Florante at Laura (naglalakad si Aladin sa gubat)
Orihinal na Akda ni: Francisco Baltazar
(II-Bethesda Batch 2012-2013)
Isinulat at Iniayos ni: Kevin Yee
Tagapagsalaysay: Sa isang madilim at
mapanglaw na gubat, kung saan di
nasisikatan ni Pebong Hari ang mga
damo at hayop, matatagpuan ang isang
binatang nanghihina at nakagapos sa
Puno ng Higera. Siyay isang magiting
na mandirigma sa bayan nang Albanya,
ngunit nang siyay dumating ay agad na
dinakip at ipinatapos sa labas ng
kaharian. Panaghoy ng problemay
nangingibabaw sa kagubatan, mga
suliranin sa pag-ibig ang kanyay lubos
na dinaramdam. Datiy siyay tinitingala
at ginagalang sa Albanyang hirang,
ngayoy nagdurusa sa kaliluhat
kahirapan.
Florante: Saklolo! Saklolo! Akoy
inyong tulungan! Kung sino man
makarinig sa akin, akoy nariritot
nakakagapos! (Napagod)
Oh Panginoon, akoy iyong patawarin sa
lahat ng kabiguang aking pasanin, sa
pag-ibig na ipinagkait sa akin. Oh,
tadhana. Bakit ka ganyan sa akin?
Laurang aking iniibig, bat mo ako
iniwan, sa kamay ni Adlofoy ikay
sumamot akoy nilisan. Kay Adolfong
sakim sa kapangyarihan, pati ang
inosentey kanyang idinamay. Pag-asay
mistulang akoy nilisan, aking mga
sigaw nang saklolo ay walang katuturan.
Oh kay pait ng aking buhay na tilay
walang nagmamahal. Laurat Albanyang
aking minamahal, ako sa inyoy
magpapaalam
Tagapagsalaysay: Habang si
Florantey walang pagod sa paglabas
nang kanyan mga hinanaing, ay may
isang gererong nagngangalang Aladin
ang sa gubat din ay naglalakbay. Isang
morong wariy naliligaw ng landas at
naghahanap ng lugar nang sa kanyay
giginhawa.
Aladin: Oh kay laking hirap nitong
nakapasan akin. Nag-iisang pag-ibig, sa
akin ay ipinagkait. Lubusang inagaw
nang aking amang taksil at sakim.
(Tumigil si Aladin sa paglalakad) (Narinig
ang mga panaghoy ni Florante.)
(nakinig)
Florante: Oh Laura, Laura kong
sinisinta. Akoy iyong pinagtaksilat
iniwan. Hahayaan mo lang ba akong
nakagapos dito sa kagubatan? Mag-
isang nagdurusa habang ikay kay
Adolfoy nagpapakasaya? Gusto man
kitay kalimutan ngunit ang ngalan moy
naka-ukit na sa aking pusot isipan.
Alam kong hindi mo maataim ang mahal
mo sa kahinagpisan.
(Naawa si Aladin)
Aladin: Napakapait naman ng kanyang
tadhana, kahabag-habag at tila wala ng
pag-asa. Ikay wag mag-alala, sapagkat
ikay aking tutulungan. Ikay dadamayan
at gagabayan.
(Narinig ang ungol nang Leon)
(Napalingon si Florante) (Nagsisigaw at
Nagpupumiglas si Florante)
Florante: Tulong! Saklolo! Tulong!
Tulong! (Tuloy tuloy ang pagsigaw.)
(Lumapit ang mga Leon kay Florante)
(Narinig ni Aladain ang sigaw nang
saklolo ni Florante)
Aladin: Ang tunog na yun Kailangan
ko nang magmadalit making sa
kanyang mga sigaw. Naway di pa huli
ang lahat sa aking pagdating.
(Nawala ang tinig ni Florante,
nahimatay) (Lumapit ang mga Leon kay
Florante) (Lumabas si Aladin sa masukal
na damot nakita ang nakagapos na
binata.) (Nakita ang mga mababangis
na Leon) (Binato ni Aladin nang bato ang
leon.)
Aladin: Mga Halimaw na kay bangis,
akoy inyong harapin. Wag saktan ang
binatang walang kalaban-laban, bagkus
akoy inyong sagupain nang buong
lakas.
(Sumugod ang leon) (Pinaslang ni Aladin
ang mga leon) (Kinalagan si Florante)
(Nilapitan si Florante)
Aladin: Estrangherong Binata, iyong
matay imulat at sa akin ay tumingin.
Ikay ligtas na sa panganib na dumating.
(Hindi magising si Florante, binuhat ni
Aladin at siyay inakay at dinala sa isang
ligtas na lugar.)
(Sa kabilang dako namay papaslangin
na nang mga tauhan ni Konde Sileno si
Haring Linceo nang)
(Itinulak nang tauhan ni Sileno si Linceo
sa damuhan) (Umikot si Haring Linceo at
tinignan si Sileno na nasa likod nang
tauhan.)
Haring Linceo: Sileno! Pano mo ito
nagawa sa amin? Iyong pinagtaksilan
ang tiwala nang mga mamamayan nang
Albanya!
Konde Sileno: Wala akong pakialam
kung ano man iyong sabihin ,Linceo.
Ang mahalagay nasa akin, ang tronot
kaharian nang Albanya!
