Noli Me Tangere

(Music on. . .[Noli me Tangere]. . . Curtains off)

Basilio: Mga pangarap, mga liwanag at dilim. Sa kapanahunan ng kadiliman, marami ang
nagdurusa, marami ang nananahimik ngunit napapahamak. Oo, naninirahang takot at naghihinagpis,
hihintayin ko ang araw na itong lahat ay lilipas, malayo sa kabiguan at pang-aapi. Kaya kayong mga
kalaban ko, mga dayuhan, huwag niyo akong salingin.
(curtains on. . .palit ng set)
Tiya Isabel: Diyos ko! Narito na pala kayo, magandang gabi sa inyong lahat, salamat sa inyong
pagdating. (nakaharap sa bisita). . .Ay naku, Tiago, Diyos ko, nasaan ka na!(audience ang parang
kausap)
(may mababasag na pinggan: sound effect)
Tiya Isabel: Hesusmaryosep!Maghintay lang kayo, mga bulagsak
(Padre Damaso, pagala-gala)
Padre Damaso: Tsk, nakakainis, ilang taon na akong nagserbisyo sa San Diego, ngayo.y inilipat ako
sa
isang bayan; napakawalang asal na mga Indio!(walang kausap, nagsasalita habang pagala-gala)
(napatigil si Padre Damaso ng kausapin ang lalaking kulay mais ang buhok. . .Si Padre Sibyla
ay nasa
isang tabi pinapanuod si P.Damaso at makikisawsaw sa usapan ng dalawa)
Lalaking kulay mais ang buhok: Padre, isang Indio din ang may-ari ng bahay na ito!
Padre Damaso: Wala akong pakialam, buwisit, napakatamad talaga ng mga Indio, at makasalanan
pa!Hindi marunong magkumpisal tsk, walang pagbabago sa kalagayan ng bayan!
Padre Sibyla: Maaaring masaktan niyo si kapitan. . .
Padre Damaso: HMP!Matagal nang ipinagpalagay ni Tiago na siya.y hindi isang Indio. Inuulit ko,
wala
nang makatatalo sa kamangmangan ng mga Indio!
Lalaking kulay mais ang buhok: Eh, padre, ang sakit mo naming magsalita, parang hindi mo
matalik na
kaibigan si Kapitan Tiago, at, ninong ka naman ng anak nyang si Maria Clara. Hindi ba kaibigan mo
din
yung yumao na si Don Raph. . .
(sumabad si Padre Damaso)

Padre Damaso: Tumigil ka!Para kang kung sinong nagmamarunong, umalis ka sa aking paningin!
(biglang natigil ang usapan)
Tiya Isabel: Aba, nandito na ho ang aking matalik na pinsan, at ang kasama niyang si. . . .
Ibarra: Ah, Juan Crisostomo Ibarra y Magsalin po, Masaya akong Makita kayong lahat.
(nagpalakpakan, liban kay Ibarra)
Kapitan Tiago: Ah, eh, oh sige Crisostomo, iiwan muna kita. (alis sa set)
Ibarra: Ah, Reberensya, kayo po ba si Padre Damaso? Ang matalik na kaibigan ng aking yumaong
ama
na si Raphael Ibarra!
Padre Damaso: Ha! Bata, ako nga si Padre Damaso, paumanhin ngunit ni minsa.y hindi ko naging
kaibigan ang iyong ama!
Tiago: Ah, kilala niyo pala si Padre Damaso, handa na ang hapunan!
(curtains on. . .palit ng set..habang nagpapalit ng set*offstage voice*)
Victorina: Argh wala ka bang mata?!
Tinyente: Mayroon po, Senyora. Ngunit ako ay nakamasid sa kulot ninyong buhok..
Victorina: Argh
(curtains off..ready na ang set: hapag kainan)
Tenyente: Don Crisostomo, ilang taon kayong nag-aral sa Europa?
Crisostomo Ibarra: Pitong taon po
Tenyente: Aaaahpitong taon? Naku, baka nakalimutan mo na ang bayang ito!
Crisostomo Ibarra: Naku, baka ako nga ang nalimutan ng bayang ito.
Padre Damaso: Hmph, sabihin mo nga bata, bakit ka pumarito?
Crisostomo Ibarra: Ah, nais ko pong mas makilala ang bansa kong sinilangan at malaman kung
bakit at
paano namatay ang aking ama.
Padre Damaso: Bata, pumarito ka dito sa Pilipinas upang makilala ang bayang ito? Alam nating lahat
na
mga Indio ang nakatira sa lupaing ito! Napakaliit na bagay ang sinadadya mo rito, walang mahalaga
dito
sa bayang ito!
Crisostomo Ibarra: Reberensya, huwag po kayong magsalita ng ganyan, mayaman itong bayang
Pilipinas

tulad ng Inang Bayang Espanya!

Padre Damaso: Ha! Ganito na ba ang mga binata ngayon? Nagmamarunong! Walang asal,
sinasagot pa
ang reberensya, parang matalinong magsalita!

