SINOPSIS/BUOD
Ang sinopsis o buod ay isang uri ng lagom na
kalimitang ginagamit sa sa mga akdang nasa
tekstong naratibo tulad ng kwento, salaysay,
nobela dula, parabola, talumapati at iba pang anyo
ng panitikan. Ang buod ay maaring buoin ng isang
talata o higit pa o maging ng ilang pangungusap
lamang. Sa pagsulat ng sinopsis ay naglalayong
makatulong sa medaling pag-unawa sa diwa ng ng
seleksyon o akda, kung kaya’t nararapat na maging
payak ang mga salitang gagamitin. Layunun din
nitong maisulat ang pangunahing kaisipang taglay
sa akda sa pamamagitan ng pagtukoy sa pahayag
ng tesis mo.
Sa pagkuha ng mahalagang detalye ng akda,
mahalagang matukoy ang sagot sa mga
sumusunod:
 Ano?
 Kailan?
 Saan?
 Bakit?
 Paano?
Mahalagang maipakilala sa mga babasa nito kung
anong akda ang iyong ginawan ng buod sa
pamamagitan ng pagbanggit sa pamagat, may-
akda, at pinanggalingan ng akda. Iwasan din ang
magbibigay ng iyong sariling pananaw o
paliwanang tungkol sa akda. Maging obhetibo sa
pagsulat nito.
Mga Dapat Tandaan sa Pagsulat ng Sinopsis o
Buod
1. Gumamit ng ikatlong panauhan sa pagsulat
nito.
2. Isulat ito batay sa tono ng pagkakasulat ng
orihinal na sipi nito. Isaalang-alang ang
damdaming nakapaloob sa akda.
3. Kailangang mailahad o maisama rito ang
mga pangunahing tauhan maging ang
kanilang mga gampanin at mga suliraning
kanilang kinakaharap.
4. Gumamit ng mga angkop na pang-ugnay sa
paghabi ng mga pangyayari sa kuwentong
binubuod lalo na kung ang sinopsis na
ginawa ay binunuo ng dalawa o higit pang
talata.
5. Tiyaking wasto ang gramatika, pagbaybay
at mga bantas na ginamit sa pagsulat.
6. Huwag kalimutang isulat ang sangguniang
ginamit kung saan hinango o kinuha ang
orihinal na sipi ng akda.
Mga Hakbang sa Pagsulat ng Sinopsis/Buod
1. Basahin ang buong seleksiyon o akda at
unawaing mabuti hanggang makuha sa
buong kaisipan o paksa ng diwa nito.
2. Suriin at hanapin ang pangunahin at di
pangunahing kaisipan.
3. Habang nagbabasa, magtala at kung maari
ay magbalangkas.
4. Isulat sa sariling pangungusap at huwag
lagyan ng sariling opinion o kuro-kuro ang
isinusulat.
5. Ihanay ang ideya sang-ayon sa orihinal.
6. Basahin ang unang ginawa, suriin at kung
mapapaikli pa ito nang hindi mababawasan
ang kaisipan ay lalong magiging mabisa
ang isinulat na buod.
Halimbawa ng Sinopsis/Buod:
Bunga ng Kasalanan
Ni Cirio H. Panganiban
Sampung taon. At sa ganyang kahaba ng panahong kanilang
ipinagsama nang buong tahimik at pagsusunuran, nang buong
pag-ibig at katapatang loob ay hindi man lamang nag-ugat sa
tigang na halaman ni Virginia ang masaganang punla ng
sangkatauhan.
Wala silang anak. Si Virginia ay hindi man lamang
nakaramdam kahit minsan ng matamis na kaligayahan ng
pagiging ina.
Nasusunod nila ang lahat ng layaaw sa daigdig: mayaman si
Virginia, may pangalan si Rodin, at silang dalawa ay nabubuhay
sa kasaganaan. Subali't katanghalian na ng kanilang pag-ibig ay
hindi pa dumadalaw sa kanilang tahanan at ang magmamana
ng dakilang pangalan ni Rodin.
Ang panalangin ni Virginia sa Mahal na Berhin na
sinasalitaan ni Rodin na taimtin na pagtawag sa Diyos, ang
kanilang ginawang pamimintaksi sa Ubando alang-alang sa
kamahal-mahalang San Pascual at sa kapinu-pinuhang Santa
Klara ay hindi rin nagbigay sa kanila ng minimithing anak.