Haring Linceo: Kung kapangyarihan
lang naman ang gusto mo, sa iyo na ang
korona! Wag mo nang idamay ang mga
inosenteng mamamayan nang Albanya.
Konde Sileno: Kailangan ko nang
reynong tapat sa akin. Ang mga taong
di sa akiy papanig, mahahalintulad kay
Briseong mapanalig, namatay nang
kataway hiwalay!
(Hindi alam ni Sileno, nakakalag na ni
Linceo ang kanyang gapos sa kamay)
Haring Linceo: Mas malala ka pa sa
halimaw Sileno, pati ang walang salay
iyong pinaslang! Walang lugar ang mga
katulad mo dito mundong ating
ginagalawan!
Konde Sileno: Oo! Isa akong halimaw
at maari ngang wala akong puwang sa
mundong ito, ngunit ikaw ang unang
mabubura sa daigdig na ito sapagkat
ako rin halimaw na kikitil sa iyong
hininga! Mga kawal, ang kanyang buhay
ngayon din ay kitilin!
(Tumalikod si Linceo) (Lumapit ang isang
kawal) (Sasaksakin si Linceo) (Napigil ni
Linceo ang espada at sinipa ang kawal)
(kanyang kinuha ang espada at hinarap
si Sileno.)
Haring Linceo: Sileno! Hindi ko
papayagang na ikay maghasik nang
lagim sa aking kaharian. Ikay aking
pipigilin hanggang sa aking huling
hininga!
Konde Sileno: O Linceong uugod-ugod,
bat ayaw mo pang mamahingat
matulog? Akoy di magsasayang nang
pawis upang ikay sagupain, bagkus,
mga alagad, siyay paslangin!
(Sumugod ang mga kawal ni Sileno)
(Sinagupa ni Linceo) (Talo ang mga
kawal)
Haring Linceo: Sileno! Wala ka nang
pagtataguan at pagtatakbuhan. Ikay
sumuko nat humingi nang tawad sa
mga mamamayan nang Albanya!
Konde Sileno: Mas nanaisin ko pang
malagutan nang hininga, kaysa lumuhod
sa mga hampas lupang mamamayan
nang aking kaharian!
Haring Linceo: Hindi mo kaharian ang
Albanya! Maaaring nasayo ang trono,
ngunit kailanmay di mapapasaiyo ang
katapatan nang mga mamayanan nito!
Konde Sileno: Tama na ang satsat,
kung ang aking mga kawal ay di ka
malipol, ako na mismo ang tatapos sa
iyong buhay na kay saklap!
(Inilabas ang sandata, sinagupa si
Linceo.) (Sinalag ni Linceo ang kanyang
opensiba, Cross-Blades)
Haring Linceo: Mukhang sadyang ikay
matanda na Sileno, di man ako
nahihirapan sa iyong mga pagsalakay.
Konde Sileno: Tignan natin ngayon
kung sino ang matandat uugod-ugod
pagtapos kitang hatiin sa sandaang
piraso!
(Cross-Blade Parry)
Haring Linceo: Magyeyelo muna ang
Impyerno bago mangyari yan Sileno.
(Nagpatuloy ang sagupaan) (Talon at
Atras) (Pose!)
Konde Sileno: Magpaalam ka na
Linceo sapagkat ngayoy tuluyan ka
nang mamamahinga!
Haring Linceo: Oras na para iyong
pagbayaran ang kataksilang iyong
ginawa sa mga mamamayan nang
Albanya! Tanggapin mo ang hagupit
nang batas nang kaharian!
(Nagsagupa) (Lumuhod si Linceo)
(Napadapa si Sileno) (Napaluhod si
Sileno) (Sugat ang paa ni Sileno.)
Konde Sileno: (Nanghihina) Bat di mo
pa tapusin ang aking buhay Linceo?
Nabahag ba ang iyong buntot na kanina
lamay nakalabas?
(Humarap si Linceo kay Sileno)
Haring Linceo: Ang aking buntot ay di
nagkubli bagkus ay nangibabaw ang
hustisya sa aking pusot isipan. Wala sa
aking mga kamay ang hatol kung ikay
mabubuhay o kikitilan nang hininga. Sa
mamamayan nang Albanya ikay
nagkasala, kayat sila rin ang huhusga
sa iyong kapalaran.
(Nilapitan ni Linceo si Sileno) (Sinaksak
ni Adolfo si Linceo sa likod.) (Tumumba
si Linceo.)
Konde Sileno: Kahit kalian Linceo, isa
kang hangal tulad ni Briseo. Karapat-
dapat lang sa inyo na magsama sa
kamatayan. Adolfo aking anak, akoy
iyong tulungan ditot akayin papunta sa
kaharian.
Adolfo: Masusunod mahal na ama.
(Inakay si Sileno at naglakad papalayo.)
Haring Linceo: (Nanghihina) Ako may
tuluyan nang magpaalam sa mundong
ibabaw, pero akoy sigurado na kalian
may di kayo magtatagumpay sa
masama niyong hangarin Florante,
kung nasaan ka man ngayon, mahalin
mo at ipagtanggol si Laurang aking
hirang Paalam
(Nawalan na nang hininga si Linceo)
(Umalis na sina Adolfo.)
(Sa kabilang dako namay nagising na si
Florante.)