Crisostomo Ibarra: Senyores, huwag kayong magtaka sa aming dating kura, ganyan na yan siya
dati pa
at hindi na nagbabago. Patawad, ngunit kailangan ko nang umalis.
Kapitan Tiago: Aba, hijo, kararating mo lamang dito, atsaka, dadating din si Maria Clara ngayong
gabi,
sinundo na siya ni Isabel.
Crisostomo Ibarra: Salamat po sa inyong pagtanggap sa akin dito, ngunit, marami pa akong dapat
asikasuhin, pupunta ako dito bukas na bukas din.
(curtains onAng Erehe at Rebeldemusic on)
(curtains off)
TINYENTE: Seor Ibarra.
CRISOSTOMO: Tinyente, kayo pala. Ginulat po ninyo ako.
TINYENTE: Mag-ingat kayo, Seor. Maging aral sana sa inyo ang nangyari sa inyong ama.
CRISOSTOMO: Tila may nalalaman kayo tungkol sa pagkamatay ng aking ama. Maaari ba ninyong
sabihin sa akin?
TINYENTE: Wala ba kayong nalalaman? Sa pagkakaalam ko, namatay ang iyong ama sa loob ng
bilangguan.
CRISOSTOMO: Sa bilangguan?! Nakulong po ang aking ama? Hindi kaya kayo.y nagkakamali
lamang?
TINYENTE: Hindi ako maaaring magkamali. Ang iyong ama ay namatay sa bilangguan. Si Rafael
Ibarra,
siya na pinagbintang erehe at pilibustero ni Padre Damaso.
CRISOSTOMO: Maaari ba ninyong sabihin sa akin ang buong pangyayari? Bakit po siya nakulong?
TINYENTE: Noon ay mayroong isang Kastilang mangmang at masama ang ugali na naging kolektor
ng
buwis. Nang siya.y nangongolekta, minsan siyang napagkatuwaan ng mga bata

(flashback: aalis si Ibarra at tinyente..tha same set magiging araw lang)

Flashback:
*offstage voice* TINYENTE: Naglalakad ang kolektor dala-dala ang isang lapis at papel.
Pinagtatawanan
siya ng mga bata.
BATA 1: Ba-be-bi-bu-bo! Ha Ha Ha!
BATA 2: Hindi bat hindi siya marunong magsulat? Para saan kaya ang lapis niyang dala? Ha ha ha!
KOLEKTOR: Tigilan nyo ko! Baka kung ano ang magawa ko sa inyo! Anong sabi nyo?
*offstage voice* TINYENTE : Hinabol ng kolektor ang mga bata. Hinagisan niya ng baston ang isang
bata
at ito.y natamaan. Nahuli niya ito at kanyang sinaktan.
KOLEKTOR: Ikaw, ano.ng sabi mo?!
BATA: Ahh! Nagbibiro lamang po ako. Ahh-RAFAEL IBARRA: Bitawan mo sila!
Tinulak ni Don Rafael ang kolektor ng buwis at ito.y nawalan ng balanse.
RAFAEL IBARRA: Hindi ko mapapayagang saktan ninyo ang mga bata.
*offstage voice* TINYENTE: Sa kasamaang palad ay ilang minuto lamang ay namatay ang kolektor.
Dahil
dito.y hinuli ang iyong ama at ikinulong. Tinakwil siya ng lahat, at pinagbintangan ng kung anu-ano.
Dahil
sa kabiguan niyang makalaya, nasira ang kanyang kalusugan at sa bilangguan na namatay.
*offstage voice* IBARRA: Kaya pala... Kaya pala hindi sinabi ni Kapitan Tiyago ang dahilan... Ama
ko...
(curtains off)
(curtains on set: mabulaklak)
Kapitan Tiago: Clarita, sa palagay ko masmaganda na lumipat ka sa Malabon, hindi na kasi sa San
Diego
seserbisyo ang ninong mo na si Padre Damaso, inilipat na siya. Sige, maghanda ka na ng mga damit
at
magpaalam ka na sa iyong mga kaibigan.
Tiya Isabel: Pinsan! Ano ka ba, mas-hiyang ang anak mo sa San Diego, sigurado akong
masisiyahan
siya doon, nandoon kasi si Ibarra.
Kapitan Tiago: Ah! Tama, nagpasya nga si Crisostomo dito!

Maria Clara: Ano?!

Tiya Isabel: Ano ba yung dalagang iyon, Clarita! Si Crisostomo nandito! Halika nga dito, ikaw talaga,
pahiya-hiya ka pa!
Crisostomo Ibarra: Maria Clara!
Maria Clara: Crisostomo!
Maria Clara: Hmph, nakalimutan mo na ata ako, sigurado ako na may nakita kang ibang babae sa
bansang pinuntahan mo.
Crisostomo Ibarra: Maari ba kitang malilimutan? Araw at gabi ay ikaw ang aking iniisip!
Maria Clara: Ikaw talaga! Hindi talaga kita nakalimutan, natatandaan ko pa yung mga oras na
naglalaro
tayo. Noong nasa beateryo ako, sinasabihan ako na kalimutan kita, pero hindi, Hindi kita
makalimutan
Crisostomo!
Crisostomo Ibarra: Maria Clara!(hinaplos ang buhok)
Maria Clara: Bukas, Todos los Santos naeto, mga bulaklak, ialay mo iyan sa libingan ng mga
magulang
mo. Crisostomo, magkita tayo sa loob ng ilang araw ha? Inaasahan kita!
Crisostomo Ibarra: Ha, sige Maria Clara, aalis na ako
Kapitan Tiago: Masayang Biyahe!
(curtains ontunog ng kalesaset:sementeryo)
Sepulturero 1: Ughhh! Ayoko na! Napakaselan naman nito!
Sepulturero 2: Oo nga, bagung libing pa ata iyan ah!
Sepulturero 1: Tingnan mo nga, may buhok pa, ang mga buto, may bahid ng mga dugo!
Sepulturero 2: Hindi yan nakakatapat sa aking hinukay , dalawampung araw pa lang na patay,
pinahukay
na sa akin para ilipat sa sementeryo ng mga Tsino, ngunit, umuulan at walang ilaw, nahirapan ako
kaya
itinapon ko nalang sa ilog.
Sepulturero 1: Huh? Ibig mo bang sabihin na ipinahukay ang isang tao para ilipat sana sa
sementeryo ng
mga makasalanan?
Sepulturero 2: Oo nga, Tiyak na may malaking kasalanan ang taong iyon.

Dumating na sina Crisostomo at ang kanyang alalay.