At sa puso ng nalulungkot na mag-asawa ay nawala na ang
pananalig sa huling kaligayahan.
Nguni't... ang malaking pagkasulong ng matandang
karunungan sa panggagamot, ay nagbigay ng panibagong pag-
asa.
Nahuhulog na ang araw ng kanilang pagmamahalan sa
kanluran at ang mga ulap sa dapit-hapon ng buhay unti-unti
nang nagpalamlam sa ilaw ng kanilang pag-ibig. Higit
kailanaman ay noon naramdaman ng ulilang mag-asawa ang
lalong malaking pananabik na magbunga ang kanilang malinis
at kabanal-banalang pagsisintahan.
Parang hiwaga, matapos ang matiyagang pagpapagamot
Page 1 of 2
ang karunungan ng isang doktor ay lumunas sa sala ng
katagalan. Si Virginia ay nagdalang-tao at pagkaraan ng
mahabang buwan ng kanyang paghihirap, ay sumilang sa
liwanag ang isang maliit na kaluluwang wagas na supling ng
kalikasan, isang walang malay na sanggol na nagtataglay ng
pangalan ni Rodin at ang pangalan ng kanilang angkan.
O, ang tuwa ni Rodin! Nang sabihin sa kanya na siya ay ama
ng isang batang lalaki ay napalundag siya sa malaking
kagalakan; tuloy-tuloy siya sa silid ng mag-ina at dala palibhasa
ng malaking uhaw sa kaluwalhatian matapos mapangbalingan
ng isang tinging punong-puno ng paggiliw ang lanta at
maputlang mukha ni Virginia, ay nilapitan ang kanyang
panganay na anak at sa noo ng walang malay na sanggol ay
ikinintal ang kauna-unahang halik ng kanyang pangalawang
pag-ibig.
Si Virginia palibhasa'y madasalin, marupok ang puso at
natatakot sa Diyos; palibhasa'y mahinang-mahina noon ang
kataawan ay mahina rin ang pag-iisip ay unti-unti nang nag-
aalinlangan sa kalinisan ng kanyang pagiging Ina.
Ibig na niyang maniwala na siya'y makasalanan, na ang
lalong mabigat na parusa ng langit ay lalagpak sa kanya,
sapagkat nilabag niya ang katalagahan at ang kalooban ng
Diyos. Sampung taong singkad ang katalagahan ay nagkait sa
kanila ng anak at sampung taon ding inibig nang Diyos na siya'y
huwag maging ina. At sa harap ng Diyos at ng katalagahan para
kay Virginia ay kasalanang mabigat ng dahil sa kasakiman nila
sa kaligayahan, dahilan sa panghihinayang nila sa kanilang
kayamanang walang magmamana, ay papangyarihin pa ng
karunungan ng isang hamak na doktor.
Dahil sa ganyang paniniwala ay hinawai na ni Virginia ang
pag-ibig sa kanyang anak. Ang maliit na kaluluwang yaon na
larawang ganap ng kanyang kaluluwa at palilas ng kanyang
puso ay minsan na niyang puinagkaitan ng matamis na katas ng
kanyang dibdib,piunagtiklupan ng duyan sa bisig ng kanyang
mga kamay at kusang pinagdamutan ng kanyang mga labi.
At hindi riyan lamang humanggang ang kalupitan ng pag-iisip
ni Virginia nang ganap na siyang nahuhulog sa paniniwalang
ang kanilang anak ay hindi laman ng kanilang laman,kundi bula
lamang ng kanilang mga gamot ng pinaghalu-halo ng
karunungan ay nilimot niyang siya ay Ina at at wala nang
ginawa kundi manalangin na lamang sa altar ng Berhin at
humingi ng tawad sa Diyos. At minsan, nang makita niyang
iniiwi ni Rodin ang kanilang anak, pinag-apuyan siya ng mata,
umigting ang kanyang mga bagang at matapos sabukayin ang
kanyang nalugay na buhok ay pasisid na inagaw sa mga bisig ni
Rodin ang bungang yaon ng kanilang pag-ibig at ang sabing
sinundan ng isang mahabang halakhak na tumataginting.
Bunga ng kasalanan! Ito ay hindi natin anak......
