ESSAY QUESTION 1

1. Huraikan Common Law Inggeris sebagai sumber Undang-undang di Malaysia. (50M) Common law merupakan satu istilah bahasa Inggeris yang bermaksud "undang-undang am" atau "undang-undang semua" dan merupakan sebahagian daripada undang-undang ramai negara, terutama mereka yang mempunyai sejarah penjajahan empayar British keatas mereka. Ia dinotakan untuk cirinya yang mempunyai undang-undang bukan statut dengan konsep duluan mengikat didapati daripada keputusan-keputusan mahkamah terhadap kes terdahulu yang merangkumi masa berabad-abad

Maksud yang mengikat kepada istilah Terdapat tiga maksud yang mengikat kepada istilah ini:  Common law sebagai berlawanan dengan undang-undang akta dan undang-undang regulasi: Satu maksud adalah untuk membezakan dengan satu pihak kuasa yang menguatkuasakan sesuatu undang-undang: sebagai contoh, Malaysia sentiasa mempunyai akta yang diluluskan perundangan, "regulasi" (atau "peraturan") yang dikuatkuasakan cabang eksekutif yang dibenarkan perundangan, dan "common law" (juga dikenali sebagai "undang-undang kes", "undang-undang keputusan" atau "undangundang duluan") yang diisu mahkamah (atau tribunal quasi-kehakiman dalam agensi) yang membincangkan dan membuat berbezaan diantara statut dan regulasi. Lihat undang-undang statut dan undang-undang bukan statut

 Common law sebagai berlawanan dengan undang-undang sivil: Satu lagi maksud bidang kuasa
"common law" (kebanyakan berasal daripada sistem perundangan Inggeris) yang menekankan keputusan common law berbanding keputusan "undang-undang sivil", yang bersifat "kebenuaan Eropah" atau "kod", yang pula dipengaruhi undang-undang Roman yang berusia 2000 tahun lamanya. Undang-undang sivil ini dipelajari di universiti-universiti Eropah dan dipraktikkan oleh peguam-peguam sememjak kurun ke-12 di sana. Undang-undang jenis ini juga berhaluan kod seperti kod Napoleon Perancis atau BGB Jerman. Dalam bidang kuasa undang-undang sivil, duluan tidak mengikat dalam kes-kes masa depan.

PRINCIPLE OF LAW

Page 1

 Common law sebagai berlawanan dengan undang-undang equiti Maksud ketiga pula adalah
perbezaan "common law" (ataupun hanya "undang-undang") dengan "equiti". Sehingga permulaan abad ke-20, kebanyakan bidang kuasa common law hanya mempunyai sistem mahkahmah selari, iaitu mahkamah "undang-undang" yang hanya boleh menganugerahkan ganti rugi berbentuk kewangan dan hanya mengiktiraf pemilik hartanah dan satu lagi mahkamah-mahkamah "equity" yang mengiktiraf pegangan tanah dan boleh mengeluarkan injunksi, iaitu arahan untuk melakukan atau berhenti melakukan sesuatu. Walaupun kedua-dua jenis mahkamah ini telah lama pun disatukan bidang kuasa mereka dan semua mahkamah diluaskan bidang kuasa mereka meliputi kesemua yang dinyatakan di atas, perbezaan diantara common law dan equiti masih penting dalam mengkatagorikan dan pengutamaan hak keatas hartanah, dan prinsip-prinsip yang yang diaplikasi kepada gran ganti rugi saksama oleh mahkamah-mahkamah. Di Malaysia seperti juga di England, jika terdapat konflik diantara kedua-dua cabang undang-undang ini, undang-undang ekuti akan mengatasi. Terdapat banyak cabang undang-undang dikawal oleh common law. Sebagai contoh di England dan Wales, undang-undang mengenai kontrak dan tort tidak dijumpai di dalam statut, tetapi di dalam common law (meskipun di Malaysia, undang-undang kontrak dan satu cabang undang-undang tort, iaitu cabang saman fitnah, dikawal oleh statut bertulis iaitu Akta Kontrak 1950 dan Akta Fitnah). Di dalam hampir semua cabang undang-undang, statut hanya memberikan kenyataan ringkas mengenai prinsipprinsip asas, tetapi simpadan dan definasi definatif wujud hanya di dalam common law. Untuk mengetahui apakah dia undang-undang berkenaan satu topik yang sebenarnya, seseorang hendaklah merujuk kepada keputusan duluan yang berkenaan dan menggunakan logik analogi untuk memahaminya. Sebagai contoh, katakan ada satu statut yang mewajibkan semua rakyat satu negara untuk mengundi dalam pilihan raya. Statut itu pula mengatakan bahawa hanya "alasan yang munasabah" akan diterima bagi mereka yang gagal mengundi. Untuk mengetahui "alasan munasabah" tersebut, seseorang hendaklah merujuk kepada keputusan kes-kes berkenaan kegagalan mengundi dan alasan yang diberikan oleh pihak yang bertanggungjawab untuk mengetahui sama ada ia diterima oleh hakim atau tidak