CRISOSTOMO: Nasaan ba?
ALALAY: Sa likod po ng malaking crus, senyorito.
CRISOSTOMO: Dito ba?
ALALAY: Ngunithindi po rito ang natatandaan ko. Sandali lamang po at ipagtatanong ko.

Nilapitan ng alalay ang naghuhukay at nagtanong.

ALALAY: Alam mo ba kung saan ang malaking krus na itinirik dito?

LALAKI 2: Ah, iyong malaking krus? Sinunog ka na iyon.
ALALAY: Ano? Bakit mo naman ginawa iyon?
LALAKI 2: Napag-utusan lamang ako ng malaking kura.
CRISOSTOMO: At anong ginawa mo sa bangkay?!
LALAKI 2: Sinabi sa akin ng malaking kura na dalhin ko raw ito sa libingan ng mga Intsik.
CRISOSTOMO: At ginawa mo naman?!
LALAKI 2: Wag po kayong magalit, senyor. Masyadong mabigat ang bangkay, at umulan pa nang
gabing
iyon kayaitinapon ko na lamang ito sa ilog.
CRISOSTOMO: Itinapon?! Isang kabaliwan ang iyong ginawa!
Crisostomo Ibarra: Ikaw! Hindi ba ikaw ang Pari ng bayan! Walang hiya ka! Anong karapatan mong
ipahukay ang bangkay ng aking ama!
Padre Salvi: Binata, Hindi kita naiintindihan, wala akong pinahukay dito!
Crisostomo Ibarra: Huwag kang magsinungaling! Nagkamali ka sa paghukay ng bangkay ng ama
ko!
Padre Salvi: Nagkakamali ka! Hindi ako ang nagpahukay ng bangkay ng ama mo! Ang pinalitan ko
na
Pari, si Padre Damaso!
Crisostomo Ibarra: Hindihindi ako makapaniwala!
End of scene

SCENE 5 Ang Dalawang Sakristan

Nangangampana ang dalawang sakristan na sina Basilio at Crispin.

BASILIO: Magpahinga na muna tayo Crispin.
Naupo silang dalawa sa may sulok.
CRISPIN: Magkano ba ang kita mo ngayong buwan, Kuya?

BASILIO: Dalawang piso, bakit ba?

CRISPIN: Nais kong bayaran mo ang sinasabi nilang ninakaw ko.
BASILIO: Sira ka ba, Crispin? Diba.t tatlumpu.t dalawang piso ang binibintang nila sa iyo? Kahit
isang
taon pa akong magtrabaho, hindi ko mababayaran iyan.
CRISPIN: Ngunit wala talaga akong ninakaw! Wala akong ninakaw. kuyaKapag nalaman to ng
Inay...natatakot ako.
BASILIO: Tahan na, Crispin. Hindi rin naman maniniwala si Inay. Tahan na. Wag kang mawalan ng

Naputol ang kanilang pag-uusap nang dumating ang Sakristan-Mayor.

SAKRISTAN: Basilio, may multa kang dalawang real dahil sa hindi tamang pagpapatunog ng
kampanaAt ikaw Crispin, hindi ka maaaring umuwi hanggang hindi mo isinasauli ang ninakaw mo!
CRISPIN: Ngunit wala po talaga akong ninakaw.
SAKRISTAN: Magsisinungaling ka pa!
Hinawakan ng sakristan sa braso si Crispin at hinila ito pababa ng hagdan. Ngunit nakahawak rin si
Basilio sa kapatid.
BASILIO: Matagal na po naming hindi nakikita ang aming Inay. Pagbigyan n.yo na po
Sinaktan ng sakristan-mayor si Basilio hanggang sa ito.y hindi na halos makatayo. Muli niyang hinila
si
Crispin at ito.y ikinaladkad pababa ng hagdan.
CRISPIN: Kuya, tulungan mo ako! Papatayin nila ako!
BASILIO: Crispin
Nang nakaalis na ang dalawa, pilit niyang iniahon ang kanyang sarili at tumakas siya gamit ang lubid
ng
kampana.

End of Scene.

SCENE 6 Ang Pamilya ni Sisa

Abala si Sisa sa paghahanda ng pagkain para sa mga anak.
SISA: Marahil ay gutom na gutom na ang mga anak ko...Hindi ko sila hahayaang magutom...Kaya
naghanda ako ng masarap na pagkain...
Biglang dumating ang lasing na si Pedro.
PEDRO: May makakain ba?
SISA: Mayroon.
PEDRO: Nasaan?! Bilisan mo.t nagugutom na ako!
SISA: Ahh- Oo. Narito na.
Kinain ni Pedro ang lahat ng pagkain.
SISA: Wala nang natira? Ngunit paano.ng mga anak mo?
PEDRO: Bakit?! May reklamo ka?!
SISA: Wala. Wala
PEDRO: Teka, nasaan na ba ang mga batang iyon?
SISA: Nasa kumbento pa. Pero uuwi rin sila
Nakita ni Sisa na paalis na ang asawa.
SISA: Sandali, hindi mo ba sila hihintayin?
PEDRO: Inuutusan mo ba ako?! Aalis ako kung kailan ko gusto!
At umalis na nga si Pedro.
SISA: Kawawang mga anak ko. Magsasaing na lamang ako ulit.
Ilang minuto lamang ay dumating si Basilio.
BASILIO: Inay! Inay! Gising pa po ba kayo? Inay!
SISA: Basilio! Anak ko! Anon.ng nangyari sa.yo? Bakit ka umiiyak? Bakit ka sugatan?
BASILIO: Tumakas po ako sa kumbento. Takot na takot na po ako. At si Crispin po-SISA: Bakit, ano bang nangyari kay Crispin? Nasaan na siya?
BASILIO: Naiwan po siya sa kumbento, Inay. Hindi po siya pwedeng umuwi dahil pinagbintangan
siyang
nagnakaw.
SISA: Ano? Inakusahan ang mabait kong si Crispin? Dahil ba sa mahirap lang tayo, kailangan nating