Hindi nila anak ang pinaglalaanan ni Rodin ng lahat ng
paggiliw, ang hindi miminsang pinaghele nito sa kanyang
sariling kandungan at inawitan ng matam,is na kundiman ng
kabataan, ang halos gabi-gabi ay pinagpuyatan sa pag-alaga at
inalo niya maraming halik!.....
Iyan ang sabi ng baliw.... ni Virginia
BUOD NG BUNGA NG KASALANAN:
Si Virginia ay isang babaing mayaman, madasalin at palasimba
samantalang, ang kanyang asawang si Rodin ay may pangalan at
silang dalawa ay nabubuhay sa kasaganahan. Sa loob ng sampung
taon nilang pagsasama bilang mag-asawa ay hindi pa rin sila
nabibiyayaan ng anak. Ang anak na magiging mutya ng kanilang
tahanan at magmamana ng dakilang pangalan ni Rodin.
Sa tindi ng pananalig at pananampalataya nina Virginia at
Rodin sa Diyos at Mahal na Birhen. Ang mag-kabiyak ay taimtim na
nananalangin sa Ubando alang-alang sa kamahal-mahalang San
Pascual at kapinu-pinuhang Santa Klara. Ngunit hindi pa rin sila
nabigyan ng minimithing anak.
Pagdating sa larangan ng medisina, ang malaking
pagkasulong ng matandang karunungan sa paggamot ay nagbigay
ng panibagong pag-asa kay Virginia at pati na rin kay Rodin. Sa pag-
asang kanilang muling naramdaman, mas lalong nanabik ang mag-
asawa na magbunga ang kanilang malinis at kabanal-banalang
pagsisintahan.
Matapos ang matiyagang pagpapagamot sa isang doctor,
Si Virginia ay nagdalang-tao. Pagkaraan ng mahabang buwan ng
kanyang paghihirap ay iniluwal na niya ang isang lalaking sanggol na
nagtataglay ng pangal ni Rodin at ng pangalan ng kanilang angkan.
Napalundag sa labis na kaligayahan si Rodin nang sabihin sa kanya
na siya ay isang ganap ng ama na. Dali-dali niyang tinahak ang silid
ng kanyang mag-ina, isang tinging punung-puno ng paggiliw ang
inilay niya para kay Virginia at isang matamis naman ang ikinital niya
sa kanyang pangalawang pag-ibig, ang kanyang anak.
Si Virginia palibhasa’y madasalin, marupok ang puso at
natatakot sa Diyos, palibhasa’y mahinang-mahina noon ang katawan
at pag-iisip ay unti-unting nag-alinlangan sa kalinisan ang kanyang
pagiging ina. Ibig niyang maniwalang siya’y makasalanan sapagkat
nilabag niya ang katalagahan at ang kalooban ng Diyos para sa
kanya. Dahil sa paniniwalang ito ay hindi niya pinag-tuusan ng
pansin ang kanyang munting anghel.
Unti-unting nabaliw si Virginia sa paniniwalang hindi laman
ng kanilang laman ang kanilang supling kung hindi isang bula
lamang ng mga pinaghalu-halong karunungan. Wala nang ginawa si
Virginia kundi manalangin na lamang sa altar ng Birhen at humingi
ng tawad sa Diyos.
Habang karga-karga ni Rodin ang kanilang anak ay inagaw
ito ni Virginia at biglang bumulalas ng “Bunga ng kasalanan! Ito ay
hindi natin anak … “
Kinaumagahan noon, si Rodin ay dumanas ng isang
gabing walang tulog at pagod sa pag-aalaga ng kanilang anak.
Samantalang si Virginia ay nasa higaan pa at sa mga sandaling iyon
ay nakita niya ang asawang si Rodin na sinasaktan ang anak. Agad
na nagising si Virginia sa napakasamang panaginip na kanyang
nakita. Mabilis na pinuntahan ni Virginia ang kanyang mag-ama
sabay kandong sa kanyang anak at iniyapos sa kanyang dibdib saka
pinupog ng maraming halik.
Yaong sa kabaliwan ni Virginia ay tinawag na bunga ng
kasalanan.
Sanggunian:
Lontoc, et. al. Pinagyamang Pluma. Quezon Avenue,
Quezon City: Phoenix Publishing House Inc, 2016.
Page 2 of 2