PRINCIPLE OF LAW

Page 2

SEJARAH COMMON LAW

 Common law berasal daripada sistem adversarial mahkamah yang diamalkan di England dari keputusan-keputusan perbicaraan yang didasarkan tradisi, adat dan duluan. Institusi-institusi perundangan dan budaya ini serupa dengan yang wujud secara bersejarah di benua Eropah dan masyarakat lain dimana duluan dan adat telah pada satu masanya memainkan peranan yang penting dalam sistem kehakiman, termasuk undang-undang Jermanik yang direkod dalam sejarah Rome Purba. Jenis logik yang digunapakai dalam common law dikenali sebagai safsatah atau logik berdasarkan kes. Common law yang diaplikasi pada kes sivil (yang berlawanan dengan kes jenayah diwujudkan sebagai cara untuk memberi peluang kepada mereka yang menderita disebabkan kerosakan kepada harta benda mereka untuk menuntuk ganti rugi. Bentukbentuk common law ini dipanggil undang-undang Tort dengan klasifikasi Tort yang sengaja dilakukan (seperti pencerobohan) dan yang tidak sengaja dilakukan (seperti kecuaian). Undang-undang untuk meregulasi kontrak juga berasal daripada common law. Prosidur yang dipanggil sistem adversarial juga berpunca daripada common law.  Sebelum stabiliti yang berinstitusi dikenakan keatas England oleh Penjajah William pada tahun 1066, penduduk Inggeris seperti yang lainnya diperintah oleh adat-adat tempatan yang berubah daripada satu komuniti ke satu komuniti yang lainnya. Pula itu, perintahan seringkali dikuatkuasakan mengikut kesukaan sendiri. Sebagai contoh, mahkamah secara amnya terdiri daripada himpunan beramai-ramai penduduk yang menimbang tuntutan-tuntutan yang berkonflik dalam satu kes dan, jika tiada kata sepakat, akan memandatkan satu "ujian" untuk menentukan kebenaran sesuatu pihak, umpamanya dengan memegang keluli yang sedang panas atau mengambil satu batu daripada satu periuk aih yang sedang mendidih (perbicaraan ujian kepahitan). Jika luka yang alami defenden pulih pada satu tempoh yang ditetapkan, dia akan dilepaskan sebagai tidak bersalah; dan jika tidak, hukuman mati sering menjadi ikutan.

 Pada tahun 1154, Henry II menjadi raja Plantagenet pertama. Disamping jasanya yang lain, dia telah menginstitusikan common law dengan menyatukan adat-adat tempatan dibawah "apa yang selalu" menjadi amalan negara, dengan ini, kuasa pada peringkat tempatan juga dihampuskan, dan menamatkan penguatkuasaan sesuka sendiri. Sistem juri diperkenalkan semula dengan rakyat yang disumpahkan menyasat tuduhan-tuduhan sivil dan jenayah yang berasas. Para juri mencapai keputusan dengan mengadili pengetahuan am tempatan, tidak semestinya melalui pengenalan bukti, satu faktor yang berbeza apabila dibandingkan dengan sistem kehakiman sivil dan jenayah hari ini.