magdusa?
BASILIO: Inay
SISA: Bakit, Basilio? Nagugutom ka? Halika ka, hetoheto ang kanin at tawilis. Kumain ka, anak ko.
BASILIO: Ngunit hindi po ako kumakain ng tawilis, Inay.
SISA: Alam ko, anak. Naghanda akong ng ibang ulam kanina, ngunit dumating ang iyong ama.
BASILIO: Dumating si Itay?
SISA: Oo.
BASILIO: Pero umalis din siya agad, hindi po ba?
SISA: Basilio!
BASILIO: Patawad po, Inay.
Isinara ni Sisa ang pinto at siya.y napabuntong-hininga.
SISA: Diyos ko... Ano bang gagawin ko?
End of Scene.

SCENE 7 Ang Pagkabaliw ni Sisa

Tumungo si Sisa sa kumbento dala-dala ang isang bakol na puno ng mga gulay. Nakita siya at
kinausap ng utusan.
UTUSAN: Para saan ang mga yan ale?
SISA: Para sa kura, nais ko sana siyang makausap.

UTUSAN: May sakit ang kura ngayon, tungkol saan ba ito?

SISA: Hindi pa kasi umuuwi ang anak kong si Crispin.
UTUSAN: Crispin? Kung gano.n, ikaw ang ina ng magnanakaw? Aba.y matapos magnakaw ng
batang
iyon, ay tumakas rin! Inutusan pa nga ako ng mga kura na magpunta sa kwartel at magsuplong. Sa
katunayan ay papunta na ang mga guardia civil sa inyong tahanan upang hulihin ang mga
magnanakaw
mong anak.
SISA: Hindihindi magnanakaw ang mga anak ko.
KUSINERA: Hoy! Ina ng mga magnanakaw! Wag mong iyakan ang mga anak mo! Wala kang
mapapala
sa kanila dahil nagmana saila sa kanilang ama!

Tamatakbong tumungo si Sisa at nakita niya ang mga Guardia Civil.

GUARDIA CIVIL: Ikaw ba si Sisa, ang ina ng magnanakaw?
SISA: Opo, ako nga ho si Sisa, ngunit hindi po magnanakaw ang mga anak ko.
GUARDIA CIVIL: Wag mo nang ipagkaila, kung ayaw mong lumala pa ang sitwasyon. Sabihin mo
na
kung saan mo itinago si Crispin!
SISA: Seor, ilang araw ko na hong hindi nakikita si Crispin.
GUARDIA CIVIL: Eh, kung ganoon, isauli mo na lamang ang perang ninakaw ng iyong mga anak!
SISA: Seor, kahit pa minsang nagugutom ang mga anak ko, hinding-hindi nila magagawa ang
magnakaw, maniwala kayo.
GUARDIA CIVIL: Sinungaling! Pero kung iyan iyong gusto, Ikaw ang ikukulong naming hanggang
hindi
isinasauli ng mga anak mo ang mga ninakaw nila.
SISA: Pero wala ho talagang ninakaw ang mga anak ko, Seor. Parang awa n.yo na, wag n.yo po
akong
ikulong
Dinala ng mga guardia civil si Sisa sa kuwartel.
GUARDIA CIVIL: Mabubulok ka sa bilangguan hanggang hindi ka magsasabi ng totoo!
Dumating ang alperes at nalaman ang tungkol kay Sisa.
ALPERES: Kamalian yan ng kura! Pakawalan n.yo siya at wag n.yo na siyang gagambalin pa, at
kung
gusto ng kura na na maibalik ang kanyang mga ginto, sabihin n.yo sa kanya na manalangin siya kay
San
Antonio!
Agad nilang pinakawalan si Sisa.
GUARDIA CIVIL: Umalis ka na rito! Wala nang maipapakain ang gobyerno sa.yo! Ha! Ha! Ha!
Tumakbo si Sisa patungo sa kanilang bahay.
SISA: Crispin! Basilio! Mga anak ko! Nasaan na kayo?
May nakita siyang damit na duguan.
SISA: Ano to? Damit ni Basilio? DugoBakit may sugat ang anak ko? Ha! Ha! Ha! Dugo ng anak
ko!
Ang magnanakaw kong anak! Ako. ang ina ng mga magnanakaw! Ha! Ha! Ha! Dugo!
At tuluyan nang nabaliw ang kawawang si Sisa.

End of Scene.

SCENE 8 Ang Pangingisda

Si Maria Clara ay masayang nakikipagkuwentuhan sa kanyang mga kaibigan.
KAIBIGAN 1: Maria Clara, kumusta na kayo ni Ibarra?
MARIA CLARA: Kami ni Ibarra? Anong kami ni Ibarra?
KAIBIGAN 2: Hindi ba.t kararating lamang niya?
MARIA CLARA: Oosa katunayan ay papunta na siya dito ngayon at sabay kaming mangingisda
MGA KAIBIGAN: Uuuuuyy
Hindi katagalan
MARIA CLARA: O, nandito ka na pala, Crisostomo.
IBARRA: Maaari na ba tayong umalis, mahal ko?
MARIA CLARA: Kung iyan ang nais mo
Sa palaisdaan
ELIAS: Seorita Maria Clara, saan po ninyo gustong pumunta?
MARIA CLARA: Nais ko sanang pumunta sa palaisdaan ng aking ama. Malayo pa ba?
ELIAS: Naku hindi po, seorita. Ilang sandali na lamang at makakarating na rin tayo doon.
MARIA CLARA: Ano iyon?
ELIAS: Marahil ay kahoy lamang po.
MARIA CLARA: Ah kahoy lamang pala.
IBARRA: Kahoy pa rin ba iyon?
ELIAS: Sandali lamang po at titingnan ko Isang buwaya!!!
MARIA CLARA: May buwaya!
ELIAS: Kaya pala nauubos na ang mga isda sa ilog na ito! Kailangang mamatay na ang buwaya na
iyan!
MARIA CLARA: Crisostomo, nanganganib ang buhay niya!
IBARRA: Huwag kang mag-alala, mahal ko. Ililigtas ko siya.
MARIA CLARA: Ibarra!
Makalipas ang ilang sandali.
MARIA CLARA: (Umiiyak) Nasaan na sila? Baka kung ano na ang nangyari sa kanila.
TAUHAN: Ligtas sila! Ligtas sila!