Florante: Ama! Haring Linceo! Laura!
Nasaan kayo?!
(Nakita niya si Aladin)
Florante: Sino kat anong pakay mo
sakin?
Aladin: Akoy isang Morot ngalan koy
Aladin. Wag ka na mangamba sapagkat
ikay ligtas na sa mga leong sayoy
pumapalibot. Alam kong ikay may
mabigat na pasanin, wag kang mag-
alala wala akong masamang hangarin.
Ano ang iyong ngalat san ka nagmula?
Florante: Ang ngalan koy Florante,
nagmula sa Kaharian nang Albanya. Bat
mo ako tinulungan? Di mo ba alintana
na tayoy nagmula sa magkaaway na
panig?
Aladin: Akoy taga-Persiat ikay taga-
Albanya. Akoy Isang Morot ikay isang
Kristiyano. Magkaiba man tayo nang
kaharian, ngunit walang pinipili ang
pagtutulungan.
(Katahimikan *3 seconds*)
Florante: Akoy nagpapasalamat sa
lahat ng kabaitang iyong ipinamalas
noong akoy nangagailangan. Balita sa
Albanyay ikay tanyag na mandirigma.
Akoy isa sa iyong mga tagahanga sa
larangan nang kahusayan sa
pakikidigma.
Aladin: Balitang iyay walang
katotohanan, malimit na may marinig na
balitang tunay sapagkat kundi man
dinagdagan ay kulang naman ang balita.
(Malungkot ang mukha ni Florante)
Aladin: Akala ko bay ikay panatag na,
ngunit sa aking nakikitay may
dinaramdam ka pa? Alam kong mahirap
sariwain ang problema sa nakaraan,
ngunit maari ko ba itong malaman
upang gumaan ang iyong kalooban
kaibigan?
Florante: Alam kong ikay aking
mapagkakatiwalaan, kayat sisimulan ko
ang kuwento nung akoy isinilang sa
aking tahanan.
(Flashback)
Ang aking mga magulang ay sina Duke
Briseot Prinsesa Floresca. Akoy
ipinanganak sa kaharian nang Albanya.
Ayon sa aking mga magulang, noong
akoy sanggol pa lamang, may isang
malaking ibon ang nagtangkang akoy
dakpin. Tinawag nang aking ina si
Menalipo upang akoy iligtas. Akoy
pinadala sa Atenas sa edad na labing-isa
upang dooy hasain ang aking
karunungat galing. Doon ko nakilala si
Adolfong buhong sa matematika,
astrolohiyat pilosopiya at ang aking
gurong is Antenor na busilak ang
kalooban. Aking nakilala din si Menandro
na pamangkin ng maestro na naging
tapat kong kaibigan. Ayon sa aking mga
kapwa mag-aaral, si Adolfo raw ang
tinitingala nang lahat, ngunit nang akoy
dumating, siyay waring naiwan sa hulit
aking naungusan.
(Flashback sa Paaralan)
Antenor: Ngayoy aking susubukin ang
inyong galing sa Astrolohiyat Pilosopiya.
Tuwing gabiy ating nasasaksihan ang
kinang nang mga tala sa kalangitan,
ngunit sa pangigibabaw ni Pebong
Haring, ay mistulang naglalaho parang
bula ang mga bituin. Ang talas nang isip
ay inyong pairalin at ang aking
katanungay sagutin: Bat naglalaho ang
mga tala sa kalangitan tuwing bukang-
liwayway?
(Nagtaas nang kamay si Adolfo.)
(tumayo si Adolfo)
Antenor: Adolfo, supling ni Konde
Silenong matalino, ikay magsalitat
kamiy kumbinsihin.
Adolfo: Ang mga talay naglalaho
tuwing pagsapit nang umaga sapagkat
kanilay ipinapasa Pebong Hari ang ilaw
nito na kay liwanag. Silay muling
lumilitaw sa tuwing ang araw ay
namamahinga na. Ang mga bituiy
nagbibigay liwanag sa gabing madilim.
Antenor: Magaling Adolfo, maaari ka
nang umupo. Meron pa bang ibang
makakasagot sa aking tanong?
(nagtaas nang kamay si Florante)
(tumayo si Florante)
Antenor: Florante, anak ni Duke
Briseong pantas, iyong kaalaman ay
ibahagi sa aming lahat.
Florante: Maestro Antenor, aking
gurong kay galing, nais kong ibahagi
ang aking di pagsang-ayon kay
Adolfong marunong. Sa aking pananaw,
ang mga talay di naglalaho bagkus ay
nakatago lamang sa likod nang Pebong
kay liwanag. Kayoy tumingala sa itaas
at pansinin, ang mga kumukuti-kutitap
na tala na wari moy mga hiyas sa
kalangitan. Tuwing kakagat ang dilim,
silay muli nating nakikitat mapapansin
sapagkat sila ang nagbibigay liwanag sa
ating paligid.
Antenor: (Pumalakpak) Magaling
Florante, isang mahusay na sagot ang
iyong ibinigay sa ating pagsusulit,
nararapat lang sayo ang titulong pantas
na tulad nang iyong ama.
(Nagtitimpi si Adolfo sa galit.)
(Flashback ulit.)