PRINCIPLE OF LAW

Page 3

 Penubuhan satu sistem mahkamah yang berpusat dan berkuasa oleh Henry II menyekat sedikit sebanyak kuasa yang dipegang oleh kekanunan mahkamah gereja, dan seterusnya mewujudkan perbalahan diantara gereja dengan beliau, terutama dengan Ketua Biskop Canterbury, Thomas Becket yang memuncak dengan pembunuhan Thomas oleh konco-konco Henry. Pertelagahan diantara Gereja dan Henry pun tamat, meskipun Gereja telah mengkanunkan Thomas sebagai satu keramat.

 Maka, dalam sejarah perundangan Inggeris, "undang-undang selalu" common law menjadi kuasa tertinggi di seluruh England buat beberapa abad lamanya sebelum Parlimen mendapat kuasa untuk membuat undang-undang.

 Seawal kurun ke-15, ia menjadi amalan yang para litigen yang berasa tertipu oleh sistem common law akan memgemukakan satu petisyen kepada Raja sendirinya. Sebagai contoh, mereka mungkin mengemukakan argumentasi bahawa pampasan yang diberikan oleh sistem common law tidak mencukupi untuk menggantikan tindak tanduk seorang yang telah mencerobohi tanah mereka, dan mahu penceroboh berkenaan dihalau. Daripada situasi ini timbullah sistem ekuiti yang ditadbir oleh Lord Chancellor di mahkamah-mahkamah canseri. Oleh disebabkan sifatnya, ekuiti dan common law sering bercanggah dan litigasi antara kedua-duanya sering terus menerus bertahun lamanya kerana mahkamah-mahkamah common law dan ekuiti sering berlawanan sesama sendiri walaupun telah diteggakkan dalam kes Earl of Oxford pada tahun 1615 yang ekuiti akan menjadi pilihan utama. Satu contoh terkenal adalah kes fiksyen Jarndyce dan Jarndyce dalam Bleak House oleh Charles Dickens. Mahkamah common law dan ekuiti kemudiannya disatukan oleh Akta-akta Pentadbiran Keadilan 1873 dan 1875 dengan ekuiti menjadi utama dalam satu konflik diantara mereka. Dengan penjajahan British, amalan ini kemudiannya diperkenalkan di Malaysia.

 Tidak semua keputusan menjadi common law. Peraturannya tidak tetap, tetapi secara amnya mahkamah akan menganggap sesetengah keputusan sebagai tidak penting, dan seterusnya tidak boleh dipakai dalam kes masa depan. Maka ketidakterbitan sesetengah keputusan menjadi cekap dalam mengurangkan beban kerja pada era sebelum zaman pengkomputeran, tetapi kini dengan pengenalan dan kebolehan komputer menyimpan keputusan semua kes, ini mungkin akan menyebabkan letupan petikan kes terdahulu di mahkamah akan datang.