ELIAS: Maraming salamat po sa pagligtas ninyo sa buhay ko, Seor Ibarra. Balang araw, sa
panahong
kailangan ninyo ng tulong, nakahanda po akong tulungan kayo.
KABABAIHAN: Isa kang tunay na bayani, Ibarra! Mabuhay ka!

End of Scene.

SCENE 9 Ang Panghugos

Maraming tao sa paligid dahil ito ang araw ng pagbabaon ng panulukang-bato ng bahay
paaralan na
itatayo ni Ibarra.
GOBERNADOR: Seor Ibarra, ikaw naman ang maglagay ng palitada sa ibabaw ng bato.
IBARRA: Ikasisiya ko po, gobernador.
Lumapit si Ibarra sa malaking bato upang ilagay ang palitada.
IMBENTOR: Isang maling galaw mo lamang, tiyak patay ka.
Itinulak ni Elias ang imbentor kaya ito ang natamaan ng malaking bato at ito.y namatay. Nagulat ang
lahat
sa kanilang nakita.
IBARRA: Ano.ng ibig-- Elias?
ELIAS: Mag-iingat kayo, Seor. Hindi lamang ito ang maaaring mangyari sa inyo. Saka ko na lamang
sasabihin sa inyo ang lahat.
Tumakbo palayo si elias.
IBARRA: SandaliAno.ng nangyari sa taong ito?
TAUHAN: Muntik na kayong patayin ng taong iyan!
GOBERNADOR: Ngunit siya rin ang nabiktima sa masama niyang balak.
IBARRA: Kung gano.n, ako na lamang ang magpapalibing sa kanya.
TAUHAN: Paumanhin Seor Ibarra, ngunit hindi ba.t pinagtangkaan niya ang inyong buhay?
IBARRA: Oo nga, ngunit...siya ang nasawi. Ano pa bang parusa ang dapat niyang matanggap?
Pinapatawad ko na siya.
KABABAIHAN: Ang bait-bait talaga niya. Mabuhay ka, Crisostomo Ibarra!
End of Scene.

SCENE 10 Ang Pananghalian

Sa isang malaking hapag, nananghali sina Crisostomo, Maria Clara at ang ibang mga
panauhin. Biglang dumating si Padre Damaso at binati siya ng lahat maliban kay Ibarra.
IBARRA: Mahal ko, nagustuhan mo ba ang pagkakagawa ng itinayo kong paaralan?
MARIA CLARA: Siyempre naman, mahal ko.
Sa kabilang bahagi ng hapagkainan nagdadabog ang galit na kura.
DAMASO: Hindi man lamang niya ko binati sa aking pagdating?! Talagang tumaas na ang tingin niya
sa
kangyang sarili! Nakapunta lamang siya sa Europa, aba.y akalain mong sino kung umasta!
MARIA CLARA: Wag mo na lamang pansinin ang kanyang sinasabi, mahal ko.
IBARRA: Kung alam mo lamang kung ganoo ako nagtitimpi sa kurang iyan.
DAMASO: Katulad lamang siya ng kayang ama! Akalain mong isang desente ngunit hindi rin
marunong
gumalang sa batas ng simbahan
IBARRA: Patawarin mo ako Maria Clara, pero hindi ko na ito matitiis pa!
DAMASO: ...tama lamang na siya.y pinarusahan na mamatay sa kulungan at-Hindi na natuloy ni Padre Damaso ang kanyang sasabihin dahil sinunggaban siya ni Ibarra na
hawakhawak ang isang patalim.
IBARRA: Hahayaan ko kayong insultuhin ako ngunit wag na wag ninyong babastusin ang alaala ng
aking ama!
KABABAIHAN: Maghunos-dili ka Ibarra. Alagad ng Diyos ang kinakalaban mo.
IBARRA: Alagad ng Diyos? Paano n.yo nasabing siya.y alagad ng Diyos? Ang taong ito ang naghatid
sa
aking ama sa kabiguan, na naging dahilan ng kanyang pagkamatay. At ngayon, nagawa pa niyang
bastusin ang alala nito. Ganito ba ang gawain ng isang alagad ng Diyos?
MARIA CLARA: Crisostomo! Pakiusapalang-alang man lamang sa akin, wag mong saktan si
Padre
Damaso.
Binitawan ni Ibarra ang takot na si Padre Damaso.
IBARRA: Maria Clara, kung hindi lamang kita mahal, baka nakita n.yo na kung may dugo ba talagang
dumadaloy sa mga ugat ng taong iyan!

Lumisan si Ibarra at iniwan ang umiiyak na si Maria Clara.

