dahil sa
143

akin. Ang laki kong gago nagagawa kong paiyakin ang nag-iisang babae na
mamahalin ko ng ganito

"im sorry mica, pero hindi kita mahal. Hindi mo ba maintindihan, pinaglaruan lang
kita tulad nila." shit!!! hindi ko magagawa yun. Masyado kitang mahal para
paglaruan.
*PAK* ramdam ko ang sakit dahil sa sampal niya pero mas masakit ang
nararamdaman ko sa loob.

"You'll regret this. Pag nagkita ulit tayo, hinding hindi na ako babalik pa sayo." gusto
ko siyang habulin, yakapin halikan but it's too late. tama siya pagsisihan kong
pinakawalan ko siya.

"patrick...."

ang laki kong gago. sana hindi ko nalang sinunod mga magulang mo sana kasama
pa kita ngayon. sana tayo ang masaya. sana tayo ang magpapakasal.

"pat..." *poke* *poke*

miss na miss na kita. sana wag ka nalang pumunta dito para hindi mo na
papakasalan si kurt. tapos liligawan kita tapos-

"ehem..." napatingin ako sa taong nasa harap ko. naramdaman ko na naman ang
pagbilis ng tibok ng puso ko. BAKLA NA KUNG BAKLA eh sa hindi ko alam kung
paano ko idedescribe ang nararamdaman ko eh. Para akong matutunaw at nagiging
estatwa.

"nice to see you again patrick." she gave me her smile at kinuha ko ang kamay niya
na kanina pa pala nag-aabang na kunin ko. I kissed it at nagulat siya at lahat ng tao
sa table.
144

"nice to see you too, mica." inismiran niya ako at naupo sa tabi ni Kurt. ang layo
naming dalawa pero kitang kita ko parin ang mga ginagawa niya. Nagseselos ako.
Gusto kong sapakin si Kurt pero wala akong karapatan.

ELLA's POV
"magccr lang po ako." paalam ko sa kanilang lahat dahil kanina pa naglalakit ang
mukha ko. Kanina parin kasi ako kinukulit ni kurt tungkol sa nangyari kanina. Hindi
daw kasi siya kaagad naniwala sa akin.

Nag-ayos ako agad agad at ready nang lumabas ng C.R ng magulat ako at nang
may humigit sa kamay ko at napapasok ako sa katapat na pinto ng girl's C.R

"what the hell are you doing?!" pasigaw kong tanong sa kanya. He is looking directly
in my eyes at ibang emosyon ang nakikita ko dito. it's longing. hindi ko alam kung
saan pero, bago ko pa man maisip kung saan he is already claiming my lips. Masikip
ang lugar namin at madilim pa pero para akong lumulutang sa hangin. I missed him
alot. His hugs, his kisses his everything. I just miss him. ARRGHHH!! MAGTIGIL KA
MICAELA TAN BAKA NAKAKALIMUTAN MO ANG GINAWA NIYAN SAYO?!
pinalo-palo ko siya sa dibdib niya pero niyakap lang niya ako at halos mawala ang
lakas ko lalo na sa binulong niya.

"I MISS YOU MICA."

***
Unang araw ng pasukan at sobrang naninibago si mica sa paaralang papasukan
niya. Freshman palang siya sa high school at wala siyang kakilala dito. Inggit ang
nararamdaman niya sa mga iba niyang kaklase na kasama ang mga kaibigan niya.

"nawawala ka ba?" napatingin si Mica sa boses sa gilid niya. Nakatingin sa kanya

ang isang lalaki at nakangiti pa. Hindi maitatago ang kagwapuhang taglay nito at
nanibago si Mica sa nararamdaman niya. Naramdaman niya ang paglukso ng puso
niya at sobrang bilis ng tibok ng puso niya.
145

"h-hindi." agad niyang iniwas ang tingin sa lalaking kaharap. naramdaman din niya
ang pamamawis ng kamay niya na nakahawak sa strap ng bag niya.

"first year ka rin ba? tara tignan natin ang room natin." hinawakan siya ng lalaking
kakakilala lang niya at naramdaman niya ang kakaibang kuryente sa pagdamping
iyon ng balat nila. Agad silang nagtungo sa mga classroom ng mga first year para
tignan ang mga listahang nadoon.

"Ayan dito pala ang room ko eh. Ikaw saan ka ba?" tinignan ni Mica ang listahan at
parang tumalon ang puso niya dahil nakita niya ang pangalan niya sa parehong
klase tulad ng sa lalaki.

"dito din ako. ka-classmate tayo." nahihiya pa niyang sabi sa kausap. nakita niya
ang ngiti sa labi ng lalaki at hinawakan siya ulit sa kamay at naupo silang
magkatabi.

"ako nga pala si patrick. ikaw, anong pangalan mo?" inalok ng lalaki ang kamay
niya at nahihiyang hinawakan ito ni mica.

"m-micaela tawag sa akin eh." nakita niyang napasimangot ang kausap at nagpout
pa. Doon niya napansin ang mapupula nitong labi na para bang napakalambot at
masarap hawakan.

"ang haba naman. hmmmm... mica nalang tawag ko sayo." kinurot siya nito sa
pisngi saka nanahimik sa kinauupuan niya.

***
"it's ella!!" nang dahil sa halik nayun naalala ko ang lahat. Peste tong patrick na ito.
I saw is signatured smirked once again at hinawi ang buhok na humaharang sa
mukha ko.

146

"ella? i'd stay with mica. magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating
school pagkatapos nitong dinner na ito. maghihintay ako sayo hangga't kaya ko.
Wag mo nang itanong kung bakit basta pumunta ka." after nun, binuksan na niya
ang pinto at lumabas na parang wala lang nangyari. napabuntong hininga nalang
ako at bumalik sa C.R para mag-ayos ulit. Doon ko lang napansin na may luha na
pala sa mga mata ko. Hindi niya hinawi ang buhok ko kundi pinunasan niya ang luha
ko.
***
"mica sabay tayo magrecess ha." hindi pa tapos ang math lesson nila pero rinig na
ni mica ang pagbulong ng bestfriend niya na si patrick. Natatawa nalang siya sa
inaasal nito. Parang bata kung minsan ang nag-iisa niyang kaibigan na isa siguro sa
dahilan kung bakit ganito ang nararamdaman niya para dito.

*riiiiiiiiinnnnnnnnnngggggg*

"yehey!! tara na sa garden."hinawakan na naman siya sa kanyang kamay at hinila

papunta sa tambayan nilang dalawa. naupo na silang dalawa at hinanda ni mica
ang pagkaing hinanda niya para sa kanilang dalawa.

"bakit andami ata mica? takaw mo ata ngayon?" tanong nito sa kanya ero nakatuon
ang pansin nito sa pagkaing inilalabas niya galing sa lunch box.

"pandalawang tao kasi yan. hinanda ko para sa ating dalawa." inilabas na niya ang
favorite na siomai ni patrick na siya mismo ang gumawa at nagtimpla.

"wow!!! favorite ko yan!!! salamat Mica." nilingon ni mica ang kaibigan at sa di

inaasahang pagkakataon nagtagpo ang mga labi nila na kinagulat nilang dalawa.
Hindi malaman ni Mica kung ano ang mararamdaman sa nangyari.

"f-first kiss k-ko yun!!!" mangiyak-ngiyak na sambit niya. hanggang sa tuluyan nang
tumulo ang mga luha niya.

147

"s-sorry. Mica wag ka na umiyak. mica.... uy." napatigil si mica sa pag-iyak hindi
dahil sinabi ni Patrick kundi dahil sa yakap nito.

"sorry na. wag ka na magalit. gusto mo, boyfriend mo nalang ako? p-papanagutan
ko yung kiss na yun." lalong bumilis ang tibok ng puso ni Mica at ramdam niya ang
pag-init ng mukha niya. Her first Boyfriend, Her first kiss.
***
"sorry at hindi ako naniwala sayo kanina." sabi ni kurt sa akin pagkababa ko ng
sasakyan niya. Tumingin ako sa kanya at ngumiti.

"it's ok kurt. Kahit sino naman iisiping biro lang yun eh. Sige pasok na ako. Good
night." tumalikod na ako sa kanya pero hinigit niya ako at muli akong napaharap sa
kanya.

"what's you relationship with Patrick?" tanong niya sa akin. Inaasahan ko nang
tatanungin niya ako ng ganun pero hindi ko alam na ganun niya kabilis napansin
ang mga iyon.

"he's just.... he's just an old stranger from the past." an old stranger na sana hindi
ko minahal at hindi ko rin nakilala o nakasalubong manlang.

"sige, paniniwalaan kita ngayon pero inaasahan ko na sasabihin mo sa akin in the

future. Ge pasok ka na."

***
"sa susunod na linggo na ang JS ninyo. So, everyone is expected na pupunta at
syempre kailangan kasama ang mga dates nila." paliwanag ng homeroom teacher
nila. Ayaw niyang makinig dahil hanggang ngayon hindi parin nababanggit sa kanya
ni Patrick na sila ang magkadate sa JS. Kahit na tatlong taon na silang mag-on
nahihiya parin siyang iopen sa kasintahan ang tungkol sa topic.

148

"Ma'am may I go out?" paalam niya sa teacher nila. Hindi niya lang talaga kayang
makinig dito so she excuse herself from the class. Nasilip niya ang kasintahan sa
kabilang section at nakikinig nang mabuti sa gurong nasa harapan nila. Ito ang isa
sa ikinalulungkot ni Mica. Magkahiwalay silang dalawa. Ngayong taon lang ata sila
hindi naging magkaklase at kahit na parang pambata ang kwento kung bakit naging
sila, kinikilig parin siya kapag iniisip niya.

Dumiretso siya sa C.R at inayos ang sarili. Pinalipas lang din niya ang nalalabing
minuto para magsimula ang next subject nila. nang marinig na niya ang bell ay
agad na siyang lumabas.

"Mica." nilingon niya ang tumawag sa kanya at nakita niya ang kasintahan na agad
namang humawak sa kamay niya. Tatlong taon na pero parang pareho parin ang
epekto ng mga ginagawa nito sa kanya. Ramdam parin niya ang kuryente sa
paglapat ng mga balat nila. Ramdam din niya na para siyang lumulutang sa
alapaap sa tuwing magkasama o magkausap sila.

"Bakit ka lumabas ng room niyo?" tanong niya dito. Napansin niyang binabagalan
nito ang paglalakad nila para din siguro magkasama pa sila ng matagal.
"nakita kasi kitang dumaan sa classroom kaya nagpaalam ako sa teacher. Ok ka
lang ba? parang antamlay mo?" sinipat pa ng binata ang leeg at noo niya para
tignan kung may lagnat ba ito o wala. tinabig lang niya ito at napabuntong hininga.

"wala akong sakit. Im fine. wala lang ako sa mood. tara balik na tayo sa room."
pagsisinungaling niya. Nauna na siyang maglakad para iwasan ang mga tanong ni
Patrick sa kanya.

"tungkol ba to sa Prom?" napatigil siya sa paglalakad at nanlamig ang buong

katawan niya. naramdaman niya ang paglapit ng kasintahan sa kanya at unti-unti
na nga siyang napaharap dito. Nagtagpo ang mga mata nila pero pilit itong
iniiwasan ni Mica. hinawakan siya nito sa magkabilang pisngi at tuluyan na siyang
napaharap dito.

149

"haaayyyy... tell me the truth. Tungkol ba ito sa prom?" marahang napatango si

Mica sa tanong sa kanya. nakita niya rin na nalungkot ang mga mata ni Patrick sa
naging sagot niya.

"wag na tayong pumunta dun." prenteng sabi nito sa kanya. Gustong gusto ni mica
na pumunta doon dahil sabi nila, memorable daw kung sino ang first and last dance
mo.

"pumunta na tayo please?" inakbayan lang siya nito at tumawa.

"wag na. sa bahay nalang tayo at matulog. tsaka anong gagawin natin dun?
sasayaw buong magdamag? tss..... boring yun. Lika na malilate ka na sa first class
mo." napaiyak si mica sa sinabi ng boyfriend niya. Kanina pa niya pinipigilan ang
mga luha niya pero tumulo na ito ng tuluyan.

"ano ba yan prom lang iniiyakan mo. tahan na nga." pinunasan ni Patrick ang luha
niya. ngumiti siya ng mapait dito at hindi niya alam ang nangyari sa kanya dahil
bigla nalang niya itong nasigawan.

"BAKIT BA AYAW MO PUMUNTA?! BAKIT BA HINDI MO AKO MAINTINDIHAN?

MAHALAGA SA AKIN ANG PROM NA YUN. FIRST PARTY NATIN YUN TOGETHER.
GUSTO KO IKAW ANG FIRST AND LAST DANCE KO. BAKIT BA HINDI MO ALAM YUN?"
nabigla si Mica sa naging asal niya. napayuko nalang siya sa sinabi niya.
"ako pa ang hindi makaintindi? mahirap bang intindihin na mas may importante pa
akong gagawin kesa sa prom? pumunta ka kung gusto mo."
then she just saw him walking away.
***
Andaming nangyari ngayong araw at gusto ko nang matulog. Kalimutan lahat ng
nangyari and start a new day tomorrow. Nahiga na ako sa kama ko at pilit na
natulog.

"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school pagkatapos nitong
dinner na ito."
150

"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school pagkatapos nitong
dinner na ito."
"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school"
"magkita tayo mamaya sa park sa tapat ng dati nating school"
ARRGHHH!! D@MN YOU PATRICK CHIN!! eto na nga papunta na. Bakit ba hindi
maalis sa isip ko ang sinabi niya? kanina pa paulit ulit sa utak ko?! eh ano naman
kung maghihintay siya dun? edi maghintay siya. peste!!!

Kahit na anong away ko sa sarili ko, i just found myself changing clothes at palabas
na ng bahay. ARRGHHH!!! AHHH!!! pupunta ba ako o hindi? eh ano naman ngayon
kung maghihintay siya?! waaahhhh!!!

***
akala ni Mica, pagkatapos ng away na iyon, magkakabati na sila. But she is
disappointed dahil isang linggo na silang hindi nag-uusap. Gusto niya itong
kausapin but pride is sorrounding her heart. Gusto niyang suyuin siya nito. She
really missed that guy.

"Micaela halika na." sumilip na ang dad niya sa kwarto niya para ihatid siya sa
school nila. Doon lang kasi ang party nila dahil malaki naman ang gym nila. She is
going to the prom for attendance purposes only.

"sige po dad bababa na po." ngumiti siya dito at muling tinignan ang repleksyon sa
salamin. Mapait siyang ngumiti at tuluyan nang lumabas ng kanyang silid.
Katulad ng inaasahan niya, walang Patrick Chin ang dumating sa party. Walang
pirma sa tabi ng pangalan nito. Nasa tabi lang tuloy siya buong gabi at pinapanuod
ang mga classmates niya na nagsasayawan.

Malapit nang matapos ang party at tatawagan na ni Mica ang papa niya nang may
mapansin siyang text. galing kay patrick ito. Agad agad niya itong binuksan.

meet me at the park at exactly 12:00 a.m i love you.'

151

wala pa mang alas dose ng gabi, agad agad na siyang lumabas ng paaralan nila at
nilakad ang papunta ng park. Malapit lang ito sa school nila at doon sila palaging
nagpupunta pagkatapos ng klase nila. She was disappointed upon reaching the
park. sobrang dilim kasi nito at hindi niya makita si Patrick.

"p-pat..." tawag niya dito pero wala paring nagpapakita sa kanya. Ramdam niya
ang pagkabog ng dibdib niya dala ng kaba. She tried to call him pero hindi niya
sinasagot ang cellphone niya. tatalikod na sana siya para maglakad paalis nang
biglang nagliwanag ang daan sa harap niya. Due to instinct, nilakad niya ito
hanggang sa tuluyan na niyang matanaw ni patrick sa dulo nito.

"May i have your first and last dance my lady?" lumuhod si patrick sa harap niya at
nilahad ang palad niyo. Kinuha ito ni Mica at kahit na walang tugtog ay sumasayaw
silang dalawa.

"alam mo ba? may pera naman talaga ako pambili ng damit para sa prom eh."
pagtatapat ni patrick sa kanya. napasimangot tuloy siya pero piningot nito ang
ilong niya at tumawa ng mahina.

"kaso inipon ko ang pera ko para solo natin ang gabing ito." bago pa man siya
makapagreact, hinalikan na siya ni patrick sa labi. She just followed the rhythm
hanggng sa naramdaman niyang binuhat na pala siya nito. Patuloy parin silang
naghahalikan hanggang sa nilapag siya nito. Naramdaman niyang may sapin ang
likod niya. Tuluyan siyang napangiti sa kasama na nakatingin ngayon sa kanyang
mga mata.

"ready ka na?" he asked in his husky voice. Nanlaki ang mga mata ni mica at
tinakpan ang dibdib niya.

"ano ka ba Patrick?! a-ayoko nga!!!" tumawa ng malakas si patrick at muling

tumingin sa kanya. kinurot nito ang pisngi niya.

"syempre joke lang yun. Hindi parin ako handang maging ama. tingin ka dun."
tinuro ni Patrick ang madilim na langit. Nakita ni Mica kung paano ito nagliwanag
152

dala ng mga fireworks. At mas lalo pa siyang managha nang biglang may fireworks
na "i love you" napayakap tuloy siya kay Patrick ng sobrang higpit.

"thank you. Thank you so much." bulong niya dito. Nakatinginan silang muli sa mga
mata hanggang sa may nilabas ito mula sa kanyang bulsa. A heart shaped silver
necklace.

"take this necklace as a sign of my love to you. Till death do us part." napahagikgik
si Mica sa kalokohan ng boyfriend niya na sinasakyan din niya. It's corny yet it's
romantic. ganun ata talaga kapag inlove. naisip niya.

"mahal na mahal kita. Hinding hindi kita iiwan kahit kelan Micaela Tan. Tatanda
tayong magkasama at hinding hindi tayo magkakahiwalay. Pangako yan."
***
Pesteng pangako. T@ng Ina ng nangako. Bakit pa kasi nauso ang mga pangako
kung mapapako lang din naman. At ang nakakainis pa nandito na naman ako sa
parehong lugar kung saan niya ako niloko, binilog at ginago. Himdo ko alam sa sarili
ko kung bakit pa ako nagpapakatanga sa kanya.

"Hayyyy.... hindi na ata siya dadating." napatago ako sa puno nang marinig ko ang
boses niya. Mukhang hindi siya nag-iisa. Akala ko ba, hihintayin mo ako? Hinintay ka
naman niya ella diba? hindi nga lang niya nilinaw kung nag-iisa siya.

"grabeh, pinapunta mo lang ako para iyakan si ella? bakit hindi mo nalang gisingin?
malay mo nakatulog na at nakalimutan ang sinabi mo." si JG pala ang kasama niya.
Nakakatuwa kasi marami na siyang kaibigan di tulad nung high school kami, ako
lang ang kasama niya. Naawa lang siguro siya sa akin.

"Pero diba, kung importante sayo ang isang tao, hindi mo siya makakalimutan? kasi
ako hindi ko siya nakakalimutan. Alam mo ba kung bakit ko siya pinapalayo kay
Mei? hindi dahil mas mahalaga si mei sa akin kundi dahil naiinis ako sa sarili ko.
Dahil sa akin nawalan na ng self confidence si Mica. Yung Mica na minahal ko kasi
full of hopes of confidence pero dahil sa ginawa ko sa kanya, naging ganito siya."
153

naramdaman ko ang pagsakit ng puso ko. Parang tinutusok ng kung ano dahilan
para bumara ang lalamunan ko. Gusto kong umiyak pero natuyo na ata ang mga
luha sa mga mata ko.

""bakit hindi mo kasi iexplain sa kanya ang side mo? Mahal mo siya at obvious
namang mahal ka pa niya. Hay ewan ko ba sa inyo gulo niyong apat. buti pa kami ni
Yvonne ok na ok. buti nalang hindi intsik mga magulang namin." mahal pa niya
ako? imposible yun dahil siya mismo ang nagsabi na hindi na niya ako mahal.
arrgghhh!! naguguluhan ako.

"arf!! arf!! arf!!" napatingin ako sa harap ko at tumatahol ang isang aso sa harap ko.
nanigas ako sa kinatatayuan ko at nakalimutan ko ata lahat ng iniisip ko. ASO YAN
EH!!! TAKOT AKO SA ASO!!
"sino nandyan?" rinig kong sabi ni patrick.

"arf!! arf!!" peste tong asong to!! wag ka maingay!! at isa pa sabi sino hindi ano.
Bakit ikaw ang sumasagot?!
MOMMY!!!! NAKATINGIN SA AKIN ANG ASO!!!

"mica?!" shit!!!

"shoo!! alis diyan." tinaboy ni patrick ang aso buti nalang at hindi ako kinagat.
napaupo ako sa sahig at nakahinga ng maluwag.

"buti naman at dumating ka. ok ka lang? ano ba kasing ginagawa mo sa likod ng

puno?" nakayakap siya sa akin at ramdam ko ang pag-aalala sa boses niya.

"sa-sabi m-mo pumunta ako eh." SERIOUSLY ELLA, KAILANGAN TALAGA

NAGBUBULOL?!
154

"buti nga at pumunta ka. madami tayong pag-uusapan."

MEI's POV
"Mei tama na yan. Baka hindi ka na makauwi sa inyo." pilit na kinukuha ni Yvonne
sa akin ang baso ng alak pero hindi ko binibigay sa kanya.

"hmmm... pabayaan mo nga ako!! m *hik* minsan lang *hik* naman ito eh." minsan
lang to. minsan ko lang kakalimutan ang nararamdaman ko para sa kanya. last na
to. pagkatapos nito wala na. tuluyan ko nang makakalimutan si Kurt.

"bessy, kesa uminom ka diyan bakit hindi mo nalang ikwento sa akin? lahat lahat
pati ang nararamdaman mo.

***
dumating ako sa bahay at madilim na ang bahay. wala pa si kurt sa kwarto niya
kasi hindi ko pa nakikita ang kotse niya. dire-diretso lang ako sa kwarto ko at
napaidlip ako. nagising nalang ako dahil sa pag-uusap sa salas. napababa tuloy ako
at nakita kong nag-uusap si yeye at kurt.

"lo, ayokong umalis. pwede naman akong mag-aral dito eh. maraming
magagandang eskwelahan dito." aalis si kurt? bakit hindi ko alam? bakit kailangang
sa ibang bansa pa siya kailangang mag-aral.
"bakit? dahil ba kay Mei?" nabigla ako sa sinabi ni yeye. ako? bakit ako? nakita kong
napayuko si Kurt sa sinabi ni lolo. so totoo nga? ako ang dahilan niya?

"i know that you are still inlove with your sister. Kaya ko ito ginagawa para
makalimutan niyo na ang nararamdaman niyo sa isa't isa. magkapatid kayo
tandaan niyo yan. You are leaving the country with your mother, whether you like it
or not." tumayo si yeye at nakita kong paakyat na ng hagdan. agad akong tumayo
at nagkunwaring wala lang nangyari.

155

"good evening po yeye." hindi niya ako pinansin at nagtuloy tuloy lang siya papunta
sa kwarto niya. Nakita ko si kurt na nakaupo parin sa couch at nagdire-diretso lang
ako sa kusina para kumuha ng tubig.

Hindi ko pa naiinom ang tubig sa baso dahil sa sobrang pag-iisip sa narinig ko. ayaw
ko siyang umalis pero mali itong nararamdaman ko. siguro tama din si yeye para
narin makalimutan ko ang nararamdaman ko. pero syet!! sabi ni yeye, he is still
inlove with his sister. hindi ko na alam!!

"mei..." nanigas ang katawan ko dahil sa boses na narinig ko. agad kong inubos ang
tubig sa baso at aalis na sana ng kusina.

"mahal kita." para akong nanlambot sa sinabi niya. so totoo nga. hanggang ngayon
mahal pa niya ako. bakit.... bakit...

"mahal?! bakit ano ba ang pagmamahal sayo joketime? anong susunod nito?
kakalimutan ko nalang ulit kasi nagjojoke ka lang?! tell me anong klaseng laro to?!
nakakag-" shit!! i miss him.

he is kissing me and kahit na anong pagtatalo ng puso't isip ko, hindi ko parin
maitatanggi na hinahalikan ko rin siya. i missed his kisses na nagpapahina sa buong
kalamnan ko. wala na akong nagawa dahil sobrang nanghina ako kaya't napahawak
ako sa braso niya.

"i love you. i still love you. tandaan mo yan. walang nagbago sa nararamdaman ko
sayo. ipaglalaban kita kapag kaya ko na. lalayo tayo dito. malayong malayo sa mga
mata nilang mapanghusga. hintayin mo ako. babalikan kita."
***
"aiyiiieee!! ang sweet naman pala ni Kurt eh!!!" pinalo palo pa ako ni Yvonne dahil
sa sobrang kilig niya. dapat ba akong kiligin? ano pagkatapos nun, itatakwil ako ni
yeye? isa lang ang gusto kong makuha sa pamilyang ito respeto. gusto ko na siyang
kalimutan, hindi ba niya kayang ibigay sa akin yun?

156

*krrrrriiiiiiiinnnnggggg*

"wait ka lang bessy ha. dito ka na muna si JG tumatawag eh." hilong hilo na ako at
hindi ko na alam kung anong nangyayari sa paligid ko. nilingon ko kung saan
pumunta si Yvonne pero nanlalabo na ang paningin ko. tumayo ako pero nawalan
ako nang malay. naramdaman ko nalang na may sumalo sa likod ko.
KURT's POV
babalikan ko si Mei. Ipaglalaban ko siya kahit na anong mangyari. Lumabas siya ng
bahay pagkatapos namin mag-usap at hanggang ngayon hindi parin siya umuuwi.
saan kaya siya pumunta nag-aalala na ako sa kanya.

*KRIIIIIIIIIIINNNNNNGGGG*

kinuha ko ang cellphone ko at tumatawag pala si yvonne.

"hello? gabing gabi na ah."

(KURT SI MEI....

.....nawawala)
157

CHAPTER 36- THE MISSING PRINCESS

YVONNE's POV

"wait ka lang bessy ha. dito ka na muna si JG tumatawag eh." tumango lang sa akin
si Mei at nakikita kong nahihilo na siya. Matutulog lang naman ito kapag lasing na
eh. sabi ko nalang sa sarili ko bago tuluyang lumabas sa bar para sagutin ang tawag
ni JG.

binalikan ko si Mei sa stool nung tapos na akong makipag-uusap kay JG pero halos
himatayin ako ng makita kong wala na si Mei sa pinag-iwanan ko sa kanya. I tried to
calm down at hinanap ko siya sa buong bar simula sa dancefloor hanggang sa
parking lot pero wala ni anino ni Mei Lien wang ang nakita ko. Due to my panic, si
Kurt ang agad na naisipan kong icontact.

(hello? gabing gabi na ah.) kahit na masaya ang pagkakabati niya sa akin, alam
kong malungkot siya at ayoko na sanang dagdagan pa ang lungkot niya. Pero,
anong magagawa ko? siya lang ang makakatulong sa akin kay Mei.

"KURT SI MEI, nawawala" hindi na siya nakasagot sa kabilang phone at narinig ko

nalang ang pagbukas ng makina ng sasakyan niya. Naiiyak na ako sa pwesto ko
ngayon. Sari-saring bagay ang pumasok sa isip ko.

