บทปลงสังขาร ································

สังขารร่างกาย
ทรัพย์สน
ิ เงินทอง
อย่ามัวประมาท
โลกนี้ แท้จริง
สังขารร่างกาย
เกิดแก่เจ็บตาย
จะห้ามไม่ฟงั
อานาจใดๆ
สังขารเรานี้
เดีย๋ วร้อนเดีย๋ วหนาว
หนาวก็จะตาย
ต้องกินต้องถ่าย
สังขารร่างกาย
ไหลเข้าไหลออก
น้าเลือดน้าหนอง
ข้างนอกเน่ าเหม็น
สังขารร่างกาย
ต้องนอนเปลือยกาย
ผูด
้ ีเข็ญใจ
ลูกหลานหญิงชาย
สังขารร่างกาย
หมูห
่ นอนชอนไช
กระดูกเกลือ
่ นกลาด
ต้องถูกทอดทิง้
กระทาให้แจ้ง
หยุดความกระหาย
บทปลงสังขาร ································

จะได้หยุดเกิด
รีบภาวนา
ต้องตายเป็ นผี
เป็ นของสาธารณ์
โอกาสยังมี
เป็ นสิง่ มายา
อยูไ่ ม่กป
ี่ ี
ร่างกายผุผงั
จะรัง้ ไม่หยุด
อย่าไปวิงวอน
เป็ นสิง่ ทีส
่ งั เวช
ปวดร้าวอาลัย
ร้อนไปก็จะแย่
ทนไปทุกวัน
ทั่วไปเน่ าเหม็น
ย้อนยอกมากมี
ล้วนของปฎิกูล
มอลเห็นทุกวัน
ไม่ใช่ตวั ตน
ให้ไฟลุกลาม
ก็ตายเหมือนกัน
ส่งได้แน่ นอน
ล้วนตายเป็ นศพ
ตอมไต่กายา
เรีย่ ราดทั่วไป
นอนกลิง้ ในดง
บทปลงสังขาร ································

เจาะแทงตลอด
มุง่ ไปนิพพาน
มันไม่ประเสริฐ
เพือ
่ ละอัตตา
อยูใ่ นโลกนี้
ไม่ใช่ของท่าน
อย่าหลงโลกีย์
เป็ นสิง่ ลวงตา
ก็ตายเป็ นผี
ทุกวันเดินทาง
เป็ นสิง่ สมมุติ
ให้ชว่ ยเราตอน
มันเป็ นสาเหตุ
หิวอิม
่ เกินไป
ลาบากแท้ๆ
ดูน่าสงสาร
มีของกากเดน
ล้วนเป็ นสิง่ ที่
ไหลมาเป็ นมูล
อีกข้างในนัน
้
เกิดมาเป็ นคน
เมือ
่ เจ้าโดนหาม
อย่างหลงสังขาร
ก็แค่กองฟอน
ถูกแผ่นดินกลบ
เป็ นเหยือ
่ นกกา
บทปลงสังขาร ································

เอ็นเล็กเอ็นใหญ่
เป็ นป่ ารกพง
ให้จต
ิ นี้ ปลอด
ไม่หลงสังขาร
ตราบใดยังเกิด
ข้ามพ้นมายา
ไม่มีแก่นสาร
ลูกหลานต้องลา
จะมีปญ
ั หา
ใช่วา่ จีรงั
ไม่มีความหวัง
สูย่ งั กองฟอน
ตามพุทธะสอน
ทีว่ น
ั สิน
้ ใจ
สังเกตเอาไว้
ก็อยูไ่ ม่นาน
นี่แลสังขาร
คิดกันให้ดี
มองเห็นทุกที
มีอยูท
่ ่วั กัน
พอกพูนหลายชัน
้
ล้วนขัน
้ ไม่งาม
ไม่พน
้ โดนหาม
สูเ่ ชิงตะกอน
ปลงกันไว้กอ
่ น
แล้วย้อนกลับมา
บทปลงสังขาร ································

อยูใ่ นป่ าช้า

หมูหมาในดง
ไร้จุดประสงค์
เฝ้ าดงกันดาร
หลุดรอดสังขาร
ทั่วกันด้วยเถิด
อยูใ่ นสงสาร
ทั่วหน้ากันเทอญฯ