End of Scene.
SCENE 11 Si Donya Consolacion at Sisa

Narininig ni Donya Consolacion si Sisa na umaawit kaya ipanatawag niya ito sa mga guardia
civil.
CONSOLACION: Mga guardia civil!
GUARDIA CIVIL: Bakit po Seora?
CONSOLACION: Sino iyang kumakanta?
GUARDIA CIVIL: Siya po, ang baliw.
CONSOLACION: Dalhin n.yo siya rito.
GUARDIA CIVIL: Masusunod po, Seora.
Kinuha ng mga guardia civil ang baliw na si Sisa.
GUARDIA CIVIL: Narito na po siya, Seora.
CONSOLACION: Pakantahin n.yo siya.
GUARDIA CIVIL: Hoy Baliw! Umawit ka! Awit na! Awit na!
At umawit naman si Sisa.
CONSOLACION: Magaling! Mga guardia civil, maaari na kayong umalis.
GUARDIA CIVIL: Opo, Seora.
Umalis ang mga guardia civil.

CONSOLACION: Hoy Baliw!

SISA: Baliw? Sinong baliw? Ha! Ha! Ha! Baliw!
CONSOLACION: Sumayaw ka!
SISA: Sumayaw?
CONSOLACION: Gayahin mo ako.
Sumayaw ang donya.
SISA: Ha! Ha! Ha! Sumasayaw ang matandang baliw!
CONSOLACION: Hoy! Hindi ako ang baliw! Ikaw!
SISA: Ako? Ako ang baliw? Ha! Ha! Ha! Ako ang baliw!
CONSOLACION: Oo. Ikaw nga! At inuutusan kitang sumayaw!

SISA: Ayoko. Ayokong sumayaw! Baliw lang ang sumasayaw. Ha! Ha! Ha!
Pinalo ni Donya Consolacion si Sisa gamit ang isang latigo.
CONSOLACION: Sabi nang ikaw ang baliw! Baliw ka talaga! Baliw! Baliw!
SISA: Aray!
Biglang dumating ang Alperes at inawat ang donya.
ALPERES: Consolacion! Ano ba itong ginagawa mo?!
CONSOLACION: Bitiwan mo nga ako! Tuturuan ko ng leksyon ang baliw na yan!
ALPERES: Tumigil ka nga! Hindi ka na naawa. May sira ka na rin talaga, ano?
SISA: Dugo! Basilio? Crispin? Ang mga anak ko! Dugo! Ha! Ha! Ha!
ALPERES: Mga Guardia Civil! Bihisan n.yo at gamutin ang babaeng ito. Bukas ay ihatid n.yo siya sa
tahanan ni Crisostomo Ibarra.
End of Scene.

SCENE 12 Si Alfonso Linares

Sa tahanan nila Kapitan Tiyago ay dumating ang mag-asawang de Espadaa kasama ang
isang binatang Kastilang nagngangalang Alfonso Linares upang alamin ang kalagayan ng may
sakit na si Maria Clara.
TIYAGO: O Doa Victorina, kayo pala. Tuloy kayo.
VICTORINA: Magandang araw, Kapitan Tiyago at Isabel.
TIYAGO: Mukhang may kasama yata kayo
VICTORINA: Ahh oo-ALFONSO: Magandang araw po, ako nga po pala si Alfonso Linares.
TIYAGO: Magandang araw rin sa iyo, iho.
TIBURCIO: Kumusta na ang kalagayan ni Maria Clara?
ISABEL: Wala pa rin pong pagbabago, Don Tiburcio.
Nagtungo sila sa silid ni Maria Clara.
TIBURCIO: Iha, kumusta na ang iyong pakiramdam?
MARIA CLARA: Sumasakit pa rin po ang aking ulo, doktor.
ALFONSO: Doa Victorina, siya po ba si Maria Clara?
VICTORINA: Oo, Alfonso.
ALFONSO: Tunay nga po talagang napakaganda niya.

Biglang dumating ang matabang kura na si Padre Damaso.

TIYAGO: Magandang araw po, Padre Damaso.
DAMASO: Nasaan na siya?
TIYAGO: Nagpapahinga po siya sa kanyang silid.
Nagtatakbong tumungo si Padre Damaso.
DAMASO: Maria Clara!
MARIA CLARA: Padre Damaso...salamat po sa pagbisita ninyo.
DAMASO: Labis akong nag-alaala sa iyo, iha. Magpagaling ka kaagad.
MARIA CLARA: Opo.
DAMASO: O sige iha, magpahinga ka muna.
MARIA CLARA: Opo, padre.
Lumabas si Padre Damaso sa silid ni Maria Clara at pumunta sa sala.
VICTORINA: Padre Damaso.
DAMASO: Victorina, sino iyang kasama mo?
VICTORINA: Ang totoo niyan ay kanina ko pa po siya gustong ipakilala sa inyo, padre. Siya po si
Alfonso
Linares, ang inaanak ng inyong bayaw.
DAMASO: Inaanak ng aking bayaw? Ikaw na nga ba ang inaanak ni Carlicos?
ALFONSO: Opo, ako na nga po, padre.
DAMASO: Ano.ng saya ko.t sa wakas ay nakita na kita, iho.
ALFONSO: Ako rin po, padre. Matagal ko na po kayong gusto makilala.
VICTORINA: Nandirito po siya upang maghanap ng mapapangasawa, padre.
DAMASO: Ng mapapangasawa? Madali lamang iyan...maghintay ka lamang, iho.
End of Scene.

SCENE 13 Ang Dalawang Donya

Naglalakad na magkahawak-kamay ang mag-asawang de Espadaa kasama si Linares
hanggang sa
napadaan sila sa tahanan ni Doa Consolacion.
CONSOLACION: Pwe! Ano ba naman yan! Ang papangit naman ng dumadaan!
VICTORINA: Hoy! Labandera, kami ba ang pinariringgan mo?!