I waited outside the bar so much confused. nasan ba kasi si Mei? ilang beses ko
naring tinawagan ang cellphone niya pero hindi naman niya sinasagot. Ano bang
naisip niya at umalis siya? Kung nahihirapan na siya di naman niya kailangang
umalis eh. Kaya nga kami bestfriend para sabihan niya ng problema niya eh. Bakit
pa kasi niya kailangang problemahin si kurt? Kasalanan ko to eh. alam ko namang
158

may problema siya iniwan iwan ko pa siya. Ang sama sama kong bestfriend!! naiinis
ako sa sarili ko!!!

"JY....." agad akong napayakap kay JG nung dumating siya. puro hagulgol lang ang
nagawa ko at sobrang nabablanko na ako. Hindi na ako makapag-isip ng matino
dahil sa sobrang panic.

"JG...... i-it's m-my fault....... k-kung h-hindi dahil s-sa akin hindi m-mawawala s-si
Mei..... " marahan niyang hinaplos ang likod ko but it never ease my pain. lalo lang
akong nakokonsensya sa nangyari.

Dumating sa bar si Kurt at tinulungan niya kaming hanapin si Mei. Nung pareho
kaming napagod na tatlo, napaupo nalang kami sa tapat ng bar at tinawagan na
ang mommy ni Mei.

"BAKIT MO KASI SIYA PINABAYAAN?! KASAMA KA NIYA DIBA?!" nag-init ang ulo ko sa
paninisi ni Kurt sa akin. tumayo ako at hinarap siya.

"KASALANAN KO? EH GAGO KA BA?! IKAW NAGDALA NG LAHAT NG PROBLEMA SA

KAIBIGAN KO. SANA HINDI KA NALANG DUMATIN SA BUHAY NIYA. DAHIL SAYO,
NAGULO SIYA. BAKIT BA GANYAN KAYONG MGA LALAKI? KAPAG NAKIKITA NIYONG OK
NA ANG BABAE, GUGULUHIN NIYO LAHAT?! WAG KA SELFISH KURT, WAG MONG ISISI
SA IBA ANG GINAWA MONG KASALANAN." i bitterly wipe my tears at umalis na sa
harap niya. wag niya akong sumbatan na ako ang may kasalanan dahil wala siyang
alam sa iniisip ni Mei.
***
it's been three days simula ng mawala si Mei pero hanggang ngayon hindi parin siya
nakikita. Nagpatulong narin kami sa mga pulis pero hindi parin siya nakikita.
Everyone was so frustrated on finding her. Simula ng mawala siya, hindi pa ako
lumalabas ng bahay. trying to contact her pero wala talaga eh. wala din namang
tumatawag na kidnappers sa amin so we all assume that she run away.

159

"Ate si JG nasa baba gusto ka daw makita." sumilip si Sunny sa kwarto ko and i am
lying on my bed. Tatlong araw ko na ring hindi nakikipagkita kay JG. Alam ko kahit
hindi nila sinasabi ako ang sinisisi nila sa pagkawala ni Mei. For three days, patuloy
lang nila akong kinukulit na lumabas ng bahay pero hindi ko sila sinusunod. As if
kapag lumabas ako makikita ko ang bestfriend ko. I want Mei back.

"Yvonne...." naramdaman ko ang paghawak niya sa balikat ko at agad agad ko

siyang nilingon. I hugged him too tight and kissed him deeply. kailangan ko nang
sabihin sa kanya ang nasa isip ko.

"JG.... let's.... let's broke up..."

KURT's POV
"ano nakita na ba?" tanong ni Ella sa akin. Umiling lang ako at tumingin sa malayo.
tatlong araw na siyang hindi nakikita at halos mabaliw na kaming lahat sa
paghahanap sa kanya. ano ba kasing pumasok sa isip niya at umalis siya? masyado
ba niyang ininda ang mga sinabi ko sa kanya the last night we talked together?
Hindi lang naman kasi siya ang nahihirapan dito pati narin ako.

"so, hindi ka na tutuloy sa america." tumango ako. nasabi kasi ni lolo na aalis kami
ni Ella papuntang America at doon na mag-aaral at magpapakasal. Pero dahil sa
pagkawala ni Mei, pinagpaliban ko na muna ang pag-alis ko.

"so, nag-usap na ba kayo ni Patrick?" nakita ko ang reaksyon ni Ella pagkabanggit

ko palang ng pangalan ni patrick. alam ko naman kung ano sila dati dahil masyado
silang obvious. kahit na ang feelings nila sa isa't isa, masyadong halata. Masyado
lang din silang naiipit sa sitwasyon namin ni Mei. Problema lang namin ito pero pati
ibang tao nadadamay.

"o-oo.... pwede ba kurt benedict!!! si Mei ang topic natin not me!!!" tumayo na siya
sa kinauupuan niya at aligaga na sa pwesto niya. i know what she is thinking.
160

"hanggang ngayon ba mahal mo pa siya? it hurts a lot to know you are inlove with
somebody else." humarap siya sa akin na pulang pula ang mukha. I don't know if
she is fuming mad or she is blushing.

"KURT!!! PWEDE BA??!! STOP IT!!" ito nalang ata ang libangan ko para makalimutan
ko ang problema ko sa pagkawala ni Mei ang asarin araw-araw si Ella. Hindi ako
natatakot na mahulog sa kanya hindi dahil hindi mangyayari pero dahil alam ko,
kung sa kanya ako mahuhulog hindi ako masyadong masasaktan. Masyado kasi
akong tinamaan kay Mei eh. Siguro, if ever i fall inlove with Ella, she will be my true
love and Mei is my soulmate. hindi naman kasi ako naniniwala na kapag soulmate
mo makakatuluyan mo na eh. May mga tao na dadaan lang sa buhay mo para
pasayahin ka, patatagin ka pero it does not mean na mananatili siya sa buhay mo.
Pero, siguro Ella is not the one for me.

"Kurt, Mica...." napatigil sa pagwawala si Ella dahil sa narinig niyang boses. Sa way
palang ng pagtawag kay ella, kilala niyo na siguro siya. Gusto kong tumawa ng
malakas pero hindi ko magawa eh baka mapatay na ako ni ella.

"Oh, pat nandyan ka na pala. ge una na ako ha. may gagawin pa ako eh." kokontra
pa sana si ella pero hinila na siya ni patrick sa kung saan. SI patrick? hindi naman
ako natatakot kung sakaling mainlove si Mei sa kanya, pero sana wag lang niyang
saktan kasi ako talaga ang makakalaban niya.

Maaga akong umuwi ng araw na iyon. As usual, simula ng nawala si Mei maraming
pulis ang nagpupunta sa bahay namin. Todo asikaso si lolo sa pagkawala ni Mei.
Bakit ba ganun ang isang tao? Kapag nasa tabi, hindi hinahanap, pinapabayaan,
sinasawalang bahala. pero oras na mawala sa paningin mo, unti-unti mong
mamimiss, pahahalagahan. di pa pwedeng habang nasa tabi mo saka mo
pahalagahan?

"Nandyan ka na pala kurt. Umakyat ka na sa taas at may dinner tayo sa labas. We

will meet some of my business partner." napabuntong hininga nalang ako at
umakyat na sa kwarto. Napadaan ako sa kwarto ni Mei at narinig ko na may umiiyak
161

sa loob. Binuksan ko ang pinto at nakita ko ang mama niya na umiiyak habang
yakap yakap ang damit ni Mei. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya. Kahit na hindi
siya ang tunay kong ina, she treats me like his own son.

"n-namimiss k-ko na s-siya k-kurt..... kelan b-ba babalik s-si mei??" nanghina ako sa
mga tanong ni tita. pati ako hindi ko alam kung kelan. hindi ko rin alam kung
hanggang kelan ko lolokohin ang sarili ko na makakalimutan ko siya. Naguguluhan
ako at higit sa lahat, nasasaktan ako.

"hindi ko din po alam tita. L-let's just wish na... na safe siya." just thinking na hindi
ok si Mei or something bad happened to her, parang ikamamatay ko.

Hinatid ko na si tita sa kwarto niya nang mahimasmasan na siya. Then bumalik ako
sa kwarto ni mei at nag-ikot ikot sa loob. May mga picures niya simula pagkabata
hanggang sa kanyang pagdadalaga. lihim akong napangiti habang tinitignan ang
bawat pictures niya. aalis na sana ako nang mapansin kong may nakaipit na kung
ano sa isa sa mga libro niya. Hinugot ko ito at nakita ko ang una naming picture na
dalawa. We are both happy and smiling, deepl inlove with each other pero iba na
ngayon. Kasi kapatid ko na siya. hindi na pwede kung anuman ang nararamdaman
ko.

Saglit akong naupo sa study table niya at kumuha ng sticky note.I wish makita niya
ang mga notes ko pagbalik niya.

1st note:
547- MAHAL KITA FOREVER
2nd note:
25- i'm sorry
3rd note:
322- gua ai ni
4th note:
W.E.L.L- with ever lasting love.
162

5th note:
just a short sentence. to sum everything up, Mei lien Wang, 547,322,W.E.L.L kahit
saang language ko man sabihin sayo. isa lang naman yun eh. mahal kita. mahal na
mahal kita and 25 for hurting you this much

kurt

*tok* *tok*

napatigil ako sa pagusulat dahil sa pagkatok sa pinto ng kwarto ni mei. Isa pala sa
mga maid namin.

"sir kurt, pinapatawag na po kayo ng lolo niyo. aalis na daw po kayo." tumango
nalang ako sa kanya at umalis na siya. napagpasyahan kong umalis narin
pagkatapos kong itagong mabuti ang mga notes ko sa kanya. sana pagbalik niya,
makita niya ang mga ito.

as usual, boring na naman ang mga meeting sa mga businessmen na ito. Nandito
kami ni lolo sa isang sosyal na restaurant na sobrang boring ng music. yung tipong
makakatulog ka na. anong enjoyment ba ang magagawa ng isang 19 year old na
tao dito? puro matatanda lang ang nakikita ko. nagstart na ang dinner at ayaw kong
makinig sa kung anuman ang pinag-uusapan nila. puro tango lang ang nagagawa
ko.

*rrrrriiiiiiinnnnnnngggg*

napatigil ang pag-uusap nilang lahat ng magring ang cellphone ni lolo. umalis siya
sa table at naiwan ako kasama nila.

"kurt, balita namin, ikakasal ka na? whose the lucky girl?" tanong ng isa sa kanila.
Basta isa siyang mayamang lalaki na nagmamay-ari ng mall dito sa pilipinas.
163

"ahhh... si ella tan po. She's a good friend of mine at medyo nagulat po kami sa
balitang engagement namin." i politely answered them.

"ahhhh.... she's a very beautiful woman. kamusta na pala ang kapatid mo? nahanap
niyo na ba siya? baka naman naglayas siya?" sagot naman ng isang mayamang
may-ari ng tv network sa bansa. Yung palaging nagsasabing number 1 sila sa
ratings.

"hindi pa po namin nakikita si mei. But we hope magpakita na po siya sa amin.

Hindi naman po siguro siya naglayas. wala naman pong dahilan para maglayas
siya." magtatanong pa sana ang isa ng dumating si lolo.

"Im so sorry gentlemen pero kailangan na naming umalis ni Kurt. nagkaroon ng

emergency sa bahay namin." we paid the bill at umalis na rin kaagad sa restaurant.

"lo, nahanap na po ba si Mei?" hindi sumagot si lolo at mas lalo akong kinabahan.
sana mali ang iniisip ko.

Dumating kami sa bahay at sobrang daming tao. maraming pulis at media. Lumapit
ako sa mama ni Mei na humahagulgol. niyakap ko siya ng mahigpit at pilit na
pinapahinahon.

"k-kurt.... h-hindi s-si... hindi s-si mei .... ang n-nakita nila.. diba?" parang bata na
umiiyak ang mommy ni mei sa akin. Para akong tanga na hindi alam ang
nangyayari. Nakita ko ring pumasok si Yvonne sa bahay kasunod sila JG, Ella at
Patrick.

"ano bang nangyayari?!" sinigawan ko silang lahat na nag-iwas ng tingin. sobrang

sakit ng dibdib ko dahil parang pinagkakait nila sa akin ang totoo.

164

"k-kurt.... s-si mei.... p-patay na daw..." halos gumuho ang mundo ko sa balitang yun
ni Yvonne.

No, it can't be...

CHAPTER 37-TO FORGET HER

Sa buhay natin, maraming umaalis at iniiwan tayo ng basta-basta. Yug iba sandali
lang, yung iba naman sobrang tagal bago bumalik, yung tipong di ka sigurado kung
babalik pa ba o hindi na. Pero alam niyo ba kung ano ang pinakamasakit sa lahat ng
pag-iwan? Ito ay ang pag-iwan sa iyo ng pinakaimportanteng tao sa mundo at alam
mong di na siya babalik pa.
Tulad nalang ng mga nangyaring goodbyes sa mga bida natin. Unahin na natin si
Yvonne. She just broke up with JG, ang nag-iisang lalaking minahal niya ng ganito.
She feel so much pain wanting a space from him. Siguro, sasabihin niyo sa kanya
siya ang nang-iwan, siya ang nakipagbreak kaya wala siyang karapatang masaktan.
Pero, hindi eh. Dahil para kay Yvonne, kahit na sino ang iwan o nang-iwan, they are
both in pain especially when you broke up with a heavy heart. Lahat naman ng
nakikipagbreak nasasaktan eh. Naisip niya.

"Mei." Yun nalang ang nasabi ni Yvonne.habang pinagmamasdan ang isang sunog
na bangkay sa harap niya. She couldn't think nor bare seeing her bestfriend in this
kind of situation. Minsan mas gusto pa niyang nakita itong umiiyak kesa bumalik
nga ito sa kanila na wala nang buhay. She couldn't get near the corpse dahil
pakiramdam niya mawawalan siya ng lakas. Isang hiling lang ang tumatakbo sa isip
niya, na sana panaginip lang ang lahat at pagkagising niya, kasama na niya ulit si
Mei.

"Isa po ang bangkay sa mga nasawi sa sumabog na bus noong nakaraang araw." ito
ang narinig na paliwanag ni Yvonne mula sa mga pulis. Bus? Bakit nakasakay sa
bus si Mei? Saan ka ba pupunta? Naglayas ka ba talaga? Kung maglalayas ka eh di
sana sa bahay ka nalang nagpunta. Mei naman eh!! Yvonne wants to shout at her
bestfriend pero alam niyang walang magagawa ito dahil kahit anong sigaw at alog
ang gawin niya sa bangkay nito, hindi ito babalik pa sa kanila.

165

For her this is the worst goodbye she could ever imagine.
***
Tatlong araw na mula ng makita ang bangkay ni Mei. Dahil sa sinapit nito, pinasara
na ang kabaong nito at hindi na pinasilip sa mga bisita. Hindi narin nagbigay ng
statements ang pamilya ukol sa pagkamatay nito. Everyone is regretting and
mourning for her death, even him.

"Dude, tama na yan."kanina pa pilit na hinihila ni JG si Kurt palabas ng bar pero

ayaw itong magpapilit. Ilang araw naring nagpapakalulong si Kurt sa alak mula ng
mawala ang dating kasintahan. Palagi niyag sinisisi ang sarili niya sa pagkawala
nito.

"Pabayaan.... *hik*.... mo..... *hik*....ako" Kurt removed JG's hand from his shoulder
at tinuloy lang ang pag-inom niya. Gusto niyang isabay sa daloy ng alak sa tyan
niya ang sakit na nararamdaman niya. If everyone is in burden for her death no one
nor anyone could ever explain the pain he is right now. Daig pa ng one-sided love
ang nararamdaman niya. Sobrang sakit that all he could think of is to follow her to
death.
"Sana pala hindi...*hik* ko nalang siya....*hik*..... niloko. Sana una palang
nagpakilala na akong kapatid sa kanya... *hik*..... Eh di sana....*hik*...eh di sana
hindi siya nasaktan.... *hik*..... hindi a siya mahihirapan....*hik*.... at higit sa
lahat....*hik*...sana buhay pa siya." tinignan ni JG ang kaibigan. Alam niyang lasing
na ito dahil sa tono ng pananalita niya pero kahit papaano may sense parin ito.
Totoo nga ang sinasabi nilang a drunk mind speaks a sober heart. Sa nagdaang mga
panahon, hindi niya alam na ito pala ang iniisip ng kaibigan niya. Akala nilang lahat
ok lang siya, ok lang sila ni Mei pero mas matindi pa pala ang sakit na
nararamdaman nila. Biruin mo, you fell inlove with your own sister.

Naupo si JG sa tabi ni kurt at umorder din ng inumin. Now, it's his time to think
about his own problem. "Ganun talaga Kurt. Lahat tayo may mga sana at what if's
sa buhay. Kaya nga yung iba hindi makaalis sa nakaraan eh. Lahat tayo may mga
pinagsisisihan at mga nais baguhin sa buhay. Pero, hindi ba nila naisip na kapag
yung isang choice ang pinili nila, maaaring iba ang kahantungan ng sitwasyon. It
could be worse or it could be better. Let's take you and Mei for example. Sabihin na
nating nangyari ang what if's mo. Kapatid ang pagpapakilala mo sa kanya. Would
you think, you would fell inlove with her? Sa tingin mo ba mamahalin mo siya
katulad ng pagmamahal mo sa kanya ngayon? Baka kapag kapatid ang
166

pagpapakilala mo sa kanya mas lalo siyang masaktan. Sometimes we tend to see

what we often want to see. Hindi kasi natin nakikita ang tinatawag nilang blessing in
disguise eh. We often see what we expected to see but not wha's infront of me na
greater than we thought." ininom nalang ni JG ang alak sa baso niya at naisip ang
nag-iisang babaeng mahal niya.

"eh ikaw.....*hik*....a-ano....*hik* ba..... ang what if's mo....*hik* sa buhay?" tinignan

ulit ni JG si Kurt na akala niya hindi na niya makakausap ng matino dahil sa
kalasingan.

"Ano nga ba??? hmmmmm..... siguro, isa sa mga naging regrets ko ay ang pumayag
ako sa gusto ni Yvonne. Masyado ko kasing minahal kaya madali kong pinagbigyan
ang gusto niya. Pero, tama nga siguro siya, if we are meant for each other, babalik
at babalik din kami sa isa't isa diba?" JG heard no response from him dahil bigla
nalang bumagsak ang ulo ni Kurt sa bar dala ng kalasingan.

"Sana Kurt, panaginip lang lahat ng ito at pagkagising nating lahat, kasama natin si
Mei. Umuwi na nga tayo." wala nang nagawa si JG dahil inalalayan nalang niya ang
lasing na kaibigan palabas ng bar.
***
"tita, magpahinga na po kayo. Ako na po ang bahala dito." Patrick is trying his best
para mapanatag ang loob ng pamilya Wang. Kahit na hindi sila tunay na
nagmamahalan ni Mei, he still treats her like a friend at alam natin kung gaano
kasakit ang mawalan ng kaibigan.
"Ok lang ako Patrick. Pwede na kayong umuwi ni Ella." yes you just read it right.
Lately, palagi nang magkasama si Patrick and ella. alam naman natin ang gustong
mangyari ni Patrick. ang kanyang walang kamatayang, I want you back diba? Pero,
it seems like ella is here to support her fiancee and friend.

"Naku tita, dito lang po ako. Hindi pa po umuuwi si Kurt eh." Ngumiti si Ella sa
kaharap na babae pero ibang ekspresyon ang makikita sa mukha ni Patrick.

"Tita, ok lang po kami. Sige po magpahinga na po muna kayo. babantayan ko pa po

si Mic--este si Mei po. ako narin po ang bahala sa mga darating na bisita." atlast, the
two convinced Mrs. Wang. Tumayo ito sa kinauupuan and patted Patrick's back.
167

"Oh siya. mauna na ako sa inyo ha. Mag-iingat kayo dito." tuluyan na itong umalis
ng salas kung saan nakaburol ang bangkay ni Mei. the two are left wih no words at
tinignan lang ang kabaong ni Mei.

"She's such a lovely girl." Ella just announce out of the blue. Napatingin si Patrick sa
kanya and couldn't do anything but to agree.

"Mabait siya. Sobra.She can even fake her smile para lang mapasaya ang mga
taong nasa paligid niya. Kahit na hindi niya gusto ang ginagawa niya, she would still
do it di para sa kapakanan niya kundi para sa kaligayahan ng iba." Patrick
remembered the times na magkasama sila ni Mei. She couldn't forget the smiles
and laughters they shared together.

"Bakit kaya ganun, may mga taong nagpapaalam nalang ng basta-basta at hindi
nagpapaalam?" alam ni Patrick na may laman ang sinabi ni Ella pero pilit niya itong
pinatulan and he should regret doing it.

"Kasi may dahilan ang lahat ng bagay. Every farewell means something. Minsan
kahit na hindi natin gusto ang pamamaalam, kailangan nating tanggapin dahil
minsan greater things comes after a goodbye. Every goodbye is followed by a
hello." Gustuhin man ni Patrick na iexplain kay Ella ang lahat hindi niya magawa
dahil alam niya ang takbo ng pag-iisip nito. She would just answered him back kahit
na wala na sa lugar ang mga sagot niya.

"I guess you're right." Sakto naman ang pagpasok ni JG akay-akay ang lasing nang
si Kurt.

"Saan ba kay galing? Bakit ba kasi kayo uminom?" Tinulungan ni Patrick si JG na

iakyat si Kurt habang puro sermon naman ang natanggap ni JG mula dito.

"alam mo naman yang fiancee mo hindi mapigilan." Napailing nalang si Ella sa

nakikitang sitwasyon ni Kurt. She knows how lucky Mei is. Kayang nitong sirain ang
168

buhay ng isang lalaki dahil sa pagkamatay nito. Ako kaya, kelan ko kaya
mararamdaman yan?

"Anong iniisip mo? Bumaba ka na doon. kami na ang bahala kay Kurt." Alam ni Ella
na nagseselos ang ex, pero kung kayo ang nasa posisyon nya would you follow your
ex's command? Kasi siya, she still chose Kurt over him.

"No ak-"

"MICA!!" nagulat si JG at Ella sa naging tono ng pananalita ni Patrick. They all feel
awkward hanggang sa unti unting binuksan ni Kurt ang mga mata niya.

"M-MEI..... gua ai ni... please.... wag mo akong iwan...." nakataas pa ang kamay nito
na parang may inaabot na kung ano. Dahil dito, tila wala nang nagawa si Ella kundi
ang bumaba nalang at sundin si Patrick.

"Bakit ka ba ganyan kay Ella? Masyado kang nagiging harsh sa kanya. Babae parin
yun dude." Kung alam lang ni JG ang past pati narin ang present status ng dalawa,
malamang hindi niya ito masasabi dito.
CHAPTER 38- SIDE STORY (ELLATRICK-pt1)
PATRICK's POV
HI!!! kamusta na kayo? namiss niyo ba ako? hehehehe. ako din eh. napakaintense
ng mga chapters no? hindi mo minsan ineexpect. hmmmm.... ano bang gusto
niyong malaman? sa amin ni Mica? madami nang nangyari pero, wala paring
improvement.
Simulan natin sa pagkamatay ni Mei. Syempre kahit na hindi ko mahal si Mei, in a
romantic way mahal ko parin siya bilang kaibigan, bilang kapatid. Masakit mawalan
ng isang importanteng tao sa buhay mo. Tama nga ang sabi nila, we all hate
goodbyes but what hurts us most is when we know that, that goodbye would never
be followed by another hello.

Buwan na siguro ang lumipas simula nang mailibing si Mei. May mga nagbago ba?
Marami, sobrang dami. Simulan natin sa pamilya niya. Ang mommy niya, sobrang
169

depressed. Halos mabaliw na nga dahil sa pagkawala ni Mei. Ang grandparents

naman niya ay bumalik ng China dahil hindi din matahimik dahil sa press. Kabikabilang ambush interview ang nangyayari at halos ilang linggo silang laman ng
balita. SI Kurt? hindi na natuloy ang pag-aaral niya sa America. Kamusta siya? Ayun,
di nga sinama ni Mei sa hukay balak naman atang sumunod. Palaging nasa bar,
nakikipag-away at nasasangkot sa gulo. haayyysss.. si Mica tuloy nahihirapan.

Speaking of Mica, papunta ako ngayon sa condo niya. Salamat naman at umalis na
siya sa bahay ng mga magulang niya dahil kung hindi, baka nasa gate palang ako
ng subdivision nila pinapalabas na ako ng bahay nila. Ewan ko ba, they hate me
that much. Bakit ba? dahil hindi kami singyaman nila? Anong gagawin ko sa yaman
nila? I reached her door at panigurado, tulog pa yun. hindi naman kasi pang
morning person yun eh. ano na bang nangyari sa amin these past few months?

After meeting with our fiancee, at pagkatapos nang gabi na magkikita kami ni Mica,
hindi kami nakapag-usap nun actually. Tinakbuhan lang kasi niya ako. But, i have
my own ways on how to talk to her.

FLASHBACK

"Sige. Sino ba naman ako para hangaran ang mga gusto mong mangyari diba?
Alam ko namang mas mahal mo siya eh. Pero paano mo gagawin yun? I mean, im
hundred percent sure na hindi papayag ang parents niyo, especially that engaged
ka sa akin."
At that time, naisip ko tama siya. Lahat ng tao hahadlang, pero sabi nga nila diba if
there's a will there's a way. Kinabukasan, I immediately called Mica.
"What now? I'm tired pat. I don't have anytime with your nonesense." halata sa
boses niya na bagong gising lang siya. It feels weird but it makes me happy. Para
bang may kung anong kumikiliti sa akin and i could not do anything but to smile.
"It's not that, gusto sana kitang ayaing magbreakfast. It seems like hindi ka pa
nakakapagbreakfast eh." I heard her gasped on the other line. This made me laugh
harder. Naiimagine ko kasi ang itsura niya and i love it.
"Hindi pwede. May lakad kami n-ni kurt ngayon. bye!!" she just suddenly hung-up
the phone. Alam ko namang excuse niya lang yun pero tinawagan ko parin si kurt
to confirm it.
170

"huh? wala naman. tsaka may ginagawa ako."halata sa boses ni Kurt ang
pakaaligaga. What's with him?

Agad kong pinuntahan si Mica sa bahay nila. Hindi naman sila nagbago ng address
kaya mabilis ko siyang napuntahan. Saktong palabas siya ng bahay nila nang
dumating ako.

"A-Anong ginagawa mo dito? diba sabi ko na sayo a-aalis a-kami..." I want to laugh
so hard but i can't coz i'll be dead meat.

"Let's go. samahan mo akong magbreakfast." I opened the door for her pero
tinitigan lang niya ako. Her eyes is full of amusement and later on changed into the
ella look'
"Hindi ako sasama sayo. Would you please stop. I won't go." nang tinalikuran niya
ako agad kong hinawakan ang braso niya at binuhat siya na parang sako ng bigas.
She keeps on moving at halos mabitawan ko siya buti nalang at naipasok ko siya
agad sa loob ng kotse.

"Hey!! what do you think you're doing??!" she keeps on banging the door pero
automatic lock ang kotse ko kaya hindi niya mabuksan. Agad akong sumakay sa
driver's seat at pinaandar ang kotse.

"WHERE THE HELL ARE YOU GOING TO TAKE ME?! FUDGE!!! PATRICK!!" pinagpapalo
niya ang braso ko at sobrang sakit. I stopped the car and grabbed her wrist.

"STOP IT OR ELSE I'LL RAPE YOU HERE." pero syempre joke lang yun. tumigil naman
siya at kita ko ang pamumula ng tenga niya. ganyan siya kapag napapahiya.
hahahahaha. i love her face when she's quie.