PRINCIPLE OF LAW

Page 4

KEMUNGKINAN PENGARUH UNDANG-UNDANG ZAMAN PERTENGAHAN ISLAM

Sesetengah para sarjana telah mengemukakan alasan bahawa beberapa fundamental institusi common law mungkin diserapkan dari insitusi undang-undang yang mirip dengan undangundang Islam dan jurisprudens, dan diperkenalkan ke England selepas penaklukan Norman England oleh Norman, yang menakluk dan mewarisi pentadbiran undang-undang Islam Amiriah Sicily (lihat pula budaya Arab-Norman). Dalam sebuah paper 1999, sarjana undang-undang John Makdisi memberikan pembandingan di antara "kontrak diraja Inggeris dilindungi oleh tindakan hutang" dan "Aqd Islam", "assize of novel disseisin Inggeris" dan "Istihqaq Islam", dan "juri Inggeris" dan "Lafif Islam" dalam jurisprudens klasik Maliki, dan mengemukakan alasan bahawa institusi ini dikirimkan ke England oleh puak Norman,[1] "melalui perhubungan erat di antara kerajaan Norman Roger II di Sicily memerintah ke atas pentadbiran Islam yang ditakluk dan Henry II di England."[2] Makdisi juga mengemukakan alasan bahawa institusi undang-undang Inggeris seperti "the scholastic method Inggeris, lesen untuk mengajar," "sekolah hukum digelar sebagai Inns of Court" di England (yang mana dia menyatakan selari dengan Madrasah dalam Islam) dan "commenda Eropah" (selari dengan Qirad Islam) mungkin juga berasal dari undangundang Islam.[1] Dia menyatakan bahawa metodologi duluan undang-undang dan pemikiran dengan analogi (Qiyas) adalah mirip dengan sistem Islam dan common law.[3] Makdisi mendakwa bahawa kemiripan dan pengaruh bercadang bahawa undang-undang Islam mungkin memberikan foundations untuk "common law sebagai keseluruhan yang berintegrasi".

Para sarjana lain pula seperti Monica Gaudiosi, Gamal Moursi Badr dan A. Hudson telah mengemukakan alasan bahawa institusi amanah dan agensi Inggeris dalam common law, di mana telah diperkenalkan oleh Salibi, mungkin diserapkan dari insitusi Wakaf dan Hawala Islam yang mereka temukan sewaktu di Timur Tengah. Ia ternyatanya penting, meskipun, permindahan harta ke satu tempat untuk "kegunaan" yang lain dibangunkan secara besar sebagai jawapan ke keperluaan undang-undang warisan feudal. Undangundang amanah, terutamanya, adalah sebuah makhluk equiti, yang berasal dari jurisdiction selari Tuan Canselor untuk memutuskan hal-hal secara berdikari ke Mahkamah Diraja.

PRINCIPLE OF LAW

Page 5

SISTEM PERUNDANGAN COMMON LAW

a) Common law kini adalah sebahagian daripada undang-undang negara-negara England dan lain-lain negara yang pernah dijajah olehnya seperti Wales, Ireland Utara, Republik Ireland, negeri-negeri Amerika Syarikat (kecuali Louisiana), Kanada (kecuali Quebec), Australia, New Zealand, Afrika Selatan, India, Sri Lanka, Malaysia, Brunei, Pakistan, Singapura, Hong Kong dan negara komenwel yang lain. Pada hakikatnya, semua negara yang pernah pada satu ketika menerima pengaruh British mempunyai unsur-unsur common law dalam kehakiman mereka kecuali negara-negara yang pernah menerima penjajahan negara Barat lain pada sebelumnya seperti provins Quebec yang mengikuti sistem kehakiman Perancis dan Afrika Selatan yang mengikuti sistem kehakiman Belanda-Rom. Sistem common law di India digabungkan dengan pengaruh undangundang Hindu tempatan manakala sistem common law di Malaysia juga mengira adat Melayu dan Islam. b) Alternatif yang utama kepada sistem common law adalah undang-undang sivil yang digunapakai di kebenuaan Eropah dan kebanyakan negara lain. Negara-negara bekas kesatuan Soviet dan negara sosialis lain menggunakan sistem perundangan undangundang Sosialis. c) Garisan diantara perundangan undang-undang sivil dan common law kian pudar dengan kepentingan undang-undang berdasarkan statut dan kod di negara-negara yang mengamalkan common law dan sebaliknya, duluan juga semakin mendapat perhatian di negara-negara yang mengamalkan undang-undang sivil. d) Scotland dikatakan menggunakan sistem perundangan sivil tetapi sebenarnya ia mempunyai satu sistem unik yang menggabungkan elemen sistem sivil yang tidak ditulis yang boleh dikesan ke Corpus Juris Civilis dengan elemen common law yang lebih awal daripada Perjanjian Kesatuan dengan England pada tahun 1707. Undang-undang common law Scotland berlainan dengan yang diamalkan di England dengan mahkamahnya menggunakan duluan untuk mencari apakah ia prinsip yang menjustifikasikan satu undang-undang dan bukannya menjadikannya sebagai "ikutan". Prinsip-prinsip keadilan semulajadi telah sentiasa menjadi sebahagian daripada undangundang masyarakat Scotland. Sistem yang boleh dijadikan bandingan adalah terletak di Quebec, Louisiana dan Afrika Selatan. Sistem-sistem ini dipanggil sistem perundangan campuran.

