Narrator: Sa isang madilim, gubat na mapanglaw, dawag na
matinik ay walang pagitan, halos naghihirap ang kay Pebong
silang dumalaw sa loob na lubhang masukal.
Iyan ang mababasa sa saknong na una
Nitong kabanatang Punong Salita
Sa mapanglaw na gubat magsisimula,
Ang matamis na pag-iibigan nina Florante at Laura
Sa Puno ng Higera, nakagapos sa gitna ng kagubatan
ay may isang matipunong tila nanaghoy sa kawalan
Isang mandirigma na mula sa Albanya
Ngunit dinakip at ipinatapon sa labas ng kaharian
Panaghoy ng problema’y nangingibabaw sa kagubatan
Problema sa pag-ibig ang lubos niyang dinaramdam
Floranteng kanyang ngala’y tinitangala sa Albanya Ngayo’y
nagdudusa sa kaliluha’t kahirapan
Florante: Oh, Panginoon, ako’y iyong patawarin
Sa lahat ng kabiguang aking pasanin
Sa pag-ibig na ipinagkait sa akin
Oh, tadhana. Bakit ka ganyan sa akin?
Laurang aking iniibig, bakit mo ‘ko iniwan
Sa kamay ni Adolfo’y ika’y sumamo’t ako’y nilisan Kay
Adolfong sakim sa kapangyarihan
Pati walang sala’y kanyang dinadamay.
Oh, kay pait ng aking buhay
Sa aki’y tila walang nagmamahal
Laura’t Albanyang aking sinilangan
Ako sa inyo’y nagpapaalam
Narrator:Habang si Florante’y walang pagod sa paghihinakit
Ay may isang gererong nagngangalang Aladin
Isang morong wari ‘y naliligaw ng landas
At naghahanap ng lugar ng sa kanya’y giginhawa
Kabiguan din sa pag-ibig ang kanyang pasanin
Na inagaw ng kanyang amang si Sultan Ali-Adab
Hindi natin aakalain na magagawa ng sariling amang agawin
ang pag-ibig ng anak, ipagpalit lang sa sariling ninanais
Aladin: Oh kay laking hirap nitong nasa akin
Na sa pag-ibig inagaw ng malapit sa akin
Ako ngayo’y nandito sa kagubatan
Pinagtaksilan ng ama kong mapagsarili
Narrator: Sa kalagitnaan ng kanyang pagdurusa
Ay may narinig siyang tinig
Tinig ng animo’y
Nasa kagubatan din
Ito’y kanyang pinakingga’t inunawaan
Sinundan ang tinig at kanyang pinuntahan
Sa mga taghoy nitong kalumbay-lumbay
Ay tila naaawa sa kalagaya’y kanya ding pinapasan
Florante: Oh Laura, Oh Laura
Ako’y iyong pinagtaksila’t iniwan Hahayaan mo lang ba ako
dito sa kagubatan?
Alam kong hindi mo maaatim ang mahal mo sa kahinagpisan
Aladin: Napakapait naman ng kanyang tadhana
Kahabag-habag at tila wala ng pag-asa
Nasaan ka’t tutulungan kita
Dadamayan ka’t gagabayan kita
Kailangan ko ng magmadali’t makinig
Sa kanyang taghoy, hindi ko na marinig
Susundan ko ang iyong mga tinig
Upang makapunta sa iyong lugar na ibig
Narrator: Ginamit ni Aladin ang kanyang matulis na kalis
sa paghawi ng mga damong hindi kanais-nais
nahimatay na pala si Florante’t ang moro’y hindi namalayan
Ngunit nakarating na pala si Aladin sa lugar na paroroonan
Nang makita si Floranteng nakagapos sa higera
Ay nagulat at nabigla ang morong mandirigma
Sa harap ni Florante’y may dalawang leon na nakaantabay
Nakaantabay sa paggising at handang sumalakay
Ngunit itong si Malakas ay walang uurungan
Handang iligtas kahit na sinuman (Papatayin ang leon)
At pinaslang ni Gerero ang dalawang kaaway Iniligtas ang
taga-Albanyang walang kamalay-malay
Ito’y kinawala niya sa pagkakagapos
At walang hirap na iniakay-akay (Biglang nagising si Florante
habang naglalakad)
Florante: Laura, Nasaan ka?!