CONSOLACION: Bakit, nataman ka ba? Ha! Ha! At ano.ng sinabi mo? Labandera? Gusto mo labhan
ko
yang kulot mong buhok? Baka naman gusto mo plantiyahin ko pa?
VICTORINA: Hoy matandang mangkukulam, kung makapagsalita ka, akala mo kung sino kang
maganda!
Bumaba si Doa Consolacion hawak-hawak ang latigo ng asawa Tiyempo namang dumatig
ang alperes.
CONSOLACION: Ano.ng sabi mo?! Gusto mong magtuos tayo?
VICTORINA: Hindi kita uurungan!
Namagitan si don Tiburcio sa kanilang labanan.
ALPERES: Pwede bang tumigil na kayong dalawa, para kayong mga bata!
VICTORINA: Alperes, pagsabihan mo iyang asawa mong mukhang mangkukulam!
ALPERES: Kung hindi ka lang isang babae
TIBURCIO: Tayo na Victorina, wala tayong mapapala sa mga iyan.
CONSOLACION: Ang kapal ng mukha mo, pilay na pekeng manggagamot!
Nagtungo ang mag-asawang de Espadaa sa tahanan ni Kapitan Tiyago.
VICTORINA: Tiburcio, bakit hindi mo man lamang hinamon ang mayabang na alperes na yon?!
TIBRUCIO: Mukha ba akong may laban sa kanya?
VICTORINA: Ikaw Alfonso! Binabalaan kita, kapag hindi mo sila hinamon, hindi ka makakasal kay
Maria
Clara, at malalaman ng lahat ang tunay mong pagkatao!
End of Scene.

SCENCE 14 Elias at Salome

Elias galing sa Bangka at may bitbit na kahoy at bungkos ng saging
Salome galing saloob at lalabas ng bahay, nang Makita si elias ay agad na napangiti
Salome: tingin ako ng tingin sa batisan
Elias: hindi ako napadaan sa batisan , Salome , sapagkat maraming nag-aabang na guardia sibil sa
labas.
Salome: natatakot ako para sa kaligtasan elias

Elias: huwag kang mag-alala sa akin papatnubayan ako ng mga dasal mo.
Salome: ku.... kumusta na nga pala ang kasiyang dinaluhan mo.
Elias: ka kasiyahan?
Salome: oo ang kasayahan, ang piknik na pinuntahan mo. Ikuwento mo naman sa akin kung ano ang
nangyari.
Elias: wala nagkaroon lang ng maliit na salu-salo, nagkasiyan at nagkwentuhan.
Salome: bakit tila malungkot ka elias?
Elias: ha? Malungkot?
Salome: kinakabahan kaba na baka natunton ka nila? Wag mo munang isipin yun. Marami bang
dumalo?
Elias: marami marami.
Salome: may mga babae diba?
Elias: oo.. marami
Salome: sino-sino? Marami ba sila? Kinausap mo ba sila? Kinamayan?
Elias:hindi ko sila lahat nakausap, pero may isa don na kasintahan ng binatang galing sa Europa.
Salome: ano ang pangalan ng babaeng katipan niya?
Elias: maria clara, narinig mo na ang pangalan niya diba?
Salome: siya ang nagiisang anak na babae ni kapitan tiago?
Elias: oo siya nga
Salome: balita ko, maganda daw siya at may busilak na kalooban
Elias: ha? A.. e oo.. oo maganda nga siya.
Salome: marami bang binatang patakaw na sumulyap sa kanya?
Elias: hindi ko napansin. Te teka bakit ikay lumuluha Salome?
Salome: wala elias may naalala lang akong malungkot na pangyayari
Elias: sabihin mo Salome may bumabagabag ba sa iyong kalooban?
Salome: huwag mo akong alalahanin.
Elias: sige na sabihin mo na ang bumabagabag sa iyo. Kaibigan mo ko
Salome: hindi na ako magtatagal sa bahay na ito at lilisan na ako.
Elias: bakit kailangan mo pang lumayo Salome?

Salome: ito ang gagamitin kong pambayad sa mga pagkakautang ng aking ina at mahirap ding
mamuhay ng malayo sa mga mahal mo sa buhay. Sana akoy nauunawaan mo elias.
Elias: oo Salome naiintindihan ko. Baunin mo ang masasayang alaala nating dalawa.
Salome: oo elias.
Yayakapin ni Salome si elias. (sasarhan ang kurtina)
End of scene

SCENE 15 Ang Pagdakip kay Ibarra

Natungo si Elias sa tahanan ni Crisostomo Ibarra.
ELIAS: Tao po! Tao po!
IBARRA: Elias!
ELIAS: Seor Ibarra, iligtas po ninyo ang inyong sarili, umalis na kayo sa lugar na ito.
IBARRA: Ano.ng ibig mong sabihin?
ELIAS: May pag-aalsa pong magaganap at kayo ang palalabasing nagpasimuno nito.
IBARRA: Ngunit sino ang?
ELIAS: Hindi ko po alam kung sino ang may pakana nito, Seor.
IBARRA: Ano pa ba ang dapat kong gawin?
ELIAS: Ihanda po ninyo ang inyong mga papeles at sunugin po ninyo ang mga ito. Magtungo kayo
kahit
saaniyong hindi nila kayo masusundan. Alam ko pong mahirap ang basta-basta na lamang umalis
sa
bayan na ito, ngunit, wala na pong ibang paraan.
IBARRA: Maraming salamat, kaibigan.
Pumunta si Ibarra sa tahanan nila Kapitan Tiyago habang pinamunuan ni Padre Salvi ang
dasal. Bigla
silang nakarinig ng sunud-sunod na putok. Sumigaw ang Alperes sa labas. Nataranta silang
lahat at
nagmadaling umuwi si Ibarra at nag-empake. Bigla namang may kumalabog sa pinto.
IBARRA: Sino yan?
SARHENTO: Kami.y mga alagad ng batas!
IBARRA: Bakit po
SARHENTO: Arestado ka! Sumama ka sa amin!