PRINCIPLE OF LAW

Page 6

PRINSIP-PRINSIP ASAS COMMON LAW  Statut yang mencerminkan common law Inggeris sentiasa difahami sebagai ditafsirkan dengan tradisi common law, maka ia mungkin meninggalkan sebilangan perkara yang tidak dikata kerana ia telah difahami berdasarkan undang-undang kes dan adat sebelumnya. Ini boleh dilihat dalam cabang undang-undang jenayah, dimana common law masih memerintah perihal jenayah di England, tetapi tidak di Amerika Syarikat kerana ia telah dikodifikasi. Kodifikasi adalah proses dimana satu statut diluluskan dengan tujuan menyusun dan memperkatakan semula kedudukan common law dalam satu dokumen daripada mencipta kesalahan-kesalahan baru, supaya common law terus menjadi releven kepada tafsiran mereka. Inilah sebabnya di Amerika sekolah-sekolah perundangan mengajar common law sebagaimana dipraktikkan pada tahun 1750 kerana semenjak itulah koloni-koloni Amerika mengalih daripada yang dipraktikkan di England. Di Malaysia, pekara yang sama berlaku dibawah undang-undang yang ditetapkan Akta Undang-undang Sivil 1956 dengan Seksyen 3 mengatakan bahawa common law hanya akan dipraktikkan sebagaimana di England setakat sebelum bulan April 1956 sahaja.

Sebagai kontras kepada kodifikasi oleh statut perundangan, sesetengah undang-undang hanya bersumberkan statut dan mungkin menimbulkan satu lagi sebab tindakan yang baru bebas daripada common law, sebagai contoh, tort kematian salah yang membenarkan sesetengah orang, biasanya ahli keluarga, untuk menyaman dan menuntut ganti rugi sebagai wakil si mati. Tiada tort begini dalam common law Inggeris maka apa-apa bidang kuasa yang tidak mempunyai statut kematian salah tidak akan membenarkan apa-apa tindakan undang-undang berdasarkan sebab berkenaan. Dimana statut kematian salah wujud, ganti rugi yang diberi dibatasi apa yang ditetapkan statut berkenaan sahaja, dan ini biasanya berhad. Mahkamah secara amnya menafsirkan statut yang memperkenalkan sebab tindakan tidak secara meluas iaitu, berhadkan kepada istilah tepatnya kerana mahkamah-mahkamah mengenalpasti bahawa hanya perundanganlah mempunyai kuasa menafsir maksud sebenar sesuatu statut, kecualilah kalau statut berkenaan melanggar persekutuan negara (bandingkan dengan aktivis kehakiman).

PRINCIPLE OF LAW

Page 7

Di mana satu tort berdasarkan common law, semua ganti rugi yang dianugerahkan secara tradisinya merujuk kepada perskripsi common law mengenai tort berkenaan dengan tidak kira sama ada ia wujud atau tidak dalam undang-undang statut. Sebagai satu senario, satu orang yang telah mengalami kecederaan kepada anggota badannya melalui kecuaian seseorang yang lain boleh menyaman untuk bayaran kos perubatan, kesakitan, penderitaan, kehilangan keupayaan untuk berkerja serta hasil pekerjaan, kesakitan mental atau emosi yang dialami, kehilangan kualiti kehidupan, dan pelbagai lagi. Ganti rugi ini tidak perlu dihuraikan dalam statut kerana ia sudah pun ditegakkan dalam tradisi common law. Akan tetapi tuntutan berkenaan sebab tindakan yang perlukan statut seperti kematian salah, kebanyakan ini terhampus dengan kematian si pendakwa.