Siyay tahimik kayat di ko napansin
ang poot sa kanyang dibdib. Nang
dumating ang isang dula-dulaat kamiy
napili na gumanap, dooy kanyang
inilibas ang kinikimkim na galit sa akin.
(Flashback ulit)
Antenor: Tayo ngayoy magkakaroon
ng pagsasadula tungkol sa trahedya ng
dalawang apo ni Odipo, tanghal si
Florante bilang Poliniset Adolfo bilang
Etyokles.
(Nagharap ang dalawat may hawak na
sandata.)
Adolfo: Ikaw Floranteng mang-aagaw,
sayoy kamatayan ang nararapat!
(Sasaksakin ni Adolfo si Florante.)
(Tinulak ni Menandro si Florantet
sinalag ang sandata ni Adolfo.)
Menandro: Ikaw Adolfo, anong
nangyayari sa iyo? Nasisiraan ka na ba
nang ulot tototohanin mo ang
pagsasadulang ito? Hindi ako
makapaniwalang magagawa mo ito!
Antenor: Adolfo! Anong pumasok sa
iyong isip at pinagtangkahan mo ang
buhay ni Floranteng walang kalaban-
laban. Dahil sa ginawa moy ikay aking
pinapapatalsik sa pamantasang itot
inuutusang bumalik sa bayan nang
Albanya!
(Flashback again.)
Florante: Makalipas ang ilang araw ay
nakatanggap ako nang liham mula sa
Albanyang aking sinilangan. Itoy
pinadala ni Duke Briseong aking amang
minamahal. Dali-dali kong binasat
inalam ang nilalaman.
(Flashback again.)
Florante: (Napaluhat nalulungkot nang
lubusan.) Oh mahal kong ina, bat akoy
inyong iniwan? Ngayoy din akoy
magpapaalam at babalik sa aking
lupang sinilangan upang damayan ang
aking amang puno nang pighatit
kalungkutan.
(pumunta kay Antenor)
Florante: Mahal na guro, at sa inyong
lahat, ako poy nagpapasalamat sa
inyong suportat tulong sa akin. Paalam
at sanay tayoy magkita muli.
Antenor: Florante, lagi mong
pakatandaan ang bilin na ito: Ikay wag
palintlang taong nakangiti, bagkus ikay
maging mapagmatyag at handa
sapagkat si Adolfoy waring isang ahas
na makamandag na naghihintay nang
tamang panahon para lumusob at
manggulo. Iyong isama ang aking
pamangkin na si Menandro, upang ikay
gabayan at tulungan sa panahon nang
kagipitan.
Florante: Maestrong aking ginagalang,
ang iyong payoy aking lubusang
pahahalagahan. Menandrong kaibigan,
halinat tayoy umalis na. Muli, paalam
sa inyong lahat.
(kakaway si Florante.)(Flashback ulit)
Florante: Nang marating ko ang
kahariang hirang, aking niyakap ang
amang mahal.
(Flashback)
Duke Briseo: Anak, huwag kang
mawalan ng pag-asat tadhana di
basta-basta. Nandito kamit sususportat
magiging gabay mo sa buhay.
(Flashback na naman)
Florante: Maya-mayay may natanggap
ako nang liham mula sa bayan nang
Krotona. Tangkang pananakop ni
Heneral Osmalik nang Persiay
mangyayari sa makalawa nang susunod
na buwan. Tanging Akoy napili ni
Linceong Hari nang Albanya, na
mamuno nang hukbo magtatanggol sa
bayan nang aking ina. Nang akoy
humarap sa Haring Linceo, akoy may
naramdaman na magkahalong kabat
pag-ibig nang makita ang anak ng hari.
Siyay isang dalagang may angking bait
at kagandahan, ang kanyang matay
waring mga tala sa kalangitan na
animoy kumikislap-kislap.
(Flashback na naman)
Florante: (Lumuhod) Mahal na hari,
ang ngalan koy Florante, anak ni Duke
Briseong inyong pantas. Aking
natanggap ang inyong liham ukol sa
aking katungkulan.
Haring Linceo: Tumindig ka Floranteng
magiting. Ako si Haring Linceo, pinuno
nang kaharian nang Albanya. Nais ko rin
ipakilala sa iyo ang aking anak na si
Laura.
Florante: (tumayo.) (nilapitan si Laura)
(Lumuhod at hinalikan ang kamay ni
Laura) Ikay aking ikinagagalak na
makilala O, Laurang kay ganda.
Laura: Masaya rin akot nakilala kita.
Sana tayoy magkakilala pa upang
malaman ang isat isa at maging
magkaibigan o higit pa.
Haring Linceo: (kay Florante) Ikay
aking hinirang na mamuno nang aking
hukbong magtatanggol sa bayan nang
Krotona. Si Heneral Osmalik ang
namumuno sa kabaling partido. Siyay
isang dalubhasa sa pakikipag-sagupaan
sa mga digmaan. Ang tanging
nakapapantay sa kanyang galing sa
pakikidigma ay si Aladin na kanyang
kababayan. Sa iyong mga kamay aking
ipapataw ang kinabukasan nang bayan
ng Krotona.
(flashback again.)
Florante: Aming di namalayan na ang
aming mga pusoy
magkasingkahulugan, hanggang kamiy
naging magkasintahan at lubos na
nagmahalan. Ngunit panahoy sadyang
kay bilis at akoy kailangan umalis
upang makidigma at ipaglaban ang
bayan nang aking mahal.