Mahinahong sumama si Ibarra sa kanila. Bumalik si Elias sa tahanan ni Ibarra at sinunog ito at
agad na
umalis. Nang dumating na ang guardia civil, sunog na ang buong bahay.
End of Scene.

SCENE 16 Tugisan sa Lawa

Isang gabi, may isang salu-salong naganap sa tahanan ni Kapitan Tiyago. Pinag-uusapan ng
mga panauhin ang balita tungkol sa pagkadakip kay Crisostomo Ibarra, kasabay nito ang
balitang ikakasal na si Maria Clara sa kastilang si Alfonso Linares. Ang malungkot na dalaga
ay nagtungo sa Asotea at pinagmasdan ang ilog. At makalipas ang ilang sandali nakita niya
ang isang bangkang paparating.
MARIA CLARA: Crisostomo?
IBARRA: Mahal ko...tinulungan ako ni Elias na makatakas.
MARIA CLARA: Patawarin mo ako, mahal ko.
IBARRA: Hindi masama ang loob ko sa.yo. Ako ang patawarin mo...dahil kailangan ko nang lumayo
sa.yo...sa lugar na ito...
MARIA CLARA: Hindi. Hindi ka dapat humingi ng tawad, dahil nasisiguro ko, mag-aalinlangan ka sa
akin
kapag nalaman mong
IBARRA: Nalaman kong ano?
MARIA CLARA: ...ang tunay kong ama ay ang kinasusuklaman mong si Padre Damaso...
IBARRA: Paano
MARIA CLARA: Basta lagi mong tandaan, kahit nasaan ka man, ikaw lamang ang iibigin ko,
Crisostomo.
IBARRA: Paalam, Maria Clara...
Umalis na si Ibarra at napaiyak na lamang si Maria Clara.
IBARRA: Elias, saan ba tayo tutungo?
ELIAS: Sa isang kaibigan ko sa Mandaluyong, Seor.
IBARRA: At pagkatapos?
ELIAS: Mamuhay po kayo nang tahimik sa ibang bansa.
IBARRA: Ako lamang? Bakit hindi mo ako samahan at magturingan tayong parang magkapatid?
ELIAS: Para saan pa?
IBARRA: Para makabawi ako sa kasalanan ng aking mga ninuno sa inyong pamilya at sa lahat ng
tulong

mo.
ELIAS: May paparating! Magtago kayo gamit ang mga damo.
Sinundan sila at sinalubong ng mga bangkang lulan ng mga guardia civil.
ELIAS: Marunong po ba kayong sumagwan?
IBARRA: Oo.
ELIAS: Iligtas ninyo ang inyong sariliililigaw ko sila.
IBARRA: Huwag Elias, labanan natin sila
ELIAS: Magkita tayo sa Noche Buena sa tabi ng puntod ng inyong lolo.
Tumalon si Elias at sa tuwing siyay lilitaw, nakatanggap siya ng mga putok. Nabahisan ng
kanyang dugo ang ilog.
End of Scene.

SCENE 17 Ang Paliwanag ng Pari

Nakatitig ni Maria Clara sa pahayagang naglathala ng kamatayan ni Crisostomo.
MARIA CLARA: Hindi!!! Hindi ito maaari...mahal ko...
DAMASO: Ano.ng nangyari sa.yo, anak ko?
MARIA CLARA: Masaya na po ba kayo?
DAMASO: Ano.ng ibig mong sabihin
MARIA CLARA: Wala na siya. Patay na si Crisostomo. Wala na ang taong mahal ko...
DAMASO: Ngunit
MARIA CLARA: Tanging si Ibarra lang ang mahal ko, walang iba. Hindi ko mahal si Alfonsoat hindi
ako
magpapakasal sa kanya.
DAMASO: Ngunit
MARIA CLARA: Kung itutuloy n.yo pa rin ang pagpapakasal sa aming dalawamagpapakamatay
ako!
DAMASO: Patawarin mo ako, iha. Patawarin mo akokung nanghimasok ako sa inyo ni Ibarrasa
buhay mo. Patawad, anak ko.
MARIA CLARA: Magmomongha na lamang ako.
DAMASO: Kung iyan ang iyong kagustuhan.
Iniwan ni Maria Clara ang nakaluhod niyang ama.

DAMASO: Diyos ko, ito na ba ang parusa sa lahat ng aking nagawang kasalanan?
End of Scene.

SCENE 18 Noche Buena

Nagkitang muli sina Basilio at Sisa.
BASILIO: Inay!
SISA: Sino ka?
BASILIO: Inay, si Basilio po, ang anak n.yo!
SISA: Ha! Ha! Ha! Anak? Hindi kita anakhindi kita kilala.
Pumasok si Sisa sa libingan ng matandang kastila.
BASILIO: Inay, wag po kayong matakot sa akin. Inay!
SISA: Basilio?
BASILIO: Opo inay, ako nga po.
SISA: Anak ko
Biglang nawalan ng malay si Sisa.
BASILIO: Inay! Inay! Bakit nyo po ako iniwan, Inay. Inay!
ELIAS: Iho
BASILIO: Sino po kayo?
ELIAS: Ano.ng gusto mong gawin sa inay mo?
BASILIO: Gusto ko po siyang ilibing sa sementeryo...ngunit wala po akong pera.
ELIAS:Kumuha ka na lamang ng panggatong. Malapit na rin ang kamatayan ko, iho. At sa sandaling
mangyari iyon, sunugin mo ang aming mga katawan hanggang sa maging abo. Pagkatapos,
maghukay
ka at may makikita kang kayamanan, gamitin mo ito sa iyong kinabukasan. Naiintindihan mo ba?
BASILIO: Opo, ginoo.
ELIAS: Mamamatay akonghindi masisilayanang pagsikat ng araw...sa aking bayan.
Tumingala si Elias sa langit at nawalan na ng buhay...
End of Scene.