Professional Documents
Culture Documents
1. Εισαγωγικά
3. Επιδημιολογικά στοιχεία
4. Αίτια
α) Νευρολογικές υπολειτουργίες
Από αρκετούς ερευνητές (Kinsbourne & Warrington, 1963) έχει
υποστηριχθεί η άποψη ότι η ειδική δυσλεξία εκδηλώνεται σε άτομα, στα
οποία επίσης παρατηρούνται ελαφρές λειτουργικές ανωμαλίες
νευρολογικής φύσεως. Τα συμπτώματα αυτά, που είναι πιθανότερο να
παρατηρηθούν σε παιδιά παρά σε εφήβους, περιλαμβάνουν δυσκολίες
στην αντίληψη και οργάνωση του χώρου, στη διάκριση των αντικειμένων
από τον περιβάλλοντα χώρο και ακόμα στην άρθρωση του προφορικού
λόγου. Αποτέλεσμα των παρατηρήσεων αυτών ήταν η διαμόρφωση δύο
βασικών νευρολογικών θεωριών για την ερμηνεία της δυσλεξίας. Η
πρώτη θεωρία (Geschwind, 1962) παραδέχεται την ύπαρξη μιας κεντρικής
αναπτυξιακής ανωμαλίας του εγκεφάλου, ενώ η δεύτερη στηρίζεται στην
υπόθεση μιας λειτουργικής βλάβης στη γενική οργάνωση της
εγκεφαλικής ημισφαιρικής κυριαρχίας. Γενικά η αιτιώδης σχέση ανάμεσα
στη νευρική υπολειτουργία και τη δυσλεξία δεν έχει πλήρως διαφωτιστεί
(Benton, 1975).
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί μια
οριστική και σαφής απάντηση στο ερώτημα της συμβολής των
λειτουργικών ανωμαλιών, που παρατηρούνται στην αντίληψη της
διαδοχής και διεύθυνσης στην εμφάνιση της δυσλεξίας (Καραπέτσας,
1997).
5. Συμπτώματα
Η δυσλεξία δεν αναγνωρίζεται πριν από την είσοδο του παιδιού στο
σχολείο. Όταν το παιδί φοιτήσει στο σχολείο τότε διαπιστώνεται η
αδυναμία του να μάθει να διαβάζει και να γράφει. Η κυριότερη δυσκολία
αφορά στην εκμάθηση της γραφής και της ανάγνωσης λέξεων και
προτάσεων, ιδίως κατά την υπαγόρευση, οπότε το παιδί υποπίπτει σε μία
σειρά από σφάλματα.
Τα κυριότερα λάθη των παιδιών με δυσλεξία στην ανάγνωση και τη
γραφή τα οποία έχουν επισημανθεί και καταγραφεί στην ελληνική
βιβλιογραφία (Στασινός, 2001˙ Μαρκοβίτης & Τζουριάδου, 1991˙
Καραπέτσας, 1997˙ Μάρκου, 1993˙ Σταύρου, 1984) είναι τα ακόλουθα:
6. Διάγνωση
8. Δυσλεξία-Νομικό Πλαίσιο