"saan ba tayo pupunta?" matraffic sa daan namin at salamat naman at malumanay

na siya magsalita.
171

"Breakfast. samahan mo lang naman ako eh." i smiled at her and i know she's
pissed of. marami kaming dapat ayusin at pag-usapan. Kung hindi madaan sa
santong dasalan daanin sa santong paspasan.

"Masakit ba kamay mo? akin na nga patingin." I tried to grab her wrist pero iniwas
niya ito. Now she's damn angry.

"Look sorry mica. Gusto lang kitang makausap. this is the only way para
magkausap tayo." At last dumating na kami sa favorite place ko para kumain ng
breakfast. I opened the door pero nagmatigas siyang lumabas.

"FINE THEN. HINTAYIN MO AKO DITO."

Sinandya kong tagalan ang pagkain sa loob at natatanaw ko siya sa loob ng

sasakyan. It's so funny watching her.
"Hi, can I seat here?" may dumating na isang magandang babae. Agad akong
napatingin kay Mica sa sasakyan at nagtama ang mga mata namin. An evil thought
came in my mind.

"Sige. Patapos narin naman ako eh." Totoo naman eh. Malapit na akong matapos
kumain. Tatayo na sana ako sa upuan ko ang parang may maramdaman akong aura
na papasok ng shop.

"WHAT DO YOU THINK YOU'RE DOING MISTER? TAMA BANG PAGHINTAYIN ANG
GIRLFRIEND MO SA LOOB NG SASAKYAN?!" i want to laugh at that time pero baka
masira ang mood ng lugar. Totoo nga ang sabi nila, tatlong tao lang ang nagsasabi
ng totoo, ang bata, ang lasing at taong galit.

"Let's go. Tapos na akong kumain. Sorry miss ha." Shock parin ata ang babae sa
table at halos pinagtitinginan na kami ng mga tao.
172

"Let me go uuwi na ako. tapos ka nang magbreakfast diba?" sinusungitan na naman

niya ako and she's getting into my nerves. kung alam ko lang na ganito ang
mangyayari sa pang-iiwan ko sa kanya sana hindi ko nalang yun ginawa. Pero
ganun talaga nasa huli lahat ng pagsisisi.

"no. marami pa tayong pag-uusapan." agad ko siyang kinaladkad papasok sa kotse

ko at pinaandar ulit. Hindi ko alam kung saan kami pupunta pero gusto kong
makausap siya nang kaming dalawa lang. Nakarating kami sa isang beach. lumabas
ako ng kotse at alam kong nakasunod siya sa akin.

"Ano bang gusto mong pag-usapan natin? Matagal nang nangyari ang lahat ng yon
pat. You-"

"I'm still inlove with you." I cut her right away. She just shook her head and laugh. A
fake laugh.

"Hahahahaha. anong akala mo sa ating dalawa ha Patrick? Nasa isang drama na

kapag sinabing i love you, i love you too din ang sagot? We're not like them pat. We
are not a simple love story na palaging may happy ending. Tapos na ang istorya
nating dalawa. You are now with Mei and im with Kurt. Sila ang happy ending natin,
can't you understand that?" masakit marinig mula sa taong mahal mo na hindi ikaw
ang nakikita niyang makakasama niya in the future. Masakit na malaman mong sa
simula palang pala sumuko na ang taong pilit mong ipinaglalaban. Masakit na in the
end hindi pala ikaw ang pipiliin niya coz in the end hindi na pala ikaw ang mahal
niya.

"Hindi ko naman hinihiling na maging bida tayong dalawa eh. Kahit extra lang
pwede na. Isang lang naman ang gusto ko ang makasama ka. Anog silbi ng
pagiging bida kung hindi mo rin naman makakasama ang taong gusto mo?" Alam
mo yung feeling na parang may lalabas na luha sa mga mata mo pero walang luha?
Ang sakit sa dibdib parang pinipiga ang puso mo gusto mong umiyak pero parang
natuyuan ang mata mo ng luha.

173

"B-bakit mo ako i-iniwan? h-ha?!! ano bang g-ginawa ko sayo para iwan mo ako?
Am i n-not good enough? A-alam mo ba ang pakiramdam ko n-nun? p-parang ako
ang pinakata-tangang babae kasi...kasi minahal kita. Kasi pinaniwalaan kita. Ayoko
na please.... P-patrick let's stop this." napaluha na siya ng tuluyan. Gusto ko man
siyang yakapin at halikan but it seems like my feet is glued on the ground.
Pinapanuod ko lang siya habang unti unting nanghihina at napapaluhod sa daan.

"May dahilan lahat ng bagay Mica..."Hindi ko na alam kung paano ko sasabihin

lahat ng gusto kong sabihin sa kanya. It's been years but i still can't do it. Kahit na
ilang beses kong praktisin sa harap ng salamin wala parin eh. Mahirap parin kapag
personal mo siyang kaharap.

"Ano nga ang bagay na yun? bakit hindi mo sabihn sa akin? hindi naman ako
manghuhula patrick eh. ano ba?!" tinulungan ko siyang tumayo at niyakap ko siya
ng mahigpit.

"Ayaw sa akin ng parents mo Mica. Ayaw nila sa akin kasi mahirap lang kami dati. Ppero, nagsumikap kaming lahat p-para umangat sa buhay. G-gusto kong patunayan
sa kanila na kaya kitang panindigan. S-sorry kung umalis ako ng walang paalam
mica. Sorry kung naghintay ng matagal. Sorry kasi.... kasi dahl sa akin
nagkaganyan ka." niyakap ko siya ng mhigpit at naramdaman ko ang pagkalas ng
yakap niya. She cupped my face and wipe my tears. Yun din ang ginawa ko sa
kanya. Pinunasan ko ang luha sa mga mata niya at mariing tinignan. Simula ng
makita ko siya ulit, ngayon ko lang nakitang ganyan kasaya ang mga mata niya.

"Does it matter? does it matter kung ayaw nila sa iyo? Sila ba ang makakasama mo
habang buhay? bakit hindi mo sinabi sa akin? Ramdam ko naman na ayaw nila sa
iyo, pero handa akong makipaglaban kasama ka. Sabihin mo lang at back up mo
ako." natawa ako sa sinabi niya. Tama siya kung pinaalam ko palang simula palang
noong una, hindi kami mahihirapan ng ganito.

We stayed there for a long time. Doon narin kami naglunch at namasyal. We both
watch the sun sets and it was the most beautiful sunset ever.

174

"I love you so much mica." tinignan ko lang siya at nakangiti siya kahit sa malayo
siya nakatanaw. I love the way she smiled para bang nawawala lahat ng
magagandang bagay sa paligid.

"Xie Xie (thank you)" I gasped in disbelief. Anong thank you? thank you para saan?
diba dapat i love you too ang sagot niya?!

"Anong sa tingin mo, after the confession tayo na kaagad? Manligaw ka muna.
bleh." napailing ako sa sinabi niya. Napansin ko nalang na nakatayo na pala siya at
tumatakbo papalayo sa akin. Hinabol ko siya at niyakap sa likod.

"Well then, let's start the courtship today."

END OF FLASHBACK

Yun ang dahilan kaya ako nandito. Liligawan ko siya ulit. Ilang buwan na bang
ganito? mga 3 buwan na. Pero worth it naman eh. Kasi yung hinihintay ko ang taong
mahal ko. Binuksan ko ang pintuan niya dahil may spare key ako nito. Actually, hindi
niya alam na may spare key ako ng condo niya. let's say, ninakaw ko ito.
hahahahaha.

Madilim pa sa loob nang pumasok ako. binuksan ko ang ilaw at buti nalang nakasara
ang pinto ni Mica. Agad akong pumunta ng kusina at hinanda ang pagkain niya. This
is the day. this is the day na magpopropose na ako kay Mica. It's now or never. sana
magtagumpay.

Simpleng soup lang ang hinanda ko, ham,egg at kanin. Ilalagay ko na sana ang
singsing sa soup pero biglang lumabas si Mica sa kwarto niya.

"Patrick?! anong ginagawa mo dito?! a-at.... " SHIT!!! nakita ba niya ang singsing?!
CHAPTER 38- SIDE STORY (ELLATRICK-PT 2)
PATRICK's POV
175

"Patrick?! anong ginagawa mo dito?! a-at.... " SHIT!!! nakita ba niya ang singsing?!

PUTCHA!!! para akong naging yelo sa kinatatayuan ko. daig ko pa ang nakakita ng
multo. tinakasan pa ata ako ng dugo sa katawan.

"AT ANONG GINAWA MO SA KUSINA KO?! IT'S SUCH A MESS!! LINISIN MO YAN!!
AISH!!!"
*BOOM*

Narinig ko nalang ang pagbagsak ng pintuan niya sa itaas. Medyo nakahinga ako ng
maluwag doon ah. atleast diba hindi niya nakita ang surprise ko. Ngayon, maglilinis
nalang muna ako bago ko iakyat ang pagkain sa kanya.

after 5 minutes...
Hayyy salamat!! nakatapos din ako. Now, it's time para kaharapin ko na si Mica.
This is it. Mei, kung nasaan ka man ngayon, sana gabayan mo ako. Pabor ka naman
sa gagawin ko diba? Hindi mo naman ako mumultuhin diba? hayyyysss!! para akong
baliw na kumakausap ng patay.

I knock at her door pagkadating ko sa taas. Parang may kausap siya sa telepono
kaya unti unti kong binuksan ang pinto. para ngang nagulat siya nang makita niya
ako eh. Tumalikod pa siya sa akin bago niya tapusin ang tawag.

"Good Morning my princess. Lika brunch is served." Akala ko sisigawan niya ako o di
kaya babatuhin ng unan. Ganun kasi siya, pero iba ata ngayon. Ngumiti lang siya sa
akin kaya naman lumapit nalang ako sa kanya baka magbago pa ang expression ng
mukha eh.

"Kain ka na. Pasensya ka na ah malamig na ang soup. ikaw kasi eh pinaglinis mo pa

ako ng kusina mo." parang normal lang ang pananalita ko pero seryoso, parang
lalabas na ang puso ko sa sobrang kaba lalo na nung kinuha niya yung soup. shit!!
HOLY SHIT!! paano kung malunok niya yung singsing? eh di hindi na ako
makakapagpropose? waaaaaahhhhh!!! tanga ka kasi patrick eh!! tanga!!! kainis!!
176

"Sige hihigop muna ako ng malamig na sabaw." she giggled a little before scoping
from the bowl. bawat higop niya parang pati ako nahihigop. Nakakainis na
nakakakaba. Ito na ata ang ikamamatay ko. Ilang taon kong pinag-ipunan ang lakas
ng loob para makipagbalikan sa kanya pero mukhang mababalewala lang yun.

"huh?!" napatigil ako sa apg-iisip nang magreact ng ganun si Mica. Ito na ba yun?
makakapagpropose na ba ako sa kanya? Unti unti niyang nilabas ang singsing sa
bibig niya at tumingin sa akin.

"P-patrick?!" ramdam ko ang kaba sa pagkasabi niya ng pangalan ko. Ako din
naman kinabahan bigla. Parang natuyo ang lalamunan ko at nakain ko ata ang dila
ko. Hindi ako makapagsalita ng maayos. Gumagana naman ang utak ko pero hindi
ko lang talaga masabi.

"A-anong....b-bakit...." unti unting pumatak ang luha sa mga mata niya. doon lang
bumalik ang diwa ko. I know she is expecting this too and we both want this.

"M-mica...." I started out. lumuhod ako sa harap niya at kinuha ang singsing.
inhale!! exhale!! kaya ko to!!

"w-will you be my girlfriend? A-alam ko s-sabi mo maghintay pa ako. Y-yun naman

ang gagawin ko eh... k-kung hindi ka pa ready sa relationship natin u-ulit, i-i can
waith for more time. I-i i just want you t-" I was distracted in my sentence dahil bigla
niya akong niyakap. Hindi lang basta yakap eh dahil napatigil nito ang sistema ng
katawan ko. Bumilis ang tibok ng puso ko at may kung ano sa sikmura ko na
nagpapakiliti sa akin.

"Yes.... i will be your girlfriend. I love you so much patrick." ano daw?! paki ulit nga?!
rewind pwede?? Literally, parang hindi ako makapag-isip ng tama. Para bang tumigil
ang oras at hindi ko na malaman kung ano ang reality at hindi.

177

Pagkatapos ng proposal na iyon, we just stayed inside the house and reminisce
every remaining hours. Doon narin kami naglunch a dinner. Yes, inabot ako ng gabi
sa bahay nila dahil sa sobrang dami ng pinagkukwentuhan namin.

"Pat...." nanunuod kami ng tv at napansin ko na kanina pa wala sa mood si Mica.

Nilingon ko siya at tinaggal ang buhok na tumatabing sa mukha niya.

"Bakit?" i lean on her shoulder. I love this feeling. It feels like cloud nine. Walang
tatalo sa feeling na nararamdaman namin ngayon.

"they're planning it already." natigilan ako sa sinabi niya. Bigla akong kinabahan
para bang ayaw ko nang ipatuloy pa ang sasabihin niya. Plano? ang alin? SHIT!! wag
naman sana ang iniisip ko. Ayoko please not now.

"Pa-planning what? a-ano bang sinasabi mo diyan?" i tried to stay calm but i can't.
alam ko may mali sa sinasabi niya.

"Inaayos na nila ang kasal namin ni Kurt... and... and they got his approval." THAT'S
IT!!! i expected this already, pero masakit parin pala. Iba parin ang sakit eh. pero
alam ko hindi susuko si Mica para sa akin, para sa amin.

"ahhh.... ok. uhmm... s-sige alis na ako. mag-ingat ka dito ha. good night." i kissed
her good night at alam kong hindi ito ang inaasahan niyang reaksyon ko. Kahit ako
naman eh. Kakasagot lang niya sa akin tapos malalaman kong ikakasal na siya sa
ibang lalaki. AHHHHHH!! ang gulo ng buhay!! napakakumplikado!! nakakainis.

"GANUN NALANG?! SUSUKO KA ULIT?! AKALA KO BA MAHAL MO AKO?!" natigilan ako

sa paglalakad dahil sa pagsasalita niya. Oo mahal kita, pero hindi ako susuko.
Nilingon ko siya at niyakap ng mahigpit.

"Sino ba may sabing susuko ako? Hindi porket wala akong reaksyon eh wala na
akong gagawin. na ibig sabihin nun sumusuko na ako. Hindi na kita isusuko ulit. May
178

gagawin lang ako bago ko ipagpatuloy ang laban. Kung baga sa isang karera, water
break muna." kumalas ako sa yakap sa kanya at hinalikan ko siya sa noo.

Alam kong hindi agad ako maiintindihan ni Mica. I already expect na hindi niya ako
kakausapin ng matagal, pero shit brix!! i damn missed her. Nasa coffee shop ako
ngayon at may hinihintay na tao. Tinitext ko din si Mica pero as usual wala siyang
sagot.

"Bakit?" napatingin ako sa nagsalita. Sa wakas dumating narin siya. Maayos naman
na ang itsura niya ngayon pero halata parin na hindi siya ok. He looks decent
outside but he looks miserable inside.
"Musta na Kurt?" naupo siya sa harap ko at nag-order ng kape.

"Go straight to the point Chin, madami akong ginagawa." mariin siyang tumingin sa
akin at nginitian ko lang siya.

"Cancel your wedding with Mica." Umayos siya ng upo at tumingin sa akin. Tumawa
siya ng kaunti at umiling.

"Paano kung ayoko? anong gagawin mo? And besides, i'm beginning to like her."
natigilan ako dahil sa sinabi niya. gusto ko siyang sapakin lalo na nung ngumiti siya.
I know how desperate he is right now and i don't fucking care.

"don't try to get into my nerves Kurt. Isuko mo na si Mica sa akin." Para akong tanga
na nakikiusap sa kanya and i dont fucking care. as long as it concerns mica, i'll do it.

"No. Ipaglaban mo siya." with that he left me there.

Kahit na inis na inis ako ky Kurt, maayos naman akong nakarating sa condo ni Mica.
Dala ko parin ang spare key niya and i suceed opening it. Nadatnan ko siyang
nanunuod ng t.v. Tinignan lang niya ako sandali at bumalik ulit sa panunuod. tumabi
ako sa kanya at hinawakan ang kamay niya.
179

"Sorry, pero hindi ko napakiusapan si Kurt na umurong sa kasal." I finally confessed

to her. Naramdaman ko nalang ang paghawak niya sa kamay ko at napatingin ako
sa kanya.

"I know kasi ginawa ko din yun." Sumandal siya sa balikat ko at pareho kaming
nakatingin sa t.v pero hindi ko maintindihan ang pinapanuod ko. My mind is focused
kung ano ang dapat naming gawin. Then it just struck me.

"Sasama ka ba sa akin?" Napatingin siya sa akin at ngumiti.

"Oo kahit saan pa yan." I kissed her right away.

"Let's run away. Papayag ka ba? i know it's kind of-" I was trailed off in my sentence
dahil sa paghalik niya sa akin.
"Yes, i will go with you."
CHAPTER 39- SIDE STORY (J COUPLE)
YVONNE's POV
Oras na mawala ang kaibigan mo, sobrang lungkot diba? Wala ka nang
masasabihan ng problema mo, wala ka nang kasama sa tawanan at iyakan Ok lang
sana kung babalik pa, pero kung hindi na mas nakakalungkot.

"Hayyyyyssss... wala na naman si Ella." simula nang mawala si Mei, si ella na ang
kasama ko dito sa school. Wala naman akong choice eh, mas lalo naman siya. Kahit
na medyo bitchy ang pakikitungo niya sa akin, sinasamahan parin niya ako, minsan
nga pinapalampas ko nalang eh. nakakamiss din pala ang babaeng yun. Dalawang
araw na kasing hindi pumapasok eh.

"Nag-iisa ka na naman?" ngumiti ako sa kanya. Naupo siya sa harap ko at nilapag

ang isang in can. Malaki na ang pinagbago niya. Sobrang laki Mas alam na niyang
bigyan ng priority ang mga bagay bagay. Sana Mei nakikita mo siya ngayon.

180

"Masama ba? Nasan nga pala ang fiancee mo? Maawa ka naman sa akin, wala
akong kasama ngayon." kinuha ko ang in can niya at ininom ang laman.

"Nagtanan sila ni Patrick." naibuga ko ang softdrink sa bibig ko dahil sa narinig ko.
Natigilan ang buong cafeteria at nakatingin lang sa amin.

"P-paki uit nga... n-nagt-tanan sila?!" teka, may hindi ba ako alam sa mga
nangyayari?!

"Oo. nagtatanan sila ni Patrick. The hell I care mas mababawasan nga ang problema
ko eh. Ikaw kamusta ka na ba? May pumalit na ba kay JG?" natawa ako sa sinabi ni
Kurt. Pumalit? bakit kelan ba siya napalitan sa buhay ko? Wala atang tatalo sa isang
Josh Gabriel Ramirez eh. Siya lang ang nag-iisang lalaki na nagpatibok sa puso ko
ng sobra-sobra, but i think it's too late for me.
"JG!! dito oh!!" tinignan ako saglit ni Kurt bago niya ginawa ito. Ano ba ang gusto
nitong isang ito? Magkabalikan kami? Mukhang malabo na eh.

"Hi guys." Tinapunan ko ng tingin si JG at nagkasalubong ang tingin namin. Agad ko

rin namang binawi ang tingin ko sa kanya. As usual, may kasama na naman siyang
ibang babae. Naninikip na naman ang dibdib ko. Gusto kong sabunutan ang babae,
pero alam kong wala akong karapatan.

"UY!! long time no see ah. Sino siya?" peste ka kurt. sana lamunin ka ng lupa sa
kinauupuan mo. HELLO?! EX IS HERE?! PESTE!!! MANHID!!

"Ahhh... friend ko. una na kami ah. may pupuntahan pa kami eh. Sige bye kurt, bye
Yvonne." SHIT!! ANG SAKIT!!! YVONNE?! YVONNE NALANG NGAYON? SAMANTALANG
DATI ANDAMING CALL SIGNS AT KAKORNIHAN!! GANUN NALANG YUN?!

"san na ba diretso niyan?" tinignan ko silang dalawa at nagpalitan ng

makahulugang ngiti. NAKAKAINIS!! anong akala niya siya lang ang may karapatang
maghanap ng kapalit?! pwes!! ako din!!

181

"hahahaha. gago!! sige." ngiting pusa ang binigay ko sa kanya bago sila umalis.
SHIT NA ARAW ITO!!

***
Kakatapos lang ng last class ko at pauwi na ako ngayon. Naalala ko kailangan ko pa
palang sunduin si sunny. Teka tatawagan ko muna.

Pagkatapos ng ilang ring sinagot narin niya.

"Hoy!! Sunshine Briones Hintayin mo ako sa gate ng school niyo ha. kutos ka sa akin
kapag wala ka pa doon." Agad ko nang binaba ang phone at hindi na siya
pinagsalita. Pagkadating ko doon, katabi niya si JM. So, wala pa dito ang magaling
na kuya nito?

"Ate!!" kumaway pa sa akin ang dalawa bago lumapit.

"ate yvonne, sasabay na ako sa inyo. tsaka kasi may project pa kami ni sunny eh.
please?" ngumiti ako sa kanila at tumango.

Pagkadating namin sa bahay, nadatnan namin si mommy na nagluluto. Hayyy....

nakakainggit sila mommy at daddy. ang ganda ng lovestory nila. Bestfriends turn to
lovers. Bihira lang ang relasyon na humahantong sa ganun eh. Sana ako din.

"Hi tita ninang!!" kapag nandito si JM, talagang riot sa buong bahay. Well, palagi
naman itong nandito eh. Kakalipat lang kasi nila sa tapat ng bahay namin kaya
whether I like it or not, palagi kong nakikita si JG. PESTE!!

"hi JM. Oh, nandyan ka na din pala Yvonne. Halika tulungan mo ako. Dito
magdidinner sila Autumn. dumating narin kasi sila Spring eh." Natigilan ako sa
sinabi ni mommy. Kung nandito na sila tito spring, eh di ibig sabihin.

182

"Ma, si ate kinikilig na naman." Sinamaan ko ng tingin si Sunny. Bakit ba kasi may
mga sumbongerang kapatid. nakakayamot!! Naglakad na ako paakyat sa taas baka
kung ano pa ang magawa ko sa kapatid ko eh.

"Hindi ata kasama si Rain eh." hindi ko nalang pinansin si Mommy dahil alam ko
kasama siya, sabi niya sa akin. wahahahahaha.

Si Rain ang only child ni tita dahlia and tito spring. Isang taon ang tanda ko sa kanya
at halos sa states na siya lumaki. Pero kahit na ganun, magkasundong magkasundo
kami. Sa tuwing umuuwi siya dito, palagi kaming magkasama at halos naiichapwera
na si JG. Hayyyyyy.... namimiss ko na yung tukmol nayun. Bat nga ba ako kinikilig?
hmmmm.... sige na medyo, slight crush ko lang siya. hahahahaha.
Nagshower na muna ako bago ako bumaba para tulungan si mama. Si JM at si
Sunny naman, nagkulong sa kwarto ni Sunny. Si daddy, pauwi na daw magkasama
na sila ni tito Winter. Oh diba, kay gulo lang ng pamilya ko.

"Ate ano niluluto mo?" Nilingon ko ang nagtanong at nakita ko ang cute na cute na
kapatid ni JG na si Kristoff. Buti pa siya cute. sabi nila kamukha daw ito ni JG nung
maliit pa kami, pero bakit parang hindi ko maalala yun? Parang uhuging Josh Gabriel
Ramirez naaalala ko?

"Menudo po. Kakainin mo ha?" tumango siya sa akin at umakyat sa taas. Tyak akong
manggugulo na naman yun sa itaas.

"Oh, si Kris ba yun?" tanong ni mama na lumabas mula sa garden. Tumango ako sa
kanya at tinuloy ang ginagawa ko.

"waaaahhhh!! ang laki na ng inaanak ko!!!" Boses at ingay palang alam ko na kung
sino yun. Sinalubong ko kaagad ng mahigpit na yakap si Ninang Autumn. Tinignan
niya pa ako mula ulo hanggang paa atsaka kami dumiretso sa kusina.

183

"oist. Gabby, tulungan mo nga si Yvonne na magset ng table sa garden. Walang

mag-aaway ha!!" ngumiti lang kami ni JG kay ninang at parehong lumabas ng
garden.

At kapag naiwan ang ex nang sila lang dalawa, what would you expect?
AWKWARDNESS. Kailan ba ang huling beses kaming nagkasama ng ganito? ahhh...
nung birthday ni JM a few weeks ago, iniwan kami ng parents namin sa dancefloor.
Akala nila, sa pamamagitan nun maibabalik ang nawala nakalimutan nila na the
more na mahal niyo pa ang isa't isa the more na maraming awkward air. Pero,
mahal parin ba niya ako o ang mas tamang tanong minahal ba niya talaga ako?

"hoy, tulala ka na naman diyan." i was back to my senses dahil sa sinabi niya. Doon
ko lang napansin na kanina pa pala nagriring ang phone ko. Tinignan ko kung sino
ang tumawag at natuwa ako nang makita ko ang pangalan ni Rain sa phone ko.

"RAIN!!!" narinig kong tumawa siya sa kabilang linya.

(hahahaahah.... naiimagine ko na ang mukha mo ngayon Jewel.) napasimangot ako

sa narinig ko. nakakamiss ang ganitong asaran. Napatingin ako sa gilid ko at nakita
kong parang walang paki si JG. Inaayos parin niya ang mga plato na parang wala
siyang naririnig or what. Actually, it hurts my ego seeing him with no care at all.

"hahahaha... adik. nasan na kayo? Ako nagluto ng ulam." tumalikod nalang ako kay
JG at nagkunwaring ok lang ako.

"nasa likod mo na ako." lumingon ako at laking gulat ko na nandun na nga si Rain.
SYET!! ISANG TAON ANG TANDA KO SA KANYA PERO MAS MATANGKAD NA SIYA SA
AKIN.

"RAIN!! I MISS YOU SO MUCH!!" dinamba ko agad siya ng yakap and he hug me
back.

"same here." nagkatinginan kami ni JG at parehas kaming nag-iwas ng tingin.

184

"ehem.. maiwan ko na muna kayo." sabi niya sa amin at saka tuluyang umalis.

"what's his problem? kayamot lang teh ha." and with that, napahagalpak ako ng
tawa. lumabas na ang totoong rain. Yes, he is gay so gay. Minsan mas malandi pa sa
akin yan eh. hahahahaha. baka himatayin lang si tito spring once na malaman niya
na ang only heir niya ay heiress pala.

"wala. lika tulungan mo ako dito." tinignan lang niya ako hanggang sa tuluyan narin
siyang tumulong sa table setting.

After namin dun, umakyat narin kami sa kwarto ko at nagkulong. Syempre the usual
girl stuff' kwentuhan. It's been a year simula nang huli siyang umuwi kaya marami
kaming napagkukwentuhan even the most controversial chapter of my life. Mula sa
pagkamatay ni Mei hanggang sa break-up namin ni JG.

"HUWAAAT!!! MY GOSH ATENG!!! GRAVY KA HA!!! last year nung umuwi kami aso't
pusa kayong nag-aaway tapos ngayon malalaman kong breaklalu na kaagad kayo ni
hindi pa nacecelebrate ng heart ko ang loveteam niyo? gosh!!" pinaypay pa niya
ang kamay niya at nagkunwaring hihimatayin. Natawa nalang ako sa reaksyon niya
pero sa totoo lang nalulungkot ako.