Tulungan mo ako dito’t tayo’y magsama
Narrator: hindi na pinansin pa ni Aladin ang sigaw ni Florante
Hindi na sumagot at hinayaan nang umidlip muli
Florante: Sino ka’t anong pakay mo sa ‘kin?
Ako’y iyong ibaba’t tanong ko’y iyong sagutin
Aladin: Ako’y isang Moro’t ngalan ko’y
Aladin Nagligtas sa iyo sa mga leong handa kang sunggabin
Alam ko’y may mabigat kang pasanin
Kaya wag kang mag-alala’t walang akong masamang hangarin
Florante: Ngunit hindi mo ba napapansin na tayo’y
magkaaway?
Magkaaway mula sa magkaibang kaharian
Aladin: Ako’y taga-Persia’t ika’y taga-Albanya
Ako’y isang Moro’t ika’y isang Kristiyano
Magkaiba man tayo ng kaharian
Walang pinipili ang pag-tutulungan
Narrator: Hindi na kumibo pa ang siyang may katanungan
Hanggang makarating sila sa lugar na pagpapahingahan
Doon ay magpapalipas ng gabi hanggang kinaumagahan
Magpapalipas ng hinagpis at kalungkutan
Florante: Ako’y nagpapasalamat sa lahat ng iyong kabaitan
Kabaitang ipinamalas noong ako’y nangangailangan
Balita sa Albanyang tanyag kang mandirigma
Ako’y isa sa iyong mga tagapaghanga
Aladin: Balitang iya’y walang katotohanan
Wala akong pakialam sa ganyang mga bagay
Narrator: Nang lumapis ang gabi’t ang araw ay mataas na
Napansin ni Alading si Florante’y masigla
Ito’y kanyang niyakap ng may kagalakan
Ngunit itong si Florante’y tila malungkot pa
Aladin: Akala ko ba’y ika’y panatag na
Ngunit sa aking nakikita’y may dinaramdam ka pa
Alam kong mahirap sariwain ang problema sa nakaraan
Ngunit maaari ko ba itong malaman? Kaibigan
Florante: Alam kong meron kang katapatan
Kaya sisimulan ko ang kuwento nung ako’y isinilang
Narrator: At ikinuwento niya ang kanyang nakaraan
Sa isang matapat na kaibigan at maaasahan
Inilahad ni Florante ang katotohanan
Katotohanan sandaling tadhana’y pinagkaitan
Si Floranteng anak nina Duke Briseo’t Prinsesa Floresca
Ay isinalang sa kaharian ng Albanya
Nang siya’y nasa kanyang ikalabing-isang gulang
Ay ipinadala sa Atenas at doon pinag-aral
Doon niya nakilala si Adolfong buhong sa kasaysayan
At ang gurong si Antenor na may busilak na kalooban
Nakilala din niya si Menandrong pamangkin ng maestro
Na naging matapat at malapit niyang kaibigan
Nang wala pa si Florante’y si Adolfo ang tinitingala ng
kalahatan
Ngunit nang dumating si Florante’y tila ito’y inagawan
Itong si Adolfo’y poot ang nasa kalooban
Ibinuhos ang galit sa isang dula-dulaan
Antenor: Tayo ngayo’y magkakaroon ng pagsasadula
Dula tungkol sa trahedya ng dalawang apo
Tanghal si Florante’t Adolfo
Florante bilang Polinise’t Adolfo bilang Etyokles
Narrator: Nang handa ng magsadula’y si Adolfo’y nanlisik ang
mata
Kay Florante’y may balak na masama
Balak nitong paslangin at totohanin
Ngunit merong isang taong si Florante’y handang saklolohin
(Magsasadula, May hawak na espada ang dalawa)
Adolfo: Ikaw Floranteng mang-aagaw
Dapat sa ‘yo’y mamatay!
(Dadating si Menandro, Ililigtas si Florante)
Menandro: Ikaw Adolfo, ano’ng nangyayari sa iyo?
Nasisiraan ka na ba ng ulo?
