ΕΞΕΤΑΣΤΙ…ΤΙ;;

Άλλο ένα εξάμηνο λοιπόν, το πρώτο για μερικούς, έφτασε στο τέλος του με
αποκορύφωμα φυσικά την πολυσυζητημένη περίοδο, αυτή της εξεταστικής. Για τον καθένα
μας η εξεταστική αποτελεί μία αγχώδη κατάσταση, καθώς η υπέρογκη ύλη, οι σημειώσεις,
τα μαθήματα, που είτε εξετάζονται με διαφορά ελάχιστων ημερών, είτε συμπίπτουν,
κυριαρχούν στη σκέψη μας και μας απασχολούν ιδιαίτερα έντονα. Αυτή η συμπιεσμένη
καθημερινότητα κατά τη διάρκεια των εξετάσεων δεν είναι τίποτα λιγότερο από την
παρακαταθήκη που έχουν αφήσει οι προηγούμενοι μήνες, με εμάς να παρακολουθούμε
τακτικά τα μαθήματα, να κάνουμε όλο και περισσότερες εργασίες, να κρατάμε σημειώσεις
και γενικότερα να βρισκόμαστε σε μία εγρήγορση προκειμένου να διασφαλίσουμε ότι
τελικά θα περάσουμε όσα περισσότερα μαθήματα γίνεται.
Σε αυτό το κλίμα της εντατικοποίησης και πειθάρχησης, όπου οι περισσότεροι
θυσιάζουμε τον περισσότερο από τον προσωπικό μας χρόνο, για να έχουμε και τα
επιθυμητά αποτελέσματα, πολλές φορές βρισκόμαστε προ τετελεσμένων γεγονότων, αφού
τα δύσκολα θέματα, ακόμη και τα εκτός ύλης, αποτελούν πλέον το μεγαλύτερο φετίχ των
καθηγητών. Απόδειξη αυτού αποτελούν τα μαζικά κοψίματα σε μαθήματα που το ποσοστό
επιτυχίας είναι στο 15-20% (π.χ Θεματογραφία Ι). Δεν είναι βέβαια και λίγες οι φορές που
καθηγητές βαθμολογούν με υπερβολικά αυστηρά κριτήρια, ώστε να μας ωθήσουν να
διεκδικούμε όλο και μεγαλύτερους βαθμούς, φυσικά με όλο και περισσότερο διάβασμα,
δημιουργώντας μία κακή κουλτούρα ανταγωνισμού μεταξύ συμφοιτητών. Σε αυτό
βασίζεται και η λογική της ρήτρας, που μόνο σκοπό έχει να μας δημιουργήσει μία ακόρεστη
επιθυμία για μεγαλύτερη επιτυχία, να οξύνει τον ανταγωνισμό και να πειθαρχήσει ακόμη
περισσότερο. Τη στιγμή που βιαζόμαστε όλοι να τελειώσουμε τις σπουδές μας και να
πάρουμε το ‘’πολυπόθητο’’ πτυχίο, λόγω της οικονομικής ασφυξίας που επικρατεί, το να
δίνουμε 5-6 φορές το ίδιο μάθημα, μας εντάσσει σε μία ακόμη σκληρότερη διαδικασία
εντατικοποίησης των σπουδών μας.
Ταυτόχρονα, στην προσπάθεια να εγκολπωθεί από τους φοιτητές όλο εκείνο το
ιδεολόγημα της πειθαρχίας, οι καθηγητές δημιουργούν πολλές φορές ένα κλίμα
τρομοκρατίας στις αίθουσες των εξετάσεων με επιτηρητές-κέρβερους πάνω από τα
κεφάλια των φοιτητών, έτοιμους να αρπάξουν και να μηδενίσουν γραπτά σε αυτόν που θα
λοξοκοιτάξει στο γραπτό του συμφοιτητή. Στο ίδιο κλίμα υπόκεινται και τα στενά χρονικά
όρια εξέτασης, καθώς δεν είναι δεδομένο το καθιερωμένο τρίωρο εξέτασης σε κάθε
μάθημα, αλλά και η αυστηρότητα στην ώρα προσέλευσης των φοιτητών, που δεν δίνει
περιθώρια αργοπορίας, μπορεί να μας κάνει να χάσουμε την ευκαιρία εξέτασης,
αποκτώντας συν ένα μάθημα στα χρωστούμενα!
Σε ένα πανεπιστήμιο που προάγει τον αυταρχισμό, τον ατομισμό και τον ανταγωνισμό,
αποστειρωμένο από κάθε συλλογική διαδικασία διεκδίκησης και αγώνα, όπου οι φοιτητές
θα δέχονται αμαχητί την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, προτάσσουμε τη συλλογικότητα,
υπερασπιζόμενοι τον συνάδελφό μας μπροστά στην παραξενιά κάθε καθηγητή-επιτηρητή.
Ε, κι αν ο διπλανός μας ρίξει και κανα βλέφαρο παραπάνω στο γραπτό μας δεν τον
καταδίνουμε, δεν είναι εχθρός μας και δεν θα μας φάει την δουλειά!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ-ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ

 Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών-εξέτασης

 Συγκεκριμένη και καθορισμένη ύλη για κάθε μάθημα
 Επανεξέταση των μαθημάτων με ποσοστό αποτυχίας μεγαλύτερο από 50%
 Ανάρτηση των διαλέξεων και του υλικού στο e-classκαι ενδεικτική ανάρτηση
θεμάτων κι απαντήσεων για κάθε μάθημα
 Δεν ανεχόμαστε καμία αυταρχική συμπεριφορά από κανέναν καθηγητή-επιτηρητή

ΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΔΡΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ!

ΑΝΑΤΡΟΠΗ φιλολογίας Ε.Α.Α.Κ