"bakit ba kasi kayo nagbreak? sayang ang loveteam, boto kayo ng lahat eh."
nagkatinginan kaming dalawa at tumayo siya bigla. "oy!! wag mo akong bibigyan ng
cliche na excuse na, we are not meant to be eh or kung ano pang kaartehan diyan.
straight to the point ateng." natawa ako sa sinabi niya and sinabi ko na ang totoong
dahilan.

"dahil kay Mei. masyadong magulo nun. Feeling ko pa ako ang sinisisi ng lahat dahil
sa pagkawa niya and isa pa, parang masyadong-"

"masyadong ano? masyadong perfect kayo para sa isa't isa? Masyadong going
smoothly ang relasyon niyo? bakit naisip mo ba na ilang taon ang hinintay ni JG
185

para maging kayo? naisip mo rin ba na kahit na anong problema ang dumating sa
iyo nasa tabi mo lang siya? anubey teh!! so slow ha." napayuko nalang ako sa sinabi
ni Rain. In a way he's right, pero kasi minsan kahit na ayaw mo kailangan mong
pakawalan ang pinakaimportanteng tao sa buhay mo para sa ikaliligaya niyong
dalawa.

"teh alam mo ang selfish mo. Iniisip mo lang ang sasabihin ng iba. Ni hindi mo pa
ata naeexplain kay JG ng mabuti ang side mo eh. Kung ako sa iyo, iexplain mo at
nang may closure diba? hayyysss... hirap talaga nang may lovelife buti pa ako
pabitch bitch lang." tumayo siya sa kama ko at lumabas ng kwarto ko.

Selfish? selfish ba ako?

***
Matiwasay naman ang naging dinner namin. Did i mention na dinala ni JG ang
kasama niyang girl kanina? Ayun, sila tito winter lang ang natutuwa at sobrang
naiinis si Ninang Autumn.
"JG, mamaya mo na asikasuhin yang bisita mo. Kayo ni Yvonne maghugas. Kami
muna ang mag-eentertain sa kanya." nagkatinginan nalang kami ni JG at syempre
sinunod ang matatanda. He gather all the dishes at ako naman nakahanda na sa
lababo. itatanong ko ba sa kanya o hindi? bahala na nga!!

"uhmmm... k-kayo na ba t-talaga?" putcha!!! bigla ko nalang nasabi out of the blue.
nakakahiya na nakakainis!!!

"bakit? nagseselos ka? wag mo masyadong ipahalata." WHAT?! AKO NAGSESELOS?!

NO WAY!!

"excuse me?! ganyan ba kataas ang tingin mo sa sarili mo? hindi ako nagseselos-"

"dahil wala ka nang karapatan. tama na ang kaplastikan Yvonne. Stay away from
me especially her." natigilan ako sa sinabi niya? WHY?! anong meron sa kanya?
bakit parang bigla akong nainsecure sa sarili ko. I might be his first love pero i can't
be his last love.
186

"Oh, ano yan? nag-aaway kayo? Bat ka umiiyak Jewel?" Napaharap ako kay Rain.
Sakto ang pagdating niya. Napansin ko nalang na bigla nalang niyang pinahid ang
pisngi ko. Umiiyak na pala ako, hindi ko pa alam.

"Kami nalang dito Gab. Puntahan mo nalang ang girlfriend mo." JG gave me last
look before leaving. Pagkaalis na pagkaalis niya ay niyakap agad ako ni Rain.

"Teh, pahirap karin sa buhay mo noh? Syadong indenial. Sasabihin mo lang naman
ulit na, ako nalang ulit. mahirap ba yun?" hinampas ko ng mahina ang dibdib ni Rain
at natawa. Ilang minuto din ako umiyak at pinagpatuloy na namin ang paghuhugas.

JG's POV
"pinaiyak mo na naman siya?" kita ko sila mula sa sala. She seems happy with him.
Nakakainis!! Oo, pinaiyak ko na naman siya.
"Sorry Trix pati ikaw nadamay sa gulong ito." Siya si Trixie, classmate ko sa isang
subject. Dapat, gagawa lang kami ng report ngayon pero nakalimutan kong may
dinner nga pala kami ngayon. Don't get me wrong, wala namang nagbago eh. I still
love her at si Trixie may boyfriend na kaya wag kayong mag-isip ng kung ano diyan.

"hahahaha. damay narin naman ako eh. Bakit ba ganyan kayong mga lalaki? Hilig
niyong saktan ang mga babae using that freakin ego of yours? Kairita lang minsan.
Yan din minsan ang dahilan ng away namin ng boyfriend ko eh. Palaging ako ang
nagsosorry-"

"Why do I need to say sorry kung in the first place siya ang unang nanakit? Yan
naman ang problema sa inyong mga babae eh. Kahit na hindi kami ang may
kasalanan, kami parin ang magsosorry.Ang dahilan? lalaki kasi kami. Ego? eh palagi
nga naming nilulunok ang ego at pride namin para sa inyo eh. Hindi niyo ba alam na
sa isang relasyon nasasaktan din kami? Lagi niyo kasing iniisip na lalaki kasi kami
kaya hindi kami pwedeng masaktan. Laging kayo ang mahina. But, have you ever
think na emotions are common to all? lahat tayo may karapatang masaktan iba't
ibang paraan nga lang para mailabas ang sakit." tumingin siya sa akin at halatang
hindi magpapatalo.
187

"Magsorry ka sa kanya dahil pinaiyak mo siya. Hindi ba sapat na dahilan yun para
magsorry ka. Sa isang relasyon para magtagumpay, hindi pride ang pinaiiral kundi
utak. You have to think hard kung paano mo mapapanatili sa tabi mo ang taong
mahalaga sayo. Uwi na nga ako. Nagtext na ang boyfriend ko eh. See you tomorrow.
Wag mo narin akong ihatid." kinuha na niya ang mga gamit niya at lumabas na ng
bahay. Tinanaw ko nalang siya sa bintana niya at nakita kong may sumalubong sa
kanyang lalaki. Boyfriend niya siguro yun but pa sila.

Mapapanatili? I've done everything para mapanatili siya sa buhay ko. Para sa
relasyon namin, pero siya ang pumili ng paraan para umalis. It's her choice not
mine.

"Oh, umuwi na girlfriend mo?" tumabi si Papa sa akin at binuksan ang t.v. Take note,
wala kami sa bahay.
"Di ko po siya girlfriend." Simpleng sagot ko. Ayoko nang gawing kumplikado ang
lahat.
"Alam ko." napatingin ako kay Papa at nakangiti siya sa akin.
"alam ko dahil kita ko sa mga mata mo. You still love her don't you?" natahimik at
napayuko nalang ako.
"Alam mo, ang pag-ibig sobrang kumplikado yan. Minsan, kung sino ang mahal mo
yun pa ang mas nasasaktan mo. Not because you're selfish but because you're
selfless enough to protect her and be with her. Pero kahit na ganun, both of you will
always cry and be hurt. Ganun talaga, nagmamahal ka eh. Pero alam mo, what's
great on falling inlove? there would never be any regrets. Kasi, sa bawat desisyon
na gagawin mo, pareho parin kayong magiging masaya. Yun ang tinatawag na
blessing in disguise." tumingin ako sa kanya at nakapikit na pala si papa. pagod na
siguro siya.

"are you telling me to let her go?"

"hindi." nagulat ako sa sumagot dahil hindi si papa yun. Parang nanlamig ako nang
makita ko si tito heaven at tito spring na tumabi sa amin, may dalang beer.

188

"Mahaba-habang kwentuhan ito eh." Paliwanag ni tito spring.

"bakit mo isusuko ang isang bagay na alam mong ikasasaya mo?" tito heaven is
talking to me, not because of his daughter but because he is a man.

"Hindi ko siya sinuko." Bakit ba hindi nila maintindihan na siya ang sumuko at hindi
ako.

"Hindi porket nauna siyang umayaw eh ibig sabihin nun, hindi ka na sumuko.
Andami namang satsat!! let's get to the point. Bakit ba kayo nagbreak?" kinuha ko
ang beer sa table at diretsong ininom. Parang may kung anong kirot ang
naramdaman ko sa dibdib ko.

"ang totoo? Hindi ko alam." napailing silang tatlo at tumingin ako sa kanila. "sa
maniwala man kayo o hindi, hindi ko talaga alam. Bigla nalang niyang sinabing let's
break up, tinanong ko siya kung bakit pero hindi siya sumagot sa akin instead,
tinulak lang niya ako palabas ng kwarto niya. For weeks hinintay kong bawiin or
mag-explain siya pero, wala eh." Memories start to popped out of my mind. Sobrang
sakit ng mga panahon na yun, sobrang sakit. You don't know what you did and what
will you do.

"Hayyyy... ganyan talaga ang mga babae. Mahirap intindihin. Pero kapag mahal mo,
maiintindihan at maiintindihan mo." Sabi ni papa sa akin. Alam ko dahil ganya sila ni
mama. Palaging may away pero after nun, ayun naglalambingan na.

"Sabihin mo ang totoo mong nararamdaman sa kanya. Walang masamang umamin

kahit sobrang broken hearted ka na. Kasi in the end, malay mo yun nalang ang only
way para makuha mo siya."

***
Pagkatapos ng madamdaming diskusyon namin, hinanap ko si Yvonne at nakita ko
siyang nakaupo sa garden kasama si Rain. Tawanan na naman sila at sobrang saya
nila. Ayokong tumingin at aalis na sana ako nang mapansin nila ako.
189

"Oh!! JG." letse!! bakit ba ang bagal ko maglakad. Humarap nalang ako sa kanila at
naupo sa tabi ni Yvonne.

"Ahhh.... maiwan ko na muna kayo ha." tinap pa ni Rain ang balikat ni Yvonne saka
umalis. Eto na naman ang nakakainis na closeness nila. Aalis lang siya kailangan
may paghawak pa talaga sa balikat?

"So, ito na ba yung scene na sasabihin mo sa akin na kami na?'" she gave me a
weird look at bigla nalang siyang tumawa. WHAT?! EH HINDI KO NAPIGILAN AT
BIGLA NALANG LUMABAS SA BIBIG KO EH.

"hahahahahahahaha. WHAT ARE YOU TALKING ABOUT? hey!! are you jealous of
Rain?" amuse na amuse pa ang mukha niya nung tinatanong ako. Sinamaan ko siya
ng tingin at tumayo. I heard her calling my name pero hindi ko siya pinapansin.
Pachicks ba! nagpapahabol.

"WAIT!!" someone grab my wrist at napaikot ako. Oh diba, kakaiba ang chasing
scene namin. Ako ang hinahabol.

"what if i am?" napaatras siya sa sinabi ko. since our break up ngayon lang ulit kami
mag-uusap. Ngayon na nga lang mag-uusap nag-aaway pa.
"wala kang karapatang magselos." magkasalubong na ang mga kilay niya. Alam
kong inis na siya sa akin.

"Bakit wala? Bakit kontrolado mo na ba ang emosyon ko? porket di na tayo wala na
akong karapatan sa nararamdaman ko sayo. Whatever I feel, it's up to me wala ka
nang pake pa dun. Mahalin kita, magselos man ako wala kang pake dahil sa simula
palang, WALA KA NANG PAKIALAM SA NARARAMDAMAN KO."

*PAK!*

190

that shut me up. pakiramdam ko sa sampal na yun, natahimik ang buong bahay.
Walang tunog ng kuliglig, walang ingay ng mga sasakyan. Hininga lang naming
dalawa at ang paghikbi niya.

"M-may pakialam ako sayo Jay. H-hindi mo l-lang alam ku-kung gaano.... gaano kita
*huk* g-gustong protektahan. *huk* a-ayoko lang na.... na madamay ka sa... sa
sakit na nararamdaman k-ko.... *huk* ayokong.... ayokong mak-makita mo.... aakong umiiyak *huk* tuwing g-gabi.... *huk*" hindi ko na kaya. hindi ko na kayang
marinig ang pag-iyak niya. I shut her up by kissing her. It was just a six second kiss
and then I hug her tight.

"tama na. hindi mo ba naisip na mas masakit na makita kang umiiyak mag-isa?
tama na ang paghihirap Yvonne. Please, I can't bear it anymore. I love you so much
and the three months without you is a hell. Please, I want you back." Unti unti kong
inalis ang pagkakayakap namin at tinignan ang mga mata niya. I slowly, wipe her
tears at hinalikan siya sa noo.

"eh sino si trish?" iniwas niya ang tingin niya sa akin habang nagtatanong.

"it's trix. And she's my classmate. She has a boyfriend and she loves him so much.
Pumunta siya dito sa bahay para gumawa ng report namin. Ok na?" kinurot ko ang
pisngi niya at tumingin sa akin ng masama. tumango siya at doon ko lang binitiwan
ang pisngi niya.

"eh si Rain? Nanliligaw ba siya?" Yvonne looked at me na parang shock na shock

siya at saka tumawa ng malakas.
"hahahahahaha. of course not!! tama na nga ang joke mo Jay. hahahahahaha."
sinimangutan ko siya at natigil lang siya sa pagtawa nang magring ang phone niya.

"hello?"

191

pagkasagot palang ng phone ay namutla na si Yvonne. Akala ko kung ano yun pero
pati ako nanlamig sa sinabi niyang pangalan.

"MEI?!"

CHAPTER 40- INTO THE NEW WORLD

MEI's POV
"ate yen sino yun? bat binaba mo kaagad ang phone?" nagulat ako sa biglang
pagsulpot ni apple mula sa likod ko. Kitang kita ko ang pagtataka sa mukha niya.
Sana lang hindi niya nahalata ang pagkaputla ng mukha ko sa sobrang kaba. Bakit
ko ba kasi naisipang magparamdam pa ulit sa kanila? Ok naman na ako diba?

"Wala apple. hahahahahaha. Nagulat lang ako kasi wrong number pala ang nadial
ko." palusot ko. nagkibit balikat lang siya at umalis na sa harap ko.

THREE MONTHS. a long time to move on and forget everything but a short time to
erase someone permanently in your system. Oo ako nga. buhay ako. Hindi ako ang
nakita nilanng bangkay at alam ko kung sino yun. Sana mapatawad niya ako a
ginawa ko.

***
THREE MONTHS AGO. . .

Huh? Asan na si Yvonne? Dinig na dinig ko ang ingay ng club at ang mga ingay ng
tao sa paligid. Hilong hilo na ako at gusto ko nang umuwi. My visions are too blurry
because of alcohol. Tumayo na ako at pumunta sa dance floor. Nakakaengganyo
ang music at gusto kong makalimutan ,muna ang lahat kahit panandalian lang.

Someone is holding my waist nung nasa dancefloor ako. Nasa likod ko siya at pilit
kong tinatanggal ang kamay niya. Kahit na hilong hilo na ako, tumalikod ako para
makita ang itsura niya pero bigla niyang kinabig ang ulo ko at muntik ko na siyang
mahalikan. Luckily i was able to kick his manhood at umalis sa harapan niya.
192

Where the heck am i? Lumabas lang ako sa pinto na may nakasulat na exit and i
think im lost.

"beeeeeeeep! Beeeeeeeeeeeep!"

Napalingon ako sa pinaggalingan ng tunog at isang nakakasilaw na bagay ang

nakita ko. I was bumped by that but it doesnt hurt that much compared on what i
feel inside. Nagdilim ang paningin ko at wala na akong narinig sa paligid ko.

"antagal naman niyang magising?" Bakit ba ang ingay? Kailangan talaga sa tenga
ko sila mag-usap?

"hindi pa. Haaaayyyyssss.... Kawawa naman siya noh? Dont you think she's lost?"
lost? Sino? Ako? Siguro nga im lost.

Unti unti ko naring binuksan ang mga maga ko and i saw two pair of eyes staring at
me.

"HUWAAAAAHHHH ate Pam!!!!!! She's awake." ginala ko an paningin ko sa paligid

and i can say wala ako sa kwarto ko. They are both staring at me and waiting for
me to give them hint that i am alive.

"n-nasan ako?" pinalipat lipat ko pa ang tingin ko sa kanilan dalawa at hinihintay ng

sasagot sa tanong ko.

"huwaaaahhh!!! Ate pam! Sabi na nga ba nagkaamnesia siya eh." amnesia?

193

"gaga! Malamang hindi niya talaga alam kung nasa siya di nga natin kilala yan eh.
Ahh.... Miss ano pong pangalan mo?" amnesia? Hmmm... I like the idea.

"y-yen." nagdadalawang isip ako kung sasabihin ko ba an totoo o hindi. Ayoko na

munang bumalik sa kanila. Im still confused. I want to forget especially what He
said.

"hi ate yen. Ako nga pala si apple and sister ko si pam. Nabangga ka niya and we
are sorry about that." isang matamis na ngiti an binigay nila sa akin and i answeree
them too.

"ok lang. Uhmmmm...... Alam niyo ba kung saan ako nakatira?" their jaws are left
hanging dahil sa tanong ko. Im sorry pero i need to do this dahil baka mamatay
ako. I need to get away from them.

"w-wala ka po bang ,matandaan? Nung nabangga ko po kasi kayo wala ka na,ang

dalang kahit na ano eh." oh shit! I must have left my purse on the counter.

"ganun ba? p-pwede bang dito nalang muna ako?"

***
Sa tuwing naaalala ko yun panloloko ko sa kanila, nakokonsensya ako. Minsan kahit
ns binabagabag tayo ng konsensya natin kailangan wag nating pakinggan kasi mas
alam natin ang ikasasaya natin. Napabuntong hininga nalang ako at ginampanan na
ang bagong pagkatao na binuo ko.

"ate yen tulungan na kita diyan." hapon na pala at nakauwi na si pam galing sa
school. Naabutan pa tuloy niya akong nagtatanggal ng sinampay sa labas ng bahay
nila. Nakalimutan ko silang ipakilala sa inyo. Si apple at si pam ang magkapatid na
nag-aalaga sa akin ngayon. Si apple ang nakabangga sa akin kaya inakala nila na
may amnesia ako. Si pam naman ang nakatatandang kapatid niya na mas bata sa
akin n dalawang taon.

194

kakalipat lang namin dito sa probinsya nila. Kailangan daw kasing may tumira dito
sa bahay nila at natutuwa ako na pinagkakatiwalaan nila ako. Isa pa, masaya ako sa
buhay ko dito, malayo sa kinagisnan ko.
"ate yen, sigurado ka bang hindi ka involve sa mga wang?" halos mailuwa ko ang
pagkain dahil sa tanong ni apple sa akin. She's 14 yet she asks like a grown up lady.

"apple a-ano k-ka ba? May amnesia ako kay paano ko malalaman?" maniwala kayo
please.

"eh sino yung tinatawagan mo kanina?" ngayon lang ba niya narealize ang
naabutan niya kanina? Isip mei isp!!
"hindi ko din alam eh. Bigla nalan pumasok sa isip ko. Bilisan mo na diyan at gawin
mo na ang homeworks mo." hindi ko na nagawang tapusin ang pagkain ko dahil sa
pag-uusisa niya sa akin.

Speaking of wang, kamusta na kaya sila? Si mama, si yeye? Si nai nai? Siya?

Haayyyy..

kurt benedict salcedo. Sa dinami dami ng lalaki sa mundo, bakit ikaw pa? bakit
ikaw pa ang kapatid ko?

"ate dalhin ko lang to sa taas ah." tumango ako kay pam. Doon na naman niya
dadalhin yun sa attic. Silang dalawang magkapatid lang ang nakakaakyat doon.
Hindi ko alam kung ano ang tinatago nila doon. I tried to ask them once pero
anlalayo ng sagot nila.

"monster ang nakatira doon. Isang gwaping monster na sobrang suplado at ayaw
ngumiti pero mahal namin yun." naalala ko pa ang sagot ni apple sa akin noon.

195

Inayos ko na ang sarili ko para matulog. Napatingin ako sa ganda ng langit. I never
appreciated this at before. Gugustuhin ko pa bang bumalik ulit sa palasyo na iyon?
Wherein everyone thinks im the princess but the truth is im the pauper.

YVONNE's POV
"hello? Y-yvonne?"

Sa tuwing naalala ko ang boses na narinig ko mula a cellphone ko, hindi ko

maiwasang manghina. I know it is her hindi ako pwedeng magkamali. Pero bakit
naman siya aalis? Kung buhay siya, sino ang iniyakan kong bangkay? Dapat ko ba
itong sabihin sa kanila? Paano kung kaboses lang niya yun at nagpapanic lang ako?
Napahawak ako sa mukha ko at napahilamos nalang.

"yvonne, sino ba yun?" nakita ko nalang ang nag-aalalang mukha ni jg. Ngumiti
nalang ako sa kanya at umiling madami nang nangyayari and i dont want to ruin our
night.

"ok ka lang ba? Do you need anything?" i touch his face and fairly enough it brought
tears to my eyes. Its just him that i need no more no less.

"ok lang ako jg. Medyo nabigla lang siguro sa mga nangyayari ngayong araw."
napasimangot siya sa sinabi ko at hinawakan ang kamay ko sa mukha niya.
"m-masyado bang mabilis? A-anong gagawin natin? L-liligawan ba m-muna kita?"
natawa ako sa naging reaksyon niya. I reached for his head and claimed his lips.
Naramdaman ko ang pagkagulat niya at lihim akong napangiti. I let go of the kiss
and look into his eyes.

"you don't have to do anything at all. Just be at my side that's all. Three months
without you is hell." ngumiti siya sa akin and kissed me on my lips. Pwede bang
lovelife ko muna bago ang kumplikadong buhay ng bestfriend ko? Can i be selfish
just for now?

MEI'S POV
196

"ate sure ka? Baka maligaw ka ah." nag-aalangan pa si pam bago niya ibigay ang
basket sa akin. Ngumiti ako sa kanya at tuluyang kinuha ang basket sa kamay niya.

"ok lang ako noh. Tsaka anlapit lapit lang ng palengke eh." isa pa wala din naman
akong ginagawa masyado kaya naisipan kong magvolunteer na pumunta ng
palengke.

*BOOOOGGGSSSSHHH*
Nagulat ako sa kalabog na nanggagaling sa attic. Before i knew it, wala na si pam sa
harap ko.

Mabilis akong nakarating sa palengke. First time kong mamamalengke kahit na

mamili hga sa supermarket di ko pa nagagawa eh. Nakakaexcite naman ito!

Pauwi na ako dahil tapos ko nang bilhin ang mga nasa listahan ni pam. Agad akong
pumara ng tricycle nang biglang....

"AAAAAHHHHH," nagulat ako hindi dahil nabunggo ako kundi dahil sa nakabunggo
sa akin. IT'S ELLA!!! shit! Anong gagawin ko?

CHAPTER 41-THE RUN AWAYS

MEI'S POV
Shit!si ella tan nga. Anong ginagawa niya dito? Mei! Mag isip ka kung paanong hindi
ka niya makita!

"mica! Anong nangayari sayo? Ok ka lang?" lalo pa akong nagpanic sa boses na

narinig ko. Yumuko nalang ako at unti unting tumayo. Sana naman hindi nila ako
mapansin. Ano bang ginagawa ng dalawang ito dito? Anak ng malas naman oh!
197

"miss sasakay ka ba?" kanina pa pala ako hinihintay ni kuya driver na sumakay.
Agad agad akong pumasok sa loob ng tricycle pero dumungaw si patrick sa loob at
nagkasalubong ang tingin namin. Before he could utter any word, nakaalis na ang
tricycle.

Nakahinga ako ng maluwag dahil sa nangyari. Sana akalain lang nila na

namalikmata sila. Ayoko na please lang. Ayoko na ng buhay ko dati.

Pagkapasok ko ng bahay, nadatnan kog madilim. Binuksan ko ang switch at nakita

ko ang note ng dalawa. Wala daw si apple at sa weekend pa ang balik. Pumunta sa
tiyahin niya sa bayan. Si pam naman, may school activity at sa weekend na din ang
balik.
Inayos ko an mga pinamili ko at naupo sa salas. Alam kong hindi titigil ang dalawa
sa paghahanap sa akin lalo na't maliit lang tong bayan na ito. Tapos tinawagan ko
pamsi yvonne. Im sure makakarating na kila mama ito. Namimiss ko na siya. I just
hugged my knees and cried. Sa loob ng tatlong buwan, ngayon nalang ako umiyak.
Ngayon ko nalang nagagawang ilabas ang nararamdaman ko.

"B-bakit ka umiiyak?" Napalingon ako sa boses. A tall skinny and chinito guy
appeared infront of mr. Hindi ako makapagsalita. May kung ano akong naramdaman
sa dibdib ko. Sobrang payat niya. At kung maljsog lang suya, he would be the crush
of his town.

Nakita kog sumimangot siya.

"sino ka? At bakit kamukha mo ang mga wang?"

PATRICK'S POV

Hindi ako pweden magkamali. Si mei nga ang nakita ko. Pero, patay na si mei? Bakit
siya nandito? Syet! Nalilito ako!

"S-sigurado ka bang siya ang nakita mo?" kanina parin tulala si mica simula nang
sabihin kong si mei ang nakita ko. Pero hindi pa naman ako sigurado eh.
198

"Hindi ko alam. Pero baka namalikmata lang siguro ako." Agad ko siyang niyakap at
hinalikan sa buhok niya. I dont know what she is thinking but whatever it is,
tatanggalin ko yun sa isip niya.

"pano kung si mei nga yun? Itutuloy mo na ba ang pagpapakasal mo?" nabigla ako
sa sinabi ni mica. I never thought na yun pala ang nasa isip niya. I cupped her chin
and look in her eyes intently.

" si mei man yun oh hindi. Ikaw lang ang gusto kong iharap sa altar. I love you so
much. I'd do everything wag ka lang lumayo saken." she smiled at me and hug me
tight.

Kinabukasan, napaggdesisyunan kong hanapin si mei. Gusto kong maassure kung

siya nga yun. Maaga palang umalis na ako at hindi ko na pinaalam pa kay mica.
Alam kong mag aalala na naman siya.
I showed mei's picture around the town pero mukhang walang nakakakilala sa
kanya. Susuko na sana ako nang may matandang nakakilala sa kanya.

"doon siya nakatira sa bahay na bato doon sa dulo ng bayan. Kasama niya ang
dalawa nkyang kapatid doon." naalala ko pang sabi ng matanda. Kapatid? Baka nga
hindi si mei ang nakita ko.

Sinilip ko ang bahay at nakita kong may tao sa loob. Agad akong pumasok sa
nakabukas na gate at kumatok sa loob. Nakita ko sa bintana ang paglapit ng tao sa
pintuan. Dinig na dinig ko ang kabog sa dibdib ko.

"pano kung si mei nga yun? Itutuloy mo na ba ang pagpapakasal mo?" naririnig ko
ng boses ni mica na nagpiplay sa utak ko. Kung si mei nga ito, papakasalan ko ba
siya?

199

Unti unting nagbukas ang pinto at unti unting tumigin ang babae sa akin. OH SHIT!!!

Si mei nga!

MEI'S POV
Si patrick! Anong ginagawa niya dito? Halos pareho kaming hindi makagalaw sa
kinatatayuan namin. Hindi ko alam kung sasaraduhan ko siya ng pinto o
papapasukin.

"S-sino po sila? At ano pong kailangan nila?" i tried to hide my nervousness, pero
biglang nagbago ang mukha niya.

"Mei. Mei lien wang. Ikaw ba yan?" lalong dumoble ang tibok ng puso ko. I tried to
stay calm pero deep inside, nagpapanic na ako.

"hehe. H-hindi ko po alam ang sinasabi niyo. S-sige po, madami pa akong gagawin."
sinara ko ang pinto pero hinarang niya ang paa niya sa daan.

"Kurt" Simpleng salita. A single syllable name. Sobrang ikli pero hindi ko alam na
yun pala ang magpapahina sa depensa ko.