TULISAN MENGENAI COMMON

Tulisan sumber utama common law adalah Komentasi mengenai Undang-undang England (Commentaries on the Laws of England) oleh Sir William Blackstone dan diterbitkan pada kali pertamanya pada tahun 1765 sehingga tahun 1789. Semenjak tahun 1979 pula terdapat edisi berbentuk faksimili edisi pertama berkenaan yang terdapat dalam empat volum buku. Hari ini ia telah ketinggalan dalam bahagian Inggeris dan United Kingdom oleh Undang-undang England oleh Halsbury (Halsbury's Laws of England) yang merangkumi kedua-dua undang-undang common law dan statut England. Satu lagi kerja yang serupa untuk peguam Australia adalah Undang-undang Australia oleh Halsbury (Halsbury's Laws of Australia). Common law masyarakat Scotland merangkumi perkara termasuk pembunuhan dan kecurian, dan mempunyai sumber dalam adat, serta tulisan dan duluan undang-undang mereka. Tulisan perundangan dipanggil Teks Institusi dan didatangkan daripada abad ke-17, 18 dan 19. Di antara contoh adalah Craig, Jus Feudale (1655) dan Stair, Institusi Undang-undang Scotland (The Institutions of the Law of Scotland) (1681).

PRINCIPLE OF LAW

Page 8

2. Perlembagaan Persekutuan tidak memberikan kuasa mutlak kepada YDP untuk menolak mana-mana ruang undang-undang yang diusulkan di Parlimen. Bincangkan. (50 M)

Menjalankan kuasa undang-undang (1) Kuasa bagi Parlimen membuat undang-undang hendaklah dijalankan dengan Rang UndangUndang yang diluluskan oleh kedua-dua Majlis Parlimen (atau, dalam hal yang tersebut dalam Perkara 68, oleh Dewan Rakyat) dan kecuali sebagaimana diperuntukkan selainnya dalam Perkara ini, dipersetujui oleh Yang Dipertuan Agong.

(2) Tertakluk kepada Perkara 67, sesuatu Rang Undang-Undang boleh dikemukakan pada asalnya dalam mana-mana Majlis Parlimen.

(3) Apabila sesuatu Rang Undang-Undang telah diluluskan oleh Majlis Parlimen di mana ia dikemukakan pada asalnya maka Rang Undang-Undang itu hendaklah dihantar pada Majlis Parlimen yang satu lagi; dan Rang Undang-Undang itu hendaklah diserahkan kepada Yang diPertuan Agong untuk persetujuannya apabila ia telah diluluskan oleh Majlis Parlimen yang satu lagi itu dan persetujuan telah dicapai antara kedua-dua Majlis Parlimen itu mengenai apaapa pindaan yang dibuat dalamnya atau apabila Rang Undang-Undang itu dikehendaki diserahkan sedemikian di bawah Perkara 68.

(4) Yang di-Pertuan Agong hendaklah dalam masa tiga puluh hari selepas sesuatu Rang UndangUndang dikemukakan kepada baginda memperkenankan Rang Undang-Undang itu dengan menyebabkan Rang Undang-Undang itu dicapkan dengan Mohor Besar.

(5) Jika sesuatu Rang Undang-Undang tidak diperkenankan oleh Yang di-Pertuan Agong dalam masa yang ditentukan Fasal (4), Rang Undang-Undang itu hendaklah menjadi undnag-undang apabila habis masa yang ditentukan dalam Fasal itu mengikut cara yang sama seolah-olah baginda telah memperkenankannya.