(Flashback)
Haring Linceo: Ngayoy araw ng
pakikipagdigmaan, ikaw Florantey
makikipagsagupa sa mga Morong
mababagsik sa labanan. Itoy iyong
laban para sa bayan at sa iyong
pagmamahalan!
(Pinuntahan ni Florante si Laura)
Laura: O, Florante, ikay mag-ingat sa
pakikipag-sagupa sa labanan. Mangako
ka na ikay babalik nang buhay.
Florante: Laura, ikay aking babalikan,
pangako yan. Tatalunin ko gaano mang
kagaling ang mga kaaway upang ikay
muling masilayan.
Laura: Paalam, Florante
(Flashback)
Florante: Aming narating ang bayan
nang Krotonat sinalubong nang mga
morong mandirigma. Silay aming
sinagupa, tunog nang bakal na
nagkikiskisan ang nangibabaw. Mga
mandirigmang nakikipagpalitan nang
hampas at salag, mga pananggang kay
tibay na pumipigil sa mga sandatang
kay talim. Sa gitna nang labanan, aking
nakita ang pinuno nang hukbong Persya.
Heneral Osmalik ang ngalan, matay sa
akin nakamasid.
(Flashback)
Heneral Osmalik: Heneral Florante,
pinuno nang hukbong Krotona. Ikay
magsisisi na akoy iyong sinalungat.
Aking sandatang kay talim, ang siyang
tatarak sa iyong pusong kay hina!
(Sinagupa si Florante) (Sinalag ni
Florante) (Bakbakan!) (Cross-Blade
Parry)
Florante: Heneral Osmalik nang mga
Morong taga-Persya, ikay aking
bibigyan nang pagkakataon para
sumukot umatras. Kung ikay
magpapatuloy, wala na akong ibang ibig
kundi ikay pigilan at tapusin!
Heneral Osmalik: Ilang taong akoy
nakipagbuno, tagumpay ang laging
natatamo. Ikay langgam akoy leon.
Hindi ako susuko hanggang sa ikay
aking madurog!
(Parry break) (Talon at atras)
Florante: Kung yan ang iyong
kagustuhan, ikaw ngayoy humandat
tanggapin ang iyong katapusan!
(Alaalala / Flashback)
Florante: Halos limang oras kamiy
nagbuno, walang may gustong sumuko.
Isang nalingat, talim nang sandatay sa
akiy tatapos. Nang si Osmalik ay
nahapo, aking sandatay inikot itinarak
sa Morong bantog at tinapos ang
kanyang pananakop.
(Balik sa Flashback / Digmaan)
Heneral Osmalik: Katapusan mo na
Kristyanong Mahinat Walang katuturan!
Florante: (Parry / Ilag) Hagupit nang
Krotonay iyong madarama, katapusang
mapait ay mapapasayo na!
(Tapos ang hininga ni Osmalik)
Morong Mandirigma: Pinunoy natarak
nang Katolikong mandirigma, tayoy
malulupig pa gang labanan ay
nagpatuloy. Tayoy umatras hanggang
may pagkakataon pa!
(Umatras ang mga Moro)
Menandro: Umatras na ang mga
Morong mananakop! Tagumpay ang
ating pagtatanggol! Tagumpay!
Mabuhay si Florante! (Mabuhay!)
Mabuhay ang Albanya! (Mabuhay!)
(Flashback)
Florante: Akoy nagbalik sa kaharian
nang Albanya. Lahat ay nagsayat
nagalak sa tagumpay naming natamo.
Sa gitna nang handaan, aking hinanap si
Laurang mahal. Siyay kinamustat
niyakap nang mahigpit.
(Flashback)
Florante: Oh Laurang aking iniibig,
akoy nagbalik mula sa digmaang kay
pait. Krotonay aming naibalik at
kapayapaan ay muling nananumbalik.
Laura: Mabutiy ikay nasa mabuting
kalagayan, akoy nag-alala sa iyot lagi
kang pinagdarasal. Ngunit ngayoy ikay
nasa aking piling, maluwag na ang aking
kaloobat nabunutan nang tinik.
(Flashback)
Florante: Akoy namalagi sa piling ni
Laurang sinisinta, takot sa pusoy
nawalat napalitan nang ligayat
pagmamahalan. Ngunit dahil sa aking
katungkulay kailangan kong lumisat si
Lauray muling iwanan.
(Flashback)
Florante: Laurang aking iniibig,
panandalian lamang ang aking paglisan.
Katulad rin nang aking pagpunta sa
Krotonang aking pinagtanggol, akoy
babalik muli at tayoy magkakapiling
ulit.
Laura: Akoy sa iyo nagtitiwala, ang
iyong pagbabalik ay aking
pananabikang lubusan.
(Flashback)
Florante: Aking sinagupa mga turkong
mandirigma. Pinamumunuan ni
Miramoling tusot sakim. Nang siyay
aking magapi, mga turkoy tumalilis at
tumakbo upang kanilang buhay di
maglaho waring isang dahong naaabo.
Nang kamiy nagpahinga sa siyudad
nang Etolya, akoy nakatanggap nang
sulat mula sa Haring Linceong maginoo.