"bakit ka nagtatago mei?" the first sentence after ko siyang paupuin sa salas.
Napatingin ako sa kanya at nilalaruan niya ang baso sa kamay niya.

200

"ayoko na ng buhay ko patrick. Masaya na ako dito. And please call me yen." i saw
his lips form a straight line at tinignan ako g matalim. Hindi siya ganyan pero
nakakatakot siya ngayon.

"para kaming tanga kakahanap sa iyo, nandito ka lang pala. Halos masiraan na ng
bait ang nanay mo doon, hindi mo manlang madamayan. And kurt? He's at his
worst. Laman ng bar gabi gabi.aabutan ng umaga sa kulungan. Pag my party, bigla
nalang mawawala makikit nalang namin sa kwarto niya may kasamang--"

"TAMA NA!!!" tumayo ako at pumikit. Hindi ko na kayang marinig ang mg sasabihin
niya. Ako ba ang sinisisi nila sa mga nangyayari sa kanya?

"he needs you." doon na tuluyang tumulo ang luha ko. Kahit ilang beses ko pang
itanggi, i still love him.

"he needs to forget me. Hindi kami ang para sa isa't isa." kapatid ko siya at hindi
dapat ganito ang nararamdaman ko para sa kanya.

"kailangan niya ang mei na kapatid niya. He's pressured. He cant hadle it anymore."
tinignan ko siya sa mga mata niya.

"ngayon alam na niya ang feeling ng pagiging wang. Masaya na ako dito. Wag niyo
na akong guluhin." huminga siya ng malalim at tumayo. Naglakad siya palabas ng
pinto but before he could leave he utter words that awakened me.

"Tama ka. Patay na nga si mei. You killed her."

CHAPTER 42- THE MONSTER IN THE ATTIC

MEI'S POV
Pagkapasok ko ng bahay, nadatnan kog madilim. Binuksan ko ang switch at nakita
ko ang note ng dalawa. Wala daw si apple at sa susunod na linggo pa ang balik.
201

Pumunta sa tiyahin niya sa bayan. Si pam naman, may school activity at sa susunod
na linggo din ang balik.
Inayos ko an mga pinamili ko at naupo sa salas. Alam kong hindi titigil ang dalawa
sa paghahanap sa akin lalo na't maliit lang tong bayan na ito. Tapos tinawagan ko
pa si yvonne. Im sure makakarating na kila mama ito. Namimiss ko na siya. I just
hugged my knees and cried. Sa loob ng tatlong buwan, ngayon nalang ako umiyak.
Ngayon ko nalang nagagawang ilabas ang nararamdaman ko.

"B-bakit ka umiiyak?" Napalingon ako sa boses. A tall skinny and chinito guy
appeared infront of mr. Hindi ako makapagsalita. May kung ano akong naramdaman
sa dibdib ko. Sobrang payat niya. At kung malusog lang siya, he would be the crush
of his town.

Nakita kong sumimangot siya.

"sino ka? At bakit kamukha mo ang mga wang?" (refer this scene on chapter 41)

Agad akong pinanlamigan sa boses niya. Bakit niya kilala ang pamilya ko? Does he
know them personally? Napatayo ako sa kinauupuan ko at nginitian ko siya.

"hehehe. Ano ka ba? Imposible yun. Ako nga pala si yen. Kaibigan ako ni apple at ni
pam. Ay! Ampon pala nila ako. Wala kasi akong maalala sa nakaraan ko kaya dito na
muna ako nakikitira."

Lalong naningkit ang mata niya sa sinabi ko at nilapit niya ang mukha niya sa
mukha ko. He stared directlh into my eyes and i swear para nagtayuan ang mga
balahibo ko sa katawan and i am melting to he ground.

"Kamukha mo siya." narinig kong sabi niya. Naamoy ko ang hininga niya at para
akong niyayakap nito sa bango. Hindi din naman kasi maitatanggi na medyo gwapo
sya at mukhang may lahing intsik. Teka! Sino ba itong lalaking ito? Minamanyak ko
siya sa utak ko mas manyak pa pala sa akin to.

202

"t-teka sino ka ba?!" lumingon siya sa akin at binigyan ako ng isang misteryosong
ngiti.

"lex. Ako ang kapatid ni pam at apple. Kaya magluto ka na atsay." tumalikod siya
ulit sa akin at tuloy tuloy nang pumanik.

Saka ko lang naisip ang sinabi niya. "Hoy!!!!HINDI MO AKO KATULONG DITO!!!!" inis!

Sa ganoong paraan kami nagkakilala ni lex. Dahil din sa pagkikita naming iyon,
nakaakyat ako sa attic. Sinabi ko nain kay apple at pam ang tungkol dito.

"hahahaha. Nagutom yung monster namin kaya bumaba. Hahahaha. Yen ikaw na
bahala diyan ha. Dont worry hindi naman nangangain ng buhay yan eh. Nagbubuga
nga lang ng apoy. Hehehehe." naalala ko tuloy yung sabi ni apple sa akin.

"atsay,pwedeg pakibilisan? Ambagal bagal. Sisisantehin kita diyan eh." ang sarap
ibuhos ng mainit na sabaw sa kanya. Pasalamat siya at may sakit siya.

"opo senyorito." i told him sarcastically. Ngumisi siya sa akin at hinawakan ang ulo
ko.

"good dog. Sige isa pa sit!" sinamaan ko siya ng tingin at tumawa siya ng malakas.

I despise--NO!!! I LOATHE THAT MAN SO MUCH. HATRED IS NOT ENOUGH.TO

DESCRIBE WHAT I FEEL FOR HIM.
***
"Tama ka. Patay na nga si mei. You killed her."

Nakaalis na si patrick pero nag eecho parin sa tenga ko ang sinabi niya. Oo tama na
sigurog pinatay ko ang dating ako.
203

"may bisita ka?" napatingin ako sa hagdan at nakatayo si lex. Inalalayan ko siyang
umupo sa sofa at nakatitig sa dalawang baso sa mesa.

"ahhh. Oo nakilala ko sa palengke nug nakaraan." biglang nag iba ang timpla ng
mukha niya.

"pwede ba wag ka ngang magpapapasok ng kung sinu sino sa bahay. Mamaya

pagnakawan mo pa kami." arrrrggghhh!!! KAPAL! Nakakainis!

"Ano bang sakit niyang monster niyo?" Minsan kong naitanong sa magkapatid
habang kumakain kami. Buti naman at nakabalik na sila. Hehe

"Bata palang si kuya, mahina na ang resistensya niya. Its a rare disease na
umaatake sa immune system ng isang tao." nalungkot ako sa kinuwento g
magkapatid. Ramdam ko ang lungkotsamga mukha nila.

"Hindi na ba siya nagpapagamot? I mean--"

"ayaw ni kuya. Gagastos lang daw kami. Baka daw mas lalong mapadali ang buhay
niya sa ospital kesa dito sa bahay. Tinaningan na nga siya ng doktor eh. Pero tignan
mo ngayon nagagawa pang makipagbiruan sayo." kita ko ang mga ngiti sa labi ng
magkapatid pero hindi sa mga mata nila. I know its hard for them.

"Crush mo ba si kuya, ha ate yen?" muntik ko nang maibuga ang kinakain ko dahil
sa tanong ni apple.

"Yuck, excuse me noh! Hindi ko siya type." bigla na namang pumasok sa isip ko si
kurt. AAAAAAHHH!!!BWUSIT!!!

204

"Halaaaa.... Bakit ate di mo ba gusto si kuya? Gwapo naman siya. Yun nga lang
sakitin. Hehehehe. Kung hindi nga lang siya inampon---"
"APPLE!!!" Nabigla ako sa sinabi ni apple. Ampon? Ampon lang si lex? Ano pa bang
tinatago mo, attic monster?

Pagkatapos namin kumain,inakyat ko na ang pagkain niya. Pagkapasok ko palang ng

attic, awa ang agad na namayani sa puso ko. I instantlly run towards him at nilapag
ang pagkain niya sa side table at niyakap siya ng mahigpit. He's sick and he's
adopted. Akala ko life story ko na ang pinakamalungkot sa lahat, meron pa pala.

"UY! UY! Anong ginagawa ko atsay? Nanananching ka ha. Tigil na nga, pakaininmo
na ako."humiwalay ako sa kanya at tinignan siya sa mga mata niya.

"ok. May nangyari ba?" humiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya at tinignan siya
sa mga mata.

"hindi ka nag-iisa. Dadamayan kita." i dont know what happened but i kissed his
cheeks and he stiffened.

KURT'S POV

"kurt tama na yan. Lika na." eto na naman siya. Nawala na nga si patrick para
magbawal sa akin, may natira pa pala. Minsan na nga lang ako uminom eh.

"last na pre pro *hik*.....mise.... *hik*" itinaas ko pa ang baso sa harap niya bago ko
tinungga. Pero hindi ko naman inubos. Kahit ano kasing gawin ko, hindi sapat eh.
Naranasan niyo na ba yun? Yung tipong nasa tahimik ay madilim na lugar? Yung
sobrang nakakabinging katahimikan at wala kang maramdaman sa loob mo na
parang may kulang? Na kahit umiyak, maglumpasay, mambugbog, kumain, hindi
parin napupunan yug kakulangan na yun? Nakakainis lang. Gusto ko nang makita
ang last missing puzzle ng buhay ko para matapos na ito.

205

"dude, tulog ka na ha. Lagot ka na naman sa lolo mo. Naku! Wala na nga si mei ikaw
naman ang pumalit." MEI...... hanggang ngayon hindi parin nawawala ang
nararamdaman ko sa kanya. Ang matindi pa, hanggang ngayon nagluluksa parin
ako.

Tumuloy ako sa kusina para ituloy ang pag iinom ko. Gusto kong umiyak. Para
naman kasing may magbabago kapag umiyak ako eh. Para namang mabubuhay
siya at mawawala ang pagiging magkapatid namin.

*BBBOOOOOOGGGGGSSSSHHH*

Nakarinig ao ng pagbabasag sa itaas. Agad akon umakyat at nanggalig ang ingay sa

loob ng study room ni lolo. Agad koitong binuksan at lakig gulat ko na maramig
nabag na vase. Umiiyak si tita feia na umiiyak kaharapsi lolo, lola at si mama?

"mga hayop kayo! Mga manloloko! Pinaglaruan niyo lang ang buhay ng anak ko.
Gusto niyo ng apong lalaki? Bibigyan ko kayo." Tumingin siyasa akin na para bang
sa akin niya ibabato ang vase. Lumakad siya papunta sa akin at lumabas ng kwarto.
Naramdaman ko ang panghihina. Anong ibig sabihin ni tita fei sa sinabi niya?

CHAPTER 43-CHANGES
MEI'S POV

Dahil sa pesteng kiss na yun isang linggo na kaming hindi nag uusap ni lex. Ewan
bigla nalang naging awkward ang atmosphere sa pagitan naming dalawa. Gusto ko
siyang kausapin at sabihing wala lang ang kiss na yun pero baka lalong mapasama
lang ang sitwasyon.

"ate yen, ikaw na magdala ng pagkain kay kuya lex." pakiusap ni apple sa akin.
Agad akong tumanggi sa kanya.

206

"ayoko apple. B-baka sigawan na naman ako nun ng wala sa oras. Alam mo naman
yun, mainit ang dugo sa akin." agad na pagdadailan ko.

"ate magsabi ka nga. Nag-away ba kayo ni kuya? Alam mo, sa totoo lang, simula
nang magkakilala kayo ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng ganun.
Nakakaloka! Kaya pwede ba,mgbati na kayo. Oh! Dahlin mo na sa taas." inabot na
sa akin ni apple ang tray at tinulak na ako paakyat sa hagdan kaya wala na kong
nagawa pa.

Kumatok ako sa pintuan ng attic at unti unti kong binuksan.

O.O

*gulp*

"AAAAAHHHHHHHH!" agad kong naisara ang pinto dahil sa nakita ko. Nakahubad
siya at nagpapapalit ng damit. Kahit pala payat iya, aaaaahhhhhh! TAMA NA YOKO
NANG ISIPIN PA!

"Pumasok ka na." unti unti kong binuksan ng pinto at salamat naman at nakabihis
na siya. Ramdam ko ang pamumula ng mukha ko sa kahihiyan. Hindi na nga ako
makatingin ngndiretso sa kanya eh.

"k-kain ka na." nilapag ko kaagad ang pagkain sa side table at aalis na sana ako
nang may humawak sa kamay ko. Ramdam ko ang pagdaloy ng kuryente sa buong
katawan ko. Bakit ganito?

"saan ka pupunta?" bumilis ang tibok ng puso ko. Naalala ko bigla ang sinabini
apple kanina.

207

"Alam mo, sa totoo lang, simula nang magkakilala kayo ngayon ko lang siya
nakitang ngumiti ng ganun."

"a-aalis na. K-kunin ko nalang yung pagkain mamaya ah." maglalakad na sana ako
pero hawak parin niya ang kamay ko dahilan para mapalingon ako sa kanya.

"sabi na nga ba may gusto ka sa akin eh. Nung nakaraan hinalkkan mo ko, ngayon
naman namboboso ka" lalo kong naramdaman ang pamumula ng mukha ko. Lalong
nag init sa sinabi niya.

"uy! So, totoo nga? Hahahaha. CRUSH AKO NI YEN! CRUSH AKO NI YEN!"

Nainis ako sa sinasabiniya, limapit ko ang mukha ko sa kanya at hinalikan ko ULIT

siya. That shut him up!

"oo. Crush kita.ano ngayon? Tuwa ka kaagad crush lang yun, wag ka pakasaya."
lumabas na ako sa kwarto niya at doon ko na naman naisip ang ginawa ko.

STUPID ME.

***
"ako nalang pupunta sa palengke. Please" halos lumuhod na ako sa harap ni pam.
Kaming dalawa lang ang naiwan dito dahil pumasok si apple. At kapag siya ang
pumunta ng palengke, ako na naman ang magdadala ng pagkain sa asungot na
yun. Ayoko na tama na. Kahit na alam kong may posibilidad na makita ko na naman
si patrick dun

"haayyy. Sige na nga ate yen. Kahitna papagalitan na naman ako ni kuy...." i raised
my right palm infront of her to shut her up.
208

"hep! Hindi mo ako madadala sa ganyan. Ako nalang." kinuha ko na ang basket
saknya pati ang pera at umalis na.

Patapos na ako sa pamimili nang may humablot sa kamay ko.

"AAAAHHHH---hmmmmmpptttt" napatili ako peroagd niya ring tinakpan ang bibig

ko.
"mei, ako to si patrick. Mag usap tayo please." tinignan ko muna siy pra
makasigurong si patrick nga, saka ko sumunod sa kanya.

Pumunta kami sa bahay nila ni ella ngayon. Malinis naman siya at kasya silang
dalawa.

"M-MEI? Ikaw nga." biglang umakapsa kin ang isang tong umiiyak. Kahit na hindi sya
magsalita, alam kong siya ag nab-iisang bestfriend ko.
YVONNE'S POV
Si mei nga. Tama ako. Buhay siya. Nasa harap ko na siy ngayon, humihinga,
nahahawakan ko. Hindi siya multo, buhay siya, buhay na buhay. Akala ko nagbibiro
lang si patrick nang tumawag siya sa akin na buhay si mei at alam niya kung
nasaan ito.

"mei, ikaw nga! Saan ka ba nagsususuot? Bakit ngayon ka lang nagparamdam? At

sino ang pinaglamayan namina. Bakit magkasama kayo ni patrick? Bakit alam
niyang buhay ka?" sige parin ang tanong ko sa kanya kahit na nararamdaman ko
ang pagtulo ng luha ko. Agad niya itong pinunasan at ngumiti sa akin.

"hinay lang. We have he whole day to talk about it. Pero bago yun, isosoli ko muna
tong pinamili ko doon sa bahay." paliwanag niya sa akin.

"patrick, pwede mo ba akong samahan sa bahay?" tumango si patrick at aktong

aalis na. Teka, alam ni patrick kung saan nakatira si mei? Amo ba talagang
nangyayari?
209

"gusto ko ding sumama." nag-aalangang tumango si mei sa akin. Naiintindihan ko

naman dahil pinaliwanag na ni patrick ang sitwasyon ni mei.

"pasok kayo.wala ata sina pam and apple eh." naupo kami ni patrick at pinanuod ko
siyang nag-aayos ng pinamili niya. Totoo ngang nothing is permanent in this world.
Para kasing hindi na siya ang bestfriend ko eh. She is born with a golden spoon pero
parang napakasimple na niya ngayon.

"yen...." narinig ko ang pagtawag mula sa hagdan. Isang payat at matangkad na

lalaki ang bumababa. He looks appealing to me. Hindi ko maintatangi na gwapo
siya. He looked at us at napako ang tingin niya kay patrick.

" sino sila? Bisita mo?" tanong n7ya habang nilalapitan si mei. Bakit parang may
hawig silang dalawa. weird. Teka sino ba tong lalakig ito at kung makadikit kay mei
eh parang linta?

"ahhhh... Mga kaibigan ko. Bagong kakilala sa bayan. Si yvonne at patrick. Mga
bakasyonista dito." laling naningkit ang tingin niya kay patrick nang tumayo ito para
kamayan siya.

"hi. Patrick chin nga pala dude." patrick offered his hands but the man ignored it.

"diba, ikaw yung fiance ni mei lien wang?" who is he at parang kilalang kilala niya
ang bestfriend ko? I doubt, dahil hindi manlang niya namumukhaan ang yen na
tinatawag niya ay si mei.

"yes i am. At alam mo ba, kamukhang kamukha niya si mei? I want her." i saw the
dark side of patrick again. Nagdilim din ang paningin ng lalaking kaharap niya. Buti
naman at malayo si mei dahil malaking gulo ito.

210

" im lex. Alexis jimenez. Stay away from her. Akin lang siya." nagkakainitan na sila
at balak ko silang awatin buti nalang at dumating si mei.

"lex nakilala mo na sila? Hehehehe. Sige, alis na muna kami ha. May pupuntahan
lang kami. Tara na yvonne." kinawit ni mei ang braso niya sa braso ko at maglalakad
na sana kami nang may humawak sa kamay niya.

"hindi ka pwedeng umalis." napatingin ako kay lex. he has this serious face draw on
his face. sino ba siya para pakialaman ang buhay ng bestfriend ko?
MEI'S POV
"hindi ka pwedeng umalis." he told me with a fierce look. bumitaw ako sa
pagkakahawak ko kay Yvonne at hinarap ko siya.
nabigla ako sa sunod niyang ginawa. he hug me tight at parang mawawala ako.
biglang lumukso ang puso ko. it tripled its beat at hindi ko maipaliwanag ang sarisaring emosyon na naramdaman ko.
"please, pwede bang wag ka nalang sumama sa kanila? natatakot ako baka
mapahamak ka eh." lalong nagtatatalon ang puso ko. pakiramdam ko nga lumabas
na sa dibdib ko eh.
"eheemmm.." narinig ko ang pekeng pag-ubo ni Patrick kaya humiwalay ako.
"babalik ako kaagad. isa pa, mapagkakatiwalaan sila. aalis na kami." hinila ko na si
Yvonne palabas ng bahay. doon lang ako nakahinga ng maluwag.
"kaya pala ayaw mo nang bumalik bessy. now I know." napatingin ako kay Yvonne
and she is wearing this sily smile on her face.
"h-ha? ano bang sinasabi mo diyan. tara na nga." hinila ko siya sa nag-aantay na
tricycle sa labas.
"siya ba ang dahilan kung bakit ayaw mo nang bumalik?" umiling ako sa tanong ni
yvonne. Simula palang hindi na siya ang dahilan. Pero ngayon, baka isa na siya sa
mga dahilan but i am still afraid to admit it
"masaya ako sa buhay ko ngayon. Masaya ako sa mga taong tumanggap sa akin sa
kung sino at ano ako ngayon. That's what really matters to me right now."
paliwanag ko sa kanila.
"pano ang mama ko? Si kurt? Ang yeye at nai nai mo? Don't be selfish mei. Mahal
ka nila. Tanggap nila kung sino at ano ka. If you want acceptance, learn to accept
yourself first." ella's words hit me.
211

"hindi nila ako mahal. Dahil kung mahal nila ako, they would accept the real me.
Palagi nalang si kurt ang pinahahalagahan nila. And me? Im just a pqlin investment
to their company. Ayoko nang bumalik dun." then, my tears started to fall. Gusto
kong pigilan pero patuloy sila sa pag-agos. Hindi ko maintindihan pero, parang
lalong sumisikip ang dibdib ko sa pag-iyak ko.
"mei, im sorry. Hindi namin alam na ganun na pala ang nararamdaman mo. Sorry
bessy." naramdaman ko ang mainit na pagyakap ni yvonne sa akin na sinundan ni
patrick at ella.
" ingat ka ha." hinatid na namin si yvonne sa istasyon ng bus para makauwi na ng
maynila. Gabi na nang matapos kaming makapagkwentuhang apat
"yvonne, sayo namin pinagkakatiwala ang kaligtasan naming tatlo. Please wag
mong ipagsasabi kahit kanino kung nasaan kami ha." isang tango ang sinagot ni
yvonne sa akin.
"oo naman! Boto kaya akko sa pagtatanan at pakikipaglaban niyo sa ngalan ng pagibig." sumuntok pa si yvonne paitaas habang sinasabi ito. Namumula naman ang
dalawa sa tabi ko. Maswerte sila sobra.
Kumaway kami sa papaalis na bus ni yvonne. Haaayyyy....mamimiss ko ang
bestfriend ko.
"cr lang ako ha." paalam ni patrick sa amin ni ella. Naupo kami sa mga nakahilerang
upuan habang hinihintay si patrick.
"mei..." ella called me at tumingin ako sa kanya. She is staring at her hands na
parang nag-aalangang sabihin ang nasa isip niya.
"w-what if, hindi mo kapatid si kurt, then, iaarrange marriage ka kay patrick, who
would you choose?" she asked directly to my eyes.
"noon siguro, si kurt ang pipiliin ko. Mahal ko eh. Sabi nito * points to her chest*
pero sabi nga nila, everything happens for a reason. Ang sagot ko wala. I can't
choose patrick dahil alam kong hindi ako ang pipiliin niya. Ella, mahal ka ni patrick,
nakikita ko yun. Dont worry. Walang aagaw sa kanya mula sayo" niyakap ko siya
nang mahigpit at saktong dumating si patrick.
CHAPTER 44- FIGHT FOR LOVE
MEI's POV
Hinatid ako ni Ella at Patrick sa bahay pagkahatid namin kay Yvonne. Dinig na dinig
ko ang tawanan ng magkapatid papasok palang ako ng gate.
212

"Hello." napatingin sila sa akin at sinalubong agad ako nila ng yakap.

"saan ka baa galing ate yen? kanina pa naghuhurumintado si kuya kasi inaantay ka.
Nakipagdate ka daw. ayaw ngang kumain eh." ngumiti lang ako sa kanila at
pumunta sa kwarto ko para makapagbihis. Pagkalabas ko ng kwarto, halos
mabunggo ko na ang malapad na dibdib na nasa harap ko.
"saan ka ba galing?" galit na galit ang boses niya habang tinatanong ako. Medyo
natakot ako sa tono ng boses niya. bigla siya tumalikod sa akin naglakad.
"magluto ka na. nagugutom na ako." nakakainis!! noong nakaraan, parang ang
sweet sweet niya sa akin ngayon parang katulong na naman trato niya sa akin.
"antagal tagal kong nasa labas hindi ka nagpaluto sa mga kapatid mo. di ka naman
pipi para hindi mo masabi sa kanila na gutom ka." bulong ko sa sarili ko kahit na
gusto kong iparinig sa kanya.
"di ba obvious na mas gusto kong ikaw ang magdala ng pagkain sa akin? gusto
kong ikaw ang nagsisilbi sa akin. mas gusto ko kapag malapit ka sa akin. kahit
napipilitan ka lang, I feel special." natigilan ako sa sinabi niya. para bang
nagprocess pa sa isip ko ang sinabi niya. Nanlaki pa nga ang mata ko at gusto kong
matawa hindi dahil sa corny but I felt a warm touch inside. para bang biglang kiniliti
ang kalamnan ko dahil sa mga sinabi niya.
"oo na, magluluto na ako, andami mong landi. korny mo. wag mo akong sisisihin
kapag hindi masarap ha." wala akong choice kundi bumaba at magluto dahil kapag
tumagal ako kasama siya, hindi ko na alam kung anong gagawin ko.
Dinala ko kaagad sa attic ang pagkain niya. agad naman niyang kinain kahit na
medyo napapangiwi siya dahil sa lasa. I watch him while eating and somewhat it
flattens me.
"d-diba, sabi ko sayo hindi masarap. sa susunod hindi na ako magluluto." napatigil
siya sa pagkain at tumingin sa akin.
"hindi nga masarap pero pwede na. pwede pa naman maimprove eh. sa susunod
galingan mo nalang." kumain ulit siya at sinubuan pa ako. medyo nagulat ako sa
action niya kaya medyo napaatras ako pero pinilit parin niya ako kaya kumain narin
ako. Medyo maalat pala ang lasa ng niluto ko.
Kinuha ko na ang pinagkainan niya at ibababa na sana nang bigla akong
nakaramdam ng mainit na yakap mula sa likod ko.
"sa susunod, wag ka nang mawawala ng matagal. namimiss kita lalo eh."
naramdaman ko ang puso ko na lumukso at parang gustong lumabas sa dibdib ko.
Bakit ganito katindi ang epekto ng puso ko kapag malapit ako sa kanya?
PATRICK's POV
213

Ilang araw narin kaming hindi nagkikita ni mei dahil kay Mica. Medyo nagseselos
parin siya kay Mei. Ngayon, aalis na naman ako para magtrabaho. Buti nalang
mabait ang landlady naming at pinayagan akong kahit paextra extra lang sa
tindahan niya. Isa pa si mica din tumutulong sa palengke na minsan nang naging
dahilan ng pag-aaway namin. Andami kasing nanliligaw sa kanyan dun eh.
NAKAKAINIS!
"mica, hindi ka ba pupunta ngayon sa palengke?" nagbibihis na ako at nakatingin
lang siya sa akin.
"baka hindi. Day off ko daw sabi ni ate." napatingin ako sa kanya. At halos tumalon
na naman ang puso ko sa nakita ko. Nagpapacute na naman siya. Lumapit ako sa
kanya at hinalikan ko siya sa pisngi at sinunod ang mga labi niya. Her soft lips
brushes mineand a thousand bolts of electricity travel through my spine. Parang
pangteenager ang description ko but its the truth.
"ako din kaya, magday off ngayon? Tapos ikaw lang ang agahan, tanghalian at
hapunan ko?" i began to seduced her and she stiffened. Nilayo niya ang sarili niya
sa akin at tinulak ako ng bahagya.
"a-alam mo n-namang hindi pa a-ako ready diba?" isang matamis na ngiti ag
binigay ko sa kanya at hinalikan siya sa noo. Simula nang nagtanan kami, we never
did that. Alam ko naman kung bakit eh at ginagalang ko yun dahil mahal ko siya.
"alam ko yun baby. And i respect you. I will wait till you're ready." tumayo na ako at
tinuloy ang pagbibihis. Naramdaman ko ang biglang pagyakap niya sa likod ko.
"i love you so much patrick. Years without you is a mess. Hindi ko na kayang
mawalay sayo. Dito ka nalang." lihim akong napangiti sa sinabi niya. Humarap ako
sa kanya at niyakap siya ng mahigpit.
" ako din. Hindi ko kayang mawala sayo ng matagal. Mahal na mahal kita. " i
carressed her cheeks using the back of my palm and cupped her chin. I slowly
reached her lips and brushed mine through hers. She wrapped her hands through
my neck and pulled me closer to her. And our lips met. Para bang first kiss parin ang
nangyayari sa amin. Libo libong kuryente parin ang dumadaloy sa buong kalamnan
ko.
" i love you mister patrick chin." she whispered between our kisses.
" and i love you more miss micaela tan. Soon to be misis micaela tan-chin" she
giggled at what i said at she continue our kiss.
"MICAELLA TAN!" napatingin kami sa pinto at nakatayo doon ang mga magulang ni
mica. Galit na galit ang mga ito nang makita kami. Agad na lumapit ang tatay
niyaat isang malutong na sampal ang dumapo sa pisngi ko.
214