Ang pag-sasadula’y iyong tinotoo
Hindi mo kailangang gawin ito
Narrator: Si Adolfo’y tinotoo ang dula-dulaan
Ngunit si Menandro’y niligtas ang kaibigan
Si Adolfong may sala’y pinabalik sa Albanya
At pagkaraa’y hindi na muling nakita
Pagkaraa’y si Florante’y nakatanggap ng Liham
Liham mula sa Albanyang sinilangan
Ito’y pinadala ni Duke Briseong kanyang amang minamahal
Dali-daling binasa’t inalam ang nilalaman
Florante:Oh mahal kong ina
Bakit mo ako iniwan?
Ako’y hindi mo nakasama nang matagal Ama,
pupunta ako riya’t ika’y aking dadamayan
Narrator: Si Florante’y binasa ang liham
Liham na naglalaman ng pagkawala ng ilaw ng tahanan
Uuwi siya sa Albanya’t magpapaalam
Sa bayan ng Atenas at sa kanyang guro’t mga kaibigan
Florante: Ako’y magpapaalam sa inyo’t magpapasalamat
Magpapasalamat sa lahat-lahat
(Magpapaalam, Kakaway)
Narrator: Nang dumating sa bayang sinilangan
Niyakap ang ama sa kaharian
Tila nabalot ng kalungkutan
Nang makita ang inang lumisan
Duke Briseo: Anak, huwag kang mawalan ng pag-asa
Tadhana’y hindi basta-basta
Nandito kami’t susuporta
Magiging gabay at tagapag-aruga
Narrator: Pagkatapos ay may dumating na liham
Sasakupin ng Persia ang Krotona
Bayang nanghihingi ng tulong
Si Florante’y lalaban at susulong
Duke Briseo: May sulat na dumating mula sa Krotona
Humihingi ng tulong ang pakay nila
Nanganganib na itong sakupin
Ni Heneral Osmalik na mula sa Persia
Bukas sila’y pupunta
At ipaglalaban ang bayang nag-aalsa
Sa tulong ni Floranteng aking anak
Maiiiligtas natin ang bayan ng Krotona
Narrator: Nang dumating si Haring Linceo
Itong si Florante’y may naramdaman
Magkahalong kaba’t pag-ibig
Nang makita ang anak ng hari
Pagkaraa’y napawi ang kalungkutan
Nang makakita ng babaeng napupusuan
Tila napalitan ng kaligayahan
At nagkaroon ng pag-asa’t kasiyahan
Itong dalaga’y may angking bait at ganda
Anak ni Haring Linceong taga-Krotona
Si Florante’y kanyang nakilala
Ngalan nito’y Laura
Haring Linceo: Ako si Haring Linceong taga-Krotona
Ikinalulugod ko kayong makilala
Ibig ko nga palang ipakilala
Itong anak kong si Laura
Florante: Masaya ako’t nakilala kita
Ngalan ko’y Florante, wala ng iba
Ako’y taga-dito sa Albanya
Albanyang ako’y tagapagmana
Laura: Masaya rin ako’t nakilala kita
Sana tayo’y magkakilala pa
Upang malaman ang isa’t isa
At maging magkaibigan o higit pa
Narrator: Itong dalawa’y hindi namalayan
Puso nila’y magkasingkahulugan
Hanggang sila’y maging magkasintahan
At lubos na nagmamahalan
Ngunit panaho’y dumating
At sila mawawalay sa isa’t isa
Itong si Florante’y makikipagdigma
Ipaglalaban ang bayan ng mahal niya
Haring Linceo: Ngayo’y araw ng pakikipagdigma
At si Florante’y makikipaglaban
Laban para sa bayan
At sa kanilang pagmamahalan
Florante: Laura, Ika’y maghintay
Babalik ako’t ika’y babalikan
Laura: Pangako, Florante
Ika’y aking hihintayin
Narrator: Itong si Florante’y lumaban
Lumaban para sa bayan
Krotonang sinakop ng Persia
Bayan ng kanyang sinta
Sa kagalingan nitong si Florante
Bayan ng Krotona’y naibalik
Dating sakop ni Heneral Osmalik
Ngayo’y nasa kamay ng tunay na hari
(Babalik sa Albanya, Kukumustahin si Laura)
Florante: Oh, Laurang aking iniibig
Ako’y nagbalik Krotona’y aming naibalik
Sa kabutihan ito’y manunumbalik