(Flashback)
Florante: Ayon sa kalatas nang haring
maginoo, kailangan kong bumalik sa
kaharian nang mag-isa. Sayo Menandro,
aking iiwan ang pamamahala sa
digmaang nagaganap. Ngayon din akoy
lilisan at tutungo sa Albanyang hirang.
(Flashback)
Florante: Akoy agad na lumisan upang
tumugon sa tawag nang hari. Nang
akoy dumating kahariang nais, isang
patibong pala ang para sa akiy
nakahain
(Flashback) (Pinalibutan si Florante nang
mga kawal ni Adolfo.)
Florante: Anong kaliluhan ito Adolfong
sakim! Anong ginawa mo sa kahariang
Albanya, anong ginawa mo kay Laurang
aking iniirog!
Adolfo: Ikay manahimik Floranteng
walang kalaban-laban! Ikay wala nang
magagawa sapagkat ang kaharian ay
nasa aming mga palad na. Ilang taong
akoy nagtiis, poot at galit aking
kinikimkim. Lahat nang sa akiy iyong
inagaw, pati pag-ibig ni Laurang marikit
ay iyong inagaw!
Florante: Ikay aking di inagawan,
bagkus ikaw ang may salat ikay
nawalan. Kung ikay di naging sakim at
taksil, marahil ikaw ngayoy isang
tagumpay tulad ko. At kailanmay di
naging sayo si Laurang aking irog!
Adolfo: Ano mang iyong sabihin, ikay
aking bihag pa rin. Dugo ni Linceot
Briseoy kapwa dumanak sa aking mga
kamay. Aking sandata ang siyang
tumapos sa agos nang kanilang buhay.
Iyong kamatayay mas masaklap kaysa
sa kanilang kapalaran. Mga kawal, siyay
igapos sa Higerang puno sa kagubatan
at hayaan masakmal nang mga Leong
kay bangis at lupit!
Florante: Sa ngalan nang Haring
Linceot Duke Briseo, akoy
nangangakong ikay magbabayad nang
lubusan sa pagsusukab na iyong
ginawa!
Adolfo: Akoy maghihintay sa iyong
paghihiganti, yun ay kung ikay
makawala sa mga leong mababangis!
(Binitbit si Florante patungo sa
Kagubatan) (Balik sa realidad nang pag-
uusap ni Florante at Aladin.)
Florante: Iyoy nangyari sakin nung
sandaliy aking danasing pagkabigong
kay pait. Ngayoy di ko alam ang aking
gagawin, tadhana na siguro ang
bahalang lumapit sa akin.
Aladin: Iyong mga kuwentoy hindi
naiiba sa akin, masakit man sabihin
ngunit ama ko pa ang naging pasakit sa
akin
(Flashback naman ni Aladin / Narration)
Aladin: Ngalan nang aking amay
Sultan Ali-Adab, pinuno nang Persyang
bayan nang mga Moro. Kanyang
nakukuha lahat nang kanyang nais,
kahit anong paraan ay kanyang
gagawin. Si Fleriday aking iniirog,
sinisinta mula pa nung ina kaming
nagkita. Siyay aking sandaling nilisan
upang tumungot makipaglaban sa
Krotonang iyong pinagtanggol. Nang
marinig ang balitang bumagsak na ang
kaharian nang Albanyay agad akong
bumalik sa bayang nilisan. Ngunit
pagkarating akoy agad dinakip, aking
uloy hinihingi nang aking amang
walang habag.
(Flashback)
Aladin: Ama, anong aking kasalanat
aking uloy iyong hinihingi? Akoy
naglingkod nang tapat, sayoy ini-alay
lahat!
Sultan Ali-Adab: Ikay marahil tapat na
naglingkod, ngunit hanggat may
dugong dumadaloy sa iyong pusot
kalamnat, ikay di malilimutan ni
Fleridang aking iniibig.
Aladin: Pano mo nagawa ito sa akin
ama! Si Flerida nalang ang siyang sa
akiy nagpapaligaya, bat pati siyay
iyong inangkin para sa iyong sarili!
Sultan Ali-Adab: Tama na ang iyong
pagdadalamhati sapagkat iyay di ka
ililigtas, siyay dalhin na sa piitan at
dooy kanyang buhay kitilin!
(Tumakbo si Flerida papunta kay Sultan
Ali-Adab)
Flerida: Mahal na Sultan, si Aladin ay
pakawalan! Aking ibibigay lahat, pati
ang aking pusot pagmamahal. Wag mo
lang siyang saktan at akoy mapapasayo
nang lubusan
Aladin: Fleridang aking irog! Wag mo
ito gawin! Hayaan mong aking buhay
kitilin, ang mahalagay ikay ligtas at
masaya.
Flerida: (tumingin kay Aladin) Akoy
iyong patawarin Aladin, ngunit aking di
makakaya na ikay makitang malamig
nat wala nang buhay.
Sultan Ali-Adab: Aking hatol ay
nagbago, si Aladin ay hayaang
mabuhay, ngunit siyay ipatapon sa
malayong kagubatan upang siyay di na
makasagapal pa sa aking landas at
hangaril.
Aladin: Flerida! Waaaag!