"how dare you to ran away with my daughter. Ang kapal ng mukha mong
makibagay sa anak ko. Kahit kelan hinding hindi kita tatanggapin sa pamilya ko."
nagtatago lang si mica sa likod ko at handa kong tanggapin lahat ng pangungutya
wag lang kaming paghihiwalayin ni mica.
"papa tama na." napatigil ang papa niya sa kakasalita dahil sa narinig na paghikbi
ni mica.
"ella...." nakatayo na ngayon ang ina ni mica sa likod ng asawa niya.
"uuwi na tayo micaela. Halika na." pilit na hinihila ng kanyang ama ang kamay niya
mula sa pagkakayakap sa akin pero hinawakan ko lang din ito para hindimawalay sa
akin.
"patrick." lahat gagawin ko wag lang mawalay sa kanya. Hindi ko kakayanin. Kung
noon, hindi ko siya nagawang ipaglaban, ngayon gagawin ko ang lahat maipaglaban
ko lang siya.
"patawarin niyo po kami kung nagtanan kami. Mahal ko po si mica at handa kong
gawin ang lahat wag lang siyang mawalay sa akin. Papatunayan kong karapatdapat
ako sa anak niyo. Hindi ko po kayang mawalay sa kanya kahit kelan." diretso akong
nakatingin sa mga mata ng ama ni mica. I could clearly remember kung ano ang
ginawa nila para lang paghiwalayin kami.
"pa buntis ako. Magkakaanak na kami ni patrick." biglang tumigil ang mundo ko sa
narinig ko. Buntis si mica? Paanong nangyari yun. Napatingin ako sa kanya at
yumuko lang siya.
"ANO?!Loretta narinigmo ang anak mo?? Ano na bang gagawin ko sa kanya?"
napahilamos nalang ang kanyang ama ng mukha nito at nagpalakad lakad sa harap
namin.
"magpapakasal parin kayo ni kurt. Si kurt ang aako sa batang dinadala mo. HINDI
PWEDENG HINDI MATULOY ANG PARTNERSHIP NATIN SA MGA WANG!" desperadong
pahayag ng ama ni mica.
"sorry to disappoint you mr. Tan pero hindi ko papakasalan si ella lalo nat hindi ko
naman anak ang dinadala niya." napatingin ako sa pintuan at nakasandal doon si
kurt. Nakatie pa siya at malamang hinila ito ni mr. Tan para makumbinsi si mica na
umuwi.
"patrick baka makita ni kurt si mei." SHIT!
KURT's POV
215

Sumakay na ako sa kotse ko para makaalis na. Napapailing nalang ako sa naabutan
kong eksena. Hanga ako dahil handa nilang ipaglaban ang nararamdaman nila.
Sana katulad ko din sila.
Maganda pala itog san idelfonso. Simple lang ang mga tao at ramdam mo ang
mababait nilang pakikitungo sa mga estrangero. Habang ginagala komang paningin
ko, something or rather someone caught my eye. Bumaba ako ng sasakyan at
hinabol siya pero mabilis siyang nakapaghalubilo sa bulto ng mga tao.
"MEI!" i tried to call her name pero ni iisa walang lumingon sa akin.
SI PATRICK PWEDENG ALAM NIYA ANG SAGOT.
"PATRICK!" naabutan ko silang dalawa sa mansyon ng mga tannkasama si jg at
yvonne. Walq akong pake kahit na mag-eskandalo ako dito. Kailangan kong
malaman ang totoo.
"kurt. Problema?" i grabbed his collar at sinimulan ko na siyang tanungin.
"Si mei. Buhay si mei diba? Sabihin mo sa akin!" kita ko ang pagkabigla sa mga
mukha nila. So its true. Buhay nga siya.
"dude, ano bang sinasabi mo? Nakainom ka na naman ba? Diba nilibing na natin si
mei?" sabi ni jg sa akin habang unti unting tinatanggal ang kamay ko kay patrick.
"oo nga. Nababaliw ka na naman. Ano yun, bumangon si mei sa hukay?"pagsasangayon naman ni patrick.
"p-pero nakita ko siya sa s-san idelfonso." pagdadahilan ko sa kanila.
"nakita mo pala siya eh bakit hindi mo siya iniuwi dito?" sabi ni ella sa akin.
Napaupo nalang ako sa sofa. Bakit ganito, kung kelan ok na pwede na saka naman
siya wala.
"kung nasanman si bessy ngayon, believe me she's fine." hinawakan ni yvonne ang
balikat ko at naupo din sa tabi ko.
Hahanapin ko si mei. Hahanapin ko siya at sasabihin ko sa kanya ang lahat.
CHAPTER 45- FEELINGS
MEI's POV
Napabuntong hininga nalang ako nung binaba ko ang cellphone ko. Anim na buwan
na simula ng umalis at kinalimutan kong isa akong wang. Tinawagan ko si yvonne
216

para makibalita. Tatlong buwan na ang lumipas mula ng huli kaming nagkita. I cant
believe na ganito pa ang bubugad na balita sa akin. Napabuntong hininga nalang
ako.
"ate yen! May bagong lipat sa bayan. Ang gwapo!" Bungad ni apple sa akin. Alam
ko nang si kurt yun. Handa na ba akong harapin siya? Bilang mei siguro oo, pero
ang bumalik sa mansyon ayoko na.
"che! Tumahimik ka nga apple. Wag kang didikit dikit dun. Apondaw yun ng mga
wang." nakasunod pala si pam sa kanya. Isang ngiti lang ang naisagot ko sa kanila.
Nag invest daw si kurt sa agriculture business ng san idelfonso. Yun ang sabi ni
yvonne. Nakita daw kasi niya ako dito kaya desidido siyang hanapin ako. Nalaman
ko rin na malapit nang ikasal si ella and patrick. Naikwento narin sa akin ang
kadramahan ng dalawa, which is hindi naman pala buntis si ella. Hay naku!
"Anong tungkol sa mga wang?" nagulatako dahil may biglang nagsalita mula sa
likod ko. Sino pa ba kundi si lex?
"wala kuya. Eto naman. Ano kailangan mo at bumaba ka?" tanong ni pam sa kanya.
Ano bang meron sa pamilya ko at galit na galit siya?
"wala namam. Gusto ko lang lumabas ng kwarto ko at maglakad lakad sa labas."
paliwanag niya habang nakatingin sa akin. So mukha na ba akong labas ngayon?
Tourist spot lang mukha ko?
"feeling mo naman napalaki nang paggagalaan mo? If i know namimiss mo na
naman si ate yen eh. Aiyyyiiiieeee! Di pa kasi umamin." nakita kong bigla siyang
namula dahil sa sinabi ng kapqtid. Totoo bang ako ang dahilan? Naramdaman kong
parang umusok ang tenga ko sa kahihiyan.
"a-anong sinasabi mo diyan? Bat naman siya ang dahilan? T-tsaka isa pa gusto ko
nading magpatingin sa doktor." magpatingin? Bakit napagtanto na ba niya na may
sayad siya?
"bakit naisip mo na bang kulang ka sa turnilyo?" tanon ko sa kanya. Napatawa
naman ang magkapatid sa harap namin.
"o- ahhh.... Hindi! Ano ba yen! Gusto kong patignan ang sakit ko. Baka pwede pang
malunasan." napaaahhh nalang ako sa sagot niya. Sayang aamin na sana eh.
"ewan ko sa inyo. Basta hindi ako pwede sumama mamasyal ha. May project pa
ako." pagdadahilan ni pam.
"ako din. Madami akong assignment. Hihi." may magagawa pa ba ako? Eh di ako na
ang magtotour sa kanya.
Wala naman masyadong nagalaan sa bayan kundi puro taniman. Sumakay kami sa
kalabaw, naglakad sa pilapil. Nahulog at nagtawanan. Natry rin naming magtanim
217

ng palay buti nalang panahon ng pagtatanim ngayon.

" oh kumain na kayo pagkatapos niyong maghugas diyan." tawag sa amin ng isang
matandang babae na nagtuturo sa amin sa bukid. Tawanan lang kami ng tawanan
na dalawa.
"ang saya pala ng ganito. Buti nalang naranasan ko ito bago ako mamatay."
napatingin ako sa kanya dahil sa sinabi niya. His face is lit by the sun yet sadness is
seen in it. Hindi ko napigilan ang sarili ko nanyakapin siya. Ramdam ko ang lungkot
sa yakap na yun. I want to do something more but i dont know what it is.
"a-ayan ka na naman. Minamanyak mo na naman ako." tinignan ko siya ng masama
at kumalas na sa yakap.
"Lika na nga. Nag iilusyon ka na naman."
Nakarating na kami sa ilalim ng puno at kami nalang ang hinihintay. Nakalatag ang
isang mahabang dahon ng saging at magkakamay kami. Hahaha. Masarap to.
"maswerte kayo kasi makakasabay niyo ang bagong may-ari nitong lupa, si mr.
Wang. Naku ambait bait nun." hindi pa ako nakakasubo ng pagkain nagpaalam na
kami.
"bat ka ba nagmamadali?" hinablot ni lex ang kamay ko at napahinto ako sa
paglalakad. Shit! Mei magdahilan ka!
"h-hindi mo ba narinig? Wang ang may-ari n-nung lupa" na kurt benedict ang
pangalan "a-at diba galit ka sa mga wang?" na pamilya ko.
"ganun ba? Hmmmm..... Sige na nga mabuti na yun. Tara dun tayo sa
dalampasigan." hinila niya ako papunta sa beach. Sa sobrang tagal ko nang nakatira
dito hindi ko pa ito napupuntahan.
"paano mo nalaman ito?" pqpalubog na ang araw at sobrang gabda ng scebe. The
sky is painted with calming colors that really makes you peaceful. Ahg sarap tignan
hindi nakakasawa.
"wala lang. Nakita ko nung lumipat tayo. Hindi mo ba napansin?" umiling ako at
ngumiti siya sa akin.
"its beautiful isn't it? Parang ikaw." napatingin ako sa kanya at kanina pa pala siya
nakatingin sa akin. Ayoko nitong nararamdaman ko.nakakatakot. Masakit ang
kapalit eh.
"a-ano bang sinasabi mo diyan. H-hindi na kita g-gusto l-lex." alam kong masakit
218

pero mas mabuti na to.

I felt him clasping my chin between his index finger and thumb. Wala akong nagawa
kundi tumingin din sa kanya.
"bakit? Dahil ba dun sa intsik na dumalaw sayo dati? Antagal na nun kalimutan mo
na siya. Ako nalang ulit." cliche man ang linya pero nakakakilig palang pakinggan.
"l-lex hindi pwede. M-may amnesia ako. Paano kung isa pala akong kriminal noon?
Paano kung may asawa, anak na ako? Lex hindi ako ang --" napatigil ako sa
pagsasalita dahil jilagay niya ang hintuturo niya sa labi ko. He's smiling at me. A
sweet and sincere smile that melts my heart away, carries my body wherever the
wind blows and makes my soul float on the waves.
"it doesnt matter kung sino at ano ka sa nakaraan mo. Tatanggapin ko yun. Isa pa,
sa pag-ibig hindi naman nakaraan ang tinitignan kundi kasalukuyan at hinaharap."
niyakap niya ako ng mahigpit. Ramdam kog sincere ang mga sinabi niya pero may
isa pa akong kinababahala.
"lex p-pano k-kung isa pala a-akong wang? " medyo kumunot ang noo niya pero
maya kaya ay lumapit na siya sa akin at hinalikan ang noo ko.
"imposible yun. Hindi ako papayag." sabi niya sa akin habang nakayakap siya.
Humiwalay ako at tinignan siya sa mga mata niya.
"bakit? Dahil galit ka sa kanila? Ganun mo sila kinamumuhian?" ngumiti siya sa akin
at tinanggal ang nakaharang na buhok sa mukha ko.
"oo. Kinuha kasi nila sa akin ang pinakaimportanteng tao sa buhay ko. Kaya hindi ka
pwedeng maging isang wang." sumeryoso ulit ang mukha niya at lumuhod siya sa
harap ko. Kinuha niya ang kamay ko at tumingin sa akin.
"yen, will you be my girlfriend?" kahit na expected ko na ito, gulat parin ako.
"oo pero sa isang kundisyon, magpapagamot ka na sa doktor." tumayo siya at
binuhat niya ako. Nagsisisigaw sa dalampasigan na para bang nasisiraan.
"YES! Wooooohhhhh!" binaba na niya ako at hinalikan ang buong mukha ko.
"pangako. Ako ang makakasama mo habang buhay." niyakap ko siya ng mahigpit at
pagkatapos nun, we shared the sweetest kiss of all.
"tara na kasi yen. Baby, honey, sweetheart,chubs,labs, babe...."parang bata si lex
219

sa harap ko na nagtatantrums. Alam na ng mga kapatid niya ang tungkol sa amin at

tuwang tuwa sila para sa amin.
"lex di nga pwede madami pa akong gagawin dito sa bahay." naupo siya sa sofa at
nakabusangot ang mukha. Simula nang nakilala ko siya ngayon ko lang nakita ang
side niya na ganito. Gusto lang naman niyang manuod ng pista sa plaza. Ayokong
pumunta kasi baka nandun siya.
"ate yen pagbigyan mo na ang bata. Kami na ang tatapos ng mga gawain mo."
ayoko, ipaglalaban ko tong ginagawa ko.
"nakakahiya sa inyo. Gusto niyo kayo nalang mamasyal sa parke." pinagpatuloy ko
ang pag-papalit ng kurtina.
"eh kasi hindi naman sila ang girlfriend ko na gusto kog makasamang makadate
ngayon. Mahirap bang intindihin yun?" napatigil ako sa ginagawa ko at nakarinig
nalang ako ng mabibigat na paa na paakyat sa hagdan.
"lagot ka ate yen. Nagtampo ang monster. Kung ako sayo sinusuyo ko na, bahala ka
ikaw din" nangunsensya pa tong dalawang ito.
"kami na ang bahala sa mga gawain mo dito, mamasyal na kayo. Kawawa naman
yung bata eh." wala na akong nagawa kundi akyatin si lex sa kwarto niya. Nadatnan
ko siyang nakahiga sa kama niya at nakatalukbong ng kumot.
"lex, tara na mamasyal na tayo." inaalog alog ko siya pero tinalikuran lang niya ako.
"ayoko tinatamad na ako. At isa pa biglang sumama ang pakiramdam ko." nag-alala
ako agad kaya sinimulan kong kapain ang buong katawan niya.
"anong masakit sayo? May lagnat ka ba? Ubo, aipon, masakit ba ulo mo? Masama
pala pakiramdam mo gusto mo pang lumabas. Nakakainis ka naman. Pinag--" i cant
manage to continue because his index finger is pressing my lips together.
"hindi naman pisikal ang sakit eh. Dito oh."kinuha niya ang kamay ko at nilagay sa
tapat ng puso niya. "alam mo bang minsan na nga lang ako magyaya sa isang
babae na lumabas, nabasted pa. Ang sakit nun alam mo ba?" unti unti niyang
tinanggal ang daliri niya sa labi ko at tinignan ako ng mabuti.
"what have you done to me yen? Bakit ganito ang epekto mo sa akin? Nakakainis ka
alam mo ba yun?" hinila niya ako kayat napayakap ako sa kanya.
"hindi ko rin alam. You just have the same effect to me." kumalas siya sa yakap at
tinignan ako. "kaya bagay tayo eh." pinisil ko ang ilong niya ng sobrang lakas.
220

"che! Magbihis ka na para makaalis na. Magbago pa ulit isip ko." tumayo na ako s
kinauupuan ko pero hinawakan niya ako.
"pakiss muna." ngumuso siya sa akin pero hinarangan ko ng palad ko ang labi niya.
Maraming tao sa parke at ramdam mo ang excitement sa bawat isa. Ibat ibang mga
palaro ang makikita mo. Nay palosebo, pukpokmpalayok at marami pa. Nag ikot ikot
kami ni lex at sobrang nag enjoy kamisa mga nakikita namin. Huli naming
pinuntahan ang gitna ng plaza kung saan may maliit na program.
"at ngayon para magsalita sa ating lahat, ang pinakabagog kapamilya ng maliit na
barylg ito, palakpakan po natin si mister kurt benedict wang." pagkarinig palang ng
pangalan niya, gusto ko nang umalis pero parang napako ang mga paa ko sa
kinatatayuan ko. Gusto ko siyang makita, tignan kung ayos lang ba siya, miss ko na
siya.

Miss ko na ang kuya ko. My only brother that protect me so much.

CHAPTER 46- THE FIRST TRUTH
KURT's POV
Nakita ko siya. Nakatingin siya sa akin. Hindi ako pwedeng magkamali. Si mei nga
yun. Pagkatapos ng speech ko, agad ko siyang hinanap. Kailangang masabi ko sa
221

kanya ng narinig ko. Masabi ko sa kanya kung ano ang totoo. Kailangan kong
masabi sa kanya na pwede na kami kasi hindi kami magkapatid.
FLASHBACK
Lumabas si tita fei sa opisina ni lolo. Tinignan ko lang silang tatlo at sinundan si tita
fei. Nadatnan ko siya sa kwarto ni mei umiiyak
"tita..." i tried to hold her shoulders but i hesitate. Sa tatlong buwan na pagkawala
ni mei, kaming dalawa lang ang magkaramay sa bahay na ito. Ang isat isa ang
takbuhan namin. Parang ina na ang turing ko sa kanya at hindi na ako naiba sa
kanya.
"a-ano bang.... A-ano bang k-......*huk*..... Kasalanan ng anak ko....*huk*.... p-para
pahirapan niyo siya?" tuluyan ko na siyang niyakap dahil alam kong ako naman ang
kailangan niya ngayon.
"t-tita hindi kompo kayo....."
"hindi kayo magkapatid ni mei! Pinaikot niyo lang ako, kaming mag-ina...., *huk* nnamatay a-ang anak ko na may sama ng loob sa inyong l-lahat.... A-ano bang
nagawa namin sa inyo?" nagulat ako sa sinabi ni tita. Somewhat natuwa ako dahil
hindi ko kapatid si mei. All this time, hindi kasalanan ang nararamdaman ko para sa
kanya.
"n-narinig ko s-si papa.... Kausap ang nanay mo..... N-narinig kong pinilit lang ng
magaling mong ina n-na tanggapin ka bilang isang wang kahit na walang kahit na
katiting na dugo an dumadaloy diyan sa ugat mo. Naiintindihan mo ba ako ha
kurt?" nakatingin siya sa akin at pati ako hindi ko alam kun makakaya ko bang
intindihin ang mga sinasabi niya.
"kurt anak....." naramdaman ko ang paghawak niya sa balikat ko. Ano bang ginawa
ko sa kanya para pahirapan ako ng ganito?
"totoo ba yun ha ma?! Totoo ba?!"wala nang pumapasok sa isip ko kundi ang mainis
at magalit sa kanila. Sila ang dahilan kung bakit maraming tao ang nahihirapan at
naguguluhan.
"oo totoo yun kurt. Its all true. She blackmailed me to accept you as my grand child
so that she would not link the litle accident that happened in my company that
caused the death of your real father. Im sorry kurt. Im really sorry." lumapit sa akin
si lolo at niyakap ako ng mahigpit.
"i never planned to make it this far. Im so sorry for bringing heartaches to you and
my only grandchild. To pay my debt, you will be a member of wang family. I know,
mei will also agree with me. You will inherit all my assets." ayoko. Ayoko ng mga
222

ito. Isa lang ang gusto ko sa mga wang si mei yun. Pero wala na siya, ano pa bang
ginagawa ko dito?
"hindi ko po magagaeang tanggapin lahat ng iyan. Sa loob ng halos dalawang taon,
tama na po ang nabigyan niyo kami ng matitirhan at ipalasap sa amin ang ginhawa.
Tama na po ang scholarahip para sa pag-aaral ko. Sorry po."
"pero wala magmamana akin mga kayamanan. Wala na akong buhay na apo."
"m-meron pa po kayong apo papa. A-ang totoo po niyan, anak namin siya ni bao
bago kami nagpakilala sa inyo. Sa takot namin, ipinaampon namin siya sa iba. Sorry
po." nagulat kaming lahat sa ipinagtapat ni tita fei.
"then, where is he?" parabang nabuhayan ng loob si lolo dahil sa narinig.
"pinapahanap ko po siya. Nakita ko na po siya dati pero, lumipat po sila ng bahay at
hindi ko po alam kung nasaan sila."
END OF FLASHBACK
Lansamantalang nakiusap sa akin si lolo na pamahalaan na muna ang business
dahil hindi na daw niya talaga kaya. Mabuti nga at nakumbinsi ko siyang mag-invest
dito sa san idelfonso para narin makita at mahanap si mei.
Nakarating ako sa dalampasigan at nakita ko siyang nakaupo doon kasama ng isang
lalaki. Nakaramdam ako ng kirot sa puso ko dahil sa nakikita ko. Ganito pala kasakit
na makita ang mahal mo na may kasamang iba. Sobrang sakit. Parang unti unti
kang pinapatay sa loob.
Nakatayo lang ako doon at pinagmamasdan sila, maya-maya umalis na ang kasama
niya at naglakas loob akong lumapit sa kanya.
MEI's POV
"mei...."lumukso ang puso ko dahil sobrang tagal ko nang hindi naririnig ang boses
niya. Paano niya ako nakita dito? Nakalayo naman ako kaagad bago siya
makalingon sa pwesto ko kanina diba?
"s-sino pong mei? Hindi ko po kilala ang sinasabi niyo. Ako nga po pala si y--"
"MEI! Alam kon ikaw yan. Miss na miss na kita. Please bumalik ka na sa mansyon.
Kailangan ka nila. Kailangan kita." bulong niya sa akin.
Bakit ganun, wala na ang epekto sa akin ang mga sinasabi niya. Yes, it makes me
surprise but wala na ang datig pakiramdam ng kilig. Humiwalay ako sa kanya at
223

hinawakan ang kamay niya.

"kurt umuwi ka na. A-ayoko nang bumalik doon. Impyerno doon."
"then i guess bagay ka nga doon." napatingin ako sa kanya. He has this serious look
to me kahit na may luha sa mga mata niya.
"apo ka nga ni lolo. Mahilig kang magpahirap ng tao. Kung ayaw mo nang bumalik
doon, pwes gustog gusto ka nang makita at makasama ni tita. Alam mo bang halos
masiraan na ng bait si tita nung nagpanggap kang patay? Si lolo, kahit ganun yun
nagbago na siya mei. Handa ka na niyang tanggapin. Mali pala, kasi matagal ka na
niyang tanggap. Ikaw lang naman ang nagsasabing hindi ka tanggap ng mga tao
doon eh. Maraming nagmamahal sayo, bakit kailangan mong mag-isa dito?
Kailangan ka namin doon mei. You're a devil for makig someone's life miserable."

*PAK*
Hindi ko napigilan ang sarili ko at nasampal ko siya. Pero bakit pakiramdam ko mas
malaking sampal ang ginawa niya sa akin? Ganun na ba ako kasama?
"umalis ka na kurt. Hindi na kita kailangan."
"mei, hindi tayo magkapatid. Kung gusto mo ng explanation kung paano at bakit,
pumunta ka sa bahay ko bukas o kung gusto mo bumalik ka na sa mansyon."
"yen...." kinabahan ako dahil sa boses na narinig ko. Anong narinig niya? Ayokong
magalit sa akin si lex. Sa tanang buhay ko ngayon lang ako nagsisisi na isa akong
wang.
"l-lex?" gusto ko nang magpaagos sa dagat dahil sa eksenang ito.
"sino siya? Ginugulo ka ba niya?" thank god at wala siyang narinig.
"w-wala. May tinatanong lang siya. Lika n uwi na tayo." hinila ko si lex palayo kay
kurt pero alam kong nakatingin siya sa amin.
Iniisip ko parin ang mga sinabi ni kurt. Maya maya naramdaman kong may yumakap
sa akin mula sa likod ko.
"anong iniisip mo ha?" hinahalikan niya ko sa leeg ko kaya pilit kong nilalayo ang
sarili ko sa kanya. Naghahanda na kasi ako ng hapunan naming apat at nasa sala
lang ang magkapatid.
"hay naku! Ate pam andamig langgam oh! Kinakagat na ata ako."
224

"oo nga apple. Hantik na ata ang nangangagat. Sana wag nang dagdagan ng daga."
binato sila ni lex ng throwpillow at naghagikgikan lang kaming tatlo.
"inggit lang kayo sa amin."parang bata na yumakap bigla si lex sa akin.
"excuse me bakit ako maiinggit eh may--"
"may ano ha pamela? May boyfriend ka na? Naku, ang babata niyo pa
nagboboyfriend na kayo. Hindi pa kayo pwedeng magboyfriend. Magtapos muna
kayo. Maliwanag ba?" nakakatuwang tignan si lex parang pinapagalitan niya ang
mga anak namin. Anak namin? I like the idea.
Gabi na pero hanngang ngayon hindi ko parin makalimutan ang pagkikita namin ni
kurt. Ganun ba ako kasama?
"hindi ka pa natutulog?" nasa kwarto ako ni lex kasi gusto niyang tabi daw kaming
matulog. Wala naman kaming ginagawang masama eh. Tsaka feeling ko hindi pa
ako ready sa mga ganun.
"hindineh. Nakabukas kasi ang ilaw." tumayo siya sa kama at naglakad papunta sa
switch ng ilaw at pinatay ito.
"hindi mo naman sinabi na gusto mong gawin yun nang nakapatay ang ilaw."
pinandilatan ko siya ng mata pero sa tingin ko hindi niya nakita yun.
"matulog. Gusto mo palang matulog na nakapatay ang ilaw. Ikaw kung ano ano
iniisip mo." sabay pisil sa ilong ko. Nahiga ulit siya sa tabi ko at yumakap na naman
sa akin.
"alam mo ba kug bakit takot ako sa dilim? Natatakot kasi akong mawala ulit ang
mga taong mahahalaga sa akin. Sila mama at papa, bigla nalang nawala sa dilim
noon, isang malakas na putok at nakita nalang naming patay na sila." he's talking
about his foster parents. Narinig ko ngang pinatay ang mga magulang nila sa harap
mismo ni lex. Natatakot akong mangyari yun kay mama o kay yeye at nainai.
"lex, bakit ako?" nakatingin ako sa kisame habang tinatanong ko yun sa kanya.
Bigla nalang kasing pumasok sa isip ko eh.
"bakit hindi ikaw? May dahilan ba para hindi kita magustuhan?" tumagilid ako sa
kanya at magkaharap na kami. Kitang kita ko ang mukha na na nasisinagan ng
liwanag ng buwan.
" wala akong alaala. Hindi ko kilala kug sino ako. Paano kug isa pala akong wang?"
gusto kon marinig ang sagot niya. At saka ko sasabihin sa kanya ang totoo.