(6) Sesuatu Rang Undang-Undang adalah menjadi undang-undang apabila ia diperkenankan oleh Yang di-Pertuan Agong atau sebagaimana diperuntukkan dalam Fasal (4a), tetapi tiada satu pun undang-undang boleh berkuatkuasa sehingga ianya telah disiarkan, tetapi, bagaimanapun, PRINCIPLE OF LAW Page 9

tidaklah menjejaskan kuasa Parlimen bagi menangguhkan kuatkuasa sesuatu undang-undang atau bagi membuat undang-undang supaya berkuatkuasa kebelakangan.

(7) Tiada apa-apa jua dalam Perkara ini atau dalam Perkara 68 boleh membatalkan mana-mana undang- undang yang mengesahkan kesanggupan itu tidak akan diserahkan kepada Yang diPertuan Agong untuk persetujuannya kecuali mengikut kesanggupan itu.

67. Sekatan terhadap mengemukakan Rang Undang-Undang dan mencadangkan pindaan-pindaan berkenaan dengan cukai, perbelanjaan, dsb. (1) Sesuatu Rang Undang-Undang atau pindaan yang membuat peruntukan (sama ada secara langsung atau secara tidak langsung ) bagi a) mengena atau menaikkan apa-apa cukai atau menghapuskan, menurunkan atau meremit apa-apa cukai yang ada, atau b) membenarkan Persekutuan meminjam wang, atau member apa-apa gerenti atau meminda undang-undang berhubung dengan tanggungan kewangan Persekutuan. c) Menjaga Kumpulan Wang disatukan, mempertanggungkan apa-apa wang kepada kumpulan disatukan atau menghapus atau mengubah apa-apa pertanggungan itu; d) Membayar masuk wang kedalam Kumpulan Wang disatukan atau membayar, mengeluar atau mengambil daripada Kumpulan Wang Disatukan apa-apa wang yang tidak dipertanggungkan kepadanya, atau menambah jumlah wang yang dibayar kepada dikeluarkan atau diambil daripada Kumpulan Wang Disatukan; e) Mengkompaun atau meremit apa-apa hutang yang kena dibayar kepada persekutuan f) Menyerahkan sesuatu cukai atau bayaran atau member pemberian kepada mana-mana Negeri. g) Menerima wang-wang bagi Kumpulanwang disatukan atau menjaga atau mengeluar wang-wang itu atau mengodit akaun-akaun bagi persekutuan atau sesuatu Negeri; tidak boleh dikemukakan atau dicadang supaya diluluskan keuali oleh seseorang Menteri, jika Menteri yang bertanggungjawab atas kewangan menyatakan bahawa peruntukan itu adalah lebih daripada apa yang dikatakan bersampingan sahaja, tetapi tidak dari jenis yang terbesar memandang kepada maksudmaksud Rang Undang-Undang atau pindaan itu, dan sesuatu Rang Undang-Undang yang membuat apaapa peruntukan itu tidak boleh dikemukakan dalam Dewan Negara. (2) Sesuatu Rang Undang-Undang atau pindaan tidak boleh disifatkan sebagai membuat peruntukan bagi mana-mana perkara yang tersebut itu semata-mata oleh sebab Rang Undang-Undang atau pindaan itu mengadakan peruntukan a) bagi mengenakan atau mengubah apa-apa denda atau lain-lain penalty yang berupa wang atau bagi membayar atau menuntut bayaran lessen atau lain-lain bayaran bagi apa-apa perkhidmatan yang diberi; atau

