ยุคอิมเพรสชันนิสติค(Impressionistic Era)

ค.ศ.1890-1910
• ตลอดระยะเวลาของประวั ติศาสตร์ โลกตะวั นตก,ศิลปะและดนตรี มี
วิว ั ฒนาการขนานไปกั บศาสตร์ แขนงต่างๆ รวมถึงการเคลือนไหวของ
กลุ่มอิมเพรสชั นนิสเริ มเกิดขึ นในประเทศฝรั งเศส ต้นศตวรรษที19
เป็ นงานศิลปะทีไม่เน้นความเสมือนจริ งแบบยุคก่อนหน้านี แต่จะเน้น
เกียวกั บเทคนิคการใช้แสงและสี ทีให้เกิด"ความประทั บใจ"
•
• Van Gogh was a post impressionist
• ในทางเดียวกั นดนตรี แบบอิมเพรสชั นนิสก็มุ่งทีจะนําเสนอความรู้สึก
ประทั บใจ โดยไม่จ ํ าเป็ นต้องใช้โทนเสี ยงทีชัดเจน จึงมั กมีการประดิษฐ์
บั นไดเสี ยงใหม่ๆขึ นมา(แทนทีจะใช้บ ั นไดเสี ยงแบบเมเจอร์หรื อไมเนอร์ เช่น
ในอดีต) ได้แก่ บั นไดเสี ยง เพนทาโทนิค (Pentatonic) บั นไดเสี ยงโวลโทน
(whole-tone) ฯลฯ ดั งนั นโทนเสี ยงดนตรี ในยุคนี จึงมีความแตกต่างจากยุคที
ผ่านมา โดยจะให้โทนเสี ยงทีค่อนข้ างคลุมเครื อ ไม่ชัดเจน ซึ งเป็ นสิ งทีนัก
ประพั นธ์ยุคอิมเพรสชั นนิสต้องการนํ าเสนอเพือสื ออารมณ์ทีล่องลอยเพ้อฝัน
ผ่านเทคนิ คการประพั นธ์แบบใหม่
ทํ านองส่ วนใหญ่มีล ั กษณะสั น แต่ม ั กถูกนํามาบรรเลงซํ าๆ แต่
องค์ประกอบอืนๆเปลียนแปลงไป ทํ าให้เกิดความรู้สึก(Mood)ทีแตกต่าง