225

"wang ka man o hindi mahal kita." he told me those thing through my eyes. Sa mga
salitang yun, parang hinahaplos ang puso ko. I slowly reached for him and our lips
met. That night we shared the most beautiful thing that ever happened to us.
CHAPTER 47- REVELATIONS
KURTs POV
Hanggang ngayon, hindi ko parin makalimutan ang pagkikita namin ni Mei. Ang
sakit kasi eh. Iba na ang kasama niya. Isa pa wala na siyang balak pang bumalik sa
mansyon. Pero kailangan siya doon lalo nat hindi pala ako isang wang.
DO I have to tell them or follow what mei wants?
kurt. nabigla ako dahil nasa harap ko na ngayon si tita fei.
t-tita? a-anong ginagawa mo dito?
n-nakita ko na siya? siya? sinong siya? alam na ba niyang buhay si mei? shit!!!
nakita ko na si Liam. my long lost son. nandito siya sa san idelfonso. p-pwede mmo ba akong samahan? nandito din ang isa niyang anak? sasabihin ko din bas a
kayang nandito si mei? naguguluhan ako. ayokong saktan si mei at ayoko ding
saktan si tita fei.
k-kamusta na kaya siya? excited kaya siyang makita ako? S-sana napatawag na
niya ako. Gusto ko na siyang m-makasama. nasa sasakyan kami at alam ko ang
kabang nararamdaman ni tita fei. sana nga maging ayos na sila at pwede ko nang
masabi kay mei ang lahat.
Huminto kami sa tapat ng bahay ng address na sinabi ni tita. pumasok kami sa loob
at sinalubong kami ng dalawang babae.
a-anong ginagawa niyo dito? tanong sa amin ng isa sa dalawang babae.
ayaw na kayong Makita ni kuya. hindi pa ba malinaw sa inyo yun? kitang kita ko
ang sakit sa mga mata ni tita fei dahil sa sinabi ng mga babae sa harap namin.
H-hindi yan t-totoo. L-Liam!!! pumasok siya sa loob at isang pang babae ang
sumalubong sa kanya.
M-mei.

226

MEIs POV
Minulat ko ang mga mata ko at mukha ni Lex ang una kong nakita. Hes my first at
wala akong pinagsisisihan doon. I slowly taced his nose bridge hanggang sa umabot
ako sa labi niya. Those lips that travelled through my body exploring every inch of
it. Kinilig ako habang iniisip ko yun. Sasabihin ko na sa kanya ang totoo. Na ako si
Mei Lien Wang pagkatapos nun, babalik na kami sa mansyon at magpapakasal
kami. I will convinced him na mababait sila yeye, ang pamilya wangang pamilya
ko.
good morning. ang aga-aga ano naman ang iniisip mo? dahil sa kakaisip, hindi ko
napansin na gising na pala siya.
wala naman. ako na ang magluluto ng breakfast ha. tatayo na ako sa kama pero
naramdaman ko ang sakit dahil sa nangyari kagabi. Idagdag pa ang blood stain sa
kumot, a proof that he did took my virginity.
kaya mo ba? nag-aalalang tanong niya sa akin. tumango ako sa kanya at
sinimulang pulutin ang mga damit ko.
I quickly took my shower and prepared his breakfast. Nasa kusina ako nang lumabas
si Apple at Pam. nakarinig ako ng mga pagtatalo at biglang may pumasok sa bahay.
Akala ko sila Apple yun kaya lumabas ako ng sala.

Mei.
hindi ko alam kung matutuwa o hindi dahil nasa harap ko ngayon si mama. Ang
tagal ko na siyang hindi nakikita. Ang laki na ng pinagbago niya. Pumayat siya.
Kumakain ba ng tama si mama? napakasama kong anak. puro sarili ko lang ang
iniisip ko. sana hindi ko siya iniwan. sana kahit na malungkot sa mansyon bumalik
parin ako. Before I knew it, im already walking towards her embracing her tight.
mei!! saan ka ba pumunta? Bakit ka nandito? N-nakita mo ba ang kuya mo?
Liam!!! Anak ko!! kapatid?! Liam?! Parang nagtatalo ang isip at puso ko kung
lilingon pa ba ako o hindi. Ano bang nangyayari dito? wala akong maintindihan.
Mei. halika yakapin mo kami ni kuya Liam mo. no!!! ayoko!! hindi kami
magkapatid!!! hindi.
hindi ko na kinaya ang mga nangyayari. I ran out of the house at hindi ko alam kung
saan ako dadalhin ng mga paa ko. Gusto ko lang tumakbo ng sobrang layo
hanggang sa mismong mga paa ko ang mapagod.

227

kapatid ko si Lex? paano nangyari yun?! naguguluhan na ako!!

Mei. someone touched my shoulder. Hawak palang niyang kilala ko na. nasundan
pala niya ako dito. I instantly hug him.
w-wala a-akong.. maintindihan.K-kurt.anongano bang n-nangyayari? I hug
him tighter. pakiramdam ko, unti unting nanghihina ang tuhod ko at kapag hindi ako
yumakap sa kanya, hihimatayin ako.
mei, sumama ka na muna sa amin sa mansyon. doon ko ipapaliwanag ang lahat sa
iyo. sumama ako kay kurt pabalik ng maynila. I want to clear my mind. Gusto kong
ipikit ang mga mata ko, hoping that when I wake up, everything is just a dream.
mei, gising na. nandito na tayo. mukha agad ni kurt ang nakita ko. Nasa harap na
kami ng mansyon. Agad na sinalubong ako ni yeye at nainai.
Mei!! its true buhay ka nga. L-lets go inside. Kurt, nasan si fei? pakiramdam ko,
isa akong robot na wala nang pakiramdam at wala nang sariling pag-iisip. I want to
shout, to run but Im tired.
p-pagod na po ako. g-gusto ko nang magpahinga. umakyat na ako sa kwarto ko. I
slowly opened the door at nakita kong ganun parin ang itsura nito. The way I left it
six months ago. Pumunta ako sa study table ko and there are sticky notes in it.
1st note:
547- MAHAL KITA FOREVER
2nd note:
25- i'm sorry
3rd note:
322- gua ai ni
4th note:
W.E.L.L- with ever lasting love.
5th note:
just a short sentence. to sum everything up, Mei lien Wang, 547,322,W.E.L.L kahit
saang language ko man sabihin sayo. isa lang naman yun eh. mahal kita. mahal na
mahal kita and 25 for hurting you this much
228

kurt

napaiyak ako dahil sa nakita ko. Kurt waited for me, love me pero hindi kami pwede.
Naguguluhan ako, sobra. Nahiga ako sa kama ko at pilit na matulog. Parang
kahapon lang sobrang saya ko pa, kami ni Lextapos.tapos..

Mei tumalikod ako sa kanya. ayokong humarap sa kahit na kanino. Nahihiya ako
sa kanila, lalo na sa kanya.

Mei, nasa baba si Yvonne.

BESSY!!! agad na dumagan si Yvonne sa akin. Siya ba ang kailangan ko para

mapagaan ang loob ko?

YVONNEs POV

A-ano?! si Mei nandito na? tumawag si kurt sa akin at magkasama daw sila ni Mei.

oo. pumunta ka sa bahay agad agad. kailangan ka niya. Im not expecting this.
akala ko masaya na siya dun pero bakit ba siya nagkaproblema? kailangan ako ni
bessy. TEKA!!! paano nila nalaman na nandun si Mei?
Bessy!!! agad ko siyang niyakap ng mahigpit. lumabas si Kurt after kong pumasok
sa loob ng kwarto ni Mei.

ang sakit Yvonne. she hugged me tight. so tight that I could feel her pain inside.
agad ko siyang niyakap at hinayaang umiyak. Patuloy ang paghikbi ni Mei. nung
229

mahimasmasan na siya, she started relating the story. Pati ako nagulat sa sinabi
niya.

a-ano bang nagawa ko Y-yvonne? k-kasalanana k-ko bang, I- i. SHIT!!! umiyak

na naman siya. hinayaan ko lang siya hanggang sa makatulog na siya.

lumabas ako ng kwarto niya at nakaabang pala doon si kurt.

Ano bang nangyayari? kanina pa iyak ng iyak si Mei. sinenyasan ako ni kurt na
sumunod sa kanya. Dinala niya ako sa garden nila.

may anak sila tita fei bago pa ipanganak si mei. inabandona nila ito dahil sa takot
sa mga wang. isa pa bata pa sila noon. ngayon, nalaman naming lahat na hindi pala
ako isang wang. hinanap ni tita fei ang panganay niyang anak at nakita niya ito.
kasama si mei. paliwanag sa akin ni kurt. Kasama ni mei? yun ba yung lex jimenez
na yun?

yun ba s-si l-lex jimenez? tumango si kurt.

Lex ang pinangalan sa kanya ng mga umampon sa kanya at liam ang pinangalan
sa kanya nila tita.

pinanuod ko lang si Mei habang natutulog. Sobrang dami nang paghihirap ang
dinanas niya. She doent deserve any of these. Wala naman siyang ginawang
masama kundi ang magmahal eh.

Yvonne. agad ko siyang pinuntahan nung tinawag niya ang pangalan ko. She
looks so miserable.
b-bakit? anong kailangan mo? N-nagugutom ka ba? umiling siya. bumaba siya ng
kama niya at niyakap ako.
230

hindi ako makatulog. thank you so much kasi nandito ka sa tabi ko at hindi ako
iniwan. I-I want to hear everything. kinwento ko sa kanya ang kinwento sa akin ni
kurt.
i-is that so? g-ganun p-pala. t-tara gusto ko kayong makasama lahat. labas naman
tayo. buong barkada, please? tumango ako sa hiling ni Mei.
Just like what she said, lumabas kaming anim just like the old days. nagmall kami,
namasyal sa park but meis attitude is still the same. tulala siya, malalim ang iniisip
at kahit na tumawa siya, hindi umaabot sa mga mata niya ang ngiti.
nakakatuwa na Makita si mei na ok at buhay na buhay
pero nakakalungkot na Makita siyang nagkakaganyan. napabuntong hininga
nalang kaming apat habang pinapanuod si mei at kurt sa malayo.
What could happened to her this time?
CHAPTER 48- UNEXPECTED THINGS
MEIs POV
ma, s-sorry po. these are the only words I managed to tell my mom.Parang ayoko
nan gang makita si lex kahit kelan. SObrang laki ng kasalanan naming dalawa, di
lang sa isat isa kundi pati narin sa mga magulang naming. If I had the guts to tell
them who I really was, siguro hindi hahantong sa ganito ang lahat.
Mei, masakit na maaman ang ginawa niyo. Pero mei sana hindi na maulit yun.
Gusto ko rin sanang puntahan mo ang kuya mo para makumbinsi siyang umuwi
dito hindi na ako nakasagot sa sinabi ni mama. Kung ako ang tatanungin, mas
magandang magkalayo kami ni lex para mas ok sa aming dalawa, hindi masakit.
T-tita, I think mas makakabuti kung hayaan nalang natin si lex doon dito parin
nakatira si kurt. ayaw parin siyang paalisin ni lolo dahil habang nag-aaral palang ako
sa business si kurt daw muna ang mamamahala. at isa pa, they are expecting us
together again.
stop kurt. sa tingin mo tatagal ka ditto sa mansyon? tandaan mo hindi ka isang
wang. pagkatapos sabihin I mama yun, umalis siya sa harap naming ni kurt.
nagulat ako sa sinabi ni mama. hindi ko alam na ganun ang magiging pakikitungo
niya kay kurt after everything.
a-im sorry kurt sa inasal ni mama. h-
its ok mei. halika. kain na muna tayo. sumunod ako sa kanya at bumaba kami sa
dining area. Malaki na ang pinagbago ng buong mansyon. Bumait na si yeye sa
akin at tanggap na niya kung sino ako. Im happy with it. Bumabawi siya sa mga
panahon na nawala sa amin. Ang barkada naman, tuloy parin ang pagtulong sa akin
231

para makalimutan ko siya. At si kurt? I dont know. wala naman kasing nagbago sa
pakikitungo niya sa akin simula nang dumating ako. mas lalo pa nga niya akong
inaalagaan eh. He doesnt say anything to me. Hindi din naman ako nag-eexpect
from him dahil alam ko, kapag may sinabi siya, hindi ko alam kung ano ang isasagot
ko.
Mei, ok ka lang ba? ayaw mo ba ng pagkain? umiling ako. dalawang linggo na
simula ng bumalik ako dito sa bahay. I want to start a new life with the old people
around me. Gusto ko siyang makalimutan.
K-kurt.. I think tama s-si mama. D-dapat kong i-encourage s-si.si kuya na bumalik
dito sa bahay. napatigil si kurt sa pagkain. napayuko naman ako dahil sa kaba.
Hindi ko rin alam kung bakit ko yun nasabi sa kanya. Ni ako nga sa sarili ko hindi ko
alam kung kaya ko ba siyang harapin eh.
s-sigurado ka? tumango ako.
oo. sigurado ako. Im sure ito din ang gusto ni papa if ever buhay pa siya. Isa pa
gusto kong makasama si k-kuya bago siya mawala. P-pero hindi ata ngayon. H-hindi
pa ako handa. hinawakan niya ang kamay ko at napatingin ako sa kanya.
whatever you want, Ill support you. Ill always be at your side mei. ngumiti ako sa
kanya and thanked him.
uy!!! brunchdate?! Sali naman kami!! bigla kong binawi ang kamay ko. Bigla
kasing dumating si Patrick at Ella. Si ella, ayun bitchy parin pero kahit papano
nagiging close na kami unti-unti.
eww!!! whats that? Its soooo mabaho ha. tumabi siya sa akin at tinignan ang
nasa lamesa.
buntis ka ba ella? natigilan silang dalawa at parang namutla.
so totoo??!!
totoo ang alin? dumating naman ang J couple. Umupo si Yvonne sa tabi ko at
tinignan kaming apat.
si----
DONT YOU DARE SAY IT MEI LIEN WANG! lihim akong napahagikgik dahil sa inasal
ni ella.
nagpregnancy test ka na ba ella? lalong namutla si ella sa sinabi ni kurt. Si Patrick
naman muntik nang mabilaukan sa iniinom na tubig.
232

OMO!!! buntis ka??!! waaaaaaaahhhh!! ninang na ako!!! napatawa ako sa sinabi

ni Yvonne. Bigla ko namang naramdaman ang pagbaliktad ng sikmura ko at parang
may kung ano sa lalamunan ko. pakiramdam ko gusto kong sumuka.
UGH!!! agad akong tumakbo papunta ng kitchen at hindi ko alam na nakasunod
pala sila sa amin.
halaaaaa!!! Mei, ikaw pala ang buntis eh. walang alam si ella, Patrick at JG tungkol
sa nangyari sa san idelfonso. Ang alam lang nila, I fell inlove with my true brother.
Hindi nila alam na may nangyari sa amin ni lex.
Agad kaming nagkatinginang tatlo. Bigla akong kinabahan sa nangyayari sa akin.
Hindi pwede. Hindi ako pwedeng mabuntis.
nagkabalikan na kayo? ella cut of the silence between the six of us. Agad naman
akong inakbayan ni kurt.
h-ha? ah o-oo. kahapon lang. d-diba ML? alam kong ginagawa lang ni kurt ito para
pagtakpan ang mga pangyayari sa akin. Sobrang laki ng utang ko sa kanya.
agad agad? pagkabalikan ganun agad ginawa? nagtataray na naman si ella.
h-hindi ano ba kayo. m-masa lang talaga ang tyan ko k-kagabi pa eh. D-di KB?
tumango naman si kurt sa akin.
After na magkaasaran, umuwi na sila at naiwan na naman kami ni kurt sa mansyon.
sobrang tahimik, wala kaming ibang marinig kundi ang tibok ng puso namin.

n-natatakot ako kurt. lumapit siya sa akin at niyakap ako.

shhh. diba sabi ko sayo, nandito lang ako sa tabi mo? I hug him back. I could
feel security in his arms. Pakiramdam ko, he is my bestest friend of all syempre si
Yvonne muna bago siya.
p-paano kung b-buntis nga a-ako? lalo niya akong niyakap ng mahigpit.
marry me mei. nabigla ako sa sinabi ni kurt. humiwalay ako sa kanya at tinignan
233

siya ng mabuti.
t-the truth is, wala namang na-nagbago sa naramdaman ko s-sayo eh. I still love
you. k-kahit hindi ko anak yan, h-handa kitang panagutan. I-I already found the girl I
want to spend the rest of my life with. hindi ako nakapagsalita sa sinabi ni kurt.
Hindi ko alam na ganun na pala yun. Na hanggang ngayon, ako parin. napabuntong
hininga ako at umakyat nalang sa kwarto ko.
wala namang na-nagbago sa naramdaman ko s-sayo eh. I still love you. k-kahit
hindi ko anak yan, h-handa kitang panagutan. I-I already found the girl I want to
spend the rest of my life with.
Wala na talaga akong nararamdaman kay kurt. I just want to show my gratitude to
him dahil alam kong siya ang nasa tabi ng pamilya ko. Inalagaan niya si mama na
parang kanyang ina. Without him, I couldnt imagine what could happen to them.
Maya-maya pa ay nakarinig ako ng katok sa pintuan. isang nakangiting kurt ang
pumasok sa loob. sa totoo lang, ayoko siyang harapin. Nahihiya ako.
b-binilhan kita ng p-pregnancy kit. i-if you want t-to check it. lalong lumakas ang
tibok ng puso ko. what if, yes I am pregnant? anong gagawin ko? ngayon pa
nangyari ito na ok na kami ni lolo. kinuha ko ang pregnancy kit at dumiretso sa
banyo.
KURTs POV
SIguro, lahat kayo sasabihin napakamasokista ko. Gusto kong panagutan si Mei,
kahit na hindi ako ang ama ng dinadala niya, if ever she is pregnant. Wala naman
akong pake kahit na sino pa ang nakauna sa kanya. I just want her to be happy.
I patiently wait in her bedroom para sa resulta. Pati ako kinakabahan. Maraming
tumatakbo sa isip ko. If ever buntis nga siya, aakuin ko ang anak niya. I want to be
the father of her child. Magpapakasal kami sa pinakamagandang simbahan na
mapipili niya. I want that day to be the most memorable for her. Unti unti akong
napapangiti sa mga naiisip ko.
Maya-maya pa ay lumabas na si mei sa c.r. mahigpit niyang hawak ang pregnancy
kit. Lumapit ako sa kanya para kunin ang hawak niya pero ayaw niyang ibigay sa
akin. Pilit koi tong kinuha sa kamay niya hanggang sa tuluyan na niyang ibinigay sa
akin.
There it is. I saw two lines in it. Positive. Hindi ko maexplain ang nararamdaman ko.
magkahalong saya at lungkot ang nararamdaman ko. Maya-maya pa ay narinig
kong humahagulgol si Mei.
234

K-kurt. *huk*. a-anong gagawin ko?! I hug her tight. hinayaan ko siyang
umiyak hanggang sa mapagod siya.
Magpakasal tayo Mei. napatigil siya sa sinabi ko. Tumingin siya sa akin at pinahid
ko ang mga luha sa mga mata niya. I could tell that she is confused right now.
k-kurt. I placed my index finget on her lips at lumuhod sa harap niya. I heled her
hands and look at her eyes intently.
Mei, katulad ng sinabi ko sayo kanina, hindi nagbago ang nararamdaman ko sayo.
Six months without you is like walking in this world lifeless. Parang gusto ko naring
magkapamatay at sundan ka. Mei, mahal kita. mahal na mahal kita. I dont care
kung ano ang mga kasalanan mo. I dont care about youre flaws. I dont care about
your tears because I want to wipe those tears away. Mei, remember this, ako ang
ama ng batang yan at handa kitang panagutan. I love you. I love you so much.
Marry me. its not a question its a request.
kinuha ni mei ang kamay niya at tumalikod sa akin. Im expecting this. niyakap ko
siya bago pa siya makapagsalita.
Ill be waiting for your answer. Wag ka munang magdesisyon ngayon. Pag-isipan
mong mabuti. after nun lumabas na ako ng kwarto niya.

Gagawin ko lahat ng makakaya ko para mahalin ulit ako ni Mei. everything it takes,
maibalik lang siya sa akin.
CHAPTER 49- ALEXIS JIMENEZ
MEIs POV
whats the meaning of this Mei Lien Wang? nagkatinginan agad kami ni Kurt nang
makita kong hawak ni mama ang pregnancy kit. I swear, I disposed it properly last
night.
t-tita, buntis po si Mei. i-its my child. napatingin agad ako kay Kurt. What the hell
is he talking about? Nagkausap na kami last night and I will not accept his proposal.
Ilang beses ko bang ipapaalala sa kanya yun.
talaga? well then, kailangan na pala nating ihanda ang lahat. We should prepare
for your wedding soon. Fei, nasan na si Liam? Kelan ba siya lilipat dito? hindi maalis
ang tingin ko kay Kurt. Now their expecting a marriage from us.
h-hindi po ako magpapakasal. simula ng nagkamuwang ako sa mundo, ito ata ang
235

unang beses na nailabas ko ang gusto kong sabihin. Natigilan silang lahat at
napatingin sa akin.
h-hindi p-po si kurt ang ama ng d-dinadala ko.
Mei!!
S-si lex po ang ama nito. A-im s-sorry lolo. H-hindi ko alam na k-kapatid ko siya.
Sorry po. natahimik ang lahat ng nasa bahay. I just sob and sob just like the old
days. As usual, isang Kurt Benedict Salcedo ang yumakap at dumamay sa akin.
lets forget this. Si kurt ang kikilalaning ama ng batang yan. Tandaan mo, kapatid
mo si Liam. Papalagpasin ko to Mei. Magpapakasal kayo ni Kurt as soon as possible.
Pagkatapos nun, umalis na si yeye. HUmiwalay ako kay Kurt at isang malakas na
sampal ang natanggap ko mula kay mama.
Mei, hindi ko na alam kung anong gagawin ko sayo. Dadating ngayon si Liam at
ayokong mababanggit mo ito sa kanya. Maliwanag ba?
Nagpasama ako kay kurt sa OB dahil utos narin ni yeye. Healthy naman daw ang
baby and some prescriptions for me and the baby. Pagkadating namin sa bahay,
May ambulansya na sa harap ng bahay. Agad kaming kinabahan dahil si yeye ang
unang pumasok sa isip namin. But two familiar people welcomed me.
a-apple, p-pam? kung nandito sila.
hinatid lang namin si kuya lex. Uuwi na kami. Ayaw naming makita ang isa
sinungaling na katulad mo. napayuko ako sa binitiwang mga salita ni Pam.
pagkatapos nun ay lumabas na sila ng bahay.
a-ate y-yen ate mei pala. sorry sa inasal ni ate pam. nahihirapan lang kasi kami
na nakikitang nahihirapan si kuya lex eh. I-ikaw na ang bahala sa kanya. niyakap
ko si apple at hinatid ko na sila sa labas ng bahay.
are you sure? nasa harap kami ng pinto ng kwarto ni lex. I want to talk to him. tell
him everything I feel. Kaya ko ba?
LEXs POV
Im Alexis Jimenez. Born under the name of Liam Wang raised to be lex. Alam kong
naiinis kayong lahat sa akin dahil bigla bigla nalang akong pumasok sa storyang ito
236

ng walang pasintabi. Inagaw si Mei, kay Kurt and poof, im his brother.
l-lex. I heard her voice again. Her voice that sounds like angels singing in
heaven. Noong una, hindi ko alam kung ano ang pakiramdam na ito. The lound
thumping on my chest, this crazy feeling whenever I am near this girl, the blood
rushing through my system whenever I see her and the electrifying touch everytime
we touch. I kept on denying this, but I just realized that, the more I refuse to
recognize this, the more it become stonger and uncontrolled.
Anong kailangan mo? Magpapahinga na *cough* *cough*
Lex!! may dugo !!! agad siyang tumakbo papunta sa akin at hinawakan ang
kamay ko. I felt it once again. that feeling I want to forget.
Im fine. Umalis ka na. Gusto ko nang matulog. tinulak ko siya pero hindi ko alam
na napasobra kaya napaupo siya sa sahig.
Mei!! ok ka lang? agad na nagngitngit ang loob ko nang dumating ang isang
lalaki. Agad niyang tinulungan na tumayo si Mei. Kurt Benedict Salcedo. Ang
lalaking umagaw ng lahat sa akin. Lahat lahat. The person I despise the most.
Kung galit ka sa tao, sabihin mo. Halika na Mei. Magpahinga ka na. lumabas na
sila ng kwarto at napahiga nalang ako.
Memories came flashing in my mind. My family, my friends. Everything.
I was raised to a simple family., Masaya kami nun, si mama, papa, si pam,si apple at
ako. Hindi nila ako tinuring na iba sa kanila. They treat me very well. Kahit na may
sakit ako, ginawa nila ang lahat para lang madugtungan ang buhay ko. Hanggang
sa isang araw,, dumating ang dalawang tao sa bahay. SIla daw ang tunay kong mga
magulang. I was just 7 years old at that time. Hindi ko pa maintindihan ang mga
sinasabi nila basta ang alam ko lang, ayokong sumama sa kanila.
After nun, palagi nang bumabalik ang mag-asawa sa bahay. Binibigyan ako ng
mamahaling damit, laruan at kung anu-ano pa. Tinulungan din nila ako para sa
treatment ng sakit ko pero, hindi parin nila ako nagawang pasamahin sa kanila.
Ilang taon ding ganun ang sitwasyon namin. Hanggang sa unti-unti ko nang
natanggap na ampon lang nila ako. Na ang Wang ang totoo kong pamilya. its my
12th birthday nang nangyari ang pinakahindi ko makakalimutang pangyayari sa
237

buhay ko.
My foster parents died. Papunta kami nun sa bakasyon kasama ng mag-asawang
Wang nang maaksidete ang sinasakyan namin. Sila ang nagdadrive ng sasakyan
noon. I despise them a lot. sana sila nalang ang kinuha at hindi ang parents ko. for
six years, sila ang bumuhay sa aming magkakapatid. Hanggang sa tinulungan kami
ng mga kamag-anak naming at tuluyan na kaing nakawala sa anino ng mga Wang.
Lex,nagsuka ka dawn g dugo sabi ni Mei? Ok ka lag ba?Nakakainis siya. Kabayaran
niya ba ito sa mga kasalanang ginawa niya sa mga magulang ko? ever since
nagpakita sila sa amin, hindi ko sila kinilala bilang tunay kong mga magulang.
iwan niyo na ako. Kaya ko naman ang sarili ko eh. Matabang na sabi ko sa kanya.
L-liam
WAG MO AKONG HAHAWAKAN!! Ano bang kailangan mo sa akin?! Mamamatay na
ako diba? Wala ka nang pakinabang sa akin. Nandyan na si Kurt. Kapag nanatili pa
ako dito, mas mahihirapan si Mei. Hanggang kelan mob a kami balak pahirapan ni
Mei? Hindi ko napansin na tumutulo na pala ang mga luha ko. I should not be like
this. Im not this.
L-liam. h-hindi ko alam na nahihirapan na pala kayo G-gusto ko lang bumawi
sayo. G-gusto ko lang patunayan sa iyo a nagsisisi ako na iniwan at inabandona
kita. Walang magulang ang gustong mahiwalay sa anak nila. P-patawarin mo ako
anak. lumapit siya sa akin at niyakap. Is it time na patawarin ko siya? Gusto ko
bago man ako mawala sa mundong ito,
Kinagabihan, pinilit kong bumaba para makisalo sa kanila. Nakarinig ako ng
tawanan galing sa garden. Sumilip ako at nakita ko si Mei na kasama ang mga
kaibigan niya. Ngayon ko lang siya nakitang ngumiti ng ganyan. Katabi niya si kurt
at kaharap niya yung lalaking pumunta dati sa amin. Si Patrick ba yun?