PRINCIPLE OF LAW

Page 10

b) bagi membenarkan mana-mana pihak berkuasa atau badan tempatan mengenakan, mengubah atau membuat peraturan-peraturan mengenai apa-apa cukai atau kadar bagi maksud-maksud tempatan. 68. Persetujuan terhadap Rang Undang-Undang yang diluluskan oleh Dewan Rakyat sahaja. (1) Jika sesuatu Rang Undang-Undang wang diluluskan oleh dewan rakyat dan, setelah dihantar kepada Dewan Negara sekurang-kurangnya sebulan sebelum akhir penggal Parlimen, Rnag Undang-Undang itu tidak diluluskan oleh Dewan Negara dengan tiada pindaan dalam tempoh sebulan, maka Rang UndangUndang itu hendaklah diserahkan kepada Yang di-Pertuan Agong untuk persetujuannya melainkan jika selainnya diarahkan oleh Dewan Rakyat. (2) Jika (a) sesuatu Rang Undang-Undang yang bukan sesuatu Rang Undang-Undang wang diluluskan oleh Dewan Rakyat dan setelah dihantar kepada Dewan Negara sekurang-kurangnya sebulan sebelum akhir penggal Parlimen, Rang Undang-Undang itu tidak diluluskan oleh Dewan Negara ataupun diluluskan oleh Dewan Negara dengan pindaan-pindaan yang tidak dipersetujui oleh Dewan Rakyat ; dan (b) dalam penggal yang berikutnya (sama ada penggal Parlimen itu juga atau tidak) akan tetapi tidak dahulu daripada setahun selepas ia mula-mula diluluskan oleh Dewan Rakyat, Rang Undang-Undang itu juga, dengan tiada apa-apa perubahan yang lain daripada yang tersebut dalam Fasal (3), diluluskan sekali lagi oleh Dewan Rakyat dan dihantar kepada Dewan Negara sekurang-kurangnya sebelum akhir penggal Parlimen dan tidak diluluskan oleh Dewan Negara dengan pindaan-pindaan yang tidak dipersetujui oleh Dewan Rakyat. maka Rang Undang-undang itu hendaklah, melainkan jika selainnya diarahkan oleh Dewan Rakyat, diserahkan kepada Yang di-Pertuan Agong untuk persetujuannya dengan apa-apa pindaan jika ada, yang dipersetujui oleh kedua-dua Majlis Parlimen. (3) Perubahan-perubahan yang tersebut dalam Fasal (2) ialah perubahan yang diperakui oleh Yang diPertua Dewan Rakyat sebagai perlu oleh kerana masanya telah luput semenjak Rang Undang-Undang itu diluluskan dalam penggal yang terdahulu, atau untuk mengemukakan pindaan-pindaan yang dibuat dalam penggal yang terdahulu itu oleh Dewan Negara. (4) Apabila sesuatu Rang Undang-Undang diserahkan kepada Yang diPertuan Agong menurut Perkara ini, Rang Undang-Undang itu hendaklah mengandungi suatu perakuan daripada Yang diPertua Dewan Rakyat menyatakan bahawa peruntukan-peruntukan Perkara ini telah dipatuhi, dan perakuan itu adalah muktamad bagi segala maksud dan tidak boleh dipersoalkan dalam mana-mana Mahkamah. (5) Perkara ini tidaklah dipakai bagi apa-apa Rang Undang-Undang yang membuat apa-apa pindaan kepada Perlembagaan ini , melainkan pindaan yang dikecualikan daripada peruntukan-peruntukan Perkara 159(3) (6) Dalam perkara ini Rang Undang-Undang wang ertinya Rang Undang-Undang yang, pada pendapat Yang diPertuan Dewan Rakyat, mengandungi hanya peruntukan-peruntukan yang berkenaan dengan kesemua atau mana-mana daripada yang berikut sahaja iaitu PRINCIPLE OF LAW Page 11

a) perkara-perkara yang tersebut dalam Perkara 67 (1) atau peraturan mengenai apa-apa cukai; b) mengurangkan jumlah wang yang tersebut dalam perenggan (d) Perkara 67 (1); dan c) apa-apa perkara yang bersampingan dengan perkara itu atau mana-mana satu perkara itu; dan Rang Undang-Undang itu diperakui oleh Yang diPertuan Dewan Rakyat sebagai suatu Rang UndangUndang wang.

PRINCIPLE OF LAW

Page 12