(Si Aladin ay kinaladkad papunta sa
kagubatan)
(Pagtatapos nang Flashback ni Aladin)
Aladin: Iniligtas ni Fleridang sinta ang
aking buhay, ngunit ang kapalit namay
kanyang kaligayahat kalayaan
Florante: Ang ating pagkasawiy
sadyang magkatulad, kayat di
nakapagtatakang tayoy pinagtagpo dito
sa kagupatang waring kulungan nang
mga kapus-palad.
Aladin: Dahil sa tadhanang kay lupit,
tayo ritoy maghintay at magisip-isip
kung paano nating maaayos ang waring
isang bangungot nang kasalukuyan.
(Sa Kabilang dako, sa kaharian nang
Albanay)
Laura: (Nakatingin sa kalayuan) Oh,
Florante, ikay nasaan na? Sana iyong
natanggap ang aking liham na siyang
naglalaman nang kasalukuyang
katayuan nang ating kahariang hirang
(Flashback)
(Si Laura ay nakatago sa likod nang
pader. Habang is Adolfoy kausap ang
isang kawal na magpapadala nang
pekeng liham mula kay Haring Linceo
papunta kay Florante.)
Adolfo: Ikay magmadalit itoy ibigay
kay Floranteng heneral na sa Etolyay
naghihintay. Siguruhing siyay tutugon
sa liham bago umalis at sa akiy
bumalik.
Kawal: Masusunod iyong kamahalan.
(bow) (Alis)
Laura: (Pinuntahan ang isang kaibigan.)
Aking tapat na tagapag-lingkod, ikay
aking inaatasan na itong sulat ay kay
Floranteng giliw ibigay. Ikay magmadali
bago mahulit makarating ang huwad na
sulat nang aking ama. Makasigurong di
ka mapipigilan ni Adolfong sukab sa
iyong paglalakbay.
Kawal: Masusunod po iyong
kamahalan. (bow) (Alis)
(End of Flashback)
Laura: Oh, Florante
(Adolfo sa likod)
Adolfo: Laurang aking hirang, ikay
andito palat naghihintay kay Floranteng
wala nang pag-asa pang makaligtas sa
kanyang mapait na kapalaran. Ngunit
ikay wag mag-alala sapagkat akoy
naririto upang ikay alagaan at mahalin
nang higit pa sa kanya na siyang di mo
na muli makakapiling. (Lalapitan si
Laura) (Tangkang yayakapin)
Laura: (Hinawi ang kamay ni Adolfo)
Akoy iyong bitawan! Mas nanaisin ko
pang mamatay kasama si Florante
kaysa sa sayoy magpakasal at
kalimutan ang iyong ginawa sa aking
amang hari!
Adolfo: Wala ka nang magagawa Laura!
Ako ang nandito, hindi si Florante! Wala
na akong iba pang ibig kundi ang
mapasaakin ang iyong pag-ibig na kay
tamis. Aanhin ko pa ang kayamanat
kapangyarihan kung ikay wala sa aking
piling?
Laura: Ikaw na sukab ang siyang
nagpasya nang iyong landas na
tatahakin. Iyong pinaslang mga taong
walang salat inankin ang kahariang sa
aking ama ang nararapat! Kayat ikay
wag na umasa pang ikay aking
mamahalin, bagkus ako nalay iyong
patayin upang si Florantey aking muling
makapiling!
Adolfo: Isa kang hangal sa pag-ibig
Laura! Ikaw may tumatanggi ngayon,
ngunit akoy nakakasigurado, ikay
mapapasaakin nang buot lubusan
(Umalis si Adolfo) (Kinausap ang
kanyang kawal)
Adolfo: Alam niyo na ang inyong
gagawin
(Umalis si Adolfo) (Dinakip nang mga
kawal si Laura)
Laura: Saan niyo ako dadalhin mga
kawal na walang katapan?! Akoy wag
niyong hawakan bagkus akoy ibaba!
Hindi ako sasama sa inyo! Tulong!
Tulong!
(Binitbit nang mga kawal si Laura)
(Kina Menandro, ang mensahe ni Laura)
Kawal: Isa pang liham ang dumating
para kay Floranteng kay galing!
Menandro: Si Florantey wala dito,
dipat sa palasyoy pinatawag?
Kawal: Wala pong liham mula palasyo
ang kay Florantey napadala
Menandro: Sa akiy ibigay ang liham at
ating malalaman ang katotohana.
(Iniabot ang liham, binasa ni Menandro)
Menandro: Hindi ito maara (Humarap
sa mga kawal) Mga Kawal nang Albanya!
Ang kahariay sinakop nina Konde
Silenot Konde Adolfo! Tayo nat silay
puntahan at iligtas an gating bayang
hirang mula sa kamay nang mga ahas
na sukab!
(Sugooooooooood!)
(Pumunta sa gubat) (Itinulak sa may
puno) (Lumabas si Adolfo mula sa mga
puno)
Adolfo: Ikay wala nang tatakasan pa
Laura, sapagkat ngayong gabiy ikay
mapapasaakin nang lubusang!
(Sumugod si Adolfo)
Laura: Adolfo! Wag! Ikay maawa,
saklolo! (Sigaw nang sigaw!)
(Sa kabilang dako nang gubat, ay
naglalakad si Flerida na mula sa bayan
nang Persya.)
Flerida: (Napalingon sa
pinanggagalingan nang tilit sigaw.)
Isang dalaga ang nangangailangan nang
aking tulong! (Draws Bow) Akoy
kailangan nang magmadalit baka akoy
mahuli! (takbo!!!)
(Balik kay Adolfot Laura)
Laura: Maawa ka Adolfo, wag, wag
(nanghihina) (Whistle nang Arrow..
Whzzzzz) (Sapul si Adolfo) (Lugmok si
Adolfo)
Laura: (Tumingin kay Flerida na kung
saan nang galing ang pana) Maraming
salamat dalagang manlalakbay. Kung di
dahil sayoy malamang akoy wala nang
purit buhay.
Flerida: Dalagang kay rikit, wala kang
dapat sa akin ipasalamat sapagkat
karapat-dapat lang sa mga taong
walang galang ang kamatayang walang
harang.
Laura: Ano ang iyong ngalang dalagang
mahusay? Bat iyong binabagtas ang
kagubatan sa gitna nang dilim? Aking
ngalay Laura, mula sa bayan nang
Albanya. Aking amay si Haring Linceong
kay bait, aking irog namay si Floranteng
kay galing.
Flerida: Ako namay si Flerida, mula sa
bayan nang Persya. Akoy narito
sapagkat ang tadhanay sadyang
malupit. Aking sinisinta, si Alading kay
tapang. Kanyang amang si Sultan Ali-
Adab, siyay pinagbantaang
ipapapaslang. Kayat aking inialay ang
sarili sa Sultan, upang aking irog,
maligtas sa kamatayan. Ipinatapon si
Aladin, dito sa kagubatan. Nang
umagang akoy ipapakasal sa Sultan,
akoy nagbihis gererot tumalili sa
kanya. Nakihalo sa mga mandirigmat
nakatakas papunta dito sa kagubatan,
kayat ngayoy akoy naglilibot, baka
sakaling mahagip si Alading aking mithi.
Yun ang dahilang kung bat aking
narinig, iyong sigaw nang saklolot ikay
aking naligtas.
Laura: Ako namay ditoy pinadala
upang pagsamantalahan ni Adolfong kay
sama. Ngunit dito rin sa kagubatan
matatagpuan ang aking irog nasi
Florante.. (Echo..)
(Kina Aladin at Florante..)
Florante: Iyong narinig ba ang tinig,
nang isang dalagang nakikipag-usap?
Doon sa may kabilang dako nang punoy
parang may anino animoy dalawang
tao?
Aladin: Halikat ating tignan upang
ating malaman
(Tinignan nila ang likod nang puno,
nakita sina Fleridat Laura)
Florante: Laurang aking sinta! Itoy
isang himala!
Laura: Floranteng aking irog! Akala koy
ikay napatay na nang mga leong kay
bangis. (yakap)
Aladin: Fleridang lubusang mahal, kay
tagal kitang hinanap ngayoy ikay aking
nakita!
Flerida: O, Alading aking giliw, di ko na
muling makaya pang ikay mawala sa
aking piling
(May Narinig si Aladin)
Aladin: Mga kaibigan, akoy may
naririnig na tunog nang mga yapak mula
sa kagupatan. Itoy papalapit sa atin.
(Labas sandata)
(Lumabas ang tropa ni Menandro)
Florante: Menandrong aking tapat na
kaibigan! Akoy nagpapasalamat na
kamiy inyong nakita! Pano niyo kami
natunto dito sa puso nang kagubatan?
Menandro: Aming pinalaya ang
Albanya sa kamay ni Konde Silenot
pumunta dito upang dakipin si Adolfo.
Kayat nang kayoy aking makitat
anong laking tuwa ang aking nadama.
Laura: Maraming salamat Menadrot
makapagpapahinga na ang aking amang
hari sa kalangitan.
Menandro: Florantet Laura, ngayong
wala na ang ating mga pinuno sa
Albanya, nais kong inyong malaman na
kayo na ang mamumuno dito
(Humarap sa mga kawal) Mabuhay si
Haring Florante! (Mabuhay!) Mabuhay si
Reyna Laura! (Mabuhay!) Mabuhay ang
Albanya! (Mabuhay!)
(Sama-samang naglakad pabalik nang
kaharian.)
(Sinalubong nang masigabong
palakpakan)
Tagapagsalaysay: Sina Florantet
Lauray ikinasal at namuno sa kaharian
nang Albanya. Sina Aladin at Flerida
namay nagpabinyag upang making
ganap na Kristyano. Nang mamatay si
Sultan Ali-adab, sina Aladin at Flerida
ang namuno sa Persya na kaharian nang
mga Moro. At dyan nagtatapos ang
pagkuwento nina Florante at Laura..
(Orihinal na ngalan: Pinagdaanang
Buhay nina Florante at Laura sa
Kahariang Albanya: Kinuha sa
madlang "cuadro histrico" o
pinturang nagsasabi sa mga
nangyayari nang unang panahon sa
Imperyo ng Gresya, at tinula ng
isang matuwain sa bersong
Tagalog)
Epilogue:
(Sa may puno nang Higera)
Laura: (Nakapatong ang ulo sa balikat
ni Florante, nakatingin sa araw) Aking
buong akalay di na magtatapos yaring
bangungot nating dalawa
Florante: Ngunit akoy naririto na,
waring isang patunay na kahit gaano
katagal ang dilim, ang Haring Araw ay
sisikat pa rin
-The End-