OY!! tandaan niyo ha!! kapag babae yang anak niyo tapos lalaki ang anak namin,
sila ang magpapakasal. nagulat ako sa sinabi ni Patrick. Buntis si Mei?!
Hay naku!! tumigil ka nga Patrick!! pabayaan mo na ang mga bata. Wala pa nga
pinagpaplanuhan mo na. Alam mo naming hindi maganda yang iniisip mo eh.
nag-usap pa sila pero hindi maalis sa isip ko ang pwedeng posibilidad na buntis si
Mei.
238

HInintay kong matapos silang mag-usap usap pero nawawalan na ako ng pasensya.
Maya-maya pumasok si kurt sa salas at sinalubong ko siya.
p-pwede ba tayong mag-usap? sinenyasan niya ako sa kwarto niya. Sumunod ako
sa kanya at naupo siya sa kama niya. Pinaupo naman niya ako sa upuan sa harap
niya.
tungkol ba kay Mei? iniwas ko ang tingin ko sa kanya. Do I have the guts to ask
him?
Mahal ko si Mei. Alam kong alam mo yun. Hindi na kayo pwede Liam. Pabayaan mo
na siya sa akin.
t-totoo bang buntis siya? natigilan siya sa tanong ko. Now, its his time to bow his
head.
a-ako ba ang ama? marahan siyang tumango.
Wag mo sanang mababanggit sa kanya na alam mo na. I ask her to marry me for
the sake of the child pero, wala eh. talo parin ako. Ikaw parin ang mahal niya.
Ngumiti ako sa kanya at napabuntong hininga.
alam ko naman ang limitation ng nararamdaman ko eh. I guess, whatever we felt
for each other will always be a memory. Kurt, hindi na ako magtatagal sa mundong
ito. At kung may isang tao mang mag-aalaga kay Mei at sa anak ko ikaw yun. You
love her more than how I did. Kung titimbangin ang nagawa ko sa ginawa mo,
Walang wala ako. please take care of her for me. Pakisabit narin si Mama at lolo.
Ikaw na ang bahala sa kanila.
ngumiti siya sa akin at niyakap niya ako. Now I gave my blessing to him for my
sister. Totoo nga, the love that lasts the longest is the love that can never be. Mei
would always be my true love, and I will love him forever.
CHAPTER 50- THE END
MEIs POV
Kaya ko to. *inhale* *exale*
ang kailangan ko lang naming gawin ay gisingin siya, diba? Yun lang. Bigla na
naming pumasok sa isip ko ang mga panahon nung nasa san Idelfonso pa kami.
*ugh*
naramdaman ko na naman ang pagbaliktad ng sikmura ko. Para na naman akong
nasusuka. Agad agad akong pumasok sa kwarto ni Lex nang hindi kumakatok at
239

dirediretso sa banyo niya. Pilit kong nilabas ang nakabara sa lalamunan ko but
nothing came out.
mei? Ok ka lang ba? Gosh!! hindi niya pwedeng malaman na buntis ako. No he
cant. tama nang bilang kapatid nalang ang turingan namin.
teka tatawagin ko si Kurt. lumabas siya ng kwarto which left me dumbfounded.
OK na sila ni Kurt? parang nung isang araw lang halos hindi sila nagpapansinan
ahhh.
Mei, lika na sa baba. What do you want to eat? huh? hindi ko napansin na nasa
harap ko na pala si kurt. But, my eyes is searching for him.
Nagulat ako nang bigla-bigla nalang siyang bumagsak sa sahig. I gasp and tried to
shout but no voice came out. Nilapitan siya ni kurt. Tinapik. He called for my name,
hes shouting but I cant hear anything. Cant move anything. Will he die? I cant
think of it. I cant

I just realize na nasa hospital na pala kami. Patiently waiting for the doctor. Maya
maya lumabas na siya. Sobrang kaba ang nararamdaman ko sa dibdib ko.
Sinalubong naming siya and I think Im not ready with anything he would say.
To tell you frankly, hindi po maganda ang kundisyon niya. His PAP is getting worse.
Kailangan pa namin siyang isailalim sa ilan pang test.
A-ano po ba ang sakit niya? I ask the doctor. Simula ng makilala ko si Lex, his
disease is still a mystery to me.
Meron siyang tinatawag na Pulmonary Alveolar Proteinosis. This is when, a mass of
fat blocks the air sacs sa lungs ng isang tao. Maagapan sana ito kung pinagpatuloy
niya ang theraphy niya. Masyado nang malaki ang cyst sa lungs niya at sa
kalagayan niya, mukhang mahihirapan na tayong tanggalin yun. Miracle is the only
thing that could save him. Kaunti nalang at matatakpan nan g tuluyan ang air sacs
niya. And we could only see the worse scenario for him. Umalis na ang doctor at
naiwan kaming lahat dun sa waiting area. Silence is killing everyone. After awhile,
isa isa kaming pumunta sa kwarto niya. Dumating din si apple at si pam para
dumalaw sa kanya.
I just realized na naiwan nalang kaming dalawa ni Kurt sa waiting area. Wala akong
ibang marinig kundi ang tunog ng aircon.
Kurt, kelan pa kayo nagkabati ni l-lex? I could see in my pheripheral view na
240

tumingin siya sa akin.

medyo matagal tagal narin. Hindi naman kami nag-away eh. Its just, were not
friends or enemy. napatingin ako sa kanya due to confusion.
huh?? di kita gets.
ngumiti siya sa akin. Those smile, those genuine smile na palagi kong nakikita noon.
hmm kayo kasing mga babae, dalawa lang ang nakikita niyo, kung hindi niyo
kaibigan eh di enemy niyo and vice versa. Pero hindi niyo alam, there is always
between those words and thats acquaintance. Kilala mo lang but you dont know
anything about each other. Or sometimes, you know something but tend to forget.
a-ano naming pinag-usapan niyo? naglakad siya ng parit parito sa buong kwarto
at tumigil sa harap ko. Hes smiling once again infront of me. Then, he pointed at
me.
about you. nabigla ako sa sinabi niya. About me? what about me?
Alam mo bang sobra ka niyang mahal? Pero, dahil sa pagmamahal na iyon,
pinaubaya ka niya sa akin. Aalagaan daw kita, papasayahin. Pero, anong magagawa
ko kung hindi naman ako ang gusto mong magpaligaya at magpasaya sayo. Mahal
kita Mei, pero alam kong siya naman eh. May magagawa pa ba ako? I will let you go
but it doesnt mean that I would give up. I would just give up if you already found
the man for you. maya-maya pa ay bumalik na sila mama at kami naman ang
pumunta sa kwarto ni lex. Actually, ako lang ang pumasok sa loob.
I saw him, lying on the bed. Strength is escaping from him. Unti unti niyang minulat
ang mga mata niya at ngumiti sa akin. Parang sobrang bigat ng mga hakbang ko
habang papalapit sa kanya. I reached his hands and clasp it hard.
k-kamusta na ang pakiramdam mo?
Im fine. ikaw kamusta ka na? Umuwi ka na. Alagaan mo nga ang sarili mo
*cough*. hindi nalang ikaw ngayon. you already have a child. how did he
know?
kurt told me. Alam kong mahirap pero, kalimutan mo na ako. Mei, hindi na ako
magtatagal. Im not for you. Nagawa mong mabuhay ng ilang taon nang wala ako.
Magagawa mo naman ulit diba? Mahal kita, dont forget that. Nothing will change
with that. Kasalanan na ang nararamdaman na ito pero wala eh, ikaw ang pinili ng
241

puso ko. I love you and be safe. I stayed beside him until nakatulog ako. Nagising
nalang ako dahil sa ingay gawa ng nakakabit na Makita sa kanya. HE began to
collapsed and his body moved up and down. I called the nurse through the intercom
at dali dali silang pumasok sa kwarto.
charge to 300 agad na nilapat sa dibdib ni Lex ang dalawang aparato na parang
plantsa. His body moved and tuloy parin ang pagtunog ng aparato sa gilid niya.
Nothing but horizontal lines. My head is wishing for his safety, for another life for
him. Maya-maya pa ay humarap muli ang doctor sa amin.
sorry. wala na siya.
Everything went on silence. Wala akong ibang narinig kundi ang paulit ulit na sabi
ng doctor. Na wala na siya. Sorry.. sorry. sorry..

***
Ms. Briones, Jewel Yvonne A. Nakita kong umakyat na sa stage si Yvonne at sobra
ang saya sa mukha niya. She received her diploma at pumunta sa gitna at nagbow.
Ako naman sige lang sa kakakuha ng pictures. Its been months since his lost but I
could still feel the emptiness inside me. Pero, alam ko unti unti nilang pinupunan
ang mga ito. Nang pamilya ko.
Waaahhhh!! congrats bessy!! lumapit ako kay Yvonne at kiniss siya sa cheeks.
Tapos na ang graduation niya at sobrang saya naming para sa kanya.
thank you thank you!! Waahhh!! ikaw bessy 3 years pa. biglang nalungkot ang
itsura ni Yvonne dahil sa sinabi niya.
Dahil nga sa mga nangyari,nagshift ako ng course and Im now taking financial
Management. Para narin makatulong ako sa kumpanya kahit papano.
Ok lang yun bessy noh! Baka mga 2 years lang yun. Pagsasabay sabayin ko ang
mga subjects para mas madali. Maya-maya pa, lumapit si Patrick at Ella sa amin.
Hindi ko alam kung blessing in disguise o hindi na nakunan si ella. Yes, Their first
child died. Syempre sino ba naman ang hindi malulungkot diba? Pero, siguro kung
hindi makakasama ni Yvonne na grumaduate itong dalawa.
Congrats sa inyo!! niyakap ko sila and they return the favor to me.
thanks mei. Kamusta na. Buti hindi ka nahihirapan. ramdam ko ang lungkot sa
242

pagsasalita ni ella. Everyone is disappointed sa pagkawala ng baby. Pero, wala na

nangyari na. Sadyang mahina daw ang kapit ng bata.
im fine. kayo? anong plano niyo? nagkatinginan ang dalawa sa akin at ngumiti.
Kukuha ako ng masteral sa states. si Patrick naman, aasikasuhin ang merge ng
kumpanya namin. Tapos nun susunod siya sa America para din sa masteral niya.
SIguro saka na ang pagkakaroon ng anak. Bata pa naman kami eh. I envy them.
Nakita na kasi nila ang taong para sa kanila eh.
Baby kooooo!!! isang hapong hapong JG ang lumapit sa amin. May dala siyang
flowers para kay Yvonne. Hindi pa makakagraduate si JG dahil nakuha siyang player
sa college level. He is now the pride of our school pagdating sa basketball and next
year pa siya makakagraduate. Dahil dun, madaming babae ang nakadikit sa kanya
na lagi nilang pinag-aawayan ni Yvonne.
Ang tagal mo!! nagsuyuan na naman sila sa gilid at napangiti nalang kaming tatlo.
Maya-maya pa naramdaman ko ang pagvibrate ng cellphone ko.
KB!! yeah si kurt nga.
ML!! I-loud speaker mo. kakausapin ko sila. ginawa ko ang sinabi ni Kurt at
nakapalibot kami sa cellphone ko.
Hi guys!!! Congrats sa inyo. sensya na at hindi ako makakauwi diyan ha. May
nangyari kasi eh. Babawi ako next time. Sumaglit lang naman kasi ako eh.
paliwanag ni Kurt.
Naku!! ganyan ka naman eh. Siguraduhin mo lang ha. Nag-usap pa sila at
nakikinig lang ako. Si Kurt? Ayun, si Kurt parin. Nanliligaw ba siya? I dont know. I
heard hes dating someone and happy na ako sa status ng relationship naming.
Friends. Maibabalik pa ba ang dati? SIguro, hindi na. Hindi naman na ako umaasa
eh.
SIge na sige na. Bawal ang radiation kay baby. Bye guys. Bye ML. Bye baby. tapos
nun binaba na niya ang phone.
Alam narin ng barkada ang tungkol sa totoong ama ng baby. At first, shock sila but
later onthey accept it. They did not judge me for what Ive done instead, they still
accept me. I guess thats the real meaning of friendship.
243

NAgkanya-kanya na kaming uwi after ng victory party nung tatlo, dahil hindi ako
pwedeng magpuyat, nagdinner lang ako kasama sila at umalis na.
Dumaan muna ako saglit sa sementeryo at tinitigan ang puntod niya. Its been 3
months since his death. Mahal ko pa ba siya? hmmm Oo. heepp!!! wag muna
kayong magreact. Diba, kapag nagmahal ka ng isang tao, forever nay un nandun.
Hindi na mawawala ang feelings mo nay un. Matatakpan lang ng galit, lungkot,
pagkamuhi towards the person but in the end, you will realize na mahal mo parin
siya. Ganun ang nararamdaman k okay Lex. Mahal ko siya kasi nagawa ko siyang
mahalin. He would be forever part of my life, my heart. Siguro, hindi siya ang para
sa akin pero isa siya sa mga daan para Makita ko ang para sa akin.
Paalis na ako ng biglang may nagtext sa cellphone ko.
Mei, nakita ko na ang hinahanap ko. Nakita ko na siya. napangiti ako sa text niya.
Good for him. Good for him.
EPILOGUE
AFTER 6 YEARS
KURT's POV
She's wearing her white satin gown flowing down her body, covered by a white veil
that perfectly hie her face. She is the most beautiful bride i've ever seen. Now, she's
walking down the aisle approaching me. My heart is thumping so loud because of
excitement I feel right now. She smiled at me when our eyes met and I smiled back.
I slowly hold her hand and hug her.
"Ang ganda mo Ella. You're the most beautiful bride, i've ever seen."narinig ko
siyang tumawa at kumakas siya sa pagkakayakap.
"Tama na nga Kurt. I already knew that. At Wag mo na akong Nolahin. You might be
my best man but you're not the man I want." Tumingin siya sa likod ko at tinignan
ko din si Patrick na nakatingin sa amin. He took ella's hand papuntang altar.
I'm happy for them. Atleast, they finally found their happy ending. Ano ba basehan
ng happy ending sa isang kwento? Kailangan bang naclose lahat ng questions and
twists? Magkasama sa huli ang mga bida? Hindi ba pwedeng happy nalang sila?
Six years.... so many things have happened in the last six years. Hmmmmm....
Simulan natin sa J couple. Sa ngayon, katabi ko Si JG na bitbit ang anak nila.
Actually, kakakasal lang nila last year. Sobrang dami ding pinagdaanan ng dalawang
ito. Bago sila nagpakasal, there's this man that showed up in the picture. Nasa long
distance relationship kasi si Yvonne at JG dahil Kailangang mag-aral ni JG abroad.

244

Dahil sa parehong hindi sanay ang dalawa sa long distance relationship, palagi
silang nagtatalo at palaging umiiyak si Yvonne. Then this man came up. He used
the situation para mapalapit kay Yvonne. Buti nalang, bago pa tuluyang mahulog si
Yvonne sa kanya, tapos na si JG sa masteral at nakauwi na sa Pilipinas.
"Marry me." Kakaibang airport scene ang nakita namin nun. Hindi pa man sila
nagkakaayos, ay ito na agad ang bungad ni JG kay Yvonne. Syempre, tinanggap ni
Yvonne ang proposal.
Yun na ata ang pinakaunprepared proposal na nakita ko. Walang singsing or
ambiance pero dun ko lang nakita si JG na seryoso sa sinabi niya.
"Patrick, we've come this far..." napukaw ang atensyon ko sa dalawang taong nasa
altar. Their now exchanging their vows. Alam niyo bang muntik na rin silang
maghiwalay?
After ng miscarriage ni Ella, pumunta din si Patrick sa ibang bansa just like that
what they've plan. Ang hindi alam ni Patrick, nirereto si Ella sa ibang lalaki at untiunting inaayos ng parents ni Ella ang annulment. Pagkauwi niya ng Pilipinas, four
years ago, isang annulment paper ang tumambad sa kanya na pirmado na ni ella.
Plus, hindi pa niya mahagilap ang asawa. Dahil dun, unang beses kog nakita si
Patrick na umiyak. Araw gabi siyang lasing at pangalan ni ella ang tinatawag. Until
one day, may nakakita kay Ella somewhere in Mindanao sa resthouse nila doon.
Agad agad na pinuntahan ni Patrick at nagkasumbatan sila. Nakakuha din pala ng
annulment paper si Ella na pirmado ni Patrick. Sobrang nasaktan daw siya kaya
umalis. They found out nankagagawan pala yun ng parents ni Ella and till the end
pinaglaban ni patrick and pagmamahal niya.

Si Mei? Hmmmm.... Nasa America na siya. Nagkaroon din siya ng miscarriage sa

baby nila ni lex at sobrang nadipress siya. Dinala siya sa America hanggang sa
bumuti ang lagay niya. Ok na ulit ang relationship nila ng mommy niya pati ng lolo
niya. Nandun siya para asikasuhin ang branch nag isa sa mga kumpanya namin din.
Sobrang laki ng pagbabago ni Mei inside and out but we still tend to see the Mei I
once loved.
"You may now kiss the bride." sa wakas tapos na ang kasal. A big round of applause
echoed the whole venue so as the newly wed. Well, renewal of vows lang naman ito.
After nun, dumiretso na kami sa reception ng wedding and as expected, marami
paring nagpapacute na girls sa akin but i ignored them. Well, im taken already.
Dinner came at lumapit sa table namin ang newly wed.
"Kurt, di ka ba naiinggit?" Tanong ni Patrick sa akin habang nilalaro ko si Luke
Anthony, ang anak ni JG and Yvonne.
"Naiinggit? Kanino naman?" I asked them.
245

"Sa amin. Tignan mo, we are all settled. Ikaw kelan mo balak magpakasal?" Yvonne
asked.
"Sus, paano magsesettle yan eh, he is still waiting for her." Sabi ni Ella sa akin
pointingnher lips behind me.
Agad naman akog lumingon and she is walking towards us, alluring every guy she
passes by.
"Congrats sa wedding guys! Pasensya na kayo ha. Medyo busy lang talaga sa
america." She explained while kissing everyone's cheeks including me.
"Hi Luke!" She cuddled the six-month old baby on my lap.
"What's new? Palagi ka namang busy Mei eh. Nakakatampo kaya." Nilapitan ni Mei
si Patrick at niyakap ito.
I cough at napatingin sila sa akin. I guess alam na niya ang ibig kong sabihin.
"Tampo naman agad ang ex-fiancee ko. Don't worry huling balik ko na dun
taposmbabalik na ako dito sa pinas for good." She said as she sit beside me.
Nagkakwentuhan pa kami saglit hanggang sa napansin nalang namin na kami
nalang ang nasa table drinking champagne while watching our friends staring at
each other full of love.
"Nakakainggit sila noh?" Mei blurted out as she drinks her champagne.
"Nakakainggit? Bakit ka naman naiinggit?" I looked at her and I could see envy in
her eyes.
"Kasi, masaya na sila. Bumubuo na sila ng pamilya."she look at her glass and play it
in her hand. I took her free hands and kissed it.
"Ikaw lang namannang hinihintay ko eh." Nanlaki ang mga mata niya at binawi ang
kamay niya. The truth is, Mei and i are together now for two years at hanggang
ngayon, nililihim parin nami yun sa kanila.
"Kurt, baka makita nila tayo." Lumapit ako sa kanya and look at her eyes.
"So? Ano naman Ms. Wang? Youre my girlfriend for two years now. Plus, isama mo
pa ang relationship She pressedher finger on my lips and turned to me.

So whats your point, Mr. Salcedo? Kinuha ko ang kamay niya sa labi ko at
hinalikan ulit and kissed each knucles softly.

246

Lets get married. nanlaki ang mga mata niya, still shocked processing my words
while Im reaching for the ring. Simula ng sinagot niya ako, binili ko na ang singsing
na ito and ready myself to propose to her anytime. Unknowingly, siya ang pumili
nito. Tinitignan niya ito nung may trip kami noon sa Europe.

K-kurt T-this is n-not the right nilabas ko ang singsing and no words came
out of her mouth.
Ms. Mei Lien Wang, will you marry me?
MEIs POV
Ms. Mei Lien Wang, will you marry me? Oh no!! Kurt Benedict Salcedo, anong
ginagawa mo? Youre crazy! Bakit ba ang hilig mo sa surprise, just like how you
courted me six years ago.
SIX YEARS AGO.
Mei, nakita ko na ang hinahanap ko. Nakita ko na siya.
After that text, Im expecting a girl na kasama ni kurt kapag umuwi siya dito, but
wala siyang kasama pauwi kundi isang golden retriever na tuta. I was so shocked at
halos hindi ako nakapagsalita at tinuro ko nalang ang tutang bitbit niya.
S-siya? siya ang sinasabi mo? SIya yung I found her mo? He cuddled the puppy
at tumingin sa akin.
No, pero kung hndi mo ako sasagutin, baka oo ang sagot ko. Mas lalo akong
nagulat sa sinabi niya. Pinag-usapan na naming ito. Na, hindi ako papaya sa gusto
niyang panagutan ang bata. Malaki na ang utang na loob ko sa kanya at nahihiya
na ako sobra.
Kurt He hugged me.
Siba sabi mo, bago ako umalis, hanapin ko ang magpapasaya sa akin? Akala ko
nasa ibang bansa lang siya or nasa ibang lugar. Sinuyod ko na ang bawat sulok ng
mundo but I just realizedna ikaw talaga Mei eh. No one else, no one. Tinignan niya
ako at ako naman hindi ko alam ang sasabihin ko.
Tinotoo niya ang sinabi niya dati. That he would do everything to make me fell
inlove with him again. Para ngang siya talaga angama ng bata dahil sobrang pagaaruga ang binibigay niya sa amin ng baby ko, siya ang kasama ko sa mga chekups ko pati narin pagbili ng mga gamit ng bata. Until that day.
247

I met an accident while travelling papuntang Ilocos or our branch opening. Naging
fatal ang condition naming ng anak ko. Si Kurt ang nagpakilalang asawa ko and
pinapirma siya ng waiver para alisin ang bata sa tiyan ko.
I hate you!! Sana pinatay mo nalang ako!! In the first place, yun naman na talaga
ang balak mo diba? Ang alisin ang bata sa tiyan ko. Hindi mo naman talaga siya
tanggap eh. I was depressed at that time. Nagagalit ako sa kanya dahil pinatay
niya ang anak ko. He did not fought back nor reason out. He just catch all the pain
Im throwing to him physically and emotionally. Hes just there, sitting and crying.
I dont want to see you anymore. Those words are the most painful words na
sinabi ko sa kanya. He tried to reason out but my heart refuse to forgive. Due to the
incident, pumunta ako ng States para makalimot. I catch up the lost years in my
life. Bar dito bar doon ang buhay ko. Im the most rebellious girl at that time. Little
did I know, nakasunod at nakatingin pala siya sa bawat kilos ko.

Everytime na umuuwi akong lasing sa condo ko, a phone call would always ease the
pain. Noong una, naiinis ako kasi hindi sumasagot angnasa kabilang linya but he
murmured the words that pricked my heart and washed my eyes with tears.
Iiyak mo lang yan. Makikinig lang ako sayo, ML.
Alam kong siya yun. Boses palang, kilala ko na. I would shout at him, cry, laugh
everything that I feel inside until I feel asleep. Pagkaumaga, palagi kong minumura
ang sarili ko dahil umiiyak na naman ako sa kanya. Eventually, I just realized, Im
inlove with him again. The man who pretends to be my brother and the man I treat
as my brother today is the man I want to be with.
I realized it nung nakita ko siya sa bar na pinupuntahan ko one night. At first I
ignored him, doing my usual stuff. I kept on glancing on him till our eyes met, he
smiled at me and I feel my heart rushed bloods to my cheeks. Inirapan ko siya at
tinuloy ko ang pag-inom ko. Sunod na tingin ko sa kanya may mga kasama na
siyang babae. Parang yung dugong dapat nasa pisngi ko, umakyat sa ulo ko. Due to
the influence of alcohol, pinuntahan ko siya at nagulat ang mga babaeng kasama
niya.
Who is she? Inirapan pa ako ng bichesang babae. Gusto kong hilahin ang buhok
niya at kaladkarin palabas ng bar pero ayoko naming isipin ni kurt na nagseselos
ako.

248

Shes my angry girlfriend. Sorry but Im taken already. nahimasmasan lang ako
nung lumanding ang kamay niya sa balikat ko. Pagkaalis ng mga babae, lumabas
na ako ng bar at sinundan niya ako.
Are you jealous? Bungad niya sa akin nung naabutan niya akong nagbubukas ng
kotse ko. Sino bang tangang babae ang aamin na nagseselos siya diba?
Of course not! Binuksan ko ang pinto ng kotse ko pero tinulak niya ulit para
sumara.
Oh well. di ka pala nagseselos eh. Mag-eenjoy muna ako sa loob ng bar.
Madaming chicks eh. Nilingon ko siya and I grab his wrist and he is smiling at me.
OO!!! Nagseselos nga ako!!! Tanga ako eh. Ngayon ko lang narealize na mahal na
pala ulit kita. Masaya ka na? Titigil ka na? Ano Sabi nila, to shup up a girl, kiss
her. And he did it.
Yes, Happy. Very. I want to be your boyfriend. Will you allow me?
END OF FLASHBACK
Mei Im waiting
Oo nga Mei. Kami din. Kanina pa naming inaantay ang sagot mo. doon ko lang
napansin na kanina pa pala sila nakatingin sa amin. Nakapaligid silang lahat sa
table namin, waiting for my answer.
Kurt, sabi ko sayo diba, Im inlove with my brother? Di na naaalis yun. But still you
accept me. May dahilan pa ba para tumanggi ako?
Minsan sa buhay natin, iisipin natin na perfect na, ok ka na. Pero may biglang
darating para sirain ang perfect world mo. Dont push it away kasi yun ang susubok
sa katatagan mo. Yun ang susubok sayo at higit sa lahat ang magpapatibay sa
pagkatao mo. Nobodys perfect. Lahat tayo pwede magkamali. Libre yun. Minsan
nga mas maganda kapag unperfect ang buhay pero masaya. Pero, minsan kahit
sobrang tamang ginagawa mo, sa isang pagkakamali mo lang nakakalimutan nila
lahat yun. And what will others do? Tulad ko, tinakpan ko lang ang pagkakamali ng
isa pa. Hindi pala dapat ganun. Para lang akong nasugatan tapos nilakihan ko pa
ang sugat. Lalo lang akong nasaktan. Hindi ko naisip na may mga tao palang
handing tumulong sa akin para gamutin ang sugat. Tlungan akong tumayo at higit
sa lahat tanggapin parin ako.
249

Katulad ni autumn sa book one, Im inlove with my brothet too. Not just once but
twice. May regrets ba ako? Wala, kasi I fell inlove with the two most amazing guy
Ive ever met. Si kuya lex or liam na nagturo sa akin that love would always come
unexpectedly. Kahit sa maling tao. Sa pag-ibig, walang mali o tama. Ikaw lang ang
gagawa ng paraan kung paano ito magiging mali o tama. At si kurt na tumanggap
kung sino at ano ako. Despite my flaws tinignan niya parin ang kabutihan ko at
minahal ako.
Salamat sa nakinig sa kwento ng buhay ko. Dito na nagtatapos ito at isang bagong
libro na naman ang magsisimula.
~~THE END~~

250