Laura: Mabuti’t ika’y nasa mabuting kalagayan
Ako’y nag-alala sa iyo’t lagi kang pinagdarasa
Ngunit ngayo’y ika’y nasa aking piling
Maluwag na ang aking kalooba’t nabunutan ng tinik
Narrator: Si Florante’y Heneral na
At sa digmaa’y parating nanalo siya
Tila wala siyang kabiguan
Sa lahat ng kanyang nagiging laban
Ngunit isang araw ng kanyang pakikipagdima
Ay umuwi sa Albanya nang nag-iisa
Uuwian ang kasintahang naghihintay
Sa pagdating niya’y siya’y babalikan
Ng makapasok ito sa kaharian
Ay pinaligiran siya ng mga kawal
Kawal ni Adolfong kaaway
Adolfong sinakop ang kaharian
Itong si Florante’y hindi makapaniwala
Na si Adolfong ito’y kanyang magagawa
Pinaslang si Briseo’t Linceo nang walang awa
Karibal pala ni Florante sa pag-ibig ni Laura
Si Florante’y walang kalaban-laban
Dinakip at ipinatapon sa kagubatan
Sa mga hayop balak gawing hapunan
Utos ni Konde Adolfong gahaman sa kapangyarihan
(Balik sa eksena ni Florante at Aladin)
Florante: Iyo’y nangyari sa akin
Nung sandali’y ako’y malasin
Ngayo’y hindi ko alam ang aking gagawin
Hayaan ko na lang ang tadhana’y lumapit sa akin
Aladin: Iyong mga kuwentong hindi naiiba sa akin
Masakit man sabihin
Ama ko pa ang naging pasakit sa akin
Amang nag-alaga at kumalinga sa akin
Fleridang aking kasintahan
Ay inagaw sakin ng haligi ng tahanan
Sa utos nitong ako’y paslangin
Flerida’y handang magligtas sa akin
Narrator: Sa kasalukuya’y may nasa gubat din
Sila’y nakarinig ng tinig
Tinig ng pamilyar na boses
Boses ng dalawang nag-uusap na binibini
Ito’y kanilang sinundan
Tinuntunan at hinanap
At nang natagpuan nila’y
Sila’y nagulat at nabigla
Itong dalawang babae’y kanilang iniibig
Si Florante kay Laura
At si Aladin kay Flerida
Tadhana’y pinagtagpo ang apat
Laura: Oh, Floranteng aking iniibig
Akalain nating dito tayo magkikita
Ang landas natin ay pinagtagpo ng tadhana
Tadhanang minsa’y napakadamot sa madla
Si Adolfo’y ako’y pinagtangkaan
Tinakasan ko siya at tinakbuhan
Sa kagubatan ako’y napadpad
Ngunit ako’y kanyang hinabol at sinundan
Mabuti na lang at ako’y nakatagpo ng kaibigan
Kaibigan na maaasahan Siya si Flerida’t ako’y iniligtas
Iniligtas mula kay Adolfong lapastangan
(Niyakap si Florante)
Flerida: Ang ama mo’y aking tinakasan
Tinakasan ko’t hindi ako nasundan
Pumunta ako sa kagubatan
Upang hanapin ka’t ika’y balikan
Ngunit may nakita akong tao
Taong nangangailangan ng tulong ko
Itong si Laura’y pinagtatangkaan
Ng isang lalaking Adolfong nagngangalan
Balak kong ito’y tamaan
Ng pana na aking hinahawakan
Nang pinana ko siya’y namatay
Si Laura nagkaroon ng kapanatagan
Si Laura’y nagpasalamat sa akin
Kaya pinasya ko siyang kaibiganin
Kami’y nag-usap at nagkwentuhan
Habang naglalakad dito sa kagubatan
Kayong dalawa’y nakakita sa amin
Napakabait ng tadhana sa atin
Tayo’y dapat maging masaya’t damhin
Ang kaloob ng diyos na bigay sa atin
(NIyakap si Aladin) (Biglang dumating si Menandro)
Menandro: Kayo pala’y nagkatagpo na
Babalik na sa dating ganda ang Albanya
Si Adolfo’y wala na sa puwesto
Si Florante ang uupo sa trono Mabuhay ang Albanya!!
Mabuhay ang Albanya!!
Narrator: Floranteng namuno sa kaharian
Albanyang bumalik sa dating kaayusan
Pag-ibig na hindi matitibag ng ninuman
Kahit pa mayroong mataas